Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

13 Ιουλ 2016

Η Γερμανία και η Γαλλία επιθυμούν να σφυρηλατήσουν μια στενότερη αμυντική συνεργασία στην Ευρωπαϊκή Ένωση έπειτα από την αποχώρηση της Βρετανίας από την Ένωση, τονίζοντας πως το Λονδίνο «παρέλυε» τις πρωτοβουλίες γι' αυτό στο παρελθόν, δήλωσε σήμερα η γερμανίδα υπουργός Άμυνας Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν.

Παρουσιάζοντας τη Λευκή Βίβλο για την πολιτική ασφάλειας της Γερμανίας, η φον ντερ Λάιεν δήλωσε πως η Γερμανία και η Γαλλία πρέπει να ηγηθούν των συζητήσεων με άλλες χώρες και να αξιολογήσουν τις διαθέσεις τους αναφορικά με κοινά σχέδια και τον μακροπρόθεσμο στόχο προς μια αμυντική ένωση.

«Σας δηλώνω εκ πείρας πως στο παρελθόν η Βρετανία είχε αποσαφηνίσει πως δεν θα έκανε αυτά τα πράγματα», δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου.

«Αυτό παρέλυε την Ευρωπαϊκή Ένωση σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής της ασφάλειας. Αυτό δεν μπορεί να σημαίνει πως η υπόλοιπη Ευρώπη παραμένει ανενεργή, αλλά αντ' αυτού χρειαζόμαστε να προχωρήσουμε σε αυτά τα μείζονα ζητήματα».

Η Βρετανία τασσόταν πάγια εναντίον της εκχώρησης επιπλέον εθνικής κυριαρχίας στην ΕΕ.

Η υπουργός Άμυνας της Γερμανίας πρότεινε τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού «πολιτικο-στρατιωτικού αρχηγείου», από όπου θα σχεδιάζονται ευρωπαϊκές αποστολές, καθώς κι ένα ευρωπαϊκό ιατρικό σώμα στρατού.

«Το περιβάλλον ασφάλειας της Γερμανίας έχει γίνει πιο πολύπλοκο, ασταθές, δυναμικό και έως εκ τούτου όλο και πιο απρόβλεπτο», υπογραμμίζεται στην έκθεση πολιτικής ασφάλειας.

Στη Λευκή Βίβλο υπογραμμίζεται η απειλή που εγείρει η Ρωσία, η οποία όπως αναφέρεται «θέτει ανοιχτά υπό αμφισβήτηση την ειρηνική τάξη στην Ευρώπη» επιδεικνύοντας τη βούλησή της να χρησιμοποιήσει στρατιωτική ισχύ για να προωθήσει τα συμφέροντα της και να χαράξει νέα σύνορα στην Κριμαία και την ανατολική Ουκρανία.

«Αυτό έχει εκτενείς επιπτώσεις για την ασφάλεια στην Ευρώπη και συνεπώς για την ασφάλεια της Γερμανίας», υπογραμμίζεται στη Λευκή Βίβλο, τονίζοντας την ανάγκη για «αυξημένη ευελιξία» στην αμυντική πολιτική με την παράλληλη συνεργασία με την Ρωσία σε τομείς κοινών συμφερόντων.

«Χωρίς μια ριζική αλλαγή πολιτικής, η Ρωσία θα αποτελέσει απειλή για την ασφάλεια της ηπείρου μας στο προβλεπτό μέλλον», προστίθεται.

Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η διπλωματία της Τουρκίας κατηγόρησε σήμερα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ότι ενθαρρύνει την τρομοκρατία εξαιτίας μιας έκθεσης φωτογραφιών από περιοχές της βόρειας Συρίας τις οποίες ελέγχουν οι Κούρδοι, υπογραμμίζοντας τις προκλήσεις τις οποίες καλούνται να ξεπεράσουν η Άγκυρα και οι Βρυξέλλες στην προσπάθειά τους να οριστικοποιήσουν τη συμφωνία για την κρίση των μεταναστών και των προσφύγων.

Η Άγκυρα δεν κρύβει την οργή της για την υποστήριξη χωρών της Δύσης προς τη συριακή ένοπλη οργάνωση Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG), τα μέλη της οποίας μάχονται εναντίον των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ). Η τουρκική κυβέρνηση θεωρεί την οργάνωση αυτή τρομοκρατική, ερίζει ότι συνδέεται με το Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν (PKK) και φοβάται ότι οι Κούρδοι θα αποκτήσουν ένα ανεξάρτητο κράτος στα νότια σύνορά της.

Μια έκθεση 30 φωτογραφιών, υπό τον τίτλο «Η Ροζαβά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο», άνοιξε αυτή την εβδομάδα. Ροζαβά στην κουρδική γλώσσα σημαίνει, ακριβώς, βόρεια Συρία.

«Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μετατράπηκε σε όργανο προπαγάνδας μιας τρομοκρατικής οργάνωσης και ενθαρρύνει την τρομοκρατία με την έκθεση» αυτή, έγραψε στον επίσημο λογαριασμό του στον ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης Twitter ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Η κατηγορία άφησε τον φωτογράφο, τον Τόμας Σμίντινερ, άναυδο.

Η διπλωματική προστριβή καταγράφεται σε μια ιδιαίτερα άβολη συγκυρία. Η Άγκυρα προσπαθεί να εξασφαλίσει την κατάργηση της βίζας για τους τούρκους υπηκόους που ταξιδεύουν στον Χώρο Σένγκεν, όμως για να το παραχωρήσουν οι Βρυξέλλες ζητούν να εναρμονιστεί η τουρκική αντιτρομοκρατική νομοθεσία με το ευρωπαϊκό κεκτημένο.

Η Τουρκία αντιτείνει ότι δεν μπορεί να αναθεωρήσει τη νομοθεσία της καθώς βρίσκεται αντιμέτωπη όχι μόνο με την απειλή του Ισλαμικού Κράτους, το οποίο ανέλαβε την ευθύνη για την επίθεση στο αεροδρόμιο Ατατούρκ της Κωνσταντινούπολης πριν από δύο εβδομάδες η οποία στοίχισε τη ζωή σε 45 ανθρώπους, αλλά και με τους αυτονομιστές αντάρτες του PKK.

Το PKK, το οποίο μάχεται εναντίον του τουρκικού κράτους τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, θεωρείται τρομοκρατική οργάνωση από την Άγκυρα, την ΕΕ και τις ΗΠΑ.

Ο Σμίντινερ επισήμανε ότι η έκθεση είναι το αποτέλεσμα επισκέψεων που έκανε στη βόρεια Συρία μεταξύ του 2013 και του 2015 και μια προσπάθεια να δείξει την καθημερινή ζωή των ανθρώπων που ζουν εκεί. Είπε ότι του προκαλεί σύγχυση η άποψη πως κάνει τρομοκρατική προπαγάνδα.

«Αυτή η έκθεση δεν έχει καμιά σχέση με το PKK, ούτε καν την Τουρκία. Είναι μια έκθεση για τη Ροζαβά, την περιοχή των Κούρδων της Συρίας», επέμεινε σε δηλώσεις του στο πρακτορείο ειδήσεων Ρόιτερς.

Πολλές από τις φωτογραφίες είναι στιγμιότυπα της καθημερινής ζωής, ορισμένες όμως εικονίζουν κούρδους μαχητές και σε μία φωτογραφία εικονίζονται διαδηλωτές να κρατούν ένα πορτρέτο του Αμπντουλάχ Οτζαλάν, του φυλακισμένου ηγέτη του PKK.

Η Άγκυρα επέκρινε πρόσφατα έντονα την Ευρώπη διότι οι βελγικές αρχές επέτρεψαν σε υποστηρικτές του PKK να διαδηλώσουν κοντά στον χώρο όπου διεξαγόταν η σύνοδος κορυφής ΕΕ-Τουρκίας τον Μάρτιο.

Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Παράλληλα με το παιχνίδι της εξουσίας παίζεται και της κοινωνίας

Πολιτικοί, τραπεζίτες, δημοσιογράφοι, διπλωμάτες, αναλυτές παθιαζόμαστε τόσο πολύ με τις ασκήσεις μέλλοντος και τις προβλέψεις για τη μεγάλη σκακιέρα, ώστε μερικές φορές ξεχνάμε το στοιχειώδες: Να ρίχνουμε πού και πού μια ματιά προς την κερκίδα, στον κόσμο. Εχει και η κερκίδα ρόλο στο παιχνίδι. Γιουχάρει τον προπονητή, σφυρίζει τον διαιτητή, χλευάζει τους παίκτες, απαιτεί αλλαγές, διαμαρτύρεται, αν το θέαμα είναι απαράδεκτο, αποχωρεί. Καλή η μεγάλη ανάλυση για την ελληνική στρατηγική στο ΝΑΤΟ και στην ευρωζώνη, δεν λέω.

Στο πρώτο ο Τσίπρας παίζει το παιχνίδι Γερμανών - Γάλλων υπέρ των Ρώσων και εναντίον των Αμερικανών. Στη δεύτερη παίζει το παιχνίδι του Νότου υπέρ των Αμερικανών εναντίον των Γερμανών. Δύσκολη τραμπάλα, με ρίσκο. Καλό επίσης το παιχνίδι με την απλή αναλογική, δεν λέω, βάζει βόμβα στο σύστημα, το ανατινάζει στον αέρα και τα κομματάκια του θα προσγειωθούν στο έδαφος και θα βρίσκονται σε άλλη διάταξη από την παλαιά. Αριστο και το παιχνίδι με την αναθεώρηση, ξεβολεύει. Ομως, μην παρασυρόμαστε. Μιλάμε για το παιχνίδι της εξουσίας.

Παράλληλα με αυτό παίζεται και το παιχνίδι της κοινωνίας, της κερκίδας. Ενδεχομένως, το θέρος να ξεγελά και να χαλαρώνει τα ανακλαστικά, αλλά εγώ βλέπω και πάλι σκοτεινά, θολωμένα, απελπισμένα και παραιτημένα βλέμματα. Δεν είναι βλέμματα που θα προκαλέσουν την επανάσταση, αλλά είναι βλέμματα που θα προκαλέσουν κόστος, βλέμματα καμικάζι αυτοκτονίας. Πρόσφατα χάζευα τη φωτογραφία ενός γνωστού, οικογενειάρχη, με δύο παιδιά, τέως μεσαία τάξη. Εβλεπες φωτεινό πρόσωπο, ανθεκτικό, μάχιμο.

Τον συνάντησα προχθές και δεν τον αναγνώρισα. Φορούσε καπελάκι, το πρόσωπό του ήταν μαύρο, σκοτεινό, θολό και το παράπονό του ήταν πως λόγω καθυστέρησης στην καταβολή της μισθοδοσίας τού είχαν κόψει το κινητό. Το πρόβλημά του δεν ήταν η απώλεια επικοινωνίας, αλλά η προσβολή στην αξιοπρέπειά του. Φίλη από την Αριστερά μού μίλησε για οικογένειες που καταφέρνουν να παίρνουν ρεύμα για το σπίτι τους από διπλανές παροχές, πού λεφτά! Αλλος φίλος, ηλικίας 60 ετών, πήγε σε νησί του Αιγαίου να εργαστεί -αυτή ήταν η συμφωνία- ως μπάρμαν. Βρέθηκε να πουλάει μπουκαλάκια με εμφιαλωμένο νερό στην παραλία ως beach boy, με την υπόσχεση ότι θα του καταβληθεί στα τέλη Αυγούστου μισθός 1.000 ευρώ για τρεις μήνες απασχόλησης στο λιοπύρι, 9 το πρωί με 9 το βράδυ, από Ελληνα «επιχειρηματία». Τα βρόντηξε και έφυγε, ο Ελλην δεν εξευτελίζεται ούτε στην αδυναμία του, άλλο σκαρί. Τι θα κάνουν όλοι αυτοί τον χειμώνα που θα εφαρμοστούν στο σύνολό τους τα μέτρα; Δεν ξέρω. Καλά αποκλείεται να καθίσουν, πάντως.

Μανώλης Κοττάκης
Πηγή "Δημοκρατία"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ρύθμιση - χάρη σε όσους συλλαμβάνονται να φοροδιαφεύγουν
Πώς γλυτώνουν έως και τα 2/3 των προστίμων

«Στα μαλακά» θα πέφτουν όσοι πιάνονται να φοροδιαφεύγουν, εφόσον καταθέσουν αίτηση πριν συνταχθεί οριστική έκθεση ελέγχου. Θα μπορούν έτσι να γλιτώσουν το έως και τα 2/3 των προστίμων που αλλιώς θα πλήρωναν.

Συγκεκριμένα με διάταξη που περιλήφθηκε στο νομοσχέδιο για τα καπνικά προϊόντα, προβλέπεται ότι όσοι προλάβουν έως τις 30 Οκτωβρίου να υποβάλουν ανέκκλητη δήλωση αποδοχης της παράβασης, πριν την έκδοση οριστικής πράξης επιβολής δήλωσης.

Συγκεκριμένα ο τιμοκατάλογος της εφορίας με τις εκπτώσεις προβλέπει, ανάλογα με την παράβαση:
α) Για πλαστά τιμολόγια: «οριζόντιο» πρόστιμο ίσο με 50% της αξίας κάθε στοιχείου.
β) Για έκδοση εικονικών ή λήψη εικονικών στοιχείων, νόθευση στοιχείων, καθώς και καταχώρηση στα βιβλία αγορών ή εξόδων χωρίς παραστατικά: πρόστιμο ίσο με 40% της αξίας κάθε στοιχείου. Εάν η αξία του στοιχείου είναι μερικώς εικονική, ποσό ίσο με το 40% του μέρους της εικονικής αξίας. Όταν δεν δύναται να προσδιορισθεί η μερικώς εικονική αξία, ποσό ίσο με το 20% της αξίας του στοιχείου.
γ) Όταν η εικονικότητα ανάγεται αποκλειστικά στο πρόσωπο του εκδότη, ποσό ίσο με το 20% της αξίας του στοιχείου.
δ) Στην περίπτωση λήψης εικονικού φορολογικού στοιχείου, πρόστιμο 10% της αξίας για κάθε παράβαση, εφόσον η λήψη του στοιχείου δεν είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση του φόρου εισοδήματος του οικείου φορολογικού έτους.
ε) Για μη έκδοση ή ανακριβή έκδοση στοιχείων και άλλες παραβάσεις που έχουν σαν αποτέλεσμα την απόκρυψη της συναλλαγής ή μέρους αυτής, εφόσον η αποκρυβείσα αξία είναι μεγαλύτερη των 1.200 ευρώ, προστιμο ίσο με το 25% της αξίας τους.
στ) Για όλες τις άλλες παραβάσεις, έκπτωση 67% στα προβλεπόμενα πρόστιμα για κάθε παράβαση.

Η διάταξη καταλαμβάνει και «εκκρεμείς» υποθέσεις. Ως εκκρεμείς υποθέσεις, νοούνται οι υποθέσεις οι οποίες εκκρεμούν ενώπιον:
-της διεύθυνσης επίλυσης διαφορών ή
-των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων ή
-του Συμβουλίου της Επικρατείας κατόπιν άσκησης εμπρόθεσμης ενδικοφανούς ή δικαστικής προσφυγής ή τακτικού ενδίκου μέσου ή αίτησης αναίρεσης
-ή για τις οποίες εκκρεμεί η προθεσμία άσκησης ενδικοφανούς ή δικαστικής προσφυγής ή τακτικού ενδίκου μέσου ή αίτησης αναίρεσης,
-ή και υποθέσεις για τις οποίες έχουν εκδοθεί οι σχετικές πράξεις αλλά δεν έχουν κοινοποιηθεί κατά την ημερομηνία κατάθεσης του παρόντος.

Ως εκκρεμείς υποθέσεις νοούνται και οι υποθέσεις για τις οποίες δεν έχει εκδοθεί οριστική δικαστική απόφαση αλλά προδικαστική απόφαση και δεν έχει γίνει εκ νέου συζήτηση της υπόθεσης.
Η ανέκκλητη δήλωση ανεπιφύλακτης αποδοχής, υποβάλλεται στον προϊστάμενο της αρχής που εξέδωσε την πράξη, εντός ανατρεπτικής προθεσμίας ενενήντα (90) ημερών από τη δημοσίευση του παρόντος ή την κοινοποίηση στον φορολογούμενο της πράξης ή της απόφασης, κατά περίπτωση, σύμφωνα με τα ανωτέρω.
Στις περιπτώσεις που η υπόθεση εκκρεμεί ενώπιον των δικαστηρίων, με την ως άνω δήλωση αποδοχής συνυποβάλλεται και σχετική βεβαίωση του αρμόδιου δικαστηρίου ότι η υπόθεση δεν έχει συζητηθεί και δήλωση παραίτησης από το σχετικό δικόγραφο ή δικαίωμα.

Ποσά που έχουν καταβληθεί δεν επιστρέφονται, δεν συμψηφίζονται και δεν αναζητούνται.

Πηγή "Πρώτο Θέμα"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Γράφει ο Δημήτριος Κ. Φίλιππας
κατά κόσμον Διογένης ο Κυνικός

Τα τελευταία χρόνια ακούμε συνεχώς περί του κινδύνου της χρεοκοπίας, ότι χρεοκοπήσαμε και πάει λέγοντας. Πάντοτε όμως σε σχέση αυτό με την οικονομική κατάσταση της χώρας. Στην πραγματικότητα όμως έχουμε χρεοκοπήσει για έναν άλλο λόγο. Γιατί μας κυρίευσε η απογοήτευση! Ο Αμερικανός συγγραφέας Eric Hoffer το είχε θέσει πάρα πολύ ορθά. «Η απογοήτευση είναι ένα είδος χρεοκοπίας. Χρεοκοπίας επειδή ξοδεύουμε πολλά σε ελπίδες και προσδοκίες». Και όταν δεν δικαιώνονται ούτε οι ελπίδες, αλλά ούτε και οι προσδοκίες, τότε το αποτέλεσμα είναι η προσωπική μας χρεοκοπία που είναι πολύ χειρότερη και από την οικονομική.

Πολλοί θεωρούν ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει αποτύχει γιατί δεν εφάρμοσε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης… Ωραίο αστείο και αυτό… Ειδικά μετά την απόφαση της Βρετανίας για έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είδαμε τις πιέσεις, τους εκβιασμούς που δέχθηκε ο βρετανικός λαός για να ψηφίσει την παραμονή της χώρας του στην ΕΕ από τους διαφόρους αξιωματούχους της ή από Γερμανούς πολιτικούς. Μια που έβλεπαν ότι με ένα Brexit θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου και πιθανά θα ξεκινήσει να διαλύεται και ο ιστός της αράχνης που έχει πλέξει στην Ευρώπη η κυρία Μέρκελ και η παρέα της. Μόνο ότι δεν θα ξαναπιούν τσάι οι Βρετανοί δεν ακούστηκε, κάτι που θα ήταν και καταλυτικό στην λήψη της απόφαση τους. Γιατί όλα μπορούν να τα ξεπεράσουν οι Βρετανοί… Όχι όμως και το να μην πιουν το τσάι τους!!!

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποτύχει γιατί δεν έχει αλλάξει ακόμη αυτά που μπορούσε να αλλάξει. Δεν υλοποίησε την δέσμευση του για πάταξη της διαφθοράς. Και όχι μόνον αυτό αλλά δεν φρόντισε στο να μην περάσει στον κόσμο η εντύπωση ή η αλήθεια (;) ότι και οι Συριζαίοι είναι εξ ίσου διεφθαρμένοι όπως οι υπόλοιποι πολιτικοί… Η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ στις δηλώσεις του αντιπροέδρου της ΝΔ. κ. Α. Γεωργιάδη μιλώντας στα «Παραπολιτικά 90,1» που είπε ότι ο κ. Τσίπρας απλά ήθελε την εξουσία και άλλα παρόμοια, για να καταλήξει στο ότι «Πιστεύω ότι τα παίρνουν, από όλες από τις μπάντες και θα τους ψάξω όσο μπορώ περισσότερο. Δεν ξέρω αν είναι ο Τσίπρας ή οι γύρω του….», ουσιαστικά έμεινε αναπάντητη από πλευράς Κουμουνδούρου. Γιατί οι σκληρές ανακοινώσεις της είναι μόνο λόγια, και ο λαός θέλεις οι απαντήσεις να δίνονται με έργα.

Και τι «έργο» παίχτηκε χθες; Η αναβολή για άλλη μία φορά της δίκης της Siemens. Και κατά πως φαίνονται τα πράγματα στο τέλος θα παραγραφεί η υπόθεση και θα είναι όλοι ευχαριστημένοι… Που λέει ο λόγος… Ευχαριστημένοι θα είναι μόνον οι ένοχοι… Αυτοί που τα τσέπωσαν χοντρά… Αυτοί που ζημίωσαν το δημόσιο… Α και μην το ξεχάσουμε και τα πολιτικά εκείνα κόμματα που μοιραζόντουσαν τις μίζες και σήμερα κλαίνε και οδύρονται για την αναβολή της δίκης… Οποία ειρωνεία!!! Και αν κόπτονται τόσο πολύ γιατί δεν επιστρέφουν τα κλεμμένα, τις μίζες που εισέπραξαν από την εν λόγω εταιρεία σε ένδειξη μεταμέλειας; Αχ καλέ, ξεχάσαμε ότι είναι χρεοκοπημένα τα κόμματα αυτά, αυτά που θα μας ξανασώσουν για άλλη μία φορά όταν θα φύγει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία!!! Ναι καλέ αυτά τα κόμματα που χρωστάνε μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ στις τράπεζες… Μαζί με τα ΜΜΕ της διαπλοκής που στήριξαν στην εξουσία τα εν λόγω κόμματα…

Πόση κοντή μνήμη έχουν οι άνθρωποι… Ή για αυτό εξηγείται μήπως και το γιατί ο κόσμος απεχθάνεται το πολιτικό κατεστημένο των τελευταίων 40 ετών; Γιατί ασχέτως τι ποσοστά μπορεί να εμφανίζει πχ η Νέα Δημοκρατία στις δημοσκοπήσεις, πόσοι ψηφίζουν πλέον στις εκλογές; Στις τελευταίες ψήφισε μόνον το 56,16 % του εκλογικού σώματος!!! Οι άλλοι τι γίνονται;

Πριν από 2 χρόνια περίπου στην TEDx είχαμε ακούσει την ομιλία ενός άχρηστου τύπου για την Ελλάδα… Λεγόταν Γιάννης Ιωαννίδης… Γιατρουδάκι… Κάτι ερευνητής λέει… Άσε που τα παίρνει και από ένα πανεπιστήμιο γιατί δουλεύει ως καθηγητής εκεί…, STANFORD το λένε το πανεπιστήμιο… Τίποτα της σειράς θα είναι το ίδρυμα αυτό, γιατί παίρνει μόνον άριστους μαθητές… Που είσαι υπουργέ Φίλη να τους αλλάξεις τα φώτα στους άσχετους!!! Είχε μιλήσει για την “Μετριοκρατία vs Αξιοκρατίας” στην χώρα μας! Και δικαιολογημένα είπε ποιος να τον ξέρει εκείνον και τόσους άλλους επιφανείς Έλληνες που διαπρέπουν στο εξωτερικ, αφού δεν είναι ούτε έμπορος ναρκωτικών, ούτε διακινητής ανθρώπων, ούτε καν πολιτικός!!!

Και μάλιστα θυμηθήκαμε τον άλλο γιατρό που θεωρείται ήρωας στις ΗΠΑ γιατί έσωσε η ομάδα του τις ζωές πολλών συνανθρώπων μας μετά την βομβιστική επίθεση στον Μαραθώνιο της Βοστώνης. Τον Γιώργο Βέλμαχο… Που δεν μπορούσε να γίνει ούτε επιμελητής στο νοσοκομείο της Καλαμάτας, αν δεν μας απατά η μνήμη μας. Πήγε στις ΗΠΑ, έκανε 250 δημοσιεύσεις, έγραψε 4 βιβλία, είχε συμμετοχή σε 40 ιατρικά εγχειρίδια, ενώ είναι μέλος σε 20 οργανώσεις του ιατρικού κόσμου. Και φυσικά είναι καθηγητής Χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και θεωρείται ένας από τους κορυφαίους στο αντικείμενο του παγκοσμίως. Επίσης, είναι επικεφαλής του Κέντρου Τραύματος και Επείγουσας Χειρουργικής στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης στη Βοστώνη…

Αυτά βλέπει και ο κ. Φίλης, που είναι στην κυβέρνηση, στο υπουργείο παιδείας, που το μόνο όνειρο που έχει είναι τα ουδετερόθρησκα σχολεία, η κατάργηση των παρελάσεων, και το να παίρνουν υποτροφίες και φοιτητές με βαθμό 6,5. Και για ποιο λόγο; Άκουσον, άκουσον, για «να μην απολεσθούν ευρωπαϊκοί πόροι. Αν δεν το κάναμε, θα κατηγορούμαστε ότι τασσόμαστε εναντίον της αριστείας»!!! Ενισχύει την αριστεία δίνοντας υποτροφίες στους μέτριους φοιτητές!!! Τελείως λοιπόν αξιοκρατικά ένας άνθρωπος που δεν έχει τελειώσει καν το πανεπιστήμιο, που απλά ήταν διευθυντής μιας κομματικής εφημερίδας, έχει αναλάβει τις τύχες της παιδείας στην χώρα μας, στην πιο κρίσιμη καμπή της ιστορίας της. Δεν υπάρχει για όλους τους πολιτικούς, όχι μόνον τους σημερινούς, ένα φωτεινό μυαλό να αναλάβει και να αναμορφώσει την παιδεία, την εκπαίδευση στην Ελλάδα;

Κατά τα άλλα οι αυτοκτονίες, η απόγνωση, η ανεργία, η δυστυχία και πολύ περισσότερο οι φόροι, οι εισφορές, η διαπλοκή και η διαφθορά καλά κρατούν! Η κοινωνία μας σαπίζει κάθε ημέρα όλο και περισσότερο. Όταν διαβάζουμε για πατέρα που κακοποιούσε την μόλις 4 ετών κόρη του, για πατέρα που μαζί με τον ερωτικό του σύντροφο βίαζαν τον 12χρονο γιό του, για την 14χρονη κοπέλα που έφυγε από το ακατάλληλο για να μεγαλώσει σπίτι της και κατέληξε να εκδίδεται στην Καλλιθέα μας δείχνουν ότι πλέον η γάγγραινα που μας κατατρώει οικονομικά και ηθικά τα τελευταία χρόνια είναι πλέον σε οριακό σημείο.

Η Ελλάδα όπως την ξέραμε διαλύεται… Δεν βελτιώνεται ούτε στο ελάχιστο, ούτε κατά διάνοια! Γιατί αν άλλαζε, αν διορθώναμε τα κακώς κείμενα θα ήταν προς το συμφέρον μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι ο κ. Τσίπρας, πάσχει από ιδεοληψίες που τον «τρώνε» και τα στελέχη του με την σειρά τους «κατατρώνε» την Ελλάδα. Κατατρώνε κάθε ηθική, πνευματική ή άλλη αξία υπήρχε σε αυτή την χώρα. Ο κύριος Τσίπρας, για τον εαυτό του, μια χαρά προσαρμόστηκε στα νέα δεδομένα. Βλέπετε, η εξουσία είναι το υπέρτατο αφροδισιακό, όπως έχει πει και ο μετρ της εξωτερικής πολιτικής Χένρυ Κίσσιγκερ!!!

Η χώρα οσονούπω χρεοκοπεί πλήρως και δεν εννοούμε οικονομικά. Η απογοήτευση θα σκεπάσει τα πάντα και για πάντα. Εκτός και αν ξυπνήσουμε μια ημέρα και αντιδράσουμε όπως η νοσοκόμα από την Νέα Υόρκη που πήγε πολλά μίλια μακριά από το σπίτι της, με το καλό της φόρεμα και στάθηκε με αγέρωχο ύφος απέναντι σε πάνοπλους αστυνομικούς για να διαμαρτυρηθεί για την άσκοπη αστυνομική βία. Και έγινε πρωτοσέλιδο σε όλο τον κόσμο. Μπορεί και εμάς να μας ξυπνήσουν μια ημέρα τα λόγια του Τσώρτσιλ: Ο φόβος είναι αντίδραση. Το θάρρος είναι απόφαση…

Ας την πάρουμε λοιπόν για να σώσουμε εαυτούς και αλλήλους και πάνω από όλα αυτή την χώρα!

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Γράφει ο Κώστας Μαντατοφόρος

Το πρόβλημα είναι πως θεωρούμε εκ προοιμίου την Δικαιοσύνη αδέκαστη.
Ότι την θεωρούμε τίμια και άτεγκτη.
Λάθος!
Η δικαιοσύνη είναι έργο ανθρώπων και απαρτίζεται από ανθρώπους, όπως άλλωστε και οι άλλες διακριτές εξουσίες του κράτους, η νομοθετική και η εκτελεστική.
Έχοντας λοιπόν σαν κριτήριο τις δύο τελευταίες, που δρούν και κινούνται σαν μία, και μαζί απαρτίζουν την συμμορία (τουλάχιστον στον τόπο μας) που καταδυναστεύει αντί να υπηρετεί τους πολίτες, δεν έχουμε λόγους να μην πιστέψουμε πως και η Δικαιοσύνη (και πάλι στον τόπο μας) είναι εξ ίσου διεφθαρμένη, αργυρώνητη και αναξιόπιστη.

"Ξεχνάνε" οι τρείς "διακριτές" τάχα εξουσίες πως προέρχονται απ' τον λαό, και στον λαό πρέπει να καταλήγουν. Δηλαδή να τον υπηρετούν και να φροντίζουν μόνον για τα δικά του συμφέροντα.

Το χειτότερο είναι πως το ξεχνάμε κι εμείς και το ακόμη χειρότερο είναι πως τρώμε αμάσητο το παραμύθι των δύο άλλων εξουσιών, πως τάχα η Δικαιοσύνη είναι πάντα στο ύψος της και πως πρέπει να μένει στο απυρόβλητο.

Τί λέτε καλέ;
Η Δικαιοσύνη επιδέχεται κριτικής όπως άλλωστε όλα τα έργα των ανθρώπων, όταν μάλιστα δεν διαθέτει και την "έξωθεν καλή μαρτυρία", εφ' όσον στα 6 μνημονιακά χρόνια φρόντισε να διασφαλίσει μόνον τα συμφέροντα των δικών της λειτουργών, εξασφαλίζοντας την ακεραιότητα των μισθών και των συντάξεών τους, την αναδρομική επιστροφή μισθών που στην αρχή περικόπηκαν, καθώς και όλα τα άλλα προνόμια που ο κλάδος της έχει.

Η χθεσινή δηλαδή αναβολή της δίκης για τα μαύρα ταμεία της Siemens, δεν επιδέχεται κριτικής;
Τί ήταν δηλαδή; Λάθος; Ολιγωρία;
Ε, όχι! Δεν πειθόμαστε.
Ήταν πράξη εσκεμμένη και προμελετημένη.
Σε αγαστή μάλιστα σύμπνοια με τις δυό άλλες εξουσίες, οι οποίες τζάμπα τώρα και για τα μάτια του κόσμου τανιόνται και ζορίζονται, εγκαλώντας τάχα η κυβέρνηση την αντιπολίτευση και η αντιπολίτευση την κυβέρνηση.

Διότι ωφελημένοι θα βγούν όλοι τους.
Και αυτοί που τα "πήραν", και αυτοί που φιλοδοξούν να τα "πάρουν" στο μέλλον.

Όσο για τις εντυπώσεις, ποιός νοιάζεται;
Ο λαός αφ' ενός έχει μνήμη χρυσόψαρου και αφ' ετέρου είναι τόσο απασχολημένος για να βγάλει σε πέρας την καθημερινότητά του και την επιβίωσή του, που εύκολα θα ξαναπιστέψει τους διώκτες του κι ακόμη ευκολότερα θα δεχτεί να τον κατακεραυνώσουν οι "διακριτές" εξουσίες πως τάχα δεν σέβεται την Δικαιοσύνη και πως αυτό είναι εις βάρος του!

Χωρίς γάτα χορεύουν τα ποντίκια.
Χωρίς λαό χορεύουν οι κάθε λογής απατεώνες και των τριών εξουσιών και μάλιστα στον σβέρκο του!...

Πηγή "Ουδέν Σχόλιον"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Πριν καν ξεκινήσουν οι δόσεις του φόρου εισοδήματος και ΕΝΦΙΑ, οι ΔΟΥ έχουν χάσει το μέτρημα των απλήρωτων οφειλών
Και τον Μάιο οι απλήρωτοι φόροι και πρόστιμα προς τις εφορίες έφτασαν το 1,254 δισ. ευρώ
Φόβοι για νέο ρεκόρ των ληξιπρόθεσμων

Επιβεβαιώνονται οι φόβοι του υπουργείου Οικονομικών για εκτίναξη των ληξιπρόθεσμων χρεών. Μπορεί οι φορολογούμενοι να πρέπει από το τέλος του Ιουλίου να ξεκινήσουν να πληρώνουν κάθε μήνα έναν ή και δύο φόρους μαζί, ήδη όμως οι εφορίες έχουν χάσει το μέτρημα όσον αφορά στους απλήρωτους φόρους και πρόστιμα. Ενδεικτικό της κατάστασης είναι ότι και τον Μάιο οι ΔΟΥ έχουν στους καταλόγους τους απλήρωτες οφειλές 1,254 δισ. ευρώ την ώρα που τα ελληνικά νοικοκυριά αδυνατούν να σηκώσουν τα καθημερινά οικονομικά βάρη.

Σε μια χώρα που στενάζει από τα χρέη, όπου 4 εκατομμύρια οφειλέτες (περίπου 3,6 εκατομμύρια φυσικά πρόσωπα και 400.000 επιχειρήσεων) «βομβαρδίζονται» με ειδοποιητήρια και κατασχετήρια για συνολικά ληξιπρόθεσμα χρέη 88,889 δισ. ευρώ (με βάση στοιχεία Απριλίου που ανακοίνωσε η ΓΓΔΕ για τα «παλαιά» χρέη που δημιουργήθηκαν προ του 2015) μόλις οι 15.700 οφειλέτες -φυσικά και νομικά πρόσωπα- εμφανίζονται να χρωστάνε από μόνοι τους τα 83.042 δισ. ευρώ (στοιχεία οφειλών της 5ης Ιουλίου 2016)!

Ποσό που επιβεβαιώνει τους φόβους του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης ότι στο β' εξάμηνο που διανύουμε, λόγω της υπερφορολόγησης νοικοκυριών και επιχειρήσεων τα ληξιπρόθεσμα χρέη όχι μόνο θα ξεπεράσουν τα 90 δισ. ευρώ αλλά θα εκτιναχθούν σε μη διαχειρίσιμα επίπεδα τόσο για το Δημόσιο, όσο και για τους ίδιους τους υπόχρεους.

Ο γενικός γραμματέας Δημοσίων Εσόδων, Γ. Πιτσιλής, σε συνέντευξή του στη «Ναυτεμπορική», προανήγγειλε αναδιάρθρωση χρεών για τους μεγαλοοφειλέτες αλλά και βιώσιμες λύσεις για όλους όσους έχουν χρέη προς το δημόσιο.

Υπενθυμίζεται ότι από την 1η Ιουνίου αυξήθηκε ο ΦΠΑ από το 23% στο 24%, καταργήθηκε ο μειωμένος κατά 30% συντελεστής ΦΠΑ σε 11 νησιά του Αιγαίου, διπλασιάστηκαν οι ειδικοί φόροι στην μπίρα, επιβλήθηκε τέλος 10% στη συνδρομητική τηλεόραση, ενώ άλλαξε και ο τρόπος υπολογισμού των τελών στα Ι.Χ.

Στα παραπάνω έρχεται να προστεθεί από το τέλος Ιουλίου η πρώτη από τις τρεις δόσεις του πρόσθετου φόρου εισοδήματος, τουλάχιστον 1 δισ. ευρώ, που καλούνται να πληρώσουν οι φορολογούμενοι, ενώ οι άλλες δύο θα πρέπει να εξοφληθούν στο τέλος Σεπτεμβρίου και Νοεμβρίου.

Επίσης μετά τη λήξη της προθεσμίας υποβολής και των φετινών φορολογικών δηλώσεων, στις 15 Ιουλίου, θα αρχίσει η επεξεργασία των εκκαθαριστικών του ΕΝΦΙΑ.

Το «πακέτο» των φετινών επιβαρύνσεων θα κλείσει τον Δεκέμβριο με την καταβολή των νέων τελών κυκλοφορίας του 2017, που υπολογίζεται ότι θα αποφέρει στα δημόσια ταμεία περίπου 1,1 δισ. ευρώ.

Πηγή "Πρώτο Θέμα"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ποιες θα ήταν οι πρώτες πράξεις μετά την κήρυξη "Κατάστασης έκτακτης ανάγκης", εάν ετίθετο σε εφαρμογή το σχέδιο μετάβασης σε εθνικό νόμισμα

Πολύ «ελαφρά» αντιμετωπίστηκε η αποκάλυψη του Γκάλμπρεϊθ που σε συνέντευξή του εμφανίστηκε «βαθιά προβληματισμένος» για τις πιθανές συνέπειες της εμπλοκής του στρατού στην τήρηση της τάξης σε περίπτωση μετάβασης σε εθνικό νόμισμα, καθώς θα δημιουργούσε κίνδυνο αυταρχικής στροφής. Ισχυρίζεται πάντως ότι κανείς από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας δεν συμμετείχε στις διαβουλεύσεις της ομάδας υπό τον συντονισμό του.

Κατ’ αρχάς, όταν γίνεται λόγος για «αυταρχική στροφή» μιλάμε για κατάλυση δημοκρατικών θεσμών. Για να κατεβεί ο στρατός στους δρόμους πρέπει να κηρυχθεί η χώρα σε "Κατάσταση έκτακτης ανάγκης", που σημαίνει:

1) αναστολή της ισχύος συγκεκριμένων διατάξεων του Συντάγματος, ήτοι αυτών που καθιερώνουν την ισότητα, το δικαίωμα ασφάλειας, το δικαίωμα νομίμου δικαστή, το άσυλο της κατοικίας και το απαραβίαστο της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής, το δικαίωμα του συνέρχεσθαι και του συνεταιρίζεσθαι, την ελευθερία του τύπου, το απόρρητο των επικοινωνιών, τα συνδικαλιστικά δικαιώματα και αυτών που διέπουν τη συγκρότηση και λειτουργία των ποινικών δικαστηρίων,

2) εφαρμογή του νόμου για την κατάσταση πολιορκίας και

3) σύσταση εξαιρετικών δικαστηρίων. Με άλλα λόγια σημαίνει "δικτατορία" σε ολόκληρη τη χώρα ή σε τμήμα της χώρας.

Για να κηρυχθεί η χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, η απόφαση λαμβάνεται, κατά το Σύνταγμα, από τη Βουλή με πλειοψηφία τριών πέμπτων. Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία που στηρίζει την παρούσα Κυβέρνηση δεν είναι πλειοψηφία των τριών πέμπτων της Βουλής, δηλαδή 180 βουλευτών. Αλλά, όπως συμβαίνει με τους ελληνικούς νόμους, υπάρχει και το παραθυράκι, στη δεύτερη παράγραφο του άρθρου 48 του Συντάγματος, όπου η κήρυξη της χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης μπορεί να γίνει από την Κυβέρνηση «σε περίπτωση απουσίας της Βουλής ή αν συντρέχει αντικειμενική αδυναμία να συγκληθεί εγκαίρως».

Τι πρέπει να συμβεί, ώστε να κηρυχθεί η χώρα σε κατάσταση ανάγκης, της οποίας χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι η χρησιμοποίηση των ενόπλων δυνάμεων για την επίτευξη σκοπών, πέραν της συνήθους αποστολής τους, που είναι η προάσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας, της εθνικής ακεραιότητας και της εθνικής κυριαρχίας;

Κατά το άρθρο 48 του Συντάγματος οι λόγοι που το επιτρέπουν είναι οι εξής: ο πόλεμος, η επιστράτευση εξαιτίας εξωτερικών κινδύνων, η άμεση απειλή της εθνικής ασφάλειας και η εκδήλωση ενόπλου κινήματος για την ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος. Τίποτε από αυτά δεν μπορούσε να επικαλεστεί η κυβέρνηση, αλλά, όπως είπα παραπάνω, για όλα προβλέπει η ελληνική νομοθεσία.

Υπάρχουν και "Ενδιάμεσες Καταστάσεις Ανάγκης", όπου νοούνται οι καταστάσεις κατά τις οποίες οι ένοπλες δυνάμεις, χωρίς να αναλαμβάνουν αρμοδιότητες των πολιτικών αρχών στην ίδια έκταση που τους επιτρέπεται όταν κηρυχθεί η κατάσταση πολιορκίας, χρησιμοποιούνται παρά ταύτα για την διεκπεραίωση αποστολών που, υπό συνθήκες ομαλότητας, εμπίπτουν κατ΄ αρχήν στην δικαιοδοσία των σωμάτων ασφαλείας. Για παράδειγμα, αν η διαθέσιμη αστυνομική αρχή δεν επαρκεί , ο κανονισμός «της εν ταις πόλεσι και φρουρίοις υπηρεσίας», που ισχύει, προβλέπει την δυνατότητα χρησιμοποίησης και στρατευμάτων και συγκεκριμένα «πεζοπόρων τμημάτων», «μεταφορικών μέσων πάσης φύσεως», « ειδικών οχημάτων περισυλλογής» ή και «συνδυασμό τούτων».

Κάποιοι θα πουν, ότι το κυβερνητικό σχέδιο που ανατέθηκε στον Γκάλμπρεϊθ, και περιείχε και χρήση του στρατού, δεν θα γινόταν αποδεκτό. Να θυμίσω όμως δύο περιστατικά. Στις 2 Ιουλίου 2015 (τρεις μέρες πριν από το καταστροφικό δημοψήφισμα) προκάλεσε έντονες αντιδράσεις η αναφορά του υπουργού Εθνικής Άμυνας Πάνου Καμμένου, μετά τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα ο οποίος πήγε αιφνιδίως στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας και παρέμεινε 2,5 ώρες, ότι «οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας διασφαλίζουν τη σταθερότητα στο εσωτερικό, την προάσπιση της εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας, τη σταθερότητα σε σχέση με τις συμμαχίες της χώρας».

Σύσσωμη η αντιπολίτευση αντέδρασε, καλώντας τον πρωθυπουργό να αντικαταστήσει τον ΥΠΕΘΑ για το «ολέθριο για την Δημοκρατία ολίσθημά του» όπως είπε η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, και αναλόγως εκφράστηκαν οι άλλοι αρχηγοί του λεγόμενου συνταγματικού τόξου. Μόνο που, φαίνεται τώρα, πως παραμονή του Δημοψηφίσματος και με άγνωστη την έκβασή του, άρα και την αντίδραση του λαού, ο Π. Καμμένος δεν διέπραξε ολίσθημα, αλλά ως «μαρτυριάρης» αποκάλυψε τους σχεδιασμούς.

Και σε προ μηνών συνέντευξη του Μουζάλα στο Spiegel, αναφορικά με το μεταναστευτικό, είπε ότι υπάρχει η δυνατότητα να τεθούν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης κάποιες περιοχές της χώρας όπως για παράδειγμα η νότια Αττική. Μάς «καθησύχασε» μάλιστα λέγοντας ότι η κατάσταση έκτακτης ανάγκης δεν είναι κάτι τραγικό, αλλά θα λύσει τα χέρια για να γίνουν προσλήψεις εργαζομένων για την αντιμετώπιση της παρουσίας μεγάλου αριθμού προσφύγων. Άλλα αντ’ άλλων.

Και για να κλείσω: Ψεύδονται όσοι υποστηρίζουν ότι το συγκεκριμένο Plan B ( ή Plan X όπως το έλεγαν οι ίδιοι) θα έμπαινε σε εφαρμογή αν μας έδιωχναν από το ευρώ. Από το ευρώ δεν μπορεί κάποιος να μας πετάξει. Το μόνο που θα μπορούσε να συμβεί είναι να ζητήσουμε εμείς να βγούμε από το ευρώ. Άρα, αυτό που ετοίμαζαν στην πραγματικότητα ήταν ένα σχέδιο επιστροφής στην δραχμή. (Αλήθεια, τι προέβλεπε το Σχέδιο για τους πολιτικούς τους αντιπάλους, δεν μας είπαν).
Αυτοί που νομίζουν πως είναι μπόρα και θα περάσει, ας ρίχνουν μια ματιά στα νομοσχέδια που πηγαίνουν στην Βουλή και τι εξυπηρετούν. Θα καταλάβουν.

Μακεδών
Πηγή Voria

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η εποχή δεν ενδείκνυται για κόμματα καρικατούρες ούτε για “ψεύτικους” ηγέτες ή για ηγέτες “μαριονέτες”

Όταν στις 8 Ιανουαρίου 1828, ο Ιωάννης Καποδίστριας αποβιβάζεται στο Ναύπλιο, η κατάσταση της χώρας ήταν δραματική. Ο Κιουταχής κατείχε όλη σχεδόν τη Στερεά Ελλάδα και ο Ιμπραήμ έλεγχε το μεγαλύτερο μέρος της Πελοποννήσου. Η Ελλάδα αποτελούνταν από το Ναύπλιο, την Κόρινθο, τα Μέγαρα, τον Πόρο, την Ύδρα, την Αίγινα, την Σαλαμίνα και κάποια ακόμα μικρά νησιά. Στις ελάχιστες αυτές ελεύθερες περιοχές, η κρατική εξουσία ήταν ανύπαρκτη. Ληστείες στην στεριά, πειρατεία στην θάλασσα, εσωτερικές συγκρούσεις, ο στόλος σε ακινησία λόγω έλλειψης οικονομικών πόρων, άτακτα στρατιωτικά τμήματα χωρίς εφοδιασμό, στρατιώτες και ναύτες λιμοκτονούντες που ζούσαν σε βάρος του λαού. Επικρατούσε παντού φτώχια και ο λαός πέθαινε από τις αρρώστιες και την πείνα. Δεν υπήρχε παιδεία, θεσμοί και υποδομές. Το μίσος επικρατούσε ανάμεσα στους πολιτικούς και τους στρατιωτικούς. Το δημόσιο χρωστούσε εκατομμύρια λίρες στους Άγγλους και η γη ήταν υποθηκευμένη. Ένας αγώνας που ξεψυχούσε, ένα νέο κράτος που έσβηνε πριν ακόμα ανατείλει. Παρόλα αυτά, σε λιγότερο από είκοσι μήνες ο Καποδίστριας, όχι μόνο έφτιαξε κράτος αλλά έφτασε και τα σύνορα του από τον κόλπο του Βόλου (Παγασητικός) στον Κόλπο της Άρτας (Αμβρακικός).

Η σημερινή κατάσταση, δεν είναι πιο εύκολη για την πατρίδα μας. Οικονομικά καταστραμμένη, εγκλωβισμένη μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρώ. Δεσμευμένη γεωπολιτικά. Δεμένη μέσα από τις δανειακές συμβάσεις, με μεγάλο δημόσιο και ιδιωτικό χρέος. Με το ασφαλιστικό σύστημα να είναι υπό κατάρρευση, αποβιομηχανοποιημένη και με την ελληνική βιοτεχνία να έχει σχεδόν εξαφανισθεί. Επιπλέον το τραπεζικό σύστημα της χώρας αφελληνίζεται. Η δημόσια περιουσία στο σύνολό της θα ξεπουληθεί. Η ιδιωτική περιουσία, ξεκινώντας πρώτα από τις επιχειρήσεις και τη μεγάλη ιδιωτική περιουσία, μέσα από την πώληση των κόκκινων δανείων θα περάσει και αυτή σταδιακά στα χέρια των ξένων. Οι κρατικές δομές διαλύονται, ο ελληνικός στρατός απαξιώνεται, ο κοινωνικός ιστός αποσυντίθεται, ο πληθυσμός γηράσκει, η νεολαία αποχαυνώνεται, η εθνική συνείδηση εκλείπει, οι νέοι επιστήμονες μεταναστεύουν, η γεωργία και η κτηνοτροφία δέχονται τα τελειωτικά κτυπήματα.

Το παρόν πολιτικό σύστημα έχοντας χάσει τη φιλοπατρία, την εθνική συνείδηση, την ανιδιοτέλεια, τις αρχές και τις αξίες που ο ελληνισμός πρεσβεύει και που είναι το κυρίως υπεύθυνο για την κατάσταση της χώρας μας, έγινε συνεργός στο δέσιμο της, περιμένοντας να του μείνει το αρματολίκι. Συνειδητοποιώντας τις δυσμενείς εξελίξεις είναι πλέον αδύναμο να αντιδράσει. Δεμένο από το αμαρτωλό παρελθόν του και ανίκανο αφού ο ανίκανος στα εύκολα είναι ανίκανος και στα δύσκολα απλώς σκύβει το κεφάλι όταν είναι στην κυβέρνηση και βγάζει άναρθρες κραυγές όταν είναι στην αντιπολίτευση.

Είδαμε πολιτικά κόμματα που αυξήθηκε η δύναμη τους ή δημιουργήθηκαν μέσα από ένα ευρύτερο σχεδιασμό για να εξαπατήσουν, να κάμψουν αντιστάσεις, να συμπληρώσουν, να εμποδίσουν ή να εγκλωβίσουν. Υπάρχει και μια κατηγορία πολιτικών που χωρίς το γνώθι σαυτόν δημιουργούν ο καθένας τους καινούργιο κόμμα για να σώσουν την Ελλάδα! Τι να πει κανείς;

Δημιουργείται στον καθέναν μας η ερώτηση. Το υπάρχον πολιτικό σύστημα μπορεί να διαχειριστεί την διαμορφωθείσα δύσκολη περίσταση; Η δική μου απάντηση είναι όχι. Δεν διαφέρει όμως η δική μου απάντηση από τις απόψεις του μεγαλύτερου μέρους του ελληνικού λαού. Επειδή συζητώ πολύ με διάφορους ανθρώπους για να αφουγκράζομαι την ελληνική κοινωνία, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι ο ελληνικός λαός έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στο υπάρχον πολιτικό σύστημα. Επιπλέον αναζητεί κάτι καινούργιο το οποίο να μπορεί να εμπιστευθεί. Χρειάζεται επομένως μια καινούργια πολιτική κίνηση; Η άποψη και η δική μου αλλά και του κόσμου είναι ότι, όχι μόνο χρειάζεται αλλά είναι μονόδρομος για τη σωτηρία της πατρίδας.

Αλλά αν είναι να γίνει μια τέτοια πολιτική κίνηση για να μπουν μόνο κάποιοι άνθρωποι στη Βουλή, για να εκφράσει ξένα προς τη πατρίδα μας συμφέροντα ή για να γίνει δεκανίκι και να σβήσει και τις τελευταίες ελπίδες του ελληνικού λαού, τότε όσοι το πραγματοποιήσουν ας το σκεφθούν, γιατί σε αυτήν την περίπτωση θα προστεθούν και αυτοί με τη σειρά τους σε όλους αυτούς που θα υποστούν αργά ή γρήγορα τον πέλεκυ της ελληνικής δικαιοσύνης.

Τι χρειάζεται όμως η χώρα; Χρειάζεται ένα νέο πολιτικό κόμμα που θα απευθύνεται στο σύνολο του ελληνικού λαού, που δεν θα είναι φερέφωνο ξένων συμφερόντων που θα έχει ως μοναδικό σκοπό την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας για τη σωτηρία της. Που θα στελεχωθεί από ανθρώπους που έχουν τις δυνατότητες να αντιμετωπίσουν τους επαγγελματίες του παγκόσμιου συστήματος εξουσίας, που θα έρθουν για να δώσουν και όχι για να πάρουν, που το ναι γι’ αυτούς θα είναι ναι και το όχι θα είναι όχι και που θα βάλουν την πατρίδα πάνω από τη ζωή τους. Άνθρωποι στο πρότυπο του Ιωάννη Καποδίστρια. Αυτό είναι που αναζητά ο ελληνικός λαός και που χρειάζεται η πατρίδα.

Economist

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η απόφαση να γίνει ο πόλεμος στο Ιράκ βασίστηκε εν μέρει σε λανθασμένες πληροφορίες και έγινε χωρίς επαρκή σχεδιασμό και προετοιμασία για το τι θα επακολουθούσε...

Η έκθεση Τσίλκοτ φέρνει στο φως τις λανθασμένες στρατηγικές επιλογές που έγιναν αλλά και τον τρόπο με τον οποίο λαμβάνονται οι αποφάσεις

Επειτα από επτά χρόνια, 12 τόμους με στοιχεία, διαπιστώσεις και συμπεράσματα και μια εκτενή περίληψη, η έκθεση της έρευνας για το Ιράκ, πιο γνωστή ως έκθεση Τσίλκοτ (από τον πρόεδρό της σερ Τζον Τσίλκοτ), είναι διαθέσιμη σε όλους.

Θα ήταν κρίμα αν η έκθεση δεν διαβαστεί ευρέως και, το πιο σημαντικό, αν δεν μελετηθεί, επειδή περιέχει μερικές χρήσιμες ιδέες για το πώς λειτουργούν η διπλωματία και η πολιτική και για το πώς λαμβάνονται οι αποφάσεις. Μας θυμίζει επίσης την κεντρικότητα της απόφασης για την εισβολή στο Ιράκ το 2003 και τις συνέπειες για την κατανόηση του τι συμβαίνει σήμερα στη Μέση Ανατολή.

Ενα κεντρικό θέμα της έκθεσης είναι ότι ο πόλεμος στο Ιράκ δεν ήταν απαραίτητο να συμβεί, και σίγουρα όχι όταν συνέβη. Η απόφαση να γίνει ο πόλεμος βασίστηκε εν μέρει σε λανθασμένες πληροφορίες. Κάνοντας τα πράγματα χειρότερα, ο πόλεμος έγινε χωρίς επαρκή σχεδιασμό και προετοιμασία για το τι θα επακολουθούσε.

Εβλεπαν το χάος και έκαναν τεράστια λάθη

Οπως η έκθεση ορθώς επισημαίνει, πολλοί τόσο στις ΗΠΑ όσο και στη βρετανική κυβέρνηση προέβλεψαν ότι θα μπορούσε να προκύψει χάος αν έφευγε από τη μέση η σιδερένια πυγμή του Σαντάμ. Οι αποφάσεις για να διαλυθεί ο ιρακινός στρατός και να απαγορευθεί η συμμετοχή σε όλα τα μέλη του κόμματος Μπάαθ του Σαντάμ (και όχι μόνο σε μερικούς από τους ηγέτες του) να λάβουν θέσεις στη διάδοχο κυβέρνηση ήταν τεράστια λάθη.

Μεγάλο μέρος της έκθεσης επικεντρώνεται στους βρετανικούς υπολογισμούς και την υποστήριξη του τότε πρωθυπουργού Τόνι Μπλερ στην πολιτική των ΗΠΑ. Η απόφαση για τη σύνδεση του Ηνωμένου Βασιλείου με τις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν μια υπερασπίσιμη στρατηγική επιλογή για μια μικρότερη χώρα που αντλεί μεγάλο μέρος της επιρροής της από την εγγύτητα των διμερών σχέσεων. Εκεί που η κυβέρνηση Μπλερ έκανε λάθος ήταν ότι δεν πίεσε αρκετά για μεγαλύτερη επιρροή στην πολιτική σε αντάλλαγμα για την υποστήριξή της.

Πολλά μαθήματα θα πρέπει να ληφθούν από τον πόλεμο του Ιράκ. Το ένα είναι ότι λανθασμένες υποθέσεις μπορεί να οδηγήσουν σε επικίνδυνα λανθασμένη πολιτική. Σχεδόν όλοι υπέθεταν ότι η μη συμμόρφωση του Σαντάμ για τις επιθεωρήσεις των Ηνωμένων Εθνών προερχόταν από το γεγονός ότι έκρυβε όπλα μαζικής καταστροφής. Στην πραγματικότητα έκρυβε το γεγονός ότι δεν είχε τέτοια όπλα.

Η δημοκρατία είναι υπόθεση δεκαετιών

Ομοίως, προτού ξεκινήσουν τον πόλεμο, πολλοί πολιτικοί πίστευαν ότι η δημοκρατία θα αναδυθεί γρήγορα μόλις φύγει από τη μέση ο Σαντάμ. Αλλά η δημιουργία δημοκρατίας σε μια κοινωνία που στερείται πολλά από τα πιο βασικά προαπαιτούμενά της είναι υπόθεση δεκαετιών, όχι μηνών.

Η έκθεση λέει λίγα για την κληρονομιά του πολέμου στο Ιράκ, αλλά είναι σημαντικό να εξεταστεί και αυτή. Πρώτα απ' όλα, ο πόλεμος διατάραξε την περιφερειακή ισορροπία των δυνάμεων. Μετά τον πόλεμο το Ιράκ τέθηκε υπό την επιρροή του Ιράν και το Ιράν ήταν ελεύθερο όχι μόνο να αναπτύξει ένα πυρηνικό πρόγραμμα, αλλά και να παρέμβει άμεσα και μέσω πληρεξουσίων σε αρκετές χώρες. Σεκταριστικές συγκρούσεις δηλητηρίασαν τις σχέσεις μεταξύ σουνιτών και σιιτών σε ολόκληρη την περιοχή και τελικά οδήγησαν στην άνοδο του λεγόμενου Ισλαμικού Κράτους.

Είναι επίσης πιθανό ότι μέρος της δυσπιστίας για τις ελίτ που οδήγησε την πλειοψηφία των ψηφοφόρων να στηρίξουν το «Brexit» προήλθε από την οδυνηρή εμπειρία του πολέμου στο Ιράκ.

Το μάθημα του πολέμου στο Ιράκ δεν θα πρέπει να είναι ότι όλες οι ένοπλες επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή ή αλλού πρέπει να αποφεύγονται, αλλά μάλλον ότι θα πρέπει να πραγματοποιούνται μόνο όταν τα αποτελέσματα είναι πιθανό να δικαιολογούν το κόστος. Η Λιβύη ήταν μια πρόσφατη παρέμβαση που παραβίασε την αρχή αυτή. Η Συρία ήταν ακόμη πιο δαπανηρή, αλλά για ό,τι δεν έγινε εκεί. Ο πόλεμος στο Ιράκ ήταν αρκετά δαπανηρός, χωρίς να συνυπολογίσουμε το κόστος από τα διδάγματα που δεν αντλήθηκαν. Αν βγάλουμε τα λάθος συμπεράσματα από αυτόν θα πρόκειται για την απόλυτη ειρωνεία - και θα επιδεινώσει την τραγωδία.

Richard Ν. Haass
The Project Syndicate
* Ο κ. Richard Ν. Haass είναι πρόεδρος του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων και πρώην διευθυντής Σχεδιασμού Πολιτικής για το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ (2001-2003).
Πηγή "Το Βήμα"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Πλησιάζει ο χρόνος της κατάθεσης νομοσχεδίου για τον περιορισμό των πληρωμών με μετρητά. Οι αντιφάσεις και η προχειρότητα του νομοσχεδίου είναι εμφανείς ήδη από τις πρώτες πληροφορίες. Ας αναφερθεί μόνον η πλέον εμφανής: Το χτίσιμο του αφορολόγητου για εισόδημα άνω των 40.000 ευρώ φέρεται να απαιτεί διατραπεζικές δαπάνες άνω του 30% του εισοδήματος. Όμως με εισόδημα 40.000 ευρώ, ο μισθωτός δεν έχει πια καθόλου αφορολόγητο. Πώς λοιπόν θα δίδεται κίνητρο;

Προχειρότητες και αντινομίες αυτού του είδους μαρτυρούν μόνον ένα: Άνευ ορίων αμηχανία εκ μέρους του συστήματος του Υπουργείου Οικονομικών (μέρος του οποίου τυγχάνει εκ της επαγγελματικής καταγωγής του ο σημερινός Υφυπουργός Οικονομικών) ενώπιον της οικονομικής ελευθερίας. Την οποία δεν γνωρίζουν ούτε πώς να διαχειριστούν φορολογικά, ούτε πώς να σεβαστούν, ώστε να μην πλήξουν την οικονομική δραστηριότητα.

Λίγες ημέρες μετά την επιβολή των capital controls πέρυσι, επιφανές τότε μέλος του κυβερνώντος κόμματος διετείνετο ότι ο λαός "συνήθισε" την επιβολή των capital controls. Αν όμως παρατηρήσει κανείς τις ουρές στα ΑΤΜ τέλη και αρχές κάθε μήνα, δίδεται η αντίθετη εντύπωση: Οι άνθρωποι σπεύδουν να σηκώσουν τα λεφτά τους από την τράπεζα αμέσως μόλις κατατεθούν. Το ρεπορτάζ φαίνεται να επιβεβαιώνει ότι οι πολίτες εξακολουθούν, έναν χρόνο μετά, να εξαντλούν το όριο ανάληψης των 420 ευρώ ανά εβδομάδα. Γιατί όμως, αν "ο λαός συνήθισε";

Εσχάτως διάφορα δημοσιεύματα στον ελληνικό και διεθνή τύπο προσπαθούσαν να πείσουν για το πόσο κοντά βρίσκεται τάχα η Δανία ή η Σουηδία στην κατάργηση των μετρητών. Εν μέσω αυτού του κλίματος η ΕΚΤ ήδη αποφάσισε κατάργηση του χαρτονομίσματος των 500 ευρώ, παρά τις μη εισακουσθείσες ενστάσεις της Bundesbank,. Δεν φαίνεται να έχει λάβει οποιαδήποτε απόφαση κατάργησης των μετρητών η Δανία ή η Σουηδία. Πάντως εάν ήμουν Σουηδός ή Δανός προσωπικά θα είχα αυξήσει τη χρήση των μετρητών: Θα ήταν αντίδραση παρόμοια με τις ελληνικές ουρές στα ΑΤΜ. Όταν απειλούν να στερήσουν τη φυσική πρόσβαση στην περιουσία σου, τότε ακριβώς αισθάνεσαι μεγαλύτερη ανάγκη για φυσική πρόσβαση, ώστε να μειώσεις την ανασφάλεια που αναπόφευκτα σου προκαλούν.

Η ελληνική εμπειρία των capital controls, η μονιμοποίηση των οποίων καθόλου δεν φαίνεται να ενοχλεί την Κομισιόν, αποστολή της οποίας είναι πρωτίστως η προστασία της ελεύθερης κυκλοφορίας κεφαλαίων, αποτελεί ένα είδος πειράματος δυνητικώς παγκόσμιου ενδιαφέροντος. Πείραμα ως προς το κατά πόσο μπορεί να εξασθενήσει η σχέση των ανθρώπων με τα μετρητά και να υποκατασταθούν αυτά στην καθημερινότητα των ανθρώπων από το τραπεζικό σύστημα. Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον να το παρακολουθήσει και μελετήσει η παγκόσμια οικονομική επιστήμη. Μπορεί να επιβληθεί ευχερώς η υποκατάσταση του φυσικού χρήματος από το διατραπεζικό;

Η μέχρι στιγμής απάντηση είναι όχι. Οι καταθέσεις των νοικοκυριών όχι μόνον δεν αυξήθηκαν, αλλά ούτε καν σταθεροποιήθηκαν τον καιρό των capital controls. Μόνον τον μήνα Μάιο 2016 οι καταθέσεις των νοικοκυριών μειώθηκαν κατά 760 εκατ. ευρώ. Το προφανές συμπέρασμα από τις ουρές στα ΑΤΜ, την εξάντληση του εβδομαδιαίου ορίου αναλήψεων και την συνεχιζόμενη μείωση των καταθέσεων νοικοκυριών, είναι ότι ο "λαός" ούτε συνήθισε ούτε θα συνηθίσει ποτέ τη μη πρόσβαση στην περιουσία του. Το e-banking δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ασφάλεια που δίδει η αίσθηση των χαρτονομισμάτων στην τσέπη.

Περισσότερη κρατική επιβολή του πλαστικού χρήματος θα σημάνει, λοιπόν, περισσότερη οικονομική ανασφάλεια. Περισσότερη οικονομική ανασφάλεια θα σημαίνει αναζήτηση νέων οδών φυσικής πρόσβασης στην περιουσία. Αν αυτό δεν μπορεί να γίνει μέσω χρήσης νομίμων συναλλακτικών οδών, τότε θα οδηγηθούμε αναπόφευκτα σε αύξηση και, ακόμη περισσότερο, σε ριζοσπαστικοποίηση της παραοικονομίας.

Όσοι δε προσδοκούν "πάταξη" της φοροδιαφυγής μέσω των διατραπεζικών συναλλαγών, ας δουν πόσο έχει μεταβληθεί η συναλλακτική ζωή στην Ελλάδα μετά την ψήφιση του ασφαλιστικού. Οι αποδείξεις αρχίζουν να σπανίζουν, η κατανόηση στη φοροδιαφυγή αυξάνεται, η δημιουργία δομών έξω και παράλληλα από τις κρατικώς ελεγχόμενες συναλλακτικές οδούς από εξαίρεση να γίνεται κανόνας.

Η αγορά βιώνει μετά την 8η Μαΐου 2016 ένα είδος σιωπηρής φορολογικής αντίστασης και επανάστασης, μέσω της άρνησης πληρωμής φόρων. Κανένας δεν έριξε σύνθημα στα social media, κανένας δεν έκανε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, κανένας δεν βγήκε σε κανάλια να καλέσει τον κόσμο σε φορολογική αποστασία. Το κάνει η κοινωνία μόνη της, αυθόρμητα, χωρίς σχεδιασμό, ως συλλογική πράξη επιβίωσης.

Και ακόμη δεν έχουν δει τίποτε οι αρμόδιοι. Πού να δουν τι έχει να γίνει μετά την κυοφορούμενη απόπειρα νομοθετικού περιορισμού των μετρητών. Η ανθρώπινη εφευρετικότητα θα βρει νέες διόδους υπέρβασης του κρατικού ελέγχου. Και αν ακόμη καταργηθούν τα μετρητά, ο κόσμος θα συναλλάσσεται σε χρυσό. Και αν ακόμη απαγορευθούν κάπως οι συναλλαγές σε χρυσό, θα βρεθούν νέοι τρόποι. Μέχρι και οι συναλλαγές με κοχύλια μπορεί να αναπτυχθούν, όπως στις πρωτόγονες κοινωνίες, προκειμένου οι άνθρωποι να διαθέτουν μη κρατικά ελεγχόμενο συναλλακτικό μέσο. Πόσο μάλλον στην εποχή της σύγχρονης τεχνολογίας, όπου το bitcoin είναι μόνον η πιο γνωστή έκφανση ιδιωτικώς δημιουργημένου μέσου συναλλαγής.

Κάτι τελευταίο: Είναι γνωστό το χωρίο της Αποκάλυψης που περιγράφει τα περί Αντιχρίστου: "ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ". Όσοι πιστεύουν, ασφαλώς προβληματίζονται ήδη από τις αναλογίες με αυτό που συμβαίνει. Όσοι όμως δεν πιστεύουν, ας αναλογιστούν το εξής, ασχέτως του αληθούς ή μυθοπλαστικού της προφητείας: Η δημοφιλέστερη θρησκεία του πλανήτη περιγράφει το απόλυτο κακό ως οικονομικό σύστημα, όπου ή δεν θα υπάρχουν μετρητά ή, έστω, οι συναλλαγές ("αγοράσαι ή πωλήσαι") θα γίνονται μόνον μέσα από κάποιο ειδικό, ελεγχόμενο σύστημα. Αν όμως κάποιος περιέγραψε πριν από 2.000 χρόνια την άμεση ή έμμεση κατάργηση των μετρητών, έστω και ως ιστοριούλα, ως μέρος του απόλυτου κακού, πόσο τυφλοί είμαστε σήμερα, αν θεωρούμε την δήθεν "πάταξη της φοροδιαφυγής" ως a priori υπέρτερο αγαθό σε σχέση με την οικονομική ελευθερία;

Πόσο μάλλον όταν ο περιορισμός ή η κατάργηση των μετρητών είναι το τελευταίο πράγμα που θα μπορέσει να περιορίσει την φοροδιαφυγή. Όποιος δεν βλέπει τι αποτελέσματα ήδη φέρνει η διευρυνόμενη οικονομική ανελευθερία, είναι εξίσου τυφλός.

* Γεώργιος Ι. Μάτσος - Δ.Ν., Δικηγόρος
Πηγή Capital

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Φαίνεται πως όντως υπάρχει πρόβλημα στις σχέσεις μας με το ΝΑΤΟ, όχι όμως λόγω του ατλαντιστή Τσίπρα, αλλά εξαιτίας του Καμμένου

Δεν διαψεύδει η κυβέρνηση το δημοσίευμα των Financial Times, σύμφωνα με το οποίο στην παρέμβαση του στο δείπνο των ηγετών του ΝΑΤΟ, ο Αλέξης Τσίπρας ουσιαστικά έσπασε το μέτωπο των χωρών της συμμαχίας στην αντιμετώπιση της Ρωσίας. Ενώ στην κατ’ ιδίαν συνάντηση του πρωθυπουργού με τον Μπαράκ Ομπάμα όταν ο πρωθυπουργός έθεσε το ζήτημα της επίλυσης του συριακού προβλήματος ο Αμερικανός πρόεδρος απάντησε πως καταβάλλει προσπάθειες στη διαχείρισή του «με τον φίλο σου τον Πούτιν».

Δεν θα μπορούσε να το διαψεύσει η κυβέρνηση αφού οι πληροφορίες μας φέρουν τον Παν. Καμμένο να διοχέτευσε τα ανωτέρω στον Τύπο, χωρίς να υπάρχει επιβεβαίωση από κάποια άλλη πλευρά. Μάλιστα δε, η πολιτική συντάκτρια του CNN Greece Βούλα Κεχαγιά, εκτιμά ότι οι ίδιες πηγές θεωρούν πως αυτού του είδους οι παρεμβάσεις, όπως το δηκτικό σχόλιο του Προέδρου των ΗΠΑ προς τον Έλληνα πρωθυπουργό, αναδεικνύουν το πολυδιάστατο της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.

Εμφανίσθηκε δηλαδή ο κ. Τσίπρας ως το μαύρο πρόβατο του ΝΑΤΟ, ο οποίος μόνος αντιτάχθηκε στην κοινή θέση των υπολοίπων κατά της Ρωσίας. Φαίνεται όμως, πως υπάρχουν και άλλες χώρες, όπου οι πολιτικοί για να ικανοποιήσουν μέρος του λαού και της αντιπολίτευσης, διεκδικούν κι αυτοί τον ίδιο ρόλο, που σημαίνει ότι ο κάθε ηγέτης, τοποθετείται αναλόγως του ακροατηρίου στο οποίο απευθύνεται, με αποτέλεσμα να υπάρχει στην Ευρώπη κοπάδι από μαύρα πρόβατα.

Από πλευράς Γερμανίας, Αυστρίας, Ιταλίας, Ουγγαρίας, αλλά και Γαλλίας ακούστηκαν φωνές περί του κινδύνου που μπορεί να αναφανεί από την αύξουσα ένταση με την Ρωσίας, με τον πρωθυπουργό όμως της Βουλγαρίας να είναι απολύτως σαφής στη διαφοροποίηση της χώρας του (χωρίς δημιουργική ασάφεια).

Ο Μπόικο Μπορίσοφ, δήλωσε ότι η θέση της Βουλγαρίας, ως προς την πρόθεση του ΝΑΤΟ να αναπτύξει στρατεύματα στην περιοχή, είναι πως η Μαύρη Θάλασσα πρέπει να κηρυχθεί «αποστρατικοποιημένη ζώνη», χωρίς πολεμικά πλοία και χωρίς υποβρύχια, επειδή η Βουλγαρία ενδιαφέρεται να εξάγει φυσικό αέριο (από ρωσικά κοιτάσματα της Μαύρης Θάλασσας) και να αναπτύξει τον τουρισμό, στον οποίο συμβάλλουν σημαντικά οι Ρώσοι τουρίστες.

Έδειξε και την δυσαρέσκειά του για τις συνεχιζόμενες κυρώσεις κατά της Ρωσίας, επειδή η Βουλγαρία έχει υποστεί τεράστιες απώλειες - μόνο στη γεωργία ζημιώθηκε κατά 300 εκατομμύρια λέβα από αυτές τις κυρώσεις.

Μάλιστα δε, υπάρχουν δημοσιεύματα με τίτλο «Η Βουλγαρία τορπίλισε τα σχέδια του ΝΑΤΟ για δημιουργία Στόλου της Μαύρης Θάλασσας». Να σημειωθεί ότι η δημιουργία τέτοιου Στόλου ήταν μια ρουμανική πρόταση με ισχυρή υποστήριξη από την Ουκρανία και εμμέσως από την Τουρκία (προ της συγγνώμης). Φάνηκε ότι έγινε δεκτή από τον πρόεδρο της Βουλγαρίας, Ρόσεν Πλεβνέλιεφ, όμως ο Μπορίσοφ δήλωσε ότι δεν εγκρίνει το σχέδιο.

Αυτά περί αντίστασης στο ΝΑΤΟ. Φαίνεται όμως πως όντως υπάρχει πρόβλημα στις σχέσεις μας, όχι λόγω του ατλαντιστή Α. Τσίπρα, αλλά εξαιτίας του Καμμένου, εκ του γεγονότος μάλλον πως οι Αμερικανοί κάνουν μεγάλο λάθος στην αξιολόγηση των λόγων του υπουργού Άμυνας, λαμβάνοντάς τους σοβαρά υπόψη. Αν ρωτούσαν κι εμάς, θα τους εξηγούσαμε και θα λυνόταν η παρεξήγηση.

Την ίδια ώρα που ο ΥΕΘΑ Πάνος Καμμένος χαιρετούσε τον Αμερικανό Πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα, ένα δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας Telegraph και του Militaire, αναφερόταν στην καχυποψία με την οποία “νατοϊκοί αξιωματούχοι” αντιμετωπίζουν τον Έλληνα ΥΕΘΑ. Την απέδιδε στις σχέσεις που έχει ο Π. Καμμένος με τη Ρωσία (πού τις είδαν;) και εξέφραζε φόβους ότι η Ελλάδα “χτίζει” ένα “παράλληλο αμυντικό σύστημα” με τη Ρωσία. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι ως επιχείρημα για τη στήριξη αυτής της άποψης ήταν οι ανακοινώσεις που είχαν γίνει πριν από μήνες για το ενδεχόμενο κατασκευής Καλάσνικοφ στην Ελλάδα!

Ένα “παράλληλο αμυντικό σύστημα” μάλλον δεν “στήνεται” με την κατασκευή ενός τυφεκίου! Ακόμη κι αν αυτό είναι το θρυλικό Καλάσνικοφ! Οι δυτικοί, το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ δεν θα έβλεπαν με καλό μάτι αυτές τις ανακοινώσεις. Δεν θα τους άρεσε -έστω σε επίπεδο συμβολισμών- μια νατοϊκή χώρα να συμμετέχει σε συμπαραγωγή Καλάσνικοφ ή ακόμη χειρότερα για τους “νατοϊκούς αξιωματούχους”, να εξοπλίσει το στρατιωτικό της προσωπικό μ΄ αυτά!

Ο Παν. Καμμένος είπε ένα από τα πολλά που λέει, μόνο που ενώ έχουν περάσει μήνες, μάλλον το λησμόνησε και ο ίδιος. Καλό θα ήταν να υπήρχε αυτή η συνεργασία με τους Ρώσους, αλλά όταν δεν μας επιτρέπουν να δεχόμαστε πλούσιους Ρώσους τουρίστες, μήπως και δημιουργηθεί ευνοϊκό κλίμα στον ελληνικό λαό γι’ αυτούς, θα μας αφήσουν συμπαραγωγή όπλου;

Φαίνεται όμως ότι υπάρχει “καχυποψία” εναντίον του Καμμένου. Ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας Άστον, Κάρτερ και το επιτελείο του έδειξαν ότι δεν επιθυμούν να έχουν “πολλά-πολλά” μαζί του. Ο Κάρτερ ακύρωσε το ραντεβού που είχε με τον Έλληνα ΥΕΘΑ - ο οποίος κακώς δεν ακύρωσε την επίσκεψή του στις ΗΠΑ, όταν του ανακοινώθηκε η αλλαγή του προγράμματος.
Τι έχει ο Κάρτερ με τον Καμμένο; Ένα από φημολογούμενα λέει ότι οι Αμερικανοί είχαν πει στον Καμμένο όταν ανέλαβε για πρώτη φορά ΥΕΘΑ, να περιμένει την πρόσκληση από τις ΗΠΑ, πριν αρχίσει τα ταξίδια σε άλλες χώρες. Ο Καμμένος, λένε, ότι αγνόησε το μήνυμα και πήγε στη Ρωσία. Απλοϊκή εξήγηση και είναι βέβαιο ότι υπάρχουν κι άλλα γεγονότα ή πληροφορίες που έχουν κάνει το “σύστημα Κάρτερ” να είναι τόσο “κλειστό” απέναντι στον ΥΕΘΑ. Το θέμα πάντως είναι μάλλον προσωπικό.

Μακεδών
Πηγή Voria

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Καταδεικνύεται πλέον πως οι «αγανακτισμένοι» νεοναζί Ουκρανοί επιτέλεσαν σημαντικότερο ρόλο από την βίαιη αλλαγή της ουκρανικής κυβέρνησης

Καταδεικνύεται πλέον πως οι "αγανακτισμένοι" νεοναζί Ουκρανοί επιτέλεσαν σημαντικότερο ρόλο από την βίαιη αλλαγή της ουκρανικής κυβέρνησης. Δεν ήταν δηλαδή μια από τις συνηθισμένες "πορτοκαλί επαναστάσεις" των χωρών της π. ΕΣΣΔ, αλλά αφορμή για περίσφιγξη της Ρωσίας στα ευρωπαϊκά της σύνορα.

Ταυτοχρόνως, πάντα με την συζητήσιμη "απειλή της παγκόσμιας ειρήνης" εκ μέρους της Ρωσίας, εντάσσονται στο ΝΑΤΟ, επισήμως ή ατύπως, οι Σκανδιναβικές χώρες, αφαιρείται σημαντική ισχύς από την Γερμανία η οποία προστίθεται στην Πολωνία και εισέρχονται στο παιχνίδι και οι βαλκανικές χώρες, ακόμη και με τα Σκόπια να συμμετέχουν σε κοινές νατοϊκές δράσεις.

Η εκδοχή της Δύσης είναι ότι πρέπει να προστατευθούν οι ευρωπαϊκές χώρες από την Ρωσία, η οποία -όπως υποστηρίζεται- έδειξε επιθετικές διαθέσεις με την προσάρτηση της Κριμαίας. Βεβαίως, δύσκολα θα γίνει αποδεκτό, ότι οι δυτικές υπηρεσίες δεν πίστευαν πως έτσι θα συμβεί, όταν άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου στις ουκρανικές πλατείες. Θα άφηνε η Ρωσία την περιοχή σε νατοϊκά χέρια, όταν η Κριμαία αποτελεί τον πνεύμονα της Ρωσίας, στη δε Σεβαστούπολης, είναι η έδρα του Ρωσικού Στόλου στη Μαύρη Θάλασσα με προσωπικό 25.000 ατόμων;

[Η Ρωσία, η οποία κράτησε το μισό του σοβιετικού στόλου στην περιοχή, θορυβήθηκε το 2009 όταν ο φιλοδυτικός πρόεδρος της Ουκρανίας Βίκτορ Γιουσένκο προειδοποίησε τη Μόσχα ότι θα έπρεπε να είχε εγκαταλείψει τη βάση της Κριμαίας μέχρι το 2017. Λίγο μετά την εκλογή του το 2010, ο νέος, φιλορώσος πρόεδρος της Ουκρανίας Βίκτορ Γιανουκόβιτς υποσχέθηκε να παρατείνει την παραχώρηση της βάσης στη Ρωσία έως το 2042. Και ανετράπη με τις γνωστές μεθόδους].

Η Ρωσία από την πλευρά της υποστηρίζει πως οι ΗΠΑ δεν τήρησαν τις συμφωνίες και εντάσσουν στην Συμμαχία τις χώρες της π. ΕΣΣΔ, οι οποίες συνορεύουν με την Ρωσία, που αντί να αποτελούν ένα "μαξιλαράκι", φέρουν το νατοϊκό στρατό πάνω στα ρωσικά σύνορα (στην Εσθονία, οι κοινές ασκήσεις με τις ΗΠΑ, έγιναν σε απόσταση 300 μέτρων από τα ρωσικά σύνορα). Με τη λήξη της Συνόδου του ΝΑΤΟ, το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών, δια της εκπροσώπου του Μαρίας Ζαχάροβα, αναφέρει ότι το ΝΑΤΟ εστιάζει σε μία «ανύπαρκτη απειλή από την Ανατολή» και θα ζητήσει εξηγήσεις για τα ΝΑΤΟϊκά σχέδια κατά τη συνεδρίαση του Συμβουλίου ΝΑΤΟ - Ρωσίας στις 13 Ιουλίου.

Στη Μαύρη Θάλασσα, η Ρουμανία έχει παραχωρήσει πλήρως έδαφος, εγκαταστάσεις, στρατό στο ΝΑΤΟ, φοβούμενη -όπως δηλώνει- ρωσική επίθεση, και την Βουλγαρία να κρατά αμφιλεγόμενη στάση. Μυστήριος είναι ο ρόλος της Τουρκίας, ιδιαιτέρως τώρα με την μερική αποκατάσταση των ρωσοτουρκικών σχέσεων, που την καθιστά ακόμη πιο μυστήριο η πρόβλεψη που διατυπώνεται από το γνωστό αμερικανικό Κέντρο Σκέψης και Στρατηγικών Ερευνών, Stratfor.

Βλέπει πως η κατάσταση οξύνεται στην Μαύρη Θάλασσα και εστιάζει το ενδιαφέρον του στη Συνθήκη του Μοντρέ του 1936, η οποία προβλέπει ότι δεν μπορούν πολεμικά πλοία χωρών που δεν βρέχονται από την Μαύρη θάλασσα να παραμένουν επί αρκετό και υπό προϋποθέσεις χρονικό διάστημα στην περιοχή. Αυτό είναι ένα από τα σημεία, όπου η Ρωσία αντιδρά άμεσα και έντονα.

Σύμφωνα με το Stratfor, η Τουρκία, που ανησυχεί έντονα από την διένεξη του ΝΑΤΟ με την Ρωσία στην Μαύρη Θάλασσα, έχει ήδη προβάλλει έντονες αντιρρήσεις στην τακτική αυτή. Έτσι και ενώ η Ρουμανία στηρίζει το ΝΑΤΟ, η Βουλγαρία και κυρίως η Τουρκία αναμένεται να αποστασιοποιηθούν καθώς δεν θέλουν με τίποτα να προκαλέσουν ένταση στις σχέσεις τους με την Ρωσία στην περιοχή και να υποστούν τις συνέπειες αυτής της έντασης.

Από την άλλη πλευρά όμως, στην Τουρκία ανατέθηκε η "φύλαξη" της Συνόδου του ΝΑΤΟ, με τα τουρκικά αεροσκάφη Boeing 737-7ΕS ηλεκτρονικού πολέμου να παρέχουν εναέρια προστασία στη Βαρσοβία, δίνοντας την τακτική εικόνα περιοχής σε όλα τα ΝΑΤΟϊκά μαχητικά! Συγκεκριμένα. τα τέσσερα αεροσκάφη, που θεωρούνται ό,τι πιο σύγχρονο υπάρχει στην Ευρώπη στο τομέα των εναέριων συστημάτων προειδοποίησης και ελέγχου κηρύχθηκαν απόλυτα ετοιμοπόλεμα πριν από μερικές ημέρες.

Έτσι, ένα από τα τέσσερα αεροσκάφη έχουν αναπτυχθεί στην Βόρεια Ευρώπη και ανιχνεύουν μέχρι και 500 χλμ. μακριά την εναέρια κίνηση, και όχι μόνο, φυσικά. Έχουν τεράστιες δυνατότητες ηλεκτρονικού πολέμου και υποκλοπών...
Όπως και να έχει, η Ελλάδα δεν ξέρει από πού να προφυλαχτεί. Βορράς και Ανατολή μάς στέλνουν ανησυχητικά μηνύματα. Και αν αποσταθεροποιηθεί και η Αίγυπτος, θα προστεθεί και ο Νότος. Και θα περιμένουμε να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες των καιρών ο Καμμένος με τον Κοτζιά. Εκτός αν αναλάβει διαπραγματεύσεις ο πρωθυπουργός. Ξέρει αυτός. (Εδώ είναι που λένε «Η Παναγιά να βάλει το χέρι της»).

Μακεδών
Πηγή Voria

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προβλέπει ότι το έλλειμμα θα υποχωρήσει μόνο στο 3% του ΑΕΠ το 2017, από το εκτιμώμενο 3,3% φέτος

Καμπανάκι κινδύνου για τη γαλλική οικονομία αποτελούν οι προβλέψεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, το οποίο αναφέρει ότι αν η κυβέρνηση δεν καταφέρει να συγκρατήσει τις δαπάνες θα «ξεφύγουν» οι δημοσιονομικοί στόχοι.

Την ίδια στιγμή, το Ταμείο εκφράζει φόβους για την ανάπτυξη το 2017 λόγω Brexit, αναφέροντας ότι θα κινηθεί στο 1,25% από 1,5% του στόχου λόγω των προσδοκιών ότι οι επιχειρηματικές επενδύσεις θα πληγούν από την αβεβαιότητα που προκλήθηκε από την απόφαση της Βρετανίας να αποχωρήσει από την Ε.Ε.

Το ΔΝΤ προβλέπει ότι το έλλειμμα θα υποχωρήσει μόνο στο 3% του ΑΕΠ το 2017, από το εκτιμώμενο 3,3% φέτος. Αυτό θα ευθυγραμμίσει το έλλειμμα με το όριο του 3% της Ε.Ε., αλλά θα είναι χαμηλότερο της υπόσχεσης της κυβέρνησης για 2,7%.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ

Ήταν στις 31 Μαΐου, όταν μέσα στο πνεύμα της κλιμάκωσης και δημιουργίας ενός επιπλέον πόλου συγκρουσιακού κλίματος στα ελληνοτουρκικά, η (παράνομης λειτουργίας) «Συμβουλευτική Επιτροπή Τούρκων Δυτικής Θράκης» εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία (με αφορμή δηλώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Πρ. Παυλόπουλου και του υπουργού Εξωτερικών κ. Ν. Κοτζιά) «προειδοποιούσε» για επικείμενη «σκληρή δράση» κατά της Ελληνικής Πολιτείας…!

Από τότε πέρασε σχεδόν 1,5 μήνας, και παρά το αγνοηθέν από την Πολιτεία «σήμα κινδύνου» που εκπέμψαμε, και το οποίο αναφερόταν σε επικείμενη απόπειρα για την δημιουργία (από την πλευρά των τουρκοφρόνων) μίας συγκρουσιακής κατάστασης των μουσουλμάνων της Θράκης με την Ελληνική Πολιτεία, το εθνικιστικό κόμμα τουρκοφρόνων, ΚΙΕΦ (DEB), με δηλώσεις του προέδρου του Αλή Τσαβούς, επανέφερε στη δημοσιότητα το ανύπαρκτο (αλλά χρησιμότατο για την τουρκική εξωτερική πολιτική) θέμα των καταπατήσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των «τούρκων» της Ελληνικής Θράκης, κινούμενος στα πλαίσια πολιτικής ωφέλειας του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και στα «γεγονότα» που ο ίδιος ελπίζει πως θα είναι ικανά να συσπειρώσουν τους ψηφοφόρους τους και να τον ενισχύσουν περαιτέρω μετά τα όσα συμβαίνουν στο εσωτερικό της Τουρκίας, αλλά και στο «μέτωπο» της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής που εξαναγκαζόμενη να οπισθοχωρήσει σχεδόν σε όλες τις επίσημες θέσεις της (εκτός από αυτές που αφορούν την Ελλάδα) έχει διασυρθεί…

Έτσι, με μία κίνηση που είχε προλεχθεί, μήνυμα–κάλεσμα σε διεκδίκηση με κάθε τρόπο ακόμη και με διαδηλώσεις, των δικαιωμάτων που τους στερεί η… ελληνική Πολιτεία, έστειλε με προκλητικό τρόπο ο αρχηγός του μειονοτικού κόμματος στην Θράκη ΚΙΕΦ, Μουσταφά Αλή Τσαβούς.
Η πρόσκληση ακόμη και σε διαδηλώσεις από τον κ. Τσαβούς που φιλοδοξεί να γίνει ο πολιτικός εκφραστής του τουρκισμού στην Θράκη, εκβιάζοντας κυβερνήσεις, κόμματα και αυτοδιοικητικές αρχές, έγινε με «ανοικτό μήνυμα» του μέσω του ΚΙΕΦ προς τον «αξιότιμο λαό της Τουρκικής Μειονότητας Δυτικής Θράκης» την Δευτέρα.

Η παρέμβαση αυτή του κ. Τσαβούς γίνεται την στιγμή που στην Θράκη καταβάλλονται προσπάθειες ανάκτησης του χαμένου εδάφους, από τις συντεταγμένες αρχές της Πολιτείας και ενώ στην Αθήνα ακούγονται ανεύθυνες φωνές για κατάργηση η για μεγάλη μείωση του πλαφόν του 3%, κάτι που θα άνοιγε τον δρόμο για εκπροσώπηση για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία αμιγώς μειονοτικού και μάλιστα ακραίου κόμματος όπως το ΚΙΕΦ στην Ελληνική Βουλή.

Στο μήνυμα του ο Αλή Τσαβούς αναφέρει:

«Εμείς στην Ελλάδα αιώνες τώρα προσπαθούμε να ζήσουμε με τη δική μας ταυτότητα, παρά τις διακρίσεις που αντιμετωπίζουμε, με το κειμήλιο που υιοθετήσαμε από τους προγόνους μας την «ανοχή» ζούμε με υπομονή, ηρεμία και θα συνεχίσουμε να ζούμε. Απαιτούμε πάντα στα πλαίσια του νόμου και δημοκρατίας τα δικαιώματά μας που έχουμε επιτύχει από τη Συνθήκη της Λωζάννης, και θα συνεχίσουμε να απαιτούμε τα δικαιώματα αυτά μέχρι να δοθούν….»

Θέλοντας να περιγράψει μια δυσάρεστη εικόνα για την κατάσταση της μειονότητας επιχειρεί να επιρρίψει στην Πολιτεία το γεγονός ότι η μειονότητα περιορίστηκε στον αγροτικό τομέα και μάλιστα υπονοεί ότι η περικοπή των επιδοτήσεων στα καπνά με τα οποία ασχολείται κυρίως η μειονότητα, έγινε ειδικά για να πληγεί το εισόδημα της και να οδηγηθεί στο οικονομικό περιθώριο. Φυσικά, αδιαφορεί για το ότι το ίδιο συμβαίνει με τους αγρότες και της υπόλοιπης Ελλάδας, αφού το μέλημά του είναι η δημιουργία "ειδικών συνθηκών", ενός παράλληλου κράτους που θα λειτουργεί στην Θράκη και το οποίο θα εισάγει τα "δαιμόνια" της συγκυριαρχίας με την Τουρκία.

Ισχυρίζεται μάλιστα ότι και αυτός είναι ένας από τους λόγους που οι νέοι της μειονότητας εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και την περιοχή, ενώ προκλητικά ψευδόμενος αναφέρει πως δεν τους προφέρεται και η ευκαιρία για να εργαστούν στο Δημόσιο. Ο Αλή Τσαβούς αποκρύπτει φυσικά ότι βασικός λόγος της περιθωριοποίησης ενός μέρους της μειονοτικής νεολαίας είναι ο εγκλωβισμός της στο απαρχαιωμένο και αναχρονιστικό σύστημα της μειονοτικής εκπαίδευσης, που εμποδίζει κάθε δυνατότητα ομαλής ένταξης στην ελληνική κοινωνία και αξιοποίησης του υψηλού πλαφόν που έχει προβλεφθεί για την είσοδο μειονοτικών στα ΑΕΙ και ΤΕΙ.

Ο Αλή Τσαβούς, οποίος το τελευταίο διάστημα ταξίδεψε στην Άγκυρα όπου συναντήθηκε μαζί και με άλλους εκπροσώπους των ακραίων της μειονότητας με τον Ταγίπ Ερντογάν και την πολιτική ηγεσία της Τουρκίας, συνοδεύει μονίμως τον τούρκο γενικό πρόξενο και τους ψευδομουφτήδες και σε σειρά εκδηλώσεων και δείπνων ιφτάρ που παρατέθηκαν σε κάθε γωνιά, ακόμη και στο πιο φτωχό χωριό της Θράκης.

Δηλώνοντας ότι πάρα τις εκκλήσεις δεν έχει υπάρξει καμία υποστήριξη από τους «διανοουμένους της πλειοψηφίας, από τους οποίους έχει ζητηθεί να σταθούν εναντία στην αδικία» ο Αλή Τσαβους παρουσιάζει την διεκδικητική πλατφόρμα:

"Είμαστε αποφασισμένοι να αναζητήσουμε τα δικαιώματα μας χρησιμοποιώντας όλα τα δημοκρατικά και νομικά μέσα… Θέλουμε να στεκόμαστε εναντίον της αφομοίωσης, διεκδικώντας την ελευθερία όσον αφορά την εκπαίδευση και την πίστη μας και απαιτώντας τα Μειονοτικά δικαιώματα για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης επιθυμούμε να εξυπηρετήσουμε ολόψυχα τη χώρα μας συμβάλλοντας πρόοδο στην ισότητα, στην ειρήνη και στην φιλία".

Όμως η δήλωση αυτή του αρχηγού του ΚΙΕΦ καταλήγει με την απειλή ότι η διεκδίκηση των αιτημάτων αυτών θα γίνει ακόμη και με διαδηλώσεις φέροντας στην μνήμη παλιές δυσάρεστες καταστάσεις που επιχειρούσαν να δυναμιτίσουν τα πρώτα βήματα της πολιτικής που οδήγησε στην εφαρμογή του καθεστώτος ισονομίας και ισοπολιτείας:

«Θα συνεχίσουμε να αναζητούμε τα δικαιώματα μας σε κάθε πλατφόρμα συμπεριλαμβανομένων και των δρόμων…» κατέληγε το «προσκλητήριο» του Αλή Τσαβούς.

Το προηγούμενο διάστημα είχαν υπάρξει ορισμένες κινήσεις από την Ελληνική Πολιτεία που έδειχνε πλέον ότι αντιδρά έστω και στοιχειωδώς στην πλήρη παράδοση στις διαθέσεις των ακραίων της μειονότητας και των φερέφωνων του Τουρκικού Προξενείου.

Το κλείσιμο των δυο παράνομων νηπιαγωγείων που λειτουργούσε ο σύλλογος ΠΕΚΕΜ προκάλεσε έντονες αντιδράσεις από τους τουρκοσύλλογους καθώς δεν είχαν συνηθίσει μέχρι τώρα να υπόκεινται σε οποιοδήποτε έλεγχο όπως συμβαίνει με οποιοδήποτε άλλο Σύλλογο στην Ελλάδα.

Το δεύτερο περιστατικό ήταν ακόμη πιο εντυπωσιακό καθώς η απάντηση δόθηκε από τον ίδιο τον πρόεδρο της Διαχειριστικής Επιτροπής Μουσουλμανικής Περιουσίας Κομοτηνής Σελιμ Ισά.
Στην Κομοτηνή στο Εσκί Τζαμί, την ώρα που βρίσκονταν στο τζαμί ο νόμιμος ιμάμης, εισέβαλλε ο ψευδομουφτής Κομοτηνής Ιμπραήμ Σερίφ με τουρκικό τηλεοπτικό συνεργείο της κρατικής Υπηρεσίας της Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων.

Ο νόμιμος ιμάμης αντέδρασε και παρουσίασε τα νόμιμα έγγραφα σύμφωνα με τα οποία το τζαμί υπάγεται στην νόμιμη Μουφτεία και ειδοποίησε τον Διαχειριστή της Βακουφικής Περιουσίας. Ο Σελίμ έσπευσε στο Τζαμί, διέκοψε το γύρισμα δηλώνοντας ότι αυτό απαγορεύεται, δεχόμενος μάλιστα την επίθεση του ψευδομουφτή. Το αποτέλεσμα τελικά ήταν να αποχωρήσει το τουρκικό τηλεοπτικό συνεργείο για να μην λάβει περαιτέρω έκταση το επεισόδιο.

Είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται να μπει «χαλινάρι» στους ψευδομουφτήδες που συμπεριφέρονται ως κράτος εν κράτει στην Θράκη και φυσικά το επόμενο ζήτημα που εγείρεται είναι το να εξετάσει ο κ. Σελιμ το πώς και έναντι ποίου τιμήματος (εάν φυσικά δεν έχουν παραχωρηθεί δωρεάν) έχουν προσφερθεί μια σειρά κτίρια της Βακουφικής περιουσίας σε κάθε λογής Συλλόγους που έχουν ξεφυτρώσει τα τελευταία χρόνια με τις ευλογίες του τουρκικού Προξενείου...
Είναι μία απόπειρα δημιουργίας "τουρκικής γης" μέσα στην Ελληνική Θράκη. Επιπλέον, είναι μία απόπειρα προσέγγισης ενός μεγάλου ταμείου που θα μπορεί να χρηματοδοτεί διάφορες "δράσεις" εντός και εκτός Ελλάδας.
Όμως, κανείς δεν πρέπει να βιάζεται και να θριαμβολογεί όσον αφορά το κλείσιμο των δύο (μόνο) παράνομων νηπιαγωγείων (ο πραγματικός τους αριθμός είναι άγνωστος, αλλά κυμαίνεται σε αρκετές δεκάδες σε Ροδόπη και Ξάνθη), αφού η υπόθεση αυτή βρίσκεται στα χέρια της Δικαιοσύνης και μέχρις ότου τελεσιδικήσει πολλά μπορεί να συμβούν. Και σχεδόν κανείς δεν θα αιφνιδιαστεί εάν τελικά η υπόθεση αυτή βρεθεί στο αρχείο και διαπιστωθούν στις επόμενες πολιτικές συμφωνίες στο άνοιγμα της κάλπης... Το παρελθόν των πολιτικών κομμάτων στην Ελλάδα έχει αποδείξει πως δεν υπάρχουν εμπόδια μπροστά στο κομματικό - εκλογικό όφελος. Και αυτή η κοινή συνισταμένη, δυστυχώς, αποτελεί και το πλέον επικίνδυνο στοιχείο της πολιτικής σκηνής στην Ελλάδα, με τελευταία απόδειξη την σκέψη για μείωση του πλαφόν του 3% για την είσοδο κόμματος στη Βουλή...

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Του Γιώργου Φιντικάκη

Τρελαίνοντας τους πάντες οι Ιρλανδοί ανακοίνωσαν εχθές ότι ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ τους εκτινάχθηκε πέρυσι στο 26,3% έναντι αρχικής πρόβλεψης για 7,8%.

Σύμφωνοι, η τριπλάσια αυτή αύξηση είναι συγκυριακή - «one off gains» όπως λένε οι αναλυτές - δεν πρόκειται ωστόσο για «irish statistics». Οφείλεται σε μια απρόσμενα μαζική μεταφορά, που έλαβε χώρα πέρυσι, της φορολογικής έδρας πολυεθνικών, κυρίως αμερικανικών, στο Δουβλίνο και αλλού, λόγω του σταθερά χαμηλού εταιρικού φόρου της χώρας στο 12,5%, αναγκάζοντας την εθνική στατιστική υπηρεσία να αναθεωρήσει προς τα πάνω τα στοιχεία της.

Ήταν άραγε τέτοιας πρωτοφανούς έντασης αυτή η μεταφορά φορολογικής έδρας πολυεθνικών, ώστε να δικαιολογεί τον τριπλασιασμό του ρυθμού αύξησης του κελτικού ΑΕΠ; Η στατιστική υπηρεσία της χώρας θεωρεί πως ναι.

Αλλού όμως βρίσκεται το θέμα. Στη διαχρονική προσήλωση όλων των ιρλανδικών κυβερνήσεων να διαφυλάξουν ως κόρη οφθαλμού στα χρόνια της κρίσης τον χαμηλό εταιρικό φόρο, προκειμένου να μην πάψει η χώρα να προσελκύει επενδύσεις και επιχειρήσεις, γεγονός στο οποίο οφείλει και τη γρήγορη έξοδό της το 2014, από τα μνημόνια. Τη χρονιά εκείνη κατέγραψε ανάπτυξη 4,8% την ταχύτερη στην Ε.Ε., ενώ ακόμη και το αρχικό 7,8% για πέρυσι, είναι μακράν η μεγαλύτερη αύξηση ΑΕΠ στην Ευρώπη για τη χρονιά που πέρασε, πόσο μάλλον το 26,3%.

Είναι όλα ρόδινα στην Ιρλανδία; Όχι, μεγάλο ποσοστό Ιρλανδών υποφέρει, ενώ στα χρόνια της κρίσης η φυγή του εργατικού δυναμικού (braindrain) πήρε τεράστιες διαστάσεις, και υπολογίζεται ότι από το 2008 και μετά, εγκατέλειψαν τη χώρα πάνω από 240.000 ως επί το πλείστον νέοι άνθρωποι, πολλοί από τους οποίους δεν θα γυρίσουν.

Στο σκέλος όμως να μην επιλέξει στα δύσκολα χρόνια τη ριψοκίνδυνη συνταγή της αύξησης των φόρων, η Ευρώπη της βγάζει το καπέλο, και το ερώτημα γεννάται από μόνο του. Έχει άραγε καμία τύχη να γίνει ποτέ η Ελλάδα «Ιρλανδία του Νότου»; Πύλη εισόδου στην Ευρωπαϊκή Ένωση είμαστε άλλωστε εμείς, πύλη εισόδου είναι κι εκείνοι.

Όχι φυσικά, είναι η απάντηση. Είναι πολλοί οι λόγοι (γειτνίαση της Ιρλανδίας με τη Δυτική Ευρώπη, κουλτούρα επιχειρηματικότητας, κλπ.), αλλά ο σημαντικότερος έχει να κάνει με τον ελληνικό κρατισμό. Χώρα-υπόδειγμα κακοδιοίκησης, και πελατειακής ασωτίας η Ελλάδα, ένα πράγμα φρόντισε να κάνει στα χρόνια της κρίσης. Να μην πειράξει τον πανταχού παρών κρατισμό, να μην κάνει διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, να μην αγγίξει τα κακώς κείμενα.

Και αντί η δεύτερη φορά Αριστερά να πει ένα ηχηρό «όχι» στον κρατισμό, έκανε ό,τι ακριβώς και οι προηγούμενοι, επέλεξε για να καλύψει τα ελλείμματα με έναν ορυμαγδό φόρων, λες και τα παθήματα της κυβέρνησης Σαμαρά δεν ήταν αρκετά. Τη σιγόνταραν και οι δανειστές που κλωτσώντας το τενεκεδάκι παρακάτω, συναίνεσαν σε μέτρα εισπρακτικά, απολύτως υφεσιακά, για να έχουν τα ταμεία γεμάτα (;) και προσωρινά το δικό τους κεφάλι ήσυχο.

Έτσι, ενώ οι Ιρλανδοί έπαιρναν σκληρά διαρθρωτικά μέτρα για να καλύψουν τα τεράστια ελλείμματά τους, εμείς τα καλύπταμε με αυξήσεις φόρων. Από 20% το 2012, ο εταιρικός φόρος στην Ελλάδα αυξήθηκε σε 26% το 2013, και αισίως έχει φτάσει στο 29%, όταν στη γειτονιά μας η Κύπρος έχει 12,5% και η Βουλγαρία 10%.

Και εκεί που οι Ιρλανδοί αρνούνταν να θυσιάσουν την ανταγωνιστικότητά τους, εδώ την πατήσαμε κι άλλο στο κεφάλι, παίρνοντας μόνο φέτος μέτρα ύψους 9 δισ. ευρώ.

Σαν αποτέλεσμα οι αναλυτές προβλέπουν ύφεση για φέτος, και ανάπτυξη για του χρόνου που στην καλύτερη περίπτωση δεν θα ξεπεράσει το 2,7%. Επιδόσεις πολύ μακριά από το 4,9% για φέτος και το 3,7% για το 2017 που είναι οι εκτιμήσεις για την Ιρλανδία, εκτός φυσικά κάποιου συγκλονιστικού απρόοπτου διπλασιασμού, παρόμοιου με το περυσινό.

Ποια πολιτική είναι άραγε καλύτερη;

Τα προβλήματα πάντως στην Ιρλανδία, όπως και σε όσες χώρες περάσαν από μνημόνιο είναι ακόμη πολλά, και η ανεργία έχει ακόμη μπόλικο δρόμο να διανύσει για να επιστρέψει στα ονειρικά ποσοστά του 4,7% το 2007. Στον αντίποδα όμως το χρέος της χώρας μειώνεται, και από το 109,7% του ΑΕΠ το 2014, μειώθηκε - μετά και την αναθεώρηση των περυσινών στοιχείων από την ιρλανδική στατιστική υπηρεσία - στο 80%. Το κυριότερο όμως είναι ότι ακόμη και τα χειρότερα χρόνια της οικονομικής κρίσης, η Ιρλανδία κατάφερνε να προσελκύει περισσότερες θέσεις εργασίας ανά κάτοικο μέσω των άμεσων ξένων επενδύσεων από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή οικονομία.

Είναι δε, μύθος ότι η Ιρλανδία ήταν ο καλύτερος μαθητής της Ευρώπης στα μνημόνια. Όταν πιεζόταν από την τρόικα για παράδειγμα να πουλήσει δασικές εκτάσεις, το εθνικό λαχείο της χώρας, τη δημόσια επιχείρηση ηλεκτρισμού ή το εθνικό δίκτυο ύδρευσης, συνάντησε τεράστιες κοινωνικές αντιδράσεις, οπότε και αναδιπλώθηκε. Έκανε ωστόσο άλλες επώδυνες μεταρρυθμίσεις, έκοψε μάλιστα στο αποκορύφωμα της κρίσης τους μισθούς του Δημοσίου, και τις συντάξεις, και το κυριότερο μείωσε δραστικά τη γραφειοκρατία.

Εδώ και χρόνια τα επαγγέλματα έχουν απελευθερωθεί, οι επιχειρήσεις δεν είναι υποχρεωμένες να δημοσιεύουν ισολογισμούς στις εφημερίδες, ενώ όταν ένας πολίτης αγοράζει ένα ακίνητο δεν έχει υποχρεωτική παράσταση και δεύτερου νομικού πέραν του συμβολαιογράφου. Ούτε υπάρχουν όλα αυτά τα δεκάδες αφανή τέλη υπέρ τρίτων, που εκτός από χρήματα, σημαίνουν χαρτιά, υπογραφές, χρόνος, με μια λέξη γραφειοκρατία.

Πηγή Liberal

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος

«Ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Κόνραντ Αντενάουερ ανέλαβε επικεφαλής της πολυεθνικής… »: να μία «είδηση» που δεν γράφτηκε ποτέ, καθώς κάτι τέτοιο θα ήταν, φυσικά, εντελώς αδιανόητο να συμβεί. Η γενιά του Αντενάουερ, του Ντε Γκολ, του Σουμάν, αλλά και εκείνη του Χέλμουτ Σμιτ, του Ζισκάρ, του Ντελόρ και του Καραμανλή και πολλών άλλων, δηλαδή οι δύο γενιές που οικοδόμησαν και «έτρεξαν» την κοινή μεταπολεμική Ευρώπη η οποία ενέπνευσε τους λαούς και η οποία ελάχιστη πλέον σχέση έχει με το έκτρωμα που ζούμε σήμερα, απαρτιζόταν από ηγέτες αφοσιωμένους στο δημόσιο καθήκον. Ηταν άνθρωποι που ενέπνεαν και εκπροσωπούσαν γνήσια τόσο τους λαούς τους, όσο και το κοινό όραμα το οποίο υπερασπίζονταν. Που την αποστολή τους την τίμησαν μέχρι τέλους. Ο Χέλμουτ Σμιτ, λ.χ., πέρασε τα τελευταία πολλά χρόνια της ζωής του πηγαίνοντας καθημερινά στο γραφείο του στη μεγάλη γερμανική εφημερίδα του Αμβούργου Die Zeit της οποίας τιμητικά έφερε τον τίτλο του εκδότη. Κι από εκεί συνέβαλλε όσο μπορούσε στο να προχωρούν τα πράγματα μπροστά και τίμια. Δεν πήγε να κάνει «δουλειές» εξαργυρώνοντας ουσιαστικά – ή και «εκταμιεύοντας» τη δύναμη του ονόματος και του παρελθόντος του. Ούτε είχε «συμβόλαια» πάσης μορφής και φύσεως…

Σήμερα πάλι, είναι αλλιώς: λ.χ. ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαικής Επιτροπής, ο μέγας και πολύς Μπαρόζο που κουνούσε το δάχτυλο, κυνηγά μία τεράστιας αμοιβής θέση στη Γκόλτνμαν Σακς! Ο επικεφαλής της υποτιθέμενης «ευρωπαικής κυβέρνησης» στα κρισιμότερα χρόνια της μεγαλύτερης κρίσης της Ε.Ε. από ιδρύσεώς της, κρίσης που, μάλιστα, είχε ως κύριο αντίπαλο στο απέναντι στρατόπεδο τις λεγόμενες «αγορές», τώρα αγωνιά να δουλέψει γι αυτές. Ποιος μπορεί να πιστέψει ότι δεν τις υπηρετούσε και τότε; Όταν λ.χ. η Επιτροπή δεν έκανε απολύτως τίποτα για τη δημιουργία ευρωπαικών οίκων αξιολόγησης ή για το ευρωομόλογο που έμειναν στα λόγια; Η περίπτωση δεν είναι καν σαν εκείνες των Μπλερ και Σρέντερ που δούλεψαν για εταιρίες μετά τις θητείες τους. Εδώ, η σύγκρουση συμφερόντων είναι ευθεία. Και τα αποτελέσματά της είναι τραγικά για χώρες της Ευρώπης όπως η Ελλάδα ή η Πορτογαλία, η ίδια του η χώρα, μα και για την Ευρώπη στο σύνολό της.

Όταν ένας άνθρωπος που πέρασε από αυτή τη θέση σε τέτοια εποχή καταλήγει έτσι, έπειτα από όλα αυτά, τότε, τι να πει κανείς; Λες και του λείψανε τα χρήματα; Αν συνειδητοποιούσε η ευρωπαικη κοινή γνώμη το πόσα της κοστίζει το πριγκιπάτο των Βρυξελλών, ακόμα και σε αυτή την εποχή της χαοτικής δημοσιονομικής ασφυξίας, τότε ο ευρωσκεπτικισμός θα είχε χτυπήσει κόκκινο παντού. Στη Βρετανία, πάντως, αυτή η παράμετρος διαδραμάτισε κυρίαρχο ρόλο στην απόφαση του λαού για την έξοδο από την Ε.Ε.

Δυστυχώς τα ανθρωπάκια Βρυξελλών κυριαρχούν σήμερα – όπως κάποτε τα λαχανάκια... Και φέρουν καθοριστική ευθύνη για την αδυναμία της Ε.Ε. να σταθεί στο ύψος της. Το μόνο που κατά τεκμήριο ενδιαφέρει τους περισσότερους εξ αυτών είναι το πώς θα ασκήσουν εξουσία, πώς θα τη διατηρήσουν όσο πιο πολύ καιρό μπορούν και πώς θα καλοπεράσουν μέσω αυτής. Ε, μετά, πώς να μην κάνουν ότι θέλουν οι μεγάλες χώρες και τα μεγάλα συμφέροντα; Και πώς να μην αρχίσει να καταρρέει όλο αυτό το οικοδόμημα στις συνειδήσεις των λαών, βορείων και νοτίων, φτωχών και πλούσιων, όπως σήμερα συμβαίνει, στο όνομα της Ευρώπης και των λαών της βεβαίως βεβαίως…

Πηγή "Το Βήμα"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Αυτό που σίγουρα συμβαίνει είναι η σταδιακή διάβρωση της Ευρώπης, η οποία οδηγεί νομοτελειακά στη διάλυση της – όπως εκείνο το σίδερο που σκουριάζει σιγά-σιγά, έως ότου τελικά «σαπίσει» εντελώς, χωρίς να χρειαστεί κανένας να το «πριονίσει»

«Αρκετοί Έλληνες έχουν ασφαλώς κατανοήσει ότι, μέσω της στρατιωτικής εισβολής σε μία χώρα κατακτώνται μεν τα εδάφη της, αλλά κάποτε απελευθερώνεται – ενώ δεν συμβαίνει κάτι ανάλογο με την οικονομική εισβολή, αφού τότε εξαγοράζονται τα εδάφη της (συνήθως σε εξευτελιστικές τιμές, αφού έχει προηγηθεί η σωστή προετοιμασία), οπότε παραμένουν στην ιδιοκτησία των ξένων ακόμη και όταν τελειώσει ο πόλεμος«.

Ανάλυση

Εάν δεν θέλει κανείς να θεωρείται ως «εμμονικός» φορέας κακών ειδήσεων, σε μία οδυνηρή εποχή όπου σχεδόν τα πάντα έχουν κριθεί, οπότε δεν ωφελεί η απαισιοδοξία με στόχο τη λήψη μέτρων προστασίας, ενώ ταυτόχρονα δεν είναι ορθολογικό να διασπείρει ψευδή αισιοδοξία, τότε πρέπει απλά να απέχει – ειδικά όταν έχει προτείνει κατά καιρούς ορισμένες λύσεις, οι οποίες όμως αποτελούν πλέον παρελθόν.

Στα πλαίσια αυτά, οι επί πλέον αναφορές στην Ελλάδα, η οποία συνεχίζει να ευρίσκεται σε κατάσταση κυλιόμενης πτώχευσης, ενώ οι Πολίτες της σιωπούν ακόμη πιο εκκωφαντικά (ανάλυση), δεν έχουν κανένα νόημα. Ούτε στη χρεοκοπημένη Ιταλία, στην οποία διακυβεύεται το μέλλον της Ευρωζώνης – καθώς επίσης η συμμετοχή ή μη των μετόχων, ομολογιούχων και καταθετών στη διάσωση του σοβαρά ασθενούς χρηματοπιστωτικού τομέα της Ευρώπης.

Η εικόνα τώρα που έχουμε για την Πορτογαλία ίσως χρειάζεται ορισμένες διευκρινήσεις, επειδή πολλοί έχουν μείνει με την εντύπωση ότι, διασώθηκε αφού βγήκε από τα μνημόνια – εφαρμόζοντας βασιλικότερα του βασιλιά τα μέτρα που της ζητήθηκαν και έχοντας αποδεχθεί να μετατραπεί σε μία γερμανική αποικία: στη χώρα της Lidl.

Εν τούτοις, η οικονομική κατάσταση της δεν έχει καθόλου βελτιωθεί, αφού συνεχίζει να αγωνίζεται με το ιδιωτικό κυρίως χρέος της – όπου κατέχει μία από τις πρώτες θέσεις στην Ευρώπη, όπως φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί.

Επεξήγηση γραφήματος: Εξέλιξη ποσοστού του ιδιωτικού χρέους ως προς το ΑΕΠ – η κατάσταση της Πορτογαλίας είναι καθαρά ακραία (επάνω μαύρη καμπύλη). Μέσος Ευρώπης (ΕΑ, σκούρα μπλε καμπύλη), Ιταλία (γαλάζια), Ισπανία (γκρίζα).

Περαιτέρω, το ιδιωτικό χρέος της Πορτογαλίας (νοικοκυριά και επιχειρήσεις, χωρίς τις τράπεζες) υπολογίζεται στα 470 δις € – έναντι ενός ΑΕΠ της τάξης των 179 δις €. Αντιστοιχεί λοιπόν με το 262% του ΑΕΠ της, από 310% το 2012 – όπου οι επιχειρήσεις αφορούν το 97% του ΑΕΠ, ενώ τα νοικοκυριά το 165%. Από το γράφημα συμπεραίνεται επίσης ότι, μειώθηκε μεν σε σχέση με το 2012, αλλά πολύ λιγότερο συγκριτικά με τις άλλες χώρες – όπως στο παράδειγμα της Ισπανίας, όπου η μείωση ήταν της τάξης του 40%, έναντι 16% της Πορτογαλίας.

Ακόμη χειρότερα, ο περιορισμός του ιδιωτικού χρέους της Πορτογαλίας ως προς το ΑΕΠ της, οφείλεται κυρίως στον πληθωρισμό – επειδή οι τιμές των προϊόντων και υπηρεσιών αυξήθηκαν πολύ περισσότερο από της άλλες χώρες της Ευρωζώνης, οπότε η πραγματική οικονομική επιβάρυνση μειώθηκε. Την ίδια στιγμή όμως αυξήθηκε το κόστος ζωής, οπότε η μείωση του ιδιωτικού χρέους είναι στην ουσία σε μεγάλο μέρος της πλασματική – καλύτερα, όχι τόσο ωφέλιμη όσο φαίνεται με την πρώτη ματιά.

Παράλληλα, το δημόσιο δεν πέτυχε τους στόχους των ελλειμμάτων που τοποθετήθηκαν από την Κομισιόν – οπότε η Πορτογαλία κινδυνεύει να υποστεί κυρώσεις, μαζί με την Ισπανία, παρά το ότι στο παρελθόν οι μεγάλες χώρες, όπως η Γερμανία και η Γαλλία, παρουσίαζαν συχνά ελλείμματα (η Γαλλία ακόμη), χωρίς να τιμωρούνται. Τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά βέβαια αποτελούν κανόνα στην Ευρώπη – όπου επικρατεί ανέκαθεν το δίκαιο του ισχυρότερου.

Τα σενάρια της Ευρώπης

Συνεχίζοντας, μετά το δημοψήφισμα της Βρετανίας, ο αμερικανός πρόεδρος «απαίτησε» την εφαρμογή του BREXIT, παρά το ότι είχε τοποθετηθεί εναντίον προηγουμένως – γεγονός που σημαίνει μάλλον ότι, αυτό εξυπηρετούσε από την αρχή τα σχέδια των Η.Π.Α. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνεται η αποδόμηση της αλαζονικής Γερμανίας, καθώς επίσης η αποδυνάμωση της ΕΕ – έτσι ώστε να παραμείνει υποτελής της υπερδύναμης. Σήμερα πάντως συζητούνται τα εξής δύο βασικά σενάρια, όσον αφορά το μέλλον της ΕΕ:

(α) Η ΕΕ θα εξελιχθεί σε μία ολοκληρωμένη ομοσπονδία, ανάλογη με τις Η.Π.Α. – στις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης.

(β) Η ΕΕ (Κομισιόν) θα δρομολογήσει μία διαδικασία άμβλυνσης των κανόνων της, έτσι ώστε να κερδίσει ξανά τη υποστήριξη των Ευρωπαίων – την οποία έχει χάσει, αφού όλο και περισσότεροι Πολίτες τοποθετούνται εναντίον της. Αυτό θα συμβεί κυρίως όσον αφορά την ανεκτικότητα της απέναντι στις απαιτήσεις τους, ενώ θα προβεί σε συμβιβασμούς στα πλαίσια της Ευρωζώνης.

Όσον αφορά τώρα το πρώτο σενάριο, δεν φαίνεται να είναι σύμφωνο με τα ενδιαφέροντα των κρατών-μελών της ΕΕ. Ειδικότερα, ούτε οι επί μέρους κυβερνήσεις, ούτε οι Πολίτες θέλουν να παραδώσουν μεγαλύτερο μέρος της εθνικής τους κυριαρχίας – ακόμη και σε εκείνα τα κράτη που την έχουν χάσει ολοκληρωτικά, παραδίδοντας τα κλειδιά τους στους δανειστές, όπως η Ελλάδα.

Ενδεχομένως θα μπορούσε να είχε δρομολογηθεί μία τέτοια εξέλιξη στα πρώτα χρόνια της κρίσης, όπου δεν ήταν ακόμη ορατές οι πραγματικές προθέσεις της Γερμανίας – ούτε ο διαβρωτικός ρόλος της στις οικονομίες των άλλων κρατών, τα οποία συνεχίζει να απομυζεί αχόρταγα. Σήμερα όμως είναι πλέον πολύ αργά, αφού όλοι έχουν κατανοήσει που οδηγεί αυτός ο δρόμος – ενώ αρκετές χώρες είναι ήδη με το ένα πόδι εκτός της Ευρωζώνης, όπως η Φινλανδία και η Ιταλία, γνωρίζοντας πως δεν θα μπορέσουν να επιβιώσουν εντός.

Όσον αφορά το δεύτερο σενάριο, είναι εντελώς αντίθετο με κάθε θεσμική λογική – αφού οι δημόσιες Αρχές, οι Θεσμοί γενικότερα, δεν συμφωνούν ποτέ οικιοθελώς στον περιορισμό των εξουσιών τους. Ο μόνος τρόπος για να το κάνουν, είναι η άσκηση πιέσεων εκ μέρους των Πολιτών – των εκλογέων δηλαδή. Εν τούτοις, η ΕΕ έχει οικοδομηθεί τόσο πολύπλοκα, ώστε είναι αδύνατον να αποδυναμωθεί η θεσμική δομή της – αφού πρόκειται για μία γιγαντιαία γραφειοκρατία, συγκρίσιμη μόνο με αυτήν της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.

Επομένως υπάρχει είτε η επιλογή της πλήρους διάλυσης της, οπότε η απελευθέρωση όλων των κρατών μαζί, είτε η έξοδος εκείνων των χωρών που θέλουν να ανακτήσουν την εθνική τους κυριαρχία – όπως στο παράδειγμα της Βρετανίας, εάν βέβαια δρομολογηθεί τελικά.

Το τρίτο σενάριο

Συνεχίζοντας, αυτό που φαίνεται πιο πιθανό, εάν τελικά αποφευχθεί η διάλυση, είναι ένα τρίτο σενάριο: η σταδιακή διάβρωση της. Σύμφωνα με το συγκεκριμένο «αφήγημα», οι Θεσμοί θα συνεχίσουν τυπικά να υπάρχουν, καθώς επίσης οι κανόνες που έχουν υιοθετηθεί, αλλά δεν θα τηρούνται – γεγονός που σημαίνει ότι, η ευελιξία που απαιτείται από το δεύτερο σενάριο θα επιτευχθεί μεν, αλλά εκ των πραγμάτων (de facto), ανεπίσημα δηλαδή. Το σενάριο αυτό είναι το πιθανότερο, επειδή έχει ήδη εφαρμοσθεί στο παρελθόν – όπως, για παράδειγμα, στα εξής θέματα:

(α) Σύμφωνο Σταθερότητας: Τα κριτήρια του, οι κανόνες, συνεχώς «τραυματίζονται» – όπως στην περίπτωση των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού (3%), όπου δεν έχουν τηρηθεί τις περισσότερες φορές, χωρίς να επιβληθούν κανενός είδους κυρώσεις. Πιθανόν βέβαια να υποστούν για πρώτη φορά κυρώσεις η Ισπανία και η Πορτογαλία – κάτι που φαίνεται μεν πως θα συμβεί, αλλά τα «πρόστιμα» θα είναι ασήμαντα, απλά και μόνο για τα μάτια του κόσμου.

(β) Η μη διάσωση του ενός κράτους από το άλλο ή/και από την ΕΚΤ: Η Ευρωζώνη θα είχε διαλυθεί προ πολλού, εάν τηρούταν ο κανόνας, σύμφωνα με τον οποίο απαγορεύεται να προστατεύεται ένα κράτος από τη χρεοκοπία του.

Μετά τη διάσωση όμως της Ελλάδας, της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας, της Ισπανίας (επ’ ευθείας χρηματοδότηση των τραπεζών της από την ΕΚΤ) και της Κύπρου, καθώς επίσης μετά την αγορά ομολόγων του δημοσίου εκ μέρους της ΕΚΤ, χωρίς την οποία τα επιτόκια δανεισμού των χωρών της Ευρωζώνης θα είχαν εκτιναχθεί στα ύψη, ο κανόνας αυτός έπαψε να ισχύει πρακτικά – ενώ μάλλον δεν θα εφαρμοσθεί η διάσωση των τραπεζών από τους μετόχους, ομολογιούχους και καταθέτες (Bail-in) στην περίπτωση της Ιταλίας, εάν η κυβέρνηση της συνεχίσει να εκβιάζει με την απειλή της εξόδου της χώρας από το ευρώ.

(γ) Συμφωνία Δουβλίνου και Σέγκεν: Τόσο η μία σύμβαση, όσο και η άλλη, έχουν πάψει πλέον να ισχύουν στην αρχική τους μορφή – αφού δεν έχουν τηρηθεί από πολλές χώρες, χωρίς να υποστούν κάποιες κυρώσεις.

(δ) Η συμφωνία CETA: Παρά το ότι ο Νέρωνας της Ευρώπης (άρθρο) δήλωσε ότι, η σύμβαση ελευθέρου εμπορίου με τον Καναδά θα επικυρωθεί μόνο από το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, έτσι ώστε να είναι αυτό ο ισχυρός διαπραγματευτής απέναντι σε όλες τις άλλες χώρες του πλανήτη, στη συνέχεια το αναίρεσε – ανακοινώνοντας πως θα τεθεί σε ψηφοφορία στα εθνικά κοινοβούλια των κρατών μελών.

(ε) Ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων: Με αφετηρία την Κύπρο, έχουν επιβληθεί (κρυφά ή φανερά) απαγορεύσεις στην ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων – παρά το ότι δεν επιτρέπεται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Οι κρυφοί έλεγχοι διαπιστώνονται κυρίως στην Ιταλία, όπου είναι σχεδόν αδύνατον να εμβάσει κανείς νόμιμα μερικές χιλιάδες ευρώ στο εξωτερικό – ενώ αυξάνεται συνεχώς η επιρροή του ιταλικού δημοσίου στις τράπεζες.

Ουσιαστικά λαμβάνει χώρα μία κρυφή εθνικοποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, μέσω της οποίας είναι κατά πολύ ευκολότερος ο περιορισμός της διακίνησης των κεφαλαίων – ενώ με την απειλή της άσκησης ελέγχων για φοροδιαφυγή, όταν διαπιστώνονται μεγάλες εκροές χρημάτων προς τα άλλα κράτη της Ευρωζώνης, ουσιαστικά έχει απαγορευθεί έμμεσα η ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων.

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, σε γενικές γραμμές η Ευρωζώνη ναι μεν δεν καταρρέει, αλλά υπάρχει εκ των πραγμάτων σε μία μορφή, η οποία δεν είναι πλέον η σωστή – η συμφωνηθείσα. Εάν βέβαια κάποια χώρα αποφασίσει να ανοίξει την πόρτα της φυλακής, όπως η Βρετανία της ΕΕ, τότε ο χρόνος που θα μεσολαβήσει μέχρι τη διάλυση της θα είναι ελάχιστος.

Την ίδια στιγμή, επειδή δεν υπάρχει κανένα σχέδιο για τη διατήρηση της νομισματικής ένωσης, εκτός από τη συσσώρευση χρεών που είναι αδύνατον ποτέ να πληρωθούν, σε ορισμένες χώρες ιδιωτικών (Ολλανδία, Πορτογαλία, Ιρλανδία κλπ.), ενώ σε κάποιες άλλες δημοσίων (Ελλάδα, Ιταλία κοκ.), η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη ξεκινήσει – με μεγάλες πιθανότητες να προηγηθεί κάποιο από εκείνα τα κράτη που δεν το περιμένει κανείς, όπως είναι η Γερμανία (ανάλυση).

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που σίγουρα συμβαίνει είναι η σταδιακή διάβρωση της Ευρώπης, τόσο της ΕΕ, όσο και της Ευρωζώνης, η οποία οδηγεί νομοτελειακά στη διάλυση – όπως εκείνο το σίδερο που σκουριάζει σιγά-σιγά, έως ότου τελικά «σαπίσει» εντελώς, χωρίς να χρειαστεί κανένας να το «πριονίσει» βίαια.

Analyst Team
Πηγή Analyst

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Pages

Menu Right

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Η κατηγορια που επιλεξατε...

13 Ιουλ 2016

Η Γερμανία επιδιώκει μια ευρωπαϊκή αμυντική ένωση μετά το Brexit

O τούρκος ΥΠΕΞ κατηγόρησε το ευρωκοινοβούλιο για «τρομοκρατική προπαγάνδα»

Σκοτεινό ποτάμι

Μειώνουν τα πρόστιμα για πλαστά και εικονικά τιμολόγια!!!

Απογοήτευση ίσον χρεοκοπία!

Τρείς π@@τάνες στην Συγγρού...

«Βουτηγμένοι» στα χρέη χιλιάδες πολίτες και οι δόσεις είναι... στο δρόμο

Θα κατέβαζαν στρατό στους δρόμους για την εφαρμογή του "Plan X";

Δεν είναι η ώρα για πολιτικά πειράματα στην Ελλάδα

Τα οδυνηρά μαθήματα από τον πόλεμο στο Ιράκ

Ποιός φοβάται τα μετρητά;

Ποιός είναι τελικά το πρόβλημα στις σχέσεις Ελλάδας - ΝΑΤΟ;

Η Μαύρη Θάλασσα ετοιμάζεται για ζέσταμα των νερών της

Καμπανάκι από το ΔΝΤ για τη γαλλική οικονομία

Θράκη: Ισχυρή πρόκληση και αρνητική κλιμάκωση από τους τουρκόφρονες

Στο 26% ανάπτυξη οι Ιρλανδοί, στον κουβά η Ελλάδα!

Ανθρωπάκια Βρυξελλών

Το τρίτο σενάριο

Ανάλυση

Τα σενάρια της Ευρώπης

Το τρίτο σενάριο

ΔΗΜΟΦΙΛΕΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

ΘΡΑΚΗ

ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ

Οι αναρτησεις μας στο e-mail σας

Σας προτεινουμε

Το διεθνές γεωπολιτικό παίγνιο και η ευκαιρία για την Ελλάδα

Αναζήτηση στο ιστολόγιο

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αρχειοθηκη ιστολογιου

Pages

Top Social Icons

Menu Right

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Η κατηγορια που επιλεξατε...

13 Ιουλ 2016

Ανάλυση

Τα σενάρια της Ευρώπης

Το τρίτο σενάριο

ΔΗΜΟΦΙΛΕΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

ΘΡΑΚΗ

ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ