Τρύπια χώρα

Πότε στρατιώτης ή αστυνομικός ξένης χώρας μπούκαρε στα ελληνικά εδάφη και κυνηγούσε ανθρώπους;
Πότε είχαμε ουσιαστική παραβίαση των ελληνικών συνόρων με τις αρχές να παρακολουθούν χωρίς να κάνουν τίποτε;

Ποτέ άλλοτε παρά μόνο επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτό που όλοι φοβόμαστε και όλοι λέγαμε ότι είναι θέμα χρόνου να συμβεί έγινε στην Ειδομένη. Νεκρούς δεν είχαμε, αλλά είναι θέμα χρόνου να συμβεί κι αυτό. Είχαμε όμως Σκοπιανούς αστυνομικούς να μπαίνουν μέσα από τον φράχτη που οι ίδιοι έστησαν και να κυνηγούν πρόσφυγες. Να τους πυροβολούν με σφαίρες καουτσούκ και να πετάνε δακρυγόνα. Η κυβέρνηση της αριστεράς έκανε ότι δεν είδε την εισβολή, αλλά λίγο αργότερα έκανε προφορικό διάβημα δήθεν ενοχλημένη. Όμως, θα έπρεπε να το περιμένει. Η ίδια δημιούργησε τις συνθήκες εκείνες ώστε να συμβούν τα έκτροπα στην Ειδομένη. Η ίδια η ελληνική κυβέρνηση έστησε το ωραίο σκηνικό για να παίξουν το ρόλο τους οι Σκοπιανοί.

Να μην ξεχνάμε τα εξής:

1. Η κυβέρνηση αδυνατεί ακόμη και σήμερα να αποσυμφορήσει την κατάσταση στην Ειδομένη αφήνοντας χιλιάδες πρόσφυγες να κάνουν ότι θέλουν

2. Η κυβέρνηση φταίει για τους… αλληλέγγυους που έχουν αντικαταστήσει το κράτος παντού. Ένα κράτος που απουσιάζει ή εμφανίζεται ζαλισμένο σαν κοτόπουλο μπροστά στην πρωτοφανή προσφυγική κρίση για την οποία είναι και η ίδια υπεύθυνη.

3. Η κυβέρνηση ευθύνεται για τις προβοκάτσιες των τελευταίων ημερών. Κάποιοι εγκληματίες κινούνται ελεύθεροι ανάμεσα στους πρόσφυγες, τους καθοδηγούν, μοιράζουν φυλλάδια και τους λένε να μη φύγουν από εκεί. Τους κοροϊδεύουν λέγοντάς τους ότι θα ανοίξουν τα σύνορα ή τους παρακινούν να ρίξουν τους φράχτες, αδιαφορώντας βεβαίως αν θα υπάρξουν νεκροί. Ή καλύτερα θέλουν νεκρούς, βολεύονται με θύματα, θα ήθελαν παιδάκια να χάσουν τη ζωή τους έτσι ώστε να έχουν και οι ίδιοι λόγο ύπαρξης.

4. Η κυβέρνηση είναι αυτή που έχει αφήσει και τους Σκοπιανούς ανεξέλεγκτους. Μάθαμε ότι.... πλακώσανε και οι γυφτοσκοπιανοί. Δεν ακούνε τίποτε, μπουκάρουν στα ελληνικά εδάφη, προκαλούν, ανοίγουν το φράχτη και στέλνουν πίσω μετανάστες, απαιτούν λύση του «Μακεδονικού» εκβιάζοντας με τους πρόσφυγες. Και η κυβέρνηση τι αντιτάσσει; Τους… Μπαλαούρες που λένε ότι δεν θα είχαν πρόβλημα με την ονομασία των Σκοπίων ως «Μακεδονία».

5. Η κυβέρνηση φταίει που το Προσφυγικό έχει γίνει μείζον πρόβλημα σε όλη την Ελλάδα. Στην Ειδομένη, στον Πειραιά, στα νησιά. Είχαν προειδοποιηθεί ότι η λογική των ανοικτών συνόρων και της «μεγάλης αγκαλιάς» θα δημιουργήσει τεράστια θέματα. Δεν άκουσαν. Μέχρι και χθες έβγαζαν φυλλάδια που έγραφαν «σας αγαπάμε αλλά πρέπει να φύγετε». Αυτή η πολιτική της ανεκτικότητας χωρίς όρια προκαλεί την έκρηξη που τείνει να πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Και βεβαίως μη μιλήσουμε για τη συμφωνία με την Τουρκία που έχει μείνει στα χαρτιά.

Κι όμως, η κυβέρνηση συνεχίζει να ασχολείται με… την εικόνα της. Ο Μουζάλας «αρρωσταίνει» κι εξαφανίζεται ώστε να φύγει χωρίς να πληγεί η εικόνα του Τσίπρα. Διάφοροι απίθανοι αρμόδιοι υπουργοί βολοδέρνουν από εδώ κι από εκεί μοιραίοι κι άβουλοι.

Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Όμως, η εισβολή ξένης αστυνομικής δύναμης στο ελληνικό έδαφος για να επιβάλει την τάξη, είναι ένας ακόμη λεκές στην ιστορία της χώρας και συμβαίνει με την κυβέρνηση της Αριστεράς. Μπράβο τους, το κατάφεραν κι αυτό αλλά κανείς δεν έχει το φιλότιμο να παραιτηθεί. Αλλά που χάθηκε η τσίπα για να την βρει ο Καμμένος, ο Τόσκας, ο Μουζάλας ή ο ίδιος ο Τσίπρας;

Πηγή Antinews


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Το διαφαινόμενο τέλος του συριακού πολέμου και η επόμενη ημέρα της Συρίας

Εξ αρχής είχε γίνει αντιληπτό ότι ο πόλεμος στη Συρία θα μπορούσε να αποτελέσει τον καταλύτη εξελίξεων όχι μόνον για τη Μέση Ανατολή αλλά και για την παγκόσμια ισορροπία δυνάμεων. Αυτό προέκυπτε για δύο λόγους: ο πρώτος ήταν η γεωπολιτική θέση της Συρίας στον πυρήνα της Μέσης Ανατολής και ο δεύτερος η ανάμειξη στο συριακό εμφύλιο πολλών ισχυρών εξωτερικών παικτών, σε μια δι’ αντιπροσώπων προώθηση των συμφερόντων τους.

Στην πλημμυρίδα της, κατ’ ευφημισμόν, «Αραβικής Άνοιξης», η οποία αποτέλεσε την απόπειρα των ισλαμιστών να αποσπάσουν την εξουσία από τις κοσμικές δυνάμεις, η Συρία ήταν το τελευταίο και το πιο κρίσιμο πεδίο σύγκρουσης. Η μοίρα του Άσαντ φαινόταν προδιαγεγραμμένη, καθώς ο πληθυσμός της χώρας ήταν κατά πλειοψηφία σουνιτικός, ενώ Τουρκία, Σαουδική Αραβία και Κατάρ εργάζονταν με ζήλο, παρέχοντας κάθε βοήθεια στις αντικαθεστωτικές δυνάμεις. Επιπλέον, η Δύση, η οποία εν μέσω της δικής της οικονομικής κρίσης έψαχνε ευκαιρίες κέρδους αλλά και κάποια επιβεβαίωση των ιδεολογικών της δογμάτων, συνέδραμε την ισλαμιστική αντεπανάσταση.

Εντούτοις, οι προβλέψεις τους διαψεύστηκαν οικτρά. Πέντε χρόνια μετά, σ’ έναν πόλεμο που έχει στοιχίσει 250 χιλ. ψυχές, η κατάσταση είναι αντεστραμμένη. Ο Άσαντ είναι ακόμη πρόεδρος της Συρίας και οι δυνάμεις του έχουν αρχίσει την προέλασή τους στα εδάφη που είχε καταλάβει το απεχθές «Ισλαμικό Κράτος». Για να φθάσουμε εδώ, όμως, συνέβησαν μια σειρά από καθοριστικές εξελίξεις που άλλαξαν το ρου του πολέμου.

• · Η αναπάντεχη ικανότητα του καθεστώτος Μπααθ και του ίδιου του Άσαντ να κρατηθούν όρθιοι στη δυτική Συρία, όπου βρίσκεται και το 80% του πληθυσμού της χώρας, υπήρξε η ουσιαστική προϋπόθεση για ό,τι συνέβη στη συνέχεια. Αποδείχτηκε ότι, παρά την πεποίθηση πολλών ξένων αναλυτών, ο συριακός εθνικισμός, που συνενώνει στους κόλπους του πολλές εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες, έχει βαθιές ρίζες.
• · Στη Συρία διεξάγεται ένας πόλεμος μεταξύ του σιιτικού τόξου και της σαλαφιστικής εκδοχής του σουνιτικού ισλάμ. Πίσω από τον Αλαουίτη Άσαντ συσπειρώθηκαν και πολεμούν δυνάμεις των Φρουρών της Επανάστασης του Ιράν, της Χεζμπολλάχ του Λιβάνου, των σιιτών του Ιράκ, ακόμη και των σιιτών Χαζάρων του Αφγανιστάν. Επομένως, αυτό που συνέβαινε δεν ήταν δυνατόν να παρουσιάζεται εσαεί ως μια επανάσταση του συριακού λαού κατά ενός αυταρχικού ηγέτη. Πολύ περισσότερο που στις τάξεις των αντιπάλων του βρέθηκε σύσσωμη η «ισλαμιστική διεθνής».
• · Διαρκούντος του εμφυλίου πολέμου στη Συρία, προέκυψε η πολιτική αλλά και ηθική ήττα της «Αραβικής Άνοιξης». Η φρικτή αποκάλυψη του τι έφερνε αυτό που αποκαλείτο δημοκρατική εξέγερση, έγινε στη Λιβύη -η οποία μετά τον Καντάφι έγινε μια διαλυμένη χώρα- αλλά και στην Αίγυπτο, όπου οι αδελφοί μουσουλμάνοι αποπειράθηκαν να επιβάλουν ένα μεσαιωνικό καθεστώς. Το ίδιο συνέβη και στη Συρία, όταν το «Ισλαμικό Κράτος» επέβαλε καθεστώς πρωτοφανούς τρόμου και βίας, σε όσες περιοχές κατακτούσαν. Όπως ήταν εύλογο, ο φόβος των τζιχαντιστών ενίσχυσε εν τέλει τις δυνάμεις του Άσαντ.
• · Η αντοχή του καθεστώτος επέτρεψε να εκδηλωθεί πιο δυναμικά ο κουρδικός εθνικισμός, που ανέτρεψε τον τυχοδιωκτικό σχεδιασμό της Άγκυρας. Εκεί που ο νεο-οθωμανός Ερντογάν υπελόγιζε ότι θα επέκτεινε τα όρια της τουρκικής επιρροής, οι Κούρδοι εγκαθίδρυσαν τη δική τους εξουσία, και, το κυριότερο, έγιναν πολύτιμοι σύμμαχοι της, πελαγωμένης, Ουάσιγκτον.
• · Ο Ομπάμα έδειξε απροθυμία να εμπλακεί σε χερσαίες επιχειρήσεις στη Συρία, μετά τα παθήματα-μαθήματα σε Αφγανιστάν και Ιράκ, παρά τις κραυγές των νεο-συντηρητικών. Η Ουάσιγκτον είχε κάθε συμφέρον από την ανατροπή του Άσαντ. Μ’ αυτό τον τρόπο θα εξαφάνιζε τη ρωσική παρουσία στην ανατολική Μεσόγειο, θα δημιουργούσε νέες διαδρομές μεταφοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου από Σαουδική Αραβία και Κατάρ, μέσω Τουρκίας, στην Ευρώπη, και θα απέκοβε το Ιράν από τα σύνορα του Ισραήλ. Ο Λευκός Οίκος, όμως, κατανόησε ότι το κουβάρι της Συρίας ήταν πολύ μπερδεμένο και θα απαιτούσε σκληρές θυσίες εκ μέρους των Αμερικανών. Ακόμη, άλλωστε, είναι νωπό το σοκ από το οδυνηρό τέλος του πρέσβη των ΗΠΑ στη Βεγγάζη.
• · Το γεγονός, ωστόσο, που έκρινε την πορεία του πολέμου ήταν, το δίχως άλλο, η ρωσική επέμβαση. Ο Πούτιν, με μια κίνηση ματ, έριξε το βαρύ και σύγχρονο οπλισμό του στο συριακό μέτωπο. Και το έπραξε αυτό κυριολεκτικά την ύστατη στιγμή, όταν ο στρατός του Άσαντ φαινόταν στις αρχές του φθινοπώρου του 2015, πως δεν θα μπορούσε να κρατήσει άλλο. Τα κτυπήματα της ρωσικής αεροπορίας ήσαν συντριπτικά και κατόρθωσαν να αναχαιτίσουν τόσο τους αντικαθεστωτικούς της ισλαμικής και μετριοπαθούς αντιπολίτευσης όσο και τους μαχητές του ισλαμικού κράτους. Η Μόσχα, χωρίς να λαμβάνει υπόψη της τις διαμαρτυρίες των δυτικών αλλά και της Άγκυρας, επέλεξε να δώσει προτεραιότητα στις περιοχές που γειτνίαζαν με την Τουρκία. Γιατί ακριβώς από εκεί γινόταν η μεταφορά ενισχύσεων σε όπλα και μαχητές. Το ρωσικό σχέδιο προσπάθησε να αποτρέψει η Άγκυρα με την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους. Πράξη που ωστόσο προκάλεσε την εγκατάσταση των συστημάτων S-400 στη Συρία, τα οποία πλέον έχουν τη δυνατότητα να ελέγχουν οτιδήποτε ίπταται σε όλο τον εναέριο χώρο της Συρίας, και όχι μόνον.

Έτσι, παρά τις αρχικές αποτυχίες του αδύναμου συριακού στρατού - με ενισχύσεις από Ιρανούς, Λιβανέζους, Ιρακινούς αλλά και Ρώσους, και με ένα καλά οργανωμένο σχέδιο που ακύρωσε τους υπολογισμούς της Τουρκίας στο Χαλέπι και στα Τουρκομανικά όρη- η Δαμασκός άρχισε να ελέγχει το παιχνίδι. Ταυτοχρόνως, μεγάλες ήταν οι επιτυχίες των Κούρδων στο βορρά, μαζί με τις συμμαχικές αραβικές –μουσουλμανικές και χριστιανικές- δυνάμεις. Οι Κούρδοι με την επίδειξη των στρατιωτικών τους ικανοτήτων, που πιστοποιήθηκε μετά την ηρωική μάχη στο Κομπάνι, κέρδισαν με το «σπαθί» τους τη διεθνή αναγνώριση και την αμερικανική υποστήριξη.

Το «Ισλαμικό Κράτος» βρέθηκε έτσι σε λαβίδα, χωρίς οι σύμμαχοί της να μπορούν να το ενισχύσουν. Η Τουρκία «εσκουζε» χωρίς να βρίσκει ευήκοα ώτα στο ΝΑΤΟ για να δημιουργήσει την περίφημη ζώνη ασφάλειας, ενώ η Σαουδική Αραβία απειλούσε με επέμβαση, την ώρα που έχει καθηλωθεί στον βρώμικο πόλεμο της Υεμένης.

Έχοντας λοιπόν το «πάνω χέρι» στα πεδία των μαχών, η Μόσχα έκανε ακόμη μια απρόσμενη κίνηση. Ανακοινώθηκε η αποχώρηση του βασικού όγκου των ρωσικών δυνάμεών από τη Συρία. Το γεγονός αυτό προκάλεσε έκπληξη και απορία, αλλά ήταν μια ακόμη υπολογισμένη κίνηση εκ μέρους του Ρώσου προέδρου, που έχει ως στόχο το αύριο της Συρίας:

· Η αποχώρηση του ρωσικού στρατού αφαίρεσε ένα βασικό επιχείρημα από τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης στις ειρηνευτικές συνομιλίες της Γενεύης, που έκαναν λόγο για βομβαρδισμό αμάχων από τη ρωσική αεροπορία.

• · Συνιστά ένα μήνυμα ότι η Ρωσία παίζει με όλους τους παίκτες που σέβονται τους κανόνες του παιχνιδιού –αλλά και τα τετελεσμένα του πολέμου- και δεν ταυτίζεται απόλυτα με τον άξονα Τεχεράνης-Δαμασκού.
• · Τέλος, αφαιρεί τη δυνατότητα σε Άγκυρα και Ριάντ να αποτολμήσουν κάποια χερσαία είσοδο σε συριακό έδαφος, υπό το πρόσχημα κάποιας τρομοκρατικής ενέργειας στη Τουρκία.

Βεβαίως, η Ρωσία διατηρεί στο συριακό έδαφος βασικά οπλικά συστήματα, όπως τους S-400, αλλά και βομβαρδιστικά αεροσκάφη, καθώς και «στρατιωτικούς συμβούλους», που παίζουν καταλυτικό ρόλο στις μάχες, όπως συνέβη και στην Παλμύρα αλλά και στην χριστιανική πόλη Al-Quarytyan.

Οι εξελίξεις τόσο στη Συρία όσο και στο Ιράκ δείχνουν ότι τα «ψωμιά» του «Ισλαμικού Κράτους» είναι μετρημένα, παρά τις αιφνιδιαστικές απόπειρες αιφνιδιασμού που επιχειρεί, όπως αυτή ανατολικά της Δαμασκού, ή η χρήση χημικών, τα οποία χρησιμοποίησε στην DeIr ez-Zur. Ουσιαστικά του μένουν ακόμη δύο σημαντικά οχυρά: η Μοσούλη στο Ιράκ και η Ράκκα στη Συρία. Η βέβαιη πτώση τους δεν θα σημάνει, δυστυχώς, και το τέλος της ολέθριας δράσης τους, καθώς θα συνεχίσουν με επιθέσεις αυτοκτονίας όπου μπορούν.

Το ερώτημα, ωστόσο, που ήδη τίθεται είναι αν η Συρία, μετά τον πόλεμο, θα πρέπει να παραμείνει ενιαία, να αποκτήσει ομοσπονδιακή μορφή ή να διαχωριστεί σε κρατίδια.

Το ομοσπονδιακό σχήμα φαίνεται ότι έχει υποστηρικτές κυρίως στο κουρδικό στοιχείο. Οι Κούρδοι της Ροτζάβα και το σημαντικότερο κόμμα τους της «Δημοκρατικής Ένωσης» ήδη ανακήρυξαν την ομοσπονδοποίηση. Θεωρούν ότι με την ένωση των καντονιών του βορρά, στα οποία θα συνυπάρχουν δημοκρατικά όλες οι μειονότητες, θα κερδίσουν τα δικαιώματά τους, που στερήθηκαν επί του καθεστώτος Μπααθ. Την προοπτική αυτή ίσως την στηρίζουν και οι ΗΠΑ, που έτσι θα έχουν ένα σταθερό σύμμαχο σε μια κομβική περιοχή, σε συνδυασμό μάλιστα με τη δημιουργία ενός επίσης φιλικού ομόσπονδου «Σουνιστάν», στις ανατολικές πετρελαιοπαραγωγές περιοχές της Συρίας. Αλλά κι οι Ρώσοι δεν είναι κάθετα αντίθετοι σε αυτό το ενδεχόμενο, καθώς γνωρίζουν ότι η Συρία με την προηγούμενη μορφή της δεν πρόκειται να ξαναϋπάρξει. Αντιθέτως, κατ’ αυτόν τον τρόπο θα ενισχυθεί η σταθερότητα στη δυτική Συρία, όπου είναι και οι ρωσικές βάσεις, ενώ θα έχουν πρόσβαση και στο Κουρδιστάν, που παραδοσιακά διατηρούν καλές σχέσεις.

Αντίθετος στην ομοσπονδία είναι ο Άσαντ, που προσδοκά να κρατήσει τη χώρα ενωμένη υπό την εξουσία του, η αντικαθεστωτική αντιπολίτευση και η Τεχεράνη που επιδιώκει τη δημιουργία ενός ενιαίου σιιτικού χώρου μέχρι τον Λίβανο. Αντίθετη είναι βέβαια και η Άγκυρα που δεν θέλει να δει στα νότια σύνορά της να δημιουργείται ένα οιονεί κουρδικό κράτος, που όχι μόνον θα ενταφιάσει τα νεο-οθωμανικά όνειρα του Ερντογάν αλλά θα αναπτερώσει τις ελπίδες και των Κούρδων της Τουρκίας για τη δική τους χειραφέτηση.

Προφανώς, ο δρόμος για την λήξη του συριακού δράματος είναι ακόμη μακρύς. Όμως, για πρώτη φορά διακρίνεται κάπου στον ορίζοντα το τέλος του. Για να φθάσουμε ως εκεί, βασική προϋπόθεση είναι να βάλουν την υπογραφή τους Ουάσιγκτον και Μόσχα. Αν αυτό συμβεί θα σημάνει και επισήμως το τέλος της εποχής που άνοιξε με τη συμφωνία Σάικς-Πικώ, την περίοδο του α΄ παγκοσμίου πολέμου, και είναι βέβαιο ότι αυτό θα έχει αλυσιδωτές συνέπειες σε όλη την Μέση Ανατολή και την ανατολική Μεσόγειο.

Πηγή "Σωτήρης Δημόπουλος"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Η Τουρκία συνεχίζει ανενόχλητη το πλιάτσικο Χριστιανικών Εκκλησιών και Μονών

2007: Αιφνιδιαστική κατεδάφιση της σκεπής της Μονής Χριστού Σωτήρος από το Δασαρχείο Χάλκης

Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης

Μπορεί οι εν Ελλάδι υπάλληλοι της Τουρκικής ΜΙΤ (ψευτο-μουφτήδες και κάθε κατηγορίας παρατρεχάμενοι του Τουρκικού προξενείου Κομοτηνής) να χύνουν ποταμούς από κροκοδείλια δάκρυα για δήθεν «καταπίεση» Ελλήνων πολιτών, μουσουλμάνων το θρήσκευμα επειδή (άκουσον, άκουσον!) δεν τους αναγνωρίζουν το «δικαίωμα» να αυτοαποκαλούνται «Τούρκοι», επικαλούμενοι μάλιστα και την Συνθήκη της Λωζάνης η οποία προβλέπει ρητά το ακριβώς αντίθετο, αλλά το Κράτος που τόσο πολύ «θαυμάζουν» γράφει την Συνθήκη της Λωζάνης στα παλαιότερα των υποδημάτων του αρπάζοντας συστηματικά και μεθοδικά, εδώ και ολόκληρες δεκαετίες, ιστορικές εκκλησίες και χριστιανικές μονές ανεκτίμητης αξίας!

Τελευταίο κρούσμα στον ατέλειωτο κατάλογο του πλιάτσικου, η κατάσχεση των κτιρίων της Μονής Χρηστού Σωτήρος της νήσου Χάλκης Κωνσταντινουπόλεως.

Το ιστορικό της υπόθεσης αυτής έχει ως εξής:

Ένα από τέσσερα μοναστήρια που  βρίσκονται στη νήσο Χάλκη, το μοναστήρι της Μεταμορφώσεως χρονολογείται από το πρώτο μισό του 19ου αιώνα, βρίσκεται στο λόφο απέναντι από τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης και είναι γνωστό ως «Μακάριος» ή Σκήτη του Μακαρίου.

Το Νοέμβριο του 2007 το Δασαρχείο του νησιού εισέβαλε αιφνιδιαστικά στο μοναστήρι κατεδαφίζοντας σημαντικό μέρος της σκεπής της μονής αλλά η άμεση προσφυγή του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο τοπικό Πλημμελειοδικείο ανέστειλε την ολοκληρωτική του καταστροφή. Τρία χρόνια αργότερα,  το Πλημμελειοδικείο των Πριγκιποννήσων με τις υπ΄ αριθμ. 2008/6Ε και 2010/126Κ οριστικές αποφάσεις του θεώρησε την μονή κατειλημμένο - βακούφι από το Τουρκικό Κράτος επιτρέποντας μόνο την χρήση του από το Οικουμενικό Πατριαρχείο ενώ καταδίκασε τον υπεύθυνο του Δασαρχείου για την κατεδάφιση της στέγης της Μονής. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο από το 2009 προσέφυγε στα Τουρκικά δικαστήρια για την απόφαση της Τουρκικής κυβέρνησης να το συμπεριλάβει στα βακούφια αλλά μέχρι σήμερα δεν υπάρχει καμιά απόφαση επί της προσφυγής αυτής.

Τα τελευταία χρόνια, λόγω των ζημιών που υπέστη ο ναός, οι ιερές ακολουθίες πραγματοποιούντο στον υπαίθριο χώρο, όποτε το επέτρεπαν οι καιρικές συνθήκες.

Στις αρχές Απριλίου 2016  κρατικοί υπάλληλοι της Τουρκικής υπηρεσίας δασών εισέβαλαν στη Μονή Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, εκδιώκοντας τον φύλακα που είχε τοποθετηθεί για την επιμέλεια της Μονής ώστε να εγκατασταθούν εκεί και να μετατρέψουν την Μονή σε … πυροσβεστική υπηρεσία!

Αξίζει να σημειωθεί ότι και η εκκλησία του 14^ου αιώνα που βρισκόταν στον περίβολο της περίφημης Ελληνικής Εμπορικής Σχολής της Χάλκης και του Ορφανοτροφείου είχαν καταληφθεί από το Τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό τον προηγούμενο αιώνα, ενώ μεταξύ των κραυγαλέων αυθαιρεσιών του Τουρκικού κράτους ξεχωριστή θέση κατέχουν η μετατροπή (6 Νοεμβρίου 2011) του ιστορικού Βυζαντινού Ναού της Αγίας Σοφίας στην Νίκαια της Βιθυνίας όπου πραγματοποιήθηκαν η πρώτη Οικουμενική Σύνοδος στις 20 Μαΐου του 325 και η όγδοη Οικουμενική Σύνοδος το έτος 787 σε τζαμί καθώς επίσης και η μετατροπή (Ιούνιος 2013) της Αγίας Σοφίας της Τραπεζούντος η οποία χτίστηκε μεταξύ 1238 και 1263 από τον Μανουήλ Α με ανεκτίμητη και μοναδική ψηφιδωτή και γλυπτή διακόσμηση, επίσης σε τζαμί.

Για το σοβαρό θέμα που προέκυψε ξαφνικά, το Οικουμενικό Πατριαρχείο σε σχετική ανακοίνωση του, μεταξύ άλλων, τονίζει τα εξής (6 Απριλίου 2016):

«Το Οικουμενικό Πατριαρχείο δια των στελεχών του ζήτησε συνάντησιν μετά των εν Αγκύρα αρμοδίων αρχών προς αντιμετώπισην της δυσαρέστου ταύτης καταστάσεως, εγκυμονούσης τον κίνδυνον αποστερήσεως μιας εισέτι πατρώας κληρονομίας και της παρεμποδίσεως ασκήσεως των στοιχειωδών λατρευτικών καθηκόντων του ποιμνίου του».

Τέλος, η εν Αθήναις Οικουμενική Ομοσπονδία Κωνσταντινουπολιτών σε σχετική ανακοίνωση της (7/4/2016) τονίζει, μεταξύ άλλων, τα εξής:

«Η Διεύθυνση Δασών φαίνεται ότι επικαλείται απόφαση του δικαστηρίου αυτού,  που όμως δεν έχει σχέση με τα δικαιώματα ιδιοκτησίας και λειτουργίας  της Μόνης και του Ιερού Ναού. Η αναφερόμενη Μονή είχε παραχωρηθεί πριν από τον 19ο αιώνα προς την Ελληνορθόδοξη Κοινότητα, την εποχή που δεν υφίσταντο η έννοια του δικαιώματος  ιδιοκτησίας  παρά μόνο το δικαίωμα  χρήσης της γης στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Το πλέον σημαντικό όμως θέμα  που πρέπει να επισημανθεί με το συμβάν αυτό είναι  η συνεχιζόμενη, από την δεκαετία του 1930, σοβαρή παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάννης (άρθρα 40 & 42)  με την μη αναγνώριση του δικαιώματος διοίκησης από την Ελληνορθόδοξη Κοινότητα των Θρησκευτικών και Ευαγών της Ιδρυμάτων, με την κήρυξη τους ως κατειλημμένων (μαζμπούτ) όλων των ιστορικών Μονών στα Πριγκηπόνησα, την Ίμβρο-Τένεδο όπως επίσης και δύο εκκλησιών με τα ακίνητα τους  που είχαν κηρυχθεί ως κατειλημμένων την δεκαετία του 1980 στην Κωνσταντινούπολη (Αγ. Γεώργιου της πύλης Αδριανουπόλεως και Αγίου Γεωργίου Θεραπείων)».

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η Τουρκική Δημοκρατία των ισλαμιστών του δίδυμου Ερντογάν – Νταβούτογλου η οποία βρίσκεται απομονωμένη από όλους ανεξαιρέτως τους γείτονές της – και όχι μόνο, συνεχίζει μεθοδικά την αρπαγή Χριστιανικών Εκκλησιών και Μονών, καταπατώντας προκλητικά την Συνθήκη της Λωζάνης την ίδια ώρα που την επικαλείται ζητώντας φορτικά, μεταξύ πολλών άλλων και… την «αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου»! Τουρκικό θέατρο του παραλόγου (τα δικά σου δικά μου και τα δικά μου, δικά μου) σε μια ακόμα, άκρως αποκαλυπτική σκηνή!

Πηγή Analyst

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Η Τουρκία καταγγέλει ότι παραβιάσαμε την εθνική της κυριαρχία στη νήσο... Κίναρο!

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας - Τουρκολόγος

Ερωτήματα προκαλεί η τουρκική προκλητική καταγγελία ότι μετά την περίεργη πτώση του ελληνικού ελικοπτέρου στην νήσο Κίναρο στις 11 Φεβρουαρίου, παραβιάστηκε η τουρκική επικράτεια με την άφιξη στο νησί του υπουργού Άμυνας της Ελλάδας και την τέλεση μνημόσυνου για τα τρία τραγικά θύματα των χειριστών του πολεμικού ελικοπτέρου.

Σε σημερινό της εκτενές δημοσίευμα η τουρκική εφημερίδα Sözcü, η οποία σημειωτέων δεν πρόσκειται στον Ερντογάν, αναφέρει ότι στις 9 Μαρτίου, δηλαδή το περασμένο Σάββατο, έγινε κατάφορη παραβίαση της τουρκικής εθνικής κυριαρχίας στην νήσο Ardıççık, δηλαδή στην ελληνική νήσο Κίναρο, με την τέλεση μνημόσυνου για τα θύματα της τραγωδίας της 11ης Φεβρουαρίου.

Η τουρκική εφημερίδα αναφέρει πως στην «τουρκική» νήσο πήγε παράνομα ο ίδιος ο υπουργός Άμυνας της Ελλάδας μαζί με τον αρχηγό του ελληνικού Γενικού Επιτελείου και μαζί με Έλληνα ιερέα τελέσαν παράνομα το μνημόσυνο. Όπως αναφέρει η τουρκική εφημερίδα, η Κίναρος ανήκει στην επαρχία της Μούγλας και έγινε παραβίαση του τουρκικού εθνικού χώρου.

Μάλιστα η Sözcü προχωρεί ακόμα περισσότερο και κάνει εκτενή αναφορά για μια σειρά νήσων και νησίδων της περιοχής των Δωδεκανήσων, μεταξύ των οποίων οι Φούρνοι και η Καλόλυμνος, που όπως ισχυρίζεται ανήκουν στην Τουρκία και η Ελλάδα κατέχει παράνομα, γι αυτό και θα πρέπει η Τουρκία να αντιδράσει και να αποκαταστήσει την… «νομιμότητα».

Μετά από όλα αυτά τα «ωραία», εμείς θα πηγαίνουμε στην άλλη πλευρά του Αιγαίου σαν να ην συμβαίνει τίποτα και θα… μοιράζουμε χαμόγελα ειρηνιστικής ηλιθιότητας!

Πηγή ΝikosΧeiladakis


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Δεν αντέχει άλλη λιτότητα η Ελλάδα

Η ανθρωπιστική κρίση που υποβόσκει

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Στην ειδική σελίδα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (Office of the High Commissioner) δημοσιεύτηκε στις 29 Φεβρουαρίου Έκθεση του ειδικού εμπειρογνώμονα του ΟΗΕ Pablo Juan Bohoslavsky για την υπάρχουσα οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα με εκτεταμένη αναφορά στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έχουν σημειωθεί. Το σχετικό λινκ του ΟΗΕ, όπου μπορεί να διαβάσει κανείς ολόκληρη την έκθεση, www.ohchr.org/EN/Countries/ENACARegion/Pages/GRIndex.aspx, είναι η σελίδα που αφορά την Ελλάδα.

Ο Pablo Juan Bohoslavsky έχει κάνει σπουδές στο Διεθνές Δίκαιο στην Αργεντινή και την Ισπανία και διορίστηκε Ανεξάρτητος Εμπειρογνώμονας του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ στις 8 Μαΐου 2014. Επισκέφθηκε την Ελλάδα μεταξύ 30 Νοεμβρίου και 8 Δεκεμβρίου 2015 και στην έκθεσή του τονίζει ότι υπονομεύεται η ελληνική κοινωνία από την έλλειψη ελαστικότητας και γενναιότητας να βρεθεί μια συμφωνία που θα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Στις 2 Ιουνίου 2015, ο Bohoslavsky, αναφερόμενος στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, δήλωσε: «Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν πρέπει να σταματούν στο κατώφλι των διεθνών οργανισμών», χαιρετίζοντας την σύσταση της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους του Ελληνικού κοινοβουλίου από την Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Στις 6 Ιουλίου 2015, ο ίδιος είπε σε δημοσιογράφους στο Πεκίνο, όπου βρισκόταν, ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να υποστεί περαιτέρω λιτότητα και η λιτότητα που εφαρμόστηκε στους Έλληνες δεν απέδωσε. (Business Insider, Ιουλίου 2015, «Greece can’t take more austerity»)

Στα πλαίσια της οικονομικής κρίσης της Ελλάδας, υποβόσκει μια ανθρωπιστική κρίση αλλά και κρίση στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, επισημαίνει στην Έκθεσή του ο Bohoslavsky.

Και συνεχίζει: «Όταν επιβάλλονται τέτοια δραστικά διαρθρωτικά μέτρα, τα κράτη-δανειστές και τα δανειζόμενα, όπως και το ΔΝΤ, έχουν υποχρέωση να συμμορφώνονται στο διεθνές δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και να κατοχυρώνουν την δυνατότητα κάθε πολίτη να απολαμβάνει το ελάχιστο επίπεδο των δικαιωμάτων αυτών.

Όπως διαπιστώνει η Έκθεση, οι δαπάνες του τομέα Δημόσιας Υγείας μειώθηκαν κατά 42,5% μέσα στα 5 μνημονιακά χρόνια, ενώ την ίδια περίοδο οι ανάγκες για δημόσια περίθαλψη αυξήθηκαν, καθώς πολλοί πολίτες δεν μπορούν να πληρώσουν για ιδιωτική περίθαλψη. Διαπιστώνει επίσης πολύ μεγάλες περικοπές στον τομέα της εκπαίδευσης και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, που περιλαμβάνουν μειώσεις δαπανών στην αστυνόμευση, την δικαιοσύνη, τον πολιτισμό, τις θρησκευτικές λειτουργίες, την στέγαση και τις κοινοτικές παροχές.

Η έκθεση εκτιμά ότι από την αρχή του προγράμματος έχουν κλείσει 230.000 μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, πράγμα που σημαίνει 600.000 θέσεις εργασίας χαμένες. Ο δημόσιος τομέας έχει συρρικνωθεί (μέχρι τον περασμένο Νοέμβριο) κατά 26% με 235.000 περίπου λιγότερους υπαλλήλους. Η ανεργία δεν προβλέπεται να μειωθεί μέχρι το 2017.

Πάνω από ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίας έχουν χαθεί από την αρχή της κρίσης με αποτέλεσμα έναν πρωτοφανή δείκτη ανεργίας 27,5% (που έπεσε ανεπαίσθητα στα 24% κατά το τρίτο τρίμηνο του 2015), με την ανεργία των γυναικών κατά 6,5% υψηλότερη των ανδρών και την ανεργία των νέων (από 15-24 ετών) να φθάνει στο απαράδεκτο επίπεδο του 48,8%, υπονομεύοντας το μέλλον μιας ολόκληρης γενιάς.

Ο ανεξάρτητος εμπειρογνώμονας ανησυχεί για το ότι η μείωση κατά 32% του ελάχιστου μισθού των νέων εργαζομένων δεν επαρκεί για την αξιοπρεπή διαβίωση αυτών και των οικογενειών τους και παραβιάζει το Άρθρο 7 της Διεθνούς Συνθήκης για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα. Ανησυχεί, επίσης, για το ότι 3,9 εκατομμύρια στην Ελλάδα, το36% του πληθυσμού, βρίσκονται στα όρια της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Το 1,13 εκατομ. Ελλήνων μπορούν να θεωρηθούν ως απόλυτα φτωχοί.

Η Έκθεση διαπιστώνει στενή σχέση μεταξύ της εισοδηματικής φτώχειας και της άρνησης των κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων. Ο αριθμός των ανθρώπων που δεν μπορούν να θερμάνουν τα σπίτια τους διπλασιάστηκε από το 2010 μέχρι το 2014 από το 15,4% στο 32,9%. Επίσης, το 43,1% των φτωχών νοικοκυριών αναγκάζονται να στριμώχνονται σε σπίτια με πολλά άτομα. Ένας εκτιμώμενος αριθμός 2,5 εκατομ. πολιτών δεν έχουν καμμία ιατρική ασφάλιση. Ο αριθμός των ατόμων που ανέβαλαν μια ιατρική εξέταση επειδή ήταν ακριβή αυξήθηκε τα χρόνια της κρίσης κατά 85%. Ο δείκτης αυτοκτονιών και των ψυχικών διαταραχών επίσης αυξήθηκε σημαντικά ως συνέπεια των μέτρων λιτότητας των μνημονίων.

Η Έκθεση καταλήγει ότι τα κοινωνικά και οικονομικά δικαιώματα έχουν καταπατηθεί με ραγδαίο ρυθμό, ειδικότερα το δικαίωμα στην εργασία, στην κοινωνική ασφάλιση και στην υγεία.

«Οι ολέθριες επιπτώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι αποτέλεσμα που επιβλήθηκε από ένα αόρατο χέρι για το οποίο δεν έχουν ευθύνη τα κράτη ή οι διεθνείς οργανισμοί καθώς και ιδιωτικά και δημόσια χρηματοπιστωτικά ιδρύματα εντός και εκτός Ελλάδας. Κατ’αρχάς θα πρέπει να σημειωθεί ότι η ανευθυνότητα δανειστών και δανειοληπτών συνέβαλε σημαντικά στην οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Δεύτερον, τα μέτρα λιτότητας δεν εμβάθυναν μόνο σημαντικά την οικονομική κρίση , αλλά μειώνοντας τις δαπάνες κοινωνικής προστασίας και δημόσιας υγείας υπονόμευσαν τα δικαιώματα στην κοινωνική ασφάλιση, την πρόνοια και την υγεία».

Η εξαιρετικά σημαντική αυτή Έκθεση του ΟΗΕ για την Ελλάδα δεν αξιοποιήθηκε από κανένα κοινοβουλευτικό κόμμα ή άλλον δημόσιο φορέα. Αντίθετα, αποσιωπήθηκε, με ευθύνη και των ΜΜΕ, ένα ισχυρότατο όπλο για την πατρίδα μας απέναντι στην εγκληματική συμπεριφορά των δανειστών-οικονομικών δολοφόνων. Θα πρέπει να προβληματιστούμε σοβαρά για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα, πέρα από την ανικανότητα και ενδοτικότητα του πολιτικού προσωπικού της, πριν είναι πολύ αργά.

Πηγή "Πύλη των Φίλων"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Αιχμές των Σκοπίων για οργανωμένο σχέδιο στην Ειδομένη

Αιχμές για την δράση ύποπτων ΜΚΟ αλλά την στάση των ελληνικών αρχών, αφήνουν διπλωματικές πηγές της πΓΔΜ. Συγκεκριμένα περιγράφουν την δική τους εκδοχή για τις συγκρούσεις στο συνοριακό «σημείο εισόδου 59» (Boundary Stone 59 αναφέρεται σε σχετικό non paper), αφήνοντας υπόνοιες για οργανωμένη κίνηση των προσφύγων στη βάση συγκεκριμένου σχεδίου. Κάνουν λόγο για 3.000 πρόσφυγες οι οποίοι λίγο μετά τις 11 το πρωί της Κυριακής «άρχισαν να διαμαρτύρονται βίαια και να πετάνε επανειλημμένως πέτρες στις «μακεδονικές» δυνάμεις ασφαλείας σε μια προσπάθεια να περάσουν παράνομα τα σύνορα».

Καθίσταται, λοιπόν, σαφές ότι από την πλευρά της γειτονικής χώρας ότι η κίνηση των προσφύγων αντιμετωπίστηκε ως εχθρική κίνηση εισβολής. Στο ίδιο non paper οι σκοπιανοί τονίζουν ότι η διάλυση του «βίαιου όχλου» έγινε σε συνεργασία με δυνάμεις «ορισμένων κρατών μελών της ΕΕ», με τη χρήση δακρυγόνων. Και αρνούνται ότι έγινε χρήση «φυσικής βίας» ενάντια στους πρόσφυγες. Τονίζουν, επίσης, ότι τραυματίστηκαν 23 αστυνομικοί της πΓΔΜ, ενώ ουδείς πρόσφυγες δεν τραυματίστηκε στο έδαφος των Σκοπίων.

Κατά την εκδοχή των αρχών της πΓΔΜ η οργανωμένη κίνηση των προσφύγων οφείλεται σε διασπορά ψευδών πληροφοριών από ΜΚΟ. Και πρόσθεταν ότι τα χθεσινά περιστατικά «παραπέμπουν από πολλές απόψεις, περιλαμβανομένης και της εμπλοκής ακτιβιστών ΜΚΟ» στην παρόμοια κατάσταση που δημιουργήθηκε στα ελληνοσκοπιανά σύνορα στις 14 Μαρτίου 2016.

Στο non paper των διπλωματικών πηγών της πΓΔΜ καταλήγουν ότι οι αρχές των Σκοπίων «ζήτησαν την εμπλοκή των ελληνικών αστυνομικών αρχών όσο οι βίαιες επιθέσεις από την ελληνική πλευρά συνεχίζονταν. Υπήρξαν επανειλημμένες εκκλήσεις για συνεργασία, ανταλλαγή πληροφοριών και αποτρεπτική δράση». Αν και δεν αναφέρεται ότι οι ελληνικές αρχές δεν απάντησαν σε αυτές τις εκκλήσεις, αφήνεται σαφώς να εννοηθεί ότι κάτι τέτοιο δεν έγινε. Και καταλήγουν ζητώντας την επαναφορά «νόμου και τάξης» στα σύνορα.

Μέλη των Γιατρών Χωρίς Σύνορα που έχουν περιθάλψει δεκάδες γυναίκες, άνδρες και παιδιά, αναφέρουν τραυματισμούς προσφύγων στην Ειδομένη από σφαίρες καουτσούκ.

Ολα άρχισαν όταν ομάδες προσφύγων προσπάθησαν να περάσουν από την είσοδο που βρίσκεται στη σιδηροδρομική γραμμή και από άλλα σημεία του φράχτη στο έδαφος των Σκοπίων με αποτέλεσμα να συναντήσουν την αντίσταση των αστυνομικών δυνάμεων, οι οποίοι επιχείρησαν να απωθήσουν τους πρόσφυγες κάνοντας χρήση χημικών.

Νωρίτερα πρόσφυγες συγκεντρώθηκαν στη σιδηροδρομική γραμμή που βρίσκεται στην περιοχή, ενώ είχε προηγηθεί και χειρόγραφο κάλεσμα στα αραβικά προς τους πρόσφυγες να περάσουν μαζικά τα σύνορα με την ΠΓΔΜ.

«Κυκλοφόρησε κάποιο φυλλάδιο, όμως, στη σιδηροδρομική γραμμή έχουμε μία από τις διαμαρτυρίες που γίνονται καθημερινά, δεν πρόκειται για κάποια οργανωμένη προσπάθεια να περάσουν τα σύνορα, είναι γύρω στα 150-200 άτομα», ανέφεραν εκπρόσωποι των ελληνικών αστυνομικών αρχών.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Quo Vadis… Έχασαν οριστικά τον έλεγχο της κατάστασης;

Εικόνα χάους δόθηκε στα διεθνή μέσα ενημέρωσης, ασφαλώς και στα ελληνικά, μετά τα χθεσινά στιγμιότυπα από την… προβλέψιμη καθημερινότητα της Ειδομένης. Η εικόνα μιλούσε από μόνη της. Ελληνικό έδαφος χωρίς ουσιαστικά εκπροσώπους της χώρας για την τήρηση στοιχειώδους τάξης και αποτροπής διασάλευσης των διεθνών σχέσεων της χώρας αφού μερικά μέτρα πιο κει ξεκινά το έδαφος της ΠΓΔΜίας.

Του Μιχαήλ Βασιλείου

Η εικόνα συμπληρωνόταν από τον αλαλάζοντα όχλο που επιχείρησε εισβολή στο έδαφος της γειτονικής χώρας, ξήλωσε φράχτες, με αποτέλεσμα τα αντίποινα. Σφαίρες από καουτσούκ, χημικά, απ’ όλα τα καλά. Είναι να απορεί κανείς. Να δεχθούμε ότι η «εθνικιστική» κυβέρνηση των… επαίσχυντων Σαμαροβενιζέλων δεν είχε φροντίσει να διατηρεί ένα ελάχιστο διμερούς συνεργασίας στον τομέα της ασφάλειας, επειδή δεν το επιθυμούσε.

Ναι, αυτά έλεγαν και καταλόγιζαν κάποτε σημερινοί κυβερνώντες. Δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση διότι κάποιοι τύχαμε και αυτήκοες μάρτυρες. Ετούτοι εδώ, πόσο δύσκολο ήταν να προβλέψουν αυτά τα γεγονότα και να είχαν κινηθεί ώστε να μη συμβούν ποτέ; Για το ότι αδυνατούν να αντιληφθούν ότι δικαιώματα έχουν και οι… «ιθαγενείς», τα είπαμε (βλ. εδώ).

Οι χθεσινές εικόνες από την Ειδομένη, πέραν της βίας που ασκήθηκε, μας έδειξαν εκατοντάδες πρόσφυγες – μετανάστες να περνούν μέσα από το σπαρμένο χωράφι ενός ακόμα δυστυχούς συμπατριώτη μας, ο οποίος ίσως να είχε την ψευδαίσθηση ότι το επόμενο διάστημα θα μπορούσε να πάρει όσα φύτεψε για να ταΐσει τα ζώα του, ώστε η αλυσίδα της παραγωγής να συνεχιστεί και αυτός να βγάλει τα προς το ζειν.

Ποιος ασχολείται με αυτούς, μην τρελαθούμε, ΜΚΟ που να κόπτεται για την προστασία αυτού και της οικογενείας του δεν πρόκειται να υπάρξουν. Μετά απορούν για την εξαφάνιση των όπλων από τη γύρω περιοχή. Ευτυχώς χθες δεν θρηνήσαμε θύματα. Λίγο υπομονή. Όλα θα γίνουν αν συνεχίσουν την ίδια τακτική.

Οι δικαιολογίες της ηγεσία της Ελληνικής Αστυνομίας και του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη που ρίχνουν την ευθύνη για τα γεγονότα στην Ειδομένη στις «περίεργες» Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) που ξεσήκωσαν τους πρόσφυγες – μετανάστες είναι τουλάχιστον αστείες. Η ευθύνη για τον έλεγχο αυτών των «περίεργων» ΜΚΟ είναι δουλειά των διωκτικών μηχανισμών του κράτους.

Πριν καιρό, όταν το προσφυγικό – μεταναστευτικό πρόβλημα είχε ήδη αρχίσει να διογκώνεται, όσοι παρακολουθούν το ρεπορτάζ στον τομέα της εθνικής ασφάλειας, εντόπισαν κινητικότητα στο ζήτημα των ΜΚΟ. Ξαφνικά οι ερωτήσεις άρχισαν να πέφτουν βροχή από πολλές πηγές. Είτε γενικώς, είτε για συγκεκριμένες ΜΚΟ.

Προέκυπτε λοιπόν, ότι οι διωκτικοί μηχανισμοί είχαν αρχίσει και ανησυχούσαν για τη δράση του στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου… με τη χαρακτηριστική βέβαια ελληνική καθυστέρηση. Και μόνο όμως αυτή η καθυστέρηση με την οποία φαίνεται πως ασχολήθηκε το οργανωμένο ελληνικό κράτος με το πρόβλημα, αποδεικνύει το πόσο «σκορποχώρι» είμαστε και το να αποσιωπούμε «για λόγους εθνικούς», δεν έχει πλέον νόημα. Αρκετά αυτοπεριοριστήκαμε και αυτολογοκριθήκαμε, όσοι το κάναμε.

Εάν δεν το έχει κατανοήσει η κυβερνητική παράταξη, ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται αντιμέτωπος με το δημιούργημά του, με τον όχλο τον οποίο εκπαίδευε δύο δεκαετίες εμποτίζοντάς τον («δηλητηριάζοντας» θα ήταν πιο σωστό) με το ότι όλα επιτρέπονται, ότι όρια δεν υπάρχουν. Αυτούς όλους βρίσκει μπροστά του κάθε μέρα που περνάει, σε όλα τα επίπεδα. Τη νοοτροπία που ενστάλαξε στην τότε νέα γενιά αντιμετωπίζει και καλά να πάθει, αφού απορρίπτεθι την κριτική αυτή μετά βδελυγμίας, κάτι που σημαίνει ότι οι τύποι αυτοί δε διδάχθηκαν απολύτως τίποτε.

Ακόμα και το ΚΚΕ, το «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» το συνόδευε πάντα από έναν έμμεσο σεβασμό της νομιμότητας και των ορίων όταν το πράγμα ζόριζε, παρόλο που συνδικαλιστικοί φορείς όπως το ΠΑΜΕ έκαναν φιλότιμες προσπάθειες παίζοντας με τα όρια επεμβαίνοντας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις και επιδιώκοντας επί της ουσίας… συνδιοίκηση.

Όσοι γνωρίζουν την κατάσταση μιλούν για μια άτυπη διαπραγμάτευση με επιχειρήσεις δια των συνδικαλιστών και η πλήρωση συγκεκριμένων όρων από τις διοικήσεις ώστε να μπορεί μια εταιρία να λειτουργεί. Αν δεν συμβιβαζόταν μια επιχείρηση, τα πράγματα μπορούσαν να εξελιχθούν σε… πολύ δύσκολα. Και πώς να μην είναι έτσι όταν οι πάντες στην Ελλάδα είναι απροστάτευτοι.

Επίσης, μιλούν για έναν «στρατό» που μεταφέρεται όπου χρειαστεί, ενώ δε έλειπαν και πληροφορίες – καταγγελίες που μιλούσαν για «χαρτζιλίκι» το οποίο εξασφαλίζει την ταχύτατη κινητοποίηση όπου χρειαστεί του άτυπου κομματικού «στρατού»… Στην υπόθεση του μεταναστευτικού – προσφυγικού όμως, η συμπεριφορά ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ απέχει σε όρους σοβαρότητας, όσο η μέρα με τη νύχτα.

Τόσο τα γεγονότα στην Ειδομένη και στο λιμάνι όπου βασιλεύει η ανομία και οι ελληνικές αρχές ασφαλείας αντί να έχουν διαταχθεί να περιφρουρήσουν τη νομιμότητα, έχουν λάβει διαταγές μην τύχει και χτυπηθεί κανένας μετανάστης ή πρόσφυγας.

Δηλαδή, όπως μας δείχνει καθημερινά η ελληνική κυβέρνηση, η στρατηγική της αφορά μόνο την εκπλήρωση του στόχου να μην κατηγορηθεί ότι έχει κάνει κάτι για το οποίο κατηγορούσε τους υπόλοιπους διατηρώντας το υποτιθέμενο «ηθικό πλεονέκτημα» έναντι αυτών. Κι αυτά αναμένοντας μια μαγική λύση του προβλήματος. Αναλογιστείτε πόσες φορές προανήγγειλαν λύση των προβλημάτων και εκκένωση περιοχών…

Γνωρίζει πολύ καλά ότι όποιος παρανομεί, θα έρθει νομοτελειακά η ώρα που θα ασκηθεί νομιμοποιημένη – κρατική – βία εναντίον τους. Κι αν δεν το κάνουμε εμείς εδώ περιορισμένα αφήνοντάς τους ανεξέλεγκτους, θα το κάνουν οι γείτονες πολύ χειρότερα. Και πρέπει να είσαι ηλίθιος για να πιστεύεις ότι έτσι κερδίζεις τις εντυπώσεις. Ότι εσύ είσαι ο καλός που υποφέρει και οι άλλοι κάτι σαν… κανίβαλοι.

Απλά θέλει να μην είναι μια κυβέρνηση της Αριστεράς που θα υποστεί αυτό το κόστος, επιχειρώντας να πείσει ότι δεν συνδέεται απαραίτητα η βία για την επιβολή της τάξης με την κυβέρνηση και είναι θέμα «ιδεολογικό»…

Δυστυχώς για την κυβέρνηση όμως, έρχονται τα γεγονότα στην Ειδομένη να εκθέσουν τη σκέψη της και να οδηγήσουν σε ανεπιθύμητες συνέπειες. Είναι τόσο αφελείς που δεν καταλαβαίνουν πως όταν εκδηλώνεται η όποια επιθετική ενέργεια σε βάρος των συνόρων μιας άλλης χώρας, εν προκειμένω της ΠΓΔΜ, η κατεύθυνση από την οποία εκδηλώνεται η επίθεση έχει την ευθύνη.

Μπορεί οι αλητοσυμμορίες των δήθεν «αλληλέγγυων» να υποδαύλισαν την ένταση δημιουργώντας προσδοκίες ότι θα ανοίξουν τα σύνορα, όμως η ευθύνη ανήκει 100% στο ελληνικό κράτος και από αυτό θα ζητηθούν οι ευθύνες διεθνώς. Διότι την ευθύνη να μη δίνεται ελληνικό έδαφος στον οποιονδήποτε που κινείται απειλητικά απέναντι σε οποιοδήποτε κράτος ανήκει στο ελληνικό κράτος και στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι αρμόδιες υπηρεσίες του δικού μας κράτους δεν έκαναν τη δουλειά τους.

Αυτό καταλαβαίνει η κυβέρνηση της γειτονικής χώρας κύριοι και τις ευθύνες από την ανεύθυνη ελληνική κυβέρνηση από εσάς θα τις ζητήσει. Πολύ σύντομα, η Ελλάδα θα κληθεί να πληρώσει το τίμημα της απραξίας της και οι υπεύθυνοι θα έχουν ονόματα και διευθύνσεις.

Αυτό που είναι όμως εντυπωσιακό, είναι αφενός η πρεμούρα να δώσουν προς κάθε κατεύθυνση διαπιστευτήρια «δημοκρατικότητας» (σύμφωνα με τους δικούς τους στρεβλούς ορισμούς), ενώ την ίδια στιγμή έχουν παρατήσει Έλληνες πολίτες απροστάτευτους.

Τοπικά μέσα της κεντρικής Ελλάδας μετέδιδαν χθες, ότι πρόσφυγες και μετανάστες από το Hot Spot του Κουτσόχερου Λάρισας, έκλεισαν την Εθνική Οδό Τρικάλων-Λάρισας και δεν επέτρεψαν ούτε σε ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ να περάσει, παρότι μετέφερε ασθενή.

Αν αληθεύουν αυτές οι καταγγελίες, που σημειωτέον δεν είναι οι μοναδικές, ούτε διαφοροποιούνται από άλλες παρεμφερείς, όπως π.χ. οι τεράστιες ζημιές σε εταιρίες και την οικονομία της χώρας από την ανοχή του κλεισίματος της σιδηροδρομικής σύνδεσης της Ελλάδας με τη βαλκανική της ενδοχώρα, τότε είναι για πολλές… σφαλιάρες. Για να μην ειπωθεί τίποτε χειρότερο.

Πηγή Defence-Point

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Ρωσία: Τρεις καμικάζι ανατινάχθηκαν κοντά σε αστυνομικό τμήμα

Τρεις καμικάζι ανατινάχθηκαν κοντά σε αστυνομικό τμήμα στην Σταυρούπολη στον Βόρειο Καύκασο, όπως μεταδίδουν ειδησεογραφικά πρακτορεία.

Σύμφωνα με το RIA Novosti, ακούστηκαν πέντε εκρήξεις και αστυνομικές πηγές δήλωσαν ότι οι τρομοκράτες σκοτώθηκαν. Την επίθεση επιβεβαίωσε και η αστυνομία της Σταυρούπολης.Οι τρεις βομβιστές σκοτώθηκαν επί τόπου και όπως αναφέρουν τα πρακτορεία ειδήσεων, δεν υπήρξαν θύματα ή τρυματισμοί.

Στρατιωτική πηγή δήλωσε στο πρακτορείο Sputnik ότι «εξουδετερώθηκαν» άλλοι δύο μαχητές.

Πηγή "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Ομολογία Βούτση ότι η Βουλή νομοθετεί με εντολές των "δανειστών"!

«Ταυτόχρονα με τη συζήτηση για το χρέος θα πρέπει να υπάρξει αναδιαμόρφωση της συμφωνίας σε σχέση με την ελευθερία και το εύρος νομοθέτησης από την ελληνική πλευρά», επισημαίνει σε συνέντευξη στην εφημερίδα "Η Αυγή", ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης, αναφερόμενος στο τι θα ακολουθήσει την αξιολόγηση.

Πάντως, σχετικά με την καθυστέρηση της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης, ο πρόεδρος της Βουλής αναφέρει ότι αυτή οφείλεται «σε μεγάλο βαθμό, στη δυσαρμονία και τη διαφορετική λογική που υπάρχει ανάμεσα στο ΔΝΤ και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς».

Επίσης, κάνει λόγο για «ιδεολογική εμμονή και συμφέροντα», τονίζοντας: «Οτιδήποτε έχει σχέση με μέτρα που αγγίζουν έστω και λίγο τους "μεγάλους" το κόβουν, όπως το 1 τοις χιλίοις στις τραπεζικές συναλλαγές, τον ΦΠΑ 0%-13% στην ιδιωτική Παιδεία, όπου απαίτησαν ή 0% ή 23%, την αύξηση της φορολογίας για τους πολύ πλούσιους στο 55%, όπου απαίτησαν να μείνει στο 45%».

Παράλληλα, τονίζει ότι η κυβέρνηση εργάζεται στην κατεύθυνση υλοποίησης του οδικού χάρτη με προοπτική εξάντλησης της τετραετίας, εκτιμώντας, δε, ότι πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης «ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του δεν θα ήθελε να μπει τώρα σε εκλογική διαδικασία».

Ακόμη, προαναγγέλλει ελέγχους σε συγκεκριμένα πόθεν έσχες παραγόντων και επαναπροσέγγιση του ζητήματος του ΕΣΡ, όταν κλείσουν πρώτα τα ζητήματα των άλλων ανεξάρτητων αρχών.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Προβοκάτσια της Τουρκίας στη συμφωνία επαναπροώθησης μετατρέπει σε "βόμβα" τους "πρόσφυγες" στην Ελλάδα

Η Τουρκία έκλεισε σε φυλακή όσους πρόσφυγες επαναπροωθήσαμε!
Ποιός "πρόσφυγας" θα δεχτεί να επιστρέψει στην Τουρκία; 
Ποιοί κίνδυνοι δημιουργούνται για την Ελλάδα; 
Τι πρέπει να κάνει άμεσα η ελληνική κυβέρνηση;

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ 
Πηγή "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!" 

325 πρόσφυγες επαναπροωθήσαμε την Παρασκευή στην Τουρκία. Κι εκεί που όλοι έλπιζαν πως ξεκίνησε η υλοποίηση της συμφωνίας που υπέγραψαν Ευρωπαϊκή Ένωση και Τουρκία, υπήρξε η "έκπληξη" από την τουρκική πλευρά, αφού οι τουρκικές αρχές μετά τα "παιχνίδια με τους πνιγμένους πρόσφυγες, αποφάσισαν τώρα να προχωρήσουν σε άλλα απάνθρωπα παιχνίδια και να κλείσουν όλους τους -από την Ελλάδα- επαναπροωθούμενους πρόσφυγες στην φυλακή!
Το ρεπορτάζ του Euronews, που ακολουθεί είναι αποκαλυπτικό. Δείχνει την μεταφορά τους στη φυλακή ποινικών κρατουμένων της Πεχλιβάνκοϊ στην επαρχία Κιρκλαρελί του Μαρμαρά.
Η Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών (UNHCR) ακόμα δεν έχει αποκτήσει πρόσβαση στη συγκεκριμένη φυλακή, ενώ από την ελληνική πλευρά τηρείται "σιγή ιχθύος".

Τι σημαίνει αυτή η ενέργεια της Τουρκίας ως προς τη συμφωνία που υπέγραψε με την Ευρώπη (και με την Ελλάδα, φυσικά) για την επαναπροώθηση των λαθρομεταναστών, την οποία καταπατά με έμμεσο τρόπο η Άγκυρα, δημιουργώντας ιδιαίτερα αρνητικές συνέπειες ως προς τον γενικότερο "προγραμματισμό" των επαναπροωθήσεων στο έδαφός της, αλλά και ειδικότερο πρόβλημα στην Ελλάδα;

Αφού αρχικά τονισθεί πως η Τουρκία με αυτόν τον τρόπο θέτει νέο ζήτημα -άρα και νέο κύκλο συζητήσεων και εκβιασμών από την πλευρά της προς την Ευρώπη- στο πρόβλημα του "προσφυγικού", σε σχέση με την Ελλάδα δημιουργεί συνθήκες "ασφυξίας" ως προς τον αριθμό των "προσφύγων" - λαθρομεταναστών που βρίσκονται ήδη στην Ελλάδα, αλλά και ως προς τον τεράστιο αναμενόμενο αριθμό κατά τους επόμενους 7-8 μήνες.

Το ερώτημα που τίθεται, είναι πλέον, κάτι περισσότερο από σοβαρό. Ποιός "πρόσφυγας" θα δεχθεί να επαναπροωθηθεί στην Τουρκία, όταν θα γνωρίζει ότι θα φυλακιστεί; Η απάντηση είναι πολύ απλή: Απολύτως κανένας!

Τι σημαίνει όμως αυτή η άρνηση επαναπροώθησης για την Ελλάδα εκ μέρους των "προσφύγων", την οποία προκαλεί εντέχνως η Τουρκία;

Αρχικά, σημαίνει μία συσώρρευση των "προσφύγων" επί του Ελληνικού εδάφους, στο οποίο θα εγκλωβίζονται, από την πρώτη στιγμή που θα βρίσκονται σε ελληνικό νησί. Ένα ποσοστό των μετακινούμενων προς την Ευρώπη "προσφύγων" θα επιλέξει κάποιον άλλο δρόμο προς την Ευρώπη, μέσω Μάλτας - Ιταλίας ή Ισπανίας. Ένας σημαντικός, όμως, αριθμός, θα διατηρήσει την ίδια επιλογή, δηλαδή την Ελλάδα, για να μπει στην Ευρώπη, ελπίζοντας πως "κάτι" θα αλλάξει και θα ανοίξουν οι δρόμοι προς την Ευρώπη ή πως "με κάποιον τρόπο" θα καλυτερεύσει ο τρόπος ζωής τους.

Αυτομάτως, θα δημιουργηθεί μία σημαντική "μάζα" απογοητευμένων έως και απελπισμένων "προσφύγων", οι οποίοι θα προσπαθήσουν είτε να διαφύγουν παράνομα από την Ελλάδα μέσω διακινητών ή θα στρέψουν την οργή τους κατά των τοπικών κοινωνιών, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την εσωτερική ασφάλεια της χώρας.
Η δεύτερη περίπτωση αυτομάτως μετατρέπει την Ελλάδα σε χώρο σύγκρουσης διαφορετικών πολιτισμών, ενώ θεωρείται σχεδόν δεδομένο πως η "κρίσιμη μάζα" ισλαμιστών εντός της Ελλάδας θα θέσει επιτακτικά άλλου είδους ζητήματα ως προς την "αποδοχή" από την πλευρά του ελληνικού κράτους των θρησκευτικών και άλλων δικαιωμάτων τους... Και αυτή η "απαίτηση" θα τεθεί με κάθε μέσο και κάθε τρόπο, ιδιαίτερα βίαιο, αφού ήδη διαπιστώνεται πως οι "φιλοξενούμενοι πρόσφυγες" σε ένα σημαντικό τμήμα τους δεν σέβονται την χώρα που τους φιλοξενεί...

Η κατάρρευση της εσωτερικής ασφάλειας στην Ελλάδα και οι πιθανές συγκρούσεις "οργισμένων προσφύγων" (και με μη προβλεπόμενες αντιδράσεις κινήσεις από τον "άγνωστο παράγοντα" που λέγεται ΜΚΟ) με τις ελληνικές αρχές (αστυνομία, λιμενικό), ουσιαστικά δημιουργούν αυτομάτως ένα "μέτωπο" μικρής ή μεσαίας έκτασης, που θα απασχολήσει και θα αποπροσανατολίσει επαρκώς τις ελληνικές αρχές και, ίσως, τον ελληνικό στρατό. Εάν, μάλιστα, στις πιθανές ταραχές που θα σημειωθούν υπάρξουν και καταλήψεις στρατηγικών κρατικών κτιρίων ή εγκαταστάσεων, ενεργών στρατοπέδων και εξοπλισμός των "οργισμένων προσφύγων" (το 75% των οποίων είναι άνδρες που βρίσκονται σε ηλικίες μεταξύ 20 και 35 ετών) σημαίνει αυτομάτως την δημιουργία ενός απειλητικού (σε στρατιωτικό επίπεδο) μετώπου εντός του ελληνικού εδάφους...

Φυσικά, κανένας δεν επιθυμεί ούτε καν να σκεφτεί μία τέτοια εξέλιξη, όμως και κανένας δεν μπορεί πλέον να την αποκλείσει, μετά την φυλάκιση όσων επαναπροωθήθηκαν στην Τουρκία. Και η τουρκική προβοκάτσια (περί αυτού ακριβώς πρόκειται) κρίνεται λίαν επικίνδυνη για την Ελλάδα, η οποία με την βοήθεια της Ευρώπης οφείλει να καταγγείλει άμεσα την τουρκική πρακτική και να θέσει -επιτέλους- σε ευρωπαϊκό επίπεδο την σοβαρή πιθανότητα οικονομικού αποκλεισμού - εμπάργκο της Ευρώπης προς την Τουρκία, με την άμεση απαγόρευση εισαγωγής τουρκικών προϊόντων στην Ευρώπη. Και, εάν η Γερμανία της κυρίας Μέρκελ, αρνηθεί λόγω οικονομικών συμφερόντων της στην Τουρκία, να κληθεί να πληρώσει άμεσα πρόστιμο μερικών δισεκατομμυρίων στην Ελλάδα, για συνέργεια σε πρόκληση εσωτερικής ανωμαλίας στην Ελλάδα. Και όσοι θεωρούν ουτοπικό το να εκβιαστεί η Γερμανία, ας παρατηρήσουν τον εκβιασμό του Ερντογάν στο "προσφυγικό" και δισεκατομμύρια που εισέπραξε η Άγκυρα και -με δεδομένη την διαφορετικότητα των συνθηκών- ας κατανοήσουν πως ο "γίγαντας Γερμανία" στηρίζεται σε γυάλινα πόδια που μπορεί να απειληθούν ακόμη και από, την εξουθενωμένη από τα μνημόνια, Ελλάδα.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Η «προσφυγοποίηση» της Ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής

Η κυβέρνηση μετατρέπει καθημερινά την Ελλάδα σε κάτι που θυμίζει όλο και περισσότερο, υπό χρεωκοπία Μη Κυβερνητική Οργάνωση. Σε μια παρενέργεια του Συνδρόμου της Στοκχόλμης η κυβέρνηση όχι μόνο θέλγεται από την γοητεία της κα. Μέρκελ αλλά πλέον έχει ταυτισθεί με τον ρόλο που της επέβαλλαν: τείνει να γίνει εθνικός αυτοσκοπός η υποδοχή και φιλοξενία των μεταναστών και προσφύγων σε μια πρωτοφανή εθνικά ταπεινωτική αντίληψη, όπου ο ρόλος που διεκδικεί η Ελλάδα ως ένα από τα παλαιότερα μέλη της Ε.Ε. και άλλοτε "ευρωπαϊκή ατμομηχανή" των Βαλκανίων να περιορίζεται στη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών που κατευθύνονται στην Ευρώπη.

Παράλληλα με μια διαπραγμάτευση για την οικονομική διάσωση της χώρας όπου και εκεί η κυβέρνηση δείχνει να βαδίζει χωρίς κανέναν σκοπό.

Όμως από τον τρόπο που η κυβέρνηση παραδομένη σε αυτή την παραζάλη εντάσσει κάθε βήμα και κίνησή της στο πλαίσιο του μεταναστευτικού (ακόμη και ο προγραμματισμός του υπό κατάρρευση Εθνικού Συστήματος Υγείας γίνεται σε σχέση με τις ανάγκες των μεταναστών), υπονομεύονται κρίσιμα εθνικά συμφέροντα που δεν έχουν να κάνουν μόνο με την εσωτερική πολιτική και την οικονομία.

Η κυβέρνηση μη τολμώντας να ασκήσει πραγματική εξωτερική πολιτική και λόγω αδυναμίας και ασχετοσύνης αλλά και λόγω των ιδεοληψιών της συγκεκριμένης περιθωριακής Αριστεράς, έχει οδηγήσει στην «προσφυγοποίηση» της εξωτερικής πολιτικής.

Τα εθνικά συμφέροντα έχουν υποταχθεί πλέον στη διαχείριση του μεταναστευτικού, για λογαριασμό της Γερμανίας και φυσικά και στην προσπάθεια υπεκφυγής και παράκαμψης των όρων που συνομολόγησε ο κ. Τσίπρας με τους δανειστές πέρυσι το καλοκαίρι.

Οι σχέσεις με την Τουρκία, με την ΠΓΔΜ, με την Αλβανία, με την Βοσνία, με το Κόσοβο έχουν πλέον την σφραγίδα του προσφυγικού.

Με την Τουρκία είναι γνωστό πως από την οργή που προκαλούσε και μόνο ο υπαινιγμός περί κοινών περιπολιών στο Αιγαίο οδηγηθήκαμε τελικά σε μια ιταμή «συνθηκολόγηση» και παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας σε διεθνείς οργανισμούς όπως η FRONTEX και υπερεθνικές συμμαχίες όπως το ΝΑΤΟ. Η «Νατοποίηση» του Αιγαίου αποδυναμώνει τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και δημιουργεί θολό τοπίο, κατάλληλο για να εκδηλωθούν ενέργειες έμπρακτης αμφισβήτησης τους.

Όταν όλες οι πλευρές προειδοποιούσαν από την πρώτη στιγμή ότι η εμπλοκή του ΝΑΤΟ την οποία απαίτησε η Τουρκία από το Βερολίνο και την οποία επέβαλλαν στους κ. Τσίπρα και Καμμένο, δεν θα συνέβαλλε στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού, αλλά αντιθέτως θα αποτελέσει όχημα για την εμπέδωση των τουρκικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο, οι κ. Τσίπρας και Καμμένος θριαμβολογούσαν….

Σχεδόν δυο μήνες μετά είναι γνώστη η κατάληξη: ο κ. Τσίπρας παραπονιέται στον γ.γ. της Συμμαχίας για την αναποτελεσματικότητα της Νατοϊκής επιχείρησης οι Τούρκοι έχουν αδρανοποιήσει τις τρεις νότιες ζώνες που επρόκειτο να αναπτυχθεί η δύναμη και έτσι περιορίζεται σε μια συμβολική παρουσία ορισμένων σκαφών γύρω από την Λέσβο.

Όμως μέσω του μεταναστευτικού και με την προθυμία που διακρίνει την κυβέρνηση να συναινεί με τα όσα ζητά η κα. Μέρκελ, τέθηκε και στο ΝΑΤΟ και επί του πεδίου μια σειρά τουρκικών διεκδικήσεων. Τα Νατοϊκά σκάφη δεν προσεγγίζουν τα ελληνικά νησιά, αποδεχομένη έτσι η Συμμαχία τον ισχυρισμό της Τουρκίας για υποχρέωση αποστρατιωτικοποίησης, τα νατοϊκά πλοία δεν αναπτυχτήκαν έως το Καστελόριζο, λόγω του τούρκικου ισχυρισμού ότι το Καστελόριζο είναι ειδική περίπτωση και δεν ανήκει στο Αιγαίο αλλά στην Ανατολική Μεσόγειο, το ΝΑΤΟ απέφυγε όλες τις περιοχές που η Τουρκία υποστηρίζει την ύπαρξη γκρίζων ζωνών, σε όλες τις περιπτώσεις τα Νατοϊκά πτητικά μέσα απέφυγαν την είσοδο στον ελληνικό εναέριο χώρο ώστε να εφαρμοστεί η τουρκική απαίτηση της μη αναγνώρισης του ελληνικού εναερίου χώρου των 10 ν.μ., ενώ καθημερινά αμφισβητείται η ελληνική περιοχή Έρευνας και Διάσωσης. Και εκτός όλων αυτών και ενώ ο κ. Τσίπρας αποδέχτηκε την πρόσκληση Νταβούτογλου για την θλιβερή λόγω συμβολισμών παρουσία του στην Σμύρνη, η Τουρκία συνέχισε να προκαλεί με έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα μεταξύ Ρόδου και Καστελόριζου αλλά και στο κέντρο του Αιγαίου μεταξύ Ψαρών και Σκοπέλου από το σκάφος CESME.

Με τα Σκόπια όπου καλώς η κακώς ο κ.Κοτζιάς είχε επιλέξει μια (αμφιλεγόμενη) τακτική, αυτή των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, το μεταναστευτικό τίναξε τα πάντα στον αέρα, καθώς τελικά αντί να «στριμωχτούν» τα Σκόπια και να υπάρξει προοπτική λύσης και στο θέμα της ονομασίας, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είδαν την ΠΓΔΜ να αναβαθμίζεται διεθνώς, όλη η Ευρώπη να στηρίζει το κλείσιμο των Ελληνοσκοπιανών συνόρων, προκειμένου να υλοποιηθεί η συμφωνία Ε.Ε. - Τουρκίας την οποία πάσαραν στην Αθήνα ως την μοναδική λύση.

Οι εκπρόσωποι των Σκοπίων καλούνται πλέον σε όλα τα Ευρωπαϊκά Συμβούλια, συμμετέχουν σε περιφερειακές Διασκέψεις από τις οποίες έχει αποκλεισθεί η Ελλάδα και έχουν κερδίσει το στοίχημα της αξιοπιστίας με ισχυρούς σύμμαχους όπως οι ΗΠΑ, το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες.

Όλο αυτό το σκηνικό αποτελεί για τα Σκόπια ένα διαπραγματευτικό όπλο το όποιο ήδη χρησιμοποιούν για να προωθήσουν σε ευρωπαϊκό επίπεδο την απόφαση για έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε. στην Σύνοδο Κορυφής στο τέλος Ιουνίου αλλά και στο ΝΑΤΟ, για την ένταξη τους στην Συμμαχία στην Σύνοδο Κορυφής του Ιουλίου.

Με την Αλβανία η οποία από την πρώτη στιγμή στράφηκε στην Ιταλία ζητώντας βοήθεια για να κλείσει τα ελληνοαλβανικά σύνορα εάν το κύμα των μεταναστών στραφεί προς την χώρα, η Αθήνα πελαγοδρομεί, με τον κ. Κοτζιά να νομίζει ότι στο πρόσωπο του ομολόγου του Ντμίτρι Μπουσάτι έχει βρει κατανόηση για αντιμετώπιση των πολλών προβλητών που έχουν συσσωρευτεί στις διμερείς σχέσεις.

Έτσι αντί να αναζητηθούν λύσεις στα προβλήματα τα οποία προκαλούνται κυρίως από τις παράλογες απαιτήσεις των Αλβανών (τόσο για το θέμα των Τσάμηδων όσο και για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών), η Αθήνα περιορίζεται σε τριμερείς υπηρεσιακές συναντήσεις για το θέμα της μετανάστευσης με την συμμετοχή και της Ιταλίας… Όταν μάλιστα το μοναδικό αντικείμενο αυτής της τριμερούς είναι η διαχείριση του κλεισίματος των …ελληνικών συνόρων εάν χρειασθεί ώστε να αποτραπεί το άνοιγμα νέου διαδρόμου για τις μεταναστευτικές ροές.

Αλλά και στο Ευρωπαϊκό επίπεδο όπου η Ελλάδα πριν μερικά χρόνια σφράγιζε με την συμβολή της την ίδια την πορεία της Ε.Ε., η ελληνική παρουσία έχει πλέον συρρικνωθεί, σε μια χώρα που γεννά προβλήματα και απλώς στην συγκεκριμένη περίοδο είναι χρήσιμη ως αποθήκη ψυχών που κανείς δεν θέλει να φθάσουν στην Ευρώπη.

Αυτό είναι το πραγματικό κατάντημα της χώρας από το οποίο φυσικά δεν μπορούσε να ξεφύγει και η Εξωτερική Πολιτική. Απλώς να θυμίσουμε ότι στα εθνικά θέματα οι συνέπειες είναι μη αναστρέψιμες…

Πηγή Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου