Μαύρο τέλος

Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος

Ημέρες μαύρου τέλους διανύει η Ελλάδα.

Επειτα από μία πτώχευση και τρία επάλληλα προγράμματα σκληρότατης λιτότητας, που αντί να την βοηθήσουν την τσάκισαν τόσο δημοσιονομικά όσο και αναπτυξιακά και κοινωνικά, η χώρα λυγίζει πλέον κάτω από το βάρος του προσφυγικού ζητήματος, αδύναμη να προφυλάξει τον εαυτό της τόσο από τα κύματα προσφύγων που την κατακλύζουν, όσο – ίσως και περισσότερο – από την υποκρισία των «εταίρων» και την «αλληλεγγύη» που για άλλη μία φορά αυτοί επέδειξαν.

Αυτό το τραγικό για τον τόπο παραμύθι αυτής της δήθεν «αλληλεγγύης», το οποίο εξελίσσεται δραματικά εδώ και έξι χρόνια, έφτασε τώρα στο αποκορύφωμα αλλά και στην πλήρη απογύμνωσή του με τους «εταίρους» να καρφώνουν το τελευταίο καρφί της ελληνικής καταστροφής.

Ακόμα και ο έγκυρος διεθνής Τύπος έχει γεμίσει πια από χθες με εκτιμήσεις και πληροφορίες που δείχνουν τι πραγματικά συμβαίνει: η Wall Street Journal αναφέρεται σε συγκεκριμένες πλέον πληροφορίες για ένα κρυφό, ως τώρα, Σχέδιο Β, σύμφωνα με το οποίο σχεδιάστηκε ο εγκλωβισμός των προσφύγων στην Ελλάδα, ενώ, την ίδια ώρα, σημαντικές γερμανικές εφημερίδες κάνουν πια λόγο για το δίπολο «σωτηρία Μέρκελ – καταστροφή Ελλάδας» καθώς στην πολιτική που ασκείται σε «ευρωπαικό» επίπεδο δεν βλέπουν τίποτε άλλο παρά την προσπάθεια του Βερολίνου να αποκρούσει το προσφυγικό που κοντεύει να καταπιεί τη γερμανική κυβέρνηση.
Κι αυτό παρά φυσικά τα λόγια εφησυχασμού που εκπορεύονται από την πρωτεύουσα της Γερμανίας αλλά που, φυσικά, δεν πείθουν πλέον απολύτως κανέναν, ειδικά την ώρα που με πρωτοβουλία της Αυστρίας κλείνουν τα σύνορα.

Και η Ελλάδα απλώς τα παρακολουθεί όλα αυτά ανήμπορη πια να κάνει το παραμικρό. Απλώς παρακολουθεί την Τουρκία να έχει μετατρέψει το προσφυγικό σε ελληνική εθνική καταστροφή, το Αιγαίο να έχει αποκτήσει ξαφνικά μία εκτεταμένη γκρίζα ζώνη, το Καστελόριζο να έχει ουσιαστικά χάσει πια την ελληνική πλειοψηφία όσων βρίσκονται πάνω στο νησί και τη διεθνή απομόνωση να καλπάζει με συνέπειες από τις οποίες δεν έχουμε δει ακόμα τίποτα.

Εν μέσω αυτής της φοβερής πολλαπλής καταστροφής είναι πάντως βέβαιο ότι η Ιστορία δεν θα χαριστεί σε αυτούς που έφτασαν την Ελλάδα ως εδώ.

Πηγή "Το Βήμα"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Άτακτη υποχώρηση παντού

«Κόκκινο» έχει χτυπήσει η αγωνία στο Μέγαρο Μαξίμου για την τύχη της διαπραγμάτευσης με το κουαρτέτο και κατ’ επέκταση της πρώτης αξιολόγησης, καθώς όλοι γνωρίζουν ότι είναι το τελευταίο «χαρτί» στο οποίο μπορούν πλέον να ποντάρουν.

Μετά το κλείσιμο των συνόρων και την απομόνωση της χώρας από την «πρώτη φορά Αριστερά», η κυβερνητική συμμαχία συνειδητοποιεί ότι τυχόν «ναυάγιο» στη διαπραγμάτευση θα είναι η αρχή του τέλους τους.

Ένα «τέλος» όμως που θα συμπαρασύρει και τη χώρα σε μονοπάτια άγνωστα και τα οποία όλοι ελπίζαμε ότι είχαν αποφευχθεί μετά τις… δημιουργικές ασάφειες.

Για να αποφευχθεί όμως το «μοιραίο», όχι τόσο για τη χώρα, όσο πρωτίστως για τις καρέκλες, η εντολή που έχει ήδη δοθεί από το Μέγαρο Μαξίμου στους οικονομικούς υπουργούς είναι μια: «δώστε τα όλα», μένοντας κι έτσι «πιστό» στο «μοντέλο» που προσπαθεί επί ματαίω να αντιγράψει η Πρωθυπουργική παρέα.

Ασφαλισμένοι και όλοι οι φορολογούμενοι «θυσιάζονται» λοιπόν στο «βωμό» των κυβερνητικών επιδιώξεων, αφού κλείδωσε η απόφαση και τα δυο σχέδια νόμου καταρτίζονται με βάση τις επιθυμίες των δανειστών.

Έτσι, πρέπει πλέον να θεωρούνται δεδομένα:

- Mείωση του πλαφόν στις κύριες συντάξεις από τα 2.773 ευρώ στα 2.304 ευρώ και για πολλαπλές κύριες από 3.680 στα 3.072 ευρώ.

- Mειώσεις στις επικουρικές μέχρι και 25%,

- Mείωση έως και 40% στα μερίσματα των συνταξιούχων του δημοσίου,

- Mείωση έως και 20% στα εφάπαξ.  

Ο «διωγμός» όμως των συνταξιούχων δεν σταματά, αφού το σχέδιο της κυβέρνησης περιλαμβάνει και εθνική σύνταξη δυο ταχυτήτων, μια στα  384 ευρώ με 20 χρόνια ασφάλισης και μία κατώτερη πέριξ των 280 - 290 ευρώ με 15 χρόνια ασφάλισης, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα λαμβάνονται υπόψη εισοδηματικά ή άλλα κριτήρια.

Τo «Βατερλό» των φορολογούμενων

Η επικείμενη φορολογική μεταρρύθμιση θα ολοκληρώσει το «ολοκαύτωμα» εισοδημάτων και κερδών, αφού για να βγει ο «λογαριασμός» θα πρέπει όλοι να βάλουν το χέρι βαθύτερα στις, άδειες όμως, τσέπες.

Σε θεωρητικό επίπεδο το οικονομικό επιτελείο ευελπιστεί ότι η αύξηση της φορολογίας θα οδηγήσει και στην αύξηση των εσόδων, αγνοώντας όμως τους κανόνες της αγοράς αλλά και τις συστάσεις του ΔΝΤ που υποστηρίζουν ότι οι αυξήσεις φόρων οδηγούν σε μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος, μείωση της κατανάλωσης, μείωση του τζίρου, «στέγνωμα» της αγοράς, περισσότερα λουκέτα, μεγαλύτερη ανεργία.

Επιπτώσεις όμως που αφήνουν αδιάφορη την κυβέρνηση, που αγωνίζεται μόνο για τη σωτηρία της, με αποτέλεσμα το φορολογικό που σχεδιάζεται να οδηγεί στην αφαίμαξη και εξαθλίωση των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων.

Η φορολογική κλίμακα «λαιμητόμος», που θα περιλαμβάνει, όχι μόνο το νέο υψηλό συντελεστή 50% για εισοδήματα μεταξύ 60.000 και 100.000 ευρώ και έναν υψηλότερο (που εξετάζεται ωστόσο ακόμη) 60% για τα πολύ υψηλότερα εισοδήματα, θα «σπάει» ενδιάμεσα οδηγώντας έτσι σε μεγάλες επιβαρύνσεις όσους δηλώνουν στην Εφορία εισοδήματα από 30.000 έως και 60.000 ευρώ.

Συγκεκριμένα, το «κουτοπόνηρο» τρικ των επιτελών του υπουργείου για να πληρώσουν για μια ακόμη φορά περισσότερα οι μικρομεσαίοι, προβλέπει δυο σενάρια: είτε ο συντελεστής 42% να επιβάλλεται από τις 30.000  έως τις 60.000 ευρώ και όχι από τις 42.000 ευρώ όπως είναι σήμερα, είτε να θεσπιστεί ένας ακόμη συντελεστής 37% που θα μπει «σφήνα» μεταξύ του 32% και του 42%, αφού θα επιβάλλεται στα εισοδήματα από 32.000 έως και 42.000 ευρώ.

Όσον αφορά τα εισοδήματα από ενοίκια, το σχέδιο προβλέπει τα εξής: ετήσιο εισόδημα ως 12.000 ευρώ θα φορολογηθεί με συντελεστή 15% αντί για 11% σήμερα, ενώ όσοι έχουν ετήσιο εισόδημα από 12.001 ευρώ ως 40.000 ευρώ θα επιβαρυνθούν με συντελεστή 35% (αντί για 33% σήμερα). Για ετήσιο εισόδημα από 40.001 ευρώ και άνω θα επιβληθεί φορολογικός συντελεστής 40% ή 45%.

«Άβυσσος» το δημοσιονομικό κενό

Ακόμη όμως και στην περίπτωση που Ασφαλιστικό και φορολογικό πάνε για την κυβέρνηση … «δεξιά» και σύντομα, ίσως και την επόμενη εβδομάδα, το κουαρτέτο επιστρέψει στην Αθήνα το μεγάλο ερωτηματικό είναι πώς θα κλείσει το δημοσιονομικό κενό.

Η απόσταση κυβέρνησης – ΔΝΤ θυμίζει «άβυσσο», αφού το Ταμείο υπολογίζει στο 1% του ΑΕΠ το κενό για φέτος, δηλαδή ζητά μέτρα άνω του 1 δισ. ευρώ, ενώ συνολικά έως το 2018 ανεβάζει το ποσοστό στο 3% του ΑΕΠ.

Η κυβέρνηση βέβαια και πάλι «ποντάρει» ότι το «φίδι από την τρύπα» θα το βγάλουν οι ευρωπαίοι εταίροι που, και λόγω προσφυγικού, εμφανίζονται πιο κοντά στις ελληνικές εκτιμήσεις και πάντως λίγο πιο «χαλαροί» από το ΔΝΤ.

Ξεχνά όμως η κυβερνητική παρέα ότι και οι δυο ευρωπαϊκοί θεσμοί,  Κομισιόν και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, απλώς χαμηλώνουν λίγο τον πήχη που θέτει το ΔΝΤ, συμπορεύονται όμως μαζί του στην άποψη ότι το 2015 έκλεισε για την ελληνική οικονομία με πρωτογενές έλλειμμα 0,6% του ΑΕΠ.

Που, πολύ απλά, σημαίνει νέα μέτρα και για τα «κενά» του 2015.

Όποιο φυσικά κι αν είναι το ύψος του «λογαριασμού» το σίγουρο και με μαθηματική ακρίβεια δεδομένο ότι η φοροδοτική ικανότητα όλων πλέον των Ελλήνων πολιτών έχει εξαντληθεί προ πολλού, επομένως το αδιέξοδο είναι και πάλι μπροστά μας και η αναζήτηση ίσως νέων νομισμάτων που μπορεί να βγάζουν τους αριθμούς και να δίνουν λύση στην εξίσωση της χρεοκοπίας να μην είναι και πολύ μακριά.

Τα ασημικά στους… ξένους

Η πρώτη φορά Αριστερά πάντως, αγνοώντας τους κανόνες της αγοράς, όπως πιστοποιούν και οι μέχρι σήμερα χειρισμοί της, ξεπουλά την ακίνητα περιουσία του δημοσίου …μπιρ παρά.

Πρώτα απ’ όλα, με βάση το σχέδιο που καταρτίζεται, δέχεται όπως ο πρόεδρος του Ταμείου ορίζεται από τους δανειστές, δηλαδή ενδέχεται να είναι ξένος, ενώ στα περιουσιακά στοιχεία προς πώληση εντάσσονται ολόκληρο το ΤΑΙΠΕΔ, οι τράπεζες, οι θυγατρικές τους, οι ΔΕΚΟ και όλα τα κρατικά ακίνητα. Το νέο Ταμείο θα έχει έδρα την Αθήνα, αλλά ουσιαστικά θα διοικείται από το... Λουξεμβούργο και τους εταίρους 

Μόλις δε ολοκληρωθεί η στελέχωσή του θα αρχίσει και το «ξεπούλημα», αφού με βάση τη συμφωνία του περασμένου Ιουλίου, σε ορίζοντα 30ετίας στο Ταμείο πρέπει να δημιουργηθεί αποθεματικό 50 δισ. ευρώ, που θα χρησιμοποιηθεί ως αντιστάθμισμα του τρίτου δανείου που έλαβε η Ελλάδα το καλοκαίρι.

Πηγή Liberal

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Πλησιάζει η ώρα που θα τραβηχτεί ο "φερετζές"

Η αίσθηση είναι διάχυτη παντού. Η χώρα περπατάει πάνω σε διάφορα ναρκοπέδια. Για την ακρίβεια, παραπατάει. Το ζητούμενο δεν είναι πλέον το αν θα βγει ζωντανή και αρτιμελής από αυτήν τη διέλευση μελλοθανάτου, αλλά ποια νάρκη θα πατήσει και ποιο κομμάτι της θα κοπεί. Οσο μακάβρια και αν σας φαίνεται η περιγραφή, είμαι βέβαιος ότι δεν θα διαφωνήσετε.

Τι να πιάσεις και τι να αφήσεις; Από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις; Ενας ατέλειωτος αχταρμάς. Τεράστια ζητήματα, υψίστης σημασίας και κρισιμότητας για την πορεία της πατρίδας, της δημοκρατίας και των πολιτών της, δείχνουν εγκαταλελειμμένα.

Μοιάζουν χαμένα μεταξύ άγνοιας και ανεπάρκειας, ιδεοληψίας και ιδιοτέλειας, σε χέρια κυβερνητών ανεπίδεκτων μαθήσεως, όσες επαναλήψεις και αν κάνουν. Τίποτε δεν προχωράει, πουθενά. Κανένα σχέδιο δεν υπάρχει ούτε για τα τρέχοντα, πόσο μάλλον για τα μελλούμενα. Αντιθέτως, μέρα με τη μέρα δυναμώνει σε όλους η πεποίθηση ότι πλησιάζει το μοιραίο.

Η ένοχη σιωπή και η νευρική ταραχή όλων των ελίτ της χώρας το προαναγγέλλουν. Βουβές, στέκουν σαστισμένες μπροστά σε αυτό που βλέπουν να έρχεται. Θυμίζουν προφητείες της Κασσάνδρας. Το μόνο που ελπίζουν είναι να διασωθούν μέσα στον σωρό των ερειπίων που συσσωρεύονται συνεχώς πάνω μας, πρωτίστως με δική τους ευθύνη.

Πότε και πού ανέλαβαν τον ηγετικό ρόλο τους; Στην πολιτική, στην οικονομία, στην κοινωνία, στην τέχνη, στην εκπαίδευση, την ενημέρωση. Πότε υπερέβησαν τα όρια του πολυτελούς μικρόκοσμού τους για το κοινό συμφέρον; Πότε τόλμησαν να διακινδυνεύσουν κάτι από τα κεκτημένα τους στον βωμό της ευθύνης; Πότε διανοήθηκαν να στερηθούν κάποιο από τα προσδοκώμενα οφέλη τους στο όνομα μιας αλήθειας που έπρεπε να πουν και να υποστηρίξουν;

Στις 3 Φεβρουαρίου ο Martin Wolf, βασικός σχολιαστής των «Financial Times», δημοσίευσε ένα συγκλονιστικό άρθρο με τίτλο: «Βάλτε τέλος στην ασυδοσία των ελίτ της Δύσης». Εξηγεί εκπληκτικά πώς οι διεφθαρμένες κυβερνήσεις, το Προσφυγικό, η ανισότητα και ο χρηματιστηριακός πλούτος οδηγούν τις κοινωνίες στα όριά τους και τους πολίτες στον λαϊκισμό και γιατί αυτά απειλούν τη δημοκρατία. Τελειώνει έτσι: «Οι δυτικές κοινωνίες αντιμετωπίζουν αυξανόμενες πιέσεις. Μεγάλη μερίδα των πολιτών αισθάνεται περιφρονημένη και στερημένη. Αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να συνεχίσει να παραβλέπεται».

Αν αυτά αφορούν την ανάλυση της μεγάλης εικόνας, φανταστείτε τι περιμένει τη θλιβερή μας πραγματικότητα. Οταν τη συνθέτουν μάλιστα ανθρωποειδείς συμπεριφορές που είτε σατιρίζουν την αναπηρία είτε ολοφύρονται υποκριτικά για τον χαμό ενός νέου ανθρώπου που τον έκραζαν ανελέητα μόλις την προηγουμένη του θανάτου του!

Ισως δυστυχώς μόνο μία τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να μας αφυπνίσει και να μας κινητοποιήσει. Συμβαίνει πάντα έπειτα από μεγάλες καταστροφές σε όλη την Ιστορία. Αφού για την ώρα αποδεικνυόμαστε ανίκανοι να την αποτρέψουμε, τουλάχιστον ας ελπίσουμε, έστω και κατά σχήμα τραγικά οξύμωρο, ότι θα επωφεληθούμε.

Οποιος και ό,τι τραβήξει τον «φερετζέ» που σκεπάζει μέχρι σκασμού τις ζωές μας μέσα στην τελματώδη ακινησία που μας έχει επιβληθεί πανταχόθεν και παντοιοτρόπως, μόνον καλό θα μας κάνει. Θα φανεί επιτέλους ξανά το πραγματικό μας πρόσωπο! Μόνο με αυτό... σωσίβιο (!) θα έχουμε ελπίδες να μη φορέσουμε, ποτέ πια, τους πραγματικούς... φερετζέδες που εξυφαίνονται αυτήν τη στιγμή για μας από εχθρούς και «φίλους»!

Γιώργος Κ. Στράτος
Πηγή "Δημοκρατία"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Εγγυώμεθα ότι «την πατρίδα ουκ ελάσσω παραδώσομεν»;

Του Στέλιου Παπαθεμελή

Η κρίση, η οικονομική αρχικά, αλλά κατ’ εξοχήν η προσφυγική έδειξαν την απόλυτη ψυχική γύμνια των ευρωπαϊκών κρατών. Με την οικονομική οι κυβερνήσεις τους μετακύλησαν το όποιο κόστος στις δανειζόμενες χώρες και στα τιμαλφή τους (ακίνητα, αεροδρόμια κλπ). Στο προσφυγικό όμως καλούνται οι λαοί τους να πληρώσουν «βραχεία χειρί» και οι αντιδράσεις τους εκδηλώνονται έντονες, και προκλητικές. Εξάλλου η Μέρκελ αντιμετωπίζει σοβαρό κύμα αμφισβήτησης της πολιτικής της ηγεμονίας.

Είναι απίστευτος ο κυνισμός των 4 χωρών του Βίζεγκραντ με την ξενοφοβική ρητορική τους, επενδεδυμένη φαρισαϊκά, και στην περίπτωση του Όρμπαν με χριστεπώνυμο ένδυμα. Ούγγροι, Τσέχοι, Πολωνοί, Σλοβάκοι αξιώνουν αποκλεισμό των βορείων συνόρων μας, όχι όμως και των ελληνοτουρκικών με στόχο να γίνουμε απέραντη αποθήκη ψυχών.

Αυτή την εβδομάδα απεδείχθη κραυγαλέα ότι η Συμφωνία των Βρυξελλών είναι κουρελόχαρτο. Οι 4 πρώην κομμουνιστικές χώρες μέλη της Ε.Ε. και με την ψήφο μας αυτονομούνται και μας χλευάζουν. Η Αυστρία παίρνει απίθανες πρωτοβουλίες με τις «4» και στήνει ερήμην ημών και των οργάνων της Ένωσης παραμάγαζο στα Βαλκάνια.

Το ΝΑΤΟ για το οποίο αφελώς διάφοροι επιχώριοι δημοσιολογούντες μπερδεύοντας τις επιθυμίες τους με την πραγματικότητα φαντάστηκαν ότι θα ανέκοπτε τις ροές των λαθρομεταναστών από τα τουρκικά παράλια και θα τους επανοπροωθούσε, δεν έκανε τίποτε. Ο Ερντογάν παίζει βρώμικα παιχνίδια. Δουλεύει όλους προκαλώντας μείζονα προβλήματα ασφαλείας στην Ελλάδα. Έφτασε στο σημείο να στείλει με καταφανώς ύπουλο στόχο στο Καστελλόριζο 700 λαθρομετανάστες που για να καταλήξουν εκεί διήνυσαν 900 χλμ δρόμο.

Το άκρον άωτον της θρασύτητάς του είναι η όψιμη αξίωσή του το ΝΑΤΟ να κινείται ανατολικά του 25ου Μεσημβρινού και δυτικά των ελληνικών νησιών του ανατολικού Αιγαίου και όχι μεταξύ των νησιών μας και των τουρκικών παραλίων. Ήδη η κατάσταση σε Ειδομένη, Πειραιά και Αθήνα εγγίζει τα όρια της τρέλλας.

Παρόντος του ΝΑΤΟ τα τουρκικά μαχητικά παραβιάζουν ιταμώς τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Καμία νατοϊκή αντίδραση. Στο μεταξύ η Europol ανεκοίνωσε ότι για το 2015 τα κέρδη των τούρκων δουλεμπόρων κυμάνθηκαν από 3-6 δισ. δολλάρια.

Η Τουρκία απαγόρευσε τον ανεφοδιασμό του πρωθυπουργικού αεροσκάφους στη Ρόδο και ο κ. Τσίπρας ανεφοδιάστηκε στην Αίγυπτο! Το γεγονός προκαλεί οργή, για κείνους που διανοήθηκαν να απαγορεύσουν και αναπάντητα ερωτηματικά γι΄ αυτούς που υπέκυψαν.

Σύμπλεγμα περιπεπλεγμένων περιπλοκών η γείτων: Σε σύγκρουση με ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ρωσία, Ισραήλ, Βρετανία. Περικυκλωμένη από κουρδικά κράτη, επιβιώνει όμως με απροσμέτρητο θράσος, χωρίς δειλία.

Κατώτερες των περιστάσεων οι ευρωπαϊκές ηγεσίες, ενώ είναι ζήτημα κοινής λογικής η λύση του προσφυγικού σταυρόλεξου:

α) Ειρήνη στη Συρία. Αμερικανοί και Ρώσοι κοσκινίζουν, αλλά ας ζυμώσουν επιτέλους.

β) Αυστηρή αστυνόμευση από ΝΑΤΟ τουρκικών παραλίων. Πειθαναγκασμός Ερντογκάν να συλλάβει τους δουλεμπόρους διακινητές.

Και μια ματιά στα εντός:

Δεν πρόλαβε να αθωωθεί ο υβριστής της Κρητικής Αντίστασης και απολογητής του ναζισμού Χάιντς Ρίχτερ και ξαναχτύπησε.
Οι Κρήτες, που με παγκοσμίως ανεγνωρισμένο τον ηρωϊσμό αντιστάθηκαν στα χιτλερικά στρατεύματα και αναμετρήθηκαν νικηφόρα τον Μάιο του 1941 με το πιο επίλεκτο σώμα της Βέρμαχτ, τους αλεξιπτωτιστές, καθυβρίζονται. Τώρα μας λέει απροκάλυπτα, ζήτημα γερμανικών επανορθώσεων δεν υφίσταται και είμαστε εμείς που οφείλουμε στη Γερμανία για την Κατοχή και όχι εκείνη που μας λεηλάτησε, έκαψε, ρήμαξε, σκότωσε!
Τον παραδίδουμε στη χλεύη των πραγματικών ιστορικών και στο όνειδος τών «πρόθυμων» επιχωρίων υπερασπιστών του.

Στο μεταξύ μαθαίνουμε ότι ο ανΥΠΕΞ σε συνέντευξή του στη «Πράβντα» της Σλοβακίας (12/02/16), ονομάζει τα Σκόπια Μακεδονία! Μέχρι στιγμής καμία αντίδραση. Ούτε από τον ίδιο, ούτε από την κυβέρνηση να τον βάλει στη θέση του, ή καλύτερα να τον βγάλει από την θέση του. Αν ωστόσο Έλλην υπουργός ονομάζει τα Σκόπια Μακεδονία, ο «αγαλματοποιός» Γκρουέφσκι πώς να τα ονομάσει, Μακεδονία στο τετράγωνο, στον κύβο;

Δεν αδικεί κανείς νομίζουμε τα παιδιά της εθνοαποδόμησης αν τα καταλογίσει έλλειμμα πατρίδας. Να το συνειδητοποιήσουν όμως. Ο ονομαστός ποιητής Ράινερ Μαρία Ρίλκε (Αλληλογραφία Πάστερνακ- Σφετάγεβα-Ρίλκε, Μεταίχμιο σ. 26) βρέθηκε στη Μόσχα Μεγαλοβδομάδα (27/4/1899). Κάνει τον περίπατό του στη φημισμένη πλατεία, αντικρύζει το περίγραμμα του Μετοχίου της αγιορειτικής Μονής Ιβήρων. Στα σκαλοπάτια των ασημένιων Παρεκκλησίων έχουν στρωθεί οι προσκυνητές που περιμένουν να ανοίξουν οι πόρτες. Και ο συγκλονισμός του ποιητή: «Αυτό το θέαμα, το ασυνήθιστο για μένα με συγκλόνισε ως τα βάθη της ψυχής μου. Για πρώτη φορά στη ζωή μου με κυρίεψε ένα αίσθημα που δεν μπορώ να εκφράσω, ένα αίσθημα Πατρίδας».

Αυτό το αίσθημα Πατρίδας που για πρώτη φορά αισθάνθηκε ο Ρίλκε μπορούν να μας βεβαιώσουν οι της «για πρώτη φορά αριστεράς» και για πολλοστή φορά δεξιάς ότι το αισθάνονται και αυτοί; Τότε θα είμαστε σίγουροι ότι παραμένει στο διηνεκές ισχυρός ο όρκος των Αθηναίων Εφήβων:
«Και την πατρίδα ουκ ελάσσω παραδώσω
πλείω δε και αρείω όσης αν παραδέξωμαι».


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Πόλεμος στη Συρία: Πολιτική Λύση ή Αρμαγεδδώνας;

Γράφει ο Γαβριήλ Μανωλάτος

Θα ζήσουμε την «ανελέητη αλήθεια του πολέμου»;
Υπάρχει πολιτική λύση για την κρίση της Συρία;
Οι εμπλεκόμενες χώρες, η Ρωσία, το Ιράν, η Τουρκία και οι χώρες της Δύσης έχουν συγκλίνουσες πολιτικές στην περιοχή της Συρίας;
Ερωτήματα που δύσκολα μπορούν να απαντηθούν και πάντως όχι με βεβαιότητα.

Δυστυχώς, για την ώρα, τα συμφέροντα και επομένως οι πολιτικές επιδιώξεις και πρακτικές, των χωρών αυτών είναι πολύ διαφορετικές.
Οι στρατηγικές τους είναι πολύ διαφορετικές.
Για τη ώρα δε θέλουν να βρεθεί πολιτική λύση για τον απλούστατο λόγο ότι οι εμπλεκόμενες χώρες δεν έχουν προσεγγίσει ικανοποιητικά τους επιδιωκόμενους στόχους τους και δεν έχουν εξασφαλίσει απόλυτα τα στρατηγικά τους συμφέροντα.

Το Ιράν, ξεκάθαρα, θέλει να δημιουργήσει μια σφαίρα επιρροής από την Τεχεράνη, να περνά από Βαγδάτη και Δαμασκό και να φθάνει μέχρι την Βηρυτό.
Οποιαδήποτε πολιτική λύση τη στιγμή αυτή, θα οδηγούσε στο τέλος της εξουσίας του Σύρου προέδρου Μπασάρ Αλ Άσαντ και ως εκ τούτου στο τέλος της επιρροής του Ιράν.

Η Ρωσία, δεν στοχεύει μόνο στην εξασφάλιση της επιρροής της στην περιοχή και στην εδραίωση της θέσης της στη Μεσόγειο.
Ο πόλεμος για τη Ρωσία σημαίνει, ίσως, πολύ περισσότερα απ’ ότι σημαίνει για τον ίδιο τον Μπασάρ Αλ Άσαντ.
Η Ρωσία του προέδρου Πούτιν, εδραιώνοντας τη θέση της στη Μεσόγειο καθίσταται συγχρόνως χώρα ηγετικής ισχύος και αποδυναμώνει σε μεγάλο βαθμό τη Δύση και το ΝΑΤΟ αλλά και την ελκυστικότητα της ΕΕ.
Περισσότερο από ποτέ, είναι ώρα για επίδειξη της ηγετικής της ισχύος.
Και για το λόγο αυτό παίζει συγχρόνως, σε περισσότερα ταμπλό.
Υποστηρίζοντας τους Κούρδους της Συρίας, στο να αποκτήσουν την περιοχή που εκτείνεται κατά μήκος των συνόρων με την Τουρκία, κάτι που αποτελεί κόκκινη γραμμή για την Τουρκία, σύρει την Τουρκία βαθιά στην διαμάχη.
Εάν ο Ερντογάν αντιδράσει, το ΝΑΤΟ θα τον στηρίξει; Ίσως ναι, ίσως όχι. Παιχνίδι, που ίσως διχάσει την Ευρώπη και το ΝΑΤΟ.

Κλιμάκωση των εχθροπραξιών στη Συρία, εξυπηρετεί τους στόχους του καθεστώτος του Σύρου προέδρου, της Ρωσίας και του Ιράν.
Επομένως, μια συμφωνία για μια πολιτική λύση στη Συρία, είναι μια μακρινή υπόθεση.

Η Ρωσία, δημιουργεί στέρεες βάσεις στη Μεσόγειο την ώρα που η Αμερική ασχολείται με τις επόμενες προεδρικές εκλογές και η Ευρωπαϊκή Ένωση πελαγοδρομεί και αποσταθεροποιείται με τη μαζική εισροή προσφύγων στην Ευρώπη.
Ο Πούτιν φαίνεται αποφασισμένος να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που του παρέχουν οι ευνοϊκές γι’ αυτόν συγκυρίες.
Η ένταση της στρατιωτικής επίθεσης στο Χαλέπι και στην γύρω περιοχή, αποδεικνύει ότι κανένα από τα εμπλεκόμενα μέρη δεν αισθάνεται ότι έχει διασφαλίσει τους στρατηγικούς του στόχους.
Επομένως, δεν είναι ο κατάλληλος χρόνος για να ξεκινήσει μια πολιτική διαδικασία στην οποία οι παράγοντες που εμπλέκονται να είναι σε θέση να καρπωθούν τα αποτελέσματα της στρατιωτικής τους δύναμης.

Δυστυχώς, η επακόλουθη ανθρωπιστική καταστροφή δεν φαίνεται να είναι ένας παράγοντας που επηρεάζει τους εμπλεκόμενους σ’ αυτόν τον πολύπλοκο πόλεμο.
Δυστυχώς, η μόνη πολιτική λύση θα προέλθει από ένα στρατιωτικό αποτέλεσμα.

Με αυτό το πολυσύνθετο πολιτικοστρατιωτικό περιβάλλον, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους δεν μπορεί να μην αναλάβουν άμεση δράση για να δημιουργήσουν έστω, ασφαλή καταφύγια και να παράσχουν ασφάλεια και οικονομική βοήθεια σε όσους ζουν σε περιοχές, εκτός της επιρροής και του ελέγχου των συριακών και των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων.

Το πρώτο βήμα έγινε ήδη. Το ΝΑΤΟ, έκανε αποδεκτό σχετικό «αίτημα της Γερμανίας, της Ελλάδας και της Τουρκίας» ώστε να επέμβει και να ελέγξει τις προσφυγικές ροές από την Τουρκία προς την Ελλάδα και την Ευρώπη.

Η ανάπτυξη όμως ναυτικών δυνάμεων υπό νατοϊκή διοίκηση στο Αιγαίο, προκαλεί μεγάλα και αναπάντητα ερωτήματα.
Διότι η περίπτωση του Αιγαίου δεν ενδείκνυται για παρόμοιες επιχειρήσεις.
Οι αποστάσεις από τα παράλια της Τουρκίας, απ’ όπου ξεκινούν τα ρεύματα των προσφύγων, μέχρι ορισμένα ελληνικά νησιά, είναι πολύ μικρές ώστε να επιτρέπουν στους διακινητές, την υπερφόρτωση μικρών φουσκωτών σκαφών, με μεγάλους κινδύνους για τους μεταφερόμενους πρόσφυγες.
Όταν και αν εντοπιστούν τα σκάφη αυτά πώς θα αναγκαστούν να επιστρέψουν στα μέρη που απέπλευσαν;
Θα χρησιμοποιηθεί βία; Δεν είναι πιστευτό.
Το μόνο που θα μπορούν οι νατοϊκές ναυτικές δυνάμεις να κάμουν, είναι να τους συνδράμουν και να τους διασώσουν.
Αυτό όμως, γίνεται ήδη από τις ελληνικές λιμενικές αρχές και τις εθελοντικές οργανώσεις.

Ο εξαναγκασμός επιστροφής των προσφυγικών ροών και η απώθηση τους στα σημεία προέλευσης είναι και παράνομη και απάνθρωπη.
Η ανακοπή των προσφυγικών ροών προς την Ευρώπη σαν αιτιολογία για την παρουσία των νατοϊκών ναυτικών δυνάμεων στη Μεσόγειο φαίνεται να είναι προσχηματική.

«Προτρέπουμε όλους τους Χριστιανούς και όλους όσοι πιστεύουν στον Θεό να προσευχηθούν διακαώς στον Δημιουργό του κόσμου ώστε να προστατεύσει τη δημιουργία του και να μην επιτρέψει έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο».
Αυτή η κραυγή αγωνίας, περιλαμβάνεται στην κοινή δήλωση που εξέδωσαν ο Πάπας Φραγκίσκος και ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος μετά την ιστορική, συνάντησή τους στην Αβάνα.
Δεν πιστεύω πως είναι μια δήλωση τυχαίας έκφρασης, αλλά μια δήλωση καλά μελετημένη και άριστα προετοιμασμένη.

Ο πρωθυπουργός της Ρωσίας Ντιμίτρι Μεντβέντεφ, υπήρξε περισσότερο συγκεκριμένος αλλά και αποκαλυπτικός.
Σε συνέντευξή του στο Euronews, προειδοποίησε, για τον «παρατεταμένο, ολοκληρωτικό πόλεμο» που κινδυνεύει να μετατραπεί ο πόλεμος στη Συρία, με τυχόν χερσαία εμπλοκή τρίτων χωρών στην κρίση της Συρίας.

Η Σαουδική Αραβία και περισσότερο η Τουρκία δηλώνουν αλλά και προετοιμάζονται για κάτι τέτοιο.
Η Τουρκία ζητά και τη στήριξη των δυτικών δυνάμεων για μια χερσαία επέμβαση για τη δημιουργία «ασφαλούς ζώνης για την ασφάλεια των προσφύγων και του άμαχου πληθυσμού».
Θα κατορθώσει η Άγκυρα να σύρει την Αμερική και το ΝΑΤΟ δίπλα της ώστε να εξασφαλίσει μια ισχυρή υποστήριξη έναντι της Ρωσίας σε περίπτωση που η ίδια αποτολμήσει επέμβαση επί του Συριακού εδάφους;

Μήπως η παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο αποσκοπεί και σε κάτι σχετικό;
Η Αμερική θα παίξει με τον κίνδυνο μιας αντιπαράθεσης με τη Ρωσία προκειμένου να της στερήσει μια καθαρή νίκη στη Συρία ή θα αρκεστεί στη διαφύλαξη των αντικαθεστωτικών δυνάμεων που έχει εκπαιδεύσει και εξοπλίσει;

Ερωτήματα και απορίες που ζυγίζουν 50/50.
Υπάρχουν όμως και αισιόδοξα μηνύματα.
Οι μεγάλες δυνάμεις συμφώνησαν πρόσφατα στο Μόναχο μια «παύση» των εχθροπραξιών.
Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζων Κέρι, δήλωσε ότι αν το ειρηνευτικό σχέδιο αποτύχει, περισσότερες ξένες δυνάμεις μπορεί να εμπλακούν στη σύγκρουση.

Αναφερόμενος στις δηλώσεις του Τζων Κέρι ο πρωθυπουργός της Ρωσίας, Ντιμίτρι Μεντβέντεφ, δήλωσε:
«Να σας επαναλάβω ότι κανέναν δεν συμφέρει ένας νέος πόλεμος και μια χερσαία επιχείρηση είναι ένας ολοκληρωτικός, μακρόχρονος πόλεμος. Είμαι επιφυλακτικά αισιόδοξος για τις προοπτικές συνεργασίας στο θέμα αυτό. Τονίζω ότι αυτή η συνεργασία είναι κρίσιμη επειδή αν δεν καταφέρουμε να συμφωνήσουμε δεν θα υπάρξει τέλος του πολέμου στη Συρία».

Οι τελευταίες εξελίξεις, φανερώνουν σύνεση και αυτοσυγκράτηση.
Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαν οι Μπάρακ Ομπάμα και Βλάντιμιρ Πούτιν, σημειώθηκε συμφωνία μεταξύ των δύο Προέδρων, ως προς την ανάγκη προώθησης των αποφάσεων του Μονάχου και παύσης των εχθροπραξιών.

Ωστόσο, η Ανεξάρτητη Διεθνής Επιτροπή Έρευνας του ΟΗΕ για τη Συρία τόνισε, σε αναφορά της, πως οι διεθνείς και οι περιφερειακές ξένες δυνάμεις που πιέζουν για συνομιλίες είναι οι ίδιες που «θρέφουν την στρατιωτική κλιμάκωση» και πως η συριακή σύγκρουση έχει γίνει «πολύπλευρος πόλεμος δι’ αντιπροσώπων που καθοδηγείται από το εξωτερικό μέσω ενός περίπλοκου δικτύου συμμαχιών και υπάρχει αυξανόμενος κίνδυνος διεθνοποίησης της σύγκρουσης».

Ας ελπίσουμε ότι θα προωθηθεί η συμφωνία των δύο προέδρων γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα υπάρξει Αρμαγεδδών.

Είθε να μη ζήσουμε την «ανελέητη αλήθεια του πολέμου»

Πηγή Tribune


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Τώρα χάνουμε και το Αιγαίο…

Είναι τελικά ορθό το σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο»; 

«Χάσαμε το Αιγαίο; Χάσαμε την Ελλάδα»
Ελευθέριος Βενιζέλος

Γράφει ο Θεόδωρος Καρυώτης 
ΜΙgnatiou

Τον ειρωνεύονται, για δεκαετίες τώρα, για αυτά τα προφητικά του λόγια, «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» αλλά εγώ που τον άκουγα από τότε που ζούσε στο Τορόντο, δεν είχα αμφιβολίες για την μεγάλη διορατικότητά του Ανδρέα Παπανδρέου. Το ΝΑΤΟ περίμενε, για πολλά χρόνια τώρα, με υπομονή να επανέλθει στο Αιγαίο και άρπαξε αμέσως την ευκαιρία να σπεύσει  ανταποκρινόμενο στην πρόσκληση της Μέρκελ και του Σουλτάνου.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αποφασίσει να λυθεί αυτό που αποκαλούν Κυπριακό και Αιγαίο μέσα στο 2016 και έτσι έχει ήδη μπει σε κίνηση ο μηχανισμός για την λύση των προβλημάτων που πάντα τις ενοχλούσαν. Οι ΗΠΑ βλέπουν ότι η Ανατολική Μεσόγειος βράζει και θέλουν τουλάχιστον οι φίλοι τους αυτή τη κρίσιμη περίοδο να μονιάσουν ώστε να μπορέσουν να ασχοληθούν με το ηφαίστειο της Μέσης Ανατολής.

Έτσι ετοιμάζονται για την μεγάλη συμμαχική τους επίθεση που θα φέρει πλησιέστερα την Ελλάδα με τη Τουρκία και το Ισραήλ με τη Τουρκία επιλύοντας τις διαφορές τους. Ήδη έχουν αρχίσει να πιέζουν το Ισραήλ να τα βρει με τη Τουρκία και πιέζουν επίσης την Ελλάδα να τα βρει με τη Τουρκία. Σίγουρα και στις δύο περιπτώσεις η Τουρκία θα βγει  κερδισμένη.

Η συμφωνία για την παρέμβαση του ΝΑΤΟ, που ελήφθη σε επίπεδο υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ, για την επιτήρηση-έλεγχο των προσφυγικών-μεταναστευτικών ροών στην περιοχή ανάμεσα στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και στα Μικρασιατικά παράλια, απόφαση με την οποία είχε συμφωνήσει και η Άγκυρα, φαίνεται ότι είναι στον «αέρα», αφού  πριν καν ξεκινήσει, η Τουρκία, με την συνηθισμένη νεοωθομανική νοοτροπία της, αρνείται να την εκτελέσει.

Η μεγάλη αρμάδα του ΝΑΤΟ, που θα περιπολεί τα εκατοντάδες ναυτικά μίλια των τουρκικών ακτών, θα αποτελείται από 5 πολεμικά πλοία! Το γερμανικό πολεμικό πλοίο FGS Bonn, το καναδικό HMCS Fredericton, το τουρκικό TCG Barbaros, το ιταλικό ITS Libeccio και την ελληνική φρεγάτα Σαλαμίς. Οι περιπολίες θα ξεκινούν από τη Λέσβο και θα φτάνουν στη Ρόδο. Είναι ξεκάθαρο ότι το ΝΑΤΟ, πιεζόμενο από τη Τουρκία, δεν θα περιπολεί στην περιοχή του Καστελόριζου, μια και το Καστελόριζο δεν ανήκει στην περιοχή του Αιγαίου.

Το Αμερικανικό Πεντάγωνο έχει επιβεβαιώσει το ρεπορτάζ της εφημερίδας «Το Βήμα» ότι η Τουρκία θέλει τα πλοία του ΝΑΤΟ να μην επιχειρούν ανατολικά των ελληνικών νησιών, αλλά να επιχειρούν σε διεθνή ύδατα δυτικά των ελληνικών νησιών περί τον 25ο μεσημβρινό. Δυστυχώς, ο Στρατηγός Καμμένος αποδέχτηκε αυτή την απαράδεκτη τουρκική θέση.

Βέβαια, τι να πούμε για τους εχθρούς μας, όταν έχουμε τέτοιους άσπονδους φίλους μέσα στη σπουδαία Δημοκρατία της Ευρώπης. Η Αυστρία, η γενέτειρα του Αδόλφου Χίτλερ, έκανε ένα τερατώδες πραξικόπημα μαζί με κάποια κράτη των Βαλκανίων κλείνοντας τα σύνορά της και θέτοντας σε πλήρη εφαρμογή το σχέδιο μετατροπής της Ελλάδας σε «αποθήκη προσφύγων». Οι Βρυξέλλες απλώς απάντησαν «αυτό που κάνατε δεν είναι σωστό» και συνέχισαν να τρώνε τις Βελγικές σοκολάτες.

Αντίθετα, οι Τούρκοι, μετά τη νατοϊκή συμφωνία άρχισαν να απαιτούν, κατά την πάγια τακτική τους, το μισό Αιγαίο και να προβάλουν την παράλογη και παράνομη διεκδίκηση τις διαχείρισης του προσφυγικού ανατολικά του περίφημου πλέον 25^ου μεσημβρινού. Ήδη μας πιάσανε στον ύπνο και άρχισαν να μας στέλνουν πρόσφυγες και μετανάστες στα δύο άκρα των ανατολικών μας συνόρων, δηλαδή στην Αλεξανδρούπολη και στο Καστελόριζο. Στη συνέχεια, αναμφίβολα, θα αρχίσουν να ομιλούν πάλι για γκρίζες ζώνες, για την αποστρατικοποίηση νησιών, για την υφαλοκρηπίδα αλλά ποτέ για την ΑΟΖ.

Η παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο θα επαναφέρει στο προσκήνιο τις παραβιάσεις του εναερίου χώρου της Ελλάδας ανάμεσα στα 6 και 10 ν.μ.  Οι συμπατριώτες μου νομίζουν ότι μόνο η Τουρκία παραβιάζει τον εναέριο χώρο μας και δεν έχουν αντιληφθεί ότι ολόκληρη η συμμαχία του ΝΑΤΟ παραβιάζει, για πολλές δεκαετίες, αυτόν τον εναέριο χώρο.

Όπως σωστά γράφτηκε πρόσφατα:
«Χρόνια τώρα το ΝΑΤΟ ήθελε να μπει και να εγκατασταθεί στο Αιγαίο, να δημιουργήσει μια βάση στο Αιγαίο, στην “ελληνική λίμνη” του Αιγαίου όπου, μέσω αυτής, η Τουρκία θα μπορούσε να κυκλοφορεί ελεύθερα και ωραία στα ονειρεμένα νερά.Αυτό είναι το σχέδιο προ πολλού επεξεργασμένο, ένα σχέδιο για την στρατιωτική ανάπτυξη τουρκικών δυνάμεων στο Αιγαίο (αργότερα θα έρθει και η εφαρμογή της συμπλήρωσης του σχεδίου, δηλαδή την “μοιρασιά” του Αιγαίου!) υπό τον μανδύα του ΝΑΤΟ το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, θα έχει προσεχώς αρχηγό έναν Τούρκο!»

Οι Τούρκοι προσπαθούν να πνίξουν τους πρόσφυγες και μαζί με αυτούς και την ΑΟΖ μας. Οι Τούρκοι θέλουν να μοιράσουν το Αιγαίο από τότε που επι Ελευθερίου Βενιζέλου ήμασταν το κράτος των δυο ηπείρων και των πέντε θαλασσών. Βέβαια, οι Τούρκοι είναι απόλυτα δικαιολογημένοι να θάψουν το θέμα της ΑΟΖ, αλλά προκαλεί ιδιαίτερη πικρία το γεγονός ότι υπάρχουν και συμπατριώτες μας που υποστηρίζουν τις τουρκικές θέσεις, όταν μιλούν για υφαλοκρηπίδα και όχι για ΑΟΖ.

Η Σύμβαση του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας ( UNCLOS ΙΙΙ) αναφέρει ρητά (άρθρο 121, παράγραφο 2) ότι όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ ενός νησιού καθορίζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζεται και για τις ηπειρωτικές περιοχές. Επομένως, η Τουρκία δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει για την ΑΟΖ τα ίδια επιχειρήματα που προβάλλει για την υφαλοκρηπίδα των νησιών του Αιγαίου, ότι, δηλαδή, τα νησιά μας δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα ή ότι «κάθονται» πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας, γιατί η ΑΟΖ δεν έχει κανένα γεωλογικό «παρελθόν». Άλλωστε, η νέα Σύμβαση έχει καταργήσει τη γεωλογική έννοια της υφαλοκρηπίδας και έτσι η Τουρκία έχει χάσει και αυτό το επιχείρημα.

Τα 200 μίλια αποτελούν το ανώτατο όριο μιας ΑΟΖ. Για να έχει ένα κράτος ΑΟΖ 200 μιλίων πρέπει να απέχει από ένα άλλο παράκτιο κράτος 400 μίλια. Τέτοιες αποστάσεις δεν υπάρχουν ανάμεσα στην Ελλάδα και σε όλες τις γειτονικές της χώρες και επομένως ακολουθείται η οριοθέτηση με βάση την μέση γραμμή. Η Τουρκία δεν δέχεται αυτό το είδος οριοθέτησης ισχυριζόμενη ότι το Αιγαίο είναι κλειστή θάλασσα και ότι τα ελληνικά νησιά δεν διαθέτουν τα ίδια δικαιώματα, που έχουν οι ηπειρωτικές περιοχές. Προσπαθεί βέβαια να αποσιωπήσει ότι έχει ήδη ανακηρύξει και οριοθετήσει τη δική της ΑΟΖ της στην Μαύρη Θάλασσα, πού είναι πιο κλειστή θάλασσα από το Αιγαίο. Συγκεκριμένα προχώρησε σε οριοθετήσεις με την  τότε Σοβιετική Ένωση, με τη Ρουμανία και με την Βουλγαρία χρησιμοποιώντας βεβαίως τη  μέθοδο της μέσης γραμμής, που όμως αρνείται να αποδεχτεί για το Αιγαίο.

Τα τελευταία δύο χρόνια, κάποιοι προσπαθούν  να υποβαθμίσουν την αξία της ΑΟΖ, επιδιώκοντας να μας πείσουν ότι δεν αποτελεί παρά μία ΜΟΔΑ. Ξεχνούν βέβαια, όπως ήδη αναφέραμε, ότι για πολλά χρόνια κανένα κράτος δεν έχει προσφύγει στη Χάγη ζητώντας μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας,  αλλά ζητώντας ταυτόχρονα και την οριοθέτηση της ΑΟΖ. Ξεχνούν επίσης ότι στη δεκαετία του 1970, κατά τις συζητήσεις της Διάσκεψης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, οι αντιπροσωπείες των κρατών της Λατινικής Αμερικής, που έφεραν προς συζήτηση τη νέα έννοια της ΑΟΖ, ζήτησαν να αγνοηθεί η ύπαρξη της υφαλοκρηπίδας, μια και είχε ξεπεραστεί από αυτή της ΑΟΖ. Κάποιοι επιμένουν να δίνουν μαθήματα στους Έλληνες, στους Κύπριους και στους Ισραηλινούς τονίζοντας ότι «Η ΑΟΖ δεν έχει καμία σχέση με το θέμα του ορυκτού πλούτου. Με την υφαλοκρηπίδα σχετίζεται.”

Υπάρχουν τέσσερεις βασικές θέσεις που δεν αμφισβητεί κανείς σε σχέση με την ΑΟΖ:

1. Η ΑΟΖ αποτελεί πλέον, χωρίς καμία αμφιβολία, μέρος του γραπτού και εθιμικού διεθνούς δικαίου, ιδιαίτερα τώρα που η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας έχει τεθεί σε ισχύ.
2. Η ΑΟΖ, σε αντίθεση με την υφαλοκρηπίδα, δεν ανήκει στο παράκτιο κράτος ipso jure, αλλά πρέπει σαφώς να ανακηρυχθεί από το παράκτιο κράτος.  Εάν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, ΑΟΖ απλώς δεν υφίσταται.  Η θαλάσσια περιοχή (η επιφάνεια και τα υπερκείμενα ύδατα) που δεν θα ανακηρυχθεί ως ΑΟΖ, παραμένει νομικώς ως μέρος της ανοικτής θάλασσας.
3. Το νομικό περιεχόμενο αυτού του νέου θεσμού του διεθνούς δικαίου ορίζεται από το  5ο Μέρος της Σύμβασης.  Τα παράκτια κράτη δεν μπορούν να υπερβαίνουν τους περιορισμούς που τους έχουν επιβληθεί από το 5ο Μέρος της Σύμβασης σχετικά με τα     δικαιώματά τους, τις δικαιοδοσίες τους και τις υποχρεώσεις τους. Έτσι, “άλλα” κράτη  έχουν δικαιώματα στην ΑΟΖ ενός παράκτιου κράτους και το παράκτιο κράτος δεν μπορεί να δημιουργήσει ΑΟΖ που να υπερβαίνει τα 200 ν.μ.
4. Κανένα κράτος ή ομάδα κρατών δεν έχει το δικαίωμα να ισχυρισθεί ότι κάποιο  παράκτιο κράτος δεν μπορεί να ανακηρύξει την δική του ΑΟΖ.  Αν και πότε ένα  παράκτιο κράτος ανακηρύξει την ΑΟΖ του, εξαρτάται εντελώς από τη δική του δικαιοδοσία και βούληση.

Πολλοί, τώρα τελευταία, υποστηρίζουν  ότι οι Τούρκοι απαιτούν συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με την Ελλάδα. Αυτό δεν είναι απολύτως ακριβές. Οι πρώτοι διδάξαντες ήταν οι Αμερικανοί,οι οποίοι δεν έχουν αλλάξει τακτική για δεκαετίες και  χρησιμοποίησαν την λέξη «συνεκμετάλλευση» για πρώτη φορά το 1975. Οι ΗΠΑ ζήτησαν τότε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να ξεκινήσει συνομιλίες για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, αλλά αυτός αρνήθηκε να το πράξει, μια στάση που ενόχλησε πολύ τους Αμερικανούς τότε. Αργότερα, οι Αμερικανοί ζήτησαν το ίδιο από τον Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά και αυτός αρνήθηκε να συγκατανεύσει. Είναι προφανές ότι ορισμένα σενάρια επανέρχονται κατά καιρούς. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο ίσως να ήταν δυνατόν μόνο μετά από οριοθέτηση και μόνο σε περιοχές που συνορεύουν. Αυτό ακριβώς έχουν κάνει η Κύπρος και το Ισραήλ στο οικόπεδο «Αφροδίτη». Οι Αμερικανοί δεν ζητούν συνεκμετάλλευση σε περιοχές που οι ΑΟΖ των δύο κρατών συνορεύουν, που θα ήταν κάτι λογικό, αλλά ζητούν να υπάρξει συνεκμετάλλευση σε όλο το Αιγαίο Πέλαγος κάτι που αποτελεί, για να μη χρησιμοποιήσω κάποια άλλη λέξη, παγκόσμια πρωτοτυπία. 

Τώρα, με την παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, οι Τούρκοι βρήκαν και μια αλλά λέξη να προσθέσουν σε αυτή της συνεκμετάλλευσης, την λέξη συνδιαχείρηση!  Φαίνεται ότι τους αρέσει να χρησιμοποιούν την πρόθεση «συν» κάθε φορά που θέλουν να μοιραστούν κάτι μαζί μας στο Αιγαίο.

Παίζεται η τύχη του Καστελόριζου

Πριν 50 χρόνια οι Αμερικανοί προσπάθησαν να λύσουν αυτό που αποκαλούμε σήμερα Κυπριακό και Αιγαίο και δεν τα κατάφεραν. Έτσι τώρα επανέρχονται για να τα λύσουν μιά για πάντα. Αλλά ας δούμε τι προσπάθησαν να κάνουν τότε με ένα από τα περίφημα σχέδια Άτσεσον. Ο Άτσεσον, το 1964, πρόσφερε την Κύπρο στην Ελλάδα με αντάλλαγμα την χερσόνησο της Καρπασίας και το Καστελόριζο. Ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Γεώργιος Παπανδρέου αρνήθηκε να παραχωρήσει ελληνικό έδαφος στη Τουρκία και το σχέδιο ναυάγησε. Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, αλλά όταν άρχισα να ασχολούμαι με το Δίκαιο της Θάλασσας και ανακάλυψα ότι υπάρχουν μεγάλες ποσότητες  υδρογονανθράκων στην ΑΟΖ του Καστελόριζου, κάτι μ’ έκανε να ξανασκεφτώ το Σχέδιο Άτσεσον. Οι Αμερικανοί γνώριζαν, μετά τον 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο, τις ποσότητες υδρογονανθράκων που κρύβονταν στην Ανατολική Μεσόγειο. Όταν άρχισαν οι ανακαλύψεις υδρογονανθράκων στο Ισραήλ, στη Κύπρο και στην Αίγυπτο, η Ουάσιγκτον δεν έδειξε καμία έκπληξη και όταν ρώτησα ειδικούς μου απάντησαν ότι αυτός ο πλούτος ήταν γνωστός σε αυτούς.

Η σύμπλευση των Αμερικανών με τους Τούρκους στο θέμα της ΑΟΖ του Καστελόριζου δεν ήταν μια τυχαία χειρονομία. Γνώριζαν τον ορυκτό του πλούτο και ήθελαν να τον δώσουν στους Τούρκους με αντάλλαγμα να σταματήσουν να έχουν βλέψεις στο Αιγαίο. Πίστευαν ότι έτσι θα έλυναν την ελληνοτουρκική διαφορά μια για πάντα. Σήμερα, 50 χρόνια αργότερα, δεν πρόκειται να δώσουν το Καστελόριζο στους Τούρκους, αλλά θα βρουν έναν τρόπο για να  δώσουν την ΑΟΖ του Καστελόριζου στην Τουρκία.

Οι απαράδεκτες τουρκικές θέσεις

Πρέπει να επιστρέψει κανείς πίσω τριάντα τέσσερα χρόνια, στο 1982, για να καταλάβει το πρόβλημα της Τουρκίας. Στις 30 Απριλίου 1982, στη Νέα Υόρκη, η Τουρκία ήταν η μία από τις τέσσερις χώρες που δεν υπέγραψαν τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS III) και ακόμα δεν έχει συνέλθει από αυτή τη μεγάλη ήττα της, αφού η ΑΟΖ και τα δικαιώματα νησιών σε ΑΟΖ δημιούργησαν μια αφόρητη πίεση.

Έτσι η Τουρκία, επί τρεις δεκαετίες, συνεχίζει να αρνείται ουσιαστικά την ύπαρξη του Συντάγματος των Ωκεανών και Θαλασσών, που δημιούργησε η παγκόσμια κοινότητα το 1982. Οι τουρκικές διεκδικήσεις είναι συνδεδεμένες με οικονομικά συμφέροντα, που έχουν σχέση με τα θέματα της αλιείας και των υδρογονανθράκων. Η Τουρκία μονότονα αρνείται την ύπαρξη υφαλοκρηπίδας στα ανατολικά νησιά του Αιγαίου.

Από το 2011 η Τουρκία κυκλοφορεί τον παρακάτω χάρτη, ο οποίος δείχνει την υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο. Είναι ξεκάθαρα μια εξόφθαλμη παραβίαση των κανόνων του UNCLOS III. Δίνει στη Ρόδο, στην Κάρπαθο και στο Καστελόριζο μόνο 6 ν.μ. χωρικά ύδατα και όχι υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ. Δίνει ελάχιστη υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ στο βόρειο τμήμα της Κρήτης και παριστάνει ότι έχει, σε μεγάλη έκταση, μια τεράστια υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ , που συνορεύει με την αιγυπτιακή ΑΟΖ. Υποτίθεται ότι αυτή η οριοθέτηση είναι σύμφωνη με την αρχή της ευθυδικίας, η οποία είναι η προσφιλής της οριοθέτηση.

Ο παράνομος τουρκικός χάρτης υφαρπαγής της ελληνικής ΑΟΖ

Ο εφιάλτης της Τουρκίας: Τα Νησιά

Επανέρχεται πάντα στη μνήμη μου το άρθρο 121 του UNCLOS III και ενθυμούμαι με ικανοποίηση τους αγώνες της ελληνικής και της κυπριακής αντιπροσωπείας για τη διατήρησή του και το πείσμα της Τουρκίας για την απάλειψη του.

Ήταν μια μεγάλη νίκη για τα ελληνικά νησιά και ιδιαίτερα για το ξεχασμένο σύμπλεγμα του Καστελόριζου. Το Καστελόριζο απέχει 80 μίλια από τη Ρόδο, 170 μίλια από την Κύπρο, αλλά λιγότερο από 1 μίλι από την Τουρκία. Έχει έκταση 5 τετραγωνικών μιλίων και κατοικείται από περίπου 400 κατοίκους, ενώ στο τέλος του 19ου αιώνα ο πληθυσμός του ανέρχονταν  σε 10.000 κατοίκους, πριν τη μαζική μετανάστευση στο εξωτερικό.

Βέβαια αυτή η νίκη του Καστελόριζου δεν ήταν καθόλου εύκολη. Άρχισε το 1973 και τελείωσε το 1982. Οι αντιπροσωπείες της Ελλάδας, της Κύπρου, του Τρινιντάντ-Τομπάγκο και του Ηνωμένου Βασιλείου, που συμμετείχαν στην 3η Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, πρωτοστάτησαν για τη δημιουργία του ανωτέρω άρθρου.

Σήμερα το μήκος των ακτών της ΕΕ των 28 ξεπερνάει τα 66.000 χλμ. και η Ελλάδα διαθέτει τη μεγαλύτερη ακτή από όλα τη κράτη-μέλη, που εκτείνεται σε 16,465 χλμ. καθώς επίσης και τα περισσότερα νησιά και νησίδες,  που αριθμούν  3.100, εκ των οποίων τα 2.463 βρίσκονται στο Αιγαίο Πέλαγος. Αυτά είναι τα νησιά μας, που οι Τούρκοι θέλουν να μοιραστούν μαζί μας.

Επίλογος
 
Αυτή την περίοδο, που κινδυνεύει η εθνική μας κυριαρχία, η πατρίδα μας έχει την πρώτη φορά αριστερά κυβέρνηση , που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Οι γκάφες στην οικονομία, στο προσφυγικό κλπ. μπορούν να διορθωθούν, αλλά γκάφες στα εθνικά θέματα είναι σχεδόν ακατόρθωτο να διορθωθούν. Δεν μπορούμε να διορθώσουμε το «έχει η Ελλάδα θαλάσσια σύνορα;» ή το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός ζήτησε άδεια από τους Τούρκους για να ανεφοδιάσει το αεροπλάνο του στην Ρόδο, καθ΄ οδόν προς την Τεχεράνη. Παρεμπιπτόντως, να αναφέρουμε ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος, στις 14 Σεπτεμβρίου του 2014, ως Υπουργός Εξωτερικών επισκέφθηκε την Τεχεράνη, χωρίς να υποβάλλει κανένα σχέδιο πτήσης στους Τούρκους. Επίσης, η τότε κυβέρνηση κατάφερε, με την διαπραγμάτευση για τη νέα δομή Διοίκησης του ΝΑΤΟ, να καταργηθεί το αεροπορικό στρατηγείο της Σμύρνης, μετατρεπόμενο σε χερσαίο, έτσι δεν έχει τόση σημασία για τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Αιγαίο.

Οι τελευταίες δηλώσεις του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ, δεν λύνουν το πρόβλημα. Σε ένα σημείο δηλώνει «καθήκον του NATO δεν είναι να αναγκάζει πλεούμενα να γυρίζουν πίσω». Σε ένα άλλο, δηλώνει «αν πλοία της συμμαχίας διασώζουν ανθρώπους από πλοιάρια που κινδυνεύουν στη θάλασσα και έχουν αποπλεύσει από την Τουρκία, θα μεταφέρονται στο έδαφος της Τουρκίας». Εσείς καταλαβαίνετε σε τι ακριβώς αναφέρεται ο Νορβηγός;

Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες και επειδή τα ζητήματα του ΝΑΤΟ συνδέονται με το ιστορικό βάθος των Ελληνοτουρκικών σχέσεων, με τα ζητήματα του Αιγαίου και της ανατολικής Μεσογείου, με ζητήματα χωρικών υδάτων, εναερίου χώρου, υφαλοκρηπίδας, ΑΟΖ, έρευνας και διάσωσης, FIR, ελλοχεύουν παγίδες, που είναι συνεχείς κα καθημερινές.

Τελειώνοντας, θέλω να επαναλάβω ότι η Ελλάδα, όταν αποφασίσει να δημιουργήσει ΑΟΖ σε όλες τις θάλασσές της ακολουθώντας πιστά τις διατάξεις του Δίκαιου της Θάλασσας,δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από την Τουρκία. Απλώς η Τουρκία θα αρνηθεί να αναγνωρίσει μια ελληνική ΑΟΖ, όπως ακριβώς έπραξε και με την κυπριακή ΑΟΖ, αλλά η Κύπρος ούτε πτοήθηκε από τις απειλές της Τουρκίας, αλλά προχώρησε εξασφαλίζοντας μάλιστα   και την έγκριση της ΕΕ. Η Άγκυρα θα πρέπει να συνειδητοποιήσει και να αποδεχτεί ότι δεν μπορεί να επιβάλει τις όποιες νέο-οθωμανικές βλέψεις της στη σύγχρονη διεθνή πραγματικότητα.

Τέλος θα ήθελα να υποβάλω μια πρόταση σε μερικούς από τους φανατικούς οπαδούς της υφαλοκρηπίδας , που τυχαίνει να είναι και φανατικοί οπαδοί της σημερινής κυβέρνησης, άρα και φανατικοί οπαδοί δημοψηφισμάτων. Γιατί δεν ζητούν ένα δημοψήφισμα για την ΑΟΖ; Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.

Πηγή MIgnatiou


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Spiegel: Η Ευρώπη βυθίζεται στις διαμάχες ενόψει Συνόδου Κορυφής

«Ο καθένας για τον εαυτό του», είναι ο τίτλος εκτενούς δημοσιεύματος του γερμανικού περιοδικού Der Spiegel για την προσφυγική κρίση και κυρίως για τις μονομερείς αποφάσεις πολλών κρατών κατά μήκος της Βαλκανικής Οδού να κλείσουν τα σύνορά τους και τις συνέπειές τους για την Ελλάδα. «Η Ελλάδα τηρεί τις συμφωνίες, τα άλλα κράτη όχι», δηλώνει στο περιοδικό ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Νίκος Ξυδάκης, ενώ ο υπουργός Άμυνας της Αυστρίας Χανς Πέτερ Ντόσκοτσιλ τονίζει ότι η Γερμανία θα έπρεπε να την ευγνωμονεί, καθώς φροντίζει για την «συντονισμένη» κίνηση των προσφύγων προς τα σύνορά της.

«Πολλά βαλκανικά κράτη κλείνουν με δική τους πρωτοβουλία τα σύνορά τους, οι πρόσφυγες συνωστίζονται στην Ελλάδα - και η Αθήνα ανακαλεί την πρέσβη της από την Βιέννη. Ενόψει της έκτακτης Συνόδου Κορυφής, η ήπειρος βυθίζεται στην διαμάχη», αναφέρει το γερμανικό περιοδικό στον πρόλογο του άρθρου. «Η Ελλάδα γίνεται ένα μοναδικό μεγάλο Hotspot», δηλώνει στο Spiegel Ευρωπαίος διπλωμάτης. «Η χώρα, σαν να μην έφταναν τα χρόνια της οικονομικής κρίσης, επιβαρύνεται τώρα υπερβολικά με την στέγαση και την φροντίδα των προσφύγων», επισημαίνεται, καθώς περιγράφεται η κατάσταση στην Ειδομένη: «Περίπου 12.000 πρόσφυγες έχουν εγκαταλειφθεί αυτές τις μέρες στα σύνορα με την ΠΓΔΜ, οι τέσσερις επίσημοι καταυλισμοί είναι τρομερά υπερφορτωμένοι. Μια εκπρόσωπος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα δήλωσε ότι, αν για τους Αλβανούς παραμείνει αδύνατο να προχωρήσουν, το σύστημα θα διαλυθεί σε οκτώ μέρες. Επειδή δεν υπάρχει ρεαλιστικό σχέδιο έκτακτης ανάγκης, προετοιμάζεται κανείς για το χειρότερο. Και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ετοιμάζει τώρα έκτακτη βοήθεια στην Ελλάδα. Θέλουν να αποτρέψουν το ενδεχόμενο ενός "κράτους υπό διάλυση" ("failed state") στα σύνορα με την Τουρκία».

Το περιοδικό περιγράφει ως «ντροπιαστικές» τις εικόνες των προσφύγων να προσπαθούν να φθάσουν με κάθε τρόπο στα σύνορα ή να διανυκτερεύουν στα μπλόκα των αγροτών και σημειώνει ότι τέτοιες σκηνές εκτυλίσσονται πλέον σε όλη τη χώρα, ως «σύμβολα μιας ευρωπαϊκής αποτυχίας». Ιδιαίτερα δραματική παρουσιάζεται η κατάσταση στην Αθήνα, με εκατοντάδες ανθρώπους να κοιμούνται στην Πλατεία Βικτωρίας. «Οι σκηνές θυμίζουν την κατάσταση στα σύνορα της Ουγγαρίας το περασμένο καλοκαίρι, όταν ο Πρωθυπουργός (Βίκτορ) Όρμπαν άφησε την κατάσταση να γίνει τόσο ανυπόφορη που η Καγκελάριος (Άγγελα) Μέρκελ άνοιξε τα σύνορα (της Γερμανίας)», αναφέρεται.

Το δημοσίευμα αναφέρεται ακόμη σε μια οικογένεια Αφγανών οι οποίοι έφτασαν στην Αθήνα από κάποιο ελληνικό νησί, μόνο για να μάθουν ότι δεν μπορούν να προχωρήσουν προς τον απώτερο προορισμό τους, την Γερμανία. Κάποιοι τους ζητούν 3.000 ευρώ για το ταξίδι, από νέα διαδρομή, μέσω Αλβανίας.

Το περιοδικό παραθέτει μεταξύ άλλων απόσπασμα των δηλώσεων του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα από την Βουλή, όπου έκανε λόγο για ενδεχόμενο να μπλοκάρει η Ελλάδα αποφάσεις της ΕΕ όσο οι άλλες χώρες δεν δέχονται την συμφωνηθείσα κατανομή προσφύγων. «Πρόκειται μόνο για απειλές;», διερωτάται ο συντάκτης, για να απαντήσει ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Νίκος Ξυδάκης με δήλωσή του προς το Spiegel:
«Από την πρώτη Σύνοδο Κορυφής για την προσφυγική κρίση, στις 23 Σεπτεμβρίου, ακολούθησαν πολλές άλλες. Τον Οκτώβριο συμμετείχε η Τουρκία και συμφωνήσαμε σε ένα κοινό σχέδιο - με γενναιόδωρες επανεισδοχές από την Τουρκία. Ούτε όμως η Τουρκία ούτε τα κράτη-μέλη της ΕΕ τήρησαν την συμφωνία. Η Γερμανία υποσχέθηκε να διατηρήσει το status quo στα σύνορα μέχρι τη Σύνοδο της 7ης Μαρτίου, αλλά και αυτό απέτυχε».
Η Ελλάδα είναι μόνη της, συνεχίζει ο υπουργός, «άρα γιατί να τηρήσουμε τις οποιεσδήποτε συμφωνίες;». Η Ελλάδα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το δικαίωμά της για βέτο, όχι μόνο στη Σύνοδο Κορυφής για το προσφυγικό, αλλά οποτεδήποτε απαιτείται ομοφωνία, επισημαίνεται.

Σύμφωνα με πληροφορίες του Spiegel, η ελληνική κυβέρνηση σκέφτεται να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης και να ζητήσει βοήθεια από την ΕΕ. Ως τώρα η κυβέρνηση έχει για πολιτικούς λόγους απορρίψει αυτή την επιλογή, διευκρινίζει το περιοδικό και προσθέτει ότι το σενάριο της κήρυξης κατάστασης έκτακτης ανάγκης θα μπορούσε να παρακινήσει τώρα τις χώρες της ΕΕ να συμπεριφερθούν αλληλέγγυα στην προσφυγική κρίση.

Η ΠΓΔΜ «είναι ο πιο στενός σύμμαχος της Ελλάδας», δηλώνει στο περιοδικό ο Πρόεδρος της γειτονικής χώρας Γκεόργκι Ιβανόφ, αν και ο συντάκτης σημειώνει ότι στην πραγματικότητα, η σχέση των δύο χωρών είναι δύσκολη, εξαιτίας του ζητήματος της ονομασίας. Το κλείσιμο των συνόρων προς την Ελλάδα ήταν απλώς μια αντίδραση, προσθέτει ο κ. Ιβανόφ και δηλώνει ότι «όποτε μια χώρα βορείως των συνόρων μας στενεύει τα σύνορά της, κάνουμε κι εμείς εδώ το ίδιο». Η ΠΓΔΜ δεν είναι μεν στην ΕΕ, αλλά ενεργεί πιο υπεύθυνα απ' ό,τι κάποια κράτη της ΕΕ, συνεχίζει και τονίζει ότι τα Σκόπια δεν μπορούσαν να περιμένουν μια απόφαση από τις Βρυξέλλες, διότι έτσι η ΠΓΔΜ θα πλημμύριζε από πρόσφυγες. «Σε καιρούς κρίσης πρέπει κάθε χώρα να βρει τις δικές της λύσεις», εκτιμά.

Όπως αναφέρει το περιοδικό, στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο είναι μεγάλη η οργή εναντίον του Πρωθυπουργού της Ουγγαρίας Βίκτορ Όρμπαν, λόγω και της εξαγγελίας του δημοψηφίσματος για το προσφυγικό. Ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς δηλώνει σχετικά: «Η Ουγγαρία πρέπει βάσει της ποσόστωσης να δεχτεί μόνο 1.294 πρόσφυγες. Το πώς μπορείς να κάνεις ένα δημοψήφισμα εναντίον αυτού, δεν μου είναι κατανοητό, εκτός αν το εκλάβει κανείς ως ένα περαιτέρω βήμα απομάκρυνσης από μια Ευρώπη της αλληλεγγύης και της κοινής ευθύνης».

Ο συντάκτης εκφράζει την εκτίμηση ότι οι πιθανότητες επιτυχίας της Συνόδου Κορυφής της 7ης Μαρτίου μειώνονται καθημερινά και ότι η Άγγελα Μέρκελ στέκεται όλο και πιο μόνη με το σχέδιό της να λύσει την κρίση με την βοήθεια της Τουρκίας. Πολλοί ανατολικοευρωπαίοι πολιτικοί και διπλωμάτες της ΕΕ δεν πιστεύουν ότι θα φέρει γρήγορα αποτελέσματα. «Ακόμη και αν επρόκειτο αυτό να συμβεί, θα έπρεπε να ειπωθεί στους Τούρκους πιο ξεκάθαρα τι περιμένουμε - να σταματούν τους πρόσφυγες και να σταματήσουν τους βομβαρδισμούς των Κούρδων», δηλώνει στο περιοδικό μέλος του επιτελείου του αυστριακού υπουργού Εξωτερικών Σεμπάστιαν Κουρτς. Η οργή εναντίον των Γερμανών αυξάνεται όμως και για έναν άλλο λόγο, συνεχίζει το δημοσίευμα: «Από τη μία πλευρά το Βερολίνο ασκεί κριτική στα μέτρα κατά μήκος της Βαλκανικής Οδού, αλλά επωφελείται από την μείωση των αριθμών για την οποία φροντίζουν άλλοι. "Εμείς κάνουμε τη βρώμικη δουλειά για τους Γερμανούς", λέει Ευρωπαίος διπλωμάτης της ΕΕ», ενώ ο αυστριακός υπουργός Άμυνας Χανς-Πέτερ Ντόσκοτσιλ δηλώνει: «Η Γερμανία θα έπρεπε να μας ήταν περισσότερο ευγνώμων. Η Αυστρία φροντίζει απλώς ώστε να γίνονται συνεννοήσεις κατά μήκος της Βαλκανικής Οδού. Η γερμανική κριτική είναι τελείως ακατανόητη. Στέλνουμε (πρόσφυγες) συντονισμένα προς τον Βορρά. Υπάρχει για αυτό εναλλακτική: να αφήσουμε όλους ασυντόνιστα να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς τη Γερμανία».

Πηγή ΑΠΕ – ΜΠΕ


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Προς πλήρη κατάρρευση η χώρα στο προσφυγικό

Σε πλήρη κατάρρευση και σε συνθήκες αποσταθεροποίησης οδηγείται η χώρα καθώς κάθε «άμυνα» που νόμιζε ότι είχε στήσει η κυβέρνηση πέφτει.

Οι σύμμαχοι κτυπούν φιλικά την πλάτη και σχεδιάζουν προγράμματα αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής πλέον κρίσης, οι γείτονες κλείνουν τα σύνορα στις πύλες εξόδου, ενώ η σύμμαχος Τουρκία κράτα εντελώς ανοικτές τις πύλες εισόδου για χιλιάδες μετανάστες που καταλήγουν στα ελληνικά νησιά.

Η κυβέρνηση παραδομένη πια επιδίδεται σε πειραματισμούς με την επιβολή ασφυξίας στα νησιά προκειμένου να μην υπάρξουν εκτός ελέγχου καταστάσεις στην ηπειρωτική χώρα και στα σύνορα με τα Σκόπια,όπου όλο και αυξάνεται η πίεση από χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που θέλουν πάση θυσία να εγκαταλείψουν την Ελλάδα βρίσκοντας απέναντι τους φράκτες και κλειστές πύλες.

Αντιμέτωπη πια με τα χειρότερα σενάρια η Αθήνα, εξαντλεί τις δυνάμεις της είτε με ανούσιες ..δημόσιες σχέσεις όπως αυτή της ολοήμερης ενασχόλησης του Α. Τσιπρα με τον επικεφαλής των σοσιαλιστών στο Ευρωκοινοβουλίου Τζ. Πιτέλα, είτε με «υπερήφανες μάχες» εναντίον της Αυστροουγγαρίας των οποίων ηγείται ο Ν. Κοτζιάς, ανακαλώντας πρέσβεις, κλείνοντας την πόρτα σε αυστριακούς υπουργούς, την στιγμή όμως που η Αυστρία, η Τουρκία και αρκετές ακόμη χώρες πρακτικά οδηγούν την Ελλάδα στο χείλος της ανθρωπιστικής κρίσης και της αποσταθεροποίησης.

Πάρα τις προειδοποιήσεις και τα μηνύματα που έφθαναν εδώ και καιρό, η Αθήνα, επέλεξε την πολιτική του ….«λιάζονται» στο μεταναστευτικό υπονομεύοντας έτσι κάθε ιδέα για κοινή συντονισμένη επιχείρηση αντιμετώπισης της μεγαλύτερης κρίσης που αντιμετωπίζει η Ευρώπη τις τελευταίες δεκαετίες.

Η κυβέρνηση κάνει πως αιφνιδιάζεται από εξελίξεις που όμως ήταν προδιαγεγραμμένες, καθώς το σταδιακό κλείσιμο της στρόφιγγας από την Γερμανία και τις άλλες Βορειοευρωπαικές χώρες που δέχθηκαν τον μεγαλύτερο αριθμό μεταναστών και προσφύγων ήταν δεδομένο ότι θα λειτουργούσε ως ντόμινο φθάνοντας τελικά στα Ελληνοσκοπιανά σύνορα..

Έτσι με το διαδοχικό κλείσιμο των συνόρων της Αυστρίας, της Σλοβενίας, της Σερβίας, της ΠΓΔΜ και αυτής ακόμη της Αλβανίας, χιλιάδες άνθρωποι που στέλνει ανεξέλεγκτα καθημερινά στην Ελλάδα η Τουρκία, εγκλωβίζονται στο ελληνικό έδαφος.

Ο κ. Τσιπρας ο οποίος τώρα εμφανίζεται ως υπέρμαχος των ευρωπαϊκών αξίων,της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, της αρχής της τήρησης των συμφωνηθέντων (σ.σ. ο ίδιος που εξελέγη με σύνθημα το σκίσιμο των Μνημονίων και των Συμφωνιών με τους δανειστές και την Ε.Ε. και την «ανατροπή» της Ευρώπης) σήμερα αφήνει τη χώρα να παραδοθεί έρμαιο στις διαθέσεις του καθεστώτος Erdogan και των προεκλογικών σκοπιμοτήτων της A. Merkel.

Η κ. Merkel κάνει ότι είναι δυνατόν ώστε μέχρι τις εκλογές της 13ης Μαρτίου σε τρία γερμανικά κρατίδια, να συντηρηθεί η εικόνα ότι είναι διαχειρίσιμη για την χώρα της η μεταναστευτική κρίση και ότι με οποιοδήποτε τρόπο θα αποτραπεί ο κίνδυνος να βρεθεί αντιμέτωπη η Γερμανία με ένα νέο ανεξέλεγκτο ρεύμα μεταναστών και προσφύγων,οι όποιοι είτε θα συγκρατηθούν στα ελληνικά νησιά και στα στρατόπεδα που ετοιμάζει ανά την Ελλάδα ο Π. Καμμένος είτε θα ανακοπούν στα Ελληνοσκοπιανά σύνορα.

Παρά την γενική αποδοκιμασία της Αυστρίας και των χωρών του Visegrad για την σκληρή αντιμετανάστευτική στάση που επιλέγουν, είναι προφανές ότι από το κλείσιμο των συνόρων με την Ελλάδα και την μετατροπή της χώρας μας σε ανοικτό στρατόπεδο προσφύγων, ωφελούνται όχι μόνο οι Αυστριακοί και οι Ούγγροι άλλα κυρίως οι Γερμανοί, οι Ολλανδοί, οι Σουηδοί και οι άλλες χώρες που αποτελούν τους κύριους προορισμούς προσφύγων και μεταναστών.

Ενώ η Αθήνα δίνει τις ..μάχες της εναντίον της Βιέννης ,που τελικά αποδεικνύονται ατελέσφορες μια και προορίζονται περισσότερο για εσωτερική κατανάλωση, τα σύνορα μένουν ουσιαστικά κλειστά και επομένως η μοναδική ελπίδα για την χώρα δεν είναι άλλη από την ανάσχεση των μεταναστευτικών ροών από την Τουρκία.

Όμως η Αθήνα μετά την παγίδευση της, από την Α. Merkel και τον Α. Davutoglu και την συναίνεση της σε μια επικίνδυνη για τα εθνικά συμφέροντα πρόσκληση προς το ΝΑΤΟ να αναλάβει ρόλο που υποκαθιστά ελληνικές κυριαρχικές αρμοδιότητες στο Αιγαίο και καθιστούν την Συμμαχία επιδιαιτητή που θα κρίνει τις τουρκικές διεκδικήσεις εις βάρος της χώρας μας, επιμένει στο λάθος. Και ενώ τις τελευταίες εβδομάδες τόσο στο ΝΑΤΟ όσο και διμερώς, η Άγκυρα έχει βάλει στο τραπέζι όλο το πλαίσιο της αμφισβήτησης του status quo στο Αιγαίο, συνεχίζει να εναποθέτει στο καθεστώς Erdogan τις ελπίδες της ότι θα ανακόψει τις μεταναστευτικές ροές.

Είναι η ιδία κυβέρνηση η οποία ,την ίδια ώρα που ξιφουλκούσε με αυστριακούς, Σλοβάκους, Ούγγρους και λοιπούς , «κατάπιε» το ανακοινωθέν του τουρκικού υπουργείου εξωτερικών που αναφέρει ότι η πρόσκληση που απηύθυναν οι υπουργοί άμυνας της Τουρκίας, της Γερμανίας και της Ελλάδας προς το ΝΑΤΟ, ήταν στο πλαίσιο που είχαν αποφασίσει λίγες ημέρες νωρίτερα στην συνάντηση τους ο Α. Davutoglu και η κ. Merkel…

Πηγή Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Μετά την Τουρκία τώρα και η Σουηδία απειλεί με πόλεμο τη Ρωσία

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας - Τουρκολόγος

Απειλεί πολέμου προς τη Ρωσία εκτοξεύτηκε από την Σουηδία,σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, στην περιοχή της Βαλτικής Θάλασσας όπου τον τελευταίο καιρό η ένταση ανεβαίνει επικίνδυνα.

Όπως ανέφερε το σουηδικό πρακτορείο ειδήσεων BNS, ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου της Σουηδίας, Micael Byden, απείλησε ότι το ΝΑΤΟ είναι πιθανόν να έρθει σε πολεμική η σύγκρουση με την Ρωσία στην περιοχή της Βαλτικής, εξαιτίας των συνεχιζόμενων ρωσικών προκλήσεων.

Ο Σουηδός πτέραρχος ανέφερε ότι ρωσικά πολεμικά αεροσκάφη παραβίασαν επανειλημμένα τον σουηδικό εναέρια χώρο, ενώ παραβιάζουν συστηματικά τον εναέριο χώρο των Βαλτικών χωρών, που σημειωτέον είναι οι πιο φανατικές αντιρωσικές χώρες της Ευρώπης.

Αυτά από την Σουηδία, όπου η ομοφυλοφιλία είναι το πιο ευνοημένο καθεστώς στον κόσμο και όπου η αθρόα τελευταία έλευση των λαθρομεταναστών προσγείωσε... «ανώμαλα» την πιο εκπορνευμένη ευρωπαϊκή κοινωνία.
Έτσι εξηγούν πολλοί την.. τελευταία ταραχή του Micael Byden!

Αλήθεια, τώρα μετά τις δηλώσεις του Micael Byden, στην Μόσχα τα έβαψαν… μαύρα!

Πηγή NikosXeiladakis



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Η Ευρώπη της κάλπικης δεκάρας

Γράφει η Ηρώ Ράντου

Όσοι λίγοι απέμειναν να υπερασπίζονται με θέρμη τις ευρωπαϊκές αξίες και ιδεώδη, να πιστεύουν στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση αλλά ακόμη και στις μεταρρυθμίσεις που μας υπαγορεύει η Ε.Ε για να βγούμε από την κρίση, νιώθουν πλέον προδομένοι. Γιατί ότι πίστεψαν, τείνει να αποδειχθεί σήμερα κάλπικο.

Από μία Ένωση που βασιζόταν στις αξίες της ελευθερίας, της ισότητας, του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η ΕΕ κατάντησε μια συνομοσπονδία τρελών κυβερνήσεων που κλείνουν τα σύνορα για να μην μολυνθούν από το «ανθρώπινο μικρόβιο».

Από μία Ένωση που δημιουργήθηκε για να θέσει τέλος στους αιματηρούς πολέμους, κατέληξε ένας οργανισμός όπου τα μέλη της, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, δημιουργούν νέες ανθρωπιστικές κρίσεις είτε με την ανοχή, είτε με την εμπλοκή, είτε με την απραξία τους.

Από μία Ένωση που οραματίστηκε το τέλος του ολοκληρωτισμού σε κάθε του έκφανση, κατέληξε να ευνοεί την επικράτηση των μέχρι πρότινος περιθωριακών ακροδεξιών κομμάτων.

Από μια Ένωση που μοιραζόταν από κοινού δικαιώματα και υποχρεώσεις, κατάντησε ένα ετοιμόρροπο οικοδόμημα που μέλη της περιμένουν από την Ελλάδα να εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα όταν τα ίδια τα καταπατούν με τον πλέον ανέντιμο τρόπο.

Από μια Ένωση που δημιουργούσε αντανακλαστικά, τα δικά της μέσα όταν ανέκυπτε ανάγκη (βλ. ενιαία αγορά, ζώνη Σένγκεν, ΟΝΕ), κατέληξε να βάζει… «σφήνα» το ΝΑΤΟ και μάλιστα σε ρόλο φάρου χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες, κάνοντας μια ακόμη τρύπα στο νερό του Αιγαίου.

Αφού λοιπόν η Ευρώπη δεν εκφράζει πια τις αξίες της αλληλεγγύης και της ελευθερίας πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε, ας μπει καλύτερα στα λεξικά ως συνώνυμο της δειλίας, της απανθρωπιάς, ή έστω δίπλα στη λέξη «κοροϊδία». Γιατί άλλωστε να κοροϊδευόμαστε παραπάνω;

Η Ε.Ε είναι φτωχή πλέον σε αξίες και ψεύτικη σε ότι πρεσβεύει. Μια σωστή κάλπικη δεκάρα. Να τη χαίρεστε αγαπητοί Ευρωπαίοι όσοι την καταντήσατε έτσι. Πλουτίσατε…

Πηγή RizopoulosPost


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Bild: "Η Ευρώπη να είναι περήφανη γι’ αυτούς τους Έλληνες"

Κάθε μέρα ακούμε από τους πολιτικούς της ΕΕ εκ νέου: η Ελλάδα κάνει πολύ λίγα για να κάνει κλείσει τα σύνορά της. Η Ελλάδα δεν ελέγχει τους πρόσφυγες. Η Ελλάδα φταίει στην πραγματικότητα που όλη η Ευρώπη έχει βυθιστεί στο χάος.

Ναι, τα hotspots δεν λειτουργούν, οι τεχνικές δυνατότητες μπορεί να είναι παρωχημένες και κατά τα άλλα υπάρχει μεγάλο περιθώριο για βελτίωση. Γνωρίζουμε από την κρίση του ευρώ ότι η Ελλάδα έχει δομικά προβλήματα. Αλλά στην ανθρωπιά, η χώρα αυτή είναι το παγκόσμια σημείο αναφοράς. Ξεχνάμε πολύ συχνά ότι η Ελλάδα φέρει το κύριο βάρος αυτής της κρίσης των προσφύγων. Και αυτό για περισσότερο από ένα χρόνο τώρα.

Πέρασα τις τελευταίες δύο ημέρες σε μια βάρκα της ελληνικής ακτοφυλακής. Όταν αποβιβάστηκα, είπα στον καθένα εκεί ότι είναι πραγματικοί ήρωες για μένα. Αυτοί είναι που είναι διαθέσιμοι κάθε μέρα, κάθε ώρα, για να σώζουν ζωές. Όχι οι υπάλληλοι των Βρυξελλών, αλλά αυτοί οι Έλληνες είναι που την ημέρα και τη νύχτα ψάχνουν για πρόσφυγες που φτάνουν στη Λέσβο.

Ο Αργύρης (35), ο καπετάνιος, μας αποχαιρέτησε στο λιμάνι ένα βράδυ, και σάλπαρε πάλι αμέσως με το σκάφος του. Όταν ήρθαμε στο λιμάνι το πρωί, ήταν ακόμα ξύπνιος. Είχε κοιμηθεί μόλις δέκα λεπτά. Περισσότερο δε γινόταν. Επειδή φοβόταν ότι θα πέθαιναν άνθρωποι, ότι άνθρωποι θα μπορούσαν να πνιγούν αν δεν έμενε ξύπνιος.

Για μένα δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι πρόσφυγες πεθαίνουν κυρίως από στην τουρκική πλευρά. Όταν εγώ ο ίδιος είχα επιβιβαστεί τον Οκτώβριο σε μια βάρκα προσφύγων που κόντευε να βυθιστεί, δε μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε με κανέναν από την τουρκική ακτοφυλακή, κανείς δεν απαντούσε στα τηλεφωνήματά μας. Η ελληνική ακτοφυλακή μας απάντησε, αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα, διότι ήμαστε στην τουρκική πλευρά των συνόρων.

Αυτό ταιριάζει με όσα μου αναφέρουν τώρα οι Έλληνες. Όταν βλέπουν στο ραντάρ στην τουρκική πλευρά μια βάρκα που κινδυνεύει (ναι, το ελληνικό σύστημα ραντάρ λειτουργεί, ακόμα και τη νύχτα) και προσπαθούν να επικοινωνήσουν μέσω ασυρμάτου με την τουρκική πλευρά, τότε κανείς δεν απαντά. Δοκιμάζουν ξανά και ξανά. Αλλά απάντηση δεν υπήρξε ποτέ μέχρι στιγμής.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Τουρκία είναι σε θέση να κλείνει πολύ γρήγορα τα σύνορά τους, όπως κάνει τώρα με τη Συρία, όμως όταν πρόκειται για τη διάσωση ζωών, συχνά αποτυγχάνει. Είναι, επίσης, η Τουρκία αυτή, που στο θέμα του προσφυγικού εκβιάζει συνεχώς τη Γερμανία προβάλλοντας νέες απαιτήσεις.

Ο καπετάν Αργύρης μπορεί να πει ακριβώς γιατί τα παίρνει όλα πάνω του: «Επειδή σώζουμε ανθρώπινες ζωές!» Ευτυχώς, δεν κάθεται πλέον να ακούει τι λένε ορισμένοι πολιτικοί της ΕΕ για την Ελλάδα σχετικά με την προσφυγική κρίση. Η πολιτική δεν τον ενδιαφέρει. Ο ίδιος ανησυχεί μόνο για την επιβίωση των προσφύγων.

Αυτό που ζητούν η Ευρώπη και πολλοί ανίδεοι, δηλαδή ο έλεγχος των θαλάσσιων συνόρων, είναι αδύνατο. Θα ήταν δυνατό μόνο αν απωθούνταν δια της βίας οι πρόσφυγες. «Τι θέλει η Ευρώπη από εμάς», με ρώτησε ένας από τους διασώστες στο σκάφος, «θέλουν οι κυβερνήσεις να αφήνουμε τα παιδιά να πνίγονται, να τα πυροβολούμε, να βυθίζουμε τα σκάφη τους; Εάν αυτό είναι που απαιτεί η Ευρώπη από εμένα, τότε αυτή δεν είναι πλέον η δική μου Ευρώπη. Και θα έπρεπε να παραιτηθώ αμέσως από αυτή τη θέση».

Υπάρχουν άνθρωποι πάνω σε αυτά τα σκάφη της ελληνικής ακτοφυλακής, που είναι οι αληθινοί σωτήρες σε αυτή την προσφυγική κρίση. Αυτοί είναι που υπερασπίζονται τα τελευταία ψήγματα της τιμής της Ευρώπης στα ύδατα της Λέσβου. Γι’ αυτούς θα έπρεπε όλοι μας να είμαστε υπερήφανοι. Και σε αυτούς είναι που αξίζει όλος ο σεβασμός μας.

Ευχαριστούμε, Ελλάδα, ευχαριστούμε Αργύρη.
Σώσατε πολλούς ανθρώπους...
H Ευρώπη μπορεί να είναι υπερήφανη για σας!

Πηγή "Ολυμπία"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου