Η Τσιπρασιατική Καταστροφή

Γράφει ο Σακελλάρης Σκουμπουρδής 

Δεκαετίες μετά από Μικρασιατική Καταστροφή και Κατοχή-Εμφύλιο, ξανακατρακυλάμε χαχανοβρίζοντας στα τελευταία λαγούμια πριν τον τελικό γκρεμό. Αλλά, ακόμα και τώρα, ο ευρύς οχλοπολτός πιστεύει ότι χειρότερα από τους Σαμαροβενιζέλους δεν είχε. Το κραχ είναι μια κατάσταση, που την αντιλαμβάνεσαι μόνο όταν είναι πια αργά για να της ξεφύγεις.

Σύντομα το αποτυχημένο έθνος μας θα συνειδητοποιήσει ότι –παρά τις ευεργετικές χείρες βοήθειας– δεν κρατιόταν από πουθενά, ώσπου διά της αμείλικτης βαρύτητας, αναπόδραστα στούκαρε πάλι στον πάτο των εθνών. Έτσι γινότανε συχνά στο παρελθόν του Νεοελληνικού Κράτους. Και ελπίζαμε ότι η ευρωπαϊκή μας εμπλοκή οριστικά θα άφηνε πίσω τέτοιες θλιβερές περιπέτειες.

Αλλά μαζί με τις ηγεσίες που βολεύονταν με την εξαπάτησή μας κι εμείς οι ίδιοι νομίζαμε ότι μας βολεύει εξακολουθητικά να κλέβουμε τα παιδάκια μας. Όπως κι αυτά νομίζανε ότι δεν τα κλέβαμε, αλλά χτυπούσαμε καίρια τον ανάλγητο νεοφιλελευθερισμό. Οπότε…

Ο Αλεξάκης απέτυχε. Σάλταρε και πίστεψε(;) ότι θα σώσει Ελλάδα και Ευρώπη. Ασφαλώς δεν είναι όλη η ζημιά δική του. Αυτός απλώς έκλεισε την πόρτα. Επιτάχυνε την καταστροφή, ολοκληρώνοντας την καθοδική ακολουθία του παπανδρεϊκού πελατειακού εθνολαϊκισμού ως το όριό της.

Ίσως τελικά, όπως ισχυρίζεται το BBC, να εξελιχθεί και σε κερκόπορτα υπέρ του ευρωλαϊκισμού, ή και σε Πανδώρα όλης της Ευρώπης (αν και είναι πολύ λίγος για τόσο μεγάλο κακό)…

Ο χειρότερος ή ο καλύτερος ψεύτης της Μεταπολίτευσης;


Έχει πλάκα ο επικοινωνισμός του. Παίρνει πόζα σοβαρού στομφώδους τίποτε, βγάζει λόγο ψωμί και σκόρδο. Παριστάνει τον φτασμένο ηγέτη που ξέρει την οικονομία και την κοινωνία, χωρίς να καταλαβαίνει τι λέει, αγνοώντας ίσως ότι περατώνει μεγάλη καταστροφή.

Παρά την πολιτική του μετριότητα αποδεικνύεται κορυφαίος ψεύτης της Μεταπολίτευσης. Μαζί με τους «ζαλισμένους» και ηθικά λαστιχαρισμένους σχιτζήδες του (από άγνοια εντεταλμένους να γκρεμίσουν ό,τι ακόμα στέκει όρθιο) θα φέρουνε το τέλος της. Και μάλλον μόνο τότε θα φύγουν, αφού προσώρας διατηρούν το βασικό λαϊκό έρεισμα που μπλοκάρει κάθε άλλη εξέλιξη…

Ως κλέφτης ψήφων, έλεγε όλα τα ψέματα του κόσμου, μόνο και μόνο από ξελιγωμάρα για την καρέκλα. Και τώρα το ΟΧΙ σε όλα έγινε ΝΑΙ σε όλα και τούμπαλιν. Το διαδικτυακό γαϊτανάκι με δηλώσεις Τσίπρα «πριν» και «μετά», πουλάει σαν φρέσκο κουλούρι, μόνο που αυτιά δεν ιδρώνουν…

Ο μονότονα πλαδαρός στη σκέψη και συνάμα παρδαλός στην εκφορά ηγετικός λόγος αποκαλύπτεται. Τυχαίο ενδεικτικό παράδειγμα πέρα από το αντιμνημονιακό του μνημόνιο: 13.09.2014, Τσίπρας: «θα θεσμοθετηθεί νέα σεισάχθεια για τη ρύθμιση των λεγόμενων κόκκινων δανείων»
07/12/2015, Σκουρλέτης: «Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μίλησε ποτέ για σεισάχθεια». Σωστός. Παρέλκει να αραδιάσουμε εδώ δεκάδες ακόμα τέτοιες ήδη γνωστές ανατροπές…

Πρώτη φορά σαλτιμπάγκος κάνει τόσο πολλές κωλοτούμπες μέσα σε τόσο λίγο χρόνο. Στον μοιραίο αρχιδιαπραγματευταρά, που κάθε διαπραγμάτευσή του ακρωτηρίαζε λίγη κοινωνία ή λίγη πατρίδα, ωραία σφύριξε ο Βενιζέλος: «Λυπηθείτε τη χώρα. Όχι άλλη διαπραγμάτευση!»…

Λαθρομεταναστευτικά (#syriza_ereipia_padu)


Όπως όλοι οι πρόσφυγες, παρόμοια κινούνται και οι λαθρομετανάστες. Επιμένουμε, ο ακριβέστατος αυτός όρος τιμητικά δείχνει oδύσσεια τόλμη σαν των παππούδων μας, που λάθρα πήγαιναν Αμέρικα κρυμμένοι σε υπερωκεάνεια αμπάρια.

Βλακωδώς η κορεκτίλα (θα τα διαλύσει τα λεξικά, αλήθεια τους λαθρεπιβάτες πώς θα τους λέμε για να μην τους «προσβάλλουμε»;…) τους ονομάζει «παράτυπους μετανάστες». Και στο φινάλε, στραβίζοντας ως προς τα ονόματα, ίσως χάνει τα πραγματικά τους ανθρώπινα δικαιώματα…

Θα μπορούσαν, λοιπόν, οι προσφυγομετανάστες απλούστερα και ασφαλέστερα να πάνε μέσω Κωνσταντινούπολης/Ανδριανούπολης/Βουλγαρίας στην Ευρώπη. Αλλά προτιμούν να περνούν σε ελληνικά νησιά με βάρκες που βουλιάζουν και στέλνουν πολλούς (και παιδάκια…) καρφωτούς σε κρύους βυθούς.

Γιατί; Κανενός δεν πέρασε από το μυαλό ότι τους προσέλκυσε εδώ η γελοιότητα της Στρατηγικής «λιάζονται». Αυτή ξεκίνησε πριν χρόνια λαμβάνοντας παγκόσμια προβολή (θυμάστε τους «αλληλέγγυους» του Μεγάρου «Υπατία») διαφημίζοντας διεθνώς τον (ενδεδειγμένο, Ελληνικό) Δρόμο του Δυτικού Μεταξιού…

Έτσι, μάθανε ότι «δεχόμαστε» και πλάκωσαν και τα στίφη. Εφταψήφιοι λαθρομετανάστες και εξαψήφιοι πρόσφυγες για Ευρώπη ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ μέσω Πλατείας Βικτωρίας. Ενώ διαφορετικά θα είχαμε διεθνή πλουραλισμό στις εξόδους και την κατανομή ροών... Αυτό, εκτός από τις γνωστές τρομακτικές συνέπειες (εγκλωβισμό και σήψη τους εδώ μαζί μας, τρομακτική μιζέρια σε ελληνικές περιοχές, ανθεκτική υπερανάπτυξη ναζί) ακόμα γεννάει περισσότερες...

Και τώρα, λόγω του Σερνάμενου Ειδομένειου Μπουκώματος, η ΤΡΑΙΝΟΣΕ διαλύεται, μαζί με τις εξαγωγές όσων αντιστέκονται στη λαίλαπα της ιδεοληπτικής ανικανοκρατίας.

Και το κράτος δικαίου (εκπροσωπώντας το δικαίωμα απρόσκοπτης σιδηροδρομικής πρόσβασης άπειρων Ελλήνων προς λοιπή Ευρώπη) σκοντάφτει στο δικαίωμα του λαθρομετανάστη, που εκνευρίζεται από τις συνοριακές κακουχίες. Σωστό. Έτσι χάνουμε και την Σένγκεν, ξεκοβόμενοι από την ευρωπαϊκή μήτρα που δύσκολα μας κρατάει ζωντανούς.

Καλά κρασά, ολετήρες μου (#syriza_ereipia_padu)

Η αθλιότητα με τον δυναμικό κλάδο του κρασιού δεν έχει τελειώσει. Εδώ υπάρχει πολύ ενδιαφέρον. Ο Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης τελικά είναι φόρος παραγωγής, αφού επιβάλλεται στην πηγή πολύ πριν καταναλωθεί… Και μπαίνει μόνο σε «ανελαστικά» προϊόντα (πετρελαιοειδή, καπνικά, αλκοολούχα), όπου η αύξηση φόρου δεν μειώνει την κατανάλωση. Το κρασί είναι «ελαστικό»: τώρα ο Ε.Φ.Κ. θα ανεβάσει δραματικά το κόστος και θα τσακίσει την κατανάλωση, καταστρέφοντας ένα ακόμα δυναμικό κλάδο…

Επί πλέον, η αναγκαστική ίδρυση δεξαμενών «φορολογικών αποθηκών» των μεγάλων οινοποιών, θα απαιτεί εξωγήινες προϋποθέσεις λειτουργίας των τελωνειακών ελέγχων, που θα τους καταστήσουν αδύνατους, μυρίζοντας περαιτέρω αύξηση ανεργίας…

Η ασχετοκρατία, που λέει μαζεύουμε αποδείξεις, όχι δεν μαζεύουμε, ναι μαζεύουμε, είναι η ίδια που νοιάζεται να φορτώσει χιλιάδες νεοπροσληφθησόμενους άχρηστους τελωνειακούς ελεγκτές. Αυτοί θα κάνουν απίστευτα χρονοβόρες μετρήσεις στις δεξαμενές, καταστρεπτικές για την προώθηση του κρασιού.

Η κατάληξη θα είναι να εξοβελιστεί η παραγωγή στην παραοικονομία, όπως τα τσίπουρα. Άρα το δημόσιο τελικά θα διπλοχάσει, συνάμα καταστρέφοντας ακόμα ένα σφριγηλό κλάδο, για ένα πουκάμισο αδειανό. Μπίνγκο!…

Thisistheend


Και φυσικά, οι τράπεζες τελειωμένες σέρνονται, το εμπεδώσαμε. Ο τουρισμός χτυπήθηκε παρά την ευνοϊκή συγκυρία. Τα άδεια ράφια στα σουπερμάρκετ φουντώνουν τις φήμες ότι σκάνε οσονούπω κανόνια. Η αγορά πεθαίνει από την παρανοϊκή υπερφορολόγηση.

Γιατί; Για να ξαναδιοριστεί η κραταιά ταξιαρχία των αργόμισθων της ΕΡΤ και των καθαριστριών. Για τέτοιες πελατειακές αμαρτίες οι ολετήρες ξετρούπωσαν τον ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση. Αυτόν θα τον αλλάζαμε με φόρο στο κρέας, που τελικά πάει κατά βενζίνη μεριά…

Αυξάνονται οι ασφαλιστικές εισφορές εργοδοτών/εργαζομένων και ό,τι κινείται φορολογείται, μέχρι να καταντήσει στεγνή καυτή έρημος, οπότε φόρος επί μηδενικού είναι μηδέν... Και τότε θα έχει έρθει επισήμως το Τέλος.

Η βαθιά μαύρη Νύχτα των Σαλτιμπάγκων ξεκίνησε. Είμαστε στο σωστό δρόμο για τους πέντε αιώνες δύσης (εθνικής θα ζήσεις από δω και μπρος) που ο Εθνικός Ποιητής έγκαιρα προνήγγειλε, γιατί το είδε το κακό με δρασκελιές να πλησιάζει.

Και δεν φταίει μόνο ο αρχισαλτιμπάγκος Αλεξάκης, φταίει όλο ΤΟ Καθεστώς, παλιά και νέα εκδοχή. Η πολιτική, η δημοσιογραφία, η διανόηση, η κοινωνία, ακόμα κάνουν πως δεν βλέπουν. Στην πρόσφατη γενική απεργία οι Σειληνοί του Κράτους Ασυστόλων Συνδικαλιστών σούμπιτοι απαίτησαν «να μας δώσουν πίσω τα κλεμμένα» και «να αποσυρθεί το ασφαλιστικό νομοσχέδιο»…
Κοσμάρα μας, εδώ στην Πομπηία, ενώ ο Βεζούβιος ήδη βρυχάται. Υπάρχει ελπίς;

Πηγή AthensVoice


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Για να τελειώνουμε με τα παραμύθια των εθνοαποδομητών

Γράφει η Μελίνα Κονταξή

Ένας από τους κυριότερους μύθους που αναπαράγεται από νεοφιλελεύθερους και ιδεοληπτικούς, από την δεκαετία του 1920, είναι ότι οι Έλληνες έκαναν ιμπεριαλιστική εκστρατεία στην Μικρά Ασία, άρα κατά ένα ποσοστό, για άλλους μεγαλύτερο για άλλους μικρότερο, ο Κεμάλ νομιμοποιούνταν να αντιδράσει, έστω και αν ξέφυγε.

Πρώτα από όλα, η Μικρά Ασία δεν ήταν Τουρκική!
Ανήκε στους γηγενείς λαούς της, που πολυάριθμα κομμάτια τους εξοντώθηκαν από μια Τουρκική μειοψηφία, ανήκε στα Έθνη της, που έπεσαν θύματα της πολιτικής του διαίρει και βασίλευε που εφάρμοσαν οι νεότουρκοι, αν και προσπάθησαν να ενωθούν.

Ο Γερμανός Καραβαγγέλης, πρωτεργάτης του Μακεδονικού αγώνα, είχε συγκεντρώσει Κούρδους (σαν τον Μουσταφά Πασά, πρόεδρο του Οθωμανικού στρατοδικείου που καταδίκασε τον Κεμάλ σε θάνατο), Κιρκάσιους, και άλλους, και προετοίμαζε συλλογική άμυνα.
Τέσσερις Κούρδοι, ένας εκδότης εφημερίδας και τρεις αξιωματικοί, ταξίδεψαν μαζί με τον Γερμανό στην Σμύρνη. Αυτός θα συνέχιζε για την Αθήνα, για να δει τον Γούναρη, αλλά τελικά έμαθε ότι αυτός ήταν στην Κιουτάχεια και έτσι αποβιβάστηκαν όλοι στην Σμύρνη.
Οι Κούρδοι πήγαν στο Κουρδιστάν για να ξεκινήσουν επανάσταση. Όταν έφτασαν, ο Ελληνικός στρατός είχε ήδη αρχίσει την υποχώρηση και οι Τούρκοι είχαν φροντίσει να στείλουν ισχυρή στρατιωτική δύναμη ώστε να εμποδίσουν κάθε πιθανότητα εξέγερσης.

Την απόλυτη ευθύνη την έχει η Ελληνική κυβέρνηση που δεν αντέδρασε στην πρόταση του μητροπολίτη Αμάσειας το 1921, για συνεργασία με Κούρδους και Αρμένιους για την αντιμετώπιση του Κεμάλ.
Τα λάθη που έκαναν οι γηγενείς, όπως τμήμα των Κούρδων που ξεγελάστηκε από τον Κεμάλ ενώ ο Τοπάλ Οσμάν έσφαζε και ομοεθνείς τους, οι αψιμαχίες Πόντιων και Αρμένιων που καθυστέρησαν την απόφαση για ίδρυση ποντιοαρμενικής ομοσπονδίας, θα είχαν ξεπεραστεί αν η Ελληνική κυβέρνηση είχε εφαρμόσει το σχέδιο του Γερμανού.

Η Μικρά Ασία δεν ήταν Τουρκική λοιπόν για να έχει δικαίωμα ο Κεμάλ να εξοντώνει τους αληθινούς ιδιοκτήτες. Ο Κεμάλ, που ήταν ένας στυγνός δικτάτορας και όχι εθνικοαπελευθερωτής. Κανένας εθνικοαπελευθερωτής δεν κυβερνάει δικτατορικά μέχρι τον θάνατο του, διαλύοντας δυο φορές την μόνη αντιπολίτευση που πήγε να σχηματιστεί, ακόμα και την προσχηματική που ο ίδιος οργάνωσε την σύσταση της.

Ο Ελληνικός στρατός αποβιβάστηκε στην Σμύρνη για να προστατέψει τους Ελληνικούς πληθυσμούς από την σφαγή. Το αποδεικνύει άλλωστε και η δήλωση του Αμερικανού προέδρου Ουίλσον το 1920, που ξεκαθαρίζει ότι οι Έλληνες στάλθηκαν με συμμαχική εντολή στην Μικρά Ασία, για να σώσουν τους Ελληνικούς πληθυσμούς από τις σχεδιασμένες σφαγές. Οι σφαγές ήταν ένας από τους τρόπους για να εξοντωθούν οι μη Τουρκικές εθνότητες, την απόφαση για την εξόντωση των οποίων είχαν πάρει επίσημα οι Τούρκοι από το 1911.

Η συνθήκη των Σεβρών, η τόσο λοιδορούμενη από ψευτο-ανθρωπιστές και τουρκοφασίστες -έννοιες που δεν διαφέρουν και πολύ- ήταν η πιο δίκαιη για τους γηγενείς λαούς, καθώς προέβλεπε την εθνική αποκατάσταση των Ελλήνων, των Κούρδων και των Αρμενίων.

Ποτέ δεν είναι αργά όμως.
Κανένα τεχνητό έκτρωμα που η αρχή του βασίστηκε στην γενοκτονία και η συνέχεια του στην βίαιη τουρκοποίηση και την καταπίεση δεν υπήρξε και δεν υπάρχει περίπτωση να επιβιώσει ως ενιαίο σύνολο.

Οι λαοί της Μικράς Ασίας θα πάρουν την ιστορική δικαιοσύνη που τους οφείλεται.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Με "ευρωπαϊκή σφραγίδα" το Αιγαίο γίνεται "γκρι"

Στόχος, η βολική για τους ισχυρούς "ασάφεια της κυριαρχίας"

Κάτι αλλάζει στο Αιγαίο κι εμείς απλά το παρακολουθούμε. Οι προσπάθειες χρόνων της Τουρκίας να αλλάξει το καθεστώς και τις ισορροπίες στην περιοχή έχουν πλέον και “ευρωπαϊκό μανδύα”. Η Τουρκία χρόνια τώρα “πούλησε” το παραμύθι που ήθελε το Αιγαίο να είναι μια “κλειστή θάλασσα”, τα όρια της οποίας έβλαπταν τα ζωτικά της συμφέροντα! Μια ελληνική κυβέρνηση, η κυβέρνηση Σημίτη το 1999, έκανε δώρο στην Άγκυρα την… επιβεβαίωση αυτής της άποψης!

Το Αιγαίο ήταν, είναι και ελπίζουμε να παραμείνει μια ανοιχτή θάλασσα για όλους όσους θέλουν να πλεύσουν σ΄ αυτή. Τίποτα δεν τους εμποδίζει και ειδικά η Ελλάδα η οποία σεβόταν και σέβεται το διεθνές δίκαιο. Είναι υποχρεωμένη να σεβαστεί και να υπερασπίσει όμως και τα κυριαρχικά της δικαιώματα.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια διαρκή φάση… υποχώρησης στα θέματα του Αιγαίου. Αν κι έχει πάντα το δικαίωμα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια, δεν το κάνει για να μην “προκαλέσει” όπως συνηθίζουμε να λέμε.

Έχει κάνει και πολλά άλλα, έχει αποφύγει να πράξει πολλά περισσότερα, πάντα με την “λογική” της “εξημέρωσης ενός θηρίου”, όπως θέλει να παρουσιάζεται η Τουρκία.

Με την προσφυγική κρίση και τις ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν και χάνονται στο Αιγαίο, η τουρκική επεκτατική πολιτική για το Αιγαίο βρήκε νέους πρόθυμους συμμάχους, μετά από το NATO, που στα ελληνοτουρκικά ήταν απλά Πόντιος Πιλάτος και οδηγούσε στην “σταύρωση” τα ελληνικά δίκαια.

Οι Ευρωπαίοι και πρωτίστως οι Γερμανοί έχουν σπεύσει να στηρίξουν επί της ουσίας της τουρκικές επιδιώξεις. Έχοντας στόχο τα ενεργειακά αποθέματα του Αιγαίου, οι Γερμανοί δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να “σπρώξουν” την Τουρκία προς το Αιγαίο. Φυσικά, με τον… ευρωπαϊκό τρόπο!

Οι επίμονες “συστάσεις” και οι απροκάλυπτες πιέσεις προς την Αθήνα να δεχτεί “κοινές περιπολίες” με την Τουρκία, ξεπέρασαν τα όρια. Τα ψεύδη και οι υπερβολές που είχαν να κάνουν με την δήθεν αδυναμία της Ελλάδας να ελέγξει τα σύνορά της δεν έχουν τελειωμό! Μέχρι που θυμήθηκαν ότι αυτά τα σύνορα είναι και ευρωπαϊκά! Άργησαν πολύ να το… ανακαλύψουν, αλλά έχουν τους λόγους τους.

Τώρα έχουμε και το… ανέκδοτο που θέλει την Frontex να έχει δικαίωμα επέμβασης στα σύνορά μας, χωρίς έγκριση και έλεγχο από την ελληνική κυβέρνηση! Λέμε ανέκδοτο, γιατί έχουμε βιώσει πως λειτουργεί η Frontex! Και δεν μπορούμε να καταλάβουμε πως η δύναμη των 2.000 ανδρών και γυναικών που σχεδιάζεται να είναι η… δύναμη άμεσης επέμβασης της Frontex θα μπορεί να παρεμβαίνει!

Την ερχόμενη εβδομάδα ο Επίτροπος Μετανάστευσης Εσωτερικών Υποθέσεων και Ιθαγένειας Δημήτρης Αβραμόπουλος θα παρουσιάσει την Υπηρεσία Ευρωπαϊκής Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής (EBCG) που θα αναλάβει τον έλεγχο των εξωτερικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε μια ύστατη προσπάθεια να διασωθεί η ζώνη Σένγκεν, όπως λένε!
Ο επίτροπος Μετανάστευσης, Εσωτερικών Υποθέσεων και Ιθαγένειας παραδέχεται σε συνέντευξή του στα Νέα Σαββατοκύριακο, ότι η νέα υπηρεσία, η οποία θα αντικαταστήσει την Frontex, θα μπορεί να παρεμβαίνει στα σύνορα χωρίς σχετικό αίτημα από κράτος - μέλος. Η υπηρεσία θα στελεχώνεται «και από τα εθνικά σώματα που είναι αρμόδια για τη διαχείριση των συνόρων», θα μπορεί ακόμη να παρεμβαίνει στην πρόληψη καταστάσεων κρίσης, αλλά και σε περιπτώσεις κατά τις οποίες θεωρεί ελλιπή τη φύλαξη των συνόρων.

Μακάρι να διαψευστούμε και να αποδειχτούμε αναίτια καχύποπτοι, αλλά όλα αυτά νομίζουμε ότι έχουν ως στόχο τον “εθισμό” μας στην επικύρωση αυτού που η Τουρκία χρόνια προσπαθεί: Να κάνει το γαλάζιο Αιγαίο “γκρι”.
Δεν εξυπηρετεί μόνο την Άγκυρα, αυτό, αλλά εξυπηρετεί και πολλούς μεγάλους και δυνατούς που θα ήθελαν να υπάρχει μια… ασάφεια στο Αιγαίο, αν και όταν με το καλό φθάσουμε στο σημείο να αρχίσουμε την εκμετάλλευση των ενεργειακών του πόρων.

Το “υπερταμείο με τις υποθήκες” που ετοιμάζεται μην έχετε καμία αμφιβολία ότι θα περιλαμβάνει και τα ό,ποια αποθέματα ενέργειας εντοπιστούν στο Αιγαίο. 50 δισ. δεν… μαζεύονται διαφορετικά, είναι προφανές.

Συνεπώς ας μην θεωρούμε τίποτα απ΄ όλα όσα γίνονται και λέγοτναι αυτή τη περίοδο για το Αιγαίο τυχαίο…

Πηγή OnAlert


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Οι ΗΠΑ διαιρούν τον κόσμο στα δύο και προετοιμάζονται για πόλεμο

Το εργαλείο της στήριξης πολέμων είναι το ΔΝΤ 

Εφαρμόζοντας την τακτική του “δύο μέτρα και δύο σταθμά”, το ΔΝΤ ψυχραίνει ακόμη περισσότερο τον ήδη ψυχρό πόλεμο μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, με την αυθαίρετη απόφασή του να δώσει “άφεση” σε οφειλέτες προς τη Ρωσία, ενώ εξακολουθεί να διατηρεί αμείλικτη στάση προς άλλες χώρες, όπως η Ελλάδα. 

Αποκλειστική συνέντευξη του Michael Hudson στο RT
Απόδοση: "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"

“Μέσω της επιβολής νέων κανόνων δανεισμού από το ΔΝΤ, οι ΗΠΑ έχουν κηρύξει οικονομικό πόλεμο κατά των χωρών που δεν χρησιμοποιούν το δολάριο στον τομέα των εξαγωγών και των οποίων το νόμισμα δεν έχει ως βάση το αμερικανικό νόμισμα”, δήλωσε σε συνέντευξή του στο Russia Today o γνωστός οικονομολόγος και συγγραφέας Michael Hudson.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) αποφάσισε ξαφνικά να αλλάξει τους κανόνες δανεισμού του, προκειμένου, όπως ισχυρίζεται, “να στηρίξει τις χώρες, οι οποίες δεν είναι σε θέση να πληρώσουν τους δανειστές τους”. Η νέα πολιτική έχει στόχο να βοηθήσει την Ουκρανία σε περίπτωση που αποτύχει να αποπληρώσει το χρέος της (3 δις δολάρια) προς τη Ρωσία. Ρώσοι αξιωματούχοι καταδίκασαν την απόφαση ως βεβιασμένη και μεροληπτική.

RT: Τι το ιδιαίτερο έχει η περίπτωση της Ουκρανίας που έχει κάνει το ΔΝΤ τόσο πρόθυμο να αλλάξει τις κατευθυντήριες γραμμές του;

Michael Hudson: Το ΔΝΤ έχει αποφασίσει να ενταχθεί ενεργά στον ψυχρό πόλεμο. Για πολλά χρόνια, η Παγκόσμια Τράπεζα αποτελεί μέρος του αμερικανικού υπουργείου Άμυνας – ας μην ξεχνάμε τους Ρόμπερτ Μακ Ναμάρα, Μπομπ Ζέλικ, Πολ Γούλφοβιτς... Αλλά στην ουσία η Ουκρανία έχει γίνει πλέον η αιτία για να αλλάξει ριζικά το ΔΝΤ το σύνολο σχεδόν των κανόνων του.

Το ΔΝΤ δήλωσε ανοιχτά:

“Η Ουκρανία δεν είναι σε θέση να αποπληρώσει το χρέος της”. Και όντως δεν υπάρχει κανένας ορατός τρόπος με τον οποίο η χώρα αυτή θα μπορέσει να επιστρέψει όσα χρωστάει, αφού κήρυξε τον πόλεμο στον ίδιο τον εξαγωγικό τομέα της. Έτσι, η Ουκρανία υποχρεώθηκε να ενδώσει στις πιέσεις των ΗΠΑ. Σαν να έχουν γίνει οι ΗΠΑ η ίδια η Παγκόσμια Τράπεζα, ένας βραχίονας του αμερικανικού Υπουργείου Άμυνας, που λέει: “Οι χώρες όλες είναι υποχρεωμένες  να αποπληρώνουν τα χρέη τους προς ξένες κυβερνήσεις εκτός αν ο δανειστής είναι η Ρωσία, και κατ' επέκταση η Κίνα και όλες οι άλλες χώρες του συνασπισμού των BRICS”.

Έτσι, το ΔΝΤ είναι σαν να ανακοινώνει ξαφνικά:

"Από τώρα και στο εξής θα εφαρμόζουμε τους κανόνες μας και θα ενεργούμε μόνο για λογαριασμό της ζώνης του δολαρίου. Οι χώρες που οφείλουν χρέη με αντίκρυσμα το δολάριο ΗΠΑ και τα δορυφορικά νομίσματά του, όπως το ευρώ, θα πρέπει να τα αποπληρώσουν. Αλλά αν χρωστούν στη Ρωσία, την Κίνα, το Ιράν, ή οποιαδήποτε χώρα που δεν είναι στην τροχιά των ΗΠΑ, τους δίνουμε άφεση και δεν είναι υποχρεωμένες να αποπληρώσουν. Εμείς θα τους δανείσουμε όσα χρειάζονται. Οι ΗΠΑ θα τους δανείσουν. Το ΔΝΤ θα καθαρίσει γι’ αυτές. Από σήμερα χωρίζουμε τον κόσμο σε δύο στρατόπεδα ανάλογα με το νόμισμά τους: το στρατόπεδο του δολαρίου και το στρατόπεδο των BRICS”.  

Πρόκειται ουσιαστικά για την κήρυξη οικονομικού πολέμου από τις ΗΠΑ εναντίον όλων των χωρών που δεν χρησιμοποιούν το δολάριο ΗΠΑ στον τομέα του εξωτερικού εμπορίου και έχουν νόμισμα που δεν έχει ως βάση το δολάριο ΗΠΑ, όπως ισχύει στην περίπτωση του ευρώ. Έχουμε, επομένως, να κάνουμε με μια τεράστια ριζική αλλαγή στα δεδομένα, την σημαντικότερη που είδε ο κόσμος τα τελευταία πενήντα χρόνια.

Μήνυμα Μπάιντεν προς Ουκρανία: “Πολεμήστε την καρκινογένεση της διαφθοράς. Διαφορετικά ξεχάστε τα δάνεια από άλλες χώρες”.

RT: Οι νέοι κανόνες υποτίθεται ότι πρέπει να ισχύουν και για όλες τις άλλες χώρες που είναι δέσμιες ενός χρέους. Πόσο μεγάλο στοίχημα είναι αυτό για το ΔΝΤ;

Michael Hudson: To στοίχημα είναι να μη χάσει από τα νύχια του τη Ρωσία, την Κίνα, τις χώρες BRICS και άλλες χώρες που θα θέλουν απλά να αποχωρήσουν. Τα τελευταία 50 χρόνια, το ΔΝΤ έχει εφαρμόσει ένα ρητό πρόγραμμα “διάσωσης” χωρών:

“Εμείς θα δανείζουμε ένα μικρό μέρος του ποσού και άλλα κράτη θα έρθουν να ενωθούν μαζί μας, για να εντάσσουμε χώρες σε εξοντωτικά προγράμματα. Ο δε μοχλός επιβολής θα είναι ο όρος ότι οι χώρες θα πρέπει να μας επιστρέφουν όσα δανείσαμε. Αν μια χώρα δεν πληρώσει στο ακέραιο το δάνειο από το ΔΝΤ, τότε δεν θα πάρει άλλο δάνειο από εμάς”.

Και προσοχή: αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι καμία από τις άλλες χώρες- δανειστές δεν θα της δανείσει επίσης.

Έρχεται, λοιπόν, τώρα το ΔΝΤ και λέει: “Αν οι ΗΠΑ έχουν κάποια πολιτική ή στρατιωτική διένεξη με μία χώρα, ή εάν υπάρχει μια χώρα που δεν είναι μέρος της ζώνης δολαρίου ΗΠΑ, τότε η τακτική μας αλλάζει”.

Aυτό σημαίνει ότι το ΔΝΤ δεν θα ενεργεί πλέον ως εισπράκτορας παρά μόνο για χώρες που λειτουργούν με βάση τα νομίσματα των ΗΠΑ, της ΕΕ και της Ιαπωνίας. Πρόκειται για μια ωμή κήρυξη οικονομικού πολέμου.

RT: Η Ουκρανία είναι απίθανο να αποπληρώσει φέτος το χρέος των τριών δισεκατομμυρίων δολαρίων προς τη Ρωσία. Το πρόγραμμα “διάσωσής” της αφορά σε ένα ποσό δέκα φορές μεγαλύτερο. Πώς θα το αποπληρώσει;

Michael Hudson: Οι Ουκρανοί έχουν ήδη ανακοινώσει ότι δεν προτίθενται να επιστρέψουν στους Ρώσους ούτε δεκάρα. Το σκεπτικό τους είναι: “Δεν έχουμε να πληρώσουμε τη Ρωσία, επειδή η Αμερική μας στηρίζει και θα εξακολουθήσει να μας στηρίζει”.

Τον περασμένο Μάιο, όταν το ΔΝΤ παρέδωσε το τελευταίο του "πακέτο" στην Ουκρανία, η Λαγκάρντ έκανε την εξής δήλωση:

“Ελπίζω η Ουκρανία να χρησιμοποιήσει το ποσό για να αναπτύξει τη βιομηχανία της και όχι για να κάνει πόλεμο”.

Την επόμενη κιόλας ημέρα, ο πρόεδρος Πέτρο Ποροσένκο δήλωσε:

“Τώρα που έχουμε το δάνειο... θα πάμε να ξοδέψουμε όλο το ποσό που διαθέτουμε  σε αμυντικές δαπάνες και θα στηρίξουμε τα αδέρφια μας [= τους ολιγάρχες] στην ανατολική Ουκρανία που μάχονται εναντίον των ρωσόφωνων”.

Άρα, στην πραγματικότητα, το δάνειο του ΔΝΤ είχε ως σκοπό τη χρηματοδότηση του εμφυλίου πολέμου, του εθνικού αλληλοσπαραγμού μεταξύ ουκρανόφωνων και ρωσόφωνων, και κατ’ επέκταση του πολέμου μεταξύ Δύσης και Ανατολής.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Το πλαστικό χρήμα και η χαμένη μάχη της ιδιωτικότητας

Κάθε κίνησή μας θα καταγράφεται. Πάντα για το καλό μας, πάντα για το καλό του συνόλου. Είναι η μόνιμη επωδός, ακόμη και όταν σκοτώνεις με βόμβες άμαχους για να τους προστατεύσεις από τον κακό κυβερνήτη.

Φυσικά και με το πλαστικό χρήμα περιορίζεται η φοροδιαφυγή, αλλά ταυτοχρόνως παρουσιάζεται ο πολίτης «γυμνός», αφού ακόμη και τα δρώμενα στην κρεβατοκάμαρά του θα γνωρίζουν, από τον αριθμό των αντισυλληπτικών ή των προφυλακτικών που θα αγοράζει.

Θυμάμαι πριν από λίγα χρόνια την επαναστατική γυμναστική που επέβαλαν ΚΚΕ και ΣΥΝ, όταν τα στελέχη τους ανέβαιναν στις κολόνες για να καταστρέψουν τις κάμερες παρακολούθησης της πορείας των αυτοκινήτων. Κράτησε λίγο, όπερ σημαίνει είτε ότι επρόκειτο για να ένα ακόμη επικοινωνιακό τέχνασμα, είτε προσαρμογή σε μια κατάσταση μη αναστρέψιμη, είτε εφαρμογή από τους ίδιους όσων καταγγέλλονταν κάποτε.

Δεν έχει πλέον σημασία, ποιο ήταν το κίνητρο στην αντίθεση προς τον Μεγάλο Αδελφό, ο οποίος τα πανθ’ ορά. Και μάλιστα, πολλές φορές με την αναγνώριση προσφοράς υπηρεσιών εκ μέρους του, σε περιπτώσεις διάπραξης εγκληματικών πράξεων, όπου η «κάμερα ασφαλείας» είτε απωθεί, είτε αποκαλύπτει τον δράστη.

Όπως και να ’χει προσαρμοζόμαστε. Όπως προσαρμόστηκαν νωρίτερα οι πολίτες (μάλλον, οι υπήκοοι) στις κομμουνιστικές χώρες, όπου έκαναν αποδεκτό το γεγονός ότι δεν έχουν προσωπική ζωή. Μάλιστα, τα μικρά παιδιά πείθονταν να καταγγέλλουν αντικαθεστωτικές πράξεις των μελών της οικογένειάς τους. Όπως προσαρμόστηκαν και οι δυτικές κοινωνίες των βορειοευρωπαϊκών χωρών, ή ακόμη και της Ιαπωνίας.

Ο Δαρβίνος άλλωστε πάντα επαληθεύεται με την διαπίστωσή του περί προσαρμογής των όντων στο μεταβαλλόμενο περιβάλλον. Αυτή είναι και η άμυνα του ανυπεράσπιστου υπηκόου εμπρός στην παντοδυναμία του κράτους.

Με αφορμή τα δέκα χρόνια από την λειτουργία του, το RT (Russia Today) οργάνωσε συζήτηση με τίτλο: «Πληροφορίες, μηνύματα, πολιτική: Η μετατόπιση εξουσιών του σημερινού κόσμου» (Information, messages, politics:The shape-shifting powers of today's world). Σημειώνω, ότι μεταξύ αξιόλογων συνομιλητών, ήσαν και ο πρώην διευθυντής της αμερικανικής Υπηρεσίας Αμυντικών Πληροφοριών κ. Michael Flynn, καθώς και ο ο ιδρυτής του WikiLeaks, κ. Julian Assange (με τηλεδιάσκεψη).

Έμπειρος ο κ. Assange, διαπίστωσε πως η μαζική παρακολούθηση ήρθε για να μείνει, και πως η ανθρωπότητα έχει χάσει την μάχη της για προστασία της ιδιωτικής ζωής, οπότε θα πρέπει τώρα να μάθουμε να ζούμε σε έναν κόσμο όπου η επιτήρηση της μάζας θα γίνεται όλο και φθηνότερη για τις κυβερνήσεις να την εφαρμόσουν.

Εκείνο δε που συμβαίνει, είναι και αυτό που τόνισε ο κ. Assange, ότι η παρακολούθηση έχει γίνει «όλο και φθηνότερη». Δεν έχει επομένως μονοπωληθεί από τις μεγάλες χώρες, αλλά και οι μικρές συμμετέχουν στο δρώμενο. Εκείνο που μας μένει δηλαδή είναι να προσαρμόσουμε κι εμείς την ζωή μας, όπως οι υπήκοοι των κομμουνιστικών χωρών, οι οποίοι την προσάρμοσαν υπό τον έλεγχο των Αρχών.

Παραθέτω επίσης μια παρατήρηση του ιδρυτή του WikiLeaks, ότι «το πρόβλημα της παρακολούθησης μεγάλης κλίμακας δεν είναι ο καπιταλισμός ή τα χρήματα, αλλά εκείνοι που έχουν την εξουσία. Κάποιοι ειδικοί μόνο μπορούν να προστατευτούν, αλλά ειδικοί είναι και οι τρομοκράτες. Ένας απλός άνθρωπος όμως δεν έχει τρόπο προστασίας από την κατασκοπία», κατέληξε.

Η παρακολούθηση των συμπεριφορών μας, ενδιαφέρει άμεσα και τις επιχειρήσεις εκείνες που μπορούν να αποκτήσουν τα δεδομένα, ώστε γνωρίζοντας τις καταναλωτικές συνήθειες από τις αγορές ή τις περιηγήσεις στο διαδίκτυο, προσαρμόζουν τις μεθόδους πώλησης των προϊόντων τους.
Και μη πει κάποιος, ότι για τις παρακολουθήσεις απαιτείται εισαγγελική άδεια. Δεν ζούμε σε κοινωνίες αγγέλων. Ίσως όλα αυτά, μας κάνουν προσεκτικούς στις δράσεις μας. Άλλη άμυνα, δεν βλέπω.

Μακεδών
Πηγή Voria


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

ΗΠΑ - Τουρκία: Μια “ανήθικη” σχέση

Του Nick Danforth 
Foreignaffairs

Τον τελευταίο καιρό έχει καταντήσει κοινοτυπία να λέγεται πως η συμπεριφορά της Τουρκίας αντίκειται στις αξίες της Δύσης. Στο εσωτερικό η τουρκική κυβέρνηση συντρίβει την ελευθερία του Τύπου και τις αντιπολιτευτικές φωνές. Στο εξωτερικό υποστηρίζει τους ισλαμιστές στην Συρία, αντίθετα με ότι πράττουν οι Αμερικανοί.

Στην κριτική αυτή πρέπει πάντως να αναφερθεί ότι η συμμαχία ΗΠΑ-Τουρκίας δεν βασίστηκε ποτέ στις αμερικανικές ή τις τουρκικές αξίες, τις δυτικές ή όποιες άλλες. Η Τουρκία δεν εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ γιατί ήθελε να καταστεί μέρος του δυτικού κόσμου και οι ΗΠΑ δεν καλοδέχτηκαν την Τουρκία στην συμμαχία λόγω της προσήλωσης της Άγκυρας στη δημοκρατία.

Στην πραγματικότητα η συμμαχία ΗΠΑ-Τουρκίας, από την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου που ξεκίνησε, βασίζεται σε κοινούς στόχους, όχι σε κοινά ιδανικά. Τις δύο χώρες ένωσε η σοβιετική απειλή. Όταν η ΕΣΣΔ κατέρρευσε η η αιτία που κρατούσε κοντά τις δύο χώρες δεν υπήρχε πια, έτσι ώστε να αρχίσουν να διαφαίνονται τα, σε ορισμένες περιπτώσεις, αντικρουόμενα συμφέροντά τους.

Κατά ειρωνικό τρόπο, η Τουρκία, φαίνεται τώρα, η χώρα που είναι πιο κοντά στην ψυχροπολεμική γραμμή. Οι πολιτικοί των ΗΠΑ που καλοδέχτηκαν την είσοδο της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, ίσως εκπλήσσονται σήμερα ακούγοντας φωνές που αμφισβητούν την τουρκική συμμετοχή στην συμμαχία, για το πώς επιτρέπει σε αριστερές πολιτοφυλακές να μάχονται κατά του Ισλαμικού Κράτους μόνοι τους, ή γιατί τόσο εύκολα απάντησε στις ρωσικές προκλήσεις.

Υπάρχει πληθώρα λόγων, πρακτικών, αλλά και λόγων αρχών, για να καταδικάσει κανείς την τουρκική εσωτερική και εξωτερική πολιτική. Η Τουρκία υπήρξε απερίσκεπτη στην απάντησή της προς τη Ρωσία και στον ενθουσιασμό της στην υποστήριξη ακραίων ομάδων στην Συρία, η οποία αποδείχθηκε επικίνδυνη.

Συζητώντας όμως αυτά τα δεδομένα με λιγότερο ηθικούς όρους θα μας επιτρέψει να επικεντρωθούμε στα πολλά κοινά συμφέροντα που Άγκυρα και Ουάσινγκτον εξακολουθούν να έχουν, ειδικά όσον αφορά την εξάπλωση της βίας στην περιοχή. Και αν η ολοένα και περισσότερο αντιδημοκρατική συμπεριφορά της τουρκικής κυβέρνησης προσφέρει υλικό για κριτική, οι Αμερικανοί θα όφειλαν να γνωρίζουν πόσο λίγο η Ουάσινγκτον ενδιαφέρεται για τη δημοκρατία στη χώρα αυτή, από την αρχή των σχέσεών της με την Άγκυρα.

Το 1947 ο πρόεδρος Τρούμαν ανακήρυξε το ομώνυμο δόγμα που προέβλεπε οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη της Ελλάδας και της Τουρκίας. Οι αναφορές του Τρούμαν στην ελληνική δημοκρατία δεν είχαν αντίστοιχο στις αναφορές του για την Τουρκία. Και πράγματι πολλοί Αμερικανοί αξιωματούχοι έλεγαν πως ο Τούρκος πρόεδρος Ινονού ήταν «ο σωστός ισχυρός άνδρας». Ο Ινονού ήταν ένας αντιδημοκρατικός ηγέτης, με συμπεριφορά ελαφρώς καλύτερη αυτής των Ευρωπαίων δικτατόρων της δεκαετίας του 1930, στον οποίο όμως μπορούσε να βασιστεί κανείς στον περιορισμό της σοβιετικής επιρροής.

Οι ΗΠΑ ποτέ δεν απαίτησαν τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας, στις απαρχές του Ψυχρού Πολέμου. Το 1950 ο Ινονού έκανε ελεύθερες εκλογές τις οποίες έχασε και παραιτήθηκε, προς μεγάλη έκπληξη των Αμερικανών, οι οποίοι όμως αμέσως χαιρέτησαν τη δημοκρατική μεταστροφή της Τουρκίας και την έθεσαν ως θεμέλιο της αμερικανοτουρκικής σχέσης.

Αν και το νέο καθεστώς άρχισε να καθίσταται αντιδημοκρατικό, προς τα τέλη της δεκαετίας του 1950, οι σχέσεις με τις ΗΠΑ δεν άλλαξαν, όπως και δεν άλλαξαν όταν εκτελέστηκαν τέσσερα στρατιωτικά πραξικοπήματα, στα επόμενα 50 χρόνια. Οι κοινές αξίες ήταν επιθυμητές, αλλά όχι και αναγκαίες, με τις δύο χώρες να ενδιαφέρονται πολύ περισσότερο για την ΕΣΣΔ.

Για την Τουρκία η ένταξή της στο ΝΑΤΟ αποτέλεσε διακριτικό χαρακτηριστικό εκδυτικοποίσής της. Μετά την ένταξή της στο ΝΑΤΟ, το 1952, η Τουρκία έφτασε στο αποκορύφωμα του κεμαλικού ιδεώδους και την απόδειξη ότι η Τουρκία γίνεται δεκτή ως δυτική ευρωπαϊκή χώρα. Εξάλλου οι Αμερικανοί φοβούνταν πως αν αρνούνταν στην Τουρκία την ένταξη στο ΝΑΤΟ θα έστελναν λάθος μήνυμα σε Άγκυρα και Μόσχα.

Με την κατάρρευση της ΕΣΣΔ χάθηκε το αντικομμουνιστικό αιτιατό που κρατούσε κοντά ΗΠΑ και Τουρκία. Όμως η σημερινή ένταση στις σχέσεις της Τουρκίας με το ΝΑΤΟ έχει την αφετηρία της στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου. Το 2009-10 η Άγκυρα δεν ήταν πρόθυμη να συμμετάσχει στις κυρώσεις κατά του Ιράν, με το οποίο διατηρούσε σημαντικές επιχειρηματικές σχέσεις.

Στις ΗΠΑ ορισμένοι εξέφρασαν την έκπληξή τους για το πώς η Τουρκία προσπαθεί να διατηρήσει σχέσεις καλές σχέσεις με μια καταπιεστική θεοκρατία, μόνο και μόνο γιατί το Ιράν διαθέτει εκτεταμένα ενεργειακά αποθέματα. Κάτω από την επιφάνεια όμως υπάρχουν βασικότεροι, δομικοί λόγοι έντασης. Η Άγκυρα έχει κάθε λόγο να ανησυχεί για ένα εξοπλισμένο με πυρηνικά όπλα γείτονα, αλλά μπορεί να αντιμετωπίζει πιο αδιάφορα την απειλή καθώς η ίδια είναι προστατευμένη υπό την ομπρέλα του ΝΑΤΟ.

Η απογοήτευση των Αμερικανών αξιωματούχων ταυτίζονται με αυτή της παλαιότερης γενιάς που ανησυχούσαν για το γεγονός ότι η προστασία που το ΝΑΤΟ παρείχε στην Τουρκία, της επέτρεψε να προωθήσει την σύγκρουσή της με την Ελλάδα στη Κύπρο σε βάρος της συμμαχίας.

Στην πραγματικότητα οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας δεν υπήρξαν ποτέ απολύτως ομαλές και αν οι ΗΠΑ έχουν έναν ολόκληρο κατάλογο με αιτιάσεις γιατί η Τουρκία είναι ένα προβληματικός σύμμαχος, οι Τούρκοι έχουν έναν αντίστοιχο κατάλογο εναντίον των ΗΠΑ.

Έτσι καθίσταται ξεκάθαρο γιατί η Τουρκία έχει αναστατωθεί από την υποστήριξη των ΗΠΑ στους Κούρδους της Συρίας, οι Κούρδοι σύμμαχοι των οποίων είναι αντίπαλοι των Τούρκων. Εν μέσω των εντεινόμενων ανησυχιών ότι η βία στην Συρία επεκτείνεται στην Τουρκία, το ΝΑΤΟ αποτελεί βασικό εγγυητή της σταθερότητας της χώρας.

Όμως, ειλικρινά, για να περιοριστεί η κρίση απαιτείται μια αποτελεσματική συνεργασία Αμερικανών και Τούρκων προς την επίτευξη διπλωματικής λύσης στην Συρία. Για να επιτύχει μια τέτοια συνεργασία Αμερικανοί και Τούρκοι σχεδιαστές πολιτικής, από κοινού, πρέπει να επιτύχουν έναν βαθμό συνεννόηση επί τη βάσει της ιστορίας των σχέσεων των δύο χωρών.

• NICK DANFORTH is a doctoral candidate in Turkish history at Georgetown University.

Πηγή MIgnatiou


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Η Τουρκία έπεσε βαθιά στην παγίδα του Πούτιν

Όταν η Τουρκία κατέρριψε το ρωσικό αεροσκάφος όλοι αναρωτιήθηκαν ποια συμφέροντα εξυπηρετούσε προχωρώντας σε αυτή την ενέργεια. Τώρα, παραπάνω από δύο εβδομάδες από το περιστατικό το ερώτημα που γεννάται είναι: Ποια συμφέροντα οδήγησαν τη Ρωσία να υποχρεώσει την Τουρκία να καταρρίψει το αεροσκάφος της; ρωτά ο Τούρκος αναλυτής Kadri Gurse.


Η Τουρκία πράγματι κατέρριψε το ρωσικό αεροσκάφος, αλλά ήταν η Ρωσία που «έκανε παιχνίδι» στην κρίση αυτή. Η ταχύτητα με την οποία η Μόσχα προχώρησε σε κυρώσεις κατά της Τουρκίας, μετά το περιστατικό όσον αφορά τον τουρισμό, το εμπόριο, τις επενδύσεις σε κοινά σχέδια, αποδεικνύει ότι οι κινήσεις αυτές ήταν σχεδιασμένες πριν την κρίση. Η ανάπτυξη πυραύλων S-400 στη βάση του Hmeymim δύο μόλις ημέρες μετά την κατάρριψη δεν μπορεί παρά να είναι προσχεδιασμένη.

Άλλη μια ένδειξη της ρωσικής προετοιμασίας είναι η ταχύτατη, άμεση επίθεση του ρωσικού μηχανισμού προπαγάνδας σχετικά με το λαθρεμπόριο πετρελαίου του Ισλαμικού Κράτους και την Τουρκία, στοχεύοντας κατευθείαν στον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν και την οικογένειά του. Η ρωσική προπαγάνδα φαίνεται ότι στοχεύει στη δυτική κοινή γνώμη ώστε να επιβαρύνει την ήδη επιβαρυμένη εικόνα του Ερντογάν και να καταστήσει λιγότερη εύκολη την υποστήριξη του ΝΑΤΟ προς την Τουρκία.

Με απλά λόγια η Ρωσία, με την κρίση αυτή, προσπάθησε να απομονώσει την Τουρκία. 

Η Τουρκία από την πλευρά της αιφνιδιάστηκε από την ταχύτητα των ρωσικών εναντίον της μέτρων και προσπάθησε να ρίξει τους τόνους, χωρίς όμως να απολογείται, αφού, όπως υποστηρίζει, το ρωσικό αεροσκάφος παραβίασε τον εναέριο χώρο της. Ούτε όμως η Ρωσία επιθυμεί να κλείσει το θέμα μια τουρκική συγνώμη. Αν το επιθυμούσε δεν θα προχωρούσε σε σκληρές κυρώσεις, ούτε θα χρησιμοποιούσε τόσο σκληρή γλώσσα.

Ο τελικός στόχος της Μόσχας φαίνεται πως είναι η διαγραφή του βασικού λόγου για τον οποίο επενέβη στην Συρία, η ανόητη πολιτική των Ερντογάν και Νταβούτογλου, την οποία το δίδυμο αυτό, με παράλογο πείσμα συνεχίζει.

Βασικός λόγος της ρωσικής επέμβασης ήταν η αποτροπή κατάρρευσης του συριακού καθεστώτος. Ο αγώνας κατά του ΙΚ ήταν ο δεύτερος λόγος. Οι ΗΠΑ έχοντας την έγκριση της Άγκυρας ανέπτυξαν αεροσκάφη τους στη βάση του Ιντσιρλίκ κοντά στα συριακά σύνορα. Αυτό ίσως αποτελεί δευτερεύοντα λόγο. Όμως ο πρωταρχικός λόγος της ρωσικής επέμβασης ήταν η τουρκική πολιτική στην Συρία.

Ο πόλεμος δι’ αντιπροσώπων της Άγκυρας στην Συρία, με την υποστήριξη της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ ήταν η αιτία που οδηγούσε το καθεστώς Άσαντ σε κατάρρευση. Χωρίς την Τουρκία, με τα έδαφός της να είναι διαθέσιμο σε κάθε λογής τζιχαντιστές, από το 2011, οι συνθήκες που οδήγησαν στην άνδρωση του ΙΚ δεν θα είχαν προκύψει και το χαλιφάτο δεν θα είχε καταφέρει να εξελιχθεί σε πρώτου μεγέθους απειλή για όλο τον κόσμο. Υπ’ αυτή την έννοια και η ανάπτυξη των Αμερικανών ήταν προϊόν της τουρκικής πολιτικής.

Προϋπόθεση επιτυχίας της ρωσικής επέμβασης ήταν για τη Μόσχα να αποθαρρύνει την Άγκυρα, με κάθε διαθέσιμο τρόπο, από το να συνεχίσει την πολιτική της στην Συρία και «έστρωσε» το παιχνίδι με βάσει αυτόν τον πολιτικό στόχο. Έτσι η Ρωσία χρησιμοποίησε την κρίση με την κατάρριψη για να οδηγήσει την Τουρκία σε μια σύγκρουση μαζί της, η οποία, στο τέλος της ημέρας, θα είναι επιζήμια για αυτήν.

Με τους βομβαρδισμούς που εκτελεί η Ρωσία βλάπτει τα τουρκικά συμφέροντα με δύο τρόπους. Πρώτον χτυπώντας τους εξοπλισμένους από την Τουρκία Τουρκομάνους και άλλους τζιχαντιστές και δεύτερον, προχωρώντας σε πολλές παραβιάσεις του τουρκικού εναέριου χώρου, πριν την κατάρριψη του Su-24.

Η ρωσική πίεση είχε ψυχολογικό αντίκτυπο και επηρέασε τη λήψη αποφάσεων στην Άγκυρα. Σημάδι της πίεσης αποτελούν και οι δηλώσεις Νταβούτογλου, στις 22 Νοεμβρίου, δύο ημέρες πριν την κατάρριψη του Su-24. Τότε είχε πει πως οι τουρκικές δυνάμεις έχουν διαταχθεί να απαντήσουν άμεσα σε κάθε απειλή έναντι των τουρκικών συνόρων. Η δήλωση αυτή εξηγεί και την πολιτική απόφαση που ελήφθη για την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους το οποίο, υποτίθεται, παραβίασε τον τουρκικό εναέριο χώρο για 17 δευτερόλεπτα.

Άρα η πολιτική της Τουρκίας στην Συρία την έσυρε σε σύγκρουση με την Ρωσία και κανείς δεν ξέρει πως και πότε αυτή θα τελειώσει. Το παράδοξο είναι πως από την κρίση κερδίζουν οι Αμερικανοί. Η διατάραξη των στενών σχέσεων Ρωσίας-Τουρκίας, η οποία παραμένει μέλος του ΝΑΤΟ παρά τον ισλαμιστική και αυταρχική της στροφή, μπορεί μόνο να ευχαριστεί τους Αμερικανούς, οι οποίοι ήταν δυσαρεστημένοι από τις σχέσεις αυτές.

Η Τουρκία μάλλον τώρα θα υποχρεωθεί να δράσει ως πιο συνεπής εταίρος της Δύσης. Αλλά και ένας Πούτιν με ένα αεροσκάφος του καταρριφθέν από ένα μέλος του ΝΑΤΟ μάλλον δεν ενοχλεί την Ουάσινγκτον.

Επίσης με την ανάπτυξη των S-400 στην περιοχή η Τουρκία έχει χάσει επίσης τη δύναμη να πιέζει τις ΗΠΑ για τη δημιουργία ζώνης απαγόρευσης πτήσεων στην Συρία. Μετά τη Ρωσία και οι ΗΠΑ θα χαιρέτιζαν την εγκατάλειψη της τουρκικής πολιτικής στην Συρία.

Πηγή Αl-monitor


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Ποιος άραγε θα… ελέγξει τους ελεγκτές στα εξοπλιστικά;

Τα αμαρτωλά εξοπλιστικά της μεταπολίτευσης εξακολουθούν να δίνουν τροφή για γαργαλιστικές δημοσιογραφικές ιστορίες, σε βάρος πάντα της εθνικής άμυνας και της εθνικής ασφάλειας της χώρας. Το υστέρημα του ελληνικού λαού επενδύθηκε – ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι – για την ασφάλεια της χώρας και του λαού της, για να κάνουν στο τέλος κάποιοι απατεώνες περιουσίες… Δεν ήταν μόνο πολιτικοί απατεώνες, αλλά εντάσσονταν επαξίως και στο βασίλειο του κοινού ποινικού δικαίου, όπως άλλωστε αποδεικνύεται από τις εξελίξεις.

Του Μιχαήλ Βασιλείου

Δεν ήταν μόνο ο Άκης, αν και αυτός θα μείνει πρώτος και καλύτερος στην Ιστορία. Ήταν κι άλλοι πολιτικοί φαίνεται, πολλοί είχαν εθιστεί στην «κουλτούρα» του νεοελληνικού παρασιτισμού και θεωρούσαν ότι «δικαιούνταν» να πάρουν το κατιτίς τους, επειδή χειρίστηκαν ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο τμήμα σε κάποια δημόσια προμήθεια.

Πολύ μπροστά αυτός ο τύπος τη δεκαετία του 1980 που είχε κάνει με πρωθυπουργική κάλυψη, ένα δωράκι στον εαυτό του, ύψους μισού δισεκατομμυρίου δραχμών. Η διαφθορά είχε μπει στο μεδούλι του δημοσίου υπαλλήλου, όχι ασφαλώς όλων, αλλά ανησυχητικά πολλών. Τυχαία ανακάλυψαν έκπληκτοι πέντε χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους να έχουν βγάλει στο εξωτερικό ενάμιση δισ. ευρώ;

Ξεκινώντας από τον μικροαπατεώνα που έβαζε στην τσέπη ψιλά έχοντας συμφωνήσει με αυτόν που θα προμήθευε με χαρτί υγείας την υπηρεσία στην οποία εργαζόταν και περνώντας στη συστηματική φοροδιαφυγή του καθηγητή της μέσης εκπαίδευσης με τα φροντιστήρια, φτάνουμε στα μεγαλο-λαμόγια που πέρασαν από την ιεραρχία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, φυσικά μαζί και με ορισμένους διαφθαρμένους στρατιωτικούς που βρέθηκαν σε επιτελικές θέσεις. Και σε άλλα υπουργεία βέβαια, τα οποία μια χαρά βολεύονται από την εστίαση του ενδιαφέροντος της Δικαιοσύνης στο συγκεκριμένο υπουργείο. Ελπίζοντας να τη βγάλουν καθαρή όσοι πέρασαν και θησαύρισαν εκεί.

Φυσικά μας φταίνε πάλι οι άλλοι και όχι ο απατεώνας εαυτός μας. Φταίνε οι Γερμανοί που δωροδόκησαν, όπως έκαναν όμως ΟΛΟΙ – και αυτό να τονιστεί – όσοι έκαναν δουλειές με τη χώρα και όχι μόνο στο Άμυνας. Δε μας φταίει το σύστημα της συναλλαγής και της διαφθοράς που είχαμε εγκαθιδρύσει στον ευρωπαϊκό νότο, μετατρέποντας την Ελλάδα της μεταπολίτευσης σε μπανανία λατινοαμερικανικού τύπου, όρος που πλέον σηκώνει πολύ συζήτηση για την καταλληλότητά του.

Αυτό που δεν έχει πιάσει κανένας εισαγγελέας όμως στην Ελλάδα είναι ο ρόλος αυτών που έθεσε ο νόμος για να αποτελούν την τελευταία ζώνη άμυνας για την προστασία των συμφερόντων του Έλληνα φορολογούμενου. Αυτών που είχαν τον τελευταίο λόγο να ελέγξουν που βάζαμε ως κράτος την υπογραφή μας και με ποιους όρους. Υπήρχαν νομικοί σύμβουλοι στα υπουργεία που είχαν την ευθύνη να ελέγξουν τη νομιμότητα των συμβάσεων και τη συμμόρφωση με το γράμμα και το πνεύμα του ελληνικού νόμου, ΝΑΙ ή ΟΧΙ;

Ας μην κουραζόμαστε, υπήρχαν. Και δεν ήταν μόνο αυτοί. Όταν έρθει η ώρα να ανοίξει ο φάκελος των δικαστικών διαμαχών που έχει χάσει η χώρα με τον φορολογούμενο να καλείται να καταβάλει δισεκατομμύρια ευρώ, τότε μάλλον θα διαπιστωθεί ότι το περίφημο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους οφείλει και αυτό να δώσει εξηγήσεις. Διότι όπου και να καταδικαστήκαμε ως χώρα, είχαν υποτίθεται ελέγξει τις συμβάσεις που υπογράφτηκαν και όλα τα είχαν βρει τέλεια. Χωρίς προβλήματα. Κάνουμε λάθος;

Και για να ολοκληρώσουμε το σύντομο αυτό σχόλιο μήπως να αναζητούσαμε την πορεία του τότε νομικού συμβούλου στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας; Όχι για να τον… εκδικηθεί κανείς, καθώς πλέον ετοιμάζονται «καμπάνες» με πολυετείς καθείρξεις, αλλά για να δούμε που τον βρίσκει η ολοκλήρωση του σωτηρίου έτους 2015, δώδεκα χρόνια μετά.

Διότι δεν μπορεί να μη κάνει εντύπωση όταν πληροφορείσαι, ότι ζει και βασιλεύει στον ευρύτερο χώρο της εθνικής ασφάλειας. Με την ίδια άραγε επιτυχία σε επίπεδο νομικών συμβουλών; Κάνει τρομερή εντύπωση το πώς τους παίρνει η μπάλα όλους – και δικαίως – εκτός από αυτούς που ήταν θεσμικά υπεύθυνοι να ελέγξουν αυτό που υπογραφόταν.

Η Δικαιοσύνη έκρινε ότι οι συμβάσεις με τα αντισταθμιστικά ωφελήματα, γνωστά ως «offsets» διεθνώς, ήταν προβληματικές, με αποτέλεσμα τη ζημία του Δημοσίου. Πως είναι δυνατόν τότε να διώκονται όλοι οι υπόλοιποι και να μένει στο απυρόβλητο αυτός που είχε την ευθύνη να τις ελέγξει για να διασφαλίσει ότι δεν υπάρχει περιθώριο διασπάθισης των χρημάτων των φορολογουμένων;

Εάν σκοπίμως τον είχαν αφήσει απ’ έξω για να περάσουν όλα όσα επιθυμούσαν οι πολιτικοί προϊστάμενοι θα πρέπει να το ξέρουμε κι αυτό για λόγους δικής του προστασίας. Αλλιώς το να μην ασχολείται κανείς μαζί του είναι από τα αξιοπερίεργα του ελληνικού νομικού συστήματος. Με αποτέλεσμα να κάνουν όλοι τη δουλειά τους «στο περίπου». Κανείς να μη φέρει ευθύνη. Πόσο θα συνεχιστεί αυτό ακόμη;

Πηγή Defence-Point


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Η μεγαλομανία της Τουρκίας απειλεί τη διεθνή ειρήνη

Επικίνδυνα παιχνίδια πολέμου της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή
Οι Τούρκοι στη Μοσούλη και νέο πολεμικό μέτωπο στο Ιράκ

Του Περικλή Νεάρχου
Πρέσβυ ε.τ.

Τα σχέδια της Άγκυρας να αρπάξει ένα μέρος της Βορειοδυτικής Συρίας, με τη δημιουργία αυτόνομης τουρκμενικής κοινότητας, «προστατευόμενης» από την ίδια και να αποτρέψει την προέκταση δυτικά του Ευφράτη της Αυτόνομης Κουρδικής Περιοχής της Συρίας, με τη δημιουργία ζώνης ασφαλείας στα συροτουρκικά σύνορα, έπεσαν στο κενό μετά την ισχυρή ρωσική αντίδραση.
Οι συνασπισμένες δυνάμεις του συριακού στρατού, Ιρανών επίλεκτων, της Χεζμπολάχ, σιιτών Ιρακινών πολιτοφυλάκων και ρωσικών ειδικών δυνάμεων, υποστηριζόμενων από τη Ρωσική Αεροπορία και ρωσικές μονάδες Πυροβολικού, συνέτριψαν κυριολεκτικά τους Τουρκμένους κι άλλους ισλαμιστές και τις τουρκικές ειδικές δυνάμεις που είχαν προστρέξει σε βοήθειά τους.

Για την κατάρριψη του Sukhoi Su-24 η Ρωσία περιορίσθηκε σε οικονομικά αντίποινα σε ό,τι αφορά στην ίδια την Τουρκία, για να αποφύγει την μετατροπή της κρίσεως στην Συρία σε αντιπαράθεση με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, όπως επιδιώκει η γείτων. Αυτό όμως δεν ισχύει για την Συρία. Ειδικά για τη Βορειοδυτική Συρία, που ενδιαφέρει ιδιαίτερα την Άγκυρα όχι μόνο για τους λόγους που αναφέρθηκαν, αλλά και για να κρατήσει ανοιχτό τον δρόμο επικοινωνίας και ανεφοδιασμού των ισλαμιστών και της μεταφοράς στην Τουρκία του πετρελαίου που λεηλατούν οι ισλαμιστές στις κατεχόμενες πετρελαιοπηγές της Συρίας και του Ιράκ.

Τα συροτουρκικά σύνορα σφραγίσθηκαν και ρωσικά μεταφορικά αεροπλάνα έριξαν τόνους εφοδίων και όπλων στους Κούρδους του PYD της Συρίας που είναι στο στόχαστρο της Άγκυρας. Η τελευταία συγκεντρώνει μεγάλες δυνάμεις στα σύνορα και απειλεί ότι θα επέμβει εάν οι Κούρδοι της Συρίας διαβούν τον Ευφράτη και προελάσουν δυτικά για να ενωθούν με την άλλη κουρδική περιοχή, το Αφρίν. Προς μεγάλη ανησυχία της γείτονος, οι Κούρδοι της Συρίας αναγνωρίζονται και από τους αμερικανούς ως δύναμη του αντιισλαμικού μετώπου και απορρίπτονται οι τουρκικοί ισχυρισμοί ότι είναι δήθεν «τρομοκράτες» λόγω των στενών πολιτικών τους σχέσεων με τους Κούρδους του ΡΚΚ της Τουρκίας.

Η σύγκλιση των δύο υπερδυνάμεων στο θέμα των Κούρδων της Συρίας αντιμετωπίζεται ως πραγματικός εφιάλτης από την Άγκυρα. Η τελευταία διαβλέπει σε αυτή τον κίνδυνο δημιουργίας ενιαίου κουρδικού κράτους, με ενδεχόμενη διέξοδο στη Μεσόγειο για την εξαγωγή των πετρελαίων του Κιρκούκ και της Μοσούλης. Διαβλέπει επίσης ως ιστορική ευκαιρία το σημερινό χάος στο Ιράκ για να αρπάξει τα πετρέλαια της Μοσούλης, επικαλούμενη παλαιούς τίτλους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Η αιφνιδιαστική προέλαση

Τουρκική δύναμη 1.200 επίλεκτων στρατιωτών, με άρματα μάχης και τεθωρακισμένα οχήματα, εισήλθε αιφνιδίως στο Ιρακινό έδαφος, και προήλασε μέχρι τη μικρή πόλη Βάσικα, έξω από τη Μοσούλη, που εξακολουθεί να κατέχεται από τους ισλαμιστές του ISIS. Οι Τούρκοι προέβαλαν ως δικαιολογία διάφορους ισχυρισμούς περί ότι δήθεν εγκαταστάθηκαν εκεί με τη σύμφωνη γνώμη της Βαγδάτης για να εκπαιδεύσουν τον Ιρακινό στρατό. Όταν τους διέψευσε η Βαγδάτη, ισχυρίσθηκαν ότι ενήργησαν μετά από σύμφωνη γνώμη των Κούρδων του Βόρειου Ιράκ και ότι η εκεί παρουσία τους και η δημιουργία βάσεων συνδέονται με τον αγώνα κατά των Κούρδων του ΡΚΚ στο Βόρειο Ιράκ.

Η Βαγδάτη, αντιδρώντας έντονα στην τουρκική εισβολή, ζήτησε την άμεση αποχώρηση των τουρκικών δυνάμεων και συνόδευσε το αίτημά της με τελεσίγραφο 48 ωρών. Εάν, δηλαδή, δεν αποσύρει η Άγκυρα τις δυνάμεις της εντός του χρονικού αυτού ορίου, η Βαγδάτη θα αντιδράσει ενόπλως. Το ερώτημα είναι με ποιες στρατιωτικές δυνάμεις θα αντιδράσει η Βαγδάτη, με δεδομένη την αδυναμία της, που επιτρέπει ακόμη στους ισλαμιστές να κατέχουν τη Μοσούλη, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ιράκ.

Είναι προφανές ότι η Βαγδάτη μπορεί να δράσει μόνο με τη βοήθεια και την κάλυψη των συμμάχων της. Οι ΗΠΑ, που είναι επισήμως σύμμαχος του Ιράκ, επικεφαλής ενός συνασπισμού σαράντα χωρών κατά των ισλαμιστών, είναι σε αμφιλεγόμενη θέση. Στον συνασπισμό των σαράντα συμμετέχουν και οι τρεις χώρες που πρωτοστατούν υπογείως στη βοήθεια προς τους Ισλαμιστές: Η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και η Τουρκία. Η τελευταία είναι, μάλιστα, και ο εισβολέας στο Ιράκ.

Οι ΗΠΑ διευκρίνησαν ότι η κίνηση της Άγκυρας προς τη Μοσούλη δεν εντάσσεται στις δραστηριότητες του συνασπισμού των σαράντα. Ζήτησαν επίσης από τη γείτονα να αποσύρει τις δυνάμεις της. Η Τουρκία όμως δήλωσε ότι δεν προτίθεται να το πράξει. Ισχυρίζεται, επίσης, ότι η κίνησή της έχει τη σύμφωνη γνώμη του ηγέτη των Κούρδων του Βόρειου Ιράκ, Μασούντ Μπαρζανί, ο οποίος επισκέφθηκε προσφάτως την Άγκυρα. Ο τελευταίος είναι γνωστός για τις σχέσεις του με τους Αμερικανούς. Με την προτροπή τους, άλλωστε, και υπό την πίεση της ανάγκης για την εξαγωγή των πετρελαίων του Βόρειου Ιράκ, ήλθε σε συμφωνία με την Άγκυρα για την εξαγωγή τους μέσω Τουρκίας. Η συμφωνία αυτή συνοδεύθηκε από στενές οικονομικές σχέσεις μεταξύ της Τουρκίας και της Αυτόνομης Κουρδικής περιοχής του Βόρειου Ιράκ σε όλους τους τομείς.

Ποια είναι η πραγματική αμερικανική πολιτική απέναντι στην εισβολή; Είναι διατεθειμένη η Ουάσιγκτον να συγκρουσθεί με την Άγκυρα ενώ εξελίσσεται στην περιοχή μία γεωπολιτική κοσμογονία που αλλάζει τους συσχετισμούς μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας; Οι ΗΠΑ, ως συνέπεια της πολιτικής του υβριδικού πολέμου που ακολούθησαν κατά την προηγούμενη περίοδο, υποθάλποντας και ενισχύοντας τους ισλαμιστές και ανεχόμενες την πολιτική του Ισλαμικού ζηλωτισμού της Σαουδικής Αραβίας, του Κατάρ και της Τουρκίας, βρίσκονται τώρα αντιμέτωπες με τις αντιφάσεις της πολιτικής τους.

Στο ίδιο, άλλωστε, το πολιτικό κέντρο της Ουάσιγκτον, δεν έχει αποσαφηνισθεί μία σταθερή πολιτική. Η κατάσταση στη Μέση Ανατολή διασυνδέεται με τον γενικότερο γεωπολιτικό ανταγωνισμό με τη Ρωσία και οι φωνές των διαφόρων τάσεων δεν συγκλίνουν σε μία σαφή ενιαία πολιτική, κάτω από την πυγμή, το πολιτικό όραμα και τη βούληση ενός ισχυρού προέδρου. Η τουρκική ηγεσία πιστεύει ότι μπορεί να εκμεταλλευθεί αυτή την κατάσταση για να ανοίξει ένα παράθυρο ευκαιρίας στους μεγαλομανείς στόχους της, παίζοντας κυριολεκτικά με τη φωτιά και θέτοντας σε κίνδυνο τη διεθνή ειρήνη.

Οι ΗΠΑ είχαν ασκήσει έντονες πιέσεις στον πρόεδρο και την κυβέρνηση της Βαγδάτης να μην αποστείλουν πρόσκληση στην Ρωσία για να περιλάβει και το Ιράκ στους βομβαρδισμούς της κατά των Ισλαμιστών και να υπογράψουν με τη Ρωσία σχετική στρατιωτική συμφωνία. Η Βαγδάτη ενέδωσε. Ποιος διώχνει όμως σήμερα τους Τούρκους από τη Μοσούλη;

Είναι απίθανο, προφανώς, να πάρουν οι αμερικανοί στρατιωτικά μέτρα κατά ενός συμμάχου του ΝΑΤΟ, ο οποίος, μάλιστα, κατέχει δεσπόζουσα θέση στον γεωπολιτικό δυναμικό αντιπαραθέσεως με τη Ρωσία. Η Άγκυρα όμως δεν παίρνει από λόγια. Η ηγεσία της Βαγδάτης, κατηγορούμενη από τη σκληρή πτέρυγά της ότι υπεχώρησε στις αμερικανικές πιέσεις και δεν προσέτρεξε εγκαίρως στη ρωσική ασπίδα, σπεύδει τώρα να διασφαλίσει τη ρωσική υποστήριξη για την αντιμετώπιση της τουρκικής εισβολής.
Ο ρώσος πρέσβης στη Βαγδάτη διαβεβαίωσε την ιρακινή ηγεσία ότι η Ρωσία είναι έτοιμη να συμπαρασταθεί στο Ιράκ. Ένας πρώτος πυρήνας συντονισμού και συνεργασίας υπάρχει ήδη, με τη μορφή ενός κοινού Γραφείου Πληροφοριών για τον συντονισμό του αγώνα κατά των Ισλαμιστών στη Συρία και στο Ιράκ.

Κατά δεύτερο λόγο, η σιιτική κυβέρνηση της βαγδάτης προστρέχει στο ιράν. Το τελευταίο εξέδωσε ανακοίνωσε σε υψηλούς τόνους και κάλεσε την Άγκυρα να αποσύρει τις δυνάμεις της από τη Μοσούλη και να μην ελπίζει ότι θα αφεθεί να επιτύχει τους στόχους της.

Η Άγκυρα εξωθεί προς διεθνή σύγκρουση

Η ακύρωση των σχεδίων της για τη Συρία, ο φόβος της για το Κουρδικό και η νεοθωμανική μεγαλομανία της εξωθούν την Τουρκία του Ερντογάν προς μία πολιτική φυγής προς τα εμπρός, που ενέχει τον κίνδυνο μιας άμεσης συγκρούσεως με τη Ρωσία. Η κίνησή της προς τη Μοσούλη εντάσσεται σε μία στρατηγική περαιτέρω διεθνοποιήσεως της κρίσης στη Συρία και το Ιράκ, με τον υπολογισμό ότι αυτή θα εξαναγκάσει τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να συμπαραταχθούν με την ίδια σε περίπτωση ρωσικής αντιδράσεως.

Η γείτων πιστεύει ότι έχει στα χέρια της ένα πολύ μεγάλο ατού, που είναι το κλείσιμο των Στενών. Τούρκοι ναύαρχοι και άλλοι αναλυτές και αρθρογράφοι στον τουρκικό Τύπο εκτιμούν ότι εάν η Άγκυρα κλείσει τα Στενά, οι Ρώσοι στη Συρία δεν θα μπορούν να εφοδιάζονται και να υποστηρίζονται και ότι θα βρεθούν στη θέση του γερμανού στρατηγού φον Πάουλους στο Στάλινγκραντ. Οι εναλλακτικές οδοί εφοδιασμού, μέσω Γιβραλτάρ και Σουέζ είναι πολύ πιο χρονοβόρες. Η παρουσία επίσης των Τούρκων στη Μοσούλη θα έκλεινε τον συντομότερο χερσαίο δρόμο ανεφοδιασμού μέσω Κασπίας, Ιράν και Βόρειου Ιράκ. Ο δρόμος αυτός ούτως ή άλλως δεν είναι εύκολος λόγω της παρουσίας των Ισλαμιστών και θα έπρεπε να ακολουθήσει πολύ νοτιότερη αλλά μακρύτερη χάραξη.

Το παιχνίδι της Άγκυρας με το ενδεχόμενο κλείσιμο των Στενών, είναι ένα παιχνίδι με τη φωτιά, όπως αναφέρθηκε, και η Άγκυρα το γνωρίζει. Προσπαθεί όμως να εξασφαλίσει δυτικές «πλάτες», πιστεύοντας ότι αυτές θα ήταν αρκετές για να την προστατεύσουν από τη ρωσική οργή και ισχύ, εντάσσοντας τους δικούς της μεγαλομανείς στόχους στον γεωπολιτικό ανταγωνισμό ΗΠΑ – Ρωσίας. Η Τουρκία επικαλείται τη Συνθήκη του Μοντρέ και το δικαίωμά της να κλείσει τα Στενά στην περίπτωση που η ίδια βρίσκεται σε πόλεμο ή αντιμετωπίζει απειλή πολέμου. Πιστεύει ότι ο κίνδυνος κλεισίματος των Στενών λαμβάνεται πολύ σοβαρά υπ’ όψιν από τη Ρωσία και ότι η τελευταία θα έχει γι αυτό αναστολές να αναλάβει εχθροπραξίες κατά τουρκικών στρατευμάτων, ακόμη και εκτός Τουρκίας.

Οι τουρκικοί υπολογισμοί είναι προφανώς λανθασμένοι. Η ρωσική Αεροπορία δεν είχε κανένα πρόβλημα να βομβαρδίσει τούρκους καταδρομείς και τούρκους συνοδούς εφοδιοπομπών στη Συρία. Δεν θα έχει, ασφαλώς, και για το Ιράκ. Εάν, επιπλέον, προβεί η Άγκυρα στην απονενοημένη κίνηση να κλείσει τα Στενά, αυτό θα είναι casus belli για τη Ρωσία. Η Μόσχα έχει ήδη θέσει τον στόλο της Κασπίας σε υψηλή ετοιμότητα και είναι έτοιμη να πλήξει με πυραύλους cruise όχι μόνο στόχους στη Συρία, αλλά ενδεχομένως και στο Ιράκ, εάν η κυβέρνηση του τελευταίου καταλήξει σε στρατιωτική συμφωνία με τη Ρωσία και σε επίσημη πρόσκλησή της για δράση. Εάν, μάλιστα, δεν σημειωθεί οποιαδήποτε διπλωματική πρόοδος, που δεν φαίνεται πιθανή, αναμένεται επιπλέον ότι και το Ιράν θα παρέμβει στο Ιράκ με μεγαλύτερες στρατιωτικές δυνάμεις για την αντιμετώπιση της τουρκικής εισβολής.

Η τουρκική εισβολή στο Ιράκ ανοίγει νέο μέτωπο και κλιμακώνει την κρίση στη Μέση Ανατολή. Οι ΗΠΑ προσπαθούν να περισώσουν ένα μερίδιο επιρροής στη Συρία, αναλαμβάνοντας καθυστερημένα ενεργότερο ρόλο στους βομβαρδισμούς, υποτίθεται, κατά του ISIS. Τι σημαίνει, όμως, ο βομβαρδισμός θέσεων του συριακού στρατού στο Ντέιρ αλ Ζαρ, ταυτόχρονα με μία ακόμη έφοδο των ισλαμιστών κατά της στρατηγικής αυτής θέσεως του συριακού στρατού, που την υπερασπίζει ηρωική η μικρή φρουρά του εδώ και τρία χρόνια;

Οι ΗΠΑ και ορισμένοι σύμμαχοί τους αρνούνται να αναγνωρίσουν το καθεστώς Άσαντ και αναλαμβάνουν αεροπορικές επιχειρήσεις χωρίς την άδεια της νόμιμης κυβερνήσεως της χώρας και χωρίς συντονισμό με τις δυνάμεις που νομίμως διεξάγουν αεροπορικές επιχειρήσεις. Θέτουν επίσης θέμα εκεχειρίας σε ορισμένες περιοχές –μεταξύ αυτών και περιοχές της Βορειοδυτικής Συρίας- όπου δρουν, όπως ισχυρίζονται, δυνάμεις της αντιπολιτεύσεως που δήθεν δεν είναι ισλαμιστές.

Πρόκειται για μάχες οπισθοφυλακής, που δεν θα αλλάξουν τους συσχετισμούς που διαμορφώνονται στο έδαφος. Η μόνη χώρα που έχει ισχυρές χερσαίες δυνάμεις διαθέσιμες στην περιοχή και είναι πρόθυμη να εμπλακεί, εάν είχε αμερικανική αεροπορική ομπρέλα, είναι η Τουρκία. Έχει πάρει όμως ήδη ένα μάθημα στη βορειοδυτική Συρία και γνωρίζει ότι είναι «χαλεπόν προς κέντρον λακτίζειν».

Η τουρκική επέμβαση στο Ιράκ, με στόχο τα πετρέλαια της Μοσούλης, είναι ισοδύναμος σε αξία στόχος με τα σχέδιά της στη Συρία. Ενήργησε στο κενό που υπήρχε στη στρατιωτική σχέση Ρωσίας – Ιράκ και στην πρωτοκαθεδρία που είχαν στο Ιράκ οι ΗΠΑ, στο πλαίσιο μίας άτυπης κατανομής ρόλων μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, όπως επίσης της αμφισημίας και ταλαντεύσεως της πολιτικής της ιρακινής κυβερνήσεως.

Η μεγαλομανής και τυχοδιωκτική τουρκική πολιτική ρίχνει λάδι στη φωτιά που καίει στην περιοχή και δημιουργεί κίνδυνο μεγαλύτερων περιπλοκών και επεκτάσεως της κρίσεως. Η μεγαλομανία της Άγκυρας μπορεί να γίνει μπούμερανγκ γι αυτή, όσο κι αν η βελτίωση των σχέσεών της με την Ευρώπη, με τον γνωστό εκβιασμό των προσφύγων και λαθρομεταναστών, δίνει μία εντύπωση αποκαταστάσεως του χάσματος και της δυσπιστίας που είχαν δημιουργήσει στη Δύση οι ισλαμικές πολιτικές του Ερντογάν.

Οι πολιτικές αυτές δεν εγκαταλείφθησαν. Αποτελούν επίσημη ιδεολογία, που ταυτίζεται με τους σχεδιασμούς για ένα είδος οθωμανικής παλινορθώσεως με τη μορφή περιφερειακής δυνάμεως. Η Ελλάδα περιλαμβάνεται, προφανώς, στους στόχους της τουρκικής επεκτατικής πολιτικής και δεν επιτρέπονται αυταπάτες και εφησυχασμός με την άσκηση κατευναστικών πολιτικών. Οι προκλήσεις είναι συνεχείς και το ανισοζύγιο ισχύος είναι πειρασμός για δράση.

Η εισβολή στη Μοσούλη είναι ενδεικτική της επιτηδειότητας και του τυχοδιωκτισμού με τους οποίους παρακολουθεί η Άγκυρα τις εξελίξεις και προσπαθεί να τις εκμεταλλευθεί. Η Ελλάδα, σε όσο δύσκολη θέση κι αν βρίσκεται λόγω της οικονομικής καταστροφής που έχει υποστεί, οφείλει να προβληματισθεί σοβαρά για τις αναγκαίες στρατηγικές σχέσεις που πρέπει επειγόντως να αναπτύξει για να κατοχυρώσει την άμυνα και την ασφάλειά της.

Πηγή περιοδικό «Επίκαιρα», τεύχος 318


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Θέλει η καριόλα να κρυφτεί μα η χαρά δεν την αφήνει

Γράφει ο Λευτέρης Πανούσης

Όπου δεις πολλούς Συριζαίους μαζεμένους ή διορισμούς θα μοιράζουνε ή θα παίζει ο σύντροφος Λάκης [Λαζόπουλος, με το συμπάθειο...]
Καμία έκπληξη λοιπόν, που στην πρεμιέρα του πρωθιερέα της ροζ προπαγάνδας, είχε μαζωχτεί το μισό υπουργικό συμβούλιο.
Το έργο άλλωστε είχε κι αράπη...

Τώρα βέβαια, αν το θεατρο παίζονταν με τα πόδια, ο σύντροφος Λάκης θα ήταν ο Λυονέλ Μέσι της υποκριτικής [τηρουμένων των αναλογιών, βεβαίως-βεβαίως]
Ο άνθρωπος κυριολεκτικώς πραγματώνει τη μεταφυσική διάσταση του ποδοσφαιρικού αστέρα - κάμει τους θεατές να σκέπτονται με τα πόδια.
Κάθε ατάκα, κάθε μορφασμός, κάθε φράση, κάθε κρυφό μήνυμα, είναι ζυγιασμένα έτσι που να αφαιρούν κάτι τις από τις ανώτερες εγκεφαλικές λειτουργίες και να το μεταφέρουν στα κατώτερα ένστικτα, όπου ο θεατής παύει να κρίνει, παύει να στοχάζεται, παύει να αισθάνεται και τελικώς μεταμορφώνεται σε ένα τεράστιο ανοιχτό στόμα, που χάβει ό,τι του πασάρουν...
Οι Κογκολέζοι, που εκτιμούν ιδιαιτέρως το θέατρο, λέγουν ότι έχει τη δύναμη να μεταμορφώνει τα ζώα σε ανθρώπους.
Για τον σύντροφο Λάκη ισχύει ακριβώς το αντίθετο...
Ο θεατής μπορεί να μπει στο θέατρό του άνθρωπος και να βγει σαύρα!
Διόλου τυχαίο λοιπόν που αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της Συριζαϊκής προπαγάνδας...

Υπάρχουν πολλών ειδών καραγκιόζηδες.
Καραγκιόζηδες της πολιτικής, καραγκιόζηδες της δημοσιογραφίας, καραγκιόζηδες της τέχνης, καραγκιόζηδες της εξουσίας.
Υπάρχουν όμως και οι σκέτοι καραγκιόζηδες, που ό,τι κι αν πιάσουν στα χέρια τους, το μετατρέπουν σε καραγκιοζιλίκι...
Διαλέξτε τώρα, που θα τους κατατάξετε...

Τον παλιό κακό καιρό της σοβιετίας, σύσσωμο το σκυλολόι της κόκκινης εξουσίας, μαζευόντουσαν στις πρεμιερες των καθεστωτικών "καλλιτεχνών", για να δείξουν έμπρακτα στο πόπολο ποιο είναι το κομματικό του καθήκον.
Μετά την απελευθέρωση των δύστυχων χωρών, που είχαν φάει στη μάπα τη βία και τον παραλογισμό του υπαρκτού σοσιαλισμού, δεν έμεινε ούτε ένας [μα, ούτε ένας] από αυτές τις καλλιτεχνικές φελαδούρες, που να τον θυμούνται οι αιχμάλωτοι λαοί και να συνεχίζουν να τον ακούουν ή να τον διαβάζουν.
Ήσαν τόσο ψεύτικα τα λόγια τους, τόσο φτηνή και απροσχημάτιστη η προπαγάνδα τους, ώστε η πτώση των εντολοδόχων τους, σήμαινε και τη δική τους πτώση.
Άλλωστε όταν η τέχνη σε οποιαδήποτε μορφή της, καταντάει τσούλα της εξουσίας, τότε απλώς υπογράφει και τη θανατική της καταδίκη.
Διότι όπως όλες τις πουτάνες, όταν πάψουν να τα φέρνουν στον νταβατζή τους, τις πετάνε στα αζήτητα...
Ο κ. Λαζόπουλος έγινε φίρμα πουλώντας στο πόπολο ένα είδος λαϊκής σάτιρας, όπου αντί για ανθρώπινους χαρακτήρες πρωταγωνιστούσαν καρικατούρες.
Ακολουθώντας τη σοφή αρχή, ότι "τέχνη" είναι: να αντιλαμβάνεσαι πόσο ηλίθιο είναι το κοινό σου και να του πασάρεις τις ηλιθιότητες που θα ήθελε να ακούσει", εξελίχθηκε στον αγαπημένο γελωτοποιό των μαζών.

Μέσα όμως από τις χαριτωμενιές και τις μπουρδίτσες, που σερβίριζε στους χαχόλους, τους πέρναγε ύπουλα και τα μηνύματα των νεοταξιτών της αριστεράς. Έτσι, εξόν από πρώτη φίρμα των παπούα του Σύριζα, έγινε και η πρώτη επιλογή των αφανών κουμανταδόρων της αλβανογρεκίας.
Αρχικά οι μπομπολοψυχάρηδες και μετέπειτα οι κοντομηνάδες, του εξασφαλισαν άφθονο χρήμα, για να στήνει τις εβδομαδιαίες μυελοπαγίδες, στους εκφυλισμένους ελληνόφωνους της λούμπεν αριστεράς.
Η δήθεν αντιεξουσιαστική και φιλολαϊκή μάσκα του συντρόφου Λάκη, δεν είναι παρά η χαρά της πουτάνας, που μπροστά στον μπακάλη και στον φούρναρη, το παίζει χαμηλοβλεπούσα νοικοκυρά...

Έχετε ακούσει που λένε: "για ένα πουκάμισο αδειανό;"
Ε, λοιπόν, υπάρχουν πλάσματα τόσο αδειανά, ώστε μπορείς κάλλιστα να τα μπερδέψεις
με κινούμενα ρούχα.
Στη φωτό εδώ από πάνου, βλέπετε δύο τέτοια κινούμενα φουστάνια.
Η μόνη διαφορά τους είναι ότι το φουστάνι εντός της βιτρίνας, είναι πιο κομψό...

Μάλιστα, κυρία μου
Το μισό υπουργικό συμβούλιο στην πρεμιέρα του συντρόφου Λάκη.
Και ο πρωθυπουργός επίσης.
Και η Περιστέρα...
Από το αεροπλάνο που την πηγαινοφέρνει στη δουλειά της, κατευθείαν στο θέατρο...
Τι τραβάνε κι αυτές οι σοσιαλήστριες ρε παιδί μου...

Άμποτε να ξεσηκωθεί ο λαός και να δεις την κάθε Περιστέρα να χρειάζεται τανκ για να πάει στη δουλίτσα της...

Όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη

Κι εξόν από το υπουργικό συμβούλιο, έδωσαν το παρόν [ή το παρούσα] και τα μεγαλύτερα ονόματα της τέχνης της αρπαχτής.
Η κ. Γιάννα Αγγελοπούλου, ο κ. Κοντομηνάς, η κ. Μενεγάκη - μέχρι κι ο κ. Χαϊκάλης.
Δηλαδή μιλάμε, ότι πιο σάπιο έχει να επιδείξει αυτός ο τόπος, ότι πιο χυδαίο, πιο πονηρό, πιο κιτσαριό, έσπευσε να εξασφαλίσει πρόσκληση για την παράσταση του συντρόφου Λάκη [σιγά μην πλήρωναν και εισιτήριο, οι φραγκοφονιάδες]

Και μετά σου λέει ο άλλος... αριστερά!
Για δε ρε που κατάντησε η αριστερά... Που έτσι και βάνεις όλες μαζί τις οφ σόρ που κατέχουν [στα μουλωχτά] αυτοί οι μεγιστάνες, φτιάχνεις ένα μικρό Λιχτενστάιν!

Αλλά έτσι είναι... Το κακό γούστο πάει πακέτο με το καλό λούσο.
Κι ο σύντροφος Λάκης φαίνεται ότι τα κατάφερε επιτέλους να επιτύχει τον λεγόμενο "ιστορικό συμβιβασμό"
Να βάνει πλάι-πλάι φερειπείν, τον Αντόνιο Γκράμσι με τον μόδιστρο της κ. Αγγελοπούλου και την κ. Μενεγάκη, αντικρυστά με την Τασία.
Μιλάμε δηλαδή, ούτε όταν συμπρωταγωνίστησαν ο Σταλόνε με τον Σβαρτσενέγκερ στην ίδια ταινία, δεν υπήρξε τέτοιος ενθουσιασμός στα πλήθη.
Αν ο Γκορμπατσώφ διέθετε έναν καραγκιόζη σαν τον Λάκη, δεν θα του χρειάζονταν η περεστρόικα. Θα έρχονταν το φάντασμα του Στάλιν και θα κάθονταν πλάι στον Πούτιν, οικειοθελώς...

Τελικά το χρήμα ενώνει.
Κι εκεί που έβλεπες τον σύντροφο Λάκη να ωρύεται κατά του μνημονίου, κατά της ΔΕΗ, κατά των φόρων, κατά της υποκρισίας, κατά των αυτοκτονιών, κατά των ανέργων, κατά των συσσιτίων, κατά... κατά... κατά... τώρα κυρία μου, τον βλέπεις να στέλνει πρόσκληση στον Σόϊμπλε και να εξασφαλίζει πρώτη θέση - πίστα στη Δρακουλέσκου.
Σαν να λέμε δηλαδή, να τρώει πεντάρα ο Ολυμπιακός από τον Παναθηναϊκό και να βγαίνουν ο Μαρινάκης με τον Αλαφούζο, αγκαλιασμένοι από το γήπεδο.

Τωρα θα μου πεις, όσο αντίπαλοι είναι στην πραγματικότητα ο Μαρινάκης με τον Αλαφούζο, άλλο τόσο αντίπαλοι είναι και ο τσιπραδρέου με τους ρότσιλντ.
Αυτά τα τσικιρικιτζίδικα και οι "ταξικές πάλες" και οι "αγώνες του λαού" γίνονται για να ευφρανθεί το πόπολο και να στραβωθούν οι χαχόλοι. Σιγά μην και έχουν τίποτα να μοιράσουν οι λαζόπουλοι, με τους γεωργιάδηδες και τους κοντομηναδες.
Αφού ο ένας είναι το χέρι που νίβει τον άλλον.
Ξέρετε εσείς καμία καουμπόυκη ταινία, που να υπάρχουν μοναχά καλοί και κανένας κακός;
Πόσω μάλλον η νεοελληνόφωνη κοινωνία, που δομείται πλέον απάνω τους κανόνες των σπαγγέτι γουέστερν.

Όποιος σκοτώσει τους περισσότερους, γίνεται ο Κλίντ Ήστγουντ του έργου και παίρνει και το κορίτσι [μαζί τα εβρόπουλα...]

Η κ. Μενεγάκη. Σύμβολο της πολιτικής, στοχαστικής, καλλιτεχνικής και ξεκωλιαστικής δραστηριότητας της αφγανογρεκικής κοινωνίας. Από τα πρωινάδικα ως τα λαζοπουλάδικα, δυο δάχτυλα και κάτι...

Α, και κάτι ακόμα...
Η πλειοψηφία του κοινού αποτελούνταν από τους νεολαίους του Συριζα!

Να μου το θυμηθείτε, ότι ο Κατρούγκαλος τους έχει δώκει γραμμή... Αν βάνουν στο βιογραφικό τους είκοσι αποκόμματα εισιτηρίων από παραστάσεις του κ. Λαζοπουλου, θα διορίζονται στο δημόσιο...

Σκατά... Σκατά... Σκατά...

Πηγή Πανούσης


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ζητούν κατάργηση της λέξης "λαθρομετανάστης"!

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ

Η κυβέρνηση των "λαθροαριστερών" φαίνεται πως δεν είναι διατεθειμένη να κυβερνά παίζοντας με τις λέξεις (και τις έννοιές τους) και καταστρέφοντας την χώρα, αλλά μέρος του κυβερνώντος κόμματος φαίνεται πως είναι αποφασισμένο να αλλάξει και την ελληνική γλώσσα, την οποία βρίσκει "προκλητική" και "ρατσιστική" απέναντι στις ιδεοληπτικές και διεθνιστικές πολιτικές που εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Μέσα σε αυτό το "πολιτικό πνεύμα" και την φασιστική αντίληψη εξάλειψης λέξεων που χαρακτηρίζουν ανόητες και λίαν επικίνδυνες πολιτικές, μία ομάδα 26 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να ζητήσει με ερώτηση στην Βουλή, την κατάργηση του όρου "λαθρομετανάστης" από την Ελληνική Αστυνομία, εκτιμώντας πως η χρήση των λέξεων "λαθρομετανάστευση" και "λαθρομετανάστης" είναι προσβλητική και αδόκιμη και λειτουργεί υπό το πρίσμα της διάδοσης και αναπαραγωγής ρατσιστικών στερεοτύπων!!!

Αναφέρουν, λοιπόν, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηριστικά:

"Είναι απαράδεκτο, μετά από δέκα μήνες που βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, να διατηρούνται τέτοιου είδους ονομασίες σε νευραλγικές κρατικές δομές, τη στιγμή που διακηρυγμένος στόχος μας είναι να εκλείψουν πεποιθήσεις, νοοτροπίες και πρακτικές στις οποίες οι τελευταίες έχουν καταγγελθεί δυστυχώς ως ευεπίφορες"!

Βέβαια, προφανώς μεταξύ των "διαμαρτυρομένων" υπάρχουν και κάποιοι που στήριξαν τους μαθητές τον Δεκέμβρη του 2008, ή που στάθηκαν στο πλευρό άλλων μαθητών που μιλούσαν προσβλητικά στους καθηγητές τους, προτάσσοντας τότε (οι σημερινοί βουλευτές) το "λαμπρό" επιχείρημα πως "δεν υπάρχουν βρώμικες λέξεις, αλλά βρώμικα μυαλά"!!! Άραγε, σήμερα που οι ίδιοι "βρήκαν" αυτές τις ενοχλητικές λέξεις, εμείς πρέπει να υποθέσουμε πως αφού το ισχυρίζονται έχουν δίκιο ή πως οι ίδιοι έχουν βρώμικα μυαλά;

Προφανώς υπάρχει πλήρης απώλεια επικοινωνίας με το περιβάλλον και την πραγματικότητα, όπως αυτή δημιουργείται από την εφαρμοζόμενη στυγνή μνημονιακή πολιτική στην οποία έχει εγκολπωθεί η κυβερνώσα παράταξη, αφού μετά το ενδιαφέρον για τους λαθρομετανάστες και την μετέπειτα αδιαφορία για την τύχη τους, έρχεται ως νομοθέτημα το σύμφωνο συμβίωσης για να λύσει τα προβλήματα της χώρας...

Κάποιοι ενδεχομένως να ισχυριστούν πως "έτσι το αντιλαμβάνονται και αναλόγως κινούνται", και κάποιοι άλλοι ίσως να πούνε ότι "ο καθένας κοιτάζει τον "κώλο" του"... Όσοι όμως τολμήσουν να ισχυριστούν πως αυτή η κυβέρνηση είναι υποταγμένη σε διεθνιστικές και εθνομηδενιστικές αντιλήψεις και απόψεις, αντιμετωπίζεται από "γραφικός" έως "ρατσιστής" και "ναζιστής", ενώ σύσσωμη η χώρα αντιμετωπίζει και χαρακτηρίζει ως "δολοφόνους" αυτό το συνονθύλευμα των "αριστερών με τις δεξιές τσέπες" και της παρεούλας που βρέθηκε να κυβερνά εξαπατώντας τους πολίτες.
Αυτή η κυβέρνηση (Τσίπρα - Καμμένου), της ισχνότατης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, της απόλυτης κοινωνικής μειοψηφίας και της λανθάνουσας δημοκρατίας , φαίνεται πως είναι αποφασισμένη να εισάγει "νέα ήθη" στη χώρα. Εμείς τους ευχόμαστε "καλό κουράγιο" την επομένη ημέρα της πτώσης τους...

Και για τους δυσπιστούντες, ακολουθεί ολόκληρη η ερώτηση και τα στοιχεία των ερωτώντων βουλευτών.

"Προς τον κ. Υπουργό Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης

Θέμα: Απαράδεκτη η διατήρηση του τίτλου “Δίωξη Λαθρομετανάστευσης” σε υπηρεσίες της ΕΛ.ΑΣ.

Με μια απλή αναζήτηση στον ιστότοπο της ΕΛ.ΑΣ. μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι οι αρμόδιες για τον έλεγχο της παράτυπης μετανάστευσης υπηρεσίες σε όλη τη χώρα φέρουν τον τίτλο “Τμήματα Δίωξης Λαθρομετανάστευσης” (“Υποδιεύθυνση Αλλοδαπών και Δίωξης Λαθρομετανάστευσης” στην Αθήνα, τέσσερα αντίστοιχα Τμήματα στη Θεσσαλονίκη, και πολλά ακόμα στην επαρχία).

Επειδή οι όροι “λαθρομετανάστευση” και “λαθρομετανάστης” είναι όχι μόνο προσβλητικοί και αδόκιμοι, αλλά επίσης, και ασχέτως των “ετυμολογικών” αιτιολογήσεων που εσχάτως επιστρατεύονται, χρησιμοποιούνται αντικειμενικά εδώ και χρόνια για τη διάδοση και αναπαραγωγή ρατσιστικών στερεοτύπων και την εσκεμμένη παραπληροφόρηση σχετικά με το πολύπλευρο ζήτημα της μετανάστευσης,

Επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ εδώ και χρόνια βρίσκεται στην πρώτη γραμμή, τόσο εντός όσο και εκτός Βουλής, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μεταναστών και για την αποδόμηση του μισαλλόδοξου και ρατσιστικού ακροδεξιού λόγου,

Επειδή είναι απαράδεκτο, μετά από δέκα μήνες που βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, να διατηρούνται τέτοιου είδους ονομασίες σε νευραλγικές κρατικές δομές, τη στιγμή που διακηρυγμένος στόχος μας είναι να εκλείψουν πεποιθήσεις, νοοτροπίες και πρακτικές στις οποίες οι τελευταίες έχουν καταγγελθεί δυστυχώς ως ευεπίφορες.

Ερωτάται ο κ. Υπουργός:

Τι μέτρα προτίθεται να πάρει για την άμεση απαλοιφή από τους τίτλους των εν λόγω υπηρεσιών του όρου “λαθρομετανάστευση” και την αντικατάστασή του από κάποιον δόκιμο και ακριβή όρο, όπως “παράτυπη μετανάστευση”; 

Οι ερωτώντες βουλευτές

Βασιλική Κατριβάνου

Ακριώτης Γιώργος

Ελένη Αυλωνίτου

Γιάννης Γκιόλας

Κων/νος Δουζίνας

Χουσεΐν Ζεϊμπέκ

Νίκος Ηγουμενίδης

Μαρία Θελερίτη

Κατερίνα Ιγγλέζη

Αννέτα Καββαδία

Χρήστος Καραγιαννίδης

Φρόσω Καρασαρλίδου

Σπύρος Λάππας

Τριαντάφυλλος Μηταφίδης

Ιωάννης Μιχελογιαννάκης

Κώστας Μπάρκας

Νίκος Παπαδόπουλος

Γεώργιος Παπαφιλίππου

Kώστας Παυλίδης

Κωνσταντίνος Σέλτσας

Κώστας Σπαρτινός

Αφροδίτη Σταμπουλή

Γιάννης Στέφος

Μερόπη Τζούφη

Βασίλης Τσίρκας

Γιώργος Ψυχογιός"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Μετά συγχωρήσεως…

Βλέπω την πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, κρυφοέκπληκτους κάθε φορά να σχολιάζουν τον Αλέξη Τσίπρα ως έναν αριστερό που… «τι να συμβαίνει και τα κάνει αυτά;».

Αυτή η προσκόλληση στο «αριστερός», δυστυχώς μετατρέπει άξιους ανθρώπους σε απολογητές του κ. Τσίπρα που προσπαθούν αγωνιωδώς να τον υπερασπιστούν και ατυχώς να τον δικαιολογήσουν με ατάκες τύπου «ξέρει τι κάνει», «φταίνε οι προηγούμενοι», έως και το μεταφυσικό «έχετε υπομονή» λες και η υπομονή από μόνη της σώζει.

Αν όμως πιστέψουμε στις αγνές προθέσεις του μερκελιστή, τραπεζολάγνου και μνημονιακού πλέον κ. Τσίπρα, μήπως θα είμαστε υποχρεωμένοι να πιστέψουμε και ότι η κ. Γεννηματά έγινε αριστερή επειδή λέει αυτά που έλεγε ο κ. Τσίπρας όταν ήταν στην αντιπολίτευση;

Μήπως θα πρέπει να αναγνωρίσουμε και ειλικρινή μεταμέλεια στους αρχηγούς και βουλευτές της ΝΔ επειδή τώρα δεν ψηφίζουν τα μέτρα χρησιμοποιώντας τα ίδια επιχειρήματα που χρησιμοποιούσε ο κ. Τσίπρας από τη θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης;

Πέρασε αρκετός χρόνος ώστε η άρνηση του γεγονότος πως ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ κάνουν απλώς τράμπα στις μνημονιακές βάρδιες της ίδιας πολιτικής, να οφείλεται αποκλειστικά σε συναισθηματικούς λόγους. Ή και σε εγωιστικούς, καθώς για κάποιους ανθρώπους θεωρείται εγκληματικό να αναγνωρίσουν το λάθος τους ή να παραδεχθούν την κοροϊδία που υπέστησαν.

Είναι και τα τρία κόμματα αφόρητα ίδια. Και η επιβίωσή τους οφείλεται ακριβώς στο ότι πολλοί εξακολουθούν να ανακαλύπτουν διαφορές. Όμως, το ξαναλέω, όσοι επιμένουν να θεωρούν λογική και αναγκαία τη μνημονιακή στροφή Τσίπρα, θα πρέπει να εξηγήσουν στους εαυτούς τους για ποιο λόγο δεν θεωρούν ειλικρινή και αναγκαία την αντιμνημονιακή στροφή της Γεννηματά καθώς και του όποιου επόμενου αρχηγού της ΝΔ.

Φυσικά και δε θέλω μπλεχτώ άλλο με την απάντησή τους. Είναι οπαδικού χαρακτήρα και απλώς επιβεβαιώνει ότι δεν είναι μόνο τα κόμματα εξουσίας ολόιδια μεταξύ τους, αλλά και οι οπαδοί τους. Το λέω με σιγουριά καθώς, όσες φορές τόλμησα να ακούσω την απάντηση, κατέληγε πάντα σ” ένα «συγκρίνεις τώρα την Γεννηματά και τον Μεϊμαράκη με τον Τσίπρα;». Εννοώντας φυσικά ότι η Γεννηματά και ο Μεϊμαράκης δεν είναι αριστεροί. Κι ο καυγάς ξεκινά όταν απλώς ρωτάω κι εγώ «Γιατί, είναι ο Τσίπρας;». Σκέτη κούραση και ταλαιπωρία.

Πηγή "Καρτέσιος"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Ο Αλέξης ξεπουλάει και τα δάση!

• 50 εκατ. στρέμματα δάσους ετοιμάζονται να "πουληθούν" σε ιδιώτες, με πρόφαση τα... βοσκοτόπια
• Επιταχύνουν τη διαδικασία αποχαρακτηρισμού και ιδιωτικοποίησης δασών και δασικών εκτάσεων 

Πολύ πριν ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Β. Αποστόλου καταθέσει  στη Βουλή το νομοσχέδιο για τις «βοσκήσιμες γαίες», οι σύμβουλοί του  ήδη είχαν συντάξει τις «Προδιαγραφές  Σύνταξης Οριστικών Διαχειριστικών Σχεδίων Βόσκησης». Επίσης, δόθηκε εντολή στους συμβούλους και σε μεγαλοστελέχη του υπουργείου να φροντίσουν να μη διαρρεύσει, γιατί οι διατάξεις τους ξεπερνούν κατά πολύ το νομοσχέδιο. Οταν ζητιέται αυτό το έγγραφο, απαντούν ότι δεν είναι ακόμη έτοιμο! Σ’ εμάς απάντησαν ότι αυτό το έγγραφο δεν υπάρχει.

Η προσπάθειά τους, εκτός από εξοργιστική, είναι και γελοία. Νόμισαν ότι μπορούν να μας πουλήσουν τέτοιο παραμύθι, όταν οι πηγές μας ήταν σίγουρες ότι το έγγραφο αυτό, με τις προδιαγραφές σύνταξης οριστικών διαχειριστικών σχεδίων βόσκησης, υπάρχει. Το βρήκαμε και στη συνέχεια θα καταδείξουμε εν συντομία εκείνες τις διατάξεις του που ξεπερνούν και αυτό ακόμη το δασοκτόνο νομοσχέδιο (πλέον είναι ο Νόμος 4351/2015). Με αυτό το νόμο, ο Β. Αποστόλου και η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου έχουν βάλει στο στόχαστρο του αποχαρακτηρισμού και της ιδιωτικοποίησης 50 εκατ. στρέμματα δάσους και δασικών εκτάσεων.

Είναι ίσως η πρώτη ή μία από τις ελάχιστες φορές που μια κυβέρνηση εισάγει στη Βουλή νομοσχέδιο και παράλληλα έχει κρυφό έγγραφο που εισάγει άλλες διατάξεις, οι οποίες ξεπερνούν κατά πολύ το νομοσχέδιο. Ο Β. Αποστόλου επέλεξε σκόπιμα αυτή την τακτική, γιατί αν έβαζε στο νόμο όλες τις διατάξεις των «προδιαγραφών», θα φαινόταν καθαρά ότι στόχος είναι ο αποχαρακτηρισμός και η ιδιωτικοποίηση των 50 εκατ. στρεμμάτων δασών και δασικών εκτάσεων και όχι η εξασφάλιση των κοινοτικών ενισχύσεων για τους έλληνες κτηνοτρόφους.

Με το Ν. 4351 για τις βοσκήσιμες γαίες εισάγονται διατάξεις του Ν. 1734/1987, που αναγορεύουν τη βόσκηση σε τρίτη κατηγορία γης, ενώ η βόσκηση ήταν και είναι χρήση γης. Η βόσκηση αναγορεύεται σε κύρια δράση στα δάση και τις δασικές εκτάσεις, και εμμέσως πλην σαφώς απαγορεύονται όλες οι άλλες δράσεις «γιατί υπονομεύουν την βόσκηση». Αρχικά επιτρεπόταν η κατασκευή προσωρινών καταλυμάτων  για τα ζώα και τελικά  έγινε κατασκευή εγκαταστάσεων, που σημαίνει μόνιμων εγκαταστάσεων για τα ζώα (ποτίστρες ζώων μικρές ομβροδεξαμενές και επεμβάσεις για την εξυπηρέτηση των κτηνοτρόφων). Ακόμη, προβλέπεται η μεταβίβαση των «δικαιωμάτων» χρήσης της βοσκής, είτε με κληρονομιά είτε με πώληση.

Από την συνδυαστική ανάλυση και μόνο αυτών των διατάξεων αποδεικνύεται ότι κυβερνητικός στόχος από την πρώτη στιγμή ήταν ο αποχαρακτηρισμός των δασών και των δασικών εκτάσεων, ενώ βρίσκονται ένα κλικ πριν την ιδιωτικοποίησή τους. Μόνο σ’ αυτό υπολείπεται ο Ν.4351/2015 από το Ν. 1734/1987. Η τροποποίηση του νόμου που έγινε στη Βουλή, με την οποία οι εγκαταστάσεις για τα ζώα από προσωρινές έγιναν μόνιμες, σε συνδυασμό με το δικαίωμα μεταβίβασης των δικαιωμάτων βόσκησης, άνοιξε το δρόμο στην ιδιωτικοποίηση.

Με τις διατάξεις που εισάγονται στις «Προδιαγραφές Σύνταξης Οριστικών Σχεδίων Βόσκησης» γίνεται μεγάλη καταστροφή στον δασικό πλούτο, στο όνομα της ανάπτυξης της βοσκοϊκανότητας και της καλής διαβίωσης των ζώων και των  κτηνοτρόφων, ενώ γίνεται και το πρώτο σημαντικό βήμα ιδιωτικοποίησης των δασών και δασικών εκτάσεων, μέσω της διάταξης που προβλέπει περιφράξεις (σελίδα 16) -υποτίθεται προσωρινές- για την «υποβοήθηση της διαχείρισης και βελτίωσης των βοσκοτόπων». Προβλέπεται ακόμη -κρατήστε την αναπνοή σας- ότι οι περιφράξεις αυτές «μπορεί να είναι ακόμη και ηλεκτροφόρες»! Οι περιφράξεις των βοσκοτόπων -και μάλιστα με ηλεκτροφόρα καλώδια- δεν σηματοδοτούν το άνοιγμα του δρόμου για την ιδιωτικοποίηση των 50 εκατ. στρεμμάτων δασών και δασικών εκτάσεων;

Ενώ στο Ν. 4351/2015 οι διατάξεις που αναφέρονται στην κατασκευή έργων στις βοσκήσιμες γαίες είναι μόνο μία παράγραφος (παρ. 5 του άρθρου 3) εφτάμισι σειρών, στο έγγραφο για τις τεχνικές προδιαγραφές καλύπτουν τρεις ολόκληρες σελίδες! Και μόνο η σύγκριση του όγκου των δύο κειμένων αποκαλύπτει πολλά.

Από την ανάγνωση και μόνο των έργων που προβλέπονται στις τεχνικές προδιαγραφές γίνεται φανερό τόσο το ξεπάτωμα των δασών όσο και το άνοιγμα του δρόμου για την ιδιωτικοποίησή τους. Παραθέτουμε ένα απόσπασμα που αναφέρεται στα προτεινόμενα έργα γενικά (παράγραφος 4, σελίδα 16):

«Τόσο τα υφιστάμενα, όμως όσο και τα νέα έργα που θα απαιτηθούν θα πρέπει να ενταχθούν στην προταθείσα διαίρεση των βοσκοτόπων σε λιβαδικές μονάδες, προκειμένου αυτές  να γίνουν αυτοδύναμες. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι κάθε μονάδα πρέπει να είναι προσβάσιμη με αυτοκίνητο, να έχει τουλάχιστον ένα έργο ποτισμού, ένα στάβλο, αν είναι χειμερινή/εαροφθινοπωρινή, ή ένα στέγαστρο αν είναι θερινή και ένα οίκημα για το προσωπικό».

Κάθε κτηνοτροφική μονάδα έχει δύο εγκαταστάσεις, μία χειμερινή και μία θερινή. Οι τεχνικές προδιαγραφές προβλέπουν τη διαίρεση των 50 εκατ. στρεμμάτων δασών και δασικών εκτάσεων σε 12.000 ή 13.000 λιβαδικές μονάδες ανάλογα με τα ζώα. Αν για παράδειγμα βόσκουν 550 πρόβατα ή 110 βοοειδή, χρειάζονται 3.850 στρέμματα για να συγκροτηθεί μονάδα, ενώ αν βόσκουν 600 γίδια χρειάζονται 4.200 στρέμματα για μια λιβαδική μονάδα. Κάθε λιβαδική μονάδα πρέπει να είναι προσβάσιμη με αυτοκίνητο. Αυτό σημαίνει δημιουργία οδικού δικτύου μέσα στα δάση. Στην παράγραφο 4.2 για τους «Δρόμους προσπέλασης» αναφέρονται τα εξής:

«Στόχος στην οδοποιία θα πρέπει να είναι η σύνδεση όλων των λιβαδικών μονάδων με τον οικισμό της Κοινότητας στην οποία ανήκουν… Οι δρόμοι αυτοί θα πρέπει να εξυπηρετούν την κίνηση μηχανημάτων, οχημάτων για την μεταφορά των κτηνοτρόφων, των ζώων και των προϊόντων τους καθώς και την μεταφορά ζωοτροφών και λιπασμάτων».

Γίνεται φανερό, ότι το οδικό δίκτυο δεν μπορεί να είναι απλά δασικός δρόμος, που σημαίνει χωματόδρομος. Θα προχωρήσουν στην ασφαλτόστρωση 12.000 έως  13.000 δρόμων, οπότε αντιλαμβάνεστε τι ζημιά θα προκληθεί στο δασικό πλούτο της χώρας από την κατασκευή του ασφαλτοστρωμένου οδικού δικτύου.

Στην παράγραφο 4.3 εξειδικεύονται τα έργα ποτισμού των λιβαδικών μονάδων. Αναφέρουμε ενδεικτικά ότι πέρα από τις ποτίστρες και την κατασκευή δεξαμενών και ειδικών φραγμάτων για τη συλλογή νερού, προβλέπεται και το στρώσιμο αγωγών-σωλήνων σε βάθος 50-60 εκ. του μέτρου. Θα προκληθεί, λοιπόν, πρόσθετη ζημιά στο δασικό πλούτο της χώρας από την κατασκευή των έργων ποτισμού.

Στην παράγραφο 5 (σελίδα 18) αναφέρονται τα άλλα έργα, όπως η κατασκευή στεγάστρων για τα ζώα και οικημάτων για το προσωπικό, τυχόν μονοπάτια, φράγματα, γέφυρες, συλλήπτρες ζώων, αντιπαρασιτικά λουτρά κ.ά. Ο χώρος της εφημερίδας δεν επιτρέπει να αναφερθούμε αναλυτικά σε όλα τα τερατουργήματα αυτού του εγγράφου. Ομως, στην ιστοσελίδα της «Κόντρας» (www.eksegersi.gr) θα δημοσιεύσουμε ολόκληρο το έγγραφο των «Προδιαγραφών Οριστικών Διαχειριστικών Σχεδίων Βόσκησης».

Τέλος, αξίζει μια σύντομη αναφορά στις λεγόμενες βελτιώσεις βλάστησης. Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από την παράγραφο 5.2 με τίτλο Αραίωση (καλλιέργεια-καθορισμός) θαμνολίβαδων:

«Για βοσκότοπους με ξυλώδη φυτά που είναι επιθυμητά, αλλά δεν μπορούν να αξιοποιηθούν από τα ζώα για-τί είναι πολύ πυκνά, όπως συμβαίνει με τα πυκνά θαμνολίβαδα, μπορούν να προταθούν αραιώσεις ή μονοβεργίσματα με χειρωνακτική εργασία ή μηχανικά μέσα, προκειμένου να ανοίξουν και να δημιουργηθεί ένας υπόροφος  με ποώδη φυτά ή χαμηλούς θάμνους που είναι ο διαθέσιμος στα ζώα».

Δεν διευκρινίζεται ποιοι θα πληρώσουν το μάρμαρο για όλα αυτά τα έργα ξεπατώματος του δασικού πλούτου της χώρας, όμως γίνεται φανερό ότι η βόσκηση όχι μόνο αναγορεύεται σε αποκλειστική δράση στα 50 εκατ. στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων, αλλά και ότι θα ξεπατωθούν δάση και δασικές εκτάσεις για την ανάπτυξη της βοσκοϊκανότητας των βοσκοτόπων, ενώ η κατασκευή μόνιμων εγκαταστάσεων για τα ζώα και τους κτηνοτρόφους σημαίνει άνοιγμα της πόρτας για την ιδιωτικοποίησή τους.

Δείτε εδώ ολόκληρο το έγγραφο «Προδιαγραφές  Σύνταξης Οριστικών Διαχειριστικών Σχεδίων Βόσκησης»Πηγή "Εξέγερση"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου