Η Γαλλική υποκρισία αντιμέτωπη με την ιστορία

Γράφει η Σουλτάνα Χειλαδάκη

Αυτόν καιρό καλλιεργείται συστηματικά και στο διαδίκτυο ένα κλίμα συμπαθείας για τα θύματα του Παρισιού. Πολλοί αναρτούν τη σημαία της Γαλλίας στις εικόνες προφίλ τους στο Facebook, μέσω μιας καινούργιας εφαρμογής που κυκλοφορεί προκειμένου να δείξουν την συμπαράσταση τους στα θύματα της Γαλλίας.

Αυτό είναι άλλη μια μόδα που θα παρέλθει όπως γίνεται συνήθως από αυτούς που σχεδιάζουν την «πλύση» εγκεφάλων μέσω του διαδικτύου και μέσω των καθεστωτικών περιοδικών. Αυτούς τους βλέπεις όλη την ώρα στις διαφημίσεις με τις πολύχρωμες παρουσιάσεις τους, στο άκουσμα μιας θηλυπρεπούς μουσικής, με το προσωπείο κάποιου φεμινιστή λέγοντας να υποστηρίξουμε κάποιον σκοπό. Αυτοί οι ίδιοι θα μας πουν: «Υποστηρίξτε το γάμο των ομοφυλοφίλων», ή «Τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων είναι ανθρώπινα δικαιώματα». Ένα παρόμοιο κλασικό παράδειγμα αυτής της πλύσεως εγκέφαλου ήταν το σκάνδαλο του Joseph Kony.

Πιο συγκεκριμένα, το 2012 κυκλοφόρησε ένα βίντεο για έναν πολέμαρχο στην Ουγκάντα, τον Joseph Kony, τον οποίο οι αρχές της Ουγκάντας είχαν να τον δουν χρόνια, και ξαφνικά άρχισαν να ενδιαφέρονται για αυτόν. Το βίντεο μέσα σε λίγες μέρες χτύπησε 10 εκατομμύρια προβολές και άνθρωποι από το πουθενά άρχισαν να εκφράζουν ανησυχίες για ένα πολέμαρχο ο οποίος όμως είχε… εξαφανιστεί για χρόνια, πριν ακόμα προβληθεί αυτό το βίντεο. Χαρακτηριστικά σχόλια όπως, «Σταματήστε τον Kony» και «Πρέπει να σταματήσουμε τον Kony τώρα», είχαν γεμίσει τόσο το Facebook όσο και κάθε άλλο κοινωνικό δίκτυο. Σε αποκορύφωμα όλων αυτών των απατηλών, ο σκηνοθέτης του βίντεο, Jason Russell, βρέθηκε στο δρόμο εντελώς γυμνός ουρλιάζοντας και χτυπώντας τα χέρια του στο πεζοδρόμιο.

Αν ένα τέτοιο φιλμ, και μια τέτοια υπόθεση ενάντια στον Kony, ένα ανύπαρκτο στην ουσία πρόσωπο ήταν τόσο δίκαιο, πείτε μου πως μπορεί ένας τόσο ευγενής σκοπός να σκηνοθετηθεί από έναν τόσο διαταραγμένο άτομο; Η απάντηση είναι ότι ένας τέτοιος σκοπός δεν ήταν δίκαιος. Δεν ήταν καν πραγματικά ένας σκοπός. Απλά ήταν μια μόδα. Οι μόδες έρχονται και φεύγουν και πάντα πεθαίνουν. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν είναι αιώνιες αλλά προσωρινές.

Αλλά ας γυρίσουμε πάλι στο θέμα της Γαλλίας. Όλοι κυματίζουν τη σημαία της Γαλλίας λες και η Γαλλία ήταν απλώς ένα αθώο έθνος το οποίο ξαφνικά έπεσε σε μια παγίδα από εξωτερικούς βάρβαρους. Η αλήθεια όμως είναι για τους Γάλλους πικρή, όσο και αν θέλουν να την αγνοούν. Η εισβολή Σύριων μεταναστών η οποία προς το παρόν πλημμυρίζει την Ευρώπη, είναι ένα αποτέλεσμα των Δυτικών δυνάμεων που είχαν εισέρθει στην Μέση Ανατολή και υποστηρίζουν τους τρομοκράτες. Αυτοί οι τρομοκράτες πως νομίζετε ότι έφτασαν στο σημείο να προκαλέσουν τέτοιες τρομοκρατικές επιθέσεις; Ο αιματηρός εμφύλιος της Συρίας που άρχισε το 2011, δεν ήταν μόνο οι ΗΠΑ που τον προκάλεσε αλλά και πρωτίστως η Γαλλία η οποία έσπρωξε τους Αμερικάνους να υποστηρίξουν την ισλαμική επανάσταση στη Συρία.

Το 2012 η επανεκλογή του Ομπάμα έδωσε το έναυσμα σε χώρες όπως Βρετανία και Γαλλία να προχωρήσουν στην επιχείρηση ανατροπής του Άσαντ και μαζί τους και η Τουρκία. Η Γαλλία ήταν αυτή που πίεσε περισσότερο από όλους τις ΗΠΑ για την ανατροπή του Άσαντ. Και στη συνέχεια το 2014 οι Γάλλοι πίεσαν τις ΗΠΑ να βοηθήσουν τους Τζιχαντιστές τρομοκράτες οι οποίοι στρέφονταν κατά του καθεστώτος του Άσαντ. Τώρα οι Γάλλοι παίρνουν μια «γεύση από όλη τη βία την οποία άναψαν οι ίδιοι στην Συρία. Η Γαλλία βοήθησε αρκετά τους ισλαμιστές τρομοκράτες στη Συρία. Η Γαλλία βοήθησε να δημιουργηθεί το τζιχαντιστικό τέρας στη Συρία, το τέρας το οποίο έσφαξε δεκάδες χιλιάδες και τώρα παραπονιούνται ότι οι τρομοκράτες τους οποίους βοήθησαν, κάνουν σε αυτούς αυτά που τους βοήθησαν αυτοί να κάνουν στη Συρία;

Είναι λυπημένοι τώρα που μερικοί άνθρωποι στη χώρα τους σκοτώθηκαν από τις ίδιες ομάδες τις οποίες βοήθησαν, για να κάνουν αυτό το οποίο κάνουν τώρα στους δικούς τους συμπατριώτες; Αυτή είναι το αποκορύφωμα της υποκρισίας!

Το 2013, ο σοσιαλιστής αρχηγός της Γαλλίας Φρανσουά Ολλάντ, δήλωσε ότι θα μοίραζε όπλα στην ισλαμική τρομοκρατική οργάνωση, «Ελεύθερος Συριακός Στρατός», (Free Syrian Army), η οποία έσφαζε ανθρώπους χρόνια πριν από την εμφάνιση του ISIS. Σε μια δημόσια δήλωσή του ο Ολλάντ είχε ομολογήσει ότι παρείχε όπλα στον Ελεύθερο Συριακό Στρατό επειδή αντιπροσωπεύουν τον Συριακό Εθνικό Συνασπισμό τον οποίο αναγνώριζε σαν τον νόμιμο εκπρόσωπο των Συρίων και «σήμερα κινείται μεταξύ σφύρας και άκμονος». Η σφύρα είναι οι αερομαχίες και οι δράσεις του Συριακού καθεστώτος και ο άκμονας είναι το ριζοσπαστικό Ισλάμ».

Οι ΗΠΑ δεν ήταν ο μεγαλύτερος υποστηρικτής των ανταρτών στη Συρία, αλλά οι Γάλλοι. Οι Γάλλοι υποστήριζαν όλο αυτό το «σκοτάδι» στη Συρία, παρέχοντας όπλα και χρήματα για να βοηθήσουν τους τρομοκράτες να πολεμήσουν τον Άσαντ και τις νομοταγείς δυνάμεις έτσι ώστε να καταστρέψουν το νόμιμο καθεστώς του Άσαντ. Ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα αν ξεφορτώνονταν τον Άσαντ; Θάνατος, καταστροφή, χάος, η σφαγή αναρίθμητων ανθρώπων, το μακελειό των Χριστιανών.

Ενδιαφέρθηκε ποτέ γι’ αυτό η Γαλλία; Νοιάζονται οι φιλελεύθεροι Γάλλοι πόσοι άνθρωποι πεθαίνουν σαν αποτέλεσμα της υποστήριξής τους προς αυτήν την «επανάσταση»; Φυσικά Όχι! Δεν θα κουνούσαν γι αυτούς ούτε το δαχτυλάκι τους. Η Γαλλική κυβέρνηση είναι η πραγματικά τρομοκρατική και όμως σοκάρονται και είναι ενοχλημένοι όταν οι τρομοκράτες τους οποίους βοηθούν τους γυρίζουν την πλάτη;

Δεν θα ήταν δυνατόν οι τρομοκράτες να πάνε στη Γαλλία και να άρχισουν να σκοτώνουν ανθρώπους αν δεν είχαν την στήριξη από κάποιους μεγάλους υποστηρικτές. Οι Γάλλοι υποστήριξαν αυτούς τους τρομοκράτες, βοήθησαν αυτούς τους δολοφόνους στο εγκληματικό τους έργο και τώρα αντιμετωπίζουν τις συνέπειες από τις ολέθριες αποφάσεις τους.

Το 2012 είχε γίνει γνωστό ότι η Γαλλία ήταν ο μεγαλύτερος υποστηρικτής για τους Ισλαμιστές αντάρτες, μερικοί εκ των οποίων είναι μέχρι και ανοιχτά ισλαμιστές τρομοκράτες. Σημαντικά φορτία χρημάτων μεταφέρθηκαν από τη γαλλική κυβέρνηση στην Τουρκία, από όπου μεταπήδησαν στους τρομοκράτες οι οποίοι χρησιμοποίησαν τα λεφτά για να αγοράσουν τα όπλα τους, αυτά τα όπλα που χρησιμοποιήθηκαν για να διαπράττουν τρομοκρατκές πράξεις, και τον ίδιο τύπο όπλων που θα χρησιμοποιούνταν για να σφάξουν ανθρώπους στη Γαλλία. Ανάμεσα στα ισλαμιστικά τρομοκρατικά γκρουπ τα οποία έλαβαν τα λεφτά είναι και η Liwa al-Tawhid, η οποία αποτελείται από 8.000 τρομοκράτες. Η Liwa al-Tawhid φανέρωσε ακόμα ότι είχαν τη δυνατότητα να αγοράσουν πυρομαχικά για πρώτη φορά, χάρη στους συμμάχους της τους… Γάλλους.

Ο Μπασάρ Αλ Άσαντ και οι στρατιωτικές του δυνάμεις είναι από τις πιο βασικές μαζί με την Ρωσία που εμποδίζουν τη Συρία από το να γίνει ένα καθαρό ισλαμικό κράτος στο οποίο ο Χριστιανισμός θα θέτονταν εκτός νόμου και οι τρομοκράτες θα βασίλευαν. Τι κάνει γι αυτό η Γαλλία; Αντί να μάχεται τους τρομοκράτες τους υποστηρίζει και στρέφεται κατά του Άσαντ. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα; Οι τρομοκράτες ενδυναμώνονται και τώρα θέλουν να εισβάλουν στην Ευρώπη μέσω μεταναστευτικών αριστερών «προοδευτικών» πολιτικών που επικρατούν στην Ευρώπη.

Αυτή η πολιτική που η Ευρώπη υποστήριξε, οδήγησε στην μαζική εισβολή μεταναστών και οι αριστερές πολιτικές είναι αυτές που έβαλλαν μέσα τους τρομοκράτες και αυτοί οι τρομοκράτες σκοτώνουν τώρα ανθρώπους οι οποίοι τους βοήθησαν. Ο Μπασάρ Αλ Άσαντ είπε ότι οι επιθέσεις στο Παρίσι ήταν απλώς ένα αποτέλεσμα της υποστήριξης της Γαλλίας στους αντάρτες τονίζοντας : «Λάθος πολιτικές που υιοθετούνται από δυτικά κράτη, ιδιαίτερα από τη Γαλλία, απέναντι στα γεγονότα στην περιοχή, και η άγνοια της για την υποστήριξη ενός αριθμού των συμμάχων της τρομοκράτες είναι οι βασικοί λόγοι πίσω από την εξάπλωση της τρομοκρατίας».

Ο τρομοκράτης επιτίθεται στον υποστηρικτή του τρομοκράτη! Η ίδια η τρομοκρατία την οποία η Γαλλία υποστήριξε οδήγησε στη σφαγή 250.000 ανθρώπων στη Συρία και τώρα παραπονούνται όταν κάποιοι φιλελεύθεροι σκοτώνονται σε μια ροκ συναυλία από την ίδια τρομοκρατία την οποία προώθησαν; Όταν η Γαλλία υποστηρίζει την τρομοκρατία τότε δεν είναι τρομοκρατία, αλλά απλά υποβοήθηση μιας «επανάστασης». Αλλά όταν η ίδια η βία ασκείται στους Γάλλους, τότε είναι τρομοκρατία; Δηλαδή οι ζωές των Συρίων στοίχιζαν λιγότερο από αυτές των Γάλλων;



Λένε ότι τώρα θα πρέπει να λυπηθούμε για τα θύματα της Γαλλίας ενώ η βία με την οποία σφάχτηκαν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι σε άλλες χώρες δεν είναι άξια προσοχής; Η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία παρά μόνο ανάλογα σε ποιο κράτος γίνεται η βία και πόση προσοχή τις δίνουν τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Μιλάμε για τους τρομοκράτες οι οποίοι σκότωσαν Γάλλους, αλλά η ίδια η Γαλλία είναι ένα τρομοκρατικό έθνος.

Οι Γάλλοι βομβάρδιζαν και σκότωναν Χριστιανούς και κανένας δε διαμαρτυρήθηκε. Οι Γάλλοι βομβάρδισαν τους Σέρβους την δεκαετία του 90. Οι Γάλλοι σκότωσαν Χριστιανούς! Ο Γάλλος πρόεδρος Jacques Chirac μίλησε με υπερηφάνεια για το πώς η Γαλλία βομβάρδισε Χριστιανούς Σέρβους οι οποίοι αμύνονταν κατά των Μουσουλμάνων Αλβανών. «Ξέρω ότι οι Γάλλοι πολίτες θα καταλάβουν ότι έπρεπε να δράσουμε» είπε ο Chirac. «Με την αδικαιολόγητη και ακατανόητη ισχυρογνωμοσύνη του προέδρου Μιλόσεβιτς, οι σύμμαχοι ομόφωνα συμφώνησαν ότι δεν υπήρχε καμιά άλλη επιλογή από το να παρέμβουν στρατιωτικά κατά στοχευμένων σερβικών στόχων. Αυτό προκειμένου να αποφευκτεί μια τραγωδία η οποία θέτει σε κίνδυνο τη σταθερότητα των Βαλκανίων όλο και περισσότερο». Δεν τους πείραξε καθόλου το γεγονός ότι οι Αλβανοί απήγαγαν Χριστιανούς Σέρβους και τους διαμέλιζαν ζωντανούς. Οι Γάλλοι ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν για αυτήν την φρικτή πραγματικότητα, αλλά συνέχιζαν να σκοτώνουν Σέρβους.

Οι Μουσουλμάνοι Αλβανοί στο Κόσσοβο αιχμαλωτίζουν Χριστιανούς, τους διαμελίζουν ζωντανούς, παίρνουν τα όργανά τους και μετά τα πουλάνε στη Σαουδική Αραβία και στην Τουρκία, τα δύο μεγαλύτερα στηρίγματα των Τζιχαντιστών. Αυτό έγινε γνωστό από έναν τοπικό Σέρβο Χριστιανό και βετεράνο αξιωματικό Ειδικών Δυνάμεων ονόματι Λουκάς. Σε μια συνέντευξη του αποκάλυψε: «Σκοτώνουν ανθρώπους και πουλάνε τα όργανά τους στην Τουρκία και στη Σαουδική Αραβία. Απαγάγουν ανθρώπους στο Κόσσοβο, Σέρβους πολίτες, σε μερικές περιπτώσεις και Αμερικάνους, και παίρνουν τα όργανά τους. Βασανίζουν τους ανθρώπους και παίρνουν τα όργανά τους όσο είναι ακόμα ζωντανοί». Πρόσθεσε επίσης ότι τα περισσότερα θύματα είναι Χριστιανοί Σέρβοι, νέες γυναίκες και άντρες και επίσης παιδιά. Αυτή είναι η συνέντευξη στην οποία αποκάλυψε αυτά τα φρικτά γεγονότα.

Πολλοί θα το θεωρήσουν δύσκολο να πιστέψουν τις αποκαλύψεις αυτού του ανθρώπου. Ο Λουκάς όμως έστειλε ένα βίντεο στην Deutsche Welle όπου αποδείκνυε το πως οι Αλβανοί τρομοκράτες έπαιρναν όργανα από Χριστιανούς Σέρβους και στη συνέχεια πουλούσαν τα όργανά τους.

Οι Γάλλοι έκαναν μια τρομοκρατική επίθεση ενάντια των χριστιανών Σέρβων οι οποίοι υπέφεραν από τους Μουσουλμάνους, και τώρα οι φιλελεύθεροι στη Γαλλία υποφέρουν κάτω από τον ζυγό των ίδιων ανθρώπων που βοήθησαν έτσι ώστε να κάνει την Γαλλία να συνειδητοποιήσει ότι πληρώνουν την συμπεριφορά των προγόνων τους.

Οι σημερινοί Γάλλοι δεν τίμησαν με την συμπεριφορά των Charles Martel, St. Bernard of Clairvaux, Godfrey of Bouillon, Tancred, Bohemond, Hugh I, St. Louis και γενικότερα όλων αυτών που πάλεψαν για την υπεράσπιση της Χριστιανικής Πίστης. Αυτοί είναι οι άντρες τους οποίους θα πρέπει να μιμηθούν, και όχι τα φεμινιστικά σκουπίδια ή τους ύπουλους καταδικασμένους του Charlie Hebdo.

Πολλοί άνθρωποι σήμερα βάζουν τη σημαία της Γαλλίας στο προφίλ τους στο Facebook. Θα γίνει και αυτό άλλη μια μόδα κατά υποτίθεται της τρομοκρατίας;

Για όλους αυτούς υπάρχει μια πικρής αλήθεια που την ξεπερνούν: Η προγραμματισμένη γενοκτονία σφάζει περισσότερους ανθρώπους μέσα σε μια μέρα από ότι αυτοί οι τρομοκράτες.

Πηγή NikosXeiladakis


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Εντολή στα ρωσικά αεροπλάνα να καταρρίπτουν αμέσως τα τουρκικά

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας - Τουρκολόγος

Ιδιαίτερα θορυβημένη εμφανίζεται η Άγκυρα μετά από πληροφορίες ότι τα ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη που πετούν κοντά στα τουρκικά σύνορα με την Συρία, έχουν εντολή να καταρρίπτουν αμέσως όποιο τουρκικό τολμήσει να τα πλησιάσει.

Όπως αναφέρουν τα τουρκικά ΜΜΕ, ο εκπρόσωπος του ρωσικού Επιτελείου Αεροπορίας, İgor Klimov, ανέφερε ότι τα ρωσικά μαχητικά βομβαρδιστικά τύπου Su-34 έχουν εφοδιαστεί με πυραύλους αέρος αέρος μέσου βεληνεκούς, με τους οποίους μπορούν ανά πάση στιγμή να καταρρίψουν όποιο τουρκικό αεροπλάνο τα πλησιάσει.

Οι πύραυλοι αυτοί όπως αναφέρεται, έχουν βεληνεκές μέχρι τα 60 χιλιόμετρα και είναι ιδιαίτερα ακριβείς στον στόχο τους. Ο İgor Klimov δήλωσε ότι μέχρι τώρα τα ρωσικά αεροσκάφη είχαν πυραύλους αέρος εδάφους αλλά οι εξελίξεις ανάγκασαν την ρωσική πολεμική αεροπορία να τα εφοδιάσει και με πυραύλους αέρος αέρος με την εντολή να τους χρησιμοποιήσουν μόλις φάνει ότι κάποιο τουρκικό τα πλησιάζει.

Όπως φαίνεται οι Ρώσοι δεν αστειεύονται καθόλου και συνεχώς ενισχύουν το πολεμικό τους δυναμικό σε μια ήδη πολύ καυτή περιοχή. Το ερώτημα είναι αν οι Τούρκοι τολμήσουν τελικά το ατόπημα, ανάβοντας την μεγαλύτερη φωτιά μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο.

Πηγή ΝikosΧeiladakis


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

«Να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτε δεν είναι πιο πικρό»

Γράφει ο Δημητρης Νατσιός
Δάσκαλος, Κιλκίς

«Οι άνθρωποι θα μείνουν πτωχοί, γιατί δεν θα ‘χουν αγάπη στα δένδρα»
Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

Παραπέμπω, εν πρώτοις, σ’ ένα έξοχο κείμενο του τροπαιούχου Νομπελίστα μας ποιητή Γιώργου Σεφέρη. Έλεγε το 1936: «Όσο προχωρεί ο καιρός και τα γεγονότα, ζω ολοένα με το εντονότερο συναίσθημα, πώς δεν είμαστε στην Ελλάδα, πώς αυτό το κατασκεύασμα, που τόσο σπουδαίοι και ποικίλοι απεικονίζουν καθημερινά, δεν είναι ο τόπος μας, αλλά ένας εφιάλτης με ελάχιστα φωτεινά διαλείμματα, γεμάτα με μία πολύ βαριά νοσταλγία. Να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτε δεν είναι πιο πικρό». Κι αν αυτά λέγονται λίγο πριν από το ένδοξο ΄40, όπου οι Έλληνες μπορούσαν ακόμη να «μεθύσουν» από το «αθάνατο κρασί του Εικοσιένα», τι να πούμε για το σήμερα;

Σήμερα η νοσταλγία έγινε θλίψη ανείπωτη, θρηνωδία ασίγαστη για τον ξεπεσμό της Πατρίδας μας.

Όμως «το πιο πυκνό σκοτάδι, είναι λίγο πριν ξημερώσει ο Θεός», έλεγε ο Κολοκοτρώνης. Το Γένος μας και άλλες φορές σταυρώθηκε, αλλά «ιδού ζώμεν». Όταν έπεσε η βασιλεύουσα Πόλη, «η χαρά και ελπίδα των Ελλήνων», ο λαός μας δεν ζητεί παρηγοριά από την Θεομάνα μας, την Παναγία, αλλά σπεύδει και την παρηγορεί, ρίχνοντας συγχρόνως και τον σπόρο της ανάστασης του Γένους. «Σώπασε κυρά-Δέσποινα και μην πολυδακρύζεις, πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικά σου θα ‘ναι».

Και σήμερα αυτό πρέπει να κάνουμε, για να ξεπεράσουμε την στενωπό της κρίσης, να στραφούμε πίσω. «Όλα τα έθνη για να προοδεύσουν πρέπει να βαδίσουν εμπρός, πλην του ελληνικού που πρέπει να στραφεί πίσω», έλεγε ο αθηναιογράφος Δημήτρης Καμπούρογλου (1852-1942).
Πόλεμοι, αστυφιλία, φτώχεια, μανιώδες κυνήγι του εύκολου και άκοπου πλουτισμού απομάκρυναν τον λαό μας από τα ευλογημένα χωριά μας. Συνωστιζόμαστε στις τσιμεντουπόλεις, τις απρόσωπες και απάνθρωπες, γεγονός με τραγικές συνέπειες στο ήθος και τον χαρακτήρα μας.
Μακριά από την φύση, την γη, το «λίαν καλό» έργο του Δημιουργού, θαμπωθήκαμε από τα πρόσκαιρα και μηδαμινά έργα των χειρών μας, τις πολύχρωμες βιτρίνες και ξεχάσαμε τον Κτίστη, πέσαμε σε απιστία. Μα «οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού». Κλείσαμε, κλειδώσαμε και τα παιδιά μας στα πανέμορφα παιδικά δωμάτιά τους, στερώντας τα από το σημαντικότερο πράγμα για την υγιή ανατροφή τους, το παιχνίδι. («Το σπουδαιότερο πράγμα που κάνει ένα παιδί είναι το παιχνίδι», έλεγε ο Ελύτης). Αντί να ανατρέφουμε αυτούς, που θα πετούν ψηλά και θα αγναντεύουν το πέλαγος, φυλακίσαμε τα παιδιά σε «χρυσά κλουβιά».

Τα παιδιά, όμως για να «ανθίσουν», θέλουν γη, χώμα, να απολαύσουν και να χαρούν το ατίμητο δώρο του Θεού, την ελευθερία. Αυτό ισχύει για όλους μας. Ας μην μας διαφεύγει το γεγονός πώς η κατοχή γης – ιδιοκτησίας τονώνει ακόμη ακόμη το εθνικό αίσθημα λόγω προσωπικού γοήτρου και αλληλεγγύης προς την Πατρίδα. Τροφοδοτεί δεσμούς, που κινούν τα ζωτικά νεύρα της ανθρώπινης υποστάσεως, σε αντίθεση με την «πολυκατοικημένη» συνοίκηση, όπου ανθεί η δυσαρέσκεια, η νευρικότητα, μειώνεται, εν τέλει, και η αγάπη προς την Πατρίδα. Και ακόμη «αυτός που δεν έχει έδαφος κάτω από τα πόδια του, δεν έχει μήτε Θεό, κι όποιοι αρνείται την Πατρίδα του, αρνείται τον Θεό» γράφει ο Ντοστογιέφσκι.

Και αυτό ισχύει περισσότερο για εμάς τους Έλληνες, για τούτο το «ένδοξο καλυβάκι», που μας δώρισε ο Θεός. Η συχνότατη επωδός του Μακρυγιάννη: «πίστη και Πατρίδα μου», ήταν για όλους εκείνους που μας παρέδωσαν αυτό τον τόπο, ως «τζιβαϊρικόν πολυτίμητο» ένα δίδυμο, αλλά αδιαίρετο χρέος ιστορικής υπάρξεως.

Η κρίση, που ταλανίζει τους λαούς μας, είναι απότοκος και της απομάκρυνσής μας από την πατρώα γη. Διασώζει η ελληνική μυθολογία μια βαθιάς έννοιας και λεπτότητας αλληγορία: Τον γιό του Ποσειδώνα και της Γης, τον τρομερό και δυσπολέμητο γίγαντα Ανταίο, που αντλούσε την δύναμή του από την γη. Όσο την πατούσε, ήταν ανίκητος. Τον φόνευσε ο Ηρακλής ανασηκώνοντάς τον από το χώμα. «Πάρτε μαζί σας νερό, το μέλλον θα έχει πολλή ξηρασία», μας προτρέπει ο ποιητής Μ. Κατσαρός. Και αυτό το νερό είναι η παράδοση. Οι νέοι πρέπει να μάθουν, ότι δεν είμαστε χθεσινοί, ότι ερχόμαστε από πολύ μακριά και έχουμε χρέος να πάμε πιο μακριά. Και αυτή η εθνική αυτογνωσία γίνεται με την επιστροφή στο σπίτι, όπου γεννηθήκαμε. «Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι στοιχειό είναι και με προσκαλεί ψυχή και με προσμένει», γράφει ωραιότατα ο Παλαμάς. Οι μπαζωμένες πόλεις κουράστηκαν και κούρασαν. Τα «ρόδινα ακρογιάλια της Πατρίδας μας», τα άγρια και τα ήμερα του βουνού και του λόγγου. Περιμένουν τους ανθρώπους τους. Ο άνθρωπος, όταν τα ποτίζει με τον τίμιο ιδρώτα του, τα ημερώνει. Έγραφε με πίκρα ο Φώτης Κόντογλου για «τη ζάλη και την αηδία», που τον έπιανε στις γυάλινες πολιτείες με τους γυάλινους ανθρώπους:

«Θαρρώ πώς βρίσκομαι σε καμμιά βρώμικη φυλακή, χάνω το κέφι μου και θέλω γρήγορα να φύγω μακρυά, ν’ απομείνω με τον εαυτό μου. Συζητήσεις ατελείωτες και μπερδεμένες, δουλειές, επιχειρήσεις, θέατρα, βιβλία, πολιτική αγωνία, αδιαντροπιά, λεφτά, λεφτά… Ο ιδρώτας τρέχει από πάνω μου. Μηχανές λογής-λογής μουγκρίζουνε γύρω μου. Οι άνθρωποι τρέχουνε σαν να ‘ναι στο φρενοκομείο. Φεύγω μακριά. Τρέχω, σαν να ξέφυγα από ληστές. Δεν πιστεύω τα μάτια μου πώς βρίσκουμαι μακρυά από την κόλαση! Ησυχία! Κάθομαι σε μία πέτρα. Κοιτάζω τα βουνά, τα δέντρα, το χώμα, τα σύννεφα, κι αναστενάζω. Βλογημένη πλάση του Θεού. Αγαπημένο καταφύγιο…» (Μυστικά Άνθη, σελ. 223).

Αυτό το ευλογημένο καταφύγιο, την γη μας, την ιθαγένειά μας, να ξαναβρούμε. Την ταπεινή ομορφιά του τόπου μας, τα πρόσωπα των εν Χριστώ αδελφών μας, τα αρώματα, τις γεύσεις της Πατρίδας μας, να ζεσταθεί πάλι η καρδιά μας, που είναι ξυλιασμένη από την παγωνιά της «μεθυσμένης» πολιτείας.

Και ας ανοίξουμε το στόμα μας για να πούμε αυτό που έλεγαν οι παλιοί, οι Ρωμιοί, όταν τους εύρισκαν «περιστάσεις και θλίψεις και συμφοραί του βίου». «Την πάσαν ελπίδα μας εις σε ανατίθεμεν, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν μας υπό την σκέπην σου».

Και ας μην ακούμε τον μάταιο αυτό κόσμο. Ο κόσμος σήμερα πλανάται. Ένας από τους τελευταίους Γεροντάδες του Γένους έλεγε ότι άκουσε μία μάνα να λέει στην κόρη της:

«Άκουσε, κόρη μου, εγώ σαν μεγαλύτερη θα πεθάνω, και οι μέρες που έρχονται είναι πολύ δύσκολες. Μπορεί να έρθει μία περίοδος όπως τότε στους Εβραίους της Π.Δ. και να χαθούν οι γραφές και τα Ευαγγέλια. Αν λοιπόν, έλθει μία περίοδος τέτοια, της λέει, και δεις ότι δεν υπάρχει το Ευαγγέλιο και έτσι δεν θα ξέρετε τι να κάνετε, τότε να κοιτάς τι κάνει ο κόσμος κι εσύ να κάνεις το αντίθετο. Και αυτό θα είναι το Ευαγγέλιο». 

Με άλλα λόγια αυτό είναι η Επανάσταση…


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

«Σφαλιάρα» για την Ελλάδα, τα δώρα στην Τουρκία από την Ευρώπη

Γράφει ο Δημήτρης Κατσαρός 

Ενώ όλοι κρατούσαν την αναπνοή τους τις προηγούμενες ημέρες για το επικίνδυνο γεωπολιτικό παιχνίδι που παίζει η Τουρκία και για τις συνέπειες που μπορεί να έχει αυτό για τη χώρα του ισλαμιστή ηγέτη Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, κάποιοι τρίβουν τώρα τα μάτια τους από τα τεράστια οφέλη που είχε η Τουρκία από τη χθεσινή σύνοδο κορυφής.

Πιο ενδιαφέρον ακόμη είναι το κόστος που πληρώνει πλέον η Ελλάδα για αυτά τα δώρα που δόθηκαν απλόχερα στην Τουρκία. Ενώ λοιπόν ήταν αδύνατο για την αξιωματική αντιπολίτευση να συμφωνήσει με την κυβέρνηση έστω σε κάποια βασικά σημεία για τη διαχείριση του προσφυγικού, η Ελλάδα, μία ημέρα αργότερα είτε ήταν παρούσα, είτε απούσα από τη σύνοδο, ένα και το αυτό.

Η μεγαλύτερη σφαλιάρα για την ελληνική εξωτερική πολιτική ήταν και το βασικό δώρο που πήρε ο Ερντογάν, δηλαδή η επανέναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν πρόκειται μόνο για πλήρη αγνόηση των πάγιων θέσεων της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής αλλά και για ζωτικό θέμα της κυπριακής δημοκρατίας και της προστασίας της Κύπρου από τις επιθετικές πολιτικές της Τουρκίας.

Αν τώρα προσθέσουμε σε αυτά και τα 3 δις ως μία πρώτη εισφορά, για όσα θα παραλάβει η Τουρκία σε χρήμα για τους πρόσφυγες – στη συμφωνία δεν περιλαμβάνονται όροι αξιολόγησης για το πώς θα χρησιμοποιηθούν αυτά τα χρήματα – αλλά και η κατάργηση, υπό προϋποθέσεις της βίζας για τους Τούρκους που θα ταξιδεύουν στην Ευρώπη – και τέλος όλα αυτά για να ικανοποιήσει η Τουρκία τις διεθνείς υποχρεώσεις που ούτως ή άλλως έχει ως χώρα, τότε είναι εύκολο να καταλάβουμε τον εκνευρισμό του Αλέξη Τσίπρα.

Αυτός ο εκνευρισμός έγινε ολοφάνερος με τα tweets στους επίσημους λογαριασμούς του πρωθυπουργού, τον ελληνικό και τον αγγλικό. Παράλληλα ολοφάνερη ήταν η άνεση και γενναιοδωρία με την οποία απάντησε ο Νταβούτογλου.

Αλέξης Τσίπρας: Προς τον πρωθυπουργό Νταβούτογλου: Ευτυχώς οι πιλότοι μας δεν είναι τόσο νευρικοί, όσο οι δικοί σας απέναντι στους Ρώσους. Είναι ανόητο και αδιανόητο αυτό που συμβαίνει στο Αιγαίο. Ξοδεύουμε δις για εξοπλισμούς. Εσείς για να παραβιάζετε, εμείς για να σας αναχαιτίζουμε.
Σε αυτά τα επιθετικά μηνύματα ο Νταβούτογλου απάντησε απλώς με ένα: «Τα σχόλια για τους πιλότους του @atsipras δεν συνάδουν με το πνεύμα της ημέρας. Αλέξη, ας εστιάσουμε στη θετική μας ατζέντα».

Ήταν ξεκάθαρο ότι ο Νταβούτογλου δεν είχε ανάγκη να απαντήσει σε καμία πρόκληση, γιατί ένιωθε ήδη νικητής.

Και πώς να μην νιώθει άλλωστε, αφού εν τέλει η Τουρκία κατάφερε να διατηρήσει για άλλη μία φορά το διπλό παιχνίδι επέκτασης των συμφερόντων της σε Ανατολή (Συρία – συνεργασία με τον ISIS) και Δύση (προώθηση ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΕΕ-στρατηγικός εταίρος των ΗΠΑ). Εν μία νυκτί, ουσιαστικά η Τουρκία έβγαλε πολύ περισσότερα από όσα θα χάσει από τις κυρώσεις της Ρωσίας.

Η πανηγυρική νίκη της Τουρκίας επισφραγίστηκε και από τα επόμενα tweets του Έλληνα πρωθυπουργού, που ήταν στο ακριβώς αντίθετο κλίμα. «Σημαντική Σύνοδος σήμερα για την ΕΕ, την Τουρκία και την ευρύτερη περιοχή μας. Ευκαιρία για ειλικρινή απαραίτητο διάλογο για Προσφυγικό, ανάγκη επίλυσης Κυπριακού, Συριακό, Αιγαίο. Στηρίζουμε την προώθηση ενταξιακής διαδικασίας στο υφιστάμενο διαπραγματευτικό πλαίσιο. Είμαστε στην ίδια γειτονιά και πρέπει να μιλάμε με ειλικρίνεια για να μπορέσουμε να φτάσουμε σε λύσεις».

Σε αντάλλαγμα όλων αυτών η Τουρκία, θα φυλά καλύτερα τα σύνορά της, θα δέχεται πίσω μετανάστες που δεν είχαν τα απαραίτητα για την παροχή ασύλου και θα δημιουργήσει κέντρα ταυτοποίησης – hot spots για τους πρόσφυγες που είναι και το μόνο που δεν αποτελούσε ήδη υποχρέωσή της. Ελλάδα και Κύπρος από την άλλη χάνουν το τελευταίο βέτο πίεσης στο Κυπριακό και μπαίνουν σε μία νέα εποχή διαπραγματεύσεων με τις δηλώσεις Γιούνκερ να καταδεικνύουν ότι η επίλυσή του θα γίνει με συνοπτικές διαδικασίες. Όσα έγιναν στη χθεσινή Σύνοδο δεν μας αφήνουν καμία ελπίδα για τους όρους με τους οποίους θα γίνουν οι διαπραγματεύσεις στο Κυπριακό από εδώ και στο εξής.

Αν τώρα θυμηθούμε και την επιδίωξη της ελληνικής πλευράς για δημοσιονομική χαλάρωση με δικαιολογία το προσφυγικό, τότε ο τίτλος που ταιριάζει στη χθεσινή πανωλεθρία είναι, «Πήγαμε για μαλλί και βγήκαμε κουρεμένοι».

Πηγή RizopoulosPost


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις...

Γράφει ο Κώστας Μαντατοφόρος

Αυτό είναι το πολιτικό μας τσίρκο σε ασπρόμαυρο, όπως μαύρη είναι η ψυχή τους, όπως μαύρη είναι η ζωή μας, που μαύρη νάναι η ώρα τους.

Κι εκεί στο βάθος αριστερά (τρόπος του λέγειν) ο νέος παιδονόμος-χαφιές υπηρεσίας. 

''Να παραδώσουν τις έδρες τους όσοι βουλευτές δεν συμφωνούν με το ασφαλιστικό'', προτρέπει και προτρέχει ένας απ' τους ''λαγούς'' του πρωθυπουργού.

Ωραίες εποχές, ρετρό αναμνήσεις, μαύρων παρακρατικών χρόνων και δικτατοριών, όπου το ''ακραίο ντύσιμο'',  η απαγόρευση κυκλοφορίας πολιτικών, ''αναρχικών'', ανήθικων εντύπων, εικόνων και χειρογράφων, οι απολύσεις για απεργία, οι απειλές προς τους γονείς για ποινικές διώξεις αν τα παιδιά τους προβούν σε καταλήψεις ή συμμετοχή σε συλλαλητήρια, η απαγόρευση συγκέντρωσης άνω των πέντε ατόμων, η υποχρεωτική δήλωση στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα των φιλοξενούμενων στο σπίτι, τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, κι αλλα τόσα προς ''φύλαξιν της εννόμου και καθεστηκυίας τάξεως'', οδηγούσαν τους ''ανήσυχους'' πολίτες συχνά-πυκνά στο αστυνομικό τμήμα, κατόπιν ευγενικής πρόσκλησης ''δια υπόθεσιν'' τους, όπου εκαλούντο για πολλοστή φορά να ανανεώσουν τους όρκους ευπείθιας τους προς το καθεστώς, το πολίτευμα, και βέβαια προς ''τον Βασιλέα''!

Ακριβώς όπως καλούνται σήμερα οι κυβερνητικοί βουλευτές του μνημονιακού βασιλέα-αρχηγού-πρωθυπουργού, να υποβάλλουν τα σέβη τους προς το μνημόνιο, τις απαιτήσεις υποταγής της τετρα-τρόϊκας, καθώς και να υπηρετήσουν κατά γράμμα τα συμφέροντα των τοκογλύφων-''εταίρων'', έναντι των συμφερόντων του ελληνικού λαού.

Όποιοι δεν συμμορφωθούν προς ''τας υποδείξεις'' του λαγού, θα κηρυχτούν αποσυνάγωγοι, θα διαγραφούν, θα διασυρθούν. 

Θα παραμείνουν ''έντιμοι'' και ''συνεπείς'' όσοι προδώσουν συνείδηση, λαό, και πατρίδα. 

Κοιτώντας την παραπάνω φωτογραφία ας μην προβληματιστούμε ποιόν θα φτύσουμε.  
Όλοι ανεξαιρέτως είναι ίδιοι,  και ισάξιοι του εμετού που μας προκαλούν.

Τα σκυλιά (και τα ζώα γενικότερα) ξανατρώνε πολλές φορές αυτά που εξέμεσαν.

Δυστυχώς αυτό κάνει τώρα κι ο λαός, μ' αυτούς που ψήφισε!...

Πηγή "Ουδέν Σχόλιον"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Και η Γερμανία στον "χορό" μαζί με τους Τούρκους

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας - Τουρκολόγος

Συνεχίζονται τα επικίνδυνα παιχνίδια με την «φωτιά» καθώς κάποιοι εκεί στην Γερμανία εμφανίζονται πρόθυμοι να συνδράμουν με τους Τούρκους στα σχέδια τους να εισβάλλουν στην Συρία, με την αποστολή ακόμα και στρατιωτικών δυνάμεων στην Τουρκία.

Όπως αναφέρουν τα τουρκικά ΜΜΕ, η Άγκυρα υποδέχτηκε θετικά την είδηση από το Βερολίνο ότι η Γερμανία αποστέλλει στην Τουρκία 1.200 άντρες για να συμμετάσχουν σε χερσαία στρατιωτική επιχείρηση που αναγγέλλεται εδώ και καιρό μέσα στο έδαφος της Συρίας.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι οι Γερμανοί στρατιώτες υπό την διοίκηση του Γερμανού αντιστράτηγου, Volker Wieker, θα προσεδαφιστούν στο αεροδρόμιο του Ιντζιρλίκ, όπου βρίσκεται η αμερικανική βάση στην Τουρκία και θα περιμένουν εκεί εντολές για τις περαιτέρω κινήσεις τους. Η γερμανική στρατιωτική αποστολή έχει σκοπό να συμμετάσχει σε στρατιωτικές επιχειρήσεις υποτίθεται κατά των Τζιχαντιστών, χωρίς να διευκρινίζεται με ποιον τρόπο.

Σε δηλώσεις του στα τουρκικά ΜΜΕ ο Γερμανός αντιστράτηγος, Volker Wieker, ανάφερε ότι οι γερμανικές στρατιωτικές δυνάμεις θα συνεργαστούν με την Τουρκία και την Ιορδανία για τον συντονισμό των επιχειρήσεων κατά του Ισλαμικού Χαλιφάτου.

Το μεγάλο πρόβλημα για την Τουρκία είναι ποια στάση θα κρατήσουν οι Γερμανοί έναντι των Κούρδων της Συρίας, τους οποίους πολλοί στην Γερμανία θεωρούν σαν συμμάχους στον πόλεμο κατά των Τζιχαντιστών αλλά οι Τούρκοι σαν μεγάλο εχθρό τους.

Όλα αυτά βέβαια χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους την ήδη παρουσία των ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή που αυξάνονται συνεχώς. Οι Τούρκοι από την πλευρά τους επιδιώκουν να προχωρήσουν στην ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ και το ερώτημα είναι ποια στάση θα κρατήσουν οι υπόλοιποι όταν θα έχουν ήδη περιπλεχτεί τα πράγματα ακόμα περισσότερο.

Όλοι μαζί λοιπόν στον μεγάλο «πανηγύρι» και το ερώτημα και για μας είναι ποια θα είναι η δική μας στάση αν θα μας ζητήσουν να συνδράμουμε σε μια συντονισμένη με τους Γερμανούς επιχείρηση, όταν η χώρα μας βρίσκεται στην κατάσταση που βρίσκεται.

Πηγή ΝikosΧeiladakis


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Σχέδιο εισβολής του χάους

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας - Τουρκολόγος

Όπως φαίνεται ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαδιμήρ Πούτιν, επιβεβαιώνεται στους ισχυρισμούς του ότι η Τουρκία προχώρησε στην κατάρριψη του ρώσικου αεροσκάφους έχοντας την έγκριση του αμερικανικού Πεντάγωνου, γιατί πολλούς ενόχλησε η ρωσική επέμβαση στην Συρία που ανέτρεψε πολλά σχέδια της Νέας Τάξης για τον ενεργειακό-οικονομικό πόλεμο κατά της Ρωσίας.

Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες από τουρκικής πλευράς, τώρα το αμερικανικό Πεντάγωνο προχωρεί πάλι σε συνεργασία με την Τουρκία στο σχέδιο στρατιωτικής εισβολής στην Συρία, στην λωρίδα της πόλης του Cerablus, η οποία αυτές τις μέρες δέχεται επιθέσεις από κουρδικής πλευράς εξέλιξη που έχει ενοχλήσει έντονα την Άγκυρα.

Σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα Milliyet, που επικαλείται αντίστοιχο δημοσίευμα της αμερικανικής Wall Street Journal, το αμερικανικό Πεντάγωνο αποφάσισε να προχωρήσει στο σχέδιο στρατιωτικής εισβολής στην Συρία και για τον λόγο αυτό έχει ήδη ζητήσει από τους Τούρκους δύναμη 30.000 αντρών.

Η αμερικανική εφημερίδα επικαλείται δήλωση ανωτάτου αξιωματούχου του αμερικανικού Πενταγώνου, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι οι τρομοκρατικές επιθέσεις στην Γαλλία επιβάλουν να επιταχυνθούν τα σχέδια αντιμετώπισης των Τζιχαντιστών στην Συρία. Δηλαδή, τώρα βρέθηκε η σοβαρή πρόφαση για να αρχίσει η χερσαία επιχείρηση εντός του συριακού εδάφους που θα έχει σαν απώτερο σκοπό την ανατροπή του Σύριου πάρεδρου Μπασέρ Άσαντ.

Αν πραγματικά ήθελαν οι Αμερικανοί και οι Τούρκοι να χτυπήσουν τους Τζιχαντιστές, δεν θα τους άφηναν εδώ και τρία χρόνια να «αλωνίζουν» στην περιοχή και να εμπορεύονται τεράστιες ποσότητες παράνομου πετρελαίου κερδίζοντας μαζί με τους Τούρκους δισεκατομμύρια δολάρια.

Η εισβολή αυτή, σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα, θα δημιουργήσει την ζώνη απαγόρευσης αεροπορικών πτήσεων πλην των τουρκικών και αμερικανικών αεροσκαφών, κάτι που όμως ήδη οι Ρώσοι το έχουν ακυρώσει με την εγκατάσταση των πυραύλων S-400, καθώς ούτε πουλί δεν θα μπορεί πλέον να πετάξει χωρίς τον έλεγχο τους και την δυνατότητα άμεσης κατάρριψης του.

Αντιλαμβάνεται κανείς ότι κάποιοι θέλουν να σπρώξουν τα πράγματα στα άκρα σε ανοιχτή σύγκρουση με τους Ρώσους και τους Ιρανούς στην Συρία, εξέλιξη που σίγουρα θα σηματοδοτήσει ευρύτερη σύρραξη με ανυπολόγιστες συνέπειες.

Έτσι εξηγείται και η για πολλούς αδικαιολόγητη προκλητικότητα του Ερντογάν και η συνεχώς αυξανομένη ανεξέλεγκτη αυταρχικότητα του κατά των πολιτικών του αντίπαλων στο εσωτερικό της Τουρκίας.

Να δούμε, θα το τολμήσουν;

Πηγή ΝikosΧeiladakis


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Έτσι αρχίζει ένας πόλεμος…

Γράφει ο Γεράσιμος Ταυρωπός 

Η «κόντρα» Ρωσίας – Τουρκίας έχει περάσει στο σύνηθες δεύτερο στάδιο της «οικοδόμησης μέτρων αποκλιμάκωσης της έντασης», αλλά δεν υπάρχει ούτε ένας συνειδητός πολίτης, στην Ελλάδα και όχι μόνο, που να μη σκέφτηκε αυτές τις μέρες: Μήπως η κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους είναι το Γεγονός που ανοίγει τις πύλες της Κολάσεως», που μας εισάγει δηλαδή σε ένα πόλεμο άλλης κλίμακας;

Μπορεί να αρχίσει έτσι ένας πόλεμος μεγάλης κλίμακας, δηλαδή ένας πόλεμος με περιφερειακή αν όχι διεθνή διάσταση; Αυτό το ερώτημα ισοδυναμεί με το άλλο: πώς αρχίζει ένας «μεγάλος» πόλεμος στις μέρες μας; Και λέμε στις μέρες μας, διότι ύστερα από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τον πιο φονικό και καταστροφικό στην Ιστορία, ύστερα και από τον Ψυχρό Πόλεμο (που πάντως ποτέ δεν μετατράπηκε σε «θερμό»), οι πόλεμοι που γνωρίσαμε ήταν τοπικοί, με μικρότερη ή μεγαλύτερη περιφερειακή σημασία. Αρχικά οι δύο υπερδυνάμεις ΗΠΑ και ΕΣΣΔ, βρέθηκαν για μακρά σειρά ετών μπλεγμένες σε πολεμικές αναμετρήσεις στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη, υποστηρίζοντας φυσικά καθεμιά αντίπαλα μέρη – ένας πόλεμος δι’ αντιπροσώπων.

Στη συνέχεια, τις προηγούμενες δύο δεκαετίες, είχαμε τις «εκστρατείες» σύμπασας της Δύσης εναντίον των λεγόμενων «κρατών ταραξιών» – Αφγανιστάν, Ιράκ και πιο πρόσφατα Λιβύη. Ύστερα από το ξέσπασμα -και την ήττα- της «αραβικής άνοιξης», την αποχώρηση των ΗΠΑ από το Ιράκ και το Αφγανιστάν, τη δημιουργία συνθηκών αποσάθρωσης των κρατών της περιοχής (Ιράκ και Συρία) και την κάλυψη αυτού του κενού από το ISIS, επανήλθαμε στον «πόλεμο δι’ αντιπροσώπων», όπου οι δυτικές δυνάμεις «έπαιξαν» με τις αντιμαχόμενες πλευρές.

Μέχρις αυτού του σημείου είχαμε έναν το0πικό πόλεμο με χαοτικά στοιχεία. Ωστόσο, δύο μείζονες εξελίξεις πριν τη ρωσο-τουρκική κόντρα, το τεράστιο κύμα των Σύρων και Αφγανών προσφύγων προς τη Δύση και η άμεση πολεμική ανάμιξη της Ρωσίας, άρχισαν να δίνουν στην υπόθεση περιφερειακή και διεθνή διάσταση. Πιο πρόσφατα το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι και η κατάρριψη του ρωσικού αεροπλάνου από την Τουρκία ενίσχυσαν δραματικά την αίσθηση περί περιφερειοποίησης και διεθνοποίησης της δυναμικής της σύγκρουσης.

Με τη «φόρα» που έχουν πάρει τα πράγματα, «ομαλοποίηση μέσα στο χάος» δεν μπορεί να υπάρξει. Η Ρωσία και η Τουρκία έχουν για τα καλά μετατραπεί σε μέρος του προβλήματος, έχοντας εξίσου σοβαρούς λόγους να μη θέλουν να χάσουν σ’ αυτή τη «μάχη». Η τουρκική ελίτ θεωρεί ότι «παίζει τα ρέστα της» για να αποφύγει των ακρωτηριασμό της χώρας με τη δημιουργία κουρδικού κράτους και την πλήρη κατάρρευση του στάτους της περιφερειακής δύναμης. Η Ρωσία του Πούτιν, με την κατάρρευση των τιμών του πετρελαίου και τις δυτικές κυρώσεις να πιέζουν τρομερά την οικονομία της και τους δυτικούς ανταγωνιστές της να βρίσκονται, πολιτικά αλλά και στρατιωτικά στα σύνορά της, με το μέτωπο στην Ουκρανία να είναι πάντα «θερμό», ξέρει ότι παίζει με το χρόνο και με το… κεφάλι της. Από τη στιγμή που τόσο η Ρωσία όσο και η Τουρκία έχουν εμπλακεί για τα καλά στη συριακή κρίση, γνωρίζουν πολύ καλά ότι «όποιος χάσει χάνεται»… Δεν έχουν λοιπόν πολλά περιθώρια για «ευελιξίες» και «σωφροσύνη»…

Από την άλλη, η Δύση συμπεριφέρεται ωσάν να επιθυμεί πρώτα να ανατραπεί ο Άσαντ και ύστερα να «καθαρίσει» με το ISIS… Όμως το προσφυγικό ρεύμα και η τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι θέτει σε μεγάλη δοκιμασία αυτή τη γραμμή. Αποφεύγοντας να εμπλακεί άμεσα και έχοντας επιλέξει μέχρι τώρα να κάνει πολιτική «δι’ αντιπροσώπων», τώρα βρίσκεται μπροστά σε ένα νέο δίλημμα: να αναβαθμίσει την πολιτική «δι’ αντιπροσώπων» παίζοντας στην αντιπαράθεση Ρωσίας – Τουρκίας; Μια τέτοια επιλογή θα είχε το αναπόφευκτο αποτέλεσμα να μετατρέψει άμεσα τη σύγκρουση σε περιφερειακή με την ευρεία έννοια και διεθνή. Αν πάλι πει όχι σε αυτό τον «πειρασμό», ποια λύση απομένει; Μια «Γιάλτα» στη Μ. Ανατολή με τη συμμετοχή και της Ρωσίας, αλλά τότε η ίδρυση κουρδικού κράτους έρχεται πιο κοντά, και αυτό είναι casus belli για την Τουρκία! Το κουβάρι των αντιφάσεων είναι πλέον τρομακτικό, και γι’ αυτό η Δύση ως σύνολο είναι πολύ πιθανό ότι δεν θα κάνει τίποτε απολύτως…

Παρ’ όλα αυτά, η Ρωσία και η Τουρκία είναι αναγκασμένες να «κάνουν» – καθεμιά αυτό που επιτάσσει το συμφέρον της. Είναι αναγκασμένες να ανταγωνίζονται «τσαλαβουτώντας» στο συριακό βάλτο. Επομένως, έχουμε ήδη ένα ακόμη σημαντικό νέο δεδομένο, που αθροιζόμενο με όλα τα άλλα (προσφυγικό και τρομοκρατικά χτυπήματα στη Δύση) αυξάνει τη δυναμική της περιφερειοποίησης – διεθνοποίησης της σύγκρουσης.

Ξαναγυρνάμε λοιπόν στο αρχικό μας ερώτημα («πώς αρχίζει ένας μεγάλος πόλεμος στις μέρες μας;») για να δώσουμε μια απάντηση.

Πρώτο, ο μόνος μεγάλος πόλεμος που αντιστοιχεί στις δεδομένες ιστορικές συν θήκες είναι ανάμεσα στις δυτικές δυνάμεις και τη Ρωσία, που θα «πιαστεί» είτε από το μέτωπο της Ουκρανίας είτε από το μέτωπο της Συρίας, αφού πρώτα κλιμακωθεί σε περιφερειακή αναμέτρηση Ρωσίας – Τουρκίας. Γενικότερα, ένας μεγάλος πόλεμος θα μπορούσε να ξεσπάσει επίσης ανάμεσα στις δυτικές δυνάμεις και την Κίνα στη νοτιοανατολική Ασία, αλλά αυτό το μέτωπο δεν έχει ακόμη «ωριμάσει»…

Δεύτερο, οι πόλεμοι ξεκινούν είτε με συνειδητή απόφαση κάποιου να επιτεθεί σε κάποιον – οπότε απλώς αναζητεί την κατάλληλη αφορμή ή και την κατασκευάζει… Η δολοφονία του δούκα Φερδινάρδου από Σέρβο εθνικιστή στο Σεράγεβο ήταν το τυχαίο γεγονός που οδήγησε την Αυστροουγγαρία να κηρύξει πόλεμο στη Σερβία (πλήρης αυτοπεποίθησης ότι θα τον κερδίσει γρήγορα) και να ανοίξει έτσι ο δρόμος γι’ αυτό που κανένας δεν είχε σχεδιάσει: τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο! Αυτό όμως στην περίπτωση Ρωσίας – Τουρκίας δεν είναι καθόλου πιθανό, εκτός αν η Τουρκία έχει τη διαβεβαίωση ότι θα στηριχτεί στρατιωτικά από τη Δύση εναντίον της Ρωσίας – πράγμα που καμία δύναμη στην ευρωπαϊκή ήπειρο δεν είναι έτοιμη να κάνει. Υπάρχουν όμως και οι ΗΠΑ, για τις οποίες τόσο η Συρία όσο και η Ουκρανία είναι μέτωπα πολύ μακριά για να την επηρεάσουν αρνητικά…

Τρίτο, υπάρχει και ο άλλος τρόπος, επίσης πολύ γνωστός στην Ιστορία: όταν κάποιος άμεσα εμπλεκόμενος θεωρεί ζήτημα «ζωής ή θανάτου» να χάσει στην αναμέτρηση στην οποία έχει εμπλακεί, οπότε διακινδυνεύει ενέργειες οριακές. Η κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους θα μπορούσε να εντάσσεται σε αυτή την κατηγορία. Σίγουρα όμως, το επόμενο τέτοιο επεισόδιο μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας θα καταταγεί αυτόματα σε αυτή την κατηγορία – στο επόμενο «ατύχημα» η γενικότερη «θερμή» εμπλοκή θα είναι εξαιρετικά πιθανή.

Τέταρτο, επίσης συνηθισμένο στην Ιστορία: οι συνολικές περιπλοκές γίνονται τόσο μεγάλες και η απώλεια ελέγχου τόσο καθολική, ώστε αργά ή γρήγορα η «πανουργία της Ιστορίας» κατασκευάζει την αφορμή – το ιστορικά τυχαίο που ανεβάζει στη σκηνή της Ιστορίας το ιστορικά αναγκαίο…

Στην περίπτωσή μας, οι προϋποθέσεις και οι «μηχανισμοί» που παραπέμπουν στον τρίτο και τέταρτο λόγο έχουν ήδη εγκατασταθεί… Θα είναι από μόνοι τους αρκετοί ώστε να ανοίξουν οι «πύλες της Κολάσεως»; Κανείς δεν γνωρίζει, αλλά και κανείς πλέον δεν μπορεί να διαβεβαιώσει για το αντίθετο…

Πηγή RizopoulosPost


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Στο Αιγαίο το "θερμό" μέτωπο

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας - Τουρκολόγος

Ενώ συνεχίζεται η ένταση μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας, οι Τούρκοι συνεχίζουν παράλληλα και ασταμάτητα τα προκλητικά και άκρως επικίνδυνα παιχνίδια τους στον εναέριο χώρο του Αιγαίου, όπου σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα Zaman, αυτές τις μέρες διεξάγονται επικίνδυνες αερομαχίες και αεροπορικές εμπλοκές.

Σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα, ενώ συνεχίζεται η ένταση στα τουρκοσυριακά σύνορα και παράλληλα στον τουρκικό Πόντο με παρενοχλήσεις από ρωσικά αεροσκάφη, στο Αιγαίο συνεχίζεται ο πόλεμος των αεροπορικών εμπλοκών και αναχαιτίσεων που αναδεικνύουν ένα πολύ θερμό μέτωπο από την …ελληνική «προκλητικότητα», όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά πηγές του τουρκικού Γενικού Επιτελείου. Δηλαδή οι «κακοί» Έλληνες, βρήκαν την…ευκαιρία να αυξήσουν τις παρενοχλήσεις των τουρκικών F-16.

Σύμφωνα με τους τουρκικούς ισχυρισμούς, στις 25 Νοεμβρίου είχαμε την πιο πρόσφατη σοβαρή αεροπορική εμπλοκή στον εναέριο χώρο του Αιγαίου, όπου 6 τουρκικά F-16 και ενώ εκτελούσαν εκπαιδευτική πτήση παρενοχλήθηκαν με επικίνδυνο τρόπο από ελληνικά F-16 επί σαράντα δευτερόλεπτα, ενώ είχαν εγκλωβιστεί από τα ελληνικά ραντάρ.

Πριν από αυτή την ημερομηνία, πάλι στις 6-7 Οκτωβρίου είχαμε ξανά επικίνδυνες αερομαχίες πάνω από το Αιγαίο εξ’ αιτίας της… ελληνικής «προκλητικότητας». Πάλι στις 15-16 Νοεμβρίου και ενώ διεξάγονταν στην Αττάλεια της Τουρκίας η σύνοδος των G-20, οι Έλληνες βρήκαν την ευκαιρία να «παραβιάσουν» ξανά τον τουρκικό εναέριο χώρο πάνω από το Αιγαίο!

Στις 6 Νοεμβρίου πάλι σύμφωνα με τους τουρκικούς ισχυρισμούς, είχαμε ένα άλλο πολύ σοβαρό επεισόδιο μεταξύ της ελληνικής και τουρκικής πολεμικής αεροπορίας. Συγκεκριμένα νοτιοδυτικά της Αττάλειας, δηλαδή στην περιοχή του ελληνικού Καστελόριζου, τέσσερα ελληνικά F-16 εισήρθαν με άκρως προκλητικό τρόπο στον τουρκικό εναέριο χώρο. Αμέσως απογειωθούν από την αεροπορική βάση του Balşıkesir τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη και έσπευσαν να απομακρύνουν τα ελληνικά από την καυτή περιοχή. Σύμφωνα με την αναφορά του Επιτελείου Αεροπορίας της Τουρκίας, τέσσερα ελληνικά F-16 εισήρθαν στον τουρκικό εναέριο χώρο δυο φορές, στις ώρες 13,19 μμ και 15,15 μμ, προερχόμενα από την περιοχή του Καστελόριζου. Οι ελληνικές «παραβιάσεις» διήρκεσαν ένα ολόκληρο λεπτό.

Όπως αναφέρεται παρά του ότι υπάρχει η γνωστή ένταση μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας, η κατάσταση στο Αιγαίο συνεχίζεται με τις… ελληνικές «προκλήσεις» και τις ελληνικές «παραβιάσεις» του τουρκικού εναερίου χώρου. Δηλαδή το τουρκικό θράσος σε όλο του το μεγαλείο! Μάλιστα!

Με λίγα λόγια… φωνάζει ο κλέφτης για να φύγει ο νοικοκύρης!

Πηγή ΝikosΧeiladakis


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ευρωπαϊκή εμμονή με την Τουρκία και αντιρωσική παράνοια

Του Δρ. Κωνσταντίνου Γρίβα

Είχαμε αναφερθεί στην ανάγκη συμμαχίας της Δυτικής Ευρώπης με τη Ρωσία, ώστε να αντιμετωπιστεί το ISIS και να σταματήσει το συντομότερο δυνατόν ο πόλεμος στη Συρία, αν και είχαμε εκφράσει την απαισιοδοξία μας για το αν όντως θα συμβεί κάτι τέτοιο, εξαιτίας του παρανοϊκού αντιρωσισμού που κυριαρχεί στη Δύση. Εντούτοις, τα πράγματα μπορεί να μην είναι και τόσο άσχημα. Πράγματι, παρ’ όλο που η παράνοια καλά κρατεί στη Γηραιά Ήπειρο και πολύ περισσότερο στην υπερατλαντική Εσπερία, οι εναπομείναντες θύλακες του ορθού λόγου στη Δύση φαίνεται να κατανοούν ότι δεν γίνεται να αντιμετωπιστεί το τέρας που έχει δημιουργηθεί (και με δική τους συνδρομή) στη Μέση Ανατολή χωρίς τη συνεργασία με τη Ρωσία και τις άλλες τζιχαντιστικές δυνάμεις – δηλαδή τους Κούρδους της Συρίας, το Ιράν, τη Χεζμπολάχ, τις σιιτικές πολιτοφυλακές στο Ιράκ και κυρίως το καθεστώς Άσαντ στη Συρία. Παρεπιμπτόντως, γύρω από τον κατηγορούμενο ως «χασάπη» Άσαντ έχουν συσπειρωθεί και όλες οι θρησκευτικές και εθνοτικές μειονότητες της Συρίας, συμπεριλαμβανομένων των χριστιανών όλων των δογμάτων, οι οποίοι γνωρίζουν καλά ότι, αν αυτός πέσει, τους περιμένει ο θάνατος ή, στην καλύτερη περίπτωση, η προσφυγιά.

Μεταξύ των άλλων, η περίπου ανύπαρκτη στρατιωτική ικανότητα της Γαλλίας –και ολόκληρης της Ευρώπης εδώ που τα λέμε- να επιτύχει αξιοπρόσεκτο πλήγμα εναντίον των τζιχαντιστών ωθεί προς την κατεύθυνση της συνεργασίας με το καθεστώς Άσαντ και τις άλλες αντιτζιχαντιστικές δυνάμεις.

Η Γαλλία δεν είναι σε θέση να επιφέρει παρά μόνο συμβολικά πλήγματα στο ISIS. Ακόμη κι αν αποφασίσει (πράγμα απίθανο) να ενισχύσει αποφασιστικά τη στρατιωτική της ισχύ ώστε να επανέλθει σε επίπεδα που αρμόζουν σε μία μεγάλη δύναμη, αυτή θα είναι μία προσπάθεια που θα πάρει χρόνια, αν όχι δεκαετίες. Ούτε και οι Αμερικανοί έχουν όμως τη δυνατότητα να επιτύχουν αποφασιστικά πλήγματα στο Ισλαμικό Κράτος, ακόμη κι αν το επιθυμούσαν, κάτι εξαιρετικά αμφίβολο, μια και μεγάλο κομμάτι του αμερικανικού κατεστημένου συνεχίζει να θεωρεί τον Άσαντ ως τον πρωταρχικό αντίπαλο.

Η μόνη λύση επομένως είναι η προσέγγιση με τις δυνάμεις που αναφέρθηκαν προηγουμένως και, απ’ ότι φαίνεται, η επιλογή αυτή αποκτά ολοένα και περισσότερους οπαδούς τόσο στη Γαλλία όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Άλλωστε, η ένταση με τη Ρωσία είχε θίξει τα οικονομικά συμφέροντα, αλλά και τις αντιλήψεις περί εθνικού συμφέροντος ισχυρών κύκλων στην Ευρώπη, που τώρα βλέπουν την ευκαιρία να αντιστρέψουν το κλίμα.

Γιατί πολύτιμη;

Όσον αφορά δε την Τουρκία, δυστυχώς υπάρχουν ακόμη πολλοί στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ που πιστεύουν στην «πολυτιμότητά» της. Τώρα για ποιόν λόγο η Τουρκία είναι «πολύτιμη» για τη Δύση, ο Θεός και η ψυχή τους… Εκτός και εάν με τον όρο αυτό εννοούν ότι βρίσκεται στη φλεγόμενη περιοχή και έχει τη δυνατότητα μνα προκαλέσει μεγάλες καταστροφές. Υπό την έννοια αυτή, η Τουρκία είναι «πολύτιμη» και «σημαντική» με τον ίδιο τρόπο που το ISIS είναι «πολύτιμο» και «σημαντικό»…

Αυτή η παράνοια δεν είναι δυνατόν να κρατήσει για πολύ και φαίνεται ότι ολοένα και περισσότεροι στην Δύση κατανοούν πως η Τουρκία είναι μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης. Η δε δυνατότητά της να συνεισφέρει στην αντιμετώπιση του Ισλαμικού Κράτους δεν είναι απλώς μηδενική, αλλά αρνητική, δεδομένου ότι έχει από ανταγωνιστικές έως ξεκάθαρα εχθρικές σχέσεις με όλους όσοι το πολεμούν. Και με τους ρώσους και με τους ιρανούς και με το καθεστώς Άσαντ και –κυρίως- με τους Κούρδους.

Άρα, ακόμη και αν ο αντιρωσισμός αποδειχτεί… ενδημικός στη Δυτική Ευρώπη και η προδιαγεγραμμένη πορεία Δύσης και Ανατολής στη Γηραιά Ήπειρο είναι η σύγκρουση, σε μεσοπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα η πιθανότητα σύναψης συμμαχίας για την αντιμετώπιση του κοινού εχθρού είναι υπαρκτή. Άλλωστε, για να μην ξεχνιόμαστε, οι Ρώσοι, ακόμη κι αν ενισχύσουν δραστικά τη στρατιωτική τους παρουσία στην περιοχή, μόνο υποστηρικτικό ρόλο μπορεί να έχουν. Το μεγάλο βάρος θα το φέρουν οι Σύροι στρατιώτες και δευτερευόντως οι Ιρανοί. Εξ αντικειμένου, λοιπόν, το καθεστώς Άσαντ και το Ιράν αναβαθμίζονται στη δυτική στρατηγική και αποκτούν ρόλο σε αυτή.

Επιβάλλεται ρεαλιστική διπλωματία

Και τώρα προκύπτουν ορισμένα αμείλικτα ερωτήματα αναφορικά με τη «σοφία» της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια. Μιας εξωτερικής πολιτικής που είχε ενδυθεί τον μανδύα του «ευρωπαϊσμού» και της «δυτικοφροσύνης» και είχε επενδύσει στη δουλοπρεπή υποταγή σε κάθε παρανοϊκό φιρμάνι που βγαίνει από τις Βρυξέλλες. Αυτή η πολιτική του «ακούω και υπακούω», χωρίς να σκέφτομαι, χωρίς να αξιολογώ και, κυρίως, χωρίς να εξετάζω αν αυτά που κάνω είναι έστω στοιχειωδώς συμβατά με τα εθνικά μου συμφέροντα, αποδείχτηκε όχι απλώς αναξιοπρεπής, αλλά και αντιευρωπαϊκή.

Σκεφτείτε, πολύ απλά, τα χαρτιά που θα είχε στα χέρια της η Ελλάδα σήμερα, αν δεν είχε προχωρήσει στην ντροπιαστική κίνηση να διακόψει τις διπλωματικές της σχέσεις με το καθεστώς Άσαντ (δηλαδή με τη νόμιμη κυβέρνηση της Συρίας) πριν από μερικά χρόνια. Ας αφήσουμε κατά μέρος ότι με αυτή την ενέργεια «αδειάσαμε» ένα καθεστώς γνήσια και διαχρονικά συμμαχικό και φιλελληνικό. Όποιοι αμφισβητούν αυτούς τους χαρακτηρισμούς ας θυμηθούν τις στενές σχέσεις της Ελλάδας τη δεκαετία του ’80, επί Ανδρέα Παπανδρέου, με τη Συρία, στην οποία κυβερνούσε ο Χαφέζ αλ Άσαντ, πατέρας του Μπασάρ αλ Άσαντ, κι αυτά που είχαν γραφεί για τη συνεργασία των δύο χωρών σε περίπτωση που η κρίση του Μαρτίου του ’87 κατέληγε σε πολεμική αναμέτρηση Ελλάδας – Τουρκίας…

Ας αφήσουμε κατά μέρος και το ότι με αυτή μας την ενέργεια, με το να διακόψουμε, δηλαδή, ουσιαστικά τις διπλωματικές μας σχέσεις με τη Συρία, ενισχύσαμε εμμέσως πλην σαφώς τους τζιχαντιστές, αυτούς, δηλαδή, που σφαγιάζουν αμάχους κι έχουν οδηγήσει εκατομμύρια ανθρώπους στην προσφυγιά. Ας περιοριστούμε απλώς στο να παρατηρήσουμε ότι εάν είχαμε διατηρήσει τις διπλωματικές μας σχέσεις με τη Συρία, σήμερα η Ευρώπη θα είχε έναν δίαυλο επικοινωνίας και συνεργασίας με το καθεστώς Άσαντ, επιτρέποντας μια διακριτική και έμμεση συνεργασία μεταξύ των δύο μερών μέσω Ελλάδας, έτσι ώστε να σωθούν τα προσχήματα.

Φυσικά, υπάρχει η (ψευδο)δικαιολογία ότι εκείνο τον καιρό θεωρούσαμε θέμα μερικών εβδομάδων, αν όχι ημερών, την πτώση του καθεστώτος Άσαντ, όπως είχε συμβεί και με τον Καντάφι. Κι εδώ προκύπτει το ερώτημα γιατί πιστεύαμε κάτι τέτοιο, τη στιγμή που μια στοιχειωδώς ρεαλιστική ανάγνωση των δεδομένων μας έδειχνε ξεκάθαρα ότι η πτώση του Άσαντ ήταν από πολύ δύσκολο έως αδύνατο να επιτευχθεί και η επίθεση της Δύσης όχι μόνο θα ήταν απίθανο να επιτύχει, αλλά μάλλον δεν θα διεξάγονταν, όπως και τελικά έγινε…

Σε κάθε περίπτωση, η εξωτερική πολιτική θα πρέπει να είναι εθνοκεντρική και να στοχεύει στην εξυπηρέτηση των εθνικών και μόνο συμφερόντων και όχι των απόψεων «συμμάχων» και «εταίρων». Αν επιλέξεις την πολιτική του «υπάκουου παιδιού» και ακολουθείς κατά γράμμα τις επιταγές άλλων –ιδιαίτερα, μάλιστα, αν αυτοί δεν έχουν ιδιαίτερα καλή σχέση με τη λογική-, τότε όχι μόνο θα υπονομεύσεις τα ίδια σου τα συμφέροντα, αλλά κι όταν η πραγματικότητα χτυπήσει την πόρτα των «συμμάχων» σου και χρειαστούν κάποια πραγματική βοήθεια θα την αναζητήσουν σε λιγότερα πειθαρχικά και πιο ρεαλιστικά κράτη. Άλλωστε, η βλακώδης, αυτοκαταστροφική, ατιμωτική και εντέλει αντιευρωπαϊκή πολιτική της Ελλάδας δεν περιορίζεται στις σχέσεις με την Συρία. Παρόμοια και πολύ χειρότερα έχουν συμβεί και όσον αφορά στις σχέσεις με το Ιράν, τη Ρωσία αλλά και άλλους…

Το θέμα είναι αν έστω και τώρα, την έσχατη ώρα, είμαστε σε θέση να λειτουργήσουμε ως πραγματικό κράτος και όχι ως απόφυση μίας Δύσης η οποία στην πραγματικότητα δεν υπάρχει παρά μόνο στα μυαλά ορισμένων, έτσι ώστε να αποκτήσουμε υπόσταση και ρόλο, αν θέλουμε, φυσικά, να επιβιώσουμε.

* Ο Κωνσταντίνος Γρίβας διδάσκει το μάθημα της Γεωπολιτικής στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και Γεωγραφία της Ασφάλειας και των Αφοπλισμών στο Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών
Πηγή περιοδικό «Επίκαιρα»


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Επικίνδυνα παιχνίδια με τον εκλογικό νόμο

Ο Τσίπρας, ο Καμμένος και τα άλλα "παιδιά" τα δίνουν όλα, 
για να εξασφαλίσουν την βουλευτική καρέκλα και την προστασία της...

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ 
Πηγή "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"

Σε μία προσπάθεια εξασφάλισης της παραμονής στο Κοινοβούλιο τα μικρά κόμματα (Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ, Ένωση Κεντρώων) αποφάσισαν να συζητήσουν θετικά την αλλαγή του υφιστάμενου εκλογικού νόμου, προσδίδοντάς του μία αναλογικότερη μορφή, κατεβάζοντας το εκλογικό όριο στο 2%, παραβλέποντας πως δίνουν με αυτόν τον τρόπο την δυνατότητα εκλογής κάποιου αμιγώς μουσουλμανικού –επί της ουσίας εθνικιστικού τουρκικού- κόμματος.

Αυτή η απόφαση των κομμάτων που διατρέχουν σοβαρό κίνδυνο να μην επανεκλεγούν στη νέα Βουλή, όποτε ξαναγίνουν εκλογές, και η ταξινόμηση των κομματικών συμφερόντων ως ισχυρότερων επί του εθνικού συμφέροντος, αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο εκείνων που επιδιώκουν με κάθε μέσο και τρόπο την συνέχιση της ύπαρξής τους στην Ελληνική Βουλή. Προχωρούν σε μία απόφαση – κόλαφο, με σοβαρό κίνδυνο να δημιουργήσουν –εκ των ουκ άνευ- ένα κόμμα τουρκοφρόνων, δηλαδή ένα κόμμα που θα επισημοποιεί (με τις θέσεις του) την ύπαρξη τουρκικής μειονότητας εντός της Ελλάδας, αποδεικνύοντας περίτρανα την επικινδυνότητά τους στην πολιτική ζωή της χώρας.
Αδιαφορούν για τις συνέπειες της αλλαγής του εκλογικού νόμου και τα «δαιμόνια» που θα προστεθούν επί των εθνικών θεμάτων, αφ0ού θεωρούν ότι η δική τους πολιτική διάσωση και μακροημέρευση επί του Κοινοβουλίου, είναι σπουδαιότερη από πιθανά νέα εθνικά προβλήματα εις βάρος της χώρας.

Έχοντας διαφύγει, ξεκάθαρα, από τα πλαίσια της πολιτικής γελοιότητας και βρίσκονται –με αυτή τους την πολιτική πρόταση (η κυβέρνηση) και αποδοχή (τα μικρά κόμματα της αντιπολίτευσης), αποδεικνύουν πως είναι εθνικά επικίνδυνοι, αφού γνωρίζουν πάρα πολύ καλά πως υποβόσκουν σοβαρά προβλήματα στην μείωση του εκλογικού ορίου. Να σημειώσουμε πως το εκλογικό όριο του 3% επιβλήθηκε επί κυβερνήσεως Κ. Μητσοτάκη (1991), με κοινή συναίνεση όλων των τότε κομμάτων, όταν καταγράφηκε ο κίνδυνος δημιουργίας (και εκπροσώπησης στο ελληνικό κοινοβούλιο) ενός εθνικιστικού τουρκικού κόμματος με ηγέτη (τότε) τον Αχμέτ Σαδίκ, ο οποίος όμως σκοτώθηκε σε τροχαίο ατύχημα και «πάγωσαν» τα σχέδια της Άγκυρας για την Ελληνική Θράκη μέσω κομματικής εκπροσώπησης στην Ελληνική Βουλή.

Σήμερα και προ του κινδύνου κάποια κόμματα να βρεθούν οριστικά μακριά από τα κοινοβουλευτικά έδρανα, χωρίς κανέναν ενδοιασμό για το διακύβευμα επί των εθνικών συμφερόντων, της εσωτερικής ειρήνης και ασφάλειας, επιλέγουν εις βάρος της χώρας να δώσουν τη δυνατότητα στην Άγκυρα να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα.
Δυστυχώς, κάποιοι θα πρέπει να κατανοήσουν πως δεν μπορούν, αλλά κυρίως δεν επιτρέπεται, να τοποθετούν εαυτούς υπεράνω των εθνικών συμφερόντων. Όσο για τους «εν κινδύνω πολιτικούς», και κυρίως για τον κ. Στ. Θεοδωράκη, θα πρέπει να γνωρίζουν πως δεν θα βρούνε ΟΥΤΕ ΜΙΑ μουσουλμανική ψήφο στις κάλπες, αφού αυτές θα κατευθυνθούν στο κόμμα των εθνικιστών τουρκοφρόνων (Γκρίζων Λύκων) της Θράκης, οι οποίοι αναμένεται να ενισχυθούν και από τους μουσουλμάνους που έχουν πάρει την ελληνική υπηκοότητα, στα πλαίσια της «ανωτερότητας», του «ανθρωπισμού» και του «πολιτικού πολιτισμού», που έχουν ήδη μετατρέψει την Ευρώπη σε θύμα της ισλαμιστικής τρομοκρατίας…

Τέλος, πρέπει να σημειωθεί ότι η «εισαγωγή», εκ μέρους της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα και Πάνου Καμμένου, της αλλαγής του εκλογικού νόμου, θέτει σοβαρά ερωτήματα τα οποία σχετίζονται με πιθανή προεκλογική συμφωνία (Σεπτεμβρίου 2015) με την Τουρκία, προκειμένου να εξασφαλιστούν τα «σταλινικά ποσοστά» που εισέπραξε ο ΣΥΡΙΖΑ σε περιοχές που κατοικούν μουσουλμάνοι (Ξάνθη – Κομοτηνή) στις τελευταίες εκλογές. Και, αν ο κ. Τσίπρας είναι γνωστόν πως δεν αντιλαμβάνεται την σοβαρότητα των εξελίξεων λόγω των ιδεοληψιών του, το μέγιστο ερώτημα προκύπτει –πλέον- για τον ρόλο του Πάνου Καμμένου, ο οποίος φαίνεται πως «πούλησε» την λέξη «πατρίδα» για να εισπράξει την είσοδό του στην Βουλή και την συνέχιση της υπουργικής του θητείας στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας…

Επειδή οι εξελίξεις στα εθνικά θέματα αναμένονται ραγδαίες, το συγκεκριμένο θέμα, δηλ. της αλλαγής ορίου εισόδου στην Βουλή, προστίθεται σε μια σειρά αποφάσεων της κυβέρνηςης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, για τις οποίες θεωρείται -σχεδόν δεδομένο- πως την "επόμενη ημέρα" θα βρεθούν αντιμέτωποι με την Δικαιοσύνη, με ένα πλήθος κατηγοριών στις οποίες θα κυριαρχεί εκείνη της "εθνικής προδοσίας"...


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Ερντογάν: Εκτός δικαίου και επικίνδυνος

Διεκδικεί για τη χώρα του ρόλο περιφερειακής υπερδύναμης με παγκόσμιο αντίκτυπο

Του Θέμη Τζήμα

Δεν είναι η πρώτη φορά, ιδίως τα τελευταία χρόνια, που το καθεστώς Ερντογάν αφενός θα παραβιάσει το διεθνές δίκαιο, αφετέρου θα αποπειραθεί να εντάξει τον μεγαλοϊδεατισμό του σε ευρύτερες ιμπεριαλιστικές διενέξεις. Η κατάρριψη, ωστόσο, του ρωσικού μαχητικού συνιστά μία εξαιρετικά προβληματική κλιμάκωση, πρωτοφανή σε ό,τι αφορά στις ρωσοτουρκικές και ρωσονατοϊκές σχέσεις του τελευταίου αιώνα και πεντηκονταετίας αντίστοιχα.

Διεθνοδικαιϊκά, ακόμα κι αν δεχτούμε ότι για λίγα δευτερόλεπτα ή λεπτά το ρωσικό βομβαρδιστικό παραβίασε τον τουρκικό εναέριο χώρο –στοιχείο που βάσιμα δικαιούμαστε να αμφισβητούμε-, επ’ ουδενί μπορούμε να μιλήσουμε για ένοπλη επίθεση εις βάρος της Τουρκίας, ώστε να δικαιολογείται η χρήση βίας από πλευράς της τελευταίας. Μάλιστα, δεν αναφέρεται κανένα ιστορικό τέτοιων παραβιάσεων ούτε άλλες κινήσεις από πλευράς της ρωσικής αεροπορίας που να δικαιολογούν τη σκέψη ότι έστω επέκειτο άμεσα ένοπλη επίθεση από πλευράς Μόσχας εις βάρος της Άγκυρας. Επομένως, πρόκειται για μία προμελετημένη, εγκεκριμένη από τον τούρκο πρόεδρο επιθετική ενέργεια της Τουρκίας εις βάρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, που παραβιάζει κατάφωρα το διεθνές δίκαιο.

Διεθνοπολιτικά η κατάσταση είναι ακόμα πιο προβληματική. Τι ακριβώς επιδιώκει ο Ερντογάν; Πρόκειται για κρίση μεγαλομανίας ενός καθεστώτος; Για προσπάθεια πρόκλησης ευρύτερης, δηλαδή παγκόσμιας σύρραξης; Ή για προσχεδιασμένη και προσυμφωνημένη με τις ΗΠΑ απόπειρα ταπείνωσης του ρώσου προέδρου;
Είναι δύσκολο να απαντήσει κανείς, ωστόσο ένας συνδυασμός των δύο πρώτων ενδεχομένων φαίνεται αρκετά πιθανός και κατάλληλος ως απάντηση, χωρίς να αποκλείει κανείς και μία κρυφή επιθυμία παραγόντων της Δύσης να «στριμώξουν» τον ρώσο πρόεδρο δι’ αντιπροσώπων.

Το καθεστώς Ερντογάν, μετά την πρόσφατη εκλογική του επικράτηση και την υποστήριξη που λαμβάνει από πλευράς Δύσης σε σειρά τυχοδιωκτικών πολιτικών του, προφανώς επιδιώκει ακόμα εντονότερα τον ρόλο μιας περιφερειακής υπερδύναμης με παγκόσμιο αντίκτυπο. Τέτοιου είδους επιδιώξεις ιστορικά οδηγούν στη λανθασμένη και παραπάνω κίνηση.

Επιπλέον, ο Ερντογάν έχει επενδύσει τεράστιο πολιτικό κεφάλαιο και χρήματα στην προώθηση μιας σουνιτικής συμμαχίας με τον ίδιο και το καθεστώς του στο επίκεντρο αλλά και στην αλλαγή καθεστώτος στη Συρία. Το καθεστώς Άσαντ, ωστόσο, δεν ανατρέπεται μέχρι σήμερα. Αντίθετα, ίσως και να ισχυροποιείται έμμεσα λόγω της δράσης του Ισλαμικού Κράτους στη Δύση και, φυσικά, χάρη στη ρωσική επέμβαση. Συν τοις άλλοις, η εξαγωγή ενός «μοντέλου Ερντογάν» στον μουσουλμανικό κόσμο συναντά αντιστάσεις που οξύνονται και μέσα στην Τουρκία, με κύριο πρόβλημα για το καθεστώς Ερντογάν τη στρατιωτική και πολιτική ανάπτυξη του κουρδικού εθνικοαπελευθερωτικού και κοινωνικοαπελευθερωτικού κινήματος στο οποίο πρωταγωνιστεί το ΡΚΚ, ενώ και το αριστερό, φιλοκουρδικό κόμμα HDP παραμένει πρόκληση για την κυριαρχία του.

Κίνδυνος ανεξέλεγκτης κλιμάκωσης

Ωστόσο, βασικό πρόβλημα του Ερντογάν στις εξωτερικές του επιδιώξεις συνιστά η εμπλοκή της Ρωσίας. Με την κατάρριψη επομένως του ρωσικού μαχητικού αφενός στέλνει εκ των πραγμάτων ένα μήνυμα «προστασίας» στους εκλεκτούς του ισλαμιστές και αφετέρου επιδιώκει να εντάξει την έμπρακτη αντίθεσή του στον ρόλο της Ρωσίας στην περιοχή σε μία ευρύτερη ρωσονατοϊκή ένταση, που, άλλωστε, οξύνεται εδώ και αρκετό καιρό μετά τα γεγονότα της Ουκρανίας. Ο τούρκος πρόεδρος επιδιώκει μα διαδραματίζει ρόλο εμπροσθοφυλακής του ΝΑΤΟ στην αντίθεση με τη Μόσχα όποτε το κρίνει συμφέρον για το καθεστώς του, σύροντας ταυτόχρονα το ΝΑΤΟ σε μία κλιμακούμενη αντιπαράθεση με τη Ρωσία, ευθυγραμμισμένη και πάλι με τα δικά του συμφέροντα.
Δεν πρόκειται για έναν τυπικό υποϊμπεριαλισμό, αλλά μάλλον για έναν περιφερειακό ιμπεριαλισμό, ενταγμένο στις ευρύτερες ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις, τις οποίες, ωστόσο, αποπειράται να συνδιαμορφώσει, δεδομένου ότι, στις σημερινές συνθήκες και σε επιμέρους πεδία αντιπαράθεσης, ακόμα και περιφερειακές δυνάμεις, δηλαδή δυνάμεις μικρότερης ισχύος ως προς τις παγκόσμιες, μπορούν, εφόσον συγκεντρώσουν την ισχύ τους να επιδράσουν καταλυτικά.

Σε ό,τι αφορά στο τρίτο ενδεχόμενο, διαφαίνεται ότι δεν υπάρχει συντεταγμένο κυβερνητικό κέντρο στη Δύση σήμερα που να επιδιώκει αναμέτρηση με τη Ρωσία. Ωστόσο, δεν είναι απίθανο ορισμένοι κύκλοι να βλέπουν τουλάχιστον με ενδιαφέρον για την αντικειμενικά δύσκολη θέση στην οποία περιέρχεται και ο Βλαντιμίρ Πούτιν μετά την τουρκική ενέργεια. Αν αντιδράσει σκληρά και αποφασιστικά, σύμφωνα με την εικόνα που ο ίδιος έχει φιλοτεχνήσει για τον εαυτό του, διακινδυνεύει μία ανεξέλεγκτη κλιμάκωση, που θα μπορούσε να θυμίσει τους «sleepwalker» (υπνοβάτες) του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αν επιδείξει αυτοσυγκράτηση και παραπέμψει το ζήτημα στο μέλλον, κινδυνεύει να τρωθεί το κύρος του, ιδίως, μάλιστα, αν υπάρξουν αυξανόμενες απώλειες στην εκστρατεία του στη Συρία, γεννώντας μνήμες σοβιετικού Αφγανιστάν.

Οι πρώτες αντιδράσεις του ρώσου Προέδρου δείχνουν ότι σταθμίζει τα δεδομένα προκειμένου να αποφασίσει ποιόν δρόμο πρέπει να επιλέξει. Στην πραγματικότητα όμως το πιο επικίνδυνο σημείο της κρίσης είναι ακριβώς αυτό: Ο Βλαντιμίρ Πούτιν από τη μία πρέπει να επαναβεβαιώσει το διεθνές προφίλ του και την ικανότητά του να διασφαλίζει τα άμεσα ρωσικά συμφέροντα στην περιοχή και από την άλλη να αποφύγει μια διαρκή κλιμάκωση, κι όλα αυτά ευρισκόμενος μπροστά σε μία τετελεσμένη πρόκληση.

Πηγή περιοδικό «Επίκαιρα», τεύχος 317


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Πούτιν: «Δώστε μου χάρτη με τις περιοχές που δεν θέλετε να βομβαρδίζω»

Ο Ρώσος πρόεδρος, Vladimir Putin, ζήτησε από τη Γαλλία ένα χάρτη, με τις περιοχές της Συρίας στις οποίες δραστηριοποιούνται ομάδες που μάχονται το ISIS προκειμένου να μην τις βομβαρδίζει η Ρωσία δήλωσε την Παρασκευή ο υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας σύμφωνα με το Reuters.

Ο V. Putin συναντήθηκε με τον Γάλλο πρόεδρο Francois Hollande την Πέμπτη στο Κρεμλίνο.

Στις συζητήσεις που είχαν την Πέμπτη στη Μόσχα, οι δύο ηγέτες συμφώνησαν την ανταλλαγή πληροφοριών για το ISIS και άλλες ομάδες ανταρτών, ώστε να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητα των αεροπορικών επιδρομών που κάνουν οι δύο χώρες στη Συρία.

«Μας ζήτησε να καταρτίσουμε ένα χάρτη των δυνάμεων που δεν είναι τρομοκρατικές και μάχονται εναντίον του Daesh. Ο Vladimir Putin δεσμεύτηκε πως μόλις του δώσουμε τον χάρτη δεν θα τις βομβαρδίσει», δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών Laurent Fabius στην RTL.

Η Δύση έχει κατηγορήσει τη Μόσχα ότι στοχεύει ως επί το πλείστον ομάδες που μάχονται ενάντια τον Πρόεδρος της Συρίας, Bashar al-Assad, ο οποίος αποτελεί βασικό σύμμαχο της Ρωσίας.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Παρ' ολίγο ξύλο στη συνάντηση των πολιτικών αρχηγών

Δεν βρήκε συμμάχους ο Πρωθυπουργός για το Ασφαλιστικό 
στο μαραθώνιο Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών

Ξεπέρασε τις πέντε ώρες η μαραθώνια σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών στο Προεδρικό Μέγαρο. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες του ΑΠΕ-ΜΠΕ, κατά τη διάρκεια του συμβουλίου ο πρωθυπουργός υπογράμμισε την ανάγκη να δημιουργηθεί ένα εθνικό μέτωπο για τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος και για να μη μειωθούν οι κύριες συντάξεις.

Στο κλίμα αυτό ο πρωθυπουργός πρότεινε στους πολιτικούς αρχηγούς την έκδοση κοινού ανακοινωθέντος, πρόταση όμως στην οποία προέβαλαν αντιρρήσεις τόσο ο πρόεδρος της ΝΔ Γιάννης Πλακιωτάκης όσο και η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά.

Ο πρωθυπουργός είχε προτείνει νωρίτερα τη δημιουργία δυο επιτροπών, μια για το Ασφαλιστικό και μια για την Συνταγματική Αναθεώρηση, πρόταση όμως που επίσης δεν έγινε αποδεκτή από κάποιους πολιτικούς αρχηγούς.

Πάντως ακούστηκαν φωνές. έγιναν “καυγάδες” και οι αρχηγοί έφυγαν χωρισμένοι μέσα σε έντονες διαφωνίες… Αυτό που τελικά έμεινε ήταν η πρόταση του κ. Λεβέντη για οικουμενική κυβέρνηση.

Οι δηλώσεις των επικεφαλής των κομμάτων καθώς εξέρχονταν του Μεγάρου Μαξίμου, αποτύπωσαν τις σημαντικές διαφωνίες που προέκυψαν κυρίως στο ασφαλιστικό. Εντός ολίγου αναμένεται το ανακοινωθέν με τα όποια σημεία σύγκλισης στα ακανθώδη θέματα όχι μόνο του ασφαλιστικού, αλλά και του προσφυγικού.

«Η κυβέρνηση αναζητά σωσίβιο σωτηρίας. Η ΝΔ δεν πρόκειται να συμμετάσχει σε επικοινωνιακά τεχνάσματα» τόνισε ο πρόεδρος της ΝΔ.

«Στη σημερινή συνάντηση προσήλθαμε με θεσμική συνέπεια και με σοβαρές επιφυλάξεις για τις πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης. Ήρθαμε για να ακούσουμε», δήλωσε εξερχόμενος του Προεδρικού Μεγάρου ο Γιάννης Πλακιωτάκης μετά τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών.

Ο πρόεδρος της ΝΔ είπε ότι η κυβέρνηση είναι αντιμέτωπη με τα αδιέξοδα της δικής της πολιτικής που δημιούργησε, όπως είπε, σε βάρος των πολιτών και της οικονομίας.

«Αναζητά σωσίβιο σωτηρίας. Η ΝΔ δεν πρόκειται να συμμετάσχει σε επικοινωνιακά τεχνάσματα», συμπλήρωσε επισημαίνοντας ότι η Βουλή είναι ο μοναδικός χώρος που συζητούνται όλα.

Για την αλλαγή του εκλογικού νόμου ανέφερε ότι δεν είναι ζήτημα πρώτης προτεραιότητας ενώ για το προσφυγικό καταλόγισε ευθύνες στην κυβέρνηση για την αύξηση των μεταναστευτικών ροών.

Επίσης διέψευσε ότι μίλησε με κάποιον από τους υποψηφίους προέδρους της ΝΔ, δηλώνοντας ότι είχε συνομιλία μόνο με τους συνεργάτες του όπως όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί.

Η Φώφη Γεννηματά δήλωσε ότι το ασφαλιστικό δεν συζητήθηκε επί της ουσίας, γι’ αυτό και δεν θα μπορούσε να υπάρξει κοινό ανακοινωθέν. ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ δεν υπάρχει περίπτωση να ψηφίσουν μείωση των συντάξεων, τόνισε.

«Όσο η Ελλάδα δεν αρχίζει τις μεταρρυθμίσεις δεν υπάρχει νόημα» τόνισε ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων

Η Ελλάδα χρειάζεται σήμερα έναν πρωθυπουργό πιό Ευρωπαίο από ποτέ, δήλωσε ο Πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων Βασίλης Λεβέντης εξερχόμενος του Προεδρικού Μεγάρου μετά την ολοκλήρωση της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών. Όσο η Ελλάδα δεν αρχίζει τις μεταρρυθμίσεις δεν υπάρχει νόημα πρόσθεσε.

Αναφερόμενος στη σημερινή συνάντηση είπε ότι είναι μια προσπάθεια πίεσης προς τους Ευρωπαίους προκειμένου η κυβέρνηση να επιτύχει κάτι στο ασφαλιστικό, ενώ δίνει τα πάντα στο προσφυγικό.

Για το ανακοινωθέν που θα εκδοθεί μετά το τέλος της συνάντησης, δήλωσε ότι είναι ανούσιο, γιατί ήδη έχει συμφωνηθεί μείωση των συντάξεων. Η δε αντιπαράθεση του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού με την κυβέρνηση είπε ότι γίνεται μόνον για ψηφοθηρικούς λόγους, αφού τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν ψηφίσει τα πάντα.

Για «πολύ γόνιμο διάλογο σε σχέση με το μεταναστευτικό, το ασφαλιστικό και την συνταγματική μεταρρύθμιση», έκανε λόγο ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ, Π. Καμμένος, μετά την μαραθώνια σύσκεψη.

«Αποφασίσαμε την αλλαγή από αυτή την βουλή του εκλογικού νόμου προς το αναλογικότερο-με τη διαφωνία της ΝΔ» δήλωσε ο Π. Καμμένος, επισημαίνοντας την διαφορετική στάση που κράτησαν στο ασφαλιστικό, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, κατηγορώντας τα δυο κόμματα ότι «στηρίζουν τις πολιτικές που οδήγησαν σε αδιέξοδο και διέλυσαν τα ασφαλιστικά ταμεία».

Η ανακοίνωση της Προεδρίας για το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών

ΣΥΣΚΕΨΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΡΧΗΓΩΝ ΥΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
28 Νοεμβρίου 2015
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΙΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Ύστερα από αίτημα του Πρωθυπουργού κ. Αλέξη Τσίπρα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπιος Παυλόπουλος συνεκάλεσε σήμερα, 28 Νοεμβρίου 2015 και ώρα 12.00΄, σύσκεψη των Πολιτικών Αρχηγών των Κομμάτων που εκπροσωπούνται στην Βουλή, υπό την προεδρία του.
Στην σύσκεψη έλαβαν μέρος:

• Ο Πρωθυπουργός και Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Αλέξης Τσίπρας,
• Ο μεταβατικός Αρχηγός της Ν.Δ., υπό την ιδιότητά του ως Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, κ. Ιωάννης Πλακιωτάκης,
• Η Επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, κα Φώφη Γεννηματά,
• Ο Επικεφαλής του Κόμματος «Το Ποτάμι», κ. Σταύρος Θεοδωράκης,
• Ο Πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, κ. Παναγιώτης Καμμένος και
• Ο Πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων κ. Βασίλειος Λεβέντης.

Κατά την σύσκεψη, ο Πρωθυπουργός προέβη σ’ ενημέρωση των Πολιτικών Αρχηγών επί των θεμάτων που περιελάμβανε η εισήγησή του προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για την σύγκληση της σύσκεψης των Πολιτικών Αρχηγών των Κομμάτων που εκπροσωπούνται στην Βουλή.

Μετά την σύσκεψη εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση:

I. ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ
Το προσφυγικό είναι πρόβλημα κοινό όλων των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δοθέντος ότι ιδίως υπό την σημερινή δραματική συγκυρία αφορά, κυριολεκτικώς, την συνοχή και την εν γένει προοπτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για τον λόγο αυτόν η Ευρωπαϊκή Ένωση, με τ’ αρμόδια όργανά της, οφείλει ν’ αντιμετωπίσει το οξύτατο προσφυγικό πρόβλημα συντεταγμένη, υπό όρους ανθρωπισμού και αλληλεγγύης για τους πρόσφυγες, αλλά και ασφαλείας για τους Λαούς της Ευρώπης, πράγμα που σημαίνει μηδενική ανοχή ή ολιγωρία για τους τρομοκράτες. Στο πλαίσιο αυτό η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει:

1. Ν’ αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο ως προς τον τερματισμό του πολέμου στην Συρία, προκειμένου να διευκολυνθεί έτσι και η κατά το δυνατόν ταχύτερη επάνοδος των προσφύγων στις εστίες τους.
2. Να επιβάλει σε όλα τα κράτη-μέλη της την πλήρη εφαρμογή των κανόνων αλληλεγγύης ως προς την αντιμετώπιση του προσφυγικού προβλήματος, όπως αυτοί απορρέουν από το ευρωπαϊκό και το διεθνές δίκαιο, με συγκεκριμένες κυρώσεις εις βάρος εκείνων των κρατών-μελών, τα οποία αρνούνται ν’ ανταποκριθούν. Δοθέντος ότι είναι αδιανόητο η Ελλάδα να υποστεί μόνη της τις συνέπειες του συνόλου των προσφυγικών ροών.
3. Να προωθήσει την συνεργασία με την Τουρκία –την οποίαν η Ελλάδα ήδη κάνει πράξη- προκειμένου αυτή ν’ αναλάβει την ευθύνη δημιουργίας σταθερού και αξιόπιστου μηχανισμού μετακίνησης των προσφύγων από την Τουρκία προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οφείλει όμως ν’ αναδείξει και το γεγονός της ως σήμερα παραβατικής συμπεριφοράς των τουρκικών αρχών κατά την διακίνηση των προσφύγων. Περαιτέρω δε πρέπει να διευκρινισθεί προς την Τουρκία ότι η ενταξιακή της διαδικασία εξαρτάται από τον πλήρη σεβασμό του ευρωπαϊκού θεσμικού και πολιτικού κεκτημένου, συμπεριλαμβανομένου βεβαίως και του σεβασμού των υποχρεώσεων της Τουρκίας, οι οποίες απορρέουν από τις οικείες συμφωνίες επανεισδοχής.
4. Να παράσχει την απαιτούμενη συνδρομή της προς τη Χώρα μας, ιδίως ως προς την οικονομική και υλικοτεχνική της ενίσχυση για την υπό όρους ανθρωπισμού περίθαλψη των προσφύγων, αναγνωρίζοντας, ταυτοχρόνως, ότι τα σύνορα της Ελλάδας είναι και σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα σύνορα αυτά καθορίζονται κυριάρχως από την Ελλάδα και φυλάσσονται κυριάρχως από την Ελλάδα. Άρα, οιαδήποτε συνεργασία κατά την φύλαξη των ευρωπαϊκών συνόρων νοείται μόνον μεταξύ Ελλάδας και Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποκλειομένων κοινών περιπολιών με την Τουρκία, υφ’ οιανδήποτε μορφή. Μια τέτοια συνεργασία μεταξύ Ελλάδας και Ευρωπαϊκής Ένωσης προϋποθέτει την ουσιαστική υποβοήθηση των ελληνικών αρχών από την Frontex, η οποία πρέπει να μετατραπεί σε πραγματική Ευρωπαϊκή Ακτοφυλακή.

ΙΙ. ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ – ΕΚΛΟΓΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ:
Ως προς την Αναθεώρηση του Συντάγματος, αναγνωρίσθηκε η ανάγκη οι συζητήσεις κατά την οικεία κοινοβουλευτική διαδικασία να διεξαχθούν με βασικό στόχο την επίτευξη της κατά το δυνατόν μεγαλύτερης συναίνεσης, όπως άλλωστε απαιτούν οι σχετικές διατάξεις του Συντάγματος. Και ως προς τον εκλογικό νόμο, αναγνωρίσθηκε η ανάγκη αλλαγής του, από αυτή την Βουλή, επί το αναλογικότερον, δίχως όμως να θίγεται η ουσία της από το Σύνταγμα επιβαλλόμενης κυβερνητικής σταθερότητας.

ΙΙΙ. ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ:
Ως προς το Ασφαλιστικό, αναγνωρίσθηκε η ανάγκη, κατά τις αντίστοιχες κοινοβουλευτικές διαδικασίες, να διεξαχθεί διεξοδικός ουσιαστικός διάλογος, με στόχο την διασφάλιση της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος και την αποφυγή περαιτέρω μειώσεων των συντάξεων, στο πλαίσιο των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η Χώρα.

Από την πλευρά του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και μεταβατικού Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας κ. Ιωάννη Πλακιωτάκη, διατυπώθηκε η ακόλουθη συνολική επιφύλαξη:
«Η σημερινή οξύτατη κρίση στο προσφυγικό είναι αποτέλεσμα τόσο των διεθνών εξελίξεων και της αρνητικής στάσης της Τουρκίας όσο και της αναποτελεσματικής πολιτικής της Κυβέρνησης. Προφανώς υπάρχουν και ευθύνες στην καθυστερημένη αντίδραση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ως θέμα αρχής είμαστε κατά της μείωσης των συντάξεων. Το Ασφαλιστικό ούτως ή άλλως συζητείται στο πλαίσιο της κοινοβουλευτικής διαδικασίας.
Τέλος, ως προς την Αναθεώρηση του Συντάγματος, να ισχύσει ό,τι προβλέπεται από το Σύνταγμα για τη διαδικασία. Η Νέα Δημοκρατία έχει ήδη καταθέσει πρόταση. Η πάγια θέση της Νέας Δημοκρατίας είναι υπέρ της κυβερνητικής σταθερότητας. Επιπλέον δεν ήταν θέμα της ημερήσιας διάταξης.»

Από την πλευρά της Επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ κας Φώφης Γεννηματά, διατυπώθηκε η ακόλουθη επιφύλαξη ειδικώς επί του Ασφαλιστικού:

«Για το ζήτημα του Ασφαλιστικού το πεδίο διαλόγου είναι η Βουλή και όχι η σύσκεψη των Πολιτικών Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Το θέμα αυτό δεν συζητήθηκε επί της ουσίας όλες αυτές τις ώρες, ως εκ τούτου δεν μπορεί να υπάρξει κοινό ανακοινωθέν. Δεν αρκούν ευχολόγια από την πλευρά της Κυβέρνησης. Αναμένουμε συγκεκριμένες προτάσεις στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού διαλόγου. Η Δημοκρατική Συμπαράταξη ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ έχουν ξεκάθαρη «κόκκινη» γραμμή: όχι μείωση των συντάξεων. Δημόσια ανοίξαμε τον διάλογο και καταθέσαμε τις προτάσεις μας, που είναι στην διάθεση και της Κυβέρνησης, για βιώσιμες λύσεις και αξιοπρεπείς συντάξεις. Σε καμία περίπτωση η Δημοκρατική Συμπαράταξη δεν θα ψηφίσει στη Βουλή μείωση των συντάξεων».

Επίθεση της κυβέρνησης εναντίον της αντιπολίτευσης: Αναζητούν μικροπολιτικά οφέλη

Η αντιπολίτευση εμφανίστηκε σήμερα κατώτερη των περιστάσεων και δεν διστάζει για μικροκομματικό όφελος να μειώσει τη διαπραγματευτική δυνατότητα της κυβέρνησης, σχολίαζαν πριν λίγο κυβερνητικοί κύκλοι, ιδίως για τη στάση που τήρησαν ο πρόεδρος της ΝΔ Γιάννης Πλακιωτάκης και η επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Φώφη Γεννηματά κατά τη διάρκεια του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών.

Σύμφωνα με πληροφορίες, για το ασφαλιστικό, για το οποίο η συμφωνία με τους θεσμούς προβλέπει ότι θα έχει κόστος 1% του ΑΕΠ, ο πρωθυπουργός είπε στους πολιτικούς αρχηγούς ότι η κυβέρνηση έχει έτοιμο πλέγμα βιώσιμων παρεμβάσεων που καλύπτει το 0,6% του ΑΕΠ και κάλεσε τα κόμματα να συμμετέχουν σε επιτροπή με ειδικούς εμπειρογνώμονες προκειμένου να συζητήσουν για την πρότασή αυτή που καλύπτει το 0,6% του ΑΕΠ και για συμφωνία για την κάλυψη του υπολοίπου 0,4% του ΑΕΠ, με τρόπο που δεν θα οδηγηθούμε σε μείωση των συντάξεων.

Ιδίως για τη στάση της προέδρου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Φώφης Γεννηματά, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, ο πρωθυπουργός σχολιάζοντας κατά τη διάρκεια του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών την άρνησή της να συνυπογράψει ανακοίνωση η οποία θα έκανε λόγο για βιώσιμο ασφαλιστικό χωρίς μειώσεις συντάξεων, απευθύνθηκε στην κα Γεννηματά λέγοντας τα έχετε κάνει όλα, μειώσεις στις συντάξεις, PSI, και σήμερα εναντιώνεστε στην πρόταση αυτή;

Τέλος από κυβερνητικές πηγές γίνεται γνωστό ότι όταν ο πρόεδρος της ΝΔ Γιάννης Πλακιωτάκης δήλωσε αντίθετος με τη δημιουργία Hot Spot στα νησιά, ο πρωθυπουργός επισήμανε ότι είναι μια στάση επιζήμια, που θίγει την διαπραγματευτική δυνατότητα της χώρας.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Το στοίχημα των Ερντογάν και Νταβούτογλου

Του Βασίλη Κωνσταντίνου Φούσκα

Η κατάρριψη του ρωσικού βομβαρδιστικού από τουρκικά μαχητικά είναι ένα γεγονός σύνθετο και φωτογραφίζει την πολυπλοκότητα των συσχετισμών ισχύος στην ευρύτερη Μέση Ανατολή και παγκόσμια.

Πολλοί ισχυρίζονται ότι η Τουρκία έδρασε έπειτα από παρότρυνση των ΗΠΑ ή/και ότι πήρε το «ΟΚ» από την υπερδύναμη προτού προχωρήσει σ’ αυτή την ενέργεια.

Δεν συμφωνούμε μ’ αυτή την άποψη. Ακόμη κι αν αυτό πράγματι συνέβη, η Τουρκία έπραξε αυτό που έπραξε για λόγους που έχουν να κάνουν με δικά της γεωπολιτικά συμφέροντα και με δικούς της υπολογισμούς που υπαγορεύονται από τις εσωτερικές της ανάγκες.

Η ενίσχυση του Ερντογάν στις πρόσφατες εκλογές έδωσε επιπρόσθετη ώθηση στο νεο-ισλαμικό όραμα της αύξησης της τουρκικής επιρροής σε όλο τον πρώην οθωμανικό χώρο.

Αυτό το πρόγραμμα στηρίζεται από συγκεκριμένους οικονομικούς εξαγωγικούς και χρηματιστηριακούς κολοσσούς, που έχουν διεισδύσει εδώ και χρόνια στα Βαλκάνια, την Κεντρική Ασία και τη Μέση Ανατολή.

Οι Ερντογάν-Νταβούτογλου είναι οι πολιτικοί εκφραστές της υπερθέρμανσης της τουρκικής οικονομίας και των τάσεων εκχείλισής της προς τα έξω.

Μάλιστα, κατάφερε να ανασυντάξει το κεμαλικό καθεστώς και να δημιουργήσει μια νέα σχέση με τον στρατό με άξονα μια νέα πολιτική επεκτατισμού σε όλα τα γειτονικά κράτη.

Κοντολογίς, μεγάλο κεφάλαιο, νεο-οθωμανικό/ισλαμικό ιδεώδες και στρατιωτικό κατεστημένο είναι ενωμένα σε ένα κοινό πρόγραμμα μικρομεσαίου ιμπεριαλισμού, που όμως είναι εξαιρετικά ανησυχητικό σε μια σειρά από γειτονικές χώρες, μεταξύ των οποίων η Ελλάδα και η Κύπρος.

Ωστόσο, το νεο-οθωμανικό αυτό πρόγραμμα συναντά σφοδρές αντιστάσεις τόσο εσωτερικές όσο και εξωτερικές.

Οι εσωτερικές αντιστάσεις είναι γνωστές και δεν θα επιθυμούσαμε να τις αναφέρουμε αναλυτικά ξανά εδώ (κοσμικά κινήματα, Κουρδικό, μερίδες του στρατού και της αστικής τάξης κ.λπ.).

Το Κουρδικό, βέβαια, δεν είναι απλά ένα «εσωτερικό» θέμα. Πρόκειται για ένα διεθνές ζήτημα και δεν αφορά μόνο την Τουρκία αλλά μια σειρά από κράτη, μεταξύ των οποίων η Συρία, το Ιράν και το Ιράκ.

Οι Κούρδοι είναι από τους πιο λυσσαλέους και σταθερούς αντιπάλους των τζιχαντιστών του ΙSIS.

Η εμπλοκή της Τουρκίας των Ερντογάν-Νταβούτογλου στη Συρία από πολύ νωρίς, τουλάχιστον από το 2011, καθορίζεται έτσι όχι μόνο από τους εσωτερικούς συσχετισμούς υπερθέρμανσης της οικονομίας και το νεο-οθωμανικό πολιτικό πρόγραμμα, αλλά και από το άμεσο γεωπολιτικό περιβάλλον το οποίο η Τουρκία το διαβάζει ως απειλή της ενότητάς της ως ενιαίου κράτους.

Η Τουρκία ήθελε και θέλει την ανατροπή του Ασαντ στη Συρία προκειμένου να αποτρέψει τη δημιουργία κουρδικού κρατικού μορφώματος στη Βόρεια Συρία και την ενίσχυση του άξονα Ιράν-Συρίας-Χεζμπολάχ, τη στιγμή μάλιστα που οι ΗΠΑ και η Δύση έχουν αμβλύνει τις διαφορές τους με το Ιράν.

Η όποια γεωστρατηγική αναβάθμιση του Ιράν στους γεωπολιτικούς υπολογισμούς της Δύσης θα υποβαθμίσει την Τουρκία ως ΝΑΤΟϊκό σύμμαχο και πολύ πιθανόν να συμπεριληφθεί στη δυτική (και ισραηλινή) στρατηγική για την αναδιάταξη των συνόρων στην ευρύτερη Μέση Ανατολή στην προοπτική ανατροπής μη φιλο-ισραηλινών καθεστώτων.

Αν το Ιράν προσχωρήσει στον δυτικό συνασπισμό συμφερόντων, τότε ο ρόλος της Τουρκίας υποβαθμίζεται ρητά και ο άξονας Συρίας-Χεζμπολάχ καταρρέει.

Αυτό το «remake» της Μέσης Ανατολής ήταν και το σχέδιο του Μπους, το οποίο φαίνεται να γίνεται και πάλι επίκαιρο προς το τέλος της δεύτερης τετραετίας του Ομπάμα.

Αυτοί είναι οι υπολογισμοί του Ερντογάν και του νεο-οθωμανικού κατεστημένου της Τουρκίας και αυτά είναι τα βαθύτερα αίτια της απόφασης για την κατάρριψη του ρωσικού βομβαρδιστικού.

Το «τζογαδόρικο» στοίχημα των Ερντογάν-Νταβούτογλου βρίσκεται ακριβώς στο εξής σημείο: να προσπαθήσουν να πείσουν ΗΠΑ και Ευρώπη, μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις των τζιχαντιστών στο Παρίσι, ότι ο βασικός εχθρός παραμένει ο Ασαντ και η συμμαχία του με τη Ρωσία και όχι οι τζιχαντιστές του ISIS, τους οποίους η Τουρκία μαζί με σειρά άλλων κρατών, όπως η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, υποστήριξαν και υποστηρίζουν τόσο στρατιωτικά όσο και οικονομικά.

Οι ΗΠΑ μάλλον διστάζουν να πάρουν θέση και το χαρτί που έπαιξε ο Ερντογάν τις έφερε σε τρομερή αμηχανία επίσημης επιλογής φίλων και εχθρών.

Αν όμως ποτέ οι ΗΠΑ και το Ισραήλ αρχίσουν να διαμορφώνουν μια άποψη σύμφωνα με την οποία η Τουρκία δεν παράγει πια ασφάλεια στην περιοχή αλλά, μάλλον, καταναλώνει ασφάλεια με το να εξάγει ή να υποθάλπει τζιχαντιστές, οι οποίοι μάλιστα δημιουργούν μακελειά τύπου Παρισιού, τότε τα πράγματα δεν θα είναι και τόσο ρόδινα για τον νεο-οθωμανισμό των Ερντογάν-Νταβούτογλου και για την ίδια την εδαφική ακεραιότητα της Τουρκίας.

Από την πρώτη επέμβαση της Δύσης στον Περσικό Κόλπο με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης μέχρι σήμερα, η Δύση, με τις πράξεις της και τις παραλείψεις της, έχει ξανανοίξει το Ανατολικό Ζήτημα. Δεν γνωρίζει όμως, όπως και ποτέ δεν γνώριζε, πώς θα το κλείσει.

* Ο Βασίλης Κωνσταντίνου Φούσκας είναι Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Ανατολικού Λονδίνου
Πηγή EfSyn


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Πράκτορας της CIA: "Πληρώσαμε πολιτικούς, ΜΚΟ, δημοσιογράφους"

Ο πρώην πράκτορας της CIA Ρόμπερτ Μπέιρ είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων που αποκαλύπτουν τα μυστικά της υπηρεσίας, αλλά και των κυβερνήσεων του Μπιλ Κλίντον και του υιού του Τζόρτζ Μπους, του τζούνιορ.

Έχει πολλάκις συλληφθεί και κρατηθεί. Ο Μιτ Γουόσπουρ, ένας προσωπικός του φίλος εργαζόμενος στη Γερουσία, ο οποίος του έδινε πληροφορίες, έχει δολοφονηθεί.

Ως πράκτορας της CIA ο Μπέιρ εργάστηκε στη Γιουγκοσλαβία το 1991-94 και στη Μέση Ανατολή. Από την αποχώρησή του από την υπηρεσία και μετά έχει πολλάκις κατηγορήσει την κυβέρνηση Μπους ότι προκαλούσε πολέμους για το πετρέλαιο.

Σε συνέντευξή του, ο Μπέιρ προέβη σε εκπληκτικές αποκαλύψεις:

«Στη Γιουγκοσλαβία πήγα στις 12 Ιανουαρίου 1991, με ελικόπτερο, στο Σεράγεβο. Δουλειά μας ήταν να επιτηρούμε τους υποτιθέμενους Σέρβους τρομοκράτες ώστε να μην επιτεθούν στην πόλη. Μας είχαν ενημερώσει για μια οργάνωση με την ονομασία Ανώτερη Σερβία, η οποία σχεδίαζε βομβιστικές επιθέσεις στην πόλη λόγω της επιθυμίας της Βοσνίας να αποσχιστεί από τη Γιουγκοσλαβία.

»Στην πραγματικότητα αυτή η οργάνωση ούτε καν υπήρχε. Οι επικεφαλής μας, μας έλεγαν ψέματα. Η αποστολή μας ήταν απλώς να προκαλέσουμε πανικό στους πολιτικούς στη Βόσνια, να τους πείσουμε ότι επίκειται σερβική επίθεση. Η αποστολή αυτή τελείωσε για μένα σε δύο εβδομάδες. Ανέλαβα νέα στη Σλοβενία. Η επιχείρηση στη Βοσνία διήρκεσε έναν μήνα και είχε κωδική ονομασία Ίστινα (αλήθεια).

»Πήγα στη Σλοβενία διότι είχαμε πληροφορίες ότι σκόπευε να ανακηρύξει την ανεξαρτησία της. Διαθέσαμε μερικά εκατομμύρια δολάρια για τη χρηματοδότηση ορισμένων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, κομμάτων της αντιπολίτευσης και διαφόρων πολιτικών.

»Πολλοί πράκτορες που διαφωνούσαν εξαφανίζονταν όταν αρνούντο να εκτελέσουν αποστολές προπαγάνδας κατά των Σέρβων. Προσωπικά είχα εκπλαγεί από τα ψέματα τα οποία μας έλεγαν οι επικεφαλής και οι πολιτικοί μας. Πολλοί πράκτορες καλλιεργούσαν την προπαγάνδα χωρίς να γνωρίζουν τι κάνουν. Ο καθένας μας γνώριζε μόνο ένα μέρος της υπόθεσης και μόνο αυτοί που δημιούργησαν την όλη υπόθεση γνώριζαν το σύνολό της, δηλαδή οι πολιτικοί.

»Στόχος της προπαγάνδας ήταν να διχάσουμε τους λαούς της Γιουγκοσλαβίας ώστε να αποσχιστούν. Έπρεπε να υπάρχει ένας αποδιοπομπαίος τράγος στον οποίο θα έπεφτε το ανάθεμα. Επελέγη η Σερβία καθώς αυτή, κατά κάποιο τρόπο, είναι η διάδοχος κατάσταση της Γιουγκοσλαβίας.

»Δώσαμε χρήματα στον Στίπε Μέσιτς, στον Φράνιο Τούσμαν, στον Αλί Ιζετμπέκοβιτς, σε βουλευτές και μέλη της γιουγκοσλαβικής κυβέρνησης, σε δημοσιογράφους, σε στρατηγούς του Γιουγκοσλαβικού στρατού, ακόμα και σε ολόκληρες μονάδες. Ο Ράντοβαν Κάραζιτς έπαιρνε χρήματα, για κάποιο διάστημα, αλλά σταμάτησε να δέχεται χρήματα όταν κατάλαβε ότι θα κατηγορηθεί για εγκλήματα πολέμου που έγιναν στη Βοσνία. Όλο αυτό κατευθυνόταν από την αμερικανική κυβέρνηση.

»Κάποιοι αξιωματούχοι της CIA έγραφαν ακόμα και τις επίσημες ανακοινώσεις που διαβάζονταν στα δελτία ειδήσεων. Στόχος ήταν η πρόκληση μίσους, εθνικισμού και προβολή της διαφορετικότητας.

»Το 1992 ήμουν ξανά στη Βοσνία με αποστολή την εκπαίδευση μονάδων του Βοσνιακού στρατού, καθώς η Βοσνία είχε μόλις ανακηρύξει την ανεξαρτησία της. Η Σρεμπρένιτσα είναι μια παραφουσκωμένη ιστορία και πολλοί άνθρωποι την έχουν αποδεχτεί. Ο αριθμός των νεκρών είναι ο ίδιος με τον αριθμό των Σέρβων και άλλων που σκοτώθηκαν, αλλά η Σρεμπρένιτσα πουλήθηκε στην πολιτική αγορά.

»Ο επικεφαλής μου, πρώην γερουσιαστής, έλεγε συνεχώς πως μερικά καθάρματα θα σταλούν στη Βοσνία. Έναν μήνα πριν την υποτιθέμενη γενοκτονία στην Σρεμπρένιτσα, μου είπε πως η πόλη θα «γίνει πρωτοσέλιδο» σε όλο τον κόσμο. Όταν ρώτησα το γιατί μου είπε απλώς «θα δεις». Ο Βοσνιακός στρατός πήρε εντολή να επιτεθεί σε σπίτια και σε αμάχους, στους κατοίκους της Σρεμπρένιτσα. Την ίδια ώρα οι Σέρβοι δέχονταν επίθεση από την άλλη πλευρά. Προφανώς κάποιος είχε πληρωθεί για τους υποκινήσει.

»Ένοχοι για την Σρεμπρένιτσα είναι οι Βόσνιοι, οι Σέρβοι και οι Αμερικανοί. Όλοι όμως ρίχνουν τις ευθύνες στους Σέρβους. Δυστυχώς πολλά από τα θύματα που θεωρούντο μουσουλμάνοι ήταν Σέρβοι ή άλλων εθνικοτήτων. Πριν μερικά χρόνια, ένας φίλος πρώην πράκτορας ο οποίος τώρα εργάζεται στο ΔΝΤ μου είπε ότι η σφαγή στη Σρεμπρένιτσα ήταν προϊόν συμφωνίας αμερικανικής κυβέρνησης και Βόσνιων πολιτικών. Η πόλη θυσιάστηκε για κερδίσουν οι ΗΠΑ μια δικαιολογία για να επιτεθούν κατά των Σέρβων.

»Είναι ξεκάθαρο πως οι άνθρωποι που προκάλεσαν τον πόλεμο και υπαγόρευσαν τους όρους της ειρήνης κατέχουν τώρα εταιρείες που εκμεταλλεύονται τον ορυκτό πλούτο των περιοχών αυτών. Απλώς υποδούλωσαν λαούς και τα παραγόμενα καταλήγουν στη Γερμανία και στις ΗΠΑ. Αυτοί είναι οι νικητές, καθώς οι λαοί υποχρεώνονται να εισάγουν, κατόπιν από αυτούς και καθώς δεν έχουν χρήματα αναγκάζονται να δανείζονται. Αυτή είναι η ιστορία στα Βαλκάνια.

»Το Κόσοβο, δια παράδειγμα, δημιουργήθηκε για δύο λόγους. Πρώτον γιατί η περιοχή είναι πλούσια σε ορυκτά και δεύτερον διότι αποτελεί στρατιωτική βάση του ΝΑΤΟ. Είναι η μεγαλύτερη Νατοϊκή βάση στην καρδιά της Ευρώπης.

»Θέλω να πως στους λαούς της Γιουγκοσλαβίας ότι πρέπει να ξεχάσουν το παρελθόν. Χειραγωγήθηκαν τότε και είναι ανόητο να υπάρχει μίσος μεταξύ τους. Πρέπει να δείξουν ότι είναι οι ισχυροί και να καταλάβουν ποιος το δημιούργησε όλο αυτό. Προσωπικά ταπεινά ζητώ συγνώμη και αυτό γιατί για καιρό δεν αποκάλυπτα τα μυστικά της CIA και του Λευκού Οίκου.

Πηγή MIgnatiou
Ebritic


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου