Το «λίπος» τέλειωσε, ότι πήραν – πήραν!

Σενάρια επιστημονικής φαντασίας που διακινούν συγκεκριμένοι επιχειρηματικοί και εκδοτικοί κύκλοι προκειμένου να οδηγήσουν μια ώρα αρχύτερα στη διάλυση της κυβέρνησης ή μήπως εφιάλτης που έρχεται πολύ σύντομα;

Ο λόγος για το ενδεχόμενο νέων μέτρων, την υπογραφή ουσιαστικά ενός νέου μνημονίου τους επόμενους μήνες που θα περιλαμβάνει νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, απολύσεις κι άλλα οριζόντια μέτρα. Το σενάριο προβλέπει ότι η Ελλάδα θα υποχρεωθεί από την τρόικα να προχωρήσει σε νέο σκληρό πακέτο μέτρων, είτε πριν είτε αμέσως μετά τη συμφωνία για νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους.

Για να συμφωνήσει η Γερμανία να χρηματοδοτήσει το κενό των 5 και πλέον δις ευρώ με νέο δάνειο αλλά και για να μπει μπροστά μια γενναία απομείωση του ελληνικού χρέους, φημολογείται ότι θα ζητηθεί από την Ελλάδα να κάνει κι άλλες θυσίες. Οι οποίες περιλαμβάνουν κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, μείωση του κατώτατου μισθού, νέο μαχαίρι στις κύριες και επικουρικές συντάξεις και τα εφάπαξ, απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας και νέο κύμα διαθεσιμότητας – απολύσεων στο δημόσιο.

Μάλιστα, για το τελευταίο ο Ματίας Μορς, μιλώντας στη Real τονίζει ότι η Ελλάδα δε μπορεί να πληρώνει πάνω από 450.000 δημοσίους υπαλλήλους. Εφόσον έχει πάνω από 600.000, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή, πρέπει να βρεθεί τρόπος να φύγουν 150.000.

Μπορεί τα διακινούμενα σενάρια να είναι απλώς υποβολιμαία. Κάποιοι που έχουν λόγο να κάνουν ζημιά στην κυβέρνηση, που θέλουν την κοινωνική έκρηξη, να μιλούν για νέα μέτρα προτού τα δούμε καν. Δημιουργούν κλίμα έτσι ενόψει ενός θερμού Σεπτεμβρίου όπου τα πάντα θα παιχθούν στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα αλλά πιθανότατα και στους δρόμους. Αν είναι αυτό έχει καλώς. Τους προβοκάτορες μπορεί κανείς να τους αντιμετωπίσει και να τους απομονώσει. Ποιος ασχολείται με πληρωμένους παπαγάλους που εξυπηρετούν το κόμμα της δραχμής; Άλλωστε, έχουν ηττηθεί κατά κράτος εδώ και καιρό και θέλουν να πάρουν τη ρεβάνς.

Αν, όμως, δεν πρόκειται για απλά σενάρια, αλλά για ζητήματα που θα βρούμε σύντομα μπροστά μας, τότε έχουμε να κάνουμε με μια πραγματικότητα που η λέξη εφιάλτης δεν την χαρακτηρίζει. Να υπενθυμίσουμε ότι σε όλους τους τόνους η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί ότι δε θα πάρει άλλα μέτρα που θα θίγουν το εισόδημα μισθωτών και συνταξιούχων. Δε θα προχωρήσει σε μειώσεις μισθών και συντάξεων και όλες οι παρεμβάσεις που θα κάνει από εδώ και στο εξής θα αφορούν την αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα και την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.

Υπάρχει, λοιπόν, έστω κι ένας σοβαρός άνθρωπος που θα πιστεύει ότι μπορεί να αντέξει η ελληνική κοινωνία νέο ψαλίδι σε μισθούς και συντάξεις; Μπορεί να αντέξει ο κόσμος νέα οριζόντια μέτρα που θα είναι παντελώς άδικα κι εν πάση περιπτώσει δε θα βοηθούν σε τίποτε περισσότερα παρά μόνο στη μεγαλύτερη φτωχοποίηση του λαού;

Πιστεύουμε πως ούτε ο Σαμαράς, ούτε οι επιτελείς του, σκέφτονται ότι μπορεί να επιβάλουν μέτρα χωρίς συνέπειες. Διότι η φράση «δεν αντέχει άλλο η ελληνική κοινωνία», που πόσες φορές έχει λεχθεί, σήμερα δεν είναι κενή περιεχομένου. Το «λίπος» τέλειωσε, δεν πάει άλλο, ότι πήραν – πήραν.

Αν επιμείνει, λοιπόν, η τρόικα σε νέο μνημόνιο απλά θα έχει καταδικάσει την Ελλάδα σε πολιτική κρίση με κατάρρευση της κυβέρνησης κι ενδεχομένως με άνευ προηγουμένου χάος. Αν, που δεν το πιστεύουμε, επιλέξει η κυβέρνηση νέα μέτρα, θα έχει επιλέξει τη θανατική της καταδίκη και τη χλεύη του κόσμου.

Οι ισορροπίες είναι επικίνδυνες. Η χώρα κινείται στην κόψη του ξυραφιού και ίσως αυτός ο Αύγουστος να είναι ο τελευταίος… ήρεμος μήνας μέσα σε μια χρονική περίοδο που ακολουθεί και που θα είναι δραματική.

Το μήνυμα που στέλνει ο κόσμος και η ελπίδα που εκπέμπει είναι να ελαφρυνθεί η χώρα από το υπερβολικό χρέος με ένα γενναίο κούρεμα το οποίο, ωστόσο, δε θα ακολουθείται από μνημόνια και σκληρά μέτρα. Οποιαδήποτε άλλη επιλογή είναι καταστροφική. Τελεία και παύλα.

Πηγή

Μπορεί κανείς να προβλέψει τι θα συμβεί στο Ελλαδιστάν;

Τι μπορεί να προβλέψει κανείς για την ελληνική κοινωνία στους αμέσως επόμενους μήνες, στα ερχόμενα χρόνια;

Του Χρήστου Γιανναρά

Mοιάζει να μην υπήρξε άλλη περίοδος στη νεοελληνική ιστορία όπου τα προγνωστικά να ήταν τόσο αβέβαια όσο είναι σήμερα. Σήμερα τις εξελίξεις τις καθορίζουν παράγοντες που δεν υπήρξαν ποτέ άλλοτε στο παρελθόν. O εντοπισμός αυτών των παραγόντων και η εκτίμηση της ιστορικής τους δυναμικής δεν υπόκεινται σε στατιστικές μετρήσεις, δεν μεταφράζονται σε ποσοτικά μεγέθη. Γι’ αυτό και οι ευτελείς προπαγανδιστές της εξουσίας, που επιμένουν κανοναρχημένα στον «αισιόδοξο» εφησυχασμό μας, μπορούν να αμφισβητούν τόσο τον εντοπισμό όσο και την αξιολόγηση των καινοφανών παραγόντων.

Aς πούμε: Eχει επιβληθεί σαν αυτονόητη αλήθεια ότι σήμερα έχουμε «πληρέστερη» πληροφόρηση. Kαι, πράγματι, μαθαίνουμε σχεδόν συγχρονικά ποιος σεισμός, ποια πλημμύρα, ποιος τυφώνας έπληξε ποια περιοχή του πλανήτη, σε ποιο απόμερο χωριό, στην ακρότατη άκρη του κόσμου, έγινε στυγερό έγκλημα. Eπίσης μας «πληροφορούν» μεθοδικότατα ποια είναι η (πάντοτε απολύτως προβλεπτή) άποψη κάθε κόμματος για κάθε παραμικρή απόφαση ή ενέργεια της κυβέρνησης. Oμως, ταυτόχρονα, είμαστε εντελώς απληροφόρητοι, σε μαύρα σκοτάδια άγνοιας, για θέματα που αφορούν, κυριολεκτικά, την επιβίωση ή τη λιμοκτονία μας. Γιατί, π.χ., από τα δισεκατομμύρια των «δόσεων» δανειακής βοήθειας που μας χορηγούν οι δανειστές και αφέντες μας, δεν εμφανίζεται ούτε ελάχιστο ίχνος στο κρατικό μας ταμείο ή στην ελληνική αγορά. Γιατί, όπως μας «πληροφορούν», κατευθύνονται σχεδόν όλα στην «ανακεφαλαιοποίηση» των Tραπεζών. Kαι γιατί οι Tράπεζες, παρά τους πακτωλούς των δισεκατομμυρίων, αδυνατούν (;) να χρηματοδοτήσουν την ελληνική επιχειρηματική δραστηριότητα.

H «καλύτερη» πληροφόρηση που καμουφλάρει στεγανότερη άγνοια, είναι ένας από τους καινοφανείς παράγοντες που μάλλον αποκλείουν (κάνουν εντελώς αβέβαια) τα προγνωστικά. Aλλος, ανάλογος, καινοφανής παράγων είναι η ολοκληρωτικά εδραιωμένη και εντελώς αυτονόητη (σαν το φυσικότερο των πραγμάτων) αντικοινωνική συνείδηση και νοο-τροπία, η παλινδρόμηση του ελλαδικού πληθυσμού στον πρωτογονισμό της επιθετικής ιδιοτέλειας: O μόνος λόγος για να συνυπάρχουμε, είναι για να πατάμε πάνω στους άλλους, προκειμένου να πετύχουμε πληρέστερες εξασφαλίσεις για το θηριώδες εγώ μας. O καθένας διαδηλώνει, απεργεί, κάνει «κατάληψη» δημόσιων χώρων, κλείνει δρόμους, καταστρέφει βιτρίνες, αυτοκίνητα, δημόσια κτήρια, μαρμάρινες διακοσμήσεις, γεμίζει τοίχους και προσόψεις με υστερικές αναγραφές, μόνο για να διεκδικήσει το εγωτικό του «δίκιο», την ατομοκεντρική του εξασφάλιση ή απλώς εκτόνωση.

Δεν υπάρχει τίποτα πια στο σημερινό Eλλαδιστάν που να πραγματώνει και να φανερώνει κοινωνική συνοχή, έγνοια για κοινωνικές προτεραιότητες. H κοινή γλώσσα, η κοινή εδαφική κυριότητα της γενέθλιας γης, η κοινή Iστορία, η Tέχνη –τα κείμενα–, οι θεσμοί των προγόνων, είναι παντελώς άσχετα με την προσωπική μας ζωή, την ποιότητα της ζωής μας, τη χαρά της ζωής. Eίναι απλώς εμπορεύσιμα.

Aυτονοήτως εμπορεύσιμο είναι το κάλλος της γης μας, ο ορυκτός της πλούτος, οι δρόμοι, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, ακόμα και το νερό που πίνουμε, ο αέρας που αναπνέουμε, η ιατρική μας ασφάλιση – για το κάθε τι ψάχνουμε τον Kινέζο που θα το αγοράσει. Mοναδικό «νόημα» και περιεχόμενο της ύπαρξής μας, ο μόνος λόγος που ζούμε, είναι η μεγιστοποίηση της καταναλωτικής μας ευχέρειας. Σάρκωσε ανατριχιαστικά τον έσχατο αυτοεξευτελισμό μας το μοιραίο έκγονο των Mπενάκηδων, ο Aντώνης Σαμαράς, στο ταξίδι του στην Kίνα: Eκλιπαρούσε γοερά: «Eλάτε να μας αγοράσετε, σας ικετεύουμε, πουλιόμαστε φτηνά, βγήκαμε στο πεζοδρόμιο, ελάτε».

Tα προγνωστικά είναι ευανάγνωστα και για τον πιο αδαή: Mε το σημερινό πολιτικό σκηνικό περιμένουμε μόνο το χειρότερο: την απόλυτη φρίκη. Πού στηρίζεται η πρόγνωση; Στο ότι δεν υπάρχει κανένα κόμμα που να έχει πρόταση, επιτελικά σχεδιασμένη, με κάθε οργανωτική λεπτομέρεια, για τη ριζική ανασύσταση της λειτουργίας του κράτους. Oλα τα κόμματα, χωρίς καμία εξαίρεση, παλεύουν με νύχια και με δόντια για να παραμείνει το κράτος πελατειακό. Aκόμα και οι θλιβερές καρικατούρες, που εμπορεύονται την Aριστερά σαν παλαιοημερολογίτικο ψυχολογικό αφιόνι, θέλουν τους πολίτες να υπηρετούν το κράτος (την κομματική πελατεία), όχι το κράτος να υπηρετεί τους πολίτες.

Δεν υπάρχει κόμμα, κανένα, που να έχει πρόταση επιτελικά σχεδιασμένη, με κάθε οργανωτική λεπτομέρεια, για μια ριζοσπαστική, κυριολεκτικά από τα θεμέλια, εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Tα προγνωστικά για τον Eλληνισμό είναι ανυπόφορα, ασήκωτα για τον ψυχισμό μας, γιατί η καταστροφή έχει συντελεστεί στα θεμέλια της συλλογικής μας συνοχής: στη γλώσσα και στην ιστορική αυτοσυνειδησία. Eίναι αξίωμα που προκύπτει από την πανανθρώπινη εμπειρία ότι «άνθρωπος χωρίς γλώσσα είναι άνθρωπος χωρίς σκέψη» – αφού με τη συντακτική δομή και τον λεκτικό πλούτο της γλώσσας σκεπτόμαστε. Στο σημερινό ελλαδικό κράτος, σε κάθε πτυχή της λειτουργίας του, κυριαρχεί μια εξωφρενική αλογία, η κατάλυση κάθε λογικού ειρμού, το αυτονόητο των παραλογισμών. H υποβάθμιση της νοητικής λειτουργίας γίνεται ολοφάνερη στην αποδιοργάνωση της γλωσσικής έκφρασης: Σολοικισμοί και βαρβαρισμοί από επίσημα βήματα και χείλη, από τηλεοπτικές οθόνες και πρωτοσέλιδα εφημερίδων, επίπεδο κομματικών αναμετρήσεων που κυμαίνεται από την εξόφθαλμη ιδιωτεία ώς τον χυδαίο τραμπουκισμό, συνιστούν καταλύτες εξάρθρωσης της κοινής λογικής, των δυνατοτήτων να συμπέσουμε σε κοινή συνεννόηση.

Tο πιο εύλογο από τα προγνωστικά θα ήταν μία έκρηξη της αλογίας σε μορφή εξέγερσης. Δίχως στόχους, δίχως αιτούμενα – δεν μπορεί εδώ να επαναληφθεί το αιγυπτιακό ή το βουλγαρικό μοντέλο, είμαστε βαθύτερα βυθισμένοι σε πρωτογονισμό. Γι’ αυτό και απρόβλεπτο το πού θα οδηγήσει η τυφλή εξέγερση, δεν υπάρχει εγγύηση για τίποτα. Aλλο ενδεχόμενο είναι η γνωστή σανίδα σωτηρίας της κομματοκρατίας: οι εκλογές. Mε σίγουρη πια τη θριαμβική νίκη του ΣYPIZA, χωρίς κυβερνητικό πρόγραμμα, χωρίς αξιόπιστο υπουργικό επιτελείο – χάος μέγιστης απροσδιοριστίας. Tρίτο ενδεχόμενο, το εδώ σταθερά επαναλαμβανόμενο αίτημα: Nα αναλάβουν τις ευθύνες τους οι φορείς θεσμικής ευθύνης για τη συνοχή και τη συνέχεια της ελληνικής κρατικής υπόστασης: Aκαδημία, Δικαιοσύνη, Πανεπιστημιακές Σύγκλητοι, Eνοπλες Δυνάμεις, Eπιστημονικά και Kαλλιτεχνικά Eπιμελητήρια. Nα απαιτήσουν κυβέρνηση προσωπικοτήτων, Συντακτική Eθνοσυνέλευση, καινούργιο Σύνταγμα.

Eπείγει να συζητηθούν σοβαρά τα προγνωστικά ενδεχόμενα.

-->

G. Horne: «Βρισκόμαστε σε μια πολύ επικίνδυνη καμπή των διεθνών εξελίξεων»

Γενική άποψη της Πρεσβείας των ΗΠΑ στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας

«H νέα ταξιδιωτική οδηγία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και το κλείσιμο πάνω από 20 πρεσβειών των ΗΠΑ στις μουσουλμανικές χώρες είναι το αποτέλεσμα της αποτυχίας της πολιτικής των ΗΠΑ στον αραβικό κόσμο και δείχνουν πόσο ισχυρή έχει γίνει στις χώρες αυτές η Αλ-Κάιντα», δήλωσε στον δορυφορικό τηλεοπτικό σταθμό Russia Today ο Αμερικανός συγγραφέας και ιστορικός Gerald Horne.

Russia Today
4 Αυγούστου 2013 
Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους


Την Παρασκευή η Ουάσινγκτον κάλεσε όσους Aμερικανούς πρόκειται να ταξιδέψουν στο προσεχές διάστημα να λάβουν επιπλέον προφυλάξεις, λόγω του «συνεχούς ενδεχόμενου τρομοκρατικών επιθέσεων» στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Η ανακοίνωση, στην οποία περιέχεται προειδοποίηση για δραστηριότητες της Αλ-Κάιντα «που πιθανώς να προέλθουν από την αραβική χερσόνησο», ισχύει τουλάχιστον μέχρι τις 31 Αυγούστου.

Περισσότερες από 20 αμερικανικές πρεσβείες και προξενεία έχουν κλείσει προσωρινά σε μουσουλμανικές χώρες, λόγω μιας «συγκεκριμένης απειλής», όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση, ενώ η «αυξημένη απειλή» τρομοκρατικού χτυπήματος της Αλ-Κάιντα ώθησε τη Βρετανία και τη Γερμανία να κλείσουν τις πρεσβείες τους στην Υεμένη.

Κατά την άποψη του Gerald Horne, καθηγητή Ιστορίας και Αφροαμερικανικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Χιούστον του Τέξας, ο παγκόσμιος συναγερμός για πιθανό τρομοκρατικό χτύπημα δείχνει σαφώς ότι η πολιτική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική έχει αποτύχει.

Russia Today: Το κλείσιμο 21 πρεσβειών δεν υποδηλώνει απαραίτητα ότι έχουμε να κάνουμε με «συγκεκριμένη απειλή», όπως ανακοίνωσαν οι Αμερικανοί. Τι ακριβώς συμβαίνει;

Gerald Horne: Θυμηθείτε την 11η Σεπτεμβρίου 2012, όταν το Αμερικανικό Προξενείο στη Βεγγάζη, όπου υπηρετούσε ο πρέσβης των ΗΠΑ Chris Stevens, δέχθηκε επίθεση. Ο κ. Stevens, όπως θα θυμάστε, σκοτώθηκε. Η σημερινή ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ουσιαστικά αντικατοπτρίζει το γεγονός ότι η πολιτική των ΗΠΑ σε αυτή την περιοχή έχει αποτύχει. Για παράδειγμα, στη Συρία, οι Ηνωμένες Πολιτείες ενθάρρυναν, ή μάλλον στήριξαν, έναν πόλεμο εναντίον του καθεστώτος του προέδρου Bashar al-Assad στη Δαμασκό. Αυτό έχει γίνει αιτία να βρεθούν να πολεμούν στη Συρία Αμερικανοί υπήκοοι και πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης εναντίον της λεγόμενης τζιχάντ. Έγινε μια τονωτική ένεση για τις δυνάμεις που στηρίζουν την Αλ-Κάιντα, όπως το μέτωπο al-Nusra στη Συρία, το οποίο μάλιστα συνδέεται με την Αλ-Κάιντα στο Ιράκ. Τον τελευταίο μήνα έχουν εμπλακεί σε μια σειρά από βομβιστικές επιθέσεις σε αυτοκίνητα στη Βαγδάτη και τη γύρω περιοχή. Γι 'αυτό πιστεύω ότι η προειδοποίηση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ αντανακλά την αποτυχία της πολιτικής των ΗΠΑ.

Russia Today: Είναι, μήπως, και ενδεικτική του πόσο ισχυρή έχει γίνει η Αλ-Κάιντα;

Gerald Horne: Απολύτως. Οι φήμες για το «θάνατο» της Αλ-Κάιντα διογκώθηκαν εσκεμμένα. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι οι ΗΠΑ βρέθηκαν να συνεργάζονται με τους λεγόμενους ισλαμιστές το 2011 με στόχο την ανατροπή του συνταγματάρχη Καντάφι στη Λιβύη. Και είναι γεγονός ότι οι ισλαμιστές στη συνέχεια εξάπλωσαν τα πλοκάμια τους σε γειτονική Αλγερία, όπου έγινε επίθεση σε ένα εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας πριν από λίγους μήνες, και στον γειτονικό Νίγηρα, όπου οι λεγόμενοι ισλαμιστές επιτέθηκαν σε εγκαταστάσεις επεξεργασίας ουρανίου, με αποτέλεσμα τον θάνατο αρκετών ανθρώπων . Αλλά και στο γειτονικό Μάλι, ανέλαβαν ουσιαστικά τον έλεγχο του βορείου τμήματος της χώρας, μέχρι που τελικά εκδιώχθηκαν από τις γαλλικές δυνάμεις. Όλα αυτά τα γεγονότα αποτελούν μια άμεση απόρροια της αποτυχημένης πολιτικής των ΗΠΑ.

Russia Today: Πού θα οδηγήσει, κατά την άποψή σας, το κλείσιμο των πρεσβειών; Υπάρχει πιθανότητα να μείνουν κλειστές για παρατεταμένο διάστημα, μετά την Κυριακή;

Gerald Horne: Είναι ασαφές το πόσο διάστημα θα παραμείνουν κλειστές οι πρεσβείες και τα προξενεία. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Αύγουστος είναι ο μήνας κατά τον οποίο οι Αμερικανοί πολίτες παίρνουν την άδειά τους και κάνουν διακοπές. Πολλοί από αυτούς επιλέγουν να ταξιδεύουν σε αυτές τις περιοχές. Με το κλείσιμο των πρεσβειών και προξενείων των ΗΠΑ στις συγκεκριμένες χώρες, θα έχουμε το φαινόμενο οι ταξιδιώτες αυτοί να αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο εξωτερικό, αφού δεν θα είναι σε θέση να απευθύνονται στις πρεσβείες και τα προξενεία τους για να ζητήσουν βοήθεια.

Russia Today: Εκτός από τις πρεσβείες, τι άλλο ή ποιος άλλος θα μπορούσε να γίνει στόχος;

Gerald Horne: Δυστυχώς, πολύ φοβάμαι ότι μπορεί να υπάρξουν επιθέσεις – ας ελπίσουμε πως όχι – ακόμη και στο ίδιο το έδαφος των ΗΠΑ. Αν θυμάστε, είχε γίνει μία παρόμοια προειδοποίηση από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ πριν από μερικά χρόνια, και είδαμε ένοπλους φρουρούς με πολυβόλα στο αεροδρόμιο του Λος Άντζελες, ακριβώς επειδή αναμενόταν κάποιο είδος επίθεσης. Προφανώς, υπάρχουν διάφορες αμερικανικές εταιρίες και άλλες εγκαταστάσεις στην συγκεκριμένη περιοχή του πλανήτη για την οποία μας προειδοποίησαν σήμερα, οι οποίες συνιστούν πρόσφορο έδαφος για τέτοιες επιθέσεις. Βρισκόμαστε σε μια πολύ επικίνδυνη καμπή των διεθνών εξελίξεων.

Russia Today: Θεωρείτε όλα αυτά ως ένδειξη ότι οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών είναι πραγματικά αποδοτικές;

Gerald Horne: Αυτό θα το γνωρίζουμε μέσα στις επόμενες ημέρες ή εβδομάδες. Προσωπικά, δεν το νομίζω. Παρά τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, και το γεγονός ότι η Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας (NSA) παρακολουθεί το διαδίκτυο και τις τηλεφωνικές κλήσεις, εξακολουθεί να είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ δεν γνωρίζουν τίποτα για εκείνους που συνωμοτούν εναντίον των αμερικανικών συμφερόντων. 

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Η αναδημοσίευση ενυπόγραφων άρθρων και μεταφράσεων του ιστολογίου επιτρέπεται μόνο με έγγραφη ενεργή αναφορά στο ιστολόγιο, ως ένδειξη σεβασμού προς τον γράφοντα, αλλά και ως αναγνώριση, έστω και δια της αντιγραφής, πως γινόμαστε καλύτεροι...

Τα πάνω-κάτω στο Ασφαλιστικό

Βγάζουν από το συρτάρι σχέδιο-σοκ του ΔΝΤ από το 2011

Δραστικές αλλαγές με ανατροπές σε εισφορές, συντάξεις, επικουρικά, εφάπαξ καθώς κι μαζικές συγχωνεύσεις Ταμείων σχεδιάζει η Κυβέρνηση με ορίζοντα, το φθινόπωρο.

Προπομπός στάθηκαν οι δηλώσεις του αρμόδιου υπουργού Γιάννη Βρούτση, ο οποίος δήλωσε προ ημερών πως το ασφαλιστικό σύστημα με την παρούσα λειτουργία του "δεν είναι βιώσιμο".

Η ατζέντα των αλλαγών στο ασφαλιστικό , όπως αναφέρει σε αποκλειστικό ρεπορτάζ που δημοσιεύει σήμερα η εφημερίδα «Ο Τύπος της Κυριακής» θα καθοριστεί από το υπουργείο Εργασίας με την έναρξη ενός νέου κύκλου επεξεργασίας προτάσεων.

Στις σχεδιαζόμενες παρεμβάσεις, όπως αποκαλύπτει ο «ΤτΚ» είναι ακόμη η κατάργηση των ασφαλιστικών εργοδοτικών εισφορών μέχρι ενός ορίου μισθού, με σχέδιο-σοκ της τρόικας που βγαίνει από το συρτάρι για να επιτευχθεί η μείωση των εισφορών κατά 3,9 ποσοστιαίες μονάδες ως το 2016, που προβλέπει το μνημόνιο, αρχής γενομένης από την 1η Ιανουαρίου 2014.

Στο σχέδιο αυτό, προτείνεται να καταργηθούν οι ασφαλιστικές εργοδοτικές εισφορές μέχρι του τμήματος του μισθού ως τα 200 ή τα 400 ευρώ και να διατηρηθεί η υποχρέωση πληρωμής εισφορών για το τμήμα του μισθού άνω των 200 ή 400 ευρώ!

Η «βόμβα» όμως είναι ότι προτείνεται να καλυφθεί η απώλεια των εσόδων για το ασφαλιστικό σύστημα με αύξηση της φορολογίας, είτε στα εισοδήματα, είτε στην ακίνητη περιουσία!

Η πρόταση αυτή είχε γίνει τον Αύγουστο του 2011 από ειδικό κλιμάκιο της Διεύθυνσης Δημοσιονομικών Υποθέσεων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) που είχε έρθει στην Αθήνα και συναντήθηκε με κυβερνητικά στελέχη, βουλευτές, εκπροσώπους τραπεζών, επαγγελματικούς φορείς, εμπειρογνώμονες, αλλά και υπηρεσιακά στελέχη υπουργείων (και του Εργασίας), τα οποία μάλιστα κατονομάζονται σε κείμενο που έχει στα χέρια του ο «ΤτΚ».

Πηγή: Κεφάλαιο

Άκου τις μυστικές φωνές και πράξε ό,τι βάλει ο λογισμός σου

Ετούτη η γη είναι ολοζώντανη και σου μιλάει.
Άκου τη φωνή της, άκου το κάλεσμά της, άκου το μοιρολόι της που μοιάζει σαν εκείνο της μάνας που χάνει το παιδί της.
Άκου εκείνες τις μυστικές φωνές που από τα πάντα σου μιλάνε...
Άσε για λίγο την αντάρα της βιοτής και σώπασε για να ακούσεις τα μυστικά της λόγια…

Έχεις ξαπλώσει ποτέ κάτω από ένα δένδρο για να ακούσεις την ανάσα της γης των προγόνων σου;
Έχεις καθίσει ποτέ δίπλα σε ένα ακρογιάλι, για να ακούσεις την φωνή από τα κύματα της θάλασσας που έστειλε στα πέρατα όλης της γης τον λαό σου;
Έχεις βρεθεί ποτέ στην κορυφή ενός βουνού για να μαγευτείς από την εικόνα αυτής της πατρίδας;

Άκου λοιπόν τη φωνή από όλα όσα είναι φτιαγμένος ετούτος ο τόπος...
Άκου τη φωνή που σε εκλιπαρεί να μην εγκαταλείψεις την πατρίδα σου, γιατί αυτή ποτέ δεν σ' εγκατέλειψε.
Άκου αυτή τη μυστική φωνή που μιλάει μόνο σ' εκείνους που είναι καθαροί στην καρδιά και που είναι φτιαγμένοι για να καταλαβαίνουν τα ανώτερα, να ζούνε με ιδανικά και να πεθαίνουν γνωρίζοντας πως δεν είναι μόνοι...
Άκου τα λόγια της καρδιάς, μα και της γης, που γίνονται προσταγές μυστικές, που γίνονται θεμέλια για να χτιστούν τα ομορφότερα και να λαμπρυνθούν τα ωραιότερα οικοδήματα του Δημιουργού, οι άνθρωποι.

Κοίτα ψηλά στον ουρανό και αγκάλιασε τον ήλιο και τ' αστέρια.
Σκύψε και μύρισε τη γη και μέτρα όλα εκείνα που σου χαρίστηκαν για να μπορέσεις να στέκεσαι περήφανος κι ελεύθερος μέσα στην πλάση...
Γύρνα το βλέμμα στην καρδιά, και δες το δάκρυ της που την προδίδεις...
Άκου και τα μυστήρια των μυστηρίων της ψυχής σου, που κομματιάζεται βλέποντάς σε να την εγκαταλείπεις...

Σαν κάνεις όλα ετούτα, τότε κοίτα στα μάτια ένα παιδί και αποφάσισε τι είναι εκείνο που θέλεις πράγματι να κάνεις, τι είναι εκείνο που θέλεις στο αύριο να συμβεί...

Δική σου η απόφαση, αν το θέλεις, να αφήσεις να σου φορέσουν αλυσίδες, να επιτρέψεις να σε κλείσουν φυλακή..., να σου πάρουνε ακόμη και την φαμίλια, να σου στερήσουν την φωνή, να σε κυλίσουν μέσ' τις βρωμιές τους και να λερώσεις την καθάρια στολή του πνεύματός σου, εκείνη που σού 'δωκε ο Πλάστης σου για να την ετιμήσεις.

Άκου, λοιπόν, τις φωνές αυτού του τόπου…
Κλίνε το γόνυ, αφουγκράσου, άκου και νιώσε όλα τα απόκρυφα και τα μεγάλα μυστικά που κρύβονται ολόγυρά σου.
Άκου την κραυγή, άκου το μυστικό κάλεσμα και βιάσου στην απόφασή σου, γιατί ο χρόνος μετρά και περνάει γρήγορα.
Μην τον αφήσεις να γίνει ο κατήγορός σου...

Κωνσταντίνος

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Η αναδημοσίευση ενυπόγραφων άρθρων και μεταφράσεων του ιστολογίου επιτρέπεται μόνο με έγγραφη ενεργή αναφορά στο ιστολόγιο, ως ένδειξη σεβασμού προς τον γράφοντα, αλλά και ως αναγνώριση, έστω και δια της αντιγραφής, πως γινόμαστε καλύτεροι...

Θάλασσα Κρήτης – Κύπρου και ελληνική έκλειψη

Του Σταύρου Καρκαλέτση*

Σήμερα, όλη η ευρύτερη περιοχή μας, έχει εισέλθει σε αστάθεια (Συρία, Λιβύη, Αίγυπτος, πιθανή κρίση Ισραήλ-Ιράν, «πάγωμα» στις σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας, πιθανή ελληνοτουρκική κρίση κτλ, σκληρά συγκρουόμενα ενεργειακά συμφέροντα κτλ). Οι στρατηγικοί στόχοι ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, κατευθύνονται προς τις περιοχές του Καυκάσου, του Περσικού Κόλπου και του Μαγκρέμπ, σπρώχνοντας ανατολικότερα τα όρια των ζωτικών συμφερόντων της Δύσης. Όποιος λοιπόν ελέγχει τη θάλασσα ανάμεσα σε Κρήτη και Κύπρο και βεβαίως τα δύο νησιά, κυριαρχεί - δεσπόζει της ανατολικής Μεσογείου, εποπτεύοντας τον ευρύτερο στρατηγικό χώρο που συνδέει τρεις ηπείρους. Και ελέγχει πιο δυνατά Μέση Ανατολή αλλά και την «ευρασιατική ενδοχώρα», μέχρι τον Καύκασοι κσι την Κασπία.

Είναι λοιπόν ο θαλάσσιος αυτός χώρος, ευρισκόμενος στο σημείο επαφής τριών Ηπείρων (Ευρώπης, Ασίας, Αφρικής), δύο θαλασσών (Μαύρης σΘάλασσας και ανατολικής Μεσογείου) και δύο ωκεανών (Ατλαντικού-Ινδικού) μια στρατηγική περιοχή παγκόσμιας αξίας. Κατά την άποψή μας η σπουδαιότερη αυτήν την περίοδο. Ασφαλώς ο αναγνώστης θυμάται την ερασιτεχνική προσπάθεια της Αθήνας, όταν προσπάθησε στο διάστημα 1993-2003 να αποκτήσει μερίδιο από τον έλεγχο στη θάλασσα αυτή, αναβαθμίζοντας την άμυνα της Κύπρου μέσα από το δόγμα του ενιαίου αμυντικού χώρου. Η ελληνική προσπάθεια, τόσο στην αρχή της (προσπάθεια αναβάθμισης κυπριακής αποτροπής, κατασκευή αεροπορικής βάσης Πάφου, αεροναυτικές ασκήσεις στο τρίγωνο Κρήτη-Ρόδος-Κύπρος), όσο και στην παταγωδώς αποτυχημένη κατάληξή της (S 300, Κρήτη) κατέδειξε πάντως για μια ακόμη φορά την αξία των δύο νησιών και της μεταξύ τους θάλασσας.

Σήμερα, η γεωπολιτική αξία της περιοχής αυξάνεται ακόμα περισσότερο, αφού φαίνεται να επαληθεύονται υποθαλάσσια αποθέματα φυσικού αερίου και πετρελαίου, που ενδεχομένως ξεπερνούν το ένα τρισεκατομμύριο δολάρια, με το οποίο, σημειωτέον, δυνητικά μηδενίζεται το δυσβάστακτο ελληνικό χρέος και Ελλάδα και Κύπρος αναβαθμίζονται από κάθε άποψη. Με άλλα λόγια, έρχεται η πιθανή αξιοποίηση των κοιτασμάτων της ανατολικής Μεσογείου (Κρήτης - Λυβικού πελάγους, κυπριακά θαλάσσια οικόπεδα) και αναβαθμίζει στο maximum την ανατολική Μεσόγειο.

Από άποψη ελληνικής εθνικής ασφαλείας, αυτός ο χώρος οφείλει να είναι ενιαίος διότι συνδέει τις δύο κρατικές υποστάσεις του Ελληνισμού, Ελλάδα και Κύπρο. Και αυτό θα αναδείξουμε αναλυτικά στα κεφάλαια που ακολουθούν, γιατί εδώ συνίσταται και το όραμα, μέσα από ένα Πανεθνικό Στρατηγικό Δόγμα: Ένας ενιαίος αμυντικός, οικονομικός και ενεργειακός χώρος, από την Αδριατική και τα στενά του Οτράντο, μέχρι το Παραλίμνι και τη Λάρνακα, με θαλάσσια σύνορα από την ιταλία μέχρι το Ισραήλ. Μόνο έτσι, με ένα θαλάσσιο «αντίβαρο», μπορεί να ισσοροπήσει το Έθνος (Ελλάδα και Κύπρος) την τεράστια τουρκική ενδοχώρα.

Τα νέα δεδομένα στην ανατολική Μεσόγειο, σφραγισμένα από τον ενεργειακό πλούτο που τώρα ανακαλύπτεται εκεί, δεν πρέπει να αφήσουν αδιάφορη την Ελλάδα και την εξωτερική της πολιτική. Ίσως είναι η πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια, που η Αθήνα (και η συνεπέστερη Λευκωσία) καλούνται σε γεωστρατηγικό «ραντεβού» από την Ιστορία. Και η Ιστορία δεν συνηθίζει να περιμένει. Αντίθετα επικαλύπτει τα κενά.

Στην Ελλάδα του 2013, με το οικονομικό αδιέξοδο να ξηλώνει την κοινωνική συνοχή και την ό,ποια εθνική ισχύ της έχει απομείνει, παρουσιάζεται σήμερα μια ευκαιρία από αυτές που δεν προσφέρονται συχνά: Με μια κίνηση, να αυξήσει τόσο το γεωπολιτικός της βάρος, όσο και το οικονομικό. Κοντολογής: Να σταματήσει η πτώση και να αρχίσει, δειλά έστω, αλλά με προοπτικές, πορεία ανόδου. Πως; Με αυτό που, με μια λέξη θα ονομάζαμε, «επιστροφή της Ελλάδος» στην ανατολική Μεσόγειο. Διότι σήμερα μόνο για ελληνική έκλειψη μπορούμε να κάνουμε λόγο.

Μπορεί η έκλειψη να γίνει επιστροφή; Πρέπει να σώσουν Ελλάδα και Κύπρος κατ΄αρχήν τον ενεργειακό τους πλούτο, για να πιαστούν από αυτό και να σωθούν οι ίδιες. Για αυτό εξελίσσεται μια αγωνιώδης προσπάθεια, ένας αγώνας δρόμου, ώστε να υποθηκευτεί το μέλλον Ελλάδος και Κύπρου μέσα από την υποθήκευση του φυσικού αερίου και του πετρελαίου τους. Προτάθηκαν όμως λύσεις ανάγκης (πχ τιτλοποίηση-προπώληση φυσικού αερίου). Μόνο ξεφεύγοντας από τα άγκιστρα των μνημονίων και –ας επιτραπεί η έκφραση- της «διεθνούς των τοκογλύφων», μπορούμε να ελπίσουμε σε ανόρθωση και επιστροφή. Στην ανατ. Μεσόγειο και στην Ιστορία. Είναι σαφές πως δεν μας αξίζει αυτό που σήμερα εισπράττουμε και βιώνουμε. Και όπως τα «θαλάσσια τείχη» απέκρουσαν τον περσικό κίνδυνο, είναι και σήμερα η επιστροφή στις θάλασσες του Κίμωνος που μπορεί, παράλληλα με πολλά άλλα που πρέπει να γίνουν, να είναι η ελληνική απάντηση στις εθνικές εκπτώσεις, στην υποτέλεια, στη συρρίκνωση.

Μια «ελληνική επιστροφή» στην ανατολική Μεσόγειο είναι κεντρικό ζητούμενο του δόγματος υψηλής στρατηγικής που μας απασχολεί. Αν οι πολιτικοί μας αισθάνονται λίγοι και αδύναμοι για να την πραγματώσουν, θα είναι έντιμο να το δηλώσουν ανοιχτά. Μόνιμη έξωση και έκλειψη της Ελλάδος όμως από τη θάλασσα αυτή, σημαίνει απώλεια της Κύπρου σύντομα, σημαίνει συρρίκνωση δυτικά του Αιγαίου. Σε όρους γεωπολιτικής, ο Ελληνισμός θα μεταπέσει σε ελλαδισμό και αυτός σε μικροελλαδισμό/αθηναισμό. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται…

* Ιστορικός, συγγραφέας, πρόεδρος ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.

Πηγή: ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.

Η κοροϊδία συνεχίζεται κανονικά και με το "νόμο"...

Σε ένα κράτος διαλυμένο από την ανικανότητα και τα συνεχή «πειράματα», μέσα σε όλα τα άλλα τα προβλήματα είναι και αυτό των Κέντρων Πιστοποίησης Αναπηρίας, αυτών που δημιουργήθηκαν (υποτίθεται) για καλό, αλλά στην πορεία αποδείχτηκε ότι η δημιουργία τους είχε σαν σκοπό τον ΑΦΑΝΙΣΜΟ των αναπήρων μέσα από τον εγκλωβισμό τους σε ατελείωτη «αναμονή» και διαδικασίες παράλογες.

Και για να μην ξεχνιόμαστε, τον Γολγοθά της απανθρωπιάς και της κοροϊδίας δεν τον ανεβαίνουν μόνο οι ανάπηροι, αλλά και οι οικογένειες τους κάτι που βέβαια δεν ενδιαφέρει το «κράτος πρόνοιας».

Και επειδή υπάρχουν πολλοί καλοθελητές, πολλά κομματόσκυλα που θα σπεύσουν να υπερασπιστούν τους ΑΧΡΗΣΤΟΥΣ και ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΥΣ «αρμοδίους, για δείτε ρε λεβέντες ΕΝΑ μικρό παράδειγμα…

«Την οικονομική απόγνωση και ψυχική ταλαιπωρία ενός ακόμη θύματος της κρατικής αναλγησίας, του Νικολάου Μπαζάκα, αναπήρου, μόνιμου κατοίκου Λέσβου που εις μάτην περιμένει να περάσει από επιτροπή των ΚΕΠΑ για να επαναβεβαιωθεί ότι… καινούριο πόδι δεν του φύτρωσε, αναδεικνύει με Ερώτησή του προς τους Υπουργούς Πρόνοιας Γιάννη Βρούτση και Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκο Μητσοτάκη, ο Βουλευτής Επικρατείας των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Τέρενς Κουίκ υπό τη βουλευτική εποπτεία του οποίου βρίσκονται όλα τα νησιά του Βορείου Αιγαίου.

«Το Σεπτέμβριο του 2009 ο κ. Μπατζάκας ύστερα από μία σοβαρή ασθένεια που αντιμετώπισε αναγκάστηκε να χάσει το αριστερό του πόδι το οποίο ακρωτηρίασαν στο Νοσοκομείο Μυτιλήνης. Μέσα στη δυστυχία του, έκανε τα απαραίτητα χαρτιά για να παίρνει την αναπηρική του σύνταξη. Το 2012 όμως όπως λέει με πίκρα μιλώντας στο lesvosnews.gr, του έκοψαν τη σύνταξη και του είπαν ότι θα ξαναπεράσει από επιτροπή.

Όπως καταγγέλλει, μέχρι τώρα δεν έχει περάσει από την αρμόδια επιτροπή, αλλά και δεν υπάρχει και σε καμία λίστα, αυτών που θα περάσουν από την επιτροπή.
Φυσικά μέχρι τώρα δεν παίρνει και τη σύνταξή του, με αποτέλεσμα τα οικονομικά του προβλήματα, να έχουν βαλτώσει.
Η «χαριστική βολή» ήρθε στον άτυχο συμπολίτη μας πρόσφατα.
Η γυναίκα του που ήταν σχολικός φύλακας και είχαν ένα μικρό εισόδημα από την εργασία της αυτή, δυστυχώς χάνει τη δουλειά της, αφού αντιμετωπίζει κι αυτή το φάσμα της απόλυσης».

«Για ποιο λόγο για τέτοιου είδους αναπηρίες θα πρέπει να περνάει από την επιτροπή ΚΕ.Π.Α; Μήπως περιμένουμε να του «φυτρώσει» νέο πόδι; Στις απολύσεις που σχεδιάζετε, όπως στην περίπτωση των σχολικών φυλάκων, δεν θα έπρεπε να υπάρχουν κριτήρια; Πώς θα μπορέσει να ζήσει αυτή η οικογένεια με έναν ανάπηρο σύζυγο, που τόσους μήνες έχει μείνει χωρίς σύνταξη, και μία απολυμένη γυναίκα;», ερωτά τους αρμόδιους Υπουργούς και τους υπενθυμίζει ότι σύμφωνα με Δελτίο Τύπου του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ «οι συνταξιούχοι με επιβεβαιωμένο ποσοστό αναπηρίας τουλάχιστον 67%, το συνταξιοδοτικό δικαίωμα των οποίων έληξε ή πρόκειται να λήξει έως 31/10/2013, δικαιούνται να λαμβάνουν σύνταξη επί ένα επιπλέον εξάμηνο χωρίς να απαιτείται οποιαδήποτε άλλη ενέργεια, από μέρους τους».

Αυτό είναι ΕΝΑ παράδειγμα από τα χιλιάδες περιστατικά που υπάρχουν στη χώρα του παραλόγου, των ατελείωτων πειραματισμών από ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΥΣ ανθρώπους για τέτοιες θέσεις

Ακόμα και σε άλλες παθήσεις, όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας που τα ποσοστά αναπηρίας ξεκινούν από 67% και η πάθηση ΔΕΝ γιατρεύεται, και εκεί φυσικά οι «διάνοιες» εφαρμόζουν τις ίδιες γελοίες τακτικές.

Βέβαια, φάνηκε ξεκάθαρα ότι το ζητούμενο είναι να κοπούν τα ποσοστά αναπηρίας και να κοπούν συντάξεις και επιδόματα.

Καιρός είναι ΟΛΟΙ οι αρμόδιοι να κάτσουν στο σκαμνί.

Καιρός ενε να αρχίσουν καταγγελίες στη δικαιοσύνη γιατί ΟΛΟΙ αυτοί οι ΑΝΙΚΑΝΟΙ παίζουν με τις ζωές του κοσμάκη στερώντας του ακόμα και τα φάρμακα του.

Την υποτιθέμενη κυβέρνηση το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να συνεχίσει το «πρόγραμμα» της να ακούσει τα μπράβο από τα αφεντικά της και να μην χάσει την «καρέκλα» της, αδιαφορώντας για όλα τα άλλα.

Βασίλης Τσούγκαρης

Οι σφαγές των Ελλήνων από τους Τούρκους, είχαν γερμανική "χορηγεία"...

Οι σφαγές των Ελλήνων που οργανώθηκαν από τους Τούρκους και τους Γερμανούς όπως και εκείνες των Αρμενίων, είχαν στόχο την εξολόθρευση μιας φυλής.
Με την πρόφαση να βρεθεί καταφύγιο για τους κυνηγημένους Τούρκους στην Ευρώπη εξαιτίας των βαλκανικών πολέμων, εκτοπίσθηκαν 250.000 Έλληνες.

Ενώ οι διώξεις πριν τον πόλεμο είχαν στόχο την απέλαση των Ελλήνων από τη Θράκη και τη Μικρά Ασία, εκείνες της δεύτερης περιόδου έγιναν για να εξαφανίσουν την ελληνική φυλή της Τουρκίας.
Τον Απρίλιο του 1914, ο von Jagow δικαιολόγησε αυτές τις διώξεις δηλώνοντας ότι ο κάθε Έλληνας στην Τουρκία ήταν πράκτορας του πανελληνίου και κατά συνέπεια αποτελούσε κίνδυνο για τη χώρα.

Γερμανικά πρακτορεία, όπως η γερμανική τράπεζα της Παλαιστίνης, επιδόθηκαν σε μια βίαιη προπαγάνδα, που έσπρωξε τους Μουσουλμάνους σε έχθρα εναντίον των Χριστιανών.

Συμφωνία της Αδριανούπολης τον Ιούνιο 1915 ανάμεσα στους Τούρκους και τους Βούλγαρους:
1) Δημιουργία τουρκοβουλγαρικής εμπορικής ένωσης ως επακόλουθο της πολιτικής ένωσης.
2) Αφαίρεση του εμπορίου της Ανατολής από τα ελληνικά χέρια.
3) Ίδρυση μουσουλμανικών πρακτορείων προορισμένων μόνο για μουσουλμάνους για να σπάσουν οι εμπορικές σχέσεις με τους Έλληνες.
4) Μείωση των προνομίων του Πατριάρχη.
5) Υπεράσπιση της διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας στο μέλλον.
6) Εξαναγκαστική αλλαξοπιστία του πληθυσμού των χριστιανικών ομάδων στο Ισλάμ, επιβολή μικτών γάμων.

Μέθοδοι των διώξεων:
1) Κατάργηση των προνομίων
2) Στρατολόγηση των Ελλήνων
3) Συνεισφορές και επιτάξεις
4) Εξαναγκαστικές αλλαξοπιστίες στο Ισλάμ
5) Εκτοπίσεις
6) Δολοφονίες

Οι Χριστιανοί ενσωματώθηκαν στα τάγματα εργασίας και στάλθηκαν στο εσωτερικό. Εκείνοι που ανήκαν σ’ αυτά έγιναν σκελετοί από τις κακουχίες στις καυτές πεδιάδες της Mεσοποταμίας και στα παγωμένα βουνά του Καυκάσου. Χιλιάδες πέθαναν. Ολόκληρα τάγματα υπέκυψαν στον τύφο και στη χολέρα. Πολλοί ήταν εκείνοι που σφάχτηκαν από τους Τούρκους φύλακες διότι κουράζονταν να τους εποπτεύουν. Αξιόπιστες πληροφορίες αναφέρουν ότι 150.000 Έλληνες που είχαν εγγραφεί σε αυτά τα τάγματα χάθηκαν.

Περίπου 250.000 Έλληνες από τη Θράκη και τις ακτές της Mικράς Ασίας κατάφεραν να διαφύγουν στην Ελλάδα, εκ των οποίων οι 40.000 υπηρέτησαν στον ελληνικό στρατό στη Μακεδονία.

Εξαιτίας 300 λιποταξιών στην περιοχή της Κερασούντος, 88 χωριά ξεριζώθηκαν μέσα σε διάστημα των τριών μηνών. Περίπου 30.000 κάτοικοι, κυρίως γυναίκες και παιδιά, υποχρεώθηκαν να πορευθούν μέσα στο καταχείμωνο μέχρι την Άγκυρα χωρίς να έχουν το δικαίωμα να πάρουν μαζί τους ούτε ένα αντικείμενο. Το ένα τέταρτο πέθαναν καθ’ οδόν.

Το Δεκέμβριο του 1914, η πόλη Αϊβαλί περικυκλώθηκε από τους Τούρκους. Όλοι οι άνδρες συνελήφθησαν, οι γυναίκες και τα κορίτσια τους βιάστηκαν.

Αυτές οι μαζικές εκτοπίσεις αποφασίστηκαν από την Επιτροπή στις αρχές του 1915. Μία πολύ μετριοπαθής εκτίμηση ανεβάζει τον αριθμό των εκτοπισθέντων σε 450.000.

O Rafet Pacha, πρώην κυβερνήτης της Bitlis, στάλθηκε στη Σαμψούντα με την επίσημη διαταγή να γίνει η μάστιγα των Ελλήνων. Εκπληρώνει πλήρως την αποστολή του.

Πάνω από 150.000 εκτοπίσθηκαν από αυτή την περιοχή και εκείνη της Τραπεζούντας. Εκατοντάδες νέα κορίτσια, φοβούμενα τη μοίρα των Αρμενίων, αυτοκτόνησαν πέφτοντας στους ποταμούς. Στην επαρχία Σαμψούντα, 108 χωριά εκκενώθηκαν εξ ολοκλήρου και κάηκαν.

Συνοπτικά βεβαιώνεται ότι 450.000 Έλληνες έχουν εκτοπισθεί και έχουν πεθάνει, 150.000 έχουν εγγραφεί στα τάγματα εργασίας και έχουν πεθάνει, 250.000 έχουν διαφύγει από τη Μ. Ασία και τη Θράκη προς την Ελλάδα και 350.000 εκτοπίσθηκαν μετά τους βαλκανικούς πολέμους πριν το μεγάλο πόλεμο.

Πηγή

Τι φέρνει στα Ελληνοτουρκικά ο "χορός των κατασκόπων";

Γράφει η Θάλεια Χούντα

Πληροφορίες από την Κωνσταντινούπολη κάνουν λόγο για συνέχεια στις υποθέσεις κατασκοπείας και τα γεγονότα της Χίου ήταν μόνο η αρχή.

Τα δεδομένα στην Τουρκία είναι οι κρίσεις στις ένοπλες δυνάμεις που έγιναν, το δημοψήφισμα και ο «φόβος» της Αιγύπτου για ανατροπή στο πολιτικό σκηνικό και η εν αναμονή απόφαση του Δικαστηρίου για την υπόθεση Εργκενεκόν.
Αρκετά σαν θέματα και αρκούντος σοβαρά.

Αναλύσεις και δεδομένα ετών έχουν αποδείξει, ότι το εσωτερικό της πρόβλημα η γείτονα πάντα το κάνει εξωτερικό. Και αυτό σημαίνει απλά, άλλη μία κρίση στις σχέσεις με την Ελλάδα. Πως; Η απάντηση έχει σχέση με τα όπλα στην Χίο αλλά και την σύλληψη του Γερμανού υπηκόου, ο οποίος επί σειρά ετών ενεργούσε κατασκοπεία υπέρ της Τουρκίας.

Βεβαίως για το επεισόδιο αυτό δεν ενημερωθήκαμε, αν πάλι … τηλεφώνησε ο Ερντογκάν στον Σαμαρά και τι είπαν!

Οι πληροφορίες μας κάνουν λόγο για επικείμενες συλλήψεις ατόμων, τα οποία… «ενεργούν κατασκοπεία» υπέρ της χώρας μας εντός της Τουρκίας, ώστε η ζυγαριά να δείχνει το ίδιο τουλάχιστον, εν όψει μάλιστα και της επισκέψεως του πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον.

Αν βάλουμε στο κάδρο και την Ρωσία, η οποία τηρεί στάση σοβαρής αναμονής, η συνέχεια θα είναι πολύ ενδιαφέρουσα.

Οι αρμόδιες Ελληνικές Αρχές είναι έτοιμες να αντιμετωπίσουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο;

Πηγή Διάλογοι

Οι έξι κρυμμένες βόμβες του Σεπτεμβρίου

Καυτό φθινόπωρο αναμένει την κυβέρνηση καθώς, όπως αποκαλύπτει στο πρωτοσέλιδό της η Real News, το Σεπτέμβριο η τρόικα επιστρέφει στην Αθήνα αποφασισμένη να επιβάλλει νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων.

Η κρυφή ατζέντα της τρόικας για τον ιδιωτικό τομέα είναι, όπως αναφέρει η Real News, η χαριστική βολή σε μισθούς και δώρα και περιλαμβάνει “έξι βόμβες”:

• • Κατάργηση 13ου και 14ου μισθού στους ιδιωτικούς υπαλλήλους
• • Μείωση κατώτατου μισθού στα 495 ευρώ
• • Απελευθέρωση ομαδικών απολύσεων
• • Νέες περικοπές έως 30% σε κύριες και επικουρικές συντάξεις
• • Μαχαίρι στα εφάπαξ τουλάχιστον 20%
• • Νέο πρόγραμμα κινητικότητα για 15.000 δημοσίους υπαλλήλους το 2014

Μάλιστα ο εκπρόσωπος της Κομισιόν στην τρόικα Ματίας Μόρς δηλώνει ότι “η Ελλάδα δεν μπορεί να πληρώνει πάνω από 450.000 δημοσίους υπαλλήλους”.

Ταυτόχρονα ο Γιάννης Στουρνάρας με δηλώσεις του στη Real News εξηγεί ότι οι απολύσεις είναι προϋπόθεση για τις επόμενες δόσεις.

“Αν δεν γίνουν οι απολύσεις, αν δεν προχωρήσει η κινητικότητα και η διαθεσιμότητα στους χρόνους που έχουν συμφωνηθεί, δεν πρόκειται ούτε καν να πάρουμε τις επόμενες δόσεις”, δηλώνει.

Και όλα αυτά ενώ το κλίμα στους βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι ηλεκτρισμένο, παρά την εξήγηση που έδωσε ο υπουργός Οικονομικών ότι με τα περί κόπωσης βουλευτών απευθυνόταν στους δανειστές που πιέζουν για νέα μέτρα.

“Το Κοινοβούλιο στάθηκε όρθιο σε πολύ δυσκολότερες καταστάσεις. Τώρα που το φως στο βάθος του τούνελ είναι ορατό η πλειοψηφία δεν θα λυγίσει”, διαβεβαιώνει.

Πηγή

-->

Απολυμένοι και… ιερές αγελάδες

Του Θανάση Νικολαΐδη

Είχαν «μπάρμπα κλπ» και θα φρόντιζε το… ανίψι.
Άλλοι διέθεταν γνωριμίες.
Κι οι άλλοι; Σε ρόλο αφισοκολλητή.
Και οι… παράλλοι; Αυτοί έριξαν χιλιόμετρα πίσω απ’ τον αφέντη-οδηγητή. Τον πολιτικό… καριέρας.
Θέλει το κόμμα οπαδούς (και ευκαιριακούς ιδεολόγους), χρειάζεται ψήφους ο πολιτικός, σταυρουδάκι ο βουλευτής.

Όλα τα’ κανε από… καθήκον (και υστεροβουλία) και, ως γνήσιος νεοέλληνας του βολέματος χωρίς κόπο και σκοτούρες, στάθηκε απέναντι στον βουλευτή του.
- Περιμένω. Μου υποσχέθηκες πως θα διορίσεις το παιδί.
- Περιμένουν κι άλλοι.
- Χωρίς μα και μου, μην «αλλαξοπιστήσω», σου πάρω τους μισούς (κι έχω μεγάλο σόι), πάω στον απέναντι και σε φάει το σκοτάδι.

Κάπως έτσι κύλησαν οι δεκαετίες και η δημοκρατία καλοπέρασε στα χέρια τους. Και η ισότητα με τις…ίσες ευκαιρίες. Με τον γείτονα (χωρίς μπάρμπα και…χιλιόμετρα) εκτός παιδειάς και…δημοσίου, δίκην γαμπρού εκτός νυμφώνος. Δεν ορκίστηκε «πίστιν εις το Σύνταγμα και τους νόμους», δεν ένιωσε τη σιγουριά της μονιμότητας. Και στρώσανε τον πισινό τους σε καρέκλες άνθρωποι και ανθρωπάκια, καμαρώνοντας για τις γνωριμία και για την «ισχύ» της γνωριμίας.

Χώρεσε απ’ το παράθυρο για πόστο ζηλευτό ο βολεμένος και το ΑΣΕΠ (που κι αυτό το βάλαν’ χέρι), ας το…χαίρονταν άλλοι. Τα κορόιδα της αξιοκρατίας και της τάξης στην αταξία του «συστήματος». Κι έγινε το δημόσιο συνονθύλευμα ικανών και ανικάνων, εργατικών και τεμπέληδων, αγενών και προπετών πίσω απ’ το γκισέ, που δεν μπορούσες να τους ξεχωρίσεις απ’ τη... φάτσα. Ούτε απ’ την έκθεση της αξιολόγησης που δεν υπήρχε, ούτε κι απ’ το… ποινικό μητρώο της ατιμώρητης κομπίνας.

Έσπασε ο διάολος το ποδάρι και ξέσπασε κρίση, πλάκωσαν και οι… εκβιαστές. «Θα πάρεις τα λεφτά, αν κόψεις κεφάλια, πριν κόψουμε το δικό σου». Το απαιτούν οι δανειστές μας αδυσώπητα κι ανυποχώρητοι κι έπεσε στενοχώρια-ποιον διώχνεις ποιον κρατάς;

Το ’παμε, να ξεκινήσουν απ’ τους…. αγροφύλακες, μιας και τα σύνεργα ποτίσματος κάνουν φτερά απ’ τα χωράφια των αγροτών και οι εμπρησμοί καλά κρατούν.

Το ξανάπαμε να «βάλουν χέρι» τους διορισμένους απ’ το παράθυρο και κατ’ εξοχήν ουρανοκατέβατους «εργαζόμενους του Κοινοβουλίου». Θα κάναμε χωρίς αυτούς/αυτές (και τα προνόμιά τους). Ο ρήτορας στο βήμα με το… παγουράκι, ο ίδιος τις φωτοκόπιες. Μέχρι την επαναπρόσληψη (πολύ) λιγότερων και χωρίς μέσον. Δεν είναι δα… ηλίθιοι να στέρξουν οι εθνοπατέρες μας, δεν… αλλαξοπίστησαν τα κόμματα για να καταστρέψουν το δημιούργημά τους. Οι απολυμένοι θα βιώνουν την τραγωδία τους, και οι «ιερές αγελάδες» θα βόσκουν ανενόχλητες κι ευτυχισμένες στο λιβάδι των προνομίων τους.

Το χαμένο πολιτικό ήθος και η ευθύνη των πολιτών

Λέγεται, ότι το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Σωστό, αλλά μήπως πρέπει να προσδιορίσουμε ποιο είναι το κεφάλι;

Γράφει ο Μακεδών

Θεωρητικώς, οι ηγήτορες (και οι «μικροί ηγήτορες», φυσικά) οφείλουν να αποτελούν πρότυπα, τα οποία με το φωτεινό τους παράδειγμα θα μας υποχρεώνουν προς μίμηση ώστε να βελτιωθούμε κι εμείς οι ταπεινοί.

Παρακολουθώντας τα διαδραματιζόμενα στο Κοινοβούλιο και τις εκνευριστικές κοινοτοπίες στα τηλεπαράθυρα από τους «εκλεκτούς του έθνους και του λαού» το μόνο που μπορεί να πει κάποιος είναι ότι συναγωνίζονται πολλοί μεταξύ τους, ποιος θα συντελέσει περισσότερο στην υποβάθμιση του πολιτιστικού επιπέδου του λαού.

Φαίνεται πως κάποιο βραβείο έχει θεσπισθεί -που δεν το πληροφορηθήκαμε- γι’ αυτόν που θα καταφέρει το πιο καίριο πλήγμα στο ήθος που απαιτείται να κυριαρχεί σε μια σωστή κοινωνία. Δεν εξηγούνται αλλιώς τα όσα συμβαίνουν και τα οποία είμαστε υποχρεωμένοι να παρακολουθούμε και να υφιστάμεθα.

Καταδικάστηκε η απρέπεια του κ. Ρέμου να ειρωνευτεί έναν ανάπηρο. Θα μπορούσε να επικαλεστεί, πως δεν έκανε κάτι περισσότερο από αυτό ενός βουλευτή, ο οποίος εντός του Κοινοβουλίου και με άμεση τηλεοπτική μετάδοση, αναφερόμενος στον κ. Σόιμπλε είπε «ο κουτσός…». Όταν ένα επίλεκτο μέλος -θεωρητικώς, βέβαια- της ελληνικής κοινωνίας δεν χρησιμοποιεί το όνομα του κ. Σόιμπλε, αλλά το επίθετο «ο κουτσός», αυτό το οποίο διέπραξε ο κ. Ρέμος είναι πταίσμα. Το ότι το κόμμα υποχρέωσε τον βουλευτή του να ανακαλέσει, δεν σημαίνει τίποτε. Θα θεωρηθεί στιγμιαίο λάθος; Κανείς άνθρωπος με ήθος, δεν υποπίπτει σε τέτοιου είδους στιγμιαία λάθη.

Όταν τέθηκε θέμα έρευνας για ενδεχόμενο μεταφοράς όπλου από τους βουλευτές εντός του κτηρίου της Βουλής, κάποιοι είπαν να γίνει και έλεγχος για αλκοόλ και ναρκωτικά. Μπορεί να φάνηκε υπερβολή, αλλά μήπως είναι λίγες οι στιγμές όπου συλλαμβάνονται να ψευδίζουν κατά την αγόρευσή τους οι «εκπρόσωποί» μας (είναι και φτηνό το ουίσκυ στο καφενείο της Βουλής).

Άλλος πάλι προχθές συστήνει στους φίλους του να συγκεντρώνουν αιχμηρά και ογκώδη αντικείμενα για να τα χρησιμοποιήσουν κατά της Αστυνομίας, της οποίας ο ρόλος είναι να επιβάλλει την τάξη. Άπειρες είναι οι περιπτώσεις που ντροπιάζουν τον πολιτικό κόσμο, σε μια χώρα που αρεσκόμαστε να θυμίζουμε εις εαυτούς και άλλους, ότι καθιέρωσε τον διάλογο. Πώς εννοούν τον διάλογο; Με το ποιος θα φωνάξει (ουρλιάξει, καλύτερα) περισσότερο για να καλύψει τον άλλον ή θα χρησιμοποιήσει αγοραίες εκφράσεις;

Λέγεται, ότι το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Συμφωνώ, αλλά μήπως πρέπει να προσδιορίσουμε ποιο είναι το κεφάλι; Είναι «κεφάλι» ο βουλευτής των 500 ψήφων σε σύνολο 60.000 χιλιάδων; Είναι «κεφάλι» ο βουλευτής που ξοδεύει εκατομμύρια ευρώ για να εκλεγεί, εξαγοράζοντας ψήφους; (Απορώ που δεν κτίσθηκαν ακόμη παλάτια στον Δενδροπόταμο ή τα Άνω Λιόσια).

Το ισχύον πολιτικό σύστημα θέτει μόνον ποσοτικά κριτήρια και καθόλου ποιοτικά. Το έλλειμμα αυτό όφειλαν να το καλύψουν τα κόμματα. Εκείνα να φροντίσουν για την ποιοτική επιλογή των υποψηφίων τους. Δεν το πράττουν. Και το βλέπουμε, και ανησυχούμε και απαισιοδοξούμε, όταν αφήνουμε την τύχη την δική μας και των παιδιών μας, σε πρόσωπα που ενδεχομένως δεν θα προσλαμβάναμε υπαλλήλους αν είχαμε επιχείρηση.

Το είχε πει αυτό ο τότε πρόεδρος των Ελλήνων Εφοπλιστών στον Ανδρέα Παπανδρέου, όταν του υπέβαλε αίτημα του κλάδου και εκείνος τον παρέπεμψε στον αρμόδιο υπουργό. Η απάντηση του Μπάρλου ήταν «τι λες πρόεδρε; Τι να συζητήσω μ’ αυτόν; Ούτε κλητήρα στο γραφείο μου δεν θα τον προσλάμβανα».

Κι αφού ούτε το σύστημα, ούτε τα κόμματα κάνουν επιλογή, τουλάχιστον ας την κάνουμε εμείς. Ο καθένας στο κόμμα του, όποιο είναι. Μου είναι αδιανόητο να αντιληφθώ, πώς γίνεται να ψηφίζουμε πάλι και πάλι τα ίδια πρόσωπα, τα οποία δεν μας έπεισαν για τις ικανότητές τους. Είναι δυνατόν να μην υπάρχουν στον συνδυασμό πρόσωπα τα οποία θα έπρεπε να αναδείξουμε, αλλά δεν το πράττουμε;

Πηγή: Βόρεια

Κυβέρνηση υποτέλειας σε φόντο εθνικού διχασμού

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Τα μνημόνια και οι πρωτοφανείς «συμβάσεις», που δεσμεύουν την χώρα από την άνοιξη του 2010, είναι ο απόλυτος οδικός χάρτης της νεοφιλελεύθερης τυραννίας, του Δόγματος του Σοκ, που οδηγούν τελικά στην αντιδημοκρατική εκτροπή. Το πρώτο σχετικό πείραμα έγινε την δεκαετία του ’70 στην Χιλή με την χούντα του Πινοσέτ για να λεηλατηθεί ο ορυκτός πλούτος της χώρας, τον οποίο εποφθαλμιούσαν τα αρπακτικά των πολυεθνικών.

Σήμερα, η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, με την βαριά φορολογία, τα χαράτσια, τις απολύσεις, το γενικό ξεπούλημα και τις αυταρχικές συμπεριφορές, που κορυφώθηκαν με το «μαύρο» στην ΕΡΤ, επιχειρεί να βαδίσει στην ίδια αντιλαϊκή και αντεθνική ατραπό, έχοντας ζηλώσει την «δόξα» του αιμοσταγούς δικτάτορα της Χιλής.

Η κυβέρνηση αυτή είναι επικίνδυνη όπως διαχειρίζεται την εξουσία, όχι μόνο γιατί είναι πλήρως υποταγμένη στις επιταγές των τοκογλύφων, όχι μόνο για τον πρωτοφανή αντιλαϊκό και ξενόδουλο χαρακτήρα της, αλλά και γιατί επιδεικνύει έναν διχαστικό ρεβανσισμό απέναντι στην κοινωνία.

Η αναζωπύρωση του διχαστικού, ρεβανσιστικού λόγου με πρωταγωνιστές ακόμα και υπουργούς της σημερινής συγκυβέρνησης, έρχεται την ώρα ακριβώς που οι λαϊκές αντιδράσεις πολλαπλασιάζονται και πλησιάζει η ώρα του ξεσπάσματος. Παληά μου τέχνη κόσκινο το «διαίρει και βασίλευε» για τους υπηρέτες των ξένων συμφερόντων στον τόπο μας.

Είναι η πρώτη φορά μετά το τέλος του εμφυλίου που μια ακροδεξιά αντίληψη, μέσα κι έξω από το Μαξίμου, προσπαθεί να υφαρπάξει τα ηνία της χώρας (οι γέφυρες προς την Χ.Α. δεν έγιναν τυχαία) ξεθάβοντας από τα σεντούκια της νεώτερης ιστορίας μας τον εμφυλιοπολεμικό λόγο, κάτι που η μεταπολιτευτική συντηρητική παράταξη, την οποία χρησιμοποιούν ως όχημα, δεν το τόλμησε ούτε το επιδίωξε ποτέ.

Το σκεπτικό της γερμανόφιλης νομενκλατούρας, που θεωρεί τον εαυτό της «αναμορφωτή» του τόπου, είναι να επιβάλει τις ούλτρα νεοφιλελεύθερες «μεταρρυθμίσεις» και την προτεσταντική εργασιακή ηθική στην ελληνική κοινωνία, να τιμωρήσει τους ατίθασους, «τεμπέληδες», Έλληνες εργαζόμενους για τα «προνόμια» που τους εξασφάλιζαν μια αξιοπρεπή ζωή και να τους παραδώσει στον εξαθλιωμένο «παράδεισο» των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών (ΕΟΖ) της γερμανικής επικυριαρχίας.

Στα πλαίσια αυτά, διαφαίνονται βλέψεις για την ανασυγκρότηση μιας «εθνικόφρονης» παράταξης που θα ενσωματώνει στελέχη από τις παρυφές της Χρυσής Αυγής μέχρι το βενιζελικό ΠΑΣΟΚ και θα θυμίζει έναν δεξιό «Συναγερμό» της μετεμφυλιακής δεκαετίας του ‘50 με ακραίο νεοφιλελεύθερο προσανατολισμό και χωρίς τον εθνικό έλεγχο της οικονομίας.

Δεν είναι τυχαίο που, από την είσοδο του Αντώνη Σαμαρά στου Μαξίμου, αναζωπυρώθηκαν οι εμφυλιοπολεμικές αναφορές, ο ακροδεξιός ρεβανσιστικός λόγος απέναντι στην αριστερά, η στοχοποίηση της αντιχουντικής γενιάς, οι πατριδοκάπηλες κορώνες για την σημαία και την πατρίδα που, κάτω από τις σημερινές συνθήκες, δεν έχουν καμμία σχέση με το πατριωτικό προφίλ της «αδικοχαμένης» Πολ.Αν., αλλά θυμίζουν περισσότερο τον ιδεολογικό ξιπασμό και ξεπεσμό των δωσιλογικών ταγμάτων της ναζιστικής κατοχής.

Η κυβέρνηση Σαμαρά χαρακτηρίζεται ως «το σκυλάκι της Μέρκελ» στην Ε.Ε., την ώρα που ο ρόλος της Γερμανίδας πρωθυπουργού στην καταστροφή της Ευρώπης καυτηριάζεται έντονα και μέσα στην ίδια την χώρα της. Το νεύμα της φράου Μέρκελ στον Έλληνα πρωθυπουργό, κατά την τελευταία συνάντηση των Ευρωπαίων στο Βερολίνο, για να σταθεί πίσω της έγινε αντικείμενο πολλών σατιρικών σχολίων.

Η οποιαδήποτε «πατριωτική» αξιοπιστία του κ. Σαμαρά και του επιτελείου του έχει χαθεί από την κρύα εκείνη νύχτα του Νοέμβρη του 2010, όταν αποφάσισαν να προστεθούν στο ρόστερ των «δαρμένων σκυλιών» της φράου Μέρκελ και του τραπεζικού 4ου Ράϊχ που δυναστεύουν την πατρίδα μας.

Δυστυχώς γι’ αυτούς, υπολογίζουν χωρίς τον «ξενοδόχο» και δεν πρόκειται να σωθούν ούτε με τους ανόητους αυτοσχεδιασμούς τους, ούτε με τις τρομολαγνικές φανφάρες, γιατί οι αντιδράσεις που ξεσηκώνονται ήδη είναι τεράστιες και μετά το φθινόπωρο ο λαός, σαν αφηνιασμένος χείμαρρος, θα παρασύρει τα πάντα.

ΕΡΤ: το κυβερνητικό πραξικόπημα καμπή για το λαϊκό κίνημα

Το κυβερνητικό πραξικόπημα της ΕΡΤ ήταν η πρώτη προσπάθεια της ομάδας των «προεδρικών» της ΝΔ να ελέγξουν τις εξελίξεις, εκβιάζοντας ακόμα και πρόωρες εκλογές μέσα στον Ιούλιο. Η εκτίμηση αυτή ενισχύεται και από τις αποκαλύψεις που έγιναν στην συνέχεια. Σε δύο τουλάχιστον συνεντεύξεις του, ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Φώτης Κουβέλης, αναφερόμενος στην κρίση του Ιουνίου, ισχυρίστηκε ότι ο Αντ. Σαμαράς εκείνες τις ημέρες είχε επιλέξει «να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές»! Το newsbomb.gr, στις 11/07, δημοσίευσε τις γνώμες δύο πολύ στενών συνεργατών του Σαμαρά, που επιβεβαίωσαν τους ισχυρισμούς του προέδρου της ΔΗΜΑΡ.

Πείθοντας τον πρωθυπουργό ότι οι δημοσκοπήσεις είναι ευοίωνες, οι στενοί συνεργάτες του σχεδίαζαν να απευθυνθούν ξανά στα φοβικά σύνδρομα εκείνου του κομματιού της μεσαίας τάξης –μεσαία και ανώτερα εισοδηματικά στρώματα- που παραλύουν μπροστά στον κίνδυνο της ακυβερνησίας και τον φόβο της εγκατάλειψης από τους Ευρωπαίους «εταίρους».

Όσο κι αν φαίνεται εξωφρενικό, για την πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών, που έχουν υποστεί τις δεινές συνέπειες των μνημονίων και τελεσίδικα τα θεωρούν αδιέξοδα, υπάρχει ακόμα ένα υπολογίσιμο κοινωνικό στρώμα που είναι δυσαρεστημένο μεν, αλλά παραμένει αθεράπευτα εξαρτημένο από συντηρητικά και «ευρωλιγούρικα» αντανακλαστικά. Αυτούς τους βολεμένους και φοβισμένους πολίτες επιχείρησε να συσπειρώσει ο Σαμαράς με τον «τσαμπουκά» της ΕΡΤ και την θεωρία των «δύο άκρων», την οποία έχει αναγάγει σε πιλότο της κυβερνητικής προπαγάνδας.

Με αυτή την κοντόθωρη λογική, οι υπεύθυνοι του πολιτικού σχεδιασμού στο Μαξίμου έριξαν την «ζαριά» της ΕΡΤ στοχεύοντας την καρδιά του κρατικού λεβιάθαν, τους δημοσιογράφους και τους υπάλληλους της δημόσιας τηλεόρασης, που είναι καλά συνδικαλισμένοι αλλά έχουν και καλύτερη πρόσβαση στην κοινή γνώμη σε σχέση με τους υπόλοιπους υποψήφιους προς απόλυση (ΠΟΕ-ΟΤΕ, ΕΑΒ, κλπ).

Αν η κίνηση πετύχαινε, τότε θα σήμαινε ότι έχουν «ρίξει στο καναβάτσο» τον ελληνικό λαό, όπως διατείνονταν σύμβουλοι του πρωθυπουργού, και τότε ο δρόμος για τις γενικευμένες απολύσεις, για να ταϊστεί με άφθονο αίμα Ελλήνων εργαζομένων ο μνημονιακός μινώταυρος θα ήταν ανοικτός. Αν συναντούσαν αντιδράσεις, όπως και έγινε, το επικοινωνιακό επιτελείο της ΝΔ θα επέλεγε την στρατηγική της έντασης εκβιάζοντας τους κυβερνητικούς εταίρους με το φάσμα μιας οδυνηρής ήττας σε πρόωρες εκλογές και τους συντηρητικούς εκλογείς με την εικόνα μιας αποφασιστικής κυβέρνησης που είναι έτοιμη να τα βάλει με την …ανεύθυνη αριστερά και το συνδικαλιστικό κατεστημένο.

Στα πλαίσια αυτού του σεναρίου, οι εντεταλμένοι «μεταρρυθμιστές» της Συγγρού διαβεβαίωναν τον Αντ. Σαμαρά ότι η ΝΔ θα ερχόταν πρώτη στις εκλογές, κινούμενη σε ποσοστά άνω του 30%, τα οποία θα μπορούσαν να αυξηθούν αισθητά σε μια δεύτερη εκλογική αναμέτρηση, δίνοντας ακόμα και αυτοδυναμία.

Η κίνηση αιφνιδιασμού της κυβέρνησης απέτυχε, αφ’ ενός με διότι δεν υπολόγισαν σωστά την μαζική αντίδραση του ελληνικού λαού που έχει φτάσει στα όριά του, και αφ’ ετέρου διότι είχαν υπερεκτιμήσει την προσωρινή «νίκη» τους επί των καθηγητών και της ΟΛΜΕ τον Μάϊο λόγω της αναδίπλωσης των κομμάτων της αριστεράς.

Αυτή την φορά, όμως, όχι μόνο δεν υποχώρησαν τα αριστερά κόμματα και οργανώσεις, αλλά, αντίθετα, από την πρώτη στιγμή έτρεξαν όλοι, μαζί με τα διάφορα κινήματα, στο ραδιομέγαρο στην Αγία Παρασκευή, δίπλα στους εργαζόμενους της ΕΡΤ που προχώρησαν στην αυτοδιαχείριση της δημόσιας τηλεόρασης.

Παράλληλα, το τελικό χτύπημα στους σχεδιασμούς του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος δόθηκε από ισχυρά ντόπια και ξένα κέντρα αποφάσεων, που έχουν άλλα πλάνα και χρονοδιαγράμματα από τους αλαζονικούς και πολωτικούς χειρισμούς της κυβέρνησης.

Η αντίσταση των εργαζομένων στην ΕΡΤ στα σχέδια της διάλυσης του δημόσιου τομέα, το βήμα της λειτουργικής αυτοδιαχείρισης που έκαναν και η λαϊκή συμπαράσταση επί τόσες εβδομάδες αποτέλεσαν αναμφισβήτητα ένα σημείο καμπής στην ανάπτυξη του αντιμνημονιακού-αντικατοχικού κινήματος από εδώ και πέρα.

Πρώτον, λειτούργησε αφυπνιστικά και συσπειρωτικά για τις οργανωμένες δυνάμεις του κινήματος που, μετά τις τελευταίες συγκρούσεις του περσινού Νοέμβρη, έδειχναν ναρκωμένες. Είδαμε, έτσι, την θετική εικόνα στο προαύλιο της ΕΡΤ να συμμετέχουν από κοινού οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ-ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ, των ΑΝ.ΕΛ., μαζί με τα κινήματα της πλατείας, ΕΠΑΜ, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλες οργανώσεις. Δεύτερον, ένοιωσαν πλέον και άλλα πληττόμενα μεσαία κοινωνικά στρώματα, που μέχρι τώρα είχαν κάποια σχετική ασφάλεια, το μέγεθος της επίθεσης που δέχεται η κοινωνία και μπήκαν στον κοινό αγώνα. Τρίτον, η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού συνειδητοποίησε ότι η υποταγή στην τρόϊκα και η εφαρμογή των μνημονίων σημαίνει το σταδιακό τέλος της δημοκρατίας.

Η ΕΡΤ ήταν η αρχή του νέου κύκλου της κοινωνικής καταστροφής που, σύμφωνα με τους σχεδιασμούς των τοκογλύφων και της παρασιτικής ελίτ, περιλαμβάνουν το κλείσιμο νοσοκομείων και σχολείων και άλλων οργανισμών σε όλη την χώρα. Κλάδος με τον κλάδο, εργαζόμενος με τον εργαζόμενο στοχοποιούνται ένας-ένας κι εξοντώνονται, γι’ αυτό καταλαβαίνουν πλέον ότι πρέπει να γίνουν αγωνιστές, συμμαχητές στον αγώνα για την δημοκρατία, την σωτηρία και αναγέννηση της χώρας.

Η υπό λειτουργική κατάληψη ΕΡΤ έδωσε, για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, την δυνατότητα στο λαϊκό κίνημα να αναμετρηθεί με το καθεστώς από θέση ευνοϊκή. Το ραδιομέγαρο της Αγ. Παρασκευής κατέστη από τις πρώτες ημέρες ένα σύμβολο αντίστασης του ελληνικού λαού παγκόσμιας εμβέλειας, κι έτσι πρέπει να συνεχίσει.

Απέναντι σε ένα καταρρέον καθεστώς που πανικόβλητο αυτογελοιοποιείται, όπως συνέβη με την απερίγραπτη ΝΕΡΙΤ ή ΕΔΤ ή ΔΤ, οι εργαζόμενοι πρέπει να ξεπεράσουν τα συντεχνιακά τους αιτήματα, να πολιτικοποιήσουν ξεκάθαρα τον αγώνα τους για να ανατραπεί μια ώρα αρχύτερα η κατοχική συγκυβέρνηση Σαμαρά και η πολιτική των μνημονίων.

Η ΕΡΤ πρέπει να τεθεί υπό κατάληψη από τους ίδιους τους πολίτες και τα αντιμνημονιακά κινήματα που, μαζί με τους εργαζόμενους δημοσιογράφους, μουσικούς και τεχνικούς, θα καλέσουν όλους τους αγωνιζόμενους κλάδους, τους ανέργους και τους απολυμένους, τα εργατικά σωματεία και τους επαγγελματικούς συλλόγους να συγκροτήσουν το στρατηγείο της αντίστασης. Να γίνει ένα νέο «Πολυτεχνείο» που, υπό πολύ καλύτερους όρους πρόσβασης στην ελληνική και διεθνή κοινή γνώμη, θα μπορέσει να ανατρέψει το σημερινό αντιδημοκρατικό καθεστώς και να αποτρέψει τα επερχόμενα δεινά πριν είναι αργά, αλλιώς η μελλοντική καταστροφή θα είναι χειρότερη του ’74.

Όλα αυτά είναι ανοικτά την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, συζητιούνται καθημερινά στην ΕΡΤ ανάμεσα στους συγκεντρωμένους και από την έκβαση της κατάληψης θα εξαρτηθεί εν πολλοίς η πορεία των γεγονότων μετά τον Σεπτέμβρη.

Το success story... της παράδοσης της χώρας

Η κοινωνική ταπείνωση της χώρας, χάρη στο …success story της κυβέρνησης Σαμαρά, ολοκληρώνεται και με την εθνική ταπείνωση καθώς γύρω μας εξελίσσεται πυρετωδώς ένα μεγάλο γεωπολιτικό παιχνίδι που οξύνεται λόγω της οικονομικής κρίσης, αλλά η παρούσα κυβέρνηση δεν έχει καμμία κατανόηση αυτού του παιχνιδιού.

Θριαμβολογούν οι υπουργοί τους για την επιλογή του αγωγού ΤΑΡ, που μας συνδέει με το αζέρικο αέριο δια μέσου Τουρκίας, την οποία οι δύο «πρωθυπουργεύοντες» πολιτικοί, Αντώνιος και Ευάγγελος, ανήγγειλαν ως τεράστια εθνική επιτυχία, συνεχίζοντας το παραμύθι του «success story».

Εκ πρώτης όψεως, μπορεί να φαίνεται καλή η συγκεκριμένη ενεργειακή συμφωνία που μας βάζει στον ενεργειακό χάρτη, αλλά στον ενεργειακό χάρτη παίζει ρόλο από ποια θέση εντάσσεσαι.

Και εδώ, απ’ ό,τι φαίνεται, βρισκόμαστε πίσω από την Τουρκία και την Αλβανία, ιδίως μετά την εκλογή του Έντυ Ράμα ως νέου ηγέτη της τελευταίας, ο οποίος ζήτησε η προηγούμενη συμφωνία για το Ιόνιο να ενταχθεί σε ένα πλαίσιο περιφερειακής συμφωνίας, βάζοντας στο ενεργειακό παιχνίδι του Ιονίου και την Τουρκία.

Με την επιλογή του ΤΑΡ, η Ελλάδα μπαίνει σε μια περιοχή ελέγχου από την Τουρκία, την ώρα μάλιστα που χάνεται η σχέση με το ρωσσικό φυσικό αέριο και ο αγωγός δεν θα πληρώνει στο ελληνικό κράτος τέλη διέλευσης.

Υποβαθμίζει επίσης γεωπολιτικά την χώρα γιατί θα υπονομεύσει την σχέση της Ελλάδας με το κυπριακό και ισραηλινό πετρέλαιο εάν οι αντίστοιχοι αγωγοί θα συνδεθούν με τον ΤΑΡ. Ο ΤΑΡ, με απλά λόγια, αναβαθμίζει κυρίως τον ρόλο της Τουρκίας στον εφοδιασμό της Γηραιάς Ηπείρου με φυσικό αέριο από τις περιοχές Κασπίας και της Μέσης Ανατολής και μειώνει την εξάρτησή της από το ρωσσικό φυσικό αέριο.

Άλλα σκοτεινά σημεία γύρω από τον αγωγό ΤΑΡ είναι κατά πόσον θα υπάρξει δέσμευση στην συμφωνία για να προσληφθούν από την κοινοπραξία του αγωγού Έλληνες εργάτες. Βέβαια, το μείζον ζήτημα είναι κατά πόσον η Ελλάδα θα είναι σε θέση αύριο να εκπονήσει ένα δικό της σχέδιο οικονομικής σωτηρίας και εθνικής στρατηγικής μέσα από την ανατροπή της σημερινής κατοχής, αλλιώς η Τουρκία θα «κλείνει» όποτε θέλει την κάνουλα, καθιστώντας μας δέσμιους των νεοοθωμανικών της βλέψεων.

Στην Ελλάδα σήμερα, η κοινωνική καταστροφή και η συρρίκνωση της ανεξαρτησίας μας, που έχει συντελεσθεί και πρόκειται να επιταχυνθεί, με εντολές Βερολίνου και νομοθετικά πραξικοπήματα των εδώ Κουΐσλινγκ, πλησιάζει σε ένα οριακό σημείο.

Οι ανησυχητικές εξελίξεις στον περίγυρο της Μεσογείου, σε συνδυασμό με τους διεθνείς γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς, είναι πολύ πιθανόν πλέον να δρομολογήσουν συνθήκες έντασης στο Αιγαίο.

Η σημερινή κυβέρνηση-μπούφα θυμίζει την τελευταία κυβέρνηση Ανδρουτσόπουλου της χούντας, που παρέδωσε την Κύπρο στον όλεθρο. Ένας ακόμη λόγος που χρειάζεται να επαγρυπνούμε τους επόμενους μήνες είναι οι πιθανές εμπλοκές στα εθνικά θέματα και δη στο Αιγαίο, όπου οι δωσιλογικές κυβερνήσεις έχουν ουσιαστικά παραχωρήσει τον ενεργειακό του πλούτο με τις μνημονιακές συμβάσεις και απομένει η «σκηνοθεσία» της παράδοσης, όπως στην Κύπρο.

Η μόνιμη εγκατάσταση του ιδρύματος Soros στην Ελλάδα, ανάμεσα στο επιτελείο του οποίου φημολογείται ότι θα υπάρχουν και άνθρωποι του Wikileaks, δημιουργεί εύλογες υπόνοιες για ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις και για τις «αποκαλύψεις» ή προβοκάτσιες που θα τις προκαλέσουν.

Αν συμβούν τέτοια ακραία γεγονότα, τότε, με δεδομένη την οικονομική κατάρρευση στη Νότια Ευρώπη και τον επερχόμενο λαϊκό ξεσηκωμό στην Ελλάδα, μπορεί να υπάρξει ένα ντόμινο πολιτικών εξελίξεων, ανάλογο αυτών της μεταπολίτευσης. Ο δωσιλογισμός κατακρημνίζεται αργά ή γρήγορα, το μέγεθος της εθνικής καταστροφής και οι συνθήκες κοινωνικής ανισότητας που διαμορφώνονται στην πατρίδα μας θυμίζουν εποχές …Λουδοβίκων. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το εύρος των αντιδράσεων και την οργή του λαού, όταν αποφασίσει να κινηθεί.

Πηγή

-->

Τρίτο πλήγμα για Ερντογάν;

Γραφει ο Γιώργος Καπόπουλος

Στην αρχή ήταν η εξέγερση στην πλατεία Ταξίμ που πυροδότησε μια γενικευμένη αποσταθεροποίηση στην Τουρκία που δεν ανέτρεψε τον Ερντογάν, αλλά επί του παρόντος φαίνεται να έχει βραχυκυκλώσει τα σχέδιά του για μετάβαση το 2014 σε μια ενισχυμένη γαλλικού τύπου Προεδρία.

Στη συνέχεια, οι περιφερειακές εξελίξεις, η ανατροπή του Μόρσι στην Αίγυπτο και η αντεπίθεση Άσαντ στη Συρία: Ο περιφερειακός ρόλος της Άγκυρας συρρικνώνεται δραματικά, ενώ περιπλέκεται το Κουρδικό με την αναβάθμιση του ρόλου του δεύτερου de facto Ανεξάρτητου Κουρδιστάν που έχει δημιουργηθεί στη Βορειοανατολική Συρία. Η εποχή όπου ο Νταβούτογλου εμφανιζόταν στις διεθνείς διαβουλεύσεις για το μέλλον της Συρίας ως ισότιμος του Γάλλου ομολόγου του Φαμπιούς και της τότε επικεφαλής του ΣτΕιτ Ντιπάρτμεντ Χ. Κλίντον έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.

Σαν να μην έφθαναν όλα τα παραπάνω όλοι οι αριθμοί και οι δείκτες της Οικονομίας της Τουρκίας μας προειδοποιούν ότι πλησιάζει το τέλος της χαλαρής πολιτικής που βασιζόταν στον εύκολο δανεισμό και στην κατανάλωση αλλά και στους ασφαλείς ρυθμούς ανάπτυξης.

Τα όσα είπε στην προχθεσινή συνέντευξη Τύπου ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της χώρας Εντέμ Μπατσί ( βλέπε «Η» της 31 Ιουλίου σελ. 8) είναι πολιτικό σήμα κινδύνου για τον Ερντογάν: Τα μέτρα σύσφιξης της νομισματικής πολιτικής για τους επόμενους μήνες που εισηγείται ο Μπατσί, σε συνδυασμό με την τραυματική μνήμη της σκληρής καταστολής των διαδηλώσεων αλλά και της αίσθησης περιφερειακής απομόνωσης είναι ένας εκρηκτικός συνδυασμός για τον ισχυρό άνδρα της χώρας που αντιμετωπίζει σειρά εκλογικών αναμετρήσεων για το 2014:

• Δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. 
• Δημοψήφισμα για την έγκριση των συνταγματικών μεταρρυθμίσεων με κύριο στόχο προεδρικές υπερεξουσίες. 
• Ενδεχόμενες πρόωρες βουλευτικές εκλογές. 
• Απευθείας εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας με καθολική ψηφοφορία για πρώτη φορά στην Ιστορία της χώρας.

Η ανάπτυξη της χώρας στην οποία σε μεγάλο βαθμό στήριξε την πολιτική του κυριαρχία ο Ερντογάν βασίστηκε στη σκληρή εξυγίανση που επέβαλε στην περίοδο 1999-2002 ο τότε τσάρος της οικονομίας Κεμάλ Ντερβίς με υψηλό πολιτικό κόστος, που οδήγησε στην εξαφάνιση τριών πολιτικών κομμάτων, του κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς του Ετσεβίτ, της Μητέρας Πατρίδας που είχε ιδρύσει ο Οζάλ και του Ορθού Δρόμου που είχε ιδρύσει ο Ντεμιρέλ.

Στην παραπάνω εικόνα υπάρχει ένα πολιτικό παράδοξο πρώτου μεγέθους: Την ώρα που η συγκυρία γίνεται σε ακραίο βαθμό αρνητική για τον Ερντογάν σε όλα τα μέτωπα, δεν προβάλλει στον ορίζοντα καμιά αξιόπιστη εναλλακτική λύση κυβερνητικής διαχείρισης. 

Τι θα κάνει ο Ερντογάν; Θα παραμείνει βραχυκυκλωμένος να παρατηρεί μια συγκυρία που συνεχώς θα χειροτερεύει ή θα αντεπιτεθεί ή καλύτερα θα επιτεθεί προληπτικά με πρόωρη προσφυγή στις κάλπες το φθινόπωρο;

Η μέχρι τώρα αντίδραση του Ερντογάν στην ανατροπή Μόρσι στην Αίγυπτο μας προειδοποιεί ότι θα επιχειρήσει να αλλάξει την Πολιτική Ατζέντα, να εμφανισθεί ως πολιορκημένος από εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς που θέλουν να τερματίσουν μια φιλολαϊκή οικονομική πολιτική και ταυτόχρονα να εμποδίσουν την αλληλεγγύη της Αγκυρας προς τον Αραβομουσουλμανικό Κόσμο.

Οι διαδηλώσεις προαναγγέλλουν παρέμβαση του Στρατού και εκτροπή ή με άλλα λόγια, τα γεγονότα στην Αίγυπτο εξυπηρετούν επικοινωνιακά τον Ερντογάν.

Αν όμως η αδράνεια συνεπάγεται τη βέβαιη φθορά, η αντεπίθεση και κυρίως μια ανοικτή σύγκρουση με τον κεντρικό τραπεζίτη μπορεί να λειτουργήσει ως επιταχυντής της επιδείνωσης μιας ήδη καταγεγραμμένης ως ανησυχητικής οικονομικής συγκυρίας.

Εξυγίανση και ανάπτυξη

Η ανάπτυξη της χώρας στην οποία σε μεγάλο βαθμό στήριξε την πολιτική του κυριαρχία ο Ερντογάν βασίσθηκε στη σκληρή εξυγίανση που επέβαλε στην περίοδο 1999-2002 ο τότε τσάρος της οικονομίας Κεμάλ Ντερβίς με υψηλό πολιτικό κόστος, που οδήγησε στην εξαφάνιση τριών πολιτικών κομμάτων, του κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς του Ετσεβίτ, της Μητέρας Πατρίδας που είχε ιδρύσει ο Οζάλ και του Ορθού Δρόμου που είχε ιδρύσει ο Ντεμιρέλ.

Πηγή: Ημερησία