Ο Ερντογάν ανακοίνωσε κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην Τουρκία

Πρόκειται για ανακοίνωση που πρόκειται να δημιουργήσει μείζονα θέματα στην εικόνα της Τουρκίας στο εξωτερικό, ενώ ταυτόχρονα θέτει σοβαρά ζητήματα για την εσωτερική ασφάλεια της Τουρκίας, με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό για την τουρκική οικονομία.

Με δήλωσή του το βράδυ της Τετάρτης 20/7/2016 στο δίκτυο CNN, ο τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ανακοίνωσε πως η Τουρκία μπαίνει σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Μάλιστα, όρισε και τον χρόνο διάρκεια αυτής της ιδιότυπης κατάστασης, προσδιορίζοντάς τον στους τρεις μήνες.

Η συνεδρίαση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας υπό τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ολοκληρώθηκε και ακολούθησε η συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, επίσης υπό την προεδρία του ιδίου, μετά το πέρας της οποίας ανακοίνωσε σε διάγγελμά του ότι η Τουρκία κηρύχθηκε σε κατάσταση έκτακτη ανάγκης για τους επόμενους τρεις μήνες.

Η Τουρκία τίθεται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης από απόψε έως την 20ή Οκτωβρίου βάσει του Άρθρου 120 του τουρκικού Συντάγματος, στο οποίο «πατά» ο Ερντογάν υποστηρίζοντας ότι θα δοθεί κατ' αυτό τον τρόπο ο απαραίτητος χρόνος για την «αποκατάσταση του κράτους δικαίου».

Η κήρυξη της χώρας σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης είναι εντός συνταγματικού πλαισίου και στοχεύει στην ανάληψη άμεσης και αποτελεσματικής δράσης για την αντιμετώπιση του κινήματος του Φετουλάχ Γκιουλέν, δήλωσε ο Ερντογάν. Δεν αντίκειται στην έννομη τάξη και τις ελευθερίες, υποστήριξε.

Η «κάθαρση» θα συνεχιστεί στο στρατό και όλους τους θεσμούς και τις δομές της δημόσιας διοίκησης «μέχρι να βγάλουμε από μέσα τον καρκίνο», είπε παραπέμποντας στο κίνημα Γκιουλέν.

Έτσι, για τους τρεις επόμενους μήνες η Τουρκία πρόκειται να βιώσει μία ιδιόμορφη κατάσταση, με τους όρους που θα ορίσει ο ίδιος ο Ερντογάν και συνθήκες που θα απέχουν, προφανώς, από οποιαδήποτε έννοια της δημοκρατίας.

Εκδηλώνονται ισχυροί προβληματισμοί για τους στόχους που έχει θέσει ο Ερντογάν γι αυτό το διάστημα. Θα είναι, σαφώς, ένα διάστημα στο οποίο σκοπεύει να υλοποιήσει σειρά εκκαθαρίσεων όλων των αντιπάλων του προκειμένου να προχωρήσει στην Συνταγματική αναθεώρηση που επιθυμεί, μέσω της οποίας θα μεταβιβασθεί το σύνολο σχεδόν των εξουσιών στον πρόεδρο της Τουρκίας, δηλαδή στον ίδιο.

Στο ίδιο χρονικό διάστημα η τουρκική οικονομία θα δεχτεί σοβαρότατο πλήγμα, με άγνωστες συνέπειες για τη χώρα, αφού τόσο οίκοι αξιολόγησης όσο και το  ΔΝΤ έχουν ήδη στείλει τα "μηνύματά" τους για το αύριο της Τουρκίας. Ουσιαστικά, πρόκειται για μία ταφόπλακα στον τουρισμό, ενώ άγνωστο είναι τι θα συμβεί στον τραπεζικό τομέα μετά την ανακοίνωση της κεντρικής τράπεζας της Τουρκίας περί διάθεσης απεριόριστων κεφαλαίων...

Η Τουρκία, το αμέσως επόμενο διάστημα των τριών μηνών θα μετατραπεί σε μία ανοιχτή φυλακή, στην οποία διοικητής θα είναι ο Ερντογάν και δεσμοφύλακας οι πιστές σε αυτόν κρατικές υπηρεσίες, δηλαδή, η Αστυνομία, η Πολιτοφυλακή και... οι μυστικές υπηρεσίες, ενώ αναμενόμενο το πογκρόμ διώξεων, που θα γίνουν στο όνομα της προστασίας της Τουρκικής Δημοκρατίας και για το καλό των τούρκων πολιτών, πρόκειται να πλήξει βαθύτατα την εικόνα της Τουρκίας, δημιουργώντας πλείστα όσα προβλήματα στις διεθνείς σχέσεις της χώρας.

Σπεύδοντας να προκαταλάβει αντιδράσεις, δήλωσε ότι οι ευρωπαϊκές χώρες δεν έχουν κανένα δικαίωμα να ασκήσουν οποιαδήποτε κριτική στην απόφαση για την κήρυξη εκτάκτου ανάγκης. Υπάρχουν αρκετές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που έχουν λάβει αντίστοιχα μέτρα έπειτα από τρομοκρατικές επιθέσεις, δήλωσε, κλείνοντας πονηρά το μάτι στον γάλλο πρόεδρο κ. Ολάντ.

Ο επικεφαλής της συνταγματικής επιτροπής της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης δήλωσε λίγο μετά το πέρας της συνεδρίασης του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας ότι το Σύνταγμα της Τουρκίας επιτρέπει την κήρυξη κατάστασης εκτάκτου ανάγκης, προσθέτοντας πως θεωρεί ότι οι πολίτες είναι απίθανο να επηρεαστούν αρνητικά.

Μιλώντας στο δίκτυο NTV ο Μουσταφά Σεντόπ ανέφερε ότι δεν γνωρίζει εάν ελήφθη σχετική απόφαση στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας, προσθέτοντας ότι από συνταγματικής άποψης η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης μπορεί να μείνει σε ισχύ έως και για έξι μήνες.

Ο ίδιος δήλωσε, δε, πως πιστεύει πως θα πρέπει να επανέλθει η θανατική ποινή για συγκεκριμένα εγκλήματα όπως η απόπειρα βίαιης ανατροπής της συνταγματικής τάξης.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

40 τούρκοι καταδρομείς διέφυγαν σε ελληνικά νησιά;

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ

Κι εκεί που μετά τις εξελίξεις από το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα στην Τουρκία περιμέναμε να αυξηθεί κατακόρυφα το κύμα των λαθρομεταναστών προς την Ελλάδα, μέσα στα πλαίσια μίας κίνησης τακτικής από τον Ερντογάν προς την Ελλάδα και την Ευρώπη, αιφνιδιαστήκαμε με την εξέλιξη…

Σύμφωνα με πληροφορίες, που ελέγχονται, στο μικρό νησί της Σύμης, απέναντι από τη Μαρμαρίδα, όπου έγινε η απόπειρα δολοφονίας του Ερντογάν, έχουν περάσει 25-40 (ο αριθμός ελέγχεται) άνδρες των ειδικών δυνάμεων του τουρκικού στρατού, που φέρεται να ανήκουν στη SAT, δηλαδή στην ομάδα που έκανε την αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και οι οποίοι αναζητούνται στην Τουρκία με εκτεταμένες έρευνες που διεξάγει η τουρκική πολιτοφυλακή Jandarma μαζί με άνδρες του τουρκικού στρατού.

Νωρίτερα σήμερα το απόγευμα, είχαν εντοπιστεί φουσκωτές βάρκες κοντά στις τουρκικές ακτές, στην περιοχή απέναντι από την Σύμη, με αποτέλεσμα να σχηματισθεί η εντύπωση πως υπήρξε αποτυχημένη απόπειρα φυγής των καταζητούμενων ανδρών της SAT προς την Ελλάδα.
Για την ακρίβεια, δύο τουρκικά φουσκωτά σκάφη που πλέουν τις τελευταίες ώρες ανοιχτά της Σύμης, αλλά σε τουρκικά ύδατα, προκάλεσαν συναγερμό στην Αθήνα...

Από ελληνικής πλευράς υπήρξε κινητικότητα, τόσο με σκάφη του λιμενικού, όσο και με την πυραυλάκατο «Βότσης» που βρισκόταν στην περιοχή, ενώ έλεγχο από αέρος έκανε στρατιωτικό ελικόπτερο. Οι ίδιες πληροφορίες κάνουν λόγο για τουρίστες επιβάτες στα δύο φουσκωτά σκάφη, χωρίς να έχουν σχέση με την απόπειρα πραξικοπήματος, με τα σκάφη να μην περνούν σε ελληνικά χωρικά ύδατα. Παρόλα αυτά, το περιστατικό είναι ενδεικτικό της ανησυχίας που υπάρχει μετά από τα γεγονότα στη γειτονική χώρα.

Όμως, έρευνες γίνονται και στα νησιά της Κω και της Καλύμνου, που φέρονται να βρίσκονται μέσα στα πλαίσια ικανότητας μετακίνησης των συγκεκριμένων τούρκων καταδρομέων, ενώ η Λέσβος και η Χίος θεωρούνται ως πιθανότατα νησιά που έγιναν χώροι διαφυγής και άλλων τούρκων πραξικοπηματιών.

Έρευνες αναζήτησης των τούρκων καταδρομένων πραγματοποιούνται σε όλα τα πιθανά νησιά από τις ελληνικές στρατιωτικές αρχές, ενώ πληροφορίες μας από τη Σύμη αναφέρουν πως οι αρχές έχουν προχωρήσει σε συλλήψεις και προσαγωγές υπόπτων, συγκεκριμένου εύρους ηλικίας, που δεν είχαν μαζί τους έγγραφα ταυτοποίησής τους και δεν δήλωναν το χώρο της στέγασής τους.

Στο κόκκινο συναγερμό το Λιμενικό, σε εφαρμογή το σχέδιο «Ηρακλής»

Κόκκινος συναγερμός έχει σημάνει στο Λιμενικό Σώμα - Ελληνική Ακτοφυλακή από το απόγευμα της Τετάρτης.

Σύμφωνα με πληροφορίες, δόθηκε εντολή προς τις υπηρεσίες του Σώματος σε όλη τη χώρα να αυξηθεί στον ύψιστο βαθμό –βάσει των όσων προβλέπονται στο σχέδιο «Ηρακλής» που εφαρμόζεται σε περίπτωση έκτακτων αναγκών– ο βαθμός επιτήρησης για τον άμεσο εντοπισμό σκαφών που μεταφέρουν τούρκους στρατιωτικούς που θέλουν να φύγουν από τη γειτονική χώρα και να βρουν καταφύγιο στην Ελλάδα.

Σημειώνεται ότι η εντολή συνέπεσε περίπου χρονικά με τη διακίνηση των πληροφοριών για κινητικότητα στη θαλάσσια περιοχή ανοικτά της Σύμης με παρουσία σκαφών που μετέφεραν στελέχη των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων προκαλώντας την κινητοποίηση του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού και του ελληνικού Λιμενικού Σώματος.

Παράλληλα με βάση το ίδιο σχέδιο αναπτύσσεται η διαδικασία της διακλαδικότητας και η στενή συνεργασία με τα άλλα Σώματα Ασφαλείας αλλά και τις Ένοπλες Δυνάμεις.

Η εντολή για εφαρμογή του σχεδίου με την κωδική ονομασία «Ηρακλής» έρχεται ως συνέχεια της οδηγίας που είχε δοθεί από το Σαββατοκύριακο για να βρίσκονται σε επιφυλακή όλες τις υπηρεσίες πρώτης γραμμής. Ειδικότερα στις οδηγίες ενημέρωναν το προσωπικό για τις ενέργειες που πρέπει να κάνουν σε περίπτωση που παρουσιαστεί τούρκος στρατιωτικός που θα ζητήσει άσυλο στην Ελλάδα, μια κατάσταση αντίστοιχη με τα οκτώ στελέχη της τουρκικής Αεροπορίας Στρατού.

Στελέχη των διωκτικών αρχών ανέφεραν πως ενδεχομένως συνάδελφοι των οκτώ αξιωματικών να αναμένουν να δουν την εξέλιξη που θα έχει η υπόθεση τους και αναλόγως να πράξουν ή ενδεχομένως να κινηθούν και πριν τις τελικές αποφάσεις για την υπόθεση στην Αλεξανδρούπολη. 

Σε αναμονή κύματος τούρκων φυγάδων

Το βασικό ερώτημα που πρέπει να απαντήσει το μέγαρο Μαξίμου, αναμένοντας κύμα τούρκων φυγάδων είναι:
1. Συλλαμβάνουμε και παραδίδουμε πίσω στην Τουρκία και στις ορέξεις του Ερντογάν όποιον τούρκο φυγά βρίσκουμε, δηλώνοντας εμμέσως πλην σαφώς φοβικότητα και υποταγή στις ορέξεις και τις απειλές του τούρκου προέδρου ή
2. Διατηρούμε απόρρητες τις πληροφορίες σχετικά με εύρεση τούρκων φυγάδων πραξικοπηματιών και προσπαθούμε να συνεργαστούν μαζί μας για την αντιμετώπιση της πολιτικής και των πρακτικών του "σουλτάνου" Ερντογάν;

Στην πρώτη περίπτωση, της παράδοσης των φυγάδων, ουσιαστικά απομακρύνουμε την πιθανότητα πιθανής εύρεσης και συνεργασίας τούρκων πολιτών, στρατιωτικών ή αξιωματούχων οι οποίοι μπορούν να φανούν χρήσιμοι στην αντιμετώπιση της ισλαμικής πολιτικής του Ερντογάν.

Στην δεύτερη περίπτωση αντιμετωπίζουμε την περίπτωση διαρροής της ύπαρξης τούρκων φυγάδων και της συνεργασίας τους με τις ελληνικές υπηρεσίες, με αποτέλεσμα να υπάρξει στον απόλυτο βαθμό επιθετική συμπεριφορά του Ερντογάν προς την Ελλάδα. Μπορούν, άραγε, οι αρμόδιες υπηρεσίες να διατηρήσουν μυστικά ή μεμονωμένα πρόσωπα θα επιλέξουν έναντι ανταλλαγμάτων να διαρρεύσουν στον Τύπο ή σε άλλους μία μείζονος χρησιμότητας και κρισιμότητας επιχείρηση;

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Η ανικανότητα και η ανεπάρκεια έχουν τώρα ονοματεπώνυμο…

Το ελικόπτερο προσγειώθηκε και μία μοναδική ευκαιρία "πέταξε" από τραγικά λάθη ανίκανων
 
Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ

Το δράμα των ημερών, με την δραπέτευση από την Τουρκία , την είσοδο στην Ελλάδα και αίτηση ασύλου από τους 8 τούρκους, ανέδειξε μία σειρά από τραγικές αλήθειες και ανέδειξε επίσης μία σειρά από «προσωπικότητες» των οποίων η ανικανότητα στη διαχείριση κρίσεων θα πρέπει να καταχωρηθεί στο βιβλίο Γκίνες… Κι αυτό επειδή λόγω της ανικανότητάς τους να αντιληφθούν έγκαιρα το τι ακριβώς συνέβαινε και το πως θα μπορούσαν με ακαριαίες ενέργειες να μεταβάλουν το πρόβλημα σε πλεονέκτημα, οδήγησε την Ελλάδα (ως χώρα) σε ένα πολύ δύσκολο σημείο, αφού ο άμεσος ενδιαφερόμενος για την έκδοση των φυγάδων είναι η Τουρκία, ο πρέσβης της οποίας δεν δίστασε να απειλήσει δημοσίως την Ελλάδα εάν δεν συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις του «σουλτάνου» Ερντογάν…

Μπορούσαν, λοιπόν, να αποφευχθούν όλα όσα συμβαίνουν σήμερα λόγω αυτών των 8 τούρκων; Η αλήθεια είναι πως, ναι, θα μπορούσε να αποφευχθεί όλη η εξέλιξη εάν… οι αρμόδιοι ήταν σε θέση να αντιληφθούν τα αυτονόητα και να δράσουν προς όφελος της Ελλάδας. Και ποιοι είναι αυτοί οι υπεύθυνοι; Θεσμικά, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος και ο διοικητής της ΕΥΠ Γιάννης Ρουμπάτης.

- Η ικανότητα του Αλέξη Τσίπρα να αντιλαμβάνεται, να ελίσσεται, να σχεδιάζει και να αποκομίζει οφέλη, έχει αποδειχθεί από τη γνωστή –προ έτους περίπου 17ωρη διαβούλευση στις Βρυξέλλες, η οποία οδήγησε και στην υπογραφή νέου μνημονίου και νέων απεχθέστατων μέτρων…

- Η ικανότητα του Πάνου Καμμένου επίσης έχει καταγραφεί επαρκώς, από τη στιγμή που δεν τήρησε καμία από τις κόκκινες γραμμές του (οι οποίες αποδείχθηκαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες), ενώ με την πολιτική του παρουσία έχει κατορθώσει να ρίξει το ηθικό του ελληνικού στρατεύματος μέσα από μία σειρά αποφάσεων, που εξανδραποδίζουν επιπλέον το στελεχιακό δυναμικό. Πραγματική θετική εξαίρεση, την οποία πρέπει να καταθέσουμε, αποτελεί ο εφοδιασμός βλημάτων για τα άρματα μάχης Leopard, ενώ η πατριωτική του πολιτική ειδικά στην Θράκη κατόρθωσε να αποθρασύνει τα μέγιστα τους τουρκολάγνους με τα όσα προκλητικά έγιναν στην κηδεία του άτυχου Έλληνα πομάκου φαντάρου και την προσβολή του συμβόλου της Ελληνικής Σημαίας. Αλλά η ασφάλεια της χώρας, ευτυχώς ή δυστυχώς δεν έχει να κάνει μόνο με βλήματα…

- Η ικανότητα του Γιάννη Ρουμπάτη, Η ικανότητα του Γιάννη Ρουμπάτη, στη διαχείριση ειδικών καταστάσεων, με σκοπό το όφελος της χώρας, καταγράφηκε επαρκώς από ειδικές προσωπικές του αποφάσεις, όπως ο επαναπατρισμός όλων των πρακτόρων που διέθετε η Ελλάδα στο εξωτερικό, από την καθεστωτικού τύπου παρέμβασή του σε μεταθέσεις υπαλλήλων και στελεχών έως και αλλαγές μονάδων κλιμακίων, από τη συνέχιση των δικαστικών υποθέσεων - παρωδία πουν εκθέτουν την υπηρεσία και τα στελέχη της, από τα όσα δήλωσε ότι έκανε ή δεν έκανε στην περιβόητη υπόθεση Πανούση αλλά και από την γνωστή υπόθεση της διαρροής συνομιλιών των στελεχών του ΔΝΤ, που τον εξέθεσε στον μέγιστο δυνατό βαθμό όταν εμφανίστηκε ο ίδιος να δηλώνει πως «παρακολουθήσεις γίνονται μόνο με έγγραφη εντολή εισαγγελέα». Δεν κατάλαβε τότε ο Αλέξης Τσίπρας πως το ταλέντο του σημερινού διοικητή της ΕΥΠ καλύπτει τις πάγιες και διαρκείς ανάγκες ενός κυβερνητικού εκπροσώπου και μάλιστα παλαιάς κοπής. Όμως ποτέ δεν είναι αργά…

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Από τη στιγμή που το τουρκικό ελικόπτερο εκπέμπει σήμα κινδύνου λόγω βλάβης ή πυρκαγιάς και αιτήθηκε εισόδου στην Ελλάδα… Πολύ σωστά στάλθηκαν άμεσα μαχητικά αεροσκάφη για να το συνοδεύσουν στο αεροδρόμιο Αλεξανδρούπολης «Δημόκριτος». Αυτό αποδεικνύει πως λόγω της κατάστασης στο εσωτερικό της Τουρκίας, δεν υπήρχε έλεγχος και οι φυγάδες μπόρεσαν χωρίς να γίνουν αντιληπτοί (αν τους καταλάβαιναν οι τούρκοι θα έστελναν μαχητικά για να ανακόψουν την πορεία τους ή να τους καταρρίψουν) από τα τουρκικά ραντάρ.
Όμως τα καλώς γενόμενα τελείωσαν ακριβώς εκεί, αφού δεν υπήρξε καμία ιδιαίτερη προετοιμασία υποδοχής και κάλυψης του τουρκικού ελικοπτέρου από την ελληνική πλευρά. Δηλαδή, να τοποθετηθεί κοντά σε στέγαστρο και άμεσα να μετακινηθεί μέσα σε αυτό για να μην είναι ορατό από κανέναν. Επίσης, κάποιοι πολύ ομιλητικοί, γνώστες της κατάστασης, φαίνεται πως διέρρευσαν σε ελάχιστο χρόνο το σημαντικό γεγονός της προσεδάφισης του τουρκικού ελικοπτέρου, με αποτέλεσμα η είδηση να δει το φως της δημοσιότητας (ίσως και πριν ο πρώτος επιβαίνων τούρκος πατήσει το πόδι του σε ελληνικό έδαφος). Το δε ελικόποτερο, τοποθετήθηκε σε χώρο από όπου ήταν δυνατή η φωτογράφησή του και από τον δρόμο!!!

Η κατάσταση είχε ήδη ξεφύγει πέρα από κάθε έλεγχο. Φωτογραφίες και τα γενικά αλλά ειδικά αναγνωριστικά χαρακτηριστικά του ελικοπτέρου βγήκαν στη δημοσιότητα. Ακόμη και από την κρατική τηλεόραση ΕΤ1, επιβεβαιώνοντας ως αληθές το γεγονός!!!
Όλα είχαν πάρει έναν δρόμο χωρίς επιστροφή. Έναν δρόμο που μας οδήγησε σε αυτά που βιώνουμε σήμερα, με την Τουρκία να μας απειλεί εάν δεν παραδώσουμε τους 8 τούρκους που αιτούνται ασύλου στην Ελλάδα…

Και επανερχόμαστε στο κρίσιμο ερώτημα: Μπορούσαν, λοιπόν, να αποφευχθούν όλα όσα συμβαίνουν σήμερα λόγω αυτών των 8 τούρκων;
Η απάντηση είναι απόλυτα καταφατική. Ναι! Ναι, εάν όπως ήδη αναφέρθηκε, τηρούνταν οι κανόνες απόκρυψης του συμβάντος. Εάν δεν μιλούσαν κάποιοι προς τα έξω… Εάν η διοίκηση της ΕΥΠ αποφάσιζε γρήγορα έναν χειρισμό με το μεγαλύτερο δυνατό όφελος για την Ελλάδα και πρότεινε την εφαρμογή ενός συγκεκριμένου σχεδίου, με εναλλακτικές προτάσεις, στον Αλέξη Τσίπρα και (φυσικά) στον συγκυβερνήτη Πάνο Καμμένο. Ένα σχέδιο τέτοιο που ενδεχομένως θα έδινε στην Ελλάδα μεγάλα πλεονεκτήματα στον τομέα των πληροφοριών αλλά και στον τομέα των στρατιωτικών επιχειρήσεων… Δυστυχώς, όμως, κάτι τέτοιο χρειάζεται ικανότητα, διοικητική, οξύνοια και ηθικό ανάστημα. Οι εξελίξεις απέδειξαν μεγάλη ανεπάρκεια σε όλα αυτά τα στοιχεία.

Η ΕΥΠ του Γιάννη Ρουμπάτη, με εντολές του ιδίου θα μπορούσε να χειριστεί αυτή την υπόθεση, όπως είχε χειριστεί με επιτυχία στο παρελθόν η ΕΥΠ την περίπτωση των Πακιστανών και κανείς δεν αντιλήφθηκε το παραμικρό (μέχρι που η υπόθεση διέρρευσε στα ΜΜΕ μετά από μήνες), αλλά ούτε και θίχτηκε… Έτσι η Δικαιοσύνη, ελλείψει στοιχείων έθεσε την υπόθεση στο αρχείο. Έτσι λειτουργούν οι έξυπνοι διοικητές, που έχουν και την ικανότητα να αξιοποιούν τα ικανά υφιστάμενα στελέχη, αντί να χρησιμοποιούν διοικητικούς – γραφιάδες υπαλλήλους.

Θα μπορούσε, λοιπόν, η Ελληνική Υπηρεσία Πληροφοριών να στείλει άμεσα στην Αλεξανδρούπολη ειδική ανακριτική ομάδα από την Γ’ Διεύθυνση αντικατασκοπίας – αντιτρομοκρατίας, σε συνεργασία με το κλιμάκιο ανακρίσεων φυγάδων της Αγίας Παρασκευής ή με το τμήμα ασφάλειας της υπηρεσίας, που έχουν εμπειρία από τέτοια θέματα, προκειμένου να αποσπάσουν από τους σοκαρισμένους, φοβισμένους και τρομοκρατημένους τούρκους στρατιωτικούς φυγάδες τις πρώτες πολύτιμες πληροφορίες και να κάνουν μία πρώτη αξιολόγηση της ό,ποιας εκμετάλλευσής τους.
Μέχρι να ανέβαιναν στην Αλεξανδρούπολη οι ειδικοί από την Αθήνα, την φύλαξη και προστασία των τούρκων φυγάδων να αναλάμβανε το κλιμάκιο της ΕΥΠ στον Έβρο και όχι, φυσικά, το προσωπικό της Ελληνικής Αστυνομίας του αεροδρομίου της Αλεξανδρούπολης ή το προσωπικό της Μεραρχίας στον Έβρο, που δεν είναι σχετικοί με το να αντιμετωπίζουν τέτοιες καταστάσεις.
Το κλιμάκιο της ΕΥΠ θα έπρεπε να τους «εξαφανίσει» σε οικήματα ασφαλείας, που προφανώς διαθέτει για τέτοιες καταστάσεις, φροντίζοντας να μην υπάρξει περίπτωση να γίνουν αντιληπτοί στον οποιονδήποτε, κυρίως όμως να μην γίνουν αντιληπτοί από τα ΜΜΕ.

Αφού, λοιπόν, υποδεχόντουσαν κρυφά τους φυγάδες, θα έπρεπε πολύ σύντομα να επιδιώξουν μία άμεση συμφωνία μαζί τους, του τύπου: «Είτε μένετε και μας δίνετε όλα όσα ξέρετε ή σας ανεβάζουμε αμέσως στην είσοδο των Κήπων αφού ειδοποιήσουμε τις τουρκικές αρχές για να σας παραλάβουν. Εάν δεχτείτε να δώσετε άμεσα στοιχεία, ο καθένας του τομέα του, μπορούμε να οργανώσουμε και μία μεταφορά των οικογενειών σας (εντός 48 ωρών με ελληνικά διαβατήρια) στην Ελλάδα, όπου εσείς θα είστε υπό προστασία με ελληνική ταυτότητα…»
Χωρίς πολλά λόγια, θα μπορούσε να ζητηθεί άμεσα το αυτονόητο, ειδάλλως, ούτε δημοσιότητες, ούτε διλήμματα, ούτε δικαστήρια. Με την κυνική λογική των σχετικών υπηρεσιών… Δίνεις και καλύπτω εσένα και την οικογένειά σου, δεν δίνεις και σε επιστρέφω εκεί που ξέρεις τι θα σου συμβεί…

Σε οποιεσδήποτε μετέπειτα τουρκικές αιτιάσεις ή σχετικές διπλωματικές παρεμβάσεις η Ελλάδα θα εμφανιζόταν ως μη γνωρίζουσα τίποτε απολύτως για τους τουρκικούς ισχυρισμούς περί αποδοχής και απόκρυψης τούρκων φυγάδων, ενώ θα κατείχε ήδη σειρά πολυτιμότατων πληροφοριών, οι οποίες θα αυξάνονταν αλματωδώς με καθημερινές νέες προσθήκες. Θα μπορούσε, αν υπήρχε πραγματική διοίκηση στην ΕΥΠ, να περάσει σε επιχειρήσεις διάσωσης και μεταφοράς άλλων φυγάδων πραξικοπηματιών, που με την κατάλληλη παραίνεση θα τους χρησιμοποιούσε όχι μόνο ως πηγή υπερπολύτιμων πληροφοριών, αλλά και ως κορμό εξουδετέρωσης και καταστροφής επιθετικών πολιτικών του Ερντογάν προς την Ελλάδα…

Δυστυχώς, όμως, αυτά είναι για ανθρώπους που έχουν μυαλό, ικανό και όχι γκαιμπελικό, οργανωτικό και όχι αποδομητικό, με αποφασιστικότητα και όχι με εξαρτήσεις… Είναι για ανθρώπους που έχουν πραγματικά προσόντα, είναι αποφασισμένοι και οργανωμένοι και κυρίως βρίσκονται στην κατάλληλη θέση λόγω των προσόντων τους και όχι λόγω των πολιτικών τους πεποιθήσεων. Δεν είναι για αποδομητές υπηρεσιών, ούτε, φυσικά, είναι για ανθρώπους που έχουν εθνομηδενιστικές αρχές, ενώ είναι κάτι περισσότερο από σαφές πως είναι για ανθρώπους που προτιμούν και επιλέγουν να είναι αποδοτικοί στην πράξη από το να κάνουν διαλέξεις περί πατριωτισμού τα λεγόμενα των οποίων δεν πιστεύουν ούτε οι ίδιοι.

Δυστυχώς, το ελικόπτερο των τούρκων φυγάδων που προσγειώθηκε στην Ελλάδα, ήταν μία λαμπρή ευκαιρία που πέταξαν στα σκουπίδια εκείνοι που ήταν οι θεσμικά αρμόδιοι να την εκμεταλλευτούν. Κι ενώ την κύρια ευθύνη την φέρει ο διοικητής της ΕΥΠ και οι υποδιοικητές του (επίλεκτοι τοποθετημένοι της συγκυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου) επειδή δεν είδαν ή δεν τόλμησαν να υλοποιήσουν μία σπουδαιότατη ευκαιρία, συνευθύνη πολύ σημαντική φέρουν και ο ίδιος ο πρωθυπουργός επειδή διατηρεί την κομματικά τοποθετημένη διοικητική τριανδρία της ΕΥΠ, αλλά και ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ, υπουργός Εθνικής Άμυνας και συγκυβερνήτης της χώρας Πάνος Καμμένος, επειδή δεν έχει απαιτήσει την απομάκρυνση, με το αιτιολογικό της επικίνδυνης για τη χώρα ανικανότητας, της πολιτικής διοίκησης της ΕΥΠ, αποδεχόμενος ουσιαστικά να άγεται και να φέρεται, και κατ’ επανάληψη να σύρεται και να διασύρεται από ενέργειες ή παραλείψεις του διοικητή της ΕΥΠ.

Τέτοιες ευκαιρίες δεν συναντώνται συχνά. Θα λέγαμε πως είναι κάτι περισσότερο από σπανιότατες και αποτελούν αντικείμενο σκληρής και πολύχρονης εργασίας ειδικών τμημάτων των υπηρεσιών πληροφοριών, οι οποίες εργάζονται προς την κατεύθυνση δημιουργίας δικτύων πληροφοριών ή αναζητούν –ο θεσμικός τους ρόλος είναι να αναζητούν- πρόσωπα με ικανή πρόσβαση σε πληροφορίες μείζονος εθνικού ενδιαφέροντος για την χώρα. Και, το ότι μέχρι στιγμής κανείς δεν έχει αγγίξει αυτή την πλευρά του ζητήματος της εισόδου των 8 τούρκων φυγάδων δεν μας δημιουργεί απορίες. Απλά, μας επιβεβαιώνει πως αυτοί που κάνουν τραγικά λάθη έχουν τρομερή ικανότητα στο να τα συγκαλύπτουν για να διασώσουν εαυτούς, γνωρίζοντας την ανεπάρκειά τους στην ευθύνη προστασίας της χώρας…

ΥΓ1: Υπό φυσιολογικές συνθήκες όλα τα ανωτέρω ανήκουν στην κατηγορία εκείνων που δεν λέγονται, φυσικά δεν γράφονται ποτέ, αλλά αποτελούν μόνιμο στόχο προς υλοποίηση από εκείνους που έχουν την ικανότητα να τα αντιληφθούν και να τα πραγματώσουν, και, φυσικά, δεν γίνεται ποτέ αποδεκτή η ύπαρξή τους… Άλλωστε το σλόγκαν της υπηρεσίας είναι "Λόγων απορρήτων εκφορά μη ποιού"...

ΥΓ2: ΥΓ2: Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, το τμήμα μετάφρασης τουρκικών της ΕΥΠ είχε πάρει φωτιά λόγω της δημοσίευσης των WikiLeaks που αφορούν τις εσωτερικές επικοινωνίες του κυβερνώντος κόμματος της Τουρκίας. Να υποθέσουμε πως η διοίκηση της ΕΥΠ θα εισηγηθεί στην κυβέρνηση πως τα WikiLeaks δεν γίνονται αποδεκτά ως στοιχεία, όπως έχει πράξει δια του Νομικού Συμβούλου του Κράτους στα ελληνικά δικαστήρια για εκείνα τα WikiLeaks που ενέπλεκαν έλληνες πολιτικούς και την ΕΥΠ μέσω των αμερικανών πρέσβεων κ.κ. Ρις και Σπέκχαρντ; Το δίλημμα, λοιπόν, είναι ορατό για τον κ. Ρουμπάτη. Τα WikiLeaks λένε αλήθειες ή ψέματα; Ή, μήπως λένε αλήθειες ή ψέματα, αναλόγως με το πώς συμφέρει τον εκάστοτε κυβερνώντα την Ελλάδα ή τον εκάστοτε διοικητή της ΕΥΠ;

ΥΓ3: Επειδή η όλη υπόθεση έχει προσπεράσει τα όρια της επικίνδυνης γελοιότητας και χρήζει ειδικής σάτυρας, συμπληρώνουμε:
• Πληροφορίες που θέλουν τον Αλέξη Τσίπρα να πρόσφερε άσυλο στον Ερντογάν την βραδιά του πραξικοπήματος, με φύλαξη και στέγαση στον Αστέρα Βουλιαγμένης, ή σε παραθαλάσσιο κλιμάκιο – «θέρετρο» της ΕΥΠ στον Ευβοϊκό ή εάν ο τούρκος πρόεδρος επιθυμούσε βουνό, σε κλιμάκιο – «θέρετρο» σε πευκοδάσος σε βουνό της Αττικής, ελέγχονται για την ακρίβειά τους ενώ καταγγέλλονται ως ψευδείς από το περιβάλλον του κ. Καρανίκα
• Άλλες πληροφορίες, που θέλουν τον Πάνο Καμμένο να ξαναφοράει την παραλλαγή και να διατάσσει επίθεση στρατού, ναυτικού και αεροπορίας κατά της Τουρκίας, το βράδυ του πραξικοπήματος και να μην σηκώνει κανένας στρατηγός το τηλέφωνο, διαψεύσθηκαν από πηγές του υπουργείου Εθνικής Άμυνας
• Τέλος, πληροφορίες που θέλουν τον Γιάννη Ρουμπάτη για την λήψη πληροφοριών από την Τουρκία να χρησιμοποιεί ως προσωπικό ειδικό πράκτορα την γοργόνα και αδελφή του Μέγα Αλέξανδρου διαψεύδονται από πηγές προσκείμενες σε ιστορικό αθλητικό σωματείο.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Ισλαμιστές “μοναχικοί λύκοι” απειλούν τη Γερμανία

Δήλωση του γερμανού YΠΕΣ Τόμας ντε Μεζιέρ

Η Γερμανία αντιμετωπίζει τον κίνδυνο επιθέσεων από «μοναχικούς λύκους» αντίστοιχες με την επίθεση που πραγματοποίησε ο 17χρονος με τσεκούρι κατά επιβατών τρένου το βράδυ της Δευτέρας, δήλωσε σήμερα ο Γερμανός υπουργός Εσωτερικών Τόμας ντε Μεζιέρ.

«Όπως σε πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, η Γερμανία είναι επίσης στόχος της διεθνούς τρομοκρατίας. Κατά συνέπεια, έχω πει εδώ και καιρό, ότι η κατάσταση είναι σοβαρή», δήλωσε στους δημοσιογράφους, διευκρινίζοντας ότι ο δράστης της επίθεσης στο γερμανικό τρένο καταγόταν μάλλον από το Πακιστάν, παρά από το Αφγανιστάν, όπως αρχικά είχε ανακοινωθεί.

ΑΠΕ-ΜΠΕ-Reuters, Βερολίνο, Γερμανία
Πηγή MIgnatiou

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Η νέα (καυτή) ατζέντα Ελλάδας - Τουρκίας

Οι εξελίξεις στην Τουρκία είναι τόσο συγκλονιστικές και οι επόμενες φάσεις της εσωτερικής κρίσης -και εξωτερικής πολιτικής της- τόσο περίπλοκες, ώστε οι βαρύγδουπες αναλύσεις των πρώτων ημερών μετά το πραξικόπημα δεν έχουν ουσιαστική αξία.

Καμία σοβαρή κυβέρνηση διεθνώς δεν είναι σε θέση να προβλέψει τι θα γίνει σε μια χώρα, ο πρόεδρος της οποίας δεν αποτολμούσε έως χθες να επιστρέψει στην πρωτεύουσα. Και που, όταν εγκατασταθεί ξανά στο γραφείο του, θα αντιμετωπίσει το (από καιρό εμφανές) εμφύλιο μίσος που πολλαπλασιάστηκε μετά τους εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες του πραξικοπήματος και τις χιλιάδες συλλήψεις και διώξεις στον κρατικό μηχανισμό. Η Τουρκία έχει ιδιότυπη παράδοση εκκαθαρίσεων στις ένοπλες δυνάμεις και στα υπουργεία, αλλά το εξελισσόμενο σχέδιο Ερντογάν είναι πρωτοφανές.

Ενώπιον αυτής της κατάστασης, που αποδεικνύει ότι μια μετριοπαθής πολιτική έκδοση του Ισλάμ αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός, η Ελλάδα έχει ως μόνη λύση την αυτοσυγκράτηση και την ψύχραιμη αξιολόγηση όσων στοιχείων συλλέγει. Οι επόμενοι μήνες, ακόμη και αν δεν υπάρξει ένταση στο Αιγαίο ή στην Κύπρο, ίσως σηματοδοτήσουν τη μεγαλύτερη αλλαγή συσχετισμών στην περιοχή από το 1974 και τη μεγαλύτερη θεσμική μεταβολή στην Τουρκία εδώ και 80-90 χρόνια.

Η Αθήνα βρίσκεται πλέον ενώπιον ενός διαφορετικού συνομιλητή σε όλα τα μέτωπα (ή και με απουσία συνομιλητή, αν ο Ρ.Τ. Ερντογάν αφοσιωθεί στα εσωτερικά επί μακρόν ή αντιμετωπίσει νέα εξέγερση):

Πρώτον, στο Μεταναστευτικό, καθώς η αστυνομία έχει την προτεραιότητα αντιμετώπισης του «εσωτερικού εχθρού», ενώ ο στρατός την αυτοπροστασία του. Δεν θα πολυενδιαφέρονται για τον έλεγχο των προσφυγικών ροών ή θα πράττουν ελάχιστα, ώστε να τηρηθούν προσχηματικά οι υποχρεώσεις της Τουρκίας έναντι της Ε.Ε.

Δεύτερον, στις ενταξιακές συνομιλίες Ε.Ε. - Αγκυρας, καθώς η κατάργηση της βίζας και το άνοιγμα διαπραγματευτικών κεφαλαίων τίθενται σε άλλη βάση. Αποδείχθηκε πάλι ότι η Τουρκία δεν είναι Ευρώπη!

Τρίτον, στην επιχείρηση του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, για την οποία ο κ. Ερντογάν έχει προαναγγείλει αίτημα μεταβολής των όρων της, ενώ η ηγεσία της Ατλαντικής Συμμαχίας κινείται προς τη συνένωση όλων των επιχειρήσεων της ίδιας και της Ε.Ε. στην ανατολική και την κεντρική Μεσόγειο (με επιβάρυνση της Κρήτης).

Τέταρτον, στην Κύπρο, που αποτελεί πεδίο συμβιβασμού μεταξύ του Τούρκου προέδρου και της εκάστοτε ηγεσίας των ενόπλων δυνάμεων, η οποία θεωρεί την κατοχή «θέμα εθνικής ασφάλειας». Ο (ήδη σκληρός στο Κυπριακό) Ερντογάν μάλλον δεν θα ανοίξει και αυτό το μέτωπο με τους στρατιωτικούς, όσο και αν η επαναπροσέγγιση και η ενεργειακή συνεργασία με το Ισραήλ εξαρτώνται από τη διέλευση αγωγού φυσικού αερίου από την Κύπρο.

Πέμπτον, στα ζητήματα τρομοκρατίας και στο απροσδόκητο πρόβλημα έκδοσης ή μη των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών που κρατούνται στην Αλεξανδρούπολη. Ο φίλτατος Αλέξανδρος Λυκουρέζος ήταν ο πρώτος που (την ώρα που κυβερνητικά στελέχη συναγωνίζονταν σε επίδειξη άγνοιας και διπλωματικής ανωριμότητας) υπογράμμισε ορθώς ότι το θέμα «τέμνει τη διπλωματία και την τήρηση θεμελιωδών αρχών του νομικού πολιτισμού μας». Στην Ελλάδα και την Ευρώπη υπάρχουν νόμοι και αξίες. Δεν εκδίδονται σε μία νύχτα άνθρωποι, έστω πραξικοπηματίες, που θα αντιμετωπίσουν βασανιστήρια ή τη θανατική ποινή. Από την άλλη πλευρά, δεν είναι εύκολο να κατευνάσεις τον Ερντογάν, ο οποίος στη συνάντηση με τον Αλέξη Τσίπρα τον Μάιο, αναπαρήγαγε, σε υπερθετικό βαθμό, όσα απαιτούσε από τους προηγούμενους πρωθυπουργούς για την άμεση έκδοση ακόμη και δευτεροκλασάτων αριστερών τρομοκρατών. Με τη διαφορά, όπως αναφέρουν έγκυρες πηγές, ότι αυτήν τη φορά ο κ. Ερντογάν φέρεται ότι έδωσε έντονα «προσωπικό» τόνο στο αίτημα, εννοώντας ότι θα επηρέαζε αποφασιστικά όλο το πλέγμα των διμερών σχέσεων. Αν ενδιαφερόταν για τους δευτεροκλασάτους τόσο πολύ, εύκολα καταλαβαίνει κανείς πόσο φορτικός είναι για τους οκτώ στρατιωτικούς και τι κρίνεται τώρα.

Τουλάχιστον, ο Ελληνας πρωθυπουργός δεν είναι ο μόνος που αιφνιδιάζεται από τον Τούρκο πρόεδρο! Στα διπλωματικά παρασκήνια λέγεται ότι οι πρόεδροι Ομπάμα και Ολάντ και η καγκελάριος Μέρκελ έμειναν άφωνοι, όταν άκουσαν στην προ δεκαημέρου Σύνοδο του ΝΑΤΟ τον κ. Ερντογάν να αξιώνει τη σύγκληση της Συνόδου του 2018 στην Κωνσταντινούπολη. Η απάντηση (πριν από το πραξικόπημα) ήταν ότι «η Τουρκία αντιμετωπίζει ζητήματα ασφαλείας που πρέπει να συνεκτιμηθούν», αλλά το θέμα παραμένει ανοιχτό. Ισως οδός διαφυγής είναι η σύγκληση Συνόδου το 2017 στις Βρυξέλλες (όπως πάντα συμβαίνει μετά την εκλογή νέου προέδρου των ΗΠΑ), οπότε η επόμενη θα μετατεθεί το 2019.

Αλέξανδρος Τάρκας
* Εκδότης του περιοδικού «Άμυνα και Διπλωματία» και σύμβουλος ξένων εταιριών μελέτης επιχειρηματικού ρίσκου για τη Ν.Α. Ευρώπη
Πηγή "Δημοκρατία"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Η «τούρκικη ρουλέτα»

Γράφει ο Θάνος Οικονομόπουλος

Η «ρώσικη ρουλέτα», μόλις άρχισε να παίζεται στην Τουρκία. Μια ιδιότυπη παραλλαγή της, μάλιστα, όπου τον “μύλο” του περιστρόφου τον γυρίζει ο απρόβλεπτος Ταγίπ Ερντογάν και ο ίδιος μόνο ξέρει κάθε φορά πόσες σφαίρες βάζει σ' αυτόν...

Στημένο ή όχι, το πραξικόπημα των λίγων ωρών απέδωσε καρπούς. Ενίσχυσε εντυπωσιακά (και τρομακτικά, στην κυριολεξία…) τον εκλεγμένο αυταρχικό “Σουλτάνο” της Τουρκίας, ο οποίος έχει καταφέρει με δόλιες και αμφιλεγόμενες μεθόδους και προβοκάτσιες να εξισλαμίσει σε πολύ μεγάλο βαθμό το κοσμικό κράτος που δημιούργησε ο Ατατούρκ. Καθιστώντας έτσι την έκπαλαι ασταθή και απρόβλεπτη αυτή μεγάλη περιφερειακή δύναμη, σε ακόμη πιο επικίνδυνο αστάθμητο παράγοντα σε τούτη την εύφλεκτη γωνιά του πλανήτη.

Γνωρίζει ο Ερντογάν, ότι έχει προ πολλού πάψει να έχει με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη την “προνομιακή” σχέση που διατηρούσε. Η Δύση, για λόγους γεωπολιτικών στρατηγικών, λόγω της θέσης στην οποία βρίσκεται η Τουρκία, την στήριζε (πάντα με καχυποψία και βαριά καρδιά...) και την ενίσχυε πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά, ως προφυλακή των δικών της συμφερόντων. Ήταν πάντα η Τουρκία απρόβλεπτος και αμφιλεγόμενος “σύμμαχος”, οι δυτικές δυνάμεις όμως και κυρίως οι ΗΠΑ είχαν την “ασφάλεια” ότι το εσωτερικό σκηνικό σ' αυτή την μεγάλη χώρα το διαμόρφωνε και το έλεγχε σε απόλυτο βαθμό το δυτικότροπο και κοσμικό “καθεστώς” του στρατιωτικό-οικονομικού κατεστημένου. Οι “πασάδες” των Ενόπλων Δυνάμεων...

Ο Ερντογάν, σταδιακά και μεθοδικά στην αρχή, απροκάλυπτα και προκλητικά στην συνέχεια, θέλησε ν' αλλάξει ριζικά τις εσωτερικές ισορροπίες και “σταθερές” στην Τουρκία. Μπορεί ο, με την ευκαιρία του πραξικοπήματος, αριθμός των μαζικών εκκαθαρίσεων σε ένοπλες δυνάμεις, αστυνομία, δικαιοσύνη και δημόσια διοίκηση να εντυπωσιάζει, αλλά στην πραγματικότητα είναι πολύ μικρός σε σύγκριση με το πλήθος των εκκαθαρίσεων στις οποίες έχει προχωρήσει ο Ερντογάν, με διάφορες προφάσεις και δικαιολογίες, προβοκάτσιες και κατασκευασμένες κατηγορίες, τα αρκετά τελευταία χρόνια της πολιτικής του κυριαρχίας, στην διάρκεια των οποίων παγίωσε το καθεστώς του.

Οι δυτικοί φίλοι (έστω και χωρίς ενθουσιασμό...) της Τουρκίας, παρατηρούσαν με ανησυχία και αμηχανία αυτές τις εσωτερικές ανακατατάξεις ισχύος. Και όταν ο Ερντογάν, με τον πόλεμο στο Ιράκ αρχικά και την Συρία στην συνέχεια (όπου οι αρχικές “υποψίες” για τουρκική πλήρη υποστήριξη στον ISIS, μετατράπηκαν συν τω χρόνω σε αποδείξεις) έδωσε σαφή δείγματα αυτονομίας και αυτενέργειας από το μπλοκ των “συμμάχων”, η επιφυλακτικότητά τους έγινε δυσπιστία και έντονη ανησυχία. Που οδήγησε σε προσεκτικό επαναπροσδιορισμό των σχέσεων τους με την Τουρκία του Ερντογάν.

Είναι πολύ ενδεικτικό το γεγονός ότι πριν ταχθούν υπέρ της “συνταγματικής νομιμότητας” στην Τουρκία, όλες οι μεγάλες δυνάμεις της Δύσης τήρησαν τις πρώτες θολές ώρες του πραξικοπήματος επιφυλακτική στάση έναντι του Ερντογάν. Και έσπευσαν να τον στηρίξουν -ακόμη και οι ΗΠΑ- μόνο όταν επιβεβαιώθηκε από τις εξελίξεις η αδιαμφισβήτητη επικράτηση του καθεστώτος του. Κι' αυτό, κάτι λέει. Θέλουν την Τουρκία ισχυρό παράγοντα ισχύος στην περιοχή, αλλά αξιόπιστο (στον βαθμό που το επιτρέπει το παρελθόν της…), δυτικότροπη ως προς τις αντιλήψεις της περί δημοκρατίας, πρότυπο δυτικής μουσουλμανικής χώρας. Ο Ερντογάν, εξελίσσεται σε απρόβλεπτο και επικίνδυνο εταίρο. Και μια ενδεχόμενη αντικατάστασή του από μια πιο προβλέψιμη και “συνεργάσιμη” διάδοχο κατάσταση, δεν θα τους στεναχωρούσε ιδιαίτερα. Αλλά το πραξικόπημα, με ή χωρίς εισαγωγικά, ενίσχυσε το καθεστώς Ερντογάν. Με ενδόμυχες επιφυλάξεις, λοιπόν, χαιρέτισαν την “συνταγματική νομιμότητα”…

Δεν θα πρέπει να εκτιμηθεί ως τυχαίο το γεγονός ότι, πριν “στήσει”-κατά τις συνωμοσιολογικές εικασίες- και πάντως εκμεταλλευθεί το αποτυχών πραξικόπημα που του ανοίγει τον δρόμο για αυταρχικότερη παγίωση του καθεστώτος του η οποία ανησυχεί την Δύση , ο “Σουλτάνος” έσπευσε μια μια θεαματική (και υποτιμητική για τον ίδιον...) “κωλοτούμπα” να... τα βρει με την Ρωσία, την οποία μέχρι πριν λίγες εβδομάδες απειλούσε με πόλεμο!

Μπορεί με ασφάλεια να θεωρήσει κανείς ότι ο Ερντογάν επισπεύδει την πλήρη εφαρμογή του σχεδίου του-και στο εσωτερικό αλλά και σ' ότι αφορά τις διεθνείς του σχέσεις και ισορροπίες- και προχωράει στον “σκληρότερο” πυρήνα του. Αυτό, βεβαίως, προοιωνίζεται μια πολύ ταραγμένη και γεμάτη ανασφάλειες περίοδο, όπου το “τυχαίο” μπορεί να πυροδοτήσει εξελίξεις (τόσο στο εσωτερικό της Τουρκίας, όσο και στις διεθνείς σχέσεις της) απρόβλεπτες και εκρηκτικές όχι μόνο στην ευφλεκτη περιοχή μας, αλλά και ευρύτερα.

Ειδικότερα για την Ελλάδα, τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο. Στην “εποχή Ερντογάν”, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν εξομαλύνθηκαν ουσιαστικά, αλλά τουλάχιστον δεν επιδεινώθηκαν έτι περαιτέρω. Όταν οι “στρατηγοί” είχαν τ' απάνω χέρι, οι επεκτατικές βλέψεις τους έναντι της χώρας μας ήταν εντονότερες και ενεργότερες. Και με κάθε εσωτερική αναταραχή, έκαναν εξαγωγή των προβλημάτων τους, οξύνοντας, συχνά σε σημείο... βρασμού, τις σχέσεις τους με την Ελλάδα. Αυτό φυσικά, δεν συνεπάγεται καμιά... “ασφάλεια” ότι ένας σκληρότερος και αυταρχικότερος Ερντογάν, θα συνεχίσει να θέλει να έχει “ελεγχόμενες' σχέσεις μ' εμάς. Η υπέρ-ενίσχυση κάθε εξουσίας, και δη του αυταρχικού τύπου Ερντογάν που έχει καταληφθεί από οίηση και τρέλα μεγαλείου, δεν επιτρέπει ασφαλείς προβλέψεις...

Πηγή iefimerida

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Τουρκία: Η Πύρρειος νίκη ενός Σουλτάνου

Του Γιώργου Καραμπελιά

Το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα στην Τουρκία με τις συνέπειές του τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο ευρύτερο γεωπολιτικό πεδίο, έρχεται να ολοκληρώσει έναν ιστορικό κύκλο μετασχηματισμού του παλαιού κεμαλισμού σε νεοθωμανισμό και ταυτόχρονα να ανοίξει μια νέα περίοδο αντιπαραθέσεων.

Αφετηρία υπήρξε η εισβολή στην Κύπρο το 1974 (με πρωθυπουργό τον Ετσεβίτ και αντιπρόεδρο της κυβέρνησης τον ισλαμιστή «πατέρα» του Ερντογάν, Ερμπακάν). Στο εξής, αναπτύσσεται στην Τουρκία ένας διχασμός ανάμεσα στον παραδοσιακό προσανατολισμό του κεμαλικού κατεστημένου και του στρατού, προς τη Δύση και το κοσμικό καθεστώς και τη σταδιακή αναβίωση του ισλαμισμού ως πολιτικής ιδεολογίας και του νεοθωμανισμού που τον συνοδεύει.

Από τότε, πέρασαν πάνω από σαράντα χρόνια και η τουρκική κοινωνία άρχισε να μετακινείται σταθερά προς την κατεύθυνση του ισλαμισμού και του νεοθωμανισμού, με αποκορύφωμα την άνοδο και τη σταθεροποίηση του Ερντογάν στην εξουσία, ενός διακηρυγμένα ισλαμιστή ηγέτη. Η αρχική ανάπτυξη του ισλαμισμού που για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε εκτεταμένα από τον Τουργουτ Οζάλ, στη δεκαετία του 1980, υπήρξε συνέπεια της ανάπτυξης του κουρδικού κινήματος, της δημιουργίας του ΡΚΚ, και της θυελλώδους ανάπτυξης της αριστεράς στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Δηλαδή, η παραδοσιακή συνταγή του κεμαλισμού για ενσωμάτωση στον τουρκισμό όλων των μουσουλμάνων της Τουρκίας – αφού πρώτα είχαν εξοντωθεί οι χριστιανικοί πληθυσμοί-, προσκρούει αφενός στην ανάδειξη μιας ισχυρής εθνικής ταυτότητας, δηλαδή των Κούρδων και αφετέρου στην ενίσχυση των κοινωνικών συγκρούσεων.

Ιδιαίτερα η ανάπτυξη του κουρδικού κινήματος, αποτέλεσε την αρχή του τέλους της φενάκης ενός ενιαίου τουρκικού έθνους, στην οποία στηριζόταν ο κεμαλισμός, που χαρακτήριζε τους Κούρδους ως «ορεσίβιους Τούρκους». Πλέον, ένα 20-25% του πληθυσμού, οι Κούρδοι, προτάσσουν την εθνική τους ταυτότητα απέναντι σε εκείνη των Τούρκων. Η απάντηση του τουρκικού κατεστημένου υπήρξε έτσι η ενίσχυση του Ισλάμ ως μία δεύτερη οδός ενσωμάτωσης των Κούρδων, μουσουλμάνων στην συντριπτική τους πλειοψηφία, καθώς και των λαϊκών στρωμάτων των πόλεων. Ενοποίηση δηλαδή των διαφορετικών πληθυσμών και τάξεων της Τουρκίας, διαμέσου του Ισλάμ.

Έτσι, -με πρωτοβουλία μάλιστα του στρατού μετά το πραξικόπημα του στρατηγού Εβρέν το 1980-, αναπτύσσονται τα ισλαμικά σχολεία και οι μεντρεσέδες, ενώ μεγάλα μουσουλμανικά τάγματα όπως εκείνο του Φετουλάχ Γκιουλέν, επεκτείνονται όχι μόνο στην Τουρκία, αλλά σε όλες τις τουρκόφωνες δημοκρατίες της κεντρικής Ασίας και στη Μ. Ανατολή. Εξάλλου, αυτή η επανισλαμοποίηση εντάσσεται και στη γενικευμένη ισλαμοποίηση του μουσουλμανικού κόσμου ο οποίος μετά την ιρανική επανάσταση, το 1979, εισέρχεται σε μια περίοδο θρησκευτικού και πολιτισμικού πυρετού. Έτσι, τα ενδογενή αίτια της ανάπτυξης του τουρκικού ισλαμισμού συναντούν τη διεθνή πραγματικότητα ενός αναπτυσσόμενου πολέμου των πολιτισμών.

Η Τουρκία εκμεταλλευόμενη τη στρατηγική της θέση ως γέφυρα Ανατολής Δύσης, και ως ανάχωμα προς τη σοβιετική και ρωσική ισχύ, αναπτύσσεται ραγδαία οικονομικά και μεταβάλλεται, ιδιαίτερα στη δεκαετία του 2000, σε μια ισχυρή νεοβιομηχανική δύναμη (επί παραδείγματι το 2015, η παραγωγή αυτοκινήτων έφτασε το 1,4 εκατ. οχήματα). Η Τουρκία εκμεταλλεύεται αυτό το νέο ρόλο ως της ηγέτιδας ισλαμικής οικονομικής δύναμης, για να εισάγει κεφάλαια τόσο από τη Δύση, όσο και από την ισλαμική Ανατολή – κατ’ εξοχήν τα πετρελαιοδολλάρια του Κόλπου. Η ανάδυση μάλιστα του ισλαμικού φονταμενταλισμού, της Αλ Κάιντα, της Χαμάς και εσχάτως του Ισλαμικού Κράτους, και ο γενικευμένος ισλαμικός ακτιβισμός που αγγίζει το 1,5 δισεκ. μουσουλμάνων του πλανήτη, ενισχύουν τον ρόλο της Τουρκίας στο εσωτερικό του παγκόσμιου συστήματος: Η Τουρκία εμφανίζεται ως η ήπια ισλαμική δύναμη που μπορεί να παίξει τον ρόλο του εκφραστή του Ισλάμ, στο εσωτερικό της Δύσης σε αντίθεση με τον ισλαμικό φονταμενταλισμό.

Παράλληλα, η νέα ισλαμική ηγεμονία, στηρίζεται στην ανάπτυξη μιας καινούργιας ισλαμικής τάξης επιχειρηματιών με επίκεντρο την ανατολική Μ. Ασία, που στηρίζει μαζί με τα λαϊκά στρώματα που γνώρισαν μία αιφνίδια άνοδο του βιοτικού τους επιπέδου, το εγχείρημα του τουρκικού ισλαμισμού. Ωστόσο, η ίδια η επιτυχία του Ερντογάν, αποτέλεσε και τη βάση για την ανάπτυξη νέων αντιθέσεων στο εσωτερικό της κοινωνίας και στη σχέση με τους γείτονές.

Η αυξανόμενη ισλαμοποίηση μιας κοινωνίας, η οποία ήταν θεσμικά μία κοσμική κοινωνία (οι γυναίκες ψήφιζαν από τη δεκαετία του 1930, δεκαπέντε χρόνια ενωρίτερα από τις Ελληνίδες), προκαλεί αυξανόμενες αντιδράσεις. όχι αποκλειστικά πολιτισμικού χαρακτήρα, -δηλαδή εκδυτικισμένοι Τούρκοι εναντίον ισλαμιστών-, αλλά έχει και θρησκευτικό υπόβαθρο: Το 20-25% του τουρκικού πληθυσμού δεν ανήκουν στην πλειοψηφική σουνιτική πτέρυγα, αλλά είναι Αλεβίτες, που αποτελούν την πλέον κοσμική πτέρυγα του ισλαμισμού, δεν έχουν τζαμιά, οι γυναίκες τους δεν φορούν μαντήλα, γιορτάζουν τον Άγιο Γεώργιο, κ.ο.κ.. Οι δε σουνίτες τους απεχθάνονται και τους χαρακτηρίζουν συχνά, άπιστους, και «ειδωλολάτρες». Στις τάξεις των Αλεβιτών βρίσκονταν όλοι κυριολεκτικώς οι οπαδοί της Αριστεράς, καθώς και το μεγαλύτερο κομμάτι των κεμαλικών.

Όμως, παρ’ ότι φάνηκε αρχικώς, ιδιαίτερα μετά τη σύλληψη του Οτσαλάν, πως οι νεο-οθωμανοί κατόρθωσαν εν μέρει να ενσωματώσουν τους Κούρδους μέσω της παραχώρησης κάποιων ελευθεριών(όπως το δικαίωμα να χρησιμοποιούν τη γλώσσα τους), αυτή η προσέγγιση σύντομα τινάχθηκε στον αέρα. Κατεξοχήν εξαιτίας των γεωπολιτικών εξελίξεων: Η εισβολή των Αμερικανών στο Ιράκ επέτρεψε τη δημιουργία ενός οιονεί ανεξάρτητου κουρδικού κράτους, ενώ ο εμφύλιος στη Συρία με τη μεγαλομανιακή εμπλοκή του ίδιου του Ερντογάν, επέτρεψε την ανάδυση ενός δεύτερου κουρδικού εθνικού θύλακα στα σύνορα της Τουρκίας, δίπλα στους κουρδικούς πληθυσμούς της. Έτσι το κουρδικό ζήτημα αναζωπυρώθηκε και οι προσπάθειες του Ερντογάν για την «εξημέρωση» των Κούρδων απέτυχαν.

Όλα αυτά υπήρξαν συνέπεια μιας πολιτικής επέκτατισμού και παρεμβάσεων στα τεκταινόμενα της περιοχής που οδήγησαν σε σύγκρουση με το Ισραήλ, σε διακοπή των σχέσεων με την Αίγυπτο, στον ανοιχτό πόλεμο με τον Άσσαντ. Η στρατηγική ενός ήπιου φιλοδυτικού Ισλάμ, τινάχθηκε στον αέρα με αποτέλεσμα το 2013 να εκδηλωθεί μια νέα σύγκρουση ανάμεσα στον Ερντογάν και τον Φετουλάχ Γκιουλέν – τον παλιό δάσκαλο και μέντορά του. Δηλαδή, η ίδια η επιτυχία του ισλαμικού νεοθωμανισμού, που επιθυμεί να ανακτήσει η Τουρκία -τηρουμένων των αναλογιών- τον ρόλο της παλαιάς οθωμανικής αυτοκρατορίας, αποτέλεσε τη βάση για την έκρηξη νέων αντιθέσεων: Από το 2013 μέχρι σήμερα, έχουν πραγματοποιηθεί αλλεπάλληλες τρομοκρατικές επιθέσεις από το Ισλαμικό Κράτος το οποίο αφού πρώτα εξέθρεψε ο Ερντογάν τώρα έχει στραφεί εναντίον του· αναπτύχθηκαν οι συγκρούσεις με τους Αλεβίτες και την νεολαία του πάρκου Γκεζί · τέλος και το σοβαρότερο ο κουρδικός πληθυσμός έχει περάσει σε μία γενικευμένη ένοπλη εξέγερση στη νοτιοανατολική Τουρκία.

Παράλληλα, η Τουρκία οδηγήθηκε σ’ όλο και πιο προβληματικές σχέσεις με τη Δύση και τις ΗΠΑ: το 2011 ο Ομπάμα αποκαλούσε τον Ερντογάν τον καλύτερο φίλο του, και το 2015 δεν τον δέχτηκε καν στον Λευκό Οίκο, ενώ εξεδιώχθη κακήν κακώς από την κηδεία του Μωχάμετ Άλη!

Η Τουρκία θέλει να ολοκληρώσει τον απογαλακτισμό της από τη Δύση και να μεταβληθεί σε μία ανεξάρτητη περιφερειακή δύναμη, ως αυτόνομος εκφραστής του σουνιτικού Ισλάμ. Έτσι, η εκδήλωση ενός πραξικοπήματος ήταν μάλλον αναπόφευκτη, διότι πλέον ο Ερντογάν έχει απέναντί του το 50% του πληθυσμού (Κούρδους, Αλεβίτες, φοιτητική νεολαία) καθώς και ένα μεγάλο μέρος των ΜΜΕ, των πανεπιστημιακών και το μεγαλύτερο μέρος της Δύσης. Το γεγονός ότι κατόρθωσε παρά τρίχα -όπως αποδεικνύεται από τις πληροφορίες που συρρέουν-, να αποφύγει τη σύλληψη και τον θάνατο, τού προσφέρει προφανώς τη δυνατότητα να ολοκληρώσει τον έλεγχο των μηχανισμών εξουσίας και την αποστασιοποίησή του από τους δυτικούς συμμάχους.

Πρόκειται για την ολοκλήρωση ενός κύκλου, τον οποίο άνοιξε το 2002 ο Ταγίπ Ερντογάν. Ολοκλήρωση που θα τον οδηγήσει προφανέστατα στη θέση του προέδρου-σουλτάνου της χώρας (καθόλου τυχαία εξάλλου, κατασκεύασε και ένα τεράστιο σουλτανικό παλάτι στην Άγκυρα).
Όμως ταυτόχρονα, η ίδια η δυναμική των εξελίξεων θα αποτελέσει και την αιτία της παραπέρα απομόνωσής του και στο εσωτερικό της Τουρκίας και στη γεωπολιτική σκακιέρα. Τα ανοίγματα προς τη Ρωσία και το Ιράν δεν είναι δυνατόν να υποκαταστήσουν τη στρατηγική σχέση με τη Δύση, η δε ενίσχυση της ισλαμοποίησης της κοινωνίας και το ξεδόντιασμα του κεμαλισμού θα προκαλέσει την ανάδειξη νέων πολιτικών αντιπάλων. Όσο για το κουρδικό, είναι πλέον πολύ αργά για να επιτύχει την ενσωμάτωση των κουρδικών πληθυσμών που σημειωτέον έχουν διπλάσια δημογραφική ανάπτυξη από τους Τούρκους που εμφανίζουν δημογραφία ανάλογη με την ελληνική.

Έτσι παρά τον θρίαμβο του Ερντογάν, -πραγματικό, διότι αντίκρισε κυριολεκτικά τον χάρο με τα μάτια του- στην πρώτη νέα μεγάλη κρίση, είτε οικονομική, είτε γεωπολιτική, οι αντιθέσεις θα αναδειχθούν και πάλι με οξύτητα και θα διαιρέσουν εκ νέου μια ούτως ή άλλως διχασμένη κοινωνία. Εξάλλου, είναι νόμος της ιστορίας και της φύσης, πως όταν το καπάκι μιας χύτρας που βράζει συγκρατείται δια της βίας κλειστό, αυτό αργά ή γρήγορα θα ανατιναχθεί.

Ο Ερντογάν θα είχε θεωρητικά τη δυνατότητα, – παντοδύναμος ων-, να ακολουθήσει μία διαφορετική πορεία, εκτόνωσης των αντιθέσεων, με ανοίγματα προς τους Κούρδους και προς τους πολιτικούς του αντιπάλους στο εσωτερικό της χώρας, και στον γεωπολιτικό του περίγυρο, αλλά δεν μοιάζει ικανός να το πράξει. Παραμένει αιχμάλωτος της ίδιας της ισλαμικής δυναμικής που τον ανέδειξε. Εξάλλου το πραξικόπημα και η βίαιη καταστολή του, τον σπρώχνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση, της αντιπαράθεσης και της πορείας προς έναν ιδιότυπο ισλαμοφασισμό – εξ ου και η συμμαχία του με τους γκρίζους λύκους. Και όσο αντέξει.

_________________

Βλέπε σχετικά και τα βιβλία:
Γ. Καραμπελιάς (επιμ), Τουρκία, Ισλάμ και κρίση του κεμαλισμού, Εναλλακτικές Εκδόσεις
Γ. Καραμπελιάς (επιμ.), Νεοθωμανισμός και ελληνική ταυτότητα, Εναλλακτικές Εκδόσεις

Πρωτοδημοσιεύτηκε στην huffingtonpost.gr
Πηγή "Άρδην"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Ετεοκλής και Πολυνείκης...

Γράφει ο Κώστας Μαντατοφόρος

Έβγαλε φετφά ο σουλτάνος Ταγίπ να μην κηδευτούν οι νεκροί πραξικοπηματίες και οι δικοί μας δημοκράτες του κ@λου, οι σκ@τά απόγονοι του Αισχύλου, του Σοφοκλή, του Ευρυπίδη, στέκουν με τα νομικά βιβλία και τα νομικίστικα έγγραφα στο χέρι, για να δουν αν θα εκδώσουν τους 8 που ζήτησαν άσυλο.

Τα νομικά έγγραφα ώ ημιαγράμματε πρωθυπουργέ, και σεις βάρβαροι υπουργοί και παρατρεχάμενοι, να τα βάλετε στον @@@@ σας!
Εδώ δεν μιλάμε για νόμους και νόρμες επιτήδειων απατεώνων νομοθετών, εναντίον ηλίθιων κατοίκων και λαών, εδώ μιλάμε για τις προαιώνιες αξίες του ανθρώπου.
Για τις έννοιες του ανθρωπισμού και του ουμανισμού. 
Για τον σεβασμό των νεκρών.

Σταμάταγαν οι μάχες στην Τροία για να μαζέψουν και να κηδέψουν τους νεκρούς τους.
Οι νεκροί σε κάθε υποτυπωδώς πολιτισμένη κοινωνία αποτέλεσαν πάντα ιερό ταμπού από φίλους και εχθρούς.
Ακόμη κι ο Ιμπραήμ στο Μανιάκι, έστησε όρθιο άν και νεκρό τον μεγάλο του αντίπαλο και απέτισε φόρο τιμής μ' ένα φιλί.

Μόνον ο Κρέων ξεχώρισε Ετεοκλή από Πολυνείκη και στιγματίστηκε για πάντα από τον Σοφοκλή στην τραγωδία "Αντιγόνη", γενόμενος αιώνιο παράδειγμα ατιμίας και ασέβειας ενώπιον του θανάτου.
Κι αυτό το στίγμα της ασέβειας αποτελεί αιώνια κληρονομιά του ελληνικού πνεύματος και πολιτισμού, αυτού που εσείς αγνοείτε, είτε από αμάθεια,  είτε από εμπάθεια προς κάθε τι ελληνικό. 

Δίπλα μας, στην γειτονιά μας, ο ημιπαράφρων δικτατορίσκος απαγορεύει την κηδεία των νεκρών εχθρών του, και απειλεί να επαναφέρει την θανατική ποινή για να καταδικάσει όσους απόμειναν ζωντανοί κι σεις σκέφτεστε αν θα εκδώσετε τους 8 ικέτες ασύλου;
Να τους κάνει τί ο σουλτάνος Ρετζέπ;
Να τους σκοτώσει και να σκυλεύσει τα πτώματά τους;
Και το αίμα 8 ζωών, έστω και πραξικοπηματιών, πού θα πέσει;
Στα κεφάλια τα δικά σας; 
Ή θα επιχειρήσετε να το μεταφέρετε κι αυτό στα δικά μας, όπως κάνατε με τα χρέη των τραπεζών, και την τριαντάχρονη ληστεία της Ελλάδας από τους πολιτικούς και την διαπλοκή;

Αλλά είσαστε τόσο προσκυνημένα δουλάκια...
Τόσο δειλοί...
Τόσο βλάκες...
Και τόσο ανθέλληνες και στην ψυχή και στην παιδεία...
Που το σκέφτεστε.

Δικάστε τους εδώ, καταδικάστε τους αν βρεθούν ένοχοι και βάλτε τους σε ελληνική φυλακή.
Αλλά όχι και να τους παραδώσετε βορά στα σκυλιά της ισλαμικής θεοκρατίας (της όποιας θεοκρατίας), στην πραγματικότητα όμως βορά στο άλλο πρόσωπο της Παγκοσμιοποίησης.

Όμως τί ζητάμε από σας;  
Κι εσείς σκυλιά της Παγκοσμιοποίησης είσαστε.
Αλλά τί σκυλιά;
Κουτάβια!...

Πηγή "Ουδέν Σχόλιον"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Τα αναπάντητα και... "μυστήρια" ερωτήματα

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας - Τουρκολόγος

Πολλά ερωτήματα κυκλοφορούν για το αποτυχών πραξικόπημα στην Τουρκία και τον τρόπο που απέτυχε, τον οποίο πολλοί έκριναν το λιγότερο σαν αποτέλεσμα αψυχολόγητων ερασιτεχνικών ενεργειών.

Εκτός όμως από αυτά τα γνωστά ερωτήματα, σοβαρά ερωτήματα διατυπώνονται και από τουρκικής πλευράς, (Cumhurrıyet).

Το πρώτο ερώτημα είναι γιατί ενώ είχε εκραγεί το πραξικόπημα και ο Ερντογάν είχε πληροφορηθεί το τι γίνεται, δεν επικοινώνησε με τον πρωθυπουργό του, τον Μπιναλί Γιλντιρίμ, που πιάστηκε κυριολεκτικά στον ύπνο ώρες αργότερα; Αλλά αυτό είναι το λιγότερο.

Το δεύτερο μεγάλο και σοβαρό ερώτημα είναι γιατί ενώ στις 16 μ.μ. ο αρχηγός της ΜΙΤ, ο Χακάν Φιντάν, ειδοποίησε τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου στρατηγό Χουλουσί Ακάρ ότι επίκειται πραξικόπημα, τις επόμενες ώρες δεν ενημέρωσε ούτε τον πρόεδρο Ερντογάν, ούτε και τον πρωθυπουργό, Μπιναλί Γιλντιρίμ;

Ο Ερντογάν μιλώντας στο CNN το βράδυ του πραξικοπήματος από το κινητό, ανέφερε ότι πληροφορήθηκε για το πραξικόπημα στις 20.00 μμ. Στο κενό των τεσσάρων ωρών από τις 16.00 μ.μ. μέχρι τις 20.00 μ.μ. τι είχε γίνει, κανείς δεν ξέρει. Γιατί στο μέρος όπου βρίσκονταν ο Ερντογάν δεν πάρθηκαν αμέσως μέτρα ασφαλείας με συνέπεια να γλυτώσει μόλις παρά τρίχα;

Τίθεται το ερώτημα μήπως κατά την ενημέρωση που έκανε ο Χακάν Φιντάν στον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου υπήρξε διαρροή; Και επίσης τι έκαναν από εκείνη την ώρα ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου και οι άλλοι αρχηγοί των όπλων;

Ενώ γίνονταν όλα αυτά και είχαν δοθεί εντολές για απαγόρευση πτήσεων και κυκλοφορίας στρατιωτικών μονάδων και αρμάτων μάχης, γιατί κάποιοι διοικητές είχαν πάει… σε ένα γνωστό γάμο;

Το επόμενο ερώτημα είναι γιατί η ΜΙΤ δεν έσπευσε να κινητοποιήσει δυνάμεις για να προστατευτεί η βουλή, το αρχηγείο της ΜΙΤ και η Διοίκηση Ειδικών Δυνάμεων, που απροστάτευτα δεχτήκαν άγριο αεροπορικό βομβαρδισμό;

Την ώρα που εξελίσσονταν το πραξικόπημα γιατί ο πρωθυπουργός Μπιναλί Γιλντιρίμ με κάποιους σημαντικούς υπουργούς του δειπνούσαν αμέριμνοι σε γνωστό εστιατόριο στην Σαμψούντα;
Γιατί δεν τον είχε ενημερώσει κανένας το τι γίνεται εκείνη την ώρα και ότι κινδύνευαν να θανατωθούν;

Γιατί ενώ στην Σμύρνη εξελίσσονταν η μεγάλη δική κατασκοπείας πολλών αξιωματικών κι ενώ υπήρχε ανάμιξη και άλλων αξιωματικών προσκείμενων στον Φετουλάχ Γκιουλέν κι ενώ υπήρχαν υπόνοιες για ανατρεπτικές κινήσεις από συγκεκριμένους, κανένας δεν παρακολουθούνταν από την ασφάλεια;

Ερώτημα τίθεται φυσικά για τα χαμένα ελικόπτερα και τα πολεμικά πλοία παρά την διάψευση του υπουργού Άμυνας Fikri Işık, το γεγονός επιβεβαιώνεται από δημοσιογραφικές πηγές.

Πηγή ΝikosΧeiladakis

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Συναγερμός στην Βόρειο Ήπειρο: Καίγονται χωριά Ελλήνων!

Το Αλβανικό κράτος για άλλη μια φορά απουσιάζει... το Ελληνικό ακούει;

Μεγάλη φωτιά βρίσκεται σε εξέλιξη από τα ξημερώματα της Τετάρτης στην περιοχή του Θεολόγου του Δήμου Φοινικαίων στη Βόρεια Ηπειρο.

Σύμφωνα με πληροφορίες η φωτιά ξέσπασε στο χωρίο Τσερκοβίτσα αργά το βράδυ της Τρίτης. Από τα ξημερώματα της Τετάρτης η φωτιά έφτασε στο χωριό Κουλουράτι όπου κινδυνεύουν ζωές ανθρώπων ενώ ήδη ενα σπίτι έχει παραδοθεί στην μανία της φωτιάς που καίει ανεξέλεγκτα στην περιοχή.

Αυτή την στιγμή η φωτιά περικυκλώνει τα χωριά Δίβρη, Κουλουράτι και Αγ. Αντρέα ενώ στην περιοχή επιχειρούν δυο πυροσβεστικά οχήματα του Δήμου Αγίων Σαράντα τα οποία έχουν σπεύσει στο σημείο έπειτα από παρέμβαση του προέδρου του Κόμματος των Ελλήνων κ. Χρηστάκη Κίτσιου.

Τα δυο αυτά πυροσβεστικά οχήματα είναι τα μοναδικά που διαθέτει ο δήμος Αγίων Σαράντα ενώ ο νεοσύστατος δήμος Φοινικαίων δεν διαθέτει ακόμη πυροσβεστική υπηρεσία και υλικοτεχνική υποδομή για την αντιμετώπιση τέτοιου είδους καταστάσεων.

Μεγάλη κινητοποίηση γίνεται από την ηγεσία του Δήμου Φοινικαίων για να υπάρξει συνδρομή με πτητικά μέσα από την Ελλάδα για την κατάσβεση της μεγάλης πυρκαγιάς. Μέχρι στιγμής έχουν γίνει επαφές με την Περιφέρεια Ηπείρου, τον Δήμο Ηγουμενίτσας και τον Δήμο Κερκύρας.

Στα σημείο έχουν σπεύσει από τις πρώτες πρωινές ώρες και οι λιγοστοί νέοι των γύρω χωριών οι οποίοι μαζί με τους ηλικιωμένους κάτοικους δίνουν μάχη με όλες τους τις δυνάμεις με τους ανέμους και το δύσβατο της περιοχής στο οποίο εξελίσσεται η φωτιά να δυσχεραίνουν την κατάσταση.

Για τα ακριβή αίτια της πυρκαγιάς, ακόμα δεν υπάρχει καμία επίσημη ενημέρωση, όμως εικάζεται πως έχει προκληθεί από φωτιές που βάζουν Αλβανοί βοσκοί, οι οποίοι γνωρίζοντας την εγκατάλειψη στην οποία έχουν περιέλθει τις τελευταίες δεκαετίες τα χωριά της περιοχής δεν υπολογίζουν τίποτα.

Πηγή "Αυτόνομη"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Βάφουν τα χέρια τους με το αίμα των ικετών ασύλου…

Τρέμοντας προδίδουν αρχές και αξίες του Ελληνισμού... 
Σκύβουν το κεφάλι στις εντολές του "σουλτάνου"
Φοβικά ανθρωπάρια που ασκούν την εξουσία τους καταστρέφουν τώρα και την ιστορική αξιοπρέπεια της χώρας

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ

Όταν κυβερνά η παράνοια και ο φόβος είναι πολύ δύσκολο να επικρατήσει η λογική. Το θρίλερ με την δίκη των 8 τούρκων συνεχίζεται. Τα νομικά επιχειρήματα κατά της έκδοσης είναι τόσα πολλά, που όλα συντείνουν στην άποψη της μη έκδοσής τους. Αντίθετα, τα πολιτικά επιχειρήματα είναι κάτι περισσότερο από σαθρά, αλλά ταυτόχρονα μεστά φοβικότητας υπεράσπισης όχι μόνο της νομοθεσίας (Ελληνικής, Ευρωπαϊκής και Διεθνούς), αλλά και της αξιοπρέπειας της Ελλάδας.

Φοβικές πανικόβλητες πολιτικές καρικατούρες, αρνούμενοι τις προσωπικές τους ιδεολογίες και ιδεοληψίες, υπό τον φόβο της οργής του «σουλτάνου» επιχειρούν να αναφέρονται σε ισχυρά επιχειρήματα της Τουρκίας που απαιτεί την έκδοση των 8 τούρκων. Διαγράφουν όχι μόνο τη νομική, αλλά και την ηθική πλευρά του ζητήματος και αγωνιούν να κλείσουν το θέμα το συντομότερο δυνατό υπό το βάρος των τουρκικών πιέσεων.
Υπερτονίζουν συστηματικά τα σκαιώδη επιχειρήματα του ημιπαράφρονα πολιτικού δικτάτορα Ερντογάν και αγνοούν με χαρακτηριστική άνεση την ικεσία εκείνων που προσέφυγαν στην Ελλάδα ευελπιστώντας στην προστασία τους από μία δημοκρατία και από μία χώρα που ιστορικά (από τα βάθη της αρχαίας ιστορίας της) προτάσσει την ηθική έναντι ακόμη και του νόμου. Αν και στην περίπτωση των 8 τούρκων που αιτήθηκαν άσυλο στην Ελλάδα ο νόμος καλύπτει θετικά το αίτημά τους, η πολιτική ανήθικη ηγεσία της χώρας ανθίσταται ισχυρά και προσπαθεί να ανατρέψει (για μία ακόμη φορά) την κραυγαλέα απαίτηση που υποστηρίζει την προστασία του ικέτη.

Χαρακτηριστικό της γελοιότητας που διέπει ένα τόσο σοβαρό θέμα είναι πως η τουρκική πλευρά αγνοεί ακόμη και τα στοιχεία των 8, αλλά αυτοβούλως τους συνδέει με την επιχείρηση εξόντωσης – δολοφονίας του τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν. Δεν προσπαθεί καν να δικαιολογήσει το πως μετακινήθηκαν αυτοί οι 8 από τη νοτιοδυτική Τουρκία στην ανατολική Θράκη, πως άλλαξαν ελικόπτερο (άφησαν ένα πολεμικό ελικόπτερο που θα κάλυπτε με αρκετή ασφάλεια τις ανάγκες διαφυγής τους) με τέτοια άνεση ενώ η Τουρκία έβραζε και πως κατόρθωσαν να φτάσουν στα ελληνοτουρκικά σύνορα του Έβρου… Όχι, η τουρκική πλευρά δεν ενδιαφέρεται για τίποτε άλλο (αυτή τη στιγμή) πέρα από την έκδοση των συγκεκριμένων. Ούτε ενδιαφέρεται για το ότι δεν υπάρχει ελληνοτουρκική διακρατική συμφωνία έκδοσης εγκληματιών, ούτε φυσικά καλύπτει το τυπικό του πράγματος, πως οι άνθρωποι αυτοί (των οποίων την ταυτότητα η Τουρκία δεν γνωρίζει) δεν έχουν καταδικαστεί, έχουν μόνο κατηγορηθεί γενικώς και αορίστως. Δεν ενδιαφέρεται ο Ερντογάν για τη διεθνή νομιμότητα. Το μόνο που ενδιαφέρει τον "σουλτάνο" είναι να προσφέρει αίμα στους διψασμένους και αφιονισμένους οπαδούς του.

Είναι απολύτως σαφές πως η συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου δεν πρόκειται να σεβαστεί ούτε τα νομικά στοιχεία και επιχειρήματα, ούτε την ηθική προσταγή υπεράσπισης των αυτονόητων, της ελληνικής κουλτούρας και ελληνικού πολιτισμού που λάμπρυνε αυτή τη μικρή χώρα στο διάβα της ιστορίας.
- Όχι, δεν πρόκειται να «κρατήσουν Θερμοπύλες» απέναντι στην βαρβαρότητα του τουρκικού καθεστώτος.
- Όχι, δεν πρόκειται να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, ούτε να υπακούσουν στα ιστορικά κελεύσματα εκείνων που έδωσαν την ζωή τους για την ελευθερία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
- Όχι, δεν πρόκειται να προσεγγίσουν καν το ηθικό σκέλος του ζητήματος.

Αντίθετα, θα επαναλάβουν συμπεριφορές σκαιότατες (Τσολάκογλου, Σημίτης) και θα παραδώσουν τους ικέτες στα χέρια των εκτελεστών τους. Ταυτόχρονα, θα παραδώσουν την τιμή και την αξιοπρέπεια της χώρας στα πόδια του ημιπαράφρονα τούρκου ηγέτη που δεν διστάζει να απειλεί τις ελληνοτουρκικές σχέσεις μέσω του πρέσβυ του στην Ελλάδα. Θα επιλέξουν με μία εσωτερική διαδικασία να διατάξουν «για λόγους εθνικής ασφάλειας και για λόγους που απειλούν με ελληνοτουρκική στρατιωτική σύρραξη» την άρνηση απόδοσης ασύλου στους 8 αιτούντες ικέτες. Και ο σπουδαιότερος λόγος της διαταγής - απόφασης έκδοσης των συγκεκριμένων αιτούντων ασύλου δεν είναι άλλος από την ύπαρξη 4 μουσουλμάνων βουλευτών που με τις ψήφους τους στηρίζουν την συγκυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου. Και κάπου εκεί, με γραφειοκρατικό τρόπο, οι «αριστεροί ριζοσπάστες και ανθρωπιστές», παρέα με τους «πατριώτες που υπερασπίζονται τα εθνικά ιδεώδη και κόκκινες γραμμές που έγιναν ροζ καμπύλες», σιωπηλά θα γίνουν συνένοχοι της διαπόμπευσης, του βασανισμού και της εκτέλεσης ανθρώπων που διαφώνησαν με τον «σουλτάνο», που διέταξε να μείνουν άταφοι οι νεκροί πραξικοπηματίες...! (ας θυμηθούμε στο σημείο αυτό μια συγκεκριμένη ελληνική τραγωδία που ύμνησε τις ανώτερες από τον άνθρωπο αξίες και που έγινε αιτία να θαυμαστεί το ελληνικό πνεύμα και ο ελληνικός πολιτισμός από όλο τον σύγχρονο κόσμο, μέσα από μια κοπέλα, την Αντιγόνη, που στάθηκε όρθια, με πράξεις και όχι με λόγια, απέναντι στον μαινόμενο παντοδύναμο βασιλιά...)

Δεν ενδιαφέρει διόλου τον γράφοντα το ότι αυτοί οι 8 εκπαιδεύθηκαν και ως μοναδικό τους έργο είχαν την αποστολή επιθετικών ενεργειών κατά της Ελλάδας. Δεν ενδιαφέρουν διόλου οι έμμεσες απειλές προς την Ελλάδα του εκτός ορίων και λογικής τούρκου προέδρου. Με πρόταγμα την ελληνική ιστορία, την τιμή και την αξιοπρέπεια που επεδείκνυε πάντοτε αυτή η χώρα ακόμη και προς τους επιτιθέμενους, με πρόταγμα την ηθική υποχρέωση σεβασμού εκείνων των νόμων που υπερβαίνουν των ανθρωπίνων, με πρόταγμα τον ελληνικό πολιτισμό και την Παιδεία, και, κυρίως, με πρόταγμα την υπεράσπιση της πατρίδας από την διολίσθησή της στον βούρκο της αθλιότητας, της υποταγής στις εντολές του αιμοσταγούς Ερντογάν…

Μπορεί η "ελληνική" συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου να έχει κάθε διάθεση να βάψει τα χέρια της με αίμα αθώων (δεν θα είναι η πρώτη της φορά)...
Μπορεί αυτό το άθλιο συνονθύλευμα πολιτικών να θέλει να παραβιάσει το ανθρώπινο νόμο, αλλά και την ηθική επιταγή...
Μπορεί αυτοί οι κρυπτόμενοι από τον ελληνικό λαό να επιθυμούν να αποδεχθεούν τον Ερντογάν ως «αφέντη» που διατάζει και οι διαταγές του πρέπει να εκτελεστούν χωρίς δεύτερη κουβέντα… 

Αυτό όμως...
- Δεν σημαίνει πως εμείς οι υπόλοιποι πολίτες της χώρας θέλουμε να βάψουμε τα χέρια μας με αίμα ανθρώπων που ήρθαν σε εμάς ζητώντας να τους σώσουμε και να γίνουμε συνένοχοι της δικής σας φρίκης.
- Δεν σημαίνει πως αποδεχόμαστε την απώλεια της προσωπικής μας αξιοπρέπειας, του ήθους και των βασικών αρχών της πίστης μας.
- Δεν σημαίνει πως εμείς θα αναγνωρίσουμε τον «σουλτάνο» Ερντογάν σαν υπέρτατη αρχή, ούτε φυσικά πως είμαστε διατεθειμένοι να υποχωρήσουμε στις όποιες απειλές ενός φανατικού ισλαμιστή, εγωπαθή, ματαιόδοξου και παράφρονα που καταστρέφει την ίδια του τη χώρα.

Κλείνοντας, μία συμβουλή στο τραγικό και πανάθλιο κυβερνητικό δίδυμο: Κι αν τίποτε άλλο δεν έμεινε να υπερασπιστείτε, σταθείτε όρθιοι δίπλα στους προγόνους και τις ανυπέρβλητες αξίες που με τη ζωή και το θάνατό τους παρέδωσαν σε όλους εμάς. Κι αν ούτε αυτό δεν μπορείτε να κάνετε επειδή μισείτε αυτή την χώρα, σκεφτείτε εκείνη τη τραγική στιγμή που εσείς θα είστε εκείνοι που θα ικετεύετε για έλεος επειδή προδώσατε τις προαιώνιες αξίες μας…
Τέλος, σκεφτείτε εσείς που λέτε πως κυβερνάτε την χώρα... Σκεφτείτε την ιστορική συγκυρία της απαίτησης του Ερντογάν με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και, επιτέλους, συνέλθετε και αρνηθείτε να γίνει μία νέα άτυπη τουρκική εισβολή αυτή τη φορά στην Ελλάδα...

ΥΓ: Το γελοίο της υπόθεσης είναι πως οι τουρκόφρονες της Θράκης, με την «πολιτική κάλυψη» του εθνικιστικού τουρκικού κόμματος ΚΙΕΦ (DEB), διοργανώνουν «μαζικό συλλαλητήριο» στο οποίο θα διαμαρτύρονται για την εις βάρος τους καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την Ελλάδα. 
Είναι οι ίδιοι που λίγες ημέρες πριν, ως έμμισθοι κεφαλοκυνηγοί εμφανίσθηκαν δημοσίως διαμαρτυρόμενοι να απαιτούν την παράδοση των 8 τούρκων στα χέρια του Ερντογάν για να τους εκτελέσει...!!!
Όχι, κανένας από αυτούς δεν θα συρθεί στην Ελληνική Δικαιοσύνη για δημιουργία κλίματος ανωμαλίας, για απειλή της ειρηνικής συμβίωσης και την υποδαύλιση μίσους. Ούτε κανένας από αυτούς θα κατηγορηθεί για ψευδείς δηλώσεις κατά της Ελλάδας, οι οποίες δημιουργούν αρνητική εικόνα για την χώρα και χρησιμοποιούνται από την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας ως «επιχειρήματα» επί των ελληνοτουρκικών διαφορών. Στην χώρα όπου οι ίδιοι δηλώνουν ότι καταπατούνται τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματά τους δεν θα βρεθεί κανένας να τους «ψιθυρίσει» πως «έχουν τελειώσει». Και όλα αυτά αποδεικνύουν πως τα εν Ελλάδι φερέφωνα του «σουλτάνου που έβαλε πλώρη να γίνει χαλίφης» είτε έχουν χειραγωγηθεί, είτε έχουν πληρωθεί και προσδοκούν με την στάση τους να βλάψουν την Ελλάδα.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Μαύρη Επέτειος: 42 χρόνια από την εισβολή του «Αττίλα» στην Κύπρο στον απόηχο του πραξικοπήματος στην Τουρκία

Γράφει ο Δημήτρης Ράπτης
Δόκιμος Αναλυτής ΚΕΔΙΣΑ

Η Τουρκική εισβολή στην Κύπρο («Αττίλας 1») ξεκίνησε το πρωινό της 20ης Ιουλίου 1974 με αποβατικές και αεροπορικές επιχειρήσεις και είχε ως αποτέλεσμα την κατάληψη του 2% της επικράτειας της Μεγαλονήσου. Στις 24 Ιουλίου ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις για εφαρμογή ανακωχής ανάμεσα στις δύο χώρες και ενός πλαισίου αποκατάστασης της ειρήνης στην Κύπρο.
Οι τότε διαπραγματεύσεις έφεραν την Ελλάδα σε πολύ δύσκολη θέση δεδομένου της τουρκικής αλαζονείας και αδιαλλαξίας. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι κατά την πρώτη περίοδο των διαπραγματεύσεων, αμέσως μετά την Τουρκική εισβολή, οι Τούρκοι παραβίασαν 55 φορές την εκεχειρία με μικρής κλίμακας στρατιωτικές επιχειρήσεις. Οι διαπραγματεύσεις έληξαν άδοξα με τον «Αττίλας 2» στις 14 Αυγούστου 1974, τη δεύτερη τουρκική εισβολή στη Μεγαλόνησο με επίθεση σε όλα τα μέτωπα καταλαμβάνοντας το 37% του κυπριακού εδάφους.
Σε διπλωματικό επίπεδο η Τουρκία επιδεικνύοντας για ακόμα μία φορά τον αδιάλλακτο χαρακτήρα της εξωτερικής της πολιτικής αγνόησε και τα τέσσερα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για άμεση κατάπαυση του πυρός και αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων από την Κύπρο για την ειρηνική διευθέτηση του ζητήματος.
Η εισβολή με την κωδική ονομασία «Αττίλας» αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα και δισεπίλυτα προβλήματα της νεώτερης διπλωματικής ιστορίας με πολλές επιπλοκές και αντιδράσεις τόσο στο εσωτερικό όσο και σε διεθνές επίπεδο.
Έκτοτε έχουν γίνει αρκετές προσπάθειες επίλυσης του «Κυπριακού Ζητήματος» με κορυφαία αυτή του Απριλίου του 2004, το λεγόμενο «Σχέδιο Ανάν», με σκοπό να εισέλθει η Κύπρος στο σύνολό της και ενωμένη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το σχέδιο αυτό έπειτα από δημοψήφισμα απορρίφθηκε από τους Ελληνοκυπρίους και το «Κυπριακό Ζήτημα» εισήλθε σε μία νέα περίοδο στασιμότητας καθώς και το διεθνές ενδιαφέρον είχε ατονήσει βλέποντας τις προσπάθειες τους να μην καρποφορούν.

Το ενδιαφέρον για το «Κυπριακό Ζήτημα» αυξήθηκε εκ νέου μετά τη νίκη του Μουσταφά Ακιντζί στις εκλογές του Απριλίου 2015 στα Κατεχόμενα. Οι προσδοκίες στην Λευκωσία για ενθάρρυνση των συνομιλιών και ενδεχόμενη επίλυση φάνηκαν αυξημένες και ο νέος Τουρκοκύπριος ηγέτης παρουσιάστηκε θετικός για την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων από την πρώτη κιόλας συνάντηση που είχε με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκο Αναστασιάδη, εγκαινιάζοντας κατ’ αυτό τον τρόπο μία νέα περίοδο στο Κυπριακό.
Πράγματι η επανέναρξη των συνομιλιών κατέστη δυνατή σε λιγότερο από ένα μήνα (15 Μαΐου 2015) μετά την εκλογική νίκη του Ακιντζί και οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται με εντατικούς ρυθμούς μέχρι σήμερα. Ωστόσο, γνώμη του γράφοντος είναι ότι παρά τις συναντήσεις, τις θετικές προοπτικές που αναπτύχθηκαν και την εμπλοκή των διεθνών παραγόντων δεν έχει επιτευχθεί σοβαρή πρόοδος στις διαπραγματεύσεις και η πορεία τους χαρακτηρίζεται ως στάσιμη. Για αυτή τη στασιμότητα οφείλονται ορισμένοι παράγοντες οι οποίοι θα αναλυθούν παρακάτω.

Από την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων τον Μάιο, έχει επιτευχθεί πρόοδος μεταξύ των δύο διαπραγματευόμενων μερών σε θέματα που άπτονται των κεφαλαίων της Διακυβέρνησης, της Ε.Ε., του περιουσιακού, της κατανομής των εξουσιών και της οικονομίας. Επίσης, έχουν συμφωνηθεί ορισμένα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) τα οποία ενισχύουν επικουρικά τις συνομιλίες και τη δημιουργία θετικού κλίματος, ωστόσο, σημαντικότατα θέματα δεν έχουν συζητηθεί ακόμη, με την τουρκοκυπριακή πλευρά να δηλώνει ότι επιθυμεί να συζητηθούν στο τέλος.
Σε προηγούμενη ανάλυση είχα αναφερθεί στα θέματα που δεν έχουν ακόμα συζητηθεί παρά τις πιέσεις των Ελληνοκύπριων διαπραγματευτών. Ορισμένα από αυτά είναι οι εδαφικές αναπροσαρμογές οι οποίες συνδέονται στενά με το περιουσιακό, η ασφάλεια και οι εγγυήσεις, χρονοδιάγραμμα για την αποχώρηση των Τουρκικών στρατευμάτων κατοχής, η σύνταξη του ομοσπονδιακού συντάγματος, νομοθεσιών και των ομόσπονδων πολιτειών, οι διεθνείς συμφωνίες που θα δεσμεύουν την ενωμένη πλέον Κύπρο και τέλος, τι μέλει γενέσθαι την πρώτη μέρα από την ισχύ της συμφωνίας. Η αποφυγή συζήτησης των σημαντικότατων αυτών ζητημάτων για επίλυση του Κυπριακού οφείλεται στις εντολές τις Άγκυρας προς τον Τουρκοκύπριο ηγέτη, Μουσταφά Ακιντζί, για μια σκληρότερη στάση στις κόκκινες γραμμές και αποφυγή συζήτησης των ουσιωδών θεμάτων που θα συνθέσουν το παζλ της επίλυσης.

Η Άγκυρα προσπαθεί να μεθοδεύσει, παραβλέποντας και καταπατώντας συμφωνίες και ΜΟΕ που έχουν συμφωνηθεί, την πλήρη εξάρτηση των κατεχομένων από την Τουρκία με αρκετούς τρόπους.
Αρχικά, με τη μεταφορά νερού στα κατεχόμενα και τη δημιουργία παράνομου αγωγού γι’ αυτό το σκοπό επιδιώκοντας με αυτή την ενέργεια την εδραίωση της κατοχής του Βορείου τμήματος της Κύπρου και τη μεγιστοποίηση του ελέγχου και της τουρκικής επιρροής επί της Μεγαλονήσου, καθώς υπαγορεύει και όρους για τη διαχείριση του νερού και έπειτα με την ενοποίηση των ηλεκτρικών δικτύων ελευθέρων περιοχών και κατεχομένων.
Επιπλέον, η Άγκυρα προχωρά στην αποστολή Τούρκων εποίκων στα κατεχόμενα με σκοπό να επηρεάσει τα δημογραφικά δεδομένα της Κύπρου και με αυτό τον τρόπο να εγείρει περισσότερες αξιώσεις ενώ αμφισβητεί με έγγραφό της στον ΟΗΕ την κυπριακή ΑΟΖ θίγοντας τις συμφωνίες της Κυπριακής Δημοκρατίας με την Αίγυπτο και την Ελλάδα. Σε αυτό το πλαίσιο, αμφισβητεί και τις εν εξελίξει έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ, τονίζοντας ότι αυτές επικάθονται σε τουρκική υφαλοκρηπίδα.
Η Τουρκία ουσιαστικά διεκδικεί την ΑΟΖ μεγάλου μέρους της Ανατολικής Μεσογείου και παραπέμπει σε παλαιότερη επιστολή της, διά της οποίας καθορίζονταν «νόμιμα και κυριαρχικά δικαιώματα» δυτικά του 32ου μεσημβρινού. Μάλιστα, τονίζεται ότι η τουρκική υφαλοκρηπίδα στις προαναφερθείσες περιοχές ακολουθεί τη μέση γραμμή Τουρκίας – Αιγύπτου. Και προστίθεται στο δυτικό τερματικό σημείο αυτών και η περιοχή νοτίως και ανατολικά της Ρόδου και του Καστελλόριζου.
Ένα άλλο ζήτημα που τάραξε τα νερά της διαπραγμάτευσης ήταν η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. για το «Προσφυγικό» στις 7 Μαρτίου 2016 με τους 28 ηγέτες κρατών μελών της Ε.Ε. και την Τουρκία. Η αξίωση της Άγκυρας για άνοιγμα των ενταξιακών της κεφαλαίων στα οποία η Κυπριακή Δημοκρατία ασκεί βέτο τα τελευταία χρόνια, δημιούργησαν αρνητικό κλίμα στις διαπραγματεύσεις. Η πίεση που ασκεί η Άγκυρα για το άνοιγμα των ενταξιακών κεφαλαίων στην Ε.Ε. δυσχεραίνει την ήδη δύσκολη κατάσταση και καταστρέφει το θετικό κλίμα που προσπαθούν να δημιουργήσουν οι Αναστασιάδης και Ακιντζί.
Οι επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας και η διαχρονικά αδιάλλακτη στάση της στο Κυπριακό αποτελούν τροχοπέδη για την ουσιαστική επίλυσή του. Με βεβαιότητα μπορούμε να ισχυριστούμε ότι εάν δεν υπάρξει μεταβολή της επιθετικής προσέγγισης της Άγκυρας προς Ελλάδα και Κύπρο, δεν θα υπάρξει κάποια συμφωνία και οι διαπραγματεύσεις θα βουλιάξουν για ακόμα μία φορά. Τα σημαντικά κεφάλαια του Κυπριακού (εδαφικό, ασφάλεια και εγγυήσεις) ενδέχεται να συζητηθούν στις 29 Ιουλίου.
Δεν γνωρίζουμε ωστόσο ποιο θα είναι το κλίμα κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων δεδομένου των πρόσφατων εξελίξεων στην Τουρκία. Επιπροσθέτως, οι απόψεις και θέσεις που κατέθεσε η τουρκοκυπριακή πλευρά κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων να χαράσσει «κατά μονάς» ΑΟΖ η παράνομη «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου-ΤΔΒΚ» δε συνάδουν με μια δίκαιη λύση όπως εξαγγέλλουν οι δύο κοινότητες και αποτελούν και αυτές προκλητική συμπεριφορά.

Το «Κυπριακό» είναι ένα ζήτημα με εξωγενείς προεκτάσεις του οποίου η λύση δεν περνάει μόνο από το χέρι της Ελλάδας, της Κύπρου και της Τουρκίας. Η περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και ευρύτερα της Μέσης Ανατολής χαρακτηρίζονται από αστάθεια ιδιαίτερα την τελευταία περίοδο. Σε προηγούμενο άρθρο είχα αναφερθεί στην ενδεχόμενη επιρροή των σχέσεων Κύπρου-Ισραήλ από την επαναπροσέγγιση του Ισραήλ με την Τουρκία.
Σε πρώτη ανάλυση φαίνεται ότι εάν τελικά εξελιχθούν τα πράγματα με βάση την υπογεγραμμένη διμερή συμφωνία, η Τουρκία θα κερδίσει αυτό που επιθυμεί, δηλαδή να μετατραπεί σε ενεργειακό κόμβο για τη μεταφορά φυσικού αερίου μέσω αγωγών από την Τουρκία στην Ευρώπη.
Οι πρόσφατες εξελίξεις, όμως, με την απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο αποστροφής του Ισραήλ από την λύση να εξάγει φυσικό αέριο μέσω της Τουρκίας, δεδομένου της αστάθειας που επικρατεί στη γείτονα χώρα και των απρόβλεπτων γεγονότων που μπορεί να δημιουργηθούν, αφού η απόπειρα πραξικοπήματος είναι ακόμα νωπή και οι εντάσεις δεν έχουν κοπάσει.
Η Τουρκία αντιμετωπίζει σοβαρά εσωτερικά προβλήματα και η αστάθεια στο εσωτερικό της αφήνει λίγα περιθώρια συνεργασίας με τρίτες χώρες.

Η Κύπρος και η Ελλάδα θα πρέπει να παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις στο διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον στο οποίο ανήκουν και να τροποποιούν την πολιτική τους ανάλογα με τα συμφέροντά τους.
Μία λύση στο Κυπριακό Ζήτημα τη δεδομένη στιγμή δεν κρίνεται ορθή. Αντιθέτως η ενίσχυση της συνεργασίας και των επαφών με περιφερειακές χώρες όπως το Ισραήλ, η Αίγυπτος και ο Αραβικός κόσμος θα πρέπει να βρίσκεται στο μενού της εξωτερικής πολιτικής της Κύπρου και της Ελλάδας.
Εφόσον η αδιάλλακτη και επιθετική πολιτική της Τουρκίας δεν αφήνει περιθώρια προόδου στο «Κυπριακό» και η διατήρηση των κόκκινων γραμμών της Τουρκίας παραμένει και ενισχύεται έπειτα από εντολές της Άγκυρας, δεν θα πρέπει να πιέσει η Κύπρος προς την κατεύθυνση επίλυσης. Μόνο εάν ο τουρκοκύπριος ηγέτης, Μουσταφά Ακιντζί, αποφασίσει να απεξαρτηθεί από την κηδεμονία της Τουρκίας θα μπορούμε να ελπίζουμε για μια δίκαιη λύση. Στο μεταξύ Κύπρος και Ελλάδα θα πρέπει συνεχώς να στρέφονται προς αναζήτηση νέων συμμαχιών και να χαράζουν το δρόμο τους στο διεθνές γίγνεσθαι με σεβασμό προς το διεθνές δίκαιο.


Πηγές

Βασίλης Νέδος, Αμφισβήτηση ΑΟΖ Κύπρου από την Άγκυρα, Η Καθημερινή, 13 Μαΐου 2016, http://www.kathimerini.gr/859439/article/epikairothta/kosmos/amfisvhthsh-aoz-kyproy-apo-thn-agkyra. Πρόσβαση στις 17 Ιουλίου 2016.
Δημήτρης Ράπτης, Η Αδιαλλαξία της Τουρκίας Εμπόδιο στη Λύση του Κυπριακού, Κέντρο Διεθνών Στρατηγικών Αναλύσεων, 18 Φεβρουαρίου 2016, http://kedisa.gr/%CE%B7-%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%B5%CE%BC%CF%80%CF%8C%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%B7/. Πρόσβαση στις 17 Ιουλίου 2016.
Δημήτρης Ράπτης, Η Επαναπροσέγγιση Τουρκίας-Ισραήλ και οι Επιπτώσεις για Ελλάδα και Κύπρο, Κέντρο Διεθνών Στρατηγικών Αναλύσεων, 5 Ιουλίου 2016, http://kedisa.gr/%CE%B7-%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%AD%CE%B3%CE%B3%CE%B9%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%B9%CF%83%CF%81%CE%B1%CE%AE%CE%BB-%CE%BA%CE%B1/. Πρόσβαση στις 17 Ιουλίου 2016.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Ένας διεθνής νόμος που ξέχασαν όσοι ζητούν την έκδοση των 8 Τούρκων

Όλες οι ενδείξεις και οι πληροφορίες που έρχονται από την Τουρκία, συντείνουν στο ότι η χώρα θα προωθήσει την επαναφορά της θανατικής ποινής και αυτό επειδή έτσι έκρινε ο ισλαμικής-φασιστικής νοοτροπίας ηγέτης της, ο βγαλμένος από τις σελίδες ιστορικών βιβλίων που έχουν τις καταβολές τους στον Μεσαίωνα, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Του Μιχαήλ Βασιλείου

Την ίδια στιγμή, η προσγείωση των οχτώ Τούρκων αξιωματικών στην Αλεξανδρούπολη, οι οποίοι πλέον κατηγορούνται από το καθεστώς Ερντογάν ότι συμμετείχαν στην ομάδα των δυνάμεων ειδικών επιχειρήσεων που είχε αναλάβει να τη φυσική του εξόντωση, έχει φέρει την «καυτή πατάτα» σε ελληνικά χέρια, με αποτέλεσμα η ελληνική κυβέρνηση να αναζητά το δέον γενέσθαι, τι να κάνει επί του προκειμένου, καθώς καλείται να ζυγίσει μια σειρά από δεδομένα που κάνουν την υπόθεση εξαιρετικά δύσκολη.

Τη συζήτηση αυτή την έχει ήδη αναλύσει ο παρόν ιστοχώρος και ασφαλώς κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει το γεγονός ότι πρόκειται για άτομα τα οποία στο παρελθόν είχαν ως αποστολή να βλάψουν την ελληνική εθνική ασφάλεια. Όταν όμως κανείς σκέφτεται αφενός τους «ικέτες» στην αρχαία Ελλάδα, μέχρι και το παράδειγμα της συμπεριφοράς των Ελλήνων απέναντι στους Ιταλούς αιχμαλώτους στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς επίσης και το ανθρωπιστικό καθήκον, η εικόνα περιπλέκεται όλως ιδιαιτέρως…

Ο γνωστός ποινικολόγος, Αλέξανδρος Λυκουρέζος, όταν προέκυψε το θέμα, προέβη σε μια πολύ ενδιαφέρουσα και ψύχραιμη δήλωση προς την «Καθημερινή»:

«Το αίτημα για χορήγηση ασύλου εκ μέρους των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών που εισήλθαν στη χώρα μας, τέμνει τη διπλωματία και την τήρηση θεμελιωδών αρχών του νομικού μας πολιτισμού. Και τούτο, γιατί ενώ από διπλωματικής απόψεως η Ελλάδα δεν επιθυμεί τη διατάραξη των σχέσεών της με την Τουρκία, εντούτοις είναι παράλληλα υποχρεωμένη να τηρήσει εσωτερικούς και διεθνείς κανόνες που δεν οδηγούν εκ των προτέρων σε ικανοποίηση της απαίτησης των τουρκικών αρχών για άμεση παράδοση των οκτώ στρατιωτικών στην Τουρκία.
Η έλλειψη διμερούς σύμβασης περί έκδοσης με την Τουρκία επιβάλλει την τήρηση των κανόνων της ελληνικής ποινικής δικονομίας, η οποία –μεταξύ άλλων– ορίζει ότι η έκδοση απαγορεύεται αν πρόκειται για έγκλημα που κατά τους ελληνικούς νόμους χαρακτηρίζεται πολιτικό ή στρατιωτικό ή όταν από τις περιστάσεις προκύπτει ότι η έκδοση ζητείται για λόγους πολιτικούς, γεγονός που θα κριθεί εκ παραλλήλου και με τη διατύπωση της κατηγορίας που τελικώς αποδοθεί από τις τουρκικές αρχές. Άπαντα δε τα ανωτέρω θέματα πρέπει να τεθούν στην κρίση του Συμβουλίου Εφετών, του Αρείου Πάγου και εν τέλει του Υπουργού Δικαιοσύνης.
Πέραν δε της σαφούς ως άνω ελληνικής νομοθετικής πρόβλεψης, τίθεται μείζον ζήτημα αναφορικώς και με την επιβαλλόμενη χορήγηση ασύλου, ιδίως υπό το πρίσμα της Συνθήκης της Γενεύης του 1951 αλλά και της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του 1948. Δεδομένου ότι έχει ήδη προαναγγελθεί η βαρύτατη τιμωρία των υπαιτίων, έχουν ήδη παυθεί χιλιάδες δικαστικοί λειτουργοί και διορίζονται νέοι προκειμένου να εκδικάσουν τις υποθέσεις των φερόμενων ως “πραξικοπηματιών”, ενώ γίνεται λόγος και για επαναφορά της θανατικής ποινής –ειδικώς για τον κολασμό της συγκεκριμένης πράξης, η απόρριψη αιτήματος ασύλου εμφανίζεται κατ’ αρχήν ως ηθικώς και νομικώς ανομιμοποίητη.
Η κυβέρνηση οφείλει να επιδείξει ψυχραιμία και νηφαλιότητα κατά το χειρισμό του πρωτοφανούς αυτού διπλωματικού αδιεξόδου, εξαντλώντας συνάμα όλες τις δυνατότητες που της παρέχουν οι κανόνες για την έκδοση και τη χορήγηση ασύλου, μη λησμονώντας ωστόσο το ρόλο της χώρας ως μέλους του Συμβουλίου της Ευρώπης αλλά και ως διαχρονικού θεματοφύλακα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

Το παρόν άρθρο όμως επαναφέρει το ζήτημα όχι μόνο λόγω της επικαιρότητας με τη σημερινή αναμενόμενη επαναφορά της θανατικής ποινής επειδή «το ζήτησε ο λαός» και «στις δημοκρατίες γίνεται αυτό που θέλει ο λαός», όπως είπε με το γνωστό λαϊκιστικό ύφος και τη συνειδητή πολιτική να λέει στους οπαδούς του αυτά που θέλουν να ακούσουν, ο κατά κυριολεξία ανήθικος και ημιπαράφρων ηγέτης της Τουρκίας, που τη μετατρέπει με ταχύτατους ρυθμούς στη σουνιτική εκδοχή της θεοκρατίας της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν.

Ο λόγος είναι, ότι στη δημόσια συζήτηση δεν έχει κατά τη γνώμη μας τονισθεί κάτι το οποίο πρόκειται για μια απολύτως αυτονόητη αρχή που διέπει την απονομή της Δικαιοσύνης, μια αρχή που αποτελεί κορωνίδα του κράτους δικαίου, η οποία φυσικά δεν είναι νοητό και αποδεκτό να καταργηθεί από πολιτισμένο κράτος, ούτε με συνταγματική αναθεώρηση, καθότι θα συνιστούσε επιστροφή στον Μεσαίωνα:

Τόσο η ευρωπαϊκή σύμβαση δικαιωμάτων του ανθρώπου (ΕΣΔΑ) στο άρθρο 7 παρ. 1 στην οποία αν δεν έχουμε λανθασμένη πληροφόρηση, έχει προσχωρήσει και η Τουρκία, όσο και τα Συντάγματα των πολιτισμένων κρατών ανά τον κόσμο (και το ελληνικό Σύνταγμα φυσικά), αλλά και εξ όσων γνωρίζουμε και η Χάρτα του ΟΗΕ, αναφέρουν ότι ΔΕΝ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΠΟΙΝΗ ΒΑΡΥΤΕΡΗ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΙΣΧΥΕ ΟΤΑΝ ΔΙΕΠΡΑΧΘΗ ΤΟ ΑΔΙΚΗΜΑ.

Θα ήταν τρομερή «ανορθογραφία» για τη σύγχρονη Ελλάδα, η οποία προβάλλει τα ανθρώπινα δικαιώματα σε βαθμό υπερθετικό και το βασικό κόμμα που βρίσκεται στην εξουσία, ο ΣΥΡΙΖΑ, είχε ανέκαθεν τα ανθρώπινα δικαιώματα κυριολεκτικά «σημαία», με το κόμμα μέχρι πρόσφατα να έχει αφήσει όσους το ακολούθησαν να προπαγανδίζουν την υποδοχή όλων των προσφύγων και μεταναστών, έως ότου αντιληφθούν οι υπεύθυνοι, όχι απαραίτητα τα μέλη και οι οπαδοί, ποια είναι τα πρακτικά προβλήματα που ανακύπτουν σε μια κοινωνία και ένα κράτος, να αρνηθεί να δώσει άσυλο στα άτομα αυτά…

Οι οχτώ Τούρκοι αξιωματικοί, μπορεί να πληρώνονταν για να υπονομεύουν και να απειλούν τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, όμως είναι πλέον άτομα που βρίσκονται σε απολύτως αδύναμη θέση και εάν απελαθούν και επιστρέψουν στην Τουρκία που τελεί υπό τη φασιστική «μπότα» ενός σύγχρονου Χιτλερίσκου, μιας προσωπικότητας ψυχοπαθητικής που δε διστάζει να εξοντώσει δεκάδες χιλιάδες συμπατριώτες του, δε διστάζει να τους καταδικάσει, μαζί με τις οικογένειές τους στην απόλυτη ένδεια, ενώ οι ίδιοι θα περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους σε συνθήκες «Εξπρές του Μεσονυκτίου», όπως ήδη αποδεικνύουν οι εικόνες με τη συμπεριφορά των αρχών απέναντι σε όσους έλαβαν μέρος στο πραξικόπημα.

Η Ελλάδα δεν μπορεί, δεν έχει την πολυτέλεια να απολέσει το ηθικό πλεονέκτημα και πρέπει να αψηφήσει τις απειλές, έμμεσες και άμεσες, που εκτοξεύονται από την πλευρά της Άγκυρας, όπως αυτή του πρεσβευτή της χώρας στην Αθήνα, γνωστού στους διπλωματικούς κύκλόυς για την υπεροψία του, Κερίμ Ουράς, αν και μετά τη… δέσμευση για επιδείνωση των διμερών σχέσεων με την «κατσάδα» προς την κυβέρνηση, ότι δεν έπρεπε ποτέ να δοθεί άδεια προσγείωσης – λες και αν έλεγε η Ελλάδα «φύγετε» αυτοί θα το έκαναν, είτε λόγω μη συμμόρφωσης είτε λόγω έλλειψης καυσίμου! – επιχείρησε να τη μαζέψει, λέγοντας ότι προέχει η βελτίωση των διμερών σχέσεων.

Να μας συγχωρέσει ο κύριος πρέσβης, όμως αυτή η βελτίωση δεν μπορεί παρά να έχει σαφέστατες προϋποθέσεις. Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, άλλοι αντιστάθηκαν και έγραψαν χρυσές σελίδες στην παγκόσμια Ιστορία και άλλοι έκλεισαν το μάτι στον Χίτλερ, η συνέχεια είναι γνωστή. Η Ελλάδα δεν δικαιούται να κηλιδώσει την Ιστορία της και να συμβιβαστεί σε θέματα αρχής, δεν δικαιούται να «προσαρμοστεί» στη θέληση του μεγάλου σε μέγεθος και αποκλίνουσας – διεθνούς – συμπεριφοράς, με κοινωνιολογικούς όρους, γείτονα.

Αντί να περιφέρουν το φοβικό σύνδρομο που τους κατατρύχει, ας περάσουν στην αντεπίθεση, καταρτίζοντας φάκελο πολιτικών επιχειρημάτων και επιδιώκοντας να αποσπάσει τη στήριξη τουλάχιστον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κι αν ο Ερντογάν θέλει επιδείνωση των διμερών σχέσεων, ας αναλάβει την ευθύνη. Δηλαδή, για να καταλάβουμε, τί ακριβώς συνιστά η ειδοποίηση σε περίπου 50 Έλληνες καθηγητές που δίδασκαν σε τουρκικά πανεπιστήμια, ότι αποχωρούν από τη θέση τους, όπως μεταδίδεται τις τελευταίες ώρες; Το πογκρόμ δεν συμπεριλαμβάνει και Έλληνες; Σε τί μας εξαίρεσε;

Αντί επιλόγου, ας διαβάσουμε τι αναφέρει στο άρθρο 7 παράγραφος 1 η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αλλά και τα άρθρα 6 και 3 για να διαπιστωθεί του λόγου το αληθές:

Άρθρο 7
Μη επιβολή ποινής άνευ νόμου

Άρθρον 7.
1. Ουδείς δύναται να καταδικασθή δια πράξιν ή παράλειψιν η οποία, καθ’ ήν
στιγμήν διεπράχθη, δεν απετέλει αδίκημα συμφώνως προς το εθνικόν ή διεθνές δίκαιον. Ούτε και επιβάλλεται βαρυτέρα ποινή από εκείνην η οποία επιβάλλετο κατά την στιγμήν της διαπράξεως του αδικήματος.

2. Το παρόν άρθρον δεν σκοπεί να επηρεάση την δίκην και τιμωρίαν ατόμων ενόχων δια πράξεις ή παραλείψεις αι οποίαι καθ’ ήν στιγμήν διεπράχθησαν, ήσαν εγκληματικαί συμφώνως προς τας αναγνωριζομένας υπό των πολιτισμένων εθνών γενικάς αρχάς δικαίου.

Βλέπε επίσης και άρθρα 6 και 3 ΕΣΔΑ
Δικαίωμα στην χρήση και απονομή Δικαιοσύνης

Άρθρον 6.

1. Παν πρόσωπον έχει δικαίωμα όπως η υπόθεσίς του δικασθή δικαίως, δημοσία και εντός λογικής προθεσμίας υπό ανεξαρτήτου και αμερολήπτου δικαστηρίου, νομίμως λειτουργούντος, το οποίον θα αποφασίση, είτε επί των αμφισβητήσεων επί των δικαιωμάτων και υποχρεώσεών του αστικής φύσεως, είτε επί του βασίμου πάσης εναντίον του κατηγορίας ποινικής φύσεως. Η απόφασις δέον να εκδοθή δημοσία, η είσοδος όμως εις την αίθουσαν των συνεδριάσεων δύναται να απαγορευθή εις τον τύπον και τον κοινόν καθ’ όλην ή μέρος της διαρκείας της δίκης προς το συμφέρον της ηθικής, της δημοσίας τάξεως ή της εθνικής ασφαλείας εν δημοκρατική κοινωνία, όταν τούτο ενδείκνυται υπό των συμφερόντων των ανηλίκων ή της ιδιωτικής ζωής των διαδίκων, ή εν τω κρινομένω υπό του Δικαστηρίου ως απολύτως αναγκαίου μέτρω, όταν υπό ειδικάς συνθήκας η δημοσιότης θα ηδύνατο να παραβλάψη τα συμφέροντα της δικαιοσύνης.

2. Παν πρόσωπον κατηγορούμενον επί αδικήματι τεκμαίρεται ότι είναι αθώον μέχρι της νομίμου αποδείξεως της ενοχής του.

3. Ειδικώτερον, πας κατηγορούμενος έχει δικαίωμα:

α) όπως πληροφορηθή, εν τη βραχυτέρα προθεσμία εις γλώσσαν την οποίαν εννοεί και εν λεπτομερεία την φύσιν και τον λόγον της εναντίον του κατηγορίας.

β) όπως διαθέτη τον χρόνο και τας αναγκαίας ευκολίας προς προετοιμασίαν της υπερασπί- σεώς του.

γ) όπως υπερασπίση ο ίδιος εαυτόν ή αναθέση την υπεράσπισίν του εις συνήγορον της εκλογής του, εν ή δε περιπτώσει δεν διαθέτει τα μέσα να πληρώση συνήγορον να τω παρασχεθή τοιούτος δωρεάν, όταν τούτο ενδείκνυται υπό του συμφέροντος της δικαιοσύνης.

δ) να εξετάση ή ζητήση όπως εξετασθώσιν οι μάρτυρες κατηγορίας και επιτύχη την πρόσκλησιν και εξέτασιν των μαρτύρων υπερασπίσεως υπό τους αυτούς όρους ως των μαρτύρων κατηγορίας.

ε) να τύχη δωρεάν παραστάσεως διερμηνέως, εάν δεν εννοεί ή δεν ομιλεί την χρησιμοποιουμένην εις το δικαστήριον γλώσσαν.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 3

Απαγόρευση των βασανιστηρίων

Άρθρον 3. Ουδείς επιτρέπεται να υποβληθή εις βασάνους ούτε εις ποινάς ή μεταχείρισιν απανθρώπους ή εξευτελιστικάς.

Τι από όλα αυτά πληρούται από το καθεστώς Ερντογάν σήμερα, ώστε να συζητάμε την έκδοση των ανθρώπων αυτών;
Σαγώς πρέπει να τιμωρηθούν, δεν μπορούμε όμως να νομιμοποιήσουμε αυτό το ισλαμικό - φασιστικό καθεστώς Ερντογάν να τους δικάσει.

Πηγή Defence-Point

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου