Κώστας Σημίτης: Επίδειξη ασχετοσύνης και για την ΑΟΖ

Προκλητικές ανοησίες για την ΑΟΖ και άλλα θέματα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, εκστόμισε ο πρώην πρωθυπουργός, Κώστας Σημίτης, μιλώντας με την ευκαιρία της παρουσίασης του βιβλίου του πρώην προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Γιώργου Βασιλείου, με τίτλο «Μία σύγχρονη Οδύσσεια», στο αμφιθέατρο Γιάννος Κρανιδιώτης του υπουργείου Εξωτερικών.

Ο πρώην πρωθυπουργός ανέφερε για το θέμα της ΑΟΖ (ΠΗΓΗ: ‘real.gr’ ο σχολιασμός στο τέλος): «Οι εξωπραγματικές φαντασιώσεις για τις δυνατότητες της χώρας αποτελούν ένα μόνιμο φαινόμενο σε ένα μικρό ή και μεγαλύτερο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας. Είναι αποτέλεσμα ελλιπούς γνώσης και πληροφόρησης αλλά και καλλιέργειας του προτύπου σύμφωνα με το οποίο αρκεί η βούληση για να πετύχουμε το οτιδήποτε.

»Ακραίο παράδειγμα της αυτοκαταστροφικής μυθοπλασίας, για να επανέλθω στο βιβλίο του Βασιλείου, είναι η ανατροπή του συνταγματικού καθεστώτος της Κύπρου το 1974 από τη χούντα. Πίστευε ότι οι Τούρκοι δεν πρόκειται να επέμβουν και εάν επενέβαιναν οι ελληνικές δυνάμεις θα τους απωθούσαν χωρίς δυσκολία.

»Στην υπόθεση των Ιμίων το 1996 η επάνοδος στην ρύθμιση που ίσχυε από τότε που τα Δωδεκάνησα έγιναν ελληνικά, αποτέλεσε για τους ίδιους κύκλους προδοσία. Η Ελλάδα κατ’ αυτούς θα έπρεπε να κηρύξει πόλεμο στην Τουρκία.

»Σήμερα η προσοχή τους στρέφεται στην άμεση κήρυξη της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, ώστε η Ελλάδα να αποκτήσει όλα τα δικαιώματα που απονέμει το Διεθνές Δίκαιο σε μια ζώνη που επεκτείνεται ως τα διακόσια ναυτικά μίλια από την ακτή. Έτσι θα εξασφαλίσουμε μεταξύ άλλων, ισχυρίζονται, και τα πετρέλαια που θα μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε την κρίση.

»Όμως στην περίπτωση της Ελλάδας ισχύει κατά το Διεθνές Δίκαιο η αρχή ότι, όταν η ζώνη των 200 μιλίων μιας χώρας προσκρούει στη ζώνη μιας άλλης χώρας, όπως συμβαίνει π.χ. στο Αιγαίο, η λύση πρέπει να βρεθεί είτε με κοινή συμφωνία των ενδιαφερομένων χωρών είτε μέσω προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο. Θα πρέπει επομένως η Ελλάδα να επιδιώξει τη συνεννόηση με τις χώρες των οποίων η ΑΟΖ αλληλοεπικαλύπτεται με τη δική της, όπως συμβαίνει ήδη με την Αίγυπτο, και αν η συνεννόηση αυτή αποτύχει να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο.

»Το ‘έτσι θέλω’ δεν υποδηλώνει δύναμη αλλά αδυναμία. Δύναμή μας πρέπει να είναι οι προτάσεις για την εξεύρεση λύσεων και τη σύνθεση απόψεων. Με τη δημιουργική συνεργασία μας κερδίζουμε αξιοπιστία και απήχηση στη διεθνή κοινότητα είτε στο θέμα της οικονομικής κρίσης είτε στο Κυπριακό είτε στο θέμα της ΑΟΖ και προπαντός αποφεύγουμε καταστροφικά αδιέξοδα. Η χώρα χρειάζεται να διαμορφώσει μια νοοτροπία δημιουργικής πρωτοβουλίας και συνεννόησης. Τότε θα ξεπεράσει την υστέρησή της και θα αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τα προβλήματά της».


Σχόλιο πρώτο: Προφανώς αστειεύεται ο Κώστας Σημίτης όταν λέει ότι μετά τα Ίμια επανήλθαμε στο status quo ante. Κάποιος να τον πληροφορήσει ότι από τότε ξεκίνησε η συστηματική συζήτηση για τις αποκαλούμενες (από τη δεκαετία του 1980 που την εισήγαγαν οι Τούρκοι) ως «γκρίζες ζώνες». Και ποιος του είπε για κήρυξη πολέμου; Τόσα γραπτά για τις εναλλακτικές λύσεις που διέθετε η χώρα, δεν έχει υποπέσει τίποτα στην αντίληψή του, ή δεν καταλαβαίνει;
Εξακολουθεί να θεωρεί ότι τα έκανε όλα σωστά;

Σχόλιο δεύτερο: Αυτό που αναφέρει ως «έτσι θέλω», την ανακήρυξη δηλαδή της ΑΟΖ, προβλέπεται ρητώς από το διεθνές δίκαιο που κατά τα άλλα επικαλείται! Κάποιος να τον πληροφορήσει, ότι πρώτα ανακηρύσσεις μονομερώς την ΑΟΖ που πιστεύεις ότι δικαιούσαι και μετά ακολουθεί η υποβολή ενστάσεων που διευθετούνται με τον τρόπο που αναφέρει! Έλεος! Με τη μη ανακήρυξη, απλώς καθυστερούμε την έναρξη της διαδικασίας διευθέτησης!

Σχόλιο τρίτο: Καταλάβαμε καλά ότι αμφισβητεί ότι τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο θα μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε την κρίση; Κάποιος να τον πληροφορήσει, ότι όλες οι έρευνες μέχρι στιγμής αποτελούν ισχυρότατες ενδείξεις ύπαρξης πολύ σημαντικών αποθεμάτων. Με ποιο δικαίωμα μια κυβέρνηση ή ένας πολιτικός καθυστερεί τη πέραν πάσης αμφιβολίας διαπίστωση αυτών των τόσο θετικών ενδείξεων; Και πόσο μειωμένης αντίληψης πρέπει να είναι για να μην κατανοεί ότι τέτοιες ποσότητες, ναι, θα μας βοηθήσουν καθοριστικά να ξεφύγουμε από την κρίση;

Πηγή Defence-Point

Έρευνα για τους «ανώνυμους πληροφοριοδότες»

Παρέμβαση της Δικαιοσύνης για το «κόλπο» της ΕΛ.ΑΣ. και της ΕΥΠ

Παρέμβαση της Δικαιοσύνης για το «κόλπο» της ΕΛ.ΑΣ. και της ΕΥΠ με τους τουλάχιστον 50 «παντογνώστες»... πληροφοριοδότες το οποίο δημιουργεί «τρύπες» για παράνομες παρακολουθήσεις πολιτών. Η Εισαγγελία Πρωτοδικών της Αθήνας διέταξε έρευνα για την αναφερόμενη κατάχρηση από τις διωκτικές αρχές του «τρυκ» με τους «πολίτες δίχως όνομα» που υποτίθεται ότι τηλεφωνούν σε αστυνομικές υπηρεσίες - και όχι μόνο - «αποκαλύπτοντας» τα ονόματα των «δραστών» εγκληματικών ενεργειών. Με βάση την αναφορά μόνο του «ανώνυμου πληροφοριοδότη» αρχίζουν παρακολουθήσεις και γίνεται άρση απορρήτου επικοινωνιών για εκατοντάδες πολίτες χωρίς καμία άλλη αιτιολογία. Πρόκειται για μια διαδικασία που έχει δεκάδες σκοτεινά σημεία. Και όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν δικαστικοί και νομικοί που παρακολουθούν τέτοιου είδους έρευνες, «σε ένα ποσοστό τουλάχιστον 70%-80% των ερευνών που πραγματοποιούν τους τελευταίους μήνες η Αντιτρομοκρατική, τμήματα ασφαλείας, η ΕΥΠ και άλλες κρίσιμες υπηρεσίες, το έναυσμα είναι κάποιο... υποτιθέμενο τηλεφώνημα από κάποιον "αυτόκλητο πολίτη-ντετέκτιβ" ο οποίος εμφανίζεται να ξέρει τι ακριβώς έχει συμβεί και ενώ οι αστυνομικοί εμφανίζεται να μην έχουν ιδέα. Ετσι όμως καταστρατηγείται κάθε έννοια νομιμότητας και είναι πολύ εύκολο να παρακολουθείται ο οποιοσδήποτε ανυποψίαστος πολίτης με επίκληση μόνο της κλήσης του... γνωστού πληροφοριοδότη».

Η έρευνα της Εισαγγελίας Πρωτοδικών είχε αφορμή δημοσίευμα του «Βήματος» - στην ηλεκτρονική έκδοση του Helios Plus στις 22 Ιουλίου 2013 - στο οποίο καταγραφόταν η μόνιμη τακτική των αρχών ασφαλείας και των μυστικών υπηρεσιών να χρησιμοποιούν τα τηλέφωνα από το πουθενά που υποτίθεται ότι «ανοίγουν τα μάτια των αστυνομικών» και αποκαλύπτουν τους δράστες.

Πρόκειται για μια τακτική που ετεροχρονίζει εσκεμμένα την αλληλουχία των ενεργειών της Αστυνομίας ώστε κανείς, πέραν των αστυνομικών, να μη γνωρίζει πώς ξεκίνησε η αστυνομική έρευνα και αν κρύβονται αυθαίρετες ή παράνομες ενέργειες των ενστόλων.

Σε όλες τις μεγάλες υποθέσεις όπως η σύλληψη μελών της «Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς» στον Βόλο, στη Νέα Φιλαδέλφεια, στην Πάρο -μετά την αιματηρή ληστεία τον περασμένο Αύγουστο -, στους αποστολείς των δεμάτων βομβών, στους δράστες επιθέσεων εναντίον αστυνομικών στου Ρέντη, σε δολοφονικές επιθέσεις αλλά και σε ένα τμήμα των ερευνών για τη Χρυσή Αυγή οι ενέργειες των αστυνομικών φαίνεται να ξεκινούν από μια κλήση που γίνεται σε αστυνομική υπηρεσία από τηλέφωνο χωρίς αναγνώριση κλήσης όπου πολίτης λέει τα ονόματα των δραστών. Με βάση αυτό το τηλεφώνημα και την κατάθεση του αστυνομικού που υποτίθεται ότι ήταν αυτός που σήκωσε το τηλέφωνο γίνεται διαδικασία άρσης απορρήτου, με επίκληση λόγων εθνικής ασφαλείας, με εισαγγελική διάταξη και με ταχύρρυθμες διαδικασίες...

Ορισμένα στελέχη διωκτικών υπηρεσιών προσδίδουν στη συνεχή εφαρμογή αυτού του κόλπου «αγαθές προθέσεις». Οπως σημειώνουν, «με αυτό το κόλπο πολλές φορές κρύβουμε τους πραγματικούς πληροφοριοδότες μας, που αλλιώς θα κινδύνευαν αν από άλλους συνδυασμούς οι δράστες αντιλαμβάνονταν τον ρόλο τους. Ακόμη δεν θέλουμε να εντάξουμε στη δικογραφία κάποιες τακτικές που εφαρμόζουμε για να επιταχύνουμε τις έρευνές μας και να πληροφορηθούν έτσι οι ένοπλοι. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά ότι στην υπόθεση της Χρυσής Αυγής βρήκαμε στο κινητό του Ρουπακιά τις τελευταίες κλήσεις που είχε κάνει. Επειδή όμως αυτή η διαδικασία "χειροκίνητου" ελέγχου της συσκευής του κινητού είναι παράτυπη, για όσα τηλέφωνα είδαμε στη συσκευή ζητήσαμε άρση του απορρήτου τους με το κόλπο του τηλεφωνήματος! Ενας άγνωστος υποτίθεται ότι μας τηλεφώνησε και μας είπε ότι στη δολοφονία του άτυχου Παύλου Φύσσα εμπλέκονται τα τέσσερα ονόματα των οποίων τα τηλέφωνα είχαμε δει στη συσκευή του Ρουπακιά. Γι' αυτό και αν δει κανείς τη δικογραφία θα διαπιστώσει ότι ο ανώνυμος πληροφοριοδότης μας λέει ως δράστη και έναν "Θεοφάνη Σβίγγο" που είναι ανύπαρκτο πρόσωπο και πίσω από το οποίο διαπιστώσαμε ότι κρυβόταν μια στενή συγγενής του δράστη. Τότε αυτό δεν το είχαμε αντιληφθεί και αυτό το... λάθος εμφανίζεται να το κάνει και ο υποτιθέμενος πληροφοριοδότης μας. Επιπλέον, όταν μας ρωτούν σε δίκες ποιος ήταν, αν έχουμε στην ΕΛ.ΑΣ. αναγνώριση κλήσεων ή αν ζητήσαμε άρση απορρήτου για να βρούμε την προέλευση του τηλεφώνου, εμείς απαντάμε είτε πως δεν έχουμε αναγνώριση είτε ότι ο "άγνωστος" τηλεφώνησε στην ειδική γραμμή για τους πολίτες όπου διασφαλίζεται το απόρρητο της επικοινωνίας τους και έτσι είμαστε απόλυτα καλυμμένοι...».

Ωστόσο, από την άλλη πλευρά, νομικοί σημειώνουν ότι «μπορεί αυτή η τακτική να δείχνει αρχικά ότι έχει αγνές προθέσεις, μπορεί όμως να κρύβει σειρά παρανομιών. Μπορεί έτσι να κρυφθούν παράνομες μέθοδοι παρακολούθησης ή άλλες παράτυπες ενέργειες αστυνομικών. Εξάλλου ποιος μπορεί να διασφαλίσει ότι αυτό το κόλπο του "πολίτη-ντετέκτιβ" χρησιμοποιείται ως αιτιολογία σε παράνομες υποκλοπές που δεν εντάσσονται ποτέ σε κάποια δικογραφία και δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας έτσι ώστε να εξασφαλίζεται μια δικαστική άδεια για να γίνεται η τηλεφωνική παρακολούθηση αλλά με μια σαθρή δικαιολογία;».

Δημοσιεύτηκε στο HeliosPlus στις 14 Οκτωβρίου 2013

Πηγή

Η ταξική διάσταση της κρίσης

Άρθρο του Οικονομολόγου Στεφανάτου Χρήστου 

Την ώρα που οι Γερμανοί ψηφοφόροι προσέφεραν στην καγκελάριο Μέρκελ έναν νέο εκλογικό θρίαμβο, επιβραβεύοντας την για τη σκληρή στάση που κράτησε απέναντι στην Ελλάδα, ο Martin Knapp, επικεφαλής της ένωσης γερμανικών εμπορικών και βιομηχανικών επιμελητηρίων και πρώην διευθυντής του ελληνογερμανικού επιμελητήριου, στα πλαίσια συνέντευξης του σε ελληνική ιστοσελίδα έκανε μια αποκαλυπτική δήλωση: 

"Στην Ελλάδα ακόμα κι αν η χώρα είχε κυβερνηθεί από τους πλέον σοφούς, αποτελεσματικούς και έντιμους ανθρώπους του κόσμου, η κατάσταση δεν θα ήταν τραγικά διαφορετική». 

Είναι απορίας άξιον τι μας ζητάει να κάνουμε ο Martin Knapp; 

Να αθωώσουμε τους Βουλγαράκηδες, τους Ρουσόπουλους, τους Τσοχατζόπουλους, τους Τσουκάτους και το υπόλοιπο πολιτικό προσωπικό της χώρας; 

Κι αν δεν ευθύνονται αυτοί για το σημερινό μας κατάντημα τελικά ποιος ευθύνεται; 

Την απάντηση στο ερώτημα δίνει παρακάτω ο ίδιος ο Martin Knapp: 

«Το πρόβλημα είναι συνολικά ευρωπαϊκό και δημιουργήθηκε από ένα συνολικό καταμερισμό εργασίας μέσα στην Ευρώπη που δημιούργησε πολλές ανισότητες. Αυτές οι ανισότητες είναι φυσιολογικές ως ένα σημείο. Ο ενιαίος χώρος χωρίς παρεμβατικότητα, δασμούς και διαφορετικές επιδοτήσεις δεν είναι εφικτός εύκολα…» 

Τι θέλει λοιπόν να μας πει με απλά λόγια ο Martin Knapp; Ότι έτσι όπως δομήθηκε το κοινό νόμισμα και η κοινή αγορά, για τις οικονομίες της ευρωπαϊκής περιφέρειας η ύφεση, η ανεργία και ο εκτροχιασμός των δημοσιονομικών τους ήταν αναπόφευκτα φαινόμενα ακόμα κι αν όλα λειτουργούσαν υποδειγματικά σ’ αυτές. Αυτό όμως που ομολογεί σήμερα ο Martin Knapp δεν είναι κάτι καινούργιο. Πολλοί ξένοι αλλά και Έλληνες αναλυτές είχαν προειδοποιήσει για το προβληματικό του εγχειρήματος του κοινού νομίσματος. Μολαταύτα οι Ευρωπαϊκές ελίτ, αδιαφορώντας για τις όποιες ενστάσεις, προχωρήσαν στη δημιουργία της ευρωζώνης, το μεγαλύτερο νομισματικό πείραμα της ιστορίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι καμία χώρα δεν εξαιρέθηκε, ούτε καν οι «προβληματικές» Ελλάδα και Πορτογαλία. Και ο λόγος είναι ότι σήμερα, την εποχή της «προγραμματισμένης» κρίσης του ευρώ, αν κάποια χώρα είχε εξαιρεθεί θα ήταν σαν τη μύγα μέσα στο γάλα τουλάχιστον όσον αφορά τα ποσοστά της ανεργίας της.

Στην Ελλάδα, ο δημόσιος διάλογος τα τελευταία χρόνια πάντα πάει σε λάθος κατεύθυνση. Μιλάμε για τη διαφθορά, τη γραφειοκρατία, το δημόσιο, την νοοτροπία του ελληνικού λαού, τη Χρυσή Αυγή κι ενώ υποτίθεται κάνουμε μια συνολική αυτοκριτική σαν κοινωνία, η επιλογή του νομίσματος μένει πάντα στο απυρόβλητο. Με δεδομένο το ευρώ συζητάμε όλα τα υπόλοιπα. Η παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη παρουσιάζεται σαν μονόδρομος. 

Σε πρόσφατη δήλωση του μάλιστα ο πρωθυπουργός έφτασε στο σημείο να χαρακτηρίσει ακραίους όσους μιλάνε για επιστροφή στη δραχμή και έξοδο από την Ε.Ε προαναγγέλλοντας διώξεις τύπου Χρυσή Αυγή. Είναι όμως εξωφρενικό το γεγονός, ότι η νομισματική ένωση διαφορετικών οικονομιών χωρίς να προηγείται η πολιτική ένωση, δεν τεκμηριώνεται σε καμία από τις γνωστές οικονομικές θεωρίες. Κι αν η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα έχει βαφτιστεί σαν «Σχέδιο Β», εγώ θα έλεγα ότι το «Σχέδιο Α’» απλά δεν υπάρχει. Είναι σαν να προσπαθούμε να χωρέσουμε ένα χοντροκομμένο πόδι εργάτη 45 νούμερο σε μια ψηλοτάκουνη γόβα 36 νούμερο. Και τα τελευταία χρόνια το σύστημα εξουσίας της χώρας προσπαθεί να πείσει έναν ολόκληρο λαό ότι το πρόβλημα δεν είναι το παπούτσι αλλά το πόδι. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ακόμα και το πολύπειρο Δ.Ν.Τ έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά και παραδέχεται το ένα λάθος μετά το άλλο καθότι η ελληνική περίπτωση έχει χαρακτηριστεί η πιο δύσκολη περίπτωση στην ιστορία του. Και όλα αυτά για ένα απλό λόγο. ΔΕΝ ΝΟΕΙΤΕ ΑΣΚΗΣΗ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΧΩΡΙΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΑΣΚΗΣΗ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, δηλαδή χωρίς τον έλεγχο της νομισματικής κυκλοφορίας δηλαδή χωρίς εθνικό νόμισμα. Γι’ αυτό η Ελλάδα έχει χαρακτηριστεί, και όχι άδικα, «πειραματόζωο».

Όσο το καπιταλιστικό σύστημα, το οποίο έχει σαν πυλώνα την ατομική ιδιοκτησία, επιτρέπει σε κάποιους λίγους να πλουτίζουν απεριόριστα την ίδια ώρα που ανέχεται οι πολλοί να εξαθλιώνονται πάλι απεριόριστα, οι πρώτοι θα προσπαθούν πάντα να διατηρούν και να ενισχύουν τη θέση τους σε βάρος των δεύτερων. Με την ίδια λογική και χωρίς καμία οικονομική και επιστημονική τεκμηρίωση δομήθηκε και η ευρωζώνη εξυπηρετώντας δύο βασικούς στόχους με καθαρά ταξικά χαρακτηριστικά: 

α) την ισχυροποίηση των οικονομικών ελίτ χάριν του αποθεματικού νομίσματος και 

β) τη συμπίεση του εργατικού κόστους χάριν της ανταγωνιστικότητας με πρώτη διδάξασα την ίδια τη Γερμανία με την περίφημη "γερμανική λιτότητα". 

Απλώς το περιτύλιγμα με το οποίο ντύθηκε το όλο εγχείρημα ήταν η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και η περίφημη σύγκλιση των οικονομιών, μια επιδίωξη που σήμερα μόνο γέλια μπορεί να προκαλέσει. Καθοριστικό ρόλο στην προώθηση του σχεδίου έπαιξαν κατά τα πρώτα χρόνια του ευρώ τα χαμηλά επιτόκια της Ε.Κ.Τ τα οποία οδήγησαν σε αυξημένη κατανάλωση εισαγόμενων- γερμανικών κατά βάση- προϊόντων και έδωσαν στον κόσμο την ψευδαίσθηση ότι «πάμε καλά» και ότι «όντως συγκλίνουμε». Το σχέδιο όμως κινεζοποίησης της εργατικής τάξης της ευρωπαϊκής περιφέρειας δούλευε στο παρασκήνιο.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονισθεί ότι όσο πιο πίσω είναι μια οικονομία της ευρωζώνης στον καταμερισμό εργασίας και στην ανταγωνιστικότητα τόσο πιο αναντίστοιχο είναι το νόμισμα (ευρώ) που διαθέτουν οι ελίτ και τόσο πιο μεγάλη πρέπει να είναι η προσαρμογή του εργατικού κόστους που πρέπει να συντελεστεί. Η ελληνική ελίτ, μια από τις πιο διεφθαρμένες δεν έχασε την ευκαιρία. Άλλωστε τα υπερκέρδη της φούσκας του χρηματιστήριου αναζητούσαν απελπισμένα δίοδο προς το εξωτερικό καθώς κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο σε συνθήκες εθνικού νομίσματος καθότι η δραχμή δεν ήταν ένα νόμισμα ελεύθερα μετατρέψιμο στις διεθνείς αγορές. Το ευρώ με τον αποθεματικό του χαρακτήρα ήρθε και εκπλήρωσε αυτή την απαίτηση. Μέσα σε μια νύχτα λοιπόν, όλα αυτά τα κεφάλαια μετατράπηκαν από δραχμές σε ευρώ, έφυγαν στο εξωτερικό, μετατράπηκαν σε δολάρια ή ελβετικά φράγκα και δημιούργησαν ένα θησαυρό «εις τον αιώνα των αιώνων αμήν». Αυτή όμως η «εξυπηρέτηση» της Γερμανίας προς την Ελληνική ελίτ(αλλά και τις άλλες ελίτ της ευρωπαϊκής περιφέρειας) δεν έγινε χωρίς αντίκρισμα. Τον λογαριασμό καλείται να πληρώσει σήμερα ο απλός κόσμος παραμυθιασμένος ότι είναι μέρος της «εθνικής προσπάθειας». Η μεγαλύτερη επιτυχία του συστήματος είναι ότι η πλειοψηφία της κοινωνίας δεν αντιλαμβάνεται την ύπαρξη του. Μέχρι πότε όμως θα ζούμε με ψευδαισθήσεις;

• ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ. Αυτό που συντελείται είναι η διάλυση της μεσαίας τάξης προκειμένου η ελίτ να διατηρήσει το αποθεματικό νόμισμα.

• ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ. Όχι γιατί δεν ήμασταν άξιοι αλλά γιατί δεν ήταν αυτό το σχέδιο. Η μόνη προοπτική που υπάρχει είναι η υποδούλωση και η σκλαβοποίηση του απλού κόσμου.

• ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ. Η μόνη συμμαχία που υπάρχει είναι των ευρωπαϊκών ελίτ οι οποίες τρέμουν τη διάλυση της ευρωζώνης καθότι θα σημάνει ανεξέλεγκτες συνέπειες τόσο για τα χρηματικά τους αποθέματα όσο και για την πολιτική μακροημέρευσή τους.

• ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ. Η μόνη μεταρρύθμιση είναι η συντριβή του εργατικού κόστους και το ξεπούλημα της Δημόσιας Περιουσίας.

Το οξύτερο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας όμως δεν είναι το οικονομικό αλλά το δημογραφικό. Οι Έλληνες πλέον δεν παντρεύονται, δεν κάνουν παιδιά και όσοι κάνουν μένουν στο ένα παιδί. Από την αρχή της κρίσης οι γεννήσεις έχουν μειωθεί κατά 20% και με το ρυθμό που οι Έλληνες αναπαράγονται σε πενήντα χρόνια θα έχουν απομείνει λιγότερο από δυόμιση εκατομμύρια. Το πιο ιστορικό έθνος οδεύει προς εξαφάνιση. Ο λαός όμως παραμένει «μπλοκαρισμένος» σε ανύπαρκτα διλλήματα. Η μόνη μας προτεραιότητα πρέπει να είναι η συνέχιση της φυλής ακόμα κι αν αυτό απαιτεί την αποχώρησή μας από την ευρωπαϊκή ένωση. Στους σαράντα αιώνες ιστορίας μας η συμμετοχή μας στην Ε.Ε δεν είναι παρά μόνο ένα μικρό σημείο, μια κουκίδα, μια παρένθεση.

Έχει συντελεστεί εθνική προδοσία; Χωρίς καμία αμφιβολία. Κι αν ο Martin Knapp «αθωώνει» το πολιτικό προσωπικό της χώρας, εγώ λέω να τους καταδικάσουμε διπλά. Και για το γεγονός ότι δημιούργησαν μια κοινωνία χωρίς αρχή μέση και τέλος αλλά και για το γεγονός ότι με απίστευτη ιδιοτέλεια ενέταξαν την Ελλάδα στην Ευρωζώνη. Και χωρίς να θέλω σε καμία περίπτωση να υπερασπιστώ τους αμόρφωτους, περιθωριακούς, τραμπούκους της Χρυσής Αυγής που οδηγήθηκαν με εντυπωσιακό τρόπο στη φυλακή, στη θέση τους έπρεπε να είναι όλο το σύστημα εξουσίας που οδήγησε τη χώρα στα σημερινά αδιέξοδα. Οι χρυσαυγίτες είναι παναγίες παρθένες μπροστά τους. Η χώρα δεν πρόκειται να γυρίσει σελίδα αν όλοι αυτοί δεν τιμωρηθούν παραδειγματικά: πρώην και νυν πρωθυπουργοί, υπουργοί, κεντρικοί τραπεζίτες, δημοσιογράφοι κα.

Μακάρι ο κόσμος μας να ήταν διαφορετικός. Για να μπορέσουμε όμως να τον αλλάξουμε πρέπει πρώτα να τον κατανοήσουμε. Γιατί χειρότερο από αυτό που μας συμβαίνει είναι ότι δεν ξέρουμε τι μας συμβαίνει.

Πώς και γιατί γίνονται οι παρακολουθήσεις

Του Γιώργου Κατρούγκαλου*

Δεν ήταν βουλευτής της αντιπολίτευσης, αλλά -προς τιμήν του- ο Αρης Σπηλιωτόπουλος που κατέθεσε ερώτηση προς τον υπουργό Δημόσιας Τάξης με το αυτονόητο ερώτημα: Πώς ήταν δυνατόν ο κοριός της ΕΥΠ να έχει καταγράψει ενοχοποιητικές συνομιλίες βουλευτών της Χρυσής Αυγής πριν από το φονικό στο Κερατσίνι;

Η κοινή λογική λέει ότι, χωρίς προφητικές ικανότητες, δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν οι διωκτικές αρχές να έχουν εξασφαλίσει δικαστική άδεια να διερευνήσουν έγκλημα πριν αυτό συμβεί. Δεν ζούμε δα ακόμη στην εποχή του Minority Report!

Αρα η ΕΥΠ προβαίνει σε αντισυνταγματικές, μαζικές, προληπτικές παρακολουθήσεις, ανάλογες με αυτές που αποκάλυψε ο Σνόουντεν στην Αμερική. Τα τηλέφωνα όλων μας (μπορεί να) παρακολουθούνται. Για πολλούς αυτό ήταν κοινό μυστικό. Οι συστημικοί συνένοχοι το ξέρουν: αν έχετε συνομιλήσει με πολιτικό για κάτι που θεωρεί σημαντικό, θα τον έχετε δει να βγάζει την μπαταρία από το κινητό του, πράγμα που υποτίθεται ότι παρέχει κάποια προστασία. Το χειρότερο όμως είναι ότι αυτή η εξαφάνιση της ιδιωτικότητας και η παράδοση όλων των πτυχών της ζωής τού καθενός στον πανοπτικό κρατικό Μινώταυρο γίνεται τυπικά νομότυπα!

Ονόμος 2225/1994 (νόμος του ΠΑΣΟΚ) επιτρέπει στην ΕΥΠ να ζητά από τον εισαγγελέα άρση του απορρήτου για λόγους εθνικής ασφάλειας, χωρίς να είναι υποχρεωμένη να αναφέρει ούτε ποιον αφορά ούτε το σκοπό της επιβολής της άρσης ούτε την εδαφική έκταση των παρακολουθήσεων ούτε καν τη διάρκειά τους. Ετσι η ΕΥΠ υποβάλλει γενικά και αφηρημένα αίτημα άρσης απορρήτου, ζητώντας -και παίρνοντας- λευκή επιταγή για ανεξέλεγκτες, αδιάκριτες παρακολουθήσεις, πράγμα που παραβιάζει ευθέως τη συνταγματική διάταξη του άρθρου 19 παρ. 1. Και αυτό, γιατί το Σύνταγμα επιβάλλει η άρση του απορρήτου να γίνεται μόνον για να αντιμετωπισθεί συγκεκριμένος κίνδυνος για την εθνική ασφάλεια.

Μάλιστα, ακόμη και αυτό επιτρέπεται μόνον εφ' όσον ο κίνδυνος είναι πράγματι εξωτερικός. Και τούτο διότι ο τεχνικός νομικός όρος «εθνική ασφάλεια» ακριβολογεί μόνο σε σχέση με εξωτερικές απειλές, δηλαδή για την αντιμετώπιση κατασκοπίας από πράκτορες ξένων χωρών ή κινήσεις υπονόμευσης της εθνικής ακεραιότητας, ή του πολιτεύματος. (Οι κίνδυνοι από το κοινό έγκλημα αφορούν τη «δημόσια τάξη» και ως προς αυτούς ο νόμος επιβάλλει ρητά εξειδίκευση του αιτήματος, με αναφορά συγκεκριμένων προσώπων που έχουν σχέση με την υπόθεση που ερευνάται.) Συνεπώς, ακόμη και υπό την ισχύ του απαράδεκτου νόμου 2225/1994, ο αρμόδιος εισαγγελέας Εφετών θα έπρεπε να απορρίπτει αίτημα της ΕΥΠ που δεν συνδέεται στενά με αντιμετώπιση εξωτερικού κινδύνου.

Είναι αλήθεια ότι ο νόμος, με μια τροποποίησή του το 2003, περιλαμβάνει κάποιες ισχνές εγγυήσεις: προβλέπει ότι απόσπασμα της διάταξης του εισαγγελέα (ή του Δικαστικού Συμβουλίου, στην περίπτωση των κοινών εγκλημάτων) παραδίδεται σε κλειστό φάκελο στην Ανεξάρτητη Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) και ο πρόεδρός της ενημερώνει σχετικά τους αρχηγούς των κομμάτων που εκπροσωπούνται στη Βουλή. Στην πράξη αυτό που συμβαίνει είναι ότι στη Βουλή κατατίθενται απλώς στατιστικά στοιχεία, χωρίς συγκεκριμένη αναφορά για το ποιος και γιατί παρακολουθείται. Συνεπώς, ακόμη και οι ελάχιστες αυτές εγγυήσεις διαφάνειας ουσιαστικά δεν τηρούνται.

Με άλλα λόγια, υφίσταται μια γενικευμένη αστοχία όλων των εμπλεκόμενων θεσμών ως προς την υποχρέωσή τους να προστατέψουν αποτελεσματικά το συνταγματικό δικαίωμα: η Βουλή ψήφισε αντισυνταγματικό νόμο και αδιαφορεί για το κοινοβουλευτικό ελεγκτικό της έργο, η δικαστική εξουσία εφαρμόζει τον αντισυνταγματικό νόμο και η εκτελεστική εξουσία παρακολουθεί ασύστολα και αδιακρίτως. Το καλύτερο είναι ότι επικεφαλής της αρμόδιας διεύθυνσης της ΕΥΠ ήταν συγγενής και συνεπώνυμος βουλευτή της Χρυσής Αυγής. Προφανώς οι κρατικοί μηχανισμοί καταστολής εξακολουθούν να είναι στεγανοί μόνον ως προς την Αριστερά...

Θα πείτε, τι μας νοιάζει αν μας παρακολουθούν, αν δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε; Πέραν του ότι κανένας δεν πρέπει να είναι έτοιμος να παραδώσει τα μύχια της ζωής του χωρίς τη θέλησή του σε κανέναν άλλο, πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας τι τεράστια δύναμη αποκτούν οι μυστικές υπηρεσίες (και αυτοί που τις ελέγχουν) ως κλειδοκράτορες μυστικών. Ο Εντγκαρ Χούβερ, ο πρώτος αρχηγός του FBI, ήταν ισχυρότερος από τους προέδρους των ΗΠΑ μέχρι το θάνατό του, κατέχοντας τέτοιους «θησαυρούς».

Και, σε κάθε περίπτωση, η Δημοκρατία δεν επιβιώνει αν δεν είμαστε πρόθυμοι να την υπερασπιστούμε. Αυτήν και τα δικαιώματά μας.

*Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου ΔΠΘ

Πηγή

Φάνηκε ο... πώλος μας...

Αν είναι αλήθεια ότι η φετινή παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου θα γίνει μεν με άρματα και μαχητικά, όμως με χορηγία εταιρείας πετρελαιοειδών για τα καύσιμα και τα αναλώσιμα των αρμάτων, τότε φοβόμαστε ότι έχει φανεί ο κ@λος μας!

Και αν ο τάχα "μεσαίος πόλος" (στην πραγματικότητα ακροδεξιός) που κυβερνάει, φιλοδοξεί να σώσει την χώρα, λυπούμαστε αλλά ο συγκεκριμένος πόλος τα έχει κάνει @ώλο!

Πόση πιά μεγαλύτερη ξεφτίλα μπορεί να υποστεί ένα κυρίαρχο(!) κράτος, από το να χρειάζεται ιδιώτες χορηγούς για να τιμήσει την μνήμη μιάς ιστορικής επετείου;

Η απόσταση από την τωρινή χορηγία της εγχώριας εταιρείας πετρελαιοειδών, μέχρι την αυριανή ανάλογη χορηγία ας πούμε της Miesens, είναι "δυό τσιγάρα δρόμος"!

Και μ' αυτή την λογική ας περιμένουμε στις φόρμες παραλλαγής του στρατού να δούμε αύριο-μεθαύριο το λογότυπο-χορηγία ας πούμε, του Traktiker, ή του Little!

Ιδού πεδίον μίζας λαμπρό για το μελλοντικό ΚΥΣΕΑ και τον εκάστοτε υπουργό Εθνικής Άμυνας...

Κατά τ' άλλα ο φόρος στο πετρέλαιο θέρμανσης απαγορεύεται εκ της τρόϊκας να μειωθεί, κι έτσι θα θρηνήσουμε κι άλλα θύματα του ψύχους φέτος!

Το success story του μεσαίου @ώλου που μας κυβερνάει είναι κι αυτόν τον χειμώνα εξασφαλισμένο!

Όπως εξασφαλισμένη θεωρεί ο ίδιος ο μεσαίος @ώλος, την εξάντληση της τετραετίας της κυβερνητικής θητείας!!

Γρηγορείτε και προσεύχεστε!...

Οι απίστευτοι δωσίλογοι που κυβερνούν, οδηγούν την χώρα απ΄το καλό, στο καλύτερο(!!!)...

Πηγή Ουδέν Σχόλιον

Ήρθε ώρα της δημιουργίας ενός αντιμνημονιακού μετώπου

Με ξεκάθαρο λόγο εμφανίστηκε ο Πάνος Καμένος στην εκπομπή του Νίκου Νικολόπουλου «Μ’ ανοιχτά αυτιά» στο Ε tv.

Τόνισε μεταξύ άλλων πως «Zoύμε το δόγμα του σοκ από μια κυβέρνηση Χούντα του Σαμαρά και Βενιζέλου οι οποίοι εκτελούν εντολές ξένων. Μετά την οικονομική καταστροφή που μας έχουν οδηγήσει έρχεται και η εθνική καταστροφή».

Όσο αφορά το Κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων είπε πως «Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες δεν είναι η πατερίτσα κανενός», καθώς επίσης «και ότι αρχίζουν επαφές με τα κόμματα του αντιμνημονιακού τόξου, γιατί είναι ώρα δημιουργίας αντιμνημονιακού μετώπου».

Βέβαια μία συνέντευξη με τους δύο μαχητικούς αυτούς πολιτικούς -σε ρόλους οικοδεσπότη και φιλοξενούμενου- δεν αφήνει περιθώρια σε κανέναν να σκεφτεί ότι αυτή η συνέντευξη δεν θα συζητηθεί…

Αρκεί να κρατήσουμε και την φράση του Π. Καμμένου: “Ζούμε την χούντα των Σαμαρά – Βενιζέλου”...

Πηγή

Μετάνοιες των ετοιμοθάνατων

Μια πρώην Αυστραλιανή νοσοκόμα, που φρόντιζε τους ετοιμοθάνατους ασθενείς, δημοσίευσε ένα βιβλίο στο οποίο περιγράφει τις πέντε πιο διαδεδομένες αιτίες, για τις οποίες οι άνθρωποι μετανιώνουν ενόψει του θανάτου. Μια από τις συχνότερες ήταν: «Εργαζόμουν υπερβολικά σκληρά». Αν η σημερινή ημέρα ήταν η τελευταία της ζωής σας, για ποιο πράγμα θα μετανιώνατε περισσότερο απ΄ όλα εσείς;

Στους ανθρώπους, στο νεκροκρέβατό τους μένουν μόνο αναμνήσεις και μετάνοιες. Ποιες ακριβώς, προσπάθησε να αφηγηθεί στο βιβλίο της «Τα πέντε κυριότερα πράγματα, για τα οποία μετανιώνουν οι ετοιμοθάνατοι» η πρώην Αυστραλιανή νοσοκόμα Μπρόνι Γουέαρ. Οι ασθενείς της ήταν άνθρωποι που βίωναν τις τελευταίες 12 εβδομάδες της ζωής τους. Η Γουέαρ γράφει για την εκπληκτική καθαρότητα της συνείδησης, που έρχεται στους ανθρώπους στο τέλος της ζωής τους. Όπως αποδεικνύεται, πριν το θάνατο δεν λυπούνται για την ανεπάρκεια του σεξ ή για κάποιο απραγματοποίητο όνειρο να κάνουν άλμα με αλεξίπτωτο. Συχνότερα απ΄ όλα – ιδιαίτερα οι άνδρες – ομολογούσαν στη νοσοκόμα ότι στη ζωή τους δούλευαν υπερβολικά. Αυτό το γεγονός έχει επιβεβαιωθεί και στο έργο της ψυχολόγου Ντάρια Βασιλένκο:

- Οι άνδρες το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους είναι προσανατολισμένοι στα επιτεύγματα, τη δουλειά, την επιτυχία. Και αποτιμώντας τη ζωή που πέρασαν, φυσικά, λένε ότι έχουν χάσει πολλά πράγματα στην προσωπική ζωή, στις σχέσεις με τους φίλους, με την οικογένεια. Κάποιοι λένε: «δεν είδα, πως έκανε το παιδί μου το πρώτο του βήμα», κάποιοι λένε: «δεν θυμάμαι, πως μίλησε για πρώτη φορά το παιδί μου», ή «τα τελευταία χρόνια είχα ελάχιστη επικοινωνία με τη γυναίκα μου». Όταν ο άνθρωπος αισθάνεται ότι φεύγει από αυτή τη ζωή, αρχίζει να μετανιώνει για τα πράγματα, στα οποία δεν αφιέρωνε αρκετό χρόνο.

Το πιο διαδεδομένο πράγμα, για το οποίο λυπούνται οι άνθρωποι πριν το θάνατο, κατά την άποψη της Μπρόνι Γουέαρ, είναι η ανεπάρκεια ανδρείας να μείνουν πιστοί στον εαυτό τους. «Οι περισσότεροι άνθρωποι σε όλη τη ζωή τους δεν μπόρεσαν να υλοποιήσουν ούτε ακόμα και τους μισούς από τους στόχους και τις ιδέες τους και στο νεκροκρέβατο αντιλήφθηκαν ότι αυτό ήταν αποτέλεσμα της προσωπικής τους επιλογής», - γράφει στο βιβλίο της η πρώην νοσοκόμα. Οι άνθρωποι επίσης μετανιώνουν για το ότι δεν είχαν αρκετή τόλμη να εκφράσουν απροκάλυπτα τα αισθήματά τους. Οι ετοιμοθάνατοι αρκετά συχνά ομολογούσαν στη Μπρόνι Γουέαρ ότι δεν έδιναν στη φιλία την προσοχή που της αρμόζει. Στο νεκροκρέβατό τους, αισθάνονταν όλοι νοσταλγία για τους φίλους τους. Μπορούμε να πούμε ότι η αιτία μιας από τις πιο πικρές λύπες είναι η απόρριψη της προσωπικής ευτυχίας. «Πολλοί από αυτούς μέχρι την τελευταία τους πνοή δεν είχαν συνειδητοποιήσει ότι η ευτυχία είναι θέμα επιλογής», - αναφέρει η συγγραφέας του βιβλίου. Και η πλειονότητα - 80% των ανθρώπων, λυπάται για ό,τι δεν έχει γίνει.

Για να μην αυξηθεί αυτός ο θλιβερός στατιστικός δείχτης και να συναντήσει κανείς το θάνατο με ελαφριά καρδιά, οι ψυχολόγοι συμβουλεύουν να θυμόμαστε ότι η ζωή είναι επιλογή. Επιλέξτε την ευτυχία και ζείτε την κάθε σας ημέρα σαν να είναι η τελευταία σας.

Πηγή

Oι πόλεις στα χέρια μας, για μια νέα αυτοδιοίκηση!

Του Γιώργου Γυπάκη*

Ως την άνοιξη του 2012, πολλές παρέες, συνελεύσεις πολιτών, κοινωνικά κινήματα είχαν αναπτύξει έντονη δράση σε όλες τις πόλεις της χώρας , όχι μόνο ενεργοποιώντας τους πολίτες στον αγώνα υπεράσπισης της κοινωνίας από τα μνημόνια αλλά και συσπειρώνοντάς τους σε τοπικές διεκδικήσεις, δημιουργώντας δηλαδή τη μαγιά, μιας νέας αυτοδιοικητικής κίνησης στη βάση της συμμετοχής των πολιτών στα κοινά.

Σε μία παγκρήτια συνάντηση αυτών των κινημάτων το Μάρτη του 2012 υποστήριξα, πως αυτές οι συσπειρώσεις των πολιτών θα μπορούσαν να αποτελέσουν τα κύτταρα μιας νέας τοπικής αυτοδιοίκησης, όπως τα ξεχασμένα συνοικιακά συμβούλια γιατί υποκαθιστούσαν τα θεσμικά αυτοδιοικητικά όργανα τα οποία στην πραγματικότητα διαλύθηκαν απο τον Καλλικράτη.

Ο Καλλικράτης προετοίμασε τις πολιτικές που εφαρμόζονται τώρα και διέλυσε το δημοκρατικό πλαίσιο όπου οι τοπικές κοινωνίες αποφάσιζαν ως ένα βαθμό για τα θέματα που τις αφορούσαν.

Η εμπειρία μου από τη δεκαετή μου ενασχόληση με τα κοινά με κάνει να πιστεύω ότι η μαγιά αυτή υπήρχε και η ανάγκη και θα λειτουργούσαν αυτές οι κινήσεις, είτε υπήρχε η κρίση είτε όχι, γιατί το πολιτικό σύστημα διαβρώνει εδώ και δεκαετίες τις τοπικές κοινωνίες κι αυτό αντανακλά στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Η ανάγκη λοιπόν προέκυψε από τους κατοίκους που είδαν ότι οι Δημοτικές αρχές δεν ασχολούνται με τα προβλήματά τους και ότι στα Συμβούλια εκλέγονται συνήθως τα πιο μέτρια στελέχη της κοινωνίας. Υπάρχουν βέβαια κι εξαιρεσεις.

Ομως σήμερα γνωρίζουμε πια, ότι οι Δήμαρχοι των δύο πάλαι ποτέ μεγάλων κομμάτων με τα επιτελεία τους είναι εξίσου υπεύθυνοι για την καταστροφή της χώρας όσο και οι Βουλευτές. Μαζί τα φάγανε. Αλλά δεν μπορούμε πια να επιτρέπουμε τον τόπο μας να τον διοικούν όλοι αυτοί, που μετέτρεψαν την υποχρέωση τους να προσφέρουν σε ρουσφέτι, που μετέτρεψαν τους δικούς τους ψηφοφόρους σε πελάτες και τους ψηφοφόρους των άλλων σε επαίτες, που σπατάλησαν εκατομμύρια σε έργα βιτρίνας, που το όραμά τους για τις πόλεις μας δεν έφτανε πέρα από τον ορίζοντα της θητείας τους και που μνημεία της ανικανότητάς τους να διαχειρίζονται τα κοινά, αποτελούν τα αχρηστευμένα έργα υποδομών των εκατομμυρίων ευρώ, οι μπλοκαρισμένοι δρόμοι, οι γεμάτοι κάδοι, τα κακότεχνα έργα που έγιναν με σκανδαλώδεις αναθέσεις, τα κατειλλειμένα πεζοδρόμια, τα εγκαταλελειμένα κτίρια και οι άστεγες υποδομές και οι ουρές των γονιών που περιμένουν έξω από τις δημοτικές υπηρεσίες ελπίζοντας να βρουν μια θέση για τα μικρά τους στους ελάχιστους παιδικούς σταθμούς.

Ομως, αν φτάσαμε σήμερα να ασκούν την πολιτική στη χώρα μας οι Γερμανοί είναι γιατί τόσα χρόνια εμείς απουσιάζαμε, αρνούμασταν να συμμετέχουμε, νομίζοντας ότι την πολιτική πρέπει να την ασκούν κάποιοι πάνω από μας. Κάποιοι που όταν μπαίνουν στην αίθουσα πρέπει να σηκωνόμαστε και να τους χειροκροτούμε. Λοιπόν απο δω και πέρα την πολιτική πρέπει να την ασκεί η κοινωνία και όχι οι πολιτικοί . Η κοινωνία είναι που θα διαμορφωσει το μέλλον της και θα επιλέξει τη λύση που θα τη βγάλει από το αδιέξοδο, η κοινωνία είναι που θα ασκήσει την εκτελεστική εξουσία για να υλοποιήσει τη λύση και τελικά, η κοινωνία, οι τοπικές κοινωνίες μέσα από τη συμμετοχή των ενεργών μελών τους στην αυτοδιοίκηση είναι που θα αναδείξουν μια νέα γενιά πολιτικών που μέσα από τη δράση τους θα αποδείξουν την ικανοτητά τους, γιατί κάποια στιγμή, κάποιος πρέπει να ξαναφτιάξει το Σύνταγμα και να ξαναστήσει τη χώρα.

Το πρόταγμα της κοινωνίας σήμερα και κεντρικά και περιφερειακά είναι η ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών, η απεξάρτηση της χώρας από τους δανειστές, το σταμάτημα της λιτότητας, η προστασία της δημόσιας περιουσίας, η αλλαγή του πολιτικού συστήματος σε ένα πιο παραγωγικό αλλά και αληθινά δημοκρατικό μοντέλο, η αποκατάσταση των δημοκρατικών θεσμών και κύρια, η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.

Σ' αυτό το πλαίσιο, είναι βέβαιο πως οι επόμενες εθνικές εκλογές, θα αναδείξουν τις δυνάμεις εκείνες που αντιτάσσονται με σοβαρότητα στα μνημόνια. Αλλά είναι εξίσου βέβαιο, πως χωρίς την ενεργό συμμετοχή της κοινωνίας, οι δυνάμεις αυτές θα έχουν βραχυπρόθεσμη και αποτυχημένη θητεία.

Γι αυτό, η κατάκτηση των Δήμων και των Περιφερειών στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές αποτελεί το σημαντικότερο βήμα του αντιμνημονιακού κινήματος που θα ριζώσει στην ελληνική περιφέρεια, δημιουργώντας τη βάση για την πολυπόθητη αυτή ανασυγκρότηση. Οτι κι αν κάνουμε σε επίπεδο κεντρικό, αν δεν ανατρέψουμε τους μνημονιακούς Δημάρχους και το πελατειακό σύστημα που συνεχίζει να τους στηρίζει, αν δεν ανατρέψουμε δηλαδή τις σημερινές ισσοροπίες στη τοπική αυτοδιοίκηση δεν πρόκειται να κερδίσουμε τίποτα στις περιφέρειες της χώρας.

Εξήγησα ήδη γιατί το αντιμνημονιακό και το αντικαλλικρατικό στοιχείο ταυτίζονται και γιατί θα πρέπει να είναι το κεντρικό σημείο αναφοράς στη δημιουργία νέων δημοτικών κινήσεων, καθώς η εποχή όπου μπορούσαν να συνεργάζονται δυνάμεις με διαφορετική πολιτική στάση απέναντι στα μνημόνια, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.

Είναι σαφές ότι η επαναχάραξη του θεσμού της αυτοδιοίκησης πρέπει να γίνει στην πράξη, στηριζόμενη στη συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών, των άτυπων συνοικιακών συμβουλίων, των συνελεύσεων των πολιτών που θα αποφασίζουν γι αυτά που τους αφορούν. Οπως είναι σαφές, ότι η ουσιαστική κατάργηση της αυτονομίας της αυτοδιοίκησης μέσω των μνημονίων καθιστά αδύνατη τη χάραξη αναπτυξιακών πολιτικών με τους όρους που γινόταν ως σήμερα κι οτι ο μόνος τρόπος να αποφύγουμε τη διαχείριση της μιζέριας μέχρι τελικής διάλυσης των δήμων είναι να προκαλέσουμε θεσμικές ρήξεις με το ίδιο το κράτος.

Απέναντι στο ζόφο της Ειδικής Οικονομικής Ζώνης που σκοπεύουν να μετατρέψουν ολόκληρη τη χώρα οι δανειστές και οι υπάλληλοί τους, εμείς πρέπει να αντιτάξουμε τις δικές μας Ειδικές Αντιμνημονιακές Ζώνες, σε όλους τους Δήμους της Χώρας.

Καλούνται τώρα, όλοι εκείνοι που συμπορεύτηκαν με τις όποιες διαφωνίες τους τα τελευταία 3 χρόνια στους κοινωνικούς αγώνες ενάντια στα μνημόνια, ακόμα κι αυτοι που εδώ και πολλά χρόνια προσφέρουν στα κοινά χωρίς να αποζητούν οφίτσια και εκλόγιμες θέσεις στους συνδυασμούς και που η κοινωνική τους ευαισθησία τους φέρνει απέναντι στην κυριαρχη καθεστωτική πολιτική, να ενεργοποιηθούν σε μια κοινή προσπάθεια με στόχο, να πάρουμε στα χέρια μας τους Δήμους της χώρας και να τον μετατρέψουμε σε υπόδειγμα Αυτοδιοικητικής μεταρρύθμισης, με αρχές, μεταξύ άλλων:

Πολιτική Ανυπακοής στις μνημονιακές πολιτικές που καταργούν την αυτονομία του Δήμου, επιβάλλουν φορομπηχτικές πολιτικές και εισβάλλουν με το άκριτο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας στον τόπο μας. Κανένας επενδυτής δεν θα αρπάξει, κανένας πόρος δε θα βγει από δω χωρίς κοινωνικό έλεγχο και κέρδος για τους ντόπιους. Προστασία των δημόσιων αγαθών από πιθανή εκποίηση (όπως το νερό) και των δημοτικών επιχειρήσεων.

Προνοιακή πολιτική απέναντι στην πολιτική των εξωραϊστικών έργων βιτρίνας. Ο Δήμος να είναι παρών όπου επιτίθεται η κυβέρνηση. Τοπικές δράσεις για την ανεργία, στήριξη των κοινωνικών στρωμάτων που πλήττονται από την κρίση με ανατροπή της εισπρακτικής πολιτικής και με έμφαση στις υποδομές πρόνοιας, όπως παιδικοί σταθμοί, σχολικά κτίρια, Ιατρεία, κοινωνικές υποδομές, ενίσχυση συσσιτίων, ξενώνες αστέγων. Στήριξη των κοινωνικών κινημάτων, νομική συμπαράσταση στους πολίτες που πλήττονται από την αγριότητα των τραπεζών και των εφοριών.

Αναπτυξιακή πολιτική με βάση τις ιδιαιτερότητες κάθε δημοτικής ενότητας, με ισσοροπία ανάμεσα στην πόλη και την περιφέρειά της που έχει εγκαταλειφθεί, με βάση τα αιτήματα των τοπικών κοινωνιών ανά τοπική ενότητα, με αξιοποίηση των υπαρχουσών μελετών (επιχειρησιακών, βιωσιμότητας κ.α.), με έμφαση στην ενεργειακή αυτονόμηση των δημοτικών υποδομών.

Εξω από ονοματολογίες, μακριά από καπελώματα. Οι συμμετέχοντες να επιλέξουν τον υποψήφιό τους, με κριτήρια την ικανότητά του να διαχειρίζεται ανθρώπινο δυναμικό (γιατί αυτό είναι ο Δήμαρχος) και τη δυνατότητά του να αντιστέκεται με θάρρος στις επιβαλλόμενες πολιτικές. Χρειαζόμαστε ένα Δήμαρχο (ή μια Δημαρχο) με ισχύ, γενναιότητα και πυγμή, που θα πλαισιώνεται από ένα επιτελείο ικανών συμβούλων - διαχειριστών που θα είναι γνώστες των θεμάτων κι όχι τυχαίοι που...προέκυψαν από οικογενειακές ψήφους!

* Δημοσιογράφος, π. εκδότης των "αυτοδιοικητικών" εφημερίδων “Ημερολόγιο Ακρωτηρίου” και “Πολίτης των Χανίων”, ενεργός πολίτης.

Τα τσακάλια… αδημονούν

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΕΠΕΣΕ η…Χούντα ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, αποκαταστάθηκε η δημοκρατία, όρκισε την κυβέρνησή του ο κ. Τσίπρας κι έπιασαν δουλειά στα υπουργεία τους (και) οι κ. κ. Δούρου και Κωνσταντοπούλου. Το ίδιο βράδυ, καταργούνται τα μνημόνια και τα μαζεύει η Τρόικα, φεύγουν οι ξένοι ντροπιασμένοι και δεν ξαναπατάνε στην «ελεύθερη» Ελλάδα.

ΠΡΙΝ καλά-καλά σιγήσουν οι καμπάνες, το πληροφορούνται τα λαμόγια, σκάνε μύτη και μας ξανάρχονται όπως είχαν(;) φύγει. Τα τσακάλια, τα γαμψώνυχα, τ’ αρπαχτικά. Στην αφάνεια τόσον καιρό (κρυμμένα μέχρι νεωτέρας), απώλειες σε λεία, τόσον καιρό απραξία και φόβος, μαντρωμένοι, αναδουλειά και αναμονή (να κάνει ξαστεριά)...

ΡΙΧΝΟΥΝ φευγαλέα ματιά τριγύρω. Τίποτα δεν άλλαξε. Απλά μας τρόμαξαν οι ξένοι με τα μνημόνια και τους κανόνες. Χωρίς την έγνοια τους πια, χωρίς δεσμά και αναφορές. «Άσε μας… λεύτερους, και θα τα ξαναφτιάξουμε όπως ήταν».

ΚΑΠΩΣ έτσι το’ πιασαν και περιμένουν τα τσακάλια και αδημονούν. Για μιαν απ’ τα ίδια όπως τα’ άφησαν και με σεβασμό στις «παραδόσεις». Ξανά, λοιπόν, το φακελάκι και άφοβα, το λάδωμα, η προμήθεια-μη ξεχαστούμε-και πάλι η ατιμώρητη αλητεία στην αγορά και στο δημόσιο, κομπίνες, απάτες και το κόμμα-ομπρέλα για προστασία και κάλυψη.

ΤΑ μνημόνια έφυγαν, κι ήρθαν παλιές-καλές συνήθειες και η ζωή συνεχίζεται. Με τον βενζινά να κλέβει άφοβα και τον ταξιτζή με τον «πειραγμένο» μετρητή, τον (μεγαλο)φοροκλέφτη απαλλαγμένο με τηλεφώνημα του υπουργού, το χιλιαρικάκι ημερησίως σε «φίρμες» των κρατικών μας καναλιών και ό,τι άλλο έζησες ως έντιμος πολίτης και φορολογούμενος στην Ελλάδα της κομπίνας και της αρπαχτής.

ΜΕ δανεικά, αλλά τους ξένους σε απόσταση ασφαλείας, χιλιάδες μίλια μακριά. Με μισθολογικές ανισότητες και ανισοκατανομή του πλούτου, αλλά είμαστε συνηθισμένοι. 

Κι αν δεν μας ξαναδανείσουν; 

Θα τα εισπράξουμε από ντόπιους φοροφυγάδες! 

Κι αν δεν τα εισπράξουμε; 

Θα κάνουμε εκλογές. 

Μέχρι τότε, θα’ χουμε ξεχαρμανιάσει από εξουσία-θα μας γράψει η ιστορία. 

Και η Ελλάδα; 

Μαθημένη σ’ αυτά, εφτάψυχη και… περήφανη. 

Για τα παιδιά της και τα παραπαίδια, για την ιστορία της γεμάτη αθλιότητες και ηρωισμούς.

Τα γνωρίσματα της δικτατορίας

Ο όρος Δικτατορία με την σύγχρονη χρήση της, αναφέρεται σε ένα πολίτευμα – καθεστώς, στην απόλυτη εξουσία ενός ηγέτη ή ομάδας που κυβερνά, χωρίς να περιορίζεται από τους νόμους, το σύνταγμα, ή άλλους κοινωνικούς και πολιτικούς παράγοντες του κράτους και χωρίς να υπολογίζουν τα δικαιώματα των πολιτών, επιβάλλουν τα δικά τους, στους πολίτες.

Κύριο φαινόμενο της δικτατορίας, είναι η παράβαση, ή κατάργηση των κανόνων δικαίου, που συνοδεύεται με την κατάργηση των ατομικών ελευθεριών, των πολιτικών δικαιωμάτων, με απαγόρευση ύπαρξης κάθε αντιπολίτευσης, με λογοκρισία, φυλακίσεις πολιτικών κ.λ.π.

Επίσης σημαντικό χαρακτηριστικό της δικτατορίας είναι η συγκέντρωση της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας σ’ αυτόν που ηγείται της δικτατορίας και στους συνεργάτες του, η οποία συνδυάζεται επίσης και με τον έλεγχο επί της δικαστικής εξουσίας!!!

Η δικτατορία συνήθως «εγκαθίσταται» σε ένα κράτος με αθέμιτα μέσα όπως π.χ. με στρατιωτικό ή και με πολιτικό πραξικόπημα, ή ακόμη και με την εξαπάτηση του λαού…

Απόδειξη δικτατορικών καθεστώτων είναι οι συχνοί «αναγκαστικοί νόμοι», οι συχνοί «εφαρμοστικοί νόμοι», τα αρκετά «νομοθετικά διατάγματα», ενίοτε δε και τα …Μνημόνια.

Οι όροι αυτοί υποδηλώνουν ακριβώς, ότι ο νόμος δεν έχει αποφασιστεί και ψηφιστεί από δημοκρατικά εκλεγμένο Κοινοβούλιο, αλλά υπαγορεύονται από άλλα κέντρα εξουσίας.

Σε ένα τέτοιο καθεστώς οι πολίτες δεν έχουν δικαιώματα και αν εκφέρουν απόψεις ενάντιες σε αυτό ή τα συμφέροντά του, μπορεί εύκολα να κατηγορηθούν και να τιμωρηθούν…

Οι ηγέτες δικτατοριών, συνήθως αποκτούν αιφνίδια την εξουσία και προχωρούν στην κατάργηση του ισχύοντος συντάγματος. Ίδιον κοινό χαρακτηριστικό, για όλα τα δικτατορικά καθεστώτα, συγκαλυμμένα ή μη, είναι η κατ’ εξακολούθηση κατάλυση και κατάργηση των συνταγματικών κανόνων, αλλά και η βίαιη στέρηση πολιτικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μέσα από μια φαιδρή και ψευδεπίγραφη συνταγματική αναθεώρηση, προς εδραίωση έκτακτων δικτατορικών εξουσιών, της τάξης ή των συμφερόντων που εκπροσωπούν.

Σε δικτατορίες συμβαίνει να δίδεται και ο τίτλος «Χούντα», αν προήλθαν από στρατιωτικά κινήματα και στον οποίο συγκαταλέγονται όλα ανεξαιρέτως τα ανελεύθερα και καταπιεστικά καθεστώτα, ανεξαρτήτως του τρόπου με τον οποίο ανήλθαν ή κατέλαβαν την εξουσία.

Τέλος, στενοί συγγενείς προς τον όρο Δικτατορία, είναι και οι όροι Φασισμός και Ναζισμός, όροι που φανερώνουν μορφές ολοκληρωτικών συστημάτων, που συνδέονται με τη βία, την παρακολούθηση, καταδίωξη και συλλήψεις αντιφρονούντων, τις αυθαίρετες διακρίσεις με ιδεοληψίες και παραλογισμούς, που αποβαίνουν σε βάρος της ελευθερίας της σκέψης και της ίδιας της ζωής μεγάλων ομάδων ανθρώπων ή ακόμη και ολόκληρων εθνών.

Ευτυχώς εμείς εδώ στην Ελλάδα, έχουμε πολλά χρόνια να δούμε τέτοια πράγματα …ή κάνω λάθος…

Ανεξάρτητος Έλληνας πολίτης

Επιταχύνονται οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο

ΑΟΖ και υδρογονάνθρακες πάντα στο επίκεντρο…

Δώδεκα έργα ελληνικού ενδιαφέροντος εντάχθηκαν στα Έργα Κοινού Ενδιαφέροντος (PCI) της ΕΕ, σύμφωνα με τον κατάλογο που ανακοίνωσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Περιλαμβάνονται οι διασυνδέσεις ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου με την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου (Κύπρος-Ισραήλ), κάτι που ενισχύει τον γεωστρατηγικό άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, καθώς σχετίζονται με την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων και άρα διευκολύνουν την ελληνική ανακήρυξη ΑΟΖ, με το σκεπτικό ότι βάσει των τωρινών δεδομένων θα διοχετεύεται στην ΕΕ μέσω Ελλάδας.

Συγκεκριμένα:

Ηλεκτρική Ενέργεια: Διασύνδεση Ισραήλ – Κύπρου – Ελλάδας μεταξύ Hadera (Ισραήλ) και περιοχής Αττικής, γνωστή ως Euro Asia Interconnector.

Southern Gas Corridor (SGC, Νότιος Διάδρομος): Αγωγός από υπεράκτια περιοχή Κύπρου προς ελληνική ενδοχώρα μέσω Κρήτης. Ο αγωγός αυτός αποτελεί συμφωνημένη με την κυπριακή πλευρά και την Επιτροπή ενοποίηση δύο αρχικών παράλληλων οδεύσεων (East-Med ΔΕΠΑ /Trans- Med Κύπρος).

Το Ισραήλ χρειάζεται την χώρα μας, ειδικά τώρα που o φανατικός ισλαμισμός το περικυκλώνει, καθόσον ο Ελληνισμός μπορεί να δώσει στην παρούσα φάση στο εβραϊκό κράτος στρατηγικό βάθος, τουτέστιν πρόσβαση στην ευρωπαϊκή αγορά ενέργειας.

Ταυτόχρονα η Ελλάδα δύναται, εφόσον το επιθυμεί, να συνεννοηθεί διακριτικά με την Ρωσία, η οποία δείχνει να «ανησυχεί» για την πιθανή αλλαγή των ενεργειακών συσχετισμών στην Ευρώπη, με βάση τις εξελίξεις στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, όπου Ελλάδα και Κύπρος βρίσκονται πλέον στο επίκεντρο της προσοχής. Γι” αυτό επιχειρείται αναθέρμανση των ελληνό-ρωσικών σχέσεων (επίσκεψη Ματβιένκο και έπεται του Ρώσου ΥΠΕΞ, Σεργκέι Λαβρόφ), ειδικά τώρα που οι Αμερικανοί δείχνουν απασχολημένοι με τα εσωτερικά τους.

Το επόμενο διάστημα θα υπάρξουν σίγουρα εξελίξεις στα ενεργειακά ζητήματα. Ελλάδα και Κύπρος οφείλουν να δουλέψουν μαζί για ό,τι καλύτερο! Εκτός κι αν οι εξελίξεις στην Αμερική μας οδηγήσουν σε άλλου είδους καταστάσεις. Άλλωστε, όπως έχουμε γράψει, ενδεχόμενα θα επιχειρηθεί (αν δεν επιχειρείται ήδη) «υποχθόνια» αντίδραση στην προοπτική συγκυριακής γεωπολιτικής αναβάθμισης του Ελληνισμού από συμφέροντα που θίγονται έμμεσα ή άμεσα.

Πηγή ΠΥΓΜΗ

Τουρκία: Οι Έλληνες επιλέγουν ελεγχόμενες εντάσεις μαζί μας

Του Giulden Ayman*

Παρατηρείται ότι η Ελλάδα επιχειρεί μια στρατηγική υψηλής πολιτικής απέναντι στην Τουρκία, για αυτό και υποστηρίζει "ελαφρές στρατηγικές συγκεντρώσεις'': Οι Έλληνες επιθυμούν ελεγχόμενες συγκρούσεις μαζί μας, και σε περιορισμένο χώρο. Αποφεύγουν τις μακροχρόνιες, εκτεταμένες και σκληρές συγκρούσεις. Τα αποτελέσματα μιας ενδεχόμενης ελληνοτουρκικής σύγκρουσης, θα διαμορφωθούν σε μεγάλο βαθμό από το πολιτικό πλαίσιο που θα δημιουργηθεί από πριν. Για την Ελλάδα, η καταλληλότητα του περιβάλλοντος που θα επιλεγεί, θα είναι σε άμεση συνάρτηση με το βαθμό πιθανής αποτυχίας της Τουρκίας στο ίδιο θέμα. Από τη σκοπιά της Ελλάδας, είναι μεγάλης σημασίας η ώθηση της Τουρκίας σε άτοπες και άκαιρες αντιδράσεις, ώστε να ελαττωθεί η υπόληψή της στο εξωτερικό περιβάλλον.

Η Ελλάδα και η ''Ρωμέικη Διοίκηση νότιας Κύπρου'' (σ.σ. έτσι αποκαλούν οι Τούρκοι απαξιωτικά την Κυπριακή Δημοκρατία) προσπαθούν, ερεθίζοντας την Τουρκία, να την κάνουν να παρασυρθεί σε ακραίες αντιδράσεις, να φανούν στη διεθνή κοινή γνώμη ως ''αδικημένες'' και η Τουρκία ως ''επιθετική'', για να αυξηθούν υπέρ τους οι εξωτερικές επεμβάσεις για το κυπριακό θέμα.

Είναι δυνατό να βρεθεί κάποια εξήγηση, με βάση την κοινωνιο-ψυχολογία, για το λόγο που οι Έλληνες επιμένουν σ' αυτή τη πολιτική και αυξάνουν τα μέσα που διαθέτουν για το θέμα αυτό, αλλά και τα ρίσκα που παίρνουν. Εδώ μπορεί να υπογραμμιστεί ένας ψυχολογικός μηχανισμός που αιχμαλωτίζει πότε- πότε, όχι μόνο όσους λαμβάνουν αποφάσεις στο πεδίο εσωτερικής πολιτικής, αλλά και στο διεθνές πεδίο. Ο μηχανισμός αυτός φανερώνεται σαν δυσκολία παραίτησης από μια προηγούμενη απόφαση, από μία σχεδιαζόμενη πολιτική, έστω και αν δεν φτάσει στο σκοπό της και αν δεν κάνει την αναμενόμενη εντύπωση. Πολλές φορές είναι πιο εύκολο στον άνθρωπο να μείνει πιστός στους λόγους που έχουν δοθεί στην αρχή, στα βήματα που έχουν γίνει, παρά να αντιμετωπίσει τα λάθη. Ιδίως, αν τα εν λόγω άτομα ή ομάδες έχουν επενδύσει αρκετά από οικονομική άποψη σε αυτό το λάθος ή και έχουν τόσο πολύ δεθεί με αυτό από κοινωνική και οικονομική άποψη.

Ένα βήμα όπως η μετάνοια για μια λάθος απόφαση, η αποδοχή ότι μια σχεδιαζόμενη πολιτική δεν θα λειτουργήσει, δυσκολεύει, στο βαθμό που πιέζει τους ηγέτες- αρχιτέκτονες της εν λόγω πολιτικής απέναντι των αντιπάλων τους. Σε τούτο το σημείο φαίνεται ότι οι ηγέτες για να μη λαβωθούν στην εσωτερική πολιτική, είναι δυνατό να αυξήσουν τα ρίσκα που παίρνουν εν ονόματι των κοινωνιών τους.

Στην πραγματικότητα, ενώ όλες οι κρίσεις έχουν κάποιες κοινές ιδιότητες, από άποψη διοίκησης στρατηγικών, η δημιουργία μιας υψηλής στρατηγικής εξαρτάται υπερβολικά από το περιεχόμενο της κρίσης. Για παράδειγμα, η πυραυλική κρίση της Κούβας πραγματοποιήθηκε μεταξύ δυο χωρών που κατέχουν πυρηνικά όπλα. Η ανάγκη αποφυγής ενός πυρηνικού πολέμου που θα είχε ολέθριες συνέπειες, οδήγησε τις πλευρές σε ένα τρόπο αντίληψης που εξελίχθηκε πέρα από τη συνηθισμένη διπλωματική λογική. Ενώ η κρίση των S- 300, ήταν μια κρίση σε συμβατικό επίπεδο.

Η λογική της αποτροπής, μας κάνει και σκεφτόμαστε ότι σε περίπτωση που μια χώρα, όπως η Τουρκία, αντιμετωπίσει απειλές για αλλαγή της κατάστασης εις βάρος της (εννοεί το Κυπριακό, την Ελληνική ΑΟΖ και το Αιγαίο;), το κόστος της αδιαφορίας της στα γεγονότα μπορεί να είναι πολύ μεγάλο. Τα ιστορικά παραδείγματα, δείχνουν ότι, αν σε περίπτωση που μια χώρα που θέλει να προστατεύσει την ασφάλειά της επιτρέψει τις κινήσεις της αντιπάλου της, δεν μπορεί να γίνει πειστική ότι δεν θα αφήσει αναπάντητες και τις επόμενες, οπότε μπορεί να ανοίξει δρόμος για καταστρεπτικότερες συγκρούσεις.

Εξαιτίας αυτής της αρχής, η απάντηση που θα πρέπει να δίδεται στους Έλληνες, δεν πρέπει να είναι ενθαρρυντικού χαρακτήρα για όμοιες κινήσεις τους στο μέλλον, αλλά αποθαρρυντική. Δεν πρέπει να ξεχνιέται, ότι ενώ μια στρατηγική υψηλού ρίσκου μπορεί να οδηγήσει τις πλευρές σε πόλεμο, μια χαμηλών ρίσκων πιθανόν να ενθαρρύνει την αντίπαλο ακόμη περισσότερο. Διευκολύνοντας έτσι τη δημιουργία μιας σύγκρουσης σε μεγαλύτερο στάδιο, ενώ θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν υπήρχε αντίδραση εξαρχής.

* Απόσπασμα από μελέτη από το τουρκικό ΙΔΡΥΜΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ AVRASYΑ

Πηγή ΕΛΚΕΔΑ

Με 13 μόνο ευρώ επισκεφθείτε τα Άβδηρα και την Ξάνθη

Επισκεφθείτε την Ξάνθη και γνωρίστε την ιστορία, τις ομορφιές και τα... μυστικά της

Στα πλαίσια της γνωριμίας μας με τον πολιτισμό και την ιστορία της Θράκης, μια πληθώρα συντελεστών ανέλαβαν την πρωτοβουλία μιας όμορφης εκδρομής την ερχόμενη Κυριακή στις 20 του μήνα. Για τους φίλους που ενδιαφέρονται να μας ακολουθήσουν θα θέλαμε να δώσουμε κάποιες επιπλέον πληροφορίες.

Η επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο αλλά και το μουσείο των Αβδήρων είναι δωρεάν. Το ίδιο και σε κάθε χώρο τον οποίο θα επισκεφθεί η ομάδα μας. Τον ευχάριστο περίπατο στον γραφικό Άγιο Νικόλαο της Βιστωνίδας, στο Λύκειο Ελληνίδων Ξάνθης, το Λαογραφικό της πόλης κ.α., θα συνοδεύουν τοπικοί αρχαιολόγοι, ιστορικοί, λαογράφοι αλλά και δημοσιογράφοι οι οποίοι με χαρά δέχθηκαν να αναλάβουν τον ρόλο του ξεναγού για εμάς.

Στο όχημα καθώς και σε όλους τους περιπάτους θα υπάρχει μόνιμος συνοδός. Το μόνο που «απαιτείται» από εσάς, είναι, διάθεση για βόλτα και οι φωτογραφικές σας μηχανές οι οποίες θα αποτυπώσουν τις αναμνήσεις σας.

Για τους φίλους της πόλεως της Καβάλας, ενημερώνουμε ότι το λεωφορείο θα πραγματοποιήσει στάση εκεί για όσους θέλουν να μας ακολουθήσουν.

Υπάρχουν αρκετές κενές θέσεις τις οποίες μπορείτε να κάνετε κράτηση στο τηλέφωνο 6971-531002 ή στέλνοντας μήνυμα στην ηλεκτρονική διεύθυνση karipis1@gmail.com.

ΤΙΜΗ: € 13. Ανήλικοι και άνεργοι 10.

ΣΥΝΟΠΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ:

Αναχώρηση στις 07.00 από Θεσσαλονίκη. Περιήγηση στον αρχαιολογικό χώρο και το μουσείο Αβδήρων. Επίσκεψη στην λίμνη Βιστωνίδα και το γραφικό Πόρτο Λάγος. Αμέσως μετά ελεύθερος χρόνος για περιήγηση και φαγητό ατομικά στην πανέμορφη παλιά πόλη της Ξάνθης. Το απόγευμα αναχώρηση για την πόλη μας.