Top Social Icons

Menu Right

Left Sidebar
Left Sidebar
Featured News
Right Sidebar
Right Sidebar

Η κατηγορια που επιλεξατε...

28 Φεβ 2017


Οι παράγοντες που καθιστούν όλο και πιο πιθανή μια σύρραξη

Γράφει ο Κωνσταντίνος Γρίβας

Υπό φυσιολογικές συνθήκες, η εξαιρετικά προβληματική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα και το γεγονός ότι η Τουρκία έχει ήδη ανοικτά δύο μέτωπα, στο Κουρδιστάν και τη Συρία, θα προσέδιδαν θεατρικό χαρακτήρα στις εντεινόμενες τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο και δεν θα μας προκαλούσαν ιδιαίτερη ανησυχία. Όμως, τον τελευταίο καιρό έχει προκύψει μια πρωτοφανής σύγκλιση παραγόντων στο ελληνοτουρκικό σύστημα που δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την τέλεια γεωπολιτική καταιγίδα.

Ο πρώτος από αυτούς τους παράγοντες είναι η ίδια η μετάλλαξη του διεθνούς συστήματος σε πολυπολικό, με την Τουρκία να φιλοδοξεί να εξελιχθεί σε έναν από τους κυρίαρχους πόλους του. Και ένας τρόπος για να επιτύχει κάτι τέτοιο είναι να ελέγξει τον κρίσιμης σημασίας για τις παγκόσμιες ισορροπίες δίαυλο του Αιγαίου Πελάγους. Αυτό σημαίνει ότι ο τουρκικός επιθετικός αναθεωρητισμός ήλθε για να μείνει και δεν είναι ένα ευκαιριακό φαινόμενο.

Ένας δεύτερος παράγοντας είναι το κενό εξουσίας που έχει δημιουργηθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες, εξαιτίας του άτυπου αλλά αδυσώπητου εμφυλίου πολέμου που έχει ξεσπάσει μεταξύ του νέου Προέδρου και ενός ισχυρού κομματιού του κατεστημένου της Ουάσιγκτον. Έτσι, δημιουργείται ένα βραχύβιο παράθυρο ευκαιρίας για την Τουρκία για να επιχειρήσει να αλλάξει το status quo στο Αιγαίο. Με αυτόν τον τρόπο θα ενισχύσει το γεωπολιτικό της χαρτοφυλάκιο, ώστε να επαναδιατυπώσει τις σχέσεις της με την Ουάσιγκτον με τον βέλτιστο για αυτήν τρόπο, μόλις ξεπεραστεί η κρίση στο εσωτερικό των ΗΠΑ και ξεκινήσει η αναδιαμόρφωση της αμερικανικής γεωστρατηγικής.

Επιπροσθέτως, η Άγκυρα επιδιώκει απεγνωσμένα να ενισχύσει τις θέσεις της και έναντι της Μόσχας, δεδομένου ότι η δυναμική της αφύσικης ρωσοτουρκικής (λυκο)φιλίας φαίνεται πως αγγίζει τα όριά της. Έτσι, ένας επαυξημένος τουρκικός έλεγχος του Αιγαίου θα προσέφερε στην Άγκυρα ένα ισχυρό χαρτί ώστε να πείσει τη Μόσχα πως μια «απρόθυμη φιλία» μαζί της θα ήταν προτιμότερη από μια ανοιχτά ανταγωνιστική σχέση.

Η Ισλαμοεθνικιστική Τουρκία και η «Υπό Κηδεμονία» Ελλάδα

Στο εσωτερικό τώρα της Τουρκίας, το άνοιγμα του κυβερνώντος κόμματος προς τους εθνικιστές, εξ αντικειμένου ωθεί την εξωτερική πολιτική της χώρας σε πιο επιθετικές πολιτικές έναντι των γειτόνων της. Σε αντίθεση δε με ότι γενικώς υποστηρίζεται, η προσέγγιση αυτή ενδέχεται να μην είναι μια προσωρινή κατάσταση, οφειλόμενη αποκλειστικώς στην προσπάθεια του Ερντογάν να υφαρπάξει τους ψήφους των εθνικιστών ώστε να κερδίσει την απαιτούμενη πλειοψηφία στο επερχόμενο δημοψήφισμα. Αντιθέτως, για να καταφέρει να ξεπεράσει τα τεράστια εσωτερικά της προβλήματα, η Τουρκία του μέλλοντος είναι πιθανό ότι θα στηρίξει την ενότητά της σε ένα κράμα ισλαμοεθνικισμού. Και για να δέσουν τα εν πολλοίς αντιφατικά στοιχεία αυτών των δύο μεγεθών, απαιτείται μια ακραία επεκτατική πολιτική «εθνικού μεγαλείου».

Τέλος, ο παράγοντας που ενοποιεί όλα τα παραπάνω, διαμορφώνοντας μια γεωπολιτική φιάλη νιτρογλυκερίνης στο ελληνοτουρκικό σύστημα, είναι η εσωτερική κατάσταση της Ελλάδας. Συγκεκριμένα, είναι πιθανόν ότι οι Τούρκοι θεωρούν πως η Αθήνα, έχοντας να αντιμετωπίσει το ζήτημα του κλεισίματος της αξιολόγησης της ελληνικής οικονομίας και τη γενικότερη ευρωπαϊκή «κηδεμονία», θα αντιδράσει «χλιαρά» σε κάποια «περιορισμένης κλίμακας» επιθετική τουρκική ενέργεια. Έτσι, η Άγκυρα θα πετύχει ένα μεγάλο βήμα στην διαρκή προσπάθειά της να καταστεί ο αναντίρρητος κυρίαρχος στο Αιγαίο και ο Ερντογάν θα καθιερωθεί ως μεγάλος ηγέτης. Δεν μπορούμε μάλιστα να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο πως οι Τούρκοι κρίνουν ότι θα υπάρξουν και ισχυρές πιέσεις από πλευράς των Ευρωπαίων «εταίρων» έναντι της Ελλάδας, οι οποίοι θα εκβιάσουν με ολοκληρωτική οικονομική καταστροφή τη χώρα μας, έτσι ώστε να μην υπερασπίσει την εδαφική της ακεραιότητα.

Εν κατακλείδι, ενδέχεται η κυβέρνηση της Άγκυρας να έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι μπορεί να αναλάβει ένα «λελογισμένο ρίσκο» δημιουργώντας ένα επεισόδιο με την Ελλάδα, το οποίο θα λήξει γρήγορα, με ασφάλεια και με μεγάλα γεωπολιτικά κέρδη για την Τουρκία και πολιτικά κέρδη για τον Ερντογάν.

Άρα, για να εξασφαλιστεί η ειρήνη, η ελληνική πλευρά πρέπει να πείσει την Άγκυρα ότι το ρίσκο που θα αναλάβει μόνο λελογισμένο δεν θα είναι. Με άλλα λόγια, να εφαρμοστούν με θρησκευτική ευλάβεια οι αρχές της Αποτροπής. Κάτι που μέχρι στιγμής η ελληνική κυβέρνηση δείχνει να το πράττει.

Μια ρεαλιστική αποτρεπτική πρόταση βασίζεται στο ότι οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, παρόλα τα προβλήματα που τους έχει προκαλέσει η οικονομική κρίση, διαθέτουν ακόμη το δυναμικό να επιφέρουν συντριπτικό πλήγμα στο τουρκικό στράτευμα. Τέτοιο, που να καθιστά εξαιρετικά αμφίβολη την επίτευξη γεωπολιτικών κερδών από την Άγκυρα, ακόμη και αν κατάφερνε να παρουσιάσει κάποιας μορφής «νίκη» μετά το τέλος της σύρραξης.

Βέβαια, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν. Η αποτροπή μπορεί να αποτύχει λόγω λανθασμένων εκτιμήσεων, φόβων για απώλεια γοήτρου και για ένα σωρό άλλους λόγους. Η χώρα μας έχει εισέλθει σε μια πολύ επικίνδυνη περίοδο και πρέπει να είμαστε έτοιμοι για τα πάντα.

* Ο Κωνσταντίνος Γρίβας είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Γεωπολιτικής στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Διδάσκει επίσης Γεωγραφία της Ασφάλειας της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής στο Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Πηγή NewsBeast


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

By Maxim A. Suchkov

It’s become customary not to expect much from the Syria peace conferences. The warring parties argue around same mutual claims, often stick to maximalist positions and frequently seem more interested in trying to project a sympathetic image to outside observers than in discussing the issues on the agenda. External sponsors, in their turn, are usually facing three challenges: whom to invite; how to make the Syrian government and opposition forces to agree to something — even a tiny step — that can be more or less monitored; and how to package mediation efforts as a diplomatic success.

Assembled after numerous delays and rescheduling, the fourth round of Geneva talks held under UN auspices was no exception in this regard. Even Staffan de Mistura, the UN's special Syria envoy, said Feb. 22 that he wasn’t “expecting a breakthrough.” In a sense, this time there were no talks about a Syria settlement per se, but the talks have proved instrumental in moving toward sewing together patches of the opposition groups. This and de Mistura's proposal to create groups to work on drafting the constitution, holding elections and planning for the transition process in Syria have so far been key outcomes of this round in Geneva. The work along these lines is supposed to produce at least modest results until some solution is reached and the parties are ready to move to a more substantial level of discussions. Until that time, everyone should brace themselves for the meetings to be lingering and attritional.

Against this backdrop, major foreign stakeholders in Syria were making some moves before Geneva. Earlier this month at a meeting in Astana, Kazakhstan, the top Syria cease-fire sponsors — Russia, Turkey and Iran — decided to establish a joint group to monitor the truce. Russia has also unilaterally asked Damascus to halt the bombing campaign while the Geneva talks are underway — all to make sure the diplomatic progress Moscow has achieved is not in vain.

Another move Russia made was to ensure the negotiations comply with UN Security Council Resolution 2254. Among other things, that document calls for equal participation of different segments of the Syrian opposition, including the so-called Moscow, Cairo, Astana and Khmeimim groups, as well as the Kurds. Russia has insisted on including the opposition groups loyal to Moscow.
The groups might lack power or representation on the ground, yet their very presence tempers the moods of more radical opposition peers on a number of issues. The “Cairo group,” for instance, sees Syrian President Bashar al-Assad staying in power for the transition period and leaving once it’s over. The Moscow group is of the opinion that political reform in Syria should top the agenda, not Assad’s fate. Therefore, Moscow sees the presence of these groups in Geneva as a way to reach a more moderate solution.

Meanwhile, America’s position in the negotiations is indeed what Al-Monitor Washington correspondent Laura Rozen called “an unintended drag on political talks gaining momentum now.” The Donald Trump administration is still struggling to form its policies, a fact Russia has to consider. Yet Moscow signals that it’s not going to reconstruct its Syria policy around hypothetical cooperation with the United States — especially now that these chances are looking rather slim. It might be in Russia’s interests to set Syria on a certain path before the Trump administration works out its own course. This is not just because it’s good timing to define terms favorable to Russia, but also because there are already enough Middle East issues that have everything it takes to further split Moscow and Washington: Iran, different takes on the Arab-Israeli conflict and ways of settling Libya, to name a few.

Delivering his remarks Feb. 18 at the Munich Security Conference, Russian Foreign Minister Sergey Lavrov said, "The post-Cold War order has ended. The world didn’t become either West-centric or more secure. Results of the [failed] democratization of the MENA [Middle East and North Africa] region show it clearly.” He added that “new centers of global influence” will now assume greater international responsibility. If projected to the Middle East, these statements help explain what Moscow will be banking on in the future: more cooperation with regional stakeholders coupled with their greater empowerment in dealing with regional security and other challenges.

Moscow’s view for the “post-West world order” is, according to Lavrov, “when every country on account of its sovereignty and within international law will be seeking to balance its own interests and interests of its partners respecting their cultural, historical and civilizational uniqueness.” It is this concept that drives Russia to engage more with Iran, Turkey, Jordan, Egypt and many others.

That doesn’t mean Russia is defying Western powers. Lavrov said, “The strain in relations between North America, Europe and Russia in the last couple of years is unnatural; I’d even say counter-natural.” This time, however, Western governments are barely seen as “privileged partners” for Moscow. Heavy baggage has accumulated among them in recent years, but the Kremlin’s thinking toward the West these days is very different from what it has been — probably since the times of Peter the Great, who groomed Russia to become a “European nation.”

The emphasis on constructing a working relationship with the United States is still felt: “With the US, [we are seeking] pragmatism, mutual respect and understanding of a common responsibility for global stability,” Lavrov said. “The potential for [such] cooperation is immense and we are open to explore it as much as our American partners are.”

Moreover, there was a message implied for Trump from the top Russian diplomat, whose speech in Munich came not long after that of US Vice President Mike Pence. Lavrov said, “Russia isn’t seeking conflicts with anyone, but will always be capable of defending its interests. It’s our unconditional priority to reach our goals through a dialogue with everyone, to seek an agreement based on a mutual benefit.” The statement is a reflection of a rather genuine aspiration, but there’s more to it, which Russian President Vladimir Putin’s press secretary, Dmitry Peskov pointed to later that week: “We are not losing hope of restoring relations with the US, but by not jointly tackling a number of burning international issues, we are just losing time.”

There’s seemingly increased vigilance in Moscow to determine if the US National Security Council’s amassing of military men means a more assertive foreign policy course, including in the Middle East. There's also a strong belief that Michael Flynn’s resignation as national security adviser and the increasing pressure on President Trump over his “Russian sympathies” will force Trump to take a tougher line on Russia. If so, that’s even more reason for Moscow to not put all of its eggs in one basket and to diversify its partners, options and strategies in Syria and across the region. That is another policy Moscow is likely to take, regardless of the results of the Geneva talks.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Την παραπομπή σε δίκη 11 κατηγορουμένων, μεταξύ των οποίων και ο επιχειρηματίας Θωμάς Λιακουνάκος, ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, εισηγείται στο αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο ο εισαγγελέας Εφετών Σ. Λογοθέτης για τη σύμβαση Αντισταθμιστικών Ωφελημάτων 22/2003, που απορρέει από την κύρια σύμβαση προμήθειας 12 επιθετικών ελικοπτέρων τύπου Απάτσι (AH-64D Apache) από την εταιρία Μπόινγκ (Boeing).

Η υπόθεση αφορά ζημιογόνα, κατά τη δικογραφία, σύμβαση επί αντισταθμιστικών ωφελημάτων που υπογράφηκε με αφορμή την προμήθεια -για τις ανάγκες του Ελληνικού Στρατού- των ελικοπτέρων έναντι συμβατικού τιμήματος 594 εκατομμυρίων δολαρίων. Ο εισαγγελικός λειτουργός ζητά την παραπομπή των κατηγορουμένων, κατά περίπτωση, με τις κακουργηματικές κατηγορίες της απιστίας σχετική με την υπηρεσία, υπό τις επιβαρυντικές περιστάσεις του νόμου περί καταχραστών του Δημοσίου καθώς και της ηθικής αυτουργίας κατά συρροή στην πιο πάνω πράξη. Μεταξύ των κατηγορουμένων που ο κ. Λογοθέτης κρίνει ότι πρέπει να λογοδοτήσουν στο ακροατήριο, πλην του επιχειρηματία είναι ο πρώην γενικός γραμματέας Οικονομικού Σχεδιασμού και Αμυντικών Επενδύσεων Σπύρος Τραυλός, αλλά και πρώην υπηρεσιακοί παράγοντες του υπουργείου Εθνικής ‘Αμυνας.

Η δικογραφία για την υπόθεση σχηματίστηκε έπειτα από παραγγελία της εισαγγελέως Εγκλημάτων Διαφθοράς Ελένης Ράικου για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης που είχε ανατεθεί στους επίκουρούς της, Αντώνιο Ελευθεριάνο και Πόπη Παπανδρέου.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που συνέλεξαν οι δύο εισαγγελείς, η επίμαχη σύμβαση υπογράφηκε κατά παράβαση της νομοθεσίας αλλά και των κατευθυντήριων οδηγιών του υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Στη δικογραφία αναφέρεται μεταξύ άλλων, ότι στην επίδικη σύμβαση προβλεπόταν υποκατασκευαστικό έργο το οποίο είχε προσδιοριστεί σε ποσό κατά 14 εκατομμύρια ευρώ χαμηλότερο με το κόστος που απαιτούσε ο νόμος, ενώ η αναπροσαρμογή της σύμβασης έγινε με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι χαμηλότερη κατά 2,5 εκατομμύρια ευρώ. Τα ποσά αυτά προσμετρώνται στη ζημιά του Δημοσίου.

Μετά και από αυτή την εξέλιξη, δικαίως αναρωτιέται και ο τελευταίος πολίτης:

Αφού προέκυψε ότι η Σύμβαση 22/2003 υπογράφηκε κατά παράβαση της σχετικής νομοθεσίας και των Κατευθυντήριων Οδηγιών του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Το αποτέλεσμα ήταν να προκληθεί ζημία στην περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου...
➠ Ποιός ή ποιοί ήταν Νομικοί Σύμβουλοι του Κράτους εκείνη την εποχή στο Υπουργείο...;
➠ Του/τους ζητήθηκε να ελέγξει/ουν την συγκεκριμένη Σύμβαση...;
➠ Την ήξεγξε/αν...;
➠ Εάν ναι, συμφώνησε/αν με τους όρους ή εξέφρασε/αν αντιρρήσεις...;
➠ Εάν συμφώνησε/αν δεν φέρει/ουν ευθύνη...;

Κι επειδή μιλάμε για χρήματα του ελληνικού λαού, δεν θα πρέπει οι αρμόδιοι εισαγγελείς, να ασχοληθούν κάποια στιγμή και με την ουσία των σκανδάλων επί προμηθειών του Δημοσίου;


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η Ρωσία και η Κίνα άσκησαν σήμερα βέτο στην ψηφοφορία επί του σχεδίου ψηφίσματος του ΟΗΕ, που προβλέπει την επιβολή κυρώσεων σε βάρος της Δαμασκού, η οποία κατηγορείται για χρήση χημικών όπλων στον πόλεμο που μαίνεται στη Συρία εδώ και 6 χρόνια.

Το σχέδιο ψηφίσματος, που κατέθεσαν η Βρετανία, η Γαλλία και οι ΗΠΑ, έλαβε 9 ψήφους υπέρ και 3 ψήφους κατά, εκείνες της Κίνας, της Ρωσίας και της Βολιβίας.

Το Καζακστάν, η Αιθιοπία και η Αίγυπτος απείχαν της ψηφοφορίας.

Πρόκειται για το έβδομο κατά σειρά βέτο που ασκεί η Ρωσία για να προστατεύσει την συριακή κυβέρνηση από την επιβολή κυρώσεων σε βάρος της από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Για την Κίνα είναι το έκτο κατά σειρά βέτο υπέρ της Συρίας. Σύμφωνα με τη Μόσχα το σχέδιο ψηφίσματος θα προκαλέσει πλήγμα στις ειρηνευτικές συνομιλίες που βρίσκονται σε εξέλιξη, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών στη Γενεύη κι οι οποίες ξεκίνησαν την προηγούμενη εβδομάδα.

Πούτιν: Απαράδεκτες οι κυρώσεις στη Συρία

O ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin δήλωσε ότι το σχέδιο ψηφίματος που κατέθεσαν στο Συμβούλιο του ΟΗΕ οι δυτικές δυνάμεις με το οποίο ζητούν την επιβολή κυρώσεων στην Συρία, ισχυριζόμενες ότι η συριακή κυβέρνηση έκανε χρήση χημικών όπλων, είναι "απαράδεκτο".

Το σχέδιο ψηφίσματος, το οποίο συνέταξαν η Γαλλία, η Βρετανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες, με το οποίο ζητούν να απαγορευθεί η πώληση ελικοπτέρων στην συριακή κυβέρνηση και να μπουν σε "μαύρη λίστα" οι διοικητές του συριακού στρατού, θα τεθεί αργότερα σήμερα σε ψηφοφορία στο Συμβούλιο Ασφαλείας.

"Νομίζω ότι είναι εντελώς απαράδεκτο" δήλωσε ο ρώσος πρόεδρος κατά την διάρκεια της συνέντευξης τύπου που έδωσε στην πρωτεύουσα του Κιργιστάν Μπισκέκ, μετά τι συνομιλίες που είχε με τον Κιργίζιο ομολόγο του Almazbek Atambayev.

"Θα υπονομεύσει την εμπιστοσύνη της ειρηνευτικής διαδικασίας" δήλωσε ο πρόεδρος Putin, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι "η Ρωσία δεν πρόκειται να υποστηρίξει τις οποιεσδήποτε νέες κυρώσεις κατά της συριακής ηγεσίας".

Ο αναπληρωτής μόνιμος αντιπρόσωπος της Ρωσίας στον ΟΗΕ Vladimir Safronkov, απευθυνόμενος στους δημοσιογράφους την Παρασκευή, είχε δηλώσει ότι η Μόσχα, θα θέσει βέτο στο Συμβουλίο Ασφαλείας όσον αφορά το εν λόγω σχέδιο ψηφίσματος.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Το προκαταρκτικό σχέδιο του Πενταγώνου για να ηττηθεί η τζιχαντιστική οργάνωση Ισλαμικό Κράτος (ΙΚ) παραδόθηκε χθες στον Λευκό Οίκο. Ο αμερικανός υπουργός Άμυνας Τζιμ Μάτις θα το παρουσιάσει σε ανώτερα κυβερνητικά στελέχη, δήλωσε εκπρόσωπος του Πενταγώνου στους δημοσιογράφους.

Ο πλοίαρχος Τζεφ Ντέιβις περιορίστηκε να πει αόριστα ότι πρόκειται απλά για ένα σχέδιο σε αδρές γραμμές που εξετάζει τη δράση εναντίον του ΙΚ σε διεθνές επίπεδο, όχι μόνο στο Ιράκ και τη Συρία.
Κατά τον Ντέιβις, το σχέδιο αυτό θα επιτρέψει να ηττηθεί «τάχιστα» το ΙΚ.

Η επανεξέταση αυτή της στρατηγικής των ΗΠΑ καταγράφεται σε μια κρίσιμη χρονική συγκυρία για τις επιχειρήσεις του διεθνούς συνασπισμού υπό αμερικανική ηγεσία εναντίον του ΙΚ τόσο στο Ιράκ όσο και στη Συρία. Ενδέχεται να οδηγήσει στη χαλάρωση ορισμένων από τους περιορισμούς της πολιτικής της κυβέρνησης του Μπαράκ Ομπάμα, όπως το όριο στον αριθμό των στρατιωτών επί του πεδίου. Η κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ έχει εξαγγείλει πως το να ηττηθούν οι «ριζοσπαστικές ισλαμιστικές τρομοκρατικές οργανώσεις» είναι ανάμεσα στους βασικούς της στόχους σε διεθνές επίπεδο.

Ο υποστράτηγος Στίβεν Τάουνσεντ, ο οποίος διοικεί τις αμερικανικές και συμμαχικές επιχειρήσεις από τη Βαγδάτη, έχει δηλώσει πως πιστεύει πως και τα δύο εναπομείναντα προπύργια του ΙΚ, η Μοσούλη στο Ιράκ και η Ράκα στη Συρία, θα καταληφθούν από δυνάμεις που υποστηρίζουν οι ΗΠΑ μέσα στους επόμενους έξι μήνες.

Στο σχέδιο, πέραν του υπουργείου Άμυνας, συνεισέφεραν ιδέες ο υπουργός Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον, το υπουργείο Οικονομικών αλλά και οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών. Το σχέδιο έχει διπλωματικές και στρατιωτικές πτυχές, εξήγησε ο πλοίαρχος Ντέιβις.

Κατά ειδικούς, το Πεντάγωνο αναμένεται να ζητήσει να αναπτυχθούν επιπλέον δυνάμεις, πέρα από τους 6.000 άνδρες που βρίσκονται στο Ιράκ και τη Συρία, να αυξηθούν τα επιθετικά ελικόπτερα που δρουν στις χώρες αυτές, να κλιμακωθούν οι αεροπορικές επιδρομές, και να αναπτυχθούν επίσης πυροβόλα. Επίσης, αναμένεται να ζητηθεί να αλλάξουν οι κανόνες εμπλοκής των αμερικανικών δυνάμεων και οι αξιωματικοί στα πεδία να μπορούν να λαμβάνουν αποφάσεις, κυρίως για την προβολή στόχων. Η κυβέρνηση Ομπάμα απέφευγε να αναπτύξει μονάδες σε μάχιμο ρόλο στα πεδία, στέλνοντας μόνο «συμβούλους» και ομάδες των ειδικών δυνάμεων. Κάτι ακόμη που ενδέχεται να ζητηθεί είναι να εξοπλιστούν αντάρτες, κυρίως οι Κούρδοι.

Ο Ντέιβις απέφυγε να δώσει λεπτομέρειες για το περιεχόμενο του εγγράφου ή το χρονοδιάγραμμα λήψης των όποιων αποφάσεων.
Την 28η Ιανουαρίου, οκτώ ημέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Ντόναλντ Τραμπ –ο οποίος στην προεκλογική του εκστρατεία επέκρινε επανειλημμένα τη βραδύτητα της προόδου στον πόλεμο εναντίον των τρομοκρατών– έδωσε προθεσμία 30 ημέρες στους στρατηγούς του για να του παρουσιάσουν ένα νέο σχέδιο για το πώς θα κατατροπωθεί το ΙΚ.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Κανένας δεν μπορεί να παρακολουθήσει ολόκληρο το λατρευτικό κύκλο της Μεγάλης Σαρακοστής.

Ο καθένας όμως μπορεί να παρακολουθήσει μερικές έστω ακολουθίες. Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για κείνους που στη διάρκεια της Μεγάλης Σαρακοστής δεν αυξάνουν το χρόνο για παρακολούθηση και συμμετοχή στη Θεία Λατρεία. Εδώ και πάλι οι προσωπικές συνθήκες, οι ατομικές δυνατότητες και αδυναμίες μπορεί να ποικίλουν και να οδηγούν σε διάφορες αποφάσεις· αλλά είναι ανάγκη να υπάρξει μια απόφαση, είναι ανάγκη να γίνει μια προσπάθεια, να υπάρξει μια σταθερή επιδίωξη.

Από την πλευρά της λειτουργικής ζωής μπορούμε εμείς να προτείνουμε το κατώτατο όριο παρακολούθησης όχι με σκοπό την πνευματικά καταστρεπτική αίσθηση ότι έχουμε εκπληρώσει μια υποχρέωσή μας, αλλά να πάρουμε τουλάχιστον τα στοιχειώδη από το λειτουργικό πνεύμα της Σαρακοστής.

Πρώτα πρώτα θα πρέπει, στα πλαίσια της ενορίας, να γίνει κάποια ειδική προσπάθεια για μια ανάλογη γιορταστική τέλεση του Εσπερινού της Κυριακής της Συγγνώμης. Είναι στ' αλήθεια τραγικό το ότι σε πολλές εκκλησίες αυτή η ακολουθία ή δεν γίνεται καθόλου ή δεν της δίνουν όση φροντίδα και προσοχή της αρμόζει. Θα πρέπει να γίνει, η ακολουθία αυτή, μια από τις πιο μεγάλες ετήσιες εκδηλώσεις της ενορίας και σαν τέτοια να προετοιμάζεται ανάλογα. Η προετοιμασία μπορεί να περιλάβει τη σχετική εξάσκηση των ψαλτών, την εξήγηση του νοήματος της ακολουθίας με κηρύγματα ή άρθρα σε ενοριακά φυλλάδια, τον προγραμματισμό για την τέλεσή της σε ώρα που οι περισσότεροι από τους ενορίτες να μπορούν να την παρακολουθήσουν. Με άλλα λόγια δηλαδή να γίνει η ακολουθία αυτή ένα αληθινό πνευματικό γεγονός. Γιατί το επαναλαμβάνουμε, τίποτε περισσότερο από την ακολουθία αυτή δέν φανερώνει το νόημα της Μεγάλης Σαρακοστής, σαν κρίση μετάνοιας, συμφιλίωσης, σαν ένα ξεκίνημα όλων μαζί για το κοινό ταξίδι.

Η επόμενη προτεραιότητα πρέπει να δοθεί στην πρώτη εβδομάδα των Νηστειών. Ειδική προσπάθεια πρέπει να γίνει για ταν παρακολούθηση τουλάχιστον μια ή δυό φορές του Μεγάλου Κανόνα του αγίου Ανδρέα. Όπως έχουμε πει, οι λατρευτικές εκδηλώσεις αυτών των πρώτων ημερών πρόκειται να μας μεταφέρουν στην πνευματική διάθεση της Σαρακοστής την οποία έχουμε περιγράψει σαν «χαρμολύπη».

Κατόπιν, στην όλη διάρκεια της Μεγάλης Σαρακοστής είναι επιτακτική ανάγκη να δώσουμε ένα, τουλάχιστον, απόγευμα για να παρακολουθήσουμε τη Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων με όλα τα πνευματικά βιώματα που συνεπάγεται -τη γενική νηστεία, τη μετατροπή, τουλάχιστον, μιας μέρας σε αληθινή προσδοκία της κρίσης και της χαράς. Καμιά αναφορά στις συνθήκες της ζωής, στην έλλειψη χρόνου κλπ., δεν γίνεται δεχτή σ' αυτό το σημείο, γιατί, αν κάνουμε μόνο αυτό που πολύ εύκολα «ταιριάζει» στις συνθήκες της ζωής μας, τότε κάθε αντίληψη προσπάθειας μέσα στη Σαρακοστή χάνει τελείως το νόημά της.

Όχι μόνο στον 20ο αιώνα, αλλά πραγματικά από την εποχή του Αδάμ και της Εύας τούτος ο κόσμος ήταν πάντα ένα μεγάλο εμπόδιο για την εφαρμογή των εντολών του Θεού. Έτσι, λοιπόν, τίποτε το καινούργιο, ή το ειδικό, δεν υπάρχει στο μοντέρνο τρόπο ζωής μας! Τελικά όλα εξαρτώνται και πάλι από το αν παίρνουμε ή όχι στα σοβαρά την πίστη μας. Και αν ναι, τότε οκτώ ή δέκα πάρα πάνω φορές το χρόνο στην Εκκλησία είναι, στ' αλήθεια, μια ελάχιστη προσπάθεια. Αν όμως στερηθούμε και αυτές τις ελάχιστες φορές, τότε στερούμε από τον εαυτό μας όχι μόνο την ομορφιά και το βάθος των ακολουθιών αυτών, όχι μόνο μια αναντικατάστατη πνευματική έμπνευση και βοήθεια, αλλά του στερούμε αυτό – όπως θα δούμε πάρα κάτω – που κάνει τη νηστεία να έχει σημασία και αποτελεσματικότητα.

vimaorthodoxias.gr, Α. Σμέμαν, Μεγάλη Σαρακοστή – Πορεία προς το Πάσχα, μτφρ. Ελένη Γκανούρη, εκδ. Ακρίτας


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Του Λάμπρου Τζούμη
Αντιστρατήγου ε.α.

Στο πλαίσιο της κλιμακούμενης προκλητικότητας της Τουρκίας σε επιχειρησιακό και λεκτικό επίπεδο, το τελευταίο διάστημα ο Τούρκος ΥΠΕΞ Μεβλούτ Τσαβούσογλου προέβη σε δηλώσεις, σύμφωνα με τις οποίες : «Η Τουρκία έχει τη δυνατότητα να ανέβει στα Ίμια αν απαιτηθεί, κάτι εξ΄ άλλου που πραγματοποίησε το 1996». 
Ο Έλληνας ΥΕΘΑ Π. Καμμένος σε απάντηση των δηλώσεων αυτών, επεσήμανε : «Αν θέλουν να έρθουν στα Ίμια, να δούμε, θα φύγουν από εκεί;». 
Πριν λίγες μέρες ο Έλληνας ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιάς με αφορμή εκτέλεση πυρών από τουρκικό σκάφος εντός Ελληνικών Χωρικών Υδάτων ανατολικά του Φαρμακονησίου, είχε προειδοποιήσει την Τουρκία,  ότι την επόμενη φορά που θα ξεπεράσει τις «κόκκινες γραμμές», θα υπάρξει δυναμική αντίδραση. 

Το ερώτημα που δημιουργείται είναι ποιος καθορίζει αυτές τις «κόκκινες γραμμές» και ποιες ακριβώς είναι αυτές; 
Η ρητορική των τελευταίων ημερών από ελληνικής πλευράς, προφανώς βασίζεται στην εκτόξευση απειλής αντιποίνων και αποσκοπεί να πείσει την Τουρκία να μην πραγματοποιήσει τα σχέδια της. Για να καταστεί όμως η αποτροπή αποτελεσματική, πρέπει να πειστεί η Άγκυρα ότι είναι αξιόπιστη και οι δηλώσεις αυτές δεν εντάσσονται στο επικοινωνιακό πεδίο. 
Όποια και αν είναι η ρητορική που αναπτύσσεται από τη χώρα μας, η εκτίμηση της ελληνικής αποτρεπτικής στρατηγικής γίνεται από την Τουρκία, η οποία αναλογιζόμενη το κόστος σε σχέση με τα προσδοκώμενο όφελος, την οδηγεί στην οποιαδήποτε απόφαση. 
Η πειστική απειλή από την πλευρά μας πρέπει να εξασφαλίζει ότι σε περίπτωση επιθετικής ενέργειας της Τουρκίας, αφενός μεν δεν θα της επιτρέψει να επιτύχει τους σκοπούς της, αφετέρου δε θα καταβάλει δυσανάλογα μεγάλο τίμημα γι’ αυτό.

Μέχρι σήμερα τουλάχιστον, η στρατηγική του κατευνασμού που εφαρμόζει η χώρα μας με συνεχείς υποχωρήσεις και παραχωρήσεις δεν φαίνεται ότι προάγει την αποτροπή, αλλά αντίθετα ενθαρρύνει την τουρκική αδιαλλαξία και εξυπηρετεί τις τουρκικές επιδιώξεις. 
Η Τουρκία από το 1996, έχει καταφέρει να θέσει σε εφαρμογή τη θεωρία των γκρίζων ζωνών που αφορά την αμφισβήτηση της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας σε μεγάλο αριθμό νησιών και εντάσσεται μέσα στη γενικότερη αναθεωρητική στρατηγική της Άγκυρας, με ορατό σκοπό την αλλοίωση ή και ανατροπή του σημερινού καθεστώτος στο Αιγαίο. 
Είναι σαφές ότι οποιαδήποτε πολεμική εμπλοκή με την Τουρκία δεν είναι επιθυμητή, αλλά για την υλοποίηση μιας αποτελεσματικής αποτρεπτικής στρατηγικής είναι απαραίτητη :
  • Πολιτική βούληση για διεκδίκηση των εθνικών μας συμφερόντων και εκπόνηση εθνικής στρατηγικής που θα προκύψει από διακομματική εθνική συνεννόηση, με σταθερότητα και συνέπεια ανεξάρτητα εσωτερικών πολιτικών  διακυμάνσεων.
  • Αναδιάρθρωση του μηχανισμού εθνικής ασφάλειας με αντιμετώπιση θεσμικών αδυναμιών σε θέματα χειρισμού κρίσεων (Συγκρότηση Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας).
  • Διατήρηση και επαύξηση της επιχειρησιακής ετοιμότητας και ικανότητας των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, η οποία πρέπει να κινείται στις εξής κατευθύνσεις :
  1. Αντιμετώπιση του προβλήματος της υποστελέχωσης των μονάδων του Στρατού Ξηράς λόγω του δημογραφικού προβλήματος, της μικρής διάρκειας της θητείας και της μη πρόσληψης επί σειρά ετών επαγγελματιών οπλιτών, το οποίο συνδυαζόμενο με  τη «γήρανση» του μόνιμου προσωπικού (ΕΠΟΠ-ΕΜΘ), επηρεάζει την επιχειρησιακή ετοιμότητα του Σ.Ξ. Ο μικρός χρόνος διάρκειας θητείας των οπλιτών και η ανάθεση σ΄ αυτούς πολλαπλών καθηκόντων, έχει ως αποτέλεσμα εκτός των άλλων και τη δημιουργία ανεκπαίδευτης εφεδρείας, η οποία αποτελεί ζωτικό επιχειρησιακό τομέα της εθνικής πολεμικής προπαρασκευής.
  2. Αποδέσμευση όσο είναι δυνατόν των Ενόπλων Δυνάμεων από αλλότρια έργα (προσφυγικό, διακομιδές, κ.λπ), με δεδομένο και όσα προαναφέρθηκαν σχετικά με την υποστελέχωση των μονάδων του Σ.Ξ.
  3. Ανάπτυξη της διακλαδικότητας και διαλειτουργικότητας που είναι απαραίτητο να ξεκινά από απλά καθημερινά θέματα οργάνωσης και λειτουργίας και να επεκτείνεται σε θέματα σχεδίασης, εκπαίδευσης, συνεργασίας των Κλάδων των Ε.Δ. με τη χρησιμοποίηση κοινής γλώσσας και ορολογίας καθώς και κοινών διαδικασιών. 
  4. Αναβάθμιση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, η οποία θα περιορίσει την εκροή συναλλάγματος, θα συμβάλλει στην αύξηση θέσεων εργασίας και στη διατήρηση της στρατιωτικής ισχύος ανάμεσα στη χώρα μας και στην Τουρκία.
  5. Εκπόνηση νέας δομής δυνάμεων, που θα προκύψει από την εκτίμηση της απειλής αλλά και των κινδύνων που αντιμετωπίζει η χώρα, η οποία θα συνδυαστεί με γενναίες και ρηξικέλευθες αποφάσεις που θα μειώσουν τις λειτουργικές δαπάνες και αφορούν θέματα αναδιοργάνωσης, δημιουργία πολυδύναμων στρατοπέδων, κ.λπ.
  6. Αποκατάσταση, εντός του πλαισίου των δυνατοτήτων του προϋπολογισμού για την άμυνα ώστε να διατηρηθεί η διαθεσιμότητα των υπαρχόντων οπλικών συστημάτων και μέσων (εξασφάλιση απαραίτητων ανταλλακτικών, πυρομαχικών, καυσίμων)
  7. Τέλος αξιοποίηση του σημαντικότερου παράγοντα στρατιωτικής ισχύος, δηλ. του προσωπικού, από τον οποίο εξαρτάται η αποτελεσματικότητα των οπλικών συστημάτων (ποιότητα, εκπαίδευση, ηθικό). Το θέμα της ηθικής και υλικής καταξίωσης των στελεχών των Ε.Δ. θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο προτεραιότητας εκ μέρους της πολιτείας και να εκδηλώσει τις απαραίτητες ενέργειες, ώστε να διατηρήσει την αξιοπρέπεια, το κύρος και το επίπεδο διαβίωσής τους.
Πηγή Militaire


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Γράφει ο Σεραφείμ Παπαποστόλου
Αντιστράτηγος ε.α. Επίτιμος Επιτελάρχης του Γ'ΣΣ/NRDC-GR

Η Αρματομαχία του McMaster στο Ιράκ ίσως και να διαμορφώσει τη Συμβουλή του προς το Πρόεδρο προς ένα νέο ρόλο για το Στράτευμα
MCMASTER'S TANK BATTLE IN IRAQ MAY SHAPE ADVICE IN NEW ROLE
Military.com | Feb 23, 2017 | by Matthew Cox (1)


Σε αυτή την φωτογραφία αρχείου της 20ης Φεβρουαρίου 2017, ο αντιστράτηγος H.R. McMaster παρακολουθεί την ανακοίνωση του Πρόεδρου των ΗΠΑ Donald Trump στο κτήμα του στο Mar-a-Lago οτι o McMaster θα είναι ο νέος Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας. (Φωτογραφία AP/Susan Walsh)

Αντί του Βιογραφικού του Στρατηγού Περιγραφή των Μαχών που ηγήθηκε

Ήταν αργά το απόγευμα στις 26ης Φεβρουαρίου 1991, κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Κόλπου όταν τότε-ο ίλαρχος. H.R. McMaster επιτίθετο εναντίον μιας μεγάλης δύναμης ιρακινών τεθωρακισμένων που βρισκόταν σε αμυντικές θέσεις για να σταματήσουν την κύρια προέλαση των ΗΠΑ στο κατεχόμενο από το Ιράκ κράτος του Κουβέιτ μέσα από πυκνή αμμοθύελλα της ιρακινής ερήμου . Ο ίλαρχος McMaster διοικούσε τότε το συγκρότημα της 2ας ΙΛΑΝ (Ίλη ΑΕΤΟΣ), της 2ης Επιλαρχίας του 2ου Συντάγματος Τεθωρακισμένου Ιππικού. Το 2ο Σύνταγμα Τεθωρακισμένου Ιππικού (ACR) είχε αποστολή να καλύψει το μέτωπο στην επίθεση του VII Σώματος του Στρατού των ΗΠΑ.

Το απόγευμα της 26ης Φεβρουαρίου ηγήθηκε της Ίλης του επιτιθέμενος απευθείας προς ένα χωριό που ήταν σε μεγάλο βαθμό αμυντικά οργανωμένο από τους Ιρακινούς. Μετά από την εμπλοκή του εκεί με τους αμυνόμενους Ιρακινούς και παρακάμπτοντας το χωριό από τα βόρεια συνέχισε, ο Ίλαρχος McMaster και οι στρατιώτες του την κατά μέτωπο επίθεση εναντίον της οργανωμένης αμυντικά ιρακινής θέσης στην πλαγιά πίσω από μια κορυφογραμμή. Η Ίλη ΑΕΤΟΣ κινούμενη μέσα από τα ναρκοπέδια και εκκαθαρίζοντας τα ορύγματα κατευθύνθηκε προς τα απροστάτευτα πλευρά των ιρακινών αρμάτων μάχης και εξαφάνισε κάθε αντίσταση της ιρακινής αμυντικής θέσης. Οι ενέργειες αυτές που διήρκησαν περίπου 40’ λεπτά επέβαλαν την Ίλη ΑΕΤΟΣ να κινηθεί επιθετικά πέρα από το 70 Ανατολικά, που είχε ορισθεί ως το πέρας της προέλασης του για τότε και να φθάσει στο 73 Ανατολικά. Όταν ο αξιωματικός επιχειρήσεων του McMaster του υπενθύμισε στον ασύρματο ότι «η 70η Ανατολικά ήταν το όριο της προέλασης που είχε εκ των προτέρων ορισθεί για όλα τα τμήματα, ο McMaster του απάντησε, «δεν μπορώ να σταματήσω. Είμαστε ακόμα σε επαφή. Πες τους ότι λυπάμαι πολύ.» Το συγκρότημα «Αετός» κατέστρεψε περίπου 50 άρματα T72 και περίπου 25 άλλα τεθωρακισμένα οχήματα μέσα σε μόλις 23 λεπτά.

Η ενέργεια του αυτή θα γίνει γνωστή ως η Μάχη στα 73 Ανατολικά της επιχείρησης Καταιγίδα της Ερήμου. (Λεπτομέρειες Μάχη των 73 Ανατολικά και την συμβολή του σε αυτή σε Ιδιαίτερο Παράρτημα ‘’Β’’ στο τέλος του σημειώματος). Στον ίλαρχο McMaster απονεμήθηκε το «Ασημένιο Αστέρι», που αποτελεί το τρίτο σε αξία μετάλλιο του Στρατού των ΗΠΑ για τις πράξεις του κατά τη διάρκεια πολεμικής σύγκρουσης.

Είκοσι έξι χρόνια αργότερα, ο αντιστράτηγος McMaster έχει επιλεγεί να χρησιμεύσει ως ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας στη διακυβέρνηση του Προέδρου των ΗΠΑ Τραμπ.

Ο αντιστράτηγος McMaster είναι ο πρώτος εν ενεργεία αξιωματικός που επιλέγει για το καθήκον του Συμβούλου του Προέδρου, μετά βέβαια από τον Στρατηγό Colin Powell, που ανέλαβε τα ίδια καθήκοντα στα τελευταία δύο έτη της θητείας του Πρόεδρου Ronald Reagan(2).

Ενός του Στρατού των ΗΠΑ είναι γνωστός ως ένας από τους σοβαρούς στοχαστές της στρατηγικής αντίληψης. Πρόσφατα διετέλεσε Διευθυντής του Κέντρου για την ενσωμάτωση στο Στρατό Ολοκληρωμένων Ικανοτήτων ( Army Capabilities Integration Center) και υποδιοικητής του Κέντρου για την Εκπαίδευση και τα Δόγματα (Army Training and Doctrine Command) του Στρατού των ΗΠΑ , στο Στρατόπεδο Langley-Eustis στη Βιρτζίνια(3).

Ο σήμερα 54 ετών McMaster είχε επίσης αποκτήσει καλή φήμη για ένα ακόμη λόγο, εκτός από την σημαντική του συμβολή στο Πόλεμο του Κόλπου το 1991, αυτή είναι η επιτυχία του ως διοικητού του 3ου Συντάγματος Τεθωρακισμένου Ιππικού (3rd Armored Cavalry Regiment) το 2005 κατά την διάρκεια ενός άλλου πολέμου στο Ιράκ και μάλιστα την πόλη του Tal Afar. (Λεπτομέρειες για την δράση του στο Tal Afar σε Ιδιαίτερη Ιδιαίτερο Παράρτημα ‘’Α’’στο τέλος του σημειώματος).

Το Στράτευμα θεωρεί ότι αυτοί που αποτελούν την ομάδα των λαμπρότερων αξιωματικών του θα πρέπει να προσδιορίζονται τόσο από το πώς αυτοί με τις προσωπικές τους επιλογές αποδεικνύουν ότι το μυαλό τους είναι ενδεικτικό του καινοτόμου χαρακτήρα τους όσο και ταυτόχρονα της δέσμευση τους στο όραμα για τη βελτίωση του Στρατού (4). Για παράδειγμα, ο McMaster δεν χαρακτηρίστηκε ως ένας από τους λαμπρότερους αξιωματικούς του Στρατού αποκλειστικά επειδή απέκτησε το διδακτορικό του δίπλωμα (PhD). Η φήμη του McMaster ως ένας πεφωτισμένος αξιωματικός άρχισε όταν αυτός, (στην έρευνα που έκανε για την υποστήριξη της διδακτορική του διατριβής που αργότερα δημοσιεύτηκε σε βιβλίο), έδωσε την ευκαιρία τον αναγνώστη του να αμφισβητήσει και να επανεξετάσει το ρόλο της ηγεσίας του στρατού σε εθνική διαδικασία λήψης αποφάσεων. Όμως ακόμη και οι λαμπρότεροι εκ των αξιωματικών του Στρατού δεν τα βρίσκουν πάντα εύκολα στην διαδρομή τους στο Στρατό. Ωστόσο με τις προσωπικές τους προσπάθειές, όπως αυτές του McMaster, ενθαρρύνεται στο να εξυγιανθεί ο Στρατός ως Θεσμός της κοινωνίας που να μπορεί να καθοδηγήσει τους και τους καλύτερους αξιωματικούς «να επιτρέψουν, να διαμορφώσουν, και να κερδίσουν στο ηθικό πεδίο αυτής της προσπάθειας βελτίωσης»(5).

«Παρόλο που στις μελλοντικές μας μάχες θα αγωνιστούμε εναντίον των πιο ικανών εχθρών και σε συνθήκες πλέον προκλητικές και πολύπλοκες, εντούτοις υπάρχουν ικανά διδάγματα για την αξία της Ετοιμότητας για Μάχη που διδαχθήκαμε από τις νίκες μας στις μάχες πριν από είκοσι πέντε χρόνια, αξίες που παραμένουν σε ισχύ σήμερα και στο μέλλον.» έγραψε ο McMaster(6), σε ένα δοκίμιο του που δημοσιεύτηκε στο Strategybridge.org για την 25η επέτειο από την Επιχείρηση - Καταιγίδα της Ερήμου.

Μιλώντας επίσης σε επίσημη εκδήλωση τον Μάιο του 2016, ο McMasters είπε ό,τι «Η Εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανίας και η προσάρτηση της Κριμαίας το 2014 ήταν το Τέλος των ‘Διακοπών από την Ιστορία’, διακοπές που η Δύση απόλαυσε ήδη μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.» Υποστήριξε ότι « θα πρέπει να μας κρατά σε ετοιμότητα η απειλή από τη Ρωσία για την αναθεώρηση της μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο καθεστηκυίας τάξης πραγμάτων. Σίγουρα η Ρωσία επιθυμεί να αντικατασταθεί η μεταψυχροπολεμική ασφάλεια, οικονομική και πολιτική τάξη με κάτι που θα είναι πιο ευνοϊκό για τα ρωσικά συμφέροντα»(7).
Ο Πολιτικός αναλυτής Khrolenko έγραψε ότι «Θα περιμένουμε να δούμε τον ρόλο που θα παίξει ο νέος Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ. Να δούμε δηλαδή ένα θα πρέπει η Ρωσία και ο κόσμος να έχουν λόγους ανησυχίας από αυτόν. Επίσης να εξετάσουμε το πόσο χρήσιμος θα είναι για την χώρα του. Εκείνο όμως που θα πρέπει να υπογραμμισθεί είναι ότι η φήμη του, ως στρατιωτικού ηγέτη, είναι αποδεδειγμένη και αναμφισβήτητη» Alexander Khrolenko RIA Novosti(8).

«Ο Αντιστράτηγος H.R. McMaster έχει ξυρισμένο το κεφάλι, του αλλά Χο Τσι Μίνχ, πού μάλλον προσθέτει στη φήμη του ως ενός από τους κορυφαίους πολεμιστές-διανοουμένους του Στρατού των ΗΠΑ, που συχνά προσωπικά αναφέρεται στα αποσπάσματα του φημισμένου Πρώσου Στρατηγού και θεωρητικού του πολέμου Carl Von Clausewitz. Είναι αυτός ο ίδιος ο McMaster που επί για δεκαετία πολεμάει ένα πόλεμο χαρακωμάτων εντός του ΠΕΝΤΑΓΩΝΟΥ για την υιοθέτηση της νέας θεωρητικής αντίληψης για τον πόλεμο. Αντίληψης μέσω της οποίας θα αντιμετωπίσει την απειλή από τους ισλαμιστές τρομοκράτες και τους αντάρτες στο Αφγανιστάν και το Ιράκ καθώς και στα άλλα προβληματικά σημεία στον κόσμο Τώρα, η νέα αποστολή του είναι περισσότερο επικεντρωμένη. Στόχος: Μόσχα.» Bender Politico.

Αλλά και σήμερα καθώς ο Στρατός των ΗΠΑ επικεντρώνεται στην επανάκτηση της μαχητικής ισχύος για να αντιμετωπίσει επιτυχώς και σε ένα υψηλής έντασης πόλεμο τους πιθανούς εχθρούς του, όπως η Ρωσία, η προσωπική πολεμική εμπειρία του McMaster στο Πόλεμο των Τεθωρακισμένων μπορεί να τον βοηθήσει στα νέα του καθήκοντα ως Συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας (NSA) των ΗΠΑ.

Παράρτημα ‘’Α’’

Η Επιχείρηση «Επαναφορά των Δικαιωμάτων» των Κατοίκων στη πόλη Tal Afar του Ιράκ(9)

Από τη στιγμή που 3ο Σύνταγμα Τεθωρακισμένου Ιππικού των ΗΠΑ επέστρεψε στο Ιράκ το 2005, η βόρεια πόλη του Tal Afar είχε πέσει εξ ολοκλήρου στον έλεγχο των ανταρτών.

Με επικεφαλής τον συνταγματάρχη H.R. McMaster, το 3ο Σύνταγμα επικεντρώθηκε πρώτα στην ειρήνευση στα μικρότερα χωριά και τις γύρω από πόλεις. Παράλληλα έκλεισε τα συριακά σύνορα για να αποκλείσει τις οδούς διαφυγής για τους αντάρτες που είχαν καταλάβει την πόλη.

Το επόμενο στάδιο ήταν να χτίσει ένα τεράστιο χωμάτινο ανάχωμα για να περικλείσει την πόλη. Το ανάχωμα κατασκευάσθηκε από ένα Λόχο Μηχανικού του 113 Τάγματος Μηχανικού. Ζήτησε από τους νομοταγείς κατοίκους να βγούνε έξω από την πόλη και να στεγαστούν σε προσωρινά στρατόπεδα εκκένωσης.

Κατόπιν άρχισε η επιχείρηση της σταδιακής εκκένωσης της πόλης από τους αντάρτες. Η Επιχείρηση πραγματοποιήθηκε χάρις της συμμετοχής σχηματισμών του ιρακινού στρατού που κινήθηκαν στην πόλη μαζικά και που αποτελούνταν από 7.000 στρατιώτες καθώς και με την συμμετοχή των ιρακινών ειδικών δυνάμεων καταδρομέων. Επιπλέον, μια Ιρακινή Ταξιαρχία Αστυνομίας της Μουσούλης και άλλες αστυνομικές μονάδες που είχαν μετακινηθεί για να παρέχουν περιμετρική ασφάλεια.

Ο McMaster ως συνταγματάρχης τότε που διοικούσε το 3ο Σύνταγμα Τεθωρακισμένου Ιππικού (3rd Armored Cavalry Regiment), υιοθέτησε την ευέλικτη τακτική αντιμετώπισης των εξεγέρσεων και όχι τη βαριά τακτική του σφυριού και αμονιού για να καταστείλει τη βία που επέβαλαν οι Σουνίτες μαχητές εναντίον της Σιϊτικής μειονότητάς της πόλης αυτής. Η πρωτοποριακή τακτική που υλοποιήθηκε από τους άνδρες του 3ου Συντάγματος Τεθωρακισμένου Ιππικού οδήγησε και στην πρώτη επιτυχία στην αντιμετώπιση της ιρακινής εξέγερσης(10).

Πριν από το 2005, η ακολουθούμενη τακτική σύστηνε τα στρατεύματα να παραμένουν έξω από τις επικίνδυνες αστικές περιοχές, εκτός βέβαια από στις περιπόλους για την επιτήρησή τους. Έτσι οι στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ επέστεφαν στις βάσεις τους κάθε βράδυ. Οι περιπολίες τους αυτές βέβαια είχαν πολύ λίγη επιτυχία και το επίπεδο της έντασης αυξήθηκε επειδή τοπική Ιρακινή κοινωνία, που φοβόταν τα αντίποινα από τους επιστρέφοντες τρομοκράτες μετά από την καθημερινή απομάκρυνση των αμερικάνικων περιπόλων, πολύ σπάνια θα μπορούσε να βοηθήσει στον εντοπισμό τους από τις Αμερικανικές δυνάμεις.

Ο McMaster διέταξε την πλήρη ανάπτυξη των στρατιωτών εντός του Tal Afar και παραμονή εκεί σε μόνιμη βάση, και αφότου αυξήθηκε η εμπιστοσύνη προς αυτόν, επειδή τώρα ο τοπικός πληθυσμός ήταν βέβαιος ότι δεν επρόκειτο να αποσυρθεί κάποιο βράδυ, οι πολίτες άρχισαν την παροχή πληροφοριών σχετικά με τους στασιαστές, που επέτρεψε στις Αμερικανικές δυνάμεις να τους στοχοποιήσουν και να τους νικήσουν.

Μετά την επιστροφή του Συντάγματος στις ΗΠΑ από το Ιράκ, ο Δήμαρχος Najim Αμπντουλάχ Αλ Jubori απέστειλε επιστολή στο στρατηγό Geoge Casey, που ήταν ο ανώτερος διοικητής των ΗΠΑ στο Ιράκ, ευχαριστώντας το 3ο Σύνταγμα Τεθωρακισμένου Ιππικού για την απελευθέρωση της πόλης του. Επιστολή του Δημάρχου έγιναν αντικείμενο ευρείας δημοσιότητας επειδή ο πρόεδρος των ΗΠΑ George W. Bush Μπους το ανέφερε στη διάρκεια μιας ομιλίας του τον Μάρτιο του 2006. [34]

Παράρτημα ‘’Β’’

Η Μάχη του 73 Ανατολικά (11)

Εισαγωγή

Η Μάχη του 73 Ανατολικά διεξήχθη, κατά τη διάρκεια του Πολέμου στο Περσικό Κόλπο, μεταξύ των τεθωρακισμένων δυνάμεων του VII Σώματος Στρατού των Ηνωμένων Πολιτείων και εκείνων της Ιρακινής Ρεπουμπλικανικής Φρουράς και της Ιρακινής Μεραρχίας Tawakalna. Η μάχη αυτή, όπως περιγράφεται αργότερα σε ένα ντοκιμαντέρ των μεγάλων μαχών , ήταν η «τελευταία μάχη αρμάτων του 20ου Αιώνα.» Αυτή η μάχη έλαβε χώρα αρκετές ώρες μετά από επίσης μια μεγάλη αρματομαχία γνωστή ως η μάχη της Αλ Busayyah.

Γενική Κατάσταση

Το βράδυ της 23/24η Φεβρουαρίου, σύμφωνα με το Σχέδιο Επιχειρήσεων του στρατηγού Norman Schwarzkopf για την χερσαία επίθεση που ονομάζεται «Επιχείρηση Έρημος Sabre» (Operation Desert Sabre), το VII Σώμα Στρατού των ΗΠΑ επιτέθηκε στα ανατολικά από τη Σαουδική Αραβία προς στο Ιράκ με έναν ελιγμό που αργότερα πήρε το παρατσούκλι «Χαίρε Μαρία».

Το VII Σώμα Στρατού των ΗΠΑ αποτελούνταν από τέσσερεις (4) Μεραρχίες: 2 Τεθωρακισμένες Μεραρχίες ( Την 3η και την 1η ΤΘΜ) και μία Μηχανοκίνητη Μεραρχία (την 1η Πεζικού) και την Βρετανική Τεθωρακισμένη Μεραρχία ( 1η Βρ.ΤΘΜ). Επίσης είχε υπό διοίκηση το 2ο Σύνταγμα Τεθωρακισμένου Ιππικού (2rd Armored Cavalry Regiment ACR) και στο οποίο και θα αναφερθούμε εκτενέστερα παρακάτω.

Το VII Σώμα είχε δύο Αντικειμενικούς Σκοπούς (ΑΝΣΚ): να αποκόψει την ιρακινή υποχώρηση από το Κουβέιτ, και να καταστρέψει τα πέντε τμήματα της ελίτ δύναμης του αποτελούσε η Ιρακινή Προεδρική Φρουρά που βρισκόταν κοντά στα σύνορα Ιράκ – Κουβέιτ που θα μπορούσε να επιτεθεί προς τα νότια και εναντίων των Αραβικών Δυνάμεων και των Μονάδων Πεζοναυτών των ΗΠΑ.

Η ονομασία της Μάχης

Ονομάστηκε έτσι γιατί στους στρατιωτικούς χάρτες που βασίζονται στη UTM Προβολή Βορρά-Νότου ακόμη και οι πλήρες συντεταγμένες δεν θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν το έδαφος της ερήμου όπου δεν υπάρχουν σημεία για αναγνώριση της κατεύθυνσης. Δεν υπήρχαν εξ άλλου λεπτομερείς χάρτες της περιοχής. Αυτό που υπήρχε ήταν ένας γενικός χάρης Κλίμακας 1:100.000 για την παρακολούθηση της εξέλιξης της επιχείρησης.


Έτσι χρησιμοποιήθηκαν ευρέως οι δέκτες GPS όπου η ένδειξη ΧΧ ανατολικά από την κεντρική γραμμή αναφοράς του χάρτη μετρούνται σε χιλιόμετρα και αυτή η ένδειξη είναι αναγνώσιμη στο καντράν του δέκτη. Χρησιμοποιήθηκαν λοιπόν οι γραμμές και τα χιλιόμετρα GPS ως γραμμές αναφοράς για τις φάσεις της επίθεσης και για την μέτρηση της προόδου της. Εκ των πραγμάτων η χρήση τους απετέλεσε και τακτικό αιφνιδιασμό, γιατί στη σκέψη των ιρακινών ή έρημος ήταν έδαφος που δεν υπάρχουν ίχνη για να ακολουθήσει κάποιος.

Αποφάσεις – Ασκήσεις

Η τήρηση της κατεύθυνσης ενός τόσο μεγάλου αριθμού δυνάμεων ήταν το πρόβλημα που θα έπρεπε να επιλυθεί από την αρχική σχεδίαση του Ελιγμού των Δυνάμεων. Ο ελιγμός απαιτούσε από τις Μονάδες που βρισκόταν κοντά στο στροφέα του ελιγμού (Κουβέιτ) να κινούνται αργά, ενώ οι άλλες στα άκρα να κινούνται πολύ γρήγορα (αεροκίνητες δυνάμεις) για να είναι συντονισμένες και να υπάρχει ικανός έλεγχος και να αποφευχθούν οι προσβολές από τα φίλια πυρά. Κάτι που τελικά δεν κατέστη δυνατό να αποφευχθεί τελείως.

Αποφασίσθηκε η κάθε μονάδα επιπέδου τάγματος να κινείται στη ζώνη μάχης σε σχηματισμό τετραγώνου με δύο λόχους στο πρώτο κλιμάκιο και δύο στο δεύτερο. Ο διοικητής του τάγματος μπορούσε να εναλλάσσει τους λόχους του ανάλογα με την τακτική κατάσταση. Αυτό έκανε την προχώρηση να μην εξαρτάται από την εχθρική αντίδραση αλλά από τα ταχύμετρα των οχημάτων και τους δέκτες GDS!


Ο σχηματισμός αυτού του τετραγώνου ήταν 10Χ10 Km. O κάθε λόχος είχε 5Km μέτωπο. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο μεγάλος αριθμός από τα τμήματα επιπέδου Λόχου στην πραγματικότητα ήταν Ίλες Αναγνωρίσεως, Ίλες Αρμάτων και τέλος Λόχοι Μηχανοκινήτου πεζικού. Η συγκρότηση τους αυτή τους έδινε την δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν τα σύγχρονα άρματα μάχης (M1A1 Abrams) και τα τεθωρακισμένα οχήματα μάχης (ΤΟΜΑ (M3 Bradley) όλα εφοδιασμένα με νυκτερινά όργανα παρατηρήσεως και σκοπεύσεως και σύγχρονα συστήματα πυρός για την εμπλοκή του εχθρού από μεγάλες αποστάσεις. Οι σχηματισμοί που χρησιμοποιούσαν ήταν της φάλαγγος για τον έλεγχο της κίνησης και μετά από την αναγνώριση της τακτικής κατάστασης ανάλογα με τη διαταγή του διοικητού του Λόχου-Ίλης.

Κάθε Αμερικάνικη Τεθωρακισμένη Ταξιαρχία αποτελούνταν από τέσσερεις(4) Επιλαρχίες Μέσων Αρμάτων (ΕΜΑ) και ένα (1) Μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζικού (ΜΤΠ). Η κάθε ΕΜΑ είχε 166 άρματα M1A2 και το ΜΤΠ είχε 54 Τεθωρακισμένα Οχήματα Μάχης (ΤΟΜΠ) Bradleys. Η Ταξιαρχία επίσης υποστηριζόταν από Α/Κ Πυροβόλα, όλμους και Α/Α όπλα και μεγάλο αριθμό βαρειών οχημάτων. Η Ταξιαρχία αυτή κάλυπτε ένα μέτωπο 24-45 χιλιόμετρα και 80-150 χιλιόμετρα σε βάθος.


Διεξαγωγή της Μάχης

Η ιρακινή αντίσταση από την έναρξη της επιχείρησης Ημέρα Η 24η Φεβρουαρίου και μέχρι την 25 Φεβρουαρίου ήταν ασθενής και διάσπαρτη και μετά την αρχική διάρρηξη του μετώπου από τις εμπρός δυνάμεις του VII Σώματος Στρατού.

Το 2ο Σύνταγμα Τεθωρακισμένου Ιππικού (2rd Armored Cavalry Regiment ACR) προωθήθηκε ως κλιμάκιο μάχης, στην εμπροσθοφυλακή των επιτιθεμένων δυνάμεων, προκειμένου να εντοπίσει τον όγκο των εχθρικών δυνάμεων ενώ παράλληλα να λάβει μέτρα για να απαγορεύσει την ικανότητα αναγνώρισης των φιλίων του δυνάμεων.

Το 2ο Σύνταγμα Τεθωρακισμένου Ιππικού περίπου με 4.500 στρατιώτες αποτελούνταν από τρεις Επιλαρχίες Αναγνωρίσεως (ΕΑΝ) (την 1η την 2α και την 3η ΕΑΝ) μία Επιλαρχία Αεροπορίας Στρατού - Επιθετικών Ελικοπτέρων (4η ΕΑΝ) και την Επιλαρχίας Υποστήριξης (ΕΥΠ). Κάθε Επιλαρχία αποτελούνταν από τρείς Ίλες Αναγνωρίσεως (ΙΛΑΝ) μία Ίλη Μέσων Αρμάτων (ΙΜΑ) μία Πυροβολαρχία Α/Κ Πυροβόλων και την Ίλη Διοικήσεως.

Η ΙΛΑΝ ήταν οργανωμένη σε 2 Ουλαμούς Αναγνωρίσεως [( με ονόματα 1ος και 3ος ΟΥΛΑΝΙΧ) με 6 τεθωρακισμένα οχήματα μάχης (M3 Bradley) ο καθένας] και 2 Ουλαμούς Αρμάτων [( με ονόματα 2ος και 4ος ΟΥΛΑΝ) με 4 άρματα M1A1 Abrams) ο καθένας) και ένα άρμα για τον Δκτή της Ιλης και ένα ΤΟΜΑ για τον υποδιοικητή -αξιωματικό επιχειρήσεων της Ιλης. Κάθε Ίλη Αναγνωρίσεως (ΙΛΑΝ) αποτελούνταν από 120 στρατιώτες, εννέα (9) άρματα μάχης (M1A1 Abrams) και 12-13 τεθωρακισμένα οχήματα μάχης (M3 Bradley).


Κυρία Μάχη

H κύρια μάχη διεξήχθη την επόμενη ημέρα, δηλαδή την 26η Φεβρουαρίου 1991 και από 2ο Σύνταγμα Τεθωρακισμένου Ιππικού που είχε τεθεί υποδιοίκηση του VII Σώματος Στρατού με αποστολή αναγνώρισης και ασφάλειας του μετώπου του Σώματος - μαζί με τις δύο προωθημένες ταξιαρχίες που ανήκαν στη 1η Μεραρχία Πεζικού. Οι δυνάμεις αυτές επιτέθηκαν και κατέστρεψαν την 18η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία της Ιρακινής Μεραρχίας Tawakalna και την 37η Τεθωρακισμένη Ταξιαρχία της 12ης Ιρακινής Τεθωρακισμένης Μεραρχίας, η καθεμιά αποτελούμενη μεταξύ 2.500 και 3,000 άνδρες.

Η Εμπλοκή στη Μάχη της 2ας ΙΛΑΝ (Ίλη ΑΕΤΟΣ)

Έβρεχε πολύ κατά τη διάρκεια της νύχτας της 25ης του Φεβρουαρίου. Το επόμενο πρωί υπήρχε πυκνή ομίχλη που περιόριζε την ορατότητα σε 200 μέτρα. Η ομίχλη σήκωσε αργά το πρωί αλλά μια εκτυφλωτική αμμοθύελλα ήρθε αμέσως μετά από αυτή. Η Επιλαρχία των Επιθετικών Ελικοπτέρων (4η ΕΑΝ) του του 2ου Συντάγματος Τεθωρακισμένου Ιππικού (ACR) ήταν καθηλωμένη στα έδαφος για το περισσότερο από το ήμισυ της ημέρας.

Το πρωί της 26ης Φεβρουαρίου 1991 ο Ίλαρχος Herbert McMaster, διοικητής της 2ας ΙΛΑΝ (Ίλη ΑΕΤΟΣ) της 2ας ΕΑΝ του 2ου Συντάγματος Τεθωρακισμένου Ιππικού (ACR), αφού από την προηγούμενη ημέρα προέλαυσε προς τα ανατολικά διασχίζοντας ολόκληρη την έρημο του Κουβέιτ κατά τη διάρκεια της επιχείρησης Καταιγίδα της Ερήμου διατάχθηκε να συνεχίσει την προέλαση προς τον εχθρό.

Στις 08:30 η Ίλη (Φάντασμα) που ανήκε στην ίδια 2α ΕΑΝ ενεπλάκη και κατέστρεψε ένα ιρακινό όχημα μεταφοράς προσωπικού μάλλον της Μεραρχίας Tawakalna.

Στις 10:00 η 2ας ΙΛΑΝ (Ίλη ΑΕΤΟΣ) κινούταν εντός της ομίχλης που εμπόδιζε την ορατότητα. Οι δύο ΟΥΛΑΝΙΧ ήταν ανεπτυγμένοι εμπρός για να καλύπτουν όλο το μέτωπο των 5 χιλιομέτρων Ακολουθούσαν σε απόσταση 3 χιλιομέτρων οι άλλοι δύο Ουλαμοί Αρμάτων (ΟΥΜΑ) με ετοιμότητα επέμβασης υπέρ των πρώτων. Η ΙΛΑΝ ήταν σε επαφή με τις Ίλες που κινούνταν παράλληλα. Η την Ίλη Φάντασμα της 2ας ΕΑΝ στα βόρεια και η Ίλη Σίδερο της 3ης ΕΑΝ στα νότια.

Ήταν τότε που ο ουλαμαγός του 3ου ΟΥΝΑΝΙΧ που βρισκόταν στο νότιο μέρος του σχηματισμού της Ίλης ανέφερε ότι ήλθε δε επαφή με τρία εχθρικά ερπυστριοφόρα οχήματα (MTLBs) Την ίδια στιγμή με βολές από τα ΤΟΜΑ Bradley της Ίλης Φάντασμα καταστράφηκαν δύο εχθρικά ΤΟΜΑ (APCs) που εκτιμήθηκε ότι ανήκαν στη ιρακινή μεραρχία Tawakalna που την αναζητούσαν.

Ο διοικητής της 2ας ΙΛΑΝ (Ίλη ΑΕΤΟΣ) που επί του άρματός του (M1 A1) προσέτρεξε για την διευκρίνηση της κατάστασης πρόσβαλε το τρίτο από τα εχθρικά οχήματα ( MTLBs) που προσπαθούσε να διαφύγει. Ο πυροβολητής του άρματος αυτού πέτυχε την προσβολή με βλήμα ΗΕΑΤ σε απόσταση 2 χιλιομέτρων.

Στις 12:00 της 26ης Φεβ. 1991 η Ίλη βρισκόταν στο σημείο ελέγχου 60 Ανατολικά με την εκτίμηση της ΕΑΝ ότι η επαφή με τις κύριες δυνάμεις της ιρακινής Προεδρικής Φρουράς ήταν επικείμενη από στιγμή σε στιγμή.

Στις 13:00 διατάχθηκε να προετοιμάσει αμυντικές θέσεις και να φουλάρει τα οχήματα της. Τότε μια αμμοθύελλα περιόρισε την ορατότητα καθώς οι αμερικανικές δυνάμεις θα πλησίαζαν προς τις ιρακινές θέσεις.

Στις 15:00 η Ίλη κινήθηκε εκ νέου και κατέστρεψε 3 εχθρικά άρματα.
Μεταξύ 15:15 και 15:25 ο McMaster διατάχθηκε να προωθηθεί μέχρι την 70 Ανατολικά και να ανεύρει τη θέση των δυνάμεων τη Προεδρικής Φρουράς.

Στα επόμενα 15 λεπτά η Ίλη δέχθηκε πυρά από το εχθρικό πυροβολικό και το πεζικό που είχε καταλάβει θέσεις μάχης στο 69 Ανατολικά. Αυτά τα στρατεύματα μάλλον ανήκαν στην 18η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία. Τα άρματα και τα ΤΟΜΑ της Ίλης έκλεισαν τις θυρίδες τους και συνέχιζαν υπό τα έντονα πυρά του πυροβολικού ανταποδίδοντας τα πυρά και να συνεχίζουν την κίνηση τους προς τον εχθρό. του εχθρού.

Στις 15:56 ο 3ος ΟΥΛΑΝΙΧ (νότια της παράταξης) κατέλαβε μια οχηρή θέση και ένα ιρακινό καταφύγιο των οποίων οι τέσσερις επιβαίνοντες γρήγορα παραδόθηκαν και συνελήφθησαν από τους άνδρες.

Η 2α ΙΛΑΝ (Ίλη ΑΕΤΟΣ) της 2ας ΕΑΝ του 2ου Συντάγματος Τεθωρακισμένου Ιππικού (ACR) έκανε την πρώτη της επαφή με την κύριας γραμμής άμυνας του εχθρού λίγο μετά τις 16:07. H μονάδα άρχισε να δέχεται πυρά από βαριά πολυβόλα 23 χιλ και πυρά πολυβόλων και ελαφρών όπλων.

Αμυντική Οργάνωση Εχθρού

Κατά διάρκεια της μάχης του 73 Ανατολικά ο McMaster αντιμετώπισε ένα ικανό εχθρό στο πρόσωπο του ιρακινού διοικητή, γνωστό ως ο Ταγματάρχης Mohammed που ήταν απόφοιτος από το Σχολείο Προκεχωρημένης Εκπαίδευσης Αξιωματικών Πεζικού του Στρατού των ΗΠΑ στο Fort Benning, της Γεωργίας.

Ο Ταγματάρχης Mohammed και οι άνδρες του γνώριζαν το έδαφος πολύ καλά, αλλά αυτό που δεν γνώριζαν ήταν ότι οι αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις είχαν εφοδιασθεί με το ολοκαίνουργιο τότε παγκόσμιο σύστημα με ικανότητα εντοπισμού της θέσης (GPS). Ο McMaster έγραψε ότι ο Ταγματάρχης Mohammed οργάνωσε την άμυνά του, κατά μήκος του μόνο δρόμου που υπήρχε οχυρώνοντας το χωριό επί αυτού. Η αμυντική οργάνωση έγινε και με αντιαεροπορικά όπλα, που θα χρησιμοποιηθούν εναντίον στόχων στο έδαφος, μαζί με τα πολυβόλα και το πεζικό σε ορύγματα μάχης. «Η Άμυνα του Mohammed ήταν ουσιαστικά καλή», έγραψε ο McMaster.


Ο Ιρακινός διοικητής οργάνωσε δύο αμυντικές περιοχές για την εμπλοκή του με τον εχθρό. Και οι δύο κατά μήκος και στη ανατολική πλευρά της υπάρχουσας εκεί και μικρού ύψους κορυφογραμμής. Η μία προς τα βόρεια και άλλη στα νότια του χωριού. Επίσης τοποθετήθηκαν ναρκοπέδια να διαταράξουν την κίνηση προς την αμυντική περίβολο. Έθαψε σκάβοντας την άμμο τα περίπου 40 Τ72 άρματα και τα 16 BMPs ερπυστριοφόρα τεθωρακισμένα οχήματα μάχης (ΤΟΜΑ) και σε απόσταση περίπου 1.000 μέτρα πίσω από την κορυφογραμμή. Τοποθέτησε επίσης την εφεδρεία του, από τα 18 Τ72 άρματα, σε απόσταση 3000 μέτρα από την προηγούμενη αμυντική γραμμή και σε ένα ευρύ κύκλο όπου και ο Σταθμός Διοικήσεως του. Εκατοντάδες στρατιώτες του πεζικού κατέλαβαν ορύγματα και τάφρους μεταξύ των τεθωρακισμένων οχημάτων.
 
Κυρία Επιθετική Προσπάθεια της Ίλης

1600 Ώρα ελήφθη η Δγή του Τακτικού Συγκροτήματος της 2ας ΕΑΝ για προώθηση με 20-30 ΜΑΩ στο 70 Ανατολικά. Η 2α ΙΛΑΝ (Ίλη ΑΕΤΟΣ) της 2ας ΕΑΝ του 2ου Συντάγματος Τεθωρακισμένου Ιππικού (ACR) έκανε την πρώτη της επαφή με τον εχθρό λίγο μετά τις 4 μ.μ. H μονάδα ενώ κινούνταν μέσα σε ναρκοπέδιο άρχισε να δέχεται πυρά από βαριά πολυβόλα 23 χιλ και πυρά πολυβόλων και ελαφρών όπλων.

Ο Ίλαρχος Herbert McMaster, τέθηκε επικεφαλής των 9 αρμάτων που προχωρούσαν σε σχηματισμό βέλους προς τα οπίσω. Ενώ το άρμα μου βρισκόταν κινούμενο σε μια ανεπαίσθητη άνοδο προς τη κορυφογραμμή του στα βόρεια του χωριού, ο πυροβολητής του άρματος μου λοχίας Craig Koch, ανέφερε «άρματα κατευθείαν εμπρός.» Μέτρησα οκτώ [T-72s] σε προετοιμασμένες θέσεις μάχης, είπε αργότερα ο Ίλαρχος McMaster και έδωσα το παράγγελμα ΠΥΡ. Το πρώτο Τ-72 καταστράφηκε αμέσως. Η ώρα ήταν 16:18.

«Την ίδια στιγμή και τα εννέα άρματά μου ενέπλεξαν τους εχθρικούς στόχους ταυτόχρονα και καθώς ακόμη βρισκόμασταν εν κινήσει. Σε περίπου ένα λεπτό ότι βρίσκονταν εντός του βεληνεκούς μας είχε αρπάξει φωτιά. Τα καιόμενα άρματα, τα τεθωρακισμένα οχήματα και το προσωπικό που βρισκόταν στη πρώτη αμυντική γραμμή του εχθρού σχημάτιζε πλέον ένα παραπέτασμα καπνού που απέκρυπτε τον εχθρός προς τα ανατολικά. Τα άρματα μας συνέχισαν την επίθεση μέσα από τον καπνό.
Τα εχθρικά τεθωρακισμένα οχήματα και μεγάλος αριθμός του πεζικού έτρεχε για να καλυφθεί πίσω από τις γραμμές των χαρακωμάτων και τις θέσεις μάχης. Καταστρέψαμε τα τεθωρακισμένα οχήματα του εχθρού σας γρήγορα και συνεχίσαμε να πυροβολούμε το πεζικό με τα πολυβόλα καθώς βρισκόμασταν σε πολύ μικρή απόσταση από αυτούς» έγραψε McMaster. Η ώρα ήταν 16:22.

Καθώς η 2α ΙΛΑΝ (Ίλη ΑΕΤΟΣ) εκκαθάριζε τις αμυντικές θέσεις στα δυτικά της περιοχής, ο Ίλαρχος McMaster πήρε την απόφαση να προχωρήσει πέρα από το όριο της προέλασης που ήταν τα 70 Ανατολικά και που υπήρχε σημειωμένο ως το πέρας της ενέργειας του τη Βορρά-Νότου γραμμή στον χάρτη του. Όταν ο αξιωματικός επιχειρήσεων του McMaster του υπενθύμισε στον ασύρματο ότι «η 70η Ανατολικά ήταν το όριο της προέλασης που είχε εκ των προτέρων ορισθεί για όλα τα τμήματα, ο McMaster του απάντησε, «δεν μπορώ να σταματήσω. Είμαστε ακόμα σε επαφή. Πες τους ότι λυπάμαι πολύ». «Είχαμε αιφνιδιάσει και καταστρέψει τον εχθρό. Το σταμάτημά μας εκεί θα τους επέτρεπε να αναδιοργανωθούν» είπε αργότερα δικαιολογώντας την απόφαση του αυτή ο McMaster.

Η 2α ΙΛΑΝ (Ίλη ΑΕΤΟΣ) του McMaster συνέχισε την επίθεση προς τις θέσεις τις εφεδρείας του εχθρού. Η επίθεση έγινε εναντίον των 18 Τ72 αρμάτων που βρισκόταν πίσω από την προηγούμενη αμυντική γραμμή τοποθετημένα σε ένα ευρύ κύκλο και όπου ήταν και ο Σταθμός Διοικήσεως του εχθρού. Η ώρα ήταν 16:40.

Ο Ταγματάρχης Mohammed είπε αργότερα σε ένα από τους στρατιώτες μας ότι «δεν ήξερε δεχόταν επίθεση, έως ότου ένας στρατιώτης του έτρεξε στο καλά προστατευμένο καταφύγιό του φωνάζοντας, «Άρματα, Άρματα! Και τη στιγμή που βγήκε στο πρατήριό του διαπίστωσε ότι όλα τα οχήματα του που βρισκόταν σε αμυντικές θέσεις προς τα δυτικά βρισκόταν στις φλόγες. Διέταξε την εφεδρεία να δημιουργήσει μια δεύτερη αμυντική γραμμή. Ήταν όμως πολύ αργά. Τα άρματα του εχθρού είχαν ήδη καβαλήσει την περίμετρο του δικού του χώρου συγκέντρωσης των αρμάτων. Μερικά από αυτά άρχιζαν να κινούνται όταν πλέον βαλλόταν από μικρή απόσταση και καταστρεφόταν με δυνατές εκρήξεις.

Το Τακτικό Συγκρότημα «Αετός» κατέστρεψε περίπου 50 άρματα T72 και περίπου 25 άλλα τεθωρακισμένα οχήματα μέσα σε μόλις 23 λεπτά. Η ενέργεια του αυτή θα γίνει γνωστή ως η Μάχη των 73 Easting της επιχείρησης Καταιγίδα της Ερήμου.

Στον McMaster απονεμήθηκε το ‘Ασημένιο Αστέρ’, η τρίτη μεγαλύτερη επιβράβευση του Στρατού για την ανδρεία του, την πρωτοβουλία του και τις επιτυχίες της Ίλη του ΑΕΤΟΣ.

Την 16:43 ο Διοικητής της 2ας ΕΑΝ που βρισκόταν επιβιβασμένος επί του άρματος του Μ1 Α1 και προωθημένος με τα πρώτα τμήματα της Ίλης ΑΕΤΟΣ από όπου είχε την πλήρη γνώση της τακτικής κατάστασης διέταξε το πέρας της ενέργειας της Επιλαρχίας του. Το πέρας βρήκε τα νικηφόρα τμήματα του επί του 73 Ανατολικά.

Η Συνέχιση των Επιχειρήσεων

Το απόγευμα της 26ης Φεβρουαρίου τα τμήματα του 2ου Συντάγματος Τεθωρακισμένου Ιππικού (2α και 3η ΕΑΝ) που είχε τεθεί υποδιοίκηση του VII Σώματος Στρατού με αποστολή αναγνώρισης και ασφάλειας του μετώπου του Σώματος απέκτησαν την επαφή με τις κύριες δυνάμεις αμύνης των Ιρακινών που αποτελούνταν από τα τμήματα της Ιρακινής Μεραρχίας Tawakalna και της 12ης Ιρακινής Τεθωρακισμένης Μεραρχίας.

Στη συνέχεια τμήματα της 1ης Αμερικάνικης Μεραρχία Πεζικού προωθήθηκαν και ανέλαβαν την συνέχιση της επίθεσης σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο της Ανώτερης Συμμαχικής Διοίκησης στο τομέα του VII Σώματος Στρατού και σε συντονισμό με την επίθεση της 1ης και 2ας Τεθωρακισμένης Μεραρχίας που ενεργούσαν βορειότερα. Η μάχη συνεχίσθηκε για τις επόμενες πέντε ώρες σε όλο το μέτωπο με μεγάλη ένταση ενώ οι ιρακινοί κατέβαλαν προσπάθειες με την μετακίνηση των εφεδρειών τους και τις τοπικές αντεπιθέσεις. Ο Δκτής του VII Σώματος Στρατού στις 22:00 διέταξε την διακοπή της επίθεσης για την επόμενη ημέρα στις 07:00. Κατά την διάρκεια της νύκτας συνεχίσθηκαν οι προσβολές των ιρακινών από πυρά πυροβολικού και αεροπορίας.

Την ασφάλεια και την κάλυψη του Σώματος κατά την διάρκεια της νύκτας 26/27 Φεβ. 1991 ανέλαβε και πάλι 2ο Σύνταγμα Τεθωρακισμένου Ιππικού που προώθησε τις δυνάμεις σε επαφή με τις ιρακινές δυνάμεις. Κατά την διάρκεια της νύκτας συνεχίσθηκε ο αγώνας με μεγάλη ένταση. Την νύκτα ανέλαβε επίσης δράση και η 11η Ταξιαρχία Ελικοπτέρων σε πολλές αποστολές υποστήριξης των εμπλεκόμενων δυνάμεων του VII Σώματος Στρατού. Αξιοσημείωτο γεγονός υπήρξε ο εντοπισμός, η προσβολή και σχεδόν καταστροφή τμημάτων της 10ης Ιρακινής Μεραρχίας από την Ταξιαρχία των Ελικοπτέρων.

Την επόμενη ημέρα 27η Φεβ, 1991 η επίθεση συνεχίσθηκε σε όλο το μέτωπο από όλες τις δυνάμεις του VII Σώματος Στρατού με εντολή να εισέλθουν από τα δυτικά στο Κουβέιτ. Στις 12:00 η 2α ΤΘΤ της 1ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας πρόσβαλε και κατέστρεψε την 2α Ιρακινή Ταξιαρχίας της Μεραρχίας MEDINAH της Προεδρικής Φρουράς. Η Μάχη αυτή επίσης έμεινε στην ιστορία γιατί σε μία και μοναδική εμπλοκή καταστράφηκε μία ολόκληρη ταξιαρχία χωρίς καμία απώλεια για τους επιτιθεμένους. Τελικά από τα 4.700 άρματα που αναπτύχθηκαν από το Ιράκ τα 3.700 καταστράφηκαν στις 50 ώρες των μαχών.

Ο Πρόεδρος Μπους διέκοψε τις μάχες την επομένη το πρωί επειδή οι στόχοι της επίθεσης είχαν επιτευχθεί και είχε σταματήσει κάθε οργανωμένη αντίσταση εκ μέρους του Ιράκ.

Συμπέρασμα

Η Νίκη στο Πόλεμο κερδίζεται από την επιτυχία στη μάχη(ες) των μικρών κλιμακίων (Λόχων-Ταγμάτων).
Η επιτυχία της Ίλης ΑΕΤΟΣ στο 73 Ανατολικά θα μπορούσε να προβληθεί ως το παράδειγμα για την σωστή υλοποίηση της πρόθεσης του προϊσταμένου διοικητή από τον ενεργούνται διοικητή που βρίσκεται δύο κλιμάκια πιο κάτω. Αν και ο Ίλαρχος McMaster είχε μια ρητή διαταγή να σταματήσει στο 70ο Ανατολικά, η Ίλη ΑΕΤΟΣ δεν σταμάτησε εκεί αλλά συνέχιζε να εμπλέκει τις αμυνόμενες ιρακινές δυνάμεις. Με τον τρόπο του αυτό εκείνη την ημέρα ήταν αυτός που είχε μεγαλύτερη συνεισφορά στην υλοποίηση της αποστολής, τόσο της 2ας ΕΑΝ στην οποία ανήκε αλλά του προϊσταμένου κλιμακίου αυτής δηλαδή του 2ου Συντάγματος Τεθωρακισμένου Ιππικού (ACR), από ό, τι εάν θα είχε παραμείνει στα 70ή Ανατολικά, όπως άλλοι.


Πηγές
  1. MCMASTER'S TANK BATTLE IN IRAQ MAY SHAPE ADVICE IN NEW ROLE Military.com | Feb 23, 2017 | by Matthew Cox
  2. Παραδοσιακά, η δημοσίευση της τοποθέτησης του Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας δεν απαιτεί την επιβεβαίωση της από τη Γερουσία, αλλά δεν είναι ακόμη σαφές κατά πόσον αυτό θα πρέπει αλλάξει αφού ο McMaster είναι σήμερα εν ενεργεία στρατηγός (τριών αστέρων) που τοποθετείται σε μια νέα θέση, ανέφερε το Associated Press.
  3. [iii] “McMaster to Be Brigadier General.” BlackFive. July 16, 2008. Accessed March 24, 2016. http://www.blackfive.net/main/2008/07/mcmaster-to-be.html
  4. Robert P. Callahan, Jr. “The Problem with Personnel Reform: Who are the Army’s Best and Brightest? Small Wars Journal, 13July 2016.
  5. ADP 1: The Army. Washington, D.C.: Headquarters, Department of the Army, 2012. Accessed March 23, 2016. http://armypubs.army.mil/doctrine/DR_pubs/dr_a/pdf/adp1.pdf
  6. H.R. McMaster ‘Eagle Troop at the Battle of 73 Easting Lessons for Today's Small Unit Leaders’ Strategybridge.org, February 26, 2016.
  7. Damien Sharkov ‘Will McMaster And Trump Clash On Russia?’ February 22, 2017, Posted with permission from Newsweek.
  8. Alexander Khrolenko ‘Why New US National Security Adviser is a Worrying Signal to Russia’ World Sputnik International 14:44 22.02.2017.
  9. 3rd Cavalry Regiment (United States) From Wikipedia, the free encyclopedia
  10. MCMASTER'S TANK BATTLE IN IRAQ MAY SHAPE ADVICE IN NEW ROLE Military.com | Feb 23, 2017 | by Matthew Cox
  11. [i] McMaster, Herbert R. “Battle of 73 Easting.” February 26, 1991. Accessed March 24, 2016. http://www.benning.army.mil/Library/content/McMasterHR%20CPT_Battleof73Easting.pdf



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Εκτενές άρθρο για την προσπάθεια του Recep Tayyip Erdogan να θεμελιώσει ακόμα πιο βαθιά την εξουσία του δημοσιεύουν οι Financial Times, σημειώνοντας ότι το δημοψήφισμα του Απριλίου μπορεί να δώσει στον Πρόεδρο της Τουρκίας εξουσίες πέρα και από αυτές που είχε ο Mustafa Kemal Ataturk.

Όπως σχολιάζει το άρθρο, αν και ο Erdogan απορρίπτει πολλές από τις ιδέες του Ataturk - από τον αποκλεισμό του Ισλάμ από την εξουσία έως τον εναγκαλισμό της Δύσης - παρόλα αυτά τον μιμείται σε πολλά επίπεδα: «Σαν τον Ataturk, ο κ. Erdogan παρουσιάζει τον εαυτό του ως ηγέτη με πυγμή οι εξουσίες του οποίου πηγάζουν από τη λαϊκή στήριξη και ως κοινωνικό μηχανικό που αναδιαμορφώνει την κοινωνία ώστε να αντανακλά τα δικά του ιδεώδη».

Τούρκος πολιτικός ερευνητής από την Ουάσιγκτον σχολιάζει ότι πρόκειται για μία σταδιακή διαδικασία που εξαγνίστηκε μετά από το αποτυχημένο πραξικόπημα και η οποία πλέον παρουσιάζεται ως «δεύτερη επανάσταση» ή ως «δεύτερος πόλεμος ανεξαρτησίας». Όπως προσθέτει ο Soner Cagaptay «είναι μία κάθετη κοινωνική μηχανική στο στιλ του Ataturk, με διαφορετικές αξίες αλλά με ίδια μέθοδο. Ο Ataturk που νίκησε τους χριστιανούς και τους ξένους συνεχίζει να ζει, αλλά όχι εκείνος που απελευθέρωσε τις γυναίκες και δημιούργησε το κοσμικό κράτος».

Το δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου χαρακτηρίζεται από τους FT ως η τελευταία πράξη της «επανάστασης» του Erdogan, με τις συνταγματικές αλλαγές να του δίνουν μεγαλύτερη εξουσία από όση είχε ποτέ ο Kemal Ataturk.

Η εφημερίδα μεταξύ άλλων επισημαίνει ότι με τις αυξημένες αρμοδιότητές του ο Πρόεδρος Erdogan θα μπορεί πέρα από τον έλεγχο του προϋπολογισμού, των δικαστικών διορισμών και του γενικότερου ελέγχου της εκτελεστικής εξουσίας να μεταμορφώσει την Τουρκία στη χώρα που ονειρευόταν από την αρχή της πρωθυπουργίας του, δηλαδή σε μία δημοκρατία με ισλαμικά ιδεώδη που θα υποστηρίζεται από μία πιστή κρατική μηχανή.

Η εφημερίδα επικεντρώνεται στη συνέχεια στο «όπλο» που χρησιμοποιεί ο κ. Erdogan για να φτάσει στο στόχο του, που δεν είναι άλλος από την «εκκαθάριση» των αντιπάλων του μετά από την απόπειρα πραξικοπήματος.

Όπως σημειώνεται, αρχικά ακόμα και η αντιπολίτευση κατανόησε την ανάγκη μίας περιορισμένης εκκαθάρισης του κρατικού μηχανισμού. «Αλλά σύντομα φάνηκε ότι η κυβέρνηση εκμεταλλεύεται το πραξικόπημα ως πρόφαση για να χτίσει ένα αυταρχικό καθεστώς», δηλώνει ο Τούρκος συγγραφέας και πανεπιστημιακός Mustafa Akyol.

Η βρετανική εφημερίδα σχολιάζει πως με τις έκτακτες εξουσίες που ανέλαβε μετά από το πραξικόπημα, ο Πρόεδρος Erdogan «αποδεσμεύθηκε από τις αλυσίδες» του κοσμικού κατεστημένου ή τους περιορισμούς του συντάγματος που ανέτρεπαν τις φιλοδοξίες του. Σημειώνεται ιδιαίτερα η αδυναμία του Συνταγματικού Δικαστηρίου της χώρας να αντισταθεί στα προεδρικά διατάγματα του Erdogan.

Όσον αφορά αυτά τα διατάγματα, αναφέρεται ότι μεμονωμένα ίσως να μη φαίνονται ιδιαίτερα σημαντικά, αλλά αν τα δει κανείς συνολικά καταλαβαίνει ότι «δημιουργούν το νομικό πλαίσιο υπό το οποίο ο κ. Erdogan έχει καταφέρει να κάνει τους θεσμούς να τον υπακούν».

Υπεύθυνος προσλήψεων σε τουρκικό υπουργείο δηλώνει ανωνύμως ότι για τα κενά που δημιουργούν οι απολύσεις κατατίθενται αιτήσεις πρόσληψης από οπαδούς του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του κ. Erdogan, μαζί με σύσταση από το κόμμα. «Και σε δυο ημέρες λαμβάνεις τηλεφώνημα που ρωτά για τη συγκεκριμένη αίτηση», συμπληρώνει ο ίδιος.

Αναφέρεται επίσης ότι οι δημευμένες περιουσίες επιχειρηματιών που κατηγορούνται για δεσμούς με το κίνημα του Fethullah Gulen δημοπρατούνται για να καταλήξουν σε ανθρώπους πρόθυμους να δηλώσουν πίστη στον κ. Erdogan.

Το δημοσίευμα κλείνει με σύμβουλο του Τούρκου Προέδρου να υπερασπίζεται τις αλλαγές και το δημοψήφισμα, λέγοντας ότι με τις πρόσθετες εξουσίες ο Recep Tayyip Erdogan θα μπορεί να παρακάμπτει το αντιδραστικό κοσμικό κατεστημένο και να κάνει αυτό που λαός τον εξέλεξε να κάνει.

Πηγή Skai


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Σφοδρή επίθεση στην Ελλάδα εξαπέλυσε ο αρχηγός του Κόμματος των Γκρίζων Λύκων (ΜΗΡ) και σύμμαχος του Erdogan, Devlet Bahceli μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος του στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση.

Ο κ. Bahceli δήλωσε ότι η «Κύπρος είναι τουρκική» και ότι «εάν οι Ελληνοκύπριοι θέλουν να τους προστατεύει η Ελλάδα, ας μεταναστεύσουν στην Αθήνα».

Ο ακροδεξιός εθνικιστής πολίτικος αναφέρθηκε και στα Ίμια επαναλαμβάνοντας, τα όσα είπε ο κ. Cavusoglu για κακομαθημένους υπουργούς και αφού ισχυρίσθηκε ότι ο νέος Έλληνας αρχηγός ΓΕΣ πήγε σε «κατεχόμενο» νησί του Αιγαίου, παρέπεμψε στη Μικρασιατική καταστροφή όταν «πετάχτηκαν οι Έλληνες στη θάλασσα...».

Ο κ. Bahceli αναφέρθηκε επίσης στη θεωρία των «Γκρίζων Ζωνών», για νησιά που δεν καταλήφθηκαν από την Ελλάδα στους Βαλκανικούς πολέμους και συνεπώς δεν μπορεί να θεωρούνται ελληνικά.

«Εάν το επιδιώξετε, το Τούρκικο Έθνος είναι έτοιμο να σας πετάξει και πάλι στη θάλασσα... δήλωσε απειλητικά ο κ. Bahceli και κάλεσε την ελληνική κυβέρνηση να θυμηθεί τι συνέβη το 1921, το 1922…

Ο κ. Bahceli ξεκίνησε ουσιαστικά σήμερα την προεκλογική καμπάνια υπέρ του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα, ενώ η «συμμαχία» του με τον Erdogan επισφραγίσθηκε με την υπερψήφιση στην Εθνοσυνέλευση του πακέτου των συνταγματικών μεταρρυθμίσεων, αλλά και όταν την περασμένη εβδομάδα ο ίδιος ο τούρκος πρωθυπουργός, Yildirim από το βήμα τη τουρκικής Εθνοσυνέλευσης με σηκωμένο το χέρι σχημάτισε το σήμα των Γκρίζων Λύκων...

Ν.Μ.
Πηγή Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

«Μεταφέρει» ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος

Ομολογώ ότι παρακολούθησα Σάββατο βράδυ 25 Φεβρουαρίου το επεισόδιο με αριθμό 1037 της παγκοσμίως γνωστής εκπομπής “The Keiser Report” στο Russia TV και… «χαλάστηκα» πολύ άσχημα!

Τελευταία Κυριακή της Αποκριάς προχτές, «Καθαρά Δευτέρα» χτες και εμείς οι Έλληνες την σεβαστήκαμε και την απολαύσαμε πλούσιοι και φτωχοί και ας είναι οι «καιροί χαλεποί» (και δεν εννοώ τις καιρικές συνθήκες)…

Απέφυγα να σας «χαλάσω» χρονιάρες μέρες και άφησα για σήμερα Τρίτη (καθώς επιστρέφουν και οι… θεσμοί) την κοινοποίηση του διαδικτυακού «συνδέσμου» για να δείτε και να ακούσετε τι είπαν Σαββατόβραδο ο παρουσιαστής της εκπομπής Max Keiser και η σύζυγός του Tracy Herbert για το δράμα που ζούμε οι Έλληνες και τα χειρότερα που έρχονται…

Αναρωτήθηκα, όμως, από το Σαββατόβραδο 25 Φεβρουαρίου μέχρι και σήμερα πρωί εάν θα υπάρξουν ελληνικά ΜΜΕ που θα καταγράψουν, θα τυπώσουν και θα μεταφέρουν με λέξεις και εικόνες όσα είπαν στο συγκεκριμένο επεισόδιο 1037 στο Russia TV το ζεύγος Max Keiser και η Stacy Herbert…

Προσωπικά ΔΕΝ είδα, δεν άκουσα, δεν διάβασα κάτι σχετικό (εάν εσείς εντοπίσατε κάτι γράψτε το στη στήλη των σχολίων να το δω και εγώ).

Σαφέστατα λοιπόν ευχαριστώ το blog για την φιλοξενία επισημαίνοντας ότι ΠΡΕΠΕΙ να παρακολουθήσετε την εκπομπή ανάμεσα στο 3:20 λεπτό μέχρι το 12:28 λεπτό καθώς αφορά εμάς, την Πατρίδα μας Ελλάδα και τα ακόμη χειρότερα δεινά που μας έρχονται…

Παραθέτω τον σύνδεσμο για να κατεβάσετε το video από το διαδίκτυο


Λένε οι δύο οικονομικοί σχολιαστές ότι μπορεί να κλωτσηθεί λίγο παρακάτω ο «ντενεκές» αλλά ΔΕΝ θα αποφευχθεί το «μοιραίο» και η Ελλάδα στο μέλλον θα μεταβληθεί σε μια νέα Παλαιστίνη, μια Λωρίδα της Γάζας!…

Αργά ή γρήγορα η Ελλάδα θα εγκαταλείψει το ευρώ (ή θα εκδιωχθεί) αλλά το δράμα της θα είναι πιο μεγάλο δεδομένου ότι και εάν επιστρέψει στη δραχμή ΔΕΝ θα διαθέτει ΠΛΕΟΝ τις πλουτοπαραγωγικές πηγές που απαιτούνται για να έλθει η οποιαδήποτε οικονομική «ανάκαμψη» καθώς αυτές τις έχουν ήδη λεηλατήσει οι «δανειστές»…

Η κ Stacy Herbert μάλιστα εξέφρασε την άποψη ότι η Ελλάδα έπρεπε να «σωθεί» το 2010 όταν της δόθηκε το μεγαλύτερο «πακέτο διάσωσης» στην ιστορία του ΔΝΤ αλλά εάν γινόταν αυτό τότε ίσως δεν θα μπορούσαν να της «κλέψουν» τον Εθνικό πλούτο όπως έγινε και συνεχίζει να γίνεται μέχρι σήμερα…
Στο όλο «παιχνίδι» είχε βάλει το χέρι της, με παραποίηση στοιχείων, η Goldman Sachs…

Ασκώντας σκληρή κριτική το ζεύγος και για την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει αποσπάσματα από άρθρο της Βρετανικής εφημερίδας GUARDIAN που αναφέρει ότι η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε την ψήφο και τη εμπιστοσύνη των Ελλήνων υποσχόμενη ‘να ξεσκίσει’ τα μνημόνια αλλά με τις συνεχείς και τις πρόσφατες ‘υποχωρήσεις και συμφωνίες’ επέβαλε στους Έλληνες τα τελευταία 2 χρόνια που Κυβερνά τη χώρα το πλέον οδυνηρό πρόγραμμα ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ που μπορούσαν να φαντασθούν με δραματικές μειώσεις συντάξεων και τεράστιες αυξήσεις φόρων χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα…

Ίσως δεν είναι «ντενεκές» αυτό που κλωτσούν εδώ και επτά χρόνια μερικά μέτρα παρακάτω Δανειστές και Ελληνικές Κυβερνήσεις αλλά «βόμβα» που θα σκάσει και οι Έλληνες θα περιέλθουν σε ακόμη πιο τραγική κατάσταση…

Είναι ενδιαφέρουσα η πρόβλεψη που κάνουν οι δύο παρουσιαστές στην πιθανότητα ο Γερμανικός Λαός να «τιμωρήσει» στις επερχόμενες εκλογές την κ Μέρκελ καθώς μολονότι η Γερμανία «κερδίζει» από το Ελληνικό δράμα ΔΕΝ κερδίζουν οι Γερμανοί φορολογούμενοι αλλά οι Γερμανοί Τραπεζίτες!...

Max Keiser και Tracy Herbert προβλέπουν ότι στη ‘λεηλασία εθνικού πλούτου’ σειρά θα έχουν η Γαλλία (έχει διαδηλώσεις και έρχονται εκλογές), η Ιταλία και το Μεξικό…



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Με την πρώτη εικόνα μας (Εικ.1) υπενθυμίζουμε ότι στις 30 Σεπτεμβρίου του 2011 το αρμόδιο υπουργείο ενέργειας προκήρυξε διεθνή διαγωνισμό διεξαγωγής μη αποκλειστικών σεισμικών ερευνών σε μία τεράστια θαλάσσια περιοχή 220.000 χιλιομέτρων (km) του Ιονίου Πελάγους & Νότια της Κρήτης.

Των Δρ. Ηλία Κονοφάγου και καθηγητή Αντώνη Φώσκολου

Σκοπός του Υπουργείου Ενέργειας ήταν η απόκτηση νέων γεωλογικών και γεωφυσικών πληροφοριών με αποκλειστικό στόχο την προσέλκυση επενδύσεων από Πετρελαϊκές Εταιρείες για τον εντοπισμό κοιτασμάτων υδρογονανθράκων.

Στον διαγωνισμό αυτό ανταποκρίθηκαν 8 μεγάλες εταιρείες με αντίστοιχες προσφορές εκτέλεσης δικτύου υποθαλάσσιων σεισμικών καταγραφών δύο διαστάσεων (2D). Μετά από αξιολόγηση οι εργασίες των σεισμικών αυτών καταγραφών ανατέθηκαν σε μία και μοναδική εταιρεία την Νορβηγική PGS.

Με την υπογραφή της σχετικής σύμβασης εκτέλεσης των σεισμικών καταγραφών διαπιστώθηκε οικονομική αδυναμία της Νορβηγικής Εταιρείας να πραγματοποιήσει ένα πυκνό ομοιόμορφο δίκτυο σεισμικών καταγραφών δύο διαστάσεων (2D) στο σύνολο της έκτασης των 220.000 km2.

Η PGS εξετέλεσε ένα αρκετά πυκνό σεισμικό δίκτυο καταγραφών στο βόρειο Ιόνιο και ένα εξαιρετικά αραιό δίκτυο Νότια της Κρήτης (Εικ.2). Το συνολικό μήκος των καταγραφών που τελικά πραγματοποιήθηκε υπολογίζεται της τάξης των 12.500 χιλιόμετρων (km).

Η Εταιρεία γνώριζε ότι στο Βόρειο Ιόνιο (Εικ.3) -σε αντίθεση με την Νότια Κρήτη- υπήρχε προγενέστερο εκτεταμένο σεισμικό δίκτυο καταγραφών.

Οι νέες καταγραφές της PGS κόστισαν πάνω από 60 εκατομμύρια δολάρια ενσωματώθηκαν στο πακέτο των παλαιότερων σεσμικών καταγραφών ώστε το σύνολο των γεωφυσικών υποθαλάσσιων στοιχείων να μπορέσουν να πωληθούν ευκολότερα στις πετρελαϊκές εταιρείες έρευνας & παραγωγής κοιτασμάτων υδρογονανθράκων.

Με βάση τις σεισμικές καταγραφές των 12.500 km που πραγματοποίησε η PGS, το αρμόδιο υπουργείο ενέργειας προκήρυξε διεθνή διαγωνισμό στις 13 Νοεμβρίου 2014 παραχώρησης 20 θαλάσσιων γεωτεμαχίων στο Ιόνιο Πέλαγος & Νότια της Κρήτης.

Υπήρξε μία και μόνη προσφορά από αλλοδαπή κοινοπραξία εταιρειών στο Γεωτεμάχιο 2 και δύο προσφορές από Ελληνική Εταιρεία στα Γεωτεμάχια 1 και 10, όλα ευρισκόμενα μέσα στο Ιόνιο Πέλαγος (Εικ.5).

Έκπληξη αποτελεί το γεγονός ότι στα γεωτεμάχια Νότια της Κρήτης όπου -σύμφωνα με όλες τις στατιστικές σήμερα ενδείξεις- οι δυνατότητες ύπαρξης αποθεμάτων υδρογονανθράκων (hydrocarbon resources) θα ήταν δυνατόν να είναι δεκαπλάσιες σε μέγεθος από τα αντίστοιχα πιθανά αποθέματα του Ιονίου Πελάγους δεν υπήρξε καμία απολύτως προσφορά επενδυτικού ενδιαφέροντος (Εικ.6).

Και ας εξηγήσουμε τώρα για πιο λόγο χάθηκαν 6 ολόκληρα χρόνια χωρίς Επενδυτές Ορυκτού Πλούτου υδρογονανθράκων Νότια της Κρήτης: Το Υπουργείο Ενέργειας υπό την ηγεσία του Αρμόδιου Υπουργού Γιάννη Μανιάτη δεν κατάφερε να πετύχει τους στόχους προσέλκυσης σημαντικών ερευνητικών επενδύσεων Νότια της Κρήτης διότι απλά αυτοσχεδίασε χρησιμοποιώντας άπειρους στην πράξη συνεργάτες.

Αντί λοιπόν το Υπουργείο Ενέργειας να διαμοιράσει τις επενδυτικές υποχρεώσεις σεισμικών καταγραφών σε τρεις ξεχωριστές από γεωλογική άποψη περιοχές από τρεις διαφορετικές εταιρείες στο Ιόνιο Πέλαγος & Νότια της Κρήτης (Εικ.7) φρόντισε να επιβαρύνει επενδυτικά έναν και μοναδικό υπεργολάβο την Εταιρεία PGS.

Είναι φανερό ότι εάν οι επενδυτές υπεργολάβοι σεισμικών ερευνών ήταν τρεις τότε υπήρχε σημαντική πιθανότητα το σεισμικό δίκτυο καταγραφών δύο διαστάσεων(2D) να ήταν πολύ πυκνότερο και στις τρεις περιοχές ενδιαφέροντος του Ιονίου Πελάγους (1)+(2) και Νότια της Κρήτης (3) όπως αυτό παρουσιάζεται στην εικόνα Εικ.8.

Το γεγονός αυτό θα καθιστούσε τις περιοχές της Νότιας της Κρήτης επενδυτικά πολύ πιο ελκυστικές δεδομένου ότι θα μπορούσαν να μειώσουν το επενδυτικό ρίσκο των Εταιρειών προσφέροντας σε αυτές ακριβέστερες πληροφορίες ύπαρξης στόχων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων.

Ένα σημαντικό δεύτερο κρίσιμο γεγονός μη ύπαρξης σημαντικών επενδυτικών προσφορών Νότια της Κρήτης είναι το μικρό μέγεθος περιοχών γεωτεμαχίων (Εικ.9) το μέγεθος των οποίων δεν υπερβαίνει κατά μέσον όρο τα 3.000 km2 ανά γεωτεμάχιο.

Το μικρό μέγεθος των θαλάσσιων γεωτεμαχίων επενδυτικά δεν ευνοεί καθόλου τη Νότια Κρήτη δεδομένου ότι αποτελεί μία τελείως ανεξερεύνητη περιοχή. Το μέγεθος των γεωτεμαχίων εκεί θα έπρεπε με βάση τα υπάρχοντα γεωφυσικά στοιχεία να υπερβαίνει τα 10.000 km2 (Εικ.10).

Όπως διαπιστώνουμε στην Εικ.10 εάν τα γεωτεμάχια είχαν έκταση της τάξης των 10.000 km2 θα μπορούσαν να είναι επενδυτικά πολύ πιο ελκυστικά ακόμα και με παρουσία ενός πολύ πιο περιορισμένου δικτύου σεισμικών καταγραφών.

Σύμφωνα με την Διεθνή Πρακτική της Βιομηχανίας Υδρογονανθράκων για να πραγματοποιηθούν επενδύσεις Πετρελαϊκών Εταιρειών Έρευνας & Παραγωγής υποθαλάσσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων σε μία περιοχή όπου δεν υπάρχουν ακόμα ανακαλύψεις με γεωτρήσεις εκμεταλλεύσιμων κοιτασμάτων όπως η Νότια Κρήτη θα έπρεπε η περιοχή να είχε σαρωθεί μ’ ένα δίκτυο σεισμικών καταγραφών πολύ πιο πυκνό.

Παράλληλα για να προσελκυθούν αξιόπιστοι μεγάλοι επενδυτές υψηλού κύρους από την παγκόσμια αγορά υδρογονανθράκων (δηλ. εταιρείες όπως η TOTAL, SHELL, EXXON-MOBIL, STATOIL, ENI κ.λπ.) στη Νότια Κρήτη θα έπρεπε (Εικ.11) να είχε μεγιστοποιηθεί το επενδυτικό ενδιαφέρον, προκηρύσσοντας -όπως ήδη προαναφέραμε- με προκήρυξη μεγαλύτερων σε μέγεθος γεωτεμαχίων.

Καταλήγοντας, θα θέλαμε να σημειώσουμε ότι σε συνέχεια της ανακάλυψης του Υπεργιγαντιαίου κοιτάσματος “Ζορ” Νότια της Κύπρου οι αξιολογήσεις μας δείχνουν (βλ. Εικ.12) ότι υποθαλάσσιες δυνατότητες ύπαρξης κοιτασμάτων βιογενούς αερίου μέσα σε ταμιευτήρες υφαλογενών ασβεστολίθων Νότια της Κρήτης αναβαθμίσθηκαν σημαντικά σε ένα επίπεδο που θα μπορούσε με 50% πιθανότητα να φθάσει τα 100 Τρις κυβικά πόδια (Tcf) ή αντίστοιχα τα 2.9 τρις κυβικά μέτρα(Tcm).

Αποφεύγοντας δε τα τραγικά λάθη του παρελθόντος απομένει τώρα να γίνουν νέοι κατάλληλοι χειρισμοί Νότια της Κρήτης ώστε να μην χαθεί ακόμη μία σημαντική ευκαιρία, προσελκύοντας σημαντικές επενδύσεις που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και παράλληλα να ανακουφίσουν σημαντικά την καταρρέουσα ελληνική οικονομία.

Σχόλιο: Επειδή τέτοια κόλπα τα έχουμε ξαναδεί, να υποθέσουμε ότι θα αρχίσουμε ξαφνικά να ανακαλύπτουμε όσα έχουμε, όταν αυτά θα έχουν περάσει στα κατάλληλα χέρια; Και φυσικά, απάντηση από την εγχώρια «κλαδική» κρατικοδίαιτων και μη, που φρόντισαν να «σπρώξουν» την κατάλληλη στιγμή τα «μαγαζιά» τους εκεί που έπρεπε, δεν αναμένουμε. Να υποθέσουμε στο σενάριο, ότι βολεύει και «δραχμή» στην Ελλάδα, για να κοστίσει ακόμα φτηνότερα η χρυσοφόρα μπίζνα;

Πηγή Defence-Point



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου