Γιατί πρέπει επιτέλους “να κοπεί ο βήχας” σε Saakashvili και τους όμοιούς του

Είναι πολλών ειδών οι πολιτικοί που σιχαίνεται κάθε στοιχειωδώς σκεπτόμενος πολίτης ο οποίος διαπνέεται από δημοκρατικές αξίες: είναι οι ιδεολόγοι «του κιλού», είναι οι χυδαίοι λαϊκιστές, είναι οι κοινοί κλέφτες, είναι οι πατριδοκάπηλοι, είναι οι «προσκυνημένοι» και πολλές ακόμη κατηγορίες ών ου εστι αριθμός.
Στον Καύκασο, αλλά και γενικότερα στις περισσότερες χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, αυτού του είδους τα φυράματα είναι ο κανόνας στους προεδρικούς και πρωθυπουργικούς θώκους.
Όμως, από όλους αυτούς, αντιπροσωπευτικό δείγμα της νέας γενιάς των πολιτικών αρριβιστών που με διάφορες «copy paste» αμερικανιές, με ξεπατικωτούρα κακοχωνεμένων αγγλοσαξωνικών πολιτικών όρων, με γιάπικο τεχνοκρατικό ύφος και με λούμπεν ήθος, έτοιμοι πάντα να ξεπουλήσουν και να ξεπουληθούν και που βρέθηκαν κάποια στιγμή «στα πράγματα», είναι και ο πρόεδρος της Γεωργίας, Mikheil Saakashvili, ο τραμπούκος με το κοστούμι και τη γραβάτα που παραπέμπουν σε αισθητική τραπεζίτη.
Τι είναι λοιπόν αυτός ο Saakashvili και μπαίνει σε αυτήν την συνομοταξία;
Ο Saakashvili λοιπόν, είναι τυπικός εκπρόσωπος του «φρούτου» που ωρίμασε την τελευταία 15ετία στο διεθνές πολιτικό σκηνικό και που πλέον –έστω και με καθυστέρηση- απέκτησε ονοματεπώνυμο και λέγεται «Νατοϊκή αριστερά». Ακριβώς σαν τους κεντροαριστερούς τύπου Μπλαιρ, Σημίτη, Πρόντι, Σολάνα, Φίσερ και άλλων σεσημασμένων εγκληματιών πολέμου («πολέμου» είτε με την στενή έννοια). Πριν από 7 χρόνια, δημιούργησε το κεντροαριστερό κόμμα Ενωμένο Εθνικό Μέτωπο (UNM) και κατέβηκε με όραμα (κεντροαριστερό πάντοτε… ) να βάλει τη Γεωργία στο ΝΑΤΟ. Και σαν πρόθυμο τσιράκι, έστειλε και στρατό στο Ιράκ (στρατιώτες δεν είχε να πολεμήσει στην Οσσετία, η εθνοκάθαρση και το «ειρηνευτικό σώμα» του έλειπαν… ).
Ο Saakashvili ανήκει και αυτός στο εσμό των πολιτικών οι οποίοι «στρατολογούνται» στα αμερικανικά πανεπιστήμια για να γίνουν κάποια μέρα χρήσιμοι «γενίτσαροι» της Ουάσιγκτων. Ήταν ήδη στην Νέα Υόρκη απόφοιτος, όταν του προτάθηκε να θέσει τις ικανότητές του στη διάθεση του πολιτικού που μετέβαλε τότε τη Γεωργία σε προτεκτοράτο των ΗΠΑ, δηλαδή του πρώην υπουργού Εξωτερικών της ΕΣΣΔ της περιόδου 1985 – 1990, Eduard Shevardnadze.
Δείγμα για το ποιόν του Saakashvili, ήταν πως ακόμη και ο Shevardnadze, ο πολιτικός ο οποίος εξελέγη με αμφισβητούμενες εκλογές του 2000, ο οποίος απαλλάχθηκε από τον μεγαλύτερο πολιτικό του αντίπαλο Zviad Gamsakhurdia όταν ο τελευταίος βρέθηκε δολοφονημένος «υπό ανεξιχνίαστες συνθήκες», ο οποίος βοηθούσε τους ισλαμιστές στην Τσετσενία, του οποίου η οικογένεια έλεγχε ως ιδιοκτησία τις μεγαλύτερες εφημερίδες και κανάλια, ακόμη κι αυτός λοιπόν, δεν άντεξε τον διεφθαρμένο Saakashvili!
Τον Νοέμβριο 2003 ο Saakashvili ηγήθηκε της «ροζ επανάστασης» που έριξε τον τότε πρόεδρο Eduard Shevardnadze. Ήταν όμως «επανάσταση» αυτό που συνέβη πριν 5 χρόνια στο Tbilisi; Αν θυμηθούμε τα λεφτά και την υποστήριξη του «Open Society Institute» (και για όσους ξεχνούν και αδυνατούν να επαναφέρουν στη μνήμη τους ονόματα και το πώς αυτά συνδυάζονται, πίσω από το ινστιτούτο αυτό βρίσκεται ο George Soros) μάλλον πραξικόπημα ήταν…
Σε όλη τη θητεία του, η οποία ανανεώθηκε τον Ιανουάριο 2008 με νόθευση του εκλογικού αποτελέσματος, διέταξε ακόμη και δολοφονίες πολιτικών του αντιπάλων.
Και τελευταίο δείγμα πολιτικού τυχοδιωκτισμού δεν ήταν μόνο η εθνοκάθαρση που επέβαλε στο νότιο τμήμα της Οσσετίας, αλλά και η απειλή που απηύθυνε στη Δύση (δημοσιεύθηκε χθες στη «Wall Street Journal») ότι στη Γεωργία διακυβεύονται τα συμφέροντα της Δύσης…
Ηθικό δίδαγμα: κρίμα που η Ελλάδα (αλλά και η Ε.Ε.) δεν έχει έναν Πούτιν να βάλει στη θέση τους, τους διάφορους Σαακιασβίληδες...

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση