Η χιλαρική ιδεολογία και πράξη

Ζήτω η λαθρομετανάστευση, ζήτω και οι ανθρωπιστικοί βομβαρδισμοί που τους ξεσπιτώνουν! Ζήτω ο σοσιαλισμός, ζήτω και τα hedge funds!

Ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο: αντιπαθέστεροι των αντιπαθών είναι οι κολαούζοι και διαφημιστές τους. Καλή ώρα, όπως οι χιλαρικοί, που τους θυροκολλήθηκε η διάλυση της Ανωνύμου Εταιρίας «Εισαγωγαί Μεταναστών, Εξαγωγαί Θερμοκοπανιστού Αέρος Παπάτζας και Συνεργάται». Αρνούνται να δεχθούν ό,τι συνέβη. Προσπαθούν με τα λόγια (και με διάφορα άλλα κομπαρσιλίκια, που δεν πρόκειται να... πιάσουν) να αναβάλλουν το ήδη συντελεσθέν γεγονός της εξώσεώς τους από τον παράδεισο που έφτιαξαν για τους εαυτούς τους, κάνοντας τις ζωές των άλλων κόλαση.

Πουλάνε σαπάκι, μαϊμού «δημοκρατία» δικής τους επινοήσεως, την οποίαν ψωνίζουν όλο και λιγότεροι. Το κοινό στρέφεται στο γνήσιο «προϊόν», το οποίο δεν παρασκευάζεται με δηλητηριώδη υλικά - όπως το να ψηφίζεις, να πηγαίνει η ψήφος σου στον κάλαθο των αχρήστων και να επικρατεί η βούληση κάποιου άγνωστου γραφειοκράτη, που είδε την «αλήθεια» ακριβώς τη στιγμή που λαδώθηκε από ιέρακα των τραπεζών και των κερδοσκοπικών κεφαλαίων.

Στην «αριστοκρατία» που εκπροσωπούν χωρούν όλοι, εκτός από τους κανονικούς ανθρώπους, που θέλουν να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή σε αξιοπρεπείς συνθήκες. Τον χριστιανισμό τον θεωρούν «πασέ», αλλά οι αποκεφαλισμοί στο Ισλάμ τούς φαντάζουν «παράδοση». Τα σύνορα τα θεωρούν αναχρονισμό, αλλά θεωρούν τους βομβαρδισμούς ξένων χωρών «ανθρωπιστικούς». Σκούζουν για «φασισμό» όταν οι κοινωνίες εναντιώνονται στη λαθρομετανάστευση, αλλά δεν έχουν κανένα πρόβλημα να δημιουργούν λαθρομετανάστες, διαλύοντας μια σειρά από χώρες.

Ελευθερία γνώμης έχουν μόνο εκείνοι, ακόμα και όταν βρίζουν και ασχημονούν. Αντιθέτως, προσβάλλονται όταν ακούνε από τα χείλη των διαφωνούντων να «ξεφεύγει» η αλήθεια, το αποτελεσματικότερο όπλο εναντίον των σιδηρόφρακτων στρατιών της υποκρισίας.

«Τα δικά μας δικά μας, τα δικά σας δικά μας και μας χρωστάτε κι άλλα τόσα» έλεγαν στους λαούς, κουνώντας ταυτόχρονα και το δάχτυλο, σαν τη δασκάλα που κάνει παρατήρηση στους άτακτους μαθητές.

Και μία πρόβλεψη: Ακριβώς τη στιγμή που θα αποδεχτούν το αποτέλεσμα της νικηφόρου πραγματικότητας και συνειδητοποιήσουν ότι οι δημοκρατικές διαδικασίες δεν πρόκειται να συνεχίσουν να ευνοούν τα σχέδιά τους, θα αρχίσουν να αμφισβητούν το ίδιο το πολίτευμα.

Παναγιώτης Λιάκος
Πηγή "Δημοκρατία"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Αντιχριστιανική Ελλάδα

Μια σημαντική πρωτοβουλία του υπ. Παιδείας και της γ.γ. Θρησκευμάτων φέρνει την ελλαδική κοινωνία ένα βήμα μπροστά. Αναφέρομαι στην σύνταξη και δημοσιοποίηση της “έκθεσης για τα περιστατικά εις βάρος χώρων θρησκευτικής σημασίας στην Ελλάδα” για το 2015. Είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάτι τέτοιο και πρόκειται για μια καλή αρχή, αφού καταγράφηκαν από επίσημους φορείς της ημεδαπής ΟΛΑ τα κρούσματα, με εντυπωσιακά αποτελέσματα.

Είχαμε λοιπόν πέρυσι 147 καταγεγγραμμένα περιστατικά σε βάρος διαφόρων χώρων θρησκευτικού ενδιαφέροντος, από τα οποία τα 137 (δηλ. το 93%!) αφορούσαν την Ορθόδοξη Εκκλησία, 1 την Ρωμαιοκαθολική, 4 τον Ιουδαϊσμό και 5 τον Μουσουλμανισμό.

Και ναι μεν η συντριπτική πλειοψηφία των συμβάντων κατά των ορθόδοξων χώρων λατρείας δικαιολογείται εν μέρει με τον μεγάλο αριθμό τους ανά τη χώρα, άρα αναλογούν λιγότεροι βανδαλισμοί από όσους εκ πρώτης όψεως φαίνεται, όμως υπάρχουν κι άλλα αξιοσημείωτα στοιχεία. Όπως για παράδειγμα είναι η φύση των περιστατικών που καταγράφονται. Γιατί άλλο είναι να μιλάμε για ένα σύνθημα σε τοίχο νεκροταφείου κι άλλο για εισβολή στον λατρευτικό χώρο και διάλυσή του. Είναι άλλης βαρύτητας μια παραβίαση της πόρτας και κλοπή τιμαλφών (ή χάλκινων αντικειμένων) κι άλλο μια σατανιστική τελετή – όπως καταγράφηκε στην Χαλκιδική ή στην Νάουσα. Και σε κάθε περίπτωση τα μνημεία του “Ολοκαυτώματος” δεν είναι χώροι θρησκευτικού αλλά πολιτικού ενδιαφέροντος και οι όποιες πράξεις εναντίον τους είναι σαφώς πολιτικής φύσεως.

Τέλος, ας σημειωθεί ότι στην Ροδόπη, όπου πληθυσμός και θρησκευτικοί χώροι είναι μοιρασμένοι περίπου στη μέση, είχαμε πέρυσι 7 περιστατικά σε βάρος χριστιανικών μνημείων (το ένα μάλιστα σε βάρος του αδριάντα του Χρύσανθου!) και μόλις 2 σε βάρος μωαμεθανικών τεμενών: ένα με τη φωτιά στο τζαμί Μαχμούτ Αγά, όπου η ζημιά έγινε από βραχυκύκλωμα και παραπέμφθηκε ο ιμάμης για αμέλεια, κι ένα με ένα οπαδικό σύνθημα “έξω οι Τούρκοι” στην πόρτα του “Γενί τζαμί” τη μέρα που έπαιζε τούρκικη ομάδα στην πόλη της Κομοτηνής!
Τόση τρομοκρατία και καταπίεση!

Πάντως είναι πολύ σημαντικό ότι άρχισαν να καταγράφονται επίσημα τα συμβάντα αυτά, αφού ώς τώρα καθένας έλεγε ό,τι ήθελε. Και ένα τελευταίο στοιχείο που πρέπει να μας προβληματίσει είναι η προϊούσα αποχριστιανοποίηση της ελλαδικής κοινωνίας. Γιατί τα περιστατικά σε βάρος εκκλησιών είναι συνήθως από “χριστιανούς” κι όχι από αλλόθρησκους, συχνά από χώρους της άπλυτης αμφισβήτησης.

Η χαλαρότητα με την οποία αντιμετωπίζονται από το σύνολο της κοινωνίας δείχνει πως αυτή η τελευταία δεν διαθέτει ούτε αυτοσεβασμό, ούτε αίσθημα αυτοσυντήρησης.
Πώς λοιπόν θα αντιδράσει στην εργαλειοποίηση των σχετικών στατιστικών εκ μέρους κάποιων πονηρών;

Πηγή Αντιφωνητής

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Το μέγα πρόβλημα είναι η αναξιοπιστία της Τουρκίας: Οι ηγέτες της έχουν “τσακωθεί” με την αλήθεια

Γράφει ο Γιώργος Σολωμού

Η τουρκική αναξιοπιστία αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα, μεγαλύτερο από τις εγγυήσεις και το περιεχόμενο της λύσης (του Κυπριακού). Ποιος εμπιστεύεται την Τουρκία και δεν έχει μέσα του το φόβο ότι δεν θα τηρήσει τη συμφωνία λύσης;

Εδώ αμφισβητεί και καταγγέλλει μετά από 93 χρόνια Συνθήκη που η ίδια υπέγραψε, τη Συνθήκη της Λοζάνης, διεκδικεί νησιά του Αιγαίου, αφήνει υπονοούμενα ότι η Θεσσαλονίκη περιλαμβάνεται στα σύνορά της, έχει απιστήσει σε ό,τι μέχρι σήμερα έχει υπογράψει και θα σεβαστεί την οποιαδήποτε συμφωνία με τη μικρή και αδύναμη Κύπρο;

Χάριν της συζήτησης, ας πούμε ότι έχει συμφωνηθεί σταδιακή αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής μέσα σ’ ένα χρονικό περιθώριο τριών χρόνων (το ΑΚΕΛ δέχεται και περισσότερο), ποιος μας εγγυάται ότι η Τουρκία δεν θα βρει μια πρόφαση για να μην αποσύρει όλα τα στρατεύματά της; Και άμα δεν τα αποσύρει, ακόμα και χωρίς πρόφαση, ποιος θα την υποχρεώσει να το πράξει; Η ομοσπονδιακή αστυνομία, η αστυνομία του συνιστώντος κρατιδίου, τα Ηνωμένα Έθνη, η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι Άγγλοι; Ή μήπως η Ελλάδα;

Και πάλι χάριν της συζήτησης, αν συμφωνηθεί ότι σε βάθος χρόνου, 2, 3 ή 5 χρόνων, η Μόρφου και κάποια χωριά που διαμένουν Τουρκοκύπριοι και έποικοι («χρήστες») θα επιστραφούν, για να εγκατασταθούν σ’ αυτά οι νόμιμοι ιδιοκτήτες τους, και οι «χρήστες» δεν τα εγκαταλείπουν, ποιος θα τους διώξει; Η Αστυνομία μας ή τα στρατεύματά μας;

Αν η Τουρκία, παρά την ύπαρξη ρητής απαγόρευσης στη συμφωνία και με την ανοχή της Τ/κ Συνιστώσας Πολιτείας συνεχίσει να κουβαλά εποίκους στην Κύπρο, που ενδεχομένως να τους ονομάζει εποχιακούς εργάτες, ποιος και πώς θα αντιδράσει; Το Ε/κ Συνιστών Κράτος ή το Ομόσπονδο Κράτος με την ισότιμη συμμετοχή Ε/κ και Τ/κ; Και άμα δεν συμφωνούμε -που είναι σίγουρο- τι θα γίνει; Θα ρίξουμε κλήρο, όπως μας συστήνει ο κ. Μαυρογιάννης;

Αν η Τουρκία καταστρατηγήσει (με κάποιο τρόπο, αυτή ξέρει) τη συμφωνία, ποιος θα την καταγγείλει; Το ομόσπονδο κράτος με την ισότιμη συμμετοχή Ε/κ και Τ/κ και με τα αμέτρητα βέτο ή η Ε/κ Συνιστώσα Πολιτεία;…

Πάλι θα ρίξουμε κλήρο, μιας και θα υπάρξει αδιέξοδο, ή θα βγούμε (οι Ελληνοκύπριοι) σε αναζήτηση φιλικής χώρας για να καταγγείλει την Τουρκία; Και πού θα την καταγγείλει για να βρούμε το δίκαιό μας; Στον ΟΗΕ ή στην ΕΕ;

Μερικά απλά, τυχαία παραδείγματα, αλλά τόσο πραγματικά…
Η Τουρκία είναι αναξιόπιστη. Την αναξιοπιστία της την έχει αναγάγει σε επιστήμη και σε επίσημη κρατική πρακτική. Όσο και όπως και να φέρουμε στη μνήμη μας στην Ιστορία της, δεν θα βρούμε ούτε μια περίπτωση που να έχει συμπεριφερθεί με ειλικρίνεια και αξιοπιστία. Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, Συνθήκη της Λοζάνης, Ίμβρος, Τένεδος, Αλεξανδρέττα, Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, συμφωνία κατάπαυσης του πυρός 1974, Συμφωνία 3ης Βιέννης, Ψηφίσματα ΟΗΕ και πάει λέγοντας…

Για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα της ανύπαρκτης αξιοπιστίας της Τουρκίας, πρέπει να φροντίσουμε ώστε η συμφωνία που θα συνάψουμε να μην περιέχει ούτε ιχνοστοιχείο «εποικοδομητικής ασάφειας», να αποκλείει την Τουρκία από τις υποθέσεις τόσο του Ομόσπονδου Κράτους όσο και των επιμέρους δύο συνιστωσών πολιτειών, μια συμφωνία χωρίς κενά, παραθυράκια και «ουρές», που να επιτρέπουν στην Τουρκία να τα χρησιμοποιεί σαν πρόσχημα για να ελέγχει την Κύπρο. Διότι αν ελέγξει την Κύπρο, ο Κυπριακός Ελληνισμός θα οδηγηθεί σε αφανισμό, με σίγουρο επόμενο θύμα την Ελλάδα. Και όλοι αυτοί, ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ, που πιστεύουν στην εξελικτική λύση, είναι στην εξελικτική εξαφάνιση που οδηγούν τον ελληνισμό της Κύπρου.

* Ο Γιώργος Σολωμού είναι μέλος Γραμματείας Εκτελεστικού Γραφείου Δημοκρατικού Κόμματος.
Πηγή MIgnatiou

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Πρώτη κίνηση του Τραμπ για συνεννόηση με τη Ρωσία του Πούτιν

Πρέπει να απαλλαγούμε από το Ισλαμικό Κράτος, είπε στη Wall Street Journal

Αν επιτεθούμε στον Άσαντ θα έχουμε πόλεμο με τη Ρωσία, δήλωσε ο Τραμπ - Επισημαίνει ότι προτεραιότητα της Ουάσιγκτον είναι να εξαλειφθούν οι τζιχαντιστές, όχι να απομακρυνθεί ο Άσαντ από την εξουσία

Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής θα καταλήξουν να εμπλακούν σε πόλεμο με τη Ρωσία εάν επιτεθούν στον πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ, δήλωσε ο εκλεγμένος Ρεπουμπλικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ στο πλαίσιο μιας συνέντευξής του η οποία δημοσιεύθηκε χθες στην εφημερίδα The Wall Street Journal.

Εάν οι ΗΠΑ εξαπέλυαν επίθεση εναντίον του Άσαντ «θα καταλήγαμε να πολεμάμε με τη Ρωσία», είπε ο Τραμπ.

«Η θέση μου είναι πως (...) η Συρία πολεμάει το Ισλαμικό Κράτος και πρέπει να απαλλαγούμε από το Ισλαμικό Κράτος. Η Ρωσία βρίσκεται τώρα σε συμμαχία με τη Συρία, και τώρα έχουμε το Ιράν, που γίνεται ισχυρό, εξαιτίας μας, σε συμμαχία με τη Συρία (...). Υποστηρίζουμε αντάρτες εναντίον της Συρίας και δεν έχουμε ιδέα ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι», πρόσθεσε ο Τραμπ στη συνέντευξή του στην εφημερίδα Γουόλ Στριτ Τζέρναλ.

Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, ο Τραμπ είχε τονίσει ότι ο νυν πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ μπορεί να μην είναι ο ιδανικός ηγέτης της χώρας αυτής, όμως πολλές από τις οργανώσεις της αντιπολίτευσης που θα αναλάμβαναν την εξουσία εάν απομακρυνόταν θα μπορούσαν να αποδειχθούν χειρότερες. Είχε προσθέσει ότι η προτεραιότητά του στη Συρία θα είναι να εξαλειφθεί το ΙΚ, όχι να απομακρυνθεί ο Άσαντ από την εξουσία.

Πηγή "Πρώτο Θέμα"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

«Το τέλος του κόσμου» φέρνει ο Τραμπ στο νέο εξώφυλλο του Der Spiegel

Ισοδύναμη με φλεγόμενο μετεωρίτη που απειλεί να «καταπιεί» τον κόσμο είναι η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ με βάση το νέο εξώφυλλο του εβδομαδιαίου γερμανικού περιοδικού Der Spiegel.
O Τραμπ αναπαρίσταται ως μία φλεγόμενη πορτοκαλί κεφαλή, η οποία πλησιάζει απειλητικά τον πλανήτη Γη με ανοιχτό το στόμα.

Στον τίτλο του Der Spiegel γράφεται: «Το τέλος του κόσμου (Das Ende der Welt)». «Όπως τον ξέρουμε (wir wie sie kennen)», σημειώνεται σε παρένθεση από κάτω- μία παραπομπή ίσως στο γνωστό άσμα των REM, «It's the End of the World as We Know It (And I Feel Fine)» (Είναι το τέλος του κόσμου όπως τον ξέρουμε [και αισθάνομαι καλά»]).

Μόνη διαφορά ότι η ομάδα του Der Spiegel δεν αισθάνεται και τόσο καλά για την επικείμενη αλλαγή.

Γιουνκέρ: Η εκλογή Τραμπ επιφυλάσσει κινδύνους για τις σχέσεις Ε.Ε.- ΗΠΑ

Η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ επιφυλάσσει κινδύνους για τις σχέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τις ΗΠΑ, δήλωσε ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ.

«Χρειάζεται να διδάξουμε στον Τραμπ τι σημαίνει Ευρώπη και πως δουλεύει το ευρωπαϊκό σύστημα», τόνισε ο Γιουνκέρ ενώπιον φοιτητών στις Βρυξέλλες, σημειώνοντας πως οι Αμερικανοί συνήθως δεν ενδιαφέρονται για την Ευρώπη.

Παράλληλα υποστήριξε ότι οι δηλώσεις του νεοεκλεγέντα προέδρου για την εθνική ασφάλεια και το ΝΑΤΟ ενδεχομένως να έχουν «ολέθριες» συνέπειες.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου