Οι καθηγητάδες του ΔΠΘ γκρεμίζουν τον Ελληνισμό…!

Διέγραψαν την λέξη «ελληνική» από το τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης

Ο φερόμενος και ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, γνωστός επίσης ως «δανειστής του Ανδρέα» έβαλε την υπογραφή του!

Αντώνης Κουνάδης: Για εθνικούς λόγους δεν έπρεπε να γίνει αυτό

Ξηλώνουν το ένα μετά το άλλο, ό,τι έχει σχέση με τούτη την πατρίδα. Κόκκινο πανί είναι για κάποιους η λέξη «ελληνική» και επιτίθενται εναντίον της σαν μαινόμενοι ταύροι! Και δεν πρόκειται για κάποιους τυχαίους, ανώνυμους πολίτες. Μιλάμε για μεγαλοκαθηγητάδες, πανεπιστημιακούς δασκάλους που διαπαιδαγωγούν τα παιδιά μας, οι οποίοι ξαφνικά ανακάλυψαν ότι για όλα τα δεινά του λαού της χώρας μας, που είναι κρεμασμένη στα κάγκελα, φταίει το ότι το Τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης… λέγεται κακώς Ελληνικής Φιλολογίας και πρέπει να φύγει το… «ελληνικής»!

Και αυθωρεί και παραχρήμα έβαλαν μπροστά τον μηχανισμό για να διαγραφεί. Και μάλιστα, σε ένα πανεπιστήμιο που βρίσκεται στην εσχατιά της ελληνικής επικράτειας, με την Τουρκία απέναντι να δίνει μάχη, με χρήμα πολύ και κάθε είδους… εξαγορές, για να λέγεται «τουρκική» η μουσουλμανική μειονότητα που ζει στην Ξάνθη και στην Ροδόπη, με στόχο σε κάποια χρόνια η Θράκη να αποτελεί τουρκική επαρχία.

Όλους αυτούς τους καθηγητάδες (τα ονόματά τους τα παραθέτουμε παρακάτω) δεν τους ακούσαμε ποτέ να καταγγέλλουν την ανθελληνική δραστηριότητα και την προπαγάνδα του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή, ούτε είδαμε ποτέ ένα κείμενό τους όπου να καταγγέλλεται η παραχάραξη των διεθνών συνθηκών και να ξεκαθαρίζεται ότι η μειονότητα είναι θρησκευτική και όχι εθνική. Έχουν άραγε κάποια απάντηση;

Να μείνουμε όμως στο κατόρθωμά τους, μια και πέτυχαν να φύγει το «ελληνική» -καημένη πατρίδα σε ποια χέρια έπεσες για να σε υπερασπισθούν…- από τον τίτλο του τμήματος και να ονομάζεται πλέον ψυχρά «Τμήμα Φιλολογίας» και τι καλό θα προκύψει τώρα που αφαιρέθηκε το «Ελληνική»;

Πολύ θα θέλαμε να μας δώσουν τα φώτα τους οι 19 καθηγητάδες που μονοκούκι ψήφισαν να σβηστεί η ελληνικότητα του τμήματος του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ Δημοκριτείου Πανεπιστημίου. Αλλά εκείνοι που επιλέγουν να σπουδάσουν εκεί γνωρίζουν πολύ καλά σε ποιο πανεπιστήμιο επέλεξαν να φοιτήσουν και δευτερευόντως ενδιαφέρονται για τη Λατινική Φιλολογία και Γλώσσα.

Ένα ακόμη ερώτημα που χρειάζεται να απαντηθεί είναι: Από πού, από ποιους μπήκε το θέμα να διαγραφεί η λέξη «ελληνική» από τον τίτλο του τμήματος; Υπήρξαν προτάσεις έγγραφες; Ποιοι τις είχαν υποβάλλει; Συζητήθηκαν ποτέ ή έτσι, από το πουθενά, ο πρόεδρος του Συμβουλίου Διοίκησης κ. Γ. Παναγιωτόπουλος έφερε το θέμα στη συνεδρίαση της 3ης Ιουλίου; Πολύ χρήσιμη θα ήταν η απάντησή του…

Ο Παπούλιας συναίνεσε!

Αλλά τι να προσάψεις στη Σύγκλητο του ΔΠΘ, στον πρόεδρο του Συμβουλίου και στους 19 καθηγητάδες, όταν ο Έλληνας «Πρόεδρος της Δημοκρατίας» Κάρολος Παπούλιας, υπέγραψε χωρίς τον παραμικρό δισταγμό το Προεδρικό Διάταγμα και πλέον έχει και τη συναίνεσή του η διαγραφή της λέξης «ελληνική»; Ώρα να αλλάξουμε και το όνομα της πατρίδας, επειδή κάποιους τους ενοχλεί το «Ελλάδα»… Θα τρίζουν τα κόκαλα του Ανδρέα, Πρόεδρε…

Θα μπορούσε, πάντως, ο κ. Παπούλιας πριν υπογράψει το Προεδρικό Διάταγμα που σβήνει με… μπλάνκο τη λέξη «ελληνική» να ρωτούσε τον καλό του φίλο, ακαδημαϊκό Αντώνη Κουνάδη, ομότιμο καθηγητή του ΕΜΠ και πρόεδρο της «Ελληνικής Γλωσσικής Κληρονομιάς». Και εκείνος θα του έλεγε ότι «το θέμα είναι πολύ σοβαρό και για εθνικούς λόγους πρέπει να μείνει όπως έχει ο τίτλος.

Τι κρύβει η πρεμούρα;

Φαίνεται, όμως, ότι κάποιοι επείγονταν να διαγραφεί η λέξη «ελληνική», γι αυτό και ο πρόεδρος του Συμβουλίου απέρριψε την πρόταση του ακαδημαϊκού Αντώνη Κουνάδη να αναβληθεί η συνεδρίαση που είχε προγραμματιστεί για τις 3 Ιουλίου, όχι μόνο γιατί δεν μπορούσε να παραστεί επειδή εκείνη την ημέρα ο κ. Κουνάδης έπρεπε να συμμετάσχει στη συνεδρίαση στο υπουργείο Εξωτερικών ως μέλος της Επιτροπής της Βουλής για θέματα του Απόδημου Ελληνισμού, αλλά και γιατί το θέμα της μετονομασίας του τμήματος θα έπρεπε να συζητηθεί εξαρχής, με όλα τα στοιχεία.

Συγκεκριμένα, στην επιστολή που έστειλε στον πρόεδρο του Συμβουλίου του ΔΠΘ επισημαίνει τα εξής, που είναι χρήσιμο να τα διαβάσει και ο κ. «Πρόεδρος της Δημοκρατίας» για να αντιληφθεί τι υπέγραψε:

«Τα επιχειρήματα της μετονομασίας του «Τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας» σε «Τμήμα Φιλολογίας», ΔΕΝ δικαιολογούν μία τέτοια μεταβολή, διότι όπως προκύπτει από το ΠΔ 365 (ΦΕΚ 156/13-9-1993 τ.Α’) ιδρύσεως του Τμήματος αυτού στο γνωστικό αντικείμενό του είναι μεταξύ άλλων η μελέτη και έρευνα του Βυζαντινού κόσμου, στον οποίο εμπεριέχεται ο Ρωμαϊκός κόσμος, με προέχουσα την Ελληνική και δευτερευόντως τη Λατινική γλώσσα. Ως προς δε τη «γλωσσολογία» που αναφέρεται επίσης μεταξύ των επιχειρημάτων, πρέπει να παρατηρηθεί ότι τόσο στην γενική όσο και στην συγκριτική γλωσσολογία η Ελληνική γλώσσα έχει εν προκειμένου προέχουσα θέση συγκρινόμενη με τη Λατινική και τη Σανσκριτική και λοιπές συναφείς γλώσσες.

Κύριε Πρόεδρε,

Επειδή το θέμα είναι πολύ σοβαρό και για λόγους εθνικούς εν όψει και του τόπου όπου εδρεύει το Τμήμα, θα παρακαλούσα όπως αναβληθεί η συζήτησή του, ώστε να συγκεντρωθούν όλα τα αναγκαία στοιχεία (π.χ. κανονισμοί συναφών τμημάτων – σχολών ΑΕΙ της χώρας) συμπεριλαμβανομένης και της εκθέσεως εξωτερικής αξιολόγησης, που υπήρξε η αφορμή εγέρσεως του θέματος».

Οι 19 που υπέγραψαν κατά της λέξης «Ελληνική»!

Όπως προκύπτει από τα πρακτικά, η γενική συνέλευση του Τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας που συνήλθε την Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014 «αποφάσισε ομόφωνα να προτείνει τη μετονομασία του Τμήματος από «Τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας» σε «Τμήμα Φιλολογίας». Τελεία και παύλα;.

Στην περί ο λόγος γενική συνέλευση μετείχαν και ψήφισαν σαν ένας άνθρωπος. Δεν είναι περίεργο το ότι ούτε ένας δεν διαφώνησε; Μετά κατηγορούν τους βουλευτές ότι ψηφίζουν σαν αγέλη, οι εξής δάσκαλοι των παιδιών μας:

1. Ζωή Γαβριηλίδου, καθηγήτρια, πρόεδρος τμήματος

2. Χαρίκλεια Ιωαννίδου, καθηγήτρια

3. Φλώρα Μανακίδου, καθηγήτρια

4. Μαρία Τζιάτζη, καθηγήτρια, αναπληρώτρια πρόεδρος τμήματος

5. Ελισάβετ Αρσενίου, αν. καθηγήτρια

6. Πηνελόπη Καμπάκη – Βουγιουκλή, αν. καθηγήτρια

7. Παπαγιάννης Γρηγόριος, αν. καθηγητής

8. Παναγιώτα Σαρίσχουλη, αν. καθηγήτρια

9. Τσουρής Κων/νος, αν. καθηγητής

10. Βούλγαρη Σοφία, επ. καθηγήτρια

11. Μαστρογιάννη Άννα, επ. καθηγήτρια

12. Μαυρέλος Νικόλαος, επ. καθηγητής

13. Μπουσές Σταμάτης, επ. καθηγητής

14. Παπαδοπούλου Ιωάννα, επ. καθηγήτρια

15. Tocci Raimondo, επ. καθηγητής

16. Αργυροκαστρίτου – Χατζή Αικατερίνη, επ. καθηγήτρια

17. Κωνσταντινίδου Μαρία, λέκτορας

18. Μιχαλόπουλος Χαρίλαος, λέκτορας

19. Νικολαΐδου Σμαρώ, λέκτορας

Πηγή εφημ. «Το Παρόν»

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου 

Σταθερά αδιάλλακτη η σκοπιανή ηγεσία, ενώ το θέμα περιπλέκεται…

Γράφει ο Νίκος Τουμάσης

Με τις συζητήσεις στην έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη να συνεχίζονται χωρίς εξέλιξη και ουσία, σταθερά αδιάλλακτη στο θέμα του ονόματος παραμένει η πλευρά των Σκοπίων, αφού μόλις την περασμένη εβδομάδα, με δηλώσεις του που δεν θεώρησαν τα ελληνικά ΜΜΕ πως πρέπει να πληροφορηθούν οι Έλληνες πολίτες, ο πρόεδρος της Βουλής και πρώην υπουργός Εξωτερικών της ΠΓΔΜ Μιλόσοσκι, πρότεινε ειρωνευόμενος στον έλληνα πρωθυπουργό να επισκεφθεί τη Φλώρνα, την Καστοριά και την Έδεσσα για να διαπιστώσει προσωπικά πως η «μακεδονική μειονότητα διατηρεί και ομιλεί την μακεδονική γλώσσα»! Χαρακτήρισε μάλιστα τον έλληνα πρωθυπουργό δέσμιο ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων σε βάρος της ΠΓΔΜ και αντιλήψεων του 1900!!

Βέβαια, στο Βαλκανικό μας μωσαϊκό, είναι συχνό το φαινόμενο να επικαλούνται οι ηγεσίες όμορων χωρών αλυτρωτικές παραδοξολογίες προκειμένου να αποσπάσουν την προσοχή των πολιτών τους από τα σοβαρά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που τους ταλανίζουν.

Αυτά συμβαίνουν την ίδια στιγμή που λαμβάνουν χώρα από την περασμένη εβδομάδα σοβαρές αιματηρές συγκρούσεις ανάμεσα στους Αλβανούς των Σκοπίων και τους σκοπιανούς κατοίκους που αυτοαποκαλούνται Σλαβομακεδόνες, με αφορμή την καταδίκη Αλβανών των Σκοπίων σε ισόβια δεσμά.

Αιτία, η δολοφονία, το 2012, έξι νεαρών ντόπιων ψαράδων από τους Αλβανούς, λόγω εθνοτικού μίσους και η ανακοίνωση της καταδικαστικής απόφασης για τους συλληφθέντες δράστες από δικαστήριο των Σκοπίων, που ηλέκτρισε περισσότερο την ατμόσφαιρα ανάμεσα στις δύο πλευρές. Παράλληλα, τη Δευτέρα στη συνοικία των Σκοπίων Gazi-Baba, παρουσιάστηκε με επισημότητα άλλο ένα μνημείο που αναπαριστά τη «Μεγάλη Μακεδονία του Αιγαίου», συνοδευόμενη με επιβλητικό ανάγλυφο ήλιο της Βεργίνας.

Όμως, μέσα σε αυτό το κλίμα, ενώ η ηγεσία της ΠΓΔΜ εντείνει την εθνικιστική προπαγάνδα αναγνώρισης της «γλώσσας», «καταγωγής» κ.λ.π. των κατοίκων, πριν αλέκτορα φωνήσαι, σε συνένευξή του στο βουλγαρικό πρακτορείο Φόκους, ο διευθυντής του Εθνικού Μουσείου της Σόφιας Μπόζινταρ Ντιμιτρόφ, αναφερόμενος στην επιθυμία να αναγνωριστεί η γλώσσα των Σκοπιανών ως «μακεδονική», καθώς και η ιστορία τους, ώστε να διαχωριστεί από τη βουλγαρική παράδοση, επικαλούμενος την ιστορική και επιστημονική πραγματικότητα, κονιορτοποίησε τις έωλες σκοπιανές προσδοκίες λέγοντας πως «Είναι αδύνατον να παραγραφεί η ιστορική αλήθεια» και ότι «η κυβέρνηση των Σκοπίων σκόπιμα δημιουργεί προσκόμματα, για να μην ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί οι επικεφαλής της γνωρίζουν ότι η ένταξη στην ΕΕ σημαίνει επιβολή κανόνων της Ευρώπης, με τους οποίους η πολιτική ελίτ της χώρας δεν θα είναι σε θέση να προσαρμοστεί, διότι δεν θα μπορεί να κλέβει τόσο ανελέητα τους πολίτες της, όπως κάνει σήμερα».
Παρέμβαση για το θέμα του ονόματος της ΠΓΔΜ έκανε και ο Αλί Αχμέτι, ηγέτης των αλβανών κατοίκων της ΠΓΔΜ και του μεγαλύτερου κόμματος αλβανών της ΠΓΔΜ, οι οποίοι αριθμούν περίπου στο 26% της χώρας, σε συνάντηση που είχε με τον πρώην πρόεδρο του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ, Χάουαρντ Ντιν, λέγοντας πως:
«Η απόφαση της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι το 2008 αναφέρει ότι η FYROM θα ενταχθεί στη Συμμαχία το συντομότερο δυνατόν, με την προϋπόθεση να συμβιβαστεί με την Ελλάδα. Αυτή η απόφαση βρίσκεται σε ισχύ». Ο Αχμέτι τόνισε κατά τη συνάντηση αυτή ότι «τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή» και ότι «οι δύο πλευρές είναι κοντά σε μία συμβιβαστική λύση, αλλά θα πρέπει να καθίσουν και να μιλήσουν με διεθνή διαμεσολάβηση».

Σε κάθε περίπτωση, αυτοί που ασχολούνται με το βαλκανικό παζλ, διαπιστώνουν πως εσχάτως παρατηρούνται κινήσεις που δεν είναι άσχετες από τις εξελίξεις τόσο στη Νοτιο-ανατολική Μεσόγειο όσο και στον παραδοσιακό εύθραυστο βαλκανικό θύλακα της νοτιο-ανατολικής ευρωπαϊκής ηπείρου που συναποτελούν χώρες και λαοί που πολλά τους χώρισαν στο παρελθόν και που στις ημέρες μας, αντί να αναζητούν σημεία συνεννόησης, οι ισχυροί αφέντες της γης φροντίζουν, παρασκηνιακά και με δοτές κυβερνήσεις, να πολλαπλασιάζουν τα σημεία διακρατικής τριβής και έντασης.

Πηγή εφημ. «Το Παρόν»


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ιστορικού Υλισμού μονοκρατορία

Γράφει ο Χρήστος Γιανναράς

Ονομάστηκε «ευρωσκεπτικισμός» το (κάπως όψιμο) κύμα επιφυλάξεων για τη σκοπιμότητα και αποτελεσματικότητα της «ευρωπαϊκής ενοποίησης» (ή «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης»): Δηλαδή για το εγχείρημα της ένωσης όλων των κρατών της Ευρώπης –με την «ένωση» να σημαίνει τη διαμόρφωση (και θεσμοποίηση) κοινής πολιτικής σε όλους τους κεφαλαιώδεις τομείς της οργανωμένης συνύπαρξης.

Λέγεται ότι το όραμα μιας ενωμένης Ευρώπης γεννήθηκε μέσα από την εμπειρία της φρίκης των δύο ενδοευρωπαϊκών, που εξελίχθηκαν σε παγκόσμιους, πολέμων, στον 20ό αιώνα. Και εκπροσωπήθηκε το όραμα από αναστήματα πολιτικών ανδρών διακεκριμένα. Τα κριτήρια – κίνητρα που πρυτάνευσαν είχαν οπωσδήποτε τον ρομαντισμό της ειρηνικής συνύπαρξης, αλλά ήσαν κυρίως χρησιμοθηρικά: Να επιβιώσει η Ευρώπη, όχι για να διασώσει τη γονιμότητα της πολιτισμικής ιδιομορφίας καθενός από τους λαούς της, αλλά πρωτίστως για να διασώσει την ισχύ της στη διεθνή οργάνωση της παραγωγής και στη λειτουργία της οικονομίας. Μόνο με την οικονομική και παραγωγική της δυναμική θα μπορούσε η Ευρώπη να ανταγωνιστεί τις οικονομίες που αναδύονταν στην Απω Ανατολή και την κυριαρχία των ΗΠΑ στη διεθνή αγορά.

Σχεδόν αυτονόητα το όραμα της ευρωπαϊκής ενοποίησης υποτάχθηκε στις απαιτήσεις και στη λογική των οικονομολόγων. Μοιάζει να μην υπήρξε υποψία ότι παρακάμπτοντας την ιστορική δυναμική και γονιμότητα της ξεχωριστής κουλτούρας (καλλιέργειας - παράδοσης) κάθε έθνους - κράτους της Ευρώπης, κρατούσαν εγκλωβισμένη την ήπειρο στους ίδιους ανταγωνισμούς και στις αντιπαλότητες που γέννησαν τους εφιάλτες του παρελθόντος. Αγγλοσάξωνες και Γερμανοί, λατινόφωνος νότος και σκανδιναβικός προτεσταντικός ορθολογισμός, αν πρέπει να συντονιστούν πρωτίστως στον οικονομικό στίβο, θα μεταβάλουν νομοτελειακά τον «συντονισμό» σε πεδίο ανταγωνισμού ισχύος.

Ταυτόχρονα, ο περιορισμός της ευρωπαϊκής ενοποίησης στο οικονομικό (πρωταρχικά και σχεδόν αποκλειστικά) πεδίο, ευνοεί μιαν επιπόλαιη τάση που θέλει την Ευρώπη ένα περίπου αντίγραφο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Επιπόλαιη μια τέτοια στόχευση, γιατί παραθεωρεί την ειδοποιό διαφορά της κοινωνίας των ΗΠΑ, διαφορά καταγωγικής συγκρότησης: Η αμερικανική είναι μια κοινωνία μεταναστών, συγκροτήθηκε και οργανώθηκε με τη λογική των αναγκών του μετανάστη, κοινή βάση συνεννόησης και κοινός στόχος για τη συνύπαρξη είναι η αναζήτηση οικονομικής επιτυχίας. Οι άξονες συνοχής των ευρωπαϊκών κοινωνιών ήταν πάντοτε πρωτευόντως άλλοι (η Ιστορία, η γλώσσα, μια συνείδηση ιδιαιτερότητας διαμορφωμένη «ανεπαισθήτως» από τη μετοχή - εμπειρία στα επιτεύγματα σκέψης και Τέχνης, μαζί και η μετοχή στην «πράξη» της συμβίωσης: ήθη, έθιμα, νοο-τροπία).

Η αμερικανική είναι καταγωγικά κοινωνία της «ευκαιρίας»: άξονας συνοχής ούτε η προέλευση ούτε οι ιστορικοί εθισμοί ούτε η διακριτή «καλλιέργεια», αλλά μόνο η κοινή για όλους «ευκαιρία» να πλουτίσουν, αν εργαστούν σκληρά – να δοκιμάσουν την τόλμη τους, να αξιοποιήσουν συγκυρίες, να διακριθούν στον ανταγωνισμό.

Κυρίαρχος σε τέτοιες συνθήκες είναι ο νόμος της ζούγκλας: ο δυνατός επιβιώνει και πλουτίζει, ο αδύναμος συντρίβεται. Μετριάζεται ίσως στις ΗΠΑ από μιαν αυτονόητη για όλους πειθάρχηση στις αρχές του αγγλοσαξωνικού ηθικισμού - πουριτανισμού. Το λεγόμενο «κοινωνικό κράτος», κράτος πρόνοιας, (τεράστια κατάκτηση της μετα-μεσαιωνικής Ευρώπης, το σημαντικότερο βήμα της εξόδου από την καταγωγική βαρβαρότητα και τον πρωτογονισμό) αναπληρώνεται στην αμερικανική κοινωνία, σε κάποιο ποσοστό, από την ταύτιση του «χριστιανισμού» με την ιδιωτική αγαθοεργό δραστηριότητα. Απλοϊκή η ταύτιση, παιδαριώδης, αλλά ίσως ανακουφίζει την απανθρωπία της άρνησης για προνοιακή κρατική πολιτική.

Η λογική της λατρείας του χρήματος, ορατή σε κάθε παραμικρή πτυχή οργάνωσης του βίου στις ΗΠΑ, δεν εμπόδισε να παραχθούν και εκεί θαυμαστά πανεπιστήμια, εκπληκτικά ερευνητικά κέντρα, να καυχάται αυτή η κοινωνία για τον αριθμό των Διεθνών Διακρίσεων που κερδίζει κάθε χρόνο. Η έρευνα που συντελείται και η καινούργια γνώση που σωρεύεται και οι τεχνολογικές εφαρμογές που ακολουθούν είναι ποσοτικά ιλιγγιώδεις. Αλλά είναι γνώση - επιστήμη - έρευνα σαφώς και απεριφράστως χρηστική, χρησιμοθηρική, αποβλέπει κυρίως στην εμπορεύσιμη «παραγωγή», χρηματοδοτείται από τους κατόχους των μέσων παραγωγής.

Αυτή είναι η καισαρική διαφορά της αμερικανικής από τις ευρωπαϊκές κοινωνίες: Στην Οξφόρδη, στη Σορβόννη, στη Χαϊδελβέργη ή στην Ουψάλα, μπορούσες πάντοτε να σπουδάσεις λ.χ., σανσκριτικά: μια γλώσσα νεκρή, «άχρηστη» – μπορούσες να κερδίσεις τη γνώση για τη γνώση, μόνο για τη χαρά της γνώσης, όχι σαν χρηστικό μέσο για την «παραγωγή», όχι γνώση με στόχο το δολάριο. Η ίδια καισαρική διαφορά σε όλα τα επίπεδα του συλλογικού βίου: Η γνώση για τη γνώση πηγαίνει μαζί και με την ομορφιά για την ομορφιά, τη φιλία για τη χαρά της κοινωνίας, την Τέχνη για την απόλαυση της εκφραστικής του αρρήτου, τον έρωτα για τη μέθη της αυτοπροσφοράς – ο άνθρωπος για τη σχέση, όχι για τη χρήση.

Αλλά προτεραιότητα στη χαρά της σχέσης σημαίνει απόλυτη προτεραιότητα της ετερότητας: Να σώζει ο κάθε άνθρωπος ενεργά τη μοναδικότητά του, την ετερότητα που παράγει η διαφορά της καταγωγής, της γλώσσας, της καλλιέργειας, της παράδοσης, της εμπειρίας των μεταφυσικών αναζητήσεων. Να μην πάψει ο Γάλλος να διαφέρει από τον Πρώσο, ο Ιταλός από τον Δανό, ο Βρετανός από τον Πορτογάλο – να μη μεταμορφωθούμε οι Ευρωπαίοι σε αδιαφοροποίητα αμερικανάκια, απρόσωπους καταναλωτές σε ζωώδη επιβίωση, εξηλιθιωμένους ψηφοφόρους που γνωρίζουν για «πατρίδα» μόνο την ποδοσφαιρική «εθνική» τους ομάδα.

Κάποιες τέτοιες ενστάσεις για τον άκριτο εξαμερικανισμό της Ε.Ε., τις ονόμασαν οι φανατικοί του αναιρετικού κάθε σχέσης καταναλωτισμού (γράφε: της μονοκρατορίας του Ιστορικού Υλισμού) «ευρωσκεπτικισμό». Και έσπευσαν να κατασυκοφαντήσουν το σύμπτωμα: ότι είναι ακροδεξιό, εθνικιστικό, σωβινιστικό, φασιστικό.

Δεν καταλαβαίνουν ότι είναι άλλος στόχος μια ενωμένη Ευρώπη και άλλος η ευρωμαρμελάδα. Δεν βλέπουν τι καρπούς εφιαλτικούς έχει ήδη δώσει η παραίτηση από την ευρωπαϊκή ετερότητα, ο χύδην εξαμερικανισμός.

Πηγή "Καθημερινή"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ο λαός στενάζει, οι δανειστές απαιτούν

Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου 

Η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται σε πορεία μετωπικής σύγκρουσης με τους δανειστές της, μετά την απόφαση του πρωθυπουργού και του υπουργού των Οικονομικών να επιδιώξουν τη μείωση της πίεσης προς τους Ελληνες φορολογούμενους. Ολα τα ελληνικά σπίτια, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα και μία ελάφρυνση των βαρών, που προστέθηκαν λόγω του Μνημονίου, θα ήταν καλοδεχούμενη από τον λαό. Οι φοροαπαλλαγές, όπως και η διανομή του πλεονάσματος, θα μπορούσαν να προσφέρουν μία μικρή ανάσα στους πολίτες, οι οποίοι έχουν εξαναγκαστεί να αποδεχτούν μέτρα άδικα και σκληρά.

Ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Τζέρι Ράις στην ουσία απέρριψε κάθε σκέψη για μείωση της φορολογίας, ενώ δεν αποδέχτηκε αλλαγές στην αγορά εργασίας και στο δικαίωμα της απεργίας. Το «κλειδί» για τους δανειστές είναι η έγκαιρη εφαρμογή των συμφωνηθέντων και, αν αληθεύουν τα ρεπορτάζ των ΜΜΕ, ζητούν να γίνουν οι 600 δράσεις (!) που εκκρεμούν. Ο αριθμός από μόνος του προκαλεί σοκ, διότι αυτό που βασικά υποστηρίζουν οι αξιωματούχοι της τρόικας είναι ότι, παρά τις θυσίες των πολιτών, η χώρα υστερεί στην υλοποίηση των υποχρεώσεών της.

Ο πρωθυπουργός και ο νέος υπουργός των Οικονομικών δεν έχουν πολλά περιθώρια αντίδρασης, αλλά αυτή η διαπίστωση δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι πρέπει να υποκύψουν στις ορέξεις των δανειστών. Οι ξένοι είναι ξένοι και δεν πρόκειται ποτέ να αφουγκραστούν τις αγωνίες του ελληνικού λαού, ούτε τη φτώχεια και την εξαθλίωση που βιώνουν οι πολίτες. Η συνέχιση της σκληρής λιτότητας απογοητεύει τον λαό, ο οποίος δεν μπορεί να πιστέψει ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε σωστό δρόμο όταν αυξάνονται οι φόροι και οι απαγορεύσεις στο όνομα του ελληνικού προγράμματος. Η συνέχιση της ελληνικής προσπάθειας διάσωσης της οικονομίας, για πέμπτη συνεχή χρονιά, μας έχει κάνει δύσπιστους όσον αφορά την αποτελεσματικότητα του Μνη­­­μονίου, που οδήγησε τη χώρα στα βράχια.

Η χώρα κινδυνεύει να «σκάσει» σαν ένα φτηνό μπαλόνι εάν συνεχιστούν η λιτότητα και η αβεβαιότητα για το μέλλον, ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων. Ο κ. Σαμαράς, ο κ. Χαρδούβελης και οι συνεργάτες τους πρέπει να βρουν το θάρρος να αντιμετωπίσουν τη λαίλαπα που έρχεται. Η σύγκρουση με την τρόικα είναι αυτό που επιθυμεί η πλειοψηφία του λαού, αλλά οδηγεί στην αβεβαιότητα. Ετσι, στην περίπτωση αυτή είναι καλύτερη η συνεννόηση κατευθείαν με τους επικεφαλής της τρόικας για να αποφευχθεί η κατάρρευση...

Πηγή "Έθνος"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου 

Είναι εκρηκτική η ατμόσφαιρα

Στην Ουκρανία βρίσκονται σε εξέλιξη σφαγές ανυποψίαστων πολιτών που κάποια στιγμή εξέφρασαν άποψη υπέρ της «μαμάς Ρωσίας». Φρικτά πράγματα!

Το Τζιχάντ θεριεύει στα κράτη του Ισλάμ με αποκρουστικά βίντεο από εκτελέσεις να κάνουν το γύρο του κόσμου, ταράζοντας την… ηρεμία του κοινού που παρακολουθεί αποσβολωμένο τα παιχνίδια του Μουντιάλ!

Στην υποσαχάρια Αφρική, 300.000 παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο από υποσιτισμό, την ώρα που στην πολιτισμένη Δύση (ακόμη και στις χώρες που «γονατίζουν» από τα μνημόνια) τα σκουπίδια γεμίζουν με αχρησιμοποίητα τρόφιμα!

Η Αργεντινή δίνει μάχη με τους «γύπες» των αγορών για «ακούρευτα» ομόλογα που είχε αρνηθεί να πληρώσει στα κερδοσκοπικά funds!

Οι υπερδυνάμεις κρυφακούνε με διαστημικούς κοριούς η μία την άλλη!

Το Ισραήλ και η Παλαιστίνη βομβαρδίζονται μετά τις αποτρόπαιες δολοφονίες εφήβων (ένθεν κακείθεν) που δεν έφταιγαν σε τίποτα. Τα διεθνή πρακτορεία μεταδίδουν φωτογραφίες και από τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα που προκαλούν σοκ: Τραυματιοφορείς να κουβαλάνε κομμένα χέρια και πόδια (από ρουκέτες) στα ασθενοφόρα! Το Τελ Αβίβ -λέγεται- ετοιμάζει μεγάλη χερσαία επίθεση στη (ματωμένη εδώ και χρόνια) Λωρίδα της Γάζας.

Μία ωραία ατμόσφαιρα σε ολόκληρο τον πλανήτη…

Η Τουρκία, στο πλαίσιο των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, θέτει θέμα Θράκης, εκλογής μουφτήδων και μοιρασιάς του Αιγαίου, που είναι πλούσιο (όπως ανακοινώθηκε με χαρακτηριστική καθυστέρηση) σε κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου!

Η πάμπτωχη Ελλάδα (που πνίγεται στα προβλήματα της καθημερινότητας) παρακολουθεί αμήχανη τον Νταβούτογλου να βρυχάται και τον αναπληρωτή πρωθυπουργό(!!!) Ευάγγελο Βενιζέλο να «παραλαμβάνει αδιαμαρτύρητα την «έκθεση απαιτήσεων» της Άγκυρας, η οποία εκτός των άλλων απαράδεκτων, χαρακτηρίζει ως «εκλιπούσα» την Κυπριακή Δημοκρατία!

Η κυβέρνηση «σέρνεται» 49 ημέρες μετά τις ευρωεκλογές όπου αποδοκιμάστηκε έντονα για την πολιτική της, αλλά ερμήνευσε το «μήνυμα» ως παλλαϊκό «μπράβο» για την υπερφορολόγηση που έχει επιβάλλει χωρίς ανάσα στη μεσαία τάξη, τη «ραχοκοκαλιά» του έθνους, η οποία αναζητά εναγωνίως τρόπους να επιβιώσει!

Η τρόικα ζητάει και άλλα μέτρα, πιο σκληρά, πιο δύσκολα!
Το πείραμα πέτυχε, ο ασθενής απέθανε!
Όπως και η προχθεσινή θλιβερή «έξοδος» στις αγορές!

Και ήρθαν κι αυτοί οι «κλώνοι» της… Γκεστάπο και έριξαν εφτά(!!!) γκολ στη Βραζιλία των «μάγων» που κάποτε χόρταιναν τον πεινασμένο κόσμο με μπάλα…

Πηγή εφημ. «Κυριακάτικη Δημοκρατία»


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Σούδα – Λευκωσία: Επιχείρηση «Νίκη» - Πτήση Θανάτου

Εθνική μαρτυρία του ανθυπολοχαγού των Καταδρομών του 1974, Χ. Αποστολάκη, για την αποστολή αυτοκτονίας που διέταξε η Χούντα

Της Πέννυς Κροντηρά

Συνεχίζοντας την έρευνα στον Φάκελο της Κύπρου, φωτίζουμε τα δραματικά γεγονότα του 1974 και αποκαλύπτει την πτήση θανάτου των 13 Noratlas από τη Σούδα των Χανίων προς τη Λευκωσία της Κύπρου, στις 21 προς 22 Ιουλίου το ξημέρωμα.
Η χουντική ηγεσία του δικτάτορα Ιωαννίδη έστειλε τους κομάντο μας σε επιχείρηση αυτοκτονίας. Για να μην εγκλωβιστούν από τα εχθρικά ραντάρ, τα αεροπλάνα πέταξαν χωρίς φώτα, με σιγή ασυρμάτου, χωρίς ραντάρ, χωρίς συνοδεία μαχητικών αεροσκαφών, χωρίς σωσίβια οι καταδρομείς σε πτήση 4 ωρών, σε ύψος μόλις 100 μέτρων πάνω από τη θάλασσα. Η έλλειψη συντονισμού, λόγω του εγκληματικού πραξικοπήματος κατά του Μακαρίου, είχε ως αποτέλεσμα να χτυπηθούν και τα 13 αεροσκάφη από ελληνικά αντιαεροπορικά πυρά, πιθανώς και από τουρκικά και ξένων δυνάμεων στον αέρα της Λευκωσίας, καθώς θεωρήθηκαν ότι ήταν τουρκικά!

Αποκαλύψεις έπειτα από 40 χρόνια

Ο Ηρακλειώτης στην καταγωγή Χαράλαμπος Αποστολάκης, σήμερα συνταξιούχος καθηγητής Φυσικής, ήταν τότε έφεδρος ανθυπολοχαγός της ένδοξης Α’ Μοίρας Καταδρομών και τώρα μέλος του συλλόγου «Κομάντο 1974», που πολέμησαν ηρωικά τους Τούρκους.
Η συνάντησή μας έγινε στα γραφεία του συλλόγου, στην οδό Θεμιστοκλέους, εκεί όπου είναι το «φυλάκιο μνήμης» των τελευταίων τουρκομάχων. Σε κλίμα συναισθηματικά φορτισμένο, μας περιέγραψε την επιχείρηση «Νίκη» σαν να την ξαναζούσε τώρα, αποκαλύπτοντάς μας ότι μιλάει για πρώτη φορά έπειτα από 40 χρόνια!

«Στις 21 Ιουλίου 1974, και ώρα 16.30, ο διοικητής μας, ταγματάρχης Γεώργιος Παπαμελετίου, έλαβε προφορική εντολή από τον ταξίαρχο Γιαννακά της Διοίκησης Καταδρομών να αναδιατάξουμε τις δυνάμεις μας, να αναπροσαρμόσουμε τους φόρτους και τον οπλισμό μας, προκειμένου να αναλάβουμε αποστολή στην Κύπρο, για να υπερασπιστούμε την ανεξαρτησία και την ελευθερία της. Είχαμε πληροφορηθεί ότι η Τουρκία είχε κάνει στρατιωτική εισβολή, το πρωί της 20ης Ιουλίου.

Ο διοικητής κάλεσε τους αξιωματικούς στο γραφείο του και μας ενημέρωσε ότι τα πράγματα άλλαξαν. Ενώ είμασταν προετοιμασμένοι πολεμικά για τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, μας είπε ότι η αποστολή μας ήταν πλέον η Κύπρος, στην οποία θα μεταβαίναμε με αεροσκάφη της Πολεμικής Αεροπορίας που είχαν ήδη απογειωθεί από τα αεροδρόμια της Ελευσίνας και του Βόλου και πετούσαν προς τη Σούδα. Μάλιστα, μόλις τελείωσε η ενημέρωση, με κάλεσε ο αξιωματικός επιχειρήσεων και εκπαιδεύσεως, ταγματάρχης Βασίλειος Μανουράς, από τα Ανώγεια της Κρήτης, και μου ανέθεσε τα καθήκοντα του βοηθού του, αφήνοντας τα καθήκοντα του διμοιρίτη στον 43ο Λόχο».

Τραγουδώντας «Πότε θα κάμει ξαστεριά»
«Αναπροσαρμόσαμε, λοιπόν, το σχέδιο, πήραμε τον ατομικό μας οπλισμό, πυρομαχικά, χειροβομβίδες και έναν ορισμένο αριθμό αντιαρματικών όπλων και πυρομαχικών. Ο διοικητής μας τόνισε να εμψυχώσουμε τους καταδρομείς όσο γινόταν, για να έχουμε μία πολύ καλή ετοιμότητα και ένα καλό αποτέλεσμα. Επίσης, να τους ενημερώσουμε ότι η αποστολή άλλαζε, αλλά χωρίς να τους πούμε ότι θα πηγαίναμε στην Κύπρο. Πράγματι, αυτό έγινε.

Εκ των υστέρων, επειδή εγώ προηγήθηκα με τον ταγματάρχη Βασίλειο Μανουρά, έμαθα ότι έξω από το προαύλιο της Μοίρας ο διοικητής είπε στους καταδρομείς «παιδιά, πάμε για Κύπρο», αλλά δεν το άκουσα εγώ ο ίδιος. Εμείς καλέσαμε στο προαύλιο όλη τη δύναμη της Μοίρας που ήταν σε ετοιμότητα, έγινε η αναφορά και, συντεταγμένα πλέον και πειθαρχημένα, γύρω στις 19.30, επιβιβαστήκαμε στα επιταγμένα λεωφορεία του ΚΤΕΛ και των ιδιωτών από τα Χανιά που είχαν φτάσει. Ο ενθουσιασμός των καταδρομέων ήταν τόσο μεγάλος, που εμείς, έχοντας εκπαιδευτεί στα βουνά σε πραγματικές συνθήκες πολέμου, με αναπτερωμένο ηθικό όλοι μας, τραγουδούσαμε τα τραγούδια της Κρήτης, αντάρτικα και το επαναστατικό τραγούδι «Πότε θα κάμει ξαστεριά», με το βαρύνοντα συμβολισμό του. Περνούσαμε μέσα από την αγορά των Χανίων και ο κόσμος που ήταν ενημερωμένος χειροκροτούσε και μας έλεγε «στο καλό παιδιά και καλό βόλι»…


Με ηθικό υψηλότατο…
«Φτάνοντας στο αεροδρόμιο της Σούδας, γύρω στις 21.30, είδαμε ότι είχαν αφιχθεί τα περισσότερα αεροσκάφη και μέσα βρισκόταν μόνο ένα μέλος του πληρώματος. Οι χειριστές είχαν ήδη μεταβεί στο κέντρο επιχειρήσεων, για να ενημερωθούν από τον ταξίαρχο Στεφαδούρο για τις συνθήκες της αποστολής. Πήρα εντολή από τον ταγματάρχη Μανουρά να συντονίσω και να οργανώσουμε γρήγορα την επιβίβαση των καταδρομέων στα αεροσκάφη μαζί με τους διοικητές των λόχων και τους διμοιρίτες. Η επιβίβαση στα αεροσκάφη έγινε συντονισμένα και πειθαρχημένα σε χρόνο ρεκόρ. Το ηθικό ήταν υψηλότατο.

Σε κάθε αεροσκάφος επιβιβάζονταν ο διμοιρίτης με μία διμοιρία και τον οπλισμό. Όταν είχαμε συμπληρώσει το έβδομο στη σειρά αεροσκάφος, και πηγαίνοντας για το όγδοο, είδα να έρχεται προς το μέρος μου ο διοικητής της Μοίρας μαζί με τον ταγματάρχη Μανουρά και συζητώντας είπα «θα επιβιβαστούμε τώρα εμείς στο όγδοο αεροσκάφος, για να αντιμετωπίσουμε πιθανά προβλήματα…». Αμέσως, με διέταξαν να επιβιβαστώ και εγώ μαζί τους και ανέθεσαν σε άλλο αξιωματικό την επιβίβαση των υπολοίπων καταδρομέων στα επόμενα αεροσκάφη».

Όσον αφορά τις οδηγίες πτήσης και τα δεδομένα που αντιμετώπισαν στον αέρα, ο κ. Αποστολάκης αφηγείται:

«Το πρώτο αεροσκάφος πρέπει να απογειώθηκε γύρω στις 22.30, με κατεύθυνση από το αεροδρόμιο στον κόλπο της Σούδας, ανατολικά των Λευκών Ορέων και στη συνέχεια κατεβήκαμε σε πολύ χαμηλό ύψος πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Η ενημέρωση που είχε γίνει από τον ταξίαρχο Στεφαδούρο, που ήταν απεσταλμένος από το Αρχηγείο της Αεροπορίας, προς τους αεροπόρους και τον διοικητή της Μοίρας ήταν ότι θα υπήρχε πλήρης σιγή ασυρμάτου, φώτα πλεύσεως σβηστά, απόλυτο σκοτάδι και ότι μέσα στα αεροσκάφη δεν θα κινούνταν ούτε κουνούπι. Δεν θα άναβε κανένα φως, ούτε τσιγάρο ή αναπτήρας, τίποτε! Ήταν πραγματικά ηρωική αυτή η αποστολή, με την έννοια ότι έγινε από πιλότους που, στο σύνολό τους, δεν είχαν δει ποτέ την Κύπρο και πήγαιναν για πρώτη φορά, μόνο με χάρτη και πυξίδα!

Την εποχή εκείνη ένα τέτοιο εγχείρημα ήταν εντελώς δύσκολο, ήταν μία αποστολή θανάτου και με το δεδομένο ότι τα αεροσκάφη ήταν παλιά και με πτητικά προβλήματα. Γι αυτό και από το διεθνή Τύπο και πολλούς στρατιωτικούς κύκλους, αλλά και από το δημοσιογράφο Αλί Μπιράντ της Τουρκίας, ονομάστηκε «αποστολή αυτοκτονίας». Εάν οι Τούρκοι μέσα από τα ραντάρ έβλεπαν την αποστολή, αρκούσε ένα αεροσκάφος αναχαίτισης για να μας ρίξει όλους κάτω. Και ενώ ειπώθηκε ότι εμείς θα είχαμε συνοδεία μαχητικών αεροσκαφών, ώστε τελικά να γίνουν αναχαιτίσεις σε περίπτωση προσβολής από τουρκικά αεροσκάφη, εκ των υστέρων μάθαμε ότι τέτοια δυνατότητα δεν υπήρχε. Γιατί εμείς πετούσαμε στα 80-100 μέτρα, ίσως και χαμηλότερα, πάνω από τη θάλασσα, κάτι απαγορευτικό για τα μαχητικά αεροσκάφη, που δεν έχουν τέτοια δυνατότητα, καθώς υπάρχει κίνδυνος ατυχήματος. Και δεύτερον, έπρεπε να παραμείνουν στο αέρα πάνω από 5 ώρες, για να συνοδεύσουν το πήγαινε αλλά και την επιστροφή των Noratlas, και δεν υπήρχε δυνατότητα ανεφοδιασμού. Παράλληλα, πετώντας σε μεγαλύτερα ύψη, θα γινόταν αντιληπτά και από τα ραντάρ και η Τουρκία θα σήκωνε αεροσκάφη. Έτσι θα υπήρχε εναέρια εμπλοκή, με ό,τι αυτό συνεπαγόταν».

Δεν βλέπαμε ο ένας τον άλλο
«Συναισθήματα των καταδρομέων μέσα στο αεροσκάφος δεν μπορούσε να διαπιστώσει κανείς, λόγω του απόλυτου σκοταδιού. Δεν έβλεπε ο ένας τον άλλο καθόλου. Δεν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε λόγω του βόμβου, που ήταν τόσο δυνατός, ώστε ήταν απαγορευτική οποιαδήποτε επικοινωνία μεταξύ μας. Εγώ ένιωθα καλά, γιατί είχα περάσει 3 σχολεία των Ειδικών Δυνάμεων. Υπήρχε μόνο μία αγωνία για το άγνωστο, καθώς δεν ξέραμε και τις δυνατότητες των τουρκικών αεροπορικών δυνάμεων. Είχαμε ένα συγκρατημένο φόβο για μία εναέρια εμπλοκή, καθώς δεν είχαμε σωσίβια και ήμασταν φορτωμένοι με 30-40 κιλά ο καθένας μας. Μία ανησυχία για το πώς θα εξελισσόταν η επιχείρηση. Και, σε περίπτωση αεροπορικής προσβολής, ο κίνδυνος να καταλήξουν τα αεροσκάφη αύτανδρα στο βυθό της θάλασσας, ήταν πάρα πολύ μεγάλος».

Πως γλιτώσαμε τη συντριβή
«Η πτήση διήρκεσε περίπου 3,5 – 4 ώρες. Τα αεροσκάφη μεταξύ τους είχαν χρονικό διαχωρισμό 5 λεπτών για λόγους ασφαλείας. Ήμουν συνεχώς όρθιος, με ελάχιστο χρόνο ξεκούρασης, για να βλέπω τι γίνεται κάτω από το φινιστρίνι του αεροσκάφος. Προσπαθούσα να εντοπίσω φώτα, πλοία, δυνάμεις ναυτικές. Έξω λοιπόν από τις κυπριακές ακτές εντοπίσαμε μία ναυτική δύναμη. Εκ των υστέρων μάθαμε ότι ήταν αγγλικά πλοία. Δεν μας αναχαίτισαν με πυρά ή με αεροσκάφη. Μάλιστα, έμαθα ότι κάποιοι πιλότοι είδαν να πετά δίπλα τους ένα αεροσκάφος αναγνωριστικά. Ξαναζώ τα γεγονότα! (χαμογελάει), Αργότερα, από τους ίδιους τους χειριστές διαπιστώθηκε ότι όλα τα αεροσκάφη δέχτηκαν φίλια πυρά. Είμαι αγχωμένος, γιατί ξαναζώ τα γεγονότα, συγνώμη. Ύστερα από πολύ λίγο χρόνο, διαπιστώνω ότι έχουμε βρεθεί πάνω από έδαφος. Δεν ήξερα αν ήταν η Κύπρος ή κάποιο άλλο νησί. Στις ακτές φαίνονταν φώτα εγκαταστάσεων. Καταλαβαίνω ότι το αεροσκάφος παίρνει θέση για προσγείωση, μάλλον οι χειριστές πίστεψαν ότι βρίσκονταν σε κάποιο αεροδρόμιο. Αλλά μας έκανε εντύπωση, γιατί το αεροδρόμιο της Λευκωσίας είναι στο κέντρο, έχει γύρω-γύρω ξηρά και όχι θάλασσα, όπως εκεί. Αμέσως, είπα μέσα μου ότι ο πιλότος είχε κάνει λάθος και κάπου αλλού μας πηγαίνει. Τη στιγμή, λοιπόν, που πήγαινε να κατεβάσει τους τροχούς, ξαφνικά φουλάρει τις μηχανές και ανεβαίνει προς τα πάνω. Διαπίστωσε ότι δεν ήταν στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας, αλλά στις εγκαταστάσεις των Άγγλων στη Δεκέλεια. Μετέπειτα, από συζητήσεις με χειριστές που έκανα, έμαθα ότι, αν δεν έκανε αμέσως αυτή την άνοδο, μάλλον θα συντριβόμασταν πάνω στις εγκαταστάσεις. Αυτό που σας λέω είναι μία μαρτυρία που δεν έχει καταγραφεί πουθενά, και, επειδή ο χειριστής του αεροσκάφους Νικόλαος Τζζανάκος είναι μακαρίτης, εγώ τιμώ τη μνήμη του και δεν θέλω με αυτό που λέω να βεβηλωθεί. Θέλω μόνο να τονίσω ότι οι πιλότοι αυτοί ήταν πραγματικοί ήρωες, διότι κατόρθωσαν το ακατόρθωτο…»

Οι σφαίρες χτυπούσαν σε διάφορα σημεία τα αεροσκάφη
«Αμέσως μετά, κινηθήκαμε βόρεια. Την ίδια μέρα οι Άγγλοι έστειλαν στο Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων ένα σήμα διαμαρτυρίας ότι παραβιάσαμε τον εναέριο χώρο τους, και ότι, αν αυτό ξανασυμβεί θα υπάρξει αναχαίτιση. Μάλιστα, δήλωσαν ότι δεν ήταν ενήμεροι γι αυτή την αποστολή και ότι αυτό που έγινε τους αιφνιδίασε και οι συμφωνίες ήταν να μην επιτραπεί σε καμία περίπτωση βοήθεια από την πλευρά της Ελλάδας, ούτε δια θαλάσσης, ούτε από αέρος. Ύστερα από λίγο, είδαμε τα φώτα διαφόρων οικισμών της Λευκωσίας και, φτάνοντας στο αεροδρόμιο, παντού υπήρχαν φωτιές, σε λόφους, σε πλαγιές βουνών, σε οικισμούς. Δεν είχαν ανάψει ακόμα τα φώτα του αεροδρομίου, πυκνό σκοτάδι, και ξαφνικά άρχισαν να μας χτυπούν με αντιαεροπορικά πυρά. Διαπιστώνουμε ότι τα πυρά ήταν από πολλές κατευθύνσεις. Από μπροστά, από το πλάι, από αριστερά, από δεξιά, από διάφορες τοποθεσίες. Ήταν διασταυρούμενα και αυτά τα βλέπαμε εξαιτίας των τροχιοδεικτικών βλημάτων. Κοιτάζαμε, λοιπόν, τις φωτεινές βολίδες, όπως το θέαμα στο Βροντάδο της Χίου. Ήμασταν όρθιοι, έτοιμοι για το καθετί πάνω στο αεροσκάφος, το οποίο βουτούσε και δεν είχε σταθερή πορεία. Προσπαθούσαν οι πιλότοι να αποφύγουν τα πυρά. Ήταν ένα δραματικό βράδυ. Οι σφαίρες περνούσαν δίπλα μας, πολλές χτυπούσαν σε διάφορα σημεία τα αεροσκάφη. Στο δικό μας αεροσκάφος δεν πάθαμε μεγάλη ζημιά, είχε αρκετές τρύπες στη δεξιά πτέρυγα, στην πίσω πόρτα και είχε χτυπηθεί ένα τμήμα των δεξαμενών, με αποτέλεσμα να υπάρχει διαρροή καυσίμου».

Πηδούσαμε εν κινήσει από τα αεροπλάνα
«Παρ’ όλα αυτά, το αεροσκάφος προσγειώθηκε και, μόλις πιάσαμε διάδρομο, άνοιξαν οι πόρτες και δώσαμε εντολή στους καταδρομείς να είναι έτοιμοι. Τότε, σχεδόν εν κινήσει, πηδούσαμε από τις πόρτες του αεροσκάφους. Όλες οι αντιδράσεις ήταν αντανακλαστικές. Πηδώντας άλλοι έπεσαν στο έδαφος, άλλοι χτυπούσαν, άλλοι έχασαν πράγματα. Αμέσως μετά, το αεροσκάφος φούλαρε τις μηχανές και έφυγε, γιατί από πίσω ακολουθούσαν και άλλα. Δεν γνωρίζαμε εκείνη τη στιγμή, ότι είχε πέσει το τέταρτο, το οποίο είχε αλλάξει θέση, από τρίτο που ήταν στη σειρά και είχαν σκοτωθεί όλοι πλην ενός ατόμου. Ούτε και ότι ένα άλλο είχε βληθεί τόσο έντονα, ώστε τραυματίστηκαν εννέα άτομα και σκοτώθηκαν δύο, καθώς είχε ανοίξει στο κάτω μέρος μία μεγάλη τρύπα από βλήμα αντιαεροπορικού Bofor».

Μας πέρασαν για Τούρκους και μας πυροβολούσαν
Το χρονικό της προσγείωσης και τα τραγικά νέα της πτώσης του «Νίκη 4» έχουν χαραχτεί βαθιά στην ψυχή του κ. Αποστολάκη.

«Εμείς, όταν προσγειωθήκαμε, έπρεπε να πάρουμε θέσεις μάχης, γιατί δεν ξέραμε, βλέποντας αυτή τη μαζική προσβολή από αντιαεροπορικά πυρά και ελαφρά όπλα, αν το αεροδρόμιο μέσα σε αυτές τις 3,5 ώρες πτήσεις είχε καταληφθεί από τους Τούρκους.
Προσπαθούσαμε να έρθουμε σε επαφή με τις ελληνοκυπριακές δυνάμεις. Τότε ακούσαμε, σε απόσταση 100 μέτρων, μία ελληνική φωνή και πλησιάσαμε προσεκτικά να δούμε τι γίνεται, γιατί πιστεύαμε ότι το αεροδρόμιο είχε καταληφθεί από τουρκικές δυνάμεις.
Ήμασταν προσεκτικοί, κινηθήκαμε έρποντας γιατί μπορεί να ήταν δυνάμεις εχθρικές και να υπήρχε συμπλοκή. Τότε, στην αναγνώριση, κάποιος φωνάζει: «Είμαι έλληνας υπολοχαγός». Τον πλησίασα, τον χαιρέτισα και με αγκάλιασε. Μου είπε: «Εμείς δεν ξέραμε ότι ήσασταν Έλληνες, νομίζαμε ότι ήσασταν Τούρκοι και γι αυτό ακριβώς δεχτήκατε αυτόν τον μεγάλο όγκο πυρών. Και εγώ ήμουν έτοιμος να εκτοξεύσω πυρά εναντίον σας».
Αλλά ήταν ψύχραιμος, πλησίασε τόσο κοντά, έκανε αναγνώριση και γι αυτό δεν υπήρξε μεταξύ μας συμπλοκή. Διαφορετικά, θα μπορούσαμε να έχουμε αλληλοεκτοξευόμενα πυρά και με ελληνικές δυνάμεις».

Πηγή εφημ. «Το Καρφί»


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου 

«Ξέφραγο αμπέλι» τα ελληνο-αλβανικά σύνορα

Μπαινοβγαίνουν ελεύθερα κάθε είδους εγκληματίες

Με φορτηγά κατέφθαναν τα ναρκωτικά από τους Λαζαράτες

«Πολυεθνικό Κέντρο» λαθρομεταναστών το λιμάνι της Ηγουμενίτσας

Ενίσχυση της Frontex ζητά ο υπουργός Δημόσιας Τάξης

Η πρόσφατη επιχείρηση της Αλβανικής Αστυνομίας στους Λαζαράτες Αργυροκάστρου, επιβεβαίωσε κατά τον πλέον επίσημο τρόπο, τις επισημάνσεις που πολλές φορές κάναμε για την ανεπάρκεια των ελέγχων που γίνονται στα ελληνο-αλβανικά σύνορα που θυμίζουν «ξέφραγο αμπέλι».

Οι λεπτομέρειες που έρχονται στη δημοσιότητα, τόσο ως προς τον τρόπο διακίνησης τεράστιων ποσοτήτων ναρκωτικών προς τη χώρα μας, όσο και η μεταφορά κλεμμένων οχημάτων από την Ελλάδα στους Λαζαράτες (όπου και βρέθηκαν ορισμένα), προφανώς και προς άλλες περιοχές της Αλβανίας, οδηγούν πλέον στο συμπέρασμα για την ύπαρξη κυκλωμάτων που έχουν τα πλοκάμια τους (ίσως και τα κέντρα ελέγχου τους) στην Ελλάδα, τα οποία συνεργάζονταν με τους Αλβανούς μαφιόζους και εξακολουθούν να παραμένουν ανέπαφα.

Ενίσχυση της Frontex

Όμως το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τη διακίνηση ναρκωτικών. Είναι περισσότερο σύνθετο. Αφορά την εισαγωγή κάθε είδους εγκληματικότητας, αλλά και τη διακίνηση χιλιάδων κατ’ έτος λαθρομεταναστών, που προέρχονται τόσο από την Αλβανία, όσο και από Αφρικανικές – Ασιατικές χώρες. Είναι τόσο μεγάλο και έντονο το πρόβλημα, που ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Βασίλης Κικίλιας έχοντας σαφείς ενδείξεις για αύξηση της ροής των παράνομων μεταναστών, ζήτησε στο άτυπο Συμβούλιο Υπουργών Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων της Ε.Ε. που συνεδρίαζε στο Μιλάνο της Ιταλίας, να αντιμετωπιστεί από κοινού το πρόβλημα και να ενισχυθεί περαιτέρω ο ρόλος της Frontex στην Ελλάδα.

Στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας

Η αύξηση της ροής των μεταναστών από Αφρικανικές και Ασιατικές χώρες, άρχισε ήδη να γίνεται αισθητή και πάλι στην Ηγουμενίτσα. Σύμφωνα με διαμαρτυρίες επαγγελματιών που δραστηριοποιούνται στις μεταφορές και στον τουρισμό, λαθρομετανάστες άρχισαν να «κατασκηνώνουν» κοντά στο λιμάνι, έχοντας στόχο την αναχώρησή τους για το εξωτερικό.

Προκειμένου να βάλει τάξη και κυρίως να αποτρέψει τη συγκέντρωση λαθρομεταναστών στην Ηγουμενίτσα, η Περιφερειακή Αστυνομική Διεύθυνση Ηπείρου, οργάνωσε διήμερη επιχειρησιακή δράση, κατά την οποία ελέγχθηκαν 142 άτομα, προσήχθησαν 30 (Αλβανοί, Αφγανοί, Ιρακινοί, Ιρανοί, Σύριοι και από το Μπαγκλαντές) από τους οποίους τελικά συνελήφθησαν έντεκα για παράνομη είσοδο στη χώρα μας, συν τρεις Αλβανοί για παράβαση του νόμου περί αλλοδαπών, πλαστογραφία πιστοποιητικών και αποδοχή και διάθεση προϊόντων εγκλήματος. Επιχείρηση, που όπως ανακοίνωσε η Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Ηπείρου, θα επαναλαμβάνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα.

Εγκληματικά στοιχεία

Είναι γεγονός ότι η ροή λαθρομεταναστών από την Αλβανία τα τελευταία χρόνια έχει μειωθεί. Το ανησυχητικό βρίσκεται όμως αλλού. Στο ότι όλο και συχνότερα ανάμεσά τους συλλαμβάνονται άτομα σε βάρος των οποίων εκκρεμούν είτε αποφάσεις απέλασης, είτε εντάλματα για παράνομες και εγκληματικές ενέργειες. Τα περιστατικά κλοπών και διαρρήξεων στις παραμεθόριες περιοχές είναι συχνά και δεκάδες σπίτια έχουν λεηλατηθεί, τελευταία μάλιστα και τρεις εκκλησίες, προκαλώντας το φόβο και την ανησυχία στους κατοίκους του Πωγωνίου, της Κόνιτσας κ.α.

Προχθές το Αστυνομικό Τμήμα Δελβινακίου εξιχνίασε 16 διαρρήξεις – κλοπές που είχαν γίνει πέρυσι σε σπίτια των χωριών Αγίας Μαρίνας, Ορεινού, Σταυροσκιαδίου και Κακκόλακου. Δράστης είναι ένας 27χρονος Αλβανός σε βάρος του οποίου σχηματίστηκε δικογραφία, ενώ συνεχίζονται οι έρευνες για τυχόν εντοπισμό των συνεργών του.

Ξανάρχισαν τα ναρκωτικά

Στην μικροεγκληματικότητα έρχεται να προστεθεί και η διακίνηση ναρκωτικών, που τα τελευταία χρόνια γίνεται με ρυθμό… τακτικών δρομολογίων.

Μετά την επέμβαση της Αλβανικής Αστυνομίας στους Λαζαράτες, τις τελευταίες τρεις εβδομάδες, οι έμποροι ναρκωτικών κρατούσαν στάση αναμονής. Σιγά-σιγά όμως φαίνεται να επανέρχονται στη δράση. Τουλάχιστον αυτή η εκτίμηση μπορεί να γίνει από τον εντοπισμό (προχθές τα ξημερώματα) στον Παραπόταμο της Θεσπρωτίας, Ι.Χ. αυτοκινήτου που μετέφερε 96 κιλά χασίς! Ο μεταφορέας εγκατέλειψε αυτοκίνητο και χασίς και ξέφυγε των αστυνομικών οι οποίοι τον αναζητούν, ωστόσο για τη χώρα προέλευσης δεν υπάρχει αμφιβολία. Πρόκειται για την Αλβανία, τον χασισοβολώνα της Ευρώπης, όπως έχει χαρακτηριστεί και από ξένα Μέσα Ενημέρωσης.

Η διακίνηση ναρκωτικών από την Αλβανία στην Ελλάδα, δεν μπορεί να γίνει όμως χωρίς συνεργούς και από τις δύο πλευρές των συνόρων. Οι αποκαλύψεις που έρχονται στο φως της δημοσιότητας μετά την Αστυνομική επιχείρηση στους Λαζαράτες, προσφέρονται για χρήσιμα συμπεράσματα για την Ελληνική Πολιτεία, που θα πρέπει να «ψάξει» σε βάθος παραλείψεις, ευθύνες, ακόμη και τυχόν διασυνδέσεις επίορκων υπαλλήλων με Αλβανούς «μαφιόζους». Πρόκειται για ένα σοβαρό ζήτημα, που θα πρέπει να εξεταστεί από τον υπουργό Δημόσιας Τάξης Β. Κικίλια, που έχει υποσχεθεί να επισκεφθεί σύντομα την Ήπειρο και ειδικότερα το ακριτικό Πωγώνι, που σηκώνει το μεγαλύτερο βάρος της εισερχόμενης και εξερχόμενης εγκληματικότητας προς Αλβανία.

Πλοκάμια στην Ελλάδα

Περισσότερα ακολουθούν στο ρεπορτάζ που έγραψε από το Αργυρόκαστρο ο ομογενής δημοσιογράφος Παναγιώτης Μπάρκας:

Πλοκάμια από τους Λαζαράτες στην Ελλάδα αποκαλύπτει η επέκταση της επιχείρησης της Αλβανικής αστυνομία για τον πλήρη έλεγχο του χωριού και την εξάρθρωση όλων των εγκληματικών κυκλωμάτων στο «χωρίο του χασίς».

Η Διεύθυνση Αστυνομίας Αργυροκάστρου αναφέρει ότι μεταξύ των δεκάδων κατασχεμένων αυτοκινήτων εντοπίστηκαν τρία φορτηγά που ανήκουν σε Έλληνες ιδιοκτήτες από τα Ιωάννινα. Για τον εντοπισμό τους και την ταυτοποίηση των στοιχείων τους που είχαν αλλοιώσει οι δράστες, χρειάστηκε το αυξημένο ενδιαφέρον του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στο Αργυρόκαστρο. Η αρμόδια υπηρεσία στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδας δεν αποκλείει στους Λαζαράτες να έχουν μεταφερθεί και άλλα κλοπιμαία από όλη την Ελλάδα, αυτοκίνητα και λοιπά αγροτικά και μεταφορικά οχήματα. Δηλώνει επίσης ότι θα προσφέρει όλες τις δυνατές υπηρεσίες σε όφελος των Ελλήνων θυμάτων των ληστών, εξ Αλβανίας, αρκεί να παρουσιάσουν έγκαιρα τα απαιτούμενα στοιχεία.

Ωστόσο, για την αστυνομία παραμένει ύποπτο το γεγονός της κλοπής και μεταφοράς των συγκεκριμένων φορτηγών μέχρι τους Λαζαράτες, που σημαίνει ότι πρόκειται για οργανωμένο κύκλωμα με πλοκάμια μέχρι την Ελλάδα. Άλλες πληροφορίες από την Αλβανική αστυνομία και εισαγγελία αναφέρουν ότι οι ανακρίσεις 40 και πλέον συλληφθέντων από τους Λαζαράτες, μετά την έφοδο της αστυνομίας στο χωριό των ναρκωτικών, αποκαλύπτουν και τα νήματα των κυκλωμάτων διακίνησης της χασισοπαραγωγής και άλλων ναρκωτικών ουσιών στην Ελλάδα. Σε μία επόμενη φάση, αναφέρουν οι ίδιες πληροφορίες, θα εντατικοποιηθεί η συνεργασία με τις ελληνικές διωκτικές αρχές για την εξάρθρωση των ενεργών κυκλωμάτων διακίνησης ναρκωτικών ουσιών από τις δύο πλευρές των συνόρων.

Η Ελλάδα πρώτη και μετά η Ιταλία, ήταν η σημαντικότερη χώρα διακίνησης των ναρκωτικών made in Λαζαράτι με προορισμό τόσο την Ελλάδα όσο και τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Η ετήσια παραγωγής χασίς υπολογίζεται γύρω στους 900 τόνους και το συνολικό τζίρο σε μερικά δισεκατομμύρια ευρώ. Η αστυνομία κατάσχεσε και κατάστρεψε περισσότερους από 100 τόνους επεξεργασμένο χασίς προς πώληση και δύο εργαστήρια παραγωγής χασισοελαίου, ενώ ξερίζωσε περισσότερες από 110 χιλιάδες καλλιεργημένα φιντάνια.

Πηγή εφημ. «Πρωϊνός Λόγος Ιωαννίνων»

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Υπεξαίρεσες εκατομμύρια; Κάνε ένα πάρτυ στη Μύκονο…Τα γίδια πληρώνουν!

Τα φορτηγά με τις σαμπάνιες, τα νοικιασμένα πολυτελή τζιπ και οι ρεζερβέ ξαπλώστρες στην παραλία – Ο εκ των βασικών κατηγορουμένων για το σκάνδαλο της Energa- Hellas Power ξόδεψε δεκάδες χιλιάδες ευρώ για να ευχαριστήσει τους εκλεκτούς του καλεσμένους

Τέσσερις πολυτελείς βίλες των 2.500 ευρώ τη βραδιά, τέσσερα θηριώδη τετράτροχα με κόστος 7.500 ευρώ την εβδομάδα, ένα φορτηγό ανεφοδιασμού εκλεκτών αλκοολούχων ποτών, προσωπικός σεφ και ρεζερβέ πρώτη ξαπλώστρα- κύμα για τριάντα καλεσμένους του στα πανάκριβα μπιτς μπαρ-ρεστοραντ του νησιού.

Δεν πρόκειται για τις απαιτήσεις κάποιου σταρ του διεθνούς τζετ σετ. Είναι τα απαραίτητα συστατικά  που χρειάζονται για να οργανώσεις το καλύτερο πάρτι γενεθλίων της ζωής σου. Αρκεί βέβαια να έχεις τη δυνατότητα να ξοδέψεις δεκάδες χιλιάδες ευρώ. Και στη προκειμένη περίπτωση, το τιμώμενο πρόσωπο, ο ένας εκ των βασικών κατηγορουμένων στο σκάνδαλο της Energa- Hellas Power, κύριος Βασίλης Μηλιώνης φαίνεται πως δεν φείδεται χρημάτων προκειμένου να περάσει καλά αυτός και οι περίπου 30 καλεσμένοι του. Αν και έχει αποφυλακιστεί με περιοριστικούς όρους ωσότου γίνει η δίκη (είναι υποχρεωμένος να εμφανίζεται δυο φορές το μήνα σε αστυνομικό τμήμα της περιοχής του) αυτό δεν τον εμπόδισε να έρθει στο νησί των ανέμων «για τα καλύτερα γενέθλια της ζωής του», όπως υποσχέθηκε στους στενούς του φίλους.

Με το συνολικό κόστος να αγγίζει τα 100.000 ευρώ, όσο δηλαδή ήταν το ύψος της χρηματικής εγγύησης που χρειάστηκε να καταβάλει για να αφεθεί ελεύθερος, ο κ. Μηλιώνης μπορεί να υπερηφανεύεται ότι κατά τη διάρκεια της εβδομάδας ήταν σίγουρα ο μοναδικός Έλληνας τουρίστας στο νησί που έκανε «καταστροφές» αντάξιες αυτές που πραγματοποιούν καθημερινά Άραβες, Τούρκοι και Λιβανέζοι κροίσοι. Να θυμίσουμε ότι οι εταιρίες παροχής ρέυματος Energa – Hellas Power -σύμφωνα με την Δικαιοσύνη- έπαιρναν το χαράτσι για τα ακίνητα από τους πελάτες τους και, αντί να το αποδίδουν στη ΔΕΗ, το έστελναν στο  εξωτερικό σε προσωπικούς τραπεζικούς λογαριασμούς. Η ζημιά που υπέστη το Δημόσιο υπολογίζεται σε 152 εκ. ευρώ.

Το φορτηγό με τις σαμπάνιες
Εικόνα 1η : Μεσημέρι Πέμπτης και στο συγκρότημα ανεξάρτητων πολυτελών βιλών, εκεί όπου έχει καταλύσει ο κ. Βασίλης Μηλιώνης και η παρέα του, ένα φορτηγάκι της μυκονιάτικης εταιρίας ποτών “Cava Stamboulis” κόβει βόλτες στα δρομάκια αναζητώντας τον παραλήπτη των προϊόντων που φέρει στη καρότσα του.  Δεκάδες κιβώτια με σαμπάνιες Moet και άλλα με βότκα Grey Goose και τεκίλα Silver Patron.  Οι υπάλληλοι της κάβας φαίνεται να τα χουν χαμένα καθώς κανένας δεν βρίσκεται εκεί για να τους υποδεχθεί. «Για πού τα πάτε αυτά;» ρωτούν ένοικοι διπλανών κατοικιών ενοχλημένοι από τη φασαρία. « Για εκεί που γίνεται πάρτι κάθε μέρα» απαντούν.

Τα τζιπ των 300 ευρώ τη μέρα
Εικόνα 2η : Την ώρα που το φορτηγάκι της κάβας αγκομαχά στα στενά δρομάκια και οι ιδρωμένοι υπάλληλοι της είναι έτοιμοι να παρατήσουν  το εμπόρευμα στη πόρτα μιας από τις τρεις βίλες (η 4η βρίσκεται μέσα στο ξενοδοχείο St John) που νοικιάζουν ο εορτάζων και οι φίλοι του (τα γενέθλια του ήταν στις 8 Ιουλίου αλλά  σκοπός του καλέσματος ήταν να διαρκέσουν οι εορτασμοί μια ολόκληρη βδομάδα), η παρέα – και τα 30 άτομα- βρίσκονται καθ’ οδόν για τη παραλία Καλό Λιβάδι και το μπιτς μπαρ-ρέστοραντ Solymar, εκεί όπου μόνο το σετ ξαπλώστρα- ομπρέλα κοστίζει 30 ευρώ. Οδηγούν με μανιώδη ταχύτητα τέσσερα Jeep Wrangler, με κόστος ενοικίασης 300 ευρώ τη μέρα για το κάθε ένα. Τα αυτοκίνητα νοικιάστηκαν για μια τουλάχιστον βδομάδα από την εταιρία MykonosCars και το συνολικό κόστος ανήλθε στα 7.500 ευρώ.

Οι ρεζερβέ- ξαπλώστρες
Εικόνα 3η : Η μεγάλη παρέα πλασάρεται γρήγορα στις ρεζερβέ πρώτο – κύμα ξαπλώστρες και ακόμα πιο γρήγορα κάνουν την εμφάνιση τους πολύχρωμα κοκτέιλς στα χρώματα των εμπριμέ Vilebrequin  βερμούδων που λανσάρουν τα αγόρια της παρέας. Πρωταγωνιστής, ποιος άλλος από τον κ. Βασίλη Μηλιώνη. Σε εκείνον πέφτουν τα βλέμματα και σε εκείνον επικεντρώνεται το ενδιαφέρον. Φίλοι και γνωστοί που έχουν να τον δουν από τις ανέμελες για τον ίδιο εποχές, τότε που μια έξοδος του στα κέντρα διασκέδασης ήταν ικανή να δώσει ανάσα ζωής στην παρακμάζουσα νυχτερινή ζωή  της Αθήνας σπεύδουν να τον χαιρετήσουν και να του ευχηθούν «ποτέ ξανά στη φυλακή». Κάποιοι δε που τον γνωρίζουν καλύτερα αλλά είχαν καιρό να ακούσουν νέα του, τον ρωτούν για την εμπειρία της φυλακής. Εκείνος δείχνει πρόθυμος να τους πει κάποια πράγματα τονίζοντας σε κάθε ευκαιρία βέβαια «ότι η υπόθεση του είναι τελειωμένη» και πως δεν ανησυχεί γιατί έχει εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη.

Η ξανθιά καλλονή

Εικόνα 4η : Ξανθιά καλλονή απροσδιορίστου ταυτότητας μονοπωλεί το ενδιαφέρον του άλλοτε ισχυρού της Hellas Power. Την συστήνει σε άλλα κορίτσια της παρέας και προσπαθεί να την βάλει μέσα στο κλίμα χαράς και εφορίας είναι διάχυτο πάνω στη μυκονιάτικη άμμο του Solymar. Ως γνήσιος τζέντλεμαν και καρδιοκατακτητής, σύμφωνα με τις κοσμικές στήλες των περιοδικών κοινωνικής κριτικής, παραδίδει μέχρι και μαθήματα ρακέτας. Κάποια στιγμή και ενώ το κέφι έχει ανάψει, την ανεβάζει στους ώμους του και την οδηγεί με ασφάλεια μέσα στο νερό προκειμένου να βγουν με την υπόλοιπη παρέα μια σέλφι φωτογραφία- απαραίτητο πιστοποιητικό για το Instagram ότι «περνάμε καλά εδώ στη Μύκονο». Για τον Βασίλη Μηλιώνη πάντως οι φίλοι του έχουν μόνο καλά λόγια να πουν. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι σχεδόν πάντα πληρώνει ο ίδιος τον λογαριασμό είναι και το ότι δηλώνει πρόθυμος να ικανοποιήσει κάθε επιθυμία της παρέας εισπράττοντας ικανοποίηση από τα χαμόγελα των κολλητών του.

Το χρυσό ρολόι
Εικόνα 5η: Λάτρης της καλής ζωής και των ακριβών αξεσουάρ ο κ. Βασίλης Μηλιώνης δεν αποχωρίζεται ποτέ το χρυσό του ρολόι που φορά στο αριστερό του χέρι. Το διαχρονικό αυτό τρεντ – δείγμα νεοπλουτισμού φαίνεται να ταιριάζει με το στημένο σκηνικό της παραλίας η πλειονότητα της οποίας απαρτίζεται από Αραβόφωνους τουρίστες. Ο αποφυλακισμένος επιχειρηματίας ρίχνει αρκετές ματιές στο ρολόι του, ίσως από συνήθεια που αποκόμισε από τον Κορυδαλλό (εκεί δεν το φορούσε) ή από ευθύνη ως αρχηγός της παρέας να συντονίσει το πρόγραμμα τους όσο το δυνατόν καλύτερα.
Γιατί το πάρτι ακόμη συνεχίζεται…

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου