Στο κόκκινο οι διπλωματικές σχέσεις Ελλάδας - Τσεχίας

Σε απόρριψη του ελληνικού αιτήματος για ανασκευή των δηλώσεων του Τσέχου Προέδρου προχώρησε η Τσεχική Προεδρία το απόγευμα, καθώς, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του Τσέχου Πρόεδρου, ο Μίλος Ζέμαν δεν πρόκειται να αυτολογοκριθεί και επιμένει στις θέσεις του.

Ο εκπρόσωπος της Τσέχικης Προεδρίας, Γιρι Οβσατσεκ, σχολιάζοντας την απόφαση της Αθήνας να ανακαλέσει τον πρεσβευτή της από την Πράγα, δήλωσε ότι «οι δηλώσεις του κ. Ζέμαν έχουν επαναληφθεί πολλές φορές στο παρελθόν και ο Πρόεδρος επιμένει και θα επιμείνει στις θέσεις του και διατηρεί το δικαίωμα του να τις εκφράζει δημοσίως».

Ο Υπουργός εξωτερικών Λουμπομιρ Ζάοραλεκ δήλωσε ότι θα έχει τηλεφωνική επικοινωνία με τον Νικό Κοτζιά για να διαπιστώσει ποιοι είναι οι «πραγματικοί λόγοι» που οδήγησαν στην ανάκληση του πρεσβευτή.

Παρά το γεγονός ότι ήταν επιβεβλημένη η εντονότατη αντίδραση της Αθήνας στις δηλώσεις του κ. Ζέμαν, είναι προφανές ότι ήταν καταδικασμένο να απορριφθεί το αίτημα της Ελλάδας για ανασκευή των δηλώσεών του, καθώς τέτοιες ενέργειες γίνονται μέσω της διπλωματικής οδού.

Με την κλιμάκωση των αντιδράσεων στο σημείο της ανάκλησης του πρεσβευτή, η Αθήνα θεωρεί ότι βρίσκει έναν εύκολο σχετικά στόχο για την επίδειξη δύναμης και άσκησης εθνικά υπερήφανης εξωτερικής πολιτικής έναντι της… Τσεχίας. Το σημαντικό όμως στην εξωτερική πολιτική είναι ακόμη και αυτές οι κινήσεις εντυπωσιασμού να μην έχουν τουλάχιστον το αντίθετο αποτέλεσμα.

Οι σχέσεις με την Τσεχία, την Ουγγαρία, την Σλοβακία είναι οξυμένες, καθώς συχνά-πυκνά οι χώρες αυτές, που πρώτες έσπευσαν να πυροδοτήσουν το αντιμεταναστευτικό κλίμα στην Ευρώπη, απειλούν τώρα να μην εφαρμόσουν την ευρωπαϊκή απόφαση για ποσοστά στην μετεγκατάσταση των προσφύγων.

Μια τέτοια εξέλιξη είναι προφανές ότι θα είχε αρνητικότατες συνέπειες για την Ελλάδα, καθώς θα εγκλωβισθούν στην χώρα μας χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες.

Τι είχε προηγηθεί

Η Αθήνα, με απόφαση του Υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά, ανακάλεσε τον Έλληνα πρεσβευτή στην Πράγα Παναγιώτη Σαρρή, κλιμακώνοντας τις αντιδράσεις για τις προκλητικές και προσβλητικές για την χωρά μας δηλώσεις του Τσέχου προέδρου Μίλος Ζέμαν.

Σε μια από τις τελευταίες επιθέσεις εναντίον της Ελλάδας ο κ. Ζέμαν είχε δηλώσει στο σλοβακικό πρακτορείο ειδήσεων TASR ότι «η Τσεχία θα προσχωρήσει στην ζώνη του ευρώ την πρώτη ημέρα μετά την αποχώρηση, ει δυνατόν, από αυτήν, της Ελλάδας», τονίζοντας ότι είναι «εξαιρετικά απογοητευμένος που οι καλοκαιρινές διαπραγματεύσεις μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών της δεν οδήγησαν, τελικά, μολονότι τούτο διαφαινόταν αρκετά πιθανό, σε έξοδο της Ελλάδας από την ζώνη του ευρώ».

Η δήλωση αυτή προκάλεσε τις αντιδράσεις της Αθήνας που προέβη σε διάβημα και με δήλωση του εκπροσώπου του ΥΠΕΞ, Κ. Κούτρα, επισήμαινε ότι «η Τσεχία είναι κράτος-μέλος της ΕΕ χάρη και στην Ελλάδα. Ουδέν περαιτέρω σχόλιο, επί του παρόντος».

Η ελληνική πλευρά ζήτησε την δημόσια ανασκευή των δηλώσεων του Τσέχου Πρόεδρου, αλλά καθώς δεν υπήρξε ανταπόκριση, κλιμάκωσε τις αντιδράσεις με την ανάκληση του πρεσβευτή.

Πηγή Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Ισραήλ – Τουρκία : Γεωπολιτικά παιχνίδια υψηλού ρίσκου

Γιγαντιαίες αφίσες προπαγάνδας: Το Ισραήλ ζήτησε συγνώμη από την Τουρκία…

Η σημερινή Τουρκία δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα, να ισχυρίζεται ότι κατέρριψε Ρωσικό πολεμικό αεροσκάφος «επειδή παραβίασε τον εναέριο χώρο της για 17 δευτερόλεπτα» την ίδια ακριβώς στιγμή που η ίδια παραβιάζει συνεχώς τον εναέριο χώρο της Ελλάδος στο Αιγαίο με 2.244 παραβιάσεις – μόνο το 2014!

Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης

Ισραήλ και Τουρκία, ένα περίπου μήνα μετά την κατάρριψη του Ρωσικού αεροσκάφους (24 Νοεμβρίου 2015), έκαναν γνωστή μια γεωπολιτική «επαναπροσέγγιση» η οποία είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα και παράλληλα με την κάθετη σύγκρουση των νέο-οθωμανικών φαντασιώσεων της σημερινής Τουρκίας με την Ρωσία. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά:

Από το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι την πρώτη δεκαετία του 21^ου αιώνα, η Τουρκία και το Ισραήλ υπήρξανε παραδοσιακοί και πιστοί σύμμαχοι με πολύ ισχυρούς οικονομικούς, πολιτικούς και στρατιωτικούς δεσμούς.

Η κατάσταση αυτή άρχισε να αλλάζει σταδιακά μετά την άνοδο των ισλαμιστών στην εξουσία (2003). Το επίσημο, «εναρκτήριο λάκτισμα» δόθηκε στο Νταβός της Ελβετίας όταν ο Ερντογάν επιτέθηκε με πρωτοφανή σφοδρότητα στον Πρόεδρο του Ισραήλ Σιμόν Πέρεζ κραυγάζοντας «σκοτώνετε ανθρώπους» (29/1/2009). Ακολούθησαν οι απειλές ότι το Ισραήλ «θα πνιγεί στο αίμα του», οι προπαγανδιστικές εκστρατείες «βοήθειας στην Γάζα με συνοδεία πολεμικών πλοίων», οι κατηγορίες εναντίον του Ισραήλ ότι αποτελεί «τρομοκράτη» (19/12/2012) κ.α.π.

Τυπικά, η σύγκρουση επήλθε στις 31 Μαΐου 2010 όταν οι Ισραηλινές δυνάμεις, μετά από πολλές προειδοποιήσεις, επιτέθηκαν στο πλοίο Mavi Marmara από την νηοπομπή που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στην λωρίδα της Γάζας στοχεύοντας στο σπάσιμο του αποκλεισμού των Ισραηλινών στην περιοχή. Κατά την συμπλοκή σκοτώθηκαν 10 ακτιβιστές και τραυματίστηκαν εξήντα έξη ακόμα άνθρωποι μεταξύ των οποίων και 6 Ισραηλινοί στρατιωτικοί.

Η Τουρκία με την διάσημη πλέον υποκρισία της άρχισε, με μεγάλη οξύτητα, να κατηγορεί το Ισραήλ για την πολιτική του στο Παλαιστινιακό «ξεχνώντας» ότι έκανε ή εξακολουθεί να κάνει πολύ χειρότερα στην κατεχόμενη Κύπρο (εισβολή, μαζικούς εποικισμούς, δολοφονίες, στρατιωτική κατοχή, καταστροφή εκκλησιών, περιφρόνηση αποφάσεων ΟΗΕ)!

Η Τουρκία, χωρίς την παραμικρή διάθεση να εφαρμόσει η ίδια αυτά για τα οποία με μεγάλη θρασύτητα κατηγορεί όλους τους άλλους, «ξέχασε» επίσης, χωρίς ενδοιασμούς, την καταλυτική βοήθεια που της παρείχε το Ισραήλ όχι μόνο κατά την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 αλλά και το πολύτιμο «δώρο» της παράδοσης του αρχηγού του Κουρδικού P.K.K. Αμπτουλλάχ Οτσαλάν, από την Ισραηλινή Μοσσάντ!

Σε τρία παλιότερα άρθρα μας με τον γενικό τίτλο «Το Τρίγωνο των Βερμούδων βρίσκεται ακριβώς δίπλα μας!» είχαμε αναφερθεί αναλυτικά στο Ισραήλ (20/08/2014), στην Τουρκία (29/8/2014) και σε Ελλάδα-Κύπρο (10/9/2014) σε σχέση με τα πολυεπίπεδα και πολύπλοκα γεοπολιτικά δεδομένα της περιοχής μας.

Η ρήξη των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ φάνηκε να αναδεικνύει τις τεράστιες δυνατότητες Ελλάδος και Κύπρου να αξιοποιήσουν την ανεκτίμητη γεοπολιτική τους αξία. Η πολιτική της Τουρκίας να υποστηρίζει «με το αζημίωτο» της σουλτανικής οικογένειας και με την απλόχερη ενίσχυση των σουνιτικών κρατών του Περσικού κόλπου τους πιο ακραίους ισλαμιστές (ISIS), η σύνδεση της με την Χαμάς, η νέο-οθωμανική συμπεριφορά της απέναντι σε όλους σχεδόν τους γείτονες (Ρωσία, Περσία, Ιράκ, Αρμενία, Συρία, Κύπρο, Ελλάδα, Βουλγαρία) αλλά και απέναντι σε άλλες χώρες της Βόρειας Αφρικής όπως η Αίγυπτος ή η Λυβύη, η λυσσαλέα αντίδραση της απέναντι στους Κούρδους εντός και εκτός Τουρκίας – όλα αυτά και άλλα πολλά την οδήγησαν σε αδιέξοδα που κορυφώθηκαν με την κατάρριψη του Ρωσικού αεροσκάφους.

Είχε μεσολαβήσει, στις 21 Μαρτίου 2013, η «συγνώμη» του Ισραηλινού πρωθυπουργού Βενιαμίν Νετανιάχου προς τον Τούρκο «σουλτάνο» για το αιματηρό επεισόδιο στο πλοίο Μαβί Μαρμαρά, με την μεσολάβηση του Προέδρου των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα. Το γεγονός αυτό διαφημίζεται συνεχώς στην Τουρκία προκειμένου να ενισχυθεί η εικόνα του Τούρκου «σουλτάνου» απέναντι σε Παλαιστίνιους, Άραβες και πολίτες εντός της Τουρκίας.

Η κατάρριψη του Ρωσικού πολεμικού αεροσκάφους στις 24 Νοεμβρίου 2015 δίνει την εντύπωση μιας άχρηστης επίδειξης αλαζονείας αλλά και ανύπαρκτης δύναμης του Τούρκου «σουλτάνου». Η σκληρή αντίδραση της Ρωσίας που δεν υπολογίζει κανένα κόστος προκειμένου να προσγειώσει στην πραγματικότητα  τις νεο-οθωμανικές φαντασιώσεις της Τουρκίας, υποχρέωσε τον «σουλτάνο» σε κατεπείγουσα εφαρμογή «εναλλακτικών λύσεων»  για προστασία και αντιμετώπιση της κυρίαρχης ενεργειακής εξάρτησης της Τουρκίας από την Ρωσία.

Στα πλαίσια αυτά, η Τουρκία έσπευσε να κρυφτεί αμέσως κάτω από την ομπρέλα προστασίας του ΝΑΤΟ σαν το παλαιόπαιδο που κάνει μια σοβαρή ζαβολιά και άρχισε να διαφοροποιεί την πολιτική της απέναντι στο Ισραήλ και την Αίγυπτο.

Έτσι, σύμφωνα με ειδικό αφιέρωμα της  Wall Street Journal στις διαπραγματεύσεις μεταξύ Τουρκίας – Ισραήλ στην Ελβετία, οι Τούρκοι προσφέρουν πλήρη αποκατάσταση των διπλωματικών τους σχέσεων με το Ισραήλ, «κλείσιμο» της υπόθεσης Mavi Marmara (με αποζημιώσεις 20 εκατ. δολαρίων στους συγγενείς των 10 θυμάτων από το Ισραήλ), τερματισμό των δραστηριοτήτων της Χαμάς στην Τουρκία (ήδη ο σουλτάνος συζητάει με τον ηγέτη της Χαμάς Khaled Meshaal που έχει την βάση του στην Τουρκία) καθώς και την δημιουργία ενός νέου αγωγού Ισραηλινού φυσικού αερίου που από το 2020 θα διασχίζει την Τουρκία, μεταφέροντας το 40% της ετήσιας παραγωγής του κοιτάσματος Leviathan προς την Ευρώπη.

Ενδεχόμενη υλοποίηση της επένδυσης αυτής (κόστος 6 δις) σε συνδυασμό με τον αζερικών συμφερόντων αγωγό TAP ο οποίος θα τροφοδοτεί την Ευρώπη (μέσω Β. Ελλάδος – Αλβανίας – Αδριατικής – Ιταλίας), υποκαθιστά την Τουρκία σε ρυθμιστή της Ευρωπαϊκής ενέργειας στην θέση της Ρωσίας! (Σχετικό με το θέμα είναι το άρθρο μας 4^ης Δεκεμβρίου 2015 με τίτλο «Τουρκία εναντίον Ρωσίας και στο βάθος…. Γερμανία!»). Ήδη ο Τούρκος πρωθυπουργός υπενθυμίζει σε κάθε ευκαιρία πως «η Τουρκία δεν χρειάζεται την Ε.Ε αλλά η Ένωση χρειάζεται την Τουρκία!» φυσικά για τις φθηνές λύσεις μεταφοράς φυσικού αερίου.

Εδώ όμως μπαίνει ο πολύ σημαντικός και απαραίτητος παράγοντας που λέγεται «Κύπρος». Χωρίς την συνεργασία της Κύπρου, η Τουρκία δεν μπορεί να μεταφέρει ούτε Ισραηλινό, ούτε Αιγυπτιακό φυσικό αέριο. Επί πλέον, υπάρχουν οι (πανάκριβες) εναλλακτικές λύσεις μεταφοράς Κυπριακού, Ισραηλινού και Αιγυπτιακού αερίου είτε μέσω κατασκευής ενός υποθαλάσσιου αγωγού Κύπρου – Κρήτης – Πελοποννήσου – Ιταλίας είτε μέσω δημιουργίας ενός τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Κύπρο και την μεταφορά του φυσικού αερίου στην Ευρώπη με πλοία.

Το γεγονός αυτό αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο αλλά και χρυσή ευκαιρία τόσο για την Κύπρο όσο και για την Ελλάδα. Η βιασύνη για «κλείσιμο» του Κυπριακού με οποιοδήποτε τρόπο και σε βάρος των συμφερόντων του Ελληνισμού, αποσκοπεί στην απρόσκοπτη ενεργοποίηση των παραπάνω σχεδίων που εξυπηρετούν πρωτίστως τα συμφέροντα της Τουρκίας και της  Γερμανίας.

Τα σημερινά όμως γεοπολιτικά δεδομένα της περιοχής μας είναι εξαιρετικά πολύπλοκα και βασικοί τους παράμετροι έχουν αλλάξει σημαντικά:

• Το Κουρδικό κίνημα υποστηρίζεται πλέον ανοιχτά από το Ισραήλ και την Δύση.
• Ελλάδα και Κύπρος, μέλη της ΕΕ, έχουν αναπτύξει ισχυρές σχέσεις με Ισραήλ και Αίγυπτο εγγυώμενες μακροπρόθεσμη «γεοπολιτική ηρεμία».
• Το Ισραήλ έχει καλλιεργήσει ισχυρές σχέσεις και με την Ρωσία παρά τα αντίθετα, σε αρκετές περιπτώσεις, συμφέροντα τους.
• Η Τουρκία μεταμορφώθηκε στον πιο επικίνδυνο προστάτη και υποστηρικτή της τρομοκρατίας του Ισλαμικού χαλιφάτου και των ποικίλων σουνιτικών ή μισθοφορικών παραφυάδων του. Επί πλέον έχει αποδείξει κατ΄ επανάληψη ότι μεταβάλλει την εξωτερική της πολιτική με την μεγαλύτερη ευκολία … αρκεί να εξυπηρετούνται τα δικά της και μόνο συμφέροντα!

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:  Η σημερινή Τουρκία δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα, να ισχυρίζεται ότι κατέρριψε Ρωσικό πολεμικό αεροσκάφος «επειδή παραβίασε τον εναέριο χώρο της για 17 δευτερόλεπτα» την ίδια ακριβώς στιγμή που η ίδια παραβιάζει συνεχώς τον εναέριο χώρο της Ελλάδος στο Αιγαίο με 2.244 παραβιάσεις – μόνο το 2014!

Το γεγονός αυτό από μόνο του, θα αρκούσε να αναδείξει την πλήρη αναξιοπιστία της νέο-οθωμανικής Τουρκίας που οραματίζεται το δίδυμο Ερντογάν – Νταβούτογλου.

Από την άλλη πλευρά το Ισραήλ, έχοντας υποστεί τεράστια ζημιά από την εμπρηστική ρητορική του Ερντογάν (στην Παλαιστίνη πολλά νεογέννητα βαφτίζονται ακόμα Ερντογάν), επιδιώκει να έχει όσο το δυνατόν καλύτερες σχέσεις με την Τουρκία – όπως ακριβώς και με τους Άραβες γείτονες του.

Αυτό όμως θα είναι αρκετό για να «εμπιστευτεί» μια αναξιόπιστη χώρα που δεν διστάζει να ισοπεδώνει μεγάλες, μακροπρόθεσμες και πολυεπίπεδες σχέσεις  όπως έκανε με τους Ρώσους αλλά και με τους ίδιους τους Ισραηλινούς πριν από μια και πλέον δεκαετία; Μιας χώρας που θέλει να εφαρμόζει σε όλες τις συμφωνίες που υπογράφει μόνο τα σημεία που εξυπηρετούν τα δικά της συμφέροντα, περιφρονώντας προκλητικά τις υποχρεώσεις της;

Θα διακινδυνεύσει το Ισραήλ την συνήθη μεταχείριση των υποτακτικών μιας ανύπαρκτης αυτοκρατορίας που εφαρμόζει η Τουρκία σε όσους δημιουργούν σχέσεις μαζί της – πολύ περισσότερο μετά την «συγνώμη» του Β. Νετανιάρχου στον μεγάλο «σουλτάνο» της Τουρκίας;

Μπορεί, κάτω από τις προϋποθέσεις αυτές, να κάνει επενδύσεις δισεκατομμυρίων και να εμπιστευτεί την σημερινή Τουρκία σαν σταθερό και ασφαλή μεταφορέα του φυσικού του αερίου;

Η λογική απάντηση στα ερωτήματα αυτά, είναι σίγουρα ένα μεγάλο ΟΧΙ.

Εκτός εάν, όλα όσα παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια στην πολύπαθη Μέση Ανατολή αποτελούν μια καλοστημένη παράσταση με συγκεκριμένους, κρυφούς στόχους τους οποίους οι «κοινοί θνητοί» θα αντιληφθούν μερικές δεκαετίες αργότερα…

Πηγή Analyst

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Ο τούρκος αρχιμουφτής εξαγνίζει τους τζιχαντιστές

Είναι ένας τύπος, Τούρκος, αρχιμουφτής το επάγγελμα, στενός φίλος του Ερντογάν. Το όνομα αυτού Μεχμέτ Γκορμέζ και οι δηλώσεις του ικανές να ταράξουν και τα πιο ισχυρά νευρικά συστήματα.
Ο εξαίρετος αυτός κύριος, λοιπόν, θεωρεί ότι «η ζημιά που έχει κάνει το Ισλαμικό Κράτος είναι συγκρίσιμη με αυτή που έκαναν τα προσβλητικά για τον Μωάμεθ σκίτσα».

Προφανώς για τον φανατικό Γκορμέζ το να σφάζεις μερικές εκατοντάδες χιλιάδες λαιμούς, να συντρίβεις αρχαιολογικούς θησαυρούς, να πουλάς ανθρώπους στα σκλαβοπάζαρα είναι το ίδιο με την «προσβολή» στον «προφήτη» Μωάμεθ.

«Σήμερα η ζημιά που προκαλούν δημοσιεύματα μακριά από κάθε πίστη, λογική και σοφία, που αποτυπώνουν το όνομα του Αλλάχ σε σημαίες (το ΙΚ), δεν είναι μικρότερη από αυτή που προκαλούν μη ανεκτά με κανέναν τρόπο σκίτσα από τους πρωτοπόρους της ισλαμοφοβίας», είπε ο Τούρκος αρχιμουφτής, κατά τους εορτασμούς των γενεθλίων του Μωάμεθ.

Οι μουσουλμάνοι, κατά τον Γκορμέζ είναι αυτοί που παρουσιάζουν τη διδασκαλία του Μωάμεθ σε όλο τον κόσμο. «Ωστόσο το μεγαλύτερο πρόβλημα σήμερα είναι πως οι μουσουλμάνοι δεν αποτελούν σήμερα παράδειγμα του μηνύματος του προφήτη», είπε.

Και όμως κ. Γκορμέζ αυτό ακριβώς κάνουν. Παράδειγμα των πράξεων του παιδόφιλου Μωάμεθ αποτελούν. Ακριβές αντίγραφο του Μωάμεθ που έσφαζε και λεηλατούσε αποτελούν, εδώ και 1.400 περίπου χρόνια, διότι το Ισλάμ δεν είναι θρησκεία, αλλά ένα σύστημα διακυβέρνησης.

Η σύγκριση λοιπόν των σφαγέων του ΙΚ που η χώρας σας, η Τουρκίας, βοήθησε να ισχυροποιηθούν, δεν έχει σε τίποτα να κάνει με τα όποια σκίτσα, βιβλία ή οτιδήποτε άλλο και είναι τουλάχιστον ντροπή να τα λέτε αυτά. Αλλά Τούρκος του περιβάλλοντος Ερντογάν είστε. Τι σχέση έχετε με τη ντροπή;

ΠΚ
Πηγή MIgnatiou


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Ο Νταβούτογλου καταδικάζει τη Ρωσία για τις επιδρομές στη Συρία

Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου καταδίκασε σήμερα την επίθεση στη συριακή πόλη Ιντλίμπ το Σαββατοκύριακο, η οποία πιστεύεται ότι πραγματοποιήθηκε από ρωσικά πολεμικά αεροσκάφη, και δήλωσε ότι η Συρία δεν θα αποτελέσει μέρος των "ρωσικών ιμπεριαλιστικών στόχων".

Σε αεροπορικές επιδρομές σκοτώθηκαν δεκάδες άνθρωποι στο κέντρο της πόλης Ιντλίμπ που τελεί υπό τον έλεγχο των ανταρτών στη βορειοδυτική Συρία την Κυριακή, σύμφωνα με διασώστες και κατοίκους της περιοχής.

Η Τουρκία, η οποία ζητεί εδώ και καιρό την απομάκρυνση του προέδρου της Συρίας Μπασάρ αλ-Ασαντ από την εξουσία, είναι ιδιαίτερα επικριτική για τον ρόλο της Ρωσίας στην περιοχή. Η Μόσχα είναι παλιός σύμμαχος του Άσαντ.

"Το συριακό έδαφος δεν είναι ούτε θα είναι μέρος των ρωσικών ιμπεριαλιστικών στόχων", δήλωσε ο Νταβούτογλου.

Απευθυνόμενος σε μέλη του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) στο κοινοβούλιο κατά τη διάρκεια της εβδομαδιαίας του ομιλίας, ο Νταβούτογλου είπε επίσης ότι η υποστήριξη με στρατιωτική εκπαίδευση και εξοπλισμό στο Ιράκ θα συνεχιστεί μέχρι να απελευθερωθεί η πόλη της Μοσούλης.

Ο Νταβούτογλου δήλωσε επίσης ότι οι συνομιλίες για την αποκατάσταση των σχέσεων με το Ισραήλ συνεχίζονται και η Άγκυρα εμμένει στα αιτήματά της για την καταβολή αποζημιώσεων και την "άρση των περιορισμών" στη Γάζα που τελεί υπό ισραηλινό αποκλεισμό.

Οι άλλοτε ισχυρές σχέσεις μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας επιδεινώθηκαν σοβαρά το 2010, όταν ισραηλινοί κομάντος εισέβαλαν σε πλοίο νηοπομπής που ήθελε να σπάσει τον ναυτικό αποκλεισμό της Γάζας και σκότωσαν δέκα τούρκους ακτιβιστές.

O Νταβούτογλου επέκρινε επίσης την προγραμματισμένη επίσκεψη στη Μόσχα του σημαντικότερου κούρδου πολιτικού ηγέτη της Τουρκίας, μεσούσης της τουρκο-ρωσικής διπλωματικής κρίσης την οποία προκάλεσε η κατάρριψη ρωσικού βομβαρδιστικού από την τουρκική πολεμική αεροπορία.

"Μπορούν να πηγαίνουν όπου θέλουν αλλά διερωτάται κανείς γιατί οι άνθρωποι του HDP (του φιλοκουρδικού Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών) ταξιδεύουν τώρα στη Ρωσία, με την οποία διανύουμε μια κρίση και όχι πριν από δύο μήνες", δήλωσε ο Νταβούτογλου.

Ο αρχηγός του HDP, Σελαχατίν Ντεμιρτάς, ένας από τους μεγαλύτερους αντίπαλους του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, θα συναντηθεί με τον υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ στη Μόσχα αύριο, ακριβώς ένα μήνα μετά τη συντριβή του ρωσικού βομβαρδιστικού στα συριακά σύνορα στις 24 Νοεμβρίου.

"Οι άνθρωποι αυτοί έχουν συνηθίσει να συνεργάζονται με όλους αυτούς που έχουν μια διένεξη με την Τουρκία", τόνισε ο Νταβούτογλου πριν κατηγορήσει για μια ακόμη φορά τη Ρωσία ότι βομβαρδίζει στη Συρία κυρίως "τους αμάχους και τη μετροπαθή αντιπολίτευση".

Πρόκειται για την πρώτη επίσκεψη στη Ρωσία τούρκου πολιτικού μετά το περιστατικό αυτό. Έπειτα από αυτό, η Μόσχα ανακοίνωσε πολλά μέτρα οικονομικών αντιποίνων. Η Τουρκία από την πλευρά της ενέτεινε τις εκκλήσεις για εκτόνωση της κατάστασης.

Το HDP προτίθεται να ανοίξει το 2016 γραφείο στη Μόσχα και σε αρκετές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, σύμφωνα με αξιωματούχο του κόμματος.

Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Renzi: Η Ευρώπη οφείλει να υπηρετεί και τις 28 χώρες, όχι μόνο μία

Ο Ιταλός πρωθυπουργός, Ματέο Ρέντσι, προειδοποίησε ότι οι καθοδηγούμενες από τη Γερμανία πολιτικές λιτότητας στην ευρωζώνη υποδαυλίζουν τις φλόγες του λαϊκισμού, οδηγώντας σε πολιτική παράλυση και εκλογικές ήττες για όλες τις εκλεγμένες κυβερνήσεις στην Ευρώπη που τις εφαρμόζουν.

Σε συνέντευξή του στους FT που αναδημοσιεύει το CNBC, μια μέρα μετά τις εκλογές στην Ισπανία που αποδυνάμωσαν την κοινοβουλευτική δύναμη του δεξιού πρωθυπουργού, Μαριάνο Ραχόι, καθιστώντας δύσκολο να σχηματίσει νέα κυβέρνηση, ο κ. Ρέντσι λέει ότι αυτό είναι το μάθημα που πρέπει να πάρουμε.

«Δεν ξέρω τι πρόκειται να συμβεί στο φίλο μου Μαριάνο, αλλά ξέρω ότι εκείνοι που υπήρξαν στην πρώτη γραμμή των πιστών συμμάχων των πολιτικών λιτότητας χωρίς ανάπτυξη, έχασαν τις δουλειές τους», δήλωσε ο κ. Ρέντσι.

«Συνέβη στη Βαρσοβία, παρόλο που οι συνθήκες ήταν αρκετά ιδιαίτερες εκεί, συνέβη στην Αθήνα, συνέβη στη Λισσαβώνα. Ας δούμε τι θα συμβεί στη Μαδρίτη», συμπλήρωσε.

Τις τελευταίες εβδομάδες, η Ιταλία αντιπαρατέθηκε με τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο σε πλήθος μετώπων, από τον διαφιλονικούμενο αγωγό μεταξύ Γερμανίας και Ρωσίας, τις απαιτήσεις ότι η Ιταλία πρέπει να κάνει περισσότερα για την ταυτοποίηση των προσφύγων, τη θέσπιση κοινού συστήματος προστασίας καταθέσεων πανευρωπαϊκά και τον νέο προϋπολογισμό της Ιταλίας, που επικρίθηκε ότι είναι πολύ "ακριβός".

«Τρέφω εκτίμηση για την Άνγκελα, έχουμε μια εξαιρετική προσωπική σχέση», λέει ο κ. Ρέντσι, «Αλλά πρέπει να είμαστε ειλικρινείς… Η Ευρώπη οφείλει να υπηρετεί και τις 28 χώρες, όχι μόνο μία».

Ενεργειακά

Ο Ιταλός πρωθυπουργός στη διάρκεια της συνέντευξης έγινε ακόμα πιο... απότομος, επικρίνοντας αυτό που θεωρεί "δύο μέτρα και σταθμά" απέναντι στην Ιταλία και, συχνά, υπέρ της Γερμανίας.

Η κατασκευή ενός δεύτερου αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream, που θα συνδέει απευθείας τη Ρωσία με τη Γερμανία, είναι ένα από τα ζητήματα αυτά, ειδικότερα καθώς η ΕΕ διαφώνησε με την εναλλακτική πρόταση για τον αγωγό South Stream που θα απέφερε πολύ πιο άμεσα οφέλη στην Ιταλία.

«Είπαμε όχι στον South Stream και ξαφνικά, αθόρυβα, ανακαλύπτουμε ότι υπάρχει ένας Nord Stream», δηλώνει. «Ποιος το αποφάσισε; Είναι η ενεργειακή πολιτική επιλογή της ΕΕ; Όταν έθεσα το θέμα μόνο η Γερμανία και η Ολλανδία το υπερασπίστηκαν. Καταλαβαίνω ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα, δεν εξεγείρομαι, αλλά θέλω να πω ότι οι κανόνες είτε εφαρμόζονται για όλους, είτε για κανέναν», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Προσφυγική κρίση

Παρομοίως, η Ιταλία αντέδρασε έντονα, νωρίτερα αυτόν το μήνα, όταν η ΕΕ ξεκίνησε εναντίον της διαδικασία κυρώσεων επειδή απέτυχε να ταυτοποιήσει αρκετούς από τους χιλιάδες πρόσφυγες που διασώθηκαν στη Μεσόγειο. Ο κ. Ρέντσι λέει ότι αυτό μπορεί να ήταν αλήθεια κατά το παρελθόν, αλλά όχι πια.

«Τώρα πλέον παίρνουμε δαχτυλικά αποτυπώματα, φωτογραφίες και κάνουμε έλεγχο ίριδας. Δεν μπορούμε να κάνουμε περισσότερα. Ζητήθηκε αυτό από τους υπόλοιπους; Μεταξύ Ιουλίου και Αυγούστου η Γερμανία υποδέχτηκε μετανάστες και δεν πήρε αποτυπώματα επειδή η Μέρκελ ζήτησε να τέθει “η αλληλεγγύη μπροστά από τη γραφειοκρατεία”».

Τράπεζες

Τις τελευταίες εβδομάδες η κυβέρνηση του κ. Ρέντσι είχε βρεθεί υπό μεγάλη πίεση εξαιτίας των όρων της συμφωνίας διάσωσης τεσσάρων μικρών τραπεζών στην κεντρική Ιταλία. Παρά το γεγονός ότι η συμφωνία βασίστηκε στους νέους κοινοτικούς κανονισμούς κατά της κρατικής βοήθειας.

«Η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχουν κανόνες της ΕΕ και οφείλουμε να τους σεβόμαστε. Δεχτήκαμε ένα γράμμα από τον (επίτροπο οικονομικών υπηρεσιών) Jonathan Hill και την (επίτροπο ανταγωνισμού) Margrethe Vesatager, το οποίο μας έλεγε τι μπορούμε να κάνουμε και τι δεν μπορούμε» είπε ο κ. Ρέντσι. Τον Ιανουάριο θα τεθούν σε ισχύ οι νέοι κοινοτικοί κανονισμοί, ο οποίοι θα ζημιώνουν και τους καταθέτες σε παρόμοιες περιπτώσεις και, ο κ. Ρέντσι σχολιάζει: «Η εντύπωσή μου είναι ότι θα χρειαστεί να κοιτάξουν μερικούς αριθμούς στις Βρυξέλλες».

Ωστόσο, ο κ. Ρέντσι υπερασπίστηκε το ιταλικό τραπεζικό σύστημα, το οποίο χαρακτήρισε αξιόπιστο, και αναφέρθηκε ξανά στη Γερμανία λέγοντας ότι δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν τις δικές της τράπεζες. «Έχουμε να ρυθμίσουμε κάποιες μικρές καταστάσεις αλλά δε θα άλλαζα το ιταλικό τραπεζικό σύστημα για το γερμανικό, με το σύστημα του Sparkassen», όπως είπε. «Για όνομα του Θεού, δε θέλω καμία σχέση με αυτό – θα αντέγραφα άλλα πράγματα από αυτούς» συμπλήρωσε.

Νέα διαμάχη εν όψει;

Στις αρχές του νέου χρόνου ενδέχεται να υπάρξει νέα διαμάχη με τις Βρυξέλλες για τον ιταλικό προϋπολογισμό, ο οποίος περιέχει μεγάλες μειώσεις φόρων και μικρές μειώσεις δαπανών, κάτι που μοιάζει προβληματικό λόγω του διογκωμένου ιταλικού χρέους. Ωστόσο η ιταλική οικονομία ανακάμπτει – σημειώνοντας ανάπτυξη ύστερα από τρία χρόνια ύφεσης- και ο κ. Ρέντσι επιμένει ότι τα δημόσια οικονομικά βελτιώνονται.

«Δε ζητήσαμε τίποτα περισσότερο (από τις Βρυξέλλες) από όσα δικαιούμασταν (σύμφωνα με τις νέες ευέλικτες οδηγίες). Στην πραγματικότητα ζητήσαμε και λίγα λιγότερα», λέει ο κ. Ρέντσι. «Το χρέος μας θα πέσει τον επόμενο χρόνο και το έλλειμα είναι κάτω από 2,5%», προσθέτει, πριν κάνει λόγο ξανά για "δύο μέτρα και σταθμά" σε σχέση με τη Γερμανία «Η Γερμανία έχει εμπορικό πλεόνασμα 8%, την ώρα που οι κανόνες επιτρέπουν το πολύ 6%».

Ο κ. Ρέντσι καλεί για μια νέα οικονομική πολιτική στην ΕΕ. «Μπορούμε να νικήσουμε τη δημαγωγία, την απάθεια και τον λαϊκισμό επενδύοντας στην ανάπτυξη και την εργασία, για μια νέα κοινωνική Ευρώπη με περισσότερες αξίες, περισσότερο πολιτισμό, περισσότερα ιδανικά, περισσότερη ομορφιά», όπως λέει. «Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με τα οικονομικά μας, αλλά αυτό πρέπει να σχετίζεται λιγότερο με υποδιαστολές και δεκαδικά σημεία».



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Τα Χριστούγεννα καταργήθηκαν...

Γράφει ο Κώστας Μαντατοφόρος

Όχι, δεν αναβλήθηκαν.
Καταργήθηκαν.

Εκτός απ' τα μικρά παιδιά που έχουν άγνοια κινδύνου, και άγνοια μέλλοντος, κανείς άλλος δεν αισθάνεται την παραμικρή χαρά για τούτες τις γιορτές του τέλους του έτους.
Τα πικρά χαμόγελα έχουν  αντικαταστήσει το γέλιο των εορτών, και το κούνημα του κεφαλιού τις εορταστικές ευχές.

Τί ακριβώς να χαρείς και τί να ευχηθείς σε μία κατεστραμμένη χώρα, σε έναν λαό τελειωμένο και υπόδουλο.
Οποιαδήποτε εκφορά ευχής, ακόμη και ''για το καλό'', ή  ''για να μας πάει καλά'', αποτελεί μέγιστη υποκρισία,  και ενσυνείδητη εγκληματική προς τον εαυτό μας αποφυγή της πραγματικότητας.

Δεν έχουμε κανέναν λόγο να χαρούμε, και κανέναν λόγο να κάνουμε διάλλειμα απ' την δυστυχία μας και την ζοφερή πραγματικότητα. 
 Γιατί όσον καιρό εμείς θα κάνουμε εορταστικό διάλλειμα ψεύτικων ελπίδων, άχρηστων ευχών, για να ζήσουμε στο ''ροζ συννεφάκι'' των ''Καλών Χριστούγεννων και Ευτυχισμένων των νέων ετών'', έχει κανείς καμία αμφιβολία, πως το σύστημα, η εξουσία, οι''εταίροι'' τοκογλύφοι, οι τράπεζες δεν θα συνεχίσουν να απεργάζονται το κακό μας, την ολική καταστροφή μας; 
Θα σταματήσουν να τρέχουν οι φόροι κι οι ανατοκισμοί; 
Δεν θα τρέχουν οι κάθε είδους προθεσμίες, και δεν θα επιβληθούν πρόστιμα;
Θα πάρουν παράταση οι πλειστηριασμοί, το ξήλωμα των εκατό δόσεων, η κατάργηση του νόμου για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά; 
Θα σταματήσουν τράπεζες και εφορία να στέλνουν απειλητικά ραβασάκια εν μέσω εορτών, για να μας περιμένουν στην γωνία με την αρχή του καινούργιου χρόνου, πως τάχα αυτοί μας ειδοποίησαν, αλλά εμείς δεν υπήρξαμε ''συνεργάσιμοι'';

Δεν υπάρχει κανένα ''καλό των ημερών''.
Το καλό των ημερών τρέχει και μας φέρνει όλο και πιό κοντά στον κακό μας τον καιρό.
Και δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να γιορτάσουμε για ο,τιδήποτε φέτος.
Δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να δώσουμε ψεύτικες ελπίδες ο ένας στον άλλο, και ειδικά στα παιδιά μας. 
Δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να τους προσφέρουμε τρείς μέρες κουτσής κι επίπλαστης χαράς, για να τα ξυπνήσουμε αύριο στην χωματερή των μνημονίων, της ανεργίας, της φτώχειας, της απελπισίας.

Δεν έχουμε παρά ένα δικαίωμα: 
Να μην χαρούμε για τίποτα μέχρι να επαναστατήσουμε και μέχρι να σύρουμε τους προδότες στην καταδίκη.

Όταν θα γίνει αυτό, τότε θα ξαναέχουμε δικαίωμα στα Χριστούγεννα και στην ελπίδα για ένα Νέο Έτος. 
Ο χρόνος τρέχει εναντίον μας και υπέρ των εγκληματιών προδοτών!...

Πηγή "Ουδέν Σχόλιον"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Από τη Συρία στο Αφγανιστάν... «εστίες» για ΗΠΑ - Ρωσία

Του Ζαχαρία Μίχα 

Ενώ η δημοσιότητα κυριαρχείται, και όχι άδικα, από τις εξελίξεις στη Συρία, ιδίως μετά τη ρωσική ανάμιξη και την εμπλοκή μετά την κατάρριψη του Su-24, το μέτωπο του Αφγανιστάν όχι μόνο δεν έχει ηρεμήσει, αλλά αναζωπυρώνεται σταδιακά.

Πρόκειται για μια εξέλιξη που έρχεται σε μια χρονική στιγμή όπου διαφαίνεται σχετική εξομάλυνση στις σχέσεις ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και τη Μόσχα, μια εξομάλυνση η οποία για να επιτευχθεί δεν μπορεί να περιοριστεί μόνο στο μέτωπο της Συρίας και του Ιράκ, αλλά θα συμπεριλάβει και άλλα «μέτωπα» όπως η Ουκρανία, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο υποστήριξης από την πλευρά της Μόσχας των προσπαθειών των δυτικών δυνάμεων στο Αφγανιστάν... μέσω Κεντρικής Ασίας.

Η συνεργασία αυτή, στη συνέχεια θα πρέπει να λάβει υπόψη την ισορροπία στη νοτιοανατολική Ασία τουλάχιστον, αφού το μέτωπο του Αφγανιστάν επηρεάζεται από το δίπολο Ινδίας-Πακιστάν, με την Ινδία να εμπλέκεται ενεργά στο Αφγανιστάν με στόχο να αποκόψει το Πακιστάν από μια χώρα που παραδοσιακά θεωρούσε ως στρατηγικό της βάθος, εξ ου και η ιστορικά συνεχής εμπλοκή στα εσωτερικά της, κυρίως μέσω της πανίσχυρης υπηρεσίας πληροφοριών των ενόπλων δυνάμεων, της ISI (Inter-Services Intelligence). 

Το «μεγάλο παιχνίδι» της ΝΑ Ασίας συνδέεται...

Το δε δίπολο Ινδίας-Πακιστάν με τη σειρά του, έχει το βλέμμα στραμμένο στην Κίνα, αφού το Ισλαμαμπάντ βλέπει στις σχέσεις με το Πεκίνο τον πιο «πειστικό» παράγοντα αποτροπής απέναντι στην Ινδία, η οποία αποτελεί ένα είδος «γεωπολιτικού επάθλου» ανάμεσα στη Ρωσία και της ΗΠΑ, μια χώρα που θεωρεί κύριο κίνδυνο εθνικής ασφάλειας την Κίνα. Σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που θυσίασε στο βωμό της εξισορρόπησής της το συντριπτικό συμβατικό πλεονέκτημα που απολάμβανε απέναντι στο Πακιστάν, με την πυρηνικοποίησή της το 1998, αφού το Πακιστάν ακολούθησε δύο εβδομάδες μετά, εξισορροπώντας αυτό το συμβατικό μειονέκτημα.

Πρόκειται για μια εντυπωσιακή «γεωστρατηγική αλυσίδα» η οποία επηρεάζεται συνολικά, από την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι σχέσεις ανάμεσα στη Μόσχα και την Ουάσιγκτον, με τις δυο πρωτεύουσες να πρέπει να προσέχουν τις κινήσεις τους ώστε να μην επηρεαστεί η μεταξύ τους ισορροπία... 

Η Ρωσία και θέλει και μπορεί...

Τούτων λεχθέντων, οι τελευταίες εξελίξεις στο Αφγανιστάν, μοιραία θα αποτελέσουν αντικείμενο των συζητήσεων μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Ρωσίας. Καθ’ όλη τη διάρκεια της αμερικανικής εμπλοκής στη χώρα της Κεντρικής Ασίας, η συνεργασία της Ρωσίας ήταν ζωτικής σημασίας για τη λογιστική υποστήριξη των δυνάμεων και όχι μόνο. Οι Ρώσοι έχουν κάθε κίνητρο να συνεργαστούν με τους Αμερικανούς στο Αφγανιστάν, καθώς η επικράτηση των ισλαμιστών που θα μπορούσαν να «εξάγουν» τον εξτρεμισμό στις πρώην σοβιετικές Δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας, στην «αυλή» της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ανησυχούσε παραδοσιακά τη Μόσχα.

Ας μην ξεχνούμε για παράδειγμα και τις αγορές ρωσικών ελικοπτέρων από το αμερικανικό Πεντάγωνο, για λογαριασμό των αφγανικών ενόπλων δυνάμεων. Δεν πρέπει όμως να ξεχνούμε και τον ανταγωνισμό ΗΠΑ και Ρωσίας στον χώρο της Κεντρικής Ασίας, μια περιοχή για την οποία τρέφει σημαντικές φιλοδοξίες και η Κίνα. 

Μετεξέλιξη της απειλής και αναρχία...

Στο Αφγανιστάν, η απειλή των Ταλιμπάν έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια μετεξέλιξη. Το «κίνημα», μετά τον θάνατο των χαρισματικών ηγεσιών -«πνευματική» και φυσική αντίστοιχα- του Οσάμα μπιν Λάντεν και του Μουλά Ομάρ άλλαξε χαρακτήρα και έγινε λιγότερο συμπαγές, καθώς πολέμαρχοι ανταγωνίζονταν ακόμα και δια των όπλων για την κατάληψη της ηγεσίας.

Αυτά τα δεδομένα, ωστόσο, κάθε άλλο παρά οδήγησαν σε μείωση της βίας στο Αφγανιστάν, αφού ενίοτε η απόδειξη της ικανότητας ανάληψης ηγετικού ρόλου περνούσε μέσω και της επίδειξης μεγαλύτερης αγριότητας είτε σε συγκρούσεις με τους αντιπάλους πολεμάρχους στο πλαίσιο των Ταλιμπάν, είτε εναντίον περιοχών που θεωρούνταν «απελευθερωμένες», έχοντας περάσει – μόνο τυπικά – στον έλεγχο της κεντρικής κυβέρνησης.

Μια κυβέρνηση η οποία δεν ελέγχει και πολλά τμήματα της χώρας πέραν της Καμπούλ, όπου οι επιθέσεις αυτοκτονίας από την πλευρά των Ταλιμπάν χρησιμοποιούνται για να υπενθυμίζουν ότι ούτε εκεί ο έλεγχος είναι απόλυτος, παρά την παρουσία ξένων, καλά εκπαιδευμένων στρατιωτικών δυνάμεων. 

Οι ξένες δυνάμεις παραμένουν

Όσο δεν αλλάζει η κατάσταση στο έδαφος, με τις δυνάμεις των Ταλιμπάν να προελαύνουν προκαλώντας εύλογη ανησυχία στη Δύση, η διαφαινόμενη αναζωπύρωση της σύγκρουσης δημιουργεί εμπόδια στην ομαλή εξέλιξη της προγραμματισμένης αποχώρησης των στρατευμάτων του ΝΑΤΟ από τη χώρα, με τις ΗΠΑ και τη Βρετανία να έχουν ήδη προβεί σε αναθεωρήσεις και να επεκτείνουν χρονικά την παραμονή δυνάμεων ειδικών επιχειρήσεων που διατηρούν, οι οποίες είχαν προγραμματιστεί να αποχωρήσουν (κάποιες αποχώρησαν και επιστρέφουν).

Όπως ανακοινώθηκε πρόσφατα, 10.000 αμερικανικές δυνάμεις θα συνεχίσουν να βρίσκονται στο Αφγανιστάν μέχρι το 2016, με τον αριθμό τους να μειώνεται στους 5.500 το 2017, ενώ και το ΝΑΤΟ ανακοίνωσε ότι στρατεύματά του θα συνεχίσουν να βρίσκονται στη χώρα μέχρι το 2020.

Χαρακτηριστικότερο ίσως παράδειγμα είναι η επαρχία Χελμάντ, το κέντρο της παραγωγής οπίου, που παραμένει η σημαντικότερη «βιομηχανία» της χώρας παρά τις όποιες οργανωμένες προσπάθειες έγιναν από τα συμμετέχοντα στον διεθνή συνασπισμό κράτη και διεθνείς οργανισμούς όπως ο ΟΗΕ, όπου οι σκληρές συγκρούσεις βρίσκονται σε εξέλιξη τουλάχιστον το τελευταίο εξάμηνο και τις τελευταίες μέρες είναι πλέον τόσο σφοδρές, με αποτέλεσμα να έχουν καταγραφεί τουλάχιστον 90 απώλειες από την πλευρά των δυνάμεων ασφαλείας.

Οι αρχές της επαρχίες απηύθυναν έκκληση στην κεντρική κυβέρνηση να βοηθήσει την επαρχία, αφού παρά την παρουσία αμερικανικών και βρετανικών δυνάμεων, ο έλεγχός της αποδεικνύεται εξαιρετικά δυσχερής, ενώ ενδεχόμενη αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων θα οδηγήσει με συνοπτικές διαδικασίες στην κατάληψη της περιοχής από τους Ταλιμπάν.

Η κεντρική κυβέρνηση προβαίνει σε καθησυχαστικές και «περήφανες» δηλώσεις ότι ο έλεγχος της επαρχίας δεν πρόκειται να χαθεί. Είναι όμως προφανές, ότι το προηγούμενο της πόλης Κουντούζ στα βόρεια της χώρας που ανακαταλήφθηκε από τις κυβερνητικές δυνάμεις ενώ είχε καταληφθεί από τους Ταλιμπάν, δεν είναι βέβαιο ότι θα μπορεί πάντα να επαναλαμβάνεται. 

Απόπειρες διαπραγμάτευσης

Το αδιέξοδο της κατάστασης φαίνεται και από τις προσπάθειες που καταβάλει η κυβέρνηση του προέδρου Ασράφ Γκάνι, να προσεταιριστεί το Πακιστάν του Ναουάζ Σαρίφ, για να επιχειρηθεί διαπραγμάτευση με τους Ταλιμπάν που θα οδηγήσει σε ειρήνευση. Το Αφγανιστάν, μέχρι πρόσφατα κατηγορούσε το Πακιστάν ότι υπέθαλπε τους Ταλιμπάν, αντιδρώντας στην αυτονόμηση της Καμπούλ και τη σύσφιξη των σχέσεών του με το Νέο Δελχί.

Πέραν της Ινδίας που θα δει στην πράξη να παρεμβάλλονται εμπόδια στην πολιτική της με το Αφγανιστάν, αντιρρήσεις φαίνεται πως υπάρχουν και στο εσωτερικό της χώρας, όπως άλλωστε φάνηκε από την παραίτηση του επικεφαλής της υπηρεσίας πληροφοριών, ο οποίος άσκησε δημοσίως κριτική στην κυβέρνηση, ότι επιχειρεί να προσεταιριστεί τους ισλαμιστές αντάρτες που υποτίθεται ότι επιθυμεί να εξουδετερώσει...

Παρά τις εξελίξεις αυτές, η παραγωγή ουσιώδους αποτελέσματος είναι αμφίβολη, ενώ η διαδικασία θα είναι μετά βεβαιότητας χρονοβόρα. Την ίδια στιγμή, η παρουσία διεθνών δυνάμεων στο έδαφος συνεχίζει να αποτελεί «αγκάθι», αν δεν αποκληθεί εκ προοιμίου αδιέξοδο: Η αποχώρησή τους μπορεί να αποτελέσει προϋπόθεση συνομολόγησης οποιασδήποτε συμφωνίας από την πλευρά των Ταλιμπάν, με την αφγανική πλευρά να φοβάται ραγδαίες, ανεξέλεγκτες και σίγουρα δραματικές εξελίξεις σε περίπτωση αποχώρησης και εν συνεχεία κατάρρευσης των συνομιλιών με το οποιοδήποτε πρόσχημα. 

Η «γεωστρατηγική αλυσίδα»

Προς το παρόν, αυτό που πρέπει να συνειδητοποιηθεί είναι η διασύνδεση των μετώπων για τη Μόσχα και την Ουάσιγκτον από τη Συρία και το Ιράκ, μέχρι την Ουκρανία, την κεντρική Ασία και το Αφγανιστάν. Κάθε «μέτωπο» έχει διαφορετική βαρύτητα για καθεμιά πλευρά, κάτι που δίνει περιθώριο τακτικών υποχωρήσεων προς αναζήτηση κοινού τόπου και συνεργασίας, η πορεία της οποίας θα οικοδομήσει σταδιακά ένα ελάχιστο εμπιστοσύνης ανάμεσα στις δυο πλευρές, που αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση βιώσιμης διευθέτησης οπουδήποτε.

Τόσο η Ουάσιγκτον όσο και η Μόσχα έχουν σημαντικά κίνητρα συνεργασίας, καθώς κάθε εναλλακτική επιβάλει κόστος σε μια συγκυρία προβληματική και για τους δυο, με την Κίνα να παρακολουθεί διακριτικά την κατάσταση αποφεύγοντας να εμπλακεί εάν δεν διακυβεύεται ζωτικό εθνικό της συμφέρον. Παρά τη φιλολογία περί «στρατηγικού άξονα» Μόσχας-Πεκίνου, η πραγματικότητα είναι πολύ περισσότερο περίπλοκη, με την Κίνα να μην ενοχλείται κιόλας ενώπιον της προοπτικής αλληλοεξουδετέρωσης των δυο σημαντικότερων γεωπολιτικών της ανταγωνιστών, καθώς και με τους δύο έχει σημαντικές διαφορές σε συγκεκριμένες περιοχές.

Εν ολίγοις, η τρέχουσα συγκυρία στο επίπεδο της περιφερειακής και της παγκόσμιας ισορροπίας και ασφάλειας χαρακτηρίζεται από τακτικές – κυρίως – ad hoc συμμαχίες επί τη βάση του «ο εχθρός [εναλλακτικά «αντίπαλος»] του εχθρού μου είναι φίλος». Απουσία «διεθνούς τάξης» σε μια μεταβατική περίοδο τα πάντα θυμίζουν κινούμενη άμμο που απειλεί να «καταπιεί» κάθε απρόσεκτο δρώντα. 

* Ο Ζαχαρίας Μίχας είναι διευθυντής μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας (ΙΑΑΑ-ISDA)

Πηγή Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Πωλήθηκε στο Κατάρ η Finansbank

Πωλήθηκε η Finansbank όπως ανακοίνωσε πριν από λίγο στο Χρηματιστήριο η Εθνική Τράπεζα.

Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της Τράπεζας, στις 21 Δεκεμβρίου 2015, το Διοικητικό Συμβούλιο της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος Α.Ε. ενέκρινε την πώληση της συμμετοχής της ΕΤΕ (99,81% των μετοχών) στη Finansbank A.Ş., σε συνδυασμό με άλλες άμεσες ή έμμεσες μειοψηφικές συμμετοχές στην Εθνική Τράπεζα του Κατάρ.
Το συμφωνημένο τίμημα για τη συναλλαγή ανέρχεται σε €2.750 εκατομμύρια.

Επίσης, η QNB θα αποπληρώσει με την ολοκλήρωση της συναλλαγής το χρέος μειωμένης εξασφάλισης ύψους $910 εκατομμυρίων, της Finansbank προς την ΕΤΕ, αυξάνοντας έτσι τη ρευστότητα του Ομίλου ΕΤΕ κατά περίπου €3,5 δισ. συνολικά.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Ο ΓΑΠ ξαναχτύπησε από την Τουρκία: "Αφήστε τους όλους να πάνε στην... Ελλάδα"!

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας - Τουρκολόγος

Ένθερμος υποστηρικτής της ελεύθερης διακίνησης των παράνομων μουσουλμάνων μεταναστών από την Τουρκία προς την Ελλάδα και την Ευρώπη, εμφανίστηκε ο πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας, αξιότιμος κ Γεώργιος Παπανδρέου, ο πρωθυπουργός που παρέδωσε την εθνική κυριαρχία στο ΔΝΤ, σε δημόσια ομιλία του στην γειτονική Τουρκία μιας και.. δεν φέρεται διατεθειμένος να κάνει δημόσιες ομιλίες στην Ελλάδα για «προφανείς» λόγους.

Σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα Hürriyet, ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου έτυχε θερμότατης υποδοχής στην Τουρκία όπου σαν πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς κλήθηκε να εκφωνήσει πολύ βαρυσήμαντο λόγο (πως τα «τρώνε» αυτά οι Τούρκοι;) στο τουρκικό πανεπιστήμιο του Boğaziçi στην Κωνσταντινούπολη.

Ο πασίγνωστος διεθνώς πρώην πρωθυπουργίας της Ελλάδας, στην βαρυσήμαντη ομιλία του συμβούλευσε την Ελλάδα αλλά και γενικότερα στην Ευρώπη να σταματήσει να προβάλει εμπόδια στην ελεύθερη διακίνηση των εκατοντάδων χιλιάδων παράνομων μεταναστών από την Ανατολή και από τον Νότο, με το αιτιολογικό πως ό,τι και να κάνουν, όσα εμπόδια και να βάλουν… «αυτοί πάλι θα έρθουν, θέλετε δεν θέλετε!».
Μάλιστα!

Ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου εμφανίστηκε εκτός των άλλων και ένθερμος υποστηρικτής της επίλυσης του Κυπριακού βάσει ενός ανάλογου σχεδίου Ανάν το οποίο είχε υποστηρίξει με σθένος το 2014, όταν τότε ο κυπριακός λαός το είχε απορρίψει με μεγάλη πλειοψηφία.

Αυτά τα λίγα από τον Γ.Α.Π. που έκανε και επίδειξη των… φιλοζωικών του αισθημάτων στους Τούρκους, από τον άνθρωπο που καταδίκασε την χώρα του στην μνημονιακή κατοχή.

Τι άλλο να πούμε εμείς;

Πηγή ΝikosΧeiladakis


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου