Τουρκική προβοκάτσια στην Αγία Σοφία

Ογδόντα πέντε χρόνια μετά, το Κοράνι εισέβαλε στην Αγία Σοφία

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας - Τουρκολόγος

Την ημέρα του Επιταφίου των απανταχού Ορθοδόξων χριστιανών διάλεξε φαίνεται επίτηδες ο θρησκευτικός ηγέτης των μουσουλμάνων της Τουρκίας, Mehmet Görmez, για να εγκαινιάσει μια ισλαμική έκθεση με την ονομασία «Aşk ı Nebi», στην Αγία Σοφία Κωνσταντινούπολης και με την ευκαιρία αυτή να αναγνωστεί το Κοράνι ογδόντα πέντε χρόνια από τότε που ο μεγαλόπρεπης αυτός ναός της Ορθοδοξίας έγινε τζαμί.

Ο θρησκευτικός ηγέτης της Τουρκίας, που τα τελευταία χρόνια και με τις «ευλογίες» του νοεοθωμανιστή Ερντογάν έχει εγκαινιάσει μια πανισλαμική επεκτατική πολιτική, προχώρησε σε μια παραβίαση του στάτους κβο της Αγίας Σοφίας η οποία από το 1934 επίσημα έγινε μουσείο για να μπορούν να την επισκέπτονται οι χριστιανοί από όλο τον κόσμο, εισάγοντας ξανά την ανάγνωση του Κορανίου μέσα στον ιερό χώρο του ναού.
Αυτό έγινε με την αφορμή μιας ισλαμικής έκθεσης προς τιμή του προφήτη των μουσουλμάνων Μωάμεθ και παρουσία του νομάρχη Κωνσταντινούπολης, Vasip Şahin, του συμβούλου του τουρκικού υπουργείου Πολιτισμού, Ahmet Haluk και του αρχιμουφτή της Κωνσταντινούπολης, Rahmi Yaran. Δηλαδή με όλη την ισλαμική και κρατική επισημότητα.

Και να σκεφτεί κανείς ότι όλα αυτά με την παραβίαση του μουσειακού χώρου της Αγίας Σοφίας έγιναν όταν τις ίδιες μέρες στην Πόλη βρίσκονται αρκετοί Ελληνορθόδοξοι προσκυνητές για τον εορτασμό της Ανάστασης!

Εμείς το μόνο που έχουμε να πούμε σε αυτή την προβοκάτσια, είναι ντροπή!

Είθε να έρθει ξανά η Ανάσταση και στην Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης μας!

Πηγή ΝikosΧeiladakis




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Καληνύχτα και καλή τύχη

Επιμέλεια: Κατερίνα Γκαράνη

Η πολύπλοκη δομή των καναλιών των διαφημιστικών εταιριών και των χορηγών δεν θα κλονιστεί, ούτε θα αλλάξει. Η ιστορία που θα αφήσουμε, είναι αυτή που μας αξίζει. Και αν υπάρχουν ιστορικοί σε 50 ή 100 εκατό χρόνια από τώρα και έχουν διατηρηθεί οι ταινίες μιας εβδομάδας από τα κανάλια θα βρουν καταγεγραμμένες ασπρόμαυρες και έγχρωμες αποδείξεις της παρακμής, των τάσεων φυγής και της απομόνωσης από την πραγματικότητα του κόσμου όπου ζούμε.

Σήμερα είμαστε πλούσιοι, χοντροί, άνετοι και αδιάφοροι. Έχουμε αναπτύξει αλλεργία στις δυσάρεστες και ενοχλητικές πληροφορίες. Τα μέσα ενημέρωσης αντικατοπτρίζουν αυτή την κατάσταση.

Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει αλλά είμαστε σε πολύ άσχημη θέση. Αυτή τη στιγμή, υπάρχει μια ολόκληρη γενιά που δεν ξέρει τίποτε άλλο εκτός από όσα βγαίνουν απ’ αυτό το κουτί! Αυτό το κουτί κάποιοι το έχουν Ευαγγέλιο, είναι η μοναδική συντροφιά τους. Όμως αυτό το κουτί είναι η πιο απίστευτη, διαολεμένη δύναμη αυτού του κόσμου και αλίμονό μας αν 2-3 οικογένειες ελέγχουν τα κανάλια, γιατί ποιος ξέρει τι περιττώματα θα πλασάρουν ως αλήθεια!

Η τηλεόραση δεν είναι η αλήθεια!

Η τηλεόραση, έτσι όπως την έχουν τα συμφέροντα και οι χορηγοί τους είναι ένα καταραμένο λούνα παρκ! Είναι ένα τσίρκο, ένα καρναβάλι, ένας περιοδεύων θίασος ακροβατών παραμυθάδων, χορευτών, τραγουδιστών, ζογκλέρ, φρικιών θηριοδαμαστών και ποδοσφαιριστών. Οπότε αν θέλετε την αλήθεια, πάτε στο Θεό. Πάτε στους γκουρού σας. Πάτε στους εαυτούς σας. Η TV θα σας πει αυτό που θέλετε να ακούσετε, συνέχεια ψέματα, σας λέει ό,τι σκατά θέλετε να ακούσετε, όλα αυταπάτες. Τίποτα από αυτά δεν είναι αληθινά!

Όμως εμείς καθόμαστε εκεί, μέρα με τη μέρα, νύχτα με τη νύχτα. Όλων των ηλικιών, των φυλών, της καταγωγής. Κάνουμε ό,τι μας πει το κουτί! Ντυνόμαστε όπως το κουτί, τρώμε όπως το κουτί μεγαλώνουμε τα παιδιά μας και σκεφτόμαστε ακόμα όπως το κουτί.

Μόνο αν αποτινάξουμε το πλεόνασμα λίπους και αναγνωρίσουμε ότι η τηλεόραση χρησιμοποιείται κυρίως για να μας αποσπάσει, να μας αποπλανήσει, να μας διασκεδάσει και να μας απομονώσει τότε η τηλεόραση και αυτοί που την χρηματοδοτούν αυτοί που την παρακολουθούν και αυτοί που εργάζονται σε αυτήν ίσως δουν μια εντελώς διαφορετική εικόνα, πριν είναι πολύ αργά.

Μερικές φορές πρέπει να εξυψώνουμε την αξία των ιδεών και της πληροφόρησης. Ας ονειρευτούμε ότι κάθε Κυριακή βράδυ ο χρόνος που κανονικά καταλαμβάνει το Χ τηλεοπτικό σόου θα δίνεται στην έρευνα της εκπαίδευσης. Και μία ή δύο εβδομάδες αργότερα, ο χρόνος που κανονικά καταλαμβάνει το Υ τηλεοπτικό σόου θα αφιερώνεται στην εις βάθος μελέτη της Σύγχρονης Ιστορίας. Θα ζημιωνόταν η εταιρική εικόνα των χορηγών των εκπομπών; Θα ξεσηκωνόταν οι μέτοχοι με οργή και διαμαρτυρίες; Θα συνέβαινε τίποτα εκτός από το ότι μερικά εκατομμύρια ανθρώπων θα δεχόταν λίγη φώτιση για θέματα που μπορούν κάλλιστα να διαμορφώσουν το μέλλον της χώρας και επομένως το μέλλον των εταιρειών;

Σε αυτούς που λένε, “Οι άνθρωποι δεν θα το έβλεπαν, δεν θα ενδιαφερόταν είναι πολύ αδιάφοροι, δεν ασχολούνται και είναι απομονωμένοι“ μπορώ να πω μόνο αυτό:

Υπάρχουν, σύμφωνα με τη γνώμη ενός δημοσιογράφου, σημαντικές ενδείξεις εναντίον αυτής της άποψης. Αλλά ακόμα κι αν έχουν δίκιο, τι έχουν να χάσουν; Γιατί, αν έχουν δίκιο και αυτό το εργαλείο δεν κάνει για τίποτα παρά μόνο για να διασκεδάζει, να ψυχαγωγεί και να απομονώνει τότε η οθόνη αναβοσβήνει τώρα και σύντομα θα δούμε ότι χάθηκε όλος ο αγώνας.

Και όμως αυτό το εργαλείο μπορεί να διδάξει. Μπορεί να φωτίσει και μπορεί ακόμα και να εμπνεύσει. Αλλά μπορεί να τα κάνει μόνο όσο οι άνθρωποι είναι αποφασισμένοι να το χρησιμοποιήσουν γι’ αυτούς τους σκοπούς. Διαφορετικά, είναι απλά και μόνο καλώδια και λαμπάκια μέσα σε ένα κουτί και αν συνεχίσουμε όπως είμαστε τότε η ιστορία θα πάρει την εκδίκησή της, και η ανταπόδοση δεν θα είναι αργή και θα μας προφτάσει.

Απόσπασμα του προφητικού λόγου του δημοσιογράφου Έντουαρντ Μάροου την ημέρα της ίδρυσης της Ένωσης Ηλεκτρονικού Ραδιοτηλεοπτικού Τύπου της Αμερικής, στις 15 Οκτωβρίου του 1958.

Πηγή "Στον Τοίχο"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Αρνητές αλλά και περήφανοι γενοκτόνοι οι Τούρκοι

Γράφει ο Μάριος Ευρυβιάδης

“Πάντοτε βρίσκω διασκεδαστικό (amusing) το γεγονός πως οι Τούρκοι είναι αρνητές αλλά ταυτόχρονα και περήφανοι για την γενοκτονία που διέπραξαν κατά των Αρμενίων”, ήταν η απάντηση του αμερικανο-αρμένιου ακτιβιστή Andrew Kevorkian, σε ανταλλαγή μηνυμάτων που είχα πρόσφατα μαζί του μέσω του Διαδικτύου.

Αφορμή της επικοινωνίας μας υπήρξε η πριν δύο περίπου εβδομάδων βεβήλωση αρμενικής εκκλησίας στην Πόλη, που έγινε γύρω στις 25 Μαρτίου. Στους τοίχους της εκκλησίας, με την επωνυμία “Sourp Astuanzazh”, γράφθηκε “1915 ευλογημένο έτος” καθώς επίσης “τί σημαίνει πως είστε όλοι Αρμένιοι, εφόσον υπάρχει ήδη ένας Ogun Samast”;

Το έτος 1915 άρχισαν οι οργανωμένες τζιχαντιστικές σφαγές των Αρμενίων και των άλλων αυτόχθονων χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας από τους Νεότουρκους, αν και των Ελλήνων ειδικά είχαν ήδη αρχίσει από το 1914, όπως τεκμηρειώνει ο παγκοσμίου φήμης ελληνοαμερικανός ιστορικός Speros Vryonis , Jr., στο εμβληματικό του έργο , “The Mechanism of Catastrophe” (2005). O δε Ogun Samast υπήρξε ο δεκαεφτάχρονος που το 2007 δολοφόνησε, έξω από τα γραφεία της αρμενικής εφημερίδας “Agos”, τον αρχισυντάκτη και ιδιοκτήτη της, αρμενο-τούρκο ακτιβιστή και θιασώτη της αρμενο- τουρκικής φιλίας, Hrant Dink. Σε διαδηλώσεις πριν και κατά την κηδεία του Dink στην Πόλη, χιλιάδες διαδηλωτές φώναζαν “είμαστε όλοι Hrant, είμαστε όλοι Αρμένιοι”. Φέτος και μετά από οκτώ χρόνια ηθελημένης κωλυσιεργίας και παραπλάνησης από το τουρκικό βαθύ κράτος, ο Samast παραδέχθηκε, τελικά, πως αξιωματούχοι της αστυνομίας και των μυστικών υπηρεσιών του κράτους τον “ενέπνευσαν”, τον καθοδήγησαν και τον όπλισαν ώστε να διαπράξει την δολοφονία.

Η τοποθέτηση του Κεβορκιάν μου θύμισε ένα περιστατικό που συνέβη αρχές του 1980 στην Νέα Υόρκη και το οποίο αφηγήθηκε κατ´ιδίαν ο πρωταγωνιστής του, δημοσιογράφος των “The New York Times” Κarl E. Meyer, τότε επίσημος σχολιογράφος (editorial writer) της εφημερίδας.

Μέχρι το 1965, πρέπει να υπομνιστεί, αναφορές στον διεθνή τύπο για την γενοκτονία των Αρμενίων απο τους Τούρκους ήταν ένα μεγάλο ταμπού στην Δύση. Οι ίδιοι κυνικοί λόγοι “στρατηγικής σκοπιμότητας” που ισχύουν και σήμερα, κυρίως σε Ουάσιγκτον και Λονδίνο ώστε να μην ενοχλείται και να “εξαγριώνεται” η Άγκυρα, ίσχυαν και τότε. Όμως το 1965 και 50 χρόνια μετά από τις γενοκτονικές σφαγές, στην Σοβιετική Αρμενία αλλά και στην ισχυρή και μεγάλη αρμενική κοινότητα του Λιβάνου υπήρξαν, για πρώτη φορά, δημόσιες διαδηλώσεις μνήμης για τα θύματα των Νεοτούρκων καθώς επίσης και η απαίτηση διεθνούς αναγνώρισης του ειδεχθούς αυτού εγκλήματος. Το ίδιο έτος και επίσης για πρώτη φορά, υπήρξε αναφορά στο γενοκτονικό έγκλημα στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ από τον αείμνηστο Σπύρο Κυπριανού , τότε Υπουργό Εξωτερικών της Κύπρου. Έτσι όταν το 1985 θα είχαμε την 75η επέτειο, το ζήτημα και η απαίτηση για αναγνώριση της γενοκτονίας βρισκόταν ήδη στην διεθνή πολιτική ατζέντα με την Τουρκία να το πολεμά μετωπικά.

Κύριο πεδίο αντιπαράθεσης τότε, δηλαδή το 1985, όπως και σήμερα, υπήρξε η Αμερική και συγκεκριμένα η αναγνώριση της γενοκτονίας από το αμερικανικό Κονγκρέσο. Τα έτη 1982-3 η εφημερίδα “Τhe New York Times” αφιέρωσε αρκετές σελίδες ερευνώντας το θέμα και φιλοξενώντας διάφορες απόψεις. Υπήρχε βέβαια μια ειρωνεία εδώ διότι το αρχείο της εφημερίδας είχε εκτενή και λεπτομερέστατη κάλυψη των σφαγών από ανταποκριτές της στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Όμως το ερώτημα ήταν κατά πόσο οι σφαγές υπήρξαν προμελετημένες και συστημικά οργανωμένες από τους Νεότουρκους, ώστε να πληρούν το κριτήριο ηθελημένης εξόντωσης εθνότητας και να συνιστούν, έτσι, “γενοκτονία”. Οι Τούρκοι και οι απολογητές τους αρνούνταν και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να αρνούνται κάτι τέτοιο.

Κατέχοντας την νευραλγική θέση του σχολιαστή στην εφημερίδα, ο Karl Meyer είχε βαρύνουσα άποψη και προσεγγίστηκε και από τις δύο πλευρές. Όπως αφηγείται, τον προσέγγισε ειδικά ένας πολύ αξιόλογος επαγγελματικά Τουρκο -αμερικανός που προσπαθούσε να τον πείσει πως κάθε άλλο παρά υπήρξε γενοκτονία, πως δεν υπήρξαν θύτες και θύματα και πως Τούρκοι και Αρμένιοι υπέφεραν αμοιβαία ως θύματα του χάους και της τραγωδίας του πολέμου. Μετά από αρκετές συναντήσεις και τηλεφωνήματα ήταν προφανές στον Τούρκο πως η προσπάθειά του θα αποτύγχανε.

Έκανε ωστόσο ένα τελευταίο τηλεφώνημα και αφού πλέον δεν τον πήγαινε άλλο να συνεχίσει την συνομιλία, εκνευρισμένος έκλεισε το τηλέφωνο με έναν άναυδο Meyer να τον ακούει να του λέει , “ναι τους σφάξαμε και έπρεπε να τους είχαμε σφάξει τότε όλους ώστε να μην έχουμε σήμερα αυτό το πρόβλημα και εμείς αυτή την κουβέντα”!

Στις 23 Απριλίου 1983 στον χώρο του Editorial Notebook της εφημερίδας ο Μeyer άρχιζε το κείμενο του “Armenian Memory, Turkish Amnesia” ως εξής: “Η πιό θλιβερή μέρα στο αρμενικό ημερολόγιο είναι η 24η Απριλίου, όταν ένας διασκορπισμένος λαός θυμάται μια καταστροφή την οποία οι πλείστοι από εμάς έχουν ξεχάσει. Έλαβε χώρα στις 24 Απριλίου 1915, όταν μια μεγάλη και ανθούσα Αρμένικη κοινότητα στην Τουρκία έγινε το αντικείμενο της πρώτης επίσημης γενοκτονίας του αιώνα”.

Η θέση του επίσημου τουρκικού κράτους όπως και του μέσου Τούρκου πολίτη, με κάποιες σημαντικές εξαιρέσεις την τελευταία δεκαετία, από μια μερίδα επώνυμων διανοουμένων, είναι πως ποτέ δεν υπήρξε γενοκτονία των Αρμενίων και των άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας, αλλά είναι περιχαρείς που έγινε!

Κατά γενική παραδοχή, το κορυφαίο γεγονός της Τουρκικής προπαγάνδας, άρνησης της γενοκτονίας, έλαβε χώρα στις 19 Μαΐου του 1985, όταν 69 πανεπιστημιακοί , ιστορικοί, ερευνητές, κ.α. μεταξύ των οποίων αρκετοί επώνυμοι, υπέγραψαν καταχώρηση στις εφημερίδες “Τhe New York Times” και “Τhe Washington Post” με την οποία αμφισβητούσαν το γεγονός της αρμενικής γενοκτονίας και καλούσαν το αμερικανικό Κονγκρέσο να μήν υιοθετήσει “Ψήφισμα Μνήμης” για τα θύματα των γενοκτονικών σφαγών. Η καταχώρηση πληρώθηκε από την οργάνωση- ομπρέλα Assembly of Turkish American Associations. Μετέπειτα έρευνα από, αμερικανο-αρμενικές οργανώσεις τεκμηρείωσε πως οι πλείστοι από τους 69 υπήρξαν αποδέκτες χορηγιών από το ´Ιδρυμα Institute of Turkish Studies, ή είχαν “αλισβερίσι” εξαρτήσεων με την Τουρκική πρεσβεία στην αμερικανική πρωτεύουσα και την Τουρκία. Το ´Ιδρυμα λάμβανε όλη την χρηματοδότησή του από την Τουρκική κυβέρνηση και είχε ως έδρα του την πρεσβεία της ´Αγκυρας στην αμερικανική πρωτεύουσα.

Η πληρωμένη καταχώρηση χαιρετίστηκε στην ´Αγκυρα ως κορυφαία επιτυχία και τα εύσημα δόθηκαν στον Τούρκο πρέσβη στην Ουάσινγκτον Sukru Elekdag, που όντως ως επαγγελματίας τα άξιζε, διότι υπήρξε ο οργανωτής και συντονιστής του όλου εγχειρήματος. Ωστόσο 15 χρόνια αργότερα ο Elekdag , αρθρογράφος πλέον και αργότερα βουλευτής του κεμαλικού κόμματος, θα παραπονιέται δημόσια (“How can the genocide ballon be burst?” Turkish Daily News October 2, 2000) πως η μάχη ουσιαστικά χάθηκε και πως από τους 69 που υπέγραψαν τότε, μόνο ένας, ο γνωστός φιλότουρκος Justin McCarthy, θα ξανά υπόγραφε την καταχώρηση!

Είχε δίκιο ο Sukru Elekdag. Τεκμήρια από επίσημες αρχειακές πηγές πολλών κρατών όπως π.χ. ΗΠΑ, Μεγάλης Βρετανίας Γερμανίας, Αυστρίας, Γαλλίας, Σοβιετικής Ένωσης κ.α., επιβεβαιώνουν τα γενοκτονικά κίνητρα των Νεοτούρκων σφαγέων. Τα κίνητρά τους για τις σφαγές ήταν κοινός τόπος στις δυτικές κανγκελλαρίες και οι σφαγές είχαν χαρακτηριστεί, από τότε, ως “εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας” (“crimes against humanity”) από τις Δυνάμεις της Αντάντ και για τα οποία οι δράστες έπρεπε να λογοδοτήσουν. Πληθώρα μαρτυριών, επίσημα καταχωρημένων, φέρουν τον αρχιτέκτονα των σφαγών, τον Ταλαάτ Πασά, να περηφανεύεται στα διπλωματικά σαλόνια της Πόλης για την υπό εξέλιξη “εξολόθρευση” των Αρμενίων, ενώ ο έτερος της τριανδρίας των Νεοτούρκων, ο Ενβέρ Πασάς, χαρακτήριζε τους χριστιανούς ως “μικρόβιο της πανώλης” που έπρεπε να εξολοθρευτεί! Όλα αυτά “ξεχάστηκαν” για λόγους σκοπιμότητας κυρίως λόγο του Ψυχρού Πολέμου και όχι μόνο.

Πέραν όμως του ξένου αρχειακού υλικού, πολυετής, επίπονη, πρωτογενής αλλά και ριψοκίνδυνη έρευνα στα Οθωμανικά αρχεία, κυρίως από τον πιονέρο Τούρκο ιστορικό Τaner Akcam, αποδεικνύουν την προμελετημένη βούληση των Νεοτούρκων να εξαλείψουν τους Αρμένιους όπως και τους άλλους χριστιανικούς πληθυσμούς της Μικράς Ασίας. Ο Akcam, που καταδιώχθηκε ανηλεώς απο το τουρκικό κράτος και σήμερα διδάσκει στις ΗΠΑ, υπήρξε ο πρώτος Τούρκος ιστορικός που χρησιμοποίησε την λέξη “γενοκτονία” (“soykirim”) για να περιγράψει αυτό που συνέβη το 1915. Θα ακολουθήσουν και άλλοι, με πιο γνωστό τον Τούρκο Νομπελίστα Ορχάν Παμούκ που αναγκάσθηκε και αυτός να ξενιτευτεί για την ασφάλειά του.

Οι οργανωμένες σφαγές των χριστιανικών πληθυσμών στην Οθωμανική επικράτεια είχαν αρχίσει πολύ πριν τους Νεότουρκους, από τον Σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίτ, κατά των Βουλγάρων και αργότερα, το 1894-95, εναντίον της ηγεσίας των Αρμενίων στην Πόλη. Η γραμμή άμυνας του Σουλτάνου ήταν η επίθεση: για τις σφαγές δεν έφταιγαν οι θύτες αλλά τα θύματα. Την γραμμή αυτή υιοθέτησαν οι Νεότουρκοι και οι διάδοχοί τους, οι Κεμαλιστές. Οι τελευταίοι κατάφεραν για μεγάλο χρονικό διάστημα να επιβάλουν την λήθη αλλά και να εξαφανίσουν και τα φυσικά τεκμήρια του εγκλήματος αλλοιώνοντας την ανθρωπο-γεωγραφία της Μικράς Ασίας.

Η πιο αξιομνημόνευτη τοποθέτηση του Τζώρτ Όργουελ στην ανατριχιαστική του νουβέλα για ολοκληρωτικά καθεστώτα, με τίτλο “1984”, είναι η προειδοποίησή του πως αυτός που ελέγχει το παρελθόν, ελέγχει το παρόν και το μέλλον. Το παρελθόν ελέγχεται με την λήθη ή την παραχάραξη της μνήμης. Αυτό προσπάθησαν να πράξουν οι Τούρκοι τα τελευταία εκατόν χρόνια, αλλά απέτυχαν.

Όπως ακριβώς συμβαίνει και με την Κόσα Νόστρα, δεν είναι αρκετή η δολοφονία και η εξαφάνιση του πτώματος. Πρέπει ταυτόχρονα να εξαφανισθεί και η μνήμη. Γι’αυτό και στις μαφιόζικες εκτελέσεις της σικελιανής μαφίας, όπως μάθαμε από τον συγραφέα Mario Puzo στον “Νονό”, έπρεπε να φονευθούν και τα παιδιά του δολοφονημένου αλλιώς, ως συνεχιστές της μνήμης του, θα αναζητούσαν εκδίκηση και δικαίωση στον χρόνο, όπως και έπραξαν. Οι Αρμένιοι επιβίωσαν και μαζί τους και η μνήμη τους.

Όταν πρίν από εβδομάδες ο Τούρκος Πρόξενος στην Ελλάδα ζήτησε από την Δήμαρχο της Καβάλλας να αφαιρέσει από την είσοδο και το Δημαρχείο της πόλης το συμβολικό σύνθημα, ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ, της κυπριακής τραγωδίας διότι “δεν ωφελούσε”, τάχατες, την ελληνο-τουρκική φιλία και εκείνη του αρνήθηκε, ο Τούρκος διπλωμάτης λειτουργούσε ως συνεχιστής του Σουλτάνου Χαμίτ, των Νεοτούρκων, των Κεμαλιστών και σήμερα των Ισλαμιστών του Ερντογάν, που επαξίως εκπροσωπεί.

Η ιστορία δεν πρέπει να γίνεται βραχνάς και να εγκλωβίζει σε αδιέξοδα τους λαούς. Και είναι φορές που επιβάλλεται οι λαοί να “δραπετεύουν” από αυτήν και να συμφιλιώνονται για χάριν της ειρήνης. Όμως η “απόδραση” δεν πρέπει να γίνεται διά της λήθης και της παραχάραξης, ή ακόμη χειρότερα, διά της επιβολής των σκοπιμοτήτων των ισχυρών και των απολογητών τους, ξένων και ντόπιων. Αυτό μας διδάσκει η γενοκτονία των Αρμενίων και, 100 χρόνια μετά, και η πεισματικά ηρωική ιστορία των απογόνων αυτών που επέζησαν και που στις 24 Απριλίου θα τιμήσουν την μνήμη τους και μαζί τους και την μνήμη όλων των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας (Ελλήνων , Ασσυρίων, Νεστοριανών κ.α.) που, ας σημειωθεί, στις αρχές του 20ού αιώνα ξεπερνούσαν τα 30% του συνολικού της πληθυσμού.

Πηγή ΜΙgnatiou


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Πανούσης: "Στόχος η επανάληψη των «Δεκεμβριανών» του 2008"

Για σχέδιο κοινωνικής αποσταθεροποίησης από την πλευρά των κουκουλοφόρων μίλησε ουσιαστικά στην εφημερίδα RealNews, ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών, αρμόδιος για θέματα Δημόσιας Τάξης, Γιάννης Πανούσης, κάνοντας ευθέως λόγο για απόπειρα αναβίωσης του Δεκέμβρη του 2008 και για επίτευξη αυτού του στόχου, «οι κουκουλοφόροι θέλουν νεκρό», αν και φροντίζει να ξεκαθαρίσει, ότι η υπόθεση Γρηγορόπουλου ήταν τελείως διαφορετική.

Όπως αναφέρει η Ημερησία, ο υπουργός λέει χαρακτηριστικά στη συνέντευξη, «τα αιτήματα των καταληψιών δεν είναι τα συνήθη. Είναι πολιτικά. Και η Πολιτεία δεν μπορεί να διαπραγματεύεται με τρομοκράτες», καλώντας ευθέως τον πρωθυπουργό να έρθει σε ρήξη με την μειοψηφία εντός του ΣΥΡΙΖΑ και να λάβει αποφασιστικά μέτρα, για την αποκατάσταση της τάξης και της ασφάλειας των πολιτών:

«Ήρθε η ώρα του Αλέξη Τσίπρα. Μόνο ο ίδιος ο πρωθυπουργός μπορεί να λύσει το πρόβλημα ολοκληρώνοντας και επιβάλλοντας μια οριστική πολιτική γραμμή στο θέμα. Θα παίξει με το 4% των ‘έξαλλων’ ή με το υπόλοιπο 32% που τον ψήφισε, τους σοβαρούς, συντηρητικούς και προοδευτικούς πολίτες; Με ποιούς θα πάει και ποιούς θα αφήσει είναι το θέμα» αναφέρει.

Τονίζει μάλιστα, ότι για τον ίδιο η επιλογή της παραίτησης δεν είναι εκτός συζήτησης: «Εάν συνεχιστεί η αοριστία που επικρατεί ως προς τις πολιτικές, δεν έχει νόημα η παρουσία μου στο υπουργείο. Ξέρω από βελούδινα διαζύγια», σημειώνει.

Επιβεβαιωτική των επισημάνσεων Πανούση, είναι οι εξελίξεις στο μέτωπο των ταραχών στην περιοχή πέριξ του Πολυτεχνείου. Σε ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου έκανε την εμφάνισή του βίντεο από τα επεισόδια που έγιναν το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης, με κουκουλοφόρους να καίνε την ελληνική σημαία, αλλά και να ρίχνουν μολότοφ και πέτρες σε αστυνομικούς από τον χώρο του Πολυτεχνείου.

Ο καθηγητής του ΕΜΠ Κίμωνας Χατζημπίρος έκανε λόγο για μετατροπή του Πολυτεχνείου σε ορμητήριο και καταφύγιο των κουκουλοφόρων. «Είναι και κρησφύγετα και είναι και χώροι παρασκευής υλικών που χρησιμοποιούνται εκτός των κτιρίων του Πολυτεχνείου. Είναι ορισμένοι θύλακες μέσα στο ίδρυμα. Ενδεχομένως έχουν ευθύνη για το πως επωάστηκε αυτή η κατάσταση εδώ και χρόνια” υποστηρίζει και λέει ότι η όλη κατάσταση “είναι ευθύνη της εκτελεστικής εξουσίας».


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Λαφαζάνης: "Η Ελλάδα δεν θα συμπεριφέρεται ως προτεκτοράτο κανενός"

Υπεραμύνθηκε και υπερθεμάτισε για τη σημασία της επίσκεψης του Αλέξη Τσίπρα στη Μόσχα, ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας Π. Λαφαζάνης, χαρακτηρίζοντάς τη ως «ιστορικής σημασίας», τονίζοντας ότι άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στις ελληνορωσικές σχέσεις, με την ενέργεια να παίζει σημαντικό ρόλο.

Μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο» 105,5FM, ο υπουργός υποστήριξε ότι η Ελλάδα μετατρέπεται σταδιακά σε ενεργειακό κόμβο με πολλαπλούς δρόμους διέλευσης ενεργειακών πόρων και υπογράμμισε πως η Ελλάδα αναβαθμίζεται οικονομικά, αναβαθμίζεται πολιτικά και αυτό είναι προς όφελός της.

Όπως αναφέρει η Ημερησία, αναφερόμενος στις αντιδράσεις που προκάλεσε η επίσκεψη, τόνισε πως η Ελλάδα είναι μια ανεξάρτητη χώρα η οποία μπορεί να συνάπτει και να αναπτύσσει σχέσεις με όλες τις χώρες του κόσμου, στη βάση του αμοιβαίου συμφέροντος και στη βάση της διεθνούς νομιμότητας.

Η επίσκεψη στη Ρωσία, υπογράμμισε, «ήταν μια επίσκεψη ειρήνης, ασφάλειας και σταθερότητας για όλη την περιοχή. Αν κάποιοι θεωρούν ότι πρέπει η Ελλάδα να συμπεριφέρεται ως προτεκτοράτο τους, να μην ανοίγει ανεξαρτήτους δρόμους στην πολιτική της προκειμένου να υπηρετήσει το εθνικό συμφέρον και το συμφέρον του ελληνικού λαού, κάνουν πολύ μεγάλο λάθος. Η κυβέρνησή μας ακολουθεί ανεξάρτητη πολιτική».

Ο κ. Λαφαζάνης αναφέρθηκε ιδιαίτερα στη σημασία που έχει όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για ολόκληρη των Ευρώπη ο ελληνικός αγωγός φυσικού αερίου, ο οποίος θα ξεκινήσει με ελληνική πρωτοβουλία και με ελληνική απόφαση και θα περάσει από το ελληνικό έδαφος. Ο αγωγός θα ξεκινά από τα ελληνοτουρκικά σύνορα και θα μεταφέρει ρώσικο φυσικό αέριο στα σύνορα με τη FYROM με κατεύθυνση την Ευρώπη.

Τα ωφελήματα για τη χώρα μας θα είναι πάρα πολύ σημαντικά, είπε ο κ. Λαφαζάνης υπογραμμίζοντας πως η χώρα θα μπορεί να προμηθεύεται με σημαντικά φτηνότερες τιμές φυσικό αέριο, θα έχει τη δυνατότητα εμπορίας του φυσικού αερίου, θα υπάρχουν τέλη διέλευσης και φυσικά οι αναλογούντες φόροι. «Ετησίως το όφελος για τη χώρα από τον αγωγό μπορεί να ανέλθει σε πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ», είπε ο κ. Λαφαζάνης.

Υπογράμμισε επίσης, πως είναι πολύ ισχυρή η πιθανότητα να καταλήξουμε το επόμενο διάστημα σε συμφωνία για άμεσες χρηματοδοτικές προκαταβολές, σημαντικού ύψους προς τη χώρα μας, οι οποίες θα αποπληρωθούν μετά το 2019, που είναι η ημερομηνία λειτουργίας του αγωγού, με τα οφέλη τα οποία θα έχει το ελληνικό δημόσιο από τη λειτουργία του αγωγού επισημαίνοντας πως εάν ολοκληρωθεί αυτή η συμφωνία για άμεσες προκαταβολές το επόμενο διάστημα θα είναι μια σημαντική δημοσιονομική ανάσα για τη χώρα.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Εκρηκτικός μηχανισμός στο κτίριο της κυβέρνησης στα Σκόπια…

Πραξικόπημα ή "πραξικόπημα"; Η παραμονή Γκρούεφσκι στην εξουσία γίνεται επικίνδυνη για την ειρήνη των Βαλκανίων ή πρόφαση για άσκηση πίεσης κατά της Ελλάδας;

Καζάνι που βράζει θυμίζει η ΠΓΔΜ, μια κατάσταση την οποία σπεύδουν να αξιοποιήσουν για την προώθηση της δικής της ατζέντας κάθε ενδιαφερόμενη πλευρά, οξύνοντας τους φόβους για γενικευμένη αποσταθεροποίηση της χώρας και ταραχές, που θα μπορούσαν να απειλήσουν ακόμα και την ίδια την ύπαρξή της…

Όπως μεταδίδει ο ανταποκριτής του Αθηναϊκού Πρακτορείου στα Σκόπια, Νίκος Φραγκόπουλος, επίθεση με εκρηκτικό μηχανισμό σημειώθηκε αργά το βράδυ της Παρασκευής στο κτίριο της κυβέρνησης της ΠΓΔΜ. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, ο εκρηκτικός μηχανισμός ερρίφθη στον προαύλιο χώρο του κτιρίου της κυβέρνησης, στο κέντρο των Σκοπίων.

Σύμφωνα με τον ανταποκριτή, η περιοχή έχει αποκλειστεί από ισχυρές μονάδες της αστυνομίας. Πηγές στην αστυνομία της ΠΓΔΜ ανέφεραν ότι από την επίθεση δεν προκλήθηκαν υλικές ζημιές στο κτίριο της κυβέρνησης. Κάτοικοι της περιοχής κοντά στο κτίριο της κυβέρνησης ανέφεραν ότι άκουσαν μία ισχυρή έκρηξη.

Πρόκειται για την τρίτη επίθεση εναντίον του κτιρίου της κυβέρνησης της ΠΓΔΜ. Η πρώτη είχε σημειωθεί το 2007, όταν δύο ρουκέτες έπληξαν το κτίριο και η κυβέρνηση είχε κάνει λόγο για τρομοκρατική ενέργεια. Η δεύτερη επίθεση σημειώθηκε τον Οκτώβριο του 2014, από την οποία σημειώθηκαν μόνο μικρές υλικές ζημιές στο κτίριο της κυβέρνησης.

Με βάση τις τότε πληροφορίες, από συνεργάτες μας μέσα στα Σκόπια, και τη σύνδεση των προηγούμενων επιθέσεων με σοβαρή πιθανότητα κυβερνητικής προβοκάτσιας, η τελευταία αυτή επίθεση προσομοιάζει αρκετά σε ένα μοτίβο (απελπισίας;) που θέλει να εμφανίζει την κυβέρνηση των Σκοπίων να κινδυνεύει από ανατροπή και ως εκ τούτου να δικαιολογεί την αύξηση μέτρων παρακολούθησης για την εύρεση των "πραξικοπηματιών" (μην ξεχνάμε πως ο Γκρούεφσκι έχει ήδη χρησιμοποιήσει την λέξη πραξικόπημα στα όσα δημοσιεύθηκαν από τον Ζάεφ), αλλά και την ταυτόχρονη εκμετάλλευση του "εν δυνάμει πραξικοπήματος" από την διπλωματία των Σκοπίων που θα επιχειρήσει να ζητήσει κλείσιμο των ανοιχτών θεμάτων (βλ. διαφορές με την Ελλάδα) από τις δυτικές χώρες. Αν τώρα λάβουμε υπόψη μας και την δυσαρέσκεια δυτικών χωρών για την επίσκεψη Τσίπρα στην Μόσχα, είναι λογικό το επόμενο διάστημα (ημερών ή και εβδομάδων) να εμφανιστούν κινήσεις δυτικών χωρών (μέσα στα πλαίσια "ανταποδοτικότητας") που θα ασκούν πίεση στην Ελλάδα, προκειμένου να αποφευχθεί μία "επικίνδυνη ανωμαλία" εντός των Βαλκανίων...


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου