Ελεύθεροι αποκλεισμένοι μιας ασπόνδυλης χώρας που δεν υπάρχει πια…

Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος

Κάποτε, ξέραμε τους ελεύθερους πολιορκημένους. Χθες, η πρωτεύουσα ήταν ένας τόπος ελεύθερων – αποκλεισμένων: ακόμα και οι πεζοί δεν μπορούσαν να κυκλοφορήσουν στο κέντρο της πόλης. Στα μπλόκα η αστυνομία ρωτούσε γιατί και προς τα πού μετακινούνται. Ούτε και περπατώντας δεν μπορούσαν να κινηθούν στην πόλη τους…

Κάποτε, το να μεταβάλλεται μια πόλη σε έρημο ήταν μια μορφή αντίστασης, ένας τρόπος αποδοκιμασίας σε πολύ συγκεκριμένες στιγμές.

Όμως η έρημος στην οποία μεταβλήθηκε χθες η Αθήνα για να υποδεχθεί τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγανγκ Σόιμπλε δεν ήταν αυτό: ήταν, αντίθετα, έρημος που εκφράζει έναν τόπο στον οποίο η ηγέτιδα τάξη του έχει απολέσει τους βασικούς δεσμούς αναφοράς με το ρόλο και κάθε στοιχειώδη λειτουργία ή καθήκον της. Εκφράζει μια χώρα που έχει πλέον αποφασίσει να αυτοκαταργηθεί.

Χθες ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών ήρθε, είδε και απήλθε ευτυχής από την Αθήνα: η ελληνική κυβέρνηση δεν τόλμησε να του αρθρώσει λέξη για τίποτα, όπως ακριβώς ο κ. Σόιμπλε είχε απαιτήσει πριν έρθει.

Εγινε δεκτός με δουλικότητα πρωτοφανή, που είναι απορίας άξιον πώς δεν έκανε τους οικοδεσπότες του να κοκκινίζουν. Κι αυτό δεν αφορά τόσο στα αδιανόητα μέτρα ασφαλείας και στους περιορισμούς, όσο στο πώς επέβαλε ανοιχτά, δημόσια και εκ των προτέρων μια αυτολογοκρισία που δεν ταιριάζει σε κυβερνήτες έστω και πτωχευμένης χώρας.

Ηταν φυσικά θλιβερό να ακούει κανείς τον Σόιμπλε σε ύφος διατάγματος να λέει ότι ήρθε επειδή τον κάλεσε ο πρωθυπουργός (κάρφωμα…) για να δείξει ότι μας έχει εμπιστοσύνη, ότι πρέπει να ξεχάσουμε το κούρεμα αν θέλουμε το καλό μας και να μην «κινδυνεύσουμε», ότι αν τολμήσουμε να πούμε λέξη θα έχουμε κακά ξεμπερδέματα και ότι θα δει και αν χρειαστούν και άλλα μέτρα το 2014… Και μετά σιωπή…

Σε αυτή την ερημιά, η μόνη «ζωντάνια» ερχόταν από μία Βουλή απελπιστικά τραγική, όπου είχαν ανοίξει οι οχετοί και δεν έλεγαν να κλείσουν…

Και μέσα στην καθολική απαξίωση μιας ασπόνδυλης πλέον Ελλάδας, μια λέξη που πριν από ενάμιση χρόνο μονοπωλούσε την πολιτική ζωή ερχόταν τώρα θολή και απόμακρη, πραγματικά ακατανόητη, στο μυαλό: «επαναδιαπραγμάτευση».

Ηταν μια λέξη – σημαία πίσω από την οποία στοιχήθηκαν πολλά.

Τελικά, ήταν εντελώς κενή περιεχομένου: όπως ήρθε, έτσι έφυγε.

Και χθες ήταν φυσικό η εκκωφαντική κενότητά της να αντηχεί μέσα από τις εικόνες μιας τέτοιας πρωτοφανούς αυτολογοκρισίας, μιας κυβέρνησης που έχει αποδεχθεί ότι δεν έχει πια το δικαίωμα όχι να διαφωνεί, αλλά ούτε καν να μιλά όταν της το απαγορεύουν μέσα στην ίδια της την έδρα: στην πρωτεύουσα μιας χώρας που δεν υπάρχει πια…

Η μοίρα των προτεκτοράτων

Γράφει ο Νικήτας Χιωτίνης

Τα κόμματα, στα πρώτα χρόνια του νεοελληνικού κράτους, υπήρξαν ειλικρινή και με ξεκάθαρες στοχεύσεις. Τρία κόμματα, το ρωσικόν, το γαλλικόν και το αγγλικόν, χωρίς περιστροφές και ψευδαισθήσεις.
Η νεότερη Ελλάς, κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821, βοηθήθηκε μεν να απελευθερωθεί, ο σκοπός όμως ήταν να καταστεί προτεκτοράτο. Η μοίρα της αυτή μάλιστα εντέχνως ασφαλίστηκε, καθ’ όσον δεσμεύτηκε με δάνεια από τους προστάτες της, τα περίφημα «δάνεια της Αγγλίας», έκφραση που παλαιότερα χρησιμοποιούσαν συχνά οι παππούδες μας θέλοντας να χαρακτηρίσουν τα τεράστια χρέη.
Η Ελλάς έκτοτε έτσι πορεύτηκε, ο Κοραής μάλιστα αιτιολόγησε και πνευματικά αυτήν την «προστασία», εισάγοντας την περίφημη «μετακένωση» ως τον μοναδικό τρόπο «φωτισμού» των νεοελλήνων από τη Δύση. Το προτεκτοράτο ξεκίνησε και πορεύθηκε πολιτικά και ιδεολογικά ως απολύτως εξαρτώμενο από τις «προστάτιδες δυνάμεις» και ουδέποτε μπόρεσε να αποδεσμευθεί από αυτό.
Προσπάθειες αλλαγής αυτής της μοίρας του έγιναν, π.χ., με τον Ίωνα Δραγούμη, με τον Περικλή Γιαννόπουλο και άλλους, κυρίως όμως με την περίφημη γενιά του ’30. Καταδήλως όμως δεν μπόρεσαν να αποδεσμεύσουν τη χώρα από τους αρχικούς σχεδιασμούς της υπόλοιπης Ευρώπης γι’ αυτήν.
Ουδείς γινόταν πρωθυπουργός αν δεν πέρναγε από την Αγγλία αρχικώς, από τις ΗΠΑ στη συνέχεια, απ’ όταν δηλαδή η νέα αυτή υπερδύναμη καταδήλως καθυπόταξε την Ευρώπη (συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, με τις περίφημες Συμφωνίες της Βόννης το 1951 και του Λονδίνου το 1953).
Έτσι δεν θα πρέπει να εκπλησσόμαστε που ενώ αρχικώς οι πολιτικές παρατάξεις της χώρας μας (ή του χώρου μας, όπως θα ’λεγε ο Καραμπελιάς[1]) έπαψαν να ονομάζονται ευθέως με τα ονόματα των προστατών τους, τελευταία φαίνεται πως έπαψαν να κρύβονται («θέλει η π… να κρυφτεί μα η χαρά δεν την αφήνει»).
Επιπλέον αιτιολογούν και αυτές με θαυμαστή σύμπνοια – στη σύμπνοια αυτή περιλαμβάνονται και οι συστημικοί δήθεν αντίθετοι[2] – ως άλλοι Κοραήδες, τα τεκταινόμενα, προτείνοντάς μας en bloc τη μοναδική οδό του εκσυγχρονισμού μας.
Από το να «γίνουμε ευρωπαίοι» μέχρι την προσφώνηση της (τότε) προέδρου της Βουλής κ. Μπενάκη προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όπου τόνισε πως εισερχόμαστε σε περίοδο καταλύσεων των εθνικών ανεξαρτησιών των κρατών, γιατί έτσι πρέπει να γίνει, φτάσαμε αισίως στην κωμικοτραγική κατάσταση να έχουμε υπουργούς με λιγότερες αρμοδιότητες επί του αντικειμένου του υπουργείου τους, από αυτές που είχαν παλαιότερα οι γενικοί γραμματείς. Τον ρόλο της κυβέρνησης ανέλαβαν ανοικτά και προκλητικά υπάλληλοι της τρόικας.

Είναι σαφές πως η Ελλάς ψευδεπιγράφως εξακολουθεί να αποκαλείται κράτος. Της είναι αδύνατο να ασκήσει πολιτική αυτεξουσίως, ο αρμόδιος υπουργός των Οικονομικών ούτε για τον ΦΠΑ των τζατζικιών μπορεί να αποφασίσει!
Οι «πολιτικοί» που παίζουν τους πολιτικούς, έλκοντας την ισχύ τους από ξένα κέντρα, είναι ανερυθριάστως ανδρείκελα και φερέφωνα. Ολοένα και περισσότερο προκλητικά, ολοένα με περισσότερο θράσος, μια πολιτική κάστα εναλλάσσεται στην εξουσία (δηλαδή στην άσκηση αρμοδιοτήτων τοποτηρητή) ψευδόμενη, εξαπατώντας και δημιουργώντας στρατούς φανατισμένων, τινές εκ των οποίων νομίζουν μάλιστα πως κάνουν πολιτική.
Εδώ και πάνω από μισόν αιώνα, δυόμισι οικογένειες εναλλάσσονταν στην εξουσία, με κάποιες πρόσκαιρες προσθήκες ημετέρων οικογενειών στα ημίχρονα. Σήμερα, σιγά σιγά παίρνουν τη σκυτάλη απευθείας οι υπάλληλοι των πατρώνων, δηλαδή των μεγάλων αρχηγών του χρηματοπιστωτικού συστήματος (μην ξοδευόμαστε με τους ενδιαμέσους). Βεβαίως πάντα παρόντες και οι διανοούμενοι του συστήματος, αιτιολογούν και προπαγανδίζουν για τους εργοδότες τους[3]. Όπως έλεγε ο Καστοριάδης, το όνειρο σήμερα του διανοουμένου είναι να γίνει σύμβουλος του πρίγκιπα.

Αλλαγή (συγγνώμη για τη λέξη, δεν φταίει αυτή για τον τρόπο που χρησιμοποιείται) δεν πρόκειται να προκύψει αν δεν συνεργήσουν η πολιτική και η πνευματική χειραφέτηση των λαών.
Μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο;
Μπορεί να επαναληφθεί μια χειραφέτηση τύπου πολιτιστικής επανάστασης Μάο, που κατάφερε να αποσπάσει την Κίνα από τους Άγγλους;
Υπάρχει στη χώρα μας τέτοιας εμβέλειας πολιτικό προσωπικό, ή μάλλον μπορεί να υπάρξει;
Μια και δεν μπορούμε να στειρώνουμε τους πολιτικούς μας, μπορούμε να ψηφίζουμε με βάση τις πραγματικές τους προθέσεις, γνώσεις και ικανότητες και την πραγματική κοινωνική τους προσφορά;
Μπορούμε να απαιτήσουμε θεσμική θωράκιση της Δημοκρατίας, αρχικώς με την τήρηση της συνταγματικής επιταγής περί τριών διακριτών εξουσιών, της εκτελεστικής, της νομοθετικής και της δικαστικής, μη εμπλεκόμενη ή ακόμα και συνταυτιζόμενη η μια με την άλλη;
Αυτός ο λαός των καναπέδων και των σίριαλ μπορεί να επιβάλει μια πραγματική αλλαγή ή βολεύεται υποταγμένος;
Μήπως τελικά η μοίρα των προτεκτοράτων και των protectés έχει ενσωματωθεί με το DNA των συλλογικώς αλλά και των ατομικώς προστατευομένων; Δεν νομίζω πως αυτό μας αξίζει...

* O Δρ. Νικήτας Χιωτίνης είναι Αρχιτέκτων, Καθηγητής ΤΕΙ, Τμήματος Εσωτερικής Αρχιτεκτονικής και Σχεδιασμού Αντικειμένων.

[1] Αναφέρομαι σε μια δημόσια συζήτηση του «Άρδην» στις 4 Ιουλίου, με θέμα «Η Ελλάδα από χώρα σε χώρο».
[2] Τα πολιτικά συστήματα αυτοδιαμορφώνονται για να διαρκέσουν, με τη δημιουργία πάντα μιας δήθεν αμφισβήτησής τους, εντός των κόλπων τους, ως απαραίτητο προσάρτημα που εξασφαλίζει τη βιωσιμότητά τους. Θυμηθείτε το περίφημο χαρτάκι της Γιάλτας με την ένδειξη στην Ελλάδα «10%».
[3] Δες «Η αποστασία των διανοουμένων», Γ. Καραμπελιάς, Εναλλακτικές εκδόσεις, Αθήνα 2013.

Ακριτολογίες

Γράφει ο Ακρίτας

Όλα τα αφορολόγητα έπεσαν εκτός από ένα: αυτό του 66% του μισθού του Βουλευτή.
Δηλαδή ένας βουλευτής με τις υψηλότερες αποδοχές των 100 χιλ ευρώ,
πληρώνει τον ίδιο φόρο μ' έναν που έχει εισόδημα 33 χιλ ευρώ.
Αυτοί είναι οι... «δημοκράτες» και φύλαρχοι του Συντάγματος.

***

Όλοι οι βασικοί δημόσιοι μισθοί έχουν μειωθεί εκτός από έναν: αυτό του Βουλευτή.

***

Το ισχύον Ελληνικό Σύνταγμα κατά την αμετάβλητη διατύπωση που διατηρεί ο Έλληνας νομοθέτης ήδη από το Σύνταγμα του 1911, ορίζοντας στο άρθρο 4 παρ. 5 ότι «Οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις τους», κατοχυρώνει ρητά τις δύο αρχές της φορολογικής δικαιοσύνης, ήτοι την αρχή της καθολικότητας του φόρου και την αρχή της φορολογικής ισότητας.
Το νέο φορολογικό και σύμφωνα με την επιστημονική υπηρεσία της Βουλής δεν είναι συμβατό με την αρχή της φορολόγησης βάσει της φοροδοτικής ικανότητας.
Άλλη μία καραμπινάτη αντισυνταγματική ψήφιση από τους «δημοκράτες» της Βουλής.

***

Μετά την επιστολή Σαμαρά προς τον Σλάβο πρωθυπουργό της πΓΔΜ, οι σκοπιανοί θα φτιάξουν νέο άγαλμα 100 μέτρων του Αριστοτέλη και θα ονομάσουν την Βουλή «Μακεντότσι Πολίτικα Αριστότελ».

***

Πως βλέπω την μείωση του ΦΠΑ στη εστίαση;
Πολύ κουβέντα για το τίποτα.
Γιατί;
Διότι όταν το κράτος έχει εισπράξει για το 2012 το 15% του επιβεβαιωμένου ΦΠΑ(0,5 εκ από 3,5 δις), ο οποίος ΦΠΑ έχει δηλωθεί από το 75% των ελεύθερων επαγγελματιών και επiχειρήσεων, περιμένει κάποιος να μας σώσει το 13% στην εστίαση;
Όσο η πολιτική του κράτους παραμένει πιστή στην κάλυψη της φοροδιαφυγής, τότε και 3% να το πάνε, πάλι ο ΦΠΑ δεν θα εισπράττεται. Η θεωρία περί κατανάλωσης είναι για κράτη όπου η φοροδιαφυγή είναι σε ανεκτά επίπεδα και όχι στο 25% του ΑΕΠ.!!!

Ντουμπάι: Νορβηγίδα καταδικάστηκε επειδή κατήγγειλε το βιασμό της

Κατηγορούμενη βρέθηκε η 24χρονη Μάρτε Ντάλελβ από τη Νορβηγία, που είχε καταγγείλει τον βιασμό της στις αρχές των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, καθώς με απόφαση δικαστηρίου, καταδικάστηκε την Τετάρτη σε φυλάκιση 16 μηνών.

Το θέμα έχει προκαλέσει σάλο στη Νορβηγία με τον υπουργό Εξωτερικών της Νορβηγίας Έσπεν Μπαρτ Έιντε να δηλώνει ότι «φαίνεται πολύ παράξενο κάποιος που καταγγέλλει βιασμό να καταδικάζεται για πράξεις που στο δικό μας κόσμο δεν αποτελούν ούτε καν πταίσματα».

Το δικαστήριο του Ντουμπάι την καταδίκασε για ανάρμοστη συμπεριφορά με την αιτιολογία ότι είχε ερωτικές επαφές εκτός γάμου, για ψευδορκία και κατανάλωση αλκοόλ. Η νεαρή γυναίκα έκανε έφεση και θα ξαναδικαστεί, πιθανότατα στις αρχές Σεπτεμβρίου ενώ έχει καταφύγει σε μια νορβηγική εκκλησία στο Ντουμπάι απ' όπου έκανε έκκληση στην πατρίδα της για οικονομική βοήθεια αφού ξόδεψε όλες τις οικονομίες της για να πληρώσει τον συνήγορό της.

Ο υπουργός Εξωτερικών επιχείρησε να επικοινωνήσει με τον ομόλογό του των ΗΑΕ για να συζητήσουν την υπόθεση, όμως χωρίς επιτυχία καθώς σήμερα οι αρμόδιοι απουσίαζαν επειδή είναι Παρασκευή, η ημέρα της προσευχής.

«Πιστεύω ότι είναι προτιμότερο να συνεχίσει η Νορβηγία να έχει διπλωματική αντιπροσωπεία στη χώρα», δήλωσε η νομική σύμβουλος του υπουργείου, Κάθριν Ράαντιμ αποκλείοντας το ενδεχόμενο ανάκλησης του πρεσβευτή της Νορβηγίας από τα ΗΑΕ, καθώς όπως εξήγησε κάτι τέτοιο, μπορεί να δυσχεράνει ακόμη περισσότερο τη θέση της Ντάλελβ.

«Το λιγότερο που μπορούν να κάνουν οι νορβηγικές αρχές είναι να της επιτρέψουν να μείνει στην πρεσβεία μας στο Άμπου Ντάμπι, όπου δεν θα μπορούν να την συλλάβουν», δήλωσε ο Περ Βίλι Άμουδσεν, βουλευτής του δεξιού Προοδευτικού Κόμματος καλώντας την κυβέρνηση να στηρίξει τη νεαρή γυναίκα.

Ο Ερντογάν καταδικάζει τα "δύο μέτρα και τα δύο σταθμά" της Δύσης

Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κατηγόρησε σήμερα δυτικά και αραβικά κράτη πως εφαρμόζουν «δυο μέτρα και δυο σταθμά» διότι δεν καταδίκασαν την ανατροπή από το στρατό του εκλεγμένου προέδρου της Αιγύπτου Μοχάμεντ Μόρσι, η Μουσουλμανική Αδελφότητα του οποίου –όπως και το κόμμα του Ερντογάν στην τουρκική πολιτική σκηνή–, αποτελεί την κύρια έκφανση του πολιτικού ισλάμ στη χώρα αυτή.

Η κυβέρνηση της Τουρκίας έχει καταστεί ένας από τους σφοδρότερους επικριτές σε διεθνές επίπεδο αυτού που αποκαλεί «απαράδεκτο πραξικόπημα» στην Αίγυπτο νωρίτερα αυτόν τον μήνα.

Αν και οι ΗΠΑ εξέφρασαν ανησυχία για την απομάκρυνση του Μόρσι και ζήτησαν να επιστρέψει η χώρα στη δημοκρατική διαδικασία, όπως και η Ευρωπαϊκή Ένωση, έχουν αποφύγει να κάνουν λόγο περί πραξικοπήματος, αφού κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι οι Ουάσινγκτον, όπως και οι Βρυξέλλες, θα ήταν αναγκασμένες να επιβάλουν κυρώσεις. Άλλα αραβικά κράτη ουσιαστικά πανηγύρισαν την ανατροπή του Μόρσι.

«Χώρες οι οποίες υποστηρίζουν την δημοκρατία και ενδιαφέρονται γι΄ αυτήν δεν θα έπρεπε να εφαρμόζουν δύο μέτρα και δύο σταθμά σε τέτοιου είδους γεγονότα. . . θα έπρεπε να το λένε ότι συμβαίνει κάτι κακό όταν συμβαίνει κάτι κακό», είπε χαρακτηριστικά ο Ερντογάν μιλώντας σε δυτικούς, άραβες και άλλους ξένους πρεσβευτές αργά χθες. «Εκείνοι οι οποίοι εκθειάζουν την δημοκρατία όταν συναντώνται μαζί μας, που μας λένε ότι "δεν μπορεί να συμβιβάζεται κανείς όσον αφορά την δημοκρατία", ας δείξουν το ανάστημά τους», πρόσθεσε ο πρωθυπουργός της Τουρκίας.

Ο Ερντογάν απαίτησε να μάθει γιατί η διεθνής κοινότητα παρέμεινε σιωπηλή για το γεγονός ότι τουλάχιστον 99 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους αφότου ανατράπηκε ο Μόρσι, οι μισοί και πλέον όταν στρατιώτες άνοιξαν πυρ εναντίον ισλαμιστών διαδηλωτών την 8η Ιουλίου.

«Γιατί δεν μιλάτε; Εμπρός, μιλήστε εναντίον αυτού του γεγονότος. Δεν υπάρχει λόγος να είστε επαμφοτερίζοντες. Αν δεν μιλήσετε εδώ, πότε θα μιλήσετε;», είπε.

Οι Αιγύπτιοι είχαν υποδεχθεί τον Ερντογάν σαν ήρωα στην πλατεία Ταχρίρ το 2011, όταν έγινε ένας από τους πρώτους ξένους ηγέτες που διεμήνυσαν στον Χόσνι Μουμπάρακ ότι η εξουσία του είχε τελειώσει.

Αλλά η δημοτικότητα του Ερντογάν εντός και εκτός της χώρας του επλήγη μετά την βίαιη καταστολή των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων σε όλη την Τουρκία τις τελευταίες εβδομάδες, με πέντε νεκρούς και χιλιάδες τραυματίες.

Η νέα μεταβατική κυβέρνηση της Αιγύπτου έχει προειδοποιήσει την Άγκυρα να μην αναμιγνύεται στα εσωτερικά της χώρας και την περασμένη εβδομάδα κάλεσε τον Τούρκο πρεσβευτή στο Κάιρο. Ο πρεσβευτής της Αιγύπτου στην Άγκυρα δεν παρέστη στο δείπνο που παρέθεσε ο Ερντογάν στους επικεφαλής των ξένων διπλωματικών αντιπροσωπειών στην τουρκική πρωτεύουσα χθες.

Η αντίδραση της ισλαμικών καταβολών, συντηρητικής κυβέρνησης του Ερντογάν στα γεγονότα στην Αίγυπτο εν μέρει οφείλεται στην ιστορία της Τουρκίας: στα τρία στρατιωτικά πραξικοπήματα στην Τουρκία μετά το 1960 και την απομάκρυνση της πρώτης κυβέρνησης στην οποία συμμετείχε ένα ισλαμικό κόμμα, γεγονότα στα οποία αναφέρθηκε ο Ερντογάν.

Αυτό είναι κάτι που οι υποστηρικτές του Μόρσι γνωρίζουν. «Λόγω του γεγονότος ότι έχει μια ιστορία πραξικοπημάτων, η Τουρκία μας καταλαβαίνει καλύτερα, δεν θέλει να υποστούμε τα ίδια δεινά που υπέστη εκείνη», δήλωσε ο Άμπντουλ Μαγκούντ Νταρντέρι, πρώην βουλευτής του Κόμματος Ελευθερίας και Δικαιοσύνης. «Ο Ερντογάν είναι ακόμα ήρωας στην Αίγυπτο και στον αραβικό κόσμο... Εάν ο Ερντογάν έθετε υποψηφιότητα στις εκλογές στην Αίγυπτο πιθανόν θα εκλεγόταν», πρόσθεσε.

Πηγή ΑΠΕ - ΜΠΕ

Οι Αμερικανοί, οι Γερμανοί και το τίποτα

Γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας

Ομόρφυνε ξαφνικά η κυβέρνηση ή μήπως Γερμανοί και Αμερικάνοι σπεύδουν για ένα… γρήγορο; Σύμφωνα με τα όσα λένε στο Μαξίμου οι μεγάλοι «φίλοι» «σύμμαχοι» και «εταίροι», έρχονται αναγνωρίζοντας την προσπάθεια που γίνεται. Κατά μια άλλη άποψη, Ουάσιγκτον και Βερολίνο διαγκωνίζονται για το ποιος θα προλάβει μια τελευταία ξεπέτα…

Ας ρίξουμε μια ματιά στην ατζέντα των εξελίξεων:

• Όταν αποχωρεί η ΔΗΜΑΡ και αποσταθεροποιείται η κυβέρνηση ο Σόιμπλε αποφασίζει να επισκεφτεί την Αθήνα.
• Ταυτόχρονα η Ουάσιγκτον ανοίγει στο Σαμαρά την πόρτα για επίσκεψη στο Λευκό Οίκο (8/8/20013).
• -Μια μέρα πριν την άφιξη Σόιμπλε στην Αθήνα (Τετάρτη 17 Ιούλη) ανακοινώνεται ότι θα μας έρθει το Σαββατοκύριακο και ο Αμερικανός υπουργός οικονομικών.
• Την ίδια ακριβώς μέρα ανακοινώνεται ότι θα επισκεφτεί την Αγκυρα σήμερα Παρασκευή ο υπουργός εξωτερικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευ. Βενιζέλος προκειμένου—σύμφωνα με όσα μαθαίνουμε—να αποκατασταθεί η ελληνοτουρκική επαφή που επιζητούν οι Αμερικανοί ενόψει της επίσκεψης Σαμαρά στην Ουάσιγκτον.
• Την Πέμπτη, την ίδια σχεδόν ώρα που ο Σόιμπλε ήταν στο Μέγαρο Μαξίμου και τα έλεγε με τον πρωθυπουργό Σαμαρά, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας επέλεξε να ορίσει τη συνάντησή του στο προεδρικό Μέγαρο με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τον Μανώλη Γλέζο ο οποίος ας μην ξεχνάμε εκτός του ότι πρωτοστατεί στην ιστορία των γερμανικών αποζημιώσεων, ήταν αυτός (μαζί με το Σάντα) που κατέβασε τη Γερμανική σημαία από την Ακρόπολη την περίοδο της κατοχής.

Τα παραπάνω, μπορεί και να είναι απλώς τυχαίες αποτυπώσεις μιας ατζέντας. Αν, ωστόσο, αντιμετωπίσει κάποιος τις κινήσεις της Γερμανίας και των ΗΠΑ έναντι της Ελλάδας όχι ως συμπληρωματικές αλλά ως αντίρροπες τότε οι εν λόγω εγγραφές στην ατζέντα έχουν ενδιαφέρον και περιγράφουν το τεντωμένο σχοινί πάνω στο οποίο ακροβατεί η κυβέρνηση Σαμαρά.

Αυτό το τεντωμένο σχοινί μπορεί να το αντιληφθεί κάποιος αν θυμηθεί το πρόσφατο δημόσιο ξεκατίνιασμα των υπουργών οικονομικών Γερμανίας και ΗΠΑ. Η αμερικανογερμανική κόντρα εμφανίζεται ακόμη πιο ξεκάθαρη αν παρακολουθήσει κανείς τη συζήτηση που συντελείται αυτό ακριβώς το διάστημα για το ρόλο του ΔΝΤ στα ευρωπαϊκά προγράμματα διάσωσης, σαν αυτό της Ελλάδας. Με πιο απλά λόγια οι Αμερικανοί εμφανίζονται να πιέζουν προς μια πολιτική που να ενισχύει τη ζήτηση, ζητώντας από τους Γερμανούς να «κόψουν χρήμα», ή κατά μια άλλη διατύπωση, να βάλουν το χέρι στη τσέπη. Απ’ την πλευρά τους οι Γερμανοί επιμένουν στο σκληρό δημοσιονομικό νοικοκύρεμα και ζητούν από την Ουάσιγκτον να κοιτάξει τη δουλειά της αφήνοντάς τους να κουμαντάρουν το ευρωπαϊκό «μαγαζί».

Τα πράγματα, προφανώς, δεν είναι τόσο απλά όσο συνοπτικά (και αφαιρετικά) παρουσιάζονται πιο πάνω, καθώς η διασύνδεση και διαπλοκή των ευρωατλαντικών και αμερικανογερμανικών οικονομικών συμφερόντων είναι τέτοια που δύσκολα μπορούν να επιμεριστούν κέρδη και ζημιές για τη μια ή την άλλη πλευρά. Υπάρχει ωστόσο κάτι που είναι σαφέστερο και έχει να κάνει με τη διανομή της γεωπολιτικής ισχύος: το Βερολίνο θεωρεί ότι έχει έρθει ο χρόνος να αμφισβητήσει την αμερικανική ηγεμονία στην Ευρώπη όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά την ήττα της στο β’ παγκόσμιο πόλεμο. Η Ουάσιγκτον, από την πλευρά της πιστεύει ότι μια τέτοια ώρα δεν πρόκειται να έρθει ποτέ!

Μέσα απ’ αυτήν την οπτική γωνία το δίλλημα της Ελλάδας και της όποιας ελληνικής κυβέρνησης και γενικότερα των πολιτικών δυνάμεων της χώρας είναι προφανές, αλλά ταυτόχρονα και εξαιρετικά δύσκολο να απαντηθεί, καθώς οι Γερμανοί έχουν το χρήμα και οι Αμερικανοί τεράστια ισχύ την οποία δεν είναι δυνατό να αγνοήσει κανείς.

Κάπως έτσι ετοιμάζεται για τη σχοινοβασία ο πρωθυπουργός καθώς ετοιμάζει τις βαλίτσες του για το Λευκό. Ο Αντώνης Σαμαράς γνωρίζει πολύ καλά ότι όσο εύκολα μπορούν να τινάξουν στον αέρα την χώρα και την κυβέρνησή του οι Γερμανοί, άλλο τόσο εύκολα μπορούν και οι Αμερικάνοι. Το αναπάντητο για την ώρα ερώτημα, είναι πως μπορεί να μοιράσει το ελληνικό τίποτε μεταξύ κάποιων που ζητούν τα πάντα;

Πηγή

Φτιάχνουν το "κλίμα" πριν από τις διακοπές

Της Δήμητρας Καδδά

Μετά τον «σκόπελο» Σόιμπλε και την μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, η κυβέρνηση ενορχηστρώνει τα επόμενα «καλά» γεγονότα στα οποία θέλει να στηρίξει την ισχυροποίησή της πριν από τις Αυγουστιάτικες διακοπές γνωρίζοντας ότι μετά -και πάλι- έρχονται δύσκολα. Προωθεί: την επίσκεψη του ΥΠΟΙΚ των ΗΠΑ στην Αθήνα, τις αποφάσεις ΕΕ και ΔΝΤ για τις δόσεις, αλλά και το ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ στις 8 Αυγούστου.

Ο κ. Σόιμπλε στη χθεσινή του επίσκεψη δεν «εξέπληξε» ούτε ευχάριστα, ούτε όμως και δυσάρεστα. Οι εκτιμήσεις όσων ανέφεραν ότι θα είχε ηπιότερη μεν στάση από ότι στο παρελθόν, αλλά ότι θα απευθυνόταν σε διπλό κοινό, Ελλάδας και Γερμανίας επιβεβαιώθηκαν από το ύφος των δηλώσεών του:

- Το πρωί στο ελληνογερμανικό επιμελητήριο σε αυστηρό ύφος ζήτησε «να σταματήσει κάθε κουβέντα (σημ. τώρα) για κούρεμα χρέους» λέγοντας ότι αλλιώς «είναι πολύ επικίνδυνο». Είπε στην κυβέρνηση ότι αν το ζητούσατε «αυτό θα σήμαινε ότι είστε ψεύτες», ότι καταστρέφετε κάθε μορφή εμπιστοσύνης», αναφέροντας μάλιστα ότι υπήρχε σχετική «αναφορά» του κ Στουρνάρα στις αρχές του χρόνου...

- Το απόγευμα, στην συνέντευξη τύπου που εδόθη μίλησε για ανοικτό ενδεχόμενο παρεμβάσεων στο χρέος και αναφέρθηκε στην συμφωνία του Δεκεμβρίου του 2012 λέγοντας ότι «όλοι πρέπει να κάνουν αυτό που έχει συμφωνηθεί».

Μόνο που, ενώ πριν από λίγο καιρό ο κ. Ντάισελμπλουμ, μιλώντας στην ίδια αίθουσα του ΥΠΟΙΚ προσδιόριζε χρονικά την κρίσιμη αυτή απόφαση στον Απρίλιο του 2014, ο κος Σόιμπλε χθες αόριστα αναφέρθηκε στο δεύτερο μισό ή και στο τέλος του επόμενου έτους, συνδέοντάς τη με το «τέλος» του προγράμματος (σημ Μνημονίου) και επαναλαμβάνοντας ότι στο μεσοδιάστημα, η Ελλάδα θα πρέπει κατά γράμμα και χωρίς παρεκκλίσεις να κάνει τα συμφωνηθέντα, να δημιουργήσει πρωτογενή πλεονάσματα...

Το δύσκολο Φθινόπωρο

Κυβερνητικά στελέχη εξηγούν ότι «ο κ. Σόιμπλε έκανε σαφές ότι η Ελλάδα αν θέλει νέο δάνειο ή παρεμβάσεις στο χρέος θα πρέπει να εφαρμόσει το μνημόνιο που προβλέπει πολύ δύσκολους στόχους για τους επόμενους μήνες». Πέραν του «κινδύνου» για αποκλίσεις δημοσιονομικές, αν δεν πετύχει το σκέλος των εσόδων, οι διαθρωτικές παρεμβάσεις που έχουν «μαζευτεί» είναι ιλιγγιώδεις, αναφέρουν, με πυρήνα αντιδράσεων το δημόσιο αλλά και με πολλές, άλλες, «κραταιές» ομάδες.

«Η κυβέρνηση το γνωρίζει καλά και επιθυμεί να αρχίσει το τροχάδην μετά τον 15Αύγουστο, καθώς αν και πάλι έρθει η τρόικα και μας βρει με καθυστερήσεις, τότε τα πράματα θα είναι δύσκολα διαχειρίσιμα» αναφέρουν αρμόδιες πηγές. Έτσι, προσθέτουν το μόνο διάστημα που μπορούν να «επουλωθούν» οι πολιτικές πληγές, είναι αυτό που μεσολαβεί πριν τις ολιγοήμερες «διακοπές»…

Η «βροχή» καλών ειδήσεων

Το επόμενο «βήμα» στην προσπάθεια αλλαγής κλίματος έχει οριστεί για την Κυριακή με την επίσκεψη στην Αθήνα ενός άλλου ισχυρού άνδρα και «αντιπάλου» ιδεολογικά του κ. Schaeuble, του υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ Jack Lew. Θα συναντηθεί με τον Πρωθυπουργό Α. Σαμαρά και τον ομόλογό του Γ. Στουρνάρα, ενόψει και της επίσκεψης του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ στις 8 Αυγούστου, επίσκεψη που θεωρείται η «κορωνίδα» της κυβερνητικής προσπάθειας αλλαγής κλίματος.

Θα μεσολαβήσουν οι αποφάσεις για τις δόσεις της Ε.Ε. (συνεδριάζει το EWG την προσεχή εβδομάδα) και του ΔΝΤ (με συνεδρίαση του ΔΣ του Ταμείου στο τέλος του μήνα). Από την 1η Αυγούστου δε, θα εφαρμοσθεί και η πρόσφατη απόφαση -με την βούλα τα τρόικας- για την μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση στο 13%. Θα εφαρμοσθεί προσωρινά -έως το τέλος του 2013- με επέκταση μόνο αν κριθεί (από τους δανειστές) ότι το όφελος μεταφέρθηκε στις τιμές και στην οικονομία...

Πηγή

Ενοχή και λήθη...

Της Ζέζας Ζήκου

Ηρθε στην Αθήνα με την αύρα του Μεσσία, αλλά εγώ ήμουν αποκλεισμένη στο σπίτι μου όχι εξαιτίας οικονομικής κατοχής, αλλά αστυνομοκρατίας, και δεν μπόρεσα να τη νιώσω... Οχι, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δεν εξήγγειλε τη μεγαλεπήβολη «επενδυτική και οικονομική επίθεση για την Ελλάδα» –κοινώς ένα «νέο σχέδιο Μάρσαλ» για τη χώρα μας– διότι ακόμη δεν είμαστε «ώριμοι» (δηλαδή μέχρι σημείου του σάπιου φρούτου) για να δεχθούμε τη γερμανική και όχι την αμερικανική εκδοχή του.

Αντίθετα, ο κ. Σόιμπλε έσπευσε να κλείσει το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων, καθώς ερωτηθείς σχετικά είπε: «Δεν υπάρχουν ανοιχτά νομικά ζητήματα για τις γερμανικές αποζημιώσεις». Συγκεκριμένα, στη συνέντευξη Τύπου στο υπουργείο Οικονομικών, αφού ρωτήθηκε από τους Ελληνες δημοσιογράφους ποιες είναι οι προθέσεις της Γερμανίας σε σχέση με το κατοχικό δάνειο και τις γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις, είπε χαρακτηριστικά: «Οι Γερμανοί αναγνωρίζουμε τη συνεχιζόμενη ευθύνη μας για την κρίση που προκάλεσαν οι ναζί στην Ευρώπη με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ακόμη και αν οι σημερινοί Γερμανοί δεν έχουν μνήμη, καθώς έχουν γεννηθεί σε μεταγενέστερους χρόνους, η ευθύνη εξακολουθεί να υπάρχει και πρέπει να δούμε πραγματικά τι έγινε στην Ελλάδα εκείνη την εποχή». Αυτό όμως, όπως επισήμανε, είναι ένα θέμα εντελώς διαφορετικό από τις γερμανικές αποζημιώσεις που έχουν διευθετηθεί τελεσίδικα. Υπονοεί ξεκάθαρα ότι το θέμα έχει κλείσει με τη συμφωνία του Λονδίνου.

Ωστόσο, εμείς θα επισημάνουμε τα εξής: Με το άρθρο περί «πολεμικής ενοχής» της Συνθήκης των Βερσαλλιών, η Γερμανία δεχόταν την ευθύνη για την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και την πληρωμή πολεμικών επανορθώσεων. Οι όροι της συνθήκης προκάλεσαν σοκ και οργή στη γερμανική κοινωνία, ενίσχυσαν τις ακραίες φωνές και εντέλει έφεραν στην εξουσία τους οραματιστές μιας δικτατορίας που θα έπαιρνε εκδίκηση για την ήττα των Γερμανών. Είχαν προηγηθεί πολλές κυβερνήσεις συνεργασίας και η εξαθλίωση της μεσαίας τάξης, καθώς η Δημοκρατία της Βαϊμάρης αδυνατούσε να ανταποκριθεί στο κόστος (κοινωνικό και πολιτικό) της ήττας. Η ειρωνεία είναι ότι στον Μεσοπόλεμο η Γαλλία είχε απαιτήσει την τοποθέτηση επιτηρητών στις κρατικές εταιρείες μεταλλευμάτων και στην κεντρική τράπεζα της Γερμανίας. Η πρόταση είχε θεωρηθεί εθνική ταπείνωση... Πρέπει να ’ναι πολύ βραχεία η ιστορική μνήμη των Γερμανών. Οχι μόνο τα ’χουν ξεχάσει αυτά. Δεν θυμούνται καν τη ρήση του Αντενάουερ ότι «η Ιστορία είναι το σύνολο των πραγμάτων που μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί». Η Δημοκρατία της Βαϊμάρης κατόρθωσε να επιζήσει από το 1924 ώς το 1929 αποκλειστικά με δανεικά· τα δε χρήματα για τις πολεμικές αποζημιώσεις του Α΄ Παγκοσμίου, που επέβαλε η Συνθήκη των Βερσαλλιών, ήταν δανεικά κι αγύριστα. Η αδυναμία της Γερμανίας να πληρώσει τα χρέη αυτά συνέβαλε τα μέγιστα στη Μεγάλη Υφεση του 1929-31. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Αμερική επέβαλε, για πολιτικούς λόγους, στους συμμάχους της –εκτός από μερικές εξαιρέσεις– την αξίωση να μη ζητήσουν πολεμικές αποζημιώσεις μέχρι μια μελλοντική επανένωση των δύο Γερμανιών. Οταν έγινε η επανένωση, το 1990, η Γερμανία αρνήθηκε τα πάντα. Η Ελλάδα είναι ένα από τα κράτη που δεν πήραν ούτε πφένιχ!

Πριν ακριβώς από 60 χρόνια, στις 27 Φεβρουαρίου 1953, η Ελλάδα και άλλες χώρες χάριζαν στην ηττημένη Γερμανία μεγάλο μέρος του χρέους της, βοηθώντας την να ορθοποδήσει και να ξαναγίνει οικονομική υπερδύναμη. Με αφορμή την εξηκοστή επέτειο της ιστορικής διάσκεψης του Λονδίνου, Γερμανοί ειδικοί καλούν τώρα τη χώρα τους να φερθεί το ίδιο γενναιόψυχα απέναντι στην Ελλάδα, για το καλό και των δύο. Πόσω μάλλον που τότε η Ελλάδα ανήκε στους δανειστές και αποδέχθηκε κι εκείνη τη διαγραφή του χρέους της τότε Δυτικής Γερμανίας. Χωρίς διαγραφή του επαχθούς χρέους μιας χώρας, δεν επιτυγχάνεται οικονομικό θαύμα, όπως συνέβη στη μεταπολεμική Γερμανία. Η «σεισάχθεια», την οποία εξασφάλισε η Γερμανία με τη συμφωνία του Λονδίνου, την 27η Φεβρουαρίου 1953, της προσέφερε κάτι σπάνιο στην Ευρώπη του 20ού αιώνα: τη διαγραφή στο ήμισυ των προπολεμικών και μεταπολεμικών χρεών της.

Θα πρέπει να επισημανθεί, επίσης, ότι σταθμός στην έγερση του θέματος των πολεμικών αποζημιώσεων θεωρείται η Ρηματική Διακοίνωση που είχε διαβιβασθεί στη γερμανική πλευρά το 1995, με εντολή του τότε υπουργού Εξωτερικών και νυν Προέδρου της Δημοκρατίας, Κάρολου Παπούλια. Στη Ρηματική Διακοίνωση αναφερόταν, μεταξύ άλλων, ότι η Ελλάδα δεν έχει παραιτηθεί των αξιώσεών της για τη χορήγηση αποζημιώσεων και επανορθώσεων για τις ζημιές που υπέστη κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής. Σημειωνόταν επίσης πως, επειδή πρόκειται για απαιτήσεις διαφορετικών κατηγοριών, η ελληνική πλευρά προτείνει «προς διευκόλυνση των συνομιλιών» να γίνει ξεχωριστά η εξέταση μιας εκάστης των κατηγοριών των απαιτήσεων αυτών.

To φωτομοντάζ είναι από το "Γρέκι"

Οι Σέρβοι ορθόδοξοι ζητούν από τη Ρωσία να σώσει το Κοσσυφοπέδιο

Ο επικεφαλής της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας παρακάλεσε τον Πατριάρχη της Μόσχας να βοηθήσει για τη διατήρηση της ενότητας της ορθοδοξίας στην επικράτεια του Κοσσυφοπεδίου και των Μετοχίων. Ο Πατριάρχης Ειρηναίος έφτασε στη Ρωσία για την πρώτη επίσημη επίσκεψή του ως προκαθήμενος μίας από τις πιο μεγάλες ορθόδοξες εκκλησίες και συναντήθηκε με τον Πατριάρχη Μόσχας και πασών των Ρωσιών Κύριλλο.

Ο Σερβικός λαός κάνει ότι είναι δυνατό για να διατηρήσει το Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια, αλλά ο κίνδυνος ότι οι περιοχές αυτές θα βγουν εκτός Σερβίας, σήμερα είναι μεγαλύτερος από ποτέ άλλοτε, υπογράμμισε ο Σέρβος προκαθήμενος:

Δυστυχώς, σήμερα σε αυτό το ζήτημα έχουν ανακατευτεί δυτικά κράτη, τα οποία σκοπεύουν να αποσπάσουν τις περιοχές αυτές από τη Σερβία και να δημιουργήσουν σε αυτές ένα δεύτερο αλβανικό κράτος. Απεγνωσμένα μαχόμαστε, προσπαθώντας να συμφωνήσουμε με τους αλβανούς. Αυτοί όμως δεν ανέχονται κανέναν γύρω τους. Και αυτό είναι το μεγάλο μας πρόβλημα. Αν απαρνηθούμε το Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια, αυτό θα σημαίνει ότι εμείς απαρνιόμαστε την κουλτούρα μας, την πνευματικότητά μας. Η εξουσία σήμερα στη χώρα μας βρίσκεται υπό την επιρροή της Δύσης. Να γιατί απευθυνόμαστε για βοήθεια στη Ρωσία.

Ο πόλεμος για το Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια ξεκίνησε τον Απρίλιο του 1996. Η ένοπλη σύγκρουση προκλήθηκε από τους Αλβανούς του Κοσσυφοπεδίου, οι οποίοι επιδίωκαν την ανεξαρτησία του. Τον Μάρτιο του 1999 στη σύγκρουση αναμείχθηκε το ΝΑΤΟ, ξεκίνησαν οι βομβαρδισμοί της Ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας. Ένα χρόνο αργότερα υπογράφηκε η συμφωνία, κατά την οποία ο έλεγχος της περιοχής περιήλθε στις δυνάμεις της KFOR (Kosovo Force). Τότε έγινε και η μαζική εκδίωξη των μη αλβανικών πληθυσμών από αυτά τα εδάφη. Το φθινόπωρο του 1999 ο αριθμός των θυμάτων ήταν χιλιάδες. Στις 17 Φεβρουαρίου 2008 οι Αλβανοί του Κοσσυφοπεδίου ανακήρυξαν την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου και των Μετοχίων. Ωστόσο η Ρωσία και η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν την αναγνωρίζουν.

Το γεγονός ότι ο επικεφαλής της Ρωσικής Εκκλησίας ζητάει βοήθεια από τη Ρωσική Ορθοδοξία – είναι νομοτελειακό, ενώ η συμμετοχή του Πατριαρχείου της Μόσχας στην επίλυση του προβλήματος του Κοσσυφοπεδίου μπορεί να είναι καθοριστική, θεωρεί ο υφηγητής της έδρας της Ιστορίας των Σλαβικών και Βαλκανικών χωρών του πανεπιστημίου της Αγίας Πετρούπολης Βλαντιμίρ Βασίλικ:

Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία μπορεί να βοηθήσει όχι μόνο ηθικά, μα και πολιτικά, στο βαθμό που σήμερα η φωνή της έχει ειδικό βάρος. Μπορεί να καλέσει την κυβέρνηση της Ρωσικής Ομοσπονδίας να κάνει πιο δραστήρια διπλωματικά βήματα, προς την κατεύθυνση της διατήρησης της περιοχής του Κοσσυφοπεδίου στα όρια της σερβικής ανεξαρτησίας.

Ο Πατριάρχης Κύριλλος πιστεύει ότι η πολιτική ηγεσία της Σερβίας σήμερα παρουσιάζει έλλειμμα αρχών στην επίλυση του προβλήματος του Κοσσυφοπεδίου:

Η πολιτική ηγεσία της χώρας θα πρέπει να αφουγκραστεί τη φωνή της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και να μην την αγνοεί. Θεωρούμε πως είναι αναγκαίο να σκεφτούν τα μοντέλα εξομάλυνσης της κατάστασης στο Κοσσυφοπέδιο και το Μετόχιο κατά τέτοιο τρόπο, ώστε οποιοδήποτε μοντέλο θα προϋποθέτει σταθερές εγγυήσεις για την ύπαρξη της σερβικής κοινότητας και των ιερών τόπων της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Και στη διατύπωση αυτού του μοντέλου θα πρέπει να συμμετέχει και η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία φέρει πνευματική και ηθική ευθύνη για την ύπαρξη του σερβικού λαού στο Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια.

Η διατήρηση των σερβικών αγίων τόπων – είναι ένα από τα πλέον οδυνηρά ζητήματα τόσο για τη Σερβική όσο και για τη Ρωσική Εκκλησία. Για όλα αυτά τα χρόνια της σύγκρουσης, καταστράφηκαν περισσότερα από 150 μνημεία της σερβικής αρχιτεκτονικής και της πολιτιστικής παραδόσεις, στις αμφιλεγόμενες και διεκδικούμενες περιοχές της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Και εκείνα που σώθηκαν, βρίσκονται σε άθλια κατάσταση.

Πηγή

Η Ρωσία δεν θα εκδώσει τον Σνόουντεν

Η Ρωσία δεν είναι ο υπαίτιος για την κατάσταση γύρω από τον Έντουαρντ Σνόουντεν, όμως δεν είναι στους κανόνες της χώρας να εκδίδει τον οποιονδήποτε σε άλλη πλευρά, δήλωσε ο γραμματέας Τύπου του προέδρου Ντμίτρι Πεσκόφ.

Όμως ταυτόχρονα ο ίδιος υπενθύμισε ότι σε κανέναν, συμπεριλαμβανομένου και του Σνόουντεν, δεν θα επιτραπεί να ασχολείται με δραστηριότητες, οι οποίες μπορεί να βλάψουν τις ρώσο-αμερικανικές σχέσεις.

Τις σχέσεις με τις ΗΠΑ ο Πεσκόφ ονόμασε ως έχοντες προτεραιότητα και εξαιρετικά σημαντικές όπως για τη διμερή μορφή έτσι και από την άποψη των διεθνών ζητημάτων, συμπεριλαμβανομένης και της παγκόσμιας ασφάλειας.

Spiegel: Ο Σόιμπλε είδε από κοντά τα ερείπια της λανθασμένης πολιτικής

Επιβεβλημένο είναι το κούρεμα του χρέους στην Ελλάδα, γράφει σε σχόλιό του στο Spiegel ο Stefan Kaiser. Αναφερόμενος στην επίσκεψη του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στην Αθήνα, σημειώνει: «Ας έχει, επιτέλους, η Ελλάδα μια δίκαιη ευκαιρία για να βγει από το τούνελ της κρίσης με τις δικές της δυνάμεις…. Η χώρα χρειάζεται ένα νέο κούρεμα στο χρέος της, εδώ και τώρα!».

Και συνεχίζει: «Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών συνάντησε χθες μια πόλη φάντασμα. Είχε την ευκαιρία να δει από κοντά τα συντρίμμια των λανθασμένων πολιτικών που έχουν ασκηθεί στη χώρα τα τελευταία χρόνια. Με το ξέσπασμα της ελληνικής κρίσης, η τρόικα είχε προβλέψει μια σύντομη επώδυνη περίοδο για την Ελλάδα, ωστόσο η κατάσταση σήμερα είναι εντελώς διαφορετική. Η Ελλάδα παραμένει δέσμια της ύφεσης, χωρίς να φαίνεται φως στο τούνελ. Η ανεργία έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ.

Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις για μια τόσο βαθιά κρίση. Αλλά η Ελλάδα χρειάζεται ένα νέο κούρεμα, προκειμένου να ελαφρυνθεί από το μεγάλο βάρος του χρέους. Οι Ευρωπαίοι ας το βαφτίσουν όπως θέλουν. Κούρεμα, ελάφρυνση χρέους, κρατική χρεοκοπία -τα διαφορετικά ονόματα ορίζουν μόνο τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες το χρέος θα πρέπει να κοπεί. Είναι δευτερεύουσας σημασίας. Πρέπει όμως να γίνει. Αυτό που έχει σημασία είναι η Ελλάδα να λάβει μια δίκαιη ευκαιρία για να εξέλθει από το τούνελ της κρίσης με τους δικούς της πόρους.

Οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι θα δεχθούν μεγάλο πλήγμα από ένα νέο ελληνικό κούρεμα. Δεν υπάρχει όμως άλλος δρόμος. Και πλέον δεν υπάρχει τρόπος να αποφευχθεί η λύση αυτή. Μπορεί μόνο να καθυστερήσει, μέσω της εξής οδού: χορήγηση νέων δανείων προς την Ελλάδα, με τον κόσμο να τρέφει φρούδες ελπίδες πως η χώρα μπορεί να τα αποπληρώσει».

Πηγή

Στον λαό φόροι με τον βούρδουλα και στους εφοπλιστές "σύμφωνo εθελοντικής φορολόγησης"

Τελικά ο Έλληνας πολίτης ή έχει σιδερένιο στομάχι που "χωνεύει" ακόμα και πέτρες, ή είναι θύμα μαζικού ψεκασμού με ναρκωτικά...

Αν δεν συμβαίνει ένα απο τα δύο τότε ειλικρινά θα αρχίσω να πιστεύω ότι όντως ο γιαλός είναι στραβός , όπως ισχυρίζονται τρία χρόνια τώρα οι δυνάμεις του "συνταγματικού τόξου", και όχι ότι η βάρκα τους έχει μπάσει νερά και γέρνει.

Αυτοί λοιπόν που για το καλό της πατρίδας έχουν βάλει σκοπό της ζωής τους να εξοντώσουν το 1/3 τουλάχιστον του ελληνικού λαού, αυτοί που για να συνεχίσουν να είναι αρεστοί στα ευρωατλαντικά επιτελεία της τραπεζοπιστωτικής συμμορίας στέλνουν στην ανεργία και τον θάνατο δεκάδες χιλιάδες συμπατριώτες τους κάθε μήνα, είναι εκείνοι που συναντήθηκαν με την "ευπαθή" τάξη των εφοπλιστών για να τους πουν πως εάν θέλουν, μπορούν να πληρώσουν το κάτι τις τους στην εφορία για 2800 καράβια που διαθέτουν.

Οι μισθωμένοι κοντυλοφόροι και οι "Μουρούτηδες" των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης παρουσίασαν και αυτήν τη χυδαία επίδειξη δουλικότητας ως ένα κομμάτι του success story ονομάζοντάς την "Σύμφωνο οικειοθελούς προσφοράς προς το Δημόσιο". Κάποια μέσα δεν δίστασαν να περιγράψουν την εικαζόμενη πενιχρή αποδοχή φορολόγησης εκ μέρους των μεγαλοκαρχαριών ως δείγμα πατριωτικής προσφοράς της διαχρονικώς ευγενούς τάξης των εφοπλιστών η οποία ανέκαθεν "ευεργετούσε" τον Ελληνικό λαό.

Ξέχασαν να αναφέρουν βεβαίως ότι μέχρι στιγμής αυτοί οι "εθνικοί ευεργέτες" δεν έχουν προσφέρει παρά ψίχουλα στο ελληνικό κράτος και συγκεκριμένα όσα ακριβώς άρπαξε το ΥΠΟΙΚ απο το πλεόνασμα της "αμαρτωλής" ΕΡΤ για να καλύψει την χασούρα της ΔΕΗ απο τα φέσια του φίλου τους Μυτιληναίου.

Σε μάς λοιπόν ο Σαμαράς λέει, πως αν δεν έχουμε να πληρώσουμε τη δόση της εφορίας ή το χαρατσι τότε θα μπούμε φυλακή και θα χάσουμε εκτός απο την δουλειά και το σπίτι μας, ενώ σε δαύτους με χαμόγελο ευγένεια και προσφέροντας γλυκό τους υπενθυμίζει πως αν θελουν , όταν θέλουν και όπως θέλουν μπορούν και εκείνοι να πληρώσουν φόρο στο ελληνικό κράτος.

Διαβάστε την είδηση όπως την δημοσίευσε η "Ναυτεμπορική" και βγάλτε τα συμπεράσματα σας:

Σύμφωνο οικειοθελούς προσφοράς προς το Δημόσιο υπέγραψε η Ένωση Εφοπλιστών

Συμφωνία για την εθελοντική φορολόγηση των ελλήνων εφοπλιστών, μέσω του μοντέλου του φόρου χωρητικότητας στα πλοία, προκειμένου να ενισχυθούν τα δημοσιονομικά έσοδα της χώρας, υπεγράφη σήμερα μεταξύ του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά και του προέδρου της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών Θεόδωρου Βενιάμη, παρουσία των υπουργών Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα και Ναυτιλίας και Αιγαίου Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη.

Με την υπογραφή του εν λόγω Συνυποσχετικού Συμφώνου Οικειοθελούς Προσφοράς προς το Ελληνικό Δημόσιο η ναυτιλιακή κοινότητα συνδράμει με ορίζοντα τριετίας, στην εθνική προσπάθεια σταθεροποίησης της οικονομίας της χώρας.

Συγκεκριμένα, μέχρι σήμερα, ο αριθμός των ναυτιλιακών εταιρειών που συμμετέχουν στη διαδικασία οικειοθελούς προσφοράς ανέρχεται σε 441 με συνολικό αριθμό πλοίων 2.769.

Το ύψος της συμβολής της Ελληνικής Ναυτιλιακής Κοινότητας υπολογίζεται σε 75 εκατ. ευρώ και εκτιμάται ότι θα ανέλθει ενδεικτικά στο ποσό των 140 εκατ. ευρώ ετησίως.

H συμφωνία αφορά τη δέσμευση των ελλήνων εφοπλιστών να υπάρξει εθελοντικός διπλασιασμός για τρία έτη της φορολογίας χωρητικότητας τόσο για τα πλοία υπό ελληνική σημαία, όσο και για τα πλοία με ξένη σημαία, που διαχειρίζονται εταιρίες εγκατεστημένες στην Ελλάδα.

Για παράδειγμα αν ένας πλοιοκτήτης με πλοίο ελληνικής σημαίας, κατέβαλε μέχρι σήμερα 20.000 ευρώ ετησίως, με τη νέα συμφωνία θα καλείται εθελοντικά να καταβάλει 40.000 ευρώ τον χρόνο για τα επόμενα τρία χρόνια.

Δηλώσεις Αντ. Σαμαρά - Θ. Βενιάμη

Ο Πρωθυπουργός χαρακτήρισε ιδιαίτερα σημαντική την απόφαση αυτή και εξήρε τον ρόλο των Eλλήνων εφοπλιστών τονίζοντας πως η ναυτιλία πάντοτε είχε σταθεί αρωγός στις προσπάθειες της χώρας. Σύμφωνα με τον κ. Σαμαρά, το 90% του στόλου με ελληνική σημαία και το 65% του στόλου με ξένη σημαία θα στηρίξουν σε πρώτη φάση την προσπάθεια αυτή, αποδεικνύοντας ότι η Ναυτιλία σε όλες τις κρίσιμες, τις δύσκολες περιόδους του Έθνους ήταν πάντοτε μία δύναμη πατριωτισμού.

«Η προσπάθεια για όλο τον ελληνικό λαό είναι δύσκολη, αλλά όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε»,

πρόσθεσε.

Από την πλευρά του ο υπουργος Ναυτιλίας και Αιγαίου Μ. Βαρβιτσιώτης δήλωσε:  

«Η ελληνική ναυτιλιακή οικογένεια δείχνει το μέγεθος της εθνικής ευθύνης την οποία αισθάνεται και συνεισφέρει στη δύσκολη στιγμή που περνάει ο τόπος».

Πηγή: Κλασσικοπερίπτωση

Θάσος: Υπάλληλος του ΤΑΙΠΕΔ έφυγε "καροτσάκι" από τους κατοίκους

Με το... ίδιο καράβι και χωρίς να λάβει κανένα στοιχείο, επέστρεψε ο υπάλληλος του ΤΑΙΠΕΔ σήμερα το πρωί.

Στο δημαρχείο της Θάσου από νωρίς είχε μαζευτεί αρκετός κόσμος, ο οποίος περίμενε τον συγκεκριμένο υπάλληλο για να του εκφράσει την αντίθεσή του στις πωλήσεις που αφορούν το νησί της Θάσου, αλλά και για να τον εμποδίσει να πάρει τα στοιχεία που ήθελε.

Γύρω στις 11:30 έφτασε στο δήμο Θάσου, φανερά απορημένος από τη «θερμή υποδοχή» των κατοίκων του νησιού, καθώς όπως δήλωσε μέχρι χθες μιλούσε με τον δήμαρχο της Θάσου και δεν του είχε εκφράσει κάποια αντίθεση ως προς τη σημερινή συνάντηση, κάτι όμως που αμέσως αρνήθηκε ενώπιόν του ο ίδιος ο δήμαρχος.

Στη συνέχεια κι αφού στην ουσία εκδιώχθηκε από το πλήθος, οδηγήθηκε στο λιμάνι με τη συνοδεία 10 περίπου ατόμων, τα οποία και μίλησαν μαζί του για αρκετή ώρα, ζητώντας του να μεταβιβάσει στην επιχείρηση στην οποία είναι εργαζόμενος , το κλίμα που συνάντησε αλλά και να μη πατήσει κανένας άλλος συνάδελφός του στο νησί, γιατί θα έχει την ίδια αντιμετώπιση.

Στο τέλος της συζήτησης λέχθηκε από τον υπάλληλο του ΤΑΙΠΕΔ ότι δεν μπορεί να καταλάβει γιατί ο κόσμος της Θάσου δεν θέλει την ανάπτυξη, καθώς θα δημιουργηθούν 2.000 θέσεις εργασίας(!!!), καθώς και ότι δεν πρόκειται να πουληθούν εκτάσεις αλλά θα διαχειριστούν από το ΤΑΙΠΕΔ (δεν έλεγε όμως στο πως θα γίνει η «διαχείριση»).

Ακόμη ανέφερε ότι οι εκτάσεις αυτές έχουν προκύψει μετά από νέα χάραξη που έχει γίνει και αφορά ακίνητα που ανήκουν στο δημόσιο και είναι 50 μέτρα από τη θάλασσα... Κάτι που φυσικά δεν είναι αληθές.

Τέλος ανέφερε πως σκοπός την επίσκεψής του ήταν να πάρει στοιχεία για τους όρους δόμησης, αλλά και για το αν είναι προστατευόμενα μέρη, καθώς χρειάζεται επίσημα έγγραφα από τον δήμο, μιας και δεν μπορεί να τα πάρει από τα αρμόδια υπουργεία(!!!)

Φυσικά όλα αυτά εξόργισαν ακόμα περισσότερο τον κόσμο, ο οποίος τον έβαλε στο καράβι και τον αποχαιρέτησαν με "θερμές ευχές"!!!

Θάλεια

Golden Beach is Not for Sale

Εφορία : Έρχεται άτυπη παράταση για τις δηλώσεις

Φορολογικό αλαλούμ...

Toυ Νεκτάριου Νιώτη

Μετά από τις συνεχείς διαμαρτυρίες από φορολογούμενους, αλλά κυρίως λογιστές και φοροτεχνικούς, για τα ασφυκτικά χρονικά περιθώρια, στα οποία έχουν οδηγηθεί στη φετινή διαδικασία υποβολής των φορολογικών δηλώσεων, και παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις, το υπουργείο Οικονομικών αναμένεται να προχωρήσει – έστω και άτυπα, ανεπίσημα – στη χορήγηση παράτασης στις σχετικές προθεσμίες.

Με δεδομένο ότι οι ημερομηνίες, που έχουν δοθεί ανάλογα με το καταληκτικό ψηφίο του αριθμού φορολογικού μητρώου του κάθε υπόχρεου, είναι δεσμευτικές και όχι ενδεικτικές, στο οικονομικό επιτελείο σκέφτονται τα εξής, σύμφωνα με απόλυτα διασταυρωμένες πληροφορίες του news.gr :

• Να δοθεί μια τετραήμερη παράταση στην εκάστοτε προθεσμία. Στην ουσία, δηλαδή, το σύστημα να παραμένει ανοιχτό κάθε φορά για επιπλέον τέσσερα εικοσιτετράωρα, και να μη λογίζει ως εκπρόθεσμες τις σχετικές δηλώσεις. Για παράδειγμα, όσοι έχουν Α.Φ.Μ., που λήγει σε 1 ή 2, να μπορέσουν να υποβάλλουν τη δήλωσή τους και μετά την ερχόμενη Δευτέρα, 22 Ιουλίου, που είναι η καταληκτική ημερομηνία. 
• Εναλλακτικά ή επιπλέον, τις δύο τελευταίες εβδομάδες του Αυγούστου, οπότε και ολοκληρώνεται η φετινή διαδικασία υποβολής, το σύστημα να ανοίξει για όλα τα Α.Φ.Μ., ώστε να μην επιβαρυνθούν με προσαυξήσεις όσοι δεν πρόλαβαν.
• Στο τραπέζι έχει πέσει και η παράταση κατά 15 ημέρες για το σύνολο των δηλώσεων, μετά την τελευταία προθεσμία της 30ης Αυγούστου, όμως, για αυτό, στο υπουργείο Οικονομικών υποστηρίζουν ότι απαιτείται η έγκριση της τρόικας.

Η προθεσμία ηλεκτρονικής υποβολής των ετήσιων δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος για τα φυσικά πρόσωπα είναι οι εξής:

- Για τα ψηφία: 1 και 2 έως και την 22η Ιουλίου 2013,

- για τα ψηφία: 3 και 4 έως και την 29η Ιουλίου 2013,

- για τα ψηφία: 5 και 6 έως και την 5η Αυγούστου 2013,

- για τα ψηφία: 7 και 8 έως και την 12η Αυγούστου 2013,

- για το ψηφίο: 9 έως και την 26η Αυγούστου 2013

- και για το ψηφίο: 0 έως και την 30η Αυγούστου 2013.

Πηγή: News.gr

Τι θα βγάλει η συνάντηση Βενιζέλου-Νταβούτογλου;

Η περίεργη συνάντηση Παπανδρέου - Βενιζέλου, οι τουρκικές παραβιάσεις και οι ελπίδες για έναν διαφορετικό χειρισμό

Γράφει ο Μακεδών

Η σημερινή συνάντηση του κ. Ευ. Βενιζέλου με τον κ. Α. Νταβούτογλου στην Άγκυρα προβάλλεται -όπως όλες οι συναντήσεις Ελλήνων και Τούρκων παραγόντων κατά τις τελευταίες δεκαετίες- ως επιθυμία να αποτελέσει το πρώτο βήμα για τη δημιουργία μιας σχέσης εμπιστοσύνης. Ομολογώ πως κουράστηκα να ακούω αυτήν την φράση, ιδίως μετά την διάψευση -κάθε φορά- των ελπίδων για καλυτέρευση των σχέσεων.

Είναι προφανές, πως ο κ. Ευ. Βενιζέλος με την ανάληψη των καθηκόντων και του ΥΠΕΞ, οφείλει να γνωρίσει κατ’ ιδίαν τα πρόσωπα με τα οποία θα έχει εμπλοκή κατά την διάρκεια της θητείας του. Ως εκ τούτου, δεν μπορεί κάποιος να είναι αρνητικός σε συναντήσεις αυτού του είδους.

Αγνοώ όμως -όπως και όλοι οι Έλληνες- αν έχουν υπάρξει αλλαγές στην πολιτική μας, με την αλλαγή των προσώπων στο Υπουργείο. Επειδή τις τοποθετήσεις του κ. Αβραμόπουλου δεν μπορεί κάποιος να τις θεωρήσει θετικές. Ιδίως, στην συμπαράσταση που δείξαμε προς την Τουρκία, συμφωνώντας μαζί της πως πρέπει να καταρρεύσει το καθεστώς Άσαντ στην Συρία, άρα ενισχύοντας τους ακραίους ισλαμιστές.

Αλλά, και με την υπογραφή μας για τον ΤΑΡ, δεν ενημερωθήκαμε ποιες εγγυήσεις λάβαμε πως δεν θα εξαρτηθούμε από την τουρκική πλευρά. Προχθές πραγματοποιήθηκε κοινή στρατιωτική άσκηση Τουρκίας-Αζερμπαϊτζάν. Δεν πρόκειται απλώς για ευθεία απειλή κατά της Αρμενίας -η οποία ζήτησε από την Τουρκία επιστροφή των εδαφών της-, αλλά και υποδήλωση και των στενών γεωοικονομικών σχέσεων των δύο χωρών, στις οποίες υπάγεται και ο αγωγός ΤΑΡ.

Πέραν αυτών, η συνάντηση Βενιζέλου-Νταβούτογλου γίνεται σε κρίσιμη στιγμή για την περιοχή και με την Τουρκία ιδιαίτερα φορτισμένη, αφού η εξωτερική πολιτική της έχει αποτύχει παταγωδώς παντού, με μόνα θετικά στοιχεία την ελληνική ανοχή.

Εντύπωση πάντως προκάλεσε και η χθεσινή συνάντηση του κ. Γ. Παπανδρέου με τον κ. Ευ. Βενιζέλο. Από το γραφείο του π. πρωθυπουργού ανακοινώθηκε πως συζήτησαν όλα τα θέματα που άπτονται της εξωτερικής μας πολιτικής. Ιδιαίτερη αναφορά, λέγει η ανακοίνωση, έγινε στην πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Θα μπορούσα να το θεωρήσω αστεϊσμό, ότι ο κ. Γ. Παπανδρέου έχει γνώση της εξωτερικής πολιτικής και έκανε κοινωνό των γνώσεών του τον κ. Ευ. Βενιζέλο, συμβουλεύοντάς τον. Και μάλιστα, μια μέρα πριν από την συνάντησή του με τον Τούρκο ΥΠΕΞ.

Ως φύσει και θέσει -λόγω επαγγέλματος- καχύποπτος έχω την αίσθηση πως ο κ. Γ. Παπανδρέου είναι «κομιστής συστάσεων» -τι άλλο πράττει άλλωστε όλα τα χρόνια της ενασχόλησής του με την πολιτική- προς τον κ. Ευ. Βενιζέλο, ο οποίος δεν έχει την εύνοια του αμερικανικού παράγοντα (όταν σπουδάζει κάποιος στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Γερμανία, είναι φυσικό).

Εκείνο που είναι βέβαιο, θεωρείται πως δεν θα υπάρξει κάποιο αποτέλεσμα σε οποιαδήποτε συζήτηση με αντικείμενο τις τουρκικές παραβιάσεις. Εμείς αρκούμαστε να διαμαρτυρόμαστε στο ΝΑΤΟ, γνωρίζοντας πως οι διαμαρτυρίες μας πετάγονται στον κάλαθο των αχρήστων, αφού τον επιχειρησιακό χώρο του Αιγαίου, από τον 25ο μεσημβρινό, τον έχουμε ήδη παραχωρήσει στους Τούρκους επί Χηνοφώτη.

Και πως το ΝΑΤΟ, αν θεωρούσε πως οι τουρκικές παραβιάσεις θα δημιουργήσουν πρόβλημα στην συμμαχία, δεν θα τις επέτρεπε. Τον χώρο αυτόν τον χάσαμε όταν φύγαμε από το ΝΑΤΟ επί εποχής Κωνσταντίνου Καραμανλή, και κατά την επιστροφή μας βρήκαμε μέσα εγκαταστημένους τους Τούρκους. Το ΝΑΤΟ δεν θα άφηνε το Αιγαίο χωρίς έλεγχο (αλήθεια, τα αμερικανικά αεροπλάνα που μπαινοβγαίνουν στο Αιγαίο, υπέβαλαν ποτέ σχέδιο πτήσης, ανάλογο μ’ αυτό -που για εσωτερικούς λόγους- ζητάμε από τους Τούρκους;)

Δείτε τον Πίνακα που παραθέτουμε από το ΓΕΕΘΑ με τις παραβιάσεις των Τούρκων, ακόμη και κατά τις ημέρες συναντήσεων Ελλήνων και Τούρκων παραγόντων. 

Και συγχρόνως, όχι μόνον δεν απολογούνται, αλλά μας καταγγέλλουν ότι εμείς παραβιάζουμε τον χώρο τους. Η τουρκική ιστοσελίδα Savunmasanayi haberleri.net, μεταφέρει τις διαμαρτυρίες του τουρκικού Επιτελείου:

«Τα τουρκικά 2XF-16 που εκτελούσαν καθήκοντα στα πλαίσια της άσκησης, παρενοχλήθηκαν από 2XM-2000 που απογειώθηκαν από την Τανάγρα, και τα οποία για διάστημα 1 λεπτού και 30 δευτερολέπτων τα κλείδωσαν στο ραντάρ τους. Χάρη στην ψύχραιμη στάση των Τούρκων πιλότων η άσκηση δεν τράπηκε σε πραγματικότητα και η κρίση ξεπεράστηκε. Το Γενικό Επιτελείο ενημέρωσε σχετικά το υπουργείο Εξωτερικών».

Παρόμοιες είναι και πολλές άλλες αναρτήσεις. Αυτά είναι γνωστά στο ελληνικό ΥΠΕΞ. Άγνωστο είναι πώς θα τα χειρισθεί ο κ. Ευ. Βενιζέλος. Ελπίζεται, διαφορετικά από ό,τι οι προκάτοχοί του.

Πηγή: Βόρεια

Η απώλεια του οράματος και ο θυμός των πολιτών

Γράφει ο Σπύρος Ν. Λίτσας

Ακόμα και ο πλέον αδιάφορος προς τα κοινά πολίτης μπορεί να το αισθανθεί. Ο πλανήτης όλος βρίσκεται σε μια δομική αναταραχή και η πολιτική πραγματικότητα δείχνει ότι απ’ άκρη σ’ άκρη η ανθρωπότητα δεν είναι ευτυχισμένη με το παρόν της και εμφανίζεται σκεπτική με το μέλλον της.

Αναλύοντας το φαινόμενο σε συστημικό επίπεδο, η «αναταραχή» αυτή θα μπορούσε να αιτιολογηθεί ως το απότοκο της κάθετης μεταβολής της διεθνούς κατανομής ισχύος και η έναρξη μιας νέας εποχής σε επίπεδο πολικότητας· αυτή της πολυπολικής εποχής. Πράγματι, ο διεθνής ανταγωνισμός έχει αρχίσει να εντείνεται, νέοι παίκτες (Κίνα, Βραζιλία, Ινδία, Νότιος Αφρική) εμφανίζονται και παλαιοί υπό άλλο brand name, αλλά πάντα με το ίδιο περιεχόμενο (Ρωσία - πρώην ΕΣΣΔ), επανακάμπτουν, επιδιώκοντας να κοιτάξουν στα μάτια ξανά τις ΗΠΑ, ενώ συγκροτημένες κοινωνικοθρησκευτικές συλλογικότητες όπως το Ισλάμ, κυρίως στη σουνίτικη εκδοχή του, έχουν μπει σε μια εκ βάθρων περίοδο βίαιης αναπροσαρμογής και κριτικής ενδοσκόπησης. Η ένταση σε συστημικό επίπεδο φτάνει σε υψηλά επίπεδα, αφορά την παραγωγή και διαμόρφωση κορυφαίων πολιτικών εξελίξεων για τα κράτη και διαχέεται στο σύνολο των πυλώνων διαμόρφωσης των διεθνών σχέσεων (στρατηγική, οικονομία, πολιτική).

Σε επίπεδο φυσικών πόρων οι εξελίξεις είναι κατακλυσμιαίες. Η εποχή των συμβατικών πετρελαϊκών κοιτασμάτων έχει φτάσει πλέον στην τελευταία της φάση. Το ενδιαφέρον στρέφεται πλέον προς το φυσικό αέριο αλλά και τις νέες μορφές εξόρυξης και εκμετάλλευσης των ήδη υφιστάμενων ενεργειακών δεδομένων (π.χ. σχιστολιθικό πετρέλαιο κ.ά.), μια συνθήκη που αυξάνει τον ανταγωνισμό σε διακρατικό επίπεδο και μεταφέρεται στο εσωτερικό των κοινωνιών επηρεάζοντας τιμές προϊόντων και τη γενικότερη καταναλωτική συμπεριφορά. Αν προστεθεί σε αυτά και η διαρκής συρρίκνωση των υδροφόρων οριζόντων σε παγκόσμιο επίπεδο και η διαρκής σμίκρυνση της καλλιεργήσιμης γης που δημιουργεί για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ελλείψεις σε είδη πρώτης ανάγκης -στον δυτικό κόσμο-, τότε φαίνονται καθαρά τα αδιέξοδα που προβάλλουν στην επόμενη στροφή της πορείας μας.

Σε επίπεδο πολιτικών δεδομένων το τέλος του Ψυχρού Πολέμου ανέδειξε ξανά την ψευδαίσθηση της καντιανής «Αιώνιας Ειρήνης» ως το μέλλον που αναλογεί στην ανθρωπότητα. Ως επακόλουθο, η δανειοδοτούμενη ευμάρεια παρήγαγε έναν νέο τύπο καταναλωτικής κοινωνικής συνθήκης. Από το 1989 έως το 2008 ο δυτικός κόσμος βελτίωνε διαρκώς το βιοτικό του επίπεδο χρησιμοποιώντας «αέρα», πέφτοντας δηλαδή στο τέλμα του υπερκαταναλωτισμού μέσω άυλων αξιών. Η διαδικασία μετατροπής της άυλης αξίας σε απτή υπεραξία ύλης οδήγησε σε μια άνευ προηγουμένου οικονομική κρίση, που όπως έχω υποστηρίξει ξανά ακόμη δεν την έχουμε δει να εξελίσσεται στον ευρωπαϊκό χώρο στο πλήρες μέγεθός της.

Η ιστορική πτώση του Σιδηρού Παραπετάσματος, αποφασιστική νίκη της δημοκρατίας έναντι του σοβιετικού μοντέλου διακυβέρνησης, θεωρήθηκε ως το τέλος και όχι η αρχή μιας διαδρομής προς την ενίσχυση των φιλελεύθερων πολιτικών και πολιτειακών δομών. Η ανθρωπότητα είναι δυσαρεστημένη από την ίδια της τη ζωή γιατί έως τώρα η επικράτηση του φιλελεύθερου μοντέλου δεν επέτυχε να βελτιώσει τη ζωή των πολλών. Και αυτό γιατί στην πραγματικότητα ο φιλελευθερισμός εγκαταλείπεται, κυρίως στο εσωτερικό της Ευρώπης, για χάρη του κυβερνητισμού και μιας δρακόντειας δημοσιονομικής λιτότητας με κύριο εμπνευστή τη Γερμανία, όχι όμως για το εσωτερικό του κράτους, αλλά για όλη την υπόλοιπη ήπειρο - κυρίως τον Νότιο άξονα.

Η ανθρωπότητα είναι θυμωμένη με τον πολιτικό κόσμο γιατί οι πολιτικοί μιλούν με ορφικούς χρησμούς για ένα μέλλον που απαιτεί θυσίες, τις οποίες οι ίδιοι δεν επιμερίζουν στους εαυτούς τους και στους γύρω εξ αυτών. Η απονεύρωση της πολιτικής από το όραμα ωθεί τους πολίτες στις καλένδες των κοινωνικών εξελίξεων και αυτό γίνεται εμφανές με τον πλέον αρνητικό τρόπο σήμερα, που το σύνδρομο της αφέλειας της Μαρίας Αντουανέτας δείχνει ότι εξαπλώνεται ραγδαία.

Τρέμει η Τουρκία αυτόνομη κουρδική οντότητα στη Συρία

Τους χειρότερους εφιάλτες της ζει η Τουρκία να υλοποιούνται σταδιακά, αντιλαμβανόμενη ότι δεν τα υπολόγισε και πολύ σωστά όταν έκανε τα πάντα για να ανοίξει το μέτωπο στη Συρία, το οποίο αναδεικνύεται σε μια χαίνουσα πληγή, η οποία απειλεί πλέον την τουρκική ασφάλεια.

 

Οι Κούρδοι μαχητές της Συρίας (PYD) που διατηρούν ισχυρούς δεσμούς με το PKK στην Τουρκία, κατάφεραν να εκδιώξουν τους ισλαμιστές μαχητές της οργάνωσης Αλ Νούσρα και κατέλαβαν την πόλη Ρας Αλ Αΐν, στα σύνορα με την Τουρκία. Οι συγκρούσεις πλέον έχουν σταματήσει. Το πρόβλημα για τους Τούρκους είναι ότι ο απόλυτος έλεγχος των κουρδικών περιοχών από τους Κούρδους μαχητές, στέλνει τα «λάθος μηνύματα» στο PKK με το οποίο υποτίθεται ότι οι Τούρκοι έχουν σε εξέλιξη ειρηνευτική διαδικασία.

Μια αυτόνομη, ή μάλλον για την ακρίβεια με το στάτους του εν αναμονή κράτους όπως στο Βόρειο Ιράκ κουρδικής οντότητας, μπορεί να «αποθαρρύνει» το PKK από την ειρηνική λύση που υποτίθεται ότι αναζητείται και να επιλέξει τη συνέχιση του αντάρτικου, ευελπιστώντας να δημιουργηθεί μια τρίτη οντότητα κουρδική, εντός Τουρκίας, οπότε να έχουν μπει τα θεμέλια για την ίδρυση κουρδικού κράτους όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου… Τόσο πολύ την τρόμαζε την Άγκυρα αυτό που πλέον καλείται να αντιμετωπίσει, που παρείχε λογιστική υποστήριξη στους ισλαμιστές αντάρτες, ενώ Τούρκοι στρατιώτες φέρονται να είναι αιχμάλωτοι των Κούρδων…

Η τουρκική νευρικότητα αποκαλύπτεται και από το ότι αναφέρεται στους Κούρδους της Συρίας ως «αποσχιστές – τρομοκράτες». Από πότε η Τουρκία… απέκτησε ευαισθησία για την εδαφική ακεραιότητα της Συρίας; Ας τα σκεφτόντουσαν καλύτερα προτού πέσουν θύματα των μεγαλοϊδεατικών σχεδιασμών του Νταβούτογλου, οι οποίοι όπως αποδεικνύεται ήταν απόπειρα φυγής προς τα εμπρός σε μια προσπάθεια να κρυφτούν οι τρομακτικές αδυναμίες της Τουρκίας…

Πηγή Defence-Point

Το ευρώ προς την έξοδο, έρχεται η ζώνη δολαρίου

Γράφει ο Μενέλαος Τασιόπουλος

Η Επίτροπος Δικαιοσύνης στην Κομισιόν Βίβιαν Ρέντινγκ τοποθετείται υπέρ της διάλυσης της τρόικας και της αποχώρησης του ΔΝΤ από την Ευρώπη. Η άποψη αυτή δεν είναι απαραίτητο ότι εκφράζει τους κύκλους της Καγκελαρίας στο Βερολίνο, οι οποίοι συνεχίζουν να λένε «κάθε προσφορά σε χρήμα δεκτή, από όπου και αν προέρχεται», ενώ μάλλον εκνευρίζει την Ουάσινγκτον. Ο,τι και αν λένε οι παράγοντες της Κομισιόν, στην ουσία πρόκειται για μια προσπάθεια της αυτοκρατορικού τύπου, ανώνυμης, ανεύθυνης αλλά πολλαπλά και ακριβά αμειβόμενης αυτής γραφειοκρατίας να διατηρηθεί στη ζωή και να κρατήσει το imperium, στο οποίο κυριαρχεί.

Κακά τα ψέματα. Η Ευρώπη του ευρώ είναι πλέον μια χαμένη υπόθεση. Οι Γερμανοί ισχυρίζονται στους οικονομικούς και χρηματοοικονομικούς τους κύκλους ότι για όλα φταίνε οι Γάλλοι, οι οποίοι, όταν διαρθρωνόταν η Ενωση, εποχή Μιτεράν στο Παρίσι, δεν άκουσαν τον Κολ, που προέτρεπε για μια πολιτική ένωση πριν από τη νομισματική, και επέμειναν στην κατάργηση του μάρκου και τη συγκρότηση του ευρώ. Οι Γάλλοι τότε, στις περίφημες συζητήσεις των 2+4 για την ενοποίηση της Γερμανίας, εκτιμούσαν, πρώτον, ότι για να ενωθεί η Δυτική με την Ανατολική Γερμανία, θα πρέπει να γίνει με ταυτόχρονη ένταξη στην Ενωση και, δεύτερον, ότι το κομβικό σημείο για τον «έλεγχο» της Γερμανίας προκειμένου να μην πέσει πάλι στην «παγίδα» της εμπόλεμης διεκδίκησης όλης της Ευρώπης ήταν η διάλυση του μάρκου. Στη συνέχεια, όλη αυτή η λογική διαψεύσθηκε στα χρόνια μετά τον Μιτεράν, τον Κολ και τον Σμιτ, όταν η ενωμένη, «ομόσπονδη» Γερμανία βρήκε το βάθος της στη δομή του Ράιχ και κατόρθωσε στη διαδρομή από το Μάαστριχτ στη Λισαβόνα, και στη συνέχεια στη Νίκαια, να κάνει το ευρώ μάρκο και την ένωση της Ευρώπης γερμανική ενδοχώρα, με τη Γαλλία της ανεπάρκειας ως προς τις ελίτ της να έχει επιστρέψει σε καθεστώς ανάλογο του Βισί, χωρίς μάλιστα Πετέν.

Σήμερα, με τον γερμανικό «αναθεωρητισμό» και μεγαλοϊδεατισμό, κυρίαρχες παραμέτρους στην Ευρώπη, δέκα χρόνια μετά την εισροή του ευρώ στις υποθέσεις της γηραιάς ηπείρου, η Ενωση πάει… περίπατο. Είναι θέμα χρόνου η χρεοκοπία της Ιταλίας, το χρέος της αυξήθηκε κατά 60 δισ. ευρώ μέσα σε τρεις μήνες, η κατάρρευση της πιστοληπτικής ικανότητας της Γαλλίας, η μείωση των ρυθμών ανάπτυξης της ίδιας της Γερμανίας, το χάος στην Ισπανία και στην Πορτογαλία, με την Κύπρο ήδη επί της ουσίας εκτός ευρώ, αφού δεν έχει ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων και τραπεζικό σύστημα, ή την Ελλάδα να παραμένει στο «κατώφλι» της εξόδου, με κόστος την οικονομική και κοινωνική γενοκτονία των Ελλήνων, περιμένοντας επί της ουσίας την κατάρρευση της ζώνης του ευρώ, για να διαφύγει από το απαγορευτικό αυτό νόμισμα, που καταστρέφει την οικονομία της. Ο ίδιος ο EFSF ήδη υποβαθμίζεται, ενώ οι δυνατότητες Ντράγκι αμφισβητούνται.

Η Ευρώπη χωρίς ευρώ θα είναι η επόμενη μέρα. Ιδέες όπως αυτές που κάποτε ο αντιπαθής Ράμσφελντ προέβαλε για «παλαιά» και «νέα» Ευρώπη επανέρχονται στο προσκήνιο του διεθνούς προβληματισμού. Σε μια τέτοια περίπτωση, η ηπειρωτική Ευρώπη θα παραμείνει υπό τη γερμανική επιρροή, η «νέα Ευρώπη» όμως, από την Πολωνία μέσω Βαλκανίων, που θα φτάνει μέχρι τη Μεσόγειο, κοιτάζοντας ανατολικά, θα αποτελέσει μια ιδιότυπη «ζώνη δολαρίου». Αυτό θα είναι και το μεγάλο στοίχημα για τη διεθνή ισορροπία της επόμενης μέρας. 

Στην Αθήνα, πολλοί θέλουν να θεωρούν την Ελλάδα μέρος της «παλαιάς Ευρώπης». Ιδιαίτερα το «γερμανοκρατούμενο» σύστημα διακυβέρνησης, που επιμένει στο ευρωμάρκο. Τα γεωπολιτικά δεδομένα όμως εντάσσουν τη χώρα στη «νέα Ευρώπη». Αποτέλεσμα όλων αυτών θα είναι οι δραματικές και δομικές πολιτικές εξελίξεις.