Για ποιο μέλλον και σε ποια Ένωση μιλάτε;

Γράφει ο Περικλής Νεάρχου 
Πρέσβυς ε.τ.

Για ποιο λόγο η κυβέρνηση προσέφυγε στην ιδέα και την απόφαση για δημοψήφισμα; Το έπραξε έπειτα από μία εκτίμηση ότι το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων δεν μπορούσε με τίποτα να γίνει αποδεκτό και ότι δεν άνοιγε καμία προοπτική για την επίλυση του προβλήματος της χώρας.

Η εξέλιξη αυτή αντιφάσκει με τη συγκρατημένη αισιοδοξία των προηγούμενων ημερών, που άφηνε την εντύπωση ότι, μετά την υποβολή ολοκληρωμένης προτάσεως από την ελληνική πλευρά, υπογεγραμμένη από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, θα κατέληγαν οι διαπραγματεύσεις σε συμφωνία. Υπήρξε στο σημείο αυτό παρέμβαση από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το οποίο, κινούμενο από τις γνωστές ιδέες και αρχές του για τις λεγόμενες «μεταρρυθμίσεις» αλλά και τη βιωσιμότητα του χρέους, ενίσχυσε τους πλέον συντηρητικούς εκπροσώπους του Βερολίνου, με επικεφαλής τον υπουργό Οικονομικών Σόιμπλε και τους δορυφόρους της Γερμανίας.

Η πλευρά των δανειστών παρέμεινε αδιάλλακτη σε δημοσιονομικούς στόχους και μέτρα που είναι εκτός κάθε συμβατικής λογικής για μία χώρα που έχει τόσο δεινοπαθήσει από την εφαρμογή των πολιτικών αυτών. Τι νόημα, π.χ. μπορεί να έχει η αύξηση του ΦΠΑ στα ξενοδοχεία στο 13% (πρώτη πρόταση στο 23%) σε μία τουριστική χώρα, όταν, μάλιστα, ο τουρισμός είναι η μόνη σχεδόν οικονομική δραστηριότητα που παραμένει όρθια μέσα στην κρίση και στηρίζει την ελληνική οικονομία.

Με την ίδια λογική, τι νόημα έχει επίσης η αύξηση του ΦΠΑ στο 23% στην εστίαση, που συμβαδίζει με τον τουρισμό, όπως και άλλα μέτρα που αφορούν σε περικοπές μισθών και συντάξεων, περαιτέρω απορρύθμιση του εργασιακού καθεστώτος και ειδικότερα των συλλογικών συμβάσεων, κατάργηση του ευνοϊκού φορολογικού καθεστώτος των νησιών, που αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα προβλήματα; Απαιτήσεις επίσης για δρακόντειες περικοπές στην άμυνα της χώρας; Ειδικότερα για την τελευταία οι δανειστές ζήτησαν την περικοπή σε ετήσια βάση 400 εκατ. ευρώ από έναν ισχνό προϋπολογισμό 550 εκατ. ευρώ! Όπως, μάλιστα, απεκάλυψε ο υπουργός Άμυνας, Πάνος Καμμένος, οι δανειστές απαίτησαν 20% περικοπή του μόνιμου στρατιωτικού προσωπικού, που περιλαμβάνει τους επαγγελματίες οπλίτες και τους υπαξιωματικούς. Οι τελευταίοι αποτελούν τη ραχοκοκκαλιά της μάχιμης δυνάμεως των Ενόπλων Δυνάμεων.

Η άκριτη αυτή παραγνώριση τόσο της δημοσιονομικής και της οικονομικής πραγματικότητας, όσο και της αμυντικής καταστάσεως της χώρας δείχνει με πόση αδιαφορία, αν όχι κυνισμό και υστερόβουλα κίνητρα, αντιμετωπίζεται η κρίση που καταστρέφει τη χώρα.

Υπό τις συνθήκες αυτές και μετά την εμπειρία της εφαρμογής των πολιτικών λιτότητας των Μνημονίων, δεν είναι λογικό να αναμένει ο ελληνικός λαός μία ουσιαστική αλλαγή και άλλη πορεία από τη νέα κυβέρνηση που εξέλεξε; Οι πεντάμηνες όμως διαπραγματεύσεις απέδωσαν μέχρι τις 25 Ιουνίου, όταν αυτές διεκόπησαν και αποφασίσθηκε η προσφυγή σε δημοψήφισμα, ένα καθόλου ικανοποιητικό σχέδιο προτάσεων εκ μέρους των θεσμών, το οποίο προσέλαβε, μάλιστα, τελεσιγραφικό σχεδόν χαρακτήρα.

Είναι προφανές ότι η αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσεως απαιτεί μία τριλογία μέτρων και πολιτικών. Κατά πρώτο λόγο, λογικά μέτρα δημοσιονομικής πολιτικής και επαρκή παροχή ρευστότητας στη δοκιμαζόμενη ελληνική οικονομία. Κατά δεύτερο λόγο, ένα πακέτο αναπτυξιακών πολιτικών και χρηματοδοτήσεων ώστε να καταστεί δυνατή η επανεκκίνηση της οικονομίας και η επιστροφή στην ανάπτυξη. Κατά τρίτο λόγο, μία σημαντική απομείωση του ελληνικού χρέους ώστε αυτό να καταστεί βιώσιμο και να μην καταπλακώνει με το βάρος του οποιαδήποτε προσπάθεια αναπτύξεως και σταθεροποιήσεως της οικονομίας.

Εμμονή στην ίδια πολιτική λιτότητας

Αυτό που εξώθησε τελικά την ελληνική πλευρά στο δημοψήφισμα ήταν η πικρή διαπίστωση ότι δεν υπήρχε η βούληση από την άλλη πλευρά για οποιαδήποτε νέα προσέγγιση, με πολιτικούς όρους, του ελληνικού προβλήματος. Η πρόταση των δανειστών προσέφερε στην ελληνική πλευρά μία συνέχεια της λιτότητας, με επαυξημένους, μάλιστα, ορισμένους δυσμενείς όρους, πεντάμηνη χρηματοδότηση των δανειακών αναγκών και συζήτηση το Νοέμβριο ενός νέου δανείου και ενός νέου Μνημονίου τριετούς διάρκειας.

Λύνεται όμως το ελληνικό πρόβλημα με την εφαρμογή τέτοιων πολιτικών; Η παροχή νέων δανείων για την εξόφληση των παλαιών και η συνέχιση της εφαρμογής μίας στυγνής πολιτικής λιτότητας, που συντηρεί την ύφεση, την ανεργία και την υποχώρηση του εθνικού εισοδήματος, μπορεί να αποτελέσουν διέξοδο για μία οικονομία που βρίσκεται για έκτο χρόνο σε καταστροφική περιδήνηση;

Τα ερωτήματα αυτά γίνονται ακόμη πιο αγωνιώδη και αδυσώπητα όταν η πλευρά των δανειστών υπεκφεύγει και δεν δίνει καμία συγκεκριμένη προοπτική για τη μείωση του υπέρογκου χρέους, το οποίο, με τα κριτήρια κάθε συμβατικής οικονομικής λογικής, δεν είναι βιώσιμο.

Πώς μπορεί, επομένως, να αποδεχθεί ένα τέτοιο σχέδιο προτάσεων μία κυβέρνηση που εξελέγη για να ακυρώσει την πολιτική αυτή και να διαχειρισθεί πάνω σε άλλη βάση το δραματικό πρόβλημα του χρέους; Το τελευταίο, με ασύγγνωστη πολιτική μικρόνοια, η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου επέτρεψε να μετατραπεί σε διακρατικό, ενυπόθηκο και να υπαχθεί στο αγγλικό δίκαιο.

Η πλευρά των δανειστών προσπάθησε να επιρρίψει την ευθύνη στην ελληνική πλευρά για αδικαιολόγητη διακοπή των διαπραγματεύσεων, τη στιγμή που είχε κατατεθεί στο τραπέζι βελτιωμένη δική τους πρόταση. Ισχυρίσθηκε επίσης ότι υπήρχαν προωθημένες συζητήσεις και για το αναπτυξιακό πακέτο και το χρέος. Η ελληνική πλευρά υποστηρίζει, αντιθέτως, ότι δεν είχε λάβει γνώση οποιασδήποτε βελτιωμένης προτάσεως των δανειστών.

Σε κάθε περίπτωση, είναι σαφές ότι ο στόχος της ελληνικής πλευράς, με την προσφυγή στο δημοψήφισμα, δεν ήταν και δεν είναι η δρομολόγηση της εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη. Ήταν και είναι η οριοθέτηση από πλευράς της του τι μπορεί και τι δεν μπορεί να δεχθεί ως συμφωνία και να ασκήσει πίεση για πολιτική διαπραγμάτευση σε επίπεδο κορυφής. Η εξέλιξη των πραγμάτων δεν εξαρτάται μόνο από την ίδια. Εξαρτάται και από τις ηγεσίες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, με προεξάρχουσα την ηγεσία της Γερμανίας.

Η προσποίηση ότι το πρόβλημα αφορά μόνο στην Ελλάδα και ότι η ευθύνη βαρύνει επομένως μόνο τους Έλληνες, οδηγεί σε επικίνδυνες αυταπάτες. Η Ελλάδα είχε και στο παρελθόν ανάξιες πολιτικές ηγεσίες, ολέθριες πολιτικές, διαφθορά και σκάνδαλα. Δεν κατεστράφη όμως ποτέ οικονομικά εν καιρώ ειρήνης. Δεν κατεστράφη γιατί είχε πάντοτε εθνική αγορά και εθνική οικονομία. Ακόμη και οι χρεοκοπίες στις οποίες κατέληξε ήταν συνδεδεμένες με πολέμους και εθνικές περιπέτειες. Η σημερινή καταστροφή της εθνικής της παραγωγής δεν μπορεί να είναι άσχετη με τη συμμετοχή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη και ειδικότερα με το πώς εξελίχθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση και πως λειτουργούν το ευρώ και η Ευρωζώνη.

Μακριά η σημερινή ΕΕ από την ιδέα της Ευρώπης σαράντα χρόνια πριν

Το βασικό πρόβλημα με την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι το γεγονός ότι παρέμεινε μετέωρη η πραγματική πολιτική της ενοποίησης, η οποία θα παρείχε και τη βάση για κοινή ανάπτυξη και αλληλεγγύη. Η ενοποίηση των αγορών δεν μπορεί να υποκαταστήσει την πολιτική ενοποίηση. Αντιθέτως, παρέχει το πλεονέκτημα στις οικονομικά ισχυρότερες χώρες, με πρώτη τη Γερμανία. Η τελευταία, με βάση το ευρώ και την ενοποίηση μόνο των αγορών, αποκτά ηγεμονική κυριαρχία, που είναι εμφανής στον ρόλο της στο Eurogroup. Η εισαγωγή ενιαίου νομίσματος χωρίς να έχει συντελεσθεί προηγουμένως η πολιτική ενοποίηση υποχρέωσε τις άλλες χώρες να συναινέσουν σε κοινή δημοσιονομική και τραπεζική πολιτική. Η τελευταία αντιστοιχεί σε νέα μεγάλη εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας πάνω σε μία βάση που έχει αναφορά στις αγορές και δεν παρέχει καμία εγγύηση ισοτιμίας, η οποία παραμένει, υποτίθεται, βασική αρχή της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

Η κατάσταση αυτή επιδεινώνεται με την ταύτιση της Ευρώπης με πολιτικές ακραίου νεοφιλελευθερισμού και παγκοσμιοποίησης, που αντιμετωπίζουν ως δήθεν παρωχημένες τις δομές της εθνικής οικονομίας και το ίδιο ακόμη το έθνος και το εθνικό κράτος. Εργάζονται επομένως για την υπέρβαση και την υποκατάστασή του από μία Ευρώπη των αγορών, που δεν θα αναφέρεται στα κυρίαρχα εθνικά ευρωπαϊκά κράτη, αλλά σε ένα δήθεν ομοσπονδιακό – υπερεθνικό ευρωπαϊκό αμάλγαμα.

Η Ελλάδα, σαράντα χρόνια πριν, δεν είχε μπροστά της αυτή την Ευρώπη, όταν απεφάσιζε να ενταχθεί στην τότε ΕΟΚ και το θεωρούσε δικαιολογημένα μεγάλη και ιστορική κατάκτηση. Επένδυε στην προοπτική αυτή προσδοκίες ασφάλειας και γεωπολιτικού πλεονεκτήματος έναντι της Τουρκίας και ελπίδες αναπτύξεως και ευημερίας, παρά τα προβλήματα που υπήρχαν λόγω της αναπτυξιακής της καθυστερήσεως. Θεωρούσε, τέλος, αυτονόητο να ενταχθεί σε μία Ένωση που είχε αρχίσει με πολλές ελπίδες, γιατί η Ελλάδα από την ιστορία και τον πολιτισμό της δεν ανήκει απλώς στην Ευρώπη, αλλά είναι τροφός και σύμβολο του πολιτισμού της Ευρώπης.

Τι γίνεται όμως σήμερα; Ποιο «πεπρωμένο» επιφυλάσσουν για την Ελλάδα αυτοί που κυριαρχούν σήμερα στην Ευρώπη; Πρέπει η Ελλάδα να δεχθεί αγόγγυστα και αυτομαστιγωνόμενη οποιαδήποτε «μοίρα» αποφασίσουν οι άλλοι γι αυτή; Τι σημαίνουν από την άποψη αυτή η πολιτική στην οποία επιμένουν οι Ευρωπαίοι ιθύνοντες και η συναφής πρόταση που κάνουν στην Ελληνική πλευρά; Θα πρέπει η Ελλάδα να «ισοπεδωθεί» με τη συστηνόμενη πολιτική της συνεχούς λιτότητας και του αέναου χρέους και να χάσει ουσιαστικά την εθνική της κυριαρχία και τον έλεγχο του εθνικού της μέλλοντος, για να παραμείνει στο ευρώ και την Ευρωζώνη; Και τι έπαθαν η Σουηδία και η Δανία που διατήρησαν το εθνικό τους νόμισμα; Τι έπαθε η Νορβηγία που δεν εντάχθηκε καθόλου στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Υπάρχει βεβαίως και το παράδειγμα της Μεγάλης Βρετανίας, που δεν δέχθηκε να ενταχθεί στο ευρώ, παρά το γεγονός ότι είναι το μεγαλύτερο στην Ευρώπη και διεθνές χρηματοπιστωτικό κέντρο.

Η αντιπολίτευση, όταν υψώνει τη φωνή για το ευρώ, την Ευρωζώνη και την Ευρώπη, πρέπει γι αυτό να λαμβάνει υπ’ όψιν τη σημερινή κατάσταση, τα προβλήματα και τις αντιφάσεις της Ευρώπης. Το διακύβευμα σήμερα δεν είναι το «ναι» ή το «όχι» στην Ευρώπη. Είναι το «ναι» ή το «όχι» σε μία συμφωνία που θα προσδιορίσει τη θέση και το μέλλον της Ελλάδας στην Ευρώπη. Αυτοί που απεργάζονται σχέδια για ενός είδους «βουλγαροποίηση» της Ελλάδας και υποβάθμισή της σε οιονεί αποικία με αφορμή το χρέος, θα πρέπει να πάρουν ηχηρή απάντηση.

Υπάρχει ακόμη καιρό για μία συμφωνία σε επίπεδο κορυφής. Η συμφωνία αυτή πρέπει να διανοίγει προοπτική για έξοδο από τη σημερινή κρίση, ανάπτυξη και απομείωση του εξωτερικού χρέους. Οι ευρωπαϊκές ηγεσίες πρέπει να αρθούν στο ύψος των ευθυνών τους. Σε διαφορετική περίπτωση, η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει μία αδιέξοδη καταστροφική πολιτική. Θα κληθεί να πάρει αποφάσεις για το εθνικό της μέλλον και το ιστορικό πεπρωμένο της.

Πηγή περιοδικό «Επίκαιρα» τεύχος 296


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

ΟΧΙ: Give Greece a Chance

Λευτέρης Κωνσταντινίδης
Έλληνας πολίτης

Η σημερινή και αυριανή μέρα θα έπρεπε να συμβαίνουν δύο μήνες προηγουμένως, πριν μπούμε για τα καλά στην τουριστική περίοδο – που πιθανότατα θα αποτελούσε ιστορικό ρεκόρ προσέλευσης και εσόδων – με ανοιχτές τις τράπεζες, με χρηματοπιστωτική ρευστότητα της χώρας, χωρίς να έχει μεσολαβήσει το πιστωτικό γεγονός της μη πληρωμής της δόσης προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Ας είναι όμως, το να ευχόμαστε ή να προσπαθούμε να αλλάξουμε ή να αντιστρέψουμε το χρόνο και τη διαδρομή της ιστορίας γινόμαστε, στην ελαφρύτερη εκδοχή, γελοίοι. Όταν τα γεγονότα τρέχουν και η φωτιά είναι όχι πλέον στη γειτονιά αλλά στο σπίτι μας δεν υπάρχει κανένας χρόνος για γκρίνιες ή υπεκφυγές, οφείλουμε να το προστατέψουμε, ακόμα και με κινδύνους, τουλάχιστο να το προπαθήσουμε.

Εδώ και μέρες παρακολουθούμε άναυδοι τις εξελίξεις – όσο αυτό μπορεί να γίνει χωρίς να γινόμαστε φυτά του καναπέ - και φυσικά έχοντας και μια υποβόσκουσα υπερηφάνεια ότι για πολλές εβδομάδες είμαστε στην καρδιά των εξελίξεων στον Πλανήτη μας και θα είμαστε για πολλές ακόμα. Στο δια ταύτα, τι δέον γενέσθαι;

Η οποιαδήποτε απόφαση φαίνεται να είναι εξαιρετικά κρίσιμη, με θετικά και αρνητικά που τα περισσότερα δεν είναι ορατά ή αναγνωρίσιμα και το κυριότερο θα έχει χρονικό ορίζοντα εφαρμογής ίσως και άνω της εικοσαετίας (να θυμηθούμε ότι συστατικό στοιχείο της εθνικής παθογένειας είναι η έλλειψη μεσομακροπρόθεσμου προγραμματισμού). Αυτή η επισήμανση από μόνη της θα πρέπει να μας οδηγήσει στην απόφαση να είμαστε παρόντες αύριο στις κάλπες και να τοποθετηθούμε σταθμίζοντας τις συνέπειες και τους πιθανούς κινδύνους.

Προσπάθησα αυτές τις μέρες όσο γίνεται πιό νηφάλια, χωρίς ίχνος φανατισμού και προκατάληψης, να διακρίνω τα υπέρ και κατά των δύο απόψεων και πρώτα πρώτα αν υπάρχουν διαφορές τέτοιες, που να δημιουργούν δύο διαφορετικές αφετηρίες και να οδηγούν σε διαφορετικές εξελίξεις. Πέρα από παρωπίδες και με πνεύμα δικαιοσύνης, κρίνοντας με το μυαλό και την ψυχή τις σοβαρές διαστάσεις και αφήνοντας κατά μέρος τις λιγώτερο σοβαρές και εφήμερες, με απώτατο κριτήριο το εθνικό και κοινωνικό συμφέρον στο παρόν και στο μέλλον. Από τις εξελίξεις των τελευταίων δύο ημερών και για να να διαμορφώσω την δική μου άποψη, ξεχωρίζω τα εξής:

• Ο Σόϊμπλε με τις χθεσινές του δηλώσεις ουσιαστικά ακύρωσε τις προτάσεις των δανειστών, (που διαμορφώνουν και το ερώτημα του Δημοψηφίσματος) λέγοντας ότι αφού έχει λήξει η Δανειακή Σύμβαση, «ακόμα και αν ψηφιστεί το ΝΑΙ, θα ξεκινήσουν νέες πολύ δύσκολες διαπραγματεύσεις, αφού προηγουμένως δοθεί έγκριση από το γερμανικό κοινοβούλιο», δηλ. σε κάθε περίπτωση δεν υπάρχει βάση διαπραγματεύσεων και αυτές θα ξεκινήσουν από μηδενική βάση. Τι σημαίνει αυτό, ότι στην περίπτωση κατάφασης -ΝΑΙ στο υποθετικό πλέον ερώτημα του Δημοψηφίσματος- απλά επαφιόμαστε στις καλές διαθέσεις (του σκληρού πυρήνα) των δανειστών να μας κρίνουν σύμφωνα με τα συμφέροντά τους, ευελπιστώντας στην επιείκιά τους, λόγω της ειλικρινούς μεταμέλειάς μας.
• Η Έκθεση του Δ.Ν.Τ. για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους δόθηκε στη δημοσιότητα πριν από δύο μέρες, αφού στο Δ.Σ. του Ταμείου δεν πέρασε η άποψη «των εκπροσώπων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων» (καταλαβαίνουμε ποιών) να μη δημοσιευτεί πριν από το Δημοψήφισμα. Στην Έκθεση αναγνωρίζεται η τρομακτική αλήθεια ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι πλέον βιώσιμο και ότι για να γίνει βιώσιμο θα πρέπει να υποβληθεί σε σημαντικό κούρεμα 30%, με ταυτόχρονη επιμήκυνση των περιόδων χάριτος και εφαρμογή τρίτου μνημονίου. Φυσικά το ιερατείο του Ταμείου για να ξεπεράσει τις ιστορικές (και πονικές?) ευθύνες του για τον σχεδιασμό και την εφαρμογή του πενταετούς αδιέξοδου προγράμματος λιτότητας, μετακυλίει την ευθύνη στους χειρισμούς των τελευταίων εβδομάδων της ελληνικής κυβέρνησης!
• Ψες αργά, ακριβώς με την λήξη της προεκλογικής περιόδου, ανακοινώθηκε από την δημόσια τηλεόραση συγκριτική μελέτη για τον χρόνο που διατέθηκε για την προβολή των δύο απόψεων από τα τηλεοπτικά κανάλια. Η ΕΡΤ διέθεσε ίσο χρόνο, εφαρμόζοντας τις αποφάσεις του Ρ-Τ Συμβουλίου, ενώ στα ιδιωτικά κανάλια η προβολή του ΝΑΙ άγγιξε συντριπτικά ποσοστά, ταυτόχρονα με την εφαρμογή εν γένει ανάρμοστου και κατευθυνόμενου τρόπου. Ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας, ανεξαρτήτως άποψης και πολιτικής ή κομματικής τοποθέτησης δικαιούται να διερωτηθεί: Οι Ρ-Τ συχνότητες είναι δημόσιο αγαθό, οι αδειοδοτούμενοι Σταθμοί οφείλουν να πληρώνουν για τις άδειές τους (το κάνουν εν μέρει και πολύ απρόθυμα) με εφαρμογή των κανόνων της Δημοκρατίας. Η κατευθυνόμενη πληροφόρηση αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικά της βίας και εκπέμπει φασίζουσα νοοτροπία.

Ας δούμε και δύο χρήσιμα μακροοικονομικά στοιχεία:

• Την 1η Ιουλίου 2014 η ισοτιμία ευρώ/δολλαρίου (υψηλή) ήταν 1.37, ενώ ένα ακριβώς χρόνο μετά (1η Ιουλίου 2015) ήταν 1.11, δηλ. λόγω της αστάθειας της ευρωζώνης και των δυσμενών οικονομικών εξελίξεων στην Ελλάδα, τον τελευταίο ένα χρόνο το Ευρώ υποτιμήθηκε περίπου κατά 20% έναντι του δολαρίου. Ερώτημα αναπόφευκτο: Πόσο ακόμα ποσοστό μπορεί να αντέξει η διεθνής οικονομία (και ειδικώτερα η αμερικανική και η ευρωπαϊκή) από μια μεγαλύτερη πτώση του Ευρώ, που αυτή τη φορά μπορεί να επισυμβεί σε πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα;
• Τα τελευταία χρόνια οι γερμανικές τράπεζες, χωρίς να νουθετούνται από την ελληνική κρίση, αλλά ίσως με αφορμή από αυτήν, έχουν επενδύσει πολλές δεκάδες τρις Ευρώ σε παντός είδους τοξικά επενδυτικά παράγωγα. Γράφεται μάλιστα ότι μόνο η Deutsche Bank πραγματοποίησε πάνω από 50 τρις Ευρώ τέτοιων επενδύσεων, 20 φορές το ΑΕΠ της Γερμανίας, προσδοκώντας να μετατρέψει σε κέρδος αυτόν τον άϋλο κερδοσκοπικό αέρα, με μια κατευθυνόμενη ελληνική αποπομπή από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Αφού έτσι έχουν τα πράγματα, δημιουργείται (όχι με ευθύνη της Ελλάδας) το απλό, αλλά θεμελιώδες ερώτημα: Τι ψηφίζουμε αύριο και για ποιό λόγο, δηλ. ποιό είναι το διακύβευμα του Δημοψηφίσματος;

• Με το ΝΑΙ εξουσιοδοτούμε τον τεχνοκρατικό σκληρό πυρήνα των δανειστών (σε συνεργασία με τους περιφερόμενους διεθνείς κερδοσκόπους) να συντάξει, να επιβάλει και να εφαμόσει το τρίτο και τελειωτικό για τη χώρα μνημόνιο.
• Με το ΝΑΙ αποπέμπουμε την αριστερή ελληνική κυβέρνηση, που είχε το θράσος να σηκώσει κεφάλι, να διαπραγματευτεί και να διεκδικήσει τα δικαιώματά της χώρας μας ως ισότιμο μέλος της ΕΕ.
• Με το ΝΑΙ επαναφέρουμε από τη ναφθαλίνη το φθαρμένο και πολλαπλά ένοχο πολιτικό σύστημα και χωρίς καμμιά ουσιαστική ανανέωση του αναθέτουμε ξανά τις τύχες της χώρας, με τις ευλογίες της εγχώριας ολιγαρχίας και του ευρωπαΪκού ιερατείου. Έτσι λήγει με τον πιό πανηγυρικό τρόπο η αριστερή παρένθεση, αφού οι ευρωπαίοι εισάκουσαν τις παραινέσεις των εγχώριων υποτελών τους να προκαλέσουν ασφυξία και πανικό με το κλείσιμο των τραπεζών.
• Με το ΝΑΙ ενισχύεται ακόμα περισσότερο η πολιτική της λιτότητας σε βάρος των πιό φτωχών και ταλαιπωρημένων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας, υπέρ των εχόντων και των ολιγαρχών.
• Το κυριώτερο: Με το ΝΑΙ καταλύεται το βασικό περιεχόμενο της Εθνικής Ανεξαρτησίας και η Ελλάδα μετατρέπεται σε Κράτος παρίας, με Κυβέρνηση καθ’ υπαγόρευση.

----------------------

• Με το ΟΧΙ εκδηλώνουμε την αντίθεσή μας στον πυρήνα των προτάσεων των δανειστών και στις μεθοδεύσεις τους.
• Με το ΟΧΙ απαιτούμε τη θέσπιση βιώσιμου πλαισίου διαχείρισης του χρέους, μέσα στο οποίο θα ενταχθεί και η οποιαδήποτε συμφωνία.
• Με το ΟΧΙ ενισχύουμε τη διαπραγματευτική θέση της Ελληνικής Κυβέρνησης και ταυτόχρονα τη δυνατότητα χάραξης εναλλακτικών λύσεων, παρά τις περί του αντιθέτου δηλώσεις των δανειστών.
• Με το ΟΧΙ εκδηλώνουμε την αποδοκιμασία μας στην εσωτερική απαξίωση της Ευρώπης και στην τροπή που έχει πάρει η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και ζητούμε αναστροφή αυτής της πορείας.
• Με το ΟΧΙ συντασσόμαστε με τη συντριπτική θέληση της ελληνικής νεολαίας, που υφίσταται τις συνέπειες της κρίσης και θα αναλάβει να τη διαχειριστεί.

Στις συνθήκες που διεξάγεται το Δημοψήφισμα, με τις τράπεζες κλειστές, την κοινωνία σε στέρηση και τον χορό των ομοθυμαδόν πιέσεων, αν επικρατήσει το ΟΧΙ θα είναι άθλος και θα καταγραφεί μαζί με τα μεγάλα διαχρονικά ΟΧΙ της Ελληνικής Ιστορίας. Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και μειοψηφικά, είναι η επιλογή που δεν έχει χαμένη ψήφο, γιατί κρούει τον κώδωνα της εκτροπής της Ευρώπης από τις ιδρυτικές της αξίες.

Ας μην επικρατήσει ο φόβος στην επιλογή μας. Τον ίδιο φόβο αρμαγεδώνα σπέρνανε και για το ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν, μέχρι που πολύ σύντομα αποδείχτηκε όχι μόνο η πιό σωστή αλλά η σωτήρια επιλογή.

Οποιοδήποτε αποτέλεσμα και να υπάρξει, όλοι ψηφίζουμε την πίστη μας στην εθνική ομοψυχία, υπέρ της Ευρώπης και του κοινού νομίσματος.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

ΗΠΑ: Η Τουρκία θα διαλυθεί αν εισβάλει στη Συρία

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας - Τουρκολόγος

Ηχηρά προειδοποιητικά μηνύματα παίρνει από πολλές πλευρές η Τουρκία καθώς έχει συσσωρεύσει ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις στα σύνορα με την Συρία, στην γραμμή Gaziantep-Kilis, με την εντολή να εισβάλλουν σε συριακό έδαφος αν δεχτούν επίθεση από την άλλη πλευρά, ενώ ο αρχηγός της δεύτερης στρατιάς στρατηγός Adem Huduti, βρίσκεται ήδη στην περιοχή παρακολουθώντας τις συγκρούσεις μεταξύ Κούρδων και Τζιχαντιστών στην άλλη πλευρά των συνόρων

Συγκεκριμένα όπως αναφέρει ο τουρκικός τύπος, οι δυο παλαίμαχοι Αμερικανοί διπλωμάτες πρώην πρέσβεις των ΗΠΑ στην Άγκυρα, Morton Abramowız και Eric Edelman, ιδρυτικά μελη του Αμερικανού Ινστιτούτου «Bipartisan Policy Center», προειδοποιούν την Τουρκία ότι αν τυχόν επιχειρήσει στρατιωτική εισβολή στο συριακό έδαφος, θα βρεθεί μπρος σε μεγάλη παγίδα και το αποτέλεσμα θα είναι ένας θανάσιμος εγκλωβισμός με συνέπεια αλυσιδωτές εξελίξεις στην ίδια την Τουρκία που μπορεί να φτάσουν ακόμα και στην διάλυση της χώρας.

Οι δυο παλαίμαχοι Αμερικανοί διπλωμάτες και άριστοι γνωστές των τουρκικών πραγμάτων, στις δηλώσεις που έκαναν και δημοσιευτήκαν στον τουρκικό τύπο προκαλώντας μεγάλη αίσθηση, ούτε λίγο ούτε πολύ υποστήριξαν ότι μια τουρκική εισβολή στην Συρία μπορεί να αποτελέσει την ταφόπετρα της τουρκικής δημοκρατίας και προέτρεψαν την τουρκική κυβέρνηση να κάνει πίσω και να σταματήσει την συγκέντρωση στρατευμάτων στην μεθόριο με την Συρία.

Οι Morton Abramowız και Eric Edelman και παλαιοτέρα είχαν προκαλέσει με δηλώσεις τους την τουρκική επικαιρότητα προφητεύοντας επικείμενη διάλυση της τουρκικής δημοκρατίας τα επόμενα χρόνια, χαρακτηρίζοντας τον Ερντογάν σαν τον μοιραίο άνθρωπο που θα διαλύσει την χώρα του.

Υπενθυμίζεται ότι πριν από λίγες μέρες το Ιράν είχε απευθύνει τελεσίγραφο πολέμου προς την Άγκυρα ξεκαθαρίζοντας ότι σε περίπτωση που η Τουρκία εισβάλλει στην Συρία, αυτό θα θεωρηθεί σαν αιτία πολέμου κατά του Ιράν.

Πηγή ΝikosΧeiladakis


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

New Yorker για το ελληνικό χρέος: Η αλήθεια τελικά αποκαλύπτεται

Το ΔΝΤ επιβεβαιώνει τον Βαρουφάκη

Στην ιστοσελίδα του περιοδικού New Yorker, ο John Cassidy αποκαλύπτει την πραγματικότητα γύρω από το ελληνικό χρέος, επικαλούμενος την σχετική έκθεση του ΔΝΤ, σύμφωνα με την οποία το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο, κάτι το οποίο έχει τονίζει άλλωστε μήνες τώρα η ελληνική κυβέρνηση.

Ο Cassidy αναφέρει ότι το επιχείρημα του Έλληνα ΥΠΟΙΚ Γιάνη Βαρουφάκη γύρω από τη μη βιωσιμότητα του χρέους στην ουσία επιβεβαιώθηκε από την έκθεση του ΔΝΤ.

Σύμφωνα με την έκθεση, «η Ελλάδα αντιμετωπίζει σημαντικά υψηλότερες χρηματοδοτικές ανάγκες και δεδομένου το πού βρίσκεται η χώρα όσον αφορά την υπερχρέωσή της και την περιορισμένη της δυνατότητα να απορροφήσει χρέος, υπάρχει η ανάγκη για μια ολοκληρωμένη αντιμετώπιση του χρέους».

Η έκθεση από την άλλη, δεν λαμβάνει υπ’ όψιν την πρόσφατη επιδείνωση των οικονομικών συνθηκών στην Ελλάδα – το κλείσιμο των τραπεζών, την επιβολή κεφαλαιακών ελέγχων και την μη πληρωμή της τελευταίας δόσης προς το Ταμείο – γεγονότα τα οποία μπορεί να επηρεάσουν τις μελλοντικές βασικές προβλέψεις της έκθεσης.

Ο Cassidy τονίζει ότι τα παραπάνω συμπεράσματα δεν βασίζονται στην υπόθεση ότι η ελληνική κυβέρνηση θα «αποτύχει να προβεί στις μεταρρυθμίσεις. Το αντίθετο», σημειώνει ο Cassidy, «η έκθεση βασίζεται στο ότι η Ελλάδα θα δεχθεί τους όρους των προτάσεων των δανειστών, τους οποίους απέρριψε την περασμένη εβδομάδα ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας».

Το δημοσίευμα του New Yorker αναφέρεται στα αδιέξοδα των οικονομικών πολιτικών που έχουν ακολουθηθεί τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα ενώ επικαλείται και την πρόσφατη αποκάλυψη ότι η Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ (NSA) είχε καταγράψει συνομιλία της Μέρκελ με συνεργάτη της τον Οκτώβριο του 2011, λίγες ημέρες πριν από την απόφαση της Συνόδου Κορυφής για επιπρόσθετο κούρεμα των ομολόγων.

Τα απόρρητα έγγραφα αποκαλύπτουν πως η Γερμανίδα καγκελάριος δεν πίστευε εδώ και χρόνια ότι μεγάλο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους θα αποτελούσε τη λύση για την ελληνική κρίση.

Ο Cassidy αναφέρεται στη συνέχεια στο δίλημμα του δημοψηφίσματος, καταλήγοντας ότι οι δανειστές θα έπρεπε τελικά να διαγράψουν το ελληνικό χρέος, όπως έγινε και με την περίπτωση της Γερμανίας μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Ξέρεις γιατί σε πολεμάνε;

Όταν θα καταλάβουμε ότι πολεμάνε την πίστη μας, τότε θα είναι πολύ αργά ακόμη και για δάκρυα.

Όταν θα καταλάβουμε την παγίδα που μας έστησαν με τις δοτές κυβερνήσεις και τα ενδιάμεσα διαλείμματα ψεύτικης ελευθερίας, με απώτερο σκοπό να μας πάρουν τις αξίες και τα ιδανικά μας για να μείνουμε τελικά ανυπεράσπιστοι στο έλεός τους, τότε θα είναι πολύ αργά για να καταλάβουμε πόσο ανόητα φερθήκαμε, αλλά πολύ αργά και για να ζητήσουμε συγνώμη από νεκρούς και αγέννητους.

Το πρόβλημά τους δεν είναι τα λεφτά, αφού αυτά είναι χαρτάκια που οι ίδιοι τους δίνουν αξία και τα "κόβουν" όποτε θέλουν και για όποιον θέλουν. Όταν θα καταλάβουμε ότι μας διάβρωσαν για να μας κάνουν στη συνέχεια κομμάτια χωρίς να δυσκολευτούν, τότε θα είναι πολύ αργά για να κλείσουμε τα μάτια μας έχοντας ένα ελάχιστο ίχνος περηφάνειας.

Την Κυριακή, ο τελευταίος που θα ψηφίζει σε κάθε τμήμα, ας κλείνει και την πόρτα γνωρίζοντας πως έκλεισε την πόρτα που θα μπορούσε να τον οδηγήσει στην αξιοπρέπεια και στην ελευθερία που τόσο πάσχιζε να αποκτήσει, αλλά ποτέ δεν είδε ότι την είχε μέσα του και την παρέδωσε για 30 αργύρια...

Δείτε τριγύρω σας και καταλάβετέ το. Την πίστη μας πολεμάνε, όπως κάποτε έτσι και τώρα. Δείτε από τη Συρία μέχρι την Ρωσία. Ανάμεσα Κύπρος και Ελλάδα. Χώρες γεμάτες με Ορθοδοξία. Κι όλες χτυπιούνται ανελέητα, είτε με πόλεμο, είτε με απειλές και εκβιασμούς, είτε με το "μεγάλο όπλο", το χρήμα...!

Σας χαιρετώ όλους και σας δίνω ραντεβού στην κόλαση που άλλοι σχεδίασαν, αλλά εμείς με τα χέρια μας την χτίσαμε για να μπούμε μέσα και να γίνουμε κατάδικοί της...

Κωνσταντίνος


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Στην Κάλπη Με δίλημμα: «Αρμαγεδδώνα» ή Άουσβιτς ;

Του Μιχαήλ Στυλιανού

Oι ψηφοφόροι που καλούνται αύριo στο πρώτο από 40ετίας δημοψήφισμα στη χώρα-λίκνο της Δημοκρατίας, θα προσέλθουν ίσως στην κάλπη σε κατάσταση ψυχικής αναταραχής και πνευματικής σύγχυσης, για να αποφασίσουν επί διλήμματος ζωής και θανάτου για τους ίδιους, τους απογόνους τους, την γη και τη θάλασσα των προγόνων, την πατρίδα τους.

Την ευθύνη γι’ αυτό έχουν οι σύμβουλοι και στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού, οι υπεύθυνοι του νευραλγικού τομέα της ενημέρωσης/πληροφορίας, που στις μέρες μας έχει διεθνώς καταλάβει θέση υπερόπλου σε εκστρατείες οποιασδήποτε μορφής.
΄Ετσι ούτε προεκλογικά, ούτε στο εξάμηνο διαχείρισης της εξουσίας οργάνωσαν την αποτροπή, την άμυνα, πολύ δε λιγότερο την αντεπίθεση κατά του λυσσώδους καταιγισμού τρομοκρατικής προπαγάνδας, πυροδοτούμενης, χρηματοδοτούμενης και αναρριπιζόμενης από εξωτερικά και εσωτερικά κέντρα, την οποία η πείρα προανήγγελλε σε κάθε εχέφρονα άνθρωπο.

Αντίθετα, όχι μόνο άφησαν άθικτο, στον έλεγχο της πολυένοχης διαπλοκής, ένα κυρίαρχο μηχανισμό αδίστακτης προπαγάνδας και αποβλάκωσης, αλλά με έναν απύθμενης αμβλύνοιας προγραμματισμό και επάνδρωση του καίριου τομέα της νέας ΕΡΤ, υπονόμευσαν κάθε δυνατότητα της να αντιπαραταχθεί ως ελκυστικό εναλλακτικό καταφύγιο ενημέρωσης με ένα ποιοτικό δελτίο ειδήσεων, στις 8μ.μ. -την ώρα που τα ΜΜΕ της ολιγαρχίας μεταδίδουν ως ειδήσεις ακατάσχετη εμετική προπαγάνδα, καρυκευμένη με περιτρίμματα διεθνούς κουτσομπολιού.

΄Ετσι ο προβληματισμένος σημερινός ψηφοφόρος, βαίνει προς το εκλογικό τμήμα αμφίρροπος στις αλληλο-αναιρούμενες υποδείξεις των υποστηρικτών του Ναι και του Όχι, αλλά πιθανότατα κλονισμένος στις ενδιάθετες τάσεις του από είτε την προσωπική εμπειρία σε ουρές, είτε από τον βομβαρδισμό εικόνων από τα ΑΤΜ κλειστών τραπεζών, είτε από το μέγα πλήθος ομπρελών στη Πλατεία Συντάγματος, στη τελευταία συγκέντρωση εξορκισμού του «Αρμαγεδδώνα» της δραχμής…

Αντί ματαιόδοξης πρόθεσης να λειτουργήσει ως οδηγός στην έτσι σκοτεινή και δύσβατη έξοδο από το υπαρξιακό δίλημμα – για μια ψήφο που μπορεί να αποδειχθεί μοιραία για την ζωή και την ελευθερία όλου του έθνους- ο γράφων απλώς θα συνοψίσει κάποια πληροφοριακά στοιχεία-βοηθήματα, τροφή για σκέψη και κρίση του ψηφοφόρου/ αναγνώστη. Τα ακόλουθα:
Οι οδηγίες… «εταίρων».

Ο Γερμανός αντικαγκελάριος Γκάμπριελ, ο Γερμανός πρόεδρος της Ευρωβουλής Σούλτς, (σοσιαλιστές αμφότεροι!), ο Ολλανδός πρόεδρος του Γιούρογκρουπ Ντάισελμπλουμ και ο πρόεδρος της Κομισιόν Γιούνκερ, (αυτόκλητος «προστάτης» μας), καταδίκασαν το δημοψήφισμα και απείλησαν ότι « το ΄Οχι σημαίνει ψήφο εναντίον του Ευρώ». Ο Γάλλος Πρόεδρος Ολάντ, ο Ιταλός πρωθυπουργός Ρέντζι, ο πρωθυπουργός της Μάλτας και άλλοι, δήλωσαν ότι πρόκειται για δημοψήφισμα επιλογής μεταξύ Ευρώ και Δραχμής.

΄Ολοι οι ανωτέρω ξένοι ηγέτες, εταίροι μας στην «Ενωμένη Ευρώπη» της Δημοκρατίας, της Ευημερίας και της Αλληλεγγύης, εισώρμησαν με τα τσαρούχια τους στην ελληνική εκλογική αρένα, από τη μια προκαλώντας το τρομοκρατικό κλείσιμο των τραπεζών και από την άλλη τροφοδοτώντας, με «κρίσιμες μαρτυρίες», τη ρητορεία Σαμαρά/Βενιζέλου/Θοδωράκι για την εξίσωση του Όχι με την Δραχμή και τους φούρνους του Άουσβιτς…

Ο Ισπανός πρωθυπουργός Ραχόϊ υπήρξε σαφέστερος. Συνέστησε την ανατροπή της κυβέρνησης Τσίπρα. Το ίδιο και «κορυφαίος Γερμανός πολιτικός», με δηλώσεις του στους Τάϊμς του Λονδίνου –που δεν τον κατονομάζουν- ότι «όσο ο Αλέξης Τσίπρας και ο Γιάννης Βαρουφάκης παραμένουν στην εξουσία, η Ελλάδα δεν θα πάρει ούτε ένα «σεντ» (του ευρώ) από νέο πακέτο διάσωσης». Ο Σόϊμπλε, την Τετάρτη, το είπε περιφραστικά, ζωγραφίζοντας την ελληνική κυβέρνηση σαν αλλοπρόσαλλη και αφερέγγυα…

Και ο αντίλογος των σοφών

Στο άλλο τάσι της ζυγαριάς, εκτός των εκπληκτικών σε μαζική συμμετοχή και μαχητικότητα, διαδηλώσεων αλληλεγγύης προς την αντιστεκόμενη Ελλάδα, που είδαμε (σε ελάχιστα πλάνα), από το Βερολίνο, το Παρίσι, τη Ρώμη, τη Βιέννη, το Λονδίνο, το Δουβλίνο και τη Χάγη, συρροή άρθρων και συνεντεύξεων κορυφαίων ξένων οικονομολόγων, διανοητών, πολιτικών και δημοσιογράφων, που με συχνά ασυνήθιστη μαχητικότητα, εξεγείρονται σε υπεράσπιση της Ελλάδος και της Δημοκρατίας και προειδοποιούν για τους κινδύνους που εγκυμονεί ο εκτροχιασμός της Ε.Ε. στον αυταρχισμό και στην απροκάλυπτη δικτατορία του χρήματος, έτοιμη να πατάξει με τη βία τους απείθαρχους «εταίρους»/βασάλους…

Ιδού χαρακτηριστικά αποσπάσματα:

– Ο διαπρεπής Γερμανός οικονομικός σχολιαστής του Σπήγκελ και των Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς Βόλφγκανγκ Μυνχάου, σε άρθρο τους στους Φ.Τ.. την 29/6, έγραφε ότι «το δημοψήφισμα ήταν η μόνη λογική απόφαση που μπορούσε να πάρει η κυβέρνηση, καθώς το πρόγραμμα των πιστωτών θα έφερνε ολική καταστροφή… Το πρόγραμμα θα παρέτεινε την ύφεση για αρκετά χρόνια. Μια έξοδος της Ελλάδος από την Ευρωζώνη θα είχε πιο αρνητικές συνέπειες βραχυπρόθεσμα. Τουλάχιστον, όμως, θα άφηνε μελλοντικά περιθώρια ανόδου για την Ελλάδα. Το πρόγραμμα των δανειστών ήταν μια οικονομική εκδοχή της κόλασης του Δάντη».

– Ο πασίγνωστος Αμερικανός οικονομολόγος Πωλ Κρούγκμαν, βραβείο Νόμπελ, με άρθρο στη προσωπική ιστοσελίδα του, εξηγεί ότι ο ίδιος θα ψήφιζε Όχι, επειδή « όσο και αν το φάσμα εξόδου από το ευρώ τρομάζει τους πάντες, η Τρόικα αξιώνει τώρα στην ουσία να συνεχιστεί επ’ αόριστον και χωρίς ελπίδα εξόδου το καθεστώς της περασμένης πενταετίας.» Για τις επισειόμενες συνέπειες μιας εξόδου από την Ευρωζώνη, ο Κρούγκμαν γράφει πως « η υποτίμηση δεν θα μπορούσε να προκαλέσει μεγαλύτερο χάος από αυτό που ήδη υπάρχει, ενώ θα άνοιγε τον δρόμο για την τελική ανάκαμψη, όπως έγινε στο παρελθόν σε άλλες χώρες…»

– Ο επίσης διάσημος οικονομολόγος Τζέϊμς Γκαλμπρέϊθ, σε συνέντευξή του στην γερμανική εφημερίδα Χάντελσμπλατ, δήλωσε ότι « το Όχι στο δημοψήφισμα είναι ο μόνος τρόπος να μείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη» και συνέστησε να ψηφίσουν οι ΄Ελληνες αντίθετα προς τις υποδείξεις των «θεσμών». Προχώρησε στην πρόβλεψη ότι σε περίπτωση υπερψήφισης του Ναι, «η Ελλάδα θα καταρρεύσει πολιτικά και η επόμενη εξέγερση θα στρέφεται εναντίον του Ευρώ».

– Ο Αμερικανός επίσης και Νόμπελ της Οικονομίας Τζόζεφ Στίγκλιτς, σε άρθρο του της 29/6, με τίτλο «Επίθεση της Ευρώπης κατά της Δημοκρατίας στην Ελλάδα», καταγγέλλει την «εκ προμελέτης» συντριβή της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας με το πρόγραμμα της Τρόικα. « Υπερψήφιση του Ναι- γράφει- θα σήμαινε ατέρμονη οικονομική κατάπτωση. Μια ερημωμένη χώρα –που θα είχε ξεπουλήσει όλο τον κεφαλαιουχικό πλούτο της και που τα λαμπρότερα νέα παιδιά της θα είχαν ξενιτευτεί- έχοντας συρρικνωθεί σαν οικονομία, ίσως να κατόρθωνε τελικά, μετά δέκα ή είκοσι χρόνια, να αποσπάσει μιαν άφεση χρέους.
Αντίθετα ψήφιση του Όχι τουλάχιστον θα άνοιγε στην Ελλάδα τη δυνατότητα να αδράξει το μέλλον της στα δικά της χέρια. Οι ΄Ελληνες μπορεί να κέρδιζαν την ευκαιρία να οικοδομήσουν ένα μέλλον, που μολονότι λιγότερο πλουσιοπάροχο από το παρελθόν, θα είναι περισσότερο ελπιδοφόρο από το άσπλαχνο μαρτύριο του παρόντος».

Κεντρική Τράπεζα Πυρπολητής Τραπεζών

–Ο εγκυρότατος Βρετανός οικονομικός σχολιαστής Αμπρόουζ ΄Ηβανς-Πρίτσαντ, στην ακραία συντηρητική Νταίηλυ Τέλεγκραφ, στις 21/6:

Κατήγγελλε ότι η ΕΚΤ, με την πρόσφατη ΄Εκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος, για απειλούμενη «ανεξέλεγκτη κρίση», «αλματώδη πληθωρισμό», «εκθετική ανεργία» και οικονομική κατάρρευση, πυροδοτούσε ενεργά ένα τραπεζικό πανικό απόσυρσης καταθέσεων, «σαν διαπραγματευτική τακτική για τον πειθαναγκασμό της Ελλάδος» σε αποδοχή των όρων των δανειστών.

Εχαρακτήριζε τις τελευταίες προτάσεις που κατέθεσε ο κ. Βαρουφάκης «ορθολογικές, λογικές, έντιμες και ζυγισμένες», προσθέτοντας ότι «το σύστημα εξουσίας των δανειστών ούτε κοίταζε καν τις ελληνικές προτάσεις. Από την αρχή είχαν αποφασίσει να αξιώσουν την αυστηρή επιβολή των όρων του πρώτου Μνημονίου, που και η προηγούμενη συντηρητική φιλο-τροϊκανή κυβέρνηση στάθηκε ανήμπορη να εφαρμόσει».

«Πρόκειται, στην καλύτερη περίπτωση, για μιαν απόδειξη του πόσο η ΕΕ έχει γίνει δυσλειτουργική και γενετικά ανίκανη να διδαχθεί από τα λάθη της. Και -στη χειρότερη περίπτωση- για μια μοχθηρή, τραμπουκική επιμονή για την απόσπαση ταπεινωτικής συνθηκολόγησης, έτσι για ικανοποίηση».

Και –για να κλείσουμε -με πολλές και σημαντικές παραλείψεις (όπως της συνέντευξης του τ. καγκελαρίου Χέλμουτ Σμιτ και των δηλώσεων του τ. προέδρου των Σοσιαλδημοκρατών και υπουργού των Οικονομικών Όσκαρ Λαφονταίν, εναντίον της Μέρκελ, του άρθρου και δηλώσεων του κορυφαίου Γάλλου Οικονομολόγου Τομά Πικετύ, της αρθρογραφίας του υπουργού Οικονομικών της κυβέρνησης Ρέιγκαν Πωλ Γραίγκ Ρόμπερτς, του Αμερικανού φιλοσόφου Νόαμ Τσόμσκι και πλείστων άλλων προσωπικοτήτων μεγάλης πνευματικής βαρύτητας ) σε επίλογο:

–Ο γνωστός Γερμανός φιλόσοφος και κοινωνιολόγος Γιούργκεν Χάμπερμας, σε μακροσκελές άρθρο του στην Συντώϋτσε Τσάϊτουγκ, με τίτλο « Η Μέρκελ κάνει λάθος με την Ελλάδα» ανατέμνει τις δυσπλασίες των ευρωπαϊκών θεσμών και αποφαίνεται ως εξής για την βαλλόμενη ελληνική κυβέρνηση:

«Το εκλογικό αποτέλεσμα ( της 25/1/15 ) είναι η ψήφος ενός έθνους που, με σημαντική πλειοψηφία, εγείρεται εναντίον της ταπεινωτικής όσο και καταπιεστικής δυστυχίας ενός προγράμματος λιτότητας που επιβλήθηκε στη χώρα. Αυτή η ψήφος δεν επιδέχεται αμφισβήτηση: Ο πληθυσμός απορρίπτει την συνέχιση μιας πολιτικής της οποίας η δραστική αποτυχία είναι κάτι πού υπέστησαν άμεσα. Εφοδιασμένη με αυτή την δημοκρατική νομιμοποίηση, η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να επιφέρει μιαν αλλαγή πολιτικής στην Ευρωζώνη».

Ο Χάμπερμας στιγματίζει ως «σκανδαλώδη και αηδιαστική» την πεισματική άρνηση μιας πολιτικής διαπραγμάτευσης από πολιτικούς που λειτουργούν ως λογιστές δανειστών και επισημαίνει ότι ο συμβιβασμός κατέρρευσε όχι λόγω διαφορών για μερικά δισεκατομμύρια αλλά εξ αιτίας του ελληνικού αιτήματος για μια αναδιάρθρωση του συντριπτικού χρέους, που θα επέτρεπε την επανεκκίνηση της οικονομίας, αίτημα το οποίο προσκρούει σε τυφλή άρνηση των δανειστών να αναγνωρίσουν – ενώ το γνωρίζουν- ότι αυτό το βουνό του χρέους είναι ακατανίκητο.

Αυτά ως ύστατη εισφορά στο πληροφοριακό υλικό προς επεξεργασία στον εγκεφαλικό επεξεργαστή του αναγνώστη ψηφοφόρου, προκειμένου το πόρισμα/απόφαση που θα εξαχθεί να είναι στα μέτρα της βαρύτητας της αυριανής ψήφου: για όχι κάτι λιγότερο από την επιβίωση του ελληνικού έθνους.

Πηγή Το Παρόν της Κυριακής


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Μαθήματα πολιτικής ωριμότητας και πατριωτισμού

Διχασμός και ουδετερότητα

Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη

1.7.2015. Τέσσερις ημέρες μετά την προκήρυξη του δημοψηφίσματος.

Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας.

«Σας εκβιάζουν και σας καλούν να ψηφίσετε ΝΑΙ σε όλα τα μέτρα που ζητούν οι δανειστές και μάλιστα χωρίς κανένα αντίκρισμα εξόδου από την κρίση. Να πείτε κι εσείς όπως έλεγαν εκείνες τις κακές μέρες του κοινοβουλίου, που έχουμε αφήσει πίσω μας, ΝΑΙ σε όλα. Να γίνετε και εσείς ένα με αυτούς. Συνένοχοι στη διαιώνιση των μνημονίων».

23.11.1974. Την επομένη της προκήρυξης του δημοψηφίσματος, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα του νεοπαγούς κόμματός του τόνισε:

«Είναι συνεπώς και ζήτημα συνεπείας να εμμείνωμεν στην θέσιν αυτήν της κομματικής ουδετερότητος. Βέβαια ο καθένας μας σαν άτομο θα ψηφίση στο δημοψήφισμα αδέσμευτος και σύμφωνα με την συνείδησίν του. Αλλά δεν θα είναι πρέπον να εμφανίζεται δημοσία υπό την ιδιότητά του ως βουλευτού, προπαγανδίζων υπέρ της μιας ή επικρίνων άλλην μορφήν πολιτεύματος. Γιατί μια μεγάλη παράταξις ως η ιδική μας είναι φυσικόν να περιλαμβάνη οπαδούς και των δύο μορφών του πολιτεύματος».

Είναι προφανές ότι ο σώφρων επέλεξε να τηρήσει ουδέτερη στάση και για θεσμικούς λόγους. Εχοντας ευρεία κοινωνική αποδοχή που αποτυπώθηκε ξεκάθαρα και στις εκλογές που προηγήθηκαν, δεν ήθελε να οξύνει το κλίμα και να προκαλέσει αντιπαραθέσεις.

Με τη στάση του φρόντισε να κλείσει οριστικά το ζήτημα που ταλάνιζε τη χώρα από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και εντεύθεν, χωρίς να διαιωνίσει τον διχασμό.

Ο διχασμός είναι χαλασμός και γι’ αυτό κανένας ηγέτης και καμιά δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση δεν πρέπει να στρώνει το χαλί για την αναταραχή. Είναι σχιζοφρενική μέθοδος να χτυπάς με σφυρί, για να ρυθμίσεις ένα ρολόι.

Σε τούτη τη μεγάλη ώρα, δεν μπορούμε να ανεχθούμε νέες περιπέτειες και νέες «εγχειρήσεις», 41 χρόνια μετά τη θέσπιση των δημοκρατικών θεσμών.

Όσοι βλέπουν στις περιπέτειες στοιχεία ρομαντισμού και ηρωισμού είναι βαθιά νυχτωμένοι.

Πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Στίγκλιτς: Κολοσσιαίο λάθος να σπρώξει η Ε.Ε. την Ελλάδα εκτός ευρώ

«Κολοσσιαίο λάθος» χαρακτηρίζει ο Αμερικανός νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς την άσκηση πίεσης για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ.

Στη συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα Die Zeit ο Αμερικανός οικονομολόγος τονίζει χαρακτηριστικά: «Είμαι πολύ ανήσυχος για την Ευρώπη. Είναι ένα κολοσσιαίο λάθος να σπρώξει την Ελλάδα έξω από το ευρώ».

Στην ερώτηση «αν η Ελλάδα είναι ένοχη για ένα πιθανό Grexit» ο Στίγκλιτς τονίζει «όχι. Τα υποτιθέμενα προγράμματα διάσωσης είναι εντελώς εσφαλμένα... Φυσικά και υπήρχαν προβλήματα τα οποία σε τελευταία ανάλυση οδήγησαν στην κρίση του 2010, όμως η τρόικα με τα μέτρα της επιδείνωσε τα πάντα... Η τελευταία πρωτοβουλία ακολουθεί την ίδια λανθασμένη προσέγγιση. Αυτά είναι κακά προγράμματα ύφεσης και δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να βγει η Ελλάδα από την εξαθλίωση που έχουν προκαλέσει αυτά τα προγράμματα. Είναι ξεκάθαρο: Οι Έλληνες ψηφίζουν την Κυριακή για τα μέτρα λιτότητας και το παράλογο χρέος. Το χρέος δεν υπάρχει περίπτωση να αποπληρωθεί».

Στην ερώτηση της γερμανικής εφημερίδας «ποια θα ήταν η καλύτερη διέξοδος από την κρίση» ο ίδιος σημειώνει «να ψηφίσουν "Όχι" οι Έλληνες την Κυριακή. Στη συνέχεια, οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να διαπραγματευτούν εκ νέου. Η καλύτερη λύση θα ήταν να μειωθεί το βάρος του χρέους και να μπει ένας ρεαλιστικότερος στόχος ανάπτυξης, ας πούμε 1,5%. Οι Έλληνες χρειάζονται ένα πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα για να ξεπληρώσουν τα χρέη τους. Και η χώρα θα πρέπει να πάρει την κατάλληλη βοήθεια για μια αλλαγή».

«Δηλαδή, ακόμη περισσότερα χρήματα;» ρωτά η εφημερίδα. Και ο Στίγκλιτς απαντά: «Μέχρι στιγμής, τα περισσότερα από αυτά τα χρήματα δεν έχουν φθάσει ποτέ στην Ελλάδα. Αυτά δόθηκαν για να σωθούν οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες».

«Δηλαδή, είναι ένοχοι οι Γερμανοί;» ρωτά η Die Zeit. «Βασικά ναι» υποστηρίζει ο Στίγκλιτς. «Είναι η ανυποχώρητη στάση της Γερμανίας η οποία συνέβαλε στο να μετατραπεί ένα διαχειρίσιμο πρόβλημα σε τεράστιο. Η Ελλάδα όντως αποτελεί μόνο το 2% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της ζώνης του ευρώ».

«Η καθολική εμμονή στην υποτιθέμενη ηθική μιας πολιτικής προσανατολισμένης στην ανάπτυξη, κατέστησε την κρίση άλυτο πρόβλημα. Υποδαυλίζει ασταμάτητα τον φόβο ότι η Ισπανία θα μπορούσε να ακολουθήσει την Ελλάδα, αν εμφανιστεί κάποιος πολύ υποχωρητικός. Κατά ειρωνικό τρόπο, θα μπορούσε ακριβώς αυτό το σενάριο τρόμου να βγει τώρα αληθινό. Αν η Ελλάδα αναγκαζόταν να βγει από το ευρώ και στη συνέχεια κατόρθωνε να βγει από την ύφεση –πράγμα που δεν είναι απίθανο- τότε θα προσέβλεπαν σε αυτό οι Ισπανοί, οι Πορτογάλοι και άλλες χώρες. Και στην επόμενη κρίση θα μπορούσαν να πουν: Υπάρχει μια καλύτερη λύση, γιατί θα πρέπει να αγωνιστούμε για να παραμείνουμε στο ευρώ; Αυτό θα ήταν στην πραγματικότητα η μοιραία ρωγμή στα θεμέλια του ευρώ» αναφέρει.

Πηγή ΑΜΠΕ


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Η Ελλάδα και πάλι μπορεί να σώσει τη Δύση

Του Paul Craig Roberts
Πρώην υπουργού των ΗΠΑ

Όπως στον Μαραθώνα, στις Θερμοπύλες, στις Πλαταιές και στην Μυκάλη πριν από 2.500 χρόνια περίπου, η ελευθερία στη Δύση εξαρτάται πάλι από την Ελλάδα. Σήμερα η Ουάσιγκτον και η αυτοκρατορία των υποτελών ευρωπαϊκών κρατών της έχουν τον ρόλο της Περσικής Αυτοκρατορίας και πρόσφατα οι ΄Ελληνες συγκρότησαν μια κυβέρνηση, του Σύριζα, που αρνείται να υποταγεί στην Αυτοκρατορία της Ουάσιγκτον.

Λίγοι αντιλαμβάνονται ότι η τύχη της ελευθερίας στη Δύση, όση απομένει από αυτήν, και μάλιστα η ζωή στον πλανήτη, διακυβεύεται σε αυτή την σύγκρουση. Σίγουρα δεν το αντιλαμβάνεται η γερμανική κυβέρνηση. Ο Γερμανός αντικαγκελάριος Σίγκμαρ Γκάμπριελ διακήρυξε πως η ελληνική κυβέρνηση αποτελεί απειλή για την ευρωπαϊκή τάξη. Αυτό που εννοεί ως «ευρωπαϊκή τάξη» είναι το δικαίωμα των ισχυρότερων χωρών να λεηλατούν τις πιο αδύνατες.

Η «ελληνική κρίση» δεν είναι για το χρέος. Χρέος είναι η προπαγάνδα που χρησιμοποιεί η Αυτοκρατορία για να καταλύση την κυριαρχία σε όλο τον δυτικό κόσμο.

Η ελληνική κυβέρνηση ζήτησε από τη συλλογή των εθνών που συναποτελούν την «δημοκρατική Ευρώπη» την επταήμερη παράταση της προθεσμία του χρέους για να μπορέσει ο ελληνικός λαός να εκφράσει την έγκριση η την άρνησή του να εγκρίνει τους σκληρούς όρους που επιβάλλουν στην Ελλάδα η Επιτροπή της Ε Ε, η Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ, με επιμονή της Ουάσιγκτον.
Η απάντηση της Ευρώπης, του ΔΝΤ και της Ουάσιγκτον ήταν «Όχι».

Είπαν στην ελληνική κυβέρνηση ότι η Δημοκρατία δεν ισχύει όταν οι δανειστές είναι αποφασισμένοι να κάνουν τον ελληνικό λαό να πληρώσει για τα λάθη των δανειστών με μειωμένες συντάξεις, μειωμένη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, μειωμένη εκπαίδευση, μειωμένες θέσεις εργασίας και μειωμένη κοινωνική ασφάλεια. Η θέση της Αυτοκρατορίας είναι ότι ο ελληνικός λαός πρέπει να πληρώσει για τα λάθη των ξένων δανειστών, ειδικότερα εκείνων που έγιναν με την βοήθεια της Γκόλντμαν Σακς.

Όπως έχει τελεσίδικα αποδειχθεί η αξίωση της Αυτοκρατορίας είναι αυθαίρετη. Τα μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα συρρίκνωσαν την οικονομία κατά 27%, αυξάνοντας έτσι το ποσοστό του χρέους σε σχέση με το ΑΕΠ και επιδεινώνοντας την δημοσιονομική θέση της χώρας. Το μόνο που πέτυχε η λιτότητα ήταν να σπρώξει βαθύτερα στον λάκκο τον ελληνικό λαό, καθιστώντας έτσι αδύνατη την εξόφληση του χρέους.

Η Αυτοκρατορία απέρριψε το ελληνικό δημοκρατικό δημοψήφισμα της Κυριακής επειδή η Αυτοκρατορία δεν πιστεύει στη δημοκρατία. Η Αυτοκρατορία, όπως όλες οι αυτοκρατορίες, πιστεύουν στην υποταγή. Η Ελλάδα δεν είναι υποτακτική. Επομένως η Ελλάδα πρέπει να τιμωρηθεί. Οι Πέρσες Δαρείος και Ξέρξης είχαν την ίδια άποψη με την Ουάσιγκτον και της Ε.Ε. Η ελληνική κυβέρνηση όφειλε να κάνει ότι έκαναν και οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις, να δέχονται την αμοιβή τους και να αφήνουν να λεηλατείται η Ελλάδα.

Η λεηλασία είναι ο μόνος τρόπος που απέμεινε στο Δυτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα να κάνει λεφτά. Επιδιώκοντας γρήγορα κέρδη, δυτικές μετοχικές επιχειρήσεις, με την ενθάρρυνση ή τον εκβιασμό του χρηματοπιστωτικού τομέα, μετακόμισαν στο εξωτερικό την δυτική βιομηχανία, τις βιομηχανικές και επαγγελματικές δεξιότητες όπως την πληροφορική τεχνολογία. Το μόνο που απόμεινε στη Δύση είναι τα στοιχήματα σε παραφουσκωμένα τραπεζικά παράγωγα και η λεηλασία. Η Apple είναι μια μεγάλη αμερικανική εταιρεία, αλλά ούτε ένας υπολογιστής Apple δεν παράγεται στις ΗΠΑ.

Η γερμανική, η γαλλική και η ολλανδική κυβέρνηση μαζί με την Ουάσιγκτον και με το Δυτικό Χρηματοπιστωτικό σύστημα έχουν ταχθεί υπέρ της λεηλασίας. Για να λεηλατηθεί μια χώρα πρέπει να φιμωθεί ο λαός της. Αυτός είναι ο λόγος που οι Γερμανοί και η Ε Ε αντιδρούν στο να δώσει η ελληνική κυβέρνηση τη δυνατότητα στον ελληνικό λαό να αποφασίσει για το μέλλον της Ελλάδος.

Με άλλα λόγια, στην Δύση σήμερα η κυριαρχία των λαών και η ευθύνη των κυβερνήσεων είναι ασύμβατες με τα οικονομικά συμφέροντα του ενός τοις εκατό των υπερπλουσίων που ελέγχουν την οικονομική και πολιτική τάξη.

Συμπέρασμα: Εάν η δημοκρατία μπορεί να συντριβεί στην Ελλάδα, μπορεί να συντριβεί σε όλη της Ευρώπη.

Ο ελληνικός λαός όχι μόνο κρατάει στα χέρια του την τύχη της δημοκρατίας στη Δύση, αλλά και την τύχη της ζωής στον κόσμο. Ο μηχανισμός της Ουάσιγκτον για την πραγματοποίηση σύρραξης με τη Ρωσία είναι η Ε Ε και το ΝΑΤΟ. Παραβιάζοντας συμφωνίες που είχαν γίνει με προηγούμενες αμερικανικές κυβερνήσεις, η Ουάσιγκτον έφερε το ΝΑΤΟ στα σύνορα της Ρωσίας και παρατάσσει τώρα περισσότερα στρατεύματα, εξοπλισμούς και πυραύλους στη ρωσική παραμεθόριο, χρησιμοποιώντας συνεχώς μιαν μιαν επιθετική ρητορική κατά της Ρωσίας.

Η Ρωσία δεν έχει άλλη επιλογή παρά να στοχοποιήσει αυτές τις προκλητικές στρατιωτικές συγκεντρώσεις. Καθώς αυτή η συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων αυξάνεται και η ανεύθυνη και τελείως αστήρικτη δυτική προπαγάνδα κατά την Ρωσίας και της ρωσικής κυβέρνησης κλιμακώνεται, ο πόλεμος μπορεί να εκραγεί.

Είναι σαφές ότι η Ουάσιγκτον και τα υποτελή της κράτη παραμέρισαν τη διπλωματία, επέλεξαν την δαιμονοποίηση και επιχειρούν τον εξαναγκασμό για να αναγκάσουν τη Ρωσία να υποκύψει στις θελήσεις της Αυτοκρατορίας.

Αυτή η άφρων πολιτική συνεχίζεται παρά τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις της ρωσικής κυβέρνησης προς τη Δύση να μην απευθύνει τελεσίγραφα στη Ρωσία. Καθώς τις αυτοκρατορίες χαρακτηρίζει η αλαζονεία και η ύβρις, η Αυτοκρατορία δεν ακούει τις προειδοποιήσεις.

Πρόσφατα είχαμε από τον πρωθυπουργό ανδρείκελο της Ουάσιγκτον στο Λονδίνο απειλές εναντίον της Ρωσίας, παρ’ όλο που η Βρετανία δεν έχει δυνάμεις να αντιτάξει κατά της Ρωσίας και μπορεί να καταστραφεί σε λίγα λεπτά από τη Ρωσία. Αυτού του είδους η παράνοια είναι που οδηγεί σε πόλεμο. Ο παράφρων βρετανός πρωθυπουργός νομίζει πως μπορεί να προκαλεί τη Ρωσία.

Η Ουάσιγκτον απεργάζεται τον Αρμαγεδδώνα. Αλλά η Ελλάδα μπορεί να μας σώσει. Το μόνο που έχει να κάνει ο ελληνικός λαός είναι να στηρίξει την κυβέρνησή του, την πρώτη από καιρό που αντιπροσωπεύει τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, και να επιμείνει η κυβέρνησή του να δείξει το μεσαίο δάχτυλο στη διαφθαρμένη ΕΕ, να κηρύξει στάση πληρωμών του χρέους και να στραφεί στη Ρωσία.

Αυτό θα άρχιζε το ξήλωμα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και θα έσωζε τον κόσμο από τον Αρμαγεδδώνα. Πιθανότατα η Ιταλία και η Ισπανία θα ακολουθούσαν την Ελλάδα έξω από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, αφού και οι χώρες αυτές είναι στόχοι για ανελέητη λεηλασία. Η Ε Ε και το ΝΑΤΟ, ο μηχανισμός της Ουάσιγκτον για την πραγματοποίηση σύρραξης με τη Ρωσία, θα διαλύονταν. Ο κόσμος θα σωζόταν και θα χρωστούσε τη σωτηρία του στην ικανότητα των Ελλήνων να διακρίνουν τι πραγματικά διακυβεύεται. Όπως το έκαναν στον Μαραθώνα, στις Θερμοπύλες, στις Πλαταιές και στη Μυκάλη.

Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς άλλο σενάριο που θα μας έσωζε από τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ας προσευχηθούμε να καταλάβουν οι ΄Ελληνες ην ευθύνη που τους έλαχε, όχι μόνο για την ελευθερία αλλά επίσης για τη ζωή στον πλανήτη.

Πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Ποιο είναι το πραγματικό δίλημμα του δημοψηφίσματος;

Του Δαμιανού Βασιλειάδη
Εκπαιδευτικού, συγγραφέα

Από την στιγμή που ανακοινώθηκε ξαφνικά το δημοψήφισμα, σπάω το κεφάλι μου να καταλάβω, όπως και εκατομμύρια συμπατριώτες, ποιο είναι πραγματικά το δημοψήφισμα και τι νόημα έχει.

Ως συνήθως, όταν είναι να κρίνω κάτι, βάζω πάντοτε κάποια κριτήρια στην ανάλυσή μου, τα οποία αποτελούν τα εργαλεία ανακάλυψης, ει δυνατόν, της πραγματικής αλήθειας, πίσω από τα φαινόμενα και επιφαινόμενα, για να ξέρει ο συνομιλητής μου, αν είναι σωστά ή λάθος, σύμφωνα με τα δικά του κριτήρια και την δική του ικανότητα να κρίνει σωστά ή λάθος.
Τα κριτήρια αυτά είναι τα ακόλουθα:

1. Αγαθή ή κακή πρόθεση. Ο Αλέξανδρος Δελμούζος, από τους πρωτεργάτες του εκπαιδευτικού Δημοτικισμού, μαζί με τον Γληνό και τον Τριανταφυλλίδη, είχε πει κάποτε: «Για να κρίνεις πρόσωπα και έργα δεν χρειάζεται μονάχα μυαλό, παρά και χαρακτήρας». Δηλαδή δεν αρκεί μόνο η γνώση ή η επιστήμη, αλλά και το ήθος, με κύριο γνώρισμα την ανιδιοτέλεια. Σ’ αυτό είχε πέσει έξω ο φιλόσοφος Σωκράτης, που διακήρυττε ότι η γνώση καλυτερεύει τον άνθρωπο, αν και ο Πλάτωνας, πιθανώς ερμηνεύοντας τον Σωκράτη, έλεγε ότι «πάσα τε επιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης και της άλλης αρετής πανουργία, ου σοφία φαίνεται», που επιβεβαιώνει την φράση του Δελμούζου. Στην ιδιοτέλεια δεν μπορεί να υπάρχει αγαθή πρόθεση.

2. Ικανότητα ή ανικανότητα. Δεν επαρκεί η καλή η κακή πρόθεση. Πρέπει να είναι κανείς ικανός να μπορεί να αναλύει σωστά την πραγματικότητα, να κάνει τις σωστές εκτιμήσεις της συγκεκριμένης πραγματικότητας και να βγάζει τα, κατά το ανθρωπίνως δυνατόν, σωστά συμπεράσματα και καταθέτει τις σωστές προτάσεις.

3. Προσωπική, κομματική, ή εθνική στρατηγική. Υπάρχουν άνθρωποι που ακολουθούν προσωπική στρατηγική, δηλαδή υπηρετούν μόνο και αποκλειστικά το προσωπικό τους συμφέρον. Υπάρχουν άλλοι που ακολουθούν το κομματικό τους συμφέρον, μέσα από το οποίο μπορεί, χωρίς να είναι απαραίτητο, να υπηρετούν συνάμα και το προσωπικό τους συμφέρον και υπάρχουν Έλληνες πολίτες που υπηρετούν το εθνικό συμφέρον, την εθνική στρατηγική, μέσα στην οποία εντάσσουν τα δύο προηγούμενα. Όχι όμως αντιθέτως. Την εθνική στρατηγική την όρισε πολύ σοφά ο μεγάλος Έλληνας στοχαστής Παναγιώτης Κονδύλης, αν θέλει να ξέρει κανείς τι σημαίνει εθνική στρατηγική: :«Η εθνική στρατηγική δεν είναι ούτε “δεξιά”, ούτε “αριστερή”, ούτε “εθνικιστική”, ούτε “διεθνιστική”. Είναι τα πάντα, ανάλογα με τις επιταγές της συγκεκριμένης περίστασης. Αλίμονο στη χώρα και την πολιτική της ηγεσία, αν ερμηνεύει την συγκεκριμένη κατάσταση με “δεξιές” ή “αριστερές” προτιμήσεις».

Αυτά είναι τα τρία κριτήρια για την αξιολόγηση της θετικής ή αρνητικής προσφοράς των ανθρώπων.

Για το πρώτο κριτήριο δεν θέλω να κάνω δίκην προθέσεων. Ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του σύμφωνα με την προσωπική ή γενικότερη εμπειρία του.

Αρνούμαι όμως να αποδεχτώ ότι για την κυβέρνηση ισχύει το δεύτερο κριτήριο. Ότι δηλαδή η κυβέρνηση εκτιμά σωστά την κατάσταση των πραγμάτων και δρα ανάλογα. Έχει φέρει ήδη επανειλημμένα τις «αποχρώσες ενδείξεις» ότι δεν είναι ικανή να εκτιμήσει σωστά την πραγματικότητα και να ενεργήσει αναλόγως. Και μόνο το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός λέει ότι «εμείς θα παίζουμε το ζουρνά και οι άλλοι θα χορεύουν», να θεωρεί ότι εμείς είμαστε «οι έξυπνοι και οι άλλοι είναι οι κουτόφραγκοι» και επιπλέον να θεωρεί ότι εμείς δεν έχουμε καμία ευθύνη, αλλά μόνο οι ξένοι, ακόμη και ως αστείο, αποδεικνύει ότι δεν γνωρίζει τι συμβαίνει και τι τον περιμένει. Από κει και πέρα υπάρχουν άπειρες αποδείξεις της ανικανότητά της να δει ποια είναι η πραγματικότητα και πράξει προς το συμφέρον του τόπου. Άλλα λέει σήμερα, άλλα λέει αύριο, συνεχώς διαψεύδεται στις αγγελίες και πράξεις της. Άλλα λέει ο ένας παράγων της κυβέρνησης και άλλα ο άλλος. Άλλα λέγονται επίσημα από την κυβέρνηση και άλλα από τα στελέχη στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο κόσμος έχει πάθει απόλυτη σύγχυση και τελικά παράκρουση. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο πρεσβύτερος είχε πει κάποτε ότι «η Ελλάδα είναι ένα απέραντο φρενοκομείο». Τώρα σίγουρα είναι ένα απέραντο τρελοκομείο, όπου δεν μπορείς να διαγνώσεις τους Έλληνες με πολιτικά κριτήρια, παρά με κριτήρια ψυχοπαθολογίας. Όλοι λίγο πολύ έχουν πάθει παράκρουση, ενώ ορισμένοι ζούνε στον κόσμο τους. Το πιο επικίνδυνο και απαράδεκτο όμως απ’ όλες τις πλευρές είναι ότι δημιουργεί διχασμό και πνεύμα εμφυλιοπολεμικό στον ελληνικό λαό, που ήταν πάντοτε αιτία καταστροφών και μόνο. Αντί να ενώνει τον ελληνικό λαό τον διασπά σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα. Δεν χρειάζεται να φέρω αποδείξεις για τα ανωτέρω. Ο κατάλογος θα ήταν ατελείωτος!

Γεγονός είναι – και αυτό είναι σημαντικό – οι ίδιοι δεν έχουν και δεν θα έχουν επιπτώσεις από οποιαδήποτε εξέλιξη, γιατί είναι οικονομικά και πολλαπλά και από κάθε άποψη εξασφαλισμένοι. Αυτοί και τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους και λοιπά και λοιπά. Ας δει κάποιος το «πόθεν έσχες» των βουλευτών και κυρίως των αριστερών που αυτό βασικά ενδιαφέρει, γιατί βάζουν μια ταμπέλα του αριστερού και νομίζουν ότι πράγματι είναι αριστεροί. Έτσι μπορούν να ομιλούν με την μεγαλύτερη άνεση και ανευθυνότητα. Υπάρχουν βουλευτές και υπουργοί, που είναι ξένα σώματα από την ελληνική κοινωνία, για τους οποίους δεν ενδιαφέρει, τι έχει υποστεί και τι έχει υποφέρει αυτός ο λαός, για να τον σέβονται και να ενδιαφέρονται γι’ αυτόν. Σήμερα είναι εδώ και αν δεν τους σηκώνει ο τόπος, σηκώνονται και φεύγουν. Αυτοί όμως που έχουν μόνο τα πεζούλια τους, όπως έλεγε ο Άρης Βελουχιώτης, τι θα γίνουν; Είναι, όπως λέει το Ευαγγέλιο γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές. Αλλιώς δεν θα ενεργούσαν, όπως ενεργούν. Εκτός βέβαια αν είναι βλάκες, όπως λέει ο Αϊνστάιν, οπότε απαλλάσσονται οποιασδήποτε ευθύνης.

Και τώρα ερχόμαστε στην τρίτη κατηγορία. Υπερίσχυε πάντοτε η προσωπική και κομματική στρατηγική.

Όλες οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, που συνέπλευσαν μαζί τους (δεν εξαιρείται κανένα, για όσους γνωρίζουν), υπηρέτησαν το κομματικό και προσωπικό συμφέρον αυτοί και οι ηγεσίες τους και οδήγησαν με τις πράξεις και τις παραλήψεις τους στην πλήρη καταστροφή. Η σημερινή κρίση ξεκινά από πολύ παλιά και εμείς είμαστε οι κύριοι και αποκλειστικοί υπεύθυνοι. Η κρίση δεν προέκυψε ως κεραυνός εν αιθρία και ούτε είναι πρωταρχικά οικονομική.
Όλα αυτά απωθούνται γιατί είναι πικρά στο υποσυνείδητο. Ο Ανδρέας Παπανδρέου που έβαλε τα θεμέλια αυτής της καταστροφικής πορείας, με τον αδίστακτο δανεισμό, τον οποίο ακολούθησαν και οι επίγονοι και διέφθειρε μια ολόκληρη κοινωνία έλεγε: «Ή θα πρέπει να μειώσουμε δραστικά το δημόσιο χρέος η διαφορετικά το δημόσιο χρέος θα αφανίσει την Ελλάδα».
Και το άλλο καταπληκτικό που οδήγησε κατ’ ευθείαν στην παρασιτική κραιπάλη: «Η εργατική τάξη ενδιαφέρεται για την κατανάλωση και όχι για επενδύσεις στον εκσυγχρονισμό της οικονομίας». Κυρίως βέβαια με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.
Τα κόμματα και οι κομματικοί στρατοί άλωσαν το κράτος και το χρησιμοποιούσαν ως φέουδο, δανειζόμενοι ασύστολα για να ικανοποιούν την απληστία και την εξουσιομανία τους, ενώ παράλληλα κατέστρεφαν την πρωτογενή, δευτερογενή και τριτογενή παραγωγή. Αριστεροί, δεξιοί και κεντρώοι και όλες οι άλλες πολύχρωμες παραφυάδες, ενδιαφέρονταν για την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων, σε αγαστή συνεργασία με τον ξένο παράγοντα, είτε αυτός ήταν στην Δύση, είτε στην Ανατολή.
Η εξάρτηση από τα εξωθεσμικά κέντρα εντός και εκτός Ελλάδας ήταν δεδομένη. Ποτέ η Ελλάδα δεν ήταν ελληνόφωτη και ελληνοκεντρική. Εκτός από την σύντομη περίοδο του Καποδίστρια και ορισμένων άλλων, μετρημένων στα δάχτυλα του ενός χεριού, όπως π.χ. του σοφού πολιτικού Γιάννη Πασαλίδη. Γι’ αυτό και ο Καποδίστριας έλεγε: «Γυρίζω το βλέμμα μου και βλέπω μόνο Γαλλόφιλους, Αγγλόφιλους, Ρωσόφιλους, αλλά Ελληνόφιλους δεν βλέπω».

Με βάση αυτά τα δεδομένα αναρωτιέται κανείς τι νόημα και ποιο δίλημμα θέτει το δημοψήφισμα.

Κατά την άποψή μου, θεωρώ ότι το δημοψήφισμα δεν έχει καμία απολύτως σχέση με αυτό που θέλει να μας παρουσιάσει. Καμία απολύτως. Ούτε περήφανους να μας κάνει, ούτε την δημοκρατική ευαισθησία των Ελλήνων να υπερασπιστεί, μα ούτε την αξιοπρέπειά του, την οποία έχει κάνει κουρέλια και την έχει ποδοπατήσει αδιάντροπα και ασύστολα.

Το μόνο δίλημμα κατά την δική μου αντίληψη των πραγμάτων έχει να κάνει με την σωτηρία του ΣΥΡΙΖΑ ή την καταστροφή του, συμπαρασύροντας και τους Ανεξάρτητους Έλληνες στην καταστροφή του.

Οι παγκοσμιοποιημενοι, νεοταξικοί «διεθνιστές» του ΣΥΡΙΖΑ που θέλουν με δόλιο τρόπο στην σημερινή αναμπαμπούλα να ψηφίσουν μέσω του νόμου για την ιθαγένεια το τέμενος και το νόμο για τους ομοφυλόφιλους, την ισλαμοποίηση και την καταστροφή του έθνους -κράτους. Τα στοιχεία που ενισχύουν αυτήν μου την άποψη τα έχω καταθέσει επανειλημμένως.
Τι θα έπρεπε να γίνει για να αποφευχθεί η καταστροφή και ο επαπειλούμενος αφανισμός της χώρας.

Πρώτον. Έπρεπε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, εν όψει του πλήρους αδιεξόδου και του επαπειλούμενου αφανισμού της χώρας να καλέσει αμέσως και επειγόντως τους αρχηγούς των κομμάτων, όχι για να κάνουν κυβέρνηση εθνικής ενότητας, όπως λέγεται πονηρά, αλλά να στηρίξουν την πρόταση της κυβέρνησης που υπέβαλε ο κ. Τσίπρας στους θεσμούς, προσθέτοντας και το αίτημα για την απομείωση του χρέους και την χρηματοδότηση της ανάπτυξης και της απασχόλησης. Αυτό σημαίνει εθνική στρατηγική και όχι προσωπική η κομματική.

Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, αν δεν θέλει να είναι ο άβουλος βολεμένος πρόεδρος, εξάρτημα του ΣΥΡΙΖΑ και υποτακτικό του, για προσωπικό και μόνο συμφέρον, έπρεπε να το πράξει. Του απομένει ίσως λίγος χρόνος ακόμη να το πράξει.
Έπρεπε ο πρωθυπουργός της χώρας να ζητήσει επιτατικά και επιτακτικά από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Παυλόπουλο, αν δεν θέλει να το κάνει ο ίδιος την σύγκλιση των αρχηγών των κομμάτων με το ανωτέρω σχέδιο.

Αν δεν γίνει αυτό τότε θα έπρεπε να κατατεθεί για δημοψήφισμα η πρόταση αυτή που κατέθεσε ο κ. Τσίπρας στους θεσμούς για να τους εγκρίνει ή τους απορρίψει ο λαός. Τότε ίσως θα είχε κάποιο νόημα το δημοψήφισμα, παρ’ όλα αυτά, που λέει κι ο λόγος.

Όμως επειδή ο κ. Τσίπρα δεν μπορούσε την πρότασή του αυτή να την περάσει στο κόμμα του, διάλεξε τον δρόμο της ανευθυνότητας, μη αναλαμβάνοντας ό ίδιος και η κυβέρνησή του την ευθύνη και ρίχνοντας την ευθύνη, ανεύθυνα στους πολίτες, διχάζοντάς τους, ως Πόντιος Πιλάτος. Δυστυχώς συμπαρασύρει στον όλεθρο των κομματικών και προσωπικών σκοπιμοτήτων και τους Ανεξάρτητους Έλληνες, πέρα από τον όλεθρο της χώρας. Ολόκληρος ο πατριωτικός χώρος αναλαμβάνει ευθύνες, οι οποίες δεν του ανήκουν. Έτσι οδηγούμαστε όλοι στον όλεθρο, είτε έχουμε ευθύνη είτε όχι.

Τέλος ο ελληνικός λαός, που ως ανώριμος και συμφεροντολόγος, διαβρωμένος ως το μεδούλι, είναι κι αυτός συνυπεύθυνος στην ιεράρχηση των ευθυνών, ψηφίζοντας πάντοτε κυβερνήσεις που του έλεγαν λεφτά υπάρχουν. Και τώρα ακόμη, όποιος του υποσχεθεί και μόνον λεφτά υπάρχουν, θα τρέξει στην απελπισία του τώρα, ενώ πρώτα στην εγωιστική του απληστία να τα πάρει.

Δυστυχώς είχαμε ηγέτες που εκμαύλισαν και διέφθειραν τον ελληνικό λαό, τον οποίο, όπως τότε ο Ανδρέας Παπανδρέου και όλοι οι επίγονοι πρωθυπουργοί και του σημερινού μη εξαιρουμένου, με τον μεγαλύτερο υποκριτικό λαϊκισμό επαινούσαν και επαινούν ως ώριμο, περήφανο κ.λπ., έχοντας ως μόνιμο στόχο να τον εκμεταλλευτούν προς ίδιον προσωπικό και κομματικό όφελος ή και τα δύο μαζί. Όλα τα άλλα εκ του πονηρού.

Κανονικά πρέπει να αποσύρουν, όσο είναι ακόμη καιρός, το αποπροσανατολιστικό δημοψήφισμα. Δεν αποτελεί ένδειξη δημοκρατικότητας το δημοψήφισμα αυτό και ας μην περιφρονούν την νοημοσύνη του ελληνικού λαού, τον οποίο θέλουν να χρησιμοποιήσουν ως άλλοθι για την δική τους ανικανότητα και ανευθυνότητα.

Ένα τέτοιο δημοψήφισμα δεν με εκφράζει, αλλά με αηδιάζει και προσωπικά δεν μπαίνω στην λογική του, γιατί τότε φέρω κι εγώ προσωπικά ευθύνη, εγκληματώντας απέναντι στην πατρίδα μου, την οποία υπηρέτησα στη ζωή μου, υπηρετώντας την εθνική στρατηγική, την οποία άλλοι γράφουν στα παλαιά των υποδημάτων τους.
Αιδώς Αργείοι!


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Το αδιέξοδο και εμείς

Του Πέτρου Ανδρικόπουλου

Θα συμφωνήσω και εγώ ότι μόνο υπαρκτό, σχετιζόμενο με αυτό το Δημοψήφισμα, δίλημμα και κατά την δική μου αντίληψη των πραγμάτων έχει να κάνει με την σωτηρία του ΣΥΡΙΖΑ ή την καταστροφή του, συμπαρασύροντας σε αυτή και τους Ανεξάρτητους Έλληνες.

Γιατί όπως έχω πάλι εκθέσει,το λίγο πολύ αυθαίρετα διαχειριζόμενο την διαπραγμάτευση με τους πιστωτές της χώρας, περί τον Τσίπρα διευθυντήριο, από αδυναμία πολιτική και παράλληλα νοητική, την οδήγησε, εκεί που ήταν εξ’ αρχής προφανές, δηλαδή σε αδιέξοδο.

Όταν δε το παραπάνω διευθυντήριο αντελήφθη το αδιέξοδο που έχει παράξει, προκειμένου να αποφύγει τις επιπτώσεις του, με πρωτοφανή ανευθυνότητα και δειλία, το εκτόξευσε μέσω του Δημοψηφίσματος στον Ελληνικό λαό, προκειμένου αυτός να αναλάβει την ευθύνη και αυτός να πληρώσει το λογαριασμό.

Γι’ αυτό το λόγο το βαθύτερο πραγματικό διακύβευμα εδώ είναι το εάν μαζί με την μετά βεβαιότητας και ανεξάρτητα από την έκβαση που θα έχει το Δημοψήφισμα, επερχόμενη για τον λαό και τη χώρα καταστροφή, θα την πληρώσουν και με τη δική τους πολιτική καταστροφή οι πραγματικοί υπεύθυνοι, ο Τσίπρας δηλαδή και το επιτελείο του, η θα καταφέρουν να τη γλυτώσουν,όπως επιδιώκουν, με τη ζαριά του Δημοψηφίσματος.

Γιατί μαζί με το διαπραγματευτικό και πολιτικό του αδιέξοδο το περί τον Τσίπρα Διευθυντήριο εκτόξευσε, μέσω του Δημοψηφίσματος, στον Ελληνικό λαό τα επίσης αδιέξοδα ερωτήματα του ΝΑΙ, του ΟΧΙ και του λίγο ΝΑΙ και λίγο ΟΧΙ μαζί ΛΕΥΚΟΥ, μέσω της αποδοχή των οποίων από μεγάλο μέρος της Κοινωνίας, επιδιώκει την εν’ τέλει μετάθεση σε αυτήν της ευθύνης του αδιεξόδου.

Γίνεται σαφές ότι το μικρό η μεγάλο μέρος της Κοινωνίας που θα παγιδευτεί σε μια τέτοιου είδους διαχείριση των ερωτημάτων του Δημοψηφίσματος εξελίσσεται και το ίδιο σε μέρος και εκδήλωση ταυτόχρονα αυτού του αδιεξόδου και αποποιείται βραχυπρόθεσμα τουλάχιστον την όποια συμμετοχή του σε ενδεχόμενες απόπειρες για την υπέρβασή του.

Μόνον το μέρος της Κοινωνίας που θα απεμπλακεί από μια τέτοιου είδους αδιέξοδη αντιπαράθεση και θα προσανατολιστεί στο ”άκυρο” η στην κατά πολιτική επιλογή ”αποχή” από την ψηφοφορία, μπορεί να προσεγγίσει το πρότυπο σκέψης που απαιτείται για την περαιτέρω επεξεργασία του εναλλακτικού πολιτικού υποκείμενου στην κατεύθυνση της Εθνικής Απελευθέρωσης και Αναγέννησης, που χρειάζεται ο λαός και η χώρα.

Μέχρι τότε μπορούμε να σχεδιάζουμε τη συμμετοχή μας στη μετά Τσίπρα εποχή που ήδη άρχισε και να οργανώνουμε τη περαιτέρω σύνθεση στον πατριωτικό – ριζοσπαστικό χώρο.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Δόγμα Καμμένου: "Αμύνεσθαι περί δραχμής"!

Το ηθικό στο ελληνικό στράτευμα καθώς και -για εμάς που έχουμε υπηρετήσει στα σύνορα- το υψηλό φρόνημα, είναι έννοιες αδιαπραγμάτευτες και δεν πρέπει να τίθενται εν αμφιβόλω για χάρη μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων και μεθοδεύσεων.

Ωστόσο, αυτό που συμβαίνει τα τελευταία 24ωρα στο ελληνικό στράτευμα είναι πρωτοφανές. Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Π. Καμμένος έχει καταφέρει να καταρρακώσει το ηθικό του νεότερου τμήματος του στρατιωτικού προσωπικού της χώρας, των ΕΠΟΠ, λέγοντας τους ούτε λίγο ούτε πολύ ότι "η τρόικα δεν τους θέλει στον στρατό μας" και του επιβάλει να τους περικόψει μισθούς ή ακόμα και την θέση τους στον Ελληνικό Στρατό!!!

Η πρωτοφανής αυτή προπαγάνδα έχει απώτερο σκοπό να εξωθήσει κάτω από εκβιαστικά υπαρξιακά πλέον διλλήματα τους πενταετείς του ελληνικού μας στρατεύματος να πάνε στην κάλπη καταρρακωμένοι για να ψηφίσουν "ΟΧΙ δαγκωτό"...

Πρόκειται για έναν από τους χυδαιότερους εκβιασμούς που έχουν γίνει στο ελληνικό στράτευμα από πολιτική ηγεσία. Αν ο κ. Καμμένος θέλει να κάνει περικοπές από τον στρατό μπορεί να μειώσει τα εξοπλιστικά προγράμματα (και τα "παρελκόμενα" τους που στοιχίζουν τόσο πολύ στον ελληνικό λαό) και όχι να περικόψει τις θέσεις των νέων στυλοβατών του ελληνικού στρατεύματος.

Επιπλέον, πάλι δεν λέει την αλήθεια στους ΕΠΟΠ. Να ψηφίζουν ΟΧΙ γιατί; Για να χάσουν το μισθό τους από ευρώ και να τον πάρουν αρχικά σε IOUs και μετά από μήνες -όταν βάλει μπρος τα τυπογραφεία- σε πληθωριστική δραχμή;
Αυτή την αξιοπρέπεια στρατεύματος οραματίζεται;
Να έρχονται ειρωνικά οι Τούρκοι και δια στόματος Νταβούτογλου να μας λένε "θα σας δώσουμε εμείς βοήθεια να μην χρεοκοπήσετε και στην Ευρώπη μετά το ΔΝΤ";
Γι αυτήν την αξιοπρέπεια μιλάμε απευθυνόμενοι στο πλέον μάχιμο τμήμα του Στρατού μας;

Και εν τέλει, ποιο είναι το νέο αμυντικό μας δόγμα κ. Καμμένε; Αμύνεσθαι περί δραχμής;

Νικ. Αρ.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Ο άθλιος κυνισμός και το μεγάλο τους αδιέξοδο

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας - Τουρκολόγος

Είναι εντυπωσιακό το πως οι ίδιοι οι Γερμανοί σατιρίζουν τον μεγάλο κυνισμό τους, τον άθλιο κυνισμό των δανειστών της πατρίδας μας, στο σκίτσο του άρθρου μας:

ALSO FÜR MICH SIEHT DAS EINDEUTIG NACH SELBSTMORT AUS = ΛΟΙΠΟΝ ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΣΑΝ… ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ, ΕΣΥ ΤΙ ΛΕΣ!
MUSSTE IA MAL SO KOMMEN = ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΓΙΝΟΝΤΑΝ, (ΟΥΤΟΣ Ή ΑΛΛΩΣ)!

Σύμφωνα με ένα εκτεταμένο αναλυτικό άρθρο του Richard Russell, γνωστού Βρετανού Οικονομολόγου και συγγραφέα πολλών βιβλίων σχετικά με τις παγκόσμιες οικονομικές εξελίξεις (με πιο γνωστό το, «Dow Theory Letters»), με τον χαρακτηριστικό τίτλο : «Failed Western Central Planners Are Now Trapped And Desperate» δηλαδή, «Οι Σχεδιαστές των Αποτυχημένων Προγραμμάτων της Ευρώπης είναι τώρα απελπισμένοι και παγιδευμένοι», είναι παταγώδης η αποτυχία των προγραμμάτων λιτότητας που επέβαλε μια «μαύρη» ευρωπαϊκή κλίκα στην Ελλάδα επί πέντε χρόνια. Τώρα που ήρθε στην εξουσία μια αριστερή αντιμνημονιακή ομάδα τους έχει παγιδεύσει στην τραγική τους αποτυχία και τους έχει απελπίσει καθώς τους υποχρεώνει να παραδεχτούν το δολοφονικό τους λάθος σε βάρος του ελληνικού λαού.

Ο Βρετανός οικονομολόγος κατηγορεί με έντονο τρόπο την τοκογλυφική τραπεζιτική πολιτική που άσκησε η Ευρωπαϊκή Ένωση σε βάρος της Ελλάδας, που έφερε αυτό το σημερινό τραγικό αδιέξοδο με ολέθριες συνέπειες για το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα και τις πολύ λεπτές παγκόσμιες γεωπολιτικές ισορροπίες. Χαρακτήρισε τους τραπεζίτες οικονομολόγους με τα καταστροφικά τους σχέδια σαν ερασιτέχνες αλχημιστές, που μπέρδεψαν τις εμμονές τους με την πραγματικότητα καθώς δεν είχαν να κάνουν μόνο με αριθμούς αλλά και με ανθρώπινα όντα.

Το εντυπωσιακό είναι πως μια σειρά γνωστών οικονομολόγων συντάσσονται με αυτές τι απόψεις, δικαιώνοντας την αγανάκτηση του ελληνικού λαού για το χρόνιο έγκλημα που έχει συντελεστεί σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας και του ελληνικού έθνους : Michael Pento, Dr. Paul Craig Roberts, Rick Rule, Nomi Prins, Gerald Celente, Bill Fleckenstein, Stephen Leeb, Andrew Maguire, Eric Sprott, Robert Arnott, David Stockman, Chris Powell, John Mauldin, Egon von Greyerz, Dr. Philippa Malmgren, Marc Faber, Felix Zulauf, John Embry and Rick Santelli.

Ένας από τους μεγαλύτερους Αμερικανούς μπλόγκερ, ο Tyler Durden έγραψε ένα άρθρο στο μπλογκ με τον χαρακτηριστικό τίτλο, «The problem is to find a puppet government in Athens». Στο άρθρο αυτό περιγράφεται ακριβώς το μεγάλο προβλήμα για τα ευρωπαϊκά τοκογλυφικά κέντρα που πρόεκυψε μετά τη κατάρρευση των ανδρείκελων ελληνικών κυβερνήσεων στις εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου. Το πρόβλημα αυτό τους έχει οδηγήσει σε μεγάλα αδιέξοδα καθώς το θέμα της Ελλάδας τους έχει εκθέσει στην παγκόσμια κοινή γνώμη και έχει πάρει μη αναμενόμενες ανέλεγκτες παγκόσμιες διαστάσεις κάτι που δεν το είχαν σχεδιάσει.

Με λίγα λόγια από αλλοδαπούς κονδυλοφόρους περιγράφεται ακριβώς η πραγματική η αληθινή κατάσταση της χώρας μας, μια μέρα πριν από το κρίσιμο δημοψήφισμα της Κυριακής 5 Ιουλίου.

Τα μαύρα τοκογλυφικά σχέδια υποδούλωσης ενός λαού και ενός ιστορικού έθνους βρίσκονται σε μεγάλο αδιέξοδο. Το πρόβλημα είναι πως ο ελληνικός λαός θα ξεπεράσει αυτή την κρίση χωρίς συνέπειες στην επιβίωσης του.

Εδώ πρέπει αυτοί που μας έφεραν εδώ και στο εσωτερικό και πολύ περισσότερο στο εξωτερικό, (ευτυχώς ακόμα έχουμε μνήμη), να αναλάβουν τις τεράστιες ευθύνες τους.

Αν προσπαθούν με όλα τα μέσα να μας τρομοκρατήσουν, είναι γιατί αυτοί οι ίδιοι είναι τρομοκρατημένοι!

Πηγή ΝikosΧeiladakis


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Tα ψέματα της κυβέρνησης

Ο Γιώργος Παπαδόπουλος Τετράδης (ο πρώην Καιρός της Ελευθεροτυπίας), ο οποίος έγραψε και στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ πριν και μετά τις εκλογές, γράφει στο Facebook ένα συγκλονιστικό κείμενο για τις τελευταίες εξελίξεις. 

Γράφει ο «Καιρός» 

Μετά και τις χθεσινές εξελίξεις γίνεται όλο και πιο φανερό, ότι δυο είναι τα σενάρια: Είτε αυτοί που μας κυβερνούν είναι ανόητοι και ανεύθυνοι, είτε εξ αρχής είχαν προγραμματίσει να μην διαπραγματεύονται στα σοβαρά, ώστε μια μέρα να εγκαταλείψουν το τραπέζι, κατηγορώντας τους συνομιλητές τους για αδιαλλαξία (!) και να οδηγήσουν τη χώρα στη δραχμή. Προσχεδιασμένα. Φυσικά για όλα θα φταίνε οι ξένοι. Όπως στη Μικρασιατική καταστροφή, όπως στον εμφύλιο, όπως στο ’97, όπως το ’67 και πάει λέγοντας. Οι εδώ πολιτικές ηγεσίες ήταν πάντα θύματα των ξένων μηχανορραφιών. Οι ίδιες ήταν παναγίες αγαθές.

Για μένα το παραμύθι του θύματος έχει τελειώσει. Μόνο θύμα είναι ο ελληνικός λαός, που θα πληρώσει και πάλι το πανάκριβο τίμημα των ψεμμάτων που του υποσχέθηκαν και τα οποία για μια ακόμα φορά πίστεψε.

Ψέμμα πρώτο: Υπήρξε τελεσίγραφο από τους δανειστές στο eurogroup. Αυτό, με το οποίο καλείται ο λαός να ψηφίσει. Την Παρασκευά το βράδυ, λίγο πριν το διάγγελμα του πρωθυπουργού η ελληνική αντιπροσωπεία ήταν σε διαπραγμάτευση με υπό συζήτηση την πρόταση τη δική της και των δανειστών. Το βεβαιώνει ο Έλληνας αντιπρόσωπος, επικεφαλής της διαπραγμάτευσης, δύσθυμος γιατί η κυβέρνηση μιλώντας για τελεσίγραφο τον αδειάζει!

Ψέμμα δεύτερο: Οι αντιπροτάσεις των δανειστών ήταν τόσο βαρειές, που η κυβέρνηση δεν μπορούσε να τις αποδεχτεί. Η αλήθεια είναι ότι η διαπραγμάτευση συνεχιζόταν και, σύμφωνα και με την ελληνική τεχνική αντιπροσωπεία, υπήρχαν συγκλίσεις στο συνταξιοδοτικό και τον ΦΠΑ. Η κυβέρνηση λέει δεν έμαθε ποτέ γι’ αυτό!

Ψέμμα τρίτο: Το δημοψήφισμα είναι η έκφραση της λαϊκής επιθυμίας. Η αλήθεια είναι ότι το δημοψήφισμα είναι η πιο δειλή πράξη που μπορεί να έκανε μια κυβέρνηση! Πρώτα πρώτα γιατί δεν βάζεις ποτέ έναν λαό να αποφασίσει για κάτι που θα του είναι εξαιρετικά επώδυνο. Και θα του είναι. Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα. Τον λαό τον προστατεύεις από τα επώδυνα. Τις επώδυνες αποφάσεις τις παίρνει η κυβέρνηση. Γι’ αυτό εκλέγεται. Όχι για να πίνει μπύρες στα καφέ του Συντάγματος. Και ξέρω για τι μίλα. Δεύτερον, γιατί αν θέλεις να πας στη δραχμή (που εκεί στόχευε και στοχεύει η κυβέρνηση) το λες ευθέως και γενναία στο λαό εξ αρχής. Και του λες και τι τίμημα θα πληρώσει και τι ωφελεί θα έχει (μετά από 5-6 χρόνια Ρουμανίας Τσαουσέσκου) που θα έχει. Δεν πας μπαμπέσικα να του υφαρπάξεις μια πλειοψηφία για να λες μετά ότι έχεις την πλειοψηφία του λαού (χωρίς εκλογές!). Γιατί αυτό γίνεται τώρα. Απόπειρα υφαρπαγής πλειοψηφίας για έξοδο από το ευρώ.

Ψέμα τέταρτο. Οι ξένοι φταίνε που κλείνουν οι τράπεζες και επιβάλλονται μέτρα περιορισμού αναλήψεων, όπως είπε ο πρωθυπουργός στο χθεσινό του διάγγελμα. Η χρηματοπιστωτική αναστάτωση προκλήθηκε από την ξαφνική και χωρίς προειδοποίηση εγκατάλειψη του τραπεζιού των διαπραγματεύσεων από την ελληνική κυβέρνηση. Η οποία ήξερε ΑΚΡΙΒΩΣ τι θα συμβεί εξ αιτίας αυτής της της απόφασης. Το είχε περιγράψει ο ίδιος ο πρωθυπουργός το 2011, στηλιτεύοντας την απόφαση του Γιωργάκη να κάνει δημοψήφισμα! Υπάρχει καταγεγραμμένο σε κείμενο και σε βίντεο! Και τι περίμενε δηλαδή η κυβέρνηση… Ότι αυτοί που τους κατονομάζει νυχθημερόν ως εχθρούς της και βασανιστές του λάου θα έλεγαν “μάλιστα, τι θέλετε; Λεφτά και στήριξη; Βεβαίως, αλίμονο;”. Η ελληνική κυβέρνηση ΩΦΕΙΛΕ να είναι έτοιμη για κάθε αντίδραση των δανειστών. Αυτή τους κατονόμαζε τοκογλύφους, απατεώνες και νονούς (που είναι). Πώς προστάτεψε το λαό από τις αντιδράσεις τους και τα νύχια τους;

Ψέμα πέμπτο: Τη Δευτέρα μετά το δημοψήφισμα, το περήφανο όχι του λάου (σε τι ακριβώς δεν μας έχει πει, δεδομένου ότι πιέσεις στη διαπραγμάτευση ήταν διαρκείς και οι δανειστές οι ίδιοι!) θα θριαμβεύσει και θα καταλάβουν όλοι ότι δεν περνάνε οι εκβιασμοί και τα τελεσίγραφα. Μόνο που δεν μας εξηγεί κάνεις πώς δεν θα περάσουν οι εκβιασμοί και τα τελεσίγραφα, αφού κανείς ποτέ από τους δανειστές δεν αμφισβήτησε ότι η ελληνική κυβέρνηση εκπροσωπεί το λαό στο σύνολο του! Τι διαφορά θα τους κάνει αν αντί για 42% η κυβέρνηση έχει την αποδοχή του 51%! Τι διαφορά θα κάνει στη διαπραγματευτική ικανότητα της κυβέρνησης; Καμιά.

Ψέμα έκτο: Το περήφανο όχι του λαού θα δείξει σε όλους τους λαούς της Ευρώπης (αλλά και του πλανήτη), ότι οι λαοί δεν εκβιάζονται και δεν υποκύπτουν. Αλλά, θα δείξει και στον ελληνικό λαό και στους ασχέτους και ανόητους κυβερνήτες του, ότι ζούσε μέχρι σήμερα χάρη στα ευρωπαϊκά κεφάλαια και δεν θα μπορεί να ζει χωρίς αυτά! Όπως δεν μπορεί να ζει από αύριο με κλειστές τράπεζες, χωρίς ευρωπαϊκά κεφάλαια. Ακόμα και με δραχμή κάπου θα πρέπει να είναι ενταγμένος, σε κάποιο νόμισμα ξένο, σε κάποια κεφάλαια. Τα οποία θα βρίζει μεν υπερήφανα, αλλά θα κατεβαίνει στο δρόμο για να τα διεκδικήσει, επειδή δεν θα μπορεί να ζει χωρίς αυτά.

Ψέμα έβδομο: Οι δανειστές θέλουν να ταπεινώσουν την αριστερή κυβέρνηση γι’ αυτό υπονομεύουν τις διαπραγματεύσεις. Από όσο ξέρουμε, γιατί εδώ ζούμε, οι δανειστές ταπείνωναν και τις προηγούμενες κυβερνήσεις που δεν ήταν αριστερές. Και μάλιστα σκυλόβριζαν την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, επειδή δεν υπέγραφε τα επιθυμητά μέτρα από πέρυσι τον Ιούνιο μέχρι τον Ιανουάριο φέτος, που στάλθηκε το μεηλ Χαρδούβελη, ως πρόταση διαπραγμάτευσης. Όχι ως τελικό κείμενο! Για να μην πούμε ότι έριξαν τον Γιωργάκη.

Εμείς οι ίδιοι οι αρθρογράφοι εδώ και 5 χρόνια γράφαμε ότι οι δανειστές και τοκογλύφοι δεν έχουν πατρίδα και Θεό. Ξέρουν μόνο το χρήμα και κάνουν τα πάντα για να το αυγατίσουν. Αφού τα γράφαμε εμείς τα αναπαρήγαγαν και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που τα έκαναν και γραμμή τους. Τώρα ξέχασαν με τι κουμάσια έχουν να κάνουν; Αυτοί οι ίδιοι τους κατάγγελλαν ως τέτοιους. Τώρα φωνάζουν που οι τοκογλύφοι είναι σκληροί;

Τι έκανες εσύ σαν κυβέρνηση για να προστατέψεις το λαό από την σκληρότητα τους; Έγδυσες την οικονομία και τα ταμεία, εδώ και 5 μήνες από κάθε ευρώ, για να λες ότι διαπραγματεύεσαι σκληρά, χωρίς να καταθέτεις ούτε αριθμό επί 4 μήνες. Και μόλις άρχισες δήθεν να τα βρίσκεις και απειλήθηκες να φτάσεις σε συμφωνία επώδυνη και μνημονιακή τα τίναξες όλα στον αέρα (πάντα οι ξένοι φταίνε) για να σώσεις την αριστερή σου φυσιογνωμία. Αυτό έκανες. Πιο γενναία θα ήταν η παραίτηση. Ακόμα πιο γενναίο θα ήταν ένα δημοψήφισμα με το ερώτημα: Ευρώ ή δραχμή. Αλλαγή γενναιότητα σπανίζει πια.

Κακά τα ψέμματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ξέρει ότι αριστερή πολιτική παροχών χωρίς γεμάτα ταμεία δεν γίνεται. Γεμάτα ταμεία με ευρώ δεν γίνεται. Θέλει πολύ σκληρή δουλεία και γνώση. Και τα στελέχη του (με λίγες εξαιρέσεις) δεν είναι συνηθισμένα σε τίποτε από τα δυο. Η κυβέρνηση πάει τη χώρα στη δραχμή. Οι επιτροπές αμφισβήτησης του χρέους στη Βουλή, η κατάληψη κεραιών υπουργείων από στελέχη οπαδούς της δραχμής και η διαρκής υπόμνηση ότι το νόμισμα δεν είναι φετίχ, σε συνάρτηση με τη φυγή από τις διαπραγματεύσεις, δήθεν για να αποφασίσει ο λαός μαρτυρούν γι’ αυτό.

Εμείς οι αγαθοί συνοδοιπόροι δεν το βλέπαμε. Δεν βλέπαμε την ακρότητα της συνεργασίας με τον επικίνδυνο ακροδεξιό Καμμενο. Δεν βλέπαμε την υπερψηφίσει του πλέον διαπλεκόμενου και ρουσφετολόγου πολιτικού Πρ. Παυλόπουλου για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δεν βλέπαμε την υπόδειξη για το υπερευαίσθητο καθήκον του Προέδρου της Βουλής μιας εμπαθέστατης, απολύτως κομματικής και βαθειά αντιδημοκρατικής, με χαμηλό επίπεδο καβαλημένης συμπεριφοράς βουλευτού. Δεν βλέπαμε τις αλλοπρόσαλλες και ασύνδετες δηλώσεις και διαρκείς διαψεύσεις υπουργών για κάθε θέμα της αρμοδιότητας τους (με εξαίρεση Κοντονή, Αποστόλου, Βαλαβάνη, Μάρδα, Βούτση, Πανούση, Σπίρτζη και ίσως δυο άλλων). Δεν βλέπαμε τον στενό εναγκαλισμό του κόμματος και της κυβέρνησης με τα λούμπεν φασιστοειδή των Εξαρχείων. Δεν βλέπαμε, ότι το μόνο έργο γινόταν από τις οργανώσεις αλληλεγγύης και μάλιστα υπό τις δυσκολότερες συνθήκες. Η κυβέρνηση έτρεχε με ρυθμό Κατρουγκαλου. Απαλλάσσοντας κάθε κατεργάρη και απατεώνα και κηφήνα και μοιράζοντας υποσχέσεις στα πιο αθλία συνδικαλιστικά συμφέροντα του παρελθόντος.

Δεν βλέπαμε, ότι κανείς στην κυβέρνηση δεν μιλεί για το μόνο που χρειάζεται για να σωθεί η χώρα: Δουλεία, σκληρή δουλεία, πάρα πολλή δουλεία. Αυταπάρνηση και προσφορά στην πατρίδα. Ποια; Ξέχασα. Η πατρίδα είναι φασιστικό ιδεολόγημα και απορούμε πώς και επιτρέπεται ακόμα να το χρησιμοποιεί ένας από τους συγκυβερνήτες, που δεν έχει και μεγάλη σχέση μαζυ της. Ας είναι καλά η στο εξωτερικό περιουσία του.

Εμείς που αφήσαμε μέχρι σήμερα τις οικονομίες μιας ζωής εδώ στις τράπεζες για να ενισχύσουμε την πατρίδα και που πιστεύαμε ότι μια ευρωαριστερή κυβέρνηση δεν θα έκανε ποτέ ένα τέτοιο έγκλημα σε βάρος του λαού, δεν το βλέπαμε. Έγκλημα, όχι γιατί η δραχμή είναι καταστροφή. Αλλά, γιατί ο τρόπος που γίνεται οδηγεί σε καταστροφή. Και οι άνθρωποι που το διαχειρίζονται δεν έχουν διοικήσει ούτε περίπτερο! Άσχετοι θεωρητικάριοι και παιδιά του κομματικού σωλήνα οι περισσότεροι. Πείρα πραγματικής ζωής και δουλειάς μηδέν. Αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων, σπέρνοντας επιπλέον και τόνους προπαγανδιστικού ψέμματος για να καλύψουν τα αδικαιολόγητα.

Επειδή, και εδώ είμαστε, αν δεν πιάσει το σχέδιο δραχμή για οποιοδήποτε λόγο και παραμείνει η χώρα στο ευρώ, αυτοί οι ίδιοι κυβερνήτες, αν δεν έχουν αποδράσει, θα υπογράψουν τέτοιο μνημόνιο που ο Σαμαράς θα φαντάζει Μάο.

Οι ελάχιστες νουνεχείς φωνές μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ αδύναμες για να αποτρέψουν τα χειρότερα. Και οι λίγοι πραγματικά άξιοι, που κατέχουν κυβερνητικές θέσεις είναι πολύ αδύναμοι για να αποτρέψουν το μοιραίο. Ο κόσμος που πίστεψε και που ακόμα πιστεύει ότι η ελπίδα έρχεται θα πληρώσει, όπως πάντα, πανάκριβα το τίμημα της ευκολοπιστίας του. Στην οποία συμβάλλαμε κι εμείς, όσοι συμβάλαμε. Συγγνώμη.

Πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Φοβάμαι ότι όλα είναι ένα απίστευτο σχέδιο

Τις τελευταίες μέρες προβληματίζομαι με όλα αυτά που γίνονται. Σκέφτομαι διάφορα σενάρια. Προβληματίστηκα ειδικά όταν είχα μία διαφωνία μεταξύ πρόσωπα του οικογενειακού μου περιβάλλοντος για το τι θα ψηφίσουμε την Κυριακή. Συνήθως συμφωνούμε, αλλά σε αυτή την περίπτωση διαφωνήσαμε.
 
Έτσι άρχισα να σκέφτομαι ότι κάτι δεν πάει καλά. Κάτι βρωμάει.
Άρχισα να αναλύω τα κομμάτια του παλζ και σιγά - σιγά μπήκαν όλα στη θέση τους!
ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΑ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΣΧΕΔΙΟ!

Κατάλαβα τελικά ότι όλα είναι απλά ένα καλά οργανωμένο σχέδιο από τους ισχυρούς (ξένους και εγχώριους)! Δηλαδή ο Τσίπρας, ο Σαμαράς, οι Ευρωπαίοι και όλοι του «Συνταγματικού τόξου» είναι στο κόλπο. Αυτό που θέλουν είναι να υπογράψουμε 3ο μνημόνιο χωρίς να αντιδράσουμε. Δηλαδή να μας τα πάρουν ΟΛΑ με φόρους και περικοπές, αλλά στην ουσία ΝΑ ΤΟ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ!

Έχω πει πολλές φορές ότι οι ισχυροί της γης δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη, όλα είναι τέλεια οργανωμένα.
Θα σας εξηγήσω το γιατί παρακάτω. Μερικοί θα πουν ότι είναι τραβηγμένο, άλλοι όλοι είμαι τρελός, μερικοί ότι είναι θεωρίες συνομωσίας, αλλά είμαι πεπεισμένος ότι αν κάτσετε να τα σκεφτείτε, θα δείτε ότι τελικά βγάζουν νόημα.

Ας γυρίσουμε το χρόνο πίσω στις εκλογές του Ιανουαρίου, ο Σύριζα κατέβαινε στις εκλογές με βασικά συνθήματα: Σκίζουμε τα μνημόνια, καταργούμε τον ΕΝΦΙΑ, μπαίνουν οι κλέφτες φυλακή και αυξάνουμε τον βασικό μισθό. Όπως είδαμε όμως όλοι, 5 μήνες μετά, αυτά δεν έχουν γίνει. Αντιθέτως, ετοιμαζόμαστε να υπογράψουμε και νέο μνημόνιο, ο ΕΝΦΙΑ συνεχίζει να υπάρχει, οι κλέφτες και απατεώνες κυκλοφορούν ελεύθεροι και οι μισθοί συνέχεια πέφτουν, παράλληλα όμως αυξήθηκε η λαθρομετανάστευση, ψηφίσαμε νόμο για να αποκτήσουν όλοι οι λαθρομετανάστες Ελληνική ιθαγένεια (γνωρίζουμε όλοι ότι στην Ελλάδα οι νόμοι είναι κουρελόχαρτα, άρα με φακελάκι όλοι οι λαθραίοι θα αποκτήσουν την Ελληνική ιθαγένεια, άσχετα αν πληρούν τις προϋποθέσεις), και σιγά σιγά η Ελλάδα γίνετε πολυπολιτισμική κοινωνία με σημάδια Ισλαμοποίησης.

Άρα, αρχίζω και σκέφτομαι ότι τελικά ο Σύριζα εξυπηρετεί μία χαρά τα συμφέρονται των ισχυρών, δηλαδή αυτών που δεν έχουν ούτε πατρίδες, ούτε ιδεολογίες, ούτε θρησκείες, ούτε σύνορα, ούτε αξίες, ούτε αρχές. Έχουν μόνο ένα Θεό: Το δολάριο (ή το Ευρώ). Που στόχο τους είναι η μετατροπή όλων των χωρών τις γης σε χώρες με κατοίκους-καταναλωτές. Άβουλα όντα που ενδιαφέρονται μόνο πότε θα βγει το νέο iPhone ώστε να τρέξουν για να το αποκτήσουν. Δεν τους νοιάζει αν είναι Έλληνες ή ξένοι, λευκοί ή μαύροι, χριστιανοί ή μουσουλμάνοι, τίποτα! Τους νοιάζει μόνο να καταναλώνουν. Θέλουν οι ισχυροί της γης να τα αγοράσουν όλα (δημόσιες υπηρεσίες και ορυκτό πλούτο), και στη συνέχεια να τα πουλήσουν στους κατοίκους της χώρας αυτής σε τετραπλάσια τιμή. Και αν ο λαός αυτός είναι ατίθασος και δυσκολοκυβέρνητος, τότε να γίνει αντικατάσταση πληθυσμού. Όπως έχει γίνει σε άλλες χώρες του κόσμου. Η Ελλάδα δε θα είναι πάντα σε κρίση, κάποια στιγμή θα βγει. Θεωρείτε ότι αυτοί που θα αγοράσουν τη ΔΕΗ ή τον ΟΤΕ κλπ θα τους νοιάζει αν τον λογαριασμό τον πληρώνει Έλληνας ή Πακιστανός; Έλληνας ή Αφγανός; Όχι φυσικά, γιατί είπαμε, το δολάριο δεν έχει πατρίδα.

Άρα, ο Σύριζα κερδίζει τις εκλογές αλλά δεν έχει πλειοψηφία, άρα αναγκάζεται να συνεργαστεί με άλλο κόμμα. Αν ρώταγες οποιονδήποτε την ερώτηση: «Με ποιον θα συνεργαστεί ο Σύριζα στη συγκυβέρνηση;» Είμαι βέβαιος ότι κανείς δε θα έλεγε τους Ανεξάρτητους Έλληνες. ΚΑΝΕΙΣ! Μπορεί να πίστεύαμε οτι θα συνεργαζόταν με το ΠΑΣΟΚ ή το Ποτάμι, αλλά ποτέ με τους ΑΝΕΛ. Αφού ειδικά οι του Σύριζα θεωρούν τους ΑΝΕΛ και ειδικά τον Καμμένο ακροδεξιό. Αλλά παρόλο αυτά επέλεξαν τους ΑΝΕΛ. Εγώ πρέπει να ομολογήσω ότι χάρηκα, ειδικά όταν ο Καμμένος μίλαγε για κόκκινες γραμμές. Σκέφτηκα, εντάξει, ο Σύριζα μπορεί να είναι εθνομηδενιστικό κόμμα που θέλει να καταστρέψει τον Ελληνισμό, αλλά τουλάχιστον υπάρχει το κόμμα του Καμμένου που θα βάζει λίγο φρένο. Πόσο έξω έπεσα Θεέ μου!

Το γεγονός ότι ο Σύριζα και οι ΑΝΕΛ συνεργάστηκαν ξεχάστηκε πολύ γρήγορα, δεν αναλύθηκε, αλλά τώρα που τα κομμάτια του παζλ έχουν ενωθεί, είναι πολύ λογικό.
Όλα αυτά που γίνονται για δύο λόγος.
1) Να υπογραφεί 3ο μνημόνιο (με απαίτηση του κόσμου)
2) Να εξαφανιστεί η Χρυσή Αυγή
Ο λόγος που συνεργάστηκε ο Σύριζα και οι ΑΝΕΛ (κάτι που επαναλαμβάνω ΚΑΝΕΙΣ δε θα το πρόβλεπε) έγινε για να πάρουν οι ΑΝΕΛ τους ψηφοφόρους της Χρυσή Αυγή. Ο Καμμένος αναλαμβάνει Υπουργός Εθνικής Αμύνης. Κάνει διάφορες πατριωτικές κινήσεις ελπίζοντας ότι έτσι θα πάρει μαζί του τους πατριώτες που υποστηρίζουν τη Χρυσή Αυγή. (Βέβαια, πατριωτικές κινήσεις της πλάκας, γιατί στο θέμα της ιθαγένειας δε μίλησαν καν. Απλά δεν το υπέγραψαν, αφού ήξεραν ότι θα περάσει. Αν έχεις κόκκινες γραμμές και διαφωνείς, τότε παραιτείσαι όταν αυτές περαστούν. Έτσι δεν είναι;)

Έπρεπε όμως οι ΑΝΕΛ να είναι οπωσδήποτε στην κυβέρνηση αν ελπίζανε να προσεγγίσουν τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής. Δεν υπήρχε καμία περίπτωση να γινόταν αυτό αν ο Σύριζα συνεργαζόταν με το ΠΑΣΟΚ ή με το ΠΟΤΑΜΙ (Μπόμπολα). Το είδαμε εξάλλου στις προηγούμενες εκλογές. Χρυσαυγίτες δεν ψήφισαν ΑΝΕΛ. Άρα έπρεπε να τους βάλουν στην κυβέρνηση. Γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι οι ακραίοι ναζιστές που υποστηρίζουν τη ΧΑ είναι 1%, μπορεί και πιο λίγο. Οι περισσότεροι είναι πατριώτες και υπερ-πατριώτες που πήγαν με τη Χρυσή Αυγή αφού τους απογοήτευσε η δεξιά. Τώρα κάποιος μπορεί να πει. Ε, και; Η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση, άρα καλά κάνουν που έχουν σχέδιο εξόντωσης της. Όχι κύριοι. Εγώ έχω πει πολλές φορές ότι δεν είμαι υποκριτής. Άλλοι το παίζουν δημοκράτες, αλλά στην ουσία είναι δημοκράτες της πλάκας. Είναι δημοκράτες μόνο εκεί που τους συμφέρει. Γιατί η δημοκρατία λέει ότι σεβόμαστε όλες τις απόψεις. Αν βουλευτές της Χρυσής Αυγής έχουν διαπράξει εγκλήματα, τότε να δικαστούν και να μπουν φυλακή, αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι οι διώξεις είναι πολιτικές. Συλλογική ευθύνη δεν υπάρχει στην κοινωνία, ούτε εγκληματική οργάνωση χωρίς όπλα και οικονομικό όφελος. Αν είναι έτσι, τότε αν κάποια στιγμή ένας οπαδός του Ολυμπιακού ή του Παναθηναϊκού διαπράξει έγκλημα θα πρέπει ο ιδιοκτήτης της ομάδας και όλο το ΔΣ να φυλακιστεί. Θα γίνει ποτέ αυτό; Εκεί συλλογική ευθύνη δεν υπάρχει; Άρα είπαμε η διώξει είναι πολιτική. Μόνο βλάκας ή κολλημένος δεν το πιστεύει αυτό πλέον. Κάποιοι λένε οτι υμνούν το φασισμό και έχουν γράψει άρθρα πάνω σε αυτό. Αν είναι να γυρίσουμε πίσω το χρόνο και εξετάσουμε το παρελθόν του καθενός, τότε ο Βορίδης που ήταν Πρόεδρος της ΕΠΕΝ, κόμματος το οποίο είχε ιδρύσει μέσα από τη φυλακή ο Γεώργιος Παπαδόπουλος και είχε αντικαταστήσει τον παραιτίθεντα Νίκο Μιχαλολιάκο, και κυκλοφορούσε με τσεκούρια, δεν είναι χουντικός ή φασίστας; Όχι; Γιατί; Γιατί τώρα είναι μέρος του λεγόμενου συνταγματικού τόξου;


Το έχω πει πολλές φορές, σιχαίνομαι την υποκρισία. Οι κανόνες του παιχνιδιού είναι ίδιοι για όλους, και στη δημοκρατία δεν υπάρχει άσπρο ή μαύρο. Δε βαφτίζουμε άσπρο αυτό που μας συμφέρει και όταν πλέον το ίδιο πράγμα δε μας συμφέρει το βαφτίζουμε μαύρο. Άρα η Χρυσή Αυγή είναι νόμιμο πολιτικό κόμμα που παρά τις φυλακίσεις, τις απαγορεύσεις, τη λάσπη και τη λογοκρισία συνεχίζει να κρατάει τα ποσοστά της. Άρα η συγκυβέρνηση των ΣΑΝΕΛ έγινε για να πάρουν τους ψηφοφόρους τους. Και το λέω αυτό γιατί η ΧΑ είναι το μόνο κόμμα που δε θέλει την πολυπολιτισμικότητα, δε θέλει τους λαθρομετανάστες, πιστεύει στα εθνικά σύνορα κλπ. (πράγματα που είναι αντίθετα από αυτά που θέλουν οι ισχυροί της γης). 

Είπαμε οι ισχυροί θέλουν κοινωνίες άβουλων ατόμων που τους νοιάζει μόνο η κατανάλωση. Δείτε τι γίνετε στην Αμερική και στον Καναδά. Κοινωνία κατανάλωσης, υπηρεσιών, φόρων και προστίμων. Όλα είναι για πούλημα και όλα αγοράζονται. Πολυεθνικές που πουλούν τα πάντα. Ακόμα και τα φρούτα και λαχανικά προέρχονται από τις πολυεθνικές. Η μικρή Ελλάδα θα μας εμποδίσει να πουλήσουμε το προϊόν μας; Να κάνουμε τις δουλειές μας;

Όπως ξέρετε πλέον στην Ελλάδα δεν παράγουμε ΤΙΠΟΤΑ! Μπορεί παλιότερα όλα να τα φτιάχναμε στην Ελλάδα, αλλά πλέον δεν παράγουμε απολύτως τίποτα. Όλα εισαγωγής. Στραγγαλίσανε τον Έλληνα παραγωγό, τον Έλληνα δημιουργό με φόρους και πρόστιμα, μέχρι να κλείσει οριστικά, ώστε να έρθουν οι ξένες πολυεθνικές. Τίποτε Made in Greece, όλα εισαγωγής! Πως μπορεί η οικονομία σου να επιζήσει όταν δεν παράγεις τίποτα; Δυστυχώς δεν μπορεί και γι’αυτό είμαστε πλέον οικονομικοί σκλάβοι.

Και να θέλουμε να πούμε στην Ευρώπη, άντε γεια, πάμε στη δραχμή και ξανα-φτιάχνουμε την οικονομία μας, δεν μπορούμε. Χωρίς εγχώρια παραγωγή αυτό δε γίνετε. Φυσικά οι ισχυροί, μαζί με τους δωσίλογους και προδότες πολιτικούς μας το γνώριζαν, και γι’αυτό έκλεισαν και ξεπούλησαν τα πάντα στην Ελλάδα για να ικανοποιήσουνε τα αφεντικά τους.

Αυτό ξεκίνησε μετά τη Χούντα. Άρχισαν να τα ξεπουλάνε όλα και εμείς τους χειροκροτούσαμε, νομίζοντας ότι κάνουν ανάπτυξη φέροντας το ξένο προϊόν.

Πως νομίζετε όλοι αυτοί οι βουλευτές που μπήκαν στην πολιτική άφραγκοι έγιναν όλοι πάμπλουτοι. Με ιδρώτα και σκληρή δουλειά έγιναν; Όχι φυσικά! Εδώ γελάμε. Γίνανε με ξεπούλημα της Ελλάδας, με κλείσιμο των Ελληνικών βιομηχανιών και βιοτεχνιών, για χάρη των ξένων που τους δίνανε τις μίζες. Έτσι γίνανε!

Άρα, το βασικό σχέδιο είναι να υπογραφεί και νέο μνημόνιο, να μετατραπεί η Ελλάδα με πολυπολιτισμική χώρα, να ξεπουληθούν τα πάντα και να αρχίσουν οι business. (Ο Σύριζα δεν έλεγε όχι στις ιδιωτικοποιήσεις; Με τον ΟΛΠ τι έγινε;)

Αλλά, η υπογραφή του 3ου μνημονίου δεν μπορούσε να γίνει αμέσως μετά τις εκλογές. Άλλη κωλοτούμπα δε θα πέρναγε από τον Ελληνικό λαό. Πέρασε αυτή του Παπανδρέου με το «Λεφτά Υπάρχουν» και αυτή του Σαμαρά με το «Δε συναινώ στο λάθος», άλλα άλλη κωλοτούμπα όχι μόνο δε θα πέρναγε αλλά οι αντικαθεστωτικοί και ο ΑΝΤΑΡΣΙΑ θα έκαιγαν όλη την Ελλάδα αν ο Τσίπρας θα δήλωνε μερικές μέρες μετά τις εκλογές ότι θα υπογράψει και νέο μνημόνιο. Αυτό δε θα πέρναγε με τίποτε από τον Ελληνικό λαό.

Σκεφτείτε όμως λίγο γιατί δε θα προσπαθούσαν καν να το περάσουν, και έπρεπε να βρουν άλλο τρόπο.

Ο λόγος είναι ότι μνημόνιο υπέγραψε η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Μνημονικό κόμμα είναι το Ποτάμι. Άρα αν ο Σύριζα και οι ΑΝΕΛ ανακοίνωναν ότι τελικά θα κάνουν κωλοτούμπα και υπογράψουν το νέο μνημόνιο (με διάφορες δικαιολογίες), ο Ελληνικός λαός δε θα τους ψήφιζε ΠΟΤΕ ξανά! Άρα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ θα τελειώνανε οριστικά…. Ποιο κόμμα μένει; (το ΚΚΕ δεν το υπολογίζουμε, εξάλλου έχουν δηλώσει ότι δε θέλουν να κυβερνήσουν). Άρα, ξαναρωτώ, αν οι ΣΑΝΕΛ ανακοίνωναν ότι τελικά θα υπογράφουν 3ο μνημόνιο, πιο κόμμα θα έβγαινε στις επόμενες εκλογές πανηγυρικά;;;; Σωστά σκεφτήκατε, η Χρυσή Αυγή!

Άρα, έπρεπε να σκεφτούν το απόλυτο σχέδιο. Να βάλουν τον Ελληνικό λαό να αποφασίσει για το νέο μνημόνιο. Όχι μόνο να αποφασίσουν, αλλά να τσακωθούν οι πολίτες μεταξύ τους για τη δημοσκόπηση.

Διαίρει και βασίλευε δηλαδή.

Άρχισα να το σκέφτομαι αυτό τις τελευταίες μέρες, με τις εικόνες και ειδήσεις που βγαίνανε προς τα έξω, και το γεγονός ότι στεναχωρήθηκα ότι διαφώνησα με αγαπημένα μου πρόσωπα. Δεν πίστευα ότι από τη μία μέρα στην άλλη, εκεί που συμφωνούσαμε για το ποιος κατέστρεψε την Ελλάδα, τώρα διαφωνούσαμε για το δημοψήφισμα και ξεχάσανε πλέον τους απατεώνες πολιτικούς.

Έτσι κατάλαβα ότι το σχέδιο είναι τέλεια οργανωμένο (μαζί και οι Ευρωπαίοι στο κόλπο φυσικά, αφού ούτε αυτοί θέλουν να έρθει στα πράγματα ένα εθνικιστικό κόμμα που θα τους χαλάσει τις business). Άρα:
– Εκλέγεται ο Σύριζα.
– Συγκυβερνά με τους ΑΝΕΛ (για να πάρει τους ψήφους της Χρυσής Αυγής).
– Δεν μπορεί να υπογράψει νέο μνημόνιο αμέσως γιατί θα έπεφτε κατευθείαν, άρα λέει στον Ελληνικό λαό ότι διαπραγματεύεται.
– Περνάνε 5 μήνες όπου κάθε μέρα μας φοβίζουν όλοι ότι θα φύγουμε από το Ευρώ, θα καταστραφούμε, θα πτωχεύσουμε… θα θα θα. Πράγματα που όμως δεν έγιναν ποτέ!
– Τελικά ανακοινώνεται από την κυβέρνηση ότι θα πάμε σε δημοψήφισμα αφού τα τελεσίγραφα των Ευρωπαίων δε γίνονται δεκτά από την Ελληνική κυβέρνηση.

Αρχικά χαίρομαι (παρόλο που δε συμφωνούσα με το δημοψήφισμα), και λέω επιτέλους, Έλληνες πολιτικοί που αγωνίζονται για το καλό της Ελλάδας.

Ανακοινώνει το δημοψήφισμα και κάτι περίεργο συμβαίνει. Αρχικά όλος ο κόσμος λέει ΟΧΙ, αλλά πολύ γρήγορα αυτό αλλάζει. Και με πολύ περίεργο τρόπο.

Βασικά πρώτα βάζει περίπλοκη ερώτηση στο δημοψήφισμα. Μεγάλη περίπλοκη ερώτηση, και το ΟΧΙ πριν από το ΝΑΙ. Μπορεί κάποιος να πει, ε και; Αλλά έχει νόημα αυτό. Γιατί δεν έβαλε το Ναι πριν το Όχι, αφού όταν ρωτάμε κάτι, πάντα ρωτάμε πρώτα Ναι και μετά όχι; Θα πάμε για καφέ; Ναι ή όχι; Ποτέ δε λένε, θα πάμε για καφέ, όχι ή ναι; Αλλά αυτό έγινε ώστε να δώσει τροφή στα ΜΜΕ να ασχοληθούν με κάτι διαφορετικό από το δημοψήφισμα. Όλα τα ΜΜΕ συζήταγαν επί μέρες το γεγονός ότι έβαλε το Όχι πριν το Ναι. Από την άλλη, η ερώτηση ήταν περίπλοκη. Αλλά αυτό έγινε επίσης επίτηδες ώστε οι «αντίπαλοι» να μπορούν την αλλάξουν όπως θέλουν. Και αυτό το κατάλαβα όταν έστειλα το παρακάτω στον Τσίπρα:

Σκέφτηκα, καλά γιατί δεν έβαλε απλή ερώτηση; Αν είχε βάλει την παραπάνω ερώτηση, δε θα μπορούσε ο Σαμαράς και η παρέα του να πει: Ναι ή Όχι στην Ευρώπη και στο Ευρώ. Αφού η ερώτηση ήταν σαφής. Αλλά τώρα που ήταν ακαταλαβίστικη, μπορούσαν να την αλλάξουν σε οτιδήποτε. Το Ναι ή Όχι σε νέο μνημόνιο, έγινε Ναι ή όχι στην Ευρώπη και στο Ευρώ. Και παρόλο που δεν ήταν αυτή η ερώτηση, τελικά αυτό έγινε σύνθημα από όλους. Άρα ο κόσμος χωρίστηκε σε δύο στρατόπεδο, σε αυτούς που θέλουν να μείνουν στην Ευρώπη και το Ευρώ, και σε αυτούς που λέγανε στους άλλους ότι η ερώτηση δεν είναι αυτή, αλλά στην ουσία είναι Ναι ή Όχι στη λιτότητα. Αλλά είχε χαθεί το παιχνίδι. Όλη η Ευρώπη πλέον, όλος ο κόσμος, πιστεύει ότι ψηφίσουμε Ναι ή Όχι στην Ευρώπη και στο Ευρώ.
 
Μέχρι λίγο πριν από το δημοψήφισμα, όλοι μας σχεδόν είμασταν εναντίον της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Αυτοί φταίγανε για τα χάλια μας. Τα ποσοστά τους έπεφταν συνεχώς, και ειδικά ο Παπανδρέου είχε εξαφανιστεί τελείως. Όλοι αυτοί που υπέγραψαν τα μνημόνια δεν μπορούσαν να κυκλοφορήσουν στο δρόμο. Και δια μαγείας, ανακοινώνεται το δημοψήφισμα και όλοι οι πολίτες μπαίνουν σε κάποιο στρατόπεδο. Άλλοι στο Ναι και άλλοι στο Όχι. Εκεί που όλοι μας είμασταν εναντίον των πολιτικών, δια μαγείας στραφήκαμε όλοι ο ένας εναντίον του άλλου! Ξεχάσαμε αυτά που μας κάνανε οι απατεώνες πολιτικοί και το μόνο που μας ένοιαζε ήταν αν θα ψηφίσουμε ναι ή όχι την Κυριακή. Και αυτό το κατάλαβα όταν διαφώνησα με πρόσωπα που οικογενειακού μου περιβάλλοντος. Είπα, καλά, πως γίνετε να διαφωνώ με πρόσωπα που μέχρι χτες συμφωνούσαμε στα θέματα της πολιτικής;

Από την άλλη, στη συγκέντρωση του MenoumeEυropi ήταν παρόντες όλοι οι απατεώνες. Όχι μόνο ήταν παρόντες, αλλά βγάζανε φωτογραφίες με τους πολίτες, και είπα, ΚΑΛΑ, πως γίνετε αυτό;
Αυτούς, πριν από 2 μέρες θα τους φτύναμε αν τους βλέπαμε στο δρόμο, πως γίνετε να φωτογραφίζονται όλοι αυτοί μαζί τους. Στην αρχή θεώρησα όλοι οι Έλληνες ήταν ηλίθιοι, αλλά γρήγορα κατάλαβα ότι έτσι παίζεται το παιχνίδι.

Να κάνω μία διακοπή εδώ και να σας πω ότι όλοι του «Συνταγματικού τόξου» θέλουν να βγει το ΝΑΙ (βασικά και ΟΧΙ να βγει, το ίδιο σχέδιο θα ακολουθήσουν, αλλά θα είναι λιγάκι πιο δύσκολο), αλλά στην ουσία ΝΑΙ θέλουν όλοι. Ακόμα και ο Σύριζα και οι ΑΝΕΛ! ΝΑΙ ΘΕΛΟΥΝ!

Ακούγεται περίεργο αυτό ε; Θα εξηγήσω γιατί το λέω αυτό παρακάτω.

Όπως έχω πει σε παλιότερη ανάρτηση, όλοι οι πλούσιοι στην Ελλάδα, εργολάβοι, μεγαλο-δημοσιογράφοι, καναλάρχες, κλπ. έχουν βγάλει τα λεφτά τους έξω. Είτε σε Ελβετικές τράπεζες, είτε σε κάποια off-shore. Δε νομίζω να τα έχουν αφήσει σε Ελληνικές τράπεζες τα λεφτά τους. Όλοι οι πλούσιοι τα έχουν βγάλει έξω. Τώρα ας υποθέσουμε ότι έχεις 10.000 ευρώ ή φράγκα σε ελβετική τράπεζα. Βγαίνει το ΝΑΙ και υπογράφετε νέο μνημόνιο. Άρα με νέο πρόγραμμα, τη Δευτέρα το πρωί, συνεχίζεις να έχεις 10.000 ευρώ. Από την άλλη αν βγει το ΟΧΙ (λένε όλοι ότι θα πάμε στη δραχμή) η αξία των 10.000 ευρώ θα γίνουν 50.000 ευρώ (στην Ελλάδα). Δηλαδή αν χρειαζόσουνα 10 ευρώ να αγοράσεις κάτι, μετά το όχι, το ίδιο πράγμα θα το αγόραζες με 1 ευρώ αφού η αξία του θα έχει πέσει όταν εμφανιστεί η δραχμή, έτσι δεν είναι; Εσύ που θα είχες αυτά τα λεφτά έξω και ήξερες ότι θα αποκτήσουν περισσότερο αξία δε θα ήθελες να πας στη δραχμή; Φαντάσου τώρα να είχες εκατομμύρια σε Ευρώ και μετατροπή σε δραχμή θα μπορούσες να αγοράσεις τη μισή Ελλάδα, δε θα ήθελες να πάμε σε δραχμή; Άρα γιατί όλοι να θέλουν το ΝΑΙ;; Δε θα ήταν πιο λογικό να θέλουν όλοι αυτοί το ΟΧΙ;

Εδώ είναι το μαγικό της υπόθεσης. Θέλουν το ΝΑΙ γιατί έτσι μπορούν να αναστήσουν, όπως και έκαναν, ΟΛΟΥΣ τους πεθαμένους! Με το ΟΧΙ δε θα μπορούσαν, γιατί το όχι είναι όχι σε νέο μνημόνιο, κάτι που έχουν υπογράψει όλοι οι παλιοί. Τώρα με το ΝΑΙ, τους λέμε ΝΑΙ σε νέο μνημόνιο. 

ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΣΤΗΣΑΜΕ ΟΛΟΥΣ. 

Ακόμα και ο Κ. Καραμανλής που δεν έχει μιλήσει σε 6 χρόνια έκανε διάγγελμα. Και όχι μόνο έκανε, αλλά τον υπολόγισαν κιόλας. Ακόμα και ο Λαλιώτης, ο αρχι-απατεώνας εμφανίστηκε και πάλι. Αν σπρώχνανε το ΟΧΙ, και έβγαινε, δηλαδή όχι σε νέο μνημόνιο, όλοι αυτοί που είχαν βάλει τις υπογραφές τους στα άλλο 2, θα εξαφανιζόντουσαν τελείως. Ο Σύριζα και οι ΑΝΕΛ στις επόμενες εκλογές θα έπαιρναν μεγάλα ποσοστά, η ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΠΟΤΑΜΙ θα εξαφανιζόντουσαν από το χάρτη, και η Χρυσή Αυγή θα ήταν αντιπολίτευση. Τώρα όμως; Τώρα ο GAP, Σημίτης, Μητσοτάκης, Λαλιώτης, Άκης, Μπόμπολας, Αλαφούζος, και ΟΛΟΙ αυτοί που έχουν κατά-κλέψει και καταστρέψει την Ελλάδα βγαίνουν και λένε ΝΑΙ και εμείς τους χειροκροτούμε!!!!

Αλλά πως γίνετε να βγει το ΝΑΙ;; Ο κόσμος μπορεί να ψηφίσει και το ΟΧΙ, έτσι δεν είναι; Λέτε; Βλέπετε τι γίνετε στην Ελλάδα και στα ΜΜΕ; Βλέπετε τι προπαγάνδα πέφτει;

Θα σας εξηγήσω πως μπορείς να κάνεις έναν λαό να ψηφίσει το ΝΑΙ.
Πριν από μερικές μέρες είχα στείλει στον Τσίπρα:

Και σκεφτόμουνα, πως γίνετε να είναι τόσο βλάκας ο Τσίπρας και να μην τους έχει είτε πάρει τα χρωστούμενα, είτε να τους έχει κλείσει φυλακή. Αφού ξέρει ότι στην Ελλάδα τα ΜΜΕ (δηλαδή MEGA, ALPHA, SKAI, κλπ) ανεβάζουν και κατεβάζουν κυβερνήσεις……αααααα…. Μπράβο! Τα ΜΜΕ κάνουν κουμάντο!

Πως θα μπορούσαν να πουλήσουν την προπαγάνδα του ΝΑΙ αν ο Τσίπρας τους είχε κλείσει ή αν είχε περάσει τις άδειες στο κράτος;;;; Δε θα γινόταν. Είδαμε ότι η προβολή του Ναι και Όχι στην ΕΡΤ ήταν μοιρασμένη (που είναι κρατική), αλλά στα άλλα κανάλια ήταν όλος ο χρόνος υπέρ του ναι. Φανταστείτε να είχαν γίνει κρατικά τα κανάλια, τότε η προβολή του Ναι και του Όχι θα έπρεπε να είναι μοιρασμένη, άρα δύσκολο κάνεις προπαγάνδα έτσι. Άρα, παρόλο που εδώ και 5 μήνες τα ΜΜΕ λάτρευαν τον Τσίπρα, τον Βαρουφάκη και το Σύριζα, και τους είχαν κάνει Θεούς και μάγκες, με το πάτημα ενός κουμπιού όλα άλλαξαν! Αλλά και αυτό ήταν στο σχέδιο.

Ξεκίνησαν μία απίστευτη, ανελέητη προπαγάνδα για να φοβίζουν τον Ελληνικό λαό. Καταρχήν κλείσανε τις τράπεζες. Κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ στο παρελθόν!Ο Σύριζα λέει οτι τις κλείσανε οι Ευρωπαίοι, ενώ οι Ευρωπαίοι λένε οτι τις κλείσανε οι Συριζαίοι. Χάος δηλαδή.  Αναφέρουν στα κανάλια για κούρεμα των καταθέσεων. Στη συνέχεια αναφέρεται συνέχεια η λέξη χρεωκοπία. Θυμόσαστε; Αν δεν πληρώσουμε τη δόση του ΔΝΤ θα χρεωκοπήσουμε! Αυτό δε λέγανε; Τη δόση δεν την πληρώσαμε, και τι έγινε; Έγινε κάτι; Όχι! 

Ο Τσίπρας ανακοίνωσε το δημοψήφισμα την Παρασκευή ώστε να υπάρχει το Σαββατοκύριακο, που είναι έτσι και αλλιώς κλειστές οι τράπεζες, και εφαρμόσανε capital controls. Κάποιος θα πει ότι αυτό έγινε για να μην καταρρεύσουν οι τράπεζες. Ναι και όχι. Αυτό έγινε γιατί ΝΔ+ΠΑΣΟΚ+ΠΟΤΑΜΙ θα ξεκινούσαν το παραμύθι Ευρώ ή Δραχμή και έπρεπε να κρατήσουν τα λεφτά του κόσμου μέσα στις τράπεζες για να τους τα πάρουν μετά. Αν ο κόσμος τα τραβήξει όλα, ποια λεφτά θα μας πάρουν; Άρα φοβίζουν τον κόσμο ώστε να ψηφίσουν ΝΑΙ (θέλουμε Ευρώπη και Ευρώ), κλείνουνε τις τράπεζες για να μείνουν τα λεφτά μέσα…. Και όλα καλά.

Και τώρα έρχεται η ώρα του δημοψηφίσματος. Ήδη, βουλευτές της ΝΔ, όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης βγαίνουν και λένε ότι δυστυχώς θα πρέπει να υπογράψουμε πιο δύσκολα μέτρα με την καθυστέρηση των 5 μηνών! Ετοιμάζουν το έδαφος για το 3ο μνημόνιο.

Αλλά πρόσεχε, αυτό που θα απαιτήσεις ΕΣΥ!

Θα σου πουν, Ελληνικέ λαέ, είπες ΝΑΙ! Σε ρωτήσαμε και είπες ΝΑΙ σε νέο μνημόνιο!
(βέβαια και όχι να πούμε, πάλι μνημόνιο θα υπογραφεί, αλλά ειλικρινά δεν πιστεύω να βγει ΟΧΙ). Έχουν κάνει τόσο μεγάλη προπαγάνδα (ακόμα και σήμερα λένε ότι θα κουρέψουν 30% τις καταθέσεις άνω των 8.000 ευρώ!!!!) Το καταλαβαίνετε αυτό; Αν έχεις 10.000 Ευρώ καταθέσεις θα σου πάρουν 3.000 Ευρώ! Το πιστεύετε; Άρα ο φουκαριάρης που έχει δουλέψει σκληρά και έχει βάλει χρήματα στην άκρη τι θα ψηφίσει; Και προσέξτε, το κούρεμα θα γίνει στα δικά σου χρήματα, όχι στα λεφτά των βουλευτών και όλων των απατεώνων γιατί είπαμε αυτοί τα έχουν βγάλει έξω, και αν δεν τα έχουν βγάλει, θα τα βγάλουν τις επόμενες μέρες αφού το ΑΤΜ στη Βουλή δεν έχει όριο, και από ότι άκουσα, βουλευτής πήγε σε τράπεζα σήμερα και απαίτησε να του δώσουν 1 εκατομμύριο σε καταθέσεις που είχε. Άρα το 30% κούρεμα θα γίνει μόνο στις δικές σου καταθέσεις!!!

Άρα με αυτή την προπαγάνδα, τι θα ψηφίσει ο λαός; Σωστά… ΝΑΙ!
Αλλά είπαμε, και ΟΧΙ να ψηφίσουμε, το ίδιο αποτέλεσμα θα έχουμε. Απλά δε θα τους βγει 100% το σχέδιο.

Με το ΝΑΙ κερδίζουν όλοι. Ο Σύριζα και οι ΑΝΕΛ ανεβάζουν τα ποστοστά τους, αφού ο πατριώτης Τσίπρας και Καμμένος έδωσαν βήμα στο λαό. Έκαναν για πρώτη φορά, μετά τη χούντα, δημοψήφισμα! Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ (που άλλαξε πρόεδρο πριν ξεκινήσει το σχέδιο) θα αυξήσουν τα ποσοστά τους επίσης αφού αγωνίστηκαν, και κέρδισαν, να μείνουμε στην Ευρώπη. Και ο GAP μπορεί και αυτός να ξανα-εμφανιστεί.  
ΑΡΑ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΟΛΟΙ ΚΕΔΡΙΣΜΕΝΟΙ!

Αν στις επόμενες εκλογές βγει ΝΔ, ε και; Το ίδιο είναι. Στις άλλες πάλι Σύριζα… και πάει λέγοντας…
Στην ουσία είμαστε καταδικασμένοι, απλά αντί να μας σπρώξουν στο γκρεμό οι απατεώνες πολιτικοί, θα πέσουμε μόνοι μας. Το αποτέλεσμα όμως είναι ότι θα τσακιστούμε στο γκρεμό.

Το αστείο είναι ότι όλες αυτές τις μέρες οι βουλευτές τους «Συνταγματικού τόξου» μας κοιτούν και γελάνε. Μας κοιτούν και λένε: «Καλά, τόσα χρόνια τους κοροϊδεύουμε! Τόσα χρόνια τους έχουμε κατακλέψει, τόσα χρόνια κάνουμε ό,τι γουστάρουμε. Αλλά αυτοί εκεί, τρέχουν ως πρόβατα από πίσω μας. Καλά, τόσοοοοο ηλίθιοι είναι; Πότε θα βάλουν μυαλό;

Δυστυχώς και μυαλό να βάλουμε, δεν μπορούμε να τα βάλουμε με το σύστημα ποτέ. Έχει όλα τα εφόδια και όλους τους τρόπους για να μας κερδίζει πάντα. Οτιδήποτε και να κάνουμε, είμαστε χαμένοι. Είναι ισχυροί, είναι πλούσιοι και έχουν και τα ΜΜΕ στο πλευρό τους.

Οι πλούσιοι και οι ισχυροί μας κατουρούν, και τα ΜΜΕ μας λένε ότι βρέχει.

Όπως είπα σε παλιότερη ανάρτηση: Εδώ που μας έφεραν οι πολιτικοί-απατεώνες, οι πουλημένοι δημοσιογράφοι, μαζί με τα αφεντικά τους, μόνο στο πως θα αυτοκτονήσουμε αποφασίσουμε την Κυριακή. Τίποτε άλλο.

Συμπέρασμα: ΝΑΙ = ΟΧΙ = ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ ΣΚΛΑΒΟΙ
(μπορεί τελικά να είναι τρελό αυτό που περιέγραψα παραπάνω… αλλά αν δεν είναι;)

Καληνύχτα Πατρίδα!

Πηγή Στρουθοκάμηλος


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου