Success story my ass

Το success story του Σα(χλα)μαρά φαίνεται παντού, όπου κι αν πας όπου κι αν κοιτάξεις. Και να θέλεις, δεν μπορείς να το αποφύγεις. Αυτό το έζησα σήμερα κι εγώ στον ΟΑΕΔ, όπου περίμεναν εκατοντάδες άνθρωποι στην ουρά για να υποβάλουν τα συγχαρητήριά τους στην κυβέρνηση και το success story της. Έβλεπες παντού εύθυμα πρόσωπα και χαμόγελα. Θέλουν όλοι να συμμετάσχουν στο πανηγύρι γι' αυτή τη μεγάλη επιτυχία της κυβέρνησης.

Ο ΟΑΕΔ συμμετέχει και αυτός στο success story του Σα(χλα)μαρά. Για να βγάλεις κάρτα ανεργίας σου ζητά, ανάμεσα στα άλλα δικαιολογητικά, εκκαθαριστικό σημείωμα ή τη φορολογική δήλωση του 2013! Που η περίοδος υποβολής της άρχισε την 1η Ιουνίου! Διότι σου λέει, μπορεί να είχες μερικές χιλιάδες ευρώ μισθό το 2012, οπότε θα ήταν αντικοινωνικό να σου δώσουν κάρτα ανεργίας όταν, περιέργως και παρά το success story, οι άνεργοι παραμένουν περισσότεροι από 1,5 εκατομμύριο.

Αν έχεις μια δυσκολία να καταλάβεις ή να δεις το success story, σκέψου ότι είναι κάτι σαν το σοσιαλισμό του ΠΑΣΟΚ, σαν τη δημοκρατία που αναφέρει το Σύνταγμα ως πολίτευμα της Ελλάδας και σαν την ανεξάρτητη δικαιοσύνη ή τους νόμους, που απέναντί τους είμαστε όλοι ίσοι. Με δυο λόγια, δεν υπάρχει. Success story δεν υφίσταται.

Αυτό που υφίσταται και εμείς είμαστε αποκλειστικά υπεύθυνοι γι' αυτό, είναι μια ανείπωτη δυστυχία και εξαθλίωση. Που θα συνεχίσει να υπάρχει, όσο καθόμαστε και βλέπουμε χωρίς να αντιδρούμε, όλους αυτούς τους αλήτες να συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο.

Από swell

Ενώ το ΔΝΤ ομολογεί λάθη η κυβέρνηση το καλύπτει πλήρως!

Αυτό που συμβαίνει είναι πέρα από κάθε φαντασία και λογική. Έρχεται το ίδιο το υπεύθυνο για πρόγραμμα εξαθλίωσης του ελληνικού λαού ΔΝΤ και ομολογεί διεθνώς ότι έκανε τραγικά λάθη και μάλιστα προβλέπει και δύσκολες καταστάσεις για το μέλλον. 

Όμως αντί η ελληνική κυβέρνηση να αρπάξει την ευκαιρία, να ζητήσει εξηγήσεις και να επιβάλει τους δικούς της όρους, αντίθετα σιωπά ένοχα. 
Σαν να μην υπάρχει καθόλου. 
Ούτε μια ανακοίνωση. 
Σαν όλα αυτά να αφορούν μια άλλη χώρα. 
Γιατί άραγε; 
Τι εξυπηρετεί πια αυτή η σιωπή;

Πιθανολογούμε πως η σιωπή αυτή έχει να κάνει με την ίδια την επιβίωση του καθεστώτος. Αν τολμήσει το πολιτικοοικονομικό καθεστώς να κριτικάρει το ΔΝΤ και να απαιτήσει καινούργιους όρους, είναι βέβαιο πως οι δανειστές θα το αποκεφαλίσουν αμέσως.

Πέτρος Χασάπης

Οι Γερμανοί κρίνουν... την «αυτοκριτική» του ΔΝΤ...

Οι ηλεκτρονικές εκδόσεις των γερμανικών εφημερίδων αναπαράγουν την «παραδοχή λαθών του ΔΝΤ» σε ό,τι αφορά το ελληνικό πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης, όπως προέκυψε από στοιχεία εσωτερικού εγγράφου του Ταμείου, τα οποία δημοσιοποιήθηκαν χθες στην Ουάσιγκτον.

«Το ΔΝΤ ασκεί αυτοκριτική» σημειώνει σε τίτλο της η ιστοσελίδα της Süddeutsche Zeitung του Μονάχου και επισημαίνει:
«Υπερβολική επιβάρυνση μέσω των μεταρρυθμιστικών όρων. Το ΔΝΤ υποτίμησε τις επιπτώσεις των σκληρών μέτρων λιτότητας στην Ελλάδα και παραδέχθηκε λάθη στο πρόγραμμα βοήθειας για τη χώρα που πλήττεται από την κρίση».

«Το ΔΝΤ παραδέχεται λάθη στη διαδικασία διάσωσης» γράφει η διαδικτυακή έκδοση της οικονομικής εφημερίδας Handelsblatt.
«Το ΔΝΤ ασκεί ασυνήθιστα σαφή αυτοκριτική σε ό,τι αφορά στην ελληνική διάσωση. Σκληρά λόγια επιφυλάσσει ωστόσο και για άλλους», σχολιάζει το δημοσίευμα αναφερόμενο στην κριτική που ασκεί το ΔΝΤ στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στην οποία επέρριψε απειρία στη διαχείριση κρίσεων, επισημαίνοντας ακόμη ότι το κούρεμα του ελληνικού χρέους αποφασίστηκε με μεγάλη καθυστέρηση εξαιτίας των πολιτικών αντιστάσεων που παρατηρήθηκαν για μεγάλο διάστημα εντός της Ευρωζώνης.
Το Spiegel Online σημειώνει ότι πρόκειται για «ασυνήθιστα ειλικρινή γλώσσα» και υπογραμμίζει:
«Εν μέρει φταίει και η ίδια η Ελλάδα για την καταστροφή, γράφει το ΔΝΤ. Η χώρα προώθησε πολύ αργά τις οικονομικές της μεταρρυθμίσεις. Κριτική ασκείται επίσης και για τη συνεργασία με την Κομισιόν και την ΕΚΤ στο πλαίσιο της τρόικα. Υπήρξαν προβλήματα συντονισμού και διαφορετικοί στόχοι, σημειώνεται στην έκθεση του ΔΝΤ».

Πηγή: Deutsche Welle

Συρία: Όλοι μιλούν για διαπραγματεύσεις και ετοιμάζονται για πόλεμο

Η Ρωσία αντιτίθεται στην περαιτέρω στρατιωτικοποίηση της Ιορδανίας, η οποία σύντομα θα φιλοξενήσει μαχητικά αεροσκάφη F-16 και αντιαεροπορικές πυροβολαρχίες Patriot. Αυτά τα όπλα τελευταίας τεχνολογίας θα μπορούσαν να παραμείνουν στο Βασίλειο και μετά την ολοκλήρωση των κοινών στρατιωτικών ασκήσεων με τις ΗΠΑ, οι οποίες έχουν προγραμματιστεί τον Ιούνιο και είναι ήδη σε εξέλιξη. Σύμφωνα με την εφημερίδα View της Συρίας, οι νέες πυροβολαρχίες Patriot μπορεί να αλλάξουν την ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή.

Ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν την Τρίτη εξέφρασε την απογοήτευσή του με την απόφαση της Δύσης να αρχίσει τις παραδόσεις όπλων στους αντάρτες της Συρίας. Αυτό είπε στο τέλος της συνόδου κορυφής Ρωσία-Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Γιεκατερίνενμπουργκ. Η ρωσική πλευρά, είπε, επιμένει ότι οποιαδήποτε προσπάθεια να επηρεαστεί η κατάσταση με τη βία είναι καταδικασμένη σε αποτυχία και θα επιφέρει σοβαρές συνέπειες.

Ο Πούτιν εξέφρασε επίσης την ελπίδα ότι οι συμμετέχοντες των μελλοντικών ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων δεν θα είναι κανίβαλοι! "Ελπίζω ότι σε αυτές τις διαπραγματεύσεις της Γενεύης-2 δεν θα εμφανιστούν, διαφορετικά θα είναι δύσκολο να εξασφαλιστεί η ασφάλεια των Ρώσων συμμετέχοντων» - ανέφερε με σαρκασμό ο Ρώσος Πρόεδρος. Νωρίτερα στο Διαδίκτυο, ένα βίντεο παρουσιάζει αντάρτες να τρώνε νεκρούς Σύριους στρατιώτες.

Κατά την επίσημη άποψη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η κατάργηση του εμπάργκο της ΕΕ σημαίνει ότι τώρα κάθε χώρα-μέλος της ΕΕ, θα λάβει τη δική της απόφαση, αλλά πολλά μέλη έχουν ήδη επιλέξει να μην προμηθεύουν όπλα. Όπως γνωρίζουμε, το ενεργό εξοπλισμό των αντατρών έχουν υποσχεθεί η Βρετανία και η Γαλλία, ενώ η Γερμανία αντιτίθεται σε αυτό το ενδεχόμενο.

Τη Δευτέρα, ο Υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας Γουίλιαμ Χέιγκ δήλωσε ότι η απόφαση για την προμήθεια όπλων θα εξαρτηθεί από τα αποτελέσματα της Γενεύης-2 και τη θέση των άλλων χωρών.

«Ανυπόμονο Λιοντάρι»

Εν τω μεταξύ, στη γειτονιά της εμπόλεμης Συρίας - Ιορδανία - ολοκληρώνονται οι προετοιμασίες για μια μεγάλης κλίμακας ετήσια άσκηση με την ονομασία «Eager Lion 2013», που διοργανώνεται υπό την αιγίδα του Αμερικανικού Πενταγώνου. Στην άσκηση συμεμετέχει και στρατιωτικό προσωπικό από πολλές άλλες χώρες: Εκτός από τις ΗΠΑ - Καναδάς, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιταλία, Γαλλία, Τσεχική Δημοκρατία, Πολωνία, Κατάρ, Λίβανος, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Πακιστάν, Σαουδική Αραβία, Τουρκία, Μπαχρέιν, Αίγυπτος, Ιορδανία, Ιράκ και Υεμένη.

Αλλά φέτος, τα στρατεύματα μπορεί να μείνουν στο Βασίλειο της Ιορδανίας και μετά την άσκηση. "Για να αυξηθεί το δυναμικό της άμυνας στην Ιορδανία, μερικά από αυτά τα όπλα μπορεί να παραμείνουν μετά από αίτημα της κυβέρνησης της Ιορδανίας για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, μετά την ολοκλήρωση της άσκησης» - προειδοποίησε το Πεντάγωνο. Και ο ισραηλινός Τύπος την Τρίτη πρόσθεσε ότι η ιορδανική αίτηση είναι "σε περίπτωση ανάγκης να παρέμβουν στη Συρία».

Η Μόσχα την Τρίτη εξέφρασε μέσω μιας ανακοίνωσης του Υπουργείο Εξωτερικών την ανησυχία της για το θέμα αυτό.

Ένας ανώνυμος στρατιωτικός εμπειρογνώμονας της Συρίας δήλωσε στην εφημερίδα View ότι η σημασία των μηνυμάτων εξαρτάται από τον παρεχόμενο εξοπλισμό. Αν και η προμήθεια F-16 αντιπροσωπεύει μόνο μια ποσοτική ενίσχυση της Ιορδανίας, η προμήθεια του συστήματος αντιαεροπορικής άμυνας Patriot μπορεί να είναι μια ποιοτική αναβάθμιση.

Ο εμπειρογνώμονας είπε ότι νωρίτερα η Ιορδανία ήταν εξοπλισμένη με δεκάδες πυραύλους PAC-2. Ωστόσο, το μοντέλο αυτό έχει αποτύχει παταγωδώς κατά τη διάρκεια της κρίσης του Ιράκ και του Ισραήλ. "Το PAC-2 ήταν σε θέση να καταρρίψει μόνο το 20% των στόχων, και είχε επίσης προβλήματα με τις επίγειες εγκαταστάσεις ραντάρ».

Το PAC-3 είναι σημαντικά διαφορετικό από την προηγούμενη έκδοση. "Εάν πρόκειται για την προμήθεια συστημάτων αυτής της τροποποίησης, - είπε ο εμπειρογνώμονας - τότε η Ιορδανία θα διαθέτει στρατηγική αεράμυνα».

Ωστόσο, ο εμπειρογνώμονας από την Συρία τόνισε ότι το PAC-3 δεν έχει ακόμη δοκιμαστεί σε συνθήκες μάχης. Όσο για το F-16, ο εμπειρογνώμονας δήλωσε ότι η Βασιλική Ιορδανική Πολεμική Αεροπορία έχει ήδη περίπου 50 F-16 Α/Β. Σύμφωνα με τον ίδιο, "η προμήθεια αυτών των εκδόσεων μπορεί να είναι μόνο μια ποσοτική αύξηση του αεροπορικού δυναμικού της Ιορδανίας».

Διεθνείς αναλυτές δεν απέκλεισαν το ενδεχόμενο της παράδοσης των εκδόσεων F-16 Block 52 στην Ιορδανία, αν και είναι πιο πιθανό να πρόκειται για λιγότερο σύγχρονα αεροσκάφη, ειδικές υποεκδόσεις για την Ιορδανία.

Υπενθυμίζεται ότι ένας εμπειρογνώμονας δήλωσε στην γαλλική εφημερίδα Le Figaro, το Φεβρουάριο του περασμένου έτους, ότι η Ιορδανία έχει προγραμματίσει την εγκατάσταση τεσσάρων πυροβολαρχιών Patriot κοντά στα σύνορα με τη Συρία. Νωρίτερα φέτος, πυροβολαρχίες Patriot αναπτύχθηκαν στο έδαφος της Τουρκίας, Με αυτό τον τρόπο, το αντιεροπορικό σύστημα θα μπορούσε να αποτελεί «γροθιά» μέσα στο έδαφος της Συρίας, και ακόμη και σε επιχειρήσεις με το Ιράν. Σύμφωνα με προηγούμενες πληροφορίες, η Ιορδανία σχεδιάζει να αγοράσει τουλάχιστον μια πυροβολαρχία Patriot στη Γερμανία.

Προηγουμένως, μετά τις ανακοινώσεις των Ρώσων αξιωματούχων στην Μόσχα για προμήθεια της Συρίας με πυραυλικά συγκροτήματα S-300 και μαχητικά αεροσκάφη MiG-29M/M2, ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι, σε μια συνάντησή του με τον Πρωθυπουργό του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου στην Ιερουσαλήμ, ανέφερε ότι η προμήθεια αυτών των συστημάτων θα αποσταθεροποιήσει την περιοχή. Το Γενικό Επιτελείο των ΗΠΑ δήλωσε ότι «είναι λυπηρή και ακατάλληλη η απόφαση» της Μόσχας.

Έτσι, μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης ξέσπασε ένας πόλεμος διπλωματικών δηλώσεων, σχεδόν ομοιοκατάληκτος, με την κάθε πλευρά να κατηγορεί την άλλη πως στηρίζει τον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία, με την προμήθεια όπλων.

Πηγή Fox2Magazine

Ο γνωστός Ντεντέ καλεί τους μουσουλμάνους της Ελληνικής Θράκης να ξεσηκωθούν κατά της Ελλάδας...!

Το πάρκο Γκεζί και ο… πόνος του Ντεντέ!
Σε αγώνες κατά της Ελλάδας καλεί τους νέους της μειονότητας ο διαβόητος τουρκόψυχος τραμπούκος, αντί της… συμπαράστασης στους διαδηλωτές της Τουρκίας!
 
Όπως σας γράφαμε λίγες μόλις μέρες πριν στο «Προξενείο-Στοπ», άκρα του… προξενείου σιωπή επικρατούσε (έως και το Σάββατο 1 Ιουνίου) στον μειονοτικό τύπο της Θράκης σε σχέση με τα γεγονότα στην Τουρκία, καθώς η στάση όλων αυτών των…δημοσιογραφούντων υπερμάχων της ελευθεροτυπίας ήταν κυριολεκτικά…άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε! Ε, λοιπόν 2 μόλις μέρες αργότερα φαίνεται πως διαψευστήκαμε, αλλά με τρόπο που μας…επαλήθευσε πανηγυρικά!

Πώς συνέβη αυτό το άκρως οξύμωρο; 
Η αλήθεια είναι πως βοήθησε ο γνωστός σε όλους σας Αμπντουλχαλήμ Ντεντέ, που βγήκε την προηγούμενη Δευτέρα 3/6 στη φασιστοφυλλαδίτσα του, την «Τρακιανίν Σεσί», και έκανε όντως μία αναφορά στα όσα εκτυλίσσονται αυτή τη στιγμή στην Τουρκία. 
Ο στόχος του όμως ήταν βέβαια τελείως διαφορετικός από το να ενημερώσει για τα καθέκαστα. 
Μετά λοιπόν από την εν λόγω αναφορά (που ήταν μάλιστα απροκάλυπτα και γελοιωδώς βιαστική), πέρασε στον πραγματικό του στόχο που ήταν να κατηγορήσει καγχάζοντας όσους μουσουλμάνους της Θράκης συμπαρίστανται στους διαδηλωτές της Τουρκίας, να επικρίνει και τους νεαρούς μειονοτικούς που μαζεύτηκαν το προηγούμενο Σάββατο στο Πάρκο της Κομοτηνής (βλ. τη 2η φωτογραφία) και τελικά, ασκώντας τους ψυχολογική βία, να τους στρέψει προς άλλες…δράσεις, εναντίον του…κακού και καταπιεστικού ελληνικού κράτους!
Διαβάστε παρακάτω όλο το δημοσίευμα με τίτλο «Ταξίμ-Πάρκο Γκεζί και Δυτική Θράκη» (το βλέπετε και στην 2η φωτογραφία) (σε μετάφραση tourkikanea.gr):

«Η υπερβολική χρήση ισχύος εκ μέρους της αστυνομίας που τις πρωινές ώρες διέλυσε μια μικρή ομάδα διαδηλωτών που διαμαρτύρονταν για τις ρυθμίσεις στο πάρκο Γκεζί στην Κωνσταντινούπολη, επέφερε αλληλεγγύη που μεγάλωσε πολύ.
Σε δεκάδες πόλεις της Τουρκίας έγιναν και γίνονται διαδηλώσεις αλληλεγγύης. Και καλά κάνουν.
Γίνεται αντιληπτό πως παράλληλα με την μεγάλη απόσταση που διήνυσε το ΑΚΡ στον δρόμο της δημοκρατίας, η αστυνομία δεν έχει πάρει χαμπάρι, δεν διστάζει να κάνει χρήση υπερβολικής ισχύος και κάνει αυτά που ήξερε και προσβάλλει συνειδήσεις.
Στις δημοκρατίες τα πλέον φυσικά δικαιώματα είναι η ελευθερία έκφρασης και η διοργάνωση ειρηνικών διαμαρτυριών. Και οι διαδηλωτές στο πάρκο Ταξίμ έκαναν χρήση αυτών τους των δικαιωμάτων. Ούτε όπλα διέθεταν, ούτε μαχαίρια…Καθιστική διαμαρτυρία έκαναν.
Τώρα, αφού συνοψίσαμε το θέμα, ας έρθουμε στην Δυτική μας Θράκη…Σχετικά με τα γεγονότα που επί 5 μέρες παρατηρούμε από το διαδίκτυο, και ιδιαίτερα από αυτά που είδαμε και διαβάσαμε στο Facebook δεν πιστεύαμε στα μάτια μας.
ΑΜΑΝ, ΑΛΛΑΧ ΜΟΥ, ΜΑ ΤΙ ΚΟΣΜΗΜΑΤΑ!… ΜΑ ΤΙ ΜΑΧΗΤΕΣ, ΜΑ ΤΙ ΓΕΝΝΑΙΟΙ στη Δυτική μας Θράκη!!!
ΔΑΚΡΥΣΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ!!!
Ευχαριστηθήκαμε ιδιαίτερα που ανακαλύψαμε πως μεταξύ των Τούρκων της Δυτικής Θράκης-Ελλήνων πολιτών υπάρχουν φίλοι μας που είναι πιο αγωνιστές, πιο γενναίοι, πιο επαναστάτες από τους αγωνιστές του πάρκου Γκεζί.
Πραγματικά δυσκολεύομαι να αντιληφθώ το πώς στην εχθρότητα τους κατά του ΑΚΡ και του Ερντογάν, κινούνται λες και είναι άτομα με την ψήφο των οποίων ήρθε στην πρωθυπουργία. Αλλά το τι καταλαβαίνω εγώ και τι όχι, δεν έχει καμία σημασία. Το σημαντικό είναι πως οι φίλοι μας αυτοί… ΕΔΕΙΞΑΝ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΝ ΤΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥΣ στους διαμαρτυρόμενους της Τουρκίας.
Αυτή είναι η κατάσταση που πραγματικά με χαροποιεί.
Συνεπώς όλους αυτούς τους φίλους μας, εντός των επόμενων μηνών, ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ.
ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ…
ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΛΕΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ…
Σήμερα στο πάρκο της Κομοτηνής, νέοι της μειονότητας οργανώνουν διαμαρτυρία στήριξης για τους διαδηλωτές του πάρκου Γκεζί. Από αυτούς του νέους μας, ΠΡΟΣΔΟΚΟΥΜΕ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΜΙΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ ΜΑΣ.
ΑΝΤΕ ΝΕΟΙ, ΔΕΙΞΤΕ ΠΟΙΟΙ ΕΙΣΤΕ»!

Είδατε πόση δημοκρατική ευαισθησία από τον τόσο γνωστό αυτό υπέρμαχο της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ε; 
Πάντως, για να λέμε τώρα και του…τριπλοχαφιέ το δίκιο, θα πρέπει να είναι όντως πολύ εκνευριστικό (τουλάχιστον) να βγαίνουν πρώτη φορά στα χρονικά νέοι από τη μειονότητα στον δρόμο και να το κάνουν με συνθήματα που δεν αφορούν τις εν Θράκη επιδιώξεις του προξενοκοπριταριού! 
Ε, σου λέει, εδώ μας… σφάζει και μας καταπιέζει τόσο βάρβαρα η φασιστική Ελλάδα κι αυτά τα… καλόπαιδα για τη… λίγη παραπάνω δόση αστυνομικής βίας στην (κατά τα λοιπά) τόσο δημοκρατική και φιλελεύθερη «Μάνα Πατρίδα» μας βγήκαν να διαμαρτυρηθούν; 
Τι θράσος, ρε παιδί μου, αυτή η νέα γενιά! 
Μα τίποτε αλήθεια να μη μάθει από μας τους επαγγελματίες τουρκολακέδες ινστρούχτορές της; 
Σε τι κόσμο ζούμε, Αλλάχ μου!

Πηγή Προξενείο Στοπ

Σχόλιο ιστολογίου: Ένας Έλληνας εισαγγελέας δεν υπάρχει για να παρέμβει αυτεπάγγελτα στην περίπτωση του Ντεντέ, ο οποίος καλεί σε δημιουργία ανώμαλων καταστάσεων στο εσωτερικό της Ελλάδας, με σαφή προσανατολισμό στην διασάλευση της ειρήνης και της ασφάλειας των πολιτών...; 

Ψύχραιμα, Ερντογάν...

Καθώς τα δακρυγόνα πλανιούνται πάνω από την πλατεία Ταξίμ, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ερντογάν εξακολουθεί να κρατά τα ηνία της εξουσίας. Κατ’ αρχήν, είναι δύσκολο να δούμε πώς η ετοιμοθάνατη αντιπολίτευση στην Τουρκία θα επωφεληθεί από τα λάθη του. Περαιτέρω, αν και οι υποστηρικτές του ΑΚΡ παρακολουθούν τις διαδηλώσεις με κατάπληξη, δεν καταθέτουν τις κομματικές τους ταυτότητες.

Γράφει ο Steven A. Cook

Όταν ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ήταν δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης στα μέσα της δεκαετίας του 1990, έκανε ό, τι κάνουν οι επιτυχείς μεγάλη δήμαρχοι – έκανε λίγο πιο εύκολη τη ζωή για τα εκατομμύρια των κατοίκων της όμορφης, πυρετώδους μεγαλούπολης. Ο Ερντογάν μάζεψε τα σκουπίδια από τους δρόμους, ξεμπέρδεψε την κυκλοφορία και κυριολεκτικά καθάρισε την ατμόσφαιρα με την αγορά φιλικών προς το περιβάλλον μέσων μαζικής μεταφοράς. Πάντοτε με μεγάλες φιλοδοξίες, κατά τη διάρκεια της θητείας του στο Δημαρχείο ο μελλοντικός πρωθυπουργός έκανε μια (έκτοτε συχνά επαναλαμβανόμενη) δήλωση σε έναν δημοσιογράφο από την εφημερίδα Milliyet, «Η δημοκρατία», είπε, «είναι σαν το τραμ. Επιβαίνετε σ’ αυτό μέχρι να φτάσετε στον προορισμό σας, μετά θα βγείτε έξω».

Αυτές οι ιστορίες βοηθούν σε μεγάλο βαθμό να εξηγηθούν οι διαδηλώσεις εναντίον του πρωθυπουργού της Τουρκίας κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών. Ο Ερντογάν, ο οποίος κατάγεται από μια δύσκολη γειτονιά της Κωνσταντινούπολης, έχει τόσο μια έμφυτη αίσθηση του τι κάνει τον μέσο όρο των Τούρκων να λειτουργούν όσο και μια παράδοξη εργαλειακή αντίληψη της δημοκρατίας. Ποτέ δεν ανέφερε τον «προορισμό» προς τον οποίο σκεπτόταν ότι θα πρέπει να κατευθυνθεί η δημοκρατία της Τουρκίας. Αλλά 15 χρόνια αργότερα, πολλοί Τούρκοι έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Ερντογάν είχε ανέκαθεν την πρόθεση να κατέβει από το τραμ αμέσως μόλις συσσωρεύσει απαράμιλλη δύναμη.

Το κόμμα του πρωθυπουργού, το Κόμμα της Δικαιοσύνης και της Ανάπτυξης (ΑΚΡ), ιδρύθηκε τον Αύγουστο του 2001 αφότου νεαροί μεταρρυθμιστές αποσπάστηκαν από την παλιά φρουρά του ισλαμικού κινήματος της Τουρκίας. Ακόμη και τότε, ο Ερντογάν ήταν πρώτος μεταξύ ίσων, αλλά είχε σημαντικούς συνεργάτες, κυρίως τον Αμπντουλάχ Γκιούλ, ο οποίος κατοικεί τώρα στο προεδρικό μέγαρο και παραμένει επισήμως πάνω από την πολιτική. Ωστόσο, με τον καιρό, ο Ερντογάν έγινε το κόμμα και το κόμμα έγινε ο Ερντογάν. Όχι ότι οι Τούρκοι ψηφοφόροι φαίνεται να νοιάζονται: το ΑΚΡ έχει την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο από το Νοέμβριο του 2002.

Τα δέντρα ήταν απλώς μια αφορμή της πρώτης πλήρους πολιτικής κρίσης στην αξιόλογη δεκαετία του Ερντογάν. Για πολλούς από τους ανθρώπους που διαδηλώνουν κατά τη διάρκεια των τεσσάρων τελευταίων ημερών, ο Ερντογάν έφθειρε τό καλό του πρόσωπο από την αρχή. Οι υποστηρικτές του Δημοκρατικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), το οποίο αντιπροσωπεύει μια ευερέθιστη, απερίσκεπτη και χωρίς όραμα ομάδα κεμαλικής ελίτ φερόμενης ως σοσιαλδημοκρατικής, αντιτίθεται στο ΑΚΡ επί της αρχής. Υπήρξαν επίσης αναφορές για αριστεριστές και «αντι-καπιταλιστές μουσουλμάνους» που συμμετείχαν στην συμπλοκή. Διάφορα μικρά, με λιγότερη επιρροή πολιτικά κόμματα εμφανίστηκαν να κραδαίνουν σημαίες στην πλατεία Ταξίμ. Ωστόσο, ο θυμός ξεπέρασε τα τυπικά στενά συμφέροντα της πολιτικής των κομμάτων της Τουρκίας. Οι διαδηλωτές δεν ήταν «περιθωριακοί», όπως υποστήριξε ο Ερντογάν, αλλά βαθύτατα απογοητευμένοι επειδή έχουν περιθωριοποιηθεί.

Ο πρωθυπουργός αντέδρασε στις διαδηλώσεις με θυμό, απειλώντας κάποια στιγμή να κατεβάσει τα εκατομμύρια των οπαδών του στους δρόμους. Το στυλ του Ερντογάν μπορεί να είναι θλιβερό, αλλά είχε δίκιο να επισημάνει τα εκατομμύρια των υποστηρικτών του. Όταν ο ίδιος και το AKP σημείωσε μια άνευ προηγουμένου νίκη κατακτώντας το 47% της λαϊκής ψήφου στις εκλογές του 2007, ο πρωθυπουργός απολάμβανε την υποστήριξη ενός μεγάλου τμήματος της τουρκικής κοινωνίας - ευσεβείς μουσουλμάνοι, Κούρδοι, φιλελεύθεροι, μεγάλες επιχειρήσεις, και οι μέσοι Τούρκοι των οποίων ο τραπεζικός λογαριασμός αυξήθηκε κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του Ερντογάν. Με την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο και μια τεράστια δεξαμενή δημόσιας υποστήριξης, ο πρωθυπουργός προχώρησε ορμητικά τα σχέδιά του να μεταμορφώσει τη χώρα πολιτικά και οικονομικά, απορρίπτοντας αφ’ υψηλού την κριτική και συλλαμβάνοντας και φιμώνοντας τους ειρηνικούς πολιτικούς του αντιπάλους. Αυτό κατακερμάτισε τον συνασπισμό του καθώς οι φιλελεύθεροι αποχώρησαν, οι Κούρδοι απομακρύνθηκαν και οι μεγάλες επιχειρήσεις συμμαζεύτηκαν φοβούμενες μια ισχυρή κυβέρνηση που είχε αποδείξει τη βούλησή της να τιμωρεί τις εταιρείες που δεν στήριζαν τον πρωθυπουργό και το κόμμα του.

Παρ’ ότι ο Ερντογάν έχει καταφύγει στον εκφοβισμό και σε άλλες αυταρχικές τακτικές, εξακολουθεί να καταγράφει εντυπωσιακές εκλογικές νίκες. Τον Ιούνιο του 2011, οι ψηφοφόροι ξανάφεραν τον πρωθυπουργό και το κόμμα του στην εξουσία με 49,95% των ψήφων. Ακόμη και σήμερα, καθώς τα δακρυγόνα συνεχίζουν να πέφτουν, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ερντογάν θα κερδίσει τις εκλογές. Είναι δύσκολο να δει κανείς πώς η ετοιμοθάνατη αντιπολίτευση θα επωφεληθεί από τα στραβοπατήματα του Ερντογάν, και παρόλο που οι υποστηρικτές του ΑΚΡ μπορεί να παρακολουθούν τις εξελίξεις με κατάπληξη, δεν παραδίδουν τις κομματικές τους ταυτότητες. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, όπως και την εποχή που ο Ερντογάν ήταν δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, έχει κάνει πολλά πράγματα ως πρωθυπουργός για να γίνει η ζωή των Τούρκων αισθητά καλύτερη. Οι βελτιώσεις στον τομέα των μεταφορών, στην υγειονομική περίθαλψη και στις οικονομικές ευκαιρίες είναι βαθιά σημαντικές για μια αυξανόμενη μεσαία τάξη που το καλό που της γίνεται το επιστρέφει με τη μορφή ψήφων.

* Ο STEVEN A. COOK είναι βασικός συνεργάτης για τις μελέτες Μέσης Ανατολής στην έδρα Hasib J. Sabbagh στο Council on Foreign Relations. Το βιβλίο του με τίτλο The Struggle for Egypt from Nasser to Tahrir Square [1] πλέον κυκλοφορεί.

Πηγή ForeignAffairs

Η λιτότητα ρημάζει την Ευρώπη και... αυξάνει το χρέος!

Έξι χρόνια τώρα, από το 2007 έως και το 2012, το δημόσιο χρέος αυξάνεται διαρκώς τόσο στις δεκαεφτά χώρες της Ευρωζώνης όσο και στις είκοσι εφτά της ΕΕ...

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Η κτηνώδης εξαθλίωση πολλών δεκάδων εκατομμυρίων Ευρωπαίων πολιτών μέσω των Μνημονίων ή μέσω της άσκησης μνημονιακής πολιτικής λιτότητας, διαπιστώνεται ότι μέχρι στιγμής κάθε άλλο παρά οδηγεί στη μείωση του δημόσιου χρέους.

Αποκαλυπτική για την παταγώδη αποτυχία της πολιτικής λιτότητας που έχει επιβάλει σε όλα τα κράτη-μέλη της η ΕΕ και ιδίως η Ευρωζώνη –αν, φυσικά, υποτεθεί ότι κάποιος είναι αρκετά αφελής, ώστε να πιστεύει πως στόχος της ασκούμενης πολιτικής είναι η μείωση των ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους– είναι η ετήσια έκθεση της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat) για τη δημοσιονομική κατάσταση των είκοσι εφτά χωρών που ανήκουν στην ΕΕ.

Οι αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί. Έξι χρόνια τώρα, από το 2007 έως και το 2012, το δημόσιο χρέος αυξάνεται διαρκώς τόσο στις δεκαεφτά χώρες της Ευρωζώνης όσο και στις είκοσι εφτά της ΕΕ. Κατά μέσο όρο ήταν 66,2% του ΑΕΠ το 2007 στις χώρες της Ευρωζώνης. Το 2008 ανέβηκε στο 69,9% και το 2009 εκτοξεύθηκε στο 80%. Νέα αύξηση στο 85,4% το 2010 και περαιτέρω μικρή αύξηση στο 87,3% το 2011. Πέρσι ξεπεράστηκε και το φράγμα του 90%, με μέσο όρο δημόσιου χρέους για την Ευρωζώνη 90,6% του ΑΕΠ για το 2012.

Αντιστοίχως για τις είκοσι εφτά χώρες-μέλη της ΕΕ, το δημόσιο χρέος τους κατά μέσο όρο από το 59% του 2007 έχει απογειωθεί στο 85,3% το 2012.

Ποιο Μάαστριχτ;

Υπενθυμίζεται ότι το όριο για το δημόσιο χρέος που έχει επιβάλει το Μάαστριχτ είναι το 60% του ΑΕΠ κατ’ ανώτατο.

Πόσες χώρες της Ευρωζώνης έχουν λοιπόν δημόσιο χρέος κάτω του 60%; Μόνο... πέντε (!) από τις δεκαεφτά. Ποιες είναι αυτές; Όχι, δεν είναι μεταξύ αυτών ούτε η Γερμανία ούτε η Γαλλία ούτε η Ιταλία ούτε η Ισπανία ούτε καμιά αξιόλογη οικονομία. Οι πέντε πρωταθλητές της Ευρωζώνης είναι το... Λουξεμβούργο, η Εσθονία, η Σλοβενία, η Σλοβακία και η Φινλανδία! Και οι πέντε αυτές μικρές χώρες μαζί έχουν συνολικό πληθυσμό 14,5 εκατομμύρια κατοίκους από τα... 300 και πλέον εκατομμύρια των κατοίκων των κρατών της Ευρωζώνης – ούτε το 5%!

Όσον αφορά στη Γερμανία με τα πλέον των 80 εκατομμυρίων κατοίκων, το δημόσιο χρέος της κατά το 2012 ανήλθε στο 81,9% του ΑΕΠ της. Επίδοση, φυσικά, καλύτερη από της Γαλλίας με τα 60 εκατομμύρια κατοίκους της, που έχει δημόσιο χρέος 90,2% του ΑΕΠ της, ή της Ιταλίας με τα επίσης 60 εκατομμύρια ανθρώπους, που το χρέος της ανέρχεται στο αστρονομικό ύψος του... 127% (!) του ΑΕΠ της.

Ελληνική πρωτιά

Υπάρχει και ένα άλλο, πολύ διασκεδαστικό ή μάλλον κωμικοτραγικό στοιχείο. Κατά τη διάρκεια του 2012 το δημόσιο χρέος αυξήθηκε στις δεκαέξι από τις δεκαεφτά χώρες της Ευρωζώνης. Σίγουρα δεν πάει ο νους σας στο ποια είναι εκείνη η μοναδική και σπάνια χώρα που κατόρθωσε τον ακατόρθωτο για όλη την υπόλοιπη Ευρωζώνη άθλο της μείωσης του χρέους της. Ε, λοιπόν, ναι, είναι η πιο εξαθλιωμένη και ξεφτιλισμένη, η... Ελλάδα!

Η Ελλάδα του Σαμαρά, του Βενιζέλου και του Κουβέλη! Η Ελλάδα των πολιτικών απατεώνων, που λεηλάτησαν κατά 80% τα χρήματα όσων τα είχαν τοποθετήσει σε κρατικά ομόλογα με το «κούρεμα» και την «επαναγορά» τους, «έριξε» τυπικά το δημόσιο χρέος της από το 170,3% του ΑΕΠ το 2011 στο 156,9% το 2012. Ένα ποσοστό που χαρίζει στη χώρα μας μια άνετη ευρωπαϊκή πρωτιά με... 30 (!) εκατοστιαίες μονάδες διαφορά από τη δεύτερη Ιταλία.

Αξίζει ακόμη να σημειωθεί ότι το δημόσιο χρέος της Ελλάδας κατά το 2012 είναι επίσης περίπου κατά 30 εκατοστιαίες μονάδες μεγαλύτερο (!) από τότε που άρχισαν να μας «σώζουν» η ΕΕ και το ΔΝΤ! Με όλες τις χυδαίες λαθροχειρίες του ΠΑΣΟΚ και των Γερμανών επικυρίαρχων, το χρέος του 2009 εμφανίστηκε στο 129,7% του ΑΕΠ και, μετά από τρία φρικτά χρόνια «σωτήριας» εξαθλίωσης του λαού μας μέσω των εφιαλτικών Μνημονίων, το χρέος αυτό αντί να μειωθεί... αυξήθηκε από το 129,7% στο 156,9% του ΑΕΠ και είναι απολύτως βέβαιο ότι θα αυξηθεί και πάλι το 2013. Έκτακτα!

Απατηλές ευρω-εντυπώσεις

«Συνολικά, έξι κράτη-μέλη της ΕΕ σημείωσαν βελτίωση στο δημόσιο χρέος τους σχετικά με το ΑΕΠ το 2012 σε σύγκριση με το 2011 και είκοσι ένα κατέγραψαν επιδείνωση», αναφέρει η Eurostat παρουσιάζοντας τα στοιχεία.

Σωστά. Μόνο που δεν επισημαίνει μια «λεπτομέρεια» που έχει ιδιαίτερη πολιτική βαρύτητα: Οι πέντε από τις έξι αυτές χώρες... δεν ανήκουν στην Ευρωζώνη! Έχουν έτσι το δικό τους νόμισμα και πλήρη νομισματική κυριαρχία. Η έκτη χώρα –και μοναδική της Ευρωζώνης– που μείωσε το ποσοστό του δημόσιου χρέους της είναι η... Ελλάδα! Μιλάμε για τον... απόλυτο θρίαμβο της πολιτικής που ακολουθεί η Ευρωζώνη, αφού έχει ως υπόδειγμα επιτυχίας της την καταβαραθρωμένη οικονομικά Ελλάδα, μια χώρα που βυθίζεται στη μιζέρια, τη δυστυχία και τη φτώχεια με ραγδαίους ρυθμούς, γυρίζοντας κάθε χρόνο μία... δεκαετία πίσω.

Αν ρίξουμε μια ματιά στις δεκαπέντε «παλιές» χώρες της ΕΕ, αυτές δηλαδή που ανήκαν στη Δυτική Ευρώπη πριν η ΕΕ διευρυνθεί με τα δέκα κράτη του τέως «υπαρκτού σοσιαλισμού» συν την Κύπρο και τη Μάλτα, θα διαπιστώσουμε ότι έντεκα χώρες έχουν χρέος πάνω από 60% του ΑΕΠ τους και μόνο τέσσερις έχουν κάτω από το όριο αυτό. Μάλιστα οι δύο από τις χώρες αυτές παραμένουν οικειοθελώς εκτός ευρώ – η Σουηδία και η Δανία. Οι άλλες δύο είναι το Λουξεμβούργο και η Φινλανδία, των οποίων πάντως το δημόσιο χρέος αυξάνεται. Το 2007 το Λουξεμβούργο είχε χρέος μόλις 6,7% και το 2012 αυτό είχε ανεβεί στο 20,8% του ΑΕΠ. Η Φινλανδία το 2007 είχε χρέος 35,2% και το ποσοστό αυτό αναρριχήθηκε πέρσι στο 53%, προσεγγίζοντας σταδιακά το όριο του 60% που έχει θέσει το Μάαστριχτ και που καμία μεγάλη χώρα δεν λαμβάνει υπόψη της.

Μνημόνια ίσον καταστροφή

Η κτηνώδης εξαθλίωση πολλών δεκάδων εκατομμυρίων Ευρωπαίων πολιτών μέσω των Μνημονίων ή μέσω της άσκησης μνημονιακής πολιτικής λιτότητας χωρίς την επίσημη συνομολόγηση Μνημονίου, όπως π.χ. στην Ισπανία ή την Ιταλία, διαπιστώνεται ότι μέχρι στιγμής κάθε άλλο παρά οδηγεί στη μείωση του δημόσιου χρέους.

Οι αριθμοί είναι αδιαμφισβήτητοι – και δεν αναφερόμαστε μόνο στην περίπτωση της Ελλάδας που προαναφέραμε. Ας αρχίσουμε με τις χώρες υπό καθεστώς Μνημονίου.

Το 2007 η Ιρλανδία είχε απίστευτα χαμηλό δημόσιο χρέος – μόλις 25% του ΑΕΠ της. Ένα ποσοστό που το 2009 είχε εκτιναχθεί στο 65,6%. Μόλις όμως μπήκε το 2010 επισήμως υπό καθεστώς Μνημονίου, το χρέος της απογειώθηκε στη... στρατόσφαιρα: 92,1% του ΑΕΠ το 2010 και 106,4% το 2011. Αύξηση κατά ακόμη 10 και πλέον εκατοστιαίων μονάδων το 2012 και ποσοστό 117,6% του ΑΕΠ. Η Ιρλανδία έγινε Ελλάδα! Από εκεί, δηλαδή, που το 2007 εμείς είχαμε χρέος 105% και οι Ιρλανδοί 25%, τώρα γίναμε σχεδόν ίσα κι όμοια!

Λιγότερο εντυπωσιακή, αλλά προς την ίδια κατεύθυνση και η πορεία της Πορτογαλίας. Το 2007 είχε δημόσιο χρέος 68,3% του ΑΕΠ, ποσοστό λίγο πάνω από το όριο του Μάαστριχτ. Με το που την έβαλαν σε καθεστώς Μνημονίου, την πήρε κι αυτήν η κάτω βόλτα: 94% του ΑΕΠ το χρέος της το 2010, στη συνέχεια 108,3% το 2011 και 123,6% το 2012! Άλλη μια Ελλάδα, δημιούργημα της μνημονιακής λιτότητας.

Στον Καιάδα και η Ισπανία

Επισήμως η Ισπανία δεν τέθηκε υπό καθεστώς Μνημονίου, αλλά η Μαδρίτη και η δεξιά κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι έχει υποχρεωθεί υπό το κράτος ασφυκτικής πίεσης της Γερμανίας να ασκεί ουσιαστικά μνημονιακή πολιτική.

Τα αποτελέσματα είναι ολέθρια. Μόλις 36,1% του ΑΕΠ ήταν το ισπανικό δημόσιο χρέος το 2007. Μόλις όμως άρχισε το 2011 –με καθυστέρηση σε σχέση με Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία– η μνημονιακή πίεση, το χρέος σκαρφάλωσε στο 69,3% του ΑΕΠ το 2001 και έκανε άλμα στο 84,2% το 2012, με σαφείς προοπτικές περαιτέρω αύξησης.

Έφτασε έτσι το 2012 και η Ισπανία, η τέταρτη σε μέγεθος οικονομία της Ευρωζώνης, στα επίπεδα των υπόλοιπων τριών: 81,9% του ΑΕΠ το δημόσιο χρέος της Γερμανίας, 90,2% της Γαλλίας και 127% της Ιταλίας.

Όσο για τη Βρετανία, μπορεί να μην ανήκει στην Ευρωζώνη, αλλά σε καμία περίπτωση δεν υστερεί των προαναφερθεισών χωρών ως προς την αθλιότητα των δημοσιονομικών της επιδόσεων, απόρροια της ακραίας πολιτικής λιτότητας που ασκεί η δεξιά κυβέρνηση Κάμερον. Στο 90% του ΑΕΠ της χώρας ανήλθε και στη Βρετανία το δημόσιο χρέος το 2012 από μόλις 44,5% που ήταν το 2007, έχοντας εκτιναχθεί στο 67,8% το 2009 λόγω της κρίσης του υπερανεπτυγμένου βρετανικού τραπεζικού συστήματος.

Η δυστυχής Κύπρος, η οποία το 2007 είχε δημόσιο χρέος 58,3%, μέχρι και το 2010 δεν το είχε αυξήσει ούτε καν κατά 3 εκατοστιαίες μονάδες, αφού βρισκόταν στο 61,3% του ΑΕΠ της. Το 2012 όμως, από το καλοκαίρι που άρχισε η επαίσχυντη πολιτική της Γερμανίας και του προέδρου Δημήτρη Χριστόφια, το χρέος εκτινάχθηκε στο 85,8% του ΑΕΠ και για το 2013 αναμένεται πραγματική κόλαση, παρά την αναίσχυντη ληστεία των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 09/05/2013 (Τεύχος 186)

Αρχίζει η διάλυση της «διχασμένης» Τουρκίας!

Γράφει ο Μενέλαος Τασιόπουλος

Είναι εντυπωσιακό ότι στο πρώτο της report για τις εξελίξεις στην Τουρκία η διεθνής τράπεζα των τραπεζών Goldman Sachs, πέραν των οικονομικών εκτιμήσεων, φροντίζει με σαφήνεια να διαχωρίσει τις διαδηλώσεις στην Κωνσταντινούπολη, στην Αγκυρα, στη Σμύρνη και σε πολλές άλλες πόλεις της Τουρκίας από την επονομαζόμενη Αραβική Ανοιξη και όσα έχουν προηγηθεί στην Αίγυπτο, στη Λιβύη, στην Τυνησία.

Γιατί η Τουρκία δεν πρέπει να συγχέεται με τις χώρες των Αράβων και ό,τι συμβαίνει εκεί;

Ας δούμε κάποιες αρχικές παραμέτρους. Η Τουρκία δεν υπήρξε ποτέ εθνικό κράτος, όπως θα ήθελε ο Κεμάλ και οι οπαδοί του. Είναι αυτό που έχει απομείνει από τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που αποτέλεσε συνέχεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Μια χώρα πολυεθνική, πολυθρησκευτική, πολυπολιτισμική από την ίδια της τη φύση και συγκρότηση στις χιλιετίες και όχι μόνον στους αιώνες.

Το εγχείρημα του Κεμάλ υπήρξε από την αφετηρία του ανιστόρητο. Η Τουρκία, όπως ονομάστηκε, δεν μπορούσε να μετατραπεί σε εθνικό κράτος, γιατί πολύ απλά δεν είχε ούτε μπορούσε να έχει εθνική συνοχή. Οι γενοκτονίες που αποφασίστηκαν σε βάρος Ελλήνων, Αρμενίων, Ασσυρίων, οι ελίτ του στρατού, των διπλωματών, των δικαστών και των καθεστωτικών που επιβλήθηκαν, οι συνθήκες μόνιμου πραξικοπήματος που κυριάρχησαν δεν στάθηκαν ικανές να ενοποιήσουν σε εθνική δομή το «μωσαϊκό» των χριστιανικών και ισλαμικών δυναστειών και λαών του Βυζαντίου.

Η Τουρκία ήταν και έμεινε διχασμένη οικονομικά, κοινωνικά, πολιτιστικά, πολιτικά στο δυτικό κομμάτι της, που βλέπει στη θάλασσα ή στην Ευρώπη, και στο ανατολικό κομμάτι της, που αποτελεί την ασιατική ενδοχώρα.

Μια πρώην αυτοκρατορία, με δεδομένα εθνικού κράτους, που στις δεκαετίες και στον χρόνο που είχε στη διάθεσή της, μετά τη δεκαετία του 1920, δεν κατόρθωσε να βρει τον προσανατολισμό της.

Υπέκυψαν σε εθνικιστικά αντανακλαστικά, θέλοντας πρόσκτηση του (πολυεθνικού) Βυζαντίου στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα ο Κεμάλ να αποκτήσει επιχείρημα υπέρ της ανατροπής του συγκεκριμένου σχεδιασμού των Μεγάλων Δυνάμεων και της προώθησης ενιαίου, εθνικιστικά υστερικού, εθνικού κράτους από τις παρίες της Βυζαντινής και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στους Τούρκους, τόσο στο δυτικό όσο και στο ανατολικό κομμάτι.

Από εκεί και πέρα οι κεμαλικοί προσπαθούσαν να πάρουν το ελληνικό αρχιπέλαγος για να κάνουν τα δύο μέρη ισοδύναμα , με ανακατάληψη (ζωτικός χώρος) στη συνέχεια τη Βαλκανική.

Οι Νέο-Οθωμανοί στη συνέχεια υπό τον πλέον σπουδαίο ηγέτη τους Ερντογάν, επιχείρησαν να επιστρέψουν στην αυτοκρατορία και τη μεγάλη Ανατολή, ως σουνήτικο πολιτικό θρησκευτικό Χαλιφάτο με επιρροή σε ολόκληρο τον μουσουλμανικό κόσμο. Στην Ασία, τον Καύκασο, την Αφρική.

Έχοντας μάλιστα ευλογία των Δυτικών, απέναντι στην Τζιχάντ. Όλα καταρρέουν στην Συρία και τώρα στους δρόμους της Πόλης.

Η Τουρκία είναι ένα «διχασμένο κορμί» όποια και να είναι η πολιτική τύχη του Ερντογάν, που σημειωτέον απέδειξε ήδη ιστορικά ότι δεν είναι Μεντερές.

Καμμένος: Τιμωρία και δήμευση περιουσιών για τους υπεύθυνους της Λίστας Lagarde

Διερεύνηση, τιμωρία και δήμευση των περιουσιών για όσους εμπλέκονται στην υπόθεση της λίστας Lagarde προτείνουν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες δια στόματος του προέδρου του κόμματος, Πάνου Καμμένου.
Μιλώντας κατά τη διάρκεια της συζήτησης στην Ολομέλεια της Βουλής για τη διεύρυνση των κατηγοριών κατά του Γ. Παπακωνστνατίνου, ο κ. Καμμένος ανέφερε τα εξής:

«Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είμαστε σήμερα εδώ δυστυχώς λίγοι Βουλευτές, συζητώντας για την επέκταση του κατηγορητηρίου της Επιτροπής που διερευνά ένα μέρος του μεγάλου εγκλήματος που έχει γίνει στη χώρα μας. Το αδίκημα, το έγκλημα που έχει γίνει είναι ληστεία μετά φόνου: Ληστεία στην περιουσία του ελληνικού λαού και φόνοι, φόνοι που συμπεριλαμβάνουν τις 5.000 αυτοκτονίες, φόνοι που συμπεριλαμβάνουν το 1.800.000 ανέργους, φόνοι που συμπεριλαμβάνουν τις κλειστές μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τα αδιέξοδα στα οποία έχουν έρθει οι Ελληνίδες και οι Έλληνες.

Το έγκλημα αυτό στο σύνολό του είναι ότι η χώρα παράνομα, αντισυνταγματικά, κατά παράβαση των διεθνών συνθηκών μπήκε σε ένα μηχανισμό στήριξης, έγινε θύμα των τοκογλύφων, έγινε θύμα της νέας τάξης πραγμάτων.

Σήμερα, εξετάζουμε σε αυτή τη ληστεία μετά φόνου την παράβαση ενός σηματοδότη ενός αυτοκινήτου που πήρε μέρος σε αυτή τη ληστεία. Διότι τα πρόσωπα είναι τα ίδια. Οι κατηγορούμενοι είναι οι ίδιοι. Σήμερα εξετάζουμε ένα από τα αδικήματα για έναν από τους κατηγορουμένους, τον πρώην Υπουργό Οικονομικών, τον κ. Παπακωνσταντίνου.

Εμείς μιλήσαμε για απιστία από την πρώτη στιγμή, όπως μιλήσαμε και για την ανάγκη παραπομπής εκτός του Παπακωνσταντίνου, του πρώην Πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, του πρώην Πρωθυπουργού της συγκυβέρνησης, του κ. Παπαδήμου, για να εξετάσει η Βουλή τα πιθανά αδικήματα και να αποφασίσει αν θα τους παραπέμψει στο Ειδικό Δικαστήριο.

Δυστυχώς, αυτό που παρακολουθούμε είναι σε μια προσπάθεια να πούμε στον ελληνικό λαό ότι κάτι γίνεται, να κόβουμε τα αδικήματα σε φέτες, να σαλαμοποιούμε τα αδικήματα, να ρίχνουμε στην πυρά έναν για να γλιτώσουμε τους άλλους.

Απευθύνομαι, πρώτα απ’ όλα, στους συναδέλφους μου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας και ερωτώ: Υπάρχει ένας από τους ψηφοφόρους σας, που ήταν και ψηφοφόροι μου επί 20 χρόνια, που να πιστεύει ότι ο πρώην Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου δεν είναι υπεύθυνος γι’ αυτό το έγκλημα; Δεν υπάρχει ούτε ένας ή μάλλον μόνο ένας, ο σημερινός Πρωθυπουργός, ο οποίος στην προσπάθειά του να διασώσει το συμμαθητή του, σύρει ένα ολόκληρο κόμμα, μια ολόκληρη παράταξη στο να παρέχει ασυλία σε εκείνον που εγκλημάτησε. Το παραδέχονται σήμερα ακόμη και πρώην συνεργάτες του τέως Πρωθυπουργού.

Απευθύνομαι και στους συναδέλφους του ΠΑΣΟΚ, διότι πράγματι πιστεύω ότι υπάρχουν και έντιμοι άνθρωποι εδώ, στη Βουλή οι οποίοι δεν θέλουν να απολογούνται για τα εγκλήματα που έκανε μια συμμορία, που άρπαξε την εξουσία επί χρόνια και πλούτισε. Διότι υπάρχουν συνάδελφοι βουλευτές οι οποίοι αποδίδουν λόγο στον ελληνικό λαό και είναι φτωχότεροι από την ημέρα που μπήκαν στο Κοινοβούλιο.

Απευθύνομαι σε όλους τους συναδέλφους όλων των κομμάτων, λέγοντάς τους ότι είναι η ώρα που μπορούμε ακόμη και τώρα να διασώσουμε την πατρίδα μας. Μπορούμε να ενωθούμε όλοι μαζί και να αποδείξουμε, όπως σιγά-σιγά αποδεικνύει η δικαιοσύνη, ότι το έγκλημα που έγινε, είναι ένα έγκλημα το οποίο έστησαν εκτός Ελλάδος κύκλοι κερδοσκόπων, κύκλοι διεθνιστών που προσπαθούν να οδηγήσουν με βία τη μετατροπή της Ευρώπης των εθνών-κρατών σε μια Ευρώπη των τραπεζών, την Ευρώπη των κυρίαρχων κρατών σε μια Ευρώπη της επικυριαρχίας των Γερμανών. Θέλουν να καταργήσουν τη δημόσια και την ιδιωτική περιουσία.

Εάν ενωθούμε όλοι μαζί και αποδείξουμε ότι με δόλο έγινε αυτό με τη μια και μόνη περίφημη εξεταστική την οποία είχε προαναγγείλει ο Πρωθυπουργός εάν δείξουμε ότι παραποίησαν τα στατιστικά στοιχεία της χώρας όπως πράγματι έγινε εάν αποδείξουμε ότι κάποιοι συνεργάστηκαν με κερδοσκόπους, είναι κόλαφος η απόφαση που έβγαλε το Πολυμελές Πρωτοδικείο προχθές στην αγωγή που έκανε εναντίον μου ο αδερφός του πρώην Πρωθυπουργού, σε σχέση με τη μαφία που συνεργάστηκε με συγγενικά πρόσωπα και κέρδισε από την είσοδο της χώρας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και στο μηχανισμό στήριξης.

Να πούμε, λοιπόν, ότι προϊόν όλης αυτής της προσπάθειας που έγινε από ξένα κέντρα –και με Έλληνες συνεργούς- είναι τα μνημόνια και η πολιτική αυτή που οδηγεί στο θάνατο, οδηγεί στην καταστροφή, οδηγεί στη δήμευση των περιουσιών, οδηγεί στο αγγλικό δίκαιο, οδηγεί στις εισπρακτικές εταιρείες που μπουκάρουν πλέον στα σπίτια του ελληνικού λαού, οδηγεί στο δάκρυ σε πατεράδες, σε παππούδες, σε παιδιά, σε γυναίκες, σε μάνες, στις οικογένειές μας. Και όταν αποδείξουμε το δόλο, τότε όλοι μαζί να κάνουμε αυτό που έκαναν οι Γερμανοί το ’50, να διαγράψουμε το παράνομο αυτό χρέος της χώρας που χτίστηκε επάνω σε μια συνωμοσία που έστησαν εις βάρος του ελληνικού λαού. Το απεχθές και επονείδιστο χρέος.

Έδωσαν -λέει- 350 δισεκατομμύρια ευρώ για να σώσουν τις τράπεζες. Να σώσουν, τι; Να σώσουν 160 δισεκατομμύρια ευρώ. Πού είναι τα υπόλοιπα; Βγαίνει η λάθος συνταγή που έλεγε ο Πρωθυπουργός; Όχι απλώς δε βγαίνει, αλλά έρχονται σήμερα με θράσος από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και λένε ότι έγινε λάθος. Κατά λάθος οδηγηθήκαμε σε αυτή την ιστορία και στο λάθος αυτό –λέει- δεν μπορούμε να κάνουμε πίσω.

Τολμά ο υπουργός Οικονομικών, το πολιτικό παιδί του Σημίτη, να έρχεται σήμερα στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ και να αναφέρει αυτό που είπε ο Κοινοβουλευτικός μας Εκπρόσωπος, ότι δηλαδή εκείνος τα είχε πει και είχε προειδοποιήσει. Όταν ήταν στο ΙΟΒΕ, το 2010 έλεγε ότι το 2012 θα βγούμε στις αγορές. Ο ίδιος κύριος.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Ο πρώην υπουργός, ο κ. Παπακωνσταντίνου, στη λίστα Λαγκάρντ δεν ήταν μόνος του, όπως δεν ήταν μόνος του ο Άκης Τσοχατζόπουλος, που εγώ τον έστειλα στον Κορυδαλλό, με τις καταγγελίες από το 1998 απ’ τη δικαιοσύνη και την έρευνα που κάναμε τότε. Συναποφάσισε με το ΚΥΣΕΑ, με τον Σημίτη, με τον Παπανδρέου, με τους υπόλοιπους υπουργούς, που ήξεραν τότε και για τα υποβρύχια και για τους TOR-M1.

Το σκάνδαλο ήταν γνωστό και το ίδιο συμβαίνει και τώρα με τη λίστα Λαγκάρντ. Μας λέει ο πρώην γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών ότι ξέχασε να πει στην Επιτροπή ότι είχε στείλει αίτημα. Και το αίτημα το έστειλε, όπως απέδειξε ο εισηγητής μας, μια μέρα μετά από την ερώτηση που απάντησε στο Γιάννη Ντάσκα στην Έκθεση Θεσσαλονίκης ο πρώην Πρωθυπουργός, ο Γιώργος Παπανδρέου, ότι διερευνούμε τους λογαριασμούς στο εξωτερικό. Βεβαίως και γνώριζε και όσοι έχουμε θητεύσει σε υπουργεία γνωρίζουμε καλά, ότι κανένας πρέσβης, όπως ο κ. Χαλαστάνης, δεν είναι δυνατόν να είναι γνώστης μιας πληροφορίας τέτοιας ποιότητας και να μην την έχει μεταδώσει στον υπουργό του. Και υπουργός του Χαλαστάνη ήταν ο Παπανδρέου τότε.

Άρα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εδώ έχουμε την ευκαιρία να επεκτείνουμε την έρευνα σε όλους αυτούς, τους οποίους εμείς οι Ανεξάρτητοι Έλληνες ζητήσαμε από την πρώτη στιγμή, σε αυτούς που απαγόρευσε ο Πρωθυπουργός –για να προφυλάξει το συμμαθητή του- να ψηφίσουν οι εκλεγμένοι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας. Ογδόντα δύο αρνήθηκαν και ψήφισαν την παραπομπή του Γιώργου Παπανδρέου.

Εάν δεν προχωρήσουμε στη διερεύνηση και στην τιμωρία, στη δήμευση των περιουσιών, δεν θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε στη δήμευση του επαχθούς και επονείδιστου χρέους, στο να βγει η πατρίδα μας πια από τα μνημόνια, στο να μη μας ξεφτιλίζει ο κάθε Φούχτελ και ο Ράιχενμπαχ, στο να μην έρχεται, κύριε Χατζηδάκη, στο υπουργείο σας ο επίτροπος. Είστε εκλεγμένος βουλευτής και υπουργός του ελληνικού λαού και προϊστάμενός σας έρχεται ένας εγκάθετος από την τρόικα.

Πρέπει να γίνει πάλι η Ελλάδα μια κυρίαρχη χώρα. Να δουλέψουμε σκληρά να ρίξουμε τους φόρους, να δώσουμε τη δυνατότητα στην αγορά να ανοίξει. Να ρυθμίσουμε τα χρέη των μικρομεσαίων. Να τους βγάλουμε από τον Τειρεσία. Να πάρουν ασφαλιστική και φορολογική ενημερότητα και να αρχίσει πλέον να δουλεύει η αγορά και να προσλάβει ανέργους. Να κατεβάσουμε τους φόρους κάτω από τη Βουλγαρία, κάτω από την Τουρκία. Και προσέξτε. Να φορολογήσουμε σκληρά αυτούς, οι οποίοι τα άρπαξαν και έφυγαν έξω, γιατί ήξεραν το κόλπο.

Μέσα στη λίστα Λαγκάρντ, είναι τα ίδια πρόσωπα, οι ίδιες εταιρίες που συναντήσαμε στη SIEMENS. Είναι τα ίδια πρόσωπα και οι ίδιες εταιρίες που συναντήσαμε στα υποβρύχια. Είναι τα ίδια πρόσωπα και οι ίδιοι δρόμοι χρήματος που συναντήσαμε στους TOR-M1. Είναι τα ίδια πρόσωπα, τα οποία τα άρπαξαν με το γιουγκοσλαβικό καλαμπόκι το 1982 και σήμερα τολμούν να κάνουν και αγωγές. Είναι αυτοί, οι οποίοι έδεσαν πολιτικούς με παράνομο χρηματισμό, τους φωτογράφισαν «με τη γίδα στην πλάτη» και τώρα τους εκβιάζουν.

Εμείς δεν ζητάμε να διχαστούν οι Έλληνες. Εμείς, ως Ανεξάρτητοι Έλληνες σας ζητάμε να ενωθούμε, να αντιμετωπίσουμε το ρατσισμό και το ναζισμό που μπήκε στη Βουλή των Ελλήνων και από αυτό εδώ το Βήμα είπαν ότι δεν αναγνωρίζουν το Ολοκαύτωμα. Αύριο δε θα αναγνωρίσουν τη Γενοκτονία του Πόντου, δεν θα αναγνωρίσουν τη Γενοκτονία των Αρμενίων. Δεν μπορεί να βάζουμε τους Ναζί, για να δημιουργούν τον κακό με τον καλό. Γιατί αυτοί που θέλουν να υποτάξουν τη χώρα, θα χρησιμοποιήσουν την παλιά, καλή συνταγή της διχόνοιας, που πλήρωσαν οι πατεράδες μας και οι παππούδες μας.

Τελείωσαν τα «αριστερά» και τα «δεξιά». Πάμε όλοι μαζί, κάτω απ’ την ελληνική σημαία, να απελευθερώσουμε την πατρίδα. Πάμε όλοι μαζί, να δημιουργήσουμε ένα μεγάλο ενιαίο δημοκρατικό μέτωπο, προκειμένου να βγούμε από τη λογική των μνημονίων. Και ας πάρουμε συμμάχους –εάν η Γερμανία και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θέλει η Ελλάδα να μετατραπεί σε ένα γερμανικό προτεκτοράτο- τους πραγματικούς μας συμμάχους που μας στήριξαν στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ας πάρουμε δίπλα μας τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, που σήμερα είναι ευκαιρία με αυτό που συμβαίνει στην Τουρκία να αποκτήσουν έναν σύμμαχο σταθερότητας. Ας πάρουμε τη Ρωσία, την Κίνα, τις τρίτες αγορές και ας προχωρήσουμε σε μια καινούρια μέρα για τον ελληνικό λαό.

Ας αποκλείσουμε εκείνους που χρησιμοποιούν τη βία, προκειμένου να δώσουν δήθεν διέξοδο στους πολίτες. Ας τους αφοπλίσουμε με δημοκρατικά μέσα και ας πάμε στο αύριο, έχοντας απομονώσει στη φυλακή όλους τους διεφθαρμένους μέσα από την πολιτική ζωή του τόπου και με δήμευση των περιουσιών και όχι μόνο αυτών αλλά και εκείνων που περιμένουν με τα χρήματα στην Ελβετία ή σε εξωτικούς τραπεζικούς παραδείσους να αγοράσουν την πτωχευμένη Ελλάδα.

Γιατί στο χειμώνα που έρχεται -δεν ξέρω ποιες θα είναι οι πολιτικές εξελίξεις- το βέβαιο είναι ότι θα σας αναγκάσουν να κάνετε αυτό που είπε ο υφυπουργός προχθές, να αρθεί η δυνατότητα να προστατεύουμε την πρώτη κατοικία. Θα μπουκάρουν οι εισπρακτικές εταιρείες με το αγγλικό δίκαιο και θα παίρνουν τα σπίτια των Ελλήνων. Θα πετάνε με τις κλοτσιές έξω οικογένειες. Θα πτωχεύσει η χώρα. Τα οκτώ δισεκατομμύρια ευρώ δεν βρίσκονται πουθενά. Αύριο θα γίνουν 16, 32, 64 δισεκατομμύρια ευρώ. Τώρα να σταματήσουμε τη ληστεία αυτή μετά του φόνου. Να καταδικάσουμε εκείνους που τη διέπραξαν και να μπορέσουμε να δώσουμε ελπίδα στον ελληνικό λαό. Μπορούμε έστω και τώρα. Αποφασίστε το και εμείς οι Ανεξάρτητοι Έλληνες θα είμαστε μαζί!».

Πηγή

Νέες ψηφίδες στο μωσαϊκό της αναταραχής στην Τουρκία

Του Κώστα Ράπτη

Ενώ η Τουρκία αναμένει την επιστροφή του Tayyip Erdoğan από την βορειοαφρικανική του περιοδεία, η συνολική εικόνα της αναταραχής στη γειτονική χώρα εμπλουτίσθηκε το τελευταία δύο 24ωρα με νέα, άκρως ενδιαφέροντα στοιχεία.

Το πρώτο είναι αναμφίβολα η ανακοίνωση που εξέδωσε υπέρ των διαδηλώσεων η Ένωση Κουρδικών Κοινοτήτων (KCK), θύμα η ίδια ενός μαζικού κύματος συλλήψεων σε προηγούμενο χρόνο, οπότε είχε κατηγορηθεί ως “βιτρίνα” του ΡΚΚ στην “κοινωνία των πολιτών”. Με την ανακοίνωση αυτή αποσείεται κάθε εντύπωση ότι το οργανωμένο κουρδικό στοιχείο κρατιέται έξω από την αμφισβήτηση της πολιτείας του Tayyip Erdoğan προκειμένου να μην διακινδυνεύσει το μείζον, ήτοι την διαδικασία ειρήνευσης που βρίσκεται σε εξέλιξη έπειτα από την συμφωνία του Τούρκου Πρωθυπουργού με τον φυλακισμένο ηγέτη του PKK Abdullah Öcalan.

Στην ανακοίνωσή της η KCK κάλεσε τους Κούρδους να συντονισθούν με τις λοιπές προοδευτικές δυνάμεις και “να αναλάβουν τις ευθύνες τους, ώστε να προχωρήσει προς την σωστή κατεύθυνση η πρωτοβουλία, που θα μεταμορφώσει την Τουρκία σε δημοκρατική χώρα”.

Τονίζεται δε ότι η διαδικασία ειρήνευσης “δεν έχει ως στόχο μόνο τη δημοκρατική επίλυση του Κουρδικού, αλλά και τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας”. Ο κατ’ επίφαση περιορισμός του στρατού από το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) δεν εξάλειψε τη βία, την οποία τώρα ασκεί η αστυνομία, υποστηρίζεται στην ίδια ανακοίνωση.

Με άλλα λόγια, η πτέρυγα του κουρδικού στοιχείου που εκφράζεται από την KCK, αντιλαμβάνεται τους κινδύνους απομόνωσής της, αν σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία κατοχυρωθεί ως απλό δεκανίκι του Erdoğan, διακρίνει σοβαρό κίνδυνο ακύρωσης της διαδικασίας ειρήνευσης από ενδεχόμενη αλλαγή συσχετισμών και μεταθέτει τη συζήτηση από το ξεπερασμένο πλέον δίλημμα “το ΑΚΡ ή τους στρατηγούς” στην αμφισβήτηση των πατερναλιστικών δομών στη γειτονική χώρα, που έμειναν αλώβητοι από την αλλαγή στην κορυφή της εξουσίας.

Υπενθυμίζεται ότι η δρομολογημένη από τον Ιανουάριο διαδικασία επίλυσης του Κουρδικό αποτελεί το κορυφαίο ιστορικό στοίχημα του Erdoğan, εφόσον τυχόν ευόδωσή της ανοίγει τον δρόμο στην μονοκρατορία του, με συνεργασία του φιλοκουρδικού κόμματος BDP στην αναθεώρηση του Συντάγματος για την καθιέρωση ενός προεδρικού μοντέλου στα φιλόδοξα μέτρα του νυν Πρωθυπουργού.

Σε παράλληλες εξελίξεις, ο πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας Abdullah Gül εξακολούθησε να κινείται σε απόκλιση από την γραμμή Erdogan, καθώς έγινε γνωστό ότι διαβεβαίωσε το προεδρείο της Συνομοσπονδίας Τούρκων Εμποροβιοτεχνών (TESK) πως θα “κάνει ό,τι πρέπε锨, κοινώς δεν θα προσυπογράψει, αν διαπιστώσει συνταγματικά προβλήματα με τον επίμαχο αντιαλκοολικό νόμο που υιοθέτησε στις 24 Μαϊου η Τουρκική Εθνοσυνέλευση. Την ίδια ώρα, ο έτερος συνιδρυτής του κυβερνώντος κόμματος Bülent Arınç δεχόταν αντιπροσωπεία της “Πλατφόρμας Ταξίμ” η οποία του παρουσίαζε τα αιτήματά της (ακύρωση του επίμαχου σχεδίου ανάπλασης, απελευθέρωση συλληφθέντων, απαγόρευση της χρήσης χημικών, αποπομπή των πολιτικών και υπηρεσιακών παραγόντων που ευθύνονται για το κατασταλτικό αμόκ της περασμένης Παρασκευής).

Το αν η στάση του Gül και του Arınç αποτελεί παιχνίδι κατανομής ρόλων (όσο ο Erdoğan τιμάται στην Αλγερία με τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορα για την... προσφορά του στην ανθρωπότητα και αναλύει τις αρετές του εκδημοκρατισμού στην Τυνησία, αρχική εστία της “Αραβικής Άνοιξης”) ή βαθύτερη διαφωνία στους κόλπους των κυβερνώντων δεν θα απαντηθεί πριν από την Παρασκευή. Θα επιλέξει ο Τούρκος πρωθυπουργός τη ριψοκίνδυνη γραμμή της κινητοποίησης της “σιωπηλής πλειοψηφίας”, με τη διοργάνωση αντιδιαδηλώσεων, όπως ήδη συνέβη στην ιδιαίτερη πατρίδα του Rize; Θα ανοίξει τα χαρτιά τους ως προς τους πράκτορες των ξένων δυνάμεων που ισχυρίζεται ότι τον υπονομεύουν; Θα επιλέξει κάτι πιο θεαματικό (π.χ. προκήρυξη εκλογών);

Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι τόσο ο Gül όσο και ο Arinc θεωρούνται προσκείμενοι στον εγκατεστημένο στις ΗΠΑ και συνοδευόμενο από υποψίες συνεργασίας με τη CIA ιεροκήρυκα Fethullah Gülen, επικεφαλής ενός κινήματος με μεγάλη διείσδυση στην τουρκική αστυνομία, το οποίο ελέγχει μεταξύ άλλων ένα διεθνές δίκτυο σχολείων και αρκετά μέσα ενημέρωσης (π.χ. Zaman). Επιπλέον, ο Gül διατηρεί (από τα χρόνια της θητείας του στην Ισλαμική Αναπτυξιακή Τράπεζα στη Τζέντα) στενούς δεσμούς με τη Σαουδική Αραβία, την ώρα που ο μεγάλος περιφερειακός ανταγωνιστής της, το Εμιράτο του Κατάρ συντονίζεται πλήρως με τον Erdoğan στην προώθηση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας ανά τον κόσμο.

Με αυτή την έννοια, και με δεδομένη τη νευρικότητα της Ουάσιγκτον για τον ανεξέλεγκτο πλέον ρόλο του Κατάρ στη συριακή κρίση, αποκτά τα κατάλληλα συμφραζόμενα και το άλλο εντυπωσιακό στοιχείο των ημερών, ήτοι η καθημερινή ομοβροντία δηλώσεων Αμερικανών ιθυνόντων υπέρ των δικαιωμάτων των Τούρκων διαδηλωτών...

Πηγή: Κεφάλαιο

Κοτζαμπάσηδες, ή γιουσουφάκια;

Kατ' αρχάς δεν μπορεί να λέγεσαι ''πρωθυπουργός'' και όταν θέλεις να εξαγγείλλεις κάποιο μέτρο να συμπληρώνεις ''αν συμφωνήσουν και οι δανειστές'', ή ''θα το συζητήσουμε με την τρόϊκα''!

   

Αυτομάτως υποβιβάζεσαι σε κοτζαμπάσης. Ξέρετε. Αυτοί οι ''έλληνες'' που στην περίοδο της τουρκοκρατίας έπαιζαν τον ρόλο του προύχοντα, του προεστού στις αυτοδιοικούμενες ελληνικές κοινότητες, κάτω βέβαια από την εξουσία του ντόπιου πασά.

Τις περισσότερες φορές, σχεδόν όλες, οι κοτζαμπάσηδες ήταν μισητοί στους έλληνες. Έπαιρναν το μέρος του πασά, εξασφαλίζοντας κάτι λίγα προνόμια για τους ίδιους και τις οικογένειές τους.

Φρόντιζαν όμως να εξομαλύνουν τα πράγματα και να ηρεμούν τα πνεύματα των υπόδουλων, προκειμένου να μην διαταράσσεται το καθεστώς της δουλείας και να μην δημιουργούνται προβλήματα στο σουλτανάτο.

Ήταν επίσης αυτοί που με λύσσα αντιτάχθηκαν σε κάθε ιδέα και υπόνοια εξέγερσης, και επανάστασης των σκλάβων ελλήνων.

Πού και πού όμως και για λόγους ίδιου συμφέροντος κατάφερναν να αποσπάσουν απ' τους πασάδες και κάποιες ευνοϊκές για τους δούλους ρυθμίσεις.

Στην δική μας όμως προκείμενη κατάσταση, όταν ακόμα και ως κοτζαμπάσης , δεν μπορείς να εκμαιεύσεις από την τρόϊκα έστω και μία μείωση ενός φόρου που αποδεδειγμένα έφερε λιγότερα έσοδα στα δημόσια ταμεία, και μείωσε την ανταγωνιστικότητά μας διεθνώς, τότε υποβιβάζεσαι ακόμα κι από κοτζαμπάσης!

Γίνεσαι γιουσουφάκι. 

Ξέρετε. Τα ''μπάνικα'' εκείνα αγοράκια, που μόνο σκοπό είχαν την διασκέδαση, και με τον χορό, το τραγούδι και τα ''τσαλίμια'' τους την βελτίωση της διάθεσης ορισμένων ''μερακλήδων'' αγάδων και πασάδων..

Βέβαια, στην δική μας και πάλι περίπτωση, το δικό μας γιουσουφάκι είναι λιγάκι ψηλοκρεμαστό, άχαρο και σιτεμένο.

Έχει όμως όλη την νοοτροπία και την διάθεση εξυπηρέτησης των σύγχρονων πασάδων και αγάδων αφεντικών του, όπως και κείνα τα παλιά αυθεντικά γιουσουφάκια.

Ένα απομένει στους σύγχρονους ραγιάδες:

Να στείλουν στον διάολο πασάδες και αγάδες, μαζί με το χαρέμι τους..

 

Από Ουδέν Σχόλιον