Top Social Icons

Menu Right

Left Sidebar
Left Sidebar
Featured News
Right Sidebar
Right Sidebar

Η κατηγορια που επιλεξατε...

4 Μαΐ 2013


Όπως κι αν το δει κανείς, ζούμε σε μια χώρα «επί ξύλου κρεμάμενη». Κι αυτό αποτυπώνεται καθημερινά στα πρόσωπα των ανθρώπων. Σκυθρωπά, αγέλαστα, μελαγχολικά. Δεν είναι μόνο τα προβλήματα του σήμερα. Δεν είναι μόνο η έλλειψη και η στέρηση πραγμάτων και ανέσεων που υπήρχαν στην καθημερινότητα του χθες και δεν υπάρχουν σήμερα. Πολύ περισσότερο, αυτό που διαμορφώνει την καθημερινή κοινωνική συμπεριφορά είναι ο φόβος πως ακόμη δεν έχουμε δει τα χειρότερα.

Εδώ και τρία χρόνια η πορεία της χώρας πάει από το κακό στο χειρότερο. Μετά από τόσους «θριάμβους», «επινίκια», « διθυραμβικές δηλώσεις», μετά από τόσες «διασώσεις της χώρας», ο καθένας με στοιχειώδη ευφυΐα βλέπει πως το πράγμα δεν βγαίνει. Φτάσαμε στο σημείο, 400.000 ελληνικές οικογένειες να μην έχουν κανέναν εργαζόμενο. Άνθρωποι αξιοπρεπείς, νοικοκυραίοι, είναι υποχρεωμένοι αυτές τις μέρες να σταθούν στην ουρά για να πάρουν τα απολύτως απαραίτητα.

Κι όσοι δεν έχουν φτάσει ακόμη στα συσσίτια, φοβούνται πως αύριο θα έρθει η σειρά τους. 

Φοβούνται για το μέλλον των παιδιών τους.  

Φοβούνται για την τύχη που θα έχουν τα λίγα χρήματα που έχουν στην άκρη και τα έχουν συγκεντρώσει με τους κόπους μιας ζωής.  

Φοβούνται αν θα συνεχίσουν να παίρνουν σύνταξη και πόση θα είναι η σύνταξη αυτή.  

Φοβούνται για το αν θα μπορέσουν να πληρώσουν τις επόμενες δόσεις του δανείου για το σπίτι τους.  

Φοβούνται για το τι θα ξημερώσει σε μια χώρα που δείχνει να έχει παραιτηθεί από τη διεκδίκηση ενός αξιοπρεπούς μέλλοντος κι έχει αφεθεί σαν «κλωτσοσκούφι» στις διαθέσεις των δανειστών της.

Μια χώρα καθηλωμένη στο φόβο, στην απογοήτευση και στην παραίτηση είναι μια χώρα που δεν μπορεί να έχει στον ήλιο μοίρα. Είναι μια χώρα που έχει πάρει το δρόμο για τον Γολγοθά. Ο σταυρός που κουβαλάμε ατομικά και συλλογικά, είτε γιατί δημιουργήσαμε όλο αυτό το ψεύδος συνειδητά, είτε γιατί το αποδεχθήκαμε παθητικά, δεν είναι κάτι που μπορούμε να το αποφύγουμε. Είναι κάτι όμως που μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε. Κι αν υπάρχει μια ελπίδα να βγούμε νικητές από αυτή την αναμέτρηση, είναι αυτή της ελληνικής ψυχής. Της ψυχής που πιστεύει και μάχεται. Της ψυχής που δεν συμβιβάζεται με την καθήλωση στον Γολγοθά και προσδοκά την Ανάσταση. Της ψυχής που έχει τόλμη και θάρρος. Της ψυχής που σκίζει το καταπέτασμα της απάτης, της άγνοιας, της διαφθοράς. Της ψυχής που ξέρει να συγχωρεί, να νοιάζεται και να μοιράζεται. Της ψυχής που είναι περήφανη, γιατί έχει την αλήθεια με το μέρος της.

Πρέπει όμως να σκάψουμε βαθιά για να την ξαναφέρουμε στην επιφάνεια καθώς «μπαζώθηκε» και αυτή τα χρόνια της πλασματικής ευμάρειας, όπως μπαζώθηκαν τα ρέματα, τα ποτάμια, τα δάση, οι παραλίες. Έτσι ακριβώς «μπαζώθηκε» και η ελληνική ψυχή.  

Αλλά αν δεν καταφέρουμε να την αναστήσουμε, θα μείνουμε αιχμάλωτοι του φόβου και όμηροι των χειρότερων που θα’ ρθουν.

Καλή Ανάσταση!

Πηγή: Rizopoulos Post

H Ελλάδα εδώ και τρία χρόνια ζει στην ατμόσφαιρα της Μεγάλης Εβδομάδας, περιμένοντας την πολυπόθητη Ανάσταση.

Η Ελλάδα είναι η χώρα του γέννησε την φιλοσοφία, την δημοκρατία, το θέατρο, τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη. Ωστόσο, όπως έλεγε και ο Ηρόδοτος, στην Ελλάδα «η πενία αείκοτε σύντροφος ην». Τα τελευταία χρόνια η φαινομενική οικονομική ευρωστία - άκρατη δανειοδότηση-, οι Ολυμπιακοί αγώνες, ακόμα και η κατάκτηση του Euro στο ποδόσφαιρο δημιούργησαν την ψευδαίσθηση ότι όλα τα δύσκολα πλέον ανήκαν στο παρελθόν. Κάθε όμως επιτυχία, μαζί με την χαρά και την ικανοποίηση, το θαυμασμό και την λάμψη, φέρνει τη ζήλεια και το φθόνο. Και ως αποτέλεσμα την προδοσία.

 Η Eλλάδα και οι Έλληνες εδώ και τρία χρόνια βιώνουν την προδοσία αυτή. Μεθυσμένοι από την λάμψη των διαφόρων επιτυχιών, έχτισαν έναν δικό τους πλασματικό κόσμο και ζούσαν μέσα σε αυτόν. Δημιούργησαν πελατειακές σχέσεις με τους πολιτικούς, οι οποίοι με την σειρά τους απέκρυψαν από τους πολίτες τους κινδύνους που ελλόχευαν και δεν τους ενημέρωσαν για την πραγματική οικονομική κατάσταση της χώρας. Έτσι, ξαφνικά οι Έλληνες βρέθηκαν δεσμευμένοι με το απεχθές Μνημόνιο. Αποδείχτηκε πως η οικονομική ευρωστία της εποχής της άνθησης του Ελληνικού χρηματιστηρίου ήταν μια «φούσκα», που οδήγησε στον βρόγχο του ΔΝΤ και της Ε.Κ.Τ. Και το πιο τραγικό οι Έλληνες όντας ανενημέρωτοι συνέχιζαν να ζουν ξοδεύοντας πολύ περισσότερα χρήματα απ’ ό,τι επέτρεπαν οι οικονομικές συνθήκες της χώρας.

 Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το θύμα διαχρονικά υπήρξε ο λαός. Αυτός πάντα υπέφερε τα πάθη. Ο ξένος παράγων υποδύθηκε το ρόλο των γραμματέων και των Φαρισαίων, με μόνο σκοπό την εξυπηρέτηση των δικών του επιδιώξεων. Η πλειοψηφία των εκπροσώπων του πολιτικού κόσμου της Ελλάδας υιοθέτησε πολλές φορές το ρόλο του Ιούδα, με αντάλλαγμα τα «30 αργύρια»…

 Οι Έλληνες με σεβασμό και συγκίνηση κλίνουμε γόνυ στα Άγια Πάθη του Χριστού και ευλογούμε τον Κύριο γιατί τώρα καταλαβαίνουμε περισσότερο τα πάθη Του αυτά. «Οι εμπτυσμοί, τα ραπίσματα, τα κολαφίσματα, οι ύβρεις, οι γέλωτες και προπάντων ο Σταυρός», έχουν γίνει καθημερινά δικά μας βιώματα. Πλασματικές υποσχέσεις στους πολίτες, χιλιάδες απολύσεις, μεγάλο ποσοστό ανεργίας, αυτοκτονίες, ελλείψεις στα σχολεία, περικοπές στην υγεία, βαριά φορολογία, συνθέτουν μια κατάσταση Σταύρωσης.

 Το άδηλο των εξελίξεων, ο φόβος για τα χειρότερα που μπορεί να αναμένονται, αλλά δεν δημοσιοποιούνται, συγκλονίζει το είναι μας. Και οι εχθροί μας περιγελούν, μας υβρίζουν, μας συκοφαντούν. Μας εμπαίζουν και εμείς δεν αντιδρούμε. Προς το παρόν.

 Η Ελλάδα, στα βάθη των αιώνων, υπήρξε πάντα ένας βασανισμένος τόπος, που η ζωή της έμοιαζε περισσότερο με Γολγοθά. Για κάποια χρόνια πιστέψαμε πως οι δύσκολες μέρες έμειναν πίσω για πάντα. Τώρα πλέον βιώνουμε την εγκατάλειψη. Κάποιοι από εμάς κλονίζονται. Πιστεύουν ότι δεν υπάρχει διαφυγή, σωτηρία. Νιώθουν μόνοι, αποξενωμένοι από όλους τους υπόλοιπους.

 Είναι γεγονός ότι όλοι ζούμε τον δικό μας, προσωπικό Σταυρό και δεν ξέρουμε πόσο θα κρατήσει αυτό το διάστημα. Παρ’ όλα αυτά, πάσχουμε και ξέρουμε ότι δεν είμαστε μόνοι. Μαζί μας πάσχει και το «Γλυκύ Έαρ, ο υιός της Παρθένου». Έχουμε εμπιστοσύνη στην προστασία Αυτής που είναι η Υπέρμαχος Στρατηγός μας διαχρονικά. Είναι αυτή « δι' ἧς ἐγείρονται τρόπαια και δι' ἧς ἐχθροὶ καταπίπτουσι». Και επιπλέον είναι «η στοργὴ η πάντα πόθον νικῶσα». Γι’ αυτό οι Έλληνες ξέρουμε να ζούμε με το θαύμα. Ξέρουμε να πιστεύουμε στο θαύμα. Γιατί είμαστε Ορθόδοξοι παρά τα λάθη μας, τις μικρότητες και τις αδυναμίες μας. Ζούμε την Σταύρωση. Αλλά δεν αμφιβάλλουμε για την Ανάσταση μας και γι αυτό κάνουμε κουράγιο. Και μέσα στο βαθύ σκοτάδι, τον Γολγοθά, μπορούμε να βλέπουμε το φως της Ανάστασης. Και να αντέχουμε...

Θέλουμε να μείνουμε ενωμένοι. Να μην διχαστούμε. Θέλουμε ξεπερνώντας δυσκολίες και τραγικές καταστάσεις να μην πάψουμε να σεβόμαστε το κάθε ανθρώπινο πρόσωπο. Προσμένουμε την ανάσταση του Γένους μας. Και είμαστε βέβαιοι γι αυτό. Αρκεί να κρατήσουμε την Ορθόδοξη πίστη μας και την ελληνική γλώσσα μας. Το θαύμα θα γίνει πάλι, γιατί πάντα μία είναι η αλήθεια: «Χριστός Ανέστη!».



Russia Today News
4 Μαΐου 2013
Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία από την ευρωπαϊκή αστυνομία Europol, ο αριθμός των τρομοκρατικών επιθέσεων στην Ευρώπη αυξήθηκε σημαντικά το 2012. Η υπηρεσία προειδοποιεί για το γεγονός ότι οι συγκρούσεις στη Συρία και το Μάλι έδωσαν την δυνατότητα να δημιουργηθεί νέο φυτώριο μελλοντικών τρομοκρατών.

Η ετήσια έκθεση της Europol για την τρομοκρατία κατέγραψε 219 ολοκληρωμένες και αποτυχημένες τρομοκρατικές επιθέσεις το 2012 στα κράτη-μέλη της ΕΕ. Οι αριθμοί αντιπροσωπεύουν μια αύξηση της τάξης του 26% από το 2011, οπότε είχαν αναφερθεί 174 τέτοια περιστατικά.

Ο ορισμός της Europol για την έννοια «τρομοκρατική ενέργεια» είναι ο εξής:


«Ως τρομοκρατική ενέργεια νοείται μια σκόπιμη ενέργεια που μπορεί να βλάψει σοβαρά μια χώρα ή έναν διεθνή οργανισμό, όταν διαπράττεται με σκοπό τον εκφοβισμό των πολιτών, τον εξαναγκασμό μιας κυβέρνησης να ενεργήσει προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, ή την αποσταθεροποίηση των πολιτικών, οικονομικών ή κοινωνικών δομών μιας χώρας».

Σχετικό κείμενο με τον τίτλο «Εκθέσεις για την κατάσταση και τις τάσεις της τρομοκρατίας στην ΕΕ» που εκδόθηκε την περασμένη Πέμπτη αναφέρει:

«Η απειλή από την τρομοκρατία (...) παραμένει ισχυρή στην Ευρώπη. Επίσης, εξακολουθεί να εξελίσσεται από δομημένες ομάδες και δίκτυα σε μικρότερες ομάδες και μεμονωμένους τρομοκράτες ή άλλα άτομα που έχουν ως βάση διάφορες χώρες της ΕΕ».



Δεκαεπτά πολίτες έχασαν τη ζωή τους το 2012 σε ολόκληρη την ΕΕ ως αποτέλεσμα τρομοκρατικών επιθέσεων. Οι πιο θανατηφόρες από αυτές ήταν η τρομοκρατική ενέργεια που οργάνωσε ένας μοναχικός τύπος στη Γαλλία με έφεση στα όπλα και μια βομβιστική επίθεση στο αεροδρόμιο του Μπουργκάς της Βουλγαρίας, σε κάθε μία από τα οποίες σκοτώθηκαν επτά άτομα.

Όμως, σύμφωνα με την Europol, η Ευρώπη είναι πιθανό να αντιμετωπίσει περισσότερα προβλήματα τρομοκρατίας στο μέλλον- και οι απειλές αυτές ενδέχεται να προέρχονται από μη ευρωπαϊκές χώρες.

Η Europol προειδοποίησε για την «ασταθή κατάσταση στο Μάλι», τονίζοντας ότι:

«Έχει αναχθεί σε νέο θέατρο που μπορεί να αποτελέσει έναν ελκυστικό προορισμό για όσους φιλοδοξούν να συμμετάσχουν σε ένοπλες συγκρούσεις στο πλάι θρησκευτικά φανατισμένων ανταρτών».

«Τα άτομα αυτά ενδέχεται να αποτελέσουν απειλή με την επιστροφή τους στην ΕΕ», αναφέρεται επίσης στην έκθεση. 

Η Γαλλία από τον Ιανουάριο έχει καταβάλει συστηματικές προσπάθειες να απομακρύνει από τη χώρα στοιχεία της Αλ-Κάιντα που συνδέονται με αντάρτες στο Μαλί.

Ο επικεφαλής της Europol Rob Wainwright έχει αναγνωρίσει τις συνέπειες του πολέμου στο Μάλι, λέγοντας ότι είναι «μείζονος σημασίας για την κατάσταση της ασφάλειας στις χώρες της ΕΕ», σύμφωνα με δημοσίευμα του Reuters.

Οι ίδιες προειδοποιήσεις ισχύουν και για τη Συρία, στην οποία παρατηρείται μια αύξηση αφίξεων πολιτών της ΕΕ που καταφθάνουν στη χώρα ως τζιχαντιστές «προκειμένου να πολεμήσουν στο πλευρό ομάδων που συνδέονται με τρομοκρατικά κινήματα εμπνευσμένα από θρησκευτικό φανατισμό».

Η έκθεση αναφέρει επίσης ότι η Συρία ήταν ο «υπ’ αριθμόν 1 προορισμός για ξένους μισθοφόρους το 2012» και υπογραμμίζει τον κίνδυνο που αποτελούν για τους πολίτες της ΕΕ, μετά την επιστροφή τους, αφού είχαν πλούτισαν την κατάρτιση και τις γνώσεις τους για νέες δραστηριότητες στην Ευρώπη.

«Πολίτες της ΕΕ έχουν επίσης εντοπιστεί στη Σομαλία, όπου πιστεύεται ότι συνδέονται με την Αλ-Κάιντα», αναφέρει η έκθεση.




Άφωνη και προβληματισμένη παρακολουθεί η Ευρώπη την αποκάλυψη του θρασύτατου και επικίνδυνου 4ου Ράιχ

Στα όρια της παραφροσύνης ο Ρέσλερ, θυμίζει τις μαύρες προπαγανδιστικές εκπομπές του Χίτλερ πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πολεμο, όπου κατηγορούσε τους υπόλοιπους Ευρωπαίους ότι ληστεύουν την “τιμια Γερμανία” προς όφελος των Εβραίων. Όπου Εβραίοι σήμερα, βάλτε Έλληνες. Η υπόλοιπη Ευρώπη με ηγεσίες ανδρείκελα – εκβιαζόμενους από τους Γερμανούς κάθονται άφωνοι και ανέχονται τις προσβολές, τα ψέμματα, τις προκλήσεις. Η ιστορία δεν συγχωρεί και επαναλαμβάνεται όταν δεν την σέβεσαι.

Ο Γερμανός υπουργός Οικονομίας Φίλιπ Ρέσλερ κατηγόρησε σήμερα τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο ότι έθεσε εν αμφιβόλω με «ανεύθυνο» τρόπο την πολιτική δημοσιονομικής προσαρμογής στην ΕΕ.

«Είναι ανεύθυνο όταν ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αμφισβητεί την πολιτική δημοσιονομικής προσαρμογής στις χώρες της ΕΕ», τόνισε ο Ρέσλερ μιλώντας στη Νυρεμβέργη, στη νότια Γερμανία, όπου το κόμμα του, οι Ελεύθεροι Δημοκράτες (FDP) πραγματοποιεί το συνέδριό του ως την Κυριακή για να συζητήσει και να εγκρίνει το πρόγραμμά του ενόψει των βουλευτικών εκλογών, που πρόκειται να διεξαχθούν σε πέντε μήνες.

Οι Ελεύθεροι Δημοκράτες, που κυμαίνονται περί το 5% στις δημοσκοπήσεις, πρέπει να περάσουν αυτό το όριο να παραμείνουν στην Μπούντεσταγκ στις βουλευτικές εκλογές της 22ας Σεπτεμβρίου.

Πολλά στελέχη των συντηρητικών και των φιλελεύθερων —των κομμάτων που συναποτελούν την κυβέρνηση συνασπισμού της καγκελαρίου Άγγελας Μέρκελ— επέκριναν την παράταση δύο ετών που δόθηκε στη Γαλλία από τις Βρυξέλλες για να εκπληρώσει τα κριτήρια που έχει ορίσει η ΕΕ για την μείωση του ελλείμματός της κάτω από το 3%.
Για να καταπολεμηθούν «με διάρκεια» τα αίτια της κρίσης χρέους, ο φιλελεύθερος υπουργός εκτίμησε ότι επαφίεται στις κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών κρατών να ανατάξουν τους προϋπολογισμούς τους.

«Πρέπει να ενισχύσουμε την ανάπτυξη. Να ανατάξουμε τους προϋπολογισμούς. Πρέπει να κάνουμε αποταμιεύσεις», επέμεινε ο Ρέσλερ. «Η Γερμανία δίνει το καλό παράδειγμα» στην υπόλοιπη Ευρώπη σε ό,τι αφορά την οικονομική πολιτική και την δημοσιονομική προσαρμογή, υποστήριξε. «Δεν δαπανούμε περισσότερα. Αλλά λιγότερα», σημείωσε ο ηγέτης του FDP.
Ο Ρέσλερ υπενθύμισε πως το Βερολίνο αναμένει να παρουσιάσει το 2014 έναν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, τον πρώτο έπειτα από 40 χρόνια.

Πάντως ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε υπερασπίστηκε αντίθετα την απόφαση της Επιτροπής να δώσει μια διετή παράταση στη Γαλλία για να επιτύχει τους καθορισμένους δημοσιονομικούς στόχους της, σε συνέντευξή του που δημοσιεύεται αύριο. Ο Σόιμπλε είπε ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας επιτρέπει «μια ορισμένη ευελιξία στην εφαρμογή των κανόνων».

Στην Ευρώπη που δύει μπροστά στον εκφασισμό και τον φιλοναζισμό της Γερμανίας, στην Ευρώπη που καταστρέφεται από την άνοδο του 4ου Ράιχ, όλοι πλέον αναγνωρίζουν πως το μάθημα που εισέπραξε η Γερμανία μετά από δύο παγκόσμιους πολέμους (που ξεκίνησε η ίδια) ήταν πως δεν μπορεί να κατακτήσει με τα όπλα... Δυστυχώς,  η Γερμανία ζει με το όνειρο της επιβολής της στην Ευρώπη, η οποία υποτάχθηκε μόνο στον Ελληνικό πολιτισμό και στο Ελληνικό πνεύμα... Πολύ σύντομα, λοιπόν, το όνειρο του Βερολίνου θα μετεξελιχθεί σε εφιάλτη, αφού προηγουμένως ξαναγεμίσει με ερείπια και καταστροφή της γηραιά ήπειρο...


Τα «μασάει» η αμερικανική κυβέρνηση όσον αφορά πιθανή επέμβασή της στη Συρία, καθώς ο πρόεδρος Ομπάμα αναφέρθηκε τις προάλλες με πιο «χλιαρές» δηλώσεις στο θέμα, ενώ πέρυσι είχε χαρακτηρίσει ως κόκκινη γραμμή την χρήση χημικών όπλων από την πλευρά των κυβερνητικών στρατιωτικών δυνάμεων.

 Ο πρόεδρος Ομπάμα δήλωσε σχετικά με το θέμα ότι δεν είναι σαφές στην παρούσα φάση ποιος έχει χρησιμοποιήσει χημικά όπλα και κάτω από ποιες συνθήκες, ενώ πριν ένα χρόνο είχε αφήσει να εννοηθεί ότι οι ΗΠΑ δεν θα ανεχθούν την χρήση αυτών των όπλων μαζικής καταστροφής από την πλευρά του καθεστώτος Ασάντ.

Το πρόβλημα για την Ουάσιγκτον είναι σοβαρό και έχει πολλές διαστάσεις: Από τη μια, η κυβέρνηση Ομπάμα δεν θέλει να επαναλάβει τα λάθη του παρελθόντος (βλέπε Μπους) και να συμμετάσχει και πάλι σε έναν πολυδάπανο πόλεμο ο οποίος δεν αποκλείεται να οδηγήσει σε τέλμα, όπως δηλαδή έγινε στο Αφγανιστάν και το Ιράκ. Εξάλλου, η λαϊκή στήριξη προς μια στρατιωτική επέμβαση απουσιάζει αυτόν τον καιρό στις ΗΠΑ και δίχως αυτή είναι αδύνατη η συγκεκριμένη επιλογή.

 Επιπλέον, η Ουάσιγκτον γνωρίζει καλά ότι οι αντάρτες που αντιμάχονται τον Ασάντ είναι ένα ετερόκλητο πλήθος, στο οποίο όμως υπάρχουν αρκετοί ακραίοι ισλαμιστές. Κατά συνέπεια, ακόμα και αν οι ΗΠΑ τους ενίσχυαν στρατιωτικά και ανατρεπόταν ο Ασάντ, αυτό δεν θα αποτελούσε απαραίτητα καλή είδηση αν το πάνω χέρι στη Συρία αποκτούσαν ομάδες όπως η Μουσουλμανική Αδελφότητα.

 Τέλος, ακόμα και αν επιλεγόταν η στρατιωτική λύση, οι ΗΠΑ δεν φαίνονται διατεθειμένες να την εφαρμόσουν μονομερώς και θα προτιμούσαν μια πολυεθνική δύναμη μέσω του ΟΗΕ, ώστε να έχουν και την κατάλληλη νομιμοποίηση. Και εδώ όμως, παρατηρούνται δυσκολίες, αφού η Ρωσία αντιδρά έντονα σε οποιαδήποτε εξωτερική επέμβαση στη Συρία, με αποτέλεσμα να μην έχει ελπίδες η σχετική πρόταση που θα υπέβαλαν οι ΗΠΑ στο Συμβούλιο Ασφαλείας.



Mια τεκμηριωμένη αποτίμηση του Κατοχικού Δανείου

Του Κ. Τσαχάκη

Μια τεκμηριωμένη αποτίμηση του Κατοχικού Δανείου που δόθηκε στην Γερμανία την περίοδο 1942 - 1944 επιχειρεί ο καθηγητής Νίκος Χριστοδουλάκης στο νέο του βιβλίο «Άγος Απλήρωτον». 

Χρησιμοποιεί τρία εναλλακτικά μοντέλα αποτίμησης με τον μέσο όρο του οφειλόμενου ποσού προς τη Ελλάδα να οριοθετείται στα 13 δισ. ευρώ. Υπογραμμίζει πάντως πως το ποσό αυτό αφορά μόνο στο Κατοχικό Δάνειο και «όχι στο ευρύτερο ζήτημα των πολεμικών επανορθώσεων για τις εκτεταμένες ανθρώπινες, υλικές και θεσμικές καταστροφές που προκάλεσε στην Ελλάδα η Κατοχή 1941 - 1944». Βέβαια υπολογίζει και μία εύλογη αποζημίωση θυμάτων ύψους 42 δισ. ευρώ σε τιμές 2012.

Θα πρέπει να τονιστεί πως ο συγγραφέας συνδυάζει την αποτίμηση του Κατοχικού Δανείου με τη συμμετοχή της Γερμανίας στη Δανειακή Συμφωνία του 2010 για την χρηματοδότηση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ. 

«Η συμμετοχή της Γερμανίας έγινε με ένα ποσό που συμπτωματικά βρίσκεται πολύ κοντά στις αποτιμήσεις της σημερινής αξίας του Κατοχικού Δανείου καθώς διαμορφώνεται στα 15,16 δισ. ευρώ», αναφέρει χαρακτηριστικά. 

Προχωρεί δε ένα βήμα παραπάνω και προτείνει έναν συμψηφισμό μιλώντας για μία «ευκαιρία διακανονισμού» στην παρούσα φάση. Όπως τονίζει «ο συμψηφισμός των δύο οφειλών θα άρει μια μείζονα οικονομική διαφορά μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας που επί δεκαετίες φορτίζει αρνητικά το κλίμα στις σχέσεις των δυο χωρών». Πιο αναλυτικά στο βιβλίο γίνεται αναφορά τόσο σε υπεραισιόδοξες όσο και σε εξαιρετικά χαμηλές αποτιμήσεις του Κατοχικού Δανείου για τις οποίες σημειώνεται ότι στερούνται επιστημονικής τεκμηρίωσης και χρησιμοποιούνται τρία μοντέλα για να οριοθετηθεί το τελικό ποσό. 


 Από τα στοιχεία της ΤτΕ

Συγκεκριμένα ως βάση υπολογισμού λαμβάνονται τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας σύμφωνα με τα οποία το αρχικό κεφάλαιο του δανείου έφθανε το 1994 στα 228 εκατ. δολάρια ΗΠΑ εκείνης της περιόδου. Επίσης αποτιμάται ως μακροχρόνιος δανεισμός με το σκεπτικό ότι η αποπληρωμή του καθυστέρησε τόσα πολλά χρόνια.

Από εκεί και πέρα η πρώτη αποτίμηση γίνεται με την απόδοση των αμερικάνικων ομολόγων που έχουν επαρκή βαθμό συνέχειας για ολόκληρη την εξεταζόμενη περίοδο. Επιλέγεται η απόδοση του δεκαετούς ομολόγου των ΗΠΑ και προσαυξάνεται με 0,5% ετησίως για να προσεγγίσει καλύτερα τις αποδόσεις της μακρύτερης διάρκειας. Το ύψος της οφειλής που προκύπτει είναι 10,5 δισ. ευρώ. Η δεύτερη αποτίμηση αφορά σε υπολογισμό με βάση το ΑΕΠ της Γερμανίας σύμφωνα με την πρόταση του καθηγητή Οικονομικής Ιστορίας Alb Ritschl.

Πρώτα υπολογίζεται τι ποσοστό του Εθνικού Προϊόντος του γερμανικού Ράιχ αντιπροσώπευε το Κατοχικό Δάνειο το 1944. Κατόπιν υπολογίζεται το ίδιο ποσοστό στο σημερινό ΑΕΠ της Γερμανίας και αυτό εκλαμβάνεται ως η σημερινή αξία του δανείου.

Χρησιμοποιώντας ο συγγραφέας ιστορικές χρονολογικές σειρές προσδιορίζει το ποσό του δανείου στο 0,454% του ΑΕΠ της τότε Γερμανίας. «Η αξία του ίδιου μεριδίου το 2012 ανερχόταν στα 12,04 δισ. ευρώ». Η τρίτη ονομάζεται «μέθοδος του ισοδύναμου μάρκου».

Λαμβάνεται υπόψη ότι το γερμανικό μάρκο έχει συνέχεια και πως η αξία του μάρκου Ράιχ παρέμεινε ισοδύναμη (και όχι 1 προς 10 ) κατά τη μετατροπή του μάρκου Γερμανίας. Με αυτή την υπόθεση εργασίας η αξία του Κατοχικού Δανείου φθάνει στα 15,87 δισ. ευρώ το 2012. Στη συνέχεια ο κ. Χριστοδουλάκης επιχειρεί στο βιβλίο του και μία προσέγγιση της εύλογης αποζημίωσης θυμάτων. Για τις περίπου 400.000 απώλειες «λόγω των συνθηκών που επικράτησαν» η σημερινή παρούσα αξία της οφειλόμενης αποζημίωσης υπολογίζεται στα 42 δισ. ευρώ.

«Συμπερασματικά το ποσό που θα μπορούσε να απαιτηθεί ως σημερινή αξία του Κατοχικού Δανείου και της εύλογης αποζημίωσης θυμάτων, ανέρχεται αθροιστικά στα 55 δισ. ευρώ σε τιμές 2012. Εάν ωστόσο υπολογιστεί και το κόστος υλικών καταστροφών τα οφειλόμενα θα ανέλθουν σε τριψήφια ποσά δισεκατομμυρίων», υπογραμμίζεται στον επίλογο και προστίθεται πως «η διεκδίκηση τους θα απαιτήσει ένα ριζικά διαφορετικό πλαίσιο διαπραγμάτευσης με πολύπλοκους και χρονοβόρους διακανονισμούς», γι΄ αυτό και είναι «κρίσιμο να υπάρξει μία αρχή που θα έχει αποτέλεσμα, αντί για ένα κύκλο ατελέσφορης πλειοδοσίας».

Πηγή: Ημερησία
 

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Διαβάζοντας τις προάλλες μια συνέντευξη του Γιάννη Βαρουφάκη, από τους πιο ενδιαφέροντες και ευρηματικούς ‘Ελληνες οικονομολόγους, είδα μπροστά μου να παρουσιάζεται ανάγλυφη η εικόνα μιας γιγαντιαίας επιχείρησης καταστροφής του ευρώ. Αλλά ο οικονομολόγος μας κατέληγε τονίζοντας ότι δεν υπάρχουν συνωμοσίες, ότι κανείς δεν προκαλεί αυτά που συμβαίνουν!

 Το σύστημα, οι παίκτες είναι καλοί, αλλά για κάποιο λόγο δεν συμπεριφέρονται έξυπνα. Θυμήθηκα έναν φίλο μου, πούπαθε έμφραγμα, είχε όλα τα συμπτώματα, αλλά επειδή έχει μεγάλη υποβλητική ικανότητα, κατάφερε να πείσει τέσσερις γιατρούς να τον αφήσουν να κυκλοφορεί ελεύθερος. ‘Ενας μάλιστα από αυτούς, καρδιολόγος στην ειδικότητα, αφού τον εξέτασε, του είπε κατάπληκτος: «Περίεργο. ‘Εχεις όλα τα συμπτώματα του εμφράγματος!» Φυσικά τα είχε, γιατί είχε και το έμφραγμα.

 ‘Ολοι γνωρίζουμε εξ εμπειρίας ότι οι «συνωμοσίες», η ανάληψη δηλαδή μυστικής δράσης που δεν ανακοινώνεται, είναι, δυστυχώς, ψωμοτύρι στις ανθρώπινες και δημόσιες σχέσεις. Κάποιας μορφής συνωμοσία κάνουν ακόμα και οι γονείς για να φάει το παιδί τους το φαί, οι γυναίκες με τους άντρες τους και τούμπαλιν. Οποιοσδήποτε φοιτητής ιστορίας έχει διαβάσει τουλάχιστο για εκατό συνωμοσίες με μεγάλες συνέπειες, από το πρώτο τρίμηνο κιόλας της σχολής. Λίγες εβδομάδες μετά την «πολιτικά ορθή» αποδοκιμασία της «συνωμοσιολογίας» από τον κ. Βαρουφάκη, οι υπεύθυνοι της τράπεζες Barclays, που διευθύνεται από ένα κλάδο της «δυναστείας» Ρότσιλντ, όπως επεσήμανε ένας άλλος, πολύ ενδιαφέρων συγγραφέας, ο κ. Παναγιώτου, κατηγορούντο για τη χειραγώγηση του διατραπεζικού επιτοκίου Libor, δηλαδή της παγκόσμιας οικονομίας!

 Εκεί που βρισκόμαστε, το περίεργο δεν είναι ότι τον χειραγωγούσαν, είναι μάλλον ότι βρέθηκε αρχή να ερευνήσει το θέμα.Τις προάλλες συζητούσα με έναν πρώην Υπουργό Οικονομικών, με μεγάλη διεθνή εμπειρία και σχέσεις. Μού λεγε ότι ούτε ο Ομπάμα, ούτε η Μέρκελ ούτε ο Πούτιν θέλουν την καταστροφή του ευρώ. Πιστεύεις ότι αυτό αφορά όλους τους παίκτες, δηλαδή και το επίπεδο Ρότσιλντ, Ροκφέλερ και δε ξέρω ποιού άλλου; επέμεινα εγώ. Μου φάνηκε ότι δυσαρεστήθηκε από την ερώτηση, προτίμησε όμως να προστατεύσει την αυτοεικόνα του: «Αυτοί θέλουν την καταστροφή του ευρώ», απάντησε κατηγορηματικά. Μόνο μια συστηματική γνώση και ανάλυση των ενεργειών των κέντρων του χρηματιστικού κεφαλαίου μπορεί βέβαια να δώσει σοβαρή ένδειξη για το σχέδιο που πιθανώς ακολουθούν.
Ακόμα κι αν δεχθούμε ότι δεν υπάρχει εξ αρχής σχέδιο για πολλά από όσα γίνονται, η ίδια η διαδικασία θα το συγκροτήσει. Ο αναλυτής ή ιστορικός που θέλουν να μάθουν αν ένα γεγονός προκαλείται από «αντικειμενικά αίτια» ή από «υποκειμενικά σχέδια», βρίσκεται στη θέση του φυσικού που καλείται να απαντήσει στο ερώτημα αν το φως είναι κύμα ή σωμάτιο. Και τα δύο, ήταν η απάντηση της Φυσικής. Το τυχαίο εναλλάσσεται με το αναγκαίο, η τάξη με την αταξία, τα πάντα ρει, όπως δίδασκε ο Ηράκλειτος, αλλά η ίδια η αρχή που διατύπωσε μοιάζει, παραδόξως, αμετάβλητη!

Στις μέρες μας, η «πολιτική ορθότητα» υποστηρίζει ότι «δεν γίνονται συνωμοσίες» και επιδιώκει να χαρακτηρίσει «γραφικούς», «παρανοϊκούς», ανάξιους να ληφθούν σοβαρά υπόψιν όσους υποστηρίζουν ότι γίνονται τέτοιες συνωμοσίες και ότι μπορεί να έχουν τεράστια πολιτικά αποτελέσματα. Συχνά είναι όντως παρανοϊκοί αυτοί που υιοθετούν άκριτα κάθε είδος συνωμοσιολογικής ερμηνείας. Είναι αναντίρρητα πιο εύκολο να αποδίδεις ένα αποτέλεσμα σε μια εύλογη θεωρία συνωμοσίας, παρά να κάνεις την επίπονη δουλειά που χρειάζεται η τεκμηρίωση μιας σχέσης αιτίου και αιτιατού. Η ηγεσία του ΚΚΕ π.χ. αποδίδει συστηματικά στη μυστηριώδη δράση του εχθρού και όχι στα δικά της σφάλματα τις πολιτικές κακοτυχίες της. Μια από τις τραγικότερες πτυχές του σταλινικού κομμουνισμού ήταν η περιγραφή (και εκτέλεση) των διαφωνούντων με την ηγεσία ως «πρακτόρων». Αυτά όμως δεν σημαίνουν βέβαια ότι δεν υπάρχουν συνωμοσίες και πράκτορες!

 ‘Ενας πρώην αρχηγός ευρωπαϊκού κράτους, με τον οποίο είχα κάποτε την τύχη να συνομιλήσω, μου είπε: «Δεν πρόκειται ποτέ να το πω, αλλά πιστεύω ότι κάποιοι τομείς του αμερικανικού κράτους και της κυβέρνησης άφησαν να γίνει η επίθεση κατά των δίδυμων πύργων, για να δικαιολογήσουν τους πολέμους στη Μέση Ανατολή». Δεν υπάρχει ασφαλώς απόδειξη για κάτι τέτοιο, υπάρχει όμως ένα βουνό ενδείξεις. ‘Ισως για να μη ληφθούν σοβαρά υπόψιν ή διερευνηθούν δεόντως, αναπτύχθηκαν μια σειρά ευφάνταστες, αλλά βλακώδεις θεωρίες, ότι δεν υπήρχαν αεροπλάνα, ότι ήταν εικονική η εικόνα των πληττόμενων πύργων που είδαμε στην τηλεόραση, ότι δεν χτυπήθηκε ποτέ το Πεντάγωνο κλπ. Οι περισσότεροι λογικοί άνθρωποι τις απέρριψαν ορθώς, ευθύς εξ αρχής, μόνο που η σχετική φασαρία άμβλυνε την όποια απαίτηση μιας σοβαρής διερεύνησης, που βεβαίως θα ήταν, ούτως ή άλλως, πολύ δύσκολο να γίνει στη χώρα που περιμένει ακόμα να μάθει ποιος εκτέλεσε τον Πρόεδρο Κένεντι και τον αδελφό του! Είναι αυτό που ένας φίλος ονομάζει «συνωμοσία των συνωμοσιών», μια προσπάθεια δηλαδή να παρουσιασθούν με γελοίο τρόπο σοβαρά πράγματα, ώστε να «καούν» προκαταβολικά.

 Αν υπάρχουν κάμποσοι μουρλοί, που αποδίδουν οτιδήποτε σε συνωμοσία, οι παγίως εξορκίζοντες τις συνωμοσίες υπερασπίζονται ουσιαστικά την υποτιθέμενη καλή φύση των πολύ μικρών μειοψηφιών που είναι τα πραγματικά αφεντικά του κόσμου, που κρατάνε σφιχτά στα χέρια τους τον πλούτο και την εξουσία, μην αφήνοντας συνήθως ούτε ψίχουλα στους υπηκόους και υποτακτικούς τους. Πρέπει κανείς να είναι εξαιρετικά ανόητος για να πιστεύει αίφνης ότι οι πόλεμοι σε Λιβύη και Συρία γίνονται εξαιτίας αυθόρμητης λαϊκής εξέγερσης, στην οποία οι ευαίσθητες δυτικές δημοκρατίας παρέχουν υποστήριξη. Παραδόξως, οι ίδιες αυτές δημοκρατίες δεν είπαν τίποτα όταν ο στρατός της φίλης τους, ελάχιστα δημοκρατικής Σαουδικής Αραβίας μπήκε στο Μπαχρέιν και κρέμασε τους ηγέτες της εξέγερσης. Οι πόλεμοι και οι γενικότερες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή ακολουθούν συγκεκριμένη πορεία, απολύτως προκαθορισμένη στις γενικές γραμμές. Το σχέδιο έχει πολύ νωρίτερα εξηγηθεί αναλυτικά από Ισραηλινούς και Αμερικανούς στρατηγικούς σχεδιαστές, δεν υπάρχει τίποτα κρυφό, μόνο που οι μεγάλες εφημερίδες του δυτικού κόσμου δεν θεωρούν σκόπιμο να τα αναφέρουν. Το γεγονός ότι οι εξελίξεις παρουσιάζονται αποσπασματικά στον δυτικό τύπο, με τη μορφή δήθεν τυχαίων γεγονότων, που προκαλούνται από εκρήξεις λαϊκής δυσφορίας κατά των τελευταίων εναπομεινάντων ανεξαρτήτων καθεστώτων, δεν αποδεικνύει τόσο την πρόοδο της ανθρώπινης βλακείας, όσο αυτή του ολοκληρωτισμού στις μέρες μας.

 Η ανθρωπότητα, με τη μορφή που τη ξέρουμε κατά την περίοδο που ονομάζουμε Ιστορία, διανύει πιθανώς τον τελευταίο αιώνα της ύπαρξής της. ‘Ενας νέος ολοκληρωτισμός, με επίκεντρο την κυριαρχία του Χρήματος, που κάπως προφητικά διείδε ο Μαρξ στα Γκρούντρισσε, αν και δίνοντάς του μόνο «αντικειμενική» υπόσταση. Αλλά η κυριαρχία έχει πάντα ένα υποκείμενο και το Χρήμα ως συγκεντρωμένη δύναμη μοιάζει, θα λέγαμε, με «μιγαδικό» Αυτοκράτορα. Τον ολοκληρωτισμό αυτό περιέγραψαν ως δυνατότητα «μαύροι προφήτες» (Ζαμιάτιν, ‘Οργουελ, Χάξλευ) και είναι πιθανώς ante portas, αν καταφέρει να νικήσει τον ανθρωπισμό. Μπροστά του, τα έργα του Χίτλερ ή άλλων Δικτατόρων θα μοιάζουν αστειότητες, έργο αλχημιστών μπροστά στη Χημεία. Η επικράτησή του θα μας πάει σε έναν «αιώνα των καταστροφών», που υποδεικνύουν άλλωστε η Φουκουσίμα, η Μέση Ανατολή, η Ελλάδα και η κρίση της ΕΕ. Από κει και πέρα μπορεί να σκεφτεί κανείς ότι θέλει, ακόμα και μια Δικτατορία των Μηχανών σε έναν μισοκατεστραμμένο πλανήτη. Θα είχε μεγάλη σημασία για τον ανθρώπινο πολιτισμό αν, επιστήμονες και διανοούμενοι, αντί να δωροδοκούνται με τιμές και επιδοτήσεις, ασχολιόντουσαν σοβαρά, συστηματικά, επιστημονικά με την τεκμηρίωση των προόδων που έχουν γίνει στη μακροχρόνια, μυστική, καθαρά συνωμοτική προσπάθεια οικοδόμησης αυτού του νέου ολοκληρωτισμού, που χρησιμοποιεί μαζικά όλες τις εκπληκτικές προόδους των θετικών και κοινωνικών επιστημών κατά τον τελευταίο αιώνα. Είναι μια δουλειά που καθυστέρησε απελπιστικά.

 Μιλήσαμε για «μιγαδικό αυτοκράτορα», εμπνεόμενοι από μια ιδέα του Ζαμιάτιν. Δεν μπορούμε να φανταστούμε έναν μιγαδικό αριθμό, όπως μπορούμε να φανταστούμε έναν θετικό ή αρνητικό αριθμό, μπορούμε όμως να εικάσουμε την ύπαρξή του γιατί πρέπει να υπάρχει τετραγωνική ρίζα των αρνητικών αριθμών. ‘Όπως δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τη ραδιενέργεια με καμία από τις αισθήσεις μας, μπορούμε όμως να την αντιληφθούμε από το θανατηφόρο αποτέλεσμά της.



Συνελήφθη Βρετανός με κινητό οπλοστάσιο στην Αλεξανδρούπολη. Η σύνθεση όμως των υλικών που κατείχε, προκαλεί μεγάλη ανησυχία και απορίες γιατί ακόμα δεν έχει παρέμβει η αντιτρομοκρατική...

Ειδικά η εθνικότητα του συλληφθέντα παραπέμπει σε παιχνίδια πρακτόρων, αφού είναι γνωστό ότι Βρετανοί “πράκτορες” διατηρούν ανοιχτό δίαυλο με ισλαμιστικές οργανώσεις με σκοπό να τις “ελέγχουν”, προμηθεύοντας τους οπλισμό. Ο εξοπλισμός αντιμετώπισης χημικού πολέμου που κατείχε ο Βρετανός θα μπορούσε να έχει ως κατάληξη τους εισβολείς της Συρίας. Με σκοπό την προβοκάτσια κατά των Συρίων με επίθεση χημικών.

Η Αλεξανδρούπολη, τόπος της σύλληψης, επίσης προκαλεί εύλογες απορίες. Είχε προορισμό την Τουρκία από όπου περνούν τα όπλα στους ισλαμιστές της Συρίας; Ή υπάρχει ακόμα πιο επικίνδυνο σενάριο;

Ο Βρετανός συνελήφθη χθες, Μεγάλη Παρασκευή, στην Αλεξανδρούπολη.
Ειδικότερα, σε έρευνα που έγινε στο αυτοκίνητο του 48χρονου άνδρα βρέθηκαν και
κατασχέθηκαν
  • Ένα ζευγάρι κιάλια νυκτός
  • Τρεις σκοπευτικές διόπτρες
  • Τρία δορυφορικά τηλέφωνα
  • Εννέα στολές στρατιωτικού τύπου
  • Έντεκα φορητούς πομποδέκτες
  • Δεκαπέντε αντιασφυξιογόνες μάσκες
  • Δεκαπέντε φορτιστές πομποδεκτών
Ο Βρετανός, ο οποίος κατηγορείται τώρα για λαθρεμπόριο και παράβαση του νόμου περί όπλων, πρόκειται να οδηγηθεί στην εισαγγελέα, ενώ τόσο τα υλικά όσο και το φορτηγό αυτοκίνητο στο οποίο εντοπίστηκαν, κατασχέθηκαν από τις Αρχές.

Χωρίς κανένα περιεχόμενο είναι οι συζητήσεις που άρχισαν με αφορμή τη βίαιη σύγκρουση του νυν και του τέως προέδρου του ΠΑΣΟΚ για τα χαώδη οικονομικά ελλείμματα του κόμματος και εστιάζονται στο αν απειλείται κατάρρευση της τρικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη σε περίπτωση που οι εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ οδηγήσουν σε ανεξέλεγκτες διασπάσεις στο ΠΑΣΟΚ μπορεί να αλληλοσφαγούν σε βαθμό πολιτικού κανιβαλισμού, από την κυβέρνηση όμως αποκλείεται να φύγουν!
Μέσω των πορισμάτων του οικονομικού ελέγχου ο Βαγγέλης Βενιζέλος θέλει να εξουδετερώσει τους πολιτικούς του εσωκομματικούς αντιπάλους και να κρατάει στο χέρι τον Γιώργο Παπανδρέου και στελέχη που συνδέθηκαν κατά το παρελθόν με αυτόν ώστε να μην τολμούν να κινηθούν εναντίον του πολιτικά. Με τον τρόπο αυτό ο εν ενεργεία πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επιδιώκει να παραμείνει κυβερνητικός εταίρος, όχι να φύγει.

Τρελός είναι να φύγει; Θα έπρεπε να διακατέχεται από τάσεις πολιτικής αυτοκτονίας για να κάνει κάτι τέτοιο - πόσω μάλλον που γνωρίζει ότι αν δεν βελτιωθούν για το ΠΑΣΟΚ τα σημερινά αποκαρδιωτικά δεδομένα, η προσωπική του πολιτική καριέρα ενδέχεται να τελειώσει τη νύχτα των επόμενων βουλευτικών εκλογών, αν ανακοινωθεί μονοψήφιο εκλογικό ποσοστό για το κόμμα της ελάσσονος συμπολίτευσης του οποίου ηγείται. Εκείνη τη νύχτα άλλωστε, συμβολικά μιλώντας, θα περατωθεί και η καριέρα τόσο του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ βγει πρώτο κόμμα όσο και του Φώτη Κουβέλη, τον οποίον θα καθαιρέσουν τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ για να μπορέσουν στη συνέχεια να προσκολληθούν στον ΣΥΡΙΖΑ.

Πέραν όμως των προβλέψεων περί του τι θα γίνει στις εκλογές, τις οποίες όλοι οι κυβερνητικοί εταίροι απεύχονται και προσπαθούν με νύχια και με δόντια να τις ωθήσουν όσο το δυνατόν πιο μακριά,πράγμα που το πετυχαίνουν άνετα από τη στιγμή που ο κόσμος δεν είναι στους δρόμους, το πλεονέκτημα γι' αυτούς είναι πως ούτε οι «αντιβενιζελικοί» βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θέλουν εκλογές. Γνωρίζουν ότι και για αυτούς οι εκλογές σηματοδοτούν όχι μόνο το τέλος της πολιτικής τους καριέρας (με ποιο κόμμα θα επανεκλεγούν;), αλλά ενδεχομένως για κάποιους από αυτούς και την αρχή προσωπικών περιπετειών που δεν αποκλείεται να τους οδηγήσουν μέχρι και στης... φυλακής τα σίδερα!

Το ΠΑΣΟΚ διαλύεται επειδή ο κόσμος το μισεί εξαιτίας του γεγονότος ότι οδήγησε την Ελλάδα σε εξαθλίωση μέσω του Μνημονίου και φυσικά όλοι οι βουλευτές του κόμματος σήμερα έχουν υπερψηφίσει το Μνημόνιο είτε είναι βενιζελικοί είτε είναι παπανδρεϊκοί ή είναι πάλαι ποτέ εκσυγχρονιστές ή οτιδήποτε άλλο.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οποιοσδήποτε από αυτούς πεταγόταν στην αρένα για να κατασπαραχθεί, θα προκαλούσε ενθουσιασμό στα πλήθη και σε καμιά περίπτωση συμπόνοια - άρα έχει κάθε συμφέρον να παραμείνει βουλευτής όσο μεγαλύτερο διάστημα μπορέσει, ελπίζοντας ότι ο χρόνος που θα κυλήσει θα απαλύνει έστω και κατά τι την εχθρότητα του λαού εναντίον και του δικού του προσώπου.

Αυτό ακριβώς άλλωστε εκμεταλλεύεται και ο Β. Βενιζέλος. Η διοχέτευση της έντεχνα στημένης πληροφορίας ότι δήθεν ο Γ. Παπανδρέου έφαγε εκατομμύρια στα ταξίδια του και η ευρύτατη απήχηση που είχε, δεν εδράζεται φυσικά στο ότι ο κόσμος είχε κανέναν καημό για το πώς διαχειρίζεται το ΠΑΣΟΚ τα χρήματα που παίρνει από το κράτος ως επιχορήγηση για το κόμμα. Η ουσία είναι ότι οι Ελληνες στη συντριπτική τους πλειονότητα μισούν τον Παπανδρέου επειδή μας έβαλε σε μνημονιακό καθεστώς υποτέλειας και μας εξαθλίωσε, γι' αυτό και εκατομμύρια λαού θα πανηγύριζαν, αν έβλεπαν τον Γ. Παπανδρέου να μπαίνει στη φυλακή, αδιαφορώντας παντελώς εν γένει για την κατηγορία που θα βασιζόταν η καταδίκη και η φυλάκισή του!

Φυλακή να πήγαινε κι ας ήταν και για... συκοφαντική δυσφήμηση, είναι το λαϊκό αίσθημα. Αυτό ξέρει ο Βενιζέλος και γι' αυτό χειρίζεται έτσι την υπόθεση. Από την άλλη πλευρά, γνωρίζει άριστα πως οι λαϊκές μάζες θα ένιωθαν το ίδιο αίσθημα ικανοποίησης, αν στη θέση του Γ. Παπανδρέου βρισκόταν ο ίδιος ο Β. Βενιζέλος και απειλείτο αυτός αντί του Γιώργου με σοβαρές ποινικές συνέπειες.

Το ΠΑΣΟΚ είναι από οικονομική σκοπιά ένα χρεοκοπημένο κόμμα που με τη δραματική μείωση του εκλογικού ποσοστού του είναι εντελώς αδύνατον να αποπληρώσει τα χρέη του. Ποιος θα πάει φυλακή, αν αυτό καταστεί αναπότρεπτο, για τα χρέη αυτά; Στις συνθήκες της γερμανικής κατοχικής διοίκησης της χώρας μας δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα επιτραπεί στη Βουλή να απαλλάξει τους εν ενεργεία αρχηγούς του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ από τις ποινικές ευθύνες που έχουν, ιδίως αν δεν στείλουν οι ίδιοι στον εισαγγελέα κάποιους πολιτικά αποδυναμωμένους συντρόφους τους ως ενόχους απάτης για να φυλακιστούν! Ιδωμεν...


 Η ιερή στιγμή της Χριστιανοσύνης στο στόχαστρο της ανάλυσης

Μέχρι και σήμερα, ένα πέπλο μυστηρίου καλύπτει τα γεγονότα που σχετίζονται με το αναστάσιμο Άγιο Φως, με τη διαμάχη για το αν πρόκειται για θαύμα ή όχι να αφήνει τους πιστούς διχασμένους, αναφορικά τόσο με το θεολογικό υπόβαθρο όσο και τον συμβολισμό της ευφρόσυνης αυτής τελετής.

Κι όμως, ένα από τα κορυφαία μυστήρια του χριστιανικού κόσμου καλεί σε βαθύτερη ανάλυση, καθώς το Μεγάλο Σάββατο κοντοζυγώνει και το Άγιο Φως ετοιμάζεται για άλλη μια χρονιά να σκορπίσει το θεϊκό του φως στα πέρατα της οικουμένης.

Η θεϊκή φλόγα, ισχυρίζονται οι παραδόσεις, εμφανίζεται «από το πουθενά» στον Ελληνορθόδοξο πατριάρχη, αποκλειστικά σε αυτόν και σε κανέναν άλλο, στις 12 το μεσημέρι ακριβώς κάθε Μεγάλου Σαββάτου. Η αφή δεν μπορεί να γίνει από ετερόδοξο -μη Ορθόδοξο δηλαδή- Χριστιανό, αλλά και το φαινόμενο δεν λαμβάνει χώρα κατά το Πάσχα των Kαθολικών, το οποίο πολύ συχνά δεν συμπίπτει με το Oρθόδοξο. Οι θρύλοι μάς λένε ότι όποτε επιχειρήθηκε κάτι διαφορετικό, το Άγιο Φως δεν εμφανίστηκε.

Πέρα από προσωπικές αντιλήψεις, μαρτυρίες και πηγές υπάρχουν προς κάθε κατεύθυνση. Εμείς τις παρουσιάζουμε, εσείς κρίνετε... 


 Η ιστορία του θαύματος

Οι μαρτυρίες που θέλουν «κάτι να συμβαίνει» είναι πολλές, από αρχαίες διηγήσεις μέχρι και σύγχρονες αναφορές, που συνοδεύονται πλέον και από φωτογραφικό υλικό. Αν και το φαινόμενο λαμβάνει χώρα ενόσω ο πατριάρχης είναι μόνος, δεν είναι λίγες οι φορές που οι παρευρισκόμενοι αναφέρουν τη θέαση απόκοσμου «γαλαζωπού φωτός» ή έντονων λάμψεων που κινούνται από σημείο σε σημείο.

Και από θεολογική ωστόσο άποψη το Άγιο Φως δεν είναι λιγότερο αινιγματικό. Το φαινόμενο δεν προβλέπεται από κάποια προφητεία, καθώς η ίδια η ιδέα του θαύματος είναι συνδεδεμένη με τη δόξα του Θεού.

Οι πρώτες αναφορές για την τελετή ανάγονται στον 2ο αιώνα μ.Χ. και μιλούν για μια απλή συμβολική αναπαράσταση θεολογικού χαρακτήρα. Περί τον 9ο αιώνα ωστόσο γενικεύτηκε η πρακτική με τους πιστούς να επισκέπτονται τους Αγίους Τόπους για να προσκυνήσουν τα εδάφη όπου έδρασε ο Ιησούς Χριστός.

Οι καταγεγραμμένες αναφορές σχετικά με τη βίωση του θαύματος του Αγίου Φωτός της Ιερουσαλήμ είναι πολυάριθμες ανά τους αιώνες, δεν είναι τυχαίο ωστόσο ότι γύρω στον 9ο αιώνα αρχίζει να παρουσιάζεται από προσκυνητές το εν λόγω φως ως θαύμα, ως θεόπεμπτο δώρο που «κατέρχεται ουρανόθεν στον Άγιο Τάφο».

Μια από τις πρώτες μαρτυρίες που αποδίδουν υπερφυσικό χαρακτήρα στην αφή του Αγίου Φωτός ήταν αυτή του Γάλλου Καθολικού ιεραποστόλου Βερνάρδου (Bernardus Monachus), ο οποίος κατά τη διάρκεια προσκυνηματικού ταξιδιού του στους Αγίους Τόπους (865-870 μ.Χ.) αποδίδει τη μετάδοση του φωτός στον πατριάρχη σε άγγελο.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η καταγραφή του γεγονότος από τον Foucher της Σαρτρ (1059-1127), τον περίφημο Γάλλο ιερέα και χρονικογράφο της Α' Σταυροφορίας, έναν από τους πλέον αξιόπιστους μάρτυρες των ιστορικών γεγονότων της εποχής.

Όταν η Ιερουσαλήμ περνά βέβαια στα χέρια των Μουσουλμάνων Σαρακηνών, οι προσκυνητές σταματούν να την επισκέπτονται, με τον αυτοκράτορα της Δύσης -με άδεια του Καλιφά, βασιλιά των Σαρακηνών- να «στολίζει» την πόλη με μοναστήρια και εκκλησίες για να αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον.

Ιερείς και τυχοδιώκτες καταφτάνουν στην Ιερουσαλήμ, καθώς η υπόθεση άρχισε να μυρίζει χρυσάφι. Ο Αδαμάντιος Κοραής σημειώνει: «Οι Μοναχοί, ως φρόνιμοι, δεν άργησαν να θεραπεύσωσι την δυστυχίαν, επινοήσαντες στο θαύμα του αγίου φωτός». Το Άγιο Φως μοιάζει εφεύρημα για να δελεαστούν οι πιστοί και να γεμίσουν τα φυλακτήρια των εκκλησιών με τα αργύριά τους. Στις αρχές μάλιστα του 11ου αιώνα, ο σουλτάνος της Αιγύπτου «ακούσας ότι εγίνετο με δόλον των ιερέων θαύμα ετήσιον εις την Ιερουσαλήμ, ωργίσθη τόσον, ώστε και τον Ναόν του Αγίου Τάφου κατέσκαψε, και όλα τα ευρεθέντα εις αυτό πλούτη μετέφερεν εις το βασιλικόν του θυσαυρόν».

Και βέβαια εκείνη η εποχή θα κατέληγε στην Πρώτη Σταυροφορία (1096 ως το 1099 ), με την Ιερουσαλήμ να πέφτει πια στα χέρια των δυτικών Σταυροφόρων, στην προσπάθεια να απελευθερωθούν οι Άγιοι Τόποι από τον αραβικό ζυγό. Αιχμή του δόρατος για να συγκεντρωθεί στρατός για την Α' Σταυροφορία γίνεται μάλιστα το θαύμα του Αγίου Φωτός, με τη συμβολική της τελετής να μετατρέπεται σε πραγματικό γεγονός. Φαίνεται ότι το «θαύμα» εξυπηρετούσε πολλαπλούς σκοπούς και ήταν όλοι ικανοποιημένοι από την ετήσια ύπαρξή του.

Εξαιρέσεις φυσικά και υπήρξαν, με την πλέον αξιοσημείωτη να είναι αυτή του πάπα Γρηγορίου Η' (1227-1241), που αποκήρυξε το Άγιο Φως ως απάτη και του πατριάρχη Ιεροσολύμων Εφραίμ Β' (1766-1771), ο οποίος έφτασε στο σημείο να καταργήσει την τελετή του Αγίου Φωτός ως «χειροποίητον μηχανουργίαν»... 


 Γιατί μόνο Oρθόδοξος;

Η ιστορία του Αγίου Φωτός έχει μια μακρά ορθόδοξη παράδοση. Ήταν ο Άραβας αλ-Ρασίντ που παρέδωσε τα προσκυνήματα των Αγίων Τόπων στους Χριστιανούς την εποχή του Καρλομάγνου (768-814 μ.Χ.), με τον θάνατο βέβαια του χαλίφη, το 889 μ.Χ., να φέρνει ανάκληση των ιερατικών προνομίων.

Λίγο αργότερα, το 1118 μ.Χ., ο κατακτητής της Ιερουσαλήμ Σαλάχ Ελ Ντιν παραχωρεί τα προσκυνήματα των Αγίων Τόπων στους Ορθόδοξους μοναχούς, ορίζοντας ότι «ο πατριάρχης των Ελλήνων θα είναι ο κύριος του Καμαρέ (ναού του Παναγίου Τάφου) και αυτός θα παίρνει από τον τάφο του Ικάς το Άγιον Φως για να το μοιράζει στους Ναζωραίους (Χριστιανούς)».

Η «δικαιοδοσία» του Αγίου Φωτός περνά λοιπόν στους Ορθοδόξους, με τον ιστορικό Κυριάκο Σιμόπουλο να την αποκαλεί «χρυσοτόκο τελετή». Οι Άγιοι Τόποι γίνονται δημοφιλείς, με τους περίφημους «χατζήδες» να μεταβαίνουν εκεί αναζητώντας τη σωτηρία της ψυχής, την ίδια στιγμή που η διαχείριση της πίστης γίνεται μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για πλουτισμό.

Λατίνοι μάλιστα περιηγητές και συγγραφείς καταγγέλλουν τους ορθοδόξους ιερείς ως θεομπαίχτες, με την τελετή να μη χάνει ωστόσο τίποτα από τη λαμπρότητά της. Χαρακτηριστική συνόψιση της «θαυματουργού καθόδου του Αγίου Φωτός» παρέχεται από τον ιησουίτη μοναχό Du Bernard, ο οποίος στέλνει το 1771 υπόμνημα στον καθολικό επίσκοπο της Τουλούζης, σημειώνοντας -αφού αναφερθεί στο ιστορικό της τελετής- πως το Άγιο Φως ήταν «εφεύρεση» των λατίνων βασιλιάδων της Ιερουσαλήμ στα χρόνια των Σταυροφοριών, προσθέτοντας πως η τελετή αξιοποιήθηκε στη συνέχεια από τους Ορθόδοξους ιερείς.

Ενδιαφέρον έχει εδώ η άποψη του μεγάλου διαφωτιστή Αδαμάντιου Κοραή, ο οποίος μας πληροφορεί στον τρίτο τόμο των «Ατάκτων» του ότι «οι Χριστιανοί Πατέρες δεν αναφέρουν τίποτα μέχρι τον 9ον μ.Χ. αιώνα περί του “αγίου” φωτός», αποκαλώντας ταυτόχρονα τους αγιοταφίτες ιερείς λαοπλάνους, και καταλήγει: «Το ψευδόθαυμα αυτό το πιστεύουν ολίγοι, ίσως τινές δια μωρίαν και άλλοι δι' αισχροκέρδειαν ... Ουδέ ο Χρυσόστομος το επίστευεν ή μάλλον ουδέ το εγνώριζε, διότι, άν εις τον καιρόν του εθαυματουργείτο το άγιον φώς, πώς ήτο δυνατόν να λέγη ότι δέν εγίνοντο πλέον θαύματα;»...

Τελετή του Αγίου Φωτός

Τόνοι μελανιού έχουν χυθεί στην προσπάθεια επίρρωσης ή ακύρωσης του θαυματουργού χαρακτήρα της αφής του Αγίου Φωτός. Το τελετουργικό του μέρους είναι λίγο-πολύ γνωστό: στις 10 το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου γίνεται εξονυχιστικός έλεγχος στον Πανάγιο Τάφο, για να εξακριβωθεί ότι δεν υπάρχει μέσα στον ναό κάτι που θα μπορούσε να προκαλέσει φωτιά, και αμέσως μετά τον σφραγίζουν με το μελισσοκέρι που είχε ετοιμαστεί το πρωί.

Το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου, ο Ορθόδοξος πατριάρχης με τη συνοδεία του -αρχιερείς, ιερείς και διακόνους-, αλλά και τον Αρμένιο πατριάρχη, μπαίνει στον Ιερό Ναό της Αναστάσεως και αμέσως μετά αρχίζει η Ιερή Λιτανεία. Μετά τη λιτανεία, αποσφραγίζεται ο Πανάγιος Τάφος και ο πατριάρχης βγάζει την αρχιερατική στολή του και μένει μόνο με το λευκό στιχάριο. Κατόπιν ο πατριάρχης Ιεροσολύμων λαμβάνει τους σβηστούς πυρσούς και εισέρχεται στο Ιερό Κουβούκλιο. Όλα τα καντήλια είναι σβηστά και τίποτα δεν είναι αναμμένο στον Ιερό Ναό, με τον πατριάρχη να λέει την προσευχή και το Άγιο Φως να κατέρχεται.

Τρεις είναι εδώ οι πηγές που μαρτυρούν το αντίθετο και αξίζει να τις παραθέσουμε.

Η πρώτη προέρχεται από κληρικό του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, ο οποίος συνομιλώντας με τον εκκλησιαστικό συγγραφέα Στυλιανό Χαραλαμπάκη το 1964, αποκαλύπτει τα εξής:

«Τα περί του λεγομένου θαύματος του αγίου φωτός, δεν είναι δυνατόν να κοινοποιηθούν, λόγω σκανδάλου. Ευχαρίστως όμως, εφ’ όσον μ’ ερωτάτε, θα σας είπω εν περιλήψει πως γίνεται η τελετή και πώς λαμβάνεται το «άγιον» φως. Την Μεγάλην Παρασκευήν και μετά την περιφοράν του επιταφίου πέριξ του Παναγίου Τάφου, ο Πατριάρχης τοποθετεί τον Επιτάφιον επί του Τάφου. Κατόπιν τούτου σβήνουν όλα τα κανδήλια τα εντός και εκτός του Τάφου. Την επομένην, Μέγα Σάββατον, ο Σκευοφύλαξ μεταφέρει κεκαλυμμένην με αργυρούν κάλυμμα, μία ειδικήν κανδήλα αναμμένην, την οποίαν τοποθετεί εντός του Παναγίου Τάφου. Εν συνεχεία ο διοικητής των Ιεροσολύμων σφραγίζει τον Τάφον. Ενώ λοιπόν, πάντα τα φώτα και τα κανδήλια έχουν σβυσθή, η ειδική κανδήλα εντός του Τάφου παραμένει αναμμένη. Την 10ην ώραν και μετά την σχετικήν λιτανείαν πέριξ του Αγίου Τάφου, κατά την οποίαν ψάλουν το λυχνικόν «φως ιλαρόν», ανοίγονται αι πύλαι του Ναού του Παναγίου Τάφου και εισέρχεται ο λαός. Συγχρόνως ανοίγει και η πύλη του Κουβουκλίου εις την οποίαν ευρίσκεται ο Τάφος και εισέρχεται ο Πατριάρχης, αφού προηγουμένως τυπικώς αφαιρεί τα αρχιερατικά του άμφια και μένει μόνον με το στιχάριον. Μετά από μίαν σχετικήν τυπικήν προσευχήν, λαμβάνει το «άγιον» φως, όχι βεβαίως θαυματουργικώς, δια να είμαι ειλικρινής, αλλά ανάπτει τον πυρσόν του από την αναμμένην ειδικήν κανδήλα την οποίαν είχε μεταφέρει προηγουμένως ο Σκευοφύλαξ. Αυτή με λίγα λόγια είναι είναι η διαδικασία περί του «Αγίου Φωτός». 


Η δεύτερη προέρχεται από τον μέγα πρωτοπρεσβύτερο του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως Γεώργιο Τέτση, η οποία συμφωνεί απόλυτα με την παραπάνω πηγή:

«Υπάρχει, αιώνες τώρα, διάχυτη η πεποίθηση στον ευσεβή μεν, αλλά θεολογικά και λειτουργικά απαίδευτο Ορθόδοξο πιστό, που ψάχνει για «θαύματα» προκειμένου να πληρώσει το πνευματικό του κενό, ότι κατά την τελετή αφής το Άγιον Φως κατέρχεται θαυματουργικά «ουρανόθεν» για να ανάψει την λαμπάδα του Πατριάρχου. Όπως όμως αναφέρει ο διαπρεπείς καθηγητής Κωνσταντίνος Καλοκύρης στο περισπούδαστο σύγγραμμά του «Το Αρχιτεκτονικό Συγκρότημα του Ναού της Αναστάσεως Ιεροσολύμων και το Θέμα του Αγίου Φωτός» πρόκειται για έναν θρύλο, ο οποίος καλλιεργήθηκε στους Άγιους Τόπους μετά την εισβολή των σταυροφόρων και μέσα στα πλαίσια της διαμάχης Ορθοδόξων, Λατίνων και Αρμενίων, που ο καθείς διεκδικούσε δι’ εαυτόν το προνόμιο του «λαμβάνειν εξ ουρανού» το ανέσπερο Φως! Η ευχή την οποία αναπέμπει ο Πατριάρχης προ της αφής μέσα στο Ιερό Κουβούκλιο είναι σαφέστατη και δεν επιδέχεται καμιά παρερμηνεία.

Ο Πατριάρχης δεν προσεύχεται για την διενέργεια θαύματος. Απλώς «αναμιμνήσκεται» της θυσίας και της τριημέρου Αναστάσεως του Χριστού και απευθυνόμενος σ’ Αυτόν λέγει: «εκ του επί τούτον τον φωτοφόρον σου Τάφον εκκαιομένου φωτός ευλαβώς λαμβάνοντες, διαδίδομεν τοις πεστεύουσιν εις σε το αληθινόν φως, και δεόμεθά σου όπως αναδείξεις αυτό αγιασμού δώρον…». Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι ο Πατριάρχης ανάβει την λαμπάδα του από την ακοίμητη κανδήλα που βρίσκεται πάνω στον Πανάγιο Τάφο. Όπως ακριβώς πράττει ο κάθε Πατριάρχης και ο κάθε κληρικός την ημέρα της Λαμπρής, όταν παίρνει Φως Χριστού από την ακοίμητη κανδήλα που βρίσκεται υπεράνω της συμβολίζουσας τον Τάφο του Κυρίου Αγίας Τράπεζας.

Το μυστήριο όμως που καλλιεργήθηκε γύρω από το τελετουργικό της αφής του Αγίου Φωτός και οι λαϊκές περί αυτού αντιλήψεις στις μέρες μας συνετέλεσαν στην οικειοποίηση και εκμετάλλευση από έξω εκκλησιαστικούς κύκλους της άκρως συμβολικής και κατανυκτικής αυτής λειτουργικής πράξεως της Εκκλησίας μας. Ο λόγος για την διαπόμπευση του Αγίου Φωτός με την οργανωμένη αεροπορική μεταφορά του στον ελλαδικό χώρο, συνοδεία κυβερνητικών παραγόντων, τιμητικών αγημάτων, ευζώνων και προσκόπων (και φυσικά τηλεοπτικών συνεργείων!), προκειμένου όπως ο νεοέλληνας γιορτάσει «αυθεντικό ελληνικό Πάσχα». Ωσάν οι πρόγονοί μας να μη γιόρταζαν Ανάσταση Χριστού προτού εφευρεθεί το αεροπλάνο! Ή ωσάν οι ανά τα πέρατα της οικουμένης Ορθόδοξοι να μην εορτάζουν Πάσχα Κυρίου, μια και η Ολυμπιακή δεν «πετά» ως τις χώρες τους!

Επέστη όμως καιρός να τερματισθεί ο διασυρμός των Θείων. Είναι δε σόλοικο και αποτελεί και αποτελεί ασέβεια το να αποδίδει κανείς «τιμές Αρχηγού Κράτους» στο Άγιον Φως, το οποίο προέρχεται από τον τάφο εκείνου που δήλωσε ότι «η Βασιλεία η εμή ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου»

Και, τέλος, η τρίτη (που αναφέρθηκε πριν) είναι η ομολογία του πατριάρχη Ιεροσολύμων Εφραίμ Β' (1766-1771), ο οποίος είδε το Άγιο Φως ως ανθρώπινο δημιούργημα: 


Ονομάζεται «Bastard and Poor'$» κι άρχισε να λειτουργεί χθες, μέσω διαδικτύου: είναι ο πρώτος οίκος αξιολόγησης των δικαιωμάτων των εργαζομένων στην Ιταλία.

Όπως μετέδωσε η ιταλική δημόσια τηλεόραση RAI, «πρόκειται για πρωτοβουλία μιας ομάδας εργαζομένων που θέλει να υπογραμμίσει ότι είναι σημαντικότερη η προστασία των συνθηκών εργασίας από ό,τι οι διάφορες κρίσεις των ιδιωτικών οίκων αξιολόγησης».

Ο «οίκος» Bastard and Poor'$ (το όνομα προέρχεται από μια αλλοίωση της ονομασίας του αμερικανικού οίκου αξιολόγησης Standard & Poor's, με την αντικατάσταση της λέξης Standard από το bastard που σημαίνει "μπάσταρδος") διαθέτει ιστοσελίδα την bastardandpoors.com όπου εργαζόμενοι και άνεργοι καλούνται να παραθέσουν - ανώνυμα- τις προσωπικές τους μαρτυρίες και όσοι εργάζονται μπορούν εάν το επιθυμούν να αξιολογήσουν την συμπεριφορά του εργοδότη τους.

Η βαθμολόγηση ξεκινά από το Α και φτάνει ως το F, υιοθετώντας μια κλίμακα παρόμοια με αυτή των οίκων αξιολόγησης που τόσο επηρέασαν την διεθνή οικονομική πραγματικότητα, τα τελευταία χρόνια.

Παράλληλα, οι χρήστες του ιστότοπου καλούνται να παραθέσουν τις προσωπικές τους μαρτυρίες σχετικά με τα ωράρια εργασίας, τις συνθήκες απασχόλησης, την τήρηση των προβλεπόμενων αδειών, κ.ά. θέματα.

Οι δημιουργοί του Bastard and Poor'$ ευελπιστούν πως οι επιχειρήσεις, μικρές και μεγάλες, θα προσπαθήσουν να αποφύγουν μια τυχόν «αρνητική αξιολόγηση» και ενδεχομένως θα σεβασθούν τα δικαιώματα των εργαζόμενων τους.

Ανάμεσα στις πρώτες μαρτυρίες ξεχωρίζει το γεγονός ότι σε πολλές επιχειρήσεις δεν επιτρέπεται στους εργαζόμενους να κάνουν τα προβλεπόμενα διαλείμματα τους διότι πως «βλάπτουν την παραγωγικότητα» σε σημαντικό βαθμό.

«Το όριο ανάμεσα στην απασχόληση και την εκμετάλλευση, στην φάση που περνάμε, είναι όλο και πιο δυσδιάκριτο. Το διαδίκτυο παρέχει, τουλάχιστον μια έμμεση προστασία», σχολίασε η ιταλική τηλεόραση.


Πηγή: Ημερησία


  • Αποδοκίμασαν τους επισήμους στην περιφορά του Επιταφίου στο Σύνταγμα  
  • Eπεισόδια στο ναό του Διονυσίου Αρεοπαγίτου στο Κολωνάκι
Έντονα αποδοκίμασαν τους επισήμους που ακολουθούσαν χθες την περιφορά του Επιταφίου στο Σύνταγμα, συγκεντρωμένοι πολίτες.

«Έχετε σταυρώσει τον ελληνικό λαό και βγήκατε στους δρόμους;»… 

«Προδότες, Ιούδες… στα σπίτια σας!» 

«Ιερώνυμε τι μαζεύεις τα λαμόγια από πίσω σου;», φώναζε το οργισμένο πλήθος.

Παράλληλα αίσθηση έκανε η αναφορά του αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου κατά την σύντομη ομιλία του σε «πολλές προδοσίες που έχει γνωρίσει έως τώρα η χώρα μας», ενώ εκείνη τη στιγμή πολίτης φώναξε:  

«Οι προδότες είναι δίπλα σου».

Ένταση σημειώθηκε την Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ και έξω από τον Ιερό Ναό του Διονυσίου Αρεοπαγίτου στο Κολωνάκι, όπου συνηθίζουν να εκκλησιάζονται διάφοροι πολιτικοί, όταν δεν επετράπη η είσοδος πιστών στην εκκλησία.

Αποτέλεσμα ήταν να διαμαρτυρηθεί ο κόσμος και να ακολουθήσει διαπληκτισμός, στη διάρκεια του οποίου προκλήθηκαν μικροτραυματισμοί.


Πηγές: News 247 , Newsbomb