Η στρατηγική αυτοπαγίδευση της Κύπρου

Η ένταξη στην ΕΕ ολόκληρης της Μεγαλονήσουν, περιλαμβανομένης της κατεχόμενης περιοχής ως αναπόσπαστου μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας, μετέτρεψε την κατεχόμενη Κύπρο σε κατεχόμενο ευρωπαϊκό έδαφος

Γράφει ο Περικλής Νεάρχου
Πρέσβυς ε.τ.

Η 40η επέτειος της τουρκικής εισβολής βρίσκει την Ελληνική πλευρά σε απίστευτη σύγχυση σε σχέση με τη στρατηγική του αγώνα της Κύπρου και τους στόχους της. Χωρίς να υπάρχουν οι απαραίτητες προϋποθέσεις που να παρέχουν ελπίδες ότι μπορεί να επιτευχθεί μία ανεκτή συμβιβαστική λύση, η Ελληνική πλευρά, στη βάση της ίδιας πολιτικής που ακολούθησε ο προηγούμενος πρόεδρος της Κύπρου, Δημήτρης Χριστόφιας, έσπευσε να αποδεχθεί την επανάληψη των διακοινοτικών συνομιλιών.

Προέβη, μάλιστα, γι αυτό σε νέες, αδιανόητες υποχωρήσεις, οι οποίες υπονομεύουν εκ των προτέρων την ίδια την Κυπριακή Δημοκρατία.

Γιατί θα έπρεπε να επισπεύδει, στη φάση αυτή, για δήθεν «λύση» η Ελληνική πλευρά, όταν βρίσκεται αντιμέτωπη με μία οικονομική κρίση, από την οποία δεν λείπει η ξένη υστεροβουλία, κι όταν δεν έχει προλάβει ακόμη να αξιοποιήσει το φυσικό αέριο, που είναι το νέο στρατηγικό της όπλο;

Είναι προφανές και ομολογείται απροκάλυπτα ότι ο ξένος παράγοντας επιδιώκει να εμποδίσει την Κύπρο να αξιοποιήσει το φυσικό αέριο πριν από τη λύση και να ενισχύσει τη θέση της. Αντιθέτως, επιδιώκει να το χρησιμοποιήσει ως όπλο εναντίον της, ως δήθεν «καταλύτη» για την εξεύρεση «λύσεως» τύπου Σχεδίου Ανάν, με επιπρόσθετη προίκα για την τουρκική πλευρά την «ισότιμη» συμμετοχή της στο φυσικό αέριο της ελεύθερης Κύπρου.

Στην περίπτωση του σχεδίου Ανάν επιχειρήθηκε να χρησιμοποιηθεί ως καταλύτης για την εκβιαστική επιβολή του η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Παρουσιάσθηκε το σχέδιο Ανάν ως δήθεν πακέτο με την ένταξη, με την αγαστή συνεργασία και σύμπραξη του τότε πρωθυπουργού της Ελλάδας Κώστα Σημίτη και του τότε υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Παπανδρέου. Η ουσιαστική όμως ένταξη της Κύπρου είχε ήδη υπογραφεί στη Στοά του Αττάλου, στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Απριλίου 2003. Αυτό που απέμενε ήταν η επικύρωση της εντάξεως των δέκα νέων μελών, η οποία είχε συμφωνηθεί να γίνει πακέτο, χωρίς καμία διάκριση για οποιαδήποτε χώρα.

Επιχειρείται τώρα επανέκδοση ενός παρόμοιου σεναρίου, με «καταλύτη» το φυσικό αέριο της Κύπρου.

Γιατί, όμως προσφέρεται η Ελληνική πλευρά και συμπράττει σε ένα τέτοιο παιχνίδι εναντίον της και σε ένα τέτοιο σενάριο, όταν δεν υπάρχει προοπτική για στοιχειωδώς δίκαιη και συμφέρουσα λύση;

Εγκλωβισμός σε μία καταστροφική στρατηγική

Η απόρριψη του Σχεδίου Ανάν σε συνδυασμό με την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για την Κύπρο. Απελευθέρωσε την Ελληνική πλευρά από όλες τις διαδοχικές υποχωρήσεις στις οποίες είχε προβεί κατά τους αλλεπάλληλους γύρους των διακοινοτικών συνομιλιών, με τη μάταιη ελπίδα ότι θα έβρισκε ανταπόδοση από την τουρκική πλευρά και ότι θα καθίστατο εφικτή μία αποδεκτή λύση.

Η τουρκική, όμως, πλευρά, παρέμεινε πλήρως αδιάλλακτη και αμετακίνητη. Συμφώνησε να ψηφίσει «ναι» στο Σχέδιο Ανάν, όταν η τελική εκδοχή του, με την περίφημη επιδιαιτησία του Κόφι Ανάν, είχε εξελιχθεί σε προσημειωμένη τράπουλα. Η τουρκική πλευρά είχε συμφωνήσει προηγουμένως με τις ΗΠΑ για το περιεχόμενό του, με βάση τα έντεκα σημεία του εγγράφου Ζιγιάλ, το οποίο είχε επιδώσει η τουρκική πλευρά στην Αμερικανική. Η τελευταία άσκησε την επιρροή της για να περιληφθούν τα έντεκα σημεία στο τελικό σχέδιο Ανάν.

Η ένταξη επίσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση άνοιξε την προοπτική για τη διαμόρφωση μίας νέας στρατηγικής στο Κυπριακό, που θα είχε ως άξονα τις αρχές της Ε.Ε., της οποίας η Κύπρος ήταν τώρα χώρα-μέλος, και το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο, το οποίο είναι υποχρεωτικό για όλες τις χώρες – μέλη. Σημειώνεται σχετικά ότι ο Ευρωπαϊκός Χάρτης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έγινε αναπόσπαστο μέρος της τελευταίας Ευρωπαϊκής Συνθήκης, της Συνθήκης της Λισσαβώνας. Εάν το Ευρωπαϊκό πλαίσιο και το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο γίνονται δεκτά από όλους τους Ευρωπαϊκούς λαούς ως επαρκές πλαίσιο για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους, γιατί να μην είναι αρκετά και για τους Τουρκοκύπριους; Ποιο άλλο διεθνές πλαίσιο θα μπορούσε να εγγυηθεί καλύτερα τα δικαιώματά τους;

Η ένταξη επίσης στην ΕΕ ολόκληρης της Κύπρου, περιλαμβανομένης της κατεχόμενης περιοχής ως αναπόσπαστου μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας, μετέτρεψε την κατεχόμενη Κύπρο σε κατεχόμενο Ευρωπαϊκό έδαφος. Η διεθνής υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας ενισχύονταν σημαντικά και ερχόταν να συμπληρώσει τα Ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας, που στήριζαν τη διεθνή αναγνώριση της Κύπρου, καταδίκαζαν την τουρκική εισβολή και κατοχή και την ανακήρυξη του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους το 1983. Για το τελευταίο, τα Ψηφίσματα 541 και 550 του 1983 και του 1984 ζητούσαν από όλες τις χώρες να μην αναγνωρίσουν το ψευδοκράτος και να μην έχουν οποιαδήποτε συνεργασία μαζί του.

Η Ελληνική πλευρά

Αυτό όμως που έπρεπε να γίνει, δεν έγινε. Η Ελληνική πλευρά, αντί να προχωρήσει τολμηρά σε μία νέα στρατηγική, επανεγκλωβίσθηκε στην ίδια αδιέξοδη και υπονομευτική γι αυτή πολιτική των διακοινοτικών συνομιλιών, με υποτιθέμενη κοινή πολιτική βάση τη διφορούμενη διζωνική ομοσπονδία.

Περιέργως, πρωτοστάτησε στην πολιτική αυτή –αρχιτέκτονάς της ήταν η Βρετανική διπλωματία, επικουρούμενη από την αμερικανική ισχύ- το κομμουνιστικό κόμμα της Κύπρου, ΑΚΕΛ. Το τελευταίο προέβαλλε φανατικά ως περίπου σημαία του αγώνα της Κύπρου την διζωνική ομοσπονδία και τη ¨»διεθνιστική» προσέγγιση με τους τουρκοκύπριους. Οι τουρκοκύπριοι, όμως, στους οποίους αναφέρεται και με τους οποίους συζητά, δεν είναι άλλοι από αυτούς που εκπροσωπούν το ψευδοκράτος και οι οποίοι ήταν την περασμένη εβδομάδα στην ίδια εξέδρα με τον τούρκο πρόεδρο Γκιουλ, που ήρθε στην κατεχόμενη Κύπρο για να εορτάσει την 40η επέτειο της τουρκικής εισβολής.

Στο πνεύμα αυτό, η προεδρία Χριστόφια απεδείχθη ολέθρια. Με τις απίθανες υποχωρήσεις στις οποίες προέβη στο Κυπριακό και με την καταστροφική οικονομική πολιτική του, υπέσκαψε κυριολεκτικά τη διεθνή θέση της Κύπρου. Με τις άστοχες, επίσης και αδικαιολόγητες δηλώσεις του για το φυσικό αέριο ενέγραψε υποθήκες για δήθεν δικαιώματα των τουρκοκυπρίων στο φυσικό αέριο της ελεύθερης Κύπρου «ακόμη και πριν από τη λύση»!!!

Κατέστησε, λοιπόν, εκλέξιμο τον σημερινό πρόεδρο, Νίκο Αναστασιάδη, ο οποίο συνέχισε και υπερακόντισε προς την ίδια κατεύθυνση, με το γνωστό κοινό ανακοινωθέν Αναστασιάδη – Έρογλου. Το τελευταίο προεξοφλεί εκ των προτέρων, ως κοινή πολιτική βάση, την αντικατάσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας από μία διζωνική ομοσπονδία δύο ίσων συνιστώντων κρατών!

Αντί, δηλαδή, να αναγνωριστεί από την Τουρκία η Κυπριακή Δημοκρατία ως χώρα – μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, όπως είχε υποχρέωση, με βάση το Πρωτόκολλο της Άγκυρας τίθενται προκαταβολικά στην ημερήσια διάταξη από την ίδια την Ελληνική πλευρά η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η αναγνώριση ως ισότιμου του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους, με όλα όσα αυτό συνεπάγεται.

Οι υποχωρήσεις του είδους αυτού απεθράσυναν την τουρκική πλευρά, η οποία χρησιμοποιεί τώρα το κοινό ανακοινωθέν Αναστασιάδη – Έρογλου ως χαρτί για την προώθηση της διεθνούς αναγνωρίσεως του ψευδοκράτους ως δήθεν ισότιμου μέλους της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Οι κίνδυνοι

Οι διακοινοτικές συνομιλίες, παρά τις υποχωρήσεις, που υπερέβησαν όλες σχεδόν τις «κόκκινες γραμμές» της Ελληνικής πλευράς, βρίσκονται σε αδιέξοδο.

Η τουρκική πλευρά επιδιώκει, ως συνήθως, να περιορίσει τις συζητήσεις στη λεγόμενη «διανομή εξουσίας», που υποσκάπτει την Κυπριακή Δημοκρατία, και αρνείται να υποβάλει προτάσεις πάνω σε θέματα όπως το εδαφικό, οι περιουσίες, οι έποικοι, οι εγγυήσεις. Παρουσιάζεται, αντιθέτως, ως επισπεύδουσα για «λύση» και προτείνει, χωρίς να έχει υποβάλλει προτάσεις για τα παραπάνω θέματα, μετάβαση στην τρίτη και τελευταία, υποτίθεται, φάση των συνομιλιών του λεγόμενου «πάρε-δώσε».

Η ελληνική πλευρά, αντί να συναγάγει τα συμπεράσματά της από τα μέχρι τώρα αποτελέσματα των συνομιλιών και να αναμετρήσει τους κινδύνους που εγκυμονεί η σημερινή πορεία, ακολουθεί πολιτική φυγής προς τα εμπρός. Εμμένει στην ίδια πολιτική και εντείνει τις παρεμβάσεις και τις εκκλήσεις της προς τις ΗΠΑ και την Ευρώπη για να ασκήσουν, υποτίθεται, πίεση προς την τουρκική πλευρά. Έχει όμως η ίδια υπονομεύσει, με τις υποχωρήσεις στις οποίες προέβη και με την κοινή πολιτική βάση που δέχθηκε, τη στρατηγική της θέση. Υπό τις συνθήκες αυτές, η παρέμβαση του ξένου παράγοντα θα μπορούσε να οδηγήσει σε διπλωματικό εγκλωβισμό και εκβιασμό της ελληνικής πλευράς να αποδεχθεί καταστροφική «λύση», στο πλαίσιο γενικότερων γεωπολιτικών και στρατηγικών υπολογισμών. Ο ξένος παράγοντας αναμένει το τέλος των Προεδρικών εκλογών στην Τουρκία τον Αύγουστο για να αναλάβει έναν νέο κύκλο παρεμβάσεων και πιέσεων.

Η Ελληνική πλευρά είχε και έχει ακόμη το στρατηγικό όπλο της χώρας – μέλους της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Έχει το στρατηγικό όπλο του φυσικού αερίου και τη δυνατότητα στρατηγικών ενεργειακών συμμαχιών στην περιοχή. Έχει το πλεονέκτημα των επιφυλάξεων και των ερωτημάτων που προκαλεί η πορεία της σημερινής Τουρκίας του Ερντογάν σε μία μερίδα, τουλάχιστον, της αμερικανικής εξουσίας και στο γειτονικό Ισραήλ. Δεν έχει κανέναν λόγο να επισπεύδει για μία καταστροφική υποτιθέμενη «λύση», που θα έθετε σε κίνδυνο τον Ελληνισμό ολόκληρης της Κύπρου. Προτεραιότητα, υπό τις συνθήκες αυτές, πρέπει να έχει η διαφύλαξη της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Πηγή περιοδικό «Επίκαιρα», τεύχος 249

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι στην δημόσια διοίκηση;

Γράφει ο Διογένης ο Κυνικός 
 
Όταν διαβάζει κανείς την είδηση του θανάτου της δύσμοιρης τετραπληγικής γυναίκας στην Κρήτη επειδή η ΔΕΗ της έκοψε το ρεύμα η πρώτη αντίδραση ακόμη και του πιο ήρεμου ανθρώπου, προσοχή ανθρώπου, θα είναι ένα ακατάσχετο υβρεολόγιο σε αυτούς τους ανάλγητους υπανθρώπους που έκαναν αυτή την πράξη…

 Μετά το υβρεολόγιο, το οποίο σίγουρα δεν είναι αρκετό για μια τέτοια πράξη, ακολουθούν οι κατάρες εναντίον όλων αυτών που έχουν φέρει τον κόσμο σε αυτή τη θέση…  Θα πει κάποιος, πιθανότατα πολιτικός: "Θεέ μου, τι βάρβαρη αντιμετώπιση…  Τι συμπεριφορά… Είναι πολιτισμένος ένας άνθρωπος που αντιδρά έτσι;"… Κατ’ αρχήν όποιος αντιδρά έτσι και άνθρωπος είναι και πολιτισμένος, γιατί σέβεται πρώτον την ανθρώπινη ζωή και κυρίως μια βασανισμένη ζωή…

Και δεν είναι μόνον η δυστυχία που οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών επέβαλλαν στο 34,5% του λαού που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας στην Ελλάδα είναι και όλα τα άλλα.  Γιατί στην δύστυχη τατραπληγική έκοψαν το ρεύμα τα τζιμάνια της ΔΕΗ, σε κάποιους άλλους όμως κάνουν τα στραβά μάτια…  Ξέρετε σε κάποια μεγάλα κανάλια που όπως αναφέρει στην ερώτηση του ο Βουλευτής Ν. Νικολόπουλος έκλεβαν ρεύμα και ο μετρητής έδειχνε κατανάλωση 12 KW αντί για 58KW…  Εκεί τι έγινε παλληκάρια της ΔΕΗ;  Μούγκα… Βλέπετε άλλο ολιγάρχης άλλο τετραπληγικός…

Αλλά και οι επιχειρηματίες της ενέργειας που έκλεψαν από τα δημόσια ταμεία πάνω από 240 εκ. ευρώ, και αυτοί δεν έχουν παράπονο από το κράτος μας.  Μια χαρά περνούν και εκτός φυλακής είναι, και τα γλέντια τους κάνουν στην Μύκονο και όλα μια χαρά…  Και μην ξεχνάμε… Δωράκι 10 δις ευρώ τα λιγνιτωρυχεία που θα δοθούν προίκα με την πώληση σε επιχειρηματίες της μικρής ΔΕΗ…  Βλέπετε αυτοί είναι επενδυτές,  είναι επιχειρηματίες, είναι ολιγάρχες δεν είναι τετραπληγικοί…

Η Ευτυχία Παπαδάκη που έφυγε τόσο άδικα από την ζωή πρόλαβε να ραπίσει κατά το χειρότερο τρόπο του πολιτικούς και όλη την δημόσια διοίκηση με αυτά που έγραφε σε επιστολή της πριν από 4 μήνες όταν την έκοψαν την σύνταξη!!! Τους έγραψε μέσω του υπολογιστή που είχε, που λειτουργούσε με κάμερα υπερύρθρων, και ήταν ο μοναδικός τρόπος επικοινωνίας της με τον έξω κόσμο λόγω και τραχειοσωλήνα ότι: «Το ξέρω ότι η ζωή μας εμάς των 1.540 ασθενών με ALS είναι πολυδάπανη για το κράτος. Αλλά ας κάνατε νόμιμη την ευθανασία «θα την έκανα τώρα» να ξεκουραστώ από τους δημοσίους βασανιστές του ελληνικού λάου και όχι μόνο»…

Όλοι οι χρόνια πάσχοντες αν είχαν να διαλέξουν μεταξύ της υγείας τους και των χρημάτων που τους δίνει το δημόσιο, τι θα διάλεγαν;  Τα χρήματα;  Αυτά τα διαλέγουν μόνον οι μαϊμού συνταξιούχοι τους οποίους εσείς δημιουργήσατε…  Αυτά τα διαλέγουν μόνον οι μαϊμού τυφλοί, οι μαϊμού ανάπηροι τους οποίους εσείς δημιουργήσατε ή επιτρέψατε να δημιουργηθούν… Οι βαριά άρρωστοι θα έδιναν τα πάντα όχι για να έχουν την υγεία τους, απλά για να ήταν λίγο καλύτερα, λιγότερο άρρωστοι…

Ελλάδα, σου λέει…  Κοιτίδα του πολιτισμού σου λέει… Μπορεί κάποτε… Τώρα είναι μια χώρα που διοικείται από «βαρβάρους»…  Ξέρετε τι πάει να πει πολιτισμός;  Πηγαίνετε στην Κίνα, που δεν χρειάζεται…  Απλά δείτε σήμερα την φωτογραφία που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο με το 11χρόνο Κινεζάκι που είχε όγκο στον εγκέφαλο και αποφάσισε να δωρίσει κάποια όργανα του.  Οι γιατροί, οι νοσοκόμες και όποιος άλλος ήταν μπροστά υποκλίθηκαν 3 φορές στο παιδάκι αυτό που ήταν στο φορείο έξω από το χειρουργείο και στην μητέρα του σε ένδειξη σεβασμού για την απόφαση του…

Θα κλείσουμε εδώ τις σκέψεις μας με μία σύσταση προς τον Ιατροδικαστή που ανέλαβε να κάνει την νεκροψία-νεκροτομή στην άτυχη γυναίκα.  Ειδικός δεν είναι κανένας από εμάς, τους μη-ιατροδικαστές, αλλά έχουμε απλή λογική.  Κόβουν σε μια ανήμπορη, κατάκοιτη γυναίκα το ρεύμα… Σταματούν να λειτουργούν τα μηχανήματα υποστήριξης όπως αυτό για την παροχή οξυγόνου, ακόμη και το μοναδικό μέσο επικοινωνίας με τον έξω κόσμο που ήταν ο υπολογιστής της… Δεν είχε ψυγείο όχι για τα τρόφιμα, για τα φάρμακα της, για να δει έστω τηλεόραση, και μετά από αυτό που της έκαναν, μετά από μόλις 1 ώρα απεβίωσε…  Εσείς τι λέτε κύριε ιατροδικαστά; Από το πολύ «γλέντι» να πέθανε; Όχι από το άγχος, από την αγωνία, από την έλλειψη οξυγόνου…

Λίγη ντροπή δεν βλάπτει σε όλους… Βέβαια δεν ξέρουμε αν ο «μεγάλος» και ένας είναι ο «μεγάλος», ο Νέα Ελλάδα, ο Νέα Μεταπολίτευση, θα στείλει τη σύζυγο να συλλυπηθεί τους οικείους της άτυχης γυναίκας… Ή αν θα στηλιτεύσει το γεγονός… Λες και νοιάστηκε κανένας για αυτό… Πάντως στην ψυχή της τετραπληγικής γυναίκας έκανε ένα καλό το ελληνικό δημόσιο… Δεν χρειάστηκε η ευθανασία, δεν αφαίρεσε μόνη της η γυναίκα την ζωή της…  Η εικόνα που έχουν σχηματίσει όλοι οι άνθρωποι είναι ότι την «δολοφόνησαν»… Οι άλλοι, οι απάνθρωποι, μπορούν να βρουν όποια δικαιολογία θέλουν ή ακόμη και να μην απαγγείλουν και κατηγορίες εναντίον κανενός για αυτό που συνέβη.  Που θα πάει όμως κάποια στιγμή θα λογοδοτήσουν και αυτοί.. Εδώ, αλλού… δεν έχει σημασία…  Θα λογοδοτήσουν όμως!


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Μόσχα: Ο ουκρανικός στρατός έκανε χρήση βομβών λευκού φωσφόρου κατά αμάχων

Η Ρωσία διαθέτει αποδείξεις ότι οι Ουκρανοί έκαναν χρήση βομβών λευκού φωσφόρου σε κατοικημένες περιοχές στα ανατολικά της χώρας, δήλωσε σήμερα, Παρασκευή, ο επικεφαλής του ρωσικού Γενικού Επιτελείου στρατηγός Βίκτορ Ποζνίκιρ στον τηλεοπτικό σταθμό Rossiya-24.

«Σήμερα έχουμε στα χέρια μας αξιόπιστες αποδείξεις ότι πυρομαχικά λευκού φωσφόρου έχουν χρησιμοποιηθεί στις περιοχές που ανέφερα καθώς επίσης και σε κατοικημένες περιοχές της Ουκρανίας»  

δήλωσε χαρακτηριστικά ο Ρώσος στρατηγός και διευκρίνισε ότι η επιβεβαίωση είναι αποτέλεσμα των χαρακτηριστικών ιχνών που αφήνει η χρήση φωσφορικών πυρομαχικών.

«Αυτά (τα ίχνη) είναι η μεγάλης ταχύτητας πτώση, η οποία καίει μεγάλη έκταση και μοιάζει σαν βροχή σπινθήρων, οι οποίοι, με τη σειρά τους, προκαλούν μεγάλες πυρκαγιές στις περιοχές όπου πέφτουν και δημιουργούν υψηλή θερμοκρασία καύσης». 

Όπως είπε ο Ποζνίκιρ, ο ουκρανικός στρατός χρησιμοποίησε βόμβες λευκού φωσφόρου στην ανατολική Ουκρανία τουλάχιστον έξι φορές. 

Πού έκανε χρήση βομβών λευκού φωσφόρου ο ουκρανικός στρατός

«Το ρωσικό υπουργείο Άμυνας έχει μελετήσει προσεκτικά τις υπάρχουσες πληροφορίες σχετικά με μεγάλο αριθμό φωσφορικών βομβών και βομβών διασποράς που έχουν χρησιμοποιηθεί από τον ουκρανικό στρατό εναντίον των αμάχων» 

πρόσθεσε ο Ποζνίκιρ, αναφέροντας ότι σε γνώση του υπουργείου Άμυνας της Ρωσικής Ομοσπονδίας έχουν περιέλθει πληροφορίες ότι ο ουκρανικός στρατός έκανε χρήση βομβών λευκού φωσφόρου κατά τον βομβαρδισμό του Σλαβιάνσκ στις 12 Ιουνίου, η ουκρανική αεροπορία χρησιμοποίησε φωσφορικές βόμβες και βόμβες διασποράς στο χωριό Σεμελίβκα στις 24 Ιουνίου, στον βομβαρδισμό του Σεμενίβκα στις 29 Ιουνίου, στον βομβαρδισμό του Λισιχάνσκ στις 7 Ιουλίου. Επίσης βόμβες λευκού φωσφόρου χρησιμοποιήθηκαν από τις ουκρανικές δυνάμεις και εναντίον του Ντονιέτσκ, στις 23 Ιουλίου. 

Όπως ανέφερε ο επικεφαλής χειρουργός των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας Νικολάι Εφιμένκο, η χρήση βομβών λευκού φωσφόρου μπορεί να προκαλέσουν μη αναστρέψιμες βλάβες στους πολίτες, ενώ επιπλέον έχουν αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον. Η δηλητηρίαση από λευκό φώσφορο μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στον θάνατο. 

Άγνωστη τοξική ουσία, αιτία θανάτου και στην τραγωδία της Οδησσού

Υπενθυμίζεται ότι τον περασμένο μήνα, αξιωματούχοι της Μόσχας είχαν δηλώσει ότι ενδέχεται να καταθέσουν υπόμνημα στον Οργανισμό για την Απαγόρευση Χημικών Όπλων (OPCW) για την πιθανή χρήση χημικών όπλων στην ανατολική Ουκρανία. Η ουκρανική Υπηρεσία Ασφαλείας έχει επιβεβαιώσει ότι βρέθηκε άγνωστη ουσία στο κατεστραμμένο από πυρκαγιά κτίριο στην Οδησσό, μετά την τραγωδία της 2ας του περασμένου Μαΐου. Ωστόσο οι αξιωματούχοι του Κιέβου επιμένουν ότι τα περισσότερα θύματα πέθαναν εξαιτίας των αναθυμιάσεων ή επειδή πήδηξαν από τα παράθυρα του φλεγόμενου κτιρίου, αν και τα μέσα ενημέρωσης αναφέρουν ως αιτία θανάτου πολλών θυμάτων τοξική χημική ουσία.

Τον περασμένο Ιούνιο, εκπρόσωποι των αυτονομιστών της νοτιοανατολικής Ουκρανίας είχαν δηλώσει ότι αγνώστων στοιχείων χημικά όπλα χρησιμοποιήθηκαν από τον ουκρανικό στρατό κατά την επίθεση στο χωριό Σεμεβίνκα, κοντά στο Σλαβιάνσκ. Οι τοπικοί ηγέτες υποστήριξαν ότι οι πολίτες παρουσίαζαν συμπτώματα δηλητηρίασης με χλώριο και μεταφέρθηκαν σε νοσοκομεία.

Πηγή "Η Σύγχρονη Ρωσία"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου 

Η «συντριβή» της αλήθειας για την κατάρριψη του Boeing

Γράφει ο Δημήτρης Λιάτσος
Πηγή RBTH

Που είναι λοιπόν τα στοιχεία των «ανώνυμων πηγών» της Ουάσιγκτον; Γιατί δεν δόθηκαν στην κοινή γνώμη; ‘Η μήπως ακόμα τα «μαγειρεύουν»; Τα καυτά ερωτήματα θέτει ευθέως προς τις αμερικανικές αρχές, ο υφυπουργός Αμυνας της Ρωσίας, Ανατόλι Αντόνοφ, μία βδομάδα μετά τις πρώτες «στοιχειοθετημένες» ανακοινώσεις «ανώνυμων πηγών» στην Ουάσιγκτον, ότι το μαλαισιανό Boeing κατερρίφθη από πυραύλους που προμήθευσαν οι Ρώσοι στους πολιτοφύλακες του Ντονμπάς.

Ο Ανατόλι Αντόνοφ, ήταν εκείνος που δύο μόλις 24ωρα μετά την τραγωδία, έθεσε επισήμως δέκα εύλογα ερωτήματα τόσο στην ουκρανική ηγεσία όσο και στους «χορηγούς» της, χωρίς να λάβει καμία απάντηση μέχρι στιγμής, ούτε αυτός ούτε και η παγκόσμια κοινή γνώμη, για την οποία τόσο πολύ κόπτονται στο λεγόμενο "δημοκρατικό" κόσμο.

Την Δευτέρα, στις 21 Ιουλίου, οι ρώσοι στρατιωτικοί έδωσαν στη δημοσιότητα τις καταγραφές των ραντάρ και εικόνες από δορυφόρο με αδιάσειστα στοιχεία για την πορεία του Boeing, για την απόκλιση κατά 14 χιλιόμετρα από τον διάδρομο που ακολουθούσε συνήθως, για τα σημεία επίγειας εγκατάστασης των συστοιχιών του ουκρανικού αντιαεροπορικού συστήματος, «BUK m-1», για την πτήση ουκρανικού βομβαρδιστικού σε απόσταση 3-5 χιλιομέτρων από το μαλαισιανό Boeing. 

Στα όρια του άρθρου αυτού δεν χωρούν ασφαλώς, όλα όσα ειπώθηκαν και παρουσιάστηκαν σε αυτή τη σημαντική συνέντευξη Tύπου, στη Μόσχα. Έγινε μια παρουσίαση που έκανε τους ξένους ανταποκριτές να τρίβουν τα μάτια τους και να πέφτουν σε βαθιά περισυλλογή. Και για όσους αναζητούν πραγματικά στοιχεία, μπορούν να τη βρουν στο διαδίκτυο. 

Προπαγάνδα χωρίς στοιχεία

Στο διάστημα αυτό η αντιρωσική υστερία χτύπησε κόκκινο, συνοδευόμενη πάντοτε από απειλές και εκβιασμούς για νέες κυρώσεις. Κυρώσεις τις οποίες οι «αδέκαστοι» ευρωπαίοι «αρεοπαγίτες» υποχρεούνται να λάβουν μετά από τα «συντριπτικά στοιχεία» που δεν έδωσαν ποτέ οι Αμερικανοί, πέρα από τα «μαγειρεμένα» και αλιευμένα από το... διαδύκτιο! Τι Μεγάλη τιμή, για την αλάθητη και πανίσχυρη αμερικανική αντικατασκοπεία!

Επίσης, για πολλοστή φορά αναδείχθηκε και ο λαμπρός ρόλος των κορυφαίων ΜΜΕ στις ΗΠΑ και των υπεργολαβικών ανάλογων μέσων σε πολλές άλλες χώρες, με «φωτεινό» παράδειγμα ανάμεσά τους, τα ελληνικά καθεστωτικά ΜΜΕ.

Ιδού τι γράφει ο βετεράνος της... αμερικανικής δημοσιογραφίας, και πολυβραβευμένος δημοσιογράφος, Ρόμπερτ Πέρι.

«Στο κορύφωμα της πολεμικής υστερίας στην Ουκρανία, τα αμερικανικά ΜΜΕ χωρίς δεύτερη σκέψη κατηγόρησαν τον Βλαντίμιρ Πούτιν, ως υπεύθυνο για τη συντριβή του Boeing. ‘Oπως ακριβώς και στις περιπτώσεις προπαγάνδας στις πολεμικές επιχειρήσεις στο Ιράκ, τη Συρία κ.α. έτσι και τώρα τα αμερικανικά ΜΜΕ δεν δείχνουν τον παραμικρό υγιή προβληματισμό, και κανείς δεν επιχειρεί να θέσει σοβαρά ερωτήματα και να απαιτεί απαντήσεις... Στη συγκεκριμένη περίπτωση το πελώριο ερώτημα είναι: Ποιά είναι τα στοιχεία των αμερικανικών δορυφόρων-κατασκόπων; Αντί για στοιχεία στα πρωτοσέλιδα αναμασιούνται φράσεις του τύπου: «Κατά τη γνώμη μας, επεχείρησαν να φέρουν πίσω στη Ρωσία τρία συστήματα πυραύλων...» ή «Ορισμένα στοιχεία μαρτυρούν πως...»

Αντί να αναζητούν σοβαρά στοιχεία- συνεχίζει ο Πέρι-εξακολουθούν την προπαγάνδα που ξεκίνησαν οι ΗΠΑ με την κυβέρνηση της Ουκρανίας, «βομβαρδίζοντάς» μας χιλιάδες φορές με το γεγονός που δεν έχει καμία αξία, ότι δηλαδή το σύστημα "BUK" είναι ρωσικής κατασκευής!» 

Επικαλούμαστε ένα τόσο μεγάλο απόσπασμα του Πέρι, γιατί φωτογραφίζει με τον καλύτερο τρόπο τον «μηρυκασμό» των ίδιων πραγμάτων από πολλά ελληνικά ΜΜΕ, και μάλιστα από έγκριτους δημοσιογράφους που δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί των «αξιόπιστων» πηγών τους! 

Οι άλλες φωνές και η παραποίηση γεγονότων

Υπάρχουν όμως και πολιτικοί που αρνούνται να μασήσουν το ενημερωτικό "κουτόχορτο" που ανακυκλώνεται.

«Ας μη βγαίνουν βιαστικά συμπεράσματα... Ο Πούτιν είναι πολύ έξυπνος για να εμπλακεί σε πράξεις προμήθειας πολεμικού υλικού στους ενόπλους του Ντονμπάς...Το αεροσκάφος το έριξαν οι ουκρανοί διότι είναι οι μόνοι που είχαν συμφέρον ενώ οι ρωσόφωνοι δεν είχαν κανένα συμφέρον. Αυτοί πλήττουν στρατιωτικούς στόχους αλλά δεν σκοτώνουν αόπλους ούτε καταφεύγουν σε σφαγές όπως οι Ουκρανοί!» 

Ποιός θα περίμενε μια τέτοια δήλωση από τον πρώην υποψήφιο για την αμερικανική προεδρία, πρώην γερουσιαστή των Ρεπουμπλικάνων, Ρον Πόλ, ο οποίος ακάθεκτος συνεχίζει να υποστηρίζει ότι 

«όλα τα προβλήματα ξεκίνησαν μετά την ανατροπή, της νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης Γιανουκόβιτς, με την υποστήριξη των ΗΠΑ και της Ε.Ε».

Ανάλογη προσέγγιση στα πράγματα έχει και o βρετανός πρώην Δήμαρχος του Λονδίνου και μέλος του Εργατικού Κόμματος Κεν Λίβινγκστον, ο γνωστός «Κόκκινος Κεν». 

«Δεν υπάρχει θέμα αποσταθεροποίησης της Ουκρανίας από τη Ρωσία. Η Ουκρανία είναι ένα μη βιώσιμο κράτος και ο Ποροσένκο ανίκανος να την συνενώσει. Αυτός πρέπει να δώσει εγγυήσεις στη Μόσχα ότι δεν θα βάλλει την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, δεν θα επιτρέψει εγκατάσταση πυραύλων, ακόμα και πυρηνικών, ότι θα πάψει να αντιμετωπίζει τους κατοίκους των ανατολικών περιοχών ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας».  

Στο μεταξύ, κυκλοφορούν πολλά άλλα παραδείγματα, που δεν αποτελούν "είδηση" για τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Όπως, η συγνώμη του ανταποκριτή του Skainews, Κόλιν Μπρίαζερ, ο οποίος παραδέχτηκε ότι ήταν ένας από κείνους που πείραζαν τα πτώματα του αεροσκάφους. Στο κυνήγι του «ζωντανού» ρεπορτάζ, το ίδιο έκαναν και άλλοι, μεταξύ αυτών και ο αυστραλός, Φιλ Ουίλιαμς. Την ίδια ώρα, ο ουκρανός πρόεδρος Ποροσένκο, εξαπέλυε από το Κίεβο μύδρους κατά των «βάρβαρων τρομοκρατών» λέγοντας πως «τέτοια μεταχείριση πτωμάτων η ανθρωπότητα δεν έχει ξαναδεί!» Και ασφαλώς κανείς στη Δύση δεν μετέδωσε τις δηλώσεις του επικεφαλής της αντιπροσωπείας των 130 ειδικών της κυβέρνησης της Μαλαισίας, ο οποίος εξέφρασε τις ευχαριστίες του στην ηγεσία των πολιτοφυλάκων του Ντονιέτσκ, αποκαλύπτοντας μάλιστα πως 

«ένα διήμερο, στο Κίεβο, προσπαθούσαν να μας πείσουν να μην πάμε στην περιοχή, ότι θα μας σκοτώσουν, και όταν αποφασίσαμε να ταξιδέψουμε με δική μας ευθύνη σιδηροδρομικώς, φθάνοντας στο Ντονιέτσκ, ο στρατός βομβάρδιζε, δύο ημέρες, τον... σιδηροδρομικό σταθμό!!!»

«Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν ήρθαν ακόμα οι εμπειρογνώμονες, τουλάχιστον με τον τρόπο που έφθασα κι εγώ στην περιοχή»,  

ανέφερε επίσης ο ανταποκριτής της αυστριακής τηλεόρασης, Κριστιάν Βέρσοντς. 

«Ομπάμα και Ποροσένκο ξέρουν…»

Ήταν βλέπετε οι ώρες και οι μέρες που στις δυτικές πρωτεύουσες είχαν βρει τον «ένοχο» και του κουνούσαν απειλητικά το δάκτυλο. Ταυτόχρονα, «μαγείρευαν» και τα στοιχεία στα ουκρανικά ραντάρ, τα οποία, όπως ανέφερε ο πρώην επικεφαλής της αντιαεροπορικής άμυνας της Ρωσίας, Ιγκορ Μάλτσεφ, 

«φοβάμαι πως θα τα δώσουν στη δημοσιότητα μόλις βγουν τα στοιχεία από τα μαύρα κουτιά που βρίσκονται στο Λονδίνο». 

Στη Μόσχα, πάντως, έχουν σοβαρές αμφιβολίες για την αντικειμενικότητα της επεξεργασίας των στοιχείων των μαύρων κουτιών από τις υπηρεσίες αντικατασκοπείας την Μ. Βρετανίας.

Ομπάμα και Ποροσένκο ξέρουν ποιοί εξαπέλυσαν τον πύραυλο αλλά δεν μπορούν να το πουν ανοικτά, λέει ο καθηγητής της ακαδημίας αεροναυπηγικής άμυνας της Ρωσίας, Μιχαήλ Τιμοσένκο. Το ίδιο έγινε και το 2001, όταν ουκρανικός πύραυλος έπληξε – κατά λάθος τότε - το ρωσικό επιβατικό αεροσκάφος ΤU-154, που πετούσε από το Τελ-Αβίβ στο Νοβοσιμπίρσκ, και ο Πρόεδρος Κούτσμα, το αρνούνταν πεισματικά επί μήνες. Τώρα, επιδιώκουν να δώσουν αξία στα αίτια της συντριβής με «το κύρος τους». Με άλλα λόγια, μπλοφάρουν! 

Οι «ισορροπίες» της ελληνικής στάσης

Τέλος, έχει σημασία να αναφέρουμε δύο λόγια για την ελληνική στάση. «Είναι σημαντικό το γεγονός ότι η Ρωσία ψήφισε στο Συμβούλιο Ασφαλείας την Απόφαση αυτή και το κείμενο των Συμπερασμάτων του Συμβουλίου Υπουργών Εξωτερικών, στέλνει ένα πάρα πολύ καθαρό μήνυμα που αφορά... γενικότερα την κατάσταση στην Ανατολική Ουκρανία», αναφέρεται στην ανακοίνωση του ΥΠΕΞ, Ευ. Βενιζέλου, την οποία Έλληνας, διπλωματικός παράγοντας χαρακτήρισε ως «ισορροπημένη».

Αναρωτιόμαστε λοιπόν: Ποιά είναι η θέση της Ε.Ε. για την κρίση στην Ουκρανία; Ότι φταίει η Ρωσία και γι΄ αυτό, άλλωστε την «τιμωρούν», μαζί και η Ελλάδα. Αυτό ακριβώς αναφέρεται και στην απάντηση του υφυπουργού Εξωτερικών Δ. Κούρκουλα σχετικά με την απαγόρευση εισόδου στην Ελλάδα της Προέδρου της Ανω Βουλής, Βαλεντίνας Ματβιένκο,

Δεύτερον: Στο Συμβούλιο Ασφαλείας η Αυστραλία κατέθεσε σχέδιο ψηφίσματος, που ήταν στο πνεύμα των ημερών, δηλαδή της τιμωρίας της Ρωσίας. Αυτό που πέρασε όμως ήταν στη βάση του σχεδίου που πρότεινε η Μόσχα και το στήριξαν με συντριπτικά στοιχεία οι εκπρόσωποί της, ξευτιλίζοντας κυριολεκτικά την ουκρανική αντιπροσωπεία, για παραποίηση στοιχείων, και η οποία, τελικά, "παραδόθηκε" αμαχητί»! Αυτά περί ισορροπίας...

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ελλάδα, Κύπρος 1974-2014: Διαφορετικά μέσα, ίδιοι (και χειρότεροι) σκοποί

Γράφει ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος 

Ο Χένρι Κίσσινγκερ με κοίταξε πανιασμένος. Εφτά χρώματα άλλαξε το πρόσωπό του στο άκουσμα της λέξης «Κύπρος», παίρνοντας μια έκφραση μεταξύ απόλυτου τρόμου και ακραίας κατάπληξης, έκφραση που πολύ δύσκολα θα μπορούσα να περιγράψω ακριβώς, τόσο έντονη και εντυπωσιακή ήταν. «Είσαι από την Κύπρο;» με ρώτησε.

Το περιστατικό συνέβη πριν αρκετά χρόνια στο ετήσιο συνέδριο του Μονάχου για την ασφάλεια που κάλυπτα δημοσιογραφικά. Ζήτησα από τον πρώην Υπουργό Εξωτερικών να σχολιάσει τις αποκαλύψεις του Χίτσενς για τον ρόλο του στην Κύπρο, αλλά η λέξη αυτή και μόνο φάνηκε να του προκαλεί είδος τρόμου, «ηλεκτρικής εκκένωσης»! Το νησί, στη διχοτόμηση και εθνοκάθαρση του οποίου συνέβαλε όσο κανείς άλλος, μοιάζει να του προκαλεί ακόμα φόβο ή τύψεις (αν υποθέσουμε ότι η λέξη τύψεις έχει νόημα για ένα πρόσωπο όπως ο Κίσσινγκερ).

Διασημότερος μεταπολεμικός ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, αρχιτέκτων της ύφεσης με τους Σοβιετικούς και της προσέγγισης με τους Κινέζους που απομόνωσε τη Μόσχα, ο «γοητευτικός μάγος» της αμερικανικής διπλωματίας έχει ουκ ολίγα εγκλήματα στην «καμπούρα» του. Ο Χίτσενς, στο βιβλίο του «Η Δίκη του Κίσσινγκερ» («Εστία») ζήτησε την παραπομπή του σε δίκη για την Κύπρο, το ματοκύλισμα της Χιλής και τη δολοφονία του Αλλιέντε, όπως και τον ρόλο του στις σφαγές της Ινδοκίνας, του Μπαγκλαντές και του Τιμόρ. Φαίνεται ότι, μετά την έκδοση του βιβλίου, ο Κίσσινγκερ φοβήθηκε ότι, κάποια μέρα, σε κάποιο ταξίδι του πράγματι θα συλληφθεί όπως ο προστατευόμενός του, ο «χασάπης του Σαντιάγκο» Αουγκούστο Πινοτσέτ.

Ο ρόλος των ΗΠΑ στην επιβολή της δικτατορίας στην Ελλάδα και στην οργάνωση του πραξικοπήματος και της εισβολής στην Κύπρο δεν αμφισβητείται σοβαρά ούτε καν από τις ίδιες … Για τα έργα και τις ημέρες τους σε Ελλάδα και Κύπρο ζήτησαν συγνώμη τόσο ο Πρόεδρος Κλίντον επισκεπτόμενος την Αθήνα, όσο και ο ειδικός απεσταλμένος για το κυπριακό Χόλμπρουκ σε συνέντευξη τύπου στη Λευκωσία.

Ραγιαδισμός

‘Ελα ντε που, όταν δεν μπορείς να ζήσεις όπως σκέφτεσαι, καταλήγεις να σκέφτεσαι όπως ζεις! Υπάρχει ολόκληρη «σχολή» δουλόφρονων, εθνομαζοχιστών σχολιαστών και πολιτικών, σε Ελλάδα και Κύπρο, που ντρέπονται (με το αζημίωτο) γιατί γεννήθηκαν ‘Ελληνες και θέλουν να απαλλάξουν την υπερδύναμη ακόμα και των εγκλημάτων που η ίδια ομολόγησε ότι διέπραξε. Για τον εθελόδουλο είναι αδιανόητο το αφεντικό να βαρύνεται ακόμα και με ομολογημένες αμαρτίες. Για την πόρνη, ο νταβατζής είναι ‘Αγιος ότι κι αν κάνει.

Κορυφαίο παράδειγμα σύγχρονου «θεωρητικού» του «ναινεκισμού» είναι ο Κύπριος Μακάριος Δρουσιώτης, υποστηρικτής της διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας δια του σχεδίου Ανάν το 2004, πρώην «αριστερός» συμπαθών το ΑΚΕΛ, που ολοκλήρωσε όμως την ιδεολογική του μετάλλαξη, καθιστάμενος σύμβουλος του Νίκου Αναστασιάδη στο Προεδρικό!

Κονδυλοφόρος που θα ήθελε να λογίζεται διανοούμενος, ο Δρουσιώτης ανέλαβε να ξαναγράψει την ιστορία ξεπλένοντας ΗΠΑ και Δύση πάσης ευθύνης για το πραξικόπημα και την εισβολή του 1974. Υποστηρίζει ότι η θεωρία της «νατοϊκής συνωμοσίας» είναι «σοβιετική προπαγάνδα» κάτι που χρειάστηκαν βέβαια σαράντα χρόνια για να ανακαλύψει και υποστηρίξει κάποιος. Για όλα φταίνε Κύπριοι και «εξ Ελλάδος» ’Ελληνες, υποστηρίζει, λες και η αμερικανοκίνητη δικτατορία των Αθηνών μπορεί να θεωρηθεί εκπρόσωπος του ελληνικού λαού/κράτους. Μύθος, λέει, ότι οι Αμερικανοί ήθελαν να ελέγξουν την Κύπρο και γι’ αυτό έκαναν ότι έκαναν. Κι ας λέει ο κορυφαίος θεωρητικός του δυτικού ιμπεριαλισμού στη Μέση Ανατολή Μπέρναντ Λιούις:

«Δεν χωρεί αμφιβολία ότι η Κύπρος, και διά μέσου της Μεγαλονήσου η Ελλάδα, σέρνονται πάλι στον μεσοανατολικό χώρο και το όλο τους μέλλον επηρεάζεται αποφασιστικά από τη μεγάλη μάχη για τον έλεγχο των στρατηγικών και οικονομικών δυνατοτήτων του χώρου της Μέσης Ανατολής. Είναι πολύ πιθανόν, αν όχι βέβαιο, πως η σύνδεση αυτή Κύπρου και Ελλάδας με το μεσανατολικό πρόβλημα θα παραταθεί για μακρό διάστημα» (Μέση Ανατολή και Δύση, Παπαζήσης, 1970, σ. 193)

Τα νέα «ευρήματα» του Δρουσιώτη αναιρούν εν πολλοίς και τον εαυτό του, αφού μέχρι πρότινος ο «θεωρητικός» μας έψαχνε συνωμοσίες στην ΕΟΚΑ Β’ και τους αναμφισβήτητους δεσμούς της με τις αμερικανικές (και όχι μόνο) υπηρεσίες. Τώρα επιχειρεί να «αποδομήσει» τον ίδιο τον Μακάριο, στην πραγματικότητα όχι για τα όποια λάθη (αναπόφευκτα) έκανε, αλλά για αυτό που συμβόλισε και εξέφρασε: τη διεκδίκηση του δικαιώματος εθνικής αυτοδιάθεσης των Ελλήνων. Οι ευθύνες για το κυπριακό είναι αποκλειστικά ελληνικές, θεωρία που τελικά αθωώνει τις αποικιοκρατικές δυνάμεις και την ίδια την Τουρκία (αφού δεν έκανε παρά ότι της «επιτρέψαμε» να κάνει). 

Ο κ. Δρουσιώτης ανήκει εξάλλου στη μακρά χορεία Κυπρίων και Ελλαδιτών θεωρητικών που ταυτίζουν στρατηγική και κυνισμό, υποστηρίζοντας κάθε τόσο, δίκην «Θουκυδίδηδων του Λαμογιστάν» ότι οι χώρες έχουν μόνο συμφέροντα. Αν αυτό συνέβαινε, αν δηλαδή το δίκαιο δεν είχε καμιά αξία, η πρώτη χώρα στον κόσμο που θα εξαφανιζόταν προ πολλού θα ήταν η Κύπρος. Κι αν αύριο εξαφανιστεί Κύπρος ή Ελλάδα, αυτό θα οφείλεται ακριβώς στην απουσία οποιασδήποτε αρχής/ηθικής όχι από τον κόσμο γενικά, αλλά από το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της άρχουσας ανθελληνικής, παρασιτικής ολιγαρχίας και το πολιτικό προσωπικό που την εξυπηρετεί, μαζί με τους ξένους «νταβατζήδες» (γεωπολιτικούς ή «τροϊκανούς»).

Οι Ρώσοι υπεύθυνοι για το 1974!

Το πιο καταπληκτικό είναι ότι ο Δρουσιώτης υφαίνει μετά το 2010 μια νέα εξωφρενική θεωρία, τονίζοντας τις … σοβιετικές ευθύνες στην τουρκική εισβολή του 1974!

Η Μόσχα φταίει γιατί δεν έστειλε τον σοβιετικό στόλο στην Κύπρο να σταματήσει τον τουρκικό διακινδυνεύοντας παγκόσμιο πόλεμο τον Ιούλιο του 1974. Με άλλα λόγια, οι πράκτορες της CIA είχαν καταλάβει την εξουσία στη Λευκωσία, είχαν κάνει Πρόεδρο τον Σαμψών, παρολίγον να σκοτώσουν τον Μακάριο, αλλά ο αυτοσχέδιος ιστορικός μας περίμενε να στείλει η Ρωσία τον στόλο της να σώσει το χαφιεδολόι που κυβερνούσε τη Λευκωσία από την τουρκική εισβολή! Επιπλέον κάνει ότι μπορεί για να διαστρέψει και να υποβαθμίσει τον σοβιετικό/ρωσικό ρόλο στο κυπριακό.

Το πραγματικό βέβαια ερώτημα δεν είναι γιατί το Κρεμλίνο δεν εμπόδισε την τουρκική εισβολή του 1974. Είναι γιατί ο πρώην αριστερός σύμβουλος του Αναστασιάδη αψηφά τη γελοιοποίηση λανσάροντας μια εξωφρενική θεωρία, η εμφάνιση της οποίας συμπίπτει με τα πολύ πραγματικά πλήγματα που δέχτηκε/δέχεται η σχέση της Κύπρου με την πιο σημαντική σύμμαχό της. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ιστορικός, ακόμη και μικρά παιδιά γνωρίζουν ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν θα υπήρχε χωρίς τη διπλωματική και όχι μόνο υποστήριξη της Μόσχας.

Πολύπλευρη, η επίθεση κατά των σχέσεων Ελλάδας-Ρωσίας και Κύπρου-Ρωσίας προηγήθηκε των οικονομικών επιθέσεων του 2010 και 2013. Δεν αποσκοπεί παρά στην ολοκληρωτική διεθνή απομόνωση Αθήνας-Λευκωσίας, ώστε να μην έχουν συμμάχους σε κανένα σημείο του ορίζοντα, αν ενδεχομένως θελήσουν να απαντήσουν στην οικονομική-γεωπολιτική επίθεση που δέχονται, επίθεση από ορισμένες απόψεις πολύ πιο γενική και φοβερή από αυτή που δέχθηκαν το 1974. Σαράντα χρόνια μετά τα δραματικά γεγονότα του 1974, όχι μόνο βασικά αιτήματα της μεταπολίτευσης (ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία) παραμένουν ανεκπλήρωτα, απειλούνται σήμερα κατά τρόπο πρωτοφανή στη νεώτερη ελληνική ιστορία, με εξαίρεση τη γερμανική κατοχή.

Η ιστορία

Το κυπριακό, ο έλεγχος του χώρου Κύπρου-Ελλάδας για σκοπούς πολιτικής στη Μέση Ανατολή ήταν πιθανώς ο βασικός λόγος που επιβλήθηκε από τηCIA η δικτατορία του Παπαδόπουλου. Αλλά χρειάζεται τεράστια οξυδέρκεια, να μην πούμε τίποτα άλλο, για να προβλεφθεί αυτό 11 χρόνια πριν γίνει. Η Μπάσμα Ζερουάλι γράφει («’Αρδην», τ. 73, και Αμίκαμ Ναχμάνι, Ισραήλ, Τουρκία και Ελλάδα, Παπαζήσης):

’Ακρως αποκαλυπτική είναι η επιστολή που απηύθυνε στις 23 Ιουλίου 1956 ο Ισραηλινός απεσταλμένος στην Αθήνα προς το υπουργείο Εξωτερικών της χώρας του, όπου παρατηρούσε ότι «οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν είχαν αρκετή δύναμη για να πουν στον λαό τους ότι εγκατέλειπαν την υπόθεση. Μόνο όταν οι καιροί θα ήταν πιο ευνοϊκοί –δηλαδή όταν η Ελλάδα θα είχε στρατιωτική δικτατορία– θα ήταν η ελληνική κυβέρνηση ελεύθερη να εγκαταλείψει το Κυπριακό Ζήτημα»

Υπάρχει μια τεράστια βιβλιογραφία που μπορεί να ανατρέξει σήμερα ο αναγνώστης, αν και δεν υπάρχει δυστυχώς συνολική και συνθετική παρουσίαση – ανάλυση του θέματος. Ενδεικτικά αναφέρουμε μια κλασική διεθνώς, εύκολα προσβάσιμη σχετική πηγή, τη «Συνωμοσία της Κύπρου», τωνO’ Malley και Graig («Σιδέρης»).

Τα γεγονότα του 1974 δεν είναι εξαίρεση. Το κυπριακό μόνο δευτερογενώς είναι ελληνοτουρκική διαφορά - υπάρχει από τότε που υπάρχει η Κύπρος αντανακλώντας την κολοσσιαία στρατηγική της σημασία. Είτε μιλάμε για τον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο και τους Ναϊτες, είτε για το σιωνισμό (δες τα εξαιρετικά ενδιαφέροντα απομνημονεύματα του Χερτζλ), το «νησί της Αφροδίτης» υπήρξε πάντα «μαργαριτάρι του στέμματος» για κάθε δύναμη θέλει να κυριαρχεί στη Μεσόγειο και τις ερήμους της Αραβίας.

Πηγή περιοδικό "Επίκαιρα", τεύχος 248

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Οι Έλληνες μετατρέπονται σε μαζάνθρωπους...

Γράφει ὁ Γιῶργος Νικολακάκος

Ο Ελληνικός λαός πρέπει νά ἔχη στερηθῆ κάθε λογικῆς ἀξιώσεως ἀπό τήν πνευματική του ὑπόστασιν. Οἰ Ἕλληνες πρέπει νά ἔχουν καταντήσει ἄβουλα ὄντα, πολιτικά καί κοινωνικά παράλυτα. Υπῆρξαν πολῦ χειρότερες ἐποχές γιά τήν χῶρα μας καί ὄμως στάθηκε στά πόδια της! Μήπως τῶρα ἀπλᾶ ψάχνουμε τήν αίτία τοῦ πολιτιστικοῦ μας μηδενισμοῦ ή γιά μιά δικαιολογία γιά τήν κατάντια μας; 
Πρίν ἀπό κᾶθε έκλογική μάχη βρίζομε τόν ἐαυτόν μας γιά τό πόσο ἠλίθιοι εἴμασταν καί ὄταν ἔρχεται πάλι ἐκείνη ἡ στιγμή να ψηφίσωμε ἀποδεικνύομε ὄτι εἴμαστε πραγματικά ἀνακόλουθοι καί ἀνάξιοι! 
Ο ἐλληνικός λαός ή καλύτερα ὁ νεοελληνικός, δέν εἶναι ἄμοιρος εὐθυνῶν ἐπειδή στερεῖται λογικῆς καί ἀντιλήψεως, εἶναι ἀξιωματικά πλέον ταυτισμένος μέ τό κοντόφθαλμο συμφέρον του ἀφοῦ φρόντισε να βυθιστῆ συνειδησιακά σε λήθαργο! 
Αυτοί εἴμαστε λοιπόν, ἄξιοι μιᾶς μοῖρας ποῦ ἄλλοι σκηνοθέτησαν καί ἐμεῖς χοροπηδᾶμε μέ ἓνα γελοῖο προσωπεῖον συμφεροντολογικῆς εὐδαιμονίας!!!

Οἱ παραδοσιακές ἀξίες καί οἱ θεσμών ἔχουν ἀτονίσει. Στη σύγχρονη Ελληνική κοινωνία η ἐντιμότητα, ἡ ἀρετή, ὁ ἠθικός βίος ἐπίσης ἔχουν ατονίσει. Aρχές καί ἠθικές ὑποθῆκες αἰώνων να ἀμφισβητοῦνται, καί μάλιστα ἀπό ἐκροσωπους τοῦ λαού καί ἀκαδημαϊκῶν, καί ἐπικρίνονται καί περιφρονοῦνται. Oἰ ἀνώτερες δηλ. ἠθικές ἀξίες, ποῦ ἔδιναν νόημα στήν ζωή τῶν ἀνθρώπων τοῦ παρελθόντος, καθημερινά φθίνουν. Ἡ ἀνωτερότητα τοῦ πνεύματος, ἡ προσήλωσις καί ἡ πίστις σέ ίδανικά καί ἀξίες, μιά ὀρθή φιλοσοφία γιά τήν ζωή σύμφωνα μέ τόν ξεχωριστό προορισμό της πάνω στήν γῆ ὄλο καί περισσότερο ἀτονοῦν. Λείπουν ὁ ἀνώτερος σκοπός καί ἡ ὑψηλή ἀποστολή ἀπό τήν ζωή. O σύγχρονος ἄνθρωπος ἔχει γυμνώσει τήν ψυχήν του ἀπό ὑψηλά ιδανικά καί ὑψιπετεῖς ίδέες. Διακόπτονται σταδιακά οἱ παραδοσιακοί δεσμοί του λαοῦ μέ τήν πνευματικήν μας κληρονομιά τόσων αίώνων. Στήν Ἑλλάδα, πολιτικοί καί ἐκπαιδευτικοί ἔχουν κηρύξει μιάν ἐπανάστασι ἐναντίον ὄλων σχεδόν τῶν πνευματικῶν ἀξιῶν, μέ ἀποτέλεσμα ὁ λαός μας νά διέρχεται βαθιά πνευματική καί ἠθική κρίσι.

Ὁ λαός ἀποδεικνύεται τελείως ἀνίκανος νά ἀντιδράση καί νά ἀναχαιτήση αυτήν τήν κατρακύλα. Ἐκλέγει ξανά τήν ίδια σαβούρα πού ἔχει προκαλέσει αύτήν τήν παρακμή καί ὑιοθετεῖ ὄτι παρακμιακο τοῦ προσφέρουν. Σέ ὄλες τίς ἐκδηλώσεις του συμπεριφέρεται σάν μιάν ἀγέλη.

Όλες οι εκδηλώσεις του σημερινού ανθρώπου-ὄχι μόνον τοῦ ἕλληνα- εἶναι μαζικές. H πληροφόρησις και ἐνημέρωσις τους γίνεται μέ τά μαζικά μέσα ἐπικοινωνίας. Oἱ ἄνθρωποι δηλ. διαβάζουν τίς ίδιες ἐφημερίδες, ἀκοῦνε τό ἴδιο ραδιόφωνο καί παρακολουθοῦν τά ἴδια τηλεοπτικά προγράμματα. Mέ αύτόν τόν τρόπο καί ρυθμό ζωῆς ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ἔχασε τήν ζεστασιά τῆς παραδοσιακής κοινοτικῆς συμβιώσεως. Aνώνυμος καί ἀποξενωμένος μέσα στίς μᾶζες τῶν συνανθρώπων του, χάνει ὀλοένα καί περισσότερο τήν προσωπικότητά του.
Αυτά πού συμβαίνουν σήμερα στήν Ελλάδα συνθέτουν μιάν εἰκόνα πού περιέγαψε ὁ Μεγάλος Ισπανός φιλόσοφος Ορτέγγα Γκασετ. Βλέπομε ὄτι, παρά ὄλον ὀτι ὀ Ελληνικός λαός βρίσκεται στό χεῖλος τοῦ γκρεμοῦ, ἐξακολουθεῖ νά ψηφίζει ὄλους ἐκείνους πού πολιτικά καί ἠθικά ἔχουν χρεωκοπήσει πλήρως καί ἐκείνους πού εύθύνονται γιά τήν τραγική κατάστασιν στήν ὀποῖαν ἔχει περιέλθει ἡ χῶρα. 

Δίχως ἀλλαγή τῶν κυβερνώντων, ἡ ἑλληνική κοινωνία δεν θά μπορέσει ποτέ νά ἀναβαθμιστῆ.Ο Ελληνικός λαός φαίνεται νά ένεργῆ σάν μιάν ἀγέλη πού άκολουθεῖ τυφλά ὄποιον βρίσκεται μπροστά ἀπό τήν άγέλη, μπροστά ἀπό τήν μάζα. Παρατηροῦμε ὄτι τά ἄτομα πού άποτελοῦν τήν μᾶζα, ἔχουν χάσει τήν ἰκανότητα νά σκέπτωνται ὑπεύθυνα καί ἀνεξάρτητα. Ἔχουν «διαλυθεῖ» μέσα στήν ἐνιαῖα συλλογική Μαζοψυχή πού κατευθύνεται κυρίως ἀπό συναισθήματα, πάθη, ἔνστικτα, καί όρμέμφυτα, χωρίς ίκανότητα νά συγκρίνη καί νά κρίνη, νά σκέπτεται καί νά άποφασίζη.Η μάζα ὄμως καί ὁ νοητικός φορέας της, ἡ κοινή γνώμη, συνθλίβει κάθε τι ποῦ εἶναι διαφορετικό, κάθε τι ποῦ εἶναι ἐξαιρετικό, ἐξατομικευμένο, ποιοτικό καί ἐκλεκτό. Οποιοσδήποτε δέν εἶναι όπως ὁ καθένας, ὄποιος δέν σκέφτεται ὄπως ὄλοι, διατρέχει τόν κίνδυνο νά ἐξαλειφθῆ. Η μᾶζα πιστεύει ὄτι ἔχει τό δικαίωμα νά ἐπιβάλλη καί να βγάζη “νόμους” ἀπό συζητήσεις καί δραστηριότητες του “καφενείου”.

Τί εἶναι αυτή ἡ μάζα καί πῶς ὀ λαός μετατρέπεται σέ μάζα; Ο Ορτεγγα τήν περιγράφει μέ τόν πιό γλαφυρόν τρόπο. Στο βιβλίο τοῦ Ορτέγα, ἡ μᾶζα εἶναι ἕνα σύνολον ἀτόμων ποῦ ἔχουν πάψει νά εἶναι ἐλεύθερα και σκεπτόμενα ὑποκείμενα, γιά νά διαλυθοῦν σέ μιά συλλογικότητα, η ὀποῖα σκέφτεται καί δρᾶ γιά λογαριασμόν τους, περισσότερο με βάσι ἐξαρτημένα ἀντανακλαστικά -συγκινήσεις, ἔνστικτα, πάθη- παρά με βάσι τόν λόγο. Αυτές οι μάζες είναι εκείνες που, την ίδια εποχή, συγκέντρωνε ήδη γύρω του ο Μπενίτο Μουσολίνι και που θα περιστρέφονται όλο και περισσότερο τα επόμενα χρόνια στη Γερμανία γύρω από τον Χίτλερ ή στη Ρωσία γύρω από τη λατρεία του Στάλιν, του «πατερούλη των λαών».
Ο κομμουνισμός και ο φασισμός, λέει ο Ορτέγα, «δύο σαφή παραδείγματα ουσιαστικής ὀπισθοδρόμησης», εἶναι τυπικά παραδείγματα μετατροπῆς τοῦ ἀτόμου σέ ἄνθρωπο-μάζα. Αλλά ὁ Ορτέγα δέν συμπεριλαμβάνει στό φαινόμενο τῆς μαζοποιήσεως ἀποκλειστικά αὐτά τά πλήθη, τά στρατιωτικοποιημένα καί συσπειρωμένα γύρω ἀπό τίς μορφές τῶν κορυφαίων ἠγετῶν, δέν ἀναφέρεται δηλαδή ἀποκλειστικά στά ὀλοκληρωτικά καθεστῶτα. Κατά τήν γνώμη του, ἡ μᾶζα εἶναι μιά νέα πραγματικότητα καί στίς δημοκρατίες, ὄπου τό ἄτομο τείνει πότε πότε νά ἀπορροφᾶται ἀπό τούς ὀπαδούς, ποῦ τῶρα εἶναι πρωταγωνιστές τῆς δημοσίας ζωῆς• φαινόμενο στό ὀποἶον αὐτός διακρίνει μιάν ἐπιστροφή τοῦ πρωτογονισμοῦ καί ὀρισμένων μορφῶν βαρβαρότητας, συγκαλυμμένων κάτω ἀπό τήν ἔπαρσιν τῆς νεωτερικότητας. Ἡ ἀντίληψις της αὐξανόμενης ἠγεμονίας τοῦ κολεκτιβισμοῦ στήν ζωή τῶν ἐθνῶν εἶναι ἡ ἀντίληψις ἐνός φιλελεύθερου στοχαστή, ὁ ὀποῖος βλέπει στήν ἐξαφάνισιν τοῦ ἀτόμου στό ἐσωτερικό τῆς ἀγέλης μιάν ὀπισθοδρόμησιν τῆς ίστορίας καί μιά βαρύτατη ἀπειλή γιά τόν δημοκρατικόν πολιτισμό.

Παρά τό γεγονός ὄτι ὁ Ἔλληνας ἔχει χύσει ποτομούς αἴματος γιά τήν ἀνάκτησιν ἡ τήν διατήρησιν τῆς ἐλευθερίας του, ἔπαψε νά εἶναι ἐλευθερος. O άνθρωπος για να φθάση στό ἐπίπεδο τῆς ἐλευθερίας πρέπει να αποκοπῆ ἀπό τό ποίμνιον, ἀπό τήν ἀγέλη. Ἁλλά γιά νά ἀποκοπῆ ἀπό τό ποίμνιον θά πρέπη νά ἀποκτήση ίσχυρά συνείδησιν διότι, γιά τά ἀσθενικά πνεύματα ποῦ ἀποχωρίζονται ἀπο το ποιμνίον χωρίς συνείδησιν, οι συνέπειες ειναι πολύ τρομερές. Δίχως τήν ἀποκτησιν συνειδήσεως ἡ συμπληρώσις τῆς προσωπικότητας δέν ἔχει συντελεστή καί τό ἄτομο δέν μπορεῖ νά θεωρηθῆ ἐλεύθερο. Η συμπληρώσις τῆς προσωπικότητας ἔχει ἐπιτευχθῆ ὄταν εἶναι πιστή στόν δικό της νόμο , στήν δική της πίστι., ὄταν ἔχη ἐμπιστοσύνη στήν νομιμότητα τῶν δικῶν της ἀρχῶν ὄταν τό κάνη με νόμιμη ἐπίμονη, ἐλπίδα καί ἐμπιστοσύνη. Δέν μπορεῖ να λάβη κανεῖς μιάν ἠθική ἀπόφασι παρά μόνον ἄν τήν θεωρεῖ σάν τήν πιό ὑπέροχη ποῦ ὑπάρχει. Οι άλλες θα αποτελοῦσαν ἡθικές συμβατικότητες κοινωνικές, πολιτικές φιλοσοφικές καί θρησκευτικές.

Οί ἄνθρωποι τήν ἐποχή μας θέλουν να ὑποσκελίσουν, παντί τρόπω, τά δημιουργικά ἄτομα ἥ τίς δημιουργικές ὀμάδες ἀτόμων: «ἡ μᾶζα πιστεύει πῶς ἔχει τό δικαίωμα ἐπιβάλει καί νά δώση ἰσχύ νόμου σέ κοινοτοπίες ποῦ γεννήθηκαν στά καφενεία» ἔγραφε ὁ Ορτέγκα Γκασσετ. Πόσα, για παράδειγμα, ίκανότερα καί ἀξιώτερα ἄτομα τῆς δημοσιογραφίας ή τῆς δημόσιας τηλεοράσεως δέν ὑποσκελίζονται αύτήν τήν στιγμή ἀπό τά ἀπαίδευτα τρωκτικά τῆς συνδικαλιστικῆς-πολιτικῆς συντεχνίας ποῦ ἔχει εγκατασταθὴ ἐντός καί ἐκτός ΕΡΤ. Τα τρωκτικά αυτά – καί ὄλα τά παρόμοια στούς διάφορους κοινωνικούς τόπους– γνωρίζουν πῶς δέν ὑπερβαίνουν τό κοινότοπο, το μέτριο, το συμφεντορολογικό• καί ὄμως βρίσκουν τό θράσος νά διεκδικοῦν τό αἰὦνιο ρίζωμα τοῦ δικοῦ τους εξουσιασμοῦ.

Αύτήν τήν μαζικοποίησι στήν ἐλλάδα τήν ἔχει προκαλέσει κυρίως μιά είσηγμένη ἀριστερά κουλτοῦρα ποῦ κατευθύνει ἔνα μεγάλο τμῆμα τοῦ λαοῦ μας πρός μιά ουτοπική καί ἀσαφή πορεῖα. Ὁ λαός ἔχει χάσει τήν πυξίδα προσανατολισμοῦ του καί πορεύεται σέ ἀτραπούς πολλῶν, ἐτεροκλήτων καί ἀσαφῶν κατευθύνσεων. Αὐτή ἡ Αριστερά εἶναι σέ πολύ μεγάλον βαθμόν ὑπεύθυνη γιά τήν ἠθική κρίσιν ποῦ τόσο ἐπώδυνα βιώνει ὀ λαός μας ὀφείλεται καί στό γεγονός ὄτι χρεωκοπήσαμε ἠθικά καί πνευματικά, γιατί ἀσυλλόγιστα καί ἀβασάνιστα ξεστρατίσαμε ἀπό το δρόμο τοῦ ἤθους καί τῆς ἀρετῆς καί χάσαμε τήν έπαφή μας μέ τίς ρίζες μας, μέ τήν παράδοσιν μας, μέ τόν πραγματικό μας ἐαυτό, μέ τήν ἰστορία μας, μέ τήν ταυτότητα μας, με ὄλα έκεῖνα τα στοιχεῖα ποῦ μᾶς έπέτρεψαν νά παραμείνουμε ζωντανοί καί ἀλώβητοι διά μέσου τῶν αἰώνων καί να καταφέρωμε νά ἐξέλθωμε νικητές μέσα ἀπό χειρότερες δοκιμασίες ἀπό αὐτήν ποῦ βιώνουμε σήμερα.

Πηγή "Ολυμπία"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η συνωμοσία της ΕΛΣΤΑΤ

Μπλόκο της Δικαιοσύνης στο «κουκούλωμα»

Προκλητική ανακοίνωση Παπανδρέου

Την ύστατη ώρα εμποδίστηκε η αρχειοθέτηση της υπόθεσης για την τεχνητή διόγκωση του ελλείμματος του 2009. Το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών με βούλευμα διατάσσει την περαιτέρω διερεύνησή της, πηγαίνοντας «κόντρα» στις εισηγήσεις του αρμόδιου εισαγγελέα Εφετών, αλλά και στην ειδική ανακρίτρια που είχε αναλάβει την υπόθεση, Ελένη Πεδιαδίτη.

Με τον τρόπο αυτό αποφεύχθηκε το σκάνδαλο του «κουκουλώματος» της υπόθεσης –εξέλιξη που θα αμαύρωνε την εικόνα της Δικαιοσύνης στα μάτια των πολιτών-, γύρω από την οποία εξακολουθεί να περιδινείται το πολιτικό σύστημα. Η κυβερνητική εκπρόσωπος, Σοφία Βούλτεψη, υπενθύμισε τη δέσμευση Σαμαρά για «μία Εξεταστική, για το πώς οδηγηθήκαμε στο Μνημόνιο», ενώ ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, εξέδωσε ανακοίνωση για το ίδιο θέμα, ζητώντας από τον Αντώνη Σαμαρά να τοποθετηθεί για τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ.

Από τους Πεπόνη – Μουζακίτη στο… αρχείο

Τον Σεπτέμβριο του 2011 οι καταγγελίες του πρώην μέλους της ΕΛΣΤΑΤ και καθηγήτριας Οικονομετρίας κυρίας Ζωής Γεωργαντά για «μαγείρεμα» των στατιστικών στοιχείων που φούσκωσαν το έλλειμμα του 2009, με αποτέλεσμα η χώρα να καταφύγει στον μηχανισμό στήριξης, έπεσαν σαν βόμβα.

«Κάποιοι ήθελαν να μας βάλουν στο ΔΝΤ», έλεγε τότε η κυρία Γεωργαντά, η οποία μαζί με άλλα μέλη του Δ.Σ. της Ανεξάρτητης Αρχής, ανάμεσά τους και ο πρώην αντιπρόεδρός της Νικόλαος Λογοθέτης, αποπέμφθηκαν εν μία νυκτί.

«Το έλλειμμα το αυξήσαμε μόνοι μας προκειμένου να το εμφανίσουμε μεγαλύτερο από της Ιρλανδίας, μας το επέβαλαν κι εμείς το δεχτήκαμε», συμπλήρωσε η κυρία Γεωργαντά. Οι τρόποι και οι μεθοδεύσεις στη διόγκωση του ελλείμματος αποκαλύπτονταν σταδιακά, όπως και ο ρόλος των πρωταγωνιστών εκείνης τα περιόδου στα οικονομικά της χώρας.

Στις καταγγελίες των πρώην μελών της ΕΛΣΤΑΤ προστίθεντο και σχετικές δηλώσεις Ελλήνων πολιτικών και αξιωματούχων. Ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων Σημίτη, Νίκος Χριστοδουλάκης, έγραφε ότι η κυβέρνηση δεν έπρεπε να δεχτεί πρωτοβουλίες που οδήγησαν στην διόγκωση του χρέους, τοποθέτηση που αποκάλυψε στη Βουλή ο τότε βουλευτής και σημερινός αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Χρήστος Σταϊκούρας.

«Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ φούσκωσε εσκεμμένα το έλλειμμα του 2009 κατά 10 δισ. ευρώ για να καλύψει την απάτη του προεκλογικού «λεφτά υπάρχουν» και για να συκοφαντήσει τη Νέα Δημοκρατία. Η εκτόξευση του ελλείμματος στο 15,4% (σ.σ.: κατέληξε στο 15,8%) οφείλεται στις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης και όχι σε δήθεν «κρυφά ελλείμματα» του παρελθόντος», δήλωνε στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2011 ο πρώην υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, Γιάννης Παπαθανασίου.

Χαρακτηριστική όσο και λεπτομερής ήταν η άποψη του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος πλέον, Γιάννη Στουρνάρα. Σύμφωνα με το πρακτικό της Βουλής, της 14ης Δεκεμβρίου 2010, ως τότε πρόεδρος του ΙΟΒΕ, αναφερόμενος στη διόγκωση του ελλείμματος δήλωνε:

«Έχω κι εγώ πολλά ερωτηματικά. Η κάθε χώρα χρησιμοποιεί το Σύστημα Εθνικών Λογαριασμών και τις «γκρίζες ζώνες» προς όφελός της. Εδώ δεν ωφελεί να πας να κάνεις το «καλό παιδί», γιατί όταν οι άλλοι μετακινούν τα γκολπόστ, εσύ θα φας γκολ! Έκανα το ερώτημα αν το BBC ή η France Telecom είναι στ Γενική Κυβέρνηση και δεν έχω πάρει απάντηση. Νομίζω ότι δεν ήταν πολύ σοφό αυτό που έγινε, όπως έγινε. Η Γερμανία έβγαλε τα νοσοκομεία και το ΙΚΑ της εκτός Γενικής Κυβέρνησης, ενώ και η Γαλλία πέρασε το κόστος του Ασφαλιστκού στη France Telecom”.

Η εμπλοκή της Δικαιοσύνης

Κάτι σάπιο υπήρχε στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας, πράγμα που προκάλεσε την παρέμβαση των οικονομικών εισαγγελέων Γρηγόρη Πεπόνη και Σπύρου Μουζακίτη στις αρχές του 2012. Οι δύο εισαγγελείς ζήτησαν την αποστολή της δικογραφίας για την ΕΛΣΤΑΤ στη Βουλή, με σκοπό να διερευνηθούν ενδεχόμενες ευθύνες του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου και μελών της προηγούμενης κυβέρνησης.

Τον Ιανουάριο του 2013 η Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Αθηνών άσκησε ποινική δίωξη κατά του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, Ανδρέα Γεωργίου και δύο μελών της διοίκησης για παράβαση καθήκοντος και ψευδή βεβαίωση σε βάρος του Δημοσίου.

Στη διάρκεια της κύριας ανάκρισης αρχίζουν τα περίεργα. Η κυρία Πεδιαδίτη δεν καλεί τον κ. Γεωργίου, ως κατηγορούμενο, ενώ, όπως υποστηρίζει η κυρία Γεωργαντά, τον Αύγουστο του 2013 «το πόρισμα και η αναφορά των οικονομικών εισαγγελέων, που είναι μέσα στη δικογραφία και είναι νομικά και επιστημονικά θεμελιωμένα, δεν αναφέρονται από την ανακρίτρια, αλλά στηρίζεται στις καταθέσεις μαρτύρων που είναι ή ήταν κυβερνητικοί παράγοντες: του Παπανδρέου, του Παπακωνσταντίνου, του Προβόπουλου, του Στουρνάρα, του Ράπανου».

Τους χειρισμούς της ανακρίτριας αντιλαμβάνονται ο πρώην πρόεδρος του ΔΣΑ, Γιάννης Αδαμόπουλος, που απέστειλε αναφορά στον αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Γιώργο Κολιοκώστα, την οποία διαβίβασε με τη σειρά του στον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Εφετών, με αποτέλεσμα να ασκηθεί πειθαρχική δίωξη σε βάρος της ειδικής ανακρίτριας.

Στα τέλη του περασμένου Ιουνίου, η πρόταση του εισαγγελέα που χειρίστηκε την υπόθεση προς το Συμβούλιο Εφετών ήταν ότι δεν στοιχειοθετούνται οι καταγγελίες περί διόγκωσης του ελλείμματος του 2009 και όλα έδειχναν ότι η υπόθεση έπαιρνε τον δρόμο της προς το αρχείο.

Ωστόσο, το Συμβούλιο Εφετών αποφάσισε την περαιτέρω διερεύνηση της υπόθεσης, καλώντας ως κατηγορούμενο τον πρόεδρο της Αρχής, Ανδρέα Γεωργίου.

Απύθμενο θράσος

Παράλληλα με την δικαστική εξέλιξη, ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ, Πάνος Καμμένος, ζήτησε με ερώτησή του προς τον πρωθυπουργό την σύσταση Ειδικής Εξεταστικής Επιτροπής για την ΕΛΣΤΑΤ.

«Η κυβέρνηση συνεχίζει να καλύπτει τον πρώην πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου, τον πρώην υπουργό Οικονομικών και ήδη υπόδικο Γ. Παπακωνσταντίνου, τον σημερινό πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ και επίσης υπόδικο κ. Γεωργίου, που οδήγησαν στην είσοδο της χώρας στον μηχανισμό στήριξης», σημειώνει ο κ. Καμμένος, για να έρθει η απάντηση της κυβερνητικής εκπροσώπου, κυρίας Βούλτεψη, η οποία, σημειωτέον, είχε καταθέσει στους οικονομικούς εισαγγελείς για την υπόθεση της αλλοίωσης των στοιχείων, ότι η υπόθεση βρίσκεται στη Δικαιοσύνη, υπενθυμίζοντας παράλληλα τη δέσμευση της Νέας Δημοκρατίας για μία Εξεταστική Επιτροπή…

Στο περιθώριο των εργασιών του Συμποσίου της Σύμης και από το κοσμοπολίτικο νησί των Σπετσών, ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου εξέδωσε προκλητική ανακοίνωση, ζητώντας από την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, να τοποθετηθούν για τα στατιστικά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ του 2009.

Ο πρώην πρωθυπουργός, μάλλον δεν έχει κατανοήσει ακόμα ότι έγιναν αλχημείες ώστε να παραδοθεί η χώρα στην αγκαλιά της τρόικας, αφού στην ανακοίνωσή του επικαλείται τη Eurostat, που για πρώτη φορά αποδέχτηκε ως αληθή τα στοιχεία της Ελλάδας.

Την Eurostat, της οποίας ο επικεφαλής, Γερμανός Βάλτερ Ραντερμάχερ, καταγγέλλεται ότι παρενέβη στον πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ αλλά και στον πρώην υπουργό Οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου, ώστε να αλλάξουν τα στοιχεία, να παυθούν τα μέλη του Δ.Σ. της ΕΛΣΤΑΤ, να εκτοξευτεί τα έλλειμμα και να αναλάβει την κηδεμονία της χώρας μας η κυβέρνηση της δικής του χώρας.

Πηγή περιοδικό «Επίκαιρα», τεύχος 248

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Εμπαίζουν την Δημοκρατία χωρίς να ντρέπονται

Σύμφωνα με την εφημερίδα «Καθημερινή», Ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Μεϊμαράκης επαναδιατύπωσε παλαιότερη θέση του σχετικά με τον τρόπο εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, σε συζήτηση που είχε με δημοσιογράφους στη Βουλή, στο περιθώριο της εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε για τα 40 χρόνια της μεταπολίτευσης,

Συγκεκριμένα και με στόχο να απεμπλακεί η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την πρόωρη διάλυση της Βουλής, πρότεινε να επιχειρείται αρχικά από τη Βουλή (με τις γνωστές τρεις ψηφοφορίες) να εκλεγεί ΠτΔ και εφόσον δεν συγκεντρωθούν 180 βουλευτές, τότε να γίνεται εκλογή από το λαό, αλλά μόνο μεταξύ των υποψηφίων που θα αναδείξει – υποδείξει η Βουλή!

Αν πίσω από αυτή την πρόταση Μεϊμαράκη υποκρύπτεται η βούληση του ίδιου του Σαμαρά, για το πώς εννοεί την εκλογή του ΠτΔ από το λαό, που πολυδιαφημίζει, τότε τα πράγματα είναι ζοφερά.

Με την πρόταση αυτή, στην πράξη θα καλείται ο λαός, σαν ένα απλό δημοκρατικό ντεκόρ, προκειμένου απλά και μόνο να άρει το αδιέξοδο που θα προκύπτει στο παρασκηνιακό πολιτικό «γυφτοπάζαρο» για το πρόσωπο του ΠτΔ, περιοριζόμενος στο να επιλέγει μόνο μεταξύ των υποψηφίων που θα έχει προεπιλέξει το πολιτικό προσωπικό. Ίσως μάλιστα και μεταξύ των δύο πρώτων που θα προκύπτουν από τη διαδικασία της Βουλής.

Δηλαδή, ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, το πολιτικό σύστημα, δια στόματος του κ. Μεϊμαράκη, επιμένει να παραμένει ερμητικά κλειστό, ώστε να εκλέγεται με απόλυτη ασφάλεια ΠτΔ, μεταξύ εκείνων που θέλει το πολιτικό σύστημα, ενώ ταυτόχρονα ο λαός να έχει την ψευδαίσθηση ότι έχει κάποια σχετική εξουσία στα χέρια του.

Αντιθέτως, το ορθό στην περίπτωση εκλογής του ΠτΔ από το λαό (όπως γίνεται σε όλα τα πολιτισμένα κράτη) είναι να μην αναμιγνύεται καθόλου η Βουλή. Τους υποψήφιους ΠτΔ θα μπορούν να προτείνουν τόσο τα κόμματα, όσο και οι πολίτες. Δηλαδή ένας αριθμός πολιτών (για τον κάθε υποψήφιο) που θα μπορεί να προτείνει ανεξάρτητες προσωπικότητες, ώστε να υπάρχει πλήρης και πραγματική λαϊκή συμμετοχή.

Οι εποχές πλέον έχουν αλλάξει και τέτοιες απόψεις δεν πρόκειται βρουν πολλούς πολιτικά ανεγκέφαλους. Αν σκοπεύει το πολιτικό σύστημα να προχωρήσει σε αναθεώρηση του Συντάγματος, προς την κατεύθυνση των αντιλήψεων Μεϊμαράκη, τότε καλύτερα να παραμείνουν τα πράγματα ως έχουν, μέχρι που ο λαός θα επιβάλει μόνος του το δικό του Σύνταγμα.

Πέτρος Χασάπης

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Μας την είχανε στημένη...

Η ίδια η Γερμανία αποδεικνύει τον δόλο (και τον ρόλο) της για την ελληνική οικονομική κατάρρευση και την "βόμβα" που δημιουργήθηκε στην Ελληνική κοινωνία 

Υπόλογοι οι Έλληνες πολιτικοί και το κυβερνητικό δίδυμο για την άρνηση αλλαγής της καταστροφικής πορείας 

Η προσεκτική και συνδυαστική ανάγνωση της ειδησεογραφίας μπορεί να λειτουργήσει διδακτικά. Με αυτή τη μέθοδο πολλά κομμάτια του παζλ της πραγματικότητας ενώνονται. Η εικόνα συμπληρώνεται και φανερώνεται ο σχεδιασμός της οικονομικής εξαθλίωσης των Ελλήνων ως σύγχρονο όπλο, το οποίο θα εξαναγκάσει τον λαό μας να δεχτεί και την εκποίηση των «ασημικών» της πατρίδας, την απώλεια της ακίνητης περιουσίας των ιδιωτών αλλά και αβαρίες στα εθνικά ζητήματα.

Η επικαιρότητα προσφέρει πολλές ευκαιρίες συσχετισμού ειδήσεων ούτως ώστε να καταλήξουμε σε ασφαλή συμπεράσματα. Προχθές είχαμε την έκθεση του ΔΝΤ με τίτλο «Προσαρμογή στις χώρες της ευρωζώνης με ελλείμματα: πρόοδος, προκλήσεις και πολιτικές». Εκεί, όπως σημείωσαμε, οι «ειδικοί» παραδέχονται ότι «η δημοσιονομική προσαρμογή και οι μεγάλες περικοπές μισθών που υποχρεώθηκε να κάνει η Ελλάδα δεν βελτίωσαν την ανταγωνιστικότητα. Επιπλέον, αυτά τα... ψαλιδίσματα, αντί να ενισχύσουν, οδήγησαν σε πτώση την παραγωγικότητα».

Δεν συμπληρώθηκε ούτε εικοσιτετράωρο από τη δημοσίευση της είδησης και προέκυψε μια άλλη, εξίσου ενδιαφέρουσα, που αποδεικνύει περίτρανα τον δόλο εναντίον των Ελλήνων. Γράψαμε ότι στη Γερμανία «συζητούνται γενναίες μισθολογικές αυξήσεις στις επικείμενες διαπραγματεύσεις για τις συλλογικές συμβάσεις». Αυτή η ιδέα δεν ανήκει στις συνδικαλιστικές οργανώσεις των Γερμανών εργατών αλλά «στον επικεφαλής οικονομολόγο της Bundesbank Γενς Ούλμπριχ».

Οι συνειρμοί είναι αναπόφευκτοι. Στην Ελλάδα κολοβώθηκαν οι μισθοί και κατέρρευσε η αγοραστική δύναμη, μειώθηκαν τα εισοδήματα, πάγωσε η αγορά και προέλασε η ύφεση. Υπάρχει πλέον επίσημη παραδοχή γι' αυτό και από το ΔΝΤ. Στη Γερμανία, που δεν θέλουν να υποστούν τα ίδια, προτείνεται μεγάλη αύξηση στους μισθούς και έχει παρουσιαστεί η θεωρητική τεκμηρίωση της αναγκαιότητας των αυξήσεων.

Οπότε, μια που οι ελληνόφωνοι υπηρέτες της τρόικας μνημονεύουν διαρκώς τις γερμανικές «συνταγές», γιατί δεν σπεύδουν να υιοθετήσουν και αυτήν; 
Μήπως δεν τη βρίσκουν εφικτή; 
Μήπως οτιδήποτε θετικό για τους Ελληνες απορρίπτεται δίχως δεύτερη κουβέντα από τους «σωτήρες» μας;

Οι απαντήσεις, δυστυχώς, είναι αυτονόητες...

Πηγή "Δημοκρατία"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου