Οικονομική κρίση: Παράδεισος για τις πολυεθνικές

Γράφει ο Δημήτρης Παπαγεωργίου

Η Google, το Facebook, η Nestle, η Coca-Cola, η General Motors κλπ είναι οι κυρίαρχοι των οικονομιών και της ζωής του πλανήτη γη. Με αυτόν τον τίτλο στην πρώτη σελίδα κυκλοφόρησε το Γαλλικό περιοδικό “Le Nouvel Observateur” και για να είμαστε πιο ακριβείς ο τίτλος είναι: “Οι πραγματικοί κυρίαρχοι του κόσμου: πώς οι πολυεθνικές κυβερνούν την ζωή μας” .  Η παγκοσμιοποίηση δημιούργησε – όπως ήταν κι ο σκοπός της- νέες υπερδυνάμεις, πολυεθνικές εταιρείες που επιβάλλουν τη νομοθεσία τους κατά αφελών ή συνενόχων κυβερνήσεων.

«Αυτό που είναι καλό για την General Motors είναι καλό και για την Αμερική», δήλωσε το 1953 ο Charles Wilson, διευθύνων σύμβουλος της αυτοκινητοβιομηχανίας. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και τη δεκαετία του 1970, «οι πολυεθνικές έχουν σχεδιαστεί ως ένα όργανο εξουσίας της χώρας καταγωγής», δήλωσε ο οικονομολόγος Frederique Sachwald. Κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει εφεύρει έναν πιο σύγχρονο όρο για να περιγράψει αυτούς τους γίγαντες της χρηματοδότησης, της βιομηχανίας και των υπηρεσιών που κατά τα έτη 1980 και 1990, έγιναν η αιχμή του δόρατος της παγκόσμιας οικονομίας.

Από τότε, το τοπίο έχει αλλάξει δραματικά.. Οι επιχειρήσεις αυτές έχουν γίνει μεγάλες δυνάμεις δικαιωματικά. Από το 2000, από τις 100 μεγαλύτερες οικονομίες, οι 55 ήταν πολυεθνικές εταιρείες, σύμφωνα με τη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Εμπόριο και την Ανάπτυξη (UNCTAD). Σήμερα, η χρηματιστηριακή αξία του υπ αριθμόν ένα, της Exxon Mobil, είναι στην κατηγορία μεταξύ του ΑΕΠ της Αυστρίας και του Βελγίου!

Αυτοί οι γίγαντες με διεθνή οικονομική παρουσία έχουν αποκτήσει υπέρμετρη δύναμη για την καθημερινή μας ζωή. Είναι αυτοί που υπαγορεύουν τις κινήσεις και τις αντίστοιχες τιμές του κεφαλαίου και της εργασίας. Αυτοί που επηρεάζουν ότι τρώμε και ότι αναπνέουμε .

Εν μέσω πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών διαδηλώσεων οι οποίες επεκτείνονται από τον αραβικό κόσμο και την Ευρώπη και φτάνουν μέχρι τη Wall Street. Εν μέσω οικονομικής κρίσης η οποία έχει ως επίκεντρο την Ευρωζώνη και επεκτείνεται και στον υπόλοιπο πλανήτη, το ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας, δημοσιοποίησε μια ανάλυση για τις σχέσεις μεταξύ 43.000 πολυεθνικών εταιρειών. Στην έρευνα αυτή εντοπίζεται μια μικρή ομάδα που αποτελείται κυρίως από τράπεζες, η οποία φαίνεται πως έχει στα «χέρια» της την εξουσία της παγκόσμιας οικονομίας.

Η ομάδα της Ζυρίχης απομόνωσε από 37 εκατομμύρια εταιρείες 43,060 πολυεθνικές και τις τους μετόχους που τις συνδέουν. Έπειτα κατασκεύασε ένα μοντέλο από το οποίο προκύπτει πώς κάποιες εταιρείες ελέγχουν κάποιες άλλες μέσω των μετοχών που κατέχουν σε αυτές, καθώς και τα λειτουργικά έσοδα κάθε μιας, για να χαρτογραφήσουν τη δομή της οικονομικής εξουσίας. Η μελέτη συνδύασε γνωστά μαθηματικά μοντέλα με σφαιρικά εταιρικά δεδομένα για να χαρτογραφήσει σε ποιον ανήκουν οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, πράγμα που μέχρι τώρα ήταν σχεδόν αδύνατο.

Σύμφωνα λοιπόν με τη μελέτη, υπάρχουν 1.318 εταιρείες με αλληλοσυνδεόμενες ιδιοκτησίες. Καθεμιά από αυτές τις 1.318 εταιρείες έχει δεσμούς με δύο ή τρεις άλλες επιχειρήσεις και κατά μέσο όρο αυτές συνδέονται με 20 ακόμη. Επιπλέον, αν και αντιπροσωπεύουν το 20% των παγκόσμιων λειτουργικών εσόδων, αυτές οι 1.318 εμφανίζονται να κατέχουν συνολικά μέσω των μετοχών τους την πλειοψηφία των κορυφαίων στο είδος τους εταιρειών και των βιομηχανιών, που αντιπροσωπεύουν ένα επιπλέον 60% των παγκόσμιων εσόδων. Έτσι λοιπόν, με περαιτέρω ανάλυση προκύπτει ότι στην κορυφή της «πυραμίδας» βρίσκονται μόλις 147 εταιρείες που συνδέονται ακόμη πιο στενά μεταξύ τους. «Στην πραγματικότητα λιγότερο από το 1% των εταιρειών ήταν σε θέση να ελέγχουν το 40% του συνολικού δικτύου», λέει ο Τζέιμς Γκλατφέλντερ, του Ελβετικού Ινστιτούτου.

Και στην Ελλάδα, βοηθάμε αυτές τις εταιρείες, πνίγοντας τις ελληνικές επιχειρήσεις

Εδώ και πολύ καιρό στην Ελλάδα, λόγω της κρίσης, οι κυβερνήσεις παίρνουν ένα σωρό μέτρα, προκειμένου να έλθει η περιβόητη ανάπτυξη. Η κύρια κατεύθυνση αυτών των μέτρων, δεν είναι άλλη παρά αυτή της μείωσης του μισθολογικού κόστους, δηλαδή η “κινεζοποίηση” της χώρας μας. Τι σκοπό έχει όμως αυτή; Πέφτουν μήπως και οι τιμές για τους Έλληνες καταναλωτές; Σύμφωνα με την ανάλυση των στοιχείων από το Ινστιτούτο Εμπορίου και Υπηρεσιών της ΕΣΕΕ ένα στοιχείο που προκύπτει ει η μικρή επίπτωση του μισθολογικού κόστους στην εξέλιξη του επιπέδου των τιμών.

Οι μεγάλες εμπορικές επιχειρήσεις, οι οποίες συγκεντρώνουν το μεγαλύτερο αριθμό απασχολουμένων και το μισθολογικό κόστος αποτελεί ένα κρίσιμο στοιχείο στην διαμόρφωση των λειτουργικών τους εξόδων, δεν φαίνεται να έχουν μεταφέρει την ελάφρυνση αυτή από το κόστος εργασίας στις τιμές των προϊόντων που πωλούν.

Αντίθετα, οι πολύ μ ικρές επιχειρήσεις οι οποίες στην Ελλάδα, απασχολούν έως 4 άτομα και άρα το μισθολογικό κόστος δεν επηρεάζει τα οικονομικά μεγέθη της επιχείρησης σημαντικά, σύμφωνα με την ΕΣΕΕ έχουν προχωρήσει σε μειώσεις τιμών με σημαντικότερες στον κλάδο της ένδυσης και υπόδησης.

Ταυτόχρονα όπως σημειώνει η έρευνα της ΕΣΕΕ οι υψηλοί συντελεστές ΦΠΑ, οι ενδο-ομιλικές συναλλαγές πολυεθνικών και οι ανατιμήσεις στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ είναι οι βασικοί λόγοι που συντηρούν τις τιμές σε υψηλά επίπεδα. Καθοριστικό ρόλο παίζουν επίσης οι ρήτρες απαγόρευσης παράλληλων εισαγωγών που επιβάλλουν στους λιανέμπορους οι πολυεθνικές αλλά και η αύξηση των μεταφορικών εξαιτίας των τιμών των καύσιμων από τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης. 

Συγκεκριμένα, όπως προκύπτει από την έρευνα του ΙΝΕΜΥ της ΕΣΕΕ, το επίπεδο τιμών στην ελληνική αγορά προσδιορίζουν:

• Οι υψηλοί συντελεστές ΦΠΑ. Στην Ελλάδα αυξήθηκαν οι συντελεστές ΦΠΑ και διαμορφώθηκαν στο επίπεδο του 13% και 23%, αρκετά υψηλότερα από την Ισπανία (οι αντίστοιχοι είναι 8% και 18%) και το Ηνωμένο Βασίλειο (5% και 20%).

• Οι ενδοομιλικές συναλλαγές πολυεθνικών (transfer pricing), οι οποίες φουσκώνουν τις τιμές αλλά και το κόστος προκειμένου να αποφεύγουν τη φορολογία στην Ελλάδα.

• Οι ρήτρες απαγόρευσης παράλληλων εισαγωγών, ο εξαναγκασμός δηλαδή των λιανέμπορων να μην αγοράζουν από θυγατρικές των προμηθευτών τους σε άλλες χώρες όπου ενδεχομένως πωλούν φθηνότερα σε σχέση με την ελληνική αγορά.

• Οι στρεβλώσεις σε σχετικές με το εμπόριο αγορές όπως στις μεταφορές, εφοδιαστική αλυσίδα (logistics) κ.λπ., οι οποίες, εξαιτίας της ιδιομορφίας τους, εμποδίζουν τον ανταγωνισμό και συμβάλλουν στη διόγκωση των τελικών τιμών π.χ. απαγόρευση συνδυαστικών μεταφορών νωπών με άλλα προϊόντα.

• Οι πολεοδομικοί περιορισμοί στις προδιαγραφές κτηρίων που εμποδίζουν την πλήρη εκμετάλλευση των αποθηκευτικών χώρων και λοιπά, γραφειοκρατικού τύπου προσκόμματα, π.χ. η δυνατότητα προμήθειας φθηνότερων μεν καυσίμων από το εξωτερικό αλλά υπό την αυστηρή προϋπόθεση της ύπαρξης δεξαμενών αποθήκευσης για χρονικό διάστημα 60 ημερών.

• Η ολιγοπωλιακή διάρθρωση της αγοράς χονδρικού και λιανικού εμπορίου με διάφορες μυστικές συμφωνίες δημιουργούν τα γνωστά και άγνωστα «καρτέλ.

• Η διατήρηση υψηλών περιθωρίων κέρδους σε τμήμα της εγχώριας αγοράς παρά την ύφεση.

• Η μεγάλη εξάρτηση από τις διακυμάνσεις των διεθνών τιμών πετρελαίου, με επιβάρυνση στην τελική τιμή σε σειρά προϊόντων όπου τα καύσιμα χρησιμοποιούνται ως πρώτη ύλη έχουν αυξήσει το κατά μονάδα κόστος καθώς έχουν εκτινάξει και το κόστος των μεταφορών.

• Οι βραχυπρόθεσμες εκπτώσεις και προσφορές που λειτουργούν περισσότερο ελκυστικά για τους καταναλωτές παρά οι μόνιμα χαμηλές τιμές καθώς και η εσφαλμένη επιλογή των ταχέως και βραδέως κινούμενων εμπορευμάτων, που οδηγεί σε λάθος υπολογισμό αντικατάστασης (stock replacement) και σωστού ποσοστού κέρδους.

• Το γεγονός ότι η πτώση του μισθολογικού κόστους αλλά και του κόστους μίσθωσης επαγγελματικής στέγης (ενοίκια) αντισταθμίστηκε πλήρως αφενός από τους αναδρομικούς φόρους, έκτακτες εισφορές και τις αυξήσεις στους λογαριασμούς των ΔΕΚΟ και αφετέρου από την άνοδο των επιτοκίων δανεισμού των επιχειρήσεων από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.

• Η παύση των πιστώσεων που επιβλήθηκε στις ελληνικές εισαγωγικές επιχειρήσεις από τους προμηθευτές τους στο εξωτερικό, λόγω της έλλειψης αξιοπιστίας της χώρας μας (country risk), υποχρεώνοντάς τις στην ουσία να επωμίζονται εξολοκλήρου και της μετρητοίς το κόστος αγοράς πριν την παραλαβή εμπορευμάτων.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Τίποτε άλλο παρά το ότι η ελληνική κυβέρνηση λειτουργεί ως “πράκτορας” των πολυεθνικών εταιρειών, συμπιέζοντας για χάρη τους τις ελληνικές μικρότερες επιχειρήσεις. Όπως ακριβώς εξαφανίστηκαν τα μανάβικα, λόγω των σούπερ μάρκετ, έτσι θα εξαφανιστούν όλες οι μικρές ελληνικές επιχειρήσεις.

Πηγή: Ελεύθερη Ώρα 

Η Αποδόμηση της Ελλάδος από ξένους και ντόπιους

Tου Βασιλείου Μαρκεζίνη*
 
Μετά την διάλυση του στρατεύματος, την επίθεση κατά της δημοτικής αστυνομίας, τις εκδιώξεις δασκάλων, ήλθε – φαίνεται - τώρα και η σειρά των θρησκευτικών διωγμών ώστε να συμβεί το κατά τας γραφάς προβλεφθέν ότι δηλαδή όση αποδόμηση του κράτους έχει ήδη γίνει δεν αρκεί αλλά πρέπει να διαλυθούν όλοι οι παραδοσιακοί πυλώνες του πολιτισμού μας γιατί το ζητεί ο κ. Τόμσον και, ως συνήθως, δεν βλέπει κανένα πρόβλημα ο Υπουργός μας Οικονομικών!

Γιατί όλα αυτά; μα γιατί λεφτά δεν υπάρχουν ή έτσι τουλάχιστο μας λένε. Πιο ακριβές θα ήταν να λεχθεί ότι δεν υπάρχουν λεφτά για μερικούς αλλά υπάρχουν για άλλους πιο… χρήσιμους στην χώρα μας.

Π.χ. δανεικά λεφτά για τους τραπεζίτες πάντα βρίσκονται. Λεφτά για του απειράριθμους συμβούλους που με αναμφισβήτητα προσόντα διορίζονται ως σύμβουλοί Υπουργών, του Εθνικού Θεάτρου, της Επιτροπής Iδιoτικοποιήσεων υπάρχουν. Για το κ Παπουτσή θέση κατάλληλη στις ικανότητες του βρέθηκε αμέσως, και για τον αιφνιδίως άνεργο ‘Μαλρώ της Ελλάδος’ ανασυστάθηκε το Υπουργείο Πολιτισμού που η ίδια η Κυβέρνηση είχε υποβαθμίσει σε Διεύθυνση του Υπουργείου Παιδείας. Προσθέσατε σ΄αυτούς τα γκόλντεν μπόυς και γκίρλς (μερικές όχι και τόσο νέες αλλά έμπειρες διπλό ή και τριτοθεσίτες), που κυβερνήσεις όλων των χρωμάτων διορίζουν σε καλοπληρωμένες θέσεις συμβούλων, και σχηματίζετε μια εικόνα της επικρατούσας διαφάνειας και αξιοκρατίας.

Φαίνεται ότι σ’ ένα ευνομούμενο κράτος όλοι οι ανωτέρω σαφώς προηγούνται ενός πτωχού ιερέως, ενός υποτιμημένου δάσκαλου, ή του υποβιβασμένου κοινωνικά στρατηγού. Αλλά ο τελών με τόσο κέφι αυτές της τελευταίες ανθρωποθυσίες Υπουργός των Οικονομικών προφανώς - και εν αντιθέσει με τον νέο και εξυπνότερο (ή πονηρότερο) συνάδελφο του εδικό στα περί Αναπτύξεως - δεν χάνει ύπνο για πενταροδεκάρες χάριν μερικών παπάδων.

Αντιθέτως, ως γνήσιος ανανεωτής δημόσιος υπάλληλος, ο Υπουργός των Οικονομικών βρίσκει χρήματα και για μουσεία, ιδίως αν κατά σύμπτωση έχουν συγγενείς, ιδεατά διανεμημένους μεταξύ των κομμάτων που έχουν το αποκλειστικό δικαίωμα να μας κυβερνούν. Πρόσφατα εκατομμύρια επίσης βρέθηκαν για να σωθεί το Μέγαρο Μουσικής στο οποίο ήδη του έχουν χαρισθεί τα ουκ ολίγα που χρωστούσε στο κράτος. Εξαίρετο το έργο του Μεγάρου, αλλά όταν πεινάνε άνθρωποι και τα νοσοκομεία δεν έχουν φάρμακα, δικαιούται ένας χώρος μουσικής τέτοια προτεραιότητα;

Λεφτά για να κτισθεί τζαμί το κράτος επίσης δίδει άφθονα μια και η Σαουδική Αραβία ό,τι λίγα είχε να δώσει – 2 δις δολάρια - τα έδωσε πρόσφατα στον ‘δημοκρατικό στρατό’ της Αιγύπτου και δεν μπορούσε και αυτή να τσοντάρει. Και τον ραγιαδισμό του ο Θεσσαλονικιός πολίτης σύντομα θα τον δείξει χάρη στην γενναιοδωρία του Δημάρχου του προς τον «Αχμέτ τον Πορθητή της Θράκης» μια και τα άφθονα χρήματα του δήμου του σύντομα θα διατεθούν ώστε ο Μωαμεθανός γείτονας να προσευχηθεί στην πόλη που προ μόλις προ εκατό ετών απελευθέρωσε του Αετού ο Γιός και πραγματικός Εθνάρχης της χώρας - ο Ελευθέριος Βενιζέλος – σε μια συμμαχία του ‘παλιού’ και του ‘νέου’ κόσμου που δυστυχώς δεν άντεξε για πολύ στην χώρα μας.

Με τέτοια απλοχεριά λοιπόν γιατί να ασχολείται κανείς με τους παπάδες; Την ζάπλουτη –που όπως την μας την παρουσιάζουν - εκκλησία που όχι μόνο σώζει ψυχές, συμπαρίσταται ποικιλοτρόπως σε αδύνατους, και καθημερινά τρέφει χιλιάδες που πεινάνε. Την εκκλησία που κράτησε τον Ελληνισμό ζωντανό επί τουρκοκρατίας ώστε οι σημερινοί κυβερνώντες την χώρα μας να δώσουν τον θαλάσσιο πλούτο μας στους γείτονες ξεπλύνοντας έτσι το θράσος των προγόνων μας να κατατροπώσουν το υπέρτερο Οθωμανικό ναυτικό στους Βαλκανικούς Πολέμους

Αυτός δεν είναι ό τρόπος να μιλάς για την κυβέρνηση που νοιάζεται για τους ανέργους και συνέχεια επαινείται από την προστάτιδα Άγγελό της χώρας που, όχι τυχαία, η μοίρα μας την ονόμασε Άγγελα. Διαφωνώ.

Αλλά γιατί χάνω το χρόνο μου να είμαι τόσο αγνώμων για τις προσπάθειες που επί χρόνια κατέβαλαν οι κκ. Σημίτης, Καραμανλής, Γιώργος Παπανδρέου (με την αμέριστο και αφοσιωμένη βοήθεια του κυρίου Βενιζέλου και, παρασκηνιακά, και αργότερα και ωs Πρωθυπουργός, του κυρίου Παπαδήμου) τώρα, ενισχυμένες ακόμη περισσότερο από το ομοιογενές υπουργικό επιτελείο το Κυρίου Σαμαρά. Θα ακούσουν όλοι αυτοί άραγε την φωνή της λογικής που συμπίπτει με αυτή των πρώην ψηφοφόρων της προδομένης κεντροδεξιάς;

Σε τέτοιους κυβερνήτες η μόνη γλώσσα που αρμόζει είναι είτε της υποταγής είτε του μαχητή του πεζοδρομίου. Η φωνή του απλού προφήτη που τους ειδοποιεί καθημερινά ότι ο λαός στρίβει προς ακραίες πολιτικές θέσεις γιατί οι κυβερνώντες τους έχουν ‘φλομώσει’ με το Γκρεκοσακσές δεν φτάνει στις βίλες του Πόρτο Χέλι, ή στις θαλαμηγούς που αρμενίζουν στο Ελληνικότατο Αιγαίο.

Αλλά και να έφτανε ο απόηχος της πτώχειας και ψυχικής μαυρίλας του Έλληνα στα αυτιά των κυβερνώντων κανέναν δεν θα συγκινούσε. Γιατί οι κυβερνώντες δεν νοιάζονται για την πείνα, την ανεργία, τις αυξανόμενες αυτοκτονίες, γιατί πιστεύουν πως με το κουμουνιστικό ταλέντο που διαθέτουν στα γραφεία τους θα χειρισθούν μια μέρα επικοινωνιακά, με δυσφημήσεις και παραπληροφόρηση, τον ανόητο λαό για να τον ξαναφέρουν στο μαντρί της ΝΔ και του φίλου ΠΑΣΟΚ που κατέστρεψε – άκουσον άκουσον - ο χαρισματικός και μορφωμένος ιδρυτής του αλλά ‘ξανάνιωσε’ ο τρίτος στη σειρά αρχηγός του.

Λοιπόν, εδώ που φτάσαμε η επαναστατική μόνο γλώσσα μετράει. Αλλά οι επαναστάσεις κοστίζουν αίμα και καταστρέφουν οικονομίες. Ιστορικά αυτός που πληρώνει το λογαριασμό είναι συνήθως ο ‘μικρός’ για αυτό κανείς εχέφρων δεν τις συνιστά. Αλλά πως μπορεί ο πεινασμένος, ο εγκαταλελειμμένος, ο άπελπις να αντιδράσει με αγχίνοια όταν ξέρει ότι οι φίλοι του, ξένοι και εγχώριοι, τον οδήγησαν ήδη στην οικονομική δουλοπαροικία και όπου να είναι ακολουθεί και η παράδοση του πλούτου μας και της εθνικής κυριαρχίας στον γείτονα που του ανοίγουμε τις πύλες της Θεσσαλονίκης στις αρχές Αυγούστου.

Αν στα ανωτέρω προσθέσουν όσοι τα καταλαβαίνουν τα τραγικά δημογραφικά δεδομένα του πληθυσμού μας θα καταλάβουν ότι ο ξεσχισμένος κοινωνικός ιστός δεν θα αντέξει ακόμη για πολύ. Ποιος θα προλάβει να τον μπαλώσει; Σε μένα τουλάχιστον κανένα από τα παλιά πολιτικά ονόματα δεν είναι προφανές. Ελπίζω όμως ότι αυτοί που συνεχώς συνωμοτούν - Έλληνες και ξένοι – για διάδοχη κατάσταση θα βρούνε τον Έλληνα που οραματίζεται μια Ελλάδα όπου ΟΛΟΙ οι Έλληνες έχουν θέσει υπό τον ήλιο και ΚΑΝΕΝΑΣ δεν περισσεύει.

* Ο κ. Βασίλειος Μαρκεζίνης είναι ακαδημαϊκός

Πηγή: "Το Βήμα"

Νίκη Ερντογάν επί του στρατού

Επαναπροσδιορίστηκε ο ρόλος των ΕΔ

Μία ακόμα «νίκη» σε βάρος των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων πέτυχε το Σάββατο η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, καθώς, όπως μεταδίδει το κρατικό πρακτορείο Anadolu, η Βουλή τροποποίησε ένα βαρυσήμαντο άρθρο στο καταστατικό των τριών Όπλων, το οποίο προσδιορίζει το ρόλο των ΕΔ και έχει χρησιμοποιηθεί ως βάση για τρία στρατιωτικά πραξικοπήματα, το 1971, το 1980 και το 1997.

Μέχρι πρότινος, το επίμαχο άρθρο όριζε πως καθήκον των Ενόπλων Δυνάμεων της Τουρκίας είναι να «προασπίζουν και να προστατεύουν την δημοκρατία», διατύπωση που μπορεί να εκληφθεί ως εντολή για την εγγύηση ενός αυστηρά κοσμικού κράτους.

Πλέον, το καθήκον του στρατού επαναπροσδιορίζεται ως εξής: 

«Να υπεραμύνεται της τουρκικής γης έναντι εξωτερικών απειλών και κινδύνων, και να διατηρεί και να ενισχύει τις στρατιωτικές δυνάμεις προκειμένου να διασφαλίζεται η αποτροπή».

Σημειώνεται ότι ο αρχικός προγραμματισμός προέβλεπε ότι η ψηφοφορία για την εν λόγω τροποποίηση θα γινόταν τον Οκτώβριο, μετά την διακοπή του καλοκαιριού, αλλά τελικά έγινε τα μεσάνυχτα του Σαββάτου.

Η τροποποίηση στο καταστατικό των Ενόπλων Δυνάμεων έρχεται στον απόηχο των μαζικών αντικυβερνητικών διαδηλώσεων που συγκλόνισαν την Τουρκία τον Ιούνιο, αλλά και του πραξικοπήματος που έθεσε τέλος στην προεδρία του ισλαμιστή Μοχάμεντ Μόρσι στην Αίγυπτο.

Η Άγκυρα έχει καταδικάσει απερίφραστα την ανατροπή Μόρσι. καθώς και την επέμβαση του αιγυπτιακού στρατού στην πολιτική ζωή της χώρας.

Η μακρά θητεία του κ. Ερντογάν και του ισλαμικού-συντηρητικού κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) στην εξουσία έχει σημαδευθεί από μία σειρά συγκρούσεων μεταξύ της κυβέρνησης και των Ενόπλων Δυνάμεων, με την Άγκυρα να διαλύει τελικά ομάδες υψηλόβαθμων αξιωματικών που φέρονται να συνωμοτούσαν εναντίον της κυβέρνησης.

Εκατοντάδες αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων έχουν συλληφθεί.

Πηγή: Εν Κρυπτώ

Η αλήθεια για τον Παπουτσή

Τα πράγματα δεν είναι ποτέ όπως φαίνονται. Ο διορισμός του πολύπειρου πασόκου στην Παγκόσμια Τράπεζα μας έσωσε!

Μια κίνηση έκανε η κυβέρνηση προς την κατεύθυνση της πάταξης της ανεργίας και έπεσε το κράξιμο της αρκούδας.
Βρήκε δουλειά σ’ έναν αγωνιστή του Πολυτεχνείου και ξεκίνησε ένα γαϊτανάκι οργισμένων αντιδράσεων και ειρωνικών σχολίων.

Έχουν δίκιο όσοι αντιδρούν; Εκ πρώτης όψεως, ναι.
Ωστόσο, κάθε καλόπιστος παρατηρητής αν εξετάσει τον διορισμό Παπουτσή στην Παγκόσμια Τράπεζα με όρους γεωπολιτικής και αντιμετώπισης κρίσεων, θα καταλάβει ότι ήταν μονόδρομος.

Πρώτα απ’ όλα, επειδή υπάρχει συγκυβέρνηση, καλό είναι να γνωρίζουμε ότι –για καθαρά ιδεολογικούς λόγους- έχουν «διανεμηθεί» οι διορισμοί. Δύο εγώ, ένα εσύ.
Τρεις εγώ, ενάμιση εσύ.
Κάπως έτσι πάει η ιδεολογία στις ημέρες μας.
Ρομαντικά και με ανιδιοτέλεια.

Αν λοιπόν οι θέσεις που έχει καβατζώσει ο Βαγγέλης της πασοκάρας δεν δοθούν στην πασοκάρα, τότε θα ξεσπάσει κυβερνητική κρίση.
Ο Βαγγέλης, επειδή είναι ευαίσθητο αγόρι, θα παρεξηγηθεί αν χαλάσει η συμφωνία και θα πάρει τα σοσιαλιστικά συμπράγκαλά του και θα φύγει από την συγκυβέρνηση.
Κι αυτό λίγο πριν τις γερμανικές εκλογές, το κούρεμα του χρέους, το επόμενο πακέτο.
Αστάθεια, ανασφάλεια, παγκόσμια ανατριχίλα.
Ντόμινο ανεπιθύμητων εξελίξεων.

Με την πτώση της κυβέρνησης (λόγω της ανεργίας Παπουτσή) το ευρώ θα άρχιζε να τραμπαλίζει, να σιέται και να λυγιέται σαν καραγκούνα που χορεύει.
Η Ελλάδα θα έφευγε από το ευρώ για να σταματήσει το τραμπάλισμα.
Ύστερα το ευρώ θα διαλυόταν γιατί θα ακολουθούσαν εμάς στην πόρτα της εξόδου η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία και η ίδια η Γαλλία.
Οι Τούρκοι θα εύρισκαν ευκαιρία να μας την πέσουν μέρα μεσημέρι. Απόβαση στο Τουρκολίμανο.
Το ξανθό γένος (οι Ρώσοι) και το άλλο το γένος που χρυσίζει σαν φλουρί (οι Κινέζοι) θα την έπεφταν στην Τουρκία.
Οι Αμερικανοί θα τσαντίζονταν πολύ και θα άνοιγαν τα σιλό με τα πυρηνικά.
«Τσουπ!», θα έκανε ο πρώτος πύραυλος που θα εκτοξευόταν. «Τσουπ!», κι ο δεύτερος.
Παγκόσμιος Πόλεμος, Αρμαγεδδών, Αποκάλυψη!
Πυρηνικό χειμώνα μέσα στο κατακαλόκαιρο θα είχαμε αδελφέ μου.
Για τέτοια είμαστε τώρα ή να βρούμε καμιά παραλία με δωρεάν ξαπλώστρα;

Έτσι λοιπόν, με την επαγγελματική αποκατάσταση του Χρήστου Παπουτσή σώσαμε τον πλανήτη από βεβαία καταστροφή.
Να βρούμε δουλειά και στον Κίμωνα Κουλούρη!

Πηγή: Εφημ. "Δημοκρατία"

 

Ανοικτό αφήνει ο Νετανιάχου το ενδεχόμενο στρατιωτικής επίθεσης εναντίον του Ιράν

Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου ανακοίνωσε, μιλώντας στο τηλεοπτικό δίκτυο CBS, ότι η χώρα του μπορεί να προχωρήσει σε στρατιωτική επέμβαση εναντίον του Ιράν για να καταστρέψει το πυρηνικό του εργοστάσιο, και πριν ακόμη εξετάσει σοβαρά η Ουάσιγκτον την επιλογή αυτή.

Επίσης χαρακτήρισε το νέο πρόεδρο της Ισλαμικής Δημοκρατίας Χασάν Ροχανί “λύκο που έχει μεταμφιεστεί σε πρόβατο”, απαντώντας έτσι σε αναλύσεις Αμερικανών αξιωματούχων που τον θεωρούν “όχι ακραίο”.

Στη συνέντευξή του στο αμερικανικό δίκτυο, ο κ. Νετανιάχου προειδοποίησε:

“Είμαστε πιο κοντά στο Ιράν από τις ΗΠΑ. Είμαστε πιο ευάλωτοι. Και συνεπώς θα πρέπει να εξετάσουμε το θέμα αυτό πώς πρέπει να σταματήσουμε το Ιράν, ίσως πριν από τις ΗΠΑ. Υπάρχει ένας νέος πρόεδρος στο Ιράν. Επικρίνει τον προκάτοχό του λέγοντας ότι ήταν ένας λύκος με προβιά λύκου. Η στρατηγική που ακολουθεί ο νέος πρόεδρος είναι του λύκου με προβιά προβάτου, χαμόγελα και παράλληλα κατασκευή ατομικής βόμβας”.

Για μια ακόμη φορά και αναφερόμενος στο όριο, από το οποίο και μετά το Ιράν θα μπορεί να κατασκευάσει το πρώτο του πυρηνικό όπλο, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός τόνισε ότι “πλησιάζουν την κόκκινη γραμμή. Δεν την πέρασαν ακόμα. Και πρέπει να τους πούμε χωρίς κανένα διφορούμενο πως αυτό δεν θα γίνει επιτρεπτό”.

Σύμφωνα με τον Νετανιάχου, το Ιράν διαθέτει περί τα 190 κιλά εμπλουτισμένου κατά 20% ουρανίου, επί συνόλου 250 κιλών που απαιτούνται για την κατασκευή μιας βόμβας.

Ο Χασάν Ροχανί, ένας μετριοπαθής ιερωμένος, εξελέγη στις 14 Ιουνίου στην προεδρία του Ιράν και θα διαδεχθεί τον Μαχμούντ Αχμαντινεζάντ κατά την ορκωμοσία του στις 3 Αυγούστου.

Την ίδια ώρα, ισραηλινός αξιωματούχος προειδοποίησε ότι το Ιράν μπορεί να προσπαθήσει να κάνει μια πρόταση στις μεγάλες δυνάμεις οι οποίες αναμένεται να συνεδριάσουν αύριο για το επίμαχο πυρηνικό πρόγραμμα.

Η Τεχεράνη μπορεί να προτείνει μια “προσωρινή διακοπή” του εμπλουτισμού ουρανίου ή ακόμη και “μια πιθανή μετατροπή σε μικρότερο επίπεδο ενός μέρους του εμπλουτισμένου σε ποσοστό 20% ουρανίου, για να λάβει σε αντάλλαγμα “μερική άρση των διεθνών κυρώσεων”.

“Είναι μια άνευ αξίας παραχώρηση”, δήλωσε ο ισραηλινός αξιωματούχος που ζήτησε να μην κατονομαστεί εκτιμώντας ότι αυτό αποτελεί “ένα ακόμη δείγμα της σκόπιμης πολιτικής του ιρανικού καθεστώτος που προσπαθεί να ξεγελάσει τη διεθνή κοινότητα”.

“Το Ισραήλ θα αντιταχθεί σε μια τέτοια ιρανική πρόταση και θα απορρίψει κάθε πρόταση που δεν θα περιλαμβάνει πλήρη διακοπή κάθε δραστηριότητας εμπλουτισμού ουρανίου, την απόσυρση του Ιράν από κάθε εμπλουτισμό υλικού, το κλείσιμο των παράνομων υπόγειων εγκαταστάσεων στην πόλη Κομ, την πλήρη διακοπή της λειτουργίας του αντιδραστήρα πλουτωνίου”.

Ο Νετανιάχου αρνήθηκε να επιβεβαιώσει ή να απορρίψει πληροφορίες των αμερικανικών μέσων ενημέρωσης, σύμφωνα με τις οποίες το Ισραήλ ευθύνεται για πολλές εκρήξεις σε αποθήκες πολεμοφοδίων στη Συρία, κοντά στην πόλη Λαττάκεια στις 5 Ιουλίου.

Σύμφωνα με όσα μετέδωσε το CNN την Παρασκευή και έγραψε η εφημερίδα New York Times χθες, το Ισραήλ πραγματοποίησε αεροπορικές επιδρομές εναντίον των αποθηκών αυτών για να εμποδίσει τη ρίψη πυραύλων εναντίον του στόλου του.

“Μόλις κάτι συμβεί στη Μέση Ανατολή, κατηγορούν το Ισραήλ”, σχολίασε ο Νετανιάχου. “Δεν συνηθίζω να λέω τι κάνουμε και τι δεν κάνουμε. Μπορώ να πω ότι η πολιτική μου είναι να εμποδίσω την μεταφορά επικίνδυνων όπλων στη Χεζμπολάχ και σε άλλες τρομοκρατικές οργανώσεις”.

Σύμφωνα με την αμερικανική εφημερίδα, που επικαλείται αμερικανούς αξιωματούχους τους οποίους δεν κατονομάζει, στόχος της αεροπορικής επιδρομής ήταν πύραυλοι κρουζ Yakhont που πούλησε η Ρωσία στο καθεστώς της Δαμασκού.

Πηγές :CBS News, New York Times, AFP, ANA-MPA – Φωτογραφία UN

Το Ισραήλ, η Τουρκία και η λύση του Κυπριακού

Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου

Ο ισχυρισμός, που εκστομείται και από επίσημα χείλη στην Κύπρο, ότι η λύση του Κυπριακού θα τερματίσει την οικονομική κρίση, δεν είναι μόνο αφελέστατος αλλά και επικίνδυνος.

Παρά το γεγονός ότι ο υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου, είναι προσεκτικός και αναζητεί τρόπους για να εισέλθει με περισσή προσοχή στις διαπραγματεύσεις, σύμβουλοι του Προέδρου Νίκου Αναστασιάδη που επέλεξε και επέβαλε ο ίδιος, και βουλευτές του ΔΗΣΥ, όπως ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Νίκος Τορναρίτης, υποστηρίζουν πως η διευθέτηση του εθνικού προβλήματος είναι αναγκαία για να επιλυθεί και η κρίση της οικονομίας. Κάνουν μεσάνυχτα και στέλλουν πολύ λανθασμένα μηνύματα…

Πολύ σωστά, την εποχή του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν τέθηκε το θέμα της χρηματοδότησης της λύσης. Από τη στιγμή που το ένα τρίτο των προσφύγων θα επέστρεφαν στις πατρογονικές τους εστίες, κάποιος έπρεπε να πληρώσει όλα αυτά τα έξοδα, που θα έπρεπε να γίνουν για να κτιστούν υποδομές, νέες κατοικίες και δρόμοι, για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και βεβαίως για να δοθούν αποζημιώσεις σε όσους απορριπτόταν το δικαίωμα της επιστροφής, της ελεύθερης διακίνησης και ιδιοκτησίας.

Εγιναν τότε αρκετές συναντήσεις με αποκορύφωμα την επίσημη διάσκεψη των δωρητών στις Βρυξέλλες. Εκεί διαπίστωσαν ότι η λύση απαιτούσε μερικά δισεκατομμύρια, από τα οποία οι ξένες δυνάμεις δεν έδιναν ούτε το 25%. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια. Και όταν ετέθη το θέμα ποιός θα πληρώσει, οι δωρητές δακτυλοέδειξαν την Κυπριακή Δημοκρατία.

Με συντηρητικούς υπολογισμούς η ανοικοδόμηση της Κύπρου σε περίπτωση λύσης θα απαιτήσει αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ. Δεν υπάρχει περίπτωση να χρηματοδοτηθεί η διευθέτηση του Κυπριακού από το εξωτερικό. Η λύση θα αναζητηθεί και πάλι εκ των έσω. Το 2004, η Κυπριακή Δημοκρατία μπορούσε να καλύψει τη διαφορά. Το 2013, δεν έχει τη δυνατότητα να προσφέρει ούτε ένα ευρώ.

Κανένα σοβαρό κράτος δεν θα επεδίωκε διαπραγματεύσεις για το εθνικό του πρόβλημα όταν την ίδια στιγμή μαστίζεται από την οικονομική κρίση. Ειδικά η Κύπρος, λόγω και της οικονομικής τραγωδίας της Ελλάδας, βρίσκεται σε δεινή θέση και χωρίς υποστηρικτές. Αντίθετα, οι εταίροι και σύμμαχοι στην Ευρώπη θα «σταυρώσουν» ξανά τον κ. Αναστασιάδη και δεν θα του δώσουν κανένα περιθώριο …ανάσας. Από τη στιγμή που θα εισέλθει σε διαπραγματεύσεις δεν θα επιτρέψουν διακοπή μέχρι την ολοκλήρωσή τους.

Μιλώντας κανείς με ξένους διπλωμάτες που έχουν ενδιαφέρον για το Κυπριακό, πληροφορείται ότι η συζήτηση-διαπραγμάτευση έγινε τα προηγούμενα χρόνια και απομένουν οι πικρές πολιτικές αποφάσεις.

Στην πραγματικότητα οι διαφορές είναι μεγάλες και σε μερικές περιπτώσει αγεφύρωτες. Παρ’ όλα αυτά, ο κ. Αλεξάντερ Ντάουνερ και οι Βρετανοί αγνοούν την πραγματικότητα και τα γεγονότα και θέλουν «να τελειώνουν» εκμεταλλευόμενοι του αμαρτωλό πολιτικό παρελθόν του κ. Αναστασιάδη.

Η διαπραγμάτευση εν μέσω κρίσης θα αποδειχθεί μία ανεξέλεγκτη διαδικασία και ταυτόχρονα ασταμάτητη. Δεν θα επιλυθούν τα οικονομικά προβλήματα της Κύπρου. Θα αυξηθούν και το νησί θα βυθιστεί σε χειρότερη οικονομική κρίση ενώ είναι ορατός ο κίνδυνος απώλειας και των εσόδων από το φυσικό αέριο.

Οσο και να ακούγεται παράξενο –αν θέλετε και περίεργο- η ελπίδα των Ελληνοκυπρίων έχει ονομα, και λέγεται Ισραήλ, που δεν επιθυμεί σε καμία περίπτωση ανάμειξη της Τουρκίας μέσω κακής λύσης στα ενεργειακά κοιτάσματα της Μεσογείου.

Πηγή "Επίκαιρα"

Πακιστάν: Ισόβια σε Χριστιανό επειδή βλασφήμησε κατά του Ισλάμ μέσω… sms!

Χτίστε τζαμιά λαθρέλληνες ελληνόφωνοι και δουλικά του πολυπολιτισμού!

Σε ισόβια κάθειρξη και πρόστιμο 1.500 ευρώ καταδίκασε δικαστήριο του Πακιστάν έναν Χριστιανό νεαρό επειδή – σύμφωνα με το κατηγορητήριο- είχε στείλει στείλει βλάσφημα sms.

Σύμφωνα με την αστυνομία και εισαγγελικές πηγές, η δίκη διεξήχθη μέσα σε μια φυλακή

και η απόφαση παρέμεινε μυστική ως σήμερα, που δημοσιεύθηκε από εφημερίδες του Πακιστάν.

Ο δημόσιος κατήγορος Σέιχ Τζαβέντ δήλωσε ότι η αστυνομία είχε συλλάβει τον κατηγορούμενο, Τ. Μασίχ το 2011 διότι είχε στείλει σύντομα μηνύματα κειμένου σε μουσουλμάνους ιερωμένους τα οποία περιείχαν σχόλια που θεωρήθηκαν προσβλητικά για τον προφήτη Μωάμεθ.

Είναι η πρώτη γνωστή καταδίκη για βλασφημία στο Πακιστάν για μια υπόθεση που αφορά τη χρήση κινητού τηλεφώνου ή του Διαδικτύου.

Ο δημόσιος κατήγορος είπε ότι θα υποβάλει αίτημα η υπόθεση να αναπεμφθεί σε υψηλότερο βαθμό, προκειμένου να ζητηθεί η επιβολή της θανατικής ποινής σε βάρος του καταδικασθέντος.

Ένας χριστιανός δικηγόρος που υπήρξε ο συνήγορος υπεράσπισης του Μασίχ –και ζήτησε να μην κατονομαστεί– είπε ότι θα υποβάλει έφεση.

Ο αμφιλεγόμενος νόμος περί βλασφημίας, ο οποίος είχε θεσπιστεί την δεκαετία του 1980 επί των ημερών του πρώην δικτάτορα στρατηγού Ζία ουλ Χακ, έχει επικριθεί επανειλημμένα από οργανώσεις προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι οποίες τον χαρακτηρίζουν ένα μέσο για τον διωγμό θρησκευτικών μειονοτήτων.

Ο τότε κυβερνήτης της επαρχίας Πουντζάμπ είχε δολοφονηθεί από ένα μέλος της αστυνομικής φρουράς του το 2011 εξαιτίας των δηλώσεων τις οποίες είχε κάνει εναντίον των νόμων εναντίον της βλασφημίας.

Τεκμήρια ανίατης βλακείας πολιτικών ευνούχων…

Αντικείμενο συζήτησης όλων ή σχεδόν όλων όσων κατοικούν (ακόμη) στην αποικία χρέους που κάποτε λεγόταν Ελλάδα, είναι το πως θα μπορέσουμε να σωθούμε από αυτή την φορολογική λαίλαπα, από την καταιγίδα φόρων που δημιουργούν πολιτικοί αγνώστου εντιμότητας, αγνώστου ιδεολογίας και αγνώστου στόχευσης… 

Κι εμείς θέλουμε να σωθούμε… 

Και πως θα γίνει αυτό; 

Θα σωθούμε μόνοι μας; Ο καθένας θα κάνει ό,τι κάνει για τον εαυτό του εφαρμόζοντας σε ατομικό επίπεδο το παλαιό θέσφατο "Ο σώζων εαυτόν σωθήτω" ή συντεταγμένα, ως κοινωνία, που είναι θαρρώ το ζητούμενο;

Η χώρα βρέθηκε στη χειρότερή της στιγμή, σ' αυτήν που οι παλιοί μας ποιητές παρουσίαζαν ως "επιθανάτιο ρόγχο", με τη χειρότερη δυνατή ηγεσία. Με μια δράκα παλιόπαιδα, εκφυλισμένους γόνους αμαρτωλών οικογενειών και αποφοίτους μετά πολλών επαίνων κολεγίων και λοιπών διανοητικών και ψυχικών αφοδευτηρίων, που επί δεκαετίες τώρα παράγουν ιδανικούς ευνούχους για να επιμεληθούν τον ευνουχισμό όλων των άλλων απενοχοποιημένοι από το δικό τους ποιόν! 

Πώς θα μπορούσε να ήταν αλλιώς; 

Η "χειρότερη στιγμή" είναι κατά κανόνα λογική συνέπεια των "χειρότερων ανθρώπων". Τους οποίους πιστεύει, ανέχεται και στηρίζει, ενεργητικά ή παθητικά, μια κρίσιμη μάζα ιδιοτελών ή ηλιθίων για "να κάνει τη δουλειά της" στο δικό της ασήμαντο κι ευτελές μικροεπίπεδο της καθ' ημέραν συναλλαγής.

Βάζουν φόρους. Διότι έτσι τους λένε να κάνουν. Διότι, επιπλέον, δεν αφήνουν στους εαυτούς τους καμία άλλη επιλογή, μη τολμώντας να εναντιωθούν στο σύστημα που γέννησε κι αυτούς τους ίδιους και τώρα εξεγείρεται εναντίον τους και τους κάνει να τρέμουν. 

Φόρους που δεν πρόκειται να εισπράξουν. 

Φόρους που θα οδηγήσουν σε απότομη κατάρρευση και απότομο θάνατο όλων. Κάτι που φαντάζονται ίσως και απεύχονται βεβαίως. Που όμως δεν έχουν τη δύναμη, την ηθική και την ψυχική ρώμη που απαιτείται για να το αντιπαλέψουν. 

Είπαμε. Οι άνθρωποι είναι ευνούχοι.

Στο Βυζάντιο, ξέρετε, οι ευνούχοι συχνά έφταναν στο αξίωμα του πρωθυπουργού. Διαγωνισμός θα γινόταν για το ποιος θα προσφέρει πρώτος τους... αδένες του ως αντάλλαγμα για ένα λαμπρό μέλλον. Ο ευνούχος της Θεοφανούς ενεχόταν στις δολοφονίες και των τριών της συζύγων, του Ρωμανού Β΄, του Νικηφόρου Φωκά και του Ιωάννη Τσιμισκή. Ο άνθρωπος είχε αναλάβει στην πρώτη και στην τρίτη περίπτωση την απόλυτη πρωτοβουλία (με τη χρήση δηλητηρίου) και στη δεύτερη τη σκηνοθεσία, αναθέτοντας στον Τσιμισκή τον στραγγαλισμό του Φωκά. Ωραία πράγματα.

Αντίστοιχα, ευνούχος ήταν ο θείος του αυτοκράτορος Μιχαήλ Δ΄ του Παφλαγόνος, τον οποίο έβαλε να σκοτώσει τον Ρωμανό Β΄ τον Αργυρό για να γίνει αυτοκράτωρ στη θέση του, δίπλα στο πλευρό της αυτοκράτειρας Ζωής. 

Η εποχή των ευνούχων προανήγγειλε με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο το τέλος του Βυζαντίου. Ήταν μια εποχή κατά την οποία το ατομικό επικράτησε απολύτως του συλλογικού, το συμφέρον των διαφόρων φατριών καθόριζε όλες τις πτυχές της κρατικής πολιτικής και η συνωμοσία, ο δόλος, η ανατροπή όλων των κοινωνικών συμβάσεων, η προσχηματική χρήση των νόμων και των συμβόλων υπέσκαψαν συστηματικά και ανελέητα όλα τα βάθρα μιας παραπαίουσας κοινωνίας.

Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά; 

Κάτι κοντινό σ' αυτά που ζούμε σήμερα; 

Η πολιτική των ευνούχων τότε αφορούσε μόνον τους ίδιους και τα πλέγματα που κατεύθυναν τη συμπεριφορά τους. 

Η πολιτική των σημερινών ευνούχων αφορά επίσης τους ίδιους - τρανό παράδειγμα ο "αξιοκρατικός" διορισμός του αξιοθρήνητου και πολυαποτυχόντος μανδαρίνου Παπουτσή.

Οι φόροι τους οποίους επιβάλλουν δεν εξυπηρετούν πλεόν σε τίποτα τη χώρα. Απλώς χαρίζουν μέρες και ώρες στην τρεκλίζουσα εξουσία τους. 

Είναι μέτρο αυτο-αναφορικό. 

Μέτρο απελπισίας. 

Μέτρο ανθρώπων που γνωρίζουν πολύ καλά πόσο αποτυχημένοι είναι, καθώς και ότι η μόνη τους επιλογή είναι η αποτυχία τους. 

Δεν περνά καν από το μυαλό τους ότι θα μπορούσαν να φύγουν πριν τους πάρει ο κόσμος με τις πέτρες και η κατάσταση οδηγηθεί από τη σιωπηλή ένταση στην ανοιχτή ανωμαλία.

Αυτό που λείπει από τη χώρα -δεν θα κουραστώ να το γράφω- δεν είναι οι μεγάλες ιδέες του κάθε ναρκισσευόμενου παπάρα. Αυτό που λείπει είναι ό,τι οι Εγγλέζοι ονομάζουν "statesmanship": εκείνο το πολιτικό ήθος που αίρεται στο ύψος των περιστάσεων, αφήνει στην άκρη τις προσωπικές, φατριαστικές ή κομματικές επιδιώξεις και αφιερώνεται μ' όλες του τις δυνάμεις -δυνάμεις υπαρκτές και όχι νομιζόμενες- στην υπέρβαση των αδιεξόδων της χώρας. 

Όταν ο Winston Churchill υποσχόταν σε μια γονατισμένη, κατ' ουσίαν ηττημένη Αγγλία "αίμα, δάκρυα και ιδρώτα", οι άνθρωποι αναγνώριζαν στο πρόσωπό του το είδος της ηγεσίας που επέτασσαν οι κρίσιμοι καιροί. 

Τέτοια ηγεσία χρειαζόμαστε σήμερα. Την οποία πολύ αμφιβάλλω αν μπορεί να προσφέρει οιαδήποτε από τις διάτρητες φιγούρες του θεάτρου σκιών το οποίο ευφημιστικώς επιμένει να αποκαλείται "ελληνικό πολιτικό σύστημα" και να εξαντλεί την υποτιθέμενη ευρηματικότητα, ικανότητα ή αποφασιστικότητά του στην επιβολή φόρων.

Ο ιστορικός του μέλλοντος είναι βέβαιο ότι θα αντιμετωπίσει τους εν λόγω φόρους ως τεκμήρια ανίατης βλακείας, την οποία τελικώς θα ξεχωρίσει, μαζί με τη φαυλότητα, ως τις βασικές αιτίες της πέμπτης ελληνικής χρεοκοπίας...

Ιουλιανός

Έλληνες καταδρομείς εισέβαλαν στην Αλβανία και απελευθέρωσαν... Έλληνα όμηρο!

Ήταν τότε που οι ‘Ελληνες Καταδρομείς με επικεφαλής τον Στρατηγό Δήμου απείλησαν με βομβαρδισμό την ίδια περιοχή που κατάγονται οι σημερινοί UCKάδες… 

Η επιχείρηση κράτησε ελάχιστες ώρες!

Ήταν το 1996, όταν στην Αλβανία είχε καταρρεύσει η κυβέρνηση Μπερίσα λόγω των γνωστών «πυραμίδων» και η κατάσταση στα ελληνοαλβανικά σύνορα ήταν έκρυθμη, αφού χιλιάδες Αλβανοί είχαν λεηλατήσει από τις αποθήκες όπλων του αλβανικού στρατού χιλιάδες αυτόματα Καλάσνικοφ.

Εκείνες τις μέρες μια αλβανική συμμορία πέρασε παράνομα στην Ελλάδα και απήγαγε στο αλβανικό έδαφος έναν Έλληνα βοσκό, απαιτώντας λύτρα. 

Η επιχείρηση απελευθέρωσης του ομήρου ανατέθηκε στις Ένοπλες Δυνάμεις και συγκεκριμένα στον τότε Διοιηκητή Στρατιάς. Ο Στρατηγός Δήμου, αφού συγκέντρωσε τις απαραίτητες πληροφορίες, σχεδίασε μια γρήγορη και αποτελεσματική επιχείρηση.

«Φόρτωσε» σε στρατιωτικά ελικόπτερα καταδρομείς και επιβαίνοντας ο ίδιος σε ένα από αυτά, εισέβαλε στον εναέριο χώρο της Αλβανίας, πάνω από την περιοχή, όπου, σύμφωνα με πληροφορίες, βρισκόταν η συμμορία. 

Με τη βοήθεια μεγαφώνων και ενός Αλβανού μεταφραστή, ο Δήμου απείλησε τους απαγωγείς ότι, αν δεν απελευθέρωναν αμέσως τον όμηρο, θα βομβάρδιζε την περιοχή και οι Έλληνες καταδρομείς θα προσγειώνονταν για επίθεση.

Οι παρατεταμένες πτήσεις των ελικοπτέρων και οι συνεχείς απειλές του Στρατηγού Δήμου κατατρομοκράτησαν τελικά τους Αλβανούς απαγωγείς, οι οποίοι απελευθέρωσαν σε ένα ξέφωτο τον Έλληνα βοσκό, τον οποίο τον παρέλαβε το ελικόπτερο του Στρατηγού Δήμου και τον επανέφερε σώο στην πατρίδα και την οικογένειά του.

Αυτά είναι βέβαια Ιστορία και έγιναν το 1996, τη χρονιά των Ιμίων, τότε που και Ένοπλες Δυνάμεις είχαμε και είχαμε και Ηγέτες …

Άσχετα αν οι ίδιοι Πολιτικοί που Κυβερνούσαν τότε και τώρα κρύβονταν και τότε και τώρα!

Πηγή Veteranos

Μόνοι μας θα βγούμε από το πηγάδι

Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης

Οι άνθρωποι είναι τρελοί. Συνεχίζουν και βάζουν φόρους, όταν γνωρίζουν ότι ο κόσμος δεν έχει άλλα χρήματα να πληρώνει. Αυτό τους ζητάνε οι Γερμανοί! Κολλημένοι με τους φόρους, οι βόρειοι φίλοι μας, νομίζουν ότι έτσι θα ξεμπερδέψουν με την ελληνική κρίση. Κι οι δικοί μας εντελώς άβουλοι αποδέχονται τα πάντα, όταν όλοι ξέρουν ότι δεν υπάρχει σωτηρία χωρίς ένα γενναίο σχέδιο χρηματοδότησης.

Χρειαζόμαστε ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ και όχι νέους φόρους. Η αγορά χρειάζεται ρευστότητα που δεν υπάρχει και επενδύσεις που έρχονται μεν αλλά με το σταγονόμετρο. Οι Γερμανοί έχουν χίλιους τρόπους για να τελειώσουν στο σημείο αυτό το μαρτύριο των λαών του Νότου, αλλά δεν κάνουν το παραμικρό. Φοβούνται ότι μία πραγματική Ένωση της Ευρώπης θα τους στερήσει τα δικά τους κυριαρχικά δικαιώματα.

Από σύνοδο σε σύνοδο κορυφής αυτό γίνεται όλο και πιο σαφές: Η Γερμανία χρησιμοποίησε το όραμα της Ευρώπης για να πετύχει την δική της ενοποίηση και τώρα χαράσσει τον δικό της δρόμο. Κοροϊδεύουν ανοικτά τους πάντες! Συντηρούν την κρίση, όταν θα μπορούσαν να έχουν δώσει λύσεις. Αντί γι΄ αυτό συμφωνούν σε μεγαλόπνοα σχέδια που έπειτα από λίγο χάνονται μέσα στην λήθη.

Ο Νότος χρειάζεται ένα επενδυτικό τσουνάμι. Χρειάζεται πόρους για να μπορέσει να πετύχει την ανάπτυξη. Κι όσο περνάει ο καιρός και δεν έρχεται ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ, τόσο αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο η ανάγκη του νότου για περισσότερα κεφάλαια. Πριν από τρία χρόνια ήταν αρκετή μία ένεση ρευστότητας. Σήμερα χρειάζεται ένα σχέδιο Μάρσαλ. Σε δύο χρόνια ο κατεστραμμένος Νότος θα ζει από την ελεημοσύνη της Γερμανίας...

Δεν χρειάζεται πολλή φαντασία για να δει κανείς τι έρχεται στην περίπτωση της Ελλάδας. Η αντικειμενική αδυναμία της χώρας να συγκεντρώσει φόρους θα οδηγήσει το δημόσιο σε έναν νέο κύκλο αφερεγγυότητας, πολλαπλασιάζοντας τα προβλήματα προς τον ιδιωτικό τομέα και προκαλώντας συνθήκες ακόμη μεγαλύτερης κοινωνικής έκρηξης.

Μέχρι χτες υπήρχε η προοπτική μιας ουσιαστικής βοήθειας από την Ευρώπη, με στόχο τις επενδύσεις και την ανάκαμψη της Οικονομίας. Το γεγονός ότι επιμένουν σε αυτή την κρίσιμη φάση στην πολιτική των νέων φόρων, στερεί από την Ελλάδα το δικαίωμα να πιστεύει ότι μπορεί για καιρό ακόμη να βρίσκεται στο ίδιο γήπεδο με τους ισχυρούς της Ευρώπης. Κι επειδή η έξοδος από το ευρώ θα προκαλέσει μία ήττα πρώτου βαθμού για την Ευρώπη και θα επιφέρει ένα δυσβάστακτο πολιτικό κόστος, η Γερμανία φέρεται να εγκρίνει την πολιτική μιας χαλαρής σχέσης που θα επιβιώνει χάρη στην γενναιοδωρία - φιλανθρωπία της ιδίας και των συμμάχων της.

Είναι κάτι περισσότερο από σαφές ότι τώρα περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη φορά η χώρα χρειάζεται ένα εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση και όχι νέους φόρους και πολιτικές τύπου Στουρνάρα. Η χώρα χρειάζεται μία συμφωνία για την επιβίωση του ελληνισμού. Οι Γερμανοί δεν σκοπεύουν να μας βγάλουν από την κρίση. Μόνοι μας θα βγούμε από το πηγάδι...

Πηγή

Γιατί είναι άπραγοι οι νέοι...;

Έχω κουραστεί να ακούω πως "οι νέοι είναι παιδιά"...

Ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω, πως είναι παιδιά; 20 χρονών είναι παιδί;

Είναι παιδί όταν στα 18 του βγάζει δίπλωμα αυτοκινήτου και μπορεί να κυκλοφορεί όπου θέλει, όπως θέλει, όποτε θέλει, ανάμεσα σε άπειρο αριθμό κινδύνων;

Είναι παιδί όταν στα 18 του στρατεύεται και θεωρείται ικανός να φέρει όπλο;

Είναι παιδί όταν ξενυχτάει πίνοντας και επιστρέφει στο σπίτι του όταν ξημερώσει;

Πριν 70 χρόνια εικοσάχρονοι (και ακόμη μικρότεροι) πολεμούσαν για την ελευθερία της πατρίδας και πήγαιναν χαμογελώντας να επιτελέσουν το καθήκον τους προς τους γραπτούς και άγραφους νόμους.

Κάποτε 20χρονα έπιαναν την πέτρα και την έστιβαν, δούλευαν και φρόντιζαν την οικογένεια.

20χρονα κορίτσια γινόντουσαν μάνες και στήριζαν ένα σπιτικό και ανέθρεφαν παιδιά...

20χρονα αγόρια έπαιρναν τις ευθύνες της ζωής και με αστείρευτες δυνάμεις πάλευαν καθημερινά για το καλύτερο...

Σήμερα αυτά τα 20χρονα βρίσκονται κάτω από την προστατευτική ομπρέλα των γονιών τους που συνεχίζουν να "χρηματοδοτούν" τα "παιδιά", προφασιζόμενοι πως δεν πρέπει να ανησυχήσουν, δεν πρέπει να μπούνε από τώρα στα βάσανα της ζωής, πως δεν πρέπει να ζήσουν τα παιδιά τους όσα έζησαν οι ίδιοι...

Έτσι, αφαιρούν τα παιδιά από τον κοινωνικό ιστό, τους δημιουργούν μία εικονική πραγματικότητα, μία ψευδαίσθηση ασφάλειας ενώ ταυτόχρονα τα εμποτίζουν με "διδάγματα" της διαφθοράς που σήμερα μας καταστρέφει (π.χ. μην ανησυχείς, θα ψάξουμε και θα βρούμε τρόπο να τακτοποιηθείς κ.α.).

Οι νέοι, λοιπόν, δεν είναι παιδιά.

Οι νέοι είναι θύματα δικά μας και των εξουσιαστών μας, αλλά είναι σίγουρο πως παιδιά δεν είναι.

Οι σημερινοί νέοι οφείλουν να αντιληφθούν τι συμβαίνει και να σταθούν στις επάλξεις ενός αγώνα που θα επαναφέρει την χώρα εκεί που της αξίζει.

Όλοι οι υπόλοιποι είμαστε ανίκανοι να το κάνουμε αυτό, επειδή δεν "είδαμε", δεν καταλάβαμε έγκαιρα πως είμασταν τα γρανάζια μιάς μηχανής που θα μας κατέστρεφε όταν ολοκληρωνόταν. Αν οι νέοι δεν δούνε έγκαιρα που οδηγούνται, τότε αυτή η χώρα δεν έχει σωτηρία.

Αλλά, θα πρέπει όλοι να καταλάβουμε πως οι νέοι δεν είναι παιδιά... και δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να τους συμπεριφερόμαστε επιλεκτικά σαν παιδιά.

Έχω κουραστεί να ακούω πως "οι νέοι δεν φταίνε"...

Φυσικά δεν φταίνε για όσα συνέβησαν στην χώρα και την οδηγούν σε μία πρωτοφανή εξαθλίωση, ενώ έχουν αρχίσει να διαφαίνονται ως λογικά -τα μέχρι πρότινος κατατασσόμενα στην σφαίρα του παραλόγου- εκείνα τα σενάρια που μιλούν και για διαμελισμό της Ελλάδας.

Όμως, οι νέοι φταίνε επειδή σήμερα κάθονται άπραγοι και δεν κάνουν καμία απολύτως προσπάθεια για να αντιστρέψουν την καταστροφική πορεία στην οποία βρίσκεται η χώρα και φυσικά οι ίδιοι οι νέοι.

Ναι, πρέπει να αγωνιστούν για να διορθώσουν λάθη άλλων...

Ναι, πρέπει να σκεφθούν και να βρούνε τον σωστό δρόμο από τον οποίο ξέφυγαν οι προηγούμενες γενιές...

Ναι, πρέπει να ξεφύγουν και να απαλλαχθούν από τα κακώς κείμενα που έγιναν τρόπο ζωής που μας κατέστρεψε...

Αν δεν το κάνουν αυτοί (ως γνωστόν οι επαναστάσεις χρειάζονται ιδεολογικό υπόβαθρο αλλά υλοποιούνται από νέους ανθρώπους) τότε θα αφεθούμε στους προβατοποιημένους πολίτες, που έχουν αλλοιωθεί από το διεφθαρμένο σύστημα, που πιστεύουν -ακόμη και τώρα- πως ίσως διασώσουν κάτι ή ίσως διασωθούν οι ίδιοι...

Οι νέοι φταίνε, γιατί ενώ είναι τα μεγάλα θύματα της καταστροφής, επιλέγουν να γίνονται θεατές των όσων δραματικών γεγονότων εκτυλίσσονται γύρω τους...

Οι νέοι είναι το μέλλον ενός τόπου, μίας χώρας.

Αν οι νέοι επιλέγουν να σιωπούν, τότε το αύριο αυτού του τόπου θα θυμίζει (αν δεν θα είναι ήδη) ένα απέραντο νεκροταφείο... επειδή οι ίδιοι διάλεξαν να ζήσουν σε μία εικονική πραγματικότητα, αγνοώντας -ηθελημένα ή μη- πως την στιγμή που θα "επανέλθουν" δεν θα έχουν απολύτως τίποτε...

Κωνσταντίνος

ΥΓ: Η αναφορά γίνεται για την πλειονότητα των νέων που απολαμβάνει την ηλιθιο-θεραπεία της (ένεκα καλοκαιριού), ζει μέσα σε μιά "προστατευμένη περιοχή" και δεν αντιλαμβάνεται ή δεν έχει καμία απολύτως διάθεση να σκεφθεί για να αντιληφθεί όχι μόνο τα όσα συμβαίνουν, αλλά και το τι πρόκειται να συμβεί στη δική τους ζωή.

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Η αναδημοσίευση ενυπόγραφων άρθρων και μεταφράσεων του ιστολογίου επιτρέπεται μόνο με έγγραφη ενεργή αναφορά στο ιστολόγιο, ως ένδειξη σεβασμού προς τον γράφοντα, αλλά και ως απόδειξη, έστω και δια της αντιγραφής, πως γινόμαστε καλύτεροι ...

Το Στρατηγικό Βάθος και η Τουρκία του Ερντογάν

Γράφει ο Σπύρος Ν. Λίτσας

Πριν από λίγες ημέρες κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ποιότητα ένας νέος συλλογικός τόμος με τίτλο «Το στρατηγικό βάθος και η Τουρκία» υπό την επιστημονική επιμέλεια του καθηγητή Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας Ηλία Κουσκουβέλη και του υποφαινόμενου. Εκτός των δύο επιμελητών, με κείμενα τους εμβαθύνουν ο καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Ιωάννης Μάζης, ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών και Διεθνών Σχέσεων στο πανεπιστήμιο Bar Illan του Τελ Αβίβ Amikam Nachmani, ο επίκουρος καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς Νικόλαος Ραπτόπουλος, ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς Παναγιώτης Ηφαιστος και ο στρατηγικός αναλυτής και εκδότης Σάββας Καλεντερίδης.

Το σύνολο του ισλαμικού κόσμου, στη σιιτική ή στη σουνίτικη εκδοχή του, δεν έχει ακόμα βρει τον βηματισμό του στον 21ο αιώνα. Οπως εξειδικευμένα στο Ισλάμ δυτικά think tanks παρατηρούν με ποσοτικές μελέτες γύρω από τις περιόδους πολιτικής σταθερότητας και αστάθειας αντιστοίχως, τα τελευταία 10 χρόνια θα μπορούσαν να συγκριθούν ως προς την παραγόμενη δομική αστάθεια με την τελευταία περίοδο της οθωμανικής περιόδου! Οταν δηλαδή ο Μεγάλος Ασθενής τού τότε διεθνούς συστήματος, υπό το συγκεχυμένο μοντέλο διοίκησης των Νεοτούρκων, αντιμετώπιζε σημαντικές δυσκολίες στο να κατευνάσει τις τάσεις της αραβικής αυθυπαρξίας.

Το δόγμα Νταβούτογλου έρχεται να κάνει χρήση της γενικευμένης αυτής αστάθειας, επιδιώκοντας τη μετατροπή της σε υπεραξία ισχύος για την Τουρκία. Η υιοθέτηση μιας νέας ατζέντας νεοοθωμανισμού, η σταδιακή απομάκρυνση της Αγκυρας από τη συμμαχική σχέση με το Ισραήλ και η αλά καρτ στενή σχέση με την Ουάσινγκτον περνούν μέσα από την επιδίωξη της Τουρκίας να χρησιμοποιήσει πολιτικές ήπιας ισχύος ώστε να βελτιώσει τη θέση της στην περιφερειακή κλίμακα ισχύος. Μετά όμως ένα μεγάλο διάστημα λειτουργίας της Τουρκίας υπό το δόγμα Νταβούτογλου, μπορούμε να καταλήξουμε στα ακόλουθα συμπεράσματα:

Η πολιτική των μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες έχει αποτύχει. Ο Ηλίας Κουσκουβέλης αναδεικνύει τη χιμαιρική πολιτική της Αγκυρας στο επίπεδο των μηδενικών προβλημάτων με τα όμορα κράτη, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι η εκεχειρία με το ΡΚΚ υφίσταται υπό αυστηρές προϋποθέσεις και ήδη έχει δοκιμαστεί κατά τη διάρκεια των πρόσφατων διαμαρτυριών εναντίον της πολιτικής Ερντογάν.

Η πολιτική της στενής σχέσης αλα καρτ με την Ουάσινγκτον δεν έχει την απόδοση που η Αγκυρα θα ευελπιστούσε. Κι αυτό γιατί τόσο το 2003, κατά τη διάρκεια της έναρξης του αμερικανοϊρακινού πολέμου, όσο και τώρα, στον συριακό εμφύλιο, η Αγκυρα αναδεικνύει μια στάση που χαρακτηρίζεται ασταθής και από τη διαρκή κατάθεση νέων αξιώσεων προς τις ΗΠΑ. Προφανώς η Αγκυρα δεν έχει αξιολογήσει ορθά την αυξανόμενη σημασία της κουρδικής ζώνης στο Βόρειο Ιράκ ούτε ότι οι ΗΠΑ αυτό που απεχθάνονται πιο πολύ είναι η αναξιοπιστία σε έναν σύμμαχο, το επονομαζόμενο και δόγμα free-rider.

Το χαρτί του Ισλάμ, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις κατά την πρώτη φάση της Αραβικής Ανοιξης άνοιξε πόρτες στην Αγκυρα, σήμερα αρχίζει και λειτουργεί ως βαρίδι, μεγιστοποιώντας τους παράγοντες τριβής τόσο στο τουρκικό εσωτερικό όσο και στην περιφέρεια του κράτους. Η εξέλιξη της υπόθεσης των Αδελφών Μουσουλμάνων στην Αίγυπτο, ένα κόμμα με στενές σχέσεις με το ΑΚΡ, αλλά και τα ζητήματα που προκύπτουν με τους Σαλαφιστές στο εσωτερικό της Λιβύης δείχνουν ότι η Τουρκία είναι ανέτοιμη και σίγουρα λιγότερο ικανή, απ' ό,τι η ίδια προβάλλει, στο να ελέγξει τις δομές αναβίωσης του ισλαμιστικού παράγοντα στο εσωτερικό κρατών που βίωσαν το πρώτο κύμα της Αραβικής Ανοιξης.

Η επιτυχία της Τουρκίας βρίσκεται στο επίπεδο της εισχώρησης στη ΝΑ Ευρώπη διά της ήπιας ισχύος, εκμεταλλευόμενη τις ασθενείς συλλογικές δομές που υφίστανται σε κράτη όπως η Ελλάδα ή η Βουλγαρία, για παράδειγμα, αλλά και την οικονομική κρίση που έχει αποσυντονίσει πλήρως τις εθνοκρατικές πυξίδες.