Οι κατοχικές πωλήσεις και πλειστηριασμοί πρέπει να ακυρωθούν

Το πτωχευμένο ελληνικό κράτος, αλλά κι οι οικονομικοί κατακτητές – δανειστές του, αναγνωρίζουν επίσημα και μας φορολογούν ανάλογα, ως αξίες των ακινήτων μας τις αντικειμενικές αξίες.

Επομένως, κάθε πώληση ακινήτων και κάθε πλειστηριασμός που θα γίνουν κάτω από τις αντικειμενικές αξίες τους, θα πρέπει οπωσδήποτε να ακυρωθούν από μια πραγματικά δημοκρατική απελευθερωτική κυβέρνηση. Όπως ακριβώς έγινε και με την ακύρωση των κατοχικών πωλήσεων, μετά την απελευθέρωση της χώρας από τους Γερμανούς κατακτητές.

Εξάλλου κάθε πώληση που έγινε από εκμετάλλευση της ανάγκης του πωλητή και βρίσκεται σε προφανή δυσαναλογία παροχής και αντιπαροχής είναι άκυρη, ως αισχροκερδής δικαιοπραξία, με βάση τον Αστικό Κώδικα, άρθρο 179.

Είναι δε γεγονός πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι οι Έλληνες άρχισαν να πωλούν τα ακίνητά τους, πολύ κάτω από την επίσημα αναγνωρισμένη αντικειμενική αξία, από καθαρή ανάγκη, για να επιβιώσουν ή για να πληρώσουν τις αντισυνταγματικές φορολογικές επιβαρύνσεις ενός βίαιου κράτους, που δεν σέβεται τους πολίτες του.

Πέτρος Χασάπης


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Στημένο...

Το 1991 ο στρατός του Σαντάμ αποτελούνταν από 260.000 μάχιμους άνδρες και άλλους 800.000 σε εφεδρεία. Οι Δυτικοί ξεμπέρδεψαν με αυτόν το στρατό πριν καν τελειώσουν τα διαφημιστικά συμβόλαια του CNN που υπέγραψε αποκλειστικά για τη ζωντανή μετάδοση εκείνου του πολέμου. Τα μπουλούκια του Ισλαμικού Κράτους αριθμούν περί τους 13.000 άνδρες. Οι Δυτικοί δηλώνουν ότι αδυνατούν να ξεμπερδέψουν. Ελάχιστοι άνθρωποι πλέον σε όλο τον πλανήτη απέμειναν να πιστεύουν ότι οι Δυτικοί αδυνατούν και είναι βέβαιοι ότι απλώς δεν θέλουν να το κάνουν.

Το Ισλαμικό Κράτος είναι χρήσιμο και βολεύει πολλούς. Οικονομικά, αλλά και πολιτικά. Και πλέον αυτών των κερδών, υπάρχουν και τα εξτραδάκια. Για τρεις μήνες απαγόρευση απεργιών στη Γαλλία. Τώρα που μίλησε για επίθεση με χημικά ο Βαλς, μπορεί να γίνουν και έξι οι μήνες. Η CIA που ενημέρωσε την ιταλική κυβέρνηση να περιμένει επιθέσεις στη Ρώμη, σαφώς δίνει ένα καλό επιχείρημα για να κλειστεί ο κόσμος σπίτι του. Αύριο – μεθαύριο θα κάνει κάτι αντίστοιχο και η Γερμανία για να… προστατέψει τους πολίτες της. Ο φόβος φυλάει τα έρμα. Κι όταν δεν υπάρχει φόβος, κατασκευάζουμε έναν. Κι ας σκοτωθούν και πέντε, δέκα, διακόσιοι πολίτες της χώρας μας. Η σιωπή απαιτεί θυσίες.

Μέχρι και την κυβέρνηση της μικρής Ελλάδας βόλεψε η επίθεση στο Παρίσι και όλη αυτή η τραγωδία με το τεράστιο προσφυγικό ζήτημα. Περνάνε και θα περάσουν μέτρα από τη βουλή που θα τα βιώσουμε ως αβίωτα. Βέβαια, να πούμε και δυο αλήθειες για το θέμα των μέτρων που περνάνε σαν βαγόνια από πάνω μας.

Η πρώτη αλήθεια είναι ότι, αν αυτά τα μέτρα τα έπαιρνε η κυβέρνηση Σαμαρά θα μιλούσαμε τώρα πάλι για κρεμάλες και οι κυβερνητικοί βουλευτές θα τα έβρισκαν ζόρικα όταν θα έπρεπε να φύγουν από τη Βουλή. Τώρα απλώς «μας κορόιδεψε κι ο Τσίπρας, αλλά δείχνει μωρέ και να το παλεύει». Άμα θες να παραμείνεις ηλίθιος, βρίσκεις ένα κάρο λόγους για να κοροϊδευτείς.

Η δεύτερη αλήθεια είναι ότι η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΠΟΤΑΜΙ που τώρα κατακρίνουν τα μέτρα και λένε ότι δεν θα τα ψηφίσουν είναι τα κόμματα που έδιναν την εντολή στον Τσίπρα να φέρει οπωσδήποτε ένα Μνημόνιο, μια συμφωνία, ένα βομβαρδισμό από τις Βρυξέλλες, αλλιώς θα ήταν εθνικός προδότης. Ε, κι ο Τσίπρας το έκανε. Και μάλιστα με μεγάλη του ευχαρίστηση. Κι επειδή σίγουρα δεν παίρνει ναρκωτικά, είναι πασιφανές ότι το μόνιμο γέλιο του προέρχεται από την ευτυχία του που επιτέλους έγινε Θατσερικός.

Το «Θατσερικός» δεν είναι υπερβολή. Δεν ξέρω αν διαβάσατε αυτή την είδηση. Πρόκειται για την πλήρη ομολογία σχεδιασμού μετατροπής του δημόσιου τομέα σε ανώνυμη επιχείρηση και μάλιστα με όλους τους όρους λειτουργίας της ελεύθερης αγοράς. Τουτέστιν, ό,τι δεν φέρνει κέρδη ας ρημάξει.

Σχεδιάζει, λοιπόν, η κυβέρνηση για το 2016 «την απελευθέρωση των προσλήψεων μονίμων υπαλλήλων σε τομείς που λειτουργούν με ανταποδοτικά τέλη ή καταβολή αντιτίμου από τους πολίτες, όπως είναι η καθαριότητα, οι βρεφονηπιακοί σταθμοί όπου καταβάλλονται τροφεία, τα ωδεία κ.λπ. που δεν επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό». Δηλαδή, για όποια δημόσια παροχή θα πληρώνει ο πολίτης έξτρα από τους φόρους που καταβάλει, αυτή θα συνεχίσει να παρέχεται. Αρκεί πάντα να έχει κέρδη.
Προσέξτε τώρα το καλύτερο. «Ο συνολικός προϋπολογισμός των προσλήψεων που θα προγραμματίζει η υπηρεσία θα περιορίζεται στο ύψος ενός ποσοστού επί των κερδών της σε ετήσια βάση -για παράδειγμα 15%- που θα έχει συμφωνηθεί με το υπουργείο». Δηλαδή, όσα περισσότερα κέρδη έχει ένας δημόσιος οργανισμός τόσους περισσότερους εργαζόμενους θα μπορεί να προσλαμβάνει.

Ποιος γίνεται αυτομάτως ο στόχος των δημόσιων υπηρεσιών; Όχι η καλύτερη παροχή υπηρεσιών, αλλά η αύξηση των κερδών. Και πως μπορεί να επιτευχθεί η αύξηση των κερδών; Μα με αύξηση των τροφείων σε βρεφονηπιακούς σταθμούς ή με αύξηση τελών καθαριότητας. Απλά τα πράγματα.

Τομείς του δημοσίου όπως η Υγεία και η Παιδεία, δυστυχώς δε μπορούν να εμφανίσουν κέρδη. Δε μπορούν με τα σημερινά δεδομένα. Λύσεις πάντα υπάρχουν. Το ότι η σημερινή κυβέρνηση επιτρέπει ακόμη τη λειτουργία των απογευματινών ιατρείων επί πληρωμή μέσα στα δημόσια νοσοκομεία δείχνει τον δρόμο και τον τρόπο μιας μελλοντικής κερδοφορίας των νοσοκομείων.

Εφόσον ούτε αυτή η κυβέρνηση θεωρεί παράλογο να πληρώνει 50ευρα ο ασφαλισμένος για να αποφύγει την αναμονή των ραντεβού με ένα γιατρό του ΕΣΥ, θα μπορούσε να πληρώνει και 500ευρα για να αποφύγει την ουρά των χειρουργείων. Μισά ο γιατρός – μισά το νοσοκομείο, ορίστε η κερδοφορία. Αν η κερδοφορία των νοσοκομείων είναι ο μόνος τρόπος για να προσληφθεί προσωπικό και να μην κατεβάσουν στόρια, σύμφωνα με τη λογική της κυβέρνησης, ποιος θα τη σταματήσει;
Όταν αυτά τα προετοίμαζαν οι Λοβέρδοι και οι Αδώνηδες, τους λέγαμε εγκληματίες και ήταν όντως εγκληματικές οι πολιτικές τους. Όταν η σημερινή κυβέρνηση συνδέει ξεδιάντροπα τις προσλήψεις σε υπηρεσίες του δημοσίου – ουσιαστικά τη συνδέει με τη συνέχιση της λειτουργίας τους! – με την κερδοφορία των υπηρεσιών από την τσέπη του φορολογούμενου και ασφαλισμένου πολίτη, τότε απλώς «μας κορόιδεψε κι ο Τσίπρας, αλλά δείχνει και να το παλεύει μωρέ».

Κάτι αντίστοιχο μπορεί να συμβεί και με τα σχολεία. Να κάνουν νομίμως οι καθηγητές των δημόσιων σχολείων φροντιστήρια και ιδιαίτερα μαθήματα σε μαθητές τους, επί πληρωμή, εντός του σχολείου τους. Μισά ο καθηγητής – μισά το σχολείο, ιδού η κερδοφορία, άρα μπορούν να γίνουν προσλήψεις εκπαιδευτικών.

Ναι, ξέρω, αυτά είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Όπως ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας μάς φαινόταν πέρυσι η πιθανότητα να κέρδιζε ο Τσίπρας τις εκλογές και αντί να σκίσει τα μνημόνια να έφερνε το τρίτο και μακρύτερο. Όπως ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας έμοιαζε πριν λίγο καιρό η πιθανότητα να χρηματοδοτείται το Ισλαμικό Κράτος από δυτικά κράτη και τις πολυεθνικές τους. Το μόνο που πραγματικά μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας είναι ότι κάποτε οι λαοί θα ξυπνήσουν και θα καταλάβουν ποιος πραγματικά τους δολοφονεί και τους εξαθλιώνει. Ότι κάποτε η οργή θα στραφεί προς τον πραγματικό της στόχο. Αυτό ναι, μοιάζει με όνειρο.

Πηγή Καρτέσιος


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Παγκόσμιο ρεκόρ θράσους από τον Ερντογάν!

Κατηγορίες Erdogan ότι ο Assad 

εμπλέκεται σε συναλλαγές με πετρέλαιο με το ΙΚ

Η κυβέρνηση του Σύρου προέδρου Bashar al Assad αγοράζει και μεταπωλεί πετρέλαιο από κοιτάσματα που ελέγχει η οργάνωση Ισλαμικό Κράτος (ΙΚ), κατήγγειλε σήμερα ο Τούρκος πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan.

«Το καθεστώς του Άσαντ υποστηρίζει την τρομοκρατική οργάνωση ΙΚ. Αυτή την στιγμή, μέλη της κυβέρνησης του Assad ενέχονται σε αγορές και πωλήσεις πετρελαίου του ΙΚ», δήλωσε ο Erdogan στην Σύνοδο του Ατλαντικού Συμβουλίου Ενέργειας και Οικονομίας στην Κωνσταντινούπολη.

Το Σάββατο ο υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής John Kerry κατηγόρησε τον Σύρο πρόεδρο ότι αγοράζει αργό από τζιχαντιστές του ΙΚ, που το διακινούν λαθραία από τις περιοχές που βρίσκονται υπό τον έλεγχο τους.

Σε πρόσφατη συνέντευξη του στο γαλλικό περιοδικό Valeurs Actuelles, ο Assad υποστήριξε ότι η Τουρκία –από όλες τις χώρες στην περιοχή– διαδραμάτισε τον πιο αρνητικό ρόλο στην συριακή κρίση, προσφέροντας άνδρες, οπλισμό, πληροφορίες των μυστικών υπηρεσιών και οικονομική βοήθεια στο ΙΚ, ενώ παράλληλα αγοράζει πετρέλαιο από τους τζιχαντιστές.

Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Europol: “Πιθανές νέες τρομοκρατικές επιθέσεις στην Ευρώπη”

Είναι «πιθανό» το ενδεχόμενο να διαπραχθούν νέες επιθέσεις σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δήλωσε ο διευθυντής της Europol Ρομπ Γουάινραϊτ, ο οποίος τόνισε ότι θεωρεί την τρομοκρατική απειλή μετά της επιθέσεις στο Παρίσι ως «την πλέον σοβαρή τα τελευταία 10 χρόνια».

«Μπορούμε να εκτιμήσουμε, χωρίς να υπερβάλουμε, ότι και άλλες επιθέσεις είναι πιθανές» δήλωσε ο Γουάινραϊτ ενώπιον της επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Σχέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και χαρακτήρισε την τρομοκρατική απειλή «την σοβαρότερη εδώ και 10 χρόνια στην Ευρώπη».

Κληθείς από τους ευρωβουλευτές να καταθέσει την άποψή του μετά τις επιθέσεις της 13ης Νοεμβρίου στο Παρίσι, στις οποίες σκοτώθηκαν 129 άνθρωποι, ο διευθυντής της Ευρωπαϊκής Αστυνομικής Υπηρεσίας (Europol) υπενθύμισε ότι τον Ιανουάριου του 2016 αναμένεται να ανοίξει ένα αντιτρομοκρατικό κέντρο στους κόλπους της Europol «που θα χρηματοδοτείται από πραγματικούς πόρους, το οποίο θα ενισχύει τις δυνατότητές μας στην παρακολούθηση του Διαδικτύου, την παρακολούθηση της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας με στόχο τον εντοπισμό των όπλων και την διακίνησή τους, όπως επίσης την παρακολούθηση των ξένων μαχητών και των δραστηριοτήτων τους».

Πρόκειται για «υποστήριξη στο επιχειρησιακό έργο» των αρμόδιων αρχών στα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διευκρίνισε ο ίδιος. «Δεν είμαστε το ευρωπαϊκό FBI» επισήμανε.

«Έχουμε προσπαθήσει να κινητοποιήσουμε τα Κράτη για να μοιράζονται τα αντιτρομοκρατικά δεδομένα τους μέσω του κόμβου πληροφοριών της Europol» εξήγησε ο Ρομπ Γουάινραϊτ.

«Έχουν καταγραφεί μεγάλες βελτιώσεις τα τελευταία 2 χρόνια (…) όμως δεν έχουμε ακόμη φθάσει στο επιθυμητό επίπεδο».
Για παράδειγμα αναφορικά με την παρακολούθηση των μετακινήσεων των φερόμενων ξένων μαχητών μεταξύ Ευρώπης, Συρίας και Ιράκ, περίπου 10.000 ύποπτοι «έχουν εισέλθει στα κράτη μέλη και τις χώρες εταίρους σε διεθνές επίπεδο» ανέφερε.

«Καταγράφηκε επίσης διπλασιασμός των πληροφοριών που ανταλλάχθηκαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων 12 ετών» συνέχισε ο ίδιος και 2.000 ονόματα έχουν ταυτοποιηθεί ότι ανήκουν σε πραγματικούς μαχητές, οι υπόλοιποι είναι απλά ύποπτοι ή πρόσωπα που διευκολύνουν τις μετακινήσεις τους.

«Στην Ευρώπη γνωρίζουμε ότι τουλάχιστον 5.000 Ευρωπαίοι υπήκοοι» ταξίδεψαν στη Συρία, είπε ο Γουάινραϊτ.

Γαλλικό Πρακτορείο, Αθηναϊκό Πρακτορείο
Πηγή MIgnatiou


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Προς έγερση φράχτη στα σύνορα οι Σκοπιανοί

Χιλιάδες οι εγκλωβισμένοι (λαθρο)μετανάστες

Ο εκπρόσωπος των ενόπλων δυνάμεων της ΠΓΔΜ επιβεβαίωσε ότι εκσκαφικά μηχανήματα του στρατού έχουν ξεκινήσει τις εργασίες για τον καθαρισμό και τη διαμόρφωση του χώρου σε σημεία των συνόρων της ΠΓΔΜ με την Ελλάδα για το ενδεχόμενο ανέγερσης συρμάτινου φράχτη, με σκοπό τον περιορισμό της διέλευσης προσφύγων και μεταναστών.

Ο ίδιος εκπρόσωπος υπενθύμισε ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας της ΠΓΔΜ, στις 14 Νοεμβρίου, ανέθεσε στον Στρατό να ξεκινήσει τις εργασίες για την διαμόρφωση του εδάφους σε σημεία των συνόρων με την Ελλάδα για το ενδεχόμενο ανέγερσης φράχτη, σε περίπτωση που βορειότερες ευρωπαϊκές χώρες περιορίσουν τις προσφυγικές ροές.

Νωρίτερα σήμερα, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες έκανε γνωστό ότι η ΠΓΔΜ και η Σερβία επιτρέπουν πλέον τη διέλευση μόνο σε πρόσφυγες από τη Συρία, το Αφγανιστάν και το Ιράκ.

Οι δύο αυτές χώρες αποφάσισαν να απαγορεύσουν την είσοδο στο έδαφος τους σε ανθρώπους που δεν μπορούν να επιβεβαιώσουν ότι προέρχονται από τις παραπάνω τρεις χώρες, στις οποίες λαμβάνουν χώρα πολεμικές συρράξεις.

Από την πλευρά των επίσημων Σκοπίων μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει καμία σχετική αναφορά για τα περιοριστικά αυτά μέτρα, ούτε και για την κατάσταση στο τμήμα της ουδέτερης ζώνης της ΠΓΔΜ με την Ελλάδα (κοντά στη Γευγελή) από το οποίο γίνεται η διέλευση των προσφύγων.

Στο μεταξύ κλειστή παραμένει η ουδέτερη ζώνη Ελλάδας- ΠΓΔΜ, στο ύψος της Ειδομένης όπου από το πρωί, μια ομάδα περίπου 200 ατόμων, κυρίως, Ιρανών, βρίσκεται μπροστά από τα συρματοπλέγματα και ζητά να της επιτραπεί η διέλευση.
Υπενθυμίζεται ότι από χθες το βράδυ, οι αρχές της ΠΓΔΜ επιτρέπουν τη διέλευση μόνο σε πρόσφυγες από Ιράκ, Αφγανιστάν και Συρία, γεγονός που έχει ξεσηκώσει διαμαρτυρίες από ανθρώπους άλλων εθνικοτήτων που βρίσκονται στον αυτοσχέδιο καταυλισμό και ζητούν να συνεχίσουν το ταξίδι τους σε χώρες της κεντρικής Ευρώπης.

Η κατάσταση αναμένεται να «μπλοκάρει» όταν στον καταυλισμό προσωρινής διαμονής που έχει στηθεί στο σημείο, θα φτάσουν με λεωφορεία, μέχρι το τέλος της μέρας, περίπου 5000 πρόσφυγες. Ηδη πάντως, ο καταυλισμός έχει κατακλυσθεί από περίπου 2500 ανθρώπους ενώ πολλοί είναι αυτοί που κατασκηνώνουν δίπλα στις σιδηροδρομικές γραμμές.

Με ανακοίνωσή της η ΑΡΣΙΣ – Κοινωνική Οργάνωση Υποστήριξης Νέων, καλεί την ελληνική και τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να ανοίξουν ξανά τα σύνορα και τους πολίτες, να συνδράμουν με όποιο τρόπο μπορούν στην ανθρωπιστική κρίση.

«Μέχρι να δοθεί λύση στην κρίση που έχει δημιουργηθεί από το κλείσιμο των συνόρων, είναι απολύτως αναγκαία και επείγουσα η άμεση δημιουργία υποδομών για τη διαμονή και διανυκτέρευση του πληθυσμού αυτού, ο οποίος θα στοιβάζεται στην συνοριακή περιοχή, μέσα στο κρύο ή τη βροχή. Οι αρμόδιες υπηρεσίες και φορείς πρέπει να αναλάβουν την σχετική ευθύνη» αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση.

«Η Ευρώπη, η οποία έχει εμπλακεί άμεσα και έμμεσα στις συρράξεις που συμβαίνουν στις χώρες της Ασίας, οφείλει τώρα περισσότερο από ποτέ να σταματήσει να αδρανεί, να δείξει το πρόσωπο της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης και να αγκαλιάσει τους ανθρώπους αυτούς που κυνηγημένοι από τις πολεμικές εισβολές και τις εμφύλιες συρράξεις, δεν έχουν πού αλλού να πάνε» καταλήγει.

N. Φραγκόπουλος, Αθηναϊκό Πρακτορείο, Σκόπια, ΠΓΔΜ
Πηγή MIgnatiou


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Η «αποθήκη μίσους» της Μ. Ανατολής και τα αδιέξοδα της Δύσης

Γράφει ο Γεράσιμος Ταυρωπός

Αποδυναμωμένη οικονομικά και υποβαθμισμένη στη δεύτερη κατηγορία των ισχυρών της Ευρώπης σε σχέση με τη Γερμανία, η Γαλλία επέλεξε να αναμιχθεί στο… συναγωνισμό των βομβαρδισμών στο χάος της Συρίας και του Ιράκ. Έπρεπε -θεώρησε η ηγεσία της- να υπερασπιστεί το διπλωματικό της κύρος και τις στρατιωτικές της δυνατότητες (τα μόνα στα οποία υπερέχει της Γερμανίας), να υπερασπιστεί επίσης τους «παραδοσιακούς δεσμούς», δηλαδή δεσμούς συμφερόντων που έχει χτίσει στην περιοχή σαν παλιά αποικιοκρατική δύναμη. Η απόφαση να αρχίσει βομβαρδισμούς δεν ελήφθη ύστερα από το χτύπημα στο Παρίσι, αλλά πολύ πριν απ’ αυτό – το χτύπημα ήταν η «απάντηση» στους γαλλικούς βομβαρδισμούς.

Με το πολύνεκρο χτύπημα στο Παρίσι, οι τζιχαντιστές έβαλαν «πολύ δύσκολα», δυσεπίλυτους στρατιωτικούς και γεωπολιτικούς γρίφους, στη Γαλλία ιδιαιτέρως αλλά και στη Δύση συνολικά. Όταν η οργή για τη δολοφονική επίθεση και η συγκίνηση για τα αθώα θύματα υποχωρούν, έρχεται η ώρα των υπολογισμών και των σχεδίων με «ψυχρό αίμα». Αλλά εδώ αρχίζουν τα προβλήματα και τα διλήμματα. 

Γεωπολιτικά διλήμματα

Η Δύση μέχρι τώρα είχε μία γραμμή πλεύσης στη Μ. Ανατολή: την προτεραιότητα ανατροπής του καθεστώτος του Αλ Άσαντ στη Συρία. Βλέποντας τις αντιφάσεις μιας τέτοιας γενικής γραμμής, η Ρωσία παρενέβη πολύ ενοχλητικά αποφασίζοντας να ρίξει κι αυτή τις δικές της βόμβες -και… κάτι παραπάνω- για να στηρίξει το καθεστώς του Άσαντ. Η επίθεση στο Παρίσι «δικαιώνει» τη Ρωσία και πλήττει θανάσιμα τη δυτική στρατηγική που βασιζόταν στην ιεράρχηση του στόχου ανατροπής του Άσαντ ως πρώτου. Πρώτο μέγα δίλημμα, λοιπόν: θα αλλάξει στρατηγική η Δύση στη Μ. Ανατολή, αναδεικνύοντας σε πρώτο στόχο το ISIS και εγκαταλείποντας τη γραμμή ότι προέχει η ανατροπή του Άσαντ; Σε αυτό το ζήτημα η Γαλλία μπορεί κάλλιστα να βρεθεί μόνη με… τη Ρωσία, καθώς η Γερμανία απέχει… φρονίμως, η δε λοιπές χώρες του ΝΑΤΟ δεν φαίνονται έτοιμες να ομονοήσουν σε αλλαγή στρατηγικής και ιεράρχησης στόχων στη Μ. Ανατολή.

Στρατιωτικά αδιέξοδα

Πολλοί αναρωτήθηκαν -και δικαίως- γιατί το ISIS να προκαλέσει, με μια τέτοια ενέργεια, ακόμη και μια χερσαία επέμβαση του ΝΑΤΟ εναντίον του. Ένα μέρος της απάντησης κρύβεται στο προηγούμενο σημείο: επειδή εκτιμά ίσως ότι η Δύση δεν θα ομονοήσει σε αλλαγή στρατηγικής στη Μ. Ανατολή και άρα σε μια επέμβαση όχι μόνο από αέρος αλλά και στο έδαφος.

Δεν πρόκειται όμως μόνο γι’ αυτό. Την τελευταία δεκαετία η Δύση με την ευρεία έννοια έχει ηττηθεί πολλάκις στρατιωτικά στη Μ. Ανατολή από τελείως νέες μορφές ασύμμετρου πολέμου για τις οποίες δεν έχει βρει στρατιωτική απάντηση. Πρώτα, από το διάχυτο ανταρτοπόλεμο από μαχητές έτοιμους να πεθάνουν πραγματικά με ευχαρίστηση (!) με βασικό όπλο τις επιθέσεις αυτοκτονίας αλλά και πιο κλασικές μορφές ανταρτοπόλεμου. Ένας τέτοιος ανταρτοπόλεμος σε ένα γενικό κλίμα διάχυτης έχθρας προς τη Δύση γενικώς και το Ισραήλ ειδικώς, αποδείχτηκε ότι δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με στρατιωτικά μέσα. Μπροστά σε ένα τέτοιο αδιέξοδο, οι ΗΠΑ επέλεξαν να αποχωρήσουν από το Αφγανιστάν και το Ιράκ αδυνατώντας να επιβάλουν κάποιου είδους σταθεροποίηση και συνειδητοποιώντας ότι απλώς έχουν δημιουργήσει ένα μη διαχειρίσιμο χάος!

Ο «πόλεμος της κατακόμβης»

Σαν να μην έφτανε αυτό, εμφανίστηκε μία ακόμη μορφή πολέμου στην οποία η Δύση δεν έχει απάντηση: ο «πόλεμος της κατακόμβης». Το Ισραήλ νικήθηκε δύο φορές την τελευταία δεκαετία από έναν τέτοιο πόλεμο. Την πρώτη φορά με την εισβολή στο Λίβανο, το 2006. Τότε, διαπίστωσε ότι η απόλυτη υπεροχή στον αέρα (που κάνει το βομβαρδισμό κάθε είδους στόχου παιχνιδάκι) και στο έδαφος (με τα τανκς) δεν αρκεί, καθώς υπάρχει και ο πόλεμος από το… υπέδαφος! Η Χεσμπολά είχε φτιάξει κάτω από το έδαφος του Λιβάνου ένα εκτεταμένο δίκτυο τούνελ («κατακόμβες του πολέμου»), παγίδες με εκρηκτικά για τα τανκς κ.λπ., που γρήγορα υποχρέωσαν τον ισραηλινό στρατό σε ένα μη αποδεκτό επίπεδο απωλειών. Το αποτέλεσμα ήταν το Ισραήλ να αποσυρθεί νικημένο από το Λίβανο. Το ίδιο συνέβη και κατά την προπέρσινη εισβολή στη Γάζα. Για να προωθηθούν 150 μέτρα, οι Ισραηλινοί μέτρησαν σχεδόν 50 νεκρούς και αρκετά κατεστραμμένα τανκς! Σε ένα πόλεμο εντυπώσεων (που κι αυτός γύρισε μπούμερανγκ) ισοπέδωσαν με βομβαρδισμούς τη Γάζα αλλά αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν στρατιωτικά ηττημένοι.

Τώρα, Δυτικοί παρατηρητές θεωρούν ότι το ISIS πιθανότατα έχει φτιάξει τις δικές του «πολεμικές κατακόμβες» στα εδάφη που ελέγχει και ότι πιθανότατα αυτός είναι ο λόγος που του δίνει αυτοπεποίθηση να ρισκάρει ακόμη και μια; χερσαία επέμβαση των Δυτικών. Οι οποίοι έτσι έχουν έναν ακόμη λόγο να το σκεφτούν πάρα πολύ πριν το κάνουν…

Η «αποθήκη μίσους» και το… χάος

Ένας εκ των κορυφαίων στρατηγικών αναλυτών για τη Μ. Ανατολή και συγγραφέας πολλών βιβλίων, ο Ζιλμπέρ Ασκάρ, εκτιμά ότι το μεγαλύτερο στρατηγικό πρόβλημα για τη Δύση στη Μ. Ανατολή είναι ότι αυτή πλέον αποτελεί τη μεγαλύτερη παγκοσμίως «αποθήκη μίσους» ενάντια στη Δύση – και το Ισραήλ, που θεωρείται ο «δυτικός δαίμονας» στην περιοχή. Με τόσο διάχυτο και έντονο ένα τέτοιο μίσος (για τη δημιουργία του οποίου οι Δυτικοί δεν είναι ασφαλώς αμέτοχοι), οι βομβιστές αυτοκτονίας στρατολογούνται κατά συρροήν και το αντάρτικο ανθεί και κινείται «σαν το ψάρι στο νερό».

Υπάρχει όμως και ένας δεύτερος λόγος που οδηγείς το χάος, δηλαδή στην αδυναμία να βρεθεί φόρμουλα πολιτικο-στρατιωτικής σταθεροποίησης στο Ιράκ και τη Συρία: ότι στρεφόμενη εναντίον του σιιτικού Μπάαθ (το ιστορικό κόμμα του Σαντάμ Χουσεΐν και της δυναστείας Άσαντ), εναντίον δηλαδή έστω και αυταρχικών μορφών κοσμικού και σχετικά ανεκτικού κράτους, η Δύση κατέστρεψε κάθε ίχνος δυνατότητας για σταθεροποίηση και άνοιξε το δρόμο όχι μόνο για το χάος αλλά και για τις σουνιτικές πολιτοφυλακές, τους τζιχαντιστές.

Σε ένα τέτοιο κοινωνικό «υπόστρωμα», είναι αδύνατον να σταθεροποιηθεί κάποια εξουσία που να θυμίζει έστω τις παλιές αυταρχικές «δημοκρατίες» του ήπιου αραβικού εθνικισμού.

Το «μεγάλο χαλιφάτο»

Οι βάρβαρες ενέργειες του ISIS δημιουργούν τη λανθασμένη εντύπωση ότι πρόκειται απλώς για «τρελούς» των οποίων η μόνη στρατηγική είναι η βία και οι δολοφονίες «απίστων». Δεν είναι όμως έτσι. Το ISIS απέδειξε ότι δεν είναι μόνο ικανό για αντάρτικου χαρακτήρα ενέργειες αλλά και για να οργανώσει τακτικό στρατό και «κυριαρχία» σε εκτεταμένες περιοχές. Αυτές τις ικανότητες δεν τις απέκτησε τυχαία: από τη διάλυση του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν κληρονόμησε ένα μέρος του εμπειροπόλεμου στρατού του, ενώ απέραντες μάζες εξαθλιωμένων και ιδιαίτερα νεολαίας που γεννιέται και μεγαλώνει μέσα σε συνθήκες ακραίων κακουχιών και διαρκούς πολέμου στρατεύονται μαζικά στις γραμμές του, δίνοντάς του μαζική κοινωνική βάση και στήριξη. Επιπλέον, έχει ισχυρά οικονομικά μέσα, δεν έχει μόνο κομάντος αυτοκτονίας αλλά και μορφωμένα στη Δύση στελέχη και έχει ορίσει συγκεκριμένα τον αντίπαλο: είναι «η Δύση και ο σιωνισμός».

Τέλος, σε αντίθεση με ό,τι πιστεύεται, έχει και στρατηγική: τη δημιουργία του «μεγάλου χαλιφάτου» στα εδάφη της Συρίας και του Ιράκ, μια σύγχρονη εκδοχή του παναραβισμού που έχει μακρά παράδοση και μεγάλη αίγλη στον αραβικό κόσμο.
Όλα αυτά δεν παραπέμπουν σε ένα «κίνημα τρελών», αλλά σε έναν υπολογίσιμο αντίπαλο.

Ο πόλεμος στα «μετόπισθεν»

Όμως, η πιο σημαντική απειλή που αντιπροσωπεύει το ISIS είναι η απειλή να μεταφέρει τον πόλεμο στα «μετόπισθεν» της Δύσης, στις κοινωνίες και τις μεγαλουπόλεις του αναπτυγμένου κόσμου. Η φρίκη που δικαιολογημένα γεννούν στις δυτικές κοινωνίες οι μαζικές δολοφονίες αθώων, δεν πρέπει να μας κάνει να ξεχνούμε ότι η ίδια η Δύση ευθύνεται για πολλές μαζικές δολοφονίες αθώων στη Μ. Ανατολή και στον Αραβικό κόσμο: από βομβαρδισμούς νοσοκομείων και… γαμήλιων πομπών μέχρι ισοπέδωση κατοικημένων περιοχών όπως στη Γάζα και το Αφγανιστάν. Όσο όλα αυτά αφορούν ειδήσεις και «ατυχήματα» που αφορούν κάποιους άλλους κάπου πολύ μακριά, η δυτική κοινή γνώμη μπορεί να ευαισθητοποιείται κάπως κατά περίπτωση αλλά ισχύει το «έχει καλώς». Όταν αυτή η μορφή «πολέμου» μεταφέρεται στην ίδια τη Δύση, τότε το πρόβλημα είναι τεράστιο. Διότι δεν πρόκειται μόνο για τους «καμικάζι αυτοκτονίας» που έρχονται από τη μεγάλη «αποθήκη μίσους» της Μ. Ανατολής, αλλά για τις μικρότερες «αποθήκες μίσους» στην ίδια τη Δύση και τις δυτικές μητροπόλεις: Το Παρίσι με τα εξαθλιωμένα του προάστια, οι Βρυξέλλες, το Λονδίνο κ.λπ.

Η Δύση βρίσκεται λοιπόν μπροστά σε ένα υπαρξιακού χαρακτήρα στρατηγικό πρόβλημα, που απαιτεί στρατηγικό επαναπροσανατολισμό με την πλήρη σημασία της λέξης. Με μια στρατηγική που απλώς γεμίζει τις «αποθήκες μίσους», το πρόβλημα θα εντείνεται μέχρι να καταστεί άλυτο.

Πηγή RizopoulosPost

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Ο Ερντογάν καλεί σε μουσουλμανικό κοινό μέτωπο κατά του ΙΚ

Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κάλεσε σήμερα όλες τις μουσουλμανικές χώρες να συγκροτήσουν κοινό μέτωπο κατά της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος, διαφορετικά, οι τζιχαντιστές θα συνεχίσουν τις επιθέσεις όπως εκείνες του Παρισιού και της Άγκυρας.

«Καταδικάζω ανεπιφύλακτα τους τρομοκράτες που ασπάζονται την ίδια θρησκεία με μένα και καλώ όλους τους ηγέτες των μουσουλμανικών χωρών να συγκροτήσουν ένα ενωμένο μέτωπο. Εάν δεν το κάνουμε, εκείνοι που χτύπησαν την Άγκυρα θα χτυπήσουν αλλού, όπως έκαναν στο Παρίσι», δήλωσε ο Ερντογάν σε ομιλία του στην Κωνσταντινούπολη στο πλαίσιο των εργασιών ενεργειακού φόρουμ.

«Θα χτυπήσουν και άλλες πόρτες, άρα ολόκληρος ο κόσμος πρέπει να συνεργαστεί για να υιοθετήσει μία στάση που θα εμποδίσει να επαναληφθεί αυτό», είπε ο Ερντογάν προειδοποιώντας ότι "εάν δεν σταματήσει η άνοδος του φανατισμού στην Ευρώπη, θα έρθουν και άλλες συμφορές".

Η Τουρκία έχει κατ΄επανάληψιν κατηγορηθεί για ανεκτική στάση ή και παροχή βοήθειας στο Ισλαμικό Κράτος και άλλες οργανώσεις που πολεμούν το καθεστώς της Δαμασκού.

Υπό την πίεση των συμμάχων της και έπειτα από σειρά επιθέσεων στο έδαφός της, η τουρκική κυβέρνηση άρχισε από το καλοκαίρι μία στροφή, εντασσόμενη στον συνασπισμό κατά του Ισλαμικού Κράτους, ενώ τελευταία, και μετά την πολυαίμακτη επίθεση στην Άγκυρα, έχει πληθύνει τις αστυνομικές επιχειρήσεις κατά των τζιχαντιστών στην τουρκική επικράτεια.

Ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Φεριντούν Σινιρλίογλου ανακοίνωσε επίσης χθες την ενίσχυση των επιχειρήσεων κατά των δυνάμεων των τζιχαντιστών στη ζώνη της βόρειας Συρίας που συνορεύει με την Τουρκία, σε συνεργασία με τις ΗΠΑ.

Οι τουρκικές αρχές απέλασαν ορισμένα άτομα από ομάδα 8 Μαροκινών που συνελήφθησαν την Τρίτη στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης και πιστεύεται ότι είναι μαχητές του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ), δήλωσε σήμερα ένας Τούρκος αξιωματούχος, διευκρινίζοντας ότι αυτοί ήθελαν να περάσουν παράνομα στη Γερμανία.

«Τα άτομα αυτά τέθηκαν υπό κράτηση έπειτα από μια αξιολόγηση του προφίλ τους» από τους ειδικούς, «οι οποίοι θεώρησαν ότι οι Μαροκινοί αυτοί πολίτες είναι ύποπτοι για τρομοκρατία», διευκρίνισε στο Γαλλικό Πρακτορείο η κυβερνητική αυτή πηγή, η οποία ζήτησε να μην κατονομαστεί.

Η ίδια πηγή δεν διευκρίνισε τον αριθμό των υπόπτων που απελάθηκαν, αλλά σημείωσε ότι ορισμένοι από αυτούς εξακολουθούν να κρατούνται.

Οι Μαροκινοί που απελάθηκαν συνελήφθησαν στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης κατά την άφιξή τους το βράδυ της Τρίτης από την Καζαμπλάνκα. Αυτοί δήλωσαν ότι είναι τουρίστες που επισκέπτονται την Τουρκία.

Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης σημείωσαν ότι οι Μαροκινοί αυτοί ήθελαν να περάσουν στην Ευρώπη προσποιούμενοι τους πρόσφυγες, καθώς ένα χειρόγραφο που βρέθηκε πάνω σε έναν από αυτούς ανέφερε λεπτομερώς τα στάδια ενός ταξιδιού ως τη Γερμανία με το πλοίο, το τρένο και το λεωφορείο.

Σύμφωνα με τον αξιωματούχο που ερωτήθηκε από το Γαλλικό Πρακτορείο, οι τουρκικές αρχές δεν μπορούν προς το παρόν να επιβεβαιώσουν τις πληροφορίες αυτές.

Από την αρχή του έτους, περισσότεροι από 650.000 μετανάστες, κυρίως Σύροι, έφυγαν από την Τουρκία για τα ελληνικά νησιά στο ταξίδι τους για την ΕΕ.

Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στατιστικά στοιχεία, η Τουρκία έχει ανακοινώσει ότι έχει ήδη απελάσει περισσότερους από 2.300 ύποπτους τζιχαντιστές από το έδαφός της και έχει απαγορεύσει την είσοδο σε περισσότερους από 1.300.

Πηγή ΑΠΕ - ΜΠΕ


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Οι Γκρίζες Ζώνες της επίσκεψης του Α. Τσίπρα στην Τουρκία

Με ευχολόγιο για την αντιμετώπιση των αιτιών των προσφυγικών ρευμάτων, την Ελλάδα να μετατρέπεται σε συνήγορο της προσπάθειας της Τουρκίας για εξασφάλιση ανταλλαγμάτων από την Ε.Ε. στο προσφυγικό, την αναγνώριση από τον Έλληνα πρωθυπουργό της ύπαρξης «ανοιχτών θεμάτων» και με πολλές ακόμη γκρίζες ζώνες σε κρίσιμα θέματα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, ολοκληρώθηκε η διήμερη επίσκεψη του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα στην Τουρκία.

Με μοναδικό χειροπιαστό κέρδος, την γραβάτα που χάρισε στα μέλη της ελληνικής αποστολής ο Τ. Ερντογάν και το «Χ» στο φιλικό παιγνίδι των δυο εθνικών ομάδων, το όποιο παρακολούθησαν οι δυο πρωθυπουργοί, ακούγοντας αμήχανοι τα γιουχαΐσματα μερίδας φιλάθλων στην διάρκεια της ανάκρουσης του ελληνικού εθνικού ύμνου.

Ο κ. Τσίπρας θέλησε με την επίσκεψη αυτή να ξεφύγει από την δύσκολη ατζέντα στο εσωτερικό και να αναζητεί λύσεις στο προσφυγικό, αλλά τελικά βρέθηκε να ομιλεί για αντιμετώπιση των διακινητών στα τουρκικά παράλια και ο κ. Νταβούτογλου να οδηγεί την συζήτηση στην ανάγκη «συνεργασίας» των δυο χωρών, για τις ευθύνες της Ε.Ε. και την ανάγκη ειρήνευσης στην Συρία με την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ…

- Όμως στην διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, σε ό,τι αφορά το προσφυγικό, η είδηση ήρθε από τον κ. Νταβούτογλου που αποκάλυψε ότι επίκειται συνάντηση Γερμανίας-Τουρκίας-Ελλάδας για το προσφυγικό, χωρίς να γίνει γνωστό σε τι αποσκοπεί αυτή η γερμανική πρόταση.

Εκφράζεται πάντως ανησυχία ότι μια τέτοια διαδικασία μετατρέπει την Ελλάδα σε Buffer Zone «φιλοξενίας» των προσφυγικών ρευμάτων, μεταξύ της χώρας που στέλνει πρόσφυγες και εκείνης που υποδέχεται την μεγαλύτερη μάζα προσφύγων.

- Χωρίς να δοθούν διευκρινίσεις, ανακοινώθηκε η συνεργασία των Λιμενικών των δυο χωρών. Η αναφορά αυτή προκαλεί εύλογη ανησυχία καθώς είναι γνωστή η πάγια επιδίωξη της Τουρκίας η συνεργασία αυτή να μετατραπεί σε συνδιαχείριση μεγάλων θαλάσσιων περιοχών του Αιγαίου με πρόσχημα το προσφυγικό.

- Ο κ. Τσίπρας έκανε λόγο για «ανοικτά θέματα» με την Τουρκία, σηματοδοτώντας μια μεγάλη αλλαγή των πάγιων ελληνικών θέσεων που δεν δέχονται την διεκδικητική ατζέντα της Άγκυρας και αποδέχονται μόνο την διάφορα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας.

- Με τον κ. Νταβούτογλου προκλητικά να ομιλεί για «παραβιάσεις και από τις δυο πλευρές» ο κ.Τσίπρας εντελώς ανεξήγητα δήλωσε ότι όταν έθεσε το θέμα των παραβιάσεων και της παράβασης των κανόνων της αβλαβούς διέλευσης, άκουσε τις θέσεις του κ.Νταβούτογλου και δεσμεύθηκε να συζητήσουν το θέμα σε επόμενη συνάντηση τους με περισσότερα στοιχεία.

Για ποια στοιχεία ακριβώς μιλά ο Έλληνας πρωθυπουργός; Οι παραβιάσεις είναι γνωστό ότι γίνονται γιατί η Τουρκία δεν αναγνωρίζει τα 10 μιλά Ελληνικού Εναέριου Χώρου και επιμένει να παραβαίνει τους Κανόνες Εναέριας Κυκλοφορίας, αμφισβητώντας το Ελληνικό FIR. Τι ακριβώς συζήτηση μπορεί να γίνει επί αυτών των θεμάτων;

- Το μεγάλο φάουλ ο κ. Τσίπρας το έκανε σε ότι αφορά την Κύπρο καθώς εμφανίσθηκε, από το βήμα του Πρωθυπουργικού Μεγάρου της Τουρκίας να αδειάζει την Κυπριακή κυβέρνηση που κρατά παγωμένα Κεφάλαια των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας από το 2005,λογω της μη συμμόρφωσης της με την υποχρέωση για άνοιγμα των λιμανιών και των αεροδρομίων προς τουρκικά πλοία και αεροπλάνα.

Ο κ. Τσίπρας απαντώντας σε ερώτηση τουρκάλας δημοσιογράφου πως εμφανίζεται τόσο υπέρμαχος της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας όταν η Κύπρος μπλοκάρει το άνοιγμα Κεφαλαίων των ενταξιακών διαπραγματεύσεων (σ.σ. το γραφείο του Πρωθυπουργού φρόντισε να… εξαφανίσει το απόσπασμα αυτό από το απομαγνητοφωνημένο κείμενο της συνέντευξης τύπου) ο κ. Τσίπρας έκανε λόγο για άνοιγμα των Κεφαλαίων και για αμοιβαία βήματα, καθώς όπως είπε χαρακτηριστικά «όπου υπάρχει θέληση, βρίσκεται και ο τρόπος».

Με την πρωτοφανή αυτή δήλωση ο Έλληνας πρωθυπουργός, (ελπίζουμε από γλωσσικό ολίσθημα η από ελλιπή ενημέρωση) εμφανίστηκε να καλεί από την Άγκυρα, την κυπριακή κυβέρνηση σε μια ιδιαίτερα λεπτή φάση του Κυπριακού, να κάνει παραχωρήσεις έναντι της Τουρκίας επιτρέποντας το άνοιγμα των κεφαλαίων χωρίς την διευκρίνηση ότι δεν απαιτούνται «αμοιβαία» βήματα, αλλά μόνο ένα βήμα από την Τουρκία για εκπλήρωση των υποχρεώσεων και δεσμεύσεων που έχει αναλάβει.

Στα διμερή ζητήματα όπως γίνεται συνήθως σε τέτοιες συναντήσεις εκφράστηκε η κοινή βούληση για επέκταση της συνεργασίας των δυο χωρών στον οικονομικό, εμπορικό και τουριστικό τομέα και επαναλήφθηκε η βούληση για δημιουργία ταχείας σιδηροδρομικής γραμμής που θα συνδέει την Κωνσταντινούπολη με την Θεσσαλονίκη, και για άνοιγμα ακτοπλοϊκής σύνδεσης της Σμύρνης με την Θεσσαλονίκη.

Πηγή Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

#PrayForTsipras

Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος

Το «γιατί» της επίσκεψης Τσίπρα στην Τουρκία, κανείς δεν το κατάλαβε. Αυτό όμως που όλοι καταλάβαμε είναι πως ο πρωθυπουργός ακολουθεί τα βήματα του Γιώργου Παπανδρέου, με δεδομένο άλλωστε πως ένας εκ των πλέον στενών συνεργατών του πρώην πρωθυπουργού, ο Νίκος Κοτζιάς, είναι ο επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας στην κυβέρνηση Τσίπρα.

Αν επρόκειτο απλά για μια επίσκεψη ανταλλαγής δώρων και φιλοφρονήσεων, τότε ο στόχος επετεύχθη. Ο Τσίπρας πήρε άλλη μια γραβάτα (που δεν φοράει…) και είπε στον Ερντογάν το ίδιο αστείο που είχε πει και στον Γιούνκερ, προσαρμοσμένο όμως για την περίσταση: « θα τη βάλω αν λύσουμε το Κυπριακό». Φοβάμαι πως οι γραβάτες θα μείνουν κρεμασμένες για πολύ καιρό στην ντουλάπα του Τσίπρα, καθώς τόσο το χρέος, όσο και το Κυπριακό δεν είναι ζητήματα που μπορούν να επιλυθούν με δώρα και φιλοφρονήσεις.

Ο Τσίπρας ξέρει πως έχει να διαχειριστεί ένα καυτό «εσωτερικό μέτωπο» για την εφαρμογή της συμφωνίας του Ιουλίου, όταν μάλιστα έχουν αρχίσει οι πρώτες αποδοκιμασίες και τα γιουχαΐσματα σε δημόσιες παρουσίες του, όπως συνέβη στο Πολυτεχνείο. Ψάχνει απεγνωσμένα λοιπόν να βρει μια αφορμή για να πει κι αυτός « έξω πάμε καλά». Αλλά αυτή η αφορμή δεν θα μπορούσε να είναι το ταξίδι στην Τουρκία, τουλάχιστον για πέντε βασικούς λόγους που υποτιμήθηκαν από όσους οργάνωσαν την επίσκεψη.

Πρώτα απ’ όλα ο Ερντογάν αυτή τη στιγμή είναι πανίσχυρος. Κέρδισε τις εκλογές, φιλοξένησε τη συνάντηση των G-20 στην Αττάλεια και είναι αυτός που ελέγχει τις προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές προς την Ευρώπη, την ώρα που η ισλαμική τρομοκρατία σκορπάει το θάνατο στο Παρίσι. Από την άποψη του timing λοιπόν, ο χρόνος της επίσκεψης ήταν απόλυτα λανθασμένος καθώς το τελευταίο που θα έκανε ο Ερντογάν θα ήταν η παραμικρή παραχώρηση προς τον επισκέπτη του. Μπορεί ο Τσίπρας να «παραμυθιάστηκε» πως πήγαινε στην Τουρκία σαν εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όμως στα μάτια του Ερντογάν δεν έπαψε ούτε στιγμή να είναι ο πρωθυπουργός μιας Ελλάδας με την πλάτη στον τοίχο.

Το δεύτερο σημείο που πρέπει να τονιστεί είναι πως το ατυχές timing, μου θύμισε την επίσκεψη που είχε κάνει ο Ερντογάν στην Αθήνα μετά την υπογραφή του πρώτου μνημονίου από τον Γιώργο Παπανδρέου. Είχε έρθει επικεφαλής 100 επιχειρηματιών, δεν έγινε απολύτως τίποτα και το μόνο αποτέλεσμα και τότε και τώρα είναι να κερδίζει τις εντυπώσεις η Τουρκία στον «επικοινωνιακό πόλεμο» με την Ελλάδα. Η χώρα μας σε αυτές τις συναντήσεις φαίνεται μικρή κι αδύναμη, μπροστά στον γίγαντα γείτονά της.

Ο τρίτος λόγος είναι πως το «παιχνίδι» γύρω από το προσφυγικό μοιάζει με εκείνο το παλιό παιδικό παιχνίδι, το «κορόιδο». Δύο πετούν την μπάλα ο ένας στον άλλο και κάποιος στη μέση τρέχει μήπως και την πιάσει. Η όποια συμφωνία για το προσφυγικό είναι θέμα μεταξύ της Γερμανίας και της Τουρκίας και μην αμφιβάλλετε καθόλου πως θα εξυπηρετεί πρωτίστως τα συμφέροντα αυτών των δύο, με δεδομένη τη βαρύτητα που έχει το τουρκικό στοιχείο για τη γερμανική κοινωνία. Στο μόνο λοιπόν που κατέληξαν οι συνομιλίες του Τσίπρα με τον Ερντογάν και τον Νταβούτογλου είναι η δημιουργία μιας «τρόικας» – όπως ήδη τη χαρακτήρισε το Spiegel – για το προσφυγικό, με τη συμμετοχή της Γερμανίας, της Τουρκίας και της Ελλάδας. Έτσι η συζήτηση περί των «hot spots» στην Τουρκία δεν είχε απολύτως κανένα νόημα τώρα, καθώς ο Ερντογάν – μετρ στο ανατολίτικο παζάρι – πρώτα θα πάρει και μετά θα δώσει ό, τι είναι να δώσει. Κι αυτό που θέλει να πάρει ο Ερντογάν είναι … λεφτά! Γι αυτό και ήταν τόσο ξεκάθαρος υποστηρίζοντας πως «την τρομοκρατία τη γεννά η φτώχεια».

Μιας και ο λόγος περί «ανατολίτικου παζαριού», ο τέταρτος λόγος αφορά στο γεγονός πως ο Τσίπρας πήγε στην Τουρκία για το προσφυγικό αλλά εκεί μοιραία άνοιξε όλη η βεντάλια των εκκρεμοτήτων, από το Κυπριακό μέχρι την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. Ήταν ο πρωθυπουργός έτοιμος να κάνει μια τέτοια εφ’ όλης της ύλης συζήτηση; Κι απορώ πραγματικά πως ο Κοτζιάς, ο οποίος σαν σύμβουλος του Παπανδρέου παρακολουθεί το «παζάρι» της Τουρκίας από τη δεκαετία του 90, άφησε τον πρωθυπουργό να κάνει τώρα μια τέτοια συζήτηση για όλα. Προσωπικά δεν «αγοράζω» το στόρι πως ο Κοτζιάς τάχα διαφωνούσε με την επίσκεψη. Σε ζητήματα τέτοιας κρισιμότητας, αν ο Υπουργός Εξωτερικών διαφωνεί δεν έχει άλλο δρόμο από την παραίτηση.

Ο πέμπτος λόγος της ατυχούς επίσκεψης είναι πως στο όλο ζήτημα του μεταναστευτικού/ προσφυγικού, η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει στρατηγική. Δεν ξέρει ούτε τι να ζητήσει, ούτε πώς να το ζητήσει. Ακολούθησε μια πολιτική που το ένα κυβερνητικό στέλεχος έλεγε «αφήστε τους να λιάζονται» και το άλλο απειλούσε «θα σας στείλουμε τζιχαντιστές στο Βερολίνο»! Τραγέλαφος. Και μπορεί να κόπηκαν πλέον τέτοιου είδους αστείες δηλώσεις αλλά αυτό δεν σημαίνει πως υπάρχει στρατηγική, πως υπάρχει σχέδιο, πως υπάρχουν τακτικά βήματα. Εξού και η πλήρης αποτυχία της απόπειρας να διασυνδεθεί το ζήτημα του χρέους με τη διαχείριση του προσφυγικού. Και τη μεγάλη πολιτική ευθύνη για αυτό το έλλειμμα στρατηγικής φέρει πρωτίστως το Υπουργείο Εξωτερικών και ο αρμόδιος υπουργός.

Ταξίδι λοιπόν ήταν και πέρασε; Όχι ακριβώς. Στις διεθνείς σχέσεις όλα μετράνε και η αδυναμία της ελληνικής κυβέρνησης να θέσει και να διασφαλίσει ζωτικά εθνικά συμφέροντα δεν περνάει από κανέναν απαρατήρητη. Κι όπως συμβαίνει και στον άγριο κόσμο της ζούγκλας η διαπιστωμένη αδυναμία σε κάνει ένα ωραίο… γεύμα.

ΥΓ: Τελικά η μόνη εθνική άμυνα που άντεξε ήταν αυτή του ποδοσφαίρου, αποσπώντας τη «λευκή ισοπαλία». Σε όλα τα υπόλοιπα, φαίνεται πως χάνουμε πριν ακόμη βγούμε στο «γήπεδο».

Πηγή RizopoulosPost


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Η ΜΙΤ κατηγορεί τον Πούτιν ως εχθρό του Ισλάμ και του διεθνούς δικαίου!

Στο πλευρό της τρομοκρατικής οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος φαίνεται πως τάσσεται η Τουρκία, με τον Τούρκο αρχηγό της ΜΙΤ, Χακάν Φιντάν, να προβαίνει σε μια δήλωση βόμβα για το μέλλον της γείτονας χώρας.

Όπως όλα δείχνουν το δεξί χέρι του Τούρκου προέδρου αναγνωρίζει και επίσημα τον ISIS ως μια "επαναστατική ομάδα", τονίζοντας πως ο πόλεμος εναντίων των τζιχαντιστών αποτελεί παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου.

Παράλληλα, καλεί όλες τις δυνάμεις της δύσης να συσπειρωθούν εναντίον του Ρώσου προέδρου, Βλάντιμιρ Πούτιν, ο οποίος, σύμφωνα με τον Χ.Φιντάν, προσπαθεί να «καταπνίξει την ισλαμική επανάσταση στη Συρία».

Συγκεκριμένα ο Χ.Φιντάν ανέφερε τα εξής, κατά την διάρκεια συνέντευξης που παραχώρησε στο γερμανικό δίκτυο AWD:

«Η εισβολή στην Συρία από τον Πούτιν στρέφεται εναντίον του Ισλάμ και του διεθνούς δικαίου. Το ΙSIS είναι μια πραγματικότητα. Κοιτάμε το μέλλον με αισιοδοξία.
Λόγω παραβίασης των βασικών αρχών των Ηνωμένων Εθνών ζητώ από τους Δυτικούς να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να ανατρέψουν το σχέδιο του Β.Πούτιν να καταπνίξει την ισλαμική επανάσταση στη Συρία.
Το Ισλαμικό κράτος είναι μια πραγματικότητα και πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι με την στρατιωτική δύναμη δεν μπορεί να εξαλειφθεί μια τόσο καλά οργανωμένη και δημοφιλής οργάνωση.
Καλώ, λοιπόν, τους δυτικούς εταίρους μας να επανεξετάσουν τη στάση τους απέναντι στα ισλαμικά πολιτικά ρεύματα και να μην είναι κυνικοί απέναντί τους.
Καταλαβαίνουμε την ανησυχία της Δύσης σχετικά με το γεγονός ότι συρρέουν μαχητές απ' όλον τον κόσμο για να πολεμήσουν υπέρ του ISIS στην Συρία και για να επιλυθεί αυτό το ζήτημα, είναι απαραίτητο να ανοίξει ένα μόνιμο γραφείο στην Κωνσταντινούπολη από μέλη του ISIS. Είναι η σταθερή πεποίθησή της Τουρκίας».

Η συγκεκριμένη δήλωση επιβεβαιώνει το δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας Cumhürriyet, η οποία φέρνει στο φως την μυστική συνεργασία ανάμεσα σε MIT και ΙΚ, εναντίων των Κούρδων μαχητών στην Συρία, την περίθαλψη των τζιχαντιστών σε τουρκικά νοσοκομεία, αλλά και την ύπαρξη ενός από τα μεγαλύτερα κέντρα εκπαίδευσης τζιχαντιστών επί τουρκικού εδάφους.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Je suis αρνί...

Γράφει ο Κώστας Μαντατοφόρος

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, εκτός από τις φανερές υπηρεσίες που προσφέρουν, βοηθούν στο να αποκαλυφθεί επίσης το μέγεθος της προβατοποίησης και της λοβοτομής που έχουμε υποστεί ως κοινωνία και ως άτομα ξεχωριστά.

Τρανό παράδειγμα η γνωστή τις τελευταίες μέρες εφαρμογή του facebook, που επέτρεπε να βάλει κανείς την φωτογραφία της μούρης του πίσω απ΄την διαφάνεια της σημαίας της Γαλλίας, ως ένδειξη συμπαράστασης (λέμε τώρα!) προς τα θύματα των τρομοκρατών.
Των κακών τρομοκρατών.
Γιατί οι καλοί τρομοκράτες είναι στα κοινοβούλια και κυβερνούν.

Από κοντά στο πανηγύρι του φαρισαϊσμού, και οι εξουσίες ανά τον κόσμο με τον φωτισμό δημοσίων κτηρίων  στα χρώματα της σημαίας της Γαλλίας, ή όποιας άλλης αναξιοπαθούσας χώρας, που έχει βεβαίως-βεβαίως δεχτεί απρόκλητη επίθεση στα καλά του καθουμένου, και χωρίς να μπορεί κανείς να καταλάβει το γιατί. 

Από κοντά και η ελληνική εξουσία.
Μη μείνει απ' έξω απ' τον χορό, και την πούνε λιγότερο ''ευρωπαϊκή'', ή μη τυχόν, και θεός φυλάξοι, δεν μας δώσουν τη δόση για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών!

Μιά και αρχίσαμε λοιπόν την μόδα του φωτισμού με συμβολική σημασία, το blog έχει να προτείνει το εξής:
Στο σημερινό νομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα δολοφονικά μέτρα, να προσθέσουν σε ένα άρθρο μιά τροπολογία (όχι με κανονικό άρθρο, αλλά με τροπολογία! Έχει περισσότερη γλύκα!),  που να ορίζει τον υποχρεωτικό φωτισμό των σπιτιών που πρόκειται να εκπλειστηριαστούν από τις ανακεφαλαιοποιημένες με χρήματα του λαού τράπεζες, με τα χρώματα της σημαίας του ΤΣΙΡΙΖΑ.

Έτσι θα δίνεται μιά κάποια χαρούμενη και glamour αίσθηση  σε μιά κατά τα άλλα ζοφερή και μουντή διαδικασία, που όμως μετά την επιτυχημένη διαπραγμάτευση της κυβέρνησης θα την δούμε να επαναλαμβάνεται δεκάδες χιλιάδες φορές.

Επίσης καλό θα ήταν μιά ανάλογη επιλογή να μπορούν να έχουν οι χρήστες του facebook οι οποίοι ψήφισαν μνημονιακά κόμματα, και των οποίων τα σπίτια θα κατασχεθούν, ώστε βάζοντας την φάτσα τους μέσα στην σημαία του ΤΣΙΡΙΖΑ, να μπορούν να δουν  ''ιδίοις όμμασι''  πόσο μ@λάκες φαίνονται σε μάς τους υπόλοιπους!

Πάμε γερά!
Πάμε δυνατά!
Πάμε αριστερά!
Προς τον γκρεμό!...
Είμαστε πολλοί, είμαστε ανεξάρτητοι, είμαστε μαλάκες...

Πηγή "Ουδέν Σχόλιον"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

«Είμαστε όλοι φονιάδες»

• Σύσσωμη η Ε.Ε κήρυξε πόλεμο στην "τρομοκρατία" βομβαρδίζοντας την Συρία
• Το σχέδιο της Ε.Ε "η 11/9 της Ευρώπης" βάζει και την Ελλάδα σε πόλεμο

Γράφει ο Ξενοφώντας Ερμείδης 


Τυπικά η Ελλάδα ως μέλος-κράτος της Ε.Ε έχει κηρύξει τον πόλεμο από σήμερα εναντίον της Συρίας. Το πολύ καλά στημένο "τρομοκρατικό" χτύπημα στο Παρίσι και οι αποκάλυψεις "τρομοκρατικών" εστιών σε Γερμανία, σε Αγγλία, σε Πολωνία, σε Ουγγαρία αποδεικνύουν ότι η Ε.Ε ήθελε μία αφορμή ανάλογη με αυτή της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 στην Αμερική για να συστήσει τον πρώτο κοινό στρατό των κρατών-μελών.

Στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων που συνεδρίασε στις Βρυξέλλες, οι υπουργοί Άμυνας των κρατών-μελών της Ε.Ε αποδέχθηκαν το αίτημα της Γαλλίας να ενεργοποιηθεί το Άρθρο 42 παρ. 7 της Συνθήκης της Λισσαβόνας σύμφωνα με το οποίο εάν ένα κράτος-μέλος είναι θύμα ένοπλης επίθεσης στο έδαφός του, τα άλλα κράτη-μέλη θα πρέπει να έχουν απέναντί του μια υποχρέωση βοήθειας και συνδρομής με όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους, σύμφωνα με το Άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Αυτό δεν θα πρέπει να θίγει τον ειδικό χαρακτήρα της πολιτικής ασφάλειας και άμυνας ορισμένων κρατών-μελών. Οι δεσμεύσεις και η συνεργασία σε αυτό τον τομέα θα πρέπει να είναι σύμφωνες με τις δεσμεύσεις απέναντι στο ΝΑΤΟ, το οποίο, για εκείνα τα κράτη που είναι μέλη του, παραμένει το θεμέλιο της συλλογικής άμυνας και το όργανο της εφαρμογής της". Τα "ορισμένα κράτη-μέλη" σίγουρα δεν είναι κράτη όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ρουμανία κ.λπ.

Το βρώμικο παιχνίδι της Γαλλίας

Το παιχνίδι ήταν στημένο να καταλήξει σε αυτή την απόφαση των υπουργών Άμυνας από την στιγμή που ο πρόεδρος Ολάντ αποφάσισε να συμμετάσχει ως το μόνο κράτος στον βομβαρδισμό της Συρίας αν και το ΝΑΤΟ είχε αναλάβει αυτή την "υποχρέωση". Με την συμμετοχή της αυτή η Γαλλία άνοιξε την πόρτα για την δημιουργία ενός ευρωστρατού που ναι μεν θα έχει την συνδρομή του ΝΑΤΟ αλλά θα μπορεί ανεξάρτητα να "χτυπά" εκτός των συνόρων της όταν χώρες ενταγμένες στο ΝΑΤΟ ασκούν βέτο για το όποιο χτύπημα για τα δικά τους εθνικά συμφέροντα.

Η Γαλλία όμως χρειαζόταν και ένα χτύπημα μέσα το έδαφός της για να μπορεί να πατήσει πάνω στο άρθρο της Συνθήκης της Λισσαβόνας απαιτώντας από τα υπόλοιπα μέλη-κράτη της Ε.Ε να δώσουν "βοήθεια και συνδρομή με όλα τα μέσα που έχουν στην διάθεσή τους". Αν η "τρομοκρατική" ενέργεια δεν γινόταν στο Παρίσι τότε δεν θα μπορούσε σύσσωμη η Ε.Ε να επιτεθεί στην Συρία.

Βλέπουμε ότι το επίμαχο άρθρο της εν λόγω Συνθήκης δεν αναφέρεται σε κράτος που κάνει επίθεση σε κράτος-μέλος της Ε.Ε αλλά αρκεί να "είναι θύμα ένοπλης επίθεσης στο έδαφός του". Έτσι, αν και ο ISIS δεν είναι κράτος οι επιθέσεις εναντίον του θα γίνονται όπου η Ε.Ε θεωρεί ότι έχει τον πυρήνα ή δραστηριοποιείται. Αυτή την στιγμή όλος ο πλανήτης θεωρεί ότι ο ISIS έχει ως έδαφός του την Συρία αν και η Υεμένη έχει ακριβώς το ίδιο πρόβλημα. Αφού δεν κατάφεραν να ισοπεδώσουν την Συρία με την "αντικαθεστωτική" ομάδα που χρηματοδοτούσαν για να πολεμά εναντίον του εθνικού στρατού της χώρας, έπρεπε να βρουν ένα άλλοθι για να κηρύξουν πόλεμο στην Συρία χωρίς όμως ξεκάθαρα να λένε ότι βομβαρδίζουν την Συρία μέχρι αφανισμού και σκοτώνουν αμάχους ανεξαρτήτου θρησκεύματος, εθνικότητας και πολιτικής επιλογής.

Η Συρία είναι η αρχή, έπονται κι άλλες "τρομοκρατικές χώρες"

Ο Γάλλος υπουργός Άμυνας, Jean-Yves Le Drian δήλωσε στις Βρυξέλλες μετά την αποδοχή του αιτήματος από το Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων "ότι η Γαλλία θα ήταν ικανοποιημένη είτε εάν δεχόταν βοήθεια στη Συρία είτε σε άλλα θέατρα επιχειρήσεων στα οποία ασχολείται αυτή τη στιγμή". Με αυτή την φράση η κήρυξη πολέμου της Ε.Ε όπου η πολεμοχαρής αποικιοκρατική Γαλλία έχει στήσει πολεμικό πανηγύρι είναι γεγονός. Η Γαλλία από το 2012 είναι σε στρατιωτικές επιχειρήσεις σχεδόν σε όλη την βόρεια Αφρική δήθεν σε πόλεμο εναντίον των τρομοκρατικών παρακλαδιών του ISIS αλλά με πραγματικό στόχο το ουράνιο των χωρών αυτών και όλες τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές.

Μπορεί η Γερμανία όλα αυτά τα χρόνια να είχε πάρει πάνω της τον ρόλο του πολιτικού ηγέτη της Ε.Ε, η Γαλλία όμως είχε όλο αυτό το διάστημα πάρει τον ρόλο του στρατιωτικού ηγέτη της Ε.Ε. Έχει στήσει παραμάγαζα πολέμου δήθεν για τον πόλεμο κατά της ισλαμικής τρομοκρατίας παντού. Όταν λοιπόν, ο υπουργός Άμυνας μιλά "σε άλλα θέατρα επιχειρήσεων" χτυπάει το καμπανάκι ότι είτε αφού τελειώσουν με την εξαΰλωση της Συρίας είτε παράλληλα, τα κράτη-μέλη της Ε.Ε θα πρέπει να βομβαρδίζουν άλλες χώρες "υποχρεωμένες" από την Συνθήκη της Λισσαβόνας.

Επίσης όταν τελειώσουν με τον ISIS μία νέα "τρομοκρατική" δύναμη θα χτυπήσει ένα άλλο κράτος-μέλος της Ε.Ε και οι φάμπρικες του πολέμου θα βάζουν πάλι στο φουλ τις μηχανές.

Γιατί δεν θα συμμετάσχουν όλες οι χώρες με πολεμικά μέσα αλλά με άλλου είδους μέσα; Για τον πολύ απλό λόγο ότι μόνο οι χώρες που βάλθηκαν από "τρομοκρατικά" χτυπήματα μέσα στο έδαφός τους και πρέπει να ενισχύσουν μέσω του εθνικού τους προϋπολογισμού την προστασία των πολιτών με σώματα ασφαλείας, με ιδιωτική αστυνομία, με συστήματα παρακολούθησης υψηλών προδιαγραφών κ.ο.κ βγαίνουν από την υποχρέωση να κρατούν τα δημοσιονομικά τους ελλείμματα σε χαμηλό επίπεδο χωρίς ποινές από την Κομισιόν. Ήδη η Γαλλία ακόμα και για το 2017 μπορεί να κάνει ό,τι θέλει με τα οικονομικά της ακόμη και να φτάσει σε χρέος το 300% του ΑΕΠ, αντιθέτως η Ελλάδα θα είναι υπό επιτήρηση και τιμωρία συν ότι θα συμμετάσχει σε πόλεμο με το ζόρι.

"Είμαστε όλοι φονιάδες"

Ο πόλεμος κατά της Συρίας είναι ο πρώτος πόλεμος στην ιστορία της Ε.Ε. Κατάφεραν μέσα σε μια παράγραφο στην Συνθήκη της Λισσαβόνας, που φαρδιά πλατιά έβαζαν όλες οι εθνικές κυβερνήσεις την υπογραφή τους τάχα για την Χάρτα των Δικαιωμάτων των Ευρωπαίων πολιτών, να μετατρέψουν 27 κράτη σε ένα κράτος, αυτό της Ε.Ε. Το "είμαστε όλοι Γάλλοι" που οι επικοινωνιολόγοι του συστήματος κατάφεραν να το διαπεράσουν σε εκατομμύρια Ευρωπαίους πολίτες τους μετέτρεψε αυτομάτως σε πολίτες που βάζουν την υπογραφή τους σε πολέμους που στήνει η Ε.Ε για συμφέροντα πολεμικών λόμπι.

Επίσης, από την στιγμή που κηρύχθηκε σε κατάσταση πολέμου όλη η Ε.Ε εμμέσως αφού "όλοι είμαστε Γάλλοι" και το χτύπημα στο Παρίσι είναι η "11η Σεπτεμβρίου για την Ευρώπη", όπως δήλωσε στις Βρυξέλλες ο υπουργός Άμυνας της Ελλάδας, Πάνος Καμμένος, τότε η συνδρομή "με όλα τα μέσα" καταστρατηγεί με τη μία τα εθνικά απόρρητα των κρατών-μελών καθώς και τα προσωπικά απόρρητα όλων των Ευρωπαίων πολιτών για την "πάταξη της τρομοκρατίας".

Μπήκαμε σε μια εποχή στην οποία οι Ευρωπαίοι πολίτες θα πληρώσουν πανάκριβα την επιλογή του κοινού οράματος της Ε.Ε, διότι εθελοτυφλούσαν στον ποιο λόγο δημιουργήθηκε η Ε.Ε θεωρώντας ότι πολιτισμός είναι ένα κράτος χωρίς έθνη. Τώρα πρέπει υπό τον φόβο, μη και τους χτυπήσει κάποια "ισλαμική βόμβα" στα καλά καθούμενα, να συμμετάσχουν διά της δημοκρατικής επιλογής τους ως Ευρωπαίοι πολίτες να βομβαρδίζουν λαούς και χώρες επιλέγοντας να καταπατούνται τα δικά τους ανθρώπινα δικαιώματα χωρίς ίχνος αντίδρασης.

Πηγή "Στον Τοίχο"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Τον έκανε μιά χαψιά...

Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος

Το είχαμε επισημάνει με τον πιο εμφατικό τρόπο: ο Αλέξης Τσίπρας δεν έπρεπε με κανένα τρόπο να πάει στην Αγκυρα, ειδικά αυτή τη στιγμή, ειδικά γι αυτό το λόγο για τον οποίο πήγε. Ηταν από πριν πασιφανές ότι αυτό το ταξίδι θα ήταν μεγάλο λάθος. Δυστυχώς, όμως, πήγε. Και το αποτέλεσμα ήταν φυσικά ακριβώς αυτό που είχε προβλεφθεί…

Ο κ. Τσίπρας επέστρεψε στην Ελλάδα με άδεια χέρια ως προς εκείνα που ήλπιζε, αλλά με πολύ πιο βαριά τη σκιά της τουρκικής πολιτικής πάνω από την κυβέρνησή του και τη χώρα από ότι πριν πάρει το αεροσκάφος για τη γείτονα. Όχι μόνον δεν κατάφερε το παραμικρό ως προς το μέγα ζήτημα του προσφυγικού – πώς θα μπορούσε άλλωστε, αφού η Τουρκία ξέρει πολύ καλά τι κάνει επ’ αυτού -, αλλά, αντιθέτως, βρέθηκε μπροστά σε ένα είδος τετελεσμένου από πλευράς Νταβούτογλου: ότι το Αιγαίο είναι πλέον αντικείμενο… τριμερούς συνδιαχείρισης ανάμεσα στην Τουρκία, τη… Γερμανία και, μαζί, καταϊδρωμένη και την Ελλάδα.

Ο κύριος Τσίπρας πέτυχε λοιπόν να «δημιουργήσει» ένα νέο status – το οποίο προδήλως εξυπηρετεί όλους τους άλλους πλην της Ελλάδος: είναι, επίσης προδήλως, η κατεύθυνση την οποία είχαν από κοινού προετοιμάσει Αγκυρα και Βερολίνο και στην οποία ο πρωθυπουργός έπεσε μέσα σαν πρωτάρης – που, δυστυχώς, είναι και, παρόλα αυτά, επιμένει να κάνει εμφανίσεις στα μεγάλα τραπέζια της διεθνούς πολιτικής, όλες τους μέχρι σήμερα η μία πιο ατυχής για την Ελλάδα από την άλλη…

Με δυο λέξεις, όπως θα τις έλεγε ο λαός, ο Νταβούτογλου τον έκανε τον Τσίπρα μια χαψιά. Ή, αλλιώς, πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος. Τώρα, το πόσο ακριβώς – και πόσο… ακριβά- κουρεμένος βγήκε, θα φανεί στο αμέσως επόμενο διάστημα. Όπως και να χει, ένα είναι σίγουρο μετά (και) από αυτό το ταξίδι του απόλυτου ελληνικού μικρομέγαλου ερασιτεχνισμού: ότι στο μόνο που μπορούμε πλέον να ελπίζουμε, είναι στο ελληνικότατο… ο θεός μαζί μας!

Δυστυχώς, ο Νταβούτογλου τύλιξε σε μια κόλλα χαρτί τον Τσίπρα που πήγε έχοντας την ψευδαίσθηση ότι θα κάνει διεθνή και ευρωπαϊκή πολιτική στην Άγκυρα, για να καταλήξει να μην μπορεί να κάνει ούτε καν ελληνική – το αντίθετο… Και το μεγάλο πρόβλημα είναι τι λέει αυτό το «χαρτί», που ακόμα δεν το ξέρουμε.

Όμως, δεν είναι παράξενο: μια ματιά στα βιογραφικά, αλλά και τα επιτεύγματα των δυο τους για τις χώρες τους, τα λέει, δυστυχώς, όλα…

Πηγή "Το Βήμα"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Η απειλή παγκόσμιου «τζιχάντ» οδηγεί σε έναν παγκόσμιο πόλεμο;

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ

Είναι πλέον δεδομένο πως η τρομοκρατία έχει έρθει στην επιφάνεια με την μέγιστη δυνατή ισχύ της. Απειλεί χώρες και έχει την χειρότερη δυνατή μορφή. Πρόκειται για θρησκευτική τρομοκρατία, η οποία έχει βαθιές ρίζες σε ολόκληρο τον πλανήτη. Είναι ένα φαινόμενο που οι υπηρεσίες πληροφοριών, ασφάλειας και αντιμετώπισης τρομοκρατικών απειλών (αντιτρομοκρατικές υπηρεσίες) δεν ήθελαν να αντιμετωπίσουν ποτέ. Ταυτόχρονα, όμως, είναι και ένα «αφήγημα» που έχει αρκετές σκοτεινές ιδιαιτερότητες, οι οποίες συνδέονται τόσο με αραβικές όσο και με δυτικές χώρες.

Ποιοι στηρίζουν τους τζιχαντιστές

Ο Μπρούνο Σίρα, δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου «Η παγκόσμια Τζιχάντ» καταγγέλλει τους βομβαρδισμούς εναντίον του Ισλαμικού Κράτους και ζητά να σταματήσει η οικονομική και ιδεολογική στήριξή του από χώρες όπως η Σ. Αραβία.

Γαλλία, Ρωσία και ΗΠA αντιδρούν στις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι με ενίσχυση των βομβαρδισμών εναντίον στόχων των τζιχαντιστών στη Συρία. Θα αποκομίσουν άραγε οφέλη; Είναι ο καλύτερος τρόπος αντίδρασης;
Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου «Η παγκόσμια Τζιχάντ» Μπρούνο Σίρα έχει τους ενδοιασμούς του. Καταρχήν, σε ό,τι αφορά το ποδοσφαιρικό ματς που ακυρώθηκε στο στάδιο του Ανόβερου τα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν πάρει μια εντελώς διαφορετική τροπή, μια και είναι βέβαιος ότι εδώ και πάνω από ένα χρόνο το Ισλαμικό Κράτος έχει δημιουργήσει σταθερές και εκτεταμένες δομές σε χώρες όπως η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ολλανδία, η Δανία, η Γερμανία η Αυστρία και η Ελβετία.

«Με τη δράση τους υπολογίζουν στο φόβο», υποστηρίζει ο Μπρούνο Σίρα σε συνέντευξη στη Γερμανική Ραδιοφωνία (DLF). «Η τρομοκρατία παράγει φόβο και ανασφάλεια. Οι άνθρωποι αναρωτιούνται εάν μπορούν να πάνε στη χριστουγεννιάτικη αγορά, στο γήπεδο. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια με την οποία πρέπει να ζήσουν τα επόμενα χρόνια η ευρωπαϊκή, η δυτική κοινή γνώμη, αφού από την αρχή το Ισλαμικό Κράτος έχει πάρει την κατεύθυνσή του. Και αυτή δεν είναι μόνο περιφερειακή, αλλά παγκόσμια εναντίον μιας ανοιχτής και ελεύθερης κοινωνίας. Αυτό είναι το τίμημα με το οποίο θα πρέπει να ζήσουμε» ανέφερε σύμφωνα με τη Deutsche Welle.

Ο Μπρούνο Σίρα στις πολλές επισκέψεις του σε τζαμιά στη Γερμανία έχει συναντήσει τζιχαντιστές που λένε ανοιχτά ότι βρίσκονται σε πόλεμο με τη Δύση. Κι αυτό το γνωρίζουν οι γερμανικές αρχές ασφαλείας. Το καίριο ερώτημα είναι τι μπορεί να κάνει κανείς εναντίον των τζιχαντιστών.
«Τι άλλο νομίζετε ότι μπορεί να γίνει εκτός όσων προβλέπονται από το κανονιστικό μας πλαίσιο;», απαντά. «Ευτυχώς στη Γερμανία έχουμε ελευθερία άσκησης των θρησκευτικών καθηκόντων. Μέσα σε αυτό εντάσσεται και το ότι τα τζαμιά πρέπει να μείνουν ανοιχτά. Θα πρέπει να κάνουμε μια βασική διαφοροποίηση. Δεν είναι κάθε τζαμί που πηγαίνουν να προσευχηθούν σαλαφιστές και τζιχαντιστές, χώρος συγκέντρωσής τους. Ένα τέμενος είναι ένας ανοιχτός χώρος για τον κάθε πιστό Μουσουλμάνο και θα πρέπει να μείνει ανοιχτός. Θέλετε να κλείσει; Εγώ όχι».

Ο γερμανός δημοσιογράφος και συγγραφέας υποστηρίζει ότι με τον τρόπο που η αντιδρά η διεθνής κοινότητα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί η τρομοκρατική οργάνωση Ισλαμικό Κράτος. «Είναι σαν να ρίχνει λάδι στη φωτιά ο Πούτιν» λέει χαρακτηριστικά. «Με στρατιωτικά μέσα δεν θα γίνει τίποτα. Διότι όσο καιρό το Ισλαμικό Κράτος μπορεί να διατηρηθεί, επειδή έχει χρήματα, έχει όπλα, επειδή στηρίζεται ιδεολογικά από τη Σ. Αραβία, το Κατάρ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα για να μην μιλήσω για τον απαράδεκτο ρόλο της Τουρκίας, όσο καιρό αυτή η υποστήριξη κρατά εν ζωή το Ισλαμικό Κράτος, άλλο τόσο η οργάνωση θα συνεχίσει να υπάρχει, να επεκτείνεται και μάλιστα παγκόσμια».

Μπορεί ωστόσο να καταπολεμηθεί το χαλιφάτο εκ των ένδων; «Και πώς μπορεί αυτό να συμβεί;», θέτει το ρητορικό ερώτημα. «Το Ισλαμικό Κράτος κρατιέται στη ζωή επειδή οι σουνίτες στο Ιράκ και στη Συρία το ενισχύουν από τους υπόγειους πόρους τους.
Αλλά τι συμφέρον θα είχαν να μην το κάνουν, όσο καιρό καταπιέζονται με τον πιο βίαιο τρόπο από τη σιιτική κυβέρνηση μειοψηφίας του Ιράκ;
Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουμε είναι ότι επικρατεί αμηχανία. Θα ήταν αστείο να πούμε ότι πρέπει να διοργανώσουμε στρογγυλά τραπέζια, να χρησιμοποιήσουμε στρατηγική αποκλιμάκωσης, τίποτα από αυτά δεν θα έχει αποτέλεσμα απέναντι σε αυτή τη πικρή πραγματικότητα ενός νέου τριακονταετούς θρησκευτικού πολέμου που μόλις αρχίζει στην Εγγύς και Μ. Ανατολή. Διότι περί αυτού ακριβώς πρόκειται».

Σε δύο στρατόπεδα η «συμμαχία» απέναντι στην οργάνωση Ισλαμικό Κράτος

Σε δύο στρατόπεδα η «συμμαχία» απέναντι στην οργάνωση Ισλαμικό Κράτος: Η Γαλλία προσέρχεται στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ με δικό της ψήφισμα, απέναντι σε προσχέδιο της Ρωσίας, που υπογραμμίζει τη σημασία συνεργασίας στις επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή
Στόχος του γαλλικού κειμένου, τονίζει το Παρίσι, είναι να διασφαλιστεί πως η διεθνής κοινότητα είναι «ενωμένη απέναντι στη μάχη εναντίον της τρομοκρατίας».

Σύμφωνα με διπλωματικές πηγές που επικαλείται το Reuters, στους διαδρόμους γύρω από το Συμβούλιο Ασφαλείας κυκλοφορεί εκτός από το γαλλικό προσχέδιο και ανανεωμένο, παλαιότερο ρωσικό κείμενο για τη μάχη εναντίον της ISIS, το οποίο είχε προσκρούσει στο βέτο της Βρετανίας.
Το ρωσικό κείμενο, που είχε αρχικά συνταχθεί στο τέλος Σεπτεμβρίου και η Ρωσία επαναφέρει με μικρές τροποποιήσεις, καλεί χώρες που πραγματοποιούν στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον της ISIS και άλλων δικτύων να συντονίζονται «με τις χώρες στις οποίες επιχειρούν».

Στην περίπτωση της Συρίας, αυτό σημαίνει συντονισμό με τον Μπασάρ αλ Άσαντ, κάτι που για τις δυτικές χώρες παραμένει κόκκινη γραμμή.

Ο γάλλος πρεσβευτής στον ΟΗΕ Φρανσουά Ντελάτρ ανέφερε πως το γαλλικό προσχέδιο που κυκλοφορεί είναι «σύντομο, ισχυρό και επικεντρώνεται στη μάχη εναντίον του κοινού εχθρού».
«Από αυτήν την άποψη, θεωρούμε τη ρωσική πρόταση συνεισφορά που θα εξετάσουμε προσεκτικά» είπε ο Ντελάρτ, δείχνοντας πως δεν είναι διατεθειμένος να συνενώσει τα προσχέδια.

Έσπειραν τρόμο και απειλούν με παγκόσμιο πόλεμο

Μετά από αυτό το «σκιαγράφημα» των συμμάχων και αντιπάλων του DAESΗ (ISIS), γίνεται κατανοητό πως τόσο οι σύμμαχοι των αποκεφαλιστών, όσο και οι αντίπαλοί τους, έχουν περισσότερα κοινά στοιχεία παρά διαφορές που να τους χωρίζουν.

Στο ερώτημα, αν θα τολμήσει η Δύση να επιτεθεί με ένα ενιαίο μέτωπο κατά των φανατικών ισλαμιστών του DAESH, η απάντηση τείνει να είναι αρνητική.
Ο κύριος λόγος, είναι πως σε καμία περίπτωση δεν θα επιτρέψουν να καταστραφεί ένα πολύ καλό εργαλείο αναδόμησης της γεωπολιτικής ισχύος, το οποίο κατασκευάστηκε με μεγάλη προσοχή για να αποδώσει συγκεκριμένα οφέλη.

Επίσης, ένας άλλος λόγος, είναι το αποτέλεσμα των τρομοκρατικών χτυπημάτων στο Παρίσι, αλλά και οι επόμενες ημέρες, που σκόρπισαν τρόμο στην Ευρώπη (και όχι μόνο). Η πρόφαση (που έχει απόλυτα λογική βάση) του φόβου μίας παγκόσμιας τζιχάντ, ενός παγκόσμιου πολέμου των ισλαμιστών κατά δυτικών χωρών, είναι ένας πολύ σοβαρός παράγοντας αναβλητικότητας ενός πανίσχυρου χτυπήματος κατά του DAESH (ISIS). Οι ήδη υπάρχουσες συζητήσεις και αναφορές για ενεργοποίηση υπεράσπισης του Ισλάμ, από τους απανταχού μουσουλμάνους του πλανήτη, δημιουργούν περισσότερα και μεγαλύτερα φοβικά σύνδρομα στα πιθανά αυριανά θύματα, πολίτες δυτικών χωρών, μίας τέτοιας εξέλιξης. Οπότε είναι πιθανότερο να επιλεγεί μία ήπια δυτική αντίδραση, για την «ασφάλεια» των πολιτών, έναντι των τρομοκρατών. Θα πρόκειται, φυσικά, για μία ευθεία υποχώρηση απέναντι στην τρομοκρατία, αλλά οι «αρμόδιοι» των διεθνών ΜΜΕ θα αναλάβουν να αναστρέψουν την θλιβερή εικόνα των πολιτικών νάνων που παριστάνουν τους ηγέτες των δυτικών χωρών.

Δυστυχώς, η δοκιμή κατασκευή, αλλά κυρίως οι διεθνείς χορηγοί – κατασκευαστές του DAESH (ISIS) είναι αυτοί που απαγορεύουν την συντριβή του ιδανικού εργαλείου επιβολής μίας νέας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων, η οποία δομείται με ταχύτατους πολιτικούς και οικονομικούς ρυθμούς και δεν διστάζει να συνθλίβει χώρες, να αναδιατάσσει σύνορα και να επιβάλει τα συμφέροντα εκείνων που σχεδιάζουν μία παγκόσμια κυβέρνηση…

Γνωρίζοντας την ρήση που λέει πως «όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο Θεός χαμογελάει…» αναμένουμε τις εξελίξεις και ιδιαίτερα την αντίδραση από τον ρωσικό παράγοντα που γίνεται έντονη προσπάθεια να απομονωθεί και να αποδυναμωθεί στον παγκόσμιο χάρτη ισχύος…

ΥΓ: Και τελικά, τίθεται και ένα ακόμη φρικτό ερώτημα: Όσα έγιναν στο Παρίσι ήταν πραγματικά ή μήπως ήταν μία καλοσκηνοθετημένη παράσταση σε μία μαζική επιχείρηση άσκησης βίας και ελέγχου των μαζών; Εϊδαμε τα πτώματα των τρομοκρατών; Είδαμε διαμελισμένους; Ή μήπως είδαμε απλές φωτογραφίες; Το σκηνικό της βομβίστριας που ανατινάχτηκε σε καφέ χωρίς να σπάσουν ούτε τα τζάμια, αφήνει ακόμη περισσότερα ερωτηματικά...
Τα βίντεο που ακολουθούν, τα αφήνουμε χωρίς δικά μας περαιτέρω σχόλια...






Πληροφορίες από DailyMail, ThePressProject, RT, DW


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

"Κωνσταντινούπολη" το εθνικό νόμισμα του ISIS

Νίκος Χειλαδάκης
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας - Τουρκολόγος

Όσοι νομίζουν και ακόμα περισσότερο πιστεύουν ότι το Ισλαμικό Χαλιφάτο έχει πανικοβληθεί και ότι πρόκειται να εξολοθρευτεί μετά τις τρομοκρατικές του ενέργειες στην Ευρώπη, μάλλον έχουν άγρια μεσάνυχτα. Ο μόνος ίσως που δεν υποκρίνεται στο θέμα αυτό και αυτό λόγω δικών του «υποθέσεων», δεν είναι άλλος από τον Ρώσο πρόεδρο, Βλαδιμίρ Πούτιν.

Το Ισλαμικό Χαλιφάτο που στην πραγματικότητα είναι δημιούργημα των μυστικών υπηρεσιών των δυτικοευρωπαϊκών χωρών και των ΗΠΑ με την στήριξη του άξονα Τουρκίας, Σαουδικής Αραβίας και Κατάρ, όχι μόνο δεν έχει σκοπό να…αυτοκτονήσει, αλλά πρόσφατα προχώρησε και στη έκδοση εθνικού νομίσματος με την συμβολική ονομασία, «Kostantinıyye», δηλαδή… Κωνσταντινούπολη!

Η επιλογή αυτού του ονόματος έχει μεγάλη συμβολική σημασία ένεκα της αυτοκρατορικής του διάστασης και είναι περίεργο, (όχι χωρίς λόγο), που επιλέγει αυτό το όνομα για την Βασιλίδα των πόλεων και όχι το μουσουλμανικό τουρκικό, İstanbul.

Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες (τουρκική Sözçü), το εθνικό νόμισμα του Ισλαμικού Χαλιφάτου παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις 27 Σεπτεμβρίου και στην μεγάλη του διάσταση. Είναι νόμισμα μεγάλης αξίας από χρυσό, βάρους 21,25 γραμμάρια, αξίας περίπου 694 δολάρια. Κυκλοφορεί και υποδιαίρεση αυτού του νομίσματος για εύκολη χρήση με μικρότερη αξία και μικρότερης συναλλαγματικής αξίας.

Το νόμισμα όπως αναφέρεται, έχει ρητά από το Κοράνι και συμβολίζει την αυτοκρατορική διάσταση του Ισλαμικού Χαλιφάτου και την «ευλογία» του από τον Αλλάχ να παραμείνει στην ιστορία σαν μια μόνιμη εστία της αληθινής πίστεως που θα κατακλύσει και θα τιμωρήσει το κόσμο των απίστων.

Αλλά το πιο ενδιαφέρον όλης αυτή της ιστορίας είναι ότι το νομισματοκοπείο όπου κόβονται αυτά τα αυτοκρατορικά νομίσματα του Ισλαμικού Χαλιφάτου, βρίσκεται στην… Τουρκία και συγκεκριμένα στη πόλη του Gaziantep, όπου εδώ και καιρό, είχε γραφτεί και στον τουρκικό τύπο, λειτουργεί ακατάπαυστα το εθνικό νομισματοκοπείο, (Darphane), του Ισλαμικού Χαλιφάτου.

Τώρα ποιος κοροϊδεύει ποιον, ότι δήθεν η Τουρκία μαζί με τους συμμάχους της των ΗΠΑ και των δυτικοευρωπαϊκών χωρών θα επιχειρήσουν να καταστρέψουν το ISIS;

Η υποκρισία όλων αυτών σε όλο της το μεγαλείο.

Πηγή ΝikosΧeiladakis


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Η τρομοκρατία τροφοδοτείται από τους διώκτες της

Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος

Ακούμε ότι η συγκεκριμένη φωτογραφία αμφισβητείται. Αμφισβητείται, δηλαδή, ότι ο τύπος αριστερά, αυτός που συμμετείχε τον Μάη του 2013 στην συνάντηση του υποψήφιου προέδρου και γερουσιαστή των ΗΠΑ, του ΜακΚέιν, με την λεγόμενη «συριακή αντιπολίτευση» δεν είναι, τελικά, ο λεγόμενος «χαλίφης» του ISIS. Έστω…

***

1) Ρωτάμε: Αμφισβητείται, μήπως, κι αυτή η φωτογραφία;

Η φωτογραφία είναι από τη συνέντευξη του τότε συμβούλου του Κάρτερ, κατόπιν του Κλίντον και αργότερα του Ομπάμα, του Μπρζεζίνσκι, στο περιοδικό «American Interest» (τεύχος Μάης - Ιούνης 2008).
    Το περιοδικό κυκλοφόρησε με τίτλο που καθιστά περιττό κάθε σχολιασμό: «Θα το ξαναέκανα! Μιλώντας για το Αφγανιστάν με τον Ζίγκμπνιου Μπρζεζίνσκι».
    Στη φωτογραφία που δημοσίευσε το περιοδικό υπάρχουν δύο πρωταγωνιστές. Ο ένας είναι ο εκ των «μάγων της αμερικανικής διπλωματίας», ο Μπρζεζίνσκι. Ο δεύτερος ο νεαρός τότε Οσάμα Μπιν Λάντεν!
    Ναι! Εκείνος που εικονίζεται να εκπαιδεύει στα όπλα τον Μπρζεζίνσκι στην φωτογραφία με ημερομηνία 3 Φλεβάρη 1980, που τραβήχτηκε στο Κίμπερ του Πακιστάν σε συνοριακό φυλάκιο με το Αφγανιστάν, δεν είναι άλλος από τον Μπιν Λάντεν.
    Ήταν τότε που οι ΗΠΑ κατασκεύαζαν το φίδι σαν αντίβαρο απέναντι στην Σοβιετική Ένωση.     
    Όπως βλέπουμε, ο Μπρζεζίνσκι ως εκπρόσωπος των ΗΠΑ και ο Οσάμα Μπιν Λάντεν ως επικεφαλής και οργανωτής των μουτζαχεντίν - που εμπνευστής τους ήταν ο Μπρζεζίνσκι - τελούσαν σε αγαστή συνεργασία.
    Τόσο αγαστή ήταν η συνεργασία τους ώστε ο «μέγας» Μπρζεζίνσκι, εφτά ολόκληρα χρόνια μετά τους Δίδυμους Πύργους, ακόμα δηλαδή και όταν η Αλ Κάιντα λογιζόταν ως η μεγαλύτερη τρομοκρατική απειλή στον κόσμο, όταν τον ρωτούσαν αν είχε να δηλώσει κάτι για την συμμετοχή του στην δημιουργία των μουτζαχεντίν για λογαριασμό των ΗΠΑ, απαντούσε ευθέως και απροκάλυπτα: «Θα το ξαναέκανα»!

***

2)   Ρωτάμε: Αμφισβητείται, μήπως, κι αυτή η φωτογραφία;

Τι βλέπουμε εδώ; Τίποτα λιγότερο από το πώς, μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, φιλοτεχνείτο στη Δύση το προφίλ του Μπιν Λάντεν. Πώς τον παρουσίαζαν οι συνεργάτες – κατασκευαστές του και ο Τύπος της Δύσης τον Μπιν Λάντεν;
    Μάλλον δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Αρκούν δημοσιεύματα σαν κι αυτό:

«Αντισοβιετικός μαχητής θέτει τον στρατό του στον δρόμο προς την ειρήνη» («The Indipendent», 6/12/1993)!

    Έτσι πλάσαραν τον Μπιν Λάντεν αρχές της δεκαετίας του ’90 οι δυτικοί φίλοι του.
    Τότε ο Μπιν Λάντεν δεν ήταν ακόμα τρομοκράτης. Ήταν ένας καλοκάγαθος… επενδυτής, που τον περιέγραφαν έτσι:

«Σαουδάραβας επιχειρηματίας ο οποίος στρατολόγησε μουτζαχεντίν τώρα τους χρησιμοποιεί σε μεγάλα κατασκευαστικά έργα στο Σουδάν»!

    Αυτός ήταν ο Λάντεν, ένας… εργολάβος.   

***  

3)   Ρωτάμε: Αμφισβητείται, μήπως, κι αυτή η φωτογραφία;

Ας περιγράψουμε τι βλέπουμε εδώ: Αριστερά ποζάρει ο Ράμσφελντ. Δεξιά ο Σαντάμ. Ας κάνουμε ένα φλας μπακ:
   Ήταν 20/12/1983 όταν ο Ράμσφελντ, υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ επί Μπους, έφτανε στη Βαγδάτη ως ειδικός απεσταλμένος του Ρήγκαν και γινόταν δεκτός με τιμές από τον Σαντάμ Χουσεΐν.
    Ήταν τότε που οι ΗΠΑ μετέφεραν την υποστήριξη και την εμπιστοσύνης τους προς τον «φίλο πρόεδρο τουΙράκ», τονίζοντας δια στόματος Ράμσφελντ ότι «μοιραζόμαστε πολλά κοινά συμφέροντα» και «είμαστε ιδιαίτερα ευχαριστημένοι από την πολιτική του Σαντάμ».
   Πέραν του Ράμσφελντ, ένας εξίσου κατάλληλος για να εκφράσει τη λογική των... Φρανκενστάιν, δηλαδή, όλων εκείνων που κατασκευάζουν τους Σαντάμ, τους UCΚάδες, τους Μπιν Λάντεν, τους «τζιχαντιστές» κ.ο.κ. είναι ο κ. Ρίτσαρντ Περλ.
    Ο Περλ δεν ήταν όποιος κι όποιος. Ήταν υψηλόβαθμο στέλεχος του αμερικανικού Πενταγώνου επί Μπους και κατείχε μάλιστα τη θέση του ειδικού συμβούλου του Αμερικανού υπουργού Άμυνας.
    Ερωτηθείς λοιπόν, τον Φλεβάρη του 2003, παραμονή της εισβολής των ΗΠΑ στον Ιρακ, στο πλαίσιο συνέντευξής του στη σαουδαραβική εφημερίδα «Ασκάρ Αλ Αουσάτ», απάντησε σχετικά: 

«Ο Σαντάμ θα πρέπει να φύγει είτε με τον έναν τρόπο είτε με τον άλλο (και) ακόμη κι αν στο παρελθόν είχε δουλέψει για μας, τώρα είναι καιρός να τον ξεφορτωθούμε»...

***

4)   Ρωτάμε: Αμφισβητείται, μήπως, κι αυτή φωτογραφία;

Ας έρθουμε τώρα στη γειτονιά μας για να θυμηθούμε τι ήταν οι UCKάδες, αυτοί οι εγκληματίες πολέμου, που πριν από 15 χρόνια βαφτίστηκαν «μαχητές της ελευθερίας» από τις ΗΠΑ στο Κοσσυφοπέδιο και σήμερα κυβερνούν για λογαριασμό των Αμερικάνων την περιοχή:        
     Σύμφωναμε την έκθεση που συνέταξε το Στρατιωτικό Επιτελείο του ΝΑΤΟ, με ημερομηνία 10/2/1999, ο UCK δεν ήταν τίποτα λιγότερο από μια εγκληματική, δολοφονική οργάνωση, που – σύμφωνα με την ΝΑΤΟϊκή έκθεση – η χρηματοδότησή του προερχόταν από εγκληματικές οργανώσεις, από τα κυκλώματα λαθρεμπορίας ναρκωτικών και από τη Μαφία ενώ ο παράνομος εξοπλισμός του διενεργείτο από τη διεθνή αγορά λαθρεμπορίας όπλων.
    Όλα αυτά, όμως δεν εμπόδισαν τις ΗΠΑ να στηρίξουν και να εξοπλίσουν τον UCK για να φέρουν σε πέρας το μακελειό και τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Δεν εμπόδισαν σε τίποτα το «λατρεμένο παιδί» της αμερικανικής διπλωματίας, τον μακαρίτη Χόλμπουργκ, στις 24 Ιούνη 1998 να συνομιλεί, ως επίσημος απεσταλμένος του Κλίντον με τους ηγέτες του UCK,  βγάζοντας μαζί τους αναμνηστικές φωτογραφίες (όπως η παραπάνω) στις οποίες απεικονιζόταν, μάλιστα, να έχει απαλλαγεί από τα παπούτσια του όπως επιτάσσει το ισλαμικό έθιμο.

***

    Τι ακριβώς αμφισβητείται, λοιπόν;

• Μήπως αμφισβητούνται οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι των ΗΠΑ και της ΕΕ σε Ασία και Αφρική ενάντια στους χτεσινούς συνεργάτες τους (από Σαντάμ και Καντάφι μέχρι Ασαντ) και ο ρόλος τους σε φαινόμενα όπως αυτά στο Παρίσι;
• Μήπως αμφισβητούνται οι διασυνδέσεις τους με τους σημερινούς και χτεσινούς τρομοκράτες που υπήρξαν και δικά τους κατασκευάσματα, όπως, για παράδειγμα, οι τζιχαντιστές και ο εξοπλισμός τους και με γαλλικά όπλα μέσω της λεγόμενης «συριακής αντιπολίτευσης»;  
• Μήπως αμφισβητούνται οι αβυσαλλές κοινωνικές ανισότητες στο εσωτερικό της Δύσης που γεννούν τον πολτό μέσα από τον οποίο στρατολογούνται οι φυσικοί αυτουργοί εγκλημάτων σαν αυτό που διαπράχτηκε στο Παρίσι;
• Μήπως αμφισβητούνται και οι σχεδόν 50 (!) επεμβάσεις της Γαλλίας σε Αφρική και Ασία από το 1960 και μετά;
• Μήπως αμφισβητούνται και οι 900 (!) τρομοκρατικές επιχειρήσεις της CIA ανά τον κόσμο μόνο κατά την περίοδο 1961 – 1975, σύμφωνα με τα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα της ίδιας της CIΑ;
• Μήπως αμφισβητούνται και οι αποκαλύψεις, όχι κάποιου «κομμουνιστικού» και «ρυπαρού» ΜΜΕ, αλλά του αμερικανικού NBC (24/8/1998), για την δημιουργία από τις ΗΠΑ των Ταλιμπάν και των πακτωλό των δολαρίων με τα οποία οι Αμερικάκοι τροφοδοτούσαν τον Μπιν Λάντεν;
• Μήπως – για να πάμε στο άλλο είδος τρομοκρατίας – αμφισβητείται η διασύνδεση της CIA και των μυστικών υπηρεσιών της Δύσης με την ακροδεξιά και την «αριστερή» τρομοκρατία που σάρωσε την Ευρώπη την δεκαετία του ’70;
• Μήπως αμφισβητείται και το τρομοκρατικό δίκτυο της «Gladio» και της – υπό την ελληνική εκδοχή του – «Κόκκινης Προβιάς»;

    Σε όσους, λοιπόν, «αμφισβητούν» ότι η τρομοκρατία τροφοδοτείται και αξιοποιείται κατά το δοκούν από τους διώκτες της, που απορούν και εξανίστανται με την «συνομοσιολογία» - όπως την αποκαλούν – εκέινων που αναζητούν τα αίτια του προβλήματος,
    επειδή μάλιστα μιλάμε πια για την «11^η του Σεπτέμβρη» επί ευρωπαικού εδάφους, έχουμε να τους συστήσουμε να ανατρέξουν σε άρθρα και αναλύσεις που δημοσιεύτηκαν αμέσως μετά το χτύπημα της 11^η Σεπτέμβρη του 2001 στους Δίδυμους Πύργους.
    Για παράδειγμα θα μπορούσαν να δουν:

• Την «Wall Street Journal», όταν μετά τις 11/9/2001 συγγράφονταν άρθρα που ζητούσαν την «αποικιοποίηση των παραστρατημένων εθνών» και προπαγάνδιζαν: «Απάντηση στην τρομοκρατία; Αποικιοκρατία»...
• Τους «Financial Times» που δημοσιεύονταν άρθρα υπό τον εύγλωττο τίτλο «Η ανάγκη για ένα Νέο Ιμπεριαλισμό»…
• Τους «New York Times» όπου φιλοξενούνταν αναλύσεις του τύπου ότι «η κρυφή γροθιά που κρατά τον κόσμο ασφαλή, ώστε να ανθούν οι τεχνολογίες του Σίλικον Βάλεϊ, ονομάζεται Στρατός Ξηράς των ΗΠΑ, Αεροπορία, Ναυτικό και Σώμα Πεζοναυτών»...

Πηγή enikos


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Ο πρωθυπουργός των πλειστηριασμών και ο Τσίπρας του Πολυτεχνείου

Του Σάκη Μουμτζή

Όχι, αυτοί που ψηφίζουν τα μέτρα για τους πλειστηριασμούς, τις περικοπές των συντάξεων και τις οριζόντιες φορολογίες δεν είναι Συριζαίοι. ‘Η μάλλον δεν είναι οι αυθεντικοί Συριζαίοι. Είναι ο άλλος τους εαυτός που αναγκάζεται να ψηφίσει αυτά τα μέτρα που τα μισεί. Άλλωστε, το έχουν δηλώσει κιόλας. Είναι μία συλλογική προσωπικότητα με δύο όψεις. Μία που ψηφίζει τα αριστερά μνημόνια και μία που τα καταγγέλλει. Η διάγνωση αυτής της ψυχανάλυσης έγινε το καλοκαίρι, όταν τη μία Κυριακή ψήφισαν το περήφανο ΟΧΙ και την άλλη Κυριακή συμφώνησαν με τους δανειστές σε ο,τι αυτοί τους ζήτησαν.

Αυτή η βολική πολιτική πρακτική πήρε σάρκα και οστά στις 17 Νοεμβρίου, προχθές, όταν ο πρωθυπουργός των πλειστηριασμών ανέτρεξε στα μηνύματα του Πολυτεχνείου για να απαλλαγούμε από την επιτροπεία. Αν κάποιος ξυπνούσε μετά από ύπνο ενός χρόνου, θα έβγαζε το συμπέρασμα πως κυβερνούν οι ανάλγητοι Σαμαροβενιζέλοι και ο Αλέξης επιζητεί την ανατροπή τους. Πως όλα αυτά τα μέτρα ψηφίστηκαν από τους κεντροδεξιούς και οι Συριζαίοι δίνουν τον τίμιο αγώνα τους για να τα «ξηλώσουν».

Βέβαια, πονηρεύτηκε ο υπναράς συνάνθρωπος μας όταν είδε με τα μάτια του το μπλοκ του Σύριζα στην πορεία του Πολυτεχνείου να το προστατεύουν εφτά-οκτώ διμοιρίες των ΜΑΤ –κάτι σαν σεκιουριτάδες- και άκουσε με τα αυτιά του τις αποδοκιμασίες των αριστεριστών που τους ξεφώνιζαν για την εγκατάλειψη των εξαγγελιών τους. Ρώτησε, έμαθε και παραλλήλισε τον ΣΥΡΙΖΑ με τον εαυτό του, που ως υπνοβάτης, χωρίς να διακόψει τον μακάριο ύπνο του και χωρίς επίγνωση των πραττομένων του έκανε τα όσα έκανε. Και κατά βάθος τους δικαιολόγησε.

Η υπνοβασία των Συριζαίων σε άλλους προκαλεί θυμό, σε άλλους θυμηδία. Οι παλιότεροι λένε πως το έργο το έχουν ξαναδεί πριν από καμιά τριανταριά χρόνια, όταν όλη η Ελλάδα πανηγύριζε για την απομάκρυνση των αμερικανικών βάσεων, οι οποίες βέβαια παρέμειναν. Έφυγαν δε, όπως θυμούνται οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, μετά από δώδεκα χρόνια περίπου, κάτω από τις καταγγελίες του κόσμου και των τοπικών αρχόντων, γιατί με την αποχώρηση τους οι περιοχές τους έχαναν έσοδα.

Το ερώτημα που προκύπτει απ΄ όλα αυτά είναι αν και πότε η διπλή προσωπικότητα των Συριζαίων θα εξαφανισθεί. Πότε θα πάψουν να δηλώνουν υπνοβάτες. Η απάντηση είναι πως όσο μπορούν θα έχουν αυτήν την πολιτική διπροσωπία. Όσο αυτή γίνεται αποδεκτή ή ανεκτή από έναν κουρασμένο κόσμο, τόσο οι Συριζαίοι θα βρίσκουν περίπλοκους τρόπους να συγκαλύπτουν το χάσμα που χωρίζει τις πολιτικές τους πράξεις από τις εξαγγελίες τους και τα ιδεολογικά τους προτάγματα.

Στο μεταξύ οικοδομούν το δικό τους κράτος καταργώντας θεσμούς, αλώνοντας μηχανισμούς, περιφρονώντας διαδικασίες και λειτουργίες του πολιτεύματος. Τελικός τους στόχος- αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε- είναι η συντριπτική επικράτηση στο εσωτερικό μέτωπο. Για να το πετύχουν μπορούν εξίσου καλά να γίνουν μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί. Μερκελιστές ή Μαδουρίστας. Εξαρτάται από τις συγκυρίες. Και όταν-ή αν- επικρατήσουν πλήρως, τότε ανενόχλητοι θα εφαρμόσουν το ιδεολογικό τους πρόγραμμα.

Πηγή Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Το Βερολίνο εξετάζει αποστολή στρατιωτών στη Συρία

Η γερμανική κυβέρνηση εξετάζει ακόμα και το ενδεχόμενο αποστολής γερμανικών δυνάμεων στη Συρία, υποστηρίζει το περιοδικό Der Spiegel. Προϋπόθεση ωστόσο είναι ένα σχετικό ψήφισμα από τον ΟΗΕ.

Ο Γερμανικός Ομοσπονδιακός Στρατός (Μπούντεσβερ) ενδέχεται να εμπλακεί στη διένεξη στη Συρία περισσότερο από ότι σήμερα. Σύμφωνα με πληροφορίες του περιοδικού Der Spiegel το Βερολίνο δεν αποκλείει την παρουσία γερμανικών δυνάμεων στη Συρία. Προϋπόθεση ωστόσο είναι μια απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, δηλώνουν κυβερνητικοί κύκλοι στην γερμανική πρωτεύουσα.

Στα πιθανά σενάρια για την εμπλοκή της Μπούντεσβερ ανήκει η επίβλεψη μιας πιθανής εκεχειρίας μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών στη Συρία. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του υπουργείου Καγκελαρίας τις περασμένες εβδομάδες αυξήθηκαν οι πιθανότητες για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Από το περιβάλλον της καγκελαρίου ακούγεται ότι ο ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν επιθυμεί την όσο τον δυνατόν ταχύτερη αποχώρηση από τη Συρία επιδιώκοντας μια συνεργασία με τους Αμερικανούς. Έτσι θα εξέπιπτε ένα σημαντικό εμπόδιο για ένα σχετικό ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Η Γερμανία εξοπλίζει και εκπαιδεύει τους Πεσμπεργκά

Τα τελευταία χρόνια όλες οι διεθνείς προσπάθειες για την επίλυση της κρίσης στη Συρία προσέκρουσαν στις διαφορές μεταξύ Ρωσίας και Δύσης. Σημαντικότερη από αυτές είναι ο σύριος πρόεδρος Μπασάρ αλ Άσαντ. Την ώρα που η Μόσχα συνεχίζει να στηρίζει το καθεστώς, η Δύση ζητά την απομάκρυνσή του. Πρόσφατα ο αμερικανός πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα εξέφρασε την ελπίδα ότι στο μέλλον η Ρωσία να επικεντρωθεί περισσότερο στην μάχη κατά του «Ισλαμικού Κράτος» παρά στην στήριξη του Μπασάρ αλ Άσαντ.

Ήδη πάντως η Γερμανία συμμετέχει έστω και έμμεσα στην στρατιωτική βοήθεια κατά του «Ισλαμικού Κράτους», μιας και από το περασμένο φθινόπωρο στέλνει όπλα και εκπαιδεύει μαχητές των Κούρδων Πεσμεργκά στο Βόρειο Ιράκ.

Der Spiegel / Στέφανος Γεωργακόπουλος


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου