Ευρώπη των ανέργων λαών

Ολοταχώς για εργασιακό μεσαίωνα για όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε

Γράφει ο Ξενοφώντας Ερμείδης

Η ανεργία δεν είναι προνόμιο μόνο της Ελλάδας, αλλά και των εξελιγμένων κρατών της Ε.Ε. Με όπλο την κρίση και την αστάθεια των δεικτών εξέλιξης της Ελλάδας, οι ηγεμόνες της Ε.Ε πολεμάνε να πέσουν οι μισθοί και τα μεροκάματα σε όλη την Ευρώπη και για να το πετύχουν αυτό πρέπει πρώτα οι δείκτες της ανεργία να είναι υψηλοί και μεγάλης διάρκειας, έτσι ώστε μόνο με τον πλήρη έλεγχο των εθνικών κυβερνήσεων από τις Βρυξέλλες να προσαρμόσουν μία κοινή πολιτική για τα εργασιακά.

Η Γαλλία του σοσιαλιστή Ολάντ κρύβει εξαθλίωση. Ένα νέο ρεκόρ ανεργίας σημειώθηκε σε μια χώρα που θεωρείται ισχυρή, βιομηχανική και στο πάντα πλάι της ηγέτιδας Γερμανίας. Η επίσημη καταγεγραμμένη ανεργία έφτασε στο 10% και σύμφωνα με τα στοιχεία της γαλλικής εθνικής στατιστικής υπηρεσίας θα παραμείνει εκεί τουλάχιστον για όλο το 2015.

Μικρό το ποσοστό μπροστά σε αυτό της Ελλάδας του 27% θα πει κάποιος. Σε πραγματικούς αριθμούς πρόκειται για 3,593,599 Γάλλους που δεν έχουν μεροκάματο,ενώ τον τελευταίο χρόνο κάθε μήνα αυξάνεται κατά 1,500 άτομα.

Η κυβέρνηση Ολάντ "μαγειρεύει" τα νούμερα το τελευταίο διάστημα έτσι ώστε να φαίνεται η ανεργία μικρότερη της πραγματικής, δίνοντας ως ποσοστό ανάπτυξης της χώρας 1,2% του ΑΕΠ κρύβοντας το δικό της εθνικό χρέος. Το ερώτημα όμως είναι πόσο θα κρατήσει η δήθεν σταθερή ανάπτυξή της όταν το ίδιο υπουργείο Εργασίας της χώρας αναφέρει ότι οι ρυθμοί ανεργίας τα τελευταία χρόνια έχουν σταθερή αύξηση 4,5%.

Η δεύτερη αναπτυγμένη χώρα που δεν μπορεί να σταματήσει την άνοδο της ανεργίας είναι η Ισπανία στην οποία η ανεργία τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Ένας στους τέσσερις Ισπανούς δεν έχουν ούτε ένα μεροκάματο τα τελευταία 4 χρόνια ενώ 180,000 εγγεγραμμένοι άνεργοι δεν παίρνουν ούτε ένα ευρώ από το ταμείο ανεργίας της χώρας. Το ποσοστό είναι στο 23% και σε πραγματικούς αριθμούς 5,3 εκατομμύρια Ισπανοί είναι άνεργοι.

Όσον αφορά την Ιταλία, πρέπει να περιμένει 20 ολόκληρα χρόνια για να πέσει η ανεργία στα επίπεδα πριν το ΔΝΤ εισβάλλει στην χώρα σώζοντας το τραπεζικό της σύστημα και καταστρέφοντας τους Ιταλούς. 20 χρόνια για να προσγειωθεί η ανεργία από το 12% στο 6% που ήταν προ "κρίσης".

Αντιθέτως η μοναδική χώρα που έχει το χαμηλότερο ποσοστό ανεργίας στην Ε.Ε και στην Ευρωζώνη είναι η Γερμανία με μόλις 4,7% και έπεται η αδελφοπητή της Αυστρία με 5,6%. Ο σκληρός πυρήνας της Ε.Ε καταγράφει μειωμένη ανεργία όταν οι εγγεγραμμένοι άνεργοι στην Ε.Ε έφτασαν τα 23,7 εκατομμύρια πολίτες και το απίστευτο είναι ότι τα 18 εκατομμύρια από αυτούς ανήκουν σε χώρες με νόμισμα το ευρώ.

Αν σε όλα τα παραπάνω συμπληρωθούν οι πτωχευμένοι αγρότες της Ευρωζώνης λόγω των κυρώσεων της Ε.Ε προς την Ρωσία αλλά και τα παιχνίδια που παίζει η Γερμανία προωθώντας τα δικά της τυποποιημένα προϊόντα έναντι των άλλων κρατών-μελών, η πραγματική ανεργία στην αναπτυγμένη Ε.Ε είναι κρυμμένη πίσω από τα νούμερα ανάπτυξης που φτιάχνουν οι χαρτογιακάδες των Βρυξελλών στηρίζοντας την τιμή του ευρώ στα επίπεδα που τους συμφέρει μέχρι να κάνουν την τελική τους κίνηση με πακέτα ανθρωπιστικής και ανάπτυξης τύπου Γιούνκερ για όλες τις χώρες σαν αυτά που θα αρχίσουν να έρχονται στην Ελλάδα.

Οι ηγεμόνες της Ε.Ε έχουν ως Δούρειο Ίππο την Ελλάδα με την μη αναστρέψιμη κατάστασή της για να βάλουν και τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης υπό επιτήρηση και βάση ενός κοινού πλαισίου καταπολέμησης της ανεργίας με κοινούς εργασιακούς νόμους που ναι μεν θα ρίξει τα ποσοστά ανεργίας αλλά από την άλλη οι συνθήκες εργασίας θα είναι μεσαιωνικές και οι μισθοί θα είναι στα επίπεδα του επιδόματος των ταμείων ανεργίας. Η κρίση δεν βοηθά μόνο το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα να ισχυροποιείται αλλά βοηθά να γεννηθεί ένας νέος φεουδαρχισμός με λίγους να κρατάνε το κεφάλαιο και πολλούς να εργάζονται για 300 ευρώ το 12ωρο για να το στηρίζουν. Ήδη έχουν στα χέρια τους 24 εκατομμύρια άνεργους Ευρωπαίους πολίτες από τους οποίους το 41% είναι νέοι ηλικιακά για να μπορέσουν να στήσουν την νέα εργασιακή κοινή πολιτική που θα σώσει και πάλι την "Ευρώπη των λαών".

Πηγή "Στον Τοίχο"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Η Τουρκία αντιμέτωπη με τον κίνδυνο "πακιστανοποίησης"

Του Κώστα Ράπτη

Σε συνομιλία του με τους δημοσιογράφους κατά την πτήση της επιστροφής από το επίσημο ταξίδι του στην Ινδονησία ο Τούρκος πρόεδρος Tayyip Erdoğan εκμυστηρεύθηκε ότι τόσο στην πρόσφατη συνάντησή του με τον Vladimir Putin στο Μπακού, όσο και σε κατοπινή τηλεφωνική τους επικοινωνία, διαπίστωσε ότι η Μόσχα κινείται πλέον σε "πιο θετική κατεύθυνση” σε ό,τι αφορά την συριακή κρίση και δεν εκπέμπει το μήνυμα ότι θα σταθεί στο πλευρό του Bashar al-Assad μέχρι τέλους. Ομοίως, ο Erdoğan εμφανίσθηκε δικαιωμένος στις αντιρρήσεις που προέβαλε το περασμένο φθινόπωρο απέναντι στην επιλογή των ΗΠΑ να στηρίξουν με την αποστολή οπλισμού τους Κούρδους υπερασπιστές της συριακής πόλης Kοbani, ενώ αυτή πολιορκούνταν από τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους. Ο Τούρκος πρόεδρος δήλωσε ότι είχε εγκαίρως επισημάνει στον Barack Obama” ότι η υπεράσπιση του Kobani έπρεπε να ανατεθεί στον Ελεύθερο Συριακό Στρατό και τους πεσμεργκά του ιρακινού Κουρδιστάν και όχι στις δυνάμεις του Δημοκρατικού Κόμματος Ενότητας (PYD) που είναι παρακλάδι του ΡΚΚ.

Στην πραγματικότητα, οι επιλογές του Erdoğan κινδυνεύουν να αφήσουν την Τουρκία δίχως φίλους, καθώς το "διπλό παιχνίδι” έχει τα όριά του. Οι μεν ευρασιατικές δυνάμεις (Ρωσία, Κίνα) χρησιμοποιήθηκαν από την Άγκυρα ως ενός είδους "διαπραγματευτικό χαρτί”, άλλοτε με τους ισχυρισμούς του Erdoğan ότι θα επιδιώξει την ένταξη της χώρας του στον Οργανισμό του Συμφώνου της Σαγκάης και άλλοτε με επιλογές που ήταν σχεδιασμένες να ερεθίσουν τους συμμάχους της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, όπως οι διαπραγματεύσεις για την δημιουργία του αγωγού ρωσικού φυσικού αερίου Turkish Stream ή για την προμήθεια κινεζικού αντιβαλλιστικού συστήματος. Όμως και η Δύση στην οποία εμφανίζεται να προσδένεται ο Erdoğan στενότερα το τελευταίο διάστημα (μετά την παραχώρηση σε αμερικανικές δυνάμεις της αεροπορικής βάσης του Ιντσιρλίκ και την έναρξη τουρκικών αεροπορικών επιχειρήσεων εκτός συνόρων και μαζικών συλλήψεων εντός συνόρων, με υποτιθέμενο στόχο τους τζιχαντιστές) δεν έχει λόγους να εμπιστεύεται τον ένοικο του "Λευκού Σαραγιού”. Οι μεν Ευρωπαίοι έχουν ήδη ρητά εκφράσει τις ανησυχίες τους (δια στόματος Angela Merkel και Federica Mogherini) για τον προφανή κίνδυνο κατάρρευσης της ειρηνευτικής διαδικασίας με το κουρδικό στοιχείο, που αποτελεί τον πραγματικό στόχο της "αντι-τζιχαντιστικής” μεταστροφής της Άγκυρας. Οι δε Αμερικανοί αφενός θεωρούν το PYD ως έναν πολύτιμο σύμμαχο "επί του εδάφους” στην μάχη κατά του Ισλαμικού Κράτους και αφετέρου δεν εκδηλώνουν καμία διάθεση να εμπλακούν σε ευρύτερες επιχειρήσεις με στόχο, όπως παγίως επιθυμεί η τουρκική ηγεσία, την "αλλαγή καθεστώτος στη Δαμασκό. Το κενό που απειλείται να προκύψει στην περιοχή είναι πολύ μεγάλο, ώστε να καλυφθεί κατά τις επιθυμίες της Άγκυρας, και η αμερικανική στάση προορίζεται να είναι αμφίσημη και αντιφατική.

Άλλωστε, η Ουάσιγκτον γνωρίζει πλέον καλά το πλήρες μέγεθος των διευκολύνσεων που κατά το προηγούμενο διάστημα πρόσφερε η Τουρκία προς τους τζιχαντιστές κάθε είδους οι οποίοι εισέρρεαν στην Συρία – αλλά και τα ανταλλάγματα που εισέπραξε ο στενός κύκλος του Erdoğan από την λαθραία διακίνηση πετρελαίου από πετρελαιοπηγές ελεγχόμενες από το Ισλαμικό Κράτος. Δεν πρόκειται για πρωτότυπη κατάσταση, καθώς ανακαλεί ευθέως το προηγούμενο του Πακιστάν όπου ο στρατός και οι μυστικές υπηρεσίες εξέθρεψαν τους Ταλιμπάν και συνέχισαν εν μέρει να τους καλύπτουν ακόμη και μετά την προσχώρηση του Ισλαμαμπάντ στην υπό τις ΗΠΑ αντιτρομοκρατική εκστρατεία. Η επιθυμία για θωράκιση των στενών συμφερόντων των κυβερνώντων και η αξιοποίηση των εθνοθρησκευτικών φανατισμών ως μοχλού άσκησης επιρροής στα γειτονικά κράτη είχε ως γνωστόν ολέθριες επιπτώσεις για το ίδιο το Πακιστάν, όπου παροξύνθηκαν οι εσωτερικές του διαιρέσεις, ενώ οι Ταλιμπάν στράφηκαν ενάντια στο "χέρι που τους τάιζε”, αμφισβητώντας την εξουσία του πακιστανικού κράτους σε μεγάλο τμήμα της επικράτειας. Οι τυχοδιωκτισμοί του Erdoğan φέρνουν την Τουρκία αντιμέτωπη με τον ίδιο ακριβώς κίνδυνο.

Πηγή Capital


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Ενεργειακό Κραχ

Η πτώση των τιμών του πετρελαίου, σε συνδυασμό με την υπερχρέωση πολλών χωρών, καθώς επίσης με την αδυναμία των κεντρικών τραπεζών να αντιδράσουν, έχοντας καταναλώσει όλα τους τα όπλα, θα προκαλέσει την καταιγίδα των καταιγίδων

Η Ελλάδα έχει τα δικά της προβλήματα, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με αυτά των άλλων κρατών – με εξαίρεση ίσως την Ιταλία, η κυβέρνηση της οποίας παρακολουθεί με αγωνία όλα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας, γνωρίζοντας πως σε περίπτωση αποτυχίας θα είναι ο επόμενος υποψήφιος, από τη διάσωση του οποίου θα κριθεί το μέλλον της Ευρωζώνης.

Ειδικότερα, οι συζητήσεις για το μνημόνιο νούμερο τρία μάλλον θα διαρκέσουν πολύ – οπότε xκανένας δεν ξέρει τι θα συμβεί με το ληξιπρόθεσμο ομόλογο της ΕΚΤ, με την εξυπηρέτηση των καθημερινών αναγκών της, με τις τράπεζες ή με τις πληρωμές των υπολοίπων υποχρεώσεων της.

Υπό τις παραπάνω δυσμενείς συνθήκες, πολύ δύσκολα μπορεί να προβλέψει κανείς τις συνέπειες του ανοίγματος του ελληνικού χρηματιστηρίου, μετά το απαράδεκτο κλείσιμο του για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα – όπως επίσης την «τύχη» των καταθέσεων αυτών που εμπιστεύθηκαν την πατρίδα τους, αφήνοντας τα χρήματα τους στις ελληνικές τράπεζες.

Από την άλλη πλευρά, το κυβερνών κόμμα, το οποίο είναι η συνισταμένη μίας σειράς μικρότερων κομμάτων, εντελώς ασύμβατων μεταξύ τους, πιθανότατα θα διαμελισθεί τουλάχιστον στα δύο – οπότε θα αναγκασθεί να προκηρύξει νέες εκλογές, το κόστος των οποίων (μειωμένα έσοδα του δημοσίου, αυξημένες δαπάνες) θα εκμηδενίσει τις όποιες προοπτικές της οικονομίας.

Με δεδομένη δε την ύφεση του 2015, η οποία θα κυμανθεί μεταξύ 5 και 7% του ΑΕΠ (περί τα 10 δις € μείωση του ΑΕΠ), χωρίς να υπολογίζεται το ενδεχόμενο των εκλογών, η αποτυχία του τρίτου μνημονίου είναι προδιαγεγραμμένη – αν και έτσι ή αλλιώς δεν αποτελεί λύση, εάν δεν συνοδευθεί από μία μεγάλη διαγραφή του δημοσίου χρέους, η οποία θα επέτρεπε μία αντίστοιχη διαγραφή του ιδιωτικού χρέους, από αναπτυξιακά μέτρα, καθώς επίσης από σοβαρές δομικές μεταρρυθμίσεις.

Εν τούτοις, τυχόν αυξημένα προβλήματα του ευρύτερου οικονομικού περιβάλλοντος, όπως η παγκόσμια ύφεση που θα προκαλούσε ένα ενεργειακό σοκ, θα επιδείνωναν ακόμη περισσότερο την κατάσταση της Ελλάδας – «προσβάλλοντας» τους δύο βασικότερους εξαγωγικούς της τομείς, όπως είναι ο τουρισμός και η ναυτιλία.

Επομένως, οφείλουν να μας ενδιαφέρουν, καθώς επίσης να λαμβάνονται υπ’ όψιν στον εθνικό σχεδιασμό – εάν βέβαια υποθέσουμε πως υπάρχει.

.

Οι τιμές του πετρελαίου 

Στα πλαίσια αυτά, προκαλεί ήδη μεγάλη ανησυχία η αδυναμία των τιμών του πετρελαίου να ανακάμψουν, επειδή οι παγκόσμιες τιμές των διαφόρων ενεργειακών προϊόντων είναι στενά συνδεδεμένες μεταξύ τους, οπότε με το πετρέλαιο – ενώ από αυτές εξαρτάται η οικονομία πολλών χωρών παραγωγής ενέργειας και πρώτων υλών.

Περαιτέρω, η εξέλιξη των τιμών του πετρελαίου ακολουθεί από τη δεκαετία του 1970 μία μακροπρόθεσμη κυκλική πορεία, με μεγάλης διάρκειας ανόδους και καθόδους – όπου τα σοκ του 1970 και του 1980, καθώς επίσης του 2000 είχαν σημαντική ομοιότητα μεταξύ τους, αν και δεν οφείλονταν στους ίδιους ακριβώς παράγοντες (γράφημα).

Στο παραπάνω γράφημα φαίνεται πως οι ονομαστικές τιμές του πετρελαίου (μπλε καμπύλη) σημείωσαν μεταξύ των ετών 1973 και 1981 τη μεγαλύτερη ποσοστιαία άνοδο – ενώ, μετά από τη σταθεροποίηση τους σε υψηλά επίπεδα, έπεσαν το 1986, χάνοντας το μισό της τιμής τους. Στη συνέχεια, παρέμειναν για μία σχεδόν δεκαετία στα ίδια χαμηλά νέα επίπεδα ισορροπίας – ενώ το 1987, ένα έτος μετά, ακολούθησε το μεγάλο κραχ στα χρηματιστήρια, οπότε εύλογα προβλέπεται κάτι αντίστοιχο, το αργότερο εντός του 2016.

Εν τούτοις, οι πραγματικές τιμές του πετρελαίου (κόκκινη καμπύλη), χωρίς τον πληθωρισμό δηλαδή, τις οποίες είναι πιο σωστό να παρακολουθεί κανείς, είχαν μία άλλη συμπεριφορά – όπου όμως υπάρχουν δύο διαφορετικοί ορισμοί τους: αυτός της αμερικανικής εταιρείας ενέργειας (ELA), ο οποίος λαμβάνει υπ’ όψιν του την πλευρά των καταναλωτών, καθώς επίσης αυτός των χωρών παραγωγής πετρελαίου (OPEC), ο οποίος αφορά την πλευρά των παραγωγών.

Το αποτέλεσμα όμως και των δύο μεθόδων απεικόνισης της εξέλιξης των τιμών δεν διαφοροποιείται σημαντικά – με πρώτο συμπέρασμα το ότι, ένα μεγάλο μέρος της αύξησης των τιμών του πετρελαίου τη δεκαετία του 1970/80 εξουδετερώθηκε από τον πληθωρισμό. Με απλά λόγια, εάν αφαιρέσει κανείς τον πληθωρισμό, θα διαπιστώσει πως η άνοδος των τιμών της δεκαετίας του 1970/80 δεν ήταν υψηλότερη από αυτήν του 2000 – οπότε συμπεραίνει κανείς πως το 2000 η παγκόσμια οικονομία βίωσε ένα δεύτερο πετρελαϊκό σοκ, με ανώτατο σημείο του το 2011/12.

Το σοκ αυτό ήταν το ίδιο σημαντικό με το αντίστοιχο του 1970/80, ενώ η υποχώρηση των τιμών το 2015 μοιάζει πάρα πολύ με αυτήν του 1986 – η οποία μάλλον θα συνεχισθεί, κρίνοντας από την αύξηση των ποσοτήτων παραγωγής εκ μέρους των Η.Π.Α., της Ρωσίας και της Σαουδικής Αραβίας. 

Η κατάρρευση των τιμών του πετρελαίου 

Συνεχίζοντας, η πρόσφατη κατάρρευση των τιμών του πετρελαίου δεν μοιάζει μόνο τιμολογιακά με αυτήν του 1986, αφού υπάρχουν πολλοί άλλοι παραλληλισμοί – όπως, για παράδειγμα, η άρνηση της Σαουδικής Αραβίας να σταθεροποιήσει τις τιμές.

Ειδικότερα, το 1986 η πτώση των τιμών οφειλόταν στην είσοδο νέων χωρών παραγωγής (Νορβηγία, πετρέλαιο Βόρειας θαλάσσης), καθώς επίσης στη μείωση της ζήτησης, με αποτέλεσμα να υπάρξει υπερπαραγωγή – όπου η Σαουδική Αραβία μείωσε εν πρώτοις την παραγωγή της για να σταθεροποιήσει τις τιμές, ενώ στη συνέχεια σταμάτησε να το κάνει.

Το 2014/15 ήταν επίσης η Σαουδική Αραβία, η οποία προκάλεσε τη ραγδαία πτώση – ενώ η υπερπαραγωγή οφειλόταν στην αύξηση της εξόρυξης πετρελαίου εκ μέρους των Η.Π.Α., με τη νέα μέθοδο (σχιστόλιθος), η οποία συνιστά μία μεγάλη απειλή για τις χώρες του OPEC. Με δεδομένο τώρα το ότι, η Σαουδική Αραβία είναι σε πολύ καλύτερη θέση, από ότι το 1986, αποφάσισε να ακολουθήσει μία πιο επιθετική στρατηγική – παράγοντας το πρώτο εξάμηνο του 2015 τόσο πετρέλαιο, όσο στο ζενίθ του 1980.

Επιστρέφοντας στο 1986, η παγκόσμια οικονομία ακολούθησε μία έντονα ανοδική πορεία έως το 1990 – μετά την ύφεση που προηγήθηκε, με αφετηρία το 1980. Η διαδικασία της ανάπτυξης διήρκεσε ουσιαστικά έως το 2008, με κυκλικά διαλείμματα ύφεσης το 1993 και το 2002 – ενώ, μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, η ανάπτυξη επανήλθε, αλλά σε μη υγιείς βάσεις.

Το σημαντικότερο όμως είναι μία σειρά δομικών αλλαγών στην παγκόσμια οικονομία – όπου το ειδικό βάρος (ποσοστό επί του ΑΕΠ) των χωρών που είναι εξειδικευμένες στην παραγωγή ενέργειας και πρώτων υλών έχει αυξηθεί, μετά την εκρηκτική άνοδο του 2000. Εάν λοιπόν συνεχιστεί η πτώση των τιμών, τα κράτη αυτά θα αντιμετωπίσουν πολύ μεγάλα προβλήματα – οπότε και η παγκόσμια οικονομία ως σύνολο, αφού συμμετέχουν με υψηλότερα ποσοστά στο παγκόσμιο ΑΕΠ.

Σημαντικές είναι επίσης οι δομικές αλλαγές στον ίδιο τον ενεργειακό κλάδο – επειδή η εξάρτηση των χωρών του ΟΟΣΑ από την ενέργεια είναι πολύ μικρότερη, συγκριτικά με τριάντα χρόνια πριν. Ως εκ τούτου, η πτώση των τιμών στα ίδια επίπεδα με τότε, δεν προκαλεί ανάλογη ανάπτυξη, αλλά πολύ μικρότερη – ειδικά στις Η.Π.Α., όπου οι καταναλωτές επωφελούνται πολύ λιγότερο, σε σχέση με το παρελθόν.

Τέλος, σημαντικό είναι επίσης το μακροοικονομικό περιβάλλον, όπου η δεκαετία του 1980 χαρακτηριζόταν από έναν πολύ υψηλό πληθωρισμό – με αποτέλεσμα η πτώση των τιμών του πετρελαίου το 1985/86 να επιταχύνει τη διαδικασία της μείωσης του πληθωρισμού, επιτρέποντας στις κεντρικές τράπεζες τότε να μειώσουν δραστικά τα βασικά επιτόκια, προσθέτοντας «μονεταριστικά ερεθίσματα» στις προσπάθειες ανάπτυξης.

Αντίθετα όμως με τότε, οι μεγαλύτερες περιοχές του πλανήτη σήμερα, όπως οι Η.Π.Α., η ΕΕ και η Ιαπωνία, έχουν από καιρό τώρα υιοθετήσει σχεδόν μηδενικά επιτόκια – ενώ η ατμομηχανή της παγκόσμιας ανάπτυξης, η Κίνα, έχει αρχίσει να υποχωρεί, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα μία τριπλή φούσκα στην οικονομία της (ακίνητα, χρηματιστήριο, τράπεζες).

.

Η εξάρτηση των ενεργειακών προϊόντων μεταξύ τους

Συνεχίζοντας, αυτό που δεν συνειδητοποιούν οι περισσότεροι είναι ο βαθμός εξάρτησης των διαφόρων διεθνών ενεργειακών προϊόντων από τις τιμές του πετρελαίου – όπως της βενζίνης, του φυσικού αερίου κοκ. (γράφημα). 

Επεξήγηση γραφήματος: Τιμές πετρελαίου και φυσικού αερίου – Μπλε καμπύλη, Brent σε δολάρια ανά βαρέλι, αριστερή κάθετος – Δεξιά κάθετος: Κόκκινη καμπύλη, ρωσικό φυσικό αέριο σε δολάρια – Κίτρινη καμπύλη υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) Ινδονησίας, πράσινη καμπύλη αμερικανικό φυσικό αέριο.

Περαιτέρω, η νέα μέθοδος εξόρυξης φυσικού αερίου οδήγησε τις τιμές στις Η.Π.Α. στο ναδίρ, όπως φαίνεται από την πράσινη καμπύλη στο γράφημα – ενώ την ίδια στιγμή το αμερικανικό πετρέλαιο (μπλε) έγραφε ιστορικά υψηλά επίπεδα.

Εδώ οφείλει να γνωρίζει κανείς πως το φυσικό αέριο χρησιμοποιείται στις Η.Π.Α. για θέρμανση, καθώς επίσης για την παραγωγή ηλεκτρισμού – οπότε, η μείωση των τιμών του στήριξε την αύξηση της κατανάλωσης των αμερικανών Πολιτών ήδη από το 2009. Επομένως, η πτώση των τιμών του πετρελαίου, όσον αφορά τη βενζίνη και το πετρέλαιο θέρμανσης, θα έχει περιορισμένα αποτελέσματα στην κατανάλωση – οπότε η επίδραση της στο ρυθμό ανάπτυξης θα είναι πολύ μικρότερη, συγκριτικά με το 1986.

Αντίθετα, η τιμή του φυσικού αερίου καθορίζεται παραδοσιακά διαφορετικά στην Ευρώπη – συνδεόμενη με έναν σταθερό μαθηματικό τύπο, με τις τιμές του πετρελαίου Brent των περασμένων μηνών. Το ίδιο συμβαίνει με το φυσικό αέριο που εισάγεται από τη Ρωσία – ενώ, με αφετηρία το 2009, συμφωνήθηκε ένα επί πλέον ποσοστό μείωσης (discount). Αυτή είναι η αιτία που οι τιμές του ρωσικού φυσικού αερίου δεν ακολούθησαν την άνοδο των τιμών του πετρελαίου των ετών 2011 – 2014.

Στην Ασία τώρα, όπου οι κύριοι καταναλωτές είναι η Κίνα και η Ιαπωνία, λόγω των περιορισμένων δυνατοτήτων μεταφοράς οι τιμές του φυσικού αερίου δεν συμπεριλαμβάνουν ένα ποσοστό μείωσης – αλλά, αντίθετα, είναι ποσοστιαία αυξημένες, σχετικά με αυτές του Brent.

.

Συμπέρασμα

Σε γενικές γραμμές, η εικόνα στον πλανήτη είναι μικτή, ενώ είναι πολύ δύσκολη η διαφοροποίηση (diversification) των διαφόρων χωρών εισαγωγής ενέργειας, σε μακροπρόθεσμο επίπεδο – έτσι ώστε να απολαμβάνουν καλύτερα τα οφέλη των εκάστοτε φθηνότερων τιμών των ενεργειακών προϊόντων.

Από την άλλη πλευρά, η πτώση των τιμών του πετρελαίου θα βυθίσει στην ύφεση όλα εκείνα τα κράτη που εξειδικεύονται στις εξαγωγές ενέργειας – όπως την Αυστραλία, τον Καναδά, τη Νορβηγία, τις χώρες του αραβικού κόλπου, τη Ρωσία, τη Βενεζουέλα κοκ.

Τα έσοδα τους θα μειωθούν κατά το ήμισυ, με καθυστέρηση μερικών τριμήνων, οπότε θα περιορίσουν αναγκαστικά τις εισαγωγές καταναλωτικών προϊόντων – γεγονός που θα προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στις μεγάλες εξαγωγικές χώρες, όπως η Κίνα, η Γερμανία, η Ιαπωνία, οι Η.Π.Α. και η Ν. Κορέα.

Συμπεραίνεται επομένως πως το «ενεργειακό σοκ» θα προκαλέσει μία παγκόσμια ύφεση, την οποία δεν θα μπορέσουν να καταπολεμήσουν οι κεντρικές τράπεζες, έχοντας καταναλώσει όλα τους τα όπλα, ενώ μερικές περιοχές (ΕΕ, Ιαπωνία) αντί για πληθωρισμό αντιμετωπίζουν αποπληθωριστικές πιέσεις – γεγονός που, σε συνδυασμό με την τεράστια αύξηση των χρεών στον πλανήτη, θα πυροδοτήσει την καταιγίδα των καταιγίδων: ένα παγκόσμιο κραχ τεραστίων διαστάσεων, το αργότερο εντός του 2016.

Πηγή  Analyst Team

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Στην περιοχή του Ελαιώνα μεταφέρονται οι μετανάστες από το Πεδίον του Άρεως!

Η κυβέρνηση δεν μπορεί ή δεν θέλει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των λαθρομεταναστών 

Στην ευρύτερη περιοχή του Ελαιώνα, στα όρια του Δήμου Αθηναίων και σε απόσταση από κατοικημένες περιοχές, έχει ξεκινήσει η δημιουργία δομής φιλοξενίας για τη μετεγκατάσταση των προσφύγων από το Πεδίον του Άρεως.

Ερωτηθείς από το ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο υπουργός Επικρατείας, αρμόδιος για τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου, Αλέκος Φλαμπουράρης δήλωσε ότι οι εργασίες για τη μετεγκατάσταση των προσφύγων από το Πεδίο του Άρεως προχωράνε και θα έχουν ολοκληρωθεί έως το τέλος της εβδομάδας.

Ο υπουργός Επικρατείας ανέφερε ειδικότερα ότι στην ευρύτερη περιοχή του Ελαιώνα, στα όρια του Δήμου Αθηναίων και σε απόσταση από κατοικημένες περιοχές, έχει ήδη ξεκινήσει η δημιουργία προσωρινής δομής φιλοξενίας. Για το σκοπό αυτό συνεργάζονται κλιμάκια των υπουργείων Εσωτερικών (Μετανάστευσης και Προστασίας του Πολίτη), Εργασίας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Εθνικής Άμυνας, Υγείας και Τουρισμού, της Περιφέρειας Αττικής, του Δήμου Αθηναίων και των εταιρειών ΕΥΔΑΠ, ΔΕΔΔΗΕ και ΔΕΗ.

Υπολογίζεται ότι έως τα τέλη της εβδομάδας ο προσφυγικός πληθυσμός από το Πεδίο του Άρεως θα έχει μεταφερθεί στη νέα προσωρινή δομή υποδοχής, όπου θα υπάρχει και συνδρομή φορέων και εθελοντικών οργανώσεων, ανέφερε ο Αλέκος Φλαμπουράρη.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Κορυφώνονται οι παγκόσμιες εξελίξεις...

Η Δύση, Ρωσία και σύμμαχοι, Ελλάδα και Τουρκία  

Tου Κίμωνα Γεωργακάκη 
Πολιτικός Επιστήμων 

ΗΠΑ: “Υπερδύναμη” πλέον μόνο στα λόγια. Χρωστά 20 τρις και καθε 6μηνο δανείζεται για να πληρωθουν τα λειτουργικά έξοδα του κράτους. Πάνω από 40 εκατ. πολιτών σιτίζονται με κουπόνι.
Όλες οι βιομηχανίες, πλην των αμυντικών (βλ. πχ. DARPA), έχουν φύγει προς Ασία μεριά στα πλαίσια της αποβιομηχανοποίησης. Παράγει κάτω από το 20% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Ο στρατός χρηματοδοτείται από τις πολυεθνικές του λεγόμενου αμερικανό-εβραϊκού λόμπι.
Η παγκοσμιοποιητική ελίτ επιθυμεί διακαώς την ανατροπή του Βλαντίμιρ Βλαντίμιροβιτς Πούτιν, προκειμένου να ελεγχθεί η Ρωσία, διαφορετικά στο Πεντάγωνο θεωρούν τον πόλεμο κατά της “Αρκούδας” αναπόφευκτο.
Επιπλέον επιδιώκεται διάλυση της Ευρώπης (πρόσφατα μέσω της Ελλάδας), έτσι ωστε να χτυπηθεί το ευρώ και η ΕΕ να συμπαρασυρθεί στον όλεθρο και τον πόλεμο κατά της Ρωσίας, με την οποία διατηρεί ζωτικής σημασίας ενεργειακές συμφωνίες.
Το παγκοσμιοποιητικό ίδρυμα Stratfor εξέδωσε “πρόβλεψη” που κάνει λόγο για εξέγερση στην Μόσχα (εδώ γελάνε), για ανάληψη των πυρηνικών όπλων της Ρωσίας από τις ΗΠΑ (εδώ ξεκαρδίζονται), διάλυση της Ευρώπης και κρίση στην Γερμανία. Τους δε συμμάχους των ΗΠΑ τους αναδεικνύει σε περιφερειακές δυνάμεις.
Κοινωνικά οι ΗΠΑ διολισθαίνουν προς ένα σοβιετικού τύπου αστυνομοκρατούμενο κράτος.

Γερμανία: Οικονομικά κρατιέται ακόμα αλλά στρατιωτικά εξαρτάται πλήρως από το ΝΑΤΟ. Δεν επιθυμεί την διάλυση της Ευρώπης, καθώς σε τέτοια περίπτωση θα χάσει την οικονομική πρωτοκαθεδρία.
Εξαρτάται ενεργειακά από την Ρωσία, με την οποία διατηρεί ζωτικής σημασίας συμφωνίες όπως άλλωστε και πολλές ευρωπαϊκές χώρες.

Ρωσία: Η πραγματική υπερδύναμη της εποχής. Δυσφημείται συνεχώς από τα δυτικά ΜΜΕ ως πτωχευμένη χώρα, επειδή στέκεται εμπόδιο στην εγκαθίδρυση παγκόσμιας δικτατορίας.
Οικονομική ατμομηχανή, κυρίαρχη στην παραγωγή πετρελαίου (εάν συνυπολογιστούν τα κοιτάσματα στην Ακρτική ξεπερνούν τα ρωσικά αποθέματα το 10% του παγκόσμιου συνόλου) και φυσικού αερίου με τις ROSNEFT και GAZPROM αντίστοιχα. Τροφοδοτεί πέραν της Ευρώπης και την κατά πολύ μεγαλύτερη ασιατική αγορά, ενώ έχει εισχωρήσει και στην παραγωγή της Αφρικής, από την οποία εξαρτάται η Νότια Ευρώπη. Τον Μάιο του 2014 υπέγραψε τεράστια ενεργειακή συμφωνία 400 δις δολάρια με την Κίνα.
Αποτελεί τον ρυθμιστή της κίνησης ουρανιου όλων των μορφών σε όλον τον κόσμο. Το ισότοπό του U χρησιμοποιείται ως «καύσιμο» σε πυρηνικούς αντιδραστήρες και ως σχάσιμο υλικό σε πυρηνικά όπλα.
Η ρωσική εταιρεία ROSATOM κατασκευάζει τα περισσότερα πυρηνικά εργοστάσια στον πλανήτη.
Με  τον διεθνή πολιτικό οργανισμό των κορυφαίων αναδυόμενων αγορών “BRICS”, που αποτελείται από πέντε χώρες: την Βραζιλία, την Ρωσία, την Ινδία, την Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας και την Νότια Αφρική παράγει το 45% του παγκόσμιου ΑΕΠ.
Εναλλακτικά υπάρχει ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης ως αντίβαρο στο ΝΑΤΟ με Κίνα, Καζακστάν, Κιργιστάν, Ουζμπεκιστάν και Τσαζικιστάν και άλλες χώρες να περιμένουν να εισέλθουν, αλλά και η Ευρασιατική Οικονομική Ένωση.
Ρωσικό δόγμα: Οι συνέταιροι αντιμετωπίζονται στις συναλλαγές ως ίσος προς ίσον σε αντίθεση με την δυτική τακτική, την οποία στην Ελλάδα ζούμε καθημερινά στο πετσί μας.
Δεν υπάρχει τέλος μέρα που να μην αναβαθμίζονται τα ρωσικά υπερόπλα, ενώ οι νέοι εκπαιδεύονται σε στρατιωτικές μεθόδους από αρκετά νεαρή ηλικία (ΔΕΙΤΕ εδώ).
Η Ρωσία δεν θέλει τον πόλεμο με το ΝΑΤΟ, μιας και οικονομικά έχει καθηλώσει την Δύση, ωστόσο η ρωσική μηχανή είναι έτοιμη ανά πάσα στιγμή να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της.

Κίνα: Το ισχυρό τραπεζικό της σύστημα την καθιστά οικονομικα πανίσχυρη. Με τα δικά της χρήματα, προκαταβολή για ενεργειακές συμφωνίες, αγόρασε η Μόσχα τα πλειοψηφικά πακέτα από τις πολυεθνικές που ήλεγχαν τα ρωσικά αποθέματα.
Με την Ρωσία διατηρεί ισχυρή συμμαχία σε ενεργειακό, γεωστρατηγικό και γεωοικονομικό επίπεδο.
Ενοχλείται από την ανάμειξη των ΗΠΑ στην γειτονιά της.
Κομμουνιστικό κράτος είναι μόνο στα χαρτιά, καθότι αποτελεί παράδειγμα ανάπτυξης και στήριξης της επιχειρηματικότητας.
Δημιουργεί έναν νέο δρόμο του μεταξιού για τα παραγώμενα προϊόντα της μέσω της Μέσης Ανατολής και με είσοδο στην Ευρώπη το λιμάνι του Πειραιά.

Τουρκία: Πιστή σύμμαχος των ΗΠΑ. Γράφει η τελευταία “ανάλυση” του Stratfor:  

Οι εξελίξεις στην Μέση Ανατολή αυτομάτως μετατρέπουν την Τουρκία σε σημαντικό πόλο στην περιοχή και γίνονται το «μάτι» των ΗΠΑ. Η Άγκυρα, βέβαια, θα ζητήσει ανταλλάγματα.

Τα ανταλλάγματα θα αφορούν λογικά την διαμάχη με τους Κούρδους (ήδη επτράπησαν βομβαρδισμοί κουρδικών θέσεων) αλλά και την Ελλάδα. Βέβαια η όλη κατάσταση δεν θα βγει στο τέλος σε καλό για την γείτονα.
Με την Ρωσία υπάρχουν σοβαρές γεωπολιτικές διαφορές (Στενά Βοσπόρου, Συρία, Αιγαίο), ενώ ούτε η Κίνα βλέπει με καλό μάτι την Τουρκία, πόσο μάλλον όταν οι Ουιγούροι Τούρκοι δημιουργούν προβλήματα στο εσωτερικό της κινεζικής επικράτειας.

Ελλάδα: Εγκλωβισμένη στα εσωτερικά της προβλήματα διατηρεί ευτυχώς μία παθητικά ουδέτερη στάση, διατηρώντας καλές σχέσεις με όλες τις πλευρές. Σε περίπτωση σύρραξης, αυτό αποδειχθεί ενδεχόμενα σωτήριο.
Βέβαια ανήκει εις την Δύσιν, γεγονός που έχει καταδικάσει  την χώρα σε μονοδιάστατη εξάρτηση.

Πηγή Πυγμή

 

To σχέδιο - σοκ των δανειστών για τις συντάξεις!

Σταδιακή αύξηση των ορίων ηλικίας έως το 2019 
«Έξοδος» από το 2020 είτε στα 62 είτε στα 67

Με μια ρύθμιση-λαιμητόμο οι δανειστές της χώρας επιδιώκουν να βάλουν τέλος σε όλες τις περιπτώσεις πρόωρων συνταξιοδοτήσεων και απαιτούν αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης όχι μόνο έξι μήνες ανά έτος, όπως είναι η ελληνική πρόταση, αλλά έως 18 μήνες, σε ετήσια βάση, προκειμένου να λάβει η χώρα μας νέα δανειακή βοήθεια. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο η προσαρμογή για να χορηγούνται συντάξεις όχι νωρίτερα από το 62ο έτος ηλικίας με 40 χρόνια προϋπηρεσίας ή στο 67ο έτος ηλικίας δεν θα γίνει το 2022, αλλά πολύ νωρίτερα, ίσως και το 2019. Ετσι, όμως, θα υπάρξει δραματική αύξηση των ορίων ηλικίας, που σε ειδικές κατηγορίες εργαζομένων, όπως είναι οι μητέρες με ανήλικο, θα κυμανθεί από 12 έως 17 έτη.

Ασφυξία
Στις συναντήσεις των αρμόδιων υπηρεσιακών παραγόντων του υπουργείου Εργασίας με τα τεχνικά κλιμάκια των δανειστών, που έχουν ξεκινήσει και πάλι σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, καταγράφεται η συγκεκριμένη απαίτηση, η οποία προκαλεί ασφυξία σε περίπου 150.000 εργαζομένους που βρίσκονται πολύ κοντά στη συνταξιοδότηση.

Οι πιο ευάλωτες κατηγορίες ασφαλισμένων είναι οι μητέρες ανηλίκων, οι ασφαλισμένοι με 35ετία και οι άνεργοι άνω των 50 ετών, που προσδοκούσαν να βγουν με μειωμένη σύνταξη. Επηρεάζονται επίσης όσοι «παλαιοί» ασφαλισμένοι (έναρξη ασφάλισης πριν από 1/1/1993) έβγαιναν στη σύνταξη χωρίς όριο ηλικίας, με 35ετία, αφού, ακόμα και αν επικρατήσει η ελληνική πρόταση, τίθεται όριο το 58ο έτος από την 1η Ιανουαρίου 2016 και μετά. Στο παραπάνω όριο προστίθεται ένα εξάμηνο ανά έτος.

Αντίστοιχα, στην ίδια διάταξη τονίζεται ότι για κάθε άλλη περίπτωση συνταξιοδότησης (π.χ. 25ετία στο Δημόσιο) το όριο ηλικίας είναι πια το 55ο έτος, με τη μεταβατική προσθήκη του εξαμήνου ανά έτος. Διασώζονται μόνο όσοι έχουν θεμελιωμένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα έως 30 Ιουνίου 2015, οι υπαγόμενοι σε καθεστώς βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, καθώς και ασφαλισμένοι απασχολούμενοι σε ορυχεία, λιγνιτωρυχεία και υπόγειες στοές. Διασώζονται επίσης οι μητέρες παιδιών που είναι ανίκανα για κάθε βιοποριστική εργασία, οι σύζυγοι, οι γονείς και οι αδελφοί αναπήρων και οι ασφαλισμένοι ανάπηροι (συνολικά περίπου 80.000-100.000 ασφαλισμένοι). Ταυτόχρονα, όσοι επιλέξουν τη λύση της πρόωρης συνταξιοδότησης θα πρέπει να ξέρουν ότι στο εξής θα υπόκεινται σε πέναλτι-μείωση του ποσού σύνταξης, ίσο με 16% για κάθε χρόνο συνταξιοδότησης, πριν από το γενικό ηλικιακό όριο των 62 ετών.

Πέραν όλων αυτών, οι συνταξιούχοι καλούνται να υποστούν νέο «ψαλίδισμα» των αποδοχών τους, εξαιτίας της αύξησης της εισφοράς υγείας για κύριες συντάξεις από το 4% στο 6%, ενώ επιβλήθηκε αντίστοιχη εισφορά 6%, που έως τώρα δεν υπήρχε, και στις επικουρικές συντάξεις. Η νέα αυτή επιβάρυνση υπολογίζεται ότι θα προκαλέσει στους συνταξιούχους απώλειες ύψους περίπου 480 ευρώ, κατά μέσο όρο, σε ετήσια βάση. 

Τα δύο σενάρια για τις τράπεζες
Δύο βασικά σενάρια βρίσκονται στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, μια διαδικασία που ξεκινά άμεσα, με όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές να ευελπιστούν να ολοκληρωθεί μέσα στη χρονιά.
Το πρώτο, που είναι και το επικρατέστερο, προβλέπει διαδικασία ανάλογη με αυτή του 2012, δηλαδή την ανακεφαλαιοποίηση μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ). Σε αυτή την περίπτωση, εφόσον η διαδικασία ολοκληρωθεί εντός του 2015, δεν υπάρχει κίνδυνος bail in, δηλαδή «κουρέματος» μετόχων, ομολογιούχων και καταθετών. Το μειονέκτημα είναι ότι τα κεφάλαια που θα απαιτηθούν θα επιβαρύνουν το χρέος, αφού την ανακεφαλαιοποίηση αναλαμβάνει το Δημόσιο.

Το δεύτερο σενάριο προβλέπει την απευθείας ανακεφαλαιοποίηση από τον ESM. Πάντως, βάσει κανονισμού ενδέχεται να προκύψει «κούρεμα» 8% σε μετοχές, ομόλογα ή καταθέσεις, ενώ οι διοικήσεις των τραπεζών μάλλον θα πρέπει να περάσουν στα χέρια του ESM. Το σενάριο του «κουρέματος» καταθέσεων είναι η έσχατη επιλογή που προβλέπουν οι νέοι κανονισμοί και αφορά όσους εξακολουθούν να διατηρούν λογαριασμούς με ποσά άνω των 100.000 ευρώ.
Την ίδια ώρα υπάρχει και σενάριο δημιουργίας bad bank, δηλαδή τράπεζας-φορέα η οποία θα αγοράσει τα πιο προβληματικά από τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια και στη συνέχεια είτε θα προσπαθήσει να τα πουλήσει σε επενδυτικά funds είτε θα επιδιώξει κάποιο ποσοστό τους να εξοφληθεί από τους δανειολήπτες. 

«Για 30 χρόνια το νέο δάνειο»
Τριάντα χρόνια θα είναι η διάρκεια του νέου δανείου από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM), όπως ανέφερε σε χθεσινή συνέντευξή του ο υπουργός Οικονομίας Γιώργος Σταθάκης. Ο κ. Σταθάκης παραδέχτηκε ότι η συμφωνία περιλαμβάνει μέτρα υφεσιακού χαρακτήρα, αλλά υποστήριξε ότι δεν μπορούν να συγκριθούν με εκείνα των δύο προηγούμενων Μνημονίων.
Σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομίας, η συμφωνία είναι οικονομικά βιώσιμη και τα 25 δισ. ευρώ που προβλέπει για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών είναι υπεραρκετά και έτσι δεν θα υπάρξει κίνδυνος «κουρέματος» για τις καταθέσεις ακόμα και άνω των 100.000 ευρώ. Ο κ. Σταθάκης εκτίμησε επίσης ότι οι επιπτώσεις των capital controls έχουν αμβλυνθεί, καθώς «πολλές συναλλαγές τώρα γίνονται κανονικά» και «οι εισαγωγές έχουν σχεδόν ομαλοποιηθεί». 


Πιέζει η τρόικα: «Να ιδιωτικοποιηθούν τώρα ΟΛΠ,ΟΛΘ,ΤΡΑΙΝΟΣΕ»!
Την τήρηση των ήδη συμφωνηθέντων για τις ιδιωτικοποιήσεις ζητούν επίμονα και με ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα οι εκπρόσωποι των δανειστών μας, οι οποίοι αναμένεται να συναντηθούν αύριο με τη διοίκηση του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων (ΤΑΙΠΕΔ). Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί για κατάθεση δεσμευτικών προσφορών στους διαγωνισμούς πώλησης του ΟΛΠ και του ΟΛΘ, καθώς και των ΤΡΑΙΝΟΣΕ και της εταιρίας τροχαίο υλικού του ΟΣΕ (ROSCO) μέσα στον Οκτώβριο. Μάχη, όμως, δίνεται τόσο για το μοντέλο ανοίγματος της αγοράς ενέργειας (π.χ. θα προχωρήσει η πώληση ΑΔΜΗΕ ή θα πωληθεί ποσοστό της ΔΕΗ;) όσο και για το μοντέλο λειτουργίας του νέου ταμείου εγγυοδοσίας, πυρήνας του οποίου θα είναι το Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων (ΤΑΙΠΕΔ).

Οι δανειστές ζητούν, επίσης, ξεκαθάρισμα των εν εξελίξει διαγωνισμών του ΤΑΙΠΕΔ, καθώς αρκετοί εξ αυτών εμφανίζονται ως ολοκληρωμένοι, αλλά είτε δεν έχει υπογραφεί συμφωνία με τον πλειοδότη είτε έχουν ανακύψει σοβαρά ζητήματα που καθυστερούν την υπογραφή συμβάσεων ή οδηγούν σε επανάληψη της διαδικασίας. Στο πλαίσιο αυτό ζητούν να ολοκληρωθεί η συμφωνία με τη γερμανική Fraport για τα περιφερειακά αεροδρόμια και παρακολουθούν στενά την υπόθεση του «Αστέρα» Βουλιαγμένης, για τον οποίο το επενδυτικό σχήμα είχε αρχικώς δεχθεί να συζητήσει αλλαγές στους όρους, μετά την αρνητική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), αλλά μόνο με μείωση του τιμήματος.

Στο ΤΑΙΠΕΔ υποστηρίζουν ότι οι συζητήσεις θα συνεχιστούν έως τα μέσα Σεπτεμβρίου, αλλά είναι πλέον κοινό μυστικό ότι οδηγούμαστε προς νέο διαγωνισμό. Υπενθυμίζεται ότι το επενδυτικό σχήμα (από το οποίο λέγεται ότι αποχώρησαν οι Τούρκοι της Dogus και έμειναν δύο κρατικά funds από Κουβέιτ και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα) είχε προσφέρει 400.000.000 ευρώ. Τώρα θεωρεί ότι το τίμημα είναι πολύ υψηλό με βάση τα νέα δεδομένα της ελληνικής οικονομίας. Στο ΤΑΙΠΕΔ ούτε θέλουν να ακούσουν για υπογραφή σύμβαση με χαμηλότερο τίμημα, γι' αυτό και οδεύουμε προς νέο διαγωνισμό.

Σοβαρές εκκρεμότητες υπάρχουν και σε σειρά άλλων ολοκληρωμένων ή εν εξελίξει διαγωνισμών, όπως για το ακίνητο Αφάντου στη Ρόδο, για το ακίνητο του πρώην Ολυμπιακού Ιππικού Κέντρο στο Μαρκόπουλο, αλλά κυρίως του Ελληνικού και του ΔΕΣΦΑ (εκκρεμεί η ολοκλήρωση της συμφωνίας για εξαγορά της από την αζερική Socar, με την Κομισιόν να μην έχει εκδώσει σχετική απόφαση και την ελληνική πλευρά να ζητά αλλαγή όρων). 

Οι προτάσεις της Φώφης για την αγορά
Να (απο)δείξει πως στο ΠΑΣΟΚ δεν έχουν φύγει για διακοπές και ότι εργάζονται επιχειρεί η Φώφη Γεννηματά! καταθέτοντας χθες πέντε προτάσεις για άμεση αποκατάσταση της λειτουργίας της αγοράς, μετά και την επιβολή των κεφαλαιακών περιορισμών.
Μεταξύ άλλων, προτείνει να επιταχυνθούν με διαδικασίες εξπρές οι εγκρίσεις, χωρίς διαχωρισμούς μεγάλων και μικρών επιχειρήσεων, αλλά και να επιτραπεί η ελεύθερη εισαγωγή για εμπορεύματα έως 100.000 ευρώ, με έμβασμα από λογαριασμούς όψεως. Επίσης, αναφέρει ότι θα πρέπει να επιτραπεί η πληρωμή φόρων μέσω πιστωτικών καρτών, όπως επίσης να επιτραπεί σε οδηγούς φορτηγών διεθνών μεταφορών η χορήγηση ενός ποσού (2.000-3.000 ευρώ) για κάθε ταξίδι. Σε ό,τι αφορά τις επιχειρήσεις που έχουν ενταχθεί στις ρυθμίσεις για οφειλές στο Δημόσιο και καθυστερούν δόσεις λόγω των capital controls, προτείνει να δοθεί μια περίοδος χάριτος (έως δύο μήνες), ώστε να μην εκπέσουν της ρύθμισης.

Ι. Βαρουφάκης: Εγινε τελικά ό,τι ήθελε ο Σόιμπλε
«Μέρος του σχεδίου» του Γερμανού «τσάρου» των Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ήταν τελικά η συμφωνία της 12ης Ιουλίου, στην οποία καταλήξαμε με τους εταίρους, δηλώνει ο Γιάνης Βαρουφάκης σε συνέντευξή του στην ισπανική εφημερίδα «El Pais». Ο τέως υπουργός Οικονομικών, που είχε υποστηρίξει παλαιότερα πως «το 2012 ο κ. Σόιμπλε κατέστησε σαφές ότι θα προτιμούσε ένα Grexit», αναφέρει τώρα ότι η συμφωνία που απέτρεψε το Grexit εξυπηρετεί τον στόχο του Γερμανού υπουργού να ανασχεδιάσει την ευρωζώνη και ότι «είναι καταδικασμένη να αποτύχει».

Ερωτηθείς στην ίδια συνέντευξη αν θα «πατούσε το κουμπί» για την ενεργοποίηση του λεγόμενου plan B της εξόδου από το ευρώ, απάντησε: «Ναι (θα το έκανα). Αλλά ήμουν στην πλευρά της μειοψηφίας και σέβομαι την απόφαση της πλειοψηφίας». 

Υπερεπίτροπος
Στην ερώτηση σχετικά με την επιλογή του Αλέξη Τσίπρα, αρκέστηκε να σχολιάσει ότι «υπήρχαν επιχειρήματα υπέρ του σχεδίου, υπήρχαν και επιχειρήματα για να μην πατηθεί το κουμπί». Αναλυτικά, ο Γιάνης Βαρουφάκης αναφέρει: «Ο Σόιμπλε θέλει να αποδυναμώσει την Κομισιόν για να δημιουργήσει ένα είδος υπερεπιτρόπου για θέματα φορολογίας, με εξουσία να επεμβαίνει στους κρατικούς προϋπολογισμούς, ακόμη και χωρών που δεν βρίσκονται σε πρόγραμμα... Το σχέδιό του είναι να επιβληθεί παντού η τρόικα: στη Μαδρίτη, τη Ρώμη και στο Παρίσι». Χαρακτήρισε, μάλιστα, το Παρίσι το μεγάλο «έπαθλο» και τον «τελικό προορισμό της τρόικας». Σχετικά με το αν η Ελλάδα θα αποχωρήσει από την ευρωζώνη, «ελπίζει όχι», αλλά συνεχίζει: «Θα υπάρξει πολύς θόρυβος, θα υπάρξουν καθυστερήσεις, στόχοι δεν θα επιτευχθούν, η ύφεση θα βαθύνει, θα υπάρξουν πολιτικά προβλήματα. Τότε θα δούμε αν η Ευρώπη θέλει να συνεχίσει με την εφαρμογή του σχεδίου Σόιμπλε ή όχι». 

Ψάχνουν τον βουλευτή-κατάσκοπο
«Κυνηγούν τον κατάσκοπο» γράφει για τους Γερμανούς Χριστιανοδημοκράτες η εφημερίδα «Handelsblatt», αναφερόμενη στη δήλωση του Γιάνη Βαρουφάκη στον «New Yorker» πως Χριστιανοδημοκράτης βουλευτής τον είχε επισκεφθεί την παραμονή του δημοψηφίσματος και του είχε πει: «Δεν πιστεύω σε αυτά που σας κάνουν». Σύμφωνα με το δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας, κανένας εκπρόσωπος της κοινοβουλευτικής ομάδας CDU / CSU δεν είχε δηλώσει επίσκεψη στην Ελλάδα σε αυτό το χρονικό διάστημα. Από την άλλη, η εφημερίδα «Die Welt» κάλεσε τον βουλευτή που είδε τον κ. Βαρουφάκη να... αποκαλυφθεί μόνος του, αφού έτσι κι αλλιώς θα τον... αποκαλύψει ο ίδιος ο τέως υπουργός Οικονομικών.

Πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Η ισορροπία στο Αιγαίο απειλείται!

Την ώρα που η Τουρκία «φουλάρει» στους εξοπλισμούς, οι Ε. Δυνάμεις, είναι στη μέγκενη του μνημονίου και του νόμου Βενιζέλου για τις προμήθειες. Ακινητοποιημένα πολλά αεροσκάφη και τεθωρακισμένα χωρίς ανταλλακτικά

Γράφει ο Ανδρέας Κούτρας

Οι συνεχείς περικοπές στις αμυντικές δαπάνες και στον λειτουργικό προϋπολογισμό του υπουργείου Εθνικής Αμυνας προκαλούν σοβαρά προβλήματα στις Ενοπλες Δυνάμεις, με επιτελείς να παραδέχονται ότι η κατάσταση πλέον είναι δύσκολα διαχειρίσιμη. Τα «μπαλώματα» δεν είναι αρκετά για να καλύψουν τα μεγάλα επιχειρησιακά κενά και εκφράζονται φόβοι ότι θα υπάρξουν συνέπειες και στο αξιόμαχο του ένστολου προσωπικού, αν δεν αναληφθούν άμεσα πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση πιο οικονομικών, αλλά στοχευμένων λύσεων.

Ολοι οι κλάδοι, Στρατός, Ναυτικό και Αεροπορία, αδυνατούν όχι να προχωρήσουν σε νέες προμήθειες οπλικών συστημάτων, για να διατηρηθούν σε ικανοποιητικό επίπεδο οι επιχειρησιακές δυνατότητές τους, απέναντι σε μια Τουρκία που συνεχίζει να «τρέχει» στην κούρσα των εξοπλισμών ανατρέποντας δραματικά την ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο. Δεν υπάρχουν όμως διαθέσιμα κονδύλια ούτε για ανταλλακτικά, ενώ ο νόμος Βενιζέλου του 2010 περί προμηθειών έχει επιδεινώνονει ακόμη περισσότερο το πρόβλημα.

Η «κυριακάτικη δημοκρατία» αποκάλυψε στο περασμένο φύλλο της ότι εξετάζεται ακόμη και το ενδεχόμενο να πωληθούν μαχητικά F-16, φρεγάτες και άρματα μάχης προκειμένου να εξοικονομηθούν χρήματα και να καλυφθούν άμεσες επιχειρησιακές ανάγκες - κάτι που δεν διαψεύστηκε. Ενδεικτικό της κρισιμότητας της κατάστασης είναι το γεγονός ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα ακόμη και στα καύσιμα που χρειάζονται τα αεροσκάφη, τα πλοία, τα άρματα μάχης και τα οχήματα. Η διάθεσή τους γίνεται με το... σταγονόμετρο, παρότι πηγές του Πενταγώνου αναφέρουν ότι «οι ανάγκες καλύπτονται».

Μειώνονται οι δαπάνες

Από την αρχή της κρίσης έχουν περικοπεί συνολικά 500.000.000 ευρώ το έτος από τις αμυντικές δαπάνες, ενώ το τρίτο Μνημόνιο προβλέπει περαιτέρω μειώσεις 100.000.000 ευρώ το 2015 και 200.000.000 ευρώ το 2016. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι εξοπλιστικά προγράμματα όπως ο εκσυγχρονισμός των F-16 και Mirage 2000 πηγαίνουν... αρκετά πίσω, ενώ η απόκτηση νέου μαχητικού και εκπαιδευτικού αεροσκάφους αποτελεί μάλλον ουτοπία. Στο Ναυτικό μπαίνει στο χρονοντούλαπο η προμήθεια νέων φρεγατών, όπως και για τον Στρατό τα ΤΟΜΑ και νέα αντιαεροπορικά συστήματα.

Τεθωρακισμένα οχήματα, αεροσκάφη (μαχητικά, πυροσβεστικά και τα πρωθυπουργικά), πλοία ακόμη και μεγάλος αριθμός οχημάτων μένουν στα υπόστεγα. «Οι μειωμένες δαπάνες έχουν στεγνώσει τις αποθήκες από στοκ ανταλλακτικών με αποτέλεσμα να απαιτείται παραγγελία που καθυστερεί να υλοποιηθεί» ανέφερε πηγή του Πενταγώνου καταδεικνύοντας τη σοβαρότητα του προβλήματος για την αποτρεπτική ικανότητα των Ενόπλων Δυνάμεων.

Τα Γενικά Επιτελεία εξετάζουν εναλλακτικές λύσεις με στόχο τα επόμενα χρόνια να μπορέσουν να θωρακίσουν τα σύνορα της χώρας. Για παράδειγμα, Ναυτικό και Αεροπορία προωθούν τη λύση των UAVs ή των drones για την επιτήρηση του Αιγαίου. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα αντικαταστήσουν τα πλοία ή τα αεροσκάφη, αλλά θα περιορίσουν τις εξόδους και θα μειώσουν το σημερινό κόστος. Η δε αναδιοργάνωση των Ενόπλων Δυνάμεων με τη διατήρηση των απαραίτητων σχηματισμών είναι εκ των ων ουκ άνευ. Θα πρέπει να το συνειδητοποιήσουν κάποιοι και να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία για να το πράξουν.

Αδειάζουν οι μονάδες λόγω υπογεννητικότητας

Η δραματική μείωση της απόδοσης κλάσεων στρατευσίμων τα επόμενα χρόνια, απόρροια του μείζονος προβλήματος της υπογεννητικότητας στη χώρα μας, αποτελεί πονοκέφαλο για τη στρατιωτική και πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Αμυνας. Το 1999 οι στρατεύσιμοι ήταν περίπου 89.000, ενώ το 2029 θα είναι μόλις 43.000. Σε αυτούς δεν συνυπολογίζονται όσοι τελικώς απαλλάσσονται ή προβαίνουν σε ανυποταξία. Πολλές μονάδες, ακόμη και της παραμεθορίου, λειτουργούν με χαμηλή επάνδρωση. Η ενέργεια του υπουργού Εθνικής Αμυνας Πάνου Καμμένου να κρατήσει στα αστικά κέντρα τον απολύτως απαραίτητο αριθμό οπλιτών και όλους τους άλλους να τους μεταθέσει στις παραμεθόριες μονάδες έδωσε διεξόδους και ανάσες, αλλά δεν έλυσε το πρόβλημα. Απαιτούνται πιο δραστικά μέτρα, όπως αναφέρουν επιτελείς του Πενταγώνου, και σε αυτό το πλαίσιο εξετάζεται ακόμη και σχέδιο για την εθελοντική στράτευση των γυναικών κατά έξι μήνες στις Ενοπλες Δυνάμεις, όπως αποκάλυψε στις 14 Ιουλίου η «δημοκρατία» με πρωτοσέλιδο δημοσίευμά της.

Η πρόσληψη 1.000 οπλιτών βραχείας ανακατάταξης με θητεία μέχρι τριών ετών φαίνεται ότι έχει κολλήσει λόγω των δημοσιονομικών προβλημάτων και των περικοπών στον προϋπολογισμό του υπουργείου Εθνικής Αμυνας, ενώ ο θεσμός του επαγγελματία οπλίτη έχει καταστεί ανενεργός. Τα τελευταία χρόνια έχουν ενταχθεί στις Ενοπλες Δυνάμεις περίπου 80 στρατιώτες και αυτοί με τον θεσμό των ΟΒΑ. Παράλληλα, έχουν περιοριστεί κατά 50% και οι εισακτέοι στις στρατιωτικές σχολές, τη στιγμή που οι αποχωρήσεις στελεχών λόγω δυσμενών αλλαγών στο ασφαλιστικό - συνταξιοδοτικό συνεχίζονται αμείωτες. Η επέκταση μάλιστα των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης των ενστόλων στο 58ο έτος της ηλικίας τους προκαλεί νέο κύμα παραιτήσεων, δημιουργώντας νέα κενά και ελλείψεις προσωπικού στους κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων.

Πηγή εφημ. "Δημοκρατία"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Βρετανία: Φυλάκιση για όσους νοικιάζουν καταλύματα σε μετανάστες

Θα περιληφθεί στο νομοσχέδιο για τη μετανάστευση που προγραμματίζεται να κατατεθεί το φθινόπωρο

Την ώρα που χιλιάδες μετανάστες προσπαθούν να περάσουν από τη Σήραγγα της Μάγχης, η βρετανική κυβέρνηση παρουσίασε σχέδιο που προβλέπει ποινές φυλάκισης για όσους ενοικιάζουν καταλύματα σε παράτυπους μετανάστες.

Το μέτρο, το οποίο προβλέπει φυλάκιση μέχρι πέντε ετών για όσους ιδιοκτήτες ακινήτων δεν ελέγχουν τα χαρτιά των ενοικιαστών τους, θα περιληφθεί στο νομοσχέδιο για τη μετανάστευση που προγραμματίζεται να κατατεθεί στο Κοινοβούλιο το φθινόπωρο, δήλωσε την Δευτέρα ο Κρεγκ Κλαρκ, υφυπουργός αρμόδιος για τις τοπικές κοινότητες.

Στην προηγούμενη μορφή του, το σχέδιο νόμου προέβλεπε μόνο πρόστιμα για τους ιδιοκτήτες.

Βάσει του νέου νομοσχεδίου, αναφέρει ο Guardian, οι ιδιοκτήτες θα μπορούν να προχωρούν σε έξωση παράτυπων μεταναστών χωρίς να χρειάζονται δικαστική εντολή.

Στο νομοσχέδιο τίθεται επίσης θέμα κατάσχεσης των μισθών όσων εργάζονται λαθραία, σε μια χώρα όπου το ζήτημα της μετανάστευσης αποτελεί μία από τις κύριες πηγές ανησυχίας για τους πολίτες.

Το βράδυ της Κυριακής προς Δευτέρα, η γαλλική αστυνομία απέτρεψε περίπου 1.700 απόπειρες μεταναστών να εισέλθουν στον χώρο της Σήραγγας της Μάγχης για να περάσουν στην Βρετανία. Ένας αστυνομικός τραυματίστηκε στο πρόσωπο από πέτρα που έριξε κάποιος εναντίον του.

Την περασμένη εβδομάδα οι απόπειρες των μεταναστών είχαν ξεπεράσει τις χίλιες, ενώ τη νύχτα της Τρίτης προς Τετάρτη ένας Σουδανός έχασε την ζωή του, ανεβάζοντας στους 10 τους θανάτους μεταναστών στην περιοχή του Καλαί από τις αρχές του Ιουνίου.

Σύμφωνα με αξιωματούχο της βρετανικής αστυνομίας, τον οποίο επικαλείται σήμερα η εφημερίδα Daily Mail, περίπου το 70% των μεταναστών, που βρίσκονται στο γαλλικό λιμάνι του Καλαί, ενδέχεται να καταφέρνει να φτάσει στην Βρετανία.

Η βρετανική αστυνομία μπορεί να επιβεβαιώσει ότι περισσότεροι από 400 μετανάστες συνελήφθησαν στην κομητεία του Κεντ στην Βρετανία μόνον τις πέντε τελευταίες εβδομάδες, ενώ οι πραγματικοί αριθμοί μπορεί να είναι «πολύ υψηλότεροι».

Η εφημερίδα εκτιμά ότι περίπου 3.500 από τους περίπου 5.000 μετανάστες που υπολογίζεται ότι βρίσκονται σήμερα στο Καλαί μπορεί να περάσουν μέσω της σήραγγας της Μάγχης στην Βρετανία στο προσεχές μέλλον.

Πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Το επικίνδυνο παιχνίδι της Τουρκίας κατά των Κούρδων

Μπήκε στη συμμαχία των Αμερικανών κατά του ISIS για να πολεμήσει το PKK

Γράφει η Μποζανίνου Τάνια

Επικίνδυνο παιχνίδι παίζει η Τουρκία. Ενώ αρνιόταν να μπει στην αμερικανική συμμαχία εναντίον του ISIS, τελικά συμφώνησε να πολεμήσει τους τζιχαντιστές και να παραχωρήσει τις βάσεις της στα αμερικανικά αεροπλάνα που τους βομβαρδίζουν και, προτού κλείσει μία εβδομάδα στους κόλπους της αμερικανικής συμμαχίας, έστρεψε τα όπλα της εναντίον των Κούρδων.

Πολλοί αναρωτιούνται ποιος είναι ο στόχος της Αγκυρας - το βέβαιο είναι ότι δεν συμπίπτει με τον στόχο των Αμερικανών που επιθυμούν πρωτίστως να πλήξουν το ISIS. H Αγκυρα έχει ως στόχο να ανατρέψει το καθεστώς του Μπασάρ αλ Ασαντ και, κυρίως, να εμποδίσει τους Κούρδους της Συρίας να ιδρύσουν κράτος στη Βόρεια Συρία το οποίο θα άνοιγε την όρεξη των Κούρδων της Τουρκίας να ακολουθήσουν.

Σήμερα η Τουρκία είναι έκθετη σε επιθέσεις από τζιχαντιστές που κινούνται σχεδόν ελεύθερα στα διάτρητα συροτουρκικά σύνορα ή ανάμεσα στους 1,7 εκατ. σύρους πρόσφυγες που φιλοξενούνται επί τουρκικού εδάφους. Είναι επίσης έκθετη σε επιθέσεις από το ΡΚΚ καθώς μέσα σε λίγες ημέρες κατάφερε να αποξενώσει τόσο τους Κούρδους της Τουρκίας όσο και εκείνους της Συρίας (που έχουν στενή σχέση με το ΡΚΚ).

Με το που προσχώρησε στην αμερικανική συμμαχία κατά του ISIS, η Αγκυρα άρχισε να βομβαρδίζει βάσεις του ΡΚΚ στα βουνά του Βόρειου Ιράκ ενώ οι Κούρδοι της Συρίας υποστηρίζουν ότι η Τουρκία πλήττει και αυτούς.

Μερικοί ελπίζουν ότι η Τουρκία θα βοηθήσει κανονικά τους Αμερικανούς να πολεμήσουν το ISIS ενώ παράλληλα θα πλήξει ελαφρώς το ΡΚΚ ως προειδοποίηση για τις πρόσφατες ενέργειές του εναντίον τούρκων αστυνομικών και στρατιωτικών. Αλλοι πιστεύουν ότι η Τουρκία θα πλήξει κυρίως τους Κούρδους ενώ θα πολεμήσει όσο το δυνατόν λιγότερο το ISIS - θα παριστάνει δηλαδή ότι πολεμάει τους τζιχαντιστές ενώ στην πραγματικότητα θα επικεντρωθεί στο να καταστρέψει το ΡΚΚ.

Οι περισσότεροι συμφωνούν ότι ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ακολουθεί μια κοντόφθαλμη στρατηγική, εκμεταλλευόμενος τη σοβαρή κρίση της Συρίας για να διορθώσει τα σπασμένα από τις τελευταίες εκλογές. Στις 7 Ιουνίου, το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) έχασε για πρώτη φορά την αυτοδυναμία και ο πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου ακόμη προσπαθεί να βρει εταίρο για να σχηματίσει κυβέρνηση. Το γεγονός ότι το ΑΚΡ δεν πέτυχε αυτοδυναμία οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ότι για πρώτη φορά εξελέγη κουρδικό κόμμα στην τουρκική Βουλή - το HDP του Σελαχατίν Ντεμιρτάς που έλαβε 13%.

Το πιθανότερο ενδεχόμενο είναι ότι θα πραγματοποιηθούν νέες εκλογές και ο Ερντογάν είναι αποφασισμένος να πετύχει αυτοδυναμία του ΑΚΡ προκειμένου να μπορέσει να αλλάξει το Σύνταγμα της χώρας και να ενισχύσει τις εξουσίες του προέδρου. Η σημερινή στρατηγική του εναντίον του ΡΚΚ και το πάγωμα της ειρηνευτικής διαδικασίας που ο ίδιος είχε εισαγάγει το 2012 αποσκοπεί στο να διασπάσει τους Κούρδους (ανάμεσα σε εκείνους που υποστηρίζουν τη βία και σε εκείνους που την αποστρέφονται) καθώς και στο να αποδιώξει τους τούρκους ψηφοφόρους του HDP ενώ παράλληλα να προσελκύσει την ψήφο τούρκων εθνικιστών στο ΑΚΡ.

Σήμερα η Τουρκία βρίσκεται αντιμέτωπη με την επιστροφή του πολέμου με το ΡΚΚ (που είχε στοιχίσει τη ζωή σε 40.000 άτομα μέσα σε 30 χρόνια) - οι κούρδοι μαχητές δηλώνουν ότι η εκεχειρία δεν ισχύει πια. Παράλληλα έχει ανοίξει σοβαρό μέτωπο με τους τζιχαντιστές του ISIS. Η περίοδος της σταθερότητας, που βοήθησε την τουρκική οικονομία να αναπτυχθεί, αποτελεί πλέον παρελθόν. Πλήγμα δέχεται και ο τουρισμός από τον φόβο μήπως οι τζιχαντιστές επιτεθούν στους «μαλακούς στόχους».

Ως αντάλλαγμα η Τουρκία κέρδισε την αμέριστη υποστήριξη του ΝΑΤΟ στην έκτακτη σύνοδο που πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα. Κέρδισε επίσης τη δημιουργία μιας νεκρής ζώνης που ανακόπτει τα σχέδια των σύρων Κούρδων να ιδρύσουν κράτος στη Βόρεια Συρία.

Το παιχνίδι όμως παίζεται στην κόψη του ξυραφιού: αν η Τουρκία το παρακάνει εναντίον των Κούρδων, θα εξοργίσει τους Αμερικανούς καθώς οι Κούρδοι τόσο της Συρίας όσο και του Ιράκ διαθέτουν τις πιο αξιόπιστες χερσαίες δυνάμεις που πολεμούν το ISIS, οι οποίες είναι απολύτως απαραίτητες για να είναι αποτελεσματικοί οι αμερικανικοί αεροπορικοί βομβαρδισμοί εναντίον των τζιχαντιστών.

Πράσινο φως από την Ουάσιγκτον
Το δώρο της νεκρής ζώνης
Η Τουρκία ζητούσε επί χρόνια τη δημιουργία μιας νεκρής ζώνης στα σύνορα με τη Συρία. Τις τελευταίες ημέρες φαίνεται πως απέσπασε το πράσινο φως της Ουάσιγκτον για τη δημιουργία της. Οι λεπτομέρειες δεν έχουν γίνει ακόμη γνωστές. Δεν πρόκειται για μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων, όπως ζητούσε η Αγκυρα προκειμένου να εμποδίζει τα αεροπλάνα του Ασαντ - του μόνου από τις αντιμαχόμενες δυνάμεις στη Συρία που διαθέτει αεροπορική δύναμη - γιατί οι ΗΠΑ θα έπρεπε να την υπερασπίζονται και ο Λευκός Οίκος δεν επιθυμεί περισσότερη ανάμειξη στον συριακό εμφύλιο.

Ούτε καν πώς ακριβώς θα ονομάζεται δεν έχει ξεκαθαριστεί. Ο ΟΗΕ προειδοποίησε ότι δεν μπορεί να αποκληθεί «ασφαλής ζώνη» αν δεν είναι όντως ασφαλής για να υποδέχεται όσους σύρους αμάχους καταφεύγουν σε αυτή. Ο πρόεδρος Ερντογάν την παρουσίασε ως πρώτο βήμα για να επιστρέψουν στη Συρία οι 1,7 εκατ. πρόσφυγες που ζουν σήμερα στην Τουρκία. Αμερικανοί αξιωματούχοι όμως ξεκαθάρισαν ότι ο στόχος δεν είναι να δημιουργηθεί μια ασφαλής ζώνη για σύρους αμάχους.

Προς το παρόν, η «ελεύθερη από το ISIS ζώνη» θα εκτείνεται σε 110 χλμ. (από τα 900 χλμ.) των συροτουρκικών συνόρων και θα έχει βάθος περίπου 65 χλμ., φθάνοντας ως τα περίχωρα της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της Συρίας, Χαλέπι.

Η περιοχή αυτή βρίσκεται πέρα από τον έλεγχο του Ασαντ, ανάμεσα στα δύο από τα τρία καντόνια του συριακού Κουρδιστάν (Ροτζάβα) και τμήματά της βρίσκονται υπό τον έλεγχο του ISIS. Οι Αμερικανοί θα βοηθήσουν αεροπορικώς για να εκδιωχθούν οι τζιχαντιστές από τη ζώνη αυτή.

Ο αέναος πόλεμος με το ΡΚΚ

Οι φίλοι και οι εχθροί

Η τουρκική κυβέρνηση έχει εχθρικές σχέσεις με τους Κούρδους του ΡΚΚ στην Τουρκία, παγερές σχέσεις με τους Κούρδους του Κόμματος Δημοκρατικής Ενότητας (PYD) και με το στρατιωτικό σκέλος του, τις Λαϊκές Μονάδες Προστασίας (YPG) στη Συρία, και φιλικές σχέσεις με την Περιφερειακή Κυβέρνηση του Κουρδιστάν στο Βόρειο Ιράκ.

Παγωμένη ειρήνη

Το ΡΚΚ είναι απαγορευμένο στην Τουρκία και ο ηγέτης του, Αμπντουλάχ Οτσαλάν, παραμένει στη φυλακή παρά την ειρηνευτική διαδικασία που ξεκίνησε στα τέλη του 2012 και σήμερα έχει παγώσει. Η σκληροπυρηνική πτέρυγα έχει καταφύγει σε βάσεις στο όρος Καντίλ στο Βόρειο Ιράκ.

Ο Οτσαλάν στη Συρία

Οι Κούρδοι του ΡΚΚ έχουν άριστες σχέσεις με τους Κούρδους της Συρίας οι οποίοι έχουν στήσει τρία καντόνια στη Βόρεια Συρία εν είδει κράτους που το ονόμασαν Ροτζάβα και όπου εφαρμόζουν το αριστερό όραμα διακυβέρνησης του Οτσαλάν.

Ο διχασμός των Κούρδων

Η τουρκική στρατιωτική δράση κατά του ΡΚΚ βαθαίνει τον διχασμό ανάμεσα στους Κούρδους. Ο πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου δήλωσε ότι έλαβε το πράσινο φως από τον Μασούντ Μπαρζανί, επικεφαλής της περιφερειακής κυβέρνησης των Κούρδων του Ιράκ, προκειμένου να πλήξει βάσεις του ΡΚΚ στο Βόρειο Ιράκ. Ξεσηκώθηκε κατακραυγή ώσπου ο Μπαρζανί το διέψευσε.

Το ISIS τους ενώνει

Το ΡΚΚ και οι Κούρδοι του Ιράκ έχουν μακροχρόνια ψυχρότητα, όμως τελευταίως μαχητές του ΡΚΚ πολεμούν μαζί με ιρακινούς κούρδους Πεσμέργκα τους ισλαμιστές του ISIS στο Βορειοδυτικό Ιράκ και αλλού (όπως στο Κομπανί όπου βοήθησαν τους Κούρδους της Συρίας). Η αναζωπύρωση της μεταξύ τους εχθρότητας θα πλήξει την ικανότητά τους να αντιμετωπίσουν το ISIS.

Κάλε Σαλίχ, του European Council on Foreign Relations
«ISIS, Ασαντ και Κούρδοι απειλούν την ασφάλεια της Αγκυρας»

«Η Τουρκία παίζει πολύ επικίνδυνο παιχνίδι στη Συρία» λέει μιλώντας στο «Βήμα» η Κάλε Σαλίχ, ειδική στο κουρδικό ζήτημα από το European Council on Foreign Relations. Η κουρδοϊρακινής καταγωγής κυρία Σαλίχ προσθέτει ότι ενώ μέχρι πρόσφατα η Τουρκία δεν ήταν αναμεμειγμένη στη Συρία, σήμερα έχει τρεις εχθρούς στη χώρα: τον Ασαντ, τους Κούρδους και το ISIS.

Ποιες θα είναι οι κυριότερες επιπτώσεις από την αλλαγή της στάσης της Τουρκίας απέναντι στο ISIS και τους Κούρδους;

«Η συνεργασία της Τουρκίας με την (αμερικανική) συμμαχία κατά του ISIS μπορεί βεβαίως να κάνει μεγάλη διαφορά, κυρίως όσον αφορά την ικανότητα της συμμαχίας να διεξάγει αποτελεσματικά αεροπορικά πλήγματα εναντίον του ISIS στο Ιράκ και στη Συρία. Επίσης, η συνεργασία της Τουρκίας στη συνοριακή πολιτική και η προθυμία της να συλλάβει μέλη του ISIS εντός της επικράτειάς της μπορεί να έχει πολύ ευεργετικά αποτελέσματα στον στόχο της συμμαχίας.

Ωστόσο, η εμπειρία έχει δείξει ότι οι αεροπορικές επιδρομές λειτουργούν καλύτερα όταν πραγματοποιούνται σε συντονισμό με κάποια χερσαία δύναμη. Οι δύο σημαντικότερες νίκες της συμμαχίας κατά του ISIS σημειώθηκαν στο Κομπάνι και στο Ταλ Αμπιάντ και αμφότερες πραγματοποιήθηκαν με τη συνεργασία του YPG (σ.σ.: της ένοπλης δύναμης των Κούρδων της Συρίας) ως χερσαίας δύναμης. Συνεπώς αν η συμμετοχή της Τουρκίας επιφέρει αρνητικές συνέπειες στη συνεργασία της συμμαχίας με τον YPG, τότε αυτό θα περιορίσει την αποτελεσματικότητα των αεροπορικών επιδρομών εφόσον δεν θα γίνονται συντονισμένα με τις χερσαίες δυνάμεις του YPG».

Υπάρχει περιθώριο συνεργασίας ανάμεσα στις κουρδικές δυνάμεις της Συρίας και στην Τουρκία;

«Αυτό εξαρτάται από την έκβαση της ειρηνευτικής διαδικασίας ανάμεσα στην Τουρκία και στο ΡΚΚ γιατί η Αγκυρα έχει καταστήσει σαφές ότι θεωρεί το YPG και (σ.σ.: το πολιτικό σκέλος του) τον PYD ως ένα και το αυτό με τον ΡΚΚ, σαν ένα ΡΚΚ της Συρίας. Το πρόβλημα, όπως είδαμε τις τελευταίες μέρες, είναι ότι η ειρηνευτική διαδικασία κινδυνεύει με κατάρρευση - "αδύνατη" τη χαρακτήρισε ο πρόεδρος Ερντογάν. Η εγκατάλειψη της ειρηνευτικής διαδικασίας θα καθιστούσε υψηλότατο το τίμημα που θα έπρεπε να πληρώσει η συμμαχία σε αντάλλαγμα για τη συνεργασία της Τουρκίας κατά του ISIS γιατί θα περιόριζε την αποτελεσματικότητα των αεροπορικών επιδρομών. Επιπλέον, θα εισήγαγε μια νέα σύγκρουση σε μια περιοχή που ήδη έχει περισσότερες συγκρούσεις απ' όσες μπορεί να αντέξει.

Η συνεργασία της Τουρκίας με το PYD/YPG εξαρτάται από τη συνέχιση της ειρηνευτικής διαδικασίας με το ΡΚΚ. Προς το παρόν όμως οι πολιτικοί ηγέτες της Τουρκίας φαίνεται ότι επικεντρώνονται στους βραχυπρόθεσμους στόχους, στις εκλογικές στρατηγικές, απειλώντας την ειρηνευτική διαδικασία. Και αν η ειρηνευτική διαδικασία δεν προχωρήσει προς τα εμπρός, δεν πιστεύω ότι είναι δυνατό η Τουρκία να συνεργαστεί με το PYD/YPG. Από την άλλη πλευρά, το πάγωμα της ειρηνευτικής διαδικασίας αποτελεί έναν νέο κίνδυνο για την Τουρκία: εφόσον θεωρεί το PYD ως το ΡΚΚ της Συρίας, τότε αν συνεχίσει να αντιμετωπίζει το ΡΚΚ ως απειλή για την ασφάλεια, τότε θα αντιμετωπίζει και το PYD στη Συρία ως μια απειλή για την ασφάλεια που βρίσκεται από την άλλη πλευρά των συνόρων της».

Πώς θα επηρεάσει τις ισορροπίες η «νεκρή ζώνη» που θέλει να ορίσει η Τουρκία κατά μήκος των συνόρων με τη Συρία;

«Δεν έχει γίνει ακόμη σαφές πώς ακριβώς θα δημιουργηθεί αυτή η ζώνη, ποιους θα προστατεύει και για τι θα χρησιμοποιείται. Οι Κούρδοι εκφράζουν την ανησυχία ότι η Τουρκία δημιουργεί αυτή τη ζώνη ακριβώς στην περιοχή όπου το YPG/PYD κέρδισε έδαφος. Η προτεινόμενη ζώνη που θα είναι απαλλαγμένη από το ISIS βρίσκεται μεταξύ του Αφρίν (σ.σ.: κουρδικού καντονιού στη Βορειοδυτική Συρία) και του Κομπάνι. Το PYD/YPG όμως προσπαθεί να κερδίσει εδάφη στη Βόρεια Συρία προκειμένου να συνδέσει μεταξύ τους τα δύο αυτά καντόνια. Γι' αυτό πολλοί Κούρδοι φοβούνται ότι η Τουρκία επιθυμεί μια ζώνη ελεύθερη από το ISIS ακριβώς για να μπλοκάρει τις φιλοδοξίες του PYD/YPG να κερδίσει έδαφος σ' εκείνη την περιοχή και να περιορίσει τη δυνατότητά του να ενεργεί εντός της Συρίας. Φοβούνται ακόμη ότι ο τουρκικός στρατός μπορεί να μεταχειριστεί την ανάμειξή του στη Συρία ως προκάλυμμα για να βάλει στο στόχαστρο το PYD/YPG».

Ορισμένοι θεωρούν ότι η Τουρκία παίζει ένα επικίνδυνο παιχνίδι σε δύο ταμπλό, εναντίον του ISIS και των Κούρδων, άλλοι τονίζουν ότι διπλωματικά κέρδισε επειδή έλαβε τη νεκρή ζώνη στα σύνορα με τη Συρία καθώς και την αμέριστη υποστήριξη του ΝΑΤΟ. Τι πιστεύετε;

«Πιστεύω ότι είναι ένα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι γιατί πριν από την πρόσφατη στροφή της η Τουρκία δεν πολεμούσε εναντίον κανενός στη Συρία. Είχε προφανώς ως προτεραιότητα την ανατροπή του καθεστώτος του Ασαντ, όμως δεν ήταν ενεργά αναμεμειγμένη σε αυτή. Σήμερα όμως η Τουρκία έχει τρεις σαφέστατους εχθρούς στη Συρία - το καθεστώς του Ασαντ, τους Κούρδους και το ISIS. Αν προσπαθήσει να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα και τους τρεις, θα απειλήσει την ίδια της την ασφάλεια - το ISIS για παράδειγμα μπορεί να προχωρήσει σε αντίποινα εντός της Τουρκίας. Η στρατηγική που ακολουθεί η Τουρκία είναι πολύ επικίνδυνη». 

Πηγή "Το Βήμα"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

New York Times: Γιατί οι δανειστές της Ελλάδας πρέπει να υποφέρουν!

Υπάρχουν τελεσίδικες αποδείξεις, για οποιονδήποτε είναι διατεθειμένος να τις ψάξει, ότι η Ελλάδα δεν είναι αποκλειστικά ή ούτε καν η κυρίως υπεύθυνη για την οικονομική της κρίση. Η απόδειξη αυτή δεν είναι ιδιαίτερα συναρπαστική: Είναι ένα απλό ομόλογο, με τον αναγνωριστικό κωδικό GR0133004177. Αλλά μια εξέταση αυτού του ομόλογου θα πρέπει να πάψει, μόνιμα, οποιαδήποτε συζήτηση για την κρίση στην Ελλάδα ως ένα ηθικό ατόπημα εκ μέρους των Ελλήνων.

Άρθρο του Adam Davidson

GR0133004177 είναι η τεχνική ονομασία για ένα ομόλογο που πωλούνταν σε δημόσιο πλειστηριασμό από την Ελληνική Κυβέρνηση στις 10 του Νοέμβρη του 2009. Κάθε εργάσιμη ημέρα, κυβερνήσεις και εταιρείες διενεργούν δημοπρασίες σαν και αυτήν – με αυτόν τον τρόπο δανείζονται χρήματα. Οι δημοπρασίες ομολόγων, όμως, δεν μοιάζουν καθόλου με τις δημοπρασίες που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε ταινίες, με τις γρήγορες συναλλαγές και τα δυνατά σφυριά. Συμβαίνουν σιωπηλά και ηλεκτρονικά. Οι επενδυτές σε όλο τον κόσμο πληκτρολογούν έναν αριθμό στο πληκτρολόγιο τους και το υποβάλουν ως την προσφορά τους: το ύψος του επιτοκίου το οποίο επιμένουν να απαιτούν ως αντάλλαγμα για το δάνειο. Ακριβώς όπως με τα ενυπόθηκα δάνεια και τις πιστωτικές κάρτες, όσο πιο επισφαλές είναι ένα δάνειο, τόσο υψηλότερο πρέπει να είναι το ποσοστό, αποζημιώνοντας έτσι τον πιστωτή για την πιθανότητα του να αποτύχει ο οφειλέτης να εξοφλήσει.

Θεωρούμε τις μετοχές ως παραδειγματική επένδυση, αλλά τα ομόλογα είναι η πιο σημαντική δύναμη στον κόσμο της οικονομίας, καθορίζοντας ποιες εταιρείες και οικονομίες θα ανέρχονται και ποιες θα καταρρέουν. Ένα ομόλογο είναι μια μορφή i.o.u . (σ.σ. γραμμάτιου) – όταν μια κυβέρνηση ή μια εταιρεία εκδίδει ένα ομόλογο, επί του πρακτέου δανείζεται χρήματα σύμφωνα με μια επακριβώς καθορισμένη υπόσχεση ότι θα τα εξοφλήσει μετά από ένα ορισμένο χρονικό διάστημα με σταθερό επιτόκιο.

Κάθε ομόλογο έχει τα ίδια βασικά κριτήρια: διάρκεια, απόδοση και ρίσκο. Αυτό σημαίνει ότι τα ομόλογα μπορούν εύκολα να συγκριθούν και να διακινηθούν. Ένα τυπικό ομόλογο μπορεί να μεταπωληθεί δεκάδες φορές στη διάρκεια της ζωής του, είτε σε έκπτωση είτε υπέρ το άρτιου της τιμής έκδοσης τους, πάντα με βάση το πως η αγορά θεωρεί ότι έχουν αλλάξει οι προοπτικές για τον εκδότη του ομολόγου. Η τρέχουσα τιμή των παλαιών ομολόγων ενημερώνεται συνεχώς, βαθμολογώντας σε ενεστώτα χρόνο τη σχετική επικινδυνότητα εκείνων που εκδίδουν τα ομόλογα, από την κυβέρνηση του Καζακστάν και την Citibank μέχρι το τοπικό σας νοσοκομείο.

Ξεχάστε τον παγκόσμιο αγώνα κατά της τρομοκρατίας ή το Διαδικτύο και την παγκοσμιοποίηση. Όταν οι ιστορικοί θα γράψουν για την εποχή μας, για την χρονική περίοδο που διανύουμε σήμερα, κάλλιστα θα μπορούν να την αποκαλούν ως «εποχή των ομολόγων». Αυτή η εποχή άρχισε το 1944, προς το τέλος του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, όταν κάποιοι νηφάλιοι άνδρες με κοστούμια συγκεντρώθηκαν στο Bretton Woods του New Hampshire με σκοπό την πρόληψη μελλοντικών πολέμων. Αυτό που τελικά δημιούργησαν ήταν η βασική αρχιτεκτονική ενός νέου παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, στο οποίο οι κατευθύνσεις της ροής του χρήματος θα ορίζονται από τον ορθολογικό οικονομικό λογισμό, και όχι από την στρατιωτική ή πολιτική εξουσία ή από τις απαρχαιωμένες προκαταλήψεις.

Για δεκαετίες, αυτός ήταν ένας πολύ καλύτερος κόσμος. Ομοσπονδιακά ομόλογα χρηματοδότησαν την ανάπτυξη της Αμερικανικής υποδομής αυτοκινητόδρομων και δημιούργησαν μια πραγματικά εθνική οικονομία. Τα δημοτικά ομόλογα οδήγησαν τις Νότιες πολιτείες των ΗΠΑ στο να ξεπεράσουν την αγροτική τους ύφεση. Στην Ευρώπη, ο αντίκτυπος ήταν ακόμη μεγαλύτερος. Τα Ευρωπαϊκά ομόλογα επέτρεπαν στο χρήμα να ρέει ελεύθερα πέραν των συνόρων, διαπλέκοντας σε μια ενιαία οικονομία τα ανόμοια κράτη που μέχρι πρότινος βρίσκονταν σε εμπόλεμη κατάσταση μεταξύ τους για χιλιετίες. Πιο πεζά, τα ομόλογα παρείχαν αντικειμενική αυστηρότητα στην χρηματοδότηση των δραστηριοτήτων των ιδιωτικών επιχειρήσεων, βοηθώντας έτσι να διαλυθεί μια καλόβολη λέσχη, των οποίων τα μέλη ήταν κυρίως λευκοί Αγγλοσάξονες Προτεστάντες, η οποία μέχρι τότε καθόριζε ποιες επιχειρήσεις επρόκειτο να δανειστούν χρήματα.

Εκείνη την ημέρα του 2009, όταν εκδόθηκε το GR0133004177, οι επενδυτές είχαν κάθε λόγο να υποθέσουν ότι αυτό ήταν ένα δάνειο με ιδιαίτερα υψηλό ρίσκο. Η Ελληνική Κυβέρνηση ήθελε 7 δισεκατομμύρια ευρώ, ή 10.5 δισ. δολάρια, τα οποία δεν επρόκειτο να επιστραφούν στο ακέραιο μέχρι το 2026. Αυτοί ήταν όλοι ιδιαίτερα ειδήμονες επενδυτές, από τους οποίους περιμένει κανείς να σκεφτούν πολύ προσεκτικά τον αριθμό που θα πληκτρολογήσουν, επειδή ο αριθμός αυτός έπρεπε να αντικατοπτρίζει την πίστη τους στην ικανότητα της Ελληνικής Κυβέρνησης να καταβάλει συνεχώς τα χρέη της για τα επόμενα 17 χρόνια. Σοκαρίστηκα, ανατρέχοντας για να δω το νικητήριο αριθμό: 5,3 τοις εκατό. Αυτό είναι ένα πολύ χαμηλό επιτόκιο, μόλις κάνα-δυο ποσοστιαίες μονάδες πάνω από την τιμή στην οποία η Γερμανία, η πιο φερέγγυα χώρα της Ευρώπης, δανειζόταν χρήματα. Αυτό ήταν ένα ποσοστό που εξέφραζε σχεδόν βεβαιότητα ότι η Ελλάδα ποτέ δεν θα έχανε ούτε μια προθεσμία πληρωμής.

Εκ των υστέρων, βέβαια, γνωρίζουμε ότι οι επενδυτές δεν θα έπρεπε να έχουν δανείσει στην Ελλάδα τίποτα απολύτως, ή, αν το έκαναν, θα έπρεπε να είχαν ζητήσει επιτόκια της τάξης του 100%. Αλλά αυτή η διαπίστωση δεν είναι μια περίπτωση αναδρομικής ιδιοφυΐας. Ακόμα και εκείνη την εποχή, οι επενδυτές είχαν όλες τις πληροφορίες που χρειάζονταν για να πάρουν μια πιο έξυπνη απόφαση. Η Ελλάδα, τότε όπως και τώρα, ήταν μια μικρή, περιορισμένη, κυρίως αγροτική οικονομία, με ανομοιογενές ιστορικό όσον αφορά την τήρηση διεθνώς αναγνωρισμένων οικονομικών ελέγχων. Μόλις τρεις εβδομάδες νωρίτερα, ένας νεοεκλεγείς Έλληνας πρωθυπουργός αποκάλυψε ότι η προηγούμενη κυβέρνηση είχε επιμελώς κρυμμένα δισεκατομμύρια δολάρια σε χρέος από τον υπόλοιπο κόσμο. Στην πραγματικότητα, ο νέος ηγέτης (σ.σ. ο τότε πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής) αποκάλυψε πως η Ελλάδα όφειλε πολύ περισσότερα χρήματα από ό, τι το μέγεθος του συνόλου της ετήσιας οικονομίας της. Μέσα σε ένα μήνα από την πώληση των ομολόγων, κατέχοντας ουσιαστικά τις ίδιες πληροφορίες που είχαν και οι επενδυτές, ο Moody‘s και άλλοι οίκοι αξιολόγησης υποβάθμισαν την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας. Σε λιγότερο από έξι μήνες, η Ελλάδα διαπραγματεύονταν ένα πακέτο διάσωσης από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Το προπατορικό αμάρτημα της ελληνικής κρίσης δεν συνέβη στην Αθήνα. Συνέβη στα τερματικά των ηλεκτρονικών υπολογιστών, στη Φρανκφούρτη και στο Λονδίνο και στην Σαγκάη και στη Νέα Υόρκη. Ναι, οι Έλληνες πήραν τα χρήματα. Αλλά αν σου προσφέρω 7 δις ευρώ με 5,3% τόκο, κατά πάσα πιθανότητα θα τα δεχτείς ευχαρίστως. Εγώ θα ήμουν αυτός που φαινόταν τρελός. Και αν αυτά τα χρήματα δεν μου άνηκαν – αν απλά είχα την ευθύνη της επίβλεψής τους για λογαριασμό κάποιου άλλου, όπως κάνουν οι μεγάλοι επενδυτές – θα μπορούσα ακόμη και μπω φυλακή.

Σήμερα, η παγκόσμια αγορά ομολόγων είναι διπλάσια σε μέγεθος από την χρηματιστηριακή αγορά. Και ενώ οι τιμές των ομολόγων κυμαίνονται ελάχιστα σε σχέση με αυτές των μετοχών, οι σχεδόν αδιόρατες συσπάσεις των ομολόγων μπορούν να δώσουν πολύ πιο σημαντικές πληροφορίες. Μια μικρή αύξηση των επιτοκίων των ομολόγων μπορεί να χρησιμεύσει ως μια προειδοποίηση ότι οι επενδυτές δεν εμπιστεύονται πλέον και τόσο πολύ μια επιχείρηση ή μια κυβέρνηση, ενώ μια μείωση των επιτοκίων μπορεί να είναι μια ανταμοιβή για τη σκληρή δουλειά που επετεύχθη, επιτρέποντας σε ένα ίδρυμα να αυξήσει τα μελλοντικά του κεφάλαια με χαμηλότερο μακροπρόθεσμο κόστος. Όμως, ο κόσμος των ομολόγων μπορεί να λειτουργήσει μόνο όταν οι επενδυτές που αγοράζουν τα ομόλογα είναι εξαιρετικά νευρικοί και ακραία επιφυλακτικοί. Τα ομόλογα, δηλαδή, είναι σχεδιασμένα έτσι ώστε να είναι ασφαλείς και βαρετές επενδύσεις, που αγοράζονται από εξαιρετικά συντηρητικά ιδρύματα, όπως τα συνταξιοδοτικά ταμεία, οι ασφαλιστικές εταιρείες και οι κεντρικές τράπεζες. Όταν αυτά αγοράζονται από ιδιώτες επενδυτές (ή για λογαριασμό τους), υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύουν το πιο σταθερό μέρος του συνολικού μίγματος. Η ίδια η φύση των χρηματιστηρίων προδιαθέτει την καταρρεύση τους περίπου κάθε δεκαετία, και όταν αυτό συμβαίνει, μπορεί να είναι επώδυνο. Αλλά η κατάρρευση του χρηματιστηρίου δεν είναι εξουθενωτική. Αν επρόκειτο να καταρρεύσει η παγκόσμια αγορά ομολόγων, αυτό θα σήμαινε και το τέλος του τρόπου ζωής μας.

Στις 17 Σεπτεμβρίου του 2008, αργά το απόγευμα, αυτό σχεδόν συνέβη. Για μερικές δραματικές ημέρες, διακεκριμένοι οικονομολόγοι και άλλοι οικονομικοί εμπειρογνωμόνες – σοβαροί, απαθείς άνθρωποι που δεν είχαν ποτέ πριν στην ζωή τους πει τίποτα το συνταρακτικό – μίλησαν κατ’ ιδίαν, αν όχι δημοσίως, για την ρεαλιστική πιθανότητα του τέλους των Ηνωμένων Πολιτειών, το τέλος της ηλεκτρικής ενέργειας,της βιομηχανίας και της δημοκρατίας. Όταν το χρήμα των ανακεφαλαιώσεων έρεε για να σώσει τις τράπεζες, αυτός ήταν απλά ο πιο γρήγορος τρόπος για να επιτευχθεί ο πραγματικός στόχος: να σωθεί δηλαδή η αγορά ομολόγων.

Και εκείνη τη στιγμή, η ουσιαστική φύση της αγοράς ομολόγων άλλαξε. Προηγουμένως, η σταθερότητα των ομολόγων ενισχύονταν από την επιφυλακτικότητα των ανθρώπων στους οποίους άνηκαν και τα διαχειρίζονταν, και το αντίστροφο. Αλλά το σχέδιο διάσωσης έσπασε αυτό τον ενάρετο κύκλο, επισημαίνοντας ότι η αγορά ομολόγων θα παραμείνει ασφαλής, ακόμη και όταν οι αγοραστές ομολόγων είναι εξωφρενικά απερίσκεπτοι, όπως είναι για παράδειγμα όταν ρίχνουν δισεκατομμύρια δολάρια σε επισφαλή ομόλογα ενυπόθηκων δανείων υψηλού κινδύνου.

Το σχέδιο διάσωσης αντιπροσώπευε μια μεταφορά πλούτου από την υπόλοιπη οικονομία στην αγορά ομολόγων – ακριβώς το αντίθετο από αυτό που υποτίθεται ότι έπρεπε να συμβαίνει.

Τώρα, εν τω μέσω της ηθικολογικής αγωνίας περί της Ελλάδας και της αδυναμίας της να πληρώσει, βλέπουμε ότι οι ομολογιούχοι προσδοκούν αυτή να διασώζεται συνεχώς, ακόμα και όταν οι ίδιοι είναι προφανώς υπαίτιοι αφού αποτυγχάνουν να διαχειριστούν τη δική τους ευθύνη. Τα διάφορα σχέδια της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Ελλάδα αφορούν ουσιαστικά σε μια μεταφορά πλούτου από τον φτωχό Ελληνικό λαό προς πλούσια Γερμανικά ιδρύματα κατοχής ομολόγων.

Τα ιδρύματα που αγόρασαν αυτά τα € 7 δις ευρώ Ελληνικού χρέους το 2009 έκαναν μια πολύ κακή εκτίμηση. Ακόμα και εκείνη την εποχή, ήταν σαφώς ένα ανόητο στοίχημα – τόσο ανόητο, που στην πραγματικότητα μπορεί να εξηγηθεί μόνο με έναν τρόπο. Πίστευαν ότι, σε περίπτωση αθέτησης των υποχρεώσεων, οι Γερμανοί θα διασώσουν τους Έλληνες. Και για να είμαστε απόλυτα σαφείς: Αυτό δεν σημαίνει ότι πίστευαν ότι οι Γερμανοί θα είναι φιλεύσπλαχνοι προς τους Έλληνες. Αυτό σημαίνει ότι πίστευαν πως οι Γερμανοί θα είναι φιλεύσπλαχνοι προς εκείνους στους οποίους ανήκουν τα Ελληνικά ομόλογα, ένα σημαντικό ποσοστό των οποίων ήταν βέβαιο ότι θα είναι Γερμανοί. Δανείζονντας χρήματα στην Ελλάδα με 5,3 % επιτόκιο, δεν υπολόγιζαν την δυνατότητα της Ελλάδας να πληρώσει. Υπολόγιζαν στην διάθεση της Γερμανικής κυβέρνησης να βοηθήσει τις γερμανικές τράπεζες.

Για να είμαστε δίκαιοι, οι άνθρωποι στους οποίους ανήκει το GR0133004177 είδαν την αξία του να πέφτει σχεδόν κατά το ήμισυ το 2012, όταν η Ελληνική κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε δεύτερο πακέτο διάσωσής της με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αλλά σύμφωνα με τις περισσότερες εκτιμήσεις, αυτοί οι ομολογιούχοι θα έπρεπε να έχουν χάσει πολύ περισσότερα, ακόμη και το συνολικό ποσό της επένδυσής τους. Αντ ‘αυτού, η διάσωση επί της ουσίας μετέφερε δισεκατομμύρια ευρώ από τους Έλληνες πολίτες σε ανόητους επενδυτές ομολόγων.

Υπάρχει μια απαθής λογική στις αγορές. Αν κάνεις μια κακή επένδυση, υποτίθεται ότι πρέπει να καταβάλεις το πλήρες αντίτιμο – επειδή στην περίπτωση που δεν καταβάλλεις το αντίτιμο στο ακέραιο, θα συνεχίσεις να κάνεις κακές επενδύσεις. Ο μόνος τρόπος για να ανακτήσει η αγορά ομολόγων τον ιστορικό της ρόλο είναι να κάνει τους ομολογιούχους να αισθανθούν πραγματικό φόβο ότι μπορεί να χάσουν τα χρήματα τους αν παίρνουν κακές αποφάσεις. Έχουμε ανάγκη του να ανταμείψει η αγορά τα στοιχήματα που είναι οικονομικά σοφά, αντί εκείνα που είναι πολιτικά συνειδητοποιημένα.

O Adam Davidson είναι συγγραφέας και συνεργάτης του The New York Times Magazine και ιδρυτής της εκπομπής του NPR “Planet Money”

Πηγή New York Times
Μετάφραση - Απόδοση Νόστιμον ήμαρ


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Το νεοταξικό, θανατηφόρο "σαχμάτ" της ανθρωπότητας

Γράφει η Σουλτάνα Χειλαδάκη

Που βαδίζει η ανθρωπότητα και πως ολοκληρώνεται το σατανικό σχέδιο της Νέας Τάξης;
Πως μπορούμε να αντισταθούμε έχοντας την δύναμη της ενημέρωσης και την δύναμη της Ορθόδοξης πίστης μας, παρά του ότι οι περισσότερο ποιμένες μας μας έχουν εγκαταλείψει και έχουν συνταχτεί με τον νεοταξικό όλεθρο;

Αυτό το βιντεο κυκλοφορεί σε πάρα πολλά γερμανόφωνα μπλογκ και ο λόγος που θελήσαμε να το παρουσιάσουμε είναι ότι αυτός που το έκανε θεωρεί ότι είναι πολύ σημαντικό να το διαδώσουμε σε όλους για να είμαστε ενημερωμένοι και να ενημερώσουμε και άλλους για κάποια σημαντικά πράγματα. Μόνο ο καλά πληροφορημένος πολίτης παίρνει σωστές αποφάσεις. Δυστυχώς κάποιοι Γέροντες μας (από πρόσφατη επαφή με ένα γνωστό γέροντα), λένε να κάνουμε μόνο προσευχή και να τα αφήνουμε όλα στον Θεό. Άρα γεννηθήκαμε και δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα. Θα τα κάνει όλα ο Θεός για εμάς. Αυτό βολεύει μια χαρά την ελίτ του Διαβόλου που προχωρεί στο σατανικό της σχέδιο.

Και σας ερωτώ φίλοι μου: Οι προφητείες γράφτηκαν και εμείς πρέπει να τις έχουμε δεδομένες και να μην κάνουμε τίποτα αφού έτσι και αλλιώς θα συμβούν;

Θα σας κάνω μια μικρή περίληψη του βίντεο αν και μόνο από τις εικόνες που θα βλέπετε θα καταλάβετε το περιεχόμενο και το μήνυμα του βίντεο. Η ελληνική «περίπτωση» άλλωστε είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Checkmate to humanity: Επί χιλιάδες χρόνια η Γη ήταν το σπίτι μας. Άλλα σύντομα θα γίνει η φυλακή μας. Μεγαλοεπιχειρηματίες και τραπεζίτες, (η νεοταξική ελίτ), κυβερνούν τον κόσμο και είναι ένα βήμα πριν ολοκληρώσουν το σατανικό όνειρό τους. Αυτά είναι τα βήματα τους προς ολοκλήρωση του σχεδίου :

1ο βήμα- Μια παγκόσμια κυβέρνηση.

2ο βήμα- Να θεμελιώσουν ένα παγκόσμιο ηλεκτρονικό νόμισμα έτσι ώστε να χωρίσουν τους ανθρώπους σε δυο κατηγορίες, αφέντες και σκλάβοι.

3ο βήμα – Να εμφυτέψουν ένα ηλεκτρονικό τσιπ σε κάθε άτομο το οποίο θα περιέχει τις βιομετρικές πληροφορίες, προσωπικές πληροφορίες, υγείας, οικονομικές. Αυτό το πείραμα που έκαναν εδώ με τις τράπεζες και σας υποχρέωσαν να εξαρτάστε εντελώς από την ηλεκτρονική κάρτα, είναι το πρώτο βήμα πριν το σφράγισμα.

4ο βήμα – Θέλουν οπωσδήποτε να μειώσουν την ανθρωπότητα για να την ελέγχουν πιο εύκολα και την παραγωγή. Η ανθρωπότητα, σύμφωνα με αυτούς, δεν θα πρέπει να είναι παραπάνω από 500.000.000 για να είναι σε ισορροπία με τη φύση. Η ελίτ πραγματοποιεί το όνειρο που είχαν μεγάλοι ηγέτες πριν από αυτούς. Να κατέχουν όλη τη δύναμή του κόσμου για πάντα.

Πώς γίνεται το Σαχ-Ματ της κατά ανθρωπότητας: Μπορούν να το κάνουν μέσω τριών ταυτοχρόνων στρατηγικών κινήσεων.

1η. Πλαστή οικονομική κατάρρευση. Θα δημιουργήσουν μια παγκόσμια οικονομική κρίση η οποία θα οδηγήσει σε οικονομική κατάρρευση. Τότε πολλοί άνθρωποι στην Αμερική και στην Ευρώπη θα χάσουν τις δουλειές τους και τα υπάρχοντά τους. Όσο οι ταραχές του λαού θα αυξάνονται, η ελίτ θα δημιουργήσει δικές τις ομάδες αντίστασης. Αυτό θα δημιουργήσει ανισσοροπίες και χάος και ο λαός θα παρακαλάει να πάρουν πιο αυστηρά μέτρα. Αυτό όμως σημαίνει όσο πιο αυστηρά μέτρα, τόσο πιο αυστηρός έλεγχος επάνω σε όλους.

Η οικονομική κατάρρευση στην Ευρώπη και στην Αμερική δεν θα είναι ίδιες. Στην Ευρώπη θα μας πείσουν ότι ένα κράτος δεν μπορεί να βοηθήσει μόνο του τον εαυτό του. Έτσι μόνο με τη βοήθεια των υπολοίπων εταίρων θα μπορεί να λειτουργήσει. Μια κεντρική ευρωπαϊκή κυβέρνηση έχει γεννηθεί με αυτόν τον τρόπο. Ο εθνικισμός μειώνεται στο ελάχιστο. Όλα θα ιδιωτικοποιηθούν. Θα παίξουν θέατρο με το να οδηγήσουν κάποιους πολιτικούς και τραπεζίτες στα δικαστήρια για να μας ρίχνουν στάχτη στα μάτια. Στην πραγματικότητα δεν θα τιμωρηθούν ποτέ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση κυβερνάται από τεχνοκράτες και διεφθαρμένους πολιτικούς τους οποίους επιλέγουν κάθε φορά για να παίξουν τον επόμενο ρόλο. Έτσι εφάρμοσαν ένα σύστημα που δεν μπορεί να το αγγίξει κανείς.

Στην Αμερική το τοπίο είναι διαφορετικό. Δημιουργούνε τεχνητές ταραχές με κατευθυνόμενους εγκαθέτους στο Τέξας και σε διάφορες άλλες περιοχές που τους βάζουν υποτίθεται να ξεσηκώνονται και να μάχονται η μια ομάδα την άλλη. Αυτό δημιουργεί χάος και ανασφάλεια. Έτσι ο λαός θα ζητά να επέμβει το κράτος για να επέλθει «ειρήνη». Απόρροια όλων αυτών θα είναι το κλείσιμο μέσα στη φυλακή όλων όσων προσπαθούν να αντισταθούν. Θα υπάρχει φασιστική αστυνόμευση.

2ο. Ο συνδυασμός της οικονομικής κατάρρευσης μαζί με την επιβολή ελλιπούς χειρονακτικής εργασίας, θα έχει σαν αποτέλεσμα ο κόσμος που θα τα έχει χάσει όλα να υποχρεωθεί να δουλεύει σαν σκλάβος για το κράτος, για να μπορεί να επιβιώνει, να έχει τροφή και στέγη και να φτάσει στο σημείο να λέει και «Δόξα τω Θεώ» που έχω όλα αυτά. Για να επιβιώσουμε θα μας κάνουν να κατασκοπεύσουμε ο ένας τον άλλον έναντι αμοιβής για κάθε κάρφωμα.

3ο. Διασπορά επιδημιών και βιολογικός πόλεμος. Θα μας μεταδώσουν νέες ανίατες ασθένειες. Οι δημοσιογράφοι θα τις μεγαλοποιούν και γενικά θα υπάρχει πανικός. Ο στόχος τους είναι να εξαφανίσουν όσους είναι πολιτικά ανυπάκουοι. Επίσης θα τις χρησιμοποιούν και σαν βασική πρόφαση για να εμφυτέψουν το τσιπ για να ελέγχουν υποτίθεται την κατάσταση υγείας του κάθε ατόμου.

Το ρευστό χρήμα θα εξαφανιστεί σε μηδέν χρονικό διάστημα. Από τώρα γίνεται πλύση εγκεφάλου για αυτήν την αναγκαία υποτίθεται εξέλιξη για να την δεχτούμε πιο εύκολα. Θα επιβάλλουν τους κάτωθι όρους:

ΤΣΙΠ RFID= ΛΕΦΤΑ
ΤΣΙΠ RFID= ΦΑΡΜΑΚΑ
ΌΧΙ ΤΣΙΠ = ΘΑΝΑΤΟΣ

Η οικονομική κατάρρευση σε συνδυασμό με τοπικούς πολέμους θα κάνουν αναγκαία την παγκόσμια κυβέρνηση της διαβολικής ελίτ.
Στο βίντεο φαίνονται οι χάρτες πως και που θα δημιουργούνται καθημερινά οι πολεμικές φωτιές πάνω στη γη.

Αφρική, Λατινική Αμερική, Μέση Ανατολή, άρχισαν ήδη τοπικοί πόλεμοι. Μετά θα έρχονται οι ψευτοσωτήρες της «ειρήνης» για μια ενιαία παγκόσμια κυβέρνηση και θρησκεία. Ήδη σήμερα έχουν δημιουργήσει ανθρώπους -σκλάβους ελεγχόμενους από υψηλή τεχνολογία.

Το βίντεο τελειώνει με τις διαπιστώσεις:
Εμπρός σε όλα αυτά τα επερχόμενα, αλήθεια, θα αφήσουμε όλους αυτούς τους «κόρακες» να μας ελέγχουν και να μας καταστρέφουν;

Πρέπει να ξεσηκωθούμε, πρέπει να ενημερώνουμε ο ένας τον άλλον και να μην αφήσουμε αυτό να συμβεί με εμάς. Είμαστε πριν από το σφράγισμα. Ελπίζω να το καταλαβαίνουν αυτό και οι γέροντες και οι ιερείς που ερμηνεύουν την Αποκάλυψη. Το αν θα γίνουν όλα αυτά εξαρτάται μόνο από εμάς. Γιατί λοιπόν δεν βγαίνουν μπροστά γιατί δεν ξεσηκώνονται, δεν μιλάνε, γιατί δεν προστατεύουν το ποίμνιο τους; Είναι και αυτοί κομμάτια από το πάζλ της ελίτ; Η σιωπή τους είναι πολύ θλιβερή αν όχι ύποπτη.

Και τελειώνει με την προτροπή: Λαέ ξύπνα. Μην καθηλώνεσαι και μην καθησυχάζεις. Το μεγαλύτερο όπλο είναι η ενημέρωση η πίστη και η συνειδητοποίηση μας.
Οι έσχατοι καιροί είναι παρών!



Πηγή ΝikosΧeiladakis


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου