Τo ψυχογράφημα του Ερντογάν!

Σήμερα κάνουμε μια αποκάλυψη-σοκ. Ανοίγουμε τον «ιατρικό φάκελο» του Ταγίπ Ερντογάν που δημιουργήθηκε από ειδικούς επιστήμονες και ψυχιάτρους έπειτα από... παραγγελία μυστικών υπηρεσιών, οι οποίες θέλησαν να ερμηνεύσουν τη συμπεριφορά που επιδεικνύει τον τελευταίο καιρό ο «σουλτάνος».

Προχωρήσαμε στη δημοσιοποίηση της έκθεσης αυτής όχι γιατί έχουμε σε προσωπικό επίπεδο κάτι με τον Ερντογάν, αλλά για να γνωρίσουμε καλύτερα τον απέναντί μας και να κατανοήσουμε το έως πού μπορεί να το πάει. Δεν υιοθετούμε το πόρισμα που παρέλαβαν μέσω «αρμόδιων υπηρεσιών» και πρεσβείες και δεξαμενές σκέψη, αλλά μπορούμε, διαβάζοντας συγκεκριμένα στοιχεία, να καταλάβουμε γιατί από ένα σημείο και έπειτα ο πάλαι ποτέ εκσυγχρονιστής πολιτικός μεταμορφώθηκε σε έναν άνθρωπο που κανείς πλέον δεν μπορεί να αναγνωρίσει.

Η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του και οι εκρήξεις του μπορούν πλέον να ερμηνευθούν και από ιατρική σκοπιά, και σίγουρα κάτι τέτοιο δεν μπορεί κανείς να το αγνοήσει. Ο Τούρκος... ασθενής αποτελεί πλέον μια κινούμενη βόμβα που απειλεί εχθρούς και φίλους, εγκλωβισμένος μέσα σε ένα υπερφίαλο Εγώ που τον έχει φτάσει στο σημείο λίγες ώρες πριν από το τρομοκρατικό χτύπημα στο Λονδίνο να απειλεί την Ευρώπη ότι κανείς πολίτης της δεν θα μπορεί να αισθάνεται ασφαλής σε κανένα σημείο του πλανήτη!

Ο ίδιος άνθρωπος απειλεί να εισβάλει στην Αγία Σοφία την ημέρα της κορύφωσης του Θείου Δράματος, να καταργήσει τη Συνθήκη της Λωζάννης, να αναστήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία και εκφράζει μια σειρά από άλλες θέσεις που δείχνουν ένα θολωμένο μυαλό, έτοιμο για όλα. Καταλυτικό σημείο για την ενεργοποίηση αυτής της πλευράς του Ερντογάν έπαιξε και η απόπειρα πραξικοπήματος, που είχε ως στόχο όχι μόνο το πολιτικό αλλά και το φυσικό τέλος του.

Οι διαπιστώσεις των αναλυτών που αποκρυπτογράφησαν, έπειτα από ατελείωτες ώρες δουλειάς, υλικό από φωτογραφίες και βίντεο του Ταγίπ Ερντογάν προκαλούν ανατριχίλα, καθώς περιγράφουν την προσωπικότητα του Τούρκου ηγέτη ως ιδιάζουσα περίπτωση συμπεριφορικού μοντέλου, με έντονα τα στοιχεία της ηθοποιίας και του δράματος, υψηλή αυτοεκτίμηση, την οποία επ’ ουδενί λόγω θα διακινδυνεύσει να θιχθεί, και με έντονο το αντιδραστικό στοιχείο της παρανοειδούς προσωπικότητας. Το τελευταίο, όπως υπογραμμίζουν, είναι και το πλέον επίφοβο, τόσο για τον ίδιο, όσον αφορά το ανεξέλεγκτο των αντιδράσεων, όσο και για τους δυνάμει αντιπάλους του.

Οσα αποκαλύπτουμε σήμερα αποτελούν ένα χρήσιμο εργαλείο και για όσους στη χώρα μας παρακολουθούν με κομμένη ανάσα, σε πολλές περιπτώσεις, τη συμπεριφορά του Τούρκου ηγέτη. Και αν η ιστορία με το αποτυχημένο πραξικόπημα άναψε... «πορτοκαλί» συναγερμό στην Αθήνα, μια αποτυχία του στο δημοψήφισμα δεν αποκλείεται να χτυπήσει «κόκκινο» συναγερμό όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά στην Ευρώπη ολόκληρη. Γι’ αυτό καλό θα είναι να έχουν γνώση οι φύλακες.

Πηγή Δημοκρατία


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Οργή της Aγκυρας για διαδήλωση στη Βέρνη υπέρ του «όχι»

Το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών γνωστοποίησε ότι κάλεσε σήμερα τον Ελβετό επιτετραμμένο στην Άγκυρα προκειμένου να δώσει εξηγήσεις για τη διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην πρωτεύουσα της Ελβετίας, τη Βέρνη, υπέρ του «όχι» στο δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου, καταγγέλλοντας ότι οι διαδηλωτές υποστηρίζουν την τρομοκρατία, καθώς μεταξύ άλλων κρατούσαν ένα πανό με συνθήματα υπέρ της δολοφονίας του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Σε μια ανακοίνωση, το υπουργείο κάλεσε τις ελβετικές αρχές να διεξάγουν ποινική έρευνα για τη διαδήλωση.

Επιπλέον ο επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου τηλεφώνησε στον Ελβετό ομόλογό του Ντιντιέ Μπουρκχάντερ για του μεταφέρει την έντονη «αντίδραση της Τουρκίας σε αυτό το ποταπό περιστατικό» έγινε γνωστό από το τουρκικό ΥΠΕΞ.

Όπως μετέδωσε νωρίτερα το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Ανατολή, περίπου 250 άνθρωποι, μεταξύ αυτών υποστηρικτές του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK), πραγματοποίησαν μια συγκέντρωση σήμερα στη Βέρνη υπέρ του «όχι» στο δημοψήφισμα του Απριλίου, στην Τουρκία.

Από την πλευρά του το ελβετικό πρακτορείο ειδήσεων ATS μετέδωσε ότι οι διαδηλωτές ήταν πολλοί περισσότεροι, ανέρχονταν σε χιλιάδες και κατέκλυσαν τους δρόμους της ελβετικής πρωτεύουσας ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα κουρδικών οργανώσεων και ελβετικών πολιτικών κομμάτων.

Σύμφωνα με την Άγκυρα αλλά και όπως δείχνουν τα πλάνα που μετέδωσαν τουρκικά τηλεοπτικά δίκτυα, σε ένα πανό που κρατούσαν διαδηλωτές στη συγκέντρωση απεικονιζόταν ο Ερντογάν με ένα πιστόλι στον κρόταφο και το σύνθημα «Σκοτώστε τον Ερντογάν».

Το ελβετικό πρακτορείο ειδήσεων δεν έκανε καμία αναφορά σε αυτό, ωστόσο ο Μίκαελ Σοργκ, εκπρόσωπος τύπου του κόμματος των Σοσιαλδημοκρατών της Ελβετίας, ενός εκ των διοργανωτών της συγκέντρωσης, επιβεβαίωσε την ύπαρξε του πανό.

«Υπήρξε ένα πανό που έπεσε κάτω από το όρια της ευπρέπειας. Όλα τα υπόλοιπα πανό ήταν ευπρεπή» τόνισε.

«Πήραν την φωτογραφία μου και πάνω στο κεφάλι μου είναι στραμμένο ένα περίστροφο. Μπορεί κανείς να το διανοηθεί; Μιλάμε για την Ελβετία!» είπε ο ίδιος ο Τούρκος πρόεδρος σήμερα σε μια ομιλία στην Αττάλεια.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Είναι καιρός να εμβαθύνουμε στα μηνύματα του Ρήγα Φεραίου

Η 25η Μαρτίου και το επίκαιρο των γραπτών και των άρθρων του Συντάγματος του Ρήγα Φερραίου, τον οποίο τελικά περιφρονούμε

Υποτίθεται ότι κάθε εθνική επέτειος πρέπει να μας θυμίζει καταστάσεις, από τις οποίες να προκύπτουν μηνύματα που αξίζει να προσεχθούν. Αν κάποιοι πιστεύουν ότι ήσαν άλλες εποχές και δεν μπορούν να εξαχθούν συμπεράσματα για τη σημερινή, ας αναλογισθούν τι εννοούσε ο Ελύτης όταν μίλησε για την «επικαιρότητα του παρελθόντος».

Αλλά και ο Πολύβιος είχε πει τα ίδια παλαιότερα, ότι «τίποτε δεν διορθώνει ευκολότερα τα πράγματα, όσο η γνώση του παρελθόντος» («Μηδεμίαν ετοιμοτέραν είναι τοις ανθρώποις διόρθωσιν της των προγεγενημένων πράξεων επιστήμης»). Το αύριο επομένως, πλάθεται πάντοτε με τα υλικά του χθες.

Αντ’ αυτών των προβληματισμών, η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τον αριθμό των αστυνομικών που φυλάσσουν τις εξέδρες και τις προσπάθειες που καταβάλλονται για να αποφευχθούν επεισόδια.

Είναι αλήθεια, ότι στα λόγια παριστάνουμε όλοι τον δημοκράτη, αλλά οι πράξεις μας πολλές φορές έρχονται σε σύγκρουση με τις δημοκρατικές επιταγές. Και είναι εντυπωσιακό, ότι κάποιοι ομνύουν στον Ρήγα Φεραίο (που διαστρέβλωσαν τις ιδέες του, διότι δυσκολεύονταν να βρουν πρότυπο), τον οποίο όμως φαίνεται ότι περιφρονούν.

Έγραψε ο Ρήγας: «Η ατομική ελευθερία -χωρίς την παραβίαση της ελευθερίας του γείτονα- θεωρείται φυσικό δικαίωμα, δηλαδή δικαίωμα δωρισμένο από την ίδια τη φύση και αναφαίρετο». Ας μου πει κάποιος, αν εφαρμόζεται αυτός ο Κανόνας του Ρήγα, από όσους αυτοβούλως χρήσθηκαν υπερασπιστές των δικαιωμάτων του λαού. Κι αν επιτρέπουν οι δυναμικές μειοψηφίες να ακουστεί άλλη φωνή εκτός από τη δική τους.

Ας μου πει κάποιος, ένθερμος θιασώτης της δήθεν «ελληνοτουρκικής» φιλίας, αν διάβασε το άρθρο 121 από το Σύνταγμα του Ρήγα, που γράφει: «Δεν κάνουν ποτέ ειρήνην με ένα εχθρόν, οπού κατακρατεί τον ελληνικόν τόπον».

Και ας μου πει κάποιος άλλος, αν διαφωνεί με τον Ρήγα, που γράφει στο άρθρο 5 του Συντάγματός του, ότι Έλληνας πολίτης είναι αυτός που αγαπά την Πατρίδα. Αν όχι «Χάνει τα δίκαια του πολίτου εκείνος οπού έγινεν εντόπιος εις ξένον βασίλειον και δεν βοηθεί την Πατρίδα του και απ' εκεί, με όποιον τρόπον ημπορεί, αλλ' αδιαφορεί εις τας προσταγάς της».

Δεν αρκεί να παπαγαλίζουμε ό,τι μαθαίνουμε σε κομματικά γραφεία ή διαβάζοντας τους τίτλους των εφημερίδων που είναι αναρτημένες στα περίπτερα, για να θεωρήσουμε εαυτόν κατάλληλο να υπερασπιστεί το σύνολο, με βάση ευγενείς ιδέες.

Ο Ρήγας Φερραίος (που τον κακομεταχειρίζονται όσοι τον παριστάνουν ως διεθνιστή) στην επαναστατική του προκήρυξη καλεί σε εξέγερση τον «λαόν απόγονον των Ελλήνων» (σε αντίθεση με τον Φίλη και τους ομοίους που δεν μας θεωρούν συνέχεια, αλλά σύμφυρμα διαφόρων φυλών) και σε χιλιάδες αντίτυπα είχε διανείμει την προσωπογραφία του Μεγάλου Αλεξάνδρου ως συμβόλου δόξας και ενότητας των Ελλήνων. Σήμερα όμως, δεν είναι καθόλου προοδευτικό να μιλάς για Μ. Αλέξανδρο. Για τον Τσε Γκουεβάρα, ελεύθερα, μπορεί να γίνεις και πρωθυπουργός.

Αυτά και άλλα έπρεπε να συζητούμε σήμερα. Αλλά και πιο πρακτικά. Ο Ρήγας φαίνεται ότι γνώριζε τι θα συμβεί με τα δάνειά μας, και έγραψε: «Τα δημόσια και ιδιωτικά χρέη, πάνω από 5 χρόνια παραγράφονται, εφ’ όσον οι τόκοι καθ’ ολόκληρη την πενταετία έχουν καταβληθεί εις το ακέραιον. Η τοκογλυφία αποτελεί ποινικό αδίκημα».

Το κακό σ’ αυτόν τον τόπο είναι ότι επιτρέψαμε σε απαίδευτους να παριστάνουν τον πολιτικό, τον εργατοπατέρα, τον εκπρόσωπο φορέα, οι οποίοι και φυσικά δεν επιτρέπουν να αναδειχθούν υγιείς δυνάμεις να υπηρετήσουν τον λαό. Κι αν βρεθεί κάποιος με καλές προθέσεις, σύντομα θα τεθεί στο περιθώριο από τους επαγγελματίες, πάσης μορφής εκπροσώπους μας.

Μακεδών
Πηγή Voria


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Στο μυαλό του Αλέξη Τσίπρα

Του Γιάννη Κ. Τρουπή

Στο χρηματιστήριο υπάρχει ένα ρητό. «Κάθε μέρα είναι μια άλλη μέρα». Συμπυκνώνει την μεγάλη ρευστότητα και την καθημερινή εναλλαγή, που κρύβει η ενασχόληση με το χρηματιστήριο αξιών, περιλαμβάνοντας βεβαίως και την έννοια του τζόγου. Αυτό μπορεί να είναι καλό, όταν αφορά χρηματιστηριακές συναλλαγές μια και ο χαμένος της Δευτέρας, μπορεί να είναι ο κερδισμένος της Τρίτης.

Δυστυχώς όμως τα πράγματα περιπλέκονται όταν το ίδιο σύστημα ακολουθεί η ομάδα των ανθρώπων που κυβερνά μια χώρα. Όπως αποδεικνύεται από τις εξελίξεις, ειδικά το τελευταίο διάστημα, στο μυαλό του Αλέξη Τσίπρα η λογική αυτή μοιάζει κυρίαρχη.

Πιο συγκεκριμένα η σημερινή κυβέρνηση αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή, αναφορικά με τα όσα πράττει σε επίπεδο κεντρικού σχεδιασμού. Μια γρήγορη ματιά στα όσα έλεγαν δημοσίως και στα όσα τελικώς πράττουν είναι απολύτως αποκαλυπτικά, της έλλειψης στρατηγικής στόχευσης.

⏩ Έλεγαν ότι δεν θα ψηφίσουν μέτρα για μετά το 2018.

⏩ Έλεγαν ότι δεν θα μειώσουν το αφορολόγητο.

⏩ Έλεγαν ότι δεν θα μειώσουν συντάξεις.

⏩ Έλεγαν ότι δεν θα ψηφίσουν υψηλά πλεονάσματα για μετά το 2018.

Μήπως τελικά σήμερα μπορεί κάποιος από το Μέγαρο Μαξίμου να μας διαβεβαιώσει ότι κάποιο από τα παραπάνω δε θα γίνει;

Η τεράστια απόσταση εξαγγελιών και πολιτικών πράξεων δείχνει να δημιουργεί τουλάχιστον αμηχανία στις τάξεις της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΣΥΡΙΖΑ.

Σύμφωνα με την ανάλυση που γίνεται στον τρίτο όροφο των γραφείων της ΝΔ είναι η ώρα για το κυβερνών κόμμα να ξεκαθαρίσει το τί θέλει και κυρίως τί προσπαθεί να πετύχει γιατί ο χρόνος κυλάει και η οικονομία βρίσκεται στα πρόθυρα της διακεκαυμένης ζώνης. «Όλοι κάποια στιγμή βρίσκονται μπροστά στο τέλος του δρόμου» τονίζουν συνομιλητές του κ. Μητσοτάκη.

Στις 20 Φεβρουαρίου η κυβέρνηση έσπευσε να ανακοινώσει συμφωνία για «το τέλος της λιτότητας». Ένα μήνα μετά η συμφωνία ακόμα αναζητείται.

Στην ΝΔ εκτιμούν ότι αποτέλεσμα αυτής της «ανερμάτιστης», όπως την χαρακτηρίζουν, πολιτικής είναι η αποσταθεροποίηση της πραγματικής οικονομίας. «Είτε κλείσει, είτε δεν κλείσει η αξιολόγηση η οικονομία έχει ήδη πληγεί» αναφέρουν πηγές της ΝΔ που σημειώνουν ότι τους τελευταίους μήνες η χώρα βυθίστηκε ξανά σε ύφεση και η ανασφάλεια επέστρεψε. Αυτό που φαίνεται πως ανησυχεί ιδιαιτέρως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι η μεγάλη εκροή καταθέσεων, η οποία έφτασε τα 4 δισ. ευρώ μόνο για το πρώτο δίμηνο του 2017. «Όταν μπεις στο σπιράλ της ύφεσης δύσκολα βγαίνεις» τονίζει στο liberal.gr πηγή που παρακολουθεί την κατάσταση των τραπεζών, για τις οποίες εκφράζει φόβους σε περίπτωση που η αξιολόγηση δεν κλείσει εγκαίρως.

Η Κυβέρνηση έχει κηρύξει στάση πληρωμών καθώς δεν εξοφλεί καμία υποχρέωσή της απέναντι σε ιδιώτες και τα κόκκινα δάνεια αυξάνονται, βυθίζοντας σε απόγνωση νοικοκυριά και επιχειρήσεις και πλήττοντας το τραπεζικό σύστημα.

Οι άνεργοι το τελευταίο 5μηνο αυξήθηκαν κατά 114.000. Το ασφαλιστικό διαλύεται μέσα από το πρωτοφανές φιάσκο με τις εισφορές του ΕΦΚΑ.

Ωρολογιακές βόμβες όπως η ΔΕΗ ή οι αστικές συγκοινωνίες είναι έτοιμες να εκραγούν. Όλα τα παραπάνω συνθέτουν τον καμβά, όπως το αντιλαμβάνονται στην ΝΔ, της αλλοπρόσαλλης στρατηγικής που έχει ο πρωθυπουργός.

Ως μεγαλύτερη απόδειξη της έλλειψης σαφούς προσανατολισμού της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού προσωπικά στην ΝΔ εντοπίζουν τις αλλαγές στη δημόσια ρητορική του κ. Τσίπρα αναφορικά με το ΔΝΤ. «Τις μισές μέρες του μήνα το θέλει μέσα στο πρόγραμμα και τις άλλες μισές το θέλει έξω» σημειώνει χαριτολογώντας γαλάζιο στέλεχος που εκτιμά ότι ο κ. Τσίπρας επενδύει στο «άλλα σήμερα και άλλα αύριο», προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία. Όπως φαίνεται τα σημάδια του Γιάνη Βαρουφάκη παραμένουν ανεξίτηλα στο Μέγαρο Μαξίμου, όπου η δημιουργική ασάφεια δεν λέει να κοπάσει, αφού δείχνει να έχει εγκατασταθεί στο μυαλό του σημερινού ένοικου του Μεγάρου Μαξίμου.

Πηγή Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ασκήσεις ισορροπίας στον παγκόσμιο χάρτη: Τα γεωπολιτικά παίγνια του Πούτιν

Tου Ζαχαρία Μίχα

Τις κλασικές θεωρίες της γεωπολιτικής έχει ξεσηκώσει η ρωσική ηγεσία, κατανοώντας προφανώς, ότι εάν πετύχει η στρατηγική συνεργασία με την Κίνα και κατορθώσει έστω σε ένα βαθμό να εμπλέξει σε θετική κατεύθυνση τα συμφέροντα της Ινδίας, τότε θα κυριαρχήσουν από κοινού στην «παγκόσμια νήσο» (world island) και συνεπακόλουθα στην υφήλιο!

Τα πράγματα όμως είναι εξαιρετικά πιο πολύπλοκα στο γεωστρατηγικό παίγνιο των ημερών μας…

Δυο σύνοδοι που βρίσκονται στην ατζέντα στο προσεχές διάστημα έχουν ιδιαίτερη σημασία για τη ρωσική εξωτερική πολιτική. Η μία είναι η ετήσια σύνοδος Ρωσίας-Ινδίας τον Ιούνιο, ενώ θα έχει προηγηθεί η σύνοδος που αφορά στο σχέδιο «μια ζώνη, ένας δρόμος» (OBOR: One Belt, One Road), το φιλόδοξο σχέδιο της Κίνας για τη συνένωση των συμφερόντων χωρών που θα δημιουργήσουν έναν εμπορικό και ταυτόχρονα στρατηγικό «διάδρομο».

Η ρωσική διπλωματία δείχνει να αντιμετωπίζει τα δυο αυτά σχέδια ως συμπληρωματικά, με τελικό στόχο να διαθέτει τη δική της «εναλλακτική λύση», σε περίπτωση που οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν ενδιαφερθούν για τη συνεργασία με τη Μόσχα που ζητά επί της ουσίας συνδιαχείριση των ζητημάτων της υφηλίου, χωρίς βέβαια να παρακάμπτει το Πεκίνο, καθώς αυτό θα ήταν απλώς αδύνατο.

Η Ρωσία επιχειρεί να σταθεροποιήσει τις σχέσεις της με την Ινδία, αν και πρόκειται για μια χώρα που δεν επιθυμεί απόλυτη ταύτιση είτε με τη Ρωσία είτε με τις ΗΠΑ, ενώ η Κίνα αποτελεί την κύρια απειλή για την εθνική της ασφάλεια. Κατά συνέπεια, η ρωσική «στρατηγική σύλληψη» για να μειώσει την απόσταση ανάμεσα στο Νέο Δελχί και το Πεκίνο, είναι εξ ορισμού μια πολύ δύσκολη προσπάθεια.

Η Ρωσία δεν έχει καν την πολυτέλεια να εγκαταλείψει μια από τις δυο δυνάμεις, την Ινδία ή την Κίνα και είναι «καταδικασμένη» να επιδιώκει τη βελτίωση των σχέσεων και με τις δυο. Στην προσπάθεια εξισορρόπησης των σχέσεων, αλλά και διατύπωσης μιας έμμεσης απειλής στην Ινδία – και χειρονομία στο Πεκίνο που είναι ο στρατηγικός σύμμαχος του Ισλαμαμπάντ – η οποία αναπτύσσει ταχύτατα τις σχέσεις της και με τις ΗΠΑ, οι σχέσεις της Ρωσίας με το Πακιστάν έδειξαν κάποια κινητικότητα τα τελευταία χρόνια, με τη Μόσχα να προμηθεύει μικρό αριθμό επιθετικών ελικοπτέρων τις πακιστανικές ένοπλες δυνάμεις και να έχει ανοίξει διαύλους στρατηγικού διαλόγου.

Ωστόσο, θα πρέπει κανείς να παρατηρήσει, ότι η μεγάλη παρουσία ρωσικών κύριων οπλικών συστημάτων στο ινδικό οπλοστάσιο στρέφεται εναντίον των κινεζικών συμφερόντων στον τομέα της εθνικής ασφάλειας, κάτι που όμως ισχύει και από την αντίθετη κατεύθυνση.

Οι Κινέζοι εντάσσουν στο οπλοστάσιό τους τα κορυφαία σε υπηρεσία ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη Sukhoi Su-35 – αν και σε πολύ μικρό αριθμό, μία μοίρα 24 μαχητικών – και τα συστήματα αντιαεροπορικής και αντιβαλλιστικής άμυνας τύπου S-400 Triumf, τα οποία μάλιστα θα παραλάβουν νωρίτερα από τους Ινδούς, που επίσης έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον να προμηθευτούν.

Η Ρωσία με την Ινδία έχουν θέσει ως στόχο να πετύχουν ετήσιες εμπορικές ανταλλαγές ύψους 30 δισεκατομμυρίων δολαρίων μέχρι το 2025, ένα «όραμα» των ηγετών των δυο χωρών, Βλαντιμίρ Πούτιν και Ναρέντρα Μόντι, στο πλαίσιο του εορτασμού της 70ης επετείου διπλωματικών σχέσεων.

Από την άλλη, όποιος θεωρεί ότι η σχέση της Μόσχας με το Πεκίνο είναι απαλλαγμένη από προβλήματα, είτε αγνοεί είτε εθελοτυφλεί. Και οι δυο πλευρές είναι παραδοσιακά και ιστορικά καχύποπτες για τις προθέσεις της άλλης για πλειάδα λόγων.

Στα πιο πρόσφατα, οι αναλύσεις διεθνώς επικέντρωσαν στο προηγούμενο της προσέγγισης της Κίνας το 1974 από το αμερικανικό δίδυμο Νίξον-Κίσιντζερ τη δεκαετία του 1970, με στόχο την ανάσχεση της ΕΣΣΔ, θέτοντας το ερώτημα εάν τώρα θα επιχειρηθεί το αντίστροφο από τις ΗΠΑ, λόγω των διαφημιζόμενων καλών σχέσεων και της ρητορικής του «κύκλου Τραμπ» με τη ρωσική ηγετική ομάδα.

Η Κίνα, σε μια ενέργεια που καλύφθηκε ελάχιστα από τα φώτα της δημοσιότητας προχώρησε σε μια ενέργεια που θα ήταν ασφαλές να υποτεθεί, ότι δεν εκτιμήθηκε ιδιαίτερα στη Μόσχα και αντιθέτως προκάλεσε εκνευρισμό και προβληματισμό.

Σε μια περίοδο κατά την οποία ο Κινέζος υπουργός Εξωτερικών, Ουάνγκ Γι, δήλωνε ότι η Κίνα έχει πλήρη εμπιστοσύνη στις σχέσεις της με τη Ρωσία, οι οποίες δεν έχουν επηρεασθεί από εξωτερικούς παράγοντες, και η χώρα του προτίθεται να ενισχύσει τη διμερή στρατηγική συνεργασία, προσθέτοντας ότι οι διμερείς σχέσεις, στην παρούσα φάση, διανύουν την καλύτερη στιγμή στην Ιστορία τους με βάση πάντα τα αμοιβαία συμφέροντα, ξεκινούσε στενή συνεργασία με την Ουκρανία στον διαστημικό τομέα.

Συγκεκριμένα, η κινεζική Ακαδημία Τεχνολογίας Εκτοξεύσεων (China Academy of Launch Vehicle Technology) ανακοίνωσε τη συνεργασία της με ουκρανικές εταιρίες για την από κοινού ανάπτυξη νέας γενιάς αεροεκτοξευόμενων (από αεροσκάφη) ρουκετών για την αντικατάσταση προβληματικών δορυφόρων.

Όπως δημοσίευσε η China Daily, οι ρουκέτες αυτές θα μπορούν να μεταφέρουν στο διάστημα φορτίο 200 κιλών. Η εκτόξευση θα γίνεται από εξειδικευμένα στην αποστολή μεταφορικά αεροσκάφη με βάση το Y-20 (τα συγκεκριμένα αεροσκάφη παραδόθηκαν τον περασμένο Ιούλιο στην κινεζική Αεροπορία).

Οι Κινέζοι φέρονται αν έχουν ήδη αναπτύξει ένα τέτοιο σύστημα που δύναται να μεταφέρει φορτίο 100 κιλών στο διάστημα και να το θέσει σε χαμηλή τροχιά. Παρόμοιο πρόγραμμα έχουν σε εξέλιξη μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες, σύμφωνα πάντα με το κινεζικό δημοσίευμα.

Επίσης, υπενθυμίζεται ότι οι Κινέζοι, στις 30 Αυγούστου του 2016 υπέγραψαν συμφωνία διά της Aviation Industry Corporation of China (AICC) με την ουκρανική Antonov Corporation, για την επανέναρξη παραγωγής του μεγαλύτερου αεροσκάφους στον κόσμο, του AN-225, που έχει 84 μέτρα μήκος και πτερυγικό εκπέτασμα μεγαλύτερο των 88 μέτρων, το οποίο μπορεί να μεταφέρει 250 τόνους φορτίου.

Το πρόγραμμα είχε σταματήσει μετά τη δραματική επιδείνωση των σχέσεων ανάμεσα στη Ρωσία και την Ουκρανία, με τους Κινέζους να αρπάζουν την ευκαιρία, κάτι που θα ήταν αδιανόητο να μην έχει ενοχλήσει τη ρωσική ηγεσία, δεδομένου του ψυχροπολεμικού κλίματος στις σχέσεις με την Ουκρανία και όσα διακυβεύονται στην ανατολική Ουκρανία και την χερσόνησο της Κριμαίας, σε στρατηγικό επίπεδο για τη Μόσχα.

Σε κάθε περίπτωση, δείχνει να συνιστά μια ενέργεια από αυτές που οι δυο πλευρές χρησιμοποιούν για να «προειδοποιήσουν» την άλλη, όμως ακόμα κι αν πετυχαίνει τον στόχο της, παράλληλα ενισχύει την υφιστάμενη καχυποψία και θέτει περιορισμούς στη δυνατότητα πραγματοποίησης «αλμάτων» στη στρατηγική συνεργασία.

Πλέον, για να επιστρέψουμε στο «τρίγωνο» Μόσχας, Νέου Δελχί και Πεκίνου, η Ρωσία σήμερα καλεί για μια ειλικρινή συζήτηση. Κάπου εκεί υποκρύπτεται η ανησυχία της Μόσχας για τις κινεζικές πρωτοβουλίες, αφού τα στρατηγικά συμφέροντα των δυο δυνάμεων στην περιοχή της κεντρικής Ασίας -τουλάχιστον- είναι αποκλίνοντα.

Όπως αναφέρει το ρωσικό Sputnik, η Κίνα εκμεταλλεύθηκε την κατάρρευση της συμφωνίας TPP (Trans-Pacific Partnership), καθώς αυτό έδωσε νέα δυναμική στο δικό της σχέδιο, το OBOR, για τη συνένωση της ασιατικής ηπείρου, υπό τη δική της όμως ηγεμονία και κατεύθυνση.

Αυτό η Ρωσία δεν θα το επέτρεπε να συμβεί και αυτονόητα κινείται για την εξασφάλιση των συμφερόντων της, προσπαθώντας να εντάξει στον κινεζικό σχεδιασμό τον κάθετο άξονα που ενώνει τη Ρωσική Ομοσπονδία με την Ινδία. Στόχος είναι, σύμφωνα με τα λόγια Ινδού αναλυτή που μίλησε στο Sputnik, «μια πιο εποικοδομητική και έξυπνη εμπλοκή» από κινεζικής πλευράς, λόγια στα οποία προκύπτει η έκδηλη ανησυχία για τις κινεζικές ενέργειες.

Κατά συνέπεια, δύο είναι τα τελικά συμπεράσματα:

Το πρώτο, ότι τις Ρωσία και Ινδία ανησυχούν σφόδρα τα κινεζικά σχέδια, κάτι που θεωρητικά τις φέρνει πιο κοντά, χωρίς αυτό να αποκλείει και την προσθήκη των ΗΠΑ, όταν κάποια στιγμή εξευρεθούν νέες ισορροπίες στο «σύστημα» στην Ουάσιγκτον.

Το δεύτερο, ότι ο περίφημος «άξονας» Ρωσίας-Κίνας θα πρέπει να θεωρείται κάθε άλλο παρά δεδομένος. Πέραν του «ιστορικού βάρους» το οποίο πολλοί λησμονούν στις αναφορές τους στο θέμα, είναι μια δυναμική διαδικασία που υπαγορεύεται από τη σημερινή διεθνή πραγματικότητα και επιδιώκει να ορθωθεί ως τείχος στα στρατηγικά σχέδια των Ηνωμένων Πολιτειών με στόχο τη διατήρηση της πλανητικής πρωτοκαθεδρίας.

Οι εξελίξεις όμως διεθνώς, κινούνται με χαοτικό τρόπο. Ίσως και αυτό να είναι καλύτερο, εάν το ζήτημα προσεγγιστεί από «φιλοσοφική» πλευρά. Δηλαδή, το ότι οι συμμετέχοντες στο παίγνιο, έχουν συνεχώς τη δυνατότητα σε τακτικό επίπεδο να επηρεάσουν ο ένας τις υπόλοιπες διπλωματικές σχέσεις του άλλου, επιδιώκοντας να «ρυθμίσουν» τη στρατηγική του συμπεριφορά.

Την ίδια στιγμή, Μόσχα και Πεκίνο δείχνουν αμφότερες πως κατά βάθος θα επιθυμούσαν να έχουν εξασφαλίσει τη συμμαχία της Ουάσιγκτον, ώστε να υποβιβάσουν ο ένας τον άλλον, de facto σε μια άτυπη τρίτη θέση στην «παγκόσμια ιεραρχία», χωρίς όμως να αποκλείουν αλλήλους από μια διαδικασία στρατηγικής συνεννόησης…

Μπορεί αυτό που συμβαίνει να μοιάζει με μια ισορροπία τρόμου, όμως ας αναλογιστούμε ότι αν έλειπε αυτό το «χαοτικό στοιχείο» από την εξίσωση και θεωρητικά υπήρχαν δύο «στρατόπεδα» αφοσιωμένα το ένα στο άλλο, ο πειρασμός στρατιωτικού ξεκαθαρίσματος της υπόθεσης θα ήταν μεγάλος και δυνητικά καταστροφικός.

* Ο Ζαχαρίας Μίχας είναι Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας (IAAA/ISDA)
Πηγή MIgnatiou


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η Επανάσταση του 1821, τα οράματα και η θέση μας στον κόσμο

Του Αλέξανδρου Δρίβα

Πριν 196 χρόνια έλαβε χώρα η Ελληνική Επανάσταση. Μετά από περίπου τέσσερις αιώνες τουρκοκρατίας, η Ελλάδα ξεκινάει την ιστορία της ως μια οντότητα. Όλα ξεκίνησαν από την αίσθηση που υπήρχε ανάμεσα στους υποτελείς – τότε – στην οθωμανική αυτοκρατορία Έλληνες, πως «διοικούνται από υποδεέστερους». Μολονότι ο αναλφαβητισμός σάρωνε τους Έλληνες της Υψηλής Πύλης, είχαν μια αυθόρμητη πίστη ότι έχουν μια κοινή – μεταξύ τους – καταγωγή και μια τεράστια διαφορά (στην αίσθηση ετεροπροσδιορισμού) με τους Οθωμανούς.

Μολονότι οι ομάδες μεταξύ των Ελλήνων είχαν έριδες, είχαν μια κοινή αίσθηση ότι πρώτα έπρεπε να είναι ελεύθεροι. Η σύγκριση περιόδων, είναι αντiεπιστημονική στην Ιστορία. Παρόλα αυτά, όπως ένας άνθρωπος είναι ο ίδιος οργανισμός (μαζί με τις εξελίξεις του ανά ηλικιακό στάδιο) από βρέφος μέχρι την τρίτη ηλικία, έτσι συμβαίνει και με τα έθνη. Στην Συμφωνία της Κορίνθου, το 481π.Χ, πριν το έπος των Θερμοπυλών και την αρχή της ήττας των Περσών, οι ελληνικές πόλεις ομολογούν πως κατόπιν του περσικού κινδύνου, θα λύσουν τις όποιες διαφορές είχαν μεταξύ τους. Πάντα είναι διαφορετικά (ανά χρονική περίοδο) μα πάντα έχουν μια κοινή αφετηρία. Αυτήν που σήμερα έχουμε ξεχάσει.

Ο Ελληνισμός που έζησε σε κάθε στεριά και θάλασσα

Η Ελληνική Επανάσταση, συντονίσθηκε εκτός του σημερινού ελλαδικού κορμού. Τα σύνορα ήταν πάντα μικρά τον Ελληνισμό μέχρι οι λόγοι του Ισοκράτη να πείσουν τον Φίλιππο Β’ και να προβάλλουμε τον Ελληνισμό έξω από τα όρια του χώρου. Ο Ελληνισμός κατάφερε να συντονίσει την πρώτη πετυχημένη επανάσταση στην Ευρώπη. Εκτός συνόρων και ορίων που τέθηκαν σε εδάφη από τη διπλωματική ιστορία, ο Ελληνισμός έζησε και μεγαλούργησε. Ο Ελληνισμός είναι ταυτισμένος με την εξωτερική πολιτική καθώς έζησε στην εξωστρέφεια. Στην «τόλμη και στην περιέργεια» όπως αναφέρθηκε στον Επιτάφιο.

Σήμερα οφείλουμε να αναγνώσουμε τις εξελίξεις στην περιοχή μας και να διαλέξουμε τους ορθούς συμμάχους χωρίς να προσδεθούμε σε κάποιο άρμα. Η Ελληνική Επανάσταση πέραν του να μας θυμίζει το ηρωικό μεγαλείο το οποίο λύγισε ακόμη και τον υπασπιστή της Ιεράς Συμμαχίας, Μέττερνιχ, έχει να μας διδάξει τα λάθη που έγιναν μετά από αυτήν. Σήμερα μοιάζουμε πάλι να έχουμε χάσει την πορεία μας στο εσωτερικό μας επειδή ακριβώς δεν χρησιμοποιούμε την πυξίδα μας, να δούμε ποιοί είμαστε για τον έξω κόσμο και τον περιφερειακό μας περίγυρο. Ελλάδα χωρίς Κύπρο, Αίγυπτο, χωρίς ευρωπαϊκό Νότο, χωρίς Βαλκάνια, χωρίς Εύξεινο Πόντο, Ελλάδα χωρίς ενεργή Ομογένεια, δεν μπορεί να υπάρξει. Μια όμως τέτοια επίτευξη (περιφερειακή ανασυγκρότηση του χώρου μας) δεν μπορεί να επιτευχθεί αν δεν έχουμε μια στρατηγική. Και για να έχουμε στρατηγική, πρέπει να έχουμε βούληση και όραμα. Δηλαδή, μια «ιδεολογία» που να εξυπηρετεί την Ελλάδα και το ρόλο της στο σύγχρονο κόσμο.

Η Επανάσταση κατά της κουλτούρας του αδυνάτου

Στην Ελλάδα, από τη μεταπολίτευση κυριάρχησαν «μεσόκοπα» και γηρασμένα ιδεολογικά προτάγματα. Αυτό επηρέασε το εσωτερικό της χώρας. Ένας λαός άφοβων ανθρώπων, οικονομικών μεταναστών, πολιτών που αρνήθηκαν την ήττα κατά τη διάρκεια όλων των πολέμων του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, έχασε τη θέση του. Η ιδεολογική ηγεμονία της χώρας μετά τον Β’ Π.Π, επηρέασε την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας. Περιόρισε το φάσμα των ιδεών που θα μπορούσαν να συγκροτήσουν μια Θεωρία Νίκης, ένα Όραμα, μια στρατηγική κουλτούρα.

Η κουλτούρα που επικράτησε από «εκσυγχρονιστές» και «εκσυγχρονίζοντες», ήταν αυτή του αδυνάτου. Εκεί επιστρατεύτηκε όλη η απαισιοδοξία του ρεαλισμού και αγνοήθηκε πλήρως η θέληση για διεκδίκηση ενός ρόλου. Η άνευρη και αλλεργική προς τις πρωτοβουλίες Ελλάδα, (αναφορικά με το «επιχειρείν» της εξωτερικής πολιτικής) ανάλωσε ως επί το πλείστον την εξωτερική της πολιτική στα ζητήματα που αφορούν την Τουρκία και τα Σκόπια. Οι όποιες περιφερειακές πρωτοβουλίες προτάθηκαν, χαρακτηρίστηκαν ως «μεγαλοϊδεατισμοί». Καμία χώρα και κανένας λαός δεν μπορούν να ακμάσουν αν δεν έχουν αυτό που λέει ο Φρεδερίκος Νίτσε ως «ένα σπαθί και εκατό επιθυμίες να κρέμωνται από αυτό». Ένα Όραμα.

Η Εξωτερική Πολιτική, ξεκινάει από το σχολείο, ξεκινάει από την ιδέα εκείνη που προελάυνει στην κοινωνία. Από την ιδέα εκείνη που θεσμοί και κανόνες ορίζουν το πολιτειακό γίγνεσθαι της χώρας. Εξωτερική Πολιτική, είναι η Δικαιοσύνη και τα Πανεπιστήμια καθώς μέσα από όλα αυτά, διαμορφώνεται ο πολίτης του οποίου τα συμφέροντα θα προστατευθούν. Όσο πιο άξιος είναι ο πολίτης, τόσο πιο άξια προστατεύονται τα συμφέροντά του εκτός της χώρας.

Αντί του μηδενισμού που μας πρότειναν (αναφορικά με το ποιά είναι η θέση της χώρας μας και όχι με βάση τη θέση που μπορεί να είναι) οφείλουμε να δημιουργήσουμε εκείνο το όραμα που θα μας οδηγήσει σε μια νέα, πιο θαρραλέα στρατηγική κουλτούρα και άρα σε μια πιο υπεύθυνη και εξωτερική πολιτική που έδρα της θα έχει τη Μεσόγειο. Αν για κάποιους οι Δελφοί πρέπει να συνεχίσουν να «πετάγονται στη θάλασσα», τότε εμείς οφείλουμε να απαντήσουμε ότι χωρίς Δελφούς, χωρίς ομφαλό και χωρίς σημείο αφετηρίας, τίποτε δεν μπορεί να δημιουργηθεί. Η εξωτερική πολιτική θα γίνει η διέξοδος της Ελλάδας από αυτήν την πολυπαραγοντική κρίση και αυτή είναι η Επανάσταση που πρέπει να πετύχει όπως πέτυχε και αυτή του 1821.

* Ο κ. Αλέξανδρος Δρίβας είναι υποψήφιος Δρ. Διεθνών Σχέσεων, Συντονιστής της Ομάδας Ανατολικής Μεσογείου στο ΤΟ.ΡΕ.ΝΕ.
Πηγή Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Μηνύματα 25ης Μαρτίου

Διπλή γιορτή η σημερινή.
Επετειακή ημερομηνία της Εθνικής παλιγγενεσίας.
Ευαγγελισμός της Θεοτόκου.
Ευλαβικά κλείνει το γόνυ το Γένος.

Απο το Λος Άντζελες μέχρι το Ουέλινγκτον οι Έλληνες γιορτάζουν με παρελάσεις, εκδηλώσεις μνήμης, καταθέσεις στεφάνων, αναπαραστάσεις γεγονότων - περιστατικών κ. α.

Χρόνια μας πολλά, με υγεία, δύναμη, αποτρεπτική ισχύ κατά του όποιου επιβουλέα, εν Χριστώ και Ευαγγελίω.

Έχοντας κατά νου το διπλό χαρακτήρα της σημερινής ημέρας, φρόντισαν να την τιμήσουν κάπως διαφορετικά, μια εβδομάδα πρωτύτερα, 18 Μαρτίου 2017 με διπλό αντίστοιχα νοηματικό χαρακτήρα στο ξενοδοχείο ΝΑΤΑΣΣΑ της ΞΑΝΘΗΣ οι Σύλλογοι Κυπρίων και Ποντίων, διοργανώνοντας για πρώτη φορά στα χρονικά της πόλης και της περιοχής ημερίδα με θέμα ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΝΑΤΑΡΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ.
Χορηγός η Εταιρεία του ομίλου Ελλάκτωρ ΕΛ. ΤΕΧ. ΑΝΕΜΟΣ.

Εισηγητές κορυφαίοι αναλυτές, επιστήμονες, διδάκτορες, με περγαμηνές ατελεύτητες.
Ο Ιωάννης Κοραντής, Πρέσβυς ε. τ.
Η Μαρία Νεγρεπόντη - Δελιβάνη, Καθηγήτρια - πρώην Πρύτανης στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.
Ο Δρ. Κωνσταντίνος Γρίβας, Καθηγητής Γεωπολιτικής στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων.
Ο Δρ. Νεκτάριος Δαπέργολας, Διδάκτωρ Βυζαντινής Ιστορίας του Α. Π. Θ.
Ο Δρ. Ιωάννης Νομικός, Πρόεδρος του Ερευνητικού Ινστιτούτου Ευρωπαϊκών και Αμερικανικών Μελετών RIEAS.
O Αλέξανδρος Στεφανόπουλος, ερευνητής δημοσιογράφος.
Η Ειρήνη Μαρούπα, Δικηγόρος παρ΄ Αρείω Πάγω.

Οι αναλυτές στάθηκαν διευκρινιστικότατα στα θέματα της αρμοδιότητάς τους, εκπλήσσοντας τους πάντες με την κατάρτιση, ετυμηγορία, παρρησία.
Παρά το γεγονός ό,τι την ίδια ώρα είχαμε στην ΞΑΝΘΗ αρκετές εκδηλώσεις και στην ΚΟΜΟΤΗΝΗ Διεθνές Συνέδριο για τους Πομάκους η κοσμοσυρροή ήταν υπογραμμιστική του τεράστιας σημασίας χαρακτήρα της ημερίδας.

Διττή η σημειολογία των εισηγήσεων.
Το πρωθύστερο μεταξύ πρώτης και δεύτερης τοποθέτησης για να μας θυμίζει και τη λογοτεχνία μας.
"Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς". (Ιω η΄ 32)
"Θέλει Αρετήν και Τόλμην η Ελευθερία" (Ανδρέας Κάλβος).
Η αντιστοίχηση με τους αγώνες και τις θυσίες των αγωνιστών του 1821, της κάθε Επανάστασης.

Απο τις διαπιστώσεις - διατυπώσεις των ομιλητών πρυτανεύει η αντίληψη πως το πορτοφόλι υπερίσχυσε, συνεχίζει να υπερισχύει εως τώρα του όποιου αγωνιστικού φρονήματος.
Πολλά τα κενά, ανύπαρκτες δομές, έντονος προβληματισμός για το αν θα καλύψουμε ποτέ το χαμένο καιρό.

Το γεγονός πως έχουν γνώσιν οι φύλακες αρκεί απο μόνο του να εξισορροπίσει τις πικρές αλήθειες;
Σε κάθε περίπτωση.

Ευφυέστατη, η επιλογή του χρόνου απο τους διοργανωτές, ο παραλληλισμός των μηνυμάτων της ημερίδας με εκείνα της Άγιας σημερινής μέρας.
Θερμότατα συγχαρητήρια σε ομιλητές και διοργανωτές.
Με κάποια ημερολογιακή καθυστέρηση, για να ταυτιστούν χρονολογικά αιτιάσεις, αποφάσεις, αποστάσεις.
Κατά το δοκούν σαφέστατα.

Με απεριόριστη εκτίμηση
Στέλιος Αρσενίου


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Το παραμύθι του “καλού Γερμανού” Μάρτιν Σουλτς: Μερικοί κάνουν πανηγύρια μόνοι τους

Του Γιώργου Χαρβαλιά

Είναι γεγονός ότι οι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ δεν… τό 'χουν πολύ με την ανάγνωση της διεθνούς πολιτικής σκηνής. «Διαβάζουν» θετικές εξελίξεις εκεί που δεν υπάρχουν, ανακαλύπτουν ευνοικούς συσχετισμούς και οραματίζονται ανατροπές μέσα από την αφύπνιση μιας δήθεν αλληλέγγυας… «ευρωπαικής αριστεράς».

Το σενάριο βεβαίως παραπέμπει σε ευθέως σε «Αρλεκιν». Για να… ξεχνιούνται τα παλικάρια βαφτίζουν «πολιτική πρόβλεψη» τους ευσεβείς τους πόθους και όταν αυτοί διαψευστούν, πάνε για ποτό με τον Καρανίκα…

Παρόλο όμως το περίσσευμα αφέλειας που διακρίνει το διεθνοπολιτικό αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο Τσίπρας έχει φτάσει να στηρίζει τις ελπίδες επιβίωσης του στην εκλογική νίκη του Μάρτιν Σούλτζ. Πρώτον επειδή ο Τσίπρας, σε σχέση με τον μέσο όρο των υπόλοιπων Συριζαίων είναι πολύ λιγότερο αφελής και δεύτερον επειδή έχει πάρει το μάθημα του και λογικά πρέπει να γνωρίζει τι εστί «βαθύ πολιτικό κατεστημένο» στη Γερμανία.

Κοιμίζει κόσμο και αγοράζει χρόνο ο σημερινός πρωθυπουργός, αλλά μάλλον όχι ως τις γερμανικές εκλογές. Ως τις δικές μας…

Κατ’ αρχήν δεν υπάρχει σοβαρός αναλυτής που να πιστεύει πράγματι ότι στο τέλος θα χάσει η Μέρκελ. Αυτά για το ξαφνικό «γκέλ» του πρώην αλκοολικού αυτοδίδακτου βιβλιοπώλη είναι μπουρδίτσες για να αποκτούν λίγο σασπένς οι κατά γενική ομολογία πιο βαρετές ευρωπαικές κάλπες. Που κατά κανόνα οδηγούν σε κυβερνήσεις συνασπισμού μεταξύ των δύο βασικών μονομάχων, το πολύ-πολύ με την προσθήκη συστημικών μαιντανών όπως έχουν καταντήσει οι «Ελεύθεροι Δημοκράτες».

Τον Σούλτζ, όταν έρθει η ώρα, τα ίδια γερμανικά μέσα που σήμερα τον αποθεώνουν, θα τον κοντύνουν «τόσο-όσο» χρειάζεται για να χάσει τις εκλογές αξιοπρεπώς. Δόξα τω θεώ σκελετούς στη ντουλάπα του κρύβει πολλούς και από την εποχή της θητείας του στο ευρωκοινοβούλιο. Στο παρελθόν μάλιστα έχει εισπράξει «προειδοποιητικές βολές», ακόμη και από το Σπίγκελ.

Όμως και στην θεωρητική περίπτωση που επικρατήσει ο σκληρός ευρωπαιστής των Σοσιαλδημοκρατών, με ποιους ακριβώς περιμένετε να κυβερνήσει; Με τους «Πράσινους» και τη Γερμανική Αριστερά; Γελοιότητες που δεν αντέχουν στην παραμικρή κριτική.

Κι αν μεν ο Τσίπρας έχει ποντάρει στη νίκη του Σούλτζ (που επαναλαμβάνω δεν το πιστεύω), κακό του κεφαλιού του. Θα φάει άδειασμα αεροπλανικό, ήδη από την προεκλογική περίοδο, στο πρώτο ντιμπέιτ που ο υποψήφιος Καγκελάριος ερωτηθεί για το ελληνικό χρέος.

Υπάρχουν όμως και άλλα πουλέν, από τον εγχώριο προοδευτικό-εκσγυχρονιστικό χώρο που μοστράρουν τον Σούλτζ σαν την καλή νεράιδα του παραμυθιού. Είναι όλοι οι αθεράπευτα ερωτευμένοι με την «γερμανική ευρώπη» που βρήκαν στο πρόσωπο του 62χρονου τον γνήσιο φίλο της Ελλάδας…

Λοιπόν για να μην κοροιδευόμαστε: Ο Σούλτζ τον μόνο Ελληνα που μπορεί να βοηθήσει είναι ο εικονιζόμενος της φωτογραφίας. Το παιδί με το σακίδιο που μάλλον θα ξαναγυρίσει στη κουζίνα του, αλλά στο πρόσωπο του ο «καλός Γερμανός Σαμαρείτης» είχε ανακαλύψει ένα μοναδικό πολιτικό ταλέντο. Και εντελώς ξεδιάντροπα πήγε να μας το μοστράρει…

«Αυτόν πρέπει να έχεις στην κυβέρνηση και όχι τον Καμμένο», είχε πει δημοσίως, ίσως επειδή οι ΑΝΕΛ σε αντίθεση με τον αρχηγό Σταύρο έχουν απολύτως ξεκάθαρη θέση στο ζήτημα των πολεμικών επανορθώσεων.

Για τέτοιου είδους «φιλελληνισμό» λοιπόν μιλάμε. Εφάμιλλο με του…μπεκροκανάτα των Βρυξελλών που υιοθέτησε ένα αδέσποτο στη Σάμο, το ονόμασε «Πλάτωνα» και έκτοτε δηλώνει φίλος της Ελλάδας.

Σουλτζ και Γιούγκερ είναι άλλωστε «κολλητάρια». Εκτός από το πάθος για ένα ποτηράκι (ο Σουλτζ δηλώνει ότι απεξαρτήθηκε νωρίς και ο Γιούγκερ δεν χρειάζεται να δηλώσει τίποτα, φτάνει να τον δεις να τραυλίζει on camera) τους ενώνει και η συναντίληψη για το δικαίωμα των πολυεθνικών στην φοροαποφυγή. Ο Σούλτζ ως πρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου ήταν αυτός που κάλυψε πλήρως το σκάνδαλο Luxleaks για τις περίεργες φορολογικές πρακτικές του Μεγάλου Δουκάτου. Εκανε το παγώνι και αντί να το φέρει στην ολομέλεια το έθαψε σε μία επιτροπή την θητεία της οποίας απέφυγε να ανανεώσει. Γιατί το σκάνδαλο δεν έκαιγε μόνο τον Γιούγκερ. Εκαιγε και τον Νταισεμπλουμ καθώς πολλές από τις πολυεθνικές που απολάμβαναν ειδικής φορολογικής μεταχείρισης ήταν ολλανδικών συμφερόντων.

Μια παρέα είναι λοιπόν όλοι στην οποία κουμάντο κάνει το Βερολίνο. Και καλά θα κάνουμε να μην έχουμε αυταπάτες. Σ’ αυτή την Ευρώπη των Γερμανών και των υπαλλήλων τους, η Ελλάδα δεν θα έχει ποτέ φίλους. Ούτε θα την σώσουν φαλακρές νεράιδες με πατομπούκαλα…

Πηγή MIgnatiou


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Άγνωστοι έκαψαν ελληνικές σημαίες στην Πάτρα

Στο στόχαστρο αγνώστων δραστών μπήκαν σήμερα τα ξημερώματα οι ελληνικές σημαίες που βρίσκονταν δίπλα από το Mνημείο Πεσόντων στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης στην Πάτρα.

Ειδικότερα, σύμφωνα με την Αστυνομία, άγνωστοι δράστες πήγαν περίπου στις 03:00 τα ξημερώματα στην πλατεία, κατέβασαν από τους ιστούς τρεις ελληνικές σημαίες, στις οποίες έβαλαν φωτιά και ακολούθως εξαφανίστηκαν.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου