Θράκη: Αρνούνται να υπακούσουν σε ελληνικό νόμο τα φερέφωνα της Άγκυρας

Τουρκόψυχο σωματείο, με ανακοίνωσή του αρνείται την εκτέλεση - εφαρμογή του νόμου περί διορισμού ιεροδιδασκάλων!

Σύμφωνα με την τουρκόγλωσση εφημερίδα Γκιουντέμ, η Ένωση Θρησκευτικών Λειτουργών Τζαμιών Δυτικής Θράκης τόνισε πως η μειονότητα δεν είναι δυνατόν να αποδεχτεί τον νόμο των 240 ιμάμηδων που τέθηκε σε εφαρμογή.

Η σχετική με το θέμα ανακοίνωση έχει ως εξής:

¨Κατά την συνεδρίαση της 21/1/2014 του Δ.Σ. της Ένωσης Θρησκευτικών Λειτουργών Τζαμιών Δυτικής Θράκης αξιολογήθηκαν οι τελευταίες εξελίξεις αναφορικά με την έναρξη εφαρμογής του νόμου των 240 ιμάμηδων.
Η Ελλάδα με βάση τις διατάξεις από το πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1830, την συνθήκη ειρήνης των Αθηνών του 1913 και το Νο 3 πρωτόκολλο, την συνθήκη των Σεβρών του 1920 και την συνθήκη ειρήνης της Λωζάννης του 1923 άφησε τα τζαμιά να διοικούνται πλήρως από τους μουσουλμάνους. Αν και στην πρώτη παράγραφο του άρθρου 28 του ελληνικού συντάγματος αναφέρεται ξεκάθαρα πως οι εγκεκριμένες με νόμο διεθνείς συνθήκες αποτελούν αδιαίρετο τμήμα του εσωτερικού δικαίου και βρίσκονται πάνω από όλους τους νόμους, το ελληνικό κράτος έβγαλε νόμο για να διορίσει ιμάμηδες στα τζαμιά μας, κάτι που δεν είναι δυνατόν να γίνει αποδεκτό από εμάς, αποτελεί μια άδικη επιβολή και δημόσια παραβίαση διεθνών συνθηκών.
Αξιότιμοι κηδεμόνες των μαθητών μας που σπουδάζουν στα κρατικά σχολεία,
Σύμφωνα με το ελληνικό σύνταγμα και τους σχετικούς νόμους, το μάθημα των θρησκευτικών δεν είναι ένα υποχρεωτικό αλλά ένα κατ΄επιλογήν μάθημα. Μαθητές που δεν θέλουν να μετάσχουν, θα πρέπει οι κηδεμόνες τους να υποβάλλουν στην διοίκηση του σχολείου μια αίτηση εξαίρεσης. Στο σημείο αυτό οι διευθύνσεις των σχολείων δεν μπορούν να κάνουν κάτι σχετικά με τις απουσίες. Δεν θα έχει δηλαδή καμμία επίδραση στον μέσο όρο βαθμολογίας των μαθητών μας.
Τέλος ο λαός των τουρκομουσουλμάνων της δυτικής Θράκης επιθυμούμε να ξέρει πως η Ένωση Θρησκευτικών Λειτουργών Τζαμιών Δυτικής Θράκης απορρίπτει κατηγορηματικά αυτόν τον νόμο, και δηλώνουμε πως στην κατεύθυνση των ευαισθησιών των θρησκευτικών μας λειτουργών και του λαού μας θα κάνουμε μέσα στα νόμιμα πλαίσια χρήση των δημοκρατικών μας δικαιωμάτων.
Διοικητικό Συμβούλιο Ένωσης Θρησκευτικών Λειτουργών Τζαμιών Δυτικής Θράκης
Γενικός Γραμματέας
Ορχάν Μπουλμπούλ
Πρόεδρος
Αχμέτ Αρίφ Εμίν

Σχόλιο ιστολογίου: Και τώρα, πώς θα απαντήσει η Ελληνική κυβέρνηση; Τι θα κάνει η Ελληνική Δικαιοσύνη; Θα επιβάλει το νόμο ή με την μέθοδο της σιωπής θα ξεχαστεί η ομολογία απείθειας (νομικά κολάσιμη πράξη) επειδή πλησιάζουν εκλογές και δεν πρέπει να υπάρξουν σημεία έριδας με τους τουρκόφρονες - φερέφωνα του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής, επειδή η κάλπη έχει ιδιαίτερη αξία;

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Αυτή η ενοχλητική φωνή μέσα στο κεφάλι σου...

Σηκώθηκε κουρνιαχτός από τις δηλώσεις του υπεύθυνου του τομέα ανάπτυξης της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΡΙΖΑ. Δήλωσε ότι μόνο το 5% επί του δημοσίου χρέους -που Κύριος οίδε πώς το υπολόγισε- το οποίο αφορά σε εξοπλιστικά προγράμματα και κάτι άλλα ψιλά διμερή -και μόνο αυτό το μέρος- τεκμαίρεται ότι είναι ειδεχθές. Πριν λίγο καιρό, βέβαια, σε άλλη συνέντευξη, ο ίδιος προσδιόριζε αυτό το ίδιο ποσοστό, στο 10%. 

 

Με άλλα λόγια, ευλόγως συμπεραίνει κανείς –χωρίς να κινδυνεύει να χαρακτηριστεί κακοήθης-  ότι ο υπεύθυνος του τομέα ανάπτυξης δεν είναι και τόσο υπεύθυνος, αφού  λέει δημοσίως ό,τι του κατέβει!

 

Κι εσένα ηχεί πάλι μέσα στο κεφάλι σου εκείνη η ενοχλητική φωνούλα που σου λέει ότι έχει φτάσει η στιγμή να τους ξεπεράσεις όλους αυτούς που από πρόθεση, από αβουλία, από φόβο ή έστω κι άθελά τους, επιβουλεύονται την εθνική σου υπόσταση. 

 

Αλλά τι να το κάνεις? Μόνο οι τρελοί, θα σου πούνε οι γνωστικότεροι, ακούνε φωνές μέσα στο κεφάλι τους! 

 

Πάντως, τρελός εγώ, γνωστικός εσύ, σκέφτεσαι, οφείλεις να παραδεχθείς ότι όταν αυτοί που πλασάρονται ως οι σοβαρότεροί τους, ανεβοκατεβάζουν τα ποσοστά κατά τα κέφια των ημερών κι αναλόγως κατά πώς θα σηκωθούν από το κρεβάτι τους, τότε, κάτι, κάπου, θα πρέπει ν’ αρχίσει να σε τσιτώνει κι εσένα, να σ’ ενοχλεί. Έστω και σαν ένα μικρό ενοχλητικό πετραδάκι στο παπούτσι∙ δεν μπορεί, παραδέξου το!

 

Μα θα επιχειρηματολογήσει ο γνωστικός: τι ‘ναι ο κάβουρας τι ‘ναι το ζουμί του. Ούτε με το 5% ούτε με το 10% σωζόμαστε -κι ας είναι κι ειδεχθές κι ας είναι και παράνομο! Τόσα και τόσα μας κούρεψαν, στα ψιλά κολλάς εσύ? Άντε τώρα! Μας το είχαν υποσχεθεί βέβαια, αλλά ξέχνα το, που να τρέχεις να το αποδείξεις και να κακοκαρδίζεις και τόσον κόσμο! Δύσκολα πράγματα. Ανέφικτα. Γράψε λάθος και πάμε παρακάτω!

 

Το δημόσιο χρέος είναι ένα πολυσύνθετο ζήτημα με μεγάλη ποικιλία συμβάσεων που έχουν συναφθεί με διαφορετικούς όρους σε διαφορετικούς χρόνους και με ελάχιστη διαφάνεια, σε ορμηνεύει, εσένα που δεν στέκεις και στα πολύ καλά σου, η ενοχλητική φωνούλα.

 

Βέβαια θα σου πει ο γνωστικός, που δεν ακούει όπως εσύ ενοχλητικές φωνούλες, ότι το αίτημα για τον λογιστικό έλεγχο του δημόσιου χρέους τυπικά «σκοντάφτει» στο γεγονός ότι μισοθάφτηκε κάτω από το ατιμωτικό και καταστροφικό κούρεμα από την εποχή της Παπαδημοκρατίας. 

 

Θα σου πει ότι το ομολογιακό χρέος, επειδή το συνομολόγησαν νόμιμες κυβερνήσεις κι επειδή άλλες κυβερνήσεις, «νόμιμες» κι αυτές, έσπευσαν να το μετατρέψουν σε διακρατικό, δεν μπορεί πια να χαρακτηρίζεται ως ειδεχθές. Ό,τι έγινε, έγινε.

 

Αλλά τι συμβαίνει όταν μια νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση κάνει παράνομες πράξεις εν γνώσει άλλων νόμιμα εκλεγμένων κυβερνήσεων και οργανισμών, σε ρωτάει εσένα αυτή η επίμονα ενοχλητική φωνούλα. 

 

Η λογιστική, σου ψιθυρίζει,  είναι η “επιστήμη” της διαχείρισης των δεδομένων. Τα δεδομένα, με τη σωστή διαχείριση, σου λέει, μετατρέπονται σε πληροφορίες. Με τις πληροφορίες, σου εξηγεί, εγκαλείς αυτούς που έκλεψαν, που εξαπάτησαν, να γυρίσουν πίσω τα κλεμμένα.

 

Επίμονη η ενοχλητική φωνούλα μέσα στο δικό σου τρελό κεφάλι, σου υπενθυμίζει ότι έχουν μείνει τόσα και τόσα ερωτήματα αναπάντητα! Ότι πειρατές όπως η Goldman-blood sucks-Sachs, διαχειρίστηκαν τα δραχμικά ομόλογα, αυτά που τώρα αναχρηματοδοτούνται κι αποδίδονται σε ευρώ, ενδεχομένως αυγατισμένα με τις υπέρογκες δραχμικές τους αποδόσεις∙ και κανείς δεν σε έχει διαβεβαιώσει για το αντίθετο∙ μόνο τριγυρνάνε ανάμεσα στα ερείπια της ζωής σου, ερείπια που άφησαν οι επιλογές που έκαναν για σένα, χωρίς εσένα, οι θρασείς, κομψευόμενοι, ανερυθρίαστα να διακηρύσσουν, πάλι από την αρχή, ότι το νόμιμο είναι και το ηθικό. Δεν αντέχεις να τους ακούς, εσύ ο τρελός. Επειδή είσαι τρελός…

 

Η ενοχλητική φωνούλα μέσα στο τρελό σου κεφάλι, σου υπενθυμίζει τις καταγγελίες που δεν έχουν ποτέ διαψευστεί, ότι ακόμα αποπληρώνονται χρέη της Επανάστασης του 1821∙ και δεν σ’ αφήνει να ξεχάσεις η ενοχλητική φωνούλα, αυτούς που «αναρρύθμισαν» διαγραμμένα προπολεμικά χρέη για να πλουτίσουν άνομα, οι ίδιοι και οι πάτρωνές τους. Δεν σ’ αφήνει να τους ξεχάσεις, ίσως επειδή δεν στέκεις στα πολύ καλά σου ή, πάλι, επειδή τα θρασίμια που γεννοβόλησαν αυτοί οι εθνικοί Ολετήρες, σήμερα, τώρα, αυτήν την ώρα που μιλάμε, συνεχίζουν το καταστροφικό έργο των απαίσιων γεννητόρων τους. Μπροστά στα μάτια σου. Παίζουν με τη ζωή σου.

 

Υποστηρίζω τον Λογιστικό Έλεγχο, σου εξηγεί η ενοχλητική φωνούλα, γιατί θέλω να πληρωθούν, αν το δικαιούνται, οι δανειστές με δίκαιη πληρωμή και θέλω να πάει ο λογαριασμός στη Goldman Sachs, τη Siemens, τη HDW, τη Lockheed Martin και τους υπόλοιπους. 

 

Θέλω δικαιοσύνη για τους ομολογιούχους, είτε οργανισμοί είτε ασφαλιστικά ταμεία είτε ιδιώτες αποταμιευτές είναι αυτοί που εξαπατήθηκαν από τους κουρσάρους των διεθνών αγορών. 

 

Δεν θέλω ούτε να αυτοκτονούν ούτε να στρέφονται κατά του ελληνικού Δημοσίου, αλλά να συνεργάζονται μαζί του όλοι οι εξαπατημένοι, κατά αυτών των υπερεθνικών πειρατών, στη βάση του νομικού ερείσματος περί αδικαιολόγητου πλουτισμού. 

 

Θέλω ακόμα, σου λέει υψώνοντας την έντασή της η ενοχλητική φωνή,  να σταματήσω να ζηλεύω τους Ισλανδούς που έκαναν δημοψήφισμα και είπαν το μεγάλο «όχι». Αν όλα αυτά ξεφεύγουν από τα στενά όρια των τυπικών αρχών περί ειδεχθούς χρέους, δε με ενδιαφέρει, σου λέει η φωνή, που γίνεται ακόμα δυνατότερη τώρα: αυτό που περιμένω, αυτό που απαιτώ από μια έντιμη μελλοντική κυβέρνηση, είναι να παράξει νομολογία στα διεθνή δικαστήρια, να τραβήξει μπροστά∙ όχι να κρύβεται πίσω από τετριμμένα επιχειρήματα για το πώς και το γιατί δεν μπορεί να αποδοθεί δικαιοσύνη.

 

Φρονεί κανείς από αυτούς τους γνωστικούς, ότι όλες οι φονικές ανομίες των Ολετήρων πρέπει να μείνουν στο βολικό γι’ αυτούς σκοτάδι για να μην κακοκαρδιστούν οι φίλοι ή οι «εχθροί» του κ. υπεύθυνου, τώρα που πληρώνεις με το αίμα σου, σε ρωτάει ψιθυρίζοντας, ήρεμη ξανά, η ενοχλητική φωνούλα… Ρώτα τους, σε προκαλεί.

Δεν ξέρεις τι να απαντήσεις. Πλησιάζει, φοβάσαι, η ώρα που θ’ αρχίσεις να ουρλιάζεις εσύ, έρχεται η σειρά σου. Εσύ, ο τρελός. Εσύ, που προσπαθείς διακριτικά να επιβιώσεις σ’  έναν κατεστραμμένο κόσμο γνωστικών και υπευθύνων… 

 

Πλησιάζει η ώρα, το αισθάνεσαι∙ γιατί είναι ανυπόφορη πια αυτή η επιβίωση και δεν την αντέχεις άλλο…

 

 My Pillow Book

Γροθιές στην Τουρκική Βουλή

Μίλησαν οι μπουνιές στη Βουλή

Κατά την συνεδρίαση της βουλής ο βουλευτής του ΑΚΡ - Κωνσταντινούπολης Οκτάι Σαράλ και ο αντιπρόεδρος του CHP Μπουλέντ Τεζτζάν γρονθοκοπήθηκαν. Οι βουλευτές του CHΡ εγκατέλειψαν ομαδικά την αίθουσα συνεδριάσεων. Ο Τεζτζάν μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο.

Κάποιοι βουλευτές μεταξύ των οποίων και ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του CHP Μουχαρέμ Ιντζέ σηκώθηκαν και λέγοντας πως εδώ υπάρχει θέμα εκφοβισμού, ζήτησαν τον λόγο.

Μετά από αυτό βουλευτές του ΑΚΡ αντάλλαξαν κουβέντες με βουλευτές του CHP. Τότε ο βουλευτής του ΑΚΡ-Κωνσταντινούπολης Οκτάι Σαράλ σηκώθηκε και κατευθυνόμενος στα έδρανα του CHP προς τους βουλευτές με τους οποίους είχε ανταλλάξει κουβέντες, έριξε μπουνιά στον Τεζτζάν.

Ο Τεζτζάν τότε έβγαλε τα γυαλιά του και προσπάθησε να ανταποδώσει προς τον Σαράλ.

Το μπουνίδι το διέκοψαν άλλοι βουλευτές που μπήκαν στη μέση. Βουλευτές του ΑΚΡ απομάκρυναν από εκεί τον Σαράλ.

Μετά από αυτό ο αντιπρόεδρος της βουλής διέκοψε τις εργασίες. Για λίγο η ένταση συνεχίστηκε. Στο μεταξύ Ο Τεζτζάν μεταφέρθηκε στο ιατρείο και ακολούθως με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο.

Πηγή Εφ. Ραντικάλ 23/1/2014

Μετάφραση "Τουρκικά Νέα"

Νέες διώξεις από τον Ερντογάν

470 διευθυντές, υποδιευθυντές και υπάλληλοι απομακρύνθηκαν. Συνεχίζονται οι απομακρύνσεις αστυνομικών από τις θέσεις τους, απομακρύνσεις που άρχισαν μετά από την επιχείρηση της 17/12. 470 διευθυντές, υποδιευθυντές και υπάλληλοι της αστυνομίας Άγκυρας μετατέθηκαν. Ενώ δύο γενικοί υποδιευθυντές, 10 διευθυντές και υποδιευθυντές τμημάτων από την αστυνομία Σμύρνης μετατέθηκαν σε άλλα μέρη.

Σχόλιο ιστολογίου: Αυτή η Βουλή πόσο μπορεί να αντέξει; Ή μήπως τα "επεισόδια" αυτά προετοιμάζουν μία επανάκαμψη των στρατιωτικών, για να "σταματήσουν την Τουρκία από το δρόμο του χάους"; Ερώτηση καταθέτω, με τη βεβαιότητα πως πλησιάζει ο καιρός της εισόδου των στρατηγών στην τουρκική Βουλή και της έναρξης μίας "ιδιαίτερης" περιόδου στην Τουρκία και όχι μόνο...

Αφού οι πολίτες δεν θέλουν εκλογές, τότε τι την θέλουμε την δημοκρατία;

Όλες, μα όλες οι δημοσκοπήσεις, καμίας εξαιρουμένης, πάντα δείχνουν ότι οι πολίτες δεν θέλουν εκλογές!!! 

Υποτίθεται ότι οι εκλογές είναι η ύψιστη εκδήλωση της δημοκρατίας. Υποτίθεται ότι εκλέγουμε τους αντιπροσώπους μας με συγκεκριμένη εντολή διακυβέρνησης και όσοι δεν εκτελούν την εντολή μας τους αλλάζουμε το ταχύτερο. Αν λοιπόν οι δημοσκοπήσεις αληθεύουν, τότε τι στο διάολο μιλάμε για δημοκρατία; Όταν η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών σταθερά (ακόμα και στη σημερινή καταστροφή της), ουδόλως ενδιαφέρεται να αλλάξει τα πράγματα με την ψήφο της, τότε τι νόημα έχει να μιλάμε για δημοκρατία; 

Το ίδιο συμβαίνει και με τα δημοψηφίσματα. Μεγάλη μερίδα των πολιτών δεν θέλει να πάρει την ευθύνη να καθορίσει το μέλλον της με ένα δημοψήφισμα. Και να σκεφτεί κάποιος ότι υπάρχουν ονειροπόλοι που φαντάζονται δημοψηφίσματα με λαϊκή πρωτοβουλία, ανάκληση βουλευτών, άμεσες δημοκρατίες κ.λ.π.

Πάνω σε αυτή την αδιαφορία του κόσμου να συμμετάσχει στα κοινά και να αναλάβει τις ευθύνες του, βασίζεται η ντόπια και διεθνή ολιγαρχία για να εκμεταλλεύονται τις μεγάλες λαϊκές μάζες προς όφελός τους.

Πέτρος  Χασάπης

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Γεωπολιτικό Τσερνομπίλ;

Γράφει ο  Γιώργος Καπόπουλος 

Εκ των πραγμάτων με ή χωρίς ανάμειξη του ξένου παράγοντα -Μόσχας και Βερολίνου- η οξύτατη εσωτερική αντιπαράθεση στην Ουκρανία συμπυκνώνεται στην επιλογή Πούτιν ή Ευρώπη; Το δίλημμα δεν πυροδοτεί μόνο αστάθεια και αυταρχισμό, αλλά μπορεί να οδηγήσει σε διάσπαση της χώρας ανάμεσα στη Φιλοδυτική Ελληνόρρυθμη (Ουνιατική) Καθολική Περιοχή, που επί αιώνες ανήκε στην Αυστρία, και στην Ανατολική Ρωσική και Φιλορωσική Ορθόδοξη.

Το παραπάνω σενάριο είναι εφιαλτικό γιατί δεν αφορά μόνο την Ουκρανία: Η Ρωσία του Πούτιν δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο για να κρατήσει το σύνολο της Ουκρανίας υπό την επιρροή της, καθώς οι δυτικές επαρχίες αποσπάστηκαν από την Πολωνία, την Τσεχοσλοβακία και τη Ρουμανία με σκληρές διπλωματικές μάχες των Στάλιν - Μολότοφ το 1939 και το 1945, ενώ η Ρωσική Κριμαία δόθηκε το 1956 ως δώρο από το Κρεμλίνο, ως συμβολισμός της αδιάρρηκτης πρόσδεσης των δύο σλαβικών εθνών.

Οποιαδήποτε ρωσική παρέμβαση στην Ουκρανία θα πυροδοτήσει ανασφάλεια και αίσθηση απειλής σε Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, με τη Γερμανία να καλείται να εγγυηθεί την περιφερειακή ασφάλεια στους νέους πρόθυμους συμμάχους της στις τρεις Βαλτικές Χώρες, στη Σλοβακία, αλλά κυρίως στη διαχρονικά ρωσόφοβη Πολωνία. Ετσι οι εξελίξεις στην Ουκρανία θα προσλαμβάνονται ταυτόχρονα ως γερμανικός επεκτατισμός στο Κρεμλίνο και ως απόπειρα ρωσικής αυτοκρατορικής παλινόρθωσης στην καγκελαρία, με ορατό τον κίνδυνο μίας νέας γραμμής πολιτικοστρατιωτικής αντιπαράθεσης στη Γηραιά Ηπειρο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται τόσο για την περαιτέρω πορεία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης όσο και για τη διατλαντική σχέση.

Το νέο δεδομένο είναι ότι η Γερμανία δεν είναι πλέον μονομερώς εξαρτημένη από το φυσικό αέριο της Ρωσίας μέσω του αγωγού Northstream, καθώς έχει την εναλλακτική λύση των εισαγωγών με τη μορφή LNG με προέλευση τις ΗΠΑ όπου αξιοποιούνται τα σχιστολιθικά αποθέματα.

Το Κίεβο κινδυνεύει να είναι το νέο Σεράγεβο, έναν αιώνα μετά τη δολοφονία του διαδόχου της Αυστροουγγαρίας. Σχεδόν 30 χρόνια μετά την πυρηνική τραγωδία του Τσερνομπίλ, ένα νέο γεωπολιτικό Τσερνομπίλ σκιάζει τη Γηραιά Ηπειρο με τον κίνδυνο της ψυχροπολεμικής παλινδρόμησης.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Τουρκία: Αυταρχισμός χωρίς τέλος από τον Ερντογάν

Ο Ερντογάν πλέον ενεργεί παραβιάζοντας κάθε έννοια του κράτους δικαίου

Του Νίκου Μελέτη

Σε τεντωμένο σχοινί επιχειρούν να ισορροπήσουν η Τουρκία και ο Ταγίπ Ερντογάν, καθώς η προσπάθεια του τούρκου πρωθυπουργού να ξεριζώσει το «παράλληλο κράτος» των γκιουλενιστών και να το αντικαταστήσει με το δικό του «βαθύ κράτος», οδηγεί σε επικίνδυνα μονοπάτια τη γείτονα.

Ο Ερντογάν, με κινήσεις που παραπέμπουν στο γνωστό μεσανατολικό – αραβικό αυταρχισμό, ταυτίζει τον εαυτό του με τη χώρα και χαρακτηρίζει «εχθρό της πατρίδας» όποιος με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έχει εμπλακεί στην αποκάλυψη των σκανδάλων.

Με την αλαζονεία η οποία τον χαρακτηρίζει, και σε μεγάλο βαθμό ευθύνεται για τη σημερινή κατάσταση, μετέβη την Τρίτη στις Βρυξέλλες, σε μία από καιρό προγραμματισμένη επίσκεψη για να απαιτήσει ανερυθρίαστα, βασιζόμενος στη θλιβερή ανοχή των Ευρωπαίων, την «επιβράβευση» της Τουρκίας με την επίσπευση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Όλα αυτά σε μία στιγμή που για οποιαδήποτε άλλη χώρα θα είχε τουλάχιστον ανασταλεί η ενταξιακή διαδικασία…

Στα πέντε χρόνια από τον Ιανουάριο του 2009 που πραγματοποιήθηκε η τελευταία επίσημη επίσκεψη Ερντογάν στις Βρυξέλλες, τόσο ο ίδιος όσο και η ΕΕ έχουν αλλάξει σε πολλά, όπως σημείωσε ο έγκυρος τούρκος αναλυτής Μουράτ Γελκίν. Το 2009 η Τουρκία ήταν πρωταγωνιστής στην περιοχή έχοντας ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με όλες τις χώρες, από το Ισραήλ και τη Συρία μέχρι το Ιράν και την Αρμενία, πραγματοποιούσε κοινές συνεδριάσεις υπουργικών συμβουλίων με την Ελλάδα και άλλες γειτονικές χώρες και ο κ. Ερντογάν πρόβαλλε με κάθε τρόπο τον αγώνα για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Ακόμη και ο Μπάρακ Ομπάμα σε μία από τις πρώτες επισκέψεις του στην Τουρκία πρόβαλε το μοντέλο Ερντογάν ως το ιδανικό «παντρέματος» του Ισλάμ με τη Δημοκρατία δυτικού τύπου.

Σήμερα όλα είναι εντελώς διαφορετικά στην Τουρκία.

Η Άγκυρα δεν διαθέτει πρέσβεις σε τρεις σημαντικές χώρες της περιοχής, τη Συρία, το Ισραήλ και την Αίγυπτο, οι σχέσεις της με το Ιράκ είναι διαταραγμένες και στο εσωτερικό της υπάρχει ευρεία αμφισβήτηση του μοντέλου «ερντογανικής δημοκρατίας» που επιβάλλει ο τούρκος ηγέτης.

Σκάνδαλα

Μία χώρα που διολισθαίνει ολοένα και περισσότερο στον αυταρχισμό, βουλιάζει σε σκάνδαλα τα οποία προσπαθεί να συγκαλύψει με θεωρίες συνωμοσίας, επιβάλλοντας ένα κομματικό «βαθύ κράτος» και με επικίνδυνους πειραματισμούς στη εξωτερική πολιτική, είναι εκ των πραγμάτων ένας όχι και τόσο ιδανικός εταίρος για την Ε.Ε. Εξάλλου, το 2009 ο κ. Ερντογάν είχε αφήσει να διαφανεί ότι θα υπάρξουν κινήσεις στο θέμα της Κύπρου, κάτι που φυσικά δεν έγινε ποτέ. Αντιθέτως, η κυβέρνησή του κλιμάκωσε την εχθρική πολιτική της έναντι ενός κράτους – μέλους της ΕΕ, την Κύπρο.

Στη σκληρότερη δοκιμασία της δωδεκαετούς διακυβέρνησης της Τουρκίας από το ΑΚΡ, ο Τ. Ερντογάν, μετά το στρατιωτικό κατεστημένο, επιχειρεί τώρα να απαλλαγεί από την «κηδεμονία» της «κοινότητας», εγκαθιδρύοντας ένα προσωποπαγές – κομματικό καθεστώς. Το εγχείρημα όμως της ανάκτησης της εξουσίας από το πολιτικο – θρησκευτικό κίνημα «Εθνική Άποψη» («Milli Gorus») αλλοιώνεται από τα σκάνδαλα και τη δημιουργία νέας επιχειρηματικής τάξης στην Τουρκία, με την κατευθυνόμενη χρηματοδότηση φαραωνικών έργων που υλοποιούνταν με υψηλό εξωτερικό δανεισμό και κατέληγαν συνήθως σε νεότευκτες επιχειρήσεις φίλων του ΑΚΡ.

Αυτοσυντήρηση

Ο ισλαμοεθνικισμός του Ερντογάν και του ΑΚΡ, υπό τον ασφυκτικό συνδυασμό σκανδάλων και διαφθοράς, ρέπει προς τη μόνη διέξοδο αυτοσυντήρησης και διατήρησης στην εξουσία: τον αυταρχισμό.

Τις προηγούμενες εβδομάδες ο Τ. Ερντογάν εξαπέλυσε κατά μέτωπον εκκαθαριστική επιχείρηση σε κάθε τομέα της κρατικής διοίκησης, στη Δικαιοσύνη, στην Αστυνομία, στο Εποπτικό Όργανο των τραπεζών, στους επικεφαλής των τηλεπικοινωνιών, στην κρατική ραδιοτηλεόραση, παραβιάζοντας κάθε έννοια του κράτους δικαίου…

Χαοτική και προβληματική είναι όμως η εξωτερική πολιτική του κ. Ερντογάν, ο οποίος τώρα υποχρεώνεται σε πλήρη αναστροφή στο θέμα της Συρίας, όπου πλέον υποστηρίζει τις συνομιλίες και, παρά τις δημόσιες δηλώσεις, υποχρεώνεται να αποδεχθεί το καθεστώς Άσαντ ως μέρος της λύσης του προβλήματος.

Τις τελευταίες εβδομάδες, όμως, έπειτα από καταγγελίες που προέρχονται προφανέστατα από τους γκιουλενιστές, έχουν πιαστεί φορτία όπλων στα τουρκοσυριακά σύνορα, τα οποία προορίζονταν, όπως όλα δείχνουν, για συριακές ένοπλες ομάδες και αποστολέας ήταν η… τουρκική υπηρεσία πληροφοριών ΜΙΤ, ενώ μία εβδομάδα πριν είχε πραγματοποιηθεί έφοδος σε γραφεία της ΜΚΟ «ΙΗΗ» σε πολλές πόλεις της νοτιο-ανατολικής Τουρκίας, όπου συνελήφθησαν αρκετοί «ακτιβιστές» που συνδέονται όμως με την Αλ Κάιντα. Η «ΙΗΗ» είναι η οργάνωση η οποία υπό την αιγίδα της τουρκικής κυβέρνησης είχε αναλάβει την πραγματοποίησης της αποστολής στη Γάζα που κατέληξε στο επεισόδιο του «Μαβί Μαρμαρά»…

Ιδιαίτερα προβληματική και αποσταθεροποιητική είναι η πρωτοβουλία της κυβέρνησης Ερντογάν να διευκολύνει –με το αζημίωτο φυσικά- τους Κούρδους του Ιράκ να εξάγουν το πετρέλαιό τους χωρίς την έγκριση της κεντρικής κυβέρνησης της Βαγδάτης, όπως ορίζει το Σύνταγμα του Ιράκ. Η κρίση που προκλήθηκε δεν έχει ακόμη επιλυθεί και, εκτός της οικονομικής σημασίας, υπάρχει κρίσιμη γεωπολιτική διάσταση, καθώς η αποδοχή μιάς τέτοιας ρύθμισης οδηγεί στην πλήρη αποσταθεροποίηση του Ιράκ, που ήδη δείχνει αδυναμία αντίστασης στην αντεπίθεση των δυνάμεων της Αλ Κάιντα.

Όμως και σε αυτή την επιλογή η Τουρκία ρισκάρει υπερβολικά, καθώς κάθε οικονομική και πολιτική ενίσχυση του Ιρακινού Κουρδιστάν και του Μ. Μπαρζανί –κάθε άλλο παρά αξιόπιστος και φερέγγυος συνομιλητής είναι- θέτει τις βάσεις για την υλοποίηση του οράματος της εθνικής ολοκλήρωσης των Κούρδων, που θα περιλάβει όχι μόνο τους Κούρδους της Συρίας, αλλά και εκείνους της Τουρκίας…

Εκτός από τις «απειλές» αυτές, ο πιο μεγάλος κίνδυνος για την κυβέρνηση Ερντογάν είναι η ανακοπή, αν όχι η κατάρρευση, του οικονομικού «θαύματος» των προηγούμενων ετών. Με τη λίρα να βουλιάζει στη χαμηλότερη ισοτιμία της έναντι του δολαρίου την τελευταία τετραετία, τις προβλέψεις για τους ρυθμούς ανάπτυξης να αναθεωρούνται προς τα κάτω και τη διαρκή μείωση των ξένων επενδύσεων δημιουργείται ένα κάθε άλλο παρά ευνοϊκό κλίμα για την τουρκική οικονομία, η οποία παράλληλα κλυδωνίζεται από τα σκάνδαλα διαπλοκής της πολιτικής εξουσίας με μέρος της επιχειρηματικής κοινότητας.

Σε αυτό το εκρηκτικό περιβάλλον, η κυβέρνηση Ερντογάν περιμένει τη μεγάλη αναμέτρηση των δημοτικών εκλογών, που θα δώσει ένα πρώτο πραγματικό δείγμα για το πόσο η κρίση των σκανδάλων έπληξε την παντοδυναμία του Ταγίπ Ερντογάν κα του ΑΚΡ.

Σε ό,τι αφορά στις Βρυξέλλες, η ΕΕ ακόμη προσπαθεί να ξορκίσει το «κακό», καθώς δεν θέλει να οδηγηθούν σε ρήξη οι σχέσεις της με την Τουρκία. Τα πολιτικά κίνητρα της ανάγκης διατήρησης έστω και με «χαλαρό λουρί» της Τουρκίας στην ακτίνα της Ευρώπης είναι ισχυρά, αλλά ακόμη πιο ισχυρή είναι η προσδοκία ορισμένων ευρωπαϊκών χωρών, όπως η Ιταλία, η Σουηδία, η Φινλανδία ή η Βρετανία, ότι οι εταιρείες τους θα μπορέσουν να αποκτήσουν και να διατηρήσουν πρόσβαση σε μία προβληματική αλλά ανερχόμενη αγορά εβδομήντα πέντε εκατομμυρίων ανθρώπων. Κι όταν υπάρχουν τέτοια κίνητρα, τότε ακόμη και «ευαίσθητοι» για τα ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα Ευρωπαίοι ηγέτες είναι έτοιμοι να κάνουν τις… εκπτώσεις τους, από τις οποίες σπεύδει να επωφεληθεί ο Ταγίπ Ερντογάν.

Πηγή «Επίκαιρα»

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Pax Germanica;

Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος

Οι προσδοκίες και οι αυταπάτες εξαντλήθηκαν και η πραγματικότητα σκληρή και ωμή προκαλεί απώθηση και φυγή στους επαγγελματίες της πολιτικής και αμηχανία σε αυτούς που την παρατηρούν και την αναλύουν. Πρώτα ήρθε το σοκ της προσυπογραφής της πολιτικής Μέρκελ - Σόιμπλε στην κρίση της Ευρωζώνης από τους σοσιαλδημοκράτες. Για όλους όσοι ενθουσιάζονταν κάθε φορά που η Μέρκελ έχανε σε τοπικές εκλογές, η προσαρμογή είναι οδυνηρή. Στη Γερμανία υπάρχει πανεθνική συναίνεση για την πολιτική που συνθλίβει τον Νότο και, αν υπάρχει αμφισβήτηση, αυτή έρχεται από τα δεξιά από τους ευρωσκεπτικιστές της Εναλλακτικής για τη Γερμανία.

Μετά την καταγραφή της γερμανικής διακομματικής συναίνεσης για την περιοριστική δημοσιονομική πολιτική που ενισχύει τη χώρα και εξοντώνει την πλειοψηφία των εταίρων της ήρθε η ώρα του δεύτερου σοκ: Πίσω από τον θόρυβο για την ιδιωτική του ζωή ο Ολάντ προσυπέγραψε την άνευ όρων παράδοση στη Γερμανία που υπέγραψε ο Σαρκοζί τον Ιούνιο του 2010. Η Γαλλία προσπαθεί πλέον να περιφρουρήσει τα ζωτικά της συμφέροντα, με δεδομένο το πλαίσιο και τη γραμμή πλεύσης της γερμανικής Ευρωζώνης. Η επιλογή είναι σαφής: Η πρόσδεση με το Βερολίνο θεωρείται μονόδρομος για τη γαλλική άρχουσα ελίτ, καθώς η σύμπηξη μετώπου με την Ιταλία και την Ισπανία -για να μη μιλήσουμε για την Πορτογαλία και την Ελλάδα- θεωρείται σαν εθελούσια πολιτική και οικονομική χρεοκοπία.

Ετσι σε επίπεδο διακρατικών συσχετισμών έχουμε πλέον τους Μέρκελ - Γκάμπριελ να απολαμβάνουν και την τυπική εγκαθίδρυση της Pax Germanica στη Γηραιά Ηπειρο. Μετά τη συνθηκολόγηση της Γαλλίας η επιλογή που αφήνει το Βερολίνο στον Νότο είναι take it or leave it. Το Μέτωπο του Νότου προβάλλει πλέον σαν ευσεβής πόθος ή ακόμη χειρότερο σαν πολιτική φαντασίωση χωρίς αντίκρισμα.

Στα παραπάνω υπάρχει προσημειωμένη μία βαριά υποθήκη, η αντοχή των ευρωπαϊκών κοινωνιών και πολιτικών συστημάτων που παράγει αντισυστημική αμφισβήτηση στα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος, με πρώτη κρίσιμη δοκιμασία τις ευρωεκλογές του Μαΐου.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η Τουρκία έχει αναλάβει εργολαβικά την Λιβύη

Τουρκία και Λιβύη ετοιμάζουν αμυντικές συμφωνίες με προεξάρχον τα Ε/Π Τ – 129 και τα αεροσκάφη Hurkus

Μετάφραση - Απόδοση Γ. Μοτσάκος
Ειδικός σε Θέματα Άμυνας και Ασφάλειας Πληροφοριών

Ο Πρωθυπουργός της Λιβύης Ali Zeidan δήλωσε ότι η χώρα του μπορεί σύντομα να αποκτήσει το τουρκικό επιθετικό ελικόπτερο Τ–129 καθώς και το εκπαιδευτικό αεροσκάφος Hurkus από την τουρκική εταιρεία Aerospace Industries (TAI).

Ο ίδιος περιόδευσε στις εγκαταστάσεις της TAI στις αρχές Ιανουαρίου όπου και ενημερώθηκε από τους Τούρκους ιθύνοντες για την πιθανή πώληση του εκπαιδευτικού αεροσκάφους και του μαχητικού ελικοπτέρου.

Η Τουρκία κατασκευάζει το ελικόπτερο T-129A σε συνεργασία με την βρετανο-ιταλική κοινοπραξία AugustaWestland.

Ωστόσο, σύμφωνα με την ιστοσελίδα DefenseWeb, η τουρκική εταιρεία υποχρεούται βάσει διεθνής συμφωνίας να ζητήσει την άδεια των ΗΠΑ για να εξάγει τον αμερικανικής κατασκευής κινητήρα LHTEC CTS800-4Ν που κινεί το επιθετικό ελικόπτερο T-129 πριν από τη σύναψη οποιασδήποτε συμφωνίας πώλησης με τη Λιβύη.

Ο Zeidan εξέφρασε επίσης ενδιαφέρον για την απόκτηση τουρκικής κατασκευής εκπαιδευτικών αεροσκαφώβνHurkus - C για αποστολές εγγύς αεροπορικής υποστήριξης.

Απευθυνόμενος στα τουρκικά ΜΜΕ κατά τη διάρκεια κοινής συνέντευξης Τύπου με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη, ο Λίβυος πρωθυπουργός Zeidan δήλωσε ότι οι δύο χώρες έχουν φθάσει σε «προκαταρκτική συμφωνία» για την προμήθεια 20.000 στρατιωτικών στολών και 20.000 αυτομάτων όπλων. Εξέφρασε, επίσης, ενδιαφέρον για την αγορά τουρκικής κατασκευής περιπολικών σκαφών για την Λιβυκή ακτοφυλακή. 

Σύμφωνα με το διεθνή αμυντικό πρακτορείο IHS Janes, η Λιβύη ενδιαφέρεται για την αγορά του ΤΟΜΑ Arma και του θωρακισμένου οχήματος Cobra που κατασκευάζει η τουρκική εταιρεία Otokar.

Σχόλιο: Από ότι διαφαίνεται η Τουρκία κατέχει ήδη προνομιούχο θέση στην αναδιοργάνωση των λιβυκών ενόπλων δυνάμεων . Επίσης τουρκικές εταιρείες υπερδραστηριοποιούνται στην χώρα «αλωνίζοντας» τα πάντα. Η τουρκική υπηρεσία πληροφοριών ΜΙΤ «αλωνίζει» στην κυριολεξία την χώρα με εκατοντάδες πράκτορες της.

Η νέα κυβέρνηση της Λιβύης από το 2012 έχει κλείσει « μυστική συμφωνία» με όλα τα «προαπαιτούμενα» με το τουρκικό Ναυτικό να αναλαμβάνει την αναδιοργάνωση του λιβυκού Ναυτικού και σε αντάλλαγμα να παραχωρείται τουλάχιστον μία ναυτική βάση στην περιοχή της Βεγγάζης, ακριβώς απέναντι από την Κρήτη και τις περιοχές όπου υπάρχουν τα χρυσοφόρα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Θα είναι η δεύτερη βάση που πιθανόν αποκτά το τουρκικό Ναυτικό μετά την βάση της Αλβανίας έχοντας ολοκληρώσει την στρατηγική περικύκλωση της Ελλάδος και από το Νότο μετά τον Βορρά και τα πολύ σοβαρά στρατηγικά προβλήματα που έχει δημιουργήσει στο ΠΝ η βάση της Αλβανίας και ο ανεφοδιασμός των τουρκικών υποβρυχίων που δρουν σε Ιόνιο και Αδριατική.

Η Λιβύη κυριαρχείται από πολιτικούς που επιθυμούν στενότατες σχέσεις με την Τουρκία σε μια αναβίωση της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Πιθανόν λόγω Ισλάμ αλλά και οικονομικούς λόγους Λίβυοι και Τούρκοι «συνεννοούνται» καλύτερα αυτήν την εποχή , ειδικά στον αμυντικό τομέα. Η θέση της χώρας μας είναι αρκετά δύσκολή, διότι «το παιχνίδι είναι σημαδεμένο εξαρχής».

Πιθανόν να απαιτείται η συνεννόηση με εκείνα τα στελέχη της κυβέρνησης ή της αντιπολίτευσης της Λιβύης που «κοιτούν προς όλες τις κατευθύνσεις» και το κυριότερο βλέπουν με άσχημο μάτι την τουρκική οικονομική και αμυντική «απόβαση στην χώρα».

Κύπρος χωρίς κράτος και χωρίς Έλληνες

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου 

Σειρά εξωφρενικών προτάσεων/ιδεών για το κυπριακό διακινούνται σε Λευκωσία και Αθήνα. Αν πραγματοποιηθούν, συνεπάγονται οριστική καταστροφή του κυπριακού κράτους, ως έστω ελάχιστα κυρίαρχου, ανεξάρτητου, δημοκρατικού, οδηγούν μεσοπρόθεσμα στον τερματισμό χιλιάδων χρόνων ελληνικής παρουσίας στην Κύπρο (οι ‘Ελληνες δεν θα παραμείνουν στο νησί στερούμενοι κρατικής προστασίας, ήδη άλλωστε εξαναγκάζονται με οικονομικές μεθόδους σε μετανάστευση), συνιστούν ανυπολόγιστη καταστροφή για τη μητροπολιτική Ελλάδα. Μετά την οικονομική καταστροφή Ελλάδας-Κύπρου από τα Μνημόνια, την απώλεια του μεγαλύτερου μέρους της ανεξαρτησίας-κυριαρχίας τους, την μετατροπή σε «αποικίες χρέους», ήρθε η ώρα «γεωπολιτικών» Μνημονίων να αποτελειώσουν τον ελληνισμό, όχι σε απροσδιόριστο μέλλον, αλλά τώρα, ίσως μέσα στο 2014. 

  Πιστεύουμε ότι δεν διαφεύγει του Πρωθυπουργού η καθοριστική σημασία της Μεγαλονήσου για τον ελληνισμό συνολικά και το προσωπικό του μέλλον. (Νομίζουμε επίσης ότι θα ήταν ευχής έργο να αρχίσει από την τραγικά πληττόμενη Κύπρο τις διεθνείς περιοδείες του ο Αλέξης Τσίπρας. Η αριστερά πρέπει επίσης να ασχοληθεί πολύ εντατικότερα με το κυπριακό, κύριο ζήτημα της ελληνικής εξωτερικής-αμυντικής πολιτικής). Η καταστροφή του ανεξάρτητου, δημοκρατικού, κυρίαρχου χαρακτήρα του κυπριακού κράτους θα καταστήσει την Ελλάδα όμηρο των δυνάμεων που θα ελέγξουν την Κύπρο - καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να αγνοήσει τη μοίρα των Ελληνοκυπρίων. Ο στρατιωτικός-στρατηγικός συσχετισμός Ελλάδας/Τουρκίας θα επιδεινωθεί σημαντικά. Το σημαντικότερο ελληνικό στρατηγικό ατού, ο έλεγχος του νησιού της Αφροδίτης, απαράμιλλης στρατηγικής αξίας, θα χαθεί για πάντα. Τυχόν απώλεια της Μεγαλονήσου δεν θα είναι παρά προθάλαμος οριστικής καταστροφής του κράτους που προέκυψε από το 1821, όπως προφητικά διείδε ο Ανδρέας Παπανδρέου («Αν η Κύπρος χαθεί και η Ελλάδα θα χαθεί»). Θα οδηγήσει ασφαλώς σε καταστροφή τους Ελλαδίτες πολιτικούς που τυχόν συσχετισθούν με τέτοια εξέλιξη.

  Ελπίζουμε να μη μας πείτε «υπερβολικούς». Ανήκουμε στις ελάχιστες «Κασσάνδρες» που διέγνωσαν εγκαίρως τον χαρακτήρα της διεθνούς επίθεσης κατά των δύο ελληνικών κρατών, που εκδηλώθηκε ιδίως με το σχέδιο Ανάν, το 2004, μετά με τα Μνημόνια-Δανειακές και, δυστυχέστατα, επιβεβαιωνόμαστε μέχρι τώρα διαρκώς. Ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει, αλλά «τα γραπτά μένουν», «τα γεγονότα είναι πεισματάρικα». ‘Όταν γράφαμε, προ ετών, περίπου μόνοι, ότι τα κυπριακά πετρέλαια κινδυνεύουν να αποδειχθούν «κατάρα», όχι «ευλογία», ότι πρέπει να έχουμε σχέσεις με το Ισραήλ, άλλου τύπου όμως και όχι μονόπλευρες, οι συντριπτικά περισσότεροι μας κύτταζαν συγκαταβατικά, σαν να είχαμε τρελλαθεί. ‘Εγραφαν κι έλεγαν ότι η Κύπρος θα γίνει πάμπλουτο Κουβέιτ, πανίσχυρη χώρα που θα δείξει στην Τουρκία «πόσα απίδια χωράει ο σάκος».

  Σήμερα, η κυπριακή οικονομία και το κράτος κείτονται σε ερείπια, πνέουν τα λοίσθια.  Ο κυπριακός ελληνισμός αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη απειλή της ιστορίας του! Κι αντί αυτά να προκαλέσουν τον αναγκαίο αναστοχασμό και συνολική, στρατηγική επανατοποθέτηση, βλέπουμε πάλι μια απίστευτα ιδιοτελή, εξαρτημένη, αντεθνική άρχουσα τάξη και το πολιτικό προσωπικό του νησιού να πιάνονται από την ύπαρξη υδρογονανθράκων όπως ο πνιγμένος από τα μαλλιά του, διασπείροντας τις (αυτ)απάτες τους στον εν απελπισία τελούντα πληθυσμό. Στην πραγματικότητα, όσο μεγαλύτερα είναι τα κοιτάσματα, τόσο αγριότερες θα είναι οι προσπάθειες των ξένων, που επιβουλεύονται πάντα το νησί και δεν αποδέχτηκαν ποτέ την ανεξαρτησία του, να το αρπάξουν. Είναι θανάσιμο (και ιδιοτελές στην περίπτωσή μας) «λάθος» να μην καταλαβαίνει κανείς ποιος και γιατί είναι εχθρός, ποιος είναι φίλος.

  Ακριβώς η ύπαρξη υδρογονανθράκων, ήταν μια αιτία επιπλέον που έσπρωξαν την Κύπρο να αποκτήσει μη βιώσιμο χρέος, να γίνει «αποικία χρέους», να υποχρεωθεί να δίνει όλο και περισσότερα από τα έσοδά της, χωρίς ποτέ να ξεχρεώνει, όπως οι κολλήγοι που χρεώνονταν στους κοτζαμπάσηδες. Το φαινόμενο της τοκογλυφίας είναι οδυνηρά πασίγνωστο στην κυπριακή ιστορία. Αυτή η μέθοδος εφαρμόστηκε/εφαρμόζεται τώρα στο νησί από τους «Πιστωτές» και τους «Προστάτες», με τη συνδρομή των πάμπλουτων και απάτριδων ολιγαρχών της, υποδουλώνοντας δια της  καταστροφής, καταστρέφοντας δια της υποδούλωσης. (Το ίδιο, ότι δηλαδή υπάρχει «μαγική λύση» στο ελληνικό πρόβλημα, με την απόδοση των πετρελαίων νοτίως της Κρήτης στη Noble, προσπαθούν τώρα κάποιοι να πείσουν τον ΣΥΡΙΖΑ). Στην πραγματικότητα, η αποτίναξη του αποικιοκρατικού ζυγού Μνημονίων-Δανειακών είναι προϋπόθεση επωφελoύς εκμετάλλευσης ορυκτών σε Ελλάδα και Κύπρο. Σε συνθήκες οικονομικά-νομικά ισοδύναμες προς κατοχή, η εκμετάλλευση υδρογονανθράκων συνιστά λεηλασία εθνικού πλούτου και μελλοντικών γενεών. Τα ορυκτά, οι πόροι, ο στρατηγικός χώρος, η γεωπολιτική υπεραξία που πάνε μαζί πρέπει να χρησιμοποιηθούν για την ανάκτηση της ανεξαρτησίας-κυριαρχίας του ελληνικού λαού, όχι την υποδούλωση και εκμετάλλευσή του.

  Η σύγκρουση εξουσίας στην ‘Αγκυρα και η σύγκρουση Ερντογάν-Εβραίων, ανέστειλαν, άγνωστο πόσο,  την επιδίωξη λύσης στο κυπριακό, γλυτώνοντάς μας, προς ώρας, από την είσοδο στην … καταληκτική φάση της Κυπριακής Δημοκρατίας, ιστορικό έργο που ήρθε να πραγματοποιήσει ο Αναστασιάδης, πρωταγωνιστής το 2004 του «Ναι» στο σχέδιο Ανάν κατάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αν ο Χριστόφιας απεδείχθη «Γκορμπατσώφ», μη μπορώντας να φτάσει μέχρι την τελική κατάλυση του κράτους, όπως ο Γκορμπατσώφ έβαλε τις βάσεις αλλά δεν μπόρεσε να διαλύσει την ΕΣΣΔ, χρειάστηκε να έρθει μετά ο Γέλτσιν για να τελειώσει τη δουλειά, έτσι και τον Αναστασιάδη τον προορίζουν για ρόλο «Γέλτσιν», τον άνθρωπο δηλαδή που θα καρφώσει το φέρετρο της Κύπρου). Προσωρινώς λοιπόν ο Ταγίπ μας έσωσε, αλλά είναι αδύνατο ένα κράτος να διατηρηθεί επ’ άπειρον, επειδή η Τουρκία ή το Ισραήλ δεν είναι ακόμα έτοιμοι να υπογράψουν τη συνθηκολόγηση των Ελληνοκυπρίων! Από την ημέρα εκλογής του Αναστασιάδη συνέβησαν, μεταξύ άλλων, τα εξής:
Οι «δρόμοι της αυτοκτονίας»

  - Προτάθηκε η επιστροφή Αμμοχώστου με αντάλλαγμα, λέγεται, το άνοιγμα του αεροδρομίου Τύμπου και την κατάργηση των βέτο στην ευρωτουρκική διαπραγμάτευση. Αυτά πρακτικά σημαίνουν την λύση του κυπριακού επί του εδάφους, γιατί αθωώνεται πολιτικά η Τουρκία, αίρεται κάθε αποκλεισμός και οποιαδήποτε ουσιαστική κύρωση προς το ψευδοκράτος. Σε σχέση με τις προτάσεις αυτές, Αναστασιάδη-Κασσουλίδη, η διχοτόμηση είναι πολύ καλύτερη, γιατί τουλάχιστον δεν αφήνει νομικο-πολιτικά περιθώρια διεκδίκησης της νότιας Κύπρου από τους Τούρκους! ‘Οσο για τα βέτο στην ευρωτουρκική διαπραγμάτευση είναι το σημαντικότερο διπλωματικό όπλο που διαθέτουν σήμερα Κύπρος και Ελλάδα έναντι της Τουρκίας, της Ευρώπης, του άξονα ΗΠΑ-Βρετανίας και του Ισραήλ. Γιατί να το προσφέρουν, χωρίς ουσιαστικό αντάλλαγμα, αλλά προωθώντας και την καταστροφική, για Ελλάδα, Κύπρο και Ευρώπη, προοπτική τουρκικής ένταξης; (‘Ηδη ήρθη ένα, χωρίς αντάλλαγμα!)

  - Αφέθηκε να εννοηθεί, ιδίως από την Αθήνα, ότι αρκεί ακόμα και συμφωνία σε κοινό ανακοινωθέν εν όψει επανέναρξης των συνομιλιών για να αρθούν τα βέτο, στη σημασία των οποίων αναφερθήκαμε παραπάνω

  - Συζητήθηκε και έγινε σε κάποια στιγμή δεκτή η συμπερίληψη στο υπό έκδοση κοινό ανακοινωθέν (που τελικά δεν εκδόθηκε) ρυθμίσεων που υπονομεύουν την ενιαία και μοναδική κυριαρχία και την ενιαία ιθαγένεια του κυπριακού κράτους. Προτού δηλαδή καν αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις, έρχονται οι εκπρόσωποι των Ελληνοκυπρίων και της Κυπριακής Δημοκρατίας να συμφωνήσουν ότι η κυριαρχία πηγάζει από δύο λαούς και όχι από έναν, να απορρίψουν μόνοι τους δηλαδή την διεθνώς αναγνωρισμένη νομική και πολιτική βάση ύπαρξης και νομιμότητας του κυπριακού κράτους! Τώρα τι να πούμε εμείς και τι να σχολιάσουμε; Ούτε βαριά ηττημένα κράτη δεν αποδέχονται τέτοια πράγματα! Αυτή η «μεθοδολογία» είχε χρησιμοποιηθεί και στο σχέδιο Ανάν, που άρχιζε ανακηρύσσοντας στα πρώτα μισά άρθρα του την «Ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία» και μετά, στα υπόλοιπα μισά, την αποδομούσε, την διχοτομούσε, καταργούσε το δημοκρατικό της χαρακτήρα και την έκανε αγγλοαμερικανική (όχι τουρκική) αποικία δια των περίφημων «τριών δικαστών».

  - Η Λευκωσία φλερτάρει με την μεταφορά αερίου μέσω Τουρκίας και την αναγνώριση Κοσόβου Το μόνο που χρειάζεται τώρα είναι να περιμένουμε να αποσαφηνισθεί η κατάσταση στην ‘Αγκυρα, να συμφωνήσουν ίσως ΗΠΑ, Ισραήλ και Τουρκία, για να μάθουμε από ποιους δρόμους θα προχωρήσει η καταστροφή της Κύπρου. Στο τραγικό σημείο που οδηγηθήκαν τα πράγματα, από ένα απείρως εξαρτημένο, διεφθαρμένο, ανίκανο πολιτικο-ηγετικό προσωπικό Κύπρου και Ελλάδας, μόνο ένα παλλαϊκό-πανεθνικό μέτωπο, κοινωνικής και εθνικής σωτηρίας και απελευθέρωσης, σε Ελλάδα και Κύπρο, αντίστοιχο, τηρουμένων των αναλογιών, και ανεξαρτήτως ιδεολογικών προτιμήσεων, της ΕΑΜικής εποποιίας, θα μπορούσε να σώσει τον ελληνικό λαό. Μπορεί όμως να παραχθεί κάτι τέτοιο από την καταστρεφόμενη τώρα «μικροαστική θάλασσα» δύο χωρών σε βαθιά σήψη και παρακμή επί δεκαετίες; Θα το ξέρουμε ίσως στους επόμενους, λίγους μήνες.
* Συγγραφέας, δημοσιογράφος, συνεργάτης ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Τουρκική απάτη με ψεύτικες φωτογραφίες για "εγκλήματα" του Άσαντ

Βιομηχανία παραγωγής και προώθησης ψευδών στοιχείων κατά του Άσαντ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος 

Οργανωμένη άπατη η «βιομηχανία» παράγωγης φωτογραφιών για τις δήθεν βιαιοπραγίες του καθεστώτος Άσαντ, οι οποίες μάλιστα επίτηδες δημοσιεύτηκαν τις παραμονές της συνδιάσκεψης της Γενεύης για την Συρία, αποκαλύπτει η τουρκική επιθεώρηση, Aydınlık. 

Χαρακτηριστικό είναι ότι οι φωτογραφίες αυτές για πρώτη φορά δημοσιεύτηκαν από τουρκικό ΜΜΕ και συγκεκριμένα από το Anadoluhaberazansı και στη συνέχεια από την βρετανική εφημερίδα Guardian και από τα τηλεοπτικά κανάλιαö El Arabiya και El Cezire, που πρωτοστατούν σε προπαγάνδα κατά του Άσαντ. 

Το βασικό ελάττωμα αυτών των φωτογραφιών, όπως αναφέρει η τουρκική επιθεώρηση, είναι ότι είναι ανώνυμες, δηλαδή δεν παρουσιάζουν κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει που και πότε τραβήχτηκαν και φυσικά ερώτημα παραμένει ποια είναι η ταυτότητα των θυμάτων που παρουσιάζουν και τα οποία είναι φρικτά κακοποιημένα. 

Για τον λόγο αυτό, όπως τονίζει η τουρκική επιθεώρηση, δεν μπορούν να θεωρηθούν με τίποτα σαν αποδεικτικά στοιχεία κατά του καθεστώτος Άσαντ. Μάλιστα, όπως αναφέρεται, σύμφωνα με πηγή του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης οι φωτογραφίες αυτές δεν μπορούν με τίποτα να χρησιμοποιηθούν σαν αποδεικτικά στοιχεία για τεκμηρίωση εγκληματών πολέμου.

Σύμφωνα με τον αναλυτή του Κέντρου Στρατηγικών Ερευνών της Δαμασκού, Bessam Ebu Abdulah, οι φωτογραφίες αυτές είναι «συμπαραγωγή» των χωρών Κουβέιτ, Τουρκίας και Σαουδικής Αραβίας, με κύριο σπόνσορα το Κουβέιτ, που πρωτοστατεί στην στήριξη των ανταρτικών δυνάμεων που μάχονται το καθεστώς του Άσαντ. 

Ο Σύρος στρατηγικός αναλυτής υποστηρίζει πως δεν μπορεί να ταυτοποιήθεί ούτε ένα όνομα από τα θύματα αυτών των φωτογραφιών. Οι φωτογραφίες αυτές, σύμφωνα με τον Ebu Abdulah «κατασκευάστηκαν» την περίοδο από 12 μέχρι 18 Ιανουαρίου και βγήκαν στην δημοσιότητα στις 20 Ιανουαρίου, ακριβώς τις παραμονές της συνδιάσκεψης της Γενεύης προφανώς για να πλήξουν το καθεστώς Άσαντ και να επηρεάσουν θετικά προς την πλευρά των ανταρτών τις χώρες που μετέχουν στη συνδιάσκεψη. 

Εντυπωσιακό είναι ότι τις ίδιες περίπου απόψεις εκφράζει δημόσια και ο Τούρκος δημοσιογράφος, Alptekin Dursunoğlu, ο οποίος μάλιστα είναι και διευθυντής του πρακτορείου ειδήσεων, «Yakın Doğu Haber», δηλαδή, «Πρακτορείο Ειδήσεων Εγγύς Ανατολή». 

Ο Alptekin Dursunoğlu δήλωσε στο Aydınlık ότι η δημοσίευση αυτών των φωτογραφιών έγινε για να επηρεαστούν ψυχολογικά οι μετέχοντες χώρες στην συνδιάσκεψη της Γενεύης κατά του καθεστώτος Άσαντ. Μάλιστα υποστήριξε ότι ο σκοπός της παραγωγής αυτών των φωτογραφιών είναι η μεγαλύτερη στήριξη με οπλικά συστήματα των ανταρτών που μάχονται το καθεστώς Άσαντ.

Αλλά η εντυπωσιακή αποκάλυψη της τουρκικής επιθεώρησης και του τουρκικού πρακτορείου ειδήσεων, YDH, είναι ότι τις φωτογραφίες αυτές τις έχει τραβήξει ένας Σύρος αξιωματικός της στρατοχωροφυλακής που υπηρέτησε επί 13 χρόνια στον συριακό στρατο και μετά πέρασε στους αντάρτες. Ο αξιωματικός αυτός τράβηξε τις φωτογραφίες από το στρατιωτικό νοσοκομείο της Δαμασκού όπου συνεχώς μεταφέρονται πτώματα από τις συγκρούσεις με τους αντάρτες. 

Το πιο φρικιαστικό είναι ότι τα πτώματα αυτά  σκηνοθετήθηκαν έτσι ώστε να φαίνονται ότι έχουν υποστεί φρικτές κακοποιήσεις και έτσι να επιβαρυνθεί ακόμα περισσότερο το συριακό καθεστώς. 

Προφανώς πρόκειται για άλλη μια μυντιακή απάτη κάποιων διεθνών ΜΜΕ που επιδιώκουν με κάθε μέσο να διαλύσουν την Συρία όπως έκαναν και με την Λιβύη και να τη παραδώσουν βορρά στα διάφορα οικονομικά συμφέροντα των ενεργειακών αγωγών. 

Όλα αυτά ενώ την ίδια ώρα oı οι μοναχές που απήχθηκαν βρίσκονται ακόμα στα χέρα των ισλαμιστών και παράλληλα χιλιάδες χριστιανοί της Συρίας σφάζονται από τους ισλαμιστές αντάρτες χωρίς να υπάρξει καμία διεθνή κατακραυγή για αυτή την γενοκτονία.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Είστε Παρακράτος

Γράφει ο Γιάννης Λαζάρου 

Ρατσιστική επίθεση από το τελευταίο αποκούμπι του δέχθηκε ο Ελληνικός λαός. Από την ίδια την Δικαιοσύνη. Δεν είναι όλοι ο “σκληρός πυρήνας” του Κράτους σύμφωνα με την απόφαση που πήραν για την επιστροφή μισθών για τους ένστολους. Δεν είμαστε όλοι ίσα κι όμοια, λοιπόν. Ο σκληρός πυρήνας αυτού του μέλους-Κράτους είναι οι πολιτικοί, οι ένστολοι και οι δικαστές. Οι τρεις ανώτερες εξουσίες σε βάζουν στην θέση σου, λαέ. Είσαι η φλούδα του μέλους-Κράτους της ΕΕ. Είσαι η φλούδα που θα πεταχτεί στα σκουπίδια της ιστορίας. 

Δεν είναι η δικαίωση για τους μισθούς που περικόπηκαν από τον “σκληρό πυρήνα του Κράτους” που σε πονάει αλλά ότι εξαιτίας του μισθού και της θέσης σε βάζουν στον πάγκο της ζωής ως αναπληρωματικό και ως αναλώσιμο. Χωρίς εσένα το μέλος-Κράτος θα επιβιώσει, χωρίς αυτούς όχι. 

Δεν είμαστε όλοι ίσα κι όμοια σου λέει η Δικαιοσύνη που καλείται καθημερινά να αποδώσει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, μόνο που εσύ μετά από αυτή την δήλωσή της, είσαι απλά ο μονομάχος που ο Καίσαρας θα απολαύσει την παράσταση επιβίωσης έχοντας ήδη σκαμμένο τον λάκκο για το κουφάρι του ηττημένου. 

Με μεγάλη ευκολία η ελληνική Δικαιοσύνη υπερασπίζεται τα καταπατημένα μισθολογικά δικαιώματα του “σκληρού πυρήνα του Κράτους” αλλά εδώ και 3 χρόνια τις υποχρεώσεις του ο σκληρός πυρήνας του Κράτους απέναντι στο ίδιο το Κράτος δεν τις τήρησε. Αντιθέτως έκανε τα πάντα για να υπερασπιστεί την εξουσία που πλέον δεν είναι ελληνική. 

Οι ένστολοι έχουν τα δικαιώματά τους, έχουν όμως και την μεγάλη υποχρέωση να υπερασπίζονται το Σύνταγμα που είναι λέξη-λέξη το αποτέλεσμα των αγώνων του λαού. Αντιθέτως από την πρώτη στιγμή που το Σύνταγμα καταλύθηκε έβαλαν την πλάτη τους να υπερασπιστούν τους καταπατητές σηκώνοντας χέρι εναντίον του λαού. 2,000,000 λαού ξεχύθηκε όταν κατάλαβε ότι καταλύεται το Δημοκρατικό του Σύνταγμα προσπαθώντας να το προστατεύσει αυθόρμητα και χωρίς κομματική ώθηση. Υπερασπιζόταν ακόμα και τα δικαιώματα των ένστολων εκείνη την στιγμή αλλά αντί για τουλάχιστον σιωπηλή σύμπραξη με τον λαό, οι ένστολοι αποφάσισαν να υπερασπιστούν τους κατακτητές. 

Οι εκπρόσωποι της ελληνικής Δικαιοσύνης, από την πλευρά τους, αποδείχτηκε τελικά από την πρώτη στιγμή της καταπάτησης της Αλήθειας ότι δεν έχουν ίχνος κυττάρου μέσα τους από τον μεγάλο Δάσκαλό τους και προγονό τους, Αναστάσιο Πολυζωΐδη. Δεν ακούσαμε ούτε από έναν τρανό δικαστή της Ελλάδας το “εις το όνομα της Δικαιοσύνης, δεν υπογράφω”, αντίθετα δικάζουν Έλληνες όχι σύμφωνα με το Σύνταγμα στο οποίο ορκίστηκαν αλλά σύμφωνα με κατοχικούς νόμους. Και έχουν την απαίτηση να μην σχολιάζονται οι αποφάσεις που βγαίνουν από τους κατά τόπους Ναούς της Δικαιοσύνης. Παρέα πηγαίνουν οι Ναοί της Δήθεν Δημοκρατίας με τους Ναούς της Δήθεν Δικαιοσύνης, ενώ απέξω έχουν τα στρατά των ένστολων να φυλάνε και τους δύο Δήθεν Ναούς από την απειλή του Συντάγματος των Ελλήνων. 

Ο “σκληρός πυρήνας” του Κράτους με φερετζέ την Δικαιοσύνη και την Σημαία ενδιαφέρθηκε μόνο για τις χρηματικές απολαβές του. Δεν χρησιμοποίησαν ασπίδα την Σημαία και δεν αντέδρασαν όταν η κατοχική κυβέρνηση ξεκίνησε την αποδόμηση των Ενόπλων Δυνάμεων εκμηδενίζοντας την άμυνα της χώρας. Η θλιβερή εικόνα των στρατιωτικών να απαιτούν χρήματα κουνώντας την σημαία και η θλιβερότερη εικόνα των δικαστών να κάνουν λευκές απεργίες για τα λεφτά τους, αποδεικνύει ότι ο σκληρός πυρήνας αυτού του Κράτους είναι τόσο σκληρός όσο ένα αυγό όταν πρόκειται για τα προσωπικά τους συμφέροντα. 

Σκληρός πυρήνας ενός κράτους, έθνους, πατρίδας είναι το κομμάτι που δεν σπάει όταν δέχεται κάθε είδους επίθεση και ειδικά στα ιερά και τα όσια. Σκληρός πυρήνας είναι η ψυχή του εργάτη, του οικοδόμου, του αγρότη, του απλού Έλληνα που θα βάλει τα στήθια του μπροστά όταν απειλείται ο τόπος του. Και όταν κλήθηκε από τις συγκυρίες το απέδειξε. Και όταν έφθασε τούτος ο λαός μέχρι την βρύση να πιει νερό, ο λεγόμενος “σκληρός πυρήνας του μέλους-Κράτους” ήταν εκεί για να του κόψει τον δρόμο. 

Θέλουν να μας πείσουν ότι οι θεσμοί δεν πρέπει να προσβάλλονται όμως ο σεβασμός κερδίζεται και ποτέ δεν επιβάλλεται. Ο θεσμός για να γίνει αδιάβλητος και σεβαστός δεν έχει προσδιορισμένη τιμή. Δεν σταματάει τις εργασίες του όταν πρέπει να υπερασπιστεί τα δίκαια αντίθετα μπαίνει μπροστά με κάθε αντίτιμο για να προστατέψει τα δίκαια του συνόλου. 

Το υβριδικό φρούτο που κατασκεύασαν και ονόμασαν Ελληνικό Κράτος κοντά 200 χρόνια σκοπό είχε να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των κατασκευαστών του δίνοντας ισχύ και ουσία στο κουκούτσι του (ή αλλιώς σκληρό πυρήνα) και γι' αυτό λειτουργεί πάντα ως Παρακράτος εφόσον έχει ως αναλώσιμο το ουσιαστικό μέρος του που δεν είναι άλλο από τον λαό. Μείναμε με ένα στείρο κουκούτσι που γιγαντώνεται από τον θάνατο του λαού και των δικαιωμάτων του κουνώντας μας το δάχτυλο ότι αν δεν το σεβαστούμε ως θεσμό θα μάς αφανίσει. 

Όταν οι θεσμοί αποδεικνύουν με τα λόγια και τις πράξεις τους ότι λειτουργούν ως το αρχαιότερο επάγγελμα και όχι ως το αρχαιότερο λειτούργημα, είναι αυθόρμητη η αντιμετώπιση που θα έχουν τόσο από τους διαχρονικούς προστάτες και πελάτες τους, όσο και από τα προδομένα θύματά τους.

Πηγή Στον Τοίχο