Κέρι και Λαβρόφ απειλούν ο ένας τον άλλο…

Ο υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι προειδοποίησε για σοβαρότατες συνέπειες τη Ρωσία στην περίπτωση που πραγματοποιηθεί το δημοψήφισμα για το μέλλον της Κριμαίας. Μιλώντας στην Επιτροπή Πιστώσεων της Γερουσίας, ο Αμερικανός υπουργός  είπε ότι είχε νέα τηλεφωνική επικοινωνία σήμερα με τον Ρώσο ομόλογό του, στον οποίο ανακοίνωσε ουσιαστικά πως εάν προχωρήσει, όπως είναι προγραμματισμένο το δημοψήφισμα, τότε η Αμερική θα ανακοινώσει την επομένη σειρά σοβαρότατων μέτρων εναντίον της. 

Σύμφωνα με πληροφορίες η απάντηση του κ. Λαβρόφ, που έχει συνάντηση σήμερα με τον κ. Πούτιν στο Σότσι, είναι ότι «και εμείς ετοιμάζουμε μέτρα εναντίον σας».


Ο κ. Κέρι απάντησε σε ερωτήσεις γερουσιαστών και είπε ότι μέχρι να συναντήσει τον κ. Λαβρόφ, αύριο στο Λονδίνο, δεν θα γνωρίζει την απάντηση της ρωσικής πλευράς. Ομως, επέκρινε με σκληρά λόγια την απόφαση για το δημοψήφισμα λέγοντας ότι είναι παράνομο, δεν έχει καμία νομιμότητα.

Αμερικανοί αξιωματούχοι, που ενημέρωσαν δημοσιογράφους, έβγαζαν στην κυριολεξία φωτιές από το θυμό τους για τις εξελίξεις και το γεγονός, όπως είπαν, ότι η Ρωσόια έστειλε στρατεύματα στην Κριμαία και στα σύνορα με την Ουκρανία. Η Ρωσία δημιουργεί μία άκρως επικίνδυνη κατάσταση, δήλωσαν οι αξιωματούχοι.

Ο κ. Κέρι ανακοίνωσε στους γερουσιαστές ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση θα συνεδριάσει τη Δευτέρα για να λάβει τις δικές της αποφάσεις και ότι ο Πρόεδρος Ομπάμα έχει δεσμευθεί πως θα ανακοινώσει ένα κατάλογο με ισχυρά μέτρα και κυρώσεις, εάν δεν επικρατήσει η λογική και η διπλωματία δεν σπάσει το αδιέξοδο.

Υπογράμμισε ότι η Ρωσία δεν έχει καμία δικαιολογία και καμία νομιμότητα να στήσει το δημοψήφισμα και ανέφερε ότι την παρουσία 20 χιλιάδων Ρώσων στρατιωτών υπονοώντας ξεκάθαρα ότι με τόσο μεγάλη στρατιωτική δύναμη στην Κριμαία, το αποτέλεσμα θα είναι οπωσδήποτε υπέρ της Ρωσίας Ο κ. Κέρι έδειξε να ελπίζει ότι το δημοψήφισμα δεν θα πραγματοποιηθεί. Υπάρχουν, τόνισε, μικρές πιθανότητες να μην πραγματοποιηθεί και να επικρατήσει η λογική.

Η αυριανή συνάντηση θα είναι συνάντηση γιγάντων, πιστεύουν οι αναλυτές, οι οποίοι δύσκολα βλέπουν υποχώρηση των δύο πλευρών από τις θέσεις τους, αν και το προηγούμενο της Συρίας είναι ένα παράδειγμα διπλωματικής λογικής, και πρέπει να το επαναλάβουν.

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ: Η Γερμανία εκτιμά ότι μετά το δημοψήφισμα το οποίο προγραμματίζεται να διεξαχθεί στην Κριμαία την Κυριακή θα ακολουθήσουν μέτρα για την προσάρτησή της στη Ρωσία, δήλωσε σήμερα ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ και πρόσθεσε ότι εάν δεν υπάρξει αλλαγή αυτής της κατεύθυνσης, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα αναγκαστεί να εξετάσει έναν τρίτο γύρο περαιτέρω κυρώσεων σε βάρος της Μόσχας.

Μιλώντας στους δημοσιογράφους μετά τη συνάντηση που είχε με ομολόγους του από κράτη της κεντρικής Ευρώπης ο Σταϊνμάγερ επισήμανε πως η Ρωσία μέχρι στιγμής έχει αποκρούσει όλες τις ευρωπαϊκές προτάσεις για την αποκλιμάκωση της κρίσης στην Κριμαία.

Ο Υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας πρόσθεσε ότι τα κράτη μέλη της ΕΕ πρόκειται να καταρτίσουν έναν κατάλογο Ρώσων στους οποίους θα επιβληθούν κυρώσεις όπως η επιβολή απαγόρευσης θεώρησης διαβατηρίου και το πάγωμα πόρων στο πλαίσιο των κυρώσεων που έχει ήδη συμφωνηθεί να επιβληθούν βαθμιαία.

ΕΞΑΛΛΟΥ: Ο διοικητής μιας ουκρανικής στρατιωτικής μονάδας στο Μπελμπέκ της Κριμαίας, που είναι περικυκλωμένη από τις ρωσικές δυνάμεις, κάλεσε σήμερα τους ιεραρχικά ανωτέρους του στο Κίεβο και ζήτησε να του δοθούν συγκεκριμένες οδηγίες, απειλώντας ότι σε αντίθετη περίπτωση μπορεί να φτάσει ακόμη και στο σημείο να διατάξει τους άνδρες του να ανοίξουν πυρ.

“Για να αποφύγουμε τις ένοπλες αντιπαραθέσεις, σας ζητώ να μας πείτε το συντομότερο δυνατόν τι πρέπει να κάνουν οι διοικητές στην περίπτωση που απειληθεί η ζωή του προσωπικού και των μελών των οικογενειών μας” δήλωσε ο Γιούλι Μαμτσούρ σε ένα βίντεο που μεταδόθηκε από την ουκρανική τηλεόραση.

“Εάν δεν λάβετε απόφαση θα ενεργήσουμε με βάση το καταστατικό των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, φτάνοντας μέχρι και να ανοίξουμε πυρ”, προειδοποίησε ο διοικητής.

“Αντιλαμβανόμαστε ότι δεν μπορούμε να αντισταθούμε επί μακρόν απέναντι στις ανώτερες αριθμητικά ρωσικές δυνάμεις, που είναι καλύτερα εξοπλισμένες και εκπαιδευμένες, όμως είμαστε έτοιμοι να εκτελέσουμε το καθήκον μας μέχρι τέλους” συνέχισε, υπογραμμίζοντας ότι “τα ρωσικά τελεσίγραφα γίνονται ολοένα και σκληρότερα”.

Ο υπουργός Άμυνας της ουκρανικής κυβέρνησης Ιχόρ Τένιουκ μίλησε τηλεφωνικά με τον Μαμτσούρ και τον διαβεβαίωσε ότι έχουν ληφθεί “κατεπείγοντα μέτρα” για την υποστήριξη των Ουκρανών στρατιωτών στην Κριμαία, ανέφερε το υπουργείο σε ανακοίνωσή του. Ωστόσο, δεν έχει διευκρινιστεί τι είδους μέτρα είναι αυτά.

Πηγή MEGA CHANNEL, REUTERS, AFP, ANA-MPA
U.S. Secretary of State John Kerry meets with Ukrainian Prime Minister Arseniy Yatsenyuk at the U.S. Department of State in Washington, D.C., on March 12, 2014. [State Department photo]



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου 

Πούτιν προς ΗΠΑ: Οι επιλογές σας θα έχουν συνέπειες...

Τα πράγματα οδηγούνται σε πραγματική ρήξη χάρη στην εμμονή των παγκοσμιοποιητών να νομιμοποιήσουν ένα καθεστώς, στο οποίο ηγούνται ακροδεξιοί και εξτρεμιστές. Η Ρωσία, η οποία είναι αναγκασμένη εκ των πραγμάτων να αμυνθεί στις περιοχές άμεσου ενδιαφέροντος για την ασφάλειά της, διεμήνυσε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ότι θεωρεί πως η οικονομική βοήθεια, την οποία η Ουάσινγκτον σχεδιάζει να παράσχει στην παράνομη κυβέρνηση στην Ουκρανία, θα έχει «συνέπειες».

  Η Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ ενέκρινε την περασμένη εβδομάδα την χορήγηση δανειακών εγγυήσεων ύψους 1 δις δολαρίων στην Ουκρανία, ενώ την ίδια στιγμή ευαγγελίζονται συνομιλίες με την Μόσχα. 
Η ανακοίνωση δείχνει την αποφασιστικότητα του Κρεμλίνου να μην παραιτηθεί και απ’ όσο δείχνουν τα πράγματα, οι ρωσικές κινήσεις δεν θα περιοριστούν μόνο στην Κριμαία. Η Μόσχα απαντάει ηχηρά στην πρόκληση των Δυτικών στην αυλή της Ρωσίας. 

Η ένταση μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης εντείνεται με ευθύνη της δεύτερης, καθώς εκεί στην Ουάσινγκτον δεν μπορούν να χωνέψουν έναν πολυκεντρικό  κόσμο, επιδιώκοντας την μονοκρατορία μιας παγκόσμιας δικτατορίας συγκεντρωτισμού του πλούτου και ελέγχου των πάντων. 

Το σωστό θα ήταν τα πάντα να λύνονταν στο πεδίο της οικονομίας μέσω υγιούς ανταγωνισμού ευκαιριών για όλες τις χώρες που μπορούν και έχουν την δυνατότητα να αναπτυχθούν, συνάπτοντας πολυδιάστατες συμμαχίες.

  Αυτή είναι η άποψή μας. Όλοι εσείς βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα και σκεφτείτε τι έχει επιβληθεί μέχρι στιγμής στην χώρα μας από τους «εκσυγχρονιστές» του Ευρώ-ατλαντισμού. Αυτό επιχειρείται σε χειρότερο βαθμό να επιβληθεί παγκοσμίως.
Τα σχέδια όμως χαλάνε χάρη στην τωρινή ηγεσία της Μόσχας και αν συνεχίσουν το ίδιο βιολί οι Δυτικοί, η διπλωματία θα οδηγηθεί στο απόλυτο αδιέξοδο. Οι Αμερικανοί έστειλαν πλοίο στην Κριμαία, για να «πουλήσουν» τσαμπουκά στους Ρώσους, και στα Στενά του Βοσπόρου του έφυγε η προπέλα και χρειάστηκε την βοήθεια τριών ρυμουλκών. Τι θα κάνουν άραγε, όταν σοβαρέψουν τα πράγματα; Η Ρωσία πάντως είναι έτοιμη να τους υποδεχθει…

Πηγή ΠΥΓΜΗ

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Τo χάος στην Ουκρανία και η Ελληνική ευκαιρία

Γράφει ο Μενέλαος Τασιόπουλος

Εντός ελάχιστων εικοσιτετραώρων και κατόπιν δημοψηφίσματος αναμένεται η απόφαση ενσωμάτωσης της Κριμαίας στη Ρωσία. Αυτό σηματοδοτεί μία σειρά από εξελίξεις που θα πρέπει να αξιολογηθούν από την ελληνική στρατηγική, αφού τα γεωπολιτικά δεδομένα στη βόρεια και κεντρική Ευρώπη, στον Καύκασο αλλά και πέριξ της Μαύρης Θάλασσας αλλάζουν δραματικά.

Πολλοί στην Ελλάδα ανησυχούν συσχετίζοντας αυτά που συμβαίνουν στην Κριμαία, θεωρώντας τα κακό προηγούμενο για την περίπτωση δημιουργίας δεδομένων απόσχισης της Θράκης από την Ελλάδα ή πλήρους διχοτόμησης στην Κύπρο.

Αυτές οι ασκήσεις ηττοπάθειας και ελλείμματος θάρρους δεν λαμβάνουν υπόψη τους κάποιες παραμέτρους που τελικά όχι απλώς διασφαλίζουν τη γεωπολιτική θέση της Ελλάδας μέσα σε ένα χάος ανακατατάξεων, αλλά καθιστούν απόλυτα αναγκαία την ελληνική παραμονή στην ενεργειακή ενότητα της Ανατολικής Μεσογείου μαζί με την Κύπρο και το Ισραήλ.

Η ένωση της Κριμαίας δίνει επιπλέον υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ στη Ρωσία στη Μαύρη Θάλασσα, που θα συναντηθούν με τις ανάλογες ζώνες της Τουρκίας αυξάνοντας μεσοπρόθεσμα τις συνθήκες έντασης μεταξύ τους, στερώντας μάλιστα αυτές τις ζώνες από τη (διχασμένη μεταξύ ρωσόφιλων και γερμανόφιλων) Ουκρανία.

Οι εξελίξεις αυτές αναβαθμίζουν στα επίπεδα εποχής του Ψυχρού Πολέμου τη σημασία του περάσματος από τα Δαρδανέλια που δεν βοηθά σαν οπτική μόνο την αποσταθεροποιημένη εκ των έσω Τουρκία, αλλά και την κατέχουσα το Αιγαίο Ελλάδα. Καμία περίπτωση δεν υπάρχει στις συνθήκες αυτές να επιτραπεί από τις ΗΠΑ κάποια προκλητική ενέργεια της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας, που θα δημιουργούσε ρωγμές στη συνοχή της νοτιο-ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ.

Οι επιδιώξεις αναθεωρητισμού στη χάραξη των συνόρων από τον Καύκασο έως το Σουδάν στην Αφρική, δημιουργούν τρεις αναγκαιότητες.

Πρώτον, την απάλειψη των εστιών έντασης στη βάση της ισλαμικής επιθετικότητας και τρομοκρατίας στη Βαλκανική με αφετηρία την αποσταθεροποίηση του «ατυχούς κράτους» της Βοσνίας.

Δεύτερον, τη διασφάλιση των διαδικασιών διαλόγου, ακόμη και εάν δεν υπάρξει οριστική λύση, σε χρονίζουσες διεθνείς διαφορές όπως του Κυπριακού και του Παλαιστινιακού.

Και τρίτον, ένα θεωρητικό «τείχος ασφαλείας» στη νοητή γραμμή Κρήτη – Αιγαίο – Θράκη, ευρωπαϊκού και όχι μόνον ελληνικού εδάφους, στην επέκταση της έντασης που κυριαρχεί στην Ανατολή (Συρία, Ιράκ, Κουρδιστάν).

Στον ενεργειακό και εμπορικό τομέα η αποσταθεροποίηση στην Ουκρανία (που προβλέπεται να έχει διάρκεια και να είναι «μεταδοτική», σύμφωνα με τη φράση που χρησιμοποίησε ως απειλή προς τη Δύση ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ) ανοίγει το δρόμο για την κατασκευή του πολύπαθου αγωγού South Stream από την Gazprom, που παρακάμπτοντας τα εδάφη της Ουκρανίας θα τροφοδοτεί τη νότια και κεντρική Ευρώπη μέσω Βουλγαρίας και Ελλάδας, συμπληρώνοντας τις ποσότητες που παρέχονται από τη Ρωσία απευθείας στη Γερμανία μέσω του αντίστοιχου Nord Stream. Το αμερικανικής αντίληψης δόγμα που είχε διατυπωθεί ακόμη και πριν από την κρίση στην Ουκρανία «όχι πλέον πολλαπλές πηγές αλλά πολλαπλές διαδρομές για να διασφαλιστεί η ενεργειακή επάρκεια της Ευρώπης», θα βρει εφαρμογή στο επίπεδο αυτό, ανατρέποντας τις ενστάσεις του παρελθόντος.

Παράλληλα και για να αποσοβηθούν τυχόν δυσχέρειες στο άμεσο μέλλον για τις θαλάσσιες μεταφορές μέσω Δαρδανελίων και εφόσον καμφθούν οι αντιδράσεις των τουριστικών επιχειρήσεων στο Μπουργκάς της Βουλγαρίας, προβλέπεται να ενθαρρυνθεί η κατασκευή του αγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, με την ενίσχυση και του σιδηροδρομικού δικτύου της νότιας Βαλκανικής.

Πηγή «Δημοκρατία»

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η επόμενη ημέρα στην Ουκρανία

Του Τόμας Τζέφερσον 

Καθώς ο μεταβατικός Πρωθυπουργός της Ουκρανίας, Αρσένι Γιατσένιουκ, βρίσκεται στην Ουάσινγκτον για συνάντηση στο Λευκό Οίκο, με τον αμερικανό Πρόεδρο, η πολιτική που φαίνεται να έχει επιλέξει η κυβέρνηση Ομπάμα και τα μέτρα εναντίον της Μόσχας που συζητούνται από διάφορα μέλη του Κογκρέσου, τείνουν να καταστήσουν την κρίση στην Κριμαία και την κόντρα με τη Ρωσία, κεντρικό παράγοντα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. 

Μέχρι στιγμής οι κινήσεις της Ουάσινγκτον δεν φαίνεται να έχουν αναλύσει σοβαρά τις αντιδράσεις άλλων κρατών στο διεθνές σύστημα είτε πρόκειται για συμμάχους είτε για αντιπάλους. 

Για παράδειγμα είναι τελείως ασαφές το κατά πόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση θα συμπαραταχθεί με τις Ηνωμένες Πολιτείες στην επιβολή βαρύτατων κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας. Το εμπόριο και οι επενδύσεις μεταξύ Ρωσίας και Ευρώπης είναι τουλάχιστον δέκα φορές παραπάνω από το αντίστοιχο ΗΠΑ – Ρωσίας, με αποτέλεσμα η Ουάσινγκτον να ζητά από τους συμμάχους της να θέσουν σε κίνδυνο εκατοντάδες δις δολάρια σε εξαγωγές και επενδύσεις με τη Ρωσία. 

Κάτι αντίστοιχο επικρατεί και εκτός Ευρώπης, όπου πολύ λίγες χώρες θα θέσουν σε κίνδυνο τις σχέσεις τους με τη Ρωσία για την κρίση στην Κριμαία. Καμία σοβαρή ανάλυση δεν βλέπει χώρες όπως η Βραζιλία, η Ινδία, η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα, να συμπαρατάσσονται με τον Μπαράκ Ομπάμα σε αυτή την κόντρα. 

Ακόμα και η απειλή για σοβαρή επιδείνωση των σχέσεων Ουάσινγκτον – Μόσχας δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα λειτουργήσει με δεδομένο ότι έχει δοκιμαστεί και αποτύχει στο παρελθόν, όταν η κυβέρνηση Μπούς πάγωσε τις επαφές υψηλού επιπέδου μετά τον πόλεμο της Ρωσίας με τη Γεωργία το 2008. Αυτό κράτησε μόλις λίγους μήνες όταν η πολιτική του «επαναπροσδιορισμού» της κυβέρνησης Ομπάμα το τερμάτισε. 

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι ΗΠΑ μπορούν να πλήξουν σοβαρά την προβληματική οικονομία της Ρωσίας. Είναι όμως το ίδιο αναμφίβολο ότι και η Μόσχα θα βρει τρόπους να αντιδράσει. Για παράδειγμα σε μια προσπάθεια να αντισταθμίσει τις ζημιές που θα έχει από τυχόν κυρώσεις των ΗΠΑ, θα μπορούσε να αυξήσει το κόστος της ενέργειας που εξάγει, να αρχίσει να πουλάει όπλα υψηλής τεχνολογίας σε χώρες και καθεστώτα που η Ουάσινγκτον δεν επιθυμεί, και πάνω από όλα να προχωρήσει σε κατασκευή πυρηνικών εργοστασίων χωρίς να ρωτάει πολλά και χωρίς να υπολογίζει τις επιπτώσεις που θα έχει μια τέτοια ενέργεια. 

Σε μια τέτοια περίπτωση, ένα από τα πρώτα θύματα θα είναι η χώρα για την οποία γίνεται όλη η φασαρία, η Ουκρανία, η οποία θα γίνει πεδίο μάχης σε πολιτικό, οικονομικό και ο Θεός να βάλει το χέρι του, στρατιωτικό πεδίο. Το Κρεμλίνο θα μπορούσε να κλείσει τις κάνουλες παροχής ενέργειας στην Ουκρανία με αποτέλεσμα να πληγεί η ίδια η χώρα αλλά και πολλές ευρωπαϊκές χώρες των οποίων το αέριο προέρχεται από τη Ρωσία και περνάει μέσω Ουκρανίας. Μια τέτοια κατάσταση θα επιδείνωνε ακόμη πιο πολύ την ένταση στο εσωτερικό της Ουκρανίας, αφού θα πλήττονταν σοβαρά οι ανατολικές περιοχές της χώρας με τη βαριά βιομηχανία. 

Σε στρατηγικό επίπεδο η Ρωσία θα μπορούσε να διαφοροποιήσει την πολιτικής της έναντι του Ιράν, της Συρίας και της Βενεζουέλας, δημιουργώντας πολύ μεγαλύτερα προβλήματα από ότι σήμερα. Για παράδειγμα θα μπορούσε να προχωρήσει στην πώληση πυραύλων S-400 στην Τεχεράνη. Να πουλήσει επίσης όπλα στο καθεστώς Άσαντ στη Συρία. Να παίξει περίεργα παιχνίδια στο Αφγανιστάν και διάφορες άλλες κινήσεις που θα δημιουργήσουν τεράστια προβλήματα στην υφιστάμενη στρατηγική των ΗΠΑ, σε Ασία, Ευρώπη, και Μέση Ανατολή. 

Και ενώ η Ουάσινγκτον θα αντιμετωπίζει ένα γενικό βραχυκύκλωμα στην εξωτερική πολιτική της, μια δύναμη η οποία θα τρίβει τα χέρια της θα είναι η Κίνα η οποία θα μπορεί ήσυχα και χωρίς κόστος να προωθήσει τα δικά της στρατηγικά συμφέροντα. 

Σίγουρα μια άνοδος της Κίνας, είναι πολύ πιο σημαντική στρατηγικά για τις Ηνωμένες Πολιτείες από την τύχη της Κριμαίας. Ο έλεγχος της ανόδου της Κίνας είναι υπ’ αριθμόν ένα στρατηγικός στόχος της εξωτερικής πολιτικής της Ουάσινγκτον και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τεθεί σε κίνδυνο λόγω της κρίσης στην Κριμαία. 

Το Πεκίνο και η Μόσχα δεν είναι και οι καλύτεροι σύμμαχοι και είναι βέβαιο ότι η Κίνα δεν θα υποστηρίξει δημόσια την ανεξαρτησία της Κριμαίας, κάτι που στα μάτια της κινεζικής ηγεσίας έρχεται σε αντίθεση με την αντιμετώπιση που έχει για την εδαφική ακεραιότητα της ίδιας της Κίνας. Παρόλα αυτά είναι ξεκάθαρο ότι το Πεκίνο ρίχνει την ευθύνη για την κρίση στη Δύση και όχι στη Ρωσία. 

Σαν αποτέλεσμα ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι υποχρεωμένος να προχωρήσει σε σύσφιξη των σχέσεων με την Κίνα, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει πωλήσεις όπλων υψηλής τεχνολογίας και γιατί όχι διπλωματική υποστήριξη των εδαφικών διεκδικήσεων του Πεκίνου. Ένα άλλο κέρδος για την Κίνα θα ήταν να εξαναγκαστεί η Gazprom να μειώσει τις τιμές ενέργειας για την Κίνα. 

Πολύ απλά λοιπόν η κυβέρνηση Ομπάμα κινδυνεύει από κάτι που περιέγραψε σε πρόσφατο άρθρο του για την κρίση στην Ουκρανία, με γλαφυρό τρόπο ο Χένρι Κίσσινγκερ, όταν είπε ότι, «το τεστ μιας πολιτικής είναι το πώς τελειώνει και όχι το πώς αρχίζει.» 

Ο Μπαράκ Ομπάμα που βάσισε όλη του τη στρατηγική για να εισέλθει στο Λευκό Οίκο, στην δυσαρέσκεια των αμερικανών για το Ιράκ, θα πρέπει να σκεφτεί ότι ένας νέος Ψυχρός Πόλεμος με τη Ρωσία, θα μπορούσε να προκαλέσει παρόμοια συναισθήματα τόσο στο εσωτερικό των ΗΠΑ, όσο και στο εξωτερικό. 

Με βάση όλα αυτά πολλοί αναλυτές σημειώνουν ότι είναι σοφό η κυβέρνηση Ομπάμα εκτός από τις σκέψεις για πολιτικές διαχείρισης και αντίδρασης στην κρίση της Ουκρανίας, να αρχίσει να εξετάζει και πολιτικές εξόδου από μια επερχόμενη σύγκρουση με τη Ρωσία. 

Η σχεδόν βέβαιη προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία, δεν αφήνει άλλη επιλογή στην Ουάσινγκτον από το να μην την αναγνωρίσει. Ταυτόχρονα θα πρέπει να αρχίσει τη συζήτηση για αναδιάταξη των βάσεων και των στρατευμάτων του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, έτσι ώστε να καθησυχάσει του εταίρους και συμμάχους της για τυχόν περαιτέρω δράσεις της Ρωσίας. Στις σκέψεις αυτές θα πρέπει ίσως να συμπεριληφθεί και κάποιου είδους στρατιωτική στήριξη προς την Ουκρανία, η οποία όπως θα συνοδεύεται από ξεκάθαρα λόγια προς τη νέα ηγεσία της χώρας αναφορικά με τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις και την πιο ανεκτική αντιμετώπιση των αναγκών των ανατολικών περιοχών της χώρας. 

Ένα άλλο βήμα θα είναι να προχωρήσει πιο σύντομα η διαδικασία για εξαγωγές αμερικανικού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, αν και η σημασία που θα έχει στο ευρωπαϊκό ενεργειακό πεδίο είναι περιορισμένη. 

Το πιο σημαντικό θέμα για το οποίο θα πρέπει να προβληματιστεί η Ουάσινγκτον είναι οι πολύπλοκες σχέσεις με την Κίνα. Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να υπάρξει μια ταυτόχρονη σύγκρουση με Μόσχα και Πεκίνο. 

Όσο αφορά τη Ρωσία παρομοιώσεις του Πούτιν με το Χίτλερ είναι το λιγότερο ανόητες. Εκείνο που βλέπουμε είναι μια επανάληψη της ιστορίας με το 2014 να μοιάζει όλο και πιο πολύ με το 1914 όταν η Μόσχα ξάφνιασε το Κάιζερ Γουλιέλμο και τον Αυτοκράτορα Φρανς Ζόζεφ, προχωρώντας σε ένα πόλεμο που ναι μεν κατέστρεψε τον Τσάρο Νικόλαο και τη Ρωσία, αλλά παρέσυρε στο βάραθρο και τη Γερμανία – Αυστρο – Ουγγαρία. 

Κανείς δεν πιστεύει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν να ακολουθήσουν αυτό το παράδειγμα. Οπότε εάν η κυβέρνηση Ομπάμα επιθυμεί να σώσει το κύρος των ΗΠΑ στο εσωτερικό και διεθνώς καλό θα είναι να ακολουθήσει μια πολιτική αποκλιμάκωσης στην Ουκρανία. Στην αντίθετη περίπτωση κινδυνεύει να επιβεβαιώσει τον Κίσσινγκερ παραμένοντας σε μια πολιτική που ξεκίνησε άσχημα και μπορεί να τελειώσει πολύ χειρότερα.

Πηγή 

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ερντογάν και Γκιούλ κλείνουν τα σχολεία του Γκιουλέν

Ο πρόεδρος της Τουρκίας Αμπντουλάχ Γκιούλ ενέκρινε σήμερα ένα νόμο για το κλείσιμο των ιδιωτικών προπαρασκευαστικών σχολείων, πολλά από τα οποία αποτελούν πηγή εισοδήματος και επιρροής για τον ισλαμιστή κληρικό που κατηγορείται από τον πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογάν ότι επιδιώκει να τον ανατρέψει.

Η κίνηση αυτή δίνει έμφαση στην αλληλεγγύη του Γκιούλ προς τον Ερντογάν ο οποίος είναι στο μάτι του κυκλώνα για σκάνδαλα διαφθοράς τα οποία όπως λέει ο τούρκος πρωθυπουργός, έχουν ενορχηστρωθεί από τον κληρικό, Φετουλάχ Γκιουλέν, του οποίου το δίκτυο “Hizmet ” ασκεί επιρροή στην αστυνομία και το δικαστικό σώμα.

Η εκπαίδευση είναι κεντρικής σημασίας για την αποστολή του κινήματος του Γκιουλέν. Εκατομμύρια μαθητές προετοιμάζονται στα εκπαιδευτικά κέντρα που σχετίζονται με κληρικό για να πετύχουν στις εισαγωγικές εξετάσεις στα δημόσια γυμνάσια και τα πανεπιστήμια.

Οι εντάσεις μεταξύ του Ερντογάν και του κληρικού που βρίσκεται στις ΗΠΑ, που είναι πρώην σύμμαχος του πρωθυπουργού, υποβόσκει εδώ και χρόνια, αλλά ξεχείλισε με το σκάνδαλο που ξέσπασε τον περασμένο Δεκέμβριο και ενέπλεκε επιχειρηματίες κοντά στον πρωθυπουργό και τρεις υπουργούς.

Το σκάνδαλο, που ο Ερντογάν θεωρεί προσπάθεια ανατροπής του από ένα «παράλληλο κράτος» των οπαδών του Γκιουλέν, ήρθε εβδομάδες αφότου η κυβέρνηση κινήθηκε για να κλείσει τα προπαρασκευαστικά σχολεία, επιδεινώνοντας τη δημόσια διαμάχη με τους οπαδούς του κληρικού. Η Τουρκία έχει εισέλθει στην τελική ευθεία ενόψει των κρίσιμων δημοτικών εκλογών στις 30 Μαρτίου.

Πηγή REUTERS, ANA-MPA

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η Ελλάδα στη διασταύρωση τριών γεωπολιτικών πιέσεων

Του Μελέτη Η. Μελετόπουλου

Ενώ η φαυλοκρατία διαπληκτίζεται με την τρόικα για την… ημερομηνία λήξης του γάλακτος, η Ελλάδα έχει τεθεί στο στόχαστρο ισχυρών πιέσεων.

Μία παγκόσμια δύναμη, μία ευρωπαϊκή και μία μεσανατολική, εντάσσουν την χρεοκοπημένη Ελλάδα στα επεκτατικά γεωπολιτικά τους σχέδια.

Η Ρωσία επιδιώκει (με δυναμισμό και αρκετή επιτυχία, όπως διαπιστώνεται από την ουκρανική κρίση) την επιστροφή της στο προσκήνιο ως παγκόσμια υπερδύναμη. Το ενδιαφέρον της για δημιουργία επιρροής στην Ελλάδα το έχει δείξει με χίλιους διαφορετικούς τρόπους (επισκέψεις Πούτιν στο Άγιο Όρος, αγωγοί ενέργειας, αγορά βιομηχανιών και ποδοσφαιρικών ομάδων στη βόρεια Ελλάδα και νησιών στη δυτική κ.λ.π.). Άλλωστε, το ρωσικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα είναι γεωπολιτική σταθερά και ανάγεται στην εποχή του Μεγάλου Πέτρου.

Επίσης μεγάλο και διαχρονικό είναι το ενδιαφέρον των Γερμανών, από την εποχή του Μπίσμαρκ και του Κάιζερ Βίλχελμ. Η Γερμανία επεχείρησε δύο φορές να καταλάβει την Ελλάδα: στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο επέτυχε την κατάληψη της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, στον Δεύτερο κατέκτησε και κατέστρεψε ολοσχερώς την ελληνική επικράτεια, εξοντώνοντας το ένα δέκατο του πληθυσμού της. Σήμερα επιδιώκει μέσω οικονομικο-πολιτικού ελέγχου να προσαρτήσει τη χρεοκοπημένη Ελλάδα και τον ενεργειακό της πλούτο στη γερμανική σφαίρα επιρροής.

Η τρίτη δύναμη είναι η Τουρκία, που επιχειρεί να ανασυγκροτήσει την οθωμανική κυριαρχία. Ναι μεν αντιμετωπίζει τεράστια εσωτερικά και εξωτερικά εμπόδια, αλλά πιθανώς αυτά ακριβώς θα επιχειρήσει να εξωτερικεύσει και μπορεί να αισθάνεται ότι η χρεοκοπημένη Ελλάδα είναι εύκολος στόχος. Η Τουρκία γνωρίζει και χρησιμοποιεί στις διεθνείς σχέσεις μία και μόνο μέθοδο, την απειλή ή τη χρήση βίας, γι αυτό και πραγματοποιεί καθημερινά «ασκήσεις» παραβίασης της ελληνικής κυριαρχίας στον αέρα και στη θάλασσα.

Οι τρεις αυτές γεωπολιτικές πιέσεις έχουν ένα κοινό στοιχείο: προέρχονται από κράτη με αυταρχική, δεσποτική και ανελεύθερη δομή. Η προσκόλληση της Ελλάδας (εκούσια ή ακούσια) στη γερμανική, ρωσική ή νέο-οθωμανική σφαίρα επιρροής, συνεπάγεται την επιβολή καθεστώτος εξάρτησης με φεουδαρχικούς όρους υποτέλειας. Και επιπλέον, προώθηση, στο εσωτερικό της χώρας, πολιτικών σχημάτων που θα αντανακλούν την αντιδημοκρατική πολιτική δομή του επικυρίαρχου.

Για την Τουρκία δεν γίνεται καν λόγος, διότι θα αντιμετωπίσει μία υποτελή Ελλάδας ως βιλαέτι ραγιάδων. Αλλά και η σημερινή γερμανική επικυριαρχία ασκείται μέσω της τρόικα, δηλαδή, ενός ωμού μηχανισμού εξωτερικής επιβολής, και ενός υποτελούν κυβερνητικού σχήματος που με τη σειρά του κυβερνά στα όρια της νομιμότητας, με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου κ.λ.π.

Η εμπειρία από τη ρωσική παρέμβαση στην Ελλάδα(Ορλωφικά, Κριμαϊκός πόλεμος κ.α.) διδάσκει ότι η Ρωσία, οσάκις παρενέβαινε στον ελληνικό χώρο, επεδίωκε να προωθήσει τα στενά γεωπολιτικά της συμφέροντα. Και όταν αυτά έρχονταν σε αντίθεση με τα ελληνικά, τότε ο Ελληνισμός υφίστατο τις συνέπειες. Κορυφαία παραδείγματα η ολική καταστροφή της νότιας Ελλάδας από τουρκικές ορδές μετά τα Ορλωφικά και την αποχώρηση των Ρώσων από την Πελοπόννησο και η ταπείνωση της Ελλάδας στον πόλεμο της Κριμαίας.

Αυτά σημαίνουν ότι η Ελλάδα πρέπει να προσανατολισθεί όχι στη λογική της αναζήτησης σωτήρα, που θα μας λύσει ως δια μαγείας τα οικονομικά ή τα γεωπολιτικά μας προβλήματα. Αλλά στη λογική των συμμαχιών, όπου η Ελλάδα θα είναι στους συμμάχους της χρήσιμη, τουλάχιστον όσο χρήσιμοι η ίδια απαιτεί να είναι αυτοί.

Ο σύμμαχος που θα σεβαστεί στοιχειωδώς την εσωτερική δημοκρατική δομή της χώρας και τα φιλελεύθερα χαρακτηριστικά της Ελληνικής κοινωνίας, αυτά που κατακτήσαμε με την μεγάλη ελληνική Επανάσταση και διατηρήσαμε με σκληρούς αγώνες και παλλαϊκή αντίσταση σε δύο παγκόσμιους πολέμους, δεν μπορεί παρά να είναι ο δυτικός κόσμος…

Πηγή «Kontra News»

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Βρυξέλλες: Απόφαση χαστούκι για την Τουρκία!

Να μην γίνει τζαμί η Αγία Σοφία Τραπεζούντας

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζητεί επίσημα από την Τουρκία να ανακληθεί η απόφαση βάσει της οποίας η Αγία Σοφία Τραπεζούντας μετατράπηκε σε τζαμί.

Χθες, στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, υπερψηφίστηκε η τροπολογία που κατέθεσε ο ευρωβουλευτής, επικεφαλής του κόμματος Έλληνες Ευρωπαίοι Πολίτες, Γ. Χατζημαρκάκης.

Με αυτήν, το Ανώτατο Δικαστήριο Yargitay της Τουρκίας καλείται να ανακαλέσει απόφασή του για λειτουργία του ιστορικού ναού της Αγίας Σοφίας στην Τραπεζούντα ως τζαμί. Επιπλέον, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποφάσισε να ασκήσει πιέσεις για την άμεση επαναλειτουργία της Αγίας Σοφίας ως μουσείο.

Η Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ενέκρινε την έκθεση προόδου της Τουρκίας στην ενταξιακή πορεία της προς την Ε.Ε. ζητώντας να ανοίξουν τα ενταξιακά κεφάλαια 23, για το δικαστικό σώμα και τα θεμελιώδη δικαιώματα και 34, για τη δικαιοσύνη, την ελευθερία και την ασφάλεια.

Η τροπολογία αποτελεί την ακροτελευταία αναφορά στο άρθρο 24.

Ο ελληνοχριστιανικός ναός της Αγίας Σοφίας Τραπεζούντας έχει ως περίοδο πρώτης ανέγερσής του τον 5ο αιώνα. Ο σημερινός ναός είναι καθίδρυμα του 13ου αιώνα, ενός μεγάλου ηγεμόνα της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας, του αυτοκράτορα Μανουήλ Α’ Μεγάλου Κομνηνού.

Τον περασμένο Ιούνιο οι τουρκικές αρχές κάλυψαν με κουρτίνες και χαλιά τις ανεκτίμητες αξίας βυζαντινές τοιχογραφίες και τα ψηφιδωτά της Αγίας Σοφίας στην Τραπεζούντα, προκειμένου να λειτουργήσει ο ναός ως τέμενος.

Πηγή Δημοκρατία

Το πραγματικό σχέδιο της Τουρκίας για την "Ανεξάρτητη Θράκη"

Ο κίνδυνος που απειλεί την Ελληνική Θράκη

Που στοχεύει η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας

Η "Ανεξάρτητη Θράκη", ενεργειακός δρόμος τεράστιας σημασίας

Οι ένοχοι δεν βρίσκονται μόνο στην εκάστοτε κυβέρνηση

Η Θράκη, η Ελληνική Θράκη, είναι μία γνωστή ακριτική περιοχή της Ελλάδας, η οποία εδώ και δεκαετίες έχει στοχοποιηθεί από την τουρκική εξωτερική πολιτική, η οποία σταθερά και μέσω συγκεκριμένων «εργαλείων» (διπλωματικών, οικονομικών και μυστικών υπηρεσιών) αμφισβητείται (στην αρχή του εγχειρήματος έμμεσα και στη συνέχεια άμεσα) ως προς την Ελληνικότητά της.

Η γεωπολιτική θέση της Θράκης

Η θέση της Ελληνικής Θράκης, την καθιστά ιδιαίτερα σημαντική στον γεωπολιτικό χάρτη ο οποίος κατά τα τελευταία χρόνια δέχεται ισχυρές πιέσεις προκειμένου να τροποποιηθεί.

Δεν είναι μόνο ο ορυκτός μεταλλευτικός και ενεργειακός πλούτος (πολύτιμα ορυκτά όπως ο χρυσός, ζεόλιθος, κ.α., αλλά και ενεργειακά κοιτάσματα υδρογονανθράκων στις περιοχές Μπάμπουρα –νοτιο-ανατολικά της Θάσου και Ζουράφας –ανατολικά της Σαμοθράκης- για τα οποία η Τουρκία έχει εκδηλώσει σαφές και έμπρακτο ενδιαφέρον), που έχει καταστήσει στόχο της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής την ευαίσθητη εθνικά περιοχή της Ελληνικής Θράκης. 

Ο μεγάλος πλούτος, της Θράκης βρίσκεται στην γεωγραφική της θέση, η οποία αποτελεί ενεργειακό δρόμο, αφού όλοι οι αγωγοί ενέργειας πρόκειται να περάσουν από το εδάφός της. Και αυτή ακριβώς η «ιδιαιτερότητά» της την καθιστά στόχο μεγαλύτερων σχεδίων, εκείνων που θέλουν να έχουν πρόσβαση (άρα και έμμεσο ή άμεσο έλεγχο) αυτών των ενεργειακών αγωγών. Και αυτή η διέλευση των αγωγών από την Θράκη την καθιστά χώρο υψηλού ενδιαφέροντος για την ανάπτυξη βιομηχανικών ζωνών, στις οποίες θα προσφέρεται πρόσβαση στην ενέργεια με πολύ χαμηλό κόστος, παράγοντας ο οποίος μειώνει σημαντικότατα το κόστος παραγωγής και παράλληλα αυξάνει κατακόρυφα την ανταγωνιστικότητα των παραγόμενων προϊόντων.

Η πολιτική της Τουρκίας

Η Τουρκία, από την πλευρά της, η οποία βρίσκεται σε σπουδαιότατο γεωπολιτικά χώρο, λόγω της εγγύτητάς της σε χώρος μείζονος γεωπολιτικού, γεωοικονομικού και γεωστρατηγικού ενδιαφέροντος ( πλησίον του βασικού αντιπάλου της Δύσης, δηλαδή στην Ρωσία, αλλά και στις ενεργειακές πηγές των χωρών της Ανατολής, αλλά και χώρα διέλευσης ενεργειακών αγωγών), είναι μία χώρα -η οποία μετά την βασική της επιλογή να τοποθετηθεί στον δυτικό άξονα- λειτουργεί ως ρυθμιστής της ευρύτερης περιοχής, αλλά άγεται και φέρεται από εκείνες της δυνάμεις της Δύσης, οι οποίες μέχρι και σήμερα έχουν επενδύσει στην ύπαρξη της Τουρκίας και, όπως είναι φυσικό επόμενο, έχουν φροντίσει να εξασφαλίσουν την σταθερή της (έως αδιάλλακτη) θέση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής η οποία κινείται αποκλειστικά στον άξονα εξυπηρέτησης των συμφερόντων συγκεκριμένων γεωπολιτικών παικτών (ΗΠΑ, Μ. Βρετανία).

Έτσι, η Τουρκία, έχει κατορθώσει να εγκολπώσει τα δικά της συμφέροντα (ή ένα σημαντικό μέρος αυτών) στην γεωπολιτική πολιτική των ισχυρών της «συμμάχων», κατορθώνοντας έτσι να ασκεί σταθερά αξιώσεις εις βάρος όλων σχεδόν των γειτνιαζόντων με αυτήν χωρών.

Κινούμενη μέσα σε αυτά ακριβώς τα πλαίσια, η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο, κατέσφαξε επί σειράς δεκαετιών τους Κούρδους, συμμετείχε στην διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, δημιούργησε πυλώνες εξυπηρέτησης των δυτικών γεωπολιτικών συμφερόντων αλλά και των δικών της σχεδιασμών μίας ισχυρής σύγχρονης Τουρκίας, στην οποία ο σημερινός πρωθυπουργός της Ταγίπ Ερντογάν επιχείρησε να προσδώσει τα χαρακτηριστικά της «Οθωμανικής Αυτοκρατορίας».

Στην περίπτωση της Ελλάδας, η Τουρκία έχει επιλέξει την πολιτική των πολιτικών – διπλωματικών προκλήσεων, των αμφισβητήσεων, των κανονιοφόρων και των παραβιάσεων και της δημιουργίας «γκρίζων ζωνών» (τόσο σε θαλάσσιο όσο και σε χερσαίο χώρο). Η τουρκική εξωτερική πολιτική στηρίζεται στην φοβικότητα, την ανικανότητα, την άγνοια ή τον ερασιτεχνισμό της Ελληνικής πλευράς, αλλά και στις δυτικές προτροπές προς τους Έλληνες πολιτικούς στο να ακολουθήσουν μία πολιτική χαμηλών τόνων, συζητήσεων και συνδιαλλαγών, προκειμένου να μην οξυνθούν τα πνεύματα μεταξύ των δύο πλευρών. Έτσι, έγινε κατορθωτό η Τουρκία να δημιουργεί αυτάρεσκα μονομερή ζητήματα, στα οποία η ελληνική πολιτική (όντας υποχωρητική) παρά την ισχύ Διεθνών Συμφωνιών αλλά και δικαιωμάτων που προκύπτουν από το Διεθνές Δίκαιο, έχει επιλέξει είτε να μην απαντά είτε να τα συζητά μέσα στα πλαίσια μίας εικαζόμενης Ελληνοτουρκικής φιλίας…, η οποία «αναπτύσσεται» με σταθερές απαιτήσεις της Τουρκίας εις βάρος της Ελλάδας!

Η εξωτερική αυτή πολιτική της Τουρκίας έχει ένα μοτίβο, που όμως αναπτύσσεται αναλόγως των προβαλλόμενων αντιστάσεων της Ελληνικής πλευράς, αλλά και ταυτόχρονης μεταβολής των γεωπολιτικών κινήσεων και στοχεύσεων που γίνονται στη διεθνή σκακιέρα από τις χώρες της Δύσης.

Έτσι, η Τουρκία έχει ανοίξει μία «ομπρέλα» θεμάτων απέναντι στην Ελλάδα (Ελληνική Θράκη, νησιά ανατολικού Αιγαίου, νοτιο-ανατολικό Αιγαίο και ΑΟΖ), ενώ ταυτόχρονα -και εκμεταλλευόμενη στο μέγιστο το Ισλάμ- έχει προχωρήσει σε μία σημαντική διείσδυση στον χώρο των Βαλκανίων, μέσω γηγενών μουσουλμανικών πληθυσμών, τους οποίους έχει κατορθώσει να ονομάσει «τουρκικούς», εκμεταλλευόμενη τα δυτικά συμφέροντα που επιβάλλονται στα Βαλκάνια με την κλασσική μέθοδο του «διαίρει και βασίλευε». Μέσα από αυτή την διείσδυση, η Τουρκία έχει κατορθώσει –έστω και προσωρινά- να δημιουργήσει ένα «ισλαμικό τόξο», που πολλοί το αντιμετωπίζουν ως τουρκική στρατιωτική απειλή κατά της Ελλάδας, παραβλέποντας τους μακρόπνοους σχεδιασμούς της Δύσης για τις ενεργειακές οδούς από την Ανατολή προς την Ευρώπη. Και η Τουρκία εργάζεται συστηματικά για να εξασφαλίσει (με δική της έμμεση επικυριαρχία σε αυτές τις περιοχές) αυτές τις ενεργειακές οδούς, μέσω των οποίων σκοπεύει να αναλάβει τον ρόλο «διαχείρισης θεμάτων» στον ειδικό αυτό χώρο των Βαλκανίων. Το ευαίσθητο σημείο στην συγκεκριμένη εφαρμογή αυτής της εφαρμοζόμενης πολιτικής από την πλευρά της Τουρκίας, είναι το ότι η «συνεργασία» των συγκεκριμένων περιοχών των Βαλκανίων, στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στην ροή χρήματος από την Τουρκία (αλλά και από διάφορες ΜΚΟ που ανήκουν κυρίως στον Σόρος) προς αυτές. Κι έτσι απαντάται το γιατί κάποιοι έχουν επιλέξει πέρα από την διαίρεση και την «σπορά αντιθέσεων» και την επιβολή φτώχειας στους λαούς της Βαλκανικής.

Αν παρατηρήσουμε την «πορεία» των τουρκικών αισθητών παρεμβάσεων στα Βαλκάνια, διαπιστώνουμε την ύπαρξη μίας ευρείας «λωρίδος» γης, η οποία ξεκινάει από την Θράκη (Ελληνικό τμήμα και Βουλγαρικό τμήμα, νότια Βουλγαρία), εκτείνεται στην περιοχή της ΠΓΔΜ (Σκόπια) και ανεβαίνει ελαφρώς (αποφεύγοντας την Βόρεια Ήπειρο, όπου υπάρχει η Ελληνική μειονότητα) μέσα στην Αλβανία, για να καταλήξει στην Αδριατική Θάλασσα. Αυτή είναι η εναλλακτική πορεία εξασφάλισης συνεχούς ροής ενέργειας από την Ανατολή προς την Ευρώπη.

Η γεωπολιτική θέση της Θράκης και οι πραγματικές στοχεύσεις της Τουρκίας

Στην σταθερή τουρκική εξωτερική (και επιπλέον «αλυτρωτική») πολιτική της Τουρκίας, βρίσκεται σταθερά και με συνεχή ποσοτική και ποιοτική αύξηση των τουρκικών «χειρουργικών» παρεμβάσεων, η Ελληνική Θράκη αποτελεί μία «σταθερά», που τα τελευταία χρόνια φαίνεται πως τροποποιήθηκε ως προς τις στοχεύσεις των τουρκικών «κέντρων σκέψης».

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που σήμερα πιστεύουν ότι η Θράκη αποτελεί σοβαρό στόχο για εισβολή τουρκικού στρατού. Οι λόγοι για τους οποίους κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν να υλοποιηθεί από την τουρκική πλευρά, είναι πολλοί, αλλά ανάμεσά τους κυριαρχούν δύο πανίσχυροι: Η ύπαρξη ενός αδιαπέραστου ελληνικού συστήματος άμυνας επί του Έβρου, αλλά ο κύριος αποτρεπτικός παράγοντας η συμμετοχή της Ελλάδας και της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ. Το μόνο που μπορεί να κάνει η Τουρκία, είναι να προκαλεί, τόσο στην Θράκη (στρατιωτικά στα σύνορα και πολιτικά με την «τουρκική μειονότητα» στην ενδοχώρα της Θράκης), όσο και στο Αιγαίο, ευελπιστώντας στην κάκιστη ροή πληροφοριών από την ελληνική πλευρά (σε επίπεδο μυστικών υπηρεσιών), στην ταυτόχρονη δημιουργία νευρικότητας και σε κάποιο ταυτόχρονο σημαντικό στρατηγικό λάθος του Ελληνικού Πενταγώνου το οποίο θα σπεύσει να εκμεταλλευτεί, συνεπικουρούμενη από μία κακή πολιτική ηγεσία στην Ελλάδα. Γνωρίζοντας πως ο συνδυασμός αυτών των παραγόντων και η χρονική τους σύμπτωση είναι σχεδόν απίθανη, η Τουρκία ασκεί την πολιτική των πιέσεων, ευελπιστώντας σε λάθη (ενεργειών ή παραλείψεων) της πολιτικής ηγεσίας της Ελλάδας τα οποία τρέχει σε κάθε περίπτωση να εκμεταλλευθεί.

Απόπειρες γεωπολιτικής τρομοκράτησης και πολιτικής χειραγώγησης εις βάρος των συμφερόντων της Ελλάδας

Προσφάτως, κάποιοι επιχείρησαν να συγκρίνουν την Θράκη και την Ουκρανία, μέσα σε μία άτυπη προσπάθεια δημιουργίας αντι-ρωσικού κλίματος στην Ελλάδα. Στην προσπάθειά τους αυτή ενέπλεξαν –κάκιστα- και την Κύπρο, προκειμένου να δαιμονοποιήσουν την ρωσική «εισβολή» στην Κριμαία, συγκρίνοντάς την με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

Αρχικά, στην Ουκρανία, υπήρξε προδοσία προς την νόμιμη κυβέρνηση (νόμιμη είναι όποια κυβέρνηση εκλέγεται, άσχετα αν προχωρεί σε παράνομες αποφάσεις), η οποία σχεδιάστηκε, οργανώθηκε από μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, της Γερμανίας και της Τουρκίας και υλοποιήθηκε από τους ναζιστές της Ουκρανίας, οι οποίοι «επιχορηγήθηκαν» με 5 δις. Δολάρια.

Η περίπτωση της Κύπρου, η οποία ήταν ένα ανεξάρτητο κυρίαρχο κράτος, υπήρξε εισβολή από μία εγγυήτρια -της ακεραιότητάς του- δύναμη, (η οποία ενώ καταδικάστηκε διεθνώς, δεν τιμωρήθηκε ποτέ και σήμερα μέσα από μία δεύτερη πολιτική προδοσία νομιμοποιεί τα εγκλήματά της) ήταν επίσης μία προδοσία, τόσο από την τότε ελληνική κυβέρνηση όσο και από παράγοντες της Κύπρου, της οποίας το αντίτιμο θα γνωρίσουμε μόνο όταν ανοίξει και δημοσιοποιηθεί ο σφραγισμένος φάκελος της Κύπρου.

Εάν κάποιοι υπονοούν ότι η Ελληνική Θράκη κινδυνεύει σήμερα από εισβολή, ή από κάποια «έκρηξη» των μουσουλμάνων της περιοχής, η οποία δεν θα μπορέσει να ελεγχθεί, τότε ουσιαστικά ισχυρίζονται ότι στην Ελληνική Θράκη δεν λειτουργούν οι κρατικές υπηρεσίες, δεν λειτουργούν οι θεσμικοί φορείς, δεν υπάρχει καμία γνώση και πληροφόρηση για τις δράσεις των μηχανισμών που έχει δημιουργήσει και λειτουργεί η Τουρκία στην περιοχή, με αποτέλεσμα η Θράκη να προδοθεί και να μεταβληθεί σε χώρο σύγκρουσης και βίας των μουσουλμάνων έναντι του Ελληνικού κράτους, το οποίο δεν θα κατορθώσει να αντιμετωπίσει επαρκώς με αποτέλεσμα να αποκοπεί η Θράκη από την Ελληνική Επικράτεια. Πέρα από το τρομοκρατικό σενάριο, το οποίο δεν έχει καμία βάση λογικής, καλό θα είναι όσοι ισχυρίζονται κάτι τέτοιο, να έχουν το θάρρος να βρεθούν ενώπιον των ευθυνών τους, και να τολμήσουν να ολοκληρώσουν την ροή της σκέψης τους, κατονομάζοντας εκείνους που θα προδώσουν την Θράκη (οι ισχυρισμοί τους θα πρέπει να στηρίζονται σε διασταυρωμένες πληροφορίες τις οποίες οφείλουν να γνωστοποιήσουν πλήρως είτε στις ειδικές κρατικές υπηρεσίες είτε στον Ελληνικό λαό), δηλαδή την παραπαίουσα πολιτικά ελληνική κυβέρνηση, η οποία σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελε να βρεθεί σε έναν εθνικό κυκεώνα, με ευθύνες που θα την οδηγούσαν σύσσωμη έναντι σοβαρότατων κατηγοριών, περί εθνικής προδοσίας.

Δημιουργία «Ανεξάρτητης Θράκης»

Η Τουρκία, δεν έχει σκοπό να «παρέμβει» με τους παρακρατικούς της μηχανισμούς στην Ελληνική Θράκη. Στόχος της Τουρκίας είναι να δημιουργήσει μείζον θέμα, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Βουλγαρία, μέσω του οποίου θα μπορέσει να εξασφαλίσει την ολοκλήρωση του ενεργειακού διαδρόμου που επιθυμούν οι δυτικοί της προστάτες.

Αυτός ο εναλλακτικός διάδρομος (αυτή τη στιγμή η βόρεια Ελλάδα θεωρείται ως πρώτη λύση διέλευσης των διηπειρωτικών αγωγών ενέργειας), που απαιτείται προκειμένου να εξασφαλισθεί η απρόσκοπτη ενεργειακή τροφοδότηση της Ευρώπης (από αμερικανικές πηγές ενέργειας στην Ανατολή), μπορεί να υλοποιηθεί μόνον εάν υπάρξει ένα «ανεξάρτητο κράτος» (τύπου Βοσνίας), χωρίς οικονομική επιφάνεια, άμεσα εξαρτώμενο από κάποιους ισχυρούς προστάτες που θα διασφαλίζουν την συνέχιση της ύπαρξής του.

Στη νότια Βουλγαρία, τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται η τουρκική εξωτερική πολιτική, με περισσότερη ένταση από ότι συμβαίνει στην Ελληνική Θράκη. Μάλιστα, εκμεταλλευόμενη την μεγάλη φτώχεια, των γηγενών μουσουλμάνων, έχει κατορθωθεί από την πλευρά της Τουρκίας, η δημιουργία σχετικά μεγάλων γεωγραφικών θυλάκων όπου κατοικούν αποκλειστικά τουρκόφρονες μουσουλμάνοι, οι οποίοι μετέχουν και στην πολιτική της Βουλγαρίας, με ένα συγκεκριμένο πολιτικό κόμμα.

Εσχάτως, η Τουρκία κατόρθωσε να δημιουργήσει ένα δεύτερο «κεντρί» στην Βουλγαρία (η οποία βρίσκεται υπό την άμεση επιρροή της Δύσης, και διαθέτει στρατιωτική βάση στο ΝΑΤΟ), με την δημιουργία ενός κόμματος Πομάκων, το οποίο πρωτοπαρουσιάστηκε στο Βουλγαρικό Γκίρτζαλι, έδρα των σκληροπυρηνικών τουρκοφρόνων της νότιας Βουλγαρίας, προσφέροντας έτσι ιδιαίτερα χρήσιμους -αν και λίαν επικίνδυνους- συνειρμούς. Κι ενώ το μουσουλμανικό κόμμα στοχεύει καθαρά στο εσωτερικό της Βουλγαρίας, το «Πομακικό κόμμα» είναι σαφές πως στοχεύει και πέρα από τα νότια σύνορά της, μέσα στην Ελλάδα, προκειμένου να εξασφαλίσει έναν μεγαλύτερο γεωγραφικά ενιαίο χώρο, μία ογκωδέστερη (έστω και τύποις) κρίσιμη ανθρώπινη μάζα, όπου το κόμμα αυτό θα εμφανιστεί να βρίσκει την δική του έκφραση, στηριζόμενο κυρίως στην ύπαρξη θυλάκων τουρκοφρόνων (Κένταυρος, Εχίνος κ.α.) που ζούνε στα ορεινά της Ελληνικής Θράκης.

Η "Ανεξάρτητη Θράκη" όπως θέλει να την κάνει σήμερα η Τουρκία. Τμήμα της Ελληνικής Θράκης (ορεινά τμήματα του όγκου της Ροδόπης που βρίσκονται εντός της Ελλάδας,είναι με σκούρο πράσινο χρώμα, ενώ η νότια Βουλγαρία σχεδόν ολόκληρη συμπεριλαμβάνεται στο "ανεξάρτητο κράτος" και τέλος το νοτιο-ανατολικό τμήμα της ΠΓΔΜ (Σκόπια) στο οποίο κατοικούν Βουλγαρικής καταγωγής, μεν, τουρκόφρονες Πομάκοι. Η σύνδεση με την Αδριατική ακολουθεί μέσα από "φίλια εδάφη" στο αλβανόφωνο τμήμα της ΠΓΔΜ και φυσικά μέσα από την Αλβανία και το σκληροπυρηνικό μουσουλμανικό της τμήμα. Είναι η εναλλακτική πρόταση της Άγκυρας για έναν παράλληλο δρόμο αγωγών ενέργειας

Εάν επιχειρήσουμε να χαράξουμε στον χάρτη την περιοχή που δημιουργεί μία τέτοια «σύζευξη» μουσουλμάνων και Πομάκων (υπό τον απόλυτο έλεγχο της Τουρκίας), τότε διαπιστώνουμε πως δημιουργείται ο επιθυμητός «διάδρομος» που θα προσφέρει η Τουρκία στους ισχυρούς της Δύσης (και φυσικά στον ευρωπαίο εκπρόσωπό τους, την Γερμανία) ως εναλλακτικό ασφαλές ενεργειακό δρόμο προς την Ευρώπη. Έτσι, ενώ η Τουρκία αρχικά εργάστηκε μέσα στα πλαίσια μίας επέκτασής της στα Βαλκάνια (με σαφή διαλυτικά χαρακτηριστικά στους τόπους όπου λειτούργησαν οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες), γρήγορα προσαρμόστηκε στα νέα δεδομένα των γεωπολιτικών ανακατατάξεων και έτρεξε να προλάβει για να κάνει τη δική της "προσφορά", με τα σχετικά, φυσικά, ανταλλάγματα.

Αυτός είναι ο ορατός κίνδυνος για την Ελληνική Θράκη του σήμερα. Η οποία είτε θα λειτουργήσει ως μοχλός άσκησης πίεσης προς την Ελλάδα για πιθανές απαιτήσεις της Τουρκίας εις βάρος της Ελλάδας, είτε θα απειληθεί με μερική (υπό συνθήκες και ελαφρώς διευρυμένη) απώλεια του γεωγραφικού της χώρου (απώλεια Ελληνικού εδάφους), προκειμένου να δημιουργηθεί ένα μουσουλμανικό κράτος υπό την σκέπη – προστασία και εγγύηση της Τουρκίας (δηλαδή των άμεσα ενδιαφερόμενων ισχυρών δυτικών χωρών).

Ποιος φταίει για όσα συμβαίνουν… Ποια είναι η λύση

Παρ’ όλα αυτά, κυριαρχεί η αίσθηση πως η Τουρκία και η εφαρμοζόμενη πολιτική της είναι το πρόβλημα της Ελλάδας. Αυτή είναι λάθος «αίσθηση» των τεκταινομένων. Η Τουρκία είναι ένας εγνωσμένος αντίπαλος, του οποίου τους στόχους, τον τρόπο λειτουργίας, τους μηχανισμούς και τις εναλλακτικές του κινήσεις ήδη (επειδή έχουμε πολύ καλές υπηρεσίες πληροφοριών, ιδιαίτερα στη Θράκη) έχουμε καταγεγραμμένες και γνωρίζουμε σε άριστο βαθμό. Και, αντίπαλος που είναι γνωστός, είναι, σε κάθε περίπτωση αντιμετωπίσιμος, αν όχι προβλέψιμος...

Το πρόβλημα που έχει η Ελλάδα, όχι μόνο στην περίπτωση της Θράκης, αλλά και στην περίπτωση της Φλώρινας, της Ηπείρου, των ακριτικών νησιών του ανατολικού Αιγαίου και των Δωδεκανήσων (με αιχμή το Καστελλόριζο και τον ορισμό της Ελληνικής πλουσιότατης ενεργειακά ΑΟΖ που προκύπτει από αυτό), εστιάζεται στην κεντρική πολιτική κομμάτων, αλλά και στους κατά περιοχές κομματάρχες που φτάνουν στο σημείο να συνδιαλέγονται με "εκπροσώπους" επιθετικά κινούμενων προς την Ελλάδα χωρών, προκειμένου να εξασφαλίσουν την ό,ποια παροδική τοπική κομματική ισχύ, εις βάρος των εθνικών συμφερόντων, τα οποία -έχει σχεδόν αποδειχθεί- σχεδόν στο σύνολό τους έχουν τοποθετήσει στην κορυφή των λειτουργιών τους την διαιώνιση της ύπαρξής τους, ακόμη και εις βάρος των συμφερόντων της χώρας... 

Το πρόβλημα, λοιπόν, εστιάζεται στις πολιτικές αποφάσεις, αλλά και στην θέληση ή και ικανότητα στήριξής τους διαχρονικά, από τους εκάστοτε κυβερνώντες την Ελλάδα. Η έλλειψη πολιτικής βούλησης και ταυτόχρονα ενός μακροπρόθεσμου εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού, τον οποίο θα είναι υποχρεωμένες να ακολουθούν όλες οι κυβερνήσεις που θα υπάρξουν, μέσα από τον οποίο θα εξασφαλίζεται η εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία, οι απαράβατες καθ’ οιονδήποτε τρόπο κόκκινες γραμμές στις οποίες δεν θα επιτρέπεται καν να πλησιάζουν –πόσω δε μάλλον να συζητούν- οι πολιτικοί ηγέτες, καθώς και τα σύνολο των εθνικών δικαίων και συμφερόντων όπως αυτά προκύπτουν μέσα από διεθνείς συνθήκες αλλά και το Διεθνές Δίκαιο.

Επίσης, στα συμβαίνοντα στην Ελληνική Θράκη –και όχι μόνο- τα οποία σχετίζονται με άκρως ευαίσθητα εθνικά θέματα, μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρει η δημοσιογραφική ελίτ της Ελλάδας, οι μεγαλο-καναλάρχες και οι εκδότες, είτε στον ηλεκτρονικό είτε στον έντυπο τύπο, καθώς και στα τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης, οι οποίοι δρουν απαξιωτικά και επιλέγουν συστηματικά να κρύβουν «κάτω από το χαλί» την σκληρή έως τραγική πραγματικότητα που βιώνει σήμερα ο ελληνισμός και η οποία απειλεί εμμέσως πλην σαφώς με περαιτέρω απώλεια εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και –ενδεχομένως- με μείωση του γεωγραφικού χώρου της Ελλάδας. Η ένοχη αυτή σιωπή, που προτιμά να εμφανίζει την ακριτική Ελληνική Θράκη ως μία περιοχή με έντονα στοιχεία "φολκλόρ» και πολυπολιτισμού, με ανατολίτικα παζάρια, με μιναρέδες και με περιπατητικούς και ορειβατικούς συλλόγους και άλλες πολιτισμικές και πολιτιστικές δραστηριότητες, δυστυχώς απέχει παρασάγγας από την σκληρή αλήθεια και τα προβλήματα της περιοχής που στοιβάζονται περιμένοντας την επίλυσή τους. Η μη ενημέρωση του μεγάλου μέρους των Ελλήνων, αποτελεί εγκληματική ενέργεια εις βάρος των εθνικών συμφερόντων, η οποία προφανέστατα ανταλλάσσεται στο «ταμείο» με κρατικές επιχορηγήσεις εκατομμυρίων.

Οι εξαιρέσεις που ευτυχώς υπάρχουν, από συνειδητούς δημοσιογράφους που ενδιαφέρονται για την αλήθεια αλλά και για την υστεροφημία τους, δυστυχώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα της «ομερτά» που έχει επιβληθεί για τα εθνικά θέματα, τα οποία ενώ θα έπρεπε να αποτελούν κυρίαρχα θέματα σε ουσιαστικές συζητήσεις επί της πραγματικής ενημέρωσης των πολιτών. Και σε αυτές τις εξαιρέσεις, δυστυχώς, στηρίζεται σήμερα η Θράκη. Εξαιρέσεις που περιλαμβάνουν ευαίσθητους και πλήρως συνειδητοποιημένους κρατικούς υπαλλήλους, διπλωμάτες (πρώην και νυν), αλλά και μερικούς "τρελούς" που έχουν συνειδητοποιήσει πως η Ελλάδα δεν έχει αχανείς εκτάσεις για να διαθέσει στον ό,ποιο ενδιαφερόμενο, παρά είναι καταδικασμένη να υπερασπιστεί και την τελευταία πέτρα γης, πληρώνοντας διαχρονικά αυτή την γη με ποταμούς αίματος, προκειμένου σήμερα η Ελλάδα να μπορεί να αισθάνεται ως εγγυητής και υπέρμαχος των αυτονόητων ανθρώπινων δικαιωμάτων των πολιτών της.

Δυστυχώς, η Ελληνική Θράκη σήμερα βρίσκεται σε καθεστώς μίας άτυπης συγκυριαρχίας με την Άγκυρα, αφού διαπιστώνεται πως –για άγνωστους λόγους- το ελληνικό κράτος αποχωρεί, προφασιζόμενο εσχάτως και οικονομικούς λόγους…

Στην Ελληνική Θράκη σήμερα, δυστυχώς παίζονται παιχνίδια από ελληνικά πολιτικά κόμματα, τα οποία αντιμετωπίζουν την ακριτική αυτή περιοχή σαν πεδίο κομματικής αντιπαράθεσης και ενός μεταξύ τους αγώνα εξασφάλισης ψήφων από την σχετική δεξαμενή που προσφέρει το τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής…

Ναι, η Ελληνική Θράκη σήμερα είναι ο χώρος όπου βρίσκεται και λειτουργεί ο μίτος της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, ελέω της ανύπαρκτης έως και επικίνδυνης ασκούμενης πολιτικής των κυβερνώντων εξ Αθηνών…

Αυτή ακριβώς η Ελληνική Θράκη, κραυγάζει μαζί με την Φλώρινα, την Ήπειρο, με τα ακριτικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου και των Δωδεκανήσων, ζητώντας τα αυτονόητα και την επί της ουσίας προστασία της ελληνικής κυβέρνησης.

Εν όψει των επικείμενων γεωπολιτικών αλλαγών, οι οποίες αναμένεται να είναι συνταρακτικές και ενδεχομένως ανατρεπτικές και με τις νέες συμμαχίες που αναπτύσσονται, η Ελλάδα οφείλει όχι μόνο να σταθεί απέναντι σε εκείνους που επιβουλεύονται την εθνική της κυριαρχία και την γεωγραφική της ακεραιότητα, αλλά και σε εκείνους που συνεργάζονται με τους ισχυρούς προς τη κατεύθυνση υλοποίησης γεωπολιτικών, γεωοικονομικών και γεωστρατηγικών σχεδιασμών στους οποίους η ελληνική πολιτική ελίτ δείχνει να μην επιθυμεί να συμμετάσχει προστατεύοντας τον ελληνικό ζωτικό χώρο, που έχει καταστεί απολύτως σαφές ότι έχει στοχοποιηθεί από συμφέροντα συγκεκριμένων συμμάχων…

Εάν η κυβέρνηση και η πολιτική ζωή της χώρας δεν σταθεί ικανή να κρατήσει όρθια την Ελλάδα στις ήδη συμβαίνουσες γεωπολιτικές ανακατατάξεις, τότε, δυστυχώς, η Ελλάδα θα βρεθεί αντιμέτωπη με το φάσμα ακόμη και κάποιου είδους καντονοποίησής (τεμαχισμού) της…, ελέω ΑΟΖ και ΕΟΖ… Η σημερινή χρονική συγκυρία απαιτεί υπεύθυνη, συγκροτημένη και ουσιαστική πολιτική, προκειμένου να μην αρχίσουν κάποιοι να «πέφτουν από τα σύννεφα» ή άλλοι να παριστάνουν τους έκπληκτους με τις εξελίξεις που είτε δεν γνώριζαν είτε δεν «πρόλαβαν» να αντιμετωπίσουν.

Κωνσταντίνος

Πηγή "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"

Η αντιγραφή αυτού του άρθρου επιτρέπεται μόνο εάν υπάρξει έγγραφη άδεια από τον συντάκτη του ή από τον διαχειριστή του ιστολογίου "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους"!

Το Βερολίνο τινάζει την Αθήνα στον αέρα

Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος 

Ήταν ένα μείγμα φτηνού σαρκασμού και, θα μπορούσε τελικά κανείς να πει, σχεδόν εμμονικού πλέον μίσους:

«Η Ελλάδα μας απασχόλησε πάρα πολύ στο τελευταίο Eurogroup. Μελετήσαμε την ενδιάμεση έκθεση της Τρόικας και διαπιστώσαμε ότι η Ελλάδα δεν έχει εκπληρωσει όσα έχουν συμφωνηθεί. Γνωρίζω οτι δεν είναι απλά τα πράγματα στην Ελλάδα. Αλλά η Ελλάδα πρέπει να εκπληρώσει όσα συμφωνήθηκαν, αλλιώς δεν θα εκταμιευθεί η δόση. Μην ανησυχείτε, δεν πρόκειται να δώσουμε οικονομική βοήθεια με το ζόρι εάν κάποιος δεν την θέλει».

Αυτές ήταν οι χθεσινές δηλώσεις του γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγανγκ Σόιμπλε, του ανθρώπου που αυτοκλήτως έχει δηλώσει πόσο πολύ τον θαυμάζει ο έλληνας ομόλογός του Γιάννης Στουρνάρας.

 Το Βερολίνο τινάζει στον αέρα την Αθήνα. Λιγες εβδομάδες πριν από τις διπλές εκλογές, ο Σόιμπλε δίνει τον τόνο μίας ακατανόητης με λογικούς όρους επιμονής να σπρώξει τη χώρα προς την κυβερνητική κρίση. Σα να θέλει να κάνει ζημιά. Και μάλιστα που; Στην κυβέρνηση Σαμαρά η οποία τον τελευταίο ενάμιση χρόνο πορεύτηκε δυστυχώς με γνώμονα την πλήρη και απόλυτη υποταγή στις βουλήσεις του Βερολίνου.

 Τώρα όμως, στην πραγματικότητα, οι Γερμανοί πετούν αυτή την κυβέρνηση σαν στημένη λεμονόκουπα: της απαγορεύουν να διαθέσει κάτι από το όποιο (λέει ότι έχει) πρωτογενές πλεόνασμα, της φέρνουν μπροστά διαρκώς την απειλή νέων μέτρων, νέων απολύσεων, θεμάτων που δεν κλείνουν με τίποτα. Με δύο λέξεις, την οδηγούν με ταχύτητα στο τέλος της.

 Εκτός κι αν ο Σαμαράς αποφασίσει, έστω και τώρα, να τους βάλει ένα φρένο και να πάρει την ευθύνη γι αυτό. Να αγνοήσει επιτέλους τις εντολές τους και να μην υπακούσει άλλο.

Όμως, κάτι τέτοιο, πλέον, μοίαζει σχεδόν αδύνατον. Και έτσι, η κυβέρνηση θα πάει στις διπλές εκλογές όχι με το πλεόνασμα, την επιστροφή δήθεν στην ανάπτυξη και τα παραμύθια περί succes story, αλλά με το γερμανικό πιστόλι στον κρόταφο, όπου θα έρθει και το τέλος της.

 Αλλά το κύριο ερώτημα για την Ελλάδα δεν είναι το γιατί αφήνουν πια οι γερμανοί τους ανθρώπους αυτούς στην τύχη τους – αυτό, για όποιον αντιλαμβάνεται τις αληθείς συντεταγμένες της γερμανικής πολιτικής, ήταν ασφαλώς δεδομένο ότι θα συνέβαινε.

 Το κύριο ερώτημα είναι αν αυτό αφορά μόνον την κυβέρνηση ή και τη χώρα. Αν δηλαδή πίσω από τον παραλογισμό και την ακαμψία θανάτου που επιβάλλουν, βρίσκεται κάτι πιο στρατηγικό, όπως είναι η επανάκαμψη του σεναρίου της εξόδου της Ελλάδας από το κοινό νόμισμα μετά από τις Ευρωεκλογές.

 Πολλοί μπορεί να το θεωρούν αδιανόητο, αλλά, καλύτερα να κρατούν μικρό καλάθι. Γιατί ίσως βολεύει τελικά τους γερμανούς οι οποίοι εισέρχονται τώρα στη φάση της οικοδόμησης της πολιτικής ένωσης της γερμανικής πια Ευρώπης. Και σε αυτή η Ελλάδα, έτσι όπως την κατέστρεψαν δήθεν για να τη “σώσουν”, ίσως να μην χωράει πια. Και να συνιστά απλώς βαρίδι.

Πηγή "Το Βήμα"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Παρέμβαση του ναζί απατεώνα Σόρος, υπέρ Ουκρανίας και Τουρκίας

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Δημοσιογράφος - Συγγραφέας - Τουρκολόγος

Σιγά σιγά αποκαλύπτεται ποιοι βασικοί «παίκτες» κινούν τα νήματα και ποιοι βρίσκονται πίσω από το πραξικόπημα των ειδικά εκπαιδευμένων ενόπλων που ανέτρεψαν την νόμιμη κυβέρνηση του Κιέβου με την καθοδήγηση των ναζιστικών οργανώσεων της δυτικής Ουκρανίας. Εκείνο βέβαια που δεν υπολόγισαν όλοι αυτοί, είναι ότι την Αρκούδα ποτέ δεν την ενοχλείς στην φωλιά της, γι’ αυτό και τώρα αντιμετωπίζουν το μεγάλο αδιέξοδο των προβοκατορικών τους ενεργειών.

Όπως αποκαλύπτει σε ένα αποκαλυπτικό της δημοσίευμα, η τουρκική εφημερίδα Sabah, ο γνωστός Αμερινοουγγροεβαίος μεγιστάνας, Τζωρτζ Σόρος, βρίσκεται πίσω από το πραξικόπημα του Κιέβου και την εγκαθίδρυση της παράνομης φιλοναζιστικής κυβέρνησης.

Ευρισκόμενος στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κατά τη παρουσίαση ενός βιβλίου για την Ενωμένη Ευρώπη, ο Σόρος απαντώντας σε ερώτηση Τούρκου δημοσιογράφου του πρακτορείου ειδήσεων, Anadolu haberajansı, αποκάλυψε ότι στηρίζει με όλα τα μέσα που διαθέτει την νέα κυβέρνηση του Κιέβου.

Κάλεσε δε απροκάλυπτα τις ευρωπαϊκές χώρες και τις ΗΠΑ να επέμβουν άμεσα για να κρατήσουν το φιλοναζιστικό καθεστώς της Ουκρανίας στην εξουσία.

Μάλιστα πρόσθεσε ότι δεν φτάνουν μόνο να επιβληθούν σκληρές οικονομικές κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας, αλλά παράλληλα πρέπει να δοθεί μια πολύ μεγάλη οικονομική βοήθεια στην νέα ουκρανική κυβέρνηση για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τα καυτά οικονομικά προβλήματα που υπάρχουν μετά την ανατροπή της φιλορωσικής κυβέρνησης.

Για τον λόγο αυτό, ο μεγάλος αυτός οικονομικός «φωστήρας», πρότεινε στην Ευρωπαϊκή Ένωση την δημιουργία ενός νέου σχεδίου Μάρσαλ ειδικά για την Ουκρανία, έτσι ώστε η χώρα να αποδεσμευτεί πλήρως από την ρωσική οικονομική εξάρτηση.

Στο θέμα αυτό σημαντικό ρόλο, σύμφωνα με τον Σόρος, πρέπει να παίξει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που διαθέτει όλα τα μέσα για να σώσει την ουκρανική οικονομία από την πλήρη κατάρρευση. Προχωρώντας δε σε αυτό το καυτό θέμα, τόνισε πως παράλληλα θα πρέπει να προστατευτούν άμεσα και οι χώρες Μολδαβία και Γεωργία, που είναι στο στόχαστρο της ρωσικής επιθετικότητας μετά τη Ουκρανία.

Για το λόγο αυτό θα πρέπει να υπάρξει άμεση στρατιωτική συνεργασία με την Ρουμανία και άλλες γειτονικές χώρες, φίλες και συμμαχικές προς την Δύση, (συμπεριλαμβάνει και την Ελλάδα;) και οι οποίες είναι πρόθυμες να συνεργαστούν με την Ευρωπαϊκή Ένωση για να σταματήσει η ρωσική περικύκλωση της Μαύρης θάλασσας. Οι δυο αυτές χώρες, δηλαδή η Μολδαβία και η Γεωργία, όπως υποστήριξε ο Σόρος, αντιμετωπίζουν ήδη μεγάλη ρωσική πίεση που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με κάθε μέσο.

Όσον αφορά την Τουρκία, άσκησε έντονη κριτική κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης γιατί δεν έχει στηρίξει την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Ούτε λίγο ούτε που κατηγόρησε τους Ευρωπαίους ότι είναι… αχάριστοι προς του Τούρκους και ότι έχουν εξαπατήσει την Τουρκία που τόσα χρόνια την έχουν καταδικάσει να παραμένει στον προθάλαμο της ένταξης της στην Ενωμένη Ευρώπη.

Όλα αυτά βέβαια δεν θα τα μάθετε από τα κατοχικά μνημονιακά ελληνικά ΜΜΕ, που μόνο ενημέρωση δεν κάνουν.