“Μαζί τα φάγαμε” αλλά δεν θα διασωθούμε μαζί…

Αρχικά υπήρξε αγανάκτηση στην ελληνική κοινωνία. Το στάδιο αυτό παρήλθε και ήδη έχουμε εισέλθει στη φάση του κοινωνικού απομονωτισμού. Δηλαδή της εγκατάλειψης της κοινής δράσης με άλλους συνανθρώπους μας και στο πέρασμα στην ατομική προσπάθεια του καθενός για να διασώσει τον εαυτό του και την οικογένειά του. Πολύ γρήγορα όμως θα διαπιστώσουμε ότι κι αυτός είναι αδιέξοδος τρόπος διάσωσης, οπότε θα περάσουμε στην τρίτη φάση, αυτή του πανικού. Ο πανικός δυστυχώς θα οδηγήσει σε μια άλογη κοινωνική εξέγερση χωρίς στόχο.

Η κοινωνία αδρανοποιήθηκε για τον απλούστατο λόγο ότι η άρχουσα κοινωνική τάξη την πρόδωσε. «Μαζί τα φάγαμε», μας είπε η άρχουσα ελίτ, όμως τώρα διαπιστώνεται ότι δεν θα διασωθούμε μαζί. Κάποιοι θα διασωθούν και μάλιστα θα κερδίσουν κι από πάνω και κάποιοι, οι πιο πολλοί, θα θυσιαστούν. Η κοινωνία εγκαταλείφθηκε από τις άρχουσες κρατικοδίαιτες κοινωνικές και πολιτικές ελίτ, οι οποίες, αφού έχασαν το δημόσιο χρήμα λόγω αδυναμίας δανεισμού του κράτους, πρόδωσαν αμέσως το κοινωνικό σώμα και έσπευσαν να αγκαλιάσουν τους δανειστές και τα δανεικά τους, τα οποία συνεχίζουν όμως να φορτώνουν στους πολίτες.

Η κοινωνία δεν μπορεί να αντιδράσει. Οι δυνάμεις που τόσα χρόνια το έπαιζαν κοινωνικοί μπροστάρηδες ήταν απλά ένα μεγάλο θέατρο. Ο κομματικός συνδικαλισμός την πρόδωσε και την εγκατάλειψε αμέσως ακολουθώντας τις εντολές των ελίτ. Το κομματικό φοιτητικό κίνημα την πρόδωσε υπακούοντας κι αυτό στις εντολές των κομματικών ελίτ. Δημοκρατία δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο μια διαπλεκόμενη κρατικοδίαιτη ολιγαρχία, ενώ ο λαός με βάση το ίδιο το Σύνταγμά του δεν έχει κανένα απολύτως δικαίωμα να παρέμβει με ειρηνικό, νόμιμο και δημοκρατικό τρόπο, προκειμένου να διασωθεί.

Η κοινωνία έμεινε λοιπόν ασύνδετη και χωρίς συγκεκριμένο στόχο και μόνο κάποιες κοινωνικές κινήσεις υπάρχουν που δυστυχώς κι αυτές είναι μινιατούρες των κομμάτων εξουσίας. Δεν θέλουν να συνομιλήσουν μεταξύ τους, παραμένοντας περιχαρακωμένες στην μοναδική τους «αλήθεια» και στα προσωπικά μαγαζάκια του καθενός “οπλαρχηγού” – ιδιοκτήτη τους.

Μόνη ελπίδα είναι να υπάρξει το ταχύτερο μια νέα κοινωνική «επαναστατική» ομάδα που θα μπορέσει να ενώσει την διασπασμένη και απογοητευμένη κοινωνία δίνοντας όραμα και στόχο.

Πέτρος Χασάπης

Γερμανική επέλαση στην Ευρώπη με όχημα το ευρώ

Του Περικλή Νεάρχου

Πρέσβυς ε.τ.

Η επιβολή στην Κύπρο, υπό τον εκβιασμό της άμεσης χρεοκοπίας, μιας δρακόντειας λύσεως παρά την απόρριψη της προηγούμενης από την Κυπριακή Βουλή, έδωσε επιχειρήματα στους απολογητές των πολιτικών της τρόικας και των Μνημονίων να υποστηρίζουν ότι, δυστυχώς, δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση και ότι η υποταγή στα κελεύσματα της τρόικας είναι δήθεν μονόδρομος. Η προπαγάνδα αυτή αγγίζει και μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης, που δεν ταυτίζεται με τους γνωστούς προθύμους της εθελοδουλείας και τον συνήθη χορό των υποτελών.

Συγκεκριμένα, τίθενται δύο βασικά ερωτήματα. Πρώτον, γιατί απεδείχθη ανέφικτη η εξεύρεση μιας άλλης, εναλλακτικής λύσεως; Δεύτερον, γιατί, ειδικότερα, δεν τελεσφόρησε το αίτημα βοήθειας προς τη Μόσχα;

Σε ό,τι αφορά το πρώτο, η απάντηση βρίσκεται στη συμπεριφορά και στις συνεχώς τροποποιούμενες και αυξανόμενες απαιτήσεις της τρόικας, γεγονός που αποκαλύπτει ότι προειλημμένη απόφαση και στόχος της τρόικας δεν ήταν η βοήθεια προς την Κύπρο. Ήταν η κατεδάφισή της ως διεθνούς χρηματοπιστωτικού κέντρου και η αλλαγή του αναπτυξιακού και οικονομικού της μοντέλου. Τι συμβαίνει όμως σε μια χώρα όταν κατεδαφίζεται βίαια και απότομα, με ξένη επέμβαση, ένας τομέας της οικονομίας της, που αντιπροσωπεύει το 45% περίπου του εθνικού προϊόντος της; Προφανώς, η χώρα αυτή βυθίζεται στην ύφεση, την ανεργία, τη φτώχεια και την υπερχρέωση που επιφέρει ξένη εξάρτηση. Η εξεύρεση εναλλακτικής λύσεως για τα 5,8 δισ., για τα οποία η απόφαση του Eurogroup απαιτούσε κούρεμα καταθέσεων, ήταν εφικτή και απεδείχθη. Η τρόικα όμως, για να προωθήσει το κούρεμα καταθέσεων και το στόχο που αυτό υπηρετεί, προέβαλε βέτο σε κάθε εναλλακτική πρόταση και συνέδεσε την παροχή των υπεσχημένων 10 δισ. με την αποδοχή των απαιτήσεών της. Έθεσε, επιπλέον, θέμα άλλων 9,5 δισ., που αντιστοιχούν στην παροχή ρευστότητας στη Λαϊκή Τράπεζα από τον μηχανισμό εκτάκτου χρηματοδοτήσεως ΕLA. Προέβαλε, τέλος, εκβιαστικά τη θέση ότι το πρόβλημα της Κύπρου πρέπει να αντιμετωπισθεί εντός της Ευρωζώνης, αποκλείοντας οποιαδήποτε Ρωσική εναλλακτική συνδρομή.

Η θέση αυτή προδιέγραψε, σε μεγάλο βαθμό, το ναυάγιο της Κυπριακής αποστολής στη Μόσχα. Δεν ετίθετο πλέον θέμα μόνο για τα 5,8 δισ. Η επιμέρους συζήτηση από την Κυπριακή πλευρά της αγοράς με συμβολικό τίμημα της Λαϊκής Τράπεζας από Ρωσικά ιδιωτικά συμφέροντα ήταν αδύνατον να ευοδωθεί εφόσον:

• η τράπεζα ήταν ήδη χρεοκοπημένη,
• επιβαρυνόταν, πέραν των ελλειμάτων της, από τα 9,5 δισ., τα οποία περιέργως είχε πάρει από το μηχανισμό παροχής ρευστότητας ELA, παρά την κατάσταση στην οποία βρισκόταν,
• η τρόικα είχε καταστήσει σαφή τον στόχο της να καταστρέψει την Κύπρο ως διεθνές χρηματοπιστωτικό κέντρο, γεγονός που δεν άφηνε καμιά προοπτική για την ανάκαμψη της τράπεζας.

Αυτό όμως που αποτέλεσε κόκκινο πανί στα μάτια των Ρώσων ήταν η επαναφορά στο τραπέζι, μετά από έντονες πιέσεις και εκβιασμούς της τρόικας, του θέματος του κουρέματος των τραπεζικών καταθέσεων, σε πολύ μεγαλύτερη μάλιστα κλίμακα. Θα ήταν αδιανόητο για οποιαδήποτε χώρα να δώσει την εντύπωση ότι δεν προστατεύει τις καταθέσεις υπηκόων της σε ξένες χώρες πολύ περισσότερο, εάν έσπευδε να βοηθήσει μια χώρα που εκ των πραγμάτων συμπράττει στο κούρεμα Ρωσικών καταθέσεων.

Η Μόσχα γνωρίζει, βεβαίως, από πού εκπορεύεται η πολιτική αυτή. Η επίσκεψη Μπαρόζο στη Μόσχα δεν έφερε κανέναν κατευνασμό στην οργή της για το Βερολίνο και τις ΗΠΑ που συνεργούν από το παρασκήνιο. Το θέμα όμως των σχέσεων με την Ευρωπαική Ένωση και τις ΗΠΑ είναι πολύ ευρύτερο και δεν κρίνεται μόνο στη βάση του προβλήματος της μικρής Κύπρου.

Με τη λογική αυτή, η Μόσχα γνωρίζει επίσης ότι το κούρεμα των Ρωσικών καταθέσεων στην Κύπρο στοχεύει στη διάρρηξη των Κυπρο-Ρωσικών σχέσεων και στη γεωπολιτική της έξωση από την Κύπρο, σε συνδυασμό με άλλες εξελίξεις στην περιοχή και τον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία. Το γεγονός αυτό παρέχει την ελπίδα ότι οι αντιδράσεις της Μόσχας κατά της Κύπρου θα είναι συγκρατημένες και ότι το πλήγμα στις Κυπρο-Ρωσικές σχέσεις δεν θα οδηγήσει σε επικίνδυνη ρήξη των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών.

Κύπρος και Νέοι Γεωπολιτικοί Ανταγωνισμοί και Ανακατατάξεις

Εάν το πρόβλημα της Κύπρου ήταν μόνο οικονομικό, θα ήταν εύκολο για την Ευρωζώνη να το αντιμετωπίσει. Το ποσό των 5,8 δισ., που δεν θέλησε να καλύψει και πήρε απόφαση να καλυφθεί από κούρεμα καταθέσεων είναι πολύ μικρό για τα μεγέθη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, έστω και αν είναι σχετικά μεγάλο για το μέγεθος της Κύπρου. Μια θετική ανταπόκριση στο Κυπριακό αίτημα θα απέτρεπε τη δημιουργία ενός επικίνδυνου προηγούμενου στην Ευρωζώνη και στο διεθνές τραπεζιτικό σύστημα. Ο στόχος όμως του Βερολίνου είναι η δημιουργία νέου προτύπου για την επίλυση τραπεζιτικών προβλημάτων, όπως το ομολόγησε ωμά ο Πρόεδρος του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ. Θα βοηθούσε επίσης την Κύπρο να προχωρήσει ομαλά στις απαραίτητες αλλαγές στο αναπτυξιακό της μοντέλο, δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στο ρόλο της ως διεθνούς επιχειρηματικού αντί μόνο τραπεζικού κέντρου και να καλύψει τη μικρή μεταβατική περίοδο μέχρι την έλευση των εσόδων από το φυσικό της αέριο σε μία πενταετία ή επταετία. Το Eurogroup όμως, ηγεμονευόμενο από το Βερολίνο, εκμεταλλεύθηκε το οικονομικό πρόβλημα της Κύπρου για να επιδιώξει άλλους στόχους. Πρώτ’ απ’ όλα, στόχους που αφορούν την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Κύπρος επελέγη, ως μικρή και αδύναμη χώρα-μέλος, για να γίνει εξιλαστήριο θύμα και ν’αποτελέσει ένα νέο βήμα προς μια άλλη Ευρώπη της ηγεμονικής κυριαρχίας των ισχυρών, μ’ επικεφαλής τη Γερμανία. Η υποκριτική προπαγάνδα ανήγαγε την Κύπρο σε δήθεν πρότυπο ενός καπιταλισμού του καζίνου, όπως αναισχύντως την κατήγγειλε ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών Μοσκοβισί και, ακόμη χειρότερα, ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Λωράν Φαμπιούς. Η έκλειψη κυριολεκτικά της Γαλλίας ενώπιον της επελαύνουσας Γερμανικής ηγεμονίας, με όχημα το ευρώ, προκαλεί κατάπληξη και ανησυχία. Ο σημερινός Γάλλος Πρόεδρος Φρανσουά Ολλάντ κατήγγειλε προεκλογικά τον προκάτοχο του Νικολά Σαρκοζί ότι συνέπλεε με τη Γερμανίδα καγκελλάριο στην επιβολή μιας ακραίας πολιτικής λιτότητας στην Ευρώπη που παρέβλεπε την ανάπτυξη. Ο απολογισμός όμως της δικής του πολιτικής και συνεργασίας με την Άγγελα Μέρκελ, τον κατατάσσει σε πολύ χειρότερη θέση, σε βαθμό που ο Γαλλικός Τύπος να γράφει για έκλειψη της Γαλλίας από την Ευρωπαϊκή πολιτική.

Οι καταγγελίες κατά της Κύπρου για δήθεν χώρα-πρότυπο του καπιταλισμού του καζίνου και ξεπλύματος βρώμικου χρήματος έχουν ως στόχο να προβάλουν ένα δήθεν ηθικό άλλοθι για να συγκαλύψουν το προμελετημένο έγκλημα κατά της Κύπρου. Η Γερμανία έχει στις τράπεζες της 435 δισ. Ρωσικές καταθέσεις. Στυλοβάτες και απολογητές του καπιταλισμού του καζίνου είναι αυτά που οι ίδιοι ανέχονται τον ασύδοτο κερδοσκοπικό καπιταλισμό των αγορών και ένα διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα χωρίς σταθερούς κανόνες ελέγχου και ρυθμίσεις.

Στην περίπτωση όμως της Κύπρου, ο πρωταγωνιστικός και προκλητικός ρόλος της Γερμανίας συνδέεται και με άλλα δύο θέματα, που έχουν ιδιαίτερη γεωπολιτική σημασία. Το πρώτο συνδέεται με την αναβάθμιση του ρόλου της Γερμανίας στην Αμερικανική Ευρωπαϊκή πολιτική. Με πρώτη ματία, αυτό φαίνεται παράξενο, δεδομένου του γεγονότος ότι ο Αγγλο-Σαξωνικός παράγων ανησυχεί για την ηγεμονική άνοδο της Γερμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Αμερικανική όμως πολιτική έχει σχέδια για την αντιμετώπιση του κινδύνου αυτού, στη βάση ενός στρατηγικού σχεδιασμού που ενισχύει τη γεωπολιτική ενότητα ΗΠΑ και Ευρώπης και την αποτροπή οποιασδήποτε πορείας της Ευρώπης προς τη γεωπολιτική αυτονομία. Το σχέδιο αυτό είναι η δημιουργία ζώνης ελεύθερου εμπορίου μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης που εξαγγέλθηκε προσφάτως από τον Πρόεδρο Ομπάμα. Ο σχεδιασμός αυτός, σε συνδυασμό με τις Αμερικανικές ανάγκες για μεταφορά των προτεραιοτήτων τους στον Ειρηνικό θέτει επί τάπητος την ολοκλήρωση και παγίωση της νέας γεωπολιτικής τάξεως που διαμορφώθηκε στην Ευρώπη, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενώσεως. Στο πλαίσιο αυτό, αναβαθμίζεται ο ρόλος της Γερμανίας ως περιφερειακής δυνάμεως στην Ευρώπη. Η πρόκριση της Γερμανίας στο ρόλο αυτό, αντί της Μεγάλης Βρετανίας παραδοσιακής στενής συμμάχου των ΗΠΑ, έχει σχέση με τον ηγετικό ρόλο που ασκεί εκ των πραγμάτων η Γερμανία, με την οικονομική της ισχύ στην Ευρωζώνη. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και ειδικότερα η Ευρωζώνη έχει καταστεί ένα νέο όπλο για την άσκηση αποτελεσματικών πιέσεων, όχι μόνο προς όφελος της Γερμανίας αλλά και γενικότερων «Δυτικών» συμφερόντων και σχεδιασμών, υπό την αιγίδα των ΗΠΑ. Η Γερμανία και ειδικότερα το χριστιανοδημοκρατικό κόμμα της Μέρκελ δεν έχει κανένα πρόβλημα ευθυγραμμίσεως με την Αμερικανική πολιτική. Αντιθέτως, θεωρεί ως συνετή και προνοητική πολιτική την παραμονή της Γερμανίας κάτω από την Αμερικανική ομπρέλλα και στη γραμμή της στενής συμμαχίας με τις ΗΠΑ. Αυτό της επιτρέπει να προωθεί τους δικούς της στόχους, με Αμερικανική κάλυψη, και να μην διακινδυνεύει ρήξεις και συσπειρώσεις εναντίον της από τις άλλες Ευρωπαϊκές δυνάμεις.

Προβληματικές από την άποψη αυτή παρουσιάζονται οι στενές εμπορικές σχέσεις με τη Ρωσία. Οι ΗΠΑ άσκησαν έντονες πιέσεις στο παρελθόν για να μην προχωρήσει ο λεγόμενος βόρειος αγωγός φυσικού αερίου της Βαλτικής. Ο πρώην καγκελλάριος Σρέντερ επέμεινε όμως στην ολοκλήρωσή του, προβάλλοντας τις ενεργειακές ανάγκες της Γερμανίας. Οι Αμερικανικές πιέσεις στην Ευρώπη για περιορισμένες εμπορικές σχέσεις με τη Ρωσία δεν σταμάτησαν ποτέ. Οι ΗΠΑ έχουν μόνιμο φόβο ότι αν προχωρήσει η δημιουργία κοινού οικονομικού χώρου μεταξύ Ευρώπης και Ρωσίας, όπως υποστηρίζεται από τη Ρωσική ηγεσία αλλά και Ευρωπαίους ηγέτες, όπως ο Νικολά Σαρκοζί και ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, όταν ήταν στην εξουσία, αυτό θα είχε ως συνέπεια τη διολίσθηση της Ευρώπης προς μια πιο αυτόνομη και ανεξάρτητη πολιτική και τη διάζευξη της από τις ΗΠΑ. Συνεχίζουν γι’ αυτό τις πιέσεις στην Ευρώπη για διαφοροποίηση ιδίως των πηγών ενέργειας και για την όσο το δυνατό μεγαλύτερη απεξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία. Ένας λόγος παραπάνω γι’ αυτό είναι το γεγονός ότι η ισχύς της σημερινής Ρωσίας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις ενεργειακές εξαγωγές της σε πλούσιες αγορές, όπως η Ευρώπη, και σε αρκετά υψηλές τιμές πωλήσεως. Η Ρωσία αντιμετωπίζεται πάντοτε από τις ΗΠΑ ως γεωπολιτικός ανταγωνιστής, παρά την προτεραιότητα που καταλαμβάνει σταδιακά η ανερχόμενη Κίνα.

Τα ενεργειακά αποθέματα της Ανατολικής Μεσογείου αντιπροσωπεύουν σήμερα ένα νέο πεδίο ενεργειακού ανταγωνισμού και εναλλακτικού εφοδιασμού για την Ευρώπη ειδικότερα για τη Γερμανία, που έχει μεγάλη εξάρτηση από εξωτερικές πηγές ενέργειας. Από την άποψη αυτή, η Ελλάδα και η Κύπρος που έχουν πολύ σημαντικά ενεργειακά αποθέματα και είναι χώρες-μέλη της Ευρωζώνης παρουσιάζουν για τη Γερμανία πολύ ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Αυτό είναι, αναμφισβήτητα, ένας από τους πολύ σημαντικούς λόγους που εμπνέουν την πολιτική της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο και ένα δεύτερο θέμα ιδιαίτερης γεωπολιτικής σημασίας, που συνδέεται με τη Γερμανική πολιτική έναντι της Κύπρου.

Οι Εξελίξεις στο Κουρδικό στη Συρία και στις Σχέσεις Τουρκίας και Ισραήλ

Υπάρχει οποιαδήποτε σχέση μεταξύ των όσων συμβαίνουν στην Κύπρο και των εξελίξεων στο Κουρδικό, στον εμφύλιο της Συρίας και στις σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ; Η πρωτοβουλία του Τούρκου πρωθυπουργού Ερντογάν να συνομιλήσει με τον έγκλειστο ιστορικό ηγέτη του PKK Οτσαλάν και να προχωρήσει σε μια κατ’ αρχήν συμφωνία για κατάπαυση του πυρός και απόσυρση των μαχητών του ΡΚΚ στο βόρειο Ιράκ, είναι, αναμφισβήτητα, μιά πολύ σημαντική εξέλιξη στο μεγάλο Κουρδικό πρόβλημα της Τουρκίας. Απομένει να δούμε πώς και αν θα προχωρήσει η εφαρμογή αυτής της συμφωνίας. Έγιναν αρκετές αποτυχημένες απόπειρες στο παρελθόν. Η σημαντικότερη ήταν εκείνη του Προέδρου Οζάλ, στη δεκαετία του ’90. Σχεδίαζε να συνδυάσει τη λύση του Κουρδικού, πάνω στη βάση μιας περιορισμένης ομοσπονδίας, με την επέκταση της Τουρκίας στο πλούσιο σε υδρογονάνθρακες βόρειο Κουρδικό Ιράκ. Ο θάνατός του, υπό ανεξιχνίαστες συνθήκες, που άφησαν ερωτηματικά, προκάλεσαν καταγγελίες για δολοφονία του από το βαθύ Τουρκικό κράτος. Η σημερινή προσπάθεια γίνεται υπό καλύτερους οιωνούς αλλά και κάτω από μεγαλύτερη ανάγκη. Ο πρωθυπουργός Ερντογάν φαίνεται να έχει κατορθώσει, με τη διακριτική, βοήθεια των Αμερικανών, να ελέγξει το Τουρκικό βαθύ κράτος. Διαπιστώνει επίσης ότι το Κουρδικό είναι μια χαίνουσα πληγή, που δεν μπορει να λυθεί με στρατιωτικούς μόνο όρους. Η κατάσταση αυτή επιδεινώθηκε μετά τις απροσδόκητες για την Άγκυρα εξελίξεις στη Συρία. Η Τουρκία ανέμενε γρήγορη πτώση του Άσσαντ και πολύ σημαντικά πλεονεκτήματα στη Συρία. Προέκυψε όμως γι’ αυτήν ένα δεύτερο Κουρδικό μέτωπο και ένα δεύτερο αυτόνομο Κουρδικό κράτος, μετά από εκείνο του βορείου Ιράκ. Οι εξελίξεις αυτές επέβαλαν την επίσπευση των πολιτικών πρωτοβουλιών για τον τερματισμό του πολέμου στο Τουρκικό Κουρδιστάν. Προς την κατεύθυνση αυτή πιέζουν οι Αμερικανοί, που βλέπουν στους Κούρδους έναν νέο σημαντικό παράγοντα στην επιδιωκόμενη αναμόρφωση των ισορροπιών στην περιοχή και στην απρόσκοπτη εκμετάλλευση και μεταφορά των πλούσιων ενεργειακών πόρων του βορείου Ιράκ. Προς την ίδια κατεύθυνση πιέζουν και οι Ευρωπαίοι, εκείνοι ιδιαιτέρως που ευθυγραμμίζονται πλήρως, για γεωπολιτικούς λόγους, με την Αμερικανική πολιτική για ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η Τουρκία μπορεί να μην έχει τώρα μεγάλες οικονομικές προσδοκίες από την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Από οικονομική άποψη μπορεί ακόμη και να βολεύεται καλύτερα από το σημερινό καθεστώς που της εξασφαλίζει ταυτόχρονα ελεύθερη πρόσβαση στις Ευρωπαϊκές αγορές, με δικό της νόμισμα και ανεξάρτητη εθνική πολιτική και στρατηγική. Από γεωπολιτική όμως και πολιτική άποψη, βλέπει την ένταξή της ως ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα, υπό την προϋπόθεση ότι θα προσαρμοσθεί καταλλήλως, με διαπραγματεύσεις, στις «ιδιαιτερότητες» της Τουρκίας. Με τη λογική αυτή και υπό το φόβο της χρησιμοποιήσεως των Κούρδων από ξένους παράγοντες σ’ έναν ατελείωτο και δαπανηρό πόλεμο φθοράς, ο Τούρκος πρωθυπουργός ανέλαβε το πολιτικά επικίνδυνο εγχείρημα της επιλύσεως ή προσωρινής έστω αναστολής του Κουρδικού προβλήματος, με προβολή του Ισλάμ και της Οθωμανικής κληρονομιάς ως κοινού παρονομαστή με τους Κούρδους.

Ο Τούρκος πρωθυπουργός έθεσε επίσης ως παράλληλο στόχο την αποκατάσταση των σχέσεων με το Ισραήλ, με Αμερικανική διαμεσολάβηση. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Νετανίαχου δέχθηκε, μετά την απομάκρυνση του πρώην υπουργού Εξωτερικών Λίμπερμαν, να απολογηθεί στην Άγκυρα για το αιματηρό επεισόδιο του «Μαβί Μαρμαρά». Πιέσθηκε γι’ αυτό έντονα από τον Αμερικανό Πρόεδρο, που υποσχέθηκε, κατά την επίσκεψή του στο Ισραήλ, αιώνια φιλία και συμμαχία με το Ισραήλ και υπανεχώρησε από την Αμερικανική θέση σχετικά με τη διατήρηση εποικιστικών συνοικισμών στα κατεχόμενα Παλαιστινιακά εδάφη. Ισραήλ και Τουρκία συμφώνησαν να επαναλάβουν τις διπλωματικές τους σχέσεις. Σημαίνει αυτό και επιστροφή στις προηγούμενες στρατηγικές σχέσεις; Αυτό φαίνεται μάλλον απίθανο, γιατί θα προϋπέθετε μεγάλη μεταστροφή της Τουρκικής πολιτικής από το άνοιγμά της προς τον Αραβικό και Μουσουλμανικό κόσμο. Η μεγαλοϊδεατική αυτή πολιτική της Άγκυρας και οι ηγεμονικές φιλοδοξίες που εκφράζει για την Ανατολική Μεσόγειο και τα ενεργειακά της αποθέματα, τη φέρνουν εκ των πραγμάτων σε ανταγωνισμό με το Ισραήλ. Φαίνεται γι’ αυτό αρκετά απίθανο το Ισραήλ να εμπιστευθεί την Άγκυρα για να συμφωνήσει, π.χ., στην κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου προς το Τσεϊχάν, όπως γράφει ο Τουρκικός Τύπος. Οι Αμερικανοί πιέζουν προς αυτήν την κατεύθυνση, όπως θα πιέσουν, αργότερα, και την Κύπρο, γιατί επιδιώκουν να καταστήσουν βιώσιμο τον περίφημο αγωγό Ναμπούκο προς την Ευρώπη. Το Ισραήλ όμως, αν και πολύ στενός και στρατηγικός σύμμαχος των ΗΠΑ, υπέγραψε προσφάτως με τη Ρωσική εταιρία Gazprom συμφωνία 20ετούς διάρκειας για την υγροποίηση και εξαγωγή του φυσικού αερίου του Ισραήλ, που θα προέλθει από το μικρότερο κοίτασμά του, κοντά στην Κυπριακή ΑΟΖ.

Το πρόβλημα που τίθεται σε σχέση με την Ελλάδα και την Κύπρο είναι οι νέες πιέσεις που θα ασκηθούν από την Αμερικανική πολιτική για τη «λύση» του Κυπριακού, την επιτάχυνση της Ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας και τη «συνεργασία» Ελλάδος και Τουρκίας στο Αιγαίο, μετά την αποκατάσταση των σχέσεων μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ και την Τουρκική πρωτοβουλία στο Κουρδικό. Ποιο ρόλο θα διαδραματίσει, στο πλαίσιο αυτό, το Βερολίνο και η μεγάλη επιρροή που ασκεί στον Ευρωπαϊκό παράγοντα;

Το Έγκλημα των Ευρωπαίων Εταίρων κατά της Κύπρου και το Δέον Γένεσθαι

Το πλήγμα που δέχθηκε η Κύπρος από τη λεγόμενη Ευρωπαϊκή «βοήθεια» και «αλληλεγγύη» είναι τεράστιο. Δεν υπάρχει καμία υπερβολή σ’ αυτό γιατί το οικονομικό πλήγμα είναι προεισαγωγή και για επόμενη απόπειρα υποθηκεύσεως του εθνικού πλούτου της Κύπρου και επιβολής απαράδεκτου σχεδίου «λύσεως» στο Κυπριακό. Ο Κυπριακός λαός πρέπει γι’ αυτό να προετοιμασθεί και να οργανώσει την αντίστασή του. Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει ειδικότερα:

• να διαφυλάξει την εθνική του ενότητα και την κοινωνική του συνοχή,
• να δημιουργήσει εθνικές εφεδρείες έξω από τους μηχανισμούς της τρόικας, όπως το Ταμείο Εθνικής Αλληλεγγύης,
• να συμφωνήσει και να διαμορφώσει εναλλακτικές αναπτυξιακές πολιτικές,
• να προωθήσει ταχύτατα τη δημιουργία των απαραίτητων φορέων και θεσμικών δομών για την αξιοποίηση του φυσικού αερίου και να αποφύγει οποιαδήποτε ανάμειξη του θέματος αυτού με διακοινοτικές συνομιλίες.
• να μην επιδείξει οποιαδήποτε σπουδή για την επανάληψη των διακοινοτικών συνομιλιών, χωρίς σαφή και συμφωνημένη βάση, και υπό συνθήκες έκτατης οικονομικής ανάγκης. Πολύ περισσότερο, να μην γίνει αποδεκτή οποιαδήποτε κωδικοποίηση των μονομερών παραχωρήσεων Χριστόφια προς την Τουρκική πλευρά.
• να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στη διαφύλαξη της στρατηγικής σχέσεως με το Ισραήλ.
• να γίνει κάθε προσπάθεια για την επανόρθωση, με κάθε δυνατό τρόπο, της ζημιάς που πεοεκλήθη στις Κυπρο-Ρωσικές σχέσεις. Η Ρωσία είναι διαχρονικός φίλος και στρατηγικός σύμμαχος της Κύπρου και πρέπει να παραμείνει.
• να εξετάσει με ιδιαίτερη προσοχή το γεγονός ότι η Γαλλία, διαχρονικά φίλη και σύμμαχος χώρα της Ελλάδος και της Κύπρου, ευθυγραμμίσθηκε με μια τέτοια πολιτική της Γερμανίας κατά της Κύπρου.

Παρόμοια ανησυχία προκαλεί γενικότερα η μοναξιά της Κύπρου στην Ευρώπη, μετά μάλιστα από μια επιτυχημένη Ευρωπαϊκή Προεδρία. Υπάρχει πρόβλημα και πρέπει ν’ αντιμετωπισθεί με συντονισμένες ενέργειες, ανεξάρτητα από την αγανάκτηση και την οργή που αισθάνεται δικαιολογημένα κάθε Έλληνας για την άδικη και πρωτοφανή μεταχείριση της Κύπρου από τους υποτιθέμενους εταίρους.

Πηγή περιοδικό "ΕΠΙΚΑΙΡΑ"

Ο Αλέξης και... η «σεισάχθεια» συμφωνία της Γερμανίας

Της Ζέζας Ζήκου

Χωρίς διαγραφή του επαχθούς χρέους μιας χώρας, δεν επιτυγχάνεται οικονομικό θαύμα όπως συνέβη στη μεταπολεμική Γερμανία. Η «σεισάχθεια», την οποία εξασφάλισε η Γερμανία με τη Συμφωνία του Λονδίνου, την 27η Φεβρουαρίου 1953, της προσέφερε κάτι σπάνιο στην Ευρώπη του 20ού αιώνα: τη διαγραφή στο ήμισυ των προπολεμικών και μεταπολεμικών χρεών της. Κατά τη Γερμανίδα ιστορικό Ούρσουλα Ρόμπεκ-Γιασίνσκι του Πανεπιστημίου της Στουτγκάρδης, η Γερμανία με τη Συμφωνία του Λονδίνου έθεσε τα θεμέλια του λεγόμενου οικονομικού της θαύματος. Αυτήν την άποψη τη συμμερίζομαι κι εγώ, και την έχω ήδη διατυπώσει.

Κάτι παρόμοιο οραματίζεται ο Αλέξης Τσίπρας. Στην προχθεσινή -ομολογουμένως σπουδαίας σημασίας συνέντευξή του στον Αλέξη Παπαχελά στους «Νέους Φακέλους για την τηλεόραση του ΣΚΑΪ- ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επισήμανε ότι «βρισκόμαστε σε μια ιστορική στιγμή και ότι διακυβεύεται ο πυρήνας λαϊκής κυριαρχίας και η ανεξαρτησία της χώρας. Ή θα έχουμε μια χώρα αποικία χρέους για τις επόμενες γενιές ή τώρα πρέπει να πάρουμε αποφάσεις και το λέω με πλήρη ευθύνη και επίγνωση της δυσκολίας». Ο κ. Τσίπρας άφησε να εννοηθεί ότι θα διαπραγματευθεί μια παρόμοια συμφωνία όπως αυτή που εξασφάλισε η Γερμανία με τη Συμφωνία του Λονδίνου, την 27η Φεβρουαρίου 1953, και άφησε ανοιχτό το θέμα παγώματος αποπληρωμής του χρέους όσο η οικονομία θα βρίσκεται σε ύφεση.

Αναφερόμενος στην κυβέρνηση Σαμαρά, την κατηγόρησε ότι δεν αντιλαμβάνεται την ανάγκη να αποκτήσει στρατηγική διαπραγμάτευσης και ζήτησε από τον πρωθυπουργό να παγώσει τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα «οι οποίες μας οδηγούν από ήττα σε ήττα και να ξεκινήσει αύριο το πρωί περιοδεία σε όλες τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου». Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε πεπεισμένος ότι οι Γερμανοί «έχουν ήδη ετοιμάσει το σενάριο της επαναδιαπραγμάτευσης και της αντιμετώπισης μιας πιθανής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα».

Ερωτηθείς δε, εάν έχει υπολογίσει το ρίσκο και αν υπάρχει ο κίνδυνος να πάμε στη δραχμή, απάντησε καταφατικά. Οπως εξήγησε «υπάρχει ο κίνδυνος αυτός διότι στο τέλος της μέρας δύο εκδοχές μπορεί να υπάρξουν. Ή να υποχωρήσει η Γερμανία, και αυτό θα είναι μια νίκη όχι μόνο για τον ελληνικό λαό αλλά για όλους τους λαούς του Νότου, ή να προχωρήσει σε επιλογές διάλυσης της Ευρωζώνης ή κατακερματισμού της Ευρωζώνης σε δύο ταχύτητες ή σε σενάρια τα οποία εν πάση περιπτώσει δεν είναι σήμερα και τόσο εύκολο να τα εξηγήσουμε με βάση τη λογική».

Ο Αλέξης Τσίπρας τόνισε ότι «το ευρώ δεν είναι βιώσιμο αν μια χώρα όπως η Ελλάδα, που έστω και μικρή αλλά είναι το 3% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ, φύγει από αυτό», ενώ «θα καταρρεύσει άμεσα αν αυτό συμβεί και για μια χώρα όπως η Ιταλία, που είναι 8 φορές μεγαλύτερη από την Ελλάδα. Ισχυρίζομαι, λοιπόν, ότι ο κυρίαρχος εκβιασμός από την πλευρά των φίλων μας των Γερμανών μπορεί να αντιστραφεί». Με ψυχραιμία, αυτοπεποίθηση και λεκτικό ρεαλισμό, ο Αλέξης Τσίπρας έδειξε να βαδίζει προς την εξουσία! Εχει ενδιαφέρον...

Οντως, η χώρα μας, την οποία ένας Ευρωπαίος τραπεζίτης μού την ονομάτισε «ινδικό χοιρίδιο της Ευρώπης» -η χώρα επί της οποίας η Μέρκελ έχει δοκιμάσει συνταγές χρεοκοπίας, «ελεγχόμενης» ή «επιλεκτικής» ή «συντεταγμένης» για να τεστάρει τις αντοχές της Ευρωζώνης- εξακολουθεί να βρίσκεται στο εργαστήριο άνομων πειραμάτων. Αλλά η χώρα αυτή έχει ουσιαστικά χρεοκοπήσει.

Προφανώς, η οικονομική ιστορία είναι γεμάτη παραδείγματα λαών που έπεσαν το βράδυ στο κρεβάτι πλημμυρισμένοι από την ευφορία μιας απατηλής ευημερίας και ξύπνησαν το πρωί στη «φυλακή του χρέους». Ενας λαός μπορεί να βρεθεί σε μια τέτοια φυλακή ύστερα από έναν οικονομικό πόλεμο, μια μαζική επίθεση κερδοσκοπίας ή μια αποτυχία μεγαλεπήβολων προγραμμάτων. Και τότε το κράτος έχει μονάχα δύο επιλογές: είτε θα αφήσει τους δανειστές να επιβάλουν τη βούλησή τους είτε θα αναζητήσει τρόπους να ελαφρύνει το βάρος του χρέους ώστε να ανακάμψει η παραγωγική μηχανή της οικονομίας.

Οι περίοδοι μετά τους δύο παγκόσμιους πολέμους προσφέρουν τα δύο μεγάλα ιστορικά παραδείγματα της σωστής αλλά και της λανθασμένης διαχείρισης του επαχθούς χρέους. Το 1919, στη συνδιάσκεψη των Βερσαλλιών, επικράτησε η λογική των δανειστών και έτσι υπονομεύτηκε η μεταπολεμική ανάκαμψη στην Ευρώπη. Η Βρετανία και η Γαλλία ήθελαν να κάνουν τη Γερμανία να ματώσει προκειμένου να πληρώσει τα τεράστια πολεμικά χρέη τους προς τους τραπεζίτες.

Αντίθετα, χάρη σε αυτήν την εμπειρία, το σύστημα που προέκυψε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έδωσε έμφαση στην οικονομική ανάκαμψη τόσο των νικητών όσο και των ηττημένων.

Γερμανική εφημερίδα ομολογεί: "Οι ναζί κατέστρεψαν την Ελλάδα"

Eκτενές άρθρο που φιλοξενείται σήμερα στην εφημερίδα TagesSpiegel του Βερολίνου περιγράφει με συγκεκριμένους αριθμούς τα δεινά που προκάλεσαν οι Γερμανοί στην Ελλάδα. «Καμιά άλλη χώρα κατοχής δεν κατέστρεψε τόσο την Ελλάδα όσο η Γερμανία», αναφέρει το άρθρο.

Όπως γράφει, «130.000 άμαχοι, γυναίκες και παιδιά, εκτελέστηκαν ως αντίποινα για τις επιθέσεις των ανταρτών, 70.000 Εβραίοι οδηγήθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και 300.000 έπαθαν κρυοπαγήματα και πείνασαν, επειδή οι Γερμανοί κατάσχεσαν τρόφιμα και καύσιμα. Το 50% των υποδομών της χώρας και το 75% της βιομηχανίας καταστράφηκαν».

Στο άρθρο περιγράφεται και το δίλημμα του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά. 

«Σε περίπτωση που η ελληνική κυβέρνηση παραιτηθεί από τις αξιώσεις της, τότε στην Ελλάδα θα προκληθούν κύματα αγανάκτησης. Από την άλλη πλευρά, ο Αντώνης Σαμαράς δεν θέλει να επιβαρύνει τις σχέσεις του με τη Μέρκελ, τις οποίες με τόσο κόπο αποκατέστησε τελευταία, ζητώντας της δισεκατομμύρια ευρώ. Η άποψη ότι με αυτό το ποσό θα μπορούσε να ξεπληρώσει η χώρα μεγάλο μέρος του δημόσιου χρέους της είναι ελκυστική, αλλά ελάχιστα ρεαλιστική. Τη στιγμή μάλιστα που όλες οι μέχρι τώρα προσπάθειες διεκδίκησης αποζημιώσεων με αγωγές Ελλήνων ενώπιον γερμανικών, ελληνικών και διεθνών δικαστηρίων, έχουν αποτύχει».

Η ελληνική κυβέρνηση σπρώχνει μακριά αυτό το ευαίσθητο θέμα. Μετά το πόρισμα της επιτροπής εμπειρογνωμόνων το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών θα ζητήσει την άποψη των νομικών του κράτους. Θα κρατήσει σε μάκρος η υπόθεση, καταλήγει η εφημερίδα.

tagesspiegel

Αθλίων έργα

Ρεσιτάλ αυταρχικότητας και αδιαφορίας για τη δημοκρατική λειτουργία του πολιτεύματος και τη διαφάνεια έδωσε η κυβέρνηση. Με δύο πράξεις της κατάφερε να αποδείξει σε όλους ότι μπορεί να δρα ανεξέλεγκτα, δίνοντας αναδρομική αμνηστία κατά βούληση σε όποιους επιθυμεί, αλλά και να «τρομοκρατεί» όσους θεωρεί «επικίνδυνους», με ενέργειες των μονάδων καταστολής που παραπέμπουν σε άλλες εποχές.

Η πρώτη περίπτωση αφορά την ποινική ασυλία που εξασφάλισε η κυβέρνηση στα στελέχη των τραπεζών που έδωσαν «θαλασσοδάνεια» σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού ή δημοσίου δικαίου, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Σε αυτή την κατηγορία υπάγονται, σύμφωνα με δηλώσεις βουλευτών και νομικών, και τα πολιτικά κόμματα, εκτός των δήμων. Η δεύτερη περίπτωση αφορά την άγρια, βίαιη εισβολή πάνοπλων ανδρών της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας τα ξημερώματα σε σπίτια κατηγορουμένων για τα γεγονότα στις Σκουριές, μπροστά σε μικρά παιδιά. Η κρατική τρομοκρατία επιστρέφει.

Τα όσα συνέβησαν ωστόσο στη Βουλή, με την τελική υπερψήφιση της επίμαχης «ντροπολογίας», την οποία η «Ε» είχε χαρακτηρίσει «ομερτά» ενός αποτυχημένου πολιτικού συστήματος, είναι ενδεικτικά της πολιτικής αθλιότητας που διαπράχθηκε. Με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς καμία διάθεση υποχώρησης και ηθικής αναστολής, κυριολεκτικά με το «έτσι θέλω» και με εντολές του μεγάρου Μαξίμου, οι βουλευτές της συμπολίτευσης κλήθηκαν να την ψηφίσουν και το έκαναν, χωρίς αντιρρήσεις.

Με την τροπολογία απαλλάσσονται από κάθε ποινική ευθύνη για το αδίκημα της απιστίας, δηλαδή για ζημία στις τράπεζές τους, όλα τα στελέχη που ενέκριναν και χορήγησαν δάνεια στους μη κερδοσκοπικούς δημόσιους οργανισμούς. Η ρύθμιση, αν και αόριστη ποινικά, παράγει απ' ό,τι φαίνεται το αποτέλεσμα που επεδίωξαν οι εμπνευστές της. Συγκαλύπτει και ακυρώνει μονομιάς κάθε προσπάθεια δικαστικής διερεύνησης πιθανών αδικημάτων.

Στην Ελλάδα του 2013 κάποιοι πολίτες, που διοικούν τράπεζες και συνεργάζονται στενά με το πολιτικό σύστημα, απολαμβάνουν προνομιακή ασυλία, έναντι των υπολοίπων Ελλήνων. Την ίδια τύχη μάλλον ετοιμάζουν και για τους επικεφαλής, υπευθύνους των δημοσίων οργανισμών που εμπλέκονται. Αυτό συνιστά όμως πρωτοφανές σκάνδαλο. Λόγοι στοιχειώδους ισότητας θα επέβαλλαν την απόφαση περί ενοχής να παίρνουν οι αρμόδιες δικαστικές αρχές, όπως συμβαίνει για τους πολίτες. Αλλά σε αυτή τη χώρα «βασιλεύει» ακόμη η κρατική βία και η πολιτικο-οικονομική διαπλοκή.

Από enet, μοντάζ Γρέκι

Καμμένος: Να μπουν άμεσα στον προϋπολογισμό οι γερμανικές αποζημιώσεις

«Η απάντηση στην προκλητική δήλωση Σόιμπλε σε σχέση με τις γερμανικές αποζημιώσεις είναι μία, αυτή που προτείναμε οι Ανεξάρτητοι Έλληνες: άμεση εγγραφή στον προϋπολογισμό των χρημάτων που διεκδικούμε από το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο, τα χρήματα δηλαδή που πήραν από την Ελλάδα, όπως επίσης και τις γερμανικές αποζημιώσεις όπως εδόθησαν σε όλες τις χώρες που κατέκτησαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο» αναφέρει σε δήλωσή του με αφορμή τις σημερινές δηλώσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, για τις πολεμικές αποζημιώσεις που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα.

«Τα δώρα της κυβέρνησης Σαμαρά τύπου Siemens δεν είναι αυτά που θα εξευμενίσουν το Δ’ οικονομικό Ράιχ» τονίζει ο κ. Καμμένος.

Το οικονομικό θαύμα της Τουρκίας και η αξία της ανθρώπινης ζωής!

Πολλοί ακολουθούν την τελευταία λέξη της πολιτικής ορθότητας η οποία περικλείεται μέσα στα πλαίσια της περιβόητης «ελληνοτουρκικής φιλίας» και η οποία θέλει την Ελλάδα να κινηθεί προς την κατεύθυνση της Τουρκίας και να ακολουθηθεί το «θαυμαστό» οικονομικό μοντέλο της γείτονος.

Όμως, επειδή σχεδόν πάντα πίσω από τις όμορφες λέξεις κρύβονται είτε τα μεγαλύτερα ψέματα είτε επαίσχυντη προπαγάνδα και σκοπιμότητα είτε –τέλος- μία αλήθεια που κανείς δεν θέλει να δει, δεν αισθανθήκαμε την παραμικρή έκπληξη όταν διαβάσαμε στην «Χουριέτ» (9/4/2013) μία τραγική είδηση που αφορούσε τον θάνατο από αυτοκινητιστικό ατύχημα ενός τούρκου στρατιώτη. Όμως, το τραγικό της είδησης δεν ήταν τόσο στον άδικο χαμό ενός νέου ανθρώπου, όσο στις συνθήκες διαβίωσης του ίδιου και της οικογένειάς του (εργάτες χωραφιών), αφού σε φωτογραφία που δημοσίευσε η τουρκική εφημερίδα είδαμε πως το «σπίτι» της οικογένειας ήταν κατασκευασμένο από καλάμια και οι διαστάσεις του δεν ξεπερνούσαν τα 9 τετραγωνικά μέτρα!!!

Έτσι θέλουν, φαίνεται, τους έλληνες πολίτες και εργάτες όλοι εκείνοι που κόπτονται για την Τουρκία και τα επιτεύγματά της. Προφανώς μας θέλουν να ζούμε σε άθλιες συνθήκες και απλά να τους ευχαριστούμε επειδή θα μας επιτρέπουν να έχουμε –έστω και- σπίτια από καλάμια για να μας προφυλάσσουν από τις καιρικές συνθήκες!!!

Και όμως, κάποιοι εδώ στην Ελλάδα προσπαθούν να μας πείσουν για το οικονομικό θαύμα της Τουρκίας. Βέβαια, δεν αναφέρονται στο ότι το «θαύμα» υπάρχει μόνο στα παράλια του Αιγαίου, όπου δραστηριοποιείται ένα μεγάλο πλήθος πολυεθνικών εταιρειών διαφόρων κρατών (Γαλλία, Μ Βρετανία, Γερμανία, ΗΠΑ κ.α.), καθώς και στην ευρύτερη περιοχή της Κωνσταντινούπολης, όπου εδρεύουν τουρκικές εταιρείες (κυρίως κατασκευαστικές που δραστηριοποιούνται σε άλλες χώρες).
Οι αναφερόμενοι στο «οικονομικό θαύμα της Τουρκίας» καταβάλλουν τεράστιες προσπάθειες και μεταχειριζόμενοι όλους τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς θέλουν να μας πείσουν πως θα είναι πολύ καλό για την Ελλάδα αν πλησιάσει το «τουρκικό μοντέλο», αλλά ξεχνούν να ενημερώσουν για τα δεκάδες δισ. δολάρια που πηγαίνουν στην Τουρκία από τις Αραβικές χώρες (πετρελαϊκής παραγωγής) για την στήριξη του Ισλάμ και στη "διαρρέονται" ποικιλοτρόπως σε άλλες κυβερνητικές "δραστηριότητες" (που όμως όπως φαίνεται ξεκάθαρα στην φωτογραφία, δεν έχουν καμία σχέση με κοινωνική πολιτική ή πολιτικές ανακούφισης των οικονομικά ασθενέστερων πολιτών)...

Επειδή, λοιπόν, τα ψέματα για την «μεγάλη και ισχυρή οικονομικά Τουρκία» πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσουν, καλό θα είναι πριν ο οποιοσδήποτε τολμήσει να ξαναμιλήσει προς τους Έλληνες για τα «θαύματα» που έχει επιτελέσει η Τουρκία, να κοιτάξει στην πραγματικότητα, να μάθει την αξία της ανθρώπινης ζωής στην γείτονα κι έπειτα να μιλήσει.
Επιτέλους, η Ελλάδα είναι μία χώρα που -όσο και αν κάποιοι το επιθυμούν- ποτέ δεν θα αντιγράψει έναν πολιτισμό και φυσικά δεν πρόκειται να ακολουθήσει «οικονομικά μοντέλα» που κατασκευάστηκαν από μηχανισμούς πολιτικής προπαγάνδας και οικονομικής κερδοσκοπίας.

Χειροπέδες ακόμη και στους νεκρούς!!!

Όσο για την εξέλιξη στην πορεία αλλαγής της Τουρκίας, νομίζουμε πως αξίζει -πραγματικά- προκειμένου να καταλάβετε πως στην Τουρκία δεν έχει αλλάξει -και ούτε πρόκειται να αλλάξει τίποτε- προς την κατεύθυνση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των τούρκων πολιτών.
Και πάλι, μία φωτογραφία -αδιάψευστος μάρτυρας- με έναν νεκρό νεαρό Κούρδο, που δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από αστυνομικό.
Μάλιστα, γράφει χαρακτηριστικά ο Σελλαχαττίν Ντεμιρτάς -ηγέτης του BDP στο Facebook  8/4/2013

Εάν αυτή η φωτογραφία είχε τραβηχτεί στην Νικαράγουα, όλες οι εφημερίδες και οι τηλεοράσεις μας θα την εμφάνιζαν, θα έκαναν λόγο για απάνθρωπες εικόνες , και θα επαναλάμβαναν το πόσο πολιτισμένη και δημοκρατική είναι η χώρα μας. Αλλά δυστυχώς αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε χτες στο Ντιγιαρμπακίρ. Και για αυτό τον λόγο καμία εφημερίδα και τηλεοπτικό κανάλι δεν την έδειξε !

Το άτομο που κείτεται νεκρό στο έδαφος σκοτώθηκε από σφαίρα αστυνομικού. Και μάλιστα μετά πέρασαν και χειροπέδες στα χέρια ενός νεκρού. Καθημερινά εμφανίζονται τέτοιες εικόνες στην Τουρκία και εσκεμμένα δεν αναπαράγονται. Σκεφτείτε μόνο αν το πεθαμένο αυτό άτομο ήταν η μητέρα σας, ή ο πατέρας σας ή ο αδερφός σας, και του έβαζαν σε αυτή την κατάσταση χειροπέδες, και δεν γινόταν καν είδηση στα νέα. Τι θα νιώθατε!

Ναι αυτό ένιωσαν και χτες όπως πολλά χρόνια τώρα οι Κούρδοι.

Για να ξέρουμε, λοιπόν, -έστω και στον ελάχιστο βαθμό- τι είναι η Τουρκία και για να αρχίσουμε να απορούμε γιατί "κάποιοι" εδώ στην Ελλάδα θέλουν να εφαρμοστεί το τουρκικό "οικονομικό" (και όχι μόνο) μοντέλο. Μήπως επειδή έτσι θα εξασφαλίσουν δούλους τους οποίους θα μπορούν να τους σκοτώνουν στο όνομα της (δικής τους) "δημοκρατίας";

Κωνσταντίνος

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

O Γέροντας Παΐσιος για την Ε.Ο.Κ. και μετέπειτα Ευρωπαϊκή Ένωση

Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη,
διδάκτορα Φιλοσοφίας

Πολλά και διάφορα έχουν ειπωθεί κατά καιρούς για το υπερκράτος της δήθεν "Ενωμένης" Ευρώπης, την προσπάθεια δηλ. να σχηματιστεί μία ένωση των εθνών-κρατών της "Γηραιάς Ηπείρου", που να είναι πρωτίστως οικονομική και δευτερευόντως πολιτική και στρατιωτική. Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι οποίοι θεωρούν ότι πίσω από τις απόπειρες ενοποίησης της Ευρώπης βρίσκονται ύπουλα σχέδια διεθνιστικών κύκλων, που - στο όνομα της παγκοσμιοποίησης - θέλουν να επιβάλουν υπερεθνικά σχήματα και να ισοπεδώσουν έτσι τις κατά τόπους εθνικές παραδόσεις των λαών (θρησκεία, πολιτισμό, γλώσσα κτλ). Μάλιστα, οι παραπάνω επεκτείνουν τη σκέψη τους και αναφέρουν ότι όλα αυτά περί ελέγχου και παρακολούθησης, που εφαρμόζονται πια στην καθημερινή μας ζωή (και επιβάλλονται και από την Ευρωπαϊκή Ένωση), τάχα "για το καλό μας", δεν είναι στην πραγματικότητα παρά το πρόπλασμα μιας μελλοντικής στυγνής παγκόσμιας δικτατορίας, της οποίας θα ηγείται ο Μεγάλος Αδελφός - Αντίχριστος.

Ιδιαίτερα στην περίπτωση της Ελλάδας, πέρα από τις παραπάνω ενστάσεις, ήδη πριν την προσχώρηση της χώρας στην ΕΟΚ, υπήρχε ένας επιπρόσθετος προβληματισμός. Ότι η ελληνορθόδοξη διάσταση του σύγχρονου Ελληνισμού όχι απλά είναι ασύμβατη με τα δεδομένα της Δυτικής Ευρώπης, αλλά επιπλέον υφίσταται ο κίνδυνος να αλλοιωθεί ο εθνικός και θρησκευτικός χαρακτήρας του λαού μας, μέσω της αθρόας εισβολής στην Ελλάδα αυτών των ξένων ηθών και εθίμων… Και πραγματικά, ήδη από τη δεκαετία του '80, η Ελλάδα άρχισε σταδιακά να απεμπολεί τον παλιό της εαυτό και να μιμείται ηλιθιωδώς ό,τι πιο σάπιο και άχρηστο ερχόταν από τη Δύση. Σε σημείο πλέον σήμερα η πατρίδα μας να έχει χάσει μεγάλο μέρος της αυτοσυνείδησής της, αλλά και της εθνικής της κυριαρχίας. Με δυο λόγια, κινδυνεύει να "απορροφηθεί" πλήρως από τις δομές της Ε.Ε. και της δύναμης εκείνης που βρίσκεται από πίσω της.

Ο Γέροντας Παΐσιος είχε ερωτηθεί πολλές φορές για το θέμα της ένταξης της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Πάντοτε οξύνους και διορατικός, είχε προδεί ήδη από τη δεκαετία του 1980 προς τα πού οδηγούνται τα πράγματα και "έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου" για τις αρνητικές καταστάσεις, που έπρεπε να περάσουν αρκετά χρόνια για να τις βιώσουμε και να τις κατανοήσουμε. Ας δούμε, λοιπόν, εν τάχει μερικές ρήσεις του γίγαντα αυτού της σύγχρονης Ελληνορθοδοξίας σχετικά με το μείζον αυτό θέμα.

Κατ' αρχάς, είπε γενικά για την Ε.Ο.Κ. τα παρακάτω δραματικά, που πρέπει να μας βάζουν σε έντονες σκέψεις:

"Η Ε.Ο.Κ. είναι το κράτος του Ισραήλ. Λίγα, όμως, είναι τα ψωμιά της…"

Πρόκειται για φοβερή φράση του Γέροντα, που όντως θα όφειλε να μας προβληματίσει πάρα πολύ, ειδικά δε στους δραματικούς και δύσκολους καιρούς που ζούμε σήμερα, με την παγκόσμια οικονομική κρίση και τη δεινή θέση, στην οποία έχει βρεθεί η Ελλάδα. Ο Παΐσιος ήταν ξεκάθαρος, ήδη από τότε. Πίσω από την Ε.Ο.Κ. βρίσκονται οι Εβραίοι και τα δικά τους πλανητικά συμφέροντα. Προφανώς επειδή θα τους ήταν αδύνατο να κυριαρχήσουν στον κόσμο μέσω του μικρού και ευάλωτου κράτους του Ισραήλ, έφτιαξαν την ψευτο-Ευρωπαϊκή Ένωση, ακριβώς για να μπορέσουν να κατακτήσουν σιγά-σιγά τις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές, να ελέγξουν το εμπόριο ανά την υφήλιο, αλλά και να επηρεάσουν τις γενικότερες γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές εξελίξεις.

Είναι, λοιπόν, το κράτος-μαριονέτα του διεθνούς ιουδαϊσμού η ΕΕ, όπως λέει πεντακάθαρα ο Γέροντας Παΐσιος. Και από αυτήν θα ξεπηδήσει σίγουρα ο μελλοντικός τύραννος όλης της ανθρωπότητας, ο Αντίχριστος.

Νά, επίσης, τι είπε κάποτε ο Παΐσιος για τα μελλοντικά γεγονότα, σε συσχετισμό με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την επιδίωξη του Σατανά να μας "σφραγίσει" - λες και είμαστε βόδια… - για να μας κάνει υποχείριά του. Η μαρτυρία που ακολουθεί είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Παναγιώτη Σωτήρχου, "Γέρων Παΐσιος":

"Τα χρόνια μας είναι δύσκολα και θα χρειασθεί να ταλαιπωρηθούμε, ίσως και να μαρτυρήσουμε στην διάρκεια της μπόρας που θα ξεσπάσει. Μόνο με πνευματική ζωή θα τα βγάλει κανείς πέρα. Να μην απογοητευόμαστε. Αυτά τα δύσκολα χρόνια θα είναι μια ευλογία, γιατί θα μας αναγκάσουν να ζήσουμε πιο κοντά στον Χριστό. Είναι μια ευκαιρία για πιο πολύ αγώνα. Ο πόλεμος τώρα δεν θα είναι με όπλα, αλλά πνευματικός, με τον Αντίχριστο. Θα προσπαθήσει να πλανήσει "ει δυνατόν και τους εκλεκτούς" (Κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο, ΚΔ' 24).

Τα πάντα θα ελέγχονται από το Θηρίο, από τις Βρυξέλλες. Μετά από τις κάρτες και την ταυτότητα, θα προχωρήσουν πονηρά στο σφράγισμα. Θα εκβιάζουν τους ανθρώπους να σφραγιστούν στο χέρι ή στο μέτωπο. Μόνο όσοι έχουν σφράγισμα θα μπορούν να αγοράζουν, να πωλούν και να εξυπηρετούνται. Οι πιστοί που θα αρνηθούν θα ταλαιπωρηθούν. Γι' αυτό από τώρα να συνηθίσουν να ζουν απλά και, αν μπορούν, να έχουν κανένα χωράφι, λίγα ελαιόδενδρα ή κανένα ζώο για τις ανάγκες της οικογένειάς τους.

Το στρίμωγμα θα διαρκέσει τρία-τριάμιση χρόνια. Δεν θα αφήσει ο Θεός αβοήθητους τους ανθρώπους… Η Εκκλησία να πάρει μια θέση σωστή. Να διαμαρτυρηθεί και να ζητήσει από το κράτος τουλάχιστον να μην είναι υποχρεωτική η νέα ταυτότητα. Να εξηγήσει και στους πιστούς να καταλάβουν ότι, αν πάρουν νέα ταυτότητα, αυτό ισοδυναμεί με πτώση.

Πίσω από την Ε.Ο.Κ. βρίσκεται η δικτατορία των Σιωνιστών. Τέτοια στυγνή δικτατορία μόνο ο Διάβολος θα μπορούσε να σκεφθεί. Το σφράγισμα είναι άρνηση. Ακόμα και η ταυτότητα είναι άρνηση. Όταν έχουν πάνω στην ταυτότητα το σύμβολο του Διαβόλου, το 666, και υπογράφω, άρα το αποδέχομαι αυτό το πράγμα. Είναι άρνηση - ξεκάθαρα πράγματα. Αρνείσαι το Άγιο Βάπτισμα. Βάζεις άλλη σφραγίδα. Αρνείσαι τη σφραγίδα του Χριστού και παίρνεις του Διαβόλου. Άλλο είναι, που έχουν στα νομίσματα το 666 - "απόδοτε τα Καίσαρος Καίσαρι" (Κατά Λουκά Ευαγγέλιο, Κ' 25), και άλλο η ταυτότητα, που είναι κάτι προσωπικό. Ακόμα και αν δεχθεί να σφραγισθεί κανείς από αδικαιολόγητη άγνοια ή αδιαφορία, πάλι χάνει τη Θεία Χάρη και δέχεται δαιμονική ενέργεια…"

Είναι τόσο φοβερά επίκαιρα όλα τα παραπάνω, που πραγματικά δεν χρειάζεται κανένας απολύτως σχολιασμός από τη δική μας πλευρά. "Σφράγισμα", "κάρτα του πολίτη", "κωδικός αριθμός εμπορευμάτων 666", όλα υπάρχουν πλέον στη ζωή μας και έπεται πολύ σύντομα να τεθούν σε εφαρμογή. Αυτή είναι, άλλωστε, η απαίτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ωστόσο δεν πάρθηκε με καθόλου δημοκρατικές διαδικασίες. Εάν δεν υπακούσουμε, δεν θα μπορούμε ούτε να αγοράσουμε, ούτε να πουλήσουμε, δεν θα μπορούμε να εξυπηρετούμαστε, αλλά ούτε και να φάμε! Αυτά, άλλωστε, αναφέρονται και στην Αποκάλυψη του Ιωάννη. Εδώ μόνο να σημειώσουμε ότι "Θηρίο" όντως αποκαλούν περιπαικτικά την ευρισκόμενη στις Βρυξέλλες βάση δεδομένων των υπηκόων της Ε.Ε., η οποία περιέχει κυριολεκτικά τα πάντα για τη ζωή μας!

Τέλος, νά τι είπε ο Γέροντας Παΐσιος σχετικά με το μέλλον της Ε.Ε., κάτι που προκαλεί σε όλο και περισσότερους Έλληνες μεγάλη αισιοδοξία:

"Στην Ιταλία θα παρουσιασθεί ένας νέος Μουσολίνι, στη Γερμανία ένας νέος Χίτλερ και η Ε.Ο.Κ. θα διαλυθεί! Η Ε.Ο.Κ. δεν έχει καμμία σχέση με την Αμερική. Η Αμερική μοιάζει μ' έναν αργαλειό, που αφομοιώνει όλα τα κουρέλια, ενώ στην Ε.Ο.Κ. υπάρχουν αντίθετα και διαπλεκόμενα συμφέροντα…"

Ώστε δεν θα έχει μεγάλο μέλλον η περιβόητη "Ένωση" των λαών της Ευρώπης… Άρα, λένε οι πιστοί, τελικά ούτε ο Αντίχριστος δεν θα έχει πολύ μέλλον. Στην αρχή μπορεί να επικρατήσει, θα τυραννήσει για λίγο χρονικό διάστημα τους λαούς της υφηλίου, αλλά στο τέλος θα έρθει θριαμβευτής ο Κύριος, για να συντρίψει το όργανο αυτό του Σατανά και να αποκαταστήσει στον κόσμο την Ειρήνη και τη Δικαιοσύνη.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Ησαΐα Κωνσταντινίδη "Ο Γέροντας Παΐσιος και τα μελλούμενα να συμβούν" (2011), Κεφάλαιο 6ο.

Πηγή

Σέρβος πρωθυπουργός: Η ανταλλαγή εδαφών μπορεί να προκαλέσει πόλεμο στα Σκόπια

Ο πρωθυπουργός της Σερβίας, Ίβιτσα Ντάτσιτς, εκτίμησε ότι η Πρίστινα και το Βελιγράδι θα μπορούσαν εύκολα να συμφωνήσουν σε ανταλλαγή εδαφών, ειδικά σε ανταλλαγή του βόρειου Κοσσυφοπεδίου με την Κοιλάδα του Πρέσεβο, που κατοικείται κυρίως από Αλβανούς.

«Αλλά κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό στην Ουάσιγκτον. Εκτιμούν (οι Αμερικανοί) ότι μια τέτοια εξέλιξη θα προκαλέσει έναν νέο πόλεμο στο κράτος των Σκοπίων» δήλωσε σε συνέντευξη του στη γερμανική εφημερίδα «Frankfurter Allgemeine Zeitung».

Σύμφωνα με τον ίδιο, η Σερβία δεν θέλει ένα μικρό σερβικό κράτος μέσα στο Κοσσυφοπέδιο, όπως είναι η Σερβική Δημοκρατία στην Βοσνία και Ερζεγοβίνη, αλλά θέλει να επιτρέψει στους Σέρβους να «ενωθούν στην περιοχή» η οποία μεταξύ των άλλων και το Κοσσυφοπέδιο θα συνυπάρχουν στην Ευρώπη.

Ο Ντάτσιτς χαρακτήρισε ως «αβάσιμους» τους φόβους ότι δίνοντας περισσότερες εξουσίες στην Ένωση των Σερβικών Δήμων του Κοσσυφοπεδίου θα οδηγούσε σε απόσχιση, γράφει το αλβανικό δημοσίευμα.

Πηγή: Εχέδωρος

Διαλυτικές τάσεις στα Σκόπια, υπνωτισμένη η Ελλάδα

Η ελληνική Πολιτεία παρακολουθεί εκ του μακρόθεν την κατάσταση στα Σκόπια, χωρίς να δείχνει σημάδια ότι ενδεχομένως θα μπορούσε να βγει ωφελημένη

Γράφει ο Μακεδών

Οι ακραίες τοποθετήσεις του κ. Γκρούεφσκι και η αίσθηση παραμερισμού τους που έχουν οι Αλβανοί των Σκοπίων, οδηγούν σε συγκρούσεις τις δυο μεγάλες κοινότητες του γειτονικού κράτους. Ξένοι πολιτικοί αναλυτές εκφράζουν φόβους ότι η κατάσταση μπορεί να οδηγήσει σε αποσταθεροποίηση τα Δυτικά Βαλκάνια.

Η ελληνική Πολιτεία παρακολουθεί εκ του μακρόθεν την κατάσταση, χωρίς να δείχνει σημάδια ότι ενδεχομένως θα μπορούσε να βγει ωφελημένη, υποστηρίζοντας πρόσωπα και καταστάσεις που να την ευνοούν. Δεν γνωρίζουμε φυσικά αν κάτι συμβαίνει στο παρασκήνιο, αλλά και δεν βλέπουμε κάτι να αλλάζει. Παραμένουμε πάντως, επισήμως, στην θέση ότι μας συμφέρει η διατήρηση της ακεραιότητας του κράτους των Σκοπίων.

Το επιχείρημα είναι πως σε περίπτωση διαμελισμού του, ένα τμήμα θα ενσωματωθεί στην Αλβανία ή το Κοσσυφοπέδιο, το δε άλλο, με αδυναμία να διατηρήσει την ύπαρξή του, ενδεχομένως πλησιάσει την Βουλγαρία η οποία το εποφθαλμιά, με το γεγονός ότι οι Σλάβοι των Σκοπίων είναι Βούλγαροι (μόνον που αυτοί μεν παριστάνουν τους Μακεδόνες, ενώ οι Σλάβοι της Βουλγαρίας τους απογόνους των αρχαίων Θρακών -πρόκειται για μοναδικές περιπτώσεις λαών που ντρέπονται για την καταγωγή τους). Σ’ αυτές τις περιπτώσεις θα ευνοηθούν Αλβανία και Βουλγαρία και θα καταστούν ισχυρότερες.

Η τελευταία -έμμεση- επίσημη αναφορά στην ελληνική αυτή θέση, έγινε προ 12ετίας, από τον τότε υπουργό Τύπου κ. Ρέππα. Τότε, το 2001, στην ενδοκρατική ένοπλη σύγκρουση Αλβανών και Σλάβων, η Ελλάδα υποστήριξε πλήρως την κυβέρνηση των Σκοπίων, όχι μόνον πολιτικά, αλλά και έμπρακτα, δωρίζοντας οπλομηχανήματα για την καταστολή της αλβανικής εξέγερσης.

Ο κ. Ρέππας ρωτήθηκε από δημοσιογράφους, γιατί πράττει η Ελλάδα κατ’ αυτόν τον τρόπο και δεν απαιτεί ώστε η βοήθειά της προς τους Σλάβους να συνοδευτεί από την απαίτηση απαλλαγής από το ιδεολόγημά τους περί απογόνων των Μακεδόνων. Απάντησε μ’ έναν τρόπο προσβλητικό της νοημοσύνης του ελληνικού λαού: 

«Δεν είναι ηθικό να εκμεταλλευθούμε την δύσκολη θέση στην οποία βρίσκονται». 

Κατά τον κ. Ρέππα, είναι κατ’ ακολουθία, ηθικό να τους ενδυναμώσουμε και τότε να απαιτήσουμε αναγνώριση της πλάνης τους. Δεν γνωρίζω τον βαθμό ευφυΐας του κ. Ρέππα, για να υποστηρίξω αν αυτά που είπε τα πίστευε ή σκόπιμα πρόσβαλε τον ελληνικό λαό, τον οποίο θεώρησε ηλίθιο, ώστε να δεχθεί ότι μπορεί να ισχύει στις διεθνείς σχέσεις τέτοια τοποθέτηση.

Τώρα φαίνεται, πως είναι υπαρκτός ο φόβος να επαναληφθούν τα γεγονότα εκείνα. Για να τεκμηριώσω την άποψή μου, παραθέτω αποσπάσματα από το περιοδικό "Shenja", συνέντευξης που έδωσε ο κ. Janusz Bugajski, πολιτικός αναλυτής στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών (CSIS) των Η.Π.Α., στο τμήμα Σπουδών της Ανατολικής Ευρώπης. 

Ο κ. Bugajski φοβάται πως ο ακραίος εθνικισμός του VMRO (κόμματος του κ. Γκρούεφσκι) απειλεί τη σταθερότητα των Σκοπίων. Δύο είναι οι απειλητικοί παράγοντες. Κατ’ αρχήν, το αδιέξοδο στις συζητήσεις με την Ελλάδα για τη συμφωνία της ονομασίας του κράτους, με τον κ. Γκρούεφσκι να απομακρύνει εξ αυτού του λόγου την ένταξη της χώρας του στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.

Ο άλλος λόγος είναι, ότι οι εθνοτικές εντάσεις θα μπορούσε να αυξηθούν εάν η οικονομική κατάσταση στα Σκόπια επιδεινωθεί περισσότερο. Παρατηρεί δε, ότι ο κ. Γκρούεφσκι για να αντιμετωπίσει την λαϊκή δυσαρέσκεια, εστιάζει στον ακραίο εθνικισμό για να παραμείνει στην εξουσία.

Τονίζει επίσης, ότι «οι δύο μεγάλες κοινότητες παραμένουν διαιρεμένες και το παρατεταμένο αδιέξοδο, που σχετίζεται με την αδυναμία ένταξης της χώρας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. θα συμβάλει στην επιδείνωση των σχέσεων των δύο μεγάλων εθνικών ομάδων και θα υπονομεύσει τις προοπτικές για τις μελλοντικές συμμαχίες που πρέπει να τις διέπουν».

Επιμένει δε, στο ότι για να διατηρηθεί η σταθερότητα στα Σκόπια, η κυβέρνηση του κ. Γκρούεφσκι πρέπει να αναγνωρίσει ότι υπάρχει μια κοινή κληρονομιά των δύο κοινοτήτων, και όχι μόνο των Σλάβων.

Κάποιος πρέπει επιτέλους στην ελληνική πολιτική σκηνή, να αποφασίσει ότι δεν γίνεται να παρακολουθούμε συνεχώς τα γεγονότα. Οι σοβαρές χώρες, αντί να τα ακολουθούν, τα κατευθύνουν προς το συμφέρον τους. Αφού βέβαια πρώτα, ερευνηθεί στα σοβαρά ποιο είναι πράγματι αυτό το συμφέρον.

Πηγή: Βόρεια

Πρωθυπουργός Σλοβενίας: Δεν είμαστε Κύπρος

Η Σλοβενία είναι ικανή να επιλύσει μόνη της τα οικονομικά της προβλήματα και να μην στραφεί στη λύση του “πακέτου” διάσωσης, επανέλαβε η πρωθυπουργός της βαλκανικής αυτής χώρας Αλένκα Μπράτουσεκ, μιλώντας στο τηλεοπτικό δίκτυο CNN.

Η σλοβενική οικονομία έχει εξαγωγικό προσανατολισμό, το (δημόσιο) χρέος είναι σε χαμηλότερα επίπεδα σε σχέση με τον μέσο ευρωπαϊκό όρο και ορισμένες μεταρρυθμίσεις έχουν ήδη υλοποιηθεί από το περασμένο έτος για την επίλυση των οικονομικών προβλημάτων, υπογράμμισε.

“Δεν χρειαζόμαστε βοήθεια, αυτό που χρειαζόμαστε είναι χρόνος” ανέφερε χαρακτηριστικά η πρωθυπουργός της Σλοβενίας και πρόσθεσε ότι “η Σλοβενία δεν είναι Κύπρος”, καθιστώντας για μια ακόμη φορά σαφές ότι, η χώρα δεν είναι, σε καμία περίπτωση, υποψήφια για τη λήψη διεθνούς οικονομικής βοήθειας.

Η κ. Μπράτουσεκ σημείωσε ότι, η κυβέρνηση θα συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις και τις διαδικασίες για να τεθεί σε πλήρη λειτουργία η Εταιρεία Διαχείρισης Ενεργητικού των Τραπεζών ή αποκαλούμενη “κακή τράπεζα” που θα αναλάβει τους “τοξικούς” τίτλους των εμπορικών τραπεζών, με στόχο τη δημοσιονομική εξυγίανση.

Σύμφωνα με την ίδια, το πιο σημαντικό θέμα για τη Σλοβενία είναι η επίλυση των προβλημάτων του τραπεζικού τομέα.

Αναφερόμενη στην οικονομική ύφεση, η κ. Μπράτουσεκ είπε ότι "η Σλοβενία δεν είναι ένα απομονωμένο νησί στη μέση της Ευρώπης. Το δημόσιο χρέος (της χώρας) είναι σημαντικά χαμηλότερο σε σχέση με τον μέσο ευρωπαϊκό όρο και το ίδιο ισχύει και για το ποσοστό της ανεργίας”.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ - ΜΠΕ

Αντί να τυπώσουν ευρώ, θα «κουρέψουν» τις καταθέσεις!

Εκεί που σταματάει η λογική, αρχίζει η ευρωζώνη. Στο αυριανό Eurogroup λέγεται πως θα συζητηθεί προσχέδιο νόμου, για το κούρεμα των καταθέσεων των τραπεζών που αντιμετωπίζουν προβλήματα. Συζητείται μάλιστα να τεθεί σε ισχύ από το 2015. Η Κομισιόν έχει ήδη συντάξει το πρώτο προσχέδιο του νόμου, αλλά μετέθεσε στις χώρες μέλη και στο Ευρωκοινοβούλιο την ευθύνη να αποφασίσουν το εάν και το πότε οι καταθέτες θα υποστούν ζημιά, στην περίπτωση που μια προβληματική τράπεζα διασωθεί ή κλείσει.

Το συμπέρασμα είναι ένα. Οι καταθέσεις παντού στην Ευρώπη απειλούνται με «κούρεμα» και το γεγονός αυτό θα αποτελέσει αιτία φυγής κεφαλαίων και διαμόρφωση ασφυκτικών συνθηκών ύφεσης. Με πλοηγό τη Γερμανία, η Ευρωπαϊκή Ένωση κινείται στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που θα έπρεπε να κινηθεί προκειμένου να επιστρέψει η ανάπτυξη.

Η συναλλαγματική ισοτιμία ενός νομίσματος πρέπει να αντιστοιχεί στην πραγματική κατάσταση της οικονομίας που εκπροσωπεί. Το ευρώ αυτή τη στιγμή έχει μια ισοτιμία που εκπροσωπεί την κατάσταση στην γερμανική οικονομία αλλά όχι την κατάσταση της πραγματικής οικονομίας στο σύνολο των χωρών – μελών της ευρωζώνης. Το γεγονός αυτό γεννάει την κρίση.

Την κρίση όλες οι υπόλοιπες Κεντρικές τράπεζες του κόσμου την επιλύουν με έναν πολύ απλό τρόπο. Τυπώνουν χρήμα. Το ευρώ έχει την ιδιομορφία να είναι ένα νόμισμα που του οποίου η Κεντρική τράπεζα απαγορεύεται να το τυπώσει, να το διοχετεύσει στην αγορά, να εγγυηθεί χρέη. Στερείται δηλαδή ένα εργαλείο ανταγωνιστικότητας ως προς όλες τις άλλες μεγάλες Κεντρικές Τράπεζες του κόσμου.

Θα μπορούσε επίσης να προχωρήσει στην έκδοση ευρωομολόγων που θα επέτρεπαν την άντληση κεφαλαίων από τις αγορές με ανταγωνιστικούς όρους. Ούτε αυτό κάνει. Με άξονα τα γερμανικά και μόνον συμφέροντα, επιχειρεί να βάλει χέρι στις καταθέσεις, εξανεμίζοντας την οποιαδήποτε ελπίδα ανάκαμψης στην ευρωζώνη και κυρίως στον ευρωπαϊκό νότο.

Ο Μπερλουσκόνι από το περασμένο καλοκαίρι το έχει πει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο: «Αν η ΕΚΤ δεν τυπώσει χρήμα, τότε… ciao ciao Ευρώπη!». Και χθες ο Σόρρος είπε κάτι εξίσου ξεκάθαρα: «ή θα εκδοθούν ευρωομόλογα ή η Γερμανία θα φύγει από το ευρώ»!

Το αυριανό Eurogroup θα συζητήσει λάθος θέμα. Διότι αν αποφασίσει κάτι τέτοιο, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, πολύ σύντομα δεν θα υπάρχει Eurogroup.

Πηγή