Πομακικό Φεστιβάλ στην Θράκη, απέναντι στην επίθεση της Άγκυρας

Η ιδέα ήταν ιδανική, έως απολύτως αναγκαία... Πομακικό Φεστιβάλ, σκέφτονται να πραγματοποιήσουν οι Πομάκοι της Θράκης, οι οποίοι δεν ανέχονται τα τουρκο-φεστιβάλ που διοργανώνονται με την ευγενική "παρουσία" (και την αδιαμφισβήτητη χορηγεία) στην περιοχή του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής.
Γεννημένοι αγωνιστές, Έλληνες στην ψυχή, οι Πομάκοι της Θράκης αποφάσισαν να δράσουν έτσι ώστε να κατορθώσουν να δοθεί το στίγμα του Έλληνα Πομάκου που βλέπει με χαρά να γίνεται επιτέλους ένα Πομακικό Φεστιβάλ, το οποίο θα αναδείξει την κουλτούρα των Πομάκων και ταυτόχρονα θα ξεγυμνώσει την σκοπιμότητα των τουρκο-φεστιβάλ που επιδιώκουν την διαγραφή του Πομακικού πολιτισμού, των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών των Πομάκων της Θράκης και τελικά την τουρκοποίηση των Ελλήνων Πομάκων.

Ο Βουλευτής Επικρατείας των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Τέρενς Κουίκ και ΑΜ-Θ Περιφερειακός Σύμβουλος επικεφαλής του Συνδυασμού εθνικού σκοπού ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΘΡΑΚΗ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ, έκανε την εξής δήλωση:

«Με ιδιαίτερη ικανοποίηση για την πρωτοβουλία τους, χαιρετίζω την πρόταση για το 1ο ΠΟΜΑΚΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ, που ανάρτησαν στο Διαδίκτυο ο Πομάκος Πολιτευτής Ξάνθης των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Ιρφάν Μεχμέτ Αλή, ο οποίος είναι και βασικό στέλεχος του Περιφερειακού Συνδυασμού εθνικού σκοπού που ηγούμαι ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΘΡΑΚΗ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ και ο αγωνιστής Πομάκος Δημοσιογράφος Σεμπαϊδήν Καραχότζα.

Το κείμενο που συνοδεύει την πρότασή τους, τα λέει όλα:

«Έχοντας πλέον αηδιάσει με όλα αυτά τα ΤΟΥΡΚΟΦΕΣΤΙΒΑΛ που παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια στα ΠΟΜΑΚΟΧΩΡΙΑ της Ξάνθης, ΤΟΥΡΚΟΦΕΣΤΙΒΑΛ τα οποία και αποτελούν τη μέγιστη προσβολή για τους προγόνους μας, εμείς και μερικοί ακόμα φίλοι συναγωνιστές ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΜΑΚΟΙ αποφασίσαμε να προχωρήσουμε και μάλιστα άμεσα στη διοργάνωση του πρώτου ΠΟΜΑΚΙΚΟΥ φεστιβάλ κι όταν λέμε ΠΟΜΑΚΙΚΟ το εννοούμε απόλυτα.
Είναι εξαιρετικά δύσκολο αυτό που πάμε να κάνουμε και δε ντρεπόμαστε καθόλου να πούμε δημόσια πως χρειαζόμαστε τη βοήθεια όλων σας, βοήθεια όχι μόνο ηθική αλλά και υλική.
Έχουμε όμως πίστη και πιστεύουμε πως στο τέλος θα τα καταφέρουμε.
ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΊΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ
ΣΑΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ
ΣΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ»

Ως Βουλευτής του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ και ως ΑΜ-Θ Περιφερειακός Σύμβουλος, θα ζητήσω την στήριξη ΟΛΩΝ, απευθυνόμενος και σε Φορείς που είμαι βέβαιος, ότι θα βοηθήσουν μέσα από την ελληνική, πατριωτική καρδιά τους.

Θα απευθυνθώ για κάθε είδους βοήθεια και στους αρμόδιους της κυβέρνησης, αλλά και στις τοπικές αρχές, κυρίως αυτοδιοικητικές, με την ελπίδα ότι θα αντιληφθούν, ότι πρέπει να τελειώνουμε με τα «τουρκοφεστιβάλ» που ενθαρρύνει ή στήνει το Προξενείο ΚΑΙ με την ανοχή τους τόσα χρόνια.

Τα Πομακοχώρια, που κάποιοι, δυστυχώς ΚΑΙ του ελληνικού κράτους, θέλουν να αποκαλούν «ορεινό όγκο» για να μην ενοχλούνται το Προξενείο και οι τουρκοπροσκυνημένοι, θα φροντίσουμε να ζήσουν την μαγεία του πολιτισμού και της γλώσσας των τοξοβόλων του Μέγα Αλέξανδρου, των Πομάκων, των χορών και των τραγουδιών τους, βγάζοντας την αποδεδειγμένη αγάπη τους για την πατρίδα τους την Ελλάδα.

Ελπίζω ότι ΚΑΝΕΝΑΣ δεν θα κάνει την ανοησία να σαμποτάρει ή να ασκήσει φοβία στους εμπνευστές, δημιουργούς, οργανωτές και συντελεστές του 1ου Πομακικού Φεστιβάλ που αρχίζει να δρομολογείται.

Αυτό είναι μία απλή, φιλική προειδοποίηση».

Σχόλιο ιστολογίου: Οι Πομάκοι της Ελληνικής Θράκης, νιώθουν πως η Αθήνα τους έχει εγκαταλείψει στα χέρια του τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής. Είναι όμως αποφασισμένοι να μην επιτρέψουν στους "γείτονες" να ποδοπατήσουν την ιστορία τους, τα ήθη και τα έθιμά τους, τον πολιτισμό και την κουλτούρα τους. Σε αυτόν τον αγώνα δεν είναι μόνοι. Όλοι θα είμαστε δίπλα τους, μαζί τους, για να τους στηρίξουμε σε έναν αγώνα πολιτιστικής και πολιτισμικής επιβίωσης, αλλά, κυρίως, στον αγώνα κατά της τουρκοποίησής τους...

Φωτογραφία από το τουρκο-φεστιβάλ του Κενταύρου Ξάνθης, με χορευτικό συγκρότημα από την Τουρκία. Προσέξτε στις φορεσιές το ύψος του φορέματος, τις βράκες και τα χρώματα...

Παραδοσιακές γυναικείες φορεσιές από Πομάκες της Ξάνθης

Οι διαφορές δεν προδίδουν απλά διαφορετικές χώρες, αλλά τελείως διαφορετικές κουλτούρες (η εμφάνιση του τουρκικού χορευτικού συγκροτήματος θεωρείται "χαλαρή", μέσα στα πλαίσια της προσέγγισης που επιδιώκει η Τουρκία)

Πηγή GrCitizen


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νέα επιθετικά ελικόπτερα για την Τουρκία

Στο τέλος του 2014 τα πρώτα εννέα επιθετικά ελικόπτερα T129
Θα ενταχθούν στη τουρκική αεροπορία στρατού

Μετάφραση – Απόδοση Γ. Μοτσάκος
Ειδικός σε Θέματα Άμυνας και Ασφάλειας Πληροφοριών
Πηγή: “Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!”

H τουρκική εταιρεία Turkish Aerospace Industries, θα παραδώσει μέχρι το τέλος του έτους, την πρώτη παρτίδα των εννέα επιθετικών ελικοπτέρων T129, στην αεροπορία στρατού της χώρας, αναφέρει η ιστοσελίδα flightglobal.com.

Το ιταλο-τουρκικής κατασκευής επιθετικό ελικόπτερο, έχει σχεδιαστεί με βάση τα σχέδια κατασκευής του ιταλικού αντίστοιχου προγράμματος της AgustaWestland AW129. Μέχρι στιγμής, ο τουρκικός στρατός είχε εντάξει στην δύναμη του τέσσερα ελικόπτερα, τα οποία διαθέτουν πυροβόλο 20 χιλιοστών και ρουκέτες διαμετρήματος 70 χιλιοστών.

Το ελικόπτερο T129 έκδοση Β σε πλήρως επιχειρησιακή μορφή θα είναι εξοπλισμένο με πυραύλους Cirit (laser-guided NAR διαμετρήματος 70 χιλιοστών) και πυραύλους ATGM Mizrak, οι οποίοι κατασκευάζονται από την τουρκική εταιρεία Roketsan.

Το πρώτο επιθετικό ελικόπτερο T129V θα παραδοθεί μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2015, με τα υπόλοιπα 59 να ακολουθούν το επόμενο χρονικό διάστημα. Η εταιρεία ελπίζει να πραγματοποιήσει επιτυχείς διαπραγματεύσεις με αρκετές χώρες του Περσικού Κόλπου, της Κεντρικής και την Ανατολικής Ασίας για την προμήθεια του 5 τόνων επιθετικού ελικοπτέρου. Αυτό πάντως θα είναι αρκετά δύσκολο, λόγω των αμερικανικών, ρωσικών αλλά και κινεζικών εταιρειών του είδους, που δραστηριοποιούνται χρόνια στην περιοχή. Σαν παράδειγμα εμφανίζεται η περίπτωση πώλησης του ελικοπτέρου στο Πακιστάν και η άρνηση των ΗΠΑ για άδεια εξαγωγής του αμερικανικής κατασκευής κινητήρα!

Παρόλα αυτά, αναμένεται από την TAI η υπογραφή της τελικής σύμβασης, με την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, για να ξεκινήσει την τελική συναρμολόγηση των ελικοπτέρων Black Hawk S-70i σε εργοστάσιο στην Τουρκία.

Αρχικά, η εταιρεία θα παράγει 109 ελικόπτερα για έξι τουρκικές κυβερνητικές οργανώσεις, και στη συνέχεια άλλα 109 προς εξαγωγή. Η παράδοση του πρώτου ελικοπτέρου έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει το 2018.

Το ελικόπτερο Black Hawk T-70 θα είναι εξοπλισμένο με ηλεκτρονικά συστήματα και κιβώτιο ταχυτήτων από την τουρκική εταιρεία Aselsan και Alp Aviation, αντίστοιχα.

Πάντως το τουρκικής κατασκευής ελικόπτερο T129, αποτελεί πάντως τον μεγαλύτερο εχθρό για τα ελληνικά τεθωρακισμένα. Ειδικά με τους νέους τουρκικούς πυραύλους, που διαθέτουν μεγαλύτερο δραστικό βεληνεκές και διατρητική ικανότητα.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Τι δουλειά έχει η ΑΔΕΔΥ με την ΕΥΠ;

Άγνωστη η εξέλιξη της υπόθεσης του εμπορικού Συνεταιρισμού της Υπηρεσίας
Άλλη μία αμαρτωλή υπόθεση στην ΕΥΠ είναι η εκκαθάριση συνεταιρισμού των εργαζομένων, ο οποίος έχει έλλειμμα 250.000 ευρώ!

Εισαγωγή ιστολογίου: Το δημοσίευμα που ακολουθεί δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την λειτουργία και το θεσμικό έργο της ΕΥΠ. Ασχολείται με το συνδικαλιστικό της τμήμα, για το οποίο εκθέτει μία σειρά από πληροφορίες.

Σύμφωνα με τα άρθρα 14 & 17 του νόμου 3649/2008 απαγορεύεται να δημοσιοποιούνται στοιχεία του προσωπικού της υπηρεσίας τα οποία απαγορεύεται να δημοσιεύονται ακόμη και σε ΦΕΚ... Πως λοιπόν η Ε.Ε. της ΑΔΕΔΥ γνωρίζει τέτοια στοιχεία και μάλιστα τα δημοσιοποιεί; Ποιός τα διοχέτευσε στην ΑΔΕΔΥ; Ποιός είναι το βαθύ λαρύγγι στην ΕΥΠ που δίνει άκριτα και στεγνά συναδέλφους του; Κύριε Κικίλια και κύριε Δραβίλλα τι θα κάνετε επιτέλους γι αυτό το τεράστιο θέμα;

Την περασμένη Τρίτη ο αρχισυνδικαλιστής της ΕΥΠ Θ.Σ. μοίρασε στους εργαζόμενους φωτοτυπημένη επιστολή της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ, προς τον Διοικητή Θ. Δραβίλλα, με την οποία καλεί να διασφαλίσει την ομαλή διεξαγωγή των συνδικαλιστικών εκλογών (πού ακούστηκε Διοικητής τέτοιας υπηρεσίας να ασχολείται με τα συνδικαλιστικά;) και να καλέσει στην τάξη τον σύμβουλό του και την εκπρόσωπο της κυβερνητικής εκπροσώπησης στην Ομοσπονδία για –δήθεν- παράνομη ανάμειξή τους σε αυτές.

Φυσικά δεν προσκόμισε καμία απόδειξη για τους ισχυρισμούς αυτούς, ούτε στη Διοίκηση, ούτε στην ΑΔΕΔΥ, την οποία όμως κατάφερε και εξαπάτησε. Γνωρίζουν, άραγε, οι κύριοι αυτοί του συνδικαλιστικού οργάνου των δημοσίων υπαλλήλων, τις πραγματικότητες και τις ιδιαιτερότητες της Υπηρεσίας;
Και το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος συνδικαλιστής είναι αναμεμειγμένος σε περίεργες ιστορίες συκοφαντικής δυσφήμισης και αντισυναδελφικής συμπεριφοράς;
Ή ότι και κατά το παρελθόν Διοικητές της Υπηρεσίας έκριναν απαραίτητη τη συνδρομή ειδικών συμβούλων στο έργο τους, με τον Πρέσβη κ. Π. Αποστολίδη να προσλαμβάνει 4 γυναίκες συμβούλους, μία εκ των οποίων μονιμοποιήθηκε αργότερα και είναι σήμερα συνδικαλίστρια, δεξί χέρι του Θ.Σ.;

Σύμφωνα με το άρθρο 10 παρ. Β του νόμου 3649/2008, που διέπει την ΕΥΠ και το άρθρο 37 του Προεδρικού Διατάγματος 126/2009, ο Διοικητής της Υπηρεσίας μπορεί να έχει μέχρι 25 συμβούλους, αλλά αυτό που να το ξέρει ο Θ.Σ.!
Όσον αφορά τη διευρυνόμενη συμμετοχή του από τον ανακριτή κ. Δ. Φούκα, στη διαρροή άκρως απορρήτων εγγράφων από την υπηρεσία προς το κόμμα της Αξιωματικής αντιπολίτευσης επί διακυβέρνησης της χώρας από τον Κ. Καραμανλή, ο ίδιος διαδίδει ότι, όπως τον έχουν διαβεβαιώσει (ο κ. Καρχιμάκης μήπως;) θα πέσει στα μαλακά και ότι σύντομα η υπόθεση θα μπει στο αρχείο.
Το ακούτε αυτό κ. Φούκα;

Παπανδρεϊκός και κατά του Βενιζέλου
Αλλάζοντας πολιτικό μανδύα κατά πως τον συμφέρει, κι ενώ έκανε τα πάντα για να προσκολληθεί σε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες βουλευτικές και αυτοδιοικητικές εκλογές, παρουσιάστηκε και στις δύο εκδηλώσεις του ΠΑΣΟΚ για την επέτειο της 3ης Σεπτεμβρίου για να τον δούνε, και να διερευνήσει τις διαθέσεις τους…
Σφοδρός πολέμιος του Βενιζέλου, φημολογείται ότι πάντα βρισκόταν, είτε αυτός, είτε οι σύντροφοί του, ανάμεσα στους κλακαδόρους του Γιώργου Παπανδρέου. Μάλιστα, το 2007, όταν λίγο πριν τις εσωκομματικές εκλογές στο ΠΑΣΟΚ, ένας γραφικός τύπος ονόματι Ρέλλος, έριξε ένα ποτήρι με καφέ στον Βενιζέλο, λέγεται ότι πίσω από το σκηνικό αυτό ήταν κάποιοι θερμόαιμοι πασόκοι της ΕΥΠ…
Μήπως τους ξέρει ο ΘΣ;

Πού βρίσκεται η εκκαθάριση;
Άλλη μία αμαρτωλή υπόθεση στην ΕΥΠ είναι και η εκκαθάριση του εμπορικού συνεταιρισμού των εργαζομένων (ΠΡΟΣΥΚΕΥΠ), ο οποίος σήμερα έχει ουσιαστικά διαλυθεί, αφήνοντας έλλειμμα περίπου 250.000 ευρώ και πολλά «κανόνια» στην αγορά. Οι εξαγγελίες για κάθαρση και τιμωρία των υπευθύνων, που ο πρωταγωνιστής συνδικαλιστής ευαγγελιζόταν κάποτε, έγιναν γρήγορα καπνός, και κλήθηκε Ορκωτός Λογιστής, στον οποίο δόθηκαν επιλεγμένα στοιχεία συγκεκριμένων χρονικών περίοδων και το πόρισμα, αφού πληρώθηκε αδρά, μπήκε στο συρτάρι, ενώ όποιοι προσπάθησαν να ρίξουν φως στην υπόθεση αυτή μιλούν για ωμές παρεμβάσεις, ώστε να μην ξεκαθαρίσει η υπόθεση και αποδοθούν ευθύνες.
Ξέρει ο ΘΣ ποιος παρενέβη και γιατί άραγε;

Πέρυσι, η τελευταία Γ. Γραμματέας του ΠΡΟΣΥΚΕΥΠ πήρε την πρωτοβουλία και έστειλε από μόνη της το πόρισμα στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών, με αρ. Πρωτ. 58345/30-9-13, ενημερώνοντας κατόπιν με ανακοίνωση το προσωπικό.

Έκτοτε αγνοείται η τύχη του.

Πηγή «Κυριακάτικη KontraNews»


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Τουρκία και αντιρατσιστικό

Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης 

Στις 9 Σεπτεμβρίου στο Ελληνικό Κοινοβούλιο τέθηκε σε ψηφοφορία το άρθρο 2 του αντιρατσιστικού νόμου, το οποίο, σύμφωνα με το κείμενο του νόμου, δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και προβλέπει την ποινικοποίηση της κακόβουλης άρνησης «εγκλημάτων γενοκτονιών, εγκλημάτων πολέμου, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, του Ολοκαυτώματος και των εγκλημάτων του ναζισμού που έχουν αναγνωριστεί με αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων ή της Βουλής των Ελλήνων», προβλέποντας «φυλάκιση τριών (3) μηνών έως τριών (3) ετών και χρηματική ποινή πέντε έως είκοσι χιλιάδων (5.000-20.000) ευρώ» σε όσους παραβαίνουν τον νόμο.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της Βουλής, υπέρ του άρθρου 2, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται και οι γενοκτονίες που έγιναν από τους Νεότουρκους και τους κεμαλιστές κατά των χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Πόντιοι, Μικρασιάτες και Αρμένιοι), ψήφισαν 54 βουλευτές, 42 καταψήφισαν και 3 δήλωσαν «παρών».

Η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜ.ΑΡ. υπερψήφισαν το συγκεκριμένο άρθρο, με εξαίρεση τη Μαρία Ρεπούση, η οποία διαφοροποιήθηκε από το κόμμα της.

Να υπενθυμίσουμε ότι το συγκεκριμένο άρθρο αποτέλεσε αιτία πολιτικοδιπλωματικής διελκυστίνδας, με την Τουρκία, όπως θα αποδείξουμε παρακάτω, να αναμειγνύεται απευθείας και ενεργώς στην ελληνική νομοθετική διαδικασία και να πετυχαίνει αλλεπάλληλες φορές από το 2010 έως σήμερα την αναβολή της ψήφισής του.Το μόνο σίγουρο είναι ότι το συγκεκριμένο άρθρο ήταν σχεδόν αποφασισμένο να ψηφιστεί χωρίς να υπάρχει αναφορά στις γενοκτονίες που έχουν ψηφιστεί από την ελληνική Βουλή, με αποτέλεσμα την ουσιαστική ακύρωση των νόμων που αναφέρονται στην αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας, ενώ θα είχε κάθε δικαίωμα οποιοσδήποτε Ελληνας πολίτης να μιλά για ρατσιστική διάκριση των εθνών που έχουν υποστεί γενοκτονίες, από έναν νόμο που υποτίθεται ότι εισάγεται προς ψήφιση για να καταπολεμήσει τον ρατσισμό!

Λίγες μέρες πριν εισαχθεί προς συζήτηση και ψήφιση, 38 βουλευτές, ανάμεσά τους και ένας εν ενεργεία υπουργός της κυβέρνησης, ο εξ Αργυρουπόλεως του Πόντου καταγόμενος Μιχάλης Παπαδόπουλος, έπειτα από πρωτοβουλία του έλκοντος την καταγωγή από την Κερασούντα βουλευτή Σάββα Αναστασιάδη, υπέγραψαν και έστειλαν επιστολή προς τον πρωθυπουργό, με την οποία μεταβίβαζαν στην ουσία τις αγωνιώδεις εκκλήσεις των πολιτών των εκλογικών περιφερειών τους αλλά και των αδικοχαμένων, στην πλειονότητά τους άταφων, νεκρών της γενοκτονίας, να μη γίνει για δεύτερη φορά η σφαγή τους από τους ίδιους τους Ελληνες βουλευτές.

Το διάστημα αυτό ακούστηκαν και γράφτηκαν από διαφωνούντες βουλευτές, δημοσιογράφους και δημοσιολογούντες διάφορες αθλιότητες και ανηθικότητες για την ενέργεια των 38 βουλευτών, ερμηνεύοντας εντελώς αυθαίρετα τις προθέσεις τους και προσάπτοντάς τους ποταπά κίνητρα, μια και ο συντάκτης του παρόντος είναι σε θέση να γνωρίζει τους περισσότερους από τους υπογράψαντες και τα ηθικά τους κίνητρα.Μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου και του επίμαχου άρθρου, ο διεθνής Τύπος έκανε αναφορές στο θέμα, ενώ είχαμε και αντιδράσεις. Θετικές από την Αρμενία, αρνητικές από το Αζερμπαϊτζάν και αμφίσημες από την Τουρκία.

Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της τελευταίας, μάλιστα, έκανε δήλωση η οποία εκθέτει τις ελληνικές κυβερνήσεις, μια και καταμαρτυρεί παρεμβάσεις της Αγκυρας στο νομοθετικό έργο της ελληνικής Βουλής.

Η δήλωση έχει ως εξής:

«Παρακολουθήσαμε εκ του σύνεγγυς σε όλες τις φάσεις της προετοιμασίας και της ψήφισης τον νόμο που ποινικοποιεί τον ρατσισμό και την ξενοφοβία, ο οποίος ψηφίστηκε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο στις 9 Σεπτεμβρίου 2014, και ζητήσαμε από τους Ελληνες υπευθύνους σε όλα τα επίπεδα να κινηθούν με την ευαισθησία που απαιτεί το θέμα.
Στο πλαίσιο αυτό, συγκρατήσαμε τη δήλωση που έκανε ο Ελληνας υπουργός Δικαιοσύνης στη συνεδρίαση της ελληνικής Βουλής της 5ης Σεπτεμβρίου, ο οποίος είπε ότι η ψήφιση του συγκεκριμένου νόμου δεν αποτελεί μια κίνηση εξωτερικής πολιτικής και ότι δεν στοχοποιεί κανένα γειτονικό κράτος.
Θα παρακολουθούμε από κοντά την εφαρμογή του συγκεκριμένου νόμου, ο οποίος αναφέρεται σε αστήρικτες αποφάσεις που έλαβε το Ελληνικό Κοινοβούλιο στο παρελθόν, μια και υπάρχει κίνδυνος να στρέφεται εναντίον της ελευθερίας της έκφρασης, που αποτελεί τον θεμέλιο λίθο των δημοκρατικών αρχών και της δημοκρατίας.
Από την άλλη πλευρά, θεωρούμε ότι ο συγκεκριμένος νόμος μπορεί να δίνει τη δυνατότητα ποινικοποίησης και τιμωρίας ξενοφοβικών λόγων και ενεργειών που στρέφονται εναντίον της τουρκικής μειονότητας στης δυτικής Θράκης και των συγγενών μας πληθυσμών που κατοικούν στη Ρόδο και την Κω».

Κλείνοντας το παρόν άρθρο, θα θέλαμε να επισημάνουμε την απόδειξη της ανάμειξης της Τουρκίας στα εσωτερικά μας, και συγκεκριμένα στη νομοθετική διαδικασία της χώρας μας, την ανηθικότητα που έχει εισχωρήσει σε μέρος του πολιτικού κόσμου της πατρίδας μας και το γεγονός ότι μερικοί έντιμοι, ηθικοί και ψυχωμένοι Ελληνες μπορούν να πετύχουν πολλά και να σώσουν την τιμή της πατρίδας μας.

Πηγή "Κυριακάτικη Δημοκτατία"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Τρομοκράτες μουσουλμάνοι πίσω από το τζαμί στο Βοτανικό

Ανεύθυνοι πολιτικοί και γραφειοκράτες εκθέτουν διεθνώς την Ελλάδα ως συνεργάτη της ισλαμικής τρομοκρατίας 

Ουσιαστική παρέμβαση μουσουλμάνου θεολόγου, ξεσκεπάζει την ανικανότητα (ή ποιος ξέρει τι άλλο…) των πρόθυμων της ελληνικής πλευράς (φυσικά και της Ελληνικής κυβέρνησης), οι οποίοι με τις υπογραφές τους στηρίζουν και υποθάλπουν διεθνείς τρομοκράτες αλλά και δημιουργούν «πυρήνα τρομοκρατών», με άγνωστα αποτελέσματα για την ασφάλεια της χώρας.

Το άρθρο – παρέμβαση του Ιωάννη Μιχαλέτου, ξεκαθαρίζει το «τοπίο του Βοτανικού», αλλά και θέτει ουσιώδη ερωτήματα, στα οποία οι ό,ποιες απαντήσεις οδηγούν τους υπευθύνους ενώπιον της Δικαιοσύνης, με κατηγορίες σχετικές με την ασφάλεια τόσο των Ελλήνων πολιτών όσο και γενικότερα της χώρας, η οποία εκτίθεται ως προστάτης ή συνεργάτης αναγνωρισμένης διεθνώς ισλαμικής τρομοκρατικής οργάνωσης…

Γράφει ο Ιωάννης Μιχαλέτος

Ο Μουσουλμάνος και Σουνίτης το δόγμα, θεολόγος, Αχμάντ Ελντίν του Τζαμιού Αρ Ραχμάν στην Αθήνα, σε πρόσφατη εκδήλωσή του, έκανε ουσιαστικές και καίριες παρεμβάσεις σχετικά με το θέμα ( ή μη-θέμα) της ανεγέρσεως του Τζαμιού στο Βοτανικό.

Πέρα από όλες τις άλλες προσεγγίσεις που έχουν γίνει λίγο ή πολύ γνωστές, δύο ακόμα ενδιαφέροντα στοιχεία αναλύθηκαν.

Οι "αστείες" προβλέψεις του ίδιου του νομοσχεδίου που μάλλον γράφτηκε στο πόδι από καθ' ύλην αναρμόδιους που αναφέρουν ότι στο Βοτανικό μπορούν να συν-προσεύχονται Σουνίτες-Σιίτες-Σουφιστές και λοιποί μαζί(!).

Ανάξιο σχολιασμού περαιτέρω, βεβαίως προκύπτει το ερώτημα γιατί θα πρέπει να φορολογείται ο Έλληνας πολίτης και οι επιχειρήσεις για να χρηματοδοτούν την ανοησία του κάθε "αρμόδιου".

Επιπροσθέτως ο Ελντίν έθιξε το θέμα της παρουσίας της τρομοκρατικής οργάνωσης "Μουσουλμανική Αδελφότητα" σε σχέση με το όλο ζήτημα του Βοτανικού αλλά και ευρύτερα.

Είναι απορίας άξιο πως η Ελληνική Πολιτεία επιδιώκει συμμαχία με το Ισραήλ, αγαστές σχέσεις με την Αίγυπτο και προσδοκά επενδύσεις από τη Σαουδική Αραβία και το Κόλπο, τη στιγμή που "νταντεύει" με προκλητικό τρόπο τους Μ.Α. και τους συν αυτούς παρατρεχάμενους.

Υπάρχει τόσο μεγάλη διείσδυση των πράσινων κεφαλαίων του Κατάρ στη χώρα ταυτόχρονη και σε αγαστή συνεργασία με τη Τουρκική (ΜΙΤ);

Υπάρχουν τόσοι αφελείς που πιστεύουν ότι η παρούσα ανοχή-συνεργασία μέρους του Αμερικανικού κατεστημένου (ΥΠΕΞ) προς την Μ.Α. θα συνεχιστεί επί μακρόν;

Είναι δυνατόν να θεωρείται ως βασικός σκοπός της εξωτερικής πολιτικής η Α.Ο.Ζ. και την ίδια στιγμή να τορπιλίζονται οι σχέσεις με το Κάιρο;

Γνωρίζει η Ελληνική πολιτεία ότι η ΜΑ θεωρείται τρομοκρατική οργάνωση από τις χώρες που προαναφέρθηκαν (όπως και από τη Κίνα, Ινδία, Ρωσία και πολλά άλλα κράτη) και ως εκ τούτου είναι στη διακριτική τους ευχέρεια να καταδιώξουν νομικά και με άλλα μέσα τους Έλληνες υπηκόους που σχετίζονται μαζί της;

Έχουν ενημερωθεί-προστατευτεί- προειδοποιηθεί οι συγκεκριμένοι από την υπεύθυνη πολιτεία;

Γνωρίζει κανένας με "εκτελεστική πολιτική εξουσία" στην Ελληνική Πολιτεία - είτε ο ίδιος είτε μέσω των συνεργατών του- τι ακριβώς γίνεται την παρούσα περίοδο στη Μέση Ανατολή και ποια θα είναι η κατάληξη των Μ.Α.;

Εν κατακλείδι το ζήτημα του Τζαμιού στο Βοτανικό δείχνει μια πλειάδα ζητημάτων τα οποία είναι θεολογικά, πολιτικά, κοινωνικά και άπτονται και των διεθνών σχέσεων και της ασφάλειας της χώρας.

Στις παρακάτω παραπομπές παρουσιάζονται οι ομιλίες του Αχμάντ Ελντίν, με το οποίο ο παρόν ιστοχώρος είχε διαφωνήσει σφόδρα στο παρελθόν, αλλά στις συγκεκριμένες τοποθετήσεις υπάρχει απόλυτη συμφωνία.

Διάλεξη: Το Ισλάμ και οι Μουσουλμάνοι στην Αθήνα



Το πρόβλημα με το Τζαμί της Αθήνας (από την σκοπιά του Ισλάμ)

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
http://ahmadeldin.org/2014/09/03/muslims-greece-lecture/
http://ahmadeldin.org/2014/09/09/tzami-ths-a8hnas/
http://ahmadeldin.org/2014/08/29/public-lecture-2014/

Πηγή RIMSE

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Εκσυγχρονισμός χωρίς απώλεια ταυτότητας

Γράφει ο Χρήστος Γιανναράς

Ο θρίαμβος του διδύμου Ερντογάν - Νταβούτογλου φέρνει την Τουρκία πολύ κοντά στο μετα-μοντέρνο. Αυτή η λέξη λειτουργεί ολίγον σαν κρεμάστρα, κρεμάει ο καθένας το νοηματικό περιεχόμενο της αρεσκείας του. Τώρα που το μοντέρνο (το «παράδειγμα» της νεωτερικότητας, της modernité) σαφώς καταρρέει, οι ορισμοί του μεταμοντέρνου ενδέχεται να γίνουν στερεότεροι: Μεταμοντέρνο είναι ό,τι ελευθερώνεται από τους παράγοντες τους συνυφασμένους με την κατάρρευση του μοντέρνου. Ποιους παράγοντες; Την αλλοτρίωση, αχρήστευση, εκφαυλισμό της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, την υποταγή της στους νόμους του μάρκετινγκ. Τον απροκάλυπτο βιασμό των ατομικών δικαιωμάτων, τον υποβιβασμό ή αφανισμό του «κοινωνικού κράτους» σε κάθε σχεδόν γωνιά του πλανήτη. Το ρεαλιστικότατο «τέλος των ιδεολογιών», την ολοκληρωτική επιβολή μιας διαχειριστικής εκδοχής της πολιτικής, διαχειριστικής αλλότριων (όχι της κοινωνίας) συμφερόντων.

Το δίδυμο Ερντογάν - Νταβούτογλου τολμάει να φιλοδοξεί την άσκηση πολιτικής όχι απλώς διαχειριστικής. Χωρίς να παραγνωρίζουν ή να σνομπάρουν τους όρους με τους οποίους ασκείται διεθνώς η πολιτική στο καταρρέον «παράδειγμα», επιχειρούν να σώσουν τη χώρα τους από τον πρωτογονισμό του «οικονομισμού» ως μοναδικής και απολυτοποιημένης αξίας. Να δώσουν όραμα στον λαό τους, στόχους ζωής και ποιότητες βίου άλλες από την καταναλωτική μονομανία. Μοιάζει να έχουν αντιληφθεί ότι προϋπόθεση πραγματικής ανάπτυξης είναι να βιώνει ο πολίτης την ιστορία της πατρίδας του ως θησαύρισμα ποιότητας για την προσωπική του ζωή, να τον θωρακίζει με αξιοπρέπεια ο πολιτισμός και η ισχύς του κράτους του. Να αντλεί φιλοτιμία και αρχοντιά (όχι ντροπή και μειονεξία) από τη συλλογική ταυτότητα του λαού του.

Μην ξεχνάμε ότι ο Ερντογάν φυλακίστηκε για τα πιστεύω του, επί δέκα μήνες, κι αυτό μόλις πέντε χρόνια πριν κερδίσει θριαμβικά την πρωθυπουργία. Ασκεί πολιτική, γιατί πιστεύει σε κάτι, αυτό και μόνο το στοιχείο τον καθιστά μετα-μοντέρνο – η μαντίλα της γυναίκας του πρωθυπουργού σε ένα κεμαλικό κράτος (όχι σε κάποιο θεοκρατικό καθεστώς παρανοϊκής θρησκοληψίας) είναι μπαϊράκι απελευθέρωσης από την απανθρωπία του μηδενισμού στις κοινωνίες του ιστορικο-υλιστικού μονόδρομου. Το Τουρκικό Συνταγματικό Δικαστήριο καταδίκασε τα αντικεμαλικά φρονήματα του Ερντογάν, και μέσα σε πέντε χρόνια ο καταδικασμένος αναδείχθηκε πρωθυπουργός. Αυτή είναι η σαρωτική δυναμική της πίστης σε κοινωνικό όραμα, με ανιδιοτέλεια.

Δεν εξωραΐζει κανείς την πολιτική του Ερντογάν ούτε συντάσσεται με τον νεο-οθωμανισμό του όταν διαπιστώνει την ταχύτατη ανταπόκριση που βρήκε στην τουρκική κοινωνία η αμφισβήτηση του εξουσιαστικά κυρίαρχου Κεμαλισμού. Ενας λαός που, ενενήντα ολόκληρα χρόνια, έζησε έναν στανικό, εκβιαστικό εκδυτικισμό, μεταστράφηκε, μέσα σε πέντε μόλις χρόνια, και καταξιώνει την πολιτική που σέβεται τις ρίζες του, την πνευματική του παράδοση, χωρίς να την ιδεολογικοποιεί και να την εκνομικεύει. Είναι πραγματική έκπληξη μέσα στο παγκοσμιοποιημένο ιστορικο-υλιστικό «παράδειγμα».

Στην Ελλάδα, πέρασαν εκατό χρόνια υποταγής στον ίδιο εκβιαστικό εκδυτικισμό (επιβολής του Κοραϊσμού με τις λόγχες της Βαυαροκρατίας) μέχρι να εμφανιστεί η λεγόμενη «Γενιά του 1930» – η αμφισβήτηση του Κοραϊσμού στην Τέχνη και στα Γράμματα. Αλλά η παρέμβαση της Γενιάς του ’30, η κατάδειξη ότι με την ίδρυση του μεταπρατικού μας κράτους ο Ελληνισμός έπαψε να παράγει πολιτισμό και μόνο μιμείται, έπεσε η απελευθερωτική κατάδειξη κυριολεκτικά στο κενό. Το κοραϊκό κράτος την απομόνωσε στεγανά από τα πεδία ή τους συντελεστές των κοινωνικών μεταλλαγών: την πολιτική, την παιδεία, την ενημέρωση.

Ο,τι ήταν ο Κοραϊσμός για την Ελλάδα ήταν και ο Κεμαλισμός για την Τουρκία: Ανωθεν επιβολή του μεταπρατισμού, της αλλοτρίωσης, της εθελοδουλείας. Εξω από τα σύνορα του ελλαδικού κρατιδίου ο Ελληνισμός (στην Αίγυπτο, στη Μικρασία, στον Πόντο, στην Κριμαία, στις παραδουνάβιες παροικίες) είχε αβίαστα και εθελούσια προσλάβει όσα στοιχεία της «νεωτερικής» (μετα-μεσαιωνικής) Δύσης μπορούσαν να υπηρετήσουν τις δικές του, του Ελληνισμού τις ανάγκες, χωρίς να θίγουν την ένσαρκη σε πράξη (όχι ρητορική-ιδεαλιστική) ελληνικότητα – τον «τρόπο» των Ελλήνων. Αντίθετα, στο απελεύθερο ελλαδικό κράτος, όπως μετά και στο κεμαλικό - νεοτουρκικό, το δυτικό ατομοκεντρικό μοντέλο επιβλήθηκε μεθοδικά (σαν πολιτισμική γενοκτονία) – επιβλήθηκε ο ατομοκεντρισμός σε κοινωνίες με ιστορικούς εθισμούς αιώνων στην προτεραιότητα της «πόλεως» - κοινότητας - ενορίας ή της φαμίλιας - φυλής.

Η επικράτηση του Κεμαλισμού στην Τουρκία εγγυήθηκε την ίδια κατάληψη που είχε και η επικράτηση του Κοραϊσμού στην Ελλάδα: ένα κράτος με «μεταλλαγμένη» συνείδηση, αποκομμένο από το παρελθόν του, την ενεργό συνέχιση της ιστορίας του, την αξιοποίηση της πείρας αιώνων για δημιουργική μετοχή στο παρόν. Κράτος που βασίζει τον εκσυγχρονισμό του και την ανάπτυξή του στη μίμηση, στον πιθηκισμό της καταναλωτικής εξηλιθίωσης.

Το άλμα της τουρκικής κοινωνίας από τον κεμαλικό μεταπρατισμό σε έναν «εκσυγχρονισμό χωρίς αλλοτρίωση» χρειάστηκε (πολιτικά) μόλις πέντε χρόνια. Στην Ελλάδα, ο αποκλεισμός από ένα τέτοιο άλμα γίνεται κάθε μέρα και πιο στεγανός, είναι πια μάλλον αδύνατο να διασωθεί, σε συντεταγμένη συλλογικότητα, ο ελληνικός «τρόπος». Γιατί αδύνατο; Επειδή δεν πρόκειται για ιδέες, πεποιθήσεις, κανονιστικές αρχές, αλλά για άθλημα μετοχής στην κοινότητα του «τρόπου». Και έχουμε αποκλείσει τις έμπρακτες δυνατότητες αυτής της μετοχής: απεμπολήσαμε τη συνέχεια της γλώσσας, αρνηθήκαμε τη συνέχεια της ελληνικής γραφής, κατασυκοφαντήσαμε την εμμονή στη συνέχεια της Ιστορίας.

Την πτώση από την αρχοντιά της κοσμοπολίτικης αυτοκρατορικής «οικουμένης» στην τραγωδία της σκλαβιάς στους Τούρκους την αντέξαμε: ακόμα και στους σκοτεινότερους χρόνους της Τουρκοκρατίας οι Ελληνες παρήγαν πολιτισμό (αρχιτεκτονική, μουσική, ποίηση, θεσμούς, φορεσιές). Τη μετάλλαξη του ελληνικού «τρόπου» σε μεταπρατισμό και μιμητισμό του ατομοκεντρικού μοντέλου της Νεωτερικότητας στάθηκε αδύνατο να την αντιπαλαίψουμε, μάς οδήγησε νομοτελειακά στο ιστορικό τέλος του Ελληνισμού. Εχουμε κάποιες λαμπρές επιδόσεις στη μίμηση, αλλά είναι επιδόσεις εξατομικευμένες. Σε επίπεδο θεσμών και οργάνωσης του κοινού βίου ο μιμητισμός μας πέτυχε επιδόσεις κατά τι υποδεέστερες των τριτοκοσμικών. Πρωτογονισμός ιδιοτέλειας, γενικευμένη καταλήστευση του κοινωνικού χρήματος, αυτονόητη αναξιοκρατία, κυρίαρχη φαυλότητα, κτηνώδους χυδαιότητας συμπεριφορές.

Η απόσταση που χωρίζει τον Κεμαλισμό από το πολιτικό εγχείρημα Ερντογάν είναι ασυγκρίτως μικρότερη της απόστασης του Κοραϊσμού και των παραγώγων του από την ελληνικότητα.

Πηγή "Καθημερινή"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Πως οι ακραίοι του Ισλάμ βάζουν τις βάσεις για την φρίκη και στην Ευρώπη

Πυκνώνουν τα κέντρα προσηλυτισμού νεαρών μουσουλμάνων στον εξτρεμισμό
Γαλλία, Βρετανία, Βέλγιο και Γερμανία είναι (κατά σειρά) οι χώρες με το μεγαλύτερο πρόβλημα
Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί και η δράση στα Βαλκάνια

Γράφει η Μυρτώ Μπούτση

Προσηλυτισμός στα τζαμιά ή στο διαδίκτυο, διαφυγή του προς τη Συρία και το Ιράκ –συνήθως μέσω Τουρκίας και πολλές φορές κρυφά από τους γονείς τους-, αιματηρός πόλεμος στο πλευρό των τζιχαντιστών, ριζοσπαστικοποίηση και επιστροφή πάλι στη Δύση. Αυτή είναι η διαδρομή που ακολουθούν χιλιάδες μουσουλμάνοι έφηβοι ή πολύ νέοι (συνολικά υπολογίζονται σε 2.500 – 3.000) από τη Γαλλία, τη Βρετανία, το Βέλγιο και τη Γερμανία, αλλά και τη Βαλκανική γειτονιά μας, το Κόσοβο, την Αλβανία και τη Βοσνία, προς τις τάξεις του Ισλαμικού Κράτους.
Κάποτε ήταν ο Μοχάμεντ Ατα, αρχιβομβιστής της 11ης Σεπτεμβρίου και πυρήνας του Αμβούργου. Σήμερα, τα κέντρα προσηλυτισμού νέων μουσουλμάνων στον εξτρεμισμό πυκνώνουν σε όλη την Ευρώπη και οι κυβερνήσεις εκφράζουν ανοιχτά την ανησυχία τους ότι, μετά τη Συρία και το Ιράκ, οι δυτικοί βετεράνοι του Ισλαμικού Κράτους θα ενορχηστρώσουν επίθεση στην Ευρώπη. Δεν είναι τυχαίο ότι οι αμερικανός ειδικός σε θέματα τρομοκρατίας Μάθιου Όλσεν, επικεφαλής του Εθνικού Κέντρου Αντιτρομοκρατίας, θεωρεί ότι ο πιο πιθανός επόμενος στόχος θα είναι ευρωπαϊκός και όχι αμερικανικός.

Ταυτότητα
Τις ανησυχίες πυροδότησαν οι εκτελέσεις των αμερικανών δημοσιογράφων Τζέιμς Φόλεϊ και Στήβεν Σοτλόφ και το γεγονός ότι ο μαυροντυμένος εκτελεστής τους, στο βίντεο του αποκεφαλισμού, είχε λονδρέζικη προφορά. Πολλά γράφτηκαν για την ταυτότητα του Τζιχάντι Τζον, όπως τον ονόμασαν τα βρετανικά ΜΜΕ, ενώ με τη συνεργασία και του FBI οι βρετανικές αρχές φέρεται ότι βρίσκονται στα ίχνη συνολικά 12 υπόπτων, οι οποίοι είχαν στήσει δίκτυο για τη μετάβαση του Βρετανού εκτελεστή και ακόμη τεσσάρων ατόμων, γνωστών με το παρατσούκλι «Οι Μπιτλς» στη Συρία. Οι επίδοξοι «Τζιχάντι Τζον» της Βρετανίας είναι πολλοί. Σύμφωνα με τη Μητροπολιτική Αστυνομία του Λονδίνου, περισσότεροι από 500 Βρετανοί μουσουλμάνοι στελεχώνουν τις τάξεις του Ισλαμικού Κράτους, ενώ ο πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον, που εξέφρασε ανοιχτά την ανησυχία ότι είναι πιθανή η απόπειρα για χτύπημα εντός Βρετανικού εδάφους, προτίθεται να τροποποιήσει τη νομοθεσία ώστε να επιτρέπονται κατάσχεση διαβατηρίου και προφυλάκιση στους υπόπτους για συμμετοχή σε ενέργειες του Ισλαμικού Κράτους που εντοπίζονται στα βρετανικά σύνορα.

Σύμφωνα με τον Guardian, τουλάχιστον στη Βρετανία η στενή παρακολούθηση των δραστηριοτήτων των εξτρεμιστών στο διαδίκτυο είχε ως αποτέλεσμα να ενεργοποιηθούν εκ νέου δίκτυα προσηλυτισμού στα τοπικά τζαμιά διαφόρων πόλεων. «Φυτώρια» θεωρούνται οι πόλεις Μπέρμιγχαμ και Κάρντιφ. Οι Γιουζούφ Σαρβάρ και Μοχάμαντ Αχμέντ από το Μπέρμιγχαμ, μαχητές στη Συρία, καταδικάστηκαν ήδη από βρετανικό δικαστήριο, ενώ ο Νασέρ Μουθάνα από το Κάρντιφ αναγνωρίστηκε σε βίντεο προπαγάνδας που γυρίστηκε στη Συρία.

Βρετανίδες είναι και οι επικεφαλής της γυναικείας «θρησκευτικής αστυνομίας» της συριακής πόλης Ράκα, προπυργίου του Ισλαμικού Κράτους. Η 20χρονη Άκσα Μαχμούντ από τη Γλασκόβη θεωρείται ένα από τα «κεφάλια» της πολιτοφυλακής αυτής, με το όνομα Αλ Κανσάα.

Σύμφωνα με το παρατηρητήριο ICSR, ειδικό σε θέματα ισλαμικού εξτρεμισμού του King’s College του Λονδίνου, η Βρετανία είναι η δεύτερη ευρωπαϊκή χώρα με τον μεγαλύτερο αριθμό προσήλυτων. Τρίτο είναι το Βέλγιο, τέταρτη η Γερμανία και πρώτη η… Γαλλία! Δεν είναι τυχαίο ότι ένας Γάλλος μαχητής του Ισλαμικού Κράτους ενορχήστρωσε ήδη μία επίθεση σε ευρωπαϊκό έδαφος. Ο Γάλλος δημοσιογράφος Νικολά Χενίν, που κρατήθηκε όμηρος του IS στη Συρία, αναγνώρισε το πρόσωπο ενός από τους βασανιστές του στον Μεκντί Νεμούς, τον γαλλικής καταγωγής δράστη της επίθεσης στο Εβραϊκό Μουσείο των Βρυξελλών με τέσσερις νεκρούς στις 24 Μαΐου. Γνωστός με το ψευδώνυμο Αμπού Ομάρ, ο Νεμούς προσηλυτίστηκε στο Ισλαμικό Κράτος, σε μία γαλλική φυλακή, πολέμησε στη Συρία όπου «εκπαιδεύτηκε» και ριζοσπαστοκοποιήθηκε, και κατόπιν επέστρεψε στη Γαλλία.

Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί και το γεγονός ότι αρκετά κέντρα προσηλυτισμού στην ισλαμική εξτρεμιστική δράση εντοπίζονται εδώ και καιρό εντός των Βαλκανίων. Στο Κόσοβο, το προτεκτοράτο στην πρωτεύουσα του οποίου Πρίστινα η κεντρική λεωφόρος ονομάζεται Μπιλ Κλίντον, έχουν ήδη στρατολογηθεί από τον υπ’ αριθμόν ένα σημερινό εχθρό των ΗΠΑ, το Ισλαμικό Κράτος, περισσότεροι από 200 μαχητές.

Ένα από τα βίντεο της Τζιχάντ έδειξε τον Λαβντρίν Μουκατζερία, διοικητή του Ισλαμικού Κράτους των Κοσοβάρων, να αποκεφαλίζει έναν Ιρακινό έφηβο. Και ο Μπλέγίμ Χέτα, που έγινε βομβιστής αυτοκτονίας σκοτώνοντας 52 Ιρακινούς στρατιώτες στη Βαγδάτη, προερχόταν από μεσοαστική οικογένεια Κοσοβάρων και εργαζόταν προηγουμένως στην αμερικανική βάση Καμπ Μπόντιστιλ του Κοσόβου.

Συλλήψεις
Οι Αρχές προχώρησαν σε συλλήψεις 40 ατόμων και πραγματοποίησαν ελέγχους σε 60 μη κυβερνητικές οργανώσεις που χρηματοδοτούνταν από το Κουβέιτ, τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και το Ιράν, και διαπίστωσαν ότι κάποιες, όπως ο πολιτιστικός σύλλογος Nektaria HE, είναι πιθανό να στρατολογούν τζιχαντιστές που πολεμούν στο Ιράκ και στη Συρία.
Την ίδια ώρα, στην Αλβανία ο υπουργός Εξωτερικών Ντμίτρι Μπουσάτι παραδέχθηκε ότι «σε ορισμένες περιοχές υπάρχουν άνθρωποι που έχουν εκπαιδευτεί σε τρομοκρατικές πράξεις». Δεν είναι τυχαίο ότι τα αλβανικά είναι μία από τις γλώσσες στις οποίες μεταφράζονται καταρχάς οι διακηρύξεις του Ισλαμικού Κράτους. Και στη Βοσνία η πρόσφατη επιχείρηση «Δαμασκός» των αστυνομικών Αρχών οδήγησε στη σύλληψη 16 υπόπτων για προσηλυτισμό, από τους οποίους προφυλακίστηκαν οι πέντε. Οι έρευνες έγιναν σε 11 πόλεις, ενώ και πάλι κάποια τζαμιά θεωρείται ότι λειτουργούν ως κέντρα προσηλυτισμού.

Τα «τιτιβίσματα» δείχνουν την ραγδαία εξέλιξη
Ειδικά μετά την ανακήρυξη Χαλιφάτου από το Ισλαμικό Κράτος (με έναν χάρτη που κυκλοφόρησε και εντάσσει στα μελλοντικά εδάφη του τα Βαλκάνια, την Ελλάδα και την Τουρκία, την Ισπανία, κάποιες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες και τη Βόρεια Αφρική), πολλοί νέοι ευρωπαίοι μουσουλμάνοι θεωρούν το Ισλαμικό Κράτος την επόμενη ισλαμική ουτοπία.
Οι προσήλυτοι χρησιμοποιούνται για τη δυτική προπαγάνδα που, σύμφωνα με κάποιους αναλυτές, παράγεται πλέον στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Για να «μετρήσει» τη δημοτικότητα του Ισλαμικού Κράτους, ο Βρετανός ερευνητής Τζέιμς Μπάρτλετ, δημιούργησε ένα ειδικό λογισμικό που συλλέγει καταχωρήσεις στο twitter και μέσα σε μόλις δύο εβδομάδες κατέγραψε 1.500.000 «τιτιβίσματα» σχετικά με το Ισλαμικό Κράτος και 5.000 λογαριασμούς. Σύμφωνα με την αμερικανική εταιρεία ασφαλείας Soufan Group, συνολικά 12.000 νέοι από 81 χώρες έχουν ασπαστεί την ιδεολογία της οργάνωσης.

Πάντως, προς στιγμήν, η Ευρώπη αν και ακόμη δεν έχει αποτελέσει στόχο των τζιχαντιστών, αποτελεί σίγουρα μία πηγή… χρηματοδότησης της οργάνωσης. Κι αυτό γιατί η δράση της φαίνεται ότι υποστηρίζεται σημαντικά από τα λύτρα που λαμβάνουν οι εξτρεμιστές για τους ομήρους. Οι New York Times υποστηρίζουν ότι οι απαγωγές, από τις βασικές δραστηριότητες του Ισλαμικού Κράτους, του έχουν αποφέρει συνολικά πάνω από 125.000.000 δολάρια. Και αν οι ΗΠΑ τηρούν τη γραμμή –δεν υποκύπτουμε σε εκβιασμό- τόσο η Γαλλία όσο και η Ιταλία και η Γερμανία, έχουν κατηγορηθεί ότι κατέβαλαν γενναία λύτρα για να απελευθερώσουν πολίτες τους. Η Γαλλική κυβέρνηση το έχει αρνηθεί, αλλά, σύμφωνα με το γερμανικό “Focus”, για την απελευθέρωση των τεσσάρων Γάλλων απαχθέντων δημοσιογράφων τον Απρίλιο (ένας από τους οποίους είναι ο Νικολά Χενίν, που αναγνώρισε τον Μεχντί Νεμούς) καταβλήθηκαν 18 εκατ. δολάρια. Αντίστοιχη ήταν η διάψευση για τον Ιταλό όμηρο Φεντερίκο Μότκα, ενώ και η Γερμανία θεωρείται ότι κατέβαλε λύτρα για την απελευθέρωση μέσα στο καλοκαίρι ενός 27χρονου Γερμανού.

Πηγή «Κυριακάτικη Δημοκρατία»


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Φθινοπωρινοί μύθοι για εκλογές

Η δεξιά και η αριστερή εκδο­­­χή για την προσφυγή στις κάλπες. Το «στρί­μω­γμα» του ΣΥΡΙΖΑ και οι παράγοντες που σπρώχνουν τον Σαμαρά προς την έξοδο

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Το παραμύθι κυκλοφορεί σε δύο εκδοχές. Με διαφορε­τικούς δημιουργούς. Την πρώτη εκδοχή τη θέτει σε κυκλοφορία η κυβέρνηση. Ετοιμά­ζεται, λέει, να αιφνιδιάσει τον ΣΥΡΙΖΑ με εκλογές το φθινόπωρο - τέλη Οκτωβρίου ή Νοέμβριο. Οχι με θέμα την αποτυχία συγκέντρωσης 180 βουλευτών για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Με κάποιο άλλο πρόσχημα.

Θα... στριμώξει τον ΣΥΡΙΖΑ με αυτό το κόλπο η κυβέρνηση, ισχυρίζονται οι άνθρωποι του Μαξίμου. Σε τρεις μήνες, θα πρέπει ο Τσίπρας να βρει 180 βουλευτές για να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας, λένε. Δεν θα μπορέσει, οπότε θα έχουμε νέες εκλογές τον Μάρτιο και έτσι θα αποδειχθεί μια σύντομη παρένθεση η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αφού σίγουρα θα νικήσει στις δεύτερες εκλογές η ΝΔ, καταλήγει η δεξιά εκδοχή του παραμυθιού.

Απευθύνεται σε αφελείς υποστη­ρικτές της κυβέρνησης, όπως είναι προφανές. Πρώτα πρώτα, αν γίνο­νταν εκλογές το φθινόπωρο, που είναι βέβαιο ότι θα τις κέρδιζε ο ΣΥΡΙΖΑ, θα κυβερνούσε επί τρεις μήνες με ακραία φιλολαϊκά μέτρα. Τόσο φιλολαϊκά, που θα φλέρταρε με την αυτοδυναμία στις εκλογές του Μαρτίου!

Πολιτική αυτοκτονία του Αντώνη Σαμαρά και του Βαγγέλη Βενιζέλου θα σηματοδοτούσε η διενέργεια πρόωρων βουλευτικών εκλογών το φθινόπωρο. Με το που θα έχαναν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και θα αποδε­κατί­­­ζονταν οι κοινοβου­λευτικές τους ομάδες, θα έπεφταν να τους κατα­σπαράξουν οι εσωκομματικοί τους αντίπαλοι! Οι πιθανότητές τους να επιβίωναν ως αρχηγοί των κομμάτων τους είναι μηδαμινές. Ακόμη και στην απίθανη περίπτωση που η ΝΔ κέρδιζε τις εκλογές του Μαρτίου, αποκλείεται ο Αντώνης Σαμαράς να ξαναγινόταν πρωθυ­πουργός. Ούτε μία στο εκατομμύριο!

Παραίτηση από πρωθυπουργός για το... καλό του κόμματος δεν υφίσταται πλέον ούτε καν ως έννοια εδώ και δεκαετίες! Η πρωθυπουργική εξουσία, ο υπουργικός θώκος, έστω η βουλευτική έδρα, άντε και διοικη­τής κάποιου κρατικού οργανισμού που αφήνει περιθώρια προσωπικού πλουτισμού, είναι τα ιδανικά και τα κίνητρα ενασχόλησης με την πολιτική όλων των ταγών του έθνους! Το προσωπικό πολιτικό συμφέρον τους νοιάζει και μόνο, τίποτε άλλο! Καμιά ιδεολογία δεν έχουν πέρα από την επανεκλογή τους.

Μόνοι τους, με τίποτα δεν εγκαταλείπουν οικειοθελώς την εξουσία ο Αντ. Σαμαράς και ο Ευ. Βενιζέλος! Αντιθέτως, θα κάνουν τα πάντα για να κερδίσουν ακόμη και μία μέρα επιπλέον παραμονής των κομμάτων τους -και πάνω απ' όλα των ίδιων προσωπικά- στην κυβέρ­νηση. Σημεία και τέρατα μπορούν να συμβούν στην πολιτική ζωή σε έξι μήνες. Τρελοί είναι να τα παρατή­σουν και να φύγουν για να πάνε «σαν το σκυλί στ' αμπέλι»;

Η αριστερή εκδοχή του ίδιου παραμυθιού περί φθινοπωρινών εκλογών έχει προέλευση τον ΣΥΡΙΖΑ. Εσωτερικοί και εξωτερικοί παράγοντες σπρώχνουν τον Σαμαρά προς την έξοδο και τον πιέζουν να λύσει μέσω εκλογών το θέμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, λένε οι προσκείμενοι στην Κουμουνδούρου.

Ανυπομονούν και βαριούνται να υποστούν την «ταλαιπωρία» της κατάκτησης της εξουσίας. Τα θέλουν όλα, αμέσως και άκοπα! Ξεχνούν ότι ο επίδοξος νικητής πρέπει να συσπειρώνει τους ψηφοφόρους γύρω του. Δεν κερδίζονται οι εκλο­γές μόνο επειδή χάνει ο αντίπαλος!

Πηγή "Έθνος"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Η επιστολή του Τίμερμαν στον Βενιζέλο ενόψει της απόφασης του ΟΗΕ για τα υπερχρεωμένα κράτη

Ο υπουργός Εξωτερικών της Αργεντινής απέστειλε επιστολή στον Έλληνα ομόλογό του πριν από την απόφαση του ΟΗΕ για το χρέος, αλλά αυτή έπεσε στο κενό

Γράφει η Αναστασία Γιαμαλή

Συνεργασία με την Ελλάδα για την προώθηση της πρωτοβουλίας της στον ΟΗΕ για την προστασία των χρεωμένων χωρών είχε προτείνει στην Ελλάδα η Αργεντινή, αλλά η κυβέρνηση (της Ελλάδας) επέλεξε να ταχθεί αλληλέγγυα με τους κερδοσκόπους! Μάλιστα, ο υπουργός Εξωτερικών της Αργεντινής, Έκτορ Τίμερμαν, απέστειλε –όπως λένε οι πληροφορίες στα τέλη Αυγούστου- επιστολή στον Έλληνα ομόλογό του, Ευάγγελο Βενιζέλο, η οποία έπεσε στο κενό!!!

Η επιστολή Τίμερμαν
Η επιστολή Τίμερμαν, που εστάλη σε όλες τις χώρες – μέλη του ΟΗΕ, ενημέρωνε σχετικά με το σχέδιο ψηφίσματος προτού αυτό τεθεί σε ψηφοφορία.

«Σας γράφω σχετικά με ένα σχέδιο ψηφίσμτος με τίτλο «Προς την κατεύθυνση μίας Πολυμερούς Σύμβασης για τη δημιουργία ενός Νομικού Κανονιστικού Πλαισίου για τις διαδικασίες Αναδιάρθρωσης του Δημοσίου Χρέους», που είχε παρουσιαστεί από την Ομάδα των 77 και την Κίνα και αυτή τη στιγμή τελεί υπό διαπραγμάτευση στα Ηνωμένα Έθνη» αναφέρεται στην εισαγωγή της επιστολής.

«Η υιοθέτηση μίας Πολυμερούς Σύμβασης θα αυξήσει την αποτελεσματικότητα, σταθερότητα και προβλεψιμότητα του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, χωρίς να επηρεάζει δυσμενώς την οικονομική ανάπτυξη και την ολοκλήρωση των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας, των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης και τη μετά το 2015 Αναπτυξιακή Ατζέντα «εξηγεί για να πείσει και τους πιο δύσπιστους για τη νέα δυναμική που θα αποκτήσουν οι αναδιαρθρώσεις ή διαπραγματεύσεις των εθνικών χρεών.

«Όπως πολύ καλά γνωρίζετε», συνεχίζει ο Αργεντινός ΥΠΕΞ, «η δημιουργία ενός υγιούς νομικού πλαισίου για την ομαλή αναδιάρθρωση των εθνικών χρεών είναι μία διαδικασία που έχει καθυστερήσει καιρό και μία ιστορική διεκδίκηση που βάζει μπροστά η διεθνής κοινότητα σε μία σειρά εγγράφων της τελευταίας δεκαετίας, από τη Συναίνεση του Μόντερεϊ και τη Διακήρυξη της Ντόχα για την ανάπτυξη, μέχρι τα διάφορα ψηφίσματα της Γενικής Συνέλευσης, εκθέσεις του γενικού γραμματέα και πολλά άλλα έγγραφα των Ηνωμένων Εθνών».

«Με αυτή την έννοια», καταλήγει η επιστολή, «η κυβέρνηση της Αργεντινής θεωρεί τη μελλοντική Σύμβαση προτεραιότητα για τις αναπτυσσόμενες και τις ανεπτυγμένες χώρες και πιστεύει με σθένος πως η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών είναι ο ιδανικός τόπος για να προβεί σε μία εις βάθος συζήτηση για αυτό το σημαντικό θέμα».

Στην ουσία το ψήφισμα θα αποτελούσε ένα ισχυρό όπλο στα χέρια των χωρών που επιθυμούν να αναδιαρθρώσουν το χρέος τους καθώς θα απέτρεπε τις εξελίξεις όπως η πρόσφατη προσπάθεια αμερικανικού fund – όρνεου να μπλοκάρει δικαστικά τη συμφωνία που πέτυχε η Αργεντινή με τους πιστωτές της για τη ρύθμιση του χρέους της.

Η απόφαση 68/304 και η προκλητική απαξίωσή της από την κυβέρνηση
Η αδιαφορία της κυβέρνησης και η απαξιωτική αντιμετώπιση της πρωτοβουλίας είναι προκλητική. Αρχικά απείχε από την ψηφοφορία στη συνέχεια απαξίωσε τη σημασία της απόφασης.

Η απόφαση 68/304 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, όμως, που ελήφθη με πρωτοβουλία της Αργεντινής, είναι βαρύνουσας σημασίας, καθώς αναγνωρίζει ότι η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους αποτελεί κυριαρχικό δικαίωμα ενός κράτους, δεν ματαιώνεται και ούτε εμποδίζεται από άλλο κράτος ή ιδιώτες πιστωτές, όπως α επιθετικά κερδοσκοπικά κεφάλαια – κοράκια.

Άλλωστε, ο εκπρόσωπος των ΗΠΑ στην Γ.Σ. του ΟΗΕ Terri Robl εξήγησε ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν να δεχτούν τη δημιουργία ενός νέου πλαισίου -γι αυτό και καταψήφισαν- καθώς σήμερα υπάρχουν ΜΚΟ, κεφαλαιαγορές και το ΔΝΤ γι αυτή τη δουλειά.

«Είναι μία ιστορική απόφαση. Εκείνοι που ψήφισαν αρνητικά θα πρέπει κάποτε να καταλάβουν ότι χρειαζόμαστε έναν κόσμο πιο ισορροπημένο, πιο δίκαιο, με περισσότερα περιστέρια και λιγότερα όρνεα», έγραφε η θριαμβευτική ανάρτηση στη σελίδα της Προέδρου της Αργεντινής Κριστίνα Κίρχνερ στο Facebook.

Η απόφαση πέρασε με «ναι» από 124 χώρες, ανάμεσα στις οποίες η Κίνα, η Ρωσία και η Τουρκία και σχεδόν όλες οι αναπτυσσόμενες χώρες του πλανήτη, γνωστές ως G77. Με 41 χώρες να επιλέγουν να απόσχουν, ανάμεσά τους οι περισσότερες χώρες της ΕΕ και με 11 «όχι» από τις Αυστραλία, Καναδά, Τσεχία, Φινλανδία, Γερμανία, Ουγγαρία, Ιρλανδία, Ισραήλ, Ιαπωνία, Ηνωμένες Πολιτείες και Βρετανία.

Δεν πρόκειται λοιπόν για ένα ψήφισμα ηθικής διάστασης, καθώς θέτει χρονοδιάγραμμα μέχρι την επόμενη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, οπότε θα ξανατεθεί το πλαίσιο το οποίο οι χώρες – μέλη θα μπορούν να συνδιαμορφώσουν και να συμβάλουν στη σύνταξη της Σύμβασης.

Οι δικαιολογίες της κυβέρνησης
Χαρακτηρίζοντας την απόφαση «ευχολόγιο χωρίς καμία νομική αξία», η κυβέρνηση επεχείρησε να την απαξιώσει και να δικαιολογήσει την αποχή της.
Κύκλοι του ΥΠΕΞ την ίδια στιγμή υποστήριζαν πως οι αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης δεν έχουν «καμία απολύτως νομική ισχύ».

Η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ
Στις πραγματικές του διαστάσεις έβαλε το ζήτημα ο κ. Ήσυχος, υπεύθυνος Εξωτερικής Πολιτικής και Άμυνας, τονίζοντας πως με την απόφαση «οι υπερχρεωμένες χώρες του πλανήτη κέρδισαν μία μεγάλη μάχη». Η στάση της κυβέρνησης, συνεχίζει ο κ. Ήσυχος, αποδεικνύει «με τον πιο εμφανή τρόπο την εθελόδουλη πρόσδεση της δικομματικής κυβέρνησης και της πολιτικής και οικονομικής ελίτ της χώρας στα συμφέροντα των δανειστών, οι οποίοι χειραγωγούν απροκάλυπτα κάθε κίνηση, κάθε θετική προοπτική για την Ελλάδα, καταπνίγοντάς την εν τη γενέσει της».

Στην Κομισιόν πάει το θέμα ο Δ. Παπαδημούλης
Ερώτηση προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατέθεσε την Παρασκευή ο αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Παπαδημούλης, ζητώντας να πληροφορηθεί τη θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Ψήφισμα του ΟΗΕ υπέρ της αναδιάρθρωσης των κρατικών χρεών.
Αφού σημείωσε τη στάση των κρατών – μελών της ΕΕ, «τα οποία δυστυχώς αρνήθηκαν τη θετική ψήφο», ρώτησε την Κομισιόν «πως κρίνει το Ψήφισμα του ΟΗΕ για την υιοθέτηση ενός διεθνούς νομικού πλαισίου αναδιάρθρωσης κρατικού χρέους», καθώς και «με ποιους τρόπους σκοπεύει η Ένωση να συμμετάσχει στις διακυβερνητικές διαπραγματεύσεις που θα ξεκινήσουν».

Πηγή «Αυγή της Κυριακής»


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Από το Κίεβο στη Βαγδάτη μέσω Άγκυρας

Η νέα στρατηγική ή μη στρατηγική που ανακοίνωσε ο Ομπάμα την περασμένη Τετάρτη για την αντιμετώπιση της απειλής του Ισλαμικού Κράτους κάθε άλλο παρά δυσαρεστεί την Τουρκία. Της επιτρέπει χωρίς συμμαχικές δεσμεύσεις και, πολύ περισσότερο, χωρίς εμπλοκή σε αεροπορικά πλήγματα κατά των τζιχαντιστών να αξιοποιήσει τη γεωγραφική της θέση ως όμορη της Συρίας και του Ιράκ χώρα, για να είναι υποχρεωτικός συνομιλητής των ΗΠΑ σε κάθε κίνηση επηρεασμού των υπό διαμόρφωση νέων περιφερειακών ισορροπιών.

Του Γιώργου Καπόπουλου

Την ίδια στιγμή, αν ρίξουμε μια ματιά σε αναλύσεις αμερικανικών think tanks, η Τουρκία θεωρείται χώρα-κλειδί στην περίπτωση που η Ουάσινγκτον θελήσει να ανοίξει νότιο μέτωπο πίεσης στον Πούτιν στον Καύκασο και στην Κεντρική Ασία. Η Άγκυρα δεν έχει κανένα λόγο να εμπλακεί στην πρώτη γραμμή της αντιπαράθεσης με τη Μόσχα, αλλά δίχως αμφιβολία θα αξιοποιήσει διαπραγματευτικά το γεγονός ότι εμφανίζεται να έχει βαρύνουσα σημασία για τις ΗΠΑ στη διαχείριση και της σύγκρουσης στην Ουκρανία και ως προς το μέλλον της Συρίας και του Ιράκ.

Στο βάθος, το πετρέλαιο
Ήδη ο Ερντογάν έχει επιβληθεί στην κουρδική κυβέρνηση του Αρμπίλ στο Βόρειο Ιράκ με επικεφαλής τον Μπαρζανί, όχι απλώς ως αναγκαίος εταίρος αλλά σχεδόν ως προστάτιδα δύναμη. Αν το de facto ανεξάρτητο κουρδικό κράτος του Βόρειου Ιράκ, που τώρα έχει επεκτείνει την επιρροή και τον έλεγχό του στη Βορειοανατολική Συρία, μπορεί να αξιοποιεί τα πετρελαϊκά του αποθέματα παρακάμπτοντας πλήρως την κεντρική κυβέρνηση στη Βαγδάτη, αυτό είναι δυνατό μόνο μέσω της εξαγωγής του μαύρου χρυσού μέσω Τουρκίας. Εξυπακούεται ότι ως αντίτιμο ο Μπαρζανί εγγυάται, στο βαθμό που μπορεί, την ηρεμία και τη σταθερότητα στη Νοτιοανατολική Τουρκία, μέχρι να διαμορφωθεί φόρμουλα πολιτικής επίλυσης του Κουρδικού ανάμεσα στον Ερντογάν και στον έγκλειστο στο Ιμραλί Οτσαλάν.

Την ίδια στιγμή το κουρδικό Βόρειο Ιράκ για πρώτη φορά μετά την ίδρυσή του, την άνοιξη του 1991, αντιμετωπίζει σοβαρή απειλή από την προέλαση των τζιχαντιστών, που απειλούν να υφαρπάξουν τα πιο πλούσια σε πετρέλαιο εδάφη που ήλεγχε ή διεκδικούσε (βλ. Κιρκούκ) η κυβέρνηση του Αρμπίλ. Χωρίς τη στήριξη και τον ανεφοδιασμό των δυνάμεών του μέσω της μεθορίου Τουρκίας-Συρίας, το Ισλαμικό Κράτος δεν θα διέθετε παρόμοια επιχειρησιακή ικανότητα. Ακόμη και σε ό,τι αφορά την όποια βοήθεια προέρχεται επισήμως από το Κατάρ και ανεπισήμως από τη Σαουδική Αραβία, η ασφαλέστερη προσπέλαση προς τις περιοχές που ελέγχει το Ισλαμικό Κράτος γίνεται μόνο μέσω Τουρκίας.

Ευαίσθητες ισορροπίες
Έτσι, η κατάσταση φαίνεται να ελέγχεται από την Άγκυρα, που κρατά υπό τον έλεγχό της τις ισορροπίες Κούρδων Πεσμεργκά μαχητών και τζιχαντιστών. Μόνο η ανάδειξη του κουρδικού Βόρειου Ιράκ σε προνομιακό σύμμαχο της Δύσης στην περιοχή, με άλλες χώρες να ακολουθούν τη Γερμανία στην αποστολή στρατιωτικής βοήθειας, θα μπορούσε να επιτρέψει στην κυβέρνηση Μπαρζανί να απαλλαγεί από τη σχέση προτεκτοράτου με την Τουρκία που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια.

Σε κάθε περίπτωση, η Άγκυρα, με εξαίρεση το Ιράν, που διατηρεί επιρροή στην υπό τον Ταλαμπανί πτέρυγα της κουρδικής ηγεσίας στο Βόρειο Ιράκ, είναι η μόνη δύναμη στην περιοχή που ελέγχει και το de facto ανεξάρτητο κουρδικό κράτος και την πιο δυναμική πτέρυγα του σουνιτικού ισλάμ στον αραβικό κόσμο. Στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί να προωθήσει τις βλέψεις της στην περιοχή, στη χειρότερη να αποτρέψει τη διαμόρφωση νέων ισορροπιών ερήμην της.

Κάπως σαν ψυχρός πόλεμος
Σε μια σειρά από δημοσιεύματα αμερικανικών ινστιτούτων που αφορούν το μέλλον της αντιπαράθεσης ΗΠΑ-Ρωσίας εξετάζεται το ενδεχόμενο να πιεστεί η Μόσχα από το Νότο, στην Τσετσενία, στο Νταγκεστάν, αλλά και στην Κεντρική Ασία. Κοινός παρονομαστής των παραπάνω απόψεων είναι ο προσδιορισμός της πρώτης γραμμής της Δύσης απέναντι στη Ρωσία από τις Βαλτικές, την Πολωνία και τη Ρουμανία μέχρι και το Αζερμπαϊτζάν. Σε ό,τι αφορά το ρόλο και την επιλογή που θα κάνει το Αζερμπαϊτζάν, όλα περιγράφονται ως συνάρτηση της συμμετοχής ή όχι της Τουρκίας στην αντιρωσική συμμαχία προθύμων που χτίζει η Ουάσινγκτον.

Η Τουρκία, που διατηρεί στενές εμπορικές και ενεργειακές σχέσεις με τη Ρωσία, δεν έχει κανένα λόγο να ανοίξει με δική της υπαιτιότητα ένα νέο μέτωπο αστάθειας και απρόβλεπτων εξελίξεων στο Βορρά.

Αυτό που μπορεί να κάνει είναι να εκμεταλλευτεί τη γεωστρατηγική αξία που της αποδίδουν οι ΗΠΑ απέναντι στη Ρωσία, για να προωθήσει τα ζωτικά της συμφέροντα στη Μέση Ανατολή, για να κατοχυρώσει τη θέση και το ρόλο της πιο βαρύνουσας στις εξελίξεις περιφερειακής δύναμης.

Κίνδυνος ανάφλεξης
Τα παραπάνω, η ταυτόχρονη εμπλοκή και απόπειρα ελέγχου και χειραγώγησης τόσο των Κούρδων όσο και των τζιχαντιστών, θεωρούνται από τους Ερντογάν και Νταβούτογλου όχι επιλογή, αλλά υποχρεωτικός μονόδρομος για την Άγκυρα, στην προσπάθειά της να μην υπάρξει ανάφλεξη στο Κουρδικό αλλά και φονταμενταλιστική ανάφλεξη εντός των συνόρων της.

Ο μεγάλος κίνδυνος ήταν και εξακολουθεί να είναι να συμβεί το ακριβώς αντίθετο: Η Άγκυρα, με τον μικρομεγαλισμό του στρατηγικού βάθους του πρώην υπουργού Εξωτερικών και νυν πρωθυπουργού, να έχει ενδυναμώσει δύο παίκτες στην περιφερειακή σκηνή που δεν μπορεί πλέον να ελέγξει και, πολύ περισσότερο, να χειραγωγήσει. Να τους έχει νομιμοποιήσει με τη στήριξη που τους προσφέρει, με αποτέλεσμα η όποια μελλοντική εντός συνόρων σύγκρουση με αυτούς να γίνει υπό τους πιο δυσμενείς πολιτικούς συσχετισμούς για την τουρκική πλευρά.

Την άνοιξη του 2003, μόλις είχε αναλάβει τα καθήκοντά του ως πρωθυπουργός, ο Ερντογάν απαγόρευσε τη διέλευση αμερικανικών δυνάμεων μέσω Τουρκίας που θα άνοιγαν ένα βόρειο χερσαίο μέτωπο κατά του Σαντάμ στο Ιράκ. Σήμερα, πανίσχυρος στην κορυφή της εξουσίας, δεν εμπνέει ιδιαίτερη εμπιστοσύνη στην Ουάσινγκτον.

Το άνοιγμα ενός παζαριού μακράς διαρκείας μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας επί του παρόντος εξυπηρετεί και τις δύο πλευρές από μόνη της ως εξέλιξη. Σε ό,τι αφορά την Άγκυρα, της επιτρέπει να είναι ταυτόχρονα συνομιλητής και των Κούρδων και των τζιχαντιστών και της Ουάσινγκτον.

Πηγή εφημ. Free Sunday


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου