Η Νέα Τάξη κάνει εκκαθαρίσεις πτωχών στο Λονδίνο!

Έγκλημα η πενία όχι η διαφθορά! 

Στην νεοφιλελεύθερη Νέα Τάξη η φτώχεια είναι αδίκημα και δεν βαρύνει την κοινωνία, αλλά τον ίδιο τον φτωχό! Ο Πάγκαλος σαν γνήσιος εκπρόσωπος της νεοφασιστικής ΝΤΠ, είπε το γνωστό “Μαζί τα φάγαμε”. Το ίδιο και στην Μεγάλη Βρετανία, οι φτωχοί είναι φτωχοί γιατί οι ίδιοι το επέλεξαν παίρνοντας λάθος αποφάσεις, όταν τα λαμόγια έπαιρναν τις σωστές και πλούτισαν

Περισσότερες από 50.000 οικογένειες έχουν εξαναγκαστεί «αθόρυβα» να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους στο Λονδίνο μέσα σε μια τριετία, αναφέρει ο Independent με βάση έγγραφα, που αποκαλύπτουν την πραγματική κλίμακα των «κοινωνικών εκκαθαρίσεων», αποτέλεσμα ενός συνδυασμού περικοπών των εισοδημάτων και ραγδαίας αύξησης των ενοικίων και του κόστους ζωής.

Τα στοιχεία δείχνουν, δηλαδή, ότι ένας χωρίς προηγούμενος αριθμός οικογενειών δεν μπορούν πλέον να βρουν σπίτι να νοικιάσουν στις συνοικίες της πρωτεύουσας, αναγκάζονται να ξεριζωθούν, να αποκοπούν από τους συγγενείς, τις δουλειές τους, τα σχολεία των παιδιών τους και τα δίκτυα κοινωνικής υποστήριξης και να καταλήξουν σε ακόμα πιο υποβαθμισμένες περιοχές, μακριά από το Λονδίνο.

Ο Ντέιβιντ Κάμερον (δεξιά) με τον Δήμαρχο του Λονδίνου Μπόρις Τζόνσον, σε προεκλογική εξόρμηση στα νηπιαγωγεία! | Chris Radburn, PA via AP

Η «έξοδος» αυτή συμπίπτει με την υιοθέτηση από την συγκυβέρνηση Συντηρητικών-Φιλελευθέρων περικοπών στα επιδόματα, αλλά και της επιβολής του λεγόμενου «φόρου κρεβατοκάμαρας»- που στην ουσία είναι «πρόστιμο» σε όσους μένουν σε δημοτικές «εργατικές κατοικίες», που κρίνεται ότι υπερκαλύπτουν τις ανάγκες τους. Αυτή η κατηγορία των φτωχών στην ουσία καλείται με λιγότερα, μειωμένα έσοδα, να καταβάλει περισσότερο ενοίκιο.

Και τα δυο αυτά μέτρα έχουν στριμώξει αφόρητα πολύ τα φτωχότερα στρώματα , που δεν μπορούν πλέον να αντεπεξέλθουν στα ενοίκια. Το 2010, ο Δήμαρχος του Λονδίνου Μπόρις Τζόνσον είχε υποσχεθεί ότι οι αμφιλεγόμενες μεταρρυθμίσεις του κράτους πρόνοιας δεν πρόκειται να οδηγήσουν «σε εκκαθαρίσεις τύπου Κοσόβου» την πόλη του, υπογραμμίζοντας με στόμφο ότι: «Δεν πρόκειται κανείς να δει χιλιάδες οικογένειες να πέφτουν θύματα έξωσης από τα σπίτια τους».

Πέντε χρόνια μετά, τα στοιχεία- που οι αρχές έχουν αρνηθεί να δημοσιεύσουν- δείχνουν ότι οι υποσχέσεις ήταν κούφιες.

Οι δημοτικές αρχές έχουν αρχίσει να διώχνουν ακόμα και μονογονεϊκές οικογένειες με ρυθμούς, περίπου 500 την εβδομάδα. Και οι αριθμοί αυτοί έχουν αυξητική τάση.

Σύμφωνα με τον Independent, συνέπεια της υποχρεωτικής μετακίνησης είναι ο πολλαπλασιασμός των κρουσμάτων κατάθλιψης απόπειρας αυτοκτονιών και αποβολών.

Περίπου 2.707 οικογένειες έχουν υποχρεωθεί να μετακομίσουν από την ευρύτερη περιφέρεια του Λονδίνου την τελευταία διετία σε άλλες πόλεις όπως το Μάντσεστερ, το Μπράντφορντ, το Ντόβερ και το Πλίμουθ Σε αρκετές περιπτώσεις οι δημοτικές αρχές δεν επικοινωνούν μεταξύ τους για να ανταλλάξουν στοιχεία και να προστατευτούν οι ευάλωτες οικογένειες που μετακομίζουν, οι οποίες μένουν μεγάλα διαστήματα χωρίς απολύτως καμία βοήθεια. Μέχρι στιγμής όλα «κανονίζονται» πίσω από κλειστές πόρτες και η ένωση των 32 δήμων του Λονδίνου δεν έχει δώσει στοιχεία στη δημοσιότητα.

Αλλά έγγραφα που διέρρευσαν τον Μάρτιο δείχνουν ότι μόνο μέσα σε ένα τρίμηνο πέρσι 5.437 οικογένειες υποχρεώθηκαν να φύγουν από το Λονδίνο. Συνολικά από τον Ιούλιο του 2011 μέχρι τον Ιούλιο του 2014 ο αριθμός ήταν 49.789 και εάν προσθέσει και όσες οικογένειες μετακόμισαν το τελευταίο οκτάμηνο, είναι βέβαιο ότι ο αριθμός τους ξεπερνά τις 50.000. Δηλαδή, πιθανότατα εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Πάρε κόσμε!

Γράφει η Κατερίνα Γκαράνη

Μάς άλλαξε ο κόσμος, δεν τον αλλάξαμε. Ο κόσμος μάς μετάλλαξε σε συστημικά κύτταρά του ή σε καρκινικούς όγκους του συστήματος που θα αφαιρεθούμε με χειρουργική ακρίβεια για να επιβιώσει ο κόσμος που δεν άλλαξε ποτέ. Αλλαγή συστημάτων γινόταν επί χιλιετίες για να βολεύεται ανάλογα με τις οικονομοπολιτικές συνθήκες ο ίδιος ο κόσμος. Ο κόσμος ήταν πάντα ένα σύστημα και η επιλογή ήταν πάντα μία: Ή μπαίνεις στο σύστημα ή αποβάλλεσαι από αυτό. Ο κόσμος επιλέγει, ο κόσμος σκοτώνει, ο κόσμος στηρίζει τις εξουσίες, ο κόσμος είναι ένα συμφεροντολογικό τσιμπούρι που κρατά πλακάτ και ενίοτε όπλο, όχι για να αλλάξει τον κόσμο, αλλά για να χωρέσει στον κόσμο που μεταβάλλεται σύμφωνα με τα θέλω πάντα των πολλών.

Ο κόσμος δεν άλλαξε από τις εξαιρέσεις υψηλής εγκεφαλικής και συναισθηματικής ευφυΐας, θα αλλάξει με τα κοπάδια που θέλουν να βολεύονται ανάλογα με τις συνθήκες που επιβάλλουν οι καιροί;

Ο κόσμος δεν άλλαξε από προσωπικότητες που δεν φιλολογούσαν αλλά που έμπαιναν μπροστά δίνοντας το δικό τους αίμα μη χαμπαριάζοντας θάνατο, βασανιστήρια, ακρωτηριασμούς, βιασμούς γυναικών και αδελφών, θα αλλάξει από αυτούς που θεωρούν ότι ο πλανήτης θα πάψει να γυρίζει αν αυτοί βγάλουν σπυρί στον κώλο;

Ο κόσμος δεν άλλαξε γιατί οι πολλοί είναι ο κόσμος. Και οι πολλοί γουστάρουν δουλεία, ασφάλεια, ραγιαδισμό, ανελευθερία, δικτατορία, βασιλεία, ναζισμό, δημοκρατία των ηλιθίων, απολυταρχία, ολοκληρωτισμό γιατί όλα αυτά παρέχουν στον κόσμο την σιγουριά να είναι ζωντανός.

Όλοι αυτοί που πήγαν να αλλάξουν τον κόσμο τους κάνουμε μνημόσυνα στις Καισαριανές του πλανήτη. Ουδείς βγήκε ζωντανός μετά την ρήξη του με τον κόσμο. Ουδείς.

Το να είσαι εξαίρεση και να πολεμάς για να αλλάξεις τον κόσμο είναι ταλέντο. Αν δεν πράξεις εναντίον του εχθρού κόσμου είσαι σαν ένας Βίνσεντ βαν Γκογκ που δεν έδωσε φως ποτέ στην "Έναστρη Νύχτα", σαν ένας Μιγκέλ Θερβάντες που δεν έγραψε ποτέ τον "Δον Κιχώτη" και σαν ένας Νουρέγιεφ που δεν χόρεψε ποτέ την "Λίμνη των Κύκνων". Όμως ο κόσμος δεν αλλάζει με τις εξαιρέσεις, απλά τα έργα των εξαιρέσεων γίνονται τα διακοσμητικά στοιχεία των λερών ρετιρέ με μυρωδιά υπογείου όλου του κόσμου για να καλύπτει την μηδαμινότητά του.

Ο κόσμος εθελοτυφλεί γιατί του κάθεται καλύτερα το κουστούμι του βολεμένου από το στενό πουκάμισο του αβόλευτου. Η μανία της εξαίρεσης είναι η απογύμνωση του κόσμου από τα κουστούμια που αλλάζει σύμφωνα με την μόδα του συμφέροντος.
Αντιθέτως, η μανία του κόσμου είναι να γεμίζει τις ντουλάπες με κοστούμια ανάλογα των περιστάσεων. Ο εγκέφαλος του κόσμου δεν απέχει ούτε χιλιοστό από τον εγκέφαλο της χαζογκόμενας που κάνει καταναλωτικά όργια κάθε σεζόν. Όπως αυτή μπαίνει στις μπουτίκ ρούχων, έτσι μπαίνει και ο κόσμος στις μπουτίκ των κομμάτων, σχημάτων, ομάδων, συλλόγων και ό,τι άλλο μπορεί να τον κάνει μικρή εξουσία αόρατη όμως. Όχι ως μονάδα μπροστά αλλά ως σύνολο. Η μονάδα φέρει ευθύνη, το σύνολο απλά σηκώνει σκόνη.

Πάντα γίνεται αυτό που θέλει ο κόσμος διότι ο κόσμος είναι η πλειοψηφία, αλλά επειδή είναι δειλός από την φύση του φοβούμενος την ευθύνη των αποφάσεων βάζει έναν μάγκα μπροστά να αποφασίζει γι' αυτόν. Ο κόσμος είναι τόσο γελοίος που σκοτώνεται για τον εξουσιαστή του. Πρώτη γραμμή επίθεσης, αυτός γίνεται κιμάς νομίζοντας ότι υπερασπίζεται τα ιδανικά του και ο εξουσιαστής τρώει και πίνει κατά το κοκτέιλ πάρτι που θα διοργανώσει για να του παραδώσει παράσημο διά ηρωικές πράξεις! Ηρωισμός είναι να πεθαίνεις γιατί γουστάρεις εσύ να πεθάνεις για τα αδιαπραγμάτευτα που σπρώχνονται σαν ταλέντο από μέσα σου για να αλλάξουν τον κόσμο. Δεν πεθαίνεις γιατί στο επιβάλλει ο κόσμος.

Τα ιδανικά δεν προσαρμόζονται ανάλογα με την θεώρηση του κόσμου. Είναι εκ φύσεως βαλμένα στο dna μόνο των εξαιρέσεων. Το ιδανικό που κουβαλούσε ο Σπάρτακος, το ίδιο κουβαλούσε ο Γκεβάρα κι ας απείχαν μεταξύ τους 2,000 χρόνια. Και οι δύο δεν άλλαξαν τίποτε αλλά εκ φύσεως δεν μπορούσαν να είναι ο κόσμος.

Αν άλλαζε ο κόσμος από την επιλεγμένη εξουσία τότε γιατί είναι τόσο σκατά από την εμφάνιση του ανθρώπινου είδους στον πλανήτη; Διότι η αλλαγή του κόσμου δεν γίνεται βάση της ευθύνης της επιλογής της κάθε μονάδας αλλά βάση της ανώνυμης ευθύνης του κόσμου. Ακόμα και στην δημοκρατία της μεταμεσαιωνικής εποχής μπαίνεις στο παραβάν για να αποποιηθείς την ευθύνη της επιλογής σου.

Ο κόσμος δεν άλλαξε στα φανερά από αυτούς που απέδειξαν ότι είναι Άνθρωποι, θα αλλάξει από δίποδα που κολλάνε αφίσες των Ανθρώπων πάνω από τα κρεβάτια τους τις νύχτες που κάνουν όνειρα να αλλάξουν τον κόσμο σύμφωνα με τα μέτρα των Υπανθρώπων;

Πηγή "Στον Τοίχο"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Κίνα - Ρωσία ανατρέπουν την ενεργειακή σκακιέρα

Όσοι ασχολούνται με το σκάκι θα έχουν ακούσει πολλές φορές τον όρο«διπλή απειλή». Πρόκειται για ένα από τα βασικότερα τακτικά χτυπήματα, όπου ένα κομμάτι της μιας παράταξης τοποθετείται με τέτοιο τρόπο ώστε νααπειλεί ταυτόχρονα δυο κομμάτια του αντιπάλου...

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Όσοι συνηθίζουν όμως να χρησιμοποιούν τον όρο «γεωπολιτική σκακιέρα» για να περιγράψουν τις σύνθετες εξελίξεις στη διεθνή διπλωματία, από αυτό το μήνα θα πρέπει να εισάγουν στο λεξιλόγιό τους και την έννοια της «τριπλής απειλής».
Στις αρχές Απριλίου ο γαλλικός ενεργειακός γίγαντας TOTAL προχώρησε σε μια «σκακιστική» κίνηση που άφησε άφωνους τους αντιπάλους της. Στην προσπάθειά της να εξασφαλίσει 27 δισεκατομμύρια δολάρια, που χρειάζεται για να αναπτύξει εγκαταστάσεις υγροποιημένοι φυσικού αερίου (LNG) κοντά στον κύκλο της Αρκτικής στη Σιβηρία, ζήτησε τη βοήθεια κινεζικών τραπεζών.

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν στην αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal, από τη συγκεκριμένη συμφωνία αναμένεται να αντλήσει το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 15 δισεκατομμυρίων. Και σαν να μην ήταν αυτό αρκετό για να προκαλέσει πονοκέφαλο στην Ουάσιγκτον, η γαλλική εταιρεία ζήτησε τη μεσολάβηση του Βλαντιμίρ Πούτιν ενώ δέχθηκε να λάβει το μεγαλύτερο μέρος του δανείου σε ευρώ και γουάν.

Με μια κίνηση δηλαδή αμφισβήτησε ταυτόχρονα το εμπάργκο των ΗΠΑ απέναντι στη Ρωσία, την κυριαρχία των αγορών της Δύσης για την άντληση κεφαλαίων αλλά και την παντοκρατορία του δολαρίου, ως παγκόσμιου μέσου συναλλαγής και επενδύσεων στην αγορά ενέργειας.

Η TOTAL, τα ετήσια έσοδα της οποίας ξεπέρασαν τα 235 δισεκατομμύρια δολάρια για το 2014,αναμένεται να εξάγει το ένα πέμπτο των αποθεμάτων πετρελαίου της (περίπου 400.000 βαρέλια ημερησίως) από τη Ρωσία μέχρι το 2020. Οι νέες δραστηριότητες της εταιρείας στην αρκτική επικεντρώνονται στην χερσόνησο Γιαμάλ, από όπου η εταιρεία φιλοδοξεί να παράγει 16.5 εκατομμύρια μετρικούς τόνους υγροποιημένου φυσικού αερίου το χρόνο. Το μεγαλύτερο τμήμα τουLGN θα μεταφέρεται με παγοθραυστικά και δεξαμενόπλοια στις αγορές της Ευρώπης και της Ασίαςκαι κυρίως στην Κίνα. Στο πρόγραμμα συμμετέχουν επίσης η ρωσική εταιρεία Novatek και η κρατική εταιρεία πετρελαίου της Κίνας.

Ο γαλλικός ενεργειακός κολοσσός μπαίνει εμβόλιμα λοιπόν στη σινορωσική συνεργασία που αναπτύσσεται ταχύτατα τα τελευταία χρόνια. Τον περασμένο Μάιο ο Βλαντιμίρ Πούτιν επισκέφθηκε τη Σαγκάη όπου υπέγραψε συμφωνία ενεργειακής συνεργασίας με την κινεζική ηγεσία ύψους 400 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Βασικός στόχος της συνεργασία είναι η κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου ο οποίος θα συνδέει τη Σιβηρία με την Κίνα.

Οι επενδυτικές κινήσεις της TOTAL, μάλιστα, έρχονται να συμπληρώσουν το παζλ των νέωνγεωπολιτικών και ενεργειακών ισορροπιών που δημιουργούνται στην περιοχή της Αρκτικής. Όπως εξηγούσαμε πριν από δυο χρόνια από αυτές τις σελίδες, το φαινόμενο του θερμοκηπίου και το λιώσιμο των πάγων δημιουργεί νέα εμπορικά περάσματα στις παγωμένες θάλασσες του Βορρά ενώ καθιστά εφικτή την εκμετάλλευση κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου που μέχρι πρότινος θεωρούνταν απρόσιτα για την βιομηχανία ενέργειας. Προβλέποντας αυτές τις εξελίξεις η Μόσχα ενισχύει εδώ και χρόνια τη στρατιωτική της παρουσία στην περιοχή με την ανακατασκευή της σοβιετικής αεροπορικής βάσης στη νήσο Κοτέλνι (στις βόρειες ακτές της ανατολικής Σιβηρίας) αλλά και με την αποστολήνηοπομπών με πυρηνοκίνητα παγοθραυστικά.

Παράλληλα με την προβολή στρατιωτικής ισχύος η Μόσχα κινείται εδώ και χρόνια και σε διπλωματικό επίπεδο προκειμένου να αποδείξει ότι η υφαλοκρηπίδα της εκτείνεται σε μια ζώνη περίπου 1.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων που συνδέει το βυθό της Σιβηρίας με το Βόρειο Πόλο (η λεγόμενη ράχη του Λομονόσοφ).

«Ήρθαμε για να μείνουμε» δήλωνε στα τέλη του 20013 ο Ρώσος αναπληρωτής υπουργός Άμυνας, στρατηγός Αρκάντι Μπακίν καθώς το καταδρομικό Πέτρος ο Μέγας, που αποτελεί το καμάρι του ρωσικού στόλου, διέσχιζε την περιοχή μαζί με άλλα δέκα πλοία σε μια πρωτοφανή επιίειξη ισχύος. Ο ίδιος ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωνε τότε ότι η Αρκτική μπορεί σύντομα να αποτελέσει τη «νέα διώρυγα του Σουέζ» αλλάζοντας τα εμπορικά περάσματα που γνώρισε η ανθρωπότητα από τα μέσα του 19ου αιώνα. Και μόνο το γεγονός ότι ο εμπορικός στόλος των ισχυρότερων χωρών του κόσμου θα πρέπει να διέρχεται από την περιοχή συνοδευόμενος από ρωσικά παγοθραυστικά, δίνει στη Ρωσία ένα τεράστιο πλεονέκτημα. Κυρίως όμως επιτρέπει σε μια σειρά αναδυόμενων χωρών ναχρησιμοποιούν εναλλακτικά δρομολόγια από αυτά που διέρχονται από τη διώρυγα του Σουέζ και το Κέρας της Αφρικής – περιοχή στην οποία οι ΗΠΑ αυξάνουν συνεχώς την παρουσία τους με τη βοήθεια της Αιγύπτου και της Σαουδικής Αραβίας αντίστοιχα.

Εάν μάλιστα οι νέοι χάρτες ναυσιπλοΐας περιλαμβάνουν στη διαδρομή τους και κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι οι σημερινές αλλά και οι επερχόμενες υπερδυνάμεις θα στρέψουν το ενδιαφέρον τους προς την Αρκτική και θα δώσουν μάχες χαρακωμάτων για να κυριαρχήσουν στην περιοχή. Η Ρωσία έχει προφανές συμφέρον από αυτή την αλλαγή αφού θα ελέγχει τη ναυσιπλοΐα και τα ενεργειακά αποθέματα της περιοχής. Η Κίνα από την πλευρά γνωρίζει ότι τα εμπορικά της πλοία θα μπορούν να φτάνουν στις αγορές της Δύσης γλιτώνοντας έως και δέκα ώρες ταξιδιού ενώ παράλληλα θα αποκτήσει πρόσβαση σε νέα ενεργειακά κοιτάσματα μειώνοντας την εξάρτησή τη από την αμερικανοκρατούμενη Μέση Ανατολή.

Η TOTAL δεν είναι η μόνη ευρωπαϊκή εταιρεία που τολμά να αμφισβητήσει τις οικονομικές επιταγές της Ουάσιγκτον και να φλερτάρει ανοιχτά με τις ανερχόμενες οικονομίες της Ασίας. Πρώτη η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία Daimler απέσπασε δάνειο 12 δισεκατομμυρίων δολαρίων από μια κοινοπραξία τριών τραπεζών – δυο από τις οποίες ήταν κινέζικες. Η μεγάλη διαφορά όμως έγκειται στο γεγονός ότι η TOTAL, αποφάσισε να δανειστεί και στο κινεζικό νόμισμα, το οποίο μέχρι πρότινος δεν θεωρούνταν αρκετά ασφαλές στην αγορά ενέργειας λόγω των μεγάλων διακυμάνσεων που παρουσίαζε σε σχέση με το δολάριο. Πρόκειται χωρίς αμφιβολία για τη σημαντικότερη αμφισβήτηση της παντοκρατορίας του αμερικανικού νομίσματος στην αγορά ενέργειας – από την εποχή που ο Σαντάμ Χουσείν τόλμησε να ψελλίσει ότι θα αντικαταστήσει το δολάριο με το ευρώ και λίγα χρόνια αργότερα κρεμόταν απαγχονισμένος μέσα στην ίδια του την πατρίδα.

Η απόφαση της γαλλικής εταιρείας ανακοινώθηκε λίγες μόλις ημέρες μετά την επίσημη δημιουργία της κινεζικής τράπεζας επενδύσεων AIIB και μερικούς μόνο μήνες μετά τις αντίστοιχες πρωτοβουλίες τηςΡωσίας και των χωρών BRICS, που αμφισβητούν ευθέως το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα και δημιουργούν δικούς τους οικονομικούς θεσμούς. Είναι προφανές ότι καθώς όλο και περισσότερες ευρωπαϊκές εταιρείες θα αποφασίζουν να συνεργαστούν με τα νέα οικονομικά όργανα της Ασίας τόσο θα εντείνονται οι ιμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις σε διεθνές επίπεδο αλλά και στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών χωρών. Είναι δύσκολο λόγου χάρη να φανταστούμε ότι τμήματα της οικονομικής ελίτ της Γερμανίας θα παραμείνουν σιωπηρά στις κυρώσεις εναντίον της Μόσχας όταν θα βλέπουν τα συμφέροντά τους να πλήττονται άμεσα από την ακολουθούμενη πολιτική.

Η πολιτική ένταση είναι ακόμη μεγαλύτερη στο εσωτερικό της Γαλλίας καθώς τα τελευταία χρόνια αρκετές γαλλικές εταιρείες έχουν πληρώσει ακριβό τίμημα λόγω των απαιτήσεων της Ουάσιγκτον. Πριν από ένα χρόνο το Παρίσι αναγκάστηκε να ακυρώσει την παράδοση αποβατικών πλοίων κλάσηςMistral στη Ρωσία γεγονός που στοίχισε δεκάδες εκατομμύρια ευρώ στη γαλλική πολεμική βιομηχανία. Πιο πρόσφατα Αμερικανοί αξιωματούχοι μπλόκαραν αποστολή Γάλλων επιχειρηματιών στην Τεχεράνη καταρρακώνοντας το κύρος της γαλλικής διπλωματίας που εμφανίστηκε σαν κράτος παρίας στα μάτια των δικών της επιχειρηματιών. Τεράστιες ζημιές έχουν υποστεί όμως και αρκετές γαλλικές τράπεζες, όπως η BNP Paribas που πληρώνουν πρόστιμα δισεκατομμυρίων δολαρίων κάθε φορά που συνεργάζονται με χώρες, όπως το Ιράν, το Σουδάν ή η Κούβα που τελούν υπό αμερικανικό αποκλεισμό.

Απαντώντας στο συνεχή αποκλεισμό τουλάχιστον 30 από τις 40 κορυφαίες επιχειρήσεις της Γαλλίας που συμμετέχουν στον περίφημο χρηματιστηριακό δείκτη CAC-40 συμμετέχουν σε κοινοπραξίες με ρωσικές εταιρείες. Ανάμεσά τους συναντάς ονόματα πολυεθνικών όπως η Renault, Danone Sanofi κ.α. Υπό αυτές τις συνθήκες η TOTAL μετατρέπεται απλώς στον πολιορκητικό κριό της προσπάθειας ενός σημαντικού τμήματος του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου της Γαλλίας να αμφισβητήσει το καθεστώς κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας και δευτερευόντως και της Κίνας.

Δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά που η γαλλική TOTAL μετατρέπεται σε πέτρα του σκανδάλου για τις σχέσεις της Γαλλίας αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο γαλλικός κολοσσός έχει «κονταροχτυπηθεί» πολλές φορές με αμερικανικές εταιρείες ενέργειας, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τις επενδύσεις που είχε πραγματοποιήσει σε πετρελαϊκά κοιτάσματα του Ιράκ – επένδυση η οποία εν πολλοίς χάθηκε μετά την εισβολή και κατάληψη της χώρας από τις ΗΠΑ.

Αυτή τη φορά όμως το παιχνίδι «χοντραίνει» καθώς η γαλλική πολυεθνική δεν αμφισβητεί απλώς την πρωτοκαθεδρία ορισμένων αμερικανικών επιχειρήσεων αλλά τη λειτουργία του δολαρίου, ως παγκόσμιου νομίσματος, και την κυριαρχία των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων της Δύσης. Η συνέχεια αναμένεται συναρπαστική. Ελπίζουμε όχι και πολυαίματη.

Πηγή Info-War


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Η λογική της μαγιάς

Γράφει ο Χρήστος Γιανναράς

Ζούμε έναν ρεαλιστικότατο (όχι ρητορικό - αλληγορικό) εφιάλτη. Και ζούμε εφιάλτη, όχι επειδή ακροβατούμε μεταξύ άτακτης χρεοκοπίας και εξανδραποδιστικής υποτέλειας, όχι. Η τρομακτική καταστροφή που έχει συμβεί στη χώρα μας, είναι η ολοκληρωτική κοινωνική διάλυση. Κυριολεκτικά.

Συγκροτήστε την εικόνα: Η κυβέρνηση να παζαρεύει μισθούς και συντάξεις του επόμενου μήνα (το ψωμί της πλειονότητας του πληθυσμού) και οι οπαδοί ποδοσφαιρικών ομάδων να μαχαιρώνονται στους δρόμους για την κρετινική τους θρησκοληψία (25.4.2015). Θυμηθείτε: σήματα και πινακίδες της τροχαίας κατεστραμμένα από «πολίτες» - κάφρους σε ολόκληρη τη χώρα. «Καταλήψεις» δημόσιων κτιρίων στην καρδιά της πρωτεύουσας επί βδομάδες, με άθλια κουρελαρία συνθημάτων για «συμπαράσταση» σε στυγνούς δολοφόνους. Συμπληρώστε την εικόνα της διάλυσης με το σύμπτωμα του πλιάτσικου πού; Στα νοσοκομεία – να κλέβουν οι «ασφαλισμένοι» τις κουρτίνες, τα τηλεχειριστήρια, ακόμα και τα σκεπάσματα από τις λεκάνες των αποχωρητηρίων. Μην ξεχνάμε: θρυμματισμένα με βαριοπούλες τα όποια ελάχιστα απομεινάρια μαρμάρινων διακοσμήσεων στο κέντρο της Αθήνας, τον παρανοϊκό βανδαλισμό κάθε πανεπιστημιακού κτιρίου και κάθε σχολείου.

Περάστε τώρα σε άλλο επίπεδο: Βασικό δεδομένο του εφιάλτη της κοινωνικής διάλυσης, αλλά και θεμελιώδης συντελεστής, η κατάργηση της πληροφόρησης. Οχι με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (πρόσφατο δικτατορικό εύρημα), αλλά εκ των πραγμάτων: Ακούμε, βλέπουμε ή διαβάζουμε «ειδήσεις» και κάθε ραδιόφωνο, κανάλι ή εφημερίδα παρουσιάζει το ίδιο (κάποιο) γεγονός από τόσο διαφορετική οπτική γωνία, ώστε η είδηση να παραπέμπει από μερικούς σε θριαμβικό κατόρθωμα και από άλλους σε συμφορά – δημοσιογράφοι (λειτουργοί της κοινωνικής πληροφόρησης) κι από τις δυο μεριές. Οπως και στη Βουλή, με κάθε θέμα που έρχεται για «συζήτηση»: οι αντιθέσεις είναι προκαθορισμένες, αυτονόητες, υποχρεωτικές. Το «άσπρο» του ενός πρέπει να είναι «μαύρο» για τον άλλον.

Οι πολίτες που καταλαβαίνουν ή διαισθάνονται ότι έντιμη, απροκατάληπτη δημοσιογραφική πληροφόρηση και ανιδιοτελής πολιτικός λόγος δεν υπάρχουν στη χώρα (είναι είδος ολοκληρωτικά εξαφανισμένο), αντιδρούν με δύο κυρίως τρόπους: Ή γαντζώνονται σε ένα από τα προβαλλόμενα ψεύδη (σε όποιο ταιριάζει καλύτερα στις ψυχολογικές τους προκαταλήψεις) – γαντζώνονται με πείσμα αποκαλυπτικό του άλογου, ενορμητικού (όχι ελεύθερου – κριτικού) χαρακτήρα της επιλογής. Ή εγκαταλείπονται στην απόγνωση που φαρμακώνει τη ζωή τους.

Αυτή η εξάρτηση της ζωής, της ανθρωπιάς, των ελπίδων μιας κοινωνίας (εκατομμυρίων ανθρώπων) από την ιδιοτελέστατη αυθαιρεσία ανθρώπων της «πληροφόρησης» και επαγγελματιών της πολιτικής δημιουργεί κακοήθη νεοπλάσματα στον συλλογικό βίο. Δεν έχουμε ακόμα γλωσσικά σημαίνοντα για να σημάνουμε αυτή την κακοήθεια. Εξακολουθούμε να ονομάζουμε «ειδήσεις» τη μεθοδική και χυδαία παραπληροφόρηση. Ονομάζουμε «πολιτικά κόμματα» τις συντεχνίες της εξουσιαστικής ιδιοτέλειας (ακόμα και υποδίκων στην κοινή συνείδηση για καταλήστευση του κοινωνικού χρήματος), συντεχνίες λωποδυτών ή τραμπούκων νεοναζιστών ή νοσταλγών και υπέρμαχων της σταλινικής φρίκης.

Εξακολουθούμε να ονομάζουμε «τρίτη εξουσία» το δικαστικό σώμα, που την ηγεσία του τη διορίζουν οι αποκλειστικοί εξουσιαστές της χώρας: τα κόμματα. Ονομάζουμε «φορολογία» κάθε αυθαίρετο χαράτσι, αδιάντροπη κλοπή του μόχθου των πολιτών για να πληρωθούν χρέη εξωφρενικά που μας φόρτωσαν εγκληματίες «πολιτικοί» προκειμένου να συντηρήσουν το «πελατειακό κράτος» τους.

Το ψεύτισμα κάθε κοινωνικής λειτουργίας, η πλαστογράφηση θεσμών και κοινωνικών κατακτήσεων, η καμουφλαρισμένη αλλά μεθοδική κατάλυση του κοινωνικού κράτους, ο παλιμβαρβαρισμός της ιδιωτικοποίησης των πάντων, ο ολοκληρωτισμός της φεουδαλικής απολυταρχίας των «αγορών», είναι άραγε αναστρέψιμα ιστορικά δεδομένα; Η εφιαλτική διάλυση της ελληνικής κοινωνίας, η καταστροφή της γλώσσας, η διαστροφή της ιστορικής αυτοσυνειδησίας, η θρησκειοποίηση του εκκλησιαστικού γεγονότος, κοντολογίς: η έκλειψη του Ελληνισμού από τον στίβο της Ιστορίας, είναι συμπτώματα που επιδέχονται αντιστροφή ή είναι τεκμήρια αναπότρεπτου τέλους;

Πολιτική απάντηση (απάντηση πολιτικής πρακτικής) δεν μπορεί να υπάρξει σε αυτό το ερώτημα. Ακόμα κι αν ολόκληρο το υπέρογκο χρέος, το εξωφρενικό, μάς το χάριζαν οι δανειστές μας, οι αντικοινωνικές συμπεριφορές, ο πρωτογονισμός, ο αχαλίνωτος εγωκεντρισμός, πώς θα μπορούσαν να αναχαιτιστούν; Οδήγησε ποτέ σε κοινωνική συνοχή ο καταναλωτισμός; Δημιούργησαν ποτέ κοινωνική συνείδηση οι ηθικολογίες, τα εθνικιστικά φληναφήματα, εξαλείφθηκε ποτέ με ξόρκια και κατάρες η φαυλότητα, η κτηνώδικη χρηματολαγνεία;

Ο Ελληνισμός δεν είναι φυλή, δεν επέζησε χιλιάδες χρόνια χάρη στους νόμους της ζωολογίας. Είναι γένος, γέννημα τρόπου ύπαρξης και συνύπαρξης, δηλαδή πρόταση πολιτισμού με πανανθρώπινη δυναμική. Επιβιώνει ο Ελληνισμός όσο σαρκώνει την πρόταση βίου που τον ανάδειξε ξεχωριστόν στην Ιστορία, τον αντιδιέστειλε από τον πρωτογονισμό του ατομοκεντρισμού, δηλαδή της βαρβαρότητας.

Οπως στους αιώνες της Τουρκοκρατίας έτσι και στον ζόφο της σημερινής καταστροφής και ατίμωσης, αν ο Ελληνισμός σωθεί, αυτό θα γίνει όχι με τη λογική της εξουσίας, των νομοθετημάτων, τα καραγκιοζιλίκια της ξιπασιάς του «εκσυγχρονισμού». Θα γίνει με τη λογική της «μαγιάς» που έλεγε ο Μακρυγιάννης, της κρυμμένης μέσα στο νεκρό φύραμα παρουσίας ζωντανών ανθρώπων – και ζωντανός άνθρωπος είναι αυτός που σώζει νόημα ζωής, χαρά ζωής, μέσα στον απελπισμό της αποσύνθεσης.

Μια χούφτα δάσκαλοι, μια χούφτα παπάδες, μια χούφτα άνθρωποι της Τέχνης, της μαστοριάς. Από τα κάτω φυτρώνει η ελπίδα, όχι από τα μεγάφωνα. Στους ελάχιστους σώζεται το θάμβος της ελληνικής λαλιάς, η αξιοπρέπεια της ιστορικής αυτοσυνειδησίας, το σθένος της πίστης - εμπιστοσύνης κρυμμένο, για αιώνες, στην ακαταμάχητη φρασούλα: «έχει ο Θεός».

Πηγή "Καθημερινή"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Όταν έπρεπε να γίνει δημοψήφισμα δεν το κάναμε

Ενίοτε τα δημοψηφίσματα είναι η λύση σε πολλά προβλήματα, διότι όταν αποφασίζει ο λαός, ποιος μπορεί να αμφισβητήσει την ετυμηγορία του. Π.χ., μετά το «όχι» στο δημοψήφισμα για το φιλοτουρκικό σχέδιο Ανάν, και ενώ οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί απειλούσαν ότι «θα πέφτουν κεραμίδια» (στα κεφάλια των Ελληνοκυπρίων), στο τέλος αναγκάστηκαν να σεβαστούν το αποτέλεσμα.

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Μπορεί, όμως, τα δημοψηφίσματα να μετατραπούν και σε πηγή προβλημάτων, ιδιαίτερα εάν οι πολιτικοί, αντί να αναλάβουν τις ευθύνες τους καταφεύγουν στο λαό για να του φορτώσουν τις συνέπειες των λανθασμένων αποφάσεων τους. 

Το έχω υπογραμμίσει πολλές φορές, θα το επαναλάβω και τώρα: το δημοψήφισμα για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα έπρεπε να πραγματοποιηθεί την Άνοιξη του 2010. Τότε ήταν ορθό και πρέπον να γίνει, διότι η απόφαση της κυβέρνησης Παπανδρέου αφορούσε μία πολύ σοβαρή εθνική υπόθεση, την κρίση χρέους και την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας, και έπρεπε να ερωτηθούν οι πολίτες από τη στιγμή που το Μνημόνιο εκχωρούσε σε ξένους μέρος της εθνικής κυριαρχίας.

Ο λαός έπρεπε να αποφασίσει τότε για το μέλλον του, και όχι μία ομάδα πολιτικών, που αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, που υποθήκευσαν τη χώρα σε διαρκή οικονομική «κατοχή», που θα διαρκέσει για πολλά χρόνια. 

Δεν είναι υπερβολή να ισχυριστεί κανείς ότι με τα σημερινά δεδομένα και χωρίς το «κούρεμα» στον ορίζοντα, θα υποφέρουν δύο γενιές… Διότι τα νούμερα δεν βγαίνουν και με απλά μαθηματικά, ακόμα και ένα παιδί του δημοτικού γνωρίζει πως η Ελλάδα δεν μπορεί να αποπληρώσει ποτέ το δυσβάστακτο χρέος της. 

Ήταν λάθος η απόπειρα του κ. Παπανδρέου, στο τέλος του 2011, να θέσει στο λαό το εκβιαστικό δίλημμα, «ναι ή όχι στο ευρώ», όπως είναι και τώρα λανθασμένη η σκέψη του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα να θέσει σε δημοψήφισμα την όποια συμφωνία καταλήξει με τους δανειστές. 

Ο λαός επέλεξε αυτόν και τους συνεργάτες του για να διαπραγματευθούν στη βάση του προγράμματος τους, όπως αυτό δημοσιοποιήθηκε προεκλογικά. Άρα, πρέπει να πάρουν και τις αποφάσεις και τις ευθύνες. Οι πραγματικοί ηγέτες δεν μεταθέτουν τα βάρη στους πολίτες. Άλλωστε, πόσα να πληρώσει αυτός ο λαός, ο προδομένος από τους πολιτικούς του. 

Ο Πρωθυπουργός πρέπει θαρραλέα και αντρίκια να επιλέξει το δρόμο που επιθυμεί να ακολουθήσει η χώρα. Με δεδομένη την άρνηση των δανειστών να αποδεχθούν τις προτάσεις του, πρέπει να πάρει την καλύτερη απόφαση για τη χώρα. Τη δεκαετία του ’80, και χωρίς να είναι η Ελλάδα υπό εκβιασμό από δανειστές, ο Ανδρέας Παπανδρέου συγκρούστηκε σκληρά με τους εταίρους στο ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ. Στο τέλος αποφάσισε ότι το «μαντρί» είναι πιο ασφαλές από μία πορεία προς το άγνωστο… 

Είναι η σειρά του κ. Τσίπρα να πάρει την καλύτερη απόφαση για την Ελλάδα. Η ιστορία γι’ αυτόν θα γράψει, όχι για τους «αντιπάλους» του μέσα στο κόμμα. Αυτός είναι ο πρωθυπουργός, αυτόν εξέλεξε ο λαός, και από αυτόν αναμένει την καλύτερη απόφαση για το μέλλον του…

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Η εξουσία ως ξέχωρη οντότητα

Ο κυβερνήτης δεν μπορεί να αφήσει να πέσει κάτω το σκήπτρο της κοσμικής αρχής του, διότι θα τεθεί εν κινδύνω η ύπαρξή του

Γράφει ο Παναγιώτης Λιάκος

«Οφείλετε, άλλωστε, να προασπίσετε την περίοπτον θέσιν, εις την οποίαν ανήλθεν η πόλις ως εκ της ηγεμονίας της και διά την οποίαν πάντες υπερηφανεύεστε, και να μην αποφεύγετε τα βάρη αυτής, ειδεμή μήτε τας τιμάς να επιδιώκετε. Ούτε πρέπει να νομίσετε ότι αγωνίζεσθε υπέρ ενός μόνον πράγματος, να μη γίνετε δηλαδή υποτελείς αντί ελευθέρων, αλλά και περί διατηρήσεως ή στερήσεως της ηγεμονίας, και κατά του κινδύνου του μίσους, εις το οποίον σας έχει εκθέσει η άσκησις αυτής. Της ηγεμονίας όμως αυτής δεν είναι πλέον καιρός να παραιτηθήτε, και εάν ακόμη μερικοί, κατά την παρούσαν κρίσιν, εκ φόβου και της επιθυμίας της αποφυγής φροντίδων, είναι διατεθειμένοι και την θυσίαν αυτήν να στέρξουν, διά να επιδειχθούν ότι επιδιώκουν ειρηνόφιλον πολιτικήν. Διότι η ηγεμονία σας κατήντησεν εξουσία δεσποτική, της οποίας ημπορεί μεν να φαίνεται άδικος η απόκτησις, αλλ' η από της οποίας παραίτησις είναι επικίνδυνος».

Θουκυδίδου «Ιστορίαι», Βιβλίο Β, κεφ. 63, παρ. 1-2, Μετάφραση Ελευθερίου Βενιζέλου

Ο Περικλής προειδοποιεί τους Αθηναίους: δεν μπορούν να κάνουν πίσω στην αδικία τους. Είναι παράτολμη έως αυτοκτονική η δίκαιη πολιτική, η «ειρηνόφιλη». Η άσκηση της εξουσίας επιφέρει το μίσος των εξουσιαζομένων, αλλά αυτή η σχέση δεν μπορεί να είναι αλλιώς. Αν λειτουργεί μέσα στους Αθηναίους το ένστικτο της αυτοσυντήρησης (ατομική και συλλογική), πρέπει να μείνουν προσκολλημένοι στα ατού τους, τα οποία είναι το εξής ένα: η διατήρηση της προνομιακής θέσης τους στην Αθηναϊκή Συμμαχία. Η νεοελληνική απόδοση του Βενιζέλου την αναφέρει ως «εξουσία δεσποτική», αλλά το αρχαίο κείμενο είναι σαφέστερο και σκληρότερο: «Ως τυραννίδα γαρ ήδη έχετε αυτήν». Κυνικό αλλά ακριβές και διαχρονικό. Το κάναμε οι Ελληνες, το κάνουν τώρα άλλοι. Οι πρόγονοί μας, ως επινοητές της φαινομενικά νομιμοποιημένης διαχείρισης των γνωμών των ανθρώπων και των υλικών αγαθών τους, μπόρεσαν να «πείσουν» εντελώς... δημοκρατικά -και με τη λάμψη από τις καλογυαλισμένες και φρεσκοακονισμένες λόγχες τους, όπου κρίθηκε αναγκαίο- διάφορες πόλεις της κλασικής αρχαιότητας να ενταχθούν στη «συμμαχία» της Αθήνας. Οι ανίσχυρες πόλεις είχαν ένα δικαίωμα: να συμφωνούν με την Αθήνα. Μπορούσαν και να διαφωνήσουν (αν ήθελαν να ρισκάρουν την ίδια την ύπαρξή τους).

Η αρετή για τις μεγάλες δυνάμεις, όπως η Αθήνα, αφορούσε τις εσωτερικές υποθέσεις της πόλεως. Οι διευθετήσεις μεταξύ των πολιτών, το δίκαιο που εφαρμοζόταν, οι κοινωνικές συμφωνίες, όλα αποτελούσαν μέριμνα από τους Αθηναίους για τους Αθηναίους. Οι ξένοι (Ελληνες άλλων πόλεων) και οι βάρβαροι (όπως αποκαλούνταν άπαντες οι αλλοδαποί τότε) είχαν μόνο ένα δικαίωμα στην πόλη που εφηύρε τη δημοκρατία: να υπαχθούν στο δίκαιο της πόλεως είτε ως φιλοξενούμενοι για λίγες ημέρες είτε ως μέτοικοι ή ως δούλοι. Ουδέν έτερον.

Δαιμονική φύση

Ο Περικλής, αλλά και αναρίθμητοι ρήτορες, φιλόσοφοι, σοφιστές, τραγικοί και λυρικοί ποιητές είναι πολύ πιο διαφωτιστικοί και χρήσιμοι για τους ανθρώπους κάθε εποχής από τους σύγχρονους επίδοξους μιμητές τους. Μας αποδεικνύουν με πληθώρα επιχειρημάτων την ασυμβατότητα της εξουσίας, της κυριαρχίας και της δυνάμεως με το ήθος και αυτό που σήμερα χαρακτηρίζεται «καλό».

Ειδικά η πολιτική εξουσία, εκ φύσεως, δεν μπορεί να εξυπηρετήσει, να αγωνιστεί ή να λειτουργήσει για οτιδήποτε πλην της διαιώνισής της και της επέκτασης της εμβέλειάς της. Η δύναμη δεν είναι ούτε κατάσταση ούτε συνθήκη. Εκδηλώνεται ως οντότητα ξέχωρη από όσους κατά καιρούς τη νέμονται και νομίζουν ότι τη διαχειρίζονται. Οι άνθρωποι που βρέθηκαν ή βρίσκονται υπό την μάλλον δαιμονική επήρειά της, έχοντας την αυταπάτη ότι είναι «κάτοχοι», τελικά διαπίστωσαν και διαπιστώνουν ότι εκείνη όρισε τις πράξεις τους και όχι οι ίδιοι. Η δυναμική της εξουσίας δεν μπορεί να χαλιναγωγηθεί από τους πνευματικούς και τους ηθικούς κανόνες που επιτρέπουν τη λειτουργία των κοινωνιών με στοιχειωδώς ανθρώπινο και πολιτισμένο χαρακτήρα. Οι ηγεμόνες δεν μπορούν να αισθανθούν πως δεσμεύονται από τις κοινές αξίες. Αν το ισχυριστούν, ψεύδονται. Αν το πράξουν στ' αλήθεια, πέφτουν.

Ο κυβερνήτης,δεν μπορεί να αφήσει να πέσει κάτω το σκήπτρο της κοσμικής αρχής του, διότι θα τεθεί εν κινδύνω η ύπαρξή του και ό,τι εκείνος ορίζει ως «ακεραιότητα» (σωματική και πνευματική). Αυτό μας αποκαλύπτει και ο Θουκυδίδης και αυτό ισχύει.

Πηγή "Δημοκρατία"



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Εβδομάδα παθών Βαρουφάκη

Κατέστη σαφές στους πάντες ότι ο Ελληνας υπουργός καθόλου δεν σεβόταν τον Γερμανό ομόλογό του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Υπέστη τα πάνδεινα από πολιτική σκοπιά την εβδομάδα που πέρασε ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης. Η απόφαση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα να τον απομακρύνει από τη διαπραγματευτική ομάδα εξεύρεσης συμφωνίας με την ΕΕ προκάλεσε ενθουσιασμό στους Γερμανούς, οι οποίοι τώρα ευελπιστούν ότι θα επιβάλουν με άνεση τους όρους τους στην ελληνική κυβέρνηση! Οχι, βέβαια, ότι δεν θα τους επέβαλλαν και επί Βαρουφάκη.

Εντυπωσιακό το μίσος των ξένων επικυρίαρχων δανειστών εναντίον του Γιάνη Βαρουφάκη. Είχαν λυσσάξει να τον φάνε. Φορέας έντονα αριστερών αντιλήψεων ουδέποτε υπήρξε ο εν ενεργεία ακόμη υπουργός Οικονομικών. Δεν οφείλεται λοιπόν σε τέτοιου είδους πολιτική αντίθεση η αντιπάθεια προς το πρόσωπο του Γιάνη Βαρουφάκη. Εντελώς διαφορετικοί είναι οι λόγοι.

Η αυτοπεποίθηση που επεδείκνυε ο υπουργός οφείλεται πρωτίστως στο γεγονός ότι αυτός κρατούσε τις σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με πολιτικές και ακαδημαϊκές προσωπικότητες των ΗΠΑ. Η συνομιλία του με τον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα ήταν αποκαλυπτική των δυνατοτήτων που του δημιουργούσαν αυτές οι επαφές.

Ο αστικός κοσμοπολιτισμός του Γ. Βαρουφάκη ενίσχυε την αυτοπεποίθησή του, η οποία άλλωστε ουδέποτε κυμάνθηκε σε μέτρια ή κατώτερα επίπεδα. Ο συνδυασμός όμως όλων αυτών των πραγμάτων τον καθιστούσε ελάχιστα χειρίσιμο από τους Γερμανούς. Κατέστη σαφές στους πάντες ότι ο Ελληνας υπουργός καθόλου δεν σεβόταν τον Γερμανό ομόλογό του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Αλίμονο όμως για το Δ' Ράιχ, αν ακόμη και οι μπατίρηδες Ελληνες τολμούσαν να βγάζουν γλώσσα στους Γερμανούς! Πάει η ψοφοδεής πειθαρχία! Επιπροσθέτως οι τόσο σημαντικές πολιτικές σχέσεις του Γ. Βαρουφάκη με τους Αμερικανούς τον έκαναν δυνάμει επικίνδυνο για τα συμφέροντα του Βερολίνου.

Φιλογερμανική, ακόμη εντονότερα, τροχιά προσέλαβαν οι εξελίξεις της ελληνικής πολιτικής μετά την απογύμνωση του υπουργού Οικονομικών από διαπραγματευτικές αρμοδιότητες. Αντικειμενικά κρίνοντας το θέμα, αυξήθηκαν οι πιθανότητες η υπό εκκόλαψη συμφωνία Ελλάδας - δανειστών που θα επιβάλει ο Σόιμπλε να είναι εξόφθαλμα ασύμβατη με τις προεκλογικές υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Δεδομένου αυτού, η ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος δελεάζεται με την ιδέα προκήρυξης δημοψηφίσματος έγκρισης της συμφωνίας από τον λαό ώστε να τον καταστήσει συνένοχο των επερχόμενων δεινών που θα υποστεί.

Το δημοψήφισμα, εάν εγκρίνει ο λαός το νέο Μνημόνιο, έχει το ασύγκριτο πλεονέκτημα ότι εξουδετερώνει εκ των προτέρων κάθε αντίσταση του εξουθενωμένου λαού, στον οποίο δικαίως αποδίδεται πλέον η ενοχή της απόφασής του για την εξαθλίωση της μοίρας του. Με δεδομένη την απέχθεια του ελληνικού λαού προς την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου, η νέα κυβέρνηση Τσίπρα έχει αυξημένες πιθανότητες να περάσει δημοψήφισμα με αντιλαϊκές διατάξεις.

Δεν θα επιτρέψει όμως το Βερολίνο τη διενέργεια δημοψηφίσματος! Εν πρώτοις, συνιστά πολύ κακό παράδειγμα αν κάθε συμφωνία εξανδραποδισμού μιας χώρας τίθεται υπό την έγκριση του λαού της. Εν συνεχεία, στα δημοψηφίσματα δεν υπάρχει μόνο η έγκριση, αλλά και η απόρριψη των συμφωνιών, η οποία φέρνει τη Γερμανία σε δύσκολη θέση, αφού πρέπει τότε να καταπατήσει ωμά το αποτέλεσμα δημοψηφίσματος. Η καγκελαρία προτιμά να μη γίνονται ποτέ δημοψηφίσματα!

Πηγή "Έθνος"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Σχέδια αποσταθεροποίησης στα Βαλκάνια με στόχο τον ρωσικό αγωγό

Το παιχνίδι της "Μεγάλης Αλβανίας" απέναντι σε ΠΓΔΜ και Σερβία

Του Andrew Korybko 

 

Tην ίδια ακριβώς στιγμή, που η Ελλάδα λάμβανε εγγύηση για δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα ρωσικού φυσικού αερίου, η ΠΓΔΜ συγκλονιζόταν από την απειλή μιας ανανεωμένης αλβανικής εξέγερσης που σχεδιάστηκε ως αντιστάθμισμα στα σχέδια της Μόσχας για αγωγούς φυσικού αερίου.

Ο Διευθύνων Σύμβουλος της Gazprom, Αλεξέι Μίλερ, ανακοίνωσε ότι η Ρωσία εγγυάται 47.000.000.000 κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ετησίως από αγωγό στην Ελλάδα μέσω του τουρκικού αγωγού, ο οποίος στη συνέχεια θα...

εφοδιάζει την ευρωπαϊκή αγορά. Ενώ δεν έχει ακόμη καθοριστεί επακριβώς η όδευση που θα ακολουθήσει ο αγωγός από την Ελλάδα προς την ΕΕ, είναι περισσότερο από πιθανό ότι θα περάσει από τη ΠΓΔΜ, με κατεύθυνση τον προβλεπόμενο από τον South Stream Σερβικό κόμβο , και από εκεί μέσω Ουγγαρίας και Αυστρίας, θα προχωρήσει παραπέρα, ακριβώς όπως το σχεδίαζε η Ρωσία πέρυσι. 

Υπάρχει όμως ένα σημαντικό εμπόδιο στη στρατηγική αυτή, και αυτό είναι ότι οι ΗΠΑ προσπαθούν να μετατρέψουν την αποτυχία τους στην ΠΓΔΜ σε ένα αντισυμβατικό πόλεμο ώστε να εξουδετερώσουν αυτό το γεωστρατηγικό διάδρομο αξιοποιώντας την απειλή της αλβανικής τρομοκρατίας (με βάση το Συριακό πρότυπο) για την επίτευξη των καταστροφικών τους στόχων. 

 

ΑΠΟ ΤΗΝ «EΓΧΡΩΜΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ» ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΣΥΜΒΑΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ

Στα χρόνια μετά τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, οι ΗΠΑ διαμόρφωσαν και τελειοποίησαν μια νέα μέθοδο αλλαγής καθεστώτων που προχωρά με βάση προκαθορισμένα σημεία κλιμάκωσης. ΗΟυάσιγκτον πρώτα εκδίδει, άμεσα ή έμμεσα, ένα συγκεκαλυμμένο τελεσίγραφο προς την κυβέρνηση που έχει στοχοποιήσει, η απόρριψη του οποίου χρησιμεύει ως «σύνθημα» για την ενεργοποίηση της υποβόσκουσας, στις κοινωνικές δομές της χώρας «Έγχρωμης Επανάστασης». Στην περίπτωση που το σχέδιο αποτύχει, τότε άλλοι αποσταθεροποιητικοί παράγοντες δρομολογούν ένα μη συμβατικό πόλεμο. Εάν και το τελευταίο αποτύχει και μια από τις Μεγάλες Δυνάμεις δεν παρέμβει διπλωματικά (όπως έκανε η Ρωσία με τη Συρία το Σεπτέμβριο του 2013), τότε το Λιβυκό σενάριο, μιας στρατιωτικής επέμβασης, που δεν αφήνει καμία αμφιβολία ως προς την επιτυχία της αλλαγής του καθεστώτος, επαναλαμβάνεται.

Υιοθετώντας αυτό το μοντέλο στην περίπτωση της ΠΓΔΜ, μπορεί να δει κανείς πως αυτή η χώρα έθεσε τις βάσεις για τη συμφωνία Πούτιν-Τσίπρα νωρίτερα αυτό το μήνα, έχοντας αντιμετωπίσει με επιτυχία την προσπάθεια «Έγχρωμης Επανάστασης» του Ζόραν Ζάεφ, γεγονός που με τη σειρά του έκανε εφικτές συγκεκριμένες ρωσικές επενδύσεις στις υποδομές αγωγών της ΠΓΔΜ. Τώρα που τα σχέδια για έναν Βαλκανικό αγωγό κερδίζουν έδαφος, οι ΗΠΑ συνειδητοποίησαν ότι πρέπει να ενεργήσουν γρήγορα για να τα υπονομεύσουν, εξ ου και η ξαφνική επανεμφάνιση της αλβανικής τρομοκρατίας στηνΠΓΔΜ. Ενώ αυτό το πρόβλημα στο παρελθόν ήταν τόσο σοβαρό ώστε να ωθήσει τη χώρα κοντά σε εμφύλιο πόλεμο το 2001, από τότε είναι υποβαθμισμένο, με μόνο μια χούφτα εξτρεμιστών να είναι δυσαρεστημένοι με τη Συμφωνία της Αχρίδας, η οποία διασφαλίζει στην Αλβανική μειονότητα τεράστια πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα. Αυτό όμως δεν σταματά την Αλβανία, που λειτουργεί ως «αχυράνθρωπος» των ΗΠΑ, να απειλεί με αποσταθεροποίηση την ευρύτερη περιοχή, με στόχο τη δημιουργία της «Μεγάλης Αλβανίας». 

 

ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ

Ένα διεθνές σκάνδαλο συγκλόνισε την πρωτεύουσα της Σερβίας, το Βελιγράδι, το περασμένο φθινόπωρο, όταν Αλβανοί εθνικιστές χρησιμοποίησαν ένα τηλεκατευθυνόμενο αεροσκάφος για να πετάξουν την, φασιστικής εποχής, σημαία της «Μεγάλης Αλβανίας» μέσα σε ένα γήπεδο, κατά τη διάρκεια ενός «καυτού» ποδοσφαιρικού αγώνα, απειλώντας, έτσι, να αναζωπυρώσουν εθνικιστικές εντάσεις, που είχαν για καιρό παραμείνει «ανενεργές» σε αυτή τη γωνιά των Βαλκανίων. Η πρόκληση αυτή των Αλβανών, ευτυχώς δεν είχε θύματα, ήγειρε όμως φόβους ότι το ίδιο στυλ ιστορικού αναθεωρητισμού του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, κατηφορίζει από την Ουκρανία προς τα Βαλκάνια με την έμμεση υποστήριξη των ΗΠΑ, ανοίγοντας ένα νέο γεω-ιδεολογικό μέτωπο στο Νέο Ψυχρό Πόλεμο. Νωρίτερα αυτό το μήνα, ο Πρωθυπουργός της Αλβανίας, Έντι Ράμα, επιβεβαίωσε ότι φασιστικής εποχής αντιλήψεις, παραμένουν ζωντανές και ισχυρές στα Τίρανα, όταν ο ίδιος πιέζει επίσημα για τη δημιουργία της «Μεγάλης Αλβανίας». Μίλησε για τα σχέδια της χώρας του να προσαρτήσει τη σερβική επαρχία του Κοσσυφοπεδίου, τα οποία ο ίδιος αποκαλεί «ενοποίηση», λέγοντας ότι η «ενοποίηση» αυτή είναι «αναπόφευκτη» και «πέραν πάσης αμφισβήτησης», και ότι το μόνο ερώτημα είναι εάν "θα συμβεί στο πλαίσιο της ΕΕ ως μια φυσική διαδικασία που θα είναι κατανοητή από όλους, ή θα συμβεί ως αντίδραση στην τύφλωση και την τεμπελιά της ΕΕ". Η σερβική κυβέρνηση δικαίως απάντησε με αγανάκτηση, προειδοποιώντας την Αλβανία ότι «χτυπά τα τύμπανα του πολέμου» και τονίζοντας ότι τα δύο μέρη "δεν θα ενωθούν ποτέ».

Αυτό ήταν μόνο η αρχή καθώς λίγο αργότερα, ο Hashim Thaci, πρώην πολιτικός ηγέτης του Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσσυφοπεδίου και Υπουργός Εξωτερικών της αυτοαποκαλούμενης κυβέρνησης του Κοσσυφοπεδίου, είπε ότι θα ταξιδέψει στην Βελιγράδι για να παρακολουθήσει ένα συνέδριο στο οποίο είχε προσκληθεί. Ο υπουργός Εσωτερικών της Σερβίας Νεμπόισα Στεφάνοβιτςπροειδοποίησε ότι "εάν εμφανιστεί στο Βελιγράδι, το Υπουργείο Εσωτερικών θα ενεργήσει σύμφωνα με το νόμο και θα τον φέρει ενώπιον της δικαιοσύνης", δεδομένου ότι ο Thaci είχε καταδικαστεί ερήμην για τις τρομοκρατικές επιθέσεις του 1997 και καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκιση. Μια εβδομάδα αργότερα, περίπου 40 άτομα που αυτοπροσδιορίζονται ως μέλη του θεωρούμενου ως διαλυμένου Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσσυφοπεδίου, του οποίου ηγείτο ο Thaci, πέρασαν από το Κοσσυφοπέδιο, που πλέον τελεί υπό την κατοχή του ΝΑΤΟ και δεν διοικείται από τη Σερβία, και έκαναν επιδρομή σε αστυνομικό τμήμα της ΠΔΓΜ κοντά στα σύνορα. Πήραν ένα ζευγάρι αστυνομικών ως ομήρους και δήλωσαν ότι "θα έχουμε ένα Αλβανικό κράτος", πριν καταφύγουν βιαστικά πίσω στο ΝΑΤΟ-ϊκό προτεκτοράτο μετά από μερικές ώρες.

Έτσι, όπως ακριβώς ο Αλβανικός εθνικισμός απείλησε να κάνει τον South Stream ευχολόγιο, το ίδιο φαίνεται έτοιμος να κάνει και με τον Βαλκανικό Αγωγό, καθώς κατά τη διάρκεια έξι μηνών, η Αλβανία και ο δορυφόρος τους, το Κοσσυφοπέδιο, έχουν:

*     Υψώσει σημαία της φασιστικής εποχής πάνω από το Βελιγράδι

*     Δηλώσει ανοιχτά τις προθέσεις τους να επιβάλλουν μονομερώς μια «Μεγάλη Αλβανία» στα Βαλκάνια.

*     Αναβιώσει μια αλυτρωτική τρομοκρατική οργάνωση

*     Και οργανώσει μια βίαιη εισβολή στα σύνορα της ΠΓΔΜ.

Το πιο αποσταθεροποιητικό στοιχείο είναι ότι οι ΗΠΑ, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ δεν καταδίκασαν οποιαδήποτε γεγονός από αυτά, και στην πραγματικότητα, η Αλβανία και το Κοσσυφοπέδιο απολαμβάνουν de-jure και de facto την υποστήριξη του ΝΑΤΟ, με την Αλβανία να αποτελεί επίσημο μέλος και στο Κοσσυφοπέδιο να εγκαθίσταται μία από τις μεγαλύτερες βάσεις των ΗΠΑ στην Ευρώπη, το Camp Bondsteel. Τα ανησυχητικά αυτά γεγονότα αποκαλύπτουν έμμεση υποστήριξη της Δύσης προς τις Αλβανικές επιθετικές ενέργειες, προσδίδοντας αξιοπιστία στην ανάλυση ότι πράγματι συντονίζονται από τις ΗΠΑ με στόχο να σαμποτάρουν τον Βαλκανικό Αγωγό που θα μεταφέρει ρώσικο φυσικό αέριο. 

 

ΔΕΙΚΤΕΣ ΠΡΟΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΜΕΣΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ

Τι θα ακολουθήσει καθώς η κατάσταση εξελίσσεται:

*     Πιθανή επέκταση των τρομοκρατικών επιδρομών στις Σερβικές παραμεθόριες περιοχές Σαντζάκ και Κοιλάδα Πρέσεβο, που κατοικούνται από Αλβανούς.

*     Στρατιωτική αντίδραση από την Αλβανία, το Κόσσοβο, το ΝΑΤΟ ή τις ΗΠΑ και επίσημες δηλώσεις για την τρομοκρατική επιδρομή (στη ΠΓΔΜ ή και στη Σερβία)

*     Άρση νομιμοφροσύνης των αλβανικών πολιτικών κομμάτων στη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της ΠΓΔΜ.

*     Ένα δεύτερο κύμα ενδεχόμενης «Έγχρωμης Επανάστασης» και πιθανός μετασχηματισμός της σε κατάρρευση τύπου «Πλατεία Ανεξαρτησίας».

Εκτός από την ενδεχόμενη διακοπή της κατασκευής του Βαλκανικού Αγωγού ρώσικου αερίου και τη βίαιη επισημοποίηση της Μεγάλης Αλβανίας, οι συνέπειες μιας νέας εθνικιστικής αποσταθεροποίησης στα Βαλκάνια θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν:

*     Την ενδυνάμωση των δεσμών Σερβίας – ΠΓΔΜ με επίκεντρο την κοινή στοχοποίησή τους.

*     Την εντατικοποίηση της προσέγγισης των CSTO/SCO/ΕυρωΑσιατική Ένωση με τις πολιορκούμενες Σερβία και ΠΓΔΜ, που δεν ανήκουν στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

*     Την απειλή κατά του σχεδίου της Κίνας περί Βαλκανικού Δρόμου του Μεταξιού, με σιδηροδρομικές γραμμές υψηλής ταχύτητας από το ελληνικό λιμάνι του Πειραιά προς Βουδαπέστη (μέσω ΠΓΔΜ και Σερβίας)

*     Και ακολούθως, πιθανή διαμεσολάβησης της Κίνας για τη διευθέτηση της σύγκρουσης πριν αυτή ξεφύγει από κάθε έλεγχο.

Τέλος, να είστε επιφυλακτικοί για τις «διαμεσολαβητικές» προσπάθειες των ΗΠΑ / ΕΕ, που δεν είναι τίποτα περισσότερο από διπλωματικά τεχνάσματα για να εξυπηρετήσουν τα γεωπολιτικά τους σχέδια με την τακτική του «καλού και κακού μπάτσου». Επίσης, να είστε δύσπιστοι όσον αφορά οποιαδήποτε πρωτοβουλία ή δήλωση που θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως μία ανατρεπτική πρόσκληση για στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ ή του ΝΑΤΟ στη Σερβία ή και την ΠΓΔΜ.

* Πηγή: To κείμενο δημοσιεύθηκε στις 22/4/2015 στο site ρωσικού κρατικού πρακτορείου RIA NOVOSTI 2

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Η εξάπλωση των τζιχαντιστών μπορεί να φτάσει στην Ελλάδα;

Η χώρα μας ως... Orobra - Πάνω από 100 ύποπτοι στο μικροσκόπιο της ΕΥΠ και οι συλλήψεις που πέρασαν στα ψιλά
Η γεωγραφική θέση της Ελλάδας την καθιστά a priori φυσικό «τείχος» της Ευρώπης στις ορδές των τζιχαντιστών που επιδιώκουν να ιδρύσουν Ισλαμικό Χαλιφάτο, τα σύνορα του οποίου θα φτάνουν μέχρι τον Ατλαντικό στα δυτικά, έως την Αυστρία στα βόρεια και το οποίο θα συμπεριλαμβάνει όλη την υπερσαχάρια Αφρική, την Ινδία, την Αραβική Χερσόνησο, μέρος της Κίνας (περιοχή Ουιγούρων) και όλες τις τουρκόφωνες χώρες της Ασίας.

Την ίδια ώρα η Τουρκία, έχοντας επικριθεί από τη διεθνή κοινότητα για πλημμελή αντίμετρα κατά του Ισλαμικού Κράτους, συνεχίζει να αποτελεί μία από τις βασικές πύλες εισόδου και εξόδου τζιχαντιστών προς τη Συρία. Εκατοντάδες φανατικοί ισλαμιστές από ολόκληρη την Ευρώπη έχουν συρρεύσει στις τάξεις του Ισλαμικού Κράτους με ενδιάμεσο σταθμό την Κωνσταντινούπολη.

Η Ελλάδα ως... Orobra

Το Ισλαμικό Κράτος στο παρελθόν είχε διαρρεύσει έναν χάρτη με το Ισλαμικό Κράτος που επιδιώκει να εγκαθιδρύσει. Από αυτόν δεν εξαιρείται ούτε η Ελλάδα (ονομάζεται Orobra).

Πλέον, το Ισλαμικό Κράτος, έχοντας ξεκινήσει στα σπάργανά του από επιμέρους περιοχές στο Ιράκ και τη Συρία, έχει δει τις δυνάμεις του και τις ζώνες επιρροής να γιγαντώνονται. Το Μέτωπο Αλ Νούσρα που αποτελεί παρακλάδι της Αλ Κάιντα στη Συρία έχει σχεδόν ενωθεί με το ISIS ενώ την ίδια ώρα η ισλαμιστική Μπόκο Χαράμ που ξεκίνησε από τη Νιγηρία και έχει εξαπλωθεί σε μεγάλο μέρος της κεντρικής Αφρικής δήλωσε πριν από έναν μήνα «υποταγή» στο Ισλαμικό Κράτος και τον επικεφαλής του Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι, ενώ στην ίδια «γραμμή» κινούνται και οι ισλαμιστές της Αλ Σαμπάαμπ στη Σομαλία και της Αλ Κάιντα του Μαγκρέμπ στην ευρύτερη περιοχή της Αλγερίας.

Παράλληλα, σημαντικοί πυρήνες τζιχαντιστών αλλά πιο «αποκομμένοι» από το Ισλαμικό Κράτος εντοπίζονται στον ρωσικό Καύκασο (Τσετσενία), στην επαρχία Σιντζιάνγκ της Κίνας (Ουιγούροι) και τις Φιλιππίνες. Με αυτόν τον τρόπο η τζιχαντιστική τρομοκρατία έχει απλώσει ένα δίχτυ που ξεκινά από το μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας και εκτείνει ένα τόξο περνώντας από τη Συρία και το Ιράκ μέχρι τις χώρες του Μαγκρέμπ και την κεντρική Αφρική, έχοντας αποκτήσει πλέον ευρεία έξοδο στη Μεσόγειο θάλασσα, με μοναδικό ανάχωμα που παρεμβάλλεται την Αίγυπτο, το Λίβανο και το Ισραήλ.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η απειλή του τζιχαντισμού και ο επεκτατισμός του Ισλαμικού Κράτους εν μέσω πρωτοφανούς αύξησης των προσφυγικών ροών προς την Ευρώπη λόγω της εμπόλεμης κατάστασης στη Μέση Ανατολή έχει εδραιωθεί στη διαπραγματευτική - γεωπολιτική φαρέτρα της κυβέρνησης, με τον ίδιο τον πρωθυπουργό να επαναλαμβάνει σε δημόσιες επαφές του με ηγέτες και ευρωπαίους αξιωματούχους ότι η Ελλάδα αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο για την προστασία της Ευρώπης από την εξ’ ανατολών απειλή.

Την ίδια ώρα, η Ελλάδα αποτελεί εκτός από ανάχωμα προς τα ανατολικά και πυλώνα σταθερότητας στα Βαλκάνια, καθώς σημαντικοί πυρήνες τζιχαντιστών έχουν εντοπιστεί σε Αλβανία, Κόσοβο και Βοσνία. Τον Σεπτέμβριο του 2014 ο Αλβανός υπουργός Εξωτερικών παραδέχθηκε ότι σε περιοχές της Αλβανίας «υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι έχουν εκπαιδευτεί για τρομοκρατικές πράξεις και τζιχάντ στη Συρία». Λίγο αργότερα η αμερικανική Washington Post αποκάλυπτε ότι τουλάχιστον 150 Αλβανοί ισλαμιστές έχουν ταξιδέψει στη Συρία, επικαλούμενη μελέτη της CIA, ενώ την ίδια ώρα η Βοσνία θεωρείται σημαντικό κέντρο στρατολόγησης και άντλησης τζιχαντιστών που ταξιδεύουν στη Συρία.

Με αυτά τα δεδομένα, ο Αλέξης Τσίπρας έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην εξάπλωση του τζιχαντισμού που «αποτελεί ασύμμετρο κίνδυνο για τον πολιτισμό μας» και στην τριμερή στη Λευκωσία, με τον πρόεδρο της Κύπρου, Νίκο Αναστασιάδη και τον πρόεδρο της Αιγύπτου, Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι.


«Σε αυτή την αποσταθεροποιημένη περιοχή η συνεργασία μας κατά της τρομοκρατίας παίρνει ιδιαίτερη στρατηγική σημασία. Για αυτό συμφωνήθηκε η εντατικοποίηση της συνεργασίας τόσο σε διπλωματικό και τεχνικό επίπεδο όσο και στους διεθνείς οργανισμούς» σημείωσε χαρακτηριστικά ο Έλληνας πρωθυπουργός.

Στο ίδιο μήκος κύματος, αν και πιο... επιθετικά, είχαν κινηθεί στο παρελθόν και οι δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Άμυνας, Πάνου Καμμένου και του υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Κοτζιά, που σε μία προσπάθεια να τονίσουν την ανάγκη αλλαγών στη συνθήκη του Δουβλίνου και στην προσπάθεια μεταφοράς της διαπραγμάτευσης από το αμιγώς οικονομικό πεδίο που η Ελλάδα βρίσκεται στα σχοινιά στο γεωπολιτικό που αποτελεί ίσως το μοναδικό ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί της κυβέρνησης, προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων στην Ευρώπη και το Βερολίνο.

Την διάσταση αυτή ανέδειξε με τις δηλώσεις του στην βρετανική εφημερίδα «Times» ο υπουργός Αμύνης κ. Πάνος Καμμένος ο οποίος ανέφερε ότι αν η Ελλάδα φύγει από την ΕΕ, τότε θα τεθούν σε κίνδυνο πολλά περισσότερα από τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα και το ευρώ.

Είπε χαρακτηριστικά ο κ. Καμμένος: «Η Ευρώπη πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι διατηρώντας την Ελλάδα σταθερή, το μέτωπο της Δύσης κατά του Ισλαμικού Κράτους είναι ασφαλές. Αλλά αν εκδιωχθεί ή αναγκαστεί να βγει από την ευρωζώνη, κύματα μεταναστών χωρίς χαρτιά, συμπεριλαμβανομένων ριζοσπαστικών στοιχείων, θα ξεχυθούν από την Τουρκία, οδεύοντας προς την καρδιά της Δύσης».

Παρά τις αντιδράσεις για τις δηλώσεις των Ελλήνων υπουργών, οι δηλώσεις εκπροσώπου της Καγκελαρίας πριν από δύο μήνες, σύμφωνα με τις οποίες η Άνγκελα Μέρκελ φοβάται το ενδεχόμενο κατάρρευσης της Ελλάδας, όχι τόσο για οικονομικές όσο για γεωπολιτικές συνέπειες, τείνουν να επιβεβαιώσουν ότι η γεωπολιτική επανεξέταση του ελληνικού ζητήματος μπορεί να ενταχθεί στο ευρύτερο διαπραγματευτικό πλαίσιο.

Κέντρο… διερχομένων τζιχαντιστών η Ελλάδα

Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι κάποιες ειδήσεις που πέρασαν στα «ψιλά» τον τελευταίο χρόνο, έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι το ριζοσπαστικό Ισλάμ έχει… κάνει το πέρασμά του από την Ελλάδα προς την Ευρώπη.

Στις 5/9/2014 οι λιμενικές Αρχές συνέλαβαν έναν Τσετσένο στις Οινούσσες, ο οποίος προερχόμενος από τη Συρία προσπαθούσε να εισέλθει παρανόμως στην Ελλάδα μαζί με ακόμη 45 Σύρους μετανάστες και πρόσφυγες. Η σύλληψη είχε σημάνει συναγερμό στην ΕΥΠ και το Λιμενικό, καθώς διαπιστώθηκε ότι επρόκειτο για τζιχαντιστή που είχε παρεισφρήσει σε καραβάνι μεταναστών.

Η… αφετηρία του Τσετσένου, που κατηγορείται για το φόνο 5 αστυνομικών στη Ρωσία, από τη Συρία, όπου είναι γνωστό πλέον ότι έχει καταφύγει μεγάλος αριθμός Τσετσένων ακραίων ισλαμιστών που έχουν ενταχθεί στο Ισλαμικό Κράτος είχε κινητοποιήσει τις Αρχές που βρίσκονταν αίφνης μπροστά στην πρώτη σύλληψη τζιχαντιστή στην ελληνική επικράτεια.

Η είδηση ωστόσο στον Τύπο ουδέποτε συνδέθηκε με το Ισλαμικό Κράτος, αλλά με αόριστη συμμετοχή του σε «ένοπλη τρομοκρατική οργάνωση».

Στις 26/9/2014 ο Βέλγος εισαγγελέας Jean Pasqual Thorau είχε παραδεχθεί μιλώντας στην «Καθημερινή» ότι ένας 24χρονος τζιχαντιστής που συνελήφθη στα τέλη Αυγούστου στο αεροδρόμιο Gosselies της πόλης Σαρλερουά, είχε ξεκινήσει το ταξίδι του από την Ελλάδα. Στην κατοχή του οι βελγικές Αρχές είχαν βρει USB stick με βίντεο από δολοφονίες που είχαν διαπραχθεί στη Συρία, καθώς και έγγραφα που αποδείκνυαν τη διασύνδεσή του με ισλαμική τρομοκρατική οργάνωση.

«Συνελήφθη στο αεροδρόμιο της πόλης Σαρλερουά έχοντας στην κατοχή του ένα πλαστό γαλλικό διαβατήριο. Ακολούθησε έλεγχος των αποσκευών του και εντοπίσαμε έγγραφα και φωτογραφίες που κατατείνουν στο συμπέρασμα ότι ο 24χρονος είχε ανάμειξη σε γεγονότα που έχουν γίνει στο Ιράκ και στη Συρία. Σε βάρος του ασκήθηκε δίωξη για κατοχή πλαστών εγγράφων και συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση. Κρατείται και η έρευνα συνεχίζεται» είχε δηλώσει ο Βέλγος εισαγγελέας.

Στις 17 Ιανουαρίου ένας 33χρονος Αλγερινός συνελήφθη στο κέντρο της Αθήνας μαζί με έναν άλλον άνδρα και εν συνεχεία προφυλακίστηκε ως ύποπτος για σχέσεις με το μεγάλο τζιχαντιστικό πυρήνα που εξαρθρώθηκε στο Βέλγιο. «Την Τετάρτη 28 Ιανουαρίου, ο ονομαζόμενος Όμαρ Ντ., γεννηθείς το 1982 και αλγερινής υπηκοότητας, εκδόθηκε στο Βέλγιο από τις ελληνικές αρχές» ανέφερε η Εισαγγελία σε σχετική ανακοίνωση που είχε εκδώσει. Η είδηση για τις έρευνες της ΕΛ.ΑΣ για ύπαρξη τζιχαντιστών στην Ελλάδα είχε κάνει το γύρο του κόσμου.

Πάνω από 100 ύποπτοι στο μικροσκόπιο της ΕΥΠ

Την ίδια ώρα, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, στο μικροσκόπιο της ΕΥΠ βρίσκονται περισσότερα από 100 άτομα, συριακής και αφγανικής καταγωγής στην πλειοψηφία τους, τα οποία ελέγχονται για πιθανές διασυνδέσεις με το Ισλαμικό Κράτος.

Πηγές από την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών αναφέρουν ότι σημαντικός αριθμός εξ’ αυτών βρίσκεται στην Κρήτη, όπου η Υπηρεσία έχει ούτως ή άλλως στραμμένο το βλέμμα της για την αντιμετώπιση φαινομένων λαθρεμπορίου κυρίως στα νότια παράλια του νησιού, τα οποία αποτελούν αχίλλειο πτέρνα της ελληνικής ακτογραμμής.

Αξιωματούχοι σημείωναν ότι τα νότια παράλια της Κρήτης, τα οποία αποτελούν… διαμετακομιστικό κόμβο λαθρεμπορίου όπλων και ναρκωτικών, μπορούν να αποτελέσουν πιθανό σημείο απόβασης καραβανιών προσφύγων και μεταναστών, μέσα στους οποίους πιθανολογείται ότι παρεισφρέουν τζιχαντιστές.

Ο συναγερμός στην ΕΥΠ από το ινστιτούτο Quilliam

Στις αρχές Μαρτίου το ινστιτούτο για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, Quilliam, έφερε στο φως της δημοσιότητας έγγραφο σύμφωνα με το οποίο, το Ισλαμικό Κράτος σχεδιάζει μία απόβαση μικρών τρομοκρατικών ομάδων στα νότια παράλια της Ευρώπης (Ελλάδα, Ιταλία και Ισπανία), με απώτερο στόχο την πρόκληση αντιποίνων για την εκστρατεία της Δύσης κατά των τζιχαντιστών στο Ιράκ και τη Συρία.

Το έγγραφο που παρουσίασε το Quilliam αναφέρεται σε ένα σχεδιάγραμμα που γράφηκε και κυκλοφόρησε από κορυφαίο στέλεχος του Ισλαμικού Κράτους στη Λιβύη, του Αμπου Αρίμ αλ Λιμπίμ , στο οποίο αναγράφεται ενδελεχώς ο τρόπος που έχει οργανωθεί το εν λόγω σχέδιο.

Όπως αναφέρεται, οι τζιχαντιστές θα αποβιβαστούν στις ακτές της Νότιας Ευρώπης επιβιβαζόμενοι σε μικρές βάρκες, αξιοποιώντας την εμπειρία των προσφύγων από τη βόρεια Αφρική και ακολουθώντας περίπου το ίδιο δρομολόγιο.

Παρά το γεγονός ότι ως κύρια πύλη εισόδου των τζιχαντιστών θεωρείται η Ιταλία, λόγω της μικρής απόστασης της Λιβύης από τα νησιά της Ιταλίας και συγκεκριμένα τη Λαμπεντούζα και τη Σαρδηνία, η Κρήτη απέχει επίσης μόλις 200 μίλια από τις λιβυκές ακτές. Υπενθυμίζεται ότι μεγάλο μέρος της Λιβύης πλέον τελεί υπό τον έλεγχο του Ισλαμικού Κράτους, με το λιμάνι της τζιχαντιστικής πλέον Ντέρνα να «στέλνει» καθημερινά σαπιοκάραβα με χιλιάδες εξαθλιωμένους πρόσφυγες και μετανάστες προς την Ευρώπη.

Στο έγγραφό που αποκάλυψε το αντιτρομοκρατικό ίδρυμα, ο Αμπου Αρίμ αλ Λιμπίμ αναφέρει ότι «η Λιβύη είναι ιδανική για την επιχείρηση αυτή γιατί «έχει μεγάλη ακτογραμμή και βρίσκεται απέναντι από τις νότιες χώρες των σταυροφόρων, τις οποίες μπορεί να προσεγγίσει κανείς με ευκολία ακόμα και με μικρές βάρκες».

Ενδεικτικός είναι ο χάρτης που παρουσίασε το FoxNews το Δεκέμβριο του 2014, στον οποίο φαίνονται οι ρότες που εκτιμάται ότι θα ακολουθήσουν οι τζιχαντιστές για να φτάσουν στην Ευρώπη, μετατρέποντας ουσιαστικά τη νοτιοανατολική λεκάνη της Μεσογείου σε «πέρασμα».

Σύμφωνα μάλιστα με το σημείωμα του Λίβυου επικεφαλής του Ισλαμικού Κράτους, στόχο των τζιχαντιστών από τη στιγμή που θα αποβιβαστούν στη νότια Ευρώπη θα αποτελέσουν πλοία του Εμπορικού Ναυτικού και κυρίως δεξαμενόπλοια που ανήκουν σε ευρωπαϊκές ναυτιλιακές εταιρείες.

Την ίδια ώρα συνεχή είναι τα δημοσιεύματα σε ισλαμιστικούς ιστοτόπους και στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, στα οποία εκφράζονται ανοιχτές απειλές προς τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Την... τιμητική της έχει σε πολλές αναφορές τζιχαντιστών η Ρώμη.

Το τελευταίο δημοσίευμα μάλιστα προ ημερών αφορούσε για μία ακόμη φορά την Ιταλία, με υπέρμαχους των τζιχαντιστών να επιζητούν τη μαύρη σημαία να υψωθεί στο Κολοσσαίο.

Σε μία φωτογραφία μάλιστα στον ισλαμιστικό ιστότοπο SITE εμφανίζεται κάποιος να στέκεται μπροστά στο Κολοσσαίο και να κρατά ένα χειρόγραφο του Ισλαμικού Κράτους.

Πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου