Η ανοχή μας στην ενοχή τους, συνεχίζεται...

* Aπό το "γαμώ το κεφάλι μου μαλάκα" μέχρι το "γαμώ το σπίτι σου μαλάκα" για τον Σαμαρά είναι ένα ένα τσιγάρο δρόμος...

* Νεκρός τζαμπατζής, νεκρός διαδηλωτής "τι δουλειά είχε εκεί", νεκρός που χρώσταγε, γιατί να έχει εξοχικό, πως μπήκε στο δημόσιο, ελα λιγο στον ιδιωτικό τομέα λαμόγιο δημόσιε, φοιτητές "τρομοκράτες", σχολεία θεοκρατικής εκπαίδευσης...

Κοινός παρονομαστής όλων αυτών όχι ο απλά να δικαιολογηθεί ο βιολογικός θάνατος, μα ο κοινωνικός χαρακτηρισμός που οδηγεί στην απομόνωση τους εναπομείναντες...

* "Αφού ο Καψής παίρνει 450.000€, σίγουρα μπορώ κι εγώ. Ζήτω ο καπιταλισμός". Ξέρουν τι κάνουν, δεν γίνονται τυχαία αυτά..

* Ιδιωτική υγεία, παιδεία, ασφάλιση, σύνταξη, ύδρευση, δρόμοι, ΜΜΜ...

Αν όλα τα κάνετε ιδιωτικά, τότε γιατί πληρώνουμε ακόμα φόρους; (ρητορική ερώτηση)

* Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ είναι σαν τους ψυχοπαθείς, μιλάνε στο τρίτο πρόσωπο για όσα κάνει η κυβέρνηση λες και δεν είναι οι ίδιοι σε αυτήν...

* Μεταμοντερνιά, ρατσισμός, ελιτισμός, δηθενιά, βαθύς συντηρητισμός κρυμμένος πίσω από "απελευθερωμένα" τσιτάτα.

Ο Άρης, η Σώτη και τ' άλλα παιδιά, λογαριασμός σε τράπεζα μέχρι εξαψήφιος...

Για το τίποτα ρεζίλια...

* "Μπλόκο της εφορίας στον Μελισσανίδη".

Ε, σιγά! Το πολύ πολύ να την αγοράσει κι αυτή...

* Π. Καψής: "Διορθώνουμε τα όποια λάθη εν λειτουργία στη ΔΤ"...

Σαν τον ΓΑΠ που πήγε να φτιάξει την αλυσίδα του ποδηλάτου εν κινήσει;

* Η Eurobank δέχεται και τάφους δανειοληπτών για υποθήκη…

Απορείτε;

Όταν μάθετε πως ακόμη και τα νεκρά κορμιά μας δεν μας ανήκουν, τότε να δω τι θα κάνετε όλοι εσείς που ερωτευτήκατε τον καναπέ σας...

* Κάρτα barcode για την προσέλευση των δημοσίων υπαλλήλων στην εργασία τους.

Και οι βουλευτές κύριε;...

* Συνεχείς προκλήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο με παραβιάσεις από θάλασσα και αέρα.

Γιατί όχι; 

Μήπως θα τους σταματήσει ο Αντώνης, ο Βαγγέλης ή ο... Άδωνης;

* Συνεχίζει να προκαλεί η Τουρκία στην Ελληνική Θράκη...!

Μα, εδώ και δεκαετίες η Αθήνα προκαλεί την Ελληνική Θράκη με την... ανυπαρξία της, οι Τούρκοι μας πείραξαν που ζήλεψαν την Αθήνα;

* Βαξεβάνης και Τριανταφυλλόπουλος άρχισαν τον καυγά και τα αλληλοκαρφώματα...

Άντε παιδια, να αρχίσετε να μιλάτε για να μαθαίνουμε κι εμείς πόσα ξέρατε και κρύβατε τόσα χρόνια...

* Ακόμη περιμένω ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για τα επεισόδια στην Πρεμετή εις βάρος των ελλήνων χριστιανών, των ιερέων και της καταστροφής της εκκλησίας... 

Περιμένω... να δω τι άλλο θα πούνε, εκτός από το "δεν μπορούμε να παρεμβαίνουμε στα εσωτερικά ζητήματα ενός ξένου κράτους"...

* Οι φόροι επιβάλλονται για να καλύπτονται οι ανάγκες του κράτους και επιστρέφονται στον πολίτη μέσα από ένα πλήθος κρατικών παρεμβάσεων (υγεία, παιδεία, κοινωνικές παροχές κ.α.).

Αφού αυτές οι "κρατικές παρεμβάσεις" έχουν μειωθεί ή έχουν μηδενιστεί, τότε γιατί οι φόροι αυξάνονται; 

Πού πάνε τα λεφτά αφού δεν επιστρέφουν στους Έλληνες; 

Πόσο νόμιμοι είναι αυτοί οι πολιτικοί που ξεσκίζουν το Σύνταγμα για να εξυπηρετήσουν τρίτους;

* Αλήθεια, η "κινητικότητα" και η "διαθεσιμότητα" των πολιτικών πότε είπαμε ότι θα αρχίσει;

Μήπως ποτέ, επειδή όλοι εμείς συνεχίζουμε απτόητοι να παραμένουμε σταθεροί στην ανοχή μας απέναντι στην ενοχή τους;

Mary

Ο Ερντογάν θα καταλήξει στη φυλακή, προλέγει ειδικός…

Κι ενώ τα άρθρα που ασκούν σφοδρή κριτική στον Ερντογάν πληθαίνουν ώρα με την ώρα, ενώ όλο και περισσότερα θέτουν θέμα… συνολικότερης συγκρότησης και πνευματικής κατάστασης για τον Τούρκο ηγέτη, ιδιαίτερη εντύπωση για το κεντρικό του επιχείρημα και τον ακόμα πιο προκλητικό του τίτλο μας προκάλεσε το «θα τελειώσει ο Ερντογάν την καριέρα του στη φυλακή;», του διακεκριμένου Ισραηλινού ακαδημαϊκού, Μπάρι Ρούμπιν.

 

Κεντρικό επιχείρημα του άρθρου για τις εξελίξεις και τις αψυχολόγητες δηλώσεις Ερντογάν, είναι ότι με όσα κάνει στη χώρα του ο Τούρκος ηγέτης, επί της ουσίας δημιουργεί τα όπλα με τα οποία θα τον «τελειώσουν» οι αντίπαλοί του όταν/εάν αλλάξει η κατάσταση πάλι στην Τουρκία.

Σύμφωνα με όσα γράφει στο άρθρο ο Μπάρι Ρούμπιν, μπορεί ο Ερντογάν να ποντάρει στους ρυθμούς γεννήσεων των ισλαμιστών, θεωρώντας ότι με τον τρόπο αυτό θα ελέγχει όλο και περισσότερο την Τουρκία ξεκινώντας από τα εξαιρετικά ποσοστά του, και να στηρίζεται στην ανικανότητα της ηγεσίας της αντιπολίτευσης, όμως η εικόνα είναι πολύ πιο πολύπλοκη.

Ο Ερντογάν πιστεύει ενδεχομένως ότι αποτελεί ένα μίγμα… Βλαντιμίρ Πούτιν και Οθωμανού Σουλτάνου, αναφέρει ο συγγραφέας του άρθρου. Θεωρεί εαυτόν ότι είναι υπεράνω των νόμων, φυλακίζοντας τους αντιπάλους του, από τους στρατιωτικούς ως τους δημοσιογράφους και τους ακτιβιστές, γελοιοποιώντας την τουρκική Δικαιοσύνη, κάνοντας το «Εξπρές του Μεσονυχτίου» να μοιάζει με τη… φιλελεύθερη και τη χρυσή της εποχή! Ενδιαφέρεται πιο πολύ να τακτοποιήσει τους λογαριασμούς του με αυτούς που τον φυλάκισαν κάποτε και όχι να περάσει μεταρρυθμίσεις και να εκδημοκρατίσει την Τουρκία.

Ο Ερντογάν δημιουργεί προηγούμενο που θα καθορίσει το δικό του μέλλον. Σύμφωνα με αμερικανικά διπλωματικά έγγραφα κορυφαίοι συνεργάτες του, όπως ο Εγεμέν Μπαγκίς είναι διεφθαρμένοι (προφανώς η αναφορά σχετίζεται με όστις εκθέσεις της αμερικανικής πρεσβείας στην Άγκυρα που διέρρευσαν από τα Wikileaks), όπως και ο ίδιος που έχει σταματήσει περισσότερες από μία ντουζίνα έρευνες για διαφθορά που τον αφορούν, οι οποίες και θα ξανανοίξουν όταν απολέσει την ασυλία του.

Και το άρθρο καταλήγει, λέγοντας ότι αν και η τύχη πολλών που βρέθηκαν στη φυλακή με στημένες κατηγορίες για συνωμοσίες δείχνει ζοφερή, δεν θα τελειώσουν τη ζωή τους πίσω από τα σίδερα. «Μερικές φορές ο σουλτάνος είναι γυμνός», αναφέρει! Δυστυχώς για τον Ερντογάν, έχει καλλιεργήσει το έδαφος να φορέσει τη στολή του φυλακισμένου, πιθανώς νωρίτερα από όσο αντιλαμβάνεται…

Θέλει μήπως να μας πει κάτι περισσότερο ο κύριος καθηγητής;

Πηγή Defence-Point

Πρόωρες εκλογές βλέπει η... πρεσβεία των ΗΠΑ

Οι αμερικανοί "αναλυτές" προβλέπουν νίκη του Τσίπρα... με ντέρμπι ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ

Πρόωρες εκλογές ακόμη και μέσα στο φθινόπωρο, αμέσως μετά τις γερμανικές, προβλέπει η αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα, εκτιμώντας τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση και τη ρευστότητα που επικρατεί στο πολιτικό σκηνικό της χώρας.

Αυτό αναφέρουν καλά εξακριβωμένες πληροφορίες από πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες που συνομιλούν με τους εδώ αμερικανούς διπλωμάτες, οι οποίοι δεν κρύβουν τον προβληματισμό τους για τη γενικότερη κατάσταση στην Ελλάδα. Κατά την εκτίμησή τους, οι πρόωρες εκλογές θα προκύψουν, είτε κατ' επιλογή - κυρίως του πρωθυπουργού Αντ. Σαμαρά- είτε από κάποιο «πολιτικό ατύχημα», όπως είναι η καταψήφιση ενός σημαντικού νομοσχεδίου που θα περιλαμβάνεται στα προαπαιτούμενα της χώρας.

Με βάση τις ίδιες πληροφορίες, στην πρεσβεία θεωρούν ότι οι εκλογές θα είναι «ντέρμπι» μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ και θα διεξαχθούν μέσα σε κλίμα έντασης και πόλωσης. Με ανταλλαγή βαρύτατων κατηγοριών και καταγγελιών, αφού κατά την προεκλογική περίοδο «θα ξεκαθαρίσουν οι λογαριασμοί της τριετίας», εννοώντας από την ημέρα που η Ελλάδα μπήκε στο Μνημόνιο.

Οι αμερικανοί διπλωμάτες δίνουν αυξημένες πιθανότητες στον Αλ. Τσίπρα να κερδίσει τις (πρόωρες) εκλογές, με το σκεπτικό ότι η Νέα Δημοκρατία ως κατ' εξοχήν κυβερνητικό κόμμα θα υποστεί τη φθορά της επώδυνης πολιτικής που εφαρμόζει, ενώ δεν είναι ακόμη ορατά τα θετικά σημεία της που θα ανακουφίσουν τους δοκιμαζόμενους πολίτες. Ακόμη θεωρούν, ότι μια εναλλαγή στη διακυβέρνηση της χώρας θα λειτουργούσε εκτονωτικά στη συσσωρευμένη οργή που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία. Παραδέχονται πάντως ότι τα πάντα θα εξαρτηθούν από τις εξελίξεις που θα υπάρξουν σε ευρωπαϊκό επίπεδο στο ζήτημα του χρέους, αλλά και στον τρόπο με τον οποίο θα χειριστεί η κυβέρνηση μια σειρά θεμάτων, πρώτα και κύρια τις απεργιακές και κάθε είδους κινητοποιήσεις που θα ξεκινήσουν μέσα στο Σεπτέμβριο και θα έχουν, όπως όλα δείχνουν, μεγάλη διάρκεια.

Παράγοντες της αμερικάνικης πρεσβείας εκφράζουν ζωηρές επιφυλάξεις για τη σταθερότητα και τη συνοχή της κυβέρνησης κι ότι η ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία που διαθέτει μπορεί ανά πάσα στιγμή να χαθεί. Οι κίνδυνοι αυξάνονται λόγω του ότι τους αμέσως προσεχείς μήνες θα πρέπει να εγκρίνει και να υλοποιήσει μέτρα και πολιτικές που έχουν συνέπειες για τους πολίτες και κόστος για τους βουλευτές και τα κόμματα. Για τις επιφυλάξεις τους αυτές έχουν ενημερώσει προφανώς και τους προϊσταμένους τους στην Ουάσιγκτον, εξ ου και το μόνιμο ερώτημα στο οποίο κλήθηκε να απαντήσει ο κ. Σαμαράς στο ταξίδι στις ΗΠΑ ήταν ένα: Κατά πόσο είναι σταθερή η κυβέρνηση και πόσο μακριά μπορεί να πάει; Ο πρωθυπουργός κατέβαλλε εργώδεις προσπάθειες να πείσει τους συνομιλητές του ότι η κυβέρνηση και σταθερή είναι και θα μακροημερεύσει.

Αξίζει να σημειωθεί πάντως ότι ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν και άλλες ξένες πρεσβείες, ενώ ορισμένες ευρωπαϊκές δεν κρύβουν τους φόβους τους για τις παρενέργειες που θα προκληθούν. Το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής θα «παγώσει» μέχρι να συγκροτηθεί νέα κυβέρνηση για να συνεχίσει τις προσπάθειες. Τα πράγματα θα γίνουν ακόμη πιο περίπλοκα σε περίπτωση πολιτικής αλλαγής, με επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ, οπότε οι καθυστερήσεις θα είναι ακόμη μεγαλύτερες. Κι αυτό διότι, θα χρειαστεί να γίνουν πολλές και δύσκολες προσπάθειες προκειμένου να διαμορφωθεί ένας «κώδικας επικοινωνίας» της νέας κυβέρνησης με τις Βρυξέλλες και ειδικότερα το Βερολίνο.

Πηγή "Το Παρόν"

«Όλα μαύρα – μέχρι να ξαναδούμε άσπρη μέρα!»

Ο Πέτρος αγόρασε πρόσφατα για πρώτη φορά ένα κιλό παράνομο, χύμα καπνό. Ευρώ είκοσι δύο. Θα στρίψει με αυτό ίσως και χίλια τσιγάρα και θα περάσει πάνω από ένα μήνα. Τα έβαλε κάτω : για το αντίστοιχο διάστημα αγοράζοντας πακέτα θα έδινε εκατόν εβδομήντα ευρώ. Εκατόν πενήντα ευρώ μηνιαία εξοικονόμηση για έναν άνεργο με παιδί, που επιδοτείται από τον πεθερό του για να τα βγάλει πέρα, είναι λογαριασμός. Πέρασε λοιπόν, μέχρι νεωτέρας, για να ικανοποιήσει τη συνήθειά του στο χώρο της παραοικονομίας. Βάσει της φορολόγησης που επιβλήθηκε από το Πολύνομοσχέδιο, στα χίλια νόμιμα τσιγάρα το Δημόσιο εισπράττει κατ’ ελάχιστο εκατόν δεκαπέντε ευρώ.

Η Λίνα είναι τραπεζοϋπάλληλος που έχει υποστεί σημαντικές μισθολογικές περικοπές. Μέσης ηλικίας, διαζευγμένη χωρίς παιδιά, με έφεση στην προσεγμένη εμφάνιση. Τις προάλλες, περνώντας έξω από μια ακριβή μπουτίκ, αντίκρυσε στη βιτρίνα ένα δερμάτινο μπουφάν που τής άρεσε πολύ. Τιμή: εξακόσια ευρώ. Δεινή αγοράστρια, μπήκε μέσα με αδιάφορο ύφος και κοιτώντας στην αρχή κάτι άλλο ζήτησε τελικά να το δοκιμάσει. Αφού βρήκε το μέγεθός της, άρχισε το «παζάρι».

Περίοδος εκπτώσεων γαρ, πλήρωνε τοις μετρητοίς, εύκολα απέσπασε έκπτωση 50%. Ενώ ο έμπορος ανέμενε, τον ρώτησε : «Χωρίς απόδειξη; Γλυτώνεις το ΦΠΑ, εβδομήντα ευρώ». Κι ενώ εκείνος έκανε τους υπολογισμούς του στο κομπιουτεράκι, «ξαναχτύπησε»: «γλυτώνεις και το φόρο εισοδήματος άμα δεν κόψουμε απόδειξη».

Έτσι η Λίνα βγήκε με προφυλάξεις από το κατάστημα, κρατώντας τη σακκούλα παραμάσχαλα, έχοντας τελικά δώσει διακόσια ευρώ, κατευχαριστημένη. Αφήνοντας πίσω της έναν εξίσου ευχαριστημένο έμπορο.

Όπως λένε, σε μια συναλλαγή είναι παρόντες τρεις : ο πωλητής, ο αγοραστής κι ο Θεός.

Και ο Ύψιστος δεν αναμειγνύεται σε φορολογικές παραβάσεις. Σε εκατό εκατομμύρια εκτιμούνται οι διενεργούμενες καθημερινά συναλλαγές στη χώρα. Κανένας μηχανισμός δεν είναι εφικτό να τις παρακολουθήσει όλες.

Μόνο από δύο συναλλαγές, του Πέτρου και της Λίνας, με την ακλόνητη πεποίθηση ότι κάθε φορολογία που επιβάλλει είναι και νόμιμη και ηθική, το Δημόσιο θεωρεί ότι έχασε 250 ευρώ φορολογικά έσοδα. Ιδίως παραβάσεις σε συναλλαγές που αφορούν ικανοποίηση αναγκών όπως αυτές που περιγράψαμε, θεωρείται ότι οφείλουν να πατάσσονται αμείλικτα, επειδή νοούνται «παρασιτικές» καθώς δεν αναφέρονται σε ζωτικές βιοτικές ανάγκες όπως το φαγητό. Μήπως να απαγορεύαμε δια νόμου στις γυναίκες να ικανοποιούν την επιθυμία τους να αρέσουν;

Η λειτουργία της Οικονομίας υπήρξε ιστορικά, ακριβώς, η ικανοποίηση πρωτευουσών και δευτερευουσών αναγκών, ορθολογικών ή ανορθολογικών πρακτικών, ανθρωπίνων έξεων και παθών. Άλλωστε φορολόγηση του πάθους συνιστούν οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης καπνικών & αλκοολούχων προϊόντων και ο νόμιμος τζόγος με στοιχηματισμό, λαχεία και συναφή.

Και αν η φορολόγηση μιας βλαπτικής συνήθειας όπως το κάπνισμα έχει βάση στο ότι αύριο ενδέχεται η κοινωνία να καταβάλει έξοδα περίθαλψης για έναν καπνιστή, ας απαντηθεί γιατί κάποιος, ο οποίος επιθυμεί να αγοράσει με ήδη φορολογηθέν εισόδημα ένα ρούχο που έχει κατασκευαστεί με ήδη φορολογηθείσα διαδικασία, οφείλει να καταβάλει επιπλέον στο Δημόσιο το 23% της τιμής του.

Αυτό που συνέβη είναι ότι οι σκληρές φορολογικές επιβαρύνσεις μαζί με τον δραματικό περιορισμό του διαθεσίμου εισοδήματος έφεραν το τέλος σε ένα υπολογίσιμο τμήμα της «λευκής» οικονομίας, διευρύνοντας αντίστοιχα την αθέατη. Ένα σύνθημα που απηχεί οικονομική συμπεριφορά μοιάζει να έχει ήδη εξαπλωθεί στην κοινωνία με ταχύτητα φωτιάς σε πευκοδάσος : «όλα μαύρα – μέχρι να ξαναδούμε άσπρη μέρα».

Αυτοαπασχολούμενοι έκλεισαν γραφεία, μικροεπιχειρήσεις και καταστήματα για να αποφύγουν ενοίκια, τακτική & έκτακτη φορολογία και ασφαλιστικές εισφορές, δουλεύοντας όποτε, όπως και όπου μπορούν.

Δικηγόροι γράφουν δικόγραφα για συναδέλφους τους που ακόμα διατηρούν γραφεία ανοιχτά. Μισθωτοί απολύθηκαν σε συνεννόηση με τον εργοδότη, γράφτηκαν στην ανεργία και συνεχίζουν να εργάζονται «μαύρα» – 4 στους 10 πλέον δουλεύουν ανασφάλιστα. Επαγγελματίες της οικοδομής κάνουν εργασίες χωρίς τιμολόγηση, επισκευαστές αυτοκινήτων κάνουν service σε πυλωτές πολυκατοικιών, κομμώτριες και μανικιουρίστες καλλωπίζουν κατ’ οίκον.

Προϊόντα διατροφής διακινούνται χέρι-χέρι. Καπνός καλλιεργείται χωρίς άδεια και διοχετεύεται στην αγορά χύμα, η ανάγκη υπερισχύει του ρίσκου. Τα ιδιαίτερα φροντιστήρια, ο τουρισμός και η νυχτερινή διασκέδαση δεν υπήρξαν ποτέ «λευκά» για να γίνουν τώρα.

Αλλά αν το «μαύρο» χρήμα, σε άλλες περιοχές, μένει στη χώρα και ανακυκλώνεται, προκαλώντας υστέρηση φορολογικών εσόδων αλλά όχι αφαίμαξη ρευστότητας, από τις παραμεθόριες κατευθύνεται στις γειτονικές χώρες.

Μια εύκολη προσέγγιση του φαινομένου εκπορεύεται σήμερα σε ένα βαθμό από την επίσημη ρητορική του Υπουργείου Οικονομικών και έχει στοιχεία ηθικολογίας. Είτε για 5 ευρώ από ένα τοστ είτε για 500 εκατομμύρια ευρώ από λαθρεμπόριο καυσίμων είσαι φοροφυγάς. Είναι έτσι;

Η φορολογία ή η έλλειψή της είναι το κατεξοχήν εργαλείο κατανομής του εισοδήματος σε μια κοινωνία. Και δεδομένου ότι τα ανθρώπινα όντα μάχονται αδιάκοπα για κατανομή των διαθέσιμων πόρων, είναι το απόλυτο πεδίο κοινωνικής διαμάχης. Οι κοινωνίες προοδεύουν όταν από την εφαρμοζόμενη φορολογική πολιτική δεν δημιουργείται διάχυτη αίσθηση κοινωνικής αδικίας και το αντίστροφο. Όπως επίσης μια κοινωνία είναι «διατηρήσιμη» όταν όλοι νοιώθουν μέρος ενός όλου.

Η διάσταση της ισότιμης συμμετοχής σε ένα “κοινό” έχει διαρραγεί λόγω της τεράστιας ανισοκατανομής των εισοδημάτων. Οι πολιτικοκοινωνικές εξελίξεις τα τελευταία τριάντα χρόνια δημιούργησαν δυο ακραίως άνισα κοινωνικοοικονομικά και αριθμητικά στρατόπεδα.

Από τη μια, μία «υπερτάξη» εξόχως προνομιούχων, οι οποίοι πλούτισαν ασύλληπτα από την καταλήστευση –και καταχρέωση-του Κράτους, δηλαδή του κοινού ταμείου, είτε ως πολιτικοί παράγοντες είτε ως κρατικοί αξιωματούχοι είτε ως προμηθευτές του Δημοσίου. Όλοι αυτοί, ατιμώρητοι άπαντες πλην ελαχίστων, μαζί με μεσαίας εμβέλειας παρατρεχάμενους, μαζί με αυτόνομους ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες, αριθμούν κάπου το 1-2%. Στις ποιοτικές μετρήσεις των δημοσκοπήσεων ένα αντίστοιχο ποσοστό δηλώνει ότι δεν έχει επηρεαστεί από την κρίση και ότι προσδοκά «καλύτερο μέλλον».

Από την άλλη, ένα συντριπτικό ποσοστό, μέχρι πρότινος σχετικά ευημερούντων, μεσαίων στρωμάτων, μέρος των οποίων έβαλε ωσαύτως λίγο το χέρι «στο γλυκό», που σήμερα κινούνται σε κλίμακες από την εισοδηματική συμπίεση μέχρι την ανέχεια, υπόκεινται σε διαρκώς και βαρύτερη φορολογία και διαπιστώνουν διαρκή υποβάθμιση της δυνατότητάς τους να επηρεάσουν τις πολιτικές εξελίξεις που τους αφορούν.

Εδώ ακριβώς έρχεται στο νου το γενεσιουργό αίτιο της Αμερικανικής Επανάστασης : Taxation without Representation, φορολόγηση δίχως εκπροσώπηση.

Πλησιάζουμε στο σημείο όπου η συλλογή φόρων θα έχει απονομιμοποιηθεί στη συνείδηση του μέσου πολίτη. Ακόμα και σε αυτούς, είναι πολλοί, που υπήρξαν και εξακολουθούν φορολογικά νομοταγείς. Η απάντηση στο ερώτημα, ιδίως των ξένων, «γιατί δεν εξεγείρονται οι Έλληνες με όλα αυτά που τους επιβάλλουν;», εκτός από τον λόγω ευμάρειας εκφυλισμό του μαχητικού φρονήματος, είναι ότι οι Έλληνες, μαθημένοι ιστορικά να ελίσσονται, διοχέτευσαν την οικονομική δραστηριοποίησή τους σε παράπλευρα κανάλια με σκοπό την επιβίωση.

Υπό το πρίσμα αυτό η γκρίζα οικονομία, καθώς ως «μαύρη» λογίζουμε τις εγκληματικές δραστηριότητες, δεν είναι φοροδιαφυγή. Είναι αυτοάμυνα.

Με την προϋπόθεση ότι ο απασχολούμενος σε φορολογικά αδήλωτη εργασία καλύπτει με το εισόδημα πιεστικές βιοτικές ανάγκες και δεν δημιουργεί παράνομο πλουτισμό. Μπορεί να χαρακτηριστεί φοροφυγάς ένας -υπαρκτή περίπτωση- μεσήλικας, απολυμένος, με δυο παιδιά στην εφηβεία, ο οποίος δεν έχει την παραμικρή επιδοματική στήριξη από τον κρατικό μηχανισμό, και βρήκε μια αδήλωτη απασχόληση η οποία του αποφέρει οκτακόσια ευρώ μηνιαίως – όταν το όριο φτώχειας για τετραμελή οικογένεια χωρίς ιδιόκτητη κατοικία είναι χίλια πεντακόσια ευρώ; Και όταν το Δημόσιο υποβίβασε το αφορολόγητο ετήσιο εισόδημα από τις 12.000 ευρώ στα 5.000; Τι έπρεπε να κάνει, να γίνει Μήδεια;

Μια συνηγορία για αυτή την «βλάσφημη» κατά το Υπουργείο Οικονομικών αντίληψη εδράζεται στο επίπεδο τιμών. Μεγάλο ποσοστό της διάχυτης απόγνωσης δεν οφείλεται τόσο στην μείωση των εισοδημάτων όσο στην αυξανόμενη ακρίβεια για τα βασικά είδη διαβίωσης, ιδίως στους ανελαστικούς τομείς : διατροφή, ενέργεια, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Και η ακρίβεια δεν οφείλεται στα «κλειστά επαγγέλματα», στις αμοιβές λ.χ. των συμβολαιογράφων, αλλά στο ότι η πολιτικοοικονομική ελίτ με τις επιλογές της οδήγησε στην ολιγοπωλιακη διάρθρωση της αγοράς, στο σχηματισμό εμφανών και αθέατων καρτέλ τα οποία ουδέποτε θα μειώσουν τις τιμές καθώς βλέπουν τους καταναλωτές σαν ζώα προς σφαγή και όχι ως συν-πολίτες. Ενώ τα είδη σούπερ-μάρκετ ελέγχονται κατά 80-90% από μια ολιγομελή ομάδα ξένων πολυεθνικών που φοροδιαφεύγουν με ενδοομιλικές συναλλαγές.

Υπάρχει άλλη μία κρισιμότατη διάσταση στη φοροδιαφυγή, που άπτεται του πλέον συζητούμενου θέματος της εποχής : ανάπτυξη. Ό,τι βλέπετε ακόμα γύρω σας να κινείται στην Οικονομία χρηματοδοτείται σε μεγάλο ποσοστό από τη γκρίζα οικονομία. Είναι αυτή που μειώνει κάπως τις κοινωνικές επιπτώσεις της διάχυτης οικονομικής δυσπραγίας.

Τα φορολογούμενα εισοδήματα κατευθύνονται κυρίως σε φόρους, δάνεια και λογαριασμούς. Οι τράπεζες έχουν σταματήσει τις χρηματοδοτήσεις. Επί πλέον η Τρόικα απαγόρευσε την χρηματοδότηση δραστηριοτήτων που θεωρεί “ριψοκίνδυνες”, διότι φοβάται ότι θα δημιουργήσουν νέα “κόκκινα” δάνεια και επισφάλειες, στραγγαλίζοντας έτσι οριστικά την αγορά. Οι πολυεθνικές ενδιαφέρονται μόνο να πουλάνε πανάκριβα, προϊόντα που τούς έχουν κοστίσει φτηνότατα, όπως η Apple πουλάει 700 ευρώ ένα iPhone που κοστίζει 70 ευρώ, γι’ αυτό έστειλαν την παραγωγή στα “ιδρωτομάγαζα” της Ασίας.

Οι δημόσιες επενδύσεις έχουν απαγορευτεί από το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού.

Από που λοιπόν θα προέλθει η ανάπτυξη και οι πολυπόθητες θέσεις εργασίας; Από τη συγκέντρωση μιας κρίσιμης ποσότητας χρήματος από την γκρίζα οικονομία, η οποία θα περάσει στη σφαίρα της νόμιμης οικονομίας. Αυτή η θεώρηση, σύμφωνα με διεθνείς αναλυτές, δεν ισχύει μόνο για την Ελλάδα, όπου η παραοικονομία εκτιμάται σήμερα σε 43 δις ευρώ ή 24% του ΑΕΠ, αλλά και για τις ίδιες τις ΗΠΑ, όπου πάνω από 2 τρις δολλάρια ή πάνω από 15% του ΑΕΠ κινούνται στη σφαίρα της παραοικονομίας, ενώ και εκεί, πέρα από τους χρηματιστηριακούς δείκτες που αφορούν τις μεγάλες εταιρείες, επικρατεί οικονομική καχεξία.

Από τις ΗΠΑ έρχεται πάλι η επιβεβαίωση της διαχρονικής αντιμετώπισης του ρευστού χρήματος, το οποίο οι εγχώριοι ταλιμπάν θέλουν να εξοβελίσουν από τις συναλλαγές σαν το κατεξοχήν όργανο του Διαβόλου, της φοροδιαφυγής. Μην νοιώθετε ένοχοι αν έχετε κρύψει κάπου λίγα ευρώ για ώρα ανάγκης. Και οι Αμερικανοί επίσης, κρατούν μεγάλα ποσά στα χέρια τους. Παρά τις αμέτρητες καμπάνιες με “κατάρες” κατά των μετρητών, που χρηματοδοτούνται συνήθως από τις εταιρείες πιστωτικών καρτών, οι οποίες επίσης εξαγοράζουν πολιτικούς και κρατικούς αξιωματούχους για να εξαπολύουν μύδρους κατά των συναλλαγών με μετρητά.

Οφείλει εδώ να σημειωθεί ότι έλεγχος σε παρόμοιο βαθμό της προσωπικής ζωής των ανθρώπων, παρακολούθηση δηλαδή κάθε οικονομικής κίνησης, στην ουσία όλης τους τής ζωής, όπως αυτός που προωθείται, ιστορικά δεν επιδιώχθηκε ούτε από τα αυταρχικότερα, υποτίθεται, καθεστώτα. Για την περίπτωση λοιπόν ο κατά τα άλλα αμφιλεγόμενος Μπέπε Γκρίλο έχει δίκιο: «τα όσα εκτυλίχθηκαν στην Κύπρο διαψεύδουν για μία ακόμη φορά αυτά που υποστηρίζουν οι τράπεζες και οι δημοσιογράφοι, που μιλούν άσκοπα για καταπολέμηση του ρευστού χρήματος, σαν να πρόκειται για υπεράσπιση του πολιτισμού. Πρόκειται για ψεύδη, διότι κανένα άλλο μέσο πληρωμής δεν προσφέρει ίδια προστασία και εγγυήσεις σε ό,τι αφορά τη δυνατότητα διάθεσης όπως το ρευστό χρήμα. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έστειλε στην Κύπρο πέντε δισεκατομμύρια ευρώ σε χαρτονομίσματα, όχι σε πιστωτικές κάρτες».

Προφήτης

Σημάδια παράνοιας στη συμπεριφορά του Ερντογάν

Σε κλασικό σύνδρομο καταδίωξης παραπέμπει η εξέλιξη με τις απίστευτες δηλώσεις του Τούρκου πρωθυπουργού, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με αποτέλεσμα πολλοί πλέον να αναρωτιούνται εάν θα είναι ο μοιραίος πολιτικός που θα διαλύσει την Τουρκία, αφού ίσως πρώτα διαλύσει το κόμμα του, ενώ ο ίδιος θα πιστεύει ότι τη ζημιά θα την έχουν κάνει όλοι οι υπόλοιποι πλην του ιδίου…

Του Μιχαήλ Βασιλείου

Χωρίς να υπεισέλθουμε στην ουσία των ισχυρισμών Ερντογάν, καθώς στερείται σε διπλωματικό επίπεδο κάθε σημασίας εφόσον δεν προσφέρει το παραμικρό αποδεικτικό στοιχείο και βγάζει κυριολεκτικά μίσος βαθειά ριζωμένο που αποκαλύπτει έναν άνθρωπο επικίνδυνο με τον οποίο δεν μπορείς να συνδιαλεχτείς, περιοριζόμαστε να σχολιάσουμε αυτή καθαυτή τη δήλωση με την οποία «φόρτωσε» με συνοπτικές διαδικασίες ό,τι συμβαίνει στην Αίγυπτο, στην κυβέρνηση – και προφανώς τις μυστικές υπηρεσίες – του Ισραήλ.

Με απλά λόγια, ένας πρωθυπουργός μια μεγάλης και σημαντικής γεωπολιτικά χώρας, όπως η Τουρκία, δεν κάνει τίποτε παραπάνω όχι μόνο από το να υποβιβάσει τον δημόσιο διάλογο, αλλά και να εκθέσει σοβαρά τη χώρα του διεθνώς, χρησιμοποιώντας σκεπτικό που παραπέμπει σε κουβέντες καφενείου, όπου κάθε λογής θεωρία συνωμοσίας μπορεί περίφημα να… ευημερήσει, με τους θαμώνες να φεύγουν έχοντας πιει το ουζάκι τους (όχι στην Τουρκία… ισχύει ποτοαπαγόρευση!) ή το καφεδάκι τους, ικανοποιημένοι ότι είναι πολύ έξυπνοι για να τους κοροϊδέψει «ο Αμερικάνος και οι Σιωνιστές»! Αυτό είναι το επίπεδο!

Φυσικά, δεν μπορούμε παρά να επαναλάβουμε για πολλοστή φορά, το πώς είναι δυνατόν ένας τόσο επικίνδυνος άνθρωπος να γίνεται δεκτός και μόνον ως συνομιλητής στον Λευκό Οίκο και να πιστεύει σοβαρά η Ουάσιγκτον – προφανώς όχι πλέον – ότι αποτελεί έναν αξιόπιστο συνομιλητή και εταίρο για τη διευθέτηση ζητημάτων ασφαλείας, περιφερειακών μεν, αλλά τόσο σοβαρών ώστε να απειλούν ευθέως την ίδια τη διεθνή ασφάλεια.

Από την ελληνική σκοπιά, κανονικά θα έπρεπε να ευχαριστούμε… στις προσευχές μας τον Ερντογάν που αποδεικνύεται τόσο ευφυής ώστε να δίνει αποδείξεις μόνος του για την προσωπικότητα και την ψυχοσύνθεσή του, απαλλάσσοντας την ελληνική διπλωματία από το καθήκον να πείσει για όλα αυτά στην προσπάθεια να ενισχύσει τη γεωπολιτική σημασία του Ελληνισμού, της Ελλάδας και της Κύπρου για τη διεθνή ασφάλεια.

Αυτό που οφείλουμε να δούμε βέβαια, είναι και το πόσο προβληματική είναι σήμερα η στάση της ελληνικής διπλωματίας απέναντι στην Τουρκία, θεωρώντας ότι αυτή η ισλαμιστική κυβέρνηση με αυτούς τους πολιτικούς άνδρες, υπάρχει ποτέ περίπτωση να αποτελέσει αξιόπιστο εταίρο που κάποια στιγμή θα επιδείξει ορθολογική και μετριοπαθή συμπεριφορά, απαλλάσσοντας τις ελληνοτουρκικές σχέσεις από αχρείαστες εντάσεις. Η συγκεκριμένη αναφορά συνιστούμε να ειδωθεί από τους φίλους μας στην… υπερβολή της, αφού όσο και να «σκαλίζουμε» τη μνήμη μας, Τούρκους πολιτικούς με τέτοιον προσανατολισμό δεν μπορούμε να θυμηθούμε.

Φαίνεται όμως, ότι ο Ερντογάν ανέλαβε να προωθήσει αποφασιστικά τα ελληνικά συμφέροντα, κάνοντας τα πάντα για να τρομάξει καθέναν που εξακολουθεί αυτιστικά να σκέπτεται το πώς θα συμπεριλάβει αυτή την Τουρκία στους σχεδιασμούς του (π.χ. αγωγοί που θα προωθήσουν τους υδρογονάνθρακες της Νοτιοανατολικής Μεσογείου στη Δύση) και δεν θα κάνει τα πάντα για να την αποφύγει, εξαιτίας του απρόβλεπτου και αλλοπρόσαλλου (erratic) χαρακτήρα του ηγέτη της, ο οποίος εξακολουθεί να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του μισού πληθυσμού της χώρας! Και αυτό είναι το πραγματικά ανησυχητικό…

Ο Ερντογάν δείχνει να έχει χάσει εντελώς τον έλεγχο, ενώ ο υπέρμετρα εγωιστικός χαρακτήρας του δεν επιτρέπει καν να προβεί σε τακτική αναδίπλωση επιχειρώντας να μαζέψει τα λάθη του, με αποτέλεσμα αυτά να συσσωρεύονται προκαλώντας συνεχώς ζημιές στη χώρα του (αδιάφορο αν όχι… ενδιαφέρον για την Ελλάδα), η οποία απομονώνεται κάθε μέρα που περνάει και περισσότερο.

Σε τέτοιες συνθήκες είναι θέμα χρόνου να σου χτυπήσει την πόρτα η οικονομική κρίση που θα βοηθήσει στην ταχεία αποδόμησή του ως ηγέτη, ενώ ο χειρισμός των διαδηλωτών στην πλατεία Ταξίμ βοηθά να αντιληφθούμε το ενδεχόμενο σενάριο που θα μετατρέψει την Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα σε Κάιρο…

Για να πάμε όμως και στα ειδικού ελληνικού ενδιαφέροντος, πότε άραγε το υπουργείο Εξωτερικών θα προβεί στις κατάλληλες προσαρμογές της πολιτικής της χώρας; Διότι ειδικά στα ελληνοτουρκικά, εάν αποδειχθεί ότι αυτό δεν μπορεί να το κάνει ούτε μια κυβέρνηση υπό τον Αντώνη Σαμαρά, τότε…

Πηγή: Defence Point

-->

Το ρουσφέτι και οι χατζηαβάτες της κοινωνίας μας

Του Χρήστου Ιακώβου

Μέσα από τις εκλογικές αναμετρήσεις των τελευταίων χρόνων προσπάθησα να κατανοήσω τι σημαίνει για το μέσο ψηφοφόρο στη χώρα μας η πολιτική και η συμμετοχή σε αυτήν, αφού κάθε φορά που υπάρχουν εκλογές, ο πολίτης αισθάνεται, περισσότερο από ποτέ, ότι συμμετέχει σε αυτήν. Βεβαίως, η πολιτική, δηλαδή οι διαδικασίες που ακολουθούνται, μέσω των οποίων οι ανθρώπινες κοινωνίες οργανώνονται, λειτουργούν και συνυφαίνονται με την εξουσία, είναι ένα βασικό θέμα που απασχολεί τη σύγχρονη επιστημονική έρευνα.

Οι ραγδαίες εξελίξεις στην τεχνολογία, τις τελευταίες δύο δεκαετίες, και οι ποικίλες μεταλλαγές του λόγου της επαγγελματικής πολιτικής, τόσο σε τοπικό όσο και διεθνές επίπεδο, θέτουν επιτακτικά και εκ νέου το ερώτημα του ρόλου του ανθρώπου στην πολιτική. Ταυτοχρόνως, τίθεται το ερώτημα του σκοπού που εξυπηρετεί η πολιτική. Παρουσιάζεται ότι πραγματοποιεί τα πάντα για τον άνθρωπο. Είναι όμως έτσι η πραγματικότητα; Ή αυτό εντάσσεται στα συμβολικά στοιχεία του λόγου της πολιτικής που στόχο έχουν τη μεταβολή του ανθρώπου σε αντικείμενο της και την αποδοχή από αυτόν της ανάθεσης της εντολής και της λειτουργίας του αντ’ αυτού; Ερωτήματα καίρια τα οποία αποτελούν την ουσία της πολιτικής. Είναι ο άνθρωπος το κυρίαρχο στοιχείο ή το σύστημα, ο νόμος, οι θεσμοί, τα πράγματα; Όταν όμως αποδεικνύονται κυρίαρχα τα δεύτερα τότε ποιος εξυπηρετείται;

Μία πρώτη διαπραγμάτευση με τα πιο πάνω ερωτήματα, οδηγούν στην ενασχόληση με μία θεμελιώδη έννοια για την κατανόηση της σχέσης ή της συμμετοχής του εκλογικού σώματος στην πολιτική: την έννοια της πολιτικής κουλτούρας. Παρόλο που στην πολιτική επιστήμη μπορεί κάποιος να βρει μία ευρεία γκάμα ορισμών σχετικά με την έννοια, για λόγους ερμηνευτικής προσέγγισης θα δεχθούμε ότι πολιτική κουλτούρα είναι οι τρόποι με τους οποίους οι πολίτες εκλαμβάνουν και θεσμίζουν τις σχέσεις τους με την πολιτική ζωή σε συνάρτηση με τον ιστορικό χρόνο και χώρο.

Οι γενικεύσεις είναι πάντοτε επικίνδυνες να οδηγήσουν σε απόλυτα συμπεράσματα, όμως, αυτό δε μας αποτρέπει από το να εντοπίσουμε πολύ ευδιάκριτα ποιοτικά στοιχεία τα οποία ενεργοποιούνται σε προεκλογικές περιόδους, σταδιακά γίνονται δείκτες κοινωνικής συμπεριφοράς και ενσωματώνονται στην πολιτική κουλτούρα ενός λαού. Κατ’ επέκταση, επηρεάζουν καθοριστικά τις σχέσεις του εκλογικού σώματος με την πολιτική και μπορούν να αλλοιώσουν τόσο την αποστολή όσο και το έργο της πολιτικής.

Στο παρόν άρθρο, θα ήθελα να ασχοληθώ, έστω και ακροθιγώς, με το φαινόμενο του ρουσφετιού*, την πρακτική δηλαδή, της σχεδόν πάντοτε, αναξιοκρατικής εύνοιας πολιτών σε βάρος άλλων πολιτών με σκοπό την εξαγορά υπηρεσιών και, στη περίπτωση που μας ενδιαφέρει, ψήφων. Το φαινόμενο αυτό, το οποίο καθομολογουμένως αποτελεί πλέον μάστιγα για την χώρα μας, ευνοείται και ενισχύεται από το κομματικό σύστημα και την εμπορευματοποίηση των σχέσεων μεταξύ κομμάτων και ψηφοφόρων.

Η πώληση ψήφων και εκδούλευσης σε κόμματα και πολιτικούς, σε περιόδους εκλογών, με σκοπό την εξαργύρωση αυτών των προεκλογικών γραμματίων με προνομιακή μεταχείριση (πρόσληψη στο δημόσιο, ευνοϊκή μετάθεση κατά τη στρατιωτική θητεία κά), δημιουργούν τους ρόλους του «πωλητή» και του «πελάτη» μεταξύ των πολιτικών και των ψηφοφόρων, που κάλλιστα μπορούν να εναλλάσσονται χωρίς οι ρόλοι να χάνουν από την ουσία τους.

Πολιτικοί που υπόσχονται και ψηφοφόροι που ψηφίζουν όχι πλέον με γνώμονα τις πολιτικές θέσεις των κομμάτων αλλά με σκοπό να ενισχύσουν τον υποσχόμενο πολιτικό. Με άλλα λόγια, πολιτικοί και ψηφοφόροι εκ του ιδίου φυράματος, με τους πρώτους συνειδητά να παρακάμπτουν τις νόμιμες διαδικασίες του κράτους και τους δεύτερους, επίσης συνειδητά, να αποδέχονται αλλοίωση του πολιτικού κινήτρου που δίδει το ιερό δικαίωμα της ψήφου.

Αυτή η σχέση, σε γενικευμένη μορφή, οδηγεί αναπόφευκτα σε αλλοίωση του δημοκρατικού χαρακτήρα του πολιτεύματος.

Αυτή η σχέση πολιτικής κουλτούρας, δημιουργεί ένα τύπο ψηφοφόρου που ολοένα κερδίζει έδαφος και τείνει να γίνει πρότυπο εκλογικής συμπεριφοράς στη χώρα μας. Τον τύπο του Χατζηαβάτη. Πρόκειται για τη γνωστή φιγούρα του θεάτρου σκιών που ενσαρκώνει τον τελάλη του Πασά (βλ. εξουσίας) και τον άσπονδο φίλο του Καραγκιόζη, με τον αντίθετο προς αυτό χαρακτήρα. Εμφανίζεται πάντοτε στη σκηνή με φωνή μακρόσυρτη, έχοντας μια μόνιμη γλοιώδη απόχρωση για να εκφράζει χωρίς αμφιβολία τη δουλικότητα του προς την εξουσία. Τύπος αφομοιωτικός και μονίμως συμβιβασμένος, χωρίς κριτική διάθεση, κόλακας και οσφυοκάμπτης, με γλώσσα που εκτείνεται στα δυο-τρία μέτρα, θρασύδειλος, ρουφιάνος και ανασφαλής, μα πάνω από όλα, μονίμως βολεμένος και ξεπουλημένος στα κόμματα και τους πολιτικούς από τους οποίους μπορεί να εξασφαλίσει ένα κοκαλάκι καλοπέρασης από τα αποφάγια της εξουσίας. Αγαπημένη του φράση: «Πολυχρονεμένε μου Πασά, ο καλός Θεός να κόβει χρόνια από μένα και να δίνει σε σένα….». Ένας τύπος που συνειδητά εκποιεί την αξιοπρέπεια του, χαρακτηρίζοντας την ανεξάρτητη πολιτική σκέψη με την απαξιωτική ετικέτα της ακρότητας και της ανοησίας. Ένας τύπος που πιστεύει ότι εκφράζει την «κοινή λογική», καταδεικνύοντας τελικά ότι «κοινή λογική» δε σημαίνει κατ’ ανάγκη και «ορθή λογική».

Ποιοι θα μπορούσαν να είναι σήμερα στον Ελληνισμό οι Χατζηαβάτες; Τα κομματόσκυλλα που στρατολογούνται με αντάλλαγμα μια θέση στο δημόσιο, οι δημοσιογράφοι φερέφωνα, οι ψηφοφόροι που γίνονται χαλί ή ξεσκονόπανο στο πέρασμα των πολιτικών, προσδοκώντας σε εφήμερα γλυκάδια. Όπως ο Χατζηαβάτης υπάρχει στο θέατρο σκιών, μόνο και μόνο χάρη στην μακροθυμία του Καραγκιόζη, έτσι και στην κοινωνία μας υπάρχουν και θα υπάρχουν οι Χατζηαβάτες γιατί τους ανεχόμαστε αντί να τους δακτυλοδείχνουμε. Κοιτάξτε γύρω σας, κι’ ας ξανασυστηθούμε.

*Από την τουρκική λέξη Rüşvet: δωροδοκία

Πηγή

Ευρωπαϊκή Ένωση και Ελλάδα: H δολοφονία ενός έθνους

Η Ελλάδα προορίζεται να γίνει το πεδίο δοκιμών των μεθόδων με τις οποίες μια χώρα μπορεί να οδηγηθεί στην απόλυτη καταστροφή…

Της Anna Filimonova 
Κέντρο Στρατηγικών Μελετών της Μόσχας
22 Αυγούστου 2013 
Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Στα τέλη Ιουλίου, οι υφυπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης ενέκριναν άλλη μια δόση δανείου προς την Ελλάδα: το ποσό των 6,8 δισ. ευρώ (ενώ στο παρελθόν είχε ανακοινωθεί ότι θα διατεθούν στην Αθήνα κονδύλια ύψους 8,1 δισ. ευρώ). Αρκετές ημέρες νωρίτερα, το Ελληνικό Κοινοβούλιο ενέκρινε την πιο πρόσφατη από μια σειρά πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, η ψήφιση των οποίων αποτελούσε προαπαιτούμενο για τη παραλαβή δανείων από τους διεθνείς πιστωτές της χώρας: το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Για να προωθηθεί όσο γινόταν πιο σύντομα η νομοθεσία, οι βουλευτές κλήθηκαν εσπευσμένα από το Θερινό Τμήμα της Βουλής. Η ψηφοφορία αυτή ήταν η πρώτη «δοκιμασία αντοχής» για το νέο κυβερνητικό σχήμα, το οποίο ανέλαβε καθήκοντα στις 25 Ιουνίου, μετά την αποχώρηση του κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς (ΔΗΜΑΡ) από το κυβερνητικό συνασπισμό με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ.

Μέσω της προβλεπόμενης διαδικασίας, το Κοινοβούλιο ενέκρινε ένα νέο φορολογικό κώδικα, αλλά και ένα σύστημα απολύσεων, σύμφωνα με το οποίο θα μεταταχθούν περίπου 12.500 δημόσιοι υπάλληλοι στα πλαίσια ενός «προγράμματος κινητικότητας». Το τελευταίο σημαίνει ουσιαστικά ότι η Δημοτική Αστυνομία θα καταργηθεί και 3.500 δημοτικοί αστυνομικοί θα τεθούν σε διαθεσιμότητα. Επιπλέον, 3.500 εκπαιδευτικοί, 2.500 σχολικοί φύλακες και 2.500 υπάλληλοι της τοπικής αυτοδιοίκησης και εργαζόμενοι σε υπουργεία αναμένεται να υποβληθούν στην ίδια διαδικασία. Οι εργαζόμενοι σε εφεδρεία θα πληρώνονται το 75 % του μισθού τους. Ο Έλληνας Πρωθυπουργός και αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς ανακοίνωσε ότι μέσα σε δύο χρόνια, 15.000 από τους συνολικά 700.000 εργαζόμενους του δημόσιου τομέα θα έχουν απολυθεί. Οι υπάλληλοι θα τίθενται σε διαθεσιμότητα αναγκαστικά, εάν αρνηθούν να το πράξουν εθελοντικά. Όποιος αρνείται να κινηθεί προς τη νέα του θέση, ως μέρος των «μετατάξεων», θα απολύεται αναγκαστικά. Τα σχέδια αυτά έχουν ήδη προκαλέσει μαζικές διαδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα, ανάμεσα στις οποίες ήταν και κάποια μαζικά συλλαλητήρια μπροστά στο Κοινοβούλιο. 

Όταν η Ελλάδα έγινε δεκτή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το έπραξε με την προϋπόθεση ότι θα ιδιωτικοποιήσει τις στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις της που ελέγχονταν από το κράτος. Κατά συνέπεια, αρκετές σημαντικές βιομηχανίες και πέντε μεγάλες τράπεζες ιδιωτικοποιήθηκαν. Το μερίδιο του κράτους στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος αρχικά μειώθηκε στο 50 % και στη συνέχεια στο 33 %. Αμέσως μετά τις τράπεζες, ήρθε η σειρά να ιδιωτικοποιηθούν η δημόσια εταιρεία τηλεπικοινωνιών (ΟΤΕ) και τα εργοστάσια παραγωγής δομικών υλικών. Ενώ η χώρα διέθετε αρκετά εργοστάσια παραγωγής ζάχαρης και κλωστοϋφαντουργίας, δεν υπάρχει πλέον ούτε ένα για δείγμα. Ακόμη και η παραγωγή του φημισμένου κονιάκ Μεταξά παραδόθηκε στα χέρια της βρετανικής εταιρείας Grand Metropolitan. Η κυβέρνηση αποσύρθηκε επίσης από την εξαιρετικά κερδοφόρα δραστηριότητα της ναυτιλίας και έχει αρχίσει το ξεπούλημα των ναυπηγείων της χώρας, τα οποία έχουν πλέον σχεδόν εξαφανιστεί, όπως και τα λιμάνια της. Σύμφωνα με οδηγίες της ΕΕ, συρρικνώθηκαν η αλιεία, η αμπελουργία και ο αριθμός των εργοστασίων οινοποιίας, καθώς και πολλές άλλες γεωργικές επιχειρήσεις.

Μέχρι ενός σημείου, το λεγόμενο «ελληνικό θαύμα» βασίστηκε στις αμερικανικές μεταπολεμικές επιδοτήσεις και στη συνέχεια, πιο πρόσφατα, στη στήριξη από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας πολιτικής τάξης, της οποίας το κατ’ εξοχήν δόγμα ήταν η τυφλή εμπιστοσύνη και εξάρτηση από τη βοήθεια διεθνών πιστωτών. Δημιουργώντας ένα κράτος πρόνοιας με «ενέσεις» που προέρχονταν από χρηματοπιστωτικά κέντρα της Δύσης, η Ελλάδα υπονόμευσε το σύστημα της ίδιας της αυτοδιαχείρισης και ανεξαρτησίας της.

Εν τω μεταξύ, ο στόχος της διεθνούς κοινότητας κάθε άλλο παρά ήταν η διατήρηση της δομής της εξουσίας ή της δίκαιης ισορροπίας μεταξύ των στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας. Στόχος της, στην πραγματικότητα, ήταν η πτώχευση της χώρας. 

Θα πρέπει εδώ να σημειωθεί ότι η Ελλάδα είναι μία ανάδελφη χώρα μέσα στο σημερινό ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, αφού επίσημη θρησκεία του κράτους είναι η Ορθοδοξία.

Μόλις το επίπεδο του εξωτερικού χρέους στην Ελλάδα και η εξαθλίωση ενός σημαντικού μέρους του πληθυσμού ξέφυγαν από τον έλεγχο της κυβέρνησης, ο διεθνής κορπορατισμός άρχισε να αγοράζει τμήματα της ελληνικής επικράτειας και ελληνικά ομόλογα.

Η Ελλάδα προορίζεται να γίνει το πεδίο δοκιμών των μεθόδων με τις οποίες μια χώρα μπορεί να οδηγηθεί στην απόλυτη καταστροφή. Η ιδέα της διεθνούς «οικονομικής βοήθειας» (σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος, το 2010, το συνολικό εξωτερικό χρέος της Ελλάδας είχε φτάσει τα 432,500,000,000 ευρώ) όχι μόνο δεν εμποδίζει την κατάρρευση της οικονομίας, αλλά στην πραγματικότητα έχει το αντίθετο αποτέλεσμα και την επιταχύνουν. Οι συμφωνίες που συνυπογράφτηκαν από κοινού με την Ευρωπαϊκή Ένωση τον Οκτώβριο του 2011 και είχαν υποτίθεται ως στόχο την διαγραφή του 50 % του χρέους της Ελλάδας στην πραγματικότητα εφαρμόζονται μόνο για να διαγραφούν τα χρέη του ιδιωτικού χρηματοπιστωτικού τομέα (τραπεζών, επενδυτικών κεφαλαίων και ούτω καθεξής).

Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που εφαρμόζονται από την ελληνική κυβέρνηση υπό την πίεση της "τρόικας" (ΔΝΤ, Ευρωπαϊκής Επιτροπής και Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας) απέκτησαν απροκάλυπτα εκβιαστικό χαρακτήρα, ενώ τα μέτρα για μείωση του προϋπολογισμού κυριολεκτικά κατέστρεψαν όλες τις προοπτικές για οικονομική ανάπτυξη της χώρας.

Το 2011 οι κυβερνώντες την Ελλάδα ίδρυσαν το ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου, αφού λανσάρισαν το σλόγκαν «Πρόοδος μέσω της ιδιωτικοποίησης». Στόχος ήταν η εκποίηση του εθνικού πλούτου της χώρας - παραλίες, δάση, νησιά, αρχαιολογικοί χώροι – προκειμένου να πουληθούν σε εύπορους ξένους. 

Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής ήταν η αύξηση του φόβου και της απελπισίας των Ελλήνων, η μαζική έξοδος των πολιτών στους δρόμους (οι απεργίες, καταγγελίες κατά εργοδοτών και κυβέρνησης και οι διαδηλώσεις έχουν γίνει καθημερινό φαινόμενο), καθώς και η μονοπώληση της εξουσίας καθώς ενισχύεται προοδευτικά η εξωτερική εξάρτηση.

Όταν η αριστερά στην Ελλάδα αρνήθηκε να συμμετάσχει στη νέα κυβέρνηση συνασπισμού στις αρχές του 2012, σχηματίστηκε οικουμενική κυβέρνηση από τρεις κοινοβουλευτικές ομάδες – του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας και του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού (ΛΑΟΣ) – αφού έγιναν συμφωνίες που αφορούσαν στη συνεργασία στο επίπεδο της εφαρμογής της δημόσιας πολιτικής. Ωστόσο, η "τρόικα" δεν άργησε να αντιταχθεί στα προσυμφωνημένα μεταξύ των μελών αυτής της κυβέρνησης συνασπισμού, προτείνοντας νέα αυστηρά προαπαιτούμενα και περιορίζοντας τον ρόλο και τις κινήσεις της πολιτικής ηγεσίας της χώρας. Αυτό προκάλεσε μια εσωτερική πολιτική κρίση τον Φεβρουάριο του 2012. Η αυξανόμενη κοινωνική αναταραχή δεν εκδηλώνεται μόνο μέσω απεργιών και διαδηλώσεων, αλλά και μέσω επιθέσεων εναντίον πολιτικών (κυρίως του Πρόεδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια) και βίαιων επεισοδίων στους δρόμους της ελληνικής πρωτεύουσας.

Στις 20 Φεβρουαρίου 2012, οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης συμφώνησαν τελικά να δοθεί στην Ελλάδα ένα δεύτερο πακέτο «βοήθειας», ύψους 130 δισ. ευρώ. Ωστόσο, η χώρα μπορούσε να παραλάβει το ποσό αυτό μόνο μέσω ενός ειδικού ταμείου που ελέγχεται από τον κύριο χορηγό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τη Γερμανία, η οποία στο πλαίσιο του διαλόγου με την Ελλάδα άλλαξε ύφος και άρχισε να μιλάει τη γλώσσα της ισχύος και της υπαγόρευσης: 

«Δεν έχουμε καμία πρόθεση να διορίσουμε επιτρόπους για να ελέγχουν τον κάθε Έλληνα υπουργό» δήλωσε αξιωματούχος σε συνεδρίαση της Ομοσπονδιακής Βουλής (Bundestag) της Γερμανίας, «αλλά πρέπει να βεβαιωθούμε ότι όλες οι φορολογικές υποχρεώσεις θα τηρηθούν. Και γι' αυτό απαιτείται στενή επιτήρηση».

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ελέγχει αυτή τη στιγμή τις ελληνικές αρχές, προκειμένου να βεβαιωθεί ότι εφαρμόζονται τα μέτρα τα οποία η ελληνική κυβέρνηση ανέλαβε την υποχρέωση να εφαρμόσει. 

«Από τώρα και στο εξής», αναφέρει ένας αναλυτής του Reuters, «η Ελλάδα αποτελεί ιδιοκτησία της παγκόσμιας ελίτ»...

Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να δοθεί προσοχή σε μία σημαντική λεπτομέρεια. Ενώ τα γερμανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης λειτουργούν ως καλειδοσκόπιο προσβλητικών χαρακτηρισμών του ελληνικού λαού, όπως «γουρούνια που καταβροχθίζουν δάνεια», «επαγγελματίες της τσαγκαροδευτέρας», και «λαός για καρναβάλια», τα γερμανικά τραστ αμυντικής βιομηχανίας απολαμβάνουν χειροπιαστά οφέλη από την πώληση γερμανικών όπλων προς την Ελλάδα. Όσον αφορά το ποσοστό του προϋπολογισμού που διατίθεται σε αμυντικές δαπάνες, η Ελλάδα κατέχει τη δεύτερη θέση μεταξύ των χωρών του ΝΑΤΟ μετά τις ΗΠΑ (3 % του ΑΕΠ). Μετά την Πορτογαλία, η Ελλάδα είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος εισαγωγέας γερμανικών όπλων. Επί πρωθυπουργίας Γιώργου Παπανδρέου, η Angela Merkel τον προειδοποίησε, όχι μόνο σχετικά με την υποχρέωση της Ελλάδας να σεβαστεί όλες τις συμφωνίες αγοράς όπλων από τη Γερμανία που υπέγραψε, αλλά του υπενθύμισε την σκοπιμότητα της σύναψης νέων συμφωνιών.

Παραθέτω μερικά ακόμη στοιχεία για λόγους σύγκρισης: Ενώ οι δαπάνες για κοινωνικά προγράμματα μειώθηκαν κατά 9 % (2 δισ. ευρώ) κατά τις δραματικές περικοπές του προϋπολογισμού, οι συνδρομές της Ελλάδας προς το ΝΑΤΟ αυξήθηκαν κατά 50 % (60 εκατ. ευρώ) και οι αμυντικές δαπάνες στα πλαίσια του ΝΑΤΟ αυξήθηκαν κατά 18,2 % (1,3 δισ. ευρώ).

(Συνεχίζεται): Β' Μέρος

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Η αναδημοσίευση ενυπόγραφων άρθρων και μεταφράσεων του ιστολογίου επιτρέπεται μόνο με έγγραφη ενεργή αναφορά στο ιστολόγιο, ως ένδειξη σεβασμού προς τον γράφοντα, αλλά και ως αναγνώριση, έστω και δια της αντιγραφής, πως γινόμαστε καλύτεροι... 

Ο J. Asmussen, το τρίτο μνημόνιο και το εκλογικό ατύχημα

Του Γιάννη Αγγέλη

Η παρουσία και οι συναντήσεις του κ. Asmussen στην Αθήνα ξεκαθαρίζουν τον ορίζοντα σε δύο μέτωπα: το τρίτο πακέτο στήριξης συνοδεύεται από νέο μνημόνιο με ενδεχόμενες πολιτικές επιπλοκές, ενώ το εγχείρημα ανάκαμψης της οικονομίας προϋποθέτει εγχώρια ιδιωτική συμμετοχή.

Τόσο με τις χθεσινές δηλώσεις του ευρω-τραπεζίτη, όσο και με τις συνοδευτικές και σχεδόν ταυτόχρονες επεμβάσεις Schaeuble και Merkel από την Γερμανία, επιβεβαιώνεται η δέσμευση του Eurogroup απέναντι στο ΔΝΤ από τον περασμένο Νοέμβρη, για νέα παρέμβαση διασφάλισης της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους το 2014.

Όπως όμως διευκρινίζεται τόσο από τα στελέχη της τρόικας όσο και από κοινοτικούς αξιωματούχους στις Βρυξέλλες, ένα τρίτο πακέτο στήριξης θα συνοδεύεται από ένα επιπλέον μνημόνιο για όσο διάστημα διαρκεί η νέα οικονομική στήριξη. Οι προϋποθέσεις αυτές είναι γνωστές στην ελληνική κυβέρνηση και επαναβεβαιώθηκαν χθες στις συζητήσεις που είχε ο κ. Asmussen στην Αθήνα.

Άλλωστε η επίσκεψη του κ. Asmussen τυπικά έχει να κάνει με την ενημέρωσή του για την κατάσταση της οικονομίας αφού η ΕΚΤ έχει ήδη ενημερωθεί από την τρόικα και εξάλλου υπάρχει διαρκής ενημέρωση από την ΤτΕ...

Η «διευκρίνιση» αυτή αυξάνει τον προβληματισμό της κυβέρνησης καθώς ο συνομιλητής της τρόικας για ένα τρίτο πακέτο στήριξης όσο μικρό και αν είναι αυτό θα είναι υποχρεωμένος να υπογράψει ένα νέο τρίτο μνημόνιο συμφωνίας για επιπλέον μέτρα, πριν καν στεγνώσει το μελάνι του τελευταίου πακέτου οικονομικής προσαρμογής με απολύσεις, πλειστηριασμούς και περαιτέρω περιορισμούς σε μισθούς και συντάξεις... Και αυτό όταν ήδη πριν από λίγο καιρό δοκιμάσθηκαν με σοβαρές απώλειες οι κυβερνητικές αντοχές της τρικομματικής κυβέρνησης.

Από την πλευρά του ΥΠΟΙΚ πάντως χθες έσπευσαν, με άτυπη ενημέρωση, να διοχετεύσουν τις εκτιμήσεις του Υπουργείου ότι είναι πολύ πιθανό να μη χρειασθεί και τρίτο πακέτο στήριξης. Δηλαδή και νέο μνημόνιο.

Την θέση του νέου πακέτου στήριξης -όπως εξήγησε ανώτερο στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών- θα μπορούσε να καλύψει το... περίσσευμα των κεφαλαίων από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών που θα μπορούσε μαζί με τα κεφάλαια από την πώληση της Eurobank να φτάσει μέχρι το επόμενο καλοκαίρι στα 13 – 14 δισ. ευρώ. Όσο δηλαδή και το φημολογούμενο τρίτο δάνειο... Σε κάθε περίπτωση πάντως ένα μικρό επιπλέον δάνειο της τάξης των 3 – 5 δισ. ευρώ από τον ESM δεν θα συνοδεύεται από σοβαρές επιβαρύνσεις των ήδη εφαρμοζόμενων μέτρων.

Στην περίπτωση αυτή βέβαια εξαντλούνται τα "μαξιλάρια" που έχουν δημιουργηθεί για την κάλυψη επιπλέον κεφαλαιακών αναγκών στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα μετά τα stress test και τις ρυθμίσεις των κόκκινων δανείων (πλειστηριασμοί, κ.λ.π.).

Για τον λόγο αυτό άλλωστε οι συζητήσεις με τον κ. Asmussen φαίνεται να επηρεάζουν τα χρονοδιαγράμματα πολιτικών αποφάσεων οι οποίες είχαν αφεθεί από πλευράς κυβερνητικών εταίρων να ληφθούν μετά τις γερμανικές εκλογές.

Το δεύτερο μέτωπο για το οποίο η παρουσία του κ. Asmussen φαίνεται να οδηγεί σε εξελίξεις έχει να κάνει με τις επαφές του με τον εγχώριο ιδιωτικό τομέα.

Η ανάκαμψη της οικονομίας μετά από την μακρόχρονη ύφεση έχει αναδειχθεί λόγω της εκρηκτικής ανεργίας σε κεντρικό ζήτημα και προτεραιότητα γύρω από την οποία συγκεντρώνεται η προσοχή της ΕΚΤ και της γερμανικής κυβέρνησης.

Μέχρι την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχουν γίνει γνωστές ουσιαστικές πληροφορίες για τις κατ’ ιδίαν σχετικές συζητήσεις του κ. Asmussen, που αφορούν στην πρόσκλησή του προς εγχώριους οικονομικούς ιδιωτικούς φορείς για την συμμετοχή τους «με ανάληψη του απαραίτητου επιχειρηματικού ρίσκου» στο εγχείρημα ανάκαμψης της οικονομικής δραστηριότητας και της απασχόλησης.

Πάντως από πλευράς στελεχών της ΕΚΤ είχε επισημανθεί πριν από την επίσκεψη Asmussen η ανάγκη «μιας πλέον ενεργού συμμετοχής των διαθέσιμων ιδιωτικών κεφαλαίων στην Ελλάδα στην επιχείρηση εξόδου από την ύφεση» η οποία κατά τις ίδιες πηγές θα πρέπει να συνοδεύει την νέα προσπάθεια ελάφρυνσης του δημόσιου χρέους...

Ο κ. Asmussen φέρεται να «ακούει με προσοχή τον προβληματισμό των Ελλήνων επιχειρηματιών για τις πρωτοφανείς δυσκολίες τραπεζικής χρηματοδότησης» και για το γεγονός ότι το κόστος χρηματοδότησης είναι σε πολλές περιπτώσεις απαγορευτικό για την ανάληψη επιχειρηματικών πρωτοβουλιών και ενίσχυσης της δραστηριότητας και «υποσχέθηκε βοήθεια». Περισσότερη προσοχή πάντως φέρεται να έδειξε για το πώς επηρεάζονται αρνητικά από τις δυσκολίες αυτές όλες οι προσπάθειες εξαγωγικής δραστηριότητας από τις οποίες η ΕΚΤ περιμένει την βασική βελτίωση στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.

Η συνάντηση με επιχειρηματίες

Ολιγομελής ήταν η παρουσία επιχειρηματιών στο τραπέζι που διοργάνωσε, όπως είχε ανακοινωθεί, ο πρόεδρος της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών και της Εθνικής Τράπεζας Γ. Ζανιάς στον J. Asmussen χθες το βράδυ σε παραλιακό εστιατόριο. Στο γεύμα πέραν του ιδίου και του κ. Τουρκολιά παραβρέθηκαν οι κ.κ. Μιχάλης Τσαμάζ πρόεδρος του ΟΤΕ, ο Δ. Ματζούνης της Alpha Bank, o Θ. Βενιάμης πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, ο Αχ. Κωνσταντακόπουλος, εφοπλιστής και ιδιοκτήτης του Costa Navarino, ο Ευ. Μυτιληναίος του ομώνυμου Ομίλου και ο Σ. Θεοδωρόπουλος της Chipita.

Σύμφωνα με τα όσα μετέφεραν οι παρευρισκόμενοι στο γεύμα, η συζήτηση περιστράφηκε στις δυσκολίες και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα.

Η υψηλή φορολόγηση, η έλλειψη ρευστότητας, τα υψηλά επιτόκια και το κόστος της ενεργείας αναφέρθηκαν ως τα κυριότερα προσκόμματα στην ανάπτυξη, ενώ επισημάνθηκε και η ανάγκη να καλλιεργηθεί και να ενισχυθεί το κλίμα εμπιστοσύνης. Ο κ. Μιχάλης Τσαμάζ, εκτός από τους παραπάνω παράγοντες, ξεχώρισε και το κανονιστικό πλαίσιο στις τηλεπικοινωνίες "ως σημαντικό στοιχείο που επηρεάζει την ανάπτυξη, ιδιαίτερα στον τομέα των τηλεπικοινωνιών, αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι η ρύθμιση, με τον τρόπο που εφαρμόζεται στην Ελλάδα, δεν προωθεί τις επενδύσεις και δεν ευνοεί τους πολίτες, ως εκ τούτου είναι εμπόδιο στην εξέλιξη των τηλεπικοινωνιακών υποδομών της χώρας".

Πηγή: Κεφάλαιο

-->

Συρία: Χημική επίθεση – «χοντροδουλειά» της συριακής αντιπολίτευσης

Η Ρωσία δήλωσε ότι, με βάση τις πληροφορίες που έχει στη διάθεσή της, τα χημικά όπλα στα προάστια της Δαμασκού χρησιμοποιήθηκαν (21 Αυγούστου) από αντάρτες της αντιπολίτευσης, και όχι από το καθεστώς του Μπασάρ Άσαντ. Οι κατηγορίες σε βάρος των κυβερνητικών στρατευμάτων θεμελιώνονται σε ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες.

Η επιθετική εκστρατεία σε περιφερειακά και δυτικά ΜΜΕ απλά επιβεβαιώνουν ότι λόγος γίνεται «για μια εκ των προτέρων σχεδιασμένη προβοκάτσια». Αυτό αναφέρεται σε ειδική δήλωση του ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών.

Οι μάχες στα ανατολικά προάστια της Δαμασκού συνεχίζονται. Αλλά, όπως εξήγησαν ρώσοι διπλωμάτες, η εικόνα των γεγονότων είναι αγνώριστη από τις διαστρεβλώσεις.

«Η διακρίβωση της αξιοπιστίας των ρεπορτάζ των περιφερειακών τηλεοπτικών σταθμών», - αναφέρεται στη δήλωση του ΥΠΕΞ, απέδειξε τα παρακάτω: «Νωρίς το πρωί της 21η Αυγούστου σε αυτή περιοχή από τις θέσεις που κατέχουν οι αντάρτες, εκτοξεύτηκε αυτοσχέδια ρακέτα ανάλογη με εκείνη που χρησιμοποίησαν οι τρομοκράτες στις 19 Μαρτίου φέτος στο Χαν Αλ Ασάλ (κοντά στην πόλη Χαλέπι), με αδιευκρίνιστη μέχρι στιγμή χημική δηλητηριώδη ουσία».

Τα περιστατικά χρήσης χημικών όπλων κοντά στο Χαλέπι θα πρέπει να ερευνηθεί από την ειδική αποστολή επιθεωρητών του ΟΗΕ. Αυτή ξεκίνησε τις εργασίες της στη Συρία στις 20 Αυγούστου.

Οι Ρώσοι ειδικοί πιστεύουν ότι η χρήση του τοξικού σαρίν από τις μη κυβερνητικές δομές είναι απόλυτως δυνατή. Αυτό έκανε, συγκεκριμένα, τον Μάρτιο του 1995 η ιαπωνική σέκτηα «Αούμ Σινρικέ» στο μετρό του Τόκιο.

Ορισμένοι δυτικοί εμπειρογνώμονες αμφιβάλλουν ότι γίνεται λόγος για το σαρίν. Και καλούν να αντιμετωπίζονται με επιφύλαξη οι εικόνες που αναρτούνται στο διαδίκτυο, οι οποίες τάχα ελήφθησαν μετά την επίθεση.

«Σε αυτές φαίνονται ότι αυτοί που δίνουν τις πρώτες βοήθειες στους τραυματίες δε φορούν συγκεκριμένη στολή», - έγραψε στην προσωπική του ιστοσελίδα ο ειδικός στα χημικά όπλα του Ινστιτούτου Ερευνών προβλημάτων ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ζαν Πασκάλ Ζάντερς «Με το σαρίν δεν μπορεί να είναι έτσι τα πράγματα. Χωρίς ειδική στολή θα είχαμε πλήθος δευτερευουσών δηλητηριάσεων», - ισχυρίζεται ο Ζάντερς.

Η ενέργεια στο προάστιο της Δαμασκού έγινε την ίδια στιγμή που στη Συρία ξεκίνησε να εργάζεται η επιτροπή του ΟΗΕ για τη διερεύνηση των ισχυρισμών για πιθανή χρήση χημικών όπλων. Κατά τη γνώμη του ρωσικού ΥΠΕΞ, όλα αυτά «μοιάζουν με απόπειρες υπονόμευσης των πιθανοτήτων για σύγκλιση της Διάσκεψης της Γενεύης», για τη διευθέτηση του συριακού προβλήματος. Η τακτική συνάντηση των ρώσων και αμερικανών εμπειρογνωμόνων, στην οποία πρέπει να συζητηθεί η προετοιμασία για τη διεξαγωγή της Γενεύης 2, είναι προγραμματισμένη για τις 28 Αυγούστου.

«Η αντιπολίτευση δεν έχει να χάσει τίποτα. Να κερδίσει δεν μπορεί και με κάθε τρόπο προσπαθεί να υποχρεώσει τη Δύση να αναμειχθεί στη σύγκρουση, να πείσει τη Δύση ότι το καθεστώς «είμαι αιμοσταγές και απάνθρωπο», - λέει ο πολιτικός αναλυτής Σεργκέι Ντεμιντένκο. Επιπλέον, ο ίδιος, υπογραμμίζει:

Όλα αυτά είναι ήδη παρελθόν. Η Αμερική θα μπορούσε απλά να δηλώσει πως αναμειγνύεται, μόλις μετέδωσε το τηλεοπτικό δίκτυο του Κατάρ Αλ Τζαζίρα, ότι βρήκε χημικά όπλα. Θα μπορούσε η ομάδα των εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ να πάει στη Συρία για τον έλεγχο πληροφοριών για χημικά όπλα, κι αμέσως ο τηλεοπτικός σταθμός του Ντουμπάι Αλ Αράμπιγια, να μεταδώσει ότι τα χρησιμοποίησαν τα κυβερνητικά στρατεύματα. Είναι πολύ χοντροκομμένη δουλειά.

Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ (21η Αυγούστου) πραγματοποίησε έκτακτη συνεδρίαση και κάλεσε να γίνει λεπτομερής έρευνα για την τραγωδία στο προάστιο της Δαμασκού. Η Ρωσία, θεωρεί, επίσης, ότι η λεπτομερής έρευνα είναι απαραίτητη. Για αυτό το σκοπό αρκούν οι εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ που βρίσκονται στη Συρία.

Πηγή