Τουρκική προβοκάτσια στην Θράκη;

Γουρουνοκεφαλή έξω από ισλαμικό χώρο λατρείας στην Αλεξανδρούπολη 

Βολική «ενέργεια» τη στιγμή που το εθνικιστικό κόμμα DEΒ (Γκρίζων Λύκων της Θράκης), ανακοίνωσε την κάθοδό του στις Ευρωεκλογές και ενώ έχει ανεβάσει τους τόνους δέχεται σειρά συγχαρητηρίων επισκέψεων από τουρκοπράκτορες και τουρκόφρονες της Κομοτηνής.

Όπως γράφει η γνωστή τουρκο-φυλλάδα Birlik, άγνωστο άτομο ή άτομα άφησαν ένα κομμένο κεφάλι γουρουνιού στην πόρτα του μεστζίτ (μικρό τζαμί, ενός δωματίου) στη συνοικία Άβαντος στην Αλεξανδρούπολη (ο νομός Έβρου έχει μπει στο στόχαστρο του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής, όπου εσχάτως έχει αυξήσει –τελείως συμπτωματικά- την δράση του το κόμμα των Γκρίζων Λύκων της Θράκης), όπου ζουν αρκετοί μουσουλμάνοι (τούρκοι σύμφωνα με την φυλλάδα του εκδότη της, γενίτσαρου Πομάκου, Τσεγκίζ Ομέρ).

Το περιστατικό έγινε γνωστό σήμερα Κυριακή 13 Απριλίου 2014, από μουσουλμάνους της περιοχής. Σε δηλώσεις του στην Birlik ο πρόεδρος της διαχειριστικής επιτροπής, Σελίμ Χασάνογλου, είπε:

«Μόλις είδαμε αυτό το περιστατικό πάθαμε σοκ. Είναι η μεγαλύτερη προσβολή που μας έχει γίνει. Εμείς εδώ κάνουμε τα πέντε ναμάζια της μέρας και διδάσκουμε στα παιδιά μας το Κοράνι. Απορρίπτουμε αυτή την άσχημη πράξη και καταγγέλλουμε τους δράστες».

Ο Χασάνογλου δήλωσε, επίσης, πως έχει ενημερωθεί η αστυνομία και δεν επιθυμεί να κάνει καμία εκτίμηση για το ποιοι μπορεί να είναι οι δράστες της απαίσιας αυτής πράξης, των οποίων την σύλληψη επιθυμεί.

Ήδη οι Ελληνικές αρχές τέθηκαν σε κατάσταση ετοιμότητας και διεξάγουν λεπτομερή έρευνα, ενώ έχουν θέσει υπό το πρίσμα απόλυτου ελέγχου τις κινήσεις πολύ συγκεκριμένων ατόμων, τόσο χριστιανών όσο και μουσουλμάνων.

Κι εδώ μπαίνει το ερώτημα: Πρόκειται για προβοκάτσια ή κάποια ανοησία; 

Εάν αναλογιστούμε τι ακριβώς είναι οι Γκρίζοι Λύκοι και πως δρουν, το συμπέρασμα εξάγεται αυτομάτως και κλίνει προς την προβοκάτσια.

Τα μεσάνυκτα της 5ης προς 6η Σεπτεμβρίου 1955 εξερράγη βόμβα στον κήπο του τουρκικού Προξενείου, η οποία προκάλεσε μικρές μόνον ζημιές σε υαλοπίνακες στην παρακείμενη «οικία του Κεμάλ». Η βόμβα, όπως εξακριβώθηκε από τις έρευνες που διεξήγαγαν οι ελληνικές αρχές και όπως απεδείχθη αργότερα στην δίκη των πρωταιτίων των γεγονότων το 1961 στην νήσο Yassιada (Πλάτη), μεταφέρθηκε από την Τουρκία από Τούρκο πράκτορα (Έλληνα υπήκοο από την Κομοτηνή) και τοποθετήθηκε από τον Τούρκο κλητήρα του Προξενείου.

Στις 4:00 το απόγευμα η τουρκική εφημερίδα İstanbul Ekspres κυκλοφόρησε σε έκτακτη έκδοση και δημοσίευσε τις φωτογραφίες της συζύγου του Τούρκου Προξένου φρικτά παραποιημένες, εις τρόπον ώστε να δίδεται η εντύπωση ότι στο σπίτι του πατέρα των Τούρκων είχε σημειωθεί μια τεράστια έκρηξη από βόμβα που είχαν τοποθετήσει οι Έλληνες. Το γεγονός αυτό έδωσε το έναυσμα για την έναρξη των πρωτοφανούς αγριότητος οργανωμένων ανθελληνικών ταραχών στην Κωνσταντινούπολη, γνωστών με το όνομα «Σεπτεμβριανά του 1955».

Ο εκ Κομοτηνής μουσουλμάνος «μεταφορέας» ήταν μέλος των Γκρίζων Λύκων και στη συνέχεια τιμήθηκε από την Τουρκία και διορίστηκε Γενικός Διευθυντής Κρατικής Ασφαλείας και αργότερα Νομάρχης στην Νεάπολη (Nevşehir) της Καππαδοκίας.

Γκρίζοι Λύκοι ήταν εκείνοι που δεν δίστασαν να επιτεθούν επανειλημμένως σε τζαμιά (π.χ. τζαμί Μπαϊρακτάρ) της Κύπρου, αλλά και να δολοφονήσουν εν ψυχρώ τουρκοκύπριους, προκειμένου να επιβαρύνουν τον ελληνικό πληθυσμό του νησιού. Αυτή την ομολογία είχε κάνει πριν από τον θάνατό του ο Ραούφ Ντενκτάς (ηγέτης των Γκρίζων Λύκων της Κύπρου και μετέπειτα τοποθετημένος από την Τουρκία πρόεδρος της κατεχόμενης Κύπρου), αλλά και ο Τούρκος στρατηγός Γερμιμπές Ογλού, ο οποίος μάλιστα είχε ομολογήσει πως αυτού του είδους οι προβοκάτσιες ήταν συνηθισμένη τακτική για τις μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας (οι οποίες συνεργάζονται άμεσα και πλήρως με τους Γκρίζους Λύκους).

Γκρίζοι Λύκοι ήταν κατά κόρον εκείνοι που προέβησαν σε σειρά εγκλημάτων και στυγνών δολοφονιών άμαχου πληθυσμού της Κύπρου, κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής.

Γκρίζος Λύκος ήταν και ο Τούρκος Μεχμέτ Αλί Αγκτσά, ο οποίος στις 13 Μαΐου του 1981 είχε κάνει απόπειρα δολοφονίας εναντίον του πάπα Ιωάννη Παύλου του Β'.

Γκρίζοι Λύκοι είναι οι δολοφόνοι σειράς «ανεξιχνίαστων» εγκλημάτων που έγιναν στην Τουρκία και είχαν ως θύματα αντικαθεστωτικούς αριστερούς ή κούρδους.

Αρχηγός των Γκρίζων Λύκων της Τουρκίας (επίσημο πολιτικό κόμμα στην Τουρκία που στις πρόσφατες εκλογές πήρε το 15% των ψήφων) είναι ο Ντεβλέτ Μπαχτσελί, που επισκέφθηκε πολλές φορές μέχρι σήμερα την Ελληνική Θράκη, δίνοντας έτσι το "στίγμα" των στοχεύσεων της Τουρκίας...

Γκρίζοι Λύκοι της Θράκης, φωτογραφίζονται (και σήμερα) χαμογελαστοί κάνοντας το σήμα των Γκρίζων Λύκων και δημοσιεύουν στο διαδίκτυο την πίστη τους στην οργάνωση των εθνικιστών δολοφόνων...

Οι Γκρίζοι Λύκοι εμφανίζονται πάντα στην ιστορία της Τουρκίας, όταν η τουρκική κυβέρνηση επιθυμεί να δημιουργήσει γεγονότα που είναι προς όφελός της ή όταν θέλει να απαλλαχθεί από πολιτικά προβλήματα που την απασχολούν.

Αναλογιζόμενοι την πρόσφατη υποκλαπείσα συνομιλία του τούρκου πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με τέσσερα υψηλόβαθμα στελέχη της κυβέρνησής του (μεταξύ των οποίων ο υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου και ο διοικητής των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών –ΜΙΤ- Χακάν Φιντάν) σχεδιάζοντας προβοκάτσια στο έδαφος της Συρίας ή και της Τουρκίας προκειμένου να υπάρξει «αιτία πολέμου», είναι πολύ δύσκολο να απομακρυνθεί η πολύ σοβαρή πιθανότητα το περιστατικό της γουρουνοκεφαλής στην οδό Άβαντος της Αλεξανδρούπολης (όπου όλως τυχαίως κατοικούν γυφτο-μουσουλμάνοι, τους οποίους επιθυμεί να προσεγγίσει η Άγκυρα) να είναι μία ξεκάθαρη προβοκάτσια ή να είναι η εκκίνηση σειράς προβοκατόρικων ενεργειών από τους Γκρίζους Λύκους της Θράκης, οι οποίοι έχουν αποδείξει πως δεν διστάζουν να προχωρούν και σε δολοφονίες ανθρώπων, προκειμένου να ικανοποιήσουν τους στόχους τους…

Κωνσταντίνος
Πηγή «Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!»

ΥΓ: Εδώ και αρκετό καιρό οι αρμόδιες Ελληνικές υπηρεσίες ανέμεναν μία κλιμάκωση στην περιοχή της Θράκης, η οποία θα ήταν στα πλαίσια μίας καλοστημένης προβοκάτσιας. Ίσως, να αποτελεί έκπληξη το ότι επιλέχθηκε η περιοχή της Αλεξανδρούπολης, αν και οι δικές μας πληροφορίες αναφέρουν πως "κάποιοι" αποφάσισαν να εντείνουν την αίσθηση θρησκευτικής προσβολής κατά των μουσουλμάνων της Θράκης. Και ίσως, αυτή η ενέργεια να είναι η απαρχή νέων "κινήσεων και δράσεων" συγκεκριμένης ομάδας τουρκοφρόνων που συνηθίζουν να μετακινούνται στο τρίγωνο Ελλάδα - Βουλγαρία - Τουρκία...

Οι Αλβανοί γκρεμίζουν σπίτια Βορειοηπειρωτών!

Την ίδια ώρα που η εξωτερική μας πολιτική τους χαϊδεύει οι Αλβανοί αποθρασύνονται. Τώρα έβαλαν στο στόχαστρο τα ακίνητα ομογενών στην παραθαλάσσια περιοχή, τα οποία χαρακτήρισε “αυθαίρετα” και διέταξε την κατεδάφισή τους. Οσο για το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών βλέπε… Βενιζέλο κοιμάται τον ύπνο του δικαίου και δεν αντιδρά στις προκλήσεις.

Οπως καταγγέλουν οι Χειμαρριώτες:

Η Εθνική Επιθεώρηση Πολεοδομίας και Κατασκευών (INUK) συνεπικουρούμενη από ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας και από ειδικούς του στρατού στις ανατινάξεις από την Παρασκευή 11-04-2014 κάνουν εργασίες στο 4όροφο κτήριο όπου ιδιοκτήτης του οποίο πρώην δημογέροντας και στέλεχος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ κ. Ηλίας Στραμάρκος το είχε χτίσει από το 1994. Το ακίνητο έχει προγραμματιστεί να κατεδαφιστεί την Κυριακή 13-04-2014.

Άξιο λόγου είναι πως η συγκεκριμένη ενέργεια ανακοινώθηκε από τα μέσα που κατέχει ο εκλεκτός του κ.Ράμα στη περιοχή, ο πρώτος βουλευτής στην λίστα της περιφέρειας Αυλώνα γνωστός για τις ανθελληνικές του θέσεις, στα τα μέσα που διευθύνει «Shqiptaria .com –Gazeta Shekulli» ο κ.Koco Kokedhima.

Ο συγκεκριμένος βουλευτής είναι ο μεγαλύτερος καταπατητής δημοτικής γης στην περιοχή αφού στην ιδιοκτησία του υπάρχουν τέσσερα παράνομα οικοδομικά συγκροτήματα (δύο στο κέντρο της πόλης, ένα στην περιοχή Μαράτσι και ένα στο Κεπαρό στην γενέτειρα του).

Κατακριτέα και απαράδεκτη είναι η στάση της δημοτικής αρχής. Ενώ δημοσίως δεν παίρνει θέση κοινή πεποίθηση είναι ότι όλες αυτές οι ενέργειες έχουν αν όχι την συμπαράστασή της την ανοχή της.

Οι κατεδαφίσεις που έγιναν τον Ιανουάριο αλλά και το σημερινό περιστατικό φαίνεται ξεκάθαρα ότι οι ιδιοκτήτες των κατεδαφιστέων αυτών κτηρίων κατά 90 % είναι Χειματριώτες και οι ελάχιστοι αλβανοί είναι πολιτικοί αντίπαλοι των Κοκεδήμα –Ράμα.

Η ενέργειες αυτές εμπεριέχουν το στοιχείο της εκδικητικότητας από πλευράς αλβανικού κράτους έναντι των ιδιοκτητών σαν μία μορφή τιμωρίας για τις πολιτικές τους θέσεις και δράση. Επίσης οι χωρίς σχέδιο κατεδαφίσεις ενόψει και της έναρξης της τουριστικής περιόδου είναι μεγάλο πλήγμα για την ήδη δοκιμαζόμενη οικονομία του τόπου μας.

Ως «Ένωση Χειμαρριωτών» δεν υποστηρίζουμε σε καμία περίπτωση την καταπάτηση δημόσιας και δημοτικής γης και τις αυθαίρετες κατασκευές αλλά δεν μπορούμε να ανεχθούμε δύο μέτρα και δύο σταθμά, άλλο για να ισχύει για τους γηγενείς κατοίκους και άλλο για τους αλβανούς. Εφόσον στην ευρύτερη περιοχή υπάρχουν δεκάδες αυθαίρετα παράνομα, και ως προς την ιδιοκτησία της γης και από άποψης οικονομικής αδείας. Η θέση μας είναι ξεκάθαρη, νομιμότητα για όλους.

Την ώρα που η Εθνική Ελληνική μειονότητα καθώς και η Ελληνική πολιτεία επιθυμούν η Αλβανία να πάρει το status της υποψήφιας προς ένταξης χώρας η συμπεριφορά του αλβανικού κράτους είναι ίδια και απαράλλακτη με τις πρακτικές του παρελθόντος.

Θέλουμε να καταγγείλουμε ότι οι πρακτικές αυτές έχουν ως στόχο την αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος στην γη της Χειμάρρας με απώτερο σκοπό να επέλθει η αλλαγή της πληθυσμιακής σύνθεσης στην περιοχή. Κάνουμε έκκληση στην αλβανική κυβέρνηση να σταματήσει τις απαράδεκτες αυτές ενέργειες και να αποδώσει την περιουσία στους νόμιμους κατόχους όπου αυτοί είναι μόνο οι Χειμαρριώτες, η εκκλησία, και η κοινότητα. Στην Ελλάδα και στους ευρωπαϊκούς φορείς να στηρίξουν τα δίκαια αιτήματά μας και στην ΟΜΟΝΟΙΑ και στο Κ.Ε.Α.Δ να επανεξετάσουν την στάση τους σχετικά με την συμμετοχή ή όχι στην αλβανική κυβέρνηση. 

Πηγή

Σχόλιο ιστολογίου: Φυσικά, ο κ. Βενιζέλος,  ως υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, σιωπά στα όσα συμβαίνουν κατά της Ελληνικής μειονότητας (αναγνωρισμένης διεθνώς ως εθνική) της Αλβανίας. Δυστυχώς, δεν είναι η μοναδική φορά που ο κ. Βενιζέλος φαίνεται να ασκεί προσωπική εξωτερική πολιτική (π.χ. βίζα στους Κοσοβάρους), εγγκαταλείποντας πάγιες θέσεις της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Ίσως να είναι ευτύχημα που ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς είναι "πατριώτης" κι έτσι δεν έχουμε δει ακόμη να καίνε ή να κρεμάνε τους Έλληνες της Αλβανίας...

Η γεωπολιτική σημασία των στενών

«Μεσ’ του Βοσπόρου τα στενά»

Του Γιώργου Δημητρακόπουλου

Η προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσία επανέφερε στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος το σημαντικό θέμα της γεωπολιτικής σημασίας των Στενών του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων. Οι διελεύσεις από τα Στενά αυτά κυρίως ρωσικών πολεμικών πλοίων, που έχουν έδρα τους τη ναυτική βάση της Ρωσίας στην Κριμαία, με κατεύθυνση τη Μεσόγειο, έχει κατά καιρούς απασχολήσει αρκετές χώρες και ιδιαίτερα τις ΗΠΑ. Βέβαια, η σημασία τους δεν περιορίζεται στα ρωσικά πλοία, ιδιαίτερα μάλιστα αφού έχουν χαρακτηριστεί ως μία από τις πιο δύσκολες θαλάσσιες οδούς στον κόσμο.

Η αναγνώριση της σημασίας τους ξεκινά από την αρχαία εποχή, αφού πέρα από το όνομα –Ελλήσποντος- αναφορές για τη σημασία των στενών υπάρχουν σε σχέση με τον Τρωικό Πόλεμο. Γεωγραφικά η Τροία είχε χτισθεί στην περιοχή πολύ κοντά στην είσοδο των στενών από τα δυτικά. Έτσι, ήταν σε θέση να ελέγχει τη ναυσιπλοΐα προς εκείνη τη σημαντική από κάθε άποψη θαλάσσια οδό.

Η Ηρόδοτος αναφερόμενος στην εκστρατεία του Ξέρξη, τότε βασιλιά της Περσίας, εναντίον των Ελλήνων, παραθέτει την απόφασή του, το 482 π.Χ., για την κατασκευή δύο πλωρών γεφυρών, για τη γρήγορη διέλευση των στρατευμάτων του από την Ασία στην Ελλάδα. Εκατό και πλέον χρόνια αργότερα, το 334 π.Χ., ο Μέγας Αλέξανδρος θα διαβεί τα Στενά, ξεκινώντας την εκστρατεία του εναντίον των Περσών.

Στη διάρκεια της Βυζαντινής περιόδου ο έλεγχος των Στενών ήταν σημαντικό πλεονέκτημα για την άμυνα της Κωνσταντινούπολης. Ενδεικτική είναι μία μαρμάρινη επιγραφή που βρίσκεται στο αρχαιολογικό μουσείο της Κωνσταντινούπολης, στην οποία έχει αποτυπωθεί διαταγή του τότε αυτοκράτορα Αναστασίου του Πρώτου (491 – 518 μ.Χ.) με σκοπό τον καθορισμό των τελών διέλευσης από το Τελωνείο των Δαρδανελίων, σύμφωνα με την οποία όποιος τολμήσει να παραβιάσει τους κανονισμούς δεν α θεωρείται πλέον φίλος και θα τιμωρείται.

Στόχος των Ρώσων

Με την πτώση της Κωνσταντινούπολης τον έλεγχο των Στενών θα αποκτήσουν οι Τούρκοι. Όμως τον 190 αιώνα ο έλεγχος των Στενών γίνεται στρατηγικός στόχος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Πρώτη ενδιαφέρουσα ημερομηνία το 1807, όταν η Ρωσία στη διάρκεια των Ναπολεόντιων Πολέμων με την υποστήριξη της Μεγάλης Βρετανίας αποκλείει τα Στενά. Δεύτερη σημαντική ημερομηνία το 1853, όταν οι στόλοι της Γαλλίας και της Μεγάλης Βρετανίας διήλθαν τα Στενά προκειμένου να συμμετάσχουν ως σύμμαχοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον Πόλεμο της Κριμαίας.

Χωρίς να παραγνωρίζεται η σημασία και άλλων ημερομηνιών με σημασία για την ιστορία των Στενών, οι ημερομηνίες που αποτελούν σταθμό για τις μετέπειτα εξελίξεις, είναι: Το 1920 με τη Συνθήκη των Σεβρών που προέβλεψε την αποστρατικοποίηση των Στενών, το 1923 με τη Συνθήκη της Λωζάνης που αποκατέστησε ως ένα βαθμό την τουρκική εξουσία στα Στενά, επιτρέποντας όμως την ελεύθερη διέλευση όλων των ξένων πολεμικών πλοίων και το 1936 με τη Σύμβαση του Μοντρέ, η οποία δίνει μεταξύ άλλων στην Τουρκία το δικαίωμα να περιορίζει τη διέλευση από τα Στενά πλοίων χωρών που δεν βρίσκονται στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, όπως η Ελλάδα.

Παρά το γεγονός ότι οι ΗΠΑ δεν υπέγραψαν τη σύμβαση αυτή πάντα εκδήλωναν το ενδιαφέρον τους για τα Στενά. Έτσι, το 1946, όταν η Σοβιετική Ένωση ζήτηση εγγράφως από την Τουρκία μία νέα ρύθμιση –στην ουσία επανεξέταση και αλλαγές στη Σύμβαση του Μοντρέ- σχετικά με το καθεστώς των Στενών, εκείνη, υπό την πίεση των ΗΠΑ, απέρριψε την πρόταση.

Αρκετά χρόνια αργότερα, το 1976 και το 1979, όταν η Τουρκία επέτρεψε τη διέλευση των ρωσικών αεροπλανοφόρων τύπου Κιέβ κατά παράβαση τα Σύμβασης του Μοντρέ, τόσο οι ΗΠΑ όσο και άλλοι σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ εξέφρασαν τις αντιρρήσεις τους, χωρίς όμως αποτέλεσμα, αφού ειδικοί είχαν τότε υποστηρίξει ότι η Σύμβαση είχε υποστεί τροποποιήσεις ντε φάκτο σύμφωνα με τις οποίες η διέλευση τέτοιου τύπου πλοίων δεν μπορούσε να εμποδιστεί.

Σιωπηλή παράταση

Γενικότερες συζητήσεις είχα, βέβαια, γίνει και όταν έληγε τυπικά η ισχύς της Σύμβασης. Όμως ο διεθνής συσχετισμός δυνάμεων μάλλον είχε τότε οδηγήσει τις ΗΠΑ να στηρίξουν μία σιωπηλή παράταση της ισχύος της, παρά να ανακινήσουν συνολικά το ζήτημα όπως θα έπρεπε. Αξίζει να σημειωθεί ότι η συνολική επανεξέταση της Σύμβασης του Μοντρέ α μας επέτρεπε να θέσουμε με σαφήνεια το ζήτημα του δικαιώματός μας για την επαναστρατιωτοκοποίηση των νήσων Λήμνου και Σαμοθράκης. Πράγμα που δεν είχαμε πράξει κατά τις αρχικές διαπραγματεύσεις, με αποτέλεσμα αρκετά χρόνια μετά να δεχόμαστε τουρκική αμφισβητήσεις για την αντίκρουση των οποίων να πρέπει δυστυχώς να επικαλεστούμε σχετικές δηλώσεις του τούρκου υπουργού Εξωτερικών (πρόκειται για τον Ρουσδή Αράς) και όχι άρθρα της Σύμβασης.

Η στρατηγική σημασία των Στενών, ως σημαντικών θαλάσσιων οδών, είναι χωρίς αμφιβολία ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα των διεθνών σχέσεων σήμερα. Ιδιαίτερα μάλιστα αφού στενά θεωρούνται από κάθε άποψη σημαντικά βρίσκονται σε γεωγραφικές περιοχές όπου υπάρχει κρίση σε εξέλιξη ή σε περιοχή με ευρύτερη στρατηγική σημασία.

Το καθεστώς δε των Στενών είχε απασχολήσει αρκετά τις εργασίες που είχαν αποτέλεσμα τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας το 1982. Πέρα από τα Δαρδανέλια και τα Στενά του Βοσπόρου, οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής αναδεικνύουν τη σημασία των Στενών του Ορμούζ, στα οποία το Ιράν έχει πολλές φορές αναφερθεί, απειλώντας μάλιστα πρόσφατα να εμποδίσει την λειτουργία τους. Με δεδομένο ότι το κέντρο βάρους της κρίσης στη Μέση Ανατολή βρίσκεται στη «σχέση» των δύο σημαντικότερων πόλων, του Ισραήλ και του Ιράν, η διαρκής προσπάθεια του δεύτερου για τον έλεγχο των Στενών αυτών είναι ζήτημα στρατηγικής υπεροχής.

Ανταγωνισμοί

Σε ένα διεθνές σύστημα που προσδιορίζεται από τον ανταγωνισμό για το ποιος θα θέτει τους όρους του πλαισίου και των συσχετισμών για το υπόλοιπο διάστημα του 21ου αιώνα, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι βασικοί παράγοντες αυτής της διελκυστίνδας ασχολούνται με τον έλεγχο θαλάσσιων οδών. Αξιοσημείωτη είναι εδώ η επιμονή της Κίνας για τον πλήρη έλεγχο των νησιών αλλά και των υδάτων στην περιοχή της Νότιας Θάλασσας της Κίνας. Η περιοχή αυτή είναι το κύριο σημείο διέλευσης των εμπορικών πλοίων που μεταφέρουν πρωτίστως ενεργειακές πηγές στα κινέζικα λιμάνια.

Δεν θα πρέπει, βέβαια, να παραγνωρίζεται και η μεγάλη στρατηγική σημασία που έχουν τα στενά της Μαλάκα, που αποτελούν το βασικό θαλάσσιο δίαυλο ανάμεσα στον Ινδικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό. Εκεί αναπτύσσεται και η δραστηριότητα των σύγχρονων πειρατών παρά τις προσπάθειες της διεθνούς κοινότητας για την εξάλειψή της.

Η Ελλάδα, ως κατ’ εξοχήν ναυτική χώρα, έχει κάθε συμφέρον να μετέχει ενεργά σε εξελίξεις σχετικές με τα Στενά σε όλα τα σημεία του πλανήτη.

Πηγή «Ελευθεροτυπία»

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ιδιωτικοί στρατοί

Η μεταμοντέρνα διάσταση του πολέμου και η νέα φεουδαρχία στις πολεμικές επιχειρήσεις

Tου Ιωάννη Μιχαλέτου

Πηγή RIMSE 

  Η πρώτη δεκαετία της δεύτερης Χιλιετηρίδας, εμφάνισε ένα παλαιό φαινόμενο οι απαρχές του οποίου χάνονται στα βάθη των αιώνων. Οι ιδιωτικοί στρατοί, ιδιαίτερα μετά την συμβολική ημερομηνία της 11ης Σεπτεμβρίου και του "Πολέμου ενάντια στη τρομοκρατία", γίνονται ένα βασικό συστατικό των εκατοντάδων πολεμικών συρράξεων απ' άκρου εις άκρον στον πλανήτη. 

Ουκ ολίγες πολυεθνικές εταιρείες, αναλαμβάνουν τη στρατολόγηση μισθοφόρων, συχνά πρώην στελεχών των ενόπλων δυνάμεων διαφόρων κρατών και προσχωρούν σε πολεμικές εκστρατείες ως υπεργολάβοι κρατών και κυρίως των ΗΠΑ.

Υπό αυτή την έννοια, ο πλανήτης γνωρίζει την αναγέννηση στρατιωτικών σχημάτων όπως την περίοδο του Μεσαίωνα, αποδεικνύοντας ότι η πορεία της ανθρώπινης ιστορίας προσομοιάζει σε μια σπειροειδή μορφή και όχι σε μια προοδευτική ανοδική ευθεία όπως εξακολουθεί να πιστεύει η πλειονότητα των πολιτών.

Ο κύριος διεθνής κανονισμός που διέπει τη λειτουργία των ιδιωτικών στρατών, είναι η τρίτη συνθήκη της Γενεύης του 1949. Σύμφωνα με αυτή εάν τα στελέχη των ιδιωτικών δυνάμεων, έχουν πλήρη και νόμιμη εξουσιοδότηση από τις ένοπλες δυνάμεις του κράτους για το οποίο εργάζονται, τότε δικαιούνται τα προνόμια του "αιχμαλώτου πολέμου", όπως αναφέρεται ξεκάθαρα στην τέταρτη παράγραφο του τέταρτου άρθρου.  Αυτό όμως ισχύει μόνο στην περίπτωση των βοηθητικών τμημάτων όπως εκείνα του εφοδιασμού σωμάτων.

Στην περίπτωση μαχίμων τμημάτων, ο ιδιωτικός στρατός επέχει τη θέση μισθοφόρου και θεωρούνται ως παράνομοι αντιμαχόμενοι και δεν έχουν δικαιώματα, σύμφωνα με άρθρο 47 της ίδιας συνθήκης (Εκτελούνται επί τόπου). Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν επικυρώσει το συγκεκριμένο άρθρο που έγινε διεθνής συνθήκη μόλις το 1977.  

Τη σημερινή εποχή, οι πόλεμοι και οι συγκρούσεις στην Αφρική, Μέση Ανατολή και Λατινική Αμερική, όπως και κοινωνικές αναταραχές έχουν δημιουργήσει μια βιομηχανία αξίας άνω των 50 δις. Δολαρίων ανά έτος που διαμοιράζεται σε πάμπολλους ιδιωτικούς στρατούς. Περίπου τα δύο τρίτα αυτού του κύκλου εργασιών προέρχονται από Αμερικανικές, Βρετανικές και Αυστραλιανές εταιρείες που κατά βάση απασχολούν απόστρατα στελέχη των εθνικών τους στρατών. 

Είναι ενδεικτικό ότι από το 1994 έως και το 2009, το Πεντάγωνο των ΗΠΑ είχε υπογράψει περίπου 3.600 συμβόλαια παροχής ιδιωτικών στρατιωτικών υπηρεσιών αξίας 300 δις Δολαρίων. Το μεγαλύτερο μέρος εξ'αυτών έλαβε χώρα μετά το 2001… 

Παράλληλα η έκρηξη αυτή των μισθοφορικών δυνάμεων, έχει δημιουργήσει και ένα σημαντικό πρόβλημα στην επάνδρωση των ίδιων των συμβατικών στρατών, καθότι στελέχη ιδιαίτερα των ειδικών δυνάμεων, παραιτούνται και στρατολογούνται εν συνεχεία σε εταιρείες οι οποίες παρέχουν καλύτερους μισθούς και απαιτούν λιγότερες "ώρες εργασίας" δίχως να αναλώνονται σε παράπλευρες λειτουργίες όπως παρελάσεις ή άλλες καθιερωμένες λειτουργίες και την γραφειοκρατία των εθνικών ενόπλων δυνάμεων. 

Στο Ιράκ, υπηρετούσαν περίπου 100.000 μισθοφόροι που χρηματοδοτούνται από τις ΗΠΑ ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου το 1991, οι Αμερικανοί είχαν προσλάβει λιγότερους από 10.000 μισθοφόρους. Στην ουσία μεγάλο μέρος των επιχειρήσεων στο Ιράκ έχουν καταστεί δυνατές από τις τάξεις των μισθοφόρων. Αναλαμβάνουν τη φύλαξη στόχων, την εκπαίδευση των Ιρακινών δυνάμεων, τη διενέργεια περιπολιών και συχνά εμπλέκονται σε μάχες. Την σημερινή εποχή η εξάπλωση των μισθοφόρων,σχετίζεται με την δημιουργία δυνάμεων τάξης και την προστασία μεγάλων ιδιωτικών επενδύσεων. 

Επίσης, σύμφωνα με αναφορά του Αμερικανικού Κογκρέσου του 2006, οι ιδιωτικοί στρατοί έχουν αναλάβει και μεγάλο μέρος του παγκόσμιου αντί-ναρκωτικού αγώνα και σχετίζονται με πάσης φύσεως αποστολές όχι μόνο στρατιωτικής αλλά αστυνομικής φύσεως και πολιτικής προστασίας. Σημαντικό ρόλο παίζουν οι εταιρείες μισθοφόρων και στην εκπαίδευση στρατιωτικών τμημάτων φτωχών κρατών, αλλά και στην παροχή τεχνογνωσίας. 

Οι εταιρείες

Υπάρχουν ορισμένες εταιρείες που λόγω του μεγέθους τους αλλά και των αποστολών στις οποίες λαμβάνουν μέρος, θεωρούνται ως ιδιαιτέρως σημαντικές σε διεθνές επίπεδο, με δυνατότητες ενός μικρομεσαίου συμβατικού στρατού.

DynCorp International

Έδρα: Falls Church, VA, USA

Ιστοσελίδα: www.Dyn-intl.com

Ιδρύθηκε το 1946 ως βοηθητική υπηρεσία που παρείχε διευκολύνσεις μεταφορικής φύσεως για τον Αμερικανικό στρατό. Τη σημερινή εποχή έχει ετήσιο τζίρο 2,5 δις. Δολαρίων και διαθέτει 17.000 μισθοφόρους στις τάξεις της. Σχεδόν το 96% των συμβολαίων της είναι από το Πεντάγωνο των ΗΠΑ και τα τελευταία χρόνια έχει εμπλακεί σε αποστολές στο Αφγανιστάν, Βολιβία, Βοσνία, Κολομβία, Σομαλία, Αγκόλα, Αϊτή, Κόσοβο, Ιράκ και Κουβέιτ. Στο Αφγανιστάν έχει αναλάβει μάλιστα τη φύλαξη του Προέδρου Καρζάι και την εκπαίδευση της τοπικής αστυνομίας. 

Η εταιρεία είναι εισηγμένη στο χρηματιστήριο της Νέα Υόρκης από το 2006 και σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες τα μετοχικά συμφέροντα που την ελέγχουν είναι κατά βάση Αγγλοσαξονικά με έδρα το Χιούστον του Τέξας. Η DynCorp διαθέτει εξοπλισμό αξίας 2 δις. Δολαρίων, που περιλαμβάνει στόλο ελικοπτέρων Μπέλ-Χίουι, ταχύπλοα, οχήματα Χάμμερ, ιδιωτικά τζετ, μεταφορικά πολεμικά αεροσκάφη, μηχανήματα, τεθωρακισμένα οχήματα,  υπερσύγχρονα συστήματα τηλεπικοινωνιών και παρακολούθησης, ραντάρ και βεβαίως βαρύτατο οπλισμό. 

Η εταιρεία είχε εμπλακεί κατά καιρούς σε διάφορα σκάνδαλο που είδαν το φως της δημοσιότητας, από Αμερικανικά ΜΜΕ. Το κυριότερο ήταν το 2000 στη Βοσνία, όπου στελέχη της DynCorp κατηγορήθηκαν για τράφικινγκ γυναικών και παιδιών. Συγκεκριμένα έγιναν καταγγελίες για εισαγωγή και προώθηση στην πορνεία με συμμετοχή των επικεφαλών της εταιρείας στη Βοσνία και τη συνεργεία ατόμων του υποκόσμου από την περιοχή. Μετά από έρευνα των Αμερικανικών αρχών, αρκετά στελέχη της εταιρείας απολύθηκαν, αλλά τελικά η έρευνα έκλεισε, ενώ και ο τοπικός τύπος ασχολήθηκε εκτενώς με την υπόθεση κατηγορώντας την DynCorp ότι είχε μετατραπεί σε οργανισμό της μαφίας σε πανβαλκανικό επίπεδο. 

Στη Κολομβία κατά τα έτη 2001-2002 η εταιρεία είχε κατηγορηθεί ότι εμπλεκόταν σε επιχειρήσεις διωγμών ιθαγενών από τα χωριά τους με αφορμή αντάρτικες επιχειρήσεις, ενώ το Πεντάγωνο των ΗΠΑ είχε διατάξει έρευνα για κακοδιαχείριση του προγράμματος αξίας 1 δις. Δολαρίων που είχε ανατεθεί στην DynCorp και προέβλεπε την καταστροφή φυτειών κόκας και την παροχή εκπαίδευσης στην Κολομβιανή αστυνομία. 

Triple Canopy

Έδρα: Herndon, Virginia, United States Ιστοσελίδα: www.triplecanopy.com

Ιδρύθηκε το 2003 και εξειδικεύεται στη Μέση Ανατολή και ιδιαίτερα στο Ιράκ, όπου είχε υπογράψει συμβόλαια αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων Δολαρίων. Απασχολεί 5.500 μισθοφόρους. Η εταιρεία δημιουργήθηκε από πρώην στελέχη της δύναμης "Δέλτα" των ειδικών δυνάμεων των ΗΠΑ και απασχολεί επίσης και πολιτικό προσωπικό κυρίως στον οικονομικό τομέα, όπως και δημοσιογράφοι και ιατρικό προσωπικό. 

Η Triple Canopy, χαρακτηρίζεται από την ευρύτατη στρατολόγηση μισθοφόρων στην Κεντρική Αμερική. Διαθέτει μάλιστα κέντρο εκπαίδευσης στην Ονδούρα όπου έχει μεγάλη πολιτική επιρροή. Η Triple Canopy απασχολούσε 700 Περουβιανούς, 320 πολίτες Ονδούρας και 250 Χιλιανούς ως φρουρούς στην "Πράσινη ζώνη" της Βαγδάτης όπου βρίσκονται οι πλέον πολύτιμες εγκαταστάσεις για τους Αμερικανούς στο Ιράκ. Οι μισθοί των Λατινοαμερικάνων κυμαίνονται μεταξύ 1000 και 1500 Δολαρίων το μήνα για τους στρατιώτες, ενώ οι Αμερικανοί μισθοφόροι ομόλογοι τους κερδίζουν μεταξύ 400 και 700 Δολαρίων την ημέρα στο Ιράκ. 

Το 2007 η εταιρεία εξαγόρασε την επιχείρηση διαχείρισης κρίσεων, ονόματι Clayton Consultants που ειδικεύεται σε επιχειρήσεις απαγωγών και εντοπισμού ομήρων στην Λατινική Αμερική. 

Σε γενικές γραμμές η Triple Canopy θεωρείτε ευρέως ως μια λίαν ανεπτυσόμενη εταιρεία στο τομέα της που έχει ήδη αποκτήσει ισχυρή βάση στη Λατινική Αμερική, ενώ τον Μάρτιο του 2009 κέρδισε συμβόλαιο στο Ιράκ αξίας 1 δις. Δολαρίων, γεγονός που ξεσήκωσε αντιδράσεις από τους ανταγωνιστές της που θεωρούν ότι βρίσκεται πολύ κοντά στη διακυβέρνηση του Προέδρου Ομπάμα η οποία διάκειται ευμενώς σε αυτήν. 

Academi (Πρώην Xe Services & Blackwater Worldwide) Έδρα: Moyock North Carolina, USA Ιστοσελίδα: www.Academi.com

Η εταιρεία αυτή ιδρύθηκε το 1997 ως Blackwater Worldwide και ύστερα από μια σειρά σκανδάλων που προκάλεσαν ευρύτατες αντιδράσεις και ανακατατάξεις άλλαξε το όνομα σε Xe Services τον Φεβρουάριο του 2009 και εν συνεχεία σε Academi. 

Το 90% του κύκλου εργασιών της εταιρεία προέρχεται από κυβερνητικά συμβόλαια των ΗΠΑ με κύρια ειδίκευση το Ιράκ και το Αφγανιστάν.  Έγινε ευρύτατα γνωστή για το ρόλο της εκεί και απασχόλησε με εκτενή αφιερώματα το διεθνή τύπου φέρνοντας κατά κύριο λόγο στην επιφάνεια το ρόλο των ιδιωτικών στρατών στη σημερινή εποχή. Είναι μάλιστα η μεγαλύτερη εταιρεία του είδους της και θεωρείτε ως το πρότυπο του σύγχρονου παγκόσμιου ιδιωτικού στρατού με πολύ εκτεταμένες επιχειρησιακές δυνατότητες. 

Η Blackwater έγινε γνωστή χάρης τα πολύ μεγάλα συμβόλαια που είχε λάβει μεταξύ 2003 και 2008 στο Ιράκ, αρκετών Δις. Δολαρίων αλλά και τις δραστηριότητες του τέως Προέδρου της Erik Prince πρώην στελέχους των Αμερικανικών υποβρυχίων καταστροφών. Ο ίδιος υπήρξε κληρονόμος μεγάλης ακίνητης περιουσίας στην πολιτεία της Βόρειας Καρολίνας, όπου και δημιούργησε ένα υπερσύγχρονο κέντρο εκπαίδευσης μισθοφόρων που μετέπειτα εξελίχθηκε στην εταιρεία. Ως προσωπικότητα ο Prince, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα όσο και μυστηριώδης. Είναι Ιππότης του τάγματος του Αγίου Ιωάννη της Μάλτας (Σ.Σ.) (προσήλυτος καθότι γεννήθηκε ως Καλβινιστής), μια κλειστή παγκόσμια κάστα ατόμων που αποτελούν έναν από τους κύριους βραχίονες του Βατικανού. Παράλληλα διατηρεί φιλίες με όλους τους κορυφαίους αξιωματούχους της κυβέρνησης Μπους την περίοδο 2000-2008 και είναι μεγάλος χρηματοδότης των Ρεπουμπλικάνων όπως και δεκάδων συντηρητικών οργανισμών στις ΗΠΑ.

(Σ.Σ.) Το συγκεκριμένο Τάγμα έχει μέσω Μαυροβουνίου αποκτήσει ικανή επιρροή στα Δυτικά Βαλκάνια, ενώ διατηρεί επί σειρά πολλών ετών παρουσία στην Ελλάδα, κυρίως στην Αθήνα και τη Ρόδο. 

Ο Erik Prince είναι απόγονος ισχυρής επιχειρηματικής οικογένειας στην Αμερική Ολλανδικής καταγωγής και η περιουσία του υπολογίζεται σε 2 δις. Δολάρια. Λίγα είναι γνωστά για την προσωπική του ζωή και αποτελεί μια από τις πλέον εμβληματικές φυσιογνωμίες του κόσμου των μισθοφόρων σε παγκόσμιο επίπεδο. Το 2010 πούλησε την πλειονότητα των μετοχών της εταιρείας σε "ιδιωτικό ταμείο (fund)". Την παρούσα περίοδο είναι ιδιοκτήτης του "Frontier Resource Group" που επενδύει σε υποδομές στην Αφρική με εξειδίκευση στις μεταφορές, ενέργεια και αγροτική παραγωγή.  

Το κέντρο εκπαίδευσης της εταιρείας έχει έκταση 28.000 στρέμματα και περιλαμβάνει μια πλήρης οργανωμένη στρατιωτική βάση και εγκαταστάσεις εφάμιλλες των πλέον υψηλών Αμερικανικών και Νατοϊκών προδιαγραφών. Περαιτέρω είναι ενδιαφέρον να ειπωθεί ότι η Blackwater διαθέτει και μια θυγατρική που έχει ως αποκλειστικό σκοπό την εκπαίδευση αστυνομικών και στρατιωτικών  σκύλων.

Μια άλλη θυγατρική η «Blackwater Maritime Solutions» είχε αναλάβει την εκπαίδευση του Ελληνικού Λιμενικού σώματος προ των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Είναι ενδιαφέρον, ότι εάν και η Blackwater αποτελεί αντικείμενο πολύ σκληρής κριτικής εδώ και μερικά έτη, ουδείς στην Ελλάδα ερεύνησε την σχέση της με τα Ελληνικά τμήματα ασφαλείας και για το τι είδους εκπαίδευση προσέφερε. Πάντως δεν προκύπτει από πουθενά ότι η εταιρεία έχει αναλάβει οποιοδήποτε Ελληνικό συμβούλιο για εσωτερική ασφάλεια όπως λαθεμένα κατηγορήθηκε. 

Η Xe Services διαθέτει 21.000 μισθοφόρους στις τάξεις της και πάσης φύσεως ειδικότητες πέραν των στρατιωτικών. Υπάρχουν εν εξελίξει πολλές δικαστικές διώξεις στις ΗΠΑ για το ρόλο της σε δολοφονίες Ιρακινών πολιτών και για οικονομικές ατασθαλίες. 

Η εταιρεία κατηγορείται από συμπαθούντες και συμμάχους στη κυβέρνηση Ομπάμα, ότι στελεχώνεται από φανατικούς και ακροδεξιούς που έχουν συμβάλλει στην εντύπωση ότι οι ΗΠΑ υποκινούν σταυροφορία εναντίον του Ισλαμικού κόσμου. Φωτογραφίες και κινηματογραφικό υλικό έχουν έρθει στην επιφάνεια που δείχνουν ότι οι κύριοι μέτοχοι της τότε Xe Services έβλεπαν  τον πόλεμο στο Ιράκ ως σύγκρουση της Χριστιανική Δύσης με την Ισλαμική Ανατολή, ενώ η εμπλοκή με τους Ιππότες της Μάλτας που έλκουν τη καταγωγή τους από τους Σταυροφόρους, έχει προκαλέσει την οργή του Μουσουλμανικού κόσμου. 

Εκτός από το Ιράκ, η εταιρεία προσφέρει υπηρεσίες αντί-ναρκωτικού αγώνα στο Αφγανιστάν, Κολομβία και έχει αναλάβει μεγάλο συμβόλαιο εκπαίδευσης ειδικών δυνάμεων στο Αζερμπαϊτζάν. Τέλος σάλος προκλήθηκε στην Ουάσινγκτον στα μέσα του 2009, όταν η CIA παραδέχθηκε «μυστικά προγράμματα» που αφορούσαν στην ουσία εκτελέσεις τρομοκρατών μετά το 2001. Επιτροπή μάλιστα του Κογκρέσου εξετάζει τη συμμετοχή στελεχών Xe Services σε τέτοιες «μαύρες επιχειρήσεις».

Παρόλο που έχει υποστεί σημαντική ζημιά η φήμη της εταιρείας και έχει χάσει συμβόλαια στο Ιράκ, κατάφερε να αποσπάσει δουλειές αξίας 3 δις. Δολαρίων για τα επόμενα 5 έτη στο αγώνα κατά των ναρκωτικών. Παράλληλα δύο από τα υψηλόβαθμα στελέχη της εταιρείας οι Al Clark και Marc Hersh, σε συνεργασία με τον Erik Prince, εκτιμάται ότι διαθέτουν συνδέσμους με πολλές κυβερνήσεις σε διάφορα σημεία του πλανήτη και παίρνουν δουλειές ανεξάρτητες από την εταιρεία τους. 

Η Academi, διαθέτει μια σειρά θυγατρικών μεταξύ των οποίων και ιδιωτική εταιρεία πληροφοριών με εκατοντάδες επιχειρηματικές υποθέσεις ανά τον πλανήτη, ενώ εκτιμάται ότι είχε παρουσία και στην Ελλάδα κατά το παρελθόν. 

Είναι πλέον του βέβαιου ότι η εταιρεία αυτή αποτελεί την αιχμή του δόρατος μια πολύ ευρύτερης ελίτ που ελέγχει σε μεγάλο βαθμό τις εξελίξεις που άπτονται των θεμάτων ασφάλειας και πληροφοριών στον πλανήτη. 

Armor Group Έδρα: London, United Kingdom Ιστοσελίδα: www.armorgroup.com

Η βρετανική αυτή εταιρεία ιδρύθηκε το 1981 και το 2008 εισήχθη στο χρηματιστήριο του Λονδίνου. Ο κύκλος εργασιών της για το 2008 ανήλθε στα 300 Εκ. Δολάρια και διαθέτει 8.500 στελέχη-μισθοφόρους, όπως και 37 αντιπροσωπείες σε 28 χώρες σε όλες τις καυτές ζώνες του πλανήτη. 

Η εταιρεία έχει αναπτυχθεί στο Αφγανιστάν κατά κύριο λόγο και προσφέρει 450 στρατιώτες για τη φύλαξη διπλωματικών εγκαταστάσεων στη Καμπούλ, ενώ άλλοι 1.200 υπηρετούν στο Ιράκ και έχουν λάβει μέρος σε μάχες με 30 απώλειες και εκατοντάδες τραυματίες. 

Από τον Απρίλιο του 2008 εξαγοράστηκε και έγινε θυγατρική του Βρετανό-Δανεζικό-Βελγικού πολυεθνικού κολοσσού υπηρεσιών σεκιούριτι, του G4S (Group 4 Securicor). 

Η μητρική εταιρεία διαθέτει εξειδίκευση στη συνοδεία χρηματαποστολών, φύλαξη αεροδρομίων-τραπεζών, παροχή σωματοφυλάκων, διαχείριση φυλακών και προστασία ανθρωπιστικών αποστολών. Έχει ετήσιο τζίρο 13 δις. Δολάρια και απασχολεί 620.000 εργαζομένους. Όπως είναι ευνόητο πρόκειται για έναν οργανισμό που εξαιρετικά μεγάλη επιρροή σε θέματα ασφαλείας σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η γνωστή εταιρεία Wackenhut, αποτελεί θυγατρική της παραπάνω και ως εκ τούτου διαθέτει και ευάριθμη παρουσία και στην Ελληνική αγορά. 

Unity Resources Group Έδρα: Dubai, United Arab Emirates

Ιστοσελίδα: www.unityresourcesgroup.com/

Εταιρεία Αυστραλιανών συμφερόντων, ιδρύθηκε το 2000 με έδρα τον Αραβικό κόσμο και επιχειρήσεις κυρίως στο Ιράκ και το Πακιστάν όπως και τη προστασία πετρελαϊκών εγκαταστάσεων στον Κόλπο. 

Η Unity Resources Group αποτελεί έναν από τους  βασικούς υπεργολάβους της USAID, της αρχής αρμόδιας για την εξωτερική βοήθεια τους Αμερικανικού ΥΠΕΞ.  Επίσης διαθέτει εκατοντάδες μισθοφόρους που αναλαμβάνουν ευαίσθητες αποστολές όπως διασώσεις ομήρων, επιχειρήσεις εναντίων εγκληματικών ομάδων, αλλά φύλαξη συνόρων και εκπαίδευση στρατιωτικών σωμάτων κρατών.  Έχει και αυτή κατηγορηθεί για δολοφονίες αμάχων στο Ιράκ και την παρούσα περίοδο εκτιμάται ότι 2.000 στελέχη της υπηρετούν εκεί. 

Στην Αυστραλία θεωρείται ως ο νούμερο ένα οργανισμός για φύλαξη εκδηλώσεων, ενώ έχει συμμετάσχει σε επιχειρήσεις εναντίον της πειρατείας στην Ανατολική Ασία όπως και σε φύλαξη εγκαταστάσεων στη νήσο Παπούα Νέα Γουινέα (Μια από τις πλέον άγνωστες αλλά πάμπλουτες σε μεταλλεύματα και ενέργεια περιοχές του κόσμου).

Λόγω της έντονης εμπλοκής της στο Πακιστάν, ο τοπικός τύπος τη κατηγορεί συχνά για παράνομες πρακτικές, ενώ έχει ερευνηθεί και ο ρόλος της στην Ινδονησία για περιστατικά βίας εναντίον του τοπικού πληθυσμού και υπέρ των συμφερόντων μεγάλων πολυεθνικών. 

Άλλες εταιρείες

Ο αριθμός των επιχειρήσεων-ιδιωτικών στρατών είναι εξαιρετικά μεγάλος και ως ένα βαθμό είναι δαιδαλώδες το νομικό καθεστώς που διέπει τις εργασίες τους όπως και τα πραγματικά περιστατικά δράσης τους.

Συνοπτικά θα αναφερθούν ορισμένες άλλες σημαντικές εταιρείες, οι οποίες μαζί με τις προαναφερθέντες συνθέτουν ένα παγκόσμιο σύστημα ιδιωτικών ενόπλων δυνάμεων με συνολική ισχύ πυρός εφάμιλλη ενός σημαντικού σύγχρονου κράτους. Θεωρείται βέβαιο ότι εάν συνεχιστεί η σημερινή τάση, στο όχι τόσο μακρινό μέλλον οι πόλεμοι θα διεξάγονται όχι διακρατικά αλλά μέσω αντιπροσώπων.

AirScan Έδρα: Titusville, Florida, USA Ιστοσελίδα: www.airscan.com Έτος ίδρυσης: 1984 Περιοχές δράσης:  Κολομβία, Σουδάν, Αγκόλα, ΠΓΔΜ

Custer Battles Έδρα: Newport, Rhode Island, USA Ιστοσελίδα: www.custerbattles.com Έτος ίδρυσης: 2001 Περιοχές δράσης:  Αφγανιστάν, διεθνείς εγκαταστάσεις πετρελαίου 

Military Professional Resources (L-3 MPRI) Έδρα: Alexandria, Virginia, USA Ιστοσελίδα: www.mpri.com Έτος ίδρυσης: 1987 Περιοχές δράσης: Βοσνία, Ιράκ, Κουβέιτ, Νότια Αφρική, Κροατία, Ιράκ, Κόσοβο 

Erinys International Έδρα:   British Virgin Islands & UAE & Johannesburg-South Africa Ιστοσελίδα: www.erinys.net Έτος ίδρυσης:2001

Περιοχές δράσης: Ιράκ, Αφρική

Omega Group Έδρα: Oslo, Norway Ιστοσελίδα: www.Omegagroup.org Έτος ίδρυσης:1992

Περιοχές δράσης: Ιράκ, Αφγανιστάν 

Integrated Risk Management Services 2004 Έδρα:  Naas, Co. Kildare, Ireland. Ιστοσελίδα: www.i-rms.com Έτος ίδρυσης:2004 Περιοχές δράσης: Αφρικανικές χώρες

Επίμετρο για την Ελλάδα

Το ζήτημα των ιδιωτικών στρατών, έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις κυρίως στις ΗΠΑ και την Ευρώπη και έχει ξεσηκώσει αντιδράσεις πολυποίκιλων πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων. Στην Ελλάδα, το θέμα αυτό δεν έχει λάβει της πρέπουσας σημασίας, δεδομένου ότι τόσο στον ευρύτερο Βαλκανικό χώρο, όσο και στην προετοιμασία των Ο.Α αγώνων του 2004, οι διεθνείς μισθοφορικοί οργανισμοί έπαιξαν σημαντικό ρόλο.

Δυστυχώς, ακόμα και στα κλιμάκια εξουσίας στην Ελλάδα που ασχολούνται σε θέματα εσωτερικής ασφάλειας, δεν έχει υπάρξει ενδελεχής έρευνα και αξιολόγηση για το ποιες επιπτώσεις μπορεί να υπάρξουν – ή έχουν ήδη υπάρξει- από την παρουσία πολύ ισχυρών ιδιωτικών συμφερόντων σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά και στην ευρύτερη γεωπολιτική ζώνη που περικλείει την Ελληνική επικράτεια (Βαλκάνια, Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική, Καύκασος).

Πρέπει να τονιστεί εμφατικά ότι οι επιχειρήσεις αυτές διαπλέκονται ευθέως με συμφέροντα συχνά μη-σύννομα και μακριά από τον έλεγχο των ευνομούμενων κοινωνιών. Επιπλέον λόγω της περιρρέουσας ατμόσφαιρας, δεν είναι απίθανο να λεχθεί ότι οι ομάδες αυτές των συμφερόντων μπορούν να τεθούν υπό την διεύθυνση εχθρικών προς την Ελλάδα δυνάμεων εάν και εφόσον πληρωθούν ικανοποιητικά προκειμένου να πλήξουν τη χώρα με επιχειρήσεις εσωτερικής αποσταθεροποίησης. Επιπλέον έχει διαχυθεί διεθνώς η χρησιμοποίηση μισθοφόρων για την επιδίωξη κρατικών συμφερόντων, με χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμά την Ρωσία και την ταχύτατο έλεγχο της Κριμαίας και με τη χρήση ιδιωτικής εταιρείας.

Τα παραπάνω, είναι ευνόητο ότι πρέπει να λάβουν της δέουσας προσοχής, όπως επίσης και κατά πόσο η Ελλάδα θα μπορούσε από την άλλη πλευρά να αξιοποιήσει τις υπηρεσίες τέτοιων εταιρειών για την προστασία Ελληνικών επιχειρήσεων στο εξωτερικό. 

Λόγου χάρη εδώ και έτη όλες οι μεγάλες Ελληνικές ναυτιλιακές εταιρείες αξιοποιούν τις υπηρεσίες Βρετανικών κυρίως οργανισμών για την παροχή προσωπικού ασφαλείας και την παραγωγή μελετών σε θέματα ασφάλειας στον ναυτιλιακό τομέα, ιδιαίτερα για το φλέγον θέμα της πειρατείας.

Ενδεχομένως, θα μπορούσαν να αποβούν προς όφελος της Ελληνικής Πολιτείας οι υπηρεσίες μισθοφόρων, σε περιοχές που η Ελληνική παρουσία κρίνεται αδύνατη ή ανεπαρκής.

Εν πάση περιπτώσει, σε ότι αφορά τα ευρύτερα θέματα τόσο της εσωτερικής όσο και της εξωτερικής ασφάλειας, οι ιδιωτικοί στρατοί δίνουν μια νέα διάσταση τόσο για τις δυνατότητες όσο και για τις αδυναμίες του κρατικού μηχανισμού. Μια πληρέστερη εμβάθυνση επί του ζητήματος , πιθανώς να αποβεί άκρως θετική για το Ελληνικό κράτος και τους αρμοδίους αυτού. 

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Δεν φέρνει ψήφους το δάνειο

Μέχρι και ο Θόδωρος Πάγκαλος έφυγε από ψηφοφόρος του Σαμαρά, όπως δήλωνε την περασμένη εβδομάδα, και πάει να πέσει στο Ποτάμι!

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Υποκρίνεται τον πανευτυχή, τον ενθουσιασμένο ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. Εμπλεος χαράς ανακοίνωσε στον ελληνικό λαό ότι οι ξένοι τού δάνεισαν 3 δισεκατομμύρια αγοράζοντας ελληνικά κρατικά ομόλογα πενταετούς διάρκειας με επιτόκιο 4,75%. Μία εκατοστιαία μονάδα λιγότερο δηλαδή από το 5,73% που δάνειζαν την Ελλάδα οι ξένοι τον Ιανουάριο του 2010 - τότε που έλεγαν και έγραφαν ότι η χώρα μας πλέει πλησίστια προς τη χρεοκοπία! Είναι απολύτως βέβαιο ότι συνιστά τεράστια επιτυχία να δανείζεται μια κυβέρνηση με 1% -μια εκατοστιαία μονάδα- λιγότερο από το επιτόκιο χρεοκοπίας; Πολύ αμφιβάλλουμε, αλλά ας το αντιπαρέλθουμε αυτό. Εμείς θέλουμε απλώς να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες κάτι που ίσως δεν έχουν αντιληφθεί.

Απογειώθηκαν τα επιτόκια των δεκαετών ελληνικών ομολόγων όχι όταν απειλούνταν η χώρα με χρεοκοπία, αλλά όταν... «σώθηκε» με το Μνημόνιο που επέβαλαν η ΕΕ και το ΔΝΤ με την πλήρη συνεργασία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ υπό τον Γιώργο Παπανδρέου. Δύο μόνο μήνες αφότου έβαλαν την Ελλάδα σε Μνημόνιο τον Μάιο του 2010, το επιτόκιο από 5,73% είχε γίνει 10,43%. Διπλασιάστηκε!

Εδεσαν χειροπόδαρα την Ελλάδα από οικονομική σκοπιά. Εναν χρόνο αργότερα, την 1η Ιουλίου 2011, το επιτόκιο για τα δεκαετή ομόλογα είχε εκτοξευθεί στο 16,5%. Εχοντας ξεφορτωθεί κατά μεγάλο μέρος τα ελληνικά ομόλογα που είχαν στην κατοχή τους οι ευρωπαϊκές τράπεζες, άρχισε το μεγάλο φαγοπότι με έξοδα των Ελλήνων. Οι «γύπες» των χρηματοπιστωτικών αγορών, οι ευρωπαϊκές τράπεζες, ακόμη και η ίδια η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που είχε εξασφαλισμένη την αποπληρωμή των ελληνικών ομολόγων που κατείχε στο 100% της ονομαστικής αξίας τους, άρχισαν να κερδοσκοπούν ανηλεώς εις βάρος της χώρας μας.

Στο... 33,97% (!) εκτινάχθηκε το επιτόκιο των δεκαετών ομολόγων της Ελλάδας στις 2 Ιανουαρίου 2012, επί κυβέρνησης Λουκά Παπαδήμου. Είχαν ήδη αποφασίσει μέσω του «κουρέματος» που οργάνωναν να εξοντώσουν τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία, τα νοσοκομεία, τα πανεπιστήμια, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Στο πλαίσιο του ίδιου σχεδίου, λίγο πριν ολοκληρωθεί το «κούρεμα», στις 8 Μαρτίου 2012, το επιτόκιο είχε χαθεί στη... στρατόσφαιρα του 39,85%! Είναι ασύλληπτο. Επιτόκιο σωτηρίας... 40, επιτόκιο χρεοκοπίας 5,7%! Η μαθηματική και η οικονομική επιστήμη σηκώνουν τα χέρια ψηλά και παραδίδονται στους πολιτικούς απατεώνες και τους οικονομικούς ληστές.

Ολοκληρώνοντας τη ληστεία με την υποχρεωτική επαναγορά των ομολόγων από την κυβέρνηση Σαμαρά, τα επιτόκια έκαναν απίστευτη βουτιά. Την 1η Ιανουαρίου 2013 είχαν πέσει στο 11,92%. Στις 2 Ιανουαρίου του 2014 στο 8,4% και τώρα στο 4,75%. Λίγο κάτω από εκεί που ξεκινήσαμε πριν από τέσσερα χρόνια. Μιλάμε για ανεπανάληπτο θρίαμβο!

Οι αχάριστοι Ελληνες όμως δεν δείχνουν διατεθειμένοι να τιμήσουν τους «θριαμβευτές» Σαμαρά και Βενιζέλο, έστω και με την ψήφο τους στις ευρωεκλογές. Αντί να χαρούν που ο πρωθυπουργός κατάφερε να δανειστεί 3 δισεκατομμύρια ευρώ, μοιρολογούν τους 900.000 περισσότερους ανέργους που προκάλεσε το Μνημόνιο και θρηνούν για το ότι όσοι απέμειναν να δουλεύουν, έχουν χάσει σχεδόν το 40% των αποδοχών τους!

Δεν φέρνει ψήφους στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ ο δανειακός θρίαμβος του πρωθυπουργού. Ως και ο Θόδωρος Πάγκαλος έφυγε από ψηφοφόρος του Σαμαρά, όπως δήλωνε την περασμένη εβδομάδα, και πάει να πέσει στο Ποτάμι! Θλίψη!

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Το επικίνδυνο ξύπνημα της αρκούδας

Γράφει ο Μελέτης Μελετόπουλος 

Το να ξυπνήσει κάποιος μία αρκούδα, και μάλιστα την άνοιξη, είναι πολύ επικίνδυνο πράγμα. Όσο η ρωσική υπερδύναμη βρισκόταν σε στασιμότητα, επί εποχής Μπρέζνιεφ, στον πλανήτη επικρατούσε ησυχία, αν και αυτή βασιζόταν στη λεγόμενη «ισορροπία του πυρηνικού τρόμου».

Στο τέλος της εποχής Μπρέζνιεφ και στην αρχή της εποχής Γκορμπατσώφ, όταν η Ρωσία εισήλθε σε φάση αποσταθεροποίησης και αναθεώρησης των μέχρι τότε σταθερών της, ο κόσμος συνολικά επωφελήθηκε: ο Ρόναλντ Ρέηγκαν οργάνωσε, με τις μυστικές του υπηρεσίες και τον «Πόλεμο των Άστρων», την αποδόμηση της Σοβιετικής Αυτοκρατορίας. Ο Τζωρτζ Μπους πατήρ κατέφερε το τελειωτικό πλήγμα, γενόμενος ο πρώτος «πλανητάρχης» στην παγκόσμια ιστορία μετά τον Μεγαλέξανδρο και τον Ιουστινιανό.

Η Ανατολική Ευρώπη απελευθερώθηκε από τα σοβιετικά δεσμά, κράτη και έθνη ολόκληρα αποτίναξαν ξένους ζυγούς και εσωτερικούς ολοκληρωτισμούς. Η Γερμανία επανενοποιήθηκε, βάζοντας πλώρη για νέες δόξες. Αλλά και η ίδια η ρωσική κοινωνία, μετά την οριστική κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος, ανέπνευσε ελεύθερα, μετά από μακροχρόνια κυριαρχία του πιo καταπιεστικού και μισάνθρωπου καθεστώτος στην ιστορία.

Ακολούθησε η περίοδος Γιέλτσιν, κατά την οποία η γεωπολιτικά συρρικνωμένη, αποδυναμωμένη και ταπεινωμένη Ρωσία περιήλθε υπό τον έλεγχο μίας ολιγαρχίας μαφιόζων και αυτονομημένων πρώην στελεχών του σοβιετικού καθεστώτος.  Η αποικιοποίησή της ανακόπηκε, όταν, στα στερνά του, ο Γιέλτσιν βρήκε την δύναμη να διορίσει Πρωθυπουργό και διάδοχό του ένα επίλεκτο στέλεχος των σοβιετικών υπηρεσιών, τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο Πούτιν έθεσε ως στόχο όχι μόνον την αποκατάσταση της κρατικής ενότητας και λειτουργίας της Ρωσίας, αλλά και την αναβίωση της Σοβιετικής Αυτοκρατορίας στα παλαιά της όρια. Ακολούθησε αρχικά, όπως κάθε σώφρων ηγέτης θα έκανε, πολιτική εσωτερικής ενδυνάμωσης, και στη συνέχεια ανέμενε την κατάλληλη συγκυρία για να προβεί σε κινήσεις γεωπολιτικής επέκτασης (τακτική αλώπηκος και λέοντος ταυτόχρονα, όπως υποδεικνύει ο Μακιαβέλλι).

Μέχρι τώρα, ο Πούτιν ακολούθησε (σοφά) πολιτική συνεργασίας και πάντως μη ρήξης με τις ΗΠΑ. Αλλά και οι ΗΠΑ ακολούθησαν πολιτική μη ρήξης με την Ρωσία (άλλωστε, ακόμα και σήμερα δεν έχει επέλθει ρήξη, επισυνέβησαν μόνον αψιμαχίες σε φραστικό κυρίως επίπεδο). Ο Πούτιν προχώρησε στα περιθώρια που του επέτρεψαν οι διεθνείς συσχετισμοί.

Ο παράγων που έθεσε τέρμα στην χειμερία νάρκη, ή έστω στην «πολιτικώς ορθή» συμπεριφορά της Ρωσικής Αρκούδας, είναι η Γερμανία. Η οποία, με την επίμονη, γραμμική, επαναλαμβανόμενη κάθε τριάντα-σαράντα χρόνια προσπάθεια να επιτύχει την παγκόσμια κυριαρχία, άνοιξε ταυτόχρονα, κι αυτήν την φορά, όλα τα μέτωπα: την επιχείρηση καθυπόταξης της Ευρώπης, την μετατροπή του ευρωπαϊκού νότου σε ζώνη φθηνού εργατικού δυναμικού, την συρρίκνωση της γαλλικής επιρροής και μαζί με αυτά, αναβίωσε (σε πολιτικό επίπεδο προσώρας) και το Ανατολικό Μέτωπο.

Η Γερμανία έπαιξε όμως (για τρίτη φορά σε εκατό χρόνια) εν ου παικτοίς: η Ρωσσία δεν επρόκειτο να αφήσει την Ουκρανία και την Κριμαία, δηλαδή την ζωτική της διέξοδο προς την Μεσόγειο, να υπαχθεί σε αλλότρια σφαίρα επιρροής. Ήταν το μοιραίο γεγονός που αφύπνισε την μέχρι χθες συνεννοήσιμη Ρωσική Αρκούδα, καθιστώντας την μη συνεννοήσιμη...

Φυσικά, η Γερμανία δεν διαθέτει τις «πάντσερ ντιβιζιόνεν» του παρελθόντος. Υπολόγισε στην αμερικανική παρέμβαση, για να προστατεύσει την «ουκρανική κοινωνία τω πολιτών» και τους νεοναζί που εμφανίστηκαν στο ουκρανικό πολιτικό προσκήνιο. Ο Ομπάμα, όμως, αποδείχθηκε πολύ προσεκτικός και προς το παρόν σιωπά, προφανώς διότι δεν θέλει να προκαλέσει παγκόσμια ανάφλεξη.

Αλλά η Ρωσική Αρκούδα έχει ήδη ξυπνήσει από τη χειμερία νάρκη. Ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στον ΟΑΣΕ ανακοίνωσε ότι η Ρωσία έχει συγκεντρώσει χιλιάδες στρατιώτες κοντά στα σύνορα με την Ουκρανία, ενώ  στην ανατολική Ουκρανία φιλορώσοι διαδηλωτές καταλαμβάνουν δημόσια κτίρια και ζητούν αυτονομία.

Προφανώς, ο Πούτιν θα αφήσει την Ουκρανία να ρωσοποιηθεί εκ των έσω, με σταδιακές αποσχίσεις ολόκληρων περιοχών και προσχώρησή τους στην Ουκρανία με δημοψηφίσματα, κατά το μοντέλο της Κριμαίας. Ο στρατός του είναι ετοιμοπόλεμος, αλλά θα παρέμβει μόνον σε περίπτωση σφαγής Ρώσων ή ρωσόφωνων Ουκρανών. Ήταν να μην ξυπνήσει η Αρκούδα...

Πηγή KontraNews

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Αγοράζουν χρόνο, χρεώνοντας όλους εμάς

Στα σοβαρά τώρα, είμαστε για γέλια 

Η πρώτη επιτυχία αυτής της κυβέρνησης ήταν, σύμφωνα με την ίδια, ότι δεν έχουμε πρόβλημα ρευστότητας. Η δεύτερη, ότι τελειώνει το Μνημόνιο. Η τρίτη, ότι όχι μόνο έχουμε καλύψει όλες τις άμεσες υποχρεώσεις μας, αλλά διαθέτουμε και πλεόνασμα το οποίο μοιράστηκαν οι αστυνομικοί. Η τέταρτη, ότι βγήκαμε στις αγορές και δανειστήκαμε.
Και μόνο που το διαβάζεις αντιλαμβάνεσαι τον παραλογισμό. Η τέταρτη «επιτυχία» της κυβέρνησης ακυρώνει αυτομάτως τις προηγούμενες τρεις. Το κυβερνητικό δεδομένο ότι έχουμε πλεόνασμα γεννά από μόνο του την απορία «τότε για ποιο λόγο βγήκαμε στις αγορές να δανειστούμε;».
Όπως όλοι θυμόμαστε, οι κυβερνοτσάτσοι δεν βαρέθηκαν επί τέσσερα χρόνια να κατηγορούν τους Έλληνες ότι υπερδανειζόμασταν για την πλάκα μας και γι’ αυτό το λόγο χρεωκόπησε η χώρα. Ωραία! Γιατί πανηγυρίζουν όμως τώρα που η χώρα μέσω της κυβέρνησης υπερδανείζεται άνευ λόγου και αναγκών;

Υπάρχει μόνο μια λεπτή γραμμή που χωρίζει τη λογική από τον παραλογισμό. Την περασμένη εβδομάδα, κυβέρνηση και ΜΜΕ δεν πέρασαν απλώς αυτή τη γραμμή, αλλά έκαναν το εξής άλμα: Από τη στιγμή που η Ελλάδα δεν έχει άμεσες ανάγκες άλλων δανεικών, το μόνο που απομένει είναι ότι τα χρήματα που δανειστήκαμε από τις αγορές θα κατευθυνθούν στο Ταμείο για την αποπληρωμή του ήδη υπάρχοντος χρέους μας. Αυτό δεν το διαψεύδει κανείς από την κυβέρνηση.

Το χρέος μας στην Τρόικα έχει μεσοσταθμικό επιτόκιο 2,5%. Το δάνειο που πήραμε τώρα από τις αγορές έχει επιτόκιο 4,95%. Με δεδομένο ότι δανειστήκαμε από τις αγορές 3 δισ. ευρώ με 4,95% για να ξεχρεώσουμε 3 δισ. της Τρόικας που τα είχαμε δανειστεί με 2,5%, βγάζει περίπου ένα επιπλέον κόστος της τάξης των 75 εκ. ευρώ ετησίως για την ελληνική οικονομία. Κι αυτά τα 75 εκ. ευρώ ετησίως έρχονται να προστεθούν σ’ ένα ήδη μη βιώσιμο χρέος.

Μία τέτοια κίνηση θα ήταν ουσιαστική μόνο στην περίπτωση που το συνολικό χρέος μας στην Τρόικα θα ήταν 3 δισ. ευρώ. Σε εκείνη την περίπτωση λες «θα φορτωθώ 75 εκ. ετησίως, αλλά τελειώνω με το μνημονιακό χρέος». Τότε ναι, θα είχαν κάποια λογική τα άρθρα της «Καθημερινής» που διαφημίζουν «Το αφανές τίμημα της Ανεξαρτησίας», θέλοντας να μας πείσουν ότι η έξοδος στις αγορές έγινε «Επειδή είναι προτιμότερο να μπορεί κανείς να δανείζεται από τις αγορές παρά να εφαρμόζει τυφλά ένα υποχρεωτικό πρόγραμμα. Η δυνατότητα να δανείζεται από τις αγορές δείχνει την ανεξαρτησία που διαθέτει η χώρα».

Εδώ γελάμε μετά δακρύων. Πρώτον, το ότι δανειστήκαμε από τις αγορές δεν σταματά την τυφλή εφαρμογή του υποχρεωτικού Μνημονίου. Άλλωστε, το έτερον προπαγανδιστικό έντυπο του Μαξίμου, το «ΒΗΜΑ», μιλά ανοιχτά για «αναθεωρημένο μνημόνιο». Δεύτερον, ποια είναι η «ανεξαρτησία της χώρας» από τη στιγμή που όλοι – μέχρι και ο Γιούνκερ! – ομολογούν ότι αν το χρέος δε γίνει βιώσιμο αποκλείεται ελληνική κυβέρνηση να πάρει απόφαση που δε θα εγκριθεί από τους δανειστές; Το χρέος, όμως, μπορεί να γίνει βιώσιμο μόνο από ένα μεγάλο κούρεμα. Εντάξει, δε χρειάζεται και μεγάλη ανάλυση, υπάρχει απάντηση Σόιμπλε για το θέμα.

Το δεύτερο κύριο επιχείρημα που χρησιμοποιούν οι κράχτες του Μαξίμου είναι ότι η έξοδος στις αγορές έγινε για να δείξουμε ότι… πλέον οι αγορές εμπιστεύονται την Ελλάδα. Μάλιστα! Οι αγορές, λοιπόν, εμπιστεύονται τόσο πολύ την Ελλάδα ώστε το ομόλογο των 3 δισ. τελεί υπό το αγγλικό δίκαιο προκειμένου να διασφαλισθούν οι επενδυτές ότι δεν θα βρεθούν αντιμέτωποι με ένα «κούρεμα» των ομολόγων τους, όπως έγινε το 2012 με το PSI. Τουτέστιν, μηδενικό ρίσκο εκ μέρους των επενδυτών, άρα ουδεμία εμπιστοσύνη έδειξαν οι αγορές.

Όλες αυτές τις «επιτυχίες» της η κυβέρνηση θέλησε να τις αμπαλάρει και μέσα σε μία επίσκεψη Μέρκελ. Σε αυτή την επίσκεψη θέλησαν μας πείσουν ότι υπήρξε στήριξη στην ελληνική κυβέρνηση, ότι έγιναν σημαντικές συζητήσεις, ότι έγιναν πράγματα σπουδαία. Μα από τη στιγμή που αναχώρησε η Μέρκελ από τη Γερμανία μέχρι τη στιγμή που επέστρεψε στη Γερμανία πέρασαν όλο κι όλο 10 ώρες. Σε spa για απολέπιση να πας, κάθεσαι περισσότερο. Έκλεισε όλη η Αθήνα για να φωτογραφηθεί ο Σαμαράς σε χειραψία με τη Μέρκελ. Ούτε η «Καθημερινή» του Μπουρούντι δεν θα το βάφτιζε αυτό επιτυχία. Το βάφτισε όμως η «Καθημερινή» του Μουρούτη κι αυτό έχει σημασία.

Κανείς, πάντως, δε μπορεί να αρνηθεί ότι μέσα σε όλο αυτό το show της εξόδου των αγορών υπήρξε μία τεράστια επιτυχία της συγκυβέρνησης. Μ’ ένα σμπάρο τέσσερα τρυγόνια. Ξεχάστηκε ο Μπαλτάκος, κουκουλώθηκε το σκάνδαλο Ροβέρτου Σπυρόπουλου, ψηφίστηκε η διαγραφή προστίμων σε εταιρείες πετρελαιοειδών και θάφτηκε το θέμα χρηματισμού του υπουργού Εσωτερικών Γιάννη Μιχελάκη από τον προφυλακισμένο Αναστάσιο Πάλλη, με την εμπλοκή του υπουργού Δικαιοσύνης.

Αυτά, αν συνέβαιναν σε αποικία μονοκύτταρων θα είχαμε ζήσει ήδη την επανάσταση της αμοιβάδας. Εδώ, ακόμη κάνουμε δημοσκοπήσεις για να πειστεί ο λαός ότι ο λαός εμπιστεύεται τον Σαμαρά. Για να μας δείχνουν και να γελάνε στο Μπουρούντι είμαστε.

Πηγή "Καρτέσιος"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου