Μας κυβερνά πλέον ο χειρότερός μας εαυτός

Στὸν ἀπόηχο τῶν ἐορταστικῶν ἐκδηλώσεων γιὰ τὴν ἐποποιία τοῦ 1940

Γιὰ νὰ μπορῇ ἕνα σημερινὸο πολίτευμα νὰ χαρακτηρισθῇ ὡς δημοκρατία, θὰ πρέπη τοὐλάχιστον νὰ ἰσχύουν καὶ νὰ λειτουργοῦν ἀπρόσκοπα, οἱ τρεῖς θεμελιώδειςς ἐξουσίες.

Ἐκτελεστικὴ ἐξουσία
Νομοθετικὴ ἐξουσία
Δικαστικὴ ἐξουσία

Γιὰ νὰ μὴν μιλήσουμε φυσικὰ καὶ γιὰ τὶς ἄλλες δύο ἐξουσίες, τὴν ἐκκλησιαστικὴ καὶ τὴν ἐξουσία τοῦ τύπου, ὅπου ἐπίσης εὑρίσκεται σὲ ἐξέλιξη ἕνας τεράστιος πόλεμος.

Καὶ ἐνῶ οἱ ἐξουσίες αὐτὲς πρέπει νὰ εἶναι σεβαστὲς ἀπὸ ὅλους καὶ να ἐμπνέουν ὑλικά, ἠθικὰ καὶ πνευματικὰ τὸν λαό, ἀντὶ αὐτοῦ, οἱ πολιτικοὶ συνεχίζουν (ὑποκιριτικῶς στὴν πραγματικότητα!!!) ἀκόμη καὶ σήμερα, μετὰ ἀπὸ ἕξι χρόνια, τὴν φαγομάρα καὶ τὶς προσωπικές τους ἀψιμαχίες.

Τὸ κοινοβούλιο ψηφίζει νόμους καὶ διατάγματα ποὺ ἔρχονται ἕτοιμα καὶ σχεδὸν ἀμετάφραστα ἀπὸ τὸ ἐξωτερικό.
(Στὸ μοναδικὸ σημεῖον ποὺ συμφωνοῦν εἶναι ἡ πλήρης ἀποδοχὴ αὐτῶν τῶν μνημονίων καὶ τῶν νόμων!!!)
Καὶ ἡ νόμιμος κυβέρνησις τῆς χώρας ἀμφισβητεῖ καὶ ἐπιτίθεται στὴν δικαιοσύνη, ζητώντας μάλιστα να τὴν «τσακίσουν»!

Ἐνῶ ἡ κρίσις τῆς χώρας μας συγκλονίζει, οἱ ἐξουσίες διαπλέκονται ξεδιάντροπα ἐμπρὸς στὰ μάτια μας.
Ἐνῶ ἔπρεπε ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ νὰ εἶχε συγκροτηθῆ μιᾷ Ἐθνικὴ διαπραγματευτικὴ ὁμάδα κρίσεως ἀπὸ προσωπικότητες καὶ τεχνοκράτες, ποὺ θὰ ἀνελάμβαναν τὶς ἐπαφὲς καὶ τὶς διαπραγματεύσεις μὲ τοὺς ξένους καὶ τοὺς «θεσμούς»…
…Οἱ πολιτικοὶ συνεχίζουν ἀκόμη καὶ σήμερα, μετὰ ἀπὸ ἕξι χρόνια, τὴν (γιὰ τὰ μάτια τοῦ κόσμου καὶ τῆς πραπληφορήσεως) φαγωμάρα καὶ τὶς προσωπικές τους ἀψιμαχίες, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἔχουμε χάσει σχεδὸν τὰ πάντα, ἀλλὰ κυρίως τὴν ἀξιοπιστία μας ἀπέναντι σὲ ὅλες καὶ ὅλους τοὺς ἄλλους ἐξ αἰτίας τους, ἀλλὰ αὐτοὶ νὰ …κοκκορομάχονται!!!

Δὲν μπορέσαμε, σὰν χώρα, κὰν νὰ ἐκμεταλευθοῦμε τὰ δικά τους ὀλέθρια λάθη καὶ τὶς παραλείψεις, ὅπως γιὰ παράδειγμα τὰ σφάλματα τοῦ ΔΝΤ καὶ τὶς ἀκρότητες τοῦ Σόιμπλε καὶ τῶν Γερμανῶν.
Πρόκειται πλέον γιὰ τὸν θάνατο τῆς πολιτικῆς τους καὶ τῶν πολιτικῶν στὴν χώρα μας, μέσα ἀπὸ τὴν πλήρη τους γελοιοποίηση.

Πρόκειται γιὰ μιὰν «Ἑλλάδα» ποὺ ῥεζιλεύεται διαρκῶς, στὰ μάτια τῶν ἐθνῶν καὶ γιὰ ἕνα κράτος ἕτοιμο νὰ αὐτο-ἀνατιναχθῇ!!!

Μιὰν «Ἑλλάδα» ποὺ κυβερνᾶ ὁ φθόνος, τὸ μῖσος καὶ ὁ χειρότερός μας ἑαυτός!!!

Θεοφανάκης Στέφανος

Υ.Γ. Ἐν τῷ μεταξύ, κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς παρελάσεως καὶ τῆς «ἐθνικῆς ἀνατάσεως», στὸ γερμανικὸ Προξενεῖο τῆς Ἑλλάδος, κυματίζουν μεσίστιες μόνον δύο σημαῖες: αὐτὲς τῆς Γερμανίας καὶ τῆς «Ἡνωμένης Εὐρώπης»!!!

Πηγή "Φιλονόη"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Το σάπιο χθες, το καταστροφικό σήμερα και το αβέβαιο αύριο…

Γράφει ο Χρήστος Μπουσιούτας

"Προδότης δεν είναι μόνο αυτός που φανερώνει τα μυστικά της πατρίδος στους εχθρούς, αλλά είναι και εκείνος που ενώ κατέχει δημόσιο αξίωμα,εν γνώση του δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων πάνω στους οποίους άρχει..."

Θουκυδίδης (460-398 π.Χ.)

Χθες, ένα σάπιο πολιτικό σύστημα, πολιτικά τζάκια και μαγκάλια, απατεώνες και λαμόγια, έφεραν αυτή την χώρα στην διάλυση και στην χρεωκοπία.
Διεφθαρμένοι πολιτικοί που μοιράστηκαν την εξουσία με ένα σκυλολόι από κουμπάρους, κηφήνες, νύφες, γαμπρούς και μπατζανάκηδες.

Που σκόρπισαν λεφτά σε πάμπερς, έφαγαν τα λεφτά των φτωχών στο χρηματιστήριο, τα λεφτά των Ταμείων με τα δομημένα ομόλογα και κάνανε πάρτι, με τα λεφτά των Ολυμπιακών έργων.

Που δημιούργησαν Βατοπαίδια, Ζήμενς, υποκλοπές, παραδικαστικό, εξαφάνισαν την λίστα Λαγκάρντ και σκόρπισαν τα χρήματα του Ελληνικού λαού, σε υποβρύχια που γέρνουν και Σι Φορ Αι (c4i.)

Που πολιτεύτηκαν με ένα πελατειακό και παρασιτικό μοντέλο, αν και γνώριζαν ότι αυτό μας οδηγεί στην καταστροφή.

Σήμερα, ηλίθιοι, ψεύτες και τσαρλατάνοι, χωρίς τσίπ(ρ)α και φιλότιμο,
γράφοντας στα Παπά-ρια τους κάθε έννοια πλουραλισμού και δημοκρατίας, υποδούλωσαν για 99 χρόνια την τύχη αυτής της χώρας και τις ζωές μας και την φτωχοποίησαν.

Το παιδί που ξεκίνησε από το Λύκειο Αμπελοκήπων με το όραμα να αλλάξει την Ελλάδα, την Ευρώπη, τον κόσμο όλο και το φεγγάρι, αλλά ξέχασε να αλλάξει το ίδιο.

Το παιδί που ονειρεύτηκε έναν πιο όμορφο κόσμο, ωρίμασε παίρνοντας όλη του την ασχήμια. Ο άνθρωπος που τα υποσχέθηκε όλα και τα αρνήθηκε όλα.

Ένα πολύχρωμο τσούρμο αλλοπρόσαλλων θεωριών, υπερασπιστές του χθεσινού κυρίαρχου συστήματος που απεχθάνεται τις μεταρρυθμίσεις, που όχι μόνο δεν άλλαξαν το παρόν, αλλά προτείνουν ένα ακόμα πιο οπισθοδρομικό μέλλον.

Που παίζουν πολιτικά παιχνίδια πάνω στην εξαθλίωση των ανθρώπων, καταδικάζοντας ουσιαστικά μια ολόκληρη γενιά στην πείνα και την δυστυχία.

Που λένε τόσα ψέματα για την κατάσταση της χώρας, που αναρωτιέται κανείς αν το ψέμα γεννά το δόλο, η ο δόλος γεννά το ψέμα.

Που διατηρήσαν το παρωχημένο μοντέλο οικογενειοκρατίας και στελέχωσης του κρατικού μηχανισμού με κάθε είδους Καρανίκες και κομματικά παράσιτα.

Που φορτώνουν τα προβλήματα, στις αδύναμες πλάτες του Ελληνικού λαού και απαιτούν, να τα πληρώσει αυτός και όχι εκείνοι που τα δημιούργησαν.

Νανοφυείς φαφλατάδες, ξεσκίζονται στα τηλεοπτικά παράθυρα και στην βουλή, υπερασπιζόμενοι τα μπουρδελοκόμματα τους, ματώνοντας τις δικές μας σάρκες.

Και το αντίδοτο σε όλα αυτά; Η Θυματοποίηση.
Το παραμυθάκι της θυματοποίησης το ξέρουν πολύ καλά στον ΣΥΡΙΖΑ.
Το πιο εύκολο.
Πείσε τον οπαδό ότι σε πολεμούν τα «συμφέροντα» έτσι γενικά και αόριστα το «ντόπιο και ξένο κατεστημένο» η «διαπλοκή» τα κανάλια οι δημοσιογράφοι και καθάρισες.
Ξέρει το κάθε σύστημα εξουσίας ότι αν πείσει ότι «καταδιώκονται» οι «ιδέες» του, όχι μόνο μεγαλοποιείται η αξία του, αλλά παίρνει και συγχωροχάρτι το παρελθόν του.

Αμετανόητοι που εμμένουν στα λάθη τους, που πιστεύουν ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και στοχοποιούν όλους εκείνους που τους τα επισημαίνουν, ακόμα και την δικαιοσύνη όταν τους εγκαλεί στην Συνταγματική τάξη

Ανώριμοι να δεχτούν την σκληρή αλήθεια, προσπαθώντας να προσαρμόσουν την πραγματικότητα στις δικές τους απόψεις και όχι τις απόψεις τους με βάση την πραγματικότητα, ζώντας στο δικό τους παραμύθι, πιστεύοντας με Παπα-ριές ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.

Έτσι είναι, όταν κάποιοι δεν θέλουν να μεγαλώσουν, φωνάζουν πόσο τους πλήγωσαν κάποιοι που δεν τους έκαναν τα χατίρια……

Και από κάτω όλοι εμείς παρακολουθούμε απαθείς σαν «μαστουρωμένοι».
Από την πίστη και την αγάπη μας σε κόμματα και αποκόμματα, σε αρχηγούς και υπαρχηγίσκους, σε ψεύτες και απατεώνες, που μας έχουν προδώσει δεκάδες φορές και δεν μας δικαίωσαν ούτε μια.
Με τελευταία και χειρότερη τούτη εδώ.
Της «πρώτης φοράς αριστεράς» με τα δεξιά αντανακλαστικά.

Ο λαός που νόμισε ότι στο πρόσωπο του παιδιού, που το ανέδειξαν οι καταλήψεις και η ανυπαρξία των προηγούμενων, βρήκε τον επαναστάτη, τον εχθρό των τοκογλύφων δανειστών, τον υπερασπιστή των αδυνάτων, τον αντίπαλο των ντόπιων και ξένων συμφερόντων, τον εχθρό της διαπλοκής και της απάτης.

Δεν υπολόγισε όμως ότι το παιδί μεγαλώνοντας, για το συμφέρον των κρυφών και φανερών φιλοδοξιών του και της υπέρμετρης ματαιοδοξίας του, κατάφερε από πολέμιος να γίνει υπερασπιστής των πιο απάνθρωπων μέτρων, που καταδικάζουν ένα λαό στην εξαθλίωση.

Θα χρειαστεί πολύ μεγάλη προσπάθεια και χρόνο ο Έλληνας για να καταλάβει ότι: Όταν το κράτος χρησιμοποιεί βία για να σε πατάει στο λαιμό, δεν έχει σημασία αν στον λαιμό σου είναι η δεξιά η η αριστερή του μπότα.

Και αν κάποιοι αντιστέκονται ακόμα στην επιθυμία τους να μας κάνουν όλους δούλους τους μην στεναχωριέστε ρε, θα βρουν τρόπο να διορθώσουν και το τελευταίο ελάττωμα στο δίχτυ…
Τελικά όντως, αυτής της χώρας από τότε που έχτισε Παρθενώνες, της τελείωσαν οι πέτρες…

Δεξιοί, σοσιαλιστές και φασίστες, ψεκασμένοι ανεξάρτητοι, ποτάμια και λαγκάδια, κεντρώοι, πρώην Κνίτες και Ρηγάδες, λάιτ αριστεροί και επαναστάτες της πορδής, γνήσιοι κομμουνιστές που για σας δεν ξημέρωσε το 74…
Aι σιχτίρ* πια…

*Δεν είναι Τούρκικη η έκφραση! Προέρχεται από το "αεί σε οικτίρω", δηλαδή "σε λυπάμαι στον αιώνα τον άπαντα", "είσαι αξιολύπητος".

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Οι ΗΠΑ απομακρύνουν τις οικογένειες του προσωπικού στο προξενείο της Κωνσταντινούπολης

Η απόφαση αυτή ελήφθη «βάσει πληροφοριών που καταδεικνύουν ότι εξτρεμιστικές οργανώσεις συνεχίζουν τις προσπάθειές τους για να επιτεθούν σε Αμερικανούς πολίτες
Η διπλωματία των ΗΠΑ διέταξε χθες Σάββατο την απομάκρυνση των οικογενειών του αμερικανικού προξενικού προσωπικού στην Κωνσταντινούπολη, προειδοποιώντας για τον κίνδυνο επιθέσεων «εξτρεμιστικών οργανώσεων» με στόχο Αμερικανούς πολίτες.

Πρόκειται για τη δεύτερη προειδοποίηση αυτού του είδους που κάνει μέσα σε μια εβδομάδα μόλις το Στέιτ Ντιπάρτμεντ προς τους Αμερικανούς στην Τουρκία, γεγονός που πιστοποιεί την ανησυχία της Ουάσινγκτον για τις «αυξανόμενες απειλές των τρομοκρατικών οργανώσεων».

Η απόφαση αυτή ελήφθη «βάσει πληροφοριών που καταδεικνύουν ότι εξτρεμιστικές οργανώσεις συνεχίζουν τις προσπάθειές τους για να επιτεθούν σε Αμερικανούς πολίτες σε συνοικίες της Κωνσταντινούπολης όπου ζουν ή όπου συχνάζουν».

Τη Δευτέρα, το αμερικανικό ΥΠΕΞ είχε προειδοποιήσει σε ταξιδιωτική του οδηγία τους Αμερικανούς να «επανεξετάσουν προσεκτικά το εάν θα ταξιδέψουν στην Τουρκία με δεδομένες τις σημερινές περιστάσεις».

«Οι Αμερικανοί και οι ξένοι τουρίστες έχουν στοχοθετηθεί ρητά από διεθνείς και τοπικές τρομοκρατικές οργανώσεις οι οποίες δρουν στην Τουρκία», υπογραμμίζεται και στις δύο προειδοποιήσεις της αμερικανικής διπλωματίας.

Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ διευκρίνισε ότι το Γενικό Προξενείο των ΗΠΑ στην Κωνσταντινούπολη παραμένει ανοικτό και ότι η εντολή αυτή δεν έχει εφαρμογή σε άλλες αμερικανικές διπλωματικές αποστολές στην Τουρκία.

Οι σχέσεις ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Τουρκία, κράτη-συμμάχους στο NATO, τέθηκαν σε δοκιμασία μετά το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου και τις μάταιες εκκλήσεις της Άγκυρας στην Ουάσινγκτον να προχωρήσει στην έκδοση του Φετουλάχ Γκιουλέν, ενός ιεροκήρυκα που ζει αυτοεξόριστος στην Αμερική και η τουρκική κυβέρνηση θεωρεί τον εγκέφαλο πίσω από την απόπειρα ανατροπής της. Οι αμερικανικές αρχές υπογραμμίζουν ότι η απόφαση περί της έκδοσης ή μη επαφίεται στη δικαιοσύνη.

Ο Γκιουλέν, που διαψεύδει ότι ενέχεται στο αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα, είναι επικεφαλής ενός θρησκευτικού τάγματος το οποίο είναι γνωστό με την ονομασία Χιζμέτ («Υπηρεσία» στην τουρκική) και διαθέτει ένα δίκτυο εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, ΜΚΟ και εταιρειών. Η τουρκική κυβέρνηση χαρακτηρίζει το κίνημα του Γκιουλέν «τρομοκρατική οργάνωση».

Ακόμη και πριν από το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα, η κατάσταση στην Τουρκία ήταν τεταμένη, εξαιτίας τόσο της επανέναρξης της δράσης των Κούρδων αυτονομιστών ανταρτών, όσο και των συνεπειών του πολέμου στη Συρία, κυρίως τις επιθέσεις στο τουρκικό έδαφος της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Τουρκική φρεγάτα εναντίον ερευνητικού σκάφους στην ελληνική υφαλοκρηπίδα

Σε μια πρωτοφανή πρόκληση η Τουρκία αμφισβήτησε εμπράκτως την ελληνική υφαλοκρηπίδα νότια του Καστελόριζου παρενοχλώντας με πολεμικό πλοίο τις επιστημονικές έρευνες του σκάφους RV Med Surveyor.

Η πρόκληση αυτή επιχειρήθηκε να κρατηθεί μυστική από την Αθήνα, καθώς το σκάφος αποχώρησε από την περιοχή πριν ολοκληρώσει πλήρως τις έρευνες του, με την Άγκυρα να δημιουργεί τετελεσμένα σε μια κρίσιμη περιοχή όπως αυτή του Καστελόριζου και της Ρόδου

Μια πρόκληση που συνέπεσε με τις συνεχείς και επίμονες δηλώσεις Erdogan με τις οποίες αμφισβητεί το εδαφικό status quo της ευρύτερης περιοχής και έρχεται εμπράκτως να επιβεβαιώσει την αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας την οποία μάλιστα επιχειρεί να επιβάλλει με de facto ενέργειες όπως η συγκεκριμένη.

Τα ερευνητικό σκάφος RV Med Surveyor είχε ζητήσει από τις ελληνικές αρχές την άδεια για την διενέργεια επιστημονικών ερευνών σε περιοχή που εκτείνεται νότια του Καστελόριζου μέχρι και δυτικά της Ρόδου.

Οι ελληνικές αρχές και ο αρμόδιος Σταθμός του Ηρακλείου εξέδωσαν την NAVWARN 502/16 στις 21 Οκτωβρίου οπού ανήγγειλαν την διεξαγωγή των επιστημονικών ερευνών από το συγκεκριμένο σκάφος χωρίς να καθορίζεται η ημερομηνία λήξης των ερευνών («μέχρι νεωτέρας» ανέφερε η NAVWARN)

Όμως ήδη την επόμενη ημέρα και ενώ το σκάφος βρισκόταν σε περιοχή της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στην περιοχή νότια του Καστελόριζου, παρενοχλήθηκε από τουρκικό πολεμικό σκάφος, την φρεγάτα “Geliboglu”, ο κυβερνήτης της οποίας μάλιστα ζήτησε από τον καπετάνιο του ερευνητικού σκάφους να αποχωρήσει ισχυριζόμενος ότι δεν έχει έγκυρη άδεια για έρευνες στην περιοχή που αποτελεί μέρος της τουρκικής υφαλοκρηπίδας και συνεπώς για την συνέχιση των εργασιών του θα έπρεπε να απευθυνθεί στις τουρκικές αρχές.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Κινδυνεύει η Χίλαρι: Στο Οβάλ Γραφείο με το FBI και τον εισαγγελέα να περιμένουν στην πόρτα!

Του Δημήτρη Γ. Απόκη

Και ξαφνικά ο λαός των Ηνωμένων Πολιτειών χθες  έμαθε κάτι που στην ουσία γνώριζε, αλλά το αποσαθρωμένο και διεφθαρμένο σύστημα εξουσίας, της Wall Street, της Goldman Sachs, και των μέσων μαζικής ενημέρωσης σε παγκόσμια κλίμακα έχει επιδοθεί σε μια βρώμικη εκστρατεία να το κάνει να ξεχάσει.

Η Χίλαρι Κλίντον αποτελεί μια θανάσιμη απειλή για το θεσμό της Προεδρίας των ΗΠΑ, όχι γιατί θα προκαλέσει Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όχι γιατί έχει σοβαρό πρόβλημα υγείας, αλλά γιατί είναι ένα κινούμενο ποινικό αδίκημα όχι για έναν αλλά για πολλούς λόγους.

Ο Διευθυντής του FBI, Τζέημς Κόμεϊ, ναι αυτός ο σοβαρός κύριος που όλοι θυμόμαστε να ανακοινώνει ότι δεν υπάρχει λόγος απαγγελίας κατηγοριών εναντίον της κας Κλίντον για το σκάνδαλο των emails, με επιστολή του στην ηγεσία του Κογκρέσου ανακοίνωσε ότι ανοίγει και πάλι την έρευνα για το θέμα των emails, αφού ενημερώθηκε από την ερευνητική ομάδα της υπηρεσίας ότι ανακαλύφθηκαν και άλλα emails, τα οποία μπορεί να άπτονται θεμάτων εθνικής ασφάλειας και τα οποία διακινούσε από τον ιδιωτικό προσωπικό της server, όταν ήταν Υπουργός Εξωτερικών του Μπαράκ Ομπάμα.

Την ίδια στιγμή η εφημερίδα Wall Street Journal την Πέμπτη σε ένα πραγματικά καταστροφικό για την τιμιότητα και την αξιοπιστία του δίδυμου Χίλαρι και Μπίλ Κλίντον, στηλιτεύει, , με βάση τις αποκαλύψεις του WikiLeaks, τη σχέση μεταξύ του Clinton Foundation και των θέσεων εξουσίας της κας Κλίντον, με απώτερο στόχο των εμπλουτισμό τους.

Και η εφημερίδα καταλήγει, «Έτσι λειτουργούν οι Κλίντον. Όποιος υποστηρίζει την κας Κλίντον παίρνει την ευθύνη να οδηγήσει το έθνος σε όλη την κραυγαλέα διαφθορά που θα ακολουθήσει».

Πραγματικά μετά από όλα αυτά είναι να αναρωτιέται κανείς αξίζει σε μια μεγάλη χώρα και δημοκρατία όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες να έχει ως ηγέτη ένα τέτοιο πρόσωπο;

Ο Διευθυντής του FBI και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά σε παγκόσμια κλίμακα, καλό θα είναι να κοιταχτούν στον καθρέπτη και εάν έχουν συνείδηση να αναλογιστούν τι έκαναν μέχρι σήμερα, και όπως όλα δείχνουν, θα συνεχίσουν να κάνουν μέχρι την ημέρα των προεδρικών εκλογών, όσο αφορά την με παρωπίδες υποστήριξή τους προς την Χίλαρι Κλίντον. Ας αναλογιστούν που οδηγούν αυτή την δημοκρατική και μεγαλειώδη χώρα.

Σπρώχνουν  στο Λευκό Οίκο και στην καρέκλα του Οβάλ Γραφείου, ένα πρόσωπο που είναι πολύ πιθανό να το περιμένει στην είσοδο ο εισαγγελέας και πάνω από το κεφάλι του να κρέμεται, σε μια στιγμή που οι ΗΠΑ και ο υπόλοιπος κόσμος βρίσκονται ενώπιον της μεγαλύτερης κρίσης μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Δαμόκλειος Σπάθη της δικαιοσύνης και της φυλακής.

Αλλά τι σημασία έχουν όλα αυτά όταν παίζονται τα συμφέροντα της Wall Street, της Goldman Sachs, και του παγκόσμιου συστήματος;  Αυτά είναι υπεράνω της όποιας δικαιοσύνης, της όποιας συνείδησης, της όποιας δημοκρατίας, και του οποιουδήποτε συμφέροντος των απλών πολιτών.
Κλείνοντας οι παλιότεροι και σαφώς πιο σοφοί έλεγαν, Στερνή μου Γνώση να σε Είχα Πρώτα. Κρατήστε το.

* Ο Δημήτρης Γ. Απόκης είναι Διεθνολόγος Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University και Δημοσιογράφος
Πηγή MIgnatiou

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Spiegel: Χώρες της ΕΕ αρνούνται να στείλουν υπαλλήλους στην Ελλάδα για το προσφυγικό

Σύμφωνα με εμπιστευτικό έγγραφο το οποίο βρίσκεται στη διάθεση του «Spiegel» και το οποίο επικαλείται το γερμανικό περιοδικό, οι χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θέλουν να στείλουν εξειδικευμένους υπαλλήλους για να συνδράμουν την Ελλάδα στο θέμα της εξέτασης των αιτημάτων παροχής ασύλου των προσφύγων, επικαλούμενοι τα υπερπλήρη καταλύματα και τους εξοργισμένους πρόσφυγες.

Η συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας προβλέπει την ενίσχυση των ελληνικών Αρχών, αλλά οι ευρωπαϊκές χώρες αρνούνται τώρα να αποστείλουν εμπειρογνώμονες διότι φοβούνται(!!!).

Η κατάσταση είναι «εξαιρετικά ασταθής» (σχ. ιστο: τι ακριβώς εννοεί η Ευρώπη;) σύμφωνα με το εν λόγω έγγραφο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και αυτό «θα μπορούσε να δημιουργήσει προβλήματα στο εθνικό προσωπικό, στις ευρωπαϊκές υπηρεσίες και τις μη κυβερνητικές οργανώσεις».

Η ΕΕ επιθυμεί μεν να επαναπροωθούνται από την Ελλάδα στην Τουρκία οι πρόσφυγες που απορρίπτεται το αίτημά τους για άσυλο, αλλά η διαδικασία δεν προχωρά, διότι οι ελληνικές Αρχές είναι εξαιρετικά επιβαρυμένες. Μόνο στη Λέσβο πρέπει εννιά υπάλληλοι να εξετάσουν τα αιτήματα 6.000 προσφύγων, επισημαίνει το γερμανικό περιοδικό.

Εν τούτοις τα κράτη μέλη της ΕΕ «ανταποκρίνονται μόνο σε μικρό βαθμό στην πρόσκληση να αποστείλουν ειδικούς». Όπως σημειώνει το Spiegel οι υπάλληλοι οι οποίοι βρίσκονται επί τόπου «συχνά δεν διαθέτουν τις απαραίτητες γνώσεις» και σύντομα διακόπτουν τις εργασίες τους, κάτι το οποίο οδηγεί σε «αγανάκτηση και ταραχές στα υπερπλήρη hotspots».

Σύμφωνα με τη Λουίζε Άμτσμπεργκ, εκπρόσωπο των Πρασίνων για θέματα προσφύγων στη γερμανική Βουλή «η κατάσταση στα ελληνικά νησιά είναι ντροπή για την Ευρώπη», ενώ κατά τον Γκέρλαντ Κνάους, τον σύμβουλο της γερμανικής κυβέρνησης για προσφυγικά θέματα, ο οποίος συμμετείχε και στη διατύπωση της συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας, η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται προ ενός διλήμματος, διότι δεν μπορεί πλέον να ανεχθεί τη χαοτική κατάσταση στα ελληνικά νησιά.
Εάν ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μεταφέρει πρόσφυγες στην ηπειρωτική χώρα για να αντιμετωπισθεί η κατάσταση, όπως έχει ανακοινωθεί, τότε αυτό θα ήταν ένα μήνυμα για τους διακινητές στην Τουρκία ότι ο δρόμος προς την Ευρώπη είναι ξανά ανοικτός. «Εάν η ΕΕ δεν κάνει κάτι άμεσα», προειδοποιεί στο «Spiegel» ο Κνάους «εντός ολίγων εβδομάδων η εν λόγω συμφωνία θα είναι νεκρή».

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Στο «φάσμα απρόβλεπτων εξελίξεων»

Γράφει ο Πέτρος Μηλιαράκης

Όταν άρχισα να γράφω τούτες τις γραμμές το χρέος της Ελλάδας ήταν 369.896.948,924 ευρώ, που αντιστοιχεί στα 34.210 ευρώ σε κάθε πολίτη, ενώ το ΑΕΠ ανέρχεται στα 171.687.435,598 ευρώ. Όταν τελειώσω το κείμενό μου θα σας ενημερώσω πόσο θα είναι το χρέος. Η ενημέρωσή μου προκύπτει ανά δευτερόλεπτο(!) μέσω του «NATIONAL DEBT CLOCKS. ORG».

Το ζήτημα του χρέους είναι κύριας και ζωτικής σημασίας και απαιτεί μια αποφασιστική αντιμετώπιση όχι μόνο μέσω των διαδικασιών της DSA (Debt Sustainability Analysis) αλλά και μέσω των προνοιών που οι κανόνες του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου και του πρωτογενούς Ευρωπαϊκού Ενωσιακού Δικαίου εγκαθιδρύουν.

• τα συμφωνηθέντα

Και επειδή τα συμφωνηθέντα δέον όπως τηρούνται σύμφωνα με την Αρχή του: pacta sunt servanda που επικαλείται και ο Γερμανός Υπουργός των Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ασφαλώς συμφωνηθέντες κανόνες είναι –και μάλιστα υπερκείμενοι– και οι κανόνες που προσδιορίζουν και καθορίζουν τη διεθνή και ευρωπαϊκή έννομη τάξη, αλλά και τον διεθνή και ευρωπαϊκό πολιτικό πολιτισμό.

• η ανάγκη διαγραφής του χρέους

Την κρισιμότητα δε της κατάστασης για την Ελλάδα επεσήμανε στις 13 Οκτωβρίου ο Ζολτ Ντέρβας, αντικειμενικός παρατηρητής του Ινστιτούτου Bruegel των Βρυξελών. Ο Ζολτ Ντέρβας «προανήγγηλε» μεν 4^ο πρόγραμμα για την Ελλάδα, αλλά υποστήριξε ως προϋπόθεση εξόδου της Ελλάδας στις αγορές την απομείωση-περιτομή (κούρεμα) του χρέους κατά 2/3 του χρέους.

Στον ίδιο χρόνο ο μόνιμος εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (ad hoc για την Ελλάδα), Κρις Αλεν εκτίμησε «δυσκολίες» για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, αν και δήλωσε τελικώς αισιόδοξος…

Οι παραπάνω τοποθετήσεις από διαφορετικά fora αποδεικνύουν τη σύγχυση που υπάρχει για την επίλυση των προβλημάτων γενικώς και για το ελληνικό χρέος ειδικώς. Σύγχυση που αντικρίζει και τις αντικρουόμενες θέσεις μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωπαϊκών Θεσμών.

Ταυτοχρόνως ο λαϊκισμός (που δεν είναι μόνο φαινόμενο της ελληνικής εσωτερικής πολιτικής), καλά κρατεί και στη Γερμανία, όπου από ό,τι «διαφαίνεται» συζήτηση για την αντιμετώπιση της περιστολής-απομείωσης του ελληνικού χρέους δεν μπορεί να συζητηθεί πριν τις γερμανικές εκλογές. Και εδώ πρωτεύει όχι απλώς το πολιτικό κόστος –αλλά ορθότερα το κομματικό!…

Ταυτοχρόνως η ΕΚΤ (που με βάση τη Συνθήκη της Λισαβόνας είναι πλέον Όργανο της Ε.Ε.), καλείται να «αποδείξει» την ανεξαρτησία της έναντι δύο σημαντικών παραγόντων. Έναντι της κυβέρνησης της Γερμανίας που από το καταστατικό της ΕΚΤ και το πρωτογενές Ενωσιακό Ευρωπαϊκό Δίκαιο οφείλει να αγνοεί και έναντι του ΔΝΤ του οποίου οι απόψεις επουδενί τη δεσμεύουν ως προς τις πολιτικές που οφείλει να εφαρμόζει για το ευρωσύστημα.

Η παρέμβαση όμως της ΕΚΤ θα αφορά και στην ποσοτική χαλάρωση QE (Quantitative Easing). Εκτιμάται δε ότι το Δεκέμβριο 2016 θα ληφθούν σημαντικές αποφάσεις ως προς αυτό το ζήτημα. Αποφάσεις που αφορούν ευθέως και στην Ελλάδα.
Στην παρούσα δε ιστορική φάση οι Ελληνικές Αρχές θα πρέπει να επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους ως προς την QE. Το ενδιαφέρον δε αυτό ως μείζον ζήτημα δεν πρέπει να αφορά μόνο στην Κυβέρνηση, αλλά πρέπει ειδικώς να αφορά και στην Τράπεζα της Ελλάδος ως μέρος του ΕΣΚΤ και του ευρωσυστήματος. Και τούτο γιατί εγείρεται ζήτημα για την συμμετοχή της Ελλάδας στην QE εν όψει της παράτασης του προγράμματος πέραν του Μαρτίου 2017.

Εκτιμάται δε ότι με θετική έκθεση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους από το ΔΝΤ θα ενταχθεί η Ελλάδα στο QE της ΕΚΤ, σύμφωνα με ανάλυσή της Citigroup. Η τράπεζα αυτή στην ουσία «απάντησε» στις δηλώσεις του μέλους της ΕΚΤ Μπενουά Κερέ, ο οποίος απηύθυνε έκκληση για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.

Ο Μπενουά Κερέ μόλις πριν λίγες ημέρες, δήλωσε ενώπιον του Ευρωκοινοβουλίου για την ενίσχυση του ελληνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος ότι: «Όλοι οι εμπλεκόμενοι στο ελληνικό πρόγραμμα προσαρμογής συνειδητοποιούν ότι υπάρχουν σοβαρές ανησυχίες για τη βιωσιμότητα του ελληνικού δημοσίου χρέους».

Το στέλεχος αυτό της ΕΚΤ ανέφερε επίσης πως η συζήτηση για τα βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα μέτρα που είναι αναγκαία για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους είναι σε εξέλιξη στο Eurogroup και αφού τάχθηκε αναφανδόν υπέρ της συμμετοχής του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα σημείωσε ότι: 
α) «για να οδηγηθεί το πρόγραμμα σε επιτυχή ολοκλήρωση και για να αποκατασταθεί η πρόσβαση στις αγορές σε μόνιμη βάση, είναι πάνω απ’ όλα απαραίτητο οι ελληνικές αρχές να συνεχίσουν να δείχνουν μια σοβαρή δέσμευση στους στόχους και στα μέτρα που λαμβάνονται στο πλαίσιο του προγράμματος…» και  
β) ότι: «η Ελλάδα δεν μπορεί να ανακτήσει πλήρη πρόσβαση σε χρηματοδότηση από την αγορά, παρά μόνο αν το χρέος της καταστεί βιώσιμο.»

Οι εξελίξεις αυτές θέτουν επί τάπητος κατ’ αρχάς και επειγόντως το ζήτημα ένταξης των ελληνικών ομολόγων σε πρόγραμμα QE. Οι κρίσιμοι χρόνοι δε αφορούν: α) στις 8 Δεκεμβρίου 2016, β) στις 19 Ιανουαρίου 2017 και γ) στις 9 Μαρτίου 2017.

Οι χρόνοι αυτοί αφορούν αποφάσεις της ΕΚΤ. Εάν δε η αναμενόμενη ανάλυση του ΔΝΤ για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους θα αποφαίνεται ότι το χρέος είναι «μη βιώσιμο» ή ότι «αναδεικνύονται ζητήματα μη βιωσιμότητας», τότε η ΕΚΤ προδήλως θα αποκλείσει την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στην QE αν και καταστατικά είναι ανεξάρτητη έναντι πάντων για τις δικές της εκτιμήσεις.

Η ένταξη βεβαίως στο QE, εάν συμβεί, δεν θα είναι απεριόριστη, καθόσον εκτιμάται ότι δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 4,2 δις ευρώ λόγω του ότι η ΕΚΤ ήδη κατέχει ελληνικά ομόλογα από 2012 περί τα 24 δις ευρώ. Εν τούτοις η ένταξη της Ελλάδας στην QE θα αποτελεί σημαντική –ουσιαστική ανάσα και ψυχολογική τόνωση της αγοράς, καθόσον μια τέτοια διαδικασία προδήλως σημαίνει εμπιστοσύνη της ΕΚΤ στις οικονομικές εξελίξεις .

• και όμως η κρίση δεν είναι μόνο Ελληνική

Και ενώ συζητείται εν Ελλάδι εντόνως τόσο το ζήτημα του δημοσίου χρέους, όσο και της QE, η κρίση είναι προδήλως ευρύτερη.

Ήδη το ΔΝΤ εξέδωσε νέα προειδοποίηση για τις ευρωπαϊκές τράπεζες, επισημαίνοντας το κίνδυνο κυρίως της  Deutsche Bank αλλά και της Credit Suisse, ενώ στην ίδια ζοφερή κατάσταση φαίνεται να περιέρχονται η Commerzbank και η UniCredit.

Κατά το μέρος δε που αφορά στην ηπειρωτική Ευρώπη είναι προφανές ότι αντιμετωπίζει κρίση στο χρηματοπιστωτικό της σύστημα και ακουμπά οικονομίες υψηλών μεγεθών. Ήδη δυσμενείς εξελίξεις απειλούν την μεγαλύτερη τράπεζα της Ιταλίας, τη UniCredit.  Ο ιταλικός αυτός κολοσσός προκειμένου να μην περιέλθει σε αδιέξοδο έχει ανάγκη περίπου 10 δις ευρώ νέων κεφαλαίων.

Παρεμπιπτόντως θα πρέπει να επισημειωθεί ότι κρίσιμο ζήτημα για το ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι τα περίπου 100 δις ευρώ των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Ωστόσο, ενώ το ελληνικό τραπεζικό σύστημα έχει το άχθος (συνολικώς) των 100 περίπου δις κόκκινων δανείων, μόνο η UniCredit έχει κόκκινα δάνεια, δηλαδή μη εξυπηρετούμενες προς αυτήν υποχρεώσεις, ύψους 80 δις ευρώ.  Αλλά και η κατάσταση αυτή ασφαλώς επιδεινώνεται από το δεδομένο ότι στον ευρωπαϊκό χώρο τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια εγγίζουν πλέον το αστρονομικό ύψος των 900 δις ευρώ –πράγμα που θα προκαλέσει τεράστια προβλήματα σε ενεστώτα χρόνο. 

Στην ίδια «λογική» προειδοποίησης του ευρύτερου ζοφερού προβλήματος  «πολιτεύεται» και η Standard & Poor’s, που σε σχετική έκθεσή της αναφέρεται στα πιστωτικά Ιδρύματα της Μεγάλης Βρετανίας, τα οποία απειλούνται με υψηλά πρόστιμα και αποζημιώσεις εντός του προσεχούς έτους (2017) που προσεγγίζουν τα 20 δις λίρες Αγγλίας. Ταυτοχρόνως το χρέος σήμερα του μη χρηματοπιστωτικού τομέα ανέρχεται στο ιλιγγιώδες ποσό των 152 τρις δολαρίων ΗΠΑ(!) που αντιστοιχεί στο 225% του παγκόσμιου ΑΕΠ(!) όπου τα 100 τρις δολάρια αφορούν αμιγώς τον ιδιωτικό τομέα.

• η κρίση έρχεται και εδώ …

Είναι κοινός τόπος, αλλά και αδιαμφισβήτητο δεδομένο ότι η γερμανική οικονομία και ειδικότερα η γερμανική οικονομική ελίτ, καθορίζει όχι μόνο τις οικονομικές αλλά και τις πολιτικές εξελίξεις στο χώρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ωστόσο, σύμφωνα με μια ψύχραιμη παρατήρηση, η γερμανική οικονομία μπορεί αιφνιδίως να βρεθεί προ εκπλήξεων, όχι μόνο λόγω της  Deutsche Bank, αλλά λόγω και της Commerzbank, που αφορά στο δεύτερο γερμανικό κολοσσό. Η τράπεζα αυτή απολύει ήδη προσωπικό της τάξης των 10.000 ατόμων και η μετοχή της δοκιμάζεται δεινώς. Η έκθεσής της δε σε επισφαλή δάνεια αφορά στο ύψος περίπου των 95 δις ευρώ, μη υπολογιζόμενης της έκθεσής της σε άλλα προϊόντα…

Τούτων δοθέντων και με βάση τα πρόστιμα ύψους 9,5 δις δολαρίων ΗΠΑ που η αμερικανική κυβέρνηση επιβάλει στη Deutsche Bank, είναι πρόδηλο ότι και η γερμανική οικονομία θα αντιμετωπίσει στον αμέσως επόμενο χρόνο σοβαρά προβλήματα, ενώ όπως προειδοποιεί το ΔΝΤ ο συνδυασμός της κρίσης της Deutsche Bank και της Credit Suisse μπορεί να προκαλέσει ισχυρούς κλυδωνισμούς στο συνολικό χρηματοπιστωτικό σύστημα και όχι μόνο στην ευρωζώνη.

Πέραν του προστίμου που αφορά στην Deutsche Bank απειλείται σημαντικό πρόστιμο ύψους που θα αφορά 9 δις σε λίρες Αγγλίας κατά της βρετανικής τράπεζας Royal Bank of Scotland (RBS).
Επίσης παρόμοιο δυσμενές πρόστιμο μελετάται να επιβληθεί τόσο στην  Barclays όσο και στην Credit Suisse. Υπ’ όψιν δε ότι την «κατάσταση» των ελβετικών χρηματοπιστωτικών συστημάτων επισημαίνει και η Κεντρική Τράπεζα της Ελβετίας απευθυνόμενη κυρίως στους δύο ελβετικούς κολοσσούς, ήτοι στη UBS και στη Credit Suisse, προειδοποιώντας ότι θα πρέπει να αντλήσουν σε άμεσο χρόνο κεφάλαια ύψους 10 δις ελβετικών φράγκων.

• το χρέος γιγαντώνεται ανά δευτερόλεπτο!…

Με τούτα τα δεδομένα καταγράφεται ένα ανησυχητικό κλίμα στο διεθνές τραπεζικό και χρηματοπιστωτικό σύστημα. Κοινός τόπος είναι πλέον ότι η κρίση γενικεύεται…Και όσο το χρέος δεν επιλύεται, και μάλιστα διεθνώς, το «φάσμα απρόβλεπτων εξελίξεων» αρχίζει να οργανώνεται. Και για τη συνέπειά μου: επισκοπώντας μετά 12 ώρες τούτες τις γραμμές, το χρέος της Ελλάδας είναι 370.396.954,922 ευρώ, ήτοι αυξήθηκε και ο καθένας από εμάς οφείλει 34.256 ευρώ, ήτοι 46 ευρώ περισσότερα. Και έπεται η συνέχεια!…
———————————————
* Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Χώρας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC – EU).

Πηγή "Ποιότητα"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Σκίσαμε τα μνημόνια;

Του Γιάννη Σιδέρη 

Χαρμόσυνη μέρα η χθεσινή.

Όχι γιατί γιορτάσαμε την επέτειο του ΟΧΙ. Αυτή, ούτως ή άλλως, έχει ενσωματωθεί αφενός στην λαϊκή μνήμη ως φωτεινό ορόσημο φιλοπατρίας και αυτοθυσίας, αφετέρου στην θεσμική μνήμη του κράτους ως ευκαιρία  για παράτες, πομπώδεις δεκάρικους των επισήμων, και φυσικά δημόσια αργία.

Η μέρα ήταν χαρμόσυνη γιατί …τέλειωσαν τα μνημόνια, απελευθερωθήκαμε από αυτά,  αποτινάξαμε τον απεχθή (και παράνομο, και επαχθή, και μη βιώσιμο) ζυγό τους. Ανεπαισθήτως προφανώς, τα  σκίσαμε με ένα νόμο ένα άρθρο, και τρίψαμε στη μούρη του Σόιμπλε τις σκισμένες τους σελίδες. 

Μάλλον αυτό έχει γίνει, γιατί δεν εξηγείται αλλιώς, το γεγονός ότι η παρέλαση στη Θεσσαλονίκη διεξήχθη  με απόλυτη ηρεμία, και την επιβεβλημένη ευταξία,  χωρίς να παρέμβουν οργισμένα μπλοκ ετερόκλητων πολιτικών δυνάμεων, να εξεμέσουν ύβρεις, ενάντια στον …νενέκο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, και τους περί αυτόν επισήμους, όπως έγινε επί προεδρίας Παπούλια το 2011, τότε που γεμάτοι λαϊκή οργή, «αγνοί αγωνιστές» τον αποκαλούσαν προδότη.

Ούτε επίσης  αναφέρθηκαν μαζικά μούντζες μαθητών προς επισήμους κατά τη διάρκεια των τοπικών παρελάσεων στην επαρχία. Δεν μάθαμε για αγανακτισμένα λεφούσια να ανεβαίνουν στις εξέδρες των επισήμων, με διάθεση να τους προπηλακίσουν, να τους βρίσουν, να τους πάρουν στο κυνήγι - αυτούς τους προδότες τοπικούς άρχοντες, που οι ίδιοι οι συμπολίτες τους είχαν αναδείξει με την ψήφο τους. Αυτό, ο σεβασμός δηλαδή σε εκλεγμένους εκπροσώπους, ήταν αστικές πολυτέλειες και δεν μετρούσαν για ένα λαό που βρισκόταν κάτω από την μπότα του μνημονίου!

Όμως σκοπός επετεύχθη. Αυτά ήταν η κύρια αιτία που ώθησαν τον Παπανδρέου να σκεφθεί το δημοψήφισμα ως προσπάθεια λαϊκής νομιμοποίησης της μνημονιακής πολιτικής του, με όλα τα γνωστά επακόλουθα. 

Δεν γνωρίζουμε την αιτία της κόσμιας χθεσινής συμπεριφοράς στην διάρκεια των παρελάσεων, αλλά δεν πιστεύουμε ότι η νηνεμία ήταν αποτέλεσμα ωρίμανσης και κατανόησης, πως η όποια αντιμνημονιακή άποψη, δεν δικαιολογεί τους τραμπουκισμούς, την άλογη συμπεριφορά, το εκτοξευόμενο μίσος.

Απλώς κάποιες από τις πολιτικές δυνάμεις που το τροφοδοτούσαν είναι πλέον στην εξουσία, έχουν υπογράψει το δικό τους μνημόνιο - με πόνο ψυχής πάντα - αλλά δεν έχουν κανένα όφελος να τροφοδοτήσουν θερμές συμπεριφορές κατά του εαυτού τους. Κάποιες άλλες που συμμετείχαν ενεργητικά, τώρα σιωπούν, χωρίς να έχουμε αρκετά στοιχεία για να ερμηνεύσουμε, ή έστω να πιθανολογήσουμε, την σιωπή τους.

Από Δευτέρα μάχες για τα κανάλια

Προφανώς η δημόσια ζωή, προς το παρόν, εισήλθε σε μια «κανονικότητα».

Οι επόμενες ενεργητικές λαϊκές αντιδράσεις - αν υπάρξουν, που είθε να μην χρειαστεί - θα είναι αυθόρμητες, θα πηγάζουν από την απελπισία και το αδιέξοδο το οποίο  έχουν εισέλθει οι ζωές των ανθρώπων,  και όχι επειδή θα οργανώνονται-  ή έστω θα καναλιζάρονται - από επαγγελματίες αγκιτάτορες.

Κατά τα άλλα, του λαού υποχωρούντος,  οι συγκρούσεις γίνονται πλέον μόνο συγκρούσεις κορυφής με έπαθλο την εξουσία και τη διαχείρισή της.  Μέσο, στην τρέχουσα συγκυρία, ένας αδιανόητος αγώνας για τον έλεγχο της ενημέρωσης. Αδιανόητος και άσκοπος.

Τα Μέσα Ενημέρωσης γοητεύουν τις εξουσίες, νομίζουν πως με αυτά μπορούν να καθοδηγήσουν τους πολίτες , έστω και αν η δική τους πρόσφατη πραγματικότητα,  τις  διαψεύδει.

Πριν ιχνηλατήσουμε παλαιότερες εποχές, να θυμίσουμε ότι μόλις πέρυσι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν υπέρ του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, τα κανάλια (το μήλον της έριδος),  αλυχτούσαν υπέρ του ΝΑΙ, και το ΟΧΙ τελικά θριάμβευσε, αποδεικνύοντας εμπράκτως τη μηδαμινή  δυνατότητα παρέμβασής τους στις πολιτικές επιλογές του λαού. 

Παλιότερα, στην εσωκομματική διαμάχη του ΠΑΣΟΚ, είχαμε την έντονη προτίμηση των ΜΜΕ στο πρόσωπο του Βαγγέλη Βενιζέλου, μια προτίμηση που τελικά κακό του έκανε.  Ακόμη  πιο παλιά υπήρχε η προτίμηση  των ΜΜΕ στο πρόσωπο του καταλληλότερου Σημίτη, αλλά  στην κοινή γνώμη είχε ωριμάσει η ιδέα της αλλαγής στην εξουσία, και έφερε τον Καραμανλή. Επιγραμματικά επίσης να θυμίσουμε ότι το 77 τα τότε ΜΜΕ ήταν με τον Γεώργιο Μαύρο και ήρθε πλησίστιος στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο Αντρέας, ενώ το 1993, με το ΠΑΣΟΚ καταρρακωμένο, το Αντρέα άρρωστο, τα Μέσα να τον χτυπούν ανοίκεια, αυτός επανήλθε μετά δόξης ως πρωθυπουργός. 

Ο λόγος δηλοί πως η κυβέρνηση έχει επιδοθεί σε μια μάχη σκιών, έναν αγώνα άνευ οφέλους. Αντιθέτως ήδη της επιφέρει τεράστιο πολιτικό κόστος, ενώ θα τροφοδοτήσει από Δευτέρα και μια ακραία πολιτική σύγκρουση με τη ΝΔ και την υπόλοιπη αντιπολίτευση.

Η δύναμη των Μέσων είναι μυθολογημένη αλλά η διαμάχη και εξ αυτής τα προβλήματα που θα επιφέρει στη δημόσια ζωή,  αλλά και στην ίδια την κυβέρνηση είναι πραγματικά. Η τελευταία,  με τις μεθοδεύσεις της δεν έχει ακόμη κατανοήσει ότι έχει εισέλθει σε μια πορεία αυτοχειριασμού.

Πηγή "Liberal"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Der Spiegel: Προδότης ή τραγικός ήρωας ο Αλέξης Τσίπρας

Ερμηνείες για την απομυθοποίηση του Αλέξη Tσίπρα, ο οποίος πριν από σχεδόν δύο χρόνια αποτελούσε ένα είδος λαϊκού ήρωα, αναζητεί το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η αγάπη των ανθρώπων πλέον, έχει μετατραπεί σε οργή, όπως πιστοποιούν περίτρανα οι διαμαρτυρίες και οι δημοσκοπήσεις. «Τι είναι τελικά ο Αλέξης Τσίπρας, προδότης ή τραγικός ήρωας , δέσμιος ενός κυβερνητικού προγράμματος που υπαγόρευσαν οι πιστωτές» διερωτάται το γερμανικό περιοδικό, μη δίνοντας ωστόσο, οριστική απάντηση.

«Στο διάστημα που κυβερνά ο Τσίπρας αθέτησε τις περισσότερες από τις αρχικές υποσχέσεις του. Το καλοκαίρι του 2015 αποδέχθηκε ένα τρίτο πακέτο βοήθειας των πιστωτών, παίρνει δισεκατομμύρια ευρώ, αλλά η χώρα του πρέπει να σφίξει το ζωνάρι. Αυξάνει λοιπόν τους φόρους, μειώνει τις συντάξεις, πουλά αεροδρόμια και λιμάνια. Η ελληνική οικονομία ωστόσο, παραμένει σε κατάσταση εξουθένωσης, το ποσοστό ανεργίας στο 24%, ενώ θα ακολουθήσουν και νέες περικοπές.»

Μεταμορφώσεις και αντιφάσεις

«Ό,τι και να κάνει ο Αλέξης Τσίπρας, κανείς δεν μένει ικανοποιημένος. Στην Ελλάδα οι άνθρωποι αγκομαχούν με τις σκληρές μεταρρυθμίσεις, στο εξωτερικό παραπονούνται, επειδή αυτές ακριβώς οι μεταρρυθμίσεις δεν φέρνουν άμεσα αποτελέσματα.»

«Η ελάφρυνση του χρέους από μόνη της δεν πρόκειται να βγάλει την Ελλάδα από την κρίση. Αυτό που χρειάζεται είναι επενδύσεις. Όταν ο Τσίπρας ανέλαβε την εξουσία ήθελε να σταματήσει όλα τα σχέδια ιδιωτικοποιήσεων. Και τώρα που ο ίδιος μεταμορφώθηκε ψάχνει επενδυτές, μόνο που αρκετοί υπουργοί του εξακολουθούν να ανθίστανται στις ιδιωτικοποιήσεις.»

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου