Ο Νόμος στην υπηρεσία της εξουσίας…!

«Την ελευθερία για να την αποκτήσεις, πρέπει να πολεμήσεις. Κανείς δεν θα σου τη χαρίσει…»

Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός

Θα μπορούσε μία κυβέρνηση, η όποια κυβέρνηση, να επιβάλει στους πολίτες – υπηκόους της, δυσβάστακτα μέτρα και σκληρούς έως απάνθρωπους νόμους, αν ο νομοθέτης δεν εξυπηρετούσε, ή καλύτερα, αν δεν υπηρετούσε την εξουσία; Ασφαλώς κι όχι!

Ο νομοθέτης λαμβάνει εντολή από την εξουσία – κυβέρνηση, συντάσσει τον νόμο που του υπαγορεύτηκε και κατόπιν τον παραδίδει για να ψηφιστεί από την εξουσία που τον παρήγγειλε!

Η εξουσία τον μελετά για να διαπιστώσει αν έχει συνταχθεί σύμφωνα με την εντολή που έδωσε και κατόπιν, «νομιμοποιεί» τον νόμο,
ψηφίζοντας τον στη Βουλή!

Ο νομοθέτης, δεν νομοθετεί σύμφωνα με τις ανάγκες της κοινωνίας για ίση μεταχείριση, για κοινωνική δικαιοσύνη, αλλά σύμφωνα με τις εντολές που του δίνονται από τον πολιτικό του προϊστάμενο, δηλαδή, από την εξουσία!

Ποιος αποφασίζει το ύψος της φορολογίας των πολιτών; Αλλά και ποιος αποφασίζει ποιοι δεν θα φορολογούνται ή θα τους παρέχονται σκανδαλώδεις φορολογικές ελαφρύνσεις;

Ποιος θεωρεί πως όσοι ασκούν εξουσία, δηλαδή οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας, οι Πρωθυπουργοί, οι υπουργοί, πρέπει να έχουν ασυλία έναντι του νόμου;

Ποιος ψηφίζει νόμους, που απαλλάσσουν Διοικητικά Συμβούλια Ασφαλιστικών ή Δημόσιων Οργανισμών από εγκληματικές πράξεις;

Ποιος αρπάζει, σαν κοινός κλέφτης, τις οικονομίες των πολιτών (όχι των Τραπεζιτών, των βιομηχάνων και των εφοπλιστών) με έναν τρόπο που τόσο έντονα θυμίζει εποχές «αποφασίζομεν και διατάσσομεν»;

Ποιος εκποιεί ή δωρίζει τον εθνικό πλούτο σε μεγαλοκαρχαρίες, με αδιαφανείς διαδικασίες και χωρίς να ρωτήσει κανέναν;
Μα ποιος άλλος τα κάνει όλα αυτά! Η ΕΞΟΥΣΙΑ!

Κι η εξουσία ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν έχει χρώμα, δεν είχε και δεν έχει, ιδεολογία!

«Ντύνεται» με ένα ιδεολογικό φόρεμα, φιλελευθερισμού, σοσιαλισμού, κομμουνισμού, συντηρητισμού, διακηρύσσει πως θα υπηρετήσει με σεβασμό την δημοκρατία (αποφεύγει όμως να αναλύσει ποια δημοκρατία εννοεί) και με την στήριξη οικονομικών παραγόντων και ξένων συμφερόντων, κάθεται στο σβέρκο του λαού που «τυφλωμένος» από την φανταχτερή και λαχταριστή πόρνη, τρέχει σαν κοπάδι από πίσω της, πιστός σαν σκυλί, έτοιμος να πεθάνει γι’ αυτήν!

Αν ο νόμος εφαρμοζότανε, αν η Δικαιοσύνη λειτουργούσε σύμφωνα με όσα ένα δημοκρατικό πολίτευμα επιτάσσει, τότε πολλοί πολιτικοί, θα είχαν καθίσει στο εδώλιο του κατηγορουμένου, για εξαπάτηση των πολιτών, για αρπαγή της ψήφου με δόλια μέσα, θα βρισκόντουσαν στα πιο υγρά κελιά της φυλακής για κακοδιαχείριση ή και κατάχρηση του Δημόσιου χρήματος.

Όμως ο νόμος δεν αγγίζει την εξουσία. Η εξουσία μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, να αποφασίζει για το αν θα ζει ελεύθερος ή φυλακισμένος κάποιος πολίτης, η εξουσία αποφασίζει ποιοι θα πλουτίζουν όλο και περισσότερο από τον πλούτο που παράγουν οι άνθρωποι και για το αν οι πολίτες θα μπορούν να έχουν ένα βιοτικό επίπεδο τέτοιο, που θα τους επιτρέπει να αντιμετωπίζουν με αξιοπρέπεια, τις ανάγκες τους.

Ο νόμος είναι αυστηρός κι όσο το δυνατόν δίκαιος, μόνο σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με διαφορές ή παραβάσεις απλών πολιτών. Εκεί διακρίνει κανείς τις ικανότητες του νομοθέτη, που αν η εξουσία δεν τον έθετε υπό τον έλεγχό της, τότε θα μπορούσαμε να μιλάμε για μια άριστη δημοκρατία.
Ο νόμος στην υπηρεσία της εξουσίας…

Σε τι διαφέρει ο τύραννος της αρχαιότητας από την σημερινή εξουσία; Ίσως στο γεγονός, ότι ο τύραννος της αρχαιότητας είχε μια Παιδεία που οι σημερινοί πολιτικοί δεν την έχουν. Ο τρόπος διακυβέρνησης μιας χώρα από έναν τύραννο της αρχαιότητας κι από μια δημοκρατική κυβέρνηση του σήμερα, σε τι διαφέρει;

Νοιώθει ο πολίτης πως το Κράτος, η Πολιτεία τον προστατεύει ή νοιώθει να τον εξοντώνει μέρα με τη μέρα;

Σε τι διαφέρει η σφαίρα ή τα βασανιστήρια του δικτάτορα στο σώμα των πολιτών από τα απάνθρωπα μέτρα που εφαρμόζουν οι δημοκρατικές κυβερνήσεις και που οδηγούν τους πολίτες στην αυτοκτονία;
Ο νόμος στην υπηρεσία της εξουσίας…

Ποιος πολίτης τολμάει να αντισταθεί στη βία της εξουσίας;
Ποιος πολίτης μπορεί να διαμαρτυρηθεί για τα καρκινογόνα χημικά που δέχεται αδικαιολόγητα από τις αστυνομικές δυνάμεις;
Ποιος πολιτικός μπορεί να δικαιολογηθεί για το γιγάντωμα της παραγωγής κι εμπορίας ναρκωτικών, της εμπορίας λευκής σαρκός, της άγριας τοκογλυφίας των Τραπεζών;
Ο νόμος στην υπηρεσία της εξουσίας…

Η εξουσία δυστυχώς δεν είναι δημοκρατία. Γιατί κανένας δημοκράτης στην Παγκόσμια Ιστορία, δεν υπήρξε εξουσιαστής! Υπήρξε πάντα υπηρέτης του λαού του. Κι όσοι ήταν αληθινοί δημοκράτες, εδολοφονούντο συνήθως από τους άλλους «δημοκράτες» εξουσιαστές.

Οι λαοί ας πάψουν να αναζητούν εξουσιαστές που πάντα φοράνε το ένδυμα κάποιας ιδεολογίας για να κρύψουν το αποκρουστικό τους πρόσωπο κι ας αναζητήσουν καλούς ΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ!

Τότε υπάρχουν πολλές πιθανότητες η ζωή μας να αλλάξει προς το καλύτερο…

Πώς θα ακυρωθεί η πολιτική της Τουρκίας στο Αιγαίο...

Γράφει ο Σπύρος Ν. Λίτσας

Η τουρκική πολιτική στο Αιγαίο χωρίζεται σε δύο επίπεδα. Στο πρώτο επίπεδο επιχειρείται η διατήρηση της θεωρίας των γκρίζων ζωνών, που ξεκινά από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 και τον Τουργκούτ Οζάλ. Η προσπάθεια αυτή υλοποιείται μέσα από ενέργειες «ήπιας προσέγγισης» [soft approach policies] (αρθρογραφία στον τουρκικό αλλά και στον διεθνή τύπο, επιλεγμένες διπλωματικές ενέργειες below the line προς τρίτους, διενέργεια συνεδρίων κ.ά.). Επίσης και με μεθόδους σκληρής προσέγγισης [hard approach policies], κυρίως με παραβιάσεις και παραβάσεις του ελληνικού FIR.

Στο δεύτερο επίπεδο η Τουρκία θέτει σε εφαρμογή πλαίσιο ψυχολογικών επιχειρήσεων εναντίον της ελληνικής κοινής γνώμης, με στόχο και σκοπό να καμφθεί το συλλογικό ηθικό, από τη μια, αλλά και να εθιστεί ο Ελληνας πολίτης σε μια επίδειξη ισχύος της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας, από την άλλη. Η χρονική δε στιγμή που επιλέγεται η εφαρμογή των ψυχολογικών επιχειρήσεων δεν είναι τυχαία, αφού εξαιτίας της παρατεταμένης ύφεσης που προκαλεί η λιτότητα η κοινωνική ισορροπία στο εσωτερικό του κράτους είναι υπό συνεχόμενη πίεση. Το τουρκικό ναυτικό λοιπόν επιλέγει την πολιτική του Show off the Flag [Επίδειξη της Σημαίας] χρησιμοποιώντας τη διεθνοδικαϊκή πρόνοια της αβλαβούς διέλευσης, φτάνοντας με τον τρόπο αυτόν ακόμα και ως τα ανοιχτά του Σουνίου. Ετσι και τις προάλλες η τουρκική κορβέτα «Heybeliada» έφτασε ως και την Τζια.

Ασφαλώς και πρέπει να σημειωθεί ότι το ελληνικό πολεμικό ναυτικό παρακολουθεί κάθε κίνηση τουρκικών πλοίων που εισέρχονται στα εθνικά μας ύδατα από τους «παράδρομους» της αβλαβούς διέλευσης, η εφαρμογή όμως των ψυχολογικών ςπιχειρήσεων συνεχίζεται από την Τουρκία με αμείωτο ρυθμό και ένταση.

Απέναντι στην πολιτική Show off the Flag της τουρκικής πλευράς, αλλά στα μείζονα άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα εδώ και καιρό, πρέπει να αναδείξουμε μια έξυπνη στρατηγική. Η στρατηγική τού Rally Round the Flag, της συλλογικής δηλαδή συσπείρωσης γύρω από τη σημαία. Η στρατηγική αυτή αφορά την ανάληψη πρωτοβουλιών ώστε να σταματήσει η αδόκιμη πόλωση του πολιτικού κόσμου και να ξεκινήσει η εκπομπή μηνυμάτων ενότητας προς την κοινωνία, με στόχο και σκοπό να επιτευχθεί η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη κοινωνική ενότητα.
Για να γίνεται βέβαια κάτι τέτοιο θα πρέπει η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση να σταματήσουν τους οξύτατους λεκτικούς διαξιφισμούς και να επιδείξουν ουσιαστική διάθεση συνεννόησης και συνεργασίας, ώστε να αντιμετωπιστούν τα πλείστα προβλήματα που ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία.
Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Ακολουθώντας τη θεσμική οδό. Με την εκδήλωση πρωτοβουλίας από την πλευρά του πρωθυπουργού, ώστε να γίνει συνάντηση των πολιτικών αρχηγών του κυβερνητικού συναμσπισμού και της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας, από τη μια, ενώ, από την άλλη, θα πρέπει να λάβει χώρα η πολιτική στόχευση του ελέγχου της έκθεσης στα μέσα ή της πολιτικής απομόνωσης των ακραίων και των προκλητικών φωνών στο εσωτερικό των κοινοβουλευτικών κομμάτων, που το μόνο που κάνουν καθημερινά είναι να εμφανίζονται σε τηλεοπτικές εκπομπές και να ανταλλάσσουν χαρακτηρισμούς αλάνας, πολώνοντας το κλίμα.
Η στόχευση αυτή θα πρέπει να λάβει τη μορφή της ανοιχτής πρόσκλησης από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας προς όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, πλην Χρυσής Αυγής, αφού προσωπικά θεωρώ ότι τόσο σε επίπεδο ιδεολογίας όσο και σε επίπεδο πολιτικής ουσίας δεν έχει να προσδώσει το παραμικρό η συγκεκριμένη οργάνωση στην ενίσχυση των συνταγματικών θεσμών, στη δημοκρατική λειτουργία του κράτους ή στην κοινωνική συνοχή.

Για να επιτευχθεί το Rally Round the Flag και να ακυρωθεί με τον πλέον εμφατικό τρόπο η επήρεια του Show off the Flag αλλά και παράλληλων αποτόκων της μακραίωνης κοινωνικοοικονομικής κρίσης που διαπερνά το εσωτερικό της χώρας, θα πρέπει η νηφαλιότητα, η πολιτική ανεκτικότητα και ο σεβασμός προς το άλλο να επιστρέψουν στην πολιτική ζωή του τόπου αυτού. Δεν είναι ευχή, αλλά αναγκαιότητα.

Πηγή

"Συνέταιροι" σοσιαληστές και ακροδεξιά στην Ευρώπη!

Όπως λέει και ο ηγέτης του Αριστερού Μετώπου, Ζαν Λικ Μελανσόν, ο Ολάντ αποτελεί «τον βασικό προμηθευτή ψηφοφόρων της ακροδεξιάς λόγω της καταστροφικής πολιτικής λιτότητας που εφαρμόζει»

Του Μιχάλη Ψύλου

Εφιαλτική φαντάζει η άνοδος της ακροδεξιάς στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες επτά μήνες πριν από τις ευρωπαϊκές εκλογές του Μαΐου.
Στη Γαλλία το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο της 48χρονης Μαρίν Λεπέν έρχεται πρώτο στην πρόθεση ψήφου, σύμφωνα με δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Le Nouvel Observateur. Σχεδόν ένας στους τέσσερις ψηφοφόρους (24 %) δηλώνει ότι θα ψηφίσει την ακροδεξιά στις ευρωεκλογές. «Η έρευνα δεν αποτελεί καθόλου έκπληξη», λέει ο κοινωνιολόγος Ερίκ Φασάν, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Paris VIII. «Επιβεβαιώνει ότι το Εθνικό Μέτωπο δεν είναι πλέον στη συνείδηση του κόσμου ένα είδος άγριας συμμορίας, που τοποθετείται εκτός του συνταγματικού τόξου, αλλά βρίσκεται στο επίκεντρο του πολιτικού παιχνιδιού». Αλλωστε, προηγήθηκε και η συντριπτική νίκη του Εθνικού Μετώπου στον πρώτο γύρο των τοπικών εκλογών στο Μπρινιόλ την περασμένη Κυριακή, με έναν στους δύο ψηφοφόρους να δίνει την ψήφο του στην ακροδεξιά.

Η ενίσχυση της ακροδεξιάς είναι άμεση συνέπεια της πολιτικής λιτότητας που ακολουθεί και ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ. Οπως λέει και ο ηγέτης του Αριστερού Μετώπου, Ζαν Λικ Μελανσόν, ο Ολάντ αποτελεί «τον βασικό προμηθευτή ψηφοφόρων της ακροδεξιάς λόγω της καταστροφικής πολιτικής λιτότητας που εφαρμόζει». Ταυτόχρονα με την ξενόφοβη πολιτική του υπουργού Εσωτερικών, Μανουέλ Βαλς, που θέλει να απελάσει τους Ρομά «η σοσιαλιστική κυβέρνηση κατέστησε 17.000 ατυχείς Ρομά αποδιοπομπαίους τράγους για όλα τα δεινά της χώρας, στηρίζοντας τα ρατσιστικά επιχειρήματα του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου», λέει ο Μελανσόν.

Στην Αυστρία, το ακροδεξιό Κόμμα της Ελευθερίας του Χανς Κρίστιαν Στράχε αναδείχτηκε τρίτη δύναμη στις εκλογές της 29ης Σεπτεμβρίου με 22,4%, υπολειπόμενο μόλις 1,5% από το δεξιό Λαϊκό Κόμμα. Ο αρχηγός του δεξιού Λαϊκού Κόμματος Μίκαελ Σπίντελεγκερ δεν δίστασε μάλιστα προς στιγμήν να φλερτάρει με την ιδέα της συγκρότησης κυβέρνησης με την ακροδεξιά, αντί να γίνει πάλι υπουργός με Σοσιαλδημοκράτη καγκελάριο, όπως και τελικά έγινε υπό την πίεση της κοινής γνώμης. Αλλωστε η αυστριακή Δεξιά είναι αυτή που το 2000 έβαλε την ακροδεξιά του μακαρίτη σήμερα Γιεργκ Χάιντερ στην κυβέρνηση προκαλώντας τότε θυελλώδεις αντιδράσεις και κυρώσεις από την Ευρωπαϊκή Ενωση.

«Γαργάρα» η συγκυβέρνηση με την ακροδεξιά στη Νορβηγία
Σήμερα όμως δεν ακούστηκε κιχ από την πολιτισμένη Ευρώπη για τη Νορβηγία, όπου το ακροδεξιό κόμμα της Προόδου της Σιβ Γιένσεν θα μετάσχει τελικά στην κυβέρνηση μειοψηφίας της δεξιάς πρωθυπουργού Ερνα Σόλμπεργκ. Πρόκειται για το κόμμα, μέλος του οποίου υπήρξε ο ακροδεξιός παρανοϊκός εγκληματίας Αντερς Μπρέιβικ, που το 2011 δολοφόνησε 77 νέους σε κατασκήνωση του Εργατικού Κόμματος.

Το ακροδεξιό Κόμμα της Προόδου έχει 29 έδρες από 41 που είχε στις προηγούμενες εκλογές, καθώς μετά τη στυγερή δολοφονία των 77 νέων από τον Μπρέιβικ, αρκετοί ακροδεξιοί ψηφοφόροι το εγκατέλειψαν και μετακόμισαν σε άλλα δεξιά κόμματα. Παρ΄ όλα αυτά η δεξιά πρωθυπουργός Σόλμπεργκ δεν είχε κανένα ενδοιασμό, άφησε στην άκρη την πολιτική του λεγόμενου «συνταγματικού τόξου» και συνεργάστηκε μια χαρά με την ακροδεξιά, δίνοντας μάλιστα στην ηγέτιδά της, Σιβ Γιένσεν το υπουργείο Οικονομικών. «Είμαστε η μόνη εγγύηση για το κράτος του νόμου και της τάξης στη Νορβηγία» λέει η Γιένσεν.

Τα βασικά σημεία της κυβερνητικής συμφωνίας είναι δύο: μεγάλες περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες και τους μισθούς και σειρά μέτρων κατά των μεταναστών, με πρώτο τον δραστικό περιορισμό του δικαιώματος του ασύλου. Στο εξής, οι πρόσφυγες που έρχονται στη Νορβηγία θα φιλοξενούνται σε κλειστά κέντρα, θα αποτρέπεται η έλευση στη χώρα των οικογενειών των μεταναστών, αλλά και σε όσους χορηγείται το δικαίωμα παραμονής θα περνούν πρώτα από υποχρεωτικές εξετάσεις στη νορβηγική γλώσσα και μαθήματα αγωγής του πολίτη. Τα ρατσιστικά αυτά μέτρα βασίζονται πάντως στην πολιτική της απερχόμενης σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης Στόλτενμπεργκ, που είχε ήδη επιβάλει ένα από τα πιο περιοριστικά συστήματα μετανάστευσης στην Ευρώπη.

Πανίσχυρη η ακροδεξιά στη Σκανδιναβία
Με τη γερμανική πολιτική της αυστηρής λιτότητας και του κοινωνικού αποκλεισμού που εφαρμόζεται σε όλη την Ευρώπη σε αγαστή συνεργασία με τις κυβερνήσεις, το πολιτικό έδαφος σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, αλλού περισσότερο αλλού λιγότερο, είναι γόνιμο για την άνθηση των πιο αποκρουστικών ακροδεξιών ιδεών και θέσεων. Πολλές απόψεις των κομμάτων της ακροδεξιάς έχουν πλέον γίνει αποδεκτές στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό, έχουν ενσωματωθεί στον πολιτικό λόγο και την πολιτική πρακτική των κομμάτων εξουσίας και έτσι επηρεάζουν τις συνειδήσεις εκατομμυρίων ανθρώπων.

Η ακροδεξιά είναι πανίσχυρη σε όλες τις χώρες της Σκανδιναβίας, η οποία μεταπολεμικά ήταν το υπόδειγμα σοσιαλδημοκρατικής προοδευτικής διακυβέρνησης. Στη Φινλανδία στις τελευταίες εκλογές του 2011 το ακροδεξιό κόμμα των Αληθινών Φινλανδών πήρε 19%. Στη Δανία το ποσοστό του ακροδεξιού Κόμματος του Δανικού Λαού είναι 12,3%.

Στη Σουηδία, στις τελευταίες εκλογές του 2010, για πρώτη φορά στην ιστορία μπήκε στο Κοινοβούλιο κόμμα της ακροδεξιάς, οι Δημοκράτες της Σουηδίας, παίρνοντας 5,7%.

Στήνουν ακροδεξιές συμμαχίες σε όλη την Ευρώπη
Σταδιακά τα τελευταία χρόνια, τα ακροδεξιά κόμματα παίζουν πλέον σημαντικό ρόλο στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης. Στις τελευταίες εκλογές στην Ολλανδία το ακροδεξιό κόμμα της Ελευθερίας του Γκερτ Βίλντερς πήρε το 15,5%, στην Ελβετία το ακροδεξιό κόμμα του Τόνι Μπρούνερ απέσπασε το 28,9% το 2011, στην Πορτογαλία το κόμμα του Πάουλο Πόρτας έχει το 11,8%, στο Βέλγιο το Βλάαμς Μπέλανγκ το 8,2%, στην Ουγγαρία το Γιόβικ 16,7%, στη Βουλγαρία η ΑΤΑΚΑ το 9,4%, στην Ιταλία η Λέγκα του Βορρά 8,3%, στη Σλοβακία 5,1%, στη Σλοβενία 5,4%.

Ο ηγέτης της ακροδεξιάς στην Αυστρία Χανς Κρίστιαν Στράχε φιλοδοξεί μάλιστα να πρωτοστατήσει στην ίδρυση μιας Μαύρης Συμμαχίας στην Ευρώπη. «Εχουμε μια πολύ φιλική σχέση με τη Λέγκα του Βορρά στην Ιταλία και το Βλάαμς Μπέλανγκ στο Βέλγιο και τον Γκερτ Βίλντερς στην Ολλανδία», λέει ο Στράχε. «Υπήρξαν και θα υπάρξουν πολλές συζητήσεις. πριν από τις επόμενες εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, θα συνδυάσουμε τις ενέργειές μας και θα προσπαθήσουμε να αναπτύξουμε μια ισχυρότερη συμμαχία συνεργασίας, προκειμένου να έχουμε μια πιο βαρέων βαρών παρουσία σε ολόκληρη την Ευρώπη», απειλεί ο Αυστριακός ακροδεξιός ηγέτης.

Το τραγικό είναι ότι η κοινωνική κρίση εξελίσσεται ραγδαία σε πολιτική κρίση της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η λαϊκή δυσαρέσκεια προς την Ε.Ε. αυξάνεται και είναι σαφές ότι η εκμετάλλευση των αντι-ευρωπαϊκών συναισθημάτων από την ακροδεξιά θα την ενισχύσει κι άλλο στις ευρωεκλογές του Μαΐου.

Εφημερίδα των Συντακτών

Σχόλιο ιστολογίου: Για όσους αναρωτιούνται γιατί η Ευρώπη δεν βλέπει την ακροδεξιά που υπάρχει στα υπόλοιπα Ευρωπαϊκά κράτη και ασχολείται μόνο με την Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα, η απάντηση βρίσκεται στο ότι η Ελλάδα είναι η "χώρα πειραματόζωο" όπου υλοποιούνται πάσης φύσεως πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά πειράματα. Η άνοδος της ακροδεξιάς είναι το "εργαλείο" που θα χρησιμοποιηθεί για την περαιτέρω καταστολή πολιτικών δικαιωμάτων των ευρωπαϊκών κρατών και για περαιτέτω συστολή δημοκρατικών λειτουργιών και θεσμών. Το "φαινόμενο" Χρυσή Αυγή, είναι το "ανοιχτό πείραμα" εκείνων που επιθυμούν να περάσουν σύντομα σε συνολική μεταβολή της Ευρώπης. Το σχέδιο είναι πολύ μεγαλύτερο από ότι δείχνει και ο σχετικός πίνακας με τα ποσοστά των ακροδεξιών κομμάτων που παραθέτουμε, αφού απαιτείται να δημιουργηθεί η ικανή "μάζα" που παραδόξως θα αντιμετωπισθεί για να εξαφανισθεί, ενώ στην πραγματικότητα θα αντικατασταθεί από μία μορφή κατά πολύ επικινδυνότερη από την ίδια την ακροδεξιά...  

Διανοούμενοι της αριστοκρατίας, δεν είδαν την τραγωδία…

Δε μίλησε σχεδόν κανείς τους για το ξεπούλημα της Ελλάδας. Δε μίλησε σχεδόν κανείς τους για τον ευτελισμό της ανθρώπινης ζωής στην Ελλάδα. Δεν έβγαλαν άχνα για τις πολιτικές που εφαρμόζονται. Δε είδαν πουθενά αυτόχειρες, άστεγους, πεινασμένους, παιδιά να λιποθυμούν. Δεν είδαν ανέργους, δεν είδαν νέους απογοητευμένους, χωρίς μέλλον. Δεν είδαν την καταστροφή της Παιδείας, αν και πανεπιστημιακοί πολλοί απ” αυτούς, δεν είδαν τη διάλυση της δημόσιας υγείας…

Δεν είδαν ένα λαό με σκυμμένο κεφάλι. Δεν είδαν ανθρώπους στις ουρές για τη μετανάστευση. Δεν είδαν ουρές για συσσίτια.

Αν έβλεπαν, όλο και κάτι θα έλεγαν, δεν μπορεί. Εκτός κι αν πολλούς απ” αυτούς τους κλείνει το στόμα η συμμετοχή στην εξουσία ή τους προθαλάμους της, εδώ και χρόνια…

Έχουν όμως αγωνία για το… μέλλον της κεντροαριστεράς, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, ώστε, όπως αναφέρεται στο κείμενο που υπογράφουν, «να διασφαλιστεί η πολιτική σταθερότητα από την οποία πρωτίστως εξαρτάται η ανάκαμψη της οικονομίας». Δηλαδή, και τώρα που είχαν την ευκαιρία να πουν μια κουβέντα για την τραγωδία, σιώπησαν και μίλησαν σαν αριστοκρατία του τόπου…

Διανοούμενοι, ελίτ, της αριστοκρατίας που δραστηριοποιείται μόνο για τα «καθ” ημάς» και όχι για τα πεζά, όπως το ξεπούλημα μιας πατρίδας και των ανθρώπων της…

Από candianews

Η ύστερη γνώση του Έλληνα...

Μια τούρκικη παροιμία λέει: Η γνώση τoυ Έλληνα έρχεται ύστερα!!!

Φαίνεται από αυτήν την τούρκικη παροιμία, ότι οι Τούρκοι έχουν βαθιά γνώση του πόσο διαχρονικοί άσκεφτοι Καραγκιόζηδες είμαστε, γι αυτό εξ άλλου έχουν γίνει ο διαχρονικός εφιάλτης κάθε ορθολογικά σκεπτόμενου Έλληνα.

Οι υπόλοιποι οι άσκεπτοι απλά βλέπουν τα τουρκοκάναλα της πρετεντεριάδας και επαναπαύονται.

Αυτή η πολύ καλή τούρκικη παροιμία μπορεί εύκολα και να προσωποποιηθεί ως εξής πχ:

1. (Η γνώση του Νταλάρα έρχεται ύστερα) γιατί δεν πιστεύω να νομίζει ακόμη ο Νταλάρας ότι το αιγαίο μας πρέπει να ανήκει στα ψάρια. 

2. (Η γνώση του Κώστα Καραμανλή έρχεται ύστερα), γιατί σίγουρα ο Κώστας Καραμανλής έχει μετανιώσει, που αντί να πάρει έγκαιρα οικονομικά μέτρα, προτίμησε να πάει σε εκλογές με τα γνωστά αποτελέσματα και για την οικονομία, αλλά και για τον ίδιο. 

3. (Η γνώση του Μπουτάρη έρχεται ύστερα), γιατί και ο Μπουτάρης και οι συν αυτόν υποστηρικτές ξέρουν ότι τα τουρκο-γλειψίματα και τα τουρκο-μουσεία, θα γίνουν η αιτία για την διατάραξη των σχέσεων Ελλάδος Τουρκίας, όπως έγινε και στο παρελθόν. 

4. (Η γνώση της αριστεράς έρχεται ύστερα), γιατί πολύ καλά γνωρίζει ο Τσίπρας ότι η ανεξέλεγκτη μεταναστεύση σε συνδυασμό με την ισλαμο-υποστήριξη του τσίριζα προς τους ισλαμοφασίστες, θα έχει ως αποτέλεσμα την άνοδο της ακροδεξιάς αλλά και την σταδιακή εισχώρηση του νόμου της Σαρίας στην ελληνική κοινωνία, ως δείγμα σεβασμού της διαφορετικότητας, φυσικά. 

5. (Η γνώση του Μιχαλολιάκου έρχεται ύστερα), γιατί αντί να σκεφτεί ρεαλιστικά και σώφρονα και να διαχειριστή έξυπνα το ρεύμα των Ελλήνων που πήγαιναν προς την Χρυσή Αυγή και να γίνει ο εποικοδομητικός ρυθμιστικής των πολιτικών πραγμάτων στην Ελλάδα, αυτός ξεπέρασε τα όρια και έπεσε στην παγίδα των αντιπάλων του και τώρα κινδυνεύει να του κλείσουν και το κόμμα. 

6. (Η γνώση του Καμίνη έρχεται ύστερα), γιατί αντί να κοιτάξει πως θα εξωραΐσει και να ξεβρωμίσει την Αθήνα, αυτός βάλθηκε να την μετατρέψει σε Ισλαμαμπάντ, εξαφανίζοντας έτσι τους τουρίστες και τους Έλληνες από την ιστορικότερη πόλη του κόσμου και τώρα τον ξεπέρασε και ορθά βέβαια, ο Κασιδιάρης σε αξιοπιστία. 

7. (Η γνώση της ΝΔ έρχεται ύστερα), γιατί αντί να βαδίσει σε μια χρήσιμη για τον τόπο ρεαλιστική πολιτική γραμμή μετά το 2004, ακολούθησε την ιδεολογία του πασοκισμού, με αποτέλεσμα να πασοκοποιηθεί ιδεολογικά και να εξευτελιστεί η ίδια στην συνείδηση κάθε πραγματικού προοδευτικού, με την έννοια της δημιουργικότητας, Έλληνα. 

8. (Η γνώση του ΚΚΕ έρχεται ύστερα), γιατί αντί να μπει μπροστά και να στηρίξει ξεκάθαρα το μεροκάματο και την θέση εργασίας του Έλληνα, παρασύρθηκε από την χαζοαριστερά του Τσίπρα και μετατράπηκε σε υποστηρικτή της ανεξέλεγκτης μεταναστεύσης, με αποτέλεσμα να το ξεπεράσει ο κάθε ορθολογικά σκεφτόμενος εργάτης που γνωρίζει ότι η Ελλάδα και να θέλει, δεν είναι σε θέση να θρέψει τους φτωχούς όλου του κόσμου, όπως νομίζει η Κανέλλη. 

9. (Η γνώση του Καρατζαφέρη έρχεται ύστερα), γιατί αντί να αντιληφθεί εξ αρχής ότι ο Παπανδρέου σκόπιμα οδήγησε την χώρα στο ΔΝΤ για να έχει άλλοθι στην γνωστή σε όλους αλλά και στον ίδιο ανικανότητά του να κυβερνήσει, αυτός μετατράπηκε σε δεκανίκι του, με το γνωστό αποτέλεσμα για το ΛΑΟΣ και την οικονομία.

Μην σας φαίνετε παράξενο που δεν έβαλα στην παροιμία το ΠΑΣΟΚ και τον Παπανδρέου, γιατί σε αυτούς δεν ταιριάζει η παροιμία, αφού σε αυτούς η γνώση δεν έρχεται ποτέ.

Ο κτηνοτρόφος από την Κρήτη

ΣΥΡΙΖΑ: "Επικίνδυνος για τη δημοκρατία ο πανικόβλητος Σαμαράς"

«Ο πανικόβλητος κ. Σαμαράς και η δράκα των ακροδεξιών φίλων του αποδεικνύονται επικίνδυνοι και για τη Δημοκρατία»

Η πρόσφατη εμπρηστική ομιλία του κ. Σαμαρά απέδειξε ότι ο ίδιος είναι ο πραγματικός αρχιτέκτονας της χυδαίας, ανιστόρητης και επικίνδυνης για την Δημοκρατία θεωρίας των δύο άκρων. Μια εκδοχή της αθλιότητας αυτής παρουσίασε ο στενός του συνεργάτης κ. Λαζαρίδης την ημέρα της δολοφονίας του Φύσσα από τους νεοναζί, ενώ την διαδίδει συστηματικά ο κ.Φαήλος Κρανιδιώτης.

Καθώς όμως η αθλιότητα αυτή δεν βρίσκει απήχηση ούτε καν μέσα στη ΝΔ, ο κ. Σαμαράς και η δράκα των ακροδεξιών φίλων του τη διακινούν με βρώμικο τρόπο. Πράγματι, η αθλιότητα των δύο άκρων απορρίπτεται όχι μόνο από την πλειοψηφία των πολιτών αλλά και από πολλά στελέχη της ΝΔ (Παυλόπουλος, Αντώναρος, Σπηλιωτόπουλος, Αβραμόπουλος κλπ). Έτσι, ο κ. Σαμαράς επιλέγει την πρακτική των υπονοούμενων, των υπαινιγμών, των διαρροών λάσπης και των παρακρατικών μεθοδεύσεων. Αυτός όμως είναι ο τρόπος να διακινούνται οι πολιτικές χυδαιότητες. Θυμίζουμε ότι παλαιότερα δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν ακόμα και μονταζιέρα παραγωγής χαλκευμένων βίντεο-δηλώσεων βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ!

Τους χυδαίους επικοινωνιακούς χειρισμούς των υπογείων της Ρηγίλλης συνεπικουρούν και κάποια ΜΜΕ της παλαιάς και νέας διαπλοκής, με δημοσιογράφους να αναπαράγουν τις υποτιθέμενες αμφιβολίες για το κατά πόσο ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του δείχνουν ανοχή στη βία, ενώ γνωρίζουν πολύ καλά τις συναφείς, ρητές και κατηγορηματικές ανακοινώσεις του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ και του Προέδρου του. Αποκορύφωμα επικοινωνιακής χυδαιότητας αποτελεί το υποτιθέμενο ρεπορτάζ του κυριακάτικου Πρώτου Θέματος, της εφημερίδας που παρουσίαζε την Χρυσή Αυγή ως αβλαβές κατοικίδιο, όπου εκτοξεύεται νέα λάσπη ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ με κατηγορίες ακόμη και για εθνική προδοσία. Είναι προφανές ότι στον ακροδεξιό βόρβορο η γελοιότητα δεν γνωρίζει όρια.

Ο κ. Σαμαράς και οι ακροδεξιοί φίλοι του γνωρίζουν ότι πρόκειται για χυδαίες συκοφαντίες. Διότι γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν υπάρχει τίποτε να προσάψουν στον ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του (εξ ου και οι μονταζιέρες με τα χαλκευμένα βίντεο). Δεν υπάρχει τίποτε ούτε για τις Σκουριές, ούτε για την Μαρφίν (που την θυμήθηκαν τριάμισι χρόνια μετά και ενώ έχει πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης) ούτε και για οτιδήποτε άλλο. Γνωρίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καταδίκασε αυτά και άλλα φαινόμενα πολιτικής βίας κατηγορηματικά και απερίφραστα. Διότι η αριστερά έχει σταθερό ιδεολογικό μέτωπο ενάντια σε βίαιες πρακτικές καθώς αυτές αφενός δεν συνάδουν προς τις αξίες και την κοσμοθεωρία της και αφετέρου υπονομεύουν το μαζικό λαϊκό κίνημα και τους κοινωνικούς αγώνες για δημοκρατική ανατροπή.

Όσον αφορά τη Μαρφίν, επαναλαμβάνουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει από την πρώτη στιγμή να βρεθούν οι υπεύθυνοι και να αποδοθούν οι ευθύνες. Επιπλέον, σήμερα διατυπώνουμε εύλογες απορίες γιατί αυτό δεν έχει συμβεί ακόμη ενώ έχουν περάσει τριάμισι χρόνια και ενώ έχει σχηματιστεί δικογραφία ήδη από τον περασμένο Μάιο. Μήπως για να διευκολυνθεί η επικοινωνιακή χυδαιότητα των υπογείων της Ρηγίλλης;

Επισημαίνουμε ότι η αθλιότητα των δύο άκρων εξυπηρετεί τις εξής μικροπολιτικές σκοπιμότητες:

(α) Επιχειρεί να διασκεδάσει τις πολιτικές ευθύνες των κκ Σαμαρά και Δένδια για την ιδιοτελή πολιτική ανοχή απέναντι στην εγκληματική δράση των νεοναζί και τη διάβρωση της Ελληνικής Αστυνομίας. Ανοχή την οποία παραδέχτηκε ο ίδιος ο κ. Σαμαράς στην εμπρηστική ομιλία του. Ανοχή που κάποιοι φίλοι του (πχ Μπαλτάκος) δεν δίστασαν να την φαντασιωθούν ακόμη και ως μετεκλογική συνεργασία. Ο δε αρμόδιος υπουργός Δημόσιας Τάξης είναι πολλαπλά έκθετος. Διότι, στη Βουλή, στις 40 και πλέον συναφείς ερωτήσεις της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ ο ίδιος ο κ.Δένδιας, παρόλο που γνώριζε, καθησύχαζε. Και διότι μπροστά στον διεθνή διασυρμό της Ελλάδας από εφημερίδες όπως ο Guardian ο ίδιος, αντί να πράξει τα δέοντα, απειλούσε με μηνύσεις (που βεβαίως ποτέ δεν έκανε).

(β) Επιχειρεί να συσκοτίσει την απανθρωπιά της κυβερνητικής μνημονιακής πολιτικής. Διότι αν πιστέψουμε ότι ο κ. Σαμαράς «καταδικάζει την βία απʼ όπου κι αν προέρχεται», τότε η μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησής του δεν συνιστά βία. Όμως τι είναι η ανεργία και η εισοδηματική εξαθλίωση, τι είναι το να μην μπορείς να ταΐσεις τα παιδία σου ή/και να τα στείλεις σχολείο, τι είναι ο κίνδυνος να σου πάρουν το σπίτι ή να μπεις φυλακή λόγω υπερχρέωσης, τι είναι ο αποκλεισμός εκατομμυρίων πολιτών από την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τι είναι οι αυτοκτονίες;

(γ) Επιχειρεί να κατασυκοφαντήσει τους μαζικούς κοινωνικούς αγώνες. Αυτή είναι μια από τις βαθύτερες στοχεύσεις της αθλιότητας των δύο άκρων και της κατασυκοφάντησης του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην εμπρηστική ομιλία του ο κ. Σαμαράς δεν δίστασε να πει ότι όποιος αντιτάσσεται στην απελπισία που προκαλεί η μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης του (δηλαδή πρώτα και κύρια τα ίδια τα θύματα της πολιτικής αυτής) ενισχύει τον εξτρεμισμό. Εντωμεταξύ στέλνονται σωρηδόν στη δικαιοσύνη όσοι αντιστέκονται, εργαζόμενοι, διαδηλωτές, συνδικαλιστές ακόμη και μαθητές σχολείων.

(δ) Επιχειρεί να προστατέψει τον κ. Σαμαρά από το πολιτικό κόστος της κυβερνητικής πολιτικής. Διότι οι μνημονιακοί γνωρίζουν πολύ καλά πόσο βαθειά είναι η κοινωνική και οικονομική καταστροφή που προκαλεί η πολιτική τους, πόσο γιαλατζί είναι το υποτιθέμενο success story. Γνωρίζουν ότι ο ελληνικός λαός δεν πρόκειται να ανεχτεί τη νέα εισοδηματική αφαίμαξη που σχεδιάζουν με περικοπές και χαράτσια, δεν πρόκειται να ανεχτεί να του πάρουν το σπίτι, δεν θα ανεχτεί δεύτερον χειμώνα να ξεπαγιάζουν τα παιδιά του, δεν θα ανεχτεί την εν εξελίξει διάλυση της δημόσιας υγείας και παιδείας, τις μαζικές απολύσεις, τη διάλυση της αμυντικής βιομηχανίας, την ιδιωτικοποίηση του νερού. Δεν θα ανεχτεί ένα τρίτο πρόγραμμα «στήριξης» που θα τον βυθίζει βαθύτερα στην απελπισία. Δεδομένης της κοινωνικής και οικονομικής καταστροφής που προκαλεί η κυβερνητική, μνημονιακή πολιτική, ο κ. Σαμαράς γνωρίζει ότι σε συνθήκες δημοκρατικής σταθερότητας η κυβέρνηση του θα καταρρεύσει, όπως οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις. Έτσι, ο ίδιος καταφεύγει στην ένταση και την ακραία πόλωση, επιχειρώντας να διχάσει τον ελληνικό λαό και μάλιστα με πρακτικές και ιδεοληψίες μετεμφυλιακής κοπής: συμψηφίζοντας τα εγκλήματα των νεοναζί με τη δράση της αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων. Ίσως να μην περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό από έναν πολιτικό που, σύμφωνα με δημοσιεύματα, τη δεκαετία του 80, κόντρα στις επιλογές του ιδρυτή της ΝΔ, πρωτοστατούσε σε γιορτές μίσους στον Μελιγαλά. Πόσο μάλλον σήμερα όταν ο ίδιος βρίσκεται υπό το κράτος πανικού καθώς συνειδητοποιεί ότι πλησιάζει το πολιτικό του τέλος. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο πανικόβλητος Σαμαράς αποδεικνύεται επικίνδυνος και για τη Δημοκρατία.

Από την πρώτη στιγμή, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε λόγο για προσπάθειες αποσταθεροποίησης και κάλεσε τους πολίτες σε δημοκρατική εγρήγορση. Αυτές τις κρίσιμες ώρες, ο ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνει το κάλεσμα στον ελληνικό λαό να ενωθεί στους αντιφασιστικούς-αντιμνημονιακούς αγώνες με στόχο τη δημοκρατική ανατροπή που θα ανακόψει τον κατήφορο της χώρας, ανοίγοντας δρόμους προοδευτικής ανασυγκρότησης, κοινωνικής δικαιοσύνης, δημοκρατίας, ατομικής και συλλογικής αξιοπρέπειας.

Η απάντηση της Νέας Δημοκρατίας

«Η γελοιότητα των ισχυρισμών του ΣΥΡΙΖΑ συναγωνίζεται τη θεσμικά επικίνδυνη ανευθυνότητά του», σχολιάζει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σίμος Κεδίκογλου με αφορμή το σημερινό non paper του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο και επιτίθεται στον Αντώνη Σαμαρά για τη θεωρία των δύο άκρων.

«Αφού δεν του βγήκαν οι καταστροφικές προβλέψεις, ο ΣΥΡΙΖΑ το έχει ρίξει στις θεωρίες συνωμοσίας», σημειώνει ο κ. Κεδίκογλου.

Τέρενς Κουίκ: Έρχεται φορολογικός χειμώνας

«Μαύρο χιούμορ είναι τα «μη μέτρα»

Επιπλέον για να μπορέσει να ζήσει αξιοπρεπώς ένα ζευγάρι, πρέπει να... χωρίσει!»

Το νέο Προϋπολογισμό από μία διαφορετική παράμετρο, βάζει στο στόχαστρο με Ερώτηση-κόλαφο προς τον Υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα, ο Βουλευτής Επικρατείας των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Τέρενς Κουίκ.

Το προσχέδιο του προϋπολογισμού όπως περήφανα δόθηκε στη δημοσιότητα, χαρακτηρίζεται από μία καινοτομία:

Δεν επιβάλλει «νέα μέτρα» (αν και υπάρχουν ισχυρές αμφιβολίες, οπότε μιλάμε για μαύρο χιούμορ), αλλά βασίζεται (αυτό είναι σίγουρο) σε δυσβάστακτες και αντιαναπτυξιακές πολιτικές που ψηφίστηκαν από την προηγούμενη Σύνοδο του Ελληνικού Κοινοβουλίου, από ΟΛΟΥΣ τους συγκυβερνητικούς Βουλευτές και ισχύουν ήδη για εισοδήματα τα οποία αποκτώνται από 1/12013 και θα αποτυπωθούν στα εκκαθαριστικά που θα λάβουν οι φορολογούμενοι το 2014.

Ο νέος προϋπολογισμός, βασίζεται σε αυξημένες φορολογικές επιβαρύνσεις και από την κατάργηση σχεδόν του συνόλου των φοροαπαλλαγών και των εκπτώσεων από το φόρο, όπως των δαπανών για δίδακτρα φροντιστηρίων, ασφάλιστρων, ενοικίων πρώτης κατοικίας, τόκων δανείων πρώτης κατοικίας, τα δε ιατρικά έξοδα για να αναγνωριστούν θα πρέπει να υπερβαίνουν το 5% του συνολικού δηλωθέντος ή τεκμαρτού εισοδήματος και μόνο κατά το μέρος που υπερβαίνουν το όριο αυτό.

Οι μόνες δαπάνες που εκπίπτουν πια από το φόρο, είναι η διατροφή που πληρώνεται από τον ένα σύζυγο στον άλλο και οι δωρεές προς το Δημόσιο.

Καταργείται το αφορολόγητο όριο των 5.000 ευρώ και των προσθέτων αφορολογήτων ορίων για τα προστατευόμενα τέκνα, για όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες, αγρότες, επιτηδευματίες και τους εισοδηματίες.

Για το διανυόμενο έτος, προβλέπεται αύξηση της φορολογίας στους ελεύθερους επαγγελματίες και στις ατομικές επιχειρήσεις με την εφαρμογή συντελεστή φορολόγησης 26% (από 20%) από το πρώτο ευρώ για εισοδήματα έως 50.000 ευρώ. Στις δε Ο.Ε. και Ε.Ε., πέραν των 50.000 ευρώ, προβλέπεται συντελεστής φορολόγησης 33% εκτός αν τηρούνται διπλογραφικά βιβλία (πρώην Γ’ Κατηγορίας) όπου ο συντελεστής παραμένει 26%!

Σειρά έχουν οι αγρότες, που υποχρεούνται από 1/1/2014 να τηρούν τουλάχιστον απλογραφικά βιβλία (πρώην Β’ Κατηγορίας) με την ελπίδα ότι θα μειωθεί η φοροδιαφυγή(;!).

«Δεδομένου ότι η δημοσιονομική συνταγή του ΔΝΤ, που συμπεριλαμβάνει δραματική αύξηση των φόρων και αντιστρόφως ανάλογη μείωση των δαπανών, έχει αποτύχει σε όποια χώρα και αν εφαρμόστηκε, γιατί συνεχίζετε να την ακολουθείτε, εφόσον γνωρίζετε ότι έτσι θα επιδεινωθεί έτι περισσότερο η υφεσιακή πορεία της χώρας;», ερωτά τον αρμόδιο Υπουργό ο Τέρενς Κουίκ και τονίζει πώς με το νέο προϋπολογισμό θα αυξηθεί η φοροδιαφυγή από δραστηριότητες που δεν αναγνωρίζονται οι δαπάνες, θα παραμείνουν στο απυρόβλητο μόνον οι μεγαλοεπιχειρηματίες, που δύνανται να προβούν σε δωρεές υπέρ του Δημοσίου και θα δοθεί η χαριστική βολή στο θεσμό της οικογένειας, αφού για να μπορέσει ένα ζευγάρι να ζήσει αξιοπρεπώς, θα υποχρεωθεί να χωρίσει!

Ακολουθεί το κείμενο της Ερώτησης.

Προς τον υπουργό Οικονομικών Ιωάννη Στουρνάρα

Θέμα: Φορολογικός χειμώνας με νέα (μη) μέτρα

Κύριε Υπουργέ,

Το προσχέδιο του προϋπολογισμού όπως περήφανα δόθηκε στη δημοσιότητα από τη γαλαζοπράσινη μνημονιακή συγκυβέρνησή σας, χαρακτηρίζεται από μία καινοτομία:

Δεν επιβάλλει (έχω πολύ ισχυρές αμφιβολίες) «νέα μέτρα», αλλά βασίζεται (αυτό είναι σίγουρο) σε δυσβάστακτες και αντιαναπτυξιακές πολιτικές που ψηφίστηκαν από την προηγούμενη Σύνοδο του Ελληνικού Κοινοβουλίου και ισχύουν ήδη για εισοδήματα τα οποία αποκτώνται από 1/12013 και θα αποτυπωθούν στα εκκαθαριστικά που θα λάβουν οι φορολογούμενοι το 2014.

Το προσχέδιο του προϋπολογισμού, συνεχίζει το «Success Story» που με τόση χαρά ευαγγελίζεσθε, φέρνοντας αύξηση εσόδων περίπου 3,7 δις ευρώ με την περικοπή δαπανών σε ευαίσθητους τομείς όπως η Παιδεία, η Υγεία και η Πρόνοια. Ποσά που θα στερηθεί η αγορά σε περιβάλλον παρατεταμένης ύφεσης, ανεργίας, παρεμπορίου και άλλων δεινών.

Ο νέος εθνοκτόνος προϋπολογισμός, βασίζεται σε αυξημένες φορολογικές επιβαρύνσεις και από την κατάργηση σχεδόν του συνόλου των φοροαπαλλαγών και των εκπτώσεων από το φόρο, όπως των δαπανών για δίδακτρα φροντιστηρίων, ασφάλιστρων, ενοικίων πρώτης κατοικίας, τόκων δανείων πρώτης κατοικίας, τα δε ιατρικά έξοδα για να αναγνωριστούν θα πρέπει να υπερβαίνουν το 5% του συνολικού δηλωθέντος ή τεκμαρτού εισοδήματος και μόνο κατά το μέρος που υπερβαίνουν το όριο αυτό.

Οι μόνες δαπάνες που εκπίπτουν πια από το φόρο είναι η διατροφή που πληρώνεται από τον ένα σύζυγο στον άλλο και οι δωρεές προς το Δημόσιο. Καταργείται το αφορολόγητο όριο των 5.000 ευρώ και των προσθέτων αφορολογήτων ορίων για τα προστατευόμενα τέκνα, για όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες, αγρότες, επιτηδευματίες και τους εισοδηματίες.

Για το διανυόμενο έτος, προβλέπεται αύξηση της φορολογίας στους ελεύθερους επαγγελματίες και στις ατομικές επιχειρήσεις με την εφαρμογή συντελεστή φορολόγησης 26% (από 20%) από το πρώτο ευρώ για εισοδήματα έως 50.000 ευρώ. Στις δε Ο.Ε. και Ε.Ε., πέραν των 50.000 ευρώ, προβλέπεται συντελεστής φορολόγησης 33% εκτός αν τηρούνται διπλογραφικά βιβλία (πρώην Γ’ Κατηγορίας) όπου ο συντελεστής παραμένει 26%!

Οι αγρότες του ειδικού καθεστώτος (άρθρο 41 του Κώδικα ΦΠΑ), υποχρεούνται από 1/1/2014 να τηρούν τουλάχιστον απλογραφικά βιβλία (πρώην Β’ Κατηγορίας) με την ελπίδα ότι θα μειωθεί η φοροδιαφυγή (;!).

Υπενθυμίζεται, ότι αντίστοιχα μέτρα έχουν ληφθεί για τον κλάδο των αυτοκινητιστών με αμφίβολα εισπρακτικά αποτελέσματα.

Παρά ταύτα, μέσω δριμύτατης φοροεπιδρομής, συνεχίζετε να μην λαμβάνετε τα προσήκοντα μέτρα ούτως ώστε οι φορολογούμενοι να απολαμβάνουν τα στοιχειώδη που δικαιούνται όπως έχουν θεσπιστεί με νόμους και με Υπουργικές Αποφάσεις.

Ενώ εσείς ο ίδιος διακηρύττατε ότι εντός συγκεκριμένης προθεσμίας, θα επιστρέφονται οι φόροι εισοδήματος και ΦΠΑ, στους επιτηδευματίες και στους αγρότες, υπάρχει τεράστια χρονοκαθυστέρηση από πλευράς των αρμόδιων Δ.Ο.Υ.

Σε απάντηση μάλιστα της υπ’ αρίθμ. 7388/19.2.2013 Ερώτησής μου, υποστηρίζατε ότι «η επιστροφή ενεργείται άμεσα εντός μηνός για τα φορολογικά στοιχεία που δεν κρίνονται εικονικά ή πλαστά».

Με την ΠΟΛ. 1066/13 αναφέρετε ότι «επιστροφή προς τους αγρότες γίνεται εντός μηνός από την υποβολή της αίτησης, εκτός εάν ο Προϊστάμενος της αρμόδιας Δ.Ο.Υ. διαθέτει στοιχεία ή πληροφορίες με βάση τα οποία υπάρχουν βάσιμες υπόνοιες καταστρατήγησης των διατάξεων, οπότε η επιστροφή πραγματοποιείται μετά από έλεγχο όπου ο χρόνος ολοκλήρωσής του, δεν μπορεί να υπερβαίνει τους έξι μήνες».

Σε άλλη περίπτωση, δεν χορηγήθηκε άμεσα φορολογική ενημερότητα σε έγγαμη γυναίκα από την αρμόδια Δ.Ο.Υ., με το αιτιολογικό ότι ο σύζυγός της οφείλει και για να τη λάβει, θα πρέπει να αιτηθεί διαχωρισμό χρεών με την προϋπόθεση ότι θα υπέβαλλε αίτηση διαζυγίου!

Ομοίως, κατά την υποβολή φορολογικής δήλωσης οικονομικού έτους 2012 από συνταξιούχο, παρότι το αποτέλεσμα της εκκαθάρισης θα προέκυπτε χρεωστικό, η Δ.Ο.Υ., ζήτησε την καταβολή αυτοτελούς προστίμου, λόγω εκπροθέσμου υποβολής!

Κατόπιν τούτων, ερωτάσθε κ. Υπουργέ:

1. Δεδομένου ότι η δημοσιονομική συνταγή του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, που συμπεριλαμβάνει δραματική αύξηση των φόρων και αντιστρόφως ανάλογη μείωση των δαπανών, έχει αποτύχει σε όποια χώρα και αν εφαρμόστηκε, γιατί συνεχίζετε να την ακολουθείτε, εφόσον γνωρίζετε ότι έτσι θα επιδεινωθεί έτι περισσότερο η υφεσιακή πορεία της χώρας;

2. Γιατί επιμένετε στη συγκεκριμένη δημοσιονομική πολιτική αφού τα μηνύματα από την είσπραξη των εσόδων από χαράτσια και φόρους μέχρι στιγμής είναι αποκαρδιωτικά;

3. Αντιλαμβάνεσθε ότι η κατάργηση των φοροαπαλλαγών και των εκπτώσεων φόρων, θα επιτείνει τη φοροδιαφυγή από δραστηριότητες που δεν αναγνωρίζονται οι δαπάνες;

4. Πώς είναι δυνατόν, για μία ακόμα φορά, να παραμένουν στο απυρόβλητο μόνον οι μεγαλοεπιχειρηματίες, που δύνανται να προβούν σε δωρεές υπέρ του Δημοσίου;

5. Πώς υπερασπίζεστε το θεσμό της οικογενείας, αφού για να μπορέσει ένα ζευγάρι, να ζήσει πλέον αξιοπρεπώς, θα υποχρωθεί να χωρίσει;

6. Συνειδητοποιείτε ότι με τη δραματική αύξηση των φόρων και τη μείωση των δαπανών, καταστρατηγείτε, την αρχή της ανταποδοτικότητας;

7.  Πότε θα κάνετε πράξη το συμψηφισμό οφειλών μεταξύ ιδιωτών και Δημοσίου;

8. Πώς ενισχύετε τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, όταν πέραν των 50.000 ευρώ, προβλέπεται συντελεστής φορολόγησης 33% εκτός αν τηρούνται διπλογραφικά βιβλία (πρώην Γ’ Κατηγορίας) για τις Ο.Ε. και Ε.Ε. όπου ο συντελεστής παραμένει 26%; Κατανοείτε ότι η με τις εγκληματικές σας επιλογές, όχι μόνο τις στέλνετε στην αγκάλη του Πτωχευτικού Κώδικα, αλλά στρέφετε τη μία μορφή εταιρείας εναντίον της άλλης;

9. Θα διατάξετε τη διενέργεια ΕΔΕ προκειμένου να διαπιστωθεί τυχόν ύπαρξη πραγματικών περιστατικών που στοιχειοθετούν την αντικειμενική υπόσταση πειθαρχικών παραπτωμάτων, των Προϊσταμένων των αρμόδιων Δ.Ο.Υ. που καθυστερούν την καταβολή επιστροφής φόρων εντός των προβλεπομένων προθεσμιών, ιδιαίτερα όσων ασχολούνται με επιστροφές αγροτών;

10. Τι μέτρα θα λάβετε ούτως ώστε οι φορολογούμενοι να απολαμβάνουν τα θεσμοθετημένα δικαιώματα τους;

Ο Ερωτών Βουλευτής

Τέρενς-Νικόλαος Κουίκ

Οριάνα Φαλάτσι: "Αν δεν πολεμήσουμε, η Τζιχάντ θα νικήσει"

Το πρόσωπο του ισλαμισμού μέσα από τα μάτια της «προφητικής» Οριάνα Φαλάτσι 
Οι μουσουλμάνοι και η «ημισεληνοφορία» κατά της Δύσης

Του Περικλή Αθηναίου

Πολλοί είναι εκείνοι που δικαιώνονται μετά θάνατον. Οι πραγματικές αυθεντίες, οι άνθρωποι που όντως είχαν κάτι καινούριο ή «αιρετικό» για τα δεδομένα της εποχής τους να πουν, πολεμήθηκαν εν ζωή, άσχετα αν τιμήθηκαν ή όχι. Η Οριάνα Φαλάτσι όμως δικαιώθηκε. Πριν από μία δεκαετία, με τα γραπτά της μας προειδοποίησε για τα αποτελέσματα της μαζικής μετανάστευσης μουσουλμάνων στη Γηραιά Ήπειρο («εγκατάστασή τους μοιάζει με την εγκατάσταση των Μαυριτανών στην Πορτογαλία και στην Ισπανία πριν από χίλια χρόνια»), τα δεινά που επέρχονται εξαιτίας του φαινομένου, αλλά και για μια σύγκρουση η οποία αποκτά ολοένα και περισσότερο θρησκευτική χροιά. Και η Ιταλίδα δημοσιογράφος, συγγραφέας του μυθιστορήματος Ινσαλλάχ (Εξάντας, Αθήνα 1992) που άφησε εποχή, γνώρισε το Ισλάμ εκ του σύνεγγυς και «δικαιούται διά να ομιλεί». Περάσαμε, λοιπόν, στην εποχή της «ημισεληνοφορίας» κατά της Δύσης, με την εκούσια ή ακούσια συνδρομή –με στοιχεία ανίερης συμμαχίας–, μάλιστα, δογματικών δυτικών φιλελεύθερων αλλά και μαρξιστογενών;

Η προειδοποίηση

Το βιβλίο Οργή και Περηφάνια (Γκοβόστης, Αθήνα 2003) της Ιταλίδας δημοσιογράφου είναι καταγγελτικό και συνιστάται η ανάγνωσή του την ώρα που η Δύση συντάσσεται εκ νέου και αδικαιολόγητα με την πιο σκληρή εκδοχή του σουνιτικού Ισλάμ. Έγραψε η Φαλάτσι για τις προηγούμενες επεμβάσεις: «Είναι μια πολιτιστική, μια θρησκευτική διαμάχη. Και οι στρατιωτικές μας επιτυχίες δεν πρόκειται να βάλουν φρένο στην επιθετικότητα της ισλαμικής τρομοκρατίας. Αντίθετα μάλιστα, την ενθαρρύνουν. Την εξοργίζουν, την πολλαπλασιάζουν. Τα χειρότερα δεν τα έχουμε δει ακόμη». Από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου αρχίζουν οι προειδοποιήσεις: «Στην Ευρώπη, τα τζαμιά που πολλαπλασιάζονται, όχι χάρη σε κάποιον ακλόνητο σεβασμό για κάθε θρησκεία αλλά υπό τη σκέπη ενός αναγεννημένου φανατισμού και ενός ξεχασμένου λαϊκισμού, κυριολεκτικά βρίθουν από τρομοκράτες ή υποψήφιους τρομοκράτες». Και σημειώνει πως «στη σημερινή Ιταλία και Ευρώπη όμως, οι μετανάστες έρχονται όποτε τους αρέσει και όποτε θέλουν. Τρομοκράτες, κλέφτες, βιαστές, πρώην κατάδικοι, πόρνες, ζητιάνοι, έμποροι ναρκωτικών, άτομα με μεταδοτικές ασθένειες. Δεν ελέγχεται το ιστορικό ούτε καν εκείνων που παίρνουν άδεια εργασίας. Από τη στιγμή που περνούν τα σύνορα, τους παρέχεται φιλοξενία, τροφή και ιατρική περίθαλψη, με επιβάρυνση των γηγενών». Αποτυπώνει, δε, το κλίμα της εποχής μας, λέγοντας πως «στο όνομα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν μπορείς καν να διατυπώσεις τις υποψίες σου για κάποιον που έχει αραβικά χαρακτηριστικά. Αλλιώς κατηγορείσαι αμέσως για αδιαλλαξία, προκατάληψη, ρατσισμό…».

Ο κίνδυνος

Για τους μουσουλμάνους, η Οριάνα Φαλάτσι τονίζει πως «οι καλύτερα εκπαιδευμένοι και οι πιο ευφυείς από αυτούς δεν μένουν στις μουσουλμανικές χώρες ούτε σε σπηλιές στο Αφγανιστάν ή σε τζαμιά στο Ιράν ή το Πακιστάν. Βρίσκονται στις δικές μας χώρες, στις δικές μας πόλεις, στα πανεπιστήμιά μας, στις επιχειρήσεις μας. Έχουν εξαιρετικές σχέσεις με τις Εκκλησίες μας, τις τράπεζές μας, τους τηλεοπτικούς σταθμούς μας, τις εφημερίδες μας, τους εκδότες μας, τις ακαδημαϊκές ή συνδικαλιστικές οργανώσεις μας και με τα πολιτικά μας κόμματα. Φωλιάζουν στα γάγγλια της τεχνολογικής μας υποδομής. Κι ακόμη χειρότερα, ζουν στην καρδιά μιας κοινωνίας που τους φιλοξενεί χωρίς να διερωτάται για τη διαφορετική νοοτροπία τους, χωρίς να ελέγχει τις κακές προθέσεις τους, χωρίς να τιμωρεί το σκοταδιστικό φανατισμό τους. Μια κοινωνία που τους δέχεται χάρη στο ανεκτικό πνεύμα της Δημοκρατίας της, στην ανοιχτόμυαλη και απεριόριστη επιείκειά της, στη χριστιανική συμπόνια της, στις φιλελεύθερες αρχές της και στους πολιτισμένους νόμους της… Κατά τη διάρκεια μιας Συνόδου που έγινε στο Βατικανό τον Οκτώβριο του 1999, για να συζητηθούν οι σχέσεις μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων, ένας επιφανής και πολυμαθής εκπρόσωπος του Ισλάμ άφησε άναυδο το ακροατήριο, λέγοντας με άνεση και αυθάδεια: “Μέσω της Δημοκρατίας σας θα σας κυριεύσουμε, μέσω της θρησκείας μας θα σας επιβληθούμε”».

Ο πόλεμος

Όσο για τον πόλεμο «που έχουν κηρύξει οι γιοι του Αλλάχ εναντίον της Δύσης», αυτός έχει κατά τη Φαλάτσι «ήδη αρχίσει και θα συνεχιστεί. Μέχρι την τελευταία πνοή». Και υπογραμμίζει για τους μουσουλμάνους πως «ο πόλεμος εναντίον τους θα είναι πολύ σκληρός. Πολύ χρονοβόρος, πολύ δύσκολος, πολύ σκληρός. Εκτός και αν εμείς οι Ευρωπαίοι σταματήσουμε να τα κάνουμε πάνω μας από το φόβο μας και να παίξουμε διπρόσωπο παιγνίδι με τον εχθρό, εγκαταλείποντας την αξιοπρέπειά μας. Μια πρόταση που ισχύει ακόμη και για τον ίδιο τον Πάπα». Και καλεί τους Ευρωπαίους να συνειδητοποιήσουν τον κίνδυνο: «Ξυπνήστε, άνθρωποί μου, ξυπνήστε! Μέσα στο φόβο σας να βαδίσετε ενάντια στο ρεύμα, μην τυχόν και σας περάσουν για ρατσιστές (παρεμπιπτόντως, αυτό είναι μια λανθασμένη έκφραση, γιατί το πρόβλημα δεν έχει να κάνει με μια ράτσα, μια φυλή, αλλά με μια θρησκεία), δεν καταλαβαίνετε ή δεν θέλετε να καταλάβετε ότι μια Αντίστροφη Σταυροφορία έχει ήδη αρχίσει. Τόσο τυφλωμένοι είστε από τη μυωπία και την ηλιθιότητα του Politically Correct, που δεν καταλαβαίνετε ή δεν θέλετε να καταλάβετε ότι έχει αρχίσει να διεξάγεται ένας θρησκευτικός πόλεμος. Ένας πόλεμος που ονομάζεται Τζιχάντ. Ένας πόλεμος που ίσως δεν στοχεύει στην κατάληψη των εδαφών μας (ίσως;), αλλά σίγουρα στοχεύει στην κατάληψη των ψυχών μας και στην εξαφάνιση της ελευθερίας μας. Είναι ένας πόλεμος που στοχεύει στην καταστροφή του πολιτισμού μας, γιατί θέλουν να μας καθορίσουν πώς θα ζούμε και πώς θα πεθαίνουμε, αν θα προσευχόμαστε ή όχι, τι θα τρώμε και τι θα πίνουμε, πώς θα ντυνόμαστε, πώς θα μορφωνόμαστε, πώς θα απολαμβάνουμε τη Ζωή… Αν δεν υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας, αν δεν πολεμήσουμε, η Τζιχάντ θα νικήσει. Ναι, θα νικήσει και θα καταστρέψει τον κόσμο που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έχουμε καταφέρει να χτίσουμε… Θα ακυρώσει τον πολιτισμό μας, την τέχνη μας, την επιστήμη μας, την ταυτότητά μας, την ηθική μας, τις αξίες μας, τις χαρές μας… Με ποια λογική συνεχίζουμε να σεβόμαστε αυτούς που δεν σέβονται εμάς; Τι είδους αξιοπρέπεια είναι αυτή, να υπεραμυνόμαστε του πολιτισμού τους, ή του υποτιθέμενου πολιτισμού τους, τη στιγμή που αυτοί απεχθάνονται το δικό μας πολιτισμό;… Ο πολιτισμός θα εξαφανιστεί και θα καταλήξουμε να έχουμε τζαμιά αντί για καμπαναριά, να φοράμε μπούρκα αντί για μίνι φούστες, να πίνουμε γάλα καμήλας αντί για το συνηθισμένο ποτηράκι μας… (οι μουσουλμάνοι) απαιτούν, και οι απαιτήσεις τους γίνονται δεκτές, την ανέγερση καινούριων τζαμιών. Ενώ οι ίδιοι στις χώρες τους δεν επιτρέπουν να χτιστεί ούτε το παραμικρό ξωκλήσι και δολοφονούν τις καλόγριες και τους ιεραπόστολους. Και αλίμονο στον πολίτη που απελπισμένος πια θα τολμήσει να φωνάξει: “Πηγαίνετε στις χώρες σας”… “Ρατσιστή, ρατσιστή”. Και οι Φλωρεντίνοι κρατούν κλειστά τα στόματά τους. Ταπεινωμένοι κι απογοητευμένοι, υποκύπτουν στον εκβιασμό της λέξης “ρατσιστής”».

Και προσέξτε εδώ: «Στη Ζωή και στην Ιστορία υπάρχουν στιγμές που δεν επιτρέπεται ο φόβος. Στιγμές που ο φόβος είναι ανήθικος και απολίτιστος. Έτσι, εκείνοι που λόγω αδυναμίας ή βλακείας (ή της συνήθειας να το έχουν δίπορτο) αποφεύγουν τις υποχρεώσεις που επιβάλλει τούτος ο πόλεμος, δεν είναι μονάχα δειλοί: Είναι και μαζοχιστές». Και με εγκωμιαστικές αναφορές στην αρχαία Ελλάδα («Πίσω από το δικό μας πολιτισμό κρύβεται ο Όμηρος, ο Φειδίας, υπάρχει ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Αρχιμήδης. Υπάρχει η θεσπέσια γλυπτική και αρχιτεκτονική της, η ποίηση, η φιλοσοφία της και οι αρχές της Δημοκρατίας»), αλλά, αν και άθεη, και στον Ιησού («Πέθανε στο σταυρό για να μας διδάξει την έννοια της αγάπης και της δικαιοσύνης»), μιλά για την απέχθεια των μουσουλμάνων στη μουσική: «“Κάνοντάς σας μια μεγάλη παραχώρηση, μπορώ να επιτρέψω ένα στρατιωτικό εμβατήριο”, μου είπε ο Χομεϊνί όταν του είχα πάρει συνέντευξη».

Τι πάνε να κάνουν στη Συρία;

Οι Δυτικοί ψάχνουν τρόπο να δικαιολογήσουν άλλη μια επέμβαση, αυτή τη φορά στη Συρία. Κι ενώ ο κίνδυνος εκκολάπτεται μέσα στον κόρφο της ίδιας της ευρωπαϊκής επικράτειας, κάποιοι αντιλαμβάνονται ως το μεγάλο κίνδυνο για τα «δημοκρατικά ιδεώδη» την παρουσία κάποιων απολυταρχικών –αλλά συνάμα κοσμικών– καθεστώτων στη Μέση Ανατολή και στη Βόρειο Αφρική. Οι πολιτικές ελίτ της Δύσης, παραγνωρίζοντας με δογματικό τρόπο τον πολιτισμικό και θρησκευτικό παράγοντα, προσπαθούν να επιβάλουν τις εκκοσμικευμένες αντιλήψεις τους με επεμβάσεις, που όμως ενδυναμώνουν αντί να αποδυναμώσουν το ριζοσπαστικό Ισλάμ.

Η Ιταλίδα δημοσιογράφος δεν τρέφει αμφιβολίες για το πώς αντιλαμβάνονται οι μουσουλμάνοι την ανοχή και την ανεξιθρησκία. Περιγράφει σκηνές βεβηλώσεων χριστιανικών ναών από την πολιορκημένη Βηρυτό του 1982, που θυμίζουν τη σημερινή Συρία: «Για όνομα του Θεού! Το 1982, τους είδα να καταστρέφουν τις Καθολικές εκκλησίες, να καίνε τους Σταυρούς, να βεβηλώνουν τις εικόνες της Παναγίας, να κατουρούν πάνω στις Άγιες Τράπεζες, να μετατρέπουν τα παρεκκλήσια σε αποχωρητήρια. Τους είδα να εξαπολύουν την περιφρόνησή τους για τις άλλες θρησκείες. Τους είδα στη Βηρυτό. Τη Βηρυτό που μέχρι την άφιξή τους ήταν τόσο πλούσια, τόσο ευτυχισμένη, τόσο κομψή και που σήμερα έχει γίνει ένα μίζερο αντίγραφο της Δαμασκού ή του Ισλαμαμπάντ… Τη Βηρυτό, όπου οι χριστιανοί είχαν αποδεχθεί τους Παλαιστίνιους…» Και αναρωτιέται: «Πώς έτσι κι οι σημερινοί δήθεν αριστεροί δεν αναφέρουν πια τη φράση του Καρόλου Μαρξ “η θρησκεία είναι το όπιο του λαού”; Γιατί δεν ανοίγουν το στόμα τους να καταγγείλουν τα θεοκρατικά καθεστώτα των ισλαμικών χωρών;».

Οργή και Περηφάνια

Στο βιβλίο της Οργή και Περηφάνια, που βρίθει πολύ προσβλητικών αναφορών κατά πολλών, όπως ο Γιασέρ Αραφάτ, η Φαλάτσι στρέφεται εναντίον αυτών που οι ριζοσπάστες του Ισλάμ θεωρούν μάρτυρες, ενώ καυτηριάζει και τις διασυνδέσεις ισλαμιστών και ακροαριστερών τρομοκρατών αλλά και τις καταστροφές των προϊσλαμικών μνημείων στις μουσουλμανικές χώρες. Τέλος, αναφέρεται «στο μονοπάτι της απέχθειας που τρέφουν οι μουσουλμάνοι για μας τις γυναίκες» και καυτηριάζει την υποκρισία των Ευρωπαίων φεμινιστριών: «Μπορείτε να μου πείτε γιατί όταν πρόκειται για τις αδελφές σας, τις μουσουλμάνες που τις βασανίζουν, τις ταπεινώνουν και τις δολοφονούν τα αληθινά αρσενικά –σοβινιστικά– γουρούνια, εσείς τηρείτε την ίδια σιωπή με τους μικρόψυχους άντρες σας; Μπορείτε να μου πείτε γιατί δεν οργανώνετε ποτέ κάποια εντυπωσιακή εκδήλωση διαμαρτυρίας έξω από την πρεσβεία του Αφγανιστάν ή της Σαουδικής Αραβίας;…Ή απλά δεν σας καίγεται καρφί για τις αδελφές σας τις μουσουλμάνες επειδή τις θεωρείτε κατώτερες; Σ’ αυτή την περίπτωση, ποιος είναι ο ρατσιστής, εγώ ή εσείς;».

Οριάνα Φαλάτσι: Η μαχητική δημοσιογραφία, η αντιφασιστική δράση, η σχέση με τον Αλέκο Παναγούλη και οι διώξεις για τις απόψεις της

Τα βιβλία της έχουν κυκλοφορήσει σε τουλάχιστον είκοσι μία γλώσσες και όπου εκδόθηκαν χαρακτηρίστηκαν ευπώλητα. Η αείμνηστη Οριάνα Φαλάτσι είναι μια από τις πλέον διαβασμένες συγγραφείς του κόσμου. Η διαδρομή της όμως, πρωτίστως δημοσιογραφική, αποτελεί πρότυπο για τους μαχόμενους δημοσιογράφους, μια οριακή ιχνηλασία ξεσηκωμών, συγκρούσεων, εξεγέρσεων και γενικότερα καταστάσεων όπου η παρουσία και μόνο απαιτεί σθένος. Πριν παραθέσουμε κάποια στοιχεία βιογραφικά, θα σας πούμε μόνο πως το 1979 ο ίδιος ο Αγιατολάχ Χομεϊνί της παραχώρησε συνέντευξη, την οποία για να πάρει η Ιταλίδα δημοσιογράφος φόρεσε τσαντόρ! Το οποίο στη διάρκεια της συνέντευξης στην πόλη Κομ έβγαλε, αποκαλώντας τον κατάμουτρα «τύραννο» και ασκώντας κριτική στο συντηρητικό μουσουλμάνο ηγέτη και κληρικό αλλά και στο Ισλάμ για την υποχρέωση που επέβαλαν στις γυναίκες να καλύπτουν την κεφαλή τους! Επίσης, κατάφερε να φέρει σε εξαιρετικά δυσχερή θέση το δήμιο του Ελληνισμού της Κύπρου Χένρι Κίσινγκερ το 1972, αποσπώντας από αυτόν μια δήλωση ότι η σύγκρουση στο Βιετνάμ ήταν «άχρηστος πόλεμος» και αναγκάζοντας αργότερα τον Αμερικανό πολιτικό να ομολογήσει ότι η συνέντευξή του στη Φαλάτσι ήταν η πλέον καταστροφική συζήτηση που είχε ποτέ με δημοσιογράφο. Οι συνεντεύξεις της με τον Γιασέρ Αραφάτ, την Γκόλντα Μέιρ, τον Ντενγκ Ζιάο Πινγκ, τον Λεχ Βαλέσα, τον Σιν Κόνερι, τον Βίλι Μπραντ, τον Φεντερίκο Φελίνι, τον Σάχη της Περσίας, την Ίντιρα Γκάντι, τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, τον Αλί Μπούτο και τον Μουαμάρ Καντάφι έκαναν όλες πρωτοσέλιδα και άφησαν εποχή, αποτελώντας παράλληλα και σταθμούς για την παγκόσμια δημοσιογραφία.

Αντιφασιστική δράση

Γεννήθηκε στη Φλωρεντία τον Ιούνιο του 1929. Ο πατέρας της, Εντουάρντο, ήταν αντιφασίστας, ενώ ο θείος της, Μπρούνο, ήταν ο γνωστότερος Ιταλός δημοσιογράφος της εποχής του. Η ίδια εντάχθηκε σε πολύ νεαρή ηλικία στην αντιφασιστική οργάνωση Giustizia e Libertà, που είχε ιδρυθεί το 1929 στο Παρίσι από τους Ιταλούς πολιτικούς πρόσφυγες Κάρλο Ροσέτι, Ερνέστο Ρόσι, Αιμίλιο Λούσου και Αλμπέρτο Ταρκιάνι. Ξεκίνησε να γράφει το 1946, ως ανταποκρίτρια της εφημερίδας Il mattino dell’Italia centrale. Κάλυψε ως ανταποκρίτρια τον Πόλεμο του Βιετνάμ, τον Ινδο-πακιστανικό πόλεμο, τη Μέση Ανατολή και τη Νότιο και Κεντρική Αμερική για τις κορυφαίες εφημερίδες της πατρίδας της, όπως η Corriere della Sera, αλλά και τα περιοδικά L’Europeo και Epoca – ακόμα και το 1991 βρέθηκε στο Ιράκ. Τραυματίστηκε πολύ σοβαρά (από τρεις σφαίρες) στη διάρκεια της σφαγής του Τλατελόλκο το 1968, όταν οι δυνάμεις ασφαλείας άνοιξαν πυρ κατά διαδηλωτών στην Πλατεία των Τριών Πολιτισμών, στην Πόλη του Μεξικού, σκοτώνοντας δεκάδες, δέκα μόλις ημέρες πριν από την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων που διεξήχθησαν εκεί. Όπως η ίδια γράφει, «κάποτε βγήκα ζωντανή από ένα νεκροτομείο όπου με είχαν πετάξει, νομίζοντας πως ήμουν νεκρή».

Η σχέση με τον Παναγούλη

Η Οριάνα Φαλάτσι υπήρξε σύντροφος του Αλέκου Παναγούλη και μετά το θάνατο του τελευταίου, το 1976, επέμεινε ότι ο ήρωας του αντιδικτατορικού αγώνα δολοφονήθηκε από υπολείμματα της χούντας, και έγραψε μάλιστα ένα σχετικό βιβλίο με τίτλο Un Uomo (Ένας άντρας), εμπνευσμένο από την υπόθεση. Πολλοί από το περιβάλλον της έλεγαν ότι δεν ξεπέρασε το χαμό του συντρόφου της ποτέ.

Εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο Οι επτά αμαρτίες του Χόλιγουντ το 1954, με πρόλογο του Όρσον Γουέλς. Τιμήθηκε με πλήθος βραβείων (δύο φορές το δημοσιογραφικό St. Vincent, αλλά και τα Bancarella και Viareggio), της απονεμήθηκε ο τίτλος του διδάκτορος Λογοτεχνίας το 1979 από το Κολούμπια Κόλετζ στο Σικάγο και δίδαξε στα αμερικανικά πανεπιστήμια του Σικάγο, στο Γιέιλ, στο Χάρβαρντ και στο Κολούμπια.

Όμως τα μεγάλα δεινά της ξεκίνησαν μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001, όταν έγραψε τρία βιβλία ασκώντας ασυνήθιστα σκληρή κριτική στο Ισλάμ, μιλώντας για μια θρησκεία «που δεν παράγει τίποτε άλλο από θρησκεία», «το βουνό που ενδόμυχα μας φθονεί και κατά βάθος ζηλεύει το δικό μας τρόπο ζωής και γι’ αυτό προσπαθεί να μας φορτώσει την ευθύνη για την υλική και διανοητική μιζέρια του», αναφερόμενη παράλληλα στο «ναζι-φασισμό που συνοψίζεται στη συμπεριφορά των ισλαμιστών φονταμενταλιστών, οπουδήποτε κι αν βρίσκονται» και προειδοποιώντας πως «από το Αφγανιστάν ως το Σουδάν, από την Παλαιστίνη ως το Ιράν, από την Αίγυπτο ως το Ιράκ, από την Αλγερία ως τη Σενεγάλη, από τη Συρία ως την Κένυα, από τη Λιβύη ως το Τσαντ, από το Λίβανο ως το Μαρόκο, από την Ινδονησία ως την Υεμένη, από τη Σαουδική Αραβία ως τη Σομαλία, το μίσος για τη Δύση εξαπλώνεται σαν πυρκαγιά που τη σπρώχνει δυνατός άνεμος».

Οι διώξεις

Ακολούθησε θύελλα διώξεων εναντίον της από το κατεστημένο της «πολιτικής ορθότητας», ΜΚΟ και αριστερούς αντιρατσιστές αλλά και μουσουλμάνους, με τη Φαλάτσι όμως να μην κάνει πίσω. Το 2002, Το Ισλαμικό Κέντρο, ο Σομαλικός Σύνδεσμος, η οργάνωση SOS Racisme, αλλά και «ιδιώτες» μήνυσαν τη Φαλάτσι με αφορμή το βιβλίο της Οργή και Περηφάνια και καταφέρνοντας την έκδοση εντάλματος σύλληψης για παραβίαση του άρθρου 261 του ποινικού κώδικα της χώρας, με αποτέλεσμα να ζητηθεί η έκδοσή της στην Ελβετία, αίτημα που απορρίφθηκε φυσικά από τις ιταλικές Αρχές. Το Μάιο του 2005, ο επικεφαλής της Ένωσης Ιταλών Μουσουλμάνων κατέθεσε αγωγή εις βάρος της Φαλάτσι, βρίζοντας τους χριστιανούς και καλώντας μάλιστα για την εξόντωσή της, λέγοντας παράλληλα πως τα γραφόμενα της Ιταλίδας δημοσιογράφου ήταν προσβλητικά για το Ισλάμ. Στη Γαλλία, ισλαμικές οργανώσεις αλλά και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων (MRAP & Ligue des Droits de l’ Homme) στράφηκαν κατά της δημοσιογράφου, κατηγορώντας τη για «ισλαμοφοβία» και «ρατσισμό». Δεν το έβαλε κάτω. Το 2005, μιλώντας στην αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal, είπε πως η Ευρώπη, λόγω της ισλαμικής διείσδυσης, έχει μετατραπεί σε «Ευραβία». Αν και η ίδια δήλωνε άθεη, συναντήθηκε με τον Πάπα Βενέδικτο το 2005, μιλώντας μάλιστα μετά τη συνάντηση κολακευτικά για εκείνον, ενώ έχει γράψει πως «οι μελωδίες από τις καμπάνες συνεχίζουν να γλυκαίνουν την καρδιά μου». Βέβαια, στα βιβλία της είχε κάνει λόγο πριν για «ανεξήγητα φιλο-ισλαμική Καθολική Εκκλησία» και τονίζει πως οι μουσουλμάνοι έχουν μάθει «πώς να επηρεάζουν προς όφελός τους τον Πάπα», καλώντας μάλιστα το ρωμαιοκαθολικό ιεράρχη να έρθει στα σύγκαλά του!

Η «εξορία»

Τα τελευταία χρόνια της ζωής της η Ιταλίδα δημοσιογράφος τα πέρασε στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, αυτοαποκαλούμενη «εξόριστη»: «Έφτασε η στιγμή να το φωνάξω δυνατά και καθαρά στην Αμερική ζω σαν πολιτικός πρόσφυγας. Εννοώ ότι ζω στην πολιτική αυτοεξορία που η ίδια έχω επιβάλει στον εαυτό μου», έγραψε στον πρόλογο του βιβλίου της Οργή και Περηφάνια. Στα κείμενά της εξαίρει τον αμερικανικό πατριωτισμό, μιλώντας αναφερόμενη στις ΗΠΑ για «ξεχωριστό έθνος» και για «την πιο ανυπέρβλητη σύλληψη που έχει εμφανιστεί ποτέ στη Δύση; Το πάντρεμα της ιδέας της Ελευθερίας με την Ιδέα της Ισότητας». Επίσης, αναφερόμενη στην Αμερικανική Επανάσταση, έγραψε πως διεξήχθη «χωρίς τις απαίσιες βιαιότητες της Γαλλικής Επανάστασης. Χωρίς τη φρίκη της λαιμητόμου, χωρίς σφαγές, σαν αυτές της Τουλόν, της Λυόν και του Μπορντό, χωρίς τις εκατόμβες της Βανδέας».

Απεβίωσε χτυπημένη από την επάρατη νόσο, το Σεπτέμβριο του 2006 στη Φλωρεντία, σε ηλικία 77 ετών και ετάφη δίπλα σε επιτύμβια στήλη προς τιμή του Αλέκου Παναγούλη, στο Γκαλούτζο.

Ο επίμαχος διάλογος με τον Αγιατολάχ Χομεϊνί

Οριάνα Φαλάτσι: Έχω ακόμα να σας ρωτήσω πολλά πράγματα. Για το τσαντόρ, για παράδειγμα, που υποχρεώθηκα να φορέσω για να έρθω και να πάρω τη συνέντευξη από εσάς, και το οποίο επιβάλλετε στις Ιρανές… Δεν αναφέρομαι μόνο στο φόρεμα, αλλά σε αυτό που εκπροσωπεί, εννοώ το απαρτχάιντ στο οποίο υποχρεώθηκαν οι Ιρανές μετά την επανάσταση. Δεν μπορούν να φοιτήσουν στο πανεπιστήμιο, δεν μπορούν να εργαστούν με άνδρες, δεν μπορούν να κολυμπήσουν στη θάλασσα ή σε μια πισίνα με άνδρες. Πρέπει να τα κάνουν όλα ξεχωριστά, φορώντας το τσαντόρ τους. Μια και το έφερε ο λόγος, πώς μπορείς να κολυμπήσεις φορώντας το τσαντόρ;

Αγιατολάχ Χομεϊνί: Τίποτα από αυτά δεν σας ενδιαφέρει, οι συνήθειές μας δεν σας ενδιαφέρουν. Αν δεν σας αρέσει η ισλαμική ενδυμασία, δεν είστε υποχρεωμένη να τη φοράτε, μια και είναι για τις νέες γυναίκες και τις ευπρεπείς κυρίες.

Οριάνα Φαλάτσι: Αυτό είναι πολύ ευγενικό εκ μέρους σας, ιμάμη, μια και μου το λέτε αυτό, θα ξεφορτωθώ αμέσως αυτό το μεσαιωνικό κουρέλι. Ορίστε!

Πότε θα ξαναγίνουν εκλογές;

Τελικά, πολύ σύντομα στην Ελλάδα θα έχουμε δύο κόμματα να κυβερνούν με παγκόσμια πρωτιά...

Θα είναι κόμματα χωρίς ψηφοφόρους, με ελάχιστους οπαδούς (ένεκα συμφερόντων) και όμως θα κυβερνούν μέχρι να έρθει η τετραετία και η ώρα των εκλογών.

Εδώ έρχεται και ένα ερώτημα: Αφού μετά τις εκλογές θα καταποντιστούν (ίσως και να εξαφανιστούν), και αφού θα είναι σχεδόν βέβαιο πως θα ασκηθούν νομικές ενέργειες εναντίον τους για σύσταση και λειτουργία εγκληματικής οργάνωσης, θα τολμήσουν να κάνουν εκλογές ή θα ισχυριστούν "εθνικούς λόγους" για να παρατείνουν τη διάρκεια παραμονής τους στην εξουσία, ελπίζοντας πως θα τσακίσουν κάθε προσπάθεια αποκαθήλωσης και τιμωρίας τους;

Θα τολμήσει, λοιπόν, ο Σαμαράς να κάνει εκλογές, ενώ θα γνωρίζει τι θα συμβεί εις βάρος του την επόμενη ημέρα αυτών των εκλογών;

Η απάντηση είναι πως θα γίνουν εκλογές μόνον εάν υλοποιηθεί και εξασφαλισθεί μέσω άτυπων πολιτικών διώξεων (με τον χαρακτηρισμό της "εγκληματικής οργάνωσης") όλων των αντιμνημονιακών κομμάτων που υπάρχουν σήμερα και η ταυτόχρονη δημιουργία αποκομμάτων από τα απολειφάδια του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, τα οποία με πνιχτές αντιμνημονιακές κραυγές θα έχουν τον ρόλο της... "αντιπολίτευσης".

Οι εξελίξεις, το επόμενο διάστημα θα είναι καταλυτικές και απολύτως ενδεικτικές του "προγραμματισμού" της μνημονιακής κυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά και του Βαγγέλη Βενιζέλου, οι οποίοι γνωρίζουν πως δεν καταστρέφουν μόνο τα κόμματα στα οποία προΐστανται, αλλά καταστρέφουν τη χώρα και ετοιμάζονται να οριστικοποιήσουν τον χαρακτηρισμό της αποικίας χρέους και του εξανδραποδισμού των πολιτών. 

Όποιος δεν είναι με την κυβέρνηση και το μνημόνιο, είναι παράνομος. Αυτή είναι η πολιτική λογική των "δημοκρατών" που κυβερνούν. Με απλά λόγια, παράνομοι και εν δυνάμει τρομοκράτες θα είμαστε όλοι όσοι διαφωνούμε με την κυβέρνηση των ολίγιστων ευλίγιστων ριψάσπιδων εθελόδουλων ελληνοκτόνων που εκτελούν την χώρα κατόπιν εντολών ξένων... Όχι, δεν διαπράττουν εσχάτη προδοσία, αλλά "έργο διάσωσης" της χώρας που έγινε χώρος, του κράτους που έγινε αποικία χρέους, των πολιτών που εξανδραποδίζονται για να μην ερευνηθεί η ποιότητα της πολιτικής δράσης εκείνων που αφού κατέστρεψαν την χώρα, σήμερα ανέλαβαν την "εργολαβία" της πλήρους ισοπέδωσής των πάντων...

Αρκεί να αναφέρουμε πως η Ελλάδα βρίσκεται στην τρίτη (από το τέλος) θέση ποιότητας ζωής και εν γένει βιοτικού επιπέδου στην Ευρώπη, αφού στην τελευταία θέση είναι η Ρουμανία και την προτελευταία η Βουλγαρία. Συνεχίζουμε, εμείς οι πολίτες, προς το μέλλον με την ελπίδα να μην γίνουμε Βουλγαρία και ο Σαμαράς με την ελπίδα πως είτε θα βρει τρόπο να εξαντλήσει την τετραετία και να κάνει μία "ασφαλή αλλαγή σκυτάλης" είτε θα παρατείνει την πρωθυπουργία του και θα αποφύγει τις εκλογές λόγω... εθνικών κινδύνων.

Κωνσταντίνος

ΥΓ: Κάθε 18 ώρες μία νέα αυτοκτονία Έλληνα. Δεν το λέω εγώ, αλλά τα στατιστικά στοιχεία. Έχουμε μία δημοκρατία που υλοποιεί γενοκτονία κατόπιν εντολών ξένων. Απλα λόγια: Οι γερμανοί ξανάρθαν και είναι αποφασισμένοι να ολοκληρώσουν τη δουλειά που δεν τελειώσαν πριν 70 χρόνια. Μόνο που τώρα, έβαλαν τους δοσίλογους στη θέση του εκτελεστή...