Τουρκικές NAVTEX «σκεπάζουν» Καστελόριζο και Κυπριακή ΑΟΖ

Σε νέες δεσμεύσεις για ασκήσεις -σε περιοχές που έχουν επιλεγεί με τρόπο ώστε να αμφισβητούν κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου- προχώρησε η Τουρκία. H οποία και πάλι, για δεύτερη φορά μέσα σε δυο εβδομάδες, «σκεπάζει» όλο το Καστελόριζο με τον χάρτη που εξέδωσε για την πραγματοποίηση άσκησης.

Με την NAVTEX 833/16 η Άγκυρα δέσμευσε μια μεγάλη περιοχή η οποία στην αποτύπωσή της στον χάρτη επικαλύπτει και το έδαφος όλου του συμπλέγματος του Καστελόριζου και της Στρογγυλής, ενώ επικαλύπτει και σημαντικό μέρος της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στα σημεία που αμφισβητεί εμπράκτως και με κάθε ευκαιρία η Άγκυρα. Η άσκηση επρόκειτο να ολοκληρωθεί αργά την νύκτα της Δευτέρας και αφορούσε υποβρύχια δραστηριότητα.

Την ιδιά ώρα με την NAVTEX 832/16 η Τουρκία δέσμευσε μια μεγάλη περιοχή που εκτείνεται σχεδόν ολόκληρη εντός της Κυπριακής ΑΟΖ και σε περιοχή που η αρμοδιότητα για έκδοση NAVTEX ανήκει στην Κυπριακή Δημοκρατία, για την πραγματοποίηση ανθυποβρυχιακών ασκήσεων από τις 20 έως 22 Δεκεμβρίου.

Και στην περιοχή αυτή η Τουρκία συστηματικά τις τελευταίες εβδομάδες έχει εκδώσει τουλάχιστον τρεις NAVTEX, καθώς επιχειρεί να στείλει μηνύματα τόσο προς την Λευκωσία, ενώ κορυφώνονται οι συνομιλίες για το Κυπριακό, όσο και προς τις ξένες πετρελαϊκές εταιρίες, καθώς αναμένεται μέχρι το τέλος του 2016 να ανακοινωθεί το αποτέλεσμα του διεθνούς διαγωνισμού που έχει προκηρύξει η Κυπριακή Δημοκρατία για την αδειοδότηση των Οικοπέδων 6, 8 και 10 της Κυπριακής ΑΟΖ, τα οποία βρίσκονται στην περιοχή που θα πραγματοποιηθούν οι τουρκικές ασκήσεις.

Ν.Μ.
Πηγή Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου  

Οι κουραμπιέδες

Ιδανικοί για τσίπουρο, οι θαλασσομεζέδες.
Όνειρο κάθε γλυκατζή, όμως, οι κουραμπιέδες.

Χαρίζουν στο λαρύγγι μας, λευκό που ξεχωρίζει.
Σαν ψήνονται ευχάριστα, η γειτονιά μυρίζει.

Άχνη ζάχαρη απο πάνω, σαν το χιόνι απαλή,
έχουνε οι κουραμπιέδες, πρόκληση μοναδική.

Ποιητές και συγγραφείς, τους έχουνε υμνήσει.
Ποιός παραδοσιακός Ρωμιός, κουραμπιέ δεν έχει...τιμήσει.

Σ΄ένα μονάχα κουραμπιέ, δύσκολα μένουμε συνήθως,
δείχνουμε λιτοδίαιτοι, Έλληνες δίχως... ήθος.

Χωρίς τριγλυκερίδια, πίεση και χοληστερίνη,
σα φαρμακεία δείχνουμε, δίχως μια ασπιρίνη.

Παρασυρόμενοι λοιπόν, του δίνουμε να καταλάβει.
Σπεύδει ενίοτε το ΕΚΑΒ, κάποιους να παραλάβει.

Άσε δε που μοιάζουμε, φρεσκοασβεστωμένοι,
μέσα στην άχνη ζάχαρη, είμαστε βουτηγμένοι.

Λέγεται αδελφοποίηση, όταν οι ασπριτζήδες,
βρεθούν δίπλα να στέκονται, με τους κουραμπιετζήδες.

Αν μάλιστα διέπονται και απο φαντασία,
σκιέρ στην... άχνη γίνονται, οποία πανδαισία.

Μετεωρολόγο αν θα δεις, ΄΄ καιρός να λέει άστατος ΄΄,
στο νου του μπήκε κουραμπιές, νόστιμος, τρισδιάστατος.

Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, όποια χρονιάρα μέρα,
τιμούμε κάθε κουραμπιέ, δε νοιώθουμε φοβέρα.

Στέλιος Αρσενίου
Σεφ


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου  

Προβοκάτσια η δολοφονική επίθεση στον ρώσο πρέσβη στην Άγκυρα;

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ 

Σύμφωνα με πληροφορίες, έγινε επίθεση με πυροβολισμούς από αγνώστους κατά του Ρώσου πρέσβη, Αντρέι Καρλόφ, στην Άγκυρα.
Οι πληροφορίες που προέρχονται από την τουρκική τηλεόραση (δίκτυο FOX) και τις μεταδίδει η Hurriyet, ο ρώσος πρέσβης έχει τραυματιστεί την ώρα που παρακολουθούσε έκθεση ζωγραφικής…
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, οι δράστες είχαν αστυνομικές ταυτότητες, ενώ η Hurriyet αναφέρει πως ένας από αυτούς φώναζε "ο Αλλάχ είναι μεγάλος, μην ξεχνάτε το Χαλέπι, μην ξεχνάτε τη Συρία, όσο εμείς δεν είμαστε ασφαλείς, δεν θα είστε ούτε εσείς ασφαλείς" τη στιγμή που πυροβολούσε…

Σύμφωνα με την Hurriyet, o Καρλόφ δέχτηκε τα πυρά του αγνώστου τη στιγμή που ετοιμαζόταν να εκφωνήσει την ομιλία του με θέμα "Η Ρωσία με τα μάτια των Τούρκων".
Τουρκικά και ρωσικά δημοσιεύματα διευκρίνισαν πως ο δράστης δέχθηκε πυρά αστυνομικού(!) και έπεσε νεκρός.

Το CNN Türk αναφέρει πως υπάρχουν αρκετοί τραυματίες, ενώ Τούρκοι δημοσιογράφοι υποστηρίζουν πως ο δράστης κατά την είσοδό του στο «Modern Arts Centre» είπε ότι ήταν αστυνομικός!
Ο πρέσβης μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο νεκρός, ενώ δεν έχει υπάρξει καμία περαιτέρω ανακοίνωση από την πλευρά της ρωσικής πρεσβείας στην Άγκυρα.

Δράστης της επίθεσης και δολοφονίας του Ρώσου πρεσβευτή Καρλόφ, είναι σύμφωνα με το Haberturk, ο 22χρονος Μερτ Αλτιντάς. Φέρεται να ήταν πρώην αστυνομικός, που είχε αποταχθεί από το αστυνομικό σώμα στο πλαίσιο των μαζικών εκκαθαρίσεων μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, θεωρούμενος οπαδός του Γκιουλέν. Ωστόσο, υπάρχουν και πληροφορίες που τον θέλουν να συνδέεται με την αιμοσταγή Αλ Νούσρα, την οποία σφυροκοπεί η Ρωσία στη Συρία, με τις ΗΠΑ και Τουρκία να διαφωνούν…

Μετά από μια σειρά βομβιστικών επιθέσεων, αλλά και από δεκάδες νεκρούς και τραυματισμένους τούρκους στρατιώτες στην Συρία (χωρίς να περιλαμβάνονται οι 62 αιχμάλωτοι τούρκοι αξιωματικοί που βρέθηκαν σε υπόγεια στο Χαλέπι), σαν από «μηχανής Θεός» έρχεται να αποπροσανατολίσει το εσωτερικό της Τουρκίας και να «πυροδοτήσει» μια ρωσική αντίδραση…

Αναμένεται τις επόμενες ώρες να ανακοινωθεί από τις τουρκικές υπηρεσίες η πιθανή εμπλοκή του δικτύου Γκιουλέν ή –και φυσικά ο καταλογισμός της ευθύνης- του ΡΚΚ στην επίθεση αυτή, η οποία ήδη χαρακτηρίζεται ως εξόφθαλμη προβοκάτσια, αφού μια τέτοια ενέργεια εκ μέρους του ΡΚΚ δεν μπορεί να χαρακτηριστεί απλώς αψυχολόγητη, αλλά καταστροφική στον απόλυτο βαθμό, αφού απειλεί άμεσα τις πάρα πολύ καλές σχέσεις της Ρωσίας με τους Κούρδους της Συρίας. Η συγκεκριμένη επιθετική ενέργεια είναι ιδιαίτερα «βολική» για τον ίδιο τον Ερντογάν, ο οποίος αποσκοπεί στην διατάραξη της πολύ καλής συνεργασίας της Ρωσίας με τους Κούρδους.

Ήδη τα ρωσικά ΜΜΕ εκδηλώνονται με οργή κατά της δολοφονικής ενέργειας… Σε καμία περίπτωση, όμως, το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών, δεν πρόκειται να προβεί σε ανακοινώσεις εάν δεν υπάρξει μία πρώτη αναφορά από τη ρωσική πρεσβεία της Άγκυρας. Και μπορεί μεν ο Ταγίπ Ερντογάν να ελπίζει πως η «ρωσική αρκούδα» θα στραφεί απειλητική κατά των Κούρδων, ή θα εγκαταλείψει την στήριξή τους στη Συρία, όμως ο Βλαδίμηρος Πούτιν έχει κατ’ επανάληψη αποδείξει πως οι αποφάσεις και οι επιλογές του ποτέ δεν στηρίζονται σε συναισθηματική φόρτιση… Εξάλλου, είναι γνωστό πως η τουρκική ΜΙΤ αρέσκεται (για την ακρίβεια ειδικεύεται) στο να δημιουργεί προβοκάτσιες. Και οι μνήμες της εν ψυχρώ κατάρριψης του ρωσικού SU-24 το Νοέμβριο του 2015 από τουρκικό F-16 (κάτι που γνώριζε ο κ. Τσίπρας, αλλά και ο κ. Ρουμπάτης), έρχονται πλέον να πιέσουν αφόρητα τον Πούτιν, ο οποίος "συνεργάζεται" με τον αναξιόπιστο Ερντογάν σε ένα θέατρο του παραλόγου στη Μέση Ανατολή...

Σε κάθε περίπτωση, η αδυναμία των τουρκικών αρχών να προστατεύσουν επαρκώς τον ρώσο πρέσβη, είναι ένα γεγονός που θα διαταράξει τις σχέσεις της Ρωσίας με την Τουρκία, ενώ αυτομάτως δημιουργείται ένα πλήθος ερωτημάτων σχετικά με την ασφάλεια που μπορεί να παρέχει η Τουρκία στους επισκέπτες της χώρας, είτε αυτοί είναι τουρίστες είτε είναι διπλωμάτες…

Μετά την αιματηρή επίθεση, ο Ρώσος πρόεδρος, Βλάντιμιρ Πούτιν, συγκάλεσε έκτακτη σύσκεψη με τον υπουργό Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, και τους επικεφαλής των υπηρεσιών ασφαλείας.
Οι επόμενες ημέρες αναμένεται να είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικές για τις αποφάσεις της Μόσχας και του ρώσου προέδρου κ. Πούτιν. Ενδεχομένως θα έπρεπε στο ελληνικό Πεντάγωνο να ανεβάσουν άμεσα το επίπεδο επαγρύπνησης...

Τουρκία: Πυρά και κοντά στην αμερικανική πρεσβεία στην Άγκυρα

Πυρά ακούστηκαν πριν από λίγο κοντά στην πρεσβεία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής στην Άγκυρα, σύμφωνα με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

Reports of shooting near US Embassy Ankara, #Turkey- US citizens advised to avoid Embassy area until further notice.

— Travel - State Dept (@TravelGov) 19 Δεκεμβρίου 2016

Ακόμη δεν έχει γίνει γνωστό αν το περιστατικό σχετίζεται με τη δολοφονία του ρώσου πρέσβη στην Άγκυρα, ωστόσο το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών καλεί τους Αμερικανούς πολίτες να αποφεύγουν την περιοχή, έως ότου υπάρξει νεότερη ενημέρωση.

BREAKING NEWS: US Embassy 'security incident' after Russian ambassador shooting in Ankara https://t.co/lCrwTBU0Pg ^DailyExpress pic.twitter.com/aXsX7UOfpo

— ...david jones (@_dpaj) December 19, 2016

ΥΓ: Η περίπτωση τζιχαντιστές να βρίσκονται στις τάξεις της τουρκικής Αστυνομίας είναι απλώς ένας εφιάλτης για τον ίδιο τον Ερντογάν. Εκτός και εάν ο ίδιος θεωρεί ότι κάτι τέτοιο αποτελεί για τον ίδιο λύτρωση και απόλυτη ασφάλεια...




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου  

Πτώχευση ή υποταγή

Έχουμε την εντύπωση πως όλοι οι Έλληνες γνωρίζουν το δίλημμα, το νοιώθουν και το διαισθάνονται – δικαιολογημένα όμως δεν θέλουν να αποφασίσουν, αφού είτε ο συμβιβασμός τους, είτε η αντίδραση και η χρεοκοπία, θα απαιτούσαν πάρα πολλές θυσίες.

Γράφει ο Άρης Οικονόμου

Όταν αναφερόμαστε στην άμεση ανάγκη συνεργασίας όλων των κομμάτων της χώρας μας μεταξύ τους, ως μία προσπάθεια εύρεσης λύσης για τα προβλήματα μας, αντιμετωπίζουμε την οργή πολλών – δικαιολογημένα προφανώς, αφού έχουν απογοητευθεί με το χειρότερο δυνατό τρόπο από όλους τους πολιτικούς, χωρίς καμία εξαίρεση.

Από την άλλη πλευρά όμως δεν συνειδητοποιούμε πως σε μία «υπό κατοχή» χώρα η κυβέρνηση, όποια και αν είναι, έχει μόνο διακοσμητικό χαρακτήρα. Για παράδειγμα, όταν οι Γερμανοί εισέβαλλαν στην Ελλάδα το 1940, επέβαλλαν μία κυβέρνηση, η οποία δεν μπορούσε να κάνει απολύτως τίποτα.

Στα πλαίσια αυτά, εάν υποθέσουμε πως οι Έλληνες τότε εξεγείρονταν εναντίον της κυβέρνησης, ανατρέποντας την, οι Γερμανοί είτε θα τοποθετούσαν μία άλλη, είτε θα επέτρεπαν στο λαό να ψηφίσει «δημοκρατικά» – αδιαφορώντας εντελώς για τα αποτελέσματα, αφού αυτοί θα συνέχιζαν να διοικούν.

Φυσικά οι Έλληνες γνώριζαν ποιός είναι ο πραγματικός τους εχθρός. Παρά το ότι λοιπόν απεχθάνονταν την «κυβέρνηση των δωσίλογων», όπως την αποκαλούσαν, ο πρωθυπουργός της οποίας είχε πει

«Βρέθηκα αντιμέτωπος με ένα ιστορικό δίλημμα: ή να αφήσω να συνεχιστεί ο αγώνας και να καταλήξει σε ολοκαύτωμα ή να υπακούσω στις παρακλήσεις και να αναλάβω της πρωτοβουλία της συνθηκολόγησης. Τόλμησα το δεύτερο και δεν υπολόγισα ευθύνες, ενώ μέχρι σήμερα δεν μετάνιωσα για το τόλμημα μου, αλλά αισθάνομαι υπερήφανος» (Τσολάκογλου),

συνέχισαν να πολεμούν εναντίον των γερμανικών κατοχικών δυνάμεων, αδιαφορώντας για την κυβέρνηση και αρνούμενοι να συμβιβαστούν με την υποδούλωση τους. Η κοινή λογική τους έλεγε άλλωστε πολύ σωστά ότι, εάν ανέτρεπαν την τότε κυβέρνηση, οι Γερμανοί θα επέλεγαν την επόμενη, όσο συνέχιζε να είναι υπό την κατοχή τους η Ελλάδα – οπότε θα ήταν δώρο άδωρο (ο ίδιος είχε πει επίσης πως εκβιαζόταν από τους Γερμανούς και ήθελε μεν να αντιδράσει, αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα).

Ουσιαστικά κάτι ανάλογο συμβαίνει και σήμερα, με την Ελλάδα να βρίσκεται υπό κατοχή, μέσω της χρήσης οικονομικών μεθόδων – του χρέους της δηλαδή, το οποίο συνεχίζει να αυξάνεται. Την ίδια στιγμή παραμένει υποψήφια χρεοκοπίας και εξόδου από το ευρώ – πιθανότατα το 2018.

Περαιτέρω, με δεδομένη την αποτυχία των μέτρων της Τρόικας να εξυγιάνουν τη χώρα, μία αποτυχία που το ΔΝΤ αποδέχθηκε μόνο του πολλές φορές μέχρι σήμερα, με αποτέλεσμα να καταστραφεί εντελώς η ελληνική οικονομία, η ευθύνη έχει πάψει πλέον να ανήκει στους Έλληνες.

Πόσο μάλλον όταν επί σχεδόν εφτά ολόκληρα χρόνια υποφέρουν τα πάνδεινα, χωρίς μεγάλες αντιρρήσεις, για να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους απέναντι στους δανειστές τους – γνωρίζοντας τα λάθη τους, τα οποία τους έφεραν στη συγκεκριμένη δύσκολη οικονομική θέση.

Σε κάθε περίπτωση, η ευθύνη ανήκει πλέον στην πραγματική κυβέρνηση, στην Τρόικα δηλαδή, η οποία πρέπει να την αναλάβει – ενώ οι Έλληνες έχουν πια το ηθικό έρεισμα να αντισταθούν, παύοντας να επιτρέπουν την περαιτέρω λεηλασία της πατρίδας τους.

Συνεχίζοντας, ο εχθρός σήμερα δεν είναι η διακοσμητική ελληνική κυβέρνηση, αφού ακόμη και αν ανατραπεί, η Ελλάδα θα παραμείνει υπό κατοχή – με μία επόμενη να αναλαμβάνει το ρόλο της, όσο και αν αντιδράσει στην αρχή (όπως συνέβη και με το σημερινό πρωθυπουργό, ο οποίος δεν κατάφερε να εφαρμόσει ούτε μία γραμμή του προγράμματος του).

Εάν δεν κατανοήσουμε λοιπόν το συγκεκριμένο γεγονός, θα αναλωνόμαστε σε εμφυλίους πολέμους, οι οποίοι δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα – αντίθετα, μάλλον εξυπηρετούν τις δυνάμεις κατοχής οι οποίες, όπως έχουν ήδη αποδείξει, αδιαφορούν για το ποιό κόμμα θα εκλεγεί, αφού αυτές διοικούν την Ελλάδα.

Η λύση λοιπόν δεν φαίνεται να είναι άλλη, από την ανάληψη της εξουσίας εκ μέρους των μεγαλυτέρων κομμάτων, με την ταυτόχρονη κήρυξη της χώρας σε χρεοκοπία εάν δεν συμφωνηθεί η γενναία (άνω του 50%) διαγραφή των χρεών της – αφού μόνο τότε θα ανακτούσε η Ελλάδα την ανεξαρτησία της, πληρώνοντας βέβαια ένα βαρύ τίμημα.

Εναλλακτικά, η υποταγή της χώρας στις εντολές της Τρόικας και η εφαρμογή των διπλών μέτρων από αυτά που απαιτεί, όπως έκανε η Πορτογαλία – όσον αφορά τους μισθούς, τις συντάξεις, τις αποκρατικοποιήσεις κοκ. Όλα τα υπόλοιπα, όπως η αλλαγή και η απελευθέρωση μέσω εκλογών, είναι απλά ουτοπικά – ανήκουν στον κόσμο της φαντασίας.

Φυσικά μπορεί να κάνουμε λάθος και να υπάρχουν άλλοι τρόποι. Έχουμε όμως την άποψη ότι, εάν δεν επιλέξουμε μία από τις παραπάνω δύο εναλλακτικές δυνατότητες, αφού η χώρα λεηλατηθεί, τόσο όσον αφορά τη δημόσια, όσο και την ιδιωτική περιουσία της, θα οδηγηθεί ξανά στη χρεοκοπία – απογυμνωμένη όμως από τα περιουσιακά της στοιχεία, εξευτελισμένη, αναξιοπρεπής και εξαθλιωμένη, όπως η Αργεντινή στο παρελθόν.

Ολοκληρώνοντας, έχουμε την εντύπωση πως όλοι οι Έλληνες το γνωρίζουν, το νοιώθουν και το διαισθάνονται –δικαιολογημένα όμως δεν θέλουν να αποφασίσουν, αφού είτε η υποταγή τους, είτε η αντίδραση και η χρεοκοπία, θα απαιτούσαν πάρα πολλές θυσίες. Ελπίζουν δε πως κάτι θα συμβεί που θα τους σώσει, έστω και την τελευταία στιγμή – ένα ενδεχόμενο που δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει, ακόμη και αν δεν φαίνεται καθόλου ρεαλιστικό, έως ότου τουλάχιστον πέσουν οριστικά οι τίτλοι του τέλους.

Πηγή Analyst


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου  

Πατριδέμποροι και Χριστέμποροι άρχισαν να εμφανίζονται και να... υπόσχονται

Ζούμε ημέρες απίστευτης (και απίστευτα τραγικής) ελαφρότητας. Ενώ όλα καταρρέουν γύρω μας, «κόμματα» και «κινήματα» εμφανίζονται καθημερινά σωρηδόν, για να εντείνουν τον εμπαιγμό (της ζωής μας, της πίστης μας, της πατρίδας μας - και φυσικά της νοημοσύνης μας).

Δήθεν μεταρρυθμιστές, ανατροπείς και επίδοξοι σωτήρες, στην πραγματικότητα όμως πρόκειται είτε για χυδαίους κι υστερόβουλους πατριδοκάπηλους και χριστέμπορους (που συχνά μάλιστα αραδιάζουν στους εύπιστους και ανερυθρίαστα ψέματα για δήθεν ευλογίες γερόντων και στήριξη από το Όρος) ή απλώς για κάποιους γραφιάδες, χαμένους στην αμετροεπή πλάνη της οίησής τους.
Για να θυμηθούμε και τον Καβάφη, όλοι τους «βλάπτουν την Συρία το ίδιο».

Όλοι τους υπάρχουν αυτή τη στιγμή αποκλειστικά και μόνο για να θολώνουν τα νερά, να εξοντώνουν κάθε πραγματική ελπίδα στον βωμό του προσωπικού τους βολέματος ή του προσωπικού τους… αλάθητου, να σκανδαλίζουν και να απογοητεύουν (για μια φορά ακόμη) τους καλοπροαίρετους, να παίζουν (συνειδητά ή υποσυνείδητα - παντελώς αδιάφορο) τον ρόλο της εφεδρείας, του συστημικού στυλοβάτη, του αναχώματος για κάθε υγιές κι αυθεντικό που πάει να γεννηθεί.

Δεν θα τα καταφέρουν φυσικά - η ένδεια κι η ανυπαρξία τους είναι άλλωστε τόσο οφθαλμοφανείς, που ακόμη κι αν ενίοτε φάνηκε με την παρουσία τους ότι μπορεί να εγκυμονήσουν κινδύνους μιας κάποιας «ζημιάς», ο ρόλος τους αποκαλύπτεται καθημερινά, η αναξιοπιστία τους ξεμπροστιάζεται, τα όποια ίχνη ζημιάς αποκαθίστανται. Η χάρη του Θεού μας φυλάει ευτυχώς (και από αυτούς).

Όσοι πάλι ρωτούν αν θα προκύψει επιτέλους κάποια στιγμή και κάτι διαφορετικό, κάτι αυθεντικά ανιδιοτελές, κάτι που θα αποσκοπεί αποκλειστικά στη βοήθεια της πατρίδας κι όχι στο να χτίσει νέες καριέρες βουλευτών και νέου τύπου κομματαρχών, κάτι που θα στοχεύει στο να σηκωθούμε επιτέλους λίγο ψηλότερα και όχι στο να θεραπεύσει εγωισμούς, νευρωτικές απόπειρες αυτοδικαίωσης ή γελοίες μωροφιλοδοξίες συνταξιούχων του στρατεύματος και της παλαιοκομματικής καμαρίλας (επί χρόνια βολεμένων, με συστημικές καριέρες και όψιμες «ευαισθησίες»), τους καλούμε για μια ακόμη φορά να κάνουν υπομονή.

Το πράττουμε και από αυτό το βήμα σήμερα, όπως το κάνουμε καθημερινά και με άλλους, πολύ πιο ιδιωτικούς τρόπους σε όλο αυτό το διάστημα που προηγήθηκε, της εκούσιας - και μόνο φαινομενικής - αδράνειας και δημόσιας σιωπής.
Καιρός εστίν του λέγειν και καιρός του σιγάν (και πράττειν).

Και τους ξαναθυμίζουμε απλά τη γνωστή ρήση για πράγματα που λέγονται (προκειμένου, με παράτες, διαγγέλματα, θριαμβευτικές συνδιασκέψεις, τυμπανοκρουσίες και πανηγυρισμούς) και ΔΕΝ γίνονται, αλλά και για πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται.
Δεν λέγονται, γιατί προφανώς δεν μπορούν να ειπωθούν (ακόμη). Και ασφαλώς να ειπωθούν ειδικά εδώ, στα λεγόμενα social media.

Ο αγώνας είναι μακρύς και δύσκολος, η οδός ανηφορική και τεθλιμμένη και πάντως δεν πρόκειται για… πικνίκ (όπως ίσως δείχνουν να θεωρούν ορισμένοι).
Και ό,τι γίνει, θα γίνει με τεράστια προσοχή, άκρα μυστικότητα και υπερβολική σοβαρότητα.
Γρηγορείτε…

Νεκτάριος Δαπέργολας


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου  

Εικονικός βομβαρδισμός ελληνικών νησιών από τουρκικά μαχητικά

Δύο τουρκικά F-16 και δύο F-4 προσομοίωσαν εικονικό βομβαρδισμό πάνω από Αγαθονήσι, Μακρονήσι, Ανθρωποφάγους και νήσο Κουνέλι.

Όπως μεταδίδει το protothema.gr, χαμηλές πτήσεις πάνω από τέσσερα ελληνικά νησιά έκαναν το μεσημέρι της Δευτέρας δύο ζεύγη τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών κάνοντας ακόμη και προσομοίωση εικονικού βομβαρδισμού των ελληνικών νησιών.

Δύο τουρκικά F-4 κι ακόμη ένα ζεύγος τουρκικών αεροσκαφών F-16 μπήκαν χωρίς άδεια στο FIR Αθηνών στις 13:32.

Λίγα λεπτά αργότερα και συγκεκριμένα στις 13:57, τα δύο τουρκικά Phantom(F-4) πέταξαν σε χαμηλό ύψος μόλις 3.000 πόδια πάνω από τις νησίδες Μακρονήσι και Ανθρωποφάγοι. Ακριβώς στις 14:00 τα δύο τουρκικά F-4 βγήκαν από το FIR Αθηνών.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου  

Απύθμενο μίσος δείχνουν οι Γερμανοί εναντίον του ελληνικού λαού

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Απύθμενο μίσος δείχνουν οι Γερμανοί εναντίον του ελληνικού λαού, θυμίζοντας σε όλους τους Ευρωπαίους το ναζιστικό παρελθόν τους. Λύσσαξαν κυριολεκτικά επειδή ο Αλέξης Τσίπρας τόλμησε να δώσει τρία κατοστάρικα στους χαμηλοσυνταξιούχους για να τους ”γλυκάνει” και να αυξήσει την καταρρακωμένη αξιοπιστία και δημοφιλία του αντί για τη 13η σύνταξη που είχε υποσχεθεί προεκλογικά σε όσους συνταξιούχους παίρνουν κάτω από 700 ευρώ.

 Αγανάκτησαν μέχρι και οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές -που είναι, έτσι κι αλλιώς, χαμένοι για χαμένοι!-, με τους Γερμαναράδες και τα τσιράκια τους.

Πάγο έβαλε όμως στον Τσίπρα η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, καθώς οι δυο τους συναντήθηκαν προχθές, Παρασκευή. Σε δηλώσεις που έκαναν πριν από τη συνάντηση τους, η Μέρκελ είπε ανάμεσα στα άλλα: ‘‘Οπωσδήποτε θα ασχοληθούμε με το πρόγραμμα της Ελλάδας σε σχέση με την οικονομική κατάσταση. Εδώ όμως δεν είναι ο τόπος όπου λαμβάνονται αποφάσεις, γιατί οι διαβουλεύσεις γίνονται με τους τρεις θεσμούς και με το Γιούρογκρουπ. Εδώ θα δούμε πως εκτιμά ο Έλληνας πρωθυπουργός την κατάσταση”.

Με άλλα λόγια, ο Έλληνας πρωθυπουργός απέτυχε να αποσπάσει οποιαδήποτε διαφοροποίηση της Μέρκελ από τον Σόιμπλε (σιγά μην τολμούσε να κάνει κάτι τέτοιο η Μέρκελ!) και η συνάντηση του με την Γερμανίδα καγκελάριο περιορίστηκε σε ανάκριση του Τσίπρα από τους Γερμανούς για τις προσωπικές του απόψεις. ”Ακριβώς πριν από δυο χρόνια, η καγκελάριος Μέρκελ εγκατέλειψε τον τότε Έλληνα πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά. Θα μπορούσε πλέον να επαναληφθεί η ίδια ιστορία (Σ.Σ: Και μετ ον Αλέξη Τσίπρα)”, εκτίμησε το γερμανόφωνο μπλοκγκ ‘‘Χαμένος στην ΕΕ (Lost in E.U.)”. Μόνο οι Γερμανοί …βιομήχανοι (!) είχαν να πουν καλό λόγο για τον Αλέξη Τσίπρα. ”Εμείς οι Ευρωπαίοι πρέπει να βοηθήσουμε τους Έλληνες. Πρέπει να κρατήσουμε την Ελλάδα στην ευρωζώνη και την ΕΕ”, δήλωσε ο πρόεδρος του συνδέσμου των Γερμανών βιομηχάνων Ούλριχ Γκρίλο.

Αντιθέτως, οι σοσιαλιστές ξεσπάθωσαν εναντίον της ΕΕ και της γερμανικής πολιτικής που ασκείται. Επικεφαλής, και με τις σκληρότερες δηλώσεις, ο Τζιάνι Πιτέλα, επικεφαλής της πολιτικής ομάδας των σοσιαλιστών στο ευρωκοινοβούλιο. ”Οι δανειστές της ευρωζώνης αποφάσισαν να αναστείλουν τα βραχυπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους. Πίσω από αυτήν την επαίσχυντη απόφαση βρίσκεται το μοχθηρό χέρι του Σόιμπλε!”, δήλωσε και πρόσθεσε : ”Είναι απαράδεκτο να ανταλλάσσουμε δίκαια και αναγκαία κοινωνικά μέτρα, όπως η υποστήριξη στις πιο χαμηλές συντάξεις, με το ζήτημα του χρέους… Η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη από κυρώσεις, αλλά από επενδύσεις. Για το καλό των Ελλήνων και της ΕΕ οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης πρέπει να ξαναδούν αυτή τη σκανδαλώδη απόφαση. Εμείς θα κάνουμε τα πάντα για να υποστηρίξουμε τον ελληνικό λαό’‘, υπογράμμισε ο Πιτέλα, τώρα που ο Ματέο Ρέντσι ανατράπηκε μετά το δημοψήφισμα από πρωθυπουργός της Ιταλίας.

Μαζί τους και οι Γάλλοι σοσιαλιστές, οι οποίοι δεν έχουν καμιά ελπίδα να συμμετάσχουν στο δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών μετά τη γερμανόδουλη διακυβέρνηση της Γαλλίας υπό τον Φρανσουά Ολάντ όλα αυτά τα χρόνια.
”Στα μάτια μου οι όροι της συμφωνίας του Γιούρογκρουπ δεν μεταβλήθηκαν από τα μέτρα που αποφάσισε η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα”, δήλωσε ο αρμόδιος κοινοτικός επίτροπος για θέματα οικονομίας Πιέρ Μοσκοβισί. Ίδια στάση τήρησε και ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών Μισέλ Σαπέν. ”Οι μεμονωμένες απόψεις δεν αποτελούν συλλογικές αποφάσεις του Γιούρογκρουπ”, τόνισε και αυτός ”καρφώνοντας” ουσιαστικά τη Γερμανία. ”Τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους θα εφαρμοστούν”, πρόσθεσε τονίζοντας μάλιστα ότι η απόφαση αυτή συνιστά ”το πρώτο βήμα εκ μέρους των χωρών του Γιούρογκρουπ, προκειμένου να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους προς την Ελλάδα”.

”Είμαι υπέρ μιας αξιοπρεπούς αντιμετώπισης της Ελλάδος προκειμένου να μείνει στην ευρωζώνη και να επιτευχθεί μια λύση για το χρέος που θα επιτρέψει σταθερότητα στη χώρα και την Ευρωπη”, υπογράμμισε ο κατεδαφιστής του γαλλικού σοσιαλιστικού κόμματος, ο απερχόμενος Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ. Αγανάκτησε με τη γερμανική στάση ακόμη και η Γκεζίνε Σβάν, υποψήφια του γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος για την προεδρία της Γερμανίας το 2004 και το 2009. ”Είναι βάρβαρο να απορρίπτει κάποιος το Δώρο των Χριστουγέννων στους Έλληνες συνταξιούχους”, τόνισε σε συνέντευξη που έδωσε.

Ο εκπρόσωπος του Ντάισελμπλουμ δήλωσε με αυστηρότητα ότι ”οι αποφάσεις της ελληνικής κυβέρνησης φαίενται να μην είναι συμβατές με τη συμφωνία μας” και συμπλήρωσε: ”Ορισμένα κράτη (Σ.Σ: εννοεί τη Γερμανία) το βλέπουν υπό αυτό το πρίσμα και γι’ αυτό δεν υπάρχει συμφωνία για την εφαρμογή των βραχυπρόθεσμων μέτρων για την ελάφρυνση του χρέους”.

Πηγή Οδός Δραχμής


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου  

Το σχέδιο Σόιμπλε για εγκλωβισμό της Ελλάδας

➤ Οι σχεδιασμοί για επιβολή μνημονίου «3 Plus» και τα δύο εναλλακτικά σχέδια
➤ Γιατί τρίζει η καρέκλα του Ντάισελμπλουμ και ποιες είναι οι εναλλακτικές
➤ Το ραντεβού Τσίπρα-Μέρκελ και οι μνήμες από την «αποκαθήλωση» Σαμαρά

Γράφει η Αγγελική Παπαμιλτιάδου

Μέσα σε μόλις πέντε ημέρες, πολλά από όσα είχαμε γράψει στις 14 Δεκεμβρίου για τους σχεδιασμούς του Β. Σόιμπλε επιβεβαιώθηκαν:

Στις 15 Δεκεμβρίου, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών δήλωσε ότι οι εξαγγελίες Τσίπρα είναι ενάντια στη δανειακή σύμβαση και λίγο μετά ακολούθησε η ανακοίνωση του προέδρου του Eurogroup ότι παγώνουν τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος.

Ακολούθησε πανικός. Όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και στις Βρυξέλλες, καθώς τουλάχιστον τέσσερις υπουργοί Οικονομικών ήταν αντίθετοι με τις εξαγγελίες Ντάισελμπλουμ. Ηθελαν το θέμα να συζητηθεί πρώτα -όπως έπρεπε άλλωστε- με τους θεσμούς, μετά στο EwG και μετά στο Eurogroup.

Ο κ. Ντάισελμπλουμ όμως αποφάσισε -μόνος(;)- να βγάλει την ανακοίνωση. Βλέπετε η Ελλάδα είναι ένα μόνο μέρος στη σκακιέρα του Eurogroup καθώς, εάν το κόμμα του κ. Ντάισελμπλουμ χάσει τις εκλογές τον Μάρτιο, ο ίδιος θα πρέπει να παραιτηθεί από τη θέση του προέδρου. Υπάρχει, όμως, μια προϊστορία που κάνει τον Ολλανδό υπουργό Οικονομικών να πιστεύει ότι θα παραμείνει, με τη βοήθεια του κ. Σόιμπλε.

Όταν ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ έχασε το υπουργείο Οικονομικών του Λουξεμβούργου, οι υπουργοί του Eurogroup ψήφισαν να τον κρατήσουν ως πρόεδρο κατ’ εξαίρεση (ο πρόεδρος πρέπει να είναι και υπουργός Οικονομικών). Πολλοί ισχυρίζονται ότι επειδή ήταν ακόμα πρωθυπουργός, η φωτογραφική διάταξη δεν ήταν τόσο αντιφατική και έτσι ο κ. Γιούνκερ διατήρησε τα ηνία του Eurogroup.

Οι καλά γνωρίζοντες όμως ξέρουν ότι το Eurogroup μπορεί να κάνει αυτό που θέλει. Μόνο που τώρα, ο κ. Σόιμπλε σχεδιάζει να βάλει στη θέση του προέδρου τον Ισπανό υπουργό Οικονομικών Λουίς Ντε Γκίντος, που ήδη προεδρεύει της ομάδας του ΕΛΚ πριν από κάθε Eurogroup και ανέκαθεν ψήφιζε ό,τι ήθελε η Γερμανία.

Η Ελλάδα λοιπόν παραμένει στο… απόσπασμα.

Στις 14 Δεκεμβρίου, είχαμε επίσης γράψει ότι το ταξίδι του πρωθυπουργού στο Βερολίνο δεν θα έφερνε τα απαραίτητα -γι' αυτόν- αποτελέσματα καθώς η κ. Μέρκελ θα ακολουθούσε την πάγια τακτική λέγοντας ότι τα θέματα που μας αφορούν λύνονται στο Eurogroup. Όπως και έγινε.

Η «κουρασμένη» πηγή της Κομισιόν (στην οποία αναφερθήκαμε στο ρεπορτάζ της Τετάρτης) διερωτόταν γιατί ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει «μάθει» μέχρι τώρα τη γερμανική λογική. «Είναι πάγια, είναι η ίδια, είναι εμφανέστατη» και προειδοποίησε για ακόμα μια σειρά από προκλήσεις που έρχονται:

1. Αργά ή γρήγορα, η χώρα μας θα κληθεί να δείξει αλληλεγγύη και θα αναγκαστεί -υπό τις πιέσεις της Γερμανίας- να δεχθεί και άλλους πρόσφυγες, καθώς είναι πιθανή η «κατάρρευση» της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας. Αν περιμένουμε ανταλλάγματα στο οικονομικό σκέλος, δεν πρόκειται να μας δοθούν, διαμηνύουν πηγές που γνωρίζουν.

2. Ο κ. Σόιμπλε αρχικά σχεδίαζε το σχέδιο Χ (Grexit) βάσει της λογικής της μακροχρόνιας παρεκτροπής μας από τους δημοσιονομικούς στόχους και την αδιαλλαξία Γερμανών βουλευτών -και του ιδίου- για γενναίο κούρεμα του χρέους. Τώρα όμως στο πλάνο του μπήκε και το προσφυγικό, που θεωρείται νούμερο ένα πρόβλημα για τη χώρα του. Αυτό τον σπρώχνει όλο και περισσότερο προς τη λογική όχι μόνο του Grexit, αλλά και της ανακατάταξης της Ευρώπης σε έναν «υγιή» πυρήνα με δορυφόρους τις υπόλοιπες χώρες.

Βορράς και Νότος με πρόσχημα το προσφυγικό. Δυστυχώς, αυτό το σχέδιο έχει ήδη αρχίσει να συζητείται υπό μορφή «quiz», που δόθηκε σε ορισμένες χώρες για να απαντήσουν πώς θα επιθυμούσαν μια μελλοντική Ευρώπη.

3. Η Ανγκελα Μέρκελ ακούει αυτά που λέει ο κ. Σόιμπλε ενόψει των εκλογών, γι' αυτό και του πλέκει συχνά το εγκώμιο. Δεν πρόκειται να αντιπαρατεθεί, ούτε να τον παρακάμψει με πολιτικές αποφάσεις για την Ελλάδα. Εάν ο κ. Σόιμπλε αποφασίσει ότι η Ελλάδα θα «διαπραγματεύεται» με το ΔΝΤ, αυτό θα υποστηρίξει και η κ. Μέρκελ.

4. Είχαμε γράψει από τον Οκτώβριο ότι το πολιτικό αδιέξοδο έφερνε την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης μέχρι τον Μάρτιο. Προφανής είναι η σύνδεση με το ότι υπάρχουν εκλογές στην Ολλανδία και ακολουθούν στη Γαλλία.

5. Τώρα που διάφοροι αξιωματούχοι έχουν αρχίσει δειλά δειλά να αναφέρουν τον Μάρτιο, ορισμένοι κύκλοι του Βερολίνου ήδη δείχνουν προς Ιούνιο, οπότε θα υπάρξει ανάγκη για ρευστό και αποπληρωμές ομολόγων και η Ελλάδα θα είναι -πάλι- με την πλάτη στον τοίχο. Εξέλιξη που θα αποτελούσε ακόμα μια προεκλογική νίκη για τον κ. Σόιμπλε.

6. Η ταύτιση απόψεων Σόιμπλε - Τόμσεν μπορεί όντως να φέρει σκληρά μέτρα για την Ελλάδα και ένα «μικρό» δάνειο από το ΔΝΤ δύο ετών, ύψους μέχρι και 6 δισ. ευρώ. Όλα αυτά πριν τις γερμανικές εκλογές, ώστε να μπορεί ο κ. Σόιμπλε να «απειλεί» στο Eurogroup ότι οποιαδήποτε «ανταρσία» συμπαθούντων χωρών-μελών θα περιέπλεκε τη γερμανική προεκλογική εκστρατεία. Έχοντας ως «σλόγκαν» ότι μόνο η Μέρκελ έχει απομείνει για να κρατά τα ηνία της ΕΕ, πολλές χώρες εκτιμά ότι θα κάνουν πίσω. Και λαμβάνοντας υπόψη ότι οι κ.κ. Ρέντσι και Ολάντ δεν θα βρίσκονται στη «σκηνή», η αντιπολίτευση αποδυναμώνεται.

Τι γίνεται πραγματικά με το 4ο μνημόνιο

Πολλά έχουν γραφεί και πολλά έχουν λεχθεί για το τέταρτο μνημόνιο. Μια πιθανή δανειακή σύμβαση με το ΔΝΤ δεν είναι τέταρτη, αλλά η τρίτη συμπληρωματική σε αυτήν του ESM.

Ο «κουρασμένος» αξιωματούχος της Κομισιόν μάς το εξήγησε: Το τέταρτο μνημόνιο δεν είναι άλλο από την εναλλακτική που προετοιμάζεται ήδη για τη χώρα μας, με τη συμμετοχή και του κ. Σόιμπλε. Με άλλα λόγια, ο ρόλος του είναι διπλός και «διχαστικός», ώστε κανείς να μην έχει ξεκάθαρη εικόνα για τη στρατηγική του. Εκτός από τους έμπιστους συνεργάτες του και βεβαίως όσους τον έζησαν από κοντά για 10ετία...

Η πηγή λοιπόν ανέφερε ότι κανένα άλλο μέτρο για το χρέος δεν θα συζητηθεί πριν το τέλος του προγράμματος. Επίσης, παρά τις παραχωρήσεις όλων των ελληνικών κυβερνήσεων, η πάγια άποψη παραμένει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αφεθεί μόνη της.

Γι' αυτό το κοστούμι που ράβεται για το 2019 και μετά είναι η ένταξή μας στην προληπτική πιστωτική γραμμή «ECCL+» με ενισχυμένη επιτήρηση και παράλληλα σταδιακή έξοδο στις αγορές.

Η ECCL+

Πρόσφατα, ο Γιάνης Βαρουφάκης δήλωσε κάτι απόλυτα ορθό: ότι ήταν καθοριστική η στάση κύκλων της ΕΕ για την πτώση του Σαμαρά. Και αυτό γιατί ενώ ο ίδιος εξήγγειλε (όπως όφειλε) έξοδο από το μνημόνιο μέχρι το τέλος του 2014 και άμεση έξοδο από το ΔΝΤ (όπως είχε δικαίωμα να το κάνει άλλωστε), το περίφημο Washington Club είχε άλλες βλέψεις.

Τότε, τον Οκτώβριο του 2014, είχαμε αποκαλύψει τα απόρρητα πρακτικά μιας συζήτηση του Washington Club, όπου οι αξιωματούχοι μιλούσαν ξεκάθαρα ότι τόσο η ΕΕ, όσο και το ΔΝΤ ήθελαν να κρατήσουν την αυστηρή επιτήρηση στην Ελλάδα μέσω του ECCL+ και το enhanced surveillance (αυξημένη επιτήρηση), παρά τις περί αντιθέτου διαβεβαιώσεις προς τον Αντώνη Σαμαρά.

Αυτό το κοστούμι θέλουν να ράψουν ορισμένοι για μετά το 2018. Η αυξημένη επιτήρηση του ECCL θα επιτρέπει προληπτική παρέμβαση του Eurogroup και την επιβολή μέτρων εάν θεωρήσει ότι η Ελλάδα τείνει να παρεκκλίνει από τους στόχους.

Το «άτυπο» σχέδιο της Κομισιόν

Η Κομισιόν και ο πρόεδρός της Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ θεωρούν ότι η κατάσταση τείνει να τεθεί εκτός ελέγχου και να βαδίσει εκεί ακριβώς που τη θέλει ο κ. Σόιμπλε. Γι’ αυτό και ζητούν να πέσουν οι τόνοι.

Το σχέδιο που προωθεί με τρόπο η Κομισιόν είναι να παραμείνει το ΔΝΤ ως έχει μέχρι και μετά τις γερμανικές εκλογές και μετά η ίδια η Κομισιόν θα μπει μπροστά και θα πει ότι το ΔΝΤ δεν χρειάζεται πλέον, αφού παραμένει μόνο ένας χρόνος στο πρόγραμμα.

Ήδη η Γερμανία απορρίπτει τέτοια προοπτική, την οποία έχει ζητήσει ο Αλέξης Τσίπρας.

Όμως Γιούνκερ-Μοσκοβισί-Ντομπρόβσκις σε αυτό το θέμα βρίσκονται στην ίδια γραμμή, παρά το γεγονός ότι ο καθένας επικοινωνεί τις «ιδέες» του με διαφορετικό τρόπο [παρεμπιπτόντως, ο Ντομπρόβσκις σε συνέντευξή του χρησιμοποίησε τους όρους unnecessary (περιττή) και unhelpful (μη βοηθητική) και όχι τη λέξη «άχρηστη» (useless) για την κίνηση Τσίπρα].

Η Κομισιόν θα ήθελε να πέσουν οι τόνοι, να ροκανιστεί ο χρόνος (εάν δεν βρεθεί ενδιάμεσα λύση) και να φθάσουμε μετά τις γερμανικές εκλογές, όπου θα μπει στο τραπέζι η απομάκρυνση του ΔΝΤ, καθώς πλέον η ΕΕ έχει τα εργαλεία για να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε κρίση. Αυτή ήταν η πάγια θέση Γιούνκερ ακόμα και πριν αναλάβει τα ηνία της Κομισιόν.

Μια κίνηση πάντως του κ. Τσίπρα ήταν αρκετή για να εκνευρίσει τον κ. Γιούνκερ. Μετά τη συνέντευξη Τύπου της Πέμπτης στη Σύνοδο Κορυφής, και αφού η ώρα ήταν περασμένη, είχε κλειστεί ραντεβού μεταξύ του κ. Τσίπρα και του κ. Γιούνκερ.

Η κεντρική συνέντευξη Τύπου τελείωσε και ο πρόεδρος της Κομισιόν ανέμενε τον Έλληνα πρωθυπουργό να τελειώσει τη δική του. Όμως η συνέντευξη κράτησε πολύ, λόγω του μεγάλου όγκου των ερωτήσεων, με αποτέλεσμα ο κ. Γιούνκερ να αποχωρήσει εκνευρισμένος.

Κανονίστηκε τηλεφωνικό ραντεβού μεταξύ των δύο το πρωί της Παρασκευής. Εάν ο κ. Τσίπρας αποδεχόταν την πρόταση του κ. Γιούνκερ για πρόγευμα εργασίας, τότε θα μπορούσε να ακούσει κάποια πράγματα που δεν λέχθηκαν από το τηλέφωνο για ευνόητους λόγους, λένε πηγές που γνωρίζουν…

Πηγή Euro2day


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου  

"Ηγέτες" στα χρόνια της χολέρας...

Γράφει ο Κώστας Μαντατοφόρος

Άλλη μιά χρονιά πέρασε, η έβδομη των μνημονίων, όπου όλα πήγαν συνεχώς απ' το κακό στο χειρότερο.
Κάθε χρονιά που θα περνάει πιά θα είναι χειρότερη από την προηγούμενη.
Η κοινωνία γονατισμένη οικονομικά και ηθικά, η αγορά εξαντλημένη, οι θέσεις εργασίας (πλην της "ευέλικτης", της ληστρικής, της γαλέρας) συνεχώς μειούμενες, η Υγεία βαρειά άρρωστη και η Παιδεία οδεύει ολοταχώς προς την ιδιωτική πρωτοβουλία, έτσι ώστε το σύστημα να είναι σίγουρο πως μόνον τα παιδιά τα δικά του θα μπορούν να μορφωθούν για να συνεχίσει αυτό να επιβιώνει.

Και για όλα αυτά δεν φταίνε στην ουσία ούτε οι "εταίροι"-τοκογλύφοι, ούτε η νεοναζιστικού τύπου πολιτική της "Ενωμένης" Ευρώπης.
Φταίνε ολοκάθαρα και φανερά οι πολιτικοί που κυβέρνησαν σε όλη αυτή την διάρκεια τής εντεταλμένης καταστροφής.
Πρόκειται για ΠΡΟΔΟΤΕΣ με όλη τη σημασία της λέξης και της έννοιας, που συστηματικά απέφυγαν και απέκρυψαν όλα αυτά τα χρόνια πως υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι (όχι ένας αλλά πολλοί) αποφυγής του βαθέματος και εξάπλωσης της κρίσης, αλλά και της δραπέτευσης απ' την κοινωνική και εργασιακή δυστοπία που επαγγέλονται και ετοιμάζουν οι  πολιτικές της μονομερούς λιτότητας, της γενικευμένης απαξίωσης θεσμών (πραγματικών, όχι σαν αυτούς που ονομάζουν "θεσμούς" οι προδότες) και της σταδιακής ολοκληρωτικής αλλοίωσης του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Πρόκειται για ιδιαζόντως επικίνδυνους απατεώνες, πλήρως ιδιοτελείς, συγκρινόμενους ηθικά μόνον με κάποιους "ηγέτες" τύπου Τσαουσέσκου, και τόσο εγκληματίες κατά της ανθρωπότητας όσο και εκείνοι του Γ' Ράιχ, και του ολοκαυτώματος.
(Για να κριθεί κάποιος  ώς εγκληματίας κατά της ανθρωπότητας δεν μετριούνται μόνον οι ανθρώπινες ζωές που βασάνισε, σκότωσε, κατέστρεψε, παρά μετριέται ακόμη η πρόθεση, η νοοτροπία, ο ηθικός βόρβορος της ψυχής του, και ο διεστραμμένος νούς του που "έντυσε" με κάποιου είδους θεωρία ή "φιλοσοφία" τα εγκλήματά του)

Τον χρόνο ετούτο που τελειώνει, αλλά και το τελευταίο δεκαπενθήμερο φάνηκε μπροστά μας σε όλο του το μεγαλείο το ξεβράκωμα τού πολιτικού προσωπικού αυτής της χώρας, αυτών που μας κυβερνούν, και αυτών που επιδιώκουν να μας κυβερνήσουν, είτε πρόκειται για έναν τελειωμένο παλιόγερο που είναι ικανός να φιλήσει τα φρύδια οποιουδήποτε προκειμένου να συμμετάσχει κι αυτός κάποτε σε κάποια "οικουμενική" τάχα κυβέρνηση, είτε πρόκειται για μειωμένης αντίληψης και ευφυίας γόνο "πολιτικής οικογένειας", είτε πρόκειται για ψυχοπαθητικό βιβλιοπώλη, είτε πρόκειται για κουτοπόνηρο τακτικιστή, τάχα αριστερό, τάχα επαναστάτη, μα στην πραγματικότητα θλιβερά σάπιο αντίτυπο κάθε προηγούμενου από αυτόν, στην υψηλή του καρέκλα.

Η γλώσσα και οι χαρακτηρισμοί που χρησιμοποιεί το blog είναι σκληροί, σκληρότατοι, αλλά και η πραγματικότητα που ζούμε όλοι είναι ακόμα πιό σκληρή και αδυσώπητη.
Η καινούργια χρονιά μαζί με το ξημέρωμά της θα ενεργοποιήσει ένα σωρό άγνωστους ακόμη σε μας νόμους, άρθρα και διατάξεις που έχουν ήδη ψηφιστεί, αλλά η ισχύς τους είχε μετατεθεί για ενεργοποίηση από 1/1, ούτως ώστε να χρησιμοποιηθεί η δικαιολογία του "ήδη ψηφισμένου" και της ανάγκης ευπείθειας των πολιτών προς τον "νόμο".
Αυτό θα είναι το "νέο" που θα μας φέρνει συνεχώς και ο επόμενος χρόνος.

Κάνοντας την αυτοκριτική μας και τον απολογισμό μας για τον χρόνο που τελειώνει, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως όλο αυτό πρέπει να τελειώνει.
Και δεν θα τελειώσει αν δεν "τελειώσουμε" πρώτα μέσα μας ΟΛΟ το πολιτικό προσωπικό που κυβέρνησε τα χρόνια των μνημονίων.
Είναι όλοι, ΟΛΟΙ, προδότες υπεύθυνοι και συνυπεύθυνοι για την υποτέλεια της χώρας και την οιονεί εξόντωση του λαού.

Υπάρχουν κι άλλοι, άλλοι εντελώς  καινούργιοι, αλλά και άλλοι "μεταχειρισμένοι" αλλά άφθαρτοι.
Αυτοί μας αξίζουν, αν θέλουμε να έχουμε μιά καινούργια καλύτερη χρονιά!...

Υ.Γ.  Από σήμερα έως την νέα χρονιά το blog μπαίνει σε διαδικασία εορταστικής τάχα, αλλά στην πραγματικότητα σωματικής και ψυχικής αποσυμπίεσης.
Σχόλια θα δημοσιεύονται αλλά όχι τακτικά, και προπαντός όταν θα έχουν κάτι να πούν.
Καλές γιορτές σε όλους (πλην "Λακεδαιμονίων". Καθώς όπως θαρραλέα έχει ομολογήσει το blog, ο εμφύλιος μέσα του έχει ξεκινήσει και μαίνεται εδώ και επτά χρόνια, και ο ανθρωπισμός του δεν περισσεύει παρά για πραγματικούς ανθρώπους).

Πηγή "Ουδέν Σχόλιον"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου  

Όταν στο Μαξίμου δε σέβονται, άρα υπονομεύουν την εθνική ασφάλεια

Η «νεολαία» στο Μέγαρο Μαξίμου γράφει νέα Ιστορία στα ελληνοτουρκικά, αφού σε συνέχεια π.χ. της «σεισμικής διπλωματίας», επιθυμεί να προσθέσει τη «διπλωματία της καρδιάς». Ή μήπως λόγω εγγενούς αφέλειας, στο τέλος θα γράψουν κάποια νέα ένδοξη σελίδα στη βιβλιογραφία των μυστικών υπηρεσιών που θα διδάσκεται ως «case study» στα πανεπιστήμια στο μέλλον;

Του Μιχαήλ Βασιλείου

Πόσο απίθανο είναι, κάποιοι δημοσιογράφοι ή ιστορικοί να ανακαλύψουν, το πώς η τουρκική ηγεσία γνώριζε τα πάντα έχοντας «φυτέψει» στο Μέγαρο Μαξίμου του Αλέξη Τσίπρα τον πιο αποτελεσματικό «κοριό», εκμεταλλευόμενοι την επαγγελματική – τουλάχιστον – ανεπάρκεια ορισμένων και φυσικά τη συστημική που τους επιτρέπει να μεσουρανούν;

Δεν υποστηρίζουμε ότι είναι πράκτορας των τουρκικών υπηρεσιών -διότι στοιχεία δεν διαθέτουμε- η Τουρκάλα διπλωμάτης Φεϊζά Μπαρουτσού, σύντροφος του «ευρυμαθή» (πολύ πιο έμπειροι διπλωμάτες του ΥΠΕΞ κατά καιρούς υποστηρίζουν ότι εγκληματεί με τις συμβουλές του τουλάχιστον στα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό), Ευάγγελου Καλπαδάκη, διπλωματικού συμβούλου του πρωθυπουργού (και ανιψιού του προέδρου της Βουλής Νίκου Βρούτση… άρα και ξάδερφος και του «αγωνιστή» και «επαναστάτη» γιου του).

Εκτός κι αν η απάντηση είναι, ότι σε περίπτωση κατά την οποία Ελλάδα-Τουρκία ήταν… συνομοσπονδία, τότε θα υπήρχε… συνυπηρέτηση, άρα δικαίως ο Καλπαδάκης που φέρεται να γνώρισε την Φεϊζού όταν ήταν στη πρεσβεία μας στη Άγκυρα, της ζήτησε να τον ακολουθήσει και αυτή έβαλε «λυτούς και δεμένους» και πέτυχε να έρθει στην πρεσβεία των Αθηνών.

Και αν αληθεύει ότι η αγαπητή κυρία ήρθε στην τουρκική πρεσβεία δύο μόλις μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του συντρόφου της στο Μαξίμου, η λογική θα υπαγόρευε να «χτυπήσουν καμπανάκια» από την ταχύτητα διεκπεραίωσης του αιτήματος που θα μπορούσε θεωρητικά να παραπέμπει ακόμα και σε διατεταγμένη υπηρεσία. Όχι ωστόσο, δεν υποστηρίζουμε ότι είναι απαραίτητα πράκτορας. Όμως, αυτό που υποστηρίζουμε είναι ότι θα μπορούσε κάλλιστα και να είναι!

Όπως θα μπορούσε για παράδειγμα να χρήζει και προστασίας μετά τα όσα συνέβησαν στις 15 Ιουλίου στη γείτονα. Ποιος ξέρει; Επειδή όμως η ζωή σπάνια θυμίζει… τουρκικό σίριαλ (όπως το πάνε βέβαια είναι θέμα χρόνου να προταθεί για γύρισμα η υπόθεση του Καλπαδάκη…), γιατί να μην ισχύει και το αντίστροφο; Δηλαδή απλά να βρισκόμαστε ενώπιον μιας καταστασης η οποία συνέβαινε σταθερά σε κάθε περίοδο της ανθρώπινης Ιστορίας. Τίποτα ασυνήθιστο, άρα αναμενόμενο…

Πρόσφατα απομακρύνθηκε ο Ολλανδός πρέσβης από την Κίνα διότι οι Κινέζοι του είχαν βάλει δίπλα μιαν όμορφη νεαρά (την Φεϊζού δεν την ξέρουμε, ούτε εμπιστευόμαστε τα κοινωνικά δίκτυα!) η οποία του πήρε τα μυαλά, παρότι στην πατρίδα του είχε δεόντως προειδοποιηθεί πριν φύγει, πως αυτό είναι -κυριολεκτικά- το καταγεγραμμένο modus operandi των κινεζικών μυστικών υπηρεσιών.

Γιατί να αποκλείσουμε να έχει κάνει η MIT κάτι παρόμοιο, ή γιατί να μη σκεφτούμε ότι δεν ανήκει καν στο υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας, αλλά είναι απλώς υπό διπλωματική κάλυψη σε κρίσιμα πόστα για λογαριασμό της MIT; Μήπως έπρεπε να έχουμε φροντίσει να ρωτήσουμε… τον Γκιουλέν; Δεν υπήρχε θύλακας ισχύος του τουρκικού κράτους που να μην υπήρχαν δικοί του, δίπλα κυριολεκτικά στην ηγεσία;

Μπορεί πάλι να είναι απλά μια ικανότατη επαγγελματικά κυρία, η οποία μόλις στα 35 της πρόλαβε να γυρίσει κρίσιμα πόστα της τουρκικής διπλωματίας και πλέον φιγουράρει στην τρίτη θέση της ιεραρχίας στην τουρκική πρεσβεία στην Αθήνα. Μπορεί να ισχύει κάτι από όλα αυτά, μπορεί και τίποτα.

Το ερώτημα είναι κατά πόσον δικαιούται ο οποιοσδήποτε να παίζει και να ρισκάρει σε τέτοια θέματα, αφήνοντας μια τέτοια υπόθεση στην τύχη, λέγοντας αφελώς, «καλά, άφησέ τους, θα προσέχουμε», λες και είναι δυνατό αυτά να ελεγχθούν και δεν έρχετα -ειδικά σε εμάς- η ρουτίνα να καταστήσει στο τέλος πλημμελείς και διαδικαστικούς όλους τους ελέγχους, ενώ στο τέλος να ακουστεί ηχηρά και η εθνική μας ιαχή… το «ωχ αδερφέ».

Και μη μας πουν ότι επειδή άκουσαν τα τηλέφωνά της και παρακολούθησαν και την ίδια – αλλοίμονο αν δεν το έκαναν – για ένα διάστημα, αυτοί των οποίων ευθύνη τους είναι η ασφάλεια του κράτους, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν τρέχει τίποτα και έδωσαν το πράσινο φως για την πρόσβασή, επί της ουσίας στο Μέγαρο Μαξίμου, καθότι τα πράγματα θα αποδεικνυόταν πως είναι ακόμα πιο επικίνδυνα, λόγω αφέλειας.

Διότι αν θέλουμε να το δούμε πιο «πεζά», είναι λογικό ή όχι να λάβει τηλεφωνικές κλήσεις που να αφορούν στα θέματα της χώρας «μέσα στη μαύρη νύχτα» ένας διπλωματικός σύμβουλος πρωθυπουργού; Ακόμα και για την πιο αγνή σχέση να συζητούσαμε, γεγονός παραμένει εν προκειμένω, ότι υψηλόβαθμο στέλεχος του τουρκικού ΥΠΕΞ θα έχει προνομιακή πρόσβαση στις πληροφορίες αυτές, Ή μήπως κάνουμε λάθος;

Η υπόθεση αυτή, παρεμπιπτόντως, ήταν γνωστή σε πολλούς παροικούντες το δημοσιογραφικό επάγγελμα -και όχι μόνο- εδώ και τουλάχιστον έναν χρόνο, μόνο που η δημοσίευσή της δεν είναι και η πιο εύκολη απόφαση στον κόσμο, για πολλούς, στην κυριολεξία, λόγους. Άλλος διότι δεν θέλει το ρεζίλεμα της χώρας του, άλλος διότι πιστεύει ότι η κατάσταση μπορεί να μαζευτεί χωρίς φασαρία, άλλος διότι φοβάται τη στοχοποίησή του, κ.λπ.

Επειδή όμως καλό είναι να εστιάζουμε στην ουσία, ας αναρωτηθούν αυτοί που πρέπει, εάν υπήρχε ποτέ περίπτωση οι γνωστές για τη διπλωματική τους Ιστορία χώρες, να άφηναν τέτοια υπόθεση να «σέρνεται» τόσο καιρό και μάλιστα σε περίοδο τόσων διεργασιών… πόσο μας θυμίζει δημοσιεύματα για διαπραγματεύσεις σε θέματα υψίστης σημασίας για την παγκόσμια ισορροπία, που έρχεται μια στιγμή να αποκαλυφθεί, ότι κάποιος, κάπου, κάποτε, είχε παγιδεύσει τα πάντα, γνώριζε τις θέσεις με τις οποίες θα πήγαιναν οι αντίπαλοί του στις διαπραγματεύσεις και εμφανιζόταν πανέτοιμος…

Αλλάξτε τα ονόματα των χωρών και στη θέση Ελλάδας και Τουρκίας βάλτε ΗΠΑ και Ρωσία, Κίνα, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία κ.λπ. Κι αφού το σκεφτείτε λίγο αγαπητοί αναγνώστες, αναρωτηθείτε ποια θα ήταν η στάση του μηχανισμού ασφαλείας ενός εκάστους κράτους εκ των αναφερομένων, ενώ για άλλα οι κανόνες θα μπορούσαν να είναι πολύ πιο σκληροί.

Ότι κάποιοι στο Μέγαρο Μαξίμου είναι παιδάκια επικίνδυνα για τη δημόσια ασφάλεια το ξέραμε καλά από την εποχή που φλέρταραν με χώρους που αναλάμβαναν να κάψουν την Αθήνα, όταν η «επάρατος» δεξιά ή το «πουλημένο» ΠΑΣΟΚ έκαναν οτιδήποτε δεν τους άρεσε. Το να φτάσουμε όμως να δημιουργούμε με τους κολλητούς των… αγώνων (ιδεολογικών) σοβαρό θέμα για την εθνική ασφάλεια, δε νομίζουμε ότι πάει πολύ;

Αν επιμένει… στον έρωτα, ας πάει π.χ. στη διεύθυνση εθιμοτυπίας του ΥΠΕΞ παραιτούμενος από τη θέση του στο Μαξίμου και με τις ευλογίες μας. Αν και τότε η πιθανότητα να χαθεί… η μαγεία στη σχέση θα ήταν μεγάλη.

Πηγή Defence-Point

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Η αβάσταχτη ελαφρότητα του Μαξίμου: Είναι προσωπικό το θέμα ή αφορά την εθνική ασφάλεια;

Της Νεφέλης Λυγερού

Σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου, Δύσης ή Ανατολής, Βορρά ή Νότου, το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του «Πρώτου Θέματος» για τη συμβίωση συμβούλου του πρωθυπουργού με τη Νο 3 της τουρκικής πρεσβείας στην Αθήνα δεν θα είχε καν γραφεί για τον απλούστατο λόγο ότι δεν θα μπορούσε να είχε υπάρξει συμβίωση προσώπων με τέτοιες ιδιότητες.

Η Τουρκία δεν είναι μία οποιαδήποτε γειτονική χώρα. Είναι το κράτος που εδώ και δεκαετίες διεκδικεί μονομερώς όχι μόνο κυριαρχικά και διοικητικά δικαιώματα της Ελλάδας, αλλά και εθνικό έδαφος. Ειδικά αυτή την περίοδο, ο χρόνιος ελληνοτουρκικός ψυχρός πόλεμος έχει κλιμακωθεί. Σ’ αυτή, λοιπόν, τη φορτισμένη και επικίνδυνη συγκυρία, η Ελλάδα οφείλει να είναι εξαιρετικά προσεκτική σ’ όλα τα επίπεδα.

Με αυτές τις σκέψεις, αποφασίσαμε να επιδείξουμε δημοσιογραφική ευθύνη στο αποκαλυπτικό ρεπορτάζ μας της περασμένης Κυριακής, αποφεύγοντας τους δραματικούς τόνους. Θεωρήσαμε, επίσης, ότι προσδίδοντας μία πιο ανάλαφρη μορφή στο ρεπορτάζ και μη αναφέροντας τα ονόματα των πρωταγωνιστών ότι υπήρχε τρόπος να διορθωθεί η κραυγαλέα επιπολαιότητα με τις μικρότερες δυνατές επιπτώσεις.

Αξίζει να τονιστεί ότι παρά το γεγονός ότι το ρεπορτάζ μας αφορά την εθνική ασφάλεια έπεσε σε τοίχο σιωπής. Καμία αναφορά στις εφημερίδες, στα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά δελτία. Καμία αντίδραση από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Μόνη εξαίρεση και αυτή που έσπασε τον τοίχο σιωπής ήταν η ερώτηση προς τον Πρωθυπουργό του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Ανδρέα Λοβέρδου.

Η ερώτηση ήταν διατυπωμένη πολύ προσεκτικά και κατά τρόπο που να αφήνει διέξοδο στο μέγαρο Μαξίμου:

«Σε σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας Πρώτο Θέμα διαβάζουμε για ένα ζήτημα ιδιαιτέρως ευαίσθητο, τόσο για την εθνική μας ασφάλεια, όσο και για την ελευθερία και προστασία της ιδιωτικής ζωής. Η διφυής υπόσταση του συγκεκριμένου θέματος επιβάλλει γενικές αναφορές κι όχι εξειδικευμένο λόγο. Γι’ αυτό, λοιπόν, σας ρωτώ: Μήπως ο συγκεκριμένος διπλωμάτης που εξ ορισμού χειρίζεται σοβαρότατα διπλωματικά θέματα της χώρας, θα μπορούσε να προσφέρει στην πατρίδα και την υπηρεσία του από άλλη θέση κι όχι από αυτήν του διπλωματικού σας γραφείου; Μήπως η κοινή λογική αλλά και η διεθνής εμπειρία επιβάλλουν έναν τέτοιον από μέρους σας χειρισμό; Μήπως οι κινήσεις αυτές πρέπει να γίνουν κατά προτεραιότητα και με διακριτικότητα, πριν άλλες δυνάμεις της αντιπολίτευσης αλλά και της συμπολίτευσης και των ΜΜΕ δώσουν στο θέμα αδιάκριτες αλλά και προσβλητικές για τα ανθρώπινα δικαιώματα διαστάσεις;»

Ο κ. Λοβέρδος είπε το αυτονόητο. Όπως έκανε και το δικό μας δημοσίευμα, δεν αμφισβήτησε τις επαγγελματικές ικανότητες, την εντιμότητα και τις προθέσεις του Βαγγέλη Καλπαδάκη. Ούτε το δικαίωμά του να είναι ερωτευμένος και να συζεί με όποια γυναίκα θέλει. Είπε, όμως, όπως και το δικό μας δημοσίευμα, το προφανές: ότι αυτή η συμβίωση αντικειμενικά αποτελεί δυνάμει κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια.

Στο σημείο αυτό είναι αναγκαίο να υπογραμμιστεί ότι ο εκάστοτε σύμβουλος του πρωθυπουργού έχει πρόσβαση σε όλες τις άκρως απόρρητες και ειδικού χειρισμού πληροφορίες που αφορούν την εξωτερική πολιτική και την εθνική ασφάλεια.

Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε εάν ο συγκεκριμένος συνεργάτης του πρωθυπουργού είχε από τότε ενημερώσει τον Αλέξη Τσίπρα για την ερωτική σχέση του με την Τουρκάλα διπλωμάτη Φεϊζά. Υπενθυμίζουμε ότι η σχέση δημιουργήθηκε όταν εκείνος υπηρετούσε στην ελληνική πρεσβεία στην Άγκυρα.

Αν και είναι σύνηθες μυστικές υπηρεσίες να προσεγγίζουν με διάφορους τρόπους ξένους διπλωμάτες, στο ρεπορτάζ μας δεν αφήσαμε καμία σχετική νύξη. Θα ήταν, ωστόσο, αφέλεια να μην αναρωτηθούμε πώς η Φεϊζά πήρε μετάθεση για την τουρκική πρεσβεία στην Αθήνα (Οκτώβριος του 2015). Όταν συμβαίνουν αυτά που συμβαίνουν στην Τουρκία, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών επέδειξε ευαισθησία για τον έρωτα δύο νέων και φρόντισε να τους ξαναφέρει κοντά. Προφανώς, έκρινε ότι δεν κινδύνευαν τα τουρκικά κρατικά μυστικά. Όσα, άλλωστε, γνωρίζει μία διπλωμάτης αυτού του βαθμού είναι ασήμαντα συγκρινόμενα με όσα γνωρίζει ένας στερνός συνεργάτης του πρωθυπουργού.

Στο σημείο αυτό είναι αναγκαίο να αναφέρουμε τα όσα γράφει ο Μάνος Ηλιάδης στο τεκμηριωμένο βιβλίο του για τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες (εκδόσεις Ινφογνώμων). Γράφει, λοιπόν, ότι με νόμο του 1987, το τουρκικό κράτος υποχρεώνει τους δημοσίους υπαλλήλους, που με κάθε ιδιότητα υπηρετούν στο εξωτερικό, καθώς και τους πολίτες του που εργάζονται στο εξωτερικό και αμείβονται με οποιονδήποτε τρόπο από το τουρκικό δημόσιο, να συνεργάζονται με την MIT (μυστικές υπηρεσίες) και τη Διεύθυνση Πληροφοριών του Γενικού Επιτελείου.

Δεν γνωρίζουμε εάν η σύμβουλος της τουρκικής πρεσβείας τηρεί το νόμο της πατρίδας της και την έτσι κι αλλιώς επαγγελματική υποχρέωσή της να πληροφορεί το υπουργείο της για ό,τι μαθαίνει στην Αθήνα. Δεν γνωρίζουμε εάν αντιστέκεται στις αναπόφευκτες πιέσεις που θα δέχεται από την υπηρεσία της να εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι συζεί με έναν άνθρωπο που λόγω θέσης γνωρίζει τα άκρως απόρρητα του ελληνικού κράτους. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι δεν υπάρχει άλλο κράτος στον κόσμο που θα επέτρεπε να υφίσταται αυτή η δυνατότητα. Θα είχαν ξεσηκωθεί και οι πέτρες εάν π.χ. ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του Λευκού Οίκου συζούσε με τη Νο 3 της ρωσικής πρεσβείας στην Ουάσιγκτον ή το αντίστροφο.

Δεν αμφισβητούμε ότι ο περί ου ο λόγος κάνει ό,τι μπορεί για να μη γίνεται η σύντροφός του κοινωνός των κρατικών μυστικών που αυτός γνωρίζει. Είναι, ωστόσο, ανθρωπίνως αδύνατο όταν ένα ζευγάρι συζεί στο ίδιο σπίτι να υπάρχει απόλυτη στεγανοποίηση.

Από τη στιγμή που επέλεξε να ζήσει τον έρωτά του, όπως έχει απόλυτο δικαίωμα, θα έπρεπε να είχε προστατεύσει και τον εαυτό του και τον πρωθυπουργό και την Ελλάδα, αρνούμενος να αναλάβει τη θέση που σήμερα κατέχει. Και όχι μόνο αυτό. Όταν το πρόβλημα ήρθε στη δημοσιότητα και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης κατέθεσε τη σχετική ερώτηση, το μέγαρο Μαξίμου, αντί να συνειδητοποιήσει την εξόφθαλμη επιπολαιότητά του, προσπάθησε να «ταπώσει» τη σκανδαλώδη αυτή υπόθεση, με τη μέθοδο «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση». Μη μπορώντας να αμφισβητήσει ούτε ένα σημείο του αποκαλυπτικού ρεπορτάζ μας, κατέφυγε στην ευκολία των υβριστικών χαρακτηρισμών.

Απαντώντας σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου της Αυγής στην ενημέρωση των πολιτικών συντακτών, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος, αφού με θεατρικό τρόπο παρέμεινε για λίγα δευτερόλεπτα σιωπηλός, δήλωσε:

«Ντρέπομαι τόσο για το δημοσίευμα όσο και για την ερώτηση του κ. Λοβέρδου. Ο πρωθυπουργός επιλέγει τους συνεργάτες του με κριτήρια την επάρκεια, την ειλικρίνεια, την εμπιστοσύνη και πάνω απ’ όλα την εντιμότητα. Κάποιοι, ακολουθώντας χυδαίο κιτρινισμό, μπορεί να θεωρούν ότι η προσωπική ζωή πρέπει να αποτελεί κριτήριο για την επιλογή των συνεργατών του πρωθυπουργού. Θεωρούμε αυτή τη θέση απολύτως απαράδεκτη».

Με ανακοίνωσή του, ο κ. Λοβέρδος απάντησε με αυστηρότητα σ’ αυτή τη δήλωση:

«Η απειρία του κυβερνητικού εκπροσώπου δεν μπορεί να είναι συγχωροχάρτι για τις επαναλαμβανόμενες αστοχίες του σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Πρώτος εγώ, άλλωστε, έθεσα ζήτημα προστασίας του δικαιώματος στην προσωπική ζωή. Η ερώτησή μου προς τον Πρωθυπουργό, όμως, αφορούσε ζήτημα εθνικής ασφαλείας και ως τέτοιο θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί. Αν αυτό ο εκπρόσωπος δεν το καταλαβαίνει, τότε, πέρα από το θέμα της δικής του απειρίας, τίθεται και ένα ζήτημα ανευθυνότητας που αφορά την κυβέρνηση στο υψηλότερο επίπεδό της. Όσο για τα αισθήματα ντροπής που δήλωσε, ας κοιτάξει στον καθρέφτη και θα βρει χίλιους λόγους να ντρέπεται».

Προτού μας κατηγορήσουν ότι παραβιάζουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα του ζεύγους, ας μας επιτρέψει ο αναγνώστης να αναφέρουμε δύο παραδείγματα από την ιστορία. Το 1962, ο υπουργός Πολέμου της Βρετανίας Τζον Προφιούμο είχε κληθεί να δώσει εξηγήσεις στο Κοινοβούλιο και τελικά είχε παραιτηθεί από τη θέση του όταν έγινε γνωστό ότι είχε ερωμένη την Κριστίν Κίλερ, η οποία ταυτόχρονα ήταν και ερωμένη του Γιεβγκένι Ιβανόφ, στρατιωτικού ακολούθου της σοβιετικής πρεσβείας στο Λονδίνο. Υπενθυμίζουμε ότι ο Τζον Προφιούμο είχε κατηγορηθεί από τον βρετανικό Τύπο για εσχάτη προδοσία και καταστράφηκε οριστικά η πολιτική του καριέρα, παρότι αποδείχθηκε ότι δεν γνώριζε τη σχέση της ερωμένης του με τον σοβιετικό διπλωμάτη και παρότι η επίσημη έρευνα κατέληξε στο πόρισμα ότι δεν είχαν διαρρεύσει κρατικά μυστικά.

Το 1973 ξέσπασε το «σκάνδαλο Γκιγιόμ». Ο Γκίντερ Γκιγιόμ ήταν ένας από τους γραμματείς του τότε καγκελαρίου της Δυτικής Γερμανίας Βίλι Μπραντ. Όταν οι μυστικές υπηρεσίες αποκάλυψαν ότι ήταν κατάσκοπος της Ανατολικής Γερμανίας και τον συνέλαβαν, ο Βίλι Μπραντ παραιτήθηκε, αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη.

Προφανώς τα δύο προαναφερθέντα σκάνδαλα δεν ταυτίζονται με το δικό μας. Τα αναφέρουμε, όμως, επειδή δείχνουν μία τελείως διαφορετική αντιμετώπιση από την αβάσταχτη ελαφρότητα, με την οποία συμπεριφέρεται το μέγαρο Μαξίμου. Ούτε ο Τζον Προφιούμο, ούτε ο Βίλι Μπραντ γνώριζαν, αλλά παραιτήθηκαν. Ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει τον δυνητικό κίνδυνο, αλλά τον υποτιμάει ανεπίτρεπτα. Το γεγονός, όμως, ότι ο ίδιος έχει εμπιστοσύνη στον στενό συνεργάτη του δεν είναι εχέγγυο ότι αντικειμενικά προστατεύεται η εθνική ασφάλεια.

Ας σημειωθεί ότι ο Βαγγέλης Καλπαδάκης προσπάθησε μέσω φίλων του να πιέσει το προεδρείο της Ένωσης Διπλωματικών Υπαλλήλων να εκδώσει ανακοίνωση καταδίκης του δημοσιεύματος, με τον ισχυρισμό ότι είναι «σεξιστικό» και εκθέτει σε κίνδυνο τρομοκρατικής επίθεσης την Τουρκάλα διπλωμάτη! Στο ρεπορτάζ μας, ωστόσο, αποφύγαμε να αναφέρουμε ονόματα και δεν υπάρχει τίποτα σεξιστικό. Γι’ αυτό, εξάλλου, και το προεδρείο της Ένωσης Διπλωματών αρνήθηκε να υποκύψει στις πιέσεις.

Η Νεφέλη Λυγερού είναι δημοσιογράφος στην εφημερίδα Πρώτο ΘέμαΣτο άρθρο της Νεφέλης Λυγερού είναι χρήσιμο να ειπωθούν και τα παρακάτω:

1. Δεν πρόκειται για κάποιον από τους πολλούς συμβούλους και συνεργάτες του πρωθυπουργού. Πρόκειται για τον διευθυντή του διπλωματικού γραφείου του Ευάγγελο Καλπαδάκη.
2. Ο Καλπαδάκης είναι χαμηλόβαθμος διπλωμάτης που κατέχει μία θέση στην οποία κατά κανόνα τοποθετείται πεπειραμένος πρέσβης. Ο Τσίπρας τον ζήτησε από το υπουργείο Εξωτερικών και τον πήρε δίπλα του το καλοκαίρι του 2014. Οι δυο τους γνωρίζονται από τα χρόνια που ήταν μαζί στη Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Καλπαδάκης είναι ανεψιός του προέδρου της Βουλής Βούτση.
3. Η Νο 3 της τουρκικής πρεσβείας ονομάζεται Φεϊζά Μπαρουτσού, είναι 35 ετών και έχει υπηρετήσει σε σημαντικά διπλωματικά πόστα για την τουρκική διπλωματία, στη Βυρηττό, στο Σεράγεβο, στη Ρίγα, στα Σκόπια και τώρα στην Αθήνα.
4. Η ΝΔ «κάνει την πάπια», επειδή διπλωματικός σύμβουλος του Κυριάκου είναι ο Κωνσταντίνος Αλεξανδρής που είναι παντρεμένος με Τουρκάλα, η οποία έχει υπηρετήσει στο ΝΑΤΟ.
5. Ο Καλπαδάκης διαμορφώνει εξωτερική πολιτική και μάλιστα σε απόκλιση με τον υπουργό Εξωτερικών, ειδικά στα ελληνοτουρκικά και στο Κυπριακό.
6. Την πρώτη και μεγάλη ευθύνη για την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί την έχει ο πρωθυπουργός και όχι ο Καλπαδάκης. Ο Τσίπρας οφείλει να γνωρίζει ότι όσο είναι πρωθυπουργός διαχειρίζεται το εθνικό συμφέρον με βάση κανόνες και όχι σαν είναι ιδιωτική ή κομματική υπόθεση.

Πηγή MIgnatiou



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου  

Ο Ερντογάν κτίζει το σουλτανάτο του

Ο Ερντογάν υπό το βλέμμα του... Ερντογάν. Με τις προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις, ούτε η τουρκική Εθνοσυνέλευση θα μπορεί πλέον να ελέγχει τις αποφάσεις του προέδρου

Καλπάζοντας στο επικίνδυνο άτι του νεοοθωμανικού του οράματος επιχειρεί προεδρική μονοκρατορία

Η πρόθεση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να παρατείνει την εξουσία του ως και το 2029 μετατρέποντας - και επίσημα - το πολίτευμα της χώρας σε προεδρικό επιβεβαιώνει τους φόβους για επισφράγιση της αυταρχικής πορείας της τουρκικής κυβέρνησης. Οι προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις, όπως παρουσιάζονται στο νομοσχέδιο που κατατέθηκε πρόσφατα στην τουρκική Εθνοσυνέλευση, όχι μόνο θα επισημοποιήσουν το καθεστώς της συγκεντρωτικής εκτελεστικής εξουσίας που επιδιώκει ο Ερντογάν αλλά θα περιορίσουν τις αρμοδιότητες του Κοινοβουλίου σε βαθμό που δεν θα μπορεί να ασκεί κανέναν έλεγχο στις αποφάσεις του προέδρου. Ετσι, πριν από τα «σύνορα της καρδιάς μας» όπως χαρακτήρισε τον νεοοθωμανικό του επεκτατισμό, ο Ερντογάν θα προσπαθήσει να κάνει πράξη το «σουλτανάτο» της καρδιάς του, αν είναι θέλημα του Αλλάχ.

Πρόκειται για μία από τις πλέον ριζικές προσπάθειες αλλαγής του τουρκικού πολιτεύματος μετά τη μετατροπή του κράτους σε κοσμική δημοκρατία πριν από περίπου έναν αιώνα. Την ίδια στιγμή, οι διώξεις ενάντια στους «εχθρούς» της κυβέρνησης συνεχίζονται, με συλλήψεις πανεπιστημιακών, δημοσιογράφων και δικαστικών που κατηγορούνται για σχέσεις με το δίκτυο Γκιουλέν, αλλά και εκατοντάδων υπόπτων για διασυνδέσεις με το PKK.

«Οι προτεινόμενες συνταγματικές αλλαγές στοχεύουν στη θεσμοθέτηση της de facto θέσης του Ερντογάν ως της πλέον ισχυρής μορφής της τουρκικής πολιτικής. Ως τώρα, αυτή η θέση διατηρούνταν εξαιτίας της χαρισματικότητας και των εκλογικών επιτυχιών του Ερντογάν. Οι συνταγματικές εξουσίες του προέδρου, ωστόσο, συνεχίζουν να είναι περιορισμένες. Πιο σημαντικό, το Σύνταγμα αξιώνει από τον πρόεδρο να είναι αμερόληπτος και να μην ανήκει σε κάποιο κόμμα, να συμπεριφέρεται ως αρχηγός του κράτους και όχι της κυβέρνησης. Η εξουσία και η ευθύνη της κατάρτισης νόμων ανήκει στο Κοινοβούλιο και η ευθύνη της εφαρμογής τους στην κυβέρνηση» είπε στο «Βήμα» ο Καραμπεκίρ Ακογιουνλού, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Γκρατς στην Αυστρία και ειδικός στη σύγχρονη τουρκική πολιτική.

Ο Ερντογάν είναι ο πρώτος πρόεδρος που εξελέγη με λαϊκή εντολή το 2014, έχοντας προηγουμένως διατελέσει τρεις φορές πρωθυπουργός της χώρας. Αν όπως αναμένεται το νομοσχέδιο για τη συνταγματική μεταρρύθμιση ψηφιστεί από το Κοινοβούλιο με την υποστήριξη του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (MHP), οι μεταρρυθμίσεις θα τεθούν σε δημοψήφισμα την άνοιξη ή το καλοκαίρι του 2017. Σύμφωνα με ειδικούς, αν ο Ερντογάν - του οποίου τα ποσοστά δημοτικότητας κυμαίνονται μεταξύ 50% και 55% - καταφέρει να φθάσει μέχρι το δημοψήφισμα θα εξασφαλίσει, εκτός απροόπτου, μια άνετη νίκη.

«Από τη στιγμή που εξελέγη πρόεδρος το 2014, ο Ερντογάν προσπαθεί να επεκτείνει τα όρια του αξιώματός του - και παραβιάζει τα όρια του αξιώματός του συστηματικά. Οι συνταγματικές αλλαγές έχουν ως στόχο να προσαρμοστεί το σύστημα στις επιθυμίες του Ερντογάν και όχι το αντίστροφο. Αν τα σχέδιά του επιτύχουν, κάτι που είναι πολύ πιθανό, ο πρόεδρος δεν θα αποκτήσει μόνο εκτελεστικές εξουσίες χωρίς προηγούμενο αλλά θα περιοριστεί η ικανότητα του Κοινοβουλίου και του δικαστικού συστήματος να τον ελέγχουν. Στην ουσία, ο μοναδικός πραγματικός έλεγχος που θα ασκείται στον πρόεδρο θα είναι οι εκλογές. Αυτό θα διαβρώσει σημαντικά τα δημοκρατικά θεσμικά αντίβαρα και θα προσωποποιήσει την εξουσία, κάτι που σημαίνει ότι η Τουρκία θα βρεθεί ακόμη πιο κοντά στον αυταρχισμό» λέει ο καθηγητής Ακογιουνλού.

Επιθέσεις: Προβάλλεται ως «ασπίδα» στην τρομοκρατία

Λίγες ώρες μετά την κατάθεση του νομοσχεδίου για τη συνταγματική μεταρρύθμιση από το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP), ακόμη μία τρομοκρατική ενέργεια σκόρπισε τον θάνατο στην Τουρκία. Περισσότεροι από 40 πολίτες και αστυνομικοί έχασαν τη ζωή τους και τουλάχιστον 150 τραυματίστηκαν σε μια διπλή βομβιστική επίθεση έξω από το στάδιο της Μπεσίκτας στην Κωνσταντινούπολη. Την ευθύνη ανέλαβε η κουρδική οργάνωση Γεράκια για την Απελευθέρωση του Κουρδιστάν, ενώ σύμφωνα με τον τούρκο υπουργό Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ένας εκ των δραστών ήταν συριακής καταγωγής. Η τουρκική κυβέρνηση προέβη σε εκατοντάδες συλλήψεις ατόμων που κατηγορούνται για διασυνδέσεις με το PKK, αλλά και μελών του φιλοκουρδικού Κόμματος της Δημοκρατίας των Λαών (HDP).

«Κάθε φορά που η Τουρκία κάνει ένα θετικό βήμα προς το μέλλον, αμέσως ερχόμαστε αντιμέτωποι με μία απάντηση που στοιχίζει σε αίμα και ανθρώπινες ζωές και προκαλεί βία και χάος από τρομοκρατικές οργανώσεις» δήλωσε ο Ερντογάν, συνδέοντας την επίθεση με τις προτεινόμενες συνταγματικές αλλαγές. Μπροστά στην απειλή της τρομοκρατίας, ο τούρκος πρόεδρος επιχειρεί να παρουσιάσει τη συγκέντρωση των εξουσιών στο πρόσωπό του ως έναν παράγοντα σταθερότητας και ασφάλειας για τη χώρα.

Καραμπεκίρ Ακογιουνλού, καθηγητής: «Είναι φυσικό να ανησυχεί η Αθήνα»

«Πώς θα επηρεάσουν οι πολιτικές εξελίξεις στην Τουρκία τις σχέσεις της με την ΕΕ αλλά και το ήδη τεταμένο κλίμα με την Ελλάδα;» ρωτήσαμε τον καθηγητή Καραμπεκίρ Ακογιουνλού.

«Προς το παρόν, η σχέση μεταξύ της ΕΕ και της Τουρκίας, όπως και μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας, είναι πιθανότερο να συνεχίσει να βασίζεται σε επιτακτικά και πραγματιστικά συμφέροντα. Πρώτα από όλα, αναφέρομαι στη συνέχιση της συμφωνίας για το Προσφυγικό, που επετεύχθη μεταξύ των δύο πλευρών τον περασμένο χρόνο. Και οι δύο πλευρές έχουν συμφέρον να διατηρηθεί η συμφωνία. Πέρα από αυτό, βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα, οι σχέσεις Τουρκίας και ΕΕ θα γνωρίσουν επιδείνωση - ή τουλάχιστον όχι βελτίωση -, δεδομένης της ανόδου του ακροδεξιού και εθνικιστικού λαϊκισμού και στις δύο πλευρές» μας απάντησε.

«Η αστάθεια στην Τουρκία φυσικά απειλεί και αποτελεί πρόκληση για την Ελλάδα, εξαιτίας ιστορικών και γεωπολιτικών παραγόντων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η απόπειρα πραξικοπήματος και η υπόθεση της έκδοσης των τούρκων αξιωματικών. Επιπλέον, η "αναθεωρητική" ρητορική του Ερντογάν, που αφορά τα νησιά του Αιγαίου, τη Δυτική Θράκη αλλά και το Βόρειο Ιράκ, είναι φυσικό να προκαλεί ανησυχία στην Αθήνα» λέει ο καθηγητής Ακογιουνλού. Ωστόσο, τονίζει, «αποδέκτης της ρητορικής του Ερντογάν είναι κυρίως το εσωτερικό ακροατήριο και δεν αποτελεί σχέδιο εξωτερικής πολιτικής. Επομένως, πιστεύω ότι η ζημιά στις σχέσεις θα είναι περιορισμένη. Μπορεί και να υπάρξει μια νέα οδός συνεργασίας, δεδομένων των σχετικά στενών σχέσεων των δύο κυβερνήσεων - ΣΥΡΙΖΑ και ΑΚΡ - με τη Ρωσία».

Πηγή "Το Βήμα"



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου  

Μόνιμη στρατιωτική βάση στην Κύπρο θέλει η Αγκυρα

Τη δημιουργία και διατήρηση στρατιωτικής βάσης στο τουρκοκυπριακό κρατίδιο τής υπό προαγωγή Ενωμένης Κυπριακής Ομοσπονδίας, ως μέρος «μονομερούς εγγυοδοσίας», προσπαθεί να προβάλει τώρα η Αγκυρα. Την οποία και προβάλλει ως sine qua non προϋπόθεση συμβιβαστικής διεξόδου για το Κυπριακό, σύμφωνα με Τα Νέα.

Ιδέα που διακινείται σε κάποιες ενδιαφερόμενες πρωτεύουσες που διαμεσολαβούν, κυρίως Λονδίνο και Ουάσιγκτον. Των οποίων η θέση δεν έχει διασαφηνισθεί επαρκώς ως προς το θέμα της Ασφάλειας και των Εγγυήσεων, που αποτελεί σήμερα (μαζί με αυτό των συμμετοχών στη Διάσκεψη της Γενεύης) τον γόρδιο δεσμό των εξελίξεων. Με τα Ηνωμένα Έθνη να μην αποκρύπτουν φόβους για ενδεχόμενο αδιέξοδο, αν δεν υπάρξουν αποφασιστικές πρωτοβουλίες για υπέρβαση αυτών των κομβικών - όπως χαρακτηρίζονται - ζητημάτων.

Πλέον όλες οι προσπάθειες τώρα επικεντρώνονται στη διευθέτηση συνάντησης του τούρκου προέδρου με τον έλληνα πρωθυπουργό. Προς τους οποίους και τις επόμενες λίγες ημέρες θα ασκηθούν ανάλογες πιέσεις, προκειμένου να επιτύχουν επαρκείς συγκλίσεις στα μείζονα ζητήματα, στα οποία οι δύο χώρες εμπλέκονται άμεσα. Δηλαδή τις Εγγυήσεις. Με τη Βρετανία ως τρίτο σκέλος να τηρεί στάση αναμονής, για να παρέμβει. Και της οποίας μόνος στόχος είναι η διατήρηση των «κυρίαρχων εδαφών» της. Μέρος των οποίων ήδη έχει διαμηνύσει ότι μπορεί να αποδώσει στους Κυπρίους, προκειμένου να καταλήξουν ως προς το Εδαφικό.

Και είναι ακριβώς κατά το πρότυπο των βρετανικών βάσεων που η Άγκυρα θέλει να δημιουργήσει δική της, στοχεύοντας στη μονιμοποίηση της στρατηγικής παρουσίας της στη Μεγαλόνησο. Την οποία θεωρεί de facto προγεφύρωμα. Ως μέρος των ευρύτερων σχεδιασμών της στην περιοχή. Το σημαντικότερο: η Άγκυρα (διά του ιδίου του Ταγίπ Ερντογάν) έχει διαμηνύσει στους παρεμβαίνοντες (και πρωτίστως στις ΗΠΑ) ότι θέλει το σύστημα εγγυήσεων, όχι μόνο σε ό,τι αφορά τους Τουρκοκυπρίους αλλά επιπροσθέτως για την ασφάλεια της ίδιας! Ότι δηλαδή δεν θα υπάρξουν συνθήκες που θα θέσουν σε κίνδυνο «το μαλακό της υπογάστριο». Με χρησιμοποίηση δηλαδή του κυπριακού εδάφους εις βάρος της ίδιας, αν διαφοροποιηθούν οι περιφερειακές συγκυρίες.

Επιπλέον, η Άγκυρα δεν αποδέχεται την παρουσία της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ενός από τα μέρη της Διάσκεψης. Ιδιαίτερα αν την Τουρκία αντιπροσωπεύσει ο ίδιος ο Ταγίπ Ερντογάν, όπως διαμηνύουν κύκλοι του. Και που ακόμη και προ ημερών εξεμάνη και μόνο με την ύπαρξη της σημαίας του κυπριακού κράτους. Ενώ η ελληνική πλευρά θεωρεί αδιανόητη την απουσία της. Κι αυτό προκαλεί μείζον ζήτημα, που τα Ηνωμένα Εθνη προσπαθούν να επιλύσουν με διάφορες αλχημείες. Ανεπιτυχώς μέχρι στιγμής. Αλλά τονίζοντας πάντοτε ότι ο πρόεδρος του κυπριακού κράτους θα είναι παρών ως ηγέτης της ελληνοκυπριακής πλευράς.

Κι αυτό προκαλεί προβληματισμό στην Λευκωσία, που ήδη αποβαίνει δέκτης σοβαρών πιέσεων, ώστε «να βάλει νερό στο κρασί της». Και προς αυτή την κατεύθυνση οφείλονται και οι όλο και συχνότερες παρεμβάσεις της Ουάσιγκτον. Ειδικότερα του αντιπροέδρου Μπάιντεν. Και με τη συνεχή και στυγνή παρέμβαση της Βικτόρια Νούλαντ, η οποία ζητά ρεαλιστικότερες συμπεριφορές για να διασωθεί η «ύστατη ευκαιρία», όπως χαρακτηρίζει την παρούσα διαδικασία κατά τις επαφές της.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου  

Ούτε δουλειά ούτε επίδομα για 9 στους 10 ανέργους

Σοκ προκαλούν τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ για την ανεργία που μαστίζει τα τελευταία χρόνια τη χώρα. Οι περισσότεροι εκ των ανέργων είναι μακροχρόνια άνεργοι, δηλαδή αναζητούν δουλειά για περισσότερο από το 12 μήνες. Το ποσοστό τους φθάνει το 73,38%.

Σύμφωνα με τα Νέα, επτά στους δέκα άνεργους έχουν να δουλέψουν πάνω από ένα χρόνο -πρόκειται για 820.000 άτομα. Ουσιαστικά, εννέα στους δέκα άνεργους βρίσκονται κυριολεκτικά στο περιθώριο και δεν λαμβάνουν καμία απολύτως στήριξη από τον ΟΑΕΔ, ούτε επίδομα ανεργίας, ούτε επιδότηση απασχόλησης.

Μόνο το 10% των άνεργων λαμβάνει επίδομα ανεργίας από τον ΟΑΕΔ ενώ το πρόσθετο επίδομα των 700 ευρώ το μήνα το λαμβάνει μόλις το 1,5% του συνόλου των εγγεγραμμένων μακροχρόνια άνεργων.

Επίσης:

➤ Την τελευταία εξαετία η ανεργία έχει οδηγήσει στο εξωτερικό περίπου 300.000 νέους υψηλής εξειδίκευσης.

➤ Κάθε άνεργος είναι άνεργος περισσότερο από δυόμισι χρόνια.

➤ Σε 350.000 οικογένειες δεν υπάρχει εργαζόμενο μέλος.

➤ Το ποσοστό ανεργίας των γυναικών (27,2%) είναι σημαντικά υψηλότερο από των αντρών.

➤ Το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας παρατηρείται στους νέους ηλικίας 15-24 ετών (46,9%).

➤ Την 4ετία των δύο Μνημονίων (2010-2014) καταγράφηκε αύξηση κατά 45% στον αριθμό των εγγεγραμμένων άνεργων και μείωση κατά 47% στον αριθμό των δικαιούχων του επιδόματος ανεργίας.

➤ Η πραγματική ανεργία στερεί από το ασφαλιστικό σύστημα πάνω από 7 δισ. ευρώ.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου  

Και οι πολίτες έχουν δικαιώματα. Όχι μόνον οι φυλακισμένοι

Του Σάκη Μουμτζή

Η ειδεχθής δολοφονία της νεαρής Γερμανίδας από Αφγανό που αποφυλακίστηκε με τον νόμο Παρασκευόπουλου, ξαναέφερε στο προσκήνιο τις θλιβερές συνέπειες ενός ιδεοληπτικού νόμου.

Είναι γνωστό πως ο κ. Ν. Παρασκευόπουλος, ως ακαδημαϊκός δάσκαλος, είχε μιαν ιδιαίτερη ευαισθησία για τα δικαιώματα των φυλακισμένων. Πίστευε, δικαίως, πως το Ελληνικό σωφρονιστικό σύστημα ουδεμία σχέση είχε και έχει με τον σωφρονισμό. Ως εκ τούτου δίδασκε, πως αυτή η κατάσταση που επικρατούσε στις φυλακές, επέβαλλε την ελαχιστοποίηση του χρόνου κράτησης των καταδικασμένων, σε αυτές.

Μάλιστα, υπάρχει εδραία η πεποίθηση πως ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν έγινε κυβέρνηση, επέλεξε τον κ. Ν. Παρασκευόπουλο, ως υπουργό Δικαιοσύνης, ακριβώς γιατί είχε αυτές τις απόψεις, ώστε με την εφαρμογή τους, να αποφυλακιστούν κρατούμενοι με τον πολιτικό χώρο των οποίων ο ΣΥΡΙΖΑ είχε σχέσεις ιδιόμορφης στοργής. Ήταν οι « εν όπλοις σύντροφοι.»

Έτσι ψηφίστηκε ο περίφημος νόμος Παρασκευόπουλου στις ρυθμίσεις του οποίου εντάχθηκαν και «σκληροί» ποινικοί. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να κυκλοφορούν ελεύθεροι εκατοντάδες αδίστακτοι, δολοφόνοι, ληστές, βιαστές, επειδή ένας ακαδημαϊκός θέλησε να εφαρμόσει στο κοινωνικό σώμα τις θεωρίες του. Να πειραματιστεί.

Το αποτέλεσμα τραγικό. Τρείς καταγεγραμμένοι νεκροί, οι δολοφόνοι των οποίων συνελήφθησαν με το απολυτήριο Παρασκευόπουλου στην τσέπη. Εκατοντάδες οι διαρρήξεις από συμμορίες που αποτελούνται από προσφάτως αποφυλακισθέντες, καθώς αυτοί, προφανώς, δεν θα ασχολούνταν με την ζωγραφική ή την λογοτεχνία, αλλά θα έκαναν την μόνη δουλειά που γνώριζαν να κάνουν. Τις κλοπές και τις ληστείες.

Οι ακαδημαϊκές αντιλήψεις του κ. Ν. Παρασκευόπουλου δεν μπορούν να απαντήσουν σε δύο βασικά ερωτήματα: αφού το σωφρονιστικό μας σύστημα δεν μπορεί να επαναφέρει στον σωστό δρόμο τους καταδικασμένους για σωρεία ποινικών αδικημάτων, γιατί αυτό να κατορθώσει να το πράξει η κοινωνία; Όταν δεν μπορούν να επαναδιαπαιδαγωγηθούν, ενώ βρίσκονται υπό εγκλεισμό, πώς αυτό θα γίνει όταν κυκλοφορούν ελεύθεροι και ανεξέλεγκτοι;

Και το κυριότερο. Πώς αντιμετωπίζει η θεωρία του κ. καθηγητού την σύγκρουση δύο εννόμων αγαθών, δηλαδή το δικαίωμα στην ασφάλεια, στην ζωή, στην προάσπιση της περιουσίας των νομοταγών πολιτών, και αυτό του σωφρονισμού και των δικαιωμάτων των φυλακισμένων;

Ποιο είναι το μείζον που οφείλουμε να υπερασπισθούμε σε αυτήν την σύγκρουση και ποιο το έλασσον; Ο κύριος καθηγητής επιλέγει την προάσπιση των εννόμων αγαθών των φυλακισμένων. Αδιαφορεί πλήρως για τις συνέπειες που αυτή η προστασία έχει στην ζωή και στην περιουσία των πολιτών, καθώς αυτές γίνονται στόχος των αποφυλακισμένων κακοποιών.

Οι τρείς δολοφονίες και οι εκατοντάδες ληστείες δεν ήταν αποτέλεσμα κακών συγκυριών. Δεν οφείλονταν στην «κακιά στιγμή.» Ήταν το λογικό επακόλουθο μιας αντίληψης που φαίνεται ευαίσθητη με τις φυλακές και όχι με την κοινωνία. Που το κύριο μέλημα της είναι η ιδεοληπτική εφαρμογή μιας θεωρίας που προστατεύει τον κακοποιό και αφήνει απροστάτευτο τον απλό πολίτη.

Δυστυχώς, θα θρηνήσουμε πολλά θύματα ακόμα επειδή ένας ακαδημαϊκός θέλησε να δοκιμάσει την θεωρία του στην κοινωνία. Οι ευθύνες βέβαια, δεν είναι μόνον δικές του, αλλά και του πρωθυπουργού που τον επέλεξε.

Πηγή Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου