Η Αμερική και η Ρωσία κρατούν τα κλειδιά της Ευρασίας και του μέλλοντος της Τουρκίας

Του Αλέξανδρου Δρίβα

Η υπερδραστηριότητα στη Μέση Ανατολή, επανήλθε καθώς από ό,τι φαίνεται ο Ταγίπ Ερντογάν είχε μια πράγματι λαμπρή ιδέα, να χρησιμοποιήσει ένα ελεγχόμενο (αν όχι προβοκατόρικο) πραξικόπημα.

Στην πολιτική, ένας ελιγμός μπορεί να είναι πράγματι πολύ ευφυής και να προξενεί θαυμασμός. Παρόλα αυτά, η πολιτική είναι –μεταξύ άλλων- και η τέχνη του αποτελέσματος. Από στρατηγικής άποψης, ο Ερντογάν, έβαλε στην τελική τροχιά την Τουρκία για την οποία είχαμε πει πως από τις πρόσφατες εκλογές, η τουρκική κοινωνία επέλεξε να συνηγορήσει άθελά της στο δέσιμο της θηλιάς που επιμελώς στήνει ο απολυταρχικός ηγέτης.

Οι ΗΠΑ και η Ρωσία, συνιστούν την μπάρα ισορροπίας μιας περιοχής που έχει τουλάχιστον τέσσερα μεγάλα κράτη σε αστάθεια και που ασφαλώς, αλληλεπιδρούν και επηρεάζουν τις αποφάσεις των δύο αυτών μεγάλων δυνάμεων (Ουκρανία, Τουρκία, Συρία, Λιβύη).

Η άσχημη αρχή από την Ουκρανία

Χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Ρωσία, έχουν –μεταξύ άλλων- δύο κοινές ορίζουσες αναφορικά με τη χάραξη της εξωτερικής πολιτικής: α) οι στόχοι τους τίθενται και γίνεται απόπειρα να υλοποιηθούν με μονάδα μέτρησης χρόνου, τη δεκαετία. β) οι λήπτες απόφασεων και οι αναλυτές, διαμορφώνουν το πλαίσιο δράσης τους μέσα από επισκόπηση της γεωπολιτικής. Αφού δουν τι παρουσιάζει ή τι θα παρουσιάζει έλλειψη στο εσωτερικό τους τις επόμενες δεκαετίες ή τι επιδιώκουν να επαυξήσουν, χρησιμοποιούν το χάρτη και αξιολογούν γεω-οικονομικές πληροφορίες. Οι χώρες αυτές, δεν έχουν Eurogroup και απτυχίωτους αξιωματούχους οι οποίοι διαμορφώνουν πολιτικές για 500 εκ. ανθρώπους, όπως η Ε.Ε.

Η κρίση στην Ουκρανία, δεν ξεκίνησε καν στην 8ετία του Ομπάμα. Η Ουκρανία έχει ξεκινήσει να απασχολεί τη διεθνή κοινότητα από τα πρώτα χρόνια της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα. Η Ουκρανία, είναι μια πολύ κρίσιμη χώρα. Πέραν του οτι υπήρξε ο σιτοβολώνας της Ρωσίας, η Ουκρανία προστατεύει γεωγραφικά τη δυτική ρωσική ενδοχώρα από τη νότια πτέρυγα του ΝΑΤΟ (Τουρκία) και ταυτόχρονα, από την ευρω-ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ (Πολωνία και Ρουμανία) και μαζί με τη Λευκορωσία, αποτελούν μια -τρόπον τινά- πρώτη γραμμή άμυνας. Επιπρόσθετα, η Ουκρανία, σε συνδυασμό με τη δυτική πλευρά του Καυκάσου, συναποτελεί την «αλυσίδα» της Ρωσίας για ισχυρή παρουσία σε Μαύρη Θάλασσα, Κάυκασο και Κασπία Θάλασσα. Αν συνυπολογίσουμε την κομβική αξία της Ουκρανίας αναφορικά με τη ρωσική ενεργειακή διπλωματία, εύκολα αντιλαμβανόμαστε γιατί η Ουκρανία αποτελεί ζωτικό χώρο για τη Ρωσία και γιατί η τελευταία, προσάρτησε την Κριμαία πάνω στην κορύφωση της ουκρανικής κρίσης λίγα χρόνια πριν. [1]

Η σύνδεση της Συρίας με Ουάσινγκτον, Μόσχα και Πεκίνο

H επιρροή της Ρωσίας στη Συρία και η επιθυμία των ΗΠΑ για συνολική απεξάρτηση της περιοχής (κυρίως της Ε.Ε) από το ρωσικό δίκτυο και την παροχή υδρογονανθράκων της Ρωσίας, σε συνδυασμό με τις άριστες (τότε) σχέσεις της Μόσχας με το Βερολίνο, ανησύχησαν τις ΗΠΑ που προσπαθούν να διορθώσουν λάθη τους συην περιοχή και ταυτόχρονα να την ανασυγκροτήσουν με βάση τα δικά τους συμφέροντα και να τη διαμορφώσουν με τρόπο που θα εξυπηρετεί τα αμερικανικά σχέδια για την Ανατολική Ασία. Οι ΗΠΑ, διαβλέποντας πως η ειδική σχέση Ρωσίας με Ιράν (πριν την προκαταρτική συμφωνία μεταξύ Δύσης και Ιράν).

Όταν έλαβε χώρα το γεγονός με τον Στολίσκο και η Τουρκία δημιούργησε μια αφορμή προκειμένου να δείξει στον αραβικό κόσμο πως δεν έχει πλέον ομαλές σχέσεις με το Ισραήλ, η Άγκυρα προωθούσε μια συνεργασία με τη Συρία και το Ιράν. Οι ΗΠΑ δεν είδαν με καλό μάτι αυτήν την τριγωνική σχέση καθώς ένας από τους θεμελιώδεις στόχους των ΗΠΑ στην περιοχή, είναι η αποσύνδεση Ιράν και Συρίας. Πόσο μάλλον αν στον υφιστάμενο άξονα (απαράδεκτος για τα αμερικανικά συμφέροντα) συμμετείχε και η Τουρκία. Η Συρία, νότια της Τουρκίας, εξασφαλίζει στη Ρωσία έξοδο στη Μεσόγειο. Μια έξοδο που πασχίζει να διατηρήσει και να επεκτείνει εδώ και αιώνες. Ένας από τους γεωπολιτικούς λόγους που δεν άντεξε στον «αγώνα αντοχής» του Ψυχρού Πολέμου η ΕΣΣΔ, ήταν ακριβώς, η έλλειψη επιρροής στη Μεσόγειο Θάλασσα. Προσπάθησε να συνεργαστεί με την Αίγυπτο αλλά με όσα ακολούθησαν την εποχή του Νάσσερ, η ΕΣΣΔ περιορίστηκε στη Μαύρη Θάλασσα. Η Συρία, αποτελεί επίσης ζωτικό χώρο για τη Ρωσία, τόσο για την εξασφάλιση ενεργειακού ρόλου στο μεγάλο παιχνίδι ενεργειακής διπλωματίας που διεξάγεται, όσο και για την επίτευξη του κεντρικού της στόχου που δεν είναι άλλος από ανασυγκρότηση του γεωπολιτικού της χώρου που περιλαμβάνει Κεντρική Ασία και Μέση Ανατολή.

Η Ουκρανία, είναι με λίγα λόγια ο γεωπολιτικός πυλώνας της Ρωσίας, μαζί με τον Κάυκασο. Αν ελέγχει αυτόν τον χώρο, τότε μπορεί με σχετική ασφάλεια και χαμηλότερο ρίσκο να επεκτείνει την επιρροή της. Σε όλα αυτά, ο Πρόεδρος Πούτιν, κρατά έναν σημαντικό παράγοντα στα χέρια του, έναν παράγοντα που τον Οκτώβριο του 2015, οδήγησε τις ΗΠΑ στο να αποδεχτούν και επίσημα, πως η Ρωσία μπορεί να έχει ρόλο στη Μέση Ανατολή. Αυτός ο παράγοντας, είναι η Κίνα. Οι ΗΠΑ, θα προτιμούσαν να έχει ρόλο στην περιοχή η Ρωσία, παρά η Κίνα καθώς η δεύτερη έχει τρομακτικούς αριθμούς να συμμαχούν μαζί της και τεράστιες ενεργειακές ανάγκες (επομένως ζωτικό κίνητρο) οι οποίες, σε συνδυασμό με τα τεράστια πλεονάσματα που η Κίνα διαθέτει, θα μπορούσαν να επεκτέινουν την επιρροή της στην περιοχή της «κοιλιάς» της Ασίας (Κεντρική Ασία και Μέση Ανατολή επίσης). Ούτε η Ρωσία θα ήθελε να δει την Κίνα να επεκτείνεται στο ζωτικό της χώρο (μπορεί η στρατηγική συνεργασία μεταξύ Πεκίνου και Μόσχας να θεωρείται προσώρας ισχυρή όμως Κίνα και Ρωσία έχουν στο τέλος βαθιά ανταγωνιστικά συμφέροντα). Με άλλα λόγια, οι ΗΠΑ, στο ζήτημα της Συρίας, αποδέχτηκαν κάτι παραπάνω από την είσοδο της Ρωσίας στη διεθνή πολιτική. Αποδέχτηκαν και με τον πιο επίσημο τρόπο πως η εποχή της μονοκρατορίας τους, τελείωσε.

Το πρόβλημα που είναι η Τουρκία

Ένας τεράστιος χώρος, εξαιρετικά ετερογενής, έχει γίνει το πεδίο του ανταγωνισμού και αναδιανομής των επιρροών που θα έχουν οι ενδιαφερόμενες δυνάμεις. Από την Πολωνία και τις Βαλτικές χώρες μέχρι τη Ρουμανία και τη Ελλάδα και την Άιγυπτο (από βόρεια προς νότια) και από την Ρουμανία και τη Βουλγαρία ως το Ιράν και το Καζαχστάν, (περιλαμβάνεται η Ουκρανία και ο Κάυκασος με την Κασπία Θάλασσα- στα ανατολικά) κρίνεται το μέλλον του κόσμου του επόμενου αιώνα. Σε αυτήν την περιοχή, θα αναδειχθούν οι προνομιούχοι για τον ανταγωνισμό στην Ανατολική Ασία.[2]

Όπως αναφέραμε, ο άξονας Συρίας και Ιράν, έχει σε μεγάλο βαθμό σπάσει (εκτός συγκλονιστικού απροόπτου) και αναμένουμε τις κινήσεις του Ιράν το οποίο είναι το διακύβευμα τόσο για τις ΗΠΑ, όσο και για τη Ρωσία και την Κίνα. Οι ΗΠΑ, θεωρούν πως το Ιράν θα είναι η κρίσιμη χώρα για το περιβόητο Pivot στην Ανατολική Ασία καθώς πέραν της ενεργειακής ισχύος του Ιράν και των πολλά υποσχόμενων παραγωγικών του συντελεστών, η επικράτειά του, συνιστά το σταυροδρόμι μεταξύ Κόλπου, Κεντρικής Ασίας και Μέσης Ανατολής. Η επιρροή των ΗΠΑ στο Αζερμπαϊτζάν, είναι έως τώρα δεδομένη. Αν αυξήσουν την επιρροή τους και στο Ιράν, τότε ο ενεργειακός τους σχέδια αποκτούν πλεονέκτημα έναντι των άλλων,κρατώντας μακρυά την Κίνα και ταυτόχρονα, φθείροντας τη Ρωσία στην Ουκρανία που θα αναζητήσει άλλες διαδρομές, μέχρι (και αν) ομαλοποιηθεί η κατάσταση στο Κίεβο. Έτσι, η Ευρώπη θα απεξαρτηθεί στο απώτερο μέλλον (μετά το 2030) από την ενεργειακή εξάρτηση της Ρωσίας. Σε όλα αυτά, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η επέμβαση των ΗΠΑ στο Ιράκ, αποσκοπούσε μεταξύ άλλων στο να βρεθούν ανάμεσα στο Ιράν και στη Συρία, «περικυκλώνοντας» μάλιστα το Ιράν και με την επέμβαση στο Αφγανιστάν.[3]

Σε όλα αυτά, λείπει ένας πολύ σημαντικός συντελεστής. Η Τουρκία. Η Άγκυρα, είχε υπολογιστεί στο να γίνει ο ενεργειακός κόμβος της Δύσης. Γνωρίζοντάς το αυτό, η Τουρκία του ΑΚΡ, αύξησε τα αιτήματά της από τη Δύση, με τελευταία τα όσα εγείρει η Τουρκία από την Ε.Ε για το προσφυγικό. Η τουρκική κυβέρνηση, συμπεριφέρεται έως σήμερα ως το απόλυτο γεωπολιτικό μονοπώλιο. Σε αυτό, βοήθησε και η Δύση. Τα γεγονότα που ακολούθησαν την ατυχή και άστοχη ενέργεια της κατάρριψης του ρωσικού αεροσκάφους, οδήγησαν την Τουρκία στο να ατενίζει τον εφιάλτη της ένωσης των τριών κουρδικών «καντονιών» και η πολιτική αστάθεια που αντιμετωπίζει, την καθιστά ευάλωτη στη φθορά που μπορεί να συνεχίσει να προκαλεί το ΡΚΚ εντός της Τουρκίας. Πιθανή αλλαγή συνόρων, θα καθιστούσε την Τουρκία δευτερογενή ενεργειακό κόμβο και ταυτόχρονα, δε θα μπορούσε να έχει παράλογες αιτιάσεις λόγω κάποιου γεωπολιτικού μονοπωλίου. Το Κουρδικό, θα είναι εκείνο το ζήτημα που θα καθορίσει τη γεωπολιτική αξία της Τουρκίας για τις επόμενες δεκαετίες.

Το αποτυχημένο πραξικόπημα, αναβαπτίζει τον Ερντογάν πολιτικά και είναι φανερό πως με αυτόν τον τρόπο, κατάφερε να μηδενίσει το κοντέρ του πολιτικού κόστους που είχε έως τώρα και να αναζητήσει συμμάχους εντός της χώρας του καθώς η Τουρκία βρίσκεται σε τροχιά απομόνωσης (τουλάχιστον από τη Δύση) ενώ ούτε η Ρωσία έχει λόγους να υποστηρίξει ενεργά την Τουρκία όσο η Ουκρανία βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση. Δεν πρέπει να λησμονούμε πως ανάμεσα στην Ουκρανία και στη Συρία, βρίσκεται η Τουρκία. Η ρωσική στήριξη στην Τουρκία, έχει παρερμηνευθεί τις μέρες που περνούμε. Γιατί θα ήθελε να στηρίξει προσωρινά η Ρωσία την Τουρκία; Τέσσερις βασικοί λόγοι οδηγούν τη Μόσχα στο να πράξει έτσι: Ο πρώτος είναι για να αναθεωρήσει η Τουρκία τα όσα ζητά στη Συρία (πράγμα απολύτως αβέβαιο καθώς εξαρτάται εν πολλοίς η πορεία του Κουρδικού Ζητήματος). Δεύτερον, η Μόσχα στέλνει μήνυμα στις ΗΠΑ πως στον ενεργειακό χάρτη της περιοχής, δεν μπορεί να αποκλειστεί η Μόσχα. Τρίτον, προωθεί τη φθορά σχέσης μεταξύ δύο νατοϊκών συμμάχων, καθιστώντας το ΝΑΤΟ ετι περαιτέρω προβληματικό στον συντονισμό του. Τέλος, η Ρωσία στέλνει ακόμη ένα μήνυμα στη Δύση πως αν θέλει να μη στηρίζει την Τουρκία το Κρεμλίνο, πρέπει να επανεξεταστεί το ζήτημα των κυρώσεων της Δύσης έναντι της Ρωσίας και επίσης, να υπάρξει ομαλοποίηση της κατάστασης της Ουκρανίας, προς όφελος της Ρωσίας.

Η Ρωσία, με άλλα λόγια, θα αφήσει την Τουρκία στο έλεός της μόλις ικανοποιηθούν κάποια από τα αιτήματά της και είναι πολύ πιθανό να ικανοποιηθούν, καθώς η Δύση δεν έχει εναλλακτικές σε αυτήν την περίσταση, όταν ο Ερντογάν απειλεί με ανατίναξη τη συμφωνία μεταξύ Ε.Ε και Τουρκίας για το προσφυγικό.

Μέρος της λύσης του προβλήματος η αναβάθμιση Ελλάδας και Κύπρου

Η Δύση πληρώνει τους υπολογισμούς της και τις βεβαιότητές της σχετικά με την Τουρκία. Μέχρι λίγα χρόνια πριν, ακόμη και αν η Δύση διέβλεπε πως η Τουρκία αποτελεί πυλώνα αστάθειας, στήριζε τον γεωπολιτικό «ναρκισσισμό» της Τουρκίας. Με όσα εξελίσσονται στην Ευρώπη, η οποία έχει αρχίσει να αντιμετωπίζει προβλήματα που αντιμετωπίζουν άλλες περιοχές του πλανήτη και που ανήκουν στον αναπτυσσόμενο κόσμο, η Δύση δεν έχει πολλές επιλογές. Τόσο η Ελλάδα, όσο και η Κύπρος αποτελούν μέρος της λύσης ενός προβλήματος που η Δύση πίστεψε οτι οφειλόταν απλά στο θέμα της τουρκικής διακυβέρνησης. Η Τουρκία, ειδικά μετά την εκμετάλλευση του αποτυχημένου πραξικοπήματος από τον Ερντογάν, είναι πολύ πιθανό να προβεί σε κινήσεις απελπισίας και κυρίως, στο να στραφεί κατά των Κούρδων. Ο Ερντογάν, έχει ήδη ξεκινήσει μια αντι-δυτική καμπάνια και ταυτόχρονα απειλεί την Ευρώπη με το προσφυγικό, καταφεύγοντας στην τακτική «απαγωγής Ομήρων».

Είναι να αναρωτιέται κανείς αν σήμερα ο Επίτροπος Γιούνκερ, θα επαναλάμβανε την ερώτηση «γιατί τσακώνονται οι Έλληνες και οι Τουρκοι για κάποια μίλια θάλασσας», έχει πάρει την απάντησή του. Είναι αδιανόητο και επικίνδυνο να διατυπώνονται τέτοιες φράσεις, πόσο μάλλον να ακολουθούνται και οι αντίστοιχες πολιτικές. Σήμερα, όλες οι μεγάλες δυνάμεις (κυρίως οι νατοϊκές) αντιλαμβάνονται πως Ελλάδα και Κύπρος αποτελούν όχι μόνο χώρες που δεν ακολουθούν πολιτικές διεθνών ταραξιών όπως πράττει η Τουρκία, αλλά αποτελούν και κλειδί για την ασφάλεια της Ευρώπης.

[1] Πηγή Χάρτη: http://lamprosdouroukis.blogspot.gr/
[2] Πηγή Χάρτη: Europe, North Africa and the Middle East, Library of Congress, δημοσιευμένο στο διαδικτυακό τόπο: https://www.loc.gov/resource/g5670.ct001613/
[3] Πηγή Χάρτη: Τhe Balance of Super Powers Ahead of the 3rd Gulf War, Essential Intelligence, δημοσιευμένο στο διαδικτυακό τόπο: http://essential-intelligence-network.blogspot.gr/2012/04/balance-of-super-powers-ahead-of-3rd.html

Πηγή ΜΙgnatiou

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Το "φτιασίδωμα" της εν ψυχρώ εκτελεσθείσας δημοκρατίας (β')

Γράφει η Κατερίνα Χατζηθεοδώρου
Μέλος της ΕΝΕΛΥΣ

Στο Α' μέρος κρίθηκαν, με τόση έκταση όση επιτρέπει ένα άρθρο, οι προτάσεις του πρώτου άξονα (αρχιτεκτονική του πολιτεύματος) και του δεύτερου άξονα (ενίσχυση θεσμών άμεσης δημοκρατίας) και είδαμε τον εμπαιγμό ή, αν θέλετε, την εξαπάτηση του λαού που κρύβεται μέσα στις διατάξεις αυτών των αξόνων.

Είναι δυνατόν οι Έλληνες, εμείς, ύστερα από τόσα που έχουμε περάσει και περνάμε (Θεός ξέρει πότε θα αποφασίσουμε να τα τελειώσουμε, ίσως όταν πειστούμε ότι κανείς άλλος δεν πρόκειται να το πράξει για χάρη μας, απολύτως κανείς και κυρίως όχι το υπάρχον πολιτικό κατεστημένο) να είμαστε ακόμα τόσον αφελείς ώστε να πιστέψουμε ότι έγινε ξαφνικά φιλοδημοκράτης ο κύριος Τσίπρας;

Ο άνθρωπος που μετέτρεψε εν μιά νυκτί το υπερήφανο και γενναίο ΟΧΙ του Ελληνικού λαού στο κατάπτυστο “ναι σε όλα” προς την πολύ χειρότερη εκδοχή τους, είναι ποτέ δυνατόν να προτείνει Συνταγματικές αλλαγές που δεν ενισχύουν το παγκοσμιοποιημένο απολυταρχικό Σύστημα, αντίγραφο του οποίου λειτουργεί και στην Ελλάδα και το οποίο ο ίδιος με υπερβάλλοντα ζήλο υπηρετεί;

Είναι ποτέ δυνατόν να αντιμετωπίσει με εντιμότητα τον ελληνικό λαό ο άνθρωπος που χωρίς αιδώ, με υπερχειλίζουσα αναίδεια* εξηπάτησε τον λαό αυτό και όχι μόνον δεν πραγματοποίησε τις προεκλογικές υποσχέσεις του, αλλά υλοποίησε και υλοποιεί τις εντελώς αντίθετες από αυτές; Δεν υπάρχει εναλλακτική οδός μας είπε, αλλά αυτή η απάντηση προς χειραγώγηση των λαϊκών αντιδράσεων είναι δοκιμασμένη συνταγή του Συστήματος (της Ν.Τ.Π.), που ατυχώς μέχρι τώρα δείχνει να έχει “μουδιάσει”, όπως μια ένεση νάρκωσης, σχεδόν το σύνολο του ελληνικού λαού.

Αντιλαϊκές, αντιδημοκρατικές και άκρως κομματικές σκοπιμότητες υποκρύπτει το κάθε τι που πράττει και σχεδιάζει ο κ. Τσίπρας και δεν εξαιρείται η προτεινόμενη Συνταγματική αναθεώρηση. Ας το δούμε καθαρά, ώστε να πάρουμε σωστές αποφάσεις για το τι μέλλει γενέσθαι σε αυτή τη χώρα. Και εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν, δύσκολες και τολμηρές, αλλά που βγάζουν την πατρίδα μας από το σκοτεινό τούνελ στο οποίο οδεύει τώρα με τέρμα τον αφανισμό της, στο φως της δημιουργικής ζωής, επαγγελματικής και πολιτισμικής.

Πετυχαίνει πολλούς συστημικούς στόχους ο κ. Τσίπρας, με αυτήν τη νέα εξαπάτηση, αν “του βγει”, (προβλέπω, όμως, ότι όχι μόνον δε θα του βγει, αλλά θα γίνει αυτεπίστροφον που θα στραφεί εναντίον του):

1. Εμφανίζεται ως υπερασπιστής της δημοκρατίας αυτός που εκτέλεσε εν ψυχρώ ακόμα και τη “σκιώδη” δημοκρατία που λειτουργούσε στην Ελλάδα και την παρέδωσε βορά στα αρπακτικά παντός είδους, που τώρα “χτυπάνε τα νταούλια” τους και ο ελληνικός λαός χορεύει το χορό του θανάτου.

2. Αποπροσανατολίζει την προσοχή του λαού από τη δυστυχία, τον ξενιτεμό, την ανέχεια και το ζοφερό μέλλον που του χτίζει σε αγαστή συνεργασία με τα “αρπακτικά”, σαν “έτοιμο από καιρό”, αξιοποιήσιμο, μέλος του παγκόσμιου Συστήματος. Όχι δεν αλλάζει η συνείδηση ανθρωπιάς, εντιμότητας και δικαιοσύνης (στην προκειμένη περίπτωση κοινωνικής δικαιοσύνης) που θέλουν χρόνια και πολύ “αγώνα” για να αναπτυχθούν μέσα σε έναν άνθρωπο, επειδή ο άνθρωπος αυτός “πιέστηκε” επί 17 ώρες – έτσι μας είπε ο συγκεκριμένος- από άμεσες ή έμμεσες απειλές. “Έτοιμος από καιρό” ήταν ο “κύριος” αυτός: να πει ψέματα, να προδώσει. Πολλοί πιστεύουν ότι οι 17 ώρες πέρασαν με Λουκούλεια δείπνα και ψιλοκουβεντούλα, γιατί το σχέδιο ήταν προσυμφωνημένο. Μια ακόμα πρακτική του Συστήματος προς δημιουργία σκόνης στα μάτια του λαού, η δήθεν αντίσταση που τελικά κάμφθηκε!

3. Ισχυροποιεί το Σύστημα, (αυτό ολιγαρχικό-απολυταρχικό Σύστημα, το εφορμών να γίνει Παγκόσμιο), από κλυδωνισμούς πολιτικών -προς το θεαθήναι- αντιπαραθέσεων, που όμως μπορεί να οδηγήσουν σε εκλογές: εκλογή Προέδρου, πρόταση μομφής.

4. Εξουδετερώνει πλήρως τη δυνατότητα να εκφραστεί ο λαός με δημοψήφισμα και να εισακουστεί η ετυμηγορία του, παρ' όλο που ο Α.Τσίπρας χρυσώνει το χάπι, εισηγούμενος ότι ο λαός μπορεί να προκαλεί δημοψηφίσματα. Θα έπρεπε ο λαός, αντί αυτών των παραπλανητικών φληναφημάτων, να κληθεί άμεσα να αποφανθεί με δύο δημοψηφίσματα, αν θέλει ή όχι να παραμείνει στην Ε.Ε. και ποια στρατιωτικο-πολιτική συμμαχία κρίνει ότι τον προστατεύει ουσιαστικά από τις δύο κύριες που λειτουργούν στον πλανήτη. (Όρα Διακήρυξη της ΕΝΕΛΥΣ στο blog του ιστότοπου www.destopan.gr)

5. Στον τρίτο άξονα (Κράτος Δικαίου) μία θα ήταν η “έντιμη” πρόταση: η πλήρης κατάργησις του άρθρου 86 του ισχύοντος Συντάγματος “περί ευθύνης υπουργών και υφυπουργών” που φέρνει το Σύνταγμα στο σημείο να αντιφάσκει με τον εαυτό του, ως περιέχον άρθρα, πλήρως αντιτιθέμενα μεταξύ τους, ήτοι το άρθρο 86 παρ2. σε πλήρη αντίφαση προς το άρθρο 4 παρ1 που ορίζει: Όλοι οι Έλληνες πολίτες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου. Αντ' αυτού, δηλώνεται η τροποποίησή του, με πλήρη ασάφεια.
Περισσότερα για τα ως εδώ μπορείτε να διαβάσετε στο Α’ μέρος του άρθρου

6. Στον τέταρτο άξονα (σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας) προτείνεται η θρησκευτική ουδετερότητα του Κράτους. Άραγε πώς αυτό θα συνάδει με την σχεδιαζόμενη ανέγερση, με έξοδα του Κράτους, “μεγαλόπρεπου” Τζαμιού στην ιστορική καρδιά της Αθήνας και ολόκληρης της Ελλάδος; Και το “ουδέτερο” Κράτος θα “χτυπήσει” Έλληνες ορθοδόξους, που ήδη κατέλαβαν το χώρο για να στεγάσουν αστέγους -μια λαμπρή χριστιανική πράξη, αλλά και πράξη αντίστασης στα σχέδια του Σόρος και των λοιπών γερακιών για την Ελλάδα; Επί πλέον αύριο θα μας πουν, λόγω του υπερπληθυνόμενου μουσουλμανικού στοιχείου, ότι είναι δύο οι επικρατούσες θρησκείες στην Ελλάδα, εφ' όσον το Κράτος, ως ουδέτερο, πρέπει να παίρνει ίσες αποστάσεις από όλες τις θρησκείες.
Γρηγορείτε Έλληνες, την χάνουμε την πατρίδα μας! Ούτε από την ίδια την Εκκλησία (τους διοικούντες την Εκκλησία) μην περιμένετε κάτι, επειδή έχει διαβρωθεί κατά πολύ από τη Μασωνία και άλλα “δεινά”. Ελάχιστοι από τους “διοικούντες” την Εκκλησία αντιστέκονται σθεναρά στα διαδραματιζόμενα στην Ελλάδα, ελάχιστοι οι αληθινοί εν Χριστώ ποιμένες.

7. Στον πέμπτο άξονα (κοινωνικά δικαιώματα ) αναφέρεται: ρητή απαγόρευση άρσης του δημοσίου ελέγχου των αγαθών του νερού και της ηλεκτρικής ενέργειας. Προσέξτε την απάτη. Δεν προτείνεται Συνταγματικά κατοχυρωμένη ιδιοκτησία του Κράτους στα αγαθά αυτά, αλλά μόνον ο δημόσιος έλεγχος, χωρίς να μας εξηγεί κανείς πώς νοείται αυτός ο δημόσιος έλεγχος. “Τρέχα και γύρευε” Έλληνα το νερό -που θα το πεις νεράκι- την ηλεκτρική ενέργεια και τα ιδιωτικά τιμολόγιά τους, αν δεν αποφασίσεις να αντισταθείς με κάθε μέσον και τρόπο όχι μόνον γι' αυτά, αλλά για τα πάντα.

Στα περίτεχνα και απόκρυφα περί ΜΚΟ η “καθαρή θέση” δεν ανιχνεύεται πουθενά: η απαγόρευση όλων των ΜΚΟ, που υποσκάπτουν τη συνοχή του Ελληνικού λαού και συνεπώς το μέλλον του, ακριβώς όπως έπραξε ο πρόεδρος Πούτιν στη Ρωσία.

Μια άλλη διάταξη στον άξονα αυτό είναι: “Σαφής και αποτελεσματική κατοχύρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων ως του μοναδικού μέσου για την προστασία του μισθού.” Εδώ ο εμπαιγμός συνεχίζεται δριμύτερος. Αφού απόλυτος κυρίαρχος είναι η Τρόικα , που επί Τσίπρα έγινε Τετρόικα, ο κύριος αυτός μιλάει για συλλογικές διαπραγματεύσεις. Ας κατοχυρώσει Συνταγματικά την προεκλογική δέσμευσή του για κατώτατο μισθό των 751 ευρώ και από εκεί και πάνω ας πραγματοποιούνται συλλογικές διαπραγματεύσεις. Μπορεί;

Εν κατακλείδι, αντί ο κ. Τσίπρας να προσπαθεί να “φτιασιδώσει” το πτώμα της δημοκρατίας στην Ελλάδα, προσπαθώντας να εξαπατήσει τον Ελληνικό λαό ότι αυτή είναι ζωντανή, καλό θα ήταν να ενημερώσει τον λαό αυτό τι θα πράξει, αν αυξηθούν οι προσφυγικές-μεταναστευτικές ροές. Τι θα πράξει μετά τον εγκλεισμό αυτών που έχουν ήδη εισέλθει, αν η Ευρώπη αρνηθεί περαιτέρω “κατανομές”. Τι θα πράξει με τους ήδη ενδημούντες παράνομους μετανάστες. Τι θα πράξει ώστε τα επενδυτικά κοράκια, που θα αγοράσουν σε λίγο τα κόκκινα δάνεια με όλες τις ευλογίες του, να μην κατάσχουν τα σπίτια και τα χωραφάκια των Ελλήνων.

Τι θα πράξει για να προστατεύσει την Ελλάδα (κατ' εξοχήν τη Θράκη και το Αιγαίο), από έναν μεταβαλλόμενο και φλεγόμενο εξ' Ανατολών περίγυρο.
Τι θα πράξει για να ενισχύσει την ένοπλη άμυνα της χώρας. Τι θα πράξει για το υπερεκατομμύριο των ανέργων.
Τι θα πράξει για τη μακροχρόνια ύφεση, τόσο μακροχρόνια όσο ποτέ και πουθενά.
Τι θα πράξει για την απειλή και προτροπή του ISIS προς τους “πιστούς “ του να χτυπήσουν την Ελληνορθόδοξη Εκκλησία, κλήρο και λαό.

Aν συμβεί κάτι τέτοιο από Ισλαμιστή μετανάστη, νόμιμο ή παράνομο, που θα βρεθεί την άλλη μέρα ο κ. Τσίπρας; Πάντως όχι στην “ίδια καρέκλα”, εδώ πέφτει εντός ολίγου από την καρέκλα της ολόκληρη φράου Μέρκελ, ο Τσίπρας θα τη γλυτώσει; Έρχεται κάποτε η στιγμή που η “ευθυγράμμιση” με τη φράου Μέρκελ πληρώνεται. Και μάλιστα ακριβά.
Αν η χώρα μας κινδυνεύσει εξ' Ανατολών, με ποικίλους τρόπους, όπως έγραψε πρόσφατα η εφημερίδα Independent (U.K.), ανίκανη να αντιδράσει, εφ' όσον τα μνημόνια έχουν τσακίσει την ένοπλη άμυνα της χώρας, άραγε, ο Ελληνικός λαός δε θα ζητήσει ευθύνες από κανέναν;

Ούτε από την ηγεσία του στρατού που δεν αντιδρά στο παραμικρό, ούτε από τη δικαστική ηγεσία, που αποδεικνύεται σκανδαλωδώς εθελόδουλη στους μνημονιακούς “κελευστές”, ούτε από τους διοικούντες την Εκκλησία της Ελλάδος που, στην πλειoνότητά τους, δεν έχουν αντιδράσει στην καταστροφή της πατρίδος μας παρά μόνον οργανώνοντας ελεημοσύνη. (Όμως, ο αξιοπρεπής αυτός λαός για δικαιοσύνη -κοινωνική δικαιοσύνη- έχει ανάγκη και, αν του δινόταν, θα περίττευε η ελεημοσύνη, που δεν είναι ό,τι καλύτερο για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια).

Ούτε από όσους πρωθυπουργούς (και παρατρεχάμενους) έβαλαν τη χώρα σε αυτήν την δίνη της καταστροφής, διαδοχικά, μεθοδευμένα και “υπάκουα”, θα ζητήσει ευθύνες; Από κανέναν δεν θα ζητήσει ο Ελληνικός λαός ευθύνες; Το μέλλον θα δείξει.

* Πώς θα κατανοήσουν τα Ελληνόπαιδα, κ. Φίλη, την πραγματική έννοια της λέξεως αναίδεια, αν δε γνωρίζουν τη ρίζα της, που είναι η “αρχαία” λέξις αιδώς και πώς θα γνωρίζουν οι κόρες των Ελλήνων ότι το διακριτικό του φύλου τους, προέρχεται από την ίδια αυτή λέξη, ώστε να μην το “διαχειρίζονται αναιδώς”;

Υ.Γ.-1 Συνιστάται για όσους θέλουν να εμβαθύνουν στο θέμα νέου Συντάγματος ένα βιβλίο γραμμένο από μια ερασιτέχνη του είδους (την γράφουσα) με τίτλο: “Νίκη της δημοκρατίας και νέο Σύνταγμα”. Και οι ερασιτέχνες μπορούν να έχουν δημιουργικές ιδέες, επειδή δεν δεσμεύονται από τις παγιωμένες “νόρμες” των επαγγελματιών. Αλλά για να αποφευχθεί το σχετικό έξοδο -καιροί που είναι!- υπόσχομαι να γράψω μια περίληψη των κεφαλαίων των σχετικών με ένα νέο Σύνταγμα και ελπίζω να αναρτηθεί στην ιστοσελίδα που φιλοξενεί και το παρόν. Αυτό θα αποτελέσει το Γ.μέρος του άρθρου.

Υ.Γ.-2 Αφού είχα τελειώσει το παρόν άρθρο, διάβασα στο “Ας Μιλήσουμε Επιτέλους” το σχετικό με το θέμα άρθρο του κ. Αντώνη Μανιτάκη, σε αναδημοσίευση από την “Καθημερινή”, με τίτλο “Ανάμεσα στη γελοιοποίηση και την ασέβεια”. Η όλη τοποθέτησή του είναι πολύ εύστοχη και επιστημονικά στέρεη. Σε ένα πράγμα, όμως, από όσα λέει δε θα μπορέσω να συμφωνήσω, ως απλή πολίτις, που βιώνω με όλη την καρδιά και την ψυχή μου και όχι μόνον διανοητικά, αυτά που συμβαίνουν στην πατρίδα μας.
Γράφει ο κ. Μανιτάκης: “Είναι το μόνο, άλλωστε, (το Σύνταγμα) που μας απόμεινε και στέκει όρθιο. Το μόνο που άντεξε στην κρίση”. Αληθινά, με όλο τον επαρκέστατο επαγγελματισμό που διαθέτει ο κ. Μανιτάκης, πού το βλέπει “το θαύμα” αυτό; Άντεξε το Σύνταγμα στην κρίση; Στέκει όρθιο;
Πάρα πολλά θα μπορούσαν να αναφερθούν για να τεκμηριώσουν την άποψη της πλειονότητας του Ελληνικού λαού ότι η πολιτική κάστα που κυβερνάει τα τελευταία 7 χρόνια έχει καταντήσει το Σύνταγμα “φτερό στον άνεμο”, για να μην πω τη βαρειά λέξη κουρελόχαρτο.
Θα αναφέρω μόνον δύο άρθρα του. Το άρθρο2 παρ1 δηλώνει: Ο σεβασμός και η προστασία του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας. Και το άρθρο5 παρ2 δηλώνει: Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους.
Τηρήθηκαν τα άριστα συνδυασμένα αυτά άρθρα από το πολιτικό κατεστημένο; Αρκεί μία βόλτα στα νοσοκομεία μας για να διαπιστώσει κάποιος -αν δεν το “έχει γευτεί” ήδη- πώς προστατεύεται η ζωή των Ελλήνων που ζουν στην Ελληνική Επικράτεια. (Για τους αλλοδαπούς δεν γνωρίζω!) Και αρκεί μία βόλτα στα συσσίτια ή στα “στέκια” των αστέγων, μέσα σε εσοχές, κάτω από μαρκίζες και πάνω σε χαρτόνια, για να διαπιστώσει πώς έχει προστατευτεί η τιμή και η αξιοπρέπεια των δεινοπαθούντων Ελλήνων.
Όσο για την ελευθερία των Ελλήνων, τη συνυφασμένη φυσικά με την αληθινή δημοκρατία, ποτέ αυτοί δε ρωτήθηκαν για μείζονες αποφάσεις που αφορούσαν το σήμερα και το αύριό τους, εξ' ίσου με το άμεσο και το μακρόπνοο μέλλον των παιδιών τους. Αλλά και όταν -από λάθος εκτίμηση!- ρωτήθηκαν, τότε όλο το πολιτικό κατεστημένο σε “γόνιμη” συνεργασία, υπό τον φερόμενο ως Πρόεδρο της “Δημοκρατίας” (της ποιας;), συνεπικουρούντων και των παρατρεχάμενών τους, των γνωστών “μένουμε Ευρώπη”, μετέτρεψαν την ελευθερία της εκφρασμένης βουλήσεώς των Ελλήνων στο απολύτως αντίθετό της: σε μακροχρόνια και δυσβάσταχτα δεσμά.
Για ποιο Σύνταγμα που άντεξε μιλάτε κύριε Μανιτάκη; Εκτός αν ως κατάλυση του Συντάγματος εννοείτε μόνον την δια των όπλων κατάλυσή του, πόρρω απέχοντας από τη σημερινή πολιτική πραγματικότητα , όπου το Σύνταγμα καταλύεται διά της ...Βουλής και των βουλευτών της, που είναι ενεργούμενα των προέδρων των περί την εξουσία κομμάτων, για να μην πω υποχείριά τους.
Αν το Σύνταγμα είναι ένα κείμενο “κειμήλιο για το σεντούκι”, τότε ναι άντεξε! Αν , όμως, είναι ο υπέρτατος εν ενεργεία Νόμος, τότε κατέρρευσε, γιατί το πολιτικό κατεστημένο, στο σύνολό του, τον τσαλαπάτησε.
Και το πιστεύω βαθιά ότι τούτος ο Νόμος είναι η στέρεη βάση κάθε αντίστασής μας, που μπορεί να πραγματοποιηθεί με πολλούς και ποικίλους τρόπους, ακριβώς επειδή ο ίδιος ο τσαλαπατημένος υπέρτατος Νόμος μας μάς καλεί, διά του ακροτελεύτιου άρθρου του 120, να τον υπερασπιστούμε.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Αμαρτωλά τρίγωνα και βρώμικα παιχνίδια πολιτικών, κατασκόπων και πληροφοριών

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ 

Η πληροφορία είναι ό,τι πιο σημαντικό υπάρχει. Μάλιστα, η πληροφορία που χαρακτηρίζεται ως έγκυρη, έγκαιρη, υψηλής διαβάθμισης και μοναδική, αξιολογείται ιδιάζουσας διαχείρισης και εκμετάλλευσης. Είτε αφορά χώρες και την ασφάλειά τους, είτε αφορά ειδήσεις και την μεταφορά τους, είτε αφορά μηχανισμούς που κυμαίνονται μεταξύ κράτους και παρακράτους, λειτουργούν με όρους απόλυτης μυστικότητας και στοχεύουν σε ενέργειες που δύνανται να βλάψουν χώρες ή να ελέγξουν πληθυσμούς.

Τις τελευταίες ημέρες συνέβησαν στην Ελλάδα κάποια «περιστατικά» που στις εφημερίδες δημοσιεύονται ως «μονόστηλες» ειδήσεις, ή στην καλύτερη περίπτωση παρουσιάζονται με «ειδική μορφή» και παρουσιάζονται με συγκεκριμένες πολιτικές στοχεύσεις και οφέλη για ελάχιστους.

Η πρώτη περίπτωση αφορά την «είδηση» σχετικά με την μεταφορά και παράνομη είσοδο στην Ελλάδα με το ελικόπτερο των γνωστών 8 τούρκων φυγάδων και ενός πράκτορα της CIA! Προς τι, άραγε, η δημοσιοποίηση μίας τέτοιας είδησης, τη στιγμή που κανείς δεν μπορεί να την επιβεβαιώσει; Πρόκειται για προσπάθεια αποπροσανατολισμού στον χώρο της ειδησεογραφίας ή για προσπάθεια εισαγωγής και εμπλοκής της Ελλάδας στις αμερικανο-τουρκικές διαφορές, όπως αυτές έχουν προκύψει μετά το αποτυχημένο τουρκικό πραξικόπημα;

Με «γεγονός» την δημοσίευση αυτής της είδησης γίνεται άμεσα αντιληπτό πως κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στην «δημοκρατία της Κολομβίας» (όπως αναφέρθηκε δημοσίως για την Ελλάδα ο κ. Χρυσόγονος, ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ). Σε κάθε περίπτωση, η «είδηση» αποκαλύπτει είτε κάποιο υφιστάμενο πρόβλημα, είτε προειδοποιεί για μείζον επερχόμενο πρόβλημα.
Είτε, λοιπόν, ο αμερικανός πράκτορας ήταν μέσα στο ελικόπτερο των τούρκων φυγάδων είτε η «είδηση» είναι αποτέλεσμα τουρκικής μεθόδευσης.

Στην περίπτωση που ο πράκτορας της CIA επέβαινε επί του ελικοπτέρου, είτε αποτελεί αξιόποινη πράξη η συγκάλυψη της παρουσίας του είτε αποτελεί αξιόποινη πράξη η μη συγκάλυψη της παράνομης εισόδου των υπολοίπων οκτώ τούρκων φυγάδων. Δηλαδή, οι «αρμόδιοι» (να υποθέσουμε ότι είναι η κρατική ασφάλεια, η διεύθυνση αντικατασκοπείας της ΕΥΠ ή ανώτατοι αξιωματούχοι της συγκυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου;) διαχειρίστηκαν με σχετική επιμέλεια και μυστικότητα το γεγονός, αποκρύπτοντας (για ποιόν λόγο άραγε;) την ύπαρξη του αμερικανού πράκτορα και δημοσιοποιώντας την ύπαρξη των οκτώ τούρκων φυγάδων, για να αντιμετωπίσει στη συνέχεια η Ελλάδα πρόβλημα με την Τουρκία του ημιπαράφρονα Ερντογάν! Προφανώς δεν τους είπε ποτέ κανείς ότι η απόκρυψη ενός γεγονότος είτε γίνεται στον απόλυτο βαθμό είτε δεν επιχειρείται καν. Η διαχείριση ενδιάμεσων επιπέδων απαιτεί ικανότητα, εμπειρία, συνεργασία με άλλες χώρες, εμπιστοσύνη στο εμπλεκόμενο προσωπικό και, φυσικά, αυστηρότατη νομοθεσία σχετικά με την διαρροή οποιασδήποτε διαβαθμισμένης πληροφορίας. Καλό θα ήταν οι «αρμόδιοι» να σκεφθούν εάν ικανοποιούν έστω και ένα από τα παραπάνω κριτήρια για να διαχειρισθούν άριστα και ξεκάθαρα προς το όφελος της χώρας ειδικές καταστάσεις…

Αν, όμως, υποθέσουμε, πως στην περίπτωση της «είδησης» που αναφέρεται στον πράκτορα της CIA και της οποίας η «πηγή» είναι η Τουρκία, είναι αληθινή, τότε η Τουρκία θα πρέπει να αιτιολογήσει επαρκώς την «είδηση», αφού κατά την διάρκεια του αποτυχημένου πραξικοπήματος οι τουρκικές αρχές βίωναν το απόλυτο χάος. Μάλιστα, η ίδια η Τουρκία ανακοίνωσε πως δεν γνωρίζει που βρίσκονται 42 στρατιωτικά ελικόπτερά της, 6 F-16 και κάποιες δεκάδες πολεμικά της πλοία! Επίσης, οι τουρκικές αρχές δεν γνωρίζουν πόσοι τούρκοι έχουν διαφύγει στο εξωτερικό, δεν γνωρίζουν με απόλυτη ακρίβεια ποιοι συμμετείχαν, ενώ έχουν ήδη ομολογήσει πως υπήρξαν άδικες μεταχειρίσεις τούρκων πολιτών (δηλαδή κατηγορήθηκαν αναίτια από τις αρχές), αλλά και πως υπήρξαν πολλές περιπτώσεις που κάποιοι εκμεταλλεύθηκαν το πραξικόπημα για να λύσουν τις διαφορές τους… Μέσα σε αυτό το απολύτως θολό τοπίο, κι ενώ δεν υπάρχει καμία επίσημη επιβεβαίωση από το ελληνικό ΥΠΕΞ πως υπήρξε επίσημο τουρκικό αίτημα για την ονομαστική έκδοση των οκτώ τούρκων φυγάδων, έρχεται και η «είδηση» του αμερικανού πράκτορα της CIA για να εμπλέξει – κατηγορήσει την Ελλάδα για έμμεση συμμετοχή με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες στο αποτυχημένο πραξικόπημα.

Τραγέλαφος! Δεν ξέρουμε αν στο σημείο αυτό πρέπει να γελάσουμε ή να κλάψουμε με την ανικανότητα διαχείρισης του συγκεκριμένου θέματος από την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η οποία απέτυχε να το αντιμετωπίσει τόσο πολιτικά όσο και επικοινωνιακά. Για δε την ελληνική υπηρεσία πληροφοριών δεν γεννάται λόγος, αφού οι ευθύνες της είναι ορατές είτε στην διαρροή ενός πραγματικού και υψηλά διαβαθμισμένου γεγονότος είτε στην ανεπάρκεια συγκάλυψής του.
Και, φυσικά, επειδή ζούμε στην Ελλάδα και όχι σε κάποια χώρα όπου η λέξη «υπεύθυνος» συνοδεύεται και με μία σειρά κυρώσεων σε περίπτωση ανεπάρκειας ή λάθους, ο κάθε ένας υπάλληλος της ΕΥΠ μπορεί είτε να μην φέρει ευθύνη για όσα συμβαίνουν υπό την εποπτεία (ή και την υπογραφή) του, είτε να παρουσιάζεται έως και μάρτυρας υπεράσπισης σε δίκες δημοσιογράφων…, αποκαλύπτοντας όχι μόνο την ταυτότητά του, αλλά και την άμεση σχέση που υπάρχει μεταξύ δημοσιογράφου – πληροφορίας και… μυστικών υπηρεσιών. Μία σχέση που δημιουργεί από «υποχρεώσεις» έως «δεσμούς», πολλές φορές επικίνδυνους για την ασφάλεια της χώρας!!!

Η δεύτερη «είδηση», αφορά την δημοσιοποίηση απόρρητου εγγράφου του υπουργείου Εξωτερικών, σύμφωνα με το οποίο ο τούρκος πρέσβης απαιτεί από την Ελλάδα την σύλληψη μελών του Ρουβίκωνα και την ενίσχυση φύλαξης των εγκαταστάσεων της τουρκικής πρεσβείας… Και, ω του θαύματος! Η κυβέρνηση προχώρησε στη σύλληψη ενός από τα υψηλόβαθμα στελέχη του Ρουβίκωνα, για να ικανοποιήσει την τουρκική απαίτηση!!!

Τι διαπιστώνουμε από αυτό το γεγονός;
Πρώτον, πως η συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, μεστή φοβικότητας έτρεξε να ικανοποιήσει την τουρκική απαίτηση, φοβούμενη τις πιθανές αντιδράσεις του τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν, επιβεβαιώνοντας με τον πλέον τραγικό τρόπο, για μία ακόμη φορά ότι στερείται και της ελάχιστης βούλησης προάσπισης θεμάτων που άπτονται είτε της εθνικής υπερηφάνειας είτε της εθνικής ανεξαρτησίας.

Δεύτερον, ενώ είναι γνωστές οι αγαστές σχέσεις μελών του Ρουβίκωνα με το ΣΥΡΙΖΑ (δεν είναι λίγοι εκείνοι που ισχυρίζονται πως ο Ρουβίκωνας είναι αποτέλεσμα – παράγωγο του βαθέως ΣΥΡΙΖΑ), η κυβέρνηση δεν δίστασε να «δώσει» τους δικούς της ανθρώπους, δηλώνοντας με τον πλέον επίσημο τρόπο πως οι κυβερνώντες είναι διατεθειμένοι να «δώσουν» ακόμη και τη μάνα τους, αρκεί να απομακρύνουν προβλήματα που δημιουργούνται μέσα από τα ίδια της τα σπλάχνα.

Τρίτον, έχουμε την δημοσιοποίηση ενός επίσημου κρατικού διαβαθμισμένου ως απόρρητου εγγράφου, το οποίο έφτασε στα χέρια του Ρουβίκωνα ο οποίος και το δημοσιοποίησε! Το ότι αποτελεί παραβίαση του νόμου περί απορρήτων δεν δείχνει να ενδιαφέρει κανέναν. Ζούμε στην Ελλάδα και η δημοσιοποίηση έτυχε να γίνει ημέρα Δευτέρα. Καμία ευθύνη σε κανέναν απολύτως. Δεν δόθηκε καμία εντολή για διερεύνηση της διαρροής του εγγράφου. Ποιος το διέρρευσε. Που το διέρρευσε. Πως έφτασε στα χέρια του Ρουβίκωνα…! Παγερή αδιαφορία και ατιμωρησία. Στην Ελλάδα, είναι εξάλλου γνωστό, πως εάν κρατάς φυλασσόμενα στο συρτάρι σου ή στον φοριαμό σου απόρρητα ή γενικώς διαβαθμισμένα έγγραφα, τότε είσαι ένοχος και μπορεί να χάσεις ακόμη και τη δουλειά σου. Αν όμως τα φωτοτυπήσεις και τα μοιράσεις στα φανάρια, στην Ομόνοια ή σε πολιτικά πρόσωπα, διάφορες οργανώσεις ή και ξένες υπηρεσίες, τότε η Δικαιοσύνη δεν ασχολείται μαζί σου και, φυσικά, δεν τιμωρείσαι! (σε κάποιες περιπτώσεις που γνωρίζουμε, υπήρξαν έως και επιβραβεύσεις των υπαλλήλων που διέρρεαν κρίσιμες για την Ελλάδα πληροφορίες)

Όλα τα παραπάνω δηλώνουν με τον πλέον τραγικό τρόπο πως η Ελλάδα βρίσκεται σε κατάσταση διάλυσης, ηθικής, πνευματικής, πολιτικής και αρχών. Η δε υπερτροφοδοσία και υπερκατανάλωση της «ενημέρωσης» εδώ και καιρό έχουν αρχίσει να αποκαλύπτουν σημάδια σκοπιμότητας, δόλου κατά της πραγματικής ενημέρωσης των πολιτών και δόμησης όλων των απαραίτητων υλικών για την δημιουργία ενός στυγνού καθεστώτος.

Εάν μέσα σε όλα αυτά προσθέσουμε και μία «στοχευμένη» είδηση, της οποίας η διαχείριση αποτελεί ήδη προϊόν προς εκμετάλλευση, και η οποία αφορά την αλλαγή του τούρκου προξένου αλλά και του τούρκου υποπροξένου στο προξενείο της Κομοτηνής (η "είδηση" ελέγχθηκε και δεν επαληθεύεται) που θέλει να δράσει αποπροσανατολιστικά, αλλά και να ασκήσει μέγιστο βαθμό τουρκικής πίεσης στους εσωτερικούς μηχανισμούς που έχει ήδη αναπτύξει το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής εντός της Θράκης, τότε αντιλαμβανόμαστε στον μέγιστο βαθμό πως η είδηση και η παραπληροφόρηση, συνδυαζόμενες με τα «ποιοτικά» χαρακτηριστικά της απόρρητης διαβάθμισης, αποτελούν προϊόντα παρακρατικής μόχλευσης και κινούμενα σε επίπεδα προπαγάνδας έχουν την δυναμική να παράγουν από χρήμα έως και πολιτική δύναμη (μέρος της οποίας κινείται σε παρακρατικά πλαίσια).

Η παρούσα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι απολύτως βέβαιο πως δεν έχει καμία ισχύ στην παραγωγή πολιτικής. Δεν γνωρίζουμε όμως την δυναμική που μπορεί να αναπτύξει στην παραγωγή και διαχείριση επικοινωνιακών τεχνασμάτων τα οποία θα καλύπτουν τις πάγιες πολιτικές ανάγκες και σκοπιμότητες, αλλά δεν είναι απαραίτητο ότι θα προστατεύουν και τα εθνικά συμφέροντα… Καλό, λοιπόν, είναι «να κρατάμε μικρό καλάθι» και να διατηρούμε επαρκείς αποστάσεις σε οτιδήποτε αφορά την κυβέρνηση και τα παρακλάδια της, αφού είναι γνωστό πως η παγκοσμιοποίηση παράγει αντικρουόμενες δυνάμεις που στόχο έχουν να συνθλίψουν οτιδήποτε αφελέστατα βρεθεί ανάμεσά τους.
Μπορεί βέβαια η σύνθλιψη ανθρώπων να αποτελεί μόνιμο και μακάβριο έργο των πολιτικών, όμως αποτελεί πάγια τακτική και (ευχάριστη;) συνήθεια στον κόσμο των μυστικών υπηρεσιών (ξένων και ελληνικών), που τα τελευταία χρόνια έχουν μετατρέψει την Ελλάδα είτε σε χώρο εξασφάλισης συγγενών και φίλων είτε σε ασφαλές κέντρο των εντός και εκτός Ελλάδας επιχειρήσεών τους…

Τελικά, η ηθική ανεπάρκεια και οι ποικίλες δεσμεύσεις έως εξαρτήσεις, τόσο του πολιτικού προσωπικού της χώρας, όσο και κρατικών υπαλλήλων, αποτελούν τον μεγαλύτερο κίνδυνο που βιώνει σήμερα η Ελλάδα. Το δε κόστος είναι πολλαπλάσιο των ό,ποιων αποτελεσμάτων του μνημονίου. Και οι ευθύνες για όλα αυτά έχουν πάψει προ πολλού να είναι πολιτικές ή να ξεχνιούνται σε συρτάρια... Επειδή οι πληροφορίες για όλα αυτά βρίσκονται ήδη εκτεθειμένες στην δημόσια θέα του διαδικτύου, το οποίο αποτελεί και τον επόμενο μεγάλο στόχο που πρέπει είτε να ελεγχθεί είτε να αποδομηθεί, επειδή η δύναμη της πληροφορίας έχει την δυνατότητα να χτίζει παρακρατικές δομές αλλά μπορεί κάλλιστα να καταστρέφει και επικίνδυνες κυβερνήσεις...

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Οι παράλογες απειλές της Άγκυρας

Κατάργηση της βίζας ως τον Οκτώβριο έναντι συμμόρφωσης της Τουρκίας με τη συμφωνία για το προσφυγικό; Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα όσο τα βλέπει η Τουρκία και η πίεση που ασκεί δεν βοηθά, εκτιμά ο Μπερντ Ρίγκερτ.

Η συμφωνία του Μαρτίου μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας για το προσφυγικό αναγνώριζε ως στόχο την κατάργηση της βίζας για Τούρκους πολίτες που επισκέπτονται την ΕΕ χωρίς να θέτει συγκεκριμένη ημερομηνία υλοποίησης και μόνον εφόσον η Άγκυρα ικανοποιούσε μια σειρά προϋποθέσεων. Η ιδέα της τουρκικής κυβέρνησης να θέσει τώρα ως ημερομηνία κατάργησης της βίζας τον Οκτώβριο είναι ανόητη, επειδή θέτει εαυτή υπό πίεση. Θα έπρεπε μέχρι τον Οκτώβριο να εκπληρώσει τα επτά εναπομένοντα κριτήρια, ανάμεσα στα οποία είναι η χαλάρωση της αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας.

Αν λάβει κανείς υπόψη ότι η Άγκυρα έχει ευθαρσώς ανακοινώσει ότι δεν πρόκειται να ικανοποιήσει αυτό το κριτήριο, τότε το τελεσίγραφο περί Οκτωβρίου είναι απλά θέατρο του παραλόγου για εσωτερική κατανάλωση. Πόσο μάλλον αν θυμηθεί κανείς ότι η Άγκυρα είχε θέσει ως αρχική ημερομηνία για κατάργηση της βίζας και την 1η Ιουλίου, χωρίς περαιτέρω συνέπειες.

Πολιτική απόφαση η κατάργηση της βίζας

Η Τουρκία πρέπει να αντιληφθεί ότι η κατάργηση της βίζας δεν είναι μια τεχνική διαδικασία, αλλά μια πολιτική απόφαση που μπορεί να ληφθεί μέσα σε ένα ευνοϊκό πολιτικό κλίμα. Και το κλίμα αυτό δεν είναι ευνοϊκό για μια χώρα που βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και ο πρόεδρός της παίρνει καθημερινά αυταρχικά μέτρα, δυσανάλογα πλέον με την αφορμή τους, το αποτυχόν δηλαδή πραξικόπημα.

Είναι αλήθεια ότι η συμφωνία του Μαρτίου για το προσφυγικό δημιούργησε σχέσεις εξάρτησης της ΕΕ από την Τουρκία. Τί θα γίνει αν η Άγκυρα καταγγείλει μονομερώς τη συμφωνία; Πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι δεν θα γίνει απολύτως τίποτα, επειδή δεν είναι η Τουρκία που αποτρέπει πλέον τα προσφυγικά κύματα αλλά ο κλειστός βαλκανικός διάδρομος προς την Κεντρική Ευρώπη. Αν παρ’ όλα αυτά πρόσφυγες αρχίσουν πάλι να περνάνε στα ελληνικά νησιά, τότε οι Ευρωπαίοι εταίροι της Αθήνας οφείλουν να δείξουν την αλληλεγγύη τους, αυτή που αρνούνται ακόμα μη εφαρμόζοντας τις συμφωνημένες ποσοστώσεις. Δραματικότερη θα ήταν η κατάσταση αν ο πρόεδρος Ερντογάν έκανε πράξη την περσινή απειλή του ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να αρχίσει να στέλνει πρόσφυγες με λεωφορεία στην Ελλάδα και τη Βουλγαρία. Φαίνεται απίθανο, αλλά τί είναι απίθανο στη σημερινή Τουρκία του Ερντογάν;

Mπερντ Ρίγκερτ
Πηγή: Deutsche Welle

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Χρονολογική εξέλιξη του πραξικοπήματος στην Τουρκία

Του Χρήστου Μηνάγια
Geostrategy

Το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016 πραγματοποιήθηκε εκτός του πλαισίου της αλυσίδας διοικήσεως των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων και δεν είχε τη στήριξη της στρατιωτικής ηγεσίας. Επίσης, οι πραξικοπηματίες δεν δίστασαν να ανοίξουν πυρ εναντίον των πολιτών που αντιστάθηκαν, βομβάρδισαν τη Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση, έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή του προέδρου της Δημοκρατίας και του πρωθυπουργού, συνέλαβαν τους αρχηγούς των γενικών επιτελείων, καθώς επίσης έπληξαν με πυρά την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών ΜΙΤ και τη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση.

Πριν παραθέσουμε τη χρονολογική σειρά των εξελίξεων, η οποία στηρίχθηκε αποκλειστικά σε τουρκικές πηγές (καταθέσεις των αρχηγών των γενικών επιτελείων και συλληφθέντων αξιωματικών) κρίνεται σκόπιμο να επισημάνουμε ιδιαίτερα τη δήλωση που έκανε ο απόστρατος Τούρκος αντιστράτηγος Ισμαήλ Χακκί Πεκίν, πρώην Διευθυντής της Διεύθυνσης Στρατιωτικών Πληροφοριών του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων, τονίζοντας τα εξής: «Οι καταθέσεις που έδωσαν στις ανακριτικές αρχές οι αρχηγοί των γενικών επιτελείων δίδουν την εντύπωση ότι ο καθένας εξ αυτών προσπαθεί να διαφυλάξει το προσωπικό του μέλλον. Ωστόσο, όταν οι υποθέσεις αυτές θα φθάσουν στα δικαστήρια, τότε θα αποσαφηνιστούν τα κενά που υπάρχουν, αφού μέχρι τώρα τα κενά αυτά είναι πολλά και δημιουργούν διάφορους συνειρμούς.». Επίσης, ο Πεκίν εξέφρασε τον έντονο προβληματισμό του για τον αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων Χουλουσί Ακάρ, λέγοντας το εξής: «Εφόσον ο στρατηγός Ακάρ ενημερώθηκε από τη ΜΙΤ το απόγευμα της 15ης Ιουλίου, γιατί δεν τηλεφώνησε αμέσως στους υπόλοιπους αρχηγούς των γενικών επιτελείων και να τους διατάξει να ματαιώσουν κάθε κοινωνική δραστηριότητα τους και να επιστρέψουν άμεσα στα καθήκοντα τους στην Άγκυρα;».

Αρχικά, το πραξικόπημα είχε αποφασισθεί να πραγματοποιηθεί στις 4 Μαΐου 2016, ωστόσο αυτό μετατοπίσθηκε για τις 25 Ιουλίου (μια εβδομάδα πριν τις ετήσιες τακτικές κρίσεις των ανωτάτων αξιωματικών) λόγω του ότι στις 3 Μαρτίου είχε συλληφθεί ο συνταγματάρχης Μουχαρέμ Κιοσέ, νομικός σύμβουλος του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων και μέλος του ηγετικού πυρήνα των πραξικοπηματιών στον οποίο είχε δοθεί η ονομασία YSK (Yurtta Sulh Konseyi: Συμβούλιο για την Ειρήνη στην Πατρίδα). Στη συνέχεια, επειδή διέρρευσαν πληροφορίες αναφορικά με έρευνα που πραγματοποιούσε η Εισαγγελεία της Κωνσταντινούπολης για ένα ενδεχόμενο κίνημα των στρατιωτικών, το YSK αποφάσισε το πραξικόπημα να διεξαχθεί στις 02.00 ώρα της 16ης Ιουλίου στην Άγκυρα και στις 03.00 ώρα της ίδιας ημέρας στην Κωνσταντινούπολη. Πέραν τούτου, ας συνυπολογισθεί ότι, την ημέρα διεξαγωγής του πραξικοπήματος η πολιτειακή, πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της χώρας απουσίαζαν από τα καθήκοντα τους, είτε λόγω διακοπών, είτε λόγω κοινωνικών υποχρεώσεων. Ειδικότερα, στις 15 Ιουλίου, εκτός από τον αρχηγό και υπαρχηγό του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων, τον αρχηγό του στρατού ξηράς και το διοικητή της ΜΙΤ που βρισκόταν στις θέσεις τους:

· Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας βρισκόταν σε διακοπές σε παραθαλάσσιο τουριστικό θέρετρο στη Μαρμαρίδα. Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι ότι, ενώ αρχικά είχε δημοσιοποιηθεί ότι ο Ταγίπ Ερντογάν θα παραθέριζε στην Κωνσταντινούπολη, λίγες ημέρες πριν την αναχώρηση του αυτός άλλαξε το πρόγραμμα του. Φυσικά, η αλλαγή αυτή ανέτρεψε το σχεδιασμό των πραξικοπηματιών αναφορικά με τη σύλληψη ή δολοφονία του Ερντογάν, οι οποίοι στη συνέχεια αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν την εν λόγω επιχείρηση στη Μαρμαρίδα με τα ίδια στελέχη των ειδικών δυνάμεων και βατραχανθρώπων.

· Ο πρωθυπουργός βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη για να παραστεί στις 16 Ιουλίου στην τελετή καθέλκυσης του αρματαγωγού πλοίου TCG Sancaktar.

· Ο υπουργός Εσωτερικών βρισκόταν στο Ερζερούμ της ανατολικής Τουρκίας.

· Ο αρχηγός της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη και συγκεκριμένα στη γαμήλια τελετή της κόρης του πτεράρχου διοικητή της Διοίκησης Πολεμικής Αεροπορικής Δύναμης και Αντιαεροπορικής Αντιπυραυλικής Άμυνας που πραγματοποιήθηκε στο Ναυτικό Όμιλο Moda.

· Ο αρχηγός του τουρκικού πολεμικού ναυτικού είχε μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη προκειμένου το πρωί της 15ης Ιουλίου να παρευρεθεί στην τελετή αποφοίτησης των μαθητών του Ναυτικού Λυκείου Heybeliada, το απόγευμα σε γάμο στο Yeşilköy (σ.σ. όχι στο γάμο που παρευρέθη ο αρχηγός της πολεμικής αεροπορίας) και το πρωί της 16ης Ιουλίου στην τελετή καθέλκυσης του αρματαγωγού πλοίου TCG Sancaktar.

· Ο αρχηγός της Γενικής Διοίκησης Στρατοχωροφυλακής και ο διοικητής της Διοίκησης Ειδικών Δυνάμεων Bordo Bereli παρευρισκόταν σε γάμο στη Λέσχη Αξιωματικών στην Άγκυρα.

Λίγες ημέρες πριν την 15η Ιουλίου, 450 άτομα που θα στήριζαν το πραξικόπημα ενημερώθηκαν για τα καθήκοντα που επρόκειτο να αναλάβουν στη νέα κατάσταση που θα είχε δημιουργηθεί όπως, διοικητές των περιοχών που θα τελούσαν υπό το καθεστώς στρατιωτικού νόμου, υφυπουργοί υπουργείων, δήμαρχοι, γενικός διευθυντής της κρατικής τηλεόρασης TRT κ.λπ. Ωστόσο, στον κατάλογο αυτό που περιήλθε στις ανακριτικές αρχές δεν αναγραφόταν ούτε τα ονόματα των νέων αρχηγών των γενικών επιτελείων, ούτε και των πολιτικών που θα συγκροτούσαν τη νέα κυβέρνηση. Πάντως εντύπωση προκαλούν οι ακόλουθες δηλώσεις τεσσάρων Τούρκων πολιτικών. Πρώτον, ο Σελαχαττίν Ντεμιρτάς αρχηγός του κουρδικού κόμματος HDP ανέφερε ότι, υπάρχουν πάρα πολλές πιθανότητες οι πραξικοπηματίες να είχαν υποστήριξη από μια ισχυρή πολιτική «κλίκα» που ανήκει στο κυβερνών κόμμα ΑΚΡ, η οποία είναι επιπέδου βουλευτού, υπουργού, ακόμη και υψηλόβαθμων στελεχών. Δεύτερον, ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης Νουρεττίν Τζανικλί δήλωσε ότι, το Γενικό Επιτελείο Ενόπλων Δυνάμεων έχει πληροφορίες για τον Νο1 του πραξικοπήματος στην Τουρκία και αυτός είναι πολιτικός που ενήργησε εν ονόματι του Φετουλάχ Γκιουλέν. Και τρίτον, οι βουλευτές του ρεπουμπλικανικού κόμματος CHP Ενίς Μπερμπέρογλου και Γκιουρσέλ Τεκίν ανέφεραν ότι, πρόσωπο του στενού περιβάλλοντος υπουργού εμπλέκεται στο πραξικόπημα.

Τέσσερις ημέρες πριν το πραξικόπημα, ο αρχηγός της ΜΙΤ συναντήθηκε στο στρατηγείο των Bordo Bereli με τον αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων και του παρέδωσε μια κατάσταση με 600 υψηλόβαθμους στρατιωτικούς που είχαν σχέσεις με το κίνημα του ιμάμη Γκιουλέν, προκειμένου αυτά να ληφθούν υπόψη κατά τη συνεδρίαση του Ανωτάτου Στρατιωτικού Συμβουλίου αναφορικά με τις ετήσιες τακτικές κρίσεις των ανωτάτων αξιωματικών. Κατά τη συνάντηση αυτή, η εκτίμηση που παρουσιάσθηκε έκανε λόγο για ένα ενδεχόμενο πραξικόπημα μετά από τρεις μήνες, δηλαδή πριν την έναρξη των διαδικασιών για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος στην Τουρκία αναφορικά με την αλλαγή του πολιτεύματος από προεδρευόμενη σε μια μορφή προεδρικής ή ημιπροεδρικής Δημοκρατίας. (σ.σ. Η πληροφορία για ενδεχόμενο πραξικόπημα μετά από τρεις μήνες και όχι τον Ιούλιο, πιθανόν να δημιουργήσει πολυδιάστατες εξελίξεις και ρήγματα σε πολιτικά κόμματα της Τουρκίας μεταξύ των οποίων και το εθνικιστικό ΜΗΡ. Επί του παρόντος ας αρκεστούμε μόνο σε αυτήν την εκτίμηση, αναφέροντας μόνο τη δήλωση που έκανε στις 13-02-2016 η Μεράλ Ακσενέρ βουλευτής του εθνικιστικού κόμματος ΜΗΡ στον τηλεοπτικό σταθμό CNN Türk τονίζοντας ότι, αυτή θα γίνει πρωθυπουργός της χώρας. Σημειωτέον, η Ακσενέρ πριν ένα μήνα επιδίωξε να ανατρέψει τον αρχηγό του κόμματος της, αλλά αυτό δεν επετεύχθη.)

Ας σημειωθεί ακόμη ότι, από το 2014 τα μέλη του κινήματος Γκιουλέν επικοινωνούσαν μεταξύ τους μέσω της εφαρμογής κρυπτογραφημένων μηνυμάτων ByLock. Το χειμώνα του 2015, τούτο εντοπίσθηκε από την ΜΙΤ, η οποία στη συνέχεια άρχισε να αποκρυπτογραφεί εκατομμύρια μηνυμάτων. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να καταγραφούν περίπου 40.000 άτομα μεταξύ των οποίων και οι προαναφερθέντες 600 υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί. Στη συνέχεια, στο τέλος Μαρτίου 2016, ο διοικητής της ΜΙΤ ενημέρωσε τους υπουργούς της κυβέρνησης για το θέμα αυτό, αλλά η πληροφορία αυτή διέρρευσε στο κίνημα του Φετουλάχ Γκιουλέν με αποτέλεσμα τα μέλη του να αρχίζουν να επικοινωνούν με άλλη εφαρμογή κρυπτογραφημένων μηνυμάτων. Επίσης, ένα άλλο στοιχείο που καταδεικνύει τη μυστική δράση των γκιουλενιστών έχει να κάνει με τον τρόπο που αυτοί αναγνωρίζονταν μεταξύ τους, φέροντας μαζί τους ένα χαρτονόμισμα του ενός δολαρίου της σειράς F. Μάλιστα, σύμφωνα με τα τουρκικά δημοσιεύματα που ανέδειξαν το θέμα αυτό, το γράμμα F παραπέμπει στον Φετουλάχ.

Παραμονές του πραξικοπήματος, περίπου 300 στρατιωτικοί κατέθεσαν αιτήσεις διαζυγίου για να μην υποστούν διώξεις οι σύζυγοί τους στην περίπτωση που το εγχείρημα τους θα οδηγείτο στην αποτυχία. Επίσης, αρκετοί στρατιωτικοί απέσυραν τις καταθέσεις τους από τις τράπεζες και τις μετέτρεψαν σε συνάλλαγμα λόγω της υποτίμησης που θα υφίστατο η τουρκική λίρα μετά το πραξικόπημα.

Στις 13 και 14 Ιουλίου, υψηλόβαθμα στελέχη του πραξικοπήματος συμμετείχαν σε μυστικές συσκέψεις, επανεπιβεβαίωσαν την ημερομηνία και τις ώρες έναρξης της επιχείρησης Yıldırım που έχουν προαναφερθεί και στη συνέχεια αποκατέστησαν το δίκτυο επικοινωνίας τους μέσω της εφαρμογής whatsapp, με νέα κινητά τηλέφωνα που είχαν αγοράσει.

Το πρωί της 15ης Ιουλίου, στρατιωτικοί που απουσίαζαν είτε σε κανονική άδεια, είτε σε υπηρεσιακές αποστολές, είτε σε εκπαιδευτικά σεμινάρια εκτός Άγκυρας επέστρεψαν στα καθήκοντα τους προφασιζόμενοι διάφορες δικαιολογίες.

Στις 12.30 ώρα της 15ης Ιουλίου, αξιωματικοί του 1ου Συντάγματος Αεροπορίας Στρατού στην Άγκυρα προετοίμασαν 6 επιθετικά ελικόπτερα (4 Super Kobra και 2 Kobra) για την εκτέλεση επιθετικών αποστολών.

Στις 13.00 ή 14.45 ώρα (σ.σ. διερευνάται) της 15ης Ιουλίου, ένας σμήναρχος που υπηρετούσε στην 4η Κύρια Αεροπορική Βάση του Aκιντζί μετέβη στο κτήριο της ΜΙΤ στην Άγκυρα και προειδοποίησε για την εκδήλωση ενδεχόμενου πραξικοπήματος, αναφέροντας ότι: «Στη Βάση του Ακιντζί και στο Σχολή Αεροπορίας Στρατού στο Γκιουβερτζινλίκ προετοιμάζονται τα αεροσκάφη και τα ελικόπτερα. Πρόκειται για μια κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και γίνονται προετοιμασίες πιθανόν για πραξικόπημα μετά τα μεσάνυκτα.». Στη συνέχεια και αφού είχε ολοκληρωθεί η κατάθεση του σμηνάρχου, η ΜΙΤ στις 16.00 ώρα απέστειλε ένα κρυπτογραφημένο σήμα στο Γενικό Επιτελείο Ενόπλων Δυνάμεων, χωρίς όμως να λάβει επιβεβαίωση λήψης του σήματος που απέστειλε. Για το λόγο αυτό, στις 17.30 ώρα ο υπαρχηγός της ΜΙΤ μετέβη στο γενικό επιτελείο, όπου συναντήθηκε με τον υπαρχηγό αυτού και τον ενημέρωσε για το ενδεχόμενο εκδήλωσης πραξικοπήματος.

Ακολούθως, στις 18.00 ώρα, ο διοικητής της ΜΙΤ Χακάν Φιντάν μετέβη στο γενικό επιτελείο, λόγω του επείγοντος και της σοβαρότητας της κατάστασης, όπου αυτός συμμετείχε σε απόρρητη σύσκεψη στην οποία παρευρέθηκαν ο αρχηγός και ο υπαρχηγός του γενικού επιτελείου, καθώς επίσης ο διοικητής των χερσαίων δυνάμεων. Αφού συζητήθηκαν όλες οι λεπτομέρειες και τα άμεσα μέτρα που θα έπρεπε να ληφθούν, στις 18.30 ώρα ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων στρατηγός Χουλουσί Ακάρ κάλεσε τον επικεφαλής του Κέντρου Διοίκησης και Επιχειρήσεων του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων και του έδωσε τις ακόλουθες εντολές: πρώτον, μέχρι νεωτέρας διαταγής να μην απογειωθεί κανένα εναέριο μέσο (αεροσκάφη, ελικόπτερα κ.λπ.), ενώ όσα εξ αυτών βρίσκονται σε πτήση να επιστρέψουν άμεσα στις βάσεις τους. Δεύτερον, να ληφθεί κάθε μέτρο, ώστε το προσωπικό της αεροπορίας στρατού να μην πετάξει με τα αεροπορικά μέσα που διαθέτει. Και τρίτον, να σταματήσει κάθε κινητοποίηση αρμάτων και τεθωρακισμένων οχημάτων της Μεραρχίας Εκπαιδεύσεως Τεθωρακισμένων στο Ετίμεσγκουτ της Άγκυρας. Ταυτόχρονα, ο υπαρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων επικοινώνησε με το Κέντρο Επιχειρήσεων της Διοίκησης Αεροπορικών Δυνάμεων, μεταφέροντας την εντολή του στρατηγού Ακάρ να σταματήσει κάθε πτητική δραστηριότητα όλων των αεροσκαφών της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας.

Ωστόσο, οι πραξικοπηματίες, έχοντας λάβει γνώση της εξέλιξης αυτής από τον υπασπιστή του στρατηγού Χουλουσί Ακάρ, αφενός προσπάθησαν να παρεμποδίσουν τη διαβίβαση των εντολών του Τούρκου αρχηγού που προαναφέρθηκαν, αφετέρου αποφάσισαν να επισπεύσουν τις διαδικασίες έναρξης του πραξικοπήματος συλλαμβάνοντας ταυτόχρονα τον Ακάρ και τον υπαρχηγό του περί ώρα 21.00-21.20. Επισημαίνεται ότι, ο αρχικός σχεδιασμός προέβλεπε η σύλληψη του αρχηγού των ενόπλων δυνάμεων, του αρχηγού των χερσαίων δυνάμεων, του αρχηγού της στρατοχωροφυλακής και του υπαρχηγού των ενόπλων δυνάμεων να πραγματοποιηθεί στις οικίες τους, αλλά αυτός άλλαξε λόγω της νέας κατάστασης που είχε δημιουργηθεί.

Σε ό,τι έχει να κάνει με το διοικητή της ΜΙΤ Χακάν Φιντάν, αυτός πριν την 20.00 ώρα της 15ης Ιουλίου και χωρίς να έχει πλήρως επιβεβαιωμένες πληροφορίες για διεξαγωγή πραξικοπήματος επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον υπεύθυνο ασφαλείας του προέδρου της Δημοκρατίας Ταγίπ Ερντογάν στο ξενοδοχείο στη Μαρμαρίδα που βρισκόταν και του είπε τα εξής: «Έχετε λάβει μέτρα αντιμετώπισης μιας ενδεχόμενης χερσαίας, ναυτικής ή αεροπορικής απειλής; Δεν μπορώ να σας πω με πλήρη επιβεβαίωση ότι άρχισε ένα πραξικοπηματικό κίνημα.». Ας σημειωθεί ακόμη ότι, κατά τη συνεδρίαση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας (Σ.Ε.Α.), στις 20 Ιουλίου 2016, ο Χακάν Φιντάν επέδωσε σε κάθε μέλος του Σ.Ε.Α. ένα φάκελο που περιείχε τις δεκάδες καταγγελίες που είχαν περιέλθει στη ΜΙΤ τους τελευταίους μήνες για το ενδεχόμενο πραξικοπήματος, οι οποίες στο τέλος αποδείχθηκαν ανακριβείς. Για το λόγο αυτό και ο διοικητής της ΜΙΤ, σύμφωνα με δήλωση στενών συνεργατών του, δεν θέλησε να ενημερώσει τον πρόεδρο της Δημοκρατίας πριν επιβεβαιώσει τις πληροφορίες που περιήλθαν στην τουρκική υπηρεσία πληροφοριών.

Επίσης, δεν πρέπει να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο οι προγενέστερες καταγγελίες για πραξικόπημα να ήταν καθοδηγούμενες από τους στασιαστές, εφαρμόζοντας μια παραλλαγή του μύθου του Αισώπου για τον ψεύτη βοσκό, αναφορικά με τον λύκο και τα πρόβατα. Πέραν των παραπάνω, ένα δεύτερο ζήτημα που τίθεται είναι ότι, ο Χακάν Φιντάν, εκτιμώντας ότι η ΜΙΤ θα δεχθεί επίθεση από τους πραξικοπηματίες, όπως και έγινε στις 23.00 ώρα, μετέβη σε προκαθορισμένο, βάσει υπαρχόντων σχεδίων, «ασφαλές μέρος» εκτός των εγκαταστάσεων της εθνικής υπηρεσίας πληροφοριών, απ’ όπου διεύθυνε τις επιχειρήσεις μέσω ασυρμάτων και δορυφορικών τηλεφώνων. Ειδικότερα, από εκεί αποκατέστησε την επικοινωνία με τους διευθυντές των διευθύνσεων και τους διοικητές των μονάδων της ΜΙΤ και ήταν σε συνεχή επαφή τόσο με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, όσο και τον πρωθυπουργό.

Αναφορικά με τους υπόλοιπους αρχηγούς των γενικών επιτελείων η κατάσταση διαμορφώθηκε ως ακολούθως:

Ο αρχηγός των αεροπορικών δυνάμεων συνελήφθη στην Κωνσταντινούπολη λίγο πριν τα μεσάνυκτα της 15ης Ιουλίου κατά τη διάρκεια γαμήλιας τελετής, ύστερα από αεροκίνητη ενέργεια που πραγματοποίησε τμήμα των ειδικών δυνάμεων και στη συνέχεια στις 02.00 ώρα της 16ης Ιουλίου μεταφέρθηκε αεροπορικώς στη αεροπορική βάση στο Ακιντζί. Υπόψη ότι, αυτός, σύμφωνα με δήλωση του, είχε ενημερωθεί τηλεφωνικά για το πραξικόπημα από τη σύζυγο του στις 21.30 ώρα, αλλά δεν μπόρεσε να επικοινωνήσει με τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων. Μάλιστα, κατά το χρονικό διάστημα 21.30 ώρα έως τα μεσάνυκτα (ώρα σύλληψης του) προσπαθούσε να συντονίσει τις αεροπορικές δυνάμεις εναντίον των στασιαστών.

Ο αρχηγός των χερσαίων δυνάμεων συνελήφθη στο στρατηγείο του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων περί την 22.00 ώρα, ύστερα από παραπλανητικό τηλεφώνημα που δέχθηκε από τον υπασπιστή του αρχηγού Χουλουσί Ακάρ και στη συνέχεια μεταφέρθηκε με ελικόπτερο στο Ακιντζί στις 22.30 ώρα. Υπόψη ότι, η επιχείρηση σύλληψης του οργανώθηκε από τον υπασπιστή του υπαρχηγού του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων.

Ο αρχηγός της Γενικής Διοίκησης Στρατοχωροφυλακής συνελήφθη στη Άγκυρα περί την 21.00 ώρα, σε γαμήλια τελετή που παρευρισκόταν στη Λέσχη Αξιωματικών, από τον αξιωματικό που ήταν υπασπιστής του για οκτώ συνεχόμενα χρόνια και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στη βάση του Ακιντζί, όπου έτυχε κακομεταχείρισης. Μάλιστα, ο εν λόγω αρχηγός απευθυνόμενος στους αξιωματικούς που τον συνέλαβαν και τον κακομεταχειρίσθηκαν τους είπε ότι, εάν έπεφτε αιχμάλωτος των Ελλήνων δεν θα τύγχανε τέτοιας απαράδεκτης συμπεριφοράς.

Ο αρχηγός των ναυτικών δυνάμεων, που βρισκόταν και αυτός σε γαμήλια τελετή στην Κωνσταντινούπολη πληροφορήθηκε για το πραξικόπημα και προσπάθησε να επικοινωνήσει τηλεφωνικά με τους υπόλοιπους αρχηγούς των γενικών επιτελείων, ωστόσο αυτό δεν ήταν εφικτό. Αμέσως, αποχώρησε από το χώρο της τελετής και αφού απενεργοποίησε το κινητό του τηλέφωνο περιπλανήθηκε στους δρόμους της πόλεως ανάμεσα στο πλήθος. Στη συνέχεια, ήρθε σε επαφή με τον αστυνομικό διευθυντή του Βακίρκιοϊ της Κωνσταντινούπολης, ο οποίος του παρείχε προστασία σε κρατικό ξενώνα του αεροδρομίου Ατατούρκ. Κατόπιν, στις 06.30 ώρα της 16ης Ιουλίου μαζί με αυτόν μετέβη στο αστυνομικό τμήμα του Ατάκιοϊ και ζήτησε από τους αστυνομικούς να μεριμνήσουν για τη μεταφορά του στην Άγκυρα, όπως και έγινε. Ας σημειωθεί ότι, μέχρι να μεταβεί στην Άγκυρα ο Τούρκος ναύαρχος είχε εξασφαλίσει την επάνοδο στις ναυτικές τους βάσεις των πολεμικών πλοίων που είχαν περιέλθει στον έλεγχο των στασιαστών και είχαν αναχωρήσει από αυτές. Μεταξύ των πλοίων αυτών ήταν και η φρεγάτα YAVUZ στην οποία τελούσε υπό ομηρία ο ναύαρχος Αρχηγός Στόλου.

Ο διοικητής της Διοίκησης Ειδικών Δυνάμεων Bordo Bereli παρευρισκόταν σε γαμήλια τελετή στη Λέσχη Αξιωματικών μαζί με τον αρχηγό της Γενικής Διοίκησης Στρατοχωροφυλακής. Ωστόσο, επειδή είχαν προηγηθεί ορισμένες εξελίξεις που τον προβλημάτισαν έφυγε από το χώρο της τελετής εσπευσμένα, προϊδέασε την προσωπική του ασφάλεια για ενδεχόμενη απόπειρα εναντίον του και τηλεφώνησε τον υπασπιστή του, ο οποίος βρισκόταν στο στρατηγείο των Bordo Bereli και του έδωσε εντολή να σκοτώσει οποιονδήποτε θα επιχειρούσε να αναλάβει τον έλεγχο του στρατηγείου των ειδικών δυνάμεων.

Φυσικά, η εγρήγορση του εν λόγω Τούρκου στρατηγού είχε σαν αποτέλεσμα, αφενός να αποτραπεί η προσπάθεια σύλληψης του αφού η προσωπική του ασφάλεια αντέδρασε δυναμικά, αφετέρου ο υπασπιστής του, εκτελώντας επακριβώς την εντολή του διοικητού του, σκότωσε τον ταξίαρχο που προσπάθησε να αναλάβει τη διοίκηση των Bordo Bereli. Στο σημείο αυτό κρίνεται σκόπιμο να παραθέσουμε ακολούθως την τηλεφωνική συνομιλία του υποστρατήγου Zεκάϊ Ακσάκαλλι, διοικητού των Bordo Bereli με τον υπασπιστή του, αρχιλοχία Ομέρ Χαλίσντεμιρ: «Ομέρ σου αναθέτω ένα ιστορικό καθήκον εν ονόματι της πατρίδας μας και του έθνους μας. Ο ταξίαρχος Σεμίχ Τερζί είναι προδότης και στασιαστής. Να τον σκοτώσεις πριν εισέλθει στο στρατηγείο. Υπάρχουν ενδείξεις για αυτό. Όπως γνωρίζεις, είμαι μαζί σου 20 χρόνια και μεταξύ μας υπάρχει ενότητα.».

Σημειωτέον ότι, παρόλο που o ταξίαρχος Τερζί συνοδευόταν από 10 άνδρες των Bordo Bereli, ο Χαλίσντεμιρ δεν δίστασε να τον σκοτώσει με αποτέλεσμα να σκοτωθεί και ίδιος αφού δέχθηκε 30 σφαίρες. Στη συνέχεια, ο στρατηγός Ακσάκαλλι επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον υπουργό Εσωτερικών, ο οποίος είχε αναλάβει τον έλεγχο της κατάστασης και φρόντισε ώστε να μεταφερθούν 1.500 στελέχη των μονάδων ειδικών επιχειρήσεων της αστυνομίας PÖH από τη Μαύρη Θάλασσα στην Κωνσταντινούπολη και άλλα 1.500 στελέχη των PÖH από τη νοτιοανατολική Τουρκία στην Άγκυρα. Ειδικότερα, κατά τη συνομιλία αυτή ειπώθηκαν τα εξής: «Υποστράτηγος Ακσάκαλλι: Έχω συντάξει σχέδιο. Ζητώ την άδεια και την εξουσιοδότηση να απελευθερώσω τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου. Υπουργός Εσωτερικών: Εν ονόματι του προέδρου της Δημοκρατίας και της κυβέρνησης σου παραχωρώ κάθε αρμοδιότητα.». Όπως γίνεται κατανοητό, οι ενέργειες του διοικητού των Bordo Bereli επέφεραν πολύ σοβαρά πλήγματα στον επιχειρησιακό σχεδιασμό των πραξικοπηματιών και συνετέλεσαν σημαντικά στην ανατροπή των επιδιώξεων τους.

Σε ό,τι έχει να κάνει με τις υπόλοιπες εξελίξεις που ακολούθησαν όπως, η αποφασιστικότητα του Ταγίπ Ερντογάν και η αποτυχία της σύλληψης ή δολοφονίας του στη Μαρμαρίδα, καθώς επίσης η αποφασιστικότητα της κυβέρνησης, όλων των κομμάτων του κοινοβουλίου, των ΜΜΕ, της αστυνομίας, της τοπικής αυτοδιοίκησης και του τουρκικού λαού, μετέτρεψαν την απόπειρα του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 2016 σε μια «επίθεση αυτοκτονίας» με πολύ οδυνηρά αποτελέσματα, όχι μόνο για τους πραξικοπηματίες αλλά και για όλη την Τουρκία.

Τέλος, εύκολα καθίσταται σαφές ότι, η εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων και εκτιμήσεων θα είναι εφικτή μόνο όταν θα ολοκληρωθεί η δικαστική διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη. Παρά ταύτα, η εκδήλωση κάποιου άλλου οργανωμένου κινήματος, βραχυπρόθεσμα, έχει μικρές πιθανότητες να πραγματοποιηθεί, ενώ δεν θα πρέπει να αποκλεισθούν οι μεμονωμένες επιθέσεις με σκοπό την εκδίκηση εναντίον συγκεκριμένων κρατικών φορέων και προσώπων όπως, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο πρωθυπουργός, ο διοικητής της ΜΙΤ, ο διοικητής της Διοίκησης Ειδικών Δυνάμεων Bordo Bereli κ.λπ.

Πηγή Liberal

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Έως και η Bild τους έκραξε!

Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος

Αν υπάρχει ένα γερμανικό έντυπο μεγάλης κυκλοφορίας το οποίο όλα αυτά τα χρόνια έφτασε, αρκετές φορές, στα άκρα με τις θέσεις του ως προς την Ελλάδα, αυτό είναι σίγουρα η εφημερίδα Bild – το άλλο είναι το περιοδικό Focus, με τα γνωστά προβοκατόρικα εξώφυλλά του.

Τώρα, προς τιμήν της, η γερμανική εφημερίδα κοιτάει λίγο πιο πέρα και ρωτά τι έγινε με την υπόθεση της ευρωπαϊκής βοήθειας προς την Ελλάδα στο προσφυγικό, το οποίο δεν είναι ελληνικό, αλλά ευρωπαϊκό πρόβλημα – φυσικά, ο φόβος του τι θα γίνει με την Τουρκία είναι εκείνος που γεννά τέτοια ερωτηματικά. Η εφημερίδα διαπιστώνει αυτό που εδώ και καιρό είναι σε εμάς καλά γνωστό, ότι η βοήθεια αυτή έμεινε εν πολλοίς στα λόγια και στα χαρτιά: στην πραγματικότητα, ελάχιστα πράγματα έγιναν.

Η εφημερίδα λοιπόν επιτίθεται επί του θέματος στην κυβέρνηση της χώρας της. Κι εκείνη, αφού παραδέχεται το πρόβλημα, τι απαντά; Απαντά ότι δεν φταίει η ίδια, αλλά φταίνε οι Βρυξέλλες! Και, υπό μία έννοια, έχει δίκιο, αφού, πράγματι, υποτίθεται ότι οι Βρυξέλλες πήραν αποφάσεις και εκείνες είναι που δεν τις τήρησαν.

Το παράδειγμα δείχνει, για πολλοστή φορά, το πόσο ανεπαρκής και υποκριτική είναι η σημερινή Ευρώπη. Όταν αδιαφορούν για τις αποφάσεις τους, είναι «από τον Άννα στον Καιάφα». Όταν πάλι θέλουν να πιέσουν εκεί που έχουν άλλου τύπου συμφέρον να πιέσουν, ξέρουν να γίνονται ασφυκτικοί με τις προθεσμίες με ακρίβεια ώρας – τόσο στις Βρυξέλλες, όσο και στο Βερολίνο. Δείχνει όμως ακόμα και κάτι ακόμα: την έλλειψη σοβαρότητας.

Υποτίθεται ότι όλος αυτός ο πολύπλοκος και πανάκριβος πολιτικογραφειοκρατικός μηχανισμός είναι εκεί για να σχεδιάζει και να αντιμετωπίζει ζητήματα.

Όμως, εν προκειμένω, κοιμήθηκε. Επαναπαύθηκε στη συμφωνία με την Τουρκία και αυτό ήταν όλο. Τώρα που η συμφωνία καταρρέει, είμαστε και πάλι απροετοίμαστοι.

Φυσικά, υπάρχει λόγος που κανείς από όλους αυτούς δεν βιάζεται. Και ο λόγος είναι ότι ήδη η Ευρώπη έχει δώσει τη δική της λύση, που δεν φαίνεται στα χαρτιά: έχει μετατοπίσει πρακτικά τα ανατολικά σύνορά της στα δυτικά της Ελλάδας, με την ανέγερση φρακτών και το κλείσιμο συνόρων.

Οπότε, γιατί να σκάνε οι άνθρωποι; Το έχουν λύσει το πρόβλημα. Πάνω μας. Μήπως υπάρχει ελληνική κυβέρνηση να τους πει κουβέντα; Όχι βέβαια…

Πηγή "Το Βήμα"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Κώδικας Δεοντολογίας: Μοντέλο «ό,τι πουν οι τράπεζες» για τις ρυθμίσεις κόκκινων δανείων

Του Βασίλη Γεώργα 

Πράσινο φως στις τράπεζες να προχωρούν σε ρυθμίσεις κόκκινων δανείων χωρίς τον «βραχνά» συγκεκριμένων δεσμεύσεων και τύπων ρυθμίσεων για τις διάφορες κατηγορίες δανειοληπτών όπως επεδίωκε η κυβέρνηση, ανάβει ο νέος Κώδικας Δεοντολογίας της Τράπεζας της Ελλάδας που τίθεται πλέον επίσημα σε εφαρμογή.

Η δημοσίευση του Κώδικα Δεοντολογίας στο ΦΕΚ λύνει σε σημαντικό βαθμό τα χέρια στις τράπεζες να προχωρήσουν στο επόμενο στάδιο της «ενεργητικής διαχείρισης» των κόκκινων δανείων. Θεσπίζει μεν, πλήθος απαραίτητων γραφειοκρατικών υποχρεώσεων ως προς τα στάδια ενημέρωσης και διαπραγμάτευσης με τους δανειολήπτες, αλλά επί της ουσίας εισάγει ελάχιστους περιορισμούς ως προς τις τελικές αποφάσεις οι οποίες θα λαμβάνονται αποκλειστικά από τις τράπεζες με γνώμονα την ανάγκη ταχείας μείωσης του όγκου των 108 δισ. ευρώ κόκκινων δανείων και μη επισφαλών ανοιγμάτων, σε συνδυασμό με την οικονομική και περιουσιακή κατάσταση των δανειοληπτών και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ενός εκάστου. 

Το πνεύμα από το οποίο διαπνέεται ο Κώδικας Δεοντολογίας είναι ότι οι τράπεζες αντιμετωπίζουν το πρόβλημα και αυτές γνωρίζουν πως θα το αντιμετωπίσουν καλύτερα. Αναφέρεται χαρακτηριστικά πως ως «κατάλληλη λύση» για την αντιμετώπιση των κόκκινων δανείων θεωρείται εκείνη που διασφαλίζει τη συμμόρφωση της τράπεζας με τις εποπτικές της υποχρεώσεις, λαμβάνοντας όμως παράλληλα υπόψη τη συνολική οικονομική κατάσταση του δανειολήπτη (εισοδήματα, ρευστοποιήσιμα περιουσιακά στοιχεία, άλλες οφειλές, ελάχιστες δαπάνες διαβίωσης κλπ). Η αξιολόγηση κάθε λύσης επίσης θα βασίζεται σε κριτήρια και διαδικασίες που θεσπίζει η ίδια η τράπεζα καθώς στον Κώδικα Δεοντολογίας δίνονται μόνο γενικές κατευθύνσεις.

Παρά τις επίμονες πιέσεις της κυβέρνησης προς την ΤτΕ ώστε ο νέος Κώδικας Δεοντολογίας να προβλέπει συγκεκριμένες και δεσμευτικές ρυθμίσεις ανά κατηγορία δανειολήπτη οι οποίες να διασφαλίζουν «βιώσιμες λύσεις», το τελικό κείμενο βρίσκεται πολύ μακριά από τις προσδοκίες του οικονομικού επιτελείου. Για πολλά κυβερνητικά στελέχη που ανησυχούν για την πολιτική ζημιά που θα μπορούσε να προκαλέσει η αίσθηση ότι οι δανειολήπτες αφήνονται «απροστάτευτοι» στις διαθέσεις και τα κίνητρα των τραπεζιτών και των funds που θα εμπλακούν στη διαχείριση των επιχειρηματικών και στεγαστικών δανείων, η μη πρόβλεψη συγκεκριμένων και υποχρεωτικών ρυθμίσεων μέσω του Κώδικα Δεοντολογίας, αποτελεί αφορμή ώστε να ενταθεί το προσεχές διάστημα η πολεμική κατά του διοικητή της ΤτΕ Γ. Στουρνάρα.

Το νέο πλαίσιο προβλέπει μεν, μια σειρά από προαιρετικές επιλογές που θα έχουν στη διάθεσή τους οι τράπεζες ώστε να ρυθμίσουν βραχυπρόθεσμα, μακροπρόθεσμα ή οριστικά τα δάνεια των πελατών τους (π.χ μετατροπή σε balloon με διαχωρισμό του δανείου σε δύο μέρη, δυνατότητα διαγραφής, επιμήκυνσης, μείωσης επιτοκίων, ενοικίαση, πλειστηριασμό κλπ) αλλά δεν θα προκαθορίζει ούτε συγκεκριμένα κριτήρια ούτε ποιες λύσεις θα εφαρμόζονται ανά περίπτωση.

Ενδεικτικό είναι μάλιστα πως ο Κώδικας προκρίνει πλειστηριασμούς ακινήτων ακόμη και σε κοινωνικά ευπαθείς ομάδες υπό την προϋπόθεση ότι οι τράπεζες θα διευκολύνουν την αποπληρωμή αν τα σπίτια πωλούνται σε τιμή μικρότερη του δανείου. 

Σε κάθε περίπτωση, η δημοσίευση του Κώδικα Δεοντολογίας από την ΤτΕ που συνέπεσε με την αναζωπύρωση των ανησυχιών για την κατάσταση του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος, αποτελεί ένα ακόμη μεγάλο βήμα προς τη γραμμή εκκίνησης του μαραθώνιου αγώνα για την αντιμετώπιση του τεράστιου προβλήματος των κόκκινων δανείων.   

Τα επόμενα σημαντικά βήματα πριν το τραπεζικό σύστημα περάσει στο στάδιο εφαρμογής του ολοκληρωμένου θεσμικού πλαισίου ενεργητικής διαχείρισης είναι να βρεθεί ένας εύσχημος τρόπος για να μην ανησυχούν για πιθανές ποινικές ευθύνες τα στελέχη των τραπεζών που θα παίρνουν αποφάσεις διαχείρισης των δανείων, και  παράλληλα να θεσπιστεί το πολιτικά δύσκολο θεσμικό πλαίσιο για τον «εξωδικαστικό συμβιβασμό» τραπεζών και επιχειρήσεων που μεταξύ άλλων αποσκοπεί στο να διευκολύνει τις τράπεζες να αναλαμβάνουν οι ίδιες τα κλειδιά των «κόκκινων» επιχειρήσεων και είτε να προχωρούν σε αναδιαρθρώσεις υποχρεώσεων, είτε να τις οδηγούν με συνοπτικές διαδικασίες σε εκκαθάριση.

Τι προβλέπει ο Κώδικας Δεοντολογίας

Με τον Κώδικα θεσπίζονται γενικές αρχές συμπεριφοράς και «βέλτιστες πρακτικές» μεταξύ τραπεζών και δανειοληπτών. Προβλέπει αναλυτικά τα στάδια και τα χρονοδιαγράμματα που πρέπει να ακολουθήσουν οι τράπεζες και οι δανειολήπτες για να διαπραγματευτούν ρυθμίσεις, τις διαδικασίες με βάση τις οποίες ένας δανειολήπτης θα χαρακτηρίζεται «μη συνεργάσιμος» και η περιουσία του ή αντίστοιχα των εγγυητών θα βγαίνει σε πλειστηριασμό,  συστήνει στις τράπεζες να ακολουθήσουν ιδιαίτερο χειρισμό των δανειοληπτών που ανήκουν σε κοινωνικά ευαίσθητες ομάδες, προτείνει διαδικασίες αντιμετώπισης των δανείων που βρίσκονται σε «αρχική καθυστέρηση», εισάγει τη δυνατότητα υποβολής ενστάσεων από τους μη συνεργάσιμους δανειολήπτες, ενώ αντιμετωπίζει με ακόμη λιγότερο δεσμευτικό πλαίσιο τις πολύ μικρές επιχειρήσεις που χρωστούν. η ίδια η τράπεζα. Συστήνει επίσης στις τράπεζες που έχουν κοινούς δανειολήπτες να συνεργάζονται για να βρίσκουν και κοινά αποδεκτές λύσεις, απέχοντας από δικαστικές ενέργειες εναντίον τους.

Εξαιρέσεις

Από την εφαρμογή του Κώδικα εξαιρούνται τα δάνεια που έχουν καταγγελθεί πριν την 1.1.2015, δάνεια για τα οποία έχει οριστεί δικάσιμος για την υπαγωγή τους στο Νόμο Κατσέλη καθώς και απαιτήσεις για τις οποίες έχουν κινηθεί δικαστικές ενέργειες από τρίτους πιστωτές.

Τα στάδια

Οι τράπεζες καλούνται να εφαρμόσουν πέντε στάδια για να χειριστούν δανειολήπτες με καθυστερημένες οφειλές πριν καταλήξουν στις αποφάσεις τους:

1.Επικοινωνία με τον δανειολήπτη

Η επικοινωνία με τον δανειολήπτη ξεκινά αμέσως μόλις διαπιστώνεται καθυστέρηση στην καταβολή δόσης και προτείνεται να υπαχθεί σε Διαδικασία Επίλυσης Καθυστερήσεων για την εξέταση εναλλακτικών λύσεων. Αν η δόση καθυστερήσει 60 ημερολογιακές ημέρες στέλνεται γραπτή ειδοποίηση και αναλυτική ενημέρωση μέσα στις επόμενες 30 ημέρες. Σε αυτή περιλαμβάνεται και το αίτημα συμπλήρωσης αναλυτικής τυποποιημένης οικονομικής κατάστασης. Αν ο δανειολήπτης έχει ακίνητο που θα μπορούσε να εκπλειστηριαστεί και δεν ανταποκριθεί, η τράπεζα στέλνει εντός 30 ημερών δεύτερη προειδοποιητική επιστολή για τον κίνδυνο χαρακτηρισμού του ως μη συνεργάσιμου, τις συνέπειες που θα έχει, τον υπολογισμό της εναπομείνασας οφειλής και των τόκων μετά από ρευστοποίηση, και του προτείνει ενέργειες ώστε να το αποφύγει.

2. Συγκέντρωση οικονομικών και άλλων πληροφοριών από τον ίδιο τον δανειολήπτη και οποιαδήποτε άλλη πηγή.

Οι τράπεζες ζητούν αναλυτική οικονομική κατάσταση από τον δανειολήπτη με βάση το τυποποιημένο έγγραφο (αποδοχές, οικογενειακή κατάσταση, προσωπικά στοιχεία, προηγούμενη εργασία κλπ) και αποδεικτικά στοιχεία για επιβεβαίωση των πληροφοριών. Έχουν το δικαίωμα να αναζητήσει «και από άλλες πηγές επαρκούς πληροφόρησης στοιχεία, ιδίως από οντότητες με σκοπό την τήρηση και παρακολούθηση περιουσιακών στοιχείων και στοιχείων οικονομικής συμπεριφοράς».

3. Αξιολόγηση των οικονομικών του στοιχείων.

Για να προσδιορίσουν την ικανότητα αποπληρωμής του δανειολήπτη οι τράπεζες συνεκτιμούν μεταξύ άλλων την περιουσιακή του κατάσταση, την τρέχουσα ικανότητα αποπληρωμής λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο των χρεών του (δάνεια, φόροι, ασφαλιστικές εισφορές κλπ), ενώ για να εκτιμήσουν τη μελλοντική ικανότητα αποπληρωμής καλούνται να λάβουν υπόψη τις «εύλογες δαπάνες διαβίωσης», την ηλικία, το επάγγελμα, την οικογενειακή κατάσταση, την υγεία του δανειολήπτη κ.α. Οι τράπεζες εκτιμούν επίσης την εμπορική αξία κάθε περιουσιακού στοιχείου που θα μπορούσε να αποτελέσει πρόσθετη εμπράγματη εξασφάλιση του δανείου 

4. Πρόταση των κατάλληλων λύσεων για τον κάθε δανειολήπτη

Στους συνεργάσιμους δανειολήπτες οι τράπεζες προτείνουν εντός 4 μηνών μία ή περισσότερες εναλλακτικές λύσεις (βλέπε πίνακα) ρύθμισης του δανείου και μόνο αν καμία δεν συμφωνηθεί, η τράπεζα προχωρά σε «οριστική διευθέτηση» του δανείου όπως μεταξύ άλλων εθελοντική παράδοση ακινήτων στην τράπεζα, μεταβίβαση της κυριότητας του ακινήτου και μετατροπή του δανείου σε ενοικίαση, εθελοντική εκποίηση, συμφωνία για πλειστηριασμό ή εφόσον δεν υπάρχουν ρευστοποιήσιμα στοιχεία, σε ολική διαγραφή της οφειλής. Στο έγγραφο πρότασης ρύθμισης, περιγράφονται μεταξύ άλλων αναλυτικά οι όροι της λύσης (επιτόκιο, επιμήκυνση, χρονοδιάγραμμα, ελάφρυνση οφειλής κλπ). Οι τράπεζες καλούνται να εξετάζουν ενιαίες λύσης ρύθμισης για όλες τα δάνεια προς την ίδια.

Ο δανειολήπτης από την πλευρά του είτε παρέχει τη συναίνεσή του στη  ρύθμιση, είτε καταθέτει αντιπρόταση την οποία η τράπεζα εξετάζει εντός 2 μηνών, είτε ζητά διαμεσολαβητή, είτε δηλώνει ότι αρνείται να συναινέσει σε οποιαδήποτε πρόταση.

5. Διαδικασία εξέτασης ενστάσεων

Δυνατότητα ένστασης έχουν μόνο όσοι χαρακτηρίζονται μη συνεργάσιμοι δανειολήπτες. 

Μη συνεργάσιμοι δανειολήπτες

Η τράπεζα έχει τη δυνατότητα να χαρακτηρίσει «μη συνεργάσιμο» ένας δανειολήπτη ο οποίος αρνείται να παράσχει στοιχεία, και εν συνεχεία να κινήσει διαδικασίες πλειστηριασμού. Υποχρεούται να τον ενημερώσει σε διάστημα 15 ημερών για το χρονοδιάγραμμα του πλειστηριασμού, τον κίνδυνο που αντιμετωπίζουν οι εγγυητές του, το ενδεχόμενο αποκλεισμού του από τη δυνατότητα υπαγωγής στο Νόμο Κατσέλη κλπ. Ο δανειολήπτης έχει το δικαίωμα υποβολής ένστασης κατά της απόφασης της τράπεζας. 

Ευπαθείς Ομάδες

Στον Κώδικα Δεοντολογίας, υπάρχει ειδική μνεία ως προς τον τρόπο επικοινωνίας για τη μεταχείριση των δανειοληπτών που εντάσσονται στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και ειδικότερα για δανειολήπτες με προβλήματα υγείας, ΑμεΑ κ.λπ.

Για οικονομικά ευάλωτους δανειολήπτες που είναι συνεργάσιμοι αλλά έχουν εισόδημα χαμηλότερο από τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης, δεν διαθέτουν οι ίδιοι ή οι οικογένειές τους (σύζυγοι, παιδιά) ρευστοποιήσιμα περιουσιακά στοιχεία και διαμένουν σε πρώτη κατοικία αντικειμενικής αξίας έως 140.000 ευρώ, οι τράπεζες προτείνουν είτε λύσεις μακροχρόνιων ρυθμίσεων, είτε λύσεις «οριστικής διευθέτησης» συνεκτιμώντας ιδίως αν παράλληλα με τις οικονομικές δυσκολίες συντρέχουν και προβλήματα υγείας.

Στον Κώδικα διευκρινίζεται μάλιστα πως σε περίπτωση που η λύση οριστικής διευθέτησης περιλαμβάνει εκποίηση της κατοικίας σε τιμή μικρότερη της οφειλής, θα πρέπει να προβλέπεται διευκόλυνση αποπληρωμής της εναπομείνασας οφειλής. 

Τι είδους ρυθμίσεις προτείνονται

Βραχυπρόθεσμες Ρυθμίσεις

- Κεφαλαιοποίηση ληξιπρόθεσμων οφειλών

- Τακτοποίηση ληξιπρόθεσμων οφειλών

- Μειωμένη δόση μεγαλύτερη από τους οφειλόμενους τόκους

- Καταβολή μόνο τόκων

- Μειωμένη δόση μικρότερη των τόκων

- Περίοδος χάριτος

Μακροπρόθεσμες Ρυθμίσεις (άνω των 2 ετών)

- Μείωση επιτοκίου

- Παράταση διάρκειας αποπληρωμής

- Διαχωρισμός οφειλής σε τμήματα

- Μερική διαγραφή

- Λειτουργική αναδιάρθρωση επιχείρησης

- Συμφωνία ανταλλαγής χρέους με μετοχικό κεφάλαιο

Λύσεις οριστικής διευθέτησης

- Εθελοντική παράδοση ακινήτου στην τράπεζα

- Μετατροπή σε ενοικίαση/χρηματοδοτική μίσθωση

- Εθελοντική εκποίηση ενυπόθηκου ακινήτου

- Διακανονισμός απαιτήσεων

- Πλειστηριασμός υπέρ της τράπεζας σε συμφωνία με δανειολήπτη

- Ολική διαγραφή οφειλής

Πηγή Liberal

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου