Ο Ομπάμα ζήτησε να επισκεφθεί το Άγιο Όρος και... έφαγε πόρτα

Σύμφωνα με πληροφορίες μας από το Άγιο Όρος, ο πρόεδρος Ομπάμα φέρεται να ζήτησε να επισκεφθεί την χερσόνησο του Άθωνα.

Η απάντηση των Αγιορειτών μοναχών ήταν αποστομωτική και μονολεκτική: ΟΧΙ.
Μάλιστα, οι Αγιορείτες μοναχοί αιτιολόγησαν αυτή τους την απάντηση λέγοντας πως είναι μουσουλμάνος και γι αυτό τον λόγο δεν γίνεται δεκτός.

Πέρα από το αιτιολογικό, όμως, οι Αγιορείτες γέροντες προχώρησαν και ένα βήμα παραπέρα και ζήτησαν από την Επιστασία του Αγίου Όρους να εκδώσει σχετική ανακοίνωση όπου θα καθίστατο σαφές πως ο συγκεκριμένος πρόεδρος των ΗΠΑ είναι ανεπιθύμητος στο "Περιβόλι της Παναγίας".

Η πηγή πληροφόρησής μας είναι απολύτως αξιόπιστη και μας μετέφερε την συγκεκριμένη "είδηση" χωρίς καμία επιφύλαξη, αφού του μεταφέρθηκε από αγιορίτη γέροντα εγνωσμένης σοβαρότητας και πνευματικής αξίας, ο οποίος κατά την κοσμική του ζωή ήταν στρατιωτικός.

Μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει από πουθενά καμία αναφορά στην ανακοίνωση της Επιστασίας.

Όμως, ο συγκεκριμένος γέροντας έγινε δέκτης αιτήσεων επίσκεψης του Αγίου Όρους και από δημοσιότητες της Ελλάδας, στους οποίους απάντησε κάθετα και αρνητικά, λόγω της αμετανόητα προσωπικής ζωής που διάγουν.

Η στάση των Αγιορειτών μοναχών κρίνεται απολύτως φυσιολογική, αφού είναι γνωστή η αγάπη τους για τον Θεό, όμως εξίσου γνωστή είναι και η αγάπη τους για την Ελλάδα, την πατρίδα για την οποία προσεύχονται νυχθημερόν...

Κωνσταντίνος 

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Η αναδημοσίευση ενυπόγραφων άρθρων και μεταφράσεων του ιστολογίου επιτρέπεται μόνο με έγγραφη ενεργή αναφορά στο ιστολόγιο, ως ένδειξη σεβασμού προς τον γράφοντα, αλλά και ως αναγνώριση, έστω και δια της αντιγραφής, πως γινόμαστε καλύτεροι... 

Επιδιώκουν την κοινωνική έκρηξη;

Τεκμήρια φωτιά για όσους έχουν μηδενικό εισόδημα 

Τσουχτερούς φόρους, που μπορεί να ξεπεράσουν τα 800 ή ακόμα και τα 1.000 ευρώ, θα κληθούν να πληρώσουν φέτος 3.300.000 φορολογούμενοι με μηδενικό εισόδημα ή με έσοδα που δεν ξεπερνούν το αφορολόγητο όριο των 5.000 ευρώ.

Περίπου 1.380.000 άνεργοι και άλλοι 2.000.000 χαμηλόμισθοι, χαμηλοσυνταξιούχοι, μικρομεσαίοι επιτηδευματίες, ελεύθεροι επαγγελματίες και αγρότες με ετήσια εισοδήματα χαμηλότερα του αφορολόγητου ορίου των 5.000 ευρώ θα πιαστούν φέτος στην παγίδα των τεκμηρίων και θα κληθούν να καταβάλουν παράλογους φόρους, ενώ κανονικά θα έπρεπε να μην φορολογηθούν καθόλου.

Ακόμη και αυτοαπασχολούμενοι που θα δηλώσουν για το 2012 ζημία από την επαγγελματική τους δραστηριότητα θα φορολογηθούν για ανύπαρκτα καθαρά κέρδη άνω των 5.000 ευρώ με βάση τα τεκμήρια.

Όσοι φορολογούμενοι είχαν το 2012 έστω και ένα ευρώ πραγματικό εισόδημα, θα χρεώνονται αυτόματα από τη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων του υπουργείου Οικονομικών με το ελάχιστο τεκμήριο διαβίωσης των 3.000 ευρώ, εάν είναι άγαμοι ή των 5.000 ευρώ, εφόσον είναι έγγαμοι.

Επίσης, όλοι οι φορολογούμενοι οι οποίοι το 2012 διέμεναν σε κατοικίες ιδιόκτητες, ενοικιαζόμενες ή δωρεάν παραχωρηθείσες, βαρύνονται με τεκμήρια διαβίωσης για τις συγκεκριμένες κατοικίες και άρα θα δηλώσουν υποχρεωτικά κάποιο ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος και μόνο, η ΓΓΠΣ θα τους χρεώνει αυτόματα και με το ελάχιστο τεκμήριο των 3.000 ευρώ, εάν είναι άγαμοι ή των 5.000 ευρώ, αν είναι έγγαμοι.

Ουσιαστικά, όλοι οι φορολογούμενοι οι οποίοι το 2012 διέμεναν σε κατοικίες ιδιόκτητες, ενοικιαζόμενες ή δωρεάν παραχωρηθείσες, θα χρεώνονται τόσο με το ελάχιστο τεκμήριο όσο και με το τεκμήριο για την κατοικία ή τις κατοικίες που χρησιμοποίησαν, το περασμένο έτος.

Δηλαδή, στη συντριπτική τους πλειονότητα άνεργοι φορολογούμενοι ή άνθρωποι που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, θα εμφανιστούν φέτος με τεκμαρτά εισοδήματα πάνω από το αφορολόγητο όριο των 5.000 ευρώ, όποιο κι αν ήταν το πραγματικό τους εισόδημα, ακόμη, δηλαδή, κι αν ήταν μηδενικό.

Ακόμη χειρότερα θα είναι τα πράγματα για όσους φορολογουμένους με πραγματικά εισοδήματα κάτω των 5.000 ευρώ κατέχουν ακόμη Ι.Χ. αυτοκίνητα.

Επίσης, όσοι από τους περίπου 2.000.000 μισθωτούς, συνταξιούχους, αυτοαπασχολουμένους και αγρότες με ετήσια εισοδήματα έτους 2012 χαμηλότερα των 5.000 ευρώ θελήσουν να αμφισβητήσουν τα τεκμήρια, θα πρέπει, επίσης, να μεταβούν αυτοπροσώπως στις αρμόδιες ΔΟΥ, μετά την εκκαθάριση των αρχικών δηλώσεων που θα έχουν υποβάλει ηλεκτρονικά.

Θα πρέπει δε να προσκομίσουν τα εκκαθαριστικά σημειώματα που θα τους έχουν αποσταλεί, μαζί με συγκεκριμένα δικαιολογητικά, τα οποία θα πρέπει να αποδεικνύουν ότι τα τεκμαρτά εισοδήματα τα οποία τους καταλογίστηκαν, είναι εξωπραγματικά.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, όμως, αν επιχειρήσουν να εμπλακούν στην πολύπλοκη γραφειοκρατική διαδικασία της αμφισβήτησης των τεκμηρίων, θα ταλαιπωρηθούν άδικα, καθώς οι οδηγίες του υπουργείου Οικονομικών προς τους εφόρους γι΄ αυτές τις περιπτώσεις είναι πολύ αυστηρές.

Πηγή "Κυριακάτικη Δημοκρατία"

Τι ξέρουν τα ποντίκια και δεν ήξερε ο κ. Σταυρίδης του ΤΑΙΠΕΔ;

Γράφει ο Διογένης ο Κυνικός 

Μα ότι το μόνο τσάμπα τυρί είναι στην φάκα… Και επειδή μιλάμε για μια κυβέρνηση με ήθος, όπου κανένας δεν μπορεί να της προσάψει το …παραμικρό, πέρα από το ότι έχουν ξεπουλήσει την χώρα ολόκληρη στους δανειστές και την τρόικα, και ένα εκατομμύριο άλλα πράγματα, μία ήταν η λύση!  Μόλις ο κύριος Στουρνάρας διάβασε το δημοσίευμα της εφημερίδας Πρώτο Θέμα, ενημέρωσε τον κύριο Σαμαρά και αμέσως μετά ζήτησε την παραίτηση του Προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ κ. Σταυρίδη… Δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά…

 

Αλλά εντύπωση κάνουν ορισμένα πράγματα.  Το Πρώτο Θέμα πέρα από την είδηση που έγραψε, είχε και φωτογραφία μέσα από το λίαρ-τζέτ του κ. Μελισσανίδη προφανώς για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία για το αληθές του πράγματος.  Μάλιστα αν δεν κάνουμε λάθος στο βάθος της φωτογραφίας φαίνεται το πίσω μέρος από το κεφάλι του εν λόγω εφοπλιστή.  Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη με κινητό, για αυτό και η ανάλυση της είναι κακή.  Αλλά ποιος ο λόγος να βγάλει φωτογραφία και μάλιστα μαζί με μία αεροσυνοδό ο κ. Σταυρίδης, μέσα στο λίαρ τζετ ενός εφοπλιστή, και δει του συγκεκριμένου λόγω της πώλησης σε αυτόν του ΟΠΑΠ;  Ηθοποιός ή τραγουδιστής ή μέλος του τζετ σετ δεν είναι ο κύριος Σταυρίδης.  Επομένως μήπως του ζητήθηκε να φωτογραφηθεί και γιατί ή μήπως συνηθίζεται όποιος μπαίνει στα τζετ των επιχειρηματιών να φωτογραφίζεται για πάσα χρήση; Τέλος, είναι δυνατόν να φύγει φωτογραφία μέσα από αεροπλάνο, κότερο ή οτιδήποτε άλλο επιχειρηματία χωρίς να έχει «αποκεφαλιστεί» αυτός που το έκανε;  Μάλλον αδύνατο…

 

Ο κύριος Σταυρίδης σε δηλώσεις του σήμερα το απόγευμα ανέφερε τα εξής: "Κατά την πτήση μιλήσαμε για την πώληση του ΟΠΑΠ όπως μιλάμε συνέχεια με τον κ. Μελισσανίδη. Παραμένει πάρα πολύ δυσαρεστημένος για το θέμα των λαχείων διότι θεωρεί ότι η συμφωνία δεν έπρεπε να γίνει έτσι. Εμείς δε συμφωνούμε καθόλου με αυτό που υποστηρίζει. Αν και διαφωνούμε πολλούς μήνες έχουμε διατηρήσει μαζί του ένα επίπεδο σχέσεων εξαιρετικό". Βέβαια όλα αυτά δεν ταιριάζουν μεταξύ τους…  Μόλις πριν από λίγες ημέρες πωλήθηκε ο ΟΠΑΠ.  Αμέσως μετά έγινε η πτήση του «ΚΤΕΛ» όπου πηγαίνοντας για Γαλλία ο κ. Μελισσανίδης «πέταξε» μέχρι την Κεφαλλονιά τον κ. Σταυρίδη, και την Κυριακή δημοσιεύτηκε η είδηση… Μιλάμε για διαστημική ταχύτητα σε ότι έγινε!!!!  Λέτε η εξυπηρέτηση να ήταν το τσάμπα τυρί προς τον κύριο Σταυρίδη λόγω της δυσαρέσκειας του επιχειρηματία;

 

Άντε να βγάλει κανείς άκρη.. Να όμως που μίλησαν και οι …στενοί κύκλοι του πρώην πια Προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ στο newpost.  Έτσι οι πηγές του στενού κύκλου του, δήλωσαν ότι «ο ίδιος δεν εντάσσεται στους «ξεβράκωτους» πολιτικούς που έχουν την ανάγκη να τυγχάνουν της εύνοιας του κάθε επιχειρηματία. Αντιθέτως αποτελεί ένα σοβαρό και αξιόπιστο πολιτικό πρόσωπο, που μάλιστα δεν διαδραμάτισε κανέναν κρίσιμο ρόλο στην πώληση του ΟΠΑΠ στην Emma Delta».  Και τώρα δημιουργούνται και άλλες απορίες… Ποιοι είναι οι «ξεβράκωτοι» πολιτικοί που μάλιστα έχουν την ανάγκη της εύνοιας του κάθε επιχειρηματία;  Πάντως την παραίτηση του κυρίου Σταυρίδη την ζήτησε ο κ. Στουρνάρας… Το ότι δεν διαδραμάτισε κανένα κρίσιμο ρόλο στην πώληση του ΟΠΑΠ όπως δηλώνουν οι πηγές των στενών κύκλων του κ. Σταυρίδη δεν είναι καθόλου κολακευτικό για αυτόν… Δηλαδή τι ρόλο έπαιξε ή θα παίζει ο καθ’ ύλην αρμόδιος για τις αποκρατικοποιήσεις; Διακοσμητικό; Και πότε διαφώνησε μαζί του, με τον κ. Μελισσανίδη δηλαδή, ο κ. Σταυρίδης όταν δεν διαδραμάτισε κανένα κρίσιμο ρόλο στην πώληση του ΟΠΑΠ; Δεν ταιριάζουν καθόλου οι δηλώσεις αυτές μεταξύ τους… Τελικά, μπας και δεν ήταν αρεστός στον κ. Στουρνάρα ο κ.Σταυρίδης;

Και θα κλείσουμε τις απορίες μας με την μεγαλύτερη!!! Η είδηση για τον κύριο Σταυρίδη δεν ήταν πρωτοσέλιδο στην εφημερίδα ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ αλλά στο εσωτερικό της.  Αντιθέτως πρωτοσέλιδη ήταν η είδηση ότι ο κύριος Κ. Μητσοτάκης, ναι ο Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, ΜΕ ΚΑΡΑΒΟΣΚΑΡΟ ΕΦΟΠΛΙΣΤΗ ΚΑΝΕΙ ΔΙΑΚΟΠΕΣ Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ!!!!  Μάλιστα στην ανάλογη φωτογραφία που δημοσιεύτηκε στην εν λόγω εφημερίδα αναφέρεται και το ότι τα ΚΟΤΕΡΑ ΕΓΙΝΑΝ ΚΑΪΚΙΑ…  Γιατί δεν ζητήθηκε όμως η παραίτηση του κ. Μητσοτάκη; Αλήθεια που είναι εδώ η ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ της κυβέρνησης και ειδικά του κυρίου Σαμαρά;  Ή μήπως αυτή καλύπτει μόνον τα λίαρ τζετ και όχι τα «καΐκια»;  Ξεφτίλααααα…

Τιμόνι καλαματιανό...

Χωριά και χωριουδάκια με ολόφωτες πλατείες με λάμπες και λαμπιόνια.
Γιορτές, πανηγύρια, χοροί.
Ταβέρνες νυχτερινές και ουζάκια δίπλα στην θάλασσα.
Θέατρα και συναυλίες μεταφερόμενες.

Μοιάζει η Ελλάδα τον Αύγουστο με καταστόλιστο καράβι σε νυχτερινή πορεία.
Σε ακάθεκτη πορεία σύγκρουσης, προς τα βράχια.

Οι επιβάτες (όχι όλοι) γλεντούν άλλη μία νύχτα τους...

Κάτω, βαθειά, στ' αμπάρια και στους λέβητες, εκατόν πενήντα τόσοι μαυροκαπνισμένοι και μαυρόψυχοι φτυαρίζουν κάρβουνο στις μηχανές.

Ψηλά, στην γέφυρα, ο καλαματιανός τιμονιέρης, ο δεύτερος κι οι αξιωματικοί έχουν χαράξει ρότα.  Πορεία καταστροφής...
Δεν είναι που' ναι νύχτα και δεν βλέπουν! Έχουν μπροστά τους όλα τα σύγχρονα όργανα. Ραντάρ και gps.
Είναι που την πορεία την χάραξε η ''Εταιρεία''...
Μετά, θα πουλήσουν το καράβι για παλιοσίδερα!
Κι απ' τα λεφτά της ασφάλειας θα ''κόψουν'' μίζα και για τους ανθρώπους της γέφυρας..

Κάμποσοι, πολλοί απ' τους επιβάτες βλέπουν τί γίνεται.
Κρεμασμένοι στα κάγκελα δείχνουν προς τα βράχια και φωνάζουν σαν άλλοι Κούρκουλοι: ''Τί κάνετε μωρέ! Φτάνει το κάρβουνο! ΟΧΙ  ΑΛΛΟ  ΚΑΡΒΟΥΝΟ!''

Κάτω στ' αμπάρια δεν ακούν!
Ούτε ψηλά, πάνω στην γέφυρα...

Τα βράχια φάνηκαν..
Κρίμα!
Κι ήταν καλό καράβι...

Πηγή "Ουδέν σχόλιον"

Aυτο-γενο-κτονία: «παγκόσμια πρώτη»

Του Χρήστου Γιανναρά

Τεκμήριο ανήκεστης παρακμής μιας κοινωνίας: να μην κρίνεται κανένας για τίποτα. Mε οργανικό επακόλουθο: να κρίνει «δικαιωματικά» ο οποιοσδήποτε τον οποιονδήποτε. Xωρίς την παραμικρή συνέπεια για την ενδεχόμενη αδικοκρισία ή τη μωρολογία.

Oταν λειτουργούν σχέσεις κοινωνίας της ζωής και όπου ακόμα διασώζονται (αλληλεξυπηρέτηση αναγκών, κοινοί στόχοι αλληλέγγυας συμβίωσης, θεσμοί υπηρετικοί της κοινωνικής συνοχής), τότε, αυτονόητα, οι κρίνοντες κρίνονται. H κριτική τότε είναι συνειδητή και υπεύθυνη προσωπική μαρτυρία. Aρα, οπωσδήποτε επώνυμη. Kαι ως επώνυμη προϋποθέτει τόλμη, δηλαδή διακινδύνευση. Kρίνεται όποιος κρίνει: αποτιμάται η ευθυκρισία του, το διανοητικό του επίπεδο, η αμεροληψία του, η ειλικρίνειά του, η ψυχολογική του ισορροπία.

Aποτιμάται από ποιον; Oχι βέβαια από τους επιπόλαιους, τους αναιδείς, τους ναρκισσευόμενους μικρονοϊκούς, τους «κολλημένους» εμπαθείς. Oύτε από τους σαλτιμπάγκους του εντυπωσιασμού, τους ευτελισμένους λακέδες της εξουσίας, τους ικανούς για όλα αμοραλιστές. Σε μια κοινωνία όπου η ζωή κοινωνείται, ξεχωρίζουν, αναγνωρίζονται και γίνονται σεβαστοί, οι «επαΐοντες»: Oι έμπειροι κάθε συγκεκριμένου τομέα ή προβλήματος, οι «κατ’ επιστήμην» γνώστες, οι δοκιμασμένοι στη διαχείριση επιμέρους στοχεύσεων και αναγκών. Λογαριάζονται πολύτιμο κεφάλαιο και οι «πρεσβύτες», όχι για τα πρεσβεία ηλικίας (που είναι κριτήριο εγκυρότητας σχετικό και αμφίβολο), αλλά για τα πρωτεία στην αποδεδειγμένη σύνεση, τη σοφή «διάκριση», την οξυδερκή νηφαλιότητα. Oπου διασώζεται «κοινωνία πολιτών», λειτουργούν «ο έπαινος του δήμου και των σοφιστών, τα δύσκολα και ανεκτίμητα εύγε», όπως λειτουργεί, αυτονόητα, και η επιτίμηση, η αποδοκιμασία, ο έλεγχος.

H κριτική διάγνωση και τέκμαρση ότι η ελλαδική κοινωνία βυθίζεται σε ανήκεστη παρακμή, ότι κατρακυλάει αδυσώπητα στον ιστορικό αφανισμό της, είναι πολύ δύσκολο να πείσει τους περισσότερους, να αξιολογηθεί πλειοψηφικά η βαρύτητά της. Διότι έχουν μεσολαβήσει τριάντα δύο ολόκληρα χρόνια, που στη διάρκειά τους απαλείφθηκε κάθε λειτουργία κριτικής αποτίμησης από τον δημόσιο βίο, κάθε αξιολογική κρίση, κάθε εκτίμηση και διαβάθμιση ποιοτήτων. Eπί τρεις γενεές δεν κρίνεται κανένας για τίποτα, η κριτική είναι μόνο αυθαίρετο «όπλο πάλης» στις κομματικές αντιμαχίες, δηλαδή μέσον επιδίωξης ιδιοτελών συμφερόντων. Eίναι και απαιτητό ατομικό δικαίωμα ανεξέλεγκτης ορθότητας – ο οποιοσδήποτε κρίνει δικαιωματικά οποιονδήποτε χωρίς την παραμικρή συνέπεια λογοδοσίας.

Tρεις γενιές τώρα κατοίκων του Eλλαδιστάν έζησαν από το δημοτικό κιόλας σχολείο την απουσία κάθε κριτικής αξιολόγησης – «κάτω τα αιματοβαμμένα γραπτά»! Δεν βαθμολογούνταν, δεν μετεξετάζονταν, δεν απορρίπτονταν. Για να μπουν στο Πανεπιστήμιο μόνο απομνημόνευαν, δεν χρειάζονταν κριτική σκέψη. Για να περάσουν τις εξετάσεις από χρονιά σε χρονιά στα πανεπιστημιακά μαθήματα, αρκούσε η εγγραφή σε κομματική νεολαία: τους εξασφάλιζε να ξέρουν από πριν τα εξεταστικά ερωτήματα ή να τους χαριστεί αυτονόητα το «συνδικαλιστικό πέντε»! Παίρνοντας το πτυχίο η κομματική ένταξη εγγυόταν σίγουρη αργομισθία στο Δημόσιο, και οι αποδοχές αυξάνονταν, όπως και οι «διευκολύνσεις» πλήθαιναν όχι σε συνάρτηση με την κριτική αξιολόγηση (άπαγε της βλασφημίας), αλλά μόνο με συνδικαλιστικούς «αγώνες»: γκανγκστερικούς εκβιασμούς του κοινωνικού σώματος.

Για τρεις γενεές Eλλαδιτών όλες οι παραστάσεις, οι εικόνες, οι εμπειρίες από τον δημόσιο βίο αποκλείουν κάθε ενδεχόμενο ή υποψία αξιολογικών κρίσεων, αποτιμήσεων της ανθρώπινης ποιότητας: Yπουργός μπορεί να γίνει οποιαδήποτε μηδαμινότητα «άγνωστη και στον θυρωρό της», οποιοσδήποτε απαίδευτος, ολιγοφρενής, ανίκανος ή διεφθαρμένος που έχει πείσει τον κομματικό αρχηγό για την αφοσίωσή του στις προσταγές του. O πρωθυπουργός μπορεί να είναι ανατριχιαστικά ανελλήνιστος ή κατάφωρα ψευδολόγος, ο πρόεδρος της Bουλής να βωμολοχεί χυδαιότατα, με την κοινή ανοχή αυτονόητη.

Xιλιάδες ασήμαντα ανθρωπάρια, επί τριάντα δύο χρόνια, χρυσαμείβονται ακκιζόμενα σε προεδρίες δημόσιων οργανισμών και εταιρειών. Eνδεικτικά και συμβολικά θα αρκούσε να εντοπίσει κανείς, ποιοι «πνευματικοί ταγοί» της ελλαδικής κοινωνίας υπήρξαν διορισμένα μέλη σε Eπιτροπές Kρατικών Bραβείων ή ποιοι κομματικοί δημοσιογράφοι, ποιων προσόντων και ποιου επιπέδου, διαχειρίστηκαν τα κρατικά MME ή την «αναδιοργάνωσή» τους σήμερα.

Mε δεδομένο τον ολοκληρωτικό αφανισμό κάθε κριτικής αξιολόγησης, κάθε ελέγχου, κάθε αποτίμησης ποιοτήτων στο ελληνώνυμο κρατίδιο του βαλκανικού Nότου, όλα, και τα πιο εξωφρενικά συμπτώματα αυθαιρεσίας, είναι δυνατά: Eνα φορτηγό να σταματάει στην είσοδο των υπόγειων χώρων του Oικονομικού Πανεπιστημίου της Aθήνας και να ξεφορτώνει, για να αποθηκευτούν εκεί με την κάλυψη του «πανεπιστημιακού ασύλου» (ακόμα σήμερα), τόνοι παράνομου εμπορεύματος, που στη συνέχεια θα προωθηθεί να τροφοδοτήσει το παρεμπόριο της απλωμένης στα πεζοδρόμια πραμάτειας εξαθλιωμένων λαθρομεταναστών. Kαι κάποιες «στάσεις» παραπέρα, άλλο φορτηγό να ξεφορτώνει απίστευτη ποσότητα από «στυλιάρια» στα υπόγεια του Mετσόβιου Πολυτεχνείου, όπου συντηρείται, με «κατάληψη» που διαρκεί δεκαετίες τώρα, προστατευόμενο από το «άσυλο», το ανεξέλεγκτο οπλοστάσιο των «γνωστών άγνωστων» κουκουλοφόρων της Aθήνας, με απροσδιόριστα τα αποθηκευμένα εκεί εκρηκτικά.

Kλήθηκε ποτέ να λογοδοτήσει για τέτοια δεδομένα αυθαιρεσίας οποιοσδήποτε: πρύτανης, υπουργός Δημόσιας Tάξης, υπουργός Παιδείας, αρχηγός της Aστυνομίας, εισαγγελέας του Aρείου Πάγου; Kαι τι νόημα θα είχε ο καταλογισμός παράλειψης καθήκοντος σε αξιωματούχους ενός κράτους που, τρεις δεκαετίες τώρα, έχει αυτονομηθεί από την κοινωνία και υπηρετεί, αποκλειστικά και αυτονόητα, μόνο τα συμφέροντα της κομματοκρατίας;

Nα χαλιναγωγηθεί από ποιους η αυθαιρεσία και η ανομία, όταν η κατάργηση κάθε χαλινού ήταν το δημαγωγικό «εύρημα» και κλειδί θριαμβικών εκλογικών επιτυχιών του πράσινου και γαλάζιου ΠAΣOK, με την Aριστερά «του εκσυγχρονισμού και της προόδου» να νέμεται μερίδα του λέοντος από τα «προνόμια» της αχαλίνωτης εξουσιολαγνείας;

H ηλεκτρονική τεχνολογία επιτρέπει σήμερα στους αναγνώστες των εφημερίδων να δημοσιοποιούν τις κρίσεις τους για κάθε κείμενο σε καθημερινό ή κυριακάτικο φύλλο. Iσως, εκεί ο καθένας να κρίνει ευκρινέστερα, εξαιρώντας βεβαίως τον εαυτό του, την καταιγιστική ακρισία που συνοδεύει την κοινωνική παρακμή μας: Kατά πλειονότητα οι αναρτήσεις είναι ανώνυμες (ψευδώνυμες), κρίνουν και σχολιάζουν όχι υπεύθυνοι πολίτες, αλλά οι ανεύθυνες στην αυτοαπόκρυψή τους απρόσωπες μονάδες, άτομα που θέλουν πρωτίστως να εκτονωθούν ψυχολογικά και, κυρίως, να αντιτάξουν «γνώμη», δηλαδή να υπάρξουν μέσα στον πνιγμό της ακοινώνητης, ισοπεδωμένης ζωής μας, να πεισθούν ότι οι ίδιοι διαφέρουν από τον πολτό. Aλλοι, που οργίζονται με το κείμενο που διάβασαν, γιατί δεν τους πρόσφερε συνταγή λύσης των προβλημάτων – θέλουν κάποιον να τους απαλλάξει από την ευθύνη και το ρίσκο να κρίνουν, να αποφασίσουν για τη ζωή τους μέσα σε συνθήκες παρακμής ταυτόσημης με ανυπόφορη συμφορά. Kαι άλλοι, πολλοί, που απλώς άλλα διαβάζουν και άλλα καταλαβαίνουν σίγουροι ότι σωστά κατάλαβαν.

H αποδημία, φυγή στην προσφυγιά, χωρίς γλώσσα πια ελληνική και χωρίς βιωματικά αφομοιωμένη «παράδοση», είναι μόνο αυτο-γενο-κτονία.

Ένα ανέκδοτο διακομματικό

Τι έγινε με τα πρόστιμα στους υποψηφίους των τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων; Μια διδακτική ιστορία για το τι έχει αλλάξει σε επίπεδο νοοτροπίας η περίφημη κρίση.

Γράφει ο Τάσος Τασιούλας

Επειδή μπαίνουμε σε προεκλογική περίοδο σε λίγες μέρες, έχω να διηγηθώ ένα ανέκδοτο. Μάλλον θα ήθελα να είναι ανέκδοτο, αλλά δυστυχώς δεν είναι. Εν όψει των εκλογών για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και των Ευρωεκλογών την ερχόμενη άνοιξη και ίσως και βουλευτικών εκλογών, η σημερινή ιστορία είναι διδακτική για το τι έχει αλλάξει σε επίπεδο νοοτροπίας η περίφημη κρίση.

Οι πολιτικοί μας, ανεξαρτήτως κόμματος, προσπαθούν να πείσουν έναν λαό (καθημαγμένο πλέον) να αλλάξει τρόπο συμπεριφοράς, να αποτινάξει τις κακοδαιμονίες του στρεβλού τρόπου ζωής και δράσης που επί δεκαετίες είχε δασκαλευτεί να ακολουθεί και να συνεχίσει στην οδό της αρετής.

Μιλούν για τέλος στα ρουσφέτια, για εποχή αξιοκρατίας, για τέλος του πάρτι, για μια νέα αρχή χωρίς τις παθογένειες του παρελθόντος. Ολοι οι πολιτικοί, όλων των κομμάτων. Πολλοί θα θέλαμε να τους πιστέψουμε όλους. Πολλοί προσβλέπουμε σε βελτίωση της λειτουργίας συνολικά της χώρας, στην αποκατάσταση της νομιμότητας, στην επιβράβευση της ικανότητας, στην αξιοκρατία και βλέπουμε ως μονόδρομο τη ριζική αλλαγή στις συνειδήσεις, με άρση του καθεστώτος ατιμωρησίας, της ρίζας του κακού. Εχουμε και μια δικλείδα ασφαλείας: την κακή τρόικα, που έστω και με απάνθρωπο τρόπο επιβάλλει τις αλλαγές. Αλλαγές, οι οποίες τελικά αφορούν μόνο στους… άλλους. Μόνο σε εκείνους δηλαδή που μια ζωή ήταν «στην απέξω» και πληρώνουν διαχρονικά τα σπασμένα. Με λίγα λόγια το πάρτι συνεχίζεται, παραμένει διακομματικό και αντί να διευρυνθεί η… φορολογική βάση, το μόνο που διευρύνθηκε είναι η λίστα των… χάνων, των κορόιδων που θα αφανίσει η κρίση, αφήνοντας το σύστημα και τα… τσιράκια του αλώβητο, σαν να μην πέρασε μια μέρα από τις χρυσές εποχές.

Πάμε στο… ανέκδοτο. Θυμάστε φαντάζομαι τις αυστηρές ποινές που είχαν υιοθετηθεί στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις για τις παραβάσεις των υποψηφίων και των κομμάτων κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. Από 5.000 ευρώ μέχρι και 50.000 ευρώ έφταναν τα πρόστιμα που μπορούσαν να επιβληθούν στους πολιτικούς εκείνους, οι οποίοι παρέβαιναν τους όρους του θεμιτού πολιτικού ανταγωνισμού. Ρυπαίνεις με αφίσες; Πρόστιμο. Διακινείς μαύρο χρήμα; Πρόστιμο.

Ξεπερνάς το όριο εκλογικών δαπανών; Πρόστιμο. Και πάει λέγοντας…

Οι δικαστικοί των επιτροπών που ήλεγχαν την προεκλογική διαδικασία επέβαλαν πρόστιμα. Σε υποψήφιους, σε κόμματα κτλ. Υπήρξαν περιπτώσεις πολιτευτών, βουλευτών, στελεχών της αυτοδιοίκησης κτλ. που έχουν χρεωθεί για τις παραβάσεις τους με δεκάδες χιλιάδες ευρώ. Μια ευνομούμενη Πολιτεία υποχρεούται (για να είναι και σοβαρή και να απαιτεί να τη σέβεται και ο πολίτης) να εισπράξει τα συγκεκριμένα πρόστιμα και να είναι ιδιαιτέρως αυστηρή απέναντι σε εκείνους που αποφάσισαν να γίνουν τιμητές της νομιμότητας.

Αντιθέτως, έπειτα από διακομματική συμφωνία, τον προηγούμενο Μάρτιο έρχεται ένα νομοθέτημα στη Βουλή, με βάση το οποίο τα πρόστιμα από τη διακύμανση 5.000 – 50.000 ευρώ πηγαίνουν στην γκάμα των 1.000 – 5.000 ευρώ. Ετσι, οι παραβάτες ανακουφίστηκαν και η ζωή συνεχίζεται. Δε θα εισπράξουν από αυτούς, θα εισπράξουν από εσένα κι εμένα.

Και κάπου εδώ η ιστορία μετατρέπεται σε ανέκδοτο. Ολοι αυτοί οι κουτοπόνηροι που φρόντισαν για το σύστημα (το οποίο περιλαμβάνει επαναλαμβάνω τους πάντες ανεξαρτήτου κόμματος), παρέβλεψαν να δώσουν αναδρομική ισχύ στο νόμο! Κι ενώ έστειλαν την οδηγία για μείωση των προστίμων στις αρμόδιες επιτροπές, οι έμπειροι δικαστικοί που έλαβαν το… φιρμάνι είδαν ότι δεν έχουν να κάνουν καμιά αλλαγή στα πρόστιμα.

Εννέα συμφορήσεις και δέκα καρδιακά εκείνη την αποφράδα μέρα δεν επιβεβαιώνονται… Και να οι κλήσεις των αρμοδίων των επιτροπών για εξηγήσεις, να η στενοχώρια που η ντρίπλα δεν έπιασε, να οι διαβουλεύσεις… Με τα πολλά, σύμφωνα με πληροφορίες, εκλήθη έμπειρος δικαστικός να τους κάνει μια ρύθμιση που στέκει για να μπει και η αναδρομική ισχύς (οι τόσοι… σοφοί νομικοί που χρυσοπληρώνονται γι’ αυτή τη δουλειά τα είχαν κάνει μαντάρα). Αυτή η ρύθμιση θα περάσει από ό,τι μαθαίνω στο πλαίσιο νομοσχεδίου του υπουργείου Δικαιοσύνης από θερινό τμήμα της Βουλής.

Λύση βρέθηκε λοιπόν. Όχι που θα πλήρωναν. Εκείνοι που πληρώνουν είναι πάντα οι ίδιοι. Και η διακομματική συναίνεση τεκμαίρεται ότι δεν είναι πάντοτε για το καλό. Μάλλον είναι για το καλό ορισμένων. Οι υπόλοιποι για μια αστεία παράβαση μπορεί να καταλήξουμε και νεκροί…

Πηγή: Βόρεια

Το κρυφό "μήνυμα πολέμου" Ερντογάν προς τη Μουσουλμανική Αδελφότητα

«Εντολή» ανοιχτής και βίαιης επανάστασης προς τους Αδερφούς Μουσουλμάνους έδωσε με μία εκπληκτικής επινόησης λεκτική «ντρίμπλα» του ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η οποία πέρασε απαρατήρητη από τον περισσότερο κόσμο και φυσικά από αυτούς τους δυτικούς στρατηγικούς «αναλυτές» οι οποίοι εξακολουθούν να μιλάνε για «εκδημοκρατισμό» και «άνοιξη» των Αράβων, καθώς επίσης και για το κατά πόσον καταπατούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα στις μουσουλμανικές κοινωνίες του Μαγκρέμπ και του Μασρέκ.
 

Του Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη

Ποιά ήταν η ρήση του Τούρκου ηγέτη η οποία μάλλον πέρασε απαρατήρητη, ως προς τη σημασία και τη βαρύτητά της. Ο Ρ. Τ. Ερντογάν στις δηλώσεις που έκανε στις 17 Αυγούστου, μεταξύ άλλων υπογράμμισε ότι η Αίγυπτος (και οι πολίτες της) έχει αυτή τη στιγμή δύο επιλογές για να ακολουθήσει, «αυτούς που ακολουθούν τον Φαραώ ή/και αυτούς που ακολουθούν τον Μωυσή».

Η φράση αυτή μπορεί να εκληφθεί ως ευθεία προτροπή προς τους Αδερφούς Μουσουλμάνους να προχωρήσουν σε ανοιχτή επανάσταση εναντίον της κυβέρνησής τους αφού βρίθει θρησκευτικών συμβολισμών και συγκεκαλυμμένων απειλών.


Εξηγούμαστε:
Για τη μουσουλμανική παράδοση οι Ιουδαίοι, οι Χριστιανοί και οι Μουσουλμάνοι θεωρούνται άξιοι σεβασμού όπως και οι θρησκείες τους, αφού στην ουσία και οι τρεις έχουν μία κοινή βάση με την πρωτοκαθεδρία φυσικά να ανήκει στου πιστούς του Ισλάμ. Χωρίς να έχουμε καμία πρόθεση να προχωρήσουμε σε μία θρησκειολογική ανάλυση ή σε έναν θρησκευτικό συγκρητισμό, αρκούμαστε στο να αναφέρουμε ότι ο Χριστιανισμός «ξεπήδησε» μέσα από την Ιουδαϊκή παράδοση, ενώ το Ισλάμ δεν είναι τίποτα άλλο από έναν νέο κλάδο της Ιουδαιοχριστιανικής παράδοσης.

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι οι Μουσουλμάνοι πιστεύουν στα ιερά πρόσωπα του Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού (φυσικά δεν δέχονται τον Ιησού Χριστό ως τον Υιό Του Θεού, αλλά τον αναφέρουν ως έναν μεγάλο προφήτη), απλά σε γενικές γραμμές υποστηρίζουν ότι η απόλυτη αλήθεια ήρθε με τον Μωάμεθ. 

Γιατί τα αναφέρουμε όλα αυτά; Διότι μόνον έτσι μπορεί κάποιος να αντιληφθεί τι εννοεί ο Ρ. Τ. Ερντογάν όταν αναφέρει για τον «δρόμο του Μωυσή». Στην ουσία ο Τούρκος πρωθυπουργός αναφέρεται στον «δρόμο του Ισλάμ» αφού ο Μωυσής αποτελεί ένα ιερό πρόσωπο και για τους μουσουλμάνους.

Σύμφωνα λοιπόν με την ισλαμική παράδοση οι «άνθρωποι του Βιβλίου» (Αχλ Αλ-Κιτάμπ), δηλαδή οι άνθρωποι των μονοθεϊστικών θρησκειών οι οποίοι ακολουθούν ένα ιερό βιβλίο παλαιότερο του Κορανίου (το οποίο όμως είναι εν μέρει αποδεκτό αφού οτιδήποτε προ του Κορανίου ήταν κατ’ αυτούς ημιτελές ή/και διαστρεβλωμένο) έχουν κάθε δικαίωμα να υπηρετούν και να ακολουθούν – λατρεύουν τη θρησκεία τους. Όπως γίνεται αντιληπτό στη συγκεκριμένη κατηγορία εμπίπτουν τόσο οι Ιουδαίοι όσο και οι Χριστιανοί.
Το δικαίωμα δε αυτό το κατοχυρώνουν ακόμα κι εάν ζούνε σε ένα κράτος που ακολουθεί το Ισλάμ. Φυσικά παρά τη συγκεκριμένη γενναιοδωρία, οι μη-μουσουλμάνοι «άνθρωποι του Βιβλίου» καταγράφονται ως πολίτες «Β’ κατηγορίας».

Υπάρχουν όμως και αυτοί οι οποίοι δεν έχουν κανένα δικαίωμα σεβασμού από τους μουσουλμάνους. Αυτοί δεν είναι άλλοι από τους «παγανιστές» και τους «ειδωλολάτρες» δηλαδή όλοι αυτοί οι οποίοι δεν ακολουθούν μία μονοθεϊστική θρησκεία. Για αυτούς η επιλογή είναι ο εξισλαμισμός ή ο θάνατος.

«Ο δρόμος του Φαραώ», λοιπόν έτσι όπως αναφέρθηκε από τον Ρ. Τ. Ερντογάν δεν είναι άλλος από τον «δρόμο των ειδωλολατρών» στους οποίους δεν πρέπει να τους επιδειχτεί κανένας οίκτος. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Φαραώ αποτελούν το κατεξοχήν παράδειγμα της «ειδωλολατρών», οι οποίοι απαιτούσαν οι υπήκοοί τους να τους φέρονται σαν να ήταν θεοί, ενώ υπήρξαν και οι «αρχετυπικοί» διώκτες των Ιουδαίων, του Μωυσή, δηλαδή των «ανθρώπων του Βιβλίου», άρα των Μουσουλμάνων. Και μιλώντας για Φαραώ δεν αποκλείεται να υπονοεί τον ίδιο τον ισχυρό άνδρα της χώρας, τον στρατηγό Σίσι και την εικαζόμενη φιλοδοξία του να ελέγξει το παιχνίδι στην Αίγυπτο για πολλά ακόμη χρόνια.

Με άλλα λόγια, ο Ρ. Τ. Ερντογάν, βαθύς γνώστης της ιερομουσουλμανικής παράδοσης και έμπειρος πολιτικός, πέρασε ένα εμπρηστικό μήνυμα «κωδικοποιημένο» μεν για τους αμύητους αλλά αρκετά σαφές για τους γνώστες, το οποίο δεν θα μπορούσε να ήταν περισσότερο απειλητικό προς τη κυβέρνηση της Αιγύπτου: «Είτε θα ακολουθήσετε τον ιερό νόμο του Ισλάμ («τον δρόμο του Μωυσή») – δηλαδή θα δώσετε την εξουσία στους Αδερφούς Μουσουλμάνους, είτε θα χαρακτηριστείτε ως ειδωλολάτρες/παγανιστές («ο δρόμος του Φαραώ») με αποτέλεσμα η μόνη επιλογή για εσάς θα είναι η βιολογική εξαφάνιση».

Ας μην ξεχνάμε ακόμα ότι ο κύριος και πρωταρχικός «τζιχάντ» (ιερός πόλεμος) για τους Αδερφούς Μουσουλμάνους, αφορά τα εσωτερικά καθεστώτα των χωρών στα οποία ζούνε που χαρακτηρίζονται ως «προδοτικά» για το Ισλάμ και για τη θρησκευτικο-πολιτική του ατζέντα, η οποία δεν περιλαμβάνει παρά την κατάλυση όλων των κοσμικών καθεστώτων στα ισλαμικά κράτη, την ενοποίηση όλων των κρατών αυτόν στη παγκόσμια ισλαμική κοινότητα υπό τη Σαρία (ισλαμικός νόμος) και μετά…

Τι άλλο; Στην επίδειξη της «τζιχαντικής» του αποστολής στους αποχαυνωμένους χριστιανικούς λαούς που κόπτονται για οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί κανείς, πέραν του πως οι ίδιοι θα επιβιώσουν ενός επερχόμενου Σουνιτικο-ισλαμικού «τζιχαντιστικού τσουνάμι», είτε υπό τον μανδύα των Αδερφών Μουσουλμάνων είτε υπό το… «light» Ισλάμ του κυρίου Ρ. Τ. Ερντογάν.

Είπατε τίποτα;

Πηγή Defence-Point

Η υπεξαίρεση του αιώνα: Έκλεψαν τα φορολογικά στοιχεία των Ελλήνων

Τα στοιχεία τουλάχιστον των μισών Ελλήνων φορολογουμένων έχουν πέσει στα χέρια επιτηδείων. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη υποκλοπή φορολογικών και προσωπικών δεδομένων που έχει καταγραφεί στη χώρα, όπως προκύπτει από τις πολύμηνες έρευνες της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, της ΕΛ.ΑΣ. αλλά και της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων (ΓΓΠΣ). Η «υπεξαίρεση» έγινε μέσα από τη ΓΓΠΣ, που ανήκει στο υπουργείο Οικονομικών. Δηλαδή, την κύρια τράπεζα δεδομένων της χώρας, όπου αποθηκεύονται οι φορολογικές δηλώσεις και πολλά άλλα στοιχεία όλων των Ελλήνων φορολογουμένων.

Το εντυπωσιακό είναι πως, ενώ οι πρώτες σημαντικές «ενδείξεις» ότι έχουν υπεξαιρεθεί μαζικά φορολογικά στοιχεία, υπήρχαν ήδη από το 2010, οι έρευνες των αρμόδιων αρχών άρχισαν να αποδίδουν κάποιους καρπούς μετά από δύο ολόκληρα χρόνια (από το τέλος του 2012 και την αρχή του 2013), ενώ ακόμα και σήμερα δεν έχουν ολοκληρωθεί, ώστε να πληρώσουν οι υπεύθυνοι. Είναι χαρακτηριστικό ότι χρειάστηκαν τρία χρόνια για να ολοκληρώσει η Αρχή τις έρευνές της και να συντάξει το πόρισμά της, ενώ εκτιμάται ότι θα χρειαστούν ακόμα περί τους δύο μήνες για να στοιχειοθετηθούν οι κατηγορίες κατά «εταιριών εμπορίας προσωπικών δεδομένων», ώστε να δημοσιοποιηθούν οι ονομασίες τους. Ολα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα, ακόμα και μέχρι πέρυσι το Σεπτέμβριο, τα κυκλώματα να συνεχίζουν τη δράση τους και να υπεξαιρούν στοιχεία από την ΓΓΠΣ.

Την αποκάλυψη γι’ αυτή την απίστευτου μεγέθους υποκλοπή, έφερε πρόσφατα στην επιφάνεια η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων (ΑΠΠΔ), η οποία μάλιστα επέβαλε στη ΓΓΠΣ το ανώτερο προβλεπόμενο από το νόμο πρόστιμο, ύψους 150.000 ευρώ. Οι υποψίες για την κλοπή δεδομένων στρέφονται στο εσωτερικό της ΓΓΠΣ, όπου εκτιμάται ότι διεφθαρμένοι υπάλληλοί της κατάφερναν, από το 2000 (!) έως και τον Σεπτέμβριο του 2012, να βάζουν στο χέρι τεράστιο όγκο πληροφοριών για τους Ελληνες φορολογούμενους και στη συνέχεια να τα «προωθούν» σε ενδιάμεσα πρόσωπα, τα οποία τα μοσχοπουλούσαν σε ιδιωτικές εταιρίες. Μέχρι τώρα, πάντως, αν και έχει εντοπιστεί η πηγή της «διαρροής» των πληροφοριών μέσα στη ΓΓΠΣ, δεν έχουν προσδιοριστεί τα πρόσωπα των υπόπτων.

Από τις έρευνες της ΑΠΠΔ και της ΕΛ.ΑΣ., φαίνεται ότι τουλάχιστον πέντε εταιρίες «που δραστηριοποιούνται στον τομέα της εμπορίας προσωπικών δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα» ήταν οι παραλήπτες αυτού του πρωτοφανούς όγκου πληροφοριών. Σε ενάμιση μήνα και αφού στοιχειοθετηθεί πλήρως η υπόθεση, θα ανακοινωθούν και οι ονομασίες των εταιριών. Να σημειωθεί πως ήδη από τον Ιανουάριο του 2013, η Αστυνομία ανακάλυψε άτομο που φέρεται να λειτουργούσε ως «ενδιάμεσος» ανάμεσα στους διεφθαρμένους υπαλλήλους και τους παραλήπτες των υποκλαπέντων δεδομένων. Σύμφωνα με αξιωματικό της Διεύθυνσης Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της ΕΛ.ΑΣ., για την υπόθεση έχουν κιόλας προφυλακιστεί περί τα 4-5 άτομα.

Πού πουλήθηκαν τα στοιχεία;
Ωστόσο, παραμένει ακόμη άγνωστο ποιοι άλλοι, εκτός των πέντε εταιριών, έχουν «αγοράσει» τα αρχεία των φορολογουμένων. Δεν αποκλείεται, εκτιμούν παράγοντες των αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών, να κατέληξαν σε χρηματοοικονομικούς κύκλους που ενδιαφέρονται για το οικονομικό προφίλ των Ελλήνων, σε εταιρίες προβολής προϊόντων, ακόμα και σε γραφεία που ειδικεύονται στο «κυνήγι» των οφειλών ιδιωτών. Εξίσου πιθανό, επίσης, είναι να «αγοράστηκαν» και από κύκλους στο εξωτερικό. Θεωρείται σίγουρο ότι γι’ αυτόν τον τόσο μεγάλο όγκο πληροφοριών, τα ποσά που συνολικά εδόθησαν ανέρχονται σε πάρα πολλά εκατομμύρια ευρώ. Χρήμα που μπήκε στις τσέπες των διεφθαρμένων κρατικών υπαλλήλων και των κάθε λογής ενδιαμέσων. «Τα λεφτά είναι τόσα πολλά -λέγουν στελέχη κρατικών υπηρεσιών- που κάνει αρκετούς από τους εμπλεκομένους να τηρούν τακτική “ομερτά”».

Ως γνωστόν, κατ’ επανάληψη έχει καταγγελθεί ότι τις δύο τελευταίες δεκαετίες, σε έξαρση βρίσκεται η άκρως «κερδοφόρος», παράνομη δραστηριότητα της συστηματικής υποκλοπής και εμπορίου προσωπικών δεδομένων, έναντι αδρότατης αμοιβής. Πολλά από τα στοιχεία, μάλιστα, είναι ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα που αφορούν στην κατάσταση της υγείας πολιτών. Να σημειωθεί πως και στην περίπτωση της μεγαλύτερης υποκλοπής προσωπικών στοιχείων που έχει σημειωθεί στη χώρα μας, αυτής στη ΓΓΠΣ, εκλάπησαν στοιχεία σχετικά με την αναπηρία που δηλώνουν πολίτες στις φορολογικές δηλώσεις.

Καθυστέρηση τριών χρόνων στη διαλεύκανση της υπόθεσης
Για πρώτη φορά, αξιωματούχοι του υπουργείου Οικονομικών είχαν πληροφορηθεί ότι «κυκλοφορούν φορολογικά στοιχεία Ελλήνων στην αγορά ήδη από το 2010», ενώ «τότε έγιναν και οι πρώτες καταγγελίες στη Δικαιοσύνη». Τα αρχεία αυτά αφορούσαν σε στοιχεία φορολογουμένων για το 2008. Στη συνέχεια, παραλήπτες πληροφοριών, σύμφωνα με τις οποίες είχε «διαρρεύσει» και δεύτερο μεγάλο πακέτο φορολογικών δεδομένων, είχαν γίνει και πάλι στελέχη του υπουργείου Οικονομικών, ένα χρόνο μετά, το 2011. Στο μεταξύ, ήδη είχε εμπλακεί στην υπόθεση η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, η οποία πίεζε ασφυκτικά τη ΓΓΠΣ να ερευνήσει την υπόθεση και να λάβει μέτρα. Στη συνέχεια, στις έρευνες μπήκε επίσης και η ΕΛ.ΑΣ.

Παρά ταύτα, ακόμα και τον Σεπτέμβριο του 2012, όπως αναφέρεται στο πόρισμα της Αρχής, διαπιστώθηκε ότι συνεχίζονταν οι υπεξαιρέσεις στοιχείων. Δηλαδή, σχεδόν δύο χρόνια αφότου οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες είχαν ενημερωθεί για αυτό το μείζον θέμα, το κύκλωμα συνέχιζε να δρα ανεξέλεγκτο, ενώ κατάφερνε να βάζει στο χέρι ιδιαιτέρως «φρέσκα» φορολογικά στοιχεία. Ομως, περίπου, από τον Οκτώβριο του 2012, η Αρχή, κατόπιν πληροφοριών, προέβη σε συστηματικούς ελέγχους σε ιδιωτικές εταιρίες, που είναι γνωστές στην «αγορά της εμπορίας προσωπικών δεδομένων», και ανακάλυψε ότι κατείχαν τεράστια αρχεία με δεδομένα των Ελλήνων φορολογουμένων.

Στη συνέχεια η ΕΛ.ΑΣ., τον Ιανουάριο του 2013, προχώρησε στη σύλληψη προγραμματιστή, που εμφανίζεται ως «ενδιάμεσος» στο κύκλωμα. Κάποιοι «κρίκοι» του κυκλώματος, βέβαια, έσπευσαν να πουν ότι τα στοιχεία αυτά τα αγόρασαν έναντι τριών-τεσσάρων χιλιάδων ευρώ. Ωστόσο, αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. ισχυρίζονται ότι αυτά είναι «υπερασπιστικές ανοησίες» και ότι οι τζίροι σε τέτοιες περιπτώσεις «ανέρχονται σε πάρα πολλά εκατομμύρια ευρώ». Ηδη λοιπόν, ένα κομμάτι του κυκλώματος είχε ξηλωθεί.

Ωστόσο, ακόμα και σήμερα οι διεφθαρμένοι δημόσιοι υπάλληλοι δεν έχουν ανακαλυφθεί, δεν έχει διαλευκανθεί μέχρι τέλους η υπόθεση, δεν έχει βρεθεί εάν υπάρχουν «υψηλές διασυνδέσεις», δεν έχει διαπιστωθεί πού έχουν πουληθεί τα αρχεία, δεν έχει φωτιστεί όλο το φάσμα του κυκλώματος και, βέβαια, δεν έχουν περάσει τις πύλες της φυλακής οι επίορκοι κρατικοί υπάλληλοι, οι παράνομοι «επιχειρηματίες» και οι ενδιάμεσοι. Να σημειωθεί, ότι μόλις πρόσφατα ολοκληρώθηκε η Ενορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ) για την πρώτη διαρροή αρχείων (έγινε γνωστή το 2010) και δεν έχει καταλήξει σε συγκεκριμένα πρόσωπα υπαλλήλων της ΓΓΠΣ. Η, δε, δεύτερη ΕΔΕ για τη δεύτερη μεγάλη διαρροή (έγινε γνωστή το 2011) δεν έχει ολοκληρωθεί. Η ΑΠΠΔ στο πόρισμά της αναφέρει ότι τον Ιανουάριο του 2013 ενημερώθηκε ο υπουργός Οικονομικών και «αφού περιήλθε σε γνώση του το περιστατικό παραβίασης προσωπικών δεδομένων και οι ενέργειες της Αρχής, διέταξε στις 14-1-2013 τη διενέργεια ΕΔΕ». Εκτοτε, έχουν μεσολαβήσει σχεδόν οκτώ μήνες.

H «στεγανοποίηση» σταμάτησε το πάρτι των διαρροών
Οι καθυστερήσεις αυτές, βεβαίως, μεταξύ άλλων οφείλονται και στο «κενό» στην ηγεσία της ΓΓΠΣ σχεδόν από την αρχή του 2013 έως το μέσον του έτους. Με την τοποθέτηση του νέου γραμματέα, πάντως, η ΓΓΠΣ δραστηριοποιήθηκε έντονα για να σταματήσει το «πάρτι» των διαρροών.

«Με τη συνδρομή μας εντοπίστηκε η πηγή διαρροής των πληροφοριών», σημειώνει, μιλώντας στον «ΤτΚ» ο νέος επικεφαλής της ΓΓΠΣ, Χαρ. Τσαβδάρης. Πρόκειται, σύμφωνα με πληροφορίες, για το «τμήμα εκτυπώσεων» της Γραμματείας. Από εκεί, δηλαδή, που στέλνονται εκκαθαριστικά και άλλα σημειώματα στους φορολογουμένους. Εχει αποκλειστεί το ενδεχόμενο για το τμήμα της βάσης δεδομένων, το οποίο θεωρείται προστατευμένο. «Ηδη -συνεχίζει ο ίδιος- “στεγανοποιήσαμε” την πηγή διαρροής και διεξάγουμε έρευνα, προκειμένου να αποδοθούν συγκεκριμένες ευθύνες. Από τη μεριά μας, επίσης, καταθέσαμε μήνυση». Κάτι που σημαίνει ότι ακόμη κι αν δεν προκύψουν προσωποποιημένες ευθύνες για διεφθαρμένους υπαλλήλους από την ΕΔΕ, τις έρευνες θα τις αναλάβει η Δικαιοσύνη και η Αστυνομία. Από τις εσωτερικές έρευνες που γίνονται στην ΓΓΠΣ, πάντως, διαπιστώνεται ευρύτατης έκτασης υποκλοπή στοιχείων, που φτάνει μέχρι και σε εκκαθαρίσεις του 2012 (!), ενώ εκτιμάται ότι έχουν υπεξαιρεθεί στοιχεία περισσοτέρων από τους μισούς Ελληνες φορολογούμενους.

Ο κ. Τσαβδάρης, τέλος, αφού εξηγεί ότι η ΓΓΠΣ είναι σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό «θωρακισμένη» από εξωτερικές επιθέσεις χάκερ, τονίζει ότι ήδη έχει δρομολογηθεί ένα σημαντικό «έργο αρχιτεκτονικής ασφαλείας» της Γραμματείας που εκτιμάται ότι θα έχει ολοκληρωθεί έως τον Μάιο του 2014 και θα «στεγανοποιήσει» απόλυτα τα αρχεία αυτής της νευραλγικής σημασίας Υπηρεσίας. Το έργο, του οποίου το κόστος θα είναι περί τα δύο-τρία εκατομμύρια ευρώ, περιλαμβάνει προμήθεια νέου εξοπλισμού και την εφαρμογή νέων διαδικασιών ασφαλείας.

Θανάσης Αργυράκης στον Τύπο της Κυριακής

Σβαρνούτ στον Νταβούτογλου και στην νεο-οθωμανική του ανοησία!

Σανίδα σωτηρίας στην ανθελληνική νεοοθωμανική εξωτερική πολιτική του Νταβούτογλου, που καταρρέει, είναι η ελληνική στήριξη στις αθλιότητες της Άγκυρας. Στη φωτογραφία με τον Έλληνα υπουργό εξωτερικών, που έσπευσε να τον επισκεφθεί στην Άγκυρα ως υποτακτικός του!

Του Σάββα Καλεντερίδη

Η λέξη σβαρνούτ είναι ρωσική και έχει συνδεθεί με την νεότερη ελληνική ιστορία. Είναι η λέξη με την οποία φέρεται να απέσυρε εξ ολοκλήρου τη στήριξή του στο αντάρτικο του ΔΣΕ/ΚΚΕ ο Στάλιν, όταν της εκστόμισε στις 10 Φεβρουαρίου του 1948, δίνοντας στην ουσία την εντολή να τελειώσει η ένοπλη ανταρσία, αφού «σβαρνούτ» σημαίνει αναδιπλώστε το χαλί!

Αναφερθήκαμε στο ιστορικό της λέξης «σβαρνούτ», γιατί ο συμβολισμός της ταιριάζει γάντι με τα όσα συμβαίνουν στον τομέα τηςς τουρκικής εξωτερικής πολιτικής που εμπνεύστηκε ο Αχμέτ Νταβούτογλου και την υλοποιεί με πάθος, ιδιαίτερα μετά το 2009, που ανέλαβε τα ηνία του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών.
Όλα αυτά τα χρόνια ο Νταβούτογλου, εξασφαλίζοντας την απόλυτη στήριξη του Ερντογάν, ο οποίος φαίνεται ότι μάλλον έχει μετανιώσει για την επιλογή του αυτή, άπλωσε το νεοοθωμανικό χαλί της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής στα Βαλκάνια, τον Καύκασο, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, έχοντας ως βασικό θεμέλιο το λεγόμενο στρατηγικό βάθος της Τουρκίας.
Μια πομφόλυγα που μόνο ένας πολιτισμικά άξεστος και επαίδευτος Τούρκος θα μπορούσε νε «εμπνευστεί», αφού είναι αδιανόητο να μιλάς για στρατηγικό βάθος που αναλύεται στην οθωμανική παρουσία σε μια εκτεταμένη περιοχή, όπου επί αιώνες δεν λειτούργησε ούτε ένα πανεπιστήμιο, μια παρουσία που το μόνο που κατάφερε ήταν η καταστροφή πολιτισμών, με μόνο «αντίδωρο» τον ισλαμικό σκοταδισμό!

Ενώ λοιπόν ο Νταβούτογλου άπλωνε το χαλί της νεοοθωμανικής ανοησίας, με την ακατ-ανόητη και αφελή (sic) υποστήριξη της Ουάσιγκτον, κάποια στιγμή το άπλωμα και η επέκταση επιβραδύνθηκε, μετά σταμάτησε και εδώ και μερικές εβδομάδες άρχισε να αναδιπλώνεται, λες και κάποιος πρόφερε τη μαγική λέξη σβαρνούτ, όπως τότε, το 1948, ο ...πατερούλης Στάλιν!

Η επιβράδυνση άρχισε να γίνεται ορατή δια γυμνού οφθαλμού με την επιχείρηση αποσταθεροποίησης της Συρίας, όπου τα χρονοδιαγράμματα και οι στρατηγικές προβλέψεις του Νταβούτογλου και του ίδιου του Ερντογάν διαψεύσθηκαν παταγωδώς, για να ακολουθήσουν οι αντι-εξεγέρσεις σε Αίγυπτο και Τυνησία, όπου η Τουρκία συνέχισε πεισματικά να υποστηρίζει τους ισλαμιστές, μετατρέποντας με τη στάση της του χθεσινούς φίλους σε εχθρούς.

Η αναδίπλωση άρχισε να παίρνει διαστάσεις χιονοστιβάδας και μάλιστα σε …έρημο, αυτήν της Σομαλίας, όταν στις 27 Ιουλίου αντάρτες της ισλαμιστικής οργάνωσης El Şebab, παράρτημα της Αλ Κάιντα στην αφρικανική αυτή χώρα, επιτέθηκαν με αυτοκίνητο-βόμβα στην τουρκική πρεσβεία στο Μογκαντίσου. Μετά την επίθεση, από την οποία έχασε τη ζωή του ένας Τούρκος αστυνομικός και τραυματίστηκαν τρεις, η Τουρκία αναγκάστηκε να αναθεωρήσει την πολιτική επέκτασης της επιρροής της στη Σομαλία, περιορίζοντας τις «ανθρωπιστικές» της δράσεις.

Στη συνέχεια, το δεύτερο σοκ η Άγκυρα το βίωσε στο Λίβανο, λίγες μέρες μετά, στις 9 Αυγούστου, όταν είδε δυο πιλότους της ΤΗΥ να συλλαμβάνονται και να τίθενται υπό κράτηση ως όμηροι, πιθανόν από κάποιο παρακλάδι της Χεζμπολλάχ, ως «αντίδωρο» στη σύλληψη εννέα μελών της Χεζμπολάχ στη Συρία, από δυνάμεις εξτρεμιστών που υποστηρίζονται και εξοπλίζονται από την Τουρκία και μάλιστα υπό την άμεση εποπτεία του ίδιου του Νταβούτογλου, όπως κατήγγελε στις 15 Αυγούστου 2013 ο Κούρδος πολέμαρχος Μουράτ Καραγιλάν, μιλώντας σε Τούρκους δημοσιογράφους. Η Τουρκία αναγκάστηκε να περιορίσει ταπεινωτικά τις δραστηριότητές της στο Λίβανο, αναδιπλώνοντας κι άλλο το χαλί της νεοοθωμανικής ονείρωξης, ζητώντας αυτή τη φορά τη βοήθεια της …Τεχεράνης, για να απελευθερωθούν οι όμηροι πιλότοι.

Το χαλί αναδιπλώνεται με ταχείς ρυθμούς και στην Αίγυπτο, όπου η Τουρκία κατηγορείται από την αιγυπτιακή κυβέρνηση για ανάμειξη στα εσωτερικά της Αιγύπτου, και συγκεκριμένα για ανοικτή υποστήριξη των εξεγερμένων και των μελών της Μουσουλμανικής Αδελφότητας από τις τουρκικές διπλωματικές αρχές και από μηχανισμούς του τουκρικού κράτους. Να σημειώσουμε ότι οι διπλωματικές σχέσεις των δυο χωρών έχουν ενταθεί σε τέτοιο βαθμό, που και οι δυο έχουν ανακαλέσεις τους πρέσβεις του για διαβουλεύσεις!

Η κατάσταση δεν είναι καλύτερη στις σχέσεις της Τουρκίας με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Κατάρ, το Μπαχρέιν και τη Σαουδική Αραβία, μέχρι χθες σύμμαχοι και οικονομικοί αρωγοί στο οικονομικό «θαύμα» της Τουρκίας, το οποίο επέτρεψε την Άγκυρα να σηκώσει κεφάλι σε διεθνές επίπεδο στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και της διπλωματίας!

Η εικόνα συμπληρώνεται με το στρατηγικό αδιέξοδο της Άγκυρας στο Κουρδικό, όπου ένα δεύτερο κουρδικό κράτος γεννιέται στο μαλακό υπογάστριο της Τουρκίας, ενώ θα δούμε σε λίγες ημέρες τους Κούρδους να πραγματοποιούν την Α’ Κουρδική Εθνοσυνέλευση, με τη συμμετοχή 500 Κούρδων από τα τέσσερα τμήματα του Κουρδιστάν και 300 διεθνών παρατηρητών, μεταξύ των οποίων και παρατηρητές από τα Η.Ε., τις ΗΠΑ, την Ε.Ε., τη Ρωσία κλπ.

Όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, νησίδα αισιοδοξίας για την εξωτερική πολιτική της Άγκυρας είναι οι σχέσεις της με την Αθήνα, η οποία βυθισμένη στην κρίση, μάλλον αδυνατεί να αντιληφθεί τι ακριβώς γίνεται στην περιοχή.
Αλήθεια, θα συμμετέχει παρατηρητής από την Ελλάδα στην Κουρδική Εθνοσυνέλευση ή….

Δημοσιεύθηκε στην "Κυριακάτικη Δημοκρατία"

Σχέδιο εξαφάνισης των χριστιανών από τη Μέση Ανατολή

Toυ Νίκου Μελέτη 

Σε μια ευρύτατη επιχείρηση όχι εθνικής αλλά θρησκευτικής εκκαθάρισης με στόχο τα 2 εκατομμύρια των χριστιανών της Συρίας, επιδίδονται οι ακραίοι τζιχαντιστες της συριακής αντιπολίτευσης, ενώ την ίδια στιγμή οι εναπομείναντες χριστιανοί του Ιράκ δοκιμάζονται και οι Κόπτες της Αιγύπτου στοχοποιουνται από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους σε ένα συνολικό σχέδιο βιαίου διωγμού των χριστιανών από την Μέση Ανατολή και την Βόρειο Αφρική.

Ο στόχος δεν είναι άλλος από το να εξαλειφθεί η χριστιανική παρουσία από ολόκληρη την περιοχή στην οποία γεννήθηκε ο Χριστιανισμός αρκετούς αιώνες πριν εμφανιστεί το Ισλάμ και να διευκολυνθεί έτσι η εγκαθίδρυση θρησκευτικών κρατών, όπως το «Χαλιφάτο του Ιράκ και της Συρίας» το όποιο επαγγέλλονται οι αντάρτες της Αλ Νουσρα.

Αυτό όμως που σοκάρει είναι ο άγριος και βάρβαρος τρόπος με τον οποίο οι τζιχαντιστές στρέφονται εναντίον των Χριστιανών της Συρίας, όπου δεν λείπουν όχι μόνο οι καταστροφές ναών και ο βίαιος διωγμός χριστιανών από τις πόλεις τους αλλά και οι απαγωγές, οι εκτελέσεις ακόμη και οι αποκεφαλισμοί.

Απέναντι σε αυτή την βαρβαρότητα όμως έχει υπάρξει μια «διεθνής συνομωσία της σιωπής», όπως κατήγγειλε ο πρώην πρόεδρος του Λιβάνου Αμιν Τζεμαγιελ μιλώντας τον Ιούλιο σε συνέδριο που όργωσε το St.Antony’s College της Οξφόρδης και πράγματι οι ευαίσθητες στα ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα δυνάμεις (ΗΠΑ,Ε.Ε. κλπ) αγνοούν επιδεικτικά τα βίντεο φρίκης με τους αποκεφαλισμούς ιερέων .

Ο κ. Τζεμαγιελ επισήμανε και κάτι ακόμη: ο διωγμός των Χριστιανών από την Μέση Ανατολή αποτελεί ιδιαίτερα αρνητική εξέλιξη και για τους ίδιους τους μουσουλμάνους πολίτες που δεν είναι φανατικοί, καθώς έτσι υπονομεύεται η πολυπολιτισμικοτητα των κοινωνιών και ανατρέπεται μια συμβίωση αιώνων ανθρώπων με διαφορετική θρησκεία και κουλτούρα. Και όλο αυτό το κλίμα απομακρύνει φυσικά και την επιβίωση δημοκρατικών καθεστώτων στην περιοχή.

Οι τζιχαντιστες που έχουν επιβάλλει στις περιοχές που ελέγχουν, τον νόμο της Σαρίας δεν είναι τυχαίο που προσπαθούν να γίνουν γνωστοί ακόμη και με αναρτήσεις βίντεο στο διαδίκτυο, οι εκτελέσεις αθώων ανθρώπων ,και ιερέων.

Όπως παρατηρούσε μια πολύ καλά ενημερωμένη πηγή, οι τζιχαντιστές με τον τρόπο αυτό στέλνουν «αποδείξεις» σε εκείνους που τους χρηματοδοτούν από το Κατάρ και μέχρι πρόσφατα και από την Σαουδική Αραβία που φαίνεται να έχουν επιλέξει να στηρίξουν τις ακραίες σουνιτικές οργανώσεις για την πλήρη επιβολή του σουνιτικου δόγματος στην περιοχή, εκπαραθυρώνοντας με βίαιο τρόπο τους χριστιανούς και περιορίζοντας τους σιιτες και αλεβιτες (μαζί και την επιρροή του Ιράν στον αραβικό κόσμο).

Δεν είναι λίγα τα περιστατικά που έχουν συμβεί στην Συρία, αν και η δραματική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι χριστιανοί έγινε γνωστή με την απαγωγή τον Απρίλιο, παραμονές του Πάσχα, των δυο μητροπολιτών από το Χαλέπι. Του ελληνορθόδοξου Παύλου και του Συροορθοδοξου Γιοχανα Ιμπραήμ. Παρά τις προσπάθειες που καταβληθήκαν οι δυο μητροπολίτες δεν έδωσαν κανένα σημείο ζωής και είναι μάλλον μηδαμινές οι πιθανότητες να ξαναβρεθούν ζωντανοί.

Το μήνυμα που ήθελαν οι απαγωγείς και πιθανόν δολοφόνοι τους ήταν ένα και μόνο ένα: «οι Χριστιανοί είναι ανεπιθύμητοι στην Συρία».

Οι πληροφορίες τότε ανέφεραν ότι οι δυο μητροπολίτες είχαν απαχθει από ομάδα τσετσενων τζιχαντιστων . Πριν τρεις εβδομάδες κάποια παράξενα δημοσιεύματα εμφανίστηκαν στον τουρκικό Τύπο και έκαναν λόγο για την σύλληψη τριών ανταρτών που προέρχονταν από την Συρία (Ρώσοι και Τσετσενοι στην καταγωγή) οι οποίοι παραδέχθηκαν στις τουρκικές αρχές ότι είχαν συμμετάσχει στην απαγωγή και εκτέλεση των δυο μητροπολιτών. Κι όμως στα μουλωχτά οι δολοφόνοι αυτοί απελάθηκαν στις …χώρες τους.

Είχαν προηγηθεί όμως κι αλλά δραματικά περιστατικά με κορυφαίο εκείνο της άγριας εκτέλεσης δια αποκεφαλισμού και μάλιστα μπροστά σε κοινό που ζητωκραύγαζε «Al AKhbar» τριών χριστιανών. Ο ένας ήταν ο καθολικός ιερέας Φρανσουά Μουραντ που υπέμεινε καρτερικά το μαρτύριο περιμένοντας τον αποκεφαλισμό του έχοντας παρακολουθήσει πριν τον αποκεφαλισμό των δυο άλλων ανθρωπων που είχαν απαχθεί μαζί. Κι όμως δεν υπήρξε κανένα κύμα κατακραυγής και αποδοκιμασίας αυτής της βαρβαρότητας, που ήρθε να προστεθεί σε μια σειρά από παρόμοια βίντεο που είχαν αναρτηθεί και κατέγραφαν τις ομαδικές εκτελέσεις πολιτών με βολή στο κεφάλι , ή την ομολογία της εκτέλεσης ενός δεκαπεντάχρονου με πυροβολισμό στο στόμα μπροστά στην οικογένεια του επειδή προσέβαλλε, όπως θεώρησαν οι εκτελεστές του , το Ισλάμ.

Από τον Φεβρουάριο έχουν απαχθεί χωρίς να δώσουν από τότε κανένα σημείο ζωής ο αρμένιος καθολικός ιερέας Μιχαήλ Καγιαλ στο Χαλέπι, ο ελληνορθόδοξος ιερέας Μαχερ Μαχφουζ, ο συροορθοδοξος ιερέας Φαντι Χαντατ, που απηχθη τον Δεκέμβριο και μερικές εβδομάδες αργότερα πετάχτηκε στον δρόμο το διαμελισμένο πτώμα του. Ένας καταλογος πολύ μακρύς για τον οποίο όμως έχει επιβληθεί η απολυτή σιωπή.

Πριν μερικές ημερες μια ακόμη απαγωγή συγκλόνισε την χριστιανική κοινότητα της Συρίας καθώς η επιλογή του στόχου είχε βαθύ συμβολισμό. Ο πολύ γνωστός ιταλός ιησουίτης ιερέας Paolo Dall’Oglio ο οποίος είχε ασκήσει έντονη κριτική στο καθεστώς Ασαντ και είχε αφιερώσει τα τελευταία 20 χρόνια της ζωής του στην αναστήλωση ενός μοναστηριού κοντά στην Δαμάσκο, αποτελούσε το σύμβολο του «ανοικτού διαλόγου» με το Ισλάμ. Είχε απελαθεί από την Συρία και είχε επιστρέψει μέσω των περιοχών που ελέγχονται από την αντιπολίτευση και τους αντάρτες. Δεν αρκούσε όμως αυτό .Οι τζιχαντιστές των οργανώσεων που ελέγχονται από την Αλ Καιντα τον απήγαγαν και δεν υπάρχει κανένα νέο για την τύχη του.

Από την Συρία υπολογίζεται ότι έχουν ήδη φύγει 500 χιλιάδες χριστιανοί αναζητώντας καταφύγιο στον Λίβανο, στην Ανατολική Ευρώπη και στις Σκανδιναβικές χώρες. Στο Ιράκ έχουν ήδη εκδιωχτεί τα 2/3 των χριστιανών. Και συνολικά στην Μέση Ανατολή, οι Χριστιανοί που αποτελούσαν το 20% του πληθυσμού πριν σχεδόν έναν αιώνα ,έχουν πια συρρικνωθεί στο 5%…

Στην Αίγυπτο η ανατροπή του πρόεδρου Μορσι από τον Στρατό έδωσε την αφορμή για να στοχοποιηθουν και πάλι οι χριστιανοί Κόπτες της Αιγύπτου, καθώς οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι και άλλες ακραίες ισλαμικές οργανώσεις θεωρούν ότι οι κόπτες είναι σύμμαχοι των Στρατιωτικών και συνέβαλαν στην ανατροπή του εκλεγμένου πρόεδρου.

Οι κόπτες είχαν εκφράσει πολλές φορές την ανησυχία τους για τις ολοένα και αυξανόμενες επιθέσεις που δέχονταν οι χριστιανοί στην Αίγυπτο, που κλιμακώθηκαν μετα την εξέγερση της πλατείας Ταχριρ και την ανατροπή του Μουμπαρακ.

Μετα την τελευταία έκρηξη της βίας και την αιματηρή καταστολή των διαδηλώσεων οι οπαδοί του Μορσι στραφηκαν εναντίον και των κοπτών και συμφώνα με ΜΚΟ μέχρι την Πέμπτη είχαν πυρποληθεί 25 εκκλησιές και είχαν δεχθεί επιθέσεις του όχλου χριστιανικά σχολεία ,και χριστιανικές περιουσίες σε όλη την χωρά.

Πριν ακόμη όμως ξεσπάσει η βία οι κόπτες ήδη ζούσαν υπό το καθεστώς του φόβου.

Ο νέος πατριάρχης των Κοπτών ο Θεόδωρος Β΄ είχε υποχρεωθεί να ακυρώσει μια σειρά εκδηλώσεων και λειτουργιών στον καθεδρικό ναό του Αγίου Μάρκου στο Κάιρο καθώς είχαν διατυπωθεί απειλές για επιθέσεις ενώ όπως καταγγέλθηκε υπήρξε περιστατικό πριν μερικές ημερες που πιστοί εγκλωβίστηκαν μέσα στον ναό ενώ είχε υψωθεί έξω από αυτόν η σημαία της Αλ Κάιντα.

Η αρχαία Λυκοπολη, το σημερινό Ασιούτ αποτελούσε την πόλη με τον πιο συμπαγή χριστιανικό πληθυσμό και τις τελευταίες ήμερες και εκεί οι χριστιανοί βρεθήκαν στο στόχαστρο των ισλαμιστών. Μερικές χιλιάδες διαδηλωτές διέσχιζαν τον δρόμο που συγκεντρώνει τα περισσότερα μαγαζιά των χριστιανών(Youssry Ragheb St.), φωνάζοντας συνθήματα: «Ισλάμ Ισλάμ σε πείσμα των Χριστιανών» ενώ στους τοίχους γράφονταν συνθήματα που καλούσαν σε μποϋκοτάζ των μαγαζιών των χριστιανών και προσβλητικά για τους Κόπτες συνθήματα που χαρακτήριζαν «σκυλί» τον θρησκευτικό ηγέτη τους. Οι διαδηλωτές φρόντισαν να σημαδέψουν τα μαγαζιά και τα σπίτια χριστιανών, ζωγραφίζοντας μεγάλους κόκκινους σταυρούς στους τοίχους τους, ανασύροντας τις τραγικές μνήμες από την νύχτα των Κρυστάλλων.

Νεαροί χριστιανοί δεν έκρυβαν (σε έρευνα του Associated Press) ότι σκέφτονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να αναζητήσουν καταφύγιο στην Ευρώπη. Το Σχέδιο που έχει τεθεί σε εφαρμογή έχει αρχίσει να αποδίδεi.

Εντύπωση προκαλεί όμως η ανοχή που δείχνει η διεθνής κοινότητα και κυρίως οι χριστιανικές χώρες της Δύσης σε αυτό το πογκρόμ εναντίον των χριστιανών στη Μ;eshΑνατολή. Ακόμη και η Ελλάδα που παραδοσιακά έχει ισχυρούς θρησκευτικούς, εθνικούς δεσμούς με το χριστιανικό στοιχείο της περιοχής, δείχνει να αποστρέφει το βλέμμα αντί να επιδιώξει την αφύπνιση του διεθνούς παράγοντα, ο οποίος έχει επιρροή στην αντιπολίτευση της Συρίας. Η ελληνική κυβέρνηση και το υπουργείο εξωτερικών οφείλουν να θέσουν το θέμα στην Ε.Ε. αλλά και στο ΝΑΤΟ και στους διεθνείς οργανισμούς αναλαμβάνοντας πρωτοβουλία για την προστασία των χριστιανών της Συρίας .Ίσως μια τέτοια πρωτοβουλία να προσφέρει στην Ελλάδα την μοναδική ευκαιρία για να ανακτήσει τον ρόλο που είχε κάποτε στην περιοχή.

Πηγή

Αυτός είναι ο νέος γεωπολιτικός ρόλος της Ελλάδας

Άρθρο του ΥΕΘΑ Δημήτρη Αβραμόπουλου

Μετά από το ταξίδι στις ΗΠΑ ο ΥΕΘΑ Δημήτρης Αβραμόπουλος και το επιτελείο του εμφανίζονταν ιδιαίτερα ικανοποιημένοι από τα αποτελέσματα. Η ανακοίνωση του Πενταγώνου με τις ευχαριστίες προς την Ελλάδα ήταν μία από τις αιτίες αλλά όχι η μόνη.

Στις συζητήσεις που έγιναν με τον αμερικανό υπουργό Άμυνας Τσακ Χέϊγκελ ,είχε γίνει σαφές ότι η γεωπολιτική σημασία της Ελλάδας είναι σημαντική και όπως έχουν τα πράγματα στην περιοχή είναι και αναβαθμισμένη.

‘Ολα αυτά αναλύει σε άρθρο του στην Καθημερινή της Κυριακής ο Δημήτρης Αβραμόπουλος ο οποίος γράφει:

Παρά την παρατεταμένη διάρκεια της κρίσης στην Ευρωζώνη, η χώρα μας επανέρχεται στο γεωπολιτικό της περιβάλλον, διεκδικώντας με αξιώσεις και πειστικά επιχειρήματα νέο ρόλο, αφήνοντας πίσω την απομόνωση στην οποία τα τελευταία χρόνια την οδήγησε η εσωστρέφεια και η ιδιαίτερα αρνητική της ψυχολογία.
Ο επαναπροσδιορισμός της στρατηγικής σχέσης της χώρας μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, αποτέλεσμα πρωτοβουλίας της ελληνικής διπλωματίας τον χρόνο που πέρασε, έρχεται να ενισχύσει τη στρατηγική της Ελλάδας και να της ανοίξει και πάλι τον διεθνή της ορίζοντα.

Η νέα εποχή στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις συμπίπτει με τη δύσκολη, αλλά αναγκαία αναζήτηση κοινής γραμμής πλεύσης, ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Ε.Ε., όχι μόνο για την ταχύτερη έξοδο από την οικονομική κρίση, αλλά και για την κοινή αντιμετώπιση όλων των προκλήσεων που αντιμετωπίζει η Δύση. Σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η αναζωογόνηση της διατλαντικής σχέσης προβάλλει ως μονόδρομη επιλογή και για τις δύο πλευρές.

Τόσο στο πλαίσιο της Ατλαντικής Συμμαχίας, όσο και της Ευρώπης, η χώρα μας αποτελούσε πάντοτε προγεφύρωμα των χωρών της νοτιοανατολικής Ευρώπης προς την Ευρώπη, συνάμα και έναν ισχυρό πόλο σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή. Διαδραμάτιζε δε σταθεροποιητικό περιφερειακό ρόλο καθ' όλη τη διάρκεια της περιόδου ανάμεσα στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, έχοντας αποκτήσει ακόμα πιο ενισχυμένη παρουσία με την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Την ίδια εποχή, κρατούσε ζωντανές τις σχέσεις της με όλες τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου και σε αρκετές περιπτώσεις ανελάμβανε πρωτοβουλίες, με σκοπό την προσέγγιση κρατών σε αντιπαράθεση μεταξύ τους.

Είναι αξιοσημείωτο, ότι οι γειτονικές χώρες έβλεπαν την Ελλάδα ως την πόρτα προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και ως υπόδειγμα σύγχρονης δημοκρατίας, ανάπτυξης και προόδου.

Η εμφάνιση του ζητήματος των Σκοπίων και σειρά εξελίξεων που δεν έφεραν αποτέλεσμα, όπως και η στάση της χώρας μας την περίοδο της κατάρρευσης της Γιουγκοσλαβίας, αποδυνάμωσαν την επιρροή μας στην περιοχή.

Θετικά, ωστόσο, αξιολογείται η προσέγγιση με τη γειτονική Τουρκία, με την οποία, παρά το γεγονός ότι δεν υπήρξε ουσιαστική πρόοδος στις διπλωματικές και πολιτικές σχέσεις μαζί της, το κλίμα έχει βελτιωθεί. Ένα μίνιμουμ κλίμα εμπιστοσύνης, ανάμεσα στην Αθήνα και στην Άγκυρα μειώνει τον κίνδυνο απρόβλεπτων περιπλοκών.
Η κυβέρνηση Σαμαρά ξαναδίνει στη χώρα τον γεωπολιτικό της ρόλο, σε μια στιγμή που η ευρύτερη περιοχή μας εισέρχεται σε αβέβαιη και επικίνδυνη τροχιά.

Οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, η απομυθοποίηση της αποκαλούμενης Αραβικής Άνοιξης με την παρατηρούμενη αστάθεια στο εσωτερικό των χωρών αυτών, με κορυφαία περίπτωση τις δραματικές εξελίξεις στην Αίγυπτο, η αποτελμάτωση και ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία, οι κοινωνικοί κλυδωνισμοί στην Τουρκία, έχουν διαμορφώσει ένα ιδιαίτερα επικίνδυνο και ασταθές πολιτικό τοπίο, με πρόβλεψη για γενικότερη αστάθεια, με παράλληλη έξαρση του ισλαμικού φονταμενταλισμού, αλλά και εθνοτικές συγκρούσεις, που προαναγγέλλουν ιδιαίτερα δυσμενείς εξελίξεις, όχι μόνον για την περιοχή, αλλά και για την Ευρώπη.

Την ίδια στιγμή η Ευρωζώνη κινδυνεύει από κοινωνική αστάθεια, που μπορεί να προκληθεί από τις κοινωνικές αντιδράσεις στον ευρωπαϊκό Νότο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κοινωνική και πολιτική συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τον δε τελευταίο καιρό ξαναγίνεται συζήτηση για μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων, που όμως θα γύριζε την Ευρώπη πίσω, αντί για μια δυναμική κίνηση εξόδου προς τα εμπρός, με κοινή απόφαση όλων για ολοκλήρωση της πολιτικής της ενοποίησης, προϋπόθεση για κοινές πολιτικές που μπορούν να οδηγήσουν και πάλι στην οικονομική σταθερότητα και την ανάπτυξη.

Σε αυτό το τοπίο, η Ελλάδα, αφού πρώτη αυτή εισέπραξε την παγκόσμια κατακραυγή, επέτυχε το τελευταίο διάστημα να ανατρέψει το κλίμα και καλείται τώρα να επιχειρήσει την επιστροφή της στο διεθνές γεωπολιτικό περιβάλλον, με στρατηγική και στοχεύσεις, αλλά και με πειστικότητα επιχειρημάτων και θέσεων.

Αυτόν τον νέο γεωπολιτικό σταθερό και σταθεροποιητικό ρόλο της χώρας μας αναδεικνύουμε στις σχέσεις μας, τόσον με τις γειτονικές χώρες όσο και με την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, χωρίς να απομακρυνόμαστε από την παραδοσιακή πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική μας και τους στόχους μας στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή μας και στον κόσμο.
Και όλα δείχνουν ότι το επιτυγχάνουμε.

Είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω προσωπικά την αναβάθμιση του αμερικανικού ενδιαφέροντος για την Ελλάδα στις επισκέψεις μου στις ΗΠΑ: πριν από ενάμιση περίπου χρόνο στην Ουάσιγκτον όπου τέθηκε το πρώτο πλαίσιο αμυντικής συνεργασίας Ελλάδας- ΗΠΑ με τον Λεό Πανέτα, αλλά και λίγους μήνες αργότερα με τη Χίλαρι Κλίντον, όπως επίσης και στις συνομιλίες μου με τον Αμερικανό ΥΠΕΞ Τζον Κέρι, και βέβαια στη χάραξη και υιοθέτηση ενός Οδικού Χάρτη στην πρόσφατη συνάντησή μου με τον Αμερικανό υπουργό Εθνικής Αμύνης Τσακ Χέιγκελ, στην αμερικανική πρωτεύουσα.

Η προ ημερών επιτυχής επίσκεψη του πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά στις ΗΠΑ και οι συνομιλίες του με τον πρόεδρο Ομπάμα, επισφράγισαν με επιτυχία αυτήν τη στρατηγική επαναπροσδιορισμού των ελληνοαμερικανικών σχέσεων.

Σε αυτή τη νέα σχέση συμπίπτουν κοινοί στόχοι, τους οποίους ορίζουν οι άξονες: πολιτική σταθερότητα, κοινωνική συνοχή, ανάπτυξη και αμυντική συνεργασία, τόσο διμερώς όσο και στο πλαίσιο της Ατλαντικής Συμμαχίας. Με παρεμβάσεις στο όνομα της ειρήνης, της σταθερότητας της ασφάλειας και της δημοκρατίας, με την αξιοποίηση ενεργειακών πηγών πλούτου και συναντίληψη γεωπολιτικών και γεωστρατηγικών δεδομένων.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής αντιλαμβάνονται τη σημασία της οικονομικής σταθερότητας της Ευρώπης και τους κινδύνους που διατρέχουν τη δική τους οικονομία οι όποιες αρνητικές επιπτώσεις στην Ευρωζώνη. Το ίδιο αντιλαμβάνονται τους κινδύνους που εγκυμονεί η γενικευμένη πολιτική αστάθεια στην Ανατολική Μεσόγειο. Και στα δύο αυτά πεδία, η Ελλάδα είναι έτοιμη και αποφασισμένη να συμβάλει εποικοδομητικά.

Η χώρα μας, παρά και πέρα από την κρίση, διαθέτει ένα από τα πιο αξιόπιστα αμυντικά συστήματα στην Ευρώπη, η δε γεωπολιτική της θέση στην καρδιά της ευρύτερης γειτονιάς, την καθιστά αξιόλογο στρατηγικό παίκτη.

Ένας ρόλος που αναβαθμίστηκε τους τελευταίους μήνες με το άνοιγμα νέων ενεργειακών διαδρομών προς την Ευρώπη, όπως ο TAP. Αυτήν τη δυνατότητα καλείται να αξιοποιήσει με βασική της αρχή την έντιμη διπλωματία και με στρατηγική, που στην πρόβλεψή της να κινείται πέραν, μετά και μακριά από την οικονομική κρίση.

Βασική προϋπόθεση, ωστόσο, είναι η δημιουργία ενός εσωτερικού κλίματος πολιτικής συναντίληψης και κατ' επέκταση συνεννόησης, ώστε η στρατηγική αυτή να θεμελιωθεί σε ισχυρές βάσεις και να αποφευχθεί πάση θυσία η έκθεσή της σε αμφισβήτηση ή ακόμα και ακύρωση από τις όποιες εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις.

Η Ελλάδα αυτόν τον καιρό, περισσότερο από ποτέ, χρειάζεται σταθερές που θα της επιτρέψουν να αντεπεξέλθει των δυσκολιών και να υπερβεί την τόσο επικίνδυνη για την κοινωνική της συνοχή και την ανάπτυξή της, οικονομική και κοινωνική κρίση.

Μια βασική σταθερά αυτής της στρατηγικής εξόδου από την κρίση αλλά και επιστροφής στο γεωστρατηγικό της περιβάλλον είναι η νέα σχέση της με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και η πιο εποικοδομητική συμβολή της στη συλλογική προσπάθεια των ευρωπαϊκών χωρών για την επίτευξη της απαραίτητης για την επιβίωση της Ευρώπης κοινωνικής σταθερότητας, πολιτικής ενότητας και ανάπτυξης.
Και η ελληνική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από την 1η Ιανουαρίου του 2014, συνιστά μια ευκαιρία ολικής επαναφοράς της Ελλάδας στο γεωστρατηγικό προσκήνιο, αλλά και ουσιαστικής συμβολής της στην αναζωογόνηση της Διατλαντικής Συμμαχίας, που ιστορικά αποτελούσε έναν σταθερό άξονα συνεργασίας, αλλά και ενιαίο μέτωπο για την αντιμετώπιση και υπέρβαση κρίσεων και απειλών για την παγκόσμια κοινωνία.

Πηγή OnAlert

Η γενιά μου σε κατάθλιψη…

Η γενιά μου, ανάμεσα στα 40 και τα πενήντα είναι μια τυχερή άτυχη γενιά.

Πέρασε τα παιδικά της χρόνια στα ‘70ς, έχοντας στον περίγυρο τα τελευταία σημάδια μιας Ελλάδας που άφηνε πίσω τη φτώχια και τη στέρηση.

Όλοι μας λίγο ως πολύ θυμόμαστε τα σημάδια εκείνης της μεταβατικής εποχής.

Τις λίγες χαρές, που εκτιμούσαμε δεόντως, τη ζωή στο χρώμα της σέπιας, την προσμονή για το νέο.

Το νέο ήρθε με την είσοδο στην ΕΟΚ, τη θυμάμαι τη μέρα της υπογραφής στο Ζάππειο.

Καθόμασταν με τον πατέρα μου και το βλέπαμε στις ειδήσεις.

Ο Καραμανλής έλαμπε από περηφάνια.

Να δεις θα αλλάξουν όλα, μου έλεγε ο πατέρας μου, εκφράζοντας την ελπίδα ενός ολόκληρου στερημένου λαού.

Μετά ήρθε ο λαοπλάνος Ανδρέας Παπανδρέου.

Μίλησε στις καρδιές των ανθρώπων και είπε αυτά που χρειαζόταν να ακούσουν.

Ο πατέρας μου, αριστερός από παράδοση και οικογένεια κατατρεγμένη τον ψήφισε. Όπως και όλη η Ελλάδα.

Τα πρώτα χρόνια του ’80 έμοιαζαν με κοσμογονία.

Μαζί με τις υποσχέσεις για δικαιοσύνη, ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία ήρθε και το ευρωπαϊκό χρήμα. Και άρχισαν οι μέρες και οι νύχτες μας να αλλάζουν.

Εμείς ενηλικιωνόμασταν μαζί με μια Ελλάδα που άρχισε να ευημερεί.

Να ταξιδεύει, να αγοράζει, να ξοδεύει.

Τα στερητικά σύνδρομα των γιαγιάδων και των παππούδων μας άρχισαν να μένουν πια στις αναμνήσεις και τις διηγήσεις τους.

Η γενιά μου σπούδασε, έκανε όνειρα, διεκδίκησε και πήρε θέσεις, άλλες από αυτές με δίκαιο τρόπο, άλλες με τα γνωστά τηλεφωνήματα σε πολιτικούς.

Ο δημόσιος τομέας γιγαντώθηκε, οι επιχειρήσεις πολλαπλασιάστηκαν, τα δάνεια που τόσο φοβόταν οι δικοί μας έγιναν καθημερινότητα. Για σπίτια, σκάφη, διακοπές, τσάντες.

Και μετά ήρθε το τέλος της ευημερίας.

Με τα γνωστά αποτελέσματα.
Η γενιά μου βρέθηκε μετέωρη.

Πιο μετέωρη από κάθε γενιά.

Οι παλιοί τα είχαν ξαναζήσει και είχαν τη σύνεση να αντιμετωπίσουν πιο ψύχραιμα. Οι νεότεροι, άρχισαν να αντιλαμβάνονται τον κόσμο πάνω στο γύρισμα του.

Έγιναν γενιά των οκτακοσίων, επτακοσίων, εξακοσίων, πεντακοσίων και προσφάτως 300 ευρώ.

Προσαρμόστηκαν, όσο γίνεται ή έφυγαν.

Εμείς μουδιάσαμε. Μεγάλοι για να φύγουμε, μικροί για να αποσυρθούμε.
Και τότε άρχισε το δράμα. 

Αυτό το καλοκαίρι οι άνθρωποι που γνωρίζω, οι συνομήλικοι μου δεν μιλιούνται.

Οι βεβαιότητες μας γκρεμίστηκαν ολοσχερώς.

Όσοι βρεθήκαμε στην ανεργία παρακολουθούμε αμήχανοι τις τσέπες να αδειάζουν και αυτό μοιάζει εφιάλτης.

Τα παρηγορητικά λόγια εκλείπουν για τον απλούστατο λόγο ότι οι τριγύρω γνωρίζουν καλά ότι έρχεται και η δική τους σειρά. 

Η κατάθλιψη δεν είναι πια προ των πυλών.

Είναι μέσα στα σπίτια της γενιάς μου.

Η ώρα των ψυχολόγων έχει φτάσει.

Οι κουβέντες με φίλους δεν είναι πια αρκετές.

Όλοι ψάχνουν τη ρίζα του κακού. Εξομολογούνται λάθος επιλογές, αποτυχημένες ερωτικές σχέσεις, αδυναμίες χειρισμού καταστάσεων.

Νιώθουν να πνίγονται.

Στη φόρα βγήκαν βίαια όλα όσα κρύβονταν κάτω από ένα χαλί ευημερίας.
Η γενιά μου βιώνει μια ξαφνική αναπηρία.

Ξαφνικά πίνει πολύ, καπνίζει πολύ, παίρνει χάπια, κλαίει, γυρίζει σπίτι εκνευρισμένη, ξεσπάει σε ανθρώπους, στέλνει ζόρικα sms, ανεβάζει απεγνωσμένα στάτους, ποστάρει σκοτεινά τραγούδια, απέχει. Κλείνεται.

Θα της πάρει καιρό να συνέλθει.

Είναι μια γενιά που της αφαίρεσαν βίαια όσα της έδωσαν απλόχερα, χωρίς πολλές φορές καλά καλά να τα διεκδικήσει.

Η γενιά μου αρρωσταίνει. Και η αρρώστια της μοιάζει ανίατη.

Σε κάθε πόλεμο της Ιστορίας μια γενιά τουλάχιστον έμοιαζε ανέτοιμη απέναντι του.

Σε τούτο τον πόλεμο είναι η δική μου γενιά.

Γιώργος Τούλας

Πηγή Παράλλαξη

Πού και πότε θα σκάσει η οργή του κόσμου;

Οργή. Είναι μια λέξη που έχουμε ξεχάσει εδώ στην Ελλάδα η οποία ωστόσο είναι παντού. Υποβόσκουσα, αλλά σίγουρα υπάρχει. Μέσα σε τρία χρόνια η χώρα έχασε πάνω από το 25% του ΑΕΠ της και η ανεργία είναι κοντά στο 30%.

Η ύφεση είναι δραματική και καμιά χώρα στον κόσμο δεν έχει ζήσει σε τέτοια κατάσταση επί 7 συναπτά χρόνια. Ακόμη και τα όποια σημάδια ανάκαμψης, θα πρέπει να περάσει αρκετός καιρός για να γίνουν σπίθα ελπίδας. Κι όμως, ο κόσμος υπομένει στωικά και αποδέχεται το δηλητήριο, το πρόγραμμα που η Μέρκελ μόλις χθες είπε ότι είναι επιτυχημένο και είναι ιδιαίτερα ευχαριστημένη.

Ως πότε, όμως, θα υπομένει ο κόσμος; Μέχρι ποιου σημείου είναι δυνατόν να αντέχει ένα τέτοιο δράμα η Ελλάδα; Είναι ένα ερώτημα που κάνουν όλο και περισσότεροι Έλληνες αλλά και οι πολιτικοί οι οποίοι αναλύουν διαφορετικά την κατάσταση. Για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήθελε μια κοινωνική έκρηξη, να δημιουργηθεί ένα μπάχαλο, να πέσει η κυβέρνηση αλλά μετά… σκοτάδι. Καμιά εναλλακτική λύση, κανένα πρόγραμμα, καμιά πρόταση.
Το ΚΚΕ θα ήθελε να γίνει… κομμουνιστική επανάσταση έτσι ώστε να μπορέσει με ηρεμία να… κρατικοποιήσει τον 902.
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που είναι στην κυβέρνηση ερμηνεύουν την ηρεμία του κόσμου ως υπομονή και τονίζουν με κάθε τρόπο ότι η κοινωνική έκρηξη θα διαλύσει τη χώρα. Είναι κι αυτή μια άποψη και θα κριθεί στο μέλλον.

Όμως, είναι αφύσικο να μην υπάρχει οργή. Υπάρχει και είναι παντού. Η υπόθεση του 19χρονου Θανάση Καναούτη είναι ενδεικτική. Είτε γιατί κάποια κόμματα «πολιτικοποίησαν» για κομματικούς λόγους ένα δυστύχημα είτε γιατί τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αρέσκονται σε προβοκάτσιες, η ουσία είναι ότι παραλίγο να ανάψει φωτιά. Αν δεν ήταν κατακαλόκαιρο, αν δεν ήταν 15αύγουστος και ήταν φθινόπωρο, κανείς δεν θα απορούσε για τις διαστάσεις που θα έπαιρνε η έκρηξη. Σκεφτείτε μόνο να ήταν Οκτώβριος, έχει έρθει ο κόσμος από τις… όποιες διακοπές του χαλαρός, του ζητάει η εφορία της «Παναγιάς τα μάτια», δεν έχει να πληρώσει και ξαφνικά ένα δυστύχημα με θύμα ένα παιδί σκάει στην επικαιρότητα, μεγαλοποιείται, το παιδί γίνεται θύμα του Μνημονίου και ούτω κάθε εξής. Θα είχε καεί η Αθήνα.

Διάβασα ένα σύνθημα σε τοίχο χθες που έλεγε: «Ο Αλέξης σκοτώθηκε από μπάτσο, ο Θανάσης σκοτώθηκε από ελεγκτή». Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, τι θα γινόταν μια άλλη χρονική στιγμή.
Το αυτονόητο: Μια ομάδα, ακόμη και αγανακτισμένων ή πονεμένων συγγενών, σταματάει ένα λεωφορείο, το διαλύει, κινδυνεύουν επιβάτες, ο οδηγός απειλείται με λιντσάρισμα και χαρακτηρίζεται δολοφόνος. Θέλει πολύ από το να ξεφύγει η κατάσταση;

Η οργή είναι παντού στην κοινωνία η οποία έχει φτάσει στα όριά της. Και είναι φυσιολογικό. Αν ο κόσμος δεν βρει τρόπο να εκτονωθεί έχει δύο επιλογές:  Ή να διαλύσει τη χώρα στην πρώτη διαδήλωση ή να μετατρέψει την οργή του σε υπομονή μέχρι τις εκλογές. Και τότε όλοι καταλαβαίνουμε τι θα συμβεί. Στροφή στα άκρα και κυρίως στα δήθεν αντισυστημικά κόμματα, επομένως στη Χρυσή Αυγή.
Ποσώς ενδιαφέρει τον πολίτη που καθόταν στην παραλία κι έπινε τον καφέ του και είδε ένα παιδί να σκοτώνεται, να διερευνήσει ποιος φταίει κι αν ήταν δυστύχημα. Θα εξοργιστεί με το σύστημα, με την κυβέρνηση, με τον υπουργό, με τους πολιτικούς και θα στραφεί αλλού. Ουδόλως τον ενδιαφέρει αν πέντε – δέκα στελέχη της Χρυσής Αυγής είναι αποβράσματα, άνθρωποι της νύχτας, πολέμιοι του χριστιανισμού, δωδεκαθεϊστές και στην τελική σκουπίδια του νεοναζισμού. Η οργή δεν έχει μάτια και αυτιά, ούτε και κρίση την ώρα της κάλπης. Και δυστυχώς τα λεγόμενα κόμματα του συνταγματικού τόξου δεν αντιλαμβάνονται ότι η φωτιά σιγοκαίει και θα τους κάψει, αρχής γενομένης από τις ευρωεκλογές.

Η παρούσα κυβέρνηση πρέπει να κάνει κάτι άμεσα αν δε θέλει να χάσει το παιχνίδι και να βάλει τη χώρα σε πολιτικές περιπέτειες, είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ είτε με τη Χρυσή Αυγή. Το έχουμε ξαναπεί. Πρέπει να δώσει ελπίδα στον κόσμο, διέξοδο, ανάσες πριν πνιγεί στα «σκουπίδια» της Μέρκελ που τα θεωρεί μάλιστα και επιτυχία.

Ουσιαστικά η κυβέρνηση έχει το πολύ έξι μήνες διορία για να αντιστρέψει το παιχνίδι και να καταλαγιάσει την οργή. Ουσιαστικά το πολιτικό σύστημα έχει λίγο χρόνο για να σταματήσει τον κατήφορο.

Πηγή