Στρατηγική περικύκλωση: Αεροπορική βάση στη νότια Αλβανία αποκτά η Τουρκία

Η αλβανική κυβέρνηση ενέκρινε την Παρασκευή στρατιωτική-οικονομική συμφωνία συνεργασίας μεταξύ της Αλβανίας και της Τουρκίας στην οποία περιλαμβάνεται ο εκσυγχρονισμός από το τουρκικό υπουργείο Άμυνας του στρατιωτικού αεροδρομίου της Κούτσοβας, ενός από τα τρία στρατιωτικά αεροδρόμια που διαθέτει η Αλβανία στην κεντρική-νότια περιοχή της χώρας.

Το αεροδρόμιο βρίσκεται στην περιοχή του Μπεράτ, νοτιο-ανατολικά του Ελβασάν (40.7719°N 19.9019°E) με κωδικό κλήσης LAKV, Έχει μήκος διαδρόμου 2.853 μέτρα και η συμφωνία αφορά την επέκτασή του μέχρι τα 3.500 μέτρα και την αναβάθμιση του συνόλου των ραδιοβοηθημάτων, ραντάρ τροσέγγισης κλπ.

Το κρίσιμο στοιχείο είναι πως απόλυτα έγκυρες πληροφορίες των ελληνικών υπηρεσιών αναφέρουν ότι σε πρωτόκολλο που δεν κοινοποιήθηκε στην αλβανική Βουλή, προβλέπεται η χρήση του αεροδρομίου και από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις!

Πρακτικά και από την στιγμή που η τουρκική παρουσία θα είναι μόνιμη στο συγκεκριμένο αεροδρόμιο, ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με μια τουρκική αεροπορική βάση από την οποία στην καλύτερη για εμάς περίπτωση θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί π.χ. ως σημείο εξόρμησης ελικοπτέρων ομάδων ειδικών δυνάμεων για διενέργεια επιδρομών στα μετόπισθεν της κύριας ελληνικής αμυντικής γραμμής.

Δύο τουρκικά ελικόπτερα εφόδου UH-60 που θα έχουν φτάσει ημέρες πριν την διενέργεια της επίθεσης μπορούν μέσα σε 30' από την αεροπορική βάση της Κούτσοβα να φτάσουν στα ενεργειακά πεδία της Δυτικής Μακεδονίας σε Κοζάνη και Φλώρινα να αποβιβάσουν ομάδες κομμάντο και να αποχωρήσουν υπό την κάλυψη του σκότους με πλήρη σφάλεια, αφού πρώτα θα έχουν βυθίσει στο σκοτάδι ολόκληρη την Ελλάδα καταστρέφοντας τις μονάδες ηλεκτροπαραγωγής!

Να πούμε ότι στον πόλεμο των Φόκλαντς το 1982 οι Βρετανοί εκτέλεσαν ανάλογες επιχειρήσεις σε αεροπορικές βάσεις των Αργεντινών εξορμώντας από την Χιλή και αποστερώντας από πολύτιμα αεροσκάφη Super Etentard την αργεντινή Αεροπορία.

Αιφνιδιάζοντας τους πλήρως...

Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να υπάρξει προσαρμοσή στη νέα απειλή, όπως αντίστοιχη προσπάθεια προσαρμογής κάνει και το Πολεμικό Ναυτικό λόγω της υπαρκτής απειλής στα "μετόπισθεν" του ΠΝ στο Ιόνιο, από την βάση υποβρυχίων στο Δυρράχιο που έχουν κατασκευάσει οι Τούρκοι...

Επίσης η αλβανική Βουλή χθες ψήφισε την αποδοχή οικονομικής βοήθειας ποσού εκατομμυρίων ευρώ για την αγορά υλικού και στρατιωτικού εξοπλισμού από την Τουρκία, επισκέψεις για θέματα υγείας, καθώς και για την εκπαίδευση προσωπικού στην Τουρκία.

Πηγή: Briefing News

Θα διωχθεί κανείς;

Καταγγελία από Ξάνθη: Έκοψαν το ρεύμα σε ασθενή και πέθανε

Σοκ προκαλεί η καταγγελία μιας γυναίκας, στην Ξάνθη, ότι ο πατέρας της, ο οποίος ζούσε στο σπίτι τους με οξυγόνο, πέθανε όταν η ΔΕΗ έκοψε το ρεύμα στο ακίνητο. 

Ακολουθώντας την… κοινωνική πολιτική που επιβάλλει η κυβέρνηση (που της επιβάλλει η Τρόικα) καταδίκασε σε θάνατο έναν άρρωστο άνθρωπο, επειδή η οικογένειά του τόλμησε να μην πληρώσει τους λογαριασμούς.

Η καταγγελία έγινε χθες, στο Εργατικό Κέντρο Ξάνθης, στη συνέλευση της τοπικής Λαϊκής Επιτροπής: 

«Ο πατέρας μου ζούσε με συσκευή οξυγόνου. Μας ήρθε 3.000 ευρώ το ρεύμα και επειδή δεν το πληρώσαμε μας το έκοψαν. Ο πατέρας μου πέθανε» ανέφερε μια εκ των παριστάμενων, παγώνοντας το ακροατήριο.

Και τώρα, το μεγάλο ερώτημα είναι -εφόσον φυσικά ευσταθεί η καταγγελία- αν ισχύει ή όχι ο νόμος που απαγορεύει ρητά τη διακοπή ηλεκτροδότησης (για οποιονδήποτε λόγο) σε ακίνητα στα οποία διαμένουν ασθενείς, εξαρτημένοι από μηχανικές συσκευές υποστήριξης. 

Αν αποδειχθεί ότι η καταγγέλλουσα έχει δίκιο, ποιος θα πάρει την ευθύνη;

Είναι ή δεν είναι (έστω εξ αμελείας) ανθρωποκτονία;

Θα διωχθεί κανείς;

Θα πάει κανείς φυλακή;

Πηγή

Σε Διαθρησκειακό Συνέδριο στην Ινδονησία ο Πατριάρχης Σερβίας Ειρηναίος

Στην Ινδονησία ταξίδεψε ο Πατριάρχης Σερβίας Ειρηναίος, από 22 έως 26 Οκτωβρίου 2013, για να συμμετάσχει στο δεύτερο διαθρησκευτικό διάλογο μεταξύ Σερβίας και Ινδονησίας.

(Δες ΕΔΩ για τον πρώτο διαθρησκευτικό διάλογο Σερβίας και Ινδονησίας.) 

Η Ιερά Μητρόπολις Σιγκαπούρης και Νοτίου Ασίας εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση για ενέργειες του Πατριάρχη Σερβίας: 
 

"Η Ιερά Μητρόπολις Σιγκαπούρης και Νοτίου Ασίας με έκπληξη πληροφορήθηκε, από την επίσημη ιστοσελίδα της Εκκλησίας της Σερβίας, την επίσκεψη του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Σερβίας κ.κ. Ειρηναίου στην Ινδονησία και την συμμετοχή του σε Διαθρησκειακό Συνέδριο, το οποίο διοργανώθηκε από την Κυβέρνηση της ασιατικής αυτής χώρας.

Η έκπληξη έγινε έντονη ενόχληση διότι η Εκκλησία της Σερβίας δεν ενημέρωσε για την επίσκεψη του Πατριάρχου τον τοπικό κανονικό Ορθόδοξο Μητροπολίτη.

Και η ενόχληση έγινε αγανάκτηση διότι την δεύτερη ημέρα της παραμονής του στην Τζακάρτα, πρωτεύουσα της Ινδονησίας, ο Πατριάρχης Ειρηναίος επισκέφθηκε χώρο ο οποίος ανήκει στην σχισματική παρασυναγωγή του καθηρημένου κληρικού Δανιήλ Μπάμπανγκ Μπυαντόρο και χοροστάτησε σε ακολουθία Εσπερινού, η οποία τελέσθηκε από σχισματικούς.

Η Ιερά Μητρόπολις Σιγκαπούρης και Νοτίου Ασίας εκφράζει την έντονη δυσαρέσκειά της για τις αντικανονικές ενέργειες του Πατριάρχου Ειρηναίου και για την εκ μέρους του απαξίωση του κανονικού Ορθοδόξου Μητροπολίτου και των κανονικών Ορθοδόξων Κληρικών που διακονούν στην Ινδονησία.

Η Ιερά Μητρόπολις δηλώνει ευθαρσώς ότι από έναν Προκαθήμενο Ορθοδόξου Εκκλησίας περιμένει περισσότερη σοβαρότητα, σύνεση και πιστότητα στους Ιερούς Κανόνες".

Πηγή: Ακτίνες

Γιατί Soros και άλλοι ξένοι αγοράζουν Ελλάδα και σε ποιες μετοχές τοποθετούνται

Σε εξέλιξη η διαδικασία ανάταξης της ελληνικής χρηματιστηριακής αγοράς. Οι τρεις «ομάδες» θεσμικών που τοποθετούνται στο ταμπλό. Πώς κινούνται και τι τους ανησυχεί.

Από τους Ηλία Γ. Μπέλλο, Νίκο Χρυσικόπουλο

Τράπεζες, κυκλικές μετοχές και εταιρείες υπό αποκρατικοποίηση αποτελούν το επίκεντρο του ενδιαφέροντος των ξένων επενδυτών που τοποθετούν σημαντικότατα κεφάλαια. Ενδιαφέρον που όμως διαχέεται, πέραν των 8 υποψήφιων μετοχών για τον MSCI Greece των αναδυομένων, και στην υπόλοιπη αγορά, αδιακρίτως συγκριτικών αποτιμήσεων. Και αυτό, διότι τώρα οικοδομούνται θέσεις ενώπιον ενός από τα μεγαλύτερα στοιχήματα στην πρόσφατη ιστορία των διεθνών αγορών: της ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας, και μάλιστα σε βαθμό υψηλότερο των επίσημων εκτιμήσεων. Ως προεξοφλητικός μηχανισμός, το Χρηματιστήριο λειτουργεί αυτήν την ώρα με ακριβώς αυτόν τον τρόπο.

Όπως επισημαίνεται στον μεγάλο αριθμό εκθέσεων που έχουν εκδώσει και συνεχίζουν να εκδίδουν οι ξένοι οίκοι για τα επόμενα βήματα, αφού ολοκληρωθεί αυτό το πρώτο κύμα εισροών, όλα θα κριθούν ανάλογα με την πρόοδο στο μέτωπο της οικονομίας, της ευρωπαϊκής συνεννόησης για τη διευθέτηση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους και των αποκρατικοποιήσεων. Ήδη, πάντως, η διαδικασία ανάταξης της ελληνικής χρηματιστηριακής αγοράς βρίσκεται σε εξέλιξη. Σε αυτήν τη φάση τρεις είναι οι βασικές κατηγορίες των ξένων που εμφανίζονται εξαιρετικά δραστήριοι:

Στην πρώτη κατηγορία εντάσσονται τα παθητικά διαχειριζόμενα funds που παρακολουθούν τους δείκτες της MSCI. Η μετάταξη του Ελληνικού Χρηματιστηρίου στα τέλη Νοεμβρίου στις αναδυόμενες αποτελεί τον καταλύτη ροών που ενδέχεται να αγγίξουν βραχυπρόθεσμα το 1 δισ. και μεσοπρόθεσμα τα 2 δισ. ευρώ, αν βασιστεί κανείς στους υπολογισμούς που κάνουν γι΄ αυτό το θέμα οίκοι όπως η HSBC και η Citi.

Οι εισροές αυτές εκτιμώνται από μεγάλους ξένους οίκους ότι μπορεί να ανέλθουν από 500 εκατ. ευρώ άμεσα έως και 1,5 δισ. ευρώ μεσοβραχυπρόθεσμα. Η HSBC υπολογίζει τις εισροές στα 827 εκατ. δολάρια (611 εκατ. ευρώ), εν όψει της ένταξης του Ελληνικού Χρηματιστηρίου στον MSCI, με τις μετοχές που θα πρωταγωνιστήσουν, λόγω της ένταξής τους στον δείκτη της χώρας, να είναι ο ΟΠΑΠ, η Εθνική, η Jumbo, ο ΟΤΕ, τα ΕΛΠΕ, η Folli Follie, η ΔΕΗ και η Alpha Bank.

Στη δεύτερη κατηγορία εντάσσονται τα ενεργητικά διαχειριζόμενα funds που δεν δεσμεύονται από τους δείκτες, αλλά βλέπουν την προοπτική που αφενός η μετάταξη διαμορφώνει, αφετέρου η βελτίωση των οικονομικών δεικτών στην Ελλάδα επιτείνει.

Μεταξύ αυτών και ο Mark Mobius, εκτελεστικός πρόεδρος της Templeton Emerging Markets Group, που ήρθε στην Αθήνα αυτήν την εβδομάδα και δήλωσε πως...

...«διακρίνουμε κάποια αμυδρά σημάδια που μαρτυρούν ότι ίσως η δύσκολη οικονομική δοκιμασία που περνά η Ελλάδα φτάνει σε ένα σημείο καμπής και αναζητούμε τις ευκαιρίες επένδυσης. Το "κλειδί", φυσικά, είναι να βρούμε μετοχές οι οποίες πληρούν τα κριτήρια ποιότητας που θέτουμε». 

Όπως αποκάλυψε, η ομάδα των αναλυτών που έχει επιφορτιστεί με την ελληνική αγορά εξετάζει 41 ελληνικές επιχειρήσεις από τους κλάδους της ανάπτυξης ακινήτων, των τυχερών παιχνιδιών, της τεχνολογίας, του εμπορίου και από τον τραπεζικό κλάδο, μεταξύ άλλων.

Τέλος, στην τρίτη κατηγορία περιλαμβάνονται πολύ πιο επιθετικά κεφάλαια hedge funds και μεγαλοεπενδυτές, που μπορεί κανείς να διακρίνει εύκολα μεταξύ των βασικών συναλλασσομένων στα warrants των ελληνικών τραπεζών αλλά και στο μετοχικό τους κεφάλαιο. Μεταξύ αυτών είναι ο John Paulson, που επιβεβαίωσε προ ημερών πως το fund συμφερόντων του, Paulson & Co., έχει χτίσει μεγάλες θέσεις στο μετοχικό κεφάλαιο της Alpha Bank και της Τράπεζας Πειραιώς.

Στη λίστα των ξένων funds που επενδύουν επιθετικά στις ελληνικές τράπεζες, σύμφωνα με κύκλους της αγοράς, βρίσκονται και τα Baupost, Eaglevale, Dromeus Capital, Falcon Edge, York Capital, Och-Ziff, Wellington Capital, Farallon Capital, QVT Financial, Fidelity, θεσμικοί όπως η Paramount Services και πιο παραδοσιακά ονόματα, όπως τα Fortress, Sal. Oppenheimer, Rockefeller & Co., Capital Group, Third Point και Soros Fund Management.

«Φρέσκο χρήμα»

Ήδη περισσότερα από 1 δισ. ευρώ διοχετεύθηκαν, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΧΑΕ, σε αγοραστικές τοποθετήσεις ξένων χαρτοφυλακίων, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων επενδύθηκε σε τραπεζικές μετοχές και σε τίτλους υψηλής κεφαλαιοποίησης του Large Cap 25. Πρόκειται για το υψηλότερο ποσό που έχει εισέλθει στο Χ.Α από το 2007 και στηρίζει την εκτίμηση πως το Ελληνικό Χρηματιστήριο αποτελεί πλέον ένα από τα μεγαλύτερα επενδυτικά στοιχήματα διεθνώς, τόσο για τα κερδοσκοπικά κεφάλαια όσο και τους μακροχρόνιους θεσμικούς.

Πηγή: Κεφάλαιο

Πόσο κάνει ένα παιδί στα κυκλώματα εμπορίας;

Η γεωγραφική θέση της Ελλάδας κριτήριο δυναμικής στο ανήθικο "παζάρι" βρεφών 

Τα ποσοστά υπογονιμότητας της Ελλάδας την τοποθετούν στη 17η θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την κάνουν έναν από τους σημαντικούς πελάτες του κυκλώματος εμπορίας βρεφών.

Η γεωγραφική της θέση είναι άλλο ένα κριτήριο της δυναμικής της στο ανήθικο "παζάρι", καθώς η εφημερίδα "Ελευθεροτυπία" αποκαλύπτει ότι οι Αρχές αναζητούν την αρχή της ιστορίας στη γειτονική μας Βουλγαρία.

Πράγματι, στη Βουλγαρία υπάρχουν κοντά στα 14 ορφανοτροφεία και πάνω από 80 οργανώσεις-φορείς-ιδρύματα και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, που έχουν -όχι πάντως στο 100% τους- επίσημη άδεια από το υπουργείο Δικαιοσύνης να μεσολαβούν σε διεθνείς υιοθεσίες.

Στη χώρα περισσότερα από 7.000 παιδιά έχουν εγκαταλειφθεί και αναζητούν οικογένεια. Από εκεί και πέρα, υπάρχει ένας ζοφερός τιμοκατάλογος, που ορίζει τις τύχες τους. Ένα αγόρι στη "μαύρη" αγορά, όπως αναφέρει το δημοσίευμα, κοστίζει γύρω στα 18.000 ευρώ και ένα κορίτσι πιάνει τα 12.000 με 15.000 ευρώ.

Μάλιστα, σημειώνεται ότι ο τιμοκατάλογος ελάχιστα επηρεάστηκε από την οικονομική κρίση. 

Είναι πάντως χαρακτηριστικό ότι τα χρήματα που τελικά καταλήγουν στη βιολογική μητέρα, στην περίπτωση που παρεμβάλλονται μεσάζοντες, δεν ξεπερνούν τα 3.000 ευρώ.

Αξιόλογο "χωνευτήρι" εμπορεύματος είναι οι καταυλισμοί των Ρομά στη Βουλγαρία. Ελληνοβουλγαρικό κύκλωμα πώλησης βρεφών είχε αποκαλύψει με δηλώσεις του ο υπουργός Εξωτερικών της Βουλγαρίας, Τσβετάν Τσβετάνοφ, το 2011 και από τότε οι Αρχές της χώρας γνώριζαν την ευκολία με την οποία εκδίδονται πλαστά πιστοποιητικά γέννησης και οι αντίστοιχες ληξιαρχικές πράξεις.

Γυναίκες βουλγαρικής καταγωγής μεταφέρονταν στην Ελλάδα για να γεννήσουν τα παιδιά τους σε ελληνικά μαιευτήρια.

Κάθε χρόνο εξαφανίζονται 250.000 παιδιά στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Εξαφάνιση παιδιού αναφέρεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση κάθε δύο λεπτά.

Σας ακούγεται σοκαριστικό; Πώς θα αντιδρούσατε τότε αν μαθαίνατε ότι τουλάχιστον 5,5 εκατομμύρια παιδιά γίνονται αντικείμενο εμπορίας σε όλο τον πλανήτη; 

5,5 εκατομμύρια... Όσο δηλαδή ολόκληρος ο πληθυσμός της Σλοβακίας. Και ίσως και μερικές χιλιάδες ακόμη παραπάνω.

Η επικεφαλής της οργάνωσης Missing Children Europe, Ντελφίν Μοράλις, δεν έχει καλά νέα να πει, εξαιτίας της φύσης της αποστολής της (εξαφανισμένα παιδιά), όμως η υπόθεση της μικρής Μαρίας τη γέμισε ελπίδα.

"Η υπόθεση αυτή φαίνεται να ανοίγει δρόμους, ώστε να επικεντρωθούμε στη συντονισμένη αντιμετώπιση του προβλήματος σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, ενισχύοντας τη νομοθεσία, την έρευνα, τη λειτουργία των αρμόδιων υπηρεσιών", δήλωσε σε συνέντευξή της στην εφημερίδα "Ελευθεροτυπία".

Ο αριθμός των παιδιών που γίνονται αντικείμενο εμπορίας στην υφήλιο παρουσίάζει τα τελευταία χρόνια σημαντική αύξηση, ύψους 27% σε σχέση με τα στοιχεία 2003-2006, εξηγεί και αποκαλύπτει ότι "τα 250.000 παιδιά που εξαφανίζονται ετησίως στην Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελούν μόνο την κορυφή του παγόβουνου.

"Πολλά περιστατικά δεν ανακοινώνονται και φυσικά δεν καταγράφονται ποτέ. Στις περιπτώσεις παιδιών που το έχουν σκάσει από το σπίτι τους, στοιχεία εντοπίζονται μέσα στις πρώτες ημέρες και συνήθως αυτά τα παιδιά είτε επιστρέφουν μόνα τους, είτε εντοπίζονται με μικρές καθυστερήσεις από τις Αρχές και οι υποθέσεις αυτές επιλύονται. Οι εξαφανίσεις ασυνόδευτων παιδιών μεταναστών, από την άλλη, είναι συνήθως υποθέσεις που διαρκούν χρόνια και δυστυχώς, στην πλειονότητά τους, δε διαλευκαίνονται ποτέ", σημειώνει η κυρία Μοράλις.

"Ο κίνδυνος εξαφάνισης είναι διαφορετικός ανάλογα με την ηλικία του παιδιού, πάντοτε όμως παραμένει αυξημένος τους καλοκαιρινούς μήνες, όταν οι οικογένειες ταξιδεύουν και κάνουν διακοπές", προσθέτει.

Πηγή: News.gr

Περίπου 62.000 ακίνητα κινδυνεύουν να βγουν "στο σφυρί" από 1/1/2014

• Στο "κόκκινο" 50.000 ιδιοκτήτες 
• 50 σπίτια την ημέρα σε πλειστηριασμό βγάζει το Υπ. Οικονομικών

Περίπου 50.000 δανειολήπτες με προσημειωμένα ακίνητα για τους οποίους έχουν εκδοθεί διαταγές πληρωμής τα τελευταία έξι χρόνια θα βρεθούν στο στόχαστρο, εφόσον αρθεί η οριζόντια απαγόρευση στη διενέργεια πλειστηριασμών.
Περίπου 62.000 ακίνητα, κατοικίες, γραφεία, καταστήματα και εξοχικά κινδυνεύουν να βγουν στο σφυρί από την 1η Ιανουαρίου του 2014, σύμφωνα με το Εθνος, εφόσον αρθεί οριζόντια η απαγόρευση της διενέργειας πλειστηριασμών.

Πρόκειται για τον αριθμό των δανείων για τα οποία οι τράπεζες έχουν εκδώσει τα τελευταία έξι χρόνια, διαταγές πληρωμής, καθώς οι περίπου 50.000 δανειολήπτες και συνάμα ιδιοκτήτες των υποθηκευμένων ακινήτων βρέθηκαν στο «κόκκινο".

Πενήντα σπίτια την ημέρα σε πλειστηριασμό από το Υπ. Οικονομικών

Την ίδια στιγμή, πενήντα σπίτια την ημέρα βγάζει στο σφυρί το υπουργείο Οικονομικών. Πρόκειται για κατοικίες, τις οποίες δήμευσαν τα δικαστικά τμήματα των εφοριών της χώρας από φορολογούμενους με οφειλές πάνω 100.000 ευρώ προς το δημόσιο. Όπως προκύπτει από αυτά, από τον Ιανουάριο μέχρι και τον Αύγουστο του 2013 έχουν διενεργηθεί 10.775 προγράμματα πλειστηριασμού με τις διαταγές αυτές να αντιστοιχούν σε περίπου 50 ακίνητα την ημέρα στην διάρκεια αυτού του οκταμήνου.

Το «κρεσέντο» σε αυτό το πρόγραμμα δίνουν δύο εφορίες στην Πάτρα. Μόνο η Δ.Ο.Υ Γ΄ Πατρών εξέδωσε σε αυτό το διάστημα 611 προγράμματα πλειστηριασμών και η Α΄ Πατρών άλλα 480.

Και ακολουθεί η Δ.Ο.Υ Παλλήνης στην Αττική με 557 ακίνητα, η Δ.Ο.Υ Νέα Ιωνίας επίσης στην Αττική με 405 και η Δ.Ο.Υ Περιστερίου με 319. Όπως καταδεικνύουν τα ίδια στοιχεία αρκετούς φορολογούμενους με σοβαρά ληξιπρόθεσμα χρέη προς την εφορία έχει και η Ρόδος που στο οκτάμηνο κατάσχεσε και εν συνεχεία έβγαλε σε δημοπρασία ακίνητα από 278 οφειλέτες.

Οι πλειστηριασμοί στα περιουσιακά στοιχεία των οφειλετών έχουν πάρει μορφή επιδημίας, αφού η εντολή η οποία έχει δοθεί σε κεντρικό επίπεδο είναι να «κατάσχεται για ότι δεν μπορεί να εισπραχθεί».

Πηγή: Banking News

Απομακρύνεται η Τουρκία από την Δύση;

Δηλώσεις αξιωματούχων και εκτιμήσεις αναλυτών

Των Dorian Jones και Jamie Dettmer
Επιμέλεια: Δημήτρης Μανής

Την έντονη αποστροφή τους για την ΕΕ εκφράζουν δημοσίως τις τελευταίες ημέρες ανώτεροι αξιωματούχοι της τουρκικής κυβέρνησης με ορισμένους, μάλιστα, να υποστηρίζουν ότι η Τουρκία θα πρέπει να εγκαταλείψει την προοπτική ένταξης στο ευρωπαϊκό μπλοκ.

Χαρακτηριστικά είναι τα όσα ανέφερε πρόσφατα ο Γιγίτ Μπουλούτ, πρώην δημοσιογράφος και σήμερα ανώτατος σύμβουλος του Πρωθυπουργού Ερντογάν, οποίος σε άρθρο που δημοσίευσε, την περασμένη εβδομάδα, υποστηρίζει ότι «η Τουρκία θα πρέπει να εγκαταλείψει άμεσα τα σενάρια ένταξης της στην ΕΕ και θα πρέπει να επιδιώξει την ηγετική της παρουσία στην Μέση Ανατολή, την κεντρική Ασία και την Αφρική». Λίγες ημέρες νωρίτερα, ο Εγκεμέν Μπαγίς, ανώτατος διαπραγματευτής της Άγκυρας στις συνομιλίες για την ένταξη της χώρας στην ΕΕ δήλωσε ότι «η Τουρκία δεν θα πρέπει να ενταχθεί στο ευρωπαϊκό μπλοκ εξαιτίας της προκατειλημμένης συμπεριφοράς που έχουν ορισμένες χώρες – μέλη της Ένωσης απέναντι της» και πρόσθεσε ότι «η ΕΕ διανύει μια περίοδο όπου καλείται να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα».

Ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, φέρεται να είναι εξοργισμένος με τις δυτικές χώρες εξαιτίας της μη στρατιωτικής επέμβασης στην γειτονική του Συρία, κάτι που ο ίδιος και η κυβέρνηση του προωθούσε με ιδιαίτερο σθένος, καθώς επίσης και για την έντονη κριτική που άσκησαν όλες οι χώρες του δυτικού κόσμου στις βίαιες επιχειρήσεις των τουρκικών δυνάμεων ασφαλείας σε βάρος ειρηνικών διαδηλωτών στο Πάρκο Γκεζί της Κωνσταντινούπολης.

Προβληματισμό στην τουρκική ηγεσία έχουν προκαλέσει και οι εξελίξεις στην Αίγυπτο, μετά την επέμβαση του στρατού και την απομάκρυνση του Προέδρου Μόρσι, ο οποίος έχαιρε της υποστήριξης του κ. Ερντογάν. Ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας είχε κατηγορήσει τότε τις δυτικές χώρες για υποκρισία, ενώ είχε υποστηρίξει ότι το Ισραήλ ενορχήστρωσε την απομάκρυνση του Μοχάμεντ Μόρσι.

Ο τούρκος πολιτικός αναλυτής, Εμρέ Ουσλού, υποστηρίζει ότι οι δηλώσεις του κ. Μπουλούτ αποτελούν ξεκάθαρο δείγμα της στροφής προς την Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία που επιδιώκει η τουρκική ηγεσία, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι «ο κ. Ερντογάν έχει στόχο να γίνει ο ηγέτης της Μέσης Ανατολής και θέλει η Τουρκία να εξελιχθεί σε υπερδύναμη της περιοχής», ενώ επισημαίνει ότι «ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας είναι νοσταλγός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας».

Στις αρχές του έτους ο ίδιος ο κ. Ερντογάν είχε δηλώσει ότι μια εναλλακτική λύση, σε περίπτωση που δεν προχωρήσει η ευρωπαϊκή ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, θα είναι ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης (ΟΣΣ). Στο συγκεκριμένο οργανισμό συμμετέχουν τέσσερις χώρες που έχουν πολλά κοινά με την Τουρκία. Οι χώρες αυτές είναι το Καζακστάν, το Τατζικιστάν, το Κιργιστάν και το Ουζμπεκιστάν, ενώ το οργανισμό στηρίζουν η Ρωσία και η Κίνα.

Ωστόσο, ο Μουράτ Μπιλχάν, αντιπρόεδρος του Τουρκο-ασιατικού Κέντρου Στρατηγικών Μελετών, υποστηρίζει ότι η συμμετοχή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ καθιστά ανεδαφικές τις όποιες βλέψεις της τουρκικής ηγεσίας για στενότερους δεσμούς με τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης.

Όπως λέει «Ούτε ο ΟΣΣ θέλει την Τουρκία στους κόλπους του γιατί την θεωρεί Δούρειο Ίππο της δύσης. Η Τουρκία θέλει να λάβει ρόλο παρατηρητή στον Οργανισμό, αλλά ούτε αυτό της έχει αναγνωριστεί».

Παράλληλα, ο κ. Μπιλχάν, υπενθυμίζει ότι η Τουρκία είχε εντελώς διαφορετική προσέγγιση όσον αφορά την επίλυση της συριακής κρίσης σε σχέση με αυτή που είχαν οι χώρες του ΟΣΣ, αλλά και βασικοί υποστηρικτές τους που είναι η Μόσχα και το Πεκίνο.

Από την άλλη πλευρά, ο Τσενγκίζ Ακτάρ, πολιτικός επιστήμονας και αρθρογράφος στην τουρκική εφημερίδα «Ταράφ» υποστηρίζει ότι δηλώσεις σαν και αυτές των κ. Μπαγίς και Μπουλούτ «παραμένουν σε ρητορικό επίπεδο και αυτοί που τις κάνουν ευελπιστούν ότι θα κερδίσουν πόντους στην κοινή γνώμη, απλά και μόνο γιατί επιτίθενται στην ΕΕ».

Είναι γεγονός ότι οι προτιμήσεις του τουρκικού λαού σχετικά με το ενδεχόμενο ένταξης της χώρας στην ΕΕ έχουν αλλάξει δραματικά τα τελευταία χρόνια. Το 2004 το 74% των τούρκων επιθυμούσαν ένταξη της χώρας στην ΕΕ και σήμερα το ποσοστό αυτό ανέρχεται μόλις στο 44%. Όσον αφορά το εσωτερικό της χώρας, οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτή την αλλαγή πορείας είναι, μεταξύ άλλων, η οικονομική ανάπτυξη της Τουρκίας τα τελευταία χρόνια που ξύπνησε τον πληθυσμό στο ανατολικό τμήμα της χώρας, το οποίο αισθάνεται πολύ πιο κοντά στην Ασία παρά στην Ευρώπη, αλλά και το γεγονός ότι τα τελευταία τρία χρόνια η τουρκική ηγεσία δεν κατάφερε να ανοίξει απολύτως κανένα από τα κεφάλαια που εμποδίζουν την ένταξη της στην ΕΕ. Από τους εξωτερικούς παράγοντες, καθοριστικό ρόλο έπαιξε η συνεχιζόμενη οικονομική κρίση που βιώνουν πολλές χώρες – μέλη της Ένωσης και κυρίως η πολιτική λιτότητας που εφαρμόζεται στον ευρωπαϊκό νότο.

Με τις ασιατικές πόρτες κλειστές και την Ευρώπη να απομακρύνεται ο Τσενγκίζ Ακτάρ υποστηρίζει ότι η Άγκυρα οδηγείται σε διπλωματική απομόνωση.

Όπως λέει «Όλη αυτή η αναζήτηση εναλλακτικών επιλογών δεν έχει απλά αποτύχει, αλλά έχει βλάψει και τους υπάρχοντες στρατηγικούς δεσμούς που είχε η Τουρκία με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ».

Η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην ΕΕ είναι μια διαδικασία που ξεκίνησε πριν από 25 χρόνια, αλλά προχωρά με πολύ αργούς ρυθμούς, καθώς η κοινή γνώμη στις χώρες – μέλη της ΕΕ δεν επιθυμεί την πλήρη ένταξη της Τουρκίας φοβούμενη κύμα τούρκων μεταναστών, αλλά κυρίως γιατί η Ελλάδα κι η Κύπρος αντιστέκονται σθεναρά έως ότου βρεθεί μια αποδεκτή λύση στο Κυπριακό Πρόβλημα. 

Πηγή

Έχει θέση η Τουρκία στο ΝΑΤΟ;

Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης

Οι Εβραίοι και οι Τουρκοεβραίοι* έπαιξαν σημαντικότατο ρόλο στην ίδρυση του κράτους του Ισραήλ. Υπάρχουν μάλιστα μαρτυρίες σύμφωνα με τις οποίες ο σχεδιασμός και πολλές από τις προετοιμασίες που προηγήθηκαν της ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ έγιναν στην Κωνσταντινούπολη. Είναι επίσης γεγονός ότι η Τουρκία ήταν η πρώτη μουσουλμανική χώρα που αναγνώρισε το Ισραήλ, στις 28 Μαρτίου του 1949.

Ολα αυτά τα χρόνια, από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ και ως τα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, οι σχέσεις των μυστικών υπηρεσιών των δύο χωρών, της ΜΙΤ και της Μοσάντ, ήταν κάτι παραπάνω από στενές, λαμβανομένου μάλιστα υπ’ όψιν ότι η μυστική υπηρεσία του Ισραήλ ιδρύθηκε στην Κωνσταντινούπολη! Για την ιστορία, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Τακβίμ» (10/9/2012), η Μοσάντ ιδρύθηκε το 1947, στον τρίτο όροφο της πολυκατοικίας Μισίρ (Mısır Apartmanı), στην οδό Ιστικλάλ, στο Πέραν της Κωνσταντινούπολης, από τον Ρεϊβέν Σιλοάχ, στενό συνεργάτη του Μπεν Γκουριόν, ο οποίος έδωσε και τη σχετική διαταγή για την ίδρυσή της!

Με βάση αυτήν τη στενή σχέση, η Μοσάντ επί δεκαετίες χρησιμοποιούσε το τουρκικό έδαφος και κυρίως την Κωνσταντινούπολη για να κάνει τις μυστικές επαφές με πράκτορες από διάφορες χώρες, κυρίως μουσουλμανικές. Αν και μία μυστική υπηρεσία δεν πρέπει ΠΟΤΕ να εμπιστεύεται κανέναν και κυρίως μια άλλη μυστική υπηρεσία, η Μοσάντ, μεταξύ άλλων, έκανε συναντήσεις με πράκτορες από τα δίκτυα που διατηρεί στο Ιράν, χωρίς να εξασφαλίζει την απαραίτητη στεγανότητα απέναντι στη ΜΙΤ.

Τι σημαίνει αυτό; Οτι η ΜΙΤ παρακολουθούσε αυτές τις συναντήσεις και κρατούσε φάκελο με τα στοιχεία κάθε Ιρανού πράκτορα που συναντούσε η Μοσάντ σε τουρκικό έδαφος.

Σταα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα η Τουρκία βρέθηκε μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Επρεπε να λάβει σοβαρές αποφάσεις για το Κουρδικό, αλλιώς έπρεπε να επανακαθορίσει τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ, που ζητούσαν από την Αγκυρα την de facto αναγνώριση του κουρδικού κράτους του Νότιου Κουρδιστάν (Β. Ιράκ).

Ο Ερντογάν και ο νέος υπουργός εξωτερικών Νταβούτογλου, αφού είχαν εξουδετερώσει τους μηχανισμούς (Εργενεκόν, Μπαλιόζ κ.λπ.) του εθνικιστικού κεμαλικού βαθέος κράτους, που αντιστέκονταν σθεναρά και αντιστρατεύονταν μια τέτοια εξέλιξη, άρχισαν τις προετοιμασίες για τη μεγάλη στροφή της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.

Ομως, για να γίνει αυτό, για να μειωθούν στο ελάχιστο οι αρνητικές συνέπειες από μια τέτοια στροφή, θα έπρεπε η Αγκυρα να εξουδετερώσει το ΡΚΚ. Γιατί η αναγνώριση του κουρδικού κράτους, με ένα ισχυρό ΡΚΚ που θα ελέγχει μεγάλη μερίδα των Κούρδων της Τουρκίας, αποτελούσε ενεργοποιημένη βόμβα στα θεμέλια του τουρκικού κράτους. Τότε η Τουρκία, αφού εξάντλησε τις πιέσεις και τις παρακλήσεις προς την Ουάσινγκτον για βοήθεια, στράφηκε προς την Τεχεράνη και τη Δαμασκό, την εποχή όπου όλα ήταν μέλι γάλα με τον Ασαντ. Στο πλαίσιο αυτό σχεδιάστηκε επιχείρηση «σάντουιτς» εναντίον του ΡΚΚ, το οποίο βρέθηκε περικυκλωμένο από τέσσερις πλευρές, από Τουρκία, από Ιράν, από τη διοίκηση Μπαρζανί και από τη Συρία.

Παρ’ όλα αυτά, το ΡΚΚ άντεξε. Το πώς είναι θέμα ενός άλλου άρθρου, αν και ο Μουράτ Καραγιλάν, στο βιβλίο του «Η ανατομία του πολέμου στο Κουρδιστάν», μας δίνει τα απαραίτητα κλειδιά για να κατανοήσουμε όλες τις εξελίξεις περί το Κουρδικό!

Φυσικά υπάρχει ένα ερώτημα. Ποιο ήταν το αντάλλαγμα που δελέασε την Τεχεράνη για να συμμετέχει στις επιχειρήσεις εναντίον του ΡΚΚ και να ανοίξει το έδαφος και τον εναέριο χώρο της στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις;

Το αντάλλαγμα ήταν τα στοιχεία 10 πρακτόρων της Μοσάντ, που έδωσε η ΜΙΤ στη μυστική υπηρεσία του Ιράν, οι οποίοι, σημειωτέον, οδηγήθηκαν στην αγχόνη, , ενώ θεωρείται βέβαιο ότι η ΜΙΤ έδωσε και στοιχεία πρακτόρων αλλά και στελεχών της CIA στους Ιρανούς!

Η πράξη αυτή της ΜΙΤ, που χρεώνεται στον διοικητή της Χακάν Φιντάν, ο οποίος είναι αδύνατον να ενήργησε χωρίς την εντολή του Ερντογάν, βρίσκεται πίσω από τις επιθέσεις που δέχονται η Τουρκία και η ΜΙΤ από διάφορες εφημερίδες, με αποκορύφωμα το άρθρο του Ντάνιελ Ντόμπεϊ των «FINANCIAL TIMES», που αναρωτιέται αν έχει θέση η Τουρκία στο ΝΑΤΟ!

Μάλλον το ερώτημα αυτό θα έπρεπε να το έχει θέσει επίσημα η Ελλάδα πριν από λίγους μήνες, όταν αποκαλύφθηκε η δράση ενός Γερμανού πράκτορα της ΜΙΤ στη Χίο, που είχε στοχοποιήσει ολόκληρο το νησί, για να το βομβαρδίσουν το τουρκικό πυροβολικό και η πολεμική αεροπορία, αλλά και όλα αυτά τα χρόνια που συνεχίζονται οι επιθετικές ασκήσεις των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων (Εφές και Θαλασσόλυκος), με ξεκάθαρο στόχο ελληνικά νησιά!

*Τουρκοεβραίοι, ντονμέ ή σαμπατάι: Ισχυρότατη κλειστή κάστα εξισλαμισμένων-εκτουρκισμένων Εβραίων, που αποτελούν ισχυρό λόμπι και μέσα στο κράτος του Ισραήλ υπέρ της Τουρκίας!

Οι τρεις πληγές του πλανήτη

Ο αποκλεισμός μεγάλων μερίδων του πληθυσμού, αδύναμων χωρών και μικρών επιχειρήσεων, η αρπαγή γης, καθώς επίσης τα υπό ολοκληρωτική επιτήρηση, αστυνομικά κράτη, αποτελούν τα μεγαλύτερα σύγχρονα προβλήματα

Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος

«Όλο και περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι πλέον απαραίτητοι στο οικονομικό μας σύστημα, με αποτέλεσμα να αποκλείονται από την κοινωνία – να «απελαύνονται», οριστικά κατά κάποιον τρόπο, από το ίδιο το σύστημα. Αυτό συμβαίνει σε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Ελλάδας ή της Ισπανίας, λόγω της χρηματοπιστωτικής κρίσης, αλλά και σε άλλες χώρες, όπως στις Η.Π.Α. – με τους πάνω από 2 εκ. κρατουμένους στις φυλακές να έχουν εντελώς ξεχαστεί, με τους μακροχρόνια ανέργους να παύουν πλέον να καταγράφονται στις επίσημες στατιστικές, να έχουν γίνει «αόρατοι» δηλαδή, καθώς επίσης με 30 εκ. πολίτες να έχουν εκδιωχθεί δικαστικά από τα σπίτια τους.

Μία άλλη μορφή κοινωνικού αποκλεισμού είναι η αγορά τεραστίων εκτάσεων γης παγκοσμίως από τις πολυεθνικές, με στόχο την εκμετάλλευση του υπεδάφους, καθώς επίσης την παραγωγή «γεωργικής ενέργειας» – γεγονός που σημαίνει ότι, εκατομμύρια άνθρωποι στις χώρες του «τρίτου κόσμου» αδυνατούν πλέον να τραφούν και πεθαίνουν.

Η τρίτη σύγχρονη πληγή είναι η συνεχής επέκταση του αστυνομικού κράτους, με αφορμή την τρομοκρατία, όπου χιλιάδες άνθρωποι στερούνται τα βασικά ατομικά τους δικαιώματα και την ελευθερία τους – έχοντας μετατραπεί σε «αντικείμενα παρακολούθησης», έτσι ώστε να κερδοσκοπεί η «Βιομηχανία Ασφαλείας», με έναν τζίρο δισεκατομμυρίων στις Η.Π.Α.: σε μία χώρα που βαδίζει ολοταχώς προς τον τέλειο φασισμό» (Sassen)

 .

Ανάλυση

Παλαιότεροι οικονομικοί όροι όπως, για παράδειγμα, αυξανόμενες εισοδηματικές ανισότητες εντός του πληθυσμού, «κλιμακούμενη ανεργία», πλεονασματικά και ελλειμματικά κράτη κοκ., δεν φαίνεται να είναι πλέον κατάλληλοι για να περιγράψουν το σημερινό «γίγνεσθαι» - για να ορίσουν δηλαδή τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ευρωζώνη, η Δύση και ο πλανήτης γενικότερα, έτσι ώστε να αναζητηθούν οι κατάλληλες λύσεις.

Στα πλαίσια αυτά, δεν είμαστε αντιμέτωποι με έναν επώδυνο μεν, αλλά απλό στην εξήγηση του κοινωνικό αποκλεισμό, ανάλογο με αυτόν που διαπιστωνόταν ανέκαθεν, σε περιόδους οικονομικών κρίσεων – επειδή αυτό που συνέβαινε τότε ήταν παροδικό και εντός του συστήματος.

Αυτό που συμβαίνει όμως σήμερα είναι εντελώς διαφορετικό, αφού ανοίγονται κυριολεκτικά «τάφοι», με αποτέλεσμα να αποκλείονται για πάντα, να θάβονται κατά κάποιον τρόπο ζωντανοί οι άνθρωποι – να οδηγούνται δηλαδή εκτός του συστήματος, όπου παύουν πλέον να υπολογίζονται ως μέλη της κοινωνίας.

Στο παράδειγμα της Ελλάδας, ένας μικρός μόνο αριθμός από τα εκατομμύρια των ανέργων, καθώς επίσης από τις χιλιάδες χρεοκοπημένες μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα επιστρέψει ξανά στο σύστημα – θα καταγραφεί στις στατιστικές του κράτους και θα γίνει ενεργό μέλος της οικονομικής ζωής. Το μεγαλύτερο ποσοστό θα «θαφτεί ζωντανό», θα παραμείνει στην αφάνεια και θα χαθεί, απλά και μόνο επειδή δεν είναι αναγκαίο πια για τη λειτουργία του οικονομικού συστήματος – το οποίο, αργά αλλά σταθερά, αντικαθιστά τους ανθρώπους με τις πολύ πιο παραγωγικές μηχανές.

Το ίδιο συμβαίνει και στην Ισπανία, στην Ιταλία, στις Η.Π.Α. ή όπου αλλού, με αποτέλεσμα χιλιάδες άνθρωποι να αποκλείονται από τις κοινωνίες – χωρίς κανένας να γνωρίζει που θα καταλήξουν ή πως θα αντιδράσουν. Πρόκειται λοιπόν για το ξεκίνημα μίας νέας, εντελώς διαφορετικής περιόδου στην ανθρώπινη ιστορία – ενδεχομένως επειδή για πρώτη φορά δεν προκλήθηκε η γνωστή «δημιουργική καταστροφή», με τη «βοήθεια» κάποιου συμβατικού παγκόσμιου πολέμου, μειώνοντας των αριθμό τόσο των ανθρώπων, όσο και των δημιουργημάτων τους.

.

Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ

Μετά το 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο, «το σύστημα» χρειαζόταν ανθρώπους για να μπορέσει να λειτουργήσει. Επομένως, τους ενσωμάτωνε στην παραγωγική διαδικασία, όχι επειδή το ήθελε, αλλά λόγω του ότι είχε ανάγκη αφενός μεν από εργαζομένους, αφετέρου  από καταναλωτές. Υπήρχαν φυσικά προβλήματα, η ανεργία δεν μηδενίσθηκε ποτέ, αλλά τόσο οι εθνικές οικονομίες, όσο και οι σχέσεις τους με τους ανθρώπους ήταν διαφορετικά «οργανωμένες», συγκριτικά με αυτά που συμβαίνουν σήμερα.

Πολλές λειτουργίες, οι οποίες στο παρελθόν εξασφάλιζαν θέσεις εργασίας, είτε εκτελούνται πλέον από μηχανές, είτε έχουν μεταφερθεί σε άλλες περιοχές του πλανήτη, είτε έχουν πάψει να υπάρχουν. Ακόμη και όταν επιστρέφει λοιπόν η ανάπτυξη σε μία χώρα, δημιουργούνται πολύ λιγότερες νέες θέσεις εργασίας, συγκριτικά με το μέγεθος του πληθυσμού – γεγονός που σημαίνει ότι, ο αριθμός των αποκλεισμένων αυξάνεται σταθερά.

Η εικόνα που ακολουθεί απεικονίζει τις τεράστιες αλλαγές στις Η.Π.Α., κατά τη διάρκεια των τριών πρώτων ετών της κρίσης – όπου οι μοναδικές θέσεις εργασίας που αυξήθηκαν ήταν αφενός μεν στην κεντρική τράπεζα, αφετέρου στις μυστικές υπηρεσίες και γενικότερα στη ασφάλεια.

.

Πως οι ύφεση άλλαξε τις ΗΠΑ.
(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)

.

Προφανώς οι ανθρώπινες κοινωνίες, έτσι όπως εκφράζονται από τις εκάστοτε πολιτικές τους ηγεσίες, δεν έχουν αποφασίσει ακόμη εάν στόχος τους είναι η δημιουργία θέσεων εργασίας ή ο περαιτέρω πλουτισμός της οικονομικής ελίτ – εκείνου του 1% δηλαδή του πληθυσμού το οποίο, με τη βοήθεια του χρηματοπιστωτικού κτήνους, καθώς επίσης με τη συμβολή των διεφθαρμένων πολιτικών που το υπηρετούν, «απομυζεί» αχόρταγα τον παγκόσμιο πλούτο, ενισχύοντας συνεχώς τη θέση του.

Φυσικά η κάθε χώρα έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες – αν και η κατάληξη είναι παντού η ίδια. Στο παράδειγμα των Η.Π.Α., 7 εκατομμύρια πολίτες είναι πιασμένοι στα δίχτυα του «σωφρονιστικού συστήματος» – εκ των οποίων τα δύο εκατομμύρια ευρίσκονται ήδη στις φυλακές, ενώ τα υπόλοιπα πέντε είναι υπό καθεστώς επιτήρησης. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, έχοντας κατά κάποιον τρόπο «στιγματιστεί», έχοντας σφραγιστεί ανεξίτηλα από το σύστημα στο μέτωπο τους, δεν πρόκειται να εργασθούν, στη μεγαλύτερη πλειοψηφία τους.

Πιθανότατα λοιπόν θα καταλήξουν στη μακροχρόνια ανεργία όπου, σύμφωνα με την εμπειρία, οι πιθανότητες να βρεθεί εργασία μειώνονται ευθέως ανάλογα με το χρόνο που είναι κανείς άνεργος – με αποτέλεσμα να πάψουν κάποια στιγμή να αποτυπώνονται στις επίσημες στατιστικές και να εξαφανίζονται. Ας μην ξεχνάμε ότι και οι ελληνικές φυλακές έχουν πλέον γεμίσει – ενώ όλο και περισσότεροι πολίτες οδηγούνται σε αυτές, κυρίως για φορολογικούς και πολιτικούς λόγους.

Την ίδια στιγμή, όλο και περισσότεροι νέοι άνω των τριάντα ετών δεν έχουν εργασθεί ποτέ – ένας αριθμός που συνεχώς θα κλιμακώνεται, ιδίως μετά την αύξηση των συνταξιοδοτικών ορίων. Η αιτία είναι το ότι, οι ηλικιωμένοι θα αποσύρονται όλο και πιο αργά από την «παραγωγή», επειδή το σύστημα θέλει να εξοικονομεί πόρους, περιορίζοντας τις δαπάνες του για συντάξεις και αποζημιώσεις – οπότε όλο και λιγότεροι νέοι θα βρίσκουν απασχόληση.

Μία επόμενη αιτία είναι το ότι, οι συνεχώς χαμηλότερες συντάξεις δεν είναι αρκετές για να εξασφαλίσουν μία αξιοπρεπή διαβίωση – οπότε οι πολίτες συνεχίζουν να εργάζονται, παρά τη μεγάλη ηλικία τους, όσο τους επιτρέπουν οι δυνάμεις τους. Παράλληλα, η «μανία» αύξησης της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας, αντί της μείωσης του χρόνου εργασίας και των ορίων συνταξιοδότησης, καταστρέφει όλο και περισσότερες θέσεις εργασίας – εις βάρος ξανά των νέων.

Αν και είναι εμφανές λοιπόν ότι, η αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας, καθώς επίσης η επέκταση των ορίων συνταξιοδότησης, αποτελούν βραχυπρόθεσμες λύσεις, με καταστροφικά μακροπρόθεσμα αποτελέσματα, οικονομικά και κοινωνικά, φαίνεται πως δυστυχώς επιλέγονται από τα κράτη – στην προσπάθεια τους να αποκτήσουν την «ευμένεια» του θηρίου, έτσι ώστε να εξασφαλίσουν τη χρηματοδότηση του δανεισμού, καθώς επίσης των επενδύσεων εκ μέρους του.

.

Ο ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΤΗΝΟΣ

Ειδικά όσον αφορά το χρηματοπιστωτικό τέρας, το οποίο αυξάνει την ισχύ του γεωμετρικά, οφείλει κανείς να γνωρίζει ότι, η συνολική «χρηματοοικονομική περιουσία» έχει ξεπεράσει ήδη το ένα τετράκις εκατομμύρια δολάρια – τα 1.000 τρις $ δηλαδή, για να γίνει πιο κατανοητός ο τεράστιος αυτός αριθμός. Η αύξηση του συνολικού πιστωτικού χρέους στις Η.Π.Α. (διάγραμμα που ακολουθεί), είναι χαρακτηριστική:

.

.

Φυσικά τα χρήματα αυτά, τα 1.000 τρις $, δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα – αφού το παγκόσμιο ΑΕΠ είναι της τάξης των 71,7 τρις $ (2012) – γεγονός που σημαίνει πως η «χρηματοπιστωτική περιουσία», τα χρήματα που διακινούνται καλύτερα, είναι περί τις 14 φορές περισσότερα. Αυτό όμως είναι εντελώς αδιάφορο για το «κτήνος», η μοναδική φροντίδα του οποίου είναι η συνεχής δημιουργία νέων χρηματοπιστωτικών προϊόντων, με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο. Αυτό επιτυγχάνεται ουσιαστικά με δύο τρόπους:

(α)  Αρχικά πρέπει να εφευρίσκονται και να κατασκευάζονται χρηματοπιστωτικά εργαλεία, με τη βοήθεια των οποίων να διευκολύνεται η διείσδυση του «κτήνους» σε όλες τις υπάρχουσες περιοχές.

(β)  Με τη βοήθεια των συγκεκριμένων εργαλείων, το «χρηματοπιστωτικό κτήνος» εισβάλλει σε όλο και περισσότερους κοινωνικούς τομείς, στους οποίους παλαιότερα δεν είχε καμία πρόσβαση.

Για παράδειγμα, τα ενυπόθηκα δάνεια στην Ελλάδα συσκευάζονταν όλα μαζί και πωλούνταν ως ένα προϊόν στους επενδυτές του εξωτερικού – με τις τράπεζες να χαρακτηρίζουν τη λειτουργία αυτή, με βάση την οποία ο ιδιοκτήτης ενός ακινήτου στην Ελλάδα έρχεται αντιμέτωπος με έναν κερδοσκόπο στη Βρετανία, εάν καθυστερήσει κάποιες δόσεις, «τιτλοποίηση».

Στις Η.Π.Α. βέβαια η κατάσταση είναι πολύ πιο «εξελιγμένη» – αφού η καινούργια μόδα, η σύγχρονη τάση καλύτερα, είναι η μετατροπή των απλήρωτων λογαριασμών των γιατρών σε χρηματοπιστωτικά παράγωγα, τα οποία πωλούνται στους επενδυτές, σε τιμές ανάλογες με το ρίσκο είσπραξης τους.

Ενδιαφέρον είναι επίσης το παράδειγμα σαράντα ιταλικών δήμων, οι οποίοι το περασμένο έτος ανακάλυψαν έντρομοι ότι, το τραπεζικό δάνειο τους δεν ήταν στην πραγματικότητα δάνειο, αλλά ένα παράγωγο προϊόν (όπου «παράγωγο» σημαίνει πως δεν είναι το ίδιο ένα προϊόν, αφού η αξία του καθορίζεται από άλλες αξίες – οι οποίες συχνά συνιστούν αλυσίδες, μέχρι να φτάσει κανείς στην αφετηρία τους). Οι ιταλικοί δήμοι ήταν σε θέση να πληρώνουν τις μηνιαίες δόσεις τους. Εν τούτοις, δεν πήραν τελικά τίποτα, αφού το παράγωγο απέτυχε – χρεοκόπησε κατά κάποιον τρόπο.

Η κρίση των ενυπόθηκων δανείων στις Η.Π.Α. ήταν ένα ακόμη θλιβερό παράδειγμα – εντυπωσιακό σε κάθε περίπτωση, όσον αφορά τις δυνατότητες του κτήνους να κινεί ανύπαρκτα χρήματα. Συνολικά 50 εκατομμύρια συμβόλαια, εγγυημένα με ακίνητα, κατέρρευσαν από τη μία ημέρα στην άλλη – με αποτέλεσμα να χρεοκοπήσει μία σειρά από συμμετέχοντες, όπως οι ιδιοκτήτες των ακινήτων, οι αμερικανικές τράπεζες, οι ευρωπαϊκές, άλλοι επενδυτές κοκ.

Σε κάθε περίπτωση, η εγκληματική λειτουργία του χρηματοπιστωτικού κτήνους στέλνει εκατομμύρια ανθρώπους και εταιρείες στο περιθώριο – ολόκληρα κράτη επίσης, τα οποία υποκύπτουν στις πιέσεις για όλο και πιο υγιείς προϋπολογισμούς, έτσι ώστε να είναι ασφαλής η πληρωμή των τόκων για τον αέρα που τους δανείζουν οι διεθνείς τοκογλύφοι.

.

Ο ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΓΚΟΥΠΟΛΕΙΣ

Από το ξεκίνημα της χρηματοπιστωτικής κρίσης τριάντα εκατομμύρια Αμερικανοί, 13 εκ. νοικοκυριά καλύτερα, εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους – γεγονός που συνεχίζεται ακόμη και σήμερα. Πολλοί από αυτούς είναι είτε απλά άστεγοι, είτε μένουν σε σκηνές, είτε σε υπονόμους, είτε σε «παραγκουπόλεις» που δημιουργούν στην έρημο, είτε σε φθηνότερα διαμερίσματα – ενώ 50 εκ. άνθρωποι (το 20% σχεδόν του [πληθυσμού) ζουν από τα κουπόνια διατροφής

Αρκετές από τις αμερικανικές αυτές «φαβέλλες» μοιάζουν με καταυλισμούς προσφύγων – ενώ κάποιες άλλες, κατασκευασμένες στην έρημο, αποκαλούνται «πόλεις-πλάκες». Ονομάζονται έτσι, επειδή χρησιμοποιούνται παλιά αυτοκίνητα και λεωφορεία ως χώροι διαμονής των ανθρώπων - τα οποία πρέπει κανείς να καλύψει με πέτρινες πλάκες, για να μην τα παρασύρει ο δυνατός άνεμος της ερήμου.

Χιλιάδες από αυτούς τους ανθρώπους έχουν γίνει πλέον αόρατοι για το σύστημα – δεν υπάρχουν και δεν καταγράφονται πουθενά, ενώ κανένας δεν ενδιαφέρεται για το αν ζουν ή πεθαίνουν. Είναι τα ζωντανά θύματα ουσιαστικά ενός χρηματοπιστωτικού όπλου, ενός παραγώγου, το οποίο είχε καταφέρει να αποκρύψει το πραγματικό προϊόν, στο οποίο στηριζόταν (τα σπίτια δηλαδή αμφιβόλου αξίας), χρησιμοποιώντας συνολικά δεκατέσσερα βήματα – ενώ χρειαζόταν μόνο την υπογραφή κάποιου, αδιάφορο αν ήταν άνεργος, πάμπτωχος κλπ., για να μπορέσει να πουληθεί πανάκριβα.

Οι κατασχέσεις κατοικιών δεν έχουν περιορισθεί βέβαια μόνο στις Η.Π.Α. – αφού συμβαίνουν και στην Ευρώπη, όπου όμως είναι ακόμη στο ξεκίνημα τους. Στην Ουγγαρία έχουν αναγκασθεί να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους 1.000.000 νοικοκυριά, στην Ισπανία 400.000, ενώ όλο και πιο πολλοί Γερμανοί υποχρεώνονται να αναζητήσουν φθηνότερες λύσεις, αφού τα ενοίκια έχουν εκτοξευθεί στα ύψη από τους δικούς τους κερδοσκόπους.

Η «επιδημία» αυτή θα φτάσει στην Ελλάδα το 2014, όταν επιτραπούν οι κατασχέσεις πρώτης κατοικίας στις τράπεζες – γεγονός που θεωρούμε ότι, εφόσον συμβεί, θα θέσει σε λειτουργία μία πυρηνική κοινωνική έκρηξη άνευ προηγουμένου. Ευχόμαστε και ελπίζουμε πάντως να μην αντιμετωπίσουμε ανάλογα προβλήματα στην πατρίδα μας – κοινωνικούς αποκλεισμούς δηλαδή και θυσίες Ελλήνων, έτσι ώστε να «εξευμενισθεί» το χρηματοπιστωτικό κτήνος, συνεχίζοντας απρόσκοπτα την καταστροφική του επέλαση.

Η ΑΡΠΑΓΗ ΓΗΣ

Μία άλλη μορφή αποκλεισμού και απέλασης των ανθρώπων, είναι η εξαγορά τεράστιων γεωργικών εκτάσεων γης από πολυεθνικές εταιρείες, από επενδυτικά κεφάλαια, από μερικά κράτη, καθώς επίσης από ορισμένες μεγάλες τράπεζες – στην Αφρική, στην Ασία και στη Λατινική Αμερική, κατά προσέγγιση 200 εκ. εκταρίων μέχρι σήμερα.

Οι εκτάσεις που εξαγοράζονται χρησιμοποιούνται κυρίως για την καλλιέργεια «γεωργικών καυσίμων», όπως το βιολογικό ντίζελ και η βενζίνη Ε-10. Στα πλαίσια αυτά, εκατομμύρια άνθρωποι εκδιώκονται από τις ιδιοκτησίες τους, ενώ τεράστιες εκτάσεις μετατρέπονται σε «μονοκαλλιέργειες» – με αποτέλεσμα να αυξάνονται συνεχώς οι «πεθαμένες περιοχές» (οι μονοκαλλιέργειες, μετά από μερικούς «κύκλους», σοδειές δηλαδή, καταστρέφουν εντελώς τη γη). Οι μεγαλύτεροι αγοραστές είναι η Goldman Sachs και η J.P.Morgan – καθώς επίσης μερικά από τα ισχυρότερα κερδοσκοπικά κεφάλαια του πλανήτη.

Η διαδικασία αυτή, η οποία είναι ουσιαστικά η ίδια με την αποικιοκρατική εποχή, με μοναδική διαφορά το ότι η γη αγοράζεται πλέον και δεν κατακτάται στρατιωτικά (συμπεριλαμβάνεται εδώ ουσιαστικά και η εξαγορά πετρελαϊκών κοιτασμάτων, εκτάσεων πλούσιων σε ορυκτά κλπ. με σημαντικότερο αγοραστή στην Αφρική την Κίνα), άρχισε να παίρνει μεγάλες διαστάσεις αμέσως μετά το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης (2006). Η αιτία είναι προφανώς το ότι, εκείνη την εποχή αναζητήθηκαν νέοι τρόποι κερδοφορίας – αφού οι παλαιότεροι «κατέρρεαν».

Περαιτέρω, οι καταστροφές που θα προκληθούν στο φυσικό περιβάλλον θα είναι εξίσου σημαντικές με την εκδίωξη και την καταδίκη σε θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων, οι οποίοι αδυνατούν ήδη να εξασφαλίσουν την τροφή τους. Η «ληστεία« επεκτείνεται και στις πηγές νερού, το οποίο χρησιμοποιείται για τις τεράστιες μονοκαλλιέργειες – με αποτέλεσμα η ποσότητα του να γίνεται όλο και λιγότερη, αδυνατώντας να καλύψει τις ανάγκες των κατοίκων αυτών των χωρών. Οι ιδιαιτερότητες της όλης διαδικασίας παγκοσμίως, καθώς επίσης ορισμένα μεγέθη, φαίνονται στη χαρακτηριστική εικόνα που ακολουθεί:

.

(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)

.

Όλα αυτά, αργά ή γρήγορα, θα προκαλέσουν τεράστιες εξεγέρσεις και κύματα μεταναστών, με κατεύθυνση κυρίως την Ευρώπη – όπου πολύ αμφιβάλλουμε εάν η ήπειρος μας θα μπορέσει να αμυνθεί, ακόμη και αν επέστρεφε η χαμένη αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών, ως έμμεση συνέπεια της κρίσης χρέους.

Ολοκληρώνοντας, η αρπαγή της γης, καθώς επίσης των κερδοφόρων, κοινωφελών συνήθως επιχειρήσεων, δεν περιορίζεται μόνο στις παραπάνω περιοχές του πλανήτη – αφού αποτελεί τον κύριο στόχο της εισβολής του ΔΝΤ (της Γερμανίας επίσης) στις υπερχρεωμένες ευρωπαϊκές χώρες. Προϋποθέτει φυσικά τη δημιουργία υπάκουων «σκλάβων χρέους» – γεγονός που επιτυγχάνεται παράλληλα, με την έντεχνη «υπεξαίρεση» της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας των αδύναμων κρατών (με τη βοήθεια της εγχώριας πολιτικής και οικονομικής εξουσίας).

Τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία των κρατών-θυμάτων, αυτά δηλαδή που δεν είναι δυνατόν να «κλαπούν» με τη βοήθεια της αυξημένης φορολογίας, κυρίως δε τα ακίνητα και τα οικόπεδα, εξαγοράζονται σε εξευτελιστικές τιμές – αφού φυσικά έχει εξασφαλισθεί προηγουμένως ο εκμηδενισμός της  εγχώριας ζήτησης και η κατάρρευση των τιμών, με τη βοήθεια των φορολογικών μέτρων, της ανεργίας, των χρεοκοπιών κοκ.

.

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ – ORWELL II

Η συνεχής αύξηση των παρακολουθήσεων και της αστυνόμευσης πολιτών και κρατών από τις μυστικές υπηρεσίες, σε συνεργασία με τη «Βιομηχανία Ασφαλείας», θεωρείται ως το προπαρασκευαστικό στάδιο της δημιουργίας των «τέλειων φασιστικών χωρών» – των πόλεων που θα παραδίδονται στην εκάστοτε εξουσία έτοιμες, «με το κλειδί στο χέρι».

Η πρόσφατη αποκάλυψη ενός μυστικού τμήματος, με προσωπικό 4.000 άτομα, εντός της αμερικανικής NSA, τα οποία ήταν υπεύθυνα για την παρακολούθηση της δικής τους μυστικής υπηρεσίας, των συναδέλφων τους δηλαδή μυστικών πρακτόρων, ήταν αποκαλυπτική του ιδιάζοντος αυτού φαινομένου της εποχής μας – ενώ οι Η.Π.Α. φαίνεται να οδηγούνται στη δημιουργία ενός τέλειου φασιστικού κράτους, αφού οι πολίτες της υπερδύναμης θεωρούν πλέον την ασφάλεια πολύ πιο πολύτιμη, από την ελευθερία τους.

Σύμφωνα με την Washington Post (2010), υπάρχουν τουλάχιστον 10.000 κτίρια στις Η.Π.Α., τα οποία εξυπηρετούν αποκλειστικά και μόνο τις διενεργούμενες παρακολουθήσεις, εκ μέρους των μυστικών υπηρεσιών - ενώ το ποσόν του προϋπολογισμού της υπερδύναμης, το οποίο δαπανάται για τις παρακολουθήσεις εντός και εκτός της χώρας, αυξάνεται συνεχώς (πρόσφατα αποκαλύφθηκε ο τεράστιος «όγκος» των παρακολουθήσεων στην Ευρώπη, με βασικούς στόχους πολιτικούς και επιχειρηματίες).

Μόνο η γνωστή μας πλέον υπηρεσία παρακολούθησης, η NSA, απασχολεί 40.000 μόνιμους υπαλλήλους – ενώ υπάρχουν πολλές άλλες μυστικές υπηρεσίες, οι οποίες αποτελούν μία τεράστια πηγή κερδοφορίας για την αμερικανική «Βιομηχανία Ασφαλείας». Αντίθετα, συνιστούν μία μεγάλη πληγή για τους πολίτες οι οποίοι, φορολογούμενοι συνεχώς περισσότερο, μεταφέρουν ουσιαστικά τα εισοδήματα τους στη συγκεκριμένη βιομηχανία.

Τα παραπάνω δεν συμβαίνουν βέβαια μόνο στις Η.Π.Α., αλλά και στη Γερμανία, στη Γαλλία, στη Βρετανία, στην Κίνα, στη Ρωσία και αλλού – χωρίς να εξαιρούνται οι μικρότερες χώρες, όπως η Ελλάδα όπου, σύμφωνα με τα τελευταία γεγονότα δεν ακολουθείται πάντοτε ο νόμιμος τρόπος της παρακολούθησης τηλεφώνων. Οι αφορμές βέβαια είναι ανάλογες με αυτές που χρησιμοποιούν οι Η.Π.Α. – η ανάγκη να εξασφαλισθεί (δήθεν) η ασφάλεια των πολιτών από τρομοκρατικές ομάδες, από εγκληματικές οργανώσεις κοκ.

Στα πλαίσια αυτά φαίνεται πως επιδιώκεται πλέον παντού η κατάργηση της Δημοκρατίας από μία άκρως «φασιστική ελίτ» τύπου Σιγκαπούρης (Κίνας, Ρωσίας), στο όνομα της ασφάλειας των Πολιτών – ενώ η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης περιορίζεται όλο και περισσότερο, με στόχο να μετατραπεί τελικά σε υποχείριο, σε εκτελεστικό όργανο καλύτερα της «τυπικής» εξουσίας, κυρίως βέβαια της σκιώδους.

.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Έχουμε την άποψη, την ελπίδα καλύτερα ότι, αργά ή γρήγορα, οι πολίτες θα αντιδράσουν σε όλα όσα προγραμματίζονται από την παγκόσμια ελίτ – αφού θεωρούμε αδύνατη την επικράτηση μίας ελάχιστης μειοψηφίας στον πλανήτη. Προφανώς λοιπόν, αφού συνέλθουν από το σοκ θα οργανωθούν, στη βάση πολιτικών παρατάξεων.

Στα πλαίσια αυτά, φαίνεται ότι θα απομακρυνθούν από τα καθιερωμένα πολιτικά κόμματα του δημοκρατικού συντηρητισμού και της σοσιαλδημοκρατίας – έχοντας συνειδητοποιήσει ότι, έχουν πλέον «καταληφθεί» αμφότερα από το νεοφιλελευθερισμό, έτσι ώστε να υπηρετούν καλύτερα τα συμφέροντα της οικονομικής ελίτ που τα χρηματοδοτεί και εξασφαλίζει την παραμονή τους στην εξουσία.

Πιθανολογούμε λοιπόν ότι, οι πολίτες θα οδηγηθούν είτε στην αμιγώς κομμουνιστική αριστερά, είτε στην εθνοσοσιαλιστική δεξιά – σε λαϊκές παρατάξεις που δεν θα έχουν πλέον σχέση με το σταλινισμό, με το μαοϊσμό ή με το ναζισμό του παρελθόντος, έχοντας αξιολογήσει τα ελαττώματα τους.

Απέναντι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν θα μείνει ασφαλώς άπρακτη η κυρίαρχη ελίτ, η οποία θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να αποκλείσει τις «εξόδους κινδύνου» – γεγονός που ήδη συμβαίνει σήμερα, με τη βοήθεια, μεταξύ άλλων, ορισμένων διατεταγμένων ΜΜΕ.

Αυτό σημαίνει με τη σειρά του ότι, κάποια στιγμή στο μέλλον, θα ακολουθήσει μία μετωπική σύγκρουση των λαών – οργανωμένων στα παραπάνω «εξτρεμιστικά» κόμματα (λαϊκά και αντιφασιστικά στη βάση της άμεσης δημοκρατίας), με τη σκιώδη εξουσία.

Η σύγκρουση αυτή πιστεύουμε ότι δεν θα αναδείξει νικητή την ελίτ η οποία, δυστυχώς για την ίδια, έχει ξεπεράσει τα όρια - θεωρώντας εσφαλμένα ότι, τα «πιόνια» που έχει τοποθετήσει στις καίριες κυβερνητικές και διοικητικές θέσεις των κρατών, έχουν τη δυνατότητα να επιβάλλονται δικτατορικά σε  ολόκληρους λαούς.

Πηγή Analyst

Παίζουν χωρίς αντίπαλο

Τα δύο πόδια της ελληνικής κυβέρνησης σ' ένα παπούτσι βάζει η τρόικα. Και διά στόματος του προέδρου της Κομισιόν, Ζ. Μπαρόζο, διαμηνύει πως δεν προτίθεται να συναινέσει στο τάνγκο, όπως ζήτησε πρόσφατα ο Ελληνας υπουργός Οικονομικών, Γ. Στουρνάρας, προκειμένου να ξεκινήσει πολιτική διαπραγμάτευση για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.

Οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι είναι σαφείς. Μπορεί να μη μας αρέσουν όσα λένε, αλλά συνήθως δεν μασάνε τα λόγια τους. Είπαν στην κυβέρνηση ότι δεν «τσιμπάνε». Οτι δεν τους απασχολεί το ενδεχόμενο αλλαγής στην Ελλάδα, με πτώση της κυβέρνησης, προκήρυξη νέων εκλογών και πιθανή επικράτηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Επιμένουν στο θεσμικό ρόλο των κοινοτικών οργάνων και δηλώνουν ότι δεν τους ενδιαφέρει με ποια ελληνική κυβέρνηση θα συνομιλούν.

Επίσης, ο κ. Μπαρόζο ξεκαθαρίζει ότι δεν πρόκειται να ανοίξει καμία ουσιαστική συζήτηση για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους πριν από τις ευρωεκλογές, καθώς και ότι η τρόικα δεν θα ανοίξει δημοσίως θέμα πολιτικής διαπραγμάτευσης με την ελληνική κυβέρνηση.

Τρία στα τρία «όχι» εισέπραξε, με ένα στόμα, η ελληνική δικομματική κυβέρνηση, που εδώ και λίγο καιρό έχει αναγάγει σε μείζον ζήτημα πολιτικής επιβίωσης, της ίδιας κυρίως και όχι του ελληνικού λαού, την ανάγκη να μη ληφθούν νέα δημοσιονομικά μέτρα.

Οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, με πρώτο τον πρωθυπουργό και από κοντά τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, Ευ. Βενιζέλο, λένε όπου σταθούν κι όπου βρεθούν ότι η ελληνική κοινωνία δεν αντέχει άλλα οριζόντια δημοσιονομικά μέτρα. Επιχειρούν έτσι να βάλουν φρένο στις άγριες διαθέσεις της τρόικας, που στην τελευταία της επίσκεψη «είδε δημοσιονομικό κενό 2 δισ. για το 2014».

Αλλά δύσκολα η αγωνία της γίνεται πιστευτή. Γιατί την ίδια στιγμή που τα λέει αυτά, η ίδια προωθεί νέα βάναυσα μέτρα! Ο Ενιαίος Φόρος Ακινήτων που γενικεύει και μονιμοποιεί το χαράτσι, οι διαρροές για ασφαλιστική λαίλαπα κατά των πρόωρων συντάξεων, προκειμένου να μην καταρρεύσει το ασφαλιστικό σύστημα, και οι ρυθμίσεις για περαιτέρω άνοιγμα του καθεστώτος των ομαδικών απολύσεων εργαζομένων που σπεύδει να υλοποιήσει, αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση, ό,τι και αν λέει, παραμένει εν τέλει δέσμια των μνημονιακών υποχρεώσεών της.

Αυτά βλέπουν οι δανειστές-δυνάστες και δεν λαμβάνουν σοβαρά υπ' όψιν τους τούς λεονταρισμούς της. Δεν θα συνέβαινε το ίδιο εάν υπήρχε έτοιμο εναλλακτικό σχέδιο για τη χώρα. Δεν υπάρχει, γιατί δεν υπάρχει σοβαρότητα.

  

Από enet, μοντάζ Γρέκι

Δεν θα είναι εμφύλιος, θα είναι αντιδικτατορικός!

Του Αυγερινού Χατζηχρυσού

Έκανε και κάτι “καλό” η Χρυσή Αυγή. Ναι “καλό”, λίγοι το πρόσεξαν στο χάος των πληροφοριών, της ακροδεξιάς βίας που εκατομμύρια Πολίτες γνώριζαν, εκτός από τους Opinion Maker των μεγάλων καναλιών.

Το “καλό” που έκανε ήταν το ότι οι φασίστες… ήταν “Αιρετοί” ! Γιατί να είναι καλό ; Μα γιατί το μεγαλύτερο επιχείρημα των κυβερνήσεων, από τη Μεταπολίτευση και μετά, είναι ότι ταυτίζουν την Δημοκρατική Εκλογή με τον αμοραλισμό και την υπεράνω κριτικής αυθεντία.

Απεδείχθη ότι υπάρχουν τρόποι, όταν θέλουν και η βουλευτική ασυλία να αρθεί, και η χρηματοδότηση των κομμάτων να διακοπεί, και να στερηθούν την ελευθερία τους βουλευτές. Η πρόφαση του παλαιο-κομματισμού, ότι είναι Αιρετοί, με σκοπό να είναι και ανεξέλεγκτοι έχει πλέον καταπέσει.

Οι κυβερνήσεις μετά την εκλογή τους διεκδικούν το αλάθητο και την απόλυτη εξουσία, ο πρωθυπουργός είναι μονάρχης , οι κυβερνήσεις ψηφίζουν νόμους και τους επιβάλουν αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις, την κοινωνία ή την ίδια τη λειτουργία του Κράτους, αδιαφορώντας ακόμη και για το δικό τους προεκλογικό πρόγραμμα.

Δέχονται, ως απολύτως φυσιολογικό, τα ψευδή προεκλογικά συνθήματα με σκοπό την κατάληψη της εξουσίας και αυτό με την έπαρση του νικητή κι όχι απολογητικά για την παραπλάνηση των ψηφοφόρων.

Η δημοκρατία για να λειτουργήσει όμως έχει προαπαιτούμενα. Το σύνταγμα είτε εφαρμόζεται, είτε όχι, δεν υπάρχει ενδιάμεση κατάσταση ακόμη και για λόγους Ιστορικής αναγκαιότητας.

Δεν είναι δυνατόν για οποιαδήποτε “έκτακτη” κατάσταση να παραβλέπουμε άρθρα του Συντάγματος κατά το δοκούν, γιατί αυτό είναι κατάργηση του Συντάγματος.

Το ίδιο και η Δικαιοσύνη δεν μπορεί να εφαρμόζεται επιλεκτικά και επιλεκτικά να μην εφαρμόζεται, να παρακωλύεται ή να παραβλέπει παραπτώματα ή να μην ερευνά ενδείξεις ελεύθερα, αλλά κι όταν ακόμη οι άμεμπτοι λειτουργοί της, βρίσκουν εξόφθαλμα σκάνδαλα, να λοιδορούνται και να εξυβρίζονται από το Πολιτικό σύστημα τα κανάλια τους “παντώς καιρού” ειδήμονες Μεγαλο-δημοσιογράφους και την κυρίαρχη ελίτ.

Η κομματοκρατία, ο αμοραλισμός, το ρουσφέτι, η διαπλοκή, τα προκλητικά προνόμια των διαφόρων συνδικαλιστών είναι τα προβλήματα ενός Κράτους που δεν θέλει να βρει λύση σήμερα.

Η κυρίαρχη αυτή τάξη των εργολάβων, των Τραπεζιτών, των βουλευτών και των παρεμβάσεων τους στη δικαιοσύνη, είναι τα μόνα αίτια του διαρκούς εγκλήματος στη Χώρα.

Και όλοι αυτοί με πρόσχημα τις απαιτήσεις της Τρόικας έχουν συμμαχήσει ώστε να διασώσουν ό,τι μπορούν από τα προνόμια τους, με όποιο κόστος.

Τα θύματα είναι οι Έλληνες Πολίτες και το κόστος η Δημοκρατία και οι θεσμοί.

Ένα Κράτος δικαίου αναλαμβάνει την προς το συμφέρον της κοινωνικής εξέλιξης λειτουργίες των υπηρεσιών και υποδομών μιας χώρας. Όπως όμως αποδεικνύεται τα τελευταία χρόνια υπηρετούσε τα συμφέροντα των Νταβατζήδων, που με την σειρά τους αναλάμβαναν την χρηματοδότηση των κομμάτων και την ανανέωση τους στην εξουσία με τα ελεγχόμενα Μέσα Ενημέρωσης, που επίσης χρηματοδοτούσαν από τους Κρατικούς διαγωνισμούς, που τους έδιναν”φωτογραφικά”τα κόμματα εξουσίας.

Φυσικά υπήρχαν και τα προσχήματα, το καρότο, για παράδειγμα η προστατευτική νομοθεσία των εργατικών δικαιωμάτων ήταν προς το συμφέρον και της ελίτ σαν τάξης αλλά και της κοινωνίας για να διατηρηθούν οι δεσμοί κοινωνικής συνοχής. Οι αργυρώνητοι συνδικαλιστές, με το αζημίωτο, έκαναν τους στημένους “αγώνες” για το θεαθήναι “κέρδιζαν” τα προνόμια. Σήμερα που όλα καταργούνται, κατά ένα “περίεργο” λόγο έχουν εξαφανιστεί τα συνδικαλιστικά σωματεία.

Τώρα πια το συμφέρον τους είναι η κατάργηση της μεσαίας τάξης κι ο εξανδραποδισμός της εργατικής, γιατί η πίτα μίκρυνε, οι Τράπεζες συσσώρευσαν χρέος, το Κράτος σπατάλησε το Ταμείο σε υπερ-κοστολογημένα δημόσια έργα, οι ΔΕΚΟ και οι πλούτος του υπεδάφους είναι το νέο δισκοπότηρο των Μπετατζήδων.

Οι μάσκες έπεσαν, αλλά η πείνα και η αφαίμαξη μεγάλων κοινωνικών στρωμάτων είναι αναμενόμενο να προκαλέσει αντιδράσεις και αυτό θέλουν να προλάβουν σήμερα με την βίαιη καταστολή κι αργότερα αν δεν είναι ούτε αυτό αρκετό, με εμφύλιο.

Σκοπός τους είναι η ποινικοποίηση της διαφορετικής άποψης, το έγκλημα γνώμης και το πετυχαίνουν με την διόγκωση της Χρυσή Αυγής που βοήθησαν από το 2012. Έτσι εμφανίζονται αυτοί ως Συνταγματικό Τόξο, ώστε αργότερα όποιος διαφωνεί με αυτούς και σε άλλες επιλογές, όπως το Μνημόνιο να χαρακτηρίζεται ως αντισυνταγματικός, όταν αυτοί έχουν παραβιάσει σχεδόν όλα τα άρθρα του συντάγματος !

Το κάνουν με δεδικασμένα όπως την ποινή φυλάκισης σε ανηλίκους που έκαναν κατάληψη στα ΕΠΑΛ, που κλείνουν ένα-ένα προς όφελος ιδιωτικών ημετέρων σχολών, όταν για παράδειγμα ποδοσφαιρικοί παράγοντες κυκλοφορούν ελεύθεροι με κακουργήματα.

Χρησιμοποιούν συσκευές παρακολούθησης που πλήρωσαν οι φορολογούμενοι στην ΕΥΠ για την “εθνική” ασφάλεια και με το “δεδικασμένο” της παρακολούθησης της εγκληματικής Χρυσής Αυγής και παρακολουθούν πολίτες που αντιδρούν σε έναν Εργολάβο στις Σκουριές.

Με πρόσχημα του Νεκρούς της Μαρφίν καταστέλλουν ακόμη κι ειρηνικές διαδηλώσεις, όπως των αγανακτισμένων και μάλιστα με στρατιωτικά όπλα σε πολίτες, όπως οι βομβίδες κρότου λάμψης που άφησαν ανάπηρο το δημοσιογράφο Μανώλη Κυπραίο πριν χρόνια.

Διαβάλουν τους Ιατρούς του Παιδοκαρδιοχερουργικού, όχι γιατί τους ενδιαφέρει η νομιμότητα, αλλά για να κλείσουν το νοσοκομείο προς όφελος του ιδιωτικού τομέα. Φυσικά οι ίδιοι δεν έχουν την ίδια ευαισθησία όταν αφορά συναδέλφους του Πολιτικούς ή Μπετατζήδες στη λίστα Λαγκάρντ.

Ο πόλεμος θα είναι άνισος και βρώμικος, έχουν τα μέσα, έχουν τους πόρους, έχουν τους νόμους που οι ίδιοι ψηφίζουν, να μας διαλύσουν σωματικά με την καταστολή, πολιτικά με τη προπαγάνδα, οικονομικά με αντισυνταγματικούς αναδρομικούς φορολογικούς νόμους και χαράτσια.

Και θα μας στοχεύουν έναν έναν, εκεί που είμαστε αδύνατοι, σπάνε πόρτες στις Σκουριές, στα Πανεπιστήμια ξεμοναχιάζουν τους Υπαλλήλους ώστε να βάλουν μόνοι τους τη θηλιά στο λαιμό, γιατί ενωμένους δεν τους νίκησαν, θα μας παίρνουν τα σπίτια όπως οι Τούρκοι στους Κωνσταντινουπολίτες, κάνοντας μας φοροφυγάδες.

Το όπλο μας απέναντι στην κρατική ασυδοσία είναι η αλληλεγγύη όλων ενωμένων, απέναντι στο κοινωνικό αυτοματισμό, να αντιτάξουμε την κοινωνική συνοχή μας, απέναντι στη δυσωδία τους, να αντιτάξουμε την ανθρωπιά μας,

Γιατί δεν υπάρχουν δυο άκρα, είναι ένα κι αυτό σάπιο .

Η πανανθρώπινη Ελληνική Παιδεία είναι ο μεγαλύτερος εφιάλτης κάθε καθεστώτος, δεν ξέρω τι μας έχουν για το μέλλον, αλλά το ανάστημα απέναντι στους Νταβατζήδες και τους Τραπεζίτες, δεν είναι εμφύλιος αγώνας είναι αντιδικτατορικός και όσοι παίζουν με τα “δυο ακρα” το κάνουν γιατί το ξέρουν.

Η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα, η φαυλοκρατία έχει.

Το κείμενο δημοσιεύθηκε Στο ΧΩΝΙ της Κυριακής, 20 Οκτωβρίου 2013