Τὰ σχολεῖα τοῦ Πατροκοσμᾶ καὶ ἡ σημερινὴ ἐκπαίδευση

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός
Δάσκαλος - Κιλκίς

Σ’ ἕνα βιβλίο τοῦ Φάνη Μιχαλόπουλου γιὰ τὸν Ἅγιο Κοσμᾶ, ἀπὸ τὰ πρῶτα ποὺ γράφτηκαν γιὰ τὸν βίο καὶ τὴν πολιτεία του, τὸ 1940, διαβάζουμε στὸν ἐπίλογο: «Ρώτησαν κάποιον 100χρονίτη, εὐσεβῆ γέρο Ἠπειρώτη, ποὺ ξεψυχοῦσε στὸ Γηροκομεῖο τῶν Ἰωαννίνων, τὸ 1872 τί χαράχτηκε βαθύτερα στὴν ψυχή του ἀπ’ ὅσο ἔζησε. Ἀπάντησε ὁ πολιὸς γέροντας: «Ὅταν μικρὸς ἄκουσα τὴ διδαχὴ τοῦ πάτερ Κοσμᾶ καὶ φίλησα τὸ χέρι του».

Μὲ τὸ στόμα του, νομίζω, μιλοῦσε ὅλη ἡ Ρωμηοσύνη, ἐκφραζόταν ἡ εὐγνωμοσύνη τοῦ Γένους στὸν μεγάλο ἐθναπόστολο.

Ἂς μὴν τὸ ξεχνοῦμε αὐτό, τὰ λιοντάρια τοῦ ’21 ἦταν, μὲ τὸν ἕναν ἢ τὸν ἄλλο τρόπο, πνευματικοπαίδια τοῦ Ἁγίου. Ὁ Κατσαντώνης μαρτύρησε ἔχοντας τὸ ὄνομά του στὰ χείλη του. Ὁ καλόγερος Σαμουήλ, ὁ μπουρλοτιέρης τοῦ Σουλίου ὑπῆρξε μαθητής του. Ἀλλὰ καὶ Νεομάρτυρες, τὸ καινὸν καύχημα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, μαθήτευσαν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Δασκάλου τοῦ Γένους, ὅπως ὁ ἐκ Σαμαρίνης νεομάρτυς Δημήτριος, τὸν ὁποῖο οἱ Τοῦρκοι ἔκτισαν ζωντανό. Ὁ ἅγιος στάθηκε «ὁ χτίστης τῆς Ρωμηοσύνης», ὅπως πολὺ ὡραῖα ὀνομάζεται σ’ ἕνα ποίημα τοῦ 1960, γραμμένο ἀπὸ τὸν Γεώργιο Ἀθάνα. Τὸ διαβάζω:

«Στὸ Μέγα Δένδρο ξεκινᾶ
στὸ Καλοντάει ἁγιάζει
χτίζει σχολειά, χτίζει ἐκκλησιὲς
χτίζει τὴν Ρωμηοσύνη.
Πάτερ Κοσμᾶ, σά νά ᾽ταν χθὲς
τὸ κήρυγμά σου ἀχάζει
στὴν Ρούμελη, στὴν Ἤπειρο
στὴν ἀπεραντοσύνη».

Χτίζει, λέει ὁ ποιητής, πρῶτα σχολειὰ καὶ κατόπιν χτίζει καὶ ἐκκλησιές, γιατί; Διότι «καλύτερον, ἀδελφέ μου, νὰ ἔχης ἑλληνικὸν σχολεῖον εἰς τὴν χώραν σου, παρὰ νὰ ἔχης βρύσες καὶ ποτάμια, καὶ ὡσὰν μάθης τὸ παιδί σου γράμματα, τότε λέγεται ἄνθρωπος. Τὸ σχολεῖον ἀνοίγει τὰς ἐκκλησίας, τὸ σχολεῖον ἀνοίγει τὰ μοναστήρια». Ναί, ἐκεῖνα τὰ σχολειὰ τοῦ Ἁγίου ἄνοιγαν ἐκκλησιές, τὰ τωρινὰ κλείνουν τὶς ἐκκλησιὲς καὶ γκρεμίζουν μοναστήρια. Τὰ σχολεῖα τοῦ Ἁγίου δὲν ἦταν ἁπλῶς «τόποι προσκτήσεως γνώσεων, ἀλλὰ κυρίως φροντιστήρια ἠθικῆς, χριστιανικῆς καὶ ἠθικῆς ἀγωγῆς», ὅπως γράφει σὲ μία ἐπιστολή του ὁ Ἰω. Καποδίστριας, ὁ πρῶτος καὶ τελευταῖος κυβερνήτης τῆς Πατρίδας μας. Τὸν διαδέχτηκαν πρωθυπουργοί, ἐλάχιστοι κατέλιπαν καλὸ ὄνομα, οἱ περισσότεροι ὑπῆρξαν φιλήκοοι τῶν ξένων καὶ «ὁ φιλήκοος τῶν ξένων εἶναι προδότης», μᾶς λέει καὶ πάλι ὁ ἀδικοχαμένος Κυβερνήτης.

Βλέποντας αὐτὰ ποὺ γίνονται σήμερα στὸν τόπο μας, τὶς ἀναθυμιάσεις ποὺ μᾶς πνίγουν, μοῦ ἔρχεται στὸ νοῦ ἡ παροιμία ποὺ ἔλεγε καὶ ὁ Πατροκοσμᾶς: «Ἐκεῖ ποὺ κρεμοῦν τώρα οἱ καπεταναῖοι τὰ καριοφίλια, θὰ ρθῆ καιρὸς ποὺ θὰ κρεμοῦν οἱ γύφτοι τὰ νταούλια».

Λίγο πιὸ πάνω ἀπὸ τὴν γενέτειρά μου, στὴν Ἄνω Μηλιὰ Πιερίας, ὑπάρχει ναὸς τοῦ Ἁγίου. Σὲ μία διχάλα ἑνὸς δέντρου εἶναι καρφωμένος ἕνας σιδερένιος σταυρὸς ἀπὸ τὸν Πατροκοσμᾶ: Ἐκεῖ δίπλα χτίστηκε ἡ ἐκκλησιά. Καμάρωναν οἱ παπποῦδες: Πέρασε κι ἀπ’ τὰ μέρη μας ὁ Ἅγιος-Κοσμᾶς. Κι ἀπ’ ὅπου δίδασκε ὁ Πατροκοσμᾶς, ὅπου ἔστηνε τὸ ταπεινὸ σκαμνί του, ποὺ ἦταν ὁ τάφος του, ὅπως ἔλεγε, τὸ ἀντίχριστο Ἰσλὰμ ἐκεῖ δὲν στέριωνε.

Σὲ ἐποχὴ ποὺ οἱ κατακτητὲς μᾶς ἀφανίζουν, ποὺ οἱ ἀλώπεκες τοῦ σκότους, οἱ παπικοί, ὀργιάζουν, οἱ Ἑβραῖοι βυσσοδομοῦν καὶ οἱ ραγιάδες ὑποκύπτουν καὶ κατὰ ἐπαρχίες ἀλλαξοπιστοῦν, ὁ Ἅγιος παίρνει στοὺς ἰσχνοὺς ὤμους του τὸν σταυρὸ τοῦ Κυρίου καὶ χτίζει σχολειὰ γὰ νὰ μαθαίνουν τὰ σκλαβόπουλα «τί εἶναι Θεός, τί εἶναι Ἁγία Τριάς, τί εἶναι ἄγγελοι, ἀρχάγγελοι, τί εἶναι καταραμένοι οἱ δαίμονες, τί εἶναι Παράδεισος, τί εἶναι κόλασις, τί εἶναι ἁμαρτία καὶ ἀρετή».

Στὰ σημερινὰ σχολειὰ τῶν ἄθεων γραμμάτων, δὲν μαθαίνουν οἱ μαθητὲς μας τί εἶναι οἱ καταραμένοι οἱ δαίμονες καὶ ἡ ἁμαρτία, ἀλλὰ καλοῦνται νὰ μιμηθοῦν τοὺς δαίμονες. (Θυμίζω στὸ βιβλίο Θεατρικῆς Ἀγωγῆς Ε´-ϛ´ Δημοτικοῦ, τὴν παρότρυνση τοῦ βιβλίου, σελ. 81, «εἶσαι δαιμόνιο», νὰ ὑποδυθοῦν, δηλαδή, οἱ μαθητὲς τὸ δαιμόνιο). «Τὸ κακό», ἔλεγε ὁ ἅγιος σὲ μία προφητεία του, «θὰ σᾶς ἔρθει ἀπὸ τοὺς διαβασμένους». Δὲν εἶπε μορφωμένους. Ὁ λαός μας τοὺς μορφωμένους τοὺς ὀνομάζει γνωστικούς, ἐνῶ τοὺς διαβασμένους πολύξερους. Πολύξεροι εἶναι οἱ ἡμιμαθεῖς, ποὺ μεταρρυθμίζουν, ἀναγεννοῦν, ἀναπτερώνουν τὴν Παιδεία, γιὰ νὰ καταλήξουμε σήμερα, ἀντὶ νὰ ἔχουμε σχολεῖα ρωμαίικα, μὲ «ψυχὴ καὶ Χριστό», νὰ καταντήσουν μάνδρες ἐκκλησιομαχίας, ἀφιλοπατρίας καὶ γλωσσικῆς ἀφασίας.

Δίδασκα προχτὲς στοὺς μαθητές μου, παιδιὰ ἕκτης δημοτικοῦ τὸ Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς. Δὲν προβλέπεται ἀπὸ τὸ ἀναλυτικὸ πρόγραμμα, ὅμως –καὶ τὸ λέω χωρὶς ἴχνος ἔπαρσης, ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν εἰμὶ– δὲν σκύβω τὸ κεφάλι στὸ ψευτορωμαίικο, γιατί «ὅταν μοῦ πειράζουν πατρίδα καὶ θρησκεία μου, θὰ μιλήσω, θὰ ᾽νεργήσω καὶ ὅ,τι θέλουν ἂς μοῦ κάμουν», ὅπως μᾶς ἐντέλλεται ὁ πατριδοφύλακας στρατηγὸς Μακρυγιάννης. Μοῦ λέει ἕνας μαθητής μου. «Γιατί, κύριε, τὴν ὥρα ποὺ μᾶς διαβάζετε τὸ Εὐαγγέλιο ἐπικρατεῖ ἀπολύτη ἡσυχία; Στ’ ἄλλα μαθήματα ἀγριεύουμε, εἴμαστε ἀνήσυχοι». Τί νὰ τοῦ πῶ τοῦ παιδιοῦ; Θυμήθηκα τὰ λόγια τοῦ Ἁγίου: «Δὲν βλέπετε ὅτι ἀγρίευσε τὸ γένος μας ἀπὸ τὴν ἀμάθεια καὶ ἐγίναμεν ὡς τὰ θηρία»;

Καὶ πῶς νὰ μὴν ἀγριέψουν τὰ παιδιά, νὰ μὴν γίνουν ὡσὰν τὰ γουρουνόπουλα, ὅπως ἔλεγε ὁ Ἅγιος στοὺς γονεῖς τους, ποὺ τ’ ἄφηναν χωρὶς «τὰ γράμματα ποὺ διαβάζουνε/οἱ ἀγράμματοι καὶ ἁγιάζουνε» (Ἐλύτης). Τὰ γράμματα αὐτὰ εἶναι ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, καὶ ὁ λόγος, ὁ σπόρος αὐτὸς δὲν φτάνει εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, τὶς ψυχὲς τῶν παιδιῶν μας γιατί τὸν πνίγουν τὰ ἀγκάθια. Καὶ τὰ δηλητηριώδη ἀγκάθια τῆς ἀφιλοπατρίας καὶ τῆς ἐκκλησιομαχίας, φωλιάζουν στὰ σχολικὰ βιβλία γλώσσας, τὰ παλιὰ ἀναγνωστικά. Καὶ τὰ λέγαμε ἀναγνωστικά, διότι μέσῳ τῶν βιβλίων διάβαζε ὁ μαθητὴς τὸν πολιτισμό μας, περιεῖχαν γνώσεις Ἱστορίας, λαογραφίας, θεολογίας, γεωγραφίας, μ’ ἕνα λόγο, βιβλία, νὰ πῶ μία λέξη ποὺ ποινικοποιήθηκε, πατριδογνωσίας. Σὲ ἀντίθεση μὲ τὰ νέα-περιοδικὰ ποικίλης ὕλης, ποὺ ἀπροκάλυπτα τὰ ὀνομάζω, ποὺ γελοιοποιοῦν τὸν δάσκαλο καὶ ὑπονομεύουν τὴν ἴδια τὴν ὑπόσταση τοῦ σχολείου.

Ἀγρίεψαν, τὰ παιδιά μας, γιατί τὰ καταδικάσαμε μὲ τὴν μεγαλύτερη τιμωρία ποὺ ὑπάρχει, τουλάχιστον μέχρι τὴν λεγόμενη κρίση: Νὰ τὰ ἔχουν ὅλα, νὰ μὴν τοὺς λείπει τίποτε, χωρὶς ποτὲ νὰ ὀρθώνουμε καὶ τὸ εὐλογημένο ΟΧΙ. Τὰ εἶχαν ὅλα μπούκωσαν ἀπὸ τὶς προσφορὲς καὶ τοὺς στερήσαμε τὸ ἀνθρωποποιὸ λίπασμα τῆς ἀνατροφῆς: Τὴν ἀγάπη, τὴν ἐν Χριστῷ νουθεσία, διότι «ὅσῳ πλεονάζεις τῷ πλούτῳ τουσούτῳ ἐλλείπεις τῇ ἀγάπῃ» (Μ. Βασίλειος).

«Ὅταν τὰ μῆλα εἶναι ξινά, δὲν φταῖνε τὰ μῆλα, οἱ μηλιὲς» μᾶς κανοναρχεῖ καὶ ὁ Ἅγιός μας. Καὶ μηλιὲς εἶναι οἱ γονεῖς καὶ οἱ δάσκαλοι. Σήμερα τὰ παιδιά μας ἀντιμετωπίζουν σοβαρὸ πρόβλημα μὲ τὴν γλώσσα, ἀδυνατοῦν νὰ ἐκφραστοῦν! Γιατί; «γιατί ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα εἶναι πρῶτα δουλειὰ τῆς Μάνας. Οἱ μαστοί της εἶναι τρεῖς. Οἱ δύο γιὰ τὸ γάλα καὶ ὁ τρίτος τὸ στόμα της, ἡ λαλιά της. Μὲ τὴν περιφρόνηση, ὅμως, τῆς παράδοσής μας, τὴν ἐκφράγκευσή μας ὁ τρίτος αὐτὸς μαστός, ἀποξεράθηκε.

Ἐνῶ εἶναι γεμάτο τὸ κελλάρι τοῦ πατρογονικοῦ μας σπιτιοῦ μὲ καλούδια καὶ μὲ τὰ τιμαλφῆ τοῦ Γένους καὶ τῆς ἡλιόλουστης Ὀρθοδοξίας μας, ἀντὶ νὰ εὐφραίνονται τὰ παιδιά, ποὺ εἶναι Ἕλληνες καὶ Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι, ἐμεῖς τὰ καταδικάσαμε σὲ λιμοκτονία, τὰ ταΐζουμε μὲ τὰ ξυλοκέρατα, τὶς γουρουνοτροφὲς τῶν Φράγκων.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

ΕΟΚΑ - Κουρδική αντίσταση δυο όμοιοι αγώνες μια βασική διαφορά

Γράφει η Μελίνα Κονταξή

1η Απριλίου του 1955 ξεκινάει η κορύφωση του αγώνα του Κυπριακού Ελληνισμού για ένωση με την μητέρα πατρίδα. Κορύφωση, γιατί ο αγώνας με διάφορες μορφές, δεν σταμάτησε ποτέ από την στιγμή που ο αρχιεπίσκοπος Σωφρόνιος υποδεχόμενος τον Άγγλο αρμοστή το 1878 μίλησε για την επιθυμία του λαού για ένωση με την Ελλάδα. Οι Κύπριοι εμπιστεύτηκαν τους Άγγλους, θεώρησαν την Αγγλική κατοχή διάλειμμα πριν την ένωση. Το 1940 οι Άγγλοι είχαν πινακίδες έξω από τα στρατολογικά γραφεία καλώντας τους Κύπριους να πολεμήσουν και για την δική τους ελευθερία.

«Πολεμώντας για την ελευθερία των λαών πολεμάτε και για την δική σας ελευθερία» ανέφεραν. Χιλιάδες έσπευσαν να καταταγούν... φυσικά κάτω από Βρετανικές διαταγές... σιγά μην ήθελαν οι Άγγλοι να επιστρέψουν χιλιάδες πίσω με την στολή του Έλληνα φαντάρου, γιαυτό παρενέβησαν στον Μεταξά και απέτρεψαν την κατάταξη των Κύπριων στις Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις.

Από το 1923 οι Κούρδοι έγιναν "βουνίσιοι Τούρκοι" στο πλαίσιο της κατασκευής τεχνητής Τουρκικής ταυτότητας. Το 1930 ο Τούρκος υπουργός δικαιοσύνης Μαχμούτ Εσάτ Μποσκούρτ δήλωνε σε ανοιχτή συγκέντρωση στην πόλη Οντεμίς ότι...
«Ο Τούρκος είναι ο μοναδικός αφέντης και ιδιοκτήτης αυτής της χώρας (άσχετο το γεγονός ότι μέχρι τον 11ο αιώνα δεν υπήρχαν Τούρκοι στην Μικρά Ασία)
όσοι δεν έχουν το καθαρό αίμα της Τουρκικής φυλής, έχουν μόνο ένα δικαίωμα... να γίνουν υπηρέτες και δούλοι»

Οι Κούρδοι δεν σταμάτησαν τον αγώνα, που ξεκίνησε πριν ακόμα από την ίδρυση της Τουρκικής δημοκρατίας το 1923, με την εξέγερση των Kocgiriτο 1920 -1921.
Το τίμημα ήταν μεγάλο, τουλάχιστον 2.000 Κουρδικά χωριά καταστράφηκαν, Κουρδικά κόμματα απαγορεύτηκαν, βουλευτές πήγαν φυλακή εξαιτίας της άσκησης των πιο βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ενδεικτικό παράδειγμα η Λέιλα Ζάνα, Κούρδισα βουλευτής, που πέρασε 10 χρόνια στη φυλακή επειδή μίλησε στα Κουρδικά κατά την διάρκεια του όρκου της.

Δυο έθνη, δυο λαοί, Έλληνες και Κούρδοι, καταπιεσμένοι από δυο ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που συνεργάζονταν. Οι δυτικοί αποικιοκράτες απλώς ήταν πιο ύπουλοι από τον Ανατολίτη σύμμαχο, που πάντα φρόντισαν να καλύπτουν και να χρησιμοποιούν.

Και οι Κούρδοι είχαν ελπίδες με την άνοδο του Ερντογάν, όπως και οι Κύπριοι με την άφιξη των Εγγλέζων... Το 2009 ο Ερντογάν επανέφερε τα Κουρδικά ονόματα σε πόλεις που είχαν αντικατασταθεί από Τουρκικά, αναγνώρισε μέχρι και την σφαγή των Αλεβητών Κούρδων από τους Κεμαλικούς στο Ντερσίμ, ζητώντας και συγνώμη.

Μόνο που, όπως οι Άγγλοι δεν κράτησαν τις υποσχέσεις που έδωσαν στους Κύπριους κατά τον β παγκόσμιο πόλεμο, ούτε οι παραχωρήσεις του Ερντογάν είχαν στόχο την παροχή ουσιαστικής ελευθερίας. Από την εποχή των νεότουρκων τα δικαιώματα που επέτρεπε η Τουρκική μειοψηφία στους γηγενείς δίνονταν κάτω από μια προϋπόθεση, την υιοθέτηση Τουρκικής ταυτότητας από τους μη Τούρκους.

Γρήγορα κατάλαβαν οι Κούρδοι τον πραγματικό ρόλο του Ερντογάν, όπως γρήγορα κατάλαβαν οι Κύπριοι ότι οι υποσχέσεις των Άγγλων κατά το β παγκόσμιο πόλεμο δεν είχαν αντίκρυσμα.
«Η Κύπρος θεωρείται αναπόσπαστο τμήμα της Βρετανικής αυτοκρατορίας και γιαυτό δεν πρόκειται με κανένα τρόπο να αποδοθεί στην Ελλάδα» δήλωνε ο Άγγλος υπουργός αποικιών Κρις Τζόουνς

Κάπως έτσι φτάσαμε στο 1955 και την έναρξη του εθνικοαπελευθρωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ. Η συνειδητοποίηση έφερε τον αγώνα, που θα κέρδιζε, αν δεν πουλιόταν για μια καταδικασμένη ανεξαρτησία.

Η συνειδητοποίηση των Κούρδων έφερε την απόφαση για αυτοδιοίκηση στις περιοχές τους και την απόφαση για αντίσταση στην άγρια καταστολή που εξαπέλυσε εναντίον τους το Τουρκικό κράτος.

ΕΟΚΑ και Κουρδική αντίσταση... τόσες ομοιότητες...

Οι νέοι Κούρδοι που στήνουν οδοφράγματα στις Τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας θυμίζουν τους μαθητές του Παγκύπριου Γυμνασίου που το 1956 πετροβολούσαν για ώρες τους Άγγλους και όταν αυτοί μπήκαν μαζί με τους Τούρκους στην αυλή και στην βιβλιοθήκη δεν βρήκαν μαθητές να συλλάβουν, είχαν βρει τρόπο διαφυγής.

Δυο αγώνες δυο εθνών για δικαίωση... μια διαφορά...

Ο Ανατολίτης -ευτυχώς για τους Κούρδους- δεν έκρυψε ποτέ την έμφυτη βαρβαρότητα του, δεν σκέφτηκε ποτέ μια πλασματική αυτοτέλεια που θα οδηγούσε σταδιακά στην μόνιμη υποδούλωση.

Αυτή η διαφορά είναι ο λόγος που οι Κούρδοι θα αποκτήσουν κράτος ενώ η Κυπριακή δημοκρατία είναι στα πρόθυρα του υποβιβασμού της σε κοινότητα, και το χειρότερο… εθελούσιου υποβιβασμού της.

Αυτή η διαφορά και κάτι ακόμα... οι Κούρδοι δεν σταμάτησαν ποτέ να αγωνίζονται!

Υπάρχει ακόμα χρόνος για την Κύπρο, μακάρι να ζωντανέψει η μνήμη για να σωθεί το παρόν και το μέλλον.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Το όνειρο του Ερντογάν γίνεται εφιάλτης

Θέλω να υπενθυμίσω στους τακτικούς αναγνώστες της στήλης, ότι εδώ και χρόνια γράφω πως «το δίδυμο Ερντογάν-Νταβούτογλου προώρισται να διαλύσει την Τουρκία». Για πολλούς ίσως θεωρήθηκε ευσεβής πόθος του υπογράφοντος, όπως και η υποστήριξη πως τόσο η οικονομία όσο και οι ένοπλες δυνάμεις της δεν είναι άλλο τι, παρά μία «φούσκα».

Τα ανωτέρω όμως, δεν μπορούσαν να γίνουν αποδεκτά, αφού προκειμένου να δικαιολογηθεί η αβελτηρία (γιατί όχι, και ενδοτισμός;) πολιτικών μας, προβαλλόταν η Τουρκία του Ερντογάν ως πανίσχυρη δύναμη, στην οποία εξ ανάγκης οφείλουμε να υποκύπτουμε, όπως και πράττουμε.

Δυστυχώς για το νεοοθωμανικό δίδυμο, υπάρχει καταφανής αντιληπτική υστέρηση να εννοήσει, ότι οι ισχυροί δεν είναι ανόητοι να επιτρέψουν την δημιουργία μεγάλης περιφερειακής δύναμης, η οποία θα μπορεί να στέκεται εμπόδιο στα σχέδιά τους. Και ήρθε η ώρα να τους προσγειώσουν και μόλις ηρεμήσουν τα πράγματα στην Συρία με τον πολυτεμαχισμό της, τότε θα έρθουν στην Τουρκία τα χειρότερα.

Η πρόσφατη ρήξη της με την Ρωσία, αμβλύνει τον φόβο της Δύσης ότι θα μπορούσε να στραφεί προς αυτήν, εάν η Δύση έπαυε να την χαϊδεύει. Η περίεργη απόφαση της κατάρριψης του ρωσικού μαχητικού (απόρροια της παράνοιας του νέο-σουλτάνου, ή συμβουλή πονηρού συμβούλου, όπως με τον Σαακασβίλι;) όχι μόνον στερεί από τον κ. Ερντογάν την δυνατότητα υλοποίησης του μεγαλεπήβολου οράματός του περί ηγεμονεύσεως στον κόσμο του Ισλάμ, αλλά εξασθενεί την Τουρκία, έως του σημείου να αγωνίζεται τώρα για την ακεραιότητά της.

Απέτυχε το σχεδιό της για την Συρία, αύξησε τις σχέσεις εχθρότητας με το Ιράν και Ιράκ, βλέπει την Σαουδική Αραβία -στην οποία στηριζόταν οικονομικώς- να οδεύει προς τον δικό της «εκδημοκρατισμό», με την Αίγυπτο, όσο καιρό θα βρίσκεται ο κ. αλ Σίσι στην εξουσία, θα βρίσκεται σε σταθερή εχθρότητα, διατηρεί ακόμη επιρροή στα Βαλκάνια, αλλά πλην των άλλων βρέθηκε και σε αντιπαράθεση με την Ρωσία.

Η κατάρριψη του αεροσκάφους έδωσε την ευκαιρία στην Ρωσία να «πατήσει γερό πόδι» στην Μ. Ανατολή, με την αποστολή του πλέον σύγχρονου εξοπλισμού, που υπό άλλες συνθήκες αυτό θα ήταν αδύνατο να της επιτραπεί. Η Μόσχα όμως δεν έμεινε μόνον σ’ αυτό. Στο Αιγαίο και στην Μαύρη Θάλασσα έδειξε στους Τούρκους ότι δεν θα ανεχθεί εμπόδια.

Οι Ρώσοι δεν αποκλείουν την εκδοχή να επιχειρούν προβοκάτσια οι Τούρκοι, οι οποίοι γνωρίζοντες πως θα ήταν μεγάλη πρόκληση αν παρεμπόδιζαν ρωσικό πλοίο με αντίστοιχο δικό τους, το έπραξαν με αλιευτικό και εμπορικό, με την κρυφή ελπίδα να βρεθεί ευερέθιστος Ρώσος ναυτικός που να τα καταβυθίσει, ώστε να αποτελέσουν το θύμα, υποχρεώνοντας την Δύση να την συντρέξει ουσιαστικώς, και όχι με ρητορικά σχήματα όπως συνέβη στην περίπτωση κατάρριψης του ρωσικού μαχητικού.

Πλην αυτού, το επεισόδιο στην Μαύρη Θάλασσα, όπου εμπορικό πλοίο πλησίασε επικίνδυνα ρωσικά πολεμικά, έχει και άλλη παράμετρο. Το σημείο εκείνο αποτελεί ΑΟΖ της Κριμαίας, που έως εχθές αποτελούσε ουκρανικό έδαφος, και τυπικώς πρόκειται για ΑΟΖ της Ουκρανίας, αφού η διεθνής κοινότητα δεν αναγνώρισε την προσάρτηση της Κριμαίας από την Ρωσία.

Όμως, η Ρωσία με την σειρά της, αφού θεωρεί πως η Κριμαία εντάχθηκε πλέον στην ρωσική επικράτεια, η ΑΟΖ της Κριμαίας είναι και δική της και άρχισε ενέργειες εκμετάλλευσής της. Ταυτοχρόνως, άλλαξε και η οριοθέτηση των ΑΟΖ Ρωσίας και Τουρκίας, οποία, αν και δεν υπέγραψε ούτε επικύρωσε τη Σύμβαση του 1982, υιοθέτησε περί το τέλος του 1986 ΑΟΖ στη Μαύρη Θάλασσα και ήρθε σε συμφωνία με την τότε Σοβιετική Ένωση για τις επικαλυπτόμενες περιοχές (χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της μέσης γραμμής, την οποία αρνείται σ’ εμάς).

Τώρα, τα πράγματα αλλάζουν. Ο αναπληρωτής υπουργός Άμυνας, κ. Ανατόλι Αντόνοφ(εξακολουθώ να υποθέτω, πως δεν εμφανίζεται ο Ρώσος υπουργός Άμυνας, επειδή είναι τουρκικής καταγωγής), κάλεσε τον Τούρκο στρατιωτικό ακόλουθο στη Μόσχα για εξηγήσεις. Και τον απείλησε πως οι πράξεις της Άγκυρας θα έχουν συνέπειες!

Την ίδια ώρα, ο Ρώσος πρέσβης στην Άγκυρα κ. Αντρέι Καρλόφ, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Τζουμχουριέτ, είπε πως «Αν οι απαιτήσεις μας δεν ικανοποιηθούν οποιαδήποτε άλλη κίνηση δεν έχει νόημα». Και οι απαιτήσεις της Μόσχας προς την Άγκυρα είναι η ικανοποίηση τριών όρων: «συγγνώμη, τιμωρία των δολοφόνων και αποζημίωση». Δύσκολοι καιροί για Σουλτάνους (και βεζίρηδες).

Ο Μακεδών
Πηγή Voria


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Το έγκλημα των δυτικών ΜΜΕ στη Μέση Ανατολή

Ο τρόπος «ενημέρωσης» για την Μέση Ανατολή από τα ΜΜΕ: Το σύνδρομο Τομ και Τζέρι

Eπιμέλεια:  Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη 
 

Σε αντίθεση με άλλα διεθνή θέματα, η σύγκρουση του Ισραήλ με τους Παλαιστινίους αποτελεί το αντικείμενο πολυάριθμων άρθρων, θεμάτων και ρεπορτάζ. Το πρόβλημα της κάλυψης από τα ΜΜΕ αυτής της σύγκρουσης δεν είναι συνεπώς ποσοτικό αλλά ποιοτικό. Η αποκρυπτογράφηση του συγκεκριμένου τρόπου κάλυψης μας κάνει να διακρίνουμε τρεις σημαντικές τάσεις που χαρακτηρίζουν τις πληροφορίες σχετικά με την Μέση Ανατολή, όπως μας τις «πασσάρουν» τα κατεστημένα μίντια.

1. Η τέχνη της εξισορρόπησης... μιας ανισόρροπης κατάστασης:

Η πρώτη τάση είναι η μόνιμη εντολή της «ισορροπημένης» αντιμετώπισης της σύγκρουσης. Τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή συγκινούν ιδιαίτερα για πολιτικούς, ιστορικούς και πολιτιστικούς λόγους, και προσλαμβάνονται με βαρύ συναισθηματικό φορτίο, πράγμα που επηρεάζει τον τρόπο που προσπαθούν να τα καλύψουν τα κατεστημένα ΜΜΕ. Γιαυτό και η εντολή για «ουδέτερη» αντιμετώπιση, η οποία μερικές φορές μπορεί να παρομοιαστεί με μια μορφή λογοκρισίας ή αυτολογοκρισίας εκ μέρους ορισμένων δημοσιογράφων και της σύνταξης: η είδηση δεν θα πρέπει να προσβάλει το ένα από τα δύο «στρατόπεδα» και, για το σκοπό αυτό, υιοθετούν μια «ισορροπημένη» θέση.

Αλλά αυτή η κατάσταση δεν εξισορροπείται έτσι για τον απλούστατο λόγο ότι δεν επικρατεί ισορροπημένη κατάσταση μεταξύ του κράτους του Ισραήλ και των Παλαιστινίων. Ενώ υπάρχει μια «σύγκρουση» μεταξύ δύο «μερών», κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι οι εμπλεκόμενοι είναι, από την μια, ένα ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος, αναγνωρισμένο διεθνώς, με ισχυρούς θεσμούς, έναν σύγχρονο και υπερεξοπλισμένο στρατό και, από την άλλη, έναν λαό που ζει υπό κατοχή ή στην εξορία, χωρίς εθνική κυριαρχία και χωρίς ισχυρούς και αυτόνομους θεσμούς.

Η υιοθέτηση μιας δήθεν ισορροπημένης προσέγγισης συνεπώς οδηγεί αναγκαστικά στην απόκρυψη βασικών πτυχών της πραγματικότητας, απλώς και μόνο επειδή δεν υπάρχουν τα ισοδύναμα στο άλλο «στρατόπεδο». Έτσι τα κατεστημένα μίντια προβάλλουν τις στιγμές της ορατής έντασης, χρησιμοποιώντας στρατιωτικούς όρους, «ανταλλαγή πυρών», τα «άτυχα θύματα και των δύο πλευρών» ή, σε μια πρόσφατη περίπτωση, τις «ανταλλαγές κρατουμένων». Αυτό γίνεται για να δείξουν ότι όταν υποφέρει η μια πλευρά, αυτό έχει αντίκτυπο και στην άλλη, και ότι οι στιγμές έντασης ή κατευνασμού συνδέονται με τις αποφάσεις που λαμβάνονται από το ένα ή το άλλο «στρατόπεδο», ή και από τα δύο μαζί.

Συνεπώς, μια τέτοια αντιμετώπιση από τα μέσα ενημέρωσης συσκοτίζει σχεδόν εντελώς την ουσία της καθημερινής ζωής των Παλαιστινίων και ενός από τα κλειδιά της «σύγκρουσης»: του εποικισμού και της στρατιωτικής κατοχής των παλαιστινιακών εδαφών από το Ισραήλ. Τα ισραηλινά στρατόπεδα και οι οικισμοί στις παλαιστινιακές περιοχές δεν έχουν ισοδύναμο στο Ισραήλ, ούτε τα εκατοντάδες σημεία ελέγχου που είναι διεσπαρμένα στα παλαιστινιακά εδάφη, ούτε το τείχος που υψώθηκε από το Ισραήλ, η επίταξη της γης και οι εξώσεις, οι μαζικές συλλήψεις, οι επιθέσεις από εποίκους...τι να πεί κανείς πιά για την απαγόρευση της κυκλοφορίας, τις οδικές αρτηρίες που απαγορεύονται με βάση εθνικά κριτήρια, κ.λπ.

Αυτή η μεροληπτική κάλυψη, αυτή η «εμμονή με την συμμετρία», στο όνομα της δήθεν ουδετερότητας, έχει ως αποτέλεσμα τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης να προσφέρουν μια διαστρεβλωμένη εικόνα της πραγματικότητας της Μέσης Ανατολής. Το κοινό επομένως χάνει ένα απαραίτητο στοιχείο για την κατανόηση των στοιχείων της συνεχιζόμενης σύγκρουσης μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων. Κατά μείζονα λόγο, με αυτή την πρώτη προκατάληψη συνδέεται και μια δεύτερη, εξίσου καταστροφική με την ποιότητα των πληροφοριών: «Το σύνδρομο Τομ και Τζέρι».

2. Το σύνδρομο Τομ και Τζέρι

Οι Τομ και Τζέρι, διάσημοι χαρακτήρες κινουμένων σχεδίων, βρίσκονται σε συνεχή σύγκρουση. Κυνηγιούνται, χτυπιούνται, στήνουν παγίδες ο ένας στον άλλον, και όταν φαίνεται ότι συμβιβάζονται, στην πραγματικότητα σκαρφίζονται νέα κόλπα για να υποφέρει ο «αντίπαλος». Το ακροατήριο γελά με την καρδιά του, αλλά παραμένει στην άγνοια: δεν ξέρει γιατί μισούν ο ένας τον άλλο, ποτέ δεν τους εξήγησαν γιατί ο Τομ και ο Τζέρι δεν μπορούν να επιτύχουν μια διαρκή εκεχειρία ή μια μόνιμη ειρήνη.

Μπορούμε να υποθέσουμε ότι και τα κατεστημένα μέσα ενημέρωσης, ιδίως τα ραδιοτηλεοπτικά, όταν πρόκειται για την Μέση Ανατολή, προσφέρουν συχνά ενημέρωση αντάξια της σύγκρουσης «Τομ και Τζέρι»: «ξανάρχισε ο κύκλος της βίας», «έσπασε η εκεχειρία», «κορυφώνεται η ένταση», «οι δύο πλευρές υψώνουν τον τόνο», κ.λπ.

Αλλά γιατί αυτοί μισιούνται; Συχνά, το κοινό δεν έχει απάντηση. Πρέπει να αρκεσθεί στην κάλυψη των μέσων ενημέρωσης που εστιάζει στην διαδοχή των γεγονότων, χωρίς να εξηγεί τις βαθύτερες αιτίες ή την δυναμική που έχει αναπτυχθεί στο πρόσφατο ή το απώτερο παρελθόν. Με αποτέλεσμα οι πληροφορίες τις περισσότερες φορές να στερούνται περιεχομένου η να τους λείπει η πολιτική διάσταση, ο ιστορικός παράγων και να φλερτάρουν σταθερά με το ελαφρό.

Έτσι συχνά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δείχνουν στο κοινό το δέντρο και όχι το δάσος. Τα δραματικά γεγονότα και τα θύματα μεταξύ αμάχων προβάλλονται εις βάρος της παρουσίασης και της ανάλυσης των βαθύτερων αιτιών και των εντάσεων σε βάθος χρόνου. Η ψευδο-ισορροπία και το κυνήγι της είδησης  μπορεί να συγκινήσει ίσως το κοινό, αλλά σε καμμία περίπτωση δεν θα το βοηθήσει να κατανοήσει την αληθινή κατάσταση.

3. Δημοσιογράφοι-διπλωμάτες;

Μια τρίτη και τελευταία προκατάληψη είναι η εξής: σχεδόν συστηματικά τα άρθρα ευθυγραμμίζονται με την διπλωματική ατζέντα. Δεν πρόκειται μόνο για την εστίαση ή την προώθηση των αναλύσεων και των προτάσεων της δυτικής διπλωματίας. Συχνά πρόκειται για ταξινόμηση των πληροφοριών, συνειδητά ή όχι, ανάλογα με τις διακυμάνσεις της κακώς ονομαζόμενης «ειρηνευτικής διαδικασίας».

Δύο παραδείγματα είναι ενδεικτικά για την διαδικασία αυτήν. Μόλις το 2002 αρχίζει να εμφανίζεται στα μεγάλα γαλλικά μέσα ενημέρωσης το θέμα της αναγκαίας «μεταρρύθμισης» της Παλαιστινιακής Αρχής. Διαφθορά, ευνοιοκρατία, νεποτισμός, κ.λπ.: το σύστημα «Αραφάτ» ήταν μια πραγματική αποτυχία, και κάθε προοπτική «εξόδου από την σύγκρουση» έπρεπε αναγκαστικά να περάσει μέσα από την μεταρρύθμιση του παλαιστινιακού θεσμικού συστήματος και της εμφάνισης νέων «παικτών». Σύμπτωση; Ακριβώς την περίοδο αυτή οι ΗΠΑ και το Ισραήλ θεωρούν ότι ο Γιάσερ Αραφάτ, παρά το γεγονός ότι ήταν κεντρικός παράγοντας στην «ειρηνευτική διαδικασία», δεν αποτελούσε πλέον αξιόπιστο συνομιλητή και έπρεπε να βγει από το παιχνίδι... (σ.σ. ακολούθησε η προγραμματισμένη εξόντωση του).

Η διαφθορά και η κακοδιαχείρηση της παλαιστινιακής υπόθεσης (πολιτικά και διοικητικά) ήταν κοινό μυστικό για όσους ενδιαφέρονταν έστω και λίγο για το ζήτημα. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 κυκλοφορούσαν πολλές σχετικές εκθέσεις ΜΚΟ ή κοινοβουλευτικών επιτροπών. Οι πληροφορίες αυτές σπάνια μεταδίδονταν και δεν φαινόντουσαν τότε άξιες ιδιαίτερης προσοχής για τα μέσα ενημέρωσης. Η πιο πιθανή εξήγηση είναι ότι τότε, η «ειρηνευτική διαδικασία» στην αρχική της μορφή φαινόταν ως αξιόπιστη προοπτική για τους δυτικούς και ότι δεν έπρεπε να διακινδυνεύσουν την υπονόμευσή της επικρίνοντας ανοιχτά την ηγεσία του Αραφάτ. Όταν άλλαξε η διπλωματική στάση, στις αρχές της δεκαετίας του 2000, τότε η προσοχή των ΜΜΕ μετατοπίστηκε σταδιακά προς θέματα που προηγουμένως αγνοούσαν.

Δεύτερο παράδειγμα: Ο Μαχμούντ Αμπάς. Ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής είναι κι αυτός μια κεντρική φιγούρα της «ειρηνευτικής διαδικασίας». Θεωρείται πιο «μετριοπαθής» και «ρεαλιστής» από τον προκάτοχό του, Γιάσερ Αραφάτ, και όλα αυτά τα χρόνια έχει πάρει εύσημα από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, από δυτικούς ηγέτες ακόμη και από Ισραηλινούς αξιωματούχους. Και ακόμα κι αν η θέση που πήρε στα Ηνωμένα Έθνη έχει δεχθεί πολλή κριτική, συνεχίζει να θεωρείται βασικό στοιχείο ενόψει πιθανών διαπραγματεύσεων.

Αυτός είναι ο χαρακτήρας που παρουσιάζουν τα mainstream μίντια. Αλλά οι πολίτες γνωρίζουν, για παράδειγμα, ότι ο Μαχμούντ Αμπάς προλόγισε το 1983 το βιβλίο του Robert Faurisson για τους θαλάμους αερίων πριν από τη δημοσίευση διδακτορικής διατριβής που περιείχε στοιχεία άρνησης του ολοκαυτώματος; Όχι. Δεν είναι σημαντική αυτή η πληροφορία και δεν αξίζει να ανακοινωθεί; Φανταστείτε, μόνο για μια στιγμή, ότι δεν είναι ο Μαχμούντ Αμπάς, αλλά ένας από τους δύο σημαντικότερους ηγέτες της Χαμάς (ο Χάλεντ Μεσάαλ ή ο Ισμαήλ Χανίγια) που έχει προλογίσει τον Faurisson ή δημοσίευσε μια τέτοια διατριβή. Μπορεί κανείς να φανταστεί ότι οι πληροφορίες αυτές θα έμεναν καιρό κρυφές;

Η υπόθεση, σύμφωνα με την οποία ο Μαχμούντ Αμπάς έχει διαφορετική μεταχείριση λόγω του ενεργητικού ρόλου του, αποδεδειγμένα ή όχι, σε μια διπλωματική λύση που σχεδιάστηκε από τις δυτικές χώρες, είναι πολύ πιθανή. Με δεδομένη την αλλαγή της στάσης των ΜΜΕ απέναντι στον Γιάσερ Αραφάτ, η υπόθεση Αμπάς είναι ακόμα μία από τις πολλές περιπτώσεις επιβεβαίωσης της ευθυγράμμισης, οικειοθελώς ή όχι, των περισσότερων καθεστωτικών μέσων ενημέρωσης με την επικρατούσα αντίληψη της «δημοσιογραφίας του πολέμου». Δεν λέγονται αυτά μόνο για να επικρίνουμε την δυτική πολιτική ή τους Παλαιστίνιους ηγέτες, αλλά να διαπιστώσουμε, για άλλη μια φορά, ότι η δημοσιογραφική αντικειμενικότητα εξαφανίζεται όταν εμπλέκεται η (σ.σ. φιλοϊσραηλινή) διπλωματία.

Βέβαια, υπάρχουν και ορισμένες αξιοσημείωτες εξαιρέσεις που φωτίζουν λίγο αυτή την ζοφερή εικόνα. Σ’ αυτούς περιλαμβάνονται λιγοστοί μόνιμοι ανταποκριτές εντύπων και ραδιοτηλεοπτικών μέσων. Αλλά η εξαίρεση αυτή επιβεβαιώνει τον κανόνα, όπως τον περιγράψαμε παραπάνω. Οι τρεις παγίδες που αναφέρονται εδώ σπάνια αποφεύγονται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και έτσι άλλο ένα θύμα της σύγκρουσης μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων είναι η πληροφόρηση.

*HELLENIC NEXUS τ.101, Νοέμβριος 2015

Του Julien Salingue, 15/10/2015, Acrimed

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Αφήνουν απλήρωτες τις μονάδες τεχνητού νεφρού της Θεσσαλονίκης

Η γραφειοκρατία, η αδιαφορία και οι ίντριγκες 

καταστρέφουν ανθρώπινες ζωές

Τον κώδωνα του κινδύνου για τους νεφροπαθείς της Θεσσαλονίκης, κρούει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Νεφροπαθών. Σε ανανακοίνωσή της αναφέρει:

Ενώ το Υπουργείο Υγείας και ο ΕΟΠΥΥ έχουν εξασφαλίσει τα χρήματα για να πληρωθούν πριν τα Χριστούγεννα οι μονάδες τεχνητού νεφρού όλης της Ελλάδος και για το μήνα Αύγουστο, ενώ η Διεύθυνση Οικονομικού του ΕΟΠΥΥ έχει κατορθώσει να ξεπεράσει τα μικροπροβλήματα του νεοεφαρμοζόμενου ηλεκτρονικού συστήματος, να έχει ενταλματοποιήσει μέχρι και τον Αύγουστο, η ΠΕ.ΔΙ Θεσσαλονίκης βρίσκεται ακόμα στο μήνα Μάιο με κίνδυνο αν το πρόβλημα δεν λυθεί μέχρι την Παρασκευή 18/12/2015, θα μείνουν απλήρωτες οι μονάδες τεχνητού νεφρού της Θεσσαλονίκης (από τις 20/12/2015 δεν γίνεται καμία πληρωμή μέχρι τον καινούριο χρόνο).

Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να μην μπορεί να πληρώσουν μισθούς και δώρα στους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό και να μην μπορούν να προμηθευτούν αναλώσιμα για την αιμοκάθαρση, δημιουργώντας τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα στις οικογένειες των ιατρών, του νοσηλευτικού προσωπικού και κυρίως στη ζωή των ασθενών δημιουργώντας πρόβλημα στην πρόσβαση στην αιμοκάθαρση γιατί δυστυχώς τα κρατικά νοσοκομεία είναι αδύνατον να απορροφήσουν τους νεφροπαθείς που θα μείνουν χωρίς αιμοκάθαρση στον ιδιωτικό τομέα.

Είναι λυπηρό και απαράδεκτο οι νεφροπαθείς της Θεσσαλονίκης να είναι όμηροι των προσωπικών διαφορών των διοικητικών Υπαλλήλων του ΕΟΠΥΥ της θεσσαλονίκης και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου υγείας και η Διοίκηση του οργανισμού να μην μπορούν να δώσουν λύση.

Παρακολουθούμε με προσοχή και καλούμε για τελευταία φορά όλους τους εμπλεκόμενους να επιλύσουν το πρόβλημα πριν είναι αργά.

Τις προσωπικές διαφορές των δημοσίων υπαλλήλων και των υπηρεσιών ας τις επιλύσουν οι αρμόδιοι χωρίς να διακινδυνεύσει ανθρώπινη ζωή.

Επιτέλους πότε θα καταλάβουν ορισμένοι ότι θα πρέπει να σταματήσουν τα προσωπικά παιγνίδια σε βάρος της υγείας των πολιτών;

Έστω και τώρα δώστε άμεσα λύση διαφορετικά είστε υπεύθυνοι για οτι πρόκειται να συμβεί.....

Δεν θα ανεχθούμε άλλο την αδιαφορία σας και τον εμπαιγμό κανενός....

Θα μας βρείτε απέναντι σας....



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Η Τουρκία βάζει και το νερό στον πόλεμο της Μέσης Ανατολής

Σε ανύποπτο χρόνο είχα δημοσιεύσει εδώ ένα σημείωμα για τις ύποπτες μεθοδεύσεις των ισχυρών της γης, σχετικώς με τις υποχρεώσεις των πολιτών ως προς την χρήση του νερού, και τις προσπάθειες ιδιωτικοποίησης όχι μόνον των δικτύων ύδρευσης, αλλά και των υπόγειων και ποτάμιων υδάτων, ακόμη δε και αυτών της βροχής. Οι σχετικοί νόμοι υπάρχουν από το 2010 αλλά οι συνθήκες αποτρέπουν την εφαρμογή τους.

Παραλλήλως, υπήρξαν και στοιχεία από ρεπορτάζ, όπου η Τουρκία μείωνε την παροχή νερού προς την Συρία προκειμένου να πιέσει τον κ. Άσαντ σε εγκατάλειψη της εξουσίας, και τούτο παρά τους διεθνείς νόμους, με την Τουρκία φυσικά να το αρνείται. Τώρα όμως, εποχή που αποκαλύφθηκε ο ανέντιμος τρόπος με τον οποίον πολιτεύεται, δεν έχει λόγους να κρύπτεται -ο βρεγμένος την βροχή δεν την φοβάται- και ασκεί ωμό εκβιασμό, προς το Ιράκ αυτήν την φορά, να ανταλλάξει το νερό -που έχει υποχρέωση να παρέχει- με φυσικό αέριο.

Ευρισκόμενη η Τουρκία σε δύσκολη θέση, ως προς την τροφοδοσία της με φυσικό αέριο από την Ρωσία -που μόνον αν συμβούν δραματικές καταστάσεις θα διακοπή η ροή, αφού ήδη η Ρωσία αρχίζει να έχει οικονομικά προβλήματα λόγω των μεγάλων δαπανών της εκστρατείας της στην Συρία- επιδιώκει να εύρει νέους προμηθευτές.

Και η διακοπή χορήγησης νερού, που αποτελεί αποκλειστικότητα της Τουρκίας λόγω της ύπαρξης των πηγών του Τίγρητος και του Ευφράτη στην επικράτειά της -σε κουρδικές μάλιστα περιοχές, εξ ού και το μεγάλο της πρόβλημα, σε περίπτωση αυτονόμησης των Κούρδων της Τουρκίας-, αποτελεί μεγάλο όπλο.

Οι Σύροι από καιρό αναφέρονται στην απειλή της Τουρκίας περί διακοπής της ύδρευσης, την οποία ροή ήδη έχει περιορίσει, γνωρίζοντες τι συνέβη αλλού. Οι The Syrian Times, είχαν ρεπορτάζ όπου γινόταν αναφορά στην Λιβύη: «Το ΝΑΤΟ βομβάρδισε το αρδευτικό σύστημα της χώρας. Το σύστημα μετέφερε το νερό από τα υδροφόρα στρώματα κάτω από τη νότια έρημο της Λιβύης περίπου στο 70% του πληθυσμού». Αυτό το αρδευτικό σύστημα βομβαρδίστηκε, ενώ η στρατιωτική στόχευση των μη στρατιωτικών υποδομών, ιδιαίτερα των αποθεμάτων νερού, είναι ένα έγκλημα πολέμου, σύμφωνα με τις Συμβάσεις της Γενεύης.

Γνωρίζουμε από το 2001 παρόμοια περίπτωση, όταν ο Thomas J. Nagy «ανακάλυψε έγγραφα της Υπηρεσίας Πληροφοριών Άμυνας αποδεικνύοντας περίτρανα ότι, σε αντίθεση με τη Σύμβαση της Γενεύης, η κυβέρνηση των ΗΠΑ χρησιμοποιούσε σκόπιμα κυρώσεις κατά του Ιράκ, για να υποβαθμίσει την ύδρευση της χώρας μετά τον πόλεμο του Κόλπου. Οι Ηνωμένες Πολιτείες γνώριζαν το κόστος που θα είχε σε αμάχους Ιρακινούς, κυρίως παιδιά, και προχώρησαν ούτως ή άλλως».

Ως προς την πρόθεση της Τουρκίας να εκβιάσει με το όπλο το νερό τους αντιπάλους της, ο κ. Ελιάχ. Ζ. Μαγνιέρ, υπεύθυνος για θέματα Μέσης Ανατολής της εφημερίδας Ερ-Ραγί, που εκδίδεται στο Κουβέιτ, και το κείμενό του ανέσυρε το Βαλκανικό Περισκόπιο, πληροφορεί ότι πρόθεση της Άγκυρας είναι τα παζάρια με την Βαγδάτη. Στα παζάρια αυτά συμπεριλαμβάνεται η απόσυρση των στρατιωτών και το «αέριο έναντι νερού».

Η βασική ανησυχία της Άγκυρας είναι να μπορέσει σε περίπτωση διεύρυνσης των ρωσικών κυρώσεων, να μειώσει την ενεργειακή της εξάρτηση, μεταφέροντας φυσικό αέριο από το Κατάρ στην Τουρκία. Ο αγωγός που ήταν να περάσει από την Συρία, θα προταθεί να περάσει από το Ιράκ. Σε περίπτωση που η Βαγδάτη το αποδεχτεί αυτό, η Τουρκία δεσμεύεται να στηρίξει περισσότερο το Ιράκ σε θέματα καταπολέμησης της τρομοκρατίας, σε θέματα οικονομικά και να ρυθμίσει το θέμα με τα ποτάμια Τίγρη και Ευφράτη, κάτι που αποτελεί θέμα χρόνιας διαφωνίας. Αν όμως το Ιράκ δεν θελήσει να συνεργαστεί, τότε ή Άγκυρα απειλεί πως θα μειώσει περισσότερο το νερό που στέλνεται.

Ως προς τα καθ’ ημάς, θα αναδημοσιεύσω δύο παραγράφους από παλαιότερο κείμενό μου: «Στις αρχές Νοεμβρίου 2012, Γερμανοί πολίτες που ανήκουν στην κίνηση «Το Νερό Σε Δημόσια Χέρια» απέστειλαν επιστολή προς την Άγκελα Μέρκελ ζητώντας της να παρέμβει ώστε να μην προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις των υπηρεσιών ύδρευσης σε χώρες όπως η Ελλάδα.

» Στην επιστολή τους τονίζουν πως η πάγια θέση της γερμανικής πλευράς σχετικά με τη μη εμπορευματοποίηση του φυσικού αγαθού που λέγεται νερό και που προστατεύεται από το γερμανικό σύνταγμα θα πρέπει να αποτελεί και πολιτική της Γερμανίας για όλο τον Ευρωπαϊκό χώρο».

Μακεδών
Πηγή Voria


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Γελοίοι και επικίνδυνοι

Γράφει ο Παναγιωτίδης Μάρκος

Ας μην γελιόμαστε. Αυτό που γνωρίζαμε και που φοβόμαστε όλοι για την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και του Πάνου Καμμένου, επαληθεύεται με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, ενώ έπονται και άλλες εξελίξεις… Δυστυχώς, ο Αλέξης και η παρέα του απέδειξαν πως είναι «διεκπεραιωτές». Για την ακρίβεια είναι εκείνοι που προετοιμάστηκαν επιμελώς για να κλείσουν όλα τα κενά (μη ψηφισθέντες νόμοι) των προηγούμενων κυβερνήσεων, ισοπεδώνοντας την ελληνική οικονομία.

Όμως, το παρεάκι των «πρασινορόζ δημοκρατών» δεν ήρθε για να ολοκληρώσει όσα οι προηγούμενοι υπηρέτες των ξένων συμφερόντων (χρισμένοι και ως κυβερνήτες της χώρας) φοβήθηκαν να εφαρμόσουν ελπίζοντας πως θα διασωθούν από την κρίση της ιστορίας και θα κατορθώσουν κάποια στιγμή να επανακάμψουν στο πολιτικό σκηνικό. Η παρέα των γνωστών εθνομηδενιστών και διεθνιστών ήρθε για να ανοίξει και περαιτέρω κεφάλαια, μείζονος εθνικής σπουδαιότητας, προς τέρψιν των κατακτητών. Έτσι, καμία απορία δεν υπάρχει για την διαχείριση της χώρας ως προς την λαθρομετανάστευση (η Ελλάδα μεταβάλλεται σε τεράστιο γκέτο λαθρομεταναστών που δεν γίνονται δεκτοί στην υπόλοιπη Ευρώπη), αλλά και ως προς ευαίσθητα ζητήματα άμεσα συνδεδεμένα με την εθνική κυριαρχία (νόμιμα κατοχυρωμένη από το Διεθνές Δίκαιο), στην οποία οι Βρυξέλλες απαιτούν να μειωθεί (υποχώρηση από τα 12 ναυτικά μίλια στα 6, πάγιο αίτημα με απειλή casus belli από την πλευρά των Τούρκων) στα νερά του Αιγαίου, παραχωρώντας έτσι «ζωτικό χώρο» στην Τουρκία, με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό το κενό για την Ελλάδα, την ειρήνη και την ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή του Αιγαίου (υπενθυμίζουμε ότι η κατάληψη ζωτικών χώρων αποτελεί πάγια τακτική χωρών με επιθετική συμπεριφορά, αλλά και κανόνα της φύσης).

Την ίδια στιγμή, η παρεούλα των άθεων εθνομηδενιστών παίζοντας με τις λέξεις και διαστρεβλώνοντας παγιωμένες έννοιες της ελληνικής, εφαρμόζει πιστά τις "νόρμες" της παγκοσμιοποίησης και του διεθνισμού της Νέας Τάξης, κρίνοντας ως μείζονα προβλήματα της Ελλάδας, επιβάλλει (νομοθετώντας) με τη βοήθεια πολιτικών (απο)κομμάτων (από την επομένη των εκλογών ήταν κοινώς αποδεκτό πως θα λειτουργήσουν ως υποπόδια για τις δύσκολες στιγμές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ) το Σύμφωνο Συμβίωσης ομοφυλοφίλων, επιχειρεί να καταργήσει το μάθημα των θρησκευτικών και λειτουργεί με διαλυτικούς όρους σε ευαίσθητους τομείς όπως στην υγεία, στην κοινωνική ασφάλιση, ενώ λειτουργεί ως «μπράβος» τραπεζικών τοκογλύφων και ξένων κεφαλαίων απειλώντας άμεσα μέχρι και την προσωπική ιδιοκτησία γης και ακινήτων των Ελλήνων πολιτών. Ταυτόχρονα αυτή η κυβέρνηση των υποταγμένων πολιτικών λειτουργώντας ανερυθρύαστα ως καθεστώς, επιχειρεί να δημιουργήσει ένα δικό της κομματικό κράτος διαγράφοντας από τις πρακτικές της όρους όπως «διαφάνεια» και «αξιοκρατία», την ίδια στιγμή που τα κομματικά της όργανα ανά την Ελλάδα συλλέγουν πληροφορίες (όπως κάποτε οι συνεργάτες της Γκεστάπο) για Έλληνες πολίτες που φέρονται να έχουν την δυναμική δημιουργίας αντίδρασης στην επιβολή του απόλυτου φασισμού (αυτή τη φορά με αριστερό πρόσωπο και δεξιά τσέπη).

Αυτά τα ρετάλια της πολιτικής ζωής, κατ’ επάγγελμα έμποροι της ελπίδας, σταθεροί σε θέσεις και ιδεολογίες που δεν προσπαθούν καν να στηρίξουν στην πράξη, οι επαναστάτες της γραβάτας και οι απόλυτοι εκπρόσωποι του «δήθεν», ήρθαν για να τοποθετήσουν την ταφόπλακα σε μία χώρα που δέχθηκε επίθεση από «φίλιες δυνάμεις» και που προδόθηκε στον έσχατο βαθμό από όλους εκείνους που όφειλαν όχι μόνο να σταθούν πρώτοι στις επάλξεις υπέρ της πατρίδας, αλλά όφειλαν να ενημερώσουν πλήρως τον ελληνικό λαό για όλα όσα τον αφορούν, δηλαδή για όλες τους τις συζητήσεις, προκειμένου η απόφαση να ληφθεί από τον «κυρίαρχο λαό» και όχι από τους διεθνείς οικονομικούς δολοφόνους, τους εκπροσώπους τραπεζών ή κρυπτοναζιστικών πολιτικών μορφωμάτων που επανακάμπτουν στην Ευρώπη διαλύοντας κάθε έννοια δημοκρατίας.

Επειδή, λοιπόν, αυτό το συνονθύλευμα των τυχάρπαστων ανθυποκυβερνώντων έχει ξεκινήσει μία διαδικασία μέσα από την οποία είτε με τις πράξεις (κυβερνητικές αποφάσεις) είτε με τις παραλείψεις (κομματικές ιδεοληπτικές αγκυλώσεις), οδηγεί την χώρα στην απόλυτη καταστροφή, θα πρέπει να γνωρίζουν οι «σύγχρονοι εφιάλτες, δήμιοι και γερμανοτσολιάδες» πως καμία απόφαση, τόσο των ίδιων όσο και των προηγούμενων από αυτούς, δεν γίνεται δεκτή και δεν νομιμοποιείται τόσο από τον Ελληνικό λαό, όσο και από το Ελληνικό Σύνταγμα, τις Ευρωπαϊκές και Διεθνείς Συνθήκες. Μπορεί οι ίδιοι να δέχθηκαν (και να απέκρυψαν) πως η Ελλάδα -μαζί με τους πολίτες της- δεν συμπεριλαμβάνεται από το 2010 (από την υπογραφή του πρώτου μνημονίου) στην Ευρωπαϊκή Χάρτα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, όμως αυτό δεν σημαίνει πως λειτουργούν νόμιμα επειδή οι ίδιοι νομοθετούν παραβιάζοντας το Σύνταγμα της χώρας, δηλαδή ψηφίζουν παράνομους νόμους.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε καθεστώς κατοχής, με υπηρέτες και εκτελεστές των δυνάμεων κατοχής το χειρότερο δυνατό πολιτικό δυναμικό που θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει, σε συνδυασμό τόσο σε επίπεδο κυβέρνησης όσο και σε επίπεδο αντιπολίτευσης. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως αυτές οι πολιτικές μαριονέτες θα εξασφαλίσουν την ασυλία τους απέναντι στο σύνολο των εγκλημάτων που συνέβησαν τα τελευταία 6 χρόνια στην Ελλάδα, με τελευταία εξέλιξη αυτά που συμβαίνουν (και έχουν προγραμματιστεί να συμβούν) στα εθνικά θέματα. Αυτοί οι δοσίλογοι, θα πάρουν ότι τους αξίζει. Και δεν πρέπει να ελπίζουν ότι με μερικά σκαμπίλια θα «καθαρίσουν». Το φως αυτού του τόπου θα τους σπρώξει στα έγκατα μίας υπόγειας φυλακής, στην οποία θα αφήσουν την τελευταία τους πνοή και μέσα σε αυτήν θα σαπίσουν. Και αυτό δεν είναι απειλή, αλλά υπόσχεση των Ελλήνων που εξανδραποδίζονται εξαιτίας των σύγχρονων ληστοσυμμοριτών που κατέλαβαν την εξουσία ψευδόμενοι, ως απατεώνες του κοινού ποινικού δικαίου και εξελίχθηκαν σε «μορφές» του σύγχρονου παγκόσμιου δοσιλογισμού.

ΥΓ: Είχαν δικαίωμα να πουλήσουν τους εαυτούς τους σε οποιονδήποτε «αφέντη» επέλεγαν να υπηρετήσουν. Δεν είχαν κανένα δικαίωμα να βάλουν πινακίδα πώλησης ακόμη και σε έναν κόκκο άμμου γης αυτής της χώρας, που συντονισμένα μεταβάλουν σε χώρο. Αν ήθελαν να είναι δίκαιοι «ηγέτες» που επιζητούν να διασώσουν την χώρα, τότε οι ίδιοι δίνοντας το καλό παράδειγμα, θα ήταν οι πρώτοι που θα πουλούσαν το σύνολο της κινητής και ακίνητης περιουσίας τους για να προσφέρουν έμπρακτα στην διάσωση της πατρίδας. Δεν το έπραξαν και απέδειξαν πως εμείς έχουμε πατρίδα κι αυτοί έχουν παρτίδα…



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Μεσογαίας Νικόλαος: "Ως εδώ!"

Σε δραματικούς τόνους ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λευρεωτικής Νικόλαος απευθύνεται στους κυβερνώντες φωνάζοντας: «Ως εδώ».
Αφορμή για το ξέσπασμα αυτό είναι τα σκληρά μέτρα εναντίον των πολιτών, που όπως τονίζει ο Ιεράρχης δεν αντέχουν άλλο.

Η εγκύκλιος αναφέρει συγκεκριμένα:

Η χάρις και η ευλογία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού εύχομαι να σκεπάζει όλους σας, την κοινωνία, το έθνος και την Εκκλησία μας.

Σκέφθηκα πολύ για να συντάξω αυτή την εγκύκλιο και να την απευθύνω στην αγάπη σας. Μέχρι την τελευταία στιγμή δεν ήμουν σίγουρος αν έπρεπε να το κάνω. Τις τελευταίες όμως μέρες, μέσα στην κατάσταση του γενικευμένου πανικού που επικρατεί στην πατρίδα μας, των σπασμωδικών αποφάσεων των υπευθύνων διαχειριστών της ζωής και του μέλλοντός μας, την επαναλαμβανόμενη εναλλαγή υποσχέσεων και διαψεύσεων που έχουν τραυματίσει το ηθικό και την αξιοπρέπεια μας, τον καταιγισμό των χωρίς τέλος φορολογικών επιβαρύνσεων, δέχθηκα σωρεία τηλεφωνημάτων και μηνυμάτων πολιτών της περιοχής μας που ζητούν απεγνωσμένα μία παρέμβαση και κάποια συμπαράσταση στο οικονομικό τους αδιέξοδο και δράμα.

Οι μισθοί και οι συντάξεις περικόπηκαν, αρκετοί απολύθηκαν, οι άνεργοι πληθύνονται, πολλοί στέγνωσαν οικονομικά. Και ξαφνικά μας ζητείται απειλητικά και εκβιαστικά να πληρώσουμε, επί πλέον φόρο για το σπίτι που μένουμε σαν να είναι το κράτος πλέον φτωχότερο από τους φτωχούς.

Φτάσαμε, αντί τα έξοδά μας να γίνονται για το φαγητό, το σπίτι και τις ανάγκες μας, ό,τι ξοδεύουμε να πηγαίνει σε δύο φοβερές λέξεις: σε φόρους και σε χρέη. Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς το αίσθημα πνιγμού που διακατέχει ίσως και την πλειοψηφία των συμπολιτών μας, σίγουρα και αρκετούς από μας.

Ποιός μπορούσε να φαντασθεί ότι ο υπέροχος και υπερήφανος λαός μας θα έφτανε σε αυτό το κατάντημα;

Να έχει δώσει και την τελευταία σταγόνα του ιδρώτα του, του κόπου του, της αξίας του, και παρά ταύτα να έχουμε ως λαός διασυρθεί παγκοσμίως; Και τώρα χωρίς καμία ελπίδα και εγγύηση να διεκδικεί το κράτος μας πιεστικά τα δάκρυα και το αίμα μας; Είναι αυτονόητο ότι δεν αντέχουμε άλλο. Δεν είναι υπερβολή αυτό.

Πρέπει όμως να το πούμε. Να το φωνάξουμε στα αυτιά των αρμοδίων: «Ως εδώ! Δεν μπορούμε άλλο. Βρέστε άλλες λύσεις.

Ίσως πιο δύσκολες, αλλά πιο αποδοτικές, πιο έξυπνες και σίγουρα πιο ανθρώπινες. Αν δεν μπορείτε, ομολογήστε την αδυναμία σας. Δεν είναι ντροπή να μην μπορεί κανείς. Είναι όμως απαράδεκτο να επιμένει στην ευθύνη της γενικευμένης καταστροφής μας. Μας φτιάξατε ένα κράτος που προσφέρει στον λαό πολύ λιγότερα από όσα του απαιτεί.

Πρέπει να το καταλάβετε δεν είστε μόνο οφειλέτες στους δανειστές σας, είστε οφειλέτες και στον λαό που ταχθήκατε να υπηρετείτε. Αφού δεν καταφέρνετε την εθνική σωτηρία μέσα από πολιτική συνεργασία, αυτή θα προκύψει αναγκαστικά μέσα από λαϊκή απαίτηση και πρωτοβουλία». Αγαπητοί μου αδελφοί,

Ήρθε η ώρα που πρέπει ο λαός να δείξει το διαμέτρημα της δύναμής του, να κάνει γνωστά τα όριά του. Ήρθε η ώρα όλοι μαζί να πάρουμε στα χέρια μας τις τύχες μας. Όσο παραμένουμε αδρανείς, όσο μένουμε υποτελείς σε εσφαλμένες ή αβάσταχτες επιλογές, τόσο καθιστούμε τον εαυτό μας συνυπεύθυνο στον αργό αλλά βέβαιο υπαρκτικό εκφυλισμό μας.

Αν δεν ξυπνήσουμε, τελειώσαμε. Δεν θα υπάρχει συνέχεια!

Καιρός πλέον να ξεσηκωθούμε. Τα πάντα πρέπει να αλλάξουν. Και επειδή δεν θα τα αλλάξουν κάποιοι άλλοι, πρέπει να μπούμε στο παιχνίδι όλοι. Όποιος πονάει για την κατάσταση και αγαπάει την αλήθεια έχει θέση σε αυτή την αλλαγή. Κανείς δεν περισσεύει. Όλες οι ανατροπές, όλες οι μεγάλες αλλαγές έγιναν από ηρωικούς ανθρώπους, κυρίως νέους. Όχι από συμβιβασμένους ούτε από αγανακτισμένους, αλλά από υγιώς επαναστατημένους.

Όλοι μαζί και πρέπει και μπορούμε και επιβάλλεται να αλλάξουμε με δική μας πρωτοβουλία το μέλλον μας.
Όχι με βία, αλλά με δύναμη και αποφασιστικότητα.
Όχι με μηδενιστικές επιλογές, αλλά με καθαρότητα, ηρωισμό και εξυπνάδα.

Σίγουρα και η δική μας ευθύνη ως λαού δεν είναι καθόλου μικρή.
Συμφωνήσαμε με τις μικρονοϊκές πολιτικές επιλογές και τις κάναμε συνήθειες και νοοτροπία μας. Η ανειλικρίνεια, η αδιαφορία, το βόλεμα, το εύκολο κέρδος, η προσβολή των θεσμών, η ύβρις κατά της πίστης και παράδοσής μας, η ασέβεια κατά του κράτους και των νόμων, οι αλόγιστες διεκδικήσεις αποτέλεσαν κομμάτια της ζωής του νεοέλληνα που δεν μας τιμούν καθόλου. Δεν μας φταίνε μόνον οι άλλοι είτε αυτοί λέγονται κερδοσκόποι είτε ξένα συμφέροντα είτε πολιτικοί. Το δικό μας μερίδιο ευθύνης για το σημερινό μας κατάντημα δεν είναι ευκαταφρόνητο.

Η λύση της μετάνοιας και αλλαγής είναι μονόδρομος.

Τους άλλους δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε.
Τη δική μας όμως νοοτροπία και ζωή έχουμε και τη δυνατότητα και την ευθύνη να τις διορθώσουμε.

Ας αρχίσει ως επανάσταση αυτή η αλλαγή από τους εαυτούς μας. Αυτό είναι το πιο ηρωικό.

Ομολογώ ότι και ως Εκκλησία μας κάνανε κομμάτι του καταρρέοντος κρατικού συστήματος. Γι’ αυτό και συχνά μας παρερμηνεύει ο λαός.

Αγκαλιάσαμε το κράτος, στηριχθήκαμε σε αυτό και τραυματίσθηκε η βαθιά σχέση μας με τον λαό. Τον υπηρετήσαμε μεν ως πονεμένο και φτωχό, αλλά δεν τον αγκαλιάσαμε ως κομμάτι της υπόστασής μας. Τουλάχιστον δεν καταφέραμε να μας νοιώσει έτσι. Μολύνθηκε το γάλα της μάνας του, της Εκκλησίας, και απέστρεψε το πρόσωπό του από το στήθος της. Αυτό είναι ο,τι χειρότερο υπάρχει.

Ο λαός είναι ό,τι ιερότερο έχουμε μετά τον Θεό και η Εκκλησία στη φύση της είναι η ανάσα του λαού. Αυτήν την ανάσα τελευταία στερηθήκαμε. Ήρθε η ώρα να ξαναρχίσει ο ζωτικός θηλασμός. Δεν αμφισβητώ βέβαια ότι είμαστε και θύματα. Κάποιοι μας ξεγέλασαν. Κάποιοι διαχειρίσθηκαν τα θέματά μας με ένοχη ανικανότητα. Κάποιοι μας διέσυραν διεθνώς και μας οδήγησαν στα στόματα των θηρίων αυτού του κόσμου είτε από επιπολαιότητα είτε ενδεχομένως και από ύποπτες σκοπιμότητες. Και να πού φτάσαμε!

Ισοπεδωθήκαμε στο μηδέν της περιουσίας μας και στο τίποτα της αξιοπρέπειάς μας. Παρά ταύτα δεν ψάχνουμε για ενόχους. Τώρα επειγόμαστε για λύσεις. Λύσεις όμως που δεν πατάνε τον λαό, αλλά ανασταίνουν την τιμή του. Ήρθε η ώρα που θα πρέπει όσοι παίρνουν αποφάσεις να καταλάβουν τι συμβαίνει στα σπίτια, στους δρόμους, στα μαγαζιά και στην καθημερινότητα.

Τι συμβαίνει στις ψυχές μας. Αυτό δεν θα το μάθουν από την τρόϊκα ούτε από τις μεταξύ τους διαβουλεύσεις. Θα το μάθουν από τον λαό. Πρέπει την φωνή μας να την ακούσουν. Δεν γίνεται αλλιώς. Θα ήθελα λοιπόν να πω σε όσους δεν μπορούν να πληρώσουν την λεγόμενη «έκτακτη εισφορά ακινήτων» να μη φτάσουν σε απόγνωση. Να ξέρουν ότι θα βρεθούμε όλοι ενωμένοι στο πλευρό τους και θα φωνάξουμε μαζί: «Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος». Ας καταλάβουν ότι δεν έχουμε. Δεν μπορούμε.

Φτάσαμε στα όριά μας, αλλά αρνούμαστε να μας τελειώσουν. Αν αδρανήσουμε δεν θα το καταλάβουν. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός προφήτευσε πριν από διακόσια πενήντα χρόνια λέγοντας: «Θα σας βάλουν βαρύ και δυσβάσταχτο φόρο ακόμη και στα παράθυρα και στα κοτέτσια, αλλά όμως δεν θα προλάβουν».

Πράγματι, δεν θα προλάβουν!

Μη λυγίσετε μπροστά στην οικονομική χρεωκοπία. Αυτήν ήδη τη ζούμε. Αρνηθείτε τη χρεωκοπία της αξιοπρέπειας, της ιστορίας, της εθνικής συνείδησης. Αυτά μπορούμε και πρέπει να τα διεκδικήσουμε μέχρι τελευταίας ρανίδας. Έστω τώρα, την τελευταία στιγμή.

Τα Μεσόγεια και η Λαυρεωτική είναι μια ευλογημένη περιοχή που μέχρι πρότινος έσφυζε από ανάπτυξη και ευημερία. Τον τελευταίο όμως καιρό όλο και πληθαίνουν αυτοί που με απόγνωση στρέφονται στην Εκκλησία η όπου βρουν, και εκλιπαρούν για συμπαράσταση και βοήθεια.

Πολλοί έχουν λυγίσει, έχουν οικονομικά γονατίσει. Δεν μπορούν να θρέψουν τα παιδιά τους. Έχασαν τον ύπνο τους. Ζουν την απειλή του παρόντος και με τον φόβο του μέλλοντος. Έχουν ιδιοκτησίες, αλλά δεν έχουν χρήματα. Αυτοί πως θα πληρώσουν; Πού να τα βρουν; Θα τους πάρουν το σπίτι; Θα τους κόψουν το ρεύμα; Είναι δυνατόν να βυθίσουν στο σκοτάδι την Κερατέα η το Λαύριο που φιλοξενούν το μεγαλύτερο εργοστάσιο της ΔΕΗ στην πατρίδα μας;

Ό,τι και να συμβεί, αδελφοί μου, θα ήθελα να ξέρετε ότι η τοπική Εκκλησία μας θα δώσει τα πάντα για να σταθεί στο πλευρό σας.

Αν σε έναν κόψουν το ρεύμα, εμείς θα το κόψουμε σε όλους τους ναούς.
Θα κάνουμε γάμους με κεριά στα χέρια και λειτουργίες με δάκρυα στα μάτια.
Με κανέναν τρόπο δεν θα δεχθούμε, τη στιγμή που νοικοκυριά είναι βυθισμένα στο σκοτάδι, οι ναοί να λειτουργούν με αναμμένους τους πολυελαίους.

Όλοι μαζί λοιπόν τώρα, οφείλουμε να πιέσουμε τους εκπροσώπους μας περισσότερο από όσο τους πιέζουνε οι δανειστές. Γιατί η ανάγκη μας για επιβίωση ξεπερνάει την ανάγκη τους να κυριαρχήσουν πάνω μας. Γιατί η αξιοπρέπειά μας αξίζει περισσότερο από τα πάσης φύσεως συμφέροντα.

Γιατί η εθνική μας υπερηφάνεια στηρίζεται σε μια ιστορία που όλοι τους ζηλεύουν. Γιατί την Ευρώπη την βλέπουμε περισσότερο ως οικογένεια που κατανοεί την δυσκολία των λαών παρά ως θηλιά που οδηγεί σε ασφυξία τις κοινωνίες. Δεν μας έμεινε τίποτε άλλο από το να μεταμορφώσουμε ξανά την Ελλάδα σε πατρίδα μας, την ιστορία της σε ταυτότητά μας, τα παραδείγματα των προγόνων μας σε βιώματά μας και να επιστρέψουμε από τον ασύνετο νεοπλουτισμό στην αξιοπρεπή λιτότητα και ολιγάρκεια, από τις υποτελικές υποχωρήσεις στον ηρωισμό και από τον παγκόσμιο διασυρμό στην εθνική υπερηφάνεια και τον πανθομολογούμενο θαυμασμό. Έτσι, ο Θεός, όπως λέγει και ο λαός, δεν θα μας αφήσει, γιατί με αυτόν τον τρόπο δεν θα Τον έχουμε κι εμείς αφήσει.

Με πατρικές ευχές και την ελπίδα της αφύπνισης.

Πηγή Tilegrafima


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νέα κατοχή...

Γράφει ο Κώστας Μαντατοφόρος

Ήδη τα σύνορά μας απαιτούν να τα ''φυλάσσουν'' ξένες δυνάμεις.
Ήδη οι ''Ευρωπαίοι  εταίροι'' ζητούν τα κλειδιά του Αιγαίου μ΄ ένα σχέδιο κειμένου 110 σελίδων το οποίο προβλέπει ότι η ''ευρωπαϊκή ακτοφυλακή και συνοριοφυλακή''  θα μπορεί να κάνει επιχειρήσεις οπουδήποτε χωρίς να δίνει λογαριασμό σε καμία χώρα.
Ήδη ξεπουλήθηκαν σε ξένη εταιρεία 14 αεροδρόμια, που η διαχείρισή τους μπορεί άνετα να καταστεί μοιραία στο μέλλον για την εθνική ασφάλεια.

Σταδιακά και ανεπαίσθητα κατρακυλήσαμε στο επίπεδο κατεχόμενης χώρας.  
Ούτε καν αποικία. Χώρα χωρίς εθνική κυριαρχία. Κατεχόμενη χώρα!
Και δεν έχει καμία σημασία αν ο κατακτητής είναι ένας, ή συνεταιρισμός '' εταίρων''.
Άλλωστε και ο Άξονας συνασπισμός φασισμού με ναζισμό ήταν.

Και ο πολίτης;
Ο πολίτης παραζαλισμένος μέσα στον ίλιγγο της οικτρής καθημερινότητας, όπως του την έχουν ετοιμάσει οι προδοτικές μνημονιακές κυβερνήσεις, αγωνιά και αγωνίζεται να επιβιώσει, να πληρώσει πλαστούς φόρους, αυθαίρετα χαράτσια, πρόστιμα επί προστίμων σκόπιμα εξοντωτικών ώστε να μην μπορεί να ανταπεξέλθει, βουρλίζεται να σώσει το σπίτι του, να κρατήσει όποια αξιοπρέπεια ακόμη φαντάζεται ότι μπορεί, πασχίζει να διασώσει τα κουρέλια της ζωής του απ' τους αριστερούς και δεξιούς απατεώνες.

Δεν έχει καθαρό πιά βλέμμα, ούτε δύναμη ψυχής περίσσευμα, για να στήσει τους προδότες στο εκτελεστικό απόσπασμα, και μετά να βγεί ξανά στο αντάρτικο της νέας Κατοχής εναντίον των νεο-ναζιστών της Ευρωπαϊκής '' Ένωσης''. 

ΝΑΙ! Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΈΝΑΣ ΞΕΚΑΘΑΡΟΣ ΝΑΖΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ. 

Εναντίον των λαών που την αποτελούν, εναντίον της δημοκρατίας, εναντίον του πραγματικού πολιτισμού, εναντίον των ανθρώπινων δικαιωμάτων και του ουμανισμού.

Και ΕΝ ΚΑΙΡΩ ΕΙΡΗΝΗΣ μία ευρωπαϊκή χώρα βρέθηκε κατεχόμενη, χωρίς εθνική κυριαρχία ΜΕ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ.
Ένα χρέος που ο ταβερνιάρης-Πρόεδρος της Βουλής δεν επιτρέπει στους έλληνες να μάθουν αν είναι πραγματικό, και κατά πόσον, αν είναι τοκογλυφικό, αν εμπεριέχει ρήτρες καταχρηστικές και απαγορευμένες απ' το διεθνές δίκαιο, εφ 'όσον κατήργησε με το έτσι θέλω την Επιτροπή της Βουλής που διενεργούσε έρευνα για το θέμα αυτό, θέμα ζωής και θανάτου για τους έλληνες και για την χώρα.

Εφ' όσον δεν έχουμε Εθνική κυριαρχία βρισκόμαστε υπό κατοχή. 
Εφ' όσον η κυβέρνηση δεν μπορεί να νομοθετήσει χωρίς την σύμφωνη γνώμη τρίτων χωρών, είμαστε υπό κατοχή.
Εφ' όσον οι πολίτες βρίσκονται στην δικαιοδοσία ξένου δικαίου, βρίσκονται υπό κατοχή.

Και στην Κατοχή οι νόμοι που ψηφίζονται είναι άδικοι και καταχρηστικοί, δεν έχουν στην ουσία καμία ισχύ, και είναι άκυροι.  
Στην Κατοχή η  υποχρέωση του πολίτη είναι μία και μοναδική: η ανυπακοή στην κυβέρνηση κατοχής και η πάση θυσία απελευθέρωση.

Χριστούγεννα 2015.
Πολίτες βυθισμένοι στον ζόφο.
Μιά χώρα κατεστραμμένη, υπό νέα Κατοχή...

Πηγή "Ουδέν Σχόλιον"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Πούτιν: Η Ρωσία δεν πρόκειται να διαπραγματευτεί με την Τουρκία

Στην ετήσια συνέντευξη τύπου που παραχωρεί σε εκπροσώπους των ΜΜΕ ο Ρώσος πρόεδρος, Vladimir Putin μίλησε για την Συρία, τις σχέσεις Ρωσίας - Τουρκίας και την οικονομία.

Ο Ρώσος πρόεδρος δήλωσε πως η Ρωσία εν μέρει κατάφερε να ενώσει τις κυβερνητικές και αντιπολιτευόμενες δυνάμεις στη Συρία κατά του ISIS και τόνισε πως η Ρωσία θα συνεχίσει τις αεροπορικές επιθέσεις όσο συνεχίζονται οι στρατιωτικές επιχειρήσεις του συριακού στρατού.

Ο κ. Putin δήλωσε πως η Ρωσία δεν χρειάζεται μια μόνιμη βάση στη Συρία ενώ πρόσθεσε πως δεν μπορεί να φανταστεί καλύτερη πολεμική άσκηση για την Ρωσία από τις επιχειρήσεις στην Συρία.

Ο Vladimir Putin τόνισε πως η Ρωσία δεν πρόκειται να διαπραγματευτεί με την Τουρκία η οποία κρύβεται πίσω από τους συμμάχους της μετά την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού.

Για την Ουκρανία ο Ρώσος πρόεδρος τόνισε πως δεν πρόκειται να υπάρξουν κυρώσεις κατά της Ουκρανίας μίας και η Μόσχα επιθυμεί η σύγκρουση να λυθεί το συντομότερο δυνατόν.

Για την ρωσική οικονομία ο Vladimir Putin τόνισε πως πλέον η κρίση έχει ξεπεραστεί ενώ αναμένεται 0,7% ανάπτυξη το 2016, 1,9% το 2017 και 2,4% το 2018.

Ο Ρώσος πρόεδρος δήλωσε πως η Μόσχα είχε υπολογίσει τον προϋπολογισμό του 2016 με βάση την τιμή του πετρελαίου στα 50 δολάρια το βαρέλι, μια εκτίμηση η οποία ήταν υπερβολικά αισιόδοξη μιας και η τρέχουσα τιμή κυμαίνεται στα 37 δολάρια το βαρέλι. Όμως, παρά την πτωτική τάση των τιμών του πετρελαίου, η ρωσική κυβέρνηση δεν θα αναπροσαρμόσει τον προϋπολογισμό της, δήλωσε.

Η Τουρκία δεν έχει δώσει επαρκείς αποδείξεις ότι συγκρατεί το κύμα προσφύγων

Η Τουρκία δεν έχει δώσει επαρκείς αποδείξεις ότι έχει καταφέρει να μειώσει τις μετακινήσεις μεταναστών προς τα ελληνικά νησιά, δύο εβδομάδες μετά την υπογραφή συμφωνίας, με την οποία δεσμεύτηκε γι’ αυτό, αναφέρει έγγραφο της κυβέρνησης του Λουξεμβούργου, το οποίο επικαλείται το Reuters.

Το εν λόγω έγγραφο της κυβέρνησης του Λουξεμβούργου, που έχει την προεδρία της ΕΕ, αναφέρει ότι κατά μέσον όρο 4.000 άτομα φτάνουν καθημερινά στην Ελλάδα από την Τουρκία, από τις 29 Νοεμβρίου και μετά. Πρόκειται για "μικρή μείωση" έναντι των 5.000-6.000 που σημειωνόταν στις αρχές του μήνα, αλλά αυτό δεν οφείλεται υποχρεωτικά στη στάση της Τουρκίας.

"Η μείωση αυτή μπορεί να αποδοθεί σε άλλους παράγοντες", σημειώνεται στο έγγραφο, το οποίο έχει αποσταλεί στους ηγέτες της ΕΕ, ενόψει της συνόδου κορυφής της ΕΕ σήμερα στις Βρυξέλλες.

Ο τούρκος πρωθυπουργός Ahmed Davutoglu θα συναντηθεί με την καγκελάριο Angela Merkel και άλλους ηγέτες πριν τη σύνοδο προκειμένου να συζητήσουν το πιθανό σχήμα μεταφοράς απ' ευθείας από την Τουρκία Σύρων προσφύγων.

Ωστόσο, πολλοί Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν τονίσει ότι κάτι τέτοιο θα εξαρτηθεί από τις αποδείξεις που θα προσκομίσει η Τουρκία ότι εμποδίζει τους διακινητές να βάζουν τον κόσμο στη θάλασσα για την Ευρώπη. Απ' αυτό θα εξαρτηθεί επίσης η διάθεση των 3 δις ευρώ προς την Άγκυρα και η χαλάρωση των όρων για την έκδοση βίζας προς τους Τούρκους πολίτες που θέλουν να ταξιδέψουν στην Ευρώπη.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Το προσφυγικό μειώνει τα ελληνικά εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα

Σε βάρος της Ελλάδας η προστασία της Ευρώπης στο προσφυγικό

Της Κύρας Αδάμ

Οι τελευταίες πληροφορίες από τις Βρυξέλλες επιμένουν ότι οι εταίροι και κυρίως το Βερολίνο είναι κάθετοι στην ανάγκη ενίσχυσης της φύλαξης των «εξωτερικών συνόρων της ΕΕ», αφού, αυτή την στιγμή, ελάχιστα μπορούν να πιέσουν την Άγκυρα, που ανοιγοκλείνει κατά πως θέλει την κάνουλα των μεταναστευτικών -και όχι μόνον προσφυγικών- ροών προς την Ευρώπη.

Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο που διαμορφώνεται, είναι εξαιρετικά δύσκολο για την ελληνική κυβέρνηση να προβάλει τις «ενστάσεις της» για την παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας της στην ευρωπαϊκή Υπηρεσία Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής και την υποχρεωτική συνεργασία της με τρίτες χώρες, όπως η Τουρκία, στη διαχείριση συνόρων.

Ωστόσο, όλο το προηγούμενο διάστημα, η συμμετοχή της Αθήνας στη διαμόρφωση της πολιτικής για το προσφυγικό σε επίπεδο ευρωπαϊκών οργάνων και αποφάσεων, ήταν μηδαμινή αν όχι εντελώς απούσα, με αποτέλεσμα να έχει συμφωνήσει εκ των προτέρων σχεδόν σε όλα για τα οποία σήμερα διαμαρτύρεται.

Και το κυριότερο, να έχει de facto αποδεχτεί μονομερώς τον καθορισμό και περιορισμό των ελληνικών θαλασσίων συνόρων με την Τουρκία στα 6 ναυτικά μίλια, ενώ αυτά ουδέποτε έχουν καθοριστεί και συμφωνηθεί με την Άγκυρα, ύστερα από διαπραγματεύσεις, όπως ορίζει το Διεθνές Δίκαιο.

Πιο συγκεκριμένα:

Στο Ανακοινωθέν του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών, στο τέλος Νοεμβρίου, ομοφώνως οι πολιτικοί αρχηγοί κατέληξαν ότι:

(η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να αναγνωρίσει) «...ταυτοχρόνως ότι τα σύνορα της Ελλάδας είναι και σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα σύνορα αυτά καθορίζονται κυριάρχως από την Ελλάδα και φυλάσσονται κυριαρχως από την Ελλάδα. Άρα, οιαδήποτε συνεργασία κατά τη φύλαξη των ευρωπαϊκών συνόρων νοείται μόνον μεταξύ Ελλάδας και Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποκλειομένων κοινών περιπολιών με την Τουρκία υφ οιανδήποτε μορφή. Μια τέτοια συνεργασία μεταξύ Ελλάδας και ΕΕ προϋποθέτει την ουσιαστική υποβοήθηση των ελληνικών αρχών από την FRONTEX, η οποία πρέπει να μετατραπεί σε πραγματική Ευρωπαϊκή Ακτοφυλακή...»

Ξαφνικά, λοιπόν, και σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο «ξεπήδησαν» μονομερώς ελληνικά θαλάσσια σύνορα με την Τουρκία

Η φράση αυτή ανατρέπει απολύτως τα μέχρι τώρα ισχύοντα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, καθώς από το 1950 μέχρι πρότινος είναι επισήμως και διεθνώς γνωστό ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΑ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΗΜΕΝΑ θαλάσσια σύνορα με την Τουρκία, (πλην ενός σημείου στις εκβολές του Έβρου, ενός σημείου ΒΑ στο Καστελόριζο και στην περιοχή των Δωδεκανησίων με βάση τη Συνθήκη του 1947), καθώς ουδέποτε οι δύο χώρες άνοιξαν διαπραγματεύσεις για το θέμα αυτό..

(Ο μη καθορισμός κοινών ελληνοτούρκικων συνόρων αναφέρεται σε πολλαπλά επίσημα κρατικά έγραφα και των δύο πλευρών)

Ενδεικτικώς αναφέρεται το ελληνικό έγγραφο στο ΝΑΤΟ 3 Αυγούστου1990 στο οποίο επισημαίνεται ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια ελληνοτουρκικά σύνορα, αλλά και το ελληνικό άγραφο (Φεβρουάριος 2011) προς τον ΟΗΕ ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια Ε/Τ σύνορα, αλλά και η τουρκική ΝΟΤΑΜ Α240 με την οποία η Άγκυρα δηλώνει ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα με την Ελλάδα, αλλά και το επίσημο τουρκικό εγχειρίδιο Αεροπορικών Πληροφοριών, σύμφωνα με το οποίο δεν υπάρχει κανένα είδος θαλασσίων συνόρων με την Ελλάδα.)

Αλλά σε ποια ακριβώς «σύνορα» αναφέρονται οι πολιτικοί αρχηγοί;

Η απάντηση ανιχνεύεται στη Σύνοδο Κορυφής της 15ης Οκτωβρίου, όπου επισημοποιήθηκε το Σχέδιο Δράσης ΕΕ- Τουρκίας χωρίς καμία αντίρρηση της ελληνικής κυβέρνησης.

Στα συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής γίνεται σαφής αναφορά στην «Ενίσχυση της προστασίας των εξωτερικών συνόρων» (μεταξύ άλλων) «...με πλήρη σεβασμό στις ΕΘΝΙΚΕΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ των κρατών μελών... (και)... με την ενίσχυση των συζητήσεων για την ανάπτυξη ενός ευρωπαϊκού συστήματος συνόρων και ακτοφυλακής...»

Ο όρος «εθνικές αρμοδιότητες» στην περίπτωση των ελληνικών νήσων αναφέρεται στις αρμοδιότητες της ελληνικής ακτοφυλακής, η οποία επιχειρεί φύλαξη, μέσα στα όρια των σημερινών ελληνικών χωρικών υδάτων, δηλαδή στα 6νμ.

Όμως τα σημερινά ελληνικά χωρικά ύδατα των 6νμ σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να συμπίπτουν με τα θαλάσσια ελληνοτουρκικά σύνορα, τα οποία δεν έχουν συμφωνηθεί ούτε καν χαραχθεί.

Επομένως, η «ταύτιση» των ευρωπαϊκών εξωτερικών θαλασσίων συνόρων με τα όρια άσκησης των ελληνικών εθνικών αρμοδιοτήτων, δηλαδή τα χωρικά ύδατα των 6νμ σημαίνει ότι εμμέσως και σιωπηλώς η Ελλάδα αποδέχεται μονομερώς ότι τα θαλάσσια σύνορα της με την Τουρκία είναι 6νμ, προκειμένου να «εξυπηρετηθούν» οι απολύτως πιεστικοί έναντι της Ελλάδας, αλλά έντρομοι πλέον εταίροι και κυρίως το Βερολίνο, απέναντι στην προσφυγική κρίση, καθώς δεν ελέγχουν τις προσφυγικές κάνουλες του κ Ερντογάν.

Αυτή η μονομερής ελληνική αποδοχή για τα εξωτερικά σύνορα συμπεριλαμβάνεται στο κείμενο της Κομισιόν για την ευρωπαϊκή Υπηρεσία Ακτοφυλακής και Συνόρων, που θα αποφασιστεί σήμερα στη Σύνοδο Κορυφής.

Ο μονομερής περιορισμός των ελληνικών θαλασσίων συνόρων στα 6νμ για τους σκοπούς της εξυπηρέτησης των προσφυγικών μηχανισμών «των ευρωπαϊκών εξωτερικών συνόρων», στην πράξη σημαίνει την κατάργηση της μέσης γραμμής στον καθορισμό των ελληνοτουρκικών θαλασσίων συνόρων ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία με απρόβλεπτες επιπτώσεις στην εθνική κυριαρχία, είτε αυτές αφορούν στο εύρος του FIR Αθηνών, αλλά και της περιοχής έρευνας και διάσωσης, στον καθορισμό της ΑΟΖ, αλλά ακόμα και στο δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12νμ.

Εξ άλλου, ο οικειοθελής περιορισμός των ελληνικών θαλασσίων συνόρων στα 6νμ, (όσα δηλαδή και τα σημερινά χωρικά ύδατα της χώρας) και η εγκατάλειψη της μέσης γραμμής για τον υπολογισμό των κοινών ελληνοτουρκικών συνόρων, επί της ουσίας. .πριμοδοτεί την Άγκυρα με αύξηση των χωρικών υδάτων της σε βάρος της Ελλάδας και φυσικά οδηγεί σε περιορισμούς και παραχωρήσεις στην ελληνική εθνική κυριαρχία.

Μια πρώτη πρόγευση, όμως είχε ήδη η Αθήνα από τις αρχές Οκτωβρίου όταν παρουσιάστηκε από τους κκ Γιούνκερ και Ερντογάν το Σχέδιο Δράσης ΕΕ- Τουρκίας.

Σε αυτό το σχέδιο, με πονηρό τρόπο, η Άγκυρα αποκτούσε ξαφνικά το δικαίωμα να κάνει επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης σε απροσδιόριστη περιοχή «στη Θάλασσα του Αιγαίου»,(;) ενώ η σχετική αρμοδιότητα για SAR μέχρι τώρα έχει εκχωρηθεί διεθνώς στην Ελλάδα μέχρι τα ανατολικά όρια του FIR Αθηνών.

Επιπροσθέτως, το Σχέδιο Δράσης ΕΕ- Τουρκίας αναφέρεται σαφώς στην δέσμευση για « αναβάθμιση της συνεργασίας μεταξύ της τουρκικής και ελληνικής ακτοφυλακής» (το ίδιο ακριβώς είχε αναφέρει και ο πρωθυπουργός της Τουρκίας κ Νταβούτογλου στην κοινή συνέντευξη τύπου στην Άγκυρα με τον Έλληνα πρωθυπουργό Α. Τσίπρα).

Και όμως η ελληνική πλευρά ουδόλως αντέδρασε στο Σχέδιο Δράσης ΕΕ Τουρκίας, το οποίο υπερψήφισε μάλιστα στη Σύνοδο Κορυφής του Οκτωβρίου, στην οποία έδινε «αγώνα» μόνον για τα hot spot και την εγκατάσταση 50.000 προσφύγων στην Ελλάδα.

Είναι άγνωστο ακόμα, πως η Αθήνα, χωρίς ενδελεχείς διαβουλεύσεις με τις Βρυξέλλες, και ορατά, για την ώρα ανταλλάγματα, συναίνεσε τόσο γρήγορα και απλά στον καθορισμό των «εξωτερικών συνόρων της ΕΕ» σε βάρος της εθνικής κυριαρχίας της χωρίς να εξεταστούν προηγουμένως και άλλες, πιο «απλές» εναλλακτικές λύσεις.

Όπως για παράδειγμα, η ευρωπαϊκή Υπηρεσία Συνόρων να επιχειρεί στα εξωτερικά όρια των τουρκικών χωρικών υδάτων, ώστε να περιορίζει τις βάρκες των λαθρεμπόρων και επομένως και τους αριθμούς προσφύγων προς τις ελληνικές – ευρωπαϊκές ακτές...

Πηγή Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Το θράσος της Μέρκελ

Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος

Οσο μεγαλώνει η νευρικότητα της Γερμανίδας καγκελαρίου η οποία βλέπει το προσφυγικό να γκρεμίζει ότι έχτιζε τόσα χρόνια, τόσο γίνεται απύθμενο το θράσος της, το οποίο την έκανε χθες να κατηγορήσει ουσιαστικά την Ελλάδα και την Ιταλία ως δήθεν υπαίτιες για τις επιπτώσεις της τραγωδίας στην Ευρώπη.

Αφού πρώτα και συστηματικά με μια πολιτική που είναι κατ΄ όνομα ευρωπαική και κατ’ ουσία απολύτως γερμανική γονάτισε το νότο και, κυρίως, την Ελλάδα, έρχεται τώρα να τη δείξει ως υπεύθυνη για τα διάτρητα εξωτερικά σύνορα της Ενωσης! Κι αυτό, όταν όλο το προσφυγικό ζήτημα, όπως άλλωστε και η έκρηξη της τρομοκρατίας από το ισλαμικό κράτος είναι ευθέως αποτελέσματα της πολιτικής της Δύσης στη Συρία, η οποία, κάθε άλλο παρά ελληνική πολιτική υπήρξε.

Όπως κάνει εδώ και χρόνια σε άλλα ζητήματα, η Μέρκελ ψάχνει τώρα και πάλι τρόπους να ξεφύγει από τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις της χώρας της και να φορτώσει δυσανάλογα βάρη στους άλλους για να κάνει τη δουλειά της– αν και ψευδεπίγραφα είχε ανακοινώσει στην αρχή της κρίσης ότι θα δεχόταν πολύ μεγαλύτερο αριθμό προσφύγων από εκείνον που τελικά δέχεται.

Όμως, όσο κι αν επιχειρηθεί να μετατραπεί η Ελλάδα σε εκτεταμένη ζώνη διαρκούς παραμονής των προσφύγων κατά τρόπο απολύτως δυσανάλογο προς τον πληθυσμό της, αυτή η υπόθεση δεν θα είναι τόσο απλή όσο ήταν για το Βερολίνο η διαχείριση της κρίσης χρέους. Και δεν σταματά με εξυπνάδες, με ψέματα, ή ακόμα και με την πίεση στις αδύναμες κυβερνήσεις – αν και, δυστυχώς, η ελληνική κυβέρνηση ήδη έχει δείξει κι εδώ σημάδια πλήρους και άφωνης υποταγής.

Όλα αυτά, δεν αρκούν όσο και αν περισσεύει το προπαγανδιστικό θράσος.

Τελικά, το Βερολίνο θα βρεθεί, θέλει δεν θέλει, μπροστά στις ευθύνες του.

Πηγή "Το Βήμα"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Και 4ο μνημόνιο στον ορίζοντα;

Του Γιάννη Σιδέρη 

 

Το 4ο μνημόνιο αχνοφαίνεται στον ορίζοντα της χώρας μέσα από τις δηλώσεις του Βλάντις Ντρομπρόφσκις. Όπως επισήμανε ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, αποκαλύπτοντας εν μέρει την κυβερνητική αβελτηρία «έχουμε ήδη καθυστερήσει στην αξιολόγηση. Αυτή τη στιγμή στοχεύουμε στα μέσα Φεβρουαρίου. Αλλά δεν θα έβαζα συγκεκριμένη ημερομηνία στην αξιολόγηση, γιατί αυτό που έχει πραγματικά σημασία είναι να συμφωνήσουμε στην ουσία και στους όρους του προγράμματος».

Παράλληλα αποκάλυψε σκέψεις που υπάρχουν στους δανειστές, λέγοντας ότι καθώς το ελληνικό πρόγραμμα προχωράει, δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς την πιθανότητα ενός συμπληρωματικού Μνημονίου κάποια στιγμή στο μέλλον. «Αυτό έγινε και σε άλλα προγράμματα», όπως είπε.

Η κυβέρνηση πάντως εν αμεριμνησία -ή επιδεικτική εκδήλωση αυτοπεποίθησης- εξακολουθεί να μιλάει για αξιολόγηση τον Ιανουάριο. Επιδίδεται δε και σε μια προσπάθεια υπεραπλούστευσης των δηλώσεων Ντρομπρόφσκις, τις ερμηνεύει καθησυχαστικά, και με non paper, τις διαθλά με το δικό της πρίσμα, σύμφωνα με το οποίο:

- Ο Αντιπρόεδρος της Επιτροπής αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να αποχωρήσει το ΔΝΤ και να υπάρξει ευρωπαϊκή λύση στο Ελληνικό Πρόγραμμα» και

- Ο Β. Ντομπρόβσκις εμφανίζεται επίσης ανοιχτός στο ενδεχόμενο να εξευρεθούν ισοδύναμα στο Ασφαλιστικό, αντί για περικοπές συντάξεων.

Σχετικά με το ΔΝΤ, η κυβέρνηση μάλλον ερμηνεύει δήλωση του αντιπροέδρου ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να επιβάλει στο Ταμείο τη συμμετοχή του σε τρίτο ελληνικό πρόγραμμα και ότι το ΔΣ του ΔΝΤ θα αποφασίσει. Ωστόσο και αν το ταμείο υποχωρήσει, κάτι που εκτιμάται ως απίθανο, δεν αποκλείεται ευρωπαϊκοί μηχανισμοί, όπως ο ESM, να αναλαμβάνουν τον σχετικό ρόλο. Φυσικά αν η αποχώρηση συμβεί, η κυβέρνηση ελπίζει ότι με την κατάλληλη επικοινωνιακή διαχείριση, θα μπορέσει να πείσει τα ευπειθή ακροατήριά της, ότι αντιστάθηκε σθεναρά και έδιωξε… νικηφόρως τον κακό της παρέας!

Ασφαλιστικό εν συνόλω

Στην δεύτερη επισήμανση, η οποία χρονικά είναι πρωθύστερη, δηλαδή να βρεθεί ισοδύναμο στο ασφαλιστικό, η κυβέρνηση επιχειρεί άλμα προς τα μπρος. Καθώς είναι δύσκολο να βρεθεί ισοδύναμο (οι εργοδοτικές εισφορές είναι πρόσκαιρο μέτρο, δεν είναι σίγουρο στην αποτελεσματικότητά του, και επιπροσθέτως δεν έχει προσμετρηθεί η επίπτωσή τους στην οικονομία και την απασχόληση), κάνει λόγο για συνολική αναδιάρθρωση του ασφαλιστικού συστήματος.

Πλασάρει την αναδιάρθρωση ως το συνολικό ισοδύναμο για το μέλλον, αφετέρου επιχειρεί να πλαγιοκοπήσει την αντιπολίτευση, αφού στην περίπτωση που δεν θα συμμετάσχει, θα ισχυριστεί ότι για μικροκομματικούς λόγους αδιαφορεί και υπονομεύει το ασφαλιστικό μέλλον των επόμενων γενιών!

Ήδη στο κυβερνητικό non paper υπάρχει ο ισχυρισμός ότι ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν «εκθέτει ιδιαίτερα τα κόμματα της Αντιπολίτευσης, που έχουν αρνηθεί να στηρίξουν την διαπραγματευτική προσπάθεια της Κυβέρνησης στο θέμα του Ασφαλιστικού, ώστε να αποτραπούν περικοπές σε συντάξεις.

Αντί γι αυτό, προτιμούν να κινδυνολογούν, υποστηρίζοντας, ψευδώς, ότι η Συμφωνία καθιστά την περικοπή των συντάξεων υποχρεωτική. Και το κάνουν επειδή, προφανώς, πιστεύουν ότι θα ωφεληθούν πολιτικά από μια ενδεχόμενη περικοπή των συντάξεων, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που θα είχε κάτι τέτοιοι στις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων»!

Παράλληλο πρόγραμμα

Τέλος αλλά όχι… έσχατο, η κυβέρνηση στην αγωνία της να παρουσιάσει ένα κοινωνικό πρόσωπο, συγκρότησε ταχύρυθμα και έφερε προς ψήφιση στην βουλή το λεγόμενο «παράλληλο πρόγραμμα». Το πρόγραμμα αυτό ούτως ή άλλως έχει περιορισμένο κόστος -αν και όχι αρκούντως κοστολογημένο- και δεν εκτινάσσει στον αέρα την δημοσιονομική προσαρμογή. Παρόλα αυτά οι δανειστές δυσαρεστήθηκαν επειδή δεν είχαν γνώση του θέματος - και δυσαρεστήθηκαν παρότι «με την κυβέρνηση περνούν τον μήνα του μέλιτος», όπως μας είπε πηγή που δύναται να γνωρίζει.

Το παράλληλο πρόγραμμα θεωρεί έκθετο και η αντιπολίτευση. Οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και του Ποταμιού, αποχώρησαν από την Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων, όπου συζητείτο. Κατήγγειλαν παραβιάσεις στη διαδικασία και συγκεκριμένα ότι το νομοθέτημα δεν συνοδεύεται από γνωμοδότηση της Κεντρικής Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής (ΚΕΝΕ) και από έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους.

Η κυβέρνηση αντί να απολογηθεί, ή έστω να εξηγήσει, για όσα της καταλόγισαν απάντησε πως «Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι χωρίς προσχήματα διεκδικούν τον ρόλο της "τρόικας εσωτερικού" και πως αρνούνται να συζητήσουν οτιδήποτε άλλο πέρα από μνημόνια και μέτρα λιτότητας».

Λες και τα μνημόνια και τα μέτρα λιτότητας τα επιβάλει η αντιπολίτευση!

Πηγή Liberal

 

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου