Ο ΣΥΡΙΖΑ νομιμοποιεί τη βλασφημία στα Θεία!

Γράφει ο Παναγιωτίδης Μάρκος 

Η συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, παραμένοντας σταθερά και πιστή στην εφαρμογή της πολιτικής της, αλλά και στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που ταλαιπωρούν την χώρα, και μέσα ακριβώς στα πλαίσια αντιμετώπισης των φλεγόντων ζητημάτων που απασχολούν την ελληνική κοινωνία, αποφάσισε δια του υπουργού Δικαιοσύνης(!) και με επίσημη ανακοίνωση να άρει από τον ποινικό κώδικα και να αποποινικοποιήσει την βλασφημία, η οποία διώκεται μέχρι και σήμερα ως ποινικό αδίκημα…!!!
Μάλιστα η σχετική πρόθεση έχει τεθεί υπό την κρίση της αρμόδιας νομοπαρασκευαστικής επιτροπής.

Το υπουργείο Δικαιοσύνης στην ανακοίνωσή του αναφέρει επακριβώς:

«Παράλληλα με τις προσπάθειες για την αντιμετώπιση του ρατσισμού και της ρητορικής του μίσους, η Πολιτεία οφείλει να λαμβάνει μέτρα για την πλήρη κατοχύρωση της ελευθερίας της έκφρασης.
Το Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρώπινων Δικαιωμάτων γνωστοποιεί πως η αποποινικοποίηση του εγκλήματος της βλασφημίας έχει τεθεί υπό την κρίση της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής για την αναθεώρηση του Ποινικού Κώδικα. Τη θέση αυτή θα εκφράσει προσεχώς και κατά την εξέταση της χώρας μας από την Επιτροπή των ΗΕ για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων (3-4 Αυγούστου στη Γενεύη).
Κατά το Ποινικό Δίκαιο η ποινή προϋποθέτει την τέλεση πράξης. Ο προσδιορισμός της τελευταίας χωρεί με στάθμιση των εμπειρικών – αποδείξιμων αποτελεσμάτων της. Ωστόσο, στην περίπτωση της βλασφημίας λείπει οποιαδήποτε αποδείξιμη ενώπιον δικαστηρίου βλαπτική συνέπεια της πράξης. Επομένως, η έννοια του εγκλήματος δεν διακρίνεται».

Έτσι, λύνεται ακόμη ένα από τα φλέγοντα ζητήματα που ταλανίζουν τη χώρα και στο οποίο αποφασίσθηκε η αντιμετώπιση από την ευαίσθητη αριστερή κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και του πατριώτη Πάνου Καμμένου.

Αναμένοντας τις αντιδράσεις της Αρχιεπισκοπής και του σοσιαλιστή αρχιεπισκόπου κ.κ. Ιερώνυμου, διερωτόμαστε, εάν αυτοί που ψήφισαν αυτή την κυβέρνηση κατανοούν σήμερα τι ακριβώς πολιτικό σχήμα πρόκριναν να κυβερνήσει την χώρα.
Είναι οι ίδιοι (μαζί με τους προηγούμενους) που ψήφισαν τον αντιρατσιστικό νόμο, που οδηγεί στα δικαστήρια ως μηνυτή οποιονδήποτε λαθρομετανάστη νιώσει ότι προσβάλλεται από αναφορές στην ιθαγένειά του...

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Οριστικά θετικοί στη φυματίωση στρατιωτικοί σε κέντρο μεταναστών στα Γιάννενα

Τουλάχιστον σε 15 στρατιωτικούς τα αποτελέσματα των δεύτερων εξετάσεων ήταν θετικά 
Φόβοι ότι πως ο αριθμός θα αυξηθεί ραγδαία όσο περνάει ο καιρός -Συνεχίζουν να εργάζονται άνθρωποι που βρέθηκαν θετικοί

Αυτό που έβλεπαν ως εφιάλτη μονάχα στα όνειρα τους, φαίνεται πως ζωντάνεψε και έγινε πραγματικότητα για δεκάδες στρατιωτικούς οι οποίοι βρέθηκαν θετικοί στο βακτήριο της φυματίωσης και υπηρετούσαν σε κέντρο μεταναστών, στο Τσεπέλοβο Ιωαννίνων.

Σύμφωνα με πληροφορίες αλλά και με όσα είπαν στο protothema.gr στρατιωτικοί που έχουν προσβληθεί, τα αποτελέσματα και των δεύτερων εξετάσεων βγήκαν θετικά.

«Δεν μπορούμε να το πιστέψουμε. Ο εφιάλτης μας ζωντάνεψε, όταν χτύπησε το τηλέφωνο και ο γιατρός απο την άλλη γραμμή μας ανακοίνωσε πως έχουμε το μικρόβιο της φυματίωσης. Οι γυναίκες και τα παιδιά μας είναι τρομοκρατημένα και μας αποφεύγουν ακόμα και μέσα στο ίδιο μας το σπίτι. Είμαστε παρά πολύ προβληματισμένοι και τρομοκρατημένοι», είπαν χαρακτηριστικά.

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες τουλάχιστον σε 15 στρατιωτικούς τα αποτελέσματα των δεύτερων εξετάσεων ήταν θετικά, ωστόσο η Ένωση Στρατιωτικών Περιφέρειας Ηπείρου εκφράζει φόβους πως ο αριθμός θα αυξηθεί ραγδαία όσο περνάει ο καιρός . Μάλιστα σε επιστολή τους προς το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και προς το Υπουργείο Υγείας διατυπώνουν αυτούς τους φόβους και παράλληλα θέτουν σημαντικά ερωτήματα προς τη πολιτική ηγεσία για το τεράστιο αυτό πρόβλημα που έχει φέρει σε απόγνωση δεκάδες οικογένειες στρατιωτικών.

Συγκεκριμένα ερωτούν:

«Οι συνάδελφοι που έχουν κριθεί ως θετικοί γιατί συνεχίζουν να εργάζονται και δεν βρίσκονται σε χώρους ανάρρωσης;

-Ποια μέριμνα θα ληφθεί για αυτούς και τις οικογένειες τους που ταλανίζονται από αγωνία και άγχος;

-Οι στρατιωτικοί θα συνεχίσουν να εκτελούν υπηρεσίες στο κέντρο φιλοξενίας προσφύγων στο Τσεπέλοβο;

-Οι συνάδελφοι που εκτελούν υπηρεσίες -εργασίες στα λοιπά κέντρα φιλοξενίας προσφύγων που έχουν αναπτυχθεί στην Περιφέρεια Ηπείρου θα τύχουν ιατρικών εξετάσεων προκειμένου να υπάρξει εκτίμηση και της ιατρικής κατάστασης αυτών;»

Όπως είπαν στο protothema.gr στρατιωτικοί που βρέθηκαν θετικοί στη φυματίωση, εκτός από τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί στην οικογένεια τους, μεγάλα είναι και τα προβλήματα στην εργασία τους αφού πολλοί συνάδελφοί τους, τους κοιτούν με καχυποψία.

«Πολλοί συνάδελφοι μας, όταν περνάμε από τα γραφεία τους, μας κοιτούν καχύποπτα γιατί φοβούνται μήπως κολλήσουν και οι ίδιοι. Είμαστε παρά πολύ προβληματισμένοι και τρομοκρατημένοι. Δεν έχουμε καμία ενημέρωση για το ποια θεραπευτική αγωγή θα ακολουθήσουμε, με αποτέλεσμα να πηγαίνουμε από μόνοι μας σε ιδιωτικά ιατρεία για να μπορέσουμε να προφυλάξουμε τις γυναίκες μας και τα παιδιά μας».

Να υπενθυμίσουμε ότι όλα ξεκίνησαν αρχές Ιουλίου όταν οχτώ στρατιωτικοί που υπηρετούσαν στο στρατόπεδο προσφύγων στο Τσεπέλοβο Ηπείρου έκαναν εξετάσεις και βρέθηκαν θετικοί στο τεστ μαντού. Τότε ο ένας από τους οχτώ είχε δηλώσει στο protothema.gr ότι :
«Είμαι παρά πολύ εκνευρισμένος και οργισμένος με την πολιτική ηγεσία γιατί μας έστειλαν ως πρόβατα επι σφαγή. Η πολιτική ηγεσία δεν έκανε τίποτα. Έπρεπε να μας είχαν εμβολιάσει πριν μας στείλουν στο καταυλισμό. Όταν ήρθε το πρώτο λεωφορείο με τους πρόσφυγες εγώ βοήθησα τον άντρα και την οικογένεια του που είχαν φυματίωση χωρίς να το γνωρίζω».

Σύμφωνα με πληροφορίες οι στρατιωτικοί που βρέθηκαν θετικοί στη φυματίωση σκέφτονται να κινηθούν νομικά απέναντι στην Πολιτεία, για το γεγονός πως δεν τους προστάτεψε.

Πηγή "Πρώτο Θέμα"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Μέσω "διοικητικής κράτησης" τους δίνουν στον Ερντογάν!!!

Μπορεί το αρμόδιο δικαστήριο Αλεξανδρούπολης να αποφάσισε την ποινή των 2 μηνών φυλάκισης με 3 χρόνια αναστολή για τους οκτώ (8) τούρκους φυγάδες που αιτήθηκαν πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα, όμως, η συνέχεια αποδεικνύεται ιδιαζόντως ζοφερή. Κι αυτό, επειδή ανακοινώθηκε πως στους οκτώ τούρκους εφαρμόζεται διοικητική κράτηση...!!!

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ

Αν και στην αρχή δόθηκε η εντύπωση πως είναι ένα μέτρο που συνδέεται με την ασφάλεια των οκτώ τούρκων, η έρευνα που κάναμε αποδεικνύει ότι πρόκειται για μία παγίδα, και μία δια της πλαγίας οδού ικανοποίηση των τουρκικών αιτημάτων περί της το συντομότερο δυνατό έκδοσης των οκτώ τούρκων στις τουρκικές αρχές.

Τι είναι, λοιπόν, αυτή η διοικητική κράτηση; Δυστυχώς, είναι μία αφανής πολιτική παρέμβαση, που εκτελείται από κρατικά όργανα, ασχέτως της ό,ποιας δικαστικής απόφασης. Η "ευαισθησία" περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων της πρωτο-δεύτερης φορά αριστερής κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, αποδεικνύεται τελικά μία πολιτική θέση η οποία διαθέτει αρκετή ελαστικότητα, αφού οι διαταχθείσα "διοικητική κράτηση" αποκλείεται να προέρχεται από την "έμπνευση" του αστυνομικού διευθυντή Αλεξανδρούπολης, αλλά φαίνεται να έχει άμεση σχέση με τις πολιτικές ανάγκες της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα.

Έτσι, φίλος δικηγόρος μας ενημέρωσε πως  

ο όρος "διοικητική κράτηση" αναφέρεται στην κράτηση ενός αλλοδαπού με απόφαση διοικητικής αρχής (συνήθως των αστυνομικών ή άλλων κατασταλτικών αρχών) χωρίς δικαστική απόφαση και θεωρείται ως ένα μη σωφρονιστικό μέτρο που σκοπό έχει να διευκολύνει την μεταγενέστερη απομάκρυνση του εν λόγω ατόμου από την επικράτεια. Ο σκοπός της δεν είναι να τιμωρήσει με ποινή φυλάκισης ή με χρηματική ποινή έναν αλλοδαπό για την παράνομη είσοδο ή διαμονή του στο κράτος, αλλά να προετοιμάσει την απέλασή του.
Η έννοια αυτή καθεαυτή της διοικητικής κράτησης, της στέρησης δηλαδή της ελευθερίας ενός ατόμου με απόφαση διοικητικού και όχι δικαστικού οργάνου είναι νέα και καινοφανής στην ελληνική αλλά και τις λοιπές ευρωπαϊκές ευρωπαϊκές έννομες τάξεις.
Εμφανίζεται τις τελευταίες λίγες δεκαετίες και αφορά σχεδόν αποκλειστικά τους αλλοδαπούς που εισέρχονται ή βρίσκονται χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα σε ένα κράτος. Με τον τρόπο αυτό συνδέεται στενά με τις πολιτικές αντιμετώπισης της παράνομης μετανάστευσης στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, στις ΗΠΑ και στην Αυστραλία και χρησιμοποιείται ολοένα και πιο εκτεταμένα, ενόσω η μετανάστευση μετατρέπεται σε πολιτικό ζήτημα σε πολλές χώρες και η παράμετρος της (πολιτικής, κοινωνικής ακόμα και εθνικής) ασφαλείας αποκτά κυρίαρχο ρόλο στη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών.

Εάν αυτή η "διοικητική κράτηση" εφαρμόσθηκε για την ασφάλεια των οκτώ τούρκων, θα την δεχθούμε ως έχει. Εάν όμως πρόκειται για μία πολιτική ενέργεια κρυπτόμενη πίσω από τεχνοκρατικούς όρους, προκειμένου να ικανοποιηθούν οι ορέξεις του Ερντογάν για αίμα, τότε καταγγέλουμε όλους τους εμπλεκόμενους κρατικούς φορείς, τοπικούς βουλευτές και κυβερνητικούς αξιωματούχους, καθώς και τον ίδιο τον πρωθυπουργό, για ενεργό συμμετοχή στην στυγνή δολοφονία - εκτέλεση 8 ανθρώπων.

Εμείς, παρ' όλα αυτά, δεν απορούμε με την εφαρμογή μίας τακτικής η οποία θα παραδώσει τους 8 τούρκους φυγάδες στις διαθέσεις του Ερντογάν. Κάτι τέτοιο ήταν αναμενόμενο και είχε ήδη εκφρασθεί επαρκώς από κυβερνητικά στελέχη και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

Απορούμε επειδή σε κανέναν άλλο λαθραία εισερχόμενο στη χώρα, είτε από τη νησιά του ανατολικού Αιγαίου, είτε μέσω του ποταμού Έβρου, αυτή η κυβέρνηση δεν εφαρμόζει το νόμο, σχετικά με την σύλληψη και παραπομπή των λαθραία εισερχομένων στην Δικαιοσύνη, αλλά και με την απουσία επιβολής "διοικητικής κράτησης" σε όσους από τους (λαθρο)μετανάστες δικαίως ή αδίκως αφεθούν ελεύθεροι από την Δικαιοσύνη...

Μπορεί, άραγε, κάποιος κυβερνητικός, έστω και ο γνωστός και μη εξαιρεταίος κ. Καρανίκας, να μας εξηγήσει τα δύο μέτρα και δύο σταθμά της ανθρωπιστικής πολιτικής που εφαρμόζει η συγκυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου;
Μπορεί κανείς υπεύθυνος, αν υπάρχει στην σημερινή κυβέρνηση, να μας εξηγήσει γιατί εφαρμόζεται ΜΟΝΟ στους οκτώ τούρκους (που η επιστροφή τους στην Τουρκία σημαίνει τον βασανισμό και τον βίαιο θάνατό τους) αυτή η "διοικητική κράτηση";

Κύριοι*, φιλοκυβερνητικοί ή κυβερνητικοί, αν δεν είστε σε θέση να υπερασπιστείτε ούτε κάποια από τις βασικές αρχές της ιδεολογίας σας, τότε σταματείστε να κρύβεστε προσπαθώντας να διαφύγετε των ευθυνών σας και παραιτηθείτε...

* Πρόκειται απλώς για έναν λεκτικό πλεονασμό προς χάριν των ανήλικων αναγνωστών...

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Σιωπηρή Άλωση

Ένα νέο βιβλίο για το Δημογραφικό και το Μεταναστευτικό πρόβλημα της Ελλάδας

Κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Πραγματεία το νέο βιβλίο του Α. Λαυρέντζου Σιωπηρή Άλωση, το οποίο για πρώτη φορά αναλύει συνδυαστικά τα δύο μείζονα ελληνικά ζητήματα: την επερχόμενη δημογραφική κατάρρευση του ελληνικού πληθυσμού και τις συνέπειες που θα έχει η μεταναστευτική πλημμυρίδα που στο εξής θα καταφθάνει στην Ευρώπη από την Ασία και από την Αφρική.

Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ο αναγνώστης θα κατανοήσει γιατί ο ελληνικός πληθυσμός έχει ήδη εισέλθει σε μια δραματική πορεία συρρίκνωσης και θα μάθει ποιό θα είναι είναι το μέγεθος και η ηλιακή του σύνθεση το 2050 (πρόβλεψη Eurostat)... Ακόμη θα απαντήσει σε ερωτήματα όπως: Γιατί την τελευταία 25ετία η Βουλγαρία σβήνει δημογραφικά αποτελώντας μια δραματική προειδοποίηση για την Ελλάδα; Πώς η Τουρκία έκανε μεταπολεμικά έναν δημογραφικό άθλο, μετατρεπόμενη σε έναν πληθυσμιακό γίγαντα; Πότε και πού σταματά η αύξηση του πληθυσμού της και γιατί οι Κούρδοι αποτελούν μια ωρολογιακή δημογραφική βόμβα στο εσωτερικό της; Τί συμβάνει με τους αλβανικούς πληθυσμούς και τί θα σημάνει ενδεχόμενη δημιουργία της Μεγάλης Αλβανίας;...

Παράλληλα, ο αναγνώστης θα συνειδητοποιήσει, γιατί η δημογραφική συρρίκνωση της Ευρώπης, η πληθυσμιακή έκρηξη στον τρίτο κόσμο και οι επερχόμενες κλιματικές αλλαγές θα δημιουργήσουν μια μεταναστευτική πλημμυρίδα διαρκείας... Τί σημαίνει άραγε αυτό για την Ελλάδα; Τί κινδύνους αλλά και τί ευκαιρίες μπορεί να κρύβει; Ποιά ήταν τα χαρακτηριστικά των μεταναστευτικών ροών που δέχτηκε τα τελευταία 25 χρόνια η Ελλάδα και τί ακριβώς συνέβη το 2015; Υπό ποιές προϋποθέσεις η μετανάστευση είναι ωφέλιμη και γιατί αν αφεθεί ανεξέλεγκτη θα οδηγήσει την Ελλάδα σε μια «λιβανοποίηση» και τη νεοελληνική κοινωνία στο τέλος της, όπως την γνωρίσαμε τους δύο τελευταίους αιώνες;

Το βιβλίο ολοκληρώνεται με μια πλήρη εισήγηση για μια Ελληνική Πληθυσμιακή Στρατηγική, στην οποία διατυπώνονται προτάσεις για την ανάσχεση της δημογραφικής κατάρρευσης του ελληνικού πληθυσμού και για τον έλεγχο-αξιοποίηση των μεταναστευτικών ροών...

Η Σιωπηρή Άλωση είναι ένα εξαιρετικά χρήσιμο και ενδιαφέρον βιβλίο, το οποίο αποτελεί μια τοιχογραφία των επερχόμενων πληθυσμιακών μεταβολών στην Ελλάδα και στην ευρύτερη περιοχή, αλλά και των γεωπολιτικών ανακατατάξεων που αυτές θα επιφέρουν...

_____________________________

Ο Αναστάσιος Λαυρέντζος κατέχει διπλώματα μεταπτυχιακής ειδίκευσης (MSc) στα Οικονομικά Μαθηματικά (Οικονομικό Παν/μιο Αθηνών) και στη Θεωρητική Φυσική (Παν/μιο Κρήτης). Έχει πτυχίο Φυσικής (Παν/μιο Αθηνών). Έχει εργαστεί ως διευθυντικό στέλεχος στον τομέα Διαχείρισης Κινδύνων σε μεγάλους ελληνικούς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς και στο πλαίσιο αυτό έχει επισκεφτεί πολλές βαλκανικές χώρες (Τουρκία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Σερβία). Στο παρελθόν έχει συνεργαστεί με τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης ως επιστημονικός επιμελητής. Διδάσκει Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Οικονομικό Παν/μιο Αθηνών. Αρθρογραφεί τακτικά για την οικονομία και τα εθνικά θέματα σε ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα. Έχει γράψει το βιβλίο «Η Θράκη στο μεταίχμιο». Η αρθρογραφία του είναι συγκεντρωμένη στο προσωπικό του ιστολόγιο enausis.blogspot.gr.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Ο αρχηγός της CIA προβλέπει χάος για την Τουρκία

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας - Τουρκολόγος

Ιδιαίτερα καυστικός για τις εξελίξεις στην Τουρκία ήταν ο αρχηγός της CIA, John Brennan, μιλώντας στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας Πληροφοριών και Συνεργασίας των HΠA, ομολογώντας πως γνώριζαν ότι επίκειται πραξικόπημα στην Τουρκία αλλά δεν μπορούσαν να ξέρουν την χρονική στιγμή που θα ξεσπούσε. Ο John Brennan προέβλεψε ότι από εδώ και πέρα οι εξελίξεις θα τρέχουν και θα προκληθεί ένα επικίνδυνο χάος στην περιοχή.

Η ομολογία αυτή του John Brennan ήδη έχει προκαλέσει έντονα επικριτικά σχόλια από τα τουρκικά ΜΜΕ, ενώ η εφημερίδα Yeni Şafak έγραψε χαρακτηριστικά ότι το πραξικόπημα το επιχείρησαν τρομοκράτες ορμώμενοι από τις ΗΠΑ.

Αυτό το ζήτημα της ανάμειξης των ΗΠΑ στο τουρκικό πραξικόπημα, έχει γίνει θέμα στον τύπο εξ’ αιτίας και μιας δήλωσης του Lawrence Wilkerson, διευθυντή του γραφείου του πρώην υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Colin Pauel, ο οποίος ανέφερε ότι είναι γνωστός ο ρόλος του John Brennan στο αποτυχών πραξικόπημα της Τουρκίας. Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις του Wilkerson, η CIA ην εποχή του Ρήγκαν είχε οργανώσει 58 μυστικές επιχειρήσεις.

Όλα αυτά σε συνδυασμό με την κρίση του Ιντζιρλίκ και την απομόνωση που έχουν περιέλθει οι Αμερικανοί στρατιωτικοί στη Τουρκία, έχουν ρίξει λάδι στην φωτιά των ήδη τεταμένων αμερικανοτουρκικών σχέσεων (για πρώτη φορά στην μεταπολεμική ιστορία έχουν φτάσει σε επίπεδο ανοιχτής σύγκρουσης), ενώ προβλέπεται και περαιτέρω επιδείνωση στην περίπτωση, που είναι και πιο πιθανή, να αρνηθούν οι ΗΠΑ να εκδώσουν τον Φετουλάχ Γκιουλέν στην Τουρκία.

Τώρα αρχίζουν τα «όργανα»!

Πηγή ΝikosΧeiladakis


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

2 μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή στους 8 τούρκους φυγάδες

Συνελήφθη τούρκος δικηγόρος μέσα στα δικαστήρια!

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ 

Σε μία ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη πραγματοποιήθηκε σήμερα η δίκη των 8 τούρκων φυγάδων που αιτήθηκαν άσυλο στην Ελλάδα.
Μετά από τα ευτράπελα αλλά και λίαν προβληματικά γεγονότα των τελευταίων ημερών, τα οποία και στάθηκαν ως αφορμή για να αποκαλυφθεί ένα άλλο πρόσωπο της κυβερνητικής πολιτικής όσον αφορά την αντίληψη και πρακτική περί προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ανθρώπου, το δικαστήριο της Αλεξανδρούπολης ανακοίνωσε την απόφασή του, η οποία τιμά την Ελληνική Δικαιοσύνη, δεν τιμά όμως και την πολιτική σκηνή της Ελλάδας, η οποία επέλεξε να εμφανιστεί ως νίπτουσα τας χείρας της, σε ένα θέμα μείζονος σημασίας για τα πολιτικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά της Ελλάδας, αφού στελέχη της (κυρίως της κυβέρνησης) έδειξαν την «πόρτα εξόδου» στους αιτούντες άσυλο ώστε να ικανοποιηθούν τις απαιτήσεις του Ταγίπ Ερντογάν.

Η εμφάνισή των 8 κατηγορουμένων για λαθραία είσοδο στη χώρα στο δικαστήριο, συνοδεύτηκε από μικρή ένταση καθώς έξω από το κτίριο είχαν συγκεντρωθεί τουρκόφρονες μουσουλμάνοι της Θράκης (κεφαλοκυνηγοί του Ερντογάν), που φώναζαν συνθήματα υπέρ του Ερντογάν και κατά των «ένστολων εγκληματιών», όπως έλεγαν. Επί τόπου είχαν αναπτυχθεί πολλά τουρκικά κανάλια που κάλυψαν την μεταφορά των οκτώ.

Η απόφαση των δικαστών που πάγωσε τους τουρκόφρονες είναι, 2 μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή και για τους οκτώ (8) κατηγορουμένους για λαθραία είσοδοσ στην Ελλάδα. Και η απόφαση αυτή σημαίνει πως οι αιτούντες άσυλο θα έπρεπε να αφεθούν ελεύθεροι, αλλά για ειδικούς λόγους διατάχθηκε η διοικητική κράτησή τους.

Χαρακτηριστικό της κατάστασης που επικρατούσε μέσα στο δικαστήριο, ήταν η λεκτική επίθεση, με ύβρεις, που εξαπέλυσε εναντίον τους τούρκος δικηγόρος, ο οποίος ήρθε από την Τουρκία για να παρακολουθήσει τη δίκη. Αποτέλεσμα αυτής της υβριστικής εναντίον των κατηγορουμένων επίθεσης, που έγινε μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου, ήταν να διαταχθεί η άμεση σύλληψή του και αναμένονται ενέργειες του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής σε συνεργασία με την τουρκική πρεσβεία της Αθήνας, για την απελευθέρωση του τούρκου δικηγόρου.

Η απόφαση του ελληνικού δικαστηρίου ήρθε λίγο αργότερα μετά την δημοσιοποίηση στην αυστριακή ραδιοτηλεόραση της ανακοίνωσης άρσης της σύμβασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την Τουρκία... 

Οι οκτώ κατηγορούμενοι, με δήλωση της δικηγόρου τους ζήτησαν συγνώμη για την αναστάτωση που έφεραν και ευχαριστούν τους Έλληνες



Δυστυχώς, για τον Τούρκο πρόεδρο, σύμφωνα με τις εξελίξεις αναμένεται να υπάρξουν σημαντικά προβλήματα και χρονική καθυστέρηση στην έκδοση των 8 τούρκων φυγάδων, οι οποίοι τελικά δεν επιστρέφονται «πακεταρισμένοι» στην Τουρκία, για να γευτούν την φροντίδα του, πνέοντος μένεα εναντίον τους, «σουλτάνου» Ερντογάν.

Από την πλευρά μας είμαστε βέβαιοι πως το δράμα των 8 τούρκων φυγάδων δεν τελείωσε, αλλά μόλις αρχίζει...

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Ο Ερντογάν καταργεί τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Τουρκία

Δύο σημερινές αποφάσεις του «σουλτάνου» Ταγίπ Ερντογάν ήρθαν να σκιαγραφήσουν και να συμπληρώσουν το σκηνικό της απόλυτης παράνοιας στην οποία εισάγεται η Τουρκία, η οποία από τούδε και στο εξής θα εξουσιάζεται από μία ιδιόμορφη ψυχοπαθολογική προσωπικότητα, έναν πολιτικό που αδιαφορεί για την ανθρώπινη ζωή και που καταστρέφει οτιδήποτε βρεθεί στον δρόμο του προς την απόλυτη εξουσία του… χαλίφη!

Γράφει ο Παναγιωτίδης Μάρκος

Η πρώτη σημαντικότατη απόφαση του τούρκου προέδρου αφορά στην διαταγή του που αφορά την άρση (προσωρινή) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με αυστριακό δημοσίευμα στον ORF (αυστριακή κρατική ραδιοτηλεόραση) η Τουρκία άρει προσωρινά την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, προβάλλοντας την κίνηση της ηγεσίας της Γαλλίας το Νοέμβριο του 2015. Αν και η Γαλλία ήρε ένα μόνο συγκριμένο άρθρο, η Τουρκία δείχνει να αναφέρεται στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Και αυτό το γεγονός προδίδει μία τεραστίων διαστάσεων μεταβολή στα ποιοτικά χαρακτηριστικά λειτουργίας του τουρκικού πολιτεύματος, το οποίο με ταχύτατο ρυθμό μεταβάλλεται σε μία πολιτική δικτατορία με ισχυρά ισλαμικά χαρακτηριστικά.

Με απλά λόγια ο Ερντογάν δεν γυρίζει απλά την πλάτη στην Ευρώπη, αλλά, επιπλέον, καταργεί τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα και την ό,ποια υποχρέωσή του να τα σέβεται και να τα προστατεύει. Αρνείται, δηλαδή, την βασική και διεθνώς αναγνωρισμένη Χάρτα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η οποία στέκεται εμπόδιο στο σχέδιο (που ήδη υλοποιείται) της εξόντωσης οποιουδήποτε είναι όχι μόνο πολιτικός του αντίπαλος, αλλά δεν συμφωνεί με τα όσα ο Ερντογάν αποφασίζει και διατάσσει… Ουσιαστικά ποινικοποιεί την πολιτική διαφοροποίηση, δικαίωμα αδήριτο για τον πολιτισμένο κόσμο. Δηλαδή, νομιμοποιεί την εκδίκησή του ή και την εξόντωση οποιουδήποτε ο ίδιος θεωρεί ως «πρόβλημα».

Αν μη τι άλλο, η Τουρκία θα πρέπει να αποκλειστεί άμεσα από τη διεθνή κοινότητα. Να αποκλειστεί, πολιτικά, διπλωματικά, οικονομικά… Κι αυτό ως ένα σαφές δείγμα – μήνυμα του πολιτισμένου κόσμου τόσο προς τον ίδιο τον Ερντογάν όσο και προς οποιονδήποτε αποπειραθεί να τον μιμηθεί.

Σε διαθεσιμότητα οι στρατοδίκες, κλείνουν τα στρατοδικεία

Η δεύτερη απόφαση του ισλαμιστή Ερντογάν αφορά τα τουρκικά στρατοδικεία, των οποίων η λειτουργία παύεται, επειδή το σύνολο των στρατοδικών διερευνάται από τις τουρκικές αρχές ασφάλειας για συμμετοχή στο στρατιωτικό πραξικόπημα…

Ο Ερντογάν έβαλε σε διαθεσιμότητα όλους τους στρατοδίκες της Τουρκίας. Κι εδώ γεννάται το ερώτημα: Και τους πραξικοπηματίες ποιός θα τους δικάσει;
Οι έρευνες που ξεκίνησαν για να βρεθούνε αντιφρονούντες και μεταξύ των στρατοδικών θα διαρκέσουν.
Με τους συλληφθέντες, που ο Ερντογάν θέλει "γρήγορη διαδικασία για να ικανοποιήσει τον λαό", τι θα γίνει;
Ποιός θα τους δικάσει; Λαοδικείο ή μήπως ο ίδιος ο Ερντογάν;

Η Τουρκία καταρρέει και όποιοι μιλάνε για τουρκική δημοκρατία καλά θα κάνουν να καταπιούν τη γλώσσα τους. Όσοι παλι αναφέρονται στον λαό που στηρίζει τον Ερντογάν, καλά θα κάνουν να ανασκευάσουν.

Οι φανατικοί οπαδοί του Ερντογάν και φανατικοί ισλαμιστές έχουν αναλάβει την περιφρούρηση της "τάξης και ασφάλειας" υπό το πρίσμα του ισλαμιστή Ερντογάν. Μερικές χιλιάδες φανατικών και εγκληματικών στοιχείων έχουν τρομοκρατήσει τα εκατομμύρια κατοίκων της Τουρκίας, κυρίως στην Κωνσταντινούπολη, όπου όπως όλα δείχνουν θα μεταφερθεί η τουρκική πρωτεύουσα.

Η νέα ισλαμική Τουρκία, η χώρα του Ερντογάν, μόλις άρχισε να αναδύεται, βουτηγμένη στο αίμα και στηριζόμενη στην επιβολή του τρόμου.
Ένας ημιπαράφρων και ενδεχομένως τρομοκρατημένος Ερντογάν ηγείται μίας χώρας που βυθίζεται σε έναν άτυπο εμφύλιο και κηρύσσει τζιχάντ σε όποιον δεν συμφωνεί με τον "σουλτάνο", που έβαλε πλώρη για να γίνει χαλίφης... διαγράφοντας ακόμη και τις υποχρεώσεις του στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Πόσο αφελείς ή ασφαλείς μπορούμε να αισθανόμαστε με έναν τέτοιο γείτονα;
Η λογική, η κοινή λογική, μας κραυγάζει να προετοιμαζόμαστε για τα χειρότερα... Επειδή το χάος και ο τρόμος έχουν την ιδιότητα της ίωσης... Εξαπλώνονται. Και μάλιστα ταχύτατα...

Διεθνής Τύπος: Προς την δικτατορία οδεύει η Τουρκία

Διάχυτη η ανησυχία στον γερμανικό και διεθνή τύπο για την τροπή των εξελίξεων στην Τουρκία, ιδιαίτερα μετά την επιβολή από χθες τα μεσάνυχτα κατάστασης εκτάκτου ανάγκης. Η αυστριακή εφημερίδα Der Standard επιχειρηματολογεί γιατί η χώρα οδεύει στη δικτατορία με όλα τα ενδεχόμενα πιθανά.

Χαμένη και η ΕΕ

«Κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, διάλυση του κοινοβουλίου, κατάλυση των κρατικών εξουσιών…η Τουρκία οδεύει σε μια δικτατορία στηριζόμενη στους πειθήνιους οπαδούς του προέδρου», σημειώνει ο σχολιαστής της. Και συνεχίζει: «Η ασυνήθιστη κομματική συναίνεση, που εκφράστηκε εναντίον του πραξικοπήματος, διασπάται υπό τις εντυπώσεις του τεράστιου κύματος εκκαθαρίσεων (…) στην πραγματικότητα η αντιπολίτευση δίνει αγώνα πολιτικής επιβίωσης. Δίκες εναντίον αντιπολιτευόμενων πολιτικών ήταν και πριν το πραξικόπημα στην ημερήσια διάταξη. Τώρα είναι θέμα χρόνου η εξουδετέρωση του κόμματος των Κούρδων».

Οι Times του Λονδίνου προβλέπουν επιδείνωση της κρίσης «εάν τις επόμενες εβδομάδες και μήνες επανέλθουν η θανατική ποινή, οι στημένες δίκες και καταρρεύσει το σύστημα δικαίου», όπως γράφει. «Ο Ερντογάν δεν θα γίνει καλύτερος από τους στρατιωτικούς που ήθελαν να τον ανατρέψουν», σημειώνει η βρετανική εφημερίδα. Η γαλλική εφημερίδα La Croix προβλέπει πρόωρες εκλογές ή δημοψήφισμα προκειμένου να προχωρήσει ο τούρκος πρόεδρος στη μεγαλύτερη εδραίωση του αυταρχικού καθεστώτος. «Αυτό το σενάριο οδηγεί ακόμη μακρύτερα από τα ευρωπαϊκά στάνταρντ», παρατηρεί. «Εάν γίνει βαθύτερο το ρήγμα με τους Ευρωπαίους, οι χαμένοι θα είναι περισσότεροι του ενός. Η Τουρκία έχει διαδραματίσει αποφασιστικό, αν και διφορούμενο, ρόλο στους πολέμους στα σύνορά της με τη Συρία και το Ιράκ. Εάν σε αυτήν τη φάση η χώρα ακολουθήσει άλλο δρόμο, θα είναι δύσκολο να παραμείνει γέφυρα ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση».

«Κατανοητή η έκτακτη ανάγκη στη Γαλλία»

Όλως περιέργως την ίδια μέρα που η Τουρκία αποφάσισε την επιβολή κατάστασης εκτάκτου ανάγκης, το ίδιο, κατά μια έννοια, έγινε και στη Γαλλία. Με αφορμή τη νέα τρομοκρατική επίθεση στη Νίκαια η Γαλλική Εθνοσυνέλευση παρέτεινε για τέταρτη φορά την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. «Όταν διαρκεί μια τέτοια κατάσταση επί 14 μήνες δεν πρόκειται πλέον για έκτακτη κατάσταση αλλά για κανονική», σχολιάζει η Süddeutsche Zeitung του Μονάχου. «Ειδικές εξουσίες για την αστυνομία, όπως νυχτερινές έρευνες σε σπίτια χωρίς δικαστική απόφαση, θα γίνουν ο κανόνας. Το κράτος δικαίου πλήττεται δύο φορές. Πρώτον, αποδυναμώνεται ο έλεγχος άσκησης κρατικής εξουσίας και δεύτερον, η παράταση του μέτρου συμβολίζει την αποδυνάμωση ενός κράτους», σημειώνει ο γερμανός σχολιαστής, που ωστόσο διατυπώνει την κατανόησή του λόγω τρομοκρατίας.

«Ο τρομοκρατικός κίνδυνος είναι τεράστιος και οι πιέσεις της δεξιάς αντιπολίτευσης στην αριστερή κυβέρνηση να επιδείξει σκληρότητα επίσης μεγάλες. Με τον τρόπο αυτό ο πρόεδρος Ολάντ μπορεί να δείξει ότι κάνει ό,τι είναι δυνατόν. Αλλά στην πραγματικότητα δεν φτάνει για την προστασία των Γάλλων. Το μακελειό στη Νίκαια έγινε όταν η χώρα βρίσκονταν σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης», σημειώνει η γερμανική εφημερίδα.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Για να σωθεί η Ελλάδα στους καιρούς τους ύστατους...

Υπάρχει στ’ αλήθεια έστω κι ένας Έλληνας ή Ελληνίδα (πλην των παρωπιδοφόρων κομματανθρώπων, αν και αυτοί εμφανίζονται πτοημένοι), που να πιστεύει ότι θα τιμωρηθούν, θα φυλακιστούν οι υπεύθυνοι για την οικονομική διάλυση της πατρίδας μας, για την κοινωνική αποδιοργάνωση και για τον «πλανητικό» διασυρμό; Σίγουρα κανείς. Όλοι μας έχουμε κατά νου την λαϊκή σοφία, η οποία συνόψισε ευθύβολα, με αποφθεγματικό τρόπο, την νυν περιρρέουσα ατμόσφαιρα: «Κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει».

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός
Δάσκαλος - Κιλκίς

Όλοι τους διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους και διατείνονται ότι οι υπεύθυνοι θα τιμωρηθούν (το τελευταίο ανέκδοτο: σύσταση εξεταστικής επιτροπής για καταλογισμό ευθυνών), όπως τιμωρήθηκαν για την, μέσω του χρηματιστηρίου, εξαπάτηση του λαού. Τίποτε δεν θα συμβεί, ο χρόνος θα παρέλθει, τα πάντα θα ξεχαστούν, οι διεφθαρμένοι θα συνεχίσουν να απολαμβάνουν τα κλοπιμαία, ο λαός, το υποζύγιο, θα στενάζει κάτω από την φρικτή φτώχεια που μας καταδικάζει η διεθνής, μνημονιακή «Προστασία». Όλα κομμένα και ραμμένα στα μέτρα τους, αρραγές το σύστημα και η Δικαιοσύνη, εν πολλοίς, με κλονισμένο το κύρος της, εξαρτημένη από την εκτελεστική εξουσία.

Τι μέλλει γενέσθαι, λοιπόν; Ζητείται ελπίς. Υπάρχει όμως; Όλοι μας συζητάμε για τον απεγκλωβισμό της πατρίδας, όχι τόσο από το ΔΝΤ, όσο από τις άπληστες κομματικές συμμορίες που αναπαράγουν από τετραετία σε τετραετία την λεηλασία του δημόσιου πλούτου. Δεν έχουν καμία σχέση πλέον με τον λαό, έχουν χρεοκοπήσει ηθικά και πολιτικά, διαιωνίζουν την κραιπάλη των επαγγελματιών της πολιτικής.
Κάτι πρέπει να γίνει! Τι όμως; Νέο κόμμα. Αλλά από ποιους; Από δυσαρεστημένους και αποτυχημένους πολιτικάντηδες, ναυάγια και ξέφτια των ήδη υπαρχόντων κουρελούδων – κομμάτων; Υπήρξαν πολλές απόπειρες στο παρελθόν, που απλώς απέδειξαν ότι κάποιοι ίδρυσαν κόμματα, για να εκβιάσουν την επιστροφή τους στο «μαντρί» που τους ανέθρεψε. Εξάλλου ποιος εμπιστεύεται περιτρίμματα της τωρινής πολιτικής ζωής;

Κόμμα χωρίς…επώνυμα σκύβαλα; Όσες φορές βγαίνει στο «μεϊντάνι» κόμμα «αγνώστων», αν γλιτώσει την διαπόμπευση και την ειρωνεία από τα βοθροκάναλα, περιορίζεται σε αποκαρδιωτικά ποσοστά, που φτάνουν στα όρια της γελοιοποίησης. Κι αυτό γιατί είναι κόμματα-νεοεποχίτικα κομματίδια ή προσωποπαγή ή... αλιβάνιστα. (Όσα κόμματα αγαθών προθέσεων εμφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια περιορίστηκαν στο 0,5%, άρα απέτυχαν. Προφανώς δεν φταίει ο λαός, αλλά τα ίδια. Όταν ο δάσκαλος διδάσκει και οι μαθητές δεν καταλαβαίνουν, ελέγχεται ο δάσκαλος για ανεπάρκεια και ανικανότητα και όχι οι μαθητές).

Το νυν σύστημα είναι χαλκέντερο, δεν επιτρέπει διεμβολισμούς. Θυμίζω ότι με την πτώση της Χούντας επαναπατρίστηκαν και αναστήθηκαν σχεδόν όλοι όσοι ήταν υπεύθυνοι για την επιβολή της. Και όχι, μόνο αυτό, αλλά οι παλαιοκομματικοί τζιτζιφιόγκοι επέστρεψαν με τις δάφνες του αντιστασιακού. Όσοι έλιωσαν στις φυλακές παραμερίστηκαν, περιθωριοποιήθηκαν.
(Όταν ελευθερώθηκε ο τόπος, μετά την ηρωική επανάσταση του ’21, πλάκωσαν στην αιματοβαμμένη πατρίδα, «οι ακαθαρσίες της Κωνσταντινούπολης και της Ευρώπης», όπως τους ονόμασε ο Μακρυγιάννης, οι ψαλιδόκωλοι, όπως υπέροχα τους χλεύαζε ο λαός.
Και συνεχίζει ο Μακρυγιάννης: «Αυτήνοι αφεντάδες μας κι εμείς είλωτές τους. Πήραν τα καλύτερα υποστατικά, τις καλύτερες θέσεις, τους σπιτότοπους, στα υπουργεία βαριούς μιστούς. Κριταί αυτήνοι, αφεντάδες αυτήνοι…και οι αγωνισταί δεν έχουν ούτε γομάρι. Και ξυπόλητοι και γυμνοί διακονεύουν εις τα σοκάκια». 
Ο Τερτσέτης στα Απομνημονεύματα του Κολοκοτρώνη διασώζει κάτι που «επροξενούσεν γέλωτα άσβεστον» στον Γέρο του Μοριά. Είχε λάβει μια επιστολή από έναν λογιότατο, γνωστό του, που ζούσε στην Ευρώπη, ο οποίος έγραφε: «Ή να ελευθερωθούμε ή να χαθείτε»). 
Άρα αν ανατραπεί το υπάρχον πολιτικό σκηνικό δεν θα μιλάμε για το τέλος της μεταπολίτευσης, αλλά για το τέλος των πολιτικών της μεταπολιτευτικής εποχής.

Το ζητούμενο, πώς ανατρέπεται το σιδηροπαγές σύστημα; Κάποιοι μιλούν για κοινωνικές εκρήξεις, ο λαός αυτοδίκως να τιμωρήσει και να απαλλάξει τον τόπο από τους… πατριδοφθόρους πολιτικούς και την νεοταξική πανούκλα που επικάθησε στο σβέρκο μας. Εφιαλτικό σενάριο. Υπάρχουν πολλοί λύκοι (κυρίως γκρίζοι) που θα εκμεταλλευτούν την …αναμπουμπούλα. Σε τέτοια περίσταση κούρσεψαν την Κύπρο. Το εξ ανατολών θηρίο εξάλλου, αλληλοσπαρασσόμενο, αναμένει για εξαγωγή της διάλυσής του.

Λοιπόν. Εφ’ όσον, κατά τον αείμνηστο Μ. Χατζηδάκι, βιώνουμε μια νέα Τουρκοκρατία, «για να σωθεί η Ελλάδα στους καιρούς τους ύστατους», χρειάζεται να μιμηθούμε τους προγόνους: Μια νέα Φιλική Εταιρεία. Τι ήταν η Φιλική Εταιρεία; Περί τα μέσα του 1814 τρεις Έλληνες έμποροι της Οδησσού «απεφάσισαν να συστήσωσι μιαν εταιρείαν μυστικήν και να εισάξωσιν εις αυτήν, ει δυνατόν, όλους τους εκλεκτούς των ομογενών, διά να συνεργήσωσι μόνοι των εκείνο, το οποίο ματαίως προ πολλών χρόνων ήλπιζαν από τους Ευρωπαίους βασιλείς χριστιανούς». (Ε. Πρωτοψάλτη «Η Φιλική Εταιρεία», Αθήναι 1964 σελ. 22).

Από στόμα σε στόμα, ιστός αράχνης, χιλιάδες φιλογενείς Έλληνες μυήθηκαν στην Εταιρεία, διαφύλαξαν το μυστικό και φτάσαμε στην αγιασμένη Επανάσταση. Κάτι παρόμοιο μπορεί να γίνει και σήμερα. Το σάπιο σύστημα να καταστραφεί με τα όπλα του, με νόμιμες διαδικασίες. Κάποιοι αφανείς Έλληνες, χριστιανοί Ορθόδοξοι και πατριώτες, έντιμοι και «φιλογενείς», συστήνουν την νέα Φιλική Εταιρεία, με σκοπό την Παλιγγενεσία μας θα έλεγα, «την συντήρησιν της εθνικής συνειδήσεως και της ορθοδόξου πίστεως του λαού και την προπαρασκευήν του έθνους» για την αποτίναξη της νέας Τουρκοκρατίας. Υπάρχουν χιλιάδες, εκατομμύρια Έλληνες που «πνίγονται» από τις αναθυμιάσεις του συστήματος, τον εξευτελισμό των τιμαλφών αξιών του Έθνους μας, την περιφρόνηση της Παιδείας μας που εφώτισε όλη την οικουμένη, που δακρύζουν για την κατάντια της πατρίδας μας, που ασφυκτιούν από την ανικανότητα που κυβερνά γονατισμένη. Την ημέρα των εκλογών θα υψωθεί το λάβαρο…

Ένα αρτιγενές πολιτικό, πατριωτικό κίνημα θα σαρώσει τα πάντα.

Ούτε οι ξένοι θα μας σώσουν – «ουαί τω μη ιδίω όνυξι ξυομένω», αλίμονο σ’ αυτόν που δεν έχει δικά του νύχια να ξυθεί, ούτε-το γράφω με πόνο ψυχής ειλικρινά- οι νέες γενεές. Τα γράμματα με τα οποία «μπουκώνουμε» τους νέους, δεν είναι γράμματα λευτεριάς και θυσίας, αλλά αφιλοπατρίας και φιλοτομαρισμού, είναι τα άθεα γράμματα του Παπουλάκου. Οι μόνοι αγώνες που ξεσηκώνουν τους νέους είναι οι ποδοσφαιρικοί. Η τηλεόραση και το κινητό δεν γεννούν ήρωες, αλλά τις... κουκουλοφλώρες ορδές που δεν ορρωδούν προ ουδενός. (Ως δάσκαλος μάχιμος βεβαιώνω πως αν οι νέοι "σκοντάψουν" σε απροσποίητη και καθαρή ματιά δίνουν την καρδιά τους). Την Φιλική Εταιρεία την ίδρυσαν έμποροι, οι μικρομεσαίοι, όχι αυτοί που δεν είχαν να χάσουν τίποτε από μια αποτυχία, αλλά αυτοί που θα έχαναν τα πάντα, που θυσίασαν και την ζωή τους για το Γένος....

«Το αν, εσπάρθη πολλές φορές, αλλά δεν εφύτρωσε», έλεγε ο Κολοκοτρώνης. Χρειάζονται έργα, τώρα αδελφοί!!!
Προς το παρόν «ο μεν θερισμός πολύς, οι δε εργάται ολίγοι».

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Οι 8 τούρκοι φυγάδες ξεσκεπάζουν τον "ανθρωπισμό" του ΣΥΡΙΖΑ

Καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει εκδοθεί ακόμη η απόφαση σχετικά με το αίτημα του πολιτικού ασύλου των 8 τούρκων φυγάδων που προσέφυγαν στην Ελλάδα για να γλιτώσουν από την οργή του Ερντογάν.

Γράφει ο Παναγιωτίδης Μάρκος

Όμως, αυτή η δημιουργηθείσα κατάσταση (με ευθύνες συγκεκριμένων κομματικά τοποθετημένων θεσμικών προσώπων) στάθηκε αφορμή για να βρεθεί η «δημοκρατική» κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στις πολιτικές της ιδεοληψίες. Και, ασχέτως του αποτελέσματος της δίκης, αυτές οι ιδεοληψίες κατέρρευσαν εν ριπή οφθαλμού. Κι αυτό επειδή είναι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που έστειλε στην Δικαιοσύνη τους παράνομα εισελθόντες 8 τούρκους φυγάδες – πρόσφυγες, αφού πρώτα συνελήφθησαν από τις αρχές και κατέθεσαν αίτημα πολιτικού ασύλου. Όχι ανθρωπιστικού ασύλου. Ούτε γενικώς ασύλου… Οι συγκεκριμένοι 8 τούρκοι πρόσφυγες κατέθεσαν αίτηση πολιτικού ασύλου, με ό,τι αυτό σημαίνει για τον τύπο του αιτήματός τους προς την Ελλάδα.

Όμως, αυτό ακριβώς το σημείο μετατρέπεται και σε κομβικό σημείο της μεταχείρισής τους, η οποία, αν μη τι άλλο, χαρακτηρίζεται ως αλα-καρτ από την συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου.
Κι αυτή η διαφοροποίηση της μεταχείρισης των παράνομα εισερχομένων και αιτούντων άσυλο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με όλους τους άλλους (πόσοι είναι τελικά στην Ελλάδα; Μπορεί κάποιος από τους «αρμόδιους», τους «υπεύθυνους», να ενημερώσει σχετικά;) λαθραία εισερχομένους, κατά εκατοντάδες ή χιλιάδες ημερησίως, πρόσφυγες, επενδυτές ή όπως αλλιώς τους έχουν ονομάσει οι «ευαίσθητοι» του ΣΥΡΙΖΑ, λαθρομετανάστες; Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί πως για το σύνολο σχεδόν των ευρωπαϊκών κρατών, αυτοί οι εκατοντάδες χιλιάδες "πρόσφυγες" αποτελούν απειλή για την εσωτερική ασφάλεια των χωρών τους, αλλά, σύμφωνα με την συγκυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου, δεν αποτελούν απειλή για την Ελλάδα...!

Γιατί υπάρχει αυτή η διαφοροποίηση στην διαχείριση – αντιμετώπιση των λαθραία εισερχομένων στην Ελλάδα; Μήπως επειδή όταν έμπαιναν τεράστιοι αριθμοί σε καθημερινή βάση και δεν μπορούσε η Δικαιοσύνη να ανταποκριθεί στο, όπως ορίζει το Σύνταγμα, έργο της; Μα, τότε, εξαιτίας αυτής της εξαίρεσης υπάρχει σοβαρή περίπτωση να έχει διαρραγεί η ασφάλεια της χώρας…!

Και, εάν υποθέσουμε πως δεν γινόταν διαφορετικά, και η χώρα εκτέθηκε σε έναν σοβαρότατο κίνδυνο αποδοχής εισόδου ακραίων ισλαμιστικών στοιχείων, τρομοκρατών ή ισλαμιστών πολεμιστών του ISIS, τότε, γιατί δεν συλλαμβάνει, δεν μεταφέρει σε κρατητήρια και στη συνέχεια ενώπιον της Δικαιοσύνης τους ελάχιστους (κατά δήλωση κυβερνητικών αξιωματούχων) που μπαίνουν σε καθημερινή βάση κατά το τελευταίο διάστημα στην Ελλάδα;

Γιατί δικάζει, με σοβαρή απειλή την άμεση απέλαση και έκδοση στην Τουρκία, τους 8 και δεν δικάζει με την απειλή της άμεσης απέλασης τους εκατοντάδες ή δεκάδες χιλιάδες που έχουν μπει ήδη στην Ελλάδα και συνεχίζουν να βρίσκονται εντός της Ελληνικής επικράτειας;

Στον ισχυρισμό ότι τα ανθρωπιστικά ιδεώδη και η πολιτική κουλτούρα της αριστερής δημοκρατικής κυβέρνησης δεν επιτρέπουν την επιστροφή σε αβέβαιο καθεστώς όπου απειλείται η ασφάλεια και η ζωή των λαθρομεταναστών, προσφύγων, μεταναστών, οικονομικών επενδυτών που, επιπλέον, αποτελούν τη λύση του δημογραφικού προβλήματος της χώρας (αυτά είναι γνωστοί και δημόσιοι χαρακτηρισμοί και επιχειρήματα κυβερνητικών στελεχών), δεν πρέπει να ισχύει το ίδιο και για τους 8 τούρκους που διέφυγαν από την πατρίδα τους για να σώσουν τη ζωή τους;

Και εάν κάποιος ισχυριστεί πως αυτοί οι 8 εγκατέλειψαν τις οικογένειές τους για να διασώσουν τους εαυτούς τους, εμείς θυμίζουμε πως και όλοι αυτοί οι αγνώστου ταυτότητας εισερχόμενοι λαθρομετανάστες έχουν επίσης εγκαταλείψει (κατά το μεγαλύτερο ή τεράστιο ποσοστό τους) τις οικογένειές τους για να μετακινηθούν στην Ευρώπη…

Άρα; Τι συμβαίνει κύριοι; Ανθρωπισμός αλα-καρτ δεν είναι ανθρωπισμός. Είναι αλισβερίσι. Είναι συμφέροντα. Είναι συμφωνίες κρυφές ή φανερές, που κάποια στιγμή, σαν «κακό σπυρί» αποκαλύπτονται σε όλο το μεγαλείο τους!
Γιατί ο Τσίπρας δεν στέλνει μήνυμα στον «σουλτάνο» Ερντογάν που πιέζει απειλώντας για την έκδοση των τούρκων φυγάδων, πως εάν επιστραφούν αυτοι οι 8 αυτομάτως θα επιστραφούν και οι υπόλοιπες χιλιάδες, όσοι κι αν είναι στην Ελλάδα, με δικαστικές συνοπτικές και αυτοματοποιημένες διαδικασίες.
Δημοκρατική ενέργεια, από μία δημοκρατική εκλεγμένη κυβέρνηση…! Ποιος μπορεί να κατηγορήσει την δημοκρατία; Όμως, μέσα από τα γεγονότα αποκαλύπτεται πως ουκ ολίγοι είναι εκείνοι που κρύβονται πίσω από τη δημοκρατία, την οποία παραμερίζουν όταν τους ενοχλεί, ομολογούν ότι παραβιάζουν κάθε έννοια του συντάγματος και δεν συλλαμβάνονται… επειδή η δημοκρατία του παρέδωσε την εξουσία για να κάνουν ό,τι επιθυμούν οι ίδιοι.

Αν προσπαθήσουμε να συγκρίνουμε τον Ερντογάν με τον Τσίπρα, θα διαπιστώσουμε πως η πολιτική τους διαφοροποίηση δεν υπάρχει. Απλώς, ο Τσίπρας έκανε πολιτικό πραξικόπημα με δημοκρατικά μέσα (βλ. αποτέλεσμα στο δημοψήφισμα), ενώ ο Ερντογάν χρησιμοποιεί άλλες μεθόδους (όντας συντηρητικός) στην μεταστροφή της Τουρκίας.

Το ερώτημα, όμως, παραμένει: Γιατί η κυβέρνηση δεν δικάζει, όπως τους 8 τούρκους πρόσφυγες και τους δεκάδες χιλιάδες εισερχόμενους "πρόσφυγες" λαθρομετανάστες που ζήτησαν πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα;
Μήπως επειδή «η Δικαιοσύνη είναι τυφλή» ή μήπως επειδή στην Ελλάδα η πρωτο-δεύτερη φορά αριστερά σκότωσε τα τελευταία ίχνη της δημοκρατίας;

Απαιραίτητη διευκρίνηση
Δημοκρατία είναι εκείνο το πολίτευμα που διαρκεί μία ημέρα. Την ημέρα των εκλογών. Εκείνη την ημέρα οι πολίτες προσέρχονται στις κάλπες, για να ψηφίσουν (έπειτα από παρατεταμένη πλύση εγκεφάλου και ψέματα για τα οποία ποτέ κανένας δεν τιμωρείται), για να ορίσουν ποιός θα είναι εκείνος ο άνθρωπος που από την επόμενη ημέρα θα κάνει ό,τι θέλει, χωρίς να τους ρωτάει. Θα έχει μάλιστα και το δικαίωμα, μέσα στα δημοκρατικά πλαίσια της εξουσίας του, να τους καταστρέψει ολοσχερώς και να αποφασίσει ο ίδιος πότε θα ξαναγίνουν εκλογές, για να θριαμβεύσει η δημοκρατία.
Υπάρχει κάτι που δεν είναι αληθές, που δεν το αποδέχεστε ή που δεν καταλαβαίνετε σε όλα αυτά; Αν υπάρχει, τότε λυπάμαι που θα σας το πω, αλλά είστε φασίστες, εκτός δημοκρατικού πλαισίου και στοιχεία που αποσταθεροποιούν την δημοκρατική λειτουργία της χώρας...

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

“Ο “μάστορας” Ερντογάν έγινε Εμβέρ Πασάς”!

Γράφει ο Αχμέτ Αλτάν

Το άρθρο του Αχμέτ Αλτάν, είναι γραμμένο ώρες πριν από το αποτυχημένο πραξικόπημα κατά του Ερντογάν. Είναι κόλαφος για τον Τούρκο πρόεδρο.
Δεν γνωρίζουμε αν ο δημοσιογράφος είναι ακόμη ελεύθερος ή... ζωντανός!

"Μέχρι το 2011 ακολουθώντας τα “κριτήρια” της Ε.Ε. και το οικονομικό πλάνο του Κεμάλ Ντερβίς τα είχανε πάει αρκετά καλά.

Μέχρι το 2011 που ο Ερντογάν είπε πως “εγώ έγινα μάστορας”, ανακοίνωσε πως ο ίδιος θα χαράσσει τα σχέδια και έτσι ο ίδιος και η Τουρκία έπεσαν μέσα σε μια δίνη.

Αναφορικά με την “μαστοροσύνη” του Ερντογάν, είναι ένας σπάνια ανίκανος και κοντόφθαλμος πολιτικός.

Αναφορικά με την διοίκηση του κράτους δεν έχει καμία σχεδόν ικανότητα.

Ξέρει να κερδίζει εκλογές, να παίρνει στα χέρια του την εξουσία, να κάνει υπολογισμούς του τύπου “εάν ενώσουμε αυτήν την συνοικία με την άλλη θα κερδίσουμε τόσες ψήφους”, να διασπά στα δύο την κοινωνία, να δημιουργεί πόλους στηριγμένους στο μίσος, είναι καλός οργανωτικά, αλλά όσον αφορά την ηγεσία της χώρας δεν το κατέχει.

“Είναι ένα “καλό εκλογικό στέλεχος”, καλός στα οργανωτικά αλλά είναι ο πιο κακός ηγέτης για την διοίκηση της χώρας.

Πολιτική δεν είναι μόνο να κερδίζεις τις εκλογές. Οι εκλογές κερδίζονται για να κυβερνηθεί η χώρα. Η επιτυχία στις εκλογές δεν συνεπάγεται επιτυχία και στην διοίκηση της χώρας.

Και ο Χίτλερ με χίλια μύρια παιχνίδια ήρθε στην εξουσία και ήξερε καλά να παραμένει εκεί. Προκάλεσε τον θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων και την διαίρεση της χώρας του στα δύο. Ήταν καλός πολιτικός;

Και ο Εμβέρ Πασάς ήξερε καλά να φτάσει στην εξουσία. Στα 33 του πήρε στα χέρια του την αυτοκρατορία. Οι δρόμοι δονούνταν τότε από τις ιαχές “Ζήτω ο Εμβέρ Πασάς”. Πέτυχε και μάλιστα επανειλημμένα να αναλάβει την αυτοκρατορία αλλά στην διοίκηση δεν τα πέτυχε. Εκατομμύρια άνθρωποι σκοτώθηκαν και μια αυτοκρατορία 600 ετών με ανόητες πολιτικές κατέληξε στον διαμελισμό.

Η πολιτική τύφλα και τα τρελά όνειρα του Ερντογάν μοιάζουν με αυτά που είχε ο Εμβέρ Πασάς. Ο Εμβέρ πίστεψε πως θα γίνει ηγέτης όλων των Τούρκων του κόσμου, ασκώντας μια πολιτική πάνω στον “τουρκισμό”.

Η πιο καλή μέθοδος για να κομματιαστεί μια αυτοκρατορία στην οποία ζούνε πολλές ταυτότητες μαζί, είναι να τεθεί στο κέντρο μια εξ αυτών. Όλες οι άλλες εξεγείρονται. Ήδη έχουν εξεγερθεί. Ο Ερντογάν το 2011 πίστεψε πως θα γίνει ο παγκόσμιος ηγέτης των σουνιτών.

Δείτε την εξωτερική πολιτική του των τελευταίων 5 ετών, δείτε τι έκανε για χάρη αυτής της “ηγεσίας των σουνιτών” και δείτε που έχει σύρει την Τουρκία. Η πολιτική που ακολούθησε συνετρίβη σε τοίχο, τόσο που αναγκάστηκε μια πολιτική πέντε ετών να την αλλάξει εσπευσμένα μέσα σε 5 μέρες.

Για να αντιληφθείτε το τι είναι η “πολιτική τύφλα” δείτε μόνο το τελευταίο περιστατικό με την Ρωσία. Πήγαν και χτύπησαν το ρωσικό αεροσκάφος. Έξι μήνες μετά ο Ερντογάν αναγκάστηκε να στείλει στον Πούτιν μια επιστολή-“συγχώρεσε με”.
Ένας πολιτικός που δεν βλέπει 6 μήνες μπροστά πιστεύετε πως είναι καλός πολιτικός;
Μα αφού θα υποχρεωνόσουν να ζητήσεις συγγνώμη, τότε γιατί το έριξες το αεροσκάφος;
Και αν πούμε ότι το έριξες από λάθος, γιατί δεν ζητάς αμέσως συγγνώμη;
 Γιατί περίμενες να συμβεί το έμφραγμα στον τουρισμό για να ζητήσεις συγγνώμη;
Μα καλά δεν το έβλεπες πως έτσι θα συμβεί;
Και άντε εσύ δεν είχες την διορατικότητα αυτή, σε αυτή την κρατική ηγεσία δεν υπήρχε κάποιος να σε προειδοποιήσει. Κάποιος ο οποίος έχει απομακρύνει όλους αυτούς που θα μπορούσαν να τον προειδοποιήσουν και κράτησε μόνο αυτούς που του λένε “μάλιστα” είναι άραγε ένας καλός ηγέτης;

Με αυτή την ομάδα μπορεί να φτάσει κάπου καλά η Τουρκία;

Τι να πούμε και για την συριακή πολιτική;

Αντί να ιδρύσει ένα δημοκρατικό μέτωπο κατά του Άσαντ, ίδρυσε ένα “σουνιτικό μέτωπο” και γέμισε την Συρία με όλους τους αιμοβόρους φανατικούς του κόσμου. Τώρα λοιπόν αυτοί που έθρεψε το ΑΚΡ χτυπάνε την Τουρκία. Και αυτοί χωρίς καν να λένε πως εκείνοι το έκαναν, πριν ακόμη κρυώσουν τα πτώματα των αθώων θανόντων στην σφαγή του αεροδρομίου, χαίρονται επειδή “εγκαινιάσαμε την γέφυρα” και προσπαθούνε να ξεχαστεί αυτό που έγινε.

Ένα άλλο επίσης αποτέλεσμα αυτή της λανθασμένης πολιτικής είναι και το ότι ήρθαν στην χώρα τρία εκατομμύρια Σύριοι πρόσφυγες. Βγήκε ο Ερντογάν και έκανε μια ακόμη δήλωση. “Θα δώσουμε υπηκοότητα στους Σύριους” είπε. Οι άνθρωποι αυτοί που λένε πως θα δώσουν υπηκοότητες είναι αυτοί που πέντε χρόνια τώρα δεν δίνουν καν το καθεστώς του πρόσφυγα σε αυτούς τους ανθρώπους.
Γιατί λοιπόν δεν αναγνώρισες ως πρόσφυγες αυτούς τους έρμους και απελπισμένους πρόσφυγες;
Ετοιμάζοντας ποιά υποδομή θα δώσεις υπηκοότητες σε ανθρώπους που δεν τους αναγνώρισες καν ως πρόσφυγες;
Για ποιο λόγο άραγε οι ευρωπαϊκές χώρες φοβούνται το ενδεχόμενο να έρθουν “εκατό χιλιάδες πρόσφυγες” ενώ η Τουρκία λέει πως μπορεί να δώσει τρία εκατομμύρια υπηκοότητες;

Για ποιο λόγο οι Ευρωπαίοι φοβούνται και η Τουρκία δεν φοβάται; Οι Ευρωπαίοι φοβούνται διότι είναι υποχρεωμένοι να φέρονται ανθρώπινα σε κάθε Σύριο που πάει στην χώρα τους, να ετοιμάσουν υποδομές για αυτό και αυτό είναι κάτι δύσκολο να πραγματοποιηθεί. Η Τουρκία δεν φοβάται διότι δεν έχει κανένα ντέρτι να φερθεί ανθρώπινα στους Σύριους. Από τα πιο βασικά, κανείς δεν βλέπει το τι εκπαίδευση θα λάβουν τα παιδιά από την Συρία, το πως θα εκπαιδευτούνε στην μητρική τους γλώσσα και το αν υπάρχει προσωπικό ικανό να το πραγματοποιήσει αυτό. Τους ανθρώπους από την Συρία τους βλέπουν ως ένα εργαλείο εσωτερικής πολιτικής.

Θα εγκαταστήσουν τους σουνίτες Σύριους σε χωριά αλεβιτών, στην μέση κουρδικών περιοχών, ώστε αλλάζοντας την δημογραφική δομή εκείνων των περιοχών να διευρύνουν την εκλογική τους βάση. Οι υπολογισμοί τους είναι τόσο τυφλοί, εγωιστικοί και ανελέητοι που ούτε καν σκέφτηκαν τις συγκρούσεις που θα δημιουργηθούν, το αίμα που θα ρεύσει και τον ρατσισμό που θα δημιουργηθεί. Ο ρατσισμός άρχισε από τώρα. Το τι λέγεται και το τι υποτιμητικά επίθετα χρησιμοποιούνται για τους καημένους τους Σύριους δεν λέγεται. Σκεφτείτε τώρα και το τι θα γίνει εάν υπάρξουν εκατομμύρια σουνίτες σε χωριά αλεβιτών και εκατομμύρια Άραβες μεταξύ των Κούρδων. Αυτό είναι πολιτική κατά την άποψη σας; Αυτό είναι πολιτική διακυβέρνηση με πρόβλεψη;

Αυτά είναι αποτελέσματα μιας κρίσης πανικού που παθαίνει μια ομάδα υπό τον φόβο πως θα χάσει την εξουσία.

Θυμάμαι τις πρώτες ειδήσεις όταν είχαν αρχίσει να έρχονται οι Σύριοι πρόσφυγες. Είχε προταθεί οι εργασίες να γίνουν από κοινού με τα Ηνωμένα Έθνη, αλλά η κυβέρνηση τότε το απέρριψε. Διότι τότε έβλεπαν τους πρόσφυγες ως όχημα πίεσης που θα επηρέαζε την πολιτική του κόσμου κατά της Συρίας. Μα από αυτά που σκέφτηκαν τα τελευταία πέντε χρόνια, ούτε ένα δεν τους βγήκε σωστό. Και ένα θέμα το οποίο θα έπρεπε να λυθεί μαζί με όλο τον κόσμο, γίνεται προσπάθεια να καθοριστεί με βάση τα πολιτικά συμφέροντα του ΑΚΡ, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο και για άλλες καταστροφές.

Για ποιο λόγο γίνεται αυτό;
Διότι έτσι θέλησε ο Ερντογάν.
Και δεν υπάρχει κανείς στην κυβέρνηση να του πει πως αυτό είναι λάθος.

Ο Εμβέρ Πασάς νόμιζε πως τα ήξερε όλα. Δεν άκουγε κανέναν.

Για να κερδίσει μια μικρή “στρατιωτική επιτυχία” και να έχει το χειροκρότημα του κόσμου, στην διάρκεια των βαλκανικών πολέμων, θέλησε εν μέσω χειμώνα να ρίξει τον στρατό μέσα σε ένα βούρκο και τότε κάποιοι στρατηγοί του είπαν πως κάτι τέτοιο θα μπορούσε να καταλήξει σε καταστροφή. Τότε λοιπόν ο Εμβέρ τράβηξε όπλο μέσα στο αρχηγείο, κατά των στρατηγών που του έλεγαν πως το σχέδιο αυτό δεν θα πετύχαινε. Εντέλει οι στρατηγοί μη αντέχοντας την επιμονή του το δέχτηκαν και καθώς το σχέδιο δεν λειτούργησε, χιλιάδες στρατιώτες μας πέθαναν μέσα σε μια μέρα στην χερσόνησο του Τσανάκκαλε.

Ο Εμβέρ επίσης χρησιμοποίησε κάθε μέθοδο για να φιμώσει τους αντιπολιτευόμενους. Τους τρομοκράτησε. Δεν άφηνε κανέναν να του ασκεί κριτική. Πίστευε πως είναι παγκόσμιος κατακτητής. Όταν στο Σαρίκαμις σύρθηκαν και πέθαιναν παγωμένοι εκατό χιλιάδες στρατιώτες κανείς δεν του ζήτησε τον λόγο, δεν λογοδότησε. Στην περίοδο του η κλοπές είχαν μεγαλυνθεί, το περιβάλλον του είχε μετατρέψει και την χώρα και τον στρατό σε πεδίο κλοπών.

Η μόνη περίοδος της ιστορίας μας που μπορεί να συγκριθεί με την σημερινή στις κλοπές είναι εκείνη η περίοδος των τρομερών κλοπών του Ένωση και Πρόοδος.

Τότε λοιπόν έκλεψαν, λήστεψαν το κράτος, φίμωσαν τους αντιπολιτευόμενους και στο τέλος τι έγινε;

Oι κλέφτες αυτοί που πέτυχαν να πάρουν την εξουσία, αλλά απέτυχαν να διοικήσουν την χώρα, ολόκληρη αυτοκρατορία που είχαν στα χέρια τους την διέλυσαν.

Σήμερα η Τουρκία διαθέτει μια κυβέρνηση που μοιάζει πολύ με εκείνην του Ένωση και Πρόοδος.

Ανίκανοι σαν εκείνους. Κλέφτες σαν εκείνους. Τύραννοι σαν εκείνους.
 Και αυτοί όπως και εκείνοι φιμώνουν τους αντιπολιτευόμενους.
Ανίκανοι να προβλέψουν όπως και εκείνοι.
Και κάνουν λάθος υπολογισμούς όπως και εκείνοι.
Και αυτοί όπως και εκείνοι έχουν έναν ηγέτη που δηλώνει πως τα ξέρει όλα, που πιστεύει πως θα γίνει ¨παγκόσμιος ηγέτης¨, που δεν ακούει τους νόμους, που εναντιώνεται στο σύνταγμα, κοντόφθαλμος και ανίκανος.
Και αυτοί όπως και εκείνοι θα διαμελίσουν την χώρα.

Εάν δεν συναντηθούν μεταξύ τους αυτοί που είναι δυσαρεστημένοι από αυτήν την πορεία, τότε καθημερινά θα αυξάνεται η πιθανότητα να ζήσουμε και εμείς αυτά που βίωσαν οι Σύριοι πρόσφυγες.

Διότι αυτή η κυβέρνηση είναι σαν την μαϊμού που μπήκε στον μετασχηματιστή και πατάει συνέχει κουμπιά χωρίς να καταλαβαίνει τι γίνεται".

www.haberdar.com
Πηγή "Τουρκικά Νέα"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Ο Ερντογάν "δουλεύει" για την Ελλάδα, αρκεί όμως να το καταλάβει και η ίδια!

Ο Ταγίπ Ερντογάν μπορεί να “δουλέψει” για εμάς, αρκεί να το καταλάβουμε και να το εκμεταλλευθούμε

Ο Τούρκος Πρόεδρος και από χθες “σουλτάνος έκτακτης ανάγκης”, διαλύει τον στρατό του. Έχει βάλει φυλακή το 1/3 των ανώτατων αξιωματικών του. Φυλακίζει ακόμη και στρατιώτες (!!!) που είναι αμφίβολο αν γνώριζαν ότι τους πήγαιναν για να κάνουν πραξικόπημα. Οι επιπτώσεις στο ηθικό των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμων δεν μπορεί να είναι ασήμαντες…

Στην χθεσινοβραδυνή του συνέντευξη στο Αλ Τζαζίρα, μίλησε με πολύ σκληρή γλώσσα για τον πρόεδρο της Αιγύπτου στρατηγό Σίσι. Με τον οποίο μέχρι πριν από λίγες ημέρες ήθελε να “τα βρει”. Οι σχέσεις Τουρκίας-Αιγύπτου μας ενδιαφέρουν άμεσα. Η στάση που θα επιλέξει να τηρήσει το Κάϊρο στην χάραξη των ΑΟΖ στην νοτιοανατολική Μεσόγειο μας ενδιαφέρει. Επί Μόρσι η Αίγυπτος υιοθετούσε τον παραλογισμό της Τουρκίας που θέλει να “σβήσει” το Καστελόριζο από τον χάρτη. Επί Σίσι όλα αυτά άλλαξαν, όμως τίποτα δεν είναι οριστικό. Συνεπώς οι σχέσεις Άγκυρας-Καΐρου μας ενδιαφέρουν. Και ο Ερντογάν κάνει ότι μπορεί για να μας ευνοήσει.

Ο Ερντογάν σε αντίθεση με όσα λέει κάθε μέρα δεν έχει το σύνολο του λαού του στο πλευρό του. Οι συγκεντρώσεις που γίνονται κάθε μέρα, δεν είναι τόσο μαζικές όσο τις παρουσιάζει. Τρεις με τέσσερις χιλιάδες άτομα μαζεύονται στο Ταξίμ κάθε βράδυ για να υπάρχει το σχετικό πλάνο και οι φωτογραφίες. Μια μεγάλη μερίδα Τούρκων πολιτών οι οποίοι τον ψήφισαν σ΄ όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις, το έκαναν, γιατί πίστεψαν ότι αυτός ο ηγέτης θα μπορούσε να πάει την Τουρκία μπροστά και προς τα δυτικά. Μπροστά την πήγε αλλά πλέον είναι σαφές ότι η ανοδική πορεία έχει τελειώσει και ότι η κατεύθυνση δεν είναι η δύση αλλά τα βάθη της ανατολής! Η Τουρκία μετατρέπεται σε μια ισλαμική δημοκρατία κι αυτό δεν νομίζουμε ότι θ΄ αρέσει σ΄ ένα σημαντικό κομμάτι της “μεσαίας τάξης” που δημιουργήθηκε επί Ερντογάν στην Τουρκία.

Ο Ερντογάν έδειξε με τις δηλώσεις του χθες βράδυ ότι ανησυχεί βαθιά για την οικονομία της χώρας του.Επιτέθηκε στους οίκους αξιολόγησης που χθες “υποβίβασαν” το αξιόχρεο της Τουρκίας και έδωσε διαβεβαιώσεις ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Εγγυήθηκε τις καταθέσεις των πολιτών και την ευημερία τους.
Εμείς εδώ στην Ελλάδα, γνωρίζουμε καλά πια τι συμβαίνει όταν αρχίσουν οι ηγέτες να δίνουν τέτοιες διαβεβαιώσεις. Ότι η τουρκική οικονομία θα αντιμετωπίσει ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα δεν χρειάζεται να είναι κάποιος οικονομολόγος για να το προβλέψει.

Όλα αυτά τα αναφέρουμε για να επισημάνουμε ότι η Ελλάδα πρέπει να εκμεταλλευθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις ευκαιρίες που ο ίδιος ο Ερντογάν της δίνει. Για να το κάνει αυτό θα πρέπει όλοι να σοβαρευτούν, να βάλουν στην άκρη τους γραφικούς “υπερπατριώτες” με τις περίεργες απόψεις ώστε η χώρα να παίξει τον ρόλο που ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών Τζακ Λιου της έδωσε χθες με συνέντευξή του στους Financial Times: της άγκυρας σταθερότητας στην περιοχή.

Δεν χρειάζονται κραυγές, πανηγυρισμοί. Δεν χρειάζεται να “τσιμπάμε” σε κάθε πληροφορία που κάποιος, κάπου άκουσε από κάποιον. Αν πράγματι έρθουν Τούρκοι κομάντος να παραδοθούν ας είμαστε έτοιμοι να το αντιμετωπίσουμε. Δεν χρειάζεται να “φτιάχνουμε” ιστορίες και σενάρια.

Δεν χρειάζεται φόβος έναντι της Τουρκίας. Ψυχραιμία, επαγρύπνηση και σωστή προετοιμασία για όλα τα ενδεχόμενα απαιτείται. Έχουμε δίπλα μας μια χώρα που αναζητά υποτίθεται τον δρόμο προς τη δημοκρατία μέσω…χούντας. Αυτό και μόνο δείχνει ότι είναι ικανή για όλα.

Πάνω απ΄ όλα η Ελλάδα πρέπει να δείξει και να αποδείξει σ΄ όλους ότι είναι η μοναδική αξιόπιστη και ασφαλής χώρα σε μια περιοχή που έχει κυριολεκτικά τυλιχτεί στις φλόγες! Όποιος θέλει να κινηθεί σ΄ αυτή τη περιοχή για οποιοδήποτε λόγο -στρατιωτικά, οικονομικά, διπλωματικά- θα πρέπει να πειστεί ότι το μοναδικό ασφαλές κομμάτι γης που μπορεί να πατήσει είναι η Ελλάδα. Η οποία εκτός απ΄ όλα αυτά είναι και μια χώρα που πραγματικά έχει τη δυνατότητα και την άνεση να συνομιλεί με πολλές διαφορετικές και αντιμαχόμενες πλευρές. Ας το εκμεταλλευθούμε επιτέλους.

Κλείνοντας να αναφέρουμε κάποια πράγματα για το ΥΠΕΘΑ και τον κρίσιμο ρόλο που έχει και σ΄ αυτή τη κρίση.

Επειδή η κατάσταση είναι εξαιρετικά σοβαρή και σύνθετη καλό θα είναι νομίζουμε να “συμμαζευτούμε” στρατιωτικά όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, να αφήσουμε τους πειραματισμούς και τους παραγοντισμούς, να κόψουμε τα περιττά έξοδα, να αφήσουμε τα ταξίδια και τις λιτανείες κάθε μέρα και σ΄ άλλο Άγιο και να προετοιμαστούμε για παν ενδεχόμενο.
Η παρακολούθηση της κατάστασης στην Τουρκία πρέπει να είναι διαρκής και να στηρίζεται στις πηγές πληροφόρησης που διαθέτουν οι Ένοπλες Δυνάμεις κι όχι στους “κάποιον είδα και κάτι μου είπε να σας πω”. Έχουμε και στρατιωτικούς και στελέχη άλλων υπηρεσιών που μπορούν να αξιολογήσουν την κατάσταση και να ενημερώσουν υπεύθυνα όσους έχουν την ευθύνη για την ασφάλεια της χώρας.

Πηγή Militaire

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Ο Τραμπ εισάγει νέους κανόνες στην πολιτική επικοινωνία

Όχι, ακόμη μία βαρετή άποψη για τον Ντόναλντ Τραμπ!
Πως η υποψηφιότητα Τραμπ αλλάζει την Πολιτική Eπικοινωνία και μεταβάλει τη Σύγχρονη Πολιτική

Tου Μιχάλη Κόκκινου

Αναμφίβολα το 2016 είναι η χρονιά του Ντόναλντ Τραμπ. Ο Αμερικανός μεγιστάνας, που φιλοδοξεί να αποκαταστήσει την “πληγωμένη” υπερδύναμη στην κορυφή του πλανήτη (Make America Great Again) με την εκλογή του στον Λευκό Οίκο, έχει φέρει τα πάνω κάτω στα πολιτικά πράγματα των Ηνωμένων Πολιτειών – και κατ' επέκταση του κόσμου. Η πληθωρική του προσωπικότητα, ο διχαστικός του πολιτικός λόγος και η ακραία του ρητορική, δημιουργούν ανάμεικτα συναισθήματα στο κοινό, το οποίο πολλές φορές δεν ξέρει πως πρέπει να αντιδράσει.

Παρακολουθούμε τον ευρωπαϊκό τύπο τους τελευταίους μήνες να επιτίθεται στον υποψήφιο των Ρεπουμπλικάνων με χαρακτηριστική μανία, τρομοκρατημένος από το ενδεχόμενο οι Ευρωπαίοι ηγέτες να πρέπει να μοιραστούν το τραπέζι των διαπραγματεύσεων με έναν τόσο εκκεντρικό πολιτικό. Στις ΗΠΑ η κατάσταση δεν είναι καλύτερη. Τα επεισόδια έξω από τους χώρους που φιλοξενούν ομιλίες του Ντ.Τραμπ είναι πλέον ρουτίνα και ένα μεγάλο μέρος των κατεστημένων media δεν κρύβει την ανησυχία του για την εξέλιξη των πραγμάτων και τις προεκτάσεις μίας πιθανής εκλογής του στην Προεδρία της χώρας.

Παρόλο που πολλά θα μπορούσαν να γραφτούν για την υποψηφιότητα Τραμπ, τους λόγους που μπορεί να πετύχει τον στόχο της, το τι εκφράζει ή τι θα σήμαινε για όλους εμάς η εκλογή του, αυτό το άρθρο δεν θα ασχοληθεί με τίποτε από όλα αυτά. Θα αφήσει τις τετριμμένες αναλύσεις γύρω από την αμερικανική πολιτική ατζέντα και θα αποφύγει να πάρει θέση για το αν ο Ντ. Τραμπ είναι καλός ή κακός. Στις παρακάτω σελίδες το βάρος της ανάλυσης θα “πέσει” ξεκάθαρα στην επικοινωνία. Το πόσο έχει αλλάξει, ποια είναι τα νέα μέσα που οι πολιτικοί έχουν πλέον στη διάθεσή τους για να μεταφέρουν το μήνυμά τους σε πολλά και διαφορετικά κοινά, πως αυτό επηρεάζει την καθημερινότητα των πολιτών και τι νέο κομίζει η υποψηφιότητα Τραμπ.

~ Το “Make America Great Again!” είναι ίσως το πιο σωστά σχεδιασμένο σλόγκαν της προεκλογικής περιόδου. Με σαφείς αναφορές στο νεο-συντηρητικό παρελθόν του Ρεπουμπλικανικού κόμματος και τον πιο πετυχημένο Πρόεδρο των τελευταίων δεκαετιών, Ρόναλντ Ρίγκαν. Τα κοινά των δύο αντρών είναι πολύ περισσότερα από ότι υποκρύπτει το κοινό σύνθημα – το ίδιο ακριβώς σύνθημα είχε χρησιμοποιήσει ο Ρίγκαν τη δεκαετία του '80. Αμφότεροι προέρχονται από το Δημοκρατικό Κόμμα και στηρίζουν τον πολιτικό τους λόγο στο συναίσθημα, μιλώντας απευθείας στον ψυχισμό της τσακισμένης εργατικής τάξης των ΗΠΑ. Ο Τραμπ με την επαναφορά του συνθήματος του Ρίγκαν σηματοδοτεί το τέλος της Κρίσης και την αρχή της ανάπτυξης για την αμερικανική οικονομία (Ο Ρίγκαν “εβγαλε” τις ΗΠΑ από την Πετρελαϊκή Κρίση της δεκαετίας του '70 και την οδήγησε στην παγκόσμια κυριαρχία με την πτώση της Σοβ.Ένωσης). Το σλόγκαν αυτό αντικατοπτρίζει πλήρως τη δυσαρέσκεια των Αμερικανών με την εικόνα της χώρας τους προς τα έξω τα τελευταία χρόνια. ~

Οι αναφορές της τακτικής Τραμπ

Η αμερικανική πολιτική σκηνή θεωρείτε - όχι άδικα – η κορωνίδα της πολιτικής επικοινωνίας. Οι αμερικανικές προεδρικές εκλογές αποτελούν διαχρονικά αντικείμενο παγκοσμίου ενδιαφέροντος και κυριαρχούν στα media χρόνια τώρα. Από παλιά, πηγαίνοντας πίσω σε εκλεγμένους και υποψηφίους προέδρους, όπως ο Άντριου Τζάκσον, ο Τέντι Ρούζβελτ, ο Κένεντι ή ο Ρίγκαν, μέχρι το σήμερα την εποχή του Ομπάμα και του Τραμπ, οι προεκλογικές καμπάνιες έδειχναν πολύ πριν την κάλπη το ποιος θα είναι ο τελικός νικητής. Κάθε υποψήφιος είχε το δικό του μοναδικό στυλ επικοινωνίας στο πως εξέφραζε τις θέσεις του κόμματός του και αλληλεπιδρούσε με τους υποστηρικτές του μέσω των media.

Σε αντίθεση με τον τρόπο που αυτό γινόταν τα παλαιότερα χρόνια, οι σημερινοί πολιτικοί έρχονται αντιμέτωποι με ένα 24/7 ειδησεογραφικό κύκλο που ξεπερνάει κατά πολύ τα παραδοσιακά μέσα (τύπος, tv, radio). Social media, όπως το twitter ή το facebook, προσφέρουν άμεση επαφή μεταξύ υποψηφίων και ψηφοφόρων, δημιουργώντας ένα συνεχές το οποίο τέμνει οριζόντια εφημερίδες, συνεντεύξεις, εμφανίσεις σε tv/radio, διαφορετικά δίκτυα social media και εκδηλώσεις, δίχως διακριτά όρια πλέον. Οι ρυθμοί πολλές φορές είναι εξαντλητικοί, καθώς ο υποψήφιος πρέπει να έχει ένα πολύ ισχυρό πολιτικό μήνυμα για να μπορέσει να κρατήσει το ενδιαφέρον του κοινού “ζωντανό” σε αυτούς τους ρυθμούς για μήνες. Το παράδειγμα του Ομπάμα είναι χαρακτηριστικό με το μήνυμα του 2008 για αλλαγή (“Change”), του οποίου του εξασφάλισε μία 8ετή παραμονή στον Λευκό Οίκο - ακόμη κι αν η αλλαγή που ευαγγελιζόταν δεν ήρθε ποτέ.

~ Ο κόσμος από το ξεκίνημα της καμπάνιας του ήταν η μεγάλη δύναμη του Τραμπ. Το στιγμιότυπο είναι από την Αλαμπάμα (Αυγ.'15) όπου ο χώρος που θα γινόταν η ομιλία άλλαξε τρεις φορές (!) , για να μπορέσει να φιλοξενήσει τις 30.000 κόσμου που κατέκλυσαν το στάδιο της πόλης. ~

Αυτό μάλιστα φάνηκε αρκετά και μέσα από τη διαδικασία των προκριματικών εκλογών των Ρεπουμπλικάνων, όπου 19 διαφορετικοί υποψήφιοι διεκδικούσαν το χρίσμα. Σίγουρα ο “θόρυβος” που δημιουργούσαν αυτοί οι 19 υποψήφιοι στα social media και τα παραδοσιακά μέσα ήταν τέτοιος, που πολύ δύσκολα θα μπορούσε κανείς να ανιχνεύσει τις ιδέες και τις απόψεις του κάθε υποψηφίου. Αυτό που έκανε τον Τραμπ να ξεχωρίσει από τους υπόλοιπους ήταν το ότι έκανε πολύ εύκολο αυτό ακριβώς. Κατάφερε να ξεχωρίσει πολύ γρήγορα και με μία επιθετική ρητορική έθεσε την ατζέντα εντός του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, κυριαρχώντας έτσι στην πολιτική ειδησεογραφία όλων των μεγάλων δικτύων. Χρησιμοποιείσαι έντεχνα τα social media για να εκφράσει την άποψη του χωρίς τα κλασσικά φίλτρα του political correct, και με κάποιες έντονες – ως και ακραίες – δηλώσεις πέτυχε να αποσπάσει την προσοχή του κόσμου και των media.

Η πλειοψηφία του κόσμου ελκύεται από το συναίσθημα, το ίδιο και τα media. Όσο πιο πολύ είναι το συναίσθημα, τόσο μεγαλύτερο είναι και το ενδιαφέρον. Σε αυτό άλλωστε το χαρακτηριστικό στηρίζονται τα reality shows ή τα επιτυχημένα σήριαλ της τηλεόρασης. Ο Τραμπ εμφανίστηκε ως ένας άνθρωπος με πάθος, που κυριαρχείται από το συναίσθημα, που λέει αυτό που αισθάνεται, ασυγκράτητος, απόλυτος στις απόψεις του. Αυτό αρκούσε για να κάνει τον κόσμο να περιμένει την επόμενη δήλωσή του, ένα ακόμη λεκτικό ατόπημα, κάθε φορά που έκανε ένα tweet ή μια δήλωση στα media.

Αυτή η ιστορία στην αμερικανική πολιτική δεν είναι τόσο νέα όσο φαντάζεστε. Όταν Πρόεδρος Τζον Κουίνσι Άνταμς προκλήθηκε από τον ήρωα πολέμου Άντριου Τζάκσον το 1828, τα πράγματα βγήκαν σε τέτοιο βαθμό εκτός ελέγχου κατά την προεκλογική περίοδο, που λόγω της πίεσης του τύπου της εποχής η σύζυγος του Α.Τζάκσον πέθανε από καρδιακή συγκοπή! Οι εκλογές εκείνες ήταν οι πρώτες που ο τύπος της εποχής προσπάθησε να διαμορφώσει το αποτέλεσμα, “χτυπώντας” τον διεκδικητή της προεδρίας, Α.Τζάκσον, αποκλειστικά στην προσωπική του ζωή. Αποκαλύψεις είδαν το φως μέσω εφημερίδων, ότι η μητέρα του ήταν ιερόδουλη, ο πατέρας του ινδιάνος, η γυναίκα του δίγαμη και εκείνος δολοφόνος. Παρόλα αυτά η επίθεση που δέχτηκε από τον τύπο λειτούργησε υπέρ του, δείχνοντας έναν άνθρωπο με πάθη και ατέλειες. Ο Α.Τζάκσον ήταν ο πρώτος υποψήφιος πρόεδρος που κατάφερε να εκλεγεί αποκλειστικά βασιζόμενος στο συναίσθημα.

~ Ο Τέντι Ρούζβελτ, ήρωας του Ισπανοαμερικανικού Πολέμου του 1898, εξαργύρωσε πολύ γρήγορα την καλή του φήμη και έγινε Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών το 1901 σε ηλικία μόλις 42 ετών. Κατά την εποχή του οι ΗΠΑ εξασφάλισαν την Χαβάη και τη διώρυγα του Παναμά. Η προεδρία του σημαδεύτηκε από την κατακόρυφη αύξηση των στρατιωτικών δαπανών, οι οποίες βέβαια κατέστησαν τις ΗΠΑ στρατιωτική υπερδύναμη. Στον τομέα της εσωτερικής πολιτικής ο Ρούζβελτ ήρθε σε σύγκρουση με τα μεγάλα κεφάλαια και προσπάθησε να περιορίσει την δύναμη των μεγάλων επιχειρήσεων. Ενώ, τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης το 1906 για τη συμβολή του στη λήξη του Ρωσο-Ιαπωνικού Πολέμου. Το 1904 επανεκλέχθηκε θριαμβευτικά, αφήνοντας ιστορία στο πολιτικό μάρκετινγκ με το διάσημο σήμερα Teddy Bear (Τέντι Μπέαρ). Το διάσημο λούτρινο αρκουδάκι οφείλει το όνομά του στον Αμερικανό Πρόεδρο, το οποίο το πήρε ως φάρσα μετά από ένα μάλλον αποτυχημένο κυνήγι αρκούδας του Ρούζβελτ στο Μισισίπι το 1902. Ο Ρούζβελτ εκμεταλλεύτηκε την φάρσα προς όφελός του και έκανε το λούτρινο αρκουδάκι σήμα κατατεθέν της καμπάνιας επανεκλογής του το 1904, μοιράζοντας χιλιάδες αρκουδάκια teddy bear στους υποστηρικτές του. Στα βήματά του φαίνεται ότι βαδίζει και ο Ντόναλντ Τραμπ με την εντυπωσιακή του εμμονή με τα διάσημα κόκκινα καπελάκια που μοιράζει κατά χιλιάδες σε κάθε του εκδήλωση με το σύνθημα της καμπάνιας του. Έχει υπολογισθεί ότι μέχρι σήμερα έχει δαπανήσει μισό εκατομμύριο δολάρια σε αυτά τα καπελάκια. ~

Αντίστοιχα, ο Τέντι Ρούζβελτ το 1912 γύρισε την πλάτη του στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα όταν επέλεξαν άλλον υποψήφιο αντί εκείνον (είχε ήδη διατελέσει πρόεδρος των ΗΠΑ για 2 θητείες 1901-1909 ως υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών) και έφτιαξε το Προοδευτικό Κόμμα, όπου έπειτα από μία εξαιρετικά έντονη προεκλογική περιόδο – έγινε απόπειρα δολοφονίας του - κατάφερε να εκλεγεί 2ος χάνοντας από τον Δημοκρατικό Γουίλσον στο νήμα, αλλά αφήνοντας τρίτο το πρώην κόμμα του με διαφορά. Αλλά και ο ξάδερφός του, Φράνκλιν Ρούζβελτ, χρόνια αργότερα έγινε ο μακροβιότερος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών (1933-1945) κόντρα στους Ρεπουμπλικάνους με την υποστήριξη των Δημοκρατικών, επικαλούμενος ότι δεν ήταν πολιτικός και υποσχόμενος ότι θα έφτιαχνε την οικονομία (New Deal). Κατά την προεκλογική περίοδο απειλήθηκε και εκείνου η ζωή (απόπειρα δολοφονίας με θύμα το Δήμαρχο του Σικάγου), γεγονός που αξιοποίησε για να πετύχει το στόχο του, δίνοντας δραματικό χαρακτήρα στην πολιτική του πορεία και την προσωπική του ζωή μέσω εφημερίδων και του νέου μέσου της εποχής του ραδιοφώνου.

Και κατόπιν, ο Κένεντι που κέρδισε την ψήφο των Αμερικανών πολιτών το 1960 αποκλειστικά μέσω της τηλεόρασης, επικρατώντας κατά κράτος του φαβορί Νίξον στο πρώτο τηλεοπτικό ντιμπέιτ της ιστορίας, αξιοποιώντας το νέο μέσο με τέλειο τρόπο. Ενώ και, ο Ρόναλντ Ρίγκαν κατάφερε να εκλεγεί πρόεδρος το 1982 βασιζόμενος ξεκάθαρα στο συναίσθημα – ως πρώην ηθοποιός – με μία ακραία νεο-συντηρητική ρητορική (με το ίδιο σχεδόν σύνθημα με τον Τραμπ - Make America Great) αντιλαμβανόμενος ότι το πολιτικό κλίμα ευνοούσε τους Ρεπουμπλικάνους στους οποίους δεν είχε κανένα απολύτως ενδοιασμό να μεταπηδήσει από το αντίπαλο Δημοκρατικό Κόμμα (είχε εκλεγεί κυβερνήτης της Καλιφόρνια με τους Δημοκρατικούς).

Όλοι οι παραπάνω φαίνεται ότι λειτούργησαν ως πολιτικά πρότυπα της προσπάθειας του Ντ. Τραμπ. Οι ομοιότητες και οι αντιστοιχίες είναι χαρακτηριστικές. Ξεκάθαρα οι επιτελείς του Τραμπ έχουν μελετήσει τις καμπάνιες των Α.Τζάκσον, Τ.Ρουζβελτ, Φ.Ρουζβελτ, Τ.Κένεντι και Ρ.Ρίγκαν επισταμένα και έχουν συμπεριλάβει τα βασικά τους στοιχεία στην καμπάνια του. Ο τρόπος που προκαλεί νευρικότητα στους εσωκομματικούς του αντιπάλους, γελοιοποιώντας τους ζωντανά στα debate του CNN και των άλλων μεγάλων τηλεοπτικών δικτύων, θυμίζει τον Κένεντι στο ιστορικό του ντιμπέιτ με τον κάθιδρο αγχωμένο Νίξον. Ο τρόπος που του επιτίθενται τα media για τις επιχειρηματικές του ενασχολήσεις ή τις “καυτές” φωτογραφίσεις της συζύγου του, θυμίζει τις αντίστοιχες επιθέσεις που δέχτηκε ο Τζάκσον το μακρινό 1828. Ο τρόπος που καταφέρεται κατά των Μεξικάνων μεταναστών, θυμίζει τον αντίστοιχο του Τέντι Ρούζβελτ κατά των μαύρων των Νότιων Πολιτειών, που του στέρησαν το Ρεπουμπλικανικό χρίσμα το 1912. Η ρητορική του στα εξωτερικά θέματα και ειδικότερα κατά του ISIS, θυμίζει την αντίστοιχη του Ρόναλντ Ρίγκαν κατά του Κομμουνισμού και της Σοβ.Ένωσης. Ενώ, η γενικότερη θέση του ότι δεν είναι πολιτικός, αλλά ένας επιχειρηματίας που προσπαθεί να βγάλει την χώρα από το οικονομικό αδιέξοδο, επιλύοντας το “γόρδιο δεσμό” του αμερικανικού δημοσίου χρέους, θυμίζει το δίχως άλλο τον Φράνκλιν Ρούζβελτ.

~ Σύμφωνα με όσα αποκάλυψε ο επικεφαλής της καμπάνιας του Ντόναλντ Τραμπ, Κόρεϊ Λεβαντόφσκι, όταν ο Τραμπ αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα και να θέσει υποψηφιότητα για τον Λευκό Οίκο τον Ιούνιο '15, ο ίδιος άρπαξε ένα μαρκαδόρο και έγραψε 4 λέξεις που θα αποκρυστάλλωναν τη στρατηγική της καμπάνιας του Τραμπ, “Let Trump be Trump” (Άσε τον Τραμπ να είναι ο Τραμπ) ! Σε έναν κόσμο που οι πολιτικοί σχηματισμοί και οι ηγέτες τους άγονται και φέρονται από τα νούμερα των δημοσκοπήσεων, των μετρήσεων δημοφιλίας και των focus group, o Λεβαντόφκσι είχε τα “κότσια” και την εξυπνάδα να συνειδητοποιήσει ότι ο μόνος τρόπος που ο υποψήφιος τού θα μπορούσε να νικήσει τα συστήματα και τους κομματικούς μηχανισμούς ήταν απλά να είναι ο εαυτός του. ~

Υπήρξε Δημοκρατικός και στενός πολιτικός φίλος της οικογένειας Κλίντον στο παρελθόν, αλλά τώρα θεωρεί ότι Ρεπουμπλικανικό Κόμμα έχει το πλεονέκτημα και πρέπει να γίνει το “όχημά” του για την Προεδρία (βλ.Ρίγκαν), παραμένοντας όμως αντισυστημικός σε σχέση με τους εσωκομματικούς του αντιπάλους (Μπους, Ρούμπιο κα) και έχοντας διαμορφώσει το δικό του κοινό με τη βοήθεια του Tea Party – όπως ο Τέντι Ρουζβελτ με το Progressive Party. Ο Ντ.Τραμπ έχει επιλέξει μία πολύ δύσκολη τακτική στην πορεία του για τον Λευκό Οίκο, αλλά που φαίνεται να είναι σε μεγάλο βαθμό κομμένη και ραμμένη πάνω στον ούτως ή άλλως εκκεντρικό του χαρακτήρα.

Από τον Ομπάμα στον Τραμπ

Η επανάσταση που έφερε ο Ομπάμα με τις δύο εκλογικές του καμπάνιες το 2008 και το 2012 για την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών, μετέβαλε ολοκληρωτικά τα μέσα με τα οποία οι πολιτικοί θα έφταναν στους ψηφοφόρους. Η στόχευση των επιμέρους κοινών που χρησιμοποίησε για να μεταδώσει με ακρίβεια το πολιτικό του μήνυμα ήταν σε τέτοιο επίπεδο που κανείς έως τότε δεν είχε σκεφτεί. Χαρακτηριστικά, την ημέρα των εκλογών του '12 το επιτελείο του Αμερικανού Προέδρου ήταν σε θέση να κινητοποιήσει άμεσα 40εκ υποστηρικτές, σε αντίθεση με τον Μιτ Ρόμνεϊ που οι δικοί του δεν ξεπερνούσαν τα 4εκ!

Αυτή η ψηφιοποίηση της πολιτικής που ήρθε με τον Ομπάμα, πέτυχε στο να χαμηλώσει τα όρια της συμμετοχής στην προεκλογική διαδικασία των πολιτών. Είναι πλέον πολύ εύκολο και γρήγορο να γίνεις μέρος μιας πολιτικής καμπάνιας, να βοηθήσεις στην επιτυχία της ή να την χρηματοδοτήσεις. Τα social media χρησιμοποιούνταν πλέον για την συλλογή υποστηρικτών και το email έγινε το νο1 μέσο επικοινωνίας μαζί τους. To email είναι ένας οικονομικός τρόπος τακτικής επικοινωνίας με ψηφοφόρους, αλλά και οργανωτικά για συντονισμό των στελεχών από περιοχή σε περιοχή. Ενώ, επιτρέπει στον καθένα να συνεισφέρει οικονομικά στην καμπάνια του υποψηφίου που στηρίζει, ακόμη και με 5$, χωρίς να ανήκει σε εταιρεία lobbying ή μεγάλους πολιτικούς οργανισμούς. Ο Μπέρνι Σάντερς πέτυχε να συλλέξει 5,2εκ$ μέσω του site του μέσα σε μία ημέρα, μετά την πρώτη του νίκη στις εσωκομματικές των Δημοκρατικών, στο Νιου Χαμσάιρ, με μέση συνεισφορά μόλις 34$. Κάτι τέτοιο πριν από 10 χρόνια θα ήταν εξωπραγματικό.

~ Ο Τραμπ είναι ο πρώτος υποψήφιος ο οποίος θέσπισε το να δίνει συνέντευξη τύπου μετά από κάθε εκλογική του νίκη στις προκριματικές εκλογές. Μέχρι τότε το σύνηθες ήταν οι πολιτικοί να δίνουν μία ευχαριστήρια ομιλία στους υποστηρικτές τους σε κάθε πολιτεία για να τους ευχαριστήσουν. Ο Τραμπ ναι μεν έκανε και εκείνος το ίδιο, μόνο που επέτρεψε στους δημοσιογράφους όχι μόνο να παρευρίσκονται αλλά να έχουν ενεργό ρόλο και να του κάνουν ερωτήσεις. Με αυτό το τρικ κέρδισε έξτρα κάλυψη από τα media, αφού του εξασφάλισε ότι οι δηλώσεις του θα αναδημοσιεύονταν σε όλα τα μέσα. Μέχρι σήμερα έχει κερδίσει πάνω από 2,5δις$ - 1,8δις$ όταν έλαβε το χρίσμα - τέτοιας δωρεάν προβολής (earned media) από τα media και τα social media, ποσό ρεκόρ όλων των εποχών. ~

Μάρκο Ρούμπιο, Τζεμπ Μπους, Χίλαρι Κλίντον και Τεντ Κρουζ βασίστηκαν στα διδάγματα της καμπάνιας Ομπάμα και από την πρώτη μέρα που δημοσιοποίησαν την πρόθεση τους να διεκδικήσουν το χρίσμα για την Προεδρία ακολούθησαν τον τρόπο που η καμπάνια του απερχόμενου Προέδρου συνέλεγε, οργάνωνε και επικοινωνούσε με τους φίλους και υποστηρικτές της. Παρόλα αυτά κανείς από αυτούς δεν πέτυχε ότι ο Ομπάμα. Το πρόβλημα είναι ότι τα πάντα έχουν αλλάξει σε σχέση με το '12. Ο Ντόναλντ Τραμπ είχε τη μικρότερη οργανωμένη βάση υποστηρικτών έως ότου κερδίσει το χρίσμα, περίπου μισό εκατομμύριο, όταν οι άλλοι διεκδικητές είχαν 3-4 εκ. υποστηρικτές στις email λίστες τους. Πολλοί είπαν ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο Τραμπ δεν είχε ανάγκη να μαζεύει χρήματα, όπως οι υπόλοιποι, για να χρηματοδοτήσει την καμπάνια του. Η πραγματικότητα όμως και εδώ είναι αρκετά σκληρή.

Αν αντιπαραβάλουμε τον Τραμπ με οποιοδήποτε άλλο υποψήφιο για το χρίσμα, θα ανακαλύψουμε ότι τα ποσά που ξόδεψε σε παραδοσιακές μορφές διαφήμισης ήταν ασήμαντα! Τα 10-12εκ.$ που ξόδεψε έως ότου πάρει το χρίσμα μπορεί να ακούγεται ένα εντυπωσιακό νούμερο – ειδικά για εμάς εδώ στην Ελλάδα -, αλλά μπροστά στα 6δις$ που έχουν ξοδευτεί μέχρι τώρα από όλους τους υποψηφίους μαζί Δημοκρατικούς και Ρεπουμπλικάνους, μάλλον δείχνουν “ψιλικά”. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση της υποψηφιότητας Τζεμπ Μπους. Η δημοφιλία του ποτέ δεν ξεπέρασε το 2% των Ρεπουμπλικάνων ψηφοφόρων μέχρι τη στιγμή που εγκατέλειψε την κούρσα, παρά το γεγονός ότι είχε ξοδέψει 10 φορές περισσότερα χρήματα (100εκ$) σε πολιτική διαφήμιση σε σχέση με τον Τραμπ!

~ Ο κόσμος σήμερα δεν θέλει να πεισθεί για να “αγοράσει” ένα προϊόν, θέλει να λάβει ευχαρίστηση, διασκέδαση. Και ο Τραμπ ως επιχειρηματίας και μάστερ του self-branding, φροντίζει να δημιουργεί έξαψη στον κόσμο. Δεν εμφανίζεται σε βαρετά πολιτικά talk show, προτιμά τις χιουμοριστικές prime time εκπομπές (στιγμιότυπο από την εμφάνισή του στον Τζίμι Κίμελ). Βεβαίως, και άλλοι πολιτικοί έχουν εμφανιστεί σε τέτοιες εκπομπές, όπως η Χίλαρι ή ο Μπέρνι Σάντερς, μόνο που εκείνοι – σε αντίθεση με τον Τραμπ – συνέχισαν να υποδύονται τον ρόλο του σοβαρού political correct πολιτικού. Ο Τραμπ από την άλλη προτιμά να “τσαλακώνει” τον εαυτό του, να μιλάει αυθόρμητα, να είναι ο εαυτός του και στο τέλος να πείθει το κοινό ότι είναι ο πιο ειλικρινής από όλους τους πολιτικούς. ~

Ο Ντ. Τραμπ όχι μόνο κέρδισε τους εσωκομματικούς του αντιπάλους χωρίς την βοήθεια παραδοσιακής διαφήμισης, αλλά κέρδισε κόντρα σε τέτοιου είδους διαφήμιση. Όσο η διαφορά του με τους συνυποψηφίους του μεγάλωνε πολιτεία-πολιτεία, οι μεγαλύτεροι “διώκτες” του, Τεντ Κρουζ και Μάρκο Ρούμπιο, ξόδευαν εκατομμύρια σε αντι-Τραμπ τηλεοπτικά σποτ. Υπήρξαν φορές μάλιστα που το ποσό αυτού του είδους των διαφημίσεων, ξεπέρασε και τα 6εκ.$ σε μία μόνο ημέρα. Το γεγονός ότι ο Τραμπ έδειξε τέτοια ανθεκτικότητα και “ανοσία” στις επιθέσεις των αντιπάλων του, αποτυπώνεται εξαιρετικά από το μέγεθος των earned media - δηλαδή της μη πληρωμένης προβολής που λαμβάνει κάποιος μέσω news sites, tv/radio ή social media (άρθρα, αφιερώματα, ρεπορτάζ, Δελτία Τύπου, retweets, mentions, shares, reposts κα) -, τα οποία έχουν υπολογισθεί ότι άγγιξαν τα 2δις$! Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της αξίας αυτού του ποσού, αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Μπαράκ Ομπάμα ξόδεψε τα μισά για να καταφέρει να επανεκλεγεί το 2012.

Ο Τραμπ κατάφερε μία ανέφικτη επιτυχία μέσα από μία απίστευτα μικρή επένδυση. Ο κόσμος πλέον έχει αλλάξει σε εντυπωσιακό βαθμό, είναι πολύ περισσότερο δικτυωμένος σε σχέση με το 2008 ή το 2012, εποχές που σήμερα φαντάζουν σχεδόν “πρωτόγονες” στον τρόπο που επικοινωνούμε με τους γύρω μας. Τα social media εξελίσσονται μέρα με την ημέρα δραματικά και – όπως και το όνομά τους λέει – φροντίζουν να κάνουν την επαφή μεταξύ των χρηστών ολοένα και πιο εύκολη, ολοένα και πιο απλή. Σε αντίθεση λοιπόν με τα δις που ξοδεύονται σε τυπικές πολιτικές καμπάνιες, η καμπάνια του Τραμπ είναι ένα ακόμη παράδειγμα της δύναμης που έχουν τα social media να ενώνουν ανθρώπους και να τους επιτρέπουν να αλληλεπιδρούν. Κι αυτό είναι κάτι που υπερβαίνει την πολιτική και βρίσκει εφαρμογές κυρίως στον χώρο των επιχειρήσεων, και στο τι μπορεί να κερδίσει ένα brand μέσα από την σωστή στρατηγική και το έξυπνο περιεχόμενο (content marketing).

~ Ο τρόπος που τα brands προσπαθούν να φτάσουν στους καταναλωτές έχει αλλάξει για τα καλά. Τα smartphones και υψηλή online δικτύωση των χρηστών σε διαφορετικές συσκευές (desktop, tablets, smartphones) και social media, έχει δημιουργήσει μία έκρηξη στον χώρο του digital marketing. Τα κλασσικά σποτ ή τα ενοχλητικά banners έχουν εξαφανιστεί και οι διαφημίσεις πλέον είναι πιο δημιουργικές. Τα brands προσαρμόζονται σε κάθε μέσο ξεχωριστά. Αλλιώς προβάλλονται στο facebook, αλλιώς στο youtube κι αλλιώς στο instagram. Αλλιώς σε ένα site για μητέρες και αλλιώς σε ένα site με αθλητικές ειδήσεις. Τα πάντα πλέον προσαρμόζονται από το ίδιο το διαφημιστικό μήνυμα μέχρι τα δημογραφικά χαρακτηριστικά ή την γεωγραφική κατανομή. Η δυνατότητα που δίνουν οι σύγχρονες μορφές διαφημίσεις, όπως το native advertising ή το content marketing, ξεπερνούν κάθε φαντασία. Ο Τραμπ ως άνθρωπος της αγοράς προσαρμόστηκε πρώτος σε αυτό το μοντέλο. Το επιτελείο του δημιουργούσε συνεχώς περιεχόμενο προσφέροντας μία συνεχή σχέση χρηστών-Τραμπ 24/7. To περιεχόμενο αυτό προσαρμοζόταν ανάλογα σε κάθε μέσο (content marketing). Παράλληλα, αν και δαπάνησε το χαμηλότερο ποσό σε παραδοσιακές μορφές διαφήμισης (tv/radio ads, google ads, facebooks ads κλπ) - μόλις 10εκ$ – σε σχέση με όλους τους υπόλοιπους υποψηφίους και των δύο κομμάτων, κατάφερε να λάβει πρώτος το χρίσμα. Ο λόγος ήταν – πέραν της δωρεάν προβολής που κέρδισε από τα earned media - ότι δαπάνησε τα διπλά σε νέες μορφές διαφήμισης, όπως η native. Διαφημιστικά μηνύματα που εμφανιζόντουσαν με την μορφή άρθρων μέσα σε διάσημα sites και τα οποία διαφοροποιούνταν στην μορφή του μηνύματός τους ανάλογα με το κοινό, την γεωγραφική του θέση και τη συσκευή που χρησιμοποιούσε. Το θέμα πήρε διαστάσεις και έγινε ευρύτατα γνωστό, όταν το γνωστό δίκτυο Buzzfeed – και top εταιρεία σε υπηρεσίες native advertising παγκοσμίως – αρνήθηκε συμβόλαιο 1,3εκατ.$ από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα για την προώθηση του Τραμπ μετά την τελική επικράτηση του τελευταίου στο εσωκομματικό πεδίο, λόγω της επιθετικής του ρητορικής ενάντια στους μουσουλμάνους. ~

Ο σύγχρονος χρήστης των social media και του internet συνολικά, βομβαρδίζεται καθημερινά από διαφημίσεις και προσφορές. Όλο αυτό δημιουργεί μία “βαβούρα” αντίστοιχη που προκαλούσε παλιότερα η στοίβα των διαφημιστικών φυλλαδίων κάτω από την πόρτα του σπιτιού μας. Ο μόνος τρόπος λοιπόν, για να τραβήξει κάτι ή κάποιος το ενδιαφέρον του μέσου χρήστη είναι να τον διασκεδάσει, και όχι να τον πείσει! Κι αυτός είναι ο λόγος που βλέπουμε συνεχώς εναλλακτικές μορφές διαφήμισης να ανεβαίνουν -ακόμη και τα παραδοσιακά διαφημιστικά σποτ έπαψαν να είναι τόσο βαρετά. Τα μεγάλα brands πλέον απευθύνονται σε διάσημους πιτσιρικάδες που ανεβάζουν τα προσωπικά τους βίντεο στο Vine ή στο Youtube για να τρέξουν μία προωθητική ενέργεια με την ίδια ευκολία που το κάνουν σε μία μεγάλη διαφημιστική εταιρεία. Οι διαφημιζόμενοι δηλαδή προσπαθούν να ενσωματώσουν τα brands τους στα media που το κοινό τους αρέσει να αλληλεπιδρούν.

Αυτή η νέα τάση που έχει κατακλύσει την αγορά τα τελευταία 1-2 χρόνια, ασπάστηκε πρώτος ο Ντόναλντ Τραμπ. Ένας πολιτικός που προέρχεται ούτως ή άλλως από την ίδια την αγορά. Αντί λοιπόν, να προσπαθεί να πείσει τους ψηφοφόρους – όπως έκανε ο Όμπαμα - μέσα από τυπικά διαφημιστικά σποτ και πληρωμένες καταχωρήσεις στον τύπο, ότι είναι ο καλύτερος διεκδικητής του Λευκού Οίκου, μετέτρεψε τον εαυτό του σε πολιτικό μήνυμα και προσπάθησε να το ενσωματώσει σε κάθε μέσο ξεχωριστά και πάντα με τον τρόπο που το κοινό του αρέσκεται. Για παράδειγμα προτιμούσε να εμφανιστεί σε χιουμοριστικές εκπομπές υψηλής τηλεθέασης της βραδινής ζώνης, αντί για τις πιο “βαρετές” πολιτικές εκπομπές, όπου την ίδια ώρα μέσω των social media έδινε ατελείωτη “τροφή” στους χρήστες των social media να “ασχοληθούν” μαζί του. Ενώ, σίγουρα η παρουσία του σε τέτοιες εκπομπές του εξασφάλιζε έξτρα κάλυψη από τα τηλεοπτικά δίκτυα στα δελτία ειδήσεων – πέραν των ειδήσεων της προεκλογικής του καμπάνιας - ή τα ρεπορτάζ του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου. Βεβαίως, δεν μπορούν όλοι οι πολιτικοί να ταιριάξουν σε αυτό που κάνει ο Ντ.Τραμπ με τους ψηφοφόρους του. Για παράδειγμα, όταν η Χίλαρι Κλίντον προσπάθησε να κάνει κάτι αντίστοιχο, “εισβάλλοντας” - ως μέρος του σεναρίου – σε σκετς αντίστοιχων χιουμοριστικών εκπομπών, μάλλον φαινόταν πολύ έξω από τον τρόπο που ο κόσμος την έχει συνηθίσει, και ειδικά οι υποστηρικτές της.

~ Η σχέση του Τραμπ με τα media δεν είναι κάτι νέο. Ο ίδιος ήταν τηλεπαρουσιαστής του δικού του reality show, του Apprentice από το 2004-2015 στο NBC. O Τραμπ υποδυόταν τον εαυτό του, ο οποίος μετέτρεψε τις συνεντεύξεις και τις προσλήψεις μέρους του προσωπικού των εταιρειών του σε reality show! H ενασχόλησή του με τα media, του έμαθε τον τρόπο που οι τηλεθεατές επιλέγουν τα αγαπημένα τους σόου. Η reality τηλεόραση πέτυχε παγκοσμίως γιατί στηριζόταν στον έντονο συναισθηματισμό. Ο Τραμπ αφομοίωσε αυτόν τον τρόπο επικοινωνίας με το κοινό δραματοποιώντας πλήρως την πολιτική του καμπάνια. Το συναίσθημα και το πάθος είναι οι λέξεις κλειδιά, όταν περιγράφουν τα όσα λέει και πράττει. ~

Η μετά-Τραμπ πολιτική επικοινωνία

Υπάρχουν τόσα πολλά και διαφορετικά που μπορεί να γράψει ένα ταπεινός αρθρογράφος για την πορεία του Ντ.Τραμπ προς την Προεδρία των ΗΠΑ – η ξενοφοβία, ο μισογυνισμός, τα μαλλιά του – που δεν ξέρει από που να πρωτοξεκινήσει. Υπάρχει όμως ένα θέμα περισσότερο από άλλα που ενδιαφέρει τους επαγγελματίες της επικοινωνίας και του μάρκετινγκ σχετικά με τον Τραμπ: η προσέγγισή του για τα media είναι εκρηκτική. Ο Ντ. Τραμπ δεν έχει καταφέρει να μεταλλάξει μόνο τον χαρακτήρα του ίδιου του Ρεπουμπλικανικού κόμματος με την υποψηφιότητά του, αλλά και τους κανόνες της πολιτικής επικοινωνίας.

~ Ο Τραμπ είναι υπόδειγμα self-branded επιχειρηματία. Χρόνια τώρα έχει δημιουργήσει σειρά ειδών ρουχισμού, προϊόντων αντρικής περιποίησης, κτίρια διαμερισμάτων, καζίνο και ξενοδοχεία με το όνομά του, εντός και εκτός ΗΠΑ. Έχει γράψει βιβλία για επίδοξους επιχειρηματίες, ενώ φιλοξενούσε για 14 σεζόν reality show στο μεγαλύτερο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο, το NBC. Αυτό το μοτίβο self-branding το μετέφερε και στην προεκλογική του καμπάνια. Στην φωτογραφία φαίνεται το προσωπικό του αεροσκάφος, ένα Boeing 747, το οποίο έχει διαμορφωθεί στα πρότυπα του Προεδρικού αεροσκάφους Air Force One για να φιλοξενεί το επιτελείο του από πολιτεία σε πολιτεία. Η εικόνα αυτή όμως στα μάτια των υποστηρικτών του τον κάνουν πιο προεδρικό σε σχέση με τους συνυποψηφίους του, αφού ταυτίζει την εικόνα του με εκείνη του Αμερικανού Προέδρου. Επιπλέον, συνηθίζει το podium στις ομιλίες του να μοιάζει με εκείνο που χρησιμοποιεί ο Ομπάμα στον Λευκό Οίκο, για να ενισχύει ακόμη περισσότερο αυτήν την εικόνα. ~

Οι επιτυχημένοι πολιτικοί, όπως ο Ρ.Ρίγκαν, ο Μπ.Κλίντον και ο Μπ.Ομπάμα, όλοι τους άλλαξαν τους κανόνες του παιχνιδιού. Αυτός ο καινοτόμος – αν και ιδιότροπος – τρόπος που ο Τραμπ έχει επιλέξει να επικοινωνήσει το πολιτικό του brand, θα αλλάξει πολύ σύντομα παγκοσμίως τον τρόπο που οι πολιτικοί “τοποθετούν” τον εαυτό τους στην πολιτική “αγορά”. Κάτι που θα αλλάξει με την σειρά του και τον τρόπο που εξασκείται η πολιτική.

• Οι πολιτικοί πλέον θα μιλούν πιο απλά και πιο άμεσα. Ο Τραμπ με τις επιτηδευμένα μικρές, ξεκάθαρες και στοχευμένες προτάσεις του, μιλάει τελείως διαφορετικά από κάθε άλλο πολιτικό, τονίζοντας με αυτόν τον πολύ ευφυή τρόπο ότι δεν είναι ένας ακόμη πολιτικός ή πιο σωστά – όπως και εκείνος υποστηρίζει – δεν είναι πολιτικός και επομένως δεν μιλάει ως τέτοιος.

• Επίσης, οι πολιτικοί θα αναγκαστούν όχι απλά να χρησιμοποιούν οι ίδιοι απευθείας τα social media αντι οι συνεργάτες τους, αλλά θα γίνουν “επαγγελματίες” του είδους. Ο Τραμπ δεν γράφει απλά τα tweet του, αλλά αλληλεπιδρά και ο ίδιος με άλλους χρήστες ή κάνει retweets. Αυτά όλα βάζουν τον εκάστοτε πολιτικό σε απευθείας επαφή με το κοινό του, χωρίς φιλτράρισμα, και όχι σπασμωδικά μία φορά, αλλά συνεχώς. Μοιραία θα ενεργούν περισσότερο σε “ζωντανό” χρόνο (real time). Πρόσφατα, η αντίδραση του Τραμπ στα γεγονότα του Ορλάντο μέσω twitter ήταν τόσο ακαριαία, που του επέτρεψε να ορίσει την κυρίαρχη οπτική ως κτύπημα του ISIS, ακυρώνοντας το αφήγημα της αντιπάλου του Χίλαρι (ομοφοβία, δικαιώματα ομοφυλοφίλων κλπ).

• Ακόμη, τα χρήματα θα πάψουν να παίζουν τον κυρίαρχο ρόλο στις εκλογικές αναμετρήσεις. Παρά τη διαβρωτική επίδραση των δισεκατομμυρίων σε lobby και superPACs, είδαμε ότι εκτός του Τραμπ και ο Μπέρνι Σάντερς δίχως την υποστήριξη τέτοιων μηχανισμών έκανε την έκπληξη στους Δημοκρατικούς, δημιουργώντας εσωκομματικούς μπελάδες στην Χίλαρι. Ο τρόπος που ο Τραμπ χειρίζεται τη δωρεάν προβολή που του προσφέρουν τα media είναι πολύ περισσότερο αποτελεσματικός από τις κοστοβόρες πολιτικές διαφημίσεις.

• Οι θέσεις θα υπερκαλύψουν την προτάσεις. Οι υποψήφιοι που δημοσιεύουν συγκεκριμένα πλάνα προτάσεων δέχονται σκληρή κριτική, που συνήθως δεν μπορούν να χειριστούν, όπως το πλάνο του Τζεμπ Μπους για την αμερικανική οικονομία, για το οποίο οι New York Times απέδειξαν ότι θα δημιουργήσει μία τρύπα 8τρις$ στον αμερικανικό προϋπολογισμό, ακυρώνοντάς το ακαριαία. Αντιθέτως, η επιλογή του Τραμπ να παραμείνει σε γενικές θέσεις, όπως η θέση του κατά των μουσουλμάνων για καθολικό μπλοκάρισμα της εισόδου τους στις ΗΠΑ, όσο ρατσιστικό κι αν ακούγεται ή αντισυνταγματικό, στέκεται στην δημόσια συζήτηση.

• Γενικότερα, η ιδεολογική τοποθέτηση θα παίζει πολύ μικρό ρόλο πλέον, ως προς το πολιτικό μήνυμα. Στους πολιτικούς σχολιαστές αρέσει να τοποθετούν τους υποψηφίους στο πολιτικό φάσμα κατηγοριοποιώντας τους ως περισσότερο δεξιούς ή αριστερούς. Οι νέοι πολιτικοί δεν θα μπορούν να ταιριάξουν σε ιδεολογικά “καλούπια”, καθώς θα είναι πολύ πέρα από αυτά. Οι Αμερικάνοι συνηθίζουν άλλωστε, να διαλέγουν υποψηφίους περισσότερο για την προσωπικότητά τους και τις θέσεις τους σε επιμέρους ζητήματα, παρά για την ιδεολογική τους τοποθέτηση.

~ Μία από τις μεγάλες επιτυχίες του Τραμπ, ήταν το ότι κατάφερε να ορίσει τον τρόπο που ο κόσμος βλέπει τους πολιτικούς του αντιπάλους. Πολλοί στο παρελθόν έχουν προσπαθήσει να “κολλήσουν” χαρακτηρισμούς στους πολιτικούς τους αντιπάλους, αλλά ο Τραμπ το πήγε σε εντελώς άλλο επίπεδο. Εξαρχής κατάφερε να ορίσει τον Τεντ Κρουζ, ως “Ψεύτη Τεντ”, τον Μάρκο Ρούμπιο, ως “Πιτσιρίκο Μάρκο” και την βασική του αντίπαλο Χίλαρι Κλίντον, ως “Ανήθικη Χίλαρι”. Χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιούσε σε κάθε αναφορά του στα συγκεκριμένα πρόσωπα σε βαθμό που έγιναν σύνθημα από τους υποστηρικτές του. Τα media λάτρεψαν τους εύστοχους χαρακτηρισμούς του Τραμπ, όπως και οι χρήστες των social media, οι οποίοι δημιούργησαν χιλιάδες εικόνες, viral videos και έξυπνα status για τους αντιπάλους του Τραμπ. ~

Τα παραπάνω χαρακτηριστικά σίγουρα μπορεί να είναι πολύ αποτελεσματικά για έναν πολιτικό και να το οδηγήσουν σε μία εκλογή. Θα ήταν όμως εξίσου αποτελεσματικά σε έναν πολιτικό ηγέτη; Το να αντιδράς πολύ έντονα και πολύ άμεσα, πολύ εύκολα μπορεί να σε οδηγήσει σε σημαντικά λάθη. Το τι πολιτικές υποστηρίζεις και το τι νόμους “περνάς” έχουν κόστος και συνέπειες για δεκαετίες. Η συνεργασία τις περισσότερες φορές είναι πολύ πιο αποτελεσματική από τον “ανταρτοπόλεμο” και τις στείρες πολιτικές αντιπαραθέσεις. Οι πολιτικοί που πραγματικά επιθυμούν να ηγηθούν, και όχι απλά να ηγηθούν στις δημοσκοπήσεις θα πρέπει να έχουν επίγνωση των όρων που διεξάγεται μία προεκλογική μάχη και η διακυβέρνηση μιας χώρας.

* Ο Μιχάλης Κόκκινος είναι σύμβουλος επικοινωνίας με ειδίκευση τις σύγχρονες μορφές digital marketing (inbound marketing & native advertising) στον χώρο της πολιτικής, του τουρισμού και των ηλεκτρονικών πωλήσεων (e-shop). Επικοινωνήστε μαζί του στο email: kokkinosmichael@gmail.com
Δημοσιεύτηκε στο Hellenic Nexus No109

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου