Ασύμμετρες απειλές, η νέα μορφή "υπονόμευσης" της εθνικής κυριαρχίας των κρατών

Ως ασύμμετρες απειλές ορίζονται οι απειλές εκείνες που στοχεύουν στην υπονόμευση της ισχύος ενός αντιπάλου και οι οποίες στηρίζονται στην εκμετάλλευση των αδυναμιών του με χρήση μέσων που διαφέρουν σημαντικά από τον συνήθη συμβατικό τρόπο διεξαγωγής επιχειρήσεων του αντιπάλου. Ο όρος "ασύμμετρη απειλή" έκανε την εμφάνισή του στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και συνιστά την μη-παραδοσιακή απειλή προς κυβερνήσεις και συλλογικούς οργανισμούς άμυνας και ασφάλειας.

Οι απειλές αυτές δεν ενέχουν τον κίνδυνο ενός μεγάλου συμβατικού πολέμου εναντίον των δυνάμεων του ανεπτυγμένου κόσμου, ωστόσο ενέχουν ισάξιους, ίσως και μεγαλύτερους, κινδύνους για τους πληθυσμούς και τις κυβερνήσεις τους. Οι ασύμμετρες απειλές εμπεριέχουν τη χρήση του αιφνιδιασμού σε όλες του τις διαστάσεις και τη χρήση όπλων με τρόπους, που δεν προβλέπονται, τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα, στη σχεδίαση και τα σενάρια των οργανωμένων κρατών. Επίσης περιλαμβάνουν το ενδεχόμενο ένας αντίπαλος να σχεδιάσει μία στρατηγική, η οποία να μεταβάλλει ριζικά το πεδίο στο οποίο εκτυλίσσεται η σύγκρουση, καθώς από την μία βρίσκεται ένα οργανωμένο κράτος και από την άλλη έχουμε «ομάδες» συμφερόντων ή τρομοκρατών.

Ο αυξανόμενα τεχνολογικός πολιτισμός μας και η επικέντρωση των δραστηριοτήτων σε μεγάλα αστικά κέντρα, με υψηλή συγκέντρωση πληθυσμού, αυξάνουν και την τρωτότητα στις ασύμμετρες απειλές. Ζούμε σε κοινωνίες που βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στην ομαλή συνεργατική λειτουργία μεγάλου αριθμού συστημάτων και λειτουργιών (συγκοινωνίες, ενέργεια, επικοινωνίες, υδροδότηση, διατροφή, υγεία και περίθαλψη, διατήρηση της δημόσιας τάξης, οικονομία και εμπόριο, εθνική άμυνα κ.λπ.). Η αποδυνάμωση μιας ή περισσοτέρων συνιστωσών, ως αποτέλεσμα μιας καταστροφής μεγάλης έκτασης, μπορεί να οδηγήσει στην κατάρρευση του κρατικού μηχανισμού, με απρόβλεπτες συνέπειες. Οι ασύμμετρες απειλές μπορούν να λάβουν πολλές μορφές ανάλογα με τους στόχους και τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν για την επίτευξή τους και οι συνέπειες τους μπορεί να είναι τόσο σε στρατηγικό όσο και σε τακτικό επίπεδο.

Σε στρατηγικό επίπεδο μια ασύμμετρη προσέγγιση αποσκοπεί στην εκμετάλλευση των φόβων των πολιτών ώστε να αποδυναμώσει τις δημοκρατικές διαδικασίες, να υπονομεύσει την κυβέρνηση ή να εκθέσει τους συμμάχους της. Οι απειλές έχουν ένα ισχυρό ψυχολογικό καθώς και φυσικό επακόλουθο. Σε τακτικό επίπεδο, ένας αντίπαλος μπορεί να επιδιώκει να μας αναγκάσει σε αλλαγή πορείας ή τακτικής, προβαίνοντας σε επιθέσεις τις οποίες θα δυσκολευτούμε να αντιμετωπίσουμε και να εμποδίσουμε. Θεωρείται βέβαιο ότι στο εξής οι περισσότερες προκλήσεις που θα αντιμετωπίσει η Δύση θα προέρχονται από ασύμμετρες απειλές αλλά και ότι αυτές οι απειλές θα δρομολογούνται από διάφορες και ταυτόχρονες πηγές. Η πιθανότητα μιας συμβατικής τρομοκρατίας και σύγκρουσης χαμηλής έντασης που θα συνοδευτεί ή συνδυαστεί με επιθέσεις σε υποδομές και συστήματα πληροφορικής, καταστρέφοντας ζωτικά συστήματα εμπορικών, στρατιωτικών και κυβερνητικών επικοινωνιών και πληροφοριών είναι μεγάλη.

Μια τέτοια απειλή θα έχει αποτελέσματα δυσανάλογα με τα χρησιμοποιούμενα μέσα για την υλοποίησή της. Για την αντιμετώπιση των ανωτέρω προβλημάτων και απειλών, απαιτείται η θεσμική και οργανωτική ενίσχυση των μηχανισμών ασφάλειας και αντιμετώπισης εκτάκτων καταστάσεων. Καθώς οι ασύμμετρες απειλές ενέχουν το στοιχείο του αιφνιδιασμού καθίσταται αναγκαία η ανάπτυξη ενός αποτελεσματικού συστήματος πληροφοριών που θα μπορέσει να προειδοποιήσει για τον οποιονδήποτε κίνδυνο και να μειώσει τις πιθανές καταστροφικές συνέπειες. Γι’ αυτό απαιτείται η βελτίωση των ικανοτήτων των υπηρεσιών πληροφοριών.

Γενικότερα οι εξελίξεις στο επίπεδο των ασύμμετρων απειλών θα οδηγήσουν τις ένοπλες δυνάμεις των κρατών να αλλάξουν μορφή, προκειμένου να αντεπεξέλθουν στις επιχειρησιακές απαιτήσεις των συγκρούσεων αυτών και ταυτόχρονα να διατηρήσουν τον κύριο ρόλο τους. Η χώρα που θα βρεθεί απροετοίμαστη να αντιμετωπίσει εχθρικές ενέργειες και από ασύμμετρες απειλές, ενδέχεται να αφήσει ακάλυπτο ένα ευρύ φάσμα επιλογών στη διαχείριση κρίσεων και την αντιμετώπιση προκλήσεων. Συμπερασματικά, πέραν της εξασφάλισης της εδαφικής ακεραιότητας και εθνικής τους κυριαρχίας, στο νέο αυτό ρευστό περιβάλλον του 21ου αιώνα, τα κράτη, πέραν της εξασφάλισης της εδαφικής ακεραιότητας και εθνικής τους κυριαρχίας, οφείλουν να διασφαλίσουν την περιφερειακή και διεθνή ασφάλεια και να προετοιμάζονται για την αντιμετώπιση ασύμμετρων απειλών. Υπάρχουν πολλές πηγές ασύμμετρων απειλών και για το λόγο αυτό οι χώρες οφείλουν να αναδιαρθρώσουν τις τακτικές και τα μέσα που διαθέτουν για να φέρουν στο φως τις πηγές αυτών των απειλών. Οι βασικότερες μορφές ασύμμετρης απειλής είναι:

Η διεθνής τρομοκρατία

Η διεθνής τρομοκρατία αναδεικνύεται σε πρωτεύουσα απειλή για τη διεθνή κοινότητα. Ειδικά η απειλή που προέρχεται από ακραίες ισλαμιστικές κυρίως οργανώσεις, χαρακτηρίζεται από τρία πολύ βασικά στοιχεία: το στοιχείο του αιφνιδιασμού ή της μη-προειδοποίησης σε ενδεχόμενο τρομοκρατικό κτύπημα, το στοιχείο του ακραιφνούς φανατισμού και της αυτοθυσίας, και τέλος, την πρόσβαση σε χρηματοδοτικούς πόρους που είναι αρκετά μεγάλοι για να εξασφαλίσουν την μακροβιότητα, την άρτια οργάνωση και παγκόσμια εξάπλωση των οργανώσεων αυτών. Η τρομοκρατική ενέργεια συνίσταται στη χρήση βίαιων μέσων και μεθόδων ή την απειλή χρήσεως αυτών, με στόχο τη πρόκληση τρόμου και τον εξαναγκασμό των οργανωμένων κοινωνιών να υιοθετήσουν παράνομες απαιτήσεις.. Η τρομοκρατία αποβλέπει στη δημιουργία συλλογικού πανικού και αποδιοργάνωσης σε μια κοινωνική ομάδα, είτε σε ένα πολιτικό σχηματισμό, είτε στο σύνολο των κατοίκων μιας χώρας. Οι τρομοκράτες πιστεύουν ότι οι δικές τους ατομικές ή συλλογικές τρομοκρατικές ενέργειες, συνιστούν ένα είδος "νόμιμης άμυνας", η οποία εκδηλώνεται παράνομα και με βίαια μέσα, γιατί δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν νόμιμα και με ίσους όρους τους αντιπάλους τους.

Τα όπλα μαζικής καταστροφής (Weapons of Mass Destruction - WMD)

Η διασπορά των όπλων μαζικής καταστροφής μπορεί να θέσει υπό αμφισβήτηση την ασφάλεια οποιουδήποτε κράτους. Η απειλή αυτή μπορεί να είναι πυρηνική, βιολογική ή χημική, ανάλογα με τα όπλα και την τεχνολογία που κατέχει ο αντίπαλος. Ειδικά τα βιολογικά και χημικά όπλα (και η αντίστοιχη τεχνογνωσία) μπορούν ευκολότερα και με μικρότερο κόστος να βρεθούν στην κατοχή μη κρατικών οργανώσεων, συμπεριλαμβανομένων και των τρομοκρατικών οργανώσεων ή ομάδων.

Το διεθνές οργανωμένο έγκλημα και η λαθρομετανάστευση

Η ευκολία των διεθνών μετακινήσεων και επικοινωνιών και η διαπερατότητα των διεθνών συνόρων σε πολλές περιοχές του κόσμου (όπως π.χ. στην πρώην ΕΣΣΔ και τα Βαλκάνια) συνείργησαν στην δημιουργία μιας παγκόσμιας αγοράς για παράνομα αγαθά και δραστηριότητες και δημιούργησαν πρόσφορο έδαφος για την αλματώδη αύξηση του διεθνικού οργανωμένου εγκλήματος, της παράνομης διακίνησης ανθρώπων και της λαθρομετανάστευσης, του εμπορίου ναρκωτικών και της διαφθοράς.

Η έκρηξη των τεχνολογιών πληροφορικής

Η έκρηξη των τεχνολογιών πληροφορικής, η οποία έχει θέσει σε κίνηση ένα πραγματικό παλιρροιακό κύμα αλλαγών, το οποίο επηρεάζει κοινωνίες και οργανισμούς σε διάφορα επίπεδα. Η αυξανόμενη σπουδαιότητα της πληροφορικής μπορεί να προκαλέσει μια στροφή από το παραδοσιακό "παράδειγμα" ασφαλείας. Μέχρι τώρα, η εθνική ασφάλεια επικεντρωνόταν σε απειλές εναντίον της εδαφικής ακεραιότητας. Αν και τα παραδοσιακά τρωτά σημεία δεν θα πάψουν να υφίστανται, θα εμφανιστούν νέες ασύμμετρες αδυναμίες. Κάθε χώρα μπορεί να πέσει θύμα άμεσης και πιθανότατα 'ανώνυμης' επίθεσης από ξένες χώρες εγκληματικές οργανώσεις ή άλλους μη-κρατικούς παράγοντες, ιδιαίτερα όσον προχωρά η μηχανοργάνωση σε διάφορους τομείς (π.χ. υπηρεσίες ασφαλείας, εθνική άμυνα, τράπεζες κ.λπ.).

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η πιθανότητα η συμβατική τρομοκρατία και οι χαμηλής έντασης διαμάχες θα ακολουθούνται και θα συνδυάζονται από επιθέσεις μέσω δικτύων Η/Υ, που θα προκαλούν ζημιά κυρίως στην οικονομία, το εμπόριο, τις κυβερνητικές και στρατιωτικές πληροφορίες και στα συστήματα επικοινωνιών. Είναι φανερό πλέον, ότι ενώ αρκετές χώρες κερδίζουν υπερβολικά πλεονεκτήματα από τα προηγμένα πληροφοριακά και πολεμικά διοικητικά συστήματα, γίνονται ταυτόχρονα τρωτές στις διαδικτυακές επιθέσεις από τον εχθρό. Για την αντιμετώπιση των ασύμμετρων απειλών απαιτείται η θεσμική και οργανωτική ενίσχυση των μηχανισμών ασφάλειας και αντιμετώπισης εκτάκτων καταστάσεων. Καθώς οι ασύμμετρες απειλές ενέχουν το στοιχείο του αιφνιδιασμού καθίσταται αναγκαία η ανάπτυξη ενός αποτελεσματικού συστήματος πληροφοριών που θα μπορέσει να προειδοποιήσει έγκαιρα για τον οποιονδήποτε κίνδυνο και να μειώσει τις πιθανές καταστροφικές συνέπειες.

Γι’ αυτό απαιτείται η βελτίωση των ικανοτήτων των υπηρεσιών πληροφοριών. Οι εξελίξεις στο επίπεδο των ασύμμετρων απειλών οδηγούν τις ένοπλες δυνάμεις των κρατών να αλλάξουν μορφή, προκειμένου να αντεπεξέλθουν στις επιχειρησιακές απαιτήσεις των ασύμμετρων συγκρούσεων και ταυτόχρονα να διατηρήσουν τον κύριο ρόλο τους.

Πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΟΖ: Η επιστροφή του φοβικού συνδρόμου

Του Θεόδωρου Καρυώτη*

Πηγή: Μιχ. Ιγνατίου

Στο συνέδριο του περιοδικού Economist ο Έλληνας Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς θυμήθηκε, ξαφνικά, πάλι το θέμα της ΑΟΖ και στο τέλος της ομιλίας του έριξε μια μικρή “ατομική βόμβα” όταν είπε:

«Μέχρι πριν λίγα χρόνια κανείς δεν τολμούσε καν να μιλήσει για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ελλάδας, την ΑΟΖ. Το τολμήσαμε όταν πρωτοαναφέραμε πόσα είναι τα υψηλής βεβαιότητας ενεργειακά αποθέματα στον ελληνικό θαλάσσιο χώρο και τότε σε κάποιους αυτά φάνηκαν απίστευτα. Τώρα, ακόμα μεγαλύτερες εκτιμήσεις από τις δικές μας δημοσιεύονται σε επίσημες εκθέσεις ξένων γεωλογικών ινστιτούτων και ξένων επενδυτικών οίκων. Τώρα η Ευρωπαϊκή Ένωση συμπεριέλαβε στην μεσοπρόθεσμη στρατηγική της, για την επόμενη επταετία, να στηρίξει όλες τις χώρες-μέλη να αποκαλύψουν και να εκμεταλλευτούν τα ενεργειακά τους αποθέματα.

Τώρα, όλο και περισσότεροι ξένοι ενεργειακοί κολοσσοί έρχονται και εκφράζουν ενδιαφέρον να υπογράψουν συμφωνίες με την Ελλάδα και για να ψάξουν και για να σκάψουν. Γιατί τα στοιχεία είναι, πράγματι, πολύ ενθαρρυντικά και ίσως πιο ενθαρρυντικά απ’ όσα πίστευαν σήμερα και οι πλέον αισιόδοξοι. Και δεν θέλω επ’ αυτού να πω περισσότερα τώρα. Αλλά αυτό που κανείς δεν τολμούσε να συζητήσει πριν λίγα χρόνια, τώρα ήδη άρχισε και προχωράει και για να γίνει σωστά πρέπει η Ελλάδα να εξασφαλίσει την μέγιστη στήριξη από τους εταίρους της, από τους συμμάχους της και ήδη λοιπόν την εξασφαλίσαμε». 

Τρόμαξα, όχι τόσο για τον κυκλώνα που χτύπαγε εκείνη την ώρα την Ουάσιγκτον, όσο για την ξαφνική επαναφορά του φοβικού συνδρόμου. 

Το διάβασα αρκετές φορές και δεν μπορούσα να το χωνέψω: 

...«και για να γίνει σωστά, πρέπει η Ελλάδα να εξασφαλίσει τη μέγιστη στήριξη από τους εταίρους και τους συμμάχους της»! 

Και κατέληξε:

...«και ήδη λοιπόν την εξασφαλίσαμε».

Δηλαδή υπάρχει και μη σωστή ανακήρυξη ΑΟΖ;  
Δηλαδή πώς την εξασφαλίσαμε; 
Αφού την εξασφαλίσαμε, γιατί δεν την ανακηρύσσουμε; 
Τι άλλο περιμένουμε; 

Δηλαδή ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος δεν έκανε σωστή ανακήρυξη μια και δεν είχε ενημερώσει κανέναν για τις προθέσεις του; Απ’ ότι θυμάμαι η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ δεν συμφωνούσαν, τότε, καθόλου με την ανακήρυξη της κυπριακής ΑΟΖ διότι φοβόντουσαν την αντίδραση της Τουρκίας. Έχει πλέον μαλλιάσει η γλώσσα μου γράφοντας συνεχώς ότι ο Τάσσος Παπαδόπουλος ανακήρυξε την ΑΟΖ το 2004 διαθέτοντας 4 τανκς και 2 ελικόπτερα.

Εφόσον λοιπόν εξασφαλίσαμε τη στήριξη από τους εταίρους και τους συμμάχους, για να εφαρμόσουμε το Δίκαιο της Θάλασσας και να ανακηρύξουμε την ΑΟΖ, η Ελλάδα θα πρέπει, σύντομα, να προβεί στην ίδια ενέργεια στην οποία προέβησαν οι ΗΠΑ, η Ρωσία και οι περισσότερες χώρες της ΕΕ, δηλαδή να διακηρύξει την κυριαρχία της σε ΑΟΖ, με βάση το εθιμικό δίκαιο της θάλασσας, όπως αυτό εκφράζεται στη Σύμβαση του Δίκαιου της Θάλασσας. Φυσικά, μια τέτοια ΑΟΖ δεν θα διαθέτει μόνο η ηπειρωτική χώρα, αλλά και όλα τα ελληνικά νησιά.

Η ανακήρυξη βέβαια της ΑΟΖ δεν σημαίνει και οριοθέτηση. Μετά την ανακήρυξη η Ελλάδα πρέπει να προβεί σε οριοθέτηση της ΑΟΖ με τα 6 παράκτια κράτη που έχει θαλάσσια σύνορα. Αυτά είναι η Αλβανία, η Ιταλία, η Λιβύη, η Αίγυπτος, η Κύπρος και η Τουρκία. Τελικά, η Ελλάδα φάνηκε πολύ τυχερή γιατί η πλειοψηφία των υδρογονανθράκων της δεν βρίσκεται στο Αιγαίο Πέλαγος και επομένως δεν χρειάζεται να οριοθετήσει την ΑΟΖ της με αυτή της Τουρκίας.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Άξια προσοχής είναι μια σημαντική παράλειψη στη βαρυσήμαντη δήλωση του Έλληνα Πρωθυπουργού: 

«Μέχρι πριν λίγα χρόνια κανείς δεν τολμούσε καν να μιλήσει για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ελλάδας, την ΑΟΖ. Εμείς το τολμήσαμε.” 

Η εν λόγω δήλωση παραβλέπει την μακροχρόνια προσφορά άλλων, του γράφοντος περιλαμβανομένου, επί του θέματος. Κατά τις ενδείξεις το έγκριτο περιοδικό Economist φαίνεται ότι ειδικεύεται στις μεγάλες κουβέντες γύρω από την ελληνική ΑΟΖ.

*Το κείμενο του καθηγητή Θεόδωρου Καρυώτη δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του Μιχάλη Ιγνατίου το Σάββατο 12 Ιουλίου 2014.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η «γυμνή» αλήθεια για την Ελλάδα σε μία στάση λεωφορείου στο Λονδίνο

Μέσα σε 13 γραμμές ο απολογισμός της κρίσης σε ανεργία, μισθούς, οικονομία
Οι εμπνευστές της "διαφήμισης" δεν έχουν γίνει γνωστοί, αλλά προφανώς ανήκουν στους ευρωσκεπτικιστές της Βρετανίας

Το γύρο του κόσμου κάνει νέα φωτογραφία που εμφανίστηκε σε στάση λεωφορείων στο Λονδίνου, που αναφέρει μέσα σε 13 γραμμές αριθμών την τραγική κατάσταση που επικρατεί στην κοινωνία και την οικονομία της Ελλάδος.

Οι εμπνευστές της "διαφήμισης" δεν έχουν γίνει γνωστοί, αλλά προφανώς ανήκουν στους ευρωσκεπτικιστές της Βρετανίας, οι οποίοι θέλουν να δείξουν τις συμβαίνει σε μία χώρα που συμμετέχει στην Ευρωζώνη.

Ειδικότερα, αναφέρεται:

1) 1 εκατ. έχασαν την δουλειά τους 
2) 30% των επιχειρήσεων έκλεισαν 
3) 38% μείωση μισθών 
4) 45% μείωση συντάξεων 
5) 25% μείωση του ΑΕΠ 
6) 30% μείωση του οικογενειακού εισοδήματος 
7) 42,8% αύξηση της παιδικής θνησιμότητας 
8) 190,5% αύξηση της ανεργίας 
9) 272,7% αύξηση του δείκτη κατάθλιψης 
10) 35,5% αύξηση του δημόσιου χρέους 
11) 84,3% μείωση της κατασκευαστικής δραστηριότητας 
12) 98,2% αύξηση του δείκτη φτώχειας 
13) 2 αυτοκτονίες κάθε μέρα.

Αυτή είναι η Ελλάδα το 2014...

Πηγή: Banking News

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Καταρρέει το σύστημα

Η ελληνική προεδρία στην ΕΕ έχει πια τελειώσει. Συνεπώς ανοίγουν πια οι «ασκοί του Αιόλου» για την Ελλάδα, εφόσον η «κυβέρνηση» Σαμαρά δεν μπορεί πλέον να βασίζεται στους ευρωπαϊκούς θεσμούς για να λειτουργεί απερίσπαστα στο εσωτερικό της χώρας, χωρίς «κλυδωνισμούς».

Πράγματι, η ελληνική προεδρία στην ΕΕ ήταν το μοναδικό ίσως γεγονός που συγκράτησε την εξέλιξη των πραγμάτων και «κόλλησε» την ελληνική ιστορία στο ίδιο σημείο για ένα ολόκληρο εξάμηνο. Τώρα όμως όλα αυτά έχουν παρέλθει και το «ελληνικό ηφαίστειο» είναι θέμα χρόνου να εκραγεί! Ο Σαμαράς έκανε πρόσφατα έναν «ανασχηματισμό» εντελώς ανούσιο, με τον οποίο γέλασε και το παρδαλό κατσίκι! Την αθλιότητα της προηγούμενης «κυβέρνησής» του αντικατέστησε μία άλλη, μεγαλύτερη, αθλιότητα. Μια «κυβέρνηση» τελείως παράνομη, που δρα αντισυνταγματικά, αλλά και πέρα για πέρα αντιλαϊκή, εφόσον (σύμφωνα με το αποτέλεσμα των τελευταίων ευρωεκλογών) την αποδέχεται μόνο το 30% των ψηφοφόρων...

Μια «κυβέρνηση» με δολοφονικές προθέσεις, που προσπαθεί να εξοντώσει αμείλικτα και με διάφορους αθέμιτους τρόπους κάθε πολιτικό της αντίπαλο! Μια «κυβέρνηση»-Ιούδας, που ξεπουλά τον ελληνισμό και την Ορθοδοξία, όντας δέσμια σατανικών δυνάμεων!...

Όμως η πραγματικότητα είναι εφιαλτική, παρά τις ανοησίες του Ιούδα Σαμαρά για «πρωτογενές πλεόνασμα», «έξοδο στις αγορές» και «κοινωνικό μέρισμα». Αυτά τα πιστεύουν μόνο ηλίθιοι και ανθέλληνες (δηλ. το 30% που ψήφισαν ΝΔ και «Ελιά» στις 25 Μαΐου). Η αλήθεια είναι ότι:

α) Αυτή τη στιγμή... 1.200.000 Έλληνες (!) δεν έχουν κάνει ακόμη τη φορολογική τους δήλωση!!! Κανένας πια δεν μπορεί να πληρώσει την εφορία, της οποίας τα έσοδα υφίστανται αυτή την ώρα πραγματική καθίζηση (έλλειμμα φορολογικών εσόδων πάνω από 60 δις ευρώ!)... 

β) Στα... 77 δις ευρώ (!) έχουν φτάσει τα περίφημα «κόκκινα δάνεια» των Ελλήνων προς τις τράπεζες, δηλ. αυτά που έχουν «παγώσει» και δεν επιστρέφονται-πληρώνονται από τους παραλήπτες τους! Άρα χρειάζεται επειγόντως νέα ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, κάτι που είναι όμως εντελώς αδύνατο, διότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ΔΕΝ δύναται πια να στηρίζει το τραπεζικό σύστημα της πατρίδας μας!...

Βλέπει αυτή την εφιαλτική πραγματικότητα ο Ιούδας της Μπίλντερμπεργκ; Συνειδητοποιεί άραγε, μέσα στο θολό μυαλό του και την κατάμαυρη ψυχή του, πού οδηγεί την Ελλάδα; Καταλαβαίνει από τη δυστυχία του απλού κόσμου; Δεν βλέπει γύρω του την κατάθλιψη, το αδιέξοδο, την τρέλα;... Δεν έχει ακούσει για τις καθημερινές αυτοκτονίες συνταξιούχων, νέων ανθρώπων, μητέρων με μικρά παιδιά κτλ.;

Για την ανεργία που έχει σπάσει (αρνητικό) ρεκόρ όλων των εποχών και είναι η πρώτη σε όλη την ΕΕ; Για την υπογεννητικότητα των Ελληνίδων που αγγίζει το... 0,5 παιδιά ανά γυναίκα; (!) Ή για τη μαζική φυγή των νέων Ελλήνων για πάντα στο εξωτερικό; Απαντούμε: ΟΧΙ, δεν έχει ακούσει ούτε και θα ακούσει ποτέ! Διότι είναι ένας βάρβαρος, εχθρός της Ελλάδας και της Ορθοδοξίας!... Το βάρος όμως δεν πέφτει πια στον ίδιο: πέφτει σε όλους εκείνους που τον (ξανα)ψήφισαν τον Μάιο που μας πέρασε...

Ησαΐας Κωνσταντινίδης

Πηγή "Ελεύθερη Ώρα"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η «εκλιπούσα» ελληνική εξωτερική πολιτική

Η Άγκυρα συνεχίζει την τακτική των τετελεσμένων

Η φράση περί «εκλιπούσας Δημοκρατίας της Κύπρου» στο έγγραφο που κατέθεσε η Τουρκία μετά την ολοκλήρωση του Συμβουλίου Σύνδεσης Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας, ήταν αυτή που περισσότερο ενόχλησε. Αλλά το σύνολο της εικόνας θα έπρεπε να ενοχλήσει πιο πολύ. Άλλωστε, η άποψη της Άγκυρας για την Κυπριακή Δημοκρατία είναι περίπου γνωστή, η δε ευκολία με την οποία συζητιέται και από την ελλαδική και από την ελληνοκυπριακή πλευρά το ενδεχόμενο μίας νέας «οντότητας» που δεν θα αποτελεί συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν θα έπρεπε να αφήνει αμφιβολίες για το ότι το επόμενο βήμα της Άγκυρας θα ήταν ακριβώς να θεωρεί (και σε επίσημα έγγραφα) τη Δημοκρατία της Κύπρου εκλιπούσα.

Ποιο είναι το σύνολο της εικόνας; Ότι η Τουρκία δείχνει όχι απλώς να μην πιέζεται να υποχωρήσει σε κανένα σημείο, καθ’ όλο το μήκος των ελληνοτουρκικών σχέσεων και του Κυπριακού, αλλά, αντίθετα, η «γραμμή» της συνεχώς κάνει βήματα σε μία συστηματική προώθηση θέσεων και κατάκτησης «τετελεσμένων», με την από δω πλευρά, κυρίως την Ελλαδική, να κρατά μία στάση που επιεικώς δεν ανταποκρίνεται στις απειλές που υφίστανται. Μία στάση τόσο «ψύχραιμη» που αναρωτιέται κανείς αν πρόκειται απλώς για… αφασία.

Η Τουρκία καταθέτει ένα κείμενο για το οποίο δεν δέχεται απολύτως καμία απάντηση και βέβαια καμία πίεση από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην οποία προεδρεύει μάλιστα η Ελλάδα. Στο κείμενο αυτό, στα σχετικά με τα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό κεφάλαια από τα οποία εξαρτάται η παραπέρα πορεία σύνδεσης Ε.Ε. – Τουρκίας, ζητήματα για τα οποία η γειτονική χώρα θεωρητικά εγκαλείται στην υιοθέτηση πιο ήπιων θέσεων, η Άγκυρα εμφανίζεται με πιο «προωθημένες» θέσεις, χωρίς αυτό να της κοστίζει τίποτα.

Αντίθετα, όταν μία Ελληνοκύπρια ευρωβουλευτής (η Ελένη Θεοχάρους) διαμαρτύρεται για την στάση της Ετηςαι του προεδρεύοντος υπουργού Εξωτερικών για «απαράδεκτη αδράνεια», η Αθήνα απαντά στην Κύπρο με ρηματική διακοίνωση!

Επί της ουσίας, σε σχέση με το Κυπριακό η Άγκυρα εκμεταλλεύεται για πολλοστή φορά τις διαπραγματευτικές συνομιλίες για να θεωρήσει ως κεκτημένο υποθέσεις υποχώρησης από την ελληνοκυπριακή πλευρά που θα ίσχυαν μόνο στο πλαίσιο μίας συνολικής αμοιβαία αποδεκτής ρύθμισης. Κατηγορεί, μάλιστα, την ελληνοκυπριακή πλευρά για «υπαναχώρηση», σαν να πρόκειται για συντελεσμένες υποχωρήσεις (έχει βάλει το χεράκι του εδώ ο απεσταλμένος του ΟΗΕ). Στο πλαίσιο αυτό θεωρεί και την Δημοκρατία της Κύπρου «εκλιπούσα», αφού περίπου αυτό θα ίσχυε αν ενσωματωθούν σε ενδεχόμενη τελικά συμφωνία όσα τώρα συζητούνται και εμμέσως έχουν γίνει αποδεκτά στο κοινό ανακοινωθέν Αναστασιάδη – Έρογλου του Φεβρουαρίου (το οποίο επίσης κατά την Τουρκία αποτελεί νέο δεδομένο και σε ένα βαθμό όντως αποτελεί αφού πρόκειται για επίσημο έγγραφο).

Σε ό,τι αφορά τα ελληνοτουρκικά η Άγκυρα υπερασπίζεται το casus belli ευθαρσώς και χωρίς να δείχνει ότι νιώθει την ελάχιστη πίεση να το πάρει πίσω (πράγμα αναμενόμενο αφού δεν ασκείται τέτοια πίεση) κάνοντας λόγο για αμοιβαιότητα του casus belli με την απόφαση του ελληνικού κοινοβουλίου που εξουσιοδοτούσε την κυβέρνηση για μονομερή επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, όπως προβλέπεται από το Δίκαιο της Θάλασσας. Συνιστά στην Ε.Ε. να μην χρησιμοποιεί τον όρο «απειλή» όταν αναφέρεται στην τουρκική πολιτική για τις θαλάσσιες ζώνες, ενώ κατηγορεί την Ελλάδα πως αρνείται να αναγνωρίσει την εθνοτική καταγωγή της «τουρκο-μουσουλμανικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης».

Πηγή εφημ. «Δρόμος της Αριστεράς»

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

«Ζούμε τις έσχατες ημέρες. Έρχεται η οργή του Θεού»

Σύγχρονος ερημίτης κρούει τον κώδωνα του κινδύνου

Εγκατέλειψε τα εγκόσμια όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου υπέγραφε το Σύμφωνο Σένγκεν και σήμερα δηλώνει: «Οι άγριοι λύκοι είναι εδώ, στο βουνό ζω κοντά στον Θεό».

Ο Σπυρίδων Νάκος είναι ένας σύγχρονος ερημίτης. 25 χρόνια ζει μακριά από τα εγκόσμια, πάνω στις ράχες του ψηλότερου βουνού της Ελλάδος, στον Όλυμπο. Σε συνθήκες που σε μας φαίνονται πολύ άγριες, παρέα με τους λύκους και τις απότομες αλλαγές του καιρού, μες στα κρύα και τα χιόνια, ωστόσο ο κύριο Νάκος δηλώνει με σιγουριά: «Οι άγριοι λύκοι είναι εδώ, μέσα στις πόλεις και ορίζουν τις τύχες του λαού. Στο βουνό, εγώ ζω κοντά στον Θεό, μακριά από τους επίγειους λύκους».  

Ξαφνιάστηκα όταν πριν από μερικές ημέρες άκουσα τον κύριο Νάκο στην άλλη γραμμή της τηλεφωνικής γραμμής, να  ζητά να συναντηθεί μαζί μου.

Νάκος: Μου μίλησαν για σένα και θέλω να σε δω από κοντά, να τα πούμε.
Τιμή μου, του απάντησα και σε λίγη ώρα συναντήθηκα από κοντά με τον σύγχρονο ερημίτη που κατέβηκε από το βουνό των Ολύμπιων θεών για να μου πει κάτι που θεωρούσε σημαντικό.

Πώς αισθάνεστε που βρίσκεστε στην Αθήνα;
Νάκος: Σαν το ψάρι που σπαρταράει έξω από το νερό. Αν μείνω 2-3 μέρες ακόμη εδώ, θα είναι μαρτύριο για μένα. Σα να μην έχω οξυγόνο.

Προτιμάτε δηλαδή να ζείτε μέσα στις άγριες συνθήκες του Ολύμπου;
Νάκος: Άγριες είναι οι συνθήκες εδώ, στην Αθήνα, στον πλασματικό κόσμο στον οποίο ζει ο περισσότερος κόσμος.

Μα, με τους λύκους δεν ζείτε;
Νάκος: Οι άγριοι λύκοι είναι εδώ, στην πρωτεύουσα. Στη φύση ζουν τα ζώα όπως τα έπλασε ο Θεός, δεν υπάρχουν όπως εδώ, πολλοί άνθρωποι  που μεταμορφώνονται σε άγρια θηρία. Οι λύκοι στο βουνό δεν είναι σαν τους λύκους με προβιά που παίρνουν αποφάσεις για τον κόσμο για να τον συνθλίψουν. Η ζωή που ζείτε στα εγκόσμια είναι πλασματική, ψεύτικη. Εγώ, με τη Χάρη του Θεού ζω καθημερινά κοντά στη φύση και τον Ιησού Χριστό. 

Πόσα χρόνια ζείτε ως ερημίτης;
Νάκος: Πάνω από 25 χρόνια. Εγκατέλειψα τα εγκόσμια από τότε που ο Ανδρέας Παπανδρέου υπέγραψε τη συμφωνία Σένγκεν. Ήμουν κτηνίατρος, είχα τη δουλειά μου αλλά μετά από την υπογραφή της συμφωνίας Σένγκεν συνειδητοποίησα πού πήγαιναν το πράγμα. Κατάλαβα ότι παρέδιδαν την κυριαρχία της χώρας στους ξένους και μας υποδούλωναν στους εβραιομασόνους!

Μέσω της συμφωνίας Σένγκεν κύριε Σπύρο;
Νάκος: Ναι και με όλα αυτά που ακολούθησαν της συμφωνίας Σένγκεν. Ο Ανδρέας Παπανδρέου από την μια μεριά έλεγε «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» και από την άλλη παρέδιδε την κυριαρχία της χώρας στους ξένους. Κορόιδευε τον κόσμο. Βλέπεις πού έχουμε φτάσει με τα ψέματα και την εξαπάτηση του λαού! Και πού θα μας πάνε ακόμη!

Πώς επιβιώνετε στο βουνό;
Νάκος: Μέσα σε ένα σπιτάκι, φτιαγμένο από νάιλον σακούλες.

Και με το έντονο κρύο, τα χιόνια; Πώς τα καταφέρνετε και επιβιώνετε; Σας προστατεύουν οι νάιλον σακούλες;
Νάκος: Με προστατεύει η χάρις του Θεού.

Υπάρχουν και άλλοι ερημίτες εκεί κοντά σας;
Νάκος: Άλλοι δύο.

Τι ακριβώς θα θέλατε να μου πείτε;
Νάκος:  Ότι ζούμε τις έσχατες ημέρες όπως έχουν ειπωθεί στην ιερά Αποκάλυψη του Ιωάννου, την οποία έχω ερμηνεύσει. Η αμαρτία κοχλάζει, η αποστασία οργιάζει και η αντίχριστη ανθρωπότης αποπνέει δυσωδία από Σόδομα και Γόμορρα. Η γη λεηλατείται συνεχώς από αιματηρούς πολέμους, σεισμούς, τυφώνες, καύσωνες, πλημμύρες, ξηρασίες, πείνες, επιδημίες, οικολογικές καταστροφές, ανεργίες. Όλες αυτές οι θεομηνίες είναι σημεία της Ιεράς Αποκαλύψεως. Έρχεται η οργή του Θεού.

Δεν είναι άσχημο να ακούγεται ότι ο Θεός οργίζεται και τιμωρεί; Ο Θεός της απέραντης αγάπης πώς μπορεί να οργίζεται και να τιμωρεί ως εκδικητής;
Νάκος:  Ο Θεός δεν είναι εκδικητής και η «οργή» έχει συμβολική σημασία. Έρχεται ως συνέπεια της κατάπτωσης του ανθρώπου στον βούρκο της αμαρτίας. Ο συμβολισμός υπάρχει στην ορθόδοξη πίστη μας. Όταν κοινωνούμε το Σώμα και Αίμα του Χριστού αναφερόμαστε στο συμβολισμό του σώματος και αίματος του Χριστού. Στην μετουσίωση. Το ίδιο και η οργή του Θεού. Είναι φυσικό επακόλουθο της συντριβής του ανθρώπου στον βούρκο της αμαρτίας. Και οι εποχές αυτές είναι πολύ χειρότερες από εκείνες που προηγήθηκαν της ελεύσεως του Ιησού Χριστού στη γη. Διότι τότε ο άνθρωπος δεν γνώριζε ούτε είχε ακούσει τον Λόγο του Θεού, τώρα όμως κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν γνωρίζει τον Λόγο Του.

Θέλετε να μου πείτε και για τον αριθμό 666 που αναφέρεται στην Αποκάλυψη του Ιωάννου;
Νάκος:  Αυτό τον αριθμό προσκυνούν σήμερα, τον ψευδομεσσία αντίχριστο «666». Το χάραγμα όμως του θηρίου 666 είναι πνευματικό και γίνεται «εν ακαθάρτω πνεύματι αλητείας», όπως Πνευματικό είναι και το Άγιο Βάπτισμα πού γίνεται «εν Αγίω Πνεύματι Αληθείας». Γι’ αυτό όσοι βαπτισθήκαμε στο Όνομα του Ιησού Χριστού πήραμε ένα όνομα, με το οποίο γραφτήκαμε στο ουράνιο βιβλίο της αιωνίου ζωής. Αλλά όσοι δέχονται τον αριθμό Μητρώου Κοσμοκρατορίας Αντιχρίστου 666=Α.Μ.Κ.Α. είναι σαν να αρνούνται πνευματικώς το Άγιο Βάπτισμα και να βλασφημούν το Άγιο Πνεύμα, που τους δώρισε το όνομα, αλλάζοντάς το με έναν αριθμό πού έχει κωδικό τον αριθμό του θηρίου, το 666.

Του Μάκη Βραχιολίδη

vrachiolidis@yahoo.gr"> vrachiolidis@yahoo.gr

Πηγή "Ελεύθερη Ώρα"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου 

Φόβος για "κραχ" σε ΕΕ και Ευρωζώνη

Πρελούδιο η κατάρρευση των δύο τραπεζών; 
 
Υπό πλήρη αποτυχία στέφθηκε η δεύτερη απόπειρα του υπουργείου Οικονομικών δήθεν "εξόδου στις αγορές" (ουσιαστικά επρόκειτο όπως και στην πρώτη περίπτωση για μια "προστατευμένη" ακριβή έκδοση). Ζήτησαν 3 δισ. από τις αγορές και με το ζόρι πήραν τα μισά!

Γιατί; Οι κυβερνητικοί λένε ότι ευθύνεται το κλίμα που έχει δημιουργηθεί στην Ευρώπη με μια τράπεζα στην Βουλγαρία να έχει "βαρέσει κανόνι" και να την ακολουθεί μια άλλη της Ευρωζώνης, η πορτογαλική τράπεζα Banco Espirito Santo, με αποτέλεσμα ένα κύμα ανησυχίας να διαπεράσει ολόκληρη την ευρωπαϊκή χρηματοπιστωτική αγορά. Και όχι άδικα: Τα οικονομικά στοιχεία όλων των χωρών της Ευρωζώνης πλην Γερμανίας είναι από μέτρια στο Βορρά μέχρι τραγικά στο Νότο και την Γαλλία.

Τελικά «η Ελλάδα άντλησε 1,5 δισ. ευρώ από το σύνολο των 3 δισ. ευρώ που ενεγράφη στα βιβλία προσφορών με τοκομερίδιο 3,375% (επιτόκιο 3,5%)», αναφέρει σε επίσημη ανακοίνωσή του το υπουργείο Οικονομικών.

«Η κυβέρνηση εκφράζει την ικανοποίησή της που ακόμη μία φορά οι διεθνείς επενδυτές έδειξαν την εμπιστοσύνη τους στην ελληνική οικονομία. Έτσι, συνεχίζεται η προσπάθεια της δημιουργίας μίας πλήρους καμπύλης επιτοκίων», καταλήγει.

Ανάδοχοι της έκδοσης είναι η Bank of America Merrill Lynch, η Deutsche Bank, η Goldman Sachs, η Citi, η JP Morgan, η Morgan Stanley, η Nomura, η HSBC, η UBS και η BNP Paribas.

Σύμφωνα με κυβερνητικό στέλεχος η προετοιμασία που είχε κάνει ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους όλο το προηγούμενο διάστημα έχει διασφαλίσει τόσο την υπερκάλυψη της έκδοσης όσο και το δανεισμό του Δημοσίου με το καλύτερο δυνατό επιτόκιο, αλλά χθες είχαμε "Βατερλώ". Στη 1 το μεσημέρι χθες, η απόδοση του ελληνικού 10ετούς ομολόγου ανερχόταν στο 6,08% και η διαφορά απόδοσης σε σχέση με το γερμανικό ομόλογο αναφοράς ήταν στις 487 μονάδες βάσης.

Το ερώτημα είναι ευρύτερο από την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και τις (καθοδηγούμενες ούτως ή άλλως από την τρόικα) κινήσεις της κυβέρνησης. Βρισκόμαστε στις αρχές τραπεζικής δίνης στην Ευρώπη; Η οικονομία στην Ελλάδα επιβιώνει "με το σωληνάκι". Μια ελάχιστη ανατάραξη να έχουμε στην ευρωζώνη και το "σωληνάκι" κόβεται.

Εγχωρίως η οικονομική κατάσταση και το πολιτικό κλίμα παρά τους εξωραϊσμούς και την πλύση εγκεφάλου από τα συστημικά ΜΜΕ είναι στα επίπεδα του "Βοήθα Παναγιά".

Τα μηνύματα που έρχονται γενικά από την Ευρωζώνη και την ΕΕ είναι πολύ άσχημα και οι επόμενοι μήνες κρίσιμοι.

Εδώ δεν μιλάμε για τα ελληνικά "προβληματάκια" (έλλειμμα, χρέος, μνημόνια κλπ). Μιλάμε για κάτι πολύ μεγαλύτερο, που μπορεί να σαρώσει την Ευρωζώνη, μεγαλύτερο και από την κρίση του 2008.

Πηγή: OlymposPress

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Κυρώσεις σε 11 αυτονομιστές της ανατολικής Ουκρανίας επέβαλε η ΕΕ

Οι Βρυξέλλες παγώνουν τα περιουσιακά τους στοιχεία 
Μεγαλώνει ο κατάλογος των προσώπων σε βάρος των οποίων η Ευρωπαϊκή Ένωση εφαρμόζει κυρώσεις

Ο ηγέτης των αυτονομιστών του Ντονέτσκ και άλλοι δέκα ηγετικά στελέχη των φιλορώσων ανταρτών της ανατολικής Ουκρανίας προστέθηκαν σήμερα στον κατάλογο των προσώπων σε βάρος των οποίων η Ευρωπαϊκή Ένωση εφαρμόζει κυρώσεις για το ρόλο που διαδραματίζουν στην ουκρανική κρίση.

Η απόφαση αυτή ελήφθη την Παρασκευή από τους πρεσβευτές των 28 χωρών της ΕΕ στις Βρυξέλλες και δημοσιεύτηκε σήμερα στην επίσημη εφημερίδα της Ένωσης.

Εκτός από τον Μποροντάι, οι Βρυξέλλες παγώνουν μεταξύ άλλων τα περιουσιακά στοιχεία που ενδεχομένως διαθέτουν σε ευρωπαϊκές χώρες και απαγορεύουν την έκδοση βίζας για τον "υπουργό Ασφάλειας" της αυτοανακηρυχθείσας Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ Αλεξάντρ Χοντακόφκσι, τον "αντιπρόεδρο της κυβέρνησης" Αλεξάντρ Αλεξάντροβιτς και τον "υπουργό Πληροφοριών" Αλεξάντρ Χριάκοφ ο οποίος θεωρείται "υπεύθυνος για την προπαγάνδα των αυτονομιστών" στο Ντονέτσκ.

Οι ίδιες κυρώσεις πλήττουν επίσης τον "πρόεδρο του Ανωτάτου Συμβουλίου της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουχάνσκ" Αλεξέι Καριάκιν και τους "υπουργούς" Εσωτερικών και Άμυνας της πόλης αυτής.

Οι αυτονομιστές πάντως, από την πρώτη φορά που ανακοινώθηκαν κυρώσεις σε βάρος τους, χλευάζουν τις αποφάσεις αυτές δηλώνοντας ότι δεν έχουν περιουσιακά στοιχεία σε ευρωπαϊκές χώρες και δεν σχεδιάζουν να κάνουν ταξίδια στην Ευρώπη.

Πηγή: Banking News

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, η Αυτοκρατορία του Χάους

Γράφει ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος

«Κάθε Κοινωνική Σύγκρουση είναι πεδίο μάχης για τρεις αντίπαλες δυνάμεις, το Κατεστημένο, την Αντιπολίτευση, που αποζητά την ανατροπή της ισχύουσας Τάξης και την αντικατάστασή της με μια δική της καθώς και μια τάση προς

αύξηση της Κοινωνικής Εντροπίας, την οποία γεννά κάθε Κοινωνική Σύγκρουση και η οποία, στο πλαίσιο αυτό, είναι δυνατόν να γίνει αντιληπτή ως η δύναμη του Χάους».

Γκρέγκορ Μάρκοβιτς

Οι έννοιες της εντροπίας, της πιθανότητας, της πληροφορίας, του χάους έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο στις θετικές επιστήμες του 20ού αιώνα, διευρύνοντας ποιοτικά την αντίληψή μας για τον κόσμο πέραν της κλασικής αιτιοκρατίας. Αναπόφευκτα όμως επηρέασαν στη συνέχεια και τις αντιλήψεις μας, αρχικά των διανooυμένων της αμφισβήτησης, αργότερα των ολιγαρχικών κέντρων, για την πολιτική, τον πόλεμο και την κοινωνία.

Η προβληματική του χάους εισάγεται ήδη, από τη δεκαετία του 1960, στη σύγχρονη πολιτική αντίληψη με το καταπληκτικό μυθιστόρημα του Νόρμαν Σπίνραντ «Οι Πράκτορες του Χάους». Μια κρυμμένη ομάδα υψηλότατου πνευματικού επιπέδου αποσταθεροποιεί την εξουσία μιας αυτοκρατορίας πολύ αποτελεσματικότερα από τις ηρωϊκές πλην απομονωμένες και αποδεκατισμένες επαναστατικές δυνάμεις, εκπέμποντας δόσεις χάους.

Μπορεί να βρει κανείς ίσως αναλογίες με τον τρόπο που αφανή κέντρα τύπου Σόρος ή βαθέος αμερικανικού κράτους κατάφεραν να μετατρέψουν την ίδια την ηγεσία του ΚΚΣΕ σε «έξυπνο πύραυλο», ικανό να καταστρέψει το ίδιο της το σύστημα, θέτοντάς το σε ταλάντωση στην «ιδιοσυχνότητά» του (η ιδιοσυχνότητα είναι εκείνη η συχνότητα στην οποία το πλάτος ταλάντωσης γίνεται άπειρο και η δομή καταρρέει – για να την αποφύγει, το πεζικό λέει στους στρατιώτες να περνάνε τις γέφυρες με ελεύθερο βάδην). 'Ισως, αντίστοιχα σχέδια υπάρχουν και σήμερα για την εκ των έσω ανατίναξη της ΕΕ.

'Ηδη, από τη δεκαετία του 1990, το αμερικανικό Πεντάγωνο επιτρέπει τη δημοσίευση ορισμένων εργασιών του για το χάος στις στρατιωτικές υποθέσεις. Το 2002, ένας από τους πιο ενδιαφέροντες Γάλλους αναλυτές και στοχαστές, ο Alain Joxe δημοσιεύει το βιβλίο του «L' Empire du Chaos» («Η Αυτοκρατορία του Χάους») στις εκδόσεις Decouverte. Το ερώτημα που επιχειρεί να απαντήσει είναι η φύση του αυτοκρατορικού καθεστώτος που επικρατεί μετά τη νίκη των ΗΠΑ και του καπιταλιστικού κόσμου επί της ΕΣΣΔ και πως μπορούν να απαντήσουν οι Δημοκρατίες (Republiques) στην αμερικανική κυριαρχία. Είναι βιβλίο πολύ πλούσιο σε σκέψεις και πληροφορίες, έστω κι αν σε ορισμένα σημεία γίνεται στρυφνό ή μη επαρκώς τεκμηριωμένο, και προσπαθεί να αντλήσει από τη σκέψη στοχαστών από τον Αριστοτέλη μέχρι τον Μισέλ Φουκώ, για να απαντήσει στο πρόβλημα που θέτει. Στέκεται όμως ιδιαίτερα και αντλεί από τη σκέψη του Χομπς, του Μακιαβέλι, του Κλαούζεβιτς, του Ρουσώ.

Η τάξη της αταξίας

Η «τάξη» του Ψυχρού Πολέμου ήταν, από πολλές απόψεις, μια τάξη απαράδεκτη κι εμείς οι 'Έλληνες το ζήσαμε στο πετσί μας αυτό, με τις αναρίθμητες, βάρβαρες επεμβάσεις των ΗΠΑ κατά Ελλάδας και Κύπρου μετά το 1947. Αλλά σήμερα, καθώς μετατρεπόμαστε σε καταστρεφόμενη αποικία, ζούμε επίσης στο πετσί μας τις συνέπειες μιας καθαρά χαοτικής «νέας κατάστασης πραγμάτων», καθώς η Ευρώπη μπαίνει από την Ελλάδα σε μια εποχή «νεομεσαίωνα», όπως τον ονομάζει ο Joxe, που προσθέτει ότι η «σύγχρονη "παγκοσμιοποίηση" μας ξαναβυθίζει, από ορισμένες πλευρές, σε ένα χάος προγενέστερο του Hobbes (σ.σ. του τέλους του Μεσαίωνα), μια κατάσταση του κόσμου του οποίου έχουμε απωλέσει την ανάμνηση και τα κλειδιά». Το δικαίωμα του πιο δυνατού υπήρξε πάντα, αλλά η καινούρια αυτοκρατορία του Χάους χαρακτηρίζεται από το «μη δικαίωμα του αδύνατου», γράφει ο Joxe, για τον οποίο το κέντρο, το ηγετικό υποκείμενο της νέας Αυτοκρατορίας, δεν είναι άλλο από το Χρήμα.

Το δικαίωμα στην εξουσία νομιμοποιούνταν για τον Χόμπς από τη δυνατότητα της εξουσίας να προστατεύσει. Σήμερα, η διάλυση των κοινωνικών συμβολαίων καταργεί και την προστασία των εξουσιαζόμενων, μετατρέποντας την Τάξη της Αυτοκρατορίας σε Τάξη της Αταξίας.

Οδυνηρά επιβεβαιωμένη προφητεία ακούγονται τώρα από τους 'Ελληνες τα λόγια μιας προκήρυξης που μοιράστηκε σε μια συζήτηση στη Γαλλία το 1998 και αναπαράγει ο Joxe στο βιβλίο του:

«Η παγκόσμια οικονομία απαλλάσσει σήμερα τα κράτη από την παληά κοινωνική και πολιτική εξουσία. Για να κρύψουν την παρακμή τους από τους λαούς, οι κυβερνήσεις σείουν ακόμα τις εθνικές σημαίες τους, τη στιγμή που το χρηματοπιστωτικό σύστημα τις αφήνει με μια σπασμένη φούσκα ή με μια πιστωτική γραμμή που τις στραγγαλίζει».

Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, οι G7, o ΟΟΣΑ, το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, το Νταβός, η GATT, τεχνικά όργανα ή ολιγαρχικές λέσχες χωρίς κανενός είδους νομιμοποιημένο πολιτικό δικαίωμα πιέζουν ώστε συμφωνίες και Συντάγματα να αποδεχθούν παντού «τεχνικές νόρμες» που οδηγούν στον αποκεφαλισμό της πολιτικής.

Η Ελλάδα έχει σήμερα το θλιβερό προνόμιο να είναι στην πρωτοπορία εισαγωγής του νέου ολοκληρωτισμού, συστήματος χειρότερου από πολλές απόψεις από τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι, με τις Δανειακές που υπογράφει και τις «εργαλειοθήκες» του ΟΟΣΑ που εφαρμόζει. 'Όπως και η Κύπρος με το καθαρά ολοκληρωτικό σχέδιο Ανάν, που μετέτρεπε επισήμως την πλειοψηφία σε μειοψηφία στα όργανα λήψης αποφάσεων του κράτους! Ανάλογες είναι οι ρυθμίσεις που ετοιμάζεται να παρουσιάσει ο Νίκος Αναστασιάδης στους δυστυχείς υπηκόους του, πιθανώς μια από τις τελευταίες γενηές Ελλήνων που θα κατοικήσουν στο νησί της Αφροδίτης.

Έθνη-Κράτη, Ευρώπη, Αυτοκρατορία

Επαρκεί όμως το πλαίσιο του κράτους-έθνους για να αντισταθεί κανείς στην Αυτοκρατορία; 'Όχι είναι η απάντηση του Joxe, ήδη στις αρχές της δεκαετίας του 2010. Χρειαζόμαστε μια ευρωπαϊκή απάντηση στις «αγορές», στην «Αυτοκρατορία του Χάους» που εκδηλώνεται με οικονομικούς πολέμους στην Ευρώπη, με στρατιωτικές καταστροφές στη Μέση Ανατολή. Χρειάζεται μια απάντηση σε ηπειρωτική τουλάχιστο κλίμακα. Μια τέτοια απάντηση, όπως δείχνει όλη η ιστορική εμπειρία του 20ού αιώνα, δεν μπορεί να τη δώσει η άκρα δεξιά, περιορισμένη ιδεολογικά στο πλαίσιο του έθνους της, συνδεδεμένη με το μεγάλο κεφάλαιο, αντίθετη στις δημοκρατικές και κοινωνικές παραδόσεις των μεγάλων Επαναστάσεων της Ευρώπης, όπως η Αγγλική, η Γαλλική, η Ελληνική επίσης, επαναστάσεις που ήταν όλες, τόχουμε όμως ξεχάσει, και βαθιά αντιολιγαρχικές.

Μια τέτοια απάντηση δεν μπορεί να τη δώσει επίσης και η αξιοθρήνητη «γιαλαντζί», γραφειοκρατική «αριστερά της καρέκλας», όσο ριζοσπαστισμό και σοσιαλισμό αποδίδει η ίδια στον εαυτό της για να κοροϊδέψει καλύτερα τους ψηφοφόρους και τους ίδιους τους οπαδούς της. Μόνο ένα καινούριο κριτικό υποκείμενο εμφανιζόμενο στην Ευρώπη, θα μπορούσε να ξεκινήσει αυτόν τον αγώνα. Προς το παρόν παραμένουμε σε ιστορικό αδιέξοδο, ικανό να παράγει μόνο τέρατα: είτε την μετατροπή της ΕΕ σε ολοκληρωτική υποδομή της Αυτοκρατορίας του Χρήματος, είτε τη διάλυσή της σε σειρά αντιμαχόμενων κρατιδίων, στο έλεος των «Αγορών» και των ΗΠΑ.

Πίσω στον Ροβεσπιέρο και τη Σεισάχθεια

Για να απαντήσει σε μια Αυτοκρατορία που θέλει να κάνει όλη την ανθρωπότητα ιδιοκτησία της, ο Joxe ξαναγυρνάει στο έτος Ι της Μεγάλης Επανάστασης, στο Σύνταγμα – «μαργαριτάρι» που γέννησε η καταιγίδα του 1793. Τη χειρότερη στιγμή για την Επανάσταση, όταν οι στρατοί των μοναρχικών εισβάλλουν στη Γαλλία, ο Ροβεσπιέρος κάνει μια σειρά προτάσεων που διαμορφώνουν το ουσιαστικό corpus των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Για τον «Αδιάφθορο», τα θεμελιωδέστερα δικαιώματα του ανθρώπου είναι το δικαίωμα να μπορεί να συντηρήσει την ύπαρξή του και η ελευθερία του. Αυτό που αργότερα θα διεκδικήσει ο σοσιαλισμός, είναι ήδη για τον ηγέτη των Ιακωβίνων αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα. Η περιουσία δεν είναι παρά «το δικαίωμα κάθε πολίτη να απολαμβάνει και να διαθέτει εκείνο το τμήμα αγαθών που του εγγυάται ο νόμος» και το δικαίωμα στην ιδιοκτησία περιορίζεται «όπως και όλα τα άλλα, από την υποχρέωση σεβασμού των δικαιωμάτων (και όχι μόνο της περιουσίας) των άλλων». Το δικαίωμα στην ιδιοκτησία είναι δευτερογενές και όχι πρωτογενές, όπως το δικαίωμα στη δυνατότητα επιβίωσης και την ελευθερία. «Η κοινωνία υποχρεούται να εξασφαλίζει τα μέσα ύπαρξης σε όσους δεν έχουν τα μέσα εργασίας».

Ο Joxe αναφαίρεται επίσης δια μακρών στο αίτημα ακύρωσης των χρεών των φτωχών, υπογραμμίζοντας τον κεντρικό ρόλο αυτής της έννοιας στην αρχαία ελληνική κουλτούρα, αλλά επίσης την ύπαρξή της και στους Εβραίους (ιωβηλαίο έτος) και στους Ρωμαίους, αφότου διώχνουν τον Ετρούσκο βασιληά τους και γίνονται ουσιαστικά «ελληνική» πόλη. Μας ξαναθυμίζει με την ευκαιρία αυτή την ανάγκη να οργανώσουμε ένα μεγάλο πανευρωπαϊκό κίνημα για την διαγραφή των ελληνικών χρεών, ανάγκη που έχουν, κατά τρόπο ανεξήγητο και εγκληματικό, τραγικά αμελήσει, οι δυνάμεις που διεκδικούν την εξουσία, υποτίθεται για να μας απαλλάξουν από τα μνημόνια, αλλά δεν κάνουν σχεδόν τίποτα για να προετοιμαστούν για τέτοιο έργο.

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Επίκαιρα, τον Μάιο 2014

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Προοπτικές ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας

Γράφει ο Δημήτρης Α. Ζακοντινός
Οικονομολόγος - Αντιπρόεδρος ΕΛΙΣΜΕ

Η προσέγγιση του προβλήματος το οποίο ταλανίζει τη χώρα μας εδώ και 4 χρόνια, που δεν είναι άλλο από την κρίση χρέους, θα είναι λίαν περιληπτική, ωστόσο θα επιχειρήσουμε να καταδείξουμε τα κύρια προβλήματα που την προκάλεσαν καθώς και πιθανούς τρόπους εξόδου από αυτήν.

Κατ' αρχάς θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι η οικονομία είναι μια κοινωνική επιστήμη και για να γίνουν σωστές προβλέψεις στην προοπτική αντιμετώπισης προβλημάτων πρέπει να λαμβάνονται υπόψη πολλές παράμετροι που την επηρεάζουν, όπως:

Το ΑΕΠ, το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της χώρας, η πολιτική κατάσταση, η ανεργία, ο προσανατολισμός της παιδείας, το διεθνές εμπόριο και σχέσεις , οι εξωτερικές απειλές κ.α.

Σε αντίθετη περίπτωση γίνεται φιλέκδικη και διαψεύδει τις προσδοκίες των ειδικών.

Το κύριο ερώτημα που προκύπτει είναι πως φθάσαμε σ' αυτήν την κατάσταση και αναζητώντας τις αιτίες θα αντιληφθούμε ότι:

• Τα τελευταία 15 χρόνια δόθηκε έμφαση στην ανάπτυξη του τομέα παροχής υπηρεσιών, εγκαταλείποντας σε μεγάλο βαθμό την παραγωγική διαδικασία (πρωτογενή και δευτερογενή παραγωγικό τομέα), με αποτέλεσμα να μειωθεί η δυνατότητα της χώρας να παράξει πλούτο.
• Η χώρα μας από το 2002 λειτουργούσε μέσα στα πλαίσια ενός ισχυρού νομίσματος, πράγμα που είχε δυσμενείς επιπτώσεις επί των ελληνικών προϊόντων που δέχθηκαν την επίθεση από επώνυμα προϊόντα άλλων χωρών, αλλά και από προϊόντα χωρών των οποίων η χαλαρή νομισματική πολιτική τα καθιστούσε περισσότερο ελκυστικά και δυστυχώς αυτό δεν αντιμετωπίσθηκε από τις Ελληνικές κυβερνήσεις, παρά το τεράστιο άνοιγμα στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών που καλύπτετο με δανεισμό...
• Υπήρξε αλόγιστος δανεισμός του δημοσίου που χρησιμοποιήθηκε αφ' ενός για την κατασκευή έργων πολυτελείας π.χ. (Ολυμπιακά κ.α.), αφ' ετέρου για την ενίσχυση κοινωνικών προγραμμάτων, που κάλυπταν την αυξανόμενη ανεργία λόγω του κλεισίματος των παραγωγικών μονάδων αλλά και της εγκατάλειψης των αγροτικών δραστηριοτήτων.

Θεωρώντας ότι οι κύριοι λόγοι που διόγκωσαν το χρέος είναι οι παραπάνω κι ενώ θα περίμενε κανείς, να ληφθούν ανάλογα μέτρα για την αντιστροφή της κατάστασης, η από τετραετίας εφαρμοζόμενη πολιτική που χαρακτηρίζεται από την επιβολή σκληρών μέτρων λιτότητας αλλά και νέων φόρων, όχι μόνο δεν έχει αποδώσει αλλά έχει δημιουργήσει σημαντικές παρενέργειες καθόσον:

• Δεν συνοδεύεται από αναπτυξιακά μέτρα πού θα προκαλούσαν την αύξηση της παραγωγής καθώς και την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων.
• Θα έπρεπε να ήταν βραχυχρόνια γιατί είναι δυσάρεστη για όλες τις κοινωνικές τάξεις, και πολιτικά επιζήμια, τα δε αποτελέσματα αυτής θα έπρεπε να είχαν εμφανιστεί άμεσα και να συνδυάζονταν με την αύξηση της παραγωγής και την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων, πράγμα που δεν έχει επιτευχθεί.
• Η μείωση μισθών και συντάξεων, η αύξηση των φόρων καθώς και η επιβολή νέων, μείωσαν τα εισοδήματα των πολιτών με αρνητικές επιπτώσεις στο σύνολο της οικονομίας, η δε συνέχιση αυτής της πολιτικής είναι θέμα χρόνου να περιορίσει την κυκλοφορία του χρήματος σε τέτοιο βαθμό, που αυτή, να μην μπορεί να λειτουργήσει πλέον, η δε εκποίηση περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου κάτω από αυτές τις συνθήκες όχι μόνο δεν προσφέρει τίποτα, αλλά προκαλεί και το δημόσιο αίσθημα και υπόνοιες για μη ορθολογικές επιλογές.
• Η έρπουσες και συνεχείς φήμες ότι επίκειται "κούρεμα" των καταθέσεων ή πτώχευση της χώρας, η βίαια έξοδος από το ευρώ απομάκρυναν από την ελληνική οικονομία ποσά ύψους 70 δις ΕΥΡΩ περίπου, προκαλώντας οικονομική ασφυξία στις τράπεζες που δανειοδοτούνται προσωρινά από την ΕΚΤ, η δε προωθούμενη έναρξη των πλειστηριασμών αλλά και της πολιτικής του "τραβήγματος του καλωδίου" σίγουρα θα προκαλέσει σε αυτές νέο, ανυπέρβλητο όμως πρόβλημα καθώς θα χρειάζονται συνεχώς δεκάδες δις για την εκ νέου ανακεφαλαιοποίησή τους.

Όπως μπορεί να γίνει αντιληπτό η αλλαγή πολιτικής είναι επιβεβλημένη, η δε λύση του προβλήματος πρέπει να αναζητηθεί μόνο στην ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΜΕΓΕΝΘΥΣΗ-ΑΝΑΠΤΥΞΗ.

Αν επιχειρηθεί η δημιουργία σοβαρών παραγωγικών επενδύσεων, (ΔΗΜΟΣΙΩΝ και ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ) η αύξηση των οικονομικών μεγεθών που θα προκύψουν από την παραγωγή προϊόντων θα συνοδεύεται και από αύξηση των εισοδημάτων. Κατά συνέπεια ,θα ανατείλουν προοπτικές για την ευημερία της κοινωνίας, την εξυγίανση των δημοσιονομικών , αλλά και δυνατότητα ομαλής εκπλήρωσης των υποχρεώσεων της πολιτείας.

Προκύπτουν όμως κάποια ερωτήματα, ένα από αυτά είναι:

Πως θα χρηματοδοτηθεί μία τέτοια προσπάθεια;

Προκρινόμενη λύση θεωρούμε ότι είναι η αναστολή της πληρωμής των χρεολυσίων, για χρονικό διάστημα (όχι πέραν της 8ετίας) που θα επιτρέψει να εξευρεθούν τα απαραίτητα κεφάλαια χωρίς η χώρα να προστρέξει σε νέο δανεισμό ενώ παράλληλα θα βοηθήσει αποτελεσματικά στον εκ νέου εξορθολογισμό της κοινωνικής λειτουργίας.

Βεβαίως στο χρονικό αυτό διάστημα θα καταβάλλονται οι τόκοι ώστε αφ' ενός να μην αυξάνεται το χρέος αφ' ετέρου να μην ζημιώνονται οι πιστωτές.

Η αποπληρωμή του χρέους να αρχίσει από την λήξη της χρονικής περιόδου που θα συμφωνηθεί και θα παραταθεί ο χρόνος αποπληρωμής του σε τέτοιο βάθος ώστε η τοκοχρεολυτική δόση να είναι ίση προς ποσοστό του ΑΕΠ , που θα επιτρέπει την άνετη καταβολή της.

Ένα δεύτερο ερώτημα που τίθεται είναι αν στην ελληνική πραγματικότητα μπορεί να πετύχει μία τέτοια πρόταση - προοπτική και θεωρούμε πως ΝΑΙ αν:

• Η ΟΠΟΙΑ Ελληνική κυβέρνηση, έχει κατανοήσει πλήρως την γενεσιουργό αιτία και τους λόγους που η οικονομία περιήλθε σε αυτήν την κατάσταση.
• Έχει αξιολογήσει ότι οι αιωρούμενες φήμες, εδώ και διετία τουλάχιστον, που αφορούν από τη μια πλευρά την αναδιάρθρωση του χρέους (κούρεμα) και από την άλλη πτώχευση της χώρας, ουδεμιάς εφαρμογής μπορεί να τύχουν για διαφορετικούς λόγους η κάθε μία.
• Έχει τη δυνατότητα να τεκμηριώσει στους δανειστές την αναγκαιότητα μιας τέτοιας λύσης και να διαπραγματευθεί το ύψος του επιτοκίου, εξυπακούεται δε ότι θα αναλάβει την υποχρέωση:

1. Να δημιουργήσει θεσμούς και να προχωρήσει σε διαρθρωτικές αλλαγές με γνώμονα να επιτυγχάνεται, αφενός ο στόχος προσέλκυσης παραγωγικών κυρίως επενδύσεων (πχ καθιέρωση πετυχημένου φορολογικού συστήματος που μπορεί να αντληθεί από την διεθνή εμπειρία) αφετέρου, να γίνει ειλικρινής προσπάθεια ώστε να ισοσκελίζεται ο προϋπολογισμός χωρίς ωστόσο να τίθενται θέματα παράβλεψης της άμυνας και ασφάλειας της χώρας που αποτελούν και βασική προϋπόθεση ελκυσμού των επενδύσεων (Ελληνικών αλλά και ξένων).
2. Τα ποσά που θα εξοικονομηθούν από την αναστολή πληρωμής των χρεολυσίων θα χρησιμοποιηθούν, αποκλειστικά και μόνο, για παραγωγικούς σκοπούς. Δηλαδή να τοποθετηθούν σε παραγωγικές επενδύσεις και να ζητηθεί από τους ευρωπαίους εταίρους μας η ανοχή τους στη λήψη μέτρων, για κάποιο χρονικό διάστημα που θα έχουν στόχο, τη μείωση του ελλείμματος στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών.

Τέλος θα πρέπει να επισημάνουμε ότι η εξέταση της πρότασης, για νέα αναδιάρθρωση του χρέους (ΜΕΙΩΣΗ- ΚΟΥΡΕΜΑ) τεκμαίρεται ότι θα έχει αρνητικό αποτέλεσμα ενώ παράλληλα θα προκαλέσει μείζονες αντιδράσεις από το σύνολο των κρατών μελών του μηχανισμού στήριξης, καθιστώντας αδύνατη την όποια προοπτική συμφωνίας μαζί τους στην βάση επανακαθορισμού των υποχρεώσεων.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Υπόλογοι εσχάτης προδοσίας

Γράφει ο Ευριπίδης Μπίλλης

Τ. Επίκουρος Καθηγητής ΕΜΠ

Η άλωση της χώρας μπορεί πρώτα να γίνει είτε με στρατιωτική εισβολή  ή άνευ εισβολής, εφ όσον δεν υπάρξει κάποιο «όχι»,  ως αυτό που είπε το 1940 ο Μεταξάς (αυτός το είπε εν ονόματι του Ελληνικού λαού), στον Μουσολίνι.

Υπεύθυνος για να μην αλωθεί η χώρα, σύμφωνα με τα σήμερα ισχύοντα, μετά την αναθεώρηση του συντάγματος από τον Αντρέα Παπανδρέου που το μετέβαλε «στα μέτρα του»,  είναι μόνον ο εκάστοτε Πρωθυπουργός της χώρας,  η κυβέρνηση του και οι βουλευτές που τον στηρίζουν.

Μία χώρα μπορεί επίσης να αλωθεί από στίφη «βαρβάρων», δηλαδή αλλόγλωσσων και αλλοθρήσκων, που θα την κατακλύσουν.

Σε όλες τις περιπτώσεις ο εκάστοτε πρωθυπουργός  οφείλει να λαμβάνει κάθε μέτρο αποφυγής των ανωτέρω και είναι επίσης υποχρεωμένος να τηρεί άτεγκτη στάση στα εθνικής σημασίας θέματα, ενώ για τα διεθνή είναι υποχρεωμένος να συμβιβάζεται με άλλες χώρες, πάντα με γνώμονα το εθνικό συμφέρον (Μιχάλης Δούντας). 

Προφανώς για εθνικά θέματα εθνικής κυριαρχίας και επιβίωσης του Ελληνισμού ουδείς πρωθυπουργός έχει το δικαίωμα να δεχθεί εντολές άλλων, εις βάρος της χώρας που κυβερνά.

Σε περίπτωση που το κάνει είναι προφανώς υπόλογος εσχάτης προδοσίας.

Από το 1996 ο αρμόδιος τότε πρωθυπουργός, χωρίς να έχει εξουσιοδότηση του Ελληνικού λαού, άφησε ανοικτά (ξέφραγο αμπέλι) τα σύνορα της χώρας ώστε ανεμπόδιστα να μπορεί να εισέρχεται στη χώρα όποιος αλλόγλωσσος και αλλόθρησκος το ήθελε  και κυρίως μουσουλμάνοι, από το Ιράκ, το Ιράν, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, τη «φίλη» μας τουρκία, και από πληθώρα άλλων μουσουλμανικών Αραβικών και Αφρικανικών χωρών.

Όσοι εισήρχοντο στη χώρα δεν είχαν προσκληθεί από κανέναν που θα τους εξασφάλιζε εργασία.

Η εισβολή αυτή δεν έγινε από βαρύτατη αμέλεια του τότε πρωθυπουργού αλλά ηθελημένα αφέθησαν όλοι αυτοί ανεξέλεκτα να εισβάλουν στη χώρα, μετά από εντολές, που εκτελούσε ο Πρωθυπουγός αυτό, του διευθυντηρίου των Βρυξελλών και όχι μόνον.

Στα πλαίσια της εγκληματικής επιδίωξης της ονομαζόμενης παγκοσμιοποίησης για διάλυση των εθνών και δημιουργία σε κάθε χώρα  ενός είδους «πειθήνιου» ανθρώπινου «πολτού»,  που νόμιζαν ότι θα εξυπηρετούσε τις «αγορές».

Την ίδια πολιτική, και πάλιν χωρίς έγκριση του Ελληνικού λαού, συνέχισε μέχρι το 2009 και ο διαδεχθείς τον προηγούμενον πρωθυπουργός, επίσης όχι από βαρύτατη αμέλεια, αλλά υπήκων και αυτός  στις ίδιες εναντίον του Ελληνισμού εντολές.

Και οι δύο, παράλληλα με τη μη παρεμπόδιση  άλωσης της χώρας από τα ανωτέρω στίφη, κατέβαλαν συστηματική προσπάθεια αφελληνισμού των Ελλήνων μέσω ηθελημένης,  και πάλιν κατόπιν ξένων εντολών,  στρέβλωσης της Παιδείας και μέσω πληρωμένης από τους ιδίους επί πολλά έτη πλύσης εγκεφάλου του Ελληνικού λαού και συνεχούς εξύβρισης του ως ρατσιστή, ως εθνικιστή, ως Χρυσαυγίτη, ως «Καρατζαφερικού», κτλ.

Από τις ανωτέρω αντεθνικές και προδοτικές ενέργειες των ανωτέρω, πλην των άλλων έχει δημιουργηθεί τεράστιο πρόβλημα στη χώρα με άγνωστο αριθμό μουσουλμάνων λαθρομεταναστών (λέγεται ότι είναι τέσσερα εκατομμύρια) που θα είναι πάντα ένα ξένο σώμα για τη χώρα, δεδομένου του ότι λόγω και της θρησκείας τους η εμπειρία διδάσκει ότι δεν ενσωματώνονται στη κοινωνία καμμιάς χώρας.

Επιπλέον επίσης των ποικίλων και άλλων οικονομικών προβλημάτων που υπέστη και υφίσταται η χώρα, πρόβλημα δημιούργηθηκε και στους δυστυχείς αυτούς λαθρομετανάστες που δεν μπορούν να επιβιώσουν,  με μη δυνάμενες να προβλεφθούν σύντομες επιπτώσεις.

Οι δυστυχείς αυτοί, αντί να βοηθηθούν από την ΕΕ και άλλους για να παραμείνουν στις χώρες τους, «καθοδηγήθηκαν» να οδεύσουν στη χώρα μας για γίνουν δήθεν εις βάρος του Ελληνισμού ανταγωνιστικοί ορισμένοι ημέτεροι, που έτσι και αλλιώς είναι αδύνατον να γίνουν, λόγω του πλήρως απελευθερωμένου εμπορίου (Κίνα, Ινδία, κτλ).  

Η τακτική αυτή μάλλον συνεχίζεται και σήμερα με τα σύνορα της χώρας  να είναι ξέφραγο αμπέλι και να συνεχίζεται η άλωσή της από τα συνεχώς αφικνούμενα στίφη μουσουλμάνων λαθρομεταναστών. Να υπενθυμίσω ότι στην Αθήνα, όπου σύμφωνα με πληροφορίες διαμένουν 400.000 χιλιάδες μουσουλμάνοι λαθρομετανάστες, ίσως υπάρχει και τεράστιο πρόβλημα ασαφάλειας της Αθήνας (και όλης της χώρας).

Μετά τα ανωτέρω που οδηγούν σε άλωση της χώρας και σε καταστροφή του Ελληνισμού, είναι προφανές ότι επιτελέστηκε και μάλλον συνεχίζει να επιτελείται  το βαρύτατο αδίκημα της εσχάτης προδοσίας εις βάρος της χώρας και συνεπώς θα πρέπει να επέμβει κάθε αρμόδιος για να λογοδοτήσουν όλοι οι ανωτέρω. 

Όλα τα παραπάνω, κάποιοι που ζούνε μεταξύ μας, ανθρωπιστές και μεστοί δημοκρατικών συναισθημάτων (με ταξινόμηση λίαν περίεργη) τα θεωρούν αναχρονιστικά, θρησκοληπτικά, ρατσιστικά, γραφικά (και άλλα πολλά). 

Μάλιστα, κάποιος ανθρωπιστής της συγκεκριμένης συνομοταξίας προφανώς χωρίς να το θέλει (πρέπει όμως να το αντιλαμβάνεται) αποδεικνύεται ως ο πλέον αντιχριστιανός σε μια χώρα που με μαθηματική ακρίβεια οδεύει σε εκμουσουλμανισμό από την λαθρομετανάστευση, που νομίζω ότι λανθασμένα και  να μου συγχωρέσει την έκφραση, αλλά αφελώς, την αντιμετωπίζει ως είσοδο στην Ελλάδα δυστυχών ανθρώπων, και συνεπώς μας λέει ότι καλό είναι η Ελλάδα να γίνει χωνευτήρι πάσης της μουσουλμανικής Ασίας, Αφρικής κτλ.

Επιπλέον λίαν προσβλητικά κατηγορεί ο ανθρωπιστής - αντιρατσιστής όλους εμάς ως ρατσιστές, επειδή δεν δεχόμαστε να αλωθεί η χώρα μας και να γίνει μουσουλμανική τύπου Σαρίας.

Και δεν είναι θέμα μόνον Θρησκείας, αλλά Ελληνισμού, Ελληνικού πολιτισμού κτλ.

Επιπλέον για να γίνει πειστικός, ο... ανθρωπιστής - αντιρατσιστής, χρησιμοποιώντας την μέθοδο του "πρωθυπουργού" κ. Σαμαρά, προσπαθεί ενίοτε να μας  «τρομάξει»,  με  ολίγην  Χρυσή Αυγή (αποτελεί τον "μπαμπούλα" - διασώστη του σάπιου συστήματος διαπλοκής, που ονομάζεται "ελληνικό πολιτικό σύστημα), ώστε τρομάζοντας μας να μας κάνει να αποδεχθούμε τις (για πολλούς) αντιχριστιανικές του απόψεις που οδηγούν σε αφανισμό από την Ελλάδα και του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού.

Να υπενθυμίσω, στο σημείο αυτό, ότι η επίσημη νυν εκκλησία ταυτίζεται πλήρως με το παρόν κατοχικό καθεστώς που κατωτέρω αορίστως χλιαρώς και ανωδύνως καταδικάζει, χωρίς ουσία  να το καταδικάζει. 

Ο "ανθρωπιστής - αντιρατσιστής" υβρίζει επίσης, απαράδεκτα όλους εμάς που θέλουμε να γλυτώσουμε τον Ελληνισμό από τον αφανισμό, ως ρατσιστές, ως "μη πολιτικά ορθούς" και έξωθεν του δημοκρατικού, αλλά και του συνταγματικού τόξου!!!

Το να γυρίσουν στις πατρίδες τους ενισχυόμενοι οικονομικά για να φτιάξουν τη ζωή τους στην πατρίδα τους,  δεν είναι ρατσισμός αλλά μέγιστη φιλανθρωπία.

Αυτή η συγκεκριμένη, όμως, φιλανθρωπία της "επί της πατρίδος" τους επιστροφής, τυγχάνει να είναι αντίθετη όμως με τις αρχάς της Νέας Τάξης και της παγκοσμιοποίησης που δείχνετε να αποδέχεστε για «φιλανθρωπικούς» λόγους. Υπενθυμίζω  πως η Νέα Τάξη θέλει να επιβάλει μίαν ανθρώπινη «σαλάτα» σε κάθε χώρα και καταστροφή των εθνών, θέλει να δημιουργήσει μία σύγχρονη "Βαβέλ", μία πλήρη ασυνεννοησία (λόγω διαφοράς κουλτούρας και όχι μόνο) μεταξύ των λαών που θα μεταβληθούν σε αεθνικούς απόλυτα ελεγχόμενους πληθυσμούς.

Να υπενθυμίσω, επίσης, ότι η επίσημη εκκλησία ταυτίζεται πλήρως δια του νυν Αρχιεπισκόπου με την παρούσα ξένη κατοχή που εξολοθρεύει τον Ελληνισμό, με τη Νέα Τάξη και με την παγκοσμιοποίηση...

Όχι, δεν είναι θύτης ή συνεργός η Εκκλησία, αφού η Εκκλησία είναι ο ίδιος ο λαός. Συνεργός  στο έγκλημα ισοπέδωσης της Ελλάδας είναι η ηγεσία της Εκκλησίας που (ένας Θεός γνωρίζει το γιατί) αποδέχθηκε σιωπηλά τη σύμπλευση και συμπόρευσή της με τους... "Εμπόρους των Εθνών", με τους στυγνούς δολοφόνους λαών, με τους μακελάρηδες ψυχών...

Ο Ελληνικός Ανθελληνισμός: Νεοκλής Σαρρής

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου