Ο απατεώνας δικτάτορας

Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης

Ας ξεκαθαρίσουμε από την αρχή πως ο χαρακτηρισμός «απατεώνας δικτάτορας» που αφορά τον Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας Ρ. Τ. Ερντογάν, δεν είναι δικός μας.

Ανήκει στον αρχηγό της Τουρκικής αξιωματικής αντιπολίτευσης Κεμάλ Κιλιτζάρογλου και διατυπώθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2016 στα πλαίσια ομιλίας του στο 35ο Γενικό Συνέδριο του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), όταν αποκάλεσε τον Τούρκο Πρόεδρο diktator bozuntusu.

Βέβαια ο Γενικός Εισαγγελέας της Άγκυρας έσπευσε καταϊδρωμένος από τον τρόμο του να διατάξει έρευνα κατά του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για «προσβολή του Προέδρου Ερντογάν», κάτι που δεν έκανε ιδιαίτερη αίσθηση αφού άλλες 2.000 περίπου μηνύσεις κατά διαφόρων Τούρκων πολιτών (από ανήλικους μέχρι καταξιωμένους επώνυμους) ήδη εκκρεμούν στα Τουρκικά δικαστήρια για τον ίδιο ακριβώς λόγο!

Ο κατά τον αρχηγό της Τουρκικής αξιωματικής αντιπολίτευσης «απατεώνας δικτάτορας» της Τουρκίας, συνεχίζει ακάθεκτος το μακάβριο έργο του θέλοντας να εξασφαλίσει απεριόριστες εξουσίες μέχρι το έτος 2029, σύμφωνα με το νέο σύνταγμα που θα τεθεί υπό την (υποχρεωτική) «έγκριση» του Τουρκικού λαού στις 16 Απριλίου 2017.

Μέχρι τότε και προκειμένου να εξασφαλίσει την απόλυτα αναγκαία υποστήριξη των πιο ακραίων εξτρεμιστών της ιδεολογίας του παν - τουρκισμού (Εθνικιστικό κόμμα με την νεολαία των Γκρίζων Λύκων), το οποίο συγκεντρώνει το διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό της τάξεως του 15%, έχει στραφεί με ολοένα και μεγαλύτερη προκλητικότητα στον πλέον «ασφαλή» γείτονα (Ελλάδα) με δόλωμα –τι άλλο;- το πλιάτσικο Ελληνικών νησιών του Αιγαίου και την οικειοποίηση ενεργειακών αποθεμάτων που δεν ανήκουν στην Τουρκία.

Αν συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι αντίστοιχες προσπάθειες πλιάτσικου προς ανατολάς (Συρία, Κουρδιστάν, Ιράκ) κατέληξαν σε παταγώδη αποτυχία και ότι η Συριακή πόλη Al Bab της οποίας η κατάληψη είχε αναγγελθεί πομπωδώς από τον Δεκέμβριο του 2016 συνεχίζει να συσσωρεύει δεκάδες Τούρκους στρατιώτες νεκρούς και τραυματίες ενώ κινδυνεύει να καταληφθεί από τις Συριακές δυνάμεις που πλησιάζουν την πόλη από τα νοτιοδυτικά, αντιλαμβάνεται κανείς πως η όξυνση των σχέσεων Ελλάδος – Τουρκίας αποτελεί μονόδρομο για τον, κατά τον Τούρκο αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης «απατεώνα δικτάτορα» της Τουρκίας, κάτι που επιβεβαιώνεται συνεχώς από την καθημερινή ειδησεογραφία.

Την «επίσημη» αφορμή έδωσε η απόφαση του Αρείου Πάγου να απαγορεύσει την έκδοση οκτώ Τούρκων στρατιωτικών που κατέφυγαν στην Ελλάδα μετά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016.

Οι Τούρκοι επίσημοι και ο κατευθυνόμενος τύπος άρχισαν αμέσως ανθελληνική εκστρατεία ξεχνώντας επιμελώς ότι εκατοντάδες Τούρκοι στρατιωτικοί (στην Ιταλία, σε αποστολές του ΝΑΤΟ, στην Γερμανία) ζήτησαν πολιτικό άσυλο σε διάφορες χώρες για να γλυτώσουν από την «δημοκρατία» του Ρ. Τ. Ερντογάν. Γι΄ αυτούς οι Τούρκοι περιορίζονται σε απλά αιτήματα έκδοσης, χωρίς υστερικές εκστρατείες κατευθυνόμενου τύπου και άλλων υπαλλήλων του «απατεώνα δικτάτορα».

Η περίπτωση όμως της Ελλάδος φαντάζει πιο «ελκυστική». Έχει τεράστια οικονομικά προβλήματα και κάτι δανειστές – βαμπίρ που τα θέλουν όλα δικά τους. Γιατί λοιπόν να μην δοκιμάσει να αρπάξει και η Τουρκία κάτι και ταυτόχρονα να εξασφαλιστούν σίγουρα οι ψήφοι των Γκρίζων Λύκων;

Ας παρακολουθήσουμε όμως την ανθελληνική εκστρατεία των Τούρκων και την συνεχιζόμενη, επικίνδυνη πορεία της Τουρκίας, μέσα από την καθημερινή ειδησεογραφία των τελευταίων ημερών:

Στις 31 Ιανουαρίου 2017, μετά την γενική κατεύθυνση που έδωσαν ο κατά τον Τούρκο αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης «απατεώνας δικτάτορας» της Τουρκίας, (αυτοπροσώπως), ο Υπουργός Εξωτερικών και ο Υπουργός Άμυνας της Τουρκίας (στους οποίους απάντησε ο Έλληνας Υπουργός Εθνικής Αμύνης), την σκυτάλη ανέλαβαν τα «εξαπτέρυγα» του κατευθυνόμενου τύπου. Έτσι, σε ένα παραλήρημα του (φιλοκυβερνητικού) δημοσιογράφου της Sabah Ιλνούρ Τσεβίκ μεταξύ πολλών άλλων, διαδίδονται και τα εξής: «Μέχρι στιγμής η Ελλάδα έχει αποτύχει να εκδώσει τουλάχιστον 50 τρομοκράτες που βρίσκονται στη λίστα καταζητούμενων της Τουρκίας. Αυτό που είναι λυπηρό είναι ότι οι μισοί από αυτούς ανήκουν στο ακροαριστερό Επαναστατικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο (DHKP-C) τρομοκρατική οργάνωση που έχει σκοτώσει πολλούς Τούρκους, έχει επιτεθεί στην αμερικανική πρεσβεία στην Άγκυρα και σε άλλες αμερικανικές εγκαταστάσεις στην Τουρκία. Αυτοί οι άνθρωποι βρίσκουν καταφύγιο στην Ελλάδα. Εκπαιδεύονται στους προσφυγικούς καταυλισμούς της Ελλάδας. Έχουν ανοιχτή γραμμή με τους συντρόφους τους στην Τουρκία και μπαινοβγαίνουν στο έδαφός της για να σκοτώσουν και να σκορπίσουν τον τρόμο. Παρόλα αυτά η Ελλάδα δεν τους εκδίδει. Είναι αυτός τρόπος να φέρεται μια πολιτισμένη χώρα; Η Ελλάδα προστατεύει ακόμα τρομοκράτες του PKK και της οργάνωσης του Γκιουλέν. Αυτό γιατί κάποιοι Έλληνες πιστεύουν πως «ο εχθρός του εχθρού μου, είναι φίλος μου». Κάνουν λάθος. Τους έχουμε δείξει ξανά και ξανά ότι ούτε είμαστε ο εχθρός, ούτε θέλουμε να γίνουμε. Όμως αν συνεχίσουν να μας προκαλούν θα υπάρξουν αντίποινα. Η επίσκεψη στις βραχονησίδες Καρντάκ (εννοεί τα Ίμια) στο Αιγαίο από τον Τούρκο αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων, ήταν ένα μικρό μήνυμα. Ας ελπίσουμε πως κατάλαβαν. Ξέρουμε πως να αφήσουμε τους Σύριους πρόσφυγες να πλημμυρίσουν τα ελληνικά νησιά και από εκεί την υπόλοιπη Ευρώπη».

Ο Έλληνας πρωθυπουργός από την Σερβία, στην οποία πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη, έστειλε το δικό του μήνυμα: «Το μέλλον των Βαλκανίων μπορεί να χτιστεί μόνο στη βάση του διεθνούς δικαίου, του αμοιβαίου σεβασμού, του διαλόγου και της συνεργασίας. Όχι με παραβιάσεις, με επεμβάσεις, όχι με προκλήσεις, με αναθεωρητικές λογικές ως προς τις διεθνείς συνθήκες».

Την 1η Φεβρουαρίου 2017 δικαστήριο των Ηνωμένων Εθνών ζήτησε από την Τουρκία να απελευθερώσει τον Τούρκο δικαστή και διπλωμάτη Αϊντίν Σεφά Ακάι, ο οποίος συνελήφθη, παρά την ασυλία που απολαμβάνει, σαν «ύποπτος συμμετοχής στο πραξικόπημα». Την ίδια ώρα ο Τούρκος κυβερνητικός εκπρόσωπος (και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης) Νουμάν Κουρτουλούς σχολιάζοντας το διάταγμα Τράμπ για απαγόρευση εισόδου στις ΗΠΑ πολιτών επτά μουσουλμανικών χωρών δήλωσε πως «Είναι αδύνατο να γίνει αποδεκτή αυτή η απόφαση, που υποκινήθηκε από την ισλαµοφοβία, τα αυξανόμενα αντι-μεταναστευτικά αισθήματα και την ξενοφοβία στη Δύση».

Στις 2 Φεβρουαρίου 2017 η Άγκελα Μέρκελ τόνισε, στα πλαίσια συνάντησης που είχε με τον Ρ.Τ. Ερντογάν στην Άγκυρα, πόσο σημαντική είναι «η ελευθερία της έκφρασης να τηρείται και σε σχέση με αυτό μιλήσαμε για την ελευθερία του Τύπου» υπενθυμίζοντας με νόημα πως «Η αντιπολίτευση είναι μέρος της δημοκρατίας». Ταυτόχρονα ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου εξαπέλυσε οξύτατη προσωπική επίθεση στον Έλληνα Υπουργό Εθνικής Άμυνας («να συνετιστεί και να μαζέψει το μυαλό στο κεφάλι», «μπορεί να υπάρξει επεισόδιο, λόγω αυτής της προκλητικής συμπεριφοράς και Θεός φυλάξει αν γίνει ένα δυστύχημα ανεπιθύμητο, αποκατάσταση δεν υπάρχει». Την ίδια μέρα ο Τούρκος πρωθυπουργός Μπιναλί Γιλντιρίμ ξαφνικά θυμήθηκε πως «στο Αιγαίο υπάρχουν 130 βραχονησίδες το καθεστώς κυριότητας των οποίων δεν είναι βέβαιο» καλώντας βέβαια ταυτόχρονα την Αθήνα να εκδώσει τους οκτώ στρατιωτικούς στην Τουρκία.

Στις 3 Φεβρουαρίου 2017, η Τουρκία ξεπέρασε τον εαυτό της: Αφού πραγματοποίησε 138 παραβιάσεις του Ελληνικού εναέριου χώρου –ρεκόρ όλων των εποχών- ζήτησε να μην πραγματοποιούνται στρατιωτικές ασκήσεις των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων στα νησιά του Αιγαίου, διότι «σύμφωνα με την συμφωνία του 1947 η Κως πρέπει να είναι αποστρατιωτικοποιημένη και εκεί απαγορεύεται κάθε στρατιωτική δραστηριότητα!». Η απάντηση του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών ήταν αποστομωτική: «Μαθήματα τήρησης της διεθνούς νομιμότητας δεν είναι δυνατόν να μας δίνει ο κατ’ εξοχήν και σταθερός παραβάτης του διεθνούς δικαίου. Δεν το δικαιούται ο παραβάτης, ο οποίος μόνο σε μια μέρα πραγματοποιεί 138 παραβάσεις και δέκα υπερπτήσεις άνωθεν ελληνικών νησιών, ενώ συγχρόνως διατυπώνει απειλές εις βάρος της εδαφικής κυριαρχίας μας και της ακώλυτης άσκησής της. Η Ελλάδα, ουδέποτε και έναντι οποιουδήποτε θα απεμπολήσει το δικαίωμα λήψης των ενδεδειγμένων μέτρων για την νόμιμη άμυνά της και την προάσπιση της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητάς στη βάση όσων προβλέπει ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών. Εξάλλου, η Τουρκία ως μη συμβαλλόμενο μέρος στη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων μεταξύ της Ιταλίας και των Συμμάχων του 1947, βάσει της οποίας τα Δωδεκάνησα παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα κατά πλήρη κυριαρχία, δεν αντλεί κανένα δικαίωμα από τη Συνθήκη, η οποία αποτελεί για την Τουρκία res inter alios acta (Λατινική φράση που σημαίνει πράξεις των άλλων ή συναλλαγές μεταξύ άλλων).

Στις 4 Φεβρουαρίου 2017, το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών απαντώντας σε τηλεοπτική συνέντευξη του Έλληνα Υπουργού Εθνικής Άμυνας («Θέλουμε να ζήσουμε ειρηνικά στην περιοχή μας, αλλά πρέπει να καταλάβουν ότι τέτοιου είδους καουμποϊλίκια ανατολικού τύπου δεν περνάνε στην Ελλάδα») μεταξύ άλλων λέει και τα εξής: «Είναι ατυχές το ότι σ' αυτήν τη δύσκολη περίοδο που διέρχεται όλος ο κόσμος και η περιοχή μας, φέρει τον τίτλο του υπουργού Εθνικής Αμύνης της Ελλάδας ένα άτομο, σε τέτοιο βαθμό απερίσκεπτο και ανελέητο, που αγνοεί ακόμη και τους βασικούς διεθνείς κανόνες ευγένειας και δεν έχει ιδέα των βασικών διμερών κειμένων για την παράνομη μετανάστευση». Προφανώς δεν αρέσει στους Τούρκους να ακούνε όσα οι ίδιοι κάνουν, με το πραγματικό τους όνομα…

Στις 6 Φεβρουαρίου 2017 η Τουρκία απαγόρευσε στα Τουρκικά ΜΜΕ να μεταδίδουν έκτακτες ειδήσεις σε περιπτώσεις εκδήλωσης τρομοκρατικών επιθέσεων σε τουριστικές πόλεις, αεροδρόμια, σημαντικές εγκαταστάσεις υποδομής κ.α., ενώ προχώρησε σε 748 συλλήψεις για «συμμετοχή στην τρομοκρατική οργάνωση του Ισλαμικού Κράτους». (Οι συνέταιροι στην ιδεολογία και στο πλιάτσικο των πετρελαίων έγιναν τώρα, για τα μάτια των άσχετων, «τρομοκρατική οργάνωση»). Σχεδόν ταυτόχρονα (8 Φεβρουαρίου 2017) με Προεδρικό Διάταγμα απολύθηκαν άλλοι 4.464 δημόσιοι λειτουργοί ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό τους σε 125.000 εκ των οποίων τουλάχιστον 40.000 είναι ήδη φυλακισμένοι.

Στις 10 Φεβρουαρίου 2017 ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαδιμίρ Πούτιν «ζήτησε συγνώμη» από τον Τούρκο Πρόεδρο για τον «κατά λάθος» βομβαρδισμό Τούρκων στην Συρία που είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο 3 στρατιωτών και τον τραυματισμό άλλων 11. Την ίδια μέρα η Τουρκία, με την υπ. αριθμ. A0646/17 ΝΟΤΑΜ ζήτησε πάλι από την Ελλάδα «να τηρήσει τις υποχρεώσεις της για αποστρατικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου» αφήνοντας ανοχύρωτα τα Ελληνικά νησιά στην Τουρκική στρατιά του Αιγαίου που παραμονεύει απέναντι από αυτά. Και σαν να μην έφθαναν αυτά, έστειλε στο μέσον του Αιγαίου το σκάφος Τσεσμέ για «υδρογραφικές και ωκεανογραφικές έρευνες». Ο σύμβουλος και εκπρόσωπος του Τούρκου Προέδρου Ιμπραχίμ Καλίν βέβαια έσπευσε να συνδέσει την ένταση που δημιουργούν οι Τούρκοι στο Αιγαίο με την υπόθεση της μη έκδοσης των οκτώ αξιωματικών στην Τουρκία!

Συμπέρασμα: Μέχρι το δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου 2017 που θα σφραγίσει «τυπικά» τις υπερεξουσίες του Ρ. Τ. Ερντογάν έως το 2029, η ένταση των σχέσεων Ελλάδος – Τουρκίας θα χτυπήσει κόκκινο από την ανάγκη «εσωτερικής συσπείρωσης» και εξασφάλισης των ψήφων των πιο ακραίων εθνικιστών της Τουρκίας αλλά και όλων των αμόρφωτων της Ανατολής που μαγνητίζονται από κάθε πιθανό «πλιάτσικο». Χρειάζεται μεγάλη προσοχή και επαγρύπνηση σε στρατιωτικό και διπλωματικό επίπεδο γιατί ο κατά τον Τούρκο αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης «απατεώνας δικτάτορας» της Τουρκίας, είναι εξαιρετικά στριμωγμένος από τις εγκληματικές, νέο – οθωμανικές φαντασιώσεις του και ο πειρασμός μιας στρατιωτικής περιπέτειας με την Ελλάδα, ιδιαίτερα μεγάλος.

Εμείς βέβαια γνωρίζουμε πως λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο και ευχόμαστε ολόψυχα να μην χρειαστεί να του το αποδείξουμε…

Πηγή Analyst


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου  

Η κατάσταση στη Βορειοδυτική Συρία

Γράφει ο Ιωάννης Σ. Φριτζαλάς
Γεωπολιτικός – Ιστορικός Αναλυτής 

1. Όπως είχαμε επισημάνει προ 2 μηνών περίπου, οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις, σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες αντικαθεστωτικές ομάδες που σχηματίζουν την «Ασπίδα του Ευφράτη» (πράσινο χρώμα) θα παρασύρονταν σε έναν πόλεμο φθοράς εναντίον των δυνάμεων του Daesh (μαύρο χρώμα) για τον έλεγχο της Al-Bab, από τον οποίον θα προέκυπτε αποκόμιση εδαφικών κερδών μεν, αλλά με δυσανάλογες απώλειες, τόσο σε χρόνο, όσο και σε ανθρώπινο δυναμικό. Σύμφωνα με τις τότε εκτιμήσεις μας, αυτός ο πόλεμος φθοράς θα λειτουργούσε επ’ ωφελεία τόσο των καθεστωτικών (SAA – κόκκινο χρώμα), όσο και των κουρδικών δυνάμεων (YPG/ SDF – κίτρινο χρώμα). Όντως έτσι και έγινε, καθώς χρειάστηκαν περίπου 50 ημέρες για να επεκταθεί η «Ασπίδα» μόλις 1 χλμ. (!) Ανατολικά του υψώματος, στο οποίο βρίσκεται το νοσοκομείο της Al-Bab, και να προσεγγίσει το κέντρο της πόλεως σε απόσταση αναπνοής. Η λογική υποδεικνύει πως η κατάληψη της ευρύτερης περιοχής που βρίσκεται περικυκλωμένη από τις δυνάμεις της «Ασπίδας» πλησιάζει, με την απαραίτητη αεροπορική υποστήριξη φυσικά, η οποία είναι αναγκαία για την αποδυνάμωση των θέσεων που καταλαμβάνουν οι μαχητές του «χαλιφάτου». Δεν θα πρέπει να αποκλειστεί, βεβαίως, και το σενάριο επανακάμψεως του Daesh εις βάρος των δυνάμεων της «Ασπίδος», κάτι το οποίο συνέβη σχετικά πρόσφατα, όταν, παρ’ ότι βρέθηκαν μία ανάσα από την οριστική συντριβή τους στην Qabasin, κατάφεραν να αποκρούσουν αποτελεσματικά τον κλοιό των ανταρτών. Όσο διαιωνίζεται αυτή η κατάσταση, φυσικά, οι καθεστωτικές δυνάμεις θα ευνοούνται, ενώ δεν αποκλείεται διόλου το ενδεχόμενο η όλη εξέλιξη να είχε προβλεφθεί εξ αρχής από την ρωσική ηγεσία (στο πλαίσιο της υλοποιήσεως του σχεδιασμού της εκεχειρίας), εν είδει μίας «proxy warfare» τακτικής προς όφελος των συριακών δυνάμεων, οι οποίες βρήκαν εκ των πραγμάτων τον απαιτούμενο χρόνο για την περαιτέρω προώθηση τους εις βάρος των δυνάμεων του Daesh.
2. Για του λόγου το αληθές, το ίδιο χρονικό διάστημα, όπως προκύπτει από την σύγκριση των δύο χαρτών, οι καθεστωτικές δυνάμεις έχουν προωθηθεί Ανατολικά-Βορειοανατολικά του Χαλεπίου, σε τέτοιο βαθμό που έχουν μειώσει την απόστασή τους από Νοτιοδυτικά και προς το κέντρο της Al-Bab στα 7 από τα 21 χλμ. (!) (ως σημείο αναφοράς λαμβάνεται το τριπλό σημείο επαφής SAA – Daesh – FSA/ΤΕΔ και SAA – Daesh – YPG/ SDF, στους δύο χάρτες αντιστοίχως), στα 5 από τα 12 χλμ. σε ευθεία από Ν προς Β (μεταξύ Birat al Bab και Tadif), ενώ οι αποστάσεις από τα δύο άκρα, στα οποία αναπτύσσονται στην παρούσα φάση οι δυνάμεις του Μπασάρ Αλ Άσαντ και οι σύμμαχοί τους, απέχουν από την Al-Bab 11 χλμ. (το Δ) και 9 χλμ. (το Α), αντιστοίχως. (Μεταξύ τους τα δύο άκρα απέχουν 20 χλμ.)
3. Τι μέλλει γενέσθαι; Κατ’ αρχήν, δεν θα πρέπει να αποκλείεται το ενδεχόμενο καταρρεύσεως της εκεχειρίας, υπαιτιότητι φυσικά της Τουρκίας, η ηγεσία της οποίας μόνο ευχαριστημένη δεν πρέπει να είναι από τις εξελίξεις. Σε αυτή την περίπτωση, θα αναδειχθεί ενδεχόμενη στρατηγική μπλόφα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, η οποία, έχοντας υλοποιήσει έναν αριστουργηματικό ελιγμό υπονομευτικού χαρακτήρα, θα έχει δει να επιβεβαιώνεται επί του πρακτέου η πρόβλεψή της πως μία επίπλαστη και παροδική συμμαχία με την Τουρκία, θα παρέσυρε τις ένοπλες δυνάμεις της δεύτερης σε μία σύγκρουση με το Daesh, από την οποία θα επωφελούνταν πρωτίστως οι συριακές και δευτερευόντως οι κουρδικές δυνάμεις (οι οποίες, παρεμπιπτόντως, βρήκαν τον απαιτούμενο χρόνο για να επικεντρωθούν στην προώθησή τους προς την Raqqah, στην προσπάθεια που καταβάλλουν για την κατάληψη μίας ακόμα στρατηγικής τοποθεσίας).

Στο πλαίσιο αυτής της εκτιμήσεως, η εικόνα που διαμορφώνεται επί της παρούσης υποκρύπτει την πρόθεση των συριακών δυνάμεων να κινηθούν περιμετρικά της Al–Bab, συγκλίνοντας ολοένα και περισσότερο προς τα Ανατολικά-Βορειοανατολικά, με αντικειμενικό σκοπό αφ’ ενός να εγκλωβίσουν τις δυνάμεις τις «Ασπίδος», αποκόπτοντας την πρόσβασή τους προς τον Βορρά, και αφ’ ετέρου να απομακρύνουν πλήρως τις δυνάμεις του Daesh προς τα Νοτιοανατολικά. Για να επιτευχθεί αυτό, απαιτείται φυσικά η συνδρομή των κουρδικών δυνάμεων, οι οποίες με την σειρά τους θα συγκλίνουν τόσο από τα Δυτικά προς τα Ανατολικά, σε συνδυασμό με τις συριακές δυνάμεις, όσο και από τα Ανατολικά (Al-Arimah) προς Δυτικά-Νοτιοδυτικά, «διαρρηγνύοντας» με την σειρά τους την «Ασπίδα», μία πολύπλοκη φυσικά διαδικασία σε επίπεδο θεάτρου πολέμου, η οποία δύναται να υλοποιηθεί με την προϋπόθεση πως οι ανωτέρω δυνάμεις θα συντονίζονται υποδειγματικά από ένα (ρωσικό) στρατηγείο. Πρακτικώς και επί χάρτου, το τρίγωνο που διαμορφώνεται από τις αποστάσεις που προκύπτουν μεταξύ συριακών και κουρδικών δυνάμεων, θα αρχίσει να συγκλίνει με επίκεντρο την – κατά πάσα πιθανότητα εκκαθαρισμένη από τις δυνάμεις του Daesh – Al-Bab, εξέλιξη η οποία θα σημάνει, κατά πάσα πιθανότητα, μία ευρεία τουρκοσυριακή σύγκρουση.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου  

Το ευρώ βυθίζεται και απαιτείται η δημιουργία μιας σχεδίας για να αποφύγουμε τους καρχαρίες

Γιατί δεν πρέπει τώρα να φύγουμε από το ευρώ, αν και είναι πολύ κακό νόμισμα για την Ελλάδα

Το παρακάτω άρθρο, με κάποιες επιμέρους προσθέσεις και διευκρινίσεις που προσθέσαμε, αλλά που δεν αλλάζουν τη βασική δομή του επιχειρήματός του, γράφτηκε στα τέλη Ιανουαρίου και δημοσιεύτηκε την 1η Φεβρουαρίου στο περιοδικό Zero.
Δηλαδή πριν από την έμμεση πλην σαφή πρόσκληση της κυβέρνησης Τραμπ προς την Ελλάδα να φύγει από το ευρώ και πριν γίνει γνωστή η συνάντηση στο Παρίσι των κ.κ. Τσίπρα και Ρότσιλντ.

“Εκεί που φυτρώνει ο κίνδυνος,
εκεί φυτρώνει κι αυτό που θα μας σώσει”
Φρίντριχ Χαίντερλιν

Η ελληνική φυλή ήταν πάντα, είναι ακόμα η φυλή που έχει το επικίνδυνο μέγα προνόμιο να κάνει θάματα. ΄Οπως όλες οι δυνατές, μεγάλης αντοχής φυλές, κι η ελληνική μπορεί να φτάσει στον πάτο του γκρεμού, κι ακριβώς εκεί, στην πιο κρίσιμη στιγμή, όπου οι αδύνατες ράτσες γκρεμίζουνται, αυτή δημιουργεί το θάμα. Επιστρατεύει όλες τις αρετές και πετιέται μονομιάς, χωρίς διάμεσους σταθμούς, στην κορυφή της λύτρωσης. Το απότομο τούτο, απρόβλεπτο από το λογικό, ανατίναγμα προς τ’ απάνω ονομάζεται θάμα. ‘Ολη μας η Ιστορία δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα βίαιο επικίντυνο δρασκέλισμα από το χαμό στην σωτηρία”
Νίκος Καζαντζάκης, Ταξίδι στον Μωριά

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Αποφάσισα τώρα, που μπάζει από παντού το ευρωπαϊκό καράβι, να κάνω το αντίθετο από τα ποντίκια. Πριν πέσω, ή με πετάξουν στο νερό, όπου δεν με περιμένει ο παράδεισος του “εθνικού νομίσματος”, αλλά μάλλον οι καρχαρίες, να εκμεταλλευθώ τον ελάχιστο χρόνο που απομένει και ότι υλικά βρω, να φτιάξω μια σχεδία πριν βρεθώ στο πέλαγος.

Έβαλα τον τίτλο για να προκαλέσω σκέψη, όχι γιατί πιστεύω, ποτέ δεν πίστευα, ότι πρέπει να μείνουμε καλά και σώνει στο ευρώ. Πάντα το θεωρούσα πολύ κακό νόμισμα για Ελλάδα και Ευρώπη. Μας διώχνουν άλλωστε, άσε που μπορεί να διαλυθεί μόνο του! Χρειαζόμαστε οπωσδήποτε ρήξη και σύγκρουση με τις κυρίαρχες ευρωπαϊκές πολιτικές για να γλυτώσουμε. Αυτό που δεν χρειαζόμαστε είναι αυτοσχεδιασμούς και τυχοδιωκτισμούς που υποστήκαμε, και εξαιτίας των οποίων ο ελληνικός λαός είναι τώρα στο χώμα, χωρίς ούτε τη δύναμη να χτυπήσει το κεφάλι του στον τοίχο.

Ήμουν από τους πρώτους που άρχισαν τη συζήτηση περί νομίσματος στις αρχές της κρίσης, με μια συνέντευξη του Σαμίρ Αμίν στον Επενδυτή που τάχθηκε από τότε υπέρ της εξόδου από την ευρωζώνη. Όσοι τάχθηκαν υπέρ τέτοιας εξόδου συνέβαλαν να σπάσει ένα μεγάλο ταμπού. Η υπόλοιπη κουβέντα όμως δεν ήταν παρά μια υπεκφυγή.

Για τους μεν η “Ευρώπη”, για τους δε η “έξοδος από την Ευρώπη” δεν χρησίμευσε παρά σε συγκάλυψη της πιο απόλυτης προγραμματικής αμηχανίας, ως προς το πως η χώρα μπορεί να αντιμετωπίσει τις πολλές, σύνθετες προκλήσεις της, είτε μένοντας, είτε φεύγοντας.

Δεν είναι σοβαρό να συγκρίνουμε θεωρητικά μια οικονομία εντός και εκτός ευρώ. Γιατί κάνουμε αφαίρεση της πραγματικότητας: δεν έχουμε σχεδόν έθνος-κράτος εν λειτουργία σήμερα που θα βγάλει νόμισμα, έχουμε υποστεί τεράστια καταστροφή, έχουμε επικίνδυνους γείτονες, θα αντιμετωπίσουμε οικονομικό πόλεμο, το χρέος είναι μη βιώσιμο και υπογράψαμε την υποδούλωσή μας. Δεν υπάρχει, κι αυτό είναι το πιο σημαντικό απόλα, το κυριότερο, το πιο βασικό, πολιτική ηγεσία των Ελλήνων ανεξάρτητη από ξένους, με την ικανότητα και την απόφαση να εκφράσει τη συλλογική βούληση των Ελλήνων. ‘Εχουν αποκεφαλίσει τον ελληνικό λαό, το έθνος μας.

Αντί να γράφουμε διατριβές για την ανάγκη εξόδου, καλύτερα να τα μελετήσουμε όλα αυτά, ώστε, αν χρειαστεί ή θελήσουμε, να μπορούμε να φύγουμε από το ευρώ χωρίς να καταστραφούμε ή να υποταγούμε ακόμα πιο πολύ στην αποικιακή μας κατάσταση, στα ίδια ή λίγο παραλλαγμένα αφεντικά. Αν το κάνουμε, και μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση θάχουμε και να διαπραγματευτούμε θα μπορούμε.

Το να λες “φεύγω από το ευρώ και σώζομαι”, είναι σα νά 'χει πάθει κάποιος έμφραγμα και να του λες να κόψει το τσιγάρο και τα γλυκά. Αν τόχε κάνει, μπορεί και να μην το πάθαινε. Αυτή τη στιγμή το έμφραγμα είναι το μη βιώσιμο χρέος, οι νομικές συνέπειες όλων των δανειακών συμβάσεων, που εγκαθίδρυσαν μια “οικονομία δουλείας” στην Ελλάδα και την έκαναν προτεκτοράτο, η πολυετής διεθνής πολιτική επίθεση εναντίον της, η αποσύνθεση του παραγωγικού ιστού, της κοινωνίας και του κράτους.

Πρέπει να αντιτάξουμε σε αυτό το “έμφραγμα” μια ολοκληρωμένη στρατηγική σωτηρίας. Από αυτήν και όχι ανάποδα, πρέπει να καθορίσουμε τη στάση μας απέναντι στο νόμισμα. Δεν ωφελεί άλλωστε καθόλου την ελληνική υπόθεση μια διεθνής συζήτηση για το ευρώ, που θα εξελιχθεί σήμερα, σε μια κουβέντα γιατί η αναξιοπαθής Ελλάδα δεν είναι ικανή να μείνει εκεί μέσα. Η συζήτηση που ωφελεί τώρα την Ελλάδα, είναι ποιός έχει φτιάξει το χρέος, ποιές είναι οι συνέπειες των μνημονίων, τι είδους Ευρώπη θέλουμε, αν είναι δυνατό να αφήνουμε τους τραπεζίτες του Σίτυ και της Ουώλ Στρητ να υπαγορεύουν στην Ευρώπη πότε θα ενώνεται και πότε θα χωρίζει και τι είδους Ευρώπη θa φτιάχνουν.

Αυτή είναι η συζήτηση που συμφέρει εμάς, και όλη τη Νότια Ευρώπη, αλλά που μπορεί επίσης να ενδιαφέρει και πολλούς στη Γερμανία, στη Γαλλία και σε όλη την Ευρώπη. Αυτή τη συζήτηση δεν καταφέραμε να ανοίξουμε σοβαρά τόσα χρόνια.

Δεν πας να αμυνθείς σε κατωφέρεια, ούτε ξεκινάς τον πόλεμο αυτοδεσμευόμενος να σταθείς συνέχεια στο ίδιο σημείο! Μου έχει μάλιστα κάνει μεγάλη εντύπωση ότι διάφοροι Έλληνες αντίπαλοι ή και μη του ευρώ, που συμμετέχουν και πρωταγωνιστούν σε διάφορες διεθνείς συναντήσεις και κινήσεις, δεν φροντίζουν καν αυτές να βγάζουν τουλάχιστο ψηφίσματα και αποφάσεις υπέρ της Ελλάδας, της διαγραφής του χρέους της, της καταγγελίας των αποικιακών συμβάσεων. Δεν τους έχει περάσει από το μυαλό ότι μπορεί οι Γερμανοί ή οι Γάλλοι φίλοι τους να θέλουν να βγούνε για εντελώς αντίθετους λόγους από αυτούς που μπορεί να θέλουμε εμείς;

Πρέπει να γίνουμε, γιατί δεν είμαστε ακόμα, έτοιμοι να φύγουμε από το ευρώ, ώστε να μη μας εκβιάζουν, δεν υπάρχει όμως κανείς λόγος να φύγουμε τώρα με δική μας πρωτοβουλία. (Εκτός μιας περιπτώσεως, αν ο Σόιμπλε προσφέρει εξαιρετικά γενναιόδωρους όρους για να φύγουμε, που δεν μοιάζει πολύ πιθανό. Αμφιβάλλω μάλιστα κι αν έχουμε κανέναν που να μπορεί να εκτιμήσει καν μια τέτοια πρόταση. Πάντως τέτοιος δεν υπάρχει σήμερα στο επιτελείο της κυβέρνησης, των κύριων πολιτικών δυνάμεων και του κράτους, το τραγικό δε είναι ότι κανείς εκεί δεν φαίνεται ούτε να μπορεί, ούτε να θέλει να σκεφτεί με το δικό του , όχι με δάνειο μυαλό).

Οφείλουμε να θυμόμαστε ότι η ελληνική κρίση δεν οφείλεται μόνο στο ευρώ. Οφείλεται επίσης στην κατάρρευση του ελληνικού μοντέλου “κλεπτοκρατικού καπιταλισμού”, στην παγκόσμια οικονομική κρίση, σε κρυφή “γεωπολιτική ατζέντα”. Συνέκλιναν όλα να μας κάνουν πρώτο στόχο νέας μορφής πολέμου, με οικονομικά, πολιτικά, ψυχολογικά και γεωπολιτικά μέσα. Γίναμε το πεδίο εφαρμογής παγκόσμιας σημασίας πειράματος καταργήσεως των εθνών και των κρατών, εφαρμογής, με τη θέληση του θύματος, νέων μορφών ολοκληρωτισμού.

Δεν αρκεί μια επιλογή νομισματικής πολιτικής για να απαντήσεις σε τέτοιες προκλήσεις. Θέλει ολοκληρωμένη στρατηγική απάντηση σε όλα μαζί και όχι μόνο σε ένα από τα προβλήματα. Αν καταλάβουμε εξάλλου τι γίνεται και το εξηγήσουμε και διεθνώς, θα βρούμε πολύ περισσότερους συμμάχους από όσους νομίζουμε, γιατί η Ελλάδα παράγει τώρα την ιστορία της Ευρώπης και του κόσμου, όπως είπε κάποτε ο Ουίνστον Τσώρτσιλ.

Η λογική υπαγορεύει να αφήσουμε στους άλλους την ευθύνη αποβολής της Ελλάδας από το ευρώ, αφού εξαντλήσουμε όλα τα πολλά θεσμικά και πολιτικά όπλα που μας δίνει η ιδιότητα μέλους της ΕΕ για να διεκδικήσουμε το δίκιο μας. Ουδείς έχει καν ετοιμαστεί να το κάνει. Π.χ. τη δυνατότητα να μπλοκάρεις τη λειτουργία της ΕΕ που εξακολουθεί να έχει αναρίθμητα βέτο, όπως έκανε ο Ντε Γκωλ, έχοντας προηγουμένως δημιουργήσει πολιτική δυνατότητα για να το κάνεις αυτό.

Η επιβίωση υπαγορεύει ότι, μια χώρα σε αυτό το σημείο που βρίσκεται η Ελλάδα, τα παίζει όλα για όλα για να σώσει το τομάρι της. Εξηγεί σε εταίρους και συμμάχους ότι δεν γίνεται νά 'χουν το ελεύθερο να κάνουν ότι θέλουν στον χώρο της, στρατιωτικά και στρατηγικά, και ταυτόχρονα να την καταστρέφουν. Υπαγορεύει επίσης πολύ σοβαρή προσπάθεια στους τομείς παραγωγής, δικτύου καταναλωτικών-παραγωγικών συνεταιρισμών, ετοιμασίας εισαγωγής μεθόδων “πολεμικής οικονομίας”, αναζήτηση συμμαχιών σε όλα ανεξαιρέτως τα σημεία του ορίζοντα, πολύ σοβαρή νομική προετοιμασία και, ασφαλώς, όλα όσα συνεπάγεται η προετοιμασία και ετοιμότητα εισαγωγής εθνικού μέσου πληρωμών. Αν υπάρχει άλλωστε μια πιθανότητα ενός κάποιου υποφερτού συμβιβασμού, αυτή μόνο με τέτοιες απειλές και τη βεβαιότητα ότι θα πραγματοποιηθούν, μπορεί να υπάρξει. Είναι αυτό που οι Γάλλοι λένε “αποτροπή του αδύνατου απέναντι στον ισχυρό”. (Πρέπει βέβαια κι ο Δαυίδ να είναι πιο έξυπνος, όχι πιο χαζός από τον Γολιάθ!)

Για να συζητήσουμε καν θέμα εθνικού νομίσματος, οφείλουμε νά 'χουμε πάρει πολλές αποφάσεις και να κάνουμε σοβαρές ετοιμασίες. Στο παρελθόν Παπανδρέου, Σαμαράς, Τσίπρας μας κράτησαν στο πρόγραμμα υποθέτοντας ότι κάπως θα μας φροντίσει η Ευρώπη. Αγνοούσαν ότι χρησιμοποιούσαν την Ευρώπη δυνάμεις που ήθελαν την καταστροφή μας (αν δεν το πιστεύετε, πείτε τι επιδιώκουν). Δεν αποκλείω ότι, αν μαζευτεί διεθνής υποστήριξη στο σενάριο “εξόδου από το ευρώ” (“πολύ επιθυμητό” για Heritage Foundation και Σόιμπλε) να δούμε αύριο νέο εθνοσωτήρα, που θα ξεκινήσει αγώνα κατά της ”γερμανικής Ευρώπης”, χωρίς να μας πει που πάμε, να οργανώσουμε πάλι μόνοι μας την καταστροφή μας (τα μνημόνια δεν μπορούσαν να υπάρξουν αν δεν τα υπέγραφαν Έλληνες Πρωθυπουργοί). Εμείς θα τον πιστέψουμε, γιατί ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται. Την πατήσαμε με την ψευτο-αριστερά, δεν χρειάζονται τώρα ψευτο-εθνικισμοί.

Η χώρα δεν πρέπει ούτε να μείνει, ούτε να φύγει από το ευρώ. Χρειάζεται να ξαναγίνει κράτος, με δική της, ιθαγενή βούληση. Χρειάζεται σοβαρό πλαν Α και σοβαρό Β (γιατί χωρίς το δεύτερο, δεν υπάρχει πρώτο). Αλλιώς, θα φύγει στο τέλος, όχι με όρους επιβίωσης, αλλά Σόιμπλε, Goldman Sachs και αμερικανικών κύκλων που θέλουν να διαλύσουν την ΕΕ (ίσως χρησιμοποιώντας και μας), για τους ακριβώς αντίθετους από τους λόγους που δεν μας αρέσει εμάς η ΕΕ.

Ακόμα πιο σημαντικό από το θέμα του ποιό νόμισμα θα χρησιμοποιείται (αλλά και για να μπορούμε άλλωστε να έχουμε αν θέλουμε δικό μας νόμισμα), είναι το να παύσουμε να είμαστε αποικία χρέους, όπως ήταν ο εύστοχος τίτλος ενός βιβλίου του κ. Κοτζιά, προτού γίνει και ο ίδιος Υπουργός της αποικίας. Έστω και αν είδε πολύ καλά τον ρόλο της Γερμανίας, σχεδόν καθόλου όμως τον ρόλο του ΔΝΤ, του μεγάλου κυρίως μη ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και των ΗΠΑ πίσω τους. Αν είμαστε μόνο αποικία του Βερολίνου και όχι του παγκόσμιου Χρήματος και αρκετών άλλων, το θέμα μας θα ήταν πολύ ευκολότερο. Ο σκοπός δεν πρέπει να είναι να βγούμε από την ευρωζώνη, για να βουλιάξουμε ακόμα περισσότερο στην τωρινή αποικιακή κατάσταση. Και δεν καταλαβαίνω γιατί, προτού βγούμε, να μην το κάνουμε μπάχαλο εκεί μέσα.

Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων επαναλαμβάνω. Ο γράφων δεν τάσσεται υπέρ της παραμονής στο ευρώ υπό όποιους όρους. Είναι απολύτως αναγκαία για την κοινωνική-εθνική επιβίωση των Ελλήνων, η διακοπή της εξυπηρέτησης του χρέους, η καταγγελία των δανειακών συμβάσεων και των μνημονίων, ο αυστηρός επανέλεγχος των μεταφορών ιδιοκτησίας, η άμεση οργάνωση ευρωπαϊκής και παγκόσμιας άμυνας της Ελλάδας, επικοινωνιακής-πολιτικής αντεπίθεσης. Χρειαζόμαστε όμως μεγάλη προετοιμασία και σοβαρότητα, αφοσίωση, λαό σε εγρήγορση, πολλαπλές στρατηγικές. Πρέπει να τα αποκτήσουμε όλα αυτά, όσο δύσκολα κι αν φαίνονται, για μην μας πάρουν οριστικά το κράτος μας, μας καταστρέψουν και μας διασκορπίσουν στα πέρατα της Οικουμένης, όπως έκανε ο Αυτοκράτωρ Τίτος στους Εβραίους.

Σας φαίνονται ουτοπία όλα αυτά; ‘Ισως δεν έχετε άδικο. Μόνο που η εναλλακτική είναι να πεθάνετε, να πεθάνουμε όλοι μας δηλαδή, άλλος νωρίτερα, άλλος αργότερα, και μάλιστα χωρίς καμιά αξιοπρέπεια. Μετά από εφτά χρόνια, το ξέρετε καλά, ότι κι αν λέτε για παρηγοριά στον εαυτό σας και τους άλλους, όσο σφιχτά κι αν φυλάτε, όπου τα φυλάτε, τα όποια, λίγα ή πολλά υπάρχοντά σας, ότι αυτό ακριβώς θα συμβεί και σε μας και στη χώρα μας. Μη σας μπερδεύει ότι είσαστε σε διαφορετικό ο καθένας όροφο του βυθιζόμενου σκάφους. Ακόμα και στο εξωτερικό να πάτε, κι εκεί ακόμα, μην έχετε αμφιβολία, θα σας πριονίζει πολύ καιρό το κεφάλι και θα στοιχειώνει το υπόλοιπο της ζωής σας, η κραυγή ενός ενδεχόμενου τέλους.

Μήπως είναι καλύτερα να ψάξουμε τώρα όλοι μαζί έναν τρόπο να αλλάξουμε, έστω και την υστάτη, αυτό το παιχνίδι;

Πηγή MIgnatiou


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου 

Απόλυτη (α)συμφωνία λόγων και έργων…

«Έχουμε δηλώσει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι δεν υπάρχει περίπτωση να νομοθετήσουμε ούτε ένα ευρώ επί πλέον μέτρα από όσα προβλέπει η συμφωνία και, πολύ περισσότερο, για την περίοδο μετά το τέλος του προγράμματος», δήλωνε στις 25 Ιανουαρίου στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ο Αλέξης Τσίπρας, σε μία συνέντευξη για δύο χρόνια διακυβέρνησης του τόπου από ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Οι εξελίξεις, ωστόσο, των τελευταίων ημερών και η ρητορική του πρωθυπουργού, δείχνει ότι προετοιμάζεται για έναν ακόμη «έντιμο συμβιβασμό» ή «συνθηκολόγηση» (ανάλογα από ποια οπτική θα το δει κανείς) προκειμένου να μην τιναχθεί το τρίτο πρόγραμμα στήριξης στον αέρα.

Ρεπορτάζ: Θεοδόσης Παπανδρέου

Η απόλυτη λοιπόν (α)συμφωνία λόγων και έργων γίνεται πράξη. Πώς; Η κυβέρνηση υπογράφει 3,6 δισ. ευρώ μέτρα σε δύο φάσεις και κλείνει την αξιολόγηση. Οι δανειστές της Ευρωζώνης και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχουν καταλήξει μεταξύ τους σε συμφωνία για μια κοινή στάση που θα παρουσιάσουν στην Ελλάδα, δήλωσε υψηλόβαθμος αξιωματούχος της ευρωζώνης. «Υπάρχει συμφωνία για να παρουσιαστεί ένα κοινό μέτωπο στους Έλληνες», δήλωσε ο αξιωματούχος της ευρωζώνης.

Το «πακέτο», πάντοτε σύμφωνα με ευρωπαϊκές πηγές, περιλαμβάνει την προληπτική νομοθέτηση από την Ελλάδα μέτρων περίπου 3,6 δισ. ευρώ (2% του ΑΕΠ) σε δύο σκέλη. Όπως μετέδωσε, δε, το Reuters το σχέδιο προβλέπει λήψη μέτρων 1,8 δισ. ευρώ μέχρι το 2018 και άλλων 1,8 δισ. ευρώ μετά το 2018 με ρήτρα «ακύρωσης». Τα μέτρα επικεντρώνονται στη διεύρυνση της φορολογικής βάσης –δηλαδή στη μείωση του αφορορολόγητου– και σε περικοπές συντάξεων.

Πρόθεση του «ήπιου» άξονα των δανειστών είναι να συμπληρωθεί το εν λόγω πακέτο με αντισταθμιστικά μέτρα ανακούφισης. Το σχέδιο φέρεται να περιλαμβάνει τους στόχους για τα πρωτογενή πλεονάσματα, όχι όμως και το θέμα του χρέους, όπως είπε ο επικεφαλής του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ – γεγονός, που εγείρει ερωτήματα για το εάν και πώς ο κυοφορούμενος συμβιβασμός διασφαλίζει τον ελληνικό στόχο για ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση (QE) της ΕΚΤ.

Ανεξαρτήτως, πάντως, της τελικής φόρμουλας του συμβιβασμού ελληνικές κυβερνητικές πηγές επαναλαμβάνουν σταθερά ότι η οποιαδήποτε συμφωνία προϋποθέτει και τη διασφάλιση ότι τα ελληνικά ομόλογα θα ενταχθούν στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ.

Εάν αυτό επιτευχθεί, το πιθανότερο σενάριο είναι πως το ΔΝΤ θα παραμείνει σε ρόλο τεχνικού συμβούλου στο ελληνικό πρόγραμμα και το –«ταμπού» για τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε– θέμα του χρέους θα παραπεμφθεί για μετά τις γερμανικές εκλογές, όπως άλλωστε επιθυμούσε διακαώς ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ.

Αμφίσημα μηνύματα 

Η πρόταση φέρεται να συνοδεύεται και από σχέδιο της Κομισιόν που περιλαμβάνει και προσδιορισμό των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος, κάτι που όμως τελεί υπό την αίρεση των χθεσινών αμφίσημων μηνυμάτων από τον εκπρόσωπο του ΔΝΤ Τζέρι Ράις.

Ο κ. Ράις επέμεινε στην ανάγκη για άμεσες «μεταρρυθμίσεις» από την Ελλάδα αλλά αρνήθηκε να επαναβεβαιώσει και την έτερη απαίτηση του ΔΝΤ προς τους Ευρωπαίους, δηλαδή την αποσαφήνιση των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος.

Τα μεσοπρόθεσμα μέτρα παραμένουν το «κλειδί» της απεμπλοκής, καθώς αποτελούν και την προϋπόθεση που θέτει ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι, για να εντάξει την Ελλάδα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.

«Οι διαβουλεύσεις έχουν πάρει αρκετό χρόνο, αλλά νομίζω πως βρισκόμαστε στη σωστή κατεύθυνση», ήταν το μήνυμα του Γερούν Ντάισελμπλουμ πριν από τη συνάντηση, ενώ και ελληνικές κυβερνητικές πηγές επιβεβαίωναν πως έχει υπάρξει «εντατική προεργασία».

«Εάν όλοι οι εταίροι κάνουν τώρα ένα βήμα για να συγκλίνουν μεταξύ τους, μπορούμε να ολοκληρώσουμε την αξιολόγηση και τελικά να γυρίσουμε σελίδα σε ένα δύσκολο κεφάλαιο», δήλωσε από την πλευρά του ο κατά συνήθεια αισιόδοξος Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων της Ε.Ε., Πιερ Μοσκοβισί, στους «Financial Times», όπως αναφέρει δημοσίευμα της εφημερίδας. 

«Είμαστε σε μία διχάλα στον δρόμο: Μπορούμε επιλέξουμε να κτίσουμε στην πρόοδο που έχει γίνει ή να θέσουμε αυτή σε κίνδυνο», πρόσθεσε ο Επίτροπος.

Το ίδιο δημοσίευμα σημειώνει ότι ο υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας και πρόεδρος του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ, είχε το βράδυ της Πέμπτης εντατικές συζητήσεις με διεθνείς ομολόγους του, σε μία προσπάθεια να λυθεί το αδιέξοδο, ενώ για τον ίδιο λόγο συνεδρίασε το Euro Working Group. Αν και το χρέος της Ελλάδας δεν λήγει πριν από τον Ιούλιο, οι Αρχές θεωρούν ότι πρέπει να επιτευχθεί μια σημαντική πρόοδος έως τα μέσα Φεβρουαρίου, ώστε να αποφευχθεί η πολιτικοποίηση του θέματος στις επερχόμενες ολλανδικές και γαλλικές εκλογές, αναφέρει η εφημερίδα.

Επιστρέφουν Δευτέρα ή Τρίτη 

Σχετικά με την προνομοθέτηση μέτρων, πηγή της Ε.Ε. σημειώνει πως η Επιτροπή αν και δεν τα βλέπει με θετική διάθεση, εάν αυτό χρειάζεται για να επιτευχθεί μια τεχνική συμφωνία και να αποφύγουμε παράταση στην αβεβαιότητα, δεν θα σταθεί εμπόδιο.

Συνεπώς, στόχος χθες ήταν να συμφωνηθεί όσο περισσότερο γίνεται ένα περίγραμμα μέτρων, τα οποία θα ικανοποιούν τις απαιτήσεις του ΔΝΤ, έτσι ώστε να δώσει τη συγκατάθεσή του και να επιστρέψουν οι επικεφαλής των θεσμών στην Αθήνα.

Η επιστροφή τους, σύμφωνα με άλλη κοινοτική πηγή με γνώση των διαπραγματεύσεων, πρέπει να γίνει στις αρχές της εβδομάδας, δηλαδή τη Δευτέρα ή την Τρίτη, έτσι ώστε να υπάρχει αρκετός χρόνος για μια τεχνική συμφωνία πριν από το Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου.

Θα πρέπει εδώ να σημειωθεί πως, στις 24 Φεβρουαρίου που θα διαλυθεί το Κοινοβούλιο της Ολλανδίας στη Χάγη, δεν θα υπάρχει κανένας χώρος ελιγμών, λόγω προεκλογικής περιόδου.

Πηγή "Η Άποψη"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου