Α. Χατζηχρυσός: "Ατυχήματα" στη ΔΕΗ πριν το ξεπούλημα;

ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΤΥΧΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΟΡΥΧΕΙΟΥ ΜΑΥΡΟΠΗΓΗΣ

Του Αυγερινού Χατζηχρυσού

Ποιος απο εσάς δεν θα ήθελε να κατέχει μια εταιρεία με κύκλο εργασιών 6 δισ., με 7,5 εκατ. αποκλειστικούς πελάτες, καθαρά κέρδη περίπου 1 δισ. το 2009 και περιουσία 15-20 δισ.; Σκεφτείτε τώρα κι έναν τρόπο να αποκτήσετε μια τέτοια εταιρεία, χωρίς αντίτιμο!

Αν ένα τέτοιο ενδεχόμενο φαίνεται απίθανο, τα τεκταινόμενα στη ΔΕΗ επιβεβαιώνουν πως στην Ελλάδα του Μνημονίου δεν αποκλείεται τίποτα. Η φιλολογία για το ξεπούλημα των δημόσιων εταιρειών και οργανισμών στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης είναι ότι το Δημόσιο πουλάει εταιρείες που ήταν ζημιογόνες. Αλλά ποιος είναι την σήμερον ημέρα τόσο ευκολόπιστος, ώστε να καταβάλει τίμημα για να ζημιωθεί; Αλλά και γιατί κάποιος να πληρώσει το ακριβές αντίτιμο για κάτι κερδοφόρο, όταν μπορεί με τους κατάλληλους τρόπους να το αποκτήσει με μηδαμινό αντίτιμο, αφού πρώτα το απαξιώσει; Αυτό ακριβώς γίνεται μεθοδευμένα τα τελευταία χρόνια στη ΔΕΗ, η οποία ήταν η πιο κερδοφόρα ελληνική εταιρεία, πουλώντας μάλιστα το φθηνότερο ρεύμα της Ευρώπης, κι αυτό επειδή το υπέδαφος της Ελλάδας έχει τον δικό της «μαύρο χρυσό» που λέγεται λιγνίτης.

Είναι από τις λιγότερο ρυπογόνους ύλες, σε σχέση π.χ. με την πυρηνική και από τις πιο φθηνές, καθώς η αμέσως φθηνότερη, το φυσικό (και «ιδιωτικό») αέριο κοστίζει 100/MWhr, ενώ ο λιγνίτης μόλις 30/MWhr. Επιπλέον, είναι σταθερής απόδοσης, σε αντίθεση με την «Πράσινη Ενέργεια», που λειτουργεί μόνο με τον άνεμο και την ηλιοφάνεια. Φόρτωσαν, λοιπόν, στη ΔΕΗ (και, κατά συνέπεια, στους καταναλωτές) την πανάκριβη και μη παραγωγική «Πράσινη Ενέργεια», δημιουργώντας τεχνητά ένα χρέος 2 δισ. ευρώ μέσα σε 40 μήνες, αφού την υποχρέωσαν να αγοράζει πιο ακριβά από όσο πουλάει! Έπειτα την υποχρέωσαν να αγοράζει ρεύμα από ιδιώτες, που χρησιμοποιούν επίσης πανάκριβο φυσικό αέριο και, μάλιστα, στις ακριβότερες τιμές της Ευρώπης.

Αλλά δεν έμειναν σε αυτό, καθώς στις 10 Μαρτίου έθεσαν σε δημόσια διαβούλευση το Νομοσχέδιο για τη «Δημιουργία νέας καθετοποιημένης εταιρείας ηλεκτρικής ενέργειας», κι αυτό μόνο για 4 ημέρες! Ενώ για να απαξιωθεί και στη συνείδηση του κόσμου, εκτός από την υπερπροβολή των «μπροστάρηδων» συνδικαλιστών, η ΔΕΗ έχει αφεθεί στην τύχη της, με αποτέλεσμα black out όπως αυτό της Σαντορίνης το καλοκαίρι, αλλά και η πρόσφατη μεγάλη κατολίσθηση στις 15 Ιανουαρίου το πρωί, στα νοτιοδυτικά όρια (πρανή) του ορυχείου Μαυροπηγής της ΔΕΗ (Πτολεμαΐδα), η οποία προμηθεύει με πρώτη ύλη (λιγνίτη) τα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρενέργειας στην Πτολεμαΐδα.

Αυτή η ανεξήγητη αδιαφορία με την οποία αντιμετωπίζει η ΔΕΗ την πρώτη ύλη και τα ορυχεία οδηγεί στην απαξίωσή της, αλλά ταυτόχρονα εκτοξεύει και την τιμή του «φθηνού» λιγνίτη. Ηταν, μάλιστα, απαίτηση της Τρόικας να επιβληθεί παράλογο χαράτσι 200 εκατ. στον ελληνικό λιγνίτη, προκειμένου να πουλήσουν τα γερμανικά εργοστάσια φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες. Έτσι, τεχνητά ακρίβυνε κατά ένα μέρος το κόστος.

Ενας άλλος λόγος που εκτόξευσε το κόστος είναι η εγκατάλειψη των ορυχείων λόγω οικονομικής δυσπραγίας. Πρακτικά, αυτό που κρατάει ακόμη είναι το ορυχείο Νότιου Πεδίου, καθώς το Ορυχείο Ποντοκώμης δεν έχει λειτουργήσει ακόμη πλήρως, ενώ του Αμύνταιου έχει πολύ φτωχό κοίτασμα. Το ορυχείο της Μαυροπηγής, η κυριότερη πηγή πρώτης ύλης για το εργοστάσιο της Πτολεμαΐδας, έκλεισε λόγω κατολίσθησης από τον Ιανουάριο, παρά τις σχετικές προειδοποιήσεις μηχανικών. Η ΔΕΗ δεν έχει δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις για τις ενέργειες που έχει κάνει ή προτίθεται να κάνει ώστε να επαναλειτουργήσει το ορυχείο ή για τις εναλλακτικές που υπάρχουν για την ομαλή ρευματοδότηση της Bορείου Ελλάδας.

Σε συζήτηση με τον γράφοντα, ο Νίκος Δ. Στεφανής, διπλ. μηχανικός, συνταξιούχος ΔΕΗ, αναρωτήθηκε για ποιον λόγο δεν υλοποιήθηκε στο σύνολό του το Στρατηγικό Σχέδιο ανάπτυξης των Ορυχείων (Mine Master Plan) του1995. Έχει αντικατασταθεί μήπως από κάποιο επικαιροποιημένο Σχέδιο και, αν ναι, πώς το σχέδιο αυτό εντάσσεται στη γενικότερη Ενεργειακή Πολιτική της χώρας, και ποια είναι η πολιτική αυτή; Επίσης, για τον κο Στεφανή θα είχε σημασία να μάθουμε ποια είναι τελικά η μορφή που θα πάρει το φυσικό ανάγλυφο της περιοχής, μετά το πέρας της εξορυκτικής δραστηριότητας, αλλά και στα ενδιάμεσα στάδια, πότε θα συνταχθεί και θα δοθεί σε Δημόσια Διαβούλευση ένα Ειδικό Επιχειρησιακό Σχέδιο Ανάπτυξης της Δ. Μακεδονίας, στο οποίο να εντάσσονται οι πληγείσες περιοχές με τα προβλήματά τους και τις προοπτικές τους.

Σημαντικό είναι, ακόμα, να κατατεθεί το πόρισμα των Επιθεωρητών Μεταλλίων περιβάλλοντος Β. Ελλάδος για την κατολίσθηση και να μάθουμε τι λέει η ΔΕΗ επ’ αυτού. Τέλος, ποιο ορυχείο θα επωμισθεί τις απώλειες παραγωγής από το ορυχείο Μαυροπηγής; Προς απόδειξη των φόβων μας, το εργοστάσιο της Μεγαλόπολης έκλεισε λόγω της «υψηλής οικονομικής προσφοράς», σύμφωνα με ανακοίνωση του ΑΔΜΗΕ!

Ελπίζουμε η ΔΕΗ να έχει κάνει τις αναγκαίες ε­νέργειες, ώστε στο εγγύς μέλλον να μη βρεθούμε προ απροόπτου και στην «ανάγκη» να ζητήσουμε τη συνδρομή ακριβότερων και ιδιωτικών λύσεων, που παραμονεύουν για να μπουν από την πίσω πόρτα στην αγορά ενέργειας. ΗΝ

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο Hellenic ΝΕXUS του Απριλίου 2014

Hellenic Nexus

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου 

Αρπάζουν τις περιουσίες των Βορειοηπειρωτών

Έξι βουλευτές αποκαλύπτουν και καταγγέλλουν

Η κυβέρνηση σφυρίζει αδιάφορα και ο Βενιζέλος συμφώνησε, χωρίς κανένα αντάλλαγμα, να αρχίσουν οι προενταξιακές διαδικασίες για την Αλβανία

Οργανωμένη επίθεση εξαφάνισης δέχεται ο Βορειο-ηπειρωτικός Ελληνισμός από το αλβανικό κράτος και στο πλαίσιο αυτής της… στρατηγικής εντάσσεται και η εκστρατεία πληθυσμιακής αλλοίωσης περιοχών, όπως η Χειμάρρα, όπως και η κατεδάφιση ακινήτων βορειο-ηπειρωτών, παρότι έχουν κατασκευασθεί με όλες τις νόμιμες προϋποθέσεις και άδειες.

Το τεράστιο αυτό θέμα που αντιμετωπίζει ο Ελληνισμός στην Αλβανία, έφεραν στη Βουλή έξι βουλευτές με ερώτηση που κατέθεσαν προς τον υπουργό Εξωτερικών και αντιπρόεδρο της κυβέρνησης κ. Βενιζέλο, ο οποίος, ενώ γνωρίζει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι βορειο-ηπειρώτες, όχι μόνο δεν κάνει τίποτε για να τους προστατεύσει, αλλά αντίθετα συναίνεσε στην έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων για την είσοδο της Αλβανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς κανέναν όρο!

Και συγκεκριμένα, δεν απαίτησε ως προϋπόθεση του ελληνικού «ναι» την υπογραφή συμφωνίας για την ΑΟΖ –θέμα για το οποίο, αρχικά είχε συμφωνήσει η Αλβανία, στη συνέχεια έκανε πίσω-, την εγκατάλειψη των περί «Τσάμηδων» και των διεκδικήσεων τύπου… Τσαμουριάς, τον σεβασμό των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας στη Βόρειο Ήπειρο και τον τερματισμό του καθεστώτος τρομοκρατίας και αυθαιρεσίας απέναντί της.

Τίποτε από όλα αυτά δεν «πήρε» η Ελλάδα. Έδωσε δωρεάν το εισιτήριο για την ΕΕ στα Τίρανα!

Στην ερώτηση που υπογράφουν οι βουλευτές της ΝΔ Δημήτρης Κυριαζίδης, Ιωάννης Πασχαλίδης, Κώστας Σκρέκας, Γιάννης Καράμπελας και Μακρή – Θεοδώρου Ελένη και Μιχάλης Κασσής του ΠΑΣΟΚ, αφού επισημαίνουν ότι η Ελλάδα σταμάτησε το βοήθημα των 300 ευρώ που δινόταν τα τελευταία χρόνια στους υπέργηρους Βορειο-ηπειρώτες, με αποτέλεσμα την πλήρη εξαθλίωσή τους, αναφέρουν:

1. "Οι περιουσίες των Βορειο-ηπειρωτών που κρατικοποιήθηκαν (κατασχέθηκαν ουσιαστικά) χωρίς αποζημίωση από το ολοκληρωτικό καθεστώς του Χόντζα (συνέχεια του οποίου στην προς αυτούς συμπεριφορά είναι όλες οι μετά το 1990 αλβανικές κυβερνήσεις, σύμφωνα με τα όσα μας έχουν καταγγελθεί) δεν αποδόθηκαν στους πραγματικούς, αρχικούς, ιδιοκτήτες. Αλβανικές επιτροπές, κατευθυνόμενες από τις εκεί υπηρεσίες, δίνουν επιλεκτικά σε «ημέτερους» Αλβανούς, Κοσοβάρους και Τσάμηδες τις πολύτιμες παραθαλάσσιες και λοιπές μεγάλης αξίας εκτάσεις των ελληνικής καταγωγής κατοίκων της Βορείου Ηπείρου, οι οποίοι εξαναγκάζονται σε απομάκρυνση από τις πατρογονικές τους εστίες. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της Χειμάρρας και της γύρω περιοχής, η οποία αλλοιώνεται πληθυσμιακά βάσει σχεδίου κατά τα πρότυπα της εκδιώξεως του ελληνικού πληθυσμού από την Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και την Τένεδο, κατά παράβαση της Συνθήκης της Λωζάννης.

2. Τα ακίνητα Βορειο-ηπειρωτών που κατασκευάστηκαν με όλες τις νόμιμες προϋποθέσεις και οικοδομικές άδειες, σύμφωνα με τα όσα μας μεταφέρθηκαν, κατεδαφίζονται αιφνιδιαστικά, χωρίς προειδοποίηση ή αιτιολογία, όπως συνέβη πρόσφατα στο παραδοσιακό Άνω Κεπαρό και συνεχίζεται στον παραθαλάσσιο τουριστικό οικισμό. Αντίθετα, εντελώς παράνομα, χωρίς καμία άδεια, κτίσματα Κοσοβάρων και Τσάμηδων, που μεταφέρονται βάσει σχεδίου από τον Βορρά για την πληθυσμιακή αλλοίωση της Χειμάρρας και της ευρύτερης περιοχής της, αφήνονται ανέπαφα. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του κτισίματος της οικογένειας Γκούμα, που, σύμφωνα με δημόσιες καταγγελίες, απειλείται με κατεδάφιση, χωρίς καμία αιτιολογία, και τούτο λόγω της εχθρότητας τοπικού βουλευτή, ο οποίος ορκίστηκε δημόσια να καταστρέψει οικονομικά κάθε Χειμαρριώτη που δεν απαρνείται την ελληνική καταγωγή του".

Και καταλήγουν, ζητώντας από τον υπουργό Εξωτερικών να απαντήσει:

"Σε ποιες ενέργειες προέβη το ΥΠΕΞ κατά την τελευταία πενταετία για την αποτροπή των ως άνω ανθελληνικών ενεργειών του αλβανικού κράτους και για την προστασία των Ελλήνων Βορειο-ηπειρωτών, ενώ θέτουν και το ερώτημα: Γιατί η Ελλάδα πρωτοστατεί για την ένταξη της Αλβανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση όταν συμβαίνουν ή υποθάλπονται από τα επίσημο κράτος τέτοιες μαφιόζικες και εγκληματικές ενέργειες; Θα θέσει επίσημα τα ζητήματα της ελληνικής μειονότητας στα ευρωπαϊκά όργανα;"

Πηγή εφημ. «Το Παρόν»

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ισλαμικό χαλιφάτο κανίβαλων με διεθνή ασυλία

Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς

Στα 25 χρόνια ενασχόλησής μου με τη διεθνή επικαιρότητα κι έχοντας καλύψει από κοντά πολεμικά γεγονότα όπως η εθνοτική διαμάχη στην πρώην Γιουγκοσλαβία, αγριότητες σαν κι αυτές που ζουν σήμερα το Ιράκ και η Συρία δεν έχω δει. Ούτε έχω ξανασυναντήσει ποτέ τέτοιου είδους εν ψυχρώ εγκλήματα, όπως αυτά που διαπράττουν οι σύγχρονοι τζιχαντιστές του ISIL στο όνομα του… Αλλάχ.

Οι πολεμικές αναμετρήσεις είναι από μόνες τους φρικώδεις. Βιαιότητες άνευ προηγουμένου, και μάλιστα εις βάρος (ρωσόφωνων) αμάχων, συμβαίνουν σήμερα στην ανατολική Ουκρανία. Αντίστοιχες ωμότητες, κακά τα ψέματα, είχαν συμβεί επίσης στην Κροατία, τη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο, όχι φυσικά από μία πλευρά (τους Σέρβους), όπως θέλει να ισχυρίζεται η δυτική προπαγάνδα. Αλλωστε και το ίδιο το ΝΑΤΟ δεν δίστασε να εκτελέσει εν ψυχρώ αμάχους, βομβαρδίζοντας, για παράδειγμα, το κτίριο της σερβικής τηλεόρασης στο Βελιγράδι την ώρα που βρίσκονταν μέσα δεκάδες εργαζόμενοι.

Αγριο πράγμα λοιπόν ο πόλεμος, που βγάζει στην επιφάνεια τη χειρότερη φύση του ανθρώπου, είτε κρατάει καλάσνικοφ είτε πατάει κουμπιά σε κάποιο υπερσύγχρονο επιτελικό γραφείο. Ομως αυτά που γίνονται τις τελευταίες μέρες στο Ιράκ δεν έχουν προηγούμενο στη σύγχρονη Ιστορία του πολιτισμένου κόσμου. Μαζικές εν ψυχρώ εκτελέσεις, αποκεφαλισμοί on camera, δημόσιοι ακρωτηριασμοί και σταυρώσεις είναι ορισμένα μόνο από τα συστατικά της «πολεμικής δράσης» των ισλαμιστών κανίβαλων, οι οποίοι ξεφύτρωσαν χάρη στη… μνημειώδη αμερικανική έμπνευση αποσταθεροποίησης καθεστώτων της Μέσης Ανατολής.

  Λογικά αυτές οι πρωτόγονες πρακτικές που αποτελούν όνειδος για τον πολιτισμό θα έπρεπε να έχουν προκαλέσει την κατακραυγή της διεθνούς κοινότητας, έκτακτη σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας και άμεση ανάληψη στρατιωτικής δράσης. Κι όμως. Καθημερινά βομβαρδιζόμαστε από τις ανατριχιαστικές εικόνες με τα πολεμικά τρόπαια (ανθρώπινα κεφάλια) των ισλαμιστών και δεν ανοίγει μύτη! Ολοι παρακολουθούν αμήχανα τη φρικαλεότητα, με πρώτους τους Αμερικανούς, που εμβρόντητοι αναρωτιούνται τι ακριβώς έκαναν (όπως και στην περίπτωση των Ταλιμπάν, της Αλ Κάιντα και σε πλείστες άλλες).

Το «τέρας» του Χαλιφάτου είναι ασφαλώς έμμεσο δημιούργημα της Ουάσινγκτον και της μανίας των ΗΠΑ να ανατρέψουν τον Σαντάμ Χουσεΐν χωρίς να έχουν εξασφαλίσει βιώσιμη διάδοχη κατάσταση. Προσωπικά δεν συμμερίζομαι τις θεωρίες συνωμοσίας που υποστηρίζουν ότι οι σημερινοί τζιχαντιστές καθοδηγούνται από τη CIA και το αμερικανικό Πεντάγωνο. Από αλλού καθοδηγούνται, και κυρίως από αλλού… χρηματοδοτούνται !

Οι Αμερικανοί απλώς τα έκαναν μούσκεμα. Και σήμερα τραβάνε τα μαλλιά τους με αυτό που δημιούργησαν, αντιλαμβανόμενοι ότι υπάρχουν πολύ πιο επικίνδυνες απειλές από τα καθεστώτα των Σαντάμ και Ασαντ. Γιατί οι πολεμοχαρείς τζιχαντιστές του Χαλιφάτου δεν κοιτούν μόνο τα του… οίκου τους. Ονειρεύονται επέκταση με ιερό πόλεμο προς Ανατολάς (εξ ου και η ονομασία Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και το Λεβάντε - ISIL), αλλά όχι μόνο! Στην πράξη θέλουν να «εξάγουν» το μοντέλο μιας εξαιρετικά αυστηρής εφαρμογής του ισλαμικού νόμου (σαρία), δημιουργώντας σφαίρα επιρροής από την Ινδία ως το Γιβραλτάρ. Πιθανότατα, δε, να βρουν επίδοξους μιμητές και στην άλλη ακτή του Ατλαντικού...

Το ΙSIL ξεπήδησε από παρακλάδι της Αλ Κάιντα στο Ιράκ, παρότι η «μητρική» οργάνωση το έχει αποκηρύξει. Αρχηγός του και επίδοξος…χαλίφης είναι ο Αμπού Μπακρ Αλ Μπαγκντάτι, ισλαμιστής αντάρτης και βετεράνος του πολέμου κατά των Αμερικανών. Συνελήφθη από τους τελευταίους το 2005, αλλά αφέθηκε ελεύθερος έπειτα από πέντε χρόνια σε φυλακές υψίστης ασφαλείας! Και είναι αυτός που έδωσε διεθνή διάσταση στις επιχειρήσεις της οργάνωσης, επεκτείνοντας τις πολεμικές δραστηριότητες στον εμφύλιο της Συρίας το 2012. Μόλις τον Μάρτιο του 2013 απέκτησε τον έλεγχο της πόλης Ράκα στη Συρία («πρωτεύουσας» πλέον του… Χαλιφάτου) και τον περασμένο Ιανουάριο κατέλαβε τη σουνιτική πόλη Φαλούτζα στο Ιράκ, αυξάνοντας την ένταση μεταξύ της ιρακινής σουνιτικής μειονότητας και της κυβέρνησης του Ιράκ, που μετά την ανατροπή του Σαντάμ πέρασε σε σιιτικό έλεγχο. Η εντυπωσιακότερη, όμως, στρατιωτική επιτυχία ήταν η κατάληψη με επιχείρηση-αστραπή της Μοσούλης, δεύτερης μεγαλύτερη πόλης του Ιράκ, στις 10 Ιουνίου, σε μια ξέφρενη πορεία που λίγο έλειψε να φτάσει στη Βαγδάτη, αν δεν επενέβαιναν Σύριοι και Αμερικανοί με αεροπορικούς βομβαρδισμούς.
 
Για την Ελλάδα, που σήμερα βρίσκεται στην απόλυτη διπλωματική παραλυσία, η υπόθεση του Χαλιφάτου έχει και ειδικό ενδιαφέρον. Οχι βέβαια επειδή οι μαυροφορεμένοι μουτζαχεντίν με τις σαγιονάρες θα κάνουν απόβαση στα νησιά και στην Κύπρο, όπως ονειρεύονται στους μεγαλοϊδεατικούς χάρτες που μοστράρουν, αλλά επειδή η υπόθεση εξελίσσεται στο μαλακό υπογάστριο της Τουρκίας, η οποία τηρεί αμφίσημη στάση ως προς τα γεγονότα. Στάση που ασφαλώς θα πρέπει να μας προβληματίσει.

Οι «τζιχαντιστές» κατέλαβαν τη Μοσούλη συλλαμβάνοντας ως ομήρους το προσωπικό του τουρκικού προξενείου, αλλά άφησαν απείραχτο το Κιρκούκ, προπύργιο των Κούρδων, που επίσης αποτελεί επίσημο ενεργειακό κόμβο. Οι διεθνείς παρατηρητές αδυνατούν να εξηγήσουν με σαφή τρόπο πώς οι δυνάμεις περιφρούρησης των Κούρδων Πεσμεργκά δεν «ακουμπίστηκαν» με τους πολεμοχαρείς ισλαμιστές του ISIL. Είναι φανερό ότι υπάρχει κάποιου είδους υπόγεια συμφωνία, η οποία είναι άγνωστο αν βασίζεται στον φόβο των ισλαμιστών για το… βαρύ χέρι του Ερντογάν ή σε κοινά στρατηγικά συμφέροντα διακίνησης πετρελαίου. Είναι επίσης αδιευκρίνιστος ο ρόλος της Τουρκίας, που φαίνεται ότι αποτελεί τον εγγυητή της εδαφικής ακεραιότητας του Κουρδιστάν, παρότι ενοχλείται πασιφανώς από την κουρδική στρατιωτική δραστηριότητα στη μεθόριο.

Ολα αυτά θα έπρεπε να απασχολούν σφόδρα την ελληνική εξωτερική πολιτική, γιατί απλούστατα μεταφράζονται σε δυνάμει συμμαχίες ή καθοριστικές απειλές για την Τουρκία, κεφαλαιοποιώντας γεωστρατηγικές αξίες υπέρ ή κατά της γειτονικής χώρας. Φυσικά αυτά αποτελούν ψιλά γράμματα για τον αρμόδιο υπουργό - αντιπρόεδρο, ο οποίος ενδιαφέρεται μόνο για το πώς θα πλειοδοτήσει σε αντιμνημονιακή ρητορική, εφαρμόζοντας όμως πιστά τις επιταγές του Μνημονίου.
 
Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι κατά τους ισχυρισμούς των τζιχαντιστών το στρατιωτικό σώμα που προκαλεί αυτές τις αγριότητες στελεχώνεται και με ξένους που ασπάζονται τις αξίες του Ισλάμ, από τη Βρετανία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, τις ΗΠΑ, την Αυστραλία και τον Καύκασο. Το ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι όμως από ποιους χρηματοδοτείται, και μάλιστα αδρά, με δεκάδες εκατομμύρια δολάρια. Οχι από τις ΗΠΑ, όπως κάποιοι αφελώς ισχυρίζονται, αλλά από τους Ουαχαμπίτες μονάρχες και σεΐχηδες της Σαουδικής Αραβίας και των εμιράτων. Κάποιους από αυτούς τους απίθανους που αγοράζουν νησιά στο Ιόνιο αντί πινακίου φακής και εμφανίζονται με τις κελεμπίες επί ελληνικού εδάφους ως επενδυτές, καμαρώνοντας δίπλα στον κάθε… Μηταράκη.

Πηγή εφημ. "Κυριακάτικη Δημοκρατία"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η επικίνδυνη ενδοτική πολιτική Βενιζέλου στα ελληνοτουρκικά

Οι διακοινοτικές συνομιλίες που άρχισαν στην Κύπρο, πάνω στη βάση του επαίσχυντου κοινού ανακοινωθέντος Αναστασιάδη – Έρογλου, βρίσκονται σε αδιέξοδο

Γράφει ο Περικλής Νεάρχου
Πρέσβυς ε.τ.

Η τουρκική πλευρά, αφού τα πήρε κυριολεκτικά όλα στο θέμα της λεγόμενης «διανομής της εξουσίας», πριν ακόμη από την έναρξη των συνομιλιών, με το κοινό ανακοινωθέν, αρνείται να υποβάλει ουσιαστικές προτάσεις πάνω στα άλλα θέματα, όπου, υποτίθεται, έχει να πάρει η Ελληνική πλευρά:

Το εδαφικό, οι περιουδίες, η αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων, οι λεγόμενες «διεθνείς εγγυήσεις».

Αντιθέτως, εμμένει στην αρχή ότι ολόκληρο το πακέτο της συζητούμενης «λύσεως» πρέπει να αποτελέσει πρωτογενές δίκαιο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ώστε οι προβλεπόμενες τερατώδεις μόνιμες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ελληνοκυπρίων να είναι τυπικά συμβατές με το Ευρωπαϊκό κεκτημένο.

Αξιοποιεί, επίσης, την ανέλπιστη υποχώρηση της Ελληνικής πλευράς με το κοινό ανακοινωθέν και την αναφορά του σε δύο «ίσα» συνιστώντα «κράτη», για να προβάλει το ψευδοκράτος και να προωθήσει την αναγνώρισή του ως «ισότιμου» της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Δημιούργησε σάλο, προσφάτως, η αποκάλυψη γεύματος, που παρέθεσε στην κατεχόμενη Λευκωσία ο δήθεν υπουργός Εξωτερικών του ψευδοκράτους Οζντίλ Ναμί σε 14 πρέσβεις διαπιστευμένους στη Λευκωσία. Το Κυπριακό υπουργείο Εξωτερικών έσπευσε να εκδώσει ρηματική διακοίνωση προς τους διαπιστευμένους πρέσβεις στη Λευκωσία.

Πριν από λίγες ημέρες, στην Ευρωπαϊκή Σύνοδο, επί Ελληνικής Προεδρίας, ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου διαβίβασε σε όλους τους Ευρωπαίους ομολόγους του έγγραφο 64 σελίδων, με το οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ επικαλούμενος ακριβώς το κοινό ανακοινωθέν Αναστασιάδη – Έρογλου, παρουσιάζει την Κυπριακή Δημοκρατία ως «νεκρό» κράτος, για το οποίο έχει επιτευχθεί συμφωνία να αντικατασταθεί από δύο «ίσα» συνιστώντα «κράτη». Επικαλείται, στο πνεύμα αυτό, και την επίσκεψη που έκανε στην Αθήνα και τη συνάντηση που είχε στο υπουργείο Εξωτερικών με τον Γ. Γραμματέα Αναστάσιο Μητσιάλη η τουρκοκύπριος εκπρόσωπος. Η επίσκεψη αυτή έγινε σε συνδυασμό με αντίστοιχη επίσκεψη στην Άγκυρα του Ελληνοκύπριου διαπραγματευτή Ανδρέα Μαυρογιάννη. Ο Κύπριος Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης την παρουσίασε ως δήθεν εμπλοκή της Τουρκίας σε απευθείας διαπραγματεύσεις!

Πρόκειται για θλιβερή φενάκη! Η Άγκυρα πάντα ζητούσε και επεδίωκε τη συζήτηση του Κυπριακού και τον διπλωματικό εγκλωβισμό του σε ένα τετραμερές πλαίσιο Ελλάδας, Τουρκίας, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Οι παράλληλες επισκέψεις και συναντήσεις στην Αθήνα και την Άγκυρα εξυπηρετούν για την Άγκυρα αυτό τον σκοπό. Εξυπηρετούν επίσης την έμμεση αναγνώριση από την Αθήνα του ψευδοκράτους, έστω και αν ο τουρκοκύπριος εκπρόσωπος έγινε δεκτός ως εκπρόσωπος της Τουρκοκυπριακής κοινότητας και όχι του ψευδοκράτους. Εξυπηρετούν, τέλος, την προβολή του Κυπριακού ως δήθεν διακοινοτικού θέματος και όχι ως θέματος Τουρκικής εισβολής και κατοχής.

Θα ανέμενε κανείς, υπό το φως της πλήρους Τουρκικής αδιαλλαξίας στο Κυπριακό και των ολέθριων συνεπειών που έχει το κοινό ανακοινωθέν Αναστασιάδη – Έρογλου στην προβολή και προώθηση του ψευδοκράτους, να γίνονταν δεύτερες σκέψεις και να επανεξεταζόταν η ακολουθούμενη αυτοκαταστροφική πολιτική που θέτει σε κίνδυνο ολόκληρη την Κύπρο.

Διαπιστώνει όμως κανείς ότι τόσο ο Κύπριος Πρόεδρος όσο και ο ηγούμενος της Ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής στην Αθήνα Ευάγγελος Βενιζέλος, θέτουν ως υψηλή προτεραιότητα και ως δήθεν μονόδρομο να διασώσουν τις συνομιλίες και να τις οδηγήσουν σε «θετική» κατάληξη.

Είναι ενδεικτική από την άποψη αυτή η πρόσφατη επίσκεψη στη Λευκωσία του Γ. Γραμματέα του Ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών Αναστάσιου Μητσιάλη. Για το νόημα της επισκέψεώς του, αρκεί να διαβάσει κανείς τη δήλωση που έκανε ο ίδιος στη Λευκωσία:

«Η συγκυρία των διακοινοτικών συνομιλιών, όπως γίνονται, είναι μία καινούργια ευκαιρία σε αυτή την περίοδο για να μπορέσουν οι δύο πλευρές να βρουν την πολυπόθητη λύση. Ασφαλώς και η Αθήνα συμπαρίσταται και παρακολουθεί τις εξελίξεις και πιστεύουμε ότι οι εμπειρίες, οι αποτυχίες του παρελθόντος, χωρίς φυσικά να επιρρίπτει κανείς ευθύνες στη μία ή στην άλλη πλευρά, πρέπει να οδηγήσουν όλους τη φορά αυτή, με αμοιβαίες υποχωρήσεις, να μπορέσουν να βρουν τον κοινό παρονομαστή που θα επιτρέψει σε όλο τον Ελληνισμό και τον Τουρκοκυπριακό λαό να ζήσουν μαζί στο μέλλον».

Η δήλωση αυτή θα μπορούσε να είναι από τον εκπρόσωπο της Σλοβακίας, που προσπαθεί να διαμεσολαβήσει και να παίξει ρόλο στο Κυπριακό.

Είναι δυνατόν να αναφέρεται το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών σε «τουρκοκυπριακό λαό»;

Με μεταγενέστερη δήλωσή του ο κ. Μητσιάλης προσπάθησε να ανασκευάσει την αναφορά αυτή, παραδεχόμενος ότι ήταν λάθος!

Τέτοιο «λάθος» στη Λευκωσία από τον Γ. Γραμματέα του υπουργείου Εξωτερικών;

Δεν ήταν όμως το μόνο «λάθος».

Ο κ. Μητσιάλης, μιλώντας για τις αποτυχημένες συνομιλίες του παρελθόντος, πήρε ίσες αποστάσεις από τις δύο πλευρές, κατά το παράδειγμα των αμερικανών και των βρετανών διπλωματών, λέγοντας χαρακτηριστικά:

«Χωρίς φυσικά να επιττίπτει κανείς ευθύνες στη μία ή στην άλλη πλευρά»!

Εξίσωση, λοιπόν, ευθυνών μεταξύ του θύτη και του θύματος.

Φταίει, λοιπόν, και η Ελληνική πλευρά για τη μη λύση του Κυπριακού, γιατί δεν σπεύδει να ανταποκριθεί αρκούντως στις «νέες πραγματικότητες» και να υποταχθεί στη θέληση του Αττίλα.

Ο Μητσιάλης επιστρέφει τη δήλωσή του με αναφορά σε «αμοιβαίες υποχωρήσεις»! Είναι απίστευτο, εκπρόσωπος του Ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών να προβαίνει σε τέτοια δήλωση, όταν γνωρίζει ότι η Ελληνική πλευρά υπερέβη όλες τις κόκκινές της γραμμές, με το κοινό ανακοινωθέν Αναστασιάδη – Έρογλου, και ότι η τουρκική πλευρά παραμένει πλήρως αδιάλλακτη και αμετακίνητη.

Η δήλωση αυτή είναι ενδεικτική και αποκαλύπτει το μέγεθος της ακολουθούμενης ενδοτικής πολιτικής απέναντι στην Τουρκία, όχι μόνο, άλλωστε, στο Κυπριακό.

Ο κ. Μητσιάλης είναι επικεφαλής των «διερευνητικών συνομιλιών» που διεξάγονται με την Τουρκία για το Αιγαίο. Μετά τις πρόσφατες τουρκικές προκλήσεις τουρκικών πολεμικών, που έφτασαν μέχρι τη Μήλο, την Αττική και το Άγιο Όρος, συμφωνήθηκε ένας νέος γύρος «διερευνητικών συνομιλιών»!

Ποιος είπε ότι το Μνημόνιο είναι μόνο το ξεπούλημα του εθνικού πλούτου και η εξαθλίωση του Ελληνικού λαού;

Η χώρα διατρέχει, δυστυχώς, παράλληλα μεγάλους εθνικούς κινδύνους!

Πηγή εφημ. «Το Παρόν»

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Το στερεότυπο του δυτικού ανθελληνισμού

Σύμφωνα με την «καλοσύνη» που έχει επιβάλει η πολεμική μηχανή της δυτικοκρατίας, πάντα οι Έλληνες φταίνε και όχι οι δεσμώτες τους

Γράφει ο Παναγιώτης Λιάκος

Όστις ολίγον μόνον διέτριψεν εν Ιταλία, ήκουσε και είδεν οποίαν καταφοράν και πάθησιν κατά των Ελλήνων οι οπαδοί του (σ.σ.: του Πάπα) προς ενέργειαν της ελληνικής θρησκείας μέρη δεν συγχωρείτε να ενταφιασθή Έλλην με την θρησκευτική τελετή, ούτε η εκφορά του νεκρού να γείνη ημέραν, ούτε ευκόλως γην διά να ταφή δίδουσι, και εάν δίδωσι, διατάττουσι την ταφήν, εις λίαν μεμακρυσμένον διάστημα της πόλεως, ωσάν ο νεκρός Έλλην είνε χειρότερος και αυτών των Τούρκων, ωσάν ο Έλλην είναι μικρότερος των ανθρώπων».

Επιστολή Ιωάννη Π. Πύρλα, όπως βρέθηκε στο αρχείο Διγγενόπουλου, και η οποία χρονολογείται στις 20/8/1845. Περιλαμβάνεται στο βιβλίο του Βασιλείου Χρ. Σκολαρίκου «Δημοτική, πολιτική και οικονομική πορεία της Δημητσάνας και της Γορτυνίας την περίοδο 1800 – 1945 μέσα από ανέκδοτες επιστολές και έγγραφα», εκδότης Τάκης Ιωάννου Γλιώνης, σελ. 372.

Η επικρατούσα σχολή της Ιστορίας αλλά και της κοινωνιολογίας αποφάνθηκε ότι τα στερεότυπα αποτελούν μέγα εμπόδιο για την ανάπτυξη, την εξέλιξη και την διδασκαλία των επιστημών. Οι οπαδοί της κυρίαρχης ιδεολογίας συνιστούν τη θραύση και το ξεπέρασμά τους. Οι εισηγητές της αναίρεσης των στερεοτύπων είναι πεπεισμένοι ότι τα σύνολα μπορεί να περάσουν σε μία ανώτερη κατάσταση από την υπάρχουσα, αν κατά κάποιον τρόπο κατορθώσουν να ξεπεράσουν τις εμπειρίες τους, ειδικά τις αρνητικές.

Όσοι δεν το πιστεύουν αλλά το επιδιώκουν απλά πληρώνονται καλά γι αυτή την άχαρη εργασία.

Η συστηματική και άνευ όρων και φραγμών πολεμική στα συμπεράσματα που προκύπτουν από τις αρνητικές εμπειρίες δεν είναι τίποτε άλλο παρά η θεολογία της ανιστορικότητας. Η επέλαση της λήθης πραγματοποιείται με αιχμή του δόρατος μία νεφελώδη αντίληψη περί «καλοσύνης». Τα στερεότυπα είναι «κακά». Η αοριστία είναι «καλή».

Η ιδεολογία της αυτοκρατορίας (των ΗΠΑ εν προκειμένω) προϋποθέτει την αφαίρεση της ιστορικής μνήμης από τους υποτελείς υπηκόους ούτως ώστε στη συνέχεια να μπορεί να οικοδομηθεί με άνεση χρόνου και ελάχιστα μέσα το νέο συλλογικό «εγώ» του μαζανθρώπου.
Τα στερεότυπα δεν βοηθούν στον συγκεκριμένο σχεδιασμό και αποτελούν στόχο της κριτικής των ακούσιων ή εκούσιων υπηρετών της μονοκρατορίας της Αμερικής, τουλάχιστον του τμήματος της ελίτ τούτης της υπερδύναμης, που σχεδιάζει το παγκόσμιο αύριο.
Το παιδί πρέπει να αγαπήσει την πρίζα και να δοκιμάζει πάντοτε να βάζει το καρφί μέσα της, διότι οφείλει να ξεχάσει, να καταργήσει, να εκμηδενίσει το στερεότυπο της ηλεκτροπληξίας.

Έθνος ανάδελφον

Ένα από τα στερεότυπα, το οποίο πάντοτε χρωματίζει τις αφηγήσεις και τα συναισθήματα των παλαιότερων γενεών, είναι ο ανθελληνισμός της Δύσης. Η βουλιμία των Φράγκων, η μοχθηρία των παπικών και η βαναυσότητα των Τευτόνων σε βάρος των φυσικών φορέων της ελληνικότητας.

Είτε στην αρχαιότητα, είτε στα χρόνια του Βυζαντίου ή στην περίοδο του οθωμανικού ζόφου, αλλά και του νεότερου ελληνικού κράτους, ήταν εμπεδωμένη η αντίληψη ότι υπάρχει από την πλευρά της Δύσης ένας φθονερός θαυμασμός για τον Ελληνισμό, αλλά και ένα ασίγαστο, εωσφορικό μίσος για τους Έλληνες.

Για την προαναφερθείσα πτυχή της ελληνικής ιστορίας υπάρχουν αμάχητα τεκμήρια. Διάσπαρτα στον χρόνο και στους τόπους όπου έζησε, ζει, μαρτύρησε και βασανίζεται το γένος μας. Από την Άλωση του 1304 μέχρι την αιματηρή περιήγηση του Αλάριχου στην Ελλάδα και από τα χρόνια που αλώνιζαν τα Ες-Ες μέχρι την περίοδο της λεηλασίας του πλούτου μας από τους γκρίζους τροϊκανούς, τα στερεότυπα επιβεβαιώνονται ένα προς ένα.

Η στοιχειώδης σοβαρότητα από την πλευρά των μελετητών θα επέβαλε την αποδοχή των γεγονότων.
Όμως, σύμφωνα με την «καλοσύνη» που έχει επιβάλει η πολεμική μηχανή της δυτικοκρατίας, οι Έλληνες φταίνε. Όχι οι δεσμώτες τους.
Όπως έφταιγαν οι νεκροί μας στην Ιταλία, που θάβονταν εν κρυπτώ, τη νύχτα, χωρίς θρησκευτική τελετή και μακριά από την πόλη, επειδή ήταν Έλληνες και ο Πάπας τους μισούσε και ήθελε να ιδιοποιηθεί τις περιουσίες των εκκλησιών μας.

Ο άνθρωπος που έγραψε αυτή την επιστολή δεν είχε προλάβει να διαβάσει τους ιστορικούς και τους κοινωνιολόγους της εποχής μας. Γι αυτό απλά έγραψε ό,τι άκουγαν τα αυτιά του και ό,τι έβλεπαν τα μάτια του. Γι αυτό τον πίστεψε ο παραλήπτης της επιστολής. Γι αυτό το στερεότυπο μίας Δύσης που μας βδελύσσεται δύσκολα θα θρυμματιστεί από τους κήρυκες των «ανθρωπιστικών» βομβαρδισμών και των δημοκρατιών των πιστωτών.

Γι αυτούς οι Έλληνες είναι «οι μικρότεροι των ανθρώπων»…

Πηγή εφημ. «Κυριακάτικη Δημοκρατία»


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η απαιδευσία των πολιτικών κυοφορεί τερατογενέσεις

Γράφει ο Χρήστος Γιανναράς

Ο όρος «λαϊκή δεξιά» μοιάζει λεκτικό πυροτέχνημα, κενό από κάθε πολιτικό ρεαλισμό – όπως και το κενολόγημα «κεντροαριστερά». Οταν η εκδοχή της πολιτικής είναι μόνο διαχειριστική και ολική η έκλειψη κοινωνικών στόχων άλλων πέρα από την αύξηση της καταναλωτικής ευχέρειας, τότε η πολιτική γίνεται παιχνίδι παραγωγής ψευδαισθήσεων. Το παιχνίδι οργανώνεται με τους κανόνες εντυπωσιασμού του καταναλωτή, κανόνες του μάρκετινγκ – η «λαϊκή δεξιά» ή η «κεντροαριστερά» είναι τα λεκτικά ισοδύναμα στην πολιτική με το «λευκότερο του λευκού» στα απορρυπαντικά ή με το «διπλό φλουοράιντ» στις οδοντόκρεμες.

Το 1974 ο Κων. Καραμανλής ίδρυσε ένα καινούργιο κόμμα: σαφώς σχήμα - όχημα για να ασκήσει την προσωπική του δεξιότητα στη διαχειριστική πολιτική. Προδικτατορικά ονόμαζε το κόμμα του «Εθνική Ριζοσπαστική Ενωση», μεταδικτατορικά το ονόμασε «Νέα Δημοκρατία». Και οι δύο ονομασίες ήταν απολύτως εμπορικές (διαφημιστικές), δεν απηχούσαν κοινωνικούς στόχους ούτε πολιτικές προτεραιότητες. Πολιτική φιλοσοφία του Κων. Καραμανλή ήταν, σαφέστατα, ο Ιστορικός Υλισμός, με άψογο (χρησιμοθηρικό) σέβας για το εθνικοθρησκευτικό «εποικοδόμημα».

Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ίσως πανουργότερος, διέβλεψε τις συνέπειες του κενού που είχε αφήσει στις συνειδήσεις η γελοιοποίηση του εθνικοθρησκευτικού «εποικοδομήματος» από τη χούντα. Δεν δίστασε να αγνοήσει τον διεθνιστικό χαρακτήρα των «σοσιαλιστικών» (υποτίθεται) αρχών του και να συνθηματολογήσει με μια ρητορική πατριωτικού ελληλοκεντρισμού, ολοφάνερα ιδεοληπτικού αλλά αρεστού στη μάζα. Αποδείχθηκε όμως και αυτός ο «πατριωτισμός» παροδικό διαφημιστικό τέχνασμα, που ταχύτατα θάφτηκε, μαζί με τον «σοσιαλισμό», στη θυελλώδη και αδίστακτη υστερία απόλυτης προτεραιότητας του καταναλωτισμού. Υστερία που ισοπέδωσε το πολιτικό τοπίο εξαφανίζοντας και τα τελευταία ίχνη διαφοροποιήσεων λογικής του «δημοσίου συμφέροντος» ή στοχεύσεων «ποιότητας» του κοινού βίου.

Για λόγους που δύσκολα ανιχνεύονται, η εμφανιζόμενη ως «αριστερά» στην Ελλάδα, μετά τη μεταπολίτευση, προσπάθησε με κάθε τρόπο και πολύ πάθος να χαρίσει στη χούντα των μικρονοϊκών δικτατόρων του 1967 - 1974 (και μετά την έκλειψη του πανάθλιου συμπτώματος) την εσαεί αποκλειστικότητα εκπροσώπησης και διαχείρισης (μονοπώλιο) όχι μόνο του εθνικιστικού πρωτογονισμού και της ψυχολογικής πατριδοκαπηλίας, αλλά κάθε εκδοχής του πατριωτισμού: Η χρήση και μόνο της λέξης «πατρίδα». Η αναφορά σε ελληνική ιδιαιτερότητα (αναγκών, ιστορικών εθισμών, ιεράρχησης προτεραιοτήτων, νοοτροπίας και πολιτισμού). Η παραδοχή οργανικής, εξελικτικής συνέχειας της ελληνικής γλώσσας από την αρχαιότητα ώς σήμερα, συνέχειας της ιστορικής συνείδησης των Ελλήνων. Ο ουσιαστικός, δημιουργικός εξελληνισμός της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η αποκαλυπτική ελληνικότητα της Τέχνης, των θεσμών της παιδείας της – τέτοια και πλήθος ανάλογα θέματα χαρακτηρίστηκαν από την «αριστερά» ότι προδίδουν σαφή προσχώρηση στη χουντική «εθνικοφροσύνη», εκφράζουν «τον αμυντικό εθνικισμό του ελληνικού εθνολαϊκισμού», δεν απέχουν πολύ από τον φασισμό, συντηρούν το φάσμα μιας αενάως επαπειλούμενης χούντας.

Εντεχνα και μεθοδικά θάφτηκε, αποσιωπήθηκε, αγνοήθηκε κάθε έκφραση πατριωτισμού – ελληνοκεντρισμού που βρισκόταν στους αντίποδες (αναιρούσε την ψευτιά) της εθνικιστικής καπηλείας ή υστερίας. Καμιά ποτέ παραμικρή νύξη από την «αριστερά» για τον ελληνοκεντρισμό λ.χ. του Μάνου Χατζιδάκι και τη συναρπαστική, ανεπανάληπτη πολιτική πραγμάτωση αυτού του ελληνοκεντρισμού στο «Τρίτο Πρόγραμμα». Απόλυτη αποσιώπηση του πατριωτικού μανιφέστου της μεταπολίτευσης, που είναι το κείμενο του Οδυσσέα Ελύτη «Τα δημόσια και τα ιδιωτικά»: η ελληνική ετερότητα ως δυνατότητα ενεργητικής μετοχής στο παγκοσμιοποιημένο σήμερα. Αγνόησε χυδαία και προκλητικά η «αριστερά» τον πολιτικό Σεφέρη, τις συγκλονιστικές του υποθήκες και νουθεσίες, αγνόησε την πολιτική σκέψη του συνεπέστατου στις εκσυγχρονιστικές του απαιτήσεις, ελληνοκεντρικού ευρωπαϊστή, Γιώργου Θεοτοκά.

Εσκεμμένα και δόλια επιδίωξε η «αριστερά» να αγνοηθεί και παρακαμφθεί η γνησιότητα του πατριωτισμού, να ταυτιστεί ο πατριωτισμός στις συνειδήσεις «με την πολιτική κουλτούρα και τις αξίες των λαϊκών στρωμάτων του συντηρητισμού... Αγροτικοί πληθυσμοί, ηλικιωμένοι και θρησκευόμενοι (δηλαδή: λούμπεν στοιχεία της ελλαδικής κοινωνίας), όλοι εχθρικοί απέναντι στη δυτική πολυπολιτισμική κουλτούρα (αλήθεια: πολυπολιτισμικός ο Γερμανός; πολυπολιτισμικός ο Γάλλος;) με ροπή στον αυταρχισμό, κάνουν δυναμικές εμφανίσεις σε συλλαλητήρια για το Μακεδονικό ή για την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες». Αυτό θέλει η «αριστερά» να είναι ο πατριωτισμός στην Ελλάδα.

Για λόγους που ακόμα πιο δύσκολα ανιχνεύονται, αυτήν ακριβώς την αντίληψη για τον πατριωτισμό και την ελληνικότητα εγκολπώθηκε και η «Νέα Δημοκρατία» – παλεύει με κάθε τρόπο, χρόνια τώρα, να αποφύγει τη «ρετσινιά» του πατριωτικού κόμματος ή των κριτηρίων φιλοπατρίας (αξιοπρέπειας) στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής. Η καταγραφή και μόνο των συμπτωμάτων αυτής της υστερικής φοβίας θα απαιτούσε πολυσέλιδο σύγγραμμα – θυμηθείτε την εκπαιδευτική πολιτική της κυρίας Γιαννάκου, τον πελιδνό και άφωνο Καραμανλή, τον βραχύ, τη νύχτα που η Τουρκία παζάρευε τον τίτλο του υποψήφιου μέλους της Ε.Ε., χωρίς να υπάρχει κανένας να της θέσει στοιχειώδεις όρους σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου.

Η Ν.Δ. αρνήθηκε μετά βδελυγμίας να αποτελέσει κόμμα πατριωτικό, να υπηρετήσει την κοσμοπολίτικη ελληνικότητα του Σεφέρη, του Θεοτοκά, του Ελύτη, του Μάνου Χατζιδάκι. Το νοητικό επίπεδο και η στάθμη καλλιέργειας των στελεχών της καθήλωσαν το κόμμα σε ουραγό της «αριστεράς»: να ταυτίζει την ελληνικότητα με τον επαρχιώτικο εθνικισμό και τη βαλκανική μιζέρια, να αποκλείει κάθε ενεργό ρόλο ελληνικής ετερότητας στον εντόπιο και στον διεθνή πολιτικό στίβο.

Ετσι φτάσαμε «κάποιοι κλόουν της πολιτικής σκηνής» να διεκδικούν στο κοινοβούλιο και στην κοινωνία την εκπροσώπηση του πατριωτισμού και της ελληνικότητας, ακριβώς με τις προδιαγραφές που βολεύουν απολύτως τη δολιότητα της «αριστεράς» και την ευτέλεια της Ν.Δ. Τα ονόματα των κλόουν γνωστά, γραφικά, «της πλάκας». Μήπως και ο εθνικιστικός τραμπουκισμός της Χ.Α. είναι επίσης αποκύημα της ίδιας πολιτικής;

Πηγή "Καθημερινή"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Εμείς, ο αραβικός κόσμος και το ισλαμικό τέμενος

Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης

Θα αφιερώσω το σημερινό σημείωμα σε ένα θέμα που διχάζει και δημιουργεί εντάσεις. Στην ανέγερση του ισλαμικού τεμένους στην περιοχή του Βοτανικού, στην Αθήνα.

Επανήλθε στην επικαιρότητα μετά και την τελευταία απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, το οποίο απέρριψε τις προσφυγές των κατοίκων και γνωμοδότησε υπέρ της κατασκευής του.

Μίλησα δια μακρόν με ανώτερο κυβερνητικό παράγοντα, ο οποίος μου εξήγησε όλες τις πτυχές του ζητήματος. Έθεσα τους προβληματισμούς που μου θέτετε κάθε φορά που αρθρογραφώ για το ζήτημα και μοιράζομαι μαζί σας τις εκτιμήσεις του.

Πρώτα του έθεσα το ζήτημα ιδεολογικά. Γιατί εμείς να κάνουμε αυτή την παραχώρηση, όταν οι ισλαμικές χώρες δεν επιτρέπουν την κατασκευή ορθόδοξων ναών στο έδαφός τους:

Μου απάντησε τα εξής:

«Σοβαρολογείς; Πήγαινε στην πλατεία Ταξίμ στην Κωνσταντινούπολη. Μπορεί να μην λειτουργεί η Αγιά Σοφιά ως ναός –ούτε και ως τζαμί όμως-, αλλά έχουμε την μεγαλοπρεπή εκκλησία της Αγίας Τριάδας και το Οικουμενικό Πατριαρχείο!

Ξέρεις πως βλέπουν οι σκληροί εθνικιστές τον Πατριάρχη; Ως δαίμονα…

Και όμως, όχι μόνο είναι η έδρα του εκεί, αλλά στις διαφημίσεις του τουρκικού ΕΟΤ προβάλουν τη γείτονα ως «το σπίτι του χριστιανισμού»!

Σου θυμίζω επίσης το εξής:

Η Αίγυπτος είναι ισλαμική χώρα. Η Αλεξάνδρεια είναι γεμάτη από περικαλλείς ορθόδοξους ναούς, σχολεία και νεκροταφεία. Η Μονή του Σινά είναι εκεί.

Σκέψου κάτι ακόμη: Πού βρίσκονται τρία από τα εννέα Πατριαρχεία μας; Στην Ιερουσαλήμ, όπου το Πατριαρχείο με τις ιδιοκτησίες του ελέγχει όλη την παλαιά πόλη και είναι σε έναν βαθμό ρυθμιστής στις σχέσεις Ισραηλινών – Παλαιστινίων. Στη Δαμασκό, όπου το Πατριαρχείο Αντιοχείας έχει στο ποίμνιό του μεγάλο μέρος των χριστιανών της Μέσης Ανατολής. Στην Αλεξάνδρεια, επίσης.

Με τέτοια δεδομένα υπέρ μας, καθόμαστε και συζητάμε αν πρέπει να σηκώσουμε ένα τέμενος και μάλιστα χωρίς μιναρέ, στον Βοτανικό;»

Έκανα στον συνομιλητή του μία προβοκατόρικη ερώτηση:

«Μου λες δηλαδή ότι το τέμενος αφορά περισσότερο τις σχέσεις μας με τον αραβικό κόσμο και τον σεβασμό που δείχνει στους τόπους λατρείας μας παρά τις σχέσεις μας με την Τουρκία;»

Η απάντησή του ήταν ευθεία:

«Προφανώς! Για τους άραβες, έπειτα από δέκα χρόνια συζητήσεων το ζήτημα δεν είναι ουσιαστικό αλλά συμβολικό. Νιώθουν ότι δεν τους υπολογίζουμε. Ο πρέσβης της Σαουδικής Αραβίας δηλώνει στις ιδιωτικές του συζητήσεις απογοητευμένος. Και όταν το λέει αυτός, έχει μεγάλη σημασία».

Έθεσα το θέμα της καθημερινότητας των κατοίκων, των οποίων η ζωή θα αλλάξει και τους δικαιολογημένους φόβους τους για το ριζοσπαστικό Ισλάμ.

«Τι έχουν να κερδίσουν οι Αθηναίοι για να τα έχουμε καλά με τους Άραβες;» ρώτησα τον αξιωματούχο.

«Ασφάλεια», ήταν η απροσδόκητη απάντησή του.

Μου εξήγησε: «Ξέρεις γιατί οι αμερικανοί θέτουν σε όλες τις εκθέσεις του Στέητ Ντιπάρτμεντ το ζήτημα τζαμιού; Γιατί ο εξτρεμισμός και η τρομοκρατία δεν γεννιούνται ποτέ μέσα στη γυάλινη σφαίρα της νομιμότητας, κάτω από την οποία λειτουργεί ένα τέμενος. Ποτέ μέσα στις επίσημες δομές υπό το άγρυπνο βλέμμα του κράτους.

Αντιθέτως, οι τζιχαντιστές είναι δυνατόν να γεννηθούν στα παράνομα τζαμιά που λειτουργούν στα υπόγεια των πολυκατοικιών. Το θέλουμε;»

Τελική ερώτηση: «Μα εμπιστεύεσαι το Ισλάμ, μία θρησκεία από τη φύση της θεοκρατική και ριζοσπαστική;»

Ο αξιωματούχος χαμογέλασε: «Ειδικά εσύ που έζησες στη Θράκη δεν πρέπει να το λες αυτό, γιατί το Ισλάμ δεν είναι παντού το ίδιο. Αν είναι ριζοσπαστικό, τότε γιατί εκεί πάνω χριστιανοί και μουσουλμάνοι ζουν δίπλα-δίπλα ειρηνικά τα τελευταία ενενήντα πέντε χρόνια;»

Δεν μπορώ να πω ότι ο αξιωματούχος δεν με προβλημάτισε με τη στέρεα επιχειρηματολογία του. Ο έξυπνος πατριωτισμός, η σκέψη πέρα από τα καθιερωμένα, οι νίκες με τον αποσυντονισμό του αντιπάλου, πάντα με γοήτευσαν και πάντα θα με γοητεύουν.

Αρκεί να μην μας έχει διαφύγει κάτι…

Πηγή εφημ. «Κυριακάτικη Δημοκρατία»

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η Τουρκία άρχισε να βλέπει την διάλυσή της

Η Τουρκία πρώτα θα διαλυθεί και μετά θα μεγαλώσει;

Του Σεντάτ Λατσινέρ
Μετάφραση Σάββας Καλεντερίδης

Οι πολιτικοί χάρτες αλλάζουν συχνά στην περιοχή μας. Πρώτα διαλύθηκε ο γείτονάς μας Σοβιετική Ένωση, μετά η Γιουγκοσλαβία, μετά το Αζερμπαϊτζάν. Το Κοσσυφοπέδιο αποσχίστηκε από τη Σερβία, που έφυγε από τη Γιουγκοσλαβία. Η Γεωργία, προτού καταφέρει να συνέλθει από το σοκ της απόσχισης της Αμπχαζίας, έζησε την τραγωδία της απόσχισης της Οσετίας, με την υποστήριξη της Ρωσίας. Φέτος η Ρωσία άρπαξε την Κριμαία από την Ουκρανία. Ο εμφύλιος και η απειλή απόσχισης των ανατολικών επαρχιών της Ουκρανίας συνεχίζεται.

Η Μέση Ανατολή είναι σε χειρότερη κατάσταση από τα Βαλκάνια και τον Εύξεινο Πόντο. Η Συρία και το Ιράκ έχουν διαμελιστεί στην πράξη. Οι δυνάμεις του Άσαντ ελέγχουν ένα μικρό μέρος της επικράτειας της Συρίας. Οι Κούρδοι, η Αλ Νούσρα και το ΙΚΙΛ ελέγχουν ο καθένας τους τη δική του επικράτεια. Λέγεται ότι από τη διάλυση της Συρίας θα προκύψουν τουλάχιστον τέσσερα κράτη.

Στο Ιράκ η κυβέρνηση της Βαγδάτης δεν είναι πλέον κυβέρνηση ολόκληρης της χώρας, αλλά μόνο των σιιτών. Από την άλλη πλευρά, το ΙΚΙΛ οικοδομεί ένα κράτος για όλους τους σουνίτες. Το τρίτο κομμάτι του Ιράκ το ελέγχουν οι Κούρδοι. Το Ισραήλ έχει ήδη δηλώσει ότι υποστηρίζει την ίδρυση ενός κουρδικού κράτους. Το Ιράν και η Τουρκία στέλνουν μηνύματα στον Μπαρζανί ότι δεν θα εναντιωθούν στην ανεξαρτητοποίηση του Κουρδιστάν. Με άλλα λόγια, είναι ζήτημα χρόνου η ίδρυση τριών κρατών στο Ιράκ.

Φαίνεται ότι η επιδημία της διάλυσης κρατών στη Μέση Ανατολή θα συνεχιστεί για ένα διάστημα. Γι αυτό, όσοι γράφουν κείμενα για την περιοχή κάνουν διάφορες εκτιμήσεις για το ποιες χώρες και πως θα διαλυθούν.

Ο Ρόμπιν Ράιτ σε άρθρο του στους New York Times, τον περασμένο Σεπτέμβριο, έγραψε ότι πέντε χώρε της περιοχής θα διαλυθούν σε 15 ανεξάρτητα κράτη.

Μετά το Ιράκ και τη Συρία, υποψήφιες για διάλυση χώρες είναι η Λιβύη, το Πακιστάν και η Υεμένη. Όμως, πιθανές χώρες για διάλυση είναι και η Ιορδανία, Σαουδική Αραβία και Αίγυπτος.

Όταν κανείς αναφέρεται στην Τουρκία, το πρώτο πράγμα που έρχεται στο νου του είναι η ανεξαρτησία των Κούρδων. Η απόσχιση των Κούρδων από την Τουρκία, που διαθέτει τον μεγαλύτερο πληθυσμό Κούρδων στον κόσμο και η δημιουργία του Κουρδιστάν δεν αποτελεί μία περίεργη εξέλιξη για τον έξω κόσμο. Το να μην επηρεαστούν οι Κούρδοι της Τουρκίας από το κύμα εθνικισμού που έχει ξεσπάσει μεταξύ των Κούρδων, που ήδη διοικούν τον εαυτό τους στο Ιράκ και τη Συρία, αποτελεί ένα μακρινό ενδεχόμενο.

Πέραν των εκτιμήσεων για τους εκτός Τουρκίας Κούρδους, στο εσωτερικό μας το ΡΚΚ αποτινάζει τον μανδύα της τρομοκρατικής οργάνωσης και βλέπουμε όλοι μαζί ότι ενδύεται τον μανδύα του «νόμιμου διαπραγματευτή»! Οι όποιες συμπλοκές σταματάνε ή αναβάλλονται, όμως κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι και στην Τουρκία αυξάνεται ο κουρδικός εθνικισμός. Το ΡΚΚ παρουσιάζεται πλέον ως ο μόνος εκπρόσωπος των Κούρδων, ενώ ο διασπαστικός εθνικός ενισχύεται μέρα με την ημέρα ανάμεσα στην κουρδική νεολαία.

Ο εθνικισμός είναι σαν την οδοντόκρεμα. Αν βγει από το σωληνάριο, δεν μπορείς να την ξαναβάλεις μέσα. Ως εκ τούτου, σε περίπτωση που συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, η Τουρκία θα πρέπει να μάθει να ζει με την παρουσία ενός ισχυρού εθνικισμού τα επόμενα χρόνια…

Η εκτίμησή μου είναι ότι όλοι οι κατηγορούμενοι του ΡΚΚ – KCK θα απελευθερωθούν σύντομα, ενώ ο Οτζαλάν θα μείνει ελεύθερος έπειτα από κάποιο χρονικό διάστημα. Άλλωστε ετοιμάζουν ψυχολογικά την κοινή γνώμη για κάτι τέτοιο εδώ και καιρό…

Θα μεγαλώσουμε διαλυόμενοι;

Για κάποιους αυτά που αναφέρουμε πιο πάνω όχι μόνο δεν θεωρούνται αρνητικά, αλλά αποτελούν εξελίξεις που θα πρέπει να μας κάνουν να χαρούμε. Με βάση αυτή την προσέγγιση, η Τουρκία για να γίνει μεγάλο κράτος θα πρέπει να ξαναγίνει Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να διορθωθούν τα λάθη του κεμαλικού κράτους και να επαναφέρουμε την παλιά άποψη που είχαμε για τα έθνη – μιλιέτια.

Πάντα με βάση την ίδια αντίληψη, για να γίνει δυνατή η παλινόρθωση της Οθωμανίας θα πρέπει να ενωθούν διάφορες εθνότητες μέσω ομοσπονδίας ή συνομοσπονδίας. Είναι κάτι ανάλογο με αυτό που είχε προτείνει ο Οζάλ: συνομοσπονδία μέσα σε Τουρκία – Συρία – Ιράκ.

Κάθε μέρα που περνάει δε αυξάνεται ο αριθμός εκείνων που λένεότι για να γίνει αυτό θα πρέπει πρώτα να γίνει μία ομοσπονδία Τούρκων – Κούρδων. Με βάση το σκεπτικό αυτό, θα πρέπει πρώτα να ενωθούν όλοι οι Κούρδοι και μετά να κάνουν ομοσπονδία ή συνομοσπονδία με την Τουρκία. Και αυτό το λένε «θα μεγαλώσουμε διαλυόμενοι».

Όσοι υπερασπίζονται αυτή την άποψη ισχυρίζονται ότι η Τουρκία δεν μπορεί να σηκώσει πλέον μία ένοπλη σύγκρουση με τους Κούρδους. Μία τέτοια σύγκρουση θα σημάνει το τέλος και των δύο πλευρών, άρα η απόσχιση είναι καλύτερη από την τρομοκρατία.

Εμείς να πούμε ότι είναι πολύ αισιόδοξο αυτό το σενάριο, που στηρίζεται στην παραδοχή ότι οι Κούρδοι θα σταθούν στο πλευρό μας λόγω της θρησκείας. Κανείς δεν ξέρει, όμως, πως θα συμπεριφερθεί κάποιος όταν αποκτήσει την ανεξαρτησία του. Με άλλα λόγια, ένα τέτοιο ανεξάρτητο κράτος, αντί για την Τουρκία, μπορεί να επιλέξει το Ισραήλ ή το Ιράν ως εταίρο.

Ο Φατίχ Αλταϊλί, την 1η Ιουνίου 2014 έγραφε στην εφημερίδα “Haberturk”:

«Όπως φαίνεται, το επόμενο διάστημα η Τουρκία θα εγκαταλείψει το ενιαίο κράτος και θα περάσει σε μία ομοσπονδιακή δομή. Αν μας δώσει χρόνια ο Αλλάχ, τα επόμενα δέκα χρόνια θα δούμε την Τουρκία να διαλύεται σε δύο ή τρία κομμάτια, ίσως και περισσότερα. Τα μηνύματα γι αυτό ήδη άρχισαν να έρχονται.
Η Τουρκία θα διαλυθεί. Πιθανόν να έγινε κάποιος σχεδιασμός του στρατηγικού βάθους «να μεγαλώσουμε διαλυόμενοι». Το Κουρδιστάν θα αποσχιστεί από το Ιράκ, θα γίνει ομοσπονδία και με τις περιοχές των Κούρδων της Τουρκίας και μετά θα ενωθεί με την υπόλοιπη Τουρκία».

Αυτή είναι η κατάσταση που επικρατεί μέρα με την μέρα στην Άγκυρα. Όμως, το σενάριο αυτό δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην περιοχή μας, όπου δεν υπάρχει η νοοτροπία της συναίνεσης και της συνεννόησης. Όλα αυτά θα μείνουν στα χαρτιά.

Το ΡΚΚ και ο Οτζαλάν, υπό το κάλυμμα του εκδημοκρατισμού, με την τακτική της σαλαμοποίησης, σταδιακά θα κερδίσουν ένα καθεστώς αυτοδιάθεσης. Όμως αυτό δεν έχει καμία σχέση με τον εκδημοκρατισμό και μοιάζει πιο πολύ με τον δρόμο που ακολούθησαν τα έθνη τα οποία ήταν σε καθεστώς αποικίας. Με άλλα λόγια, το ΡΚΚ θέλει να απαλλαγεί από την αποικιοκρατία της Τουρκίας και η διαδικασία που ακολουθείται θα καταλήξει σε μία διαλυμένη Τουρκία.

Τι πρέπει να γίνει;

Κατά την άποψή μου η Τουρκία, αν θέλει να γίνει και πάλι ένα ισχυρό κράτος, θα πρέπει να συμμαζέψει πρώτα απ’ όλα τα του οίκου της. Άρα, θα πρέπει να γίνει ένα κράτος δικαίου. Ένα τέτοιο κράτος, στο οποίο θα θέλουν να ζήσουν μαζί Τούρκοι και Κούρδοι. Αυτό, όμως, δεν θα γίνει παραχωρώντας περισσότερα εθνικά δικαιώματα στους Κούρδους, αλλά περισσότερα δικαιώματα, ελευθερία, δικαιοσύνη και ευημερία σε όλους τους πολίτες.

Το δεύτερο είναι να μάθει η Τουρκία να προστατεύει τον εαυτό της από τη Μέση Ανατολή. Αν όχι, η Μέση Ανατολή θα τραβήξει και θα καταπιεί ολόκληρη την Τουρκία.

Όσον αφορά τη λύση του Κουρδικού χωρίς όπλα, μέσα από διαπραγματεύσεις με το ΡΚΚ, το σημαντικό είναι πως θα γίνει αυτό. Αν δημιουργήσετε εσείς οι ίδιοι μία φυγόκεντρη δύναμη και αν επιτρέψετε την επέκταση και την ενίσχυση του κουρδικού εθνικισμού, τότε δεν πρόκειται να πετύχετε τίποτε.

Εκδημοκρατισμός δεν σημαίνει ενίσχυση εθνικιστικών αποσχιστικών τάσεων.

Τέλος, κανένα κράτος που δεν είναι παρόν σε μία περιοχή που έχει μετατραπεί σε πεδίο ένοπλων συγκρούσεων δεν είναι δυνατόν να κερδίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Αυτό σημαίνει ότι η Τουρκία πρέπει να είναι ενεργή στο πεδίο των εξελίξεων.

* Τούρκος ακαδημαϊκός, ειδικός σε θέματα Διεθνούς Ασφάλειας και Μέσης Ανατολής

Πηγή εφημ. «Κυριακάτικη Δημοκρατία»

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η ισχύ (μας)… εν τη ενώσει σας!

Η Ουάσινγκτον πιέζει τους Κούρδους να αναστείλουν το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία τους και τους σιίτες «να συνεργαστούν» για τη δημιουργία κυβέρνησης εθνικής ενότητας

Του Νικόλα Ζηργάνου

Το συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών είναι να μείνει ενωμένο το Ιράκ, διαμήνυσε προχθές η Ουάσινγκτον, πιέζοντας τόσο τους Κούρδους να αναστείλουν το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία τους όσο και τους σιίτες να κάνουν την υπέρβαση, να αφήσουν πίσω τους την οκταετή διακυβέρνηση του πρωθυπουργού Νούρι αλ Μαλίκι και να συναινέσουν στη δημιουργία κυβέρνησης εθνικής ενότητας.

Μία ημέρα μετά την ανακοίνωση του ηγέτη των Ιρακινών Κούρδων, Μασούντ Μπαρζανί, σχετικά με τη διεξαγωγή στο άμεσο μέλλον δημοψηφίσματος για την απόσχιση του Κουρδιστάν από το Ιράκ, ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου δήλωσε πως «οι ΗΠΑ υποστηρίζουν ένα δημοκρατικό, πλουραλιστικό και ενωμένο Ιράκ» και απηύθυνε έκκληση προς όλες τις πλευρές «να συνεργαστούν σε έναν κοινό στόχο». Πιέσεις άσκησε στους Κούρδους και ο αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν, ο οποίος συναντήθηκε στον Λευκό Οίκο με τον διευθυντή του γραφείου του Μασούντ Μπαρζανί, ενώ λίγο πριν συνομίλησε τηλεφωνικά με τον πρωθυπουργό της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν.

Σε κλοιό βρίσκεται και ο Μάλικι, που βλέπει τον έναν μετά τον άλλο τους σιίτες συμμάχους του να τον εγκαταλείπουν. Προχθές ο μεγάλος Αγιατολάχ Αλί αλ Σιστάνι χαρακτήρισε την αποτυχία της Βουλής να συγκροτήσει νέα κυβέρνηση «λυπηρή» και διατύπωσε αίτημα να σχηματιστεί κυβέρνηση «ευρείας εθνικής αποδοχής», δήλωσε που θεωρήθηκε ως προτροπή στον Μάλικι να παραχωρήσει σε άλλον σιίτη πολιτικό την πρωθυπουργία. Στο εσωτερικό της σιιτικής συμμαχίας έχουν αρχίσει να συζητούν εναλλακτικές λύσεις, ενώ και οι σουνίτες αναζητούν υποψήφιο που δεν θα πολώνει τις άλλες εθνικές και θρησκευτικές ομάδες.

«Πακέτο» οι υποψήφιοι

Μέσα σε αυτό το πνεύμα αναζήτησης συμβιβασμού, αποσύρθηκε προχθές από τη διοίκηση της προεδρίας της Βουλής ο απερχόμενος πρόεδρος σουνίτης Οσάμα αλ Νουτζάφι, ο οποίος ήταν ορκισμένος αντίπαλος του Μάλικι. Τώρα, σιίτες, σουνίτες και Κούρδοι διαπραγματεύονται «πακέτο» τα ονόματα των υποψηφίων για τα τρία σημαντικότερα αξιώματα της χώρας (Κούρδο πρόεδρο του Ιράκ, σιίτη πρωθυπουργό και σουνίτη πρόεδρο της Βουλής) σε μία ύστατη προσπάθεια να αποφευχθεί η διάσπαση και να αρχίσει η επιχείρηση στρατιωτικής ανακατάληψης των περιοχών που βρίσκονται υπό τον έλεγχο των εξτρεμιστών σουνιτών ανταρτών του «Ισλαμικού κράτους».

Στη μόνη εξέλιξη στα πεδία των μαχών, σε μία συμβολική νίκη χωρίς στρατηγική σημασία, ο κυβερνητικός στρατός κατέλαβε το χωριό Λούγια, γενέτειρα του σουνίτη Σαντάμ Χουσεΐν, λίγα χιλιόμετρα νότια του Τικρίτ, που εξακολουθεί να βρίσκεται υπό τον έλεγχο των τζιχαντιστών. Σχετική ηρεμία επικρατεί και στη Συρία, καθώς οι τζιχαντιστές αντάρτες έχουν μεταφέρει μεγάλες δυνάμεις στο εσωτερικό του Ιράκ και δεν διαθέτουν τόσους άντρες για να διατηρήσουν την πρωτοβουλία σε ένα τόσο εκτεταμένο μέτωπο.

Προχθές το BBC αποκάλυψε ότι πριν από δύο χρόνια η κυβέρνηση Κάμερον επεξεργαζόταν σχέδιο εκπαίδευσης και εξοπλισμού 100.000 Σύρων ανταρτών για να αντιμετωπίσουν τον στρατό του Άσαντ. Το Λονδίνο, έπειτα από μία επιχείρηση «σοκ και δέος», θα υποστήριζε με αεροπορική κάλυψη την προέλαση προς τη Δαμασκό! Τελικά, το σχέδιο απορρίφθηκε ως υπερβολικά επικίνδυνο και τον περασμένο Αύγουστο το Κοινοβούλιο καταψήφισε την πρόταση για στρατιωτική επέμβαση στη Συρία.

Πηγή efsyn

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Επικίνδυνα παιχνίδια Ερντογάν με την προεδρία

Σε κίνδυνο το ίδιο του το μέλλον αλλά και της χώρας του βάζει ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, εποφθαλμιώντας τη θέση του προέδρου, σύμφωνα με ανάλυση των “Financial Times”.

Ο τούρκος πρωθυπουργός ευελπιστεί ότι μία ακόμη νίκη θα τον βοηθήσει να αλλάξει το σύστημα της χώρας από βουλευτικό σε ένα σύστημα βασισμένο στο προσωπικό του κύρος.

Η απόπειρά του να καταστεί ο υπέρτατος ηγέτης της χώρας του θα έχει επιπτώσεις όχι μόνο στους 77 εκατ. τούρκους, αλλά και στην καθημαγμένη από κρίσεις Μέση Ανατολή, καθώς η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και το πείραμα του Ερντογάν με το πολιτικό Ισλάμ παρακολουθείται στενά.

Στόχος του τούρκου πρωθυπουργού είναι να καταστήσει την Τουρκία μία από τις μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου, να «αναστήσει» μία πιο θρησκευόμενη γενιά και να γίνει ο ίδιος περιφερειακός και παγκόσμιος ηγέτης.

Όσοι του ασκούν κριτική, γράφει ο αναλυτής Ντάνιελ Ντόμπεϊ, τον κατηγορούν για σουνιτικό σεχταρισμό, ενώ οι υποστηρικτές του εκτιμούν ότι είναι ο μόνος που στηρίζει τη δημοκρατία στην Αίγυπτο, όταν η Δύση κλείνει τα μάτια.

Σε αυτό το σκηνικό, η μάχη για την προεδρία δεν είναι απλά μία μάχη μεταξύ πολιτικών κομμάτων, αλλά θα καθορίσει τι είδους αρχηγό κράτους επιθυμεί η Τουρκία.

Ορισμένοι αναλυτές πιστεύουν πως οι προεδρικές φιλοδοξίες του Ερντογάν συνιστούν ύβρη, καθώς το Σύνταγμα δεν επιτρέπει προεδρικό σύστημα, η οικονομία είναι εκτεθειμένη στις αλλαγές των κεφαλαιακών ροών και εν όψει των επερχόμενων βουλευτικών εκλογών, το κόμμα του μπορεί να επιλέξει άλλον ηγέτη.

Εάν όμως κέρδίσει, θα φέρει τους παλαιότερα περιθωριοποιημένους Κούρδους στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής, θα παρουσίαση μία πιο προσωποποιημένη εξωτερική πολιτική και θα ενισχύσει τις ανησυχίες για αυταρχισμό, ενώ η νίκη του θα αποτελέσει μεγάλη προσωπική επιτυχία, καθώς θα είναι ο δεύτερος ισχυρότερος άνδρας στην ιστορία της Τουρκίας, μετά τον Κεμάλ Ατατούρκ.

Πηγή εφημ. «Ελευθεροτυπία»

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

«Δεν θα προσκυνήσουμε Τούρκο Πατριάρχη»

Σκληρή απάντηση από τον ηγούμενο της Εσφιγμένου μετά τη δικαστική κλήση που έλαβε για εξέταση

Γράφει ο Θάνος Χερχελετζής

«Δεν προσκυνάμε τούρκο Πατριάρχη όσες μηνύσεις και αν κάνουν εναντίον μας! Από το μοναστήρι θα βγούμε μόνο νεκροί. Ας το καταλάβουν όσοι μας κατηγορούν ως καταληψίες». Με αυτά τα λόγια απαντά στο νέο κύκλο διώξεων που ανοίγει εναντίον των 120 μοναχών της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου Αγίου Όρους ο ηγούμενος αρχιμανδρίτης Μεθόδιος.

Πταισματοδίκης καλεί με δικαστικό έγγραφο τον ηγούμενο να παρουσιαστεί στα Δικαστήρια Θεσσαλονίκης, προκειμένου να εξεταστεί στο πλαίσιο προκαταρκτικής εξέτασης. Η διαδικασία κινήθηκε έπειτα από μήνυση που υποβλήθηκε εναντίον του από τη νέα αδελφότητα της Μονής Εσφιγμένου, τα μέλη της οποίας ζουν στις Καρυές.

«Θέλουν να μας απελάσουν»

«Δεχθήκαμε συνολικά 12 δικαστικές κλήσεις. Ζητούν να πάμε στα δικαστήρια, έχοντας απώτερο σκοπό να μας απελάσουν από το Άγιο Όρος. Μας κατηγορούν υποστηρίζοντας ότι είμαστε καταληψίες. Από 19 χρονών ζω στο μοναστήρι, πως είμαι καταληψίας;» αναρωτιέται ο γέροντας Μεθόδιος.

Εξηγεί ότι το «Οικουμενικό Πατριαρχείο επιχειρεί να μεταφέρει τη διαμάχη που υπάρχει γύρω από τη Μονή Εσφιγμένου σε ποινικό επίπεδο. Μας καταδιώκουν επειδή δεν μνημονεύουμε τον Οικουμενικό Πατριάρχη, αυτό δεν είναι ποινικό αδίκημα», σημειώνει χαρακτηριστικά ο ηγούμενος Μεθόδιος.

Η ηγούμενος της Εσφιγμένου εξαπολύει πυρά κατά του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίο:

«Η στάση του είναι απαράδεκτη. Δεν μπορεί Έλληνας Πατριάρχης να φιλά το χέρι του Πάπα. Αυτό είναι απαράδεκτο και γι αυτό αντιδρούμε. Εμείς υποταγή σε Τούρκους Πατριάρχες δεν κάνουμε. Προσκυνάμε μόνο Έλληνες και Ορθόδοξους Πατριάρχες».

Ο αρχιμανδρίτης Μεθόδιος επισημαίνει ότι βρίσκεται σε εξέλιξη σχέδιο διάλυσης του Αγίου Όρους.

«Θέλουν να ξεπουλήσουν το Περιβόλι της Παναγίας. Σχεδιάζουν τη διεθνοποίηση και τη διάλυσή του. Είμαστε Έλληνες, ορθόδοξοι μέχρι το κόκκαλο. Υπερασπιζόμαστε το Άγιον Όρος και το Πατριαρχείο μας στην Κωνσταντινούπολη, άσχετα με το αν διαφωνούμε με τα πρόσωπα. Δεν θα αφήσουμε να διαλυθεί το Άγιον Όρος όσες διώξεις και αν μας κάνουν. Θα πολεμήσουμε και αν χρειαστεί θα πεθάνουμε για την Παναγία», τονίζει.

Καταγγέλλει ότι «η νέα αδελφότητα αριθμεί τέσσερα μέλη που δεν αρκούν για να γίνει καν σύναξη μονής» και αναφέρει ότι «διεκδικούν τους αμπελώνες και τους ελαιώνες, που οι ζηλωτές μοναχοί με τα χέρια τους φροντίζουν, με σκοπό να πάρουν παράνομα χρήματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση».

Επιπλέον, αναρωτιέται «που πηγαίνουν τα χρήματα από επιδοτήσεις, ενοίκια και άλλα εισοδήματα που παλιότερα ανήκαν στην Εσφιγμένου και πλέον διαχειρίζεται η νέα αδελφότητα. Ελπίζουμε», καταλήγει, «να βρεθεί ένας Έλληνας δικαστής που θα σταθεί ψηλά στο ύψος των περιστάσεων για να λάμψει η Δικαιοσύνη».

Πηγή εφημ. «Δημοκρατία»

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου