Top Social Icons

Menu Right

Left Sidebar
Left Sidebar
Featured News
Right Sidebar
Right Sidebar

Η κατηγορια που επιλεξατε...

27 Ιουν 2013

Ο πρώην υπ.οικ. της Ρωσίας Αλεξέι Κούντριν, δηλαδή αυτός που οδήγησε την Ρωσία από την χρεοκοπία στην χρηματοοικονομική σταθερότητα, και που έχει χαρακτηριστεί από διάφορες εκδόσεις ως υπουργός οικονομικών της χρονιάς για το 2012, έχει επανειλημμένα τονίσει πως θεωρεί αδύνατη τη παραμονή της Ελλάδος στην Ευρωζώνη.

Ο Αλεξέι Κούντριν, σήμερα κοσμήτορας της Σχολής Ελευθέρων Τεχνών και Επιστημών της Αγίας Πετρούπολης Αλεξέι Κούντριν, είναι από τους οικονομολόγους με μεγάλο κύρος τόσο στη Ρωσία, όσο και διεθνώς και προβλέπει υποχρεωτική έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη και έναρξη ενός μεγάλου δεύτερου κύματος κρίσης.

Οι εκτιμήσεις Κούντριν ίσως σε ένα βαθμό να αποτελούν και μία εξήγηση για το «συγκρατημένο» τρόπο, με τον οποίο αντιμετωπίζουν την προοπτική επενδύσεων στην ελληνική οικονομία ορισμένες μεγάλες ρωσικές εταιρείες όπως για παράδειγμα η Γκαζπρόμ, αλλά και γενικά το οικονομικό επιτελείο της ρωσικής κυβέρνησης, στο οποίο έως πρόσφατα ήταν και ο ίδιος ενταγμένος, αλλά και όπου πολλοί δημοσιογράφοι εκτιμούν ότι σύντομα θα επιστρέψει με κάποιο τρόπο.

Σε σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας της Αγίας Πετρούπολης «Νιέφσκοε Βρέμια», προϊόν συνομιλίας μαζί του κατά τη διάρκεια του πρόσφατου Διεθνούς Οικονομικού Φόρουμ στην ίδια πόλη, αναφέρει τα εξής:

«Νομίζω ότι βρισκόμαστε στην αρχή μιας γενικευμένης κρίσης, πολύ σοβαρής. Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν έχει λυθεί και το πιθανότερο είναι ότι ήδη πλέον δεν θα επιλυθεί. Η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη είναι για μένα ουσιαστικά αναπόφευκτη. Σύμφωνα με ορισμένους δείκτες είμαστε χειρότερα προετοιμασμένοι, έχουμε λιγότερες εφεδρείες. Νομίζουμε ότι η δική μας εμπειρία είναι μεγαλύτερη, ότι γνωρίζουμε τί να κάνουμε, γιατί μία φορά το έχουμε ήδη περάσει. Αλλά αυτή η νέα κρίση δεν θα μοιάζει με την προηγούμενη, θα έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες. Γι’ αυτό δεν είναι σωστό να βασιζόμαστε στο ότι τα γνωρίζουμε ήδη τα πράγματα και πώς όλα γίνονται. Θα χρειαστεί στην πορεία να ανακαλύψουμε πώς θα εξελιχθεί αυτό το ξεχωριστό είδος κρίσης.»

Η αλήθεια είναι ότι ο Κούντριν συγκατελέγεται μεταξύ των «απαισιόδοξων» αναλυτών, πάντως δεν είναι η πρώτη φορά που προχωρά σε αρνητικές εκτιμήσεις για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, όπως άλλωστε έχουν πράξει στο πρόσφατο παρελθόν και πολλοί άλλοι αξιωματούχοι του οικονομικού επιτελείου της ρωσικής κυβέρνησης. Είναι επίσης αλήθεια ότι το παράδειγμα της Ελλάδας χρησιμοποιείται από τον ίδιο ως «καμπανάκι» για την ευρύτερη ευρωπαϊκή οικονομία και φυσικά την οικονομία της Ρωσίας.

Η άποψη αυτή δεν μας προκαλεί σίγουρα έκπληξη, αλλά είναι καλό να ακούγεται και μια νηφάλια φωνή ανάμεσα στις πολλές ασυναρτησίες που μας βομβαρδίζουν καθημερινά. Ας λάβουμε επίσης υπόψη, πως εμπιστευτικό έγγραφο της Ομοσπονδιακής Τράπεζας της Γερμανίας (Bundesbank)), το οποίο δημοσιεύτηκε πριν δύο μήνες στην οικονομική εφημερίδα “Handelsblatt”, αναφέρει μεταξύ άλλων: «σε καμία στιγμή δεν ήταν δυνατό να θεωρηθεί απίθανη η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη». «Η σημερινή σύνθεση της νομισματικής Ένωσης δεν μπορεί να είναι εγγυημένη, καθώς συνεχίζει να αποτελείται από κυρίαρχα εθνικά κράτη και σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) να την εγγυηθεί». Αυτά είναι λόγια του επικεφαλής της Bundesbank Γιενς Βάιντμαν, ο οποίος τονίζει στη συνέχεια, ότι «σε διαφορετική περίπτωση η ΕΚΤ κινδυνεύει να γίνει ο κύριος χρηματοδότης των χωρών της Ευρωζώνης».

Εγώ πιστεύω πάντως πως θα κάνουμε καλά να αναρωτηθούμε σχετικά με τις δηλώσεις Κούντριν: Έξοδος ή μήπως ΔΙΕΞΟΔΟΣ;
Ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Εξωτερικών κ. Ευάγγελος Βενιζέλος είχε, σήμερα Πέμπτη 27 Ιουνίου, τηλεφωνική επικοινωνία με τον Τούρκο ομόλογό του κ. Αχμέτ Νταβούτογλου, με τον οποίο γνωρίζονται προσωπικά από παλιά.

Ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών συνεχάρη τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο για την ανάληψη των καθηκόντων του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και του Υπουργού Εξωτερικών.

Οι κ.κ. Νταβούτογλου και Βενιζέλος συμφώνησαν να συναντηθούν το ταχύτερο δυνατό.



Στόχος της Άγκυρας είναι να αντικαταστήσει ένα άρθρο στο καταστατικό των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, που παλαιότερα χρησιμοποιήθηκε ως βάση για στρατιωτικά πραξικοπήματα το 1970, το 1980 και το 1997, στον απόηχο του πρόσφατου κύματος αντικυβερνητικών διαδηλώσεων.

Την τροποποίηση άρθρου στο καταστατικό των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων το οποίο παλαιότερα χρησιμοποιήθηκε ως βάση για στρατιωτικά πραξικοπήματα επιδιώκει η τουρκική κυβέρνηση, στον απόηχο του πρόσφατου κύματος αντικυβερνητικών διαδηλώσεων που απετέλεσαν την μεγαλύτερη πρόκληση στην δεκαετή θητεία του πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Όπως δήλωσε την Πέμπτη ο αναπληρωτής πρωθυπουργός Μπεκίρ Μποζντάγ, η κυβέρνηση κατέθεσε στην Βουλή προτάσεις για την τροποποίηση του Άρθρου 35 του καταστατικού.
Το επίμαχο άρθρο ορίζει πως το καθήκον των Ενόπλων Δυνάμεων της Τουρκίας είναι να «προασπίζουν και να προστατεύουν την δημοκρατία», διατύπωση που μπορεί να εκληφθεί ως εντολή για την εγγύηση ενός αυστηρά κοσμικού κράτους.
Το εν λόγω άρθρο χρησιμοποιήθηκε ως βάση για στρατιωτικά πραξικοπήματα το 1970, το 1980 και το 1997, με τον Στρατός να δρα προκειμένου να αντιμετωπίσει αυτό που οι κεμαλιστές αξιωματικοί αντιλαμβανόταν ως προσπάθειες εξισλαμισμού του κοσμικού χαρακτήρα της τουρκικής δημοκρατίας.

Η πρόταση της κυβέρνησης Ερντογάν είναι να αντικατασταθεί η υφιστάμενη διατύπωση με την σαφώς πιο σαφή και περιορισμένη εντολή οι Ένοπλες Δυνάμεις να «προστατεύουν την τουρκική γη κατά απειλών από το εξωτερικό».

Η μακρά θητεία του κ. Ερντογάν και του ισλαμικού-συντηρητικού κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) στην εξουσία έχει σημαδευθεί από μία σειρά συγκρούσεων μεταξύ της κυβέρνησης και των Ενόπλων Δυνάμεων, με την Άγκυρα να διαλύει τελικά ομάδες υψηλόβαθμων αξιωματικών που φέρονται να συνωμοτούσαν εναντίον της κυβέρνησης.
Εκατοντάδες αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων έχουν συλληφθεί.

Η πρόταση της κυβέρνησης αναμένεται να εξετασθεί από το κοινοβούλιο τον Οκτώβριο.

Του Θεόφιλου Αιγινήτη

Ένας φίλος καθηγητής της φιλοσοφικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, τελειώνοντας μια συζήτηση που είχαμε, με παρηγόρησε και μου μίλησε για τη μοναξιά που νοιώθουν οι πνευματικοί άνθρωποι και την τόλμη τους να σκέφτονται διαφορετικά από τους άλλους.

«Σκέψου το», μου είπε και χωρίσαμε!

Με άφησε μόνο μου να βολοδέρνω στην άγνοιά μου περί τα φιλοσοφικά θέματα και να ψάχνω απαντήσεις μέσα από τις λίγες γενικές γνώσεις που διαθέτω.

Καθώς σκέφτομαι αυτά που μου είπε ο φίλος και κάνω σκέψεις επάνω στις σκέψεις μου, παρατηρώ πως τις περισσότερες φορές βρίσκω αντιστάσεις με ειρωνεία, με χλευασμό και ύβρεις πολλές φορές στις σκέψεις που διατυπώνω, προπαντός σε θέματα που αφορούν την πολιτική και τη θρησκεία.

Είναι θέματα που δεν σου επιτρέπουν να αγγίξεις και να θίξεις τις παγιωμένες δογματικές τους τοποθετήσεις.

Δημοκρατία είναι κατ’ αυτούς να επικρατεί η δική τους άποψη και διάλογος να μιλάνε μόνο αυτοί. 


Μα όταν υπερασπίζεσαι τη δημοκρατία πρέπει να αποδέχεσαι και τις διδαχές της και ο καθένας να έχει την δυνατότητα να λέει την άποψή του και να τη βάζει προς συζήτηση στο τραπέζι της παρέας του.

Με το που θα ανοίξεις όμως το στόμα σου και πριν προφτάσεις να συμπληρώσεις την άποψή σου πάνω σε θέματα που αυτοί έχουν αφορίσει, κάποιοι απ’ την παρέα πέφτουνε να σε φάνε γιατί έχεις διαφορετική άποψη απ’ αυτούς και δε σου επιτρέπουνε να συνεχίσεις.

Δεν κάνουν διάλογο με επιχειρήματα, αλλά με ακραία αντίδραση, γιατί αυτά που είναι προς συζήτηση δεν γίνονται αποδεκτά από τους πολλούς και αναγκάζεσαι να κάτσεις στ’ αυγά σου προκειμένου να έχεις την ηρεμία σου, την ησυχία σου και την αξιοπρέπειά σου.

Ο μεγάλος ρήτορας της αρχαιότητας Δημοσθένης υπερασπίζεται τους δημοκρατικούς θεσμούς και καταδικάζει την ολιγαρχία σαν φιλοσοφική τοποθέτηση, γιατί υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο αυτών συστημάτων.


Η πλειοψηφία στη δημοκρατία, λέει, κατέχει την κυρίαρχη εξουσία, με γνώμονα το κοινό συμφέρον όλων των πολιτών και συνδέει τη δημοκρατία με την ελευθερία κάτι που δεν εφαρμόζεται πλέον σήμερα.

Πνευματική μοναξιά νιώθει κανείς, γιατί δεν βρίσκει ανθρώπους να συζητήσει και για κανένα άλλο λόγο.

Έχει αντιληφθεί πως δεν πρέπει να έχει την απαίτηση να τον καταλάβουν.

Μόνος με τον καπνό της πίπας μου να ανεβαίνει στα ουράνια αισθάνομαι πως βρίσκομαι στην απεραντοσύνη του απείρου.

Ποιός να με διακρίνει μέσα σε τόσα αστέρια, ποιός να με ακούσει μέσα στους χαοτικούς θορύβους του σύμπαντος;

Ποιός να με καταλάβει μέσα σε τόση άγνοια και φανατισμό που επικρατεί γύρω μου;

Ποιός όμως να ασχοληθεί σήμερα με την πνευματική τροφή, όταν αγωνίζεται να εξοικονομήσει τον άρτον τον επιούσιον και να αντεπεξέλθει στην αβάσταχτη φορολογία που του έχουν επιβάλει αναίσθητοι, αναίσχυντοι, οικονομικοί δολοφόνοι των λαών που έχουν συγκεντρώσει στα χέρια τους την ευημερία της οικουμένης;




Πρακτορείο RIA Novosti
27 Ioυνίου 2013 
Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

 Σύμφωνα με αξιωματούχο της ηγεσίας της ρωσικής Πολεμικής Αεροπορίας, σε λίγους μήνες η Ρωσία πρόκειται να εγκαινιάσει αεροπορική βάση στη βορειοδυτική Λευκορωσία, κοντά στα σύνορά της με την Πολωνία και τη Λιθουανία.

Σε χθεσινή συνέντευξή του, ο Ρώσος πτέραρχος Viktor Bondarev (κεντρική φωτό) δήλωσε σε εκπροσώπους του Τύπου:


«Η πρώτη αεροπορική βάση της σύγχρονης Ρωσίας σε έδαφος της Λευκορωσίας θα εδραιώσει μια διμερή αμυντική συνεργασία ως μέρος της διακρατικής σύζευξης της Ρωσίας και της Λευκορωσίας. 

Η βάση θα κατασκευαστεί στην Lida, μια πόλη 100.000 κατοίκων περίπου, και θα αποτελέσει σημαντικό στοιχείο στην «στρατηγική άμυνα των δύο κρατών. 
Σε πρώτη φάση, θα εγκατασταθούν στη βάση ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη Su-27SM3.

Η αεροπορική βάση στη Λευκορωσία ανοίγει στα πλαίσια της διακρατικής συμφωνίας για την ενίσχυση της άμυνας των δύο κρατών. 

Ως μέλος της Διακρατικής Ένωσης, η Ρωσία οφείλει να διαμορφώσει και να διατηρεί μια αεροπορική βάση εκεί».

Απαντώντας σε ερώτηση σχετική με το εάν η αεροπορική βάση είναι καθαρά ρωσική ή εάν θα είναι κοινοπραξία μεταξύ Ρωσίας και Λευκορωσίας, ο Ρώσος πτέραρχος διευκρίνισε:


«Στην αρχή θα είναι αποκλειστικά ρωσική και αργότερα βλέπουμε.

Η αεροπορική βάση θα κατασκευαστεί στην Lida, στην βορειοδυτική Λευκορωσία. Η Λευκορωσία θα αναπτύξει τη βάση και εμείς θα την ενισχύσουμε. Η αεροπορική βάση θα αποτελέσει σημαντικό στοιχείο του πρώτου στρατηγικής σημασίας αμυντικού κλιμακίου της Ένωσης, καλύπτοντας τον εναέριο χώρο της Λευκορωσίας ».

Η Ρώσος πτέραρχος τόνισε ότι δεν θα απαιτηθεί η κατασκευή νέων εγκαταστάσεων προκειμένου να αρχίσει να λειτουργεί η αεροπορική βάση:

«Ναι, η στρατιωτική διοίκηση μας θα αναλάβει καθήκοντα εκεί. Αλλά δεν θα χρειαστεί να κατασκευαστούν νέες εγκαταστάσεις. Η βάση θα αρχίσει να λειτουργεί σε μερικούς μήνες. Μέσα στο τρέχον έτος. Τα νέας γενιάς μαχητικά Su-27CM3 είναι τα πρώτα αεροσκάφη που θα εγκαταστήσουμε στη βάση». 


Σχολιάζοντας την πιθανότητα να ενισχυθεί η αεροπορική βάση με άλλα ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη, ο πτέραρχος δήλωσε:


«Προς το παρόν θα αναπτυχθούν μαχητικά τύπου Su-27SM3. Στη συνέχεια, θα δούμε και θα παρθούν οι τελικές αποφάσεις».

Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Sergei Lavrov δήλωσε τον Μάιο ότι η βάση δεν θα δημιουργηθεί ως απάντηση στην ανάπτυξη αντιπυραυλικής ασπίδας των ΗΠΑ στην Ευρώπη, στην οποία αντιτίθεται έντονα η Ρωσία.

Ωστόσο, η Μόσχα έχει εν τω μεταξύ ήδη καταδικάσει την κίνηση εκ μέρους του ΝΑΤΟ να διεξαγάγει εναέριες περιπολίες με μαχητικά κοντά στον ρωσικό εναέριο χώρο. 

Η Λευκορωσία συνορεύει με την Πολωνία, τη Λετονία και τη Λιθουανία, τρεις χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ.

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους 

Η αναδημοσίευση ενυπόγραφων άρθρων και μεταφράσεων του ιστολογίου επιτρέπεται μόνο με έγγραφη ενεργή αναφορά στο ιστολόγιο.


Για να εξηγούμεθα: Δεν υπάρχει ούτε πρόκειται να εφευρεθεί ικανή και πειστική δικαιολογία για το κλείσιμο σχολείων. Οταν μια κυβέρνηση κλείνει σχολεία, προδίδει την αποστολή της και είναι επιβλαβής για το έθνος. Τελεία και παύλα. Ακόμη και ένας μαθητής να υπάρχει στην πιο δυσπρόσιτη περιοχή της Ελλάδας, η Πολιτεία οφείλει να του παρέχει στοιχειώδες σχολικό συγκρότημα και διδακτικό προσωπικό.

Κανένα μνημόνιο, καμία τρόικα και κανένας «εξορθολογισμός» δεν μπορεί να σταθεί ως πρόσχημα για την επιβολή σκοταδιστικών μέτρων μεσαιωνικού χαρακτήρα, όπως τα ανήκουστα που ακούγονται για μαζικά λουκέτα σε σχολεία, «συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων» και εν γένει περιορισμό της εκπαιδευτικής δραστηριότητας. Κάθε τέτοια απόπειρα, από όποιον και αν γίνεται, πρέπει να αντιμετωπίζεται άμεσα και με τη δέουσα σφοδρότητα από το σύνολο της κοινωνίας. Η εδαφική ακεραιότητα, η Παιδεία, η Πίστη των Ελλήνων, η Υγεία και ο κοινός Πολιτισμός είναι φράγματα, τα οποία ουδείς πρέπει να αποτολμήσει να σπάσει, ατιμώρητος.

Στη ζήτημα της δημόσιας εκπαίδευσης, όπως αποκάλυψε η «Δημοκρατία», εξυφαίνεται ένα ζοφερό σχέδιο κατά της καλλιέργειας της θρησκευτικής συνείδησης των Ελλήνων ορθοδόξων χριστιανών: Θέλουν να κλείσουν πολλά εκκλησιαστικά σχολεία!

Τα μέλη της επιτροπής για την Αναβάθμιση της Εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης προτείνουν στη γενική γραμματεία Θρησκευμάτων «να μπει λουκέτο με συνοπτικές διαδικασίες σε εκκλησιαστικά γυμνάσια, ιερατικά σχολεία δεύτερης ευκαιρίας και σε εκκλησιαστικά ινστιτούτα επαγγελματικής κατάρτισης. Χαρακτηρίζουν, μάλιστα, τη λειτουργία τους “περιττή”».

Η δημοσιοποίηση των προαναφερθέντων και η παράθεση των σχετικών ντοκουμέντων προκάλεσε σάλο στους κόλπους της Εκκλησίας, η οποία -ήδη από την εποχή του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου- είχε αντιληφθεί ότι κινούνται διάφορα... νήματα για την αποχριστιανοποίηση της πατρίδας μας.

Πολλά έχει υποστεί, ανεχτεί και σηκώσει στους ώμους του ο Ελληνας. Προσβολές από αλαζόνες ξένους, περικοπές εισοδημάτων, κοινωνικών παροχών και συντάξεων. Ομως την επίθεση στον νου και στις ψυχές των παιδιών του δεν πρόκειται να την αφήσει έτσι. Να το ξέρουν όσοι λογαριάζουν (σε θέματα Παιδείας) χωρίς τον ξενοδόχο...

Με φόντο το πυρηνικό καταδρομικό πυραυλικό σκάφος «Πιοτρ Βελίκι», Ρώσοι ναύτες παρακολουθούν εκδήλωση προς τιμή της επίσημης ρωσικής αντιπροσωπείας στο συριακό λιμάνι της Ταρτούς. (Φωτογραφία: Πρακτορείο RIA Novosti)
Russia Today
27 Ioυνίου 2013 
Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

 Σε χθεσινή του δήλωση, που επιβεβαιώθηκε σήμερα από έγκυρες πηγές, ο υφυπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Mikhail Bogdanov ανέφερε ότι το σύνολο του προσωπικού που υπηρετούσε στη βάση ανεφοδιασμού του ρωσικού ναυτικού στην Ταρτούς της Συρίας έχει απομακρυνθεί, προσθέτοντας ότι δεν έχει απομείνει στη χώρα ούτε ένας Ρώσος ένστολος. 


Ο Bogdanov προέβη στην ανακοίνωση αυτή στα πλαίσια συνέντευξής του στην αραβόφωνη εφημερίδα Al-Hayat:
«Επί του παρόντος, το ρωσικό υπουργείο Άμυνας δεν έχει αφήσει ούτε ένα μέλος του προσωπικού του στη ναυτική βάση της Συρίας. Η βάση δεν έχει πλέον καμία σημασία από στρατηγική και αμυντική άποψη», ανέφερε στην Al-Hayat ο Ρώσος αξιωματούχος.
Τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης έχουν επαληθεύσει τη δήλωση και η οικονομική εφημερίδα Vedomosti ανέφερε ότι ανώνυμη πηγή από το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας επιβεβαίωσε ότι όντως είναι αλήθεια: 
«Όλο το στρατιωτικό και πολιτικό προσωπικό είχε εκκενωθεί από την βάση της Ταρτούς και δεν υπάρχουν Ρώσοι στρατιωτικοί εκπαιδευτές που συνεργάζονται με τις δυνάμεις του Συριακού Στρατού».
Η ανώνυμη πηγή του ρωσικού Υπουργείου Άμυνας πρόσθεσε ότι:
«Η εκκένωση της ναυτικής βάσης δεν οφείλεται μόνο στους αυξημένους κινδύνους που προκαλούνται από τη συνεχιζόμενες στρατιωτικές συγκρούσεις, αλλά και στο γεγονός ότι, υπό τις παρούσες συνθήκες, κάθε περιστατικό που σχετίζεται με τις ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις θα έχει πιθανές αρνητικές κριτικές και αντιδράσεις από τη διεθνή κοινότητα».
Η Ρωσία διατηρεί αυτή τη στιγμή μια ναυτική μοίρα, αποτελούμενη από 16 πολεμικά πλοία, στη Μεσόγειο Θάλασσα, αλλά κανένα από αυτά δεν έχει πλησιάσει καν στο λιμάνι της Ταρτούς τους τελευταίους μήνες, ούτε υπήρξε κάποια ανακοίνωση για σχετικά σχέδια για κάτι τέτοιο.

Εκτός από υφυπουργός Εξωτερικών, ο Mikhail Bogdanov είναι επίσης πληρεξούσιος του Ρώσου Προέδρου για θέματα που αφορούν στην Μέση Ανατολή. Τέθηκε πρόσφατα επικεφαλής της ρωσικής αντιπροσωπείας στις συνομιλίες που θα λάβουν χώρα αυτή την εβδομάδα μεταξύ της Ρωσίας, των ΗΠΑ και του ΟΗΕ σχετικά με τις προετοιμασίες για την επικείμενη μεγάλη διεθνή διάσκεψη για τη Συρία, γνωστή με την ονομασία «Γενεύη 2». 


Μετά την ολοκλήρωση του κύκλου συνομιλιών της Τρίτης, άλλος ένας Ρώσος διπλωμάτης, ο Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών Gennadiy Gatilov, δήλωσε σε δημοσιογράφους ότι οι δύο πλευρές δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν σε μια σειρά από ζητήματα, με αποτέλεσμα να μην υπάρξει ακόμη συμφωνία όσον αφορά τους όρους της σχεδιαζόμενης διάσκεψης. Συγκεκριμένα, οι απόψεις των συμμετεχόντων στις διαπραγματεύσεις διίστανται όσον αφορά στον πιθανό ρόλο του Ιράν στην διάσκεψη.

Ο Gatilov υπογράμμισε στους εκπροσώπους των ΜΜΕ:
«Η Μόσχα στηρίζει τη συμμετοχή της Τεχεράνης στις συνομιλίες, δεδομένου ότι θα συμβάλει θετικά στην ενδεχόμενη πολιτική διευθέτηση του ζητήματος της Συρίας. Εκτός αυτού, η συμμετοχή κάποιων από τις λεγόμενες «ομάδες της αντιπολίτευσης» στη Συρία παραμένει αμφίβολη, παρ’ όλο που η αμερικανική πλευρά προέβη σε δήλωση, σύμφωνα με την οποία «καταβάλλονται προσπάθειες προς την κατεύθυνση αυτή» εκ μέρους της».
Σύμφωνα με τον ίδιο Ρώσο διπλωμάτη:
«Το ζήτημα της παράδοσης όπλων στη συριακή αντιπολίτευση δεν συμπεριλήφθηκε στις συνομιλίες της Τρίτης. Το θέμα αυτό δεν δημιουργεί θετικό περιβάλλον για την έναρξη μιας πολιτικής διαδικασίας επίλυσης της κρίσης».
Ο Gatilov δήλωσε, τέλος, ότι:
«Η Ρωσία εξακολουθεί να ελπίζει ότι το σχέδιο για την διοργάνωση της διεθνούς διάσκεψης θα στεφθεί από επιτυχία. Ειδικότερα, το θέμα θα συζητηθεί στην προσεχή συνάντηση μεταξύ του Υπουργού Εξωτερικών Sergey Lavrov και του Αμερικανού ομολόγου του, John Kerry, η οποία αναμένεται σύντομα, στο πλαίσιο της διάσκεψης του ASEAN στο Μπρουνέι».
Πάνω από 100 πολίτες της Ρωσίας και των χωρών της ΚΑΚ εγκατέλειψαν τη Συρία 


Εξάλλου, αεροσκάφη του Υπουργείου Εκτάκτων Αναγκών της Ρωσικής Ομοσπονδίας έχουν απομακρύνει από τη Συρία 128 Ρώσους, τα μέλη των οικογενειών τους και πολίτες της Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών (ΚΑΚ), οι οποίοι εξέφρασαν την επιθυμία να εγκαταλείψουν τη χώρα, ανακοίνωσε το Υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας.

Επίσης, αεροσκάφος μετέφερε χθες στη Συρία τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης. Ττο Υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσικής Ομοσπονδίας ανάφερε σε ανακοίνωσή του ότι η ανθρωπιστική επιχείρηση πραγματοποιήθηκε σε συνθήκες εξασφάλισης εγγυήσεων ασφάλειας εκ μέρους των συριακών Αρχών.
«Η Ρωσία θα συνεχίσει να παρέχει ανθρωπιστική βοήθεια στον συριακό λαό, τόσο μέσω ειδικών διεθνών οργανισμών, όσο και σε διμερές πλαίσιο», αναφέρεται στην ανακοίνωση.
 Σχόλιο ιστολογίου

Η Ρωσία, λοιπόν, ανακοίνωσε ότι εκκενώνει όλο το πολιτικό προσωπικό που διατηρεί στην ναυτική της βάση στην Συρία “λόγω της κλιμάκωσης των συγκρούσεων”. Σύμφωνα με Ρώσο αξιωματούχο “Η Ρωσία αποφάσισε να αποσύρει προσωπικό εξ’ αιτίας της επικινδυνότητας της κατάστασης στην Συρία, αλλά και λόγω πληροφοριών για επικείμενο χτύπημα εναντίον της βάσης, που αν υλοποιηθεί θα έχει μεγάλες συνέπειες για όσους το επιχειρήσουν. Παρά την εκκένωση, 16 πλοία παραμένουν στην περιοχή και οι προκαθορισμένες αποστολές (σσ. Οπλισμού) συνεχίζονται κανονικά”.
Την ίδια στιγμή, στα υψίπεδα του Γκολάν οι ισραηλινές δυνάμεις προβαίνουν σε πολεμικούς ελιγμούς χωρίς να έχουν ανακοινώσει επίσημα τις κινήσεις. Ο στρατός βρίσκεται σε κόκκινο συναγερμό ενώ ο Νετανιάχου όταν ρωτήθηκε σχετικά δήλωσε:
“Πρόκειται για μη θεωρητική άσκηση. Η κατάσταση γύρω μας είναι ρευστή και εκρηκτική, αλλά εμείς είμαστε έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο. Οι δυνάμεις μας είναι έτοιμες να συντρίψουν τον εχθρό. Δεν προκαλούμε κανέναν, αλλά είμαστε απόλυτα ετοιμοι να απαντήσουμε σε κάθε πρόκληση” χωρίς να αναφερθεί συγκεκριμένα στον Συριακό στρατό ή στην Χεζμπολάχ.
Σε κόκκινο συναγερμό βρίσκεται και η Βρετανία όπου ο πρωθυπουργός Κάμερον συγκάλεσε εκτάκτως το Εθνικό συμβούλιο ασφαλείας συγκεκριμένα για την κρίση στην Συρία. Είναι ενδεικτικό ότι κάλεσε και τον αρχηγό της αντιπολίτευσης στην συνάντηση, πράγμα το οποίο γίνεται μόνο σε καταστάσεις “υψηλότατου κινδύνου για την εθνική ασφάλεια” (πόλεμος)”
Στην Αίγυπτο, το δικαστήριο έβγαλε απόφαση κόλαφο για τον ισλαμοφασίστα Μόρσι, σχετικά με δολοφονική επίθεση και απόδραση από τις φυλακές το 2011, σε συνεργασία με ισλαμιστικές τρομοκρατικές ομάδες, με την κατηγορία “συνωμοσίας κατά της χώρας”! Πρόκειται για την μαζική επίθεση το 2011 όπου απελευθερώθηκαν από τις φυλακές 25,000 ισλαμιστές μεταξύ των οποίων και ο Μόρσι. Στις 30 Ιουνίου, υπάρχει κάλεσμα για μαζικές διαδηλώσεις που θα πάρουν τον χαρακτήρα εξέγερσης. 

Σε μία απίστευτη κίνηση στήριξης του Μόρσι, οι ΗΠΑ έστειλαν 400 άνδρες των ειδικών δυνάμεων για να “βοηθήσουν τις αρχές ασφαλείας”!
Την ίδια στιγμή, η αναταραχή στην Τουρκία συνεχίζεται και όλη η περιοχή μυρίζει μπαρούτι. Με την Ελλάδα χαρακτηριστικά απούσα. 
Κωνσταντίνος

Η αναδημοσίευση ενυπόγραφων άρθρων και μεταφράσεων του ιστολογίου επιτρέπεται μόνο με έγγραφη ενεργή αναφορά στο ιστολόγιο. 


Σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση της εταιρίας ΜRB, η οποία έγινε μετά τη δημιουργία της νέας κυβέρνησης συνεργασίας ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και σε ότι αφορά την πρόθεση ψήφου, τα αποτελέσματα έχουν ως εξής: Η ΝΔ έχει προβάδισμα με ποσοστό 22%, ενώ ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ με 20,8%. Τρίτο κόμμα αναδεικνύεται η Χρυσή Αυγή με 9,1% και ακολουθούν: ΠΑΣΟΚ (6,1%), Ανεξάρτητοι Έλληνες (5,5%), ΚΚΕ (5,1%) και Δημοκρατική Αριστερά (3%). Το ποσοστό της “Αδιευκρίνιστης Ψήφου” αγγίζει το 21,7%.

Ακόμα και τώρα, που στην ουσία έχουμε μια νέα κυβέρνηση τύπου «Παπαδήμου», με γόνους και απογόνους, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να προσελκύσει ούτε ένα ψηφοφόρο παραπάνω. Αυτό δεν είναι καθόλου καλό για το κόμμα αυτό. Εφόσον οι πολίτες προτιμούν να ξαναψηφίσουν τα δύο κληρονομικά κόμματα (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ), που κατέστρεψαν την Ελλάδα και όχι τον ΣΥΡΙΖΑ, δύο πράγματα συμβαίνουν. Είτε ο λαός έχει πρόβλημα είτε ο ΣΥΡΙΖΑ έχει το πρόβλημα. Από άλλα σημεία της ίδιας έρευνας αποδεικνύεται ότι το χοντρό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι κυρίως η πλήρης απουσία εναλλακτικής πρότασης.

Δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει όντως εναλλακτική πολιτικοοικονομική πρόταση. Λέει ναι στο ευρώ, ναι στην ΕΕ, ναι στα μνημόνια και υπόσχεται απλά μνημόνια με περισσότερο ανθρώπινο πρόσωπο. Λέει ναι στη Γερμανική Κατοχή της Ελλάδας, κλείνει το μάτι στις ΗΠΑ και υπόσχεται υπερφορολόγηση για να διατηρήσει ένα τεράστιο και αντιπαραγωγικό Δημόσιο, χωρίς να εξηγεί από πού θα βρουν τα χρήματα οι πολίτες για να πληρώσουν τους φόρους. Φοβίζει δε το λαό με τις απόψεις του περί λαθρομεταναστών, εθνικών θεμάτων κ.λ.π.

Ταυτόχρονα και την ίδια στιγμή που ΠΑΣΟΚ – ΝΔ διακηρύσσουν ότι θα αναθεωρήσουν το Σύνταγμα της χώρας (μάλιστα ο Σαμαράς έκανε ένα σωρό προτάσεις από το προσυνέδριο του Ναυπλίου της ΝΔ), ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βγάζει άχνα για το θέμα αυτό. Ούτε και επ’ αυτού έχει κάποια θέση. Δεν έχει δηλαδή κάποια θέση για το σάπιο και διεφθαρμένο ολοκληρωτικό πολιτικό σύστημα, μέρος του οποίου είναι και ο ίδιος.

Τσογλάνια: ελληνόπουλα από καλές οικογένειες που υπηρετούσαν τους τούρκους Σουλτάνους επί τουρκοκρατίας
Τώρα, τί ακριβώς υπηρεσίες προσέφεραν στους τότε Σουλτάνους, είναι αρμοδιότητα των ιστορικών να απαντήσουν.

Εμάς σήμερα μας απασχολεί τί είδους υπηρεσίες καλούνται να προσφέρουν στον σημερινό ''σουλτάνο'' της κυβέρνησης, δύο τουλάχιστον απ' τα σύγχρονα τσογλάνια της πολιτικής.
 
Αυτό του υπουργείου Υγείας, και το άλλο της Διοικητικής Μεταρρύθμισης (!).

Ο βίος κι η πολιτεία του πρώτου είναι λίγο-πολύ γνωστή και δεν χρειάζεται ν' ασχοληθούμε ιδιαίτερα.

Οι υπηρεσίες που θα προσφέρει θα είναι το ξεπάστρεμα μερικών χιλιάδων ηλικιωμένων, ανήμπορων, και χρονίων πασχόντων, μέσω της περαιτέρω υποβάθμισης των παρεχομένων υπηρεσιών υγείας,  συγχωνεύσεις και κλείσιμο νοσοκομείων, μείωση ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, κατάργηση παρεχομένων φαρμάκων πρώτης γραμμής με αντικατάστασή τους από αμφίβολα γενόσημα και άλλα.

Έτσι το κράτος θα κάνει ''οικονομία'' από μερικές χιλιάδες συντάξεις και επιδόματα αυτών που θα πεθάνουν, καθώς και από λιγότερους μισθούς που θα δίνονται στο περικομμένο υγειονομικό προσωπικό.

Το άλλο τσογλάνι, αυτό που δεν έχει δουλέψει ποτέ ως τώρα στην ζωή του και που αν δεν είχε ως βασικό προσόν το οικογενειακό του όνομα δεν θα το γνώριζε κανείς, καλείται από την τρόϊκα και τον ντόπιο ''σουλτάνο''-τοποτηρητή της να απολύσει, να στείλει στην ανεργία, να καταστρέψει κάμποσες χιλιάδες ανθρώπους και τις οικογένειές τους.

 Πώς και από πού νομιμοποιούνται άνθρωποι ανεπάγγελτοι, χαραμοφάηδες, τσογλάνια πραγματικά, να καθορίζουν τις ζωές και τις τύχες άλλων ανθρώπων;

 Ποιά εξουσία είναι τόσο ισχυρή να παρέχει αυτό το δικαίωμα σε ανθρώπους μειωμένης ηθικής αντίστασης, πρόθυμους να πατήσουν επί πτωμάτων για την δικιά τους ανέλιξη, και ''καταξίωση'';

 Στην ουσία καμία! Γιατί οι ''υπηρεσίες'' που θα προσφέρουν πρόκειται να είναι καταστροφικές για την κοινωνία.

 ΜΟΝΟΝ Ο ΛΑΟΣ, έχει την απόλυτη εξουσία να σταματήσει τα τσογλάνια απ' το μοιραίο έργο τους.

 Αλλά ο λαός κοιμάται.

Και τα τσογλάνια χορεύουν τον χορό της κοιλιάς που τους χτυπάει ο ''σουλτάνος'' στο ντέφι..
 
Η CIA ξεκίνησε την αποστολή όπλων στην Ιορδανία, τα οποία σκοπεύει να τα παραδώσει στους Σύριους εξεγερμένους.
Σύμφωνα με στοιχεία, τα όπλα αυτά σχεδιάζεται να παραδοθούν σε ομάδες «ήπιων» μαχητών κατά τη διάρκεια του μήνα, ώστε να μπορέσουν να ξεκινήσουν την επίθεσή τους κατά των συριακών κυβερνητικών στρατευμάτων στις αρχές Αυγούστου.

Ταυτόχρονα, οι ΗΠΑ θα προσπαθήσουν να ολοκληρώσουν αποστολές και άλλων όπλων προς τις ομάδες των εξεγερμένων να πραγματοποιήσουν αραβικά και ευρωπαϊκά κράτη.

Βέβαια, η συγκεκριμένη εξέλιξη έχει να αντιμετωπίσει και την "διάθεση" της Μόσχας, η οποία είναι κάθετη σε οποιαδήποτε στήριξη των ισλαμοφασιστών και οι αντιδράσεις της Μόσχας αναμένονται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αν και -σύμφωνα με ειδικούς παρατηρητές- αναμένεται η απρόσκοπτη "ικανοποίηση των ήδη υπαρχόντων συμβολαίων για αγορά στρατιωτικού εξοπλισμού εκ μέρους της Συρίας", ενώ δεν πρέπει να θεωρείται διόλου απίθανο να υπάρξουν νέα και άμεσης εκτέλεσης συμβόλαια για αγορά στρατιωτικού υλικού από την πλευρά του Άσαντ.

Ο Λευκός Οίκος φαίνεται πως θέλει να τραβήξει το σχοινί και να πιέσει την κατάσταση στη Μέση Ανατολή εις βάρος των ρωσικών θέσεων και συμφερόντων. Πάντως, η Μόσχα δεν δείχνει διατεθειμένη να εγκαταλείψει τον Άσαντ και επίσης, δεν είναι διατεθειμένη να εγκαταλείψει τους χριστιανούς της Συρίας στα χέρια των ισλαμοφασιστών.

Πατρίδα  μου είναι η δημοκρατία· αυτή από όλα τα επιτεύγματα –γλώσσα, τέχνη, φως, όλα. Γι αυτήν και όλες μου οι τραγωδίες. Χείμαροι το δάκρυ, ποτάμια το αίμα που χύθηκε. Δικά της όλα τα μνημεία.
Όποιος πειράζει τη δημοκρατία πειράζει την πατρίδα μου. Τον εντοπίζω αμέσως. Μιλάει για πατρίδα· δεν μιλάει για δημοκρατία. Το Μαξίμου μίλησε για πατρίδα, όχι για δημοκρατία. Θλιβερό του ακροατήριο εκείνοι που τους έτρεχαν τα σάλια, ξεχωριστοί ετούτοι τάχαμου ανάμεσα στους άλλους που έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους. Το Μαξίμου δεν αγαπάει τη δημοκρατία. Το Μαξίμου προσβάλλει τη δημοκρατία.
Όποιος προσβάλλει τη δημοκρατία και τολμάει να μιλάει για πατρίδα δεν είναι ένας απλός σοφιστής, φτηνός δημοκόπος και χυδαίος κάπηλος. Είναι ο ίδιος ο διάβολος. Παραφυλάει γυρεύοντας την αφύλακτη ώρα, και ρίχνει το λοιμογόνο βέλος του, για να σφετερισθεί. Εκμεταλλεύεται τη δημοκρατία, και είναι εχθρός της πατρίδας μου.

Σε κανέναν δεν αναγνωρίζω το δικαίωμα να πειράξει τη δημοκρατία. Ούτε τόσο δα λιγάκι. Γιατί έχω γνώση του πώς αυτή κερδήθηκε, και διαθέτω νου για να γνωρίζω που οδηγεί ελόγου του κάθε ένα τόσο δα λιγάκι. Αντιθέτως, γονατίζω με άπειρο σεβασμό, με ευσέβεια μπροστά σε κάθε θυσία που θα υπερασπισθεί τη δημοκρατία.
Πατρίδα μου είναι η δημοκρατία. Τα άλλα της, όλα, οι κάμποι, τ΄ άσπαρτα ψηλά βουνά, ο ήλιος της που χρυσολάμπει, τ’ άστρα της τα φωτεινά, κάθε της ρηχό ακρογιάλι, και κάθε χώρα της με τα χωριά, κάθε νησάκι της που αχνά προβάλλει, κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά, τα ερειπωμένα αρχαία μνημεία της χρυσή στολή που η τέχνη εφόρεσε και το καθένα μια δόξα αθάνατη που αντιλαλεί, όλα τους, όλα τους, όλα τους, χωρίς τη δημοκρατία, είναι του καθενός το χόμπυ, του καθενός μας η φτιασιδωμένη ενοχή και οι δαίμονες του παιδικού μας φόβου. Και είναι όλα τα χαρίσματα, όλα του κόσμου τα ελέη άδεια χωρίς τη δημοκρατία. Άδεια και κίβδηλα!
Αγαπάω τη δημοκρατία· την αγαπάω την πατρίδα μου. Κανείς δεν θα μου την μεταμφιέσει, και κανείς δεν θα με κάνει να αγαπήσω κάτι άλλο στη θέση της. Και όταν εκείνος που το επιχειρεί αυτό τυγχάνει να είναι ο ίδιος ο κυβερνήτης, θα τον πολεμήσω αυτόν τον κυβερνήτη μέχρις εσχάτων. Από καθήκον. Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης!
Από sotosblog, μοντάζ Γρέκι


Ξημέρωσε λοιπόν, η απίστευτη ημέρα που συγκυβερνούν την Ελλάδα τα δυο κόμματα που από το 1974 εναλλάσσονταν στην εξουσία με μεγάλες πλειοψηφίες και αυτοδύναμες κυβερνήσεις. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που με τις εγκληματικές τους πολιτικές οδήγησαν την πατρίδα μας στην χειρότερη περίοδο της ιστορίας της, χειρότερη και από αυτή της κατοχής του Β΄ παγκοσμίου πολέμου. Αυτά τα δυο κόμματα, σήμερα υπόσχονται πως από κοινού θα προσπαθήσουν να ανοικοδομήσουν την Ελλάδα των ερειπίων τους. Ποιος όμως, μπορεί να πιστέψει αυτούς τους Μαυρογιαλούρους της πολιτικής; Δεν είναι λοιπόν χρήσιμο να θυμίσουμε κάποια απαραίτητα στοιχεία εκείνου που διαχειρίζεται την εξαθλίωση της χώρας και του λαού της, υποταγμένος στους ξένους δανειστές; Του πολιτικού απατεώνα που υφάρπαξε την ψήφο των Ελλήνων μέσω της αντιμνημονιακής του ρητορικής; Του «αντιμνημονιακού» Σαμαρά, ο οποίος σε όλους τους τόνους διατυμπάνιζε με πάθος και οργή στο «Ζάππειο 2», στις 12 Μαΐου 2011, και κατηγορούσε, εμμέσως πλην σαφώς, την Κυβέρνηση Παπανδρέου, για το αδίκημα της Εσχάτης προδοσίας:
«…Έχουμε μια κυβέρνηση που η ίδια ενοχοποιεί τον εαυτό της. Γνωρίζουμε ότι η προετοιμασία της προσφυγής στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, είχε ξεκινήσει από καιρό, όταν τότε οι διεθνείς αγορές δάνειζαν ακόμα άνετα την Ελλάδα. Η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. επεδίωξε τότε, ότι άλλες χώρες προσπάθησαν να αποφύγουν και δεν διαπραγματεύθηκε τίποτε…». 
Επίσης συνεχίζοντας έλεγε: 
«…σας καλώ όλους πρώτα να κατεδαφίσουμε μαζί τα φαντάσματα που επί δεκαετίες μας στοιχειώνουν, τα φαντάσματα του λαϊκισμού, του κρατισμού, της μοιρολατρίας, της ηττοπάθειας, της φαυλότητας, της μισαλλοδοξίας και της εύκολης τακτοποίησης των Εθνικών θεμάτων….Ελπίδα, σ’ ένα λαό που νιώθει προδομένος. Αυτοπεποίθηση σε ένα λαό που τον ξεγέλασαν, τον πίκραναν και τον προσέβαλαν, που όμως δεν γονατίζει και δεν το βάζει κάτω. Εμείς στοιχηματίζουμε ακριβώς σε αυτό, ότι ο Ελληνικός λαός δεν το βάζει κάτω και το στοίχημα θα το κερδίσουμε. Να θυμάστε μπορούμε καλύτερα. Να ξέρετε αξίζουμε καλύτερα. Να είστε σίγουροι και να μου έχετε εμπιστοσύνη…».
Στη συνέχεια ο κ. Σαμαράς, υπέρμαχος του αντιμνημονιακού αγώνα, δεσμεύθηκε με την δημιουργία της Κυβέρνησης Παπαδήμου, πως αυτή η κυβέρνηση θα είναι ειδικού σκοπού, με μόνη αποστολή την υπογραφή της δανειακής σύμβασης, του PSI και της διενέργειας Εθνικών εκλογών. Μέσω της υπογραφής, όμως, της δανειακής σύμβασης συνέπλευσε ξεκάθαρα και ανοικτά με εκείνες τις μνημονιακές δυνάμεις που οδήγησαν την Ελλάδα στο δρόμο της καταστροφής, σε ένα δρόμο δηλαδή, χωρίς γυρισμό. 
Έτσι, τα φληναφήματα περί Ζαππείου 1, 2, 3 και των βαρύγδουπων εξαγγελιών του έχουν ήδη παραπεμφθεί στον κάλαθο ανακύκλωσης της ΝΔ. Γιατί, όμως, μας παραξενεύει η νεοφιλελεύθερη-νεοταξική στάση του κ. Σαμαρά; Ο κ. Σαμαράς δεν μεταλλάχτηκε. Απλά άλλαξε προσωπείο. Άλλωστε, πόσες φορές το έχει πράξει αυτό κατά το παρελθόν;

Δεν είναι ο ίδιος, ο οποίος ως υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Τζανετάκη, αλλά και ως υπουργός Εξωτερικών στην Οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα κατά την περίοδο 1989-90, δεν διαφώνησε όταν εδραιώθηκε η πρακτική των απευθείας αναθέσεων των ψηφιακών παροχών στον ΟΤΕ, από τις εταιρείες Siemens και Intracom; Δεν ξεσήκωσε έναν ολόκληρο λαό το ΄93, δήθεν για το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων και σήμερα ισχυρίζεται πως δικαιώθηκε, όταν είναι υπέρμαχος της διπλής ονομασίας στη διένεξη με τη γείτονα χώρα; 
Μήπως, έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη το ΄93, με την ανεξαρτητοποίηση του βουλευτή Γιώργου Συμπιλίδη, για τις ψηφιακές παροχές του ΟΤΕ προς την Intracom και τη Siemens, μπρος στο διαφαινόμενο κίνδυνο, να πουληθεί ο ΟΤΕ στους Ιάπωνες (συμφωνία Μητσοτάκη-Μάνου); Έτσι, δεν αποδεικνύεται η διαχρονική του σχέση με τη Siemens, όταν στα ΚΥΣΥΜ που συμμετείχε, ως Υπ. Οικονομικών αρχικά και μετέπειτα ως ΥΠ.ΕΞ., στα οποία λαμβάνονταν πάντα ενωτικές αποφάσεις για την Intracom και τη Siemens; Πότε στήριξε στα χρόνια της 10ετούς «πολιτικής του ερήμου» τη ΝΔ; Απεναντίας, συνεργάσθηκε και βοήθησε επιλογές και κομματικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ.
Χαρακτηριστικά την Άνοιξη του 1995, με τη λήξη της δεύτερης προεδρικής θητείας του Κωνσταντίνου Καραμανλή, όταν επίκειτο νέα εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας, η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου για να εκλέξει Πρόεδρο και να αποφύγει τις εκλογές διατηρώντας την κυβέρνησή του, χρειαζόταν τουλάχιστον 180 ψήφους από τους 300 της Βουλής. Ο τότε πρωθυπουργός ήρθε τελικά σε συμφωνία με την Πολιτική Άνοιξη με στόχο να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο πρώην υπουργός Κωστής Στεφανόπουλος, με τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ και της Πολιτικής Άνοιξης, όπως και έγινε. Αυτό έφερε σε δύσκολη θέση τη ΝΔ και τον Πρόεδρό της Μιλτιάδη Έβερτ, οι οποίοι επιζητούσαν τη διεξαγωγή εκλογών, προκειμένου να εκμεταλλευτούν τη ραγδαία πτώση της δημοτικότητας της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Ο Μ. Έβερτ και πολλά στελέχη της ΝΔ, μετά την εκλογή Στεφανόπουλου, επιτέθηκαν με βαρύτατες εκφράσεις εναντίον του κ. Σαμαρά. Δεν είναι ο ίδιος, ο οποίος αργότερα, το 2004 βρέθηκε ουρανοκατέβατος στη Ν.Δ. και παρουσιάσθηκε ως «Καραμανλικός», όταν ο ίδιος είχε αποπεμφθεί από το Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών το ΄93, εποχή που δεν ήθελε να ακούει το όνομα του «εθνάρχη» (παραμένουν αλησμόνητα τα άρθρα του «κολλητού», του την εποχή εκείνη, δημοσιογράφου κ. Νάσου Τσαγκανέλη κατά του Κώστα Καραμανλή); Δεν είναι ο ίδιος Σαμαράς, ο οποίος είχε ανύπαρκτο έργο στην Ευρωβουλή, ως Ευρωβουλευτής την περίοδο 2004-2007, όταν κατέθεσε όλες και όλες εννέα ερωτήσεις; 
Γιατί, λοιπόν, διερωτόμαστε πως δεν διαπραγματεύεται καθόλου με τη Μέρκελ τα συμφέροντα της Ελλάδος και της παρέδωσε αμαχητί την πατρίδα μας; 
Δεν είναι ο ίδιος που ως Υπουργός Πολιτισμού της Κυβέρνησης Καραμανλή, προκειμένου να ικανοποιήσει τα τοπικιστικά ένστικτα των ψηφοφόρων του στη Μεσσηνία, αποφάσισε λίγες ημέρες πριν τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009, να μεταφέρει διοικητικά το Ναό του Επικούρειου Απόλλωνα από την Ηλεία στη Μεσσηνία; 
Δεν ήταν σφοδρή τότε η αντίδραση του «Ντορικού» Βουλευτή Ηλείας, κ. Κοντογιάννη, που στη συνέχεια τον «μάζεψε» εκ νέου στη ΝΔ, στο πλαίσιο του συναινετικού γάμου με την Ντόρα Μπακογιάννη; 
Δεν είναι ο ίδιος ο οποίος υπηρέτησε 9 μήνες (ελέω Αβέρωφ), με ευεργετική διάταξη στο Πολεμικό Ναυτικό, όταν την εποχή εκείνη η στρατιωτική θητεία ήταν 28-32 μήνες; 
Δεν είναι ο ίδιος ο οποίος μας είπε προεκλογικά (συνέντευξη e-nikos), πως συντηρείτο τα 10 χρόνια που ήταν στην πολιτική του έρημο, εργαζόμενος σε πιτσαρία και ως ελεύθερος επαγγελματίας; Θα είχε την ευγενή καλοσύνη να μας προσκομίσει τις αποδείξεις παροχής υπηρεσίας που όλα αυτά τα χρόνια εξέδωσε;

Ωστόσο, στις 29 Νοεμβρίου 2009, στην εκλογή νέου Προέδρου, όλοι οι δεξιοί ψηφοφόροι ανεξαρτήτως ηλικίας, προσπάθησαν να ξεχάσουν το κακό παρελθόν του κ. Σαμαρά, πιστεύοντας σε κάποια ψήγματα πατριωτισμού του, λόγω κυρίως της οικογενειακής καταγωγής του. 
Έτσι, πληγωμένοι και αηδιασμένοι από τις οικογενειοκρατίες που κυβέρνησαν το κόμμα όλα τα χρόνια της μεταπολίτευσης, στοιβάχτηκαν σε ατέλειωτες ουρές, προκειμένου να ψηφίσουν τον εκλεκτό τους, που “θα τα άλλαζε όλα” για το καλό της πατρίδας, τοποθετώντας στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας της κεντροδεξιάς παράταξης τη νεοφιλελεύθερη και νεοταξική, Ντόρα Μπακογιάννη, αναγκάζοντάς την να αποχωρήσει και να ιδρύσει νέο κόμμα στις 21 Νοεμβρίου 2010. 
Ποιος όμως, θα περίμενε πως ο κ. Σαμαράς θα αποδεικνυόταν περισσότερο νεοφιλελεύθερος και νεοταξίτης, φίλος των τραπεζιτών, ακόμη και από την Ντόρα Μπακογιάννη;

Παρ΄ όλα ταύτα επειδή ο Ελληνικός λαός έχει πολύ κοντή μνήμη, ένα μεγάλο ποσοστό αυτών των δεξιών ψηφοφόρων έκανε το λάθος και ψήφισε στις επαναληπτικές εκλογές Μαΐου και Ιουνίου 2012, τον Σαμαρά! Σήμερα εάν γίνονταν εκλογές θα εμπιστεύονταν εκ νέου αυτόν τον πολιτικό τσαρλατάνο που όμοιό του δεν έχει να επιδείξει η πολιτική ζωή της Ελλάδος από την απελευθέρωσή της; Θα ψήφιζαν εκ νέου εκείνον που απέδειξε και μέσω της σημερινής συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ, πως διαχρονικά ήταν φίλος με εκείνους που οι δεξιοί ψηφοφόροι απεχθάνονταν, όπως ο διάολος το λιβάνι;

Επικοινωνία με τον συντάκτη
E-mail: egerssi@otenet.gr
twitter: @egerssi
Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη 

Στην Μέση Ανατολή, που είναι η μόνιμη μπαρουταποθήκη του πλανήτη, όλα δείχνουν ότι το μόνο πράγμα που μένει να φανεί είναι ποιος –και πως- θα πυροδοτήσει τον επόμενο πόλεμο.
Οι συνέπειες των εξεγέρσεων που ονομάστηκαν «Αραβική Άνοιξη» και οι επιπλοκές του πολέμου στην Συρία έχουν περιπλέξει με το παραπάνω το ήδη σύνθετο και εκρηκτικό γεωπολιτικό σκηνικό.

Σε αυτό το σκηνικό, ο ρόλος του Ισραήλ παραμένει καταλυτικός, όχι μόνο γιατί τα ισραηλινά αεροσκάφη παραβιάζουν πάντα τους αραβικούς ουρανούς, αλλά και γιατί το πανίσχυρο ισραηλινό λόμπυ πιέζει εδώ και καιρό την διστακτική κυβέρνηση Ομπάμα να κάνει το βήμα προς την γενίκευση της σύγκρουσης.
Παρ’ όλα αυτά, όμως, η μεσανατολική πραγματικότητα, όσο κι αν αλλάζουν οι Επικυρίαρχοι τις λέξεις και παραχαράσσουν τα δεδομένα, παραμένει πάντα αραβική.

Η Αραβική Άνοιξη, με τη νεολαία του αραβικού κόσμου επικεφαλής, παρ’ όλο που κάποιοι βλέπουν το πολιτικό Ισλάμ ως την διάδοχη κατάσταση, θα έχει μακροχρόνιες επιπτώσεις στις χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής του 21ου αιώνα. Θα τραβήξει πιθανόν δεκαετίες, αλλά θα βρει τον δρόμο της αφού παγιωθεί μια νέα ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή.

Το λεφούσι των διεθνών ομάδων πίεσης και των ισχυρών φιλοϊσραηλινών think-tanks, που βομβαρδίζουν από τους πανάκριβους υπολογιστές τους την διεθνή κοινή γνώμη με διαστρεβλωτικές ειδήσεις και νεοταξική προπαγάνδα, ένα και μόνο στόχο έχουν: την αναδιαμόρφωση του χάρτη της Μέσης Ανατολής σύμφωνα με τις «ανθρωπιστικές» επιταγές της Ουάσιγκτων και τα ηγεμονικά σχέδια του Τελ Αβίβ.

Είδαμε το σενάριο της αναδυόμενης από το χάος «νέας τάξης» και στο Ιράκ και τώρα στην Συρία όπου τα αφεντικά της αμερικανο-σιωνιστικής στρατηγικής στηρίζουν και εξοπλίζουν ένα συνονθύλευμα «ανταρτικών» οργανώσεων που αποτελούνται από φανατικούς τζιχαντιστές, παρ’ όλο ότι αυτοί υποτίθεται ότι πρεσβεύουν την διάλυση του κράτους του Ισραήλ. Όλως τυχαίως, όμως, αυτοί οι σουννίτες εξτρεμιστές είναι συγχρόνως και ορκισμένοι εχθροί των μουλάδων του Ιράν, οι οποίοι αντιστέκονται σθεναρά στα αμερικανο-ισραηλινά πολεμικά σχέδια.

Το Ιράν και οι σύμμαχοί του –σαν τον Άσσαντ- είναι ομολογουμένως στο βάθος της στόχευσης αυτών των επιχειρήσεων αποσταθεροποίησης, όπως η συριακή σφαγή. Η προσπάθεια ανατροπής του Άσσαντ είναι η δεύτερη πράξη του δυτικού σεναρίου αποδυνάμωσης των συμμάχων του Ιράν, την πρώτη πράξη του οποίου ζήσαμε στον Λίβανο το 2006, όταν το Ισραήλ εισέβαλε για να διαλύσει την Χεζμπολλάχ.
Όμως, ο στρατός του Λιβανέζου πολιτικοθρησκευτικού ηγέτη της Χεζμπολλάχ Σαγιέντ Χασάν Νασράλλα, του μοναδικού Άραβα ηγέτη που αναμετρήθηκε με το Ισραήλ και βγήκε νικητής, έχει προσθέσει στο οπλοστάσιό του δεκάδες χιλιάδες πυραύλους ικανούς να πλήξουν σοβαρά οποιοδήποτε σημείο στο ισραηλινό έδαφος.

Παράλληλα με τον Λίβανο και την Συρία, στο εκρηκτικό παζλ προστίθεται η Αίγυπτος όπου, μετά την επανάσταση, οι συνθήκες ειρήνης που είχαν υπογραφεί με το Ισραήλ άρχισαν να κλονίζονται.
Οι συχνές οδομαχίες στους δρόμους των αιγυπτιακών πόλεων, οι επιθέσεις κατά της αστυνομίας, που δεν ελέγχει η κυβέρνηση Μόρσι, από ομάδες που πρόσκεινται στην Αλ-Κάϊντα και οι συγκρούσεις που έχουν πυκνώσει στην Χερσόνησο του Σινά, όπου τα ισραηλινά στρατεύματα δεν επιτρέπεται να εισέλθουν, συμβάλλουν δραματικά στην πολιτική αποσταθεροποίηση της περιοχής.

Εκτός ελέγχου φαίνεται και η κατάσταση αυτή την στιγμή στην Λιβύη όπου ο νέος λιβυκός στρατός, κάτω από τις διαταγές του στρατηγού Yusef Al Mankoush, βρίσκεται αντιμέτωπος με την αστυνομία και ομάδες παραστρατιωτικές που πρόσκεινται στην Αλ-Κάϊντα.
Παρόμοια προβλήματα αντιμετωπίζει και η Τυνησία όπου οι φονταμενταλιστές Ουαχαμπίτες, χρηματοδοτούμενοι με εκατομμύρια δολλάρια από το Κατάρ και την Σαουδική Αραβία, προσπαθούν να επιβάλουν ισλαμικό καθεστώς.

Αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει στην Συρία δεν είναι μια εξέγερση που την προσδιορίζουν μόνο εσωτερικοί παράγοντες, αλλά ένα σκληρό γεωπολιτικό πόκερ με πολλούς παίκτες: περιφερειακές δυνάμεις και υπερδυνάμεις.
Αυτό το θανατηφόρο πόκερ, που σχεδιάστηκε εν πολλοίς και παίζεται σήμερα στην Μέση Ανατολή, δυναμιτίζει περαιτέρω την αστάθεια τόσο σε περιφερειακό, όσο και σε παγκόσμιο πεδίο.

Στην αρχή, η συριακή εξέγερση φάνηκε σαν αυτές των άλλων αραβικών χωρών, όμως, δεν ήταν σωστή αυτή η εικόνα που μετέδιδαν κατά κόρον τα «ενσωματωμένα» στα νατοϊκά παιχνίδια δορυφορικά κανάλια των ΗΠΑ και του Κόλπου.

Όταν ξεκίνησε η εξέγερση, τα σχέδια της αντιπολίτευσης στην Συρία ήταν ανάλογα αυτού που προηγήθηκε στην Λιβύη. Πίστευαν ότι η διεθνής κοινότητα, και ιδίως οι ΗΠΑ, Αγγλία και Ε.Ε., θα επέβαλαν «ζώνη απαγόρευσης πτήσεων» στον εναέριο συριακό χώρο. Όμως, η Ρωσσία, μαζί με την Κίνα, έβαλε σταθερό βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ υπολογίζοντας και, εκτός των άλλων, το σημαντικό πλεονέκτημα που της δίνει η ναυτική βάση που έχει στην Ταρσό για την παρουσία της στην Μεσόγειο.

Η Μόσχα θεωρεί την Αραβική Άνοιξη ως μια ισλαμική επανάσταση στην οποία πιθανότατα θα κυριαρχήσουν οι εξτρεμιστές και φοβάται ότι η συριακή σύγκρουση θα πυροδοτήσει ισλαμιστές και αλλού!
Η Ρωσσία δεν είναι και δεν πρόκειται να αποτελέσει μέρος του δυτικού ατλαντικού κόσμου, αντίθετα θεωρεί το εαυτό της ως αυτόνομη σταθεροποιητική δύναμη. Η οπτική του Κρεμλίνου για την παγκόσμια κατάσταση γίνεται όλο και πιο διακριτή από αυτή της Δύσης και δεν διστάζει καθόλου να προτείνει διαφορετικές λύσεις σε σημαντικά διεθνή ζητήματα από αυτές της Ουάσιγκτων και των Βρυξελλών. Έχοντας την δύναμη να μπλοκάρει τις δυτικές επιλογές στο Συμβούλιο Ασφαλείας με το βέτο της, αυτή η πολιτική βούληση την καθιστά προοπτικά παράγοντα-κλειδί των μεσανατολικών και διεθνών εξελίξεων.

Αυτή την στιγμή, όπως φαίνεται, η μόνη λογική οδός είναι η προώθηση πολιτικής λύσης με βάση το σχέδιο της Γενεύης, που προβλέπει την εξής διαδικασία: α) κατάπαυση του πυρός, β) εκεχειρία, γ) προώθηση του διαλόγου μεταξύ των αντιμαχομένων, δ) αλλαγή συντάγματος, ε) ελεύθερες εκλογές, στ) ομαλή μεταβίβαση της εξουσίας με εξασφάλιση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων μέσα σε ενιαίο εθνικό κράτος.

Παρατηρητές που παρακολουθούν από κοντά την ισορροπία δυνάμεων και προσπαθούν να εκτιμήσουν τις εξελίξεις, θετικές και αρνητικές, δεν δείχνουν αισιόδοξοι για το μέλλον της εύθραυστης κατάστασης που υπάρχει ακόμα στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.
Αν η Συρία πέσει σε μια κατακερματισμένη κατάσταση, αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο στις παραστρατιωτικές ισλαμοφασιστικές μιλίτσιες και στην πολεμοχαρή πτέρυγα του σιωνισμού, τότε θα προκληθεί η μέγιστη αστάθεια σε όλη την Μέση Ανατολή.

Η Συρία αποτελεί παράδειγμα, από πολλές πλευρές, της πεμπτουσίας μιας σύγκρουσης των αρχών του 21ου αιώνα, η οποίαν απεικονίζει τις δυσκολίες της νέας πολιτικής τάξης σε παγκόσμιο επίπεδο.
Θα επικρατήσει τελικά το λόμπυ των νεοσυντηρητικών και των φιλοσιωνιστών στις ΗΠΑ, που από το 1996 λέει ότι, προκειμένου η Αμερική να ελέγχει την περιοχή και να προασπίζει τα συμφέροντα του Ισραήλ, πρέπει να την διαλύσει στις εθνότητες που την αποτελούν, όπως είχαμε γράψει από τότε στο Τρίτο Μάτι; Ή θα αποστασιοποιηθούν οι ΗΠΑ από τις συρράξεις της περιοχής, έχοντας χάσει την συμπάθεια των λαών στην Μέση Ανατολή μετά το Αφγανιστάν και το Ιράκ;

Θα αλλάξει η στάση του Ομπάμα και του Νετανυάχου μετά την σκληρή προειδοποίηση του Πούτιν ή τα σκοτεινά κέντρα θα επεξεργασθούν άλλη μια προβοκάτσια για να αποσταθεροποιήσουν εντελώς την υπερευαίσθητη γεωπολιτικά περιοχή, θυσιάζοντας ακόμα και τον πληθυσμό του Ισραήλ, προκειμένου να επιβάλουν τα σχέδιά τους.
Θα επιδιώξουν την δημιουργία τετελεσμένων για να αναγκάσουν τις ΗΠΑ να εμπλακούν σε έναν γενικευμένο περιφερειακό πόλεμο και να ακυρώσουν τις δημοκρατικές διεκδικήσεις των αραβικών λαών πνίγοντάς τες στην θρησκευτική μισαλλοδοξία;

Παρ’ όλο που το μέλλον δεν μπορεί να προβλεφθεί, αν αναζητούσαμε τις ανερχόμενες δυνάμεις στην Μέση Ανατολή, εμείς στην Ελλάδα θάπρεπε νάμαστε εκεί παρόντες, την ώρα μάλιστα που η Τουρκία αξιοποιεί κατά κόρον την αναταραχή. Ενώ όλα δείχνουν ότι η ευρύτερη «μάχη της Δαμασκού» μπορεί να οδηγήσει σε κοσμογονικές περιπέτειες την περιοχή μας, ανατρέποντας ισορροπίες δεκαετιών και δημιουργώντας νέα τόξα επιρροής, η κατοχική Ελλάδα της Τρόϊκας και των δωσιλόγων σέρνεται χωρίς πυξίδα πίσω από το ΝΑΤΟ και το Ισραήλ, ικανοποιώντας κάθε ιταμή τους απαίτηση για παροχή στρατιωτικών διευκολύνσεων προκειμένου να αφανισθεί ένας ιστορικά αδελφικός λαός.

Η Συρία είναι μια ιστορική περιοχή, διάσπαρτη από μνημεία και μνήμες του ελληνιστικού και βυζαντινού πολιτισμού, όπως και διάσπαρτη σήμερα από θρησκευτικές ή εθνικές μειονότητες, με τις οποίες έχουμε ιστορικούς δεσμούς.
Ως χώρα, προδίδοντας φίλους και συμμάχους, έχουμε καταντήσει περίγελως των ισχυρών χωρίς καμμία κατανόηση των παιχνιδιών που παίζονται στην γειτονιά μας, καμμία στρατηγική προστασίας του Αιγαίου και της Κύπρου, με κατεστραμμένες τις σχέσεις μας με Ρωσσία, Αραβικές χώρες, Ιράν και όλους τους περιφερειακούς παίκτες που θα μας επέτρεπαν καλύτερες επιλογές … Απλώς, παρακολουθούμε αφασικά τον αργό θάνατό μας μέσα σε ένα εκρηκτικό φινάλε που, πολύ πιθανόν, θα ανάψει ένας ανεξέλεγκτος πόλεμος σε περιφερειακό και όχι μόνον επίπεδο.

Θυμίζουμε, δυστυχώς, τον Ελληνοσύριο του Καβάφη στην αγωνία για την εξασφάλιση μιας ανήθικης χαμοζωής μέσα σε μια ατμόσφαιρα απόλυτου ξεπεσμού, διαφθοράς και παρακμής.
Τουλάχιστον, να θυμηθούμε όταν θάρθει η ώρα της Νέμεσης, τιμωρώντας τους ενόχους για αυτή την κατάντια, να τους προσάψουμε κι αυτό τους το έγκλημα!
Θ’ απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα,
κι αν ο μωρός αυτός δεν μ’ εκτιμήσει,
θα πάγω στον αντίπαλό του, τον Γρυπό.
Κι αν ο ηλίθιος κι αυτός δεν με προσλάβει,
πηγαίνω παρευθύς στον Υρκανό.
Θα με θελήσει πάντως ένας απ’ τους τρεις.
Κ’ είν’ η συνείδησίς μου ήσυχη
για το αψήφιστο της εκλογής.
Βλάπτουν κ’ οι τρεις τους την Συρία το ίδιο.
Αλλά, κατεστραμμένος άνθρωπος, τι φταίω εγώ.
Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ.
Ας φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί
να δημιουργούσαν έναν τέταρτο καλό.
Μετά χαράς θα πήγαινα μ’ αυτόν.
Κωνσταντίνος Καβάφης, «Ας Φρόντιζαν», 1930
* Από το αφιέρωμα στην Μέση Ανατολή, περιοδικό Τρίτο Μάτι, τ.210, Ιούνιος 2013