Ομαδική παράκρουση των Τούρκων: «Διαλύστε τη Συρία»

Ο Τούρκος πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιουλ παραδέχτηκε ότι η Τουρκία και οι ΗΠΑ «ο στενότερος σύμμαχός της» δεν έχουν ίδιες απόψεις αναφορικά με το θέμα της Συρίας και μετά την χρήση χημικών κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων στην Δαμασκό.

Του Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη
Η πρώτη επίσημη τοποθέτηση του Τούρκου προέδρου μετά την απόφαση του Αμερικανού προέδρου να προσφύγει στην ετυμηγορία του Κογκρέσου, αναφέρει ότι ο Μπαράκ Ομπάμα κινείται μέσα στο πλαίσιο της πολιτικής παράδοσης των ΗΠΑ και συμπλήρωσε υπογραμμίζοντας σαφέστατα τη διαφωνία του με την καθυστέρηση της επίθεσης, λέγοντας ότι «εμείς ως μία γειτνιάζουσα χώρα έχουμε σίγουρα διαφορετικά συναισθήματα. Αυτοί (οι Αμερικανοί) βρίσκονται μακριά από την περιοχή και αντιλαμβάνονται τα πράγματα διαφορετικά» κατά συνέπεια «οι πολιτικές των δύο χωρών δεν είναι δυνατόν να συμπίπτουν συνεχώς».


Το ενδιαφέρον είναι ότι οι «ανυπόμονες» και «πολεμοχαρείς» αυτές δηλώσεις έγιναν στο πλαίσιο της τελετής παράδοσης των διαπιστευτηρίων του νέου πρέσβη της Ρωσίας, Αντρέι Καρλόφ. Ο Τούρκος πρόεδρος στην ουσία δήλωσε ότι η καθυστέρηση της επίθεσης συμβαίνει επειδή ο Αμερικανός πρόεδρος αντιμετωπίζει «εσωτερικά προβλήματα».
Το «defence-point.gr» σε μία προσπάθεια να διαγνώσει το πρόβλημα των Τούρκων αναφορικά με τη Συρία, είναι ότι για κάποιους – νεοθωμανικούς – λόγους έχουν πάθει… ομαδική παράκρουση, η οποία τους έχει κάνει να έχουν απολέσει μέρος της επαφής τους με την πραγματικότητα και εξηγούμε γιατί το λέμε αυτό:

Πρώτον, πως είναι δυνατόν ένας Τούρκος πρόεδρος να προχωράει στις συγκεκριμένες δηλώσεις τη στιγμή που έχει συνάντηση με τον εκπρόσωπο από τη μόνη χώρα στον πλανήτη η οποία μπορεί με αξιώσεις να αντιμετωπίσει μία τέτοιου τύπου εξέλιξη στην περιοχή και φυσικά τη στιγμή που γνωρίζει ότι η χώρα αυτή για διαφόρους πολύ σημαντικούς γεωπολιτικούς, γεωπολιτισμικούς έως και ιστορικούς λόγους, έχει την Άγκυρα… «στη μπούκα του βαλλιστικού της πυραύλου» και κυριολεκτούμε.
Πραγματικά αναρωτιόμαστε εάν στην Άγκυρα δεν αντιλαμβάνονται τι θα αντιμετωπίσουν εάν και εφόσον λειτουργήσουν τόσο απροκάλυπτα εχθρικά απέναντι στη Ρωσία με την οποία συνορεύουν στην Μαύρη Θάλασσα, ενώ όπως διαπιστώθηκε από τον τελευταίο πόλεμο στο Καύκασο μεταξύ της Ρωσία και της Γεωργίας – τον Αύγουστο του 2008 – οι δυο χώρες μπορούν με συνοπτικές διαδικασίες να αποκτήσουν… κοινά σύνορα.
Δηλαδή, τόση εμπιστοσύνη στις δυνατότητές τους έχουν, ώστε να πιστεύουν ότι τίποτα δεν θα πάθουν επειδή είναι σημαντικότατοι εταίροι για τις ΗΠΑ, ή υποτιμούν τις αντιδράσεις τη Μόσχας σε ένα θέμα το οποίο έχουν αναγάγει σε «σημαία» της εξωτερικής τους πολιτικής ειδικά τα τελευταία δύο έτη;

Δεύτερον, ας μας ενημερώσει η Τουρκία για το ποιες είναι οι «κάποιες φορές» οι οποίες δεν έχει τα ίδια συμφέροντα με τις ΗΠΑ και για το ποιες είναι οι πολλές φορές για τις οποίες τα συμφέροντα με την Ουάσιγκτον συμπίπτουν.
Εάν κάποιος λάβει υπόψη του τις εξελίξεις των τελευταίων 10 ετών στην περιοχή μας, δηλαδή από τον Β’ Πόλεμο του Κόλπου την άνοιξη του 2003 όπου και η Τουρκία – με υπαιτιότητα του σημερινού Τούρκου προέδρου – αρνήθηκε στις ΗΠΑ πρόσβαση στο τουρκικό έδαφος ώστε να ανοίξουν το βόρειο μέτωπο, κάτι το οποίο στοίχισε στις ΗΠΑ χρόνο, χρήμα και αίμα, ενώ στην Άγκυρα ένα de facto Κουρδικό κράτος.
Ας μας ενημερώσει κάποιος ποιο ακριβώς είναι το μείζον θέμα στο οποίο οι ΗΠΑ και η Τουρκία είχαν απόλυτη ταύτιση απόψεων, αφού ακόμα και στην Αραβική Άνοιξη, τα συμφέροντα πλέον δείχνουν να μην είναι ταυτόσημα, με το παράδειγμα της Αιγύπτου να είναι ενδεικτικό, ενώ στο θέμα της «εκδημοκρατισμού» της χώρας, λίγο έλειψε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να χαρακτηριστεί ως… Καντάφι από την Δύση, με πρώτους και καλύτερους τους Αμερικανούς.

Τρίτον, προσέξτε στο σημείο που η Τουρκία διαφωνεί με τις ΗΠΑ. Ενώ οι ΗΠΑ για την ώρα και επισήμως φέρονται να έχουν αποφασίσει την εμπλοκή τους με έναν απολύτως ελεγχόμενο τρόπο, δηλαδή την καταστροφή των χημικών οπλοστασίων και ίσως την εξισορρόπηση του πεδίου της μάχης έτσι ώστε να βρεθεί μία συμβιβαστική λύση μέσω διαπραγμάτευσης, αλλά με τον Άσαντ να αποτελεί «μέρος τη λύσης», η Τουρκία ζητάει την άμεση εμπλοκή σε έναν πόλεμο μεγάλης κλίμακας με στόχο την εξαφάνιση του καθεστώτος Άσαντ και τη δημιουργία δηλαδή ενός ισλαμιστικού κράτους – παρία το οποίο θα άγεται και θα φέρεται από την Νεοθωμανική Τουρκία, θα προωθεί το εξτρεμιστικό σουνιτικό ισλάμ και φυσικά δεν θα επιτρέψει στους Κούρδους της Συρίας να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους.

Είναι προφανές, τι για το συγκεκριμένο σκοπό η Τουρκία θα ρισκάρει την ίδια της την ύπαρξη μέσω μίας άμεσης πολεμικής εμπλοκής, αλλά για να αυξήσει τις πιθανότητες επιτυχίας, θα πρέπει να ΕΜΠΛΕΞΕΙ και τις ΗΠΑ με την ελπίδα να καθαρίσει την παρτίδα στη Συρία εύκολα και κυρίως να ΑΠΟΤΡΕΨΕΙ την Ρωσία από το να την στοχοποιήσει.

Με λίγα λόγια «μωραίνει Κύριος…», τα υπόλοιπα στις οθόνες μας λίαν προσεχώς.

Πηγή Defence-Point

Καταστροφή του Χριστιανισμού - Αποκορύφωμα της «Αραβικής Άνοιξης»

Η πτώση του καθεστώτος του Μπασάρ αλ-Άσαντ θα σηματοδοτήσει το τέλος του χριστιανικού πολιτισμού όχι μόνο στη Συρία, αλλά και σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, - επισημαίνουν με ανησυχία οι ειδικοί. Ήδη σήμερα οι οπαδοί της διδασκαλίας του Ιησού Χριστού στην περιοχή υπόκεινται σε σοβαρές διώξεις. Μετά τον Χριστιανισμό εδώ μπορεί να εξαφανιστούν όλες οι παραδοσιακές θρησκείες.

Εκείνοι που διεξάγουν πόλεμο στη Συρία κατά του Μπασάρ Άσαντ, έχουν σχέση με διάφορες τρομοκρατικές οργανώσεις, π.χ., με την Αλ Κάιντα. Δεν αναγνωρίζουν τις αξίες καμιάς από τις θρησκείες εκτός από τη δική τους. Έτσι, όλοι, όσοι δεν συμμερίζονται τις απόψεις τους είναι «ξένοι» για αυτούς. Τέτοια γνώμη εξέφρασε στο ΡΣ «Η Φωνή της Ρωσίας» ο Μουφτής Φαρίντ Σαλμάν:

- Η Αλ-Κάιντα είναι ένα από τα ισλαμιστικά κινήματα, το οποίο δεν θεωρεί τουςΧριστιανούς ως ανθρώπους. Από την άποψη των ριζοσπαστών ισλαμιστών, ούτε οι χριστιανοί, ούτε και οι Εβραίοι εκτός από το ότι δεν είναι εταίροι στο διαθρησκευτικό διάλογο, δεν είναι γενικά άνθρωποι. Παρόμοιο φαινόμενο βλέπουμε σήμερα στην Αίγυπτο. Μόλις οι Σαλαφιστές και οι «Αδελφοί μουσουλμάνοι» πήραν έστω και κάποια εξουσία από τον έκπτωτο τώρα Πρόεδρο Μούρσι, αμέσως ακολούθησαν οι διαθρησκευτικές συγκρούσεις στη χώρα με αποτέλεσμα οι περισσότεροι Χριστιανοί Κόπτες να αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τη χώρα. Το ίδιο πράγμα συμβαίνει σήμερα και στη Συρία.

Ο Φαρίντ Σαλμάν είναι βέβαιος ότι σε περίπτωση που οι ισλαμιστές θα πάρουν την εξουσία στη Συρία, το σενάριο καταστροφής του Χριστιανισμού θα είναι πολύ πιο σκληρό απ’ ό,τι ήταν για παράδειγμα, στο Ιράκ.

- Αν οι διαθρησκευτικές σχέσεις στο Ιράκ ήταν καθαρά εταιρικές, στη Συρία όμως έχουν ανθρώπινο και ανθρωπιστικό χαρακτήρα. Συνεπώς η στάση των ισλαμιστών απέναντι στους Χριστιανούς είναι πολύ διαφορετική. Από την άποψη των ισλαμιστών, το κάθε τι που σχετίζεται με τον Χριστιανισμό, θα πρέπει να καταστραφεί. Είδα με τα μάτια μου, πως σήμερα ήδη στη Συρία καταστρέφεται όλη η χριστιανική κληρονομιά της χώρας.

Οι δυτικές χώρες κηρύσσοντας πόλεμο εναντίον της κυβέρνησης Άσαντ, δεν σκέφτονται καθόλου ότι υπογράφουν με αυτό τον τρόπο τη θανατική ποινή για τον Χριστιανισμό στη Συρία. Παρόμοια γνώμη εξέφρασε και ο αναλυτής Αντζάρ Κούρτοφ:

- Παρακολουθώντας τις δηλώσεις των δυτικών πολιτικών και τα δημοσιεύματα στον δυτικό Τύπο, δεν μπορώ να μην πω ότι τα θέματα που προβάλλονται σε σχέση με τη Συρία, σχετίζονται συνήθως με τις παραβιάσεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου απέναντι στον άμαχο πληθυσμό, ενώ τα διαθρησκευτικά προβλήματα αγνοούνται ή αποσιωπούνται εσκεμμένα. Αν οι πολιτικοί στις πρωτεύουσες του δυτικού κόσμου βεβαιώνουν ότι σκοπός τους στη Συρία είναι η αποκατάσταση της τάξης που θα ανταποκρίνεται στα υψηλά πρότυπα, συμπεριλαμβανομένων και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θα πρέπει να δώσουν προσοχή και στην απότομη επέκταση της διαθρησκευτικής εχθρότητας.

Κατά τη γνώμη πολλών ιστορικών και πολιτικών επιστημόνων, ακριβώς η παρουσία των Χριστιανών στη Συρία και τη Μέση Ανατολή ήταν ιδιόμορφος εγγυητής της διατήρησης και της εδραίωσης του παραδοσιακού πολιτισμένου Ισλάμ στην περιοχή.

Πηγή

Η κρίση στη Συρία μεγαλώνει και απειλεί με γενικότερη ανάφλεξη

Η συριακή κρίση διαχέεται και κάποιοι εκ των πρωταγωνιστών της είναι αποφασισμένοι να αιματοκυλίσουν τον πλανήτη, προκειμένου να κατορθώσουν την επίτευξη των στόχων τους. Μάλιστα, έχει επίσημα πλέον καταρτισθεί μία ομάδα αρκετών κρατών, πολίτες των οποίων μετέχουν φέροντες όπλα και πολεμώντας στο πλευρό των ισλαμιστών τζιχαϊστών, ενώ ο ρόλος (στην ανατροπή του Άσαντ και στην μετατροπή της Συρίας σε ισλαμικό κράτος) άλλων κρατών -όπως η Τουρκία- δεν είναι πλέον ούτε καν προσχηματικός, αφού επίσημα η τελευταία με δηλώσεις του ίδιου της του πρωθυπουργού τάσσεται υπέρ της με κάθε τρόπο ανατροπής του σημερινού προέδρου της Συρίας.

Πυρά όλων κατά της ρωσικής πρεσβείας στη Δαμασκό
Η περιοχή της Δαμασκού, όπου βρίσκεται η πρεσβεία της Ρωσίας, δέχτηκε έντονα πυρά με όλμους, ανέφεραν υπάλληλοι της ρωσικής διπλωματικής αντιπροσωπείας στη Βηρυτό και τη Δαμασκό.
Σήμερα το πρωί μεταξύ 08:00 – 10:30 τοπική ώρα μία περιοχή κοντά στην πρεσβεία δέχτηκε έντονα πυρά με όλμους. Συνολικά έπεσαν περίπου 20 όλμοι. Οι υπάλληλοι της πρεσβείας δεν τραυματίστηκαν, ενώ τραυματίστηκαν 7 ντόπιοι κάτοικοι. Σκοτώθηκε ένας άνθρωπος – ο πρωταθλητής της Συρίας στο τάε κβον ντο, ο 27χρονος Μοχαμάντ Αλί Νουμέχ.
Η συγκεκριμένη επιθετική ενέργεια δηλώνει πως κάποιοι θέλουν να "φορτίσουν" ή να απειλήσουν τη Μόσχα, η οποία μέχρι στιγμής προσπαθεί να αποτρέψει μία μεγαλύτερη αιματοχυσία, προωθώντας τα όσα επιβάλλει το Διεθνές Δίκαιο.

Η Τουρκία έτοιμη να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε συμμαχία κατά της Συρίας
Ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σε μία εκδήλωση άκρατου φιλο-αμερικανισμού και τασσόμενος υπέρ της δολοφονίας μουσουλμάνων της Συρίας, δήλωσε ότι η χώρα του θα υποστηρίξει οποιαδήποτε συμμαχία κατά της Κυβέρνησης της Συρίας – όπως μεταδίδει η λιβανική εφημερίδα Daily Star.
«Δηλώσαμε, ότι είμαστε έτοιμοι να λάβουμε μέρος σε οποιοδήποτε συνασπισμό (εναντίον της Συρίας)» - αναφέρει το έντυπο επί λέξει τα λόγια του τούρκου Πρωθυπουργού. Η Τουρκία είναι έτοιμη να αποκρούσει, ανά πάσα στιγμή, ένα ενδεχόμενο πλήγμα από τη συριακή πλευρά – δήλωσε ο ίδιος.
Εν τω μεταξύ, ο τούρκος Πρωθυπουργός δεν διευκρίνισε το κατά πόσο η συμμετοχή της Τουρκίας θα έχει στρατιωτικό χαρακτήρα.

Η Συρία προειδοποιεί την Τουρκία και την Ιορδανία για απαντητικό πλήγμα
Ο Υφυπουργός Εξωτερικών της Συρίας Φαϊζάλ αλ-Μιγντάντ έκανε έκκληση στις γειτονικές χώρες να απόσχουν από τη συμμετοχή σε στρατιωτική επιχείρηση των ΗΠΑ κατά της Δαμασκού.
«Η Δαμασκός θα επιφέρει απαντητικό πλήγμα, όχι μόνο κατά του Ισραήλ, αλλά και κατά των γειτονικών χωρών -της Ιορδανίας και της Τουρκίας – εφόσον λάβουν, καθ΄ οιονδήποτε τρόπο, μέρος στην αμερικανική επιχείρηση» - δήλωσε ο Μιγντάντ.
«'Οταν αρχίσει ο πόλεμος, κανείς δεν θα είναι σε θέση να ελέγξει την κατάσταση. Θεωρούμε ότι οποιαδήποτε επίθεση κατά της Συρίας, θα εξελιχθεί αναμφίβολα σε χάος σε όλη την περιοχή και, πιθανόν, και εκτός αυτής» -σημείωσε ο σύρος διπλωμάτης.

Στο πλευρό των ισλαμιστών τζιχαϊστών πολεμούν πολίτες της Ουκρανίας και άλλων 82 χωρών

Ο πρέσβης της Συρίας στο Κίεβο Μοχάμεντ Σαΐντ Ακίλ υποστηρίζει, ότι και πολίτες της Ουκρανίας πολεμούν στη Συρία στο πλευρό των αντικυβερνητικών δυνάμεων.
«Μεταξύ των τρομοκρατών υπάρχουν εκπρόσωποι 83 χωρών, μεταξύ αυτών και από την Ουκρανία», - δήλωσε ο πρέσβης σε συνέντευξη Τύπου σήμερα Τετάρτη στο Κίεβο, απαντώντας σε ερώτηση, αν αληθεύει η πληροφορία σχετικά με τη συμμετοχή σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Συρία Ουκρανών πολιτών, συγκεκριμένα Τατάρων της Κριμαίας.
Ωστόσο, ο διπλωμάτης δεν μπόρεσε να κατονομάσει τον αριθμό αυτών των ανθρώπων. Ο Ακίλ εξήγησε, ότι οι μαχητές καίνε τα σώματα των σκοτωμένων, οπότε μετά είναι πολύ δύσκολη η διεξαγωγή τέτοιας στατιστικής.

ΥΠΕΞ Ρωσίας: Τα πυρομαχικά κοντά στο συριακό Χαλέπι είχαν κατασκευαστεί χειροτεχνικά
Τα πυρομαχικά που χρησιμοποιήθηκαν κοντά στο Χαλέπι δεν ήταν του τακτικού συριακού στρατού και είχαν κατασκευαστεί χειροτεχνικά, ενημέρωσε την Τετάρτη το ΥΠΕΞ της Ρωσικής Ομοσπονδίας, με βάση τα συμπεράσματα των Ρώσων ειδικών που ερεύνησαν το περιστατικό της χρήσης των πολεμικών δηλητηριωδών ουσιών στα προάστια του Χαλεπιού στις 19 Μαρτίου.
«Τα χρησιμοποιημένα πυρομαχικά είχαν δημιουργηθεί χειροτεχνικά με βάση τον τύπο και τις παραμέτρους των μη κατευθυνόμενων πυραυλοκίνητων βλημάτων, που κατασκευάζονται στη Βόρεια Συρία από τη λεγόμενη ταξιαρχία Bashair al-Nasr», αναφέρεται σε σχόλιο του ΥΠΕΞ της ΡΟ σχετικά με την κατάσταση γύρω από την έρευνα της χρήσης των χημικών όπλων στη Συρία.

Πούτιν προς Ομπάμα: «Καλό θα ήταν μην εκνευρίζεστε»

Η Μόσχα προτείνει τη συζήτηση της γεμάτης ένταση κατάστασης στη Συρία στη σύνοδο κορυφής της G20. Αυτό δήλωσε ο πρόεδρος Πούτιν σε συνέντευξή του προς το Πρώτο κανάλι της ρωσικής τηλεόρασης και του αμερικανικού ειδησεογραφικού πρακτορείου Associated Press.

Η σύνοδος κορυφής θα διεξαχθεί στις 5 και 6 Σεπτεμβρίου στην Αγία Πετρούπολη. Ο Πούτιν για άλλη μια φορά κάλεσε να περιμένουμε τα αποτελέσματα της εργασίας των εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ, οι οποίοι έχουν λάβει δείγματα από την περιοχή της Δαμασκού, όπου τάχα χρησιμοποιήθηκαν χημικά όπλα στις 21 Αυγούστου. Η θέση της Ρωσίας είναι θέση αρχών, υπογράμμισε ο Ρώσος πρόεδρος, και έγκειται στο ότι όποιος χρησιμοποίησε χημικά όπλα μαζικής εξόντωσης των ανθρώπων, διέπραξε έγκλημα.

Αν υπάρχουν πειστικές αποδείξεις χρήσης χημικών όπλων στη Συρία, θα πρέπει να παρουσιαστούν στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Προς το παρόν δεν υπάρχουν τέτοιες αποδείξεις, είπε ο πρόεδρος Πούτιν. Όταν θα παρουσιαστούν, τότε θα πρέπει να δράσουμε, συμπλήρωσε.

Δεν υπερασπιζόμαστε αυτή την κυβέρνηση (του προέδρου Άσαντ). Υπερασπιζόμαστε τους κανόνες και τις αρχές του διεθνούς δικαίου, υπερασπιζόμαστε την σύγχρονη τάξη πραγμάτων, υπερασπιζόμαστε τη συζήτηση της πιθανότητας χρήσης δύναμης αποκλειστικά στα πλαίσια του διεθνούς δικαίου. Αυτή είναι μια απόλυτη αξία. Όταν ζητήματα, τα οποία συνδέονται με τη χρήση βίας, αποφασίζονται εκτός των πλαισίων του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας, τότε υπάρχει ο κίνδυνος ότι δεν θα είναι αποφάσεις σύμφωνες με το δίκαιο και μπορούν να εφαρμοστούν από τον οποιονδήποτε και υπό οποιαδήποτε αφορμή.

Ακόμη και στις ΗΠΑ υπάρχουν ειδικοί, οι οποίοι θεωρούν ότι οι αποδείξεις που παρουσίασε η κυβέρνηση δεν είναι πειστικές, και δεν αποκλείουν την πιθανότητα ότι την προβοκατόρικη αυτή πράξη την έκανε η αντιπολίτευση με στόχο να δώσει στους προστάτες της την αφορμή για την ένοπλη ανάμειξη.

Στο μεταξύ, τα δείγματα που έλαβαν οι εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ στη Δαμασκό στις 4 Σεπτεμβρίου παραδόθηκαν σε ειδικούς του Οργανισμού για την απαγόρευση των χημικών όπλων στη Χάγη. Είναι το διεθνές όργανο εμπειρογνωμόνων με το μεγαλύτερο κύρος στο κόσμο, σε ό,τι αφορά τις στρατιωτικές δηλητηριώδεις ουσίες. Τα αποτελέσματα των αναλύσεων θα είναι έτοιμα όχι νωρίτερα από τρεις εβδομάδες. Μόνο μετά από αυτό θα μπορούν να εξαχθούν συμπεράσματα, θεωρεί ο Ρώσος πρόεδρος:

Αν αποδειχθεί ότι είναι οι αντάρτες αυτοί που χρησιμοποιούν όπλα μαζικής καταστροφής, τι θα κάνουν οι ΗΠΑ τότε με τους αντάρτες; Τι θα κάνουν με τους αντάρτες οι χορηγοί τους; Θα σταματήσουν να τους εφοδιάζουν με όλα; Θαξεκινήσουν εναντίον τους στρατιωτικές επιχειρήσεις;

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης με τον Βλαντίμιρ Πούτιν η συζήτηση έφτασε και την πρόσφατη επίσκεψη του προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα στη Μόσχα, η οποία ακυρώθηκε. Ο Ρώσος πρόεδρος σημείωσε ότι ο ίδιος, φυσικά, θα ήθελε πολύ να συζητήσει πολλά ζητήματα με τον αμερικανό ομόλογο του.

Κατανοούμε ότι λόγω της θέσης της Ρωσίας σε ορισμένα ζητήματα στη διοίκηση των ΗΠΑ υπάρχει κάποιoς εκνευρισμός. Νομίζω πως καλά θα ήταν να μην εκνευρίζονται, αλλά να οπλιστούν με υπομονή και από κοινού να αναζητήσουμε τη λύση των προβλημάτων.

Ο Πούτιν δήλωσε επίσης ότι δε βλέπει σε αυτή την ακύρωση της επίσκεψης καμία καταστροφή. Οι επαφές των υπουργείων και των άλλων υπηρεσιών ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και τη Μόσχα συνεχίζονται με μεγάλη επιτυχία. Όπως δήλωσε ο Ρώσος πρόεδρος, θα έχει σύντομα την ευκαιρία μαζί με τον πρόεδρο Ομπάμα να συζητήσουν πολύ πιο σημαντικά ζητήματα στο περιθώρια της συνόδου κορυφής της G 20 στην Αγία Πετρούπολη, η οποία θα πραγματοποιηθεί στο τέλος της εβδομάδας.

Πηγή

Βρετανικό αεροπλανοφόρο στην Σούδα!

Πολύ αυξημένη είναι αυτές τις ημέρες η κίνηση στη  ναυτική βάση της Σούδας. Επίσης, στην βάση υπάρχει μεγάλη κινητικότητα ελικοπτέρων (τύπων που δεν τους διαθέτουν οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις), γεγονός που σημαίνει κατά την γνώμη μας προετοιμασίες για το κτύπημα στη Συρία το ερχόμενο διάστημα.

Το πιο σημαντικό όμως είναι  ότι ο φακός έπιασε ένα μικρό αεροπλανοφόρο της Βρετανίας – βλέπετε καθαρά στο πίσω μέρος την σημαία του Πολεμικού Ναυτικού της Βρετανίας (κόκκινος σταυρός).



Τι δουλειά έχει ένα επιθετικό όπλο στη Μεσόγειο, τη στιγμή που το βρετανικό κοινοβούλιο έχει πάρει απόφαση κατά των βομβαρδισμών στη Συρία; Είναι εμφανές ότι κοροϊδεύουν την κοινή γνώμη. Η παρουσία του βρετανικού αεροπλανοφόρου σημαίνει ότι προετοιμάζεται να πάρει μέρος όταν ληφθούν οι αποφάσεις και ενδεχομένως ξαναποφασίσει το βρετανικό κοινοβούλιο ή ο ΟΗΕ ή οι ΗΠΑ.

Πηγή

Η Συρία, ο πόλεμος και το πετρέλαιο

Εάν στη δεύτερη εποχή της παγκοσμιοποίησης, η οποία πλήττεται επί πλέον από την κρίση υπερχρέωσης της Δύσης, προστεθεί μία δεύτερη πετρελαϊκή κρίση, ενδεχομένως από το σχεδιαζόμενο πόλεμο στη Συρία, έχουμε την άποψη ότι θα τελειώσει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όπως η πρώτη – απότομα, ξαφνικά, απρόβλεπτα, με έναν 3^ο Παγκόσμιο Πόλεμο.   

Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η εποχή της πρώτης παγκοσμιοποίησης (τέλη του 19^ου αιώνα) τελείωσε ξαφνικά, απότομα και απρόβλεπτα, με το ξέσπασμα του 1^ου Παγκοσμίου Πολέμου. Λίγες ημέρες πριν, τα χρηματιστήρια λειτουργούσαν απρόσκοπτα – σταματώντας εντελώς τις συναλλαγές, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα.

Μετά τον πόλεμο ακολούθησε η χρεοκοπία της Γερμανίας, η Μεγάλη Ύφεση, η άνοδος του ναζισμού, ο 2^ος Παγκόσμιος Πόλεμος κοκ. – με το ξεκίνημα της περιόδου της δεύτερης παγκοσμιοποίησης να τοποθετείται στη δεκαετία του 1970, όπου εγκαταλείφθηκε από τις Η.Π.Α. ο κανόνας του χρυσού, ενώ καταργήθηκαν σταδιακά οι έλεγχοι, καθώς επίσης οι «ρυθμίσεις» των χρηματοπιστωτικών αγορών.

Η πρώτη μεγάλη κρίση της δεύτερης αυτής εποχής ήταν η πετρελαϊκή του 1973, η οποία κατέληξε στο κραχ του 1987 – όπου, μεταξύ άλλων, κατέρρευσαν οι τιμές στα διεθνή χρηματιστήρια. Η κρίση αυτή μπόρεσε τελικά να ελεγχθεί, επειδή το παγκόσμιο συνολικό χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό (ανάλυση), ήταν ακόμη σε φυσιολογικά επίπεδα – μίας τάξης μεγέθους του 180% του παγκόσμιου ΑΕΠ.

Ακολούθησαν πολλές άλλες «καπιταλιστικές κρίσεις», οι οποίες οφείλονταν κυρίως στην άναρχη, ασύμμετρη παγκοσμιοποίηση – στη ανεξέλεγκτη σύνδεση δηλαδή όλων των οικονομιών του πλανήτη μεταξύ τους, κυρίως μέσω του αχόρταγου, παρανοϊκού «χρηματοπιστωτικού κτήνους», καθώς επίσης των πολυεθνικών επιχειρήσεων.

Προηγήθηκαν οι χώρες της Ν. Αμερικής, ακολούθησαν οι Ασιατικές (ενδιάμεσα είχαμε την τραπεζική κρίση στη Σκανδιναβία, κατέρρευσε ο κομμουνισμός, ενώ «άνοιξαν τα σύνορα» της Α. Ευρώπης και της Κίνας), το Μεξικό, η Ρωσία κλπ., μέχρι τη στιγμή που ξέσπασε η μεγαλύτερη κρίση όλων – η κρίση υπερχρέωσης του 2008, η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα, δυστυχώς κλιμακούμενη.

Η κρίση αυτή είναι εξαιρετικά δύσκολο να καταπολεμηθεί – αφού τα χρέη της Δύσης είναι πλέον εκτός ελέγχου, έχοντας ξεπεράσει το 320% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Εάν λοιπόν σε αυτήν προστεθεί μία δεύτερη πετρελαϊκή κρίση, ενδεχομένως από το σχεδιαζόμενο πόλεμο στη Συρία, έχουμε την άποψη ότι, η δεύτερη εποχή της παγκοσμιοποίησης θα τελειώσει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όπως η πρώτη – απότομα, ξαφνικά, απρόβλεπτα, με έναν 3^ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

-

Η σύγκριση με το συντονισμένο εκ μέρους των Αράβων «μποϋκοτάζ» του 1973/80, το οποίο προκάλεσε την πετρελαϊκή κρίση τότε (αύξηση της τιμής του βαρελιού πετρελαίου από τα 3 $ στα 5 $ και στη συνέχεια στα 12 $ – περί το 400% δηλαδή) δεν είναι σωστή – αν και στην πρώτη εποχή της παγκοσμιοποίησης είχαμε μία ανάλογη εξέλιξη (με την αύξηση τότε της τιμής, καθώς επίσης της κατανάλωσης του πετρελαίου).

Η σημερινή κατάσταση δεν συγκρίνεται με το 1973, επειδή οι χώρες της Μέσης Ανατολής δεν στηρίζουν το καθεστώς της Συρίας συλλογικά – ενώ η Σαουδική Αραβία, ο μεγαλύτερος παραγωγός πετρελαίου στον πλανήτη, είναι με την πλευρά της Δύσης. Εν τούτοις, η τιμή του πετρελαίου παραμένει πολύ υψηλή – όχι μόνο λόγω της Συρίας. Ειδικότερα τα εξής:

(α)  Η παγκόσμια ζήτηση είναι μεγαλύτερη, από την προσφορά – αφού η βιομηχανική παραγωγή στις Η.Π.Α. και στην Κίνα συνεχίζει να αυξάνεται, ενώ η Ευρώπη δεν έχει βυθιστεί ακόμη στην ύφεση. Επομένως, η ζήτηση πετρελαίου θα συνεχίσει να κλιμακώνεται στους μήνες που θα ακολουθήσουν - ενώ παρουσιάζονται προβλήματα στην παραγωγή, σε αρκετές χώρες (Νιγηρία, Βόρεια Θάλασσα κλπ.).

(β)  Στη Μέση Ανατολή, η οποία έχει σχεδόν το 50% των παγκοσμίων αποθεμάτων (διάγραμμα Ι), υπάρχουν ήδη πολλές εστίες πολέμου – με αποτέλεσμα να εμποδίζεται η παραγωγή σε αρκετές χώρες. Εκτός αυτού, οι εξαγωγές του Ιράν είναι περιορισμένες, λόγω του εμπάργκο που επιβλήθηκε από τη Δύση – ενώ οι «υποδομές» μεταφοράς και παραγωγής πετρελαίου στο Ιράκ δέχονται συνεχώς επιθέσεις.

(γ)  Η ίδια κατάσταση επικρατεί και στη Β. Αφρική. Από τη Λιβύη μεταφέρεται μόλις το 30% του παραγομένου πετρελαίου, λόγω απεργιών, καθώς επίσης προβλημάτων σε θέματα ιδιοκτησίας – ενώ στην Αίγυπτο, στην οποία ευρίσκεται το κανάλι του Σουέζ (πολύ σημαντικό για τη μεταφορά πετρελαίου), «οργιάζει» η βία, μετά την πτώση του καθεστώτος.

ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ Ι: Παγκόσμια αποθέματα πετρελαίου

Αν και η παραγωγή πετρελαίου λοιπόν εντάθηκε στο παρελθόν τόσο στις Η.Π.Α., όσο και στον Καναδά, έχοντας καλύψει σε κάποιο βαθμό την υφιστάμενη μείωση στη Μέση Ανατολή, είναι πολύ δύσκολο να ανταποκριθεί στις παγκόσμιες ανάγκες, εάν τυχόν υπάρξουν μεγαλύτερα προβλήματα – σαν αποτέλεσμα τυχόν διεύρυνσης του πολέμου, μετά από μία επίθεση στη Συρία.

-

ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

Τα τελευταία χρόνια, η τιμή του πετρελαίου ακολούθησε μία έντονη ανοδική πορεία – φθάνοντας στην τιμή ρεκόρ των 147 $ ανά βαρέλι, το 2008 (Διάγραμμα ΙΙ).

ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΙΙ: Εξέλιξη της τιμής του πετρελαίου

Φυσικά όλοι θυμόμαστε τι συνέβη εκείνη την εποχή – όπου η παγκόσμια οικονομία ήταν αντιμέτωπη με τη μεγαλύτερη κρίση στην ιστορία της, μετά τη μεγάλη ύφεση του 1929. Δεν είναι λοιπόν καθόλου δύσκολο να υποθέσουμε τι θα μπορούσε να συμβεί σήμερα – εάν η τιμή του πετρελαίου αγγίξει ξανά ή ξεπεράσει το προηγούμενο ρεκόρ της, σαν αποτέλεσμα τυχόν «παρενεργειών» στην περίπτωση ενός πολέμου στη Συρία.

Σε σχέση με τα παραπάνω, είναι σίγουρα σωστό να γνωρίζουμε τους κινδύνους, οι οποίοι θα μπορούσαν να προκύψουν στη Μέση Ανατολή – εξετάζοντας τις ποσότητες πετρελαίου, για τις οποίες είναι «υπεύθυνη» η κάθε χώρα εκεί, καθώς επίσης τους αγωγούς μεταφοράς τόσο του πετρελαίου, όσο και του φυσικού αερίου (πηγή: Spiegel). Ειδικότερα τα εξής:

(α)  Τουρκία: Στην τουρκική πόλη Ceyhan φθάνουν δύο σημαντικοί αγωγοί: Ο αγωγός «Kirkuk-Ceyhan», μέσα από τον οποίο μεταφέρεται πετρέλαιο από το Ιράκ, καθώς επίσης ο αγωγός «Baku-Tblisi-Ceyhan», με πετρέλαιο από το Αζερμπαϊτζάν.

Το πετρέλαιο φορτώνεται σε καράβια στο λιμάνι, το οποίο ευρίσκεται λίγα χιλιόμετρα μακριά από τις ακτές της Συρίας, σε έναν μικρό κόλπο - από τον οποίο διέρχονται καθημερινά 1,2 εκ. βαρέλια, με προορισμό τη Δύση.

Υπάρχουν φόβοι σχετικά με τον αποκλεισμό του κόλπου, εάν τυχόν ξεσπάσει πόλεμος στη Συρία - κάτι που φυσικά είναι σχεδόν απίθανο, αφού φυλάσσεται τόσο από τουρκικά στρατεύματα, όσο και από αμερικανικά.

(β)  Συρία:  Η παραγωγική δυναμικότητα της χώρας υπολογίζεται στα 380.000 βαρέλια την ημέρα – ποσότητα που καλύπτει μόλις το 0,4% των παγκοσμίων αναγκών. Η ποσότητα αυτή μειώθηκε στα 97.000 βαρέλια, μετά το ξεκίνημα του εμφυλίου πολέμου, αλλά δεν δημιούργησε κανένα πρόβλημα – ενώ η Συρία δεν διαθέτει σημαντικούς δρόμους μεταφοράς πετρελαίου. Θεωρητικά λοιπόν, οι κίνδυνοι εδώ είναι αμελητέοι.

Εν τούτοις οφείλουμε να σημειώσουμε πως η Συρία αποτελεί το ιερό κράτος των Αράβων – γεγονός που σημαίνει ότι, μία επίθεση εναντίον της θα προκαλούσε βίαιες αντιδράσεις, εκ μέρους του αραβικού κόσμου (τρομοκρατικές επιθέσεις, ανταρτοπόλεμο κοκ,).

(γ)  Ιράκ:  Σε περίπτωση πολέμου στη Συρία, θεωρείται ως η πλέον επικίνδυνη εστία πυρκαγιάς ολόκληρης της περιοχής – ενώ πρόκειται για ένα κράτος, το οποίο *ισοπέδωσαν εγκληματικά οι Η.Π.Α., αφενός μεν με στόχο τη λεηλασία του, αφετέρου την στρατηγική τοποθέτηση τους στη Μέση Ανατολή.

Από το Ιράκ διέρχεται ο αγωγός «Kirkuk-Ceyhan» προς την Τουρκία (χάρτης εύφλεκτης περιοχής), η δυναμικότητα του οποίου είναι περί τα 1,6 εκ. βαρέλια πετρέλαιο – αν και η λειτουργία του εμποδίζεται πολύ συχνά από τρομοκρατικές επιθέσεις, με αποτέλεσμα τον Αύγουστο να έχουν διέλθει μέσω αυτού μόλις 110.000 βαρέλια ημερησίως.

ΧΑΡΤΗΣ ΕΥΦΛΕΚΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ

Εκτός αυτού, το Ιράκ είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος παραγωγός του ΟΠΕΚ μετά τη Σαουδική Αραβία, με 3,2 εκ. βαρέλια την ημέρα. Τυχόν διακοπή λοιπόν της τροφοδοσίας του πλανήτη από το Ιράκ θα δημιουργούσε τεράστια προβλήματα, αφού πολύ δύσκολα θα μπορούσε να καλυφθεί. Από εδώ συμπεραίνονται εύκολα οι πραγματικές αιτίες της επιδρομής των Η.Π.Α. – ενός πολέμου που έκανε επί πλέον πάμπλουτες ορισμένες κατασκευαστικές και εξοπλιστικές επιχειρήσεις της υπερδύναμης.

Ολοκληρώνοντας, η «σιιτική» κυβέρνηση του Ιράκ υποστηρίζει τον πρόεδρο της Συρίας. Αντίθετα, η «σουνιτική» αντιπολίτευση υποστηρίζει τους αντιπάλους του – ενώ οι επιθέσεις τρομοκρατίας στη χώρα από την Αλ Κάιντα έχουν αυξηθεί σε μεγάλο βαθμό.

(δ)  Ιράν: Η χώρα είναι με την πλευρά του συριακού καθεστώτος, οπότε θεωρείται πολύ πιθανόν να αντιδράσει στρατιωτικά, σε μία ενδεχόμενη επέμβαση των Η.Π.Α. στην περιοχή – ενώ οι διαπραγματεύσεις που διεξάγονται, όσον αφορά την κατασκευή πυρηνικών όπλων εκ μέρους της, θα εμποδιστούν.

Ή παραγωγική δυναμικότητα του Ιράν υπολογίζεται στα 3,7 εκ. βαρέλια ημερησίως, εκ των οποίων εξάγονται το ανώτατο 1,8 εκ. βαρέλια. Επειδή όμως η Ευρώπη, καθώς επίσης οι Η.Π.Α. έχουν επιβάλλει περιορισμούς στις εξαγωγές πετρελαίου από τη χώρα, με στόχο να εμποδίσουν το πυρηνικό της πρόγραμμα, η παραγωγή έχει μειωθεί στα 2,65 εκ., βαρέλια ημερησίως – οπότε επηρεάζεται ήδη η παγκόσμια αγορά πετρελαίου. Επομένως, τυχόν εμπλοκή του στον πόλεμο δεν θα έχει μεγάλες επιπτώσεις.

(ε)  Ισραήλ:  Τόσο η Συρία, όσο και το Ιράν, καθώς επίσης η Hezbollah, έχουν απειλήσει με επίθεση τη χώρα, εάν τυχόν υπάρξει πόλεμος με τις Η.Π.Α. Σε μία τέτοια περίπτωση, το Ισραήλ θα «απαντούσε» – οπότε θα ξεσπούσε ένας τοπικός πόλεμος στην περιοχή, για τους κινδύνους του οποίου υπάρχουν πολλές προειδοποιήσεις.

Φυσικά θα δημιουργούταν πρόβλημα στην εξόρυξη φυσικού αερίου (ανάλυση μας), το οποίο όμως δεν θα ήταν σημαντικό για τον πλανήτη – αν και στα πλαίσια του ενεργειακού πολέμου που μαίνεται (ανάλυση μας), κανένας δεν μπορεί να κάνει ασφαλείς προβλέψεις.

(ζ)  Ο δρόμος του Hormuz (Χάρτης WP): Πρόκειται για τη σημαντικότερη περιοχή διέλευσης πετρελαίου παγκοσμίως – αφού καθημερινά διέρχονται έως και 17 εκ. βαρέλια από το στενό αυτό, το οποίο συνδέει τον περσικό κόλπο, με τον κόλπο του Oman. Στο πιο στενό του σημείο έχει μεν πλάτος 54 χιλ, αλλά οι διελεύσεις των πετρελαιοφόρων γίνονται από «διαδρόμους» πλάτους μόλις 3 χιλ.

Το Ιράν απειλεί συχνά τη διεθνή κοινότητα με το μπλοκάρισμα του θαλασσίου αυτού δρόμου – ενώ το πολεμικό ναυτικό της χώρας θα μπορούσε πολύ εύκολα να το επιτύχει. Εάν τυχόν ξεσπούσε πόλεμος στη Συρία, οι απειλές θα ήταν πολύ πιο σοβαρές – με άμεσο αποτέλεσμα την μη ασφάλιση των πετρελαιοφόρων από τις ασφαλιστικές εταιρείες, τα οποία τότε θα έπρεπε να διασχίζουν το στενό με δικό τους ρίσκο (κάτι που πολύ δύσκολα θα αποφάσιζαν οι πλοιοκτήτες).

Βέβαια, εάν τυχόν το Ιράν πραγματοποιήσει τις απειλές του, επειδή υπάρχουν εναλλακτικοί δρόμοι, καθώς επίσης μεγάλα αποθέματα πετρελαίου σε όλες τις χώρες, θα διαρκούσε αρκετά η έλευση αξεπέραστων προβλημάτων – ενώ η παρουσία ισχυρών αμερικανικών δυνάμεων στην περιοχή, μάλλον θα εμπόδιζε μία τέτοια εξέλιξη. Εν τούτοις, η τιμή του πετρελαίου θα αυξανόταν, βυθίζοντας τον πλανήτη στην ύφεση – η οποία, σε συνδυασμό με την υπερχρέωση της Δύσης, θα ήταν καταστροφική.

ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΣΤΗ Β. ΑΦΡΙΚΗ

Τυχόν διεξαγωγή πολέμου στη Συρία, θα μπορούσε να πυροδοτήσει αντιπαραθέσεις σε ολόκληρη την περιοχή της Μ. Ανατολής – συμπαρασέρνοντας ορισμένες χώρες της Β. Αφρικής, σημαντικές όσον αφορά το πετρέλαιο. Ειδικότερα τα εξής:

(α)  Αίγυπτος:  Στη συγκεκριμένη χώρα ευρίσκεται ένα εξαιρετικά σπουδαίο στρατηγικό σημείο για τη θαλάσσια μεταφορά πετρελαίου – το κανάλι του Σουέζ. Μέσω του καναλιού, το οποίο συνδέει την Ερυθρά θάλασσα με τη Μεσόγειο, μεταφέρονται καθημερινά (στοιχεία του 2011) 800.000 βαρέλια πετρελαίου, καθώς επίσης 1,4 εκ. βαρέλια παραγώγων προϊόντων του. Εκτός αυτού, υπάρχει και ο αγωγός «Sumed», από τον οποίο μεταφέρονται καθημερινά 1,7 εκ. βαρέλια πετρελαίου.

ΧΑΡΤΗΣ ΑΓΩΓΟΥ SUMED ΚΑΙ ΣΟΥΕΖ

Αν και η Αίγυπτος είναι εναντίον μίας αμερικανικής επέμβασης στη Συρία, δεν θεωρείται πιθανή η εμπλοκή της – πόσο μάλλον το κλείσιμο της διώρυγας του Σουέζ ή του αγωγού, αφού έχει μεγάλη ανάγκη από το συνάλλαγμα που εισρέει.  Εν τούτοις, έχοντας τεράστια πολιτικά προβλήματα, παράλληλα με την de facto χρεοκοπία της, έχουν αυξηθεί οι κίνδυνοι τρομοκρατικών επιθέσεων – αν και ο στρατός της προστατεύει επαρκώς, αλλά με μεγάλο κόστος, τόσο το Σουέζ, όσο και τον αγωγό.

(β)  Λιβύη:  Το πόσο σημαντική είναι η χώρα για το πετρέλαιο έγινε κατανοητό μετά τον εμφύλιο πόλεμο του 2011 και την επέμβαση της Δύσης – όπου η τιμή έφτασε γρήγορα στα 120 $ ανά βαρέλι, με τις χώρες του ΟΠΕΚ να συζητούν αγωνιωδώς για την αύξηση της δικής τους παραγωγής.

Η εξόρυξη πετρελαίου βέβαια έχει ήδη αποκατασταθεί – αφού υπολογίζεται στα 1,5 εκ. βαρέλια ημερησίως, από 1,8 εκ. πριν την κατάρρευση του καθεστώτος. Εν τούτοις, εμφανίζονται συνεχώς νέα προβλήματα – απεργίες στα λιμάνια, αναταραχές κλπ. Εν τούτοις, το ενδεχόμενο πολέμου στη Συρία δεν φαίνεται πως θα μπορούσε να δημιουργήσει μεγαλύτερα προβλήματα στην περιοχή.

-

Η.Π.Α., ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΣΧΕΔΙΟ

Οι **αιτίες του πολέμου που προγραμματίζεται με αφορμή τη Συρία δεν είναι φυσικά τα χημικά όπλα, τα οποία ενδεχομένως χρησιμοποιήθηκαν – ενώ έχουμε αναφέρει κάποιες, στο κείμενο μας «Κύπρος, ολική ανατροπή». Ουσιαστικά οι Η.Π.Α. αναζητούν ακόμη «σχέδιο» για την περιοχή – μετά την αποτυχία τους να λειτουργήσει η εγκληματική εισβολή τους στο Ιράκ ως «καταλύτης», για την κατάληψη ολόκληρου του αραβικού κόσμου.

Μη έχοντας επί πλέον τη δυνατότητα να εισβάλλουν μέσω του ΔΝΤ, αφού οι περισσότερες χώρες της Μέσης Ανατολής δεν έχουν συνάψει δάνεια, καθώς επίσης αδυνατώντας να προωθήσουν το νεοφιλελευθερισμό (για παράδειγμα, η οικονομία της Σ. Αραβίας ελέγχεται κατά 84% από το κράτος), η μοναδική δυνατότητα που απομένει στην υπερδύναμη είναι η στρατιωτική επέμβαση – η οποία όμως θα μπορούσε να έχει πολλές παρενέργειες.

Για παράδειγμα η Κίνα, η οποία είναι αντίθετη σε κάτι τέτοιο, έχει τη δυνατότητα να προκαλέσει τεράστια οικονομικά προβλήματα στις Η.Π.Α. – αφού είναι ο μεγαλύτερος δανειστής τους. Απλά και μόνο πουλώντας μαζικά τα ομόλογα που διαθέτει, θα οδηγούσε την υπερδύναμη στα ανώτατα όρια της αντοχής της – τα οποία πολύ δύσκολα θα μπορούσε να αντιμετωπίσει.

Από την άλλη πλευρά, η Ρωσία έχει την απαιτούμενη στρατιωτική ισχύ για να εμποδίσει μία πιθανή επέλαση των Η.Π.Α. – ενώ ήδη ενισχύει το καθεστώς στη Συρία. Όσον αφορά δε τις αντιδράσεις της Γερμανίας, η Ρωσία θα μπορούσε με το «πάτημα ενός κουμπιού» να σταματήσει την τροφοδοσία της με φυσικό αέριο – με αποτέλεσμα να καταρρεύσει η Γερμανία σε χρόνο μηδέν.

Επομένως, τα πράγματα για τις Η.Π.Α. δεν είναι καθόλου εύκολα – ούτε όσον αφορά τη σύναψη συμμαχιών, όπως αποδείχθηκε επίσης από την άρνηση της Βρετανίας να συμμετέχει (μία υπερχρεωμένη χώρα δεν μπορεί να κάνει πόλεμο). Βέβαια, η απόφαση στρατιωτικής επέμβασης σίγουρα δεν λαμβάνεται από την πολιτική ηγεσία της χώρας – γεγονός που τεκμηρίωσε η ξαφνική υπαναχώρηση του προέδρου, στον οποίο ανατέθηκε δυστυχώς για μία ακόμη φορά η «βρώμικη δουλειά».

-

ΕΠΙΛΟΓΟΣ  

Η κατάσταση στην περιοχή μας είναι εξαιρετικά πολύπλοκη – ενώ ελλοχεύουν τεράστιοι κίνδυνοι τόσο για ολόκληρο τον πλανήτη, όσο και για την πατρίδα μας. Στα πλαίσια αυτά λοιπόν, οφείλουμε να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί, από κάθε πλευρά – κατανοώντας ακριβώς όλα όσα διαδραματίζονται.

Υπάρχουν φυσικά και ευκαιρίες για την Ελλάδα – αφού, χωρίς καμία αμφιβολία, έχει αναβαθμισθεί σημαντικά η γεωπολιτική μας θέση. Απαιτείται όμως μία ικανότατη πολιτική ηγεσία, την οποία δυστυχώς δεν διαθέτουμε – μη εξαιρουμένης της αντιπολίτευσης.

Πόσο μάλλον όταν αυτήν την εποχή, ως συνήθως κατ’ εντολή των εισβολέων, συζητείται η διάλυση της εξοπλιστικής μας βιομηχανίας – παράλληλα με τη συνεχή αποδυνάμωση, ηθική και υλική, των ενόπλων δυνάμεων μας (ένα έγκλημα άνευ προηγουμένου).

Ανεξάρτητα τώρα από τα παραπάνω, θα θέλαμε να απαντήσουμε σε ένα ανόητο ερώτημα, το οποίο ακούγεται όλο και πιο συχνά τον τελευταίο καιρό – στο γιατί δεν εμφανίζονται επενδυτές για την εξαγορά της  δημόσιας περιουσία μας, παρά το ότι προσφέρεται σε τιμές εκποίησης.

Με τον τρόπο αυτό, όλοι όσοι υιοθετούν το παραπάνω ερώτημα θέλουν να αποδείξουν ότι, οι «σοκ και δέος» μέθοδοι του ΔΝΤ δεν είναι τόσο κακοί, όσο φαίνονται – παρά το ότι είναι αδύνατον να μην γνωρίζουν την εγκληματική προϊστορία του ταμείου.

Η απάντηση φυσικά είναι πολύ απλή: Η καλύτερη στιγμή για να επενδύσουν οι εντολείς του ΔΝΤ είναι όταν «χύνεται αίμα» – και στην Ελλάδα δεν χύνεται ακόμη αίμα.

Όταν τα πάντα θα έχουν «ισοπεδωθεί» και εντελώς «απαξιωθεί», όταν οι Πολίτες θα πάψουν να ενδιαφέρονται για τις ιδιωτικοποιήσεις, όταν η μοναδική φροντίδα των Ελλήνων θα είναι απλά το πώς θα επιβιώσουν, η τροφή δηλαδή, τότε θα εμφανισθούν ως δια μαγείας οι «πραγματικοί επενδυτές» – οι οποίοι, αφού θα λεηλατήσουν περαιτέρω την ιδιωτική περιουσία, θα οδηγήσουν την πατρίδα μας, σαν τη στυμμένη λεμονόκουπα, στη χρεοκοπία.

Αμέσως μετά θα αρχίσουν να αγοράζουν την υπόλοιπη ιδιωτική περιουσία, καθώς επίσης τη δημόσια - επιβάλλοντας ακόμη περισσότερους «κεφαλικούς» φόρους.

-

Σημειώσεις κειμένου

* Η εναλλακτική λύση, όσον αφορά το ΔΝΤ και τους στόχους που προσπαθεί να πλήξει η υπερδύναμη μέσω του Ταμείου, είναι η στρατιωτική επέμβαση – όπως αυτή στην πρώην Γιουγκοσλαβία και στο Ιράκ.

Ίσως οφείλουμε να αναφέρουμε εδώ ότι, “το Ιράκ ήταν και εξακολουθεί να είναι μία χώρα με έναν πολιτισμό αρχαίο, όσο και η ιστορία της ανθρωπότητας – με άγρια, αντιιμπεριαλιστική υπερηφάνεια, με ισχυρά αραβικά εθνικιστικά συναισθήματα, καθώς επίσης με το καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα στην περιοχή (πολύ ανώτερο από πολλές Πολιτείες των Η.Π.Α.).  

Εν τούτοις, καταστράφηκε και εξαθλιώθηκε, ενώ λεηλατήθηκε κυριολεκτικά από εκατοντάδες άθλιους «λαφυραγωγούς», οι οποίοι έσπασαν πανάρχαια αγγεία, απογύμνωσαν γυάλινες προθήκες και άρπαξαν χρυσά αντικείμενα - καθώς επίσης άλλες αρχαιότητες από το Εθνικό του Μουσείο, θέλοντας δήθεν να εγκαταστήσουν τη δημοκρατία”.

** Η παγκόσμια κατανάλωση πετρελαίου ήταν, το 2010, 3.937,1 εκ. τόνοι – εκ των οποίων 833,6 κατανάλωσαν οι Η.Π.Α., 428,6 η Κίνα και 203,1 η Ιαπωνία (ακολουθούν η Ρωσία, η Γερμανία, η Ινδία, η Βραζιλία, ο Καναδάς, η Ν. Κορέα και η Γαλλία).

Όσον αφορά την παραγωγή ήταν, το 2010, 3.945,4 εκ. τόνοι – το 2011 αυξήθηκε στους 3.995,6 εκ. τόνους. Οι Η.Π.Α., από 525,9 εκ. τόνους που παρήγαγαν το 1971, περιορίσθηκαν πλέον στους 352,9 τόνους, υποχρεωμένες πια να εισάγουν το 58% των αναγκών τους – ενώ πρώτη είναι η Σ. Αραβία, με 525,8 εκ. τόνους, ακολουθούμενη από τη Ρωσία με 511,4 εκ. τόνους (το 2010 και το 2009 ήταν πρώτη η Ρωσία).

Πηγή Analyst

Η κρίση της Συρίας μεγάλος εφιάλτης της Άγκυρας

Η Τουρκία προβληματίζεται για τις επιπτώσεις μιας μεγάλης περιφερειακής σύρραξης 

Του Νίκου Στέλγια

Την στιγμή που η αμερικανική κυβέρνηση εντατικοποιεί τις προσπάθειες της για να λάβει το πράσινο φως από την Ουάσιγκτον για την επικείμενη επίθεση στην Συρία, η Άγκυρα προβληματίζεται για τις επιπτώσεις μιας μεγάλης περιφερειακής σύρραξης στα σύνορα της.

Οι Τούρκοι αρθρογράφοι δεν κρύβουν τον έντονο προβληματισμό τους για τις εξελίξεις στην γειτονική Συρία.

Η αρθρογράφος της αγγλόφωνης εφημερίδας «Today’s Zaman», Λαλέ Κεμάλ υπογραμμίζει ότι, μέχρι στιγμής, η Τουρκία φιλοξενεί στο έδαφός της μισό εκατ. πρόσφυγες το οποίο έχει ήδη επιπτώσεις στην οικονομία της χώρας. Σύμφωνα με τον Υπουργό Ενέργειας, Τανέρ Γιλντίζ, η έκρυθμη κατάσταση στη Μέση Ανατολή οδήγησε σε αύξηση των τιμών του πετρελαίου το οποίο είχε σαν αποτέλεσμα ένα πρόσθετο κόστος ύψους 300 εκ. δολαρίων για την Τουρκία.

Ο καθηγητής Γκιονούλ Τολ, προβλέπει ότι ο αριθμός των προσφύγων θα αγγίξει το 1 εκατ. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι περισσότεροι πρόσφυγες δεν έχουν την πρόθεση να γυρίσουν πίσω στη Συρία, γεγονός που θα αλλάξει τον κοινωνικό χαρακτήρα της νοτιοανατολικής περιοχής της Τουρκίας.

Η πολιτική της Τουρκίας που έστρεψε τον Άσαντ εναντίον της, περιόρισε τις επιλογές της Τουρκίας και παράλληλα υποβάθμισε την ασφάλειά της. Ο Άσαντ χρησιμοποιεί κάθε ευκαιρία προκειμένου να αποσταθεροποιήσει τα τουρκικά σύνορα, όπως για παράδειγμα, με το να ενισχύσει ομάδες που προβαίνουν σε βομβιστικές επιθέσεις στην Τουρκία, όπως η πρόσφατη επίθεση στο Ρεϊχανλί πριν από μερικούς μήνες.

Στο μεταξύ, δεν χωρεί καμία αμφιβολία ότι ο Άσαντ χρησιμοποιεί τους Κούρδους της Συρίας προκειμένου να πλήξει την εύθραυστη διαδικασία ειρήνης. Η αρθρογράφος έχει την άποψη ότι μια εξωτερική πολιτική που δεν στηρίζει υπέρμετρα την αντιπολίτευση αλλά, αντιθέτως, αφήνει χώρο για ελιγμούς με στόχο έναν πιθανό διάλογο με τον Άσαντ, θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματική.

Ο καθηγητής Τολ εκτιμά ότι η Συρία μπορεί να προκαλέσει τρομοκρατικές επιθέσεις στην Τουρκία και στο Ισραήλ μέσω μη-κρατικών δρώντων, όπως η Χεζμπολάχ, σε αντίποινα για μια αμερικανική επίθεση. Σε περίπτωση που ο Άσαντ διατηρηθεί στην εξουσία, θα κάνει ότι μπορεί προκειμένου να εκδικηθεί την Τουρκία για την στήριξη που έδωσε στην αντιπολίτευση.

Ο Τζαφέρ Σολγκούν συμμερίζεται την άποψη της Κεμάλ ότι σε περίπτωση που οι ΗΠΑ επιτεθούν στη Συρία, η τελευταία θα εξαπολύσει βομβιστικές επιθέσεις στην Τουρκία που βρίσκεται στο πεδίο βολής της. Το καθεστώς Άσαντ αντί να υπερασπιστεί τους ισχυρισμούς που θέλουν την αντιπολίτευση να έχει κάνει χρήση χημικών, επικεντρώνεται στην πιθανότητα στρατιωτικής επέμβασης.

Στο ίδιο κλίμα κινείται και ο Χασάν Κανμπολάτ, ο οποίος αναφέρει ότι εφόσον η Συρία και οι σύμμαχοί της δεν μπορούν άμεσα να χτυπήσουν τα δυτικά κράτη που συμμετέχουν στην επίθεση, τα γειτονικά κράτη θα γίνουν ο πρωταρχικός στόχος. Συρία και Ιράν μπορεί να θελήσουν να τιμωρήσουν Τουρκία, Ισραήλ και Ιορδανία για τη στάση τους.

*Ο Νίκος Στέλγιας είναι ανταποκριτής της «Κ» στην Κωνσταντινούπολη

Πηγή "Καθημερινή"

Ο Σαμαράς απέτυχε ως διαπραγματευτής

Ο κ. Σαμαράς απέτυχε. Η χώρα χρειάζεται επειγόντως άλλον στιβαρό διαπραγματευτή. Πλησιάζει η ώρα της απόσυρσης.

Το βασικό επιχείρημα του κ. Σαμαρά πριν τις εκλογές ήταν ότι ο ίδιος ήταν αποτελεσματικότερος διαπραγματευτής από τον Γ. Παπανδρέου και ότι θα διαπραγματευόταν αποφασιστικά τους όρους του μνημονίου με την τρόϊκα των δανειστών.

Ε, λοιπόν, όχι μόνο απέτυχε προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά φτάσαμε στο σημείο, μετά από τόσες θυσίες του λαού, μετά από το κατά φαντασίαν «success story» και τους πανηγυρισμούς για επίτευξη του θρυλούμενου πρωτογενούς πλεονάσματος, οι δανειστές να γίνονται σκληρότεροι και να ζητούν το πλήρες ξεπούλημα της ίδιας της Ελλάδας. Γιατί άραγε;

Στην περίπτωση της Συρίας, η παγκοσμιοποίηση (μέσω του Ομπάμα) θα κτυπήσει με πυραύλους τις αμυντικές γραμμές της, για να την διαλύσει ως ανεξάρτητη και κυρίαρχη χώρα. Μην ξεχνάμε ότι πρώτη έσπευσε να δηλώσει συμμετοχή στην καταστροφή αυτής της χώρας, η ελληνική κυβέρνηση. Στην περίπτωση της Ελλάδας, η παγκοσμιοποίηση (μέσω της τρόϊκας) θα την κτυπήσει κλείνοντας τις αμυντικές της βιομηχανίες και αποσπώντας τη διοίκηση και διάθεση της ελληνικής δημόσιας περιουσίας στο εξωτερικό, για να την καταργήσει ως κυρίαρχη χώρα. Είναι πλέον καταφανέστατο ότι ο στόχος των δανειστών δεν είναι η σωτηρία της χώρας, αλλά η κατάργησή της. Όλα αυτά φυσικά για να γίνουν θα πρέπει να έχουν την υπογραφή του κ. Σαμαρά.

Θα τα δεχτεί άραγε όλα αυτά ο διαπραγματευτής κ. Σαμαράς; Γνωρίζει πιστεύουμε και ο ίδιος πως αν δεν τα δεχτεί, τότε οι δανειστές μαζί με τα ντόπια παράσιτα, θα τον τελειώσουν πολιτικά με τον χειρότερο τρόπο. Αν πάλι τα δεχτεί, τότε θα τον τελειώσει πολιτικά η οργή του ελληνικού λαού.

Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Σαμαράς απέτυχε. Η χώρα χρειάζεται επειγόντως άλλον στιβαρό διαπραγματευτή. Πλησιάζει η ώρα της απόσυρσης.

Πέτρος Χασάπης

Οι ΗΠΑ θα επιτεθούν στη Συρία για να παρατείνουν τις σφαγές της Αλ Κάιντα

Το ζήτημα της αμερικανικής "αξιοπιστίας" στη Συρία

Του Κώστα Ράπτη

Η στήριξη την οποία εξασφάλισε ο Barack Obama από τις ηγεσίες της πλειοψηφίας και της μειοψηφίας στα δύο σώματα του αμερικανικού Κογκρέσου επί του νομοσχεδίου για την ανάληψη δράσης στη Συρία κάθε άλλο παρά τερματίζει το πολιτικό θρίλερ το οποίο εκτυλίσσεται αυτές τις ημέρες στη Ουάσιγκτον. Και αυτό διότι η κοινοβουλευτική ανταρσία έναντι των κομματικών ηγεσιών δείχνει να έχει βαθιές ρίζες, ιδίως στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, όπου η libertarian πτέρυγα, με επικεφαλής τον γερουσιαστή Rand Paul, εμφανίζεται ενισχυμένη, υποχρεώνοντας και πολλούς άλλους να ξανασκεφθούν τη στάση τους, ενόψει των κοινοβουλευτικών εκλογών του 2014 και των προεδρικών του 2016. (Με αντίστοιχο τρόπο, στον απόηχο της υπόθεσης Snowden, ο βουλευτής Amash πρωτοστάτησε στην παρ΄ ολίγον έγκριση τροπολογίας για την “χαλιναγώγηση” της NSA).

Με “σολομώντειο” τρόπο, το επίμαχο σχέδιο θέτει ως μέγιστο χρονικό όριο στρατιωτικής εμπλοκής τις 90 ημέρες, προκειμένου να καθησυχασθούν όσοι ανησυχούν ότι οι αμερικανικές δυνάμεις θα συρθούν σε μία διαρκώς διευρυνόμενη αποστολή (mission creep), και βέβαια αποκλείει ρητά την κινητοποίηση χερσαίων δυνάμεων, ενώ ταυτόχρονα προβλέπει την ενίσχυση των ανταρτών στη Συρία, ώστε να ικανοποιηθούν από την άλλη πλευρά όσοι ζητούσαν, όπως ο γερουσιαστής McCain, μια περισσότερο “στρατηγική” προσέγγιση, που να τείνει προς την αλλαγή καθεστώτος στη Δαμασκό.

Ωστόσο, οι απορίες που γεννούν οι αλλεπάλληλες αλλαγές τόνου και τακτικής από πλευράς της αμερικανικής κυβέρνησης τις τελευταίες δύο εβδομάδες παραμένουν. Σε ό,τι αφορά τον ίδιο τον Barack Obama είναι σαφές ότι επιχειρεί να καλύψει την απότομη μεταστροφή από την προηγούμενη στάση του (που προέκρινε την “επίδειξη σύνεσης” στη συριακή κρίση και τις πολυμερείς λύσεις), μεταθέτοντας μέρος της ευθύνης στο Κογκρέσο, ενώ την ίδια ώρα ο υπουργός Εξωτερικών John Kerry έχει αναλάβει να εκπέμπει μηνύματα περισσότερο πολεμοχαρή. Ο Αμερικανός πρόεδρος αντιμετωπίζει διπλό πρόβλημα αξιοπιστίας: από τη μια δεν μπορεί να εμφανίζεται ότι επιστρέφει στη “γραμμή Bush” αλλά από την άλλη δεν μπορεί να παραβλέψει την “κόκκινη γραμμή” που ο ίδιος έθεσε, εκτός κειμένου, σε δηλώσεις του τον Αύγουστο του 2012.

Η κακοφωνία αυτή αποτυπώνει έναν πραγματικό διχασμό στους ηγετικούς κύκλους της Ουάσιγκτον, όπου, σύμφωνα με ρεπορτάζ της New Republic, το στρατόπεδο του “do less”, με επικεφαλής τον αρχηγό του γενικού επιτελείου στρατηγό Martin Dempsey, κονταροχτυπιέται με τους φιλελεύθερους θιασώτες των μονομερών επεμβάσεων, όπως η σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας Samantha Power.

Αποτυπώνει επίσης τις αντίρροπες πιέσεις που ασκούν στους κοινοβουλευτικούς από τη μια τα δύο ισχυρά λόμπι της Σαουδικής Αραβίας και του Ισραήλ (που επείγονται να σπάσουν τον άξονα Ιράν-Συρίας-Χεζμπολλάχ) και από την άλλη ένα αποκαμωμένο εκλογικό σώμα, με διαθέσεις όλο και πιο απομονωτικές.

Εξ ού και η επιχειρηματολογία που προβάλλεται για την αναγκαιότητα (εμφανούς) εμπλοκής στη Συρία επικεντρώνει όχι στην ανθρωπιστική “ευθύνη να προστατευθούν απειλούμενοι πληθυσμοί” (ο Βρετανός πρωθυπουργός David Cameron το δοκίμασε, με απογοητευτικά, ως γνωστόν, αποτελέσματα), αλλά στην ανάληψη “τιμωρητικής” (άρα περιορισμένης) δράσης για την παραβίαση των διεθνών κανόνων που απαγορεύουν τη χρήση όπλων μαζικής καταστροφής.

Η “αξιοπιστία” των ΗΠΑ έναντι εχθρών και συμμάχων είναι εδώ το κύριο μήνυμα – με τον John McCain να προειδοποιεί ότι σε περίπτωση απορριπτικής ψήφου του Κογκρέσου οι επιπτώσεις θα είναι “καταστροφικές”.

Φυσικά, κάθε άλλο παρά έχουν απαντηθεί τα ερωτήματα σχετικά με τον αν στις 21 Αυγούστου υπήρξε στα περίχωρα της Δαμασκού χρήση αερίου σαρίν και από ποιόν. Αλλά ο πραγματικός λόγος για τον οποίο η Ουάσιγκτον άδραξε την ευκαιρία να παρέμβει, αφορά την ανάγκη να επανεξισορροπηθεί η κατάσταση στο πεδίο της μάχης, όπου οι δυνάμεις του Bashar al-Assad είχαν αρχίσει να αποκτούν ολοφάνερο πλεονέκτημα (η αποκατάσταση, μετά την υπόθεση Snowden, του κύρους των μυστικών υπηρεσιών, στις πληροφορίες των οποίων βασίζονται οι κατηγορίες κατά τις Δαμασκού, αποτελεί παράπλευρο όφελος).

Με αυτή την έννοια, η αμερικανική στάση είναι λιγότερο αντιφατική από ό,τι δείχνει εκ πρώτης όψεως. Η γραμμή Obama τα τελευταία δυόμιση χρόνια απέβλεπε στην παράταση της αιματοχυσίας στην Συρία, προκειμένου καμία από τις αντιμαχόμενες πλευρές να μην αποκτήσει οριστικό προβάδισμα. Τυχόν επικράτηση του Assad θα ήταν απολύτως μη ανεκτή για τις ΗΠΑ, αλλά και η ένοπλη αντιπολίτευση, όπου κυριαρχούν πλέον οι τζιχαντιστές από όλο τον κόσμο, δεν είναι εφικτό, αλλά ούτε και επιθυμητό, να νικήσει.

Πηγή

Πιο χαμηλά, πιο χαμηλά!...

Απολύσεις χωρίς αποζημίωση! Γιατί όχι; Σ’ αυτήν την περίπτωση οι εργαζόμενοι θα πρέπει να ’ναι πολύ ευχαριστημένοι που δεν θα τους μαστιγώνουν κι από πάνω!

Ισως -αν επικρατήσουν ωριμότερες σκέψεις- θα επιτρέπεται ή μάλλον θα επιβάλλεται να τους φτύνουν.

Αλήθεια, ποιος είχε αυτήν τη φωτοδότρα (για όλη την ανθρωπότητα) φαεινή; O κ. Στουρνάρας; η Τρόικα; ο ΔΟΛ; ο κ. Φώτης Μπόμπολας; Ρητορικόν το ερώτημα. Διότι έχει ήδη λάβει απάντηση απ’ όλες αυτές τις φίλιες δυνάμεις. Ο μεν κ. Μπόμπολας πρότεινε σε δημοσιογράφους να δουλεύουν με 800 € μεικτά συν έναντι απ’ την αποζημίωση της μελλοντικής των απόλυσης! Χάρμα! Ο ΔΟΛ απέλυσε 30, θα απολύσει άλλους 30 κι εξήγγειλε τον εργασιακό θάνατο ακόμα 160 έως το τέλος του έτους! Χάρμα! Ο κ. Στουρνάρας αρνείται κάθε σκέψη για μείωση φόρων και πολύ περισσότερο κάθε σκέψη για μείωση των φόρων στο πετρέλαιο θέρμανσης! Χάρμα! Χάρμα χαρμάτων χαρμόσυνο! (Είδηση σε όλα αυτά θα ήταν ότι ο κ. Στουρνάρας σκέφτεται. Αυτό όμως θα αδικούσε την Τρόικα. Τις σκέψεις της οποίας ο κ. Υπουργός εφαρμόζει χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς να το σκέφτεται, χωρίς δισταγμό.)

Με λαμπρά αποτελέσματα: το εισόδημα των μισθωτών να ’χει συρρικνωθεί κατά 45% μέσα σε τρία χρόνια, την ανεργία να χρειάζεται (αν όλα τα υπόλοιπα πάνε άριστα) 20-25 χρόνια για να επιστρέψει στο (επαχθές άλλωστε) όριο του 10% και την Ελλάδα να υφίσταται συντριπτικά κατάγματα σε κάθε τομέα λειτουργίας ενός κράτους. Απ’ την υγεία έως την άμυνα.

Η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε μια εργασιακή ζούγκλα όπου κυβερνούν θηρία, ενώ οι άνθρωποι βρίσκονται στον πάτο της τροφικής αλυσίδας. Γορίλες, χιμπατζήδες και ουρακοτάγκοι νομοθετούν μειώσεις, περικοπές, υποβαθμίσεις, μια διαρκή εξίσωση προς τα κάτω, προς τον ξαφνικό θάνατο, προς την προμελετημένη εξαθλίωση.

Η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε ένα πολιτικό φαρ ουέστ, όπου νόμος είναι ο αλιγάτορας,όπου ο κάθε Γκοντζίλας παραβιάζει τους θεσμούς, κυβερνάει όπως γουστάρει (Προεδρικά Διατάγματα), δεν ενημερώνει κανέναν (ο Πρωθυπουργός το Κοινοβούλιο) και σκαρώνει ό,τι του σκάει (ο κ. Βενιζέλος καινούργιο εκλογικόν νόμο στα μέτρα του όλου Μπενίτο).

Η Ελλάδα έχει γίνει ένα σούργελο που μπορεί να της βγάζει τη γλώσσα ο κάθε Σταυρίδης, να τη μουρλαίνει με την ανικανότητά του ο κάθε Χάρης Θεοχάρης, να της σκάβει τον λάκκο ο κάθε Αδωνις Αδης Γεωργιάδης, ένα φιάσκο όπου οι Χρυσαυγίτες κλείνουν τα σύνορα όποτε γουστάρουν, που ξυλοκοπούν Σκοπιανούς οδηγούς τροχοφόρων και μπουγελώνουν βουλευτές άλλων κομμάτων, μια ζούγκλα νταβατζήδων, μια ορδή από μπαχαλομαχαλόμαγκες, που ντροπιάζουν τον πολιτισμό αυτής της χώρας.

Ο κ. Σαμαράς έχει καταφέρει να κυβερνάει τη χώρα το περιεχόμενο της Λίστας Λαγκάρντ. Πλην όμως, είναι αναλώσιμος.

Αναλώσιμος όσον και ο κ. Στουρνάρας. Κάποτε ο κ. Σαμαράς θα «απαλλάξει των καθηκόντων του» τον κ. Στουρνάρα, άλλο πουλέν θα βρεθεί να συνεχίσει την πολιτική των θηρίων στη ζούγκλα, εκτός κι αν «απαλλάξει των καθηκόντων του» τον κ. Σαμαρά ο λαός. Διακόπτοντας έτσι την αλληλουχία των τεράτων.

Για την ώρα ο κ. Πρωθυπουργός είναι υπόλογος και λογοδοτεί μόνον σε όσους κατοικούν ασφαλείς μέσα στην περιφρουρημένη ζώνη της κάθε Λίστας Λαγκάρντ. Σ’ αυτήν τη ζώνη λαμβάνουν χώρα οι μεγάλες μπίζνες - αν θα πάει το ΤΑΙΠΕΔ Λουξεμβούργο, ποιος θα φάει τα λιμάνια, ποιος θα κονομήσει απ’ τα τραίνα, ποιος θα είναι ο βασιλιάς του τζόγου, ποια σχήματα θα νέμονται τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο, ποιοι θα φάνε τις γαίες, ποιοι θα απομυζούν τους ανθρώπινους πόρους -μια Κόζα Νόστρα με εθνικές περγαμηνές (υποτέλειας σε ξένους προστάτες)- αυτή είναι η Ελλάδα «εντός των τειχών».

Μια προστατευμένη περιοχή, όπου διαμένουν οι καθωσπρέπει διαπλεκόμενοι και τα τσιράκια τους, γιάπηδες, λιγούρια δημοσιογράφοι, ασπόνδυλα, κουκουλοφόροι και γενίτσαροι - αυτή είναι η Ελλάδα με τις ραγισμένες σημαίες, τους απελπισμένους νέους και τους δολοφονημένους ποιητές. Ενα περίκλειστο γκέτο γκλαμουριάς που συνεχίζει απτόητο και χαζοχαρούμενο, ενώ γύρω του η επικράτεια έχει μετατραπεί σε κρανίου τόπο και αγρόν του Κεραμέως. Σε τόπο αποκολοκύνθωσης και αποψίλωσης των υποδομών του - ένα Μπρονξ, μια ζούγκλα όπου ο νόμος του ισχυρότερου επικρατεί όλο και πιο πολύ, σαν σ’ έναν κόσμο κατεστραμμένων ονείρων, όπως εκείνοι της σκοτεινής επιστημονικής φαντασίας.

«Οι ΗΠΑ δεν είναι κράτος. Είναι επιχείρηση», έλεγε ο Μπραντ Πιτ σε μια ταινία, ενσαρκώνοντας έναν πληρωμένο δολοφόνο.

Τηρουμένων των αναλογιών, δεν ξέρω τι θα λέγαμε για την Ελλάδα, αλλά οι νεοφιλελεύθεροι, που, καθ’ ομολογίαν των, αντιμετωπίζουν τη χώρα ως επιχείρηση, είναι οι πληρωμένοι δολοφόνοι της...

 

email: stathis@enikos.gr

Του Στάθη από enikos

Ελληνική δημοκρατία ή η διαστροφή της δημοκρατίας

Έχουμε τώρα εδώ και δύο χρόνια που μιλάμε για το κατάντημα αυτής της Χώρας, την Εθνική Προδοσία από τους “Αρχοντες”, αλλά δεν είπαμε τίποτε για την βάση του προβλήματος που είναι στραβό και από εκεί ξεκινάνε όλα.

Η έννοια της λέξης Δημοκρατία είναι ξεκάθαρη ετυμολογικά και σημαίνει την επικράτηση του Δήμου με την ευρεία έννοια δηλαδή του Λαού. Αυτό σημαίνει ότι ο Λαός διορίζει τους εκπροσώπους του με τις εκλογές, ώστε να διαχειριστούν τις υποθέσεις του.

Η λέξη βουλευτής, σημαίνει αυτόν που φέρει την βούληση και βέβαια όχι την δική του, αλλά εκείνων που εκπροσωπεί.

Η λέξη Υπουργός σημαίνει εκείνος που θέτει τον εαυτό του υπό το έργο αυτόν που υπηρετεί, αυτά που θέλει ο Λαός και που εκφράζονται από τους εκπροσώπους του τους βουλευτές.

Οταν λοιπόν ο Λαός εξαθλιώνεται χωρίς την θέλησή του, οι εκπρόσωποί του, δεν κάνουν καλά την δουλειά τους. Οι υπό το έργο εργαζόμενοι Υπουργοί δεν κάνουν αυτά τα οποία τους ανέθεσε να κάνουν οι εργοδότες τους, που είναι ο Λαός.

Αρχοντας, σημαίνει αυτός που βρίσκεται στην αρχή, αυτός που προίσταται και αφού ακούσει αυτά που θέλουν οι άνθρωποι επί των οποίων προίσταται, τα λέει.

Δηλαδή με δυό λόγια, ο Λαός είναι ο εργοδότης των βουλευτών και των Υπουργών, καθώς και του Πρωθυπουργού. Κατά συνέπεια δεν μπορεί ο κάθε εργαζόμενος να εργάζεται ενάντια στον εργοδότη του, γιατί θα απολυθεί.

Αυτή είναι η Δημοκρατία.

Τι σχέση όμως έχει η πραγματικότητα με τις παραπάνω αλήθειες; 
Καμιά. Μαζεύτηκαν ένα τσούρμο επιτήδιοι και είπαν στον εργοδότη Λαό.

- Θέλουμε δουλειά να μας διορίσεις να σε εκπροσωπούμε. Τις συνθήκες εργασίας μας, θα τις καθορίσουμε εμείς γιατί εσύ δεν ξέρεις. Θέλουμε λοιπόν ασυλία δηλαδή να είμαστε υπεράνω των νόμων που εμείς θα φτιάξουμε εσύ δεν ξέρεις, θέλουμε παχυλούς μισθούς που θα βάλουμε τους Δικαστές να τους καθορίζουν κι εμείς θα προσαρμόζουμε τις αμοιβές μας κάθε φορά με αυτούς. Θέλουμε κόμματα που εμείς θα φτιάξουμε και που εσύ θα χρηματοδοτείς, θέλουμε να στέκεσαι προσοχή μπροστά μας και να κάνεις ότι σου λέμε και όχι να κάνουμε εμείς ότι μας λες εσύ. Εμείς θα αποφασίζουμε για το τι εσύ χρειάζεσαι και όχι εσύ, δεν ξέρεις. Θέλουμε να νομοθετούμε κατά τα κέφια μας εσύ δεν ξέρεις. Ούτε Συνταγματικό Δικαστήριο θα φτιάξουμε για να μπορείς να προσφεύγεις κάθε φορά που δεν θα σου αρέσει ένας νόμος. Αυτό είναι όρος απαράβατος, αλλιώς φεύγουμε και βγάλτα πέρα μόνος σου. Θα έχουμε το δικαίωμα να φτιάχνουμε Συντάγματα και εκλογικούς νόμους, όπως εμείς νομίζουμε, εσύ δεν ξέρεις. Οποτε ερχόμαστε στα χωριά σου να μιλήσουμε, θα τσακίζεσαι να έρχεσαι να μας ακούς και θα χειροκροτάς, ότι μπαρούφα και αν σου λέμε. Εσύ δεν θα σκέφτεσαι δεν ξέρεις. Θα σκεφτόμαστε εμείς για σένα. Θα σου φτιάξουμε και Δημόσια Διοίκηση για να εξυπηρετείσαι όπως την θέλουμε εμείς, με τα δικά σου παιδάκια τα οποία εσύ θα πληρώνεις. Για να πάρουμε όμως τα παιδάκια σου, θα κάνεις ότι σου λέμε, γιατί αλλοιώς θα σε βάζουμε στον μαυροπίνακα.

Λοιπόν τι λες; Θα μας δώσεις δουλειά; 

Η πρότασή μας είναι πολύ συμφέρουσα για σένα. Τέτοια ευκαιρία δεν θα βρείς πουθενά.

Και εμείς τους δώσαμε δουλειά. Τους δώσαμε ότι μας ζήτησαν. Και τώρα που πρέπει να τους στείλουμε όλους στον πατέρα τους τον διάολο, επειδή δεν κάνουν ούτε αυτά τα στοιχειώδη που θα έπρεπε να κάνουν, με όλες τις δουλοπρεπείς για εργοδότες δεσμεύσεις, καθόμαστε ακόμη και τους λέμε “εξουσίες”.

Και αναρωτιόμαστε γιατί φτάσαμε εδώ.

Είναι πολύ απλό. Γιατί ακόμη δεν έχουμε καταλάβει πως εμείς είμαστε οι εργοδότες και αυτοί είναι οι εργαζόμενοί μας. Εμείς είμαστε οι αφεντάδες και αυτοί είναι οι ασυνεπείς. 

Και αντί να τους ελέγχουμε εμείς, μας ελέγχουν αυτοί, με την μέθοδο της δήθεν συμμετοχής μας από τις κομματικές οργανώσεις βάσης, μέσα από τις οποίες μας κατευθύνουν την σκέψη και το θέλημα.

Κατάλαβες ηλίθιε Λαέ ποιός φταίει γι αυτά που τραβάς σήμερα; 
ΕΣΥ και ΜΟΝΟΝ ΕΣΥ ΒΛΑΜΕΝΕ ΕΛΛΗΝΙΚΕ ΛΑΕ που τρέχεις ακόμη από πίσω τους.

Εσύ που κάνεις απεργίες και μιλάς ακόμη για εκλογές αντί να πάρεις τα όπλα και να τους διώξεις από την Επιχείρησή σου που λέγεται Ελλάδα.

Εσύ που διορίζεις τα παιδιά σου στην Διοίκησή τους και την Αστυνομία τους και κάθεσαι να σε βαράνε.

Είσαι άξιος της μοίρας σου, γιατί κάθε Λαός, είναι άξιος των Ηγετών του.

Ιάκωβος Τίγκας