Ένταση το πρωί στα Ίμια

Σε απόσταση αναπνοής σκάφη της ελληνικής και τουρκικής ακτοφυλακής

Ένταση επικράτησε σήμερα πρωί, Πέμπτη, στη θαλάσσια περιοχή γύρω από τα Ίμια με την ελληνική και τουρκική ακτοφυλακή να πλησιάζουν πολύ κοντά η μία την άλλη, μόλις σε απόσταση 50 εκατοστών, όπως μεταδίδουν τουρκικά μέσα ενημέρωσης.

Όπως μεταδίδει ο ΑΝΤ1, τουρκικά ΜΜΕ κάνουν λόγο για 10 Έλληνες ψαράδες ξεκίνησαν από την Κάλυμνο και τη Λέρο και πλησίασαν τις βραχονησίδες Ίμια και μαζί κατέφτασε και η ελληνική ακτοφυλακή, όπως μεταδίδει η ανταποκρίτρια του ΑΝΤ1 στην Τουρκία, Μαρία Ζαχάρακη.

Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, στις 11.30 ελληνικό στρατιωτικό ελικόπτερο από τη Λερό, πέταξε για λίγο πάνω από τις βραχονησίδες και μετά απομακρύνθηκε.

Στις 12.00 ξεκίνησαν από το λιμάνι Τουργκούτ-ρέις της Τουρκίας δύο σκάφη του τουρκικού λιμενικού και απομάκρυναν πρώτα τους Έλληνες ψαράδες και έπειτα τα σκάφη της ελληνικής ακτοφυλακής από τα ‘τουρκικά ύδατα’.

Η ‘Χουριέτ’ προβάλλει το θέμα με τίτλο: «Έλληνες ψαράδες στα Καρντάκ (Ίμια)»

Το ‘CNN Türk’ αντίστοιχα: «Επικίνδυνη προσέγγιση στα Καρντάκ (Ίμια)».

Φωτογραφίες που δημοσίευσε η Hurriyet:

Πηγή Liberal

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Ο Αλέξης και το “Navagio Story”…

Η δική του κατάθλιψη έχει μετατραπεί σε εθνική μελαγχολία

Του Γιώργου Πετράκη

Ο πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας απέκτησε πλούσια εμπειρία τα τελευταία δυο χρόνια. Έμαθε τι είναι η συντριβή, έμαθε πως να κάνει το μαύρο άσπρο, έμαθε να κοροϊδεύει μια ολόκληρη χώρα, έμαθε πώς να μετατρέπει τα δικά τους αδιέξοδα σε αδιέξοδα της χώρας, να κάνει την δική του κατάθλιψη, εθνική μελαγχολία.

Ο κ. Τσίπρας έρχεται δυο χρόνια μετά να κάνει τα ρεπό του «Μπούλη» φίλου του.

Ο κ. Τσίπρας ετοιμάζει το δικό μας… Κούγκι, που είχε προαναγγείλει ο Πάνος Καμμένος με την ελπίδα, ότι αυτός θα γλυτώσει.

Αφού πέρασε ένα ευχάριστο δίμηνο μετά τις καλοκαιρινές διακοπές ο κ. Τσίπρας είδε ότι σιγά σιγά η απάτη και η αυταπάτη αποκαλύπτονται.

Ήρθε η στιγμή που η αλαζονεία που του προσέφερε η εύκολη εξαπάτηση του ελληνικού λαού την τελευταία διετία, τον τύφλωσε και τον εμπόδισε να δει καθαρά μπροστά του.

Έτσι ο πρωθυπουργός έκανε τις συνεχείς λάθος επιλογές. Τώρα πλέον δεν έχει τι άλλο να κάνει, παρά να ανάψει το φιτίλι στην πυριτιδαποθήκη στα θεμέλια της χώρας.

Αφού τράβηξε την χώρα στα τάρταρα του Γ’ Μνημονίου της Αριστεράς και της Προόδου, του ΣΥΡΙΖΑ και των συνοδοιπόρων ΑΝΕΛ, αφού ένοιωσε το φυλλοκάρδι του να πάλλεται όταν βρέθηκε στην Νίσυρο, εκεί που κάποτε από μακριά έβλεπε τον Πάνο του, καταλαβαίνει ότι το κόλπο δεν βγαίνει, ότι ξεσκεπάζεται η απάτη, ότι ξεγυμνώνεται το ψέμα του.

Και αρχίζει το …τσάμικο:

Μοιράζει υπόσχεση ότι θα δώσε λεφτά σε συνταξιούχους των οποίων ο ίδιος τσεκούρωσε τις συντάξεις, θα κάνει μείωση του ΦΠΑ που ο ίδιος αύξησε για τους νησιώτες, θα μοιράσει συσσίτια στα σχολεία της Θεσσαλονίκης (προφανώς για να έχει και λόγο ύπαρξης το ακριβοπληρωμένο Γραφείο Πρωθυπουργού Συμπρωτεύουσας και να δικαιολογηθεί η πρόσληψη καμιά δεκαριά κομματόσκυλων). Και μετά στήνει σύγκρουση με το ΔΝΤ με το οποίο ήταν σύμμαχος πριν ένα μήνα προκειμένου να διεμβολίσει το Βερολίνο. Παρέσυρε ακόμη και τον αγαθό Τσακαλώτο να πιστεύει ότι θα βουτήξουμε τα θετικά που ζητά το ΔΝΤ, τα θετικά που προτείνει το Γιουρογκρουπ και ότι αφορά μέτρα και περικοπές θα το αφήσουμε στην άκρη…

Όλοι θα δίνουν. Όμως ο Αλέξης, ο (πρώην) Μπούλης και ο Ευκλείδης θα εισπράττουν…

Και ενώ ετοιμάζεται να πάει και πάλι να προσκυνήσει στην ποδιά της κ. Μερκελ εκλιπαρώντας για «πολιτική λύση», σπεύδει να την τινάξει ο ίδιος στον αέρα …

Έτσι δεν θα αποδειχθεί ποτέ ότι η παροχή στους συνταξιούχους και στους νησιώτες ήταν όχι αυταπάτη, αλλά καθαρή απάτη.

Θα πέσει η ευθύνη στους κακούς δανειστές και στον Σόιμπλε που δεν άφησαν τον Αλέξη να κάνει κοινωνική πολιτική, την οποία φυσικά ο ίδιος είχε αποκηρύξει με τα Μνημόνια του και τις αξιολογήσεις που υπέγραφε.

Θα στήσει την φθηνοπροβοκάτσια στο εσωτερικό με τις ονομαστικές ψηφοφορίες. Να κάνει συμμέτοχους στην καταστροφή όσους ψηφίσουν ΝΑΙ στις παροχές, ή διαφορετικά να τους φορτώσει την ρετσινιά του συνεργάτη των δανειστών που δεν θέλουν να μοιραστούν λεφτά στον λαό..

Πριν πάει στο Βερολίνο που θα αποκαλυφθεί η απάτη, ότι δεν υπάρχει πολιτική λύση, φροντίζει να φτιάξει σκηνικό κρίσης για να αποδώσει στους «κακούς» την αποτυχία του.

Αυτός ήταν ο Αλέξης πάντοτε.

Ο Αλέξης της αυταπάτης… Που μας πούλαγε το true story.

Αλλά δεν μπορεί να κρύψει πια την αλήθεια.

Ότι ήταν “Navagio Story”. Δικό του προσωπικό ναυάγιο. Που θέλει να το κάνει ναυάγιο όλης της χώρας…

Πηγή MIgnatiou

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Μετά το Χαλέπι, τι;

Του Κώστα Ράπτη

Όποιες και αν είναι οι εμπλοκές της τελευταίας στιγμής, η ανακατάληψη του ανατολικού Χαλεπίου από τον συριακό στρατό και τους συμμάχους του έχει ουσιαστικά συντελεσθεί. Πρόκειται για ορόσημο στην κρίση της Συρίας, με επιπτώσεις που εκτείνονται πέραν αυτής.

Διότι, αν και ασφαλώς δεν τερματίζει τον πόλεμο, η συγκεκριμένη εξέλιξη ακυρώνει την προοπτική "αλλαγής καθεστώτος” στη Δαμασκό, καθώς το σύνολο των κύριων πληθυσμιακών κέντρων της Συρίας, συμπεριλαμβανομένης της αλλοτινής οικονομικής της πρωτεύουσας, θα βρίσκονται πλέον υπό κυβερνητικό έλεγχο. Αντίθετα, οι ξένες δυνάμεις που ενθάρρυναν, εξόπλιζαν και χρηματοδοτούσαν τους "υπερασπιστές” του ανατολικού Χαλεπίου δεν έδειξαν την προθυμία ή την δυνατότητα να επιμείνουν μέχρι τέλους.

Ο επικοινωνιακός παροξυσμός σχετικά με το ανατολικό Χαλέπι, κινείται από διακηρυγμένο ενδιαφέρον για την τύχη των αμάχων του – ωστόσο είναι τόσο επιλεκτικός στην εστίασή του (όπως δείχνει λ.χ. η μέχρι τώρα αδιαφορία για την τύχη του 1,2 εκατ. κατοίκων του υπό κυβερνητικό έλεγχο δυτικού Χαλεπίου ή του 1,5 εκατ. κατοίκων της πολιορκούμενης από τον ιρακινό στρατό, τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους Μοσούλης) και τόσο εξαρτημένος από αλλεπάλληλα κύματα fake news, ώστε να εκτίθεται.

Αρκεί κανείς να σκεφτεί την ευκολία με την οποία αναπαράγονται από συμβατικά μέσα ενημέρωσης, χωρίς δυνατότητα να ελεγχθεί η αυθεντικότητά τους, τα πολυάριθμα tweets "ακτιβιστών του ανατολικού Χαλεπίου” που εμφανίσθηκαν τα τελευταία 24ωρα, σε μία πόλη όπου η διαδικτυακή σύνδεση είναι για προφανείς λόγους δυσχερής και αναξιόπιστη.

Ή το παιχνίδι εντυπώσεων που δημιουργεί η αναπαραγωγή (ως οιονεί "ετυμηγορίας” του ΟΗΕ) του δελτίου Τύπου που εξέδωσε το γραφείο του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα, Ιορδανού πρίγκηπα Zeid Ra’ad Al Hussein, για "πληροφορίες” που έχει δεχθεί από μη κατονομαζόμενες "πηγές” περί εν ψυχρώ εκτέλεσης 87 αμάχων από κυβερνητικές δυνάμεις.

Κορυφαία περίπτωση, λόγω της συγκίνησης που έχουν προκαλέσει διεθνώς, αποτελούν τα "Λευκά Κράνη”, η υποτιθέμενη εθελοντική ομάδα διασωστών που δρούν στα ερείπια του ανατολικού Χαλεπίου. Πρόκειται για οργάνωση που ιδρύθηκε το 2013 από Βρετανό πρώην στρατιωτικό, έχει χρηματοδοτηθεί από δυτικές χώρες με τουλάχιστον 100 εκατ. δολάρια και είναι άγνωστη στο ανατολικό Χαλέπι κατά τις μαρτυρίες όσων διέφυγαν από εκεί. Τα βίντεό της διακρίνονται για την ανακύκλωση των ίδιων "τραυματισμένων παιδιών” σε διαφορετικές "διασώσεις”, αλλά και για την επανεμφάνιση των "εθελοντών” σε άλλες φωτογραφίες, με την ένοπλη ιδιότητά τους.

Σε κάθε περίπτωση, η απουσία ανεξάρτητων ανθρωπιστικών οργανώσεων και επιτόπιας δημοσιογραφικής κάλυψης από το ανατολικό Χαλέπι, επιτρέπει στον επικοινωνιακό πόλεμο να διεξάγεται ανεμπόδιστα. Πρόκειται όμως για μια "στιγμή αληθείας” στον βαθμό που οι αντικαθεστωτικοί αντάρτες δεν είναι εν προκειμένω παρά ένοπλοι ισλαμιστές, υπό την ηγεμονία του συριακού παρακλαδιού της αλ Κάιντα (Μέτωπο αλ Νούσρα)...

Όλα αυτά αποτελούν προϊόν μιας επιμονής ορισμένων πλευρών στη Δύση και τον αραβικό κόσμο στο σενάριο της "αλλαγής καθεστώτος” στη Δαμασκό, μολονότι αυτό το έχει ακυρώσει η πραγματικότητα, καθώς και στο αφήγημα που το υποστηρίζει, ήτοι της εμφύλιας σύγκρουσης ανάμεσα σε ένα τυραννικό καθεστώς και το εξεγερσιακό κύμα που τροφοδότησε η "Αραβική Άνοιξη” του 2011.

Όμως, τουλάχιστον από το 2012 η συριακή κρίση έχει αλλάξει χαρακτήρα και έχει μετατραπεί σε περιφερειακό και κατόπιν διεθνή πόλεμο δι' αντιπροσώπων. Η αμφισβήτηση του Άσαντ και η καταστολή της στρατιωτικοποιήθηκαν ταχύτατα, οι αρχικοί πρωταγωνιστές των διαδηλώσεων περιθωριοποιήθηκαν (αν δεν έχουν εγκαταλείψει κιόλας τη χώρα), οι κάτοικοι των πόλεων, με πρώτη την σουνιτική αστική τάξη, αναδιπλώθηκαν στην υπεράσπιση της νομιμότητας, αντιμετωπίζοντας αρνητικά την ανάδυση στρωμάτων της υπαίθρου με συνθήματα εξαρχής σεχταριστικά - ενώ το καθεστώς όχι μόνο επιβεβαίωσε την ενότητά του στην κορυφή, αλλά και αξιοποίησε επιδέξια τις διεθνείς συμμαχίες του, μέχρι και την καταλυτική ρωσική παρέμβαση.

Υπενθυμίζεται ότι, παρότι δέχεται τη συνδρομή και ποικίλων κακόφημων πολιτοφυλακών, ο ίδιος ο συριακός κυβερνητικός στρατός είναι ένας στρατός που βασίζεται στην υποχρεωτική θητεία των κληρωτών, δηλ. είναι σουνιτικός κατά 70%. Στην δε ύπαιθρο, η κατάσταση που επικρατεί σε μεγάλο μέρος παραπέμπει σε "απόσυρση” ή κατάλυση της κεντρικής εξουσίας και οι τοπικές κοινότητες διαπραγματεύονται δια των δημογεροντιών και των πολιτοφυλακών τους τις συμμαχίες που θα φανούν καταλληλότερες για την ασφάλεια της περιοχής τους.

Η "επόμενη μέρα” για τους νικητές του ανατολικού Χαλεπίου επιβάλλει την επιλογή νέου στόχου, καθώς άλλες δύο πρωτεύουσες συριακών περιφερειών παραμένουν εκτός κυβερνητικού ελέγχου: η Ίντλιμπ που κατέχεται από τις δυνάμεις περί την αλ Κάιντα και η Ράκκα, οιονεί πρωτεύουσα του Ισλαμικού Κράτους. Η επιλογή της Ίντλιμπ θα είχε μεγαλύτερη κρισιμότητα για την ασφάλεια του Χαλεπίου, της αλαουιτικής ενδοχώρας και της ρωσικής βάσης στην Λατάκια, αλλά θα συναντούσε μεγαλύτερες διεθνείς αντιστάσεις από την επιλογή της Ράκκα. Προϋποθέτει δε μια μορφή συνεννόησης με την Άγκυρα, η οποία ενδεχομένως έχει επιτευχθεί, με αντάλλαγμα την ρωσική ανοχή στην τουρκική επιχείρηση "Ασπίδα του Ευφράτη” κατά των Κούρδων της βόρειας Συρίας. Σε κάθε περίπτωση το καθεστώς Erdogan έχει περάσει στη φάση του "περιορισμού των ζημιών” της αποτυχίας της "αλλαγής καθεστώτος” στη Δαμασκό και στηρίζεται ολοένα και περισσότερο, αλλά από θέση εμφανώς υποτελή, στη σχέση του με τη Μόσχα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Erdogan έχει αναλάβει ρόλο μεσολαβητή ώστε το μη ελεγχόμενο από τις συριακές δυνάμεις τμήμα του ανατολικού Χαλεπίου (που σύμφωνα με το ρωσικό επιτελείο έχει περιοριστεί σε έκταση 2,5 εκατ. χιλιομέτρων) να εγκαταλειφθεί από τους τελευταίους 1500 υπερασπιστές του – μεταξύ των οποίων περίπου 500 μαχητές της αλ Νούσρα που επιμένουν να μάχονται. Η αδυναμία τήρησης των συμφωνηθέντων υποχρέωσε τον Erdogan να έχει άλλη μία τηλεφωνική επικοινωνία με τον Putin, ώστε να επιβεβαιώσει τον μεσολαβητικό του ρόλο.

Άμεσο επόμενο στόχο πάντως, αποτελεί (πολύ περισσότερο για τη Μόσχα που το θεωρεί ζήτημα γοήτρου της, παρά για τη Δαμασκό) η ανακατάληψη της Παλμύρας, που, σε αντίπραξη προς την κατάληψη του ανατολικού Χαλεπίου, έπεσε στα χέρια 5.000 τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους οι οποίοι μετακινήθηκαν από τη Μοσούλη και τη Ράκκα, χωρίς να συναντήσουν εμπόδια από τον υπό τις ΗΠΑ διεθνή συνασπισμό που επιχειρεί στην περιοχή. Υπενθυμίζεται ότι η προηγούμενη απελευθέρωση της πόλης από τους τζιχαντιστές είχε σημαδευτεί συμβολικά από συναυλία της ρωσικής ορχήστρας Μαρίινσκι στον αρχαιολογικό χώρο της Παλμύρας (μνημείο της παγκόσμιας κληρονομιάς κατά την UNESCO), που προλόγισε μέσω τηλεδιάσκεψης ο Vladimir Putin.

Στην εκ νέου απελευθέρωση της Παλμύρας αφιερώθηκε συνεδρίαση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας της Ρωσίας, υπό τον Putin. Πάντως οι δημόσιες τοποθετήσεις τους ρωσικού Γενικού Επιτελείου αφήνουν να διαφανεί δυσαρέσκεια για το γεγονός ότι η ανακατάληψη του Χαλεπίου καθυστέρησε τόσο, ώστε να καταστεί εφικτός ο αντιπερισπασμός των τζιχαντιστών στην Παλμύρα, την οποία φύλασσε ένα όχι ιδιαίτερα αξιόμαχο σώμα περίπου χιλίων Σύρων στρατιωτών.

Στο διπλωματικό πεδίο, μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η αλλαγή στάσης της Μόσχας, καθώς ο Sergei Lavrov χαρακτηρίζει πλέον άσκοπες τις συναντήσεις με τον Αμερικανό ομόλογό του John Kerry και κατηγορεί ανοιχτά τη Ουάσιγκτον ότι δεν ενδιαφέρεται παρά για τη διάσωση των ένοπλων ισλαμιστών, ώστε να τους αξιοποιήσει σε μια μελλοντική προσπάθεια ανατροπής του Assad. Το ότι οι ΗΠΑ βρίσκονται, τουλάχιστον για τις λίγες εβδομάδες που θα διαρκέσει η προεδρία Obama, χωρίς ρόλο και συνομιλητές, ενώ η Μόσχα προτιμά τις απευθείας συνομιλίες με επιτόπιους παίκτες, όπως η Άγκυρα, είναι οπωσδήποτε στιγμή μεγάλης διπλωματικής αμηχανίας.

Πηγή Capital

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Πολιτικοί εκτός θέματος

Το αίτιο της ελληνικής παρακμής είναι η ξένη ηγεσία. Οι κυρίαρχοι της πολιτικής μπορεί να έχουν γεννηθεί σε ελληνικό έδαφος αλλά η συνείδησή τους δεν ζει εδώ. Η καρδιά τους δεν χτυπά σε ρυθμό ελληνικό. Η πηγή της ισχύος τους δεν αναβλύζει από τα χώματά μας. Βρίσκεται σε ξένες πρωτεύουσες. Εκεί όπου πάνε οι ίδιοι και σπουδάζουν και στέλνουν τα παιδιά τους. Εκεί όπου γιατροπορεύονται όποτε νοσούν. Εκεί όπου ζητούν εντολές για να εφαρμόσουν σε βάρος μας. Εκεί όπου καταθέτουν αγχωμένοι κι ανώνυμοι το... περίσσευμά τους.

Η ελληνικότητα δεν είναι βίωμα για εκείνους και εκείνες αλλά ένα πικρό ποτήρι αφόρητου φολκλόρ, το οποίο αναγκάζονται να πιουν όποτε πλησιάζουν οι εκλογές. Προσπαθούν να καλοπιάσουν τους «ιθαγενείς» (έτσι μας βλέπουν) για να υφαρπάξουν ψήφους και για το καλόπιασμα συμμετέχουν κι εκείνοι σε γιορτές, εκδηλώσεις, πανηγύρεις και προσκυνήματα, όπως κάνουν οι παρουσιαστές των ντοκιμαντέρ που θέλουν καλά πλάνα από τις φυλές που παρουσιάζουν.

Η Ντόρα Μπακογιάννη είναι ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα εκπροσώπου της πολιτικής «ελίτ» που δεν έχει ιδέα για τη χώρα, τους ανθρώπους και τους ήρωές μας που έχουν ανταλλάξει το αίμα τους με την ελευθερία μας. Η κυρία Μπακογιάννη χαρακτήρισε σε συνέντευξή της «ατύχημα» τον ηρωικό θάνατο του αξέχαστου πολεμιστή των αιθέρων Κώστα Ηλιάκη, ο οποίος έπεσε την ώρα του καθήκοντος αναχαιτίζοντας Τούρκους εισβολείς στον εθνικό εναέριο χώρο.

Η Ελένη Αυλωνίτου, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ και μέλος της επιτροπής Εθνικής Αμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων (!), μπέρδεψε τη νήσο Ρω με την ανύπαρκτη νήσο Τω. Τον υφυπουργό Παιδείας Κώστα Ζουράρι δεν τον νοιάζει «κι αν χάσουμε μερικά νησιά», ενώ δεν είναι λίγοι οι εκλεγμένοι που άγχονται μη τυχόν και τιμωρηθούν από τον νόμο όσοι καίνε την ελληνική σημαία.

Παπανδρέου και Σημίτης δεν μπορούσαν να αρθρώσουν λέξη σωστή στα ελληνικά και αποφάσιζαν για τη χώρα. Όποιος ακούει τον κ. Τσακαλώτο να αγορεύει (υποτίθεται στα ελληνικά) χρειάζεται μεταφραστή! Ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να ξεχωρίσει τη διαφορά Λέσβου και Μυτιλήνης.

Θλιβερά όλα τούτα, αλλά αληθινά.

Πηγή "Δημοκρατία"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Το ΝΑΤΟ είναι έτοιμο για επέμβαση στα Δυτικά Βαλκάνια

«Εμπιστευτικό έγγραφο σχετικά με την ασφάλεια στα Βαλκάνια: Το ΝΑΤΟ θα επέμβει σε περίπτωση συγκρούσεων μεταξύ εθνοτήτων»

Το ΝΑΤΟ είναι έτοιμο να επέμβει επιχειρησιακά στα Βαλκάνια όταν θα θεωρήσει ότι είναι απαραίτητο, για να αποτρέψει συγκρούσεις μεταξύ εθνοτήτων και να προωθήσει την ασφάλεια και τη σταθερότητα, σύμφωνα με απόρρητο έγγραφο του ΝΑΤΟ που αναφέρεται στην κατάσταση των Δυτικών Βαλκανίων, όπως δημοσιεύει η κροατική ειδησεογραφική ιστοσελίδα 'Βέτσερνι Λίστ'.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα το θέμα συζητήθηκε και εγκρίθηκε κατά τη συνεδρίαση των υπουργών Εξωτερικών των χωρών μελών αυτόν τον μήνα και σε έγγραφο περιγράφονται λεπτομερώς δύο τύποι απειλών που αντιμετωπίζουν τα Δυτικά Βαλκάνια και ειδικότερα οι ισλαμικοί θύλακες που υπάρχουν σε αυτά. Είναι η επιστροφή των εξτρεμιστών από τα πεδία των μαχών της Συρίας και του Ιράκ αλλά και η αποσταθεροποιητική συμπεριφορά της Ρωσίας με την επιρροή της, όπως σημειώνεται.

Το έγγραφο αναφέρει ότι «περίπου 260 εξτρεμιστές του 'ισλαμικού κράτους' και της Αλ Κάιντα» θα γυρίσουν στη Βοσνία Ερζεγοβίνη από τα πεδία των μαχών της Συρίας και του Ιράκ. Ο αριθμός τους υπολογίζεται βάσει των στοιχείων του τέλους του 2015.

«Σημαντική αιτία ανησυχίας», σημειώνει το έγγραφο του ΝΑΤΟ, «είναι η ριζοσπαστικοποίηση, οι βίαιος εξτρεμισμός και η επιστροφή των ξένων μαχητών στη Βοσνία – Ερζεγοβίνη και σε άλλες βαλκανικές χώρες- θύλακες των ισλαμιστών.

Η δεύτερη απειλή για τις χώρες μέλη του ΝΑΤΟ είναι η αυξημένη επιρροή της Ρωσίας, κυρίως στον σερβικό πληθυσμό, αφού «τα μηνύματα μεταξύ των Σέρβων για τη ρωσική παρουσία έχουν μεγάλη απήχηση», όπως γράφει το έγγραφο.

Το ΝΑΤΟ βλέπει ακόμη «αύξηση των ρωσικών δραστηριοτήτων στα Δυτικά Βαλκάνια με μια «αποσταθεροποιητική συμπεριφορά». Αυτή εκδηλώνεται με πολιτικά μηνύματα, την οικοδόμηση δεσμών με μέλη των ελίτ καθώς και με επενδύσεις σε τομείς ενέργειας και μέσων ενημέρωσης...

Η Ρωσία προσφέρει πολιτική και οικονομική υποστήριξη στη σερβική οντότητα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και προσπαθεί να εμποδίσει την ευρωατλαντική πορεία της χώρας αυτής, καταλήγει το έγγραφο.

Ως κατακλείδα τονίζεται ότι το ΝΑΤΟ υποστηρίζει πλήρως την ευρωατλαντική πορεία τόσο των Σκοπίων, όσο και της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης και υποστηρίζει θερμά το διάλογο για την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ Σερβίας και Κοσσυφοπεδίου.

Πηγή Εchedoros

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Φρούδες ελπίδες Τσίπρα στο μεταναστευτικό!

Γράφει ο Αλέξανδρος Τάρκας

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ταυτόχρονα με την ανακοίνωση της χρηματικής ενίσχυσης προς τους χαμηλοσυνταξιούχους (για την οποία η Ν.Δ. αρχικά έπεσε στην πολιτική - επικοινωνιακή παγίδα έμμεσης απόρριψής της), μίλησε, σε πανηγυρικούς τόνους, για την απόφαση της Κομισιόν «να αποκαταστήσει, από τον Μάρτιο, την κανονικότητα και να ξαναθέσει, χάρη στην Ελλάδα, σε εφαρμογή τη Συμφωνία του Δουβλίνου, γιατί σταμάτησαν πλέον οι ροές (προσφύγων) προς την Ευρώπη».

Ομως, δυστυχώς για τον πρωθυπουργό και κυρίως για την Ελλάδα, ούτε η «κανονικότητα» έχει αποκατασταθεί ούτε οι ροές έχουν «σταματήσει». Οταν τα επίσημα στοιχεία δείχνουν την είσοδο περισσότερων από 2.000 προσφύγων και μεταναστών από την Τουρκία στην Ελλάδα μόνο τον Νοέμβριο του 2016, δεν υφίσταται «κανονικότητα» συνόρων οργανωμένου κράτους, αλλά μόνο βελτίωση συγκριτικά με την κορύφωση της κρίσης από τον Αύγουστο του 2015 ως τον Μάρτιο του 2016.

Ταυτόχρονα, η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν έχει υλοποιήσει τις επείγουσες αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής του περασμένου Ιουνίου για το Μεταναστευτικό, με εξαίρεση την επίτευξη επιχειρησιακής ετοιμότητας -προσωπικού και μέσων- της νέας Ευρωπαϊκής Συνοριοφυλακής (της «νέας Frontex»), την παραμονή του πρωθυπουργικού τηλεοπτικού διαγγέλματος.

Με βάση, ωστόσο, τη διεθνή εμπειρία παρόμοιων αστυνομικών ή «ημιστρατιωτικών» αποστολών, πραγματική ετοιμότητα δεν επιτυγχάνεται πριν από την πάροδο τριμήνου και τη διαπίστωση των μειονεκτημάτων στο ίδιο το πεδίο των επιχειρήσεων. Οταν μάλιστα, στην περίπτωση του Αιγαίου, δεν υπάρχει χερσαίο πεδίο, αλλά ανοιχτή θάλασσα και χιλιάδες χιλιόμετρα ακτών, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα.

Επίσης, η πρωθυπουργική αισιοδοξία (είτε με σκοπό την παραπλάνηση της κοινής γνώμης είτε λόγω ελλιπούς μελέτης των σχετικών υπηρεσιακών φακέλων) αναφορικά με τη Συμφωνία του Δουβλίνου είναι ανεξήγητη. Γιατί, αν εφαρμοστούν όλες οι διατάξεις της παλαιάς συμφωνίας, αφενός, θα πρέπει να επιστρέφουν στο ελληνικό έδαφος όσοι παράνομοι μετανάστες κινήθηκαν από τη χώρα μας προς άλλα μέλη της Ε.Ε. και, αφετέρου, προδικάζεται ότι η Αγκυρα δεν θα τηρήσει τη συνδεόμενη συμφωνία επανεισδοχής τους στο δικό της έδαφος.

Παράλληλα, στο διπλωματικό επίπεδο, δεν υπάρχουν στοιχεία που να επιτρέπουν αισιοδοξία για όσα θα ζητήσει και όσα θα ακούσει ο κύριος Τσίπρας κατά το αυριανό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Εγκυρες πηγές στις Βρυξέλλες βεβαιώνουν ότι οι πρόεδροι Ντ. Τουσκ, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και η σλοβακική προεδρία έχουν ήδη ενημερώσει την Αθήνα ότι συμφωνούν με τη συζήτηση επί του Μεταναστευτικού, αλλά «θα ήταν καλύτερα να μην υπάρξει ευρεία συζήτηση» επί των σχέσεων Ε.Ε. - Τουρκίας και των απειλών του προέδρου Ρ.Τ. Ερντογάν περί κύματος μεταναστών από τα μικρασιατικά παράλια (ή, ακόμα χειρότερα, και από τα χερσαία σύνορα του Εβρου) προς δυσμάς.

Οι ίδιες διπλωματικές πηγές στην έδρα της Ε.Ε. συμπληρώνουν ότι δεν πρόκειται να υπάρξει καν συζήτηση για την (όντως ορθή) ελληνική πρωτοβουλία για τη σύσταση ενός «ευρωπαϊκού μηχανισμού επιστροφών» των παρανόμως εισερχομένων στο έδαφος της Ε.Ε., ενώ μακροπρόθεσμα σχέδια, όπως ο νέος κώδικας «εισόδων - εξόδων» του Σένγκεν, ίσως εγκριθούν ως τον Φεβρουάριο του 2017, αλλά η Κομισιόν εκτιμά πως δεν θα εφαρμοστούν πριν από το 2020! Προς επιτάχυνση του χρονοδιαγράμματος αυτού, ίσως υπάρξει σχετική υπερατλαντική βοήθεια.

Ηδη εκπρόσωποι της σλοβακικής προεδρίας και ο Ελληνας επίτροπος Δημ. Αβραμόπουλος είχαν την ευκαιρία να ενημερωθούν (στο περιθώριο της Υπουργικής Συνόδου Ε.Ε. - ΗΠΑ επί θεμάτων Εσωτερικών - Δικαιοσύνης στην Ουάσινγκτον) για τα πλεονεκτήματα του «U.S. National Targeting Center», δηλαδή για τις μεθόδους της υπηρεσίας που ελέγχει «προληπτικά και διακριτικά» φυσικά πρόσωπα και εμπορεύματα, πριν περάσουν τα σύνορα.


* Ο Αλέξανδρος Τάρκας είναι εκδότης του περιοδικού «Αμυνα & Διπλωματία» και σύμβουλος ξένων εταιριών μελέτης επιχειρηματικού ρίσκου για τη ΝΑ Ευρώπη
Πηγή "Δημοκρατία"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Ονομαστική ψηφοφορία απόψε στη Βουλή: Οι χαμηλοσυνταξιούχοι «ανθρώπινη ασπίδα;»

Ρωτά (με πικρία) ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος

Κανονικά θα έπρεπε να κυκλοφορήσω τον τίτλο μου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή μέσω ‘twitter’ ή μέσω ‘face book’ αλλά καθώς έχω επιλέξει να ΜΗΝ έχω ούτε το ένα ούτε το άλλο και αφού στα ‘μαύρα χρόνια της μνημονιακής κατοχής’ ΔΕΝ βγαίνω σε ραδιοτηλεοπτικά παράθυρα και μπαλκόνια το σύντομο (με πικρία) σχόλιό μου το στέλνω στα blogs…

Θυμόμαστε όλοι (εξαιρουμένων των δίποδων συμπατριωτών μας με μνήμη χρυσόψαρων) τις υποσχέσεις του κ Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ (από εδώ, από τη Θεσσαλονίκη) που του «χάρισαν» τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015…
Ρίξτε μια ματιά στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ...

Θυμόμαστε όλοι (εξαιρουμένων και πάλι των δίποδων με μνήμη χρυσόψαρων) τις υποσχέσεις (και τις παραδοχές για υπερβολές, ίσως και για λίγα ‘ψέματα’ που του χάρισαν τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015…
Ρίξτε μια ματιά στο βίντεο των συμπατριωτών μου Σαλονικιών του «Αρβύλα»...

Τώρα ελάτε να δούμε όλοι μαζί την απροσδόκητη ‘πολιτική ιλαροτραγωδία’ παραγωγής ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με την ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ απόψε στη Βουλή στην επίμαχη ερώτηση:
Να δοθεί το επίδομα (ως μποναμάς τύπου 13ος μισθός) στους αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας συνταξιούχους ή όχι;

ΕΡΩΤΗΜΑ φοβερό που πρέπει να προκαλέσει έντονο ‘κλαυσίγελο’ στους εντός και εκτός Ελλάδος σοβαρούς πολιτικούς και εντός και εκτός Ελλάδος Έλληνες, φιλέλληνες και εχθρούς…

➧ Μας έφτασε εδώ που μας έφτασε η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ...
➧ ΔΕΝ της "βγαίνουν" οι δημοσκοπήσεις...
➧ ΔΕΝ σκίστηκαν τα παλαιά μνημόνια αλλά, όπως λένε πολλοί, πάμε για νέο...
➧ Καλπάζει η ανεργία σε νέους και ώριμους...
➧ Καθηλωμένη η αγορά...
➧ Πολλές οι πραγματικές αυτοκτονίες και περισσότερες οι συμβολικές...
➧ «Τσακώνονται» λένε ΕΕ και ΔΝΤ (σιγά τα καλσόν παιδιά)...

Και, ώ του θαύματος, βγήκε ο κ Τσίπρας να κάνει «δώρο» στους συνταξιούχους και μάλιστα απείλησε τους Ευρωπαίους ότι ΔΕΝ τους επιτρέπει να σταθούν ΕΜΠΟΔΙΟ στην γενναιοδωρία της Κυβέρνησής του και είναι έτοιμος να ΤΣΑΚΩΘΕΙ μαζί τους!!!

Καλά οι 153 της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αλλά οι υπόλοιποι;

Εάν ψηφίσουν ΟΧΙ (με επιχείρημα τον «εμπαιγμό» που συνιστά αυτή η γενναιοδωρία) κινδυνεύουν να φανούν ΑΣΠΛΑΧΝΟΙ, ΣΚΛΗΡΟΙ, ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΙ απέναντι στους αναξιοπαθούντες χαμηλοσυνταξιούχους ΧΡΟΝΙΑΡΕΣ ΜΕΡΕΣ…

Εάν ψηφίσουν ΝΑΙ εμμέσως ενδυναμώνουν τον κ Τσίπρα και την Κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για «Εθνική Αντίσταση» απέναντι στους κακούς «θεσμούς!»

Τελικά θα τα καταφέρει απόψε ο κ Τσίπρας να ενεργοποιήσει το σενάριο που θέλει αυτόν και την Συγκυβέρνησή του να κάνουν ΗΡΩΙΚΗ ΕΞΟΔΟ;

Παραδέχομαι ΚΑΙ αυτή την κίνηση για την αποψινή ψηφοφορία επαρκώς πονηρή!

Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ χρησιμοποιούν απόψε τους συνταξιούχους ως «ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΣΠΙΔΑ;»

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Το Βερολίνο, το ΔΝΤ και ο Τσίπρας

Γράφει ο Σταύρος Λυγερός

Όπως έχει καταστεί σαφές από τη ρητορική του, εδώ και καιρό ο Αλέξης Τσίπρας έχει επενδύσει όλες τις πολιτικές ελπίδες του στην ικανοποίηση από την Ευρωζώνη τριών αιτημάτων:
Πρώτον, της επαρκούς ελάφρυνσης του χρέους.
Δεύτερον, της συμμετοχής της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Τρίτον, της μείωσης του στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ μετά το 2018.

Όσον αφορά το χρέος, το Eurogroup της 15ης Μαΐου 2016 είχε αποφασίσει την ανακοίνωση των λεγόμενων βραχυπρόθεσμων μέτρων ουσιαστικά πριν από τη λήξη του 2016. Στην πραγματικότητα, πέρα από το ελληνικό αίτημα, ήταν η απαίτηση του ΔΝΤ που είχε υποχρεώσει τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να αποδεχθεί έστω και αυτό το λίγο. Το ΔΝΤ υποστηρίζει σταθερά δύο θέσεις που εξυπηρετούν την Αθήνα: πρώτον, το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και ως εκ τούτου απαιτείται γενναία ελάφρυνσή του -και μάλιστα άμεσα. Δεύτερον, ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% από το 2018 και μετά είναι μη ρεαλιστικός και πρέπει να μειωθεί στο 1,5%. Είναι οι δύο θέσεις που δεν δέχεται το Βερολίνο.

Το Eurogroup του Μαΐου

Τον περασμένο Μάιο, σε εκείνη τη σύνοδο του Eurogroup, το Ταμείο είχε κάνει ένα βήμα πίσω προκειμένου να επιτευχθεί συμβιβασμός και να αποτραπεί το ναυάγιο. Είχε, ωστόσο, εξαρτήσει τη συμμετοχή του στο ελληνικό πρόγραμμα (μέχρι τώρα συμμετέχει στο τρίτο μνημόνιο ως τεχνικός σύμβουλος) κυρίως από τα μέτρα για την ελάφρυνση του χρέους. Την περασμένη Δευτέρα, το Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου υιοθέτησε την εισήγηση του ESM (Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας) για τα βραχυπρόθεσμα μέτρα.

Από τα μέτρα αυτά η Ευρωζώνη δεν πρόκειται να χάσει ευρώ, αλλά μέχρι το 2060 η ελάφρυνση εκτιμάται ότι θα ανέλθει γύρω στα 40 δισ. ευρώ. Η εκτίμηση στηρίζεται κυρίως στην πρόβλεψη ότι τα επιτόκια που σήμερα είναι διεθνώς σε πολύ χαμηλά επίπεδα τα επόμενα χρόνια θα ανέβουν. Λόγω όμως των σταθερών επιτοκίων η Ελλάδα δεν θα επιβαρυνθεί από αυτή την αύξηση. Στην πραγματικότητα πρόκειται για κέρδος από την αποφυγή εκτιμώμενης μελλοντικής επιβάρυνσης. Αξίζει, πάντως, να σημειωθεί ότι έκθεση της Citi εκτιμά ότι το 2060 το ελληνικό χρέος όχι μόνο δεν θα έχει μειωθεί σημαντικά, αλλά και ότι θα έχει εκτοξευτεί στο 250% του ΑΕΠ!

Έχοντας αποδεχθεί ότι δεν τίθεται θέμα να κουρευτεί το χρέος, η Αθήνα αγωνιζόταν το προηγούμενο διάστημα για να επιτύχει δύο στόχους: Πρώτον, τα βραχυπρόθεσμα μέτρα να είναι όσο το δυνατόν πιο γενναιόδωρα. Δεύτερον, να ανακοινωθούν από τώρα και τα μεσοπρόθεσμα μέτρα, έστω κι αν θα εφαρμόζονταν μετά τη λήξη του τρίτου μνημονίου (καλοκαίρι του 2018), ώστε να ξεκαθαρίσει το τοπίο, να διαλυθεί η αβεβαιότητα και να καταστεί η Ελλάδα ελκυστική για παραγωγικές επενδύσεις.

Στην πραγματικότητα, η απόφαση του Eurogroup την περασμένη Δευτέρα καθορίστηκε από τις παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις ανάμεσα στο Βερολίνο και το ΔΝΤ και όχι από την πολιτική πίεση που άσκησε η Αθήνα. Υπήρξε ένας κάποιος εμπλουτισμός των βραχυπρόθεσμων μέτρων, αλλά δεν υπήρξε απόφαση-ανακοίνωση των μεσοπρόθεσμων.

Είναι κοινό μυστικό ότι στο παρασκήνιο το ΔΝΤ έχει συμφωνήσει με το Βερολίνο και ότι η ρητορική του εξυπηρετεί επικοινωνιακές σκοπιμότητες. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ, «εμείς δεν ζητάμε από την Ελλάδα πρόσθετα μέτρα λιτότητας. Επειδή, όμως, οι Ευρωπαίοι επιμένουν αφενός σε ημίμετρα όσον αφορά την ελάφρυνση του χρέους, αφετέρου στην απαίτηση για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5%, πρέπει οι αριθμοί να βγαίνουν. Γι’ αυτό και θα πρέπει να ληφθούν πρόσθετα μέτρα».

Η υποχώρηση του Ταμείου

Σύμφωνα με κορυφαίο υπουργό, ούτε στο ΔΝΤ πιστεύουν ότι θα πετύχουν την επιβολή τέτοιων μέτρων στην Αθήνα. Η Ευρωζώνη, άλλωστε, δεν τα απαιτεί. Υποστηρίζει ότι αν υπάρξει απόκλιση από τον στόχο θα ενεργοποιηθεί ο κόφτης των δημοσίων δαπανών. Η ίδια πηγή αμφιβάλλει αν τελικά το Ταμείο θα συμμετάσχει στο πρόγραμμα ως χρηματοδότης. Για τους Γερμανούς είναι αρκετό να συμμετέχει ως τεχνικός σύμβουλος που παίζει τον ρόλο του σκληρού.

Αυτή ενδέχεται να είναι μία εξήγηση για το γεγονός ότι το ΔΝΤ ουσιαστικά υποχώρησε και στο ζήτημα της επαρκούς ελάφρυνσης του χρέους και στη μείωση του πρωτογενούς πλεονάσματος. Υποχώρησε δηλαδή σε ό,τι θα ανακούφιζε την Ελλάδα. Το Βερολίνο έχει κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένο από αυτό τον συμβιβασμό. Ουσιαστικά πήρε όλα όσα ήθελε κάνοντας μια μάλλον ασήμαντη υποχώρηση όσον αφορά το περιεχόμενο των βραχυπρόθεσμων μέτρων για το χρέος.

Σύμφωνα με κοινοτική πηγή, «ειδικά μετά το ιταλικό “όχι”, ο Σόιμπλε φοβάται ότι θα ενταθούν οι πιέσεις για ακύρωση της λιτότητας. Γι’ αυτό και θεωρεί κρίσιμης σημασίας να διατηρήσει την Ελλάδα σε καθεστώς εξοντωτικής λιτότητας για να τη χρησιμοποιεί ως παράδειγμα προς αποφυγή. Πιστεύει ότι εάν κάνει βήμα πίσω σε αυτό το μέτωπο, θα προκληθεί ντόμινο και θα χάσει τον έλεγχο. Το Eurogroup της περασμένης Δευτέρας δεν θύμιζε σε τίποτα παλιές συνεδριάσεις. Δεν ήταν μόνο η Γαλλία και η Ιταλία που ζήτησαν ευνοϊκότερη μεταχείριση της Ελλάδας, υπογραμμίζοντας τις επώδυνες μεταρρυθμίσεις που έχει κάνει η κυβέρνηση του Τσίπρα. Ήταν εμφανής μια τάση κατακερματισμού και της ομάδας του Σόιμπλε που δυσκολεύει τα πράγματα γι’ αυτόν».

Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών θέλει, αν είναι δυνατόν, να πάρει πίσω και το τελευταίο ευρώ που χρωστάει η Ελλάδα. Σύμφωνα με πληροφορίες από γερμανική πηγή, έχει επενδύσει πολλά στη δυνατότητα πρόσβασης που θα αρχίσουν να έχουν τα κράτη από το 2017 σε λογαριασμούς πολιτών του σε ξένες τράπεζες. Γνωρίζει ότι εύποροι Έλληνες διαθέτουν καταθέσεις στο εξωτερικό που υπερβαίνουν κατά πολύ τα 100 δισ. ευρώ. Γνωρίζει, επίσης, ότι στην πλειονότητά τους είναι αφορολόγητο χρήμα.

Θεωρεί, λοιπόν, ότι από αυτή την πηγή το Ελληνικό Δημόσιο μπορεί να αντλεί πρόσθετα έσοδα αρκετών δισ. ετησίως, με τα οποία μπορεί να συγκεντρώνει υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα για την αποπληρωμή του χρέους. Προϋπόθεση, λοιπόν, είναι η Ελλάδα να παραμείνει σε ομηρία. Γι’ αυτό και η ίδια πηγή θεωρεί ότι ειδικά ο Σόιμπλε δεν πρόκειται να διευκολύνει την επιστροφή στις αγορές. Πάντα κατά τις ίδιες πληροφορίες, θα αναμένει την ώρα που θα τεθεί θέμα τέταρτου μνημονίου για να καταστήσει το σχέδιό του μνημονιακή δέσμευση.

Αντιμέτωπη με την απόφαση του Eurogroup, η κυβέρνηση Τσίπρα προχώρησε στην ανακοίνωση αφενός της παραχώρησης του έκτακτου βοηθήματος στους χαμηλοσυνταξιούχους, αφετέρου του παγώματος της αύξησης του ΦΠΑ στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Κατά μία πληροφορία, ο Αλέξης Τσίπρας ενημέρωσε ανεπισήμως την Ανγκελα Μέρκελ προκειμένου να έχει τα νώτα του καλυμμένα και να μη χρησιμοποιήσει ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε το επιχείρημα ότι η Αθήνα προέβη σε μονομερή ενέργεια για να συσπειρώσει τους υπόλοιπους εναντίον της.
Συνειδητοποιώντας ότι συμπιέζεται από τον συμβιβασμό Βερολίνου - ΔΝΤ, ο Τσίπρας δοκιμάζει τα όρια ανοχής της Ευρωζώνης. Στο Μαξίμου εκτιμούν ότι το πολιτικό κλίμα στην Ε.Ε. δεν αφήνει περιθώρια για τιμωρητική αντίδραση.

Η ήττα των ευρωπαϊστών ανοίγει την προοπτική ενός δημοψηφίσματος για την παραμονή ή έξοδο της Ιταλίας από το ευρώ. Αν τα πράγματα οδηγηθούν εκεί, το αποτέλεσμα πιθανόν να είναι ένας Italexit. Η Ιταλία δεν είναι Ελλάδα. Δεν μπορεί να διασωθεί και εάν επιλέξει την έξοδο από το ευρώ θα δρομολογήσει τη διάλυσή του.

Στα όρια

Σε αυτό το κλίμα εντάσσεται και η κίνηση του Τσίπρα. Όπως μας είπε κυβερνητική πηγή, «η πρωτοβουλία του πρωθυπουργού είναι σχεδιασμένη κατά τρόπο που να κινείται στα όρια. Θέλουμε να ανακουφίσουμε τους χαμηλοσυνταξιούχους και τους νησιώτες που σηκώνουν το Προσφυγικό. Θέλουμε ταυτόχρονα, όμως, να στείλουμε το μήνυμα στους δανειστές ότι το παιχνίδι παίζεται και από τις δύο πλευρές. Δεν μπορούν κάθε τόσο να βάζουν ό,τι θέλουν στο τραπέζι και εμείς να το αποδεχόμαστε υπάκουα. Είχαμε υποχρέωση να επιτύχουμε για το 2016 πρωτογενές πλεόνασμα 900 εκατ. ευρώ. Επιτύχαμε σχεδόν 2 δισ. Από τη συμφωνία έχουμε δικαίωμα να μοιράσουμε το 40%. Εμείς μοιράζουμε κάτι παραπάνω και χωρίς να ζητήσουμε άδεια. Έστω και οριακά είμαστε εντός της συμφωνίας».

Ρωτήσαμε τον συνομιλητή μας αν αυτή η κίνηση είναι και ένα μήνυμα ότι ο πρωθυπουργός μπορεί να στήσει κάλπες. Μας απάντησε ως εξής: «Πρόθεσή μας δεν είναι οι εκλογές. Θέλουμε να κλείσει άμεσα η αξιολόγηση, να μπούμε στην ποσοτική χαλάρωση και να επιτύχουμε τη μείωση του πρωτογενούς πλεονάσματος αρκετά κάτω από το 3,5%. Μπορούμε να δεχτούμε το ύψος αυτό να διατηρηθεί το πολύ μέχρι το 2020. Θέλουμε να βγούμε στις αγορές και το 2018 να απαλλαγούμε από το μνημόνιο. Δεν πρόκειται, όμως, να υποκύψουμε σε παράλογες απαιτήσεις. Εάν επιμείνουν, ή εάν θέσουν όρο να αποσυρθεί η εξαγγελία του πρωθυπουργού, τότε μετά λόγου γνώσεως όλα τα ενδεχόμενα θα ανοίξουν. Δεν μπλοφάρουμε. Μπορεί να χάσουμε την εξουσία, αλλά μια ηρωική έξοδος θα μας κρατούσε αρκετά πάνω από το 20% και θα μας εδραίωνε ως άλλο πόλο. Πιστεύω, όμως, ότι τα πράγματα δεν θα πάρουν τέτοια τροπή. Πολλοί πια στην Ευρώπη έχουν καταλάβει ότι αν φύγουμε εμείς η κοινωνική αναταραχή θα είναι ζήτημα χρόνου».

Η εξαγγελία του πρωθυπουργού έχει ανεβάσει πολύ το ηθικό των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛ. Η Ν.Δ. υπογραμμίζει πόσο αρνητικά είχε αντιδράσει ο Αλέξης Τσίπρας όταν ο Αντώνης Σαμαράς είχε μοιράσει έκτακτο βοήθημα, αλλά αυτό που μετράει για τους συμπολιτευόμενους βουλευτές είναι ότι θα έχουν να λένε κάτι τις γιορτές στις εκλογικές περιφέρειές τους.

Πηγή εφημ. "Πρώτο Θέμα"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νέα δρομολόγια της Εllinair από Καβάλα προς Μόσχα και Αγία Πετρούπολη

Η Εllinair, μέλος του Ομίλου Μουζενίδη, βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει την έναρξη νέων δρομολογίων της εταιρείας από Καβάλα προς Μόσχα και Αγία Πετρούπολη.

Τα δρομολόγια θα πραγματοποιηθούν την περίοδο από 26/05/2017 έως 09/10/2017. Πιο αναλυτικά: οι πτήσεις από το αεροδρόμιο «Μέγας Αλέξανδρος» της Καβάλας για τη Μόσχα (Vnukovo International Airport) θα εκτελούνται κάθε Τρίτη και Παρασκευή ενώ οι πτήσεις για την Αγία Πετρούπολη (Pulkovo Airport) κάθε Δευτέρα και Πέμπτη.

Στόχος της εταιρείας είναι να προσφέρει περισσότερες επιλογές στους Ρώσους που επισκέπτονται την Ελλάδα, προτείνοντας προορισμούς λιγότερο γνωστούς στο εξωτερικό, εξίσου όμως ενδιαφέροντες, όπως η Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, που διαθέτουν περιοχές με ιστορικά και θρησκευτικά Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, ιδιαίτερο φυσικό κάλλος, υπέροχες παραλίες όπως αυτές της Καβάλας και της Αλεξανδρούπολης και δυο πανέμορφα νησιά: τη Σαμοθράκη και τη Θάσο.

Ακολουθώντας τα Βήματα του Αποστόλου Παύλου, η θέση της Καβάλας, των Φιλίππων και της Σαμοθράκης είναι εξέχουσα καθώς αποτέλεσαν τους πρώτους σταθμούς του Απόστολου των Εθνών στην Ευρώπη. Στους Φιλίππους μάλιστα βαπτίστηκε η πρώτη Ευρωπαία χριστιανή. Αυτός ήταν και ένας από τους σημαντικότερους λόγους για την επιλογή της Καβάλας, δεδομένου ότι ο Όμιλος Μουζενίδη φέρνει κάθε χρόνο χιλιάδες προσκυνητές από τη Ρωσία και τις γειτονικές χώρες, που θέλουν να γνωρίσουν περιοχές με ιδιαίτερο θρησκευτικό ενδιαφέρον σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Περισσότερες πληροφορίες για τα δρομολόγια μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα της Ellinair.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Χρήστος Μηνάγιας : Τα βαθύτερα αίτια της τουρκικής επιθετικότητας

Ο στρατιωτικός αναλυτής Χρήστος Μηνάγιας μιλώντας σήμερα στον 9.84 για τα βαθύτερα αίτια της διαρκούς αναβάθμισης της Τουρκικής προκλητικότητας, ανέλυσε άγνωστες πτυχές της Ερντογανικής εθνικιστικής και ισλαμιστικής έξαρσης, σημειώνοντας πως ο τουρκικός λαός βρίσκεται σε μία άκρως επικίνδυνη εθνικιστική περιδίνηση που μετατρέπεται σε εσωτερικό πόλεμο.

Ταυτόχρονα όμως, σημείωσε με έμφαση ότι η Τουρκία θεωρεί ότι Ελλάδα και Κύπρος είναι τα πιο πρόσφορα σημεία εκδήλωσης αυτού του παροξυσμού, σε σχέση με το τι συμβαίνει στα Ανατολικά της.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Όταν η τρόικα σπονσοράρει τον κ. Τσίπρα!

Αν οι πολίτες δεν έχουν καταλάβει καλά τι έχει γίνει ακριβώς μεταξύ τρόικας και ελληνικής κυβέρνησης για τις προσωρινές παροχές σε συνταξιούχους και νησιώτες, η απάντηση είναι απλή:  Οι Έλληνες βρίσκονται μεταξύ δύο κυβερνήσεων: Η μία, εδώ, είναι ένας επιπόλαιος απατεώνας και η άλλη, έξω, είναι ένας ηλίθιος γραφειοκράτης. Και ο δεύτερος είναι ο καλύτερος διαφημιστής του πρώτου!

Λιανά: Η μεν ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να μοιράσει σε συνταξιούχους και νησιώτες ελάχιστα απ αυτά που τους έχει κλέψει και που πρόκειται να τους κλέψει σύντομα, για να κρατιέται στην εξουσία. Γιατί δεν έχει σκοπό να αποδράσει.

Οι Ευρωπαίοι δανειστές της χώρας, όμως, που υποτίθεται ότι είναι σοβαροί, τρομάρα τους (ντ Εσταίν και Κολ τους έχουν αποκαλέσει πολιτικούς νάνους, κατώτερους των περιστάσεων) παρουσίασαν εχτές μια εικόνα σκορποχωριού, αντάξιου ενός ΣΥΡΙΖΑ ή ενός ελληνικού κόμματος γενικότερα.

Και μόνο η διατήρηση της σύγχυσης από τα ελληνικά ΜΜΕ στην πλειοψηφία τους έσπειρε στους πολίτες την εντύπωση ότι με μια φωνή εξαπέλυσαν ομοβροντία κατά της ελληνικής κυβέρνησης για τη 13^η σύνταξη της εξαπάτησης. Καμιά σχέση με την πραγματικότητα!

Στην πραγματικότητα, οι Ευρωπαίοι δανειστές αντέδρασαν με μια σπασμωδικότητα, σπουδή και ανομοιομορφία που στερείται στοιχειώδους σοβαρότητας Ένωσης. Όχι Ευρωπαϊκής. Ούτε Ένωσης Παντοπωλών. Συγκεκριμένα:

1. Ο πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ βγήκε πρώτος να δηλώσει, δια του εκπροσώπου του ότι «οι πράξεις της ελληνικής κυβέρνησης φαίνονται να μην είναι συμβατές με τις συμφωνίες μας. Είναι εκτός συμφωνίας. Μερικά κράτη μέλη συμφωνούν σ αυτό».
2. Ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Διάσωσης (ESM) M. Ρέγκλινγκ έσπευσε επίσης να δηλώσει μέσω …tweeter ότι «οι θεσμοί έχουν συμπεράνει πως οι πράξεις της ελληνικής κυβέρνησης φαίνονται να μην είναι συμβατές με τις συμφωνίες μας».
3. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε, σε άλλο μήκος κύματος δήλωσε ότι «το πρόγραμμα βοήθειας για την Ελλάδα μπορεί να στεφθεί με επιτυχία, μόνον εάν όλοι οι συμμετέχοντες τηρούν τα συμφωνηθέντα. Γι’ αυτό  ζητήσαμε από τους θεσμούς να αξιολογήσουν εάν τα μέτρα που έλαβε η ελληνική κυβέρνηση συνάδουν με τις υποχρεώσεις που απορρέουν από το πρόγραμμα βοήθειας».
4. Ο Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων της Ε.Ε. Πιέρ Μοσκοβισί, από την πλευρά του, δήλωσε ότι «η εκτίμησή μας για τα μέτρα είναι σε εξέλιξη και ως εκ τούτου δεν έχει ολοκληρωθεί. Για μένα οι όροι της συμφωνίας του Eurogroup δεν έχουν αλλάξει από τα μέτρα που αποφασίστηκαν από την κυβέρνηση του κ Τσίπρα».
5. Τέλος, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα- λέγε με Ντράγκι- άφησε να διαρρεύσει η έκπληξή της για τη σφοδρότητα, με την οποία αντέδρασαν όργανα της ΕΕ στις ελληνικές κινήσεις!
6. Κατόπιν όλων αυτών των αλλοπρόσαλλων αντιδράσεων ο εκπρόσωπος του Eurogroup ανακοίνωσε ότι «αφού δεν υπάρχει ομοφωνία για την εφαρμογή των βραχυπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, αυτά αναβάλλονται μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου» που οι… θεσμοί θα έχουν έτοιμη μια εκτενή αναφορά για τα μέτρα που πήρε η ελληνική κυβέρνηση!

(Μ' αυτές τις ταχύτητες και τους πολυμηχανισμούς δικαιολογημένα οι Αμερικανοί βλέπουν το ευρώ σαν ένα θνησιγενή οργανισμό).

Μετά από όλα αυτά, λοιπόν, δεν ήταν τυχαίο που η ελληνική κυβέρνηση δια του Μεγάρου Μαξίμου βγήκε χτες και δήλωσε ότι «δεν υπάρχει διαφωνία με τον κ Σόιμπλε. Κι εμείς περιμένουμε να τοποθετηθούν οι θεσμοί για να συζητηθεί και το θέμα του χρέους»!

Τους δουλεύει; Φυσικά!

Πρώτον γιατί δεν υπάρχει τρόπος να πάρει τα μέτρα πίσω. Κανείς δεν μπορεί να το επιβάλει. Αυτό το πολιτικό κόστος δεν αναλαμβάνεται.

Δεύτερον, γιατί με την αντίδρασή τους αυτή έχουν καταφέρει να τους γαμοσταυρίζουν και να συντάσσονται με τον κ Τσίπρα, θέλουν- δε θέλουν, οι πιο πολλοί Έλληνες, που ακόμα κι αν καταλαβαίνουν ότι οι παροχές είναι ψίχουλα εξαπάτησης δεν θα καταδίκαζαν ποτέ μια ενίσχυση σε ανθρώπους που υποφέρουν.

Τρίτον, γιατί αν οι Ευρωπαίοι επιβάλλουν οποιοδήποτε οικονομικό τιμωρητικό μέτρο θα έχουν δώσει στον κ Τσίπρα άλλο ένα άλλοθι να φωνάζει ότι τα μέτρα δεν τα βάζει αυτός, αλλά τα επιβάλλουν οι κακοί ξένοι «για να τιμωρήσουν τους Έλληνες και την κυβέρνηση που αντιστέκεται»! Από πειθήνιο όργανο που είναι θα φανεί και αντιστασιακός!

Τέταρτον, γιατί ο πρωθυπουργός ξέρει ότι το πάγωμα των βραχυπρόθεσμων μέτρων για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, που … επέβαλε το  Eurogroup είναι μια τρύπα στο νερό!

 Τα μέτρα είναι μια λογιστική απάτη που παίζει με τον απρόβλεπτο παράγοντα χρόνο και απλώς ετεροχρονίζουν σε βάθος 40ετίας ένα κεφάλαιο που δεν θα αποπληρωθεί ποτέ. Οι Έλληνες ούτε που θα καταλάβουν κάποια ωφέλεια. Κι αυτό το ξέρουν όλοι. Αλλά οι ευρωπαίοι απειλούν τον κ Τσίπρα με το γκρέμισμα του χάρτινου πύργου που διαφημίζει ο ίδιος στους συμπατριώτες του.

Συμπέρασμα: Δεν υπάρχουν καλύτεροι σπόνσορες του κ Τσίπρα από τους δανειστές. Καταφέρνουν πάντα με τις κινήσεις τους να στρέφουν τον ελληνικό λαό με το μέρος του από αποτροπιασμό για τη στάση τους. Πρόκειται για διπλά ηλίθιους.

Πρώτα γιατί με την οικονομική Βαβέλ που ακολουθούν θα έχουν μέσα στον οργανισμό της Ευρώπης έναν ασταθή ασθενή, μόνιμη οικονομική απειλή και επιβάρυνση.

Μετά, γιατί με την αλλοπρόσαλλη πολιτική Βαβέλ θα σπρώχνουν την ήδη ανώριμη πολιτικά Ελλάδα σε ακραίες αντιευρωπαϊκές νοοτροπίες.

Ο Έλληνας πολίτης βρίσκεται να κυβερνιέται από επικίνδυνους. Και μέσα και έξω από τη χώρα του. Είναι καιρός να σκεφτεί ότι ο μόνος που μπορεί να τον σώσει είναι ο εαυτός του. Αν σοβαρευτεί ώστε να πάψει να είναι και αυτός επικίνδυνος για τον εαυτό του.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης

Πηγή Liberal

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Game over!... (τρεχάτε ποδαράκια μου, να μη σας χ@σει ο κ@λος)

Γράφει ο Κώστας Μαντατοφόρος

Τίς καθυστερήσεις παίζετε!
Δεν φαίνεται όμως να το έχετε καταλάβει.
Game over, πώς το λένε;
Σφύριξαν κι έληξες. 
Τώρα, πόσο θα κρατήσουν αυτές οι καθυστερήσεις, έναν μήνα, δύο, πέντε; Θα δείξει. Θα εξαρτηθεί κιόλας απ' το μέγεθος του κουβά που θα θέλετε να πάτε.
Όσο πιό πολύ καθυστέρηση παίζετε, τόσο βαθύτερος ο κουβάς που θα βρεθείτε.

Ζούμε και πάλι μέρες Χριστουγέννων του 2014.
The marmot day is back!
Deja vu και των γονέων.
Ήταν τέτοιες μέρες όταν ο προηγούμενος απατεώνας έμαθε πως οι ένδοξες μέρες του ως κ@λόχαρτο του φον-σακάτη είχαν τελειώσει.
Τώρα, ίδια εποχή, το μαθαίνει και ο νυν.
Είναι το χριστουγεννιάτικο δώρο των εγκληματιών-τοκογλύφων προς τα άχρηστα πιά γι αυτούς γιουσουφάκια της εκάστοτε κυβέρνησης.
Περισσότερο είναι ένα δώρο προς εμάς, άσχετο αν εμείς δεν ξέρουμε να το χρησιμοποιήσουμε και το χαλάμε αμέσως ψηφίζοντας τον επόμενο προδότη ως "καταλληλότερο".

Όχι Alexis δεν είσαι επαναστάτης ούτε καν όψιμος κι αυτά τα: "δεν θα ρωτήσουμε" και  "τα δίνουμε σε όποιους θέλουμε", σε γελοιοποιούν ακόμη περισσότερο.
Ένας σκ@τάς είσαι.
Ένας ακόμη λιμασμένος και ξιπασμένος για εξουσία, που αντί να φιλήσεις το χέρι του λαού που σε ανέβασε στα ψηλότερα αξιώματα, φίλησες τις κατουρημένες ποδιές της καγκελαρίου, και τις χεσμένες πάνες αυτού που επιβαρύνει ακόμη τον κόσμο με την ύπαρξή του, γιατί κάποιος κάποτε άφησε μιά δουλειά μισοτελειωμένη.
Θα μπορούσες να είχες γίνει ένας ακόμη ηπειρώτης ευεργέτης του έθνους, αλλά ένας σκ@τάς μόνο κωλόχαρτο μπορεί να γίνει. Για να σκουπίζονται ευρωπαίοι κ@λοι.
Μέχρι εκεί φτάνει η εμβέλειά σου: στην εξαπάτηση του λαού, και το γλύψιμο ισχυρών οπισθίων.
Άσε λοιπόν τις ηρωικές εξόδους, και τους λεονταρισμούς, γιατί εκείνοι που τόσο καιρό τους ρωτούσες ακόμα και για να κλ@σεις, σ' έχουν για μια τρίχα απ' τα φρύδια τους.
Δόξα τω θεώ, για κείνους, στην Ελλάδα μάτσο οι προδότες, ορδές οι δωσίλογοι.
Και από κάτω, εκατομμύρια αμόρφωτοι και ημιαγράμματοι, ελέω ΠαΣοΚ, για να τους ψηφίζουν.

Game over Alexis.
Δεν θα μας λείψεις.
Θα έχουμε άλλα σοβαρότερα να κάνουμε. Να διορθώσουμε τις ζημιές που έκανες. Κι αν διορθώνονται.
Κι ΑΝ βάλουμε μυαλό.

Άϊ! Μάζευε σιγά-σιγά και καλές γιορτές να έχεις!...

Πηγή "Ουδέν Σχόλιον"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Οι διεθνείς επιπτώσεις του πολέμου στη Συρία

Οι παγκόσμιες διπλωματικές ισορροπίες έχουν ήδη επηρεαστεί πολύ περισσότερο σε σχέση με τον εμφύλιο του Λιβάνου

Του Christopher R. Hill

Η τραγική ιστορία δύο πόλεων της Μέσης Ανατολής - το Χαλέπι στη Συρία και η Μοσούλη στο Ιράκ - φανερώνει μια ουσιαστική έλλειψη ομοφωνίας στην περιοχή και εντός της ευρύτερης διεθνούς κοινότητας. Η έλλειψη τάξης στη διεθνή τάξη περιπλέκει εξαιρετικά την προσπάθεια να μπει ένα τέλος στις δύο αυτές συγκρούσεις.

Όταν η αιματηρή σύγκρουση στη Συρία τελειώσει, δεν θα πραγματοποιηθούν παρελάσεις για τη νίκη, ούτε εθνική συμφιλίωση. Το πιθανότερο είναι ότι θα υπάρξει μια πολιτική διευθέτηση που θα αφήσει ανέπαφα τα σύνορα της Συρίας αλλά με τοπική αυτονομία που θα αντικατοπτρίζει την ποικιλομορφία και την αμοιβαία δυσπιστία ανάμεσα στις διάφορες εθνοτικές και θρησκευτικές ομάδες. Κανείς δεν θα είναι ικανοποιημένος. Δεν υπάρχουν δομές γύρω από τις οποίες θα οικοδομηθεί κοινωνική συναίνεση ή έννομη τάξη.

Η διεθνής κοινότητα θα επηρεαστεί περισσότερο από τον εμφύλιο στη Συρία απ' όσο είχε επηρεαστεί από τον εμφύλιο στον Λίβανο (1975 - 1990). Το κύμα σύρων προσφύγων συγκρατήθηκε αρχικά στη γύρω περιοχή αλλά σύντομα οι πρόσφυγες άρχισαν να πηγαίνουν στην Ευρώπη και αλλού, προκαλώντας πολιτικές εντάσεις. Η έλλειψη διεθνούς συναίνεσης για τη Συρία επιδείνωσε την κατάσταση εντός της χώρας. Η κρίση εντάθηκε τροφοδοτούμενη από τη συνεχιζόμενη υποστήριξη των αντιμαχόμενων πλευρών από κράτη της Μέσης Ανατολής και από την άμεση εμπλοκή της Ρωσίας στις μάχες.

Πολυσυλλεκτικό κράτος ή θύλακοι;

Η ρωσική επέμβαση για λογαριασμό του σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Ασαντ έπληξε τις σχέσεις ΗΠΑ - Ρωσίας, γεγονός το οποίο μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνο σε άλλες περιοχές του κόσμου. Αναμένουμε την ημέρα που οι υπουργοί Εξωτερικών των δύο χωρών θα ανακοινώσουν στον κόσμο ότι ήρθαν σε συμφωνία για τις αρχές που θα καθορίσουν το μέλλον της Συρίας και ότι θα εργαστούν για να πετύχουν τη συναίνεση και άλλων μελών της διεθνούς κοινότητας καθώς και των αντιμαχόμενων πλευρών. Μόνο τότε θα λειτουργήσει η εκεχειρία.

Στη Μοσούλη δεν διεξάγεται εμφύλιος, αλλά ένας πόλεμος για τον αφανισμό του Ισλαμικού Κράτους (ISIS). Όμως είναι ήδη σαφές ότι διακυβεύονται πολύ περισσότερα στη Μοσούλη. Ανάλογα με το πώς θα τελειώσει η μάχη της Μοσούλης θα μάθουμε αν το Ιράκ θα γίνει ένα πολυσυλλεκτικό κράτος ή μια δέσμη από θρησκευτικούς και εθνοτικούς θυλάκους. Οι σουνίτες δεν φαίνεται να επιθυμούν συμμετοχή σε μια σιιτική κυβέρνηση στη Βαγδάτη, αν και ο ιρακινός στρατός (μαζί με τους Κούρδους) παίζει τον μεγαλύτερο ρόλο στον πόλεμο κατά του ISIS.

Προσκλητήριο βίας από τον Ερντογάν

Σαν το χάσμα μεταξύ σουνιτών και σιιτών στο Ιράκ να μην ήταν αρκετά δύσκολο, ένα βαθύτερο και ακόμη πιο προβληματικό χάσμα εμφανίστηκε - οι αγώνες της Τουρκίας για την ταυτότητά της και τα εξωτερικά επιβεβλημένα σύνορά της. Η εξαιρετικά επιβλαβής δήλωση του τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ότι η χώρα του δεν έχει συμφιλιωθεί με τα 100 ετών παλαιά της σύνορα με την επαρχία Νινευή του Ιράκ περιέπλεξε εξαιρετικά την ικανότητα της Τουρκίας να παίξει ρόλο στο μεταπολεμικό Ιράκ. Οι Άραβες υποπτεύονται εδώ και καιρό τους Τούρκους ότι επιθυμούν να αποσπάσουν πολλά περισσότερα από την απλή προστασία της τουρκμενικής μειονότητας και των σουνιτών Αράβων στο Ιράκ. Ο Ερντογάν επιβεβαίωσε τις υποψίες τους και, παράλληλα, δημιούργησε τις προϋποθέσεις για περισσότερη βία στο Ιράκ.

Το πώς θα τελειώσουν οι μάχες στο Χαλέπι και στη Μοσούλη θα βοηθήσει στο να αποσαφηνιστεί ο δρόμος προς τα εμπρός. Αλλά ώσπου η Ρωσία, οι ΗΠΑ, η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία και άλλοι (- Ευρώπη, είναι κανείς εκεί;) μπορέσουν να συμφωνήσουν σε μια σειρά αρχών που θα οδηγήσουν την περιοχή προς την ειρήνη, το μακελειό θα συνεχίζεται.

* Ο κ. Christopher R. Hill, πρώην υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ για την Ανατολική Ασία, διετέλεσε πρέσβης των ΗΠΑ στο Ιράκ, στη Νότια Κορέα, στην πΓΔΜ και στην Πολωνία, ειδικός απεσταλμένος των ΗΠΑ για το Κόσοβο, διαπραγματευτής της Ειρηνευτικής Συνθήκης του Ντέιτον και επικεφαλής διαπραγματευτής με τη Βόρεια Κορέα (2005-9).
Πηγή "Το Βήμα"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Η ΕΕ φρενάρει τις διαπραγματεύσεις με την Τουρκία

Οι υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ αποφάσισαν να σταματησουν το άνοιγμα νέων κεφαλαίων στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία. Για την Αυστρία η απόφαση δεν πήγε τόσο μακριά όσο θα ήθελε.

Οι σχέσεις της ΕΕ με την Τουρκία δεν φαίνεται ότι θα αποτελέσουν αντικείμενο μακρών συζητήσεων στο Συμβούλιο Κορυφής των Βρυξελλών, οι εργασίες του οποίου ξεκινούν σήμερα. Η σλοβακική προεδρία το ξεκαθάρισε ήδη μέσω του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ. Οι σχέσεις των Βρυξελλών με την Άγκυρα κάθε άλλο παρά ρόδινες είναι, κι αυτό φάνηκε καθαρά στο τελευταίο συμβούλιο υπουργών Εξωτερικών των 28.

27 εναντίον 1

Αυτόπτες μάρτυρες διηγούνται ότι ο «βενιαμίν» ανάμεσα στους υπουργούς Εξωτερικών της ΕΕ, ο αυστριακός Ζεμπάστιαν Κουρτς, μπήκε την περασμένη Δευτέρα στην αίθουσα των διασκέψεων και με κοφτό τόνο ανακοίνωσε ότι αυτήν τη φορά το εννοεί στα σοβαρά. Η Αυστρία από καιρό απειλεί να μπλοκάρει τις αποφάσεις των ομολόγων του Κουρτς ως προς την πορεία των διαπραγματεύσεων διεύρυνσης και με άλλες χώρες, όπως την Αλβανία ή τη Σερβια, εάν δεν συναινέσουν στο αίτημά του για πάγωμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία. Πριν την έναρξη της συνεδρίασης ο Ζεμπάστιαν Κουρτς πρόσθεσε μάλιστα ότι σε αυτό το θέμα έχει στο πλευρό του κι άλλες χώρες, όπως την Ολλανδία και τη Βουλγαρία. Τελικά βρέθηκε συμβιβαστική φόρμουλα: η επίσημη διαπίστωση ότι οι διαπραγματεύσεις με την Τουρκία λόγω της τρέχουσας κατάστασης στη χώρα δεν θα διευρυνθούν και ότι δεν πρόκειται να ανοίξουν νέα κεφάλαια. Βέβαια αυτό δεν κρίθηκε αρκετό από τον Κουρτς. «Προσπαθήσαμε να βγάλουμε την Αυστρία από την απομόνωση, αλλά δεν το καταφέραμε», δήλωσε ο γερμανός υφυπουργός Εξωτερικών Μίχαελ Ροτ στο Βερολίνο.

Θα πρέπει να τονιστεί ότι στην πραγματικότητα οι διαφορές απόψεων για την πολιτική κατάσταση στην Τουρκία και την ευρωπαϊκή της προοπτική είναι καθαρά τυπικό θέμα. Ήδη στην έκθεση προόδου η Κομισιόν εμφανίζεται εξαιρετικά επικριτική και διαπιστώνει ότι η Τουρκία απομακρύνεται όλο και περισσότερο από την Ευρώπη, με πισωγυρίσματα στους τομείς ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης και ελευθερίας έκφρασης.

Ανοιχτός δίαυλος επικοινωνίας

Σε άλλο σημείο εκφράζεται η βαθιά ανησυχία που έχει προκαλέσει η άρση της ασυλίας ενός μεγάλου αριθμού βουλευτών και η συνακόλουθη σύλληψή τους. Εκείνο που επισημαίνεται επίσης είναι ότι όσο κι αν είναι δικαιολογημένη η αντίδραση της τουρκικής κυβέρνησης μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα, το εύρος των δράσεων εναντίον της αντιπολίτευσης προκαλεί σοβαρότατους ενδοιασμούς και διαλύει κάθε σοβαρή σκέψη ότι η Τουρκία θα μπορούσε σε λογικό χρονικό διάστημα να έχει πιθανότητες να γίνει μέλος της ΕΕ.

Έτσι, σε συμπληρωματική δήλωση οι 27 διασαφηνίζουν ότι υπό το πρίσμα των εξελίξεων δεν πρόκειται να ανοίξουν νέα κεφάλαια. Βέβαια ο Κουρτς ζήτησε κάτι περισσότερο: να υιοθετήσουν οι ομόλογοί του το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που κάνει λόγο για πάγωμα της ενταξιακής διαδικασίας. «Είναι η ενδεδειγμένη απάντηση στις συνεχιζόμενες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κύματος συλλήψεων μελών της αντιπολίτευσης, δημοσιογράφων κι άλλων αντιπάλων του Ερντογάν» αναφέρεται. Η συντριπτική πλειοψηφία των υπουργών Εξωτερικών υποστήριξε ότι σε αυτήν τη δύσκολη φάση δεν πρέπει να κοπεί ο δίαυλος διαλόγου, επιδεικνύοντας περισσή διπλωματική ευφυΐα και σε σχέση με τη συμφωνία της ΕΕ με την Τουρκία για το προσφυγικό.

Μπάμπαρα Βέζελ / Ειρήνη Αναστασοπούλου
Πηγή Deutche Welle

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Πραξικόπημα στη Λευκωσία

Επιχείρηση “Κατάλυση τώρα, χωρίς δημοψήφισμα”. Θα συμπράξει η Αθήνα;

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Πραξικόπημα με σκοπό την άμεση κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, πολύ προτού φτάσουμε σε οποιοδήποτε δημοψήφισμα και παρακάμπτοντας τη βούληση των πολιτών της, είναι ήδη σε εξέλιξη στην Κύπρο, αλλά και σε Αθήνα, ΕΕ και ΟΗΕ. Πρωταγωνιστής του (και εδώ είναι η μεγάλη πρωτοτυπία αυτού του πραξικοπήματος), όπως και στο bail-in των κυπριακών τραπεζών που προηγήθηκε για να το ετοιμάσει, είναι ο ίδιος ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, υπό την άμεση καθοδήγηση της Βικτόρια Νούλαντ. Η Βικτόρια Νούλαντ είναι ο “εγκέφαλος” της νεοσυντηρητικής φράξιας στην απερχόμενη κυβέρνηση των ΗΠΑ και έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανατροπή του Προέδρου Γιανουκόβιτς στο Κίεβο, που οδήγησε στον εμφύλιο της Ουκρανίας και στη σοβαρότερη κρίση στις σχέσεις Ανατολής-Δύσης εδώ και πολλές δεκαετίες. Θέλει να κλείσει το κυπριακό τώρα, πριν αναλάβει ο Τραμπ και πριν ξανατεθεί το ελληνικό ζήτημα.

Πρόκειται για μια μεταμοντέρνα εκδοχή αλλά και την ουσιαστική συνέχεια και ολοκλήρωση του πραξικοπήματος και της εισβολής του 1974, με πολύ διαφορετικά μέσα, αλλά με ακριβώς τους ίδιους αρχιτέκτονες και με την ίδια επιδίωξη: την κατάργηση του διεθνώς αναγνωρισμένου, δημοκρατικού, ανεξάρτητου και κυρίαρχου κυπριακού κράτους.

Θέλουν να αφαιρέσουν από τους ‘Ελληνες της Κύπρου (82% του πληθυσμού της νήσου, την οποία κατοικούν από χιλιάδων ετών) το νόμιμο δικαίωμα και το εργαλείο (το κράτος) για να διαφεντεύουν τον τόπο τους, που έχει τεράστια στρατηγική αξία για να τον αφήσουν στους κατοίκους του.

Αν ο σχεδιασμός Αναστασιάδη-Νούλαντ εφαρμοστεί μέχρι το τέλος και πετύχει, η διατάραξη των σχέσεων κρατικής κυριαρχίας που διατήρησε την ειρήνη στην Κύπρο, μετά το 1974, δεν θα θέσει σε κίνδυνο μόνο τους ‘Ελληνες στο νησί, αλλά και την ειρήνη στη Μεγαλόνησο και μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

Θα οδηγήσει επίσης στην ένταξη της Τουρκίας από το παράθυρο (με δικαιώματα, χωρίς υποχρεώσεις) στην ΕΕ, συνιστώντας σοβαρό πλήγμα σε ότι απέμεινε από τον δυνάμει ανεξάρτητο χαρακτήρα της ΕΕ και αναιρώντας τον βασικότερο λόγο που ο Καραμανλής επεδίωξε την ένταξη της Ελλάδας. Θα διευκολύνει πιθανώς μια επόμενη κρίση της ΕΕ (δημιουργώντας δυνάμει Βοσνία στο εσωτερικό της) και δεν αποκλείεται να συμβάλει σε αιματηρή “τελική λύση” του ίδιου του “ελληνικού προβλήματος”.

Τι κάνει και γιατί ο Αναστασιάδης

Αντιμέτωπος ο κ. Αναστασιάδης και βασικά οι … από πίσω του, με το πολύ πραγματικό ενδεχόμενο να απορριφθεί το εξωφρενικό σχέδιο “λύσης” που ετοιμάζουν σε οποιοδήποτε δημοψήφισμα, αποφάσισαν να ξεπεράσουν τον “σκόπελο” της λαικής κυριαρχίας με την υιοθέτηση βασικών ρυθμίσεών του σχεδίου ήδη από τώρα με τη μορφή “προσωρινής συμφωνίας” και την περιβολή τους με διεθνές κύρος μέσω αποφάσεων της ΕΕ και της “πολυμερούς διάσκεψης”, που δεν έχει καμία σχέση με τη διεθνή διάσκεψη που ζητούσε από δεκαετιών η Κύπρος, αλλά αποτελεί ρέπλικα των διασκέψεων της Ζυρίχης και του Λονδίνου. Θυμίζουμε ότι εκείνες οι διασκέψεις και οι συμφωνίες που εκεί συνήφθησαν οδήγησαν στα γεγονότα του 1963 στην Κύπρο, του 1967 στην Ελλάδα και του 1974 πάλι στην Κύπρο (Ανταλκίδειο Ειρήνη είχε αποκαλέσει στη Βουλή των Ελλήνων ο Ηλίας Ηλιού τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, τότε που, ακόμα, γραμμένες με ποταμούς αίματος και με αφόρητο πόνο, οι λέξεις αριστερά και αξιοπρέπεια ήταν σχεδόν ταυτόσημες, δεν είχαν γίνει η μία το αντίθετο της άλλης).

‘Οταν ο κ. Αναστασιάδης προσέλθει, όπως ετοιμάζεται να κάνει τώρα, στην ΕΕ να την “ενημερώσει” για το δικό του σχέδιο για την ασφάλεια και τις εγγυήσεις, που δεν ξέρει κανείς τι ακριβώς προβλέπει, εκτός από τον ίδιο και τη Νούλαντ, ίσως και δυο-τρεις ακόμα, εκτός των άλλων δημιουργεί τετελεσμένα για τους πολίτες που δεν έχουν ερωτηθεί.

Τι θα πει στους Ευρωπαίους, πριν τα πει στους Κυπρίους; Πιθανότατα θα αποδεχθεί ότι οι Τούρκοι στρατιωτικοί δεν μπορούν να φύγουν αύριο το πρωί (όπως συμφώνησε ακόμα και ο κ. Κοτζιάς σε συνέντευξή του στην Καθημερινή προ διμήνου και ενώ είναι προφανές ότι αν πάρουν οι Τούρκοι αυτό που θέλουν χωρίς να φύγουν, απλούστατα δεν θα φύγουν ποτέ και δεν υπάρχει κανείς για να τους διώξει!). Πιθανότατα θα αποδεχθεί διεθνώς ότι η Κύπρος θα είναι ένα παράξενο κράτος χωρίς δικό του στρατό, αλλά με διεθνείς αστυνομίες χριστιανικών και μουσουλμανικών χωρών (άλλη μια φαεινή ιδέα της Αθήνας, ή όσων την συμβουλεύουν και αυτήνα), να τηρούν την τάξη (!) και ότι θα διέπεται από ένα παράξενο και παγκοσμίως μοναδικό είδος διεθνών εγγυήσεων.

Με δύο λόγια, ο Αναστασιάδης πάει στο συμβούλιο της ΕΕ και στο ΕΛΚ για να παραιτηθεί, ήδη από τώρα, των πιο βασικών και των πιο εύλογων και νόμιμων διεκδικήσεων όλων των κυβερνήσεων της Αθήνας και της Λευκωσίας μετά το 1974, δηλαδή της πλήρους, χωρίς όρους, άμεσης αποχώρησης των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής, ως προϋπόθεση της όποιας λύσης και της κατάργησης των αποικιοκρατικών εγγυήσεων των συμφωνιών του ’60.

Αν αύριο οι Κύπριοι πολίτες ανακαλύψουν, όπως είναι πολύ πιθανό, ότι δεν συμφωνούν με τις ρυθμίσεις που έχει προτείνει, τι θα κάνουν; Θα πάνε εκ των υστέρων να λένε στους Ευρωπαίους ότι διαφωνούν με όσα τους είπε ο ίδιος ο Κύπριος Πρόεδρος και τα συμφώνησε με την Ευρώπη, την Ελλάδα και την Τουρκία;

Ο ξένος παράγων δεν ελπίζει να μεταπείσει τους Κυπρίους για να δεχθούν το σχέδιο που απέρριψαν το 2004 σε ακόμα χειρότερη εκδοχή μάλιστα (αν μπορούμε δηλαδή να το πούμε αυτό, γιατί και τότε και τώρα μιλάμε για τον θάνατο του κράτους). Το μεγάλο όπλο των ξένων στην Κύπρο είναι κυρίως ένα: ο αδίστακτος Πρόεδρός της. Αυτό χρησιμοποιούν ώστε να εξαντλήσουν όλες τις νομιμοφανείς δυνατότητες να παρακάμψουν το δημοψήφισμα, να δεσμεύσουν όσο μπορούν περισσότερο Κύπρο, Ελλάδα και ΕΕ σε μια φόρμουλα διάλυσης του κυπριακού κράτους και να την εφαρμόσουν ήδη από τώρα, όσο και όπου είναι δυνατό.

Ο “σχεδιασμός” προβλέπει “προσωρινή συμφωνία” Ελληνοκυπρίων (δηλαδή Αναστασιάδη-Νούλαντ) και Τουρκοκυπρίων (δηλαδή Ερντογάν), που θα επιχειρηθεί να περιβληθεί διεθνές κύρος μέσω αποφάσεων της ΕΕ και της διάσκεψης των εγγυητριών δυνάμεων (Βρετανία, Ελλάδα, Τουρκία που θα συγκαλέσει ο ΟΗΕ). Οι βασικές πρόνοιες αυτής της “προσωρινής συμφωνίας” θα υιοθετηθούν με νομοθετικές πρωτοβουλίες από τώρα και η Κυπριακή Δημοκρατία ως κρατική οντότητα θα αρχίσει να εξαφανίζεται πολύ προτού γίνει (αν τελικά γίνει) το δημοψήφισμα.

Στο δημοψήφισμα, αν γίνει, οι Κύπριοι πολίτες θα μπορούν να ψηφίσουν ότι θέλουν. Αλλά στις πραγματικές τοπικές και διεθνείς συνθήκες η πιθανότητα να ανατρέψουν εκ των υστέρων με την ψήφο τους τετελεσμένα και το νομικό επιχείρημα που θα προσφέρει στην Τουρκία και τον διεθνή παράγοντα η υπογραφή του Αναστασιάδη είναι μηδαμινή. Πέραν του ότι θα εκβιασθούν πολιτικά τότε για να μην απορρίψουν μια συμφωνία που έχουν εγκρίνει με κάποια φόρμουλα και κάποιο τρόπο ο ΟΗΕ, η ΕΕ και η Ελλάδα! Στην καλύτερη περίπτωση θα έχουν απωλέσει την αναμφισβήτητη σήμερα νομιμότητα των αξιώσεών τους, στη χειρότερη το κράτος τους, προϋπόθεση για την επιβίωσή τους.

Δεν ζούμε στο 1967 ή στο 1974. ‘Ετσι και η “τεχνολογία” που τώρα χρησιμοποιείται στην Κύπρο, είναι παραλλαγή της σύγχρονης μεθόδου “νομιμοφανών πραξικοπημάτων” που χρησιμοποιήθηκε πρόσφατα κατά κόρον στη Λατινική Αμερική, ιδίως στη Βραζιλία, εκεί για την ανατροπή αριστερών κυβερνήσεων. Αυτά όμως τα πραξικοπήματα αφορούσαν την πολιτική των κρατών, όχι την υπόστασή τους. Στην Κύπρο, η διασάλευση των θεμελιωδών σχέσεων κρατικής κυριαρχίας στις οποίες στηρίχτηκε η ειρήνη μετά το 1974, θα οδηγήσει σχεδόν αναπόφευκτα σε αιματηρές συγκρούσεις κι αυτές δεν θα αφήσουν χωρίς σοβαρότατες συνέπειες την ίδια την Ελλάδα, όπως μαρτυρά όλη η ελληνική ιστορία μετά το 1950.

Αν οι Κύπριοι χάσουν τώρα το κράτος τους, έστω και με κάποια αμφίβολης νομιμότητας φόρμουλα, δεν θα το ξαναβρούν ούτε και στη Δευτέρα Παρουσία. Του ενός δεινός στην Κύπρο, μύρια θα ακολουθήσουν και στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Θα καταλήξουμε να συζητάμε στα καφενεία της Οικουμένης, ‘Ελληνες της Κύπρου και ‘Ελληνες της Ελλάδας, όσοι απομείνουμε, πως έγινε και χάθηκε όχι ο μισός, όπως το 1922, αλλά ολόκληρος ο ελληνισμός.
Συνταγματική Εκτροπή – Πρόεδρος εκτός νομιμότητας

Ο Κύπριος πρόεδρος κινείται ήδη εκτός της κυπριακής συνταγματικής νομιμότητας (και του ευρωπαϊκού και διεθνούς δικαίου) και εκτός των αρμοδιοτήτων και δικαιοδοσιών του. ‘Εχει ουσιαστικά οικειοποιηθεί εξουσίες … συντακτικής συνέλευσης, αν όχι του ίδιου του σώματος των Κυπρίων πολιτών που αποφάσισαν τουλάχιστον τι δεν θέλουν, με συντριπτική πλειοψηφία και με άμεση εκδήλωση της βούλησής τους στο δημοψήφισμα του 2004.

‘Όλα όσα πράττει ο κ. Αναστασιάδης έρχονται σε κατάφωρη αντίθεση με την ισχυρότερη συντακτική πράξη στην κυπριακή ιστορία, την άμεση εντολή του δημοψηφίσματος του 2004.

Αλλά και το δημοψήφισμα να μην είχε προηγηθεί, ακόμα και σε συνταγματικές μοναρχίες είναι αδιανόητο για τον μονάρχη να διαπραγματεύεται την υπόσταση και να συνομολογεί την κατάργηση του κράτους του, καταχρώμενος μιας διαδικασίας που ξεκίνησε ως “διακοινοτική διαπραγμάτευση” και καταλήγει τώρα σε διαπραγμάτευση όρων παράδοσης του κράτους από Πρόεδρο μη έχοντα προς τούτο εντολή από κανέναν άλλο, πλην του “διεθνούς παράγοντος”, για λογαριασμό του οποίου πάντα ενεργούσε και πάντα ενεργεί, περιλαμβανομένης της καταλήστευσης των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες.

Δεν συζητάνε στις “διακοινοτικές”, υπό τον όρο έστω εκ των υστέρων επικύρωσης από τους πολίτες, για τα δικαιώματα που οφείλει να απολαμβάνει η τουρκοκυπριακή μειονότητα του πληθυσμού και πως θα πρέπει να οργανωθούν οι σχέσεις των δύο κοινοτήτων. Μια τέτοια συζήτηση, αν ήταν ειλικρινής, και αν αποσκοπούσε σε οποιαδήποτε πραγματική συμφιλίωση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, δεν θα μπορούσε να γίνει εν κρυπτώ και εν παραβύστω από κρατικούς αξιωματούχους, εντεταλμένους της ‘Αγκυρας, δυτικούς διπλωμάτες και διάφορους παράγοντες του παρασκηνίου. Αν συζητάμε για πραγματική λύση του κυπριακού και όχι πως θα ξαναπνίξουμε στο αίμα το νησί, τότε οι ίδιες οι δύο κοινότητες θάπρεπε να συζητήσουν ανοιχτά για το πως θέλουν να ζήσουν σε πολύ διαφορετικές από σήμερα συνθήκες.

Στην πραγματικότητα δεν επιχειρείται καμία συμφιλίωση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Δεν μπορεί να επιτευχθεί συμφιλίωση όταν οι Ελληνοκύπριοι μιλάνε για κυπριακό κράτος και οι Τουρκοκύπριοι για δύο κράτη. Αυτό που φτιάχνεται στην Κύπρο είναι το σκηνικό της επόμενης σύγκρουσης.

Ξεχνάμε πολύ εύκολα την ιστορία μας και θα την πατήσουμε πολύ άσχημα. Το 1963, ο Βρετανός αξιωματικός Μπράμπαντ συνόδευσε τον Αμερικανό Υφυπουργό Τζωρτζ Μπωλ για να του δείξει από το ελικόπτερο το εντυπωσιακό έργο που είχε κάνει για την ειρήνευση Ελλήνων και Τούρκων. ‘Οταν κατέβηκαν από το ελικόπτερο ο Μπωλ του είπε. “’Εκανες έξοχη δουλειά. Μόνο που το πήρες λάθος. Δεν θέλουμε να ειρηνεύσουν αυτοί”. (τα διηγήθηκε ο ίδιος στο βιβλίο του).

Η διακοινοτική διαπραγμάτευση έχει προ πολλού εξελιχθεί σε συζήτηση για το πως θα διαλυθεί το κυπριακό κράτος και σε τι καθεστώς θα ζει όχι η τουρκοκυπριακή μειονότητα, αλλά η ελληνοκυπριακή πλειονότητα.

Ποιός μπορεί να ονομάσει κράτος ένα μόρφωμα που δεν θα έχει δικό του στρατό και αστυνομία, αλλά ξένοι στρατοί και αστυνομίες θα τηρούν την τάξη; Τι είδους δημοκρατία θα είναι αυτή όπου η πλειοψηφία δεν θα έχει σε κανένα θέμα δικαίωμα να παίρνει αποφάσεις και αυτές θα παραπέμπονται (σε περίπτωση διαφωνίας της μειοψηφίας) σε ξένους ή σε κλήρωση;

Πρέπει εξάλλου να έχει έρθει κάποιος από τον ‘Αρη για να πιστέψει ότι θα ανεχτούν οι ‘Ελληνες του νησιού υποχρεωτικά Τούρκο εκ περιτροπής Πρόεδρο που δεν θα τον έχουν επιλέξει οι ίδιοι, αλλά θα τους τον φέρει καπέλο η συμφωνία του Αναστασιάδη.

Πολύ φοβάμαι ότι, προτού σφαχτούνε με τους Τούρκους, οι ‘Ελληνες θα κινδυνεύσουν να σφαχτούν μεταξύ τους. Αυτό που αρχίζει τώρα είναι το φιλμ 1960-74, μόνο που η ταινία γυρνάει από το τέλος προς την αρχή.

Ο κ. Αναστασιάδης διαπραγματεύεται και ετοιμάζεται τώρα να προσυπογράψει και να προσδώσει αυξημένο “νομότυπο” και διεθνές κύρος, σε ρυθμίσεις που όχι μόνο δεν έχουν συμφωνήσει, αλλά ούτε καν τις ξέρουν οι άμοιροι υπήκοοί του στις λεπτομέρειές τους, ούτε καν τα πολιτικά κόμματα στην Κύπρο.
‘Ηδη όμως, και επί τη βάσει των όσων έχουν δημοσιοποιηθεί, αν το σχέδιό του ολοκληρωθεί, θα θέσει σε βέβαιο κίνδυνο όχι μόνο τους ‘Ελληνες της Κύπρου, αλλά και την ειρήνη στη Μεγαλόνησο και μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

Υπάρχουν τρόποι αντίδρασης;

Αυτά που γίνονται στην Κύπρο είναι η γεωπολιτική “παραλλαγή του δόγματος του σοκ”.
‘Ολοι περιμένουν την επανάληψη του 2004. Ψυχολογικά ετοιμάζονται να ξαναδώσουν τη μάχη του 2004 και να την ξανακερδίσουν. Ο αντίπαλος όμως δεν είναι κουτός να κάνει τα ίδια. Θα έρθει από κει που δεν τον περιμένουν, τα χτυπήματα θα είναι γρήγορα, μέσα στις γιορτές, το έργο θα τελειώσει προτού καλά καλά καταλάβουν τι γίνεται και πως πρέπει να αντιδράσουν.

Είναι δουλειά της κυπριακής αντιπολίτευσης να αποφασίσει πως θα δράσει, αν όμως δεν κινηθεί έγκαιρα και σωστά είναι προφανές ότι σε λίγο δεν θα υπάρχει ούτε Κύπρος, ούτε αντιπολίτευση.

Αν δεν καταγγείλει τώρα τη βαριά συνταγματική εκτροπή που συντελείται, χρησιμοποιώντας όλα τα νόμιμα μέσα για να σταματήσει τον Πρόεδρο δεν θα έχει αύριο τη δυνατότητα να το κάνει.

Και πρέπει να το κάνει και διεθνώς. Στις συνθήκες που αντιμετωπίζει τώρα ο κυπριακός λαός, συνθήκες άμεσης και ύψιστης απειλής όχι από έξω, αλλά από μέσα, ο ΟΗΕ, τα μόνιμα μέλη του ΣΑ, η ελληνική και βρετανική κυβέρνηση και αντιπολίτευση, η ΕΕ και οι ευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις πρέπει να ενημερωθούν από κάποιον επίσημα από τους εκπροσώπους της διαπιστωμένης άλλωστε βούλησης του κυπριακού λαού ότι αυτά που γίνονται εν ονόματί του δεν γίνονται και με τη συγκατάθεσή του, παραβιάζουν βασικές αρχές του δικαίου και συνιστούν συνταγματική εκτροπή. Η σιωπή επί του προκειμένου θα εκληφθεί ως συγκατάθεση.

Φυσικά θα κατηγορηθεί η αντιπολίτευση αν τα κάνει αυτά. Αλλά σημασία τώρα δεν έχουν τόσο οι καλοί τρόποι και η εικόνα, όσο η ουσία, η σωτηρία της Κύπρου και των ανθρώπων της. Αύριο θα είναι πολύ αργά.

Η κυπριακή αντιπολίτευση κρατάει πιθανώς στα χέρια της, αλλά δεν θα την κρατάει για πολύ, όχι μόνο την μοίρα της Κύπρου, αλλά και του ελληνισμού στο σύνολό του. Αν δεν κινηθεί τώρα, θα παρακολουθεί αύριο και μαζί της όλοι μας την καταστροφή.

Πηγή Κωνσταντακόπουλος

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Σουνίτης ακτιβιστής ζητεί Σιίτην ακτιβιστή και ό,τι ήθελεν προκύψει

Η γελοιότης, η αθλιότης και η διαρκής έκπτωση της δημοσιογραφίας. Την οποία με καθημερινή συνέπεια επιτυγχάνουν οι φορείς της ομογενοποιημένης σκέψης - ήτοι οι «εκσυγχρονιστές», οι νεοφιλελεύθεροι, οι οπαδίτες των προπαγανδιστικών στερεοτύπων, τα παπαγαλάκια (είτε εξ ιδιοτέλειας, είτε εξ αμορφωσίας, είτε εκ βλακείας, είτε εκ κακότητας), οι πολιτικώς ορθοί και οι εθνοαποδομιστές - μια ολόκληρη «χρυσή ορδή».

Ήταν να μη νικήσουν στο Χαλέπι οι δυνάμεις του Άσαντ με την επικουρία των (δαιμονόμορφων τουλάχιστον) Ρώσων, κι αμέσως τα καθάρματα του ISIS έγιναν «μαχητές», «πολιορκημένοι ακτιβιστές»(!!), «άμαχοι» και «πολίτες». Εναντίον των οποίων οι «καθεστωτικοί» διαπράττουν φόνους και άλλες αγριότητες, ενώ έως τώρα το ISIS διεξήγαγε τον πόλεμο πετώντας τουλίπες, ορχιδέες και μάντολες.

Το ίδιο ξεδιάντροπο παραμύθι πωλείται χρόνια τώρα για όλους τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους που έχει εξαπολύσει η Δύση. Η Δύση κατασκευάζει, φέρ’ ειπείν, το ISIS κι όταν ο Φρανκενστάιν-τέρας στρέφεται εναντίον του Φρανκενστάιν-δημιουργού, τότε αναλαμβάνει η ορολογία των φονιάδων να περιγράψει τα τεκταινόμενα με ευφημισμούς και φερετζέδες. Τα ενεργούμενα γίνονται «τρομοκράτες» κι αρχίζει ο χορός των «παράπλευρων απωλειών», των «χρωματιστών επαναστάσεων» και δεν συμμαζεύεται.

Κανένας πόλεμος δεν θα μπορούσε να έχει διεξαχθεί, κανένα μνημόνιο δεν θα μπορούσε να έχει επιβληθεί, χωρίς την αθλιότητα της εξαρτημένης δημοσιογραφίας. Από την εποχή του διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας έως το σημερινό μακελειό στη Συρία, η ίδια ρητορική έχει «καλύψει» δεκάδες πολέμους. Το εντυπωσιακό είναι ότι κατά πλειοψηφίαν οι κοινωνίες καταναλώνουν το κουτόχορτο που ραίνει με ροδοπέταλα η εξωνημένη δημοσιογραφία, βγάζοντας έτσι απ’ τον κόπο την εξουσία να ανακαλύψει κάτι πιο ευφάνταστο, κάτι πιο πρωτότυπο, προκειμένου να επιχειρηματολογεί για όσα κάνει - κάθε φορά και πιο αισχρά.

Σε αυτόν τον «χορό των καταραμένων» προεξάρχοντα ρόλο παίζουν πλήθη από δυσώνυμες (και βρωμόψυχες) ΜΚΟ. Όσους οι δυτικές ηγεσίες έχουν προγράψει, αυτές οι ΜΚΟ περιγράφουν ως τέρατα, δικτάτορες, εθνικιστές, θρησκόληπτους - είναι δεν είναι. Ενώ όσους δικτάτορες, τέρατα, εθνικιστές και θρησκόληπτους έχουν θέσει υπό την προστασία τους οι δυτικές ηγεσίες (ου μην αλλά και φασίστες όπως στην Ουκρανία), οι ΜΚΟ τους εμφανίζουν ως «αντιφρονούντες», «αγωνιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», «κατατρεγμένες μειονότητες» και τα λοιπά συναφή.

Σε τέτοιες ΜΚΟ που εμφανίζουν τη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη ως διωκόμενη, καθώς και σε άλλες προδοτικές οργανώσεις που επιβουλεύονται την αρτιμέλεια της Ελλάδας, παρέδωσε η ΕΣΗΕΑ αίθουσα προς διαβούλευσιν και παρασκευή προπαγάνδας.

Η παραχώρηση από την ΕΣΗΕΑ αίθουσας σε ανθρώπους του κλίματος Σόρος και Σία δεν νομιμοποιεί βεβαίως το μπουκάρισμα της Χρυσής Αυγής. Αντιθέτως, η οργάνωση αυτή πρέπει να μπαίνει από την πόρτα τροφοδοσίας του εθνομηδενισμού, όπως και οι εθνομηδενιστές είναι προνομιούχοι τροφοδότες του εθνικισμού. «Βλάπτουν και οι δύο τη Συρία το ίδιο» (κυριολεκτικώς), όσον και μεταφορικώς την Ελλάδα, την Κύπρο, την Ουκρανία, τα Βαλκάνια και κάθε άλλη χώρα όπου έχουν βάλει το χεράκι τους οξύνοντας αντιθέσεις και καλλιεργώντας αντιπαραθέσεις. Διότι όταν παίρνουν αυτές οι Οργανώσεις το μέρος μιας όχθης, πάντα δαιμονοποιείται η απέναντι.

Ταυτοχρόνως αυτές οι ΜΚΟ καταστρέφουν τις ιδέες και τις αρχές που τάχα υπερασπίζονται, διότι αυτές ακριβώς φθείρουν με τη δράση τους. Τον Διαφωτισμό, την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, τα ανθρώπινα δικαιώματα και πολλά άλλα, τα οποία πάντα εμφανίζονται ως προνόμια της μιας πλευράς σε κάθε διένεξη. Οι άγιοι Βόσνιοι και οι σατανικοί Σέρβοι, ή οι καλοί (ώσπου έγιναν κακοί) Μουτζαχεντίν ή Ταλιμπάν. Το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού των Σκοπίων, αλλά ο εθνικισμός των Ελλήνων. Δημοκρατία (με κατάσταση έκτακτης ανάγκης, σχεδόν στρατιωτική δικτατορία) η Γαλλία, αλλά ακροδεξιά η Λεπέν. Μουρλός ο Τραμπ, αλλά όχι η Χίλαρι που απαιτούσε, ως ΥΠΕΞ, να έχει στη διάθεσή της το DNA όλων των πολιτικών αρχηγών παγκοσμίως (διά πάσαν χρήσιν). Δικτάτορας ο Κάστρο, αλλά τσιρλήντερς οι φασίστες στο Κίεβο. Και τέλος δεν έχει.

Με αυτόν τον σκοτεινό κόσμο των ΜΚΟ ο ΣΥΡΙΖΑ έχει στήσει παραοικονομία μεγάλης κλίμακας γύρω από το προσφυγικό πρόβλημα. Ακόμα και πρώην συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ έχουν πέσει, σχεδόν εν ολομελεία, στον μεζέ - ποιον μεζέ; τσιμπούσι ολόκληρο γίνεται!

Τρώγονται τα ευρώ που έχουν κοπεί από μισθούς και συντάξεις σαν ζεστά ψωμάκια από τα πιράνχας των ΜΚΟ και διάφορους άλλους «καλούς Σαμαρείτες».
Βεβαίως, στο τέλος, το άδικο φαΐ στον λαιμό θα τους κάτσει…

Στάθης
Πηγή Enikos

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Η Τουρκία μπλοκάρει το κεντρικό Αιγαίο

Συνεπής στην πολιτική των προκλήσεων και της αμφισβήτησης η Τουρκία

Συνεπής στην πολιτική των προκλήσεων και της αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων και αρμοδιοτήτων της Ελλάδας η Τουρκία, η οποία με τρεις NAVTEX που εξέδωσε χθες δεσμεύει μεγάλες περιοχές στο κέντρο του Αιγαίου από την Σαμοθράκη μέχρι την Αμοργό και για διάστημα από 2 Ιανουαρίου έως 29 Δεκεμβρίου του 2017.

Οι τρεις NAVTEX 821/16 (μεταξύ της Θάσου, Σαμοθράκης, Λήμνου, χερσονήσου Άθω) 822/16 (μεταξύ Ικαρίας, Πάτμου, Αμοργού, Λεβίθας, Νάξου) και 823/16 (μεταξύ Σκύρου, Λέσβου, Αϊ Στρατή) δεσμεύουν τις περιοχές αυτές για στρατιωτικές ασκήσεις επιχειρώντας έτσι να αποκλείσουν επιχειρησιακά μεγάλες περιοχές του Αιγαίου και να απομονώσουν τα νησιά του Βόρειου και Ανατολικού Αιγαίου και της Δωδεκανήσου από τον ηπειρωτικό κορμό της χώρας. Σε ισχύ παραμένει και η NAVTEX 682/16 με την οποία η Τουρκία για έναν χρόνο, μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2016, είχε δεσμεύσει μια μεγάλη περιοχή στην καρδιά του Αιγαίου, μεταξύ Εύβοιας, Ψαρών και Σκύρου).

Η πρακτική αυτή την οποία είχε υιοθετήσει και πέρυσι η Τουρκία είχε προκαλέσει έντονες αντιδράσεις της Αθήνας με διαβήματα του ίδιου του Νίκου Κοτζιά προς τον τούρκο ομόλογό του, αλλά και διαβήματα προς το ΝΑΤΟ, χωρίς όμως να υπάρξει αποτέλεσμα.

Η Τουρκία επιλεγεί αυτή την πρακτική και για να υποχρεώσει την Ελλάδα σε συζήτηση για «αμοιβαία» περικοπή των πεδίων βολής στα διεθνή ύδατα του Αιγαίου, κάτι που θα οδηγούσε ουσιαστικά στην παραδοχή από την Ελλάδα καθεστώτος «συναρμοδιότητας» για το Αιγαίο, ενώ θα αφαιρούσε από τη χώρα μας τη δυνατότητα άσκησης των Ενόπλων Δυνάμεων στο πραγματικό «τερέν» στο οποίο θα πρέπει, εάν απαιτηθεί να προασπίσει την εθνική κυριαρχία.

Ν.Μ.
Πηγή Liberal

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

H Σουηδία προετοιμάζεται για περίπτωση πολέμου

Εντολή στις δημοτικές αρχές να προετοιμάσουν τις υποδομές και τις προβλεπόμενες διαδικασίες πολιτικής άμυνας σε περίπτωση πολέμου έδωσε η σουηδική κυβέρνηση, κίνηση που υποδηλώνει την επιστροφή της χώρας στο ψυχροπολεμικό δόγμα της «Στρατηγικής πλήρους άμυνας», σύμφωνα με το RT.

Η εντολή αυτή δόθηκε στους τοπικούς οργανισμούς από μια υπηρεσία του σουηδικού υπουργείου Άμυνας (MSB), το οποίο διαχειρίζεται θέματα που άπτονται τις προστασίας των πολιτών, της δημόσιας ασφάλειας, της διαχείρισης καταστάσεων εκτάκτου ανάγκης και της πολιτικής άμυνας.

Η σουηδική εφημερίδα Svenska Dagbladet σε δημοσίευμά της αναφέρει πως η εντολή που εστάλη τονίζει μεταξύ άλλων ότι απαιτείται «ταχύτητας στις λήψεις αποφάσεων, ανταλλαγή πληροφοριών, διαχείριση της επικοινωνιακής κρίσης, ευελιξία, αντοχή και χειρισμό απόρρητων πληροφοριών».

Η «Στρατηγική πλήρους άμυνας» επιβάλλει την υπεράσπιση του έθνους από ξένες επιθέσεις μέσω οικονομικών και πολιτικών μέτρων, πέραν των στρατιωτικών. Το υπουργείο αιτιολόγησε τη λήψη της απόφασης κάνοντας λόγο για «επιδείνωση της κατάστασης σε διεθνές επίπεδο» και «αυξημένης αβεβαιότητας στην εγγύς περιοχή».

«Αυτή η στρατηγική δεν είναι κάτι καινούργιο, αξιοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και ενισχύει την πολιτική άμυνα», υπογραμμίζει το έγγραφο σημειώνοντας ότι «πρέπει να προετοιμάσουμε τους εαυτούς μας σε περίπτωση πολέμου και συγκρούσεων».

Πηγές του υπουργείου Άμυνας δήλωσαν ότι πρόκειται για «μη ρεαλιστικό» μέτρο, ενώ δεν είναι βέβαιοι για τη χρηματοδότησή του.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Σημάδια διάλυσης στην Τουρκία που θα επηρεάσουν όλη την περιοχή

Είναι φανερό πως ο Ερντογάν αυτοπαγιδεύτηκε, τόσο με τις επιλογές του στο εσωτερικό, όσο κι αυτές με τις εκστρατείες του στο Ιράκ και στην Συρία. Το πρόβλημα που καλείται να επιλύσει η Ελλάδα, είναι ότι κατά κανόνα η Τουρκία "ισοφαρίζει" τις αποτυχίες της με επιβουλή κατά της Ελλάδας, ως πλέον βολικής αντιπάλου.

Δεν είναι ο ξένος παράγοντας που θα επιδιώξει την αντικατάσταση του Ερντογάν, επειδή η αναταραχή που θα προκύψει θα είναι ό,τι χειρότερο για τις εξελίξεις στην Μ. Ανατολή. Ένα μέτωπο ένοπλων συγκρούσεων ακόμη, κανείς δεν ξέρει πού μπορεί να οδηγήσει. Στο εσωτερικό έχει ο Τούρκος πρόεδρος ανεπίλυτα δύο προβλήματα: Αυτό της οικονομίας, όπου η τουρκική λίρα κατρακυλά ασταμάτητη, και το Κουρδικό, του οποίου η σκόπιμη όξυνση από τον τουρκικό στρατό είναι αδύνατο να φέρει οφέλη στην Άγκυρα.

Προ τριών ημερών, η αντιπολιτευόμενη τουρκική εφημερίδα Τζουμχουριέτ, προέβη σε απολογισμό του 32ετούς συνεχούς πολέμου με τους Κούρδους -με ελάχιστα χρονικά διαλείμματα- όπου έχουν χάσει τη ζωή τους περισσότεροι από 40.000 Τούρκοι στρατιωτικοί και αστυνομικοί. Δαπανήθηκε επίσης το αστρονομικό ποσό των 1,5 τρισ. δολαρίων. Η σκλήρυνση της στάσης του Ερντογάν θα χειροτερέψει τα πράγματα, από την στιγμή που δεν αφήνει στους Κούρδους άλλη επιλογή.

Με καταστραμμένες πόλεις, με διασκορπισμένο τον κουρδικό πληθυσμό, με φυλακισμένους τους πολιτικούς του και μειωμένη εκπροσώπηση στο Κοινοβούλιο -το οποίο βέβαια σήμερα λειτουργεί μόνον για να νομιμοποιήσει τις αλλοπρόσαλλες ενέργειες του Ερντογάν- μόνον η ένοπλη πάλη τους απομένει. Και είναι αλλοπρόσαλλες οι ενέργειες, με την Τουρκία να μη ακολουθεί σταθερή συγκεκριμένη πολιτική, διαρρηγνύοντας και επανασυγκολλώντας με ταχύτητα αστραπής τις σχέσεις της με όλους σχεδόν, πλην του Πακιστάν.

Ο Ι. Μάζης, καθηγητής Γεωπολιτικής, ο οποίος στο παρελθόν είχε μιλήσει για "θερμό" επεισόδιο που θα στήσουν οι Τούρκοι τον Ιανουάριο στις Οινούσσες, και τις μετέωρες σχέσεις της Τουρκίας με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, προχθές έκανε λόγο για αδιέξοδη πολιτική που ακολουθεί ο Τούρκος Πρόεδρος τονίζοντας πως «τις εκρήξεις Ερντογάν θα τις πληρώσει όλη η περιοχή».

Μάλιστα, παρομοίασε τον Τούρκο Πρόεδρο με «οδηγό μεθυσμένο που πηγαίνει με 300 χλμ πάνω σ’ έναν τοίχο», χτίζοντας πάνω σε αίμα και αυτό το χτίσιμο προϋποθέτει κι άλλο αίμα, με την αλυσιδωτή αυτή αντίδραση να οδηγήσει τελικά σε περισσότερο αίμα, ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Μάζης. Υποστήριξε δε, ότι «Αυτό που σκέφτεται ο Ερντογάν είναι πώς θα σώσει τον εαυτό του. Δεν ενδιαφέρεται για τη χώρα του».

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η ανάλυση του Μάικλ Ρούμπιν, πρώην αναλυτή του Πενταγώνου, πανεπιστημιακού και ειδικού σε θέματα Μέσης Ανατολής, σε άρθρο του με τίτλο «Η Τουρκία οδεύει σε λουτρό αίματος», που αναρτήθηκε στο NewsWeek, όπου εξηγεί γιατί η Τουρκία επίκειται να γίνει ένα απέραντο σφαγείο. Οι ενέργειες του Ερντογάν θεωρούνται από τον Ρούμπιν, ότι με απόλυτη βεβαιότητα οδηγούν την Τουρκία σε λουτρό αίματος, για το οποίο το μόνο ερώτημα που υπάρχει είναι πόσο σύντομα θα συμβεί.

Εκτός από αυτό, σε άλλο άρθρο του με τίτλο: «Υπάρχει ψυχολογική διαίρεση στην Τουρκία;» αναφέρει: «Οι Τούρκοι πρέπει να αντικρύσουν την πραγματικότητα: η χώρα είναι αποτελεσματικά διαιρεμένη. Τα σύνορά της θα αλλάξουν. Το μόνο ερώτημα είναι εάν οι νέες οριογραμμές θα είναι διεθνή σύνορα ή εσωτερικά, ομοσπονδιακές διαιρέσεις. Ο Ερντογάν μπορεί να βλέπει τον εαυτό του ως έναν σπουδαίο ηγέτη και έναν νέο Ατατούρκ. Αλλά ενώ ο Ατατούρκ έχτισε την σύγχρονη Τουρκία, ο Ερντογάν την σκότωσε. Θα μείνει στην ιστορία όχι ως ήρωας, αλλά ως ένας διεφθαρμένος κακοποιός που κατέστρεψε την Τουρκία στον βωμό της προσωπικής του ματαιοδοξίας».

Δεν θα πρέπει να διαφύγει της προσοχής, ότι η Δυτική Τουρκία, μπορεί να μη χρησιμοποιεί πυροβόλα όπλα, αλλά έχει οικονομική ισχύ που την διαχωρίζει πλήρως από την υπόλοιπη Τουρκία. Σχεδόν όλος ο πλούτος της χώρας παράγεται και συγκεντρώνεται στην Δυτική Τουρκία, οι κάτοικοι της οποίας είναι αναγκασμένοι να τον μοιράζονται με την υπόλοιπή Τουρκία με την οποία όμως έχουν ριζικές ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές.

Γεγονός είναι ότι οι κάτοικοι της δυτικής Τουρκίας θεωρούν πως δεν έχουν κανένα κοινό στοιχείο με τους κατοίκους της εσωτερικής Ανατολίας ενώ αντίθετα πιστεύουν ότι υπάρχουν πάρα πολλά που τους διαφοροποιούν. Άλλωστε, ο χάρτης των Αμερικανών που είχε εξοργίσει τους Τούρκους, έδειχνε την δυτική περιοχή εκτός της τουρκικής επικράτειας.

Μακεδών
Πηγή Voria

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου