"Πάρε κόσμε"... 45 εκατ. μόνο ξεπουλήθηκε η ΤΡΑΙΝΟΣΕ!!!

ΤΡΑΙΝΟΣΕ: Με 300 εκατ. ευρώ την "ξεπουλούσε" ο Σαμαράς, με 45 εκατ. την χάρισε ο Αλέξης 

Του Γιώργου Φιντικάκη

Τίμημα μόνο 45 εκατ. ευρώ θα εισπράξει το Δημόσιο από την πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, για την οποία η κυβέρνηση Σαμαρά ζητούσε πριν από μια τριετία 300 εκατ. ευρώ, και είχε τότε κατηγορηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ ότι ξεπουλούσε τη δημόσια περιουσία.

Του λόγου το αληθές επιβεβαιώνει ερώτηση που είχε καταθέσει στη Βουλή ο βουλευτής της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης Γιώργος Σταθάκης, καταγγέλοντας την κυβέρνηση Σαμαρά ότι «η σχεδιαζόμενη ιδιωτικοποίηση προωθείται σε προκλητικά χαμηλή τιμή (300 εκατ. ευρώ) με αποτέλεσμα να έχει αμελητέα ωφέλεια ως προς την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους».

Μέσα σε τρία όμως χρόνια, τα «προκλητικά 300 εκατ. ευρώ», έγιναν τελικά 45 εκατ ευρώ, λόγω της επιδείνωσης της οικονομίας, και της απαξίωσης της ΤΡΑΙΝΟΣΕ έπειτα από τις αλλεπάλληλες απεργίες.

Με άλλα λόγια, ανεξάρτητα, αν η τότε διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ έπιανε ποτέ την τιμή αυτή ή αν πράγματι ήταν υπερβολική, εντούτοις ο Γ. Σταθάκης είχε βρει «προκλητικά χαμηλό» το τίμημα των 300 εκατ. ευρώ. Άραγε, τι θα έχει να πει για τα σημερινά 45 εκατ. ευρώ.

Σημειωτέον ότι το σκεπτικό για το τίμημα που ζητούσε η τότε κυβέρνηση, ήταν ότι ο αυριανός αγοραστής της ΤΡΑΙΝΟΣΕ παίρνει «προίκα» και ένα σταθερό εισόδημα 50 εκατ. ευρώ το χρόνο, ως επιδότηση για τις άγονες γραμμές.

Ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Άδωνις Γεωργιάδης, έπειτα από την ανακοίνωση της έγκρισης από το ΤΑΙΠΕΔ της πώλησης της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, σχολίασε σε ανάρτησή του στο Twitter «Και μετά ενοχλούνται όταν τους λέω πολιτικούς απατεώνες».

Ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας παραπέμπει επίσης σε δήλωση του Γ. Σταθάκη, ο οποίος χαρακτήριζε τον Ιούλιο του 2013 «προκλητικά χαμηλή» την τιμή των 300 εκατ. ευρώ, που προσφέρονταν τότε.

Πηγή Liberal

Σχόλιο ιστολογίου: Ο Αλέξης και η παρέα του στην κυβέρνηση ίσως θα πρέπει να αρχίσουν να αναρωτιούνται (από τώρα) πως ίσως κάποια στιγμή βρεθούν κάποιοι που θα θελήσουν να διερευνήσουν τι πραγματικά συνέβη κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής τους. Και ίσως διερευνηθούν ακόμη και οι διαφορές στις τιμές πώλησης της δημόσιας περιουσίας, όπως συνέβη και στην περίπτωση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ... (γι αυτούς που θα θεωρήσουν πως "χαϊδεύουμε" τον Σαμαρά, τους τονίζουμε πως ο Σαμαράς ΞΕΠΟΥΛΟΥΣΕ με 350 εκατ. ευρώ την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας (και η παρέα του) ΧΑΡΙΣΑΝ την ΤΡΑΙΝΟΣΕ...).
Και όσο γι αυτούς που έχουν μάθει να προλαμβάνουν τις ό,ποιες εξελίξεις λέγοντας κατηγορηματικά πως "αυτά δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ", θα πρέπει να κατανοήσουν πως "ποτέ δεν πρέπει να λένε ποτέ", επειδή θα πρέπει πρωτίστως να κατανοήσουν ότι οι αλλαγές που επιβάλλονται στην χώρα δεν αφορούν μόνο στην οικονομία, αλλά και στην αντίληψη των πολιτών (και αυριανών πολιτικών) για την "ανταποδοτικότητα" που πρέπει να υπάρχει στο "πολιτικό έργο" ενός εκάστου πολιτικού που εξαπατά (και στις ημέρες μας ξεπουλά) τους πολίτες και την χώρα... Οι ημέρες της τιμωρίας με καταψήφιση στις κάλπες έχουν περάσει ανεπιστρεπτί... Το μόνο βέβαιο είναι πως ο Αλέξης Τσίπρας και οι επιβαλλόμενες πολιτικές ή ιδεοληπτικές του αντιλήψεις ενδεχομένως να συντείνουν σε μία "σεισμική αλλαγή" στο συνειδητό των πολιτών ως προς την "άρχουσα πολιτική τάξη"... Μία αλλαγή που αναμένεται να ξεσπάσει έντονα και με άγνωστες συνέπειες για τα χθεσινά και σημερινά πολιτικά εξαμβλώματα που άρχουν την Ελλάδα με όραμα την υποτέλεια και την καταστροφή...
Ως επίλογο. αξίζει να σημειώσουμε πως -σύμφωνα με πληροφορίες- το ελληνικό δημόσιο πούλησε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ για 45 εκατ. ευρώ, αλλά είναι υποχρεωμένο να επιστρέψει στην Ε.Ε. 750 εκατ. ευρώ από την ευρωπαϊκή επιχορήγηση...

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Ποιός έχει τον έλεγχο της ζοφερής πορείας που διάγει η Τουρκία;

Του Χρήστου Μηνάγια
Geostrategy

Το τελευταίο διάστημα, ένα ζήτημα που προκαλεί εύλογους προβληματισμούς έχει να κάνει με τις απόψεις έγκριτων Τούρκων αναλυτών, οι οποίοι διερωτώνται για το ποιος κυβερνά τη χώρα τους. Ειδικότερα, η δημοσιογράφος Ασλί Αϊντίντασμπας σε άρθρο της αναφέρει τα εξής:
«Το κύριο ερώτημα αφορά στο εάν η Τουρκία τελεί υπό έλεγχο ή έχει τεθεί εκτός ελέγχου και οδεύει προς την ακυβερνησία. Εάν ρωτήσετε τους αριστερούς, αυτοί θα σας απαντήσουν ότι η χώρα οδηγείται σε δικτατορία ελεγχόμενη πλήρως από το Παλάτι (σ.σ. εννοεί τον Ερντογάν). 
Εάν ρωτήσετε τους Κούρδους, αυτοί θα σας απαντήσουν ότι η χώρα επιστρέφει στη δεκαετία του 90, όπου όλα τελούσαν υπό τον έλεγχο του στρατού. Εάν ρωτήσετε τους οπαδούς του κινήματος του ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν, αυτοί θα σας απαντήσουν ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μια εκκαθάριση υπό τις διαταγές της Εργκένεκον. 
Αν ρωτήσετε τους οπαδούς του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος CHP της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αυτοί θα σας απαντήσουν ότι το βαθύ κράτος της Τουρκίας χρησιμοποιεί τον Ερντογάν. 
Ας το πούμε ξεκάθαρα. Δεν θεωρώ ότι η Τουρκία τελεί υπό τον έλεγχο του Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος είναι ο πιο ισχυρός και κραταιός άνδρας της χώρας. Ο Ερντογάν μπορεί να σχηματίζει κυβερνήσεις, να προετοιμάζει τα κείμενα των νόμων, να ομιλεί καθημερινά στους τηλεοπτικούς σταθμούς, να σφετερίζεται τις δημοτικές αρχές, να επιτροπεύει σε εταιρείες, ωστόσο δεν δεσπόζει ούτε στην Τουρκία, ούτε στον κρατικό μηχανισμό. 
Εν τω μεταξύ, ποιος είναι ο ρόλος του στρατού; Στις 22-06-2016, ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων συμμετείχε στο Υπουργικό Συμβούλιο που συνεκλήθη στο Προεδρικό Μέγαρο. Φυσικά αυτό δεν έχει ξαναγίνει και δεν υπάρχει προηγούμενο. Εκτός τούτου, όλοι βλέπουμε ότι, οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις αναβάθμισαν την αξία τους, καθορίζουν την πορεία του κουρδικού προβλήματος και έχουν το πάνω χέρι σε ό,τι έχει να κάνει με τις εξελίξεις στη νοτιοανατολική Τουρκία. 
Στο παρελθόν, το τουρκικό οικοδόμημα, αρχικά, στηρίχθηκε στους φιλελεύθερους, κατόπιν στην Ευρώπη και στη συνέχεια στο κίνημα του Γκιουλέν. Τώρα όμως, όλοι επιδιώκουν την προσέγγιση με το στρατό για να σταθούν όρθιοι και να μην καταρρεύσουν. Εντούτοις υπάρχει μια πραγματικότητα. Η δομή του στρατού δεν διαθέτει το όραμα και την ισχύ που απαιτούνται για να διαβάσει σωστά την πορεία των πραγμάτων στην Τουρκία και να μπορέσει να κυβερνήσει τη χώρα. 
Εν κατακλείδι, τα άτομα που αποκαλούνται ως η ανώτατη βαθμίδα της διοικήσεως, είναι μέσης ηλικίας, για 35 χρόνια φορούν στολή, διαμένουν στα στρατιωτικά οικήματα και έχουν περιορισμένες σχέσεις-επαφές τόσο με τον κόσμο, όσο και την κοινωνία. Με τα άρματα και τα όπλα μπορούν να προστατεύσουν τον κοσμικό χαρακτήρα του κράτους και να διαχειρισθούν τον αγώνα κατά της τρομοκρατίας. Όμως, δεν είναι σε θέση ούτε να χαράξουν την πορεία της Τουρκίας, ούτε να κατευθύνουν τις εξελίξεις και ούτε προβλέπεται να τα επιχειρήσουν αυτά. Συνεπώς, κανένας δεν έχει τον έλεγχο της ζοφερής πορείας που διάγει η Τουρκία. Συμπεριλαμβανομένου και του Ταγίπ Ερντογάν κανένας δεν ωφελείται από την κατάσταση αυτή, η οποία τείνει να γίνει μη αναστρέψιμη».

Είναι ευρέως γνωστό ότι, το καθεστώς Ερντογάν, προκείμενου να διατηρήσει την ισχύ του στην εσωτερική πολιτική σκηνή της χώρας και να διαφυλάξει τα στρατηγικά του συμφέροντα, χρησιμοποιεί αυταρχικά στερεότυπα του παρελθόντος με αποτέλεσμα να διευρύνεται η αστάθεια και το χάος στη χώρα. Ωστόσο, κρίνεται σκόπιμο να επισημανθεί ότι, το νέο «δόγμα πολέμου» που υλοποιείται στους κουρδικούς νομούς της νοτιοανατολικής Τουρκίας δεν αποφασίσθηκε μόνο από τον Ερντογάν και το κυβερνόν κόμμα ΑΚΡ. Συγκεκριμένα, πρόκειται για ένα δόγμα που αποφασίσθηκε από το τουρκικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας (Σ.Ε.Α.) και τέθηκε σε εφαρμογή με τη σύμφωνη γνώμη όλων των συστημικών κομμάτων όπως, το ΑΚΡ, το ρεπουμπλικανικό κόμμα CHP και το εθνικιστικό κόμμα ΜΗΡ. Επίσης, το δόγμα αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τις προσωπικές φιλοδοξίες του Ερντογάν προκειμένου να αλλάξει το πολίτευμα της χώρας σε μια μορφή προεδρικής ή ημιπροεδρικής δημοκρατίας, αλλά θεωρείται ως ένας ολοκληρωτικός εκκαθαριστικός πόλεμος όλων των στρατηγικών κέντρων ισχύος της Τουρκίας (ισλαμιστές-εθνικιστές-στρατιωτικοί) εναντίον των Κούρδων σε πρώτη φάση και στη συνέχεια εναντίον των υπολοίπων μειονοτικών, προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων της χώρας.

Οι πρόσφατες πρωτοβουλίες της Άγκυρας προκειμένου να αποκατασταθούν οι σχέσεις της με τη Ρωσία, το Ισραήλ, τη Συρία και την Αίγυπτο εντάσσονται στα πλαίσια της νέας τουρκικής στρατηγικής για «περισσότερους φίλους και λιγότερους εχθρούς». Ωστόσο, για την εξομάλυνση των σχέσεων αυτών απαιτούνται καλή πρόθεση, αποφασιστικότητα και μεγάλο χρονικό διάστημα (2-3 χρόνια). Εν τω μεταξύ στο διάστημα αυτό θα πρέπει να υπάρξει οικονομική συνεργασία, πολιτικός διάλογος και συνεργασία σε στρατηγικούς και στρατιωτικούς τομείς. Επίσης, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να δοθεί τέλος σε εκφράσεις που πυροδοτούν την εχθρότητα.

Εν τω μεταξύ σε ό,τι έχει να κάνει με τη Ρωσία, επιδιώκεται να ακολουθηθεί μια διαδικασία που θα προβλέπει τα εξής:
Πρώτον, να εξομαλυνθούν οι τουρκο-ρωσικές σχέσεις μέχρι τις 15-08-2016 και μέχρι τις 15-12-2016 αυτές να επανέλθουν στην κατάσταση που ήταν πριν την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους το Νοέμβριο του 2015.
Δεύτερον, τον Αύγουστο του 2016, να αρχίσουν οι επίσημες επαφές μεταξύ των δύο χωρών σε επίπεδο υφυπουργών και γενικών γραμματέων.
Τρίτον, μέχρι τις 01-09-2016 οι δύο χώρες να προβούν, από κοινού, στην αποτίμηση των επιπτώσεων που υπήρξαν σε πολιτικό, οικονομικό, πολιτιστικό και κοινωνικό επίπεδο και αμέσως μετά να εξετάσουν τους τρόπους αποκατάστασης τους, με προτεραιότητα τον πολιτικό και οικονομικό τομέα.
Τέταρτον, να χρησιμοποιηθούν τα ΜΜΕ των δύο χωρών προκειμένου να αλλάξει η στάση και η συμπεριφορά της τουρκικής και ρωσικής κοινωνίας, ώστε αυτές να αποδεχθούν και να στηρίξουν την προσπάθεια προσέγγισης των δύο χωρών. Στο σημείο αυτό κρίνεται σκόπιμο να επισημανθεί ότι, η Τουρκία προτίθεται να στηρίξει την προσπάθεια αυτή μέσω τουρκικών σήριαλ και εκπομπών που θα μεταδοθούν σε ρωσικούς τηλεοπτικούς σταθμούς.
Πέμπτον, θα υπάρξει συντονισμός των υπουργείων Εξωτερικών των δύο χωρών για θέματα που αφορούν στη Μέση Ανατολή και ειδικά στη Συρία. Υπόψη ότι, στις 11-04-2016 η αραβόφωνη εφημερίδα El Vatan γνωστοποίησε ότι, με τη διαμεσολάβηση της Αλγερίας διεξάγονται μυστικές διαπραγματεύσεις μεταξύ Τουρκίας και Συρίας.
Έκτον, θα δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στη συνεργασία επιχειρηματικών Ομίλων και Οργανισμών. Έβδομον, δεν θα χρησιμοποιηθεί καμία άλλη χώρα ως διαμεσολαβητής για τη εξομάλυνση των τουρκο-ρωσικών σχέσεων, προκειμένου οι διαδικασίες αυτές να προχωρήσουν γρηγορότερα.

Περαιτέρω θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι, η Άγκυρα και ο Ταγίπ Ερντογάν αντιλαμβάνονται την περιπλοκότητα της κατάστασης στη Συρία και όλες οι κινήσεις τους έχουν να κάνουν με μια ευρύτερη στρατηγική, ώστε να διατηρήσουν κάποιο ρόλο αναφορικά με τις επόμενες εξελίξεις στη χώρα αυτή και να μην απομονωθούν.
Επίσης, σύμφωνα με την τουρκική αντίληψη, το κουρδικό κίνημα PYD της Συρίας θεωρείται μεγαλύτερη απειλή ακόμη και από το «Ισλαμικό Κράτος», δεδομένου ότι, η παρουσία των τζιχαντιστών κατά μήκος των τουρκο-συριακών συνόρων δεν θα είναι μόνιμη, σε αντίθεση με την κουρδική ηγεμονία, η οποία αφενός θα είναι μόνιμη στην περιοχή αυτή μέσω των καντονιών που ίδρυσαν, αφετέρου θα δημιουργήσει πολυδιάστατους γεωπολιτικούς κινδύνους που θα έχουν σχέση με την πιθανή δημιουργία κουρδικού κράτους και την αλλαγή των συνόρων στην περιοχή.

Παράλληλα, η διέλευση των κουρδικών δυνάμεων της Συρίας δυτικά του Ευφράτη ποταμού αποτελεί Ιστορικό και Γεωγραφικό Κέντρο Βάρους για την Τουρκία που έχει άμεση επίπτωση στους σχεδιασμούς της Άγκυρας για την επίλυση του κουρδικού προβλήματος όπως αυτή επιθυμεί και επιδιώκει. Συνεπώς, ο πόλεμος που ξεκίνησε ο τουρκικός κρατικός μηχανισμός εναντίον του ΡΚΚ τον Ιούλιο του 2015 δεν αφορά μόνο στην εξάλειψη του εν λόγω ανταρτικού κινήματος στις πόλεις και στην ύπαιθρο της τουρκικής επικράτειας, αλλά αποσκοπεί στη σταδιακή κατάρρευση των κουρδικών γεφυρών που ενώνουν τα ιδεολογικά, εθνικά, θρησκευτικά και πολιτιστικά τείχη που υπάρχουν μεταξύ της δυτικής Τουρκίας και των ανατολικών περιοχών της χώρας όπου η πλειοψηφία των Κούρδων είναι πραγματικότητα.

Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι, ο Ταγίπ Ερντογάν δεν έχει όρια και κανέναν ενδοιασμό να παίζει επικίνδυνα παιχνίδια είτε για να αποκτήσει περισσότερη δύναμη, είτε για να παραμείνει στην εξουσία όπως αυτός επιθυμεί. Μάλιστα, ένα ζήτημα που επιβεβαιώνει την άποψη αυτή και προκαλεί εύλογους προβληματισμούς είναι η επιδίωξη του να χορηγήσει την τουρκική υπηκοότητα σε Σύριους που εκτοπίσθηκαν από τη χώρα τους και προσέφυγαν στην Τουρκία. Ειδικότερα:

• Ο Ερντογάν αφού χρησιμοποίησε το πρόβλημα των Σύριων «μεταναστών» ως εργαλείο άσκησης εξωτερικής πολιτικής με βραχυπρόθεσμες, μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες διαστάσεις εναντίον της Ελλάδος και εν γένει της ευρωπαϊκής ένωσης, τώρα περνά στο επόμενο βήμα, μετατρέποντας την κρίση αυτή, αρχικά, σε εργαλείο άσκησης εσωτερικής πολιτικής και μελλοντικά σε έναν τρόπο παρέμβασης και απόκτησης ρόλου στη διαμόρφωση της Νέας Συρίας. Φυσικά ο ρόλος αυτός έχει να κάνει με το όραμα της Νέας Τουρκίας, ενώ οι ακόλουθες απόψεις είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικές για το θέμα αυτό. Η πρώτη αφορά στον βουλευτή Σαΐτ Γιουτζέ του κυβερνόντος κόμματος ΑΚΡ και μέλος της Επιτροπής της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης για τα Δικαιώματα των Προσφύγων ο οποίος δήλωσε τα εξής: «Αυτοί που λένε ότι η ιστορία της Τουρκίας αρχίζει μετά το 1923 δεν μπορούν να κατανοήσουν το βάθος και την ορθότητα της απόφασης μας να χορηγήσουμε την τουρκική υπηκοότητα στους Σύριους πρόσφυγες. Στο παρελθόν στα εδάφη αυτά οι άνθρωποι που είχαν τον ίδιο πολιτισμό και την ίδια θρησκεία έφεραν τις ίδιες ταυτότητες. Ούτως ή άλλως, πριν από 100 χρόνια οι Σύριοι ήταν δικοί μας υπήκοοι.». Και η δεύτερη άποψη παρατίθεται στο ακόλουθο άρθρο του δημοσιογράφου Ρασίμ Οζάν Κιουτάχειαλι με τίτλο «Οι Σύριοι και ο στόχος της Μεγάλης Τουρκίας»: «Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι πράγματι ένας πολύ μεγάλος ηγέτης στον οποίο ανήκει η κυριότητα του αυτοκρατορικού ορίζοντα που δικαιούται η Τουρκία. Άλλωστε, ποιος άλλος θα είχε το θάρρος να πραγματοποιήσει αυτό το άνοιγμα στους Σύριους; Πρέπει να σταματήσουμε να βλέπουμε τους Σύριους πρόσφυγες ως βάρος και ως πρόβλημα, αλλά πρέπει να εστιασθούμε στη δυναμική που αυτοί έχουν στη βάση μιας μεσοπρόθεσμης και μακροπρόθεσμης στρατηγικής. Εξάλλου, η Τουρκία δεν είναι μια χώρα μεταναστών; Οι πρόγονοι των περισσοτέρων από εμάς δεν μετανάστευσαν στην Ανατολία (σ.σ. εννοεί τη Μικρά Ασία) από διαφορετικές περιοχές της Αυτοκρατορίας; (σ.σ. εννοεί την Οθωμανική Αυτοκρατορία).»
• Η κρίση των Σύριων μεταναστών αποτελεί την πιο σοβαρή κρίση της σύγχρονης Τουρκίας. Φυσικά, όπως γίνεται κάθε φορά έτσι και τώρα ο Ερντογάν μετατρέπει την κρίση αυτή σε μια πολιτική ευκαιρία, δεδομένου ότι οι μετανάστες αυτοί θα αποτελέσουν μια ερντογανική δεξαμενή ψηφοφόρων της τάξεως του 3%, ανοίγοντας το δρόμο για τη λήψη κρίσιμων αποφάσεων που θα αφορούν στο όραμα του να αλλάξει το πολίτευμα της χώρας και να γίνει πρόεδρος μιας προεδρικής ή ημιπροεδρικής δημοκρατίας.

Παρατηρώντας, ωστόσο, τη γενικότερη τουρκική κατάσταση βλέπει κανείς ότι, η χορήγηση υπηκοότητας στους Σύριους δεν θα επιλύσει την «μεταναστευτική» κρίση, απλώς θα αλλάξει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της, δημιουργώντας νέες κοινωνικές, πολιτιστικές και πολιτικές προστριβές. Συνεπώς, με την πάροδο του χρόνου στα υπάρχοντα εσωτερικά προβλήματα της Τουρκίας θα προστεθεί και το πρόβλημα των Αράβων μεταναστών.
Συνακόλουθα δε, το ακόλουθο άρθρο του έγκριτου Τούρκου δημοσιογράφου Καντρί Γκιουρσέλ για το θέμα αυτό αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον:
«Που θα εγκατασταθούν οι 400.000 περίπου Σύριοι που βρίσκονται στους καταυλισμούς όταν θα τους δοθεί η τουρκική υπηκοότητα; Πρόκειται για ένα κρίσιμο και ιδιάζουσας σημασίας ερώτημα δεδομένου ότι μια ενδεχόμενη εγκατάσταση τους σε περιοχές που βρίσκονται οι Κούρδοι και οι Αλεβήτες θα αποτελέσει την αιτία αλλαγής της δημογραφικής δομής των περιοχών αυτών. Κατά συνέπεια, θα κλιμακωθεί η ένταση και θα αυξηθεί ο κίνδυνος δημιουργίας συγκρούσεων. 
Εάν ο Ερντογάν είχε πράγματι την πρόθεση να επιλύσει την κρίση των Σύριων που προσέφυγαν στην Τουρκία θα έπρεπε να τους εντάξει αρχικά στο καθεστώς του πρόσφυγα και στη συνέχεια να τους χορηγήσει την τουρκική υπηκοότητα. Σημειωτέον ότι, η Τουρκία δεν αναγνωρίζει στους Σύριους το καθεστώς του πρόσφυγα, αλλά τους εντάσσει στο καθεστώς της προσωρινής προστασίας. Επίσης, αυτό αποτελεί μια πάγια τακτική της Άγκυρας, ώστε οι ροές των ανθρώπων που προσφεύγουν στην Τουρκία από την Ασία και την Αφρική να μην εγκαθίστανται μόνιμα εκεί, αλλά να μετακινούνται σε άλλες τρίτες χώρες. 
Επομένως, η απόφαση του Ερντογάν να χρησιμοποιήσει τους εν λόγω Σύριους θα φέρει τη χώρα αντιμέτωπη με μία πολύ σοβαρή απειλή στο μέλλον». 

Ας σημειωθεί ακόμη ότι ,σε όλα τα επίσημα έγγραφα τους οι Τούρκοι αναφέρονται μόνο σε «μετανάστες ή μεταναστευτικό» και ποτέ δεν αναγράφουν «πρόσφυγες ή προσφυγικό». (σ.σ.
Σύμφωνα με οδηγία της ευρωπαϊκής ένωσης η «προσωρινή προστασία» εφαρμόζεται σε όλα τα κράτη μέλη με έγκριση του Συμβούλιου, κατόπιν πρότασης της Επιτροπής. Η απόφαση αυτή, αφενός λαμβάνεται όταν διαπιστωθεί η μαζική εισροή εκτοπισθέντων στην ευρωπαϊκή ένωση, αφετέρου καθορίζει τις ομάδες των προσώπων στα οποία θα εφαρμοστεί η προστασία. Η διάρκεια της «προσωρινής προστασίας» είναι ετήσια με δυνατότητα παράτασης για δύο χρόνια κατά ανώτατο όριο. Μπορεί επίσης να τερματιστεί όταν το Συμβούλιο, μετά από πρόταση της Επιτροπής, κρίνει ότι η κατάσταση στη χώρα προέλευσης επιτρέπει τον ασφαλή και μόνιμο επαναπατρισμό των εκτοπισθέντων. Επίσης, τα κράτη μέλη οφείλουν να βεβαιώνονται για τη θέληση των εκτοπισθέντων να γίνουν δεκτοί στην επικράτειά τους. Τέλος, δύνανται να εξαιρεθούν από το ευεργέτημα της «προσωρινής προστασίας» πρόσωπα ύποπτα για εγκλήματα κατά της ειρήνης, εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, για σοβαρό έγκλημα που δεν είναι πολιτικό, για πράξεις που αντιβαίνουν στους σκοπούς και τις αρχές των Ηνωμένων Εθνών, καθώς και πρόσωπα που θεωρούνται επικίνδυνα για την εθνική ασφάλεια του κράτους υποδοχής.)

Συμπερασματικά, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι, η διορθωτική πορεία που αποφάσισε να χαράξει ο Ταγίπ Ερντογάν για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν λόγω της αλαζονικής και τυχοδιωκτικής συμπεριφοράς του, στηρίζεται στους τρεις κύριους πυλώνες του τρόπου σκέψης του τουρκικού λαού: στη θρησκεία, την ιστορία και τον εθνικισμό. Στην περίπτωση όμως που οι γεωπολιτικές εξελίξεις πλήξουν τον μεγαλοϊδεατισμό των Τούρκων, δεν θα πρέπει να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο μιας έτι περαιτέρω αναβάθμισης του κύρους των στρατιωτικών και μιας εν μέρει παρεμβατικότητας τους στην πολιτική ζωή της χώρας.

Πηγές: Τουρκικές εφημερίδες Milliyet, Sabah, Zaman, Cumhuriyet και Yenisafak

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Οι νέες ισορροπίες με τη Ρωσία και το Ισραήλ

Η ταυτόχρονη προσέγγιση του Ισραήλ και της Ρωσίας από την Τουρκία(έπειτα από εντάσεις έξι ετών και έξι μηνών αντίστοιχα) δημιουργεί νέες ισορροπίες, που θα αποτυπωθούν στον ενεργειακό τομέα, στο Κυπριακό και στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας.

Το θετικό στοιχείο είναι ότι ούτε ο πρόεδρος Βλ. Πούτιν ούτε ο πρωθυπουργός Μπ. Νετανιάχου είχαν αποπειραθεί να παραπλανήσουν την ελληνική κυβέρνηση για τον σχεδιασμό τους. Η Αθήνα δεν αιφνιδιάστηκε από τις εξελίξεις, αλλά είναι σαφές ότι, σε επίπεδο τρέχουσας διπλωματικής λειτουργίας, οι πρωτοβουλίες της θα γίνουν πιο δύσκολες.

Ο κ. Πούτιν είχε περιγράψει, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην ελληνική πρωτεύουσα, τον προβληματισμό του για τη στρατηγική (προσωπικά) του προέδρου Ρ. Τ. Ερντογάν, χωρίς να κρύψει την ετοιμότητα της Μόσχας να αποκαταστήσει διαύλους επικοινωνίας με την Τουρκία λόγω της στρατηγικής σημασίας της. Γι' αυτό και, σύμφωνα με έγκυρες πηγές, η Ουάσινγκτον και οι ισχυρότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις συμφωνούν στο συμπέρασμα ότι η Μόσχα επέτυχε διπλωματική νίκη «με τη, νωρίτερα από το αναμενόμενο, επαναπροσέγγιση Ρωσίας - Τουρκίας». Το σημαντικότερο ίσως στοιχείο είναι ότι, μολονότι η Μόσχα και η Αγκυρα συνεχίζουν να διαφωνούν ως προς το μέλλον της Συρίας, θα επαναλάβουν τον στρατιωτικό διάλογό τους για την εκεί αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, ενώ παρόμοια εξέλιξη (σε επίπεδο μυστικών υπηρεσιών) θα υπάρξει και για τους Κούρδους της Συρίας.

Αντίθετα, στο ίδιο διάστημα οι χειρισμοί του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα έναντι της Ρωσίας δεν ήταν αποτελεσματικοί. Η Ελλάδα δεν έγινε «γέφυρα» μεταξύ Μόσχας και Ε.Ε., όπως ο κ. Τσίπρας πρότεινε δημόσια στον κ. Πούτιν κατά τις δηλώσεις τους στο Μαξίμου, ούτε και εξασφάλισε κάποια επένδυση, όπως των Ρωσικών Σιδηροδρόμων στην ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Το μόνο ίσως που εξασφάλισε ο Ελληνας πρωθυπουργός ήταν το σχόλιο του προέδρου Μπ. Ομπάμα για «τον φίλο σου τον Πούτιν».

Η κυβέρνηση εξέλαβε το σχόλιο (και το προέβαλε σε επίπεδο εσωτερικής προπαγάνδας) ως απόδειξη πολυδιάστατης πολιτικής, αλλά, καλώς ή κακώς, σε καμιά δυτική πρωτεύουσα δεν θεωρείται προνόμιο η διατήρηση προνομιακών σχέσεων με τον Ρώσο πρόεδρο. Η δε ειρωνεία είναι ότι ο ισχυρός άνδρας του Κρεμλίνου, όπως αποδεικνύουν οι πράξεις του, προφανώς και δεν θεωρεί φίλο του τον ένοικο του Μεγάρου Μαξίμου, ο οποίος, αφενός, τον είχε «χρησιμοποιήσει» πέρυσι για να πιέσει την ευρωζώνη και, αφετέρου, δεν έχει αποκλίνει από τη γενικότερη τακτική της Δύσης απέναντι στη Ρωσία.

Στο κεφάλαιο των σχέσεων με το Ισραήλ, η κατάσταση είναι πιο ξεκάθαρη χάρη στη μέριμνα που επέδειξε ο πρωθυπουργός Μπ. Νετανιάχου. Ηδη στη συνάντηση με τον Ελληνα πρωθυπουργό τον περασμένο Νοέμβριο ο κ. Νετανιάχου, καθώς και ο υπουργός Ενέργειας Γ. Στάινιτς άφησαν να διαφανεί η προσέγγισή τους με την Τουρκία και η πρόθεσή τους για την κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου «εφόσον αποκατασταθεί κάποια στοιχειώδης εμπιστοσύνη μεταξύ Αγκυρας και Ιερουσαλήμ».

Σε αυτό το πλαίσιο, η ισραηλινή πλευρά δεν κρύβει, τις τελευταίες ημέρες, ότι προσδοκά πολλά από την ενεργειακή συνεργασία με την Αγκυρα, ειδικά για τη μεταφορά του φυσικού αερίου μέσω Κύπρου και Τουρκίας προς την Ευρώπη. Η μοναδική εξαγωγική οδός μέσω της Μεγαλονήσου (αφού το κόστος ενός αγωγού μέσω Ελλάδας προς την Ευρώπη είναι εκτός συζήτησης) προϋποθέτει τη λύση του Κυπριακού και αποτελεί κίνητρο για πρόοδο στις συνομιλίες που έχουν βαλτώσει με ευθύνη της τουρκοκυπριακής πλευράς και του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών.

Η όποια πρόοδος στο Κυπριακό θα σημειωθεί ταυτόχρονα με τις επαφές Τουρκίας - Ισραήλ για την κρίση στη Συρία και την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας ή ακόμα και της επεκτατικής τακτικής του Ιράν. Πρόκειται, όπως και στον διάλογο Ρωσίας - Τουρκίας, για διαδικασίες στις οποίες δεν μπορεί να παρέμβει ευθέως η Αθήνα, αλλά που η έκβασή τους θα επηρεάσει τα ελληνικά συμφέροντα. Επίσης, αν και προς το παρόν δεν υπάρχουν οιωνοί αποκατάστασης της αμυντικής συνεργασίας Ισραήλ - Τουρκίας, όπως την περίοδο 1996-2009, μια τέτοια πιθανότητα δεν μπορεί να αποκλειστεί.

Αλέξανδρος Τάρκας
* Εκδότης του περιοδικού «Άμυνα και Διπλωματία» και σύμβουλος ξένων εταιριών μελέτης επιχειρηματικού ρίσκου για τη ΝΑ Ευρώπη
Πηγή "Δημοκρατία"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Την γλώτταν μου έδωκαν ελληνικήν…

Ανοιχτή επιστολή προς τον υπουργό “παιδείας” Ν. Φίλη: 
Αγαπητέ “Νεκρέ κι αποθαμένε”...

Δεν είναι τα αρχαία Ελληνικά νεκρή γλώσσα.

Νεκρός είναι ο εγκέφαλός σου, που δεν καταφέρνει να δει το προφανές, ότι τα αρχαία Ελληνικά είναι η ρίζα της γλώσσας μας και του πολιτισμού μας κι αν ήταν νεκρή αυτή η ρίζα, εμείς οι ΕΛΛΗΝΕΣ, ως διακριτός λαός, θα ήμασταν ήδη νεκροί.

Αλλά δεν είμαστε, γιατί η ζωντανή ρίζα της γλώσσας μας και του πολιτισμού μας ακόμα μάς θρέφει και μάς ζωογονεί πνευματικά, παρ όλους τους ανθέλληνες τερμίτες, σαν ελόγου σου, που τη ροκανίζουν αυτή τη ρίζα, χρόνια τώρα. Αλλά εσύ κι ο Μπαλτάς (“αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις” έλεγαν οι πρόγονοί μας) έχετε ξεπεράσει κάθε όριο.

Δεν είναι τα αρχαία Ελληνικά νεκρή γλώσσα.

Νεκρά είναι τα συναισθήματα και συνεπώς η ψυχή σου, εφ' όσον δεν υπάρχει μέσα σου ίχνος συναισθήματος για την πατρίδα σου και τον παν-αιώνιο και παν-ανθρώπινο πολιτισμό της. Ζεις και κινείσαι σαν ένα ζόμπι, παίρνοντας ενέργεια από το μίσος που νιώθεις για το Κάλλος της ελληνικής ψυχής και ότι αυτή δημιούργησε μέσα στους αιώνες.

Αναρωτιέμαι: Φίλης, Μπαλτάς και (Συριζο)Σια διαβάσατε ποτέ μια αράδα από την Οδύσσεια στο πρωτότυπο, διαβάσατε ποτέ Κάλβο, Καβάφη, Σεφέρη, Ελύτη; Καταλάβατε τίποτα; Μπορεί και να καταλάβατε...γι αυτό μισείτε!

Δεν είναι τα αρχαία ελληνικά νεκρή γλώσσα.

Νεκρή είναι η ηθική σου υπόσταση, εφ' όσον δεν είσαι παρά ένα εκτελεστικό οργανάκι της Νέας Τάξης, εναντίον του κάθε απλού, και γι αυτό γνήσιου, Έλληνα. Σε ενοχλούν, εσένα και το Συριζαίικο συνάφι σου, οι παρελάσεις της Ελληνικής λεβεντιάς, αλλά σάς χαροποιούν οι παρελάσεις του τσούρμου των “παρά φύσιν” -ή μήπως κάνω λάθος και το τσούρμο αυτό είναι “εντός φύσης”;

“Παρά φύσιν”, λοιπόν, κατ' εσέ, οι ώρες διδασκαλίας των αρχαίων Ελληνικών! Μέσα σε λίγες λέξεις διατράνωσες το επίπεδό σου. Μόνο ο αρχηγός σου έχει κατώτερο, που σε κρατάει εκεί. Αλλά το Σύστημα και οι “αρχηγοί” του έχουν ανάγκη από “δουλικά” σαν εσένα.

Παρέχει το Συριζαίικο συνάφι σου αφειδώς πρότυπα φυλετικού και ηθικού αφανισμού στα παιδιά των ΕΛΛΗΝΩΝ. Ξέρω, δε φοβάστε το Θεό, εφ ' όσον δεν Τον πιστεύετε, φοβηθείτε τουλάχιστον τη “μοίρα” που εσείς οι ίδιοι χαράζετε για τους εαυτούς σας, μοίρα ντροπής και οδύνης, μοίρα της πιο άτεγκτης ΝΕΜΕΣΕΩΣ. Που δε θ' αργήσει.

Σε ενοχλεί η πρωϊνή προσευχή , για να είναι “δήθεν” το σχολείο ουδέτερο θρησκευτικά. (Πάντα και για όλα, εσείς οι νεοταξίτες εφευρίσκετε ένα “δήθεν”!)

Μα όταν το παιδί δε ριζωθεί μέσα στην αγάπη του Θεού και στο σεβασμό προς τα όσα Ιερά πηγάζουν από Αυτόν, γνωρίζεις καλά πως θα ριζωθεί στις “αξίες” της κοινωνίας, όπως την προγραμματίζουν τα αφεντικά που υπηρετείς. Και που ήδη εμείς οι ΕΛΛΗΝΕΣ τη βλέπουμε, με οδύνη και πόνο, να παίρνει σάρκα και οστά στις Μητροπόλεις της Νέας Τάξης. Αυτό βέβαια θέλεις, αλλά στην Ελλάδα δε θα το πετύχεις.

Δεν είναι τα αρχαία Ελληνικά νεκρή γλώσσα.

Όλοι οι νεκρόφιλοι της Πατρίδας μας, αυτοί που θα τη θέλατε άμεσα νεκρή, έχετε “συσπειρωθεί” στον ΣΥΡΙΖΑ υπό την “πεφωτισμένη” (μήπως “ιλλουμινάτικη”;) ηγεσία του αρχηγού σας, όμως την Ελλάδα δε θα την πεθάνετε. Η Ελλάδα έχει σύμβολό της το Φοίνικα, που ξαναγεννιέται μέσα από τις στάχτες του.

Η Ελλάδα και οι πραγματικοί ΕΛΛΗΝΕΣ θα ζήσουν για να διαπιστώσουν το δικό σας θάνατο, τον πολιτικό, τον κοινωνικό, τον ηθικό, τον αξιακό.
Δε μιλάω για τον σωματικό, επειδή δεν πιστεύω σ' αυτόν το θάνατο. Πώς μπορούν να πεθάνουν οι ήδη νεκροί;

Το μόνο που θα απομένει είναι οι ΕΛΛΗΝΕΣ να “θάψουν” τα έργα σας , τις “αξίες” σας, την απονιά σας, την τερατώδη ιδιοτέλειά σας, την περιφρόνηση της λαϊκής βούλησης, τα ασύστολα ψέματά σας και κυρίως την ασημαντότητα της μικρο-νόησής σας.

Κι όταν τα θάψουν αμετάκλητα και οριστικά, τότε η Ελλάδα θ' αναστηθεί, τότε θα αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες που θα αφήσετε πίσω σας. Αυτή θα είναι η καινούρια ζωή της, ο νέος, και πάλι παν-ανθρώπινος, πολιτισμός της. Αυτός που θα έχει θάψει όχι εσάς σωματικά, (δεν χρειάζεται), αλλά όλα τα “έργα” και τις “αξίες” σας.

Γιατί αν ο λαός “σας θάψει σωματικά”, αλλά δε θάψει τις “αξίες” σας, τίποτα δεν έπραξε το ουσιαστικό. Επάξιοι συνεχιστές σας αργά ή γρήγορα θα αναφανούν, ως νέοι τύραννοί του. Όμως, προσωπικά, είμαι σίγουρη για την πνευματική-αξιακή αναγέννηση της Ελλάδας και το δικό σας αντίστοιχο “θάνατο”. Τα “κέντρα του Φωτός” δεν μπορούν να τα σβήσουν μερικές νοητικές χούφτες, γεμάτες λάσπη.

Νεκρό, μικρονοϊκό καραβάνι, πάρτε δρόμο προς την έρημο της ψυχής σας.

Η Ελληνική γλώσσα, ως ρίζα, κορμός και άνθη, ζει και θα ζει.
Η Ελλάδα και οι ΕΛΛΗΝΕΣ ζουν και θα ζουν, όσο υπάρχει η Γη αυτή.

Η Ελληνίδα, Κατερίνα Χατζηθεοδώρου

Y.Γ. Όποιος το επιθυμεί, μπορεί ελευθέρως να αναδημοσιεύσει, με οποιοδήποτε τρόπο, την επιστολή αυτή, που μπορείτε να την διαβάσετε και στο www.destopan.gr

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Μετά την Βαρσοβία, η Άβυσσος;

Οι λόγοι ύπαρξης του ΝΑΤΟ είναι άμεσα συνδεδεμένοι 

με τις απειλές που δημιουργούν οι δράσεις του ΝΑΤΟ

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Ο κόσμος έχει πάρει, από χρόνια, έναν παραληρηματικό δρόμο αλλά, μετά την Βαρσοβία, πολύ πιθανόν αυτός ο δρόμος να οδηγεί στην άβυσσο.
Είναι πολύ δύσκολο να διαφωνήσει κανείς με τον τελευταίο ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης, Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, που δήλωσε ότι το ΝΑΤΟ πράγματι προετοιμάζεται για πόλεμο και τα σημάδια είναι ορατά σε όλη την Ευρώπη, από την Εσθονία στον Βορρά μέχρι την Ρουμανία στον Νότο.

Ξέρουμε, επίσης, ότι ο πρώην διοικητής του ΝΑΤΟ, Στρατηγός Breedlove, και οι συνάδελφοί του, και μαριονέττες των σιωνιστών, Wesley Clark και David Petraeus συνωμοτούσαν για να ξεκινήσουν έναν τέτοιο πόλεμο, χρησιμοποιώντας ψευδείς “πληροφορίες” μυστικών υπηρεσιών.

Τα σχόλια του Γκορμπατσώφ έγιναν καθώς οι ηγέτες του ΝΑΤΟ συναντιόντουσαν στην Βαρσοβία την τελευταία ημέρα της Συνόδου, όπου η συμμαχία ενέκρινε μια νέα μεγάλης κλίμακας ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων στην Ανατολική Ευρώπη, την οποία η Μόσχα επέκρινε με σφοδρότητα.

“Όλη η ρητορική στην Βαρσοβία απηχεί σαφώς την πρόθεση της κήρυξης πολέμου κατά της Ρωσσίας”, τόνισε ο -βραβευμένος με Νόμπελ από τους Δυτικούς- Γκορμπατσώφ.

Βέβαια, η επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς προέκυψε μονομερώς, όταν αυτός αφελώς συμφώνησε στην ένταξη της Ενωμένης Γερμανίας στο ΝΑΤΟ. Ήταν μια πράξη δειλίας και προδοσίας, θεωρούν οι Ρώσσοι συμπολίτες του, όπως και η διάλυση της ΕΣΣΔ, γιατί οι Δυτικοί παραβίασαν όλες τις προφορικές υποσχέσεις που έδωσαν στον Γκορμπατσώφ... Έτσι τα επόμενα χρόνια, το ΝΑΤΟ έφθασε στα σύνορα της Ρωσσίας.

Πριν 27 χρόνια, το ΝΑΤΟ άρχισε τον 78ήμερο βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας. Η συμμαχία παρέκαμψε τον ΟΗΕ υπό το “ανθρωπιστικό” πρόσχημα και προχώρησε σε στρατιωτική επέμβαση που κόστισε την ζωή εκατοντάδων πολιτών και προκάλεσε πολύ μεγαλύτερη καταστροφή από αυτήν που, υποτίθεται, απέτρεψε. Έκτοτε, το ΝΑΤΟ κάνει ό,τι θέλει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε καμμία χώρα-μέλος του χρησιμοποιώντας το προκάλυμμα της “ανθρωπιστικής επέμβασης”, του “πολέμου κατά της τρομοκρατίας”, ή του “προληπτικού πολέμου” (!)... σε διάφορα μέρη του κόσμου.

Αυτά τα “βρώμικα κόλπα” περιλαμβάνουν διείσδυση πρακτόρων, εκστρατείες συκοφάντησης, πολιτικές δολοφονίες, παρεμβάσεις στην εθνική πολιτική και μυστικές επιχειρήσεις που υποδαυλίζουν τον κοινωνικό διχασμό.

ΠΟΛΕΜΟΣ και ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ συνδέονται στενά! Αυτές οι παγκόσμιες μιλιταριστικές επεμβάσεις-σφαγές είναι στενά συνδεδεμένες με την οικονομική παγκοσμιοποίηση, που σημαίνει όχι μόνο κυρώσεις/εμπάργκο στις χώρες που δεν “συμμορφώνονται” με την Νέα Τάξη, αλλά και σκόπιμες πράξεις αποσταθεροποίησης των χρηματιστηριακών αγορών και των αγορών συναλλάγματος, με στόχο την υπονόμευση των εθνικών οικονομιών του εχθρού: “Ο πόλεμος κάνει καλό στις μπίζνες”.

Το ΝΑΤΟ εισβάλλει απρόσκλητο παντού και είναι υπεύθυνο για εκατομμύρια θανάτους, αλλά οι ηγέτες του έχουν επανειλημμένα απορρίψει τις κατηγορίες ότι η Συμμαχία υποκινεί τις διεθνείς εντάσεις.
Έτσι, ζούμε σε ένα μοιραίο γεωπολιτικό παράδοξο: ότι το ΝΑΤΟ υπάρχει “για να διαχειρίζεται τους κινδύνους που δημιουργεί η ίδια του η ύπαρξη”!!!

Στα πλαίσια ενός παγκόσμιου στρατιωτικού σχεδίου, όλες οι επιχειρήσεις που έχουν γίνει από την Δυτική Συμμαχία στο Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Ιράκ, την Παλαιστίνη, την Ουκρανία και αλλού συντονίζονται σε ανώτατο επίπεδο της στρατιωτικής ιεραρχίας. Οι πρόσφατες επιθέσεις του Ισραήλ στην Γάζα (Ιούλιος-Αύγουστος 2014) έγιναν με την στενή συνεργασία ΗΠΑ και ΝΑΤΟ.

Η διαδικασία αυτή αναπόφευκτα απαιτεί την διαφθορά και την σιωπηρή αποδοχή σε υψηλότατο επίπεδο κυβερνητικών στελεχών καθώς και στο εσωτερικό του επιχειρηματικού, χρηματοπιστωτικού και ραδιοτηλεοπτικού και εκδοτικού κατεστημένου. Εξαρτάται ακόμα από την συνενοχή και την συνεργασία του κράτους, την νομιμοποίηση του ξεπλύματος χρήματος και την προστασία του εμπορίου ναρκωτικών.

Τα καθεστωτικά, ιδιωτικά μίντια παντού αποτελούν τον επίσημο μηχανισμό προπαγάνδας του ΝΑΤΟ και της Νέας Τάξης. Είναι ιδιαίτερα χρήσιμα στο να “θολώνουν” τα εγκλήματα πολέμου και να προωθούν την ιστορία της “ανθρωπιστικής” επέμβασης, που νομιμοποιεί τους υπεύθυνους των εγκληματικών αυτών πράξεων στην κοινή γνώμη. Πράξεις πολέμου, Εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας, Οικονομικοί εκτελεστές παίρνουν το προσωπείο της νομιμότητας και παρουσιάζονται ως ειρηνοποιοί. Την ίδια διεφθαρμένη στάση κρατάει ο δυτικός δικαστικός μηχανισμός σε εθνικό επίπεδο, όσο και σε διάφορα διεθνή δικαστήρια Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Εγκλημάτων Πολέμου, που υπηρετούν ουσιαστικά τους παγκόσμιους κυρίαρχους...

Ο ιδιωτικός τομέας είναι παρών σ' αυτό το Στρατιωτικό-Βιομηχανικό Σύμπλεγμα που στρατολογεί μεγάλους “κοντράκτορες στον τομέα της άμυνας”, εταιρείες ασφαλείας και μισθοφόρων, πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών με συμβάσεις που υπογράφει το Πεντάγωνο!

Τα μισθοφορικά στρατεύματα του ΝΑΤΟ στελεχώνονται από κάθε καρυδιάς καρύδι και λειτουργούν ανεξέλεγκτα, εκτός κάθε στρατιωτικού κώδικα. Συγχρόνως στηρίζουν κάθε δίκτυο ανομίας (πορνεία, ναρκωτικά κ.λπ.).

Σχετικά με τον τρόπο που αντιμετωπίζονται αυτοί οι μισθοφόροι, αξίζει να πούμε ότι πρώτοι στέλνονται για ανίχνευση εκρηκτικών ή να πατήσουν σε ναρκοπέδια οι Λατινοαμερικανοί, μετά οι Ιρακινοί και ύστερα ... τα “εκπαιδευμένα σκυλιά” των Αμερικανών!

Στις 8 και 9 Ιουλίου, η Βαρσοβία φιλοξένησε την Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, που παρουσιάζεται τυπικά ως η 25η επετειακή σύνοδος κορυφής, ΑΛΛΑ είναι και η πρώτη σύνοδος του Γ' Παγκοσμίου Πολέμου, του οποίου η γραμμή μετατοπίζεται προς την Ανατολική Ευρώπη. Πεδία δράσης του ΝΑΤΟ είναι η Πολωνία στον βορρά, και οι Ρουμανία, Βουλγαρία, Τουρκία στον νότο. Η Βαλτική και η Μαύρη Θάλασσα έχουν κατακλυσθεί από βάσεις και πλοία του ΝΑΤΟ.

Υπάρχουν σήμερα ουσιαστικές απειλές ακόμα και για ενσωμάτωση της Ουκρανίας, μέρους της γεωστρατηγικής ενδοχώρας της Ρωσσίας. Μπορούμε να φαντασθούμε πώς θα αντιδρούσαν οι ΗΠΑ εάν το Σύμφωνο της Βαρσοβίας υπήρχε ακόμα και είχαν ενταχθεί σε αυτό οι περισσότερες χώρες της Λατινικής Αμερικής... και τώρα ζητούσαν να γίνουν μέλη το Μεξικό και ο Καναδάς.

Το μέτωπο του πολέμου έχει αρχίσει να διακρίνεται με την περικύκλωση της Ρωσσίας. Η συνεχής κλιμάκωση μπορεί εύκολα να οδηγήσει στο να πατηθεί το πλήκτρο του “Start”.

Τα γεγονότα ΔΕΝ θα γίνουν κατ' ανάγκην γραμμικά και με βάση τον νόμο της αιτίας και του αποτελέσματος, αλλά ξαφνικά και ενώ όλοι θα σκιαμαχούν και θα φλερτάρουν συγχρόνως με όλους!

Η μεγάλη αντιπολεμική παράδοση της άμεσης λαϊκής αντίδρασης πρέπει να ενεργοποιηθεί. Πού είναι οι αιρετικοί διανοούμενοι στον πολιτισμό, την τέχνη, το θέατρο, την λογοτεχνία, που θα σπάσουν την σιωπή; Δεν έχουμε την πολυτέλεια να μένουμε απαθείς και, πολύ περισσότερο, ΔΕΝ μπορούμε να μείνουμε αμέτοχοι, αν χρειασθεί!

Πηγή "Πύλη των Φιλων"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Η αθωότητα δεν μένει πιά εδώ...

Γράφει ο Κώστας Μαντατοφόρος

Το τεκμήριο της αθωότητας και άρα το δικαίωμα στην συμπαράσταση και στον οίκτο, έχει τελειώσει για όλους μας εδώ και καιρό.

Δεν βρίσκεται ούτε στη ναυαρχίδα της μνημονιακής προπαγάνδας, που πλέον κλείνει, ούτε στους εργαζόμενούς της, ούτε σε κανέναν άλλον από εμάς, εργαζόμενο ή μή.
Χάθηκε όταν εδώ κι έξι χρόνια προδοσίας, βίαιης φτωχοποίησης του ενός κλάδου μετά τον άλλο, και της μίας κοινωνικής ομάδας μετά την άλλη...
Δεν αντιδράσαμε σαν ένα σώμα...
Δεν βάλαμε τα κορμιά μας να προστατέψουμε ο ένας τον άλλο...
Δεν διαμαρτυρηθήκαμε σαν να χάναμε την δική μας δουλειά...
Δεν πονέσαμε στον πόνο του άλλου.

Άκουγαν οι εργαζόμενοι στο ΜOUGA τόσο καιρό τον Πρωκτεντέρη, εκείνη που Τρέμει, και τα υπόλοιπα καθάρματα της "ενημέρωσης" να λασπολογούν και να βρίζουν κάθε κοινωνική τάξη που έχανε τα κεκτημένα της...
Να γελοιοποιούν και να μέμφονται αυτούς που έμεναν άνεργοι σαν να έφταιγαν οι ίδιοι...
Να βγάζουν λάδι τους πολιτικούς απατεώνες και τ' αφεντικά τους, τους νταβατζήδες της διαπλοκής...
Τα άκουγαν όλα αυτά, αλλά εκείνοι ήταν ήσυχοι γιατί δούλευαν στην φωλιά του θηρίου.
Τώρα, εν τω Άδη...
Ουκ εστί μετάνοια...
Ου συμπαράσταση...
Ου λύπηση. 
Welcome to the Machine.

Όμοια βέβαια, με τον ίδιο τρόπο έχει χαθεί κι η αθωότητα σε όλο τον "πολιτισμένο" δυτικό κόσμο.
Δεν υπήρχε ούτε στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης δεκαπέντε χρόνια πίσω, ούτε στο Μπατακλάν του Παρισιού πριν λίγους μήνες.
Και δεν θα ξαναϋπάρξει ποτέ σε καμιά άλλη παρόμοια περίπτωση.
Γιατί όλοι πιά πρέπει, είμαστε υποχρεωμένοι να ξέρουμε, τί ακριβώς γίνεται στον υπόλοιπο κόσμο, με όχημα την δική μας ανοχή. 
Για ό,τι κάνουν οι οικονομικοί και στρατιωτικοί δολοφόνοι των λαών ΦΤΑΙΜΕ ΕΜΕΙΣ!
Για ό,τι γίνεται στον τόπο μας φταίμε εμείς.
Και όχι βέβαια για τους λόγους που το MOUGA, και τα υπόλοιπα παραμάγαζα των τοκογλύφων λένε.

ΤΩΡΑ ΟΛΟΙ ΞΕΡΟΥΜΕ 
ΤΩΡΑ ΟΛΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ. 
ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΑΓΝΟΙΑ.

Η αθωότητα πέθανε.
Μαζί και οι δικαιολογίες μας.

Δεν μένει παρά να πεθάνουμε κι εμείς. 
Ιδανικοί και ηλίθιοι αυτόχειρες, στην ποδιά του θηρίου!... 

Πηγή "Ουδέν Σχόλιον"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Stratfor: Έρχεται νέα σύγκρουση Βορρά - Νότου στην Ευρώπη

Γράφει η Άννα Φαλτάιτς

Το Brexit και οι επιπτώσεις τους θα είναι το βασικό θέμα που θα απασχολήσει την Ευρώπη το γ' τρίμηνο, κάνοντας εντονότερους τους διαχωρισμούς Νότου-Βορρά και Ανατολής-Δύσης, σύμφωνα με τις τριμηνιαίες προβλέψεις της Stratfor.

Η επίπτωση του βρετανικού δημοψηφίσματος

Κατά το γ' τρίμηνο, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα αντιμετωπίσει τις συνέπειες του βρετανικού δημοψηφίσματος για αποχώρηση από την ΕΕ.

Η νίκη του «στρατοπέδου» της «αποχώρησης» και η απόφαση του πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον να παραιτηθεί, έχουν πυροδοτήσει μια πολιτική κρίση στη χώρα, με το κυβερνών Συντηρητικό Κόμμα και το αντίπαλο Εργατικό Κόμμα να μαστίζονται από εσωκομματικές διαμάχες.

Το Ηνωμένο Βασίλειο δεν θα ξεκινήσει τις επίσημες διαπραγματεύσεις για την αποσύνδεση από την ΕΕ αυτό το τρίμηνο, διότι πρέπει πρώτα να οριστεί η νέα πρωθυπουργός της χώρας (σ.σ. ανέλαβε καθήκοντα μόλις χθες). Αυτό θα καθυστερήσει τη διαδικασία της αποχώρησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση κατά μερικούς μήνες, όμως δεν θα αμβλύνει τις οικονομικές και πολιτικές συνέπειες του δημοψηφίσματος.

Το Ηνωμένο Βασίλειο σταδιακά θα αποδεχθεί το αποτέλεσμα και θα επικεντρωθεί στο πώς να διαπραγματευτεί αποτελεσματικά την έξοδό του. Επισήμως, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα συνεχίσει να αρνείται να ξεκινήσει τις διαπραγματεύσεις, μέχρις ότου το Λονδίνο ανακοινώσει επισήμως την απόφασή του να φύγει. Όμως οι ανεπίσημες επαφές μεταξύ Βρετανών αξιωματούχων και των Ευρωπαίων εταίρων τους θα ξεκινήσουν μόλις οριστεί νέα κυβέρνηση.

Οι Βρυξέλλες θα δώσουν στο Λονδίνο χρόνο να διορίσει τη νέα κυβέρνηση, όμως θα εμμείνουν στην απαίτηση, η διατήρηση πρόσβασης στην κοινή αγορά να σημαίνει και ελεύθερη κίνηση για τους Ευρωπαίους εργαζόμενους.

Η αβεβαιότητα που δημιούργησε το Brexit θα συνεχίσει να προκαλεί αστάθεια στη βρετανική οικονομία και, σε μικρότερο βαθμό, θα βλάψει τις οικονομίες της ΕΕ. Οι επιπτώσεις στο μπλοκ θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν αύξηση των αποδόσεων των κρατικών ομολόγων της ευρωπεριφέρειας, καθυστερήσεις στη λήψη αποφάσεων για δαπάνες και επενδύσεις από τις βασικές οικονομίες της ΕΕ, καθώς και υποτιμήσεις του ευρώ και των νομισμάτων των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης.

Η εδαφική ακεραιότητα του Ηνωμένου Βασιλείου επίσης θα βρεθεί στο επίκεντρο της συζήτησης, όμως η κυβέρνηση της Σκοτίας πιθανότατα δεν θα προχωρήσει σε δραστικές μονομερείς κινήσεις αυτό το τρίμηνο. Η κυβέρνηση της Σκοτίας θα προσπαθήσει να διαπραγματευτεί με τις Βρυξέλλες τρόπους να παραμείνει συνδεδεμένη με το μπλοκ. Όμως οι αρχές της Σκοτίας θα περιμένουν να ξεκαθαρίσει η πολιτική κατάσταση στο Λονδίνο, προτού προχωρήσουν σε οριστικές κινήσεις. Θεωρείται απίθανο να αναγγελθεί δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Σκοτίας αυτό το τρίμηνο.

Η κατάσταση στη Βρετανία θα βάλει επίσης σε δοκιμασία τη σταθερότητα της γαλλο-γερμανικής συμμαχίας. Το γ' τρίμηνο, το Παρίσι και το Βερολίνο θα κάνουν προτάσεις για την ισχυροποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεδομένου ότι και οι δύο χώρες διενεργούν εκλογές το 2017, οι προτάσεις αυτές πιθανότατα θα επικεντρώνονται σε τομείς όπου μπορεί να υπάρξει συμφωνία, αντί για ζητήματα όπως η λειτουργία της ευρωζώνης.

Στα θέματα αυτά θα περιλαμβάνονται πανευρωπαϊκές πρωτοβουλίες για ζητήματα όπως η ασφάλεια και η τρομοκρατία, η προστασία των εξωτερικών συνόρων του μπλοκ και η μετανάστευση, καθώς και η απασχόληση και η οικονομική ανάπτυξη. Ακόμα και αν υπάρχει περιθώριο συμφωνίας στους τομείς αυτούς, η εφαρμογή τους δεν θα συμβεί αυτό το τρίμηνο.

Οι προτάσεις αυτές επί ζητημάτων που είναι λιγότερο αμφιλεγόμενα, δεν θα σταματήσουν τα άλλα μέλη της ΕΕ από το να προωθήσουν τις δικές τους ιδέες ως προς το πώς θα πρέπει να αναμορφωθεί η Ένωση. Ούτε θα σταματήσουν την πολιτική διαμάχη σε ορισμένες χώρες αναφορικά με το αν θα πρέπει να διενεργηθούν δημοψηφίσματα για διάφορες πτυχές της συμμετοχής τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Διάφορες περιοχές της ΕΕ θα θέσουν προτάσεις ως προς το πώς θα πρέπει να αποτραπεί η αποσύνθεση του μπλοκ, όμως οι ιδέες αυτές θα έρθουν από θεμελιωδώς αντίθετες κατευθύνσεις.

Για παράδειγμα, χώρες της Νότιας Ευρώπης, με πρώτη την Ιταλία, θα πιέσουν για περισσότερες δαπάνες από την ΕΕ για κοινωνικές πολιτικές καθώς και για μεγαλύτερη ευελιξία στους δημοσιονομικούς στόχους για τα κράτη-μέλη. Οι χώρες του Βορρά, με πρώτη τη Γερμανία, θα εναντιωθούν στις κινήσεις αυτές.

Χώρες όπως η Πολωνία και η Ουγγαρία, από την άλλη πλευρά, θα πιέσουν για να δοθεί μεγαλύτερος ρόλος στα εθνικά κοινοβούλια όσον αφορά στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Τα περισσότερα μέλη της ΕΕ αντιτίθενται στην αλλαγή της Συνθήκης της Λισαβόνας, άρα το θέμα αυτό δεν θα μπει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Πολιτική αστάθεια στην ευρωζώνη

Ορισμένα από τα μεγαλύτερα μέλη της ευρωζώνης θα βιώσουν ένα τρίμηνο πολιτικής αστάθειας, με κοινωνικές εντάσεις για τις εργασιακές μεταρρυθμίσεις στη Γαλλία, χρηματοπιστωτική και πολιτική αβεβαιότητα στην Ιταλία, μια μακροχρόνια διαδικασία για τον σχηματισμό κυβέρνησης στην Ισπανία, αλλά και πολιτικούς διχασμούς στην γερμανική κυβέρνηση.

Στη Γαλλία, θα συνεχίσει να διαβρώνεται η εξουσία της κυβέρνησης, ενώ οι κοινωνικές αναταραχές θα παραμείνουν ισχυρές. Παρά τις διαδηλώσεις, η γαλλική κυβέρνηση είναι πιθανό ότι θα περάσει τον νόμο για τις μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας. Όμως αυτή πιθανότατα θα είναι η τελευταία σημαντική πολιτική που θα εισάγει ο πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, καθώς η αμφιλεγόμενη μεταρρύθμιση θα αποδυναμώσει το Σοσιαλιστικό του κόμμα και θα το διχάσει. Το Μέγαρο των Ηλυσίων πιθανότατα θα ανακοινώσει κάποιες μειώσεις φόρων και αυξήσεις δημοσίων δαπανών, προκειμένου να ανακτήσει τη δημοφιλία του, όμως τα δεξιά κόμματα της αντιπολίτευσης πιθανότατα θα διατηρήσουν τη δημοτικότητά τους. Επηρεασμένοι από τα γεγονότα στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι Γάλλοι πολιτικοί θα επιχειρήσουν να τοποθετηθούν ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2017, υποσχόμενοι διάφορα δημοψηφίσματα για ζητήματα που αφορούν την ΕΕ.

Στη Γερμανία, ο κυβερνών κεντροδεξιός/κεντροαριστερός μεγάλος συνασπισμός επίσης θα δεχθεί εγχώριες πιέσεις. Οι περιφερειακές εκλογές σε Βερολίνο και Μέκλενμπουργκ-Φορπόμερν τον Σεπτέμβριο πιθανότατα θα δείξουν αυξανόμενη στήριξη προς τα αναδυόμενα κόμματα της αντιπολίτευσης, τόσο από τη Δεξιά όσο και από την Αριστερά, όπως για παράδειγμα τους προοδευτικούς Πράσινους και τη δεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία. Με τον κυβερνώντα συνασπισμό της Γερμανίας να «τραβιέται» σε διάφορες κατευθύνσεις καθώς πλησιάζουν οι εκλογές, το Βερολίνο θα δυσκολευτεί όλο και περισσότερο να εκπληρώσει τον ρόλο του ως πολιτικού κέντρου βαρύτητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Στην Ιταλία, η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Ματέο Ρέντσι θα προσπαθήσει να ανακτήσει την πολιτική πρωτοβουλία μετά τις ισχνές επιδόσεις του κυβερνώντος Δημοκρατικού Κόμματος στις δημοτικές εκλογές του Ιουνίου και πριν το κρίσιμο δημοψήφισμα για τη συνταγματική αναθεώρηση τον Οκτώβριο. Τα κύρια κόμματα της αντιπολίτευσης, περιλαμβανομένου του αντισυστημικού Κινήματος των Πέντε Αστέρων και της αντιμεταναστευτικής Λέγκας του Βορρά, θα ταχθούν κατά των μεταρρυθμίσεων. Για να ξανακερδίσει τη λαϊκή στήριξη, ο Ρέντσι θα υποσχεθεί χαμηλότερους φόρους και υψηλότερες δημόσιες δαπάνες.

Η αστάθεια που προκαλεί στις χρηματαγορές το Brexit θα συνεχίσει να πλήττει τις ιταλικές τράπεζες, αυξάνοντας την πιθανότητα κρατικής παρέμβασης. Η Ιταλία θα ζητήσει έγκριση από της Βρυξέλλες να παράσχει κρατική στήριξη στις τράπεζές της, όμως η Γερμανία πιθανότατα θα αντιταχθεί σε μια τέτοια κίνηση. Αν γίνει υπερβολικά ισχυρή η πίεση στις ιταλικές τράπεζες, η Ρώμη και οι Βρυξέλλες θα καταλήξουν σε συμβιβασμό.

Στην Ισπανία, τα βασικά πολιτικά κόμματα θα περάσουν το πρώτο μέρος του τριμήνου διαπραγματευόμενα τον σχηματισμό κυβέρνησης μετά τις εκλογές της 26ης Ιουνίου. Όταν σχηματιστεί κυβέρνηση, θα ανακοινωθούν αυξήσεις στις δημόσιες δαπάνες και μειώσεις στους φόρους, ασχέτως της πρόσφατης απειλής της Κομισιόν να επιβάλει κυρώσεις στη Μαδρίτη.

Η δημοσιονομική κατάσταση σε χώρες όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία θα δημιουργήσει μια ακόμα πηγή τριβών μεταξύ του Βορρά και του Νότου της Ευρώπης. Οι χώρες του Νότου θα πιέσουν για πιο ευέλικτους δημοσιονομικούς στόχους, ενώ οι χώρες του Βορρά θα πιέσουν για κυρώσεις κατά των χωρών αυτών που δεν υλοποιούν τις δεσμεύσεις.

Οι χώρες στη Νότια Ευρώπη θα αποφύγουν τις κυρώσεις, ή θα υποστούν συμβολικές μόνο τιμωρίες, με αντάλλαγμα να υποσχεθούν να εισάγουν μεταρρυθμίσεις στο μέλλον. Αυτό θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερες τριβές μεταξύ Βορρά και Νότου.

Παραμένει ο διαχωρισμός Ανατολής-Δύσης

Τους επόμενους τρεις μήνες θα συνεχιστεί επίσης ο διαχωρισμός Ανατολής-Δύσης στην Ευρώπη, καθώς οι χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης συνεχίζουν να αντιστέκονται στην επιρροή των Βρυξελλών και περνούν μέτρα που αποξενώνουν τους γείτονές τους στη Δύση.

Για τις χώρες της περιοχής αυτής, το Brexit αφαιρεί ένα σημαντικό αντιστάθμισμα προς τη γαλλο-γερμανική επιρροή στο μπλοκ και έναν υπερασπιστή των συμφερόντων των κρατών που βρίσκονται εκτός ευρωζώνης. Τους επόμενους μήνες, χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης θα γίνουν οι πιο ένθερμοι υπερασπιστές της εθνικής κυριαρχίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Στην Ουγγαρία, η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν θα προχωρήσει με τα σχέδιά της για διενέργεια δημοψηφίσματος τον Οκτώβριο, αναφορικά με την πρόταση της Κομισιόν για την κατανομή των αιτούντων άσυλο σε όλη την Ευρώπη. Οι αρχές των Βρυξελλών θα επικρίνουν το δημοψήφισμα, όμως η ουγγρική κυβέρνηση θα χρησιμοποιήσει τις επικρίσεις αυτές για να αυξήσει την εγχώρια δημοφιλία της.

Η Πολωνία θα παραμείνει προσηλωμένη στη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ, θα ζητήσει μεγαλύτερη παρουσία της Συμμαχίας στην Ανατολική Ευρώπη και θα υπερασπιστεί τη σκληρή στάση έναντι της Ρωσίας.

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση της Βαρσοβίας θα συνεχίσει να εισάγει μέτρα που θα προκαλούν ανησυχία στη Δύση. Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια του τριμήνου, η Βαρσοβία θα αρχίσει να επιβάλλει φόρο στον τομέα των λιανικών πωλήσεων, έναν κλάδο στον οποίον κυριαρχούν οι ξένες επιχειρήσεις, και θα περάσει σχέδιο για μετατροπή των δανείων σε ξένο νόμισμα, σε ζλότι.

Η τελική εκδοχή του σχεδίου μετατροπής των δανείων θα έχει λιγότερο κόστος για τις τράπεζες απ' ό,τι οι αρχικές προτάσεις, όμως θα συνεχίσει να αναγκάζει τις τράπεζες, οι περισσότερες εκ των οποίων ελέγχονται από ξένες εταιρείες, να υποστούν απώλειες. Η πολωνική οικονομία θα δει ισχυρή ανάπτυξη φέτος, όμως οι κινήσεις αυτές προοδευτικά θα διαβρώσουν την επιχειρηματική εμπιστοσύνη και θα αποδυναμώσουν την οικονομία της χώρας.

Αποκλιμακώνεται η προσφυγική κρίση

Από τότε που τέθηκε σε ισχύ η συμφωνία μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Τουρκίας, με στόχο να σταματήσουν οι μεταναστευτικές ροές προς την Ευρώπη (τον Μάρτιο), η μετανάστευση μέσω της Τουρκίας έχει μειωθεί σημαντικά. Η πτώση μπορεί να αποδοθεί όχι μόνο στη συνεργασία μεταξύ των τουρκικών και ευρωπαϊκών αρχών να σταματήσουν τη ροή μεταναστών προς την Ελλάδα, αλλά και στην αντίληψη που έχει περάσει στους αναζητούντες άσυλο ότι έχει γίνει πιο δύσκολο να φτάσουν στη Βόρεια Ευρώπη, λόγω των αυστηρότερων συνοριακών ελέγχων στις βασικές μεταναστευτικές οδούς.

Η συμφωνία θα τηρηθεί σε μεγάλο βαθμό το γ' τρίμηνο, όμως η συνέχειά του θα βρίσκεται διαρκώς υπό πίεση. Οι σχέσεις μεταξύ της Τουρκίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα παραμείνουν τεταμένες. Οι Βρυξέλλες θέλουν να διατηρηθεί η συμφωνία, όμως θέλουν η Άγκυρα να τηρήσει όλα τα απαιτούμενα κριτήρια προκειμένου να απελευθερωθεί η βίζα για τους Τούρκους πολίτες.

Η τουρκική κυβέρνηση επίσης θέλει να διατηρηθεί η συμφωνία, όμως είναι απρόθυμη να κάνει πίσω σε ζητήματα όπως οι αλλαγές που ζητά η ΕΕ στον αντιτρομοκρατικό νόμο. Επιπροσθέτως, η πρόσφατη απόφαση ελληνικών επιτροπών να αποτρέψουν τις απελάσεις αιτούντων άσυλο προς την Τουρκία θα μπορούσαν να ενθαρρύνουν περισσότερους ανθρώπους να προσπαθήσουν να φτάσουν στην Ελλάδα. Εν τω μεταξύ, οι συνοριακοί έλεγχοι στη Βαλκανική μεταναστευτική οδό θα συνεχιστούν, όπως και οι συνοριακοί έλεγχοι στους βασικούς μεταναστευτικούς προορισμούς στη Βόρεια Ευρώπη.

Με την κατάσταση σχετικά σταθερή στο Αιγαίο, το μεγαλύτερο μέρος της μεταναστευτικής κινητικότητας θα έρθει από την οδό της κεντρικής Μεσογείου, που συνδέει τη Βόρεια Αφρική με τη Νότια Ιταλία. Καθώς θα βελτιώνονται οι καιρικές συνθήκες αυτό το τρίμηνο, θα φτάσουν στην Ιταλία περισσότεροι μετανάστες. Συνολικά, ο αριθμός των ανθρώπων που θα φτάσουν στην Ιταλία θα είναι πολύ χαμηλότερος από αυτόν που πλημμύρισε την Ελλάδα στο αποκορύφωμα της κρίσης πέρυσι.

Η ιταλική κυβέρνηση θα συνεχίσει να πιέζει για ενιαία προσέγγιση του ζητήματος. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πιθανό να σημειώσει πρόοδο στα σχέδια για παροχή οικονομικής βοήθειας στις χώρες προέλευσης των μεταναστών, προκειμένου να αποθαρρύνει τη μετανάστευση, και είναι πιθανό να εγκριθούν εντός του τριμήνου προτάσεις για την ενίσχυση της ευρωπαϊκής ακτοφυλακής και συνοριοφυλακής. Την ίδια ώρα, οι γείτονες της Ιταλίας θα επαναφέρουν τους συνοριακούς ελέγχους, αν θεωρήσουν πως η ιταλική κυβέρνηση δεν κάνει αρκετά για να κρατήσει τους μετανάστες στο δικό της έδαφος.

Πηγή Euro2day


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Ούτε ο Μακιαβέλι...

Έχουμε γράψει πολλές φορές ότι δύσκολα θα ξεφορτωθούμε τους σαλταδόρους της Αριστεράς. Και θα πρέπει να αναθεωρήσουμε αυτά που λέμε ότι είναι ανόητοι. Το αντίθετο: Ο Τσίπρας και η παρέα του είναι πανέξυπνοι, δολοπλόκοι, έχουν σύστημα, σχέδιο και προοπτική. Όχι για τη χώρα αλλά για την πάρτη τους. Θα κάνουν τα πάντα για να μείνουν πολλά χρόνια στην εξουσία και δεν θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν μακιαβελικές μεθόδους για να πετύχουν τους στόχους τους. Το νέο σχέδιο που έχουν βάλει μπροστά έχει ένα απλό σκεπτικό. Χρησιμοποιεί τις αδυναμίες των άλλων. Ο ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά γνωρίζει τις αδυναμίες εχθρών και φίλων και τις «παίζει» με τέτοιο τρόπο ώστε να ελέγχει πλήρως το παιχνίδι. Πολιτικό, μιντιακό, επιχειρηματικό, τραπεζικό.

Βεβαίως θα πει κανείς ότι καλά κάνει. Έτσι που είχε στηθεί το παιχνίδι τα προηγούμενα χρόνια θα βρίσκονταν κάποιος αριβίστας να κάνει τις αδυναμίες των άλλων όπλα και να τσακίσει τα πάντα στο διάβα του.

Το νέο παιχνίδι που παίζεται έχει να κάνει με τα δάνεια και θαλασσοδάνεια στα μίντια και στις επιχειρήσεις. Ειδικά σ’ εκείνες που ο Τσίπρας θέλει να ελέγξει. Το σχέδιο ήταν πολύ απλό και ξετυλίχθηκε με την υψηλή εποπτεία του Νίκου Παππά. Το πρώτο βήμα ήταν η κρυφή προσέγγιση των επιχειρηματιών. Νταβατζήδων των μίντια και άλλων επιχειρηματιών. Σε σπίτια κολλητών, «αριστερών» ή ακόμη και στο Μέγαρο Μαξίμου, κάποιες απογευματινές ώρες όπου οι επιχειρηματίες έμπαιναν από την πίσω πόρτα. Άλλος τρόπος συνάντησης η αντιπροεδρία στην οδό Ζαλοκώστα που έχει και υπόγειο πάρκινγκ.

Στις συναντήσεις ο Παππάς ή άλλοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι έταζαν λαγούς με πετραχήλια στους επιχειρηματίες με αντάλλαγμα στήριξη. Και το πέτυχαν 20 μήνες τώρα που η Ελλάδα καταστρέφεται και κανείς δεν έχει πάει φυλακή. Αυτά στο παρασκήνιο γιατί άλλη είναι πλέον η εικόνα. Ειδικά στο χώρο των Μέσων Ενημέρωσης που είναι και ιδιαίτερα ευαίσθητα. Η κυβέρνηση έχοντας στο χέρι τους καναλάρχες και τους εκδότες τους παίζει σαν πιόνια στο δικό της σκάκι. Για σκεφτείτε γιατί συζητά όλη η Ελλάδα; Για τα δάνεια του Μπόμπολα, του Ψυχάρη, του Αλαφούζου και όποιου άλλου ονόματος πουλάει στις μάζες. Όμως, τα δάνεια των μέσων ενημέρωσης είναι λίγο πάνω από 1 δις ευρώ, δηλαδή σε σύνολο πάνω από 200 δις είναι μόλις το 0,5%. Γιατί ασχολείται μ’ αυτά η κυβέρνηση και δεν ασχολείται με τα θαλασσοδάνεια στις κατασκευές ή στους εφοπλιστές ή στους ακτοπλόους;

Και κυρίως γιατί δεν ασχολείται με τα δάνεια στο λιανεμπόριο, όπως τα πάνω από 600 εκατ. ευρώ που έχει ο Μαρινόπουλος μαζί με τα υπόλοιπα 700 εκατ. χρέη; Γιατί δε ζητά ο Τσίπρας εξεταστική για τον Μαρινόπουλο ή γιατί δεν στέλνει στη φυλακή τους τραπεζίτες;

Προς Θεού, δε λέμε ότι δεν πρέπει και οι νταβατζήδες της διαπλοκής να μην πληρώσουν για τα δάνεια που πήραν αλλά χρεοκόπησαν τα μιντιακά μαγαζιά τους. Όμως, εδώ πρόκειται για σχεδιασμένη επιχείρηση του Μαξίμου να αποπροσανατολίσει τον κόσμο, να ελέγξει τα μέσα ενημέρωσης και ταυτόχρονα να κρατά στο χέρι και τους τραπεζίτες που έδωσαν τα δάνεια. Μ’ ένα σμπάρο τρία τρυγόνια δηλαδή.

Μαζί με τον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες, μαζί με την προσπάθεια ελέγχου του ενημερωτικού ίντερνετ και ποιος ξέρει μαζί με τον έλεγχο των εφημερίδων, θα έχει τον πλήρη έλεγχο της ενημέρωσης και της προπαγάνδας. Θα γίνουν όλοι… Αυγή με απλά λόγια.

Αλλά δεν είναι μόνον αυτά. Έχοντας στο τεφτέρι της όλα τα δάνεια όλων των επιχειρήσεων και τα ονόματα που τα έδωσαν κι έβαλαν την υπογραφή τους, η κυβέρνηση μπορεί να ελέγξει τα πάντα. Να πει ποιοι θα χρεοκοπήσουν, ποιοι θα ρυθμιστούν, ποιοι θα πάνε φυλακή και ποιοι θα γίνουν τα «δουλάκια» του Μαξίμου για τα επόμενα χρόνια.

Για καθίστε να σκεφτείτε ποιοι επιχειρηματίες είναι ένα βήμα από τη χρεοκοπία και ποιοι έπρεπε να έχουν βάλει λουκέτο όμως η κυβέρνηση δεν «ενδιαφέρεται» γι’ αυτούς; Για παράδειγμα, έχει παρέμβει η κυβέρνηση για σκοτεινούς επιχειρηματίες με δάνεια, ύποπτες και βρόμικες δουλειές, λαθρεμπόριο και άλλα καλά της μαύρης νύχτας με μπράβους και φουσκωτούς; Δεν το έχει κάνει αφού οι βολικοί εχθροί που περνάνε και στον κόσμο είναι ο Μπόμπολας, ο Ψυχάρης, ο Αλαφούζος κ.λπ. Ρίχτε μια ματιά γύρω σας να δείτε τι χρήμα ξεπλένεται π.χ. στο χώρο του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ αλλά κανείς δεν παρεμβαίνει.

Για σκεφτείτε τι γίνεται σε όλους τους κλάδους που έχουν κόκκινα δάνεια τα οποία δεν αποπληρώνουν αλλά κανείς δεν τους μπλοκάρει τους λογαριασμούς για να τους έχει η κυβέρνηση στο χέρι. Μαζί με τους τραπεζίτες που τρέμουν μη χάσουν τη θέση τους και παρακαλάνε την κυβέρνηση να παρέμβει για να τους κρατήσει.

Το σχέδιο είναι λοιπόν καλά οργανωμένο. Ο πλήρης έλεγχος του μιντιακού και επιχειρηματικού χάρτη της χώρας, η άλωση των τραπεζών από το Μαξίμου και στο βάθος η διατήρηση στην εξουσία με κάθε τρόπο. Ούτε ο Μακιαβέλι θα μπορούσε να τα σκεφτεί όλα αυτά.

Πηγή Antinews

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Στο Λονδίνο πνέει ο άνεμος της αληθινής Ευρώπης

Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος

«Πολλοί δεν γνωρίζουν ότι η πλήρης ονομασία του κόμματος μας είναι το ‘Κόμμα των Συντηρητικών και των Ενωτικών’, και είναι αυτός ο όρος των ΄Ενωτικών’ που έχει μεγαλύτερη σημασία για εμένα. Σημαίνει ότι πιστεύουμε στην Ένωση, στα πολύτιμα δεσμά μεταξύ της Αγγλίας, της Σκωτίας, της Ουαλίας και της Βόρειας Ιρλανδίας. Αλλά σημαίνει και κάτι ακόμα, πέρα από την ενότητα μεταξύ των εθνών του Ηνωμένου Βασιλείου, σημαίνει και την ενότητα όλων των πολιτών μας. Για τον καθένα από εμάς, όπου και να βρισκόμαστε, όποιοι και αν είμαστε. Αυτό απαιτεί να πολεμήσουμε την αδικία όπου υπάρχει.
Η κυβέρνηση της οποίας θα ηγηθώ δεν θα επικεντρωθεί στα συμφέροντα των προνομιούχων λίγων, αλλά στα δικά σας. Θα κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε για να σας δώσουμε περισσότερο έλεγχο των ζωών σας. Όταν θα αναλάβουμε σημαντικές πρωτοβουλίες δεν θα σκεφτόμαστε τους δυνατούς, άλλα εσάς. Όταν θα καταθέσουμε νέους νόμους, δεν θα αφορούν τους ισχυρούς, αλλά εσάς. Όταν θα θέσουμε το φορολογικό πλαίσιο, δεν θα έχουμε ως προτεραιότητα τα συμφέροντα των πλουσίων, αλλά τα δικά σας. Και όσο αφορά στις ευκαιρίες, δεν θα επεκτείνουμε τα προνόμια των λίγων, αλλά θα ενισχύσουμε τον καθένα από εσάς, από οπού κι αν προέρχεστε, να φτάσετε όσο πιο μακριά και ψηλά μπορείτε.
Ζούμε μια ιστορική περίοδο για τη χώρα μας. Μετά και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, αντιμετωπίζουμε μια σημαντική εθνική αλλαγή. Και είμαι σίγουρη ότι η Μεγάλη Βρετανία θα ανταποκριθεί στην πρόκληση. Καθώς θα αποχωρήσουμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, θα πολεμήσουμε για έναν τολμηρό και θετικό ρόλο στον κόσμο και θα εργαστούμε για μια Μεγάλη Βρετανία που εργάζεται για τον καθένα από εμάς και όχι απλά για τους προνομιούχους λίγους».

Με αυτά τα λόγια, η νέα πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας Τερέζα Μέι εγκαταστάθηκε χθες στο Ν. 10 της Ντάουνιγκ Στριτ.

Μαζί της, ένας νέος άνεμος φύσηξε για τη μεγάλη χώρα της και το λαό της που δεν φοβήθηκε τους εκβιασμούς και τις απειλές, που δεν τρομοκρατήθηκε από τη μεγαλύτερη επιχείρηση πολιτικής βίας που γνώρισε ο μεταπολεμικός δυτικός κόσμος και που τώρα, με τις ανεύθυνες αυτές φωνές να έχουν κατά κράτος ηττηθεί και υποχωρήσει, ξεκινά θέτοντας τους πιο γνήσια ευρωπαικούς στόχους που ακούστηκαν εδώ και δεκαετίες στην Ευρώπη.

Ο φόβος πέρασε.
Οι απειλές έπεσαν στο κενό.
Τώρα το πρόβλημα το έχουν οι άλλοι.
Οι Βρετανοί έχουν μαζί τους τον έναν νέο άνεμο.
Μακάρι να μπορούσε να φτάσει και σε εμάς…

Πηγή "Το Βήμα"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου