Γιατί πρέπει να προστατευθεί η Θράκη από την Κοσοβοποίηση

Όταν αποσπάστηκε το Κοσσυφοπέδιο από την Σερβία, η πλειονότητα του πολιτικού κόσμου σιώπησε, μη μπορώντας να αντιληφθεί την σοβαρότητα της κατάστασης. Άλλωστε, η Ελλάδα είχε συμμετάσχει στην πολεμική επιχείρηση κατά της Σερβίας. Αμερικανικά άρματα και αεροπλάνα και δια μέσου της ελληνικής επικράτειας εκστράτευσαν κατά της γειτονικής χώρας.

Μόνον δύο κόμματα, εκ διαμέτρου ιδεολογικώς αντίθετα, το ΚΚΕ και ο ΛΑΟΣ, προειδοποίησαν ότι ανοίγει ο ασκός του Αιόλου και κάποια στιγμή θα το βρούμε μπροστά μας. Ο γράφων, επεξηγούσε στα ΜΜΕ που εργαζόταν τότε, πως από την στιγμή που η διεθνής κοινότητα νομιμοποιεί την απόσχιση περιοχής μιας χώρας, όπου η πλειοψηφία των κατοίκων της συγκεκριμένης περιοχής το επιζητεί, τότε δεν θα αργήσει ο καιρός που θα τεθεί θέμα και "κοσοβοποίησης της Θράκης", όπως είχε πει και η τότε γ.γ. του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα.

Είναι προφανές πως το Διεθνές Δίκαιο εφαρμόζεται κατά βούληση από τους ισχυρούς, και η μεν Δύση θεώρησε νόμιμη την απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου, με την Ρωσία να αντιδρά -φοβούμενη απόσχιση δικών της περιοχών-, ενώ στην περίπτωση της Κριμαίας, Ν. Οσετίας και Αμπχαζίας, συνέβη το αντίθετο. Η Δύση δεν αναγνωρίζει την απόσχιση, ενώ την θεωρεί νόμιμη η Ρωσία. Σε όλες τις περιπτώσεις, η πλειοψηφία των κατοίκων των συγκεκριμένων περιοχών είχαν αποφασίσει. Επομένως, η βούληση της πλειοψηφίας λαμβάνεται υπόψη, μόνον όταν ταυτίζεται με τα συμφέροντα των ισχυρών.

Στην περίπτωση της Θράκης, δεν ανήκω σ’ αυτούς που εκφράζουν φόβο για ενσωμάτωσή της στην Τουρκία, σε κάποιον μεταγενέστερο χρόνο, και τούτο επειδή πολλές φορές έχω γράψει πως οι ισχυροί της γης δεν θα επιτρέψουν σε καμιά περιφερειακή δύναμη να γίνει τόσο ισχυρή, ώστε να αυθαδιάζει στα κελεύσματά τους. Απεναντίας, δικαιώνομαι όταν εδώ και πολλά χρόνια σημειώνω, πως η τάση είναι ο πολυτεμαχισμός, ακόμη και χωρών με μικρή επικράτεια. Αυτό έχει γίνει πλέον αντιληπτό.

Εκείνο το οποίο όμως θα ανοίξει μεγάλη πληγή στην Ελλάδα, αν δεν αποφασίσουν οι εκάστοτε κυβερνώντες να σκεφθούν και να δράσουν συμφώνως προς το εθνικό όφελος, είναι η δημιουργία προϋποθέσεων της μουσουλμανικής κοινότητας να αποκτήσει την πλειοψηφία εφ’ όλης της Θράκης, με επακόλουθο την προβολή αιτήματος αυτονομίας, το οποίο άλλωστε από τώρα προβάλλεται με την δημόσια εμφάνιση χαρτών αυτόνομης Θράκης, της ελληνικής πολιτείας κοιμωμένης.

Τι μπορεί να συμβεί τότε; Οι Βούλγαροι το κατάλαβαν, έστω και αργά, και άρχισαν να παίρνουν μέτρα. Και λέω ότι το κατάλαβαν αργά, όταν προ ετών ανώτατος Βούλγαρος αξιωματικός, στην διεξαχθείσα τριεθνή άσκηση (Βουλγαρίας, Ελλάδας, ΗΠΑ) εμφάνισε χάρτη της "ενιαίας Θράκης", που περιελάμβανε τμήματα από Ελλάδα, Βουλγαρία και Τουρκία. Ο χάρτης αποσύρθηκε, κατόπιν εντόνου παραστάσεως του Έλληνα ανωτάτου αξιωματικού που ηγείτο της ελληνικής αποστολής.

Κάποια στιγμή οι Βούλγαροι πολιτικοί αντελήφθησαν πως δεν πρόκειται για διεκδίκηση της Θράκης και της Αδριανούπολης, όπως ίσως πίστεψε ο αφελής αξιωματικός τους, αλλά περί απώλειας εδάφους τους για δημιουργία "Ενιαίας Θράκης" κατά το πρότυπο της "Αγαιακής Μακεδονίας", με τους εν Ελλάδι πολιτικούς να επιδεικνύουν ενδιαφέρον μόνον για απόσπαση της εύνοιας του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής προς παραχώρηση ψήφων στα κόμματά τους.
Και όμως, μας έχουν προειδοποιήσει τι μέλλει να συμβεί.

Στην εφημερίδα "Ελεύθερος Τύπος", υπό την ένδειξη "Φάκελος", αναδημοσιεύθηκε στις 14 Απριλίου του 2000, βαρυσήμαντο άρθρο του Γκράχαμ Φούλερ, τέως υποδιευθυντή του Εθνικού Συμβουλίου Πληροφοριών της CIA, στην "Ουάσιγκτον Ποστ" (5 Μαΐου 1999), όπου αναλύει ακριβώς το θέμα αυτό στη στρατηγική προοπτική του, αναφέροντας μεταξύ άλλων:

«Απαιτούμε δραστική αναθεώρηση των πολιτικών, καθώς ξανασκεπτόμαστε τα θέματα των μειονοτήτων, των συνόρων και της εθνικής κυριαρχίας. Τον επόμενο αιώνα οι μειονότητες θα είναι όλο και πιο απρόθυμες να ζήσουν μέσα σε σύνορα που έχουν καθοριστεί αυθαίρετα από την ιστορία... Όμως, ποιος έχει το δικαίωμα να αποκτήσει δικό του κράτος; Οποιοσδήποτε;
Η σύντομη απάντηση είναι "ναι", το δικαίωμα δικού τους κράτους έχουν όλοι εκείνοι που αισθάνονται αρκετά δυνατοί για να το αποκτήσουν».

Όμως είναι ευνόητο, ένα απερίγραπτο χάος θα προκύψει στις διεθνείς σχέσεις, με την επικράτηση αυτής της αρχής. Αυτό όμως καθόλου δεν φαίνεται να ενοχλεί τον τέως υποδιευθυντή πληροφοριών της CIA. Αντιθέτως, αυτό είναι το επιδιωκόμενο μαζί φυσικά με την κατάληξή του, όπως την προσδοκούν οι ΗΠΑ.

«Η πιθανότητα είναι ότι πολλά δεσποτικά κράτη (σημ.: δεσποτικά κράτη θεωρήθηκαν η Τυνησία, Λιβύη, Αίγυπτος, Συρία, και με τις στρατιωτικές επεμβάσεις μετεβλήθησαν σε… αδέσποτα) θα διασπαστούν σε μικρότερες εθνικές μονάδες στην πρώτη φάση. Κατόπιν, αυτές οι νέες εθνικές μονάδες του κόσμου να συμφωνήσουν πιθανώς να ξανασυνδυαστούν με νέους τρόπους και με νέους εταίρους», 

τονίζει.
Ελπίζω, να υπάρξουν νουνεχείς που να έχουν την ισχύ να επηρεάσουν καταστάσεις, ώστε αυτό το εθνοκτόνο σενάριο να αποτραπεί. Ο Γκράχαμ Φούλερ δεν έκρυψε τι σχεδιάζεται.

Μακεδών
Πηγή Voria


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Πανό για το ραμαζάνι σε ορθόδοξη εκκλησία!

Σε ρόλο τζιχαντιστή ο Ερντογάν 

επιτίθεται στον Χριστιανισμό

Στην Ορθόδοξη εκκλησία της Αλεξανδρέττας στο Χατάι αναρτήθηκε πανό με μήνυμα προς τον ισλαμικό κόσμο για τον εορτασμό του Ραμαζανίου

Σε νέα πρόκληση προχώρησαν οι Τούρκοι, μετά την ανάγνωση του Κορανίου στην Αγιά Σοφιά, καθώς ανάρτησαν πανό για το Ραμαζάνι σε Ορθόδοξη εκκλησία στο Χατάι.

Όπως φαίνεται στη φωτογραφία που δημοσιεύει η εφημερίδα Daily Sabah, στην Ορθόδοξη εκκλησία της Αλεξανδρέττας (Iskendurun) στο Χατάι ανάρτησαν τεράστιο πανό που γράφει: «Γιορτάζουμε τον ιερό μήνα του Ραμαζανιού σε όλο τον ισλαμικό κόσμο».

Η εκκλησία βρίσκεται σε έναν από τους πιο πολυσύχναστους δρόμους της πόλης και υπάγεται στο Ελληνορθόδοξο Εκκλησιαστικό Ίδρυμα της Αλεξανδρέττας, συνεχίζει το δημοσίευμα.
Στο ίδιο δημοσίευμα τονίζεται ότι μόνο μια μικρή μειονότητα είναι σήμερα Ορθόδοξοι Χριστιανοί στην Τουρκία και συμπληρώνει ότι οι επαρχίες της Κωνσταντινούπολης και Χατάι είναι τα κύρια κέντρα του Χριστιανισμού στην Τουρκία.

Πηγή Voria


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Αυστριακές Προεδρικές Εκλογές: Συνέχεια στο θρίλερ;

Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος

Οι πρόσφατες Προεδρικές εκλογές στην Αυστρία ανησύχησαν την Ευρώπη και τον Κόσμο καθώς στον πρώτο γύρο το Ακροδεξιό Αυστριακό Κόμμα Ελευθερίας κατέγραψε σημαντικά ποσοστά και εξελίχθηκαν σε πρωτοφανές θρίλερ όταν οι δύο αντίπαλοι υποψήφιοι συγκέντρωσαν 50% των ψήφων και το παιχνίδι κρίθηκε στις «επιστολικές» ψήφους.

Δεν έκλεισε, μάλλον, εκεί το θέμα!

Χτες προσέφυγε στην Αυστριακή Δικαιοσύνη αμφισβητώντας το αποτέλεσμα των πρόσφατων Προεδρικών Εκλογών στην Αυστρία ο κ Heinz Christian Strache Πρόεδρος στο Αυστριακό Κόμμα Ελευθερίας ο υποψήφιος του οποίου έχασε τις εκλογές με διαφορά 30,863 ψήφων.

Το τελικό αποτέλεσμα ήταν 50,3% για τον κ der Van der Bellen που υποστηρίχθηκε από το Κόμμα των Πρασίνων και 49,7% για τον κ Norbert Hoffer που στηρίχθηκε από το Κόμμα Ελευθερίας.

«Είμαστε υποχρεωμένοι να αμφισβητήσουμε το αποτέλεσμα!» δήλωσε στα Αυστριακά και Διεθνή ΜΜΕ ο κ Strache καταθέτοντας στο Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας του μια αναφορά 150 περίπου σελίδων επισημαίνοντας ότι σημειώθηκαν σοβαρές «παρατυπίες» σε περισσότερα από 90 από τα 117 εκλογικά κέντρα που καταμέτρησαν περισσότερες από 500.000 «επιστολικές» ψήφους.

Σύμφωνα με το Κόμμα Ελευθερίας εντοπίσθηκαν ψηφοδέλτια που κατέθεσαν αλλοδαποί χωρίς να έχουν Αυστριακή υπηκοότητα, καθώς και 16χρονοι ψηφοφόροι που δεν έχουν το δικαίωμα να ψηφίσουν!

«Το μέγεθος των παρατυπιών ξεπερνά τον ορισμό του τρομακτικού και για το λόγο αυτό προσφεύγουμε στη Δικαιοσύνη αμφισβητώντας το αποτέλεσμα» δήλωσε στα ΜΜΕ ο Πρόεδρος του Κόμματος Ελευθερίας κ Heinz Christian Strache.

Το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο της Αυστρίας έχει περιθώριο 4 εβδομάδων για να αποφανθεί και εάν εξαντλήσει αυτό το χρονικό περιθώριο η απόφασή του θα γίνει γνωστή μόλις 48 ώρες από την καθορισμένη ημέρα ορκωμοσίας του νέο-εκλεγέντος Προέδρου.

Η σύγκρουση στην Αυστρία είχε επίκεντρο:
το μεταναστευτικό, την Οικονομία, το δικαίωμα διαμόρφωσης ΕΘΝΙΚΗΣ πολιτικής κόντρα στις Κεντρικές αποφάσεις της Ε.Ε.

Θέματα που απασχολούν ολάκερη την Ευρωπαϊκή Ένωση…

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Οι ιεράρχες "παίζουν" με τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα

Στα πρόθυρα σχίσματος η Ορθοδοξία!!! 
Πώς τα «αντίποινα» Κύριλλου και η στάση Ιερώνυμου κρίνουν την Πανορθόδοξη Σύνοδο

Γράφει ο Αλέξανδρος Στεφανόπουλος

Ολόκληρη η Ορθοδοξία στρέφει το βλέμμα της προς το Πατριαρχείο Μόσχας το οποίο συγκαλεί έκτακτη Πατριαρχική Ιεραρχική εν ολομέλεια Σύνοδο (δηλ. τους 357 Μητροπολίτες της Ρωσικής Εκκλησίας) εντός της εβδομάδας προκειμένου να αποφασίσει αν θα μετάσχει της Μεγάλης Πανορθόδοξης Συνόδου στην Κρήτη (17 με 27 Ιουνίου.

Νωρίτερα, την πρώτη Ιουνίου, το Πατριαρχείο Μόσχας είχε προσκαλέσει τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο να συγκαλέσει έκτακτη Πανορθόδοξη Σύναξη Σύνοδο στις 10 Ιουνίου στην οποία θα εξετάζονταν όλες οι τελευταίες εξελίξεις μετά τις ανακοινώσεις της Βουλγαρικής και της Αντοχειανής Εκκλησίας ότι δεν θα μετάσχουν των εργασιών της Πανορθόδοξης Συνόδου. Το αίτημα της Ρωσικής Εκκλησίας, που κατατέθηκε δημόσια την 3η Ιουνίου, δυστυχώς απερρίφθη από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στις 6 Ιουνίου το οποίο κάλεσε όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες να μετάσχουν κανονικά των εργασιών της Μεγ. Πανορθόδοξης Συνόδου, αν και θα ήταν μια κίνηση επιβεβλημένη εκ των πραγμάτων από κάθε άποψη.

Κατ' αρχήν θα εκτόνωνε την ένταση μεταξύ των αντιμαχομένων πλευρών-Μόσχας και Φαναρίου, Ιεροσολύμων και Αντιόχειας - και ίσως να απέφευγε τη νέα- αυτή τη φορά άνευ ιστορικού προηγουμένου- κρίση, εντός της Ορθοδοξίας... Κρίση που πλέον βρίσκεται προ των πυλών. Το λιγότερο είναι αυτό το μεγάλο ιστορικό εγχείρημα, που μετράει περισσότερο από 100 έτη εργώδους προσπάθειας και εντατικής προετοιμασίας περί τα τελευταία 55 χρόνια, να μη στεφθεί με επιτυχία. Το δυσκολότερο όμως, που όλοι απεύχονται, και θα είναι η πιο οδυνηρή εξέλιξη, είναι να υπάρξει ένα σχίσμα μεταξύ Οικουμενικού Πατριαρχείου και του Πατριαρχείου Μόσχας.

Ένα σχίσμα με καθαρά και έντονα τα χαρακτηριστικά του εθνοφυλετισμού -το Οικουμενικό Πατριαρχείο ήδη με την Πατριαρχική Σύνοδο του 1872 έχει καταδικάσει το φαινόμενο ως αίρεση- αφού δεν θα αφορά μόνο το Πατριαρχείο Μόσχας αλλά και τις υπόλοιπες με έντονη και σαφή την επιρροή από την Εκκλησία της Ρωσίας όπως η Εκκλησία της Βουλγαρίας, της Γεωργίας, της Σερβίας, της Εκκλησίας Τσεχίας & Σλοβακίας και φυσικά από κοντά του Πατριαρχείου Αντιοχείας που συγκυριακά θα βρεθεί στην αγκαλιά της Μόσχας και για άλλους λόγους... Καθαρά πολιτικούς και γεωπολιτικούς... έτσι αυτή η Πανορθόδοξος Σύνοδος θα καταλήξει να γίνει μια μικρά περιφερειακή Σύνοδος των Ελληνόφωνων προκαθημένων μετά της συνοδείας αυτών (η κάθε αντιπροσωπεία συμμετέχει εκτός του προκαθημένου της με άλλους 23 Μητροπολίτες οι οποίοι συν τοις άλλοις δεν έχουν και δικαίωμα ψήφου...) ίσως και με την συμμετοχή, αν στο μεταξύ δεν αποχωρήσει, της Εκκλησίας της Ρουμανίας...

Θα πρόκειται ιστορικά πλέον υπό τα νέα ιστορικά και γεωπολιτικά δεδομένα για ένα σχίσμα, εντός της Ορθόδοξης Εκκλησίας, μεγαλύτερο και από εκείνο του 1054 μεταξύ ανατολής και δύσης! Και τούτο διότι, (φευ) αν ποτέ φτάσουν οι εξελίξεις στο μη παρέκει, και έχουμε μια τέτοια τραγική-όχι και τόσο απρόσμενη - εξέλιξη που όλοι απευχόμαστε, τα γεγονότα θα τρέξουν και σε πολιτικό επίπεδο.. Διότι δεν είναι μόνο η εκκλησιαστική διάσταση των πραγμάτων. Αν ήταν μόνον έτσι θα είναι μια ακόμα αποτυχημένη προσπάθεια του Οικουμενικού Πατριαρχείου -με ευθύνη όμως και του ιδίου και προσωπικά του Πατριάρχη Βαρθολομαίου - όπως ανάλογες προσπάθειες που δρομολογούνται από το 1923 και το 1925 που προσπάθησε επί τη επετείω των 1600 ετών από την Σύγκληση, το 325, της Α' Οικουμενικής Συνόδου, σύνοδος που τελικά παρόλο που οργανώνονταν δεν έγινε ποτέ! Στη χειρότερη να χαρακτηριστεί και «ληστρική», από τους πιο «θερμούς» και «ζηλωτές» της Ορθοδοξίας στον κόσμο, όπως συνέβη κατά το παρελθόν με άλλες αντίστοιχες στην ιστορία της Ορθόδοξης Εκκλησίας και μακάρι να σταματήσει εκεί ο κατήφορος... «Μικρό» το κακό...  
Δεν είναι όμως μόνον η εκκλησιαστική διάσταση. Η διατάραξη και η ένταση των διορθόδοξων σχέσεων τον μόνο που θα επηρεάσει ίσως το λιγότερο είναι το Οικουμενικό Πατριαρχείο...
Αντιθέτως θα ευνοήσει την Τουρκία και μάλιστα όχι και τόσο μακροπρόθεσμα...
Θα χρειάζονταν σελίδες και ολόκληροι τόμοι για να αναλύσουμε και να εξηγήσουμε τα πιθανά σενάρια από τις ραγδαίες αλλαγές και τις νέες γεωπολιτικές φιλίες και συνδέσμους που θα δημιουργούνταν ή θα δημιουργηθούν από ένα τέτοιο αρνητικό σενάριο. Το σενάριο δηλαδή του σχίσματος μεταξύ Μόσχας και Φαναρίου.

Την προηγούμενη φορά, το 2008 με αφορμή τα 1000 χρόνια της Ουκρανικής Εκκλησίας όπου ο νεοεκλεγείς τότε Αρχ. Αθηνών με την παρουσία του δίπλα στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο σε ανάλογη κρίση μεταξύ Ρωσίας και Κωνσταντινούπολης, (είχαμε φτάσει και τότε στο παρά πέντε του σχίσματος), λειτούργησε «πυροσβεστικά» παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα και γραφόμενα (τότε)... και ούτε καν επηρέασε τις Ελληνορωσικές σχέσεις...  
Σήμερα τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Το πρόσφατο ταξίδι Πούτιν στον Άθω μόνο άσχετο δεν ήταν με την επικείμενη Μεγάλη Πανορθόδοξη Σύνοδο παραμονές της οποίας πραγματοποιήθηκε... Είχε το νόημα του και τα μηνύματά του προς πάσα κατεύθυνση. Ήδη οι σχέσεις Μόσχας και Φαναρίου ήταν σε ένταση και αναβρασμό παρά τις ευχαριστίες και τις άδειες που έδωσε το Πατριαρχείο για τους εορτασμούς και την επίσημη παρουσία του Πατριάρχη Κύριλλου, καθώς αποτελεί δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου το άγιο όρος και «τυπικά», έπρεπε να δοθούν οι σχετικές εκκλησιαστικές άδειες... Για την μετάβαση και παρουσία του Πατριάρχη Κύριλλου...

Αυτή η χώρα που θα επηρεαστεί άμεσα, από τη στάση που θα λάβει η Εκκλησία της είναι η Ελλάδα. Δυστυχώς! Είναι άρρηκτα «δεμένα» και συνυφασμένα τα δυο στοιχεία αυτά, και όχι διότι είναι κρατική η ελληνική εκκλησία. Καμία απολύτως σχέση! Διότι, αν η Ελλαδική Εκκλησία δια του προκαθημένου της θελήσει είτε να κρατήσει ουδετερότητα είτε να λάβει ενισχυτική θέση προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ο αντίκτυπος είναι άμεσος. Βάζω μόνον μια διάσταση που είναι και άμεση. Η Κρήτη επρόκειτο να «βουλιάξει» κυριολεκτικά από τις κρατήσεις των Ρώσων που θα κατέφθαναν στην Κρήτη ως «συνοδεία» και επίδειξη δύναμης από την Ρωσική εκκλησία. Τα συνηθίζουν αυτά -καθότι βαθιά θρησκευόμενος λαός- οι Ρώσοι να καταφθάνουν ορδές, όπου επισήμως καταλύει ο Πατριάρχης Μόσχας.

Θυμηθείτε τα Ιεροσόλυμα το 2000 με τον εορτασμό του Ιωβηλαίου από τα 2000 χρόνια από της Γέννηση του Θεανθρώπου Χριστού, και αλλού. Ζημιά ανεπαίσθητη και στιγμιαία... Τι θα σημάνει όμως γενικότερα αν η Ρωσική Εκκλησία που αποτελεί το alter ego του Προέδρου Πούτιν αλλά και του νέου ρωσικού κράτους, θελήσει να «τιμωρήσει» την Ελλάδα καθώς μετά τα αντίμετρα τα ευρωπαϊκά που και η Ελλάδα υιοθέτησε; Θα πρέπει λοιπόν ο Προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας κ. Ιερώνυμος να τα βάλει κάτω όλα. Να τα ζυγίσει. Να τα προσμετρήσει. Να παραμεριστούν οι συναισθηματισμοί και να υπερισχύσει το εθνικό συμφέρον, χωρίς βεβαίως να παραθεωρηθεί ή να απομειωθεί η θεολογική Ορθόδοξη διάσταση, διόλου ευκαταφρόνητο κεφάλαιο, που έτσι και αλλιώς υπάρχουν ήδη ζωηρότατες διαφωνίες ως προς το κείμενο που αφορά τις «σχέσεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας με τον υπόλοιπο χριστιανικό κόσμο», αλλά και το ζήτημα που εξετάζει το περί παραχώρησης του Αυτοκεφάλου και εκεί υπάρχουν αγκάθια πολλά και βλαβερά...

Ο Κύριος Ιερώνυμος οφείλει να πάρει γνώμες. Όχι από το στενό κύκλο των συνεργατών του και ορισμένους φίλα προσκείμενους προς εκείνον ιεράρχες, άντε και κάποιους θεολόγους. Υποχρεούται από τα πράγματα, να ενημερώσει ατύπως και ανεπισήμως και την ελληνική πολιτική και πολιτειακή ηγεσία για τις προθέσεις του εν όψει αυτού του μεγάλου ιστορικού γεγονότος. Ενδεχομένως και να πρέπει να ακούσει και τις απόψεις τους ή να ζητήσει γνώμες από ειδικούς και εμπειρογνώμονες επί των θεμάτων. Να ακούσει και μετά να συσκεφθεί με την μικράν Σύνοδο την λεγόμενη ΔΙΣ σε πρώτη φάση, και εκεί να λάβουν τις τελικές αποφάσεις τους για την συνολική στάση τους. Οι ώρες που περνούν είναι κρίσιμες. Όταν το έθνος ήταν ενωμένο και συμπορευόμενο πάντα κέρδιζε. Όταν Εκκλησία και Πολιτεία είχαν σχέσεις που δοκιμάζονταν οι μεταξύ τους σχέσεις, τότε βρεθήκαμε προ μεγάλων εθνικών συμφορών. Ας τα ζυγίσει. Ας τα μελετήσει και ας πράξει τα δέοντα βάζοντας πρώτα το Θέλημα του Θεού, και ύστερα ας προτάξει το Εθνικό Συμφέρον.

Πηγή HufPost

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Διατροφολόγιο ψηφοφόρων

Το ζυθεστιατόριον «Ο Alexis που δεν λέει ψέματα» με τα αναπάντεχα μενού του συναρπάζει νιους και κόρες, μεσήλικες, γιαγιάδες, σιδερωμένες θειάδες...

Βγήκε στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου και μίλησε. Αν οι εντυπώσεις που κέρδισε μεταφράζονταν σε ύφασμα, θα είχαμε αρκετό για να φτιάξουμε όλα τα παραπανίσια φέσια που μας φόρεσε η πολιτική του Alexis. Θα φτιάχναμε τα φέσια, θα τα φορούσαμε και θα περίσσευαν μερικά εκατομμύρια για να εξάγουμε στην Τουρκία και σε άλλες χώρες που τα συνηθίζουν. Αναμφίβολα, η τοποθέτησή της ήταν η είδηση της εβδομάδος και δικαίως χαρακτηρίστηκε «ψηφοφόρος του αιώνα». Πρόκειται για μια κυρία που σε μια μερίδα πολιτών δεν μπορεί παρά να θυμίσει το ρηθέν υπό τον Ουίνστον Τσόρτσιλ: «Το καλύτερο επιχείρημα εναντίον της δημοκρατίας είναι μια πεντάλεπτη συζήτηση με τον μέσο ψηφοφόρο».

Τι είπε τελικά η κυρία και μας μάγεψε; Παρόλο που το χαρτί δεν έχει την αίγλη και το ηχόχρωμα της απευθείας και διά ζώσης παρακολούθησης αυτού του νεοελληνικού ένσαρκου αριστουργήματος, θα κάνουμε μια απόπειρα μεταφοράς των λόγων της μανδάμας.

Οταν στην εκπομπή του Χατζηνικολάου διατυπώθηκε η ύβρις ότι ο Τσίπρας είπε ψέματα και δόθηκε ως παράδειγμα ο ΕΝΦΙΑ και η... κατάργησή του, την οποία υποσχέθηκε ο νυν πρωθυπουργός, απάντησε η κυρία: «Δεν είπε ψέματα, απλά υποσχέθηκε κάποια πράγματα που ήθελε να τα κάνει. Ποια είναι τα ψέματα που είπε; Είπε για τον ΕΝΦΙΑ ότι θα τον καταργήσει. Μπόρεσε; Οι δανεισταί μάς πιέζουν. Και πιέζουν και τον ίδιο. Εσείς το ξέρετε ότι αρρώστησε όταν υπέγραψε;»

Αφού όλοι συνέλθετε σιγά σιγά από την ανάγνωση της τοποθέτησης της ψηφοφόρου του αιώνος, δείτε τη φωτογραφία νο 2, όπου φαίνεται να συμμετέχει σε παλαιότερον τηλεοπτικό σόου δοκιμάζοντας σουβλάκι με ακρίδες! Το ντοκουμέντο είναι συγκλονιστικό και αποστομώνει τους αχρείους προπαγανδιστές που διαδίδουν κακοβούλως ότι οι οπαδοί του SYRIZA είναι σανοφάγοι. Το μενού για το οποίο μεριμνά και κοπιάζει και ιδρώνει η κυβέρνησις έχει και εξωτικές επιλογές...

Παναγιώτης Λιάκος
Πηγή "Δημοκρατία"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Οι «συνωμότες» της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ

Ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε (στη φωτογραφία) είναι φέτος ανάμεσα στους προσκεκλημένους της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ

Στη Δρέσδη συνεδριάζει σήμερα η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, με τις θεωρίες συνωμοσίας να δίνουν και να παίρνουν για τις μυστηριώδεις συναντήσεις των ισχυρών, από τον χώρο της πολιτικής και της οικονομίας.

Όταν ο «Πράσινος» Γερμανός βουλευτής, Γύργκεν Τριτίν, βρέθηκε το 2012 στο αμερικανικό Σαντιγί, οι σύντροφοί του ήθελαν να μάθουν τι ακριβώς έκανε εκεί. Μόνο και μόνο η ερώτηση ανέδυε «μπαρούτι», γιατί η απάντηση ήταν γνωστή: συμμετείχε σε διάσκεψη της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Ένα στέλεχος των Πρασίνων σε μια μάζωξη των ισχυρών και πλούσιων αυτού του κόσμου; Επρόκειτο για πρόκληση πρώτου μεγέθους, για την οποία έπρεπε να απολογηθεί.

Συζητήσεις με τους ισχυρούς

Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δεν χρειάζεται απολογίες. Ο ισχυρός υπουργός Οικονομικών είναι φέτος ανάμεσα στους προσκεκλημένους, όπως και η υπουργός Άμυνας Ούρζουλα φον ντερ Λάιεν και ο συνάδελφός της από το υπουργείο Εσωτερικών Τόμας ντε Μεζιέρ. Και οι τρεις δήλωσαν ότι θα συμμετέχουν στην τετραήμερη συνάντηση, που ξεκινά σήμερα στη Δρέσδη. Αντίθετα δεν θα έρθουν, αν και προσκλήθηκαν, η Άγκελα Μέρκελ, ο υπουργός Εξωτερικών Φρανκ Βάλτερ Σταινμάιερ και ο αντικαγκελάριος Ζίγκμαρ Γκάμπριελ.

Η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ έχει αυστηρούς κανόνες. Οι συμμετέχοντες δεσμεύονται σε απόλυτη μυστικότητα σε ό,τι αφορά τα θέματα των συζητήσεων και το περιεχόμενο των ομιλιών. Αντίθετα, διοργανωτές και προσκεκλημένοι επιχειρηματολογούν ότι είναι μια σπάνια ευκαιρία να γίνονται τόσο ανοιχτές συζητήσεις με παγκόσμιους παίκτες. Αν και στις συναντήσεις συμμετέχουν ευκαιριακά και δημοσιογράφοι, γενικά εκπρόσωποι των ΜΜΕ δεν είναι παρόντες.

«Αφροδισιακό της ψυχής»

Στις διασκέψεις της Λέσχης δεν ασχολούνται με τίποτα λιγότερο από τη διάσωση του κόσμου. Ο πρώην Αμερικανός πρέσβης στη Γερμανία, Τζορτζ Μάκγκι, θυμάται ότι οι Συνθήκες της Ρώμης εγράφησαν ως επί το πλείστον σε διασκέψεις της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Ο Ετιέν Νταβινιόν, επιχειρηματίας και επίτιμος πρόεδρος της Λέσχης, υποστηρίζει ότι ακόμη και το ευρώ κυοφορήθηκε εκεί. Όλα αυτά δίνουν τροφή για θεωρίες συνωμοσίας.

Ο κοινωνιολόγος των ΜΜΕ, Ρούντολφ Στούμπεργκερ, αποδίδει τάσεις νεοφεουδαρχισμού σ’ αυτήν την ελίτ. Ο Ολλανδός πολιτικός επιστήμων, Κις βαν ντερ Πιγλ, υποστηρίζει ότι τα συμφέροντα που εκπροσωπούνται εκεί έχουν ελάχιστα να κάνουν με τη δημοκρατία. «Διάγει την εβδομηκοστή δεκαετία και η δύναμη έλξης της Λέσχης παραμένει ισχυρή». Ο Βρετανός ηθοποιός Γιαν Ρίτσαρτσον, έγραψε το 2011 ότι οι σχέσεις αδελφότητας που αναπτύσσονται εκεί με τους ισχυρούς αυτού του κόσμου έχουν την επενέργεια ενός αφροδισιακού της ψυχής.

Πηγή Ναυτεμπορική

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Είναι ικανοί για όλα!

Του Σάκη Μουμτζή

Νομίζω πως η διάσημη πλέον φωτογραφία του Α. Τσίπρα με Δημάρχους και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και το πανό « Ελληνικό: δεν πωλείται», θα ακολουθεί τον πρωθυπουργό για όσο διάστημα θα κατέχει αυτό το αξίωμα. Θα τον στοιχειώνει. Πάντα μια φωτογραφία, μια φράση, ένα στιγμιότυπο, αποτελούν τομές που χαρακτηρίζουν μιαν εποχή. Μιαν εποχή που λήγει και μιαν άλλη που αρχίζει.

Αυτή η πρωτοφανής ευκολία της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ να υπογράφει τα πάντα, προκειμένου αδιατάρακτα να συνεχίσει να κυβερνά έχει εξηγηθεί επαρκώς. Όπως επίσης αναλύθηκαν, με διαφορετικές προσεγγίσεις, και οι αιτίες αυτής της ριζικής μεταστροφής, δεδομένου πως δεν υπάρχει παγκόσμιο προηγούμενο. Όλες οι ιδεολογικοπολιτικές αναμορφώσεις των κομμάτων- κυρίως της Ευρωπαϊκής Αριστεράς γιατί σε αυτά υπάρχει έντονο το ιδεολογικό στοιχείο- συνέβησαν σε βάθος πολλών δεκαετιών, με έντονες τις συζητήσεις, τις διαφωνίες , τους προβληματισμούς και μέσα σε ένα διαρκώς εξελισσόμενο και μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον. Το φαινόμενο, ένα κόμμα της Αριστεράς, και μάλιστα της ριζοσπαστικής-κινηματικής, μέσα σε λίγους μήνες, χωρίς ανακατατάξεις στον διεθνή περίγυρο, να κάνει στροφή 180 μοιρών δεν έχει ξαναγίνει.

Αν θυμηθούμε δηλώσεις και συμπεριφορές κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, όχι χρόνια πριν, αλλά μόλις λίγους μήνες, θα πρέπει να αναρωτηθούμε όχι μόνον για την δική τους την ποιότητα, το ήθος , την συνέπεια αλλά κυρίως για το ποιόν των ψηφοφόρων τους, όσων τους έχουν απομείνει. Αυτοί οι άνθρωποι συσπειρώθηκαν γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ πάνω σε έναν πολιτικό λόγο οξύ, επιθετικό, διχαστικό, που δαιμονοποιούσε τους πολιτικούς του αντιπάλους προσδίνοντας τους χαρακτηριστικά που ξέφευγαν και από τα πιο ακραία όρια της πολιτικής αντιπαράθεσης.

Και ξαφνικά οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ είδαν μέσα σε λίγες μέρες όλο το σενάριο πάνω στο οποίο «δέθηκαν» σε τέσσερις διαδοχικές νικηφόρες αναμετρήσεις μαζί του, να ξαναγράφεται. Και να εμφανίζεται μπροστά τους ένα παρόμοιο με αυτό που είχαν συγγράψει και υλοποιούσαν οι Σαμαροβενιζέλοι κάτω από τις καταγγελίες, τις λοιδορίες και τα κηρύγματα μίσους των πρωτοκλασάτων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι λογικό να αισθάνονται πολλαπλά προδομένοι, καθώς θα αρχίσει να αισθάνεται και η τσέπη τους το τίμημα-στην κυριολεξία – αυτής της προδοσίας.

Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ για να μην καραβοτσακιστεί σε μονοψήφιο εκλογικό ποσοστό, θα πρέπει να επινοήσει μια καινούργια ιδεολογικοπολιτική πρόταση πάνω στην οποία θα συσπειρώσει και θα διχάσει. Γιατί δεν πρέπει να λησμονούμε πως η πόλωση είναι το βασικό όπλο του κόμματος. Με λόγο πολωτικό και διχαστικό αναρριχήθηκε στην εξουσία και με παρόμοιο λόγο θα προσπαθήσει να παραμείνει σε αυτήν. Αν η ριζοσπαστική Αριστερά απέδειξε πως δεν διαθέτει ελάχιστο ίχνος τσίπας, συγχρόνως απέδειξε πως, με κυνικό τρόπο, είναι ικανή να παράγει τομές και ρήγματα στην κοινωνία για την επιβίωση της.

Προχθές η κυβερνητική εκπρόσωπος άφησε να φανεί το νέο πεδίο που θα επιδιώξει ο ΣΥΡΙΖΑ να μεταφέρει την αντιπαράθεση. Το θεσμικό- συνταγματικό. Προφανώς οι εγκέφαλοι του κόμματος προτίθενται να παρουσιάσουν ένα συνταγματικό κείμενο πλήρως ριζοσπαστικό και ιδεολογικοποιημένο και να το θέσουν διλημματικά στα κόμματα και στην κοινωνία. Τηρουμένων των αναλογιών αυτό έπραξαν με το περσινό δημοψήφισμα, την πλειοψηφία του οποίου θα προσπαθήσουν να επανασυγκροτήσουν και τώρα. Μάλιστα να μην εκπλαγούμε αν ακούσουμε και για Συντακτική Βουλή!

Βέβαια, το 2016 τα περιθώρια ελιγμών του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ περιορισμένα, οι αντοχές της κοινωνίας ακόμα πιο πολύ και η οργή για την, κατ΄εξακολούθηση, εξαπάτηση φαίνεται πως ξεχειλίζει. Πάντως θα προσπαθήσουν. Στο χέρι της αντιπολίτευσης-κυρίως της αξιωματικής- είναι να τους τελειώσει μια ώρα αρχύτερα.

Πηγή Liberal

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

ΕΕ: Οι αυταπάτες της “oλοκλήρωσης”

Ανάλυση: South Front Foreign Policy Diary  Απόδοση: "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"

“Το ευρωπαϊκό κατεστημένο, εμμένοντας στην ιδέα μιας ομοσπονδιακής Ευρώπης, χάνει την επαφή με τους λαούς και τροφοδοτεί εθνικιστικά και ευρωσκεπτικιστικά συναισθήματα σε όλη την ήπειρο”.

Με αυτά τα λόγια συνόψισε την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Ευρώπη ο Ντόναλντ Τουσκ, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, κατά τη διάρκεια μιας συνόδου κορυφής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στις 30 Μαΐου. Σύμφωνα με τον Τουσκ, οι πολιτικοί των μεγάλων, παραδοσιακών κομμάτων της ΕΕ έχουν δημιουργήσει μια ουτοπία γύρω από την ευρωπαϊκή ιδέα, χωρίς εθνικά κράτη, την ουτοπία μιας Ευρώπης, όπου δεν υπάρχουν αντικρουόμενα συμφέροντα και φιλοδοξίες. Ο Τουσκ δεν παρέλειψε να προσθέσει ότι μια πλήρως ολοκληρωμένη Ευρώπη είναι κάτι το αδύνατο.

Το γεγονός ότι η δήλωση αυτή προήλθε από τον ίδιο τον επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ίσως και να μοιάζει τρομακτικό. Ωστόσο, μπορεί και να μην είναι, εάν λάβει κανείς υπ’ όψιν το γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αποτελείται από τους αρχηγούς των κυβερνήσεων των κρατών-μελών της ΕΕ, καθώς και το ότι σήμερα πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις – αλλά και οι ψηφοφόροι τους – ασπάζονται την άποψη του Τουσκ.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν κατόρθωσε να γεφυρώσει τις όποιες διαφορές υφίστανται εντός της Ευρώπης. Τα κράτη-μέλη του Νότου πιστεύουν ότι ο πλούτος θα πρέπει να εκπορεύεται από βορρά προς νότο. Οι χώρες της Βόρειας Ευρώπης, ωστόσο, επιθυμούν να προστατεύσουν τον εθνικό τους πλούτο και να αποφύγουν την ανάληψη των ευθυνών τους έναντι άλλων μελών. Τα δε ανατολικά κράτη, όπως η Ουγγαρία και η Πολωνία, προσπαθούν να υπερασπιστούν τις εσωτερικές υποθέσεις τους από τις επιπτώσεις της εφαρμογής των κανονισμών της Ένωσης. Εν τω μεταξύ, οι ΗΠΑ παίζουν το δικό τους παιχνίδι και χρησιμοποιούν την ΕΕ ως εργαλείο, προκειμένου να παίζουν τα δικά τους γεωπολιτικά παιχνίδια σε όλη την υδρόγειο.

Παράλληλα, σε όλη την ήπειρο, τα εθνικιστικά και ευρωσκεπτικιστικά κόμματα φιλοδοξούν να κερδίσουν έδαφος, μοιράζοντας υποσχέσεις, ότι θα απομονώσουν τις χώρες τους από ξένες απειλές, όπως η λαθρομετανάστευση και οι καταστροφικές εσωτερικές και εξωτερικές πολιτικές του ιερατείου των ευρωκρατών.

Σε γενικές γραμμές, παρατηρεί κανείς ότι στην προσπάθειά της να ξεπεράσει τον σκόπελο της κατάργησης του έθνους-κράτους, το μόνο που έχει καταφέρει η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι να επιβάλει ημίμετρα. Οι χώρες εγκαταλείπουν την εθνική κυριαρχία τους σε ορισμένα ζητήματα και την διατηρούν σε άλλα. Ως αποτέλεσμα, κανείς τελικά δεν είναι ικανοποιημένος.

Η Γερμανία και η Γαλλία εξακολουθούν να συζητούν τρόπους διατήρησης της συνοχής του ευρωπαϊκού μπλοκ. Παρ’ όλα αυτά, καθώς γίνονται οι προσπάθειες αυτές, διάφορα πολιτικά γεγονότα που θα εκτυλιχθούν στον επόμενο ενάμιση χρόνο ενδέχεται να αποδείξουν, ότι ο καλύτερος τρόπος για να διασωθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι να διαλυθούν κάποια τμήματά της.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Κύμα «ευρωσκεπτικισμού» σε όλη την Ευρώπη

Του Γιώργου Παυλόπουλου

Η προσοχή όλων να είναι στραμμένη -δικαίως- στο επικείμενο δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου στη Βρετανία και τις συνέπειες που θα έχει ενδεχόμενη επικράτηση του Brexit. Την ίδια στιγμή, όμως, μια μεγάλη έρευνα του ινστιτούτου Pew σε δέκα χώρες, η οποία είδε χθες το φως της δημοσιότητας, ήρθε να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για τη ραγδαία ενίσχυση του «ευρωσκεπτικισμού» σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Για του λόγου το αληθές, μόλις το 51% των ερωτηθέντων αντιμετωπίζει θετικά την Ε.Ε., έναντι του 47% που έχει αρνητική γνώμη -μάλιστα, δεν αποκλείεται την επόμενη φορά η ισορροπία να έχει ανατραπεί. Ενδεικτικό του κλίματος που επικρατεί είναι και το γεγονός ότι στο σύνολο των χωρών πλειοψηφεί η άποψη ότι οι Βρυξέλλες πρέπει να επιστρέψουν τμήμα των εξουσιών που διαθέτουν στα κράτη-μέλη -κάτι που, πολύ απλά, σημαίνει ότι τα σχέδια περί βαθύτερης ενοποίησης της Ευρώπης δεν συναντούν τη λαϊκή αποδοχή. Παρ' όλα αυτά, πρέπει να σημειωθεί ότι το 70% θεωρεί κακό ένα «διαζύγιο» με τη Βρετανία, έναντι μόλις 16% που το θεωρεί καλό -μια ένδειξη ότι αν και το οικοδόμημα είναι αντιδημοφιλές, η προοπτική της πλήρους κατάρρευσής του φοβίζει...

«Οι Βρετανοί δεν είναι οι μόνοι που έχουν αμφιβολίες για την Ε.Ε.», αναφέρει χαρακτηριστικά το Pew στα συμπεράσματά του, όπου σημειώνεται επίσης ότι «μεγάλο μέρος της δυσφορίας μπορεί να αποδοθεί στη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης από την πλευρά των Βρυξελλών», καθώς τα σχετικά ποσοστά είναι συντριπτικά σε όλες ανεξαιρέτως τις χώρες -η Ελλάδα είναι πρώτη με 94%, ενώ ακολουθούν Σουηδία (88%), Ιταλία (77%), Ισπανία (75%), Ουγγαρία (72%), Πολωνία (71%), Βρετανία και Γαλλία (70%), Γερμανία (67%) και Ολλανδία (63%).

Ταυτόχρονα, οι πίνακες αποκαλύπτουν έντονη δυσαρέσκεια και όσον αφορά τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης από τα θεσμικά όργανα και το διευθυντήριο της Ε.Ε. Και εδώ, η Ελλάδα βρίσκεται στην κορυφή με 92%, ενώ ακολουθούν Ιταλία (68%), Γαλλία (66%) και Ισπανία (65%) -οι μόνες δε χώρες στις οποίες οι θετικές γνώμες υπερτερούν είναι η Γερμανία (47% έναντι 38%) και η Πολωνία (47% έναντι 33%).

Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει και η ιδεολογική «ακτινογραφία» των ερωτηθέντων, με βάση τις απαντήσεις τους. Έτσι, τη στιγμή που στις πιο πλούσιες χώρες, κυρίως του ευρωπαϊκού Βορρά (Γερμανία, Βρετανία, Ολλανδία, αλλά και Ιταλία) η πλειοψηφία όσων δηλώνουν δεξιοί τάσσονται κατά της Ε.Ε., ενώ οι περισσότεροι αριστεροί φέρονται να τη στηρίζουν, το αντίθετο συμβαίνει στις χώρες του Νότου. Ειδικά στην Ισπανία και την Ελλάδα, αλλά και στη Σουηδία, οι πιο ευρωσκεπτικιστές» εμφανίζονται να είναι οι αριστεροί, με τους κεντρώους και δεξιούς να τάσσονται πλειοψηφικά υπέρ της Ε.Ε.

Ειδική περίπτωση αποτελεί η Γαλλία, γεγονός που επιβεβαιώνει την εκρηκτική κατάσταση που επικρατεί στη δεύτερη μεγαλύτερη χώρα της Ευρώπης, η οποία χαρακτηρίζεται και ως ο «μεγάλος ασθενής». Εκεί, τόσο οι δεξιοί όσο και οι αριστεροί αποδοκιμάζουν την Ε.Ε., ενώ ελαφρώς μεγαλύτερη στήριξη προς τις Βρυξέλλες (αλλά όχι πλειοψηφική) υπάρχει στον μεσαίο χώρο.

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι και σε αυτή την έρευνα αποτυπώνεται το χάσμα γενεών, με τα ευρήματα να είναι αντίστοιχα εκείνων της Βρετανίας, ενόψει του δημοψηφίσματος. Πιο συγκεκριμένα, η υποστήριξη προς την Ε.Ε. είναι καθαρά ως συντριπτικά πλειοψηφική στις ηλικίες 18-34 ετών, ενώ καθίσταται μειοψηφία στις επόμενες ηλικιακές ομάδες, 35-49 ετών και, κυρίως, στους άνω των 50.

Πηγή "Ημερησία"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Έκθεση - σοκ για την ακραία φτώχεια στην Ελλάδα

Μπορεί η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να πανηγυρίζει για τις μάχες που έδωσε και το "αίμα" που έχασε σε αυτές, όμως η σκληρή πραγματικότητα απέχει πολύ από τους κυβερνητικούς πανηγυρισμούς. Και η πραγματικότητα βρίσκεται στο βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων πολιτών, οι οποίοι έχουν στοχοθετηθεί από τους θεσμούς και έχουν προγραφεί από τα οικονομικά και πολιτικά μοντέλα που θέλουν την "Ελλάδα να καεί αν είναι να σωθεί η Ευρώπη"...

Για την ακρίβεια, λοιπόν, 1.647.703 πολίτες, το 15% του πληθυσμού για το 2015, βρίσκονται κάτω από το όριο της ακραίας φτώχειας, σύμφωνα με νέα έρευνα της diaNEOsis.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της έρευνας, το όριο της ακραίας φτώχειας στην Ελλάδα κυμαίνεται από 182 ευρώ το μήνα για μονομελές νοικοκυριό σε ημιαστικές ή αγροτικές περιοχές που ζει σε ιδιόκτητο σπίτι, μέχρι 905 ευρώ το μήνα για ζευγάρι με δύο παιδιά που ζει στην Αθήνα και πληρώνει ενοίκιο ή στεγαστικό δάνειο.

Πόσοι έχουν μηνιαία εισοδήματα κάτω από αυτό το όριο; Το ποσοστό της ακραίας φτώχειας στην Ελλάδα κυμαίνεται για το 2015 στο 15%. Το 2011, το ποσοστό ήταν 8,9%. Το 2009 δεν ξεπερνούσε το 2,2%.

Αναλύοντας τα επιμέρους αποτελέσματα βρίσκουμε ότι είναι εντυπωσιακά υψηλό το ποσοστό ακραίας φτώχειας στα παιδιά (17,6%) και στους νέους ηλικίας 18-29 (24,4%), ενώ αντίθετα μόνο το 2,7% του πληθυσμού ηλικίας άνω των 65 έχει εισόδημα κάτω από το όριο.

Οι οικογένειες χωρίς παιδιά αντιμετωπίζουν χαμηλότερα ποσοστά ακραίας φτώχειας από ό,τι οι οικογένειες με παιδιά, όμως οι οικογένειες με τρία παιδιά φαίνεται να βρίσκονται σε καλύτερη θέση από ό,τι εκείνες με ένα ή με δύο. Οι οικογένειες που μένουν στο νοίκι αντιμετωπίζουν πολύ υψηλότερα ποσοστά ακραίας φτώχειας από ό,τι εκείνες (οι πολύ περισσότερες) που διαμένουν σε δικό τους σπίτι, χωρίς στεγαστικό δάνειο (30,5% έναντι 10,8% το 2015).

Η ομάδα που κινδυνεύει περισσότερο από όλες να βρεθεί κάτω από το όριο της φτώχειας είναι, φυσικά, οι άνεργοι. Το ποσοστό της ακραίας φτώχειας στους άνεργους ανέρχεται τα τελευταία χρόνια σε ποσοστά γύρω στο 70-75% -από λιγότερο του 50% το 2011. Στον αντίποδα, οικογένειες δημοσίων υπαλλήλων, εργαζομένων σε ΔΕΚΟ και σε τράπεζες, βρίσκονται στην ακραία φτώχεια σε ποσοστό μικρότερο του 1%. Το ποσοστό για τους συνταξιούχους είναι επίσης πολύ χαμηλό (3,8%).

Για την καταπολέμηση της ακραίας φτώχειας δεν φτάνουν διαρθρωτικές αλλαγές, ένα νέο παραγωγικό μοντέλο, ή μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Αυτά είναι απαραίτητα στοιχεία μιας μεσοπρόθεσμης πολιτικής για την καταπολέμηση της γενικότερης οικονομικής δυσπραγίας, της ανεργίας που την προκαλεί και για την ανάπτυξη και την παραγωγή πλούτου, αλλά εν τω μεταξύ οι άνθρωποι που βρίσκονται ήδη κάτω από το όριο της ακραίας φτώχειας χρειάζονται στήριξη, άμεσα. Πολλοί συμφωνούν πως υπάρχει μόνο ένας αποτελεσματικός τρόπος να βοηθηθούν εγκαίρως: Να εισπράξουν με ένα δίκαιο τρόπο τα χρήματα που τους λείπουν.

Ti προτείνει:

Τα μέτρα που προτείνει η diaNEOsis είναι τα εξής:

α) Η επέκταση του τακτικού επιδόματος ανεργίας.
β) Η αναβάθμιση του ενιαίου επιδόματος στήριξης τέκνων.
γ) Η εφαρμογή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος σε όλη την επικράτεια.

Πιο αναλυτικά:
Το τακτικό επίδομα ανεργίας σήμερα το λαμβάνει μόλις το 9,5% των ανέργων. Δεδομένου ότι το επίδομα μακροχρόνιας ανεργίας το δικαιούνται ελάχιστοι μακροχρόνια άνεργοι, προτείνεται η επέκταση της διάρκειας του τακτικού επιδόματος έτσι ώστε να καλύπτει ως και το 40% των ανέργων.

Το ενιαίο επίδομα στήριξης τέκνων παρέχεται από το 2013. Προτείνεται η αύξησή του από 40 ευρώ ανά παιδί ανά μήνα, σε 60.

Το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα προτείνεται να ισχύσει πανελλαδικά, με μικρές αλλά καίριες αλλαγές στο σχεδιασμό.

Αν υλοποιούνταν αυτά τα σχετικά απλά μέτρα, περίπου 1 εκατομμύριο άνθρωποι θα ήταν δικαιούχοι, και 613.704 από αυτούς θα έβλεπαν τα εισοδήματά τους να ξεπερνούν το όριο της ακραίας φτώχειας, Το ποσοστό ακραίας φτώχειας θα έπεφτε από το 15% στο 9,4% του πληθυσμού.

Κάτω από το όριο θα παρέμεναν 1 εκατομμύριο πολίτες, αλλά και τα δικά τους εισοδήματα θα αυξάνονταν -το xάσμα φτώχειας γι' αυτούς θα μειωνόταν κατά 55%, επισημαίνει η εταιρία.

Δυστυχώς, όμως, κράτη στα οποία οι πολίτες στηρίζονται σε επιδόματα και σε συσσίτια για να επιβιώσουν θυμίζουν άλλες εποχές και σε κάθε περίπτωση οι πολιτικές (και οι πολιτικοί άρχοντες που τις εκφράζουν) θεωρούνται αποτυχημένες και απέχουν πολύ από το να θεωρηθούν ως αυτόνομα, ανεξάρτητα και αυτοκυρίαρχα κράτη. Ίσως, εάν κάποια στιγμή υπάρξουν πολιτικές και πολιτικοί που θα αντιληφθούν ότι οι πολίτες δεν είναι αριθμοί, αλλά άνθρωποι και πως τα κράτη δεν είναι επιχειρήσεις που ευημερούν ή πτωχεύουν, τότε θα υπάρξει και η επάνοδος στην φυσιολογικότητα και στην δημοκρατία. Γιατί, όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν ούτε φυσιολογικά, ούτε, βεβαίως, δημοκρατικά. Και η ευθύνη της παρεκτροπής βαραίνει αποκλειστικά εκείνους τους πολιτικούς (και τους "σιτιζόμενους αυλικούς" τους που τοποθετούνταν σε κρίσιμες κρατικές θέσεις) που ενεπλάκησαν στην διαχείριση της εξουσίας και του χρήματος...

Πληροφορίες από "Ημερησία"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου