Ναόμι Κλάιν: "Πρέπει να σπάσουμε το ξόρκι, να διαλύσουμε την ύπνωση"

 

Την πεποίθηση ότι η Ελλάδα ζει τα τελευταία χρόνια το δόγμα του σοκ, αλλά και ότι, σε αντίθεση με ό,τι πιστεύεται στο εσωτερικό της χώρας, οι Έλληνες πολίτες "πολεμούν σαν τρελοί"(!!!), έχοντας μάλιστα εμπνεύσει και άλλους λαούς -π.χ, το ρεύμα των "Intignados" στην Ισπανία- ν' αντιδράσουν, εξέφρασε από τη Θεσσαλονίκη, η Καναδή ακτιβίστρια δημοσιογράφος και συγγραφέας Ναόμι Κλάιν.

Η κ. Κλάιν, που βρίσκεται εδώ και μια εβδομάδα στην Ελλάδα, κάνοντας έρευνα -μεταξύ άλλων στις Σκουριές- για το επόμενό της βιβλίο, αλλά για ντοκιμαντέρ με θέμα την οικολογική κρίση διεθνώς,ισχυρίστηκε ακόμη ότι αστυνομικούς ελέγχους αντίστοιχους με αυτούς που βίωσε στη Χαλκιδική, τους έχει συναντήσει μόνο στη Γάζα.

"Αν δεν μπορείτε να φανταστείτε τη ζωή σας χωρίς ευρώ, είσαστε εγκλωβισμένοι σε αυτό"

Πρόσθεσε ότι στην Ελλάδα υπάρχει συσσωρευμένη πολλή οργή, την οποία δυστυχώς εκμεταλλεύεται σε ένα βαθμό το ακροδεξιό κόμμα και ότι, ακόμη και τώρα, που εφαρμόζεται "κτηνώδης λιτότητα" και η χώρα έχει περάσει στη φάση "της εκμετάλλευσης της κρίσης για την πώληση των περιουσιακών της στοιχείων", η ίδια δεν έχει δει να εφαρμόζονται πολιτικές, που θα απέτρεπαν μια αντίστοιχη κατάσταση μελλοντικά. "Αν δεν μπορείτε να φανταστείτε τη ζωή σας χωρίς το ευρώ, τότε είσαστε εγκλωβισμένοι σε αυτό", είπε.

Οι βαλκανικές χώρες πρέπει να συνεργαστούν

Επισήμανε ότι της φαίνεται απίστευτο ότι οι χώρες της νοτιοανατολικής Ευρώπης δεν έχουν ακόμη συνεργαστεί για ν' αντιμετωπίσουν από κοινού την ιδέα ότι δεν υπάρχει εναλλακτική στην αυστηρή λιτότητα. "Δεν ξέρω ποια είναι η ιδανική εναλλακτική, αλλά σίγουρα υπάρχουν πολύ περισσότερες λύσεις, από αυτές που έχουν ειπωθεί στους Έλληνες", πρόσθεσε.

Συμπλήρωσε ότι το κόμμα εκείνο, που θα προτείνει στους πολίτες υπεύθυνη εναλλακτική και θα τους πείσει ότι το αντίθετο της λιτότητας δεν είναι η Αποκάλυψη, θα προσελκύσει μεγάλη στήριξη.

Για ενδεχόμενη μετακίνηση του ΣΥΡΙΖΑ προς το κέντρο

Ερωτηθείσα αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν σκόπιμο να μετακινηθεί προς το κέντρο, για να αυξήσει την πιθανότητα ανάληψης της διακυβέρνησης, απάντησε: «Υπάρχει πολύ μακρά ιστορία αριστερών κομμάτων, που πάνε προς το κέντρο για να γίνουν πιο αποδεκτά, αλλά θα ήταν πλήρης καταστροφή αν ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε κάτι τέτοιο». Πρόσθεσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να προτείνει εναλλακτική, σε συνεργασία με τα κοινωνικά κινήματα. "Αν υπάρχει πραγματική εναλλακτική, που ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να εκπροσωπήσει, τότε είναι η ελπίδα αυτής της χώρας", κατέληξε.

Για τις Σκουριές

Επισήμανε ότι αυτό που την "τράβηξε" να κάνει έρευνα και στην Ελλάδα για το νέο βιβλίο και το ντοκιμαντέρ, ήταν ότι "η οικονομική κρίση χρησιμοποιείται πολύ ενεργά ως πρόσχημα για τη θυσία του περιβάλλοντος". Σημείωσε ότι το σημαντικό στη Χαλκιδική είναι ότι οι αντιδρώντες στα μεταλλεία χρυσού “αναρωτήθηκαν τι είναι ποιο σημαντικό από τα χρήματα" και "παλεύουν για τις ζωές τους, όχι για τα δέντρα μόνο".

Υποστήριξε ότι ήταν σοκ για εκείνη η τεράστια παρουσία αστυνομικών δυνάμεων/ιδιωτικής ασφάλειας στην περιοχή. "Το συνεργείο μας το σταμάτησαν σε δημόσιο δρόμο, μας ζήτησαν ονόματα και διαβατήρια [...]και μας ανέκριναν για 40 λεπτά. Το μόνο αντίστοιχο που έχω δει ήταν στη Γάζα", είπε.

Για την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ

Αναφερόμενη στην ιδιωτικοποίηση της Εταιρείας Ύδρευσης και Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης (ΕΥΑΘ) επισήμανε ότι θεωρεί συναρπαστική την πρωτοβουλία της ομάδας πολιτών “Κίνηση 136” να διεκδικήσει την εταιρεία, ενώ πρόσθεσε ότι η αποκρατικοποίησή της χρησιμοποιείται ως "τεστ" από την πολιτική ηγεσία, ώστε να περάσει στην επόμενη φάση πώλησης του εθνικού πλούτου.

Για τα ΜΜΕ επισήμανε ότι έχουν κεντρικό ρόλο στην υπαγωγή μιας χώρας στο δόγμα του σοκ. Σημείωσε ότι τα κράτη σε κρίση, όπως η Ελλάδα, χρειάζονται εναλλακτικά ΜΜΕ. “Πρέπει να σπάσουμε το ξόρκι, να διαλύσουμε την ύπνωση", είπε. Η συνέντευξη Τύπου φιλοξενήθηκε σε αίθουσα του Κοινωνικού Χώρου "Μικρόπολις", όπου λειτουργεί και κοινωνικό παντοπωλείο.

Πηγή: ΑΜΠΕ

Βόμβα ΔΝΤ: Ακολουθήσαμε λάθος πρόγραμμα για την Ελλάδα

Να παραδεχτεί δημόσια σημαντικά λάθη που έγιναν στο σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας ετοιμάζεται το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, στο πλαίσιο μιας κρίσιμης αξιολόγησης των χειρισμών του στο πεδίο αντιμετώπισης της χρηματοπιστωτικής κρίσης της Ευρωζώνης.

Όπως μεταδίδει το Dow Jones Newswires, σε έγγραφο που κυκλοφόρησε εσωτερικά με ένδειξη «αυστηρά εμπιστευτικό» και βρέθηκε στα χέρια της Wall Street Journal, ο διεθνής Οργανισμός παραδέχεται ότι υποτίμησε σημαντικά τη ζημιά που η συνταγή λιτότητας προκάλεσε στην ελληνική οικονομία, υπογραμμίζοντας ωστόσο πως η αντίδραση στην κρίση έδωσε χρόνο στην Ευρωζώνη να περιορίσει τις επιπτώσεις για την υπόλοιπη Ευρώπη.

Το ΔΝΤ παραδέχεται ότι παρέβη τους ίδιους του τους κανόνες για να κάνει το διογκούμενο χρέος της Ελλάδας να φαίνεται βιώσιμο, καθώς η χώρα δεν ικανοποιούσε τρία από τα τέσσερα κριτήρια του ΔΝΤ για παροχή στήριξης. Στη διάρκεια των τριών προηγούμενων ετών, ένας αριθμός αξιωματούχων του ΔΝΤ, συμπεριλαμβανομένης της γενικής διευθύντριας, Christine Lagarde, διατείνονταν επανειλημμένως πως το χρέος της Ελλάδας είναι «βιώσιμο» -πιθανό να εξοφληθεί πλήρως και έγκαιρα.

Αφού ξεφόρτωσαν ομόλογα πάνω στην πλάτη του δημοσίου ρημάζοντας την χώρα για τρία χρόνια με το παραμύθι ότι την “σώζουν”, τώρα “ομολογούν”!
Που είναι τώρα οι γελοίοι, αγράμματοι ή μισθωμένοι ινστρούκτορες που μιλούσαν για “σωτήρες” και “ευλογία”;

Ποιός θα δώσει το σύνθημα;

Εξουθενωμένοι, πειράματα θαυματοποιών, δεν μπορούμε να λύσουμε τα χέρια αν δεν μας δώσουν το σύνθημα

Ίσως να ήταν η δική μου διάθεση, κάτι η καρέκλα στη δουλειά μου που τρίζει τώρα τελευταία και μου ψιθυρίζει καλομελέτα κι έρχεται η ανεργία...κάτι τα χαρτιά τα απλήρωτα που κρέμονται στο τοίχο, κάτι οι άνθρωποι γύρω μου στο μετρό που μισοκοιμόντουσαν, ή είχαν μια μούρη σκυθρωπή, αγέλαστη, με το πρόσωπο κουρασμένο ακόμα και νέα παιδιά, λέω αυτό ήταν.

Μας έχουν τσακίσει εντελώς. Βλέπεις τους ανθρώπους να περπατάνε στο δρόμο και να μοιάζουν σαν να σηκώνουν δεν ξέρω πόσα κιλά βάρος. Ακούς τους τσακωμούς στη γειτονιά από τα διπλανά σπίτια. Βλέπεις τα παιδιά να είναι συνεχώς τσαντισμένα, αδιάφορα, ή στεναχωρημένα. Τους παππούδες να βρίζουν. Τον άνθρωπο που σκουντάς κατά λάθος στο δρόμο να είναι έτοιμος να σε φάει από τα νεύρα....

Δεν ξέρω αν είναι οι αεροψεκασμοί, αν είναι οι ψεκασμοί με χαράτσια και φόρους, αν είναι οι ψεκασμοί της απόγνωσης γιατί χωρίς δουλειά, χωρίς ελπίδα να βρεις, χωρίς φράγκο στη τσέπη που να πας και τι να κάνεις, αλλά μοιάζουμε εξουθενωμένοι.....

Αυτό δεν είναι στράγγισμα της τσέπης απλά, είναι στράγγισμα όλης της ζωντάνιας από μέσα από τους ανθρώπους. Είναι σαν να έχουν κάτσει στο σβέρκο του κοσμάκη βδέλλες και τον ρουφάνε ασταμάτητα, μέχρι να το να τον αφήσουν ένα άδειο κουφάρι να σέρνεται.

Αρχίζω να πιστεύω πως εκτός από τους λόγους που έχω αναφέρει επανειλημμένα για την απάθεια μας και την απουσία κάθε πράξης αντίδρασης, υπάρχει κι ένας τελευταίος σημαντικός. Μου φαίνεται πως σε λίγο η πλειοψηφία του λαού δεν θα μπορεί να διαμαρτυρηθεί όχι απλά γιατί φοβάται, ή γιατί αδιαφορεί, αλλά πολύ απλά γιατί δεν θα μπορεί να πάρει τα πόδια της ούτε μέχρι τη πλατεία να κατέβει...

Βλέπω νεαρά παιδιά να είναι συνεχώς κουρασμένα. 20-25 χρονών παλικάρια και κοπελάρες να υποφέρουν από στομάχια, ζαλάδες, να κυκλοφορούν με τις θυροξίνες στο τσεπάκι, με τα αντιόξινα, με τα αναλγητικά για τους πονοκεφάλους και τις ζαλάδες. Ένα συνεχώς αυξανόμενο αριθμό με άρρωστα είτε σωματικά είτε ψυχικά παιδιά. Παιδιά που νοιώθουν εν δυνάμει άρρωστα. Με θανατοφοβίες. Με καταθλίψεις. Με διατροφικές διαταραχές. Με διάφορες εμμονές...

Πολλές φορές φίλοι μου γράφουν και μου λένε τα λες θαυμάσια. Μα δεν τα λέω θαυμάσια. Απλά περιγράφω την αρρώστια χωρίς να χτυπάω ξύλο. Δεν ωφελεί να κρύβουμε πράγματα πια. Να κάνουμε πως δεν  υπάρχουν. Δεν ωφελεί κανέναν. Οι εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που δοκιμάζονται αυτή τη στιγμή δεν μολύνονται από κάτι που θα περάσει με τις χαζοχαρούμενες δηλώσεις ανθρώπων που ζουν έξω από τη κοινωνία, φυλαγμένοι πίσω από ψηλούς τοίχους, συναγερμούς και κάγκελα με το φόβο μην τους τρακάρει η κοινωνία κατά λάθος, μολύνονται βαθιά μέσα τους από πράγματα που δεν θα διορθωθούν ούτε αν ανακάμψουν οι γ@μημ€νοι οι δείκτες.

Οι αυτοκτονημένοι δεν θα γυρίσουν πίσω. Οι άνθρωποι που θα τρελαθούν δεν θα ξαναγίνουν ποτέ όπως πριν. Τα παιδιά δεν θα τους δώσει κανείς πίσω τα 18, 20 ή 22 που φύγανε. Ίσως όταν θάναι σαραντάρηδες ή πενηντάρηδες τα τεφτέρια των συμμοριών να έχουν κάνει γερή μπάζα και να αποφασίσουν να τους πετάξουν μια στάλα ελπίδας, αλλά όλα τα χρόνια που θα τους έχουν ρουφήξει την ελπίδα και τη χαρά από μέσα τους δεν θα μπορέσουν να τους τα επιστρέψουν.

Αυτό που μας κάνουν δεν έχει ημερομηνία λήξης. Γιατί οι άνθρωποι όταν θα βγουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο μέσα από το ηλίθιο τούνελ, δεν θα είναι οι ίδιοι. Θα έχουν αφήσει κομμάτια τους σ΄αυτό τον πόλεμο. Θα έχουν χάσει αγαπημένους, θα έχουν χωρίσει ζευγάρια, θα έχουν φύγει από το σπίτι παιδιά, θα έχουν σταματήσει να ερωτεύονται, να γελάνε, να χαίρονται τη ζωή, εκατομμύρια άνθρωποι, γιατί οι περισσότεροι δεν έχουν καταλάβει καν τι τους κάνουν. Υπομένουν απλά. Υπομένουν. Μετράνε το χρόνο και υπομένουν. Βλέπουν να μην είναι καλά, να μην είναι ευτυχισμένοι, νοιώθουν άδειοι, νοιώθουν διάφορα άσχημα παιχνίδια να τους κάνει το μυαλό, και νομίζουν πως φταίνε οι ίδιοι. Νομίζουν πως είναι προβληματικοί, το κρύβουν, το σκεπάζουν μην τους πάρει χαμπάρι ο δίπλα, που κι εκείνος είναι το ίδιο και το σκεπάζει υποκριτικά. Ακόμα κι όσοι κρατιούνται ακόμα, κι έχουν ένα κομπόδεμα και δείχνουν να καλοπερνάνε σκ@τά είναι. Δίπλα στα συσσίτια στις φτωχογειτονιές, που βλέπεις τη δυστυχία του να μην έχεις να φας, στις "καλοστεκούμενες" συνοικίες βλέπεις ανθρώπους που έχουν να φάνε, να διασκεδάσουν, να τη περάσουν άνετα αλλά είναι γεμάτοι από μια ανεξήγητη ανικανοποίηση, βίτσια και παράνοιες χωρίς να ξέρουν τι τους φταίει.

Πήγα να κάνω ένα διακανονισμό στη ΔΕΗ της γειτονιάς μου και νόμιζα πως είναι διαδήλωση. Ένα πλήθος πρωτοφανές με τα χαρτάκια στο χέρι, νέοι , γέροι , περίμενα μια ατέλειωτη ουρά, σιωπηλοί, υποταγμένοι, λες και τους πήγαιναν για τους φούρνους.... Στην εφορία το ίδιο. Στα ταμεία το ίδιο. Άνθρωποι εξουθενωμένοι, με τα χαρτιά στο χέρι, δεκάδες κ@λόχαρτα, για να πληρώσουν το κράτος-τέρας μη τυχόν και χρεοκοπήσει. Οι χρεοκοπημένοι πολίτες από λεφτά κι από ζωή, στήνονται σε ατέλειωτες ουρές για να βοηθήσουν τις τράπεζες, τους μεγιστάνες του πλούτου, τους εμπόρους των εθνών, τους ελάχιστους και αδίστακτους που πατάνε στο λαιμό όλους τους υπόλοιπους.

Δεν υπάρχουν χέρια δεμένα με αλυσίδες. Δεν υπάρχουν φυλακές με κάγκελα. Δεν υπάρχει καν πόλεμος με μάχες και όπλα. Σαν ταχυδακτυλουργοί έχουν πείσει εκατομμύρια ανθρώπους,  πως δεν μπορούν να κουνήσουν τα χέρια αν δεν τους δώσουν το σύνθημα. Τους κρατάνε υποχείρια αν δεν φωνάξουν το σύνθημα. Ποιος ανόητος θεωρεί πως είναι θεωρία συνωμοσίας η μαζική εξόντωση;  Ποιος ανεγκέφαλος ακόμα ζει στο περασμένο αιώνα κι ονειρεύεται ουτοπίες σε φουλ δυστοπικό μέλλον. Χημικά, μολυσμένα τρόφιμα, μολυσμένος αέρας, φαρμακο-εξάρτηση, βρώμικο νερό, σάπια κρέατα, αβιταμίνωση, αναιμίες, θυροειδής, διαβήτης, νεφροπάθειες, καρδιοπάθειες, καρκίνοι που θερίζουν, τα παιδικά νοσοκομεία γεμάτα από ένα πρωτοφανή αριθμό παιδιών με σοβαρές και ανίατες ασθένειες, ζευγάρια σπαταλάνε περιουσίες για να καταφέρουν να κάνουν ένα παιδί, χωρίς να ξέρουν γιατί  είναι στείροι, κορίτσια που αρνούνται να φάνε μετρώντας υστερικά τις περιφέρειες, κι άλλα παιδιά  που είναι τίγκα στη χοληστερόλη και όλα τα κακά της μοίρας από το δημοτικό, βρέφη τρυπημένα με ένα μάτσο από εμβόλια πριν καλά καλά περπατήσουν, δηλαδή τι άλλο είναι η μαζική εξόντωση;

Περιμένετε ακόμα κάποιο παγκόσμιο πόλεμο, παραδοσιακό για να πολεμήσετε τον εχθρό; Περιμένετε να πιαστούν μεταξύ τους δεξιοί κι αριστεροί; Πιστοί και άπιστοι; Πατριώτες και προδότες; Κατακτητές και κατακτημένοι; Πλούσιοι και φτωχοί; 
Ολα αυτά είναι παρελθόν. Κανείς δεν θα πιαστεί, εκτός από βαρβαρότητες που θα γίνονται στη γειτονιά και θα τα βάζουμε ο ένας με τον άλλον, σας τοπικές συμμορίες. Το πολύ πολύ να ανάβουν ένα φυτίλι μια εδώ και μια εκεί για να εκτονώνεται η  χύτρα ταχύτηας. Δεν υπάρχει επιστράτευση. Δεν υπάρχει αξιοπρεπής θανάτωση. Όλα παίζουν αλλιώς και δυστυχώς η λεγόμενες δυνάμεις αντίδρασης συνεχίζουν να κινούνται σε δεδομένα περασμένων αιώνων με την ανθρωπότητα να έχει φτάσει στο σημείο να εύχεται την αυτοκαταστροφή της. Οι ρυθμιστές της ζωής μας βαράνε με όπλα από το μέλλον,  κι οι δυνάμης αντίδρασης αντιπαραθέτουν σφεντόνες!

Η λύση; Ειλικρινά δεν νομίζω πως υπάρχει λύση έτοιμη να έρθει στο πιάτο. Σ΄αυτό το σημείο νομίζω πως πρέπει κάποιος να μας τρομάξει! Να μας κάνει ένα μπαμ και να τρομάξουμε. Να ξαναβρούμε την ικανότητα να είμαστε ρυθμιστές της ζωής μας. Πως; Να ομολογήσουμε πρώτα αυτό που μας συμβαίνει. Να το μοιραστούμε. Να γίνουμε συνάνθρωποι. Να βγούμε από την αποξένωση και τον εστιασμό στο προσωπικό μας πρόβλημα. Γιατί δεν είναι πλέον προσωπικό. Είμαστε όλοι εγκλωβισμένοι, αλλά στην ουσία δεν μας κρατάει κανείς εκτός από αυτό που εμείς οι ίδιοι έχουμε επιτρέψει να συμβεί. 

Από vasiliskos2

Άδοξο τέλος μιάς κυριαρχίας

Του Γιώργου Καπόπουλου

Οποια κίνηση εκτόνωσης και να γίνει από πλευράς Ερντογάν η πορεία προς τα εμπρός, που σφραγιζόταν από τη συνεχή αύξηση του εκλογικού ποσοστού του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ στις εκλογές του 2007 και του 2011, αποτελεί παρελθόν. Τα δραματικά γεγονότα των τελευταίων ημερών αποξένωσαν ανεπιστρεπτί τον Τούρκο πρωθυπουργό από την ανοχή έως σιωπηρή στήριξη που του προσέφεραν ψηφοφόροι που δεν ασπάζονται τη συντηρητική-θρησκευτική πολιτική ταυτότητα του κυβερνώντος κόμματος αλλά τον στήριζαν ως καταλυτικό παράγοντα εκδημοκρατισμού ενός αυταρχικού ημιστρατιωτικού καθεστώτος.

Ετσι η φιλοδοξία Ερντογάν να εκλεγεί ως ο πρώτος πρόεδρος της χώρας το 2014 με καθολική ψηφοφορία και υπερενισχυμένες εξουσίες -γαλλικού τύπου- βρίσκεται σε κενό πολιτικής νομιμοποίησης: Το προαπαιτούμενο θα ήταν η διαφοροποίηση του σημερινού πρωθυπουργού από το ΑΚΡ και η ανάδειξή του σε προσωπικότητα που εκφράζει τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας.

Ετσι ο πολιτικός που έκλεισε στη φυλακή τους στρατηγούς, που ξεσκέπασε τις συνωμοσίες του Εργκενέκον και της «Βαριοπούλας», έχασε την ευκαιρία να διασφαλίσει ευρύτερη αποδοχή, να νομιμοποιήσει με το πολιτικό του κύρος έναν πραγματικό δημοκρατικό πλουραλισμό που συνταγματικά και θεσμικά δεν έχει γνωρίσει η σύγχρονη Τουρκία.

Με τα σημερινά δεδομένα η στάση του Ερντογάν δεν μπορεί παρά να είναι αμυντική, εσωστρεφής, μια προσπάθεια περιχαράκωσης της κομματικής βάσης. Με άλλα λόγια, στις πολλαπλές πιθανές εκλογικές αναμετρήσεις του 2014 -δημοψήφισμα για την τροποποίηση του Συντάγματος, προεδρική εκλογή, τοπικές εκλογές και πολύ πιθανόν πρόωρες βουλευτικές εκλογές- το μόνο που μπορεί να ελπίζει το κυβερνών κόμμα είναι ο περιορισμός ζημιών.

Ο Ερντογάν υπήρξε ιδιαίτερα προσεκτικός μέχρι πρόσφατα να μην προκαλέσει το πέραν της εκλογικής του βάσης τμήμα της κοινωνίας με μέτρα που θα δημιουργούσαν καχυποψία για κρυφή ισλαμική ατζέντα. Δημαγώγησε κυρίως στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη δημόσια σύγκρουσή του με τον πρόεδρο του Ισραήλ Πέρες στο Νταβός στις αρχές του 2010, και λίγους μήνες αργότερα με την υπόθεση Μαβί Μαρμαρά στα ανοιχτά της Γάζας.

Τα πράγματα έφυγαν από την εξωτερική πολιτική εσωτερικής κατανάλωσης και έγιναν δραματικά επικίνδυνα με την εμπλοκή στη Συρία, όπου οι Ερντογάν - Νταβούτογλου ξεκίνησαν για περίπατο και βρέθηκαν να πατούν σε ναρκοπέδιο: Αντί η Αγκυρα να προβάλλει ως εγγυητής σταθερότητας στη μετα-Ασαντ εποχή, η σύγκρουση στη Συρία όξυνε όσο ποτέ τις αντιθέσεις Κοσμικών - Σουνιτών - Αλεβήδων στην Τουρκία και εκ των πραγμάτων αύξησε τη διαπραγματευτική ισχύ του ΡΚΚ. Δεν είναι ούτε τυχαίο, ούτε συμπτωματικό που το κουρδικό στοιχείο παραμένει ο μεγάλος σιωπηλός στις εν εξελίξει συγκρούσεις.

Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω: Η σταθερότητα και η ομαλότητα στην Τουρκία δεν μπορούν πλέον να γίνουν υπό την πρωτοκαθεδρία ενός έστω μετριοπαθούς συντηρητικού Πολιτικού Ισλάμ, αλλά εντός ενός πλαισίου που θα γίνεται αποδεκτό από τους κοσμικούς που έχουν χειραφετηθεί από το κεμαλικό κατεστημένο, τους Αλεβήδες και τους Κούρδους.

Ο Ερντογάν βρίσκεται σε συμπληγάδες: Μπορεί να εκτονώσει την ένταση μόνο με υποχωρήσεις, χωρίς όμως την προσδοκία να κερδίσει ξανά αυτούς που εισέπραξαν μια χωρίς μέτρο κατασταλτική βία, και ταυτόχρονα κάθε υποχώρησή του μπορεί να ανοίξει τον δρόμο επηρεασμού της εκλογικής του βάσης από πιο συντηρητικούς ισλαμιστές.

Μια βεβαιότητα υπάρχει σήμερα, μια ασταθής, θρυμματισμένη και διαιρεμένη Τουρκία για το ορατό μέλλον. Ο ιστορικός του μέλλοντος θα βρει σίγουρα αναλογίες στη μοιραία εμπλοκή του Ερντογάν στη Συρία με τη Σικελική Εκστρατεία, στην οποία παρέσυρε την Αθήνα ο Αλκιβιάδης.

Πηγή εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ"

Ουδέν δέδοικα ως τους επισκόπους...

Γράφει ο Ν. Δαπέργολας

«Τίποτε (δηλαδή) δεν φοβήθηκα τόσο, όσο τους επισκόπους» – και πριν σπεύσει κανείς κακοήθης να μας προσάψει οιαδήποτε …εκκλησιομαχική διάθεση, να ξεκαθαρίσουμε ότι η παραπάνω φράση δεν είναι φυσικά δική μας, αλλά την ξεστόμισε πριν από περίπου 1600 χρόνια ο μέγιστος πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννης ο Χρυσόστομος! Ένας από τους κορυφαίους δηλαδή πατέρες της Ορθοδοξίας μας, που (μάλλον ακριβώς για τον λόγο αυτό) υπέστη κυριολεκτικώς τα πάνδεινα όχι μόνο από τα πολιτικά μεγαλολαμόγια της εποχής του, αλλά και από τα …εκκλησιαστικά (τους ανάξιους δηλαδή επισκόπους που δυστυχώς από τότε ταλαιπωρούν την Εκκλησία μας)!

Πώς τα θυμηθήκαμε τώρα όλα αυτά; Πολλές οι αφορμές μα ασφαλώς και ένα πρόσφατο κατόρθωμα του μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως Ανθίμου, το οποίο ήρθε με τον πλέον άγαρμπο τρόπο να προστεθεί στα προηγούμενα. Δεν μας έφταναν λοιπόν οι προ τριετίας νεο-εποχίτικοι τραγέλαφοι με τις τελετές αφής της ολυμπιακής φλόγας από την καντήλα της Παναγίας Κοσμοσώτειρας και υπό τους ήχους απολλώνειων ύμνων (!!!), δεν μας έφταναν οι «εκσυγχρονιστικές» δηλώσεις για τα ράσα των κληρικών, δεν μας έφταναν τα «ήξεις-αφήξεις» (ουκ εν …Ελντοράντο θνήξεις) για τα χρυσωρυχεία, δεν μας έφταναν και οι επιδείξεις «δεσποτισμού» απέναντι σε ιερείς της περιοχής! Ήρθε πλέον και η ανεκδιήγητη απαγόρευση στον οικισμό της Νέας Χηλής, επειδή οι κάτοικοι «τόλμησαν» να επιμείνουν και φέτος στο παραδοσιακό τους έθιμο, του «καψίματος του Ιούδα», ανήμερα της Μεγάλης Πέμπτης. Από χρόνια υπάρχει ζήτημα με το έθιμο, που ο δέσποτας θεωρεί …ρατσιστικό και αντισημιτικό (σ.σ. ε βέβαια, μη μας κακοχαρακτηρίσουνε τώρα κι οι εντολοδόχοι του εν Φαναρίω ψευτοπατριάρχη από τη Μπίλντερμπεργκ!), οπότε φέτος ούτε μύγα σήκωσε στο σπαθί του! Απείλησε αρχικά να μην επαναληφθεί το προκλητικό έθιμο και όταν οι …άθλιοι αντισημίτες της Νέας Χηλής δεν υπάκουσαν, ήρθε και το φιρμάνι (ή μάλλον ο …φετφάς) να ΜΗΝ πραγματοποιηθεί στο χωριό η περιφορά του Επιταφίου! Όπερ βεβαίως και εγένετο (και τιμωρήθηκαν έτσι τα …φασιστοειδή για την ανυπακοή τους)! Πραγματικά απίστευτο!

Και ασφαλώς όλα αυτά τα εξωφρενικά δείχνουν να βρίσκονται δυστυχώς σε σύμπνοια με τις συμπεριφορές και του άλλου μητροπολίτη του Έβρου (του Διδυμοτείχου Δαμασκηνού), του οποίου μια …τραυματική εμπειρία τη νιώσαμε καλά και στο πετσί μας (εδώ στην Κομοτηνή) επί 4-5 μήνες (όταν μας ήρθε ως τοποτηρητής, λόγω της εκδημίας του γηραιού μητροπολίτη). Τη νιώσαμε και με τις περιπτύξεις του με τον Τούρκο πρόξενο (έως και με θέα …περιστρεφόμενους δερβίσηδες), και με τη δημοσιοσχετίστικη και δυστυχώς κενή κάθε άλλου π ν ε υ μ α τ ι κ ο ύ περιεχομένου – όλη παρουσία του, και με τις φήμες για το … φέσι που πρόφτασε να φορέσει στην τοπική Μητρόπολη, και με τη στενότατη σχέση του με τον αχαρακτήριστο λαθρεπιβάτη του οικουμενικού πατριαρχικού θρόνου, αλλά και με την μανιώδη του απόπειρα να αλλάξει εκκλησιαστικώς τα πάντα στη Ροδόπη στο ελάχιστο διάστημα που την επισκεπτόταν ως τοποτηρητής (και ενώ εκ των πραγμάτων ένας τέτοιος ρόλος είναι καθαρά διαχειριστικός και διεκπεραιωτικός). Και έτσι έρχεται βέβαια και πάλι στο προσκήνιο η προ μηνών θλιμμένη μας διαπίστωση για το έλλειμμα σε επίπεδο εκκλησιαστικής διοίκησης που παρατηρείται στην περιοχή μας. Και όσο και αν ευχόμαστε να ξεφύγει από την πεπατημένη και να αποτελέσει εξαίρεση στον θλιβερό κανόνα ο νέος μητροπολίτης Κομοτηνής Παντελεήμων (του οποίου αναμφίβολα είναι θετικά τα πρώτα δείγματα γραφής), ο κανόνας είναι δυστυχώς αυτός. Και πολύ πιο θλιβερός φαντάζει ασφαλώς ο συγκεκριμένος κανόνας, αν αναλογιστεί κανείς ότι μιλάμε ειδικά για την ακριτική Θράκη των ακόμη πιο οξυμμένων πνευματικών, κοινωνικών και εθνικών προβλημάτων, όπου οι ανάγκες είναι συνεπώς ακόμη πιο επιτακτικές. Αλλά βέβαια – θα αναρωτιόταν κάποιος – γιατί η Θράκη να αποτελεί εξαίρεση, από την ώρα που η πνευματική κατάσταση του (ανώτερου κυρίως) κλήρου είναι σε όλη τη χώρα τόσο τραγικά γνωστή; Και (αφού γνωρίζουμε καλά άλλωστε πως «ο αγιάζων και οι αγιαζόμενοι εξ ενός πάντες») πώς να ζητούμε πνευματικούς επισκόπους τη στιγμή που όλοι μας ως κοινωνία βρισκόμαστε στη συγκεκριμένη πνευματική κατάντια; Αφού ακόμη και σε καιρούς πιο πνευματικούς, σε καιρούς που οι άνθρωποι είχαν πραγματικά φόβο Θεού μέσα τους, υπήρχε πρόβλημα. «Ουδέν δέδοικα ως επισκόπους», έλεγε – ξαναθυμίζουμε – ο Χρυσόστομος, για να προσθέσει βεβαίως στη συνέχεια και τη φράση «πλην ενίων». Αφού λοιπόν ακόμη και στα χρόνια εκείνα οι πραγματικοί επίσκοποι ήταν «μερικοί», ήταν …είδος εν ανεπαρκεία, ήταν εξαιρέσεις, πόσω μάλλον συνεπώς τώρα, σε μια εποχή που διάγουμε ως λαός την τραγικότερη πνευματική και ηθική κατάρρευση στην ιστορία μας. Έτσι φαίνεται να είναι δυστυχώς.

Από την άλλη όμως θα ήθελες να είναι και διαφορετικά, να εμφανιστούν και πνευματικοί εκκλησιαστικοί ταγοί που δεν θα είναι απλώς πιστά γεννήματα της παρακμής μας, αλλά θα ορθώσουν ανάστημα απέναντι σε αυτήν, που θα πάνε κόντρα στο ρεύμα των καιρών, που θα αναδειχτούν όχι σκανδαλοποιοί, κακόδοξοι ή έστω φοβικοί και μίζεροι δημοσιο-υπάλληλοι, αλλά μπροστάρηδες και παραδείγματα φωτεινά. Γιατί αυτό είναι βέβαια που έχει πρωτίστως ανάγκη αυτή τη στιγμή ο χειμαζόμενος λαός μας, που σε τίποτε άλλο δεν έχει πια να ελπίσει, που όλα του τα άλλα πρότυπα και σημεία αναφοράς πλέον κατέρρευσαν (ως ανθυποσκύβαλα άλλωστε που ήταν), που παλεύει καθημερινά με την απόγνωση και που μόνο η Εκκλησία τού έχει μείνει πια ως σκέπη, καταφύγιο και παραμυθία. Αντ’ αυτών όμως, εμείς δυστυχώς καθημερινά βλέπουμε μητροπολίτες να ξεβράζουν καθημερινά τα ναπολεόντεια και δεσποτικά τους (με τη χείριστη σημασία του όρου) σύνδρομα επί δικαίων και αδίκων (λες κι οι υφιστάμενοί τους – του λεγόμενου κατώτερου κλήρου – ή το λοιπό χριστεπώνυμο πλήρωμα είναι τσιφλίκι και πασαλίκι τους) ή να τα δοκιμάζουν στου … κασίδη το κεφάλι (λες κι ο χώρος της Εκκλησίας είναι πεδίο πειραματισμών και ανόητων νεωτερισμών ή τακτικισμών πολιτικάντικων κατά το δοκούν του κάθε ιεράρχη). Και εμείς βέβαια εδώ δεν θα αναρωτηθούμε τι άλλες συμπεριφορές ή τι άλλες αυθαιρεσίες μπορούν να επακολουθήσουν, γιατί ειλικρινά μάς … τρομάζει η απάντηση.

Δεν θα αναρωτηθούμε καν ποιοι επιτέλους νομίζουν πως είναι οι εκάστοτε κληρικοί και από πού αντλούν ηθικά το δικαίωμα για όλα αυτά. Το μοναδικό ερώτημα που περνά αυτήν την ώρα από το μυαλό μας είναι απλούστατα το ευαγγελικό: «Εάν το άλας μωρανθή, εν τίνι αλισθήσεσθε»; Πολύ τραγικό ερώτημα και δυστυχώς, όσο περνάει ο καιρός, ολοένα και πιο αδυσώπητα επίκαιρο στην καταρρέουσα πατρίδα μας…

Εφ. Αντιφωνητής 1/6/2013

Ελλάδα και Κύπρος αργοπεθαίνουν

Του Σταύρου Καρκαλέτση

Στην εξαρτημένη Ελλάδα των μνημονίων έρχεται ο χειρότερος εφιάλτης: η δημογραφική σμίκρυνση τρέχει τόσο γρήγορα, που σε λίγα χρόνια θα είμαστε έθνος και κοινωνία γερόντων, οπότε όλα θα είναι (ακόμα) πιό εύκολα για όσους επιβουλεύονται τούτη εδώ τη γωνιά. Θέλουν -το ξέρουμε όσοι παλεύουμε να κρατήσουμε τη συνειδησιακή μας αυτονομία- την χώρα μας. Πακέτο, Ελλάδα και Κύπρο! Για να τις μετατρέψουν σε "χώρο''. Και θέλουν τον χώρο εν τέλει ''καθαρισμένο'', χωρίς εμάς, νόμιμους (ακόμα...) αλλά ανάξιους διαχειριστές τούτης της γης. Σε απλά μαθηματικά, και σύμφωνα με τους σχετικούς δείκτες, το 2100 οι απόγονοι των σημερινών Ελλήνων θα είναι περίπου 2.3 εκατομμύρια!!! Αυτό, αν παραμείνουν σταθερές οι σημερινές συνθήκες, αν δηλαδή οι αριθμοί των λαθρομεταναστών που δεχόμαστε δεν μεγαλώσουν κι άλλο (το καράβι γέμισε!), αν τα ηλικιακά όρια δεν συνεχίσουν την κάθοδο, αν... αν... αν... τότε θα έχουμε πετύχει τον ''άθλο'' να κρατηθούμε στα 2 εκατομμύρια και κάτι σε 70 περίπου χρόνια.

Το πρόβλημα αυτό, ουδέποτε απασχόλησε το εξαρτημένο και μεταπρατικό ''κράτος των Αθηνών'', όμως τώρα πάμε από το τετράγωνο στον κύβο: Ο δημογραφικός εφιάλτης είναι παρεμφερής περίπτωση με αυτή του κρατικού χρέους ή της ανεξέλεγκτης λαθρομετανάστευσης. Το αφήναμε να εξελίσσεται, το αφήναμε, και ακόμα δεν έχουμε συνειδητοποιήσει πως πρόκειται για βόμβα στα έτσι κι αλλιώς σαθρά θεμέλια του ψευδοκράτους που στήσαμε. Και σήμερα, είναι το τελευταίο που απασχολεί μια κοινωνία εγκλωβισμένη στο πεντάγωνο ανεργία-τηλεόραση-καναπές-δάνειο-πιστωτική.

Αν δεν αλλάξει κάτι στα επόμενα 4-5 χρόνια, οι δυνατότητες αντιμετώπισης του δημογραφικού θα λιγοστεύουν όλο και πιό πολύ, αφού η πτώση αυτή λειτουργεί κάπως όπως ο μεταστατικός καρκίνος: Αν δεν προλάβεις τις μεταστάσεις, χαίρετε! Σε λίγα χρόνια, οι αριθμοί καταδεικνύουν πως η κατάσταση θα είναι μη αναστρέψμη, με ότι αυτό συνεπάγεται για ένα άλλοτε κραταιό έθνος που θα σέρνεται πλέον με αργά βήματα προς το τέλος του...

Ο πλέον τρομακτικός αριθμός της τρέχουσας καθόδου, είναι αυτός που καταγράφει μείωση του ελληνικού πληθυσμού κατα 1.000.000 ανθρώπους, σε σύγκριση με την απογραφή του 2001! Μιλάμε για μια τρομακτική συρρίκνωση, μέσα σε μόνο μια δεκαετία, που είναι ''γνήσιο'' αποτέλεσμα μιας νόθας, αντεθνικής και εν τέλει ανθελληνικής πολιτικής, που τώρα βρήκε και άλλοθι: Τα μνημόνια!

Η γήρανση του πληθυσμού αυξάνεται αδιάλειπτα. Αρκεί να πούμε πως ο πληθυσμός της Ελλάδας που είχε ηλικία άνω των 65 ετών το 1991, έφθανε το 14%. Το 2025 θα φθάσει το όμως το 25%, ίσως και περισσότερο. Ως προς τους ηλικιωμένους και την αναλογία τους στο σύνολο του πληθυσμού, η Ελλάδα κατέχει στην Ευρώπη των 50 σχεδόν κρατών την πέμπτη θέση, και στον κόσμο την δωδεκάτη! Ασύλληπτα ρεκόρ για μια Ελλάδα που μεταλάσσεται βίαια. Κι από κοντά, η Κύπρος, που ναι μεν είχε υψηλότερους δείκτες γεννητικότητας από την μητροπολιτική Ελλάδα, όμως άρτι εισελθούσα στον αστερισμό των μνημονίων και στον οικονομικό στραγγαλισμό, μάλλον θα ακολουθήσει κι αυτή τον δημογραφικό κατήφορο.

Θυμίζω πως η Τουρκία, σε 25 χρόνια από σήμερα, αναμένεται να σπάσει το φράγμα των 100.000.000 κατοίκων, που στη μεγάλη τους πλειοψηφία θα είναι νέοι. Η δημογραφική αυτή έκρηξη, σε συνδυασμό με τις ιδιόρρυθμες τάσεις που ακολουθεί με μαζοχιστική εμμονή κυρίως η Ελλάδα (''ανοιχτή'' κοινωνία, ''χαλαρά'' σύνορα, πολυπολιτισμικά πρότυπα, μετανάστευση Ελλήνων νέων κτλ) θα φέρουν πιό κοντά το τέλος της πατρίδας όπως την γνωρίσαμε, κι όπως την αγαπήσαμε...

Το δεύτερο ελληνικό κράτος, η Κύπρος, που πολύ πρόσφατα εισήλθε στον μνημονιακό "παράδεισο", πρέπει τουλάχιστον στο δημογραφικό να "σπάσει" την προσκόλλησή της στο να υιοθετεί κάθε ελλαδικό "κουσούρι". Ο χρόνος για μια συνολική πολιτική αναστροφής του δημογραφικού προβλήματος ως απόλυτη εθνική προτεραιότητα και στρατηγική είναι πάρα, μα πάρα πολύ περιορισμένος. Τελειώνει! Κι αν παραμείνουμε αδρανείς, θα τελειώσει μαζί μας μια υπέροχη ιστορία τριών χιλιάδων χρόνων σ' αυτή την (ακόμα;) ελληνική έπαλξη, εδώ, "στες άκρες των ακρών" της Μεσογείου...

Πηγή ΕΛΚΕΔΑ

Τα οικονομικά δεδομένα της αναταραχής στην Τουρκία

Του Κώστα Ράπτη  

Η κοινωνικο-πολιτική αναταραχή στην Τουρκία δεν μπορούσε να έρθει σε πιο ευαίσθητη συγκυρία σε ό,τι αφορά την κατάσταση της οικονομίας, καθώς ήδη από την προηγούμενη εβδομάδα, δηλ. από το ξέσπασμα των ταραχών, η γειτονική χώρα από το μαζικό sell-off που προκάλεσε στις αναδυόμενες αγορές η ανησυχία σε σταδιακή απόσυρση από την Fed των πολιτικών ποσοτικής διευκόλυνσης.

Οι εκροές κεφαλαίων είχαν φθάσει την Παρασκευή το 1 δισ. δολάρια σε διάστημα μιας εβδομάδας, επιβεβαιώνοντας την τάση της Τουρκίας να ξεπερνά τις λοιπές αναδυόμενες οικονομίες σε θετικές επιδόσεις κατά τις ευνοϊκές συγκυρίες, αλλά και σε αρνητικές επιδόσεις στους κακούς καιρούς.

Όπως σημειώνει και η Wall Street Journal, σε μία εποχή κατά την οποία οι αναδυόμενες οικονομίες πιθανότατα εισέρχονται σε φάση μεγαλύτερου αντατγωσνιμού για την εξεύρεση κεφαλαίων, δεν είναι η καταλληλότερη στιγμή για να δώσει κανείς στους επενδυτές την ευκαιρία να κοιτάξουν αλλού. Το παράδειγμα της Νοτίου Αφρικής, όπου οι άγριες συγκρούσεις αστυνομίας και απεργών μεταλλωρύχων έχουν προκαλέσει φέτος τη μεγαλύτερη διεθνώς υποχώρηση του νομίσματος, είναι εύγλωττο.

Οι συγκρούσεις που ξέσπασαν με αφορμή τη σχεδιαζόμενη ανάπλαση του Πάρκου Gezi έχουν ένα άμεσο κόστος το οποίο ο Τούρκος υπουργός Εσωτερικών Muamer Guler υπολόγισε την Δευτέρα σε 20 εκατ. τουρκικές λίρες, ήτοι 10,5 δισ. δολάρια. Καταστράφηκαν 89 αστυνομικά οχήματα, 18 λεωφορεία, 42 Ι.Χ., 15 οχήματα Δ.Χ., 94 χώροι εργασίας και 4 κομματικά γραφεία.

Το μεσομακροπρόθεσμο κόστος την αναταραχής δεν πρόκειται ωστόσο να αποτυπωθεί, προτού ξεκαθαρίσει το τοπίο. Ήδη πάντως τη Δευτέρα, το Χρηματιστήριο της Κωνσταντινούπολης, βυθισμένο και αυτό σε ένα νέφος δακρυγόνων, έκλεισε με πτώση του γενικού δείκτη κατά 10,47%, ήτοι τη μεγαλύτερη μετά από αυτές τοτυ Φεβρουαρίου 2001 (εποχή της τουρκικής οικονομικής κρίσης που σάρωσε το έως τότε πολιτικό σκηνικό) και της 3ης Μαρτίου (-12,49%), στον άμεσο απόηχο της αρνητικής ψήφου της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης στην στάθμευση αμερικανικών δυνάμεων για την επικείμενη, τότε, εισβολή στο Ιράκ.

Η ισοτιμία της λίρας διαμορφώθηκε τη Δευτέρα στο 1,88 ανά δολάριο, υποχωρώντας κατά 1%, στο χαμηλότερο σημείο των τελευταίων 17 μηνών (και αυτό χάρη στηον περιορισμό της ρευστότητας στον οποίο προχώρησε η Κεντρική Τράπεζα της Τουρκίας από την Π¨εμτη) ενώ η απόδοση του διετούς ομολόγου αναφοράς κατέγραψε τη μεγαλύτερη ποσοστιαία αύξησή της από τον Ιούνιο του 2006 (41 μ.β.), φθάνοντας το 6,48%. Η απόδοση του δεκαετούς εκτινάχθηκε από το 6,84% στο 7,12%, ενώ το πενταετές CDS ενισχύθηκε κατά 143 μ.β., εξαλείφοντας την πτώση που είχε προκύψει μετά την απόφαση της Moody΄s να επαναφέρει το αξιόχρεο της Τουρκίας σε επενδυτικό επίπεδο (Βaa3).
Θα μπρορούσε κανείς να σχετικοποιήσει αυτές τις αντιδράσεις της αγοράς, σημειώξνοντας ότι συνολικά το το Χρηματιστήριο της Κωνσταντινούπολης κέρδισε 40% το τελευταίο 12μηνο. Όμως το πρόβλημα είναι βαθύτερο καθώς το υψηλό έλλειμμα στο τουρκικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, συνεπάγεται ανάγκες χρηματοδότησης που θα μπορούσαν να διαταραχθούν από οποιαδήποτε εξωτερική αλλαγή στο κλίμα εμπιστοσύνης.

Ιδιαίτερα ευάλωτο είναι το τραπεζικό σύστημα, καθώς ο λόγος χορηγήσεων προς καταθέσεις ξεπέρασε φέτος το 100%, ενώ το εξωτερικό χρέος των τουρκικών τραπεζών είχε φθάσει στα τέλη του 2012 το 14,3% του ΑΕΠ (έναντι 8% τις παραμονές της κατάρρευσης της Lehmann Brothers), ήτοι στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 20 ετών, σύμφωνα με την Capital Economics. Τα δύο τρίτα αυτού του χρέους θα πρέπει να αναχρηματοδοτηθούν εντός 12μήνου. Καθώς ο βραχυπρόθεσμος εξωτερικός δανεισμός αυξηθηκε κατά 70% το πρώτο τρίμηνο του 2013, γίνεται κατανοητό ότι κάθε απότομος περιορισμός των εισροών κεφαλαίων θα συνιστούσε σοκ.

Σημειώνεται ότι η πιστωτική επέκταση δεκαπλασιάσθηκε από το 2006 και μόνο πέρσι αυξήθηκε κατά 40% (όταν το ονομαστικό εισόδημα των νοικοκυριών αυξήθηκε κατά 5%, έναντι πληθωρισμού 7%, υποδηλώνοντας ότι οι Τούρκοι καταναλωτές έχουν ήδη μπεί στη φάση του δανεισμού μόνο για αποπληρωμή παλαιότερων χρεών.

Επιπλέον η μείωση των τουρκικών εξαγωγών στο χαμηλότερο επίπεδο του εξαμήνου σημαίνει ότι η ανάπτυξη θα εξαρτηθεί περισσότερο από την εσωτερική ζήτηση, άρα από το αίσθημα εμπιστοσύνης – όπως και ο τουρισμός που ανακουφίζει το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών.

Πηγή Capital

Φετχουλάχ Γκιουλέν: Ο μέντορας του Ερντογάν ανησυχεί...

Της Ζέζας Ζήκου

Μέλλον; Σαν κάτι να μας θυμίζει αυτή η λέξη, εδώ στην Ελλάδα. Μάλλον αυτό που έλεγε ο Πολ Βαλερί: «Το μέλλον δεν είναι πια αυτό που ήταν κάποτε». Από την περασμένη Πέμπτη δοκιμάζεται και στην Τουρκία. Οντως, το τρίο Γκιουλέν - Ερντογάν - Νταβούτογλου προσέφερε μακροπρόθεσμο στρατηγικό σχεδιασμό. Ομως, τώρα βλέπει να γκρεμίζεται το παρόν. Ο Ερντογάν προσέφερε γρόσια και ήταν πολλά!.. Μόλις πριν από δύο μήνες, με το Kazan-Kazan μάς υποσχόταν γενναιόδωρη συνεργασία για την ΑΟΖ και τα λοιπά... Ομως, ο εφιάλτης του εθνικού διχασμού σπέρνει ζιζάνια ανησυχιών μιας εμφύλιας σύγκρουσης.

Χρειάζεται να τονιστεί πως πρωταγωνιστικό ρόλο στη στήριξη του Ερντογάν από το ισλαμικό κεφάλαιο στην Τουρκία έχει διαδραματίσει το κίνημα του Φετχουλάχ Γκιουλέν. Το ισλαμικό κεφάλαιο αποτελεί τον κύριο βραχίονα της σύγχρονης οικονομίας της Τουρκίας. Εχει συγκεντρώσει φανερή ή σκιώδη πολιτική και οικονομική εξουσία, με συνέπεια να αναδεικνύονται σε διαμορφωτές της τουρκικής κοινής γνώμης. Η οικονομική διασύνδεση με εκπροσώπους - επιχειρηματίες της νέας οικονομικής - επιχειρηματικής τάξης που εμφανίστηκε στην Ανατολία, έχει συμβάλει τα μάλα στην ηγεμονία του Ερντογάν.

Τώρα, ο Φετχουλάχ Γκιουλέν, πρώην ιμάμης από το Ερζερούμ, ο οποίος θεωρείται ο πνευματικός πατέρας του Ερντογάν, δεν αποκρύπτει τις ανησυχίες του. Να σημειωθεί πως το «μετριοπαθές Ισλάμ» και η εξάπλωσή του μέσα από οικονομικά ανοίγματα σε όλο τον κόσμο αποτελεί την καρδιά της διδασκαλίας του Φετχουλάχ Γκιουλέν. Με μια σειρά τραπεζών και ασφαλιστικών εταιρειών, καθώς και με αξία κεφαλαίων που εκτιμάται ότι ξεπερνά τα 25 δισεκατομμύρια δολάρια, το συσσωρευμένο ισλαμικό κεφάλαιο του κινήματος του Γκιουλέν μέσα από επενδυτικά προγράμματα δημιουργεί στηρίγματα σε χώρες της Ασίας και της Αφρικής. Και μέσα από ένα δίκτυο περίπου 1.000 σχολείων σε όλο τον κόσμο (τα 100 στις ΗΠΑ), το «ήπιο Ισλάμ» έχει ενισχύσει διαρκώς την εικόνα του. Μια εικόνα που καταρρακώνεται από την άγρια καταστολή της εξέγερσης των νέων της πλατείας Ταξίμ.

Το δόγμα Νταβούτογλου των «μηδενικών προβλημάτων» είναι πλέον ένα μακρινό ιδανικό. Η συνεργασία με το Ιράν μετατράπηκε σε αντιπαλότητα, οι σχέσεις με το Ιράκ χειροτέρευσαν και ο Ασαντ δεν λέει να παραδοθεί. Και μπορεί η σοβαρή κόντρα με το Ισραήλ να βελτίωσε την εικόνα της Τουρκίας στον αραβικό κόσμο, μακροπρόθεσμα όμως προβλέπεται να απειλήσει σοβαρά τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ.

Απ’ όλο το φάσμα των αναταραχών της Αραβικής Ανοιξης, οι δυσκολίες του Σύρου γείτονα επηρεάζουν ιδιαίτερα την Τουρκία. Η τουρκική υποστήριξη στη συριακή αντιπολίτευση μετέτρεψε μια τέλεια συμμαχία σε μια έμμεση σύγκρουση. Η Αγκυρα έχει βρεθεί σε δύσκολη θέση από τις διεθνείς πιέσεις για μια επέμβαση που θα κατέστρεφε την εικόνα της ουδετερότητας και θα την έθετε σε ευθεία σύγκρουση με το Ιράν. Αντί να απαιτεί από την Ε.Ε. δικαιώματα που δεν μπορεί να αποκτήσει χωρίς να είναι μέλος, η Τουρκία πρέπει να χρησιμοποιήσει την περιφερειακή της επιρροή για να επανασυνδεθεί με την Ευρώπη και να συνεργαστεί στη Μέση Ανατολή.

Στα μέσα Ιανουαρίου, ο Ερντογάν έκανε μία δήλωση στην τηλεόραση, που προκάλεσε αίσθηση στις Βρυξέλλες. Η Τουρκία, είπε, μπορεί να εξετάσει το ενδεχόμενο να ενταχθεί στην Οργάνωση Συνεργασίας της Σαγκάης αντί για την Ευρωπαϊκή Ενωση. Ετοιμος για τη ρήξη με μια Ευρώπη που τον έχει απογοητεύσει ή πρόθυμος για ανοίγματα προς μια περιοχή που αποτελεί το μόνο δυνατό μέλλον για την Τουρκία; Τι ακριβώς πρεσβεύει ο Ερντογάν; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά. Κάποτε έλεγε ότι ο κρατούμενος ηγέτης του ΡΚΚ Αμπντουλάχ Οτσαλάν πρέπει να εκτελεστεί. Τώρα συνομιλεί (εμμέσως) μαζί του, σε μια προσπάθεια να λυθεί με ειρηνικό τρόπο το Κουρδικό.

Μέχρι πριν από λίγο καιρό κατήγγελλε την πολιτική του Ασαντ και έστελνε στρατεύματα στα σύνορα. Τώρα υποστηρίζει ότι πρέπει να βρεθεί μια συναινετική λύση, που θα περιλαμβάνει και τη Μόσχα. Ο ανταποκριτής των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» στην Κωνσταντινούπολη πιστεύει ότι η υιοθέτηση αυτών των μετριοπαθών τόνων έχει σχέση με τις επικείμενες εκλογές και την επιθυμία του Ερντογάν να αναλάβει την προεδρία. Μήπως σε αυτό το σχέδιο εντάσσεται και ο εκβιασμός για την Οργάνωση Συνεργασίας της Σαγκάης;

Ο Ερντογάν δεν κρύβει τη δυσαρέσκειά του για την απροθυμία της Ευρώπης να προχωρήσει σε σοβαρές ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Αγκυρα. Γνωρίζει, όμως, ότι τα τρία τέταρτα των άμεσων ξένων επενδύσεων στην Τουρκία προέρχονται από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Αν λοιπόν καλλιεργεί τη σύγχυση, δεν είναι καθόλου διατεθειμένος να προχωρήσει σε σύγκρουση, πολύ περισσότερο που σε λίγο καιρό θα δεχθεί στην Αγκυρα τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ.

Επαγρύπνηση στο Αιγαίο

Κίνδυνος εξαγωγής της τουρκικής κρίσης

Που θα φτάσει η ελληνική ανοχή στο Αιγαίο; Και πόσα περιθώρια υποχωρήσεων μένουν στην Αθήνα, αν στην Άγκυρα αποφασίσουν πως θα τους σώσει "εξαγωγή" της εσωτερικής κρίσης που διέρχονται; Μετά πάντως την νέα "κρουαζιέρα", με (για πρώτη φορά) δύο τουρκικά πολεμικά πλοία να αλωνίζουν παραβιάζοντας τα ελληνικά χωρικά ύδατα και να φθάνουν μέχρι και τις ακτές της ανατολικής Αττικής, σίγουρα μπορούμε να μιλάμε για ποιοτική αναβάθμιση και ρουτίνα πλέον την προβολή σημαίας έξω από το Σούνιο. Χθες είχαμε νέο σήριαλ, με ακταιωρό της τουρκικής ακτοφυλακής να εξαπολύει πυρά πυρά κατά σκάφους του Λιμενικού στην περιοχή της Σύμης, όταν το τελευταίο επιχείρησε να εμποδίσει απόβαση πλοιαρίου με 30 λαθρομετανάστες. Ιστιοπλοϊκό καταμαράν ελληνικής ιδιοκτησίας με τους λαθρομετανάστες, έγινε κατ' αρχήν αντιληπτό από δυνάμεις του ΛΣ κι ένα σκάφος έσπευσε να εμποδίσει την πορεία του, αλλά δέχτηκε καταιγιστικές βολές από το τουρκικό σκάφος.

Οι Τούρκοι δίνουν τη δική τους εκδοχή, πως δηλαδή πολυβολούσαν το δουλεμπορικό το οποίο ερχόταν από την τουρκική ακτή, κάτι που βεβαίως δεν πείθει κανέναν αφού είναι γνωστό πως τουρκικό παρακράτος, αστυνομία, λιμενικό κοκ συνεργάζονται (με το αζημίωτο) στη διακίνηση λαθρομεταναστών προς τα ελληνικά νησιά. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, οι λαθρομετανάστες είχαν επιβιβαστεί από τη Ντάτσα της Τουρκίας με προορισμό πιθανόν τη Σύμη, ή κάποια βραχονησίδα.

Ενδεικτικό της σοβαρότητας του θέματος είναι πως αμέσως μετά ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς βρέθηκε στα υπόγεια της Στρατιωτικής Διοίκησης Ανατολικής Μεσογείου, για να παρακολουθήσει την άσκηση «ΚΑΤΑΙΓΙΣ 13» που διεξάγει το Πολεμικό Ναυτικό κοντά στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και όχι μόνο. Η χρονική συγκυρία (ταραχές στην Τουρκία) και το ενδιαφέρον Σαμαρά για το επιχειρησιακό σκέλος της άσκησης, αλλά και γενικώς για τη λειτουργία των Ένοπλων Δυνάμεων και τις τουρκικές προκλήσεις, δείχνουν πώς η κυβέρνηση ανησυχεί για τις εξελίξεις στην ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο από την τουρκική συμπεριφορά. Πληροφορίες αναφέρουν μάλιστα πώς ο πρωθυπουργός ενημερώθηκε σε real time συνθήκες για το περιστατικό που συνέβη χθες το βράδυ στη Σύμη, αφού αποχώρησε από τη ΣΔΑΜ μετά από τρεις ώρες.

Είναι σαφές πως στην Αθήνα εντείνεται ο προβληματισμός σχετικά με τα γενικευμένα επεισόδια που λαμβάνουν χώρα τις τελευταίες επτά ημέρες στην Τουρκία. Αν προκύψει εξαγωγή της κρίσης, στη δίνη της σύγκρουσης ισλαμιστών και κεμαλιστών, θα έχουμε το πολύ άσχημο ενδεχόμενο το Αιγαίο και τα νησιά μας (και φυσικά η αχίλλειος πτέρνα Κύπρος) να αποτελέσουν πεδίο ξεκαθαρίσματος εσωτερικών τουρκικών αντιπαραθέσεων. Θέλουμε να ελπίζουμε πως λαμβάνονται τα στοιχειώδη μέτρα, ώστε να στέλνονται διαρκή μηνύματα "απέναντι" πως η Ελλάδα δεν θα είναι το "γήπεδο" όπου θα λύσουν τις ό,ποιες διαφορές τους οι Τούρκοι. Και ποτέ να μην ξεχνάμε, τώρα που κατέρρευσε ο μύθος των "κακών στρατηγών" και του "καλού Ερντογάν", πως στην Άγκυρα, στρατιωτικοί και πολιτικοί, όταν πρόκειται για τις διεκδικήσεις τους έναντι της Ελλάδος, "...είναι ενωμένοι όπως το κρέας με το κόκκαλο", όπως προ ετών είχει δηλώσει ο σημερινός πρόεδρος της Τουρκίας Αμπτουλλάχ Γκιούλ.

Πηγή ΕΛΚΕΔΑ

Tουρκία: Αναλύοντας τα αίτια

Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης

H Τουρκία εξωθείται από ΗΠΑ και Ισραήλ να συμμετέχει σε έναν θρησκευτικό πόλεμο εναντίον των σιιτών της Μέσης Ανατολής, ως επικεφαλής του σουνιτικού μπλοκ, που, με βάση το σχεδιασμό, θα αποτελείται από τους Άραβες σουνίτες του Ιράκ, τους Κούρδους σουνίτες, τους Τούρκους σουνίτες, και τους σουνίτες της Συρίας και του Λιβάνου. Ο στόχος είναι η εξουδετέρωση της επιρροής που ασκεί το Ιράν στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και στις ακτές της ανατολικής Μεσογείου! Εξ αυτού και η εμπλοκή της Τουρκίας στην επιχείρηση ανατροπής του Άσαντ, μια επιχείρηση που, εκ των πραγμάτων, στρέφεται εναντίον των αλαουιτών της Συρίας! Από τότε που η Τουρκία συμμετέχει στην ουσία στον πόλεμο που γίνεται εναντίον του Άσαντ, έχει αυξηθεί και ενταθεί η ρητορική εναντίον των αλαουιτών και των σιιτών (έχουμε ακόμα και εκκλήσεις σουνιτών θρησκευτικών ηγετών για Ιερό Πόλεμο εναντίον των σιιτών, με αφορμή την εμπλοκή της Χεζμπολάχ στις επιχειρήσεις στη Συρία), ενώ πλέον η κυβέρνηση Ερντογάν αυταρχικοποιείται και ριζοσπαστικοποιείται ακόμα περισσότερο, και μάλιστα με την άδεια της Ουάσιγκτον!

Το γεγονός αυτό, της στοχοποίησης δηλαδή των αλαουιτών, που θεωρούνται συγγενείς ιδεολογικά με τους αλεβίτες, σε συνδυασμό με την σουνιτική ριζοσπαστικοποίηση της κυβέρνησης Ερντογάν, έχει θορυβήσει το τελευταίο διάστημα τους αλεβίτες της Τουρκίας, οι οποίοι, μάλιστα, εξέφρασαν τις ανησυχίες τους για τους κινδύνους απόλυτης περιθωριοποίησης των αλεβιτών σε μόνιμη πλέον βάση!

Ενώ λοιπόν η κατάσταση είχε έτσι, πριν από μια εβδομάδα ο πρωθυπουργός Ερντογάν ανακοίνωσε ότι αποφάσισε να δώσει στην υπό κατασκευή τρίτη γέφυρα του Βοσπόρου το όνομα "Γιαβούζ Σουλτάν Σελήμ", που θεωρείται ο σφαγέας των αλεβιτών της Τουρκίας! Στο σημείο αυτό να σημειώσουμε ότι οι μεγάλη μάζα των αλεβιτών εκφράζεται πολιτικά και εκλογικά κυρίως μέσα από το κεμαλικό Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, ενώ πολύ μεγάλο ποσοστό, θα λέγαμε η συντριπτική πλειοψηφία, της ηγεσίας και των μελών αριστερών και ακροαριστερών οργανώσεων, προέρχονται από τις κοινωνίες των αλεβιτών! Ένα σημαντικό πεδίο συσσωρευμένης ανησυχίας και δυσφορίας, λοιπόν, τις παραμονές της εξέγερσης στην Κωνσταντινούπολη, ήταν οι αλεβίτες, που βλέπουν να παγιώνεται στην Τουρκία μια δημοκρατικοφανής ισλαμική δικτατορία, που θα θέσει σε μόνιμη βάση στο περιθώριο της ιστορίας τα 15-20 εκατομμύρια αλεβίτες.

Σ' αυτούς πρέπει να προστεθούν οι διάφορες αριστερές οργανώσεις που δρουν στην Τουρκία, που επαναλαμβάνουμε, είναι συγκοινωνούντα δοχεία με τις κοινωνίες των αλεβιτών, οι κεμαλιστές, που περιθωριοποιούνται πολιτικά από την επικράτηση του Ερντογάν και του ΑΚΡ, οι Τούρκοι δημοκράτες, που ανησυχούν από τη διολίσθηση της Τουρκίας προς τη σκότο του Ισλάμ, αλλά και διάφορες εθνοτικές και θρησκευτικές ομάδες, που νοιώθουν να απειλούνται από το νέο μοντέλο εξουσίας που επιχειρεί να οικοδομήσει ο Ερντογάν. Φυσικά, ανάμεσα σε εκείνους που συμμετέχουν και ίσως πυροδοτούν τα επεισόδια, είναι σίγουρο ότι βρίσκονται και άτομα που ήταν για χρόνια τρόφιμοι του βαθέος κράτους των κεμαλιστών και τώρα έμειναν "άστεγοι".

Από την εικόνα λείπουν οι Κούρδοι και το ΡΚΚ, που καταβάλλει προσπάθειες να κρατήσει τις κουρδικές μάζες μακρυά από τα επεισόδια, τα οποία θα είχαν λάβει εφιαλτικές διαστάσεις, σε περίπτωση που συμμετείχαν τα οργανωμένα μέλη του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος, που είναι πολύ πιο "εξασκημένα" στις μάχες με την αστυνομία μέσα στις πόλεις, λόγω του πολύχρονου αγώνα που δίνουν εναντίον του τουρκικού κράτους. Αν υπάρχουν κάποιοι που αναρωτιούνται γιατί λείπουν οι Κούρδοι, να τους ενημερώσουμε ότι θέλουν να διαφυλάξουν την πορεία των συνομιλιών με την τουρκική κυβέρνηση, για μια συμφωνία πολιτικής επίλυσης του Κουρδικού.

Η δυσφορία και οργή, λοιπόν, που είναι συσσωρευμένη σε ετερόκλητα τμήματα της τουρκικής κοινωνίας είναι αυτή που εκφράστηκε στις διαδηλώσεις της Κωνσταντινούπολης, της Άγκυρας και της Σμύρνης, που ξέσπασαν με αφορμή τα σχέδια ανοικοδόμησης του "Στρατοπέδου του Πυροβολικού" ως εμπορικό κέντρο, στο "Πάρκο Περιπάτου", κοντά στην Πλατεία Ταξίμ.

Τώρα, αν αποτολμήσουμε να κάνουμε μια πρόβλεψη για την πορεία των επεισοδίων και των διαδηλώσεων, εκτιμούμε ότι αυτές θα κοπάσουν τις επόμενες ώρες ή το πολύ ημέρες, αφήνοντας όμως ορατά και βαθιά σημάδια στην συλλογική μνήμη για την ήττα που υπέστη ο Ερντογάν και η κυβέρνησή του. Όσον αφορά τη διεθνή εικόνα της Τουρκίας, υπέστη ρήγμα, όπως ρήγμα υπέστη και η εικόνα του ίδιου του Ερντογάν, που χρεώνεται τον βλακώδη χειρισμό -η μέθη της εξουσίας γαρ- της υπόθεσης αυτής, χειρισμός που οφείλεται στον ιδιότυπο χαρακτήρα και ιδιοσυγκρασία του ανδρός!

Τέλος, οι Έλληνες πολίτες θα πρέπει να είναι πολύ επιφυλακτικοί σε ειδήσεις και απόψεις που εμπλέκουν τον τουρκικό στρατό και μιλούν για σενάρια εξαγωγής κρίσης με στρατιωτικό επεισόδιο με την Ελλάδα. Δεν θα προβούμε σε χαρακτηρισμούς των απόψεων και των σεναρίων αυτών, όμως υπογραμμίζουμε ότι αυτά τα ζητήματα είναι πολύ σοβαρά και ως τέτοια θα πρέπει να αντιμετωπίζονται από όλους! Σε ό,τι μας αφορά, εμείς λέμε ότι αυτοί που αναφέραμε παραπάνω είναι οι πραγματικοί λόγοι που οδήγησαν στις "αλκυονίδες ημέρες" της Τουρκίας, που, όπως είναι γνωστόν, προηγούνται της άνοιξης.

Μόνο που είναι πολύ δύσκολο να πει κανείς πότε θα τελειώσει ο "ισλαμικός χειμώνας", και πότε (και αν) θα άλθει η "τουρκική άνοιξη"!

Πηγή Infognomon

ΗΠΑ: Η μητρική της ΑΒ Βασιλόπουλος πουλά σε προσφάτως “πτωχευμένη” εταιρεία!

Ένα μικρό δείγμα της “ανάπτυξης” των πολυεθνικών, είναι αυτό που συμβαίνει αυτή την στιγμή στις ΗΠΑ, όπου η DelHaize, μητρική της ΑΒ Βασιλόπουλος ανακοίνωσε ότι πουλά μέρος του δικτύου της στην εταιρεία Bi – Lo. 

Που είναι το περίεργο; 

Στο ότι η Bi – Lo είχε κάνει αίτηση για πτώχευση λίγα χρόνια πριν (2009)! 

Υπάρχει όμως ένα ακόμα πιο περίεργο στοιχείο στην υπόθεση: Μετά την αίτηση της Bi -Lo για υπαγωγή στον πτωχευτικό κώδικα (άρθρο 11), η DelHaize ανακοινώνει “συμφωνία εξαγοράς μεριδίου της εταιρείας” με την καταβολή 245 εκ. Ευρώ. 

Με αυτό το όπλο στην φαρέτρα, λίγες ημέρες μετά η Bi – Lo καταθέτει σχέδιο αναδιάρθρωσης στο αρμόδιο Δικαστήριο, το οποίο το εγκρίνει! 

Έτσι, η Bi – Lo “αναδιαρθρώνεται” με ένεση ρευστότητας 350 εκ. δολαρίων από την μητρική εταιρεία. 

Φυσικά το περιβόητο σχέδιο εξαγοράς από την DelHaize αποσύρεται διακριτικά!

Επειδή στον κόσμο των πολυεθνικών η αβροφροσύνη είναι βασικό χαρακτηριστικό, σήμερα η προσφάτως “πτωχευμένη” εταιρεία, έρχεται στην ευχάριστη θέση να αγοράσει τον καλοπροαίρετο σωτήρα της, δίνοντας και κατιτις παραπάνω… 265 εκ. Ευρώ! Δείγμα και αυτό της “ανάπτυξης” που φέρνουν οι πολυεθνικές. Όπως ακριβώς το παράδειγμα στην Σερβία που αποκαλύψαμε εδώ: ΑΒ Βασιλόπουλος: Πουλήθηκε σε πολυεθνική που ελέγχεται για τεράστιο σκάνδαλο στην Σερβία. 

 

Φαίνεται ότι τα αλογίσια παριζάκια είναι το λιγότερο που μπορεί να μας συμβεί εάν δεν οργανωθούμε ως καταναλωτές, ως Έλληνες. 

Όπως ακριβώς έκαναν οι Σέρβοι για τον εκεί “επιχειρηματία” που ήθελε να πουλήσει στην DelHaize αλλά βρέθηκε στην φυλακή. 

Είδηση που δεν “έπαιξε” πουθενά, προφανώς γιατί στην Ελλάδα τέτοιου είδους “επενδυτές” είναι ευπρόσδεκτοι τις ημέρες της ολικής κατάρρευσης.

Πηγή

Μήπως η κυβέρνηση Ερντογάν υποκινεί τα επεισόδια…;

Γράφει ο Κωνσταντίνος 
Πηγή GrCitizen

Οι εικόνες από τους δρόμους της Κωνσταντινούπολης, με τους τούρκους πολίτες να εναντιώνονται στην κυβέρνηση Ερντογάν, έχουν κατακλύσει τα διεθνή μέσα επικοινωνίας και ενημέρωσης.
Οι λόγοι για τους οποίους διαφορετικές κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές, θρησκευτικές (μέχρι και ποδοσφαιρικές) ομάδες τούρκων πολιτών ενώθηκαν και βγήκαν στους δρόμους για να αντιμετωπίσουν την γνωστή για την υπέρμετρη σκληρότητά της τουρκική αστυνομία, έχουν ήδη καταγραφεί.
Όπως έχει καταγραφεί και το γεγονός της απόλυτα συντονισμένης αυτής «εξέγερσης», η οποία έχει την βιτρίνα μίας «τουρκικής άνοιξης», αλλά με κύριο στόχο την απομάκρυνση από το Ισλάμ (αφού οι τούρκοι πολίτες -αν και μουσουλμάνοι- δεν επιθυμούν την μετατροπή της Τουρκίας σε ισλαμική χώρα, αλλά τη διατήρησή της ως μία χώρα – μοντέλο, η οποία θα είναι μουσουλμανική αλλά με δυτικό τρόπο ζωής).

Το χαρακτηριστικό που έχει καταγραφεί στα «ψιλά γράμματα» είτε του τουρκικού διαδικτύου, είτε του τουρκικού τύπου, είναι η παράξενη συμπεριφορά της σκληροτράχηλης τουρκικής αστυνομίας, η οποία κατόρθωσε να γιγαντώσει την οργή των τούρκων στην πλατεία Ταξίμ (μέχρι που αποχώρησε με «εντολές άνωθεν»), αλλά και σε άλλες πόλεις της Τουρκίας (όπως στην Σμύρνη, όπου αστυνομικοί επιτίθονταν σε αμέριμνους τούρκους (νεαρούς και νεαρές). 
Ακόμη πιο αξιοπερίεργο είναι το γεγονός πως οι τούρκοι αστυνομικοί επιτέθηκαν και στο τζαμί Μπεζμί Αλέβ (όπου υπήρχαν γιατροί που περιέθαλπαν τραυματίες)!!! Σε όλες τις περιπτώσεις, σχεδόν, όπου η Αστυνομία λειτουργούσε με τρόπο επιεικώς απαράδεκτο, επιτρεπόταν η λήψη φωτογραφιών και βίντεο από «παριστάμενους»!!!

Άγκυρα: Επίθεση της αστυνομίας σε ανέμελους πολίτες
Έτσι λοιπόν, στον διαδικτυακό τόπο της εφημερίδας Haber (Haber.sol.org), διαβάζουμε και έκπληκτοι βλέπουμε την επιβεβαίωση και σε βίντεο:

«Αστυνομικό όχημα ΤΟΜΑ που κινούνταν στην Άγκυρα, ξαφνικά χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος άρχισε να ρίχνει νερό πρώτα σε αυτοκίνητα και έπειτα σε πολίτες που περίμεναν στην στάση.
Οι εικόνες αυτές που καταγράφηκαν στην Άγκυρα, θέτουν ερώτημα σχετικά με το τι επιδιώκει η αστυνομία. Κινούμενο ΤΟΜΑ χωρίς κανένα λόγο αρχίζει να ρίχνει νερό με πίεση σε επιβάτες που περιμένουν στην στάση. Οι εικόνες τραβήχτηκαν από όχημα που κινούνταν πίσω από το αστυνομικό όχημα και δείχνει πως το ΤΟΜΑ μουσκεύει πρώτα τα αυτοκίνητα που κινούνται στην αντίθετη κατεύθυνση και μετά τους πολίτες που περιμένουν στην στάση.
Οι πολίτες στην στάση δεν κατάλαβαν τι τους συνέβη, ενώ οι πολίτες που καταγράφουν αυτήν την παράλογη πράξη αντιδρούν λέγοντας πως ¨θα προκαλέσουν ατύχημα».

 
Αλεξανδρέττα: Πυροβολισμοί αστυνομίας και στρατού κατά μελών του ΚΚΕ
Στην άκρως ευαίσθητη περιοχή της Αλεξανδρέττας (στα σύνορα με την Συρία), συνέβη ένα πολύ παράξενο περιστατικό, αφού αστυνομικοί και στρατιωτικοί άρχισαν ξαφνικά και χωρίς καμία προειδοποίηση να πυροβολούν σε αυτοκίνητο που μετέβαιναν 5 μέλη του ΤΚΡ (κομμουνιστικό κόμμα Τουρκίας), με αποτέλεσμα να τραυματισθεί πολύ σοβαρά ένας από τους επιβαίνοντες, όπως μας ενημερώνει το Haber.org.

«Η αστυνομία στην Αλεξανδρέττα άνοιξε πυρ σε βάρος αυτοκινήτου στο οποίο επέβαιναν 5 μέλη του ΤΚΡ, οι οποίοι προσπαθώντας να διαφύγουν έπεσαν με το αυτοκίνητό τους σε κανάλι νερού.
Τα μέλη του ΤΚΡ ονόματι Ουμούτ Ατλικάν, Ντιντέμ Σεντούρκ, δικηγόρος Μ. Αλή Μπαγδατλί, Σεζγκίν Ερτάς και Σαχίν, μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο.
Σύμφωνα με αυτά που περιέγραψαν αυτόπτες μάρτυρες, αφού βγήκαν από το σπίτι τους, τους στρίμωξε ένα πολιτικό και ένα στρατιωτικό όχημα, και πανικοβλημένοι από τα πυρά σε βάρος τους, οδηγήθηκαν στο κανάλι με το όχημα ντελαπαρισμένο. Αναφέρεται πως ο Σεζγκίν Ερτάς έχει κάταγμα στο κρανίο και η ζωή του διατρέχει κίνδυνο».

Από τα γεγονότα αυτά, διαπιστώνουμε πως κάτι πολύ παράξενο συμβαίνει στην Τουρκία εκ μέρους των αρχών Ασφαλείας, οι άνδρες των οποίων φαίνεται πως προκαλούν και δίνεται η εικόνα πως επιζητούν να εξοργίσουν τους τούρκους πολίτες που δεν μετέχουν στις κινητοποιήσεις. 
Γιατί άραγε; 
Υπάρχει κάποια σκοπιμότητα ή η συγκεκριμένη συμπεριφορά (σε διάφορες πόλεις της Τουρκίας) οφείλεται σε υπέρμετρο ζήλο εκ μέρους των αστυνομικών; 
Μήπως η ίδια η κυβέρνηση Ερντογάν επιθυμεί την διασάλευση της έννομης τάξης, την περαιτέρω διόγκωση των διαμαρτυριών; 
Και αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, ποιος ο σκοπός; 
Τι προετοιμάζεται στην Τουρκία και από ποιους;

Στήριξη στο πάρκο Γκεζί από τον Νοάμ Τσόμσκι : Είμαι και εγώ κατσαπλιάς
Σύμφωνα με την εφημερίδα Ζουριέτ, ο διάσημος Αμερικανός διανοητής και γλωσσολόγος Νοάμ Τσόμσκι συνεχίζει την στήριξη του στις διαδηλώσεις του πάρκου Γκεζί.
Σε μήνυμα στήριξης που δημοσιεύτηκε αναφέρει:

«Συμφωνώ με την Διεθνή Αμνηστία που προστατεύει τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, η οποία κατήγγειλε την χρήση ανελέητων μέτρων από τις κρατικές αρχές σε βάρος ειρηνικών διαδηλωτών στο Ταξίμ στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης, και συμφωνώ με τις άλλες διαδηλώσεις. Οι ειδήσεις που έρχονται τις τελευταίες μέρες από την Τουρκία που τα τελευταία χρόνια έχει κάνει προόδους που χαιρετίσαμε, είναι από τις ξεδιάντροπες στιγμές της τουρκική ιστορίας που πιστευόταν πως πλέον είχαν μείνει πίσω».

Στο μήνυμα του ο Τσόμσκι αναφέρει «Παντού αντίσταση, παντού Ταξίμ», ενώ το πλακάτ πίσω του λέει «Είμαι και εγώ επίσης ένας κατσαπλιάς σε αλληλεγγύη RESISTANBUL».
Ο Τσόμσκι αυτή τη φορά έστειλε μήνυμα με βίντεο.

Νεκρός και τρίτος διαδηλωτής στην Τουρκία

Υπέκυψε στα τραύματά του ο Τούρκος ακτιβιστής Ετέμ Σαρισουλούκ, ο οποίος είχε χτυπηθεί στο κεφάλι κατά τη διάρκεια των βίαιων ταραχών στην Άγκυρα.

Ο αριθμός των θυμάτων από τις διαδηλώσεις στην Τουρκία ανεβαίνει πλέον στους τρεις, ενώ οι διαδηλωτές παραμένουν στην πλατεία Ταξίμ.

Η σημερινή συνάντηση με τον αναπληρωτή πρωθυπουργό, Μπουλέντ Αρίντς απέβη άκαρπη.

Πληροφορίες από Τουρκικά Νέα

Διαβάστε επίσης:

Πόσο κοντά είναι η Τουρκία σε ένα… πραξικόπημα;
Το μεγάλο σχέδιο πίσω από την εξέγερση των τούρκων πολιτών
Ο Ερντογάν μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα...
Πού οδηγείται η Τουρκία; (φωτορεπορτάζ)