Μετά το Brexit, διάλυση ή επανεκκίνηση;

Η Βρετανία γίνεται η πρώτη χώρα που αποχωρεί από την ΕΕ, κλονίζοντας συθέμελα το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Η απώλεια ενός εκ των μεγαλυτέρων μελών της αναμένεται να προκαλέσει δραστικές αλλαγές στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που ήδη δοκιμάζεται από τον αυξανόμενο λαϊκισμό, τη μεταναστευτική κρίση και τα οικονομικά προβλήματα.

Δεν αποκλείεται και άλλες χώρες να ζητήσουν την διενέργεια αντίστοιχων δημοψηφισμάτων, να απαιτηθεί μια πιο χαλαρή ένωση ή η ΕΕ μετά από 60 χρόνια να οδηγηθεί σε διάλυση. Οι ευρωσκεπτικιστές στη Γαλλία, την Ολλανδία , την Ιταλία και την Δανία ακονίζουν τα μαχαίρια τους. Περιχαρής ο επικεφαλής της ολλανδικής ακροδεξιάς Γκέρτ Βίλντερς δήλωσε λίγο μετά την ανακοίνωση των ανεπίσημων αποτελεσμάτων: «Και οι Ολλανδοί έχουν το δικαίωμα σε ένα δημοψήφισμα. Το Κόμμα για την Ελευθερία ζητεί συνεπώς δημοψήφισμα για ένα Nexit, δηλαδή μια έξοδο της Ολλανδίας από την ΕΕ».

Σε πανηγυρικό κλίμα και οι δηλώσεις της Μαριόν Μαρεσάλ- Λε Πεν, ανιψιά της επικεφαλής του γαλλικού ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου «Από το Brexit στο Frexit: Έχει φτάσει ο καιρός να εισάγουμε τη δημοκρατία στη χώρα μας. Οι Γάλλοι πρέπει να έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν», έγραψε στο Twitter.

Με ζοφερά χρώματα είχε περιγράψει την επόμενη ημέρα ενός Brexit ο Πρόεδρος της ΕΕ Ντόναλντ Τουσκ. Ένα Brexit θα μπορούσε να οδηγήσει στην «καταστροφή όχι μόνο της ΕΕ αλλά και του δυτικού πολιτισμού», είχε τονίσει την περασμένη εβδομάδα. «Οι εχθροί μας … θα ανοίξουν ένα μπουκάλι σαμπάνιας, αν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είναι αρνητικό για μας», είχε αναφέρει προφητικά. «Η ΕΕ δεν κινδυνεύει με θάνατο από ένα Brexit, αλλά θα πρέπει να αντληθούν διδάγματα», είχε δηλώσει πιο ψύχραιμα ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλωντ Γιούνκερ.

Ανάγκη αλλαγής και επανεκκίνησης

Οι φωνές υπέρ της ανάγκης δραστικών αλλαγών στο μπλοκ δεν είναι λίγες. Ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε εκτίμησε πριν λίγες ημέρες ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να αλλάξει, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Βρετανία. «Η Ευρώπη δεν είναι σε καλή κατάσταση» και θα χρειαστεί άμεσα αλλαγές», σημείωσε. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος εκτίμησε χθες ότι όποιο και αν είναι η έκβαση του δημοψηφίσματος θα πρέπει «να υπάρξει μια επανεκκίνηση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος».

Οι δηλώσεις αμφοτέρων κρίνονται εξαιρετικά σημαντικές, δεδομένου του ρόλου που θα κληθεί να παίξει ο γαλλογερμανικός άξονας στη συνέχεια. Γαλλία και Γερμανία επεξεργάζονται ήδη ένα κοινό ευρωπαϊκό σχέδιο για το μέλλον. Μετά όμως από τις δραματικές αυτές εξελίξεις στη Βρετανία, το σχέδιο αυτό ενδέχεται να μην είναι και τόσο φιλόδοξο και να περιοριστεί μόνο σε θέματα όπως η ασφάλεια και η άμυνα.

Σύμφωνα με τους αναλυτές, η ΕΕ απομακρύνεται από την αρχή μιας «διαρκώς στενότερης ένωσης» και του φεντεραλισμού, ενώ δεν είναι λίγοι όσοι μιλούν για μια «Ευρώπη δύο ταχυτήτων» που θα επιτρέπει στα κράτη μέλη να εξαιρούνται από τους βασικούς κανόνες. Ένα σημαντικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση θα μπορούσε να είναι να μην καθίσταται υποχρεωτική η ένταξη των μελών στο ευρώ. Αυτό θα λειτουργήσει προς όφελος της Πολωνίας, η οποία δεν φαίνεται να επιθυμεί την ένταξή της στο ενιαίο νόμισμα.

Υπάρχει ωστόσο και η άλλη πλευρά. Ορισμένοι θεωρούν ότι η απάντηση θα πρέπει να είναι μια στενότερη ένωση, με μεγαλύτερη πολιτική και οικονομική ενοποίηση. Αν και η τάση αυτή δεν φαίνεται να υπερισχύει αυτή τη στιγμή, το χθεσινό δημοψήφισμα απέδειξε ότι ουδείς μπορεί να προδιαγράψει το μέλλον

Πηγή News4Money

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

F_ck U EU, F_ck U all of U!

Με την χθεσινή, ιστορική του νίκη ο βρετανικός λαός έφτυσε στα μούτρα το διεθνές καθεστώς των αφεντικών, στο ίδιο ακριβώς πνεύμα με όλα τα ευρωπαϊκά έθνη. Και με 52%-48% απαντάει με τον τρόπο που αρμόζει στις απειλές, στις προσβολές, στα ψέμματα, στις προβοκάτσιες.

Λύσσαξαν κατά του Brexit τα μαντρόσκυλα της παγκοσμιοποίησης όλο αυτό το διάστημα. Από τον Σόρος μέχρι τον Ομπάμα κι από τον Χώκινγκ ώς τον Μπέκαμ, όλοι με μια φωνή υπέρ των τραπεζών, των χρηματιστηρίων, των καναλιών, των δημοσκόπων, των κομμάτων…
Κι όμως, οι Άγγλοι απέδειξαν ότι καμμία προπαγάνδα δεν τους πτοεί, ούτε κι αν ακόμα αυτή γίνεται με …σφαίρες.

Πρόκειται για περιφανή λαϊκό θρίαμβο, για μια σπάνια νίκη της δημοκρατίας, έστω κι αν βρεθεί τρόπος να υπονομευτεί στην πράξη η λαϊκή βούληση που τόσο ξεκάθαρα εκφράστηκε.
Δυστυχώς ο απλός κόσμος δεν έχει τρόπο να υλοποιήσει όσα επιθυμεί, το σύστημα ελέγχεται από πάνω.
Τα κνώδαλα του καθεστώτος θα μαζέψουν τα κουρέλια τους, θα πάρουν την γραμμή τους, θα αρχίσουν να “ερμηνεύουν” το αποτέλεσμα με το ίδιο θράσος που μέχρι χθες εξηγούσαν τι Αρμαγεδώνας θα ήταν το Brexit, και θα επανέλθουν στα καθήκοντά τους (υπονόμευση των εκφραστών της λαϊκής βούλησης, ένταξή τους στα κανάλια ελέγχου… Ό,τι τελοσπάντων προβλέπεται από την Υπηρεσία).

Και κάτι για τα καθ’ ημάς: τα ίδια πρόστυχα “επιχειρήματα” του “λαϊκισμού”, του “εθνικισμού”, της “ξενοφοβίας” αναπαράχθηκαν και στην γηραιά αποικία της ΝΑ Ευρώπης.
Οι σεσημασμένοι θλιβεροί λούστροι έκαναν ευσυνείδητα το καθήκον τους.
Δεν έμεινε βήμα που να μην μας χτυπήσει τις ίδιες αθλιότητες, σε μια επιχείρηση πάταξης αναλόγων τάσεων του ελληνικού λαού.
Μετά βίας άντεξα εχθές ν’ ακούσω – χωρίς να ξεράσω – τον Πορτοσάλτε με τον Βερέμη να σχολιάζουν για το θέμα τους λαϊκιστές, τους ακροδεξιούς καί τα “φασιστικά δημοψηφίσματα”!!!
Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει…

Τέτοια ηδονική είδηση είχα ν’ ακούσω από τη συντριβή του Σχεδίου Ανάν, ας είναι καλά οι Άγγλοι αδελφοί μας!

Πηγή "Αντιφωνητής"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Η επόμενη ημέρα του BREXIT

Η ΕΕ, χωρίς το Ηνωμένο Βασίλειο, δεν θα μπορεί πλέον να θεωρεί πως εκπροσωπεί την Ευρώπη, οι αγορές δοκιμάζουν ήδη πόσο ανθεκτική είναι η Ευρωζώνη, το GREXIT επανέρχεται, ενώ κερδισμένη είναι η Ρωσία – αν και θα εξαρτηθεί από τις ενέργειες των Η.Π.Α.

Του Νίκου Οικονόμου

"Οι έννοιες της ελευθερίας, καθώς επίσης της ανεξαρτησίας, είναι μέσα στα «γονίδια» όλων των ανθρώπων, καθώς επίσης των εθνικών κρατών τους – ενώ είναι πρόθυμοι να παραδώσουν ένα μέρος τους, να συμβιβαστούν με ορισμένες αναγκαίες παραχωρήσεις, όταν και εάν εισπράττουν ως αντάλλαγμα μεγαλύτερα οφέλη.
Αυτός είναι ο λόγος που οι άνθρωποι αποδέχθηκαν την καθορισμένη από τους νόμους και τους θεσμούς συμβίωση τους, την πληρωμή φόρων κοκ. – ενώ αποτελεί τη βασική αιτία, λόγω της οποίας δημιουργήθηκαν οι κοινωνίες, τα κράτη, καθώς επίσης οι διακρατικές ενώσεις. Όταν τώρα τα ανταλλάγματα που ζητούνται είναι μεγαλύτερα από τα οφέλη ή/και όταν κινδυνεύουν να υποδουλωθούν σε ατομικό ή συλλογικό επίπεδο, τότε παύουν να είναι πρόθυμοι να συμβιβαστούν – οπότε οι εν λόγω κοινωνίες, τα κράτη και οι ενώσεις τους διαλύονται".

Το βρετανικό δημοψήφισμα δεν είναι δεσμευτικό, αποτελώντας εν πρώτοις μία πρόταση για να ψηφιστεί ή μη από τη Βουλή – ενώ η παραίτηση του πρωθυπουργού της χώρας σημαίνει πως η απόφαση θα ληφθεί από την επόμενη Βουλή που θα προκύψει. Με δεδομένο δε το ότι, η διαφορά μεταξύ του ΝΑΙ και του ΟΧΙ δεν ήταν πολύ μεγάλη, καθώς επίσης λόγω της διάσπασης του Ηνωμένου Βασιλείου σε δύο τμήματα, με κριτήριο τα αποτελέσματα, δεν είναι καθόλου απίθανο να ανακοινωθεί μελλοντικά ένα νέο δημοψήφισμα.

Σε κάθε περίπτωση, αποτελεί εν πρώτοις ένα μεγάλο κίνδυνο για τη συνοχή του Ηνωμένου Βασιλείου – αφού θεωρείται εύλογα ότι, από τις χώρες που ψήφισαν ΝΑΙ η Σκωτία θα επιδιώξει την ανεξαρτησία της, ενώ η Βόρεια Ιρλανδία την ένωση της με την Ιρλανδία (γράφημα).

Επεξήγηση γραφήματος: Αποτελέσματα ανά χώρα – Με μπλε το ΝΑΙ στην ΕΕ, με κόκκινο το ΟΧΙ. Αγγλία, Σκωτία, Ουαλία, Βόρεια Ιρλανδία.

Περαιτέρω, ακόμη και αν ψηφισθεί από τη νέα η Βουλή η αποχώρηση από την ΕΕ, θα απαιτηθούν τουλάχιστον δύο χρόνια διαπραγματεύσεων, όπως έχουμε ήδη αναφέρει (άρθρο) – ενώ μέχρι τότε η Βρετανία θα παραμείνει μέλος. Όσον αφορά τις επιπτώσεις, τόσο για την ΕΕ, όσο και για τη Βρετανία, θα εξαρτηθούν από τις συμφωνίες που θα υπογραφούν – οι οποίες θα διαρκέσουν ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.

Εν τούτοις, η ψήφος του βρετανικού λαού αποτελεί ένα άνευ προηγουμένου πλήγμα για την εικόνα της ΕΕ – αφού αποφάσισε να αποχωρήσει ένα κράτος, η δημοκρατική παράδοση του οποίου είναι κατά πολύ μεγαλύτερη, από εκείνη όλων των άλλων μεγάλων χωρών της ηπείρου μας και όχι μόνο.

Μία χώρα που, παρά τα λάθη της, επενέβαινε πάντοτε με θετικό τρόπο στα ευρωπαϊκά τεκταινόμενα – έχοντας βοηθήσει να δοθεί τέλος στις μεγάλες καταστροφές που προκάλεσε ο Ναπολέων, αργότερα η γερμανική αυτοκρατορία και τελικά ο ναζιστικός παραλογισμός, ξανά με ένοχο τη Γερμανία. Η βασική αιτία του BREXIT πάντως δεν είναι ούτε το μεταναστευτικό, ούτε η οικονομική κρίση – αλλά, αναμφίβολα, η μετατροπή της ΕΕ σε μία αμερικανική φυλακή με γερμανούς δεσμοφύλακες, όπου

(α) οι μεν πρώτοι, οι Η.Π.Α., επιθυμούν να επιβάλλουν τις νεοφιλελεύθερες συμφωνίες τους εις βάρος των κρατών και των Πολιτών τους (ανάλυση) – μετατρέποντας την ΕΕ σε άβουλη αποικία των πολυεθνικών τους, καθώς επίσης του χρηματοπιστωτικού κτήνους, ενώ

(β) οι δεύτεροι απομυζούν τους πάντες με το μερκαντιλισμό που έχουν υιοθετήσει, έχοντας ενδεχομένως στόχο αρχικά την κατοχή της ηπείρου μας με οικονομικά όπλα και στη συνέχεια την ανεξαρτητοποίηση τους από τις Η.Π.Α. – αφού θα έχουν δημιουργήσει πλέον την αυτοκρατορία τους.

Όσον αφορά τώρα τη Βρετανία, η πλήρης υποταγή της Γαλλίας στη Γερμανία αποτελεί μία τραγωδία για την ίδια – αφού έχει χάσει πλέον τον παραδοσιακό ρόλο της ως εκείνος ο διαιτητής, ο οποίος φροντίζει για τη διατήρηση της ισορροπίας της Ευρώπης.

Από τη μία πλευρά λοιπόν δεν είναι πια η αυτοκρατορία των θαλασσών, με την ισχυρότερη οικονομία, καθώς επίσης με το σημαντικότερο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, προνόμια που έχουν πια κατακτηθεί από τις Η.Π.Α., ενώ από την άλλη απομακρύνθηκε από την Ευρώπη – οπότε ουσιαστικά δεν έχει καμία ιστορική αποστολή, έχοντας απομονωθεί στον εαυτό της.

Όσον αφορά την ΕΕ, χωρίς το Ηνωμένο Βασίλειο δεν θα μπορεί να θεωρεί πως εκπροσωπεί την Ευρώπη – να διαχειρίζεται δηλαδή τα ευρωπαϊκά θέματα, ως ο υψηλότερος θεσμός της Δημοκρατίας. Εκτός αυτού, θα είναι πολύ πιο αδύναμη οικονομικά, αμυντικά και γεωπολιτικά – ενώ οι διατλαντικές συμφωνίες δεν φαίνεται πως θα επιτευχθούν, με κριτήριο την αλματώδη αύξηση του ευρωσκεπτικισμού, λόγω της εξόδου της Βρετανίας.

Συνεχίζοντας, η Δύση θα αποδυναμωθεί επίσης ως σύνολο, ενώ η ψηφοφορία θα λειτουργήσει μεταδοτικά – με την έννοια πως θα ζητήσουν πολλές άλλες χώρες να διενεργηθεί κάτι αντίστοιχο, γεγονός που θα θεωρηθεί ως μία ψήφος δυσαρέσκειας ή μομφής απέναντι στις Βρυξέλες. Η ακροδεξιά στην Ολλανδία το απαιτεί ήδη, το γαλλικό Εθνικό Μέτωπο θα ακολουθήσει, ενώ το εχθρικό προς την Ευρώπη κόμμα του Ιταλού ηθοποιού έχει ήδη δηλώσει πως θα το επιδιώξει.

Φαίνεται λοιπόν πως η καγκελάριος, απαιτώντας αχόρταγα τα πάντα, χωρίς κανένα συναίσθημα αλληλεγγύης και κανέναν ηθικό ενδοιασμό, ίσως καταφέρει να διαλύσει την Ευρώπη πριν τις γερμανικές εκλογές – έχοντας προκαλέσει επί πλέον τη ραγδαία άνοδο της ακροδεξιάς στα περισσότερα κράτη, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, αφού προηγουμένως υποχρέωσε σε μεγάλες ήττες και σε εξευτελιστικούς συμβιβασμούς την αριστερά, κυρίως στην Ελλάδα.

Επίλογος

Συμπερασματικά η ΕΕ αμφιταλαντεύεται επικίνδυνα, το ταμπού της εξόδου έπαψε να υπάρχει, η πόρτα της φυλακής άνοιξε δηλαδή, ενώ οι αγορές θα δοκιμάσουν κατά πόσον ισχύει κάτι ανάλογο για την Ευρωζώνη – κρίνοντας από τα επιτόκια των κρατικών ομολόγων της περιφέρειας, τα οποία άρχισαν ήδη να αυξάνονται (γράφημα), καθώς επίσης από τις βαριές απώλειες των χρηματιστηριακών δεικτών. Λογικά λοιπόν θα επανέλθει το GREXIT – αφού η Ελλάδα είναι σήμερα ο πλέον αδύναμος κρίκος της νομισματικής ένωσης, χωρίς καμία απολύτως προοπτική για την οικονομία της.

Επεξήγηση γραφήματος: Αλλαγές στα επιτόκια των κρατικών ομολόγων της ευρωπαϊκής περιφέρειας (spreads)

Περαιτέρω, η ηγεμονία της Γερμανίας θα αμφισβητηθεί σοβαρά, ιδιαίτερα από τα απεργιακά κινήματα της Γαλλίας, η οποία απειλείται από έναν εμφύλιο πόλεμο (άρθρο) – ενώ είναι αμφίβολο εάν οι Βρετανοί κερδίσουν τελικά κάτι από το δημοψήφισμα, κυρίως επειδή η οικονομία τους είναι σε πολύ άσχημη κατάσταση. Επίσης λόγω του ότι θα ενισχυθούν τα αποσχιστικά κινήματα από τις δύο χώρες, στις οποίες υπερίσχυσε το ΝΑΙ – από τη Σκωτία και τη Β. Ιρλανδία.

Ο μεγάλος κερδισμένος πάντως φαίνεται πως είναι η Ρωσία, η οποία θα έχει απέναντι της μία πιο αδύναμη ΕΕ, δυσκολότερο να της επιβάλλει νέες κυρώσεις – ενώ οι Η.Π.Α. ανήκουν στους χαμένους, μεταξύ άλλων επειδή δεν είναι απίθανη η σύγκλιση της Γερμανίας και της Γαλλίας με τη Ρωσία, οπότε η πλήρης αποδυνάμωση της γεωπολιτικής τους στρατηγικής.

Ο υπουργός εξωτερικών της Γερμανίας αναζητάει ήδη το διάλογο με τον πρόεδρο Putin αντί για κυρώσεις, η M. Le Pen τον συμπαθεί, ενώ ο Ιταλός πρωθυπουργός ανήκει επίσης στους οπαδούς του Ρώσου ηγέτη – αν και οι Η.Π.Α. δεν πρόκειται να το επιτρέψουν, αποφασίζοντας ενδεχομένως να θυσιάσουν τη Γερμανία.

Εδώ οφείλει να υπενθυμίσει κανείς ότι, διατηρούν εκεί την ισχυρότερη βάση τους στον πλανήτη – κάτι που θα έπρεπε να προβληματίσει ιδιαίτερα τους Γερμανούς Πολίτες, οι οποίοι είναι άδικο να πληρώσουν ξανά ακριβά τα λάθη, την έλλειψη γενναιοδωρίας, το στενό ορίζοντα, την αμετροέπεια, την αλαζονεία και την ισχυρογνωμοσύνη μίας ακόμη κυβέρνησης τους.

Ολοκληρώνοντας, από οικονομικής πλευράς θα εξαρτηθούν πολλά από το είδος του ενδεχόμενου διαζυγίου της ΕΕ με τη Βρετανία – όπου, εάν ο χωρισμός είναι καθαρός και όχι βρώμικος, τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα δεν θα είναι τόσο οδυνηρά, παρά το βραχυπρόθεσμο πανικό. Με δεδομένο δε το ότι, η Βρετανία είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της ΕΕ, μετά τις Η.Π.Α. και πριν από την Κίνα, κανένας δεν πρόκειται να κερδίσει από ένα άσχημο διαζύγιο – οπότε δεν προβλέπεται κάτι τέτοιο.

Ο επόμενος σταθμός πάντως του ευρωπαϊκού δράματος είναι οι εκλογές στην Ισπανία την επομένη Κυριακή – σε μία χώρα που μαίνεται η διαφθορά, ενώ είναι έτοιμη να καταρρεύσει πολιτικά, ειδικά εάν δεν αλλάξουν ούτε αυτή τη φορά οι κομματικοί συσχετισμοί. Το γεγονός δε ότι, υπάρχουν επίσης αποσχιστικά κινήματα στο εσωτερικό της, είναι ένας επί πλέον προβληματισμός – ο οποίος δεν μπορεί να εκτιμηθεί τόσο εύκολα.

Πηγή Analyst

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Θέλεις την Ελλάδα ελεύθερη; Είσαι λαϊκιστής!

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ

Θέλεις σαν πολίτης η χώρα σου να είναι ανεξάρτητη και να αποφασίζει για το μέλλον σου χωρίς εξωτερικές παρεμβάσεις;

Θέλεις σαν πολίτης να έχεις άποψη που θα γίνεται σεβαστή από πολιτικούς οι οποίοι είναι υπόλογοι απέναντί σου;

Θέλεις σαν πολίτης να αντισταθείς στην εξόντωσή σου από ένα σύστημα που επιβάλλει την οικονομική σου εξαθλίωση;

Θέλεις σαν πολίτης να διώξεις μακριά την γερμανική αντίληψη ζωής με βάση την οποία θα ζεις υπόλογος στο Βερολίνο που επαναφέρει το Ράιχ στην Ευρώπη;

Θέλεις να αρνείσαι την κατοχή της πατρίδας σου για 99 χρόνια από τους φίλους σου τους Γερμανούς και τολμάς να ζητάς να σε ρωτήσουν με δημοψήφισμα;

Θέλεις να αμφισβητείς την αγνότητα και το άδολο των παρεμβάσεων για την διάσωσή σου και τολμάς να ισχυρίζεσαι πως είσαι θύμα του νέου γερμανικού ράιχ;

Ε, μάθε τότε, πως σύμφωνα με την πολιτική ορθότητα, που διαφημίζεται ευρέως και από τα ΜΜΕ όλου του πλανήτη, είσαι λαϊκιστής, αμόρφωτος, αγνώμονας και, κυρίως, επικίνδυνος για τον εαυτό σου, αφού τολμάς να αμφισβητείς τις αποφάσεις εκείνων που ποτέ δεν εμφανίστηκαν μπροστά σου και που ποτέ δεν τους επέλεξες να αποφασίζουν για εσένα...

Είσαι ένας λαϊκιστής που παίζει με το μέλλον μίας ηπείρου και τα κέρδη γερμανικών τραπεζών και πολυεθνικών...

Ντροπή σου, λαϊκιστή, που τολμάς να αντιτίθεσαι σε εκείνους που αποφασίζουν για εσένα, χωρίς εσένα... και που σου κάνουν την τιμή να είσαι υπηρέτης τους...

Ντροπή σου...

ΥΓ: Όταν μάθουμε να κάνουμε αυτό που θέλουμε, τότε θα καταλάβουμε ότι δεν χρειάζεται να το ζητάμε από κανέναν...

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Άνοιξε ο ασκός του Αιόλου

Πέφτουν οι μάσκες και αποκαλύπτουν τον ρόλο της Γερμανίας στην καταστροφή της Ευρώπης

Γράφει ο Στέφανος Μυτιληναίος

Και όπως έχω γράψει πολλές φορές στο παρελθόν, οι νικητές δύο παγκόσμιων πολέμων δεν θα ανέχονταν να τους κάνει κουμάντο το Βερολίνο.
Οι πραγματικοί νικητές, όχι τα γαλλάκια, που ειδικά στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο κατάφεραν και παραδόθηκαν τρεις φορές (sic) στους Γερμανούς.

Για ποια Ευρωπαϊκή Ένωση μιλάτε;
Για το Τρίτο Ράιχ;
Και που είστε ακόμα…

Η Πολωνία ευνοείται από τις ΗΠΑ ως νέα "ατμομηχανή" της Ευρώπης και θα συμπαρασύρει και τις ανατολικές χώρες.
Ο Νότος, μετά από 7 χρόνια ύφεσης, τι θα κάνει από εδώ και πέρα;
Θα συνεχίσει να δυστυχεί για την ευημερία της Γερμανίας;

Άνοιξε ο ασκός του Αιόλου.

Ο κόσμος που ξέρατε τέλειωσε. Τα μεγάλα έθνη, οι αυτοκρατορίες, δεν εκβιάζονται.
Αναλύετε τον κόσμο μέσα από τα "μάτια" του ελλαδίτη ραγιά, του φοβισμένου και του προσκυνημένου και νομίζετε πως όλα τα έθνη σκέφτονται σαν εσάς!

Η Ευρώπη είχε μόνο έναν δρόμο, της Ευρώπης των λαών.
Αυτή η Ευρώπη δεν υπάρχει.
Την κατέστρεψαν οι γερμανικές ερπύστριες της λιτότητας και των ανοιχτών συνόρων της εισαγωγής φτηνών εργατικών χεριών (πρόσφυγες) για τις φάμπρικες των Γερμανών βιομηχάνων.
Σιγά μην καθόταν η Αυτοκρατορία, που το στέμμα της βασίλισσάς της "σκεπάζει" τον Καναδά και την Αυστραλία, "ενώνει" μια Κοινοπολιτεία στην οποία "ο Ήλιος δεν δύει ποτέ", να δέχεται εντολές από τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε.

Άνοιξε ο ασκός του Αιόλου!

Εάν θέλετε να σωθεί η Ευρώπη υπάρχει μόνο ένας δρόμος: Η Γερμανία πρέπει να ηττηθεί!
Αλλιώς; Αλλιώς τα τύμπανα του πολέμου ήδη ηχούν...
Γιατί να ξέρετε, σε αυτά τα αδιέξοδα πάντα τη λύση δίνει ο πόλεμος.

Όσο για την Ελλάδα…
Όσοι έπεσαν από τα σύννεφα λόγω Brexit δεν διαβάζουν το Ινστιτούτο Stratfor, τη "φωνή" της CIA, το οποίο πριν ενάμιση χρόνο μάς έχει πει τι έρχεται, έχει "προβλέψει" το μέλλον.
Και να σημειώσω κάτι σημαντικό. "Δυτικός" άνθρωπος δεν είναι όποιος γλείφει τους Γερμανούς και τα αλκοολικά τσιράκια τους στις Βρυξέλλες.
Θα "συμβούλευα" τους σοβαρούς που βλέπουν την Ελλάδα ως μια χώρα της Δύσης να είναι "εγκρατείς" στον "θρήνο" τους για το Brexit.
Για τα λιγούρια και τους λαϊκιστές των "μένουμε Ευρώπη" δεν έχω καμία συμβουλή, διότι ως γνωστά ερπετά απλώς θα αλλάξουν σύντομα πρεσβεία που γλείφουν.

Υ.Γ.: Η Ελλάς είναι ναυτικό έθνος και ως τέτοιο συμμαχεί μόνο με τα ναυτικά έθνη. Το έκανε σε δύο Παγκοσμίους Πολέμους και δεν το έκανε τυχαία.

Πηγή Facebook

Σχόλιο ιστολογίου προς ενημέρωση φοβικών ελληνόφωνων: Το Brexit έγινε, αλλά τα ράφια των σούπερ μάρκετ σε όλη την Μεγάλη Βρετανία συνεχίζουν να έχουν… κωλόχαρτο!!!

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Οι νεκροί εγκέφαλοι δεν μπορούν να νεκρώσουν την Ελληνική γλώσσα

Τα πολιτικά πτώματα και τα "ακαδημαϊκά περιττώματα" δεν μπορούν να δολοφονήσουν την ολοζώντανη αρχαία ελληνική γλώσσα 

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ

Πολύς θόρυβος έχει γίνει, εσχάτως, σχετικά με την λειτουργικότητα της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Διανοητές της πρώτης φοράς αριστερής κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα, του Νίκου Φίλη και άλλων προσωπικοτήτων ιδεοληπτικών αγκυλώσεων, επιχειρούν να τοποθετήσουν την αρχαία ελληνική γλώσσα σε φέρετρο και να την περιφέρουν ως νεκρή…!
Δεν θα αναφερθούμε στην αναγνώριση των αρχαίων ελληνικών από ξένα πανεπιστήμια, διανοητές και σημαντικές πολιτικές προσωπικότητες του παρελθόντος, ούτε θα επιχειρήσουμε να μεταβάλουμε την άποψη των ελληνόφωνων γραικύλων που κυβερνούν την Ελλάδα.
Απλά, θα παραθέσουμε το αυτονόητο για να κατανοήσουμε όλοι πως κανείς, ούτε οι πολιτικοί παλιάτσοι και τα λοιπά "ακαδημαϊκά" περιφερόμενα σκουπίδια, όσο και να επιχειρούν, δεν μπορούν να διαγράψουν την αρχαία ελληνική γλώσσα, αλλά ούτε και κάποιο μέρος της μεγαλειώδους ελληνικής ιστορίας (π.χ. το Βυζάντιο) μέσα στα πλαίσια της εφαρμογής διάσπασης της συνεχούς ύπαρξης του ελληνισμού, χάρις των εθνομηδενιστικών τους αντιλήψεων…

«Από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως τα σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε και τραγουδούμε με την ίδια γλώσσα».

Γιώργος Σεφέρης

Ποια Ελληνική λέξη είναι αρχαία και ποια νέα;
Γιατί μια Ομηρική λέξη μας φαίνεται δύσκολη και ακαταλαβίστικη;
Οι Έλληνες σήμερα ασχέτως μορφώσεως μιλάμε ομηρικά, αλλά δεν το ξέρουμε επειδή αγνοούμε την έννοια των λέξεων που χρησιμοποιούμε.
Για του λόγου το αληθές θα αναφέρουμε μερικά παραδείγματα για να δούμε ότι η Ομηρική γλώσσα όχι μόνο δεν είναι νεκρή, αλλά είναι ολοζώντανη.

Αυδή είναι η φωνή. Σήμερα χρησιμοποιούμε το επίθετο άναυδος.
Αλέξω στην εποχή του Ομήρου σημαίνει εμποδίζω, αποτρέπω. Τώρα χρησιμοποιούμε τις λέξεις αλεξίπτωτο, αλεξίσφαιρο, αλεξικέραυνο αλεξήλιο Αλέξανδρος (αυτός που αποκρούει τους άνδρες) κ.τ.λ.
Με το επίρρημα τήλε στον Όμηρο εννοούσαν μακριά, εμείς χρησιμοποιούμε τις λέξεις τηλέφωνο, τηλεόραση, τηλεπικοινωνία, τηλεβόλο, τηλεπάθεια κ.τ.λ.
Λάας ή λας έλεγαν την πέτρα. Εμείς λέμε λατομείο, λαξεύω.
Πέδον στον Όμηρο σημαίνει έδαφος, τώρα λέμε στρατόπεδο, πεδινός.
Το κρεβάτι λέγεται λέχος, εμείς αποκαλούμε λεχώνα τη γυναίκα που μόλις γέννησε και μένει στο κρεβάτι.
Πόρο έλεγαν τη διάβαση, το πέρασμα, σήμερα χρησιμοποιούμε τη λέξη πορεία. Επίσης αποκαλούμε εύπορο κάποιον που έχει χρήματα, γιατί έχει εύκολες διαβάσεις, μπορεί δηλαδή να περάσει όπου θέλει, και άπορο αυτόν που δεν έχει πόρους, το φτωχό.
Φρην είναι η λογική. Από αυτή τη λέξη προέρχονται το φρενοκομείο, ο φρενοβλαβής, ο εξωφρενικός, ο άφρων κ.τ.λ.
Δόρπος, λεγόταν το δείπνο, σήμερα η λέξη είναι επιδόρπιο.
Λώπος είναι στον Όμηρο το ένδυμα. Τώρα αυτόν που μας έκλεψε (μας έγδυσε το σπίτι) το λέμε λωποδύτη.
Ύλη ονόμαζαν ένα τόπο με δένδρα, εμείς λέμε υλοτόμος.
Άρουρα ήταν το χωράφι, όλοι ξέρουμε τον αρουραίο.
Τον θυμό τον αποκαλούσαν χόλο. Από τη λέξη αυτή πήρε το όνομα της η χολή, με την έννοια της πίκρας. Λέμε επίσης αυτός είναι χολωμένος.
Νόστος σημαίνει επιστροφή στην πατρίδα. Η λέξη παρέμεινε ως παλινόστηση, ή νοσταλγία.
Άλγος στον Όμηρο είναι ο σωματικός πόνος, από αυτό προέρχεται το αναλγητικό.
Το βάρος το αποκαλούσαν άχθος, σήμερα λέμε αχθοφόρος.
Ο ρύπος, δηλαδή η ακαθαρσία, εξακολουθεί και λέγεται έτσι - ρύπανση.
Από τη λέξη αιδώς (ντροπή) προήλθε ο αναιδής.
Πέδη, σημαίνει δέσιμο και τώρα λέμε πέδιλο. Επίσης χρησιμοποιούμε τη λέξη χειροπέδες.
Από το φάος, το φως προέρχεται η φράση φαεινές ιδέες.
Άγχω, σημαίνει σφίγγω το λαιμό, σήμερα λέμε αγχόνη. Επίσης άγχος είναι η αγωνία από κάποιο σφίξιμο, ή από πίεση.
Βρύχια στον Όμηρο είναι τα βαθιά νερά, εξ ου και τo υποβρύχιο.
Φερνή έλεγαν την προίκα. Από εκεί επικράτησε την καλά προικισμένη να τη λέμε «πολύφερνη νύφη».
Το γεύμα στο οποίο ο κάθε παρευρισκόμενος έφερνε μαζί του το φαγητό του λεγόταν έρανος. Η λέξη παρέμεινε, με τη διαφορά ότι σήμερα δεν συνεισφέρουμε φαγητό, αλλά χρήματα.

Υπάρχουν λέξεις, από τα χρόνια του Ομήρου, που ενώ η πρώτη τους μορφή μεταβλήθηκε - η χειρ έγινε χέρι, το ύδωρ νερό, η ναυς έγινε πλοίο, το άστυ έγινε πόλη, στη σύνθεση διατηρήθηκε η πρώτη μορφή της λέξεως.
Από τη λέξη χειρ έχουμε: χειρουργός, χειριστής, χειροτονία, χειραφέτηση, χειρονομία, χειροδικώ κ.τ.λ.
Από το ύδωρ έχουμε τις λέξεις: ύδρευση υδραγωγείο, υδραυλικός, υδροφόρος, υδρογόνο, υδροκέφαλος, αφυδάτωση, ενυδρείο, κ.τ.λ.
Από τη λέξη ναυς έχουμε: ναυπηγός, ναύαρχος, ναυμαχία, ναυτικός, ναυαγός, ναυτιλία, ναύσταθμος, ναυτοδικείο, ναυαγοσώστης, ναυτία, κ.τ.λ.
Από τη λέξη άστυ έχουμε: αστυνομία, αστυνομικός, αστυφιλία, κ.τ.λ.

Σύμφωνα με τα προαναφερθέντα παραδείγματα προκύπτει ότι:
Δεν υπάρχουν αρχαίες και νέες Ελληνικές λέξεις, αλλά μόνο Ελληνικές.
Η Ελληνική γλώσσα είναι ενιαία και ουσιαστικά αδιαίρετη χρονικά.
Από την εποχή του Ομήρου μέχρι σήμερα προστέθηκαν στην Ελληνική γλώσσα μόνο ελάχιστες λέξεις.
Η γνώση των εννοιών των λέξεων θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε ότι μιλάμε τη γλώσσα της ομηρικής ποίησης, μια γλώσσα που δεν ανακάλυψε ο Όμηρος αλλά προϋπήρχε πολλές χιλιετίες πριν από αυτόν.

Προσθέστε και εσείς τις δικές σας γνώσεις που να σχετίζονται με το θέμα.
Σκοπός μας είναι να ανακαλύψουμε τις έννοιες των λέξεων για να μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε καλύτερα. Παλαιότερα όταν έλεγαν μια λέξη καταλάβαιναν όλοι το ίδιο. π.χ για τη λέξη αρετή ήξεραν ότι είναι η μεσότητα ανάμεσα σε δύο υπερβολές.
Σήμερα ο καθένας για την ίδια λέξη εννοεί και κάτι διαφορετικό.

Απολλώνιου Σοφιστού Λεξικόν κατά στοιχείον Ιλιάδος και Οδύσσειας.

Εκδόσεις Ηλιοδρόμιο

ΥΓ: Παρ’ όλα αυτά, τα ελάχιστα παραδείγματα από την ελληνική γλώσσα, απορίας άξιο είναι πως κάποιοι ελληνόφωνοι (που στερούνται της βασικής ελληνικής παιδείας και ικανής χρήσης της ελληνικής γλώσσας), επιμένουν στην δολοφονία μίας γλώσσας η οποία εμπεριέχει νοήματα και όχι ήχους, όπως συμβαίνει στις υπόλοιπες γλώσσες. Αίσθηση κατωτερότητας ή σκοπιμότητα; Σε κάθε περίπτωση τα συγκεκριμένα δίποδα έχουν εξασφαλίσει μία περίοπτη θέση στον κόσμο των… ερπετών.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Άνοιξε το κλουβί και δραπέτευσαν οι εφιάλτες μας!

Η Μεγάλη Βρετανία ψήφισε την έξοδό της από την Ευρώπη. Από σήμερα το πρωί υπάρχει μια νέα πραγματικότητα στην Ευρώπη, στον κόσμο. Η ΕΕ έχει δεχτεί μία μεγάλη πολιτική ήττα. Το αφήγημα του παρελθόντος δεν πείθει. Το κακό είναι ότι το Brexit επαναφέρει αυτόματα στην επικαιρότητα και το Grexit…

Τι θα συμβεί αύριο; Αλήθεια, ποιος το ξέρει; Εδώ δεν γνωρίζουμε τι θα γίνει μετά από μία ώρα. Στις αγορές βυθίζονται νομίσματα, χρηματιστήρια. Δισεκατομμύρια δολάρια, ευρώ, στερλίνες και γιεν αλλάζουν χέρια με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Το παγκόσμιο καζίνο λειτουργεί 24 ώρες το 24ωρο και προσφέρει πλούσιες συγκινήσεις στους συμμετέχοντες. Το Brexit ήταν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για «παιγνίδι». Το πρόβλημα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι οι παίκτες μπορούν να παρασυρθούν και να φτάσουν στα άκρα, οδηγώντας αντίστοιχα στα άκρα και τους ανθρώπους που ζουν πραγματικές ζωές στον πραγματικό κόσμο.

Με άλλα λόγια, οι επιπτώσεις του Brexit μπορεί να είναι ακόμη πιο σημαντικές από αυτές που θα έπρεπε να είναι στην πραγματικότητα λόγω των αντιδράσεων των χρηματιστηριακών αγορών. Όταν ένα νόμισμα κινείται σαν να ήταν μετοχή της περιφέρειας του ελληνικού χρηματιστηρίου του 1999, τότε όλα είναι πιθανά! Ας μην ξεχνάμε ότι στα νομίσματα και στους δείκτες των χρηματιστηρίων «ακουμπάνε» τις επενδύσεις τους πολλές χιλιάδες τράπεζες μέσω των σύνθετων χρηματοοικονομικών προϊόντων. Κι αν όχι οι ίδιες άμεσα, μέσω των δανείων που έχουν χορηγήσει σε εξειδικευμένα funds. Μέχρι το βράδυ, λοιπόν, θα ξέρουμε το μέγεθος της ζημιάς στις αγορές. Κι ύστερα θα μπορέσουμε να κάνουμε δεύτερες και τρίτες σκέψεις.

Οι Βρετανοί ψήφισαν έξοδο και είχαν γι’ αυτό τους λόγους τους! Το θέμα είναι ότι άνοιξε ο ασκός του Αιόλου. Ποιος θα εμποδίσει άλλες κυβερνήσεις να στήσουν κάλπες για τον ίδιο λόγο; Η αμφισβήτηση θα γίνει πλέον ένας μόνιμος κάτοικος της γηραιάς Ηπείρου. Ό,τι χειρότερο για μία Ένωση κρατών που φιλοδοξεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις του πλανήτη. Η εσωστρέφεια είναι πάντα ένας ισχυρός εχθρός σε αυτές τις περιπτώσεις.

Από την άλλη πλευρά, η Ευρώπη είχε αντικειμενικά προβλήματα. Δηλαδή, το εξής ένα: Ήταν και φυσικά εξακολουθεί να είναι περισσότερο γερμανική από ευρωπαϊκή. Και αυτό δεν οδηγεί κάπου! Χρειάζεται κάτι να αλλάξει. Οι Βρετανοί ήθελαν μία πιο χαλαρή Ένωση. Αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς έχουμε τα ίδια συμφέροντα με τους Βρετανούς. Όπως δεν έχουμε και την ίδια οπτική με τους Γερμανούς. Μιλάμε για μια πραγματική Βαβέλ. Ο κάθε ένας από όλους εμάς εννοεί κάτι διαφορετικό όταν αναφέρεται στον όρο Ευρώπη. Το ερώτημα είναι ποια πολιτική ηγεσία θα μπορέσει να συνθέσει τις αντιθέσεις και να δώσει ένα νέο όραμα στους πολίτες. Πολύ φοβόμαστε ότι αυτό δεν μπορεί να συμβεί εύκολα. Το πιο πιθανό σενάριο είναι η Ευρώπη να εξακολουθήσει να αντιδρά με έναν … γερμανικό τρόπο. Κι είναι χαρακτηριστικές κάποιες πρώτες αντιδράσεις του τύπου «ή μέσα ή έξω» που μοιάζει με εκείνο το «ή μαζί μας ή απέναντί μας».

Η Ελλάδα βρίσκεται σε δυσχερή θέση. Το Grexit επανέρχεται αυτόματα στην ημερήσια διάταξη κι ας μην έχουμε άμεση σχέση με τα όσα συνέβησαν στην Μεγάλη Βρετανία. Για παράδειγμα, εμείς είμαστε στο ευρώ, οι Βρετανοί δεν είναι. Εμείς δεν παράγουμε ούτε οδοντογλυφίδες, οι Βρετανοί εκπροσωπούν μία Αυτοκρατορία. Η ουσία είναι ότι βρισκόμαστε άθελά μας ανάμεσα σε ελέφαντες που βρίσκονται σε κατάσταση πανικού. Κινδυνεύουμε εξαιτίας αυτού του λόγου και μόνο να ποδοπατηθούμε από τα συμπαθή πλην απρόσεκτα αυτά όντα.

Η συζήτηση και μόνο για το Grexit δεν κάνει καλό στην χώρα. Θα είναι αστείο να συζητάμε για επενδύσεις υπό αυτές τις συνθήκες. Ποιος θα ήθελε να βάλει σε μία χώρα ευρώ για να πάρει την επόμενη ημέρα ένα άγνωστο νόμισμα; Υπάρχει όμως και κάτι άλλο πιο επικίνδυνο για την τύχη μας: Δεν γνωρίζουμε πως θα επηρεάσουν οι σημερινές συνθήκες τα επιτόκια. Διότι όλοι οι λογαριασμοί που κάνουμε γίνονται με βάση επιτόκια της τάξης του 1,8% με τα οποία δανειζόμαστε από τους τρισκατάρατους… τοκογλύφους! Τι θα συμβεί αν η κατάσταση αυτή αλλάξει άρδην;

Η ελληνική Οικονομία βρίσκεται σε τόσο ευαίσθητο σημείο που δεν χρειάζεται την παραμικρή αναταραχή. Κοιτώντας, όμως, έξω από το παράθυρο βλέπουμε έντρομοι τους χειρότερους εφιάλτες μας να έχουν δραπετεύσει και να περιφέρονται άσκοπα στους δρόμους. Ζούμε ένα θρίλερ!

Θανάσης Μαυρίδης
Πηγή Liberal
thanasis.mavridis@liberal.gr

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Brexit: Τι προβλέπει το άρθρο 50 της συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αν κάποιο μέλος αποφασίσει να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση σύμφωνα με το άρθρο 50 της Συνθήκης της ΕΕ προβλέπονται τα εξής:

1. Κάθε κράτος μέλος μπορεί να αποφασίσει να αποχωρήσει από την Ένωση σύμφωνα με τις συνταγματικές του προβλέψεις.

2. Το κράτος μέλος που αποφασίζει να αποχωρήσει οφείλει να γνωστοποιήσει την πρόθεσή του στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Με βάση τις οδηγίες που θα δοθούν από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, η Ένωση θα διαπραγματευθεί και να συνομολογήσει συμφωνία με το κράτος, καθορίζοντας τις διευθετήσεις για την αποχώρησή του, λαμβάνοντας υπ΄όψιν το πλαίσιο της μελλοντικής του σχέσης με την Ένωση. Η συμφωνία αυτή πρέπει να γίνει αντικείμενο διαπραγμάτευσης σύμφωνα με το άρθρο 218(3) της συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα πρέπει να συνομολογηθεί για λογαριασμό της Ένωσης από το Συμβούλιο, με ειδική πλειοψηφία, μετά τη σύμφωνη γνώμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

3. Η εφαρμογή των Συνθηκών θα τερματισθεί για το εν λόγω κράτος από την ημερομηνία ισχύος της συμφωνίας αποχώρησης ή, ελλείψει αυτού, δύο χρόνια μετά την γνωστοποίηση που αναφέρεται στην παράγραφο 2, εκτός και αν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, σε συμφωνία με το ενδιαφερόμενο κράτος μέλος, ομόφωνα αποφασίσει να παρατείνει αυτήν την περίοδο.

4. Για τους λόγους των παραγράφων 2 και 3, το μέλος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ή του Συμβουλίου που εκπροσωπεί το αποχωρόν κράτος μέλος δεν θα συμμετάσχει στις συνομιλίες του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ή του Συμβουλίου ή στη λήψη αποφάσεων που το αφορούν.
Ειδική πλειοψηφία πρέπει να ορισθεί σύμφωνα με το Άρθρο 238(3) της συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

5. Εάν το κράτος που αποχωρεί από την Ένωση ζητήσει να επανέλθει, το αίτημά του θα πρέπει να τεθεί υπό τη διαδικασία που αναφέρεται στο άρθρο 49.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Die Welt: Η Ισπανία φέρνει την επόμενη μεγάλη κρίση στην ΕΕ

«H Ισπανία φέρνει την επόμενη μεγάλη κρίση στην ΕΕ», εκτιμά η γερμανική εφημερίδα Die Welt σε άρθρο της για τις βουλευτικές εκλογές της Κυριακής. «Η χώρα που ήταν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ειρηνικής προόδου, τώρα είναι έτοιμη να καταρρεύσει πολιτικά» προσθέτει η γερμανική εφημερίδα.

«Η Ευρώπη είναι σε κρίση σε κάθε γωνιά της. Από το δημοψήφισμα στη Βρετανία, την απειλή της τρομοκρατίας και την κατάσταση έκτακτης ανάγκης στη Γαλλία, τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας και το προσφυγικό ζήτημα ,οι εκλογές στην Ισπανία μπορεί να είναι ακόμη μία εσωτερική απειλή της Ευρώπης» σημειώνει η Die Welt.

Το γεγονός ότι οι Ισπανοί θα πρέπει να πάνε στις κάλπες και πάλι έξι μήνες μετά τις τελευταίες εκλογές, αποτελεί ένα κακό προμήνυμα ότι η χώρα δεν μπορεί πλέον να κυβερνηθεί. Μια κατάσταση που περιπλέκεται από τις τάσεις ανεξαρτησίας στην Καταλονία και τη χώρα των Βάσκων αλλά και τις τάσεις προστασίας των ιστορικών ταυτοτήτων στη Γαλικία, τις Κανάριες νήσους ή τις Βαλεαρίδες.

Οι Ισπανοί πολίτες βλέπουν με έντονη δυσαρέσκεια τα φαινόμενα της διαφθοράς να πλήττουν τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα μετά την πτώση της δικτατορίας του Φράνκο και σε συνδυασμό με την πολιτική της λιτότητας και τη μεγάλη ανεργία ,έχει δημιουργηθεί ένα εκρηκτικό μίγμα το οποίο στρέφει έναν στους τέσσερις ψηφοφόρους προς τη λαϊκίστικη συμμαχία διαμαρτυρίας των Podemos με την Ενωμένη Αριστερά. Εκτιμά η γερμανική εφημερίδα και προσθέτει: «Οι ψηφοφόροι έχουν ήδη στραφεί μακριά από τα παλιά μεγάλα κόμματα και κατευθύνονται εκτός από το Podemos και στο φιλελεύθερο κόμμα των Ciudadanos.

Ακούγεται παράξενο στην υπόλοιπη Ευρώπη ότι η Ισπανία που κυριαρχεί στο ποδόσφαιρο και αποτελεί αγαπημένο τόπο διακοπών για τους βόρειο-Ευρωπαίους, βρίσκεται σε κατάσταση… κατάθλιψης και ακολουθώντας το παράδειγμα του Δον Κιχώτη εξελίσσεται σε «έθνος με θλιβερή όψη».

Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Πούτιν: «Η Ρωσία να είναι έτοιμη σε πιθανή επιθετικότητα του ΝΑΤΟ»

Γράφει ο Κωνσταντίνος Παντελής

Ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε ότι η Ρωσία πρέπει να ενισχύσει την ετοιμότητα της προς απάντηση σε ενδεχόμενες «επιθετικές ενέργειες» του ΝΑΤΟ κοντά στα σύνορά της.

Απευθυνόμενος στο ρωσικό κοινοβούλιο ο Πούτιν επέκρινε επίσης τη Δύση για την απροθυμία της να δημιουργήσει ένα συλλογικό σύστημα ασφαλείας με τη Ρωσία.

«Το ΝΑΤΟ ενισχύει την επιθετική ρητορική του και τις επιθετικές ενέργειές του κοντά στα σύνορά μας. Σε αυτές τις συνθήκες, έχουμε καθήκον να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή στην επίλυση του ζητήματος της περαιτέρω αμυντικής ενίσχυσης της χώρας μας», δήλωσε ο Ρώσος ηγέτης.

Τον περασμένο μήνα, η Μόσχα ανακοίνωσε τα σχέδιά της για τη δημιουργία τριών νέων τμημάτων για την αντιμετώπιση αυτού που περιέγραψε ως μια επικίνδυνη στρατιωτική συσσώρευση στα σύνορά της.

Στο μεταξύ, ο Γενικός Γραμματέας του NATO, Jens Stoltenberg προέτρεψε τη χρήση διαλόγου για αποφυγή οποιουδήποτε ατυχήματος.

«Το σημαντικό πράγμα είναι ότι χρειαζόμαστε το Συμβούλιο NATO-Ρωσίας για να έχουμε την ευκαιρία του πολιτικού διαλόγου ανοιχτή με τη Ρωσία και ειδικά όταν οι εντάσεις είναι υψηλές. Είναι σημαντικό να μιλήσουμε, να συναντηθούμε και να κάνουμε ό, τι μπορούμε για την αποφυγή παρεξηγήσεων, ατυχημάτων, και να προσπαθήσουμε να μειώσουμε τις εντάσεις», δήλωσε ο Stoltenberg.

Υπενθυμίζεται ότι το ΝΑΤΟ πρόκειται επίσης να αποστείλει τέσσερα τάγματα στην Πολωνία και τις Βαλτικές χώρες της Εσθονίας, της Λετονίας και της Λιθουανίας, σε μια προσπάθεια να αποφευχθεί η επανάληψη ρωσικών ενεργειών, όπως η προσάρτηση της Κριμαίας το 2014.

Πηγή Euronews



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Άδειες λειτουργίας στα παράνομα τζαμιά δίνει ο Φίλης

Είχε συνάντηση με εκπρόσωπους μουσουλμανικών κοινοτήτων

Άδειες λειτουργίας στα άτυπα τζαμιά υποσχέθηκε ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης σε συνάντησή του με εκπροσώπους μουσουλμανικών κοινοτήτων. Ο υπουργός διευκρίνισε ότι αυτό μπορεί να συμβεί με την τήρηση των προβλεπομένων από τον νόμο προϋποθέσεων ενώ επανέλαβε και τις δηλώσεις του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα από το Στρασβούργο για δημιουργία τζαμιού στην Αθήνα και μουσουλμανικού νεκροταφείου.

Ο κ. Φίλης συναντήθηκε στο υπουργείο Παιδείας με εκπρόσωπους μουσουλμανικών κοινοτήτων ενώ στη συνάντηση, στην όποια ήταν παρών και ο γενικός γραμματέας Θρησκευμάτων Γιώργος Καλατζής, συζητήθηκαν θέματα θρησκευτικού και γενικότερα κοινωνικού χαρακτήρα.

Σε κλίμα συνεργασίας και αλληλοσεβασμού, όπως τονίστηκε από το υπουργείο, ο κ. Φίλης άκουσε τις θέσεις και τις προτάσεις των εκπροσώπων των Μουσουλμάνων. Ο υπουργός τόνισε ότι η πολιτική ηγεσία του υπουργείου θα φροντίσει ώστε να ληφθούν σοβαρά υπ’ όψιν όσα αιτήματα εμπίπτουν στις αρμοδιότητές της.

Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε:

«Οι Μουσουλμάνοι από πολλές χώρες που ζουν με τις οικογένειές τους στη χώρα μας και προσφέρουν στην ελληνική οικονομία έχουν δικαιώματα και υποχρεώσεις, όπως προβλέπουν οι νόμοι, το Σύνταγμα και οι διεθνείς συμβάσεις. Η Ελλάδα είναι μια δημοκρατική χώρα και αναγνωρίζει σε όλους όσοι ζουν στην επικράτειά της το δικαίωμα να πιστεύουν σε όποια θρησκεία θέλουν και να ασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα ειρηνικά. Με αφορμή τη γιορτή του Ραμαζανιού δίνουμε δημόσιους χώρους για να προσεύχονται οι Μουσουλμάνοι».

Αναφερόμενος στο θέμα της ίδρυσης τεμένους στην Αθήνα, ο υπουργός είπε ότι ο Αλέξης Τσίπρας μόλις χθες ανέφερε στο Στρασβούργο ότι θα δημιουργηθεί Τζαμί στην Αθήνα, καθώς και μουσουλμανικό νεκροταφείο.

Μετά την αποδόμηση της οικονομίας η ιδεοληψία των κυβερνώντων προχωρά και στην αποδόμηση (ευθεία επίθεση) των ειδικών χαρακτηριστικών της Ελλάδας, αγνοώντας επιδεικτικά την βούληση της τεράστιας μερίδας του ελληνικού πληθυσμού και ακολουθώντας πιστά την εθνομηδενιστική του πολιτική αλλά και τις εντολές της Νέας Τάξης Πραγμάτων...

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Ευρωπαϊσμός, τι είναι αυτό;

Γράφει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος

Πριν από λίγα χρόνια στο Λονδίνο, σε μια διεπιστημονική ημερίδα για την διαφάνεια στις ευρωπαϊκές πολιτικές, αναφέρθηκα στην ιδέα του ευρωπαϊσμού και με ρώτησαν: «τι είναι αυτό»; Κάτι αντίστοιχο «έπαθα» αργότερα σε ένα περιφερειακό πανεπιστήμιο της Σουηδίας όπου αμφισβητήθηκε έντονα αυτό καθ΄ εαυτό το concept του ευρωπαϊσμού, από συμβούλους μάλιστα της τότε σουηδικής κυβέρνησης!

Κανείς από όσους αντέδρασαν στο «Europeanization»-μου και στη θεσμική και κοινωνική προσέγγισή μου στο ζήτημα δεν θα αυτοπροσδιοριζόταν ως εθνικιστής. Αργότερα μάλιστα κατάλαβα πως οι συνάδελφοί μου δεν αντιδρούσαν τόσο στην επιχείρησή μου να επαναπροσεγγίσω την «Ευρώπη» στο πλαίσιο μιας νέας πολιτικής θεωρίας με σαφείς κοινωνικές προεκτάσεις – που επανέφεραν την σοσιαλ-δημοκρατία στις φιλοσοφικές και επαναστατικές της ρίζες – αλλά επειδή εγκλώβιζαν την ιδέα του ευρωπαϊσμού (: αυτο-εγκλωβίζονταν) μεταξύ θετικού δικαίου (μοντερνισμός) και φυσικού νόμου (συντηρητικός μεταμοντερνισμός). Έκαναν λάθος, υπήρχε έντονη προκατάληψη, για την οποία ευθύνονται όσοι δοκίμασαν το εύκολο, καιροσκοπικό και «φτηνιάρικο», εμφανίζοντας /παριστώντας την ευρωπαϊκή ενοποίηση ως «peaceful sate of nature», χωρίς ισχυρούς εθνικούς και κοινωνικούς θεσμούς διαρκούς διαπραγμάτευσης. Όπως λάθος έκαναν όσοι φρόντισαν να διαφθείρουν την έννοια του ευρωπαϊσμού, τοποθετώντας την αποκλειστικά στον χώρο της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας αγοράς, την οποία όρισαν και ανέδειξαν ως ρυθμιστή των επιμέρους ευρωπαϊκών κοινωνιών.

Την ζημιά στην ενοποιητική ιδέα του ευρωπαϊσμού, δεν την έκαναν οι εθνικιστές, όπως εμφανίζεται από τους επιπόλαιους ή επιτήδειους «φιλοευρωπαϊστές», αλλά εκείνοι που επιχείρησαν να αποπολιτικοποιήσουν ευθύς εξαρχής την διαδικασία ενοποίησης προς μια πολιτική ένωση, είτε με όρους φυσικού δικαίου (natural law), είτε με όρους υπεροχής (predominance) της ενιαίας αγοράς πάνω στις επιμέρους κοινωνίες. Ωστόσο, αν πολιτικοποιήσεις τον ευρωπαϊσμό θα προκύψει φυσιολογικά μια κοινή Ευρωπαϊκή Ευημερούσα Πολιτεία σε ένα κοινό Κράτος Δικαίου με την οικονομία να ξεφεύγει από την μηχανική και να πλησιάζει την βιολογία ως γενική φιλοσοφία.

Αυτά, για να πάψει η σαχλαμάρα, η απύθμενη υποκρισία και η δαιμονοποίηση του εθνικισμού να κυριαρχούν στον φιλοευρωπαϊκό Τύπο, που παρουσιάζει ως μείζονα δοκιμασία της Ευρώπης το δημοψήφισμα για έξοδο ή παραμονή της Βρετανίας στην ΕΕ! Δεν πρόκειται για αντιπαράθεση του ευρωπαϊσμού με τον εθνικισμό, αλλά για στρέβλωση και βαριά «προσβολή» της πολιτικής ιδέας για ευρωπαϊκή ενοποίηση, στο πλαίσιο ενός ενιαίου κοινωνικού χώρου ευημερίας και κοσμοπολιτισμού. Με άλλα λόγια, αυτοί που εμφανίζονται να ανησυχούν για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και να αγωνιούν για το μέλλον της Ευρώπης – τρομοκρατώντας και τρομοκρατούμενοι – είναι εκείνοι που υπονόμευσαν και υπονομεύουν καθημερινά τον ευρωπαϊσμό ως ηθική, ύφος και πολιτική πρακτική. Αν το «Europeanization» σημαίνει «Marketization» ή ουδέτερη και απολιτική «state of nature», είναι ολοκληρωτισμός, αγαπητέ αναγνώστη. Ένας ύπουλος ολοκληρωτισμός που περιθωριοποιεί εμάς τους αγωνιστές για την πολιτική ενοποίηση της «Ευρώπης των Λαών», νομιμοποιώντας ηθικώς και πολιτικώς ένα κόντρα-ολοκληρωτισμό εθνικιστών (φασισμός ή νεοναζισμός) ή νεοσταλινικών.

Εμάς τους προοδευτικούς ευρωπαϊστές που ποθήσαμε μια Ευρώπη ειρήνης, βιοοικονομίας και γνήσιας σοσιαλ-δημοκρατίας, ως έναν πόλο εναλλακτικής ηγεμονίας στον κόσμο, έχουν στο «στόχαστρο» οι συντηρητικοί και νεοφιλελεύθεροι «φιλοευρωπαϊστές» και όχι τους εθνικιστές-φασίστες ή τους εθνικιστές του «σοσιαλισμού σε ένα κράτος/κόμμα»! Αυτοί παρουσιάζονται από τους «φιλοευρωπαϊστές» απλώς σαν μπαμπούλας για να βασιλεύουν στην ΕΕ εκείνοι που καθημερινά προσπαθούν να μας πείσουν πως είναι αποκαρδιωτικό και ουτοπικό να ξανοίγεις τη σκέψη σου προς ένα κοινό πολιτικώς, δημοκρατικό μέλλον για όλους τους ευρωπαίους. Η αγορά ενώνει, ενώ τα έθνη και οι διαφορετικοί λαοί χωρίζουν, μας λένε, αμφισβητώντας έτσι ολόκληρο το θεωρητικό-κοινωνικό οικοδόμημα, πάνω στο οποίο κτίσανε οι ίδιοι τη κοινή αγορά και τους αυταρχικούς θεσμούς του νεοφιλελευθερισμού ( : αρνούμενοι, δηλαδή, στην πράξη καί τον Benedict Anderson καί στην ουσία την έννοια civil society).

Είναι, δυστυχώς, «φιλοευρωπαϊστές» «political and decision makers», αυτοί που επιχειρούν να σταματήσουν τον τροχό της ιστορίας στην Ευρώπη και όχι λογής-λογής θλιβεροί λαϊκιστές του εθνικισμού. Πρόκειται για μικρούς και ηλίθιους γραφειοκράτες ή τυχοδιώκτες της αγοράς που δεν αφιερώνουν την οραματική τους ενέργεια – στο βαθμό που διαθέτουν τέτοιο πράγμα – για να δημιουργήσουν δημοκρατικές και ευημερούσες κοινωνίες της προόδου και της βιοοικονομίας, αλλά γρήγορα κέρδη, λεφτά και πλούτο σε ολοένα και λιγότερους, εξευτελίζοντας παράλληλα το αγαθό που έκανε την Ευρώπη κάτι ξεχωριστό στην ιστορία – όχι τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη – αλλά τη σύνδεση της εργασίας με την ευημερία.

Αυτή την Ευρώπη που χρησιμοποιεί την εργασία όχι για τερατώδη συσσώρευση και υπερεκμετάλλευση, αλλά για την παραγωγή ευημερίας, σέβεται και τιμά η ιστορία της ανθρωπότητας. Αν παραγνωρίσεις αυτή την πολιτική διάσταση της Ευρώπης, τότε θα κυριαρχήσει αντικειμενικά η άλλη: ο πόλεμος και η καταστροφή, φίλε μου. Και, δυστυχώς, αυτό κάνουν οι σημερινοί συντηρητικοί και σοσιαλδημοκράτες «φιλοευρωπαϊστές», που εμφανίζονται να αντιμετωπίζουν το δημοψήφισμα στη Βρετανία με σοκ και δέος… μήπως πετύχουν μια ακόμη «αρπαχτή» στην οικονομία-τους ή μέσω εκλογών.

Όλοι αυτοί προκαλούν ένα διαρκές πλέον «σοκ και δέος» σε εμένα, καθώς βρίσκονται κάτω από ένα υποφερτό δείχτη ευφυΐας, εντιμότητας, αξιοπρέπειας και αισθητικής. Οι απολιτικοί «φιλοευρωπαϊστές», μας προσκαλούν για άλλη μια βίζιτα ηθικού και διανοητικού θανάτου. Οι (προοδευτικοί) ευρωπαϊστές δεν θα μπορούσαμε να συμμετέχουμε σε κάτι τέτοιο, επειδή ακριβώς κατασκευάζουμε την πραγματικότητά μας, μέσα από την ιστορία της διανόησης, των κινημάτων και του διαφωτισμού, που είναι η μόνη Ευρώπη για την οποία θα μπορούσε ένας σύγχρονος έλληνας να νοιώθει υπερήφανος!

Πηγή RizopoulosPost

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Why the f@ck are you looking at me?...

Γράφει ο Κώστας Μαντατοφόρος

Ασχέτως του αν η απόφαση των βρετανών γίνει ή όχι σεβαστή, το χθεσινό 52%, καθώς και το περσινό δικό μας 62%, σηματοδοτούν την αφύπνιση των λαών και την προσπάθειά τους να ξεφύγουν από την χειραγώγηση των προπαγανδιστών της Παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης πραγμάτων.
Λαών διαφορετικών μεν σε νοοτροπίες, σε πολιτικούς και κοινωνικούς προσανατολισμούς, με διαφορετικό πολιτισμικό επίπεδο και υφιστάμενη κατάσταση (status quo), αλλά πάντως λαών!  
Κι αυτό είναι που μετράει.  
Γιατί θ' ακολουθήσουν κι άλλοι. 

Το ράγισμα επήλθε και δεν είναι από αμελητέα πλευρά.
Το "κρακ" ακούστηκε σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, και ήδη, πίσω απ΄τις φαινομενικά ψύχραιμες έως σκληρές δηλώσεις ευρωπαίων "ηγετών" και "αξιωματούχων", τα χαμόγελα έχουν παγώσει. 

Όλοι πιά ξέρουν πως στα θεμέλια αυτής της Ε.Ε. κάτι έτριξε.

Τώρα, από σήμερα κιόλας, και για τα επόμενα δύο χρόνια που προβλέπονται για την διαδικασία αποχώρησης χώρας-μέλους από την "Ένωση", αρχίζει ένας υπόγειος μαραθώνιος διαβουλεύσεων, όπου μέσω εκβιασμών, εκφοβισμών και υποσχέσεων, θα προσπαθήσουν να παρακάμψουν την βούληση του βρετανικού λαού, είτε αγνοώντας την τελείως, είτε καθιστώντας την ανενεργή με διάφορα νομικίστικα και οικονομικά τερτίπια.

Βέβαια κυβερνήσεις-μαριονέτες τόσο ακραία δωσιλογικές σαν την δική μας δεν είναι εύκολο να βρουν, όμως να μην ξεχνάμε πως οι εξουσίες όλων των χωρών (τουλάχιστον των ευρωπαϊκών) δεν παύουν να είναι εξουσίες, να επικοινωνούν άνετα μεταξύ τους και να έχουν κοινά συμφέροντα, συμφέροντα που στις περισσότερες φορές και σε συντριπτικό ποσοστό δεν συμπίπτουν με τα συμφέροντα των λαών τους.

Πάντως είτε είμαστε αισιόδοξοι, είτε απαισιόδοξοι, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως το πουλόβερ κάπου σε κάποια άκρη έχει αρχίσει να ξηλώνεται.
Ακόμη δεν ξέρουμε αν θα καταφέρουν να το μπαλώσουν,  ή αν θ' αφήσουν τις κλωστές να κρέμονται με κίνδυνο να ξηλωθεί ακόμη περισσότερο στο μέλλον, ή αν θα αλλάξουν πουλόβερ, πράγμα που είναι τελείως απίθανο.

Αυτό που ξέρουμε είναι πως οι λαοί είναι ακόμη ζωντανοί και ισχυροί.
Αρκεί να το πιστέψουν!... 

Πηγή "Ουδέν Σχόλιον"
* Ο στίχος του σημερινού σχόλιου είναι από το τραγούδι των Archive "Fuck You Anyway", του οποίου τους στίχους παραθέτουμε εδώ στα αγγλικά βεβαίως-βεβαίως προς τιμή του βρετανικού λαού, και με υπογραμμίσεις του blog:

There's a look on your face I would like to knock out
See the sin in your grin and the shape of your mouth
All I want is to see you in terrible pain
Though we won't ever meet I remember your name

Can't believe you were once just like anyone else
Then you grew and became like the devil himself
Pray to god I can think of a nice thing to say
But I don't think I can so fuck you anyway

You are scum, you are scum and I hope that you know
That the cracks in your smile are beginning to show
Now the world needs to see that it's time you should go
There's no light in your eyes and your brain is too slow

Can't believe you were once just like anyone else
Then you grew and became like the devil himself
Pray to god I can think of a nice thing to say
But I don't think I can, so fuck you anyway

Bet you sleep like a child with your thumb in your mouth
I could creep up beside put a gun in your mouth
Makes me sick when I hear all the shit that you say
So much crap coming out it must take you all day
There's a space kept in hell with your name on the seat
With a spike in the chair just to make it complete
When you look at yourself do you see what I see
If you do why the fuck are you looking at me

Why the fuck why the fuck are you looking at me

There's a time for us all and I think yours has been
Can you please hurry up 'cos I find you obscene
We can't wait for the day that you're never around
When that face isn't here and you rot underground

Can't believe you were once just like anyone else
Then you grew and became like the devil himself
Pray to god I can think of a nice thing to say
But I don't think I can so fuck you anyway

So fuck you anyway   

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Πολιτικό «Αρμαγεδδώνα» βλέπουν οι Βρυξέλλες μετά την επικράτηση του Brexit

Για πολιτικό «Αρμαγεδδώνα» κάνουν λόγο ανώτεροι αξιωματούχοι των Βρυξελλών, μετά τη νίκη του Brexit στο βρετανικό δημοψήφισμα.

Οι πρόεδροι του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, αλλά και ο πρωθυπουργός της Ολλανδίας που ασκεί την προεδρία της Ε.Ε. Μαρκ Ρούτε συναντήθηκαν στις 11 π.μ. (ώρα Ελλάδος) στην έδρα της Κομισιόν όπου έγινε η πρώτη αποτίμηση των αποτελεσμάτων του βρετανικού δημοψηφίσματος.
Αμέσως μετά σε συνέντευξη Τύπου ανακοινώθηκε πως θα πραγματοποιηθεί Έκτακτη Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου την ερχόμενη Τρίτη, όπως ανακοίνωσε ο πρόεδρος της Ευρωβουλής, Μάρτιν Σουλτς, μετά την έκτακτη διάσκεψη των προέδρων των πολιτικών ομάδων.

«Από σήμερα η Ε.Ε. μπαίνει σε αχαρτογράφητα ύδατα, καθώς είναι η πρώτη φορά που ένα κράτος-μέλος θα μπει σε διαδικασία διαζυγίου. Μια διαδικασία που θα κρατήσει δύο χρόνια», αναφέρουν πηγές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές τρεις είναι οι διαπραγματεύσεις που θα ακολουθήσουν η Ε.Ε. και η Μ. Βρετανία.

Η πρώτη θα αφορά το «διαζύγιο», εφόσον η Μ. Βρετανία κοινοποιήσει την πρόθεσή της να φύγει από την Ε.Ε. στη βάση της διαδικασίας του άρθρου 50 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης.

Η δεύτερη διαπραγμάτευση θα αφορά το είδος της συμβίωσης της Μ. Βρετανίας με τα υπόλοιπα 27 κράτη-μέλη της Ε.Ε. στο μέλλον. Θα πρέπει δηλαδή να αναζητηθεί μία νέα εταιρική σχέση, στη βάση της διαδικασίας του άρθρου 218 της Συνθήκης της Λισαβόνας.

Τρίτον, η Μ. Βρετανία θα πρέπει να διαπραγματευτεί και να συμφωνήσει νέες συμφωνίες διεθνούς εμπορίου με δεκάδες τρίτες χώρες, τις οποίες χάνει με την αποχώρησή της από την Ε.Ε..

«Καλό κουράγιο», σχολίαζαν κύκλοι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, υπενθυμίζοντας τα λόγια του προέδρου Γιούνκερ, μερικές εβδομάδες πριν το δημοψήφισμα, ενώ άλλοι παράγοντες δήλωναν πως η Μεγάλη Βρετανία δεν αποκαλείται τυχαία "μεγάλη", ενώ εστίαζαν στην ήδη καταγεγραμμένη τάση ανακοινώσεων περί πιθανών αιτημάτων παρόμοιων δημοψηφισμάτων και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Μερίδα αναλυτών αναφέρονται αλληγορικά σε μάχη μεταξύ βουβαλιών που απειλεί τα βατράχια, καταδεικνύοντας τις ανησυχίες για πιθανή πολιτική παραδειγματισμού σε μικρές ευρωπαϊκές χώρες για να μην τολμήσουν να παραδειγματιστούν από την Μεγάλη Βρετανία.

Ως προσπάθεια επιβολής ηρεμίας και καθησυχασμού με σχετική επικοινωνιακή πολιτική, ερμηνεύονται ανακοινώσεις που ήδη "τρέχουν" μέσα στην Ευρώπη.
Έτσι, αρνητικές συνέπειες απ' όλες τις πλευρές, «βλέπει» η Deutsche Bank, στον απόηχο της επικράτησης του Brexit στο χθεσινό δημοψήφισμα.
«Σε αυτό το στάδιο, δεν μπορούμε να προβλέψουμε πλήρως τις επιπτώσεις, αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα είναι αρνητικές απ' όλες τις πλευρές» επισημαίνει, σε γραπτή της ανακοίνωση, η γερμανική τράπεζα.
«Ο Όμιλος είναι καλά προετοιμασμένος» διαβεβαιώνει, καταλήγοντας, ενώ πριν από λίγες ημέρες είχε ήδη παρθεί απόφαση για το κλείσιμο του 25% των υποκαταστημάτων της τράπεζας στην Γερμανία...

Την απόφαση των Βρετανών να αποχωρήσουν από την Ε.Ε. σχολιάζει ο γερμανικός Τύπος

Die Welt: To εκκωφαντικό φρενάρισμα της Ευρώπης
Η Άγκελα Μέρκελ βρίσκεται μπροστά σε ένα σαφές μήνυμα της λαϊκής βούλησης και η έξοδος της Μ. Βρετανίας από την Ε.Ε. είναι πιθανόν μόνο η αρχή. Σε θέματα Ευρώπης το Βερολίνο καθίσταται παρά τη θέληση του ηγετική δύναμη.
Σχόλιο: Πολιτικός σεισμός στην Ευρώπη. Οι Βρετανοί υπέρ της εξόδου. Πρόκειται για ιστορικό δημοψήφισμα με ένα αποτέλεσμα το οποία θα συγκλονίσει την Ευρώπη: οι Βρετανοί ψήφισαν κατά της παραμονής τους στην Ε.Ε και οι (γερμανοί) σοσιαλδημοκράτες) ζητούν άμεση σύγκληση της Βουλής.

Frankfurter Allgemeine Zeitung: Μια νίκη της δυσπιστίας
Η Βρετανία εγκαταλείπει τελικά όντως την Ε.Ε. Πίσω από αυτήν την απόφαση βρίσκεται ένα κατεπείγον θέμα, το οποίο αφορά όλες τις χώρες. Στο δυτικό κόσμο εξαπλώνεται μια νέα δυσπιστία. Στον βρετανικό προεκλογικό αγώνα χρησιμοποιήθηκαν λανθασμένα στοιχεία. Μέχρι και χάρτες με πιθανές χώρες μέλη της Ε.Ε. το Ιράκ και τη Συρία αναρτήθηκαν στα λεωφορεία. Εθνικιστές και λαϊκιστές βρίσκονται παντού σε άνοδο.

Süddeutsche Zeitung: Eμπλεοι φόβου προ της καταστροφής
Οι Βρετανοί επέλεξαν την οπισθοχώρηση αντί της επιθετικής αλλαγής. Αυτή είναι μια απάντηση από λάθος αιώνα. Για την Ε.Ε. η απόφαση των Βρετανών είναι μια ιστορική καταστροφή. Η Ε.Ε. υπέστη την πρώτη πραγματικά επώδυνη ήττα και φέρει τη σφραγίδα της αδυναμίας στο μέτωπο. Η εσωτερική της ισορροπία ανατρέπεται και το μήνυμα για τις αμφιταλαντευόμενες χώρες δεν θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρο. Ειδικά στη Γερμανία η επιθυμία εξόδου θα ξυπνήσει όλα τα φαντάσματα του παρελθόντος της. Μια Ευρωπαϊκή Ενωση χωρίς την Βρετανία ξυπνά σε πολλούς γείτονες παμπάλαιους φόβους για τη γερμανική κυριαρχία.

De Standaard: Η Ευρώπη διέρχεται τη χειρότερη κρίση στην ιστορία της

«Αυτό είναι όλο. Οι Βρετανοί ακολούθησαν τις καρδιές τους και αποφάσισαν να αποχωρήσουν από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Η Ευρώπη διέρχεται τη χειρότερη κρίση στην ιστορία της. Η αποσύνθεση είναι γεγονός», γράφει η βελγική εφημερίδα De Standaard στην ηλεκτρονική της έκδοση, σχολιάζοντας το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Βρετανία.

Στο σχετικό δημοσίευμα ασκείται έντονη κριτική στον Ντέιβιντ Κάμερον, για τον οποίο -όπως αναφέρεται- όλοι οι πολιτικοί αναλυτές συμφωνούν ότι διηύθυνε μια κακή εκστρατεία:
«Ο Bρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον πρέπει να κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέφτη. Εσκαψε και τον δικό του τάφο, εκτός από εκείνον της Βρετανίας. Όλοι οι πολιτικοί αναλυτές συμφωνούν ότι διηύθυνε μια κακή εκστρατεία. Ποτέ δεν πήγε στην Ευρώπη για να προτείνει κάτι θετικό. Ακόμη και την "ενιαία αγορά" δεν την χρησιμοποίησε ως ατού».

«Ακόμη και ηγέτης των Εργατικών Τζέρεμι Κόρμπιν φέρει βαριά ευθύνη. Ηγήθηκε μια πολύ χλιαρής εκστρατείας. "Οι μισοί από τους ψηφοφόρους των Εργατικών δεν γνώριζαν μέχρι χθες ακόμα με ποια πλευρά ήταν το κόμμα τους"», δήλωσε ο Μάθιου Γκούντγουιν, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Κεντ.

Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί πως παρέμβαση στις αγορές συναλλάγματος πραγματοποίησε σήμερα η Ελβετική Εθνική Τράπεζα (Swiss National Bank), με στόχο την ανακοπή των ανοδικών τάσεων του φράγκου. «Στόχος των παρεμβάσεων είναι η σταθεροποίηση της κατάστασης» ανέφερε η κεντρική τράπεζα και δεσμεύτηκε ότι θα παραμείνει «ενεργή». Στον απόηχο του Brexit και του Αρμαγεδδώνα στις διεθνείς αγορές, οι επενδυτές στράφηκαν σε ασφαλή καταφύγια, όπως για παράδειγμα, το ελβετικό φράγκο, το οποίο ενισχύεται σήμερα κατά 1,5%.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Μετά το Brexit, ποιοι;

Οι χώρες που θα μπορούσαν να πάρουν τον δρόμο της εξόδου από την ΕΕ μετά τη Βρετανία

Με το δημοψήφισμα στη Βρετανία για την παραμονή στην Ε.Ε. να έχει φέρει αποτέλεσμα την επιλογή του Brexit, γίνεται όλο και πιο επίκαιρο το ερώτημα ποιες είναι οι χώρες που θα μπορούσαν να πάρουν παρόμοιο δρόμο.

Το θέμα αυτό βρίσκεται στο επίκεντρο δημοσιεύματος της Washington Post, στο οποίο επισημαίνεται πως μπορεί οι φόβοι περί διάλυσης της Ε.Ε. να φαντάζουν τραβηγμένοι, αλλά «σίγουρα υπάρχουν άλλες χώρες όπου τα αιτήματα για παρόμοια δημοψηφίσματα θα μπορούσαν να ενισχυθούν».

Σουηδία

Η χώρα θεωρεί τον εαυτό της το σκανδιναβικό αντίστοιχο της Βρετανίας: Αρνήθηκε να δεχτεί το ευρώ και σε θέματα πολιτικής της Ε.Ε. η Βρετανία και η Σουηδία συμφωνούν στο 90% όλων των ζητημάτων.

Ως εκ τούτου, ένα Brexit θα προκαλούσε προβληματισμούς στη Σουηδία. Η χώρα δέχτηκε εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες πέρυσι, αλλά δυσκολεύεται όσον αφορά στην ενσωμάτωσή τους. Επίσης, η σουηδική ακροδεξιά ενισχύεται, σε μια εξέλιξη που σε κάποιους θυμίζει την άνοδο του UKIP (υπέρ του Brexit) στη Βρετανία.

Οι περισσότεροι Σουηδοί έχουν ακόμα θετική άποψη για την Ε.Ε. Ωστόσο, αυτό θα μπορούσε να αλλάξει με την βρετανική ψήφο υπέρ του Brexit. Σε αυτή την περίπτωση, ένα από τα κεντρικά ερωτήματα θα ήταν εάν οι ηγέτες της Ε.Ε. θα προσπαθήσουν να αυξήσουν τη συνοχή βαθαίνοντας τη συνεργασία και επικεντρώνοντας στα μέλη- πυρήνες, ή αν θα επιλέξουν να την χαλαρώσουν για να επιτρέψουν στις εθνικές κυβερνήσεις να έχουν περισσότερο λόγο.

Οι Σουηδοί είναι πιθανό να αρχίσουν να αμφιβάλουν σχετικά με το αν η φωνή τους ως μια χώρα χωρίς ευρώ θα εισακούεται στις Βρυξέλλες, εάν η Ε.Ε. συνεχίσει τη διαδικασία ενσωμάτωσης/ ενοποίησης.

Δανία

Η Δανία έκανε δημοψήφισμα τον τελευταίο Δεκέμβριο, αν και μικρότερης έκτασης, με τους Δανούς να τάσσονται κατά της παροχής περισσότερων εξουσιών στην Ε.Ε. Αυτό από μόνο του δεν επαρκεί για να δείξει αν οι Δανοί θα ήταν υπέρ του «έξω». Πρακτικά, οι περισσότεροι πολίτες των χωρών- μελών της Ε.Ε. πιστεύουν πως οι Βρυξέλλες δεν θα έπρεπε να ενισχυθούν περισσότερο, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του Pew Research Center.

Στην περίπτωση της Σουηδίας, δύο επιχειρήματα θα ήταν πιθανό να επηρεάσουν τη στάση των ψηφοφόρων. Πρώτον, πολλοί Δανοί φοβούνται πως περισσότερη μετανάστευση ή μεγάλη εισροή προσφύγων θα μπορούσαν να απειλήσουν το σύστημα πρόνοιας της χώρας. Δεύτερον, η Δανία έχει μέχρι τώρα βασιστεί στη Βρετανία ως ισχυρό σύμμαχο στις διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε. καθώς οι δύο χώρες έχουν παρόμοιες στάσεις πολιτικής. Θεωρείται πως χωρίς τη Βρετανία η Δανία δεν θα έχει την «ατμομηχανή» για να προωθήσει τα συμφέροντά της, σύμφωνα με την πολιτική επιστήμονα Μαρλένε Βιντ του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης.

Ελλάδα

Από μια τέτοια λίστα δεν θα μπορούσε να λείπει η Ελλάδα, στον απόηχο της κρίσης χρέους, της επεισοδιακής διαπραγμάτευσης του 2015, των θεωριών περί Grexit κλπ. Ακόμα και αν η χώρα μας δεν βρίσκεται πλέον στα πρωτοσέλιδα του διεθνούς Τύπου, το φάσμα του Grexit θα μπορούσε να επιστρέψει μετά την νίκη του «Leave» στη Βρετανία- υπό τη μορφή πιθανώς μια επιδίωξης της Ε.Ε. να βγει έξω η Ελλάδα για να διατηρηθεί η συνοχή μεταξύ των υπολοίπων κρατών- μελών.

Ολλανδία

Η ολλανδική εφημερίδα Algemeen Dagblad είχε μήνυμα προς τη Βρετανία εν όψει του δημοψηφίσματος, «μην μας αφήνετε έτσι». Ωστόσο, δεν σκέφτονται όλοι έτσι: Ο Γκέερτ Βίλντερς, επικεφαλής δεξιού λαϊκιστικού κόμματος είχε στηρίξει το Brexit και την προοπτική για ένα παρόμοιο δημοψήφισμα στην Ολλανδία. «Αν θέλουμε να επιβιώσουμε ως έθνος, πρέπει να σταματήσουμε τη μετανάστευση και την ισλαμοποίηση» είπε ο Βίλντερς στο BBC σε πρόσφατη συνέντευξή του, προσθέτοντας πως αυτά δεν μπορούν να γίνουν εντός της Ε.Ε.

Ουγγαρία

Ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Ορμπάν δεν είναι γνωστός για τα φιλοευρωπαϊκά του συναισθήματα, αλλά μάλλον για το αντίθετο- ενώ ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, τον είχε χαρακτηρίσει «δικτάτορα». Ωστόσο, ο Ορμπάν προέτρεψε τη Βρετανία να παραμείνει εντός, μάλλον επειδή η ευρωσκεπτικιστική Βρετανία αποτελεί σημαντικό εταίρο για τη Βουδαπέστη. Η Ορμπάν σχεδιάζει δημοψήφισμα την Ουγγαρία. Μετά τη μεγάλη εισροή μεταναστών και προσφύγων στη χώρα, οι Ούγγροι θα ερωτηθούν εάν στην Ε.Ε. θα έπρεπε να επιτραπεί να μετεγκαταστήσει πρόσφυγες, χωρίς τη συναίνεση εθνικών κοινοβουλίων χωρών που επηρεάζονται. Αν και το ερώτημα δεν έχει άμεσα να κάνει με τη συνοχή της Ε.Ε., θα μπορούσε να την απειλήσει.

Γαλλία

Οι Γάλλοι είναι γνωστοί ευρωσκεπτικιστές: Το 61% έχει μη ευνοϊκή άποψη, ακόμα και αν η χώρα είναι η κινητήρια δύναμη της Ε.Ε. μαζί με τη Γερμανία. Ωστόσο αντιμετωπίζει προβλήματα, όπως η αποδυνάμωση της οικονομίας, η τρομοκρατική απειλή κ.α., κάποια εκ των οποίων αποδίδονται στην Ε.Ε. ή σε επιλογές χωρών- μελών της. Αυτό θα μπορούσε να ενισχύσει τις θέσεις του ακροδεξιού, ευρωσκεπτικιστικού FN της Μαρίν Λεπέν, η οποία άλλωστε υποστήριζε το Brexit.

Πηγή HuffingtonPost


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Η βόμβα του Brexit πυροδοτήθηκε

Γράφει ο Γιώργος Π. Τερζής

Για πολλούς ήταν ζήτημα χρόνου. Ένα χρόνο πριν, η Ελλάδα φλέρταρε με την ρήξη αλλά εκείνο το «όχι» μεταφράστηκε σε «ναι». Σε όλη την Ευρώπη, ο αντιευρωπαϊσμός αυξάνει δυνάμεις, καθίσταται κεντρικός παράγοντας διαμόρφωσης πολιτικής.

Το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος προκαλεί ήδη σοκ, σε παγκόσμιο επίπεδο. Η βόμβα πυροδοτήθηκε και το ωστικό κύμα ξεπερνά τα σύνορα της γηραιάς Αλβιόνας.

Οι αγορές ήδη τιμωρούν με σκληρό τρόπο τη στερλίνα που καταγράφει ιστορικό χαμηλό τριακονταετίας, τα ασιατικά χρηματιστήρια κατέγραψαν πτώση ενώ την ίδια πορεία αναμένεται να έχουν τα ευρωπαϊκά και η Wall Street που έκλεισε με Remain και θα ανοίξει με την Βρετανία σε τροχιά εξόδου από την Ένωση.

Η οικονομική παράμετρος, προφανώς, δεν μπορεί να αγνοηθεί, ωστόσο περισσότερο κρίσιμη μοιάζει πλέον η πολιτική διαχείριση της βρετανικής βόμβας.

Ο Ντέιβιντ Κάμερον, που ενεργοποίησε την διαδικασία του δημοψηφίσματος, βρίσκεται αντιμέτωπος με τις επιλογές του. Πυροδότησε το δημοψήφισμα προκειμένου να ικανοποιήσει την ευρωσκεπτικιστική πτέρυγα των Tories και, εν συνεχεία, επιχείρησε να πείσει τους πολίτες να ψηφίσουν Remain. Λίγο πριν τις 8:30 ώρα Βρετανίας ανακοίνωσε την παραίτησή του από την Πρωθυπουργία ενώ ο διάδοχός του θα επιλεγεί μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου στο Συνέδριο των συντηρητικών.

Σε δοκιμασία, ωστόσο, μπαίνουν και οι Εργατικοί, καθώς και η δική του επιλογή για Remain αποδοκιμάστηκε.

Όσο για τον Nigel Farage, του Ukip, η επιτυχία του μοιάζει να ανοίγει την όρεξη των ομοϊδεατών του στη γηραιά Ήπειρο.

Τα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης ήδη χαιρέτισαν το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος ως νίκη της αντιμεταναστευτικής και αντιευρωπαϊκής ρητορικής τους και ως εφαλτήριο διεξαγωγής αντίστοιχων δημοψηφισμάτων και σε άλλες χώρες. Η Μαρίν Λεπέν δήλωσε στο RTL ευτυχισμένη που οι βρετανοί «άντεξαν και πήραν τη σωστή απόφαση. Αυτό που έμοιαζε αδύνατο χθες, σήμερα έγινε πιθανό». Ο αντιπρόεδρος του κόμματός της, Φλοριάν Φιλιπό υπήρξε σαφής: «Η ελευθερία των λαών πάντοτε υπερισχύει στο τέλος. Μπράβο Ην. Βασίλειο, τώρα είναι η σειρά μας».

Ο ακροδεξιός Ολλανδός ηγέτης Geert Wilders ζήτησε, επίσης, τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την ολλανδική σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση. «Θέλουμε να έχουμε τον έλεγχο της ίδιας μας της χώρας, των συνόρων και της μεταναστευτικής πολιτικής» ανέφερε.

Την ίδια στιγμή, αυτή η επιτυχία βάζει το ίδιο το οικοδόμημα της Μεγάλης Βρετανίας σε φάση αμφισβήτησης. Οι σκωτσέζοι που έμειναν εντός Η.Β. προ έτους λόγω και του κινδύνου να βρεθούν και εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης στήριξαν εμφατικά το remain.

Mεταξύ των, remainers, βορειο-Ιρλανδών έχει επίσης ανοίξει σχετική συζήτηση. Ο επικεφαλής του Sinn Fein ανέφερε πως η έκβαση της βρετανικής κάλπης φέρνει πιο κοντά «τον στόχο μίας ενωμένης Ιρλανδίας» και σημείωσε πως το αποτέλεσμα εγείρει σοβαρά ζητήματα «μορφολογία του βρετανικού εδάφους» καθώς Σκωτία και Ιρλανδία ψήφισαν υπέρ της παραμονής.

Η απόφαση των Βρετανών για Brexit είναι το πρώτο βήμα μίας μακράς πορείας, δύο ετών, κατά τη διάρκεια των οποίων – σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές συνθήκες – Λονδίνο και Βρυξέλλες θα πρέπει να διαπραγματευτούν και να καταλήξουν στους όρους του διαζυγίου, που περιλαμβάνει και την πρόσβαση των εταιρειών με έδρα της Βρετανία στην κοινή αγορά.

Μέχρι τότε, όμως, και οι ίδιες οι Βρυξέλλες θα έχουν πολλή δουλειά. Το Brexit έβαλε τέλος στην ψευδαίσθηση ότι η πορεία του ευρωπαϊκού σκάφους θα ήταν, παρά τις φορτούνες, σταθερή και θέτει εκ των πραγμάτων την ανάγκη διαμόρφωσης ενός νέου ευρωπαϊκού αφηγήματος, που θα μπορέσει να είναι πειστικό προς τους πολίτες μίας Ευρώπης που μοιάζει να άφησε πίσω της τη μακρά περίοδο της μεταπολεμικής ευμάρειας.

Πηγή "Καθημερινή"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Βρετανία και Ευρώπη σε καθεστώς αβεβαιότητας

Του Δρ. Κωνσταντίνου Φίλη

Οι Βρετανοί εν τέλει δεν έκαναν την ασφαλή επιλογή παραμονής στην ΕΕ. Ανοίγει, λοιπόν, ένα νέο κεφάλαιο πανευρωπαϊκά, καθότι για πρώτη φορά έλαβε χώρα δημοψήφισμα με διακύβευμα την έξοδο από την ευρωπαϊκή οικογένεια και δη από ένα κράτος της εμβέλειας του Λονδίνου. Το μεγάλο λάθος του Κάμερον, είναι πως προκειμένου να αποκλιμακώσει τις εντάσεις εντός του κόμματος του αλλά και να αντιμετωπίσει το αυξανόμενο κύμα ευρωσκεπτικισμού, αποφάσισε την προσφυγή στις κάλπες σε συνθήκες πόλωσης, προβλέποντας μία σχετικά εύκολη νίκη.

Επακόλουθα, η Βρετανία βγαίνει τραυματισμένη, καθώς οι πολιτικές αναταράξεις είναι δεδομένες, ενώ η στάση της ηγεσίας της Σκωτίας (έχει δηλώσει ότι θα προβεί σε νέο δημοψήφισμα για την απόσχιση ώστε κατόπιν να υποβάλει αίτημα ένταξης στην ΕΕ), όπως και της Βόρειας Ιρλανδίας (ήδη το Σιν Φέιν μιλάει για δημοψήφισμα) θα αποβεί καθοριστική για τη διατήρηση της συνοχής του Ηνωμένου Βασιλείου. Πάντως, πολιτικοί, όπως ο Φάρατζ, που είχαν βρεθεί στο πολιτικό περιθώριο -μετά από μία εκλογική εκτόξευση στις ευρωεκλογές ως διάττοντες αστέρες και εν συνεχεία την κατακρήμνιση στις εθνικές εκλογές- ή ο Τζόνσον (συντηρητικός, πρώην δήμαρχος Λονδίνου) επανέρχονται στο προσκήνιο με εμφατικό τρόπο, ενώ το στρατόπεδο του Brexit εύλογα θα πιέσει για γρήγορες αποφάσεις, φοβούμενο ότι τυχόν καθυστέρηση στην οριστικοποίηση της εξόδου μπορεί να «στοιχίσει» την παραμονή με κάποιον τρόπο.

Υπάρχει, συνακόλουθα, μεγάλο ερωτηματικό για το αν οι κυρίαρχοι ευρωπαϊκοί κύκλοι -προφανώς βρισκόμενοι σε κατάσταση αναστάτωσης- θα επιδιώξουν προσέγγιση με τους νικητές ή θα εκτιμήσουν ότι «επιτρέποντας» τους να αισθανθούν τις επόμενες εβδομάδες τις επιπτώσεις της επικράτησής τους θα τους υποχρεώσουν σε κάποιου είδους αναδίπλωση ή θα συμβιβαστούν, χωρίς να δώσουν μάχη, με το Brexit. Η ΕΕ ασφαλώς δεν έχει σχέδιο Β, ούτε καν Α, για τη διαχείριση της εξόδου της Βρετανίας, διότι οι προεκτάσεις είναι τόσο απροσδιόριστες που δεν μπορεί να πιάσει το νήμα από συγκεκριμένο σημείο. Εξού και η προσδοκία ορισμένων ότι στις διαπραγματεύσεις που θα ακολουθήσουν, κερδίζοντας χρόνο, ίσως μπορέσει να ανατραπεί η χθεσινή απόφαση του βρετανικού λαού, ή τουλάχιστον να παραταθούν οι συζητήσεις μέχρι τη διενέργεια εκλογών σε Γαλλία και Γερμανία.

Μένει να δούμε αν το λογικό μούδιασμα των πρώτων ωρών-ημερών, θα δώσει τη θέση του στην ανάληψη συγκεκριμένων πρωτοβουλιών εκ μέρους της ΕΕ –προϋπόθεση για αυτό είναι να υπάρχει συναντίληψη για τον τρόπο διαχείρισης του προβλήματος- και προς ποια κατεύθυνση αυτές θα κινηθούν -σύγκλισης ή διατήρησης των κεκτημένων, άτεγκτης στάσης ή ευελιξίας απέναντι συνολικά στο ευρωπαϊκό πρόβλημα, ενίσχυσης φυγόκεντρων ή κεντρομόλων τάσεων; Τέλος, η αναταραχή στις αγορές και η αρνητική πορεία της λίρας -βρισκόταν σε ιστορικό χαμηλό 30ετίας όταν γραφόταν το άρθρο- πιθανόν να κρίνουν και τους τρόπους αντίδρασης εκ μέρους όλων των εμπλεκομένων, συμπεριλαμβανομένου και του μεγάλου ηττημένου, του Βρετανού πρωθυπουργού, ο οποίος παρέσυρε όχι μόνο τη χώρα του αλλά και την Ευρώπη σε μία πορεία που τουλάχιστον σήμερα μοιάζει χωρίς επιστροφή…

* Ο Δρ.Κωνσταντίνος Φίλης είναι Διευθυντής Ερευνών Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων
Πηγή Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου