Μουσουλμανική Αδελφότητα - Η εξάπλωση στις ΗΠΑ

Του Μάνου Ηλιάδη, από τα Επίκαιρα

Η δεδηλωμένη επιδίωξη ανατροπής της καθεστηκυίας τάξεως, οι οργανώσεις και τα πρόσωπα που κατάφεραν να βρεθούν στο πλευρό του Προέδρου Ομπάμα!

Σύμφωνα με το «Επεξηγηματικό Μνημόνιο», το οποίο συνέγραψε ο ισλαμιστής Μοχάμεντ Ακράμ, υπάρχουν 29 μουσουλμανικοί σύλλογοι που η Μ.Α. θεωρεί ότι μπορούν να συνεργασθούν αποτελεσματικά για την καταστροφή της Αμερικής εκ των έσω!

Η διείσδυση της Μ.Α. στις ΗΠΑ αποτελεί συγκεκριμένο στρατηγικό στόχο της οργανώσεως, ο οποίος εδράζεται στη λογική της κατακτήσεως του κέντρου του δυτικού κόσμου, από το οποίο προέρχεται η όλη εκστρατεία εναντίον της ισλαμικής τρομοκρατίας.

Ένα ρεπορτάζ αιγυπτιακού περιοδικού που δημοσιεύθηκε τον Δεκέμβριο του 2012 αναφέρει ότι έξι Αμερικανοί ισλαμιστές οι οποίοι εργάζονται με την κυβέρνηση Ομπάμα είναι μέλη της Μ.Α. και έχουν μεγάλη επιρροή στην αμερικανική πολιτική!

Λεζ shakir: Ο γνωστός στις ΗΠΑ Ιμάμης Zaid Shakir.

Λεζ Wahhaj: Ο Ιμάμης Siraj Wahhaj είναι «Εμίρης» της Μουσουλμανικής Συμμαχίας Βορείου Αμερικής και αντιπρόεδρος της Ισλαμικής Ενώσεως Β. Αμερικής.

Στο προηγούμενο τεύχος των «Επικαίρων» για την εξάπλωση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας (Μ.Α.) στην Ευρώπη και στην Αμερική είχαμε αναφέρει ότι θα περίμενε κανείς πως μετά τις αλληλοεπικαλυπτόμενες, ταυτόσημες αναφορές ξένων υπηρεσιών και δηλώσεις της ίδιας της οργανώσεως για τη στρατηγική και τους πραγματικούς της σκοπούς αυτό θα οδηγούσε στην ευαισθητοποίηση των λαών της Αμερικής και της Ευρώπης και τη διαμόρφωση μιας συνεκτικής πολιτικής για την αντιμετώπισή της. Αντ’ αυτού, εκείνο που βλέπουμε είναι η πλήρης αμηχανία της πολιτικής ηγεσίας όλων σχεδόν των χωρών να αντιμετωπίσουν μια απειλή εθνικής ασφαλείας της μορφής που ήδη εκθέσαμε και την έλλειψη βουλήσεως για την αντιμετώπιση μιας εξ αντικειμένου παράνομης δραστηριότητας. Και τούτο διότι, όπως έχομε ήδη επισημάνει, η δεδηλωμένη επιδίωξη ανατροπής της καθεστηκυίας τάξεως μιας χώρας από έναν εξωγενή παράγοντα, η κατάλυση του πολιτεύματός της και η αντικατάσταση με ένα άλλο, όπως αυτό της Σαρία, είναι πράξεις κατ’ εξοχήν παράνομες και τιμωρούνται αυστηρότατα από το Σύνταγμα και τους νόμους όλων των χωρών του κόσμου.

Η κατάσταση αυτή τείνει να προσλάβει τις διαστάσεις παραλόγου αν αναλογισθεί κανείς ότι παρόμοιες επιδιώξεις, με άλλο ιδεολογικό μανδύα, όπως αυτό του κομμουνισμού, αντιμετωπίσθηκαν επί δεκαετίες από τις χώρες της Δύσεως με μια αποφασιστικότητα, ένταση και οξύτητα που έφεραν αρκετές φορές τις δύο παρατάξεις στα πρόθυρα ενός νέου παγκόσμιου πολέμου. Η σύγκριση αυτή δεν αδικεί το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα που ωθείτο από μια συγκεκριμένη ιδεολογία. Και τούτο διότι, όπως έχει ήδη αναφερθεί, το Ισλάμ δεν είναι απλώς μια θρησκεία, αλλά ταυτόχρονα μια πολιτική ιδεολογία, η οποία εκτείνεται πολύ πέραν των επιδιώξεων του πάλαι ποτέ κομμουνισμού, υπό την έννοια ότι εκτός από την αλλαγή του πολιτεύματος καλύπτει και την τελευταία πτυχή της ανθρώπινης δραστηριότητας, με μεταφυσικές και υπαρξιακές μάλιστα προεκτάσεις και –επί πλέον– χαρακτηρίζονται από έναν φανατισμό που μόνο θρησκευτικά κινήματα μπορούν να εμπνεύσουν.

Παγκόσμια επικράτηση

Αυτό που είναι αξιοσημείωτο είναι η ομοιότητα της κομμουνιστικής μεθόδου της έμμεσης υπονομεύσεως μιας χώρας, μέσω εντατικής προπαγάνδας, πλήθους μετωπικών οργανώσεων και κινημάτων διαφόρων σκοπών και αποχρώσεων –με το ένοπλο κίνημα στο βάθος–, με τη μέθοδο που ακολουθεί η Μ.Α., μέσω του πολιτισμικού ή «stealth Jihad» και της στρατηγικής της βαθμιαίας και κλιμακούμενης σε μεγάλο χρονικό βάθος υλοποιήσεως των σκοπών της, όπως αναφέραμε σε προηγούμενο τεύχος.

Αυτό που είναι επίσης αξιοσημείωτο είναι ότι, παρά τη στρατηγική της «χαμηλής ορατότητας» που ακολουθεί η Μ.Α. στην προσπάθειά της για παγκόσμια επικράτηση του Ισλάμ, οι ανοιχτές δηλώσεις περί του αντιθέτου όχι μόνο δεν λείπουν, αλλά είναι ιδιαίτερα προκλητικές και ενδεικτικές του προαναφερθέντος παράνομου χαρακτήρα τους. Στις 25 Μαΐου 2013, για παράδειγμα, στην εθνική εορτή των Αμερικανών (Memorial Day) προς τιμήν των νεκρών της στους πολέμους, ο γνωστός στις ΗΠΑ Ιμάμης Zaid Shakir, σε ομιλία του στην ετήσια σύνοδο της Μουσουλμανο-Αμερικανικής Διασκέψεως (Muslim-American Conference) στο Χάρτφορντ του Κονέκτικατ, δήλωσε ενώπιον 18.000 ατόμων και άλλων 14.000 που τον παρακολουθούσαν μέσω της καλωδιακής τηλεοράσεως ότι το «Αμερικανικό Σύνταγμα είναι κατώτερο της Σαρία». Το θέμα της ομιλίας του ήταν «Η νομιμότητα της κοσμικής εξουσίας», στην οποία ανεφέρθη στο κοσμικό κράτος και στο γεγονός ότι το αμερικανικό Σύνταγμα βασίζει τη συμμετοχή των πολιτών στα ίσα δικαιώματα τους αντί της θρησκείας. «Το κοσμικό κράτος», είπε, «επιβάλλει τον διαχωρισμό της θρησκείας από το κράτος. Γιατί; Διότι εάν δεν έχουμε τη θρησκεία –και η θρησκεία είναι η βάση της συμμετοχής των πολιτών σε μία κοινωνία– δεν μπορούμε να έχουμε πραγματική ισότητα. Εάν το Ισλάμ είναι η βάση, τότε ο καφίρ [Σ.Σ.: άπιστος] δεν θα είναι ίσος με τον μουσουλμάνο. Ο χριστιανός ή ο Εβραίος θα είναι “dhimmi” [Σ.Σ.: πολίτης δεύτερης κατηγορίας, χωρίς δικαιώματα]. Δεν θα είναι ίσοι με τον μουσουλμάνο».

Ο ίδιος παράνομος χαρακτήρας δηλώσεων επιφανών στελεχών της Μ.Α. προκύπτει και από μια ομιλία του δημοφιλούς και με τεράστια επιρροή στον μουσουλμανικό χώρο Ιμάμη Siraj Wahhaj που είναι «Εμίρης» της Μουσουλμανικής Συμμαχίας Βορείου Αμερικής και αντιπρόεδρος της Ισλαμικής Ενώσεως Β. Αμερικής (Islamic Society of North America) από το 1997 μέχρι και σήμερα. «Μην μιλάτε ακόμη για τον νόμο της Σαρία» ήταν το κεντρικό μήνυμα. «Δεν είμαστε ακόμη εκεί», ακολουθώντας την προαναφερθείσα τακτική της βαθμιαίας προωθήσεως των σκοπών του ισλαμικού κινήματος. Στην ομιλία του, που έγινε στην ετήσια Σύνοδο του ICNA (Islamic Circle of North America) και της ΜΑS (Muslim American Society) το 2011, ο Wahhaj είπε ότι «η παγίδα στην οποία μπορούμε να πέσουμε είναι να κάνουμε μια πρόωρη συζήτηση για τη Σαρία, ενώ δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι», ενώ σε άλλο σημείο της ομιλίας του επισήμανε ότι «το Ισλάμ είναι καλύτερο από τη Δημοκρατία». 

Τέσσερα αποσπάσματα ομιλίας του στο Μπρούκλιν που κατεγράφη το 1992 είναι ακόμη πιο ενδεικτικά των παράνομων σκοπών που προαναφέραμε του ισλαμικού κινήματος:

• «Δεν χρειάζεται να οπλίσουμε τον κόσμο με (πιστόλια) 9 mm και UZI. Χρειάζεται πρώτα να τους εξοπλίσεις με την πεποίθηση ότι έχουν δίκιο. Και αφού το κάνεις αυτό, τότε μπορείς να τους οπλίσεις».

• «Δεν θα πω ποτέ στον λαό να μην ασκεί βία. Αυτός δεν είναι ο ισλαμικός τρόπος».

• «Εάν πάμε στον πόλεμο, και μία ημέρα θα πάμε, πιστέψτε με, αυτό θα είναι γιατί το Τζιχάντ επιβάλλει να μάχεσθε».

• «Ορισμένοι μουσουλμάνοι έχουν χάσει την επιθυμία τους να πολεμούν. Οι μουσουλμάνοι έχουν γίνει μαλθακοί. Και αγαπούν τη ζωή. Και μισούν τον θάνατο. Και αυτός είναι ο λόγος που οι μουσουλμάνοι σε ολόκληρο τον κόσμο δέχονται κλοτσιές, εκτός από τους μουσουλμάνους που ανταποδίδουν τον πόλεμο, όπως στο Αφγανιστάν».

Οι οργανώσεις-κλειδιά

Πώς είναι δυνατόν να μην διώκονται οι προαναφερθέντες ηγέτες των μουσουλμάνων ιδίως στις ΗΠΑ; Η απάντηση προφανώς βρίσκεται στην τεράστια ισχύ που απέκτησαν μετά από δεκαετίες συστηματικής και αθόρυβης δουλειάς, παράλληλα με την οργανωμένη μετανάστευση και εγκατάσταση μεγάλου αριθμού μουσουλμάνων στις ΗΠΑ και τη χρήση σημαντικού αριθμού μετωπικών οργανώσεων που δημιουργήθηκαν με τη χρηματοδότηση κυρίως της Σαουδικής Αραβίας. Στο «Επεξηγηματικό Μνημόνιο» (Εxplanatory Memorandum) που αναφέραμε στο προηγούμενο τεύχος των «Επικαίρων», το οποίο συνέγραψε ο ισλαμιστής Μοχάμεντ Ακράμ, αναφέρονται 29 μουσουλμανικές σύλλογοι και οργανώσεις που η Μ.Α. θεωρεί ότι μπορούν να συνεργασθούν αποτελεσματικά για την καταστροφή της Αμερικής εκ των έσω (βλ. «The Moslem Brotherhood’s “General Strategic Goal” for North America» στο organizingthenetworks.org). 

Οι οργανώσεις αυτές είναι:

• Islamic Society of North America (ISNA).

• Fiqh [Σ.Σ.: Ισλαμική Νομική Επιστήμη] Council of North America.

• ISNA Political Awareness Committee.

• Muslim Youth of North America.

• Muslim Students Association of the US and Canada.

• Association of Muslim Scientists and Engineers.

• Islamic Medical Association.

• Islamic Teaching Center.

• Malaysian  Islamic Study Group.

• Foundation for International Development.

• North American Islamic Trust.

• Islamic Centers Division.

• American Trust Publications.

• Audio-Visual Center.

• Islamic Book Service.

• Islamic Circle of North America.

• Muslim Arab Youth Association.

• Islamic Association for Palestine.

• United Association for Studies and Research.

• International Institute of Islamic Thought.

• Muslim Communities Association.

• Association of Muslim Social Scientists.

• Islamic Housing Cooperative.

• Muslim Businessmen Association.

• Islamic Education Department.

• Occupied Land Fund (Ηoly Land Foundation for Relief and Development).

• Mercy International Association.

•Baitul Mal Inc.

• Islamic Information Center (of America).

Όλες οι οργανώσεις αυτές και αρκετές άλλες ακόμη ελέγχονται από τη Μ.Α. και ασκούν τεράστια επιρροή στο πολιτικό σύστημα της χώρας. Ένας βασικός τους σκοπός, πέραν των όσων αναφέρθηκαν μέχρι τώρα σχετικά με τη διείσδυση του Ισλάμ στις ΗΠΑ, είναι να καταστούν συνομιλητές με την αμερικανική κυβέρνηση σε θέματα αφορώντα στους μουσουλμάνους.

Η πολιτική επιρροή και η διείσδυση στον Λευκό Οίκο

Λεζ alikhan: Ο Arif Alikhan ήταν υπεύθυνος για τον «Φάκελο Ισλαμικά Κράτη» στον Λευκό Οίκο και θεωρείται ότι αποτελεί τον άμεσο σύνδεσμο μεταξύ της κυβερνήσεως Ομπάμα και των επαναστάσεων της αραβικής ανοίξεως.

Η αναφερόμενη από πολλές πηγές διείσδυση της Μ.Α. ακόμη και στον κυβερνητικό μηχανισμό των ΗΠΑ κατά την περίοδο της προεδρίας Ομπάμα είναι ένα άλλο θέμα που ενδεχομένως εξηγεί ορισμένες θέσεις της χώρας σε αρκετά διεθνή θέματα, π.χ. στο θέμα της εξεγέρσεως στην Αίγυπτο.

Ένα ρεπορτάζ του αιγυπτιακού περιοδικού Rose El Youssef που δημοσιεύθηκε προ οκταμήνου (22 Δεκεμβρίου 2012) αναφέρει ότι έξι Αμερικανοί ισλαμιστές, οι οποίοι εργάζονται με την κυβέρνηση Ομπάμα, είναι μέλη της Μ.Α. και έχουν μεγάλη επιρροή στην αμερικανική πολιτική. Το περιοδικό αναφέρει ότι οι έξι αυτοί μουσουλμάνοι ακτιβιστές επέτυχαν να μετατρέψουν τον Λευκό Οίκο «από την εχθρική θέση του προς τις ισλαμικές ομάδες και οργανώσεις σε ολόκληρο τον κόσμο στον μεγαλύτερο και πιο σημαντικό υποστηρικτή της Μ.Α.».

Το περιοδικό κατονομάζει τους έξι ακτιβιστές οι οποίοι είναι: α) Ο Arif Alikhan, βοηθός υπουργός Εσωτερικής Ασφαλείας (Assistant Secretary of Homeland Security for Policy Developmen), β) ο Mohammed Elbiary, μέλος του συμβουλευτικού οργάνου του υπουργείου Εσωτερικής Ασφαλείας (Homeland Security Advisory Council), γ) ο Rashad Hussein, ειδικός απεσταλμένος των ΗΠΑ στον Οργανισμό Ισλαμικής Διασκέψεως, δ) ο Salam Al-Marayati, συνιδρυτής του Μουσουλμανικού Συμβουλίου Δημοσίων Υποθέσεων (Muslim Public Affairs Council – MPAC), ε) ο Ιμάμης Mohamed Magid, πρόεδρος της Ισλαμικής Ενώσεως Βορείου Αμερικής (ISNA) και στ) ο Eboo Patel, μέλος του συμβουλευτικού συμβουλίου του Προέδρου Ομπάμα για συνεργασίες γειτονιών με βάση τη θρησκευτική πίστη (Advisory Council on Faith-Based Neighborhood Partnerships).

Kατά το περιοδικό, ο Αlikhan είναι ιδρυτής του Παγκόσμιου Ισλαμικού Οργανισμού (World Islamic Organization), τον οποίον το περιοδικό κατατάσσει ως παράρτημα της Μ.Α. Σύμφωνα με το περιοδικό, ο Αlikhan ήταν υπεύθυνος για τον «Φάκελο Ισλαμικά Κράτη» στον Λευκό Οίκο και αποτελεί τον άμεσο σύνδεσμο μεταξύ της κυβερνήσεως Ομπάμα και των επαναστάσεων της αραβικής ανοίξεως. [Σ.Σ.: Ώρα να ψάχνουμε τώρα ποιος υποκίνησε πραγματικά την περίφημη αραβική άνοιξη, γιατί, αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα και από το ποιος ωφελείται πραγματικά, τα πράγματα μπλέκουν].

Όσο για τον Elbiary, ο οποίος αναφέρεται ότι έχει ενστερνιστεί τις απόψεις του ριζοσπάστη Sayyid Qutb (βλ. προηγούμενα άρθρα γι’ αυτόν) της Μ.Α., το περιοδικό υπαινίσσεται ότι μπορεί να έχει διαρρεύσει απόρρητα στοιχεία από τη βάση δεδομένων του υπουργείου Εσωτερικής Ασφαλείας. Ο ίδιος, σημειώνει το περιοδικό, αρνείται κάθε σχέση με τη Μ.Α. Κατά το περιοδικό, ο Εlbiary έπαιξε ρόλο στη διαμόρφωση της αντιτρομοκρατικής στρατηγικής της κυβερνήσεως Ομπάμα και ότι ο ίδιος ήταν ο συντάκτης της δηλώσεως που έκανε ο Ομπάμα, με την οποία καλούσε τον Χόσνι Μουμπάρακ να εγκαταλείψει την εξουσία.

Σχετικά με τον Αl- Marayati, o οποίος συγκαταλέγεται μεταξύ των μουσουλμάνων ηγετών των ΗΠΑ με τη μεγαλύτερη επιρροή των τελευταίων ετών, το περιοδικό αναφέρει σύνδεση μεταξύ της MPAC και της Μ.Α.

Ο Magid είναι επικεφαλής της ΙSNA, αναφέρει το περιοδικό, η οποία ιδρύθηκε από μέλη της Μ.Α., και τον οποίον ο Ομπάμα διόρισε το 2011 ως σύμβουλο του υπουργείου Εσωτερικής Ασφαλείας. Κατά το περιοδικό, ο ίδιος έχει κάνει πολλές ομιλίες και έχει λάβει μέρος σε συσκέψεις σχετικά με την αμερικανική πολιτική στη Μ. Ανατολή στο υπουργείο Εξωτερικών καθώς επίσης έχει παράσχει και συμβουλευτικές υπηρεσίες στο FBI.

Όσο για τον Patel, το περιοδικό αναφέρει ότι διατηρεί στενές σχέσεις με τον Hani Ramadan, εγγονό του ιδρυτή της Μ.Α., Hassan Al-Banna, ο οποίος είναι μέλος της Ενώσεως Μουσουλμάνων Φοιτητών (Muslim Students Association), που θεωρείται ότι αποτελεί μία μεγάλη οργάνωση της Μ.Α.

Οι διαρροές για τον Ομπάμα

Η φύση των παραπάνω πληροφοριών που επικαλείται το περιοδικό καταδεικνύει ότι αυτές δεν προέρχονται από δημοσιογραφική έρευνα παρά μόνο από μια στοχευμένη διαρροή εκ μέρους μιας μυστικής υπηρεσίας, η οποία σίγουρα δεν μπορεί να είναι η αιγυπτιακή Σ.Σ.: υπάρχει βαθύτερη γνώση για δράσεις στο εσωτερικό του Λευκού Οίκου κ.λπ.

Η διαρροή αυτή θα πρέπει να συσχετισθεί με το πλήθος των πληροφοριών και βίντεο που κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο σχετικά με το θρήσκευμα του Ομπάμα και οι βιντεοσκοπημένες δηλώσεις του σχετικά με το Ισλάμ που προβάλλονται με ιδιαίτερη επιμονή από συγκεκριμένα μέσα στις ΗΠΑ.

Η γενική εικόνα που προκύπτει από ένα πλήθος άλλων σχετικών πληροφοριών είναι ότι η διείσδυση της Μ.Α. στις ΗΠΑ δεν περιορίζεται σε αυτά που αναφέρθηκαν εν συντομία παραπάνω. Είναι προφανές ότι η διείσδυση της Μ.Α. στις ΗΠΑ αποτελεί συγκεκριμένο στρατηγικό στόχο της οργανώσεως, ο οποίος εδράζεται στη λογική της κατακτήσεως του κέντρου του δυτικού κόσμου, από το οποίο προέρχεται η όλη εκστρατεία εναντίον της ισλαμικής τρομοκρατίας. Αν το κέντρο «κατακτηθεί» ή γενικώς διαβρωθεί κατά τη διάρκεια της Προεδρίας Ομπάμα, η προώθηση των σκοπών του παγκόσμιου ισλαμικού κινήματος θα είναι σημαντικά ευκολότερη, δεδομένου ότι η κατάσταση στην Ευρώπη είναι ακόμη χειρότερη.

Με την κατάσταση στην Ευρώπη και τελικά με αυτήν στην Ελλάδα και σε ποιο στάδιο εκτιμάται ότι βρίσκεται η ισλαμική διείσδυση στη χώρα μας θα ασχοληθούμε σε προσεχή άρθρα.

Υλικά για πέταμα...

Θα έπαιρνε κάποιος τον κακοποιό που του λήστεψε το σπίτι, για να του εγκαταστήσει σύστημα συναγερμού;

Θα έπαιρνε μήπως τον λογιστή που έχει καταδικαστεί για απάτες και εικονικά τιμολόγια, για διαχειριστή στην καινούργια του εταιρεία;

Τον ύποπτο για παιδοφιλία, δάσκαλο για τα παιδιά του;

Πας ποτέ στην χωματερή να πάρεις τα μπάζα και τα υλικά από παλιές κατεδαφίσεις, για να χτίσεις ή να ανακαινίσεις το σπίτι σου;

Με ποιά λογική λοιπόν μία μερίδα (τουλάχιστον) του λαού είναι διατεθειμένη να εμπιστευτεί την διάσωση και την αναγέννηση της χώρας, σ' αυτούς που είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ υπεύθυνοι για την καταστροφή και τον διασυρμό της;

Είναι δυνατόν όσοι ακόμα σήμερα στελεχώνουν την ''εγκληματική πολιτική οργάνωση'' ΠαΣοΚ, να μπορούν και να ΘΕΛΟΥΝ να σώσουν την Ελλάδα;
 

Όταν μιά τέτοια πραγματική διάσωση σημαίνει αυτόματα την πολιτική και ποινική δίωξη της συντριπτικής τους πλειοψηφίας;

Είναι δυνατόν άτομα διψασμένα για εξουσία σε βαθμό ψυχο-παράνοιας, όπως κάτι μπουμπούκια, κάτι πρώην πρόεδροι ''ανοίξεων'', και λοιποί εξυπηρετητές μεγαλοεργολαβικών και εφοπλιστικών συμφερόντων να θελήσουν να υπάρξει χώρα με αδέσμευτες και φιλολαϊκές κυβερνήσεις;

Μπορεί ποτέ τα στουρνάρια φερέφωνα των τραπεζών, κάτι ξεπεσμένοι καρα-μποντιμπιλντεράδες και κάποιοι γυρολόγοι της αριστεράς, να κόπτονται πράγματι για την ευημερία του λαού;

Όλοι αυτοί δεν είναι παρά μπάζα..
Μπάζα πολιτικά.
Μπάζα κοινωνικά.
Μπάζα ηθικά.

Ο,ΤΙ ΛΕΝΕ,  Ο,ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ,  ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Ο,ΤΙ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ,  ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΑ. ΑΠΑΤΗ. ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ!

Η θέση τους είναι στην χωματερή της Ιστορίας και όχι στο τιμόνι και την διαχείριση των κοινών της χώρας!

Ας μην τους δώσουμε άλλο την ευκαιρία να αποτελειώσουν το καταστροφικό-δολοφονικό έργο τους.

Ανατροπή τώρα!
Χθές, αν είναι δυνατόν!...

Πηγή "Ουδέν Σχόλιον"

Ο Ομπάμα είναι αποφασισμένος για επίθεση στη Συρία

Μικρή σημασία έχει πια εάν ο αμερικανό πρόεδρος είχε κλείσει ή όχι το μάτι στους ισλαμοφασίστες της Συρίας, όταν αναφέρθηκε στην χρήση χημικών όπλων, οριοθετώντας έτσι μία «κόκκινη γραμμή» η παραβίαση της οποίας θα σήμαινε την άμεση εμπλοκή των ΗΠΑ στην επίθεση που δέχεται από την οργανωμένη ισλαμική τρομοκρατία (τζιχαϊστές και Αλ Κάιντα) η Συρία. 

Σήμερα, και με δεδομένη την γενική αρνητική εικόνα που έβγαλε προς τα έξω με το τελευταίο του διάγγελμα ο Μπάρακ Ομπάμα, είναι θέμα γοήτρου για τις ΗΠΑ να παρέμβουν, αφού διαφορετικά θα απωλέσουν τον ρόλο του διεθνή τιμωρού – χωροφύλακα. Βέβαια, στην περίπτωση στρατιωτικής επέμβασης των ΗΠΑ στη Συρία (έστω και με περιορισμένη χρήση όπλων) οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής κινδυνεύουν να απωλέσουν οριστικά και αμετάκλητα τον ρόλο της διεθνούς – κραταιάς δύναμης που μέσα από αρχές και διεθνείς συνθήκες, κανόνες και συμφωνίες, βοηθά στην επίλυση δυσάρεστων για την ανθρωπότητα καταστάσεων (αν και για να είμαστε απολύτως ειλικρινείς, τον ρόλο αυτό τον έχουν χάσει προ πολλών ετών οι ΗΠΑ).

Επίσης, τα τρία τέταρτα των Αμερικανών δεν πείθονται από τα επιχειρήματα του Obama για την στρατιωτική δράση εναντίον της Δαμασκού. Σχεδόν κανείς δεν υποστηρίζει μια αμερικανική επιτόπια παρουσία στη Συρία. Όλοι ανησυχούν ότι μια παρατεταμένη στρατιωτική εκστρατεία στη Μέση Ανατολή θα είχε μεγάλο οικονομικό κόστος. Και υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες μεταξύ της αμερικανικής κοινής γνώμης, ότι ο Λευκός Οίκος γνωρίζει τι θέλει να πετύχει στη Συρία ή στην Μέση Ανατολή γενικότερα.

Ο Barack Obama, βραβευμένος με Νόμπελ Ειρήνης –ας μην το ξεχνάμε- έχει πατήσει το pause στην αντίστροφη μέτρηση για την επίθεση στη Συρία. Η αμερικανική επίθεση είναι ακόμη πιθανή και όπως κατέστησε σαφές ο Obama, δεν εξαρτάται από την ψηφοφορία του αμερικανικού Κογκρέσου ή την ομοφωνία του μόνιμων πέντε μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. 

Είναι, λοιπόν, θέμα γοήτρου για τον Μπάρακ Ομπάμα, η στρατιωτική επίθεση των ΗΠΑ στη Συρία. Δεν έχει σημασία για τον αμερικανό πρόεδρο, πλέον (ο οποίος βλέπει μία κατακόρυφη πτώση της δημοφιλίας του), πια είναι η αλήθεια και ποιος είναι ο υπεύθυνος για την χρήση των χημικών όπλων και τον θάνατο εκατοντάδων αθώων αμάχων πολιτών. Οι ΗΠΑ, σύμφωνα με τα αμερικανικά πρότυπα, απαιτείται να είναι μία χώρα – υπερδύναμη, την οποία είτε θα σέβονται είτε θα φοβούνται όλοι. Έτσι, κι ενώ οι ΗΠΑ έχουν απομείνει μόνο με την Γαλλία και μερικούς πρόθυμους ηλιθίους μικρών κρατών (Αλβανία, Σκόπια, Ελλάδα, Τουρκία), είναι βέβαιο πως θα αποτολμήσουν την επίθεση κατά της Συρίας, για να εισπράξουν μία ακόμη νίκη (αν και οι διαθέσεις της ρωσικής πλευράς δεν έχουν διευκρινισθεί ακόμη για το συγκεκριμένο θέμα).

Η κινητικότητα που δείχνουν οι ΗΠΑ στη Μεσόγειο και την Ερυθρά Θάλασσα, με την αναδιάταξη του αμερικανικού αεροπλανοφόρου USS Nimitz και τεσσάρων ακόμα πλοίων, αποδεικνύει πως η Ουάσιγκτον είναι αποφασισμένη να ξεκινήσει την στρατιωτική επίθεση στη Συρία, δήλωσε σήμερα ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής επιτροπής της Ρωσίας στις διεθνείς υποθέσεις Αλεξέι Πουσκόφ.

Σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, το αμερικανικό αεροπλανοφόρο USS Nimitz, μαζί με υποστηρικτικό στόλο, κατέπλευσε στην Ερυθρά Θάλασσα τη Δευτέρα. Σύμφωνα με πηγές του Πενταγώνου, τις οποίες επικαλείται το Reuters, ο στόλος δεν είχε εντολές να προχωρήσει προς τη Μεσόγειο, όπου υπάρχουν ήδη πέντε Αμερικανικά αντιτορπιλικά και το USS San Antonio, σε επιφυλακή για πιθανές επιθέσεις με πυραύλους Cruise εναντίον της Συρίας.

«Με την αποστολή του αεροπλανοφόρου Νίμιτς στις ακτές της Συρίας, ο Ομπάμα αποδεικνύει ότι η στρατιωτική δράση έχει μεν αναβληθεί, αλλά δεν ακυρώνεται, και ότι είναι αποφασισμένος να ξεκινήσει πόλεμο» τόνισε ο επικεφαλής της διεθνούς επιτροπής στη Δούμα.

Ο αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα ζήτησε επίσημα το περασμένο Σάββατο την έγκριση του Κογκρέσου, προκειμένου να νομιμοποιηθεί η επικείμενη στρατιωτική επίθεση στη Συρία. Ο Ομπάμα εμφανίστηκε αποφασισμένος να αναλάβει στρατιωτική δράση εναντίον στόχων στη Συρία, παρά την αντίθετη γνώμη των αμερικανών πολιτών αλλά και πολλών γερουσιαστών, επαναλαμβάνοντας τους ισχυρισμούς των ΗΠΑ ότι η κυβέρνηση Άσαντ βρίσκεται πίσω από την επίθεση με χημικά αέρια της 21ης Αυγούστου σε προάστιο της Δαμασκού.

Από την πλευρά του ο Σύριος Πρόεδρος Μπασάρ Άσαντ συνέκρινε χθες την κατάσταση στην περιοχή με «με φωτιά που πλησιάζει επικίνδυνα ένα βαρέλι μπαρούτι». Όπως δήλωσε «Κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί (μετά το χτύπημα των ΗΠΑ). Ο έλεχγος της κατάστασης θα χαθεί ολοκληρωτικά, μόλις εκραγεί αυτή η πυριτιδαποθήκη… Το χάος θα εξαπλωθεί και οι εξτρεμιστές θα αρπάξουν την ευκαιρία, βυθίχοντας την περιοχή σε πόλεμο με απρόβλεπτες συνέπειες».

Η Σιϊτικη οργάνωση του Λιβάνου, Χεζμπολάχ, στενός σύμμαχος του Ασαντ, δήλωσε, σύμφωνα με το γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων, πως προχωρά σε αναδιάταξη των δυνάμεών της, έτοιμη να αντιμετωπίσει τη στρατιωτική επίθεση των ΗΠΑ. Μέλη της Χεζμπολάχ αγωνίζονται εδώ και καιρό στο πλευρό των συριακών στρατευμάτων, εναντίον των ανταρτών της αντιπολίτευσης που επιθυμούν την ανατροπή του Ασαντ. 

Ο Τσόμσκι βλέπει σαν έγκλημα πολέμου μία επίθεση των ΗΠΑ στη Συρία

Μια επίθεση των ΗΠΑ κατά της Συρίας δίχως την έγκριση του ΟΗΕ, θα αποτελούσε έγκλημα πολέμου, ανεξάρτητα από το αν το Κογκρέσο είχε δώσει ή όχι την συγκατάθεσή του γι' αυτό». Τη δήλωση αυτή έκανε ο γνωστός Αμερικανός διανοητής Νόαμ Τσόμσκι, αναφερόμενος στην ανακοίνωση του Μπαράκ Ομπάμα για το ότι θα επιδιώξει την έγκριση του Κογκρέσου. 
Αξίζει να σημειωθεί πως ο Τσόμσκι ταξίδεψε πρόσφατα στη Συρία για να πληροφορηθεί όσο γίνεται περισσότερα για την κρίση, και τα σχόλιά του δεν οδηγούν στην αντίληψη πως η στρατιωτική επέμβαση στην περιοχή αποτελεί μονόδρομο και ότι δεν υπάρχουν περιθώρια να επιτευχθεί η ειρήνη μέσω διαπραγματεύσεων. ''Καθώς η διεθνής υποστήριξη στην απόφαση του Ομπάμα να επιτεθεί στη Συρία έχει καταρρεύσει, μαζί με την αξιοπιστία των ισχυρισμών του, η κυβέρνηση καταφεύγει πάλι στα γνωστά επιχειρήματα περί εγκλημάτων πολέμου".

Και συνεχίζει ο Τσόμσκι: ''Επαληθεύεται για άλλη μια φορά το ότι οι ΗΠΑ έχουν αυτοανακηρυχθεί σε παγκόσμιο μπάτσο. Πιστεύω ότι πρώτα θα έπρεπε να επιλεγεί ο δρόμος των διαπραγματεύσεων, και αν αυτές αποτύγχαναν, τότε να προχωρούσαμε στη δεύτερη επιλογή, παρέχοντας υποστήριξη στους αντάρτες'', είπε o Tσόμσκι, χαρακτηρίζοντας για μια ακόμη φορά και ξεκάθαρα οποιαδήποτε στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ χωρίς την έγκριση του ΟΗΕ ως ''εγκληματική ενέργεια''.

Κούρδοι: Επέμβαση στη Συρία σημαίνει παγκόσμιος πόλεμος

Ο Ντουράν Καλκάν-μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου του KCK σχολιάζοντας σχετικά με την πιθανή εξωτερική επέμβαση στην Συρία ανέφερε πως ¨Όλοι πρέπει να δούνε πως μια επέμβαση στην Συρία θα γίνει ένας περιφερειακός πόλεμος, ένας πόλεμος Μέσης Ανατολής¨.

Ο Ντουράν Καλκάν προειδοποιεί πως μια στρατιωτική επέμβαση στην Συρία δεν θα περιοριστεί εκεί αλλά θα προκαλέσει πόλεμο.

Συγκεκριμένα είπε: Μέχρι τώρα σε ένα διάστημα πάνω από 20 έτη, ο πόλεμος αυτός ήταν κυρίως ιδεολογικός και πολιτικός ενώ η στρατιωτική του διάσταση είχε παραμεριστεί. Λέχθηκε πως αυτό ήταν χαρακτηριστικό του 3ου παγκόσμιου πολέμου. Αν όμως τώρα υπάρξει μια εξωτερική επέμβαση στην Συρία είτε επέμβουν με συμφωνία ΗΠΑ-Ευρώπης-Κίνας-Ρωσίας, είτε διασπαστούν και επέμβουν μόνο ΗΠΑ-Ευρώπης-ΝΑΤΟ ερχόμενοι σε σύγκρουση με Ρωσία , Κίνα και Ιράν, ότι και να γίνει όπως έγινε και στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, θα διαμορφωθεί στην Μέση Ανατολή μια κατάσταση στρατιωτικού παγκόσμιου πολέμου. Ο ιδεολογικός και πολιτικός πόλεμος γίνεται πλέον στρατιωτικός. Αυτός ο πόλεμος σίγουρα δεν θα περιοριστεί στην Συρία. Θα μεταδοθεί στο Ιράκ. Θα περιλάβει ολόκληρο το Κουρδιστάν και η Τουρκία θα μπει στο παιχνίδι. Το Ιράν και οι Άραβες ούτως ή άλλως είναι μέσα σε αυτόν, για αυτό θα γίνει ένας περιφερειακός πόλεμος. Θα γίνει ένα Μεσανατολικός πόλεμος, όλοι πρέπει να το δούνε αυτό¨.

Ο Ντουράν Καλκάν λέει πως καθώς αυτό μέχρι τώρα ήταν ορατό, δεν υπήρξαν στρατιωτικές παρεμβάσεις και συνεχίζει λέγοντας : ¨ Εάν τώρα λοιπόν δεν βρίσκεται πολιτική λύση και τίθεται στην επικαιρότητα η ένοπλη σύρραξη, τότε αυτό φέρνει καταστροφή. Η περιοχή πραγματικά θα μετατραπεί σε λίμνη αίματος. Ότι υπήρξε στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, μπορεί να υπάρξει πάλι.

Τι μέλλει γεννέσθαι λοιπόν, στο καζάνι που λέγεται Μέση Ανατολή; Ποια θα είναι η επόμενη ημέρα της αμερικανικής επίθεσης και –ιδιαίτερα- ποιες δυνάμεις θα γεννηθούν μέσα από την τελευταία αμερικανική απερισκεψία που θα δημιουργήσει και πάλι χιλιάδες αθώους νεκρούς, στο όνομα της ισχύος και του γοήτρου των ΗΠΑ;

Όλοι οι αναλυτές συμφωνούν πως η Συρία αποτελεί με βεβαιότητα την πόρτα της κόλασης και προειδοποιούν όσους τολμήσουν να την ανοίξουν, πως η επόμενη ημέρα δεν θα είναι καθόλου ίδια, ενώ τονίζουν την ύπαρξη δυνάμεων που ενδεχομένως δεν θα ανεχθούν τον αμερικανικό παραλογισμό.

Είναι, άραγε, έτοιμες οι ΗΠΑ να αντιμετωπίσουν καταστάσεις πολέμου σε ευρύτερο πεδίο και ίσως να επωμιστούν την ευθύνη για ένα νέο παγκόσμιο πόλεμο;

Είναι άραγε έτοιμες οι ΗΠΑ να αντιμετωπίσουν τις ευθύνες τους απέναντι στη διεθνή κοινότητα, όταν θα βάλουν φωτιά στην πλέον ευαίσθητη περιοχή του πλανήτη;

Είναι άραγε έτοιμες οι ΗΠΑ να αντιμετωπίσουν κάτι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που φαίνεται σήμερα στη Συρία;

Κωνσταντίνος

Πηγές "Ria Novosti", "Τουρκικά Νέα"

Όρια η δουλοπρέπεια δε γνωρίζει

“Η Ελλάδα, εξαιτίας της ανεκδιήγητης μνημονιακής συγκυβέρνησης μένει έκθετη, ως πιόνι στα σχέδια Ερντογάν- Νταβούντογλου και διαλύει σχέσεις δεκαετιών χωρίς το παραμικρό αντάλλαγμα”

Η γελοιότητα του δουλοπρεπούς κορυφώνεται όταν υπερβαίνει το ή τα αφεντικά του σε ζήλο να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά τους. Γίνεται βασιλικότερος του βασιλέως, γλύφοντας αυτούς από τους οποίους εξαρτάται, εκχωρώντας κάθε ίχνος αξιοπρέπειάς του. Αυτό ακριβώς έπραξε η μνημονιακή συγκυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου και στο ζήτημα της Συρίας.

Ο ανεκδιήγητος Βενιζέλος, μέσα από ένα πρωτοφανή συνδυασμό εθελοδουλείας προς όποιον αντιλαμβάνεται ως ισχυρό παράγοντα, ικανό να διαδραματίσει ρόλο στις εγχώριες πολιτικές εξελίξεις και ασχετοσύνης ως προς τη διεθνή πολιτική, χέρι- χέρι με το νυν πρωθυπουργό και ίσως πιο αποτυχημένο υπουργό εξωτερικών από τη μεταπολίτευση- αρκεί να θυμηθούμε τη στάση του στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και στην περιφερειακή απομόνωση της χώρας για να αντιληφθούμε τη διορατικότητά του- μας εξέπληξαν ακόμα μια φορά: έσπευσαν σχεδόν πρώτοι απ' όλους να εντάξουν τη χώρα στα πολεμοκάπηλα γεράκια διεθνώς, μαζί με τους γνωστούς κύκλους της Ουάσινγκτον, τον Κάμερον, τον Ολάντ και ποιόν άλλον; τον Ταγίπ Ερντογάν που θέλει να ανατρέψει τον Άσαντ για να εγκαταστήσει ένα καθεστώς της δικής του άμεσης επιρροής στη Συρία.

Χωρίς να νοιαστούν για το διεθνές δίκαιο που κατά τα άλλα η χώρα μας πάντα επικαλείται, χωρίς να υπολογίσουν ότι παίζουν το παιχνίδι ούτε καν γενικά της Τουρκίας αλλά ειδικότερα του νέο- οθωμανικού μεγαλοϊδεατισμού της, χωρίς να νοιαστούν που μπλέκονται σε μια ενδό- αραβική διένεξη με τρόπο που απομακρύνει τη χώρα από όλες τις αντιμαχόμενες πλευρές στην πραγματικότητα, χωρίς να λάβουν υπόψη τους μακρόχρονους ιστορικούς δεσμούς, έσπευσαν να υποστηρίξουν εκ των προτέρων μια επερχόμενη ιμπεριαλιστική εκστρατεία. Μάλιστα, διά του Σίμου Κεδίκογλου χαρακτήρισαν ως λαϊκισμό το αίτημα να αποφασίσει περί της πιθανής ελληνικής ανάμειξης η Βουλή.

Και έπειτα όπως πάντα συμβαίνει σε αντίστοιχες περιπτώσεις με τα τσιράκια των ισχυρών, χωρίς κανείς να νοιαστεί για την ελληνική κυβέρνηση που ούτως ή άλλως έχει απομακρυνθεί από κάθε άλλη συμμαχία με την πρόσδεσή της στην καγκελαρία του Βερολίνου και που μόνο σπασμωδιακά, ευτελίζοντας τη χώρα κυκλοφορεί σαν επαίτης φωτογραφιών από πρωτεύουσα σε προωτεύουσα, άρχισαν οι έμμεσες σφαλιάρες: Ο Ντ. Κάμερον ζήτησε τη γνώμη της Βουλής των Κοινοτήτων και εισέπραξε άρνηση. Όλες οι δυτικές χώρες πλην της Γαλλίας τραβήχτηκαν από τη χρήση βίας. Ακόμα και ο Μπ. Ομπάμα, για λόγους που χρήζουν εκτεταμένης ανάλυσης αποφάσισε να απευθυνθεί στο Κογκρέσσο. 

Η Ελλάδα λοιπόν, εξαιτίας της ανεκδιήγητης μνημονιακής συγκυβέρνησης, κόντρα στη θέληση του λαού της μένει έκθετη, ως πιόνι στα σχέδια Ερντογάν- Νταβούντογλου. Διαλύει σχέσεις δεκαετιών χωρίς το παραμικρό αντάλλαγμα, απλά και μόνο επειδή ο Βενιζέλος φιλοδοξεί να πλασαριστεί ως ο άνθρωπος της αμερικανικής πρεσβείας και επειδή ο Σαμαράς νομίζει και αυτός ότι θα διασφαλίσει κάποια στήριξη από το Λευκό Οίκο, που να υπερβαίνει τις φωτογραφίες του με τον Μπ. Ομπάμα. Πρόκειται για αξιοθρήνητους και επικίνδυνους αχυρανθρώπους, που ωθούν τη χώρα σε πρωτοφανή διεθνή απομόνωση και σε επικίνδυνες ατραπούς αντίθετες προς τα εθνικά της συμφέροντα.

Πηγή

 

Να χτυπήσουμε ή να μή χτυπήσουμε: το θέμα της Συρίας στο Κογκρέσο των ΗΠΑ

Το Κογκρέσο των ΗΠΑ πρόκειται να αποφασίσει για τη σκοπιμότητα της διεξαγωγής ή μη στρατιωτικής επιχείρησης στη Συρία. Προς το παρόν οι απόψεις των γερουσιαστών διίστανται εξίσου. Παρόλο που το χτύπημα μπορεί να καταφερθεί χωρίς την έγκριση της Γερουσίας, η απόφαση αυτή έχει πολύ μεγάλη σημασία για τον Ομπάμα, δεδομένου ότι ούτε ο ΟΗΕ, ούτε το ΝΑΤΟ, ούτε και η Βρετανία ακόμα δεν τόλμησαν να υποστηρίξουν τον Πρόεδρο των ΗΠΑ σ΄αυτό το ζήτημα.

Στις 3 Σεπτεμβρίου προς τους γερουσιαστές θα απευθυνθούν ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι, ο επικεφαλής του Πενταγώνου Τσάκ Χέιγκελι και ο επικεφαλής του γενικού επιτελείου των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ Μάρτιν Ντέμπσι. Στην επερώτηση που υποβλήθηκε για έγκριση της στρατιωτικής επιχείρησης στους γερουσιαστές, αναφέρεται ότι σκοπός της είναι να στερήσει από το καθεστώς της Συρίας την δυνατότητα χρησιμοποίησης όπλων μαζικής καταστροφής. Εξάλλου, δεν συμφωνούν όλοι οι γερουσιαστές ότι το καθήκον αυτό ανταποκρίνεται στα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ. Για παράδειγμα, ο Ρεπουμπλικάνος Άλαν Γκρέισον είπε ότι οι ΗΠΑ δεν είναι «παγκόσμιος χωροφύλακας» και δεν μπορούν να επιτρέψουν στον εαυτό τους «στρατιωτικές περιπέτειες που εμπλέκουν τη χώρα σε πολέμους για μια δεκαετία και περισσότερο». Ο γερουσιαστής Ραντ Πολ παρατήρησε ότι η Αμερική θα έπρεπε να συνεργαστεί πιο στενά με τη Ρωσία και την Κίνα στο ζήτημα της διευθέτησης της συριακής κρίσης αντί να θέτει τελεσίγραφα, σπρώχνοντας τον εαυτό της σε μειονεκτική δυσάρεστη θέση. Σχολιάζει την υφιστάμενη κατάσταση ο πολιτικός αναλυτής Φιόντορ Βοϊτολόφσκι:

- Οι γερουσιαστές και οι κόγκρεσμεν καθοδηγούνται από τη θέση να μην απογοητεύσουν τους ψηφοφόρους τους. Στην αμερικανική δε κοινωνία ο αριθμός των αντιπάλων της στρατιωτικής επιχείρησης υπερβαίνει κατά πολύ τον αριθμό των υποστηρικτών της. Σύμφωνα με διάφορες έρευνες, περίπου 60-70% των Αμερικανών αντιτίθενται στην επίθεση κατά της Συρίας. Συνεπώς, οι Αμερικανοί βουλευτές δεν ενδιαφέρονται να αποκτήσουν αρνητική αντίδραση από τους εκλογείς τους.

Μεταξύ των υποστηρικτών του χτυπήματος κατά της Συρίας είναι και ο Ρεπουμπλικάνος Τζον Μακέιν. Ο Μακέιν προτείνει να καταστραφεί η στρατιωτική υποδομή των συριακών κυβερνητικών δυνάμεων. Αν το Κογκρέσο απορρίψει το προτεινόμενο από τον Λευκό Οίκο ψήφισμα, αυτό θα σημαίνει για τις ΗΠΑ, κατά τη γνώμη γερουσιαστή, πραγματική καταστροφή.

Εν τω μεταξύ, ένας από τους συμμετέχοντες στις ακροάσεις στο Κογκρέσο - ο Μάρτιν Ντέμπσι, επικεφαλής του γενικού επιτελείου των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ, νωρίτερα είχε καταστήσει σαφές ότι βλέπει τη συριακή εκστρατεία ως ανεπίτρεπτη πολυτέλεια. Από τη μία πλευρά, θα σταθεί επιπρόσθετο βάρος για τον προϋπολογισμό των ΗΠΑ και από την άλλη οι συνέπειες της επιχείρησης αυτής είναι δύσκολο να προβλεφθούν.

Αξίζει να προστεθεί ότι οι Ρώσοι βουλευτές σχεδιάζουν να συναντηθούν με τους Αμερικανούς τους ομολόγους. Αυτό δήλωσαν ο πρόεδρος της Κρατικής Δούμας Σεργκέι Ναρίσκιν και η επικεφαλής του Συμβουλίου της Ομοσπονδίας της Ρωσίας Βαλεντίνα Ματβιένκο. Κατά τη διάρκεια των συνομιλιών τους, οι εκπρόσωποι της Ρωσίας υπολογίζουν να πείσουν τους Αμερικανούς να πάρουν μια σταθμισμένη θέση σχετικά με το θέμα της Συρίας.

Εν τω μεταξύ, ο πιο κοντινός σύμμαχος των ΗΠΑ – η Μεγάλη Βρετανία - πρόσφερε δυσάρεστη έκπληξη στην Ουάσιγκτον. Τα περισσότερα μέλη του Κοινοβουλίου του Ηνωμένου Βασιλείου αρνήθηκαν να υποστηρίξουν τη συμμετοχή της χώρας τους στη συριακή εκστρατεία. Αρνήθηκε να συμμετάσχει στην επιχείρηση και η Βορειοατλαντική Συμμαχία.

Πηγή

Έκανε ο Ομπάμα ένα ιστορικό βήμα;

Αυτόν τον Αύγουστο στο Ιράκ σκοτώθηκαν 800 άνθρωποι. Κατά την «επίσημη» καταμέτρηση, αυτήν που μπορεί να κάμει ένα διαλυμένο στα εξ ων είχε συντεθεί απ’ τη μαμά αποικιοκρατία κράτος.

Το πιθανότερο είναι οι νεκροί να ’ναι πολλοί περισσότεροι - με αυτούς τους ρυθμούς αιμορραγεί η χώρα διαμάντι στο στέμμα του Νόμπελ Ειρήνης που φοράει ο Ομπάμα.

Πριν από λίγα μόλις χρόνια ο Κόλιν Πάουελ ομολογούσε σε συνέντευξη Τύπου ότι «εξαπατήθηκε». Οτι η CIA τον φλόμωσε στα ψέματα για τα «χημικά όπλα του Σαντάμ Χουσεΐν». Πάλι μόλις πριν από λίγο καιρό ο στρατηγός Wesley Clark δήλωνε και αυτός σε συνέντευξη στην τηλεόραση ότι η επίθεση στη Συρία ήταν προγραμματισμένη απ’ το 2001. Μάλιστα ο στρατηγός περιέγραφε τότε πώς έμαθε για αυτό το σχέδιο, έτσι στα «ξεκάρφωτα», καθώς επίσης και ότι η μεγαλειώδης στρατηγική για αυτήν την επιχείρηση θα μπορούσε να συνοψισθεί στη λογική ότι: όποιος διαθέτει ένα σφυρί χρειάζεται ένα καρφί.

Είναι μια αλήθεια. Τα όπλα πρέπει να κινούνται. Οπως και τα κεφάλαια. Αρκεί να μην κινούνται οι ιδέες. Ομως, όπως και να ’χει 20 χρόνια πολέμων έχουν κάπως «κουράσει» την κοινή γνώμη στη Δύση, μια κοινή γνώμη που υποδέχθηκε συχνά αυτούς τους πολέμους με τον ενθουσιασμό των νεοσύλλεκτων του Μεγάλου Πολέμου, πριν να μάθουν τι εστί Υπρ, Βερντέν και Σωμ.

Πολλά τα φέρετρα των στρατιωτών που επέστρεψαν στις ΗΠΑ και τη Βρετανία κι ακόμα περισσότεροι οι τραυματίες, ακρωτηριασμένοι. Τρελοί, ζωντανοί νεκροί. Σε ορισμένες περιπτώσεις οι απώλειες στο πεδίο της μάχης «ολοκληρώνονται» μετά την επιστροφή στην πατρίδα, με αυτοκτονίες, δολοφονίες οικείων και εξαφανίσεις - απώλειες στα μετόπισθεν συχνά μεγαλύτερες από εκείνες της πρώτης γραμμής.

Οσο και να το κάνεις, είναι συγκινητικό! Στρατιώτες που χαπακώνει ο στρατός για να δολοφονούν, και χαπακώνονται και οι ίδιοι για να το αντέξουν, σου ραγίζουν την καρδιά. Ακόμα κι αν έχεις μείνει ασυγκίνητος απ’ τον θάνατο χιλιάδων μαχητών, παιδιών, γυναικών και γερόντων στις πρώην αποικίες και νυν κατεχόμενα εδάφη ή προτεκτοράτα, θα σε συγκινήσει οπωσδήποτε το πρωτογενές πλεόνασμα παράνοιας του δεκανέα Τζων Σμιθ, ο οποίος αφού επέστρεψε στο Τζάκσονβιλ Οκλαχόμα, εκτέλεσε τη γυναίκα του, εκτέλεσε τα παιδιά του κι αυτοκτόνησε.

Κάπως έτσι, με το ένα και το άλλο η κοινή γνώμη στη Δύση έχει μεταστραφεί και μεγάλο μέρος της συμμερίζεται πλέον τις εναντιώσεις των «γραφικών» στους ανθρωπιστικούς πολέμους των Μπους και Μπους, Κλίντον, Ομπάμα και CIA. Με αποτέλεσμα να υπάρχει μέγας κίνδυνος ο συρφετός των αληταράδων (μισθοφόροι, Μπλακ Γουώτερ, Αλ Κάιντα, Αμερικανοβρετανοί πράκτορες, σιωνιστές και άλλα τομάρια) να απομείνουν να επιχειρούν μόνοι τους στη Συρία, εκτός κι αν σπεύσει ο νανογίγας Ολανδρέου να δώσει χείραν βοηθείας - «γαλλικού» άλλωστε «ενδιαφέροντος» η Συρία κάποτε. Ενα «κάποτε» όχι πολύ μακρινό.

Ομως, πέρα απ’ το γκροτέσκ αυτής της κατάστασης, φαίνεται να διαμορφώνονται νέα δεδομένα στην παγκόσμια γεωπολιτική. Μάλλον ο Πρόεδρος Ομπάμα έχει κάνει ένα ιστορικό βήμα μπροστά. Κι όχι απαραιτήτως προς τον γκρεμό.

Εως τώρα, οι ΗΠΑ ασκούσαν την ηγεμονία τους μέσα από συμμαχίες, συναινέσεις και ανοχές. Βεβαίως το δόγμα τους για τον (εν πολλοίς χειραγωγούμενο απ’ τις ίδιες) ΟΗΕ ήταν απλό. Οταν εξασφάλιζαν την έγκριση του Οργανισμού για την πολιτική τους, οι πόλεμοι βαφτίζονταν νόμιμοι. Οταν δεν τα κατάφερναν, έγραφαν τον ΟΗΕ στα παλιά τους άρβυλα και κατέφευγαν σε συμμαχίες προθύμων. Και στις δύο περιπτώσεις το «δίκαιο» του ισχυρότερου μπορούσε να εμφανίζεται ως τήρηση του Διεθνούς Δικαίου ή ως έκφραση ηθικών προταγμάτων, αναλόγως. Προταγμάτων που εκφράζουν το κοινό περί δικαίου αίσθημα που έχει, ή εκπαιδεύεται να έχει, η πλειοψηφία σε μια δυτική κοινωνία.

Στην τρέχουσα κρίση, αυτό το μοτίβο έσπασε.

Το Βρετανικό Κοινοβούλιο έβγαλε τη Βρετανία απ’ τη νέα σταυροφορία. Να πιστέψει κανείς ότι ο Κάμερον έκανε την γκάφα (να πάει στη Βουλή) που δεν έκανε ο Μπλαιρ; Να πιστέψει κανείς ότι έπιασε ορισμένους τόρυδες κρίση συνείδησης για τα εγκλήματα που έχουν κάνει, κάνουν και θα κάνουν; Να πιστέψει κανείς ότι η αντιπολίτευση των Εργατικών κι αυτός ο θλιβερός Μίλιμπαντ είχαν ανέβει στα κάγκελα απειλώντας ότι δεν θα δεχθούν ποτέ ξανά τον τίτλο του ιππότη της καλτσοδέτας; Να πιστέψει κανείς ότι ο πρίγκιπας Χάρυ βαρέθηκε να πολυβολεί Αφγανούς απ’ το ελικόπτερό του σαν να κυνηγάει αλεπούδες στο Σάσεξ; Μάλλον όχι.

Τι είδε λοιπόν ο Κάμερον να έρχεται κι έσπευσε στη Βουλή των Κοινοτήτων να «χάσει»; Γιατί ο Λαβρόφ δήλωσε στεντορίως ότι η «Ρωσία δεν θα εμπλακεί σε πόλεμο με κανέναν», αντί του συνήθους περί υπεράσπισης των συμφερόντων της χώρας του στην περιοχή; Και γιατί ο Πούτιν χρησιμοποίησε πρωτοφανείς χαρακτηρισμούς για «πολιτική ηλιθιότητα» (προφανώς του Ομπάμα), ενώ ταυτοχρόνως η ναυαρχίδα του Στόλου της Βαλτικής έπαιρνε διαταγή να καταπλεύσει στην περιοχή της κρίσης;

Οι απαντήσεις μάλλον ενυπάρχουν στο διάγγελμα Ομπάμα. Οι ΗΠΑ έχουν απασφαλίσει. Βασίζονται πλέον κυρίως στη στρατιωτική τους ισχύ κι όχι στη διπλωματική ομπρέλα που έδινε σε αυτήν την ισχύ έστω τη νομιμότητα ενός κατά συνθήκη ψεύδους. (Συν το γεγονός ότι αυτή η εκάστοτε διπλωματική ομπρέλα προσεπόριζε στις ΗΠΑ και τη στρατιωτική συνεπικουρία άλλων δυνάμεων).

Αλλά, αν οι ΗΠΑ αποδεσμεύονται απ’ τη συναίνεση ιστορικών συμμάχων τους όπως η Βρετανία σημαίνει ότι γίνονται ακόμα πιο επικίνδυνες μπαίνοντας στον πειρασμό της μονοκρατορίας - το τελευταίο και πιο παρακμιακό στάδιο μιας αυτοκρατορίας. Οι σχέσεις των ΗΠΑ με ήσσονος σημασίας (πολιτικής) δυνάμεις, αλλά ισχυρές στρατιωτικώς, όπως το Ισραήλ, η Τουρκία ή το Πακιστάν, έχουν μεγάλη αξία στο γεωπολιτικό παιχνίδι, πλην όμως υποφέρουν από πλήθος μεταβλητών και πάντως υπάρχουν χωρίς την αξία του στρατηγικού εταίρου, όπως ήταν, αν δεν ξαναγίνει, η Βρετανία για τις ΗΠΑ.

Ο ελιγμός Ομπάμα να πάει στο Κογκρέσο δεν συνιστά αναδίπλωση ούτε, πολύ περισσότερο, μαρτυρά φόβο μπροστά στην κούραση του αμερικάνικου εκλογικού σώματος απ’ τους πολέμους - ου μην και τις διαψεύσεις για τον τερματισμό τους. Κάτι τέτοια ξέρει να τα απορροφά το πολιτικό σύστημα - «κι εμείς κουρασμένοι είμαστε» δήλωσε ο Κέρυ, αλλά! Πάντα υπάρχει ένα αλλά. Τώρα ο Ομπάμα απευθύνεται στο Κογκρέσο για να δείξει στον κόσμο ότι δεν χρειάζεται να απευθύνεται σε κανέναν άλλον.

Οτι η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ μπορεί να χρειάζεται πιόνια, αλλά δεν χρειάζεται απαραιτήτως και συνεταίρους.

Το πρόβλημα σε αυτή τη λογική που υπαγορεύει η στρατιωτική ισχύς είναι η ίδια η στρατιωτική ισχύς. Τουλάχιστον στη συμβατή της εκδοχή. Αν δηλαδή οι ΗΠΑ μπουκάρουν στη Συρία, θα βγουν ποτέ; κι αν βγουν, πώς θα βγουν; Πόσο Ιράκ ή Αφγανιστάν μπορεί να αντέξει ακόμα το Τενεσσή ή η Οκλαχόμα;

O Ομπάμα έκανε ένα πρώτο βήμα στο μονοπάτι του πολέμου «όποτε μου καπνίσει». Αυτό εν μέρει οφείλεται στο γεγονός ότι για πολλά χρόνια τώρα η στρατηγική των ΗΠΑ απορρέει κυρίως απ’ τις επιλογές τους κι όχι απ’ τον σχεδιασμό τους.

Με δεδομένο ότι η πολιτική των ΗΠΑ βασίζεται στη στρατιωτική ισχύ και την έκδοση χρήματος, είναι πολύ πιθανό η υπερεκτίμηση του πρώτου παράγοντα να τις οδηγήσει σε αδιέξοδο - όσον κι αν οι πόλεμοι θρέφουν την οικονομία τους. Διότι ναι μεν οι ΗΠΑ διαθέτουν συντριπτική υπεροπλία για έναν ολοκληρωτικό (συμβατικό ή πυρηνικό) πόλεμο, αλλά εις ό,τι αφορά τις τοπικές συρράξεις (πολύ μικρής ή πολύ μεγάλης έκτασης), η εν λόγω υπεροπλία τους υποβαθμίζεται και εξαρτάται από παράγοντες που δεν μπορούν να ελέγξουν. Οπως έπαθαν στον αχανή, πολύπλοκο και αρχαίο μουσουλμανικό κόσμο.

Αν λοιπόν οι Αγγλοι δεν έφυγαν απ’ τη Βασόρα για να επιστρέψουν στην Ταρσό, οι Αμερικανοί θα αιμορραγούν και στις δύο. Παραδόξως, αυτό δήλωσε στον κόσμο με το διάγγελμά του ο Ομπάμα: οι ΗΠΑ θα αιμορραγούν όπου γουστάρουν, όποτε γουστάρουν και για όσο (;) γουστάρουν.

Ισως διότι για αυτήν τη χώρα ο μόνος τρόπος για να μείνει ζωντανή είναι η αιμορραγία της. Και μαζί της η αιμορραγία όλων των άλλων. Που «νομιμοποιείται» να σκοτώνει παντού στον κόσμο ο δεκανέας Τζων Σμιθ πριν να τρελαθεί, να γυρίσει σπίτι του και να σκοτώσει τα παιδιά του.

 

email: stathis@enikos.gr

Του Στάθη από enikos

Ληγμένοι πολιτικοί...

Πήραν μια έκφραση από την καθημερινή αργκό και την έκαναν αγορανομική διάταξη. Μια φράση που χρόνια ολόκληρα κυκλοφορούσε ως αστείο («πήρε ληγμένα»), την πήραν και την έβαλαν κανονικά και με το νόμο στην καθημερινή διατροφή του χειμαζόμενου λαού, υποβιβάζοντας την ανάγκη του ανθρώπου για τροφή.

Κάποιοι φωστήρες των υπουργείων Ανάπτυξης και Υγείας θεσμοθέτησαν το «φάτε ληγμένα» ως πνευματικοί απόγονοι της Μαρίας Αντουανέτας.

Μόνο που στην περίπτωσή μας, αφού δεν έχουμε να φάμε παντεσπάνι, θα μπορούμε να τρώμε ελεύθερα ό,τι ληγμένο έχει απομείνει στα ράφια των σούπερ μάρκετ.

Αυτή ήταν η ανήθικη απάντηση στη φτώχεια που μαστίζει ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, αντιμετωπίζοντας ανθρώπους ως δεύτερης διαλογής όντα που τους κάνεις και χάρη να πουλάς σκουπίδια που «αλλιώς θα πέταγες». Αυτή ήταν η απάντηση στην θλιβερή πραγματικότητα των 500.000 παιδιών που, σύμφωνα με την Unicef, υποσιτίζονται σήμερα στη χώρα μας. Ληγμένες αποφάσεις, από ληγμένους πολιτικούς προς ληγμένους πολίτες.

Μόνο που καλά θα κάνουν οι εμπνευστές της συγκεκριμένης διάταξης να κοιτάξουν στην πόρτα του γραφείου τους την ημερομηνία λήξης της δικής τους θητείας στα ράφια των υπουργείων...

Του Πέτρου Κατσάκου