Απειλεί το Ιράν ο Ερντογάν

Γιατί αποκαλύπτει τις σχέσεις του με το πετρέλαιο του ΙΚ

Η Άγκυρα εξέφρασε την “κατάπληξή” της για τις ιρανικές κατηγορίες σχετικά με ανάμιξη της Τουρκίας σε λαθρεμπόριο πετρελαίου με τους τζιχαντιστές στη Συρία και το Ιράκ.
Δεν υπάρχει τίποτε “σοβαρό” στις κατηγορίες αυτές, αναφέρεται σε ανακοίνωση που εξέδωσε ο εκπρόσωπος του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών Τανζού Μπιλγκίτς.

Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε ότι προειδοποίησε τον Ιρανό ομόλογό του Χασάν Ροχανί να σταματήσει η εκστρατεία από ιρανικά μέσα ενημέρωσης σχετικά με τις σχέσεις του ίδιου και της οικογένειά του ότι είναι αναμιγμένοι σε λαθρεμπόριο πετρελαίου με μέλη του Ισλαμικού Κράτους.

Ο Ερντογάν δήλωσε πως είχε τηλεφωνική συνομιλία με τον Ροχανί στη διάρκεια της οποίας του είπε: “Θα πληρώσετε βαρύ τίμημα αν αυτό συνεχιστεί έτσι”. Ο Τούρκος πρόεδρος πρόσθεσε πως οι Ιρανοί στη συνέχεια έσβησαν τα δημοσιεύματα με τις κατηγορίες από τις ιστοσελίδες τους.

Ο εκπρόσωπος του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών επιβεβαίωσε την τηλεφωνική συνομιλία των δύο προέδρων, προσθέτοντας πως οποιαδήποτε απόπειρα να παρουσιασθεί το περιεχόμενο της συνομιλίας αυτής με διαφορετικό τρόπο θα ήταν “όχι μόνο ανήθικη, αλλά θα σήμαινε επίσης ότι κρύβεται η αλήθεια από τον γείτονα ιρανικό λαό”.

“Η διατήρηση μιας πολιτικής και ορισμένων θέσεων, ηθελημένων ή όχι, οδήγησαν στη στήριξη της τρομοκρατίας στη Συρία και το Ιράκ και επιδείνωσαν τη σημερινή κρίση στην περιοχή και αύξησαν τα προβλήματα για τις χώρες που εφαρμόζουν αυτές τις πολιτικές”, δήλωσε ο εκπρόσωπος του ιρανικού υπουργείου Εξωτερικών Χοσεΐν Ζαμπέρ-Ανσαρί, σύμφωνα με το ιρανικό πρακτορείο ειδήσεων IRNA.

Το σιιτικό Ιράν υποστηρίζει στρατιωτικά το συριακό καθεστώς και χαρακτηρίζει “τρομοκρατικές” όλες τις ένοπλες συριακές οργανώσεις.

Το Ιράν, όπως και η Ρωσία που από τα τέλη Σεπτεμβρίου πραγματοποιεί επιδρομές εναντίον των ένοπλων συριακών οργανώσεων, υποστηρίζει επίσης πως μόνον οι Σύροι μπορούν να αποφασίσουν για την τύχη του προέδρου Άσαντ.

Η Ρωσία κατηγορεί εδώ και πολλές ημέρες την Τουρκία ότι κερδίζει από το λαθρεμπόριο του μαύρου χρυσού που προέρχεται από τους τζιχαντιστές, φθάνοντας μέχρι να διατυπώσει κατηγορίες που στοχεύουν άμεσα τον πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και την οικογένειά του.

Η αμερικανική διπλωματία απέρριψε την Τετάρτη τις ρωσικές κατηγορίες λέγοντας πως διατυπώνονται εναντίον του Τούρκου προέδρου και της οικογένειάς του χωρίς “καμιά απόδειξη”. Την Παρασκευή Αμερικανοί αξιωματούχοι παραδέχθηκαν ότι πετρέλαιο περνάει τα τουρκο-συριακά σύνορα σε βυτιοφόρα, όμως όχι σε ποσότητες που μπορεί να ενδιαφέρουν τα υψηλότερα κρατικά επίπεδα.

Το λαθρεμπόριο πετρελαίου αντιπροσωπεύει μία από τις κύριες πηγές χρηματοδότησης του Ισλαμικού Κράτους, το οποίο συγκεντρώνει απ’ αυτό, σύμφωνα με εκτιμήσεις, 1,5 εκατ. δολάρια την ημέρα.

Γαλλικό Πρακτορείο, Αθηναϊκό Πρακτορείο, Άγκυρα, Τουρκία


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Κοινές επιχειρήσεις διάσωσης προσφύγων στο Αιγαίο (βίντεο)

Kοινή επιχείρηση για τη διάσωση των μεταναστών και προσφύγων που διασχίζουν το Αιγαίο ξεκίνησαν οι «Γιατροί Χωρίς Σύνορα» και η Greenpeace.

Οι ομάδες των «Γιατρών Χωρίς Σύνορα» και της Greenpeace χρησιμοποιούν τρεις ειδικές φουσκωτές βάρκες, έχοντας ως βάση τη βόρεια ακτή της Λέσβου, για να πραγματοποιούν επιχειρήσεις διάσωσης και υποστήριξης, κάτω από τον συντονισμό της Ελληνικής Ακτοφυλακής. Ιατρικές ομάδες των «Γιατρών Χωρίς Σύνορα» είναι επίσης, σε επιφυλακή στα σημεία που φτάνουν οι πρόσφυγες, ώστε να παρέχουν επείγουσα φροντίδα στους ανθρώπους που βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση και για να εξασφαλίσουν την έγκαιρη μεταφορά τους στο νοσοκομείο με τρία ασθενοφόρα, ενισχύοντας με αυτόν τον τρόπο τις προσπάθειες των εθελοντικών ομάδων που παρέχουν ήδη βοήθεια στους ανθρώπους που καταφτάνουν στα ελληνικά νησιά.

Μέσα στο ερχόμενο χρονικό διάστημα, οι «Γιατροί Χωρίς Σύνορα» σχεδιάζουν να προσθέσουν τρεις ακόμα διασωστικές λέμβους, ώστε να επεκτείνουν τη δυνατότητα των διασώσεων και σε άλλα νησιά. Οι ομάδες των «Γιατρών Χωρίς Σύνορα» θα βοηθούν τους ανθρώπους σε βάρκες που κινδυνεύουν, ενώ ταυτόχρονα θα παρέχουν ιατρική βοήθεια στους ανθρώπους που μόλις φτάνουν στη στεριά.

Σε βίντεο που ανάρτησαν οι «Γιατροί Χωρίς Σύνορα» στο διαδίκτυο, καταγράφεται η πρώτη θαλάσσια παρέμβαση από την ανθρωπιστική οργάνωση και τη Greenpeace στη Λέσβο, κοντά στην παραλία της Εφταλούς. Ένα πλοιάριο γεμάτο με οικογένειες που ταξίδεψαν από την Τουρκία έφθασε στην παραλία σε απόκρημνο μέρος με βράχια. Ως αποτέλεσμα, η βάρκα άρχισε να ανατρέπεται. Μέσω ασυρμάτου, ειδοποιήθηκε η ομάδα διάσωσης, καθώς το πλοίο πλησίαζε στις ελληνικές ακτές. Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης, τρία άτομα μεταφέρθηκαν στο σκάφος διάσωσης: ένα νεογέννητο μωρό περίπου δύο μηνών με το θείο του (πρόσφυγες από το Ιράκ) και ένας νεαρός άνδρας από τη Συρία. Όλοι οι υπόλοιποι που παρέμειναν στη βάρκα ήταν σε θέση να προσεγγίσουν τη στεριά.

Να σημειώσουμε, απλώς, πως δικαίωμα σε έρευνα και διάσωση έχει μόνο η χώρα στης οποίας τα εθνικά - χωρικά θαλάσσια ύδατα σημειώνεται περιστατικό που χρήζει έρευνας και διάσωσης. Η "εμπλοκή" και η επιμονή τόσο της Greenpeace όσο και των Γιατρών Χωρίς Σύνορα δημιουργεί βάσεις αναίρεσης του δικαιώματος - υποχρέωσης της Ελλάδας. Μάλιστα, αφού η συγκυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου αποδέχεται την συγκεκριμένη εμπλοκή και δεν έχει εκδόσει αυστηρή ανακοίνωση απαγόρευσης, ουσιαστικά και δια της σιωπής το μέγαρο Μαξίμου αποδέχεται πως η Ελλάδα δεν μπορεί να εκπληρώσει την διεθνή υποχρέωσή της στην έρευνα και διάσωση στο Αιγαίο... δίνοντας (ή και παραχωρώντας) έτσι την υποχρέωση της Ελλάδας σε άλλους ενδιαφερόμενους, που μπορεί να είναι η Greenpeace, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, αλλά και η... Τουρκία...




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Όλοι πλην Τουρκίας;

Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος 

Ποιο είναι το πραγματικό αντίκρισμα των σκληρών δηλώσεων Πούτιν για το κόστος που θα πληρώσει η Τουρκία για την κατάρριψη του Σουχόι; Ενα είναι βέβαιο -με άγνωστο μέχρι πού θα κλιμακώσει το Κρεμλίνο τα αντίποινα- ότι η Αγκυρα κινδυνεύει να δει τον όποιο ρόλο της στην επόμενη μέρα στη Συρία να εκμηδενίζεται. Ούτως ή άλλως και πριν από την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους ήταν οριακά για την Αγκυρα: Ενας συμβιβασμός τύπου Βοσνίας ή Ιράκ στη Συρία, που να ικανοποιεί ταυτόχρονα τα ζωτικά συμφέροντα των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν, δεν άφηνε ουσιαστικά περιθώρια ελιγμών για τους Ερντογάν - Νταβούτογλου.

Ο κίνδυνος για την Αγκυρα δεν είναι μόνον η πιθανότητα να χάσει πλήρως τον έλεγχο του Κουρδικού εκτός συνόρων στο Βόρειο Ιράκ και στη Βορειοανατολική Συρία, με σοβαρότατες επιπτώσεις στη Νοτιοανατολική Τουρκία, όπου έχουν ξαναρχίσει οι συγκρούσεις με τις δυνάμεις του ΡΚΚ. Χωρίς λόγο και επιρροή στη Συρία η εμβέλεια της Αγκυρας στην ευρύτερη Μέση Ανατολή είναι αδύνατο να περιφρουρηθεί λόγω των πολλών μετώπων που έχουν ανοίξει οι Ερντογάν - Νταβούτογλου. Ποια είναι τα μέτωπα αυτά;

Κατ' αρχάς στη Γάζα, όπου η κυβέρνηση της Χαμάς έχει σχεδόν υιοθετηθεί από το κυβερνών κόμμα της Τουρκίας, ΑΚΡ, και όπου η μνήμη του πλοίου αλληλεγγύης «Μαβί Μαρμαρά» συντηρεί την αίγλη του Τούρκου προέδρου. Επίσης, στην Αίγυπτο, όπου η Αγκυρα παραμένει ο σημαντικότερος δεδηλωμένος υποστηρικτής της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και του ανατραπέντος και σήμερα εγκλείστου στις φυλακές πρώην προέδρου Μόρσι, μια επιλογή που τη φέρνει σε μετωπική αντιπαράθεση με τη Σαουδική Αραβία που στηρίζει τον στρατηγό Σίσι, μια σύγκρουση που σκιάζει τη σύγκλιση των δύο χωρών στη Συρία.

Και τέλος, στη Λιβύη, όπου και εκεί η Αγκυρα επιχείρησε να ασκήσει με την κυβέρνηση της Τρίπολης μια πολιτική διαφοροποιημένη από αυτήν της Δύσης. Με δυο λόγια, η Συρία μοιάζει να είναι το άδοξο τέλος μιας φιλόδοξης περιφερειακής πολιτικής, που δεν μπορεί να περιγραφεί μόνο σαν μικρομεγαλισμός του Ερντογάν και ιδεοληψία του Νταβούτογλου. Την άνοιξη του 2009, με τους λόγους του στην Κωνσταντινούπολη και στο Κάιρο, ο νεοεισελθών τότε στον Λευκό Οίκο Ομπάμα δήλωνε τη στήριξη της Ουάσιγκτον στο μετριοπαθές πολιτικό Ισλάμ στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, μια σαφής στήριξη των περιφερειακών φιλοδοξιών του Ερντογάν. Με άλλα λόγια, οι συσχετισμοί σήμερα είναι δυσμενείς για τον Ερντογάν και ουδείς θα θυσιάσει μια συμβιβαστική λύση για τη Συρία, αν το Κρεμλίνο θέσει βέτο σε οποιονδήποτε ρόλο της Αγκυρας.

Επικοινωνία με τον συντάκτη
kapopoulos@pegasus.gr
Πηγή "Έθνος"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

«Αριστερά» χωρίς κύρος ειλικρίνειας

Γράφει ο Χρήστος Γιανναράς 

Η​​ στενότητα του χώρου της επιφυλλίδας δικαιολογεί σχηματικές διατυπώσεις. Τις δικαιώνει (ή όχι) η πρόκληση προβληματισμού που κομίζουν.

Για πολλές δεκαετίες στην Ελλάδα, το δυνατό χαρτί της Αριστεράς ήταν ότι κόμιζε μια πίστη – οι άνθρωποι της Αριστεράς πίστευαν σε κάτι, πέρα από το εγωτικό τους συμφέρον. Είχαν όραμα, πάλευαν για κοινωνική δικαιοσύνη, αξιοκρατία, ελευθερία από τους εξαναγκασμούς που επιβάλλουν οι ανεξέλεγκτες οικονομικές ανισότητες.

Εισαγόμενες ήταν και οι αριστερές ιδεολογίες, μεταπρατικές, όπως στο σύνολό τους οι αρχές και οι πρακτικές οργάνωσης του κοινωνικού βίου και του κράτους. Εισαγόμενες, αλλά συντονίζονταν με κάτι οργανικά εγχώριο: τους μακραίωνες εθισμούς του Ελληνα στην προτεραιότητα των σχέσεων κοινωνίας. Κατά τούτο η Αριστερά μπορούσε να είναι (και ήταν για μια σημαντική μερίδα του πληθυσμού) το ελληνικότερο στοιχείο της ελλαδικής πολιτικής.

Τον μεταπρατισμό και μιμητισμό τον συντηρούσε (και τον διαιωνίζει) στην Ελλάδα η ξιπασιά: Θέλουμε να γίνουμε «Ευρωπαίοι» με οποιοδήποτε τίμημα. Τα «φώτα», η ανάπτυξη, ο πλούτος (κοντολογίς ο «πολιτισμός») είναι μόνο εκεί, στην Εσπερία. Είχε «Δεξιά», «Κέντρο», «Αριστερά» η Εσπερία; Επρεπε να έχουμε κι εμείς. Κι ας μην υπήρχαν οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες που γέννησαν στη Δύση αυτούς τους διαχωρισμούς.

Ετσι, αρχικά, βαφτίσαμε «Δεξιά» το «Λαϊκό Κόμμα», παρόλο που συσπείρωνε κυρίως την αγροτική φτωχολογιά και μικροαστούς (μεγαλοαστοί ήρθαν μόνο από τον παροικιακό Ελληνισμό και δυστυχώς δεν επιβίωσαν). Για λόγους προφανέστατα συγκυριακούς (ένας μέτριας ευφυΐας βασιλιάς συγκρούστηκε με έναν οξυνούστατο, νάρκισσο πρωθυπουργό) βρέθηκε αντίπαλος της «Δεξιάς» ο Βενιζελισμός: μια πολιτική που προσέδεσε τον Ελληνισμό στο άρμα συμφερόντων συγκεκριμένων της Δύσης κρατών, με αποτέλεσμα τη μοιραία και οριστική συρρίκνωσή του σε σακάτικο κρατίδιο του βαλκανικού νότου επιτροπευόμενο.

Οι ηγεσίες της Αριστεράς, παγιδευμένες και αυτές στα εισαγόμενα, άσχετα με την ελληνική κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα ιδεολογήματα, βάλθηκαν να πιθηκίζουν την οργάνωση και τις πρακτικές των Μαρξιστών της Δύσης. Ετσι προκάλεσαν αναπόφευκτα και τις διώξεις, που η Δύση εφάρμοζε για να χαλιναγωγήσει τα οράματα «επανάστασης του προλεταριάτου». Οι διώξεις των Αριστερών στην Ελλάδα προετοίμασαν ψυχολογικά, αλλά πρόσφεραν και το πρόσχημα για μιαν ένοπλη ανταρσία των Κομμουνιστών, έξωθεν ποδηγετούμενη και επικουρούμενη, που βαφτίστηκε ψευδεπίγραφα «εμφύλιος». Η πολυαίμακτη σύγκρουση καθυστέρησε ανεπανόρθωτα την Ελλάδα από τη μεταπολεμική ανασυγκρότησή της και παντοδαπή ανάπτυξη.

Τόσο στα χρόνια πριν από την ακριβοπληρωμένη ανταρσία όσο και μετά, ώς την πτώση της δικτατορίας 1967-1974, το να είσαι «αριστερός» στην Ελλάδα ήταν ρίσκο – διακινδύνευες ξυλοδαρμούς, εξορίες, φυλακές, την ίδια τη ζωή σου, φυσικά και τη δουλειά σου, το ψωμί των παιδιών σου, την κοινωνική σου ένταξη. Οσοι επέλεγαν να τα παίξουν όλα κορώνα-γράμματα ήταν ή φανατικοί της ιδεοληψίας, μεθοδικά κατηχημένοι με τα κείμενα των κλασικών του Μαρξισμού, ή άσχετοι με θεωρίες, αγνοί, απλοϊκοί άνθρωποι, που πίστεψαν στην κοινωνική δικαιοσύνη και ισοπολιτεία. Αυτοί οι δεύτεροι μοιάζει να ήταν η συντριπτική πλειονότητα που δεν τους κατάλαβε ποτέ ούτε η ηγεσία τους ούτε η αντίπαλη πολιτική εξουσία. Ομως αυτοί ήταν που σημάδεψαν την κοινή συνείδηση με την εικόνα του «αριστερού» που έχει πίστη και όραμα, ανιδιοτέλεια θυσιαστική, αυταπάρνηση έμπρακτη.

Η εικόνα αυτή του «αριστερού» τελειώνει, μαζί με τη «δικτατορία των συνταγματαρχών», το 1974. Η πάγκοινη οργή και αηδία για την εγκληματική θρασύτητα και μικρόνοια των πραξικοπηματιών διοχετεύθηκε, έντεχνα και μεθοδικά, στα κανάλια μιας αδίστακτης καπηλείας: στον χωρίς όρια εξωραϊσμό της «Αριστεράς» οποιουδήποτε καπέλου. Χωρίς το παραμικρό ψέλλισμα ή ψίθυρο αντίρρησης, αντιλογίας, διαμαρτυρίας. Κυβερνούσε τη χώρα ο πολυ-υμνημένος σαν «Εθνάρχης» Καραμανλής, και κυρίαρχη ιδεολογία, ώς τον έσχατο ορεινό οικισμό και το πιο απόμακρο ψαροχώρι, ήταν ένας παλαιομοδίτικος μαρξισμός, ειδωλοποιημένο ταμπού, σαν τελευταία λέξη της «προόδου».

Με την άνοδο στην εξουσία της «σοσιαλιστικής» φενάκης του Παπανδρεϊσμού, το 1981, η άλλοτε κυνηγημένη, αποδιοπομπαία «Αριστερά» βρέθηκε να διαχειρίζεται τα καίρια και ουσιώδη του μέλλοντος των Ελλήνων: γλώσσα, ιστορική συνείδηση, πολιτισμική παράδοση. Η λαϊκάντζα του ΠΑΣΟΚ επέπεσε στη λαφυραγώγηση των «πακέτων» της Ευρώπης και στη «μεγάλη ζωή» των κρατικών αξιωμάτων, ενώ στο «εγγράμματον τμήμα του ΠΑΣΟΚ», τον λεγόμενο τότε «Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου», παραχωρήθηκε ο απόλυτος εξουσιασμός των πεδίων παιδείας και πολιτισμού.

Φυσικά, με το αζημίωτο – παραχωρήθηκε νομή τόσο εξουσίας όσο και χρήματος, η εικόνα της Αριστεράς αντιστράφηκε πλήρως: Κάποτε ήταν έσχατη διακινδύνευση, τώρα γινόταν προϋπόθεση για να κάνεις καριέρα. Να αναρριχηθείς από το τίποτα σε χρυσαμειβόμενα πόστα, να εξουσιάζεις διορισμούς, ερευνητικά προγράμματα, πρόσβαση σε πανεπιστημιακές καθηγεσίες, να λανσάρεσαι σαν μέγας ποιητής ή ζωγράφος ή σκηνοθέτης, και μύρια ανάλογα.

Με τη διακυβέρνηση Σημίτη και αργότερα με τη συγκυβέρνηση Κουβέλη στο σχήμα Σαμαρά – Βενιζέλου, η διαφορά Αριστεράς – Δεξιάς εξαλείφθηκε ολοσχερέστατα: Την πρώτη εμπειρία πολιτικής αχαλίνωτου καπιταλισμού την είχαν οι Ελληνες με την κυβέρνηση Σημίτη και την ολοκληρωτική υποταγή στις απαιτήσεις των «Αγορών» την πρωτοέζησαν με τη συγκυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου - Κουβέλη.

Πώς θα μπορούσε ο Αλέξης Τσίπρας να νεκραναστήσει το όραμα των κάποτε αθώων για μια κοινωνιοκεντρική Αριστερά; Ισως με μόνο μιαν ασυμβίβαστη ειλικρίνεια: Με την παραίτησή του, αμέσως μόλις κατάλαβε ότι οι εκβιασμοί της πολιτικής εκπροσώπησης των «Αγορών» ήταν δίλημμα επιβίωσης ή εξοντωτικής εξαθλίωσης των Ελλήνων. Να μη δεχθεί να υπηρετήσει την απανθρωπία των συνεπειών τού άφρονος υπερδανεισμού φέροντας το όνομα του «αριστερού».

Ή να τολμήσει την ακόμα πιο επώδυνη ειλικρίνεια: Να λογοδοτεί κάθε βράδυ στην ελληνική κοινωνία με διάγγελμα για τους συμβιβασμούς που υποχρεώθηκε να κάνει μέσα στη μέρα: Σε ποιους αδίστακτους εκβιασμούς υποτάχθηκε για να περισώσει από ποιες συμφορές το κοινωνικό σώμα. Γιατί δεν έδιωξε από κοντά του πρόσωπα που ήταν ή αποδείχθηκαν καθοδόν διαβεβλημένα. Ποια οφέλη αποκομίζει για την ελληνική κοινωνία τρέχοντας σε συναντήσεις ανά τον κόσμο με πρόσωπα-σύμβολα του διεθνοποιημένου ολοκληρωτισμού των «Αγορών».

«Αριστερά» θα μπορούσε σήμερα να σημάνει τουλάχιστον ειλικρίνεια.

Πηγή "Καθημερινή"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

“Αγαπητέ” Αχμέτ… Δεν είστε Ρωσία

«Πως θα φαινόταν στη Ρωσία αν εμείς επεμβαίναμε στην Ουκρανία;», αναρωτήθηκε με γνωστό πονηρό υφάκι ο Τούρκος πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου.

Αγαπητέ Αχμέτ, επέτρεψε μας να θέσουμε υπόψη σου ορισμένες παραμέτρους τις οποίες φαίνεται πως αγνοείτε.

Πρώτον, επιχειρήσατε να επέμβετε στην Ουκρανία και συγκεκριμένα στην Κριμαία, με όχημα την ταταρική εκεί μειονότητα. Το ότι δεν σας βγήκε οφείλετε στο γεγονός ότι απλώς ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να κάνετε κάτι περισσότερο, αντίθετα με τη Ρωσία στην Συρία, διότι η Τουρκία, παρά τους ευσεβείς σας πόθους ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΡΩΣΙΑ.

Το ισοζύγιο ισχύος, σε κάθε του έκφανση είναι συντριπτικά εναντίον σας και το μόνο που σας σώζει είναι η συμμετοχή σας στο ΝΑΤΟ, στην συμμαχία αυτή που μέχρι πρότινος «σνομπάρατε», την οποία κοροϊδεύετε – εις γνώση της – και την οποία η συντριπτική πλειοψηφία του λαού σας, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, απεχθάνεται, αλλά και στην οποία, αμέσως μετά τη «μαγκιά» με την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους, σπεύσατε αναζητώντας κάλυψη για να μην σας τις βρέξει στα οπίσθια, όπως θα σας άξιζε, η Μόσχα.

Παρόλα αυτά δεν βάζετε μυαλό. Εξακολουθείτε να υπηρετείτε την ίδια νέο-οθωμανική πολιτική στην Συρία, εξακολουθείτε να προκαλείτε, όχι τη Ρωσία, αλλά την έρημη την κοινή λογική.

«Ο πρόεδρος Πούτιν είναι εμπαθής απέναντί μας», είπε ο Αχμέτ. Σοβαρά, τώρα είναι εμπαθής; Πριν τις 24 Νοεμβρίου ήταν ουρί του παραδείσου; «Όλοι γνωρίζουν πως η Τουρκία δεν θα διστάσει να προχωρήσει στα αναγκαία βήματα για να προασπίσει την εθνική της ασφάλεια. Είμαστε αρκετά ισχυροί για αυτό». Αλήθεια Αχμέτ; Έτσι πιστεύεις; Επίτρεψέ μας να σε βγάλουμε από την πλάνη σου. Όχι δεν είστε ισχυροί. Όχι έναντι της Ρωσίας, μόνο, αλλά και εναντίον άλλων, που όμως έχουν συνηθίσει να σας ανέχονται και να υποτάσσονται.

Δεν είστε καθόλου ισχυροί, Αχμέτ και δεν χρειάζεται να αναλυθεί ιδιαίτερη η αλήθεια αυτή. Αρκεί μια μόνο λέξη: Κούρδοι. Θέλεις και άλλα; Απλώς, όσον αφορά τη δυτική πλευρά του Αιγαίου, βρίσκετε και κάνετε, Αχμέτ. Γιατί καμία άλλη χώρα που θα ήθελε να θεωρείται σοβαρή, δεν θα ανεχόταν, τόσα χρόνια, τα όσα κάνετε.

«Δεν θα παραμείνουμε σιωπηλοί μετά την σφαγή των Τουρκομάνων. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την ύπαρξη μιας εχθρικής ηγεσίας στη Δαμασκό», είπε, ανερυθρίαστα ο Αχμέτ. Να πούμε μόνο ότι μέχρι το 2011 ο Άσαντ ήταν ο καλύτερος σας φίλος, μέχρι την στιγμή που τα μυαλά σας πήραν οθωμανικό αέρα και αποφασίσατε, με την συνεργασία ορισμένων «μεγάλων» ευρωπαϊκών εγκεφάλων να τον φάτε; Και αφού τον πολεμάτε τέσσερα χρόνια, τι ακριβώς περιμένετε, να ανοίξει ο Άσαντ την αγκαλιά του και να σας ευχαριστήσει; Όσον αφορά τους Τουρκομάνους, αγαπητέ Αχμέτ, μόλις τους καταδίκασες σε φυγή ή θάνατο.

Αν οι Τουρκομάνοι είναι η δικαιολογία, για επέμβαση στην Συρία, το πιθανότερο είναι το Κρεμλίνο να εξαλείψει τη δικαιολογία αυτή, εξαφανίζοντας τους Τουρκομάνους από την Συρία, στην καλύτερη για αυτούς περίπτωση, επιτρέποντάς τους να εισέλθουν στη μαμά Τουρκία, στη χειρότερη στέλνοντας τους να απολαύσουν πιλάφι μαζί με τον «προφήτη».

Και πραγματικά μας προκαλείς το γέλιο όταν λες η Τουρκία δεν θα επιτρέψει. Και ποιος σου είπε ότι η Τουρκία θα ερωτηθεί; Και ποιος σου είπε ότι το τι επιτρέπει ή δεν επιτρέπει η Τουρκία ενδιαφέρει τη Ρωσία ή το Ιράν; Και ποιος σου είπε ότι οι ΗΠΑ θα τα «σπάσουν» εντελώς με τους Ρώσους, ή θα καταστρέψουν και πάλι τις άρτι αποκατεστημένες σχέσεις τους με το Ιράν, για χάρη σας;

ΠΚ
Πηγή MIgnatiou


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Στα άκρα η σύγκρουση Πούτιν - Ερντογάν

Γράφει ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου 

Χαρακτηριστικά προσωπικής μονομαχίας δύο ισχυρών πολιτικών ηγετών, του Βλαντιμίρ Πούτιν και του Ταγίπ Ερντογάν, προσλαμβάνει η αντιπαράθεση μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας.

Το σύνθημα έδωσε ο πρόεδρος της Ρωσίας, την περασμένη Δευτέρα, όταν απέδωσε την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους SU-24 σε προσπάθεια της Αγκυρας να προστατέψει το λαθρεμπόριο συριακού πετρελαίου από το «Ισλαμικό Κράτος» μέσω Τουρκίας. Μία ημέρα αργότερα, το ρωσικό υπουργείο Αμυνας οργάνωσε εσπευσμένα συνέντευξη Τύπου όπου παρουσίασε ντοκουμέντα (χάρτες και αεροφωτογρφίες) προς υποστήριξη των καταγγελιών Πούτιν. Τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν ενισχύουν τη θέση της Μόσχας ότι οι τζιχαντιστές επιδίδονται σε λαθρεμπόριο πετρελαίου και βενζίνης μέσω τριών διαδρομών που περνούν από την τουρκική επικράτεια, αλλά δεν προσφέρουν χειροπιαστές αποδείξεις ότι στην υπόθεση αυτή εμπλέκεται άμεσα το τουρκικό κράτος. Ωστόσο, ο Ρώσος υφυπουργός Αμυνας, Ανατόλι Αντόνοφ, ήταν κατηγορηματικός: «Από τα διαθέσιμα στοιχεία προκύπτει ότι σ’ αυτό το παράνομο εμπόριο εμπλέκονται ανώτατοι κρατικοί αξιωματούχοι, συμπεριλαμβανομένων του προέδρου Ερντογάν και της οικογένειάς του». Σύμφωνα με τον κ. Αντόνοφ, ρόλο-κλειδί διαδραματίζουν ο γιος του Τούρκου προέδρου, Μπιλάλ, και ο γαμπρός του, Μπεράτ Αλμπαγράκ, υπουργός Ενέργειας και Φυσικών Πόρων.

Παρότι δεν συνοδεύονταν από αδιαμφισβήτητες αποδείξεις, οι καταγγελίες του Αντόνοφ ήταν ένα πολύ οδυνηρό χτύπημα «κάτω από τη ζώνη» του Ερντογάν. Τόσο ο γιος του όσο και ο γαμπρός του είναι δραστήριοι επιχειρηματίες στον χώρο της ενέργειας. Ο πρώτος έγινε πλοιοκτήτης τάνκερ, το 2013, μέσω του ομίλου BMZ, και ο δεύτερος διετέλεσε διευθύνων σύμβουλος του ομίλου Calik, ο οποίος συμμετέχει στον αγωγό Σαμψούντας-Τσεϊχάν. Ειδικά ο Μπιλάλ Ερντογάν κατηγορήθηκε από την τουρκική αντιπολίτευση για διαφθορά, όταν ξέσπασε το μεγάλο σκάνδαλο το 2013, ενώ το αμερικανικό περιοδικό Verge ήταν το πρώτο που τον έφερε αναμεμειγμένο στο λαθρεμπόριο πετρελαίου του «Ισλαμικού Κράτους». 

Στο Σ.Α. του ΟΗΕ
Σε αυτό το φόντο, δεν είναι δύσκολο να πιστέψουν πολλοί ότι «όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει φωτιά». Αλλωστε, ισχυροί κύκλοι σε αρκετές πρωτεύουσες της Δύσης –συμπεριλαμβανομένων των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών– έχουν διατυπώσει, καιρό τώρα, υποψίες για υπόγειες διασυνδέσεις ανάμεσα στους τζιχαντιστές και σε κύκλους του τουρκικού κατεστημένου. Ο ίδιος ο Μπαράκ Ομπάμα δήλωσε αυτή τη βδομάδα στο Παρίσι ότι η Τουρκία έχει πολλά ακόμη να κάνει για να κλείσει τα «κενά» στα σύνορά της. Αξίζει να σημειωθεί επίσης η άμεση αντίδραση της Βαγδάτης στις βαρύτατες καταγγελίες Αντόνοφ. Το ιρακινό υπουργείο Αμυνας –το οποίο συνεργάζεται στενά με τους Ρώσους εναντίον του «Ισλαμικού Κράτους»– ανακοίνωσε ότι θα φέρει το θέμα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ εάν αποδειχθούν βάσιμες οι καταγγελίες εναντίον της Αγκυρας.

Απαντώντας στο ρωσικό μπαράζ επιθέσεων, ο Τούρκος πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου έκανε λόγο για συκοφαντική εκστρατεία, που παραπέμπει στη σοβιετική εποχή και κάλεσε τη Μόσχα να μοιραστεί με την Αγκυρα τα υποτιθέμενα στοιχεία της. Ωστόσο το Κρεμλίνο δεν έδειξε την παραμικρή διάθεση για αποκλιμάκωση. Την Πέμπτη, ο Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε ότι η Τουρκία είναι πολύ γελασμένη εάν νομίζει ότι η αντίδραση της Ρωσίας για την κατάρριψη του αεροσκάφους της θα περιοριστεί «στις ντομάτες και τις κατασκευαστικές εταιρείες» – μια αναφορά που παραπέμπει στα περιορισμένα, μέχρι στιγμής, οικονομικά αντίποινα της Μόσχας. Η Τουρκία «θα μετανιώσει πολλές φορές» για την κατάρριψη του SU-24, προειδοποίησε με νόημα ο Ρώσος ηγέτης. 

Ηλεκτρονικός πόλεμος
Δεν πρόκειται απλώς και μόνο για φραστικές απειλές. Η Ρωσία έχει ήδη εγκαταστήσει υπερσύγχρονους πυραύλους S-400 στη Συρία, σε μικρή απόσταση από τα τουρκικά σύνορα, και αποδύεται σε εντατικό ηλεκτρονικό πόλεμο εναντίον των τουρκικών αεροσκαφών. Πρακτικά, έχει δημιουργήσει τη δική της ζώνη απαγόρευσης πτήσεων στη βόρεια Συρία, ενώ τα ρωσικά αεροπλάνα βομβαρδίζουν ανηλεώς όλες τις ένοπλες ομάδες που υποστηρίζονται από την Αγκυρα.

Η κλιμάκωση της ρωσοτουρκικής αντιπαράθεσης επιδεινώνει τις προοπτικές πολιτικής επίλυσης του Συριακού, με σύγκλιση Δύσης - Ρωσίας, στο πλαίσιο των συνεχιζόμενων διαβουλεύσεων της Βιέννης. Η διαμεσολάβηση του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ μεταξύ Μόσχας και Ουάσιγκτον δεν απέδωσε αποτελέσματα, αφού οι Αμερικανοί εξακολουθούν να θέτουν ως προϋπόθεση της πολιτικής λύσης την απομάκρυνση του Μπασάρ Ασαντ από την εξουσία. Την ίδια στιγμή, δύο από τις ισχυρότερες δυνάμεις του ΝΑΤΟ, Βρετανία και Γερμανία, ήρθαν να προστεθούν αυτή τη βδομάδα στις τάξεις του υπό αμερικανική ηγεσία συνασπισμού που επιχειρεί στη Συρία.

Τα πράγματα έγιναν ακόμη πιο δύσκολα από δύο σημαντικές αποφάσεις του ΝΑΤΟ, που ερέθισαν τη Μόσχα. Η πρώτη αφορά τη θωράκιση της τουρκικής αεράμυνας με πυραύλους Patriot. Αν και πρόκειται για υλοποίηση παλαιότερου σχεδίου, το γεγονός ότι η εν λόγω απόφαση ελήφθη μόλις μία εβδομάδα μετά την κατάρριψη του SU-24, προσδίδει μια εμφανή αντιρωσική αιχμή. Ανάλογο αποτέλεσμα είχε η επίσημη πρόσκληση του ΝΑΤΟ στο Μαυροβούνιο να ενταχθεί στη Συμμαχία. Με αυτά τα δεδομένα, το ρωσοτουρκικό πρόβλημα τείνει να μετατραπεί σε πρόβλημα Δύσης - Ρωσίας, όπως σαφώς επιδίωξε από την πρώτη στιγμή η Αγκυρα. 

Σκληρό παζάρι από την Ουάσιγκτον
Η αλήθεια είναι ότι οι Αμερικανοί δεν κλείνουν τον δρόμο στο ενδεχόμενο συμβιβασμού με τη Ρωσία για το Συριακό. Εννοούν όμως να πετύχουν ένα συμβιβασμό με τους δικούς τους όρους, στους οποίους περιλαμβάνεται και η απομάκρυνση του Ασαντ – όχι μόνο για λόγους ουσίας, αλλά και για λόγους διεθνούς κύρους.

Στο Παρίσι, ο Μπαράκ Ομπάμα ήταν απολύτως σαφής. Ο Αμερικανός πρόεδρος στήριξε τις ελπίδες του για αλλαγή της ρωσικής γραμμής στην εκτίμηση πως σε διαφορετική περίπτωση η Ρωσία κινδυνεύει να παγιδευτεί σε ένα «νέο Αφγανιστάν». Παράλληλα, προσέφερε μια αόριστη υπόσχεση για άρση των κυρώσεων που έχουν επιβληθεί στη Ρωσία για το Ουκρανικό εφόσον εφαρμόσει τη συνθήκη εκεχειρίας του Μινσκ. Κάτι που μπορεί να μεταφραστεί σαν υπόρρητη αποδοχή, από αμερικανικής πλευράς, του στάτους κβο στην Κριμαία.

Χείρα συνδιαλλαγής προς τον Πούτιν έτεινε, την Πέμπτη, και ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, Τζον Κέρι. Η «πολιτική αλλαγή στη Συρία», δήλωσε ο Κέρι, θα ανοίξει τον δρόμο για ένα ενιαίο μέτωπο «του συριακού στρατού μαζί με την αντιπολίτευση, μαζί με τη Ρωσία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλους εναντίον του “Ισλαμικού Κράτους”». Εχοντας διδαχθεί από την τραγωδία του Ιράκ, οι Αμερικανοί προφανώς δεν εννοούν να διαλύσουν τον συριακό στρατό και το κυβερνών κόμμα Μπάαθ, κάτι που θα σημάνει μόνιμη διάλυση και του συριακού κράτους. Αντιθέτως, είναι έτοιμοι να τους παραδώσουν μερίδια εξουσίας σε ένα μελλοντικό –μάλλον ομοσπονδιακό– συριακό κράτος. Επιμένουν, ωστόσο, στην άμεση απομάκρυνση του Ασαντ, κάτι που δεν βρίσκει σύμφωνα πολλά ευρωπαϊκά κράτη.

Πηγή "Καθημερινή"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Γιατί επιβιώνει (προς το παρόν) ο κ. Τσίπρας;

Του Γιώργου Πετράκη

Όλο και πιο συχνά τίθεται το ερώτημα: Μα πως ο Αλέξης Τσίπρας παραμένει ακόμη στο Μαξίμου με τόσα που έχει κάνει η κυβέρνηση του. Με τα μέτρα που παίρνει, τα ψέματα που λέει, με τα παιγνίδια που παίζει εις βάρος της χώρας.

Η αλήθεια κρύβεται σε τρία ερωτήματα που θέτουν στον εαυτό τους οι πολίτες. Όλοι οι καλόπιστοι πολίτες που θεώρησαν υποχρέωση τους να πάνε στις κάλπες όχι απλώς για να τιμωρήσουν τους προηγούμενους (τότε θα πήγαιναν κατευθείαν στην Χρυσή Αυγή), αλλά επειδή ήθελαν κάτι να αλλάξει. Επειδή πίστεψαν το σύνθημα ότι «Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός», χωρίς Μνημόνιο και Λιτότητα…

Όλοι αυτοί, με τα όσα έχουν συμβεί και τα όσα επέρχονται προσπαθούν να αντισταθούν ως καλοί χριστιανοί στο μοιραίο. Η τουλάχιστον να αρνηθούν την ύπαρξη του μέχρι την τελευταία στιγμή.
Γιατί λοιπόν κ. Τσίπρας παραμένει ακόμη στο Μαξίμου και δεν φαίνεται να κινδυνεύει η μπεζέρα του στο επόμενο δίμηνο, τρίμηνο; Επειδή τα κάνει όλα καλά; Επειδή έχει αποτελέσματα; Όχι φυσικά…

Απλώς οι απελπισμένοι πολίτες επιχειρούν να βρουν άλλοθι για να πείσουν τον εαυτό τους ότι έδωσαν την ψήφο τους σωστά:

- Μα υπάρχει και κάποιος άλλος να ψηφίσω; Τον Θεοδωράκη της διαπλοκής, τον Λεβέντη του τηλεχαβαλέ; Τη Φώφη του αποκόμματος του ΠΑΣΟΚ; Τον «άγνωστο Χ» της ΝΔ; Μπορεί ο Τζιτζικώστας να «σώσει την Βασίλισσα»; Χλωμό…

Οπότε μένει η τελευταία υποχρεωτική επιλογή ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας. Ο καλύτερος μεταξύ των χειρότερων…

- Το άλλο επιχείρημα με το οποίο οι πολίτες επιχειρούν να δικαιολογήσουν την επιλογή τους, είναι ότι τελικά λάθος πίστευαν ότι όλα μπορεί να αλλάξουν, ότι τα συνθήματα του ΣΥΡΙΖΑ περί καταργήσεων του Μνημονίου κ.λπ. ήταν πέτσινα, αλλά τελικά όποιος και να έβγαινε τα ίδια θα έπρεπε να κάνει.

Οπότε γιατί να μην υλοποιήσει τα Μνημόνια ένα καλό παιδί από την Αριστερά, που μάλιστα πονάει τους φτωχούς και τους ανέργους και τους συνταξιούχους, οπότε κάτι καλύτερο θα προσπαθήσει να πετύχει και για αυτούς; Εκείνα τα ωραία για τα «παράλληλα προγράμματα» χάιδεψαν αυτάκια πολλά, που αναζητούσαν άλλοθι για να δώσουν αριστερή ψήφο σε ακραία νεοφιλελεύθερη μνημονιακή πολιτική.

Και μετά ήταν το έσχατο επιχείρημα: Μας κορόιδεψε (ο Τσίπρας), δέχθηκε όσα απαιτούσαν οι δανειστές (για το …καλό μας φυσικά), μας κόβει συντάξεις, μας φορτώνει φόρους, αλλά θα βάλει τους πλούσιους και τους φοροφυγάδες να πληρώσουν. Και κυρίως θα βλέπουμε απέναντι μας ανθρώπους καθαρούς. Τίμιους…

Όλα αυτά σιγά σιγά άρχισαν να καταρρέουν.
Ούτε παράλληλα προγράμματα υπήρχαν, ούτε καλυτέρα αποτελέσματα πέτυχε ο κ. Τσίπρας.

Οι ΒαλαβανοΣταθάκηδες πιάστηκαν στο Πόθεν Έσχες και τότε θυμήθηκαν ότι οι μαμάδες τους ήταν οι πλούσιες, όχι οι ίδιοι, οι Φλαμπουράρηδες με τις μαύρες τρύπες στα Πόθεν Έσχες και την Εταιρία (ανάληψης δημοσίων έργων) με τη μεγάλη ρευστότητα, μηδένισαν την εικόνα των «αμόλυντων». Χάνεται το ηθικό πλεονέκτημα. Έξαλλου, όλοι είναι καθαροί και τίμιοι, όσο δεν τους έχει δοθεί η εύκαιρα διαχείρισης δημόσιου χρήματος.

Οι «τίμιοι» αναδεικνύονται όχι πριν, αλλά μετά τη θητεία τους σε αξίωμα που αφορά και την διαχείριση δημοσίου χρήματος.

Και έτσι απομένει το τελευταίο επιχείρημα: Δεν υπάρχει κανένας άλλος να ψηφίσουμε.
Αυτό όμως δεν θα αντέξει πολύ.

Αν διεκδικείς τον ρόλο του πιο ανεκτού από τους χειρότερους, πολύ σύντομα θα βρεθεί κάποιος που θα σε αντικαταστήσει. Από χειροτέρους έχουμε πλεόνασμα. Και μάλιστα πολλοί από αυτούς δεν έχουν καν υπογράψει Μνημόνιο όπως έχει κάνει ο κ. Τσίπρας…

Πηγή MIgnatiou


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Άσαντ: Παράνομα τα βρετανικά πλήγματα στη Συρία

Οι αεροπορικές επιδρομές που πραγματοποιεί από την Πέμπτη η Βρετανία εναντίον της τζιχαντιστικής οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος στη Συρία είναι «παράνομες» και θα «στηρίξουν την τρομοκρατία», υποστήριξε ο σύρος πρόεδρος Μπασάρ αλ-Άσαντ σε συνέντευξή του στους βρετανικούς Sunday Times.

«Θα είναι βλαβερές και παράνομες και θα παρέχουν στήριξη στην τρομοκρατία» υποστήριξε ο σύρος πρόεδρος στη συνέντευξη που δημοσιεύεται στην κυριακάτικη εφημερίδα, αναφερόμενος στα πλήγματα για τα οποία εξουσιοδότησε το βράδυ της Τετάρτης την κυβέρνηση το βρετανικό Κοινοβούλιο. Η συνέντευξη δόθηκε πριν από την κοινοβουλευτική ψηφοφορία, το αποτέλεσμα της οποίας θεωρείτο ωστόσο σίγουρο.

«Θα αποτύχουν και πάλι» δήλωσε ο Άσαντ. «Δεν μπορείς να κόψεις ένα τμήμα του καρκίνου. Πρέπει να τον αφαιρέσεις. Αυτού του είδους η επιχείρηση είναι σαν να κόβεις ένα τμήμα του καρκίνου. Θα τον κάνει να επεκταθεί ταχύτερα στο σώμα».

«Δεν μπορείς να τους νικήσεις (τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους) μόνο με αεροπορικά πλήγματα. Δεν μπορείς να τους νικήσεις χωρίς να συνεργασθείς με χερσαία στρατεύματα. Δεν μπορείς να τους νικήσεις αν δεν έχεις την έγκριση του λαού και της κυβέρνησης» υπογράμμισε.

Ο σύρος πρόεδρος ειρωνεύτηκε επίσης τη δήλωση του βρετανού πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον για τους «70.000 μετριοπαθείς σύρους μαχητές» στους οποίους θα μπορούσε να βασιστεί ο συνασπισμός επί του πεδίου.

«Αυτό είναι ένα νέο επεισόδιο στη μακρά σειρά της κλασικής φάρσας του Ντέιβιντ Κάμερον... Πού βρίσκονται; Πού βρίσκονται οι 70.000 μετριοπαθείς για τους οποίους μιλάει; Δεν υπάρχουν 70.000. Δεν υπάρχουν ούτε 7.000» δήλωσε.

Αντίθετα ο Μπασάρ αλ-Άσαντ πλέκει το εγκώμιο της ρωσικής επέμβασης στη χώρα του, την οποία χαρακτηρίζει «νόμιμη», επειδή ήταν η απάντηση σε «αίτημα» εκ μέρους του.

«Πόσοι εξτρεμιστικοί πυρήνες υπάρχουν τώρα στην Ευρώπη; Πόσους εξτρεμιστές εξαγάγατε από την Ευρώπη στη Συρία; Ο κίνδυνος είναι το εκκολαπτήριο. Οι Ρώσοι το έχουν καταλάβει καλά. Θέλουν να προστατεύσουν τη Συρία, το Ιράκ, την περιοχή και ακόμα και την Ευρώπη. Δεν υπερβάλλω λέγοντας ότι προστατεύουν σήμερα την Ευρώπη» δήλωσε.

Ερωτηθείς για το ενδεχόμενο μιας χερσαίας επέμβασης ρώσων στρατιωτών, ο Μπασάρ αλ-Άσαντ απάντησε πως το θέμα «δεν έχει συζητηθεί ακόμη» και πρόσθεσε: «Δεν πιστεύω πως το έχουμε ανάγκη τώρα επειδή τα πράγματα εξελίσσονται προς τη σωστή κατεύθυνση».

Ο Μπασάρ αλ-Άσαντ κράτησε επίσης ανοικτή την πόρτα σε μια συνεργασία με τις δυτικές χώρες, εφόσον είναι «αληθινά έτοιμες να μας βοηθήσουν να καταπολεμήσουμε την τρομοκρατία».

«Αν είναι έτοιμες, θα τις υποδεχθούμε» δήλωσε.

«Είμαστε πραγματιστές. Θέλουμε να διευθετήσουμε την κατάσταση στη Συρία και να αποφύγουμε περισσότερη αιματοχυσία» δήλωσε ακόμη.

Ερωτηθείς αν θα έθετε υποψηφιότητα για την προεδρία της χώρας του, σε περίπτωση που οργανώνονταν εκλογές, απάντησε: «Αν υπάρξει μια συμφωνία για μια τέτοια διαδικασία, έχω δικαίωμα να είμαι υποψήφιος, όπως και κάθε άλλος Σύρος».
«Η απόφασή μου θα βασιστεί τότε στην ικανότητά μου να δράσω και θα εξαρτηθεί από το αν θα έχω τη στήριξη του συριακού λαού» δήλωσε.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Άγνωστοι έριξαν βόμβες μολότοφ σε τουρκικό πολιτιστικό κέντρο στη Γαλλία

Sputnik News
Απόδοση: "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"

Ομάδα ατόμων, αγνώστων μέχρι στιγμής στοιχείων, έριξε αυτοσχέδιες βόμβες μολότοφ στιο κτίριο τουρκικού πολιτιστικού συλλόγου στη Μασσαλία της Γαλλίας, προξενώντας μικρές υλικές ζημιές, ανέφεραν τοπικά ΜΜΕ το Σάββατο, επικαλούμενα πηγή της γαλλικής αστυνομίας.

Σύμφωνα με την εφημερίδα Le Parisien, τρεις ή τέσσερις άνδρες πέταξαν τέσσερις βόμβες μολότοφ στο κτίριο που βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της παραθαλάσσιας γαλλικής πόλη.

Λίγο αργότερα, κατόρθωσαν να διαφύγουν με ένα αυτοκίνητο Peugeot 307.

Κανένας από τους ύποπτους εγκληματίες δεν έχει συλληφθεί μέχρι στιγμής.

Ο τουρκικός σύλλογος, γνωστός με την επωνυμία “Millennium” (“Χιλιετία”), αποτελεί σημείο συναθροίσεων για την τοπική τουρκική νεολαία και τους Τούρκους που εργάζονται στα προάστια, καθώς και στην ίδια την πόλη της Μασσαλίας.

Η δραστηριότητα της οργάνωσης, σύμφωνα με την ιστοσελίδα της, έχει στόχο την ανάπτυξη πολιτιστικών και αθλητικών δραστηριοτήτων, οι οποίες αποσκοπούν στη διευκόλυνση της κοινωνικής ένταξης των Τούρκων εφήβων και ενηλίκων στη γαλλική κοινωνία.

Αντίθετοι οι δικαστικοί λειτουργοί στη δημοσιοποίηση του «πόθεν έσχες» τους

Οι δικαστικοί λειτουργοί εξέφρασαν την αντίθεσή τους στη δημοσιοποίηση του «πόθεν έσχες» τους.

«Προσβάλλουν συλλήβδην τους δικαστές», τόνισε η πρόεδρος της Ενώσεώς τους Μαργαρίτα Στενιώτη στο περιθώριο της ετήσιας συνέλευσής τους.

Υποστήριξε ότι λόγοι προσωπικής ασφάλειας επιβάλλουν τη μη δημοσιοποίηση του «πόθεν έσχες» τους, ενώ αναφέρθηκε και στους κινδύνους που μπορεί να προκληθούν από τη δημοσιοποίηση των διευθύνσεων των κατοικιών των δικαστών μέσω του «πόθεν έσχες».

Ο υπουργός Δικαιοσύνης, Νίκος Παρασκευόπουλος εξήγγειλε μεταβολές στον νέο Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας που πρόκειται να τεθεί σε εφαρμογή από την πρώτη του νέου έτους, ενώ διαβεβαίωσε τους δικαστές και τους εισαγγελείς ότι το υπουργείο Δικαιοσύνης διασφαλίζει την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης από οιουδήποτε παρεμβάσεις.

Ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης και βουλευτής της ΝΔ Χαράλαμπος Αθανάσιου από την πλευρά του άσκησε σκληρή κριτική και εξαπέλυσε επίθεση στην κυβέρνηση για τους χειρισμούς της σε θέματα δικαιοσύνης.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Προειδοποίηση ΗΠΑ: “Επικείμενη απειλή ασφαλείας” στην πρεσβεία και τα αμερικανικά προξενεία στην Τουρκία

Sputnik News
Απόδοση: "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"

Οι αρχές των ΗΠΑ εξέδωσαν χθες προειδοποιητική ανακοίνωση για επικείμενη απειλή ασφαλείας στο προξενείο των ΗΠΑ στην Κωνσταντινούπολη, αλλά και άλλες τουρκικές πόλεις, καλώντας τους Αμερικανούς πολίτες να απέχουν από τις περιοχές αυτές:

“Λόγω πληροφοριών των μυστικών υπηρεσιών μας σχετικών με επικείμενη απειλητική ενέργεια εναντίον του Προξενείου των ΗΠΑ στην Κωνσταντινούπολη, η Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Άγκυρα συμβουλεύει όλους τους πολίτες των ΗΠΑ να αποφεύγουν να προσέρχονται στο Γενικό Προξενείο στην Κωνσταντινούπολη, στην Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Άγκυρα, καθώς και στα Προξενεία των ΗΠΑ στα Άδανα και τη Σμύρνη, σήμερα, 5 Δεκεμβρίου 2015”, αναφέρει σε σχετική ανακοίνωσή του το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο Εξωτερικής Ασφάλειας.

Επίσης έγινε σύσταση στους Αμερικανούς υπήκοους “να διατηρούν υψηλό επίπεδο επαγρύπνησης, να είναι ενήμεροι για τις όποιες τοπικές εκδηλώσεις, και να λαμβάνουν τα κατάλληλα μέτρα” για την εξασφάλιση της προσωπικής τους ασφάλειας.

Το OSAC ιδρύθηκε το 1985, με στόχο την προώθηση της συνεργασίας για την ασφάλεια μεταξύ του αμερικανικού ιδιωτικού τομέα και του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ σε διεθνές επίπεδο.

Την Τρίτη, τουλάχιστον πέντε άτομα τραυματίστηκαν όταν βόμβα εξερράγη σε αερογέφυρα κοντά σε σταθμό του μετρό της Κωνσταντινούπολης, αυξάνοντας τους φόβους για την ασφάλεια στην τουρκική μεγαλούπολη.

Konashenkov: Παράλογες οι δηλώσεις Αμερικανών αξιωματούχων σχετικά με την Συρία

Οι πρόσφατες δηλώσεις αξιωματούχων της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής σχετικά με τις εξελίξεις στη Συρία βασίζονται σε διπλά μέτρα και σταθμά και θυμίζουν «θέατρο του παραλόγου», δήλωσε χθες ο εκπρόσωπος του υπουργείου Άμυνας της Ρωσίας Igor Konashenkov, επισημαίνοντας παράλληλα πως οι ισχυρισμοί Αμερικανών αξιωματούχων ότι δεν έχουν καταγράψει επιχειρήσεις παράνομης διακίνησης πετρελαίου από περιοχές του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ) στην Τουρκία "προκαλούν ένα χαμόγελο".

«Σε γενικές γραμμές, οι πρόσφατες δηλώσεις εκπροσώπων του Πενταγώνου και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ θυμίζουν ένα 'θέατρο του παραλόγου', που βασίζονται σε διπλά μέτρα και σταθμά και σε λογοπαίγνια», τόνισε ο Konashenkov σε συνέντευξη Τύπου.

«Αρχικά παρατηρούν τα πάντα, μετά όχι. Διαχωρίζουν την αντιπολίτευση σε μετριοπαθή και μη μετριοπαθή. Ακόμη και οι τρομοκράτες, σύμφωνα με τη δική τους οπτική, είναι κακοί, ή πολύ κακοί», σχολίασε, ενώ πρόσθεσε πως η Μόσχα επανειλημμένα έχει τονίσει πως η οποιαδήποτε συνεργασία με τρομοκράτες είναι κοντόφθαλμη και θέτει τεράστια απειλή.

Την Τετάρτη, το ρωσικό υπουργείο Άμυνας έδωσε στη δημοσιότητα δορυφορικές εικόνες που απεικονίζουν βυτιοφόρα να διασχίζουν τα σύνορα Τουρκίας–Συρίας μεταφέροντας παράνομα πετρέλαιο, ως αποδεικτικό στοιχείο του λαθρεμπορίου που πραγματοποιείται από περιοχές που βρίσκονται στον έλεγχο του Ισλαμικού Κράτους προς την Τουρκία.

Ο αναπληρωτής υπουργός Άμυνας Anatoly Antonov υποστήριξε πως έχει αποδείξεις πως ο Τούρκος πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan και μέλη της οικογένειας του επωφελούνται από την παράνομη διακίνηση πετρελαίου από περιοχές ελέγχου του ΙΚ. Ο Erdogan διέψευσε τις κατηγορίες, διαμηνύοντας πως θα παραιτηθεί από το προεδρικό του αξίωμα, αν βρεθούν αποδείξεις για τέτοιες αγοραπωλησίες.

Το ρωσικό υπουργείο Άμυνας επίσης ισχυρίστηκε ότι τα ίδια εγκληματικά δίκτυα που παράνομα μεταφέρουν πετρέλαιο στην Τουρκία, επίσης μεταφέρουν όπλα, εξοπλισμό και εκπαίδευση στο ΙΚ και άλλες ισλαμιστικές οργανώσεις.

Οι ΗΠΑ απέρριψαν τον ισχυρισμό ότι η τουρκική κυβέρνηση συμπράττει με τζιχαντιστές για να διακινεί παράνομα πετρέλαιο. «Ειλικρινά δεν βλέπουμε κανένα αποδεικτικό στοιχείο που να στοιχειοθετεί μια τέτοια κατηγορία», είχε δηλώσει ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Mark Toner.

Χθες, ο Konashenkov επισήμανε πως οι ισχυρισμοί Αμερικανών αξιωματούχων ότι δεν έχουν καταγράψει επιχειρήσεις παράνομης διακίνησης πετρελαίου από περιοχές του ΙΚ στην Τουρκία «προκαλούν ένα χαμόγελο».

«Τελικά οι ομόλογοι μας από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και το Πεντάγωνο επιβεβαίωσαν πως οι δορυφορικές εικόνες που δείξαμε – που απεικονίζουν από ποιες περιοχές και σε ποια κατεύθυνση πραγματοποιείται η παράνομη μεταφορά πετρελαίου από περιοχές που βρίσκονται υπό τον έλεγχο διεθνούς τρομοκρατίας– είναι γνήσιες. Εντούτοις, οι ισχυρισμοί τους ότι 'δεν είδαν στα συνοριακά περάσματα βυτιοφόρα να διασχίζουν τα σύνορα', προκαλούν ένα χαμόγελο, τουλάχιστον επειδή η φωτογραφία είναι μια στατική εικόνα», ανέφερε ο εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Άμυνας.

Παράλληλα, τόνισε πως το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας έχει όλα τα απαραίτητα μέσα αναγνώρισης ώστε να καταγράψει την παράνομη διακίνηση πετρελαίου από περιοχές που ελέγχονται από το ΙΚ προς την Τουρκία.

Την Παρασκευή, ανώτερος αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ δήλωσε πως η ποσότητα πετρελαίου που μεταφέρεται παράνομα στην Τουρκία από την Συρία δεν είναι αρκετή ώστε να αποφέρει αξιόλογο κέρδος σε κανέναν, επισημαίνοντας πως οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής εκτιμούν πως ο μεγαλύτερος όγκος του πετρελαίου που διακινείται παράνομα από περιοχές ελέγχου του ΙΚ, μεταφέρεται σε περιοχές που ελέγχονται από τη συριακή κυβέρνηση, ενώ κάποιες ποσότητες πετρελαίου μεταφέρονται στο Ιράκ.

Πηγή ΑΠΕ – ΜΠΕ

 

Washington Times: “Καταστροφική η πολιτική Ομπάμα έναντι του ΙΚ”

«H πολιτική Ομπάμα υπήρξε εξαρχής καταστροφική, όσον αφορά το Ισλαμικό Κράτος», αναφέρει η αμερικανική εφημερίδα Washington Times, σε άρθρο της αρθογράφου της Μόνικα Κρόυλι.

«Αποτέλεσμα αυτού; Ένας κόσμος φλεγόμενος, χαμένος μέσα στο χάος και τη βία, με τα πράγματα να βαίνουν προς το χειρότερο», αναφέρει η αρθρογράφος.

«Μετά από επτά χρόνια σκόπιμης αμερικανικής αδράνειας, το ΙΚ ηγείται πλέον της παγκόσμιας τζιχάντ και δεν αποτελεί έκπληξη ότι ο πρόεδρος Ομπάμα, ακόμα αρνείται να πολεμήσει πραγματικά εναντίο του, αν ήθελε και ποτέ», σημειώνει.
«Τον Αύγουστο του 2014 το ΙΚ αποκεφάλισε τον πρώτο Αμερικανό. Λίγο αργότερα το Πεντάγωνο και η στρατιωτική ηγεσία είχαν ενημερώσει για τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύει η οργάνωση. Ωστόσο η προειδοποίηση αυτή απορρίφθηκε από τον πρόεδρο.

»Ο τότε υπουργός Άμυνας Χάγκελ έκρουσε κάθε διαθέσιμο κώδωνα κινδύνου, τονίζοντας πως το ΙΚ είναι κάτι πολύ παραπάνω από μια τρομοκρατική οργάνωση, καθώς συνδυάζει την ακραία ιδεολογία με στρατηγική και τακτική ισχύ και εξαιρετικά ισχυρή χρηματοδότηση.

»Είχε δίκιο, αλλά ο πρόεδρος δεν έκανε τίποτα παραπάνω από το να διατάξει μερικές αεροπορικές επιδρομές που είχαν ελάχιστα αποτελέσματα. Το ΙΚ ανενόχλητο κατέκτησε μεγάλες περιοχές της Συρίας και του Ιράκ, άρπαξε όπλα και ένα 1 δισ. δολάρια από τις ιρακινές τράπεζες, σιτηρά αξίας 200 εκ. δολαρίων και έχει ετήσια κέρδη 500 εκ. δολαρίων από τη λαθραία πώληση πετρελαίου, με τις ΗΠΑ μόνο τώρα να ξεκινούν επιθέσεις για την απαγόρευση του λαθρεμπορίου αυτού.

»Το ΙΚ είναι ζήτημα χρόνου να εκτελέσει μια τρομοκρατική επίθεση τύπου Παρισιού, Βηρυτού ή ρωσικού Airbus και στις ΗΠΑ, ενώ μέσω του εκτεταμένου δικτύου του μπορεί να υποστηρίζει τις επιχειρήσεις του, να στρατολογεί και να βρίσκεται πάντοτε ένα βήμα μπροστά, αν και έχει υποστεί πλήγματα από Αμερικανούς, Γάλλους και Ρώσους.

»Λίγοι θυμούνται τη ρήση του στρατηγού Ντέμπσεϊ που είχε πει πως το ΙΚ είναι μια οργάνωση με στόχο να φέρει την Αποκάλυψη. Την ίδια ώρα, μια μέρα πριν την σφαγή στο Παρίσι ο Ομπάμα υποστήριζε ότι η οργάνωση μπορεί να αντιμετωπιστεί. Ακόμα και μετά το Παρίσι η αμερικανική κυβέρνηση δεν άλλαξε στρατηγική.

»Δυστυχώς τις αδυναμίες της αμερικανικής κυβέρνησης δεν τις βλέπουμε μόνο εμείς, τις βλέπουν και οι τζιχαντιστές, οι οποίοι αντιλαμβάνονται ότι το μόνο που θα μπορούσε να τους σταματήσει, μια αποφασιστική αμερικανική ηγεσία, δεν ενδιαφέρεται να το πράξει», καταλήγει η αρθρογράφος.

Washingtontimes
Πηγή Mignatiou

 

Απεγνωσμένες μάχες Σύρων-Τουρκομάνων στο ύψωμα Κιζιλντάγ

Συντριπτική ήττα υπέστησαν οι Τουρκομάνοι στην περιοχή του υψώματος Κιζιλντάγ, στην περιοχή του Φιρινλίκ, στη βόρεια Συρία.

Το εν λόγω ύψωμα ελέγχει όλη την περιοχή και για την κατοχή του διεξήχθησαν σφοδρές μάχες. Τέσσερις φορές το ύψωμα άλλαξε χέρια, αλλά τώρα πια είναι και πάλι συριακό, ενώ η απώλειά του στερεί από τους συμμάχους της Τουρκίας το βασικό τους σημείο στηρίγματος σε όλη την περιοχή.

Υποστηριζόμενες, στενά και εντατικά, από ρωσικά αεροσκάφη, οι συριακές δυνάμεις έχουν απελευθερώσει τις τουρκομανικές περιοχές του Φιρινλίκ, του Μπούρζ αλ Ζαβιγιέ και του Κιζιλντάγ κυριεύοντας 17 τουρκομανικά χωριά.

Οι συγκρούσεις ήταν ιδιαίτερα σκληρές, αλλά οι Τουρκομάνοι τελικά ηττήθηκαν και τώρα κρατούν μόνο τρία χωριά στην ευρύτερη περιοχή. Οι Ρώσοι, μετά την κατάρριψη του Su-24 εξαπέλυσαν φονικούς βομβαρδισμούς κατά των Τουρκομάνων. Τουρκικές πηγές αναφέρουν ότι τα ρωσικά αεροσκάφη «έκαψαν» την περιοχή, πλήττοντας κάθε θέση των Τουρκομάνων και απομονώνοντας το ύψωμα.

Ήδη οι συριακές δυνάμεις βρίσκονται στα τουρκοσυριακά σύνορα. Η εξέλιξη αυτή αποτελεί μείζονα ήττα για την Άγκυρα, καθώς χάνει την πρόσβασή της στο συριακό έδαφος. Ανατολικότερα επίσης έχει ήδη χάσει τη δυνατότητα αυτή, καθώς οι Κούρδοι του YPG καραδοκούν. Το ύψωμα Κιζιλντάγ απέχει μόλις 5 χλμ. από τα τουρκικά σύνορα.

Yenisafak
Πηγή MIgnatiou


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Ιράν: «Κόκκινη γραμμή» για την Τεχεράνη η τύχη του προέδρου της Συρίας

Κορυφαίος σύμβουλος του ανώτατου ηγέτη του Ιράν Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ δήλωσε σήμερα ότι το μέλλον του προέδρου της Συρίας Μπασάρ αλ-Άσαντ μπορεί να καθοριστεί μόνο από τον συριακό λαό και το θέμα αυτό είναι «κόκκινη γραμμή» για την Τεχεράνη, μετέδωσε το επίσημο ιρανικό πρακτορείο ειδήσεων IRNA.

Η τύχη του Άσαντ αποτελεί κρίσιμο σημείο στις συνομιλίες μεταξύ των παγκόσμιων δυνάμεων που προσπαθούν για την εξεύρεση πολιτικής λύσης στην κρίση στη Συρία. Το Ιράν και η Ρωσία θέλουν την παραμονή του Ασαντ στην εξουσία μέχρι τη διεξαγωγή εκλογών, αντίθετα με δυτικές και αραβικές χώρες που ζητούν την αποχώρησή του.

«Ο Μπασάρ αλ-Ασαντ είναι η κόκκινη γραμμή της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν γιατί εξελέγη πρόεδρος από τον συριακό λαό. Οι πολίτες της Συρίας πρέπει να αποφασίσουν για την τύχη τους και ουδείς εκτός των συνόρων της Συρίας μπορεί να επιλέξει για τον συριακό λαό», δήλωσε ο Αλί Ακμπάρ Βελαγιατί, ο ανώτατος σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής του Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ.

Ο Βελαγιατί τόνισε ότι το Ιράν θα προσπαθήσει να αμβλύνει την ένταση μεταξύ της Τουρκίας και της Ρωσίας. «Δεν υπάρχει κανένα όφελος στις εντάσεις που συσσωρεύονται στην περιοχή. Δεν πρέπει να τοποθετούμαστε υπέρ της μιας πλευράς ή της άλλης, έχουμε καθήκον να μειώσουμε τις εντάσεις μεταξύ αυτών των δύο χωρών».

Η ένταση προκλήθηκε μετά την κατάρριψη ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους τον Νοέμβριο από τον τουρκικό στρατό, με την Άγκυρα να δηλώνει ότι το αεροσκάφος παραβίασε τον τουρκικό εναέριο χώρο καθώς πραγματοποιούσε αποστολή στη Συρία.

Πηγή ΑΠΕ – ΜΠΕ


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Οι "ηθικοί" και οι "ανήθικοι" στην ελληνική πολιτική σκηνή

Είμαστε λαός με άκρατη αμετροέπεια, ώστε θεωρείται σύνηθες να υπερτονίζουμε όσα θεωρούμε πλεονεκτήματά μας, και όσα θεωρούμε μειονεκτήματα των άλλων. Με μια απαράδεκτη γενίκευση, εμείς όλοι είμαστε οι καλοί, ενώ οι άλλοι όλοι είναι οι κακοί.

Μού έκανε εντύπωση η επιχειρηματολογία του κ. Φλαμπουράρη, όταν κατηγορήθηκε πως ήταν μέτοχος εταιρίας που συνέπραττε με το Δημόσιο. Επικαλέστηκε ότι δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό, επειδή είναι άνθρωπος με ήθος, και έχει ήθος επειδή είναι αριστερός!

Συνάγεται επομένως, πως όσοι δεν είναι αριστεροί, μεταξύ των οποίων και ο υπογραφόμενος, είμαστε ανήθικοι. Αυτό το υποστηρίζει επιχειρηματίας-πολιτικός, ο οποίος αυτοτιτλοφορείται «προοδευτικός» αδιαφορώντας για το γεγονός ότι εμφορείται από άκρως ρατσιστική αντίληψη, να αποδίδει στους πολιτικούς του αντιπάλους δυσφημιστικές ιδιότητες.

Ένας πολιτικός, αλλά και ο οιοσδήποτε πολίτης, οφείλει να εμφορείται από ευγενές ήθος, αναγνωρίζοντας πως ηθικοί και ανήθικοι, υπάρχουν σε όλες τις κοινωνικές και πολιτικές τάξεις. Η κομματική ταυτότητα δεν υπονοεί το ήθος εκάστου. Ούτε και ο θρησκευτικός προσανατολισμός, όπου γνωρίζω πολλούς χριστιανούς που αντί να είναι ευσεβείς, επαγγέλλονται τους «ευσεβιστές» με όχι καθαρά κίνητρα.

Όπως, και από την άλλη πλευρά, όπου κάποιοι αποκαλούν το κόμμα τους «πατριωτικό», υπαινισσόμενοι πως τα άλλα δεν είναι. Γνωρίζω πολλούς αυτοτιτλοφορούμενους» πατριώτες, που επαγγέλλονται τον πατριώτη στα εύκολα και τον λησμονούν όταν οι καταστάσεις δεν τους ευνοούν. Ο πατριωτισμός, όπως και η πίστη σε όποιο θρήσκευμα, αποτελούν τρόπο ζωής. Είναι κοσμοθεωρία. Και ο καθείς μας δίνει εξετάσεις κάθε λεπτό, αν είναι συνεπής.

Πολύ περισσότερο, πρόκειται περί αμετροέπειας να αυτοπροσδιοριζόμαστε ως προς το ήθος. Ας αφήσουμε τους άλλους να μάς κρίνουν παρακολουθώντας την συμπεριφορά μας. Για να μη γινόμαστε και καταγέλαστοι, όταν προσδίδουμε στους εαυτούς μας ευγενείς ιδιότητες, ενώ οι πράξεις μας βοούν περί του αντιθέτου.

Εκεί όμως, που η παραπλάνηση ξεπερνά κάθε όριο, είναι ο αυτοχαρακτηρισμός κάποιος ως δημοκράτη, θεωρώντας πως μόνον αυτός και οι σύντροφοί του είναι. Και καταντά ανοησία όταν ο αυτοχαρακτηριζόμενος ομολογεί δημοσίως ότι εμφορείται από αντιδημοκρατικές ιδέες. Με δεδομένο ότι το πολίτευμά μας θεωρείται δημοκρατικό, πώς μπορεί κάποιος μαρξιστής να παριστάνει τον δημοκράτη, όταν εξ ιδεολογίας έχει πρώτιστο καθήκον την κατάρρευση του κοινοβουλευτισμού και την καθιέρωση της δικτατορίας του προλεταριάτου;

Με πόση ευκολία χαρακτηρίζει το ΚΚΕ ως «δημοκρατικό στρατό» τον ΕΛΑΣ, που σημαίνει ότι πολέμησε εναντίον αντιδημοκρατών-φασιστών, όπου οι μεν πήραν τα όπλα κατά της πατρίδας, οι δε ήσαν Ελληνόπουλα στρατευμένα υπηρετώντας την πατρίδα. Και όπου ο «δημοκρατικός στρατός» πήρε τα όπλα κατά της νόμιμης δημοκρατικής κυβέρνησης, προκειμένου να εντάξει την χώρα στο κομμουνιστικό αντιδημοκρατικό μπλοκ.
Θυμάμαι κάποιον κρατικοδίαιτο δημοσιογράφο να αναγγέλλει τα αποτελέσματα των εκλογών, με τους όρους «ΠΑΣΟΚ και οι άλλες δημοκρατικές δυνάμεις»! Όπου κατά τον κομματιζόμενο και εχθρό της ανεξαρτησίας του δημοσιογραφικού επαγγέλματος (κάποτε λειτουργήματος), η Ν.Δ. δεν ανήκε στις «δημοκρατικές δυνάμεις».

Αυτές οι γελοιότητες περνούν απαρατήρητες, ενώ αποτελούν δείγμα επιτυχίας μιας νεοταξίτικης διεθνιστικής προπαγάνδας, η οποία ριζώνει στα λαϊκά στρώματα, και καθιερώνεται. Πρέπει να είσαι αριστερός για να είσαι δημοκράτης, πρέπει να είσαι αριστερός για να είσαι οικολόγος, πρέπει να είσαι αριστερός για να είσαι κοινωνικά ευαίσθητος. Η αποτυχία της Ν.Δ. στην εκλογή προέδρου της είναι ήσσονος σημασίας, εμπρός στην ανικανότητά της να απαντήσει όπως ταιριάζει σε όσους παραπλανούν σκοπίμως τον λαό.

Πηγή Voria


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

S. Gabriel: Η Σαουδική Αραβία να σταματήσει τη χρηματοδότηση τζαμιών στο εξωτερικό

Ο αντικαγκελάριος της Γερμανίας Sigmar Gabriel δήλωσε σήμερα ότι η Σαουδική Αραβία πρέπει να πάψει να χρηματοδοτεί φονταμενταλιστικά τζαμιά στο εξωτερικό τα οποία κατηγορούνται ότι τροφοδοτούν τον εξτρεμισμό.

«Ουαχαμπιτικά τεμένη χρηματοδοτούνται σ' όλο τον κόσμο» από τη Σαουδική Αραβία, δήλωσε ο Γκάμπριελ στην κυριακάτικη εφημερίδα Bild am Sonntag. «Στη Γερμανία, πολυάριθμοι ισλαμιστές που θεωρούνται επικίνδυνοι προέρχονται απ' αυτές τις κοινότητες», πρόσθεσε.

Ο ουαχαμπισμός είναι ένα πολιτικο-θρησκευτικό κίνημα που ιδρύθηκε τον 18ο αιώνα από τον σεΐχη Muhammad ibn Abd al - Wahhab, συνιδρυτή του σαουδαραβικού κράτους. Προωθεί μια αυστηρή εκδοχή του σουνιτικού ισλάμ, όπως αυτή των μουσουλμάνων της πρώτης γενιάς.

Εξτρεμιστικές ισλαμιστικές οργανώσεις, όπως η οργάνωση Ισλαμικό Κράτος, εμπνέονται από την ουαχαμπιτική σκέψη.

Ο Sigmar Gabriel, ο οποίος είναι επίσης υπουργός Οικονομίας και ηγέτης του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD), εταίρου της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU) της Angela Merkel στους κόλπους του κυβερνώντος συνασπισμού, ζήτησε να αναληφθεί δράση εναντίον των σαλαφιστικών τζαμιών στη Γερμανία, για τα οποία είπε πως «δεν είναι λιγότερο επικίνδυνα από τους εξτρεμιστές της δεξιάς».

«Θα εμποδίσουμε τη Σαουδική Αραβία να χρηματοδοτεί τα τζαμιά στη Γερμανία», δήλωσε από την πλευρά του σήμερα στην Welt am Sonntag ο Thomas Opperman, ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του SPD.

Για τον Opperman, ο ουαχαμπισμός προσέφερε μια «πλήρη ιδεολογία στο Ισλαμικό Κράτος και συμβάλλει στη ριζοσπαστικοποίηση μετριοπαθών μουσουλμάνων σε άλλες χώρες. Είναι κάτι που δεν έχουμε ανάγκη και δεν το θέλουμε στη Γερμανία».

Οι δηλώσεις των ηγετών του SPD γίνονται μερικές ημέρες μετά τη δημοσιοποίηση από τον Τύπο ενός εσωτερικού εγγράφου της BND, της γερμανικής υπηρεσίας πληροφοριών, που χαρακτηρίζει «παρορμητική» την εξωτερική πολιτική της σαουδαραβικής βασιλικής οικογένειας. Το έγγραφο περιγράφει τη χώρα ως πηγή αστάθειας για την περιοχή.

Σύμφωνα με την BND, η Σαουδική Αραβία επιδιώκει να αναγνωρισθεί ως «ηγέτης του αραβικού κόσμου» με τη βοήθεια μιας εξωτερικής πολιτικής που χαρακτηρίζεται από «μια ισχυρή στρατιωτική συνιστώσα και νέες περιφερειακές συμμαχίες».

Η γερμανική κυβέρνηση απέρριψε την Παρασκευή τις επικρίσεις της BND και υπογράμμισε τον σημαντικό διπλωματικό ρόλο της σαουδαραβικής κυβέρνησης σε ό,τι αφορά τις συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή.

Πηγή ΑΠΕ – ΜΠΕ


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Ρωσικό υπερόπλο η αιτία κατάρριψης του Su-24;

Η κυβέρνηση ηλιθίων των ΗΠΑ δυναμώνει τον Πούτιν και καταστρέφει τη Μέση Ανατολή αλλά και την Ευρώπη

Του Μιχαήλ Στυλιανού

Για την κατάρριψη του ρωσικού αεροπλάνου SU 24 από τουρκικά F 16 στα σύνορα Τουρκίας Συρίας και για τα κίνητρα ή τις δυνάμεις που ώθησαν τον Ερντογάν στην προκλητικήν ενέργεια υπήρξαν πολλές αναλύσεις -και από Δυτικούς σχολιαστές μη υποταγμένους στην μπαγκέτα της ατλαντικής ψυχροπολεμικής προπαγάνδας. Ξεχωρίζει -κατά την γνώμη μου- μία και για τους εξής λόγους: Παραθέτει τις επικρατέστερες εξηγήσεις και μιαν αποκλειστική πληροφορία συγκλονιστικού ενδιαφέροντος. Και διατυπώθηκε από προσωπικότητα υψηλής αξιοπιστίας:

Πρόκειται για τον δρα Πωλ Γκραιγκ Ρόμπερτς, πρώην υπουργό οικονομικών στην κυβέρνηση Ρέϊγκαν, πρώην αρχισυντάκτη της Γουώλ Στρητ Τζέρναλ, καθηγητή διαφόρων αμερικανικών πανεπιστημίων, συγγραφέα βαρυσήμαντων έργων και άοκνο σήμαντρο αφύπνησης της αμερικανικής και της διεθνούς κοινής γνώμης σε μια διεθνή πραγματικότητα που γίνεται καθημερινά εκρηκτικώτερη.

Η μεταφορά του μηνύματός του στην ελλαδική δημοσιότητα, κρίθηκε χρησιμότερη για τον φωτισμό τοπικών εγκεφάλων από οποιαδήποτε προσωπική συμβολή στην ανακυκλούμενη ματαιότητα της αυτάρεσκης εσωτερικής φλυαρίας. Επειδή -ποιος ξαίρει- μπορεί να φυτέψει μερικά γόνιμα ερωτηματικά…

Σε ραδιοφωνική συνέντευξή του στον ΄Ερικ Κίνγκ, του King World News, στις 28/11/15,(διάρκεια 23 λεπτών),ο δρ. Ρόμπερτς είπε τα κατωτέρω -σε περιληπτική απόδοση, που χρησιμοποιεί σχολαστικά τις λέξεις και τους χαρακτηρισμούς του ιδίου:

Υπάρχουν τρείς εξηγήσεις για την κατάρριψη του ρωσικού αεροπλάνου:

Πρώτον, ο πρόεδρος της Τουρκίας, γκάγκστερ ολιγάρχης δισεκατομμυριούχος και η οικογένειά του μετέχουν στην επιχείρηση εμπορίας του κλεμένου από τους τζιχαντιστές πετρελαίου της Συρίας. Θα θυμάστε ότι ο Πούτιν παρουσίασε στη διάσκεψη των G20 φωτογραφίες με ατέλειωτες αυτοκινητοπομπές βυτιοφόρων να οδεύουν προς τα σύνορα της Τουρκίας.Οι Ρώσοι τίναξαν στον αέρα αυτή τη γραμμή, πράγμα που πόνεσε πάρα πολυ την οικογένεια. Πρόκειται εδώ για μεγάλη απώλεια, μιλάμε για πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια. Πίστεψε λοιπόν ο Ερντογάν ότι μπορούσε να ανταποδώσει το κτύπημα, χωρίς τον κίνδυνο ρωσικών αντιποίνων, αφού ως μέλος του ΝΑΤΟ μπορούσε να επικαλεσθεί το άρθρο 5 της συμμαχίας και να να καλυφτεί από την ασπίδα της.

Η δεύτερη εξήγηση είναι ότι οι Τούρκοι προχώρησαν με την υποκίνηση των «νεοσυντηρητικών» της Ουάσιγκτον. Η Βικτώρια Νούλαντ (υφυπουργός των Εξωτερικών και σεσημασμένο στοιχείο αυτής της ομάδας) ήταν, λέγεται, πρόσφατα στην Τουρκία. Οι νεοσυντηρητικοί δυσανασχετούν γιατί διαπιστώνουν μιαν απροθυμία των Δυτικο-Ευρωπαίων να συμβάλουν στην εξώθηση της ουκρανικής κυβέρνησης σε επανέναρξη των εχθροπραξιών εναντίον των ανατολικών δημοκρατιών που έχουν αποσχισθεί. Υπήρξαν μάλιστα πρόσφατα και σχετικές δηλώσεις του Γερμανού αντικαγκελαρίου.

Και οι σχεδιασμοί των νεοσυντηρητικών επίσης υπολόγιζαν ότι η ασπίδα προστασίας του ΝΑΤΟ θα απέτρεπε τους Ρώσους να αντιδράσουν στο τουρκικό πλήγμα, οπότε ο μηχανισμός της ατλαντικής προπαγάνδας θα επρόβαλλε το σύνθημα και την εικόνα « ο Πούτιν είναι μια χάρτινη τίγρη», για να τονώσει την αντιρωσική μαχητικότητα των Ευρωπαίων.΄Ηδη την επομένη της κατάρριψης κορυφαίος τίτλος στη Γουώλ Στρητ Τζέρναλ ήταν αυτός: «Ο Πούτιν-χάρτινη τίγρη. Ούτε την Τουρκία δεν τολμά να αντιμετωπίσει.»

«Ρωσικό Υπερόπλο»
Και η τρίτη εξήγηση: ΄Ενας φίλος μου, πρώην της μυστικής υπηρεσίας της αμερικανικής αεροπορίας, μου είπε ότι στη Συρία αποκαλύφθηκε ότι οι Ρώσοι διαθέτουν μιαν άγνωστη νέα τεχνολογία, ικανή να νεκρώσει όλα τα στρατιωτικά συστήματα επικοινωνίας. Την χρησιμοποίησαν εκεί δύο φορές. Την πρώτη φορά όταν άρχισαν τις αεροπορικές επιχειρήσεις, ανακοίνωσαν την περιοχή και την ώρα διεξαγωγής της αεροπορικής επιχείρησης και προειδοποίησαν όλες τις αεροπορικές δυνάμεις να κρατηθούν έξω και σε απόσταση.Μια ώρα πριν την έναρξη επαναλήφθηκε η προειδοποίηση. ΄Ολες οι αμερικανικές και ισραηλινές επικοινωνίες, των αεροπορικών και χερσαίων δυνάμεων νεκρώθηκαν.

Το δεύτερο συμβάν σημειώθηκε μία βδομάδα αργότερα, όταν σε περιοχή ρωσικής αεροπορικής επιχείρησης διείσδυσαν δυο ισραηλινά αεροπλάνα. Τότε αιφνιδίως τα συστήματα επικοινωνίας τους και άλλα όργαναν έπαψαν να λειτουργούν. Δεν μπορούσαν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους ή με τη βάση τους, δεν είχαν επικοινωνία μέσω δορυφόρου δεν ήλεγχαν τα συστήματα του οπλισμού και του ύψους τους. Μέσω του δικτύου FM των πολιτικών επικοινωνιών πήραν από τους Ρώσους την εντολή «εξαφανισθείτε αμέσως», στην οποία και έσπευσαν να υπακούσουν.

Κατά τον φίλο μου- συνέχισε ο δρ. Ρόμπερτς- η κατάρριψη του αεροπλάνου απέβλεπε να αναγκάσει τους Ρώσους να θέσουν σε συχνή χρήση αυτή την άγνωστη τεχνολογία προστασίας της αεροπορίας τους, προκειμένου να υπάρξει η ευκαιρία στούς ειδικούς της μυστικής υπηρεσίας της αμερικανικής αεροπορίας να μελετήσει τι είναι αυτό το άγνωστο όπλο, για το οποίο δεν ξαίρουμε τίποτα. Πρόκειτο για υπερόπλο, ικανό να αχρηστεύσει τις αεροπορικές, τις ναυτικές και τις χερσαίες δυνάμεις μας. Με αυτό οι Ρώσοι θα μπορούσαν να μας κάνουν κιμά. Στη Συρία είχαν μάλιστα καταφθάσει πλήθος από τους κορυφαίους Αμερικανούς ειδικούς τεχνικούς. Επιδίωξη ήταν να «καταγραφεί» η ενέργεια αυτής της τεχνολογίας και να μελετηθεί η επίδρασή της, η εξουδετέρωσή της και η …αντιγραφή της.

Αλλά οι Ρώσσοι είναι πιο έξυπνοι, συνέχισε ο δρ. Ρόμπερτς. Για την προστασία των βομβαρδιστικών του, ο Πούτιν έστειλε καταδιωκτικά τελευταίου τύπου, πολύ ανώτερα από τα δικά μας και τα συστήματα αεράμυνας SS 400, των οποίων δεν διαθέτουμε τίποτε το αντίστοιχο. Και ξεκαθάρισε με απόλυτο τρόπο ότι όποιος παρεμβαίνει στην περιοχή ρωσικών αεροπορικών επιχειρήσεων και εμφανίζεται ως πιθανή απειλή θα ανατινάσσεται εκτός ουρανού. Καταρρίψατε ένα αεροπλάνο μας, δεν πρόκειται να ρίξετε άλλο.

Ο δρ. Ρόμπερτς προέβλεψε ότι ο Πούτιν δεν θα προχωρήσει σε σκληρότερα αντίποινα κατά της Τουρκίας από οικονομικές κυρώσεις ήπιες και προσωρινές. Ο Πούτιν δεν είναι επιθετικός, ενεργεί με περίσκεψη και κοιτάζει πέρα στο μέλλον. Ο γκάγκστερ δεν θα είναι εκεί για πάντα και για την Τουρκία έχει καλύτερη χρήση από το ΝΑΤΟ, στο πεδίο των αγωγών και των συναλλαγών. Μάλιστα τα ανεπιθύμητα αποτελέσματα αυτής της ενέργειας μπορεί να είναι τόσο θετικά για τη Ρωσία ωστε να κάνουν την Ουάσιγκτων να τρέμει και την Ευρώπη να αναρωτιέται για τη βλακεία να ανήκει στο ΝΑΤΟ.

Και συνέχισε:Η αμερικανική κυβέρνηση είναι η πιό ανίκανη που υπήρξε στον κόσμο. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ίχνος λογικής. Απλώς κοιτάξτε τι έχουν κάνει. Σε 14 χρόνια κατέστρεψαν 7 χώρες, εσκότωσαν εκατομμύρια και ξεσπίτωσαν εκατομμύρια ανθρώπους. Και που είναι αυτοί οι ξεσπιτωμένοι; Πλημμυρίζουν τωρα την Ευρώπη. Και αυτό επειδή οι Ευρωπαίοι ήταν αρκετά βλάκες για να διευκολύνουν τους πολέμους μας. Τώρα τα πολιτικά κόμματα τελούν υπό τρομακτική πίεση από αυτούς τους πρόσφυγες και από τους πληθυσμούς που δεν τους θέλουν και από τις ενισχυόμενες παρατάξεις αμφισβήτησης, που λένε κοιτάξτε τι έκαναν αυτοί που ψηφίσατε: Αυτή δεν είναι πια Γερμανία, είναι Συρία…

Αυτό είναι καταστροφή, κατέληξε ο δρ. Ρόμπερτς. Μόνο Αμερικανοί βλάκες μπορούσαν να έχουν προκαλέσει τέτοια καταστροφή. Χρειάζεται ο Πούτιν να κάνει οτιδήποτε; Τα κάνουμε μόνοι μας γι’ αυτόν. ΄Ετσι δεν έχει να κάνει τίποτα. Δεν πρόκειται να επιτεθεί σε κανένα. Γιατί χρειάζεται να επιτεθεί; Οι Αμερικανοί βλάκες αυτοκαταστρέφονται μόνοι τους και καταστρέφουν τους συμμάχους τους. Πρόκειται για ένα καταπληκτικό φιάσκο…

Πηγή εφημ. "Το Παρόν"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Απαξιώνουν την Εθνική Παιδεία στα Α.Ε.Ι.

• Πώς το Καθεστωτικό “εκπαιδευτικό” σύστημα φροντίζει επιμελώς να ξεχάσουμε και αυτά που ήδη γνωρίζουμε για την Ιστορία της Ελλάδος! 
• Ποιος είναι ο ρόλος του Αντώνη Λιάκου;

"Για να επιτευχθεί η σημερινή άλωση της Παιδείας, έπρεπε να υπάρξει το «έμψυχο υλικό» που θα την πραγματοποιούσε: που θα τολμούσε να σβήσει τη λέξη «Εθνική» που καθόριζε την Ελληνική Παιδεία, να εξωραΐσει τα 400 χρόνια υποδούλωσης στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, να συρρικνώσει σε 4 σελίδες την Επανάσταση και σε 8 σειρές την Άλωση, να αλλοιώσει νεώτερα ιστορικά γεγονότα, όπως εκείνο των Ιμίων, και να φτάσει στο τελευταίο βήμα του σχεδίου: να κάνει την ιστορία «μάθημα επιλογής»…"

Αποκαλυπτική συνέντευξη του καθηγητή Εμμανουήλ Μικρογιαννάκη στην δημοσιογράφο Αννα Δοντά για το περιοδικό Hellenic NEXUS.

Hellenic NEXUS: Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα βάλλεται από παντού. Ωστόσο, ιδιαίτερα σημαντικές είναι οι βολές εκ των έσω. Αρχίζοντας με τη μείωση βασικών μαθημάτων (όπως τα Αρχαία Ελληνικά), την απάλειψη του προσδιορισμού «εθνική», περνώντας στην αλλοίωση κειμένων, κυρίως στα βιβλία της Ιστορίας, και καταλήγοντας στην ουσιαστική κατάργηση της, κάνοντας τη μάθημα επιλογής! Πώς τα ερμηνεύετε όλα αυτά εσείς, που έχετε διά βίου υπηρετήσει την Ελληνική Παιδεία και, μάλιστα, από την έδρα της Ιστορίας;

Εμμανουήλ Μικρογιαννάκης: Σήμερα, πράγματι, μας απασχολεί μία κατάστασις, η οποία είναι ανυπόφορη! Πολλαπλά πλήγματα και κίνδυνοι που υπάρχουν για το Έθνος μας. Ποιο είναι αυτό το Έθνος; Μήπως αυτή η έννοια έχει παραμεληθεί και παραγκωνισθεί, ώσπου να την εγκαταλείψουμε; Πολλά με το όνομα «εθνικόν» έλειψαν. Μένει ακόμη «εθνικός κήπος», «εθνικό θέατρο», «εθνική άμυνα». Επί του παρόντος μένουν. Μήπως είναι ένας διωγμός του Έθνους;

Για να επιτευχθεί η σημερινή άλωση της Παιδείας, έπρεπε να υπάρξει το «έμψυχο υλικό» που θα την πραγματοποιούσε: που θα τολμούσε να σβήσει τη λέξη «Εθνική» που καθόριζε την Ελληνική Παιδεία, να εξωραΐσει τα 400 χρόνια υποδούλωσης στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, να συρρικνώσει σε 4 σελίδες την Επανάσταση και σε 8 σειρές την Άλωση, να αλλοιώσει νεώτερα ιστορικά γεγονότα, όπως εκείνο των Ιμίων, και να φτάσει στο τελευταίο βήμα του σχεδίου: να κάνει την ιστορία «μάθημα επιλογής»… 

Η.Ν.: Τι ακριβώς συνιστά αυτό που αποκαλούμε «Εθνος»;

Ε.Μ.: Ο χώρος και ο χρόνος. Πρώτον είναι ο χώρος. Χρόνος είναι όλη μας η Ιστορία. Το Έθνος γίνεται μέρος της εθνικής μας υποστάσεως. Δηλαδή, το Έθνος είναι η ίδια η ψυχή μας. Χρονικότητα και εθνικότητα σχεδόν συμπίπτουν.

Το Έθνος, δε, για να υπάρχει μία αφετηρία, έχει ένα παρελθόν.Έχει ένα πόθεν. Και βέβαια έχει το νυν, αλλά οπωσδήποτε και μια προσδοκία, ένα όραμα. Αν δεν έχει όραμα, δεν ζεσταίνεται η ψυχή του ανθρώπου, δεν τείνει κάπου. Και όταν δεν τείνει κάπου, λέει: «Καλά είμαι εδώ, επαναπαύομαι και βολεύομαι επί του παρόντος». Ζει μόνο για το παρόν. Αλλά το Έθνος πρέπει να έχει κάποιο όραμα, στο οποίο να τείνει. Έτσι μόνο ζωοποιείται ο άνθρωπος.

Η.Ν.: Μήπως ο στόχος είναι να μην έχουμε μέλλον;

Ε.Μ.: Να μην έχουμε Έθνος! Όσο κάποιος τοξεύει στο μέλλον και έχει ένα όραμα, τόσο ζητεί βαθύτερες ρίζες στο παρελθόν. Όλα τα Έθνη της Γης ζητούν το «ριζοβολείν», δηλαδή να βάλουν ρίζα βαθιά και, αν δεν έχουν, να βρουν. Διότι, όπως συμβαίνει και με το φυτό, αυτό δεν μπορεί να αναπτυχθεί αν δεν ριζώσει καλά. Το ίδιο κάνουν και τα ζώα, το ίδιο κάνουν και οι άνθρωποι.

Αν, λοιπόν, το Έθνος μας δεν έχει ρίζα, δεν έχει και μέλλον. Έχει, δε, αποδειχθεί ότι έθνη που είχαν μικρή προοπτική, είχαν και μικρό παρελθόν. Και πολλές φορές κατασκευάζουν παρελθόν από τα λίγα στοιχεία που έχουν, κάνοντας και κάποια μυθοποίηση αυτού του παρελθόντος. Αυτό το έκαναν οι Ρωμαίοι. Όταν εξελίχθησαν, έσκυψαν βαθιά να βρουν ρίζες και, μάλιστα, βρήκαν ελληνικές! Αναφέρθηκαν στα Τρωικά για να κάνουν μεγάλο παρελθόν. Αυτό κάνουν και οι Αμερικανοί. Αν τους πεις σήμερα «Οι ερυθρόδερμοι είναι το παρελθόν σας», θα πουν «Όχι, δεν είναι αυτοί το παρελθόν μας. Είναι η Ευρώπη». Άρα, όταν έχουμε τέτοιο παρελθόν, πρέπει να το προσέξουμε. Όχι να λατρεύουμε το παρελθόν καθεαυτό, αλλά να είναι μια γόνιμη αφετηρία. Δεν υπάρχει κίνησις προς το μέλλον, αν δεν υπάρχει κάποιο θεμέλιο.

Η.Ν.: Είναι η Ιστορία το «εργαλείο» για να κάνουμε αυτή τη «διαδρομή»; Όχι μόνο από το παρελθόν στο τώρα, αλλά και προς το μέλλον…

Ε.Μ.: Την Ιστορία την υφαίνουμε εμείς οι ίδιοι. Και όχι μόνον την υφαίνουμε είναι βίωμα μας, μέρος του ψυχισμού μας. Χωρίς τον ιστορικό βίο, εμείς είμαστε ένα σωματίδιον. Η Ιστορία είναι το ένδυμα μας, ο χιτώνας που φορούμε. Διότι ενυφαίνεται μέσα εις το άτομο αυτή η έννοια της Ακροπόλεως, των μνημείων της Ακροπόλεως. Ο χρόνος δεν είναι κάτι ανεξάρτητο ημών. Η χρονικότητα ως μορφή εσωτερικής εποπτείας, όπως θα έλεγε ο Καντ, είναι δικό μας πράγμα. Και αναφαίρετο. Θα φύγει μόνο όταν πεθάνουμε.

Οι επιπτώσεις της μετατροπής της Ιστορίας σε μάθημα επιλογής

Η.Ν.: Τι επιδιώκεται, λοιπόν, αφαιρώντας ουσιαστικά την Ιστορία (με τη μετατροπή της σε μάθημα επιλογής) στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση;

E.M.: Απαξιώνεται γενικά το παρελθόν, το οποίον είναι μια πλούσια Ιστορία. Μοναδική στην παγκόσμια Ιστορία, όσο και αν θέλουμε, εξετάζοντας την εις βάθος, να βρούμε και τρωτά της σημεία.

Αυτή η Ιστορία δεν ήταν μόνο κάτι το θαυμαστό. Είχε και τραγωδία. Το κλασικό είναι μαζί γοητεία και φρίκη. Η Ελληνι­κή Ιστορία είναι δραματική. Δεν είναι μόνο εξάρσεις. Είναι και καταπτώσεις, είναι και αλώσεις…

Η.Ν.: Γιατί ενοχλεί τόσο;

Ε.Μ.: Διότι θέλουν να μας τα αποστερήσουν όλα αυτά και να τα πάρουν άλλοι λαοί. Για παράδειγμα, οι Τούρκοι περιμέ­νουν: αν εσείς απεμπολήσετε την Εφεσο, τη Μίλητο, την Κων­σταντινούπολη, τα κάνουμε δικά μας! Ο Νταβουτογλού έχει πει πολύ χαρακτηριστικά: «Εμείς θα αξιοποιήσουμε όλα τα πα­ρελθόντα. Μεταξύ αυτών [των παρελθόντων] είναι και το ελληνικό. Και με αυτά θα φτιάξουμε το παρελθόν μας, τον Τουρκισμό μας, που ουδείς επιτρέπεται να τον θίξει.»Έχουμε, λοιπόν, μια έξαρση του εθνικισμού τους, σε αντίθεση με εμάς. Και από την άλλη πλευρά, ξέρετε τι λέει ο Εθνικός Ύμνος των Ιταλών, που είναι φιλελεύθερος λαός; Ουέ και αλοίμονο, αν είχαμε εμείς τέτοιο εθνικό ύμνο! «Αδελφοί Ιταλοί, η Ιταλία ξύπνησε, φόρεσε την περικεφαλαία του Σκιπίωνος, η Νίκη εί­ναι δική μας! Δούλοι μας, θα στρατευτείτε σ’ αυτό τον μεγάλο αγώνα, έτοιμοι να φτιάξετε τη ζωή σας; – Ναι, φωνάζουν όλοι»! Όλοι οι λαοί, στους εθνικούς τους ύμνους, έχουν μια προτροπή: «Μπρος, ξυπνήστε, κάντε κάτι!»

Η.Ν.: Ποιοι είναι οι κίνδυνοι που διατρέχουμε;

Ε.Μ.: Το γενικό σχέδιο που διαβλέπω είναι η μείωσις της εννοίας «Ελλάς». Η μείωσις γίνεται κατά δυο τρόπους: ή παίρνουμε μια ψαλίδα και κόβουμε εδάφη -δεν ξέρω αν εί­ναι στη Θράκη, στο Αιγαίο ή κάπου άλλου- και το άλλο είναι η ψαλίδα της χρονικότητος. Κατά καιρούς, έχουμε δει περιορισμό της Ιστορίας στο Γυ­μνάσιο ή πραγματική περικοπή. Θα πουν ότι «αυτό δεν μας ανήκει». Άλλοτε είπαν: «Η Ελληνική Ιστορία κόβεται περί το 476 ή κόβεται στο 146, διότι τότε γίνεται Ρωμαϊκή και, από εκεί και πέρα, δεν έχουμε Ελληνική Ιστορία». Εμείς λέμε «Υπάρχει Ελλάδα κατω από τη Ρώμη». Διότι η Ρώμη εσεβάσθη τον ελληνικό πολιτισμό, σχεδόν τον προώθησε. Είχε, μεν, ρωμαϊκό μανδύα πολιτειακό, αλλά πολιτιστικά ανεπτύσσετο πάρα πολύ καλά. Έτσι, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, στη βυζαντινή της περίοδο, είναι και δική μας εθνική ιστορία, την οποία δεχθήκαμε και απετέλεσε μέρος του εθνικού μας κορμού. Αλλά, όταν τα περισσότερα μέρη της Μ. Ασίας τα οικειο­ποιούνται και τα σφετερίζονται οι Τούρκοι, καταλαβαίνετε τι κάνουμε εμείς…

Η.Ν.: Και τι κάνουμε εμείς γι’ αυτό;

Ε.Μ.: Πολιτική, η οποία δεν είναι εθνικώς πρέπουσα!

Η.Ν.: Ποιοι «εμείς», κύριε καθηγητά; Να πούμε ξεκάθαρα και ποιοι το επιδιώκουν;

Ε.Μ.: Πολλοί κάνουν σχέδια. Εγινε ένα σχέδιο: να αναπλα­στεί, να αναδιαμορφωθεί η Νοτιοανατολική Ευρώπη. Συγ­γράφτηκε, λοιπόν, μια τετράτομη ιστορία Τι πρέπει να διδά­σκεται, πώς πρέπει να είναι, πού πρέπει να τείνει αυτή η Νο­τιοανατολική Ευρώπη. Αυτή η ιστορία μειώνει την Ελλάδα, γιατί κανείς εκ των συγγραφέων της δεν ήταν Έλλην – από την Κροατία, τη Ρουμανία, τη Γιουγκοσλαβία κ.λπ. Κανείς Έλλην.

Η.Ν.: Να μου επιτρέψετε να επιμείνω στο να ειπωθούν κά­ποια ονόματα.

Ε.Μ.: Δεν λέω ονόματα, διότι δεν αξίζει τον κόπο…..

Η.Ν.: Αυτή την τετράτομη ιστορία την έχει δεχθεί το Υπουρ­γείο Παιδείας;

Ε.Μ.: Δεν μας έχει δοθεί ακόμη. Εν πάση περιπτώσει, σε όλα έχει μειωθεί η Ελλάδα. Και ο αγώνας του 1821 δεν δικαιώνε­ται. Διότι λένε: «Κάνατε ένα αγώνα εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ενώ περνούσατε καλά».

Δικαιώνει ουσιαστι­κά τους Τούρκους εις το ότι ήταν μάλλον άχρηστος ο αγώνας. Εδώ αμφισβητείται ακόμη και το φρόνημα των ηρώων της Επανάστασης! Ενώ αυτοί που έκαναν την Επανάσταση, αν και ήσαν ολιγογράμματοι και αγράμματοι, είχαν έντονο εθνικό φρόνημα. Πίστευαν στην αρχαιότητα και σε όλες τις φάσεις του Ελληνικού Κόσμου. Όλοι αυτοί είχαν έντονο εθνικό συ­ναίσθημα. Ζούσαν το παρελθόν πολύ έντονα, το θεωρούσαν δικό τους και έτειναν στο μέλλον. Είχαν ένα εθνικό όραμα!

Το θέμα της γλώσσας

Η.Ν.: Ποια είναι η δική μας ευθύνη, όχι απαραίτητα προσωπι­κώς, και ιδιαιτέρως των εκπαιδευτικών;

Ε.Μ.: Και προσωπικώς! Όταν διδάσκουμε παν ό,τι άλλο πλην της ελληνικής μας κληρονομιάς, αυτό είναι φυσικά καθ’ οιονδήποτε τρόπο περιορισμός του μαθήματος της Ιστορίας, αλλά και των πολιτιστικών αγαθών. Για παράδειγμα, των Αρ­χαίων Ελληνικών. Διότι, εδώ που τα λέμε, η ελληνική γλώσ­σα είναι εκείνη που μας συνδέει με το παρελθόν αμεσότερα. Εδώ παρατηρείται ότι κάνουμε παν το δυνατόν να τονίσου­με ότι είναι άλλη γλώσσα η Αρχαία και άλλη η Νέα Ελληνική! Η ιδέα ότι είναι «άλλη» γλώσσα καλλιεργείται με κάθε τρό­πο. Και, μάλιστα, γίνεται και προσπάθεια να αλλοιώνεται η γλώσσα, ώστε να γίνεται απομάκρυνση…

Η.Ν.: Με ποιον τρόπο, γίνεται αυτή η «απομάκρυνση»;

Ε.Μ.: Λέγοντας, για παράδειγμα, όχι στους τόνους: απλοποιείς την ορθογραφία, βάζεις το λατινικό αλφάβητο. Αυτή η επιδίωξις είναι εθνικώς επιβλαβής. Εμείς πρέπει να είμεθα συνδετικώτατοι στη γλώσσα. Συνδετικώτατοι είναι πολλοί λαοί: οι Γάλλοι, οι Άγγλοι… Συνδετικώτατοι είναι και οι Ισραηλινοί, οι οποίοι δεν είχαν γλώσσα. Και είναι «θαύμα» αυτό που έγινε στο Ισραήλ. Ενώ δεν είχαν ομιλούμενη γλώσσα, κάθησαν οι λόγιοι και κατασκεύασαν γλώσσα ομιλούμενη από τη γλώσσα της Βίβλου, που ήταν απρόσφορη. Διότι δεν ήταν εύκολο να κατα­σκευάσεις από μια γλώσσα της Βίβλου -της λεγομένης από εμάς «Παλαιάς Διαθήκης», που είναι σχεδόν ποιητική και δεν παρέ­χει στοιχεία ομιλούμενης γλώσσας- μια γλώσσα ομιλούμενη.

Εάν, για παράδειγμα, έσπαγε η γλωσσική παράδοση και στο μέλλον θέλαμε να κάνουμε από την αρχή ελληνική γλώσσα ομιλούμενη, για μας θα ήταν πολύ ευκολότερο απ’ ό,τι για τους Ισραηλινούς. Διότι η ελληνική γλώσσα, με την τραγωδία της, παρέχει διαλογικά στοιχεία. Και με τους διάλογους του Πλά­τωνος ή του Λουκιανού κ.λπ.

Η.Ν.: Που σημαίνει ότι δεν ελλοχεύει κίνδυνος εξαφάνισης της ελληνικής γλώσσας;

Ε.Μ.: Εγώ πιστεύω ότι, ακόμα κι αν προς στιγμήν παραμερί­σουμε τα Αρχαία Ελληνικά, θα επανέλθουν. Το 2100, το 2200, δεν ξέρω. Αυτή είναι η ουσία της Παιδείας. Τα Αρχαία Ελλη­νικά έχουν ένα ζωντανό, παιδευτικό χαρακτήρα. Ανανεώ­νουν τον άνθρωπο. Τον πτερώνουν. Όταν, κατά την Αρχαιό­τητα, τα Ελληνικά εγκαταλείφθηκαν στο δυτικό μέρος της αυτοκρατορίας χάρη των Λατινικών, έσβησαν σε όλη τη μεσαιω­νική περίοδο.

Εδιδάσκοντο στην Κωνσταντινούπολη, αλλά όχι στο δυτικό κράτος. Οπότε, περί την Αναγέννηση, τους ήρθε μια έντονη λαχτάρα να γυρίσουν στην Ελλάδα και, σιγά-σιγά, άρχισαν να διαβάζουν τα Αρχαία Ελληνικά. Η Αναγέννηση αυτή της Ελλάδος εσήμανε την Αναγέννηση της Ευρώπης. Το ξαναγέννημα του Ανθρώπου, που είχε βυθιστεί στον Μεσαίωνα, που είχε χάσει την έννοια της ανθρωπιάς. Τώρα (με την Αναγέννηση) ο άνθρωπος χαίρεται τη Φύση, συνομιλεί μαζί της, αισθάνεται πτέρωμα ψυχικό, ώστε αυτός ο πολιτισμός φέρει τον πολιτισμό. Δηλαδή, δημιουργεί τον άνθρωπο στην τελειότερη του μορφή.

Πανεπιστημιακή… τρομοκρατία!

Η.Ν.: Τότε γιατί χτυπιέται τόσο άγρια (από παντού) αυτός ο πολιτισμός;

Ε.Μ.: Χτυπιέται κατά τούτο: θα μελετάτε, αλλά με μια προϋπόθεση: θα θεωρείται (αυτός ο πολιτισμός) «κοινή μεσογειακή κληρονομιά», όχι ελληνική. Δεν είναι προνόμιο της Ελλάδος ότι αυτή τον έχει ως παρακαταθήκη και κληρονομιά της. Είναι κληρονομιά «όλων μας». Η φράση αυτή προβάλλεται στο Τμήμα Ιστορίας, τώρα που δεν είμαι εκεί πρόεδρος.

Η.Ν.: Δηλαδή ο εκάστοτε πρόεδρος ελέγχει και καθορίζει το τι διδάσκεται στο τμήμα του;

Ε.Μ.: Η κακομοιριά των Πανεπιστημίων έφερε όλα αυτά τα πράγματα. Διότι αρνηθήκαμε να υπηρετούμε εκείνο για το οποίο έχουμε κληθεί. Διότι υπάρχουν αυτοί που θέλουν να ικανοποιούνται τα σχέδια που λένε μείωση της Ελλάδος, σε κάθε τομέα. Και εδαφικώς και χρονικώς (ιστορικώς). Πρέπει να περιοριστεί η Ελλάδα. «Πολύ ψηλά» είχε πάει το όνομα της Ελλάδος!

Η.Ν.: Εννοείτε Έλληνες καθηγητές;

Ε.Μ.: Έλληνες μίσθαρνα όργανα στο Τμήμα Ιστορίας, στο τμήμα που υφαίνει την ιστορική πραγματικότητα. Σε αυτό το Τμήμα, πιστεύω ότι έχω παίξει ένα ρόλο κατά τούτο: είδα ό,τι αποκλείνει – δηλαδή, ό,τι υπηρετεί τον σκοπό που θέλουν αυτοί. Και επειδή το είδα αυτό, έφυγα από το Φιλολογικό Τμήμα, με δική μου αίτηση, και πήγα στο Ιστορικό. Το να πάω στο Ιστορικό δεν ήταν απλώς ένας λόγος.’Επρεπε να πάρω και την προεδρία. Διότι, χωρίς προεδρία, δεν κατευθύνεις το Τμήμα.

Εβαλα υποψηφιότητα και βγήκα πρόεδρος. Έπαιρνα πάντοτε 70% των ψήφων. Άρα, η ετυμηγορία του τμήματος ήταν 70 προς 30. Εάν -προσέξτε τη δραματικότητα- ζητούσα φανερή ψηφοφορία, δεν θα έπαιρνα καμία ψήφο! Καταλαβαίνετε πόσο μεγάλη πίεση ασκείται; Τρομοκρατία. Αυτό δείχνει ότι οι λίγοι αυτοί (το 30%) έχουν τη μεγάλη δύναμη…

Εδώ αρχίζει το θέμα της τρομοκρατίας στο Πανεπιστήμιο. Η ηγετική μορφή από αυτούς, που τους κατευθύνει, εξέπεσε από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Ζήτησα από τον Πρύτανη να εφαρμόσει την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, όπως κάνουμε πάντοτε. Κατά το Σύνταγμα, οι αποφάσεις του Σ.τ.Ε. είναι άμεσα εκτελεστές. Κανένας Πρύτανης, ούτε Γέροντας, ούτε Δημόπουλος, ούτε Μπαμπινιώτης εφήρμοσε την απόφαση! Τον άφησαν εκεί, να διδάσκει και να πιέζει…

Η.Ν.: Και ποιο είναι το όνομα του, κύριε καθηγητά;

Ε.Μ.: Τον ξέρει όλος ο κόσμος! Λιάκος λέγεται. Άρα, αυτή τη στιγμή, το Τμήμα αυτό δεινοπαθεί. Δεν υπάρχει μια δύναμη να φέρει μια ανάσχεση!
Χαρακτηριστικό είναι ότι, όταν έκανα την πρώτη τετραετία (προε­δρίας) και επειδή θα μεσολαβούσαν δυο χρόνια για να ξαναθέσω υποψηφιότητα, έλειψα για να κάνω ένα σημαντικό έργο (Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού) και στην Κίνα, και στην Ινδία. Γυρίζοντας ξαναβγήκα πρόεδρος, και η πρώτη μου δουλειά ήταν να δω τι γίνεται στο Τμήμα Ιστορίας. Βλέποντας τον κατάλογο των διδακτορικών των υπο­ψηφίων διδακτόρων που έχουμε στο Τμήμα, είδα ότι, ενώ ο νόμος καθόριζε να πάρουμε μόνο δύο στην ανωτέρα Ιστορία, που είναι η κρίσιμη Ιστορία για το μεταπτυχιακό πρόγραμμα, υπήρχαν διακόσιοι!Αυτοί οι διακόσιοι ταχέως αποκτούν το διδακτορικό, χωρίς εμπόδια, και έχουν τη δυνατότητα να κάνουν 7μελείς επιτροπές με «δικούς τους» και να τους προ­ωθούν «διδακτοροποιούντες τους»!
Είναι μεγάλη υπόθεση αυτό. Να έχεις το «έμψυχο υλικό». Διότι αυτοί που θέλουν να δράσουν, πρέπει να έχουν ένα φυ­τώριο. Να έχουμε διακόσιους ανθρώπους που να έχουν τοπο­θετηθεί σε διακόσιες πανεπιστημιακές μονάδες ή σε ινστιτού­τα πνευματικά ή να έχουν πάρει κάποιες θέσεις με κάποιο τίτλο – δηλαδή, να μην είναι απλοί απόφοιτοι πανεπιστημίων, αλλά να έχουν κάποιο διδακτορικό. Πολύ σκληροί στα διδα­κτορικά «των άλλων» και πολύ εύκολοι στα διδακτορικά αυτών. Θα ήταν ευχής έργον να γραφεί μια διατριβή «τι απέγι­ναν οι διακόσιοι λαθραίως εισελθόντες εις το μεταπτυχιακόν πρόγραμμα»…

Η.Ν.: Όσοι συνάδελφοι σας δεν λειτουργούν έτσι (ακόμη και αν είναι λίγοι), γιατί δεν αντιδρούν;

Ε.Μ.: Είναι πολλοί. Αλλά είτε δεν αντιλαμβάνονται το πρόβλημα, είτε σκέπτονται «πού να μπλεχτώ τώρα σε φασαρίες. Θέλω να εξελιχθώ σε μια ανώτερη βαθμίδα».

Είναι πολύ φυσικό. Ο καθηγητής, όταν μπαίνει στο Πανεπι­στήμιο, έχει τέσσερις βαθμίδες: είναι λέκτωρ, επίκουρος, ανα­πληρωτής και καθηγητής. Η κύρια μεριμνά του είναι πώς να πάει στην επόμενη βαθμίδα! Αυτό δεν το κατακρίνω. Είναι θεμιτό.

Αλλά υπάρχουν και μερικά όρια. Διότι έχουμε έναν σκοπό. Έχουμε Τμήμα Ιστορίας; Έχουμε Εθνική Ιστορία; Ποια είναι αυτή; Ποιο είναι το εθνικό μας πρόβλημα; Τι θα πει «Ελλάς»; Τι σήμα εκπέμπει η Ελλάς; Εκπέμπει ένα σήμα, που σημαίνει ορισμένα πράγματα.

Σήμα = σημαία. Μπορεί να είναι «πανί», αλλά είναι σύμβο­λο. Και εδώ «συμβάλλει», μαζεύεται η όλη εθνική υπόστασις. Η σημαία είναι το οπτικό σύμβολο του Έθνους, το σύντομο. Ο Εθνικός μας ‘Υμνος λέει τι γυρεύω ως Έθνος. Αν σβήσουμε ως Έθνος, τότε τι είμεθα; Είδατε κάποιο κράτος, όπως τη Γερ­μανία, την Ιρλανδία, τη Σουηδία ή τη Γαλλία, να εγκαταλείπει την εθνικότητα του; Θα μας «πετάξουν έξω»! Είναι σαν να μας «γδύνουν» ψυχικώς. Δεν ζεις χωρίς Έθνος!

Η.Ν.: Το να «μας πετάξουν έξω» μπορεί να επιτευχθεί ευκολότερα μέσα από την Παιδεία;

Ε.Μ.: Εγώ στην Παιδεία βλέπω ότι, με τον περιορισμό των Αρχαίων Ελληνικών και της Ιστορίας, δεν έχουμε καλή προοπτική. Με αυτή τη χαλάρωση που υπάρχει, ευνοείται η αμεριμνησία, η ολιγωρία περί τα εθνικά θέματα.

Στο Πανεπιστήμιο, οι περισσότεροι λένε «αν μιλήσω και φωνάξω, δεν θα εξελιχθώ».Έπειτα, οι φοιτητές με τους οποίους συνεργάζεσαι, ψηφίζουν. Και δεν σε «βγάζουν» Πρύτανη, αν δεν σου βρουν κάποια «τρωτά». Τα «τρωτά» έγιναν… προτέρημα! Έχω πολλές περιπτώσεις που οι Πρυτάνεις ακολουθούν την τακτική που τους λένε οι φοιτητές. Οι καταλήψεις διαδέχονται η μία την άλλη. Το λεγόμενο «άσυλο» έχει τόσο παραχαραχθεί, ώστε θα ευχόμουν σήμερα να βρούμε ένα… άσυλο να μας γλυτώσει από το υπάρχον άσυλο!

Πουθενά δεν γίνεται τέτοια απαξίωση της εθνικής μας ζωής, όσο μέσα στο Πανεπιστήμιο! Εν ονόματι του άσυλου, μπορεί να πας στο Πανεπιστήμιο και να κάνεις του κόσμου τις αθλιότητες, χωρίς να παρέμβει κανείς. Αν αποφασίσουν οι φοιτητές να κλείσουν τη Σχολή (και είναι γνωστός ο τρόπος με τον οποίο αποφασίζουν), οι καταλήψεις διαδέχονται η μία την άλλη. Αυτό δεν το μαθαίνει ο κόσμος. Αυτό είναι κατάχρησις του ασύλου! Διότι, ενώ λένε ότι «το άσυλο είναι για να μπορεί ελευθέρως ο καθηγητής να κυκλοφορεί και να λέει ό,τι θέλει» (ελευθερία και διδασκαλία ιδεών), δεν του επιτρέπεται! Όχι μόνο να έχει ελευθερία διακινήσεως ιδεών, αλλά ούτε να μπει στο Πανεπιστήμιο! Δηλαδή τελεία αχρήστευσις της εννοίας του ασύλου.

Το άγνωστο παρασκήνιο στα ΑΕΙ

Η.Ν.: …και αντίθετα με την έννοια της Δημοκρατίας

Ε.Μ.: Ποια έννοια Δημοκρατίας; Είναι η Δημοκρατία των ολίγων, η δημοκρατία του «συφερτού». Αυτοί επιβάλλονται με μερικούς καθηγητές. Και μερικοί φοιτητές, που είναι «συφερτός», κάνουν ό,τι θέλουν. Αποφασίζουν: θα καταλάβουμε τη Φιλοσοφική Σχολή!

Ενας καθηγητής μεμονωμένα, το πολύ-πολύ, να πει «δεν θα κάνω εξετάσεις». Το λένε πολλοί, αλλά μόλις προχωρήσουν στην ημέρα των εξετάσεων, σιωπούν. Άρα, οι φοιτητές ξέρουν ότι, ακόμα κι αν απειλήσει ο καθηγητής, υπάρχουν τρόποι εύκολοι τρόποι. Θα «του σύρει» μια φωνή ο Πρύτανης, ο οποίος συνεργάζεται μαζί τους και τον κάνουν ό,τι θέλουν – τον έχουν εκλέξει! Εσύ, ο καθηγητής, δεν μπορείς να βρεθείς ανάμεσα στους φοιτητές και τους Πρυτάνεις. Δηλαδή ανάμεσα σε Συμπληγάδες…

Θα σας πω ένα χαρακτηριστικό, για το οποίο καμαρώνω. Ως Κοσμήτωρ της Σχολής έχεις τον δεύτερο ρόλο στο Πανεπιστήμιο, μετά τον Πρύτανη. Το Πανεπιστήμιο έχει τέσσερις Κοσμήτορες. Περί το 2000, έπρεπε να πούμε για μια φορά ότι «θα χάσουμε το εξάμηνο». Να μη μείνει απειλή, αλλά να το κάνουμε. Γιατί, επαναλαμβάνω, τέτοιες απειλές έχουν γίνει σε όλα τα Πανεπιστήμια.

Έχω, λοιπόν, τη θέση του Κοσμήτορος και πρέπει να θέσω αυτό το πρόβλημα για όλη τη Φιλοσοφική Σχολή (πάνω από 10 τμήματα, 25.000 φοιτητές). Αρχίζει η κατάληψις. Απαγορεύεται η είσοδος των φοιτητών και των καθηγητών στο Πανεπιστήμιο. Φυσικό ήταν να τους πω: «Πού πάτε, με αυτό τον τρόπο θα χάσετε το εξάμηνο σας.» – «Καλά, μας το είπαν και άλλοι.» -«Σας καλώ και κάνω και συνεδρίαση. Έλα κι εσύ, κύριε Πρύτανη, να είσαι παρών», του λέω, «για να δεις ότι η απειλή είναι άμεση». – «Ας τελειώσουμε το εξάμηνο και θα μετρήσουμε τις εβδομάδες μαθήματος, αν έγιναν 13», λέει ο Πρύτανης. Ούτε μία δεν είχε γίνει! Κατάλαβα ότι είχαν συνεννοηθεί.

Όταν τελείωσε το εξάμηνο, βγάζω μία ανακοίνωση η οποία κοινοποιείται σε όλα τα μέλη της Φιλοσοφικής Σχολής, και στους φοιτητές, και στο διοικητικό προσωπικό και στους συναδέλφους καθηγητές: «Αγαπητοί συνάδελφοι, το εξάμηνο ετελείωσε. Όλοι ξέρουμε πώς. Δεν έγιναν μαθήματα. Αφού δεν έγιναν μαθήματα, δεν θα κάνουμε εξετάσεις»! Ε, τότε άρχισε ο πόλεμος. Λέει ο Πρύτανης να πάμε το πρόβλημα στη Σύγκλητο και εκείνη να αποφασίσει. Η Σύγκλητος γυρίζει το θέμα στα επί μέρους τμήματα.

Η.Ν.: Γιατί;

Ε.Μ.: Διότι αυτό ζήτησαν οι φοιτητές! Πηγαίνουν στη συνεδρίαση κάθε Τμήματος και αποφασίζουν αυτοί και εξω-πανεπιστημιακά στοιχεία. Έτσι βγαίνει απόφασις από μέλη που δεν ανήκουν στο Τμήμα ή πηγαίνουν από Τμήμα σε Τμήμα. Άρα, τα ίδια πρόσωπα λαμβάνουν αποφάσεις να κάνουν εξετάσεις χωρίς να έχουν γίνει (λόγω καταλήψεων) καθόλου μαθήματα. Εξετάσεις επί ποίας ύλης; Επί μηδαμινής. Εμπαιγμός, δηλαδή.
Κατά σύμπτωση, δεν ήμουν μόνο Κοσμήτωρ, αλλά και πρόεδρος στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας. Λέω: «Ας γίνουν στα άλλα Τμήματα, στο δικό μου δεν θα γίνουν εξετάσεις.» Οι φοιτητές φώναζαν. Άρχισαν να με πιέζουν. Εγώ δεν υπέκυπτα. Και έκαναν το εξής τρομακτικό: πάει ο Πρύτανης με τον Υπουργό Παιδείας και με απολύουν! Η θητεία μου τελείωνε σε δύο μήνες. Αλλά έπρεπε να γίνουν οι εξετάσεις… Άπαξ και παύομαι εγώ, αναλαμβάνει ο αναπληρωτής και κάνει εξετάσεις!

Το τελευταίο μετερίζι που μου έμενε ήταν το δικό μου μάθημα. Είπα, λοιπόν: «Κάντε εσείς εξετάσεις όπου θέλετε, εγώ δεν κάνω στο δικό μου μάθημα.» Αλλά δεν ήταν μόνο το Φιλολογικό. Είχα και άλλα Τμήματα. Οπότε πήγαν στον Πρύτανη και απαίτησαν να βρεθεί λύση. Και βρήκαν τον τρόπο: να κάνουμε μια συνεδρίαση Συγκλήτου, στην οποία συμμετέχουν μόνο οι πρόεδροι των τμημάτων και ορισμένος μικρός αριθμός φοιτητών. Αλλά απαίτησαν από τον Πρύτανη να γίνει η συνεδρίαση όχι στη μικρή αίθουσα που συνεδριάζει η Σύγκλητος, αλλά στη μεγάλη αίθουσα των τελετών του Πανεπιστημίου. Γέμισε, λοιπόν, η αίθουσα με φοιτητές που άρχισαν να με απειλούν. Παρά τις πιέσεις δεν υποχώρησα και, παρά την απόφαση του Πρύτανη να γίνουν οι εξετάσεις με μια επιτροπή, τελικά εξετά­σεις δεν έγιναν. Και βρήκαν τρόπο να μη μου δώσουν τον βαθμό του «ομότιμου» καθηγητού – ένα βαθμό που τον παίρ­νουν όλοι. Βεβαίως, για μένα είναι άκρως τιμητικό. Και, βεβαίως, οι φοιτητές πέτυχαν να έχουν στο ενεργητικό τους την τιμωρία ενός καθηγητή που δεν έκανε εξετάσεις, αφού δεν είχαν γίνει μαθήματα ολόκληρο το εξάμηνο λόγω καταλήψε­ων. Πρέπει να είμεθα πειθήνια όργανα σε όλα. Καταλαβαίνετε τι μηχανισμοί κινούνται και σε μπλέκουν…

Η.Ν.: Οι φοιτητές που δημιουργούν αυτές τις καταστάσεις προωθούνται;

Ε.Μ.: Βεβαίως. Αυτοί συνήθως παίρνουν τίτλους. Αυτούς προωθούν, καμιά φορά, και στα μεταπτυχιακά. Γιατί αυτοί είναι όργανα. Δεν είναι κακά παιδιά. Τους χαλάει το σύστημα. Αν υπήρχε κάπως η έννοια ότι υπάρχει τάξις, κάποια δυνατότητα να επιβληθεί κάποια ποινή… Όπως είπε ένας φιλόσοφος: «Αν φτάσουμε στο σημείο να υπάρχει ανεπιπληξία, δηλαδή να απαγορεύεται η απλή επίπληξις, τότε χαθήκαμε»! Διότι Παι­δεία είναι έπαινος και ψόγος. Όταν ισοπεδώνονται όλοι, δεν υπάρχει Παιδεία!

Η.Ν.: Το σύστημα αυτό, όμως, επιβάλλεται εκ των άνω, που σημαίνει ότι και οι καθηγητές έχουν ευθύνες.

Ε.Μ.: Αυτοί που θέλουν να εξασθενήσουν την Παιδεία έχουν τρόπους να το προωθούν και να τους καθοδηγούν.

Η.Ν.: Σε «αυτούς» συμπεριλαμβάνονται και πολιτικά πρόσωπα;

Ε.Μ.: Για τους πανεπιστημιακούς μιλάω. Η Πολιτεία λέει: «Εχετε αυτοδιοίκηση, κάντε ό,τι θέλετε».

Είναι εύκολο να βρεις 5 ανθρώπους και να τους καθοδηγείς. Πολύ εύκολο. Ο σχεδιαστής ενός τέτοιου προγράμματος θα πει: «Πρέπει να βρούμε καμιά 20αριά καθηγητές να ενεργή­σουν. Εμπροσθοφυλακή.» Θα πάρουν μερικούς καθηγητές, οι οποίοι είναι ευάλωτοι. Θα βρουν μερικές εφημερίδες, μερικά εκδοτικά συγκροτήματα να τους βοηθήσουν. Είναι πολύ εύκο­λο να σκεφθεί κάποιος πώς γίνεται η άλωσις. Η άλωσις δεν γίνεται με στρατό, γίνεται με αυτό τον τρόπο.Ολοι είναι ωνητοί.
 

Πηγή: Περιοδικό Hellenic Nexus τεύχος 54, Ιούλιος 2011, σελ. 16-20

Το είδαμε στο Oktana


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου